หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[Inwoสูs]

ว๊ากกก เป็นงี้แล้วจะอยู่กันจนโลกแตกเลยไหมเนี้ย แล้วจะหาเงินกันยังไงกินก็จุ

[IsDeer]

ทั้งน่ารักและ สยอง 
แล้วเด็กส่งพิซซ่าจะเป็นยังไงต่อเนี่ย

[mutyamania]

ปล. มีครั้งเเรกกันตอนไหนน่ะ... แล้วเเบบอ่อนโยนยังขนาดนี้ แล้วแบบที่อารมณ์โกรธเกรี้ยวจะเป็นยังไง?

ครั้งแรกของพี่ยศกับภูมิ : ตอนที่ 12  ย่อยยับค่ะ

[hoshinokoe]

จบซะและ นึกว่าจะต่ออีกหน่อยยย  แต่รอตอนพิเศษเอาก็ได้ อุอิๆ
ปล แบบนี้ ทั้งสองคนก็อยู่ร่างนี้ (แบบเอ๊าะๆ)  จนตลอดชีวิต ชิมิ แบบร่างกายไม่แก่อ่ะ

[YaoTJi]

อ่านเรื่องนี้ทีไร แต่ละตอนอ่านไปแป๊บๆต้องทำหน้าแบบ    พร้อมเสียง หือ? ห๊ะ? เฮ้ย! ทุกที

ดีใจจังที่พวกเดียวกัน โล่งอก จบอย่างงดงาม

ภาคภูมิ ถ้ายิ่งทำ พลังยิ่งเพิ่มขึ้น ก็ทำกันบ่อยๆสิคะ  (ความโกรธจากตอนก่อนๆหายไปหมดแล้ว 555 )

แลดูจะเป็นคู่ sm แต่ไม่ sm (?) หวานๆมุ้งมิ้งน่ารักแบบสยองนิดๆ

พี่น้องเขาคู่กัน แต่เด็กส่งพิซซ่ากับไมเคิลยังไร้คู่ คิดว่าควรจับมาคู่กันนะ  ไหนๆเรื่องนี้ก็แปลกขนาดนี้แล้ว เอาให้สุดๆไปเลยเถอะ

ขอตอนพิเศษเยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ

รักเรื่องนี้จังค่ะ

[Zalzah_iP]

เออ จบดีว่ะ 5555
จากภาคภูมิ ถึง เกียรติยศ
 

[love AJ]

 

เขารักกันแล้ว


น่ารักอ่ะ


ขอตอนพิเศษเถอะค่ะ

 

[เลิฟลี่]

จบได้น่ารักมากๆเลยค่ะ

ขอตอนพิเศษนะคะ

[comkacom]

จบได้น่ารักมากเลย
ตอนพิเศษ??? ไม่พอหรอก ขอภาค2เลยดีกว่า นะๆๆๆ

[tempo_oil]

การร่วมรักที่พิศดาร มีกัดกินลิ้ก กัดจมูก ว๊ากกกก
ขอตอนพิเศษซัก20ตอน!!!!!

[PJansam]

กริ๊ส ขุ่นพี่น่ารัก ที่ สุ ด  ชอบตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้ายเลย เย้ๆ ปรบมือค่ะ

[lolitar]

อ๊าคคคคค

เป็นตอนจบที่ทำเรายิ้มแก้มปริ


ไอ้พี่น้องคู่นี้มันน่ารักจริงจริ๊ง

[Phut]

ชอบ!!!!!มาก!!!!!

