CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: mutyamania ที่ 03-04-2014 01:05:45

หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-04-2014 01:05:45

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com
.......................................                                                           
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

.....................................................................................


เปิดฟิคเรื่องใหม่ค่ะ  ยาวไหมไม่รู้  เป็นแนวฝาแฝดอีกแล้ว  และอาจจะเป็นเรื่องสุดท้าย  ก่อนจะอำลาวงการ(ชั่วคราว)




กลับมาจากนรก!!!!!






ผมกับมัน.....เกิดจากไข่ใบเดียวกัน




แฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน  มักจะมีอะไรที่เหมือน ๆ กัน....มันควรจะเป็นแบบนั้น




แต่ผมกับมันไม่มีอะไรเหมือนกัน!!!!  นอกจากหน้าตาที่เคยละม้ายคล้าย  เมื่อครั้งยังเด็ก 




ผมกับมัน....แตกต่างกันทุกอย่าง




ฝาแฝด






ผมเกลียดคำนี้จัง
.
.
.
.
.
.
“ไม่กิน!!!!.....มันร้อน”



มันตวัดเสียงอย่างทรงอำนาจ  มือปัดช้อนจากมือผม  เสียงโลหะกระทบพื้นดังก้องไปทั่วบริเวณที่มีเพียงแค่ความเงียบงัน  ปากเล็ก ๆ ของมันขยับไปมาอย่างไม่เฉพาะเจาะจง  แล้วเดี๋ยวมันก็เปลี่ยนเป็นแสยะยิ้ม  ก่อนจะเริ่มออกคำสั่งเหมือนอย่างเคย


“เป่าให้หน่อย.....เป่าแล้วป้อนด้วย”


ผมไม่รู้ว่าระหว่างเรา  ใครเกิดก่อน  ใครเป็นพี่  ใครเป็นน้อง  พ่อกับแม่ที่ตายจากไปไม่ได้เขียนจดหมายหรือไดอารี่ทิ้งไว้  สูติบัตรของเราคงมอดไหม้ไม่เหลือ  ในคืนที่กองเพลิงคร่าชีวิตพวกท่านไป


ลุงกับป้าที่รับเรามาเลี้ยง  ซึ่งผมเองก็ไม่ได้รู้สึกรักใคร่ชิงชังอะไรเสียเท่าไหร่นัก  ต่างก็ตายจากเราไปทั้งคู่เมื่อหลายปีก่อน  ทิ้งไว้แต่เงินมรดกของพ่อ  ที่ถูกผลาญจนเกือบไม่เหลือ  กับบ้านที่พอให้เราได้ซุกหัวนอน  คุณอาทนาย  เพื่อนของพ่อ  คอยจัดการธุระเรื่องค่าเล่าเรียน  และอื่น ๆ จนกว่าพวกเราทั้งคู่จะบรรลุนิติภาวะ


ค่าเล่าเรียนของผม  กับค่าอาหารของมัน  ไอ้ปิศาจปัญญาอ่อน


“อาบน้ำ....อยากอาบน้ำ”
“รอก่อน!!!!ยังไม่ว่าง”
“พี่จะอาบน้ำ....อาบน้ำ.....แง่งงงง”
“โอ๊ยยยยย  อย่ากัดสิวะ  ให้ตายเถอะโว้ยยยย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....อาบน้ำกันนะ....พี่อยากอาบน้ำ”


เพื่อตัดความรำคาญ  และเพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องเรียกชื่อมัน  ผมจึงยอมให้มันเป็นพี่  มันดูชอบอกชอบใจ  ที่อย่างน้อยมันก็ยังได้มีคำเรียกแทนตัว  อันแสดงถึงบทบาทความยิ่งใหญ่....



หึ....ในฐานะพี่ชายที่มีความผิดปกติทางสมอง


“พรุ่งนี้ภูมิไม่อยู่....”
“ใช่....ต้องไปเรียนน่ะ....อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย  อยู่แต่ในบ้าน  ห้ามออกไปไหน  แล้วจะรีบกลับมา”
“ไม่ออกไปไหน”
“ข้างนอกอันตราย  ออกไปพี่จะตาย  เข้าใจมั้ย”
"ตาย"
"ใช่....ถูกแดดเผา....ถูกฝูงนกรุมทึ้งกัดกิน...น่ากลัวใช่ไหม....อ้อ....แล้วก็จะไม่ได้ดูการ์ตูนด้วย"
"ตลอดไปเหรอ"
"ใช่....ตลอดไป"
“เข้าใจแล้ว  พี่เชื่อภูมิ  พี่จะอยู่แต่ในนี้  ไม่ไปไหน”
“ดี.....ตอนเช้าจะหาข้าวให้กิน  กลางวันกินขนมปังรองท้อง  กับนม....แล้วก็น้ำ....อ้อ....ซื้อน้ำองุ่นแบบที่ชอบมาด้วย  ถูกใจไหม”
“น้ำองุ่น....อร่อย”
“หึ”


บางทีมันก็เหมือนกับจะพูดรู้เรื่อง  ดังเช่นคนปกติ  แต่ก็เป็นได้ไม่นาน  แค่เสี้ยววินาที  มันก็กลับมาเป็นแบบเดิมอีก  บางครั้งมันก็ส่งเสียงดังอย่างเกรี้ยวกราด  เวลาที่ไม่ได้ดั่งใจ  อาละวาดขว้างปากข้าวของ  แหกปากร้องงอแง  เคยแม้แต่ทำร้ายคนอื่นอย่างเลือดเย็น  คนที่คอยดูแลมันมาตลอด


“ไปก่อนนะ....แล้วจะซื้อขนมมาฝาก”
“อื่อ”
“แต่ถ้าซนแล้วไม่เชื่อฟังกันล่ะก็....จะโยนขนมทิ้งให้หมด  น้ำองุ่นด้วย  เข้าใจมั้ย”
“ไม่ซน....สัญญา  กลับมาเร็ว ๆ นะภูมิ....กลับมาเล่นด้วยกันไวไวนะภูมิ”


ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทิ้งมันไว้คนเดียว  และมันไม่เคยขัดคำสั่งผมเลยสักครั้ง  เมื่อก่อนคุณอาทนายจะคอยหาคนมาเป็นพี่เลี้ยงให้มัน  แต่มีไม่กี่คน  ที่อดทนกับมันได้นานถึงปี  สุดท้าย  ก็มีแต่ผม  ที่ต้องเป็นคนคอยจัดการทุกอย่าง  ครั้งแรกที่ทิ้งมันอยู่คนเดียว  เป็นวันที่ผมรู้สึกโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ผมจำได้ดีถึงความรู้สึกในวันนั้น  ผมหันหลังกลับไปมอง  บ้านที่เหมือนปิดตาย  ราวกับบ้านผีสิงท้ายซอยที่ไม่มีคนอาศัยอยู่  มันไม่แม้แต่จะส่งเสียงใด ๆ เล็ดลอดออกมา  แม้กระทั่งเสียงจากโทรทัศน์  มันทำตามคำสั่งของผมเป็นอย่างดี  ผมยิ้ม....ยิ้มอย่างสาแก่ใจ



ผมภาวนาให้มันลื่นตกบันได  ไม่ก็จมน้ำในอ่างตาย ๆ ไปซะ  หรือมีใครก็ได้  พวกหัวขโมยงัดแงะเข้าไปแล้วฆ่ามันเสีย  หวังทุกครั้งว่ากลับไปแล้ว  จะพบมันในสภาพร่างที่ไร้วิญญาณ





ก็ผมเกลียดมันนี่นา
.
.
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิ”
“หยก”
“หน้าตานายดูไม่ค่อยสบาย”
“เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ”



หยกคือแฟนของผม  เป็นทั้งแฟนคนแรก...และเป็นแฟนคนแรกที่เป็นผู้ชาย  ความสัมพันธ์ระหว่างเรา  เริ่มต้นอย่างแปลกประหลาด  ความใคร่  ความหอมหวาน  และความตื่นเต้น  ด้วยความที่ผมเป็นคนเงียบ ๆ และชอบใช้เวลาช่วงพักเที่ยงไปกับการอ่านหนังสือในห้องสมุด  หยกจึงเป็นฝ่ายเข้ามาคุยกับผมก่อน  ผมไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเท่าไหร่  แต่กลิ่นตัวของหยกหอมดีเหรอเกิน  มันเริ่มจากมือซุกซนของหยก  คว้าหมับที่ต้นขาของผม  ขณะที่แกล้งทำเป็นเผลอไผล  เอาตัวเบียดเข้ามาแนบชิด  แล้วค่อย ๆ เลื่อนมือสูงขึ้น  จนในที่สุดก็ถึงกล่องดวงใจของผม  บดคลึงอย่างชำนาญ  ใบหน้าเราอยู่ห่างเพียงคืบ  ลมหายใจอุ่น ๆ รดใส่กัน  ร่างกายผมร้อนผ่าวไปหมด



หยกยั่วผม


ผมมีอารมณ์



แล้วเราก็ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ  บดขยี้จูบ  หยกเป็นฝ่ายรุกต้อนผมอย่างคนที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน  หยกจับเอาอาวุธของผมใส่เข้าไปในตัวหยก  แล้วขยับสะโพกกดแนบลงมา  ผมเป็นฝ่ายถูกกระทำได้ไม่นาน  พอทุกอย่างเข้าที่  ผมจึงเปลี่ยนเป็นฝ่ายคุมเกมบ้าง  ผมดันร่างบอบบางของหยกจนแนบชิดกับผนังห้องน้ำ  แล้วระบายความกระหายอยากที่อัดอั้นมานานจนอีกฝ่ายต้องขอให้เบาลงหน่อย




ทุกอย่างเกิดขึ้นในวันเดียว!!!  แม้ว่าเราจะเคยเห็นหน้าและพูดคุยกันมาบ้างก่อนหน้านี้  แต่ทุกอย่างที่ผมบรรยายออกไปนั้นน่ะ  เกิดขึ้นแค่ภายในเวลาชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้น  เวลาแค่นั้น  แต่เรากลับรู้สึกเหมือนผูกพันกันมานาน  เดจาวู....



แล้วหลังจากนั้นเราก็แอบคบกัน  อะไร ๆ มันก็ราบรื่นดีไปหมด  ชีวิตของผมมีสีสันมากขึ้น  นอกเหนือไปจากหุ่นยนต์คอยสนองคำสั่ง  จะมีเรื่องให้ลำบากใจ  ก็เพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น  หยกน่ะ......




รบเร้าจะมาบ้านผมเอาเสียให้ได้เลยน่ะสิ


“เป็นอะไรไปฮึ....หน้าตึงเชียว....ถ้าไม่ให้ไปบ้าน.....งั้นไปคอนโดเราก็แล้วกัน”
“เฮ้ยหยก....เราไปไม่ได้จริง ๆว่ะ  เราต้องรีบกลับบ้าน”
“มีใครรออยู่ที่บ้านรึไงครับ....คุณภาคภูมิ.....หึหึหึหึ”


ผมไม่ชอบให้ใครจับผิด  ไล่ต้อน  หรือรุกล้ำความเป็นส่วนตัว  แต่กรณีนี้ผมพออภัยให้ได้  เพราะผมรู้ว่าหยกมันแค่ล้อผมเล่น


“บ้านรกจะตายห่า....อย่างกับที่สุมขยะ  เราอยู่คนเดียว....ทำความสะอาดไม่ไหว  อย่าไปเลย  อาย!!!....ไกลด้วย”
“งั้นไปคอนโดเรา  แค่ไม่กี่ชั่วโมงหรอกน่า”
“เงี่ยนเหรอ”
“เออ....เราเงี่ยน  เบื่อทำกันในห้องน้ำจะแย่  อยากเล่นมากกว่านี้  อยากสัมผัสตัวนายมากกว่านี้  อยากกลืนกินนายทั้งตัว”
“เออ....ไปก็ไป”


ผมหลอกหยกว่าผมเป็นลูกคนเดียว  อยู่ตัวคนเดียว  ผมแอบซ่อนมันเอาไว้  จะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด  ผมนึกถึงตัวปัญหาที่รออยู่ที่บ้าน  อยู่ ๆก็เกิดอยากจะแกล้งมันขึ้นมาเสียอย่างนั้น  แกล้งให้มันรอ  แกล้งให้มันหิว  แกล้งให้มันทรมาน  แค่นึกถึงตอนที่มันเดินพล่านไปมา  ผมก็สะใจอย่างบอกไม่ถูก  ผมเกลียดไอ้เด็กปัญญาอ่อนอย่างมัน  ที่ชอบออกคำสั่ง  คอยบงการชีวิตผม


.
.
.
.
.
.
.
/////////
.
.
.
.
“น่าเบื่อฉิบหาย.....ต้องเล่นเป็นคนปัญญาอ่อนเนี่ย”



ผมบิดขี้เกียจ  ก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้น  บิดไปมาอย่างเบื่อหน่าย  กับละครชีวิตที่ต้องแสดงซ้ำซากทุก ๆ วัน



แบบนี้มันสบายดีจะตาย  วัน ๆ ไม่ต้องทำห่าอะไร  แค่ชี้นิ้ว  กับแหกปากโวยวายเป็นเด็ก ๆ  ก็มีไอ้ซื่อบื้อหามาประเคนให้ทุกสิ่งอย่าง



ภาคภูมิ.....น้องชายสุดที่รัก  คนที่เกลียดผมสุดหัวใจ  ทำไมจะไม่รู้ล่ะ



ทั้ง ๆ ที่ผมต่างหากล่ะ  ที่ควรจะเป็นฝ่ายเกลียดมัน!!!!



ภาคภูมิกับผมเป็นฝาแฝดเพศชายที่ควรจะมีทุกอย่างเหมือนกัน  แต่พระเจ้ากลับลำเอียง  ด้วยการมอบทุกอย่างที่ควรจะเป็นของผมให้มันจนหมด 



ตัวขาวซีด  ร่างกายผอมเล็กเหมือนเด็ก  คือสิ่งที่ผมเกลียด  ขณะที่ภาคภูมิเป็นเด็กตัวโตที่เก่งไปหมดทุกอย่าง  มีแต่คนรักใคร่ชื่นชม  ผมมันเป็นแค่สิ่งน่าอายที่สมควรถูกซ่อนเอาไว้ในมุมมืด



ตอนเด็ก  เราเป็นแฝดที่ค่อนข้างคล้ายกัน  แต่พอเวลาของมันผ่านไป  เวลาของผมกลับถูกหยุดเอาไว้  ใบหน้าคมเข้มอย่างคนที่โตเป็นหนุ่มเต็มตัว  ผิวเกรียมแดดที่มันจงใจโหมออกกำลังกายอย่างหนัก  เพียงเพื่อจะได้ไม่ต้องมีส่วนไหนของร่างกายคล้ายกับผมอีกต่อไป 



ตอนนี้แม้แต่หน้าตาที่เคยเหมือน  กลับแตกต่างกันราวเป็นคนละคน 



ผมเบื่อที่จะต้องรอมันอยู่แบบนี้  ทั้งที่ตัวผมเองสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่าง  วันนี้มันกลับช้ากว่าทุกที  คงนึกสะใจที่ได้แกล้งผมให้ทรมานจากความหิว  ฝันไปเถอะ  ผมแอบออกมาหาอะไรใส่ท้องบ่อยไป  มันนั่นแหละที่ไม่เคยรู้


ผมแอบซุกซ่อนเงินที่ขโมยมาจากมันเอาไว้  เผื่อจำเป็นต้องใช้ยามฉุกเฉิน  ให้ตายเถอะว่ะ  ถ้าเกิดว่าผมปัญญาอ่อนจริง ๆ แล้วเกิดว่าวันหนึ่งมันถูกสิบล้อเสยตายห่า  ระหว่างทางกลับบ้าน  ผมไม่ต้องรอมันจนแห้งตายเป็นผีตายซากเหรอวะ


คิดแล้วก็หงุดหงิด  แต่พอนึกถึงสีหน้าอึดอัดแกมรำคาญปนเกลียดชังของมันขึ้นมาแล้ว  ก็ทำเอาผมอดยิ้มกับผัวเองไม่ได้


ก็ภาคภูมิมันน่าแกล้งนี่นา


ผมคงมัวแต่คิดเรื่อยเปื่อย  ขณะเดินออกมาจากซอยที่เปลี่ยวและมืด  ผมคงจะประมาทไปหน่อย  ที่คิดว่าคงจะไม่มีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับตัวผม


รู้ตัวอีกที...ตาทั้งสองข้างก็รู้สึกแสบ  จากไฟหน้ารถดวงใหญ่  ที่อยู่ ๆฉวัดเฉวียนไปมา


พร้อมกับเสียงเบรกดังเอี๊ยดดดดดด









โครม!!!!!
.
.
.
.
.
To be con

แนวสยองขวัญ  ได้แรงบันดาลใจจากผลงานสุดสยอง....เดี๋ยวจะมาเฉลยว่าเป็นเรื่องอะไร  ถ้าใครเดาได้  ก็เม้นท์บอกนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 03-04-2014 01:15:41

แฝดเหมือนเห็ดเลยย  :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-04-2014 01:19:55

อ้างจาก: nunnan ที่ 03-04-2014 01:15:41  

แฝดเหมือนเห็ดเลยย  :hao3:

เป็นแนวฝาแฝดเหมือนกันค่ะ  แต่เป็นแนวเขย่าขวัญนิด ๆ จะเรียก twincest ได้ไหมอ่ะ  เพราะนายเอกพระเอกชัดเจนตามนั้น(ตามที่บรรยายไว้)

นายเอก = หยก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 03-04-2014 03:52:18

อ้างจาก: อ๊ายอาย ที่ 03-04-2014 01:51:39  

แฝดด  แนวผิดศีลล่ะชอบนัก :hao6:
ต่างคนต่างซึนจัง
คงไม่ใช่ว่าคนพี่ตาย แล้วกลับมาจากนรกตามชื่อนะ กร๊าส :hao7:
รอตอนต่อไปนะฮับ :กอด1:

มีโอกาสเป็นไปได้สูงนะทั่น ดูแนวๆแล้ว ตอนจบจะสวยรึไม่สวยเท่านั่นละมั้ง :katai5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: diszalove_ ที่ 03-04-2014 05:03:04

ชอบตอนจบแบบไม่สวยอ่ะ สำหรับนิยายที่ผิดศีลธรรมแบบนี้ มันแบบชอบดราม่า  :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 04-04-2014 12:46:02

ดันก่อนนะคะ  ดึก ๆมาต่อ  ขอไปงานสัปดาห์หนังสือก่อน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: poolpo ที่ 04-04-2014 14:12:23

ชอบแนวผีๆ มาต่อเร็วๆนะ รออยู่คะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 04-04-2014 21:05:45

คล้ายๆเอาแฝดที่ผ่านๆมายำรวมกัน

ไอ้กลับมาจากนรกนี่คือคนพี่ตายเหรอ

หรือว่าจะกลายร่างมาจัดการน้อง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 04-04-2014 21:15:08

น่าสนๆ อ่านนะคะ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-04-2014 01:18:39

ตอนที่ 1  พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย

.
.
.
.
.
.

ผม คงมัวแต่คิดเรื่อยเปื่อย  ขณะเดินออกมาจากซอยที่เปลี่ยวและมืด  ผมคงจะประมาทไปหน่อย  ที่คิดว่าคงจะไม่มีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับตัวผม


รู้ตัวอีกที...ตาทั้งสองข้างก็รู้สึกแสบ  จากไฟหน้ารถดวงใหญ่  ที่อยู่ ๆฉวัดเฉวียนไปมา


พร้อมกับเสียงเบรกดังเอี๊ยดดดดดด









โครม!!!!!
…………………..
………..
…
..
.
.
[บรรยาย]


“อ๊ะ......อึก.....จะเสร็จแล้ว.....แรงอีกภูมิ.....กระแทกเข้ามาแรงอีก”
“ซี๊ดดดดด.....เสียวที่สุดเลย.....หยก....กูรักมึง....กูรักมึง”
“อ่าาาาาาาาาาาาาาาห์”
“ฮื่ออออออ!!!!!”


ภาคภูมิปลดปล่อยกระแสคลื่นธาราเข้าไปจนเต็มล้นช่องทางของอีกฝ่าย  คนตัวเล็กหน้าหวานหันมายิ้มปนหอบ  ทั้งคู่ฟุบตัวลงก่ายกอดคลอเคลีย  ซึมซับความสุขทางเพศรสที่ค่อย ๆ จางหาย


“เห็นมั้ยภาคภูมิ....แบบนี้ดีกว่าทำกันในห้องน้ำแคบ ๆ ตั้งเยอะ”
“......”


เขาไม่พูดอะไร  ได้แต่เพียงมองตา  แล้วใช้นิ้วมือเกลี่ยเส้นผมชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน


“ไม่รู้ทำไมนะภูมิ.....ทั้ง ๆที่นายไม่ใช่แบบที่เราต้องการเลย  นายไม่เคยอ่อนโยน  ไม่เคยทำตัวหวาน ๆ ไม่เคยเอาใจใส่อะไรเราซักอย่าง  แต่เรากลับรักนายมากกว่าทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาเสียอีก”
“อย่าพูดถึงคนอื่นเลย....ตอนนี้มีแค่เราเท่านั้นไม่ใช่เหรอ”
“คำว่าแฟนของพวกเรา  มันก็คือคู่นอนดีดีนี่แหละ  แต่ช่างเถอะ  เราชอบแบบนี้มากกว่า  อีกอย่างลีลานายถูกใจเรา  นิ่ง ๆ ไม่หวือหวา  แต่แข็งแกร่งแล้วก็หนักแน่น”
“ทำพูดไปได้น่า”
“เราเป็นผู้ชายคนแรกของนายสินะ”
“เป็นผู้ชายคนแรกที่เรานอนด้วย....ไม่สิ....เป็นผู้ชายคนแรกที่เราตัดสินใจนอนด้วยแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมง”
“เพราะเราน่าเอาล่ะสิ”
“ไม่เถียง....”
“ต่อรอบสองมั้ย”
“เอาสิ...เราก็ไม่ได้รีบอะไร  กลับไปเราก็อยู่คนเดียว”


ภาคภูมิประกบจูบหยกอย่างเร่าร้อน  ร่างกายทาบทับ  บดเบียดกันอย่างอ่อนหวานอีกครั้ง....และอีกครั้ง



ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล
.
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]


“กลับมาแล้ว....ขอโทษทีนะที่มาช้า....พี่คงจะหิวสินะ.....ใช่มั้ย?”


บ้านทั้งหลังปิดไฟมืด  ราวกับไม่มีคนอยู่  บรรยากาศรอบตัวผมช่างน่าขนลุก  แต่พอนึกถึงมันที่กำลังทุรนทุรายจากความหิวแล้ว  มันก็ช่วยให้ความกลัวลดลงไปบ้าง


ผมคลำหาสวิทซ์ไฟ 


ไล่เปิดไฟทุกดวงจนสว่าง  แปลกใจไม่น้อย  ที่ยังคงรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว  ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตอื่นในบ้านหลังนี้  ผมเดินสำรวจทุกห้อง  ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ



มันหายไปงั้นเหรอ?



มันหายไปไหน ?



มันกำลังเล่นซ่อนแอบกับผม....หรือว่ามันหายตัวไปจริง ๆ


“พี่....ไม่เอาน่า....ออกมาเถอะ  ไม่หิวหรือไง  กินเสร็จจะอาบน้ำให้  แล้วก็จะเกาหัวให้ด้วยนะ  แบบที่พี่ชอบไง”


ดีใจสิ!!!!....ถ้าเป็นอย่างนั้นผมควรจะดีใจ  ที่อยู่ ๆ มันก็หายไปจากชีวิตผมแบบนี้  จะบอกคุณอาทนายดีไหม  หรือจะต้องรอให้ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วค่อยไปแจ้งตำรวจ


“ถ้าไม่ออกมา  จะเอาน้ำองุ่นโยนทิ้งจริง ๆนะ....พี่.....ออกมาเถอะน่า”


เงียบงัน  สิ่งที่สะท้อนกลับมาคือความเงียบงัน


ผมยิ้ม  บอกกับตัวเองซ้ำ ๆ ว่าควรจะดีใจที่มันหายไป  สั่งร่างกายตัวเองให้หยุดเดินพล่านไปมาจนทั่วบ้านเสียที




มันไปแล้ว



ขอให้มันอย่ากลับมาอีก



ผมเปลี่ยนเสื้อ  อาบน้ำ  แล้วก็เข้านอน  หวังว่าวันนี้คงจะหลับสนิท  หลับโดยที่ไม่ต้องเล่านิทานให้ไอ้ปิศาจฟัง




ผมพยายามอย่างยิ่ง  ที่จะข่มตาให้หลับ  ผมจะต้องไม่คิดถึง  ไม่รู้สึกผิด  เพราะว่าผมไม่ได้เป็นห่วงมัน  ผมเกลียดมัน
.
.
.
.
.
.
ปึง!!!!



เสียงดังจากข้างล่าง  ปลุกให้ผมตื่นขึ้นมากลางดึก



โจร.....



หรือว่าเป็นมันที่กลับมา!!!!


ถ้าเป็นอย่างแรก  ผมยินดีที่จะอัดมันให้แหลกคามือ  ผมไม่เคยกลัวใคร  ร่างกายที่ใหญ่โตและแข็งแกร่งของผมเป็นเครื่องพิสูจน์เป็นอย่างดี  ผมเอื้อมมือไปหยิบปืนในลิ้นชัก  ปลดเซฟตี้  แล้วค่อย ๆ ย่องออกมาจากห้อง


แต่ถ้าเป็นมัน


เห็นทีคงจะต้องทำโทษกันเสียหน่อย


บ้าจริง!!!....สมองระยำ  ทำไมถึงสั่งให้กูรู้สึกยินดี  ขณะที่นึกถึงว่าอาจจะเป็นมัน  นึกด่าหัวใจบัดซบที่เต้นแรง  เมื่อยามที่สมองระยำกำลังจินตนาการเห็นมันยืนยิ้มแฉ่งเป็นเด็ก ๆ รออยู่ข้างล่าง  ผมไม่ควรรู้สึกอะไรแบบนี้  เพราะว่าผมเกลียดมัน


ประตูหน้าบ้านเปิดอ้า  เสียงที่ปลุกให้ผมตื่น  คงเป็นเพราะมันถูกลมตีจนกระแทกเข้ากับผนัง  ผมยังไม่เปิดไฟ  แต่ก็พอมองเห็นร่องรอยประหลาด  คล้ายรอยเปื้อนโคลน


บางทีมันอาจหนีออกไปเล่น  แล้วเพิ่งจะกลับเข้ามา  มันปัญญาอ่อน  คงเล่นเพลินจนลืมเวลา  เหตุผลงี่เง่าสิ้นดี  มันไม่เคยนอนช้ากว่าสามทุ่ม


ผมค่อย ๆ ย่องลงมา  ข้างล่างเงียบเกินกว่าจะเป็นพวกโจรงัดแงะ  ไม่มีแว่วเสียงฝีเท้า  ไม่มีแว่วเสียงเคลื่อนย้ายข้าวของ  บ้านเวรหลังนี้มันเงียบเชียบเป็นปกติ  เสียจนเมื่อมีใครบุกรุกเข้ามา  แค่เสียงกระทบนิดหน่อย  ผมต้องรู้  แล้วอีกอย่างผมมีปืนไว้ป้องกันตัว  ผมตัวใหญ่  แข็งแรง  แล้วก็บ้าพอที่จะฆ่าไอ้เปรตหน้าไหนก็ตาม  ที่บังอาจมาเล่นตลก


จนเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอื่นที่เป็นไปได้นอกจากมัน  ผมจึงเปิดสวิทซ์ไฟ



“เฮ้ย”



คราบเลือด.....คราบเลือดเป็นทางยาว  รอยเลือดที่เป็นรูปเท้าเล็ก ๆ  เดินสะเปะสะปะหลงทิศหลงทางทั่วไปหมด  เหมือนกับคนที่ย่ำอย่างไม่มีสติ  หรือว่ามันจะบาดเจ็บ  ใครทำอะไรมันหรือเปล่า



ผมไม่ได้เป็นห่วงมัน....ถ้ามันตายไปเลยก็ดี  แต่อย่ามาพิกลพิการเพิ่มภาระให้ผมอีกเลยน่ะ



นอกจากรอยย่ำเละเทะ  ยังมีรอยเท้าส่วนหนึ่งที่เดินเป๋ไปมา  ทว่าตรงดิ่งไปอย่างมีจุดหมาย  ผมเดินตามรอยพวกนั้นไป  ที่แรกที่แวะคือห้องเก็บของ  ต่อมาก็เป็นห้องครัว  แล้ววกกลับมาสิ้นสุดที่ห้องน้ำ  ผมไล่เปิดไฟทุกห้อง  แต่ไม่มีวี่แววของมัน  เหลือก็แต่ห้องน้ำที่กำลังจะเปิดเข้าไปดู  แต่ผมกลับฉุกคิดขึ้นมาเสียเฉย ๆ  มันเข้าไปล้างเลือดงั้นรึ  น่าแปลก  คนปัญญาอ่อนอย่างมันควรจะตรงดิ่งขึ้นไปหาผม  เขย่าตัวผมเพื่อปลุกให้ตื่นขึ้นมาฟังสิ่งที่มันเพิ่งประสบพบเจอมา  แหกปากร้องโวยวาย  โดยที่ไม่สนใจอะไรสิ


ติ๋งติ๋งติ๋ง


ผมรีบเปิดเข้าไปดูให้หายสงสัย  ไม่มีมันอยู่ในนั้นดังที่คิด  เสียงน้ำที่ค้างอยู่ในฝักบัวหยดออกมา  ไม่มีอะไรอื่น


มีเสียงดังจากข้างบน  เสียงเหมือนอะไรล้ม


ผมรีบวิ่งขึ้นไปดู


“พี่.....นั่นพี่เหรอ”


เสียงกุกกักดังมาจากห้องนอนผม  เสียงบ่นพึมพำ  ผมเริ่มกลัวจริง ๆ แล้วนะนี่  ผมที่ไม่เคยกลัวผี  และไม่เชื่อเรื่องผี  กำลังจะถูกผีหลอกเป็นครั้งแรกในชีวิตหรือเปล่า


“พี่ไปไหนมา”
“อย่าเปิดไฟนะ!!!”
“ทำไมล่ะ”


เป็นเสียงมันจริง ๆ ด้วย  ผมจำเสียงของมันได้ดี  แม้จะฟังดูแปลก ๆ หูเสียหน่อย  เสียงตวาดของมันเมื่อครู่  ฟังไม่เหมือนเสียงเด็กปัญญาอ่อน


ผมเปิดไฟ


แล้วภาพที่ผมเห็น


ทำเอาผมแทบสิ้นสติ


“กูบอกว่าอย่าเปิดไฟไงวะ”



พี่กำลังนั่งเย็บท้องตัวเองอยู่


“เกิดอะไรขึ้นกับพี่”
“ไอ้ขี้เมามันหลงเข้ามาน่ะสิ  จะอะไรล่ะ  มันขับชนพี่อัดเข้ากับเสาไฟ!!!!”
“อะไรนะ!!!”
“เห็นเมาแบบนั้น  แต่แม่งยังมีสติลากพี่ไปทิ้งที่ท้ายซอย....แล้วก็เปิดตูดแนบ....พี่ว่านายขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่ที่อื่นเถอะ  แม่งกันดานเหี้ย ๆ ไม่มีหมาสักตัวออกมาช่วยพี่เลย....พี่ต้องจมอยู่ในน้ำเน่าเป็นชั่วโมง  กว่าจะฟื้น”
“ไปโรงบาลเร็ว!!!”


พอได้สติ  ผมก็รีบเข้าไปหมายจะประคองตัวมันเพื่อไปขอความช่วยเหลือ  แทนที่จะปล่อยให้มันนั่งเย็บท้องตัวเองอยู่แบบนี้  แต่มันกลับมองผมแปลก ๆ


“ไปทำไม.....กูตายแล้ว”
“เฮ้ยยยย....ตลก...เสียเลือดจนเพี้ยนไปแล้วรึไงวะ...วางเข็มลงแล้วไปกันเดี๋ยวนี้เลยไป!!!”
“มึงดูนี่สิ.....คนปกติที่ไหนกันที่โดนแบบนี้แล้วยังนั่งจ้อกับมึงได้เป็นช๊อต ๆแบบนี้”


มันแหงนหน้าโชว์รอยแผลเหวอะ  ที่มีเศษกระจกฝังอยู่  คอของมันโดนบาดเกือบขาด  แล้วพอสติเริ่มจะกลับมาเต็มร้อย  ผมถึงได้สังเกตว่ามันพูดจาได้ไม่เหมือนคนปัญญาอ่อนเลยสักนิด  ซ้ำร้าย  ปากของมันไม่ได้ขยับเลยต่างหาก


“พี่เป็นผีเหรอ....หรือว่าไอ้รถบ้านั่นเป็นของพวกนักวิทยาศาสตร์  แล้วพี่อาจจะถูกน้ำยาอะไรเข้าไปจนกลายร่าง....”
“ไร้สาระน่า....จะว่าเป็นผีก็ไม่เชิงหรอก....ตอนนี้สิ่งที่ควบคุมร่างนี้อยู่คือพลังงานต่างจาก  พลังงานจากดวงจิตของพี่.....หรือที่นายเรียกวิญญาณ”
“เป็นไปไม่ได้  นี่ต้องเป็นความฝันแน่ ๆ”
“มาช่วยเย็บคอหน่อยสิ.....ไม่ถนัดเลย....”
“บ้าไปแล้ว”
“ทำใจให้ชินซะ  แล้วมาช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่า  นี่นายเชื่อมั้ย  ว่าตอนนี้พี่ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด  ทั้งที่ก่อนวินาทีแห่งความตาย  แม่งทรมานสุด ๆ”



ทีนี้เชื่อหรือยัง....พี่ชายของผมไม่ใช่คนธรรมดา



ไม่ใช่แม้แต่ไอ้ปัญญาอ่อนเลยด้วยซ้ำ




นี่มึงเป็นใครหรือเป็นตัวอะไรกันแน่วะ??????
.
.
.
.
.
To be con

คุณภาคภูมิจอมเก๊ก...ถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว

เฉลยที่มาของฟิคเรื่องนี้ค่ะ

คนแต่งเอาแรงบันดาลใจมาจากคุณปี๋ในเรื่องศีรษะมาร (พ.ศ.2536)  แต่คงไม่แต่งเป็นแนววิทยาศาสตร์จ๋าแบบนั้นเพราะไม่ถนัด  และคงไม่มีความสามารถในการหาข้อมูลมาเรียบเรียง  แต่จะแต่งเป็นแนวกอร์เลือดสาดผสมความป่วง

ติดตามนะคะ  ไม่กี่ตอนจบเท่านั้นเอง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 05-04-2014 01:27:12

เรื่องสั้นหรอกหรือครับเนี่ย เป็นผมเจอช็อตเด็ดงี้สลบไปนานแล้วไม่เสียเวลาเพ้ออยู่ในใจหรอก555 ว่าแต่สักกี่ตอนจบละรับเนี่ย=3= แอบอยากให้มันยาว :impress2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 05-04-2014 01:37:28

เราก็ว่าอยู่มันคุ้นๆ ได้แรงบันดารใจจาก ศีรษะมาร มานี่เอง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Sunday24 ที่ 05-04-2014 01:41:04

น่ากลัวโคตร !!!! หลงเข้ามาอ่านเรื่องอะไรเนี่ยยยยยย

อยากบอกว่าน่าติดตามมากๆ ตกลงพี่เป็นผีจริงดิ แล้วพี่ชื่อไรคะอยากรู้จริงจัง ^^

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-04-2014 01:43:02

30 up ถึงจะเก็ท  ตัวเรา 26 เกิดทัน  แต่โตไม่ทันได้ดู  เพลงประกอบหลอนมาก  ภาพก็คลาสิค  หัวคุณปี๋ลอย 5555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 05-04-2014 02:35:52

 :katai1: เหวอ แอบน่ากลัวอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 05-04-2014 02:57:49

นายภาคภูมิเอ๋อเลยอะ ต่อไปคงโดนพี่รังแกแน่ๆ 55

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 05-04-2014 09:08:35

เอ่อ...สยองแฮะ
ถ้าหากว่าพี่ตายแล้ว แล้วดวงจิตคอยควบคุมร่างกายพี่อยู่ ถ้าอย่างนั้นเมื่อร่างมันเน่าเปื่อยตามกาลเวลาแล้วพี่จะเป็นยังไง ดวงจิตของพี่จะไปอยู่ที่ไหน
อ่านเรื่องนี้แล้วไม่วาดหวังให้มีพระเอกหรือนายเอก ไม่ได้วาดหวังให้จบอย่างแฮปปี้ เพราะถ้าจบอย่างนั้นจริงๆ มันจะสบายใจได้จริงเหรอ
สงสารพี่อ่ะ T-T

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 05-04-2014 09:20:54

หึ หึ คนนี้มาแปลกอีกแล้ว แหวกแนวตลอด
รออ่านนะจ๊ะ nc แรงๆ นะตัว!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-04-2014 09:37:15

อ่าานั้งเย็บแผลตัวเองอยุ่ เจองี้มีสลบคาห้องค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 05-04-2014 09:41:12

ช็อคแปป เปิดไฟมาเห็นพี่นั่งเย็บท้องตัวเอง   โหดขิง ถูกใจมากค่าาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Mai.IcySakura ที่ 05-04-2014 09:52:02

คุณพี่โหดมากกกกก 0[]0 !!!

ไม่ได้ปรากฏตัวเป็นวิญญาณซะด้วยย แต่แบกร่างตัวเองขึ้นมาใช้อีกรอบ

แล้วจะทำไงต่อไปหว่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 05-04-2014 10:00:56

อื้อหือออออ โหดมากกกกกเย็บท้อง กระจกปักคอ :mew5:
แต่แบบอ่านแล้วชอบบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 05-04-2014 12:53:54

แล้วมันจะเน่ามั๊ยละครับนั่นนะ   โหดสุดเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-04-2014 13:23:56

สยองมาก นั่งเย็บท้องตัวเอง   :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-04-2014 18:25:43

อื้อหืม แนวชอบเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 05-04-2014 19:48:58

โหดมากหืม เย็บเอง คิดภาพตามแล้วสยองเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ลีลาวดี ที่ 05-04-2014 21:51:42

อดัมแฟมมิลี่ก็ดีนะแบบนี้ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 05-04-2014 22:02:45

นั่งเย็บพุงตัวเองอยู่...
พอนึกภาพตามแล้วอยากจะเป็นลม :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 05-04-2014 22:09:24

อืมมม น่ากลัวพิลึก คุณพี่กลับมาจากความตายสินะ โหดจริงๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: yumsonteen ที่ 05-04-2014 22:17:49

รอตอนต่อครับขอบคุณมากๆคับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: corn_rain ที่ 05-04-2014 22:37:39

เยี่ยม พี่แนวมาก
ตกลงพี่ชื่อไร

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-04-2014 22:44:45

ตอนที่ 2 เกียรติยศ




[ภาคภูมิ]



อึก...อึก....อึก



ผมเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้  หลังจากผ่านพ้นค่ำคืนอันทรหด  ผมก็รู้สึกเหนื่อยจนหลับเป็นตาย


ผมอยากให้มันเป็นความฝันจัง  หรือไม่....จะเป็นห่าเหวอะไรก็ได้  ที่สามารถหาคำตอบได้โดยหลักวิทยาศาสตร์


กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งจนผมเวียนหัว  แม้ว่าจะทำความสะอาดจนหมดจรด  แต่กลิ่นคาวก็ยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก  มันนั่งนิ่งไม่ขยับ  ตอนที่ผมกำลังเย็บลำคอของมันด้วยเอ็นตกปลา  ผมนึกถึงที่เคยเรียนสมัยมัธยม  วิชาเย็บปักถักร้อยที่ทำผมคะแนนได้ดีเสียจนถูกเพื่อนแซวว่าเป็นตุ๊ด


อึก....อึก....อึก


“นั่นพี่ทำอะไร!!!”
“กินน้ำองุ่นของโปรดไง”
“เฮ้ย....จะบ้าเหรอพี่ตายแล้วนะ”
“แล้วไง๊”
“คนตายหิวได้ด้วยเหรอ”
ก็แค่ความรู้สึกอยาก....ถึงจะรับรู้รสชาติไม่ได้อีกต่อไปแล้วก็เถอะ  แค่กลิ่นหอม ๆ ของมัน  พี่ก็นึกไม่ออกเสียแล้วล่ะ”


ผมจ้องมองที่รอยแผล  ทั้งที่คอและท้อง  ตอนนี้มันสวมแต่กางเกงขาสั้น  เลือดที่ไหลซึมเมื่อคืนนี้แข็งตัวจับกันเป็นก้อน  ดูน่าขยะแขยง


“อย่ามาจ้องกันแบบนี้สิ.....คนตายก็คือคนตายน่าไอ้หนู”


ปากของมันขยับ  แต่ไม่ใช่เพื่อส่งเสียง  สิ่งที่เปล่งออกมา  หาได้มาจากกล่องเสียงไม่  เสียงของมันก้องสะท้อนไปทั่วทั้งห้อง


“พลังจิตน่ะ  พี่แค่อยากให้นายรู้สึกเหมือนเป็นปกติมากที่สุด  ถึงจะขยับปากไม่ตรงกับเสียงก็เหอะ  ช่วยไม่ได้ที่กล่องเสียงของพี่ถูกกระจกทำลายจนเละไปหมดแล้ว....”
“มันไม่มีอะไรปกติหรอก  เลิกทำเถอะ  น่าขนลุก”


วันนี้เป็นวันที่สอง  แต่ถ้านับตามชั่วโมง  ก็เหลืออีกสิบชั่วโมงเศษ ๆ ผมหลับไปนานแต่รู้สึกเพลียแล้วก็ปวดต้นคอชะมัด


กลิ่น....