[NeN~]

กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่ได้เข้ามาแปบเดียว อัพรวดสามตอนเบย คนเขียนน่ารักมากค่ะ! >< ลงจนจบแล้วด้วยอะะะะะะะ ยาวกว่านี้ไม่ได้เหรอค้าาาาาา

ตอนแรกที่อ่านเจอว่าน้องพิซซ่าเก็บเกียรติยศมาเลี้ยงนี่แอบใจหาย ว่าคุณเกียรติยศจะไปเป็นเด็กน้องพิซซ่าแทนหรือเปล่า แหะๆ เน็นขำตรงฟีทเจอริ่งกับ "ดูจากหน้าเขาแล้ว....ผมว่าคงอีกนาน" มากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขออวยพรให้น้องส่งพิซซ่าโดนรุ่นพี่ที่ร้านจับกด(?)ในเร็ววันนะคะ ขอตอนพิเศษคู่นี้ด่วนๆข่าาาาาาาา แอร้ยยยส์ (จะให้เงินพี่ยศตั้งสองร้อยนะคะ ใจบุญอย่างนี้เราต้องตอบแทนนางด้วยการหาคู่ให้ค่ะ)

ตอนพี่ยศกลับมาบ้านแล้วบ้านมืดนี่ใจหายรอบสองค่ะ ว่าภาคภูมิเสียไปแล้วหรือเปล่า ตรอมใจ เกิดอุบัติเหตุ บลาๆๆๆ สรุป ตายจริงด้วยแต่นางฟื้นอะค่ะ กรี๊สสสสสส ทีนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันไปจนฟ้าดินสลายจักรวาลแตกกระจายเบย (แมวไมเคิลซึนเหรอคะนั่น ฮ่าๆๆ)

พี่ยศช่วยน้อภูมิตอนอยู่ในท้องด้วยอะ น่ารัก ว่าแต่ชาติที่แล้วภูมิเป็นผญไม่ใช่เหรอคะ ทำไมชาตินี้สลับที่มากดพี่ซะงั้น ถถถ ว่าแต่กัดลิ้นกัดจมูกนี่คืออัลไลคะ อ่านแล้วลมจะใส่ ฮ่าๆๆๆ แสดงออกทางความรักกันได้พิศดารมว๊าก

อยากรู้รายละเอียดของการทดลองคุณพ่อสองหนุ่มจังค่ะ สองคนนี้เป็นอะไรกันแน่ ไปอยู่ใต้น้ำแข็งได้ยังไง คุณพ่อไปเจอได้ยังไง ศึกษาเจอว่าอย่างไรทำไมถึงตัดสินใจเอามาปลูกถ่ายใส่ลูกตัวเอง ทำเพื่ออะไร (ถามรัวมาก ขออภัยที่เป็นเจ้าหนูจำไมค่ะ ฮ่าๆๆๆ) ตอนดูหนังไซไฟนี่ถ้าจบไม่เคลียร์เน็นจะไปเสิร์ชหาในพันดริฟต์กับเวบรีวิวฝรั่งจนกว่าจะเคลียร์ค่ะ แต่อันนี้ไม่รู้จะไปเสิร์ชที่ไหน แอร้ยส์

ป.ล. ตอนพิเศษพิซซ่าเถอะค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส **กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนเขียน**

[kissu111]

คู่นี้มุ๊งมิ๊งน่ารัก    คุณพี่น่ารักตลอดๆ

รอตอนพิเศษค่ะ ขอบคุณผู้แต่งมายมายค่ะ ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน 

[kaew203]

รู้สึกค้างๆนิดหน่อยนะคะ ภูมิยังเจ็บไม่พอเลย!(รู้สึกซาดิสม์ 5555)
แต่ดีใจจังค่ะที่ได้คู่กัน ลุ้นตัวโก่งเลย กลัวพี่ยศเกิดมโนขึ้นมาว่าอยู่ห่างๆน้องจะดีกว่าอะไรประมาณนั้น
รอตอนพิเศษนะคะ แมวไมเคิ้ลจะมีคู่กับเค้ามั้ยนะ><

ปล.อยากได้ตอนพิเศษของหนุ่มร้านพิซซ่าด้วยค่ะ
ชอบเรื่องนี้จังง~

[knoxziekanoon]

โอ้ววว จบแล้ววววว..ววว แต่อารมณ์ยังค้างอยู่เลย หนังจบอารมณ์ไม่จบ ชอบพี่น้องคู่นี้อ่ะ
เขียนออกมาได้สนุกแบบอ่านแล้วเดาไม่ค่อยได้ (ยังไง?) แต่สนุกมากๆเลยคะ

[greensoda]

สมเป็นคู่รักที่สยองที่สุดในโลกจริงๆ
แต่สนุกมากก ขอตอนพิเศษเยอะๆ

[mutyamania]

เราสัญญาว่าตอนพิเศษจะมีเซอร์ไพรส์บางอย่าง....อิอิ

[Littlesir]

จบแบบสยองๆ แต่ก็ดีน่ารักไปอีกแบบ 5555
ถ้ามีตอนพิเศษคงจะดีนะ

[kny]

 :-[เกือบเป็นนิยายสยองขวั

[mutyamania]

ตอนพิเศษ  The Missing Piece (ชิ้นส่วนที่หายไป)




ผมกับพี่ถูกซื้อตัวมาในราคาถูกแสนถูก.....


“พี่ยูฮะผมกลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะเอ๊กซ์”


พี่ชายกับผม...เราไม่มีชื่อ  คนที่ซื้อตัวพวกเรามาติดป้ายสัญลักษณ์ตัวอักษรภาษาอังกฤษให้ที่ข้อมือของพวกเรา  ผมกับพี่  และอีกหลาย ๆชีวิต  ถูกจับยัดรวมกันในกรงขังแคบ ๆ มีเพียงเศษอาหารที่เขาโยนให้กินเพื่อประทังชีวิต  พี่ชายของผมแย่งอาหารมาได้ส่วนหนึ่ง  แล้วแบ่งส่วนที่มากกว่าให้ผมเหมือนอย่างเคย


“เอ้าเอ๊กซ์....นายกินเยอะ ๆนะ  จะได้มีแรง”
“เค้าจะเอาพวกเราไปไหน....เค้าจะทำอะไรพวกเราเหรอฮะ....มะ....เมื่อเช้าเค้าจับพวกเราไปคนนึง....”
“ใคร”
“คุณซีทู(Z-II)”


แล้วผมก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น....


ไม่ใกล้ไม่ไกล


เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นอย่างเจ็บปวดทรมาน


ดังขึ้นเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ

.
.
.
.
.
ผมกับพี่ถูกพรากมาจากอกแม่  ตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก


มีชีวิตผ่านไปแต่ละวันอย่างไร้ค่า


กิน...


นอน...


วิ่งวนอยู่ในกรงขังแคบๆ


“พี่ฮะ”


ไม่เคยรับรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่  ในห้องที่มีแต่แสงสว่างจากไฟสังเคราะห์  และกำแพงสีขาว  นานแค่ไหนแล้วที่ได้เห็นแสงอาทิตย์  ผมจำไม่ได้แล้วล่ะ


“พี่ผมไปไหนแล้วฮะ”


ผมถามเพื่อนร่วมชะตากรรมตัวอ้วนกลม  เขาเพยิดหน้าออกไปนอกกรง  พี่ถูกคนพวกนั้นจับไป.....ไม่....


พี่ฮะ....


พระเจ้าฮะ...อย่าเอาพี่ผมไปเลยนะฮะ....แล้วต่อไปผมจะอยู่ได้ยังไง


ผมส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง  ในบรรดาพี่น้อง(ที่ตอนนี้กระจัดกระจายไปอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้)  มีแค่ผมกับพี่ที่รักและสนิทกันยิ่งกว่าอะไร  พี่ชายที่แสนดีของผม  คอยปกป้องผม  เท่าที่กำลังของเขาจะสามารถทำได้


“ตอนแรกเขาจะจับนายไป  ตอนที่นายหลับ  แต่พี่นายวิ่งมากัดมือผู้ชายชุดขาวคนนั้น  เขาเลยเอาตัวพี่นายไปแทน”
"ทำใจดี ๆเถอะเอ็กซ์เอ๊ย....เดี๋ยวก็ถึงตาพวกเราแล้ว"


ใครสักคนบอกผม  ผมไม่ทันสังเกตที่ป้ายชื่อของพวกเขา  พวกเราต่างก็คล้ายคลึงกันไปหมด  จนยากที่จะแยกออกว่าใครเป็นใคร


ผมได้ยินเสียงร้องของพี่ดังขึ้น


เหมือนเสียงของคนก่อนหน้านี้


และอีกหลาย ๆคน


หัวใจของผมจะขาดเสียให้ได้เลย
.
.
.
.
.
หนี....ไป....