ตัวของมันเริ่มจะส่งกลิ่น


“เดี๋ยวมานะ”
“เฮ้ย....จะไปไหน  คิดจะชิ่งกันรึไง”
“หุบปากเถอะน่า  อยู่แต่ในนี้นะ  ห้ามออกไปไหน  เดี๋ยวมา”


ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าลวก ๆ คว้ากระเป๋าสะพาย  แล้วออกมาอย่างรีบร้อน


ให้ตายสิ



ตายไปแล้วก็ยังเป็นภาระ





จะกลับมาทำเหี้ยอะไรวะ!!!!
.
.
.
.
.
.
“เห?.....นี่นายออกไปซื้อสเปรย์ดับกลิ่นเหรอเนี่ย”
“ตัวพี่เริ่มส่งกลิ่นตุ ๆ แล้ว  เฮ้....หยุดนะ  เลิกกินน้ำองุ่นเสียที  ไหลซึมออกมาหมดแล้ว”
“แค่จิบ ๆ น่ะ”
“พี่ตายไปแล้ว  คนตายไม่ขับถ่าย  ไม่พูดถึงของเก่านะ  ของใหม่ที่กินน่ะ  มันจะไปอยู่ที่ไหน”
“เออ.....จริงของนาย”


หาของที่ต้องการไม่ได้เลย  เพราะรีบร้อนมากเกินไป  เลยไม่ได้ดูข้อมูลเสียก่อน  ไปอย่างเคว้งคว้าง  สุดท้ายก็ได้มาแค่สเปรย์ดับกลิ่น


“พี่ตัวเหม็นจริงเหรอเนี่ย  เร็วจัง  ไม่ทันถึงสามวันเลย”
“นี่มันหน้าร้อน  แล้วพี่ก็แช่อยู่ในน้ำเน่าเป็นชั่วโมง  ลืมแล้วหรือยังไง....แล้วคอยดูนะ  อีกเดี๋ยวตาของพี่ก็จะเริ่มขุ่น  แมลงวันจะมาไข่บนตัว  กลายเป็นหนอน  แบคทีเรียจะกินซากศพพี่  นับวันพี่จะเน่าไปเรื่อย ๆ อ๊ะ.....จริงสิ.....พลังจิตไงล่ะ.....ถ้าพี่ใช้ดวงจิตควบคุมร่างกายนี้ให้เคลื่อนไหวได้  ทำไมพี่ไม่ใช้มันควบคุมกระบวนการทำงานของร่างกายไปเสียเลยล่ะ  ใช้พลังทำให้เลือดไหลเวียน  ทำให้หัวใจเต้น  กระเพาะอาหารทำงาน”
“ปัญญาอ่อนหรือเปล่า....ต่อให้เรียนกายวิภาคมา  นายคิดว่าพี่จะควบคุมอวัยวะทุกส่วนได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอ  ร่างกายคนเรามันไม่ได้มีแค่อวัยวะครบสามสิบสองนะเว้ย  เซลล์ต่าง ๆ ล่ะ  ไหนจะเส้นประสาทอีก  นายคิดว่าต้องใช้พลังแค่ไหนกัน  สำหรับควบคุมสั่งการรายละเอียดปลีกย่อยพวกนี้  ถ้าหากว่าพี่ของนายรู้จักทุกส่วนในร่างกายตัวเองน่ะนะ  แค่บังคับร่างให้ขยับ  บังคับตาให้กลอกไปมายังยากเลย”


ก็จริงทุกอย่างที่มันว่ามา  แต่เดี๋ยวสิ.....นี่มันจะเกินไปหน่อยแล้ว  มันพูดได้ละเอียดเป็นฉาก ๆ อย่างกับว่าตัวมันไม่เคยเป็นเด็กปัญญาอ่อนอย่างนั้นแหละ


“เดี๋ยวนะ....นี่หลอกกันมาตลอดเลยงั้นสิ”
“เห?”
“ถามจริงเถอะ....ที่ผ่านมาน่ะ  พี่แกล้งทำเป็นปัญญาอ่อนใช่มั้ย”

มันนิ่ง....นิ่งไปนาน  เหมือนคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำผิดมหันต์ 

“เฮ้ย....อะไร!!! คนตายไปแล้วทั้งคนนะ  นายยังจะมาข้องใจอะไรกันอีก  หัดรู้จักปล่อยวางบ้างสิ”
“พี่ไม่ได้ตาย  พี่ยังไม่ตาย  แต่ว่าพี่เป็นพลังงาน....ลืมไปแล้วเหรอ”
“แล้วไง๊????”
“ช่างเถอะ....ที่ผ่านมาถือซะว่าทำบุญทำทาน”
“...................................................ขอโทษ.......”


ผมควรจะโกรธ  แต่สภาพของมันในตอนนี้มันน่าสมเพชมากกว่า  แล้วอีกอย่าง  การที่ได้เห็นมันลุกขึ้นมามีชีวิตอีกครั้ง  หลังจากที่ตายไปแล้ว  มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเลยจุดที่จะมานั่งโมโหกับเรื่องเลว ๆ ที่มันเคยทำมาตลอดระยะเวลาสิบแปดปีไปไกลโขแล้ว  มันกลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยในที่สุดเมื่อเทียบกับเหตุการณ์ตรงหน้าผมตอนนี้  บางครั้งการที่ได้มารับรู้อะไรที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเหนือธรรมชาติภายในข้ามคืน  มันทำให้สมองคนเราทำงานหนักเสียจนลืมความรู้สึกพื้นฐานต่าง ๆ ไปอย่างสิ้นเชิง


“นี่...ภาคภูมิ....พี่นึกอะไรที่มันดีกว่านั้นได้อีกแหละ”
“อะไรอีกล่ะ”
“ถ้าสมมติว่านายหาใครสักคนมา  แล้วฆ่าให้ตายเสีย  โดยที่ทำให้ร่างกายเสียหายน้อยที่สุด  เอาหมอนกดหน้า  หรือจับกดน้ำก็สุดแล้วแต่  ที่นี้พี่ก็จะเคลื่อนดวงจิตของตัวเองเข้าไปแทนที่.....ช่วงที่คน ๆนั้นเพิ่งตายใหม่ ๆ เหมือนกับการปั๊มหัวใจไง  พี่แค่ทำให้หัวใจของคน ๆนั้นเต้นอีกครั้ง”
“พี่นี่มันโคตรเลวเลยรู้ตัวมั้ย”
“อะไร๊!!!.....ก็แค่ลองคิดเล่น ๆ ดู  ไม่ทำก็ไม่ทำดิ......นายเองก็ไม่ได้รักพี่เลยด้วยซ้ำ  อย่าว่าแต่ฆ่าคนเพื่อพี่เลย  แค่เย็บคอให้พี่นายยังทำแบบไม่เต็มใจเลยสักนิด”
“ใช่......ผมเกลียดพี่....เกลียดที่ต้องคอยดูแลพี่มาตลอด....เกลียดที่พี่แม่งโคตรเห็นแก่ตัว”
“หึหึ.....อยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ  หัวใจของพี่ไม่ได้เต้นแล้ว  คนตายไปแล้วไม่รู้สึกอะไร  อยากจะด่าอะไรก็เชิญ”


ผมน่าจะจุดไฟเผามันให้มอดไหม้จริง ๆ ดูสิ....ว่าดวงจิตที่ไม่มีร่าง  มันจะมีปัญญาทำอะไรใครได้อีก  แต่คิดแล้วอย่าดีกว่า  ขืนปล่อยให้ดวงจิตมันเป็นอิสระ  มันจะไม่ตามก่อกวนผมไปทุกที่เลยงั้นรึ  แค่คิดก็ขนลุกแล้ว  ให้มันมีร่างสิงสู่แบบนี้แหละดีที่สุด



ให้ตายสิ....ในที่สุดผมก็หาเหตุผลดีดีมาอธิบายได้แล้ว  ว่าทำไมผมถึงต้องช่วยมัน!!!


“นายไปหาข้าวกินเถอะไป......นายยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า”
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ”
.
.
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิ.....ไหงเมื่อวานไม่เข้าเรียน”
“ไม่สบายน่ะ”
“อะไรกัน....แค่จัดหนักวันเดียวถึงกับจับไข้เลยเหรอ  เราเป็นฝ่ายถูกกระทำยังแข็งแรงอยู่เลย  ดูสิ”


หยกเข้ามาเย้าแหย่ผม  เพียงแค่ได้เห็นหน้าตาที่แสนจะสดใสของหยก  ใบหน้าของคนที่มีชีวิต  มีเลือดเนื้อ  ก็พอจะทำให้ผมคลายความสะอิดสะเอียนเรื่องพี่ไปได้ครู่หนึ่ง


“วันนี้ไปห้องเราอีกไหม”
“มีธุระนิดหน่อยน่ะ.....วันหลังละกัน”
“อย่าบอกนะว่าเบื่อแล้ว....หรือว่าเข็ด.....ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ไม่มีทางหรอกน่ะ......ถ้านายบอกว่านายรักเรา....เราก็มีอะไรจะบอกนายเหมือนกัน”


ผมคว้าคอของอีกฝ่ายไว้  แล้วโน้มหัวลงไปแนบชิดกับใบหูของหยก  กระซิบบางอย่างที่ทำเอาหยกหน้าแดงและหายใจติดขัด



“จะบอกนายให้รู้....คนอย่างเราถ้าลองได้รักใครแล้ว....ไม่มีทางหรอกที่เราจะเบื่อคน ๆนั้นง่าย ๆ”
“นี่คือการบอกรักเหรอภาคภูมิ”
“คิดเอาเองสิ.....หมดเวลาพักแล้ว  ไปเข้าเรียนกันดีกว่า”



อย่างน้อยการที่มีหยกอยู่ข้าง ๆ มันก็ไม่ทำให้ชีวิตของผมซึมเซามากจนเกินไปนัก
.
.
.
.
.   
“แฮ่”
“พอเถอะ....ไม่กลัวหรอก”
“ว๊า....”


ผมส่ายหน้าเซ็ง ๆ เมื่อถูกมันทำท่าหลอกผีใส่ที่ต้องใต้หลังคา  หลังจากเดินหามันจนทั่วบ้าน  ชินแล้วล่ะ  เพราะตอนที่มันยังอยู่  มันก็เคยเล่นแบบนี้อยู่บ่อยไป 


ผมหาของที่ต้องการได้แล้ว  จึงอยากจะรีบใช้กับมันให้เร็วที่สุด  วันนี้เป็นวันที่สาม  ซึ่งนั่นหมายถึงมันตายมาได้สองวันแล้ว  สภาพของมันไม่เละอย่างที่คิด  แต่ผมก็ยังไม่อยากปล่อยเอาไว้ให้นานเนิ่น


“อะไรน่ะ....ยาฆ่าหญ้าเหรอ”
“ฟอร์มาลีนน่ะ”
“เอาจริง?”
“อย่างน้อย....ถ้าพี่คิดจะมีชีวิตอยู่ในร่างนี้จริง ๆ พี่ควรถนอมมันเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”
“จริงของนาย”
“เดี๋ยวขอเปิดเน็ตดูข้อมูลการใช้แปบนึงนะ....ว่ามันต้องฉีดเท่าไหร่....ยังไง”


อึก.....อึก....อึก


ผมแค่หันหลังไปเสียบปลั๊กชั่วเดี๋ยวเดียว  หันกลับมามันก็ยกแกลลอนขึ้นดื่มอั่ก ๆ


“เฮ้ย......ทำเหี้ยอะไรของพี่เนี่ย”
“จะฉีดหรืออาบหรือแดกเข้าไปมันก็เหมือน ๆ กันไม่ใช่เหรอ  ก็แค่ทำให้มันเข้าสู่ร่างกาย....”
“บ้าจริง....ลืมเรื่องกระบวนการขับถ่ายไปแล้วเรอะ.....ดื่มเข้าไปเยอะแบบนั้น  แล้วน้ำนั่นมันจะ.....”


ไม่ทันแล้ว.....ไม่ทันจะพูดจบ  ท้องของมันที่เย็บเอาไว้ก็แตกออกดังโพล๊ะ  ไส้ของมันหล่นลงมากองที่ข้นเป็นขด ๆ


“คุณเกียรติยศ!!!!.....ถ้าพี่ยังอยากอยู่ในร่างนี้จริง ๆ ช่วยอยู่นิ่ง ๆ แล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมได้มั้ย”
“แหะ ๆ พี่ขอโทษ”





ต้องมานั่งเย็บท้องให้มันใหม่อีกแล้วเหรอเนี่ย....


(ถึงตอนนี้ผมตกใจตัวเองนิด ๆ ที่สามารถทนทำเรื่องอะไรแบบนี้ได้โดยที่คุมสติตัวเองอยู่)
.
.
.
.
.
To be con

ปล. คุณพี่ชื่อเกียรติยศ
ปล.2 ถ้าอธิบายตรงไหนผิดไปจากหลักความเป็นจริง  โปรดท้วงติงเพื่อที่คนแต่งจะได้ปรับปรุงแก้ไข
ปล.3 จากปล. 2 เรื่องนี้เป็นแนวป่วง  เหนือธรรมชาติก็จริง  แต่บางอย่างคนแต่งก็อยากให้มันสมจริงที่สุดค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: NewT@N ที่ 05-04-2014 22:49:05

น่ารักอ่ะ  เย็บท้อง? ให้พี่ ด้วย ><

ง่ะ น่ากลัววว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 05-04-2014 23:03:44

มีท้องแตกใส่ทะลักด้วย
แล้วจะทำไงต่ออะ จะหาร่างใหม่หรอ :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 05-04-2014 23:06:17

มันแฟนตาซีสุดๆ โหดขิงชอบมาก555
จริงๆคิดว่าถ้าตายอากาศร้อนๆนี่ก็น่าจะมีน้ำหนองไหล ร่างกายเปื่อยเร็วเพราะแบคทีเรียโตดี มันน่าจะบวมๆฉุๆ จริงๆกิน้ำลงไปท้องมันก็ไม่น่าแตกถ้าไส้ไม่แตกแล้วของเหลวทะลักออกมา  ถ้าจะแตกนี่น่ามาจากแรงดันแก๊สมากกว่า   แต่จริงๆอ่านแล้วก้ไม่ได้สนใจมากนะคะ รู้สึกแฟนซีดี อะไรยังไงก้ได้ เพลินจริง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 05-04-2014 23:09:20

สยองจริงงง  o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-04-2014 00:36:33

คือก็เหมือนจะฮานะ แต่ความสยองมันเข้ามาในหัวเต็มเลยอ่ะ
ยิ่งกลัวผีอยู่

หยกนี่จะเป็นร่างของพี่ในอนาคตป่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 06-04-2014 00:59:00

มันฮาที่อีพี่ไม่ได้รู้อะไรเลยเนี่ยแหละ โอ๊ย นี่คือขำปนสยองหลายอารมณ์เกิน
อยากให้พี่มีชีวิตอีกครั้ง ดูเริ่มเป็นคู่พี่น้องที่น่ารักขึ้นมาแล้ว  :o12:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 06-04-2014 08:14:11

ไม่เอาเลยนะพี่!
อยู่ในร่างนี้ก็ดีแล้ว
กลัวว่าภูมิจะทำร้ายน้องหยกเนี่ยน่ะดิ ถ้าภูมิไม่ทำก็กลัวพี่นั่นแหละจะทำ
รีบๆ แช่ฟลอร์มารีนเลย แต่ถึงยังไงร่างกายมันก็ต้องหมดอายุไขไปตามกาลเวลา วิธีต่อไปที่ภูมิจะทำให้พี่คือวิธีอะไร งานนี้ต้องตามลุ้น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 1 พี่ชายผู้ฟื้นจากความตาย (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 06-04-2014 08:24:01

คิดถึงการ์ตูนเรื่องนึงที่นางเอกเป็นซอมบี้ มีการนั่งเย็บท้องตังเอง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 06-04-2014 08:28:00

สนุกดี อ่านไปก็กลัวไป
ให้จะให้ร่างกายล่ะ ไปหาที่รพฺดีกว่าป่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Profeccso ที่ 06-04-2014 10:48:08

เป็นนิยายที่โหดสุดๆ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 06-04-2014 14:47:36

 :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kuro ที่ 06-04-2014 16:17:38

 :mew2:จะฉีดหรือกินก็ค่าเท่ากัน
ตรงไหน?5555555
สนุกค่ะ
ตลกดี
ถ้าเป็นภาคภูมิสิ่งแรกที่ทำคือ
"พี่ไหนๆก็ไหนแล้ว...พี่มีเลขเด็ดเปล่า"5555
ขำน่าดูเลย...ล้อเล่น..เราคงสลบไปแล้วล่ะ...ตื่นมาคงคิดว่าฝันไป
ดีนะภาคภูมิเป็นคนไม่กลัวอยู่แล้ว
ไม่งั้น...ไม่อยากคิด
รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 06-04-2014 19:47:31

แฝดพี่ตายแล้วจริงๆด้วย
สมองเลยไม่ทำงาน(เอ๋?...หรือว่าตอนมีชีวิตจะไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้ว เพราะเกาะน้องกินอย่างเดียว คึคึ)กินเข้าไปได้
แอบสงสารภูมิตะหงิดๆ
ปล.ชอบเนื้อหาของเรื่องดีครับ น่าสนุกดี รออ่านอยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 06-04-2014 20:27:15

้้เ้ริ่มโหดขึ้นเรื่อยๆแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 06-04-2014 21:11:06

เหอๆ คนอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิตนะ
ปากว่าบอกว่าเกลียด แต่พอพี่หายไปจริงๆ ไม่รู้สึกอะไรก็แปลกแล้วนะ
ถึงจะบอกว่าเกลียดเข้าใส้ แต่ก็ยังทำทุกอย่างให้นะ นี่เรียกว่าเกลียดแบบไหนกัน
แต่น่าสยองมากเลย บรรยายซะเห็นภาพ แหวะอะ o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 06-04-2014 22:02:19

ปากบอกเกลียดกัน อย่างนู้นอย่างนี้แต่เแาเข้าจริง ก็ช่วยเหลือทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: lucifermafis ที่ 07-04-2014 02:20:22

มาแนวสยดสยอง  o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 07-04-2014 02:41:02

แอบหลอนเบาๆ   o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 07-04-2014 03:29:58

รู้สึกน่ารักมากกว่าน่ากลัวนะเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 07-04-2014 03:57:10

ชอบพูดเหมือนไม่รัก..แต่ก็จะรีบพาไปโรงพยาบาลทันทีเลย..

จริงๆพี่น้องคู่นี้เขาก็รักกันอยู่นะ...= = ....ใช่มั้ยอะ..

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 2 .....เกียรติยศ (5/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: putiinez ที่ 07-04-2014 06:46:04

คนที่น่ากลัวที่สุดน่าจะเป็นภูมินะ เอ็งทนอยู่อย่างปกติได้ไงฟระเนี่ย  :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 08-04-2014 01:53:45

ตอนที่ 3 ไมเคิล




[ไมเคิล]



“เอ้า....เอาไป!!!”


มนุษย์เพศชายรูปกายสูงใหญ่ผิวสีน้ำผึ้ง  โยนบางสิ่งใส่หัวของมนุษย์ร่างเล็กกะทัดรัดอีกคนหนึ่ง  ที่นั่งงอก่องอขิงอยู่หน้าโทรทัศน์  ดวงตาขุ่นมัวยังคงไม่ละไปจากภาพในจอ  หนังคัลท์เกรดซีที่เต็มไปด้วยฉากฆ่าชวนแหวะ  และเทคนิคซีจีที่ไม่ใคร่จะสมจริงนัก


ตุ๊กตาตัวค่อนข้างใหญ่.....ทำจากพลาสติกแบบนิ่มหรือแข็ง  ผมเองก็ไม่แน่ใจ  (จนกว่าจะได้ลองสัมผัสดูนั่นแหละ) หล่นแหมะแอ้งแม้งลงกับพื้น  แต่ถึงกระนั้น  มนุษย์อีกคนที่ตัวเล็กกว่ามาก  ก็ยังคงไม่เปลี่ยนท่าไปจากเดิม  และนี่คือเสียงโต้ตอบไปมาระหว่างมนุษย์ทั้งสองฝ่าย 


“เห ? ตุ๊กตา ?.....ตุ๊กตาเด็กผู้ชายงั้นเรอะ?”
“ใช่....รีบสละไอ้ร่างเน่า ๆ นี่แล้วก็เข้ามาสิงอยู่ในตุ๊กตาซะสิ!!!”
“นายนี่ตลกร้ายเหมือนกันแฮะ.....จะให้พี่เป็นแบบชัคกี้(แค้นฝังหุ่น)เหรอ?”
“พี่จะทนอยู่ในร่างแบบนี้ไปได้อีกสักกี่น้ำ”
“ก็จนกว่านายจะหาร่างใหม่มาเปลี่ยนให้พี่ได้นั่นแหละ”


ผมเป็นหนุ่มจรจัด...ที่บังเอิญพลัดหลงเข้ามาในบ้านหลังนี้  แล้วนี่ก็เป็นวันที่สามเข้าไปแล้ว  ที่ผมคอยเฝ้าสังเกตการณ์  ดูพฤติกรรมแปลกประหลาดของมนุษย์เพศชายเพียงสองคน  ผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังสุดท้ายของซอยที่ทั้งลึกและเปลี่ยว  เต็มไปด้วยอันตราย  เหมือนในภาพยนตร์เรื่อง House at the End of the Street หรือไม่ก็ The Last House on the Left.....





แต่สำหรับผม  ทั้งคู่ช่างเป็นมนุษย์ที่น่าสนใจมากเสียทีเดียว  ราวกับว่าการใช้ชีวิตของพวกเขาในบ้านหลังนี้  ดึงดูดผมไม่ให้ละสายตาไปไหน  ผมจะยอมเสี่ยง  ซ่อนตัวเพื่อดูทีท่าอยู่ในห้องแคบ ๆนี้ไปก่อน  ผมเองก็เก่งนักล่ะ  เรื่องทำตัวให้เงียบเชียบ  แวะเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้  ชนิดที่ยังไม่เคยถูกใครหน้าไหนจับได้มาก่อน




แม้แต่ตำรวจที่เก่งที่สุด.....ผมขอท้าเลยก็ได้




หึหึหึ 
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]


“เอ้าเสร็จแล้ว....แบบนี้ค่อยดูเหมือนคนขึ้นมาหน่อย  ไหนลองกลอกตาไปมาสิ....เยี่ยม”


ผมบรรจงยัดคอนแทคเลนส์สีดำขนาดมาตรฐาน  ลงไปในเบ้าตาสีขาวขุ่นของมัน  ดวงตาที่เหมือนกับปลาใกล้เน่าในตลาดที่ขายไม่ออก  แม้จะถูกโปะอยู่ในน้ำแข็ง  ก็ดูจะไม่ช่วยอะไรมากนัก 


“ชอบไหม?”
“งั้น ๆ.....ก็เกือบจะเหมือนตอนที่ไม่ตาย”
“ตอนนี้รู้สึกยังไงมั่ง....”
“เบื่อ.....น่าเบื่อ.....ไม่มีอะไรให้ทำ.....ออกไปข้างนอกก็ไม่ได้”
“หนังที่ซื้อมาฝากดูจบหมดแล้วเหรอ....เอาน่ะ....ปกติตอนมีชีวิต....พี่ก็อยู่แต่ในบ้านไม่ใช่เรอะ”
“แต่พี่ก็ยังมีนายเอาไว้เล่นสนุก  แต่ตอนนี้นายรู้ความจริงหมดแล้ว  พี่ก็เลยไม่รู้จะทำอะไรแก้เหงาดี”
“ลองสิงดวงจิตกับหุ่นลองเสื้อผ้าไหม  จะพยายามหามาให้”
“นายดูหนังมากไปแล้ว  พี่ว่านายลองหาทางอื่นที่จะทำให้พี่กลับมามีชีวิตอีกครั้งจะดีกว่านะ  หุ่นลองเสื้อ....พี่จะขยับมันได้เหมือนกับร่างมนุษย์ได้ยังไง  อย่างมากคงทำได้แค่เคลื่อนไปมาเท่านั้น  ไอ้เด็กสมองทึบเอ๊ย!!!  นี่มันไม่ใช่หนังผีหรือเรื่องไสยศาสตร์นะเว้ย  จะได้สิงตุ๊กตาแล้วเกิดมีชีวิตขึ้นมาได้น่ะ”
“ฆ่าคนแล้วเอามาให้พี่สิงเนี่ยนะ!!!!....พ่อคนสมองดี....ผมช่วยพี่เท่าที่ช่วยได้  จะให้ทำเรื่องผิดกฎหมายอย่างฆ่าคนตายหรือขโมยศพ  เอาเป็นว่าผมอาจทำให้พี่ได้  ถ้าผมรักพี่มากขนาดนั้นอ่ะนะ....”
“อย่ามาอ้างเลย  นายป๊อดเองมากกว่า”
“มันไม่เกี่ยวกับกล้าหรือว่าไม่กล้า  แต่ฆ่าคนบริสุทธิ์มันบาปนะเว้ย”
“แล้วทีมนุษย์ล่าสัตว์ล่ะ  ไม่บาปรึไง....หมูที่อยู่ในฟาร์ม....มันเคยไปอึ๊บแม่คนเชือดงั้นเหรอ  มันถึงต้องมาตายอย่างน่าอนาถ  เป็นอาหารหล่อเลี้ยงร่างกายมนุษย์  เชื่อพี่เด้.....ฆ่าคนด้วยกันนี่ล่ะ.....บาปน้อยสุดแล้ว  พวกมนุษย์แม่งชั่ว.....ไม่มีหรอก....คนบริสุทธิ์อย่างที่นายว่ามาน่ะ”
 “อย่ามาเสียเวลาโน้มน้าวเลย  ยังไงก็ไม่มีทางหรอก....ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อก็ทนรับสภาพไปก็แล้วกัน  ไม่ก็เป็นแค่ดวงวิญญาณที่ลอยไปลอยมาในอากาศ”
“ถ้างั้นพี่สิงนายแทนไม่ดีกว่ารึไง๊?”
“อย่ามาขู่....คนเห็นแก่ตัวอย่างพี่น่ะ.....ถ้าทำได้คงทำไปนานแล้วล่ะ”



มันเงียบไป....ไม่รู้เหมือนกันว่าโกรธที่ผมรู้ทัน....หรือเสียใจ(ไม่มีทางหรอก)....หรือฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้  แต่ถ้าให้เดา  มันคงกำลังวางแผนชั่ว ๆ อยู่ต่างหาก....นี่แหละธาตุแท้ของนายเกียรติยศ!!!!


ถ้ามันทำได้ล่ะ  หากว่ามันมีพลังจิตที่สามารถขยับซากศพของตัวเองได้  แล้วถ้าอยู่ ๆ มันเกิดใช้พลังนั่น  บีบหัวใจผมให้หยุดเต้น  บังคับสมองของผมให้หยุดทำงาน  แล้วตัวมันก็เข้าสู่กระบวนการเข้าแทรก



ยังหรอก....ตอนนี้พลังของมันยังอ่อน  ทำได้ก็เพียงแค่ควบคุมร่างกายที่มันคุ้นชินก็เท่านั้นแหละ  ร่างกายที่มันเป็นเจ้าของมาสิบแปดปี  แค่นั้นยังลำบากสำหรับมันเลย


ฟึ่บ.....


โทรทัศน์ที่มันนั่งดูอยู่เปลี่ยนช่องเองโดยไม่ต้องใช้รีโมท  มันกำลังเข้าแทรกแซงสัญญาณ  หรือว่าใช้พลังของมันกดปุ่มเปลี่ยนช่องกันล่ะนี่  ผมรู้สึกขนลุก  เย็นสันหลังวาบ  ณ ชั่วขณะจิต  เลือดในกายผมคงเย็นเฉียบเป็นน้ำแข็ง  เมื่อจินตนาการถึงสิ่งน่าสยดสยอง



น่ากลัว  ขืนปล่อยให้มันฝึกพลังจนกล้าแข็ง  มีหวัง.....มันคงไม่ต้องง้อความช่วยเหลือของผมอีกต่อไป



ใครล่ะ....จะเป็นเหยื่อคนแรก....นี่มันยังไม่รู้เรื่องหยก.....ถ้ามันรู้ขึ้นมาล่ะ.....มันสามารถถอดดวงจิตให้ลอยออกไปไกล ๆ ได้หรือเปล่า  อย่างเช่นแอบตามผมไปมหาวิทยาลัย.....เป็นต้น





ผมจะหยุดดวงจิตที่แสนจะวิปริตผิดมนุษย์ของมันยังไงดี!!!!
.
.
.
.
.
.
“เล่นอะไรอยู่หยก”


ผมถามหยกที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือ  ไอ้ตัวแสบเซี้ยวเงยหน้ามายิ้มแฉ่งโชว์ฟันสวยที่เรียงกันเป็นระเบียบ  พร้อมกับชูหน้าจอให้ผมดูสกอร์


“คุ้กกี้รันไง....กำลังติดเลย  โหลดมาเล่นดิ  แข่งกัน”
“ไม่อ่ะ”
“สนุกนะภาค....ลองเล่นดูมั้ย”
"บอกว่าไม่ไง....ไม่ชอบเล่นเกมส์"
"ป๊อดดด"  นึกถึงคำนี้แล้วหน้าของพี่ลอยมาเด่นชัด  ทำเอาผมของขึ้น!!!
“เออ.....ซักหน่อยก็ได้วะ”


ผมรับโทรศัพท์ของหยกมาเล่นแก้เครียด  หยกทำไปได้สี่ล้านคะแนนกว่า ๆ อดยิ้มไม่ได้  เป็นเด็กติดเกมส์เหมือนกันนี่เรา  นึกว่าจะติดแต่เอ็นของผมเสียอีกน่ะ  หึหึหึ



"เดี๋ยวจะเล่นให้ได้เยอะกว่าสี่ล้านอีก...คอยดู"
“เอาตัวซอมบี้เล่นดิ.....เราอัพเกรดเลเวลเต็มหมดแล้ว”


ซอมบี้ตัวเขียว  ไอ้ตัวนี้คือคุ้กกี้รสซอมบี้งั้นเรอะ(ชื่อพิลึก!!!).....น่ารักแบบแปลก ๆ ดี  ผมเห็นแล้วก็นึกถึงมัน  ป่านนี้มันคงนั่งฝึกพลังจิต  เตรียมจะยึดครองโลกอยู่กระมัง....จริงสิ.....ผมลองทำลายสมองของมัน  แบบพวกซอมบี้ในหนังดีไหม



“นี่ภูมิ....เมื่อไหร่จะยอมให้ไปบ้านอ่ะ.....เค้าจะนัดติวหนังสือกันเนี่ย  เราอยากไปบ้านนาย  เพราะทุกคนในกลุ่มเป็นเด็กหอกันหมด  อยากไปติวกันแบบกว้าง ๆ โล่ง ๆ ไรเงี้ยะ”
“เอ่อ.....ไม่สะดวกหรอก....พอดีต่อเติมบ้านอยู่น่ะ”
“เหรอ.....นี่พูดจริงใช่มั้ย.....เรื่องที่ไฟไหม้บ้านนั่นน่ะ.....ไม่ใช่ว่าแค่แต่งเรื่องมาหรอกเพราะไม่อยากให้เพื่อนไปบ้าน....เฮ้ย.....อย่าทำตาเขียวเด้....เราแค่หยอกนายเล่นน่ะ”
“วันนี้ว่าจะแวะไปห้อง....งั้นมึงก็นอนเล่นคุ้กกี้รันไปนะหยก”




หยกหน้าเสีย  แล้วผมก็เป็นฝ่ายยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์บ้าง


ครึครึครึ....นาน ๆทีขอปั่นหัวคนเล่นบ้างเถอะ!!!!
.
.
.
.
[ไมเคิล]


เจ้ามนุษย์ตัวเล็กอยู่บ้านคนเดียวเพียงลำพัง


ผมโผล่หัวมองมาจากห้อง ๆ หนึ่ง....โอเค.....ห้องครัวน่ะ(ก็ผมหิวนี่หว่า)  หลังจากได้ยินเสียงฝีเท้าลากไปกับพื้น  ผมเห็นร่างที่เดินโซซัดโซเซ  แข็งทื่อเหมือนผีดิบ  ดวงตาล่องลอยดูว่างเปล่า  บางครั้งเขาคนนี้ก็เหมือนกับจะเคลื่อนไหวเป็นปกติ  แต่พออีกเดี๋ยวก็เหมือนกับหุ่นยนต์ที่แบตเตอรี่หมด



ตายล่ะ....เดินมาทางนี้แล้ว  ผมไม่น่าเพลินกับของกินจนประมาทเลย  มีทั้งปลาทอดตัวใหญ่ที่ครอบอยู่ในสำรับ....แล้วไหนจะปลาเส้นรสลาบทะเลของโปรดผมอีกล่ะ  รู้ตัวอีกทีก็กินจนอิ่มแปล้  เหลือแต่ซองเปล่า ๆ


เจ้ามนุษย์ตัวเล็กเดินตรงดิ่งไปยังตู้เย็น  ผมอาศัยหลบอยู่หลังเคาเตอร์  ใกล้กับตะแกรงเก็บภาชนะ  จ้องมองอย่างจับจ้อง  ระมัดระวัง  พยายามทำตัวให้ลีบเล็กและดูกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมให้มากที่สุด


ให้ตายเถอะ!!!!


พอได้เห็นชัด ๆ แบบนี้....ไอ้หมอนี่มันใช่คนปกติแน่เหรอ



“รอกูคลายร้อนก่อนนะ....แล้วกูค่อยมาจัดการกับมึง”



ฉิบหายละ!!!  เสียงนั้นดังสะท้อนไปมาในอากาศ  แม้จะเป็นการเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ แต่ในบ้านหลังนี้ก็เหลือเพียงแค่เขากับผม  เขาเห็นผมด้วย  แม้ว่ากำลังหันหลัง  หรือว่าเดาเอาจากข้าวของที่ผมทำเกลื่อนเอาไว้  เขาเปิดตู้เย็น  แล้วมุดเข้าไปอยู่ในนั้นหน้าตาเฉย



ผมเริ่มกลัวแล้วนะ  แต่ความอยากรู้มันมีมากกว่า  แล้วอยู่ๆ ชั้นตะแกรงเหล็กที่คว่ำภาชนะก็หล่นคว่ำเสียงดังสนั่นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  ทำเอาผมที่ซ่อนอยู่ใกล้ ๆ กัน  ถึงกับสะดุ้งเฮือก








“เมี้ยววววววววววว~”
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]


“พี่....บอกกี่ครั้งแล้ว  ว่าให้เลิกเอาตู้เย็นเป็นที่แช่ศพน่ะ....ครั้งก่อนก็ทีแล้วนะ  นึกถึงคนที่ต้องกินอาหารบ้างสิเว้ยเฮ้ย”


โมโหชิบหาย  เมื่อกลับมาเห็นตู้เย็นที่ปิดไม่สนิท  ตู้เย็นที่ว่างเปล่า  เพราะของทั้งหมดในนั้นกองอยู่บนโต๊ะกินข้าว  ประเด็นคือมึงจะทำอะไร  อย่าให้กูรับรู้  อย่าให้กูต้องมาเห็นได้ไหม?


วันนั้นครับ  ผมกลับมาเหนื่อย ๆ เห็นบ้านเงียบ  ก็ไม่ได้สนใจอะไร  เพราะคิดว่ามันคงจะเล่นซ่อนหากับผมไปตามเรื่อง  ที่ไหนได้  พอเปิดตู้จะดื่มน้ำเท่านั้นและ  ช็อคเลย  เจอมันนั่งกอดเข่าตาใสแจ๋วอยู่ในตู้เย็น  ริมฝีปากสีม่วงอมเขียวค่อย ๆ คลี่ยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ



“ทำอะไรอยู่น่ะ”


มันนั่งหันหลังให้ผม  อยู่ตรงระเบียงหลังบ้าน  โชคดีที่ไม่มีบ้านหลังอื่นอีก  ไม่อย่างนั้นเรื่องที่มันตายแล้ว  คงได้ความแตกแน่ๆ


“พี่.....”
“เมี้ยววววว”
“นั่นพี่กำลังจะทำอะไรน่ะ....อย่าบอกนะ”



ไม่รู้ว่าแมวมาจากไหน  ที่น่าตกใจคือมันกำลังจะแดกแมวลงท้อง  หรือว่ามันจะเป็นผีดิบที่ต้องอาศัยเลือดสด ๆ ในการฟื้นฟูเซลล์ที่ตายไปแล้ว


“หยุดโวยวายซักทีได้มั้ย......มันแอบเข้ามาในบ้านเราตั้งแต่วันที่พี่ตายนั่นแหละ  ไอ้แมวเปรตนี่แม่งหน้าตากวนตีนชะมัด  นายว่ามั้ย”


มันค่อย ๆ หันมา  ผมสังเกตว่าถ้าวันไหนมันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  มันจะขยับร่างกายได้แคล่วคล่องมากขึ้น  มันทำท่าชอบใจ  ที่เห็นผมแหกปากโวยวาย  ตอนที่มันแกล้งงับหัวไอ้เหมียวผู้เคราะห์ร้าย....สามถึงสี่ครั้ง


“ไม่กินหรอกน่า....ขอเลี้ยงไว้ได้มั้ย....อย่างน้อยนายก็ประหยัดค่าอาหารในส่วนของพี่  เอามาเลี้ยงแมวเปรตนี่อีกสักตัวคงไม่เป็นไร  นายก็รู้ว่าพี่เหงาจะแย่  ตอนที่นายไปเรียน”
“ตามใจพี่เถอะ  ถึงยังไงบ้านหลังนี้น่ะ....คนออกคำสั่งมันก็เป็นพี่อยู่วันยังค่ำไม่ใช่เหรอ”
“Thanks นะน้องรัก  พี่รักนายจังเด็กดี”


มันคลี่ยิ้มที่ดูเป็นธรรมชาติขึ้นมาหน่อย  ก่อนจะก้มลงไปหอมไอ้แมวหน้านิ่งอย่างรักใคร่  ผมนึกถึงคุ้กกี้รสซอมบี้ในเกมส์เมื่อบ่ายนี้  ช่างเหมือนมันดีจริง ๆ





บ้าจริง.....เสือกมองว่ามันน่ารักไปได้ยังไงฟะ!!!
.
.
.
.
.
To be con

ตอนหน้าจะเกิดวิบากกรรมอะไรกับพี่....โปรดติดตาม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 08-04-2014 03:48:17

ไมเคิลจะทำอะไรไหมนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 08-04-2014 04:19:45

ซอมบี้กับแมวงั้นเหรอ น่ารักดีแหะ  :o8:
แต่ก็ยังแอบสยองอยู่ดี สมมติเปิดตู้เย็นมาเจอบ้างคงไม่เป็นแบบนี้  :z3:
โอ้ยคิดอะไรดึกดื่น  :ling1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-04-2014 09:49:54

ตอนจบจะเศร้าไหมนะ  พี่น้องรักกันปานจะกลืนกิน 5555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 08-04-2014 10:19:49

งับหัวแมววว  o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 08-04-2014 10:40:00

นายไมเคิลหลงรักซอมบี้ชัว เห้ยยยย แกมันหลงกลความโมเอะแล้วนะเฟ่ย  นั่นซอมบี้นะ ซอมบี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 08-04-2014 12:27:46

ไมเคิลเป็นแมวเหรอ
สนุกดีอ่ะ เวลาพี่น้องคุยกันเราว่ามันน่ารักดี ตลกด้วย
แล้วนึกภาพพี่ชายซอมบี้กับแมวตามนี่คือน่ารักนะ 5555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 08-04-2014 15:13:56

จะว่าไปพี่ซอมบี้ยศก็น่ารักนะ
รออ่านครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 08-04-2014 21:07:48

555 แปลกๆดี ชอบอ่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: minus27 ที่ 08-04-2014 22:10:49

แปลกดี แต่สนุกน่าติดตาม เก่งจัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 08-04-2014 23:56:16

จะเปื่ิอยรึเปล่านะกี่วันแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 09-04-2014 00:38:28

อื้อหืออออ นั้นวิธีแสดงความรักของเธอหรือคุณพี่ซอมบี้
งับหัวแมวงี้ :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kuro ที่ 09-04-2014 00:57:10

คุณพี่จะเป็นอะไรมั๊ยนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 09-04-2014 01:20:32

 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 09-04-2014 01:51:26

 :a5: ช็อตตู้เย็นนี่สยองจริง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 09-04-2014 09:23:19

ชอบเรื่องนี้อ่าาา
ชอบจริงๆนะคะ มันน่ารักมากก(5555 ถึงหลายคนจะว่าสยองแต่หนูยืนยันว่ามันน่ารักจริงๆ><~)
เนื้อเรื่องเดาอะไรไม่ได้เลยซักนิด
ติดตามพี่เชลบี้มาหลายเรื่อง รู้สึกเหมือนเรื่องนี้ฝีมือพี่เชลบี้แอดวานขึ้นยังไงก็ไม่รู้ค่ะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วพูดในใจหลายรอบมากว่า"เฮ้ยย! เจ๋งอ่ะ"

พี่เชลบี้สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เรื่องนี้หนูชอบมากจริงๆ

ปล.อยากให้นายเอกเป็นเกียรติยศอ่ะค่ะ ไม่เอาหยกได้มั้ยอ่าา :monkeysad:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-04-2014 09:32:56

^
^
^
^
^
ขอบคุณนะคะน้อง kaew203  ที่ตามอ่านงานของพี่ทุกเรื่องเลย 

ซาบซึ้ง

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 09-04-2014 09:50:24

เฮ้ยๆ คงจะไม่ได้...ชอบพี่ชายตัวเองหรอกใช่ไหมภาคภูมิ!
ถ้าชอบจริงๆ งานนี้มีดราม่าแบบไม่ต้องสงสัยเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 09-04-2014 11:01:14

ทายว่าคุณพี่ชายต้องได้ร่างใหม่ค่ะ
แต่จะเป็นร่างของใครเนี่ยสิ
คงไม่ใช่สิงแมวหรอกใช่ไหม
 :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 09-04-2014 17:44:07

เขิลล พี่เชลบี้จำได้><~
ขอบคุณพีมากๆเหมือนกันนะคะ ชอบแนวการแต่งของพี่มากก
ไม่เหมือนใคร เดาไม่ได้ แอบมีมุขตลกที่ฮาจริงแทรกตลอด มีเสน่ห์สุดๆเลยค่ะ

อย่าพึ่งท้อนะคะ หนูเอาใจช่วยเสมอเลยย
 :กอด1:

สู้ๆ!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 3 .....ไมเคิล (8/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 09-04-2014 21:09:54

ดำเนินเรื่องมาถึงตอน3แล้ว ดีทุกอย่างเลย ชอบมาก
ปัญหามีตรงที่ทำไมเราเพิ่งเห็นเรื่องนี้!!