ในฝัน  ผมเห็นพี่ชายของผม  ค่อย ๆแปรเปลี่ยนเป็นบางสิ่งที่น่ากลัวเกินพรรณนา


ดวงตาปูดโปน  สีแดงก่ำ  เขี้ยวแหลม  ใบหน้าบิดเบี้ยว  ดิ้นทุรนทุราย


ตัวของพี่ใหญ่ขึ้น


ผิวหนังของพี่เหี่ยวย่นและเป็นสีน้ำตาลดูน่าเกลียด


ในความฝัน  ผมเดินเข้าไปหาพี่  พี่กัดเข้าที่คอของผมเต็มแรง  รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด  ราวกับถูกทิ่มแทงด้วยเหล็กแหลม ๆ  ก่อนจะชาวาบไปทั่วทั้งร่าง  ผมนอนแผ่อย่างหมดแรง  มองขึ้นไปเห็นบางอย่างที่ดูน่าเกลียดไม่แพ้กัน  มีก้อนเนื้อย่น ๆ สีแดงสองก้อนลอยเด่นชัดในความมืด  พวกมันรูปร่างคล้ายหนอน  ตัวขดเป็นปล้อง ๆ  ตรงส่วนที่เป็นปากนั้น  เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลม ๆ ผมไม่เคยเห็นสัตว์แบบนี้มาก่อนในชีวิต


ใครบางคนกำลังตะโกนโต้ตอบกันไปมา



........การทดลองล้มเหลว......
.
.
.
.
.
ร่างของผมถูกโยนลงถังขยะ  เหมือนกับคนอื่น ๆ


สัตว์ร้ายตัวนั้น  ตัวที่น่าเกลียดเหลือเกิน  ปรากฏตัวให้ผมเห็นในยามวิกาล(ผมหมายถึงตอนที่แสงไฟสังเคราะห์นั้นดับลง)  กรงเล็บแหลมคม  กับสองแขนที่ทรงพลัง  พยายามจะแหกกรงเข้ามา


ผมแน่ใจว่าไม่ได้ฝัน


และผมแน่ใจว่านั่นคือพี่


.....หนีไป.....เอ็กซ์.....หนีไป


แม้จะไม่ใช่เสียงของพี่ที่ผมคุ้นหูเลยก็ตาม


แล้วในที่สุด  ผมก็ถูกพวกเขาจับไปจนได้


ถูกให้ดมบางอย่างจนรู้สึกเวียนหัว  สติของผมลางเรือน


ความทรงจำสุดท้าย  คือเจ้าหนูยักษ์นั้นถูกฝาดจนแน่นิ่ง  ท่ามกลางความตื่นตกใจของพวกเราทุกคน


คนพวกนั้นฉีดบางอย่างเข้ามาในตัวผม


เลือดของผมร้อนจนรู้สึกทรมาน


เครื่องในปั่นป่วน  แล้วรู้สึกเหมือนถูกปั่นจนแหลกเละ


มีบางอย่างกำลังกัดกินตัวผมจากข้างใน


และพยายามจะยึดร่างนี้....ร่างของหนูตัวสีขาว


ผมเป็นแค่หนูทดลองตัวเล็ก ๆ


นั่นแหละ....คนพวกนั้นเรียกพวกเราแบบนี้  มันง่ายกว่าสำหรับการติดป้ายตัวอักษรแทนการตั้งชื่อ  เพราะพวกเราไม่ใช่สัตว์เลี้ยง  พวกเราเกิดมาเพื่อตาย


แล้วผมก็เป็นแค่อีกหนึ่งการทดลองที่ผิดพลาด


พวกเขาโยนผมลงถังขยะ
.
.
.
.
.
ผมยังไม่ตาย


แม้จะหยุดหายใจไปแล้ว


ตอนนี้ผมกับเจ้าสิ่งลี้ลับแปลกปลอมกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด  ในร่างกายของผม  มันกัดกิน  พยายามยึดครอง  สร้างของใหม่เลียนแบบของเก่า


แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ  แม้ว่าจะเป็นหนูที่อ่อนแอ  ไม่เข็มแข็งเหมือนพี่


ผมต้องต่อสู้กับมัน  ผมจะไม่ยอมเสียตัวตนของผมไปอย่างเด็ดขาด  ในตอนนี้ผมมีเพียงแค่สองสิ่งที่สำคัญ  สิ่งนั้นคือความโกรธแค้น  และความหวังว่าอาจจะได้เจอพี่อีกครั้ง  สำคัญมากพอที่ต่อสู้เพื่อยื้อชีวิต  ช่วงชิงตัวตนกลับคืน


ถ้าผมรอด....


พี่ของผมก็อาจจะรอดเหมือนกัน...


ผมค่อย ๆตะกายตัวขึ้นมาจากถังขยะในที่สุด  เจ้าสิ่งที่มองไม่เห็นนั้นยอมแพ้  และเป็นฝ่ายล่าถอยไปโดยดี  แต่มันก็ทิ้งบางอย่างเอาไว้ในตัวของผม


บางอย่างที่ผมมารู้ในภายหลังว่ามันเป็นประโยชน์


“เมี๊ยว”


แมวจรจัดตัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าผม  มันจ้องผมตาเป็นมัน  ไม่ใช่จ้องเหมือนผมเป็นอาหารหรอก  แต่เหมือนผมเป็นของเล่นมากกว่า  น่าแปลกที่อยู่ ๆผมก็สามารถเข้าถึงความรู้สึกของเจ้าแมวตัวนี้ได้


มันตะปบอุ้งเล็บลงมา


ผมสะบัดตัวหนีได้ทันก่อนที่จะถูกมันงับ


ค่อย ๆวิ่งกระย่องกระแย่ง


ร่างกายของผมค่อย ๆฟื้นตัวขึ้นอย่างช้า ๆ คงเพราะบางอย่างที่เจ้ามนุษย์นั่นฉีดให้กับผม  เรี่ยวแรงของผมกลับคืนมาได้เกินร้อย  ผมวิ่งหนีมันสุดชีวิต  มันเองก็วิ่งตามผมมาติด ๆ


เอี๊ยดดดด.....




โครม!!!!!


ทันใดนั้นเอง  ก็มีแสงสว่างสาดเข้ามาใส่เราทั้งสอง  ร่างของไอ้แมวนรกถูกเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ยักษ์ชนกระเด็นไปไกล  ผมมัวหันไปมองมัน  โดยที่ไม่ทันระวังตัว  ยังมีเครื่องยนต์ตัวอื่น ๆอีก....เอ่อ.....ผมหมายถึงรถนั่นแหละ  ล้อรถขนาดใหญ่บดขยี้ร่างของผมจนแหลกเละไม่มีดี  เหลือเพียงเศษชิ้นเนื้อกระจายติดเต็มถนน


แต่จิตของผมยังไม่ยอมตาย  และบางอย่างที่แฝงตัวอยู่ในทุกอณูของผมก็เช่นกัน  ผมกับมันค่อย ๆ ช่วยกันประคับประคองชิ้นเนื้อแหลกเหลว  ให้ค่อย ๆเคลื่อนที่มารวมกัน


ผมต้องหาร่างใหม่


และตรงนั้นมีเพียงร่างเดียวที่นอนแน่นิ่งอยู่  ร่างที่ไม่ค่อยเสียหายมากนัก  แม้ว่าเจ้าของมันจะซี้แหงแก๋ไปแล้ว
.
.
.
.
.
และนั่นแหละ  คือที่มาของผม


ตลกดีไหม...