 :m21:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-04-2014 01:53:00

ตอนที่ 4 ผีหัวขาด



[ไมเคิล]



สรุปแว่......ผมต้องกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าเด็กซอมบี้นี่จริง ๆ สินะ


เมี้ยวววววว~


ผมจะถูกมันจับกินมั้ยเนี่ย


แต่น่าแปลกนะ....ที่แมวจรจัดอย่างผม  ไม่คิดที่จะหนีไปจากบ้านหลังนี้เลย  ให้ดิ้นตายบนพรมนุ่ม ๆ สิเอ้า


“พี่......บอกกี่ครั้งแล้วใช่มั้ย  เรื่องน้ำองุ่นน่ะ!!!!!”


แง๊ววววววว.....อย่ามาตะคอกเจ้านายตูนะเฟ้ย!!!!
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]


สองอาทิตย์แล้วสินะ  ที่ต้องตกอยู่ในสภาพผีดิบแบบนี้  ผมคิดถึงรสชาติหอมหวานของน้ำองุ่นจัง  คิดถึงความอบอุ่นแบบจอมปลอมของน้องด้วย  คิดถึงช่วงเวลาในอ่าง  ตอนที่น้องอาบน้ำให้  มันมีความสุขอย่าบอกใคร


คนตายไปแล้ว....จะต้องอาบน้ำอะไรกันล่ะ  อย่างดีมันก็เอาผ้ามาเช็ด  ไม่ก็เอาไม้ขนไก่มาปัด  มีบ้างที่ไล่แมลงวันกับฉีดสเปรย์ดับกลิ่นให้  ส่วนเรื่องเน่า....คิดว่าคงอีกนาน  เห็นว่าฉีดฟอร์มาลีนแบบเข้มข้นแล้วจะอยู่ได้หลายเดือน  คงมีเวลาพอที่จะหาร่างใหม่  ไม่ก็ฝึกพลังจิตของผมให้สามารถควบคุมร่างกายนี้ให้เหมือนเมื่อครั้งยังมีชีวิต


เหนื่อยจัง.....บางครั้งดวงจิตของผมก็รู้สึกเหนื่อย  บางครั้งผมก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหายไปเสียดื้อ ๆ


ไมเคิล....ไอ้แมวจรจัดที่แอบเข้ามาขโมยอาหารในบ้านของผม  ช่วยคลายเหงาได้เป็นอย่างดี  มันไม่รู้ด้วยซ้ำมั้ง  ว่าไอ้คนที่มันคลอเคลียด้วยอยู่นี่น่ะ  เป็นแค่ไอ้ซากศพที่ไม่มีชีวิต



ผมอยากรู้จัง....ว่าทำไมผมถึงกลับมาได้  ทั้ง ๆ ที่ควรจะตายไปแล้ว  อาจเพราะจิตของผมมีความต้องการอย่างแรงกล้า  ที่จะกลับมามีชีวิตอยู่ก็เป็นได้  ดวงจิตไม่ยอมตาย....หากว่ามันยังไม่พร้อมที่จะตาย  ชั่ววินาทีตอนที่ถูกรถขยี้นั้น  ผมนึกถึงน้องชายเป็นคนแรก




คงเพราะพลังแห่งรักล่ะมั้ง....หึหึหึ



“ไมเคิล....อย่าเขี่ยแผลสิ....ลามแล้วนะมึงอ่ะ”
“แง๊ววววว”


ที่ตั้งชื่อให้มันว่าไมเคิล  เพราะผมจำชื่อนี้มาจากการ์ตูนแมวที่เคยอ่านสมัยเด็ก ๆ  หึ...ไอ้ตัวแสบ  ช่างน่าหม่ำ....เอ้ย....น่าเอ็นดู  มันกระโดดออกจากตักของผมลงไปที่พื้น  แล้วก็เลยไปไหนต่อไหนในบ้าน  เอาเถอะ....พ่อนักสำรวจ



แกร๊ก



อะไรอีกล่ะคราวนี้



มีเสียงเหมือนเหล็กถูกตัด(น้องเปรต!!! นี่มึงกลัวกูจะหนีออกไปจนถึงกับต้องคล้องสายยูเลยสินะ)  จากนั้นตามด้วยเสียงคนเดิน.....เสียงเอ็ดตะโรฟังไม่ได้ศัพท์  ฟังดูแล้วพวกมันมากันไม่น่าจะต่ำกว่าสาม



พวกหัวขโมยสินะ 




ต้องสั่งสอนกันเสียหน่อยแล้ว
.
.
.
.
.
“เฮ้ย....มึงสองตัวดูแจกันใบนี้สิวะ”
“บ้านหลังนี้แม่งรวยแท้.....แถมยังอยู่ท้ายซอยอีก....ขนแม่งให้หมดเลยเว้ย”
“เฮ้ย....พวกมึงได้ยินเสียงอะไรมั้ย....ชั้นสองน่ะ.....หรือว่าจะมีคนอยู่”
“บ้าน่า....จะเป็นไปได้ยังไง  พวกเราเฝ้าดูอยู่ตลอด  บ้านหลังนี้มีคนอยู่แค่คนเดียว  แถมเมื่อเช้านี้กูก็เห็นกับตาว่ามันออกจากบ้าน  แถมยังคล้องสายยูอีกต่างหาก”


~แง๊วววววว~


เสียงของไมเคิลร้องขู่คนพวกนั้น  ขณะที่ผมเคลื่อนร่างกายอย่างยากลำบาก  กล้ามเนื้อในตัวผมมันแข็งทื่อไปหมด  ท่าเดินจึงไม่ต่างอะไรจากซอมบี้ในหนังเลยแม้แต่น้อง


“โธ่เอ๊ย....ที่แท้ก็ไอ้แมวเหี้ยนี่เอง  เล่นซะพวกกูตกใจหมด”
“มันน่ารักดีเนอะ  ขโมยไปด้วยดีมั้ย”
“น่าจับแดกล่ะสิไม่ว่า”


พวกมันสามตัวหัวเราะชอบใจ  ตอนนี้พวกมันหยุดกันตรงชั้นพัก  มันคนหนึ่งเอาเท้าเขี่ยไมเคิล  ไอ้แมวเปรตกระโดดหนีขึ้นบันไดมาหาผมผู้ซึ่งเป็นเจ้าของ


“เหี้ย....กูบอกแล้วไง  ว่ากูได้ยินเหมือนเสียงคนเดิน”
“เด็กเหรอวะ....ทำไมดูมันไม่ตกใจเลย  ยืนนิ่งเชียว”
“จัดการแม่งเลยมั้ย”


พวกมันย่างสามขุมขึ้นมาอย่างช้า ๆ ผมนึกด่าตัวเองที่ตัดสินใจผิดพลาด  พลังของผมมีไม่พอที่จะจัดการพวกมันซึ่งตัวใหญ่กันทั้งสามคนได้เลย  หนึ่งในพวกมันก้าวมาประชิดตัวผมแล้ว  ผมขยับร่างกายได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น  แค่ดิ้นแรง ๆ ยังทำไม่ได้  แล้วดูพวกมันเองก็ไม่ตกใจกลัวเมื่อเห็นผมอย่างที่คิด


“มันปัญญาอ่อนเหรอวะ”
“พวกมึงดูสิ  มีรอยเย็บที่คอด้วย”
“ฆ่ามันเลยดีมั้ย  อยากทำเป็นไม่กลัวพวกเราดีนัก.....ตอนแรกกะจะจับตุ๋ยเล่นสักหน่อย  แต่ดูสภาพแม่งไม่น่าเกิดอารมณ์ด้วยเลยว่ะ....ของกูหดหมด....เชี่ย......อาบน้ำมั่งเปล่าวะมึงอ่ะ  กลิ่นเหมือนศพแห้ง”
“เฮ้ยยยยย!!!!......เหี้ย!!!!!”



ไมเคิลกระโจนใส่หนึ่งในนั้น  พร้อมกับข่วนหน้ามันจนเป็นแผล  ไม่เสียแรงที่เก็บมันมาเลี้ยง  มันปกป้องผม  ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่สัตว์เดรัจฉานตัวเล็ก ๆ  แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย  นอกจากจะทำให้มันต้องมาตายตามผมไปอีกคน  ไอ้ผมน่ะ....มันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว  ขนาดชีวิตตัวเอง  ผมยังรักษาไว้ไม่ได้เลย



“จับไอ้แมวเหี้ยนี่ไว้.....ฆ่าไอ้สัตว์นี่ก่อน  เอามีดแหวกท้อง  ควักไส้มันออกมาเลย!!!!”



ไอ้ตัวหัวหน้าควักมีดออกมาจากย่าม  ผมว่าพวกมันมีทั้งมีดและปืน  แต่รู้อะไรไหม  ตอนที่ผมอารมณ์ดี.....พลังของผมจะเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย  พอทำให้ขยับตัวและพูดได้จนเกือบจะเหมือนปกติ




แต่ ณ ตอนนี้  ตอนที่ผมกำลังโกรธจัด....







มันทำให้ผมค้นพบแหล่งพลังใหม่ที่มาพร้อมกับความเกลียดชัง

.
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]


“พี่......เกิดอะไรขึ้น  ทำไมบ้านมันเละแบบนี้”



ผมตกใจ  ที่กลับมาเจอบ้านในสภาพที่ถูกรื้อค้นจนเละ  และมีรอยเท้าเต็มไปหมด  ผมว่าผมล็อคกุญแจตัวยูแล้วก่อนออกจากบ้าน  แต่พี่คงจะใช้พลังปิศาจสะเดาะมันออกมา



พลังของพี่กล้าแกร่งขึ้นทุกวัน



พัฒนามากเสียจนน่ากลัว



บางที......




ผมอาจจะต้องหาทางหยุดพี่




“ภูมิ.......”


เสียงพี่ดังมาจากชั้นสอง  เสียงสั่นเครือและขาดหายเป็นห้วง ๆ เหมือนคลื่นวิทยุที่ถูกแทรก  ผมรีบวิ่งขึ้นไปหาพี่  เพื่อดูให้เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้น  ตอนที่ผมไม่อยู่



“น....นี่มันอะไรกันเนี่ย”



ข้างบนนั้น  มีผู้ชายสองคนนอนอยู่  คนหนึ่งนอนหงาย  เผยให้เห็นสีหน้าหวาดกลัวสุดขีดก่อนจะขาดใจตาย



พี่ฆ่าคน



เป็นไปได้หรือนี่



แล้วคนพวกนี้เป็นใครกันล่ะ


“ภูมิ.....ช่วย......ไม........เคิลลล.....ภูมิ”


ผมพบไอ้แมวเปรตนอนขดอยู่  มันส่งเสียงครางอย่างเจ็บปวด  ถัดไปอีกในมุมมืด  ผมเห็นพี่นั่งทรุดอยู่.....ในสภาพที่ไร้หัว!!!


“พี่.....ใครทำพี่.....เกิดอะไรขึ้น”
“ช่วย....ด้วย....ภูมิ.....เหนื่อย.....เหนื่อยเหลือเกิน”


หัวของพี่ตั้งวางอยู่บนพื้น  ใบหน้าบากเป็นทางยาว  ร่างของพี่นิ่ง....ไม่ขยับ  ให้เดาคงไม่พ้น  คนพวกนี้เป็นโจร  พวกมันคิดว่าไม่มีคนอยู่  จึงแอบงัดเข้ามา  แล้วพบกับพี่!!!!


ผมยกหัวพี่ขึ้นมากอดแนบไว้กับอก  เสียงของพี่ที่ขาดหายเป็นห้วง ๆ ทำเอาผมใจไม่ดี




อย่ามาตายกันแบบนี้นะ.....




ไอ้คนเห็นแก่ตัว




อย่ามาสร้างเรื่องเอาไว้  แล้วตัวเองก็หนีไปสบายอยู่คนเดียว
.
.
.
.
.
“ไมเคิลอ่ะภูมิ.....มันเป็นยังไงบ้างแล้ว”
“แค่ขาหัก....ทีนี้พี่เล่าทุกอย่างให้ฟังได้แล้ว”


หลังจากที่กอดหัวมันเอาไว้สักครู่หนึ่ง  อยู่ ๆ เสียงของมันที่ขาดหายไปก็กลับมาชัดเจนอีกครั้ง  เหมือนคลื่นวิทยุที่ถูกปรับจูนจนสัญญาณชัดแจ๋ว


“พวกมันหนีไปได้คนหนึ่ง.....คนที่ฟันหน้าพี่  แล้วก็ฟันหัวพี่จนขาดกระเด็นนั่นแหละ”


มันว่า  ก่อนจะใช้พลังจิตขยับหลอดให้แนบชิดริมฝีปาก  ดูดกลืนน้ำองุ่น  พอมันกลับมาได้  มันก็เรียกร้องหาน้ำองุ่นเป็นอย่างแรกเลย  แต่เนื่องจากตอนนี้หัวของมันตั้งอยู่บนโต๊ะอาหาร  หาใช่อยู่บนบ่า  น้ำองุ่นที่มันดื่มเข้าไปจึงไหลนองเจิ่ง  เลอะเทอะไปหมด  ผมจะยอมปล่อยให้มันทำตามใจตัวเองสักวันหนึ่งก็แล้วกัน  ไม่อยากขัดคอผี....


“หมอว่าอีกกี่วันมันจะหายภูมิ”
“คงอีกสักพักแหละ....พี่นี่ห่วงแมวจนลืมห่วงชีวิตตัวเองนะ”
“มันช่วยพี่  แล้วจะปล่อยให้พี่ดูมันโดนฆ่าตายหรือไง  แล้วนายอย่าลืมสิ.....ว่าชีวิตพี่ไม่มีอะไรให้น่าห่วง”
“ปากดี  ทั้งที่เมื่อกี้เกือบจะหายไปแล้วแท้ ๆ”


ดวงตาของมันกรอกไปมา  เห็นทีผมต้องจัดการกับศพไอ้เดนนรกสองคนนี่ด้วยตัวเองอีกแล้ว


“งั้นผมขอเอาพวกมันไปฝังก่อนละกัน....แล้วจะมาจัดการต่อหัวกับเย็บหน้าให้  ใช้ร่างให้มันถนอมหน่อยสิ  ดีนะที่เลือดมันแข็งไปหมดแล้ว   ไม่งั้นเลอะเต็มบ้านอีก”


มันยิ้ม  ถ้าหน้ามันไม่เละ  มันก็คงจะดูน่ารักมากกว่าสยองล่ะนะ
.
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]


พอโกรธจัด  พลังงานที่โหมเข้ามาพร้อมความเกลียดชัง  ก็ถูกใช้ไปอย่างไม่ยั้งจนเกือบหมด  กินไปถึงพลังงานเก่าที่ริบหรี่อยู่ก่อนด้วย  จนแทบจะไม่เหลือ


ณ วินาทีนั้น  ผมเปล่งเสียงคำราม  ก่อนจะพุ่งเข้าใส่พวกมันอย่างบ้าคลั่ง  มันหักขาแมวของผม  แต่ก่อนที่พวกมันจะทันทำอะไรไมเคิลไปมากกว่านั้น  พวกมันหันมาจัดการกับผมแทน


ผมถูกฟันเข้าที่หน้า  พวกมันแปลกใจไม่น้อย  ที่ผมไม่ร้องสักแอะ  ทั้งที่ควรจะเจ็บปวด  แล้วไอ้คนที่ถือมีดก็ฟันฉับลงมาอีกครั้ง  จนคอผมขาด  หัวกระเด็นหลุดจากบ่า  แต่เสียงคำรามของผมยังคงกึกก้องไม่หยุด


“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......เก่งนักใช่มั้ย.....คิดว่าจะทำอะไรกูได้เหรอ....ไอ้พวกโจรกระจอก!!!!”


พวกมันเห็นท่าไม่ดี  จึงรีบเผ่นหนีไปอย่างลนลาน  ผมใช้พลังเฮือกสุดท้าย  จัดการกับมันได้เพียงสองคน  เปรียบเหมือนมือข้างซ้ายและมือข้างขวา  มือทั้งสองข้างของผม  บีบขย้ำหัวใจของพวกมันจนหยุดเต้น  ประกอบกับความตกใจกลัวจนช็อคตาตั้งของพวกมัน  จึงทำให้ผมใช้เวลาไม่นานเลย


ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!


ถ้าพลังผมมากกว่านี้  รับรองว่าพวกมันจะไม่ตายอย่างสบาย  ไม่ใช่แค่หัวใจวาย  แต่ผมจะทำให้มันเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด  และก็จะจัดการไอ้คนที่กุดหัวผม  ไม่ปล่อยให้มันหนีไปได้อย่างลอยนวลแบบนี้  ดวงจิตของมันเองก็เข้มแข็งไม่น้อย  ถึงได้ต้านทานพลังจิตของผมได้  เพราะอย่างนี้  ตัวมันถึงได้เป็นหัวหน้า  และมีอิทธิพลต่อจิตใจของอีกสองคนที่เหลือ


“พี่....ผมนึกออกแล้ว”


ภาคภูมิวิ่งกระหืดกระหอบจากหลังบ้านกลับมาอีกครั้ง  เสื้อนักศึกษาของน้องเปื้อนดินเต็มไปหมด


เพราะความอบอุ่นจากน้อง  ผมถึงได้มีพลังขึ้นมาพอให้สามารถสื่อสารได้อีกครั้งหนึ่ง


“ใช้พวกมันเป็นร่างใหม่สิ.....พี่ฆ่าพวกมันโดยที่ร่างกายไม่เสียหาย  รีบสละร่างนี้ออกไป  แล้วสิงร่างใหม่แทนสิ....เร็วเข้า!!!!”
“ภูมิ.....พวกมันเป็นคนเลวนะ”
“แล้วไง....พี่บอกเองว่ามนุษย์มันก็เลวทุกคนนั่นแหละ”
“เหลือศักดิ์ศรีให้พี่บ้างเถอะภูมิ  พี่ไม่ต้องการร่างกายของไอ้สวะพวกนั้น  นายรีบฝังมันเถอะ  ไม่อย่างนั้นนายนั่นแหละที่จะเดือดร้อน”
“พี่นี่แม่งเรื่องมาก  วันก่อนยังบอกให้ผมไปฆ่าคนมาให้อยู่เลย  อยากได้ร่างหล่อ ๆ ล่ะสิ.....”



ผมนิ่ง  ไม่พูดอะไรออกไปอีก  นั่นแหละ.....น้องถึงได้เข้าใจว่าผมกำลังโกรธ  น้องยอมถอยไปแต่โดยดี



ถ้าผมจะมีร่างใหม่



ร่างนั้นต้องเป็นร่างที่ใกล้เคียงกับผมสิ




ร่างนั้นต้องเป็นร่างที่สามารถทำให้น้องรู้สึกว่ามันคล้ายคลึงกับผมมากที่สุด




เพราะเหตุนี้อย่างไรเล่า....ดวงจิตของผมถึงได้กลับมา





ภาคภูมิ.....เหตุผลทุกอย่างที่ทำให้ผมกลับมาจากความตายอีกครั้งก็คือภาคภูมิ....












เด็กน้อยของผม
.
.
.
.
.
To be con

พี่ชายฆ่าคนไปแล้วสองศพเชียวนะ....หรืออาจจะมากกว่านั้นในอนาคต

โปรดติดตามตอนต่อไป....โอย....ง่วง....ดวงจิตคนแต่งเริ่มเพลีย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 10-04-2014 02:11:11

หน่วงมากค่ะ แต่ก็สนุกมากๆเลยด้วย เป็น2พี่น้องที่กินกันไม่ลงจริงๆ
คนนึงก็พลังจิตแก่กล้าจนสิงร่างตัวเองได้ อีกคนก็จิตแข็งอยู่บ้านเดียวกับผี(ดิบ)ได้
2คนนี้ต้องมีอะไรอยู่ในก่อไผ่แนาเลย ไม่งั้นเกียรติยศไม่กระเสือกกระสนกลับมาแน่นอน
ปูเสื่อรอตอนต่อไปค่ะ อิอิอิ >.< คนแต่งสู้ๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Sunday24 ที่ 10-04-2014 04:23:40

สิ่งที่ทำให้พี่กลับมา...

พลังแห่งรักสินะ สินะ

แบบนึ้หยกๆม่น่ารอด กลายเป็นร่างใหม่ของพี่แหง๋มๆ

สรุปตอนจบพี่ได้ร่างของหยกแล้วก็ครองรักกันกับภูมิอย่างมีความสุข

จบบริบูรณ์~





แอร๊ย~~

วิ่งหนีรองเท้าคุณคนแต่งอย่างว่อง เค้าล้อเล่นนะคะ แบบว่าชอบเรื่องนี้จริงจัง  >///<

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 10-04-2014 05:29:21

 :monkeysad:อย่าจบเศร้านะ please!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Pnomsod ที่ 10-04-2014 06:04:19

เป็นเรื่องที่ ........... โคตรน่าติดตามอ่ะ บอกเลย

 :ruready :ruready

ว่าแต่ ..... หยกหรือเปล่านร้าาา ที่จะได้พี่สิงร่าง ฮี่ฮี่

 :hao6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 10-04-2014 06:19:46

"อย่ามาตายกันแบบนี้นะ....."
อย่างซึน  :hao7:
อ่านไปก้รู้สึกอบอุ่น(?) บ้านท้ายซอย มีคนอยู่คนเดียว เข้าไปเจอซอมบี้นั่งดูดน้ำองุ่นเล่นกับแมว หลังบ้านมีสวนหลุมศพโจรหัวใจวาย
ช่างเป็นอะไรที่ดูอบอุ่นมากๆ..
#โดนถีบ  :z6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 10-04-2014 09:41:15

เพราะพลังแห่งรัก(?)นี่เองเลยทำพี่สามารถกลับมาหาภูมิได้  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 10-04-2014 09:47:47

ขุ่นพี่อย่างโหดอะ o18

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 10-04-2014 10:35:08

พี่ชาย ฆ่าคนซะแล้วว

แล้วต่อไปละ จะมีศพเพิ่มขึ้นมาอีกไหม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 10-04-2014 11:10:15

ไหนบอกเกลียดพี่ไงภูมิไปๆมาๆทำทุกอย่างเพื่อพี่ซะงั้น :hao7:
หาร่างที่ไกล้เคียงงั้นหรือแล้วร่างไหนหนาที่ไกล้เคียง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 10-04-2014 15:40:14

ถ้าคุณพี่อยากได้ร่างที่ใกล้เคียงก็มีอยู่คนนึงนะ
ที่เป็นแฟนกับคุณน้องอยู่
น่าจะได้ร่างของหยกไปรึเปล่านะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 10-04-2014 16:29:04

ร่างที่ใกล้เคียงนี่คงไม่ใช่ร่างของภาคภูมิหรอกใช่ไหม
ถ้าพี่เก่งกว่านี้แล้วอะไรๆ จะลำบากมากขึ้นไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 10-04-2014 17:14:53

สยองแต่มันส์ จะคอยดูพลังแห่งรักนะ ฮ่าฮ่าฮ่า   :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 10-04-2014 19:28:29

รักน้องมากๆเลยค่ะ  คิดๆไปก็นึกออกแต่หยกนะคะ ที่ใกล้เคียงคุณพี่

ไมเคิลฉลาดมากฟังเสียงมนุษย์เข้าใจด้วย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: GoodNice ที่ 10-04-2014 20:26:25

 :a5:  :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: tou ที่ 10-04-2014 21:20:48

เราว่าอยู่กันไปงี้แหละ อย่าไปลากเอาใครมาร่วมวงเลย
ไม่งั้นก็ให้ภาคภูมิตามไปอยู่กับพี่เมื่อถึงเวลาอันสมควร จะได้ไม่ต้องทำให้ใครเดือดร้อน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 10-04-2014 21:24:46

คุณเจ๊คนแต่งนี่ชอบแต่แนวแปลกๆนะคะ ไม่ซาดิสม์ก็เป็นผี แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ
แอบงงว่าสรุปแล้วไมเคิฝนี่เป็นตัวอะไรคะ คน สัตว์หรือวิญญาณ
ปล.อ่านบางตอนแล้วก็จะอ้วกเหมือนกัน เขียนดีคะอธิบายจนรู้สึกได็

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 10-04-2014 21:25:07

 :mew4: ร่างที่เกียรติยศตามหาอาจจะเป็นร่างของแฟนภาคภูมิรึเปล่า?... ความรู้สึกที่คล้ายกัน ขี้เล่น บอบบางแต่ก็เข้มเเข็ง

แล้วไหนจะความรู้สึกของภาคภูมิที่รักพี่และรักแฟน มันเหมือนกันอยู่นะ ...แต่ถ้าเป็นเเบบนั้นภาคภูมิจะเลือกใคร จะเลือกให้

ใครอยู่ล่ะ... แล้วไหนจะเรื่องไม่ยอมให้เกียรติยศทำเรื่องไม่ดีอีก  :เฮ้อ: อยากได้พี่ซอมบี้มากอดจริงๆ (อดีต)คนอะไรก็ไม่รู้

น่ารักน่าชัง แถมรักไมเคิลด้วย... :o8:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 10-04-2014 21:31:50

ครอบครัวผูกพันธ์สานสัมพันธ์ในครัวเรือนป่าวนี่ครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kuro ที่ 10-04-2014 22:51:12

คุณพี่ชายอยากหาร่างที่คล้ายกับตัวเองและมีความผูกพันกับน้องชาย
จากเรื่องนี้แล้วตัวเลือกที่ดีที่สุดคงจะหยกแต่คิดว่าคุณน้องชายคงไม่ทำหรอก(?)
ติดตามต่อไป

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 10-04-2014 22:56:17

 :hao4: :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 10-04-2014 23:27:07

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ
คนพี่ดูรักน้องมากเลย น่ารักแล้วก็น่าสงสารด้วย ไมเคิลต้องน่ารักมากแน่เลย มีแต่คนอยากกิน อยากฟัดแมววว   :man1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 11-04-2014 11:19:47

ฝาแฝดเค้ามึนๆใส่กัน แต่มานั่งเย็บแผลให้กัน น่ารักอ้ะ :hao7: :hao7:

มันเป็นนิยายที่มีฉากเ-้ากันน้อย ปกติไม่อ่านแนวนี้นะเนี้ย  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 11-04-2014 20:55:54

ชอบค่ะ ติดตามเรื่องก่อนๆ แล้วสนุกมาก เรื่องนี้พลอตแปลกดี *0*

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 4 ผีหัวขาด (10/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 11-04-2014 21:17:01

ไม่รู้จะเชียร์ยังไงดี แต่อยากให้ได้กลับมาอยู่ด้วยกันไปตลอด เอ่อ.. แบบแฮปปี้น่าจะดีนะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-04-2014 02:31:12

ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก




[ภาคภูมิ]


ให้ตายเถอะ


ฝันร้ายที่ดูเหมือนจะห่างหายไปนาน


คืนนี้มันเวียนกลับมาอีกครั้ง


ภาพของรังไข่และมดลูก....แจ่มชัดไปทุกอณู


ตัดสลับกับภาพหัวใจที่กำลังเต้น


ตัดสลับกับเปลวเพลิงจากนรก  ที่แผดเผาทุกอย่างจนมอดไหม้  กลิ่นเนื้อไหม้เกรียมชวนอาเจียนช่างสมจริงเหลือเกิน


เด็กทารกที่ถูกดองอยู่ในโหลแก้วนับร้อยโหล  บนชั้นวางในห้องทดลองลับ  อยู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นโพลงพร้อม ๆ กัน  ส่งเสียงกรีดร้องกันระงมอย่างน่าสยดสยอง


ภาพกำเนิดของจักรวาลในแบบจำลอง  จากความทรงจำของชั่วโมงวิทยาศาสตร์ในวัยเด็ก


แบคทีเรียที่ถูกส่องโดยแว่นขยายความละเอียดสูง


แผ่นดินที่แตกระแหง  ปราศจากสัญญาณชีวิต  ฝุ่นควันสีแดงก่อตัวเป็นพายุ


ใครคนหนึ่งกำลังคร่อมร่างผม  เป็นเงาสีดำที่พูดภาษาแปลก ๆ ที่ผมไม่เข้าใจ


“เหี้ยยยยยยยยยยย”


พี่ชายที่ตายไปแล้วกำลังนั่งทับตัวผมอยู่  ดวงตาว่างเปล่าและเหือดแห้งกำลังจ้องผมเขม็ง  จนผมรู้สึกขนลุกซู่  ในมือของมันถือโทรศัพท์ของผม  และยกขึ้นชู  ให้ตายเถอะ.....ผมควรจะระวังมากกว่านี้  แต่เป็นเพราะมัวยุ่งอยู่กับเรื่องของมัน


“หยกคือใครเหรอภาคภูมิ”
“พี่ควรจะเคารพความเป็นส่วนตัวกันบ้างนะ  แล้วก็ช่วยลุกออกไปจากตัวผมได้แล้ว  มันอึดอัด”
“ดูเหมือนจะสนิทกับนายมากเลยนะ......แล้วนี่....ดูสิ.....พวกเพื่อน ๆ นายทุกคนอยากจะพากันมาติวหนังสือ.......”
“ไม่มีทาง  ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทั้งนั้น”
“ทำไมล่ะภูมิ....น่าสนุกดีจะตาย  มีเพื่อนมากันเยอะ ๆ  บ้านจะได้ไม่เงียบเหงา”


ปัญหาก็คือมึงยังไงล่ะ  นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังคิด  มันเปิดดูข้อความในไลน์กรุ๊ปของผมอย่างถือวิสาสะ  และยังคงนั่งทับบนตัวผม


“พี่.....จะลุกออกไป  หรืออยากจะถูกจับแยกชิ้นส่วน”


มันทำเป็นหูทวนลม  และพูดพล่ามของมันไปเรื่อย  โดยที่มือของมันก็ยังเลื่อนดูโทรศัพท์ของผม  ผมกระชากมือถือคืนมาจากมัน  มันแสยะยิ้มสยอง


“ไม่มีใครรู้เรื่องที่พี่ตายนี่  ก็แค่ปิดบังร่องรอยให้มิดชิดหน่อย  หาเสื้อคอเต่าไม่ก็ผ้าพันคอ......”
“ปัญหามันไม่ใช่เรื่องนั้น.....ไม่เกี่ยวว่าพี่จะตายหรือไม่ตาย  แต่เพราะมันไม่มีพี่มาตั้งแต่แรกต่างหาก”


ในที่สุดมันก็ยอมลุกออกไป  ปากที่แสยะยิ้มก็ยังคงค้างอยู่อย่างนั้น  มันคงลืมบังคับให้กลับเข้าที่


“นายโกหกเพื่อนว่าเป็นลูกคนเดียวสินะ”
“ก็เหมือนที่พี่โกหกว่าตัวเองปัญญาอ่อนนั่นแหละ  ถือว่าหายกัน”
“พี่ไม่สนหรอกภูมิ....คนตายแล้ว....ไม่รู้สึกอะไร...ไม่ต้องเจ็บปวดกับคำพูด  เพราะหัวใจพี่มันหยุดเต้นไปแล้ว”
“พี่ก็รู้....ว่าหัวใจไม่ใช่ที่รวมความรู้สึก  สมองกับเส้นประสาทต่างหาก  พี่พูดแบบนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนะ.....ถ้าให้เดา  ดวงจิตของพี่มันคงเจ็บจี๊ด ๆ ไม่น้อย”
“เงียบเหอะ!!!”


มันตวาดเสียงดัง  สะใจชะมัดที่ทำให้คนอย่างมันสะเทือนได้บ้าง


“พาหยกมาสิ.....หมอนั่นเหมาะที่จะเป็นร่างใหม่ของพี่”
“อย่ามาสั่ง  ผมบอกแล้วไง  ว่าจะไม่ฆ่าใครเพื่อพี่”
“สักวัน....พี่คงจะต้องทำเอง  ถ้าถึงวันนั้น....นายคงรู้....ว่ามันจะไม่จบง่าย ๆแน่”
“ใช่.....ผมรู้  พี่มันเลือดเย็น  ชอบทรมานคนอื่น  ที่พี่กลับมาก็เพราะว่าพี่ยังไม่อยากตาย  พี่ยังอยากควบคุมทุกอย่าง  ยังอยากที่จะออกคำสั่ง  การที่พี่กลับมาจากความตาย  มันเป็นความต้องการที่ไม่สิ้นสุดของพี่นั่นแหละ”
“ไม่ใช่!!!!  นายเดาผิด  เดาผิดทุกอย่าง  อย่าพูดดีกว่า”
“ผมรักหยก......พี่รู้เอาไว้ด้วย  ผมจะไม่ยอมฆ่าคนที่ผมรัก  เพื่อคนที่ผมเกลียดอย่างพี่”

มันดูจะอึ้งอยู่ไม่น้อย  ที่รู้ว่าผมนิยมชมชอบผู้ชายด้วยกัน

“ถ้าเกลียดแล้วนายมาช่วยพี่ทำไม”
“ผมมีเหตุผลของผมก็แล้วกัน.....คุณเกียรติยศ!!!!”
“เมี๊ยว ๆ ๆ ๆ ว่าไงฮึไอ้แสบของข้า”



บทสนทนาของเราจบลงเพียงเท่านั้น  ไอ้แมวนรกเดินกระย่องกระแย่งเข้ามาหาพี่  แล้วมันก็ถอดหัวตัวเองวิ่งเล่นไล่จับกับแมวเปรต



ใช่.....ตอนนี้หัวของมันขาด  และผมไม่สามารถเย็บติดกลับเข้าไปให้มันได้  ผมลองทำแล้วนะ  แต่พอเย็บจนเสร็จ  หัวมันก็หลุดลงมันกลิ้งหลุน ๆ ทุกทีไป  นั่นเป็นเพราะกระดูกที่ยึดหัวกับตัวเอาไว้ด้วยกัน  ถูกไอ้โจรอำมหิตฟันจนขาด  ผมติดรอยแผลบนหน้าของมันด้วยกาว  ต้องใช้ฝีมือและความตั้งใจน่าดูเชียวล่ะ  จนหน้าของมันเกือบจะกลับไปเป็นปกติเหมือนตอนก่อนหน้า

อืม.....หาเหล็กมาเสียบแทนกระดูกดีไหม  จะได้แน่น ๆ มันจะยอมไหม?  เพราะดูเหมือนว่าตัวมันจะสนุกกับการถอดหัวเดินหิ้วเล่นไปทั่วบ้านเสียเหลือเกิน


“ภาคภูมิ......”


บ่ายวันหนึ่ง  ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับการทำมัมมี่  และอายธรรมของอียิปต์  มันก็มานั่งแหมะอยู่ข้าง ๆ ถอดหัวของมันวางไว้ที่โต๊ะ  และจ้องมองผมตาใสแจ๋ว

“ว่าไง...”
“พี่เบื่อ”
“ไปเล่นซ่อนแอบกับไมเคิลสิ”
“พี่เล่นจนไม่รู้จะเล่นอะไรแล้ว  นายพาพี่ไปข้างนอกได้มั้ย”
“ไม่มีทาง  ขืนเอาผีหัวขาดไปเดินถนน  มีหวังคนแตกตื่น...”
“พลังพี่พัฒนาขึ้นทุกวัน  พี่สามารถประคองหัวของพี่ให้อยู่บนบ่าได้นายก็เห็น  พี่อยากออกไปดูโลกภายนอกบ้าง”
“ยังไงก็ไม่”
“นายไม่สงสารพี่รึไง  ตั้งแต่เกิดมา  พี่ไม่เคยได้ออกไปไหนเหมือนเด็กคนอื่นเลยนะ”
“นั่นเพราะพี่เลือกเองต่างหาก  ลืมไปแล้วหรือไง”


มันยกหัวขึ้นต่อ  แล้วลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับผม  ผมละสายตาจากหนังสือที่อ่าน  แล้วสบตากับมันอย่างไม่กลัวเกรง


“จงฟัง.....ภาคภูมิ......นายต้องพาพี่ออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้”
“ได้สิ.......”  ผมตอบมันเสียงยานคราง.....คล้ายคนถูกสะกดจิต
“หึ......บอกแล้วไง  ว่าอย่าให้พี่ต้องทำเอง  พี่สามารถสะกดจิตคนได้  นายรู้เอาไว้....”
“อุ๊บบบ....ครึครึ.....กร๊ากกกกก......นี่พี่เชื่อแบบนั้นจริง ๆ เหรอ  ที่เห็นหลบไปนั่งเงียบ ๆ นี่คือกำลังฝึกสะกดจิตสินะ  พี่นี่ตลกดีเหมือนกันนี่หว่า”
“นายหลอกพี่”
“พี่อาจจะทำได้ก็ได้นะ  แต่พี่สะกดจิตผมไม่สำเร็จเหมือนที่พี่สะกดจิตไอ้แมวนั่นได้หรอก  จิตของผมแข็ง  ถึงได้อยู่ร่วมกับซากศพอย่างพี่ได้ไง”
“ได้.....งั้นพี่จะพิสูจน์ให้นายเห็น  ว่าพี่น่ะเก่งขึ้นมากแค่ไหน  ถ้านายไม่พาพี่ไป  พี่ก็จะไปของพี่เอง  นายเองก็ห้ามพี่ไม่ได้ด้วย”


มันพูดเสร็จ  ก็เดินหันหลังออกไปอย่างแข็งทื่อ  ตลกดีนะ  ได้แกล้งมันนาน ๆครั้งนี่ก็ช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดได้เยอะ


เฮ้อ


เอาแต่ใจชะมัดเลยนะคุณพี่
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิ.....นายดูสิ......สวยมากเลย.....อย่างกับอยู่ใต้ทะเล”
“พูดมากน่า  อย่าทำตัวให้ใครสงสัยสิ  เดินดูเงียบ ๆ ไม่ได้รึไง”


ผมพามันออกมาเที่ยวเป็นครั้งแรก  ดูมันจะตื่นเต้นกับทุกสิ่งรอบตัวไปหมด  ผมพามันไปอควาเรียม  เพราะอากาศในนั้นค่อนข้างเย็น  มันจะได้ไม่ส่งกลิ่นสาป  ผมฉีดน้ำหอมอ่อนๆ ให้มัน  จับมันแต่งตัวด้วยเสื้อคอเต่าสีดำ  ทับด้วยเสื้อคลุมอีกชั้น  สวมแว่นกันแดดอันใหญ่  ถุงมือ  และหมวกทรงฟักทองกับหน้ากากอนามัย  เพื่อปกปิดผิวหนังขาวซีดของมันให้มิดชิดที่สุด  เท่าที่จะทำได้  คนมองกันใหญ่  มันดูเหมือนคนบ้าที่แต่งตัวผิดฤดูกาล


“ฉลาม....ภูมิ.....ทำไมมันไม่กินเจ้าหน้าที่แบบในหนังล่ะภูมิ.....ภูมิ.....ทำไมฉลามไม่ทำร้ายคน....พี่อยากเห็นเลือดกระจายในน้ำ  มันคงสวยดีเนอะ.....”
“พี่....จะกลับได้รึยังเนี่ย  เดินนานแล้วนะ  ผมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้”
“นายเชื่อเรื่องสังหรณ์ด้วย?”
“ตอนนี้อะไรมันก็น่าเชื่อไปเสียหมดแหละ”
“งั้นพาไปเที่ยวโรงพยาบาลหน่อยสิ”
“เห?”
“เราจะได้หาร่างใหม่กันไง  นายบอกว่าไม่อยากฆ่าใคร  งั้นเราหาคนที่กำลังจะตาย......ไม่ก็พวกที่หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน  พวกที่จมน้ำตายก็ได้  หาเอาแถว ๆ แผนกฉุกเฉิน....”
“แน่ใจนะ  ว่าตั้งใจแบบนั้นจริง ๆ ไม่ใช่จะใช้พลังจิตฆ่าใครแบบที่ทำกับไอ้โจรสองคนนั่น”
“ช่วยมองพี่ในแง่ดีบ้างมันจะตายหรือไง”
“แล้วพี่ล่ะ.....ช่วยตายตามวิถีธรรมชาติเหมือนคนอื่น ๆ เขาไม่ได้รึไง”


มันชกท้องผม  แล้วพยายามจะเดินเร็วเพื่อหนีผม  ท่าเดินของมันตลกมากจนผมกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว


“อย่างอนน่ะ”
“เปล่าเว้ย”
“ถ้าพี่ตั้งใจแบบนั้น  ผมจะช่วยพี่อย่างสุดความสามารถเลย”
“แค่พาพี่ไป....มันก็ไม่ได้ใช้ความสามารถอะไรหรอกนะ  เพราะคนที่ต้องทำทุกอย่างน่ะ  ยังไงมันก็ต้องเป็นพี่วันยังค่ำ”


พี่.....พี่เป็นคนฉลาดนะ


ฉลาดมาก


หนำซ้ำยังเลือดเย็น


เพราะพี่ไม่เคยสนใจใคร  มันทำให้พี่มองข้ามรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ


ผมยินดี  ที่จะให้พี่ได้ร่างใหม่  จะวิธีไหนก็ช่างเถอะ  เพราะคนที่ทำมันคือพี่


ยินดีที่พี่จะฟื้นขึ้นมาในร่างใหม่ของใครสักคน  แล้วใช้ชีวิตใหม่อยู่กับครอบครัวของคน ๆ นั้น




ลาก่อนนะไอ้เบื๊อกเอ๊ย!!!


“ภาคภูมิ......”


ขณะที่เราสองคนกำลังนั่งสังเกตการณ์ในโรงพยาบาลของรัฐ  ที่ซึ่งผู้คนพลุกพล่าน


มีมือของใครบางคนสะกิดผมจากด้านหลัง


“หยก!!!”
“ทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี.....ใครเป็นอะไรเหรอภูมิ”
“เอ่อ”


ขณะที่ผมกำลังอ้ำอึ้ง  พี่ก็พูดแทรกขึ้นมา  เอาแล้วไง.....ชีวิตของผม  จบเห่กันก็วันนี้ล่ะ


“สวัสดีหยก”
“ครับ?.....ใครเหรอภูมิ”
“ผมชื่อเกียรติยศ....”

มันยื่นมือออกไป  เพื่อทักทายอีกฝ่าย  หยกจับมือของมันเขย่าตอบ  สีหน้าของหยกยังคงไม่หายแปลกใจ  แหงล่ะ  มันดูเหมือนตัวประหลาดออกปานนั้น







“ผมเป็นญาติห่าง ๆ ของภาคภูมิ  ยินดีที่ได้รู้จัก”
.
.
.
.
.
.
.
To be con

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-04-2014 02:32:26

ใกล้เข้ามาอีกนิด  คนอ่านไม่ได้รีบร้อนกันใช่ไหม  ร่างใหม่ของคุณพี่  ใกล้ถึงจุดหมายในเร็ววัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 12-04-2014 06:52:09

เจอกับหยกจนได้ หวังว่าคนพี่ไม่ต้องฆ่าใครอีกนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 12-04-2014 07:04:37

หวังว่าร่างใหม่จะไม่ใช่แฟนของน้องนะ..เฮ่ออ
จริงๆคุณพี่น่าสงสาร..ขนาดตายไปแล้วก็ยังโดนทำร้าย
ภาคภูมิต้องเอาใจมากๆหน่อย
หาแมวมาให้เลี้ยงอีกตัวดีมั้ยนะ..55+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 12-04-2014 07:31:48

หยกจะมาทำไมตอนนี้
หวังพี่คงจะไม่ทำอะไรหยกหรอกนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 12-04-2014 08:02:35

บางทีก็แอบเจ็บจี๊ดกับเกียรติยศ   

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 12-04-2014 08:16:05

อย่าทำอะไรหยกเลยนะ    :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 12-04-2014 10:48:48

งานเข้าแล้วภูมิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-04-2014 10:57:20

อ่า.....เจอหยกจนได้ หึหึหึ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 12-04-2014 11:14:30

ใช่พี่ชายน่าสงสารค่ะ ขนาดกลับมาจากความตายเพราะรักน้องมากๆขนาดนี้

ทั้งๆที่ตอนพี่ชายจะหายไปก็เสียใจจะแย่ เฮ้อ เบื่อพวกปากแข็ง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 12-04-2014 11:21:28

ดูแล้วคงไม่น่า Happy ending แต่ก้ยังหวังค่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 12-04-2014 15:39:21

ดูท่าทางจะได้ร่างของหยกเสียละมั้ง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 12-04-2014 21:54:58

 :call:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-04-2014 23:09:45

พี่จะฆ่าคนเพื่อเอาร่างจริงๆเหรอเนี่ย  :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 12-04-2014 23:48:25

คุณพี่เจอเป้าหมายแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 13-04-2014 17:20:06

มาต่อได้อีกทีคือหลังสงกรานต์นะคะ....ขอกำลังใจให้นายเกียรติยศเยอะๆเลยน๊า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 13-04-2014 20:10:34

สงสารคุณคนพี่จัง คุณคนน้องพูดจาเหมือนเอามีดกระซวก


ขอให้โชคดีนะคะคุณเกียรติยศ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 13-04-2014 20:38:31

 :เฮ้อ: ไม่รู้ทำไมเราไม่สงสารใครเลยนอกจากเกียรติยศนี่เเหละ... เหมือนไม่ใช่ไม่คิดถึงใจใครซะทีเดียว แต่คิดถึงเฉพาะคนที่อยู่

ในโลกของตัวเอง มีอิทธิพลต่อตัวเองเท่านั้นมากกว่า ภาคภูมินี่เเหละคนที่ทำให้เกียรติยศอยากกลับมา รู้สึกว่าแบบนั้นนะ...

สงสารทุกครั้งที่เกียรติยศบอกว่า ไม่มีหัวใจ ตายเเล้วไม่เจ็บเเล้ว แต่ในความรู้สึกเหมือนเกียรติยศพยายามบอกตัวเองว่าไม่เจ็บ

มากกว่า  :z10: ภาคภูมิไม่รักเกียรติยศบ้างเหรอ(ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม) ทั้งที่ก็เห็นมองว่าพี่น่ารัก น่าเเกล้งอย่างนั้นอย่างนี้

เเถมยังดีใจที่พี่กลับมาอีก แล้วทำไมการหาร่างใหม่ของเกียรติยศเพื่อจะได้อยู่กับภาคภูมิต่อไปกลับกลายเป็นเรื่องหาทางผลักไส

เกียรติยศออกไปจากชีวิตตัวเองซะได้หล่ะ... เรื่องเริ่มเข้มข้นเเล้ว แต่ก็ไม่อยากให้เกียรติยศฆ่าใครอีกนะ(ถ้าคนชั่วก็พอทน) รู้สึก

อยากให้เป็นผีขี้เล่น น่าสงสารเเบบนี้ก็ไม่เลว หรือถ้าได้ร่างใหม่จริงก็อยากให้เจอครอบครัวดีดีเหมือนกัน ดูสิคนที่ไม่ต้องการจะ

มานั่งคิดถึงพี่ตัวป่วนของตัวเองบ้างมั้ย  :serius2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 13-04-2014 22:40:55

หยกแน่ๆ   แต่พี่จะยอมให้น้องเข้าเหรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 13-04-2014 23:12:18

แนวดาร์ก สยองๆ 55 o13 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 5 สู่โลกภายนอก (12/4/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 16-04-2014 21:35:08

ช่วงสงกรานต์คนแต่งทำงานค่ะ  จะมาต่อคงพรุ่งนี้เย็น ๆนะคะ  เอาอิมเมจของคุณพี่ตอนมีชีวิตมาฝากละกัน








น้องลีจองซุก......อรั๊งค์
(ออกตัวว่าไม่ใช่ติ่งและไม่เคยเป็นติ่ง  แต่บังเอิญเปิดช่องเวิร์คพ๊อยซ์ เจอซีรี่ย์ I can hear your voice ถึงกับหยุดกิจกรรมทั้งหลายที่ทำอยู่แล้วนั่งลงเพื่อดูผู้ชายคนนี้....พร้อมกับยิ้มหวาน ๆ ตามทุกครั้งที่ได้เห็นการแสดงอารมณ์ทางสีหน้าในรูปแบบต่าง ๆ โอ้ยยยย  เด็กสมัยนี้มันน่ารักจริง)

(https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1.0-9/q71/s720x720/10001390_390050644469328_5099546508961793588_n.jpg)

เอาเป็นว่าขอยืมรูปจาก https://th-th.facebook.com/LeejongsukThaifans (ตามไปกดไลค์กันนะ) มาเป็นอิมเมจของพี่ยศ  ขาวซีด บุคลิกกวนโอ้ย  ส่วนรูปนี้แถม  ถือเป็นมุมเซ็กส์ซี่เล็ก ๆ ของนายซอมบี้นะ

(https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1.0-9/q71/s720x720/10155384_391079877699738_7191634526640682104_n.jpg)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 17-04-2014 23:48:03

ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก



ปิ๊งป่อง


เสียงออดหน้าบ้านที่นาน ๆ จะดังขึ้นที  ทำเอาผมต้องละจากการกวาดเส้นขน  และอึของไอ้แมวระยำที่พี่ชายเลี้ยงเอาไว้  เพื่อรีบวิ่งไปดูว่าเป็นใคร


“จดหมายครับ”
“อ่า....ครับ”


ผมรับจดหมายจากบุรุษไปรษณีย์มาอย่างงง ๆ นอกจากบิลค่าโทรศัพท์กับโบชัวร์โลตัส(ที่นาน ๆถึงจะมาเสียบสักครั้ง)แล้ว  บ้านหลังนี้ไม่เคยติดต่อกับใครทางจดหมาย  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  เป็นจดหมายลงทะเบียน.....อืม....จ่าหน้าซองถึงคุณเกียรติยศ


“ภาคภูมิ.......มาแล้วสินะ”


มันเดินยิ้มกริ่มมาแต่ไกล  ค่อยๆใช้พลังของมัน  ลากขาพาสังขารผีดิบอันโรยราใกล้เข้ามาหาผม  มือขาวซีดของซากศพคว้าจดหมายไปแล้วแกะซองด้วยฟันอย่างรีบร้อน  ในนั้นเป็นธนบัตรใบละหนึ่งพัน  ประมาณห้า-หกใบ


“เงิน?”
“ช่าย...”
“ใครส่งเงินมาให้พี่?”
“ค่าเรื่องสั้นน่ะ”
“เห?....พี่แต่งเรื่องสั้นเหรอ?”
“เรื่องของพี่นี่แหละ  ลองเขียนส่งสำนักพิมพ์ดู  หาค่าขนมให้ไมเคิลไง.....อ่ะ.....เอาไปซื้ออาหารแมวเกรดเอนะภาคภูมิ”



อุบ๊ะ.....พี่ชายผม



ยังมีอะไรที่คนอย่างมันทำไม่ได้อีกไหม
..............................................................................
ความเดิมตอนที่แล้ว



“สวัสดีหยก”
“ครับ?.....ใครเหรอภูมิ”
“ผมชื่อเกียรติยศ....”


มัน ยื่นมือออกไป  เพื่อทักทายอีกฝ่าย  หยกจับมือของมันเขย่าตอบ  สีหน้าของหยกยังคงไม่หายแปลกใจ  แหงล่ะ  มันดูเหมือนตัวประหลาดออกปานนั้น







“ผมเป็นญาติห่าง ๆ ของภาคภูมิ  ยินดีที่ได้รู้จัก”

[ภาคภูมิ]


ในที่สุด  ผม หยก แล้วก็มัน  ต้องมานั่งกันในร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้กับโรงพยาบาล


“เอาลาเต้เย็นครับ.....ภูมิ....เอาไร”  หยกถามผม  หลังจากสั่งกาแฟกับพนักงานในร้าน
“อเมริกาโน่”
“แล้ว.....คุณเกียรติยศล่ะครับ”
“ไม่ดีกว่าครับ....ช่วงนี้ผมไม่ค่อยอยากดื่มอะไรเย็น ๆ”
“กาแฟร้อนก็มีนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ....ผมยังอิ่มอยู่”


หยกกับผมนั่งคุยกันอย่างฝืดฝืน  ตัวปัญหาซึ่งก็คือมัน  คอยจ้องมองพวกเราซ้ายที ขวาที  ผ่านแว่นกันแดดสีดำ  ที่สวมเพื่อปกปิดแววตาของคนตาย  หยกบอกว่ามาเยี่ยมเพื่อนสมัยมัธยมที่ยังคงโคม่าหลังจากการผ่าตัด  ส่วนผมบอกหยกไปว่า  ผมพามันมารับยาตามที่หมอนัด  เพื่อนคนนี้ของหยกเป็นผู้ชาย  สนิทสนมกันพอสมควร(ผมคิดว่าน่าจะเป็นแฟนเก่ามากกว่า)  และเพิ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์  ตอนนี้อาการยังน่าเป็นห่วง  เพราะจนป่านนี้แล้วเจ้าตัวยังไม่แม้แต่จะกระดิกนิ้ว  และมีสิทธิเป็นเจ้าชายนิทรา  ผมแอบเห็นมันกระหยิ่มยิ้ม  ถึงแม้จะมีหน้ากากอนามัยปิดปากมันอยู่



เอาสิ.....หาร่างได้แล้วนี่  รีบ ๆ ไปเสียสิ  รีบไปให้พ้นจากชีวิตของผมเสียทีนะคุณพี่



“แล้วคุณเกียรติยศตอนนี้พักอยู่กับภูมิหรือครับ”  หยกหันไปชวนมันคุยบ้าง  หลังจากที่คุยกับผมอยู่นาน  คงเพราะเกรงใจมันที่นั่งอยู่เงียบ ๆ แม้แต่น้ำเปล่ามันก็ไม่แตะต้อง
“ครับ....เพิ่งมาอยู่”
“อืม....สนิทกันสินะครับ”
“สนิทเหมือนเป็นพี่น้องกันเลยแหละครับ.....ว่าแต่.....ภูมิเค้าไม่เคยพูดถึงผมให้เพื่อน ๆ ฟังบ้างเลยเหรอครับ”
“เอ่อ....ไม่นี่ครับ.....”
“คงเพราะคุณยังไม่สนิทกับเค้าเท่าที่ควรน่ะสิ  ปกติภูมิเค้าค่อนข้างเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวน่ะ  ถ้าไม่ใกล้ชิดกันจริง ๆ ก็จะไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง.....แต่จะว่าไป  เค้าก็พูดถึงคุณให้ฟังอยู่บ่อย ๆ นะครับ  ผมถึงได้รู้ชื่อคุณไง”
“อย่างนั้นเหรอครับ”
“ภูมิน่ะ.....มีอะไรก็เล่าให้ผมฟังทุกเรื่องแหละ.....เพราะเราสนิทกัน  จริงแม๊ะ....ภาคภูมิ.....หึหึ”



พี่......ไอ้ปิศาจร้าย  นั่นมึงคิดจะทำอะไร  พูดอะไรไป.....อย่างน้อย ๆ ก็เกรงใจกูที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้บ้าง  มันทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ  หรือทำเหมือนว่าผมลุกขึ้นไปสูบบุหรี่  แล้วเหลือแค่มันกับหยกเท่านั้น  ผมเตะขามันไปทีหนึ่ง  มันหยุดพูด  แล้วหันมาทางผม  แสยะยิ้มชั่วร้าย  ทำไมถึงรู้น่ะเหรอ  ผมดูจากแก้มของมันที่ยกสูงขึ้นยังไงล่ะ!!!!


“ชวนหยกไปเที่ยวบ้านเราสิภูมิ”
“เอ่อ....”
“ผมว่าอย่าดีกว่าครับ  รบกวนภูมิเขาเปล่า ๆ เขาไม่ชอบให้ใครมาบ้าน”


ไม่ใช่นะ....โธ่.....บ้าจริง.....ไปกันใหญ่แล้ว


หยกทำท่าจะกลับ  จ้องมองผมอย่างน้อยใจ  ไม่รู้สิ.....ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร  แต่เป็นสีหน้าของคนที่กำลังเสียใจ  สีหน้าที่คนอย่างเกียรติยศไม่เคยแสดงออกมา  แม้ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายผิด  เชื่อเถอะ  ต่อให้มีหลักฐานมัดตัวจนดิ้นไม่รู้  คนอย่างเกียรติยศก็จะทำเพียงแค่ยิ้มกับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ



มันคว้าแขนหยกเอาไว้  หยกหันไปมองหน้ามัน  แล้วอยู่ ๆหยกก็กลายเป็นคนเลื่อนลอย  คล้ายถูกสะกดจิต



“หยก.........วันพรุ่งนี้.......คุณ......มา.....หา......พวก.....เรา......ที่บ้าน.....สิ.....ครับ”
“......ครับ.....คุณเกียรติยศ”
“หึหึหึ.......ที่ได้ยินเมื่อกี้นี่  ลืมไปเสียเถอะนะครับ  ผมกับภาคภูมิไม่ได้สนิทอะไรกันหรอก  ผมเป็นแค่ญาติห่าง ๆ ที่เพิ่งจะรู้จักกับภูมิเมื่อไม่กี่วันนี่เอง   แล้วอีกไม่กี่วัน  ผมก็คงต้องกลับบ้านของผมแล้ว  ผมแค่แกล้งคุณเล่นเท่านั้นแหละครับ  จริง ๆ แล้วผมไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับคุณภาคภูมิเลย.....คุณต่างหากที่สำคัญ.....มาให้ได้นะครับ.....ภูมิเค้าอยากให้คุณมา”


ตอนแรกผมทำท่าจะห้าม  แต่ก็ไม่อยากทำอะไรให้คนรอบข้างผิดสังเกตไปมากกว่านี้  แล้วอีกอย่างสิ่งที่มันพูด  ก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไร


อย่างน้อยก็ไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้อีกแล้วล่ะ


หยกนั่งมึนอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ ๆ  กว่าสติจะฟื้นคืน  ผมหันไปบอกขอบคุณมัน  แต่มันก็ไม่ได้ตอบรับอะไร  เพียงแค่ขยับแว่นตากันแดดให้เข้าที่  แล้วดึงหน้ากากอนามัยให้กระชับขึ้นเพียงเท่านั้น


“เอ่อ.....ภูมิ.....เราขอตัวก่อนนะ......พรุ่งนี้เจอกัน”
“ตกลงว่า....เอ่อ....จะมาที่บ้านเราใช่มั้ย?”
“ก็ภูมิเป็นคนชวนเองนี่  คุณเกียรติยศยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ  พรุ่งนี้ผมจะซื้อขนมเจ้าอร่อยเข้าไปฝาก  สวัสดีครับ”

หยกยิ้มเขิน ๆ  ก่อนจะเดินตัวเอียงออกไป  เหมือนคนที่น้ำในหูไม่เท่ากัน  แปลกดี....กับคนที่ดูไม่น่าไว้ใจอย่างหยก  แต่นับวันที่ได้รู้จัก  ผมก็ยิ่งมองเห็นแต่มุมดี ๆ ของไอ้หมอนี่  คนที่เหมือนจะไม่แคร์อะไร  คนที่เหมือนจะคิดแต่เรื่องเซ็กส์  แต่กลับเป็นคนที่มีมุมน่ารักและน่าสงสารที่สุด  ทุกครั้งที่ใกล้เสร็จสม  ดวงตาของหยกจะดูเหมือนคนเศร้า  บางครั้งเหมือนมีน้ำตาเอ่อท้น  และหยกจะกอดผมแน่น  เหมือนกับผมคือที่พึ่งพิงที่สุดท้าย  คนที่ปกป้องเขาจากปิศาจที่แสนจะน่ากลัว  ปิศาจที่ว่าก็คือความเงียบเหงาที่กัดกร่อนหัวใจคนจนด้านชา....


พวกที่ขาดความรักยังไงล่ะ


“บายเด็กน้อย....”
“พี่!!!!.....หุบปากไปเลยนะ....ไอ้ศพขยับได้”


มันก็แค่แกล้งผม


ผมต้องรีบหาร่างใหม่ให้มันโดยเร็วที่สุด

.
.
.
.
.
.
“น่ารักดีนะ.....เด็กนายน่ะ”
“พี่คิดจะทำอะไรกันแน่”


พอกลับถึงบ้าน  ผมตัดสินใจถามมันให้รู้แน่กันไป  ผมไม่ชอบให้อะไรมันคาราคาซัง  ร่างกายที่มันอาศัยอยู่  ถึงตอนนี้จะไม่เน่าเปื่อย  แต่ก็ไม่ใช่ร่างกายที่สมบูรณ์  ผมไม่อยากช่วยมัน  แต่จำเป็นต้องทำ  ผมต้องหาร่างใหม่ที่สมบูรณ์กว่านี้ให้มัน  แต่คน ๆนั้นต้องไม่ใช่หยก 


ผมไม่ใช่คนดีอะไร  แต่เอาเป็นว่า....อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เลวเท่าไอ้ผีนรกตัวนี้


“เพื่อนของหยกก็น่าสนนะ.....นายเองก็คิดแบบนี้ใช่มั้ย....เอาสิพี่....รีบ ๆ ไปยึดร่างผู้ชายคนนั้น.....แล้วก็รีบออกไปจากชีวิตผมซะสิ.....นายคงคิดแบบนั้นอยู่สินะ”
“พี่อ่านใจคนได้รึไง”
“พี่ยังทำไม่ได้ถึงขั้นนั้นหรอกภูมิ.....ทำได้แค่อ่านใจแมว....ซึ่งมันโคตรจะซื่อสัตย์กว่าคนเป็นไหน ๆ”
“ตกลงพี่สนใจร่างของไอ้หมอนั่นจริง ๆ ใช่มั้ย”
“ศีลธรรมของนายหายไปไหนแล้วล่ะภูมิ  ตอนนี้....ไม่ว่าจะยังไงก็ขอแค่ให้พี่พ้นไปจากนายเป็นพอสินะ.....ฮ่าฮ่าฮ่า.....เราอยู่ด้วยกันมากี่ปีแล้วภูมิ......นิสัยของนาย  ทำไมพี่จะไม่รู้  ไม่เห็นต้องใช้พลังจิตอะไรเล้ยยยย”
“เหรอ.....แต่รู้ไหมว่าผมไม่เคยรู้จักพี่เลย.....ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจริง ๆ แล้วพี่เป็นคนยังไงกันแน่.....ไม่รู้เลยสักนิด.....ว่าคนอย่างพี่....มันพอจะมีความดีติดตัวมาบ้างไหม”


ไม่รู้เลยจริง ๆ.........ว่าตัวผมเองกำลังเล่นอะไรอยู่

ไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าทุกสิ่งที่ทำ  เป็นเพราะขาดซึ่งทางเลือก.....




หรือว่าจิตใต้สำนึกมันสั่งให้ผมต้องทำ

อย่างที่ทำมาโดยตลอด

หรือว่า.....มันสะกดจิตผมสำเร็จแล้ว!!!!


“อยู่ร่างนี้ก็ไม่เลว.....จริง ๆ แล้วพี่ก็เริ่มจะชินแล้ว  กับร่างคนอื่น  พี่ไม่แน่ใจว่าจะควบคุมได้คล่องแบบนี้ไหม”
“แล้วหยกล่ะ.....”
“อ๋อ.....นายอยากพาเพื่อนมาที่นี่....แต่เพราะติดที่พี่เป็นตัวปัญหา  พี่ก็เลยอยากชดใช้ให้นายบ้างไง....”
“ไม่อยากจะเชื่อ.....”
“ภูมิ....”
“อะไร!!!”
“พี่เอง....ก็มีเหตุผลที่กลับมานะ”
“กลับมาเพราะต้องการชดใช้ความผิดรึไง?”
“นายอย่ารู้เลยดีกว่า....”


บอกตรง ๆ ว่าผมไม่เชื่อใจ  นับวันความเลวร้ายจากตัวมันก็มีแต่จะผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ  พยายามมองในแง่ดี  ว่าอย่างน้อยพี่ก็ยังพอมีข้อดี  ยังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง  แต่มันก็ไม่พอ  เอาเข้าจริง ๆ การที่มันรักแมว  ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่มีแผนการชั่วร้าย  กับคนที่แกล้งหลอกคนอื่นว่าเป็นคนปัญญาอ่อนมาตั้งเกือบยี่สิบปี


ร่างของหยก....ถ้ามันอยากได้ร่างกายของหยก  ผมจะทำอย่างไร  ผมไม่รู้ว่าตัวเองรักหยกมากขนาดไหน  มากพอที่จะปกป้องหยกจากปิศาจเจ้าเล่ห์ตนนี้ได้หรือไม่


“ต่อให้เป็นร่างกายที่วิเศษแค่ไหน......เป็นนาย....นายจะทนอยู่กับการต้องเป็นคนอื่นได้หรือ?....หืม”


นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของมันในค่ำคืนนี้


ผมไม่เชื่อเลยสักนิดเดียว
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“หวัดดีครับผม”
“เฮ้ย....หยก.....นายแต่งตัวน่ารักดีนี่เฮ้ย”


ภาคภูมิออกมาต้อนรับแขกด้วยชุดอยู่บ้านสบาย ๆ  เด็กหนุ่มพยายามที่จะไม่คิดถึงสิ่งเลวร้ายที่อาจจะเกิดขึ้นมาเมื่อใดก็ได้


เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ


สมองของเขาตีกันยุ่งไปหมด  ทั้งเรื่องของพี่  กับเรื่องของหยก


พยายามหาทางออกที่ดีให้กับทุกฝ่าย  แต่กลับมองไม่เห็นทางออก


ก่อนรุ่งสางเขาเผลอหลับไป  แค่ช่วงสั้น ๆ แต่เวลาในความฝันกลับยาวนานอย่างไม่มีวันสิ้นสุด


เป็นฝันอย่างเขาเคยฝัน  แต่เป็นคนละเรื่องกันกับเมื่อหลายคืนก่อน  ไม่ใช่ภาพเด็กทารกกับการกำเนิดอะไรแบบนั้น  แต่คราวนี้เป็นเสียงของคนในความมืดมิด  กำลังโต้ตอบกัน  ผู้ชายและผู้หญิง  ซึ่งเหตุการณ์นี้  เขาเคยฝันถึงมันบ่อยพอ ๆ กัน  สมัยที่ยังเป็นเด็ก ๆ


'ตัวอ่อนอีกตัวหนึ่งสมบูรณ์กว่าที่คิด....'
'แต่อีกตัวหนึ่งร่อแร่'
'เธอจะเสี่ยงไหม'
'นั่นขึ้นอยู่กับเธอ'
'พวกเขามีกันแค่สอง.....เหมือนลูกของเรา'
'ถ้าทำสำเร็จ  ถือว่าเป็นความยิ่งใหญ่สำหรับวงการวิทยาศาสตร์เชียวนะ....ไม่สิ  รวมถึงศาสตร์แขนงอื่นด้วย'
'พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างไร.....ภายใต้ความหนาว....เป็นหมื่น ๆ ปีใต้แผ่นน้ำแข็ง'
'เดี๋ยวเราคงได้รู้กัน'


“สวัสดีครับคุณเกียรติยศ”
“โย่....ดี!!!”
“แมวน่ารักดีนะครับ”
“อ๋อ...มันชื่อไมเคิลน่ะ”
“รู้ไหมว่าผมน่ะรักแมวมากเลย”
“จริงเหรอ.....เหมือนภาคภูมิเลย....รู้ไหมว่าไอ้แมวตัวนี้ภาคภูมิเป็นคนเจอ....ใช่ไหมภูมิ?”


เกียรติยศที่แต่งตัวเหมือนอย่างเมื่อวานนี้  ตะโกนถามภาคภูมิที่เดินตามหยกเข้ามาติด ๆ  เด็กหนุ่มมองหน้าพี่ชายอย่างงง ๆ ก่อนจะรับคำอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก  ในสมองที่กำลังสับสนของเขา  คิดว่าพี่ชายจะมาไม้ไหนอีก


“ถ้าอย่างนั้นหยกช่วยเล่นกับมันทีนะครับ  พอดีผมไม่ค่อยสบายนิดหน่อย  ขอตัวนะครับหยก.....เราขอตัวนะภาคภูมิ”


พอเกียรติยศเดินกลับขึ้นไปยังห้องตัวเองแล้ว  หยกก็หันไปถาม 'เพื่อนสนิท' ของเขาด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงอย่างจริงใจ


“คุณเกียรติยศเขาต้องสวมเสื้อปิดทั้งตัวแบบนี้เลยเหรอภูมิ...”
“มัน...เอ่อ....คือเค้าไม่สบายน่ะ  เค้าเป็นลูกชายของลุงเรา  พอดีลุงเราฝากเอาไว้เพราะต้องไปทำธุระ....ที่....ที่อังกฤษน่ะ”
“แล้วเค้าเป็นอะไรเหรอภูมิ....เป็นโรคร้ายแรงมั้ย  อากาศร้อนแบบนี้แต่กลับต้องสวมเสื้อปิดทั้งตัว  แถมยังต้องสวมถุงมืออีก  คงทรมานน่าดู”
“โรคผิวหนังน่ะหยก  ที่ต้องสวมแบบนั้นเพราะมันไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่”....อีกอย่าง  ถ้าผิวสัมผัสกับอากาศหรือฝุ่น  อาจ....อาจจะยิ่งแย่กว่าเดิม”
“น่าสงสารนะ”
“เค้าคงชินแล้วล่ะ....นายก็อย่าถือสาเลย  บางครั้งก็ชอบพูดอะไรแปลก ๆ.....แล้วนี่มาทำไมเนี่ย”
“ก็มาบ้านแฟนไม่ได้รึไง”
“ใช่เหรอ?”
“หุหุหุ”
“เราอยากให้หยกมานะ.....อยากให้มาตั้งนานแล้ว  แต่ไม่กล้า...”
“เรารู้ว่านายเป็นคนปากแข็ง.....ฟอร์มจัด....แต่จริง ๆ แล้วนายเป็นคนที่ใจดีมาก ๆ เลยรู้ไหม  ไม่งั้นคงไม่เก็บเจ้านี่มาเลี้ยงหรอก”


เด็กหนุ่มทั้งสอง  ใช้เวลาตลอดทั้งวัน  นั่งพูดคุยกัน  ราวกับไม่เคยคุยกันมาเป็นสิบปี  ภาคภูมิดูมีความสุข  แม้ในใจจะเป็นกังวล  แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  พวกเขาหยอกล้อกัน  เล่นกับเจ้าแมวขี้เกียจ  แอบสัมผัสร่างกายกัน  นอนคลอเคลียดูโทรทัศน์ด้วยกันโดยที่ไม่ต้องมีการร่วมรัก


ความสุข....มันจะอยู่กับเรานานไหมนะ


ภาคภูมิคิด


พี่ครับ.....อย่าพรากความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผมนักเลย  ผมเป็นทาสของพี่มาตลอดชีวิต  และจะยอมเป็นต่อไป  หากว่าพี่ไม่คิดร้ายกับใครอีก


ผมจะดีกับพี่มากกว่านี้


ขณะเดียวกันนั้น  ถัดขึ้นไปข้างบน  เกียรติยศในห้องที่ปิดล็อคอย่างแน่นหนา  กำลังถอดหัวของตัวเอง  ตั้งวางเอาไว้ที่หน้ากระจก  ใบหน้าของซากศพที่ไม่แสดงอารมณ์  ทั้งที่ดวงจิตของเขากำลังเจ็บปวดจนแทบจะริบหรี่  เขาเหนื่อยอีกแล้ว  เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรอีก  ไม่จริงเลย  ที่ว่าตายไปแล้ว  แล้วจะไม่รู้สึกเจ็บปวด  ตราบใดที่เขายังคงคิด  คงมองเห็น  และคงรับรู้เรื่องราวได้  มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่รู้สึกอะไร  แม้จะไม่รับรู้รสชาติของน้ำองุ่นของโปรดอีกต่อไปแล้วก็ตาม



น้องกำลังมีความสุข




จะยอมปล่อยไปดีไหม




ภาคภูมิ.....




ถ้านั่นคือเหตุผลที่เขายอมกลับมา








เขาจะยอมจากไปด้วยเหตุผลเดียวกันคงจะไม่ผิดใช่ไหม


ไม่ผิดหรอกเกียรติยศเอ๋ย....


คนตายแล้วก็ไม่ควรจะทู่ซี้อยู่แบบนี้.....


อยู่โดยที่เขาไม่เคยต้องการให้นายอยู่.....
.........................................................................

“ที่นี่น่ะเหรอ.....”
“ใช่....ที่นี่แหละ  ที่พวกมันสองตัวถูกไอ้เด็กผีนรกฆ่าตาย  กูเห็นมากับตาสองตาของกู”


กลุ่มชายฉกรรจ์ท่าทางไม่น่าไว้ใจทั้งห้าคน  หนึ่งในนั้นมีแววตาที่ดูชั่วร้าย  และอาฆาตมาดร้าย  กำลังสุ่มสังเกตการณ์อยู่นอกตัวบ้าน  ทั้งหมดแต่งกายมิดชิด  เว้นไว้เพียงลูกตาทั้งสองข้างเอาไว้สำหรับมองดู  บางคนสวมแว่นตากันแดดสีดำ  อย่างที่พวกผู้ก่อการร้ายควรจะแต่งกันนั่นแหละ


“วันนี้แหละ  กูคนนี้จะปราบไอ้ผีนรกให้สิ้นซาก....เซ่นสังเวยวิญญาณของพวกเราที่ตายไป  พวกมึงพร้อมไหม”
“บ้านช่องใหญ่โตแบบนี้คงจะมีสมบัติอื้อเลยสิท่า”
“ฆ่าแม่งให้หมดแล้วกวาดให้เรียบ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”


ทุกคนล้วนมีจุดประสงค์เดียวกัน  จะเว้นเสียก็แต่  คนที่เคยเผชิญหน้ากับความตายมาแล้ว  อย่างซึ่ง ๆ หน้า


เขาต้องการเอาชนะความกลัวในจิตใจของเขา


ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขานับแต่วันนั้น

"ถ้าฆ่ามึงได้  ต่อไปกูคงนอนหลับสนิท"
.
.
.
.
.
To be con 

เอาล่ะสิ.....ตอนหน้าเรามาลุ้นกันนะคะ  ใกล้แล้ว....ใกล้แล้วจริง ๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 18-04-2014 00:08:31

 o22 มีปริศนาอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 18-04-2014 00:13:49

ไกล้อะไรอ่ะ...ไอ้พวกชั่สช้าสามานย์
ไปลงนรกซะอย่ามาทำพี่ซอมบี้เค้านะ :z6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 18-04-2014 00:32:08

สงสารพี่ยศ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 18-04-2014 01:01:04

 สงสารยศ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 18-04-2014 01:19:33

สงสารยศอ่ะ อยากให้ยศอยู่ต่อไป

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 18-04-2014 05:33:34

สงสารเกียรติยศอ่ะ อ่านเเล้วน้ำตาซึม T_T

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 18-04-2014 06:57:09

ยิ่งอ่านยิ่งสงสารคนพี่ อิน้องนี่จะมองเห็นแต่ด้าาร้ายๆตลอดเลยใช่มั้ย พี่ทำอะไรดีๆให้ไม่เคยจะรู้สึกอ่ะ เค้ากลับมาก็เพราะรักแกนะเว้ย ฮือออ ปวดใจแทน  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 18-04-2014 09:14:11

 :mew4:  ส่งสารยศมาก  ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร  หากยศไม่อยู่จริงภาคภูมิจะทำอย่างไร  หรือดีใจ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 18-04-2014 12:18:25

เฮ้ยยยย นี้มันกัปตันอเมริกามั้ยอ้ะ มีแช่น้ำแข็งด้วย

อยากรู้เรื่องต้นกำเนิดอ้ะ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 18-04-2014 12:28:54

สงสารเกียรติยศ จะทำยังไงต่อไปดี
โจรจะกลับมาแก้แค้น หวังว่าคงไม่ต้องเสียใครสักคนไปหรอกนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-04-2014 13:46:01

อ้าวกำยังไม่เข็ดสินะ ไอ้โจรบ้า

คราวนี้ไม่ใช่อยู่แค่ผีนะ คนก็อยู่ได้ อันตรายเป็นบ้าเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: tou ที่ 18-04-2014 13:57:09

เศร้าง่ะ  แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แระ ช่วยปราบโจรก่อนนะคุณพี่ :katai5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 18-04-2014 14:17:55

รอค่ะ ชอบจัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 18-04-2014 16:39:18

ใกล้อะไรคะคนเขียน คนอ่านรอลุ้นมันเครียดค่ะ บอกเลย

มาต่อไวๆนะคะ คนอ่านคิดถึง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 18-04-2014 18:15:37

ตอนหน้าคงเจอโจรบุกบ้าน
สงสารคุณพี่อะ
แค่อยากอยู่ด้วยกัน
แต่ภาคภูมิดันคิดว่าอีกฝ่ายจะมาสร้างปัญหาให้เสียงั้น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 18-04-2014 18:33:10

หน่วงจังเลย พี่ชายน่าสงสาร :monkeysad:
ภูมิก็เหลือเกิน มีกันอยู่แค่นั้น กลับไม่คิดจะสนใจจิตใจกันเลย
อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดแท้ๆ  :mew2: น่าจะมีความผูกพันธ์กันบ้าง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 18-04-2014 22:26:47

มันยังลึกกว่านี้ใช่ไหม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 18-04-2014 23:48:19

เห้ยยย ลุ้นอะ อะไรยังไงต่อไป คุณพี่สู้ๆนะค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 19-04-2014 00:37:24

โจรพวกนี้ไม่เข็ดสินะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 6 คนรักของคนรัก....17/04/57
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 19-04-2014 00:44:00

อืมมม ภาคภูมิดูงงๆกับความรู้สึกตัวเองนะ ตกลงว่าคิดยังไงกับพี่กันแน่ก็ไม่รู้?
แต่คงเพราะเกรียติไม่ค่อยแสดงอารมณ์นอกจากทำเหมือนตัวเองดูชั่วร้ายเหลือทน = =
หยกนี่ ดูจะเป็นตัวแปรสำคัญอยู่นะ เพราะส่งผลต่อทั้งพี่และน้องเลย

 :ruready

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 19-04-2014 03:14:01

ตอนที่ 7  ปิศาจ




[บรรยาย]


“คุณคะ....เด็กคนนั้นนับวันจะยิ่งแข็งข้อขึ้นทุกที  ปล่อยเอาไว้แบบนี้ไม่ได้แล้วนะ”
“นั่นสิ....ฉลาดเกินไป  แถมยังหัวรั้นไม่ฟังใครอีกต่างหาก  ดูสายตาที่มันมองพวกเรา  เหมือนดูถูกกันยังไงยังงั้น”

คู่สามีภรรยานักธุรกิจ(ใกล้ล้มละลาย)วัยกลางคน  กำลังปรึกษาหารือวางแผนการบางอย่างอยู่ในห้องอย่างเคร่งเครียด  ตอนกลางวันแสก ๆ  โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาได้ยิน  ไม่มีใครอื่นอีกแล้วในบ้านหลังนี้  แม้แต่คนรับใช้ก็เพิ่งจะมาขอลาออกไป

เด็กสองคนที่รับช่วงต่ออุปการะมาจากน้องชาย  ผู้ซึ่งเสียชีวิตในกองเพลิงอย่างน่าสยองเมื่อหลายปีก่อน  บัดนี้หนึ่งในสองกำลังสร้างปัญหาให้แก่พวกเขา....

“เด็กอะไร...ตีก็ไม่ร้อง....แถมไม่พูดไม่จากับใคร  วัน ๆ เอาแต่เก็บตัว”
“จะวางยาหรือจัดฉากว่าถูกลักพาตัวดีล่ะ”
“พูดอะไรอย่างนั้นคะคุณ....ตอนนี้พวกเรากำลังจะล้มละลายนะ”
“แล้วอีกคนล่ะจะเก็บไว้ไหม”
“ตายศน่ะปัญญาอ่อน  คุณก็รู้....แกน่ะไม่มีพิษมีภัย  แถมยังน่าเอ็นดู  เก็บเอาไว้จะดูเป็นประโยชน์กับเรามากกว่า  อย่างน้อยเหลือไว้สักคนก็ไม่น่าสงสัย  แต่ถ้าวันไหนสร้างปัญหาขึ้นมาล่ะก็.....”
“ใครน่ะ!!!!”


ฝ่ายสามีหันไปทางต้นเสียงกุกกักบริเวณหน้าประตูห้อง  เสียงฝีเท้าย่ำดังอยู่กับที่  กับเสียงร้องอ้อแอ้  ทำเอาชายหนุ่มวัยกลางคนแทบจะเป็นบ้า


“ไอ้ปัญญาอ่อนเอ้ย”
“อย่าดุแกสิคุณ....เดี๋ยวก็ยิ่งแหกปากร้อง”
“คุณไปดูมันสิไป”


เธอเปิดประตูห้อง  เห็นหลานชายผู้พิการทางสมองกำลังอุ้มตุ๊กตาหมีตัวโปรด  จ้องหน้าเธอตาใสแจ๋ว  ดวงตากลมโตที่ดึงดูดชวนให้หลงเคลิ้มเสียเหลือเกิน  ทั้งที่เธอนั้นเกลียดเด็กยิ่งกว่าอะไร  โดยเฉพาะหลานชายอีกคนที่เป็นแฝดคนน้อง....


“ตายศตื่นแล้วเหรอลูก.....ตายศ”


เธอเหมือนนิ่งไป  คล้ายถูกมนต์สะกด  ตาของเธอยังคงจับจ้องพ่อหนูน้อยอยู่อย่างเขม็ง  ริมฝีปากเล็ก ๆ กำลังส่งเสียงอ้อแอ้น่ารักเพื่อบอกบางอย่างแก่เธอ




“ตาย”



เวลา 15.30 น.  ของวันนั้น  คู่สามีภรรยาอยู่ ๆ ก็ขับรถออกไปจากบ้าน



และไม่ได้กลับเข้ามาอีกเลย
.
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]



ความสุขของผมในวันนั้นจบลงเร็วอย่างน่าใจหาย  แม้ว่าจะพยายามยื้อเวลาเอาไว้ให้นานที่สุด  เท่าที่จะเป็นไปได้



ก็ไม่ได้สุขอะไรขนาดนั้น  แต่เอาเป็นว่าผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นแยะ  รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนปกติ  ที่อาศัยอยู่ในโลกปกติ



พี่ยังคงอยู่บนนั้น  ไม่รู้ว่าคิดแผนอะไรอีก  หรืออาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็เป็นได้  แต่ก็ดีแล้ว.....หากว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ก็ขออย่าเพิ่งเป็นวันนี้เลย



“เรากลับก่อนนะ....ดึกแล้ว”
“ไม่ค้างเหรอหยก”
“ต้องไปเฝ้าเพื่อนน่ะ....เพื่อนคนที่รถชน....คืนนี้พ่อแม่เค้าไม่ว่างมาเฝ้า  เราเลยต้องไป”
“งั้นเราไปส่ง”
“เฮ้ย....แค่นี้อ่ะนะ  จะไม่ถามเหรอว่าเป็นเพื่อนกันจริงมั้ย?  หรือว่าสนิทกันแค่ไหนถึงได้ต้องไปนอนเฝ้าน่ะ?  อย่างที่แฟนส่วนใหญ่เค้าทำไง  หึงกันสักนี๊ดดดดนึงอ่ะ”
“ถ้านายชอบผู้ชายงี่เง่าแบบนั้น  นายคงไม่เลือกเรา”
“มันก็จริงอ่ะนะ.....ไม่ต้องไปส่งหรอก  ยืนรอแท็กซี่เป็นเพื่อนแค่ที่หน้าบ้านก็พอ  เดี๋ยวเราโทรเรียกแป๊บ”



หยกกำลังจะกลับบ้าน  เขายิ้มหวานให้ผม  ก่อนจะเดินนำลิ่ว ๆ ขณะที่มือก็ยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู  แต่ยังไม่ทันที่มือจะแตะลูกบิด  อยู่ ๆ ก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาจนเกือบจะกระแทกใส่หยก


“เห?......”