ผมเป็นหนูที่อาศัยอยู่ในร่างของแมว!!!


นอนซมอยู่เป็นสัปดาห์  กว่าทุกอย่างจะเข้าที่  และฟื้นตัว  และก็เริ่มรู้สึกตัวว่าอยากกินอะไรแบบแมว ๆ


เช่น....หนู.....เย้ย!!!!


หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา  ผมใช้ชีวิตในฐานะแมวจรจัด


มีแมวเจ้าถิ่นแถวนั้นตรงดิ่งเข้ามาทักทาย  เดาว่าไอ้หมอนี่(ร่างที่ผมอาศัย)คงจะเป็นหนึ่งในสมาชิกชาวแก๊งค์  พวกมันต่างพากันพูดว่าผมเปลี่ยนไป  ตั้งแต่ถูกรถชนเพราะวิ่งไล่จับหนูขาว


ผมอยู่อย่างมีความหวังว่าจะได้เจอพี่ชาย


ในขณะที่แมวตัวอื่น ๆ เริ่มแก่  และตายจากไป  มีลูกแมวคอกใหม่ออกมา  บ้างก็รอด  บ้างก็ตาย  แต่ผมก็ยังอยู่


ย้ายที่ไปเรื่อย ๆ


ตามประสาคนสันโดษ


ความหวังที่จะได้เจอพี่ริบหรี่ลง  จนมอดดับ  ครั้งสุดท้ายที่เที่ยวคุ้ยถังขยะ  เผื่อว่าจะเจอเจ้าหนูยักษ์นอนขดตัวอยู่ในนั้น  นั่นก็นานเป็นสิบกว่าปีแล้ว


ถ้าผมเป็นหนู  ป่านนี้ผมคงตายไปนานแล้ว  และถ้าผมเป็นแมวธรรมดา  ถ้าไม่แก่ตายก็คงหง่อมหงำเหงือก


จนกระทั่งได้มาเจอคน ๆนี้  ผมที่เห็นเพียงครั้งแรกก็รู้สึกผูกพันราวกับเคยเกิดร่วมชาติเดียวกันมาก่อน


รู้สึกผูกพันไปทุกซอกทุกอณูเซลล์


ราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของผม


“เมี๊ยว.....”
“ว่าไงไอ้แสบของข้า”


เขาคนนั้นชื่อเกียรติยศ

.
.
.
.
.
จบตอน....ชิ้นส่วนที่หายไป
   
ถึงเนื้อหาหลักจะจบแล้ว  ยังไงก็ฝากติดตามซีรีย์ชุด "วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย" ในกระทู้นี้ด้วยนะคะ   

[aimjjj]

ที่แท้คุณเมี๊ยวนี่ก็....
ปล.จิ้มบวกเป็ดโลดค่ะ 

[IsDeer]

ไมเคิลก็ใช่ แล้วคุณพี่ของไมเคิลจะเป็นตัวอะไรเหนอ

ปอลิง: ขอตอนพิเศษเด็กส่งพิซซ่า 

[lolitar]

ไมเคิลสุดท้ายก็กลายพันธุ์เหมือนกันหรอ

เป็นหนูในร่างแมว

ว่าแล้วว่านายต้องไม่ใช่แมวธรรมดา

[nnA]

 

[carenaka]

สนุกมากคะชอบแนวนี้

[saruttaya]

OMG คุณเหมียวเป็นหนู!!!

[NeN~]

อุต๊ะ แมวไมเคิลก็มีเบื้องหลังกับเค้าด้วย นี่ถ้ายศกับภูมิรู้คงดีใจแนย่ที่เจอพวกเดียวกันอีก ><

รอตอนต่อไปค่าาาาาา

[witchhound]

ไมเคิลเคยเป็นหนูทดลองมาก่อน