หยกหันมาหาผมอย่างงง ๆ  ผู้ชาย....ผู้ชายห้าคน  บุกเข้ามาในบ้าน  หนึ่งในนั้นถอดผ้าที่ปกปิดใบหน้าออก  ตะโกนสั่งคนที่เหลือด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจ  และความเด็ดขาด


“จับพวกมันไว้  แล้วฆ่าให้หมด  ไม่จำเป็นต้องปิดหน้า  เพราะคืนนี้จะต้องไม่มีใครรอดไปชี้ตัว”


หนึ่งในนั้นปรี่เข้ามากระชากตัวหยก  หยกขัดขืนจึงถูกมันชกเข้าที่ท้องและขมับจนเลือดไหลซิบ  ผมพุ่งเข้าไปหมายจะสู้  แต่พวกมันควักปืนออกมา  แล้วเล็งกระบอกปืนมาทางผม


“เฮ้ย.....ไอ้เด็กนี่มันขาวดีว่ะ.....แบบที่มึงชอบเลยนี่ไอ้เข้ม...”
“เออ.....แต่วันนี้กูยกให้พวกมึงจัดการเล่นสนุกกับพวกมันตามสบาย  ส่วนกู  กูมีเรื่องต้องจัดการ.....ไอ้ยินไหมไอ้ผีนรก  อาจารย์ของพวกกูให้ของดีมาเว้ย”


มันคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า  ชูแขนข้างที่สวมตะกรุดขึ้นมา  มันคงเป็นคนที่เคยทำร้ายพี่....ไม่สิ....พี่ตายไปแล้ว  มันนี่แหละ  เป็นคนที่ตัดหัวซากศพของพี่....ไม่ผิดแน่



ถือว่ากล้ามากที่กลับมา


“จับพวกมันมัดไว้ก่อนสิวะ”
“อย่าเพิ่งฆ่านะ.....ขอกูตุ๋ยไอ้เด็กหน้าขาวนี่ก่อน”
“แล้วไอ้หน้าเข้มนี่ล่ะ.....จะเก็บไว้มั้ย”


มันคนหนึ่งจ่อปืนเข้ามาที่ขมับของผม  ขณะที่คนอื่นที่เหลือกำลังจับผมมัด  พวกมันเอาผ้าสกปรกอุดปากผม  จนผมรู้สึกอยากจะอาเจียน  แล้วทันใดนั้น  เสียงของพี่ก็ดังกึกก้องขึ้นท่ามกลางความตื่นตะลึงของพวกเราทุกคน


ยกเว้นผม


ผมไม่กลัวที่จะต้องถูกระเบิดสมอง  แต่ผมกลัวที่จะต้องได้เห็นภาพอื่น  อย่างอื่นที่โหดร้ายมากกว่า.....


“ฮ่าฮ่าฮ่า......มึงเองสินะ....ไอ้โจรกระจอกต๊อกต๋อย.......แน่จริงก็หากูให้เจอสิ.........ของสั่ว ๆ ของพวกมึง  คิดว่ากูจะกลัวหรือไง”


เสียงเย้ยหยันของพี่  ยิ่งทำให้มันโกรธ  ผมหมายถึงไอ้คนสั่งการ  คนที่เคยตัดหัวพี่  มันหันไปตวาดพวกที่เหลือ  ที่ยืนกลัวจนสั่นเป็นลูกนกอย่างกราดเกรี้ยว  ส่วนผม  กำลังพยายามแก้มัดเชือก  ที่มัดแขนทั้งสองข้างของผมไขว้หลังอย่างแน่นหนา.....



ไม่ต้องกลัวนะหยก



พวกเราจะต้องปลอดภัย



ผมสบตากับหยกที่มีสีหน้าหวาดกลัวและตื่นตกใจอย่างเห็นได้ชัด  พยายามส่งมอบความไว้วางใจทั้งหมดที่ผมมี  ถ่ายทอดไปให้หยกผ่านดวงตาทั้งสองข้างของผมซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่ยังคงเป็นอิสระ  หยกพยักหน้ารับ  แม้จะยังหวาดหวั่น  แต่เขาก็ดูจะเชื่อใจผมอยู่ไม่น้อย



“แยกย้ายกันไปตามหามันให้เจอ”
“แล้วทำไมมึงไม่ไปเองวะ”
“กูจะคอยมันตรงนี้  กูสั่งให้พวกมึงไป  พวกมึงก็ต้องไปเข้าใจไหม”



พวกมันกระจายตัวออกไปตามหาพี่  ไอ้แมวเปรตวิ่งออกมา  และหลบลูกปืนไปได้อย่างเฉียดฉิว  ก่อนจะหายออกไปทางประตูหน้าที่เปิดแง้มอยู่



“ไอ้ห่านั่นเป็นอะไรกับมึงรึ?  ช่างเถอะกูไม่อยากรู้  รู้แต่ว่าแม่งทำกูแสบมาก  แต่คนอย่างกู  ผีนรกตัวไหนก็ทำอะไรไอ้เข้มคนนี้ไม่ได้”



มันคนนั้นหันมาบอกผม  สักพักใหญ่ ๆ ผมได้ยินเสียงร้องอื้ออึงดังมาจากที่ไหนสักที่ในบ้าน  แล้วพวกมันคนหนึ่งก็เดินลงบันไดมาอย่างช้า ๆ  ด้วยท่าเดินที่คล้ายกับพี่ดิบ  แบบเดียวกันกับพี่ชายของผม


“เมื่อกี้ใครร้องวะ....ไอ้สิน.....เหี้ยยยยยย”
“ตุ่บ”


หัวของมันคนนั้น  อยู่ ๆ ก็หลุดร่วงลงมาจากบ่า  เสียงหัวเราะน่าสยองดังก้องขึ้นมาอีกครั้ง




ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า

“มึง!!!!.....ไอ้ผีเหี้ย  แน่จริงโผล่มาสิวะ!!!”



อยากจะบอกมึงเหลือเกิน  ว่าพี่ชายของกูไม่ใช่ผี


ผีไม่ทำได้ถึงขนาดนี้  อย่างดีก็แค่ปรากฏตัวให้คนเห็นอย่างเลือนราง  อันนี้จากที่ศึกษามาคร่าว ๆ  แต่ถ้าเป็นพวกตำนานพื้นบ้านที่เต็มไปด้วยอภินิหารนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง 


พวกที่เหลือเดินตามลงมา  แต่คราวนี้พวกมันหอบเอาร่างของพี่ลงมาด้วย  พลัง.....คราวก่อนพี่บอกกับผมว่า  ถ้าใช้พลังมากเกินไป  ดวงจิตของพี่จะอ่อนแอ  และอ่อนแรง  วูบหนึ่งผมบอกกับตัวเองในใจ....ว่ามันง่ายเกินไปไหม?


ช่างเถอะ  หาย ๆ ไปเสียก็ดี  จะได้หมดเวรหมดกรรม  บางทีนี่อาจเป็นทางเดียวที่จะกำจัดคนอย่างพี่ได้  นั่นคือสุดท้ายแล้ว  ดวงจิตของพี่จะต้องแตกดับไปเอง....ด้วยตัวของพี่เอง!!!!


ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งพี่ได้  นอกเสียจากพี่จะทำตัวของพี่เอง....เป็นกรรมของพี่เองนั่นแหละ



“ดีมาก   ไอ้สินแม่งเสือกทำตะกรุดขาด  เลยถูกเล่นงานจนได้”



ที่หัวของพี่  มีถุงสีดำครอบอยู่  พวกมันรุมเตะถีบร่างของพี่อย่างไร้ความปราณี  กระทืบและฟาดด้วยเก้าอี้อย่างสาแก่ใจ  พวกที่เหลือเริ่มหัวเราะสะใจไปด้วย  จากที่กลัวลนลานในตอนแรก  ผมเสมองไปทางอื่น  ต้องยอมรับว่าเป็นภาพที่ชวนหดหู่สำหรับผม  แม้ว่าร่างกายนั้น  จะปราศจากสัญญาณชีวิตมานานนับเดือนแล้วก็ตาม


ดีแล้วล่ะ......แบบนี้ก็ดีแล้ว  พี่จะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน  ต่อให้มีพลังมากแค่ไหน  แต่พี่ก็ไม่มีทางใช้ชีวิตอย่างคนปกติ  การต้องใช้ชีวิตในมุมมืด  มันคงไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปปรารถนา  เว้นเสียแต่พวกขี้แพ้  หรือชอบความโดดเดี่ยว  ลึก ๆ แล้ว  พี่คงไม่มีความสุข  บางครั้งผมรู้สึกแบบนั้น  หากแต่ความกระหายในอำนาจของพี่เอาชนะความอ่อนแอเหล่านั้นไปได้เสมอ


ผมพยายามแก้เชือก  ค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วที่โผล่ขึ้นมา  เขี่ยปมเชือกอย่างแน่วแน่  จังหวะเดียวกับที่พวกมันแกะถุงดำออกจากหัวของพี่


“เฮ้ย......เป็นไปได้ยังไงไม่มีหัว......พวกมึง......”


มันหน้าซีด  เมื่ออยู่ ๆ เพื่อนพ้องของมันหันมาฆ่าฟันกันเอง  มันกรีดร้องและพยายามห้ามอย่างสิ้นหวัง


“ไอ้ผีนรก!!!!.....ไอ้อาจารย์ระยำ.....พวกมึงหลอกกู......ตะกรุดเปรตนี่ทำอะไรมันไม่ได้  คาถาเฮงซวยนี่ก็ด้วย  โธ่เว้ยยยยยย”


มันคนหนึ่ง  ควักลูกตาของอีกคนหนึ่ง  ไร้ซึ่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด  ขณะที่อีกคนล้วงมือเข้าไปในปากตัวเอง  แล้วกระชากเอาลิ้นออกมา


“ฮ่าฮ่าฮ่า.....พวกมึงมันโง่.....คิดว่ากูเป็นผีสินะ  จะบอกอะไรให้.....ร่างที่พวกมึงจับไป  ก็แค่หุ่นเชิดที่กูอาศัยอยู่  ดวงจิตกูต่างหากที่ไปไหนต่อไหนได้อย่างเป็นอิสระ.....”


หัวของพี่โผล่พุ่งออกมาจากความมืด  แล้วงับเข้าที่คอของไอ้ตัวหัวหน้า  อีกนิดเดียวผมก็จะแกะเชือกสำเร็จแล้ว  ผมหันไปมองหยกอย่างเป็นห่วง  หยกช็อคแน่นิ่งไปแล้ว  คงเพราะอยู่ ๆ ต้องมารับรู้เรื่องราวประหลาดที่แสนจะบ้าบอคอแตกนี่  เพียงแค่ชั่วข้ามคืน  สมองของหยกคงสับสนกับเรื่องราวทั้งหลายที่ประดังประเดเข้ามา  ดวงตาของหยกเบิกกว้างและเหลือกค้างอย่างคนเสียสติ  เท้าของหยกเกร็งแน่น


สำเร็จแล้ว 


ผมไม่แม้แต่จะแก้มัดให้หยก  ผมยกตัวเขาอุ้มพาดบ่า  แล้วเผ่นออกมาอย่างไม่คิดชีวิต  เสียงกินอย่างตระกูมตระกามดังไล่หลัง  ชัดเจนราวกับว่ามันกำลังตามรดต้นคอผมอยู่  ภาพสุดท้ายที่ผมหันไปเห็นแล้วต้องรีบเบือนหน้าหนี.....คือเครื่องในของมนุษย์ที่กระจัดกระจายอย่างไม่มีชิ้นดี  และภาพของพี่  ที่กำลังกัดทึ้งกินซากศพพวกนั้นอย่างหิวโหย  เลือดสด ๆ ไหลพุ่งออกจากลำคอที่ขาดของพี่เป็นสาย  เลือดของพวกมัน  ส่วนร่างของพี่ก็ค่อย ๆ กระดึ๊บคืบคลานเข้าหาส่วนหัว



นั่นไม่ใช่เกียรติยศ



ไม่ใช่พี่ชายของผมอีกต่อไปแล้ว



หากแต่เป็นสิ่งอื่น



มันคือปิศาจ






ปิศาจจากขุมนรกอเวจี
.
.
.
.
.
To be con

มันดูดร็อป ๆ มั้ยคนอ่าน  คือนี่แต่งตามพล็อตที่วางไว้เป๊ะ ๆ ไม่ได้เปลี่ยน  ไม่ได้เบนเข็มอะไรเลยนะ(มีถาก ๆ ไปบ้าง  แต่ไม่ใช่สาระสำคัญ)  ตอนจบถูกวางไว้แล้ว  และจะยังคงเป็นแบบนั้น  หวังว่าทุกคนคงชอบ  กับตอนต่อ ๆ ไป

แท้จริงแล้วคุณพี่คืออะไรกันแน่นะ

คน

ปิศาจ

สัตว์ประหลาดบนโลกจากยุคบรรพกาล

หรือมนุษย์ต่างดาว

ไม่รู้สิ  ไม่ได้มีคำตอบที่ชัดเจนง่ะ  ค่อนข้างคลุมเครือและอาจไม่เฉลย 55555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-04-2014 08:15:07

ตัวประหลาดใต้น้ำแข็งใช่ม่ะะะ  :hao4: :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 19-04-2014 08:46:59

พี่ยศคือ...มนุษย์กลายพันธุ์(ใช่?)

หยกอาจเสียสติเพราะเหตุการณ์นี้ได้...น่าเห็นใจๆ  หึ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 19-04-2014 09:12:33

ขาดพี่ยศแล้วน้องภูมิจะเสียใจ หึหึหึ   เป็นกำลังใจให้นะคะ ชอบมากๆเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: tou ที่ 19-04-2014 09:55:07

อื้อหือ โหดดดดดดดด  :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 19-04-2014 10:02:09

อ้างจาก: mutyamania ที่ 05-04-2014 01:43:02  

30 up ถึงจะเก็ท  ตัวเรา 26 เกิดทัน  แต่โตไม่ทันได้ดู  เพลงประกอบหลอนมาก  ภาพก็คลาสิค  หัวคุณปี๋ลอย 5555+

=[]= อิชั้นก็ทันนะคะ ไปๆมาๆ เชลบี้อ่อนกว่าเค้าซะแล้ว
ต่อไปต้องเรียกคุณน้องสินะคะ อิอิ
 :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 19-04-2014 10:34:27

ตายละ
คุณพี่เป็นตัวอะไรกันเนี่ย
 o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 19-04-2014 10:59:37

หาที่มาระบุสายพันธุ์ยากมา  สงสัยต้องเชิญผามาระบุเผ่าพันธุ์  เอิบ
ลุ้นต่อไป  แล้วอีกแฝดจะไม่เป็นเหมือนกันเหรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 19-04-2014 12:41:05

พี่เป็นตัวอะไรไม่รู้เราเดาไม่ออกแต่ที่แน่ๆตอนนี้เรากลัวพี่ยศมากเลย...บรึ๋ยยส์

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 19-04-2014 13:35:42

ที่กลับมาก็เพราะน้องสินะ แล้วที่ฆ่าหญิงชายสองคนนั้นก็เพื่อน้องอีกสินะ
คุณพี่รักน้องจริงๆ ใช่ไหม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 19-04-2014 13:44:47

ตอนจบจะมาม่าไหมงะคนแต่งT^T ช่วงนี้ตับผมอ่อนแอ โฮฮฮ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chi~Tao ♥ ที่ 19-04-2014 14:00:55

เอิ่มมมมมมมม  คือนึกภาพตามทุกฉาก แล้วพอเจอฉากที่พี่ยศกินโจรแล้วแบบ อืมมมม นะ  // ไม่รู้จะพูดยังไงเลย
 :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-04-2014 16:37:09

 :katai1: สยองสุดๆ ดีนะที่ไม่ได้อ่านกลางดึก ไม่งั้นคงนอนไม่หลับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 19-04-2014 16:43:29

สงสารคุณพี่ น้องชายก็นิสัยไม่ดี ทั้งๆที่พี่ปกป้องและรักน้องมาก ซักวันเถอะจะเสียใจ ฮึ่ย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 19-04-2014 17:57:04

 :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 19-04-2014 20:14:07

ช่างเป็นรูทสายเลือดเดียวกัน ที่น่ากลัวในหลายๆความหมายจริงๆ 55+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-04-2014 20:37:11

อ่านจบแล้วสะพรึง..
คุณพี่น่ากลัวมากแต่ก็น่าสงสารที่สุด
คุณน้องก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย


  :fcuk:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 7 ปิศาจ [19/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 19-04-2014 22:42:49

ภูมิเกลียดยศขนาดนั้นเลยหรอ ยศไม่อยู่แล้วจะรู้สึก  :m16:

รักยศเหมือนเดิม :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-04-2014 01:10:29

ตอนที่ 8 Reborn



[ภาคภูมิ]


“ฟื้นแล้วหรือหยก”
“อื่อออออ....ภ....ภ.....ภูมิ.....กลัว...กลัวจังเลย”


หลังผ่านค่ำคืนนรก  ผมพาหยกหนีออกมาและตัดสินใจเช่าโรงแรมในตัวเมืองเพื่อตั้งหลักก่อน  มีหลายสิ่งที่ผมต้องอธิบาย  และอีกหลายสิ่งที่ผมต้องจัดการสะสาง


พี่.....


ก่อเรื่องอีกแล้วนะ


แค่สะกดจิตให้พวกมันออกไปก็น่าจะพอแล้ว


มีคนรู้ความลับของพี่จนได้



จะทำอย่างไรดี!!!


ตลอดทั้งคืนผมต้องคอยกอดหยกที่กำลังช็อค  จนกระทั่งเขาผล็อยหลับไป  แต่ก็ยังไม่วายละเมอออกมา  สิ่งที่หยกเห็น  มันน่าสยดสยองเกินกว่าที่คนปกติจะทานทนได้  ผมเข้าใจดี  ครั้งแรกที่เห็นมันนั่งเย็บพุง  ก็ทำเอาจะลมจับอยู่เหมือนกัน


ป่านนี่พี่คงอิ่ม....


ทำไมพี่ถึงกินพวกมัน.....แทนที่จะฆ่าทิ้งเสียเฉย ๆ ทั้งที่ผ่านมา  พี่ไม่เคยแสดงความหิวโหยออกมาให้เห็น  เว้นเสียแต่ความรู้สึกอยากดื่มน้ำองุ่น  เพื่อชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป  สิ่งนั้นคือการรับรู้รูปรสกลิ่นเสียง  พี่ดื่มน้ำองุ่นก็เพื่อระลึกถึงสิ่งที่ทำเป็นประจำ  เมื่อครั้งที่ยังมีชีวิต


น่าแปลก....ยิ่งคิดยิ่งแปลก  ถ้าดวงจิตของพี่สามารถไปไหนได้อย่างอิสระจริง ๆ ทำไมพี่ถึงยังต้องฝืนใช้พลังแบกสังขารตัวเองไปไหนมาไหน  ถ้าเพียงเพื่อให้เหมือนเมื่อครั้งยังมีชีวิต  ผมก็พอจะเข้าใจได้  แต่ดูเหมือนดวงจิตของพี่จะไม่เคยพ้นไปจากรัศมีของตัวบ้าน  ทั้งที่คนอย่างพี่อาจจะนึกสนุกแอบตามผมไปไหนต่อไหน  หรือออกไปดูโลกภายนอกโดยที่ไม่ต้องให้ผมช่วย  แต่พี่ก็ไม่ทำ  ข้ออ้างเรื่องการโอนถ่ายร่างกายอีกล่ะ  หรือว่าจริง ๆ แล้วมันทำไม่ได้กันแน่


ถ้าร่างของพี่เปรียบเสมือนเราเตอร์  ดวงจิตของพี่ก็ไม่น่าจะต่างจากสัญญาณไวไฟที่ต้องอาศัยเครื่องส่ง


จริง ๆ แล้วพี่เป็นอะไรกันแน่....ไม่ใช่ผี.....ก้ำกึ่งพลังงาน.....มีอะไรอยู่ในร่างกายของพี่กันนะ  แล้วผมที่เป็นน้องชายฝาแฝดของมันล่ะ  สรุปว่าผมเป็นคนปกติแน่เหรอ


“ภูมิจะไปไหน”
“หยกนอนเถอะ  อย่ากลัวเลย  ไม่มีอะไรแล้ว....”
“ภูมิ.....บ้าน.....”
“อยากกลับบ้านเหรอ  เอาสิ  ไป....กลับบ้านกัน  ลุกไหวไหม”
“ไม่ใช่....คุณเกียรติยศ.....เขาไม่ใช่คนใช่ไหมภูมิ.....”


ผมเดินเข้าไปหาหยก  แต่หยกขยับตัวหนี  เมื่อเอื้อมมือไปแตะ  ก็ถูกสะบัดออกราวกับถูกไฟช็อต  หยกยังคงหวาดผวา  ไม่สิ....เจอเข้าไปแบบนั้น  แล้วยังไม่บ้าไปเสียก่อนนี่ก็ถือว่าหยกยังเข้มแข็งใช้ได้อยู่


“หมอนั่น....มันเป็น........พี่ชายของเราเองแหละ”
“ไหนภูมิบอกว่าเป็นลูกคนเดียว”
“โกหกน่ะ.....พี่ชายของเรา.....ถูกรถชนตายตั้งแต่วันที่เราไปห้องหยก.....แต่มันไม่ยอมตาย....มันใช้พลังจิตบังคับพาร่างของมันกลับมา”
"ทำไมถึงต้องโกหกด้วยล่ะภูมิ"
"ถ้าให้เล่าจริง ๆ....คงต้องเล่ากันยาว....ตอนนี้ยังไม่สะดวกที่จะพูดหรอก"
“แล้วภูมิจะจัดการยังไงต่อไป  แล้วคนพวกนั้นล่ะ.....จะโทรแจ้งตำรวจไหม”
“เอาเถอะ  ถ้าหยกอยากแจ้ง  ก็แจ้งเถอะ  แต่ตำรวจคงเอาผิดกับคนที่ตายไปแล้วไม่ได้หรอก....ไม่ว่าจะเป็นพวกมันหรือพี่”
“ถ้าตำรวจไม่เชื่อ  เรากับภูมิคงเดือดร้อน”
“หยกไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก  นี่เป็นปัญหาของเรา  ขอเราจัดการเองเถอะ  ต่อให้ต้องติดคุก  ถ้ามันถูกกำหนดว่าอย่างนั้น  ก็คงต้องปล่อยไปตามกรรม  เราไม่ให้หยกต้องมาเดือดร้อนไปด้วยหรอก”


ผมไม่กลัวติดคุก


เพราะผมติดมาเกือบจะยี่สิบปีแล้วยังไงล่ะ


“เดี๋ยวภูมิ”
“อะไรอีก....ถ้ากลับไม่ไหวก็นอนพักไป”
“ให้เราไปด้วยนะ  เราไม่อยากทิ้งให้ภูมิต้องเจอเรื่องแย่ ๆ อยู่คนเดียว  ช่างมันเถอะ  ยังไงพวกนั้นก็เป็นคนไม่ดี  ถึงจะไม่สมควรต้องมาตายแบบนั้น  แต่ก็ไม่ควรทำให้คนที่อยู่ต้องเดือดร้อนสิ!!!”

.
.
.
.
.
.
ผมกับหยกตัดสินใจย้อนกลับมาที่บ้านของผม....บ้านหลังสุดท้ายในซอยเปลี่ยว


หยกดูหายจากอาการตกใจขึ้นมากแล้ว  แม้จะยังมีสีหน้าหวาดผวาอยู่  แต่หยกก็ยังยืนยันที่จะตามผมมา


เอาเถอะ....ไม่รู้ด้วยนะ  ถ้าต้องเห็นอะไรแบบเมื่อคืนอีก


กลิ่นคาวเลือดผสมกลิ่นเน่าเหม็นโชยเตะจมูก  ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป  ไมเคิล  ไอ้แมวเปรตกำลังใช้อุ้งตีนเขี่ยบางอย่างเล่นอยู่  เดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ถึงเห็นว่าเป็นลูกตามนุษย์  ที่ห้องโถงเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของโจรพวกนั้นกระจายเกลื่อน  เลือดสาดกระเซ็นทั้งที่พื้นและผนัง  รวมถึงแจกันราคาแพงใบโตด้วย


“ภูมิ.......”


เสียงของพี่ดังขึ้น  ทำเอาหยกสะดุ้งโหยง  กอดเอวผมแน่น  ผมมองหาต้นเสียง  แต่กลับพบรอยเลือดลากเป็นทางยาว  อย่าบอกนะว่ากินเลือดจนท้องแตกไส้กระจายอีกแล้ว  กลิ่นเน่าเหม็นแรงขึ้น  และเสียงเรียกของพี่ที่ฟังดูเหนื่อยล้าก็ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  ผมชินแล้วล่ะ


“พี่!!!!!.....ทะ.....ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”


หยกกลั้นไม่ไหว  วิ่งหนีไปอาเจียนที่ไหนสักแห่ง  ผมเจอมันนั่งพิงตู้เก็บของใต้ซิงค์ล้างจาน  แน่ใจแน่ว่าเป็นมัน  แม้ว่าสภาพของมันในตอนนี้จะไม่น่าดูเอาเสียเลย


“พอพี่กินเลือดของพวกมัน....พี่ก็หยุดไม่ได้.....แล้วอยู่ ๆ มันก็เป็นแบบนี้............เหนื่อยเหลือเกิน”


เสียงของมันไม่ขาด ๆ หาย ๆ แต่ฟังดูเหนื่อยกว่าทุกครั้ง  ร่างของมันถูกห่อหุ้มด้วยเมือกสีดำส่งกลิ่นหมิ่นน่าสะอิดสะเอียน  มันเหมือนกับศพที่โดนน้ำย่อยของสัตว์  แล้วถูกคายออกมา  เหมือนอย่างตัวร้ายในเรื่องอนาคอนด้า  ผมวิ่งออกไป  หาผ้ามาคลุมตัวมัน  แล้วอุ้มมันขึ้นมา  มันยิ้ม  เปื่อยจะตายแล้วยังไม่เจียมอีกนะมึง


“เจ็บหรือเปล่า”
“นิดหน่อย”
“เห?”
“เมื่อกี้นายทำหัวพี่โขกกับกรอบประตูน่ะภูมิ”
“พี่.....รู้สึก.....บ้าน่ะ.....ยังจะพูดเล่นอีก”
“พี่ไม่ไหวแล้วภูมิ......พี่อยากหลับ....แต่พี่ไม่กล้า....พี่กลัวว่าตัวเองจะหายไปตลอดกาล.....พี่อยากรอเจอนายเป็นครั้งสุดท้าย  อยากขอโทษนายกับทุกเรื่องที่ผ่านมา......”
“พอเถอะ....หยุดพูดได้แล้ว  เดี๋ยวพลังก็หมดหรอก”


จะทำอย่างไร....ถ้ามันกำลังจะตาย....หมายถึงตายจริง ๆ ผมควรจะเอามันไปฝังไหม


“ร้อน......อยากแช่น้ำเย็น ๆ”
“เดี๋ยวก็ละลายจนเหลือแต่โครงกระดูกหรอก”
“ก็ดี.....จะได้สะอาด.....ขัดกะโหลกพี่ให้เงาวิ้งเลยนะภูมิ”
“ยังจะมาตลกอีก”
“ก่อนตาย....นอกจากขอโทษนายแล้ว.....พี่อยากให้นายอาบน้ำให้พี่เป็นครั้งสุดท้ายอย่างแต่ก่อน”


ไม่จริงใช่ไหม


นี่มันจะตายจริง ๆ น่ะหรือ


ทั้งที่ดวงจิตของมันสามารถล่องลอยไปไหนต่อไหน


“พี่พาร่างกายนี้กลับมา  เพื่ออยากให้นายจดจำพี่เอาไว้ในแบบที่พี่เป็น  แม้จะไม่น่าดู....แต่ฝีมือการเย็บของนายเจ๋งกว่าที่คิด”
“อยากอาบน้ำใช่ไหม.....รออีกแปบเดียวนะ.....แข็งใจเอาไว้.....อย่าเพิ่งตายนะ”
“อื่อ”


มันจะไปแล้ว


ผมควรจะดีใจสิ



ทำไมถึงไม่รู้สึกดีใจเลยล่ะ



ผมเปิดน้ำจนเต็มอ่าง  โยนเป็ดยางตัวที่มันชอบลงไป  ถึงจะรู้ว่ามันแกล้งทำเป็นชอบไปอย่างนั้น  เพื่อแสดงบทเด็กปัญญาอ่อนให้สมจริงก็ตาม

ค่อย ๆหย่อนร่างกายของมันลงไป  ในใจก็ภาวนา  ขออย่าให้มันเละไปกว่านี้  ทันทีที่ร่างของมันจมลงไป  เมือกสีดำบางส่วนก็ลอยฟ่องขึ้นมา  มือของผมวักไปเกี่ยวกับสายเอ็นที่ใช้เย็บคอกับท้องของมัน  นี่มันคงเปื่อยมากเลยสินะ


“ขัดหลังไหม”
“เอาให้เห็นกระดูกสันหลังเลยนะภูมิ”
“เอาสิ”


ผมหยิบฟองน้ำขึ้นมา  แล้วถูไปตามตัวของมัน  ค่อย ๆ ขัดเมือกพวกนั้นออก  ผิวหนังของมันในตอนนี้คงจะ....


ผมจะขัดกะโหลกของพี่ให้เงาวิ้ง....


หยกยืนดูอยู่หน้าห้องน้ำ  ผมหันไปยิ้มให้  หยกยิ้มตอบอย่างอบอุ่น


เดี๋ยวนะ....ทำไมยิ่งขัด....ผิวของมันก็ยิ่ง......ผมออกแรงขัดมากขึ้น.....มากขึ้น....มันหัวเราะหึหึ  ก่อนจะค่อย ๆ เงียบไป  ผมถูเอาเมือกพวกนั้นออก  ใต้เมือกนั้นคือผิวหนังมนุษย์



หรือว่า




เมือกพวกนั้นคือสิ่งสกปรก.....สิ่งแปลกปลอมทั้งหลายแหล่ที่ถูกขับออกมา  แม้แต่ตอนนี้  ส่วนหัวของมันก็ติดแน่นกับตัว  ไม่สิ  ตอนนี้หัวกับตัวของมันเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์


“หยก.....ขอแรงหน่อย.....ก่อนอื่นไปหยิบผ้าปิดปาก  แล้วก็....เห็นแปรงขัดตัวตรงนั้นมั้ย”


ทำไมไม่คิดให้เร็วกว่านี้  เป็นเพราะพี่ดื่มเลือดเข้าไป  เซลล์ในตัวพี่ถึงได้ฟื้นกลับคืนมาอย่างน่าประหลาด  ราวกับว่ามันเป็นผีดูดเลือดหรือแวมไพร์อะไรทำนองนั้น  ผมชะล้างเมือกเหนียว ๆ ออกจากร่างกายของพี่  ด้วยความหวังที่ส่องสว่างขึ้นมาเรื่อย ๆ


พี่เกิดใหม่แล้ว


พี่กลับมาแล้ว


ผมมีเหตุผลที่ควรจะดีใจไหม



เพราะตอนนี้ผมดีใจเป็นบ้าเลย
.
.
.
.
.
“นอนพักซะนะไอ้ตัวแสบ  พี่น่ะยังไม่ตาย  แค่เหนื่อยแล้วก็ไม่สบายตัวเท่านั้นแหละ  แม้แต่รอยแผลที่หน้าก็หายสนิท”
“ขอน้ำองุ่นลังนึงด้วยนะ”
“นอนไปก่อนเถอะ  เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว......ฝากด้วยนะหยก....ขอเราลงไปเก็บกวาดข้างล่างก่อน”
“พี่ไม่เป็นไร  พวกนายจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ”


มันบอก  ก่อนจะหลับตาลง  พร้อมกับส่งเสียงหายใจดังเป็นจังหวะ


ผมกับหยกช่วยกันขุดหลุมหลังบ้าน  อะไรที่ทำความสะอาดไม่ได้ก็ฝังดินไปเสีย  นี่เดี๋ยวคงต้องคอยตามเก็บลิ้นกับลูกตาที่ไอ้แมวเปรตมันคาบไปซ่อนอีก.....แต่เอาไว้ก่อนเถอะ


“พี่ของภูมิ.....กลับมาจากความตายได้  เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์แล้วก็น่ายินดีไปพร้อม ๆ กันเลยนะว่าไหม”
“นั่นสิ......เราเองเป็นแฝดยังอดขนลุกไม่ได้”
“กลัวเป็นแบบพี่เหรอ....ดีสิ....เป็นอมตะ.....ไม่มีวันตาย”
“เราขอแก่ตายแบบคนปกติดีกว่า”


หยกหัวเราะ  ผมเองก็หัวเราะ  เราช่วยกันโกยศพลงหลุม  แล้วจัดการกลบอย่างมิดชิด


เห็นทีคงต้องหาต้นไม้มาปลูกแล้วล่ะ
.
.
.
.
.
To be con

ยังไม่จบนะ......ยังอยู่ในช่วงพีค 5555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 20-04-2014 01:34:21

เช้ดดดดด คุณพี่อย่างโหดเลยค่ะ เอฟซีสุดๆ
คนเขียนอัพดึก คนอ่านก้มาดึกพอดี อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 20-04-2014 01:36:14

โอ้ววว ก็อด นั่งอ่านตอนตี1 สยองมากเลยค่ะ :ling3:

ขุ่นพี่น่ารักนะคะ แบบสยองๆโดยเฉพาะตอนกินโจร คิดภาพตามแล้วหลอนมากจริงๆ

แต่ขุ่นพี่ก็น่าสงสารมากค่ะ ขุ่นน้องก็ซึนอยู่นั่นแหละ ดีใจก็บอกพี่เขาไปสิคะลูก!!! อิฉันก็ดีใจที่ขุ่นพี่กลับมา(เป็นคน)เหมือนเดิม

อ้าว อย่างนี้ก็ 3p น่ะสิคะ  :hao6:

ป.ล. ตกลงขุ่นพี่เป็นอะไรคะ คน>>ศพ>>ซอมบี้>>ผู้มีพลังจิต แล้วตอนนี้ก็เป็นคน(รึเปล่า?)อีกรอบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 20-04-2014 01:51:45

คุณพี่เกิดใหม่ได้
แบบนี้ก็เป็นอมตะสินะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-04-2014 02:01:09

อีดิทคำผิดและรูปประโยคตอนที่เจ็ดจ้า  ใครอ่านตอนเจ็ดแล้วรู้สึกภาษาขัด ๆ ลองกลับไปอ่านใหม่นะจ๊ะ  ตรงไหนผิดฝากแสกนด้วยเน้อ  คนแต่งตรวจก่อนลงแล้ว  แต่ชอบมาเจอคำผิดทีหลังทุกทีเลยง่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 20-04-2014 03:06:08

เอ้ย คุณพี่ยังไม่ตายยยย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 20-04-2014 03:13:59

 :o8: ค่อยยังชั่ว ตอนเเรกร้องไห้ไปแล้วตอนที่คุณพี่ล่ำลา บอกว่าอยากเห็นน้องชายเป็นครั้งสุดท้าย เล่นเอาน้ำตาตกแหมะๆ

พอถึงตอนขัดๆไป เนื้อหนังใสวิ้งเท่านั้นเเหละ... คุณพี่เกียรติยศเจ้าขาฟื้นคืนชีพ เนเฝอร์ดายจริงๆ ดีใจเเทบกรีดร้องให้ลั่น

ภาคภูมิยอมรับเเล้วสิว่า ไม่อยากให้คุณพี่จากไป ไม่อยู่ในรูปแบบไหนๆ จริงๆคือตัวเองก็รับได้ แค่ได้อยู่ด้วยกัน ยังไงก็ยังมี

สายสัมพันธ์พี่น้องนี่นะ...  :กอด1: รักคุณพี่เกียรติยศเก่งกล้าสามารถมากจริงๆ ปลื้มปริ่ม :heaven

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 20-04-2014 03:16:40

 :hao5:เย้ๆ ดีใจ พี่ยศกลับมา?แล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 20-04-2014 05:13:25

ตกลงเป็นอะไรนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 20-04-2014 06:04:39

สนุกมากค่ะ คุณพี่กลับมาแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 20-04-2014 07:20:40

ตอนเเรกนึกว่าพี่ยศจะไปแล้วซะอีกก
ดีใจมากกกกก พี่ยศคัมเเบ๊ก555555

ปล.ขอบคุณพี่คนเขียนด้วยค่า มาต่อไวมากกกกก
คือเรารีเฟรชรอทุกวันเลย ระหว่างรอก็อ่านไปวน4-5รอบ อิอิ :o8:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 20-04-2014 08:14:42

พี่ยศกลับมาเป็นคน(?)แล้ว เย้ๆ

แล้วแบบนี้พี่ยศต้องกินเลือด เนื้อมนุษย์ๆปตลอดหรือเปล่าอ่ะ? ข้องอ่ะ!
รอมาอัพต่อนะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 20-04-2014 09:07:46

ตอนนี้ทำเราจะร้องไห้เลยนะ T.T ตอนที่คนพี่บอกลาคนน้องอ่ะเศร้ามาก ภูมิก็คงรู้ตัวแล้วสิว่าที่ตัวเองบอกเกลียดๆอยากให้พี่หายไปน่ะไม่จริง งืออออ ดีใจที่ได้กลับมาเป็นคนอีก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poolpo ที่ 20-04-2014 10:08:02

ต่อไปถ้ายศอยากกินเลือดอีก คงไม่จับน้องชายตัวเองกินนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 20-04-2014 10:23:26

สยอง   :o :o :o :o

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 20-04-2014 12:39:57

ต้นไม้ที่บ้านนี้คงงามน่าดู ได้ปุ๋ยดี

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 20-04-2014 12:50:58

สรุปพี่เป็นตัวอะไรหนอ????แล้วภูมิเหมือนพี่ป่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 20-04-2014 12:52:12

หยกแม่งโคตรกล้าอ่ะ
ช่างไอ้คุณน้องมัน  เพราะมันนั่งเย็บพี่มันได้ก็คงจิตแข็งสุดๆ
แต่หยก
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วยังช็อกอยู่นะ
รอบนี้เอ็งเล่นมาชวนเก็บกวาดซะงั้น
OMG

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 20-04-2014 14:15:06

ยังจะโหดต่อจากนี้อีกมั๊ยนี่ครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hotoil ที่ 20-04-2014 15:22:15

อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้...ดีนะคุณพี่ยังไม่ตาย ดีใจสุดๆ
เรื่องนี้ดูแปลกดีนะ แฝดคู่นี้ดูเหมือนไม่ใช่คนเลยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไป...

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 20-04-2014 15:30:06

คุณพี่นิต้องเป็นผลการทดลองวิทยาศาสตร์แน่เลย

 :l :laugh:augh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 20-04-2014 16:21:31

คุณพี่เกิดใหม่ เย้!
จะเกิดดราม่าโศกอนาถกรรม (เขียนถูกไหมเนี่ย? - -;;) รึเปล่า
แต่อยากให้จบแฮปปี้นะ ทุกฝ่ายด้วย!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: yuuri ที่ 20-04-2014 16:39:24

ชอบเรื่องนี้นะคะ อ่านแล้วมันชวนน่าติดตาม
ถึงจะอ่านละแหยะๆหยองๆบ้างก็เถอะ
แต่ก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่าเรื่องของฝาแฝดคู่นี้จะเป็นยังไง
เลือดจะข้นกว่าน้ำมั้ย?
สุดท้ายแล้วภูมิจะเลือกใครคุณพี่หรือว่าคุณแฟน
น่าติดตามมากๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-04-2014 16:46:32

หยกทำใจได้แล้วเหรอ
เราแค่อ่านยังกลัวๆอยู่เลยอ่ะ
เอ๊ะรึเรื่องนี้ 3p  :hao3: เพราะบอกว่านายเอกเป็นหยก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 21-04-2014 10:03:59

น้ำตาคลอเลยตอนพี่ชายบอกลาอ่าา
 :mew4:แต่สุดท้ายก็รอด ดีจายยย TT

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 21-04-2014 10:19:39

รู้สึกอยากช็อคตาย หยกปรับอารมณ์ตัวเองได้เร็วมากก

เหมาะกับเป็นลูกสะไภ้บ้านนี้มาก 55555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-04-2014 13:05:47

สรุป..ยศเป็นตัวอะไรหว่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 8 Reborn [20/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: vassalord4822 ที่ 21-04-2014 14:18:49

 :z3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-04-2014 23:45:10

ตอนนี้มาพักสมองกับคุณเกียรติยศ....ผู้ฟื้นจากความตายกันสักตอนนะคะ....



ตอนที่ 9  วันสบาย ๆ ของชายผู้กลับมาจากความตาย



[ภาคภูมิ]


อ่า.....งานเก็บกวาดซากมนุษย์นี่มันยากชิบ  สามวันผ่านไปแล้ว  แต่งานของผมยังไม่เสร็จ  กลิ่นคาวเลือดมนุษย์นี่มันรุนแรงจริง ๆ  ไหนจะเศษเล็กเศษน้อยที่ฝังอยู่ตามที่ต่าง ๆ เก็บเท่าไหร่ก็ไม่หมดเสียที



พี่นะพี่....



สงสัยคงต้องหาหนังเกี่ยวกับการกำจัดคราบและกลิ่น  ของสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมมาดูเสียแล้วสิ  จำได้ราง ๆ ว่าให้ใช้น้ำยาบ้วนปากลิสเตอรีนสูตรออริจินอล  ว่าแต่เอามาทำอะไรล่ะ.....ถูพื้นเหรอ


“ภาค......ภูมิ”



สะโหล....สะเหล


สะโหล...


สะเหล....



“ขอน้ำองุ่นให้พี่แก้วนึง”
“พี่!!!!......ทำไมถึงลงมาสภาพนี้วะ”



ไอ้เกียรติยศ  ไอ้เด็กเปรต!!!!


สามวันแล้วที่พี่ฟื้นจากความตาย  เพราะได้ดื่มเลือดมนุษย์เข้าไป(รวมถึงตับ...ปอด...ม้าม...หัวใจ...โอย....เยอะอ่ะ)  สามวันแล้วที่พี่เอานอนซมอยู่บนเตียง  ไม่สามารถขยับตัวไปไหน  และกินได้แต่อาหารอ่อน ๆ  สามวันแล้วที่ผมใจตุ๊ม ๆต่อม ๆ  กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก  แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ  ไม่มีการเรียกร้องหาเลือดสด ๆ จะมีก็แต่เรียกร้องหาน้ำองุ่น  ที่ดูจะชอบเสียเหลือเกินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว


“ยังเช็ดคราบเลือดไม่เสร็จอีกเหรอ....น้ำองุ่นของพี่ล่ะ”
“ทำไมคุณถึงไม่ใส่เสื้อผ้าครับ”
“อ๋อ.....จริงสินะ.....แหม่.....เสื้อผ้าแบบเด็กปัญญาอ่อน.....พี่ไม่อยากใส่เสื้อพวกนั้นแล้วล่ะ  นายก็รู้ความจริงหมดแล้วนี่.....”


มันเดินลงมาแบบคนเพิ่งฟื้นไข้  ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน!!!  หยุดทักทายเกาท้องไอ้แมวเปรตหน่อยนึง  แล้วก็หย่อนก้นแหมะลงบนโต๊ะกินข้าว  ด้วยท่าทางเบื่อโลก  สองมือยกขึ้นเท้าคาง  ถอนหายใจพรืด...พรืด


“อ่ะ.......เอาไปแก้วโต ๆเลย”
“ขอบใจ”
“รู้สึกยังไงบ้าง”
“อึกอึกอึก......อ่า.....เรื่อง?”
“ก็ที่ได้กลับมาเป็นคนอีกครั้ง”
“ก็ดี......ตอนนี้พลังมาเต็มสูบ.....นี่.....พอกลับมาเป็นคนแล้ว  พลังจิตพี่แข็งแกร่งขึ้นตั้งเยอะ”


แล้วมันก็โชว์ให้ผมดู  อุปกรณ์ จาน ชาม ช้อน  บนโต๊ะกินข้าว  พาลอยขึ้นพรึ่บ  แล้วก็หมุนคว้างไปมาในอากาศ  บินเฉี่ยวกันไปเฉี่ยวกันมาน่าหวาดเสียว  ก่อนจะค่อย ๆ ร่อนลงจอดอย่างสวยงาม  ตามตำแหน่งเดิมไม่มีผิดเพี้ยน  แล้วไอ้ท่าทางเซ็งโลกเมื่อกี้นี่ล่ะ  มันหายไปไหน!!!!



“แล้วพี่ไม่อยาก.......ดื่มเลือดบ้างเหรอ”


ในเมื่อมันไม่มีท่าทีอะไรน่าสงสัย  แต่ผมยังคงข้องใจอยู่ตะหงิด ๆ จึงตัดสินใจถามมัน


“ทำไมนายถามอย่างนั้น”
“พี่ก็ฟื้นขึ้นจากเลือด...”
"แล้วไง๊"
"ก็เพราะเลือดทำให้ร่างกายของพี่ที่ตายไปแล้ว....มันฟื้นกลับคืนมาได้  แล้วต่อจากนี้ล่ะ...."
“ก็เลยคิดว่าพี่ต้องกลายเป็นผีดูดเลือด?....ไม่เอาน่า  พี่กินอาหารได้ตามปกติ  อาหารมนุษย์ก็ให้พลังงานได้เหมือน ๆ กัน  ถึงจะช้าหน่อย  แต่ก็ทำให้เราเป็นมนุษย์นี่....จริงมั้ย....ไว้ถ้าร่างกายพี่เกิดเอฟเฟคก็ค่อยว่ากัน......อึก.......พรวดดดดดดดดดด”



โครม!!!!!


ผมตกใจที่อยู่ ๆ มันก็พ่นน้ำองุ่นออกมา  แล้วก็ล้มตัวลงไปดิ้นกับพื้น  ท่าทางทุรนทุราย  นิ้วมือจิกเกร็งแน่น....ตาเหลือกจนเกือบจะเห็นแต่ตาขาว....คล้ายคนเป็นลมชัก


“ภาคภูมิ.......พี่......ทรมานเหลือเกิน.........”
“พี่!!!!.....ทำใจดีดีไว้.....พี่อดทนไว้นะ......กินเลือดของผมก็ได้  กัดเลย....เอาเลยสิ”
"โอยยยยยย.....คันไปหมด.....คันอย่างกับมีหนอนเป็นพัน ๆ ตัว.....กำลังชอนไชพี่อยู่....ภูมิ.......ช่วยพี่....."
"ก็บอกให้กินเลือดผมไงเล่า.....กัดสิวะ....เร็ว!!!!"
“พี่.....อ่า....เฮื้อออออ......พี่เย็นไข่จังเลยภาคภูมิ”
“ปัดโธ่ไอ้เวรนี่!!!!”

สรุปคือโดนมันหลอก  อยากจะตบให้หัวพุ่ง  แต่นึกถึงตอนที่ผมแกล้งมันเมื่อคราวก่อน  ที่มันพยายามสะกดจิตผม  ก็ถือว่าหายกันนะไอ้คุณพี่!!!!!


“ล้อเล่นน่ะ”
“ทำพื้นเลอะอีกแล้ว”
“วันนี้พี่จะช่วยนายทำความสะอาดเอง  เอาให้บ้านเรากลับมาวิ๊งเลย”
“รอยเลือดที่ผนัง  คงต้องทาสีใหม่แล้วล่ะ  พี่อยากได้สีอะไรล่ะ.....ชมพู?....หรือฟ้า”
“สีแดงเลือดหมูได้ม๊ะ”
“ไปใส่เสื้อก่อนไป”
“นายพาพี่ไปซื้อเสื้อผ้าสิ”
“เห?”
“นะภูมินะ”


มันเกาะแขนผม  แล้วก็เริ่มออดอ้อน  ผมมองตากลม ๆอ้อน ๆ ของมันแล้วก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยังไงชอบกล  หรือว่าจะถูกมันสะกดจิตเข้าให้จนได้แล้ว  เหลือบมองร่างกายขาว ๆ ของมัน  ผมอาบน้ำให้มันมาตลอด  แต่วันนี้กลับไม่รู้สึกชินเลยแฮะ  เหมือนว่ามันไม่ใช่พี่คนเดิม  ไม่ใช่ร่างกายเดิมที่ผมคุ้นชิน....ผิวขาวเนียนน่า....เอ่อ.....น่าลูบไล้....



ปากสีชมพูอ่อนของมันก็น่าขบเล่น.....





อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก......ไม่ไม่ไม่  คิดบ้าอะไร....นั่นพี่ชายนะ....พี่ชายแท้ ๆ ที่นอนเบียดกันในมดลูกด้วยกันมาตั้งเก้าเดือน  ถึงกลิ่นตัวของมันจะหอมหวานแบบแปลก ๆ ก็เถอะ



"น่า.......ทำเพื่อพี่อีกสักครั้ง.....นายคงไม่อยากเห็นพี่โป๊อยู่อย่างงี้ช่ายม๊ะ.....มันอุจาดตาใช่มั้ยเล่า"


เปล่าเลย.....มะ.....ไม่อุจาดเลยสักนิด  อวัยวะเพศของผมอยู่ ๆก็ตื่นตัว  จนต้องรีบสะบัดมือของมันที่เกาะแขนผมออก



"ตกลง...เออ ๆ ๆ....ตกลงก็ได้"
"เยส"


โธ่เอ้ย.....ก็อย่ามายืนโป๊แบบนี้สิ  มันเหมือนยั่วกันชัด ๆ


“งั้นพี่ก็ไปแต่งตัวก่อนไป  ใส่ชุดเด็กปัญญาอ่อนนั่นแหละ  แล้วเดี๋ยวจะพาไปซื้อเสื้อใหม่”
“ดีใจ.....ดีใจ....ดีใจ.....จะได้เป็นผู้ใหญ่แล้วโว้ยยยยยยย”
“ระวังเหยียบแมว!!!”
“โฮ่โฮ่....ไอ้เหมียวตัวแสบ.....อยากกินทูน่ากระป๋องมั้ยล่ะ....ข้าจะหามาประเคนให้พุงกางเลย”


เออเฮอะ....ไอ้คนรักแมว  หมั่นไส้มันจริงๆ ให้ตายเหอะ


หวังว่าต่อจากนี้ไป  ทุกอย่างคงจะราบรื่นและเรียบง่ายเสียที


ผมเองเริ่มจะมองมันในแง่ดีขึ้นมาบ้างแล้วซะด้วย  หลังจากที่พยายามมาโดยตลอด  ตอนนี้ความเกลียดชังของผม  อยู่ ๆก็หายไปหมด



คิดถูกแล้วสินะที่เอาหลักธรรมะเข้าช่วย.....ปล่อยวาง.....ปล่อยวาง.....ไม่โกรธ.....ไม่คิดพยาบาท
.
.
.
.
.
“ชอบมั้ย”


ผมพามันมาเลือกซื้อเสื้อผ้า  แบบที่เด็กวัยรุ่นสมัยนี้เขาแต่งกัน  จะว่าไป....ทีี่มันพูดก็ออกจะเกินจริงไปนิด  เสื้อผ้าแบบเด็กปัญญาอ่อนที่มันงอแงไม่ยอมใส่นั่นน่ะ  มันก็แค่เสื้อยืดลายการ์ตูนของมาร์เวลเท่านั้นเอง  จับแต่งดีดีมันก็น่ารักอยู่  ไม่ได้น่าเกลียดอะไร  หาเรื่องจะเสียเงินน่ะสิ!!!


แต่พอมาคิดดูแล้ว  ตลอดชีวิตของมัน  ที่ต้องหลบซ่อนอยู่แต่ในบ้าน  แทบจะไม่เคยเห็นเดือนเห็นตะวัน  ก็ถือว่าน่าสงสาร  ถึงแม้จะเป็นการทำตัวเองก็เถอะ  แต่อย่างน้อยผมก็ยังได้เรียน  ได้แต่งตัว  ได้เที่ยวเตร่(บ้าง)  ได้ทำอย่างที่อยากทำ  ได้ไปไหนต่อไหนอย่างเป็นอิสระ  ถึงแม้จะต้องรีบกลับบ้านเร็ว ๆ เพื่อไปคอยดูแลมันก็ตาม


พอคิดแบบนี้  ก็เลยอยากจะตามใจมันบ้าง  แต่ก็อีกนั่นแหละ  ผมเองก็ตามใจมันมาตลอด  ไม่เคยขัดใจมันเลยสักครั้ง


“เด็กสมัยนี้แต่งตัวพิลึกว่ะภูมิ”
“ทำอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่ตายแหละ”


เสื้อแขนยาวคอปาดสีสันสดใส  เหมือนอย่างที่บอยแบนด์เกาหลีเป็นพรีเซนเตอร์  พอมาอยู่บนตัวมัน  ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูดี  เข้ากับหน้าตาน่ารักแบบกวนโอ้ยของมัน  โชว์ผิวเนื้อขาว ๆ น่าขย้ำ.....



เอาอีกแล้ว



คิดบ้า ๆ กับมันอีกแล้ว



ไม่รู้สิ  ณ ตอนนี้  พี่ชายของผมมันดูเซ็กส์ซี่พิกล  เหมือนกับก็อปปี้เอาความเซ็กส์ซี่บางส่วนจากหยกมายังไงยังงั้น  มันฉวยหมวกในร้านขึ้นมาโยนเล่น  ก่อนจะสวมลงไป  แล้วเต้นด้วยท่าเต้นยึกยือเชยลาก  ท่าไฟช๊อต  ท่าผีดิบ....และอีกสารพัด  จนคนในร้านมองแล้วก็แอบขำ



“อายเขาน่า”
“ไม่ค่อยชอบอ่ะ”
“ทำไมล่ะ....น่ารักดี  เอาตัวนี้แหละครับ”
“โฮ่.....นายนี่ไม่รู้ใจพี่เอาเสียเลย  เอาเถอะ.....จะยอมใส่เสื้อที่นายซื้อให้ก็ได้  แต่ตัวอื่น ๆ ขอพี่เลือกเองนะ”
“เอางั้น?”
“พาพี่ไปร้านตัดสูทหน่อยสิ”
“เฮ้ย!!!!”
“ทำไมล่ะ....ความสุขพี่.....พี่อยากใส่สูทเล่นกับแมว....ได้มั้ยอ่ะภูมิ”


เฮ้อ



ช่างเป็นพี่ชายที่เอาแต่ใจชะมัด



แต่จะยอมตามใจสักวันหนึ่งก็ได้
.
.
.
.
.
“ต้องรอตั้งอาทิตย์แน่ะภูมิ.....สูทของพี่”
“เอาน่า....ก็ใส่อย่างอื่นไปก่อน  อยู่บ้านจะแต่งตัวดีไปเพื่อ”
“พี่ขอไปเรียนกับนายได้มั้ยภูมิ”
“เฮ้ย......ไม่ได้”
“ทำไมล่ะ”
“ก็......เดี๋ยวก็ถูกจับได้น่ะสิ.....โดนจับได้มีหวังโดนไล่ตะเพิด  ขายขี้หน้าแหง ๆ”
“ขู่เหมือนพี่เป็นเด็กปัญญาอ่อนอ่ะภูมิ”
"กลับไปจะลองหาทางดูก็แล้วกัน...."
"น่ารักที่สุดอ่ะ"
"ชิส์"


ผมพามันมานั่งกินไอติมหลบร้อน  ดูเหมือนว่าความน่ารักของมันจะไปกระแทกตาคนนู้นทีคนนี้ที  ผมพามันไปตัดทรงที่ยาวกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงของมัน  ตัดออกมาแล้วดูน่ารักดีทีเดียว  ย้อมผมเป็นสีน้ำตาลอ่อน  หมดตังค์ไปโข  แถมเสียเวลาสุด ๆ  แต่มันกลับบอกว่าเอ๋อ  ตะโกนลั่นร้านจนผมทั้งอายและทั้งเกรงใจช่างตัดผม  เออ....ก็หน้ามึงมันเอ๋อเองนี่หว่า  ไอ้คุณเกียรติยศ


“สาว ๆ โต๊ะนั้นมองพี่แล้วก็ซุบซิบกันใหญ่”
“เหรอ....เรื่องปกติ”
“แหม......ผมล่ะหมั่นไส้พี่จริง ๆ”
“นายรีบเรียนจบไว ๆ สิ  จะได้มาอยู่กับพี่ทั้งวัน”
“เรียนจบแล้วก็ต้องทำงาน  ไม่งั้นใครจะหาเลี้ยงพี่ล่ะ  เงินมรดกก็ร่อยหรอ  ขืนไม่ทำงานมีหวังอดตาย  หรือว่าพี่ไม่กลัวตาย?”
“ตลกร้ายชะมัด”
“เอาเฉพาะวันนี้ก็หมดไปเกือบหมื่นเลยนะ....เสื้อผ้าอะไรของพี่ก็ไม่รู้  มีแต่สีดำทั้งนั้น  แบบที่ผมเลือกให้พี่ก็ไม่เอา”
“ก็สีดำมันเหมาะกับพี่”
“แล้วดูตัวนี้สิ.....อย่างกับเสื้อพวกลัทธิซาตาน  ซื้อมาทำบ้าอะไรตั้งสามตัว”
“ก็คนมันชอบ”


มันเกิดไปสะดุดตากับร้านเสื้อผ้าแนวคอสเพลย์  ก็เลยได้เสื้อคลุมแบบมีฮู้ดแบบที่พวกพ่อมดใส่กัน  เสื้อยืดสีดำแขนยาวกว้างอีกห้าตัว  แล้วนอกนั้นก็ล้วนแต่เป็นเสื้อผ้าเครื่องผ้าดับสีทะมึน


“แน่ใจนะ.....ว่าไม่อยากดื่มเลือดจริง ๆ....ถามอีกทีเป็นครั้งสุดท้าย”
“นี่นายเป็นห่วงหรือว่ากลัวกันแน่วะ”
“ก็ทั้งสองอย่าง....ถ้าหิวขึ้นมา....ก็ไอ้แมวเปรตนั่นไง”
“ไม่มีทาง....พี่น่ะรักไมเคิลยิ่งกว่าน้องอย่างนายอีกรู้มั้ย!!!!”
“เสื้อพวกนี้....เอาไปทิ้งซะดีม้างงง”
“พูดเล่นน่า....ใครจะเห็นสัตว์หน้าขนสำคัญกว่าน้องในไส้ล่ะ  กลับไปจะเตะโชว์เลย”


น่ารัก......นี่ผมเห็นมันน่ารักไปได้ยังไงกัน


หลงเสน่ห์ของปิศาจเสียแล้วสิ


ผมนั่งฟังมันจ้อไปเรื่อยอย่างไม่รู้เบื่อ


เวลาในร้านไอศกรีมดูเหมือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว


“ถ้าพี่รู้สึกไม่ดี....พี่ต้องรีบบอกผมทันทีเลยรู้มั้ย  มีอะไรจะได้ช่วยทัน”
“อื่อ....รู้แล้วล่ะ.....ขอบใจนายมากนะ”
“มันเป็นหน้าที่น่ะ”
“นายเองก็รักพี่อยู่บ้างแหละ....ใช่มั้ย”


ไอ้กร๊วกเอ้ย  เล่นมาถามกันด้วยน้ำเสียงปกติหน้าตาเฉยแบบนี้  มันเขินนะเว้ยยยยย


“วันนี้นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว....พี่อาบน้ำให้นายบ้างนะ”
“เออ....ก็ดี.....เย้ย......ไม่เอาเฟ้ยยยย”
"น่า....พี่จะขัดจรวยนายให้เงาวิ้ง"
"กูถีบมึงจริง ๆ นะไอ้ผีบ้านี่"
"หึหึหึหึ"
 

ขอถอนคำพูด



ชักจะเริ่มเกลียดมันตะหงิด ๆแล้วสิ





to be con
.
.
.
.
.
.
ตอนต่อไปค่อยดราม่าจัดหนัก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 22-04-2014 23:53:43

"น่า....พี่จะขัดจรวยนายให้เงาวิ้ง" :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 22-04-2014 23:55:28

 ตอนนี้แบบ ว่า น่ารักทั้งพี่น้องจริงๆๆๆ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 23-04-2014 00:04:47

เฮ๊ยยยย!!!!...พี่จะขัดอะไรน้องนะ :o8:
ต้มน้ำรอมาม่าจ้าาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: yuuri ที่ 23-04-2014 00:09:48

เนื้อหายังน่าติดตามเหมือนเดิม คุณพี่จะกลายเป็นปีศาจหรือเปล่า
อะไรทำให้คุณเกียรติยศดูเปลี่ยนไปกันนะ
อาจจะเพราะเกิดใหม่ผิวเลยสดใสเหมือนผิวเด็กหรือเปล่า
เลยทำให้คุณพี่ดูสวยใสน่ารักน่ากินขึ้นมากกว่าเดิม
ภูมิเลยเริ่มไขว้เขว อยากกินพี่ชายซะงั้น

** ชุดสูท นะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 23-04-2014 00:19:44

ขอบคุณคุณ yuuri สำหรับคำผิดค่ะ 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-04-2014 00:21:32

พี่ยศน่ารักดีนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 23-04-2014 00:25:13

ยศน่ารัก :-[

ตอนต่อไปอย่าดราม่าหนักเลย พลีสสสส.. :sad4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 23-04-2014 00:26:36

ดูเหมือนจะมีปมเยอะนะคะ ชอบแนวนี้อะ  :a3: :a3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 23-04-2014 00:43:30

 o18 พี่มันเล็งน้องอยู่ป่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 23-04-2014 01:27:34

น่ารักกรุบกริบ ขอหยิกแก้มทีสิคะขุ่นพี่ :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: aimjjj ที่ 23-04-2014 01:37:45

คุณน้องใจเย็นคะ haun4: :haun4: :jul1: :m25:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: helwa ที่ 23-04-2014 05:04:14

โอ๊ย ตอนนี้น่ารักมากอะ อยากให้เป็นแบบนี้ไปตลอดเลย  :katai2-1:

แต่ตอนหนาดราม่า ==  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 23-04-2014 08:00:45

ขัดให้เงาวิ้งเลยนะคะคุณพี่ อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 23-04-2014 08:11:34

ขัดก่อน ค่อย มาม่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 23-04-2014 13:00:26

ย้าก อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกก็หลอนจนถึง ณ ตอนนี้ พี่ยศน่ารัก มันเป็นแนวแบบวิทยาศาสตร์รึเปล่าอ่ะ ตั้งแต่เด็กทารกในขวดยาดอง(?)นั่นและ  :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 23-04-2014 14:36:14

เป็นพี่น้องที่โคตรน่ารักเลยยย :man1:
จะใส่สูทเล่นกับแมวนี่คืออะไรรร 5555555555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 23-04-2014 14:47:43

ในที่สุดพี่ก็กลับมาปกติ แต่ว่าจะต้องการเลือดหรือเครื่องในของพวกมนุษย์อย่างที่ภาคภูมิบอกหรือเปล่า
ภาคภูมิก็เหมือนกันตัดสินใจให้แน่ถึงจะเป็นพี่น้องกันมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ว่าต้องคุยกับหยกให้รู้เรื่องนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 23-04-2014 16:02:58

เชิญขัดจรวย.ย.ยย.เลยคุณพี่ชาย บรรดาสาววกวายจะนั่งดูติดขอบอ่างเอง ฮุฮุฮุฮุฮุ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 23-04-2014 17:25:31

น่ารักกก  :-[
ใส่สูทเล่นกับแมว 55555
ชอบบรรยากาศแบบนี้ง่ะ ตอนหน้าขอดราม่าเบาๆพอน้าาาค้าา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 23-04-2014 17:55:41

เปลี่ยนตัวนายเอกเป็นคุณพี่ชายแทนได้ไหมค่ะ
อิอิ ตกหลุมรักคุณเกียรติยศ :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 23-04-2014 20:26:21

คนเขียนคะ คนอ่านไม่ชอบมาม่าค่ะ ขอชามน้อยๆพอนะคะ

นายภาคภูมิเริ่มหลงเสน่ห์พี่ชายแล้วสินะ :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-04-2014 20:30:10

มีชม มีตามใจ มีคิดหื่น ต่อไปจะอะไรอีกดีคะคุณน้องชาย
มาทำให้ดีใจแล้วจะตีแสกหน้ากันทีหลังมั้ยคะน้องภูมิ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 23-04-2014 21:25:39

เราเชียร์พี่ยศมากอ่ะะะ ไม่อยากให้ภูมิคู่กะหยกเลยย
คุณพี่ชายออกจะน่ารักกก
ตอนนี้มุ้งมิ้งมากค่า 555 กลัวมาม่าจัง TT

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 23-04-2014 21:48:31

ตอนนี้น่ารักมาก  ตอนหน้าจะกลับมาโหดอีกแล้วเหรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 9 วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย [22/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-04-2014 22:31:59

บรรยากาศ มุ้งมิ้ง เจงๆเชียว >\\<
คนละโหมดกะก่อนหน้านี้มากกกก โหดสลัด =_=

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-04-2014 08:10:41

จัดไปเบา ๆ เกริ่น ๆ ก่อนนะคะ  :hao7:



ตอนที่ 10 คนสองร่าง




[ภาคภูมิ]



5.45 น.


พี่ชายของผมที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในตอนนี้.....มันช่าง.....น่า.....


ดู ๆ ไปแล้วมันก็น่ารักดีเหมือนกัน.....ดูสิ....นอนจนเสื้อเปิดเห็นพุงขาว ๆ.....อืม....


ซี๊ดดดดด.....ปวดไอ้จู๋อย่างไม่มีเหตุผล  ไม่ได้มีเซ็กส์มาก็นาน...นานแค่ไหนแล้ว  คงเพราะพอดีช่วงนี้มีเรื่องให้จัดการสะสางหลายเรื่อง  เพราะงี้สินะถึงได้เก็บกด  แล้วแอบคิดบ้า ๆกับมัน
   

นี่ผมเป็นอะไร!!!!  หมู่นี้ถึงได้ชอบตื่นแต่เช้ามืด  เพียงเพื่อมานั่งดูพี่ชายตัวเองนอนหลับเนี่ยนะ!!!!  แถมยังคิดอะไรลามกอีกต่างหากแน่ะ  พอคิดแล้วก็หยุดไม่ได้เสียด้วยสิ  เลยต้องเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น  แบบนั้น....ก็ดูจะได้ผลดีไม่น้อยล่ะ 



นี่....คุณเกียรติยศ  กำลังฝันอะไรอยู่  ดูซีเรียสจริง  ผมเอานิ้วชี้ค่อย ๆ ขยี้ลงไปตรงกลางระหว่างคิ้วของมันที่กำลังขมวดชนกัน



คนอย่างพี่....ก็มีมุมเครียดกับเขาด้วยหรือนี่


น่ารักจนอยากจะจับฟัดจริง ๆ




อ๊ะ....เอาอีกแล้ว  ฟัดอะไรกันเล่า



14.30 น.



ให้ตายเถอะ



ทำไมไอ้คุณพี่มันถึงได้....น่าเอ็นดูขึ้นทุกวัน



พี่ชายของผมกำลังเล่นกับเจ้าแมวเหมียว  เอาหน้าเข้าไปถูไปไถ  เกาพุง  ลูบหัวลูบคางจนไอ้แมวเปรตหลับตาพริ้ม  เออแฮะ  มันใส่สูทเล่นกับแมวอย่างที่เคยประกาศเอาไว้เป๊ะเลย  บอกตรง ๆ ว่าตอนนี้รู้สึกอิจฉาแมวขึ้นมาตะหงิด


“ไม่ร้อนเหรอ.....”
“เฉย ๆ”
“ไม่กลัวขนแมวติดหรือไง”
“นายก็ส่งซักแห้งสิ.....จะซักกี่ตังค์กัน.....เดี๋ยวพี่ไปปั่นเรื่องสั้นส่งสำนักพิมพ์แป๊บเดียวก็ได้ค่าขนมแล้ว”
“ครับ....พ่อนักเขียนซีไรต์”


ผมต้องบ้าไปแล้ว  แค่มองดูกิจวัตรประจำวันของมัน  ก็ทำเอาเพลินได้จนลืมเวลา  รายงานต้องส่งอาจารย์  อีกไม่กี่วันแล้วยังหาข้อมูลได้ไม่ถึงไหนเลย


19.00 น.


“นี่.....ภาคภูมิ”
“อะไร?”
“ทำไมหมู่นี้กลับบ้านเร็วจัง”
“ไม่ดีเหรอ”
“ก็.....นายจะไปไหนบ้างก็ได้นะ  พี่เองก็ไม่ได้....”
“พอเถอะ  ถ้าเป็นเรื่องนั้น.....ผมเลิกใส่ใจไปนานแล้ว  ต่างฝ่ายต่างก็หลอกกันทั้งคู่  ก็เจ๊ากัน”


พี่คงหมายถึง....เรื่องที่แกล้งทำตัวปัญญาอ่อน  ส่วนตัวผม....ผมหมายถึงเรื่องที่โกหกใครต่อใครว่าเป็นลูกคนเดียว  พยายามปกปิดการมีตัวตนของมันจากโลกภายนอก  ซึ่งพักหลังพอได้ใกล้ชิดกับมัน  ได้ผ่านอะไรมาหลาย ๆเรื่องด้วยกัน  ก็เลยรู้ว่ามันแคร์ผมพอสมควร


ไม่ใช่ไอ้ปิศาจจอมเห็นแก่ตัวอย่างแต่ก่อน


ไม่ใช่แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว


ไม่ใช่เด็กปัญญาอ่อนน่ารำคาญ


แต่เป็นพี่ที่เป็นแบบนี้  มันทำให้ผมรู้สึกหลงรักมันเข้าให้แล้ว  หลงรัก....ฟังดูแปลกพิลึก




หวังว่าคงไม่ดีแตกเสียก่อนนะ



“พี่เปลี่ยนใจล๊ะ  ใส่สูทแม่งร้อนชิบหาย  ต่อไปนี้อยู่บ้านพี่จะห่มใบตองแทน......นายว่าเข้าท่ามั้ย”
“แล้วค่าเสื้อผ้าที่หมดไปเกือบหมื่นล่ะไอ้หอยเสียบ”
“พี่จะเอาไปบริจาคให้เด็กผู้ยากไร้”
“หึ......งั้นเอาไปหักกับน้ำองุ่นเพื่อลดรายจ่ายก็แล้วกัน  อย่ากินมันเลย”
“เมี๊ยว ๆ ๆ ๆ.....ไอ้เหมียวตัวแสบ.....คาบอะไรมาอีกแล้ว....ดูสิภูมิ.....คราวนี้เป็นนิ้วคนแหละ  ขยันช่วยพวกเราเก็บซากแบบนี้ต้องเลี้ยงอาหารดีดีมันบ้างนะ”



ให้ตายสิ  ไปต่อไม่ได้ทีไรเป็นเปลี่ยนเรื่องทุกทีเลยนะไอ้แสบ



ว่าแต่.....ชิ้นส่วนไอ้พวกนั้นยังไม่หมดอีกเหรอเนี่ย   
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]



“ภูมิ......อ๊า.....ดีจัง......”
“จะแตกแล้ว....ซี๊ดดด”
“คิดถึงภูมินะ.....นานกว่านี้อีกได้มั้ย”
“อ่า.....ไม่ไหวแล้ว.....ขอเสร็จล่ะนะ......ซี๊ดดดดดดด”



ในที่สุดก็กลับมาร่วมรักกันในห้องน้ำแคบ ๆ



หมู่นี้หยกรู้สึกได้ถึงความเหินห่าง  และความเย็นชาจากอีกฝ่าย  ที่เห็นเขาเป็นเพียงเครื่องสนองความต้องการทางเพศ



ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน....ที่อีกฝ่ายดูจะกระตือรือร้น  รีบกลับบ้านกว่าที่เคย  จนแทบจะเป็นกิจวัตรในตอนนี้ไปเสียแล้ว



ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  ที่อีกฝ่ายไปหาเขาที่ห้อง  เพื่อกอดก่าย  บดเบียดร่างกายกันอย่างวาบหวาม  เซ็กส์ที่แนบแน่น  ตราตึง  และมีความสำคัญ  ไม่ใช่กระแทกเพื่อปลดปล่อยในห้องน้ำแคบ ๆ



ครั้งสุดท้ายมันก็นานมากจนเกือบจะรางเลือน



คงเพราะภาคภูมิมีหลายสิ่งให้ต้องสนใจมากกว่า



เขาเป็นได้แค่ทางผ่าน  เป็นแค่ของเล่นสนองตัณหา  เหมือนที่ผู้ชายคนก่อนหน้า...และคนอื่น ๆที่ผ่านมาทำกับเขา



หลงคิดว่าภาคภูมิจะต่างไปจากคนพวกนั้น



“พรุ่งนี้เราไปบ้านภูมินะ....ไปเยี่ยมคุณยศด้วย”
“ตามใจสิ”
“งั้นเรากลับก่อนนะ”
“อื่อ”



แค่นี้เองเหรอ



สิ่งที่อีกฝ่ายตอบสนองเขามา  มันช่างแห้งแล้งสิ้นดี
.
.
.
.
.
.

“สวัสดีครับคุณเกียรติยศ”
“โย่ว”
“ภาคภูมิล่ะครับ”
“อ๋อ....ปลูกต้นไม้อยู่ที่สวนหลังบ้านน่ะ.....แบบ.....อำพรางหลุมฝังศพนิดนึง  นั่งสิ”



คุณเกียรติยศ.....ก็ดูเป็นคนดี


ไม่เหมือนกับปิศาจร้ายที่เขาเห็นในคืนนั้น  ภาพที่ฝังอยู่ในความทรงจำ  คอยย้ำเตือนอยู่ทุกขณะจิต  ไม่สามารถลบออกได้เลย  แต่เกียรติยศในวันนี้  ดูเหมือนเด็กหนุ่มปกติทั่วไปที่ขี้เล่น  อารมณ์ดี


คน ๆ นี้ช่างดูคล้ายเขาเสียเหลือเกิน  คล้ายกับลอกเลียนบางส่วนของเขาไป  เปล่าหรอก....แค่รู้สึกแบบนั้นเท่านั้นเอง  ทั้งที่ความจริงแล้วคน ๆนี้ไม่มีอะไรที่เหมือนเขาเลย  นอกจากส่วนสูงและรูปร่างที่ใกล้เคียงกัน


“ไปเรียกให้เอามั้ย”
“อ๋อ....ผมบอกเขาแล้วครับ  ว่าผมจะแวะมาหา.....นี่ครับ  เห็นคุณบ่นว่าอยากได้....ใช่มั้ย”
“เฮ้ยยยย  หามาได้จริงด้วย  น่ารักว่ะ......ไปดื่มชากัน  แล้วก็จับไอ้แสบแต่งตัว”
“ที่ไหนครับ”
“บนระเบียงที่ห้องข้าไง....เอ่อ....โทษทีนะ  พูดกับไอ้แสบจนเคยตัวล่ะ.....ตามผมขึ้นมาเลยครับ....เอ่อ....จริงสิ....ชา”
“ผมจัดการเองครับ  เดี๋ยวผมตามขึ้นไป  ห้องนอนคุณใช่ไหม”
“รบกวนทีนะ....เอาชากลิ่นมิ้นท์นะ.....ผมชอบมิ้นท์”


หยกสั่งซื้อเสื้อผ้าแมวมาจากอินเตอร์เน็ต  แล้วดูเหมือนเกียรติยศจะชื่นชอบมันไม่น้อย  เกียรติยศคนนี้ทั้งขี้เล่น  แถมยังรักสัตว์  ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคน ๆเดียวกันกับเมื่อคืนนั้น.....



กร๊วมมมมมม....แผล่บ ๆ ๆ......อ่า



เสียงเคี้ยวกระดูก  และฉีกทึ้งกัดกินเนื้อ  ยังคงชัดเจนในความทรงจำ  กลิ่นคาวเลือด....แม้จะเห็นเพียงไม่กี่นาที  แต่กลับรู้สึกเหมือนนานนับปี


ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำดีกับคนที่ดูน่ากลัวแบบนี้ด้วย  .ใช่.....สำหรับหยก  ต่อให้เกียรติยศจะดูเป็นคนดีแค่ไหนในยามนี้  แต่เขาก็ไม่อาจขจัดภาพผีหัวขาด  ที่แทะกินศพอย่างหิวโหยได้เลย  แววตาขี้เล่นซุกซน  ไม่สามารถบดบังดวงตาที่ดูดุร้ายกระหายเลือดในคืนนั้นได้


“ขอบคุณหยกมากนะครับ  แมวผมทำหน้าเซ็งใหญ่เลย  แต่มันก็น่ารักดีใช่มั้ย....ไอ้แสบ.....แต่งแบบนี้ดูเท่ห์ระเบิดเหมือนโจรสลัดจริง ๆเลย.....มีที่ปิดตาด้วยเห็นไหม”
“ภาคภูมิเพิ่งบอกผม....ว่าเขามีพี่ชาย”
“อ๋อ.....เรื่องนั้นช่างเถอะ”
“เขารักคุณมากเลยนะครับ”
“เรื่องนั้นมันก็จริง......แต่ไอ้เด็กนี่มันปากแข็ง  เราก็รู้ ๆกันอยู่เนอะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า......นั่นสิครับ....แต่ผมก็ยังอดคิดไม่ได้อยู่ดี  ว่าเขามีเหตุผลอะไรกัน  ถึงได้เที่ยวโกหกคนอื่น....ไม่สิ.....เขาจะตอบก็ต่อเมื่อถูกถามเท่านั้น  ควรจะใช้คำว่าปกปิดมากกว่า.....อยากรู้จัง  ว่าคนแบบไหนกัน  ที่ปกปิดว่ามีพี่ชายซึ่งมีปัญหาทางสมองอยู่....เขามีเหตุผลจำเป็นอะไรถึงได้....”
“ภูมิบอกนายเรื่องนั้นด้วย.....”


สรรพนามเริ่มเปลี่ยน  แม้ว่าใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม  คน ๆนี้เป็นคนดีแน่หรือ  คนที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น  เพื่อให้ตัวเองฟื้นขึ้นมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน  หมอนี่เป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหนกันแน่  หยกสังเกตเห็นว่าฟันของอีกฝ่ายเปลี่ยนไป  ดูเหมือนว่ามันแหลมขึ้น.....



คิดไปเองน่า....ก็ฟันปกตินี่แหละ  ตาฝาด....เห็นภาพหลอน



“ภาคภูมิเขาบอกผมทุกเรื่องแหละครับ......ก็เขาเป็นแฟนผมนี่นา”
“แหม่....เขินจัง....นายต้องมาเห็นตอนที่ผมแกล้งทำเป็นเด็กเอ๋อ.....นี่.....ทำให้ดูเอาไหม”
“อย่าดีกว่าครับ”
“เอ่อ....งั้นไปตามภาคภูมิให้นะ”
“ผมทักทายเขาแล้วล่ะครับ  ปล่อยเขาทำงานไปเถอะ  เขากำลังปกปิดร่องรอยฆาตกรรมให้คุณอยู่”


เกียรติยศพยายามบังคับสติของเขาให้เป็นปกติ  คำพูดของหมอนี่อยู่ ๆก็ฟังดูแปลก ๆ คล้ายกำลังต่อว่าต่อขาน  เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย  เขาสามารถอ่านใจคนอื่นได้  แต่ไม่ได้กับทุกคน  อย่างน้อยก็ภาคภูมิ.....แล้วก็หมอนี่ 


ของภาคภูมินั้น  เขาไม่สามารถรับรู้อะไรในใจของน้องชายได้เลย  ทุกครั้งที่พยายามเพ่ง  หากไม่เห็นภาพกำแพง  ก็เป็นความว่างเปล่า  แต่กับคน ๆนี้  ทุกอย่างมันสับสนปนเปกันไปหมด  จนแทบจะจับต้นชนปลายไม่ถูก  พยายามเพ่งกระแสจิตเพื่อจับคลื่นข้อความทั้งหลายที่ล่องลอยอยู่  กลับพบว่าคน ๆ นี้  แม้แต่ในใจก็ยังคิดแล้วก็พูดแต่สิ่งดี ๆ ไม่มีความมาดร้ายเจือปน.....แต่ทำไมกัน....ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนมีสังหรณ์แปลก ๆ  ว่าเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้น



หิว....อยู่ ๆก็หิวบางอย่างที่ไม่ใช่อาหาร  อะไรที่อร่อยกว่าน้ำองุ่นเป็นพันเท่า!!!



เลือด......เขาไม่เคยนึกกระหายอีกเลย  ตั้งแต่วันนั้น  จริง ๆแล้วมันเป็นเรื่องบังเอิญที่เมื่อกัดคอไอ้โจรร้าย  มันช่วยไม่ได้ที่รสชาติของเลือดจะแพร่กระจายสู่ทั่วทั้งปาก  ทำให้เขากลับมารับรู้รสได้อีกครั้ง  แล้วก็รู้สึกต้องการจนไม่อาจควบคุมได้  บางอย่างในตัวเขาเรียกร้องในสิ่งที่ขาดหายมานาน  นานจนแทบจะเป็นหมื่นเป็นพันปีเลยทีเดียว


แล้วตอนนี้เขาก็รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว


คอของอีกฝ่าย.....ลำคอขาวเนียน  ช่างเหมือนมีแรงดึงดูด.....ริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่กำลังขบเม้ม  น่ากัดกินเสียเหลือเกิน






“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”



ตึงตึงตึง!!!



ภาคภูมิทิ้งพลั่วที่อยู่ในมือ  ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นมาตามเสียงกรีดร้องที่ดังลั่น



ภาพที่เขาเห็น  ทำเอาเด็กหนุ่มทั้งโกรธ.....และทั้งเสียใจ  ระคนผิดหวัง



พี่ชายกำลังคร่อมร่างหยก  แล้วพยายามที่จะ......




กิน




กัดกินอีกฝ่ายทั้งเป็นอย่างเลือดเย็น  เลือดไหลเปรอะนองเต็มพื้นไปหมด  ภาคภูมิวิ่งเข้าไปแยกคนทั้งคู่ออก  แยกออกโดยการจับพี่ชายเหวี่ยงออกไปไกล ๆ  แต่ทว่าเกียรติยศนั้นกระหายเกินกว่าจะสนใจสิ่งอื่นใด  ยังคงดิ้นรนกระเสือกกระสนหมายจะดื่มเลือดเสียให้ได้



เพี้ยะ!!!!



เขาตบหน้าพี่ชายสุดแรงเพื่อเรียกสติ



“พี่ทำอะไรลงไป  บอกแล้วไงว่ามีอะไรให้รีบบอกผม.....ทำไมต้องทำแบบนี้!!!!”
“ภูมิ.....ช่วยเราด้วย”
"พี่ขอโทษ....พี่ไม่รู้ว่าทำไม.....นายอย่าโกรธพี่นะ....หยก....คุณอย่าโกรธผมเลยนะ"
“ปิศาจ....ยังไงก็เป็นปิศาจวันยังค่ำ  พี่ไม่สามารถกลับมาเป็นมนุษย์ได้หรอก"
"ภูมิ....พี่....ฟังพี่ก่อนได้ไหม"
"ไปหยก.....ไปจากที่นี่  ไปจากไอ้บ้านเฮงซวยหลังนี้”
“ภูมิ......พี่ขอโทษ”
“พอเถอะ.....หยุดขอโทษ  พี่มันเห็นแก่ตัว  ทำอะไรตามใจตัวเองโดยไม่คิดถึงคนอื่น.....งั้นก็เชิญพี่อยู่บ้านหลังนี้ไปคนเดียวละกัน  ใช้พลังของพี่บงการทุกอย่างให้เต็มที่  แต่พี่จะไม่มีวันออกคำสั่งผมได้อีก”




พยายามไม่สนใจน้ำตาที่เอ่อท้น  ทั้งที่ยังมีคราบเลือดเปรอะอยู่เต็มไปหมด


ไม่สนใจเสียงเรียกชื่อที่ฟังดูอาลัยอาวรณ์ 


ปิศาจ



พี่ชายของเขาไม่เคยเปลี่ยน





ความรู้สึกของเขาเองก็ไม่เปลี่ยนเช่นกัน



“ไปให้พ้น  อย่ามาเดินตาม  ผมน่ะเกลียดพี่ที่สุดเลยรู้มั้ย”



ลาก่อนเกียรติยศ
.
.
.
.
.
.
To be con


ยังค่ะ.....ยังดราม่าได้อีก
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 24-04-2014 08:17:32

เอาแล้วไงดราม่าแล้ว
นึกว่าจะสงบไปนานๆ กว่านี้ซะอีก
ภาคภูมิจะทิ้งพี่ไปจริงๆ น่ะเหรอ แล้วหยกนี่ตกลงเป็นคนยังไงกันนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 24-04-2014 08:53:04

ม่ายยยน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poolpo ที่ 24-04-2014 09:14:45

ว่าแล้ว เห็นขึ้นหัวเรื่องว่า จัดไปเบาๆ แต่เราอยากได้หนักๆ จัดมาเลย :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 24-04-2014 09:51:59

ก็นะ หยกก้ต้องห่วงแฟนตัวเองสิ เห้ออออ กรรม  :mew4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-04-2014 10:13:37

เฮ้ออ ไหงเป็นงี้ละ เหมือนจะดีแล้วววเชียววว

ติดตามต่อไปจ้ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 24-04-2014 10:14:33

สงสารเกียรติยศ  :hao5:
ภูมิแกอย่าใจร้ายกับพี่ชายมากสิ ชั้นเชียร์พี่แกอยู่นะ!!!!!!!!!!!   :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 24-04-2014 10:15:49

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 24-04-2014 11:29:45

พี่เป็นแวมไพร์เรอะ แลดูจะชอบเลือดมากกว่าน้ำองุ่นซะแล้ว :mew5:
ดราม่าแค่ไหนเราก็ไม่หวั่นจัดมาๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 24-04-2014 12:07:03

อุต๊ะ  ไหงงั้นอ่ะ กำลังหวทนๆแล้วก็มาม่าต่อเลย เงิบเบยยย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 24-04-2014 12:21:31

มาม่ายังไงก็ด้ายย
แต่ขอให้สรุปหยกจากไปด้วยดี ภูมิกลับมาหาพี่ก็พ้อออ~
 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 24-04-2014 12:48:09

อยากให้ใครสักคนมาจีบพี่ยศ และดูแลพี่ยศแทนภูมิจัง
ไหนๆคนแต่งก็บอกว่าหยกเป็นนายเอกอยู่แล้วนี่
เราอยากเห็นภูมิกระวนกระวายเพราะเห็นพี่ยศอยู่กับคนอื่นจัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 24-04-2014 15:25:13

แงๆ สงสารเกียรติยศ ที่จริงคนที่ผิดคือหยกต่างหาก ร้ายเงียบนะ  :z6:

เกียรติยศเอาชามมาม่าขยี้ใส่หัวทั้งน้องชายและหยกเลยนะ เอาให้ร้องให้ก็ไม่ได้ หยุดร้องก็ไม่ได้เลย

เกียรติยศซะอย่างมาม่าแค่นี้จิ้บๆใช่มั้ยคะคนเขียน เกียรติยศนี่เป็นราชินีนะคะไม่ใช่นังซินจะได้โดนกระทำ

ฮึ่ย! ทึ้งผ้าเช็ดหน้า หงุดหงิดนังหยกซะจริง :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 24-04-2014 15:51:42

โอ๊เย~~~~ ขอมาม่าอีกหม้อใหญ่ๆ



ป.ล.หยกเป็นนายเอกจริงๆเหรอคะ เราแอบหมั่นนางเบาๆ เชียร์ขุ่นพี่สุดฤทธิ์  :3123:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 24-04-2014 15:53:31

ยศศศศ :o12:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 24-04-2014 16:03:16

 :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 24-04-2014 16:08:48

 :sad4: สงสารยศจังค่ะ เพิ่งจะมีความสุขได้ไม่นาน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 24-04-2014 16:53:39

 :เฮ้อ: จะว่าเข้าข้างคุณเกียรติยศก็ได้ สงสารจริงๆ คือ พอหิวเเล้วมันก็ควบคุมไดยากใช่มั้ยล่ะ... เเต่ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเป็น

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะหยกเป็นตัวกระตุ้นอะไรรึเปล่า... อย่างการทำให้คุณเกียรติยศรู้สึกไม่ดี ยิ่งพยายามอ่านใจหรือพยายาม

ควบคุมอะไรก็ยิ่งเหนื่อยยิ่งกระหายแบบนั้นหรือเปล่า ภาคภูมิเห็นและตัดสินใจเด็ดขาดดีนะทิ้งคุณเกียรติยศไปทั้งอย่างนั้น...

เพราะเชื่อเเค่ว่าคุณเกียรติยศเป็นปีศาจ ไม่รู้สิรู้สึกว่าหยกดูร้ายๆกว่าที่คิดไว้ซะอีก ขนาดตอนเเรกไม่มีเกีนรติยศบรรยายความ

รู้สึกตอนฟังหยกพูดนะ ยังรู้สึกได้เลยว่าทำไมถึงพูดอะไรร้ายๆแบบนั้น ฟังเเล้วรู้สึกไม่พอใจนะ กระตุ้นให้คนฟังรู้สึกแย่หรือไม่

ก็โกรธ เป็นเราคงกระโดดเตะก้านคอไปนานเเล้ว เเล้วคุณเกียรติยศจะทำยังไงต่อไป ภาคภูมิไม่ฟังเกียรติยศเเล้วเเถมทิ้งกัน

งไปแบบนี้ คุณเกียรติยศก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองเป็นเเบบนั้นยังต้องมาเจอสภาวะโดดเดี่ยวอีก ครั้งนึงที่รู้สึกว่า ภาคภูมิ

อยู่ได้โดยไม่ต้องมีตัวเอง คุณเกียรติยศก็เหมือนจะไร้เรี่ยวเเรงพาลจะรู้สึกเหมือนจะหายไป แล้วคราวนี้ล่ะทั้งถูกทิ้ง ถูกต่อว่า

ถูกมองในเเง่ร้าย แล้วก็ถูกพูดว่าเกลียดด้วย... จะทนได้เหรอ :ling1: ไม่รู้เเหละเกลียดภาคภูมิ แต่เกลียดหยกที่สุด :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 24-04-2014 17:09:07

 :sad4: สรุปขุ่นพี่ต้องกินเลือดเหรอ น่ากลัวอ่ะ
แต่ก็น่าสงสารที่อยู่แบบคนปกติไม่ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ~intro~
เริ่มหัวข้อโดย: akira334 ที่ 24-04-2014 18:43:23

อ้างจาก: mutyamania ที่ 03-04-2014 01:19:55  

นายเอก = หยก

เปลี่ยนนางเอกเถอะ เอาคุณพี่ชายเป็นนางเอกแทน พลีสสส  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-04-2014 19:08:21

ใจเราไม่เคยยอมรับหยกเลย
ขอโทษนะหยกทั้งตอนนี้และในอนาคตล่วงหน้า
 :m19:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 24-04-2014 19:44:39

เฮ้ย~~~!!!
งานนี้ มันงานยากแระเนี่ย
แต่ภาคภูมิไปได้ไม่ไกลหรอก รักพี่ขนาดนี้ หึหึ -,.-

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 24-04-2014 19:59:14

ดราม่าจนได้
ยังไงเราก็อยากให้ภูมิคู่กับคุณพี่มากกว่านะ
ไม่ค่อยชอบหยกอ่ะ
ไม่รู้ทำไม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ibeaver_error ที่ 24-04-2014 20:12:32

แต่แอบสงสารหยกนะ ถ้านายเอก = หยก
ให้ยศ=พระเอก ไปเลยค่ะ ปล่อยอิภมูิไป ฮ่าๆ  :hao7: ปล. อยากให้หยกเป็นนายเอกนะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 24-04-2014 20:22:11

บอกแล้วว่าจะไปซื้อลาบเลือดที่ตลาดให้ ก็ไม่เอา เห็นมั้ย เป็นเรื่องเลย   :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 24-04-2014 21:48:04

เออว่ะ อ่านไปอ่านมาตอนแรกก็ไม่เป็นอะไร แต่พอหลอนเท่านั้นแหละ ก็หลอนเลย!  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 24-04-2014 22:11:47

แหมฟื้นมาได้ก็กวนโอ้ยกันเลยทีเดียว
ว่าแต่.....กลับไปอย่าเตะเหมียวโชว์จริงๆ นะเฟ้ยยย o12
คนรักแมวเยอะนะเฮ้ยยย...   :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 10 คนสองร่าง [24/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: siinxiim ที่ 24-04-2014 23:04:45

สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้สุดๆ เป็นแนวที่หายากด้วย อ่านแล้วลุ้นตลอด



ปล. คนเขียนขยันเขียน คนอ่านก็ขยันอ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-04-2014 00:47:43

ตอนที่ 11   คนสองบุคลิก




กลิ่นเลือด.....มันหอมหวานจริง ๆ นะ-------[เกียรติยศ คอมเม้นท์ถึงรสชาติของเลือด]




“จริง ๆนะครับพี่.....พอผมไปถึง  บ้านหลังนั้นน่ะไม่มีใครอยู่เลย  แล้วอยู่ ๆ ไอ้แมวบ้านั้นก็ลอยขึ้นมา....ผมเห็นกับตาเลยนะครับ......แถมมันยังพูดกับผมด้วย”
“เหลวไหล.....นี่มึงแอบดูดปุ๊นก่อนไปทำงานอีกแล้วล่ะสิ....ใช่มั้ย.....ไอ้ตอแหล”
“นี่ยังไม่หมดนะเพ่!!!!.....พอผมเตรียมจะเผ่น.....ถาดพิซซ่ามันก็ลอยขึ้นได้เองน่ะ!!!! แถมยังลอยข้ามรั้วไปต่อหน้าต่อตา  ไอ้แมวเปรตยังบอกขอบคุณกับผมเลย!!!!!....แม่งขนลุกเหี้ยๆ!!!!!!”
“ใครจะไปเชื่อฟะ.....ค่าพิซซ่าน่ะ.....ตัดจากเงินเดือนมึงละกัน  อย่าทำแบบนี้อีก  คราวหน้าไล่ออกนะเว้ยเฮ้ยยยยย”
“เพ่....เพ่....โธ่เพ่!!!!!!”

.
.
.
.
.

[เกียรติยศ]
 


“เอ้า...กินสิ....นี่ข้าสั่งซีฟู้ดส์มาเพื่อเอ็งเลยนะ....เพิ่มปลาแอนโชวี่ด้วยนะ....นี่ก็เพื่อเอ็ง.....เรื่องมากน่า.....เอางี้....ข้ายกหน้าให้เอ็งหมดเลย.....ข้ากินพิซซ่าเปล่า ๆ กับซอสก็ได้.....”


เฮ้อ.....อาหารมนุษย์


มันก็อร่อยเหมือนเดิม


แก้หิวได้เหมือนเดิม


แต่ทำไม....อยู่ ๆ ผมถึงได้เอาแต่นึกถึงกลิ่นคาวเลือด


ถึงแม้ว่าผมจะพบแหล่งพลังงานใหม่ของดวงจิต....และแหล่งพลังของบางอย่างที่แฝงอยู่ในร่างกายนี้  แต่การกินอาหารมนุษย์  เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังคงเป็นมนุษย์.....ไม่ใช่ปิศาจ





‘ปิศาจ.....ยังไงก็ยังเป็นปิศาจวันยังค่ำ’



ใครบางคนตะโกนใส่หน้าผม


ถ้าเลือกได้....ผมยอมแลกพลังพวกนั้น  เพื่อให้ตัวเองได้กลับไปเป็นมนุษย์ตามเดิม


แล้วถ้าได้เป็นมนุษย์  ผมจะทำทุกอย่าง....


เพื่อไม่ให้ต้องเสียน้องไป


แล้วถ้าย้อนเวลาได้....ผมจะไม่โกหกเขา


ไม่ทำให้น้องต้องทุกข์ใจ


ผมกลับมาก็เพื่อเขา....เพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไม่ใช่หรือไง?


“กินหมดเลยนะเอ็ง.....เก่งมาก.....สงสัยข้าต้องแต่งนิยายแนวสยองขวัญเรื่องยาวเสียแล้วล่ะ.....หาค่าอาหารให้เอ็งไง...เอาเป็นเรื่องศพหลังบ้านที่ฟื้นขึ้นมาจากหลุม  แล้วจับเมียเจ้าของบ้านข่มขืนแล้วมีลูกด้วยกัน....เข้าท่าม๊ะ....ข้าไม่ถนัดฉากอย่างว่าเสียด้วยสิ....เอ็งล่ะว่าไง....ไม่คิดจะมีเมียรึไง....หืม?”


ฟัด....ฟัด....ฟัด


ตอนนี้ก็แค่เลิกใช้พลังพร่ำเพื่อ  ถ้าใช้ชีวิตอย่างคนปกติ  ผมก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องดื่มเลือด


อีกอย่าง  ช่วงนี้ดวงจิตของผม....มันก็ไม่ค่อยกระหายที่จะมีชีวิตอยู่เหมือนอย่างแต่ก่อน  ถ้าเป็นตอนนั้น  ตอนที่ร่างนี้เป็นแค่ซากศพ  ผมคงจะค่อย ๆหายไปแล้ว


“ไอ้เหมียว...ที่ข้ายังอยู่นี่ก็เพราะเอ็งตัวเดียวเลยนะ....พูดเลย”


ผมรักมัน  แต่มันก็ไม่ใช่สาเหตุที่ผมกลับมาอยู่ดี
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]

“นี่.....ยังไม่หายดีเลย....ยังจะต้องไปจริง ๆน่ะเหรอ”
“อื่อ.....แม่เขาขอให้ไปน่ะ.....ถือว่าช่วยกัน”
“ใจดีจริงนะ”
“ไม่หรอก.....ก็เป็นเพื่อนสนิทกันนี่”
“มีอะไรก็โทรมานะ”



ชายหนุ่มส่งคนรักของเขาที่หน้าห้อง  ก่อนจะค่อย ๆปิดประตู  เมื่ออีกฝ่ายนั้นลับสายตาไป


อาทิตย์หนึ่งแล้ว....คน ๆนั้นจะอยู่ได้ไหม


ช่างสิ!!!.....ลืมไปแล้วหรือไงล่ะ  พี่ชายของเขาเป็นปิศาจ  ขนาดความตายยังทำอะไรคน ๆนั้นไม่ได้เลย


พี่เก่งแล้ว....ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง  ไม่จำเป็นต้องห่วงคนแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ


“เฮอะ.....หลงเห็นคนเลวแบบนั้นว่าน่ารักไปได้ยังไง.....สันดานไม่เคยเปลี่ยนเลยจริง ๆ ไอ้ชั่วเอ๊ย”


สบถกับตัวเอง  ก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนนิ่ม


“ป่านนี้จับแมวกินไปแล้วมั้ง....หรือไม่ก็ขุดซากศพของไอ้พวกนั้นขึ้นมากิน....โธ่เว้ยยยยย!!!”


อาทิตย์หนึ่งแล้วที่เขาหนีปัญหามาอยู่ที่นี่  ที่ห้องของหยก  ทั้ง ๆที่ไม่เคยทำตัวสมกับที่ถูกอีกฝ่ายรักเลยแม้แต่น้อย  ก็เลยอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้  เหมือนเขาจะนึกถึงหยก  ก็ต่อเมื่อตัวเขามีปัญหา


หยกรักเขา


แล้วเขาล่ะ


ไม่ได้รักหยกเลยอย่างนั้นหรือ


เขาเองน่ะ...


เกลียดพี่ชายมากเลยไม่ใช่หรือ?????


“แวะไปดู....แค่ดูให้แน่ใจแล้วกลับ.....”


แค่นั้นแหละ!!!


เขาบอกตัวเองแบบนั้น  ตั้งใจอย่างแน่วแน่  ว่าจะไม่ทำเกินกว่านั้น  เขาทำเพื่อไอ้คนเห็นแก่ตัวคนนั้นมามากพอแล้ว  นานเกินไปแล้วด้วยซ้ำ



เขาต้องวางมือจากเรื่องบ้า ๆนี้ให้ได้เสียที
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]


ผมใช้เวลาส่วนใหญ่....หมดไปกับการนอน  ขังตัวเองอยู่ในห้อง....ในบ้านหลังใหญ่ที่มีแค่แมวตัวเล็ก ๆ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียว


ส่วนผมมันปิศาจ


ตัวประหลาด


คนชั่วช้า


ผีนรก!!!


ผมนึกถึงคำพูดของหยก  ทั้ง ๆที่ผมเข้มแข็ง  แต่กลับรู้สึกอ่อนไหวง่ายเหลือเกิน  เมื่อเป็นเรื่องนั้น 


น้องคงเกลียดผม....เกลียดจนอยากให้ผมหายไป  ถึงได้กุเรื่องว่าตัวเองไม่มีพี่


เพราะน้องแตกต่างจากผม


น้องเป็นแค่มนุษย์  เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่ควรจะมีโอกาสใช้ชีวิตแบบคนปกติ.....


เป็นเพราะผมเอง....ผมกับความเห็นแก่ตัว


ผมใช้พลังนิดหน่อย....แค่นิดเดียว  เพื่อเปิดประตูให้ไอ้ตัวแสบเข้ามาในห้อง  มันกระโดดขึ้นมาบนตัวผม  เอาคางเกย  จ้องหน้าผมแล้วค่อย ๆหลับตาพริ้ม


มีแค่มันที่รักผม....ในหัวของมัน  นอกจากอาหารแล้วก็มีแต่ผม  ผิดกับน้อง  ที่ผมมองเห็นแต่ความว่างเปล่า  ยามที่อ่านใจ


ซึ่งผิดกับหยก....ที่ผมว่ามันแปลก  ถึงคำพูดจะดูเสียดแทง  แต่ในจิตใจของหมอนั่นกลับไม่ได้คิดร้าย  แต่ผมก็รู้สึกว่ามันแปลกอยู่ดี  ไม่มีทางที่คนเราจะดีขนาดนั้น  ทั้งที่แสดงออกว่ากำลังไม่พอใจผม  ในถ้อยคำและประโยคที่สับสน  ลอยไปลอยมานั้น  เหมือนมีบางอย่างที่เจ้าตัวเก็บมันเอาไว้ดิบดี  ซ่อนเอาไว้อย่างเป็นระบบ  ใส่พาสเวิร์ดเพื่อกันให้คนอื่นรับรู้


จริง ๆ แล้วหยกเป็นคนยังไงกันแน่


ทั้งที่ไม่ได้คิดเรื่องร้าย ๆ แต่ทำไมในหัวเขาถึงได้มีแต่ถ้อยคำกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด  คล้ายพายุหมุน  ที่มีบางอย่างอยู่ตรงใจกลาง


รู้แค่ว่าโกรธ....ผมรู้สึกโกรธอย่างไม่มีเหตุผล  เพียงเพราะสงสัยว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเพียงเท่านั้นหรอกหรือ  ถึงซอกคอขาว ๆนั่นจะน่าขย้ำ  แต่มันคือความกระหายแน่น่ะหรือ?


เพราะผมสงสัยว่าคน ๆนี้กำลังคิดร้าย  กลไกป้องกันตัวของผมเลยจัดการโดยอัตโนมัติ


เหมือนที่ผมฆ่าโจรในคืนนั้น  ไม่ใช่เพราะอยากฆ่า  แต่เพราะมันทำร้ายคนที่ผมรักต่างหาก


แกร๊ก


มีคนมา


มีคนไขกุญแจเข้ามา


ภาคภูมิ


นายกลับมาแล้ว


จะด้วยเหตุผลใดก็ช่างเถอะ


ผมดีใจจัง


"เขากลับมาแล้วนะเอ็ง....เจ้านายของเราทั้งสอง"
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“ก็อย่างที่เล่านั่นแหละมาร์ช  พี่ชายของภาคภูมิน่ะ....เขาสามารถใช้พลังจิตได้ด้วยนะ  แถมยังตายแล้วฟื้นอีก  สุดยอดเลยว่ามั้ย  ถ้าสมมติว่าใช้เซลล์ของเขามาทำให้นายฟื้นได้ก็คงดีสิเนอะ”


เด็กหนุ่มทำหน้าที่ของตนได้ดีเหมือนอย่างทุกครั้ง


ฝากมาร์ชด้วยนะลูก....
ฮะ......
ขอบใจหนูมากนะลูก.....มีแค่หนูนั่นแหละที่คอยมาเฝ้ามัน....เพื่อนคนอื่นก็พากันหายหน้าหายตาไปหมดแล้ว
พวกเขาคงมีเรื่องให้ทำน่ะฮะ....อีกอย่างผมกับมาร์ชเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ประถม



ประโยค....บทสนทนาเดิม ๆ ทุกครั้งที่เขากับแม่ของชายหนุ่มที่นอนนิ่งเป็นผักอยู่ในห้องพิเศษเจอหน้ากัน 


หลายเดือนแล้ว


แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นเสียที


หยกมักจะมาดูแล  พร้อมเรื่องเล่าต่าง ๆ ถ้าไม่ใช่เรื่องของเขา  ก็เป็นข่าวคราวที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้  คล้ายกับเป็นการรายงานความเคลื่อนไหวให้กับคนที่เวลาหยุดนิ่งได้รับรู้


บ่อยครั้งที่เขาร้องไห้


บ่อยครั้งที่เขาหัวเราะ


แต่คน ๆนี้ก็ยังนอนหลับตานิ่ง  ไม่รับรู้อะไรใดใดทั้งสิ้น


“มาร์ช.....ดาราคนที่นายชอบน่ะ....เขาแต่งงานไปแล้วนะ....แล้วก็พอล วอร์คเกอร์  พระเอกหนังที่นายชอบ  เขาก็ตายไปแล้ว  ความตายมันน่าเศร้า  แต่คนที่ยังอยู่นี่สิ  มันช่างทรมานเหลือเกิน”


เขาเช็ดตัวให้คนป่วย  ยกมือของอีกฝ่ายขึ้นมาจูบ  มาแนบที่แก้มของเขา  ราวกับต้องการถ่ายทอดความอบอุ่น  และเพื่อให้รับรู้ถึงความสวยงามของชีวิต


“เราเสียใจ....เสียใจที่นายต้องมีสภาพแบบนี้....แต่มันก็เพราะนายทำตัวเอง....นายชอบขับรถเร็ว  เราเคยเตือนนายแล้ว”


อยู่ ๆ หยกก็หัวเราะ  มือของเขาบีบมือของแน่นฝ่ายแน่น


“ถ้านายไม่คิดจะบอกเลิกเรา.....นายก็ไม่ต้องพบกับจุดจบแบบนี้.....ต้องมานอนนิ่งแบบนี้คงทรมานแย่สิ  ได้ยินทุกอย่างที่เราพูดใช่ไหม  ได้ยินใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้  โดยที่นายไม่มีโอกาสได้เห็น”


ตัวตนที่เก็บซ่อนไว้  อีกคนหนึ่งในร่างนี้ที่เกียรติยศยังไม่สามารถหาเจอ  กำลังกระโดดออกมาจากลิ้นชัก  ลิ้นชักที่เขาเป็นคนไข  และมีเพียงเขาที่มีลูกกุญแจ




“แค่ใส่ยาลงไปในไวน์นิดหน่อย.....ให้สมองนายเสียการควบคุม”

คิ้วกระตุก

“แค่ให้คนขับรถปาดหน้านาย....เพราะเรารู้ว่ายังไงคนอย่างนายคงไม่มีทางยอมให้ใครหยาม”

ใบหน้าเกร็งเขม็ง

“เราเจอคนใหม่ที่ดีกว่านายหลายเท่า  ถึงจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน  แต่เราก็รักกันมาก  นายรู้เอาไว้ซะ”

ริมฝีปากกระตุกขึ้นเพื่อยกยิ้ม....ยิ้มที่ดูวิกลจริต

“เราสงสารนายนะ.....เราขอโทษ....ฮึก....ฮึก”

น้ำตาไหลอาบแก้ม  สีหน้าฉายแววของการสำนึกผิด

“เกียรติยศ.....คุณมันเป็นตัวอะไรกันแน่....เป็นปิศาจก็ควรอยู่ในโลกของตัวเองสิ.....ทำไมต้องทำให้คนที่ผมรักต้องทุกข์ใจด้วย....คนที่ฆ่าคนได้หน้าตาเฉยอย่างคุณ  ไม่สมควรได้รับความรักและการอภัยจากพระเจ้า”


ลุกขึ้นยืน  ตาเหลือกขึ้นจ้องมองเพดานห้องอย่างแน่วแน่  คล้ายกำลังพูดอยู่กับใครสักคน  ใบหน้าของเขาดูมั่นใจทีเดียว  ว่ากำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง




“คุณต้องตกนรก”


To be con

..................................

ตอนพิเศษ  เรื่องเล่าจากหนุ่มคนส่งพิซซ่าผู้เห็นภาพหลอน


“เฮ้อ.....สุดท้ายแล้วก็ผิดนัดสินะ”


ผมชื่อเบสท์  เป็นหนุ่มมาดเซอร์  ที่ทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนส่งพิซซ่า


วันนี้เป็นวันหยุด  และผมได้นัดสาวในโซเชี่ยลไว้


หล่อนบอกว่าอยากมาเดินอควาเรียม


สาบานได้  ว่าผมเห็นหล่อนนะ  เห็นไกล ๆ เหมือนหล่อนกำลังหนี


ก็แบบ.....รูปโปรไฟล์ที่ผมใช้น่ะ  ผมเอามาจากเฟสบุ๊คนายแบบมาเลย์  คำพูดปรัชญาดูดี  ผมก็ก็อปเขามาน่ะฮะ


เรื่องของเรื่องคือผมกำลังฉี่  ยืนเยี่ยวอย่างปลดปล่อย  เอางี้....ปล่อยปล่อยความเศร้าว่างั้นเถอะ  ในห้องน้ำของอควาเรียมที่หรูสัด  สมราคาเข้า  ฉี่เสร็จก็เตรียมตัวจะกลับไปนอนเกาตูด  ผึ่งดาก  งีบเอาแรงไว้เล่นเกมส์ออนไลน์ตอนตีสาม  ผมเดินผ่านไอ้เพี้ยนคนหนึ่ง  ที่ยืนนิ่งส่องกระจก  อากาศร้อนชิบหาย  แต่เสือกแต่งตัวมิดชิดอย่างกับจะมีหิมะตก  ใส่หน้ากากอนามัย  แถมยังสวมแว่นตาดำอีก  มิน่าเล่า....ตัวถึงได้เหม็น  นี่ขนาดว่าผมมีกลิ่นตัวแบบเพื่อนยกย่องแล้วนา  ยังต้องยอมแพ้อ่ะคิดดูดิ

พอฉี่เสร็จ  กำลังง่วนกับการใส่เข็มขัด  ตอนจะเดินออกไม่ทันระวัง  เซไปชนมันเข้าให้อย่างจัง


ตุ่บ


สาบานได้ว่าผมเผ่นอย่างไม่คิดชีวิต


หัวของมันน่ะสิ


อยู่ ๆ ก็หลุดลงไปกลิ้งโคโร่อยู่บนพื้น


พี่ป๋องเชื่อผมไหมครับ.....ผมเห็นผีจริง ๆนะพี่......ผมไม่ได้บ้านะเฮ้ย!!!!
.
.
.
.
.
.
To be con

ตอนนี้ยังไม่ดราม่า  ตอนหน้าสิเอาจริงแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 25-04-2014 01:15:22

ที่แท้หยกไม่ปกติสินะ  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 25-04-2014 01:27:47

ตอนหน้าอย่าน้าาาาา พลีสสสส :ling3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 25-04-2014 01:32:39

หยกร้ายเหรอนี่ แต่ว่านะ คนน้องจะเชื่อใครล่ะ เชื่อหยกหรือเชื่อคนพี่ :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 25-04-2014 01:47:50

นางดูไม่ปกตินะ หยกหน่ะ ว่าแต่เรื่องนี้มีคนปกติด้วยฤา  :laugh:
ที่ว่าหยกมีความคิดที่สับสนคือนางวิกลจริตป่ะหรือยังไง
แต่ยอมรับว่าช็อคนิดๆที่เห็นด้านมืดของนาง
รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 25-04-2014 01:57:37

 :serius2: สาบานว่าหยกเป็นนายเอก... ไม่จริ๊งงงงงงงงง! แบบมันเลวร้ายไปนะ รักเหรอ... กล้าพูดมากที่ทำนี่

เพราะรักเหรอ เราว่าเธอโรคจิตนะ ถ้ารักภาคภูมิมากขนาดนั้นแล้วอีกคนที่นอนเป็นผักอยู่ล่ะ ไม่รักเเล้วเหรอขนาด

ยอมทำให้เขามีสภาพเเบบนั้น...  :hao7: โอ้!!! แหวกว่ายในสายธารอันวกวน... สงสารคุณเกียรติยศมากมาย

มหาศาล :sad4: ประเด็นอยู่ที่ตัวภาคภูมิสินะว่าจะเชื่อคนที่อยู่กับตัวเองมาทั้งชีวิตเเม้เเต่ยามตายบ้างหรือเปล่า...

คุณเกียรติยศอ่อนเเอลงอีกเเล้ว น่าสงสารที่สุด น่ารักที่สุด... ถ้าภาคภูมิไม่เอาเราขอคุณเกียรติยศมาเลี้ยงดูเอง :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: helwa ที่ 25-04-2014 02:14:01

ณ จุดนี้ เดี๊ยนขอพูดสามคำค่ะ ...

เกลียด อี หยก  :katai4: ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-04-2014 02:20:54

 :mew5: อ้าว กรรม สรุปหยกร้าย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 25-04-2014 07:40:56

หยกไม่ไหวเลยค่ะ ตัวเองวางแผนฆ่าแฟนเก่าแท้ๆยังมาว่าพี่ยศเป็นฆาตกรอีก
เค้าทำด้วยสัญชาตญาณแกเข้าใจมั้ยยย
ไม่ได้จงใจทำเหมือนแก๊!

ไม่เอาหยกเป็นนายเอกนะค้าาา พี่ยศเถอะน้าา :hao5:

ลุ้นๆๆ ภูมิจะกลับมาหาพี่ยศแล้ว ขอหวานๆนะคะ><
ปล.เรื่องนี้เดาอะไรไม่ได้เลยจริงๆ :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 25-04-2014 07:48:23

ว้ายยยย ลุ้นสุดตัว!!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 25-04-2014 07:58:08

หยกจะทำอะไรคุณพี่ ห๊ะ!!
 :angry2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 25-04-2014 08:02:00

ไปๆมาๆหยกโรคจิตกว่าพี่ยศซะอีก

สู้ๆนะพี่ยศ :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 25-04-2014 09:45:09

กริ๊ด!  :fire: เกลียดไอ้พวกร้ายเงียบสุดๆ ถ้าจะร้ายก็เปิดเผยไปเลยดิเอาให้ทุกคนได้รับรู้กันแบบคุณพี่ยศอ่ะ ร้ายแบบน่ารัก
ขอเปลี่ยนตัวนายเอกเถอะได้ เอาภูมิมาเป็นก็ได้ :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-04-2014 10:01:53

อ่าวว หยก มาบอกคนอื่นโหดร้ายไม่เหมือนมนุษย์ แล้วทีตัวเองละ

ทำตัวเหมือเป็นคนดีแต่ของในเน่าเฟะ เหอะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 25-04-2014 10:29:30

เกียรติยศจ๋า แฉเรื่องหยกเลยจ้า นายภาคภูมิจะได้หายโง่ซะที โชว์โง่มาเยอะละ คนอ่านหมั่นไส้ :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 25-04-2014 12:55:27

ว่าแล้วมันต้องไม่ธรรมดา เกลียดมัน ด่ามันเยอะๆ ฮ่าๆ มีตัวร้ายนิสัยเหมือนตัวจริงที่ผมเจอ ด่าแก้แค้นสะดวก  o18

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: KaeM_PonG ที่ 25-04-2014 13:02:24

หยกน่ากลัวกว่าพี่ยศสะอีกกกก

 :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 25-04-2014 13:03:39

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 25-04-2014 13:48:45

ตอนก่อนหน้านี้กับตอนนี้ก็ดราม่าแล้วนะ จะมาดราม่าอีกแล้วเหรอ T-T
อ่านชื่อตอนก็รู้เลยว่าต้องเป็นหยกชัวไม่ใช่ใครอื่น ทีนี้เลยเบนเข็มให้ภาคภูมิปล่อยหยกทิ้งไป แล้วมาดูแลพี่

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 25-04-2014 14:06:54

เกลียดหยกขึ้นทุกที
สงสารคุณเกียรติยศ ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก :hao5:
//จะสงสารหรือฮาพ่อหนุ่มส่งพิซซ่าดี :laugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-04-2014 19:07:36

อ๋อ..หยกเป็นบ้านี่เอง



อ๊ายยยยยยยยย อิบ้า เดี๋ยวจะล้อให้อายเลย  :110011:  :z7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 25-04-2014 20:15:06

นั่นมันมาแล้ว  เตรียมตัวเครียด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 25-04-2014 20:21:34

ดราม่าเหรอ ขอบคุณที่บอกก่อนนะคะ
จะได้เตรียมทิชชู่เอาไว้รอเลย :ruready

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: toey-yyy ที่ 25-04-2014 20:26:37

ชอบเรื่องนี้มากค่ะตอบโจทย์สุดๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 25-04-2014 20:49:08

หยกเป็นไบ? เอ้อ ไม่ใช่ไบที่ได้ทั้งชายและหญิงนะ หมายถึง โรคไบโพลา น่ะ หุๆๆๆ   :hao3: :hao3: :hao3:

เพราะอย่างนี้สินะ เกียรติยศถึงได้อ่านใจไม่ออก เพราะอีกด้านหนึ่งก็ดีแสนดี ส่วนอีกด้านที่ถูกซ่อนเอาไว้ก็แลดูจิตๆ
โรคไบโพลาหรือคนสองบุคลิคนั้น เวลาที่แสดงอีกบุคลิคหนึ่งปกติเจ้าตัวจะทำไปโดยไม่รู้ตัว ไม่มีสติ ไม่สามารถควบคุมได้ (เท่าที่ทราบมานะคะ)
แต่ดูแนวแล้ว หยกเหมือนจะรู้ตัวและควบคุมได้ ป่ะนะ? หรือเขาจะไม่ได้เป็นไบโพลา แต่เป็นความโรคจิตส่วนบุคคลกัน โอ้วม่ายยยยย  :hao7: เราชอบหยกตอนดีๆ นะ น่าร๊ากกกก กุ๊งกิ๊งๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-04-2014 20:56:19

ขอบคุณคุณ Zalzah_iP สำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 25-04-2014 23:43:36

หยก = เพี้ยน
เจ้านายของเรา  = ใครอ่ะ ภาคภูมิเหรอ
หักมุมตลอด จะไม่ติดได้ไงล่ะเรื่องนี้ :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 26-04-2014 16:35:26

ปริศนาอย่างเยอะ รอตอนต่อไป :katai5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 26-04-2014 17:05:10

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: knightprince ที่ 26-04-2014 22:02:58

โอววว เป็นเรื่องที่สุดยอดมาก ยอมรับว่าตอนแรกเข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลย
อ่านไปอ่านมาติดอะ ยศน่ารักอะ ภูมิก็ซึน อยากรู้ว่าภูมิมีพลังอะไรบ้างรึเปล่าอะ
หยกตอนแรกก็นึกว่าจะดี ไหงกลายเป็นงี้ไปได้ละเนี่ย รอตอนต่อไปค่าาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 11 คนสองบุคลิก [25/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 27-04-2014 14:35:43

หยกเป็นบ้าหรอเนี่ย :a5:
เชียร์พี่ยศอยู่ดี สงสารอ่ะะะะะ มันเป็นกลไกอัตโนมัติป้ะะ
เเบบใครคิดร้ายกะภูมิก็จะเกิดอาการเงี้ยย
โกรธภูมิอ้ะ บอกเลยย

ตื่นเต้นๆๆ อยากรู้จะเป็นยังไงต่อไปจัง  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 27-04-2014 18:46:44

ย่อยยับบบบบบ ใครกันที่ย่อยยับ อยากรู้อยากเห็น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 27-04-2014 19:01:58

ไหนๆ ตอนที่ 12

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 27-04-2014 19:02:54

มารอตอน12 ด้วยคนเจ้าค่ะะ ><

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-04-2014 19:13:58

ตอนที่ 12  ย่อยยับ





“ภูมิ”
“พี่....”
“คิดถึงจัง”



ปิศาจ....ยังคงเป็นปิศาจวันยังค่ำ



ไม่ว่ายังไง.....ก็ไม่สามารถมองคน ๆนี้ในแง่ดีได้เลย



[บรรยาย]



กี่วันแล้วที่ถูกทิ้งเอาไว้ให้อยู่กับสัตว์เลี้ยง  ทั้ง ๆที่ตั้งแต่เกิดมาจนโต  จนกระทั่งข้ามผ่านความตายไปแล้วครั้งหนึ่ง  แต่เกียรติยศก็ไม่เคยถูกน้องชายทอดทิ้งกันนานแบบนี้มาก่อน


ใจหาย


เหงา



รู้สึกอ่อนแรงเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่


แต่พอรู้ว่าน้องกลับมาหา  เขาก็เหมือนกับหมา  ที่ดีใจเวลาที่เจ้าของกลับมาบ้าน


เขายิ้ม....


และน้องชายของเขาก็ยิ้ม....


แต่เป็นยิ้มคนละความหมาย


ขณะที่อีกคนหนึ่งดีใจจะเป็นจะตาย


แต่อีกฝ่ายกลับรู้สึกยิ่งเกลียดชัง



พี่ชาย......ทำไมยังยิ้มได้อยู่อีก



ทั้งที่ตัวเองทำแต่เรื่องเลวร้าย...


ฆ่าคนตายมาไม่รู้กี่ศพต่อกี่ศพ....


แต่ทำไมถึงยังยิ้มได้อยู่อีก!!!



ผลั่ก



ภาคภูมิผลักเจ้าปิศาจร้ายในร่างของเด็กหนุ่มที่ดูไร้พิษสงจนลงไปกองกลับพื้น  ถึงจะเคยตายมาแล้วหนหนึ่ง  แต่พอกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง  ก็ยังรู้สึกเจ็บได้เหมือนเดิม



ทั้งร่างกาย....



ทั้งจิตใจ....



เจ็บจัง   



“ภูมิ.......อูยยย”


ภาคภูมิหยิบมีดพกออกจากกระเป๋ากางเกง....เขาอยากให้คน ๆนี้ได้เจ็บปวดเสียบ้าง  คนที่ทำร้ายคนอื่นมาตลอด  ไม่สนว่าใครจะต้องเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเองอย่างเกียรติยศ  สมควรได้รับบทเรียน  ถึงแม้ว่าความตั้งใจจริง ๆที่เขาตัดสินใจมาในวันนี้  จะไม่ใช่เรื่องนี้ก็ตาม



รอยยิ้มของพี่มันน่าหงุดหงิด



“นายจะแทงพี่เหรอ....หึหึหึ.....คิดว่าจะฆ่าพี่ได้เหรอภูมิ  ถ้านายทำแบบนั้น....แฟนของนาย  พี่จะกินจนเหลือแต่กระดูก  พี่จะทำให้นายยิ่งกว่าทรมานทั้งเป็น”



ภาคภูมิกรีดมีดลงไปเป็นทางยาว....



.....ที่แขนของเขา!!!  เจ้าปิศาจร้ายมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ  เลือดสด ๆไหลอาบแขน  หยดลงบนพื้นกระเบื้่องสีเปลือกไข่


“ภูมิ......หยุดนะ.....หยุดนะเว้ย......ทำแบบนี้ทำไมวะ!!!”  มันร้องห้าม  พยายามจะแย่งมีดไปจากมือเขา  ทำให้มันโดนบาดไปด้วย  ภาคภูมิตกใจนิดหน่อยที่เห็นมันแสดงความเจ็บปวด  แต่เพียงชั่วประเดี๋ยวรอยแผลที่มือของมันก็ค่อย ๆหายสนิท  โดยที่มันเองก็เพิ่งจะรู้เรื่องนี้  เดาดูจากสีหน้าที่ตกใจและยังสับสนของมัน


“ทีนี้เห็นรึยัง  ว่าผมไม่เหมือนกับพี่  พี่มันไม่ใช่คนอีกแล้ว  ฆ่าก็ไม่ตาย  อยู่ไปก็สร้างแต่ความเดือดร้อน”
“.......”
“กินสิ.....ผมกรีดแขนตัวเองก็เพื่อเอาเลือดให้พี่กินไง  กินเลือดของผมซะ  แล้วก็อย่าไปทำร้ายใครอีก”


เขาผลักมันจนล้มไปอีกครั้ง  ยื่นแขนที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือดเข้าหามัน  มันส่ายหน้าหนี  เขาจึงตะปบคอของมันเอาไว้  แล้วละเลงเลือดใส่มันอย่างบ้าคลั่ง


“กินสิ.....ผมบอกให้กินไง.....”
“ไม่.....ไม่กิน.....พี่จะกินเลือดของแฟนนาย....เลือดนายรสชาติห่วยแตก”


ยิ่งเจ้าปิศาจแสดงความชั่วร้ายออกมามากเท่าไหร่  เขาก็ยิ่งโมโหมากขึ้น  เขาฉีกทึ้งเสื้อผ้าของมันจนขาด  แล้วก้มลงทำบางอย่างที่ทั้งเขาและมันต่างก็ไม่คาดคิด  เขาจูบมัน  บดขยี้จูบลงไปอย่างรุนแรง  รสชาติเลือดของตัวเอง  มันก็ไม่เลวนักสำหรับเขา


“ถ้าฆ่าพี่ไม่ได้  ผมจะทำให้พี่เจ็บปวด.....เจ็บปวดที่ใจบ้างก็ยังดี......”
“ไอ้เด็กบ้า...พี่จะฆ่านาย!!!”
“เอาสิ.....แล้วทีนี้พี่ก็จะไม่เหลือใครอีก”


ร่างกายขาว ๆที่เปรอะไปด้วยเลือด  ส่งกลิ่นหอมหวานชวนให้ลิ้มลองอย่างน่าประหลาด  มันนอนนิ่งปล่อยให้เขาจัดการกับร่างกายของมันอย่างไร้ความปราณี  จากที่ทำลงไปด้วยความโกรธ  ตอนนี้เขาไม่อาจหยุดยั้งความต้องการของตัวเองได้เลย  เขาจับขาของมันแยกออก  แล้วสอดใส่อาวุธของเขาลงไปจนสุดในครั้งเดียว


ร่างกายของพี่...


ยิ่งสูดดมก็ยิ่งหอม...


กลิ่นคราวเลือดของเขาบนตัวพี่....กระตุ้นความต้องการของเขาจนลืมความผิดชอบชั่วดีไปจนสิ้น


ใบหน้าของปิศาจที่กำลังเจ็บปวด  ดวงตาที่เอ่อท้นไปด้วยน้ำตา  ยิ่งทำให้เขารู้สึก.....






รู้สึกสาแก่ใจ
.
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]




ผมมีความสัมพันธ์กับพี่ชายของตัวเอง.....


ความตั้งใจที่กลับมาในวันนี้  ไม่ใช่เพราะความห่วงหา  แต่เป็นเพราะอยากมาดูให้แน่ใจ....


และผมก็แน่ใจว่ามันสบายดี  รอยยิ้มของมันทำเอาผมเกลียดจับใจ  ส่วนมีดที่พกผิดตัวมา  อันที่จริงผมเอามาเผื่อไว้  เผื่อมาเจอมันใจสภาพแห้งเหมือนผีตายซาก.....ผมก็อาจจะต้องปลุกมันให้ฟื้นขึ้นมาด้วยเลือดของผมอยู่ดี  ไม่ก็....ฆ่ามันเสีย....ไม่รู้สิ  ทำไมผมถึงจะฆ่ามันไม่ได้ล่ะ  มีเหตุผลอื่นใดที่สมควรกว่านี้ไหมล่ะ 



แต่มันก็ดูปกติดี  ไม่ได้ร่างฝ่อหรือว่ากลายพันธุ์จนน่าเกลียดแต่อย่างใด  แถมรอยแผลที่โดนมีดบาดจนเหวอะกลับหายสนิทในเวลาอันรวดเร็ว  ถ้าไม่ใช่ปิศาจ  มันก็คือผลการทดลองที่ผิดพลาด....


ผมยืนขึ้น  แล้วดูสิ่งที่ตัวเองเพิ่งทำลงไป  ดวงตาของมันในตอนนี้ว่างเปล่า  ร่างกายขาว ๆเลอะเลือดผมเต็มไปหมด  ผมเอาเศษเสื้อของมันมาพันแขนของตัวเองเอาไว้  เริ่มจะเจ็บที่แผลขึ้นมาบ้างแล้ว  และเลือดก็ยังไม่หยุดไหล


ช่างคล้ายกันเหลือเกิน



ใบหน้าของมัน....พอพิจารณาดูดี ๆ แล้ว  ไม่แตกต่างจากตัวผมเองในวัยเด็ก...เมื่อตอนอายุสักสิบสองขวบสักเท่าไหร่นัก  อย่างที่บอก.....เรามันแฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน  มันเป็นอมตะ  แต่ดูผมในตอนนี้สิ  พอตั้งสติได้ในที่สุด  ก็รู้สึกเจ็บแผลขึ้นมาเสียอย่างนั้น  แต่นั่นกลับทำให้ผมดีใจ  ที่อย่างน้อยตัวเองก็ไม่ได้เป็นอย่างมัน


ในวันนี้ผมมาเพื่อคุยกับมัน  และหาข้อตกลง  เพื่อให้เกิดผลดีกับทุกฝ่าย  แต่กลับฟิวส์ขาดเมื่อถูกมันยั่วโมโห


จากที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะยอมช่วยมันเป็นครั้งสุดท้าย  ผมคิดว่าถ้ามันสามารถสะกดจิตคนได้  แค่สะกดจิตใครสักคน  แล้วใช้สลิงค์ดูดเลือดคน ๆนั้นออกมาสักนิดหนึ่ง  แค่ขอแบ่งเลือดมาต่อชีวิตให้มันเท่านั้น  หรืออาจจะไปหาเอาตามซุ้มบริจาคเลือด  ห่าเอ๊ย.....ผมคิดวิธีระยำแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไงกัน  ทั้งที่มันเองก็แสนจะฉลาดเป็นกรด  สามารถเอาตัวรอดได้เองโดยที่ไม่ต้องพึ่งพาผมเลยด้วยซ้ำ  และถ้าวันนี้ผมไม่มา....ผมก็คงไม่ต้อง....ช่างเถอะ  ก็ทำลงไปแล้ว  แล้วก็รู้สึกดีมากด้วย 


ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าคนอย่างพี่จะรู้สึกอะไรบ้างไหม  แต่ใบหน้าของมันตอนที่เห็นผมกรีดแขนตัวเอง  กับตอนที่ผมขืนใจมัน  มันทำให้ผมรู้สึกสะใจ


ผมทำให้มันเจ็บจนได้  ทำได้เสียที



ผมไม่อยากคิดว่าคนอย่างมันจะมารักใคร่อะไรผม  แต่หลายครั้งที่ผมเองก็รู้สึก....ว่าตัวมันคงจะรู้สึกผิดบ้างเหมือนกัน......



ต่อให้เป็นปิศาจ  แต่ก็ยังมีจุดอ่อน  ยังมีบางอย่างในตัวมันที่ยังเป็นมนุษย์....สามัญสำนึกยังคงพอมีเหลืออยู่  แม้จะน้อยนิด



“จะนอนอยู่อย่างนั้นก็ตามใจนะ”
“................”
“ผมกลับล่ะ.....ถ้ารู้สึกอยากดื่มเลือด....พี่ก็โทรหาผมละกันนะคุณเกียรติยศ  หรือจะไปฆ่าใครที่ไหนก็เรื่องของคุณ.....”
“นายเป็นห่วงพี่ใช่มั้ยล่ะ  ถึงได้กลับมา  มีดนั่น.....ไม่ได้เอามาเพื่อป้องกันตัว  แต่เพราะตั้งใจจะให้พี่กินเลือดของนาย  นายก็รู้ว่าไม่มีอะไรฆ่าพี่ได้.....”


บ้าเอ้ยยย  จะยั่วกันไปถึงไหนกันวะ


“ก็จริง....แต่ผมทรมานพี่ได้   ผมจะทิ้งให้พี่อยู่อย่างโดดเดี่ยว  ถ้าถึงวันที่โลกล่มสลาย  ก็จะเหลือแค่พี่นั่งอยู่บนกองซากปรกหักพัง  ถึงตอนนั้นความอมตะจะมีประโยชน์อะไร”
“ไร้สาระ.....พี่มีไมเคิล.....พี่หาอาหารกินเองได้.....ออกไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ  ความโดดเดี่ยวมันก็แค่คำพูดของพวกขี้แพ้  พี่ไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ....ต่อให้ขาดนาย  พี่ก็อยู่ได้  ที่พี่ฟื้นมาก็เป็นเพราะความสามารถของพี่  นายมันเป็นตัวถ่วงที่คอยขัดชวางพี่ไปซะทุกเรื่อง!!!!”
“ถ้าไม่รู้สึก....งั้นร้องไห้ทำไม  ตอนที่ผมบอกว่าเกลียด”


มันลุกขึ้น  ยืนมือออกมาข้างหน้า  แล้วทำท่าบีบขย้ำอากาศ  ทันใดนั้นผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกพลังลึกลับที่มองไม่เห็น  กำลังบีบรัดลำคอผมอยู่  มันจ้องมองผมอย่างเคียดแค้น


“หึ.......เอาสิ......ใช้พลังของพี่......อึก.....ปลดปล่อยผมซะสิ”
“ไม่ใช่เรื่องยากเลยภูมิ.....พี่ก็ไม่รู้ว่าจะเก็บนายเอาไว้ทำไม  ในเมื่อนายมันไร้ประโยชน์”


ผมปล่อยให้มันทำร้ายผม  โดยไม่ปริปากร้องขอความเมตตา  ไม่ส่งเสียงร้องแสดงเจ็บปวดให้มันได้เห็น  สุดท้ายเป็นมันเองที่ตัดสินใจปล่อยผมเป็นอิสระ


“นายรักพี่บ้างมั้ย.....ภาคภูมิ”  มันถามผม  อยู่ ๆ มันก็ดูอ่อนแรงลง 
“ไม่...ไม่เคยรัก....นอกจากไม่รักแล้วยังเกลียดที่สุด”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงคอยช่วยเหลือกันมาตลอดล่ะ.....ทำไม”
“เพราะผมไม่ต้องการให้พี่ทำร้ายใครน่ะสิ....”
“แล้วทำไมตอนที่พี่กำลังจะหายไป  นายถึงได้ดูเจ็บปวดนักล่ะ....ตั้งสองครั้ง  นายเองก็ไม่อยากให้พี่ทิ้งนายไปเหมือนกันใช่ไหม”
“ไม่ใช่....ผมไม่ได้เจ็บปวด....แค่ผิดหวังที่พี่จะไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้กรรมต่างหาก  คิดดูสิ  ถ้าพี่ตาย  แล้วเรื่องที่พี่ทำเอาไว้ล่ะ....”
"แต่นายก็ยังดีใจ  ตอนที่พี่กลับมา  สักนิดเดียวในความรู้สึกนาย  พี่ยังมีความหมายบ้างใช่มั้ย?”
“ต้องดีใจสิ.....พี่คืนชีพกลับมาแล้ว  กลับมาในร่างกายของตัวเอง  พี่ก็ไม่ต้องทำร้ายใครอีก....ผมช่วยซ่อมแซมร่างกายให้พี่  ก็เพราะต้องการให้ดวงจิตของพี่มีที่อยู่  ทีนี้เข้าใจรึยังว่าช่วยไปทำไม  เพราะผมทำให้พี่ตายไม่ได้  พี่ก็ต้องอยู่โดยที่ไม่ก่อปัญหา  ทีนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม  ว่ามันน่าเบื่อแค่ไหน  ลองมาเป็นผมดูบ้างสิ  ต้องดูแลไอ้ปัญญาอ่อนที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง  แล้วตอนหลังก็ต้องมาดูแลซากศพที่ไม่ยอมตาย  ทีนี้รู้รึยังว่าตัวเองน่ะเป็นตัวปัญหา  ที่คอยสร้างแต่ความเดือดร้อน....”
“อืม.....เข้าใจแล้ว....ฮะฮะ....เคลียร์ทุกอย่างเลย  หมดคำถามครับพร้ม”  มันยิ้มแฉ่ง....ดูก็รู้ว่าฝืนยิ้ม
“ผมต้องไปแล้ว  พี่จัดการตัวเองก็แล้วกัน  ไม่ได้ปัญญาอ่อนแล้วนี่  อาบน้ำเองได้ใช่มั้ย”
“ภูมิ......”


ผมไม่อยากได้ยินเสียงพี่


ผมเกลียดตัวเองที่ทำเรื่องบ้า ๆลงไป


กลายเป็นผมเสียเองที่หาปัญหาใส่ตัวเอง  ร่างกายของมัน....ใบหน้าของมัน....ทุกอย่างที่เป็นมันค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามา  แล้วตามหลอกหลอนผม


ไอ้โง่....โง่...โง่....โง่  ทำไมถึงพูดอะไรแบบนั้น  ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดมันมากถึงขนาดนั้น



ไม่....ผมมาที่นี่เพื่อจบปัญหา  และผมไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร  ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเป็นห่วงคนอย่างมันเลยสักนิดเดียว



อย่าให้มันหลอกผมได้อีก  อย่าให้ความสงสารมัน....มารั้งตัวผมเองเอาไว้....



ผมต้องการที่จะเป็นอิสระจากมันเสียที


“ถ้าพี่ไม่อยู่.....นายดูและมันแทนพี่ได้มั้ย”
“อะไรอีกล่ะ!!!”
“ไมเคิลน่ะ.....ดูแลแทนทีนะ”
“พี่จะไปไหน.....พี่ไม่มีวันตาย.....อย่ามาทำเศร้าไปหน่อยเลย  ก็แค่ลูกไม้เดิม ๆ”
“พี่จะลองดู”
"ลองอะไร...พี่จะทำอะไรอีก"
"ก็ลองตายดู....ตายเพื่อนายยังไงล่ะ...."
“ตามใจก็แล้วกัน”



ผมออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้ว



และคิดว่าจะไม่กลับไปอีก



คนอย่างพี่ไม่มีทางทำร้ายตัวเองหรอก



และไม่มีวันตายด้วย!!!!



ถ้าพี่อยากตายจริง ๆ พี่จะต้องไม่กลับมาตั้งแต่แรกสิ
.
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]



แง๊ว



หลังจากน้องกลับไป  ผมพยายามที่จะตาย



แต่ทุกวิธีกลับไม่สำเร็จ  และเสียเวลาเปล่า



เอานะ....จะสาธยายให้ฟัง


ผมลองกระโดดลงมาจากชั้นสามของบ้าน  หน้าของผมกระแทกพื้น  แขนหัก  กระโหลกแตกมันสมองไหล  ลูกตากลิ้งโคโร่


เจ็บที่สุด


ผมนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นเป็นวัน  แล้วร่างกายของผมก็ค่อย ๆซ่อมแซมตัวเอง  รู้สึกได้แม้กระทั่งเลือดทุกหยดที่ไหลออกไป  ไหลย้อนกลับเข้ามา



ผมเหนื่อย.....แล้วก็นอนอยู่อย่างนั้นอีกเป็นวัน....รวมเป็นสองวัน



จริงสิ  ต้องให้อาหารแมวนี่นา



ต่อมาผมจึงลองอีกหลายวิธี  ทั้งใช้ขวานสับมือตัวเองจนขาด  ตั้งใจปล่อยให้เลือดไหลหมดตัวอย่างช้า ๆ แต่เพียงไม่ถึงสิบนาที  ทั้งเลือดและมือของตัวเอง  กลับวิ่งเข้ามาต่อและซ่อมแซมตัวของมันเองโดยอัตโนมัติจนหายเป็นปกติ  ไม่เหลือเลือดสักหยดบนพื้น....น่าทึ่งดีไหมล่ะ  ตกดึกนอนแช่ในอ่างอาบน้ำ  พยายามกลั้นหายใจ  อดทนทรมานจนกระทั่งถึงขีดสุด  ส่วนอื่นของร่างกายเสือกหายใจให้ผมแทน  ผมเห็นฟองอากาศผุดจากรูสะดือตัวเอง  นี่กูเป็นตัวอะไรไปแล้ว....



ตอนนี้ผมกำลังแขวนคอตัวเองกับรั้วกั้นบนชั้นสอง  ติดกับราวบันได



ทุกวิธีล้วนเจ็บหมด  แต่ดูเหมือนร่างกายของผมมันหาทางออกได้เสียทุกครั้ง  ไอ้แมวเปรตสะกิดเชือกที่ผูกคอผมอยู่  แล้วมันก็แทะจนขาด  ร่างของผมร่วงลงไปกระแทกกับโต๊ะกินข้าว  กระจกปักเต็มหน้าเลย....อูยยยยย



"แน่ใจนะว่าเอ็งช่วยข้า.....อ่อ.....ข้ารู้แล้ว  วันนี้เอ็งยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หว่า"
"แง๊ววววววว"
"เอ็งน่ะ  รีบหาบ้านใหม่ซะเถอะ  ถ้าข้าตาย  เอ็งก็ไปจากที่นี่ซะ  อย่าไปเป็นภาระให้น้องข้าเลย  แล้วอีกอย่าง  น้องข้าคงดูแลเอ็งไม่ดีเหมือนข้าหรอก  เผลอ ๆ มันอาจฆ่าเอ็ง.....ข้าเป็นห่วงเอ็งจริง ๆ นะไมเคิล"
"เมี๊ยวววว"
"มีแต่เอ็งที่ไม่ทอดทิ้งข้า.....แต่ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว.......เอ็งรู้มั้ยว่าตอนนี้อะไรเจ็บปวดที่สุด  สำหรับข้า.....การที่ต้องทนมีชีวิตทั้งที่ไม่อยากมี  มันแสนจะเจ็บปวด  ข้าจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร  ในเมื่อคนที่ข้ากลับมาหาเขา  เขาไม่ต้องการข้าเลย.....ถึงตอนนี้เอ็งยังคิดว่าความเป็นอมตะมันมีประโยชน์อีกไหม....ข้าไม่เคยต้องการ....ไม่เคย"



ทุกครั้งที่ทำร้ายตัวเอง  พลังของผมเริ่มอ่อนลง  และต้องการเลือด  ยิ่งฝืนตัวเองก็ยิ่งทรมาน  ทำไมถึงไม่หายไปสักทีล่ะ  คราวนี้ไม่เหมือนตอนที่ผมเป็นดวงจิตล่องลอย  ควบคุมซากศพที่เป็นร่างของตัวเอง  ในตอนนั้น  ผมเกือบจะหายไปจากโลกนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง  ทว่าตอนนี้มันกลับไม่ง่ายเหมือนอย่างตอนนั้นน่ะสิ


ถ้าฝืนทนต่อไป  ร่างกายผมอาจหาทางออก  ถึงตอนนั้นผมคงควบคุมอะไรไม่ได้  และคงไม่เป็นตัวเองอีกต่อไป


ผมฝันเห็นตัวเองอยู่ในทะเลเลือดหลายต่อหลายครั้ง  ฝันเห็นตัวเองฆ่าคนไปมากมายเหลือเกิน  เพียงเพื่อต้องการเลือดมาต่อพลังชีวิต  กัดกินเนื้อหนังเพื่อซ่อมแซมอวัยวะในร่างกายของตัวเอง


ไม่อยากให้ถึงตอนนั้น  อย่างแรกคือกลัวตัวเองจับแมวกิน  ผมไม่อยากทำ....ไม่อยากทำร้ายใครทั้งนั้น  แค่นี้ก็ถูกตราหน้าว่าเป็นปิศาจร้ายแล้ว


"ทำไมถึงไม่ยอมหายไปสักที  ไหน ๆพลังก็อ่อนลงจนแทบจะไม่มีแรงทำอะไรแล้ว"


ผมเหลือบมองไมเคิล....และมองไปยังชามของมันที่มีทูน่ากระป๋องเทอยุ่  มันกินอย่างน่าอร่อย....



จนกว่าจะหาวิธีตายได้....



ผมคงต้องหาอะไรประทังชีวิตไปก่อน



"ขอข้ากินอาหารของเอ็งสักกระป๋องนะไอ้ตัวแสบ"



ทูน่าในน้ำเกลือรสชาติห่วยแตกสุด ๆ ไปเลยว่ะ
.
.
.
.
.
.

to be con


ดราม่าตรงไหนวะ  5555+ ตั้งใจให้ตอนนี้พีคและเต็มไปด้วยอารมณ์เศร้า  แต่อ่านจบแล้วกลัวคนอ่านไม่เศร้าอ่ะ  มันตลก ๆไงไม่รู้

อีกไม่กี่ตอนจบแล้นน้า


เชียร์อัพพี่ยศหน่อยเร้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 27-04-2014 19:21:08

สงสารยศอ่ะ ... สงสารไมเคิลด้วยโดนแย่งทูน่า 555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 27-04-2014 19:29:05

ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 27-04-2014 19:30:58

 มันไม่เศร้าตรงแย่งอาหารไมเคิลเนี่ยละ 55555555 ไปตายคาอกน้องชายดิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 27-04-2014 19:40:06

น้ำตาไหลอีกแล้วววว ภูมิซาดิสต์ป้ะเนี่ย ชอบเห็นพี่เจ็บปวดดด
อ๊ากกกกก อยากให้ภูมิเจ็บเเบบที่พี่ยศเป็นบ้างจัง
เอาคืนเยอะๆๆๆเลย โมโหๆๆ

รักไมเคิลที่สุดเเล้ว 55555555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 27-04-2014 19:44:41

ถ้าจะขนาดนี้นะ
พอเขาจะตายก็ไม่ให้ตาย
พอเค้าอยู่ก็จะให้ตาย
ซึนเกิ้น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-04-2014 19:46:19

ว่าแล้ว~~~!!!
ว่าจะมีแค่หยกคนเดียวที่ปกติได้ยังไง =_=
ที่แท้ก้อโรคจิตนี่เอง หึหึ
ภาคภูมิกลับบ้านนะจร้าเทอ  ><

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lonesomeness ที่ 27-04-2014 19:47:19

คุณเกียรติยศเป็นนางเอกใช่มั้ย ใช่มั้ยใช่มั้ยยย ตอบบ 5555
เค้าลุ้น2คนนี้อยู่นะคะ!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 27-04-2014 19:54:21

 :a5: เรื่องนี้มันไม่มีคนปกติเลยรึ!!!!!
ภาคภูมินางก็ดูสับสนนะเหมือนหลอกตัวเองให้เกลียดพี่เลย
ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้รู้สึกไม่ผิดหวังที่ตามอ่านเรื่องนี้ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 27-04-2014 19:59:37

ภูมิใจร้ายมากนะ  :m31:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 27-04-2014 20:05:43

สงสารพี่ยศศศศศศศศ!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 27-04-2014 20:31:41

ภาคภูมิ เป็นคนแบบไหนกันนะ    :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 27-04-2014 20:43:52

เย้ยยย
หยก แอบบ้าชิมิเนี่ยยยยย
คุณพี่ปกป้องภูมิให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: toey-yyy ที่ 27-04-2014 20:50:47

สงสารทั้งสองคนทำไมไม่พูดกันดีๆฟ่ะ ลุ้นๆๆ  :fire: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 27-04-2014 20:57:21

เจ็บกว่าการจากลาคืออะไร? ขอให้น้องภูมิหน่อยค่ะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 27-04-2014 21:12:13

ใกล้จบแล้วเหรอ จริงดิ :katai1: ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
มันสนุกดีนะคะเรื่องนี้ ถึงช่วงแรกๆ มันจะดูเศร้าๆ
มาตอนนี้ก็ยังเจ็บปวด :hao5: แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังสนุกมากอยู่นะคะ
ตั้งรอตอนต่อไปค่ะ (ชื่อตอนย่อยยับ)หมายถึงอะไรที่ย่อยยับเหรอคะ
ตัวนายเอกหรือเปล่า ตอนแรกนึกว่านายเอกจะระเบิดบ้าน
อาละวาดฆ่าคนซะอีก แต่พออ่านจริงๆ  :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 27-04-2014 21:54:16

คุณพี่สู้ๆ ฮือ รักคุณพี่ มาอยู่กะเค้าแทนก้ได้นะ ;_;

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 27-04-2014 22:22:59

 :mew5: ยังไม่รู้สึกว่าใกล้จบเลยอ่ะ
เหมือนจะมีอีกซักสิบตอนอย่างต่ำ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 27-04-2014 23:06:18

อิภาคภูมิบ้าไปแล้ววววว  :katai1: ความซึนทำให้คนเป็นบ้า

เจออะไรมาเยอะ แต่ขุ่นพี่ก็ยังยิ้มได้ มันดีหรือไม่ดีกันแน่

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-04-2014 23:12:58

ทั้ง  SM  ทั้งสยดสยองเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-04-2014 00:46:41

แต่งไปแต่งมาจากศีรษะมาร กลายเป็น สปีชี่ส์ภาค 2 5555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 28-04-2014 00:46:53

เกียรติยศน่าส่งสาร แต่อาจจะเป็นคนที่ไม่เครียดกับชีวิตเลยทำให้ชีวิตที่น่าสงสารดูน่ารักแบบตลกร้าย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 28-04-2014 00:48:24

ง่ะ!ผิดคาดมากค่ะ
นึกว่ามาเจอกันแล้วภูมิจะใจอ่อนกลับมาหวานเหมือนเดิมซะอีกTT
สงสารพี่ยศมากเลยยย ภูมิทั้งซึนทั้งงี่เง้าสุดๆ!
ปากคอเราะร้ายอีกต่างหาก
พี่ยศต้องแก้แค้นให้ได้เลยน้าาา ต้องรีดน้ำตาจากไอคนปากแข็งมาให้ได้!

สู้ๆค่ะพี่เชลบี้ รอตอนต่อไปอยู่น้าา(เรื่องนี้ต้องขยายยย อย่าพึ่งรีบจบเลยนะคะ :monkeysad: )

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 28-04-2014 01:05:24

 :sad11:ยศของฉัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: KIMKUNG ที่ 28-04-2014 01:32:39

เน้อชอบอะเกียรติยศ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 28-04-2014 08:46:53

พี่จะหายไปจริงๆ น่ะเหรอ แล้วเรื่องของหยกภูมิจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 28-04-2014 09:37:57

ออกแนวตลกร้าย สงสารยศจัง :sad4: :sad4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 28-04-2014 11:53:23

แย่งทูน่าแมวอะ
 

555

ดีกว่าจับแมวกินนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 29-04-2014 00:13:52

สงสารคุณพี่ต้องมาแย่งแมวกิน
ว่าจะเศร้าสักหน่อย 555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-04-2014 01:28:43

พล็อตไม่ตัน  แต่ตันตรงการถ่ายทอด  แต่งไม่ออก....ขอผลัดไปก่อน


ดันพี่ยศ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 12 ย่อยยับ [27/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 29-04-2014 09:07:13

สนุกอ่ะ  o13 o13 o13


ทีแรกกำลังน้ำตาคลอกับพี่ยศละ มาสะดุดตรงรสชาติทูน่านี่แหละ   :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-04-2014 18:31:11

ตอนที่ 13  กลับบ้าน....


[บรรยาย]

เกียรติยศในตอนนี้  ไม่ต่างจากแบคทีเรียที่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ 


เขากิน


นอน


เล่นกับแมว....อันที่จริงแล้ว  แมวต่างหากที่เล่นกับเขา  เกียรติยศทำเพียงแค่ยื่นมือออกไปเกาคางของมันเบา ๆ


คิดถึงภูมิ...


ป่านนี้แล้วเด็กคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่


เขาหลับตาลง  และมองเห็นภาพตัวเองเมื่อหลายล้านปีก่อน  ก่อนที่โลกใบนี้จะกำเนิดขึ้น  เขาเป็นเพียงละอองในชั้นบรรยากาศ (ตั้งแต่ฟื้นจากความตายครั้งที่สองด้วยเลือด  เขาก็เห็นอะไรชัดเจนมากขึ้น  ไม่ใช่แค่ในความฝันอีกต่อไป)


ล่องลอยไปมา


มีเพียงแค่ดวงจิต....ที่เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ 


เคลื่อนไหวด้วยพลังงานที่ไร้ขีดจำกัด 


ก่อนจะมาอยู่ในร่างนี้  เขาต้องผ่านอะไรมาบ้างนะ  ตัวเขาต้องเป็นอะไรมาบ้าง  กี่ยุคสมัย  ที่เขากับพรรคพวกแฝงเร้นตัวอยู่บนโลกใบนี้  ร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ  จนสามารถจับต้องได้  ระบบความคิดที่พัฒนาขึ้นไปเรื่อย ๆ จากสัตว์เซลล์เดียวกลายเป็นสัตว์หลายเซลล์  จากที่เคยต้องสิงสู่ร่างกายของสิ่งมีชีวิตอื่น  จนกระทั่งสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง  แต่ตัวเขายังคงกระหายที่จะพัฒนาไปไกลกว่านี้  เขากับพวกพ้องบางส่วนเลือกที่จะสิงสู่ร่างของสิ่งมีชีวิตระดับสูง


นั่นก็คือมนุษย์


ผลัดเปลี่ยน...


หมุนเวียนไปเรื่อย ๆ

จนกระทั่งถึงวันที่มนุษย์นั้นฉลาดขึ้น

พวกพ้องของเขาส่วนใหญ่วิวัฒนาการด้วยตัวเอง  จนกลายเป็นสัตว์ยุคปัจจุบัน  แต่เกียรติยศกับพวกพ้องยังคงต้องการที่จะอยู่อย่างอมตะ


พวกมนุษย์ฉลาดขึ้น


และเริ่มต่อต้าน


พวกพ้องของเขาล้วนตายในกองไฟ  เหลือเพียงดวงจิตเปล่า ๆ ที่อ่อนแอ  ล่องลอยไปเรื่อย ๆ ในละอองอากาศอย่างไร้จุดหมาย  และค่อย ๆ แตกดับไปเอง


นั่นเองเป็นสาเหตุให้ร่างกายที่แท้จริงของเขา  ถูกฝังกลบอยู่ใต้พื้นน้ำแข็ง


เขากับใครอีกคนหนึ่ง


จนกระทั่งหลายหมื่นปีผ่านไป


คืนชีพกลับขึ้นมาอีกครั้ง  ในร่างกายของทารกฝาแฝด  ดวงจิตกับร่างกายนั้นแยกออกจากกัน  แต่ถูกเชื่อมโยงเข้าไว้ด้วยกัน  คล้ายเราเตอร์กับไวไฟ

ยังมีพวกพ้องของเขาเหลืออยู่อีกไหม

เขาเหงาจัง  รู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง  ถ้ามีคนที่เหมือนกับเขา...คนอื่น  ก็คงจะดี  ต่อให้เป็นแค่แมวตัวหนึ่ง


“ไมเคิล....จะใช่เอ็งมั้ย?”
“แง๊วววววววว”
“ข้าทรมานจัง”

น้องชายไม่ใช่พวกพ้องของเขา...พวกพ้องของเขาอีกหนึ่งชีวิตอ่อนแอเกินกว่าจะอยู่รอดบนโลกปัจจุบันนี้


..ติ๊ง..หน่อง...

ใครมากันนะ

เหนื่อยจัง

“สวัสดีครับคุณเกียรติยศ”
“หยก”

หมอนี่มาทำไมที่นี่กัน
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิอยู่กับนายสินะ”
“ใช่แล้วล่ะครับ”
“แล้วนี่นายมีธุระอะไรล่ะ”
“อ๋อ....เรื่องนั้น....คือภาคภูมิเค้าดูเศร้ามาก ๆ เลยน่ะสิครับ”


เศร้า....เด็กคนนั้นยังต้องเศร้าอะไรอีก


ในเมื่อเขาพยายามที่จะตายเพื่อมันอยู่


“พวกคุณมีปัญหากันสินะครับ”
“อื่อ”
“ดูคุณเกียรติยศเหนื่อย ๆ”
“ใช่....”
“แหม....อุตส่าห์ฟื้นจากความตายทั้งที”
“ตอนนี้ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ”
“เรื่องนั้นผมทราบดีครับ  เมื่อหลายวันก่อนผมมาที่นี่  เห็นคุณเกียรติยศกระโดดลงมาจากระเบียงชั้นสาม”
“นายเห็น”
“ครับ...เห็นด้วยว่าคุณน่ะค่อย ๆ ฟื้นฟูตัวเอง  แหม่...อยากจะตายแล้วไม่สามารถตายได้นี่คงจะทรมานน่าดูสินะครับ  คงเจ็บแย่เลยตอนที่สมองแตกกระจายแบบนั้น”
“นายต้องการอะไรกันแน่”


เกียรติยศเหนื่อย  เหนื่อยเกินกว่าจะอ่านใจใคร  โดยเฉพาะคนที่มีจิตใจซับซ้อนอยากชั้นอย่างไอ้หมอนี่

“เพราะอย่างนี้ผมถึงได้มาช่วยคุณยังไงล่ะครับ  แล้วก็ทำเพื่อภาคภูมิด้วย”
“ยังไง”
“ก็....ภาคภูมิเองเขาก็อยากจะให้คุณตายเหมือนกันน่ะสิครับ  อ้อ....อย่าเข้าใจผิดนะครับ  เขาไม่ได้เกลียดหรือว่าโกรธคุณเลย  เขาแค่ไม่อยากให้คุณต้องทรมานในสภาพครึ่งคนครึ่ง...เอ่อ”
“ปิศาจ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะครับ”
“ช่างเถอะ.....ว่าธุระของนายมาสิ”
“ก็ถ้าคุณอยากตายจริง ๆ ผมก็พอมีวิธี....ว่าแต่ร่างกายของคุณนี่  พอถูกแยกออกแล้วจะไม่กลายเป็นเกียรติยศคนที่สอง....สาม...สี่หรอกใช่ไหม”
“ไม่....ผมมีคนเดียว  มีแค่ผมเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นลองวิธีนี้ดูสิครับ”

หยกเดินเข้ามากระซิบข้างหู  ต้องยอมรับเลยว่าเป็นความคิดที่เข้าท่ามากเลยทีเดียว  ถ้าทำแบบนั้นตัวเขาต้องได้ตายสมใจแน่ ๆ ต่อให้บางอย่างในตัวเขากระหายที่จะมีชีวิต  แต่คงไม่มีพลังมากพอที่จะ....

“ตกลง”
“งั้นไปกันเลยนะครับ”
“ขอกอดแมวทีนึงนะ”

เกียรติยศอุ้มเจ้าไมเคิลขึ้นมาจากพื้น   ทั้งกอดและหอมมันด้วยความรักเป็นครั้งสุดท้าย  เขาจ้องตามัน  อ่านความคิดมัน  มันเองก็เหมือนกับรู้ว่าเขาจะไป  เขาฝากคำร่ำลาผ่านเข้าไปในหัวของมันโดยที่ไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำพูด

“ไปกันเถอะครับ....ไปตายกันเถอะ”

คน ๆนี้ไม่ใช่คนดีแน่

แต่ก็เป็นคนที่ภาคภูมิรัก

และหยกเองก็รักภาคภูมิมากเช่นกัน


แค่นี้เกียรติยศก็สบายใจ


เขาพร้อมที่จะกลับไปล่องลอยอีกครั้ง


ลอยขึ้นไปบนนั้น  พร้อมกับเพื่อน ๆของเขา


ค่อย ๆสลาย  กลายเป็นส่วนหนึ่งในอากาศ  มันก็ฟังดูน่าสบายดีไม่น้อย

“หยก.....เราฝากนายดูแลภาคภูมิด้วยนะ”
“ครับ  เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง”
“ภูมิเป็นคนดี  น้องผมไม่มีวันทิ้งนาย  ขนาดคนที่เขาเกลียดมากอย่างผม  เขายังไม่เคย......ทอดทิ้ง”


หึ.....ไม่เคยงั้นเหรอ


“ไปกันเถอะ  ไปตายกันดีกว่า”


เขากับหยก  เดินจับมือกันไป  เดินไปสู่หนทางแห่งความตายอันแสนสุข
.
.
.
.
.
To be con

ดราม่าจริงคือตอนนี้  บอกแล้วว่าใกล้จบจริง ๆนะ  เป็นเรื่องสั้นไม่กี่ตอนเองเห็นไหม

เหลือนิยายอีกสองเรื่องที่จะรีบปิดเหมือนกัน  เพราะคิดว่าอยากอำลาวงการชั่วคราว 5555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 29-04-2014 18:35:28

ม่ายยยยยยยยยย
คุณพี่อย่าไปกับมันน้าาาาาาาา
 :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 29-04-2014 18:48:28

ไม่เอาาาา เราไม่อยากให้คนพี่ตาย อย่าตายนะ เกียรติยศจะตายจริงๆเหรอ ไม่สงสารภูมิหรอ ไมเคิลอีก โอ๊ย หยกนี่มัน  :z3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2014 18:50:50

ตายได้จริงดิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 29-04-2014 18:51:37

นางนี่มันโรคจิตอย่าไปกับมันนะคุณพี่ยศ
สรุปพี่ยศเป็นเอเลี่ยนช๊ะ เดาเอาอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 29-04-2014 18:53:45

ไม่อยากให้ตาย   :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 29-04-2014 18:54:02

ทำไมไม่รู้แต่อ่านฉากคุณพี่ร่ำลากับไมเคิลแล้วเศร้า
ฮือออให้ไมเคิลกลายเป็นคนแล้วลงเอยกับคุณพี่ดีมั้ยนะ
.... ว่าไปนั่น 55555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 29-04-2014 18:55:14

ม่ายยยยยยยยยบยยยยยย ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :ling1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Fellina ที่ 29-04-2014 19:00:00

ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ตอนจบยศตายอย่างมีความสุข
ส่วนภูมิกับหยกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะ
เปลี่ยนพระเอกด่วนนนนน
เป็นเรื่องแรกเลยนะเนี่ยที่ร้องขออยากให้เปลี่ยนพระเอก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 29-04-2014 19:13:29

เห็นชื่อตอนนึกว่าภาคภูมิซะอีกที่กลับบ้าน
หยกจะยศไปตายที่ไหน ม้ายน้าาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-04-2014 19:16:25

(https://scontent-b-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-prn2/t1.0-9/10154427_1424597864464350_5705022075031051753_n.jpg)



อิมเมจไมเคิล  ประมาณนี้  grumpy cat so cute อ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 29-04-2014 19:27:31

ทำไมรู้สึกเกลียดหยกทุกตอนเลย :m16:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 29-04-2014 19:55:32

ไมเคิล หน้าตากวน...จุดๆๆ (เดาจุดกันเองนะคะ :laugh: )จริงๆ ด้วย
แต่ก็น่ารัก คนเขียนมาต่ออีกนะคะ กำลังลุ้นเลยอะค่ะว่าจะเป็นยังไงต่อไป
นายเอกรู้ตัวแล้วสินะว่าตัวเองเป็นอะไร ปรสิตชัดๆ :z2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-04-2014 20:00:05

เรื่องนี้คนแต่งได้แรงบันดาลใจมาจากสื่อหลายแขนงจริง ๆนะ

ละคร : คุณปี๋ ศีรษะมาร
หนัง : สปีชี่ ภาค 2  ตัวละครติดเชื้อจากต่างดาว  แต่ยังคงความเป็นมนุษย์อยู่  แต่พอระเบิดขมองตัวเองตายเท่านั้นแหละ  เอเลี่ยนยึดร่าง  ซ่อมแซมตัวเอง  อมตะทันที
การ์ตูน : ปรสิต  พระเอกมีแขนเป็นปรสิต  น่ารักและแอบซึ้งในมิตรภาพแปลก ๆ ตอนหลังถ้าจำไม่ผิด  ปรสิตยอมสละตัวเองช่วยพระเอก  หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว
ฉากกินศพ....อืม.....สิงหาสับละกันเนอะ 5555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 29-04-2014 21:04:38

อั่ยย่ะ   ใกล้จะจบแล้วเหรออ
 แหม่มีกันพากันไปตายด้วย -*- แล้ว คุณน้องทำไมมาช้ากว่าหยกอ่ะ  โหยยยสส  เค้าจูงมือแต่งงาน เอ้ย ไปตายกันแล้ววว 5555
ลุ้นตอนหน้าว่าะเอาไงต่อ 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 29-04-2014 21:11:27

ใช้ไฟรึเปล่า แล้วพี่ยศจะเจ็บมั้ย  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 29-04-2014 21:13:04

ม่ายเอา ไม่อยากให้คุณยศตายยย
ภาคภูมิมาช่วยด่วนนน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 29-04-2014 21:25:41

ขุ่นพี่จะไปแล้วจริงๆเหรอ  :mew2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 29-04-2014 21:37:19

ไม่นะ... o22 o22

หยกหวังดีประสงค์ร้ายป่ะเนี้ย :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 29-04-2014 21:54:18

 :serius2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 29-04-2014 22:09:13

 :a5: ชวนกันไปตายอย่างนี้เลย... ลองตายดูบ้างไหมหยก อยากลองตายดูไหม :z3: คุณเกียรติยศอย่าไปนะ หนีไปก็ได้นี่

ไม่ต้องอยู่กัยภาคภูมิ แต่ไปตามหาใครอีกคนหรือหลายๆคนที่อาจล่องลอยไปอยู่ที่ใครสักคน... อย่าตายนะ อย่าให้หยก

สมหวัง :katai4: หยกแลดูเลวมาก ไม่เหมือนสองบุคลิกเเล้ว เหมือนคนหน้าไหว้หลังหลอกมากกว่า เหมือนจะพูดดี แต่ดู

แต่ละคำที่พูดออกมาทั้งตอกทั้งย้ำย่ำยี...  :katai1: ภาคภูมิคนโง่ อยู่ด้วยมาทั้งชีวิตรู้ทั้งรู้ว่า ความร้ายกาจของคุณพี่ก็เเค่

ความร้ายเเบบเด็กๆ แกล้งให้คนอื่นลำบากหรือรำคาญเล่น เเต่ก็เเค่ต้องการให้คนที่รักมากที่สุดสนใจใส่ใจตัวเองก็เท่านั้น

ภาคภูมิไปมุดอยู่รูไหน :hao5: คุณเกียรติยศอย่าตายนะ อย่าไปปปปปปปป

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 29-04-2014 22:10:50

 :a5: คุณพี่ อย่าตายเลยนะ
น้องคุณพี่ต้องรู้สึกผิดแน่เลยว่าเป็นต้นเหตุให้คุณพี่อยากตาย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: shabushabu4 ที่ 29-04-2014 22:58:42

ภาคภูมิอย่ามาซึน :m16: :m16:

E* หยกไปซะไปชิ่วๆไม่ต้องมาอีก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poolpo ที่ 29-04-2014 23:49:12

คือสุดท้ายแล้ว เพราะหยกมันเป็นนายเอกและ ไม่ว่าจะยังไงยศก็ต้องตายอยู่ดีใช่ไม  :ling3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Littlesir ที่ 30-04-2014 00:53:53

เพิ่งมาอ่านคับ รวดเดียวจบ
ออกแนวสยองนิดนึง แต่ชอบนะ คือยัยหยกนี่โรคจิตชัดๆ พี่ยศจะปล่อยให้น้องอยู่กับคนแบบเนี้ยน่ะเหรอ?
รอตอนต่อฮะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 30-04-2014 01:11:25

เห้ย ตอนเเรกก็หลอนนะ

เเต่ต่อมาทำเอาจะร้องไห้

สุดท้ายอยากจะฆ่าหยกให้ตาย

เอาภาคภูมิ กับ เกียรติยศ มามัดไว้รวมกัน

เเล้วอยู่ด้วยกันตลอดไป
........................

ยศเเม่งเป็นคนที่รักน้องมากอ่ะ
ตั้งเเต่ป้าที่คิดจะฆ่าน้อง
ก็กลับชิงฆ่าเค้าก่อน เพื่อให้น้องไม่ตาย
กลับมามีชีวิตก็เพราะน้อง
จะตายอีกครั้งก็เพราะน้อง

ถ้าให้เดานะ หยกจะพายศไปเผารึเปล่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 30-04-2014 08:21:31

ไม่เอาาาาาาา ไม่ให้พี่ยศตายนะะะะะะะ
เอาอิหยกตายเเทนได้มั้ย เกลียดมัน!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 30-04-2014 09:12:09

ไม่ไว้ใจหยกเลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 30-04-2014 10:16:37

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 30-04-2014 10:41:07

อยากจะให้ภาคภูมิรู้เหลือเกิน ว่าใครกันแน่ที่ร้ายกาจ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: toey-yyy ที่ 30-04-2014 11:34:37

อะไรง่ะ ทำไปยศไปอย่างง่ายดายขนาดนั้นล่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 30-04-2014 12:14:58

พี่ยศตายไม่ได้น้าาาา :ling3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 02-05-2014 08:24:10

เข้ามารอค่าาา คถ.พี่ยศแล้วว ><

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 02-05-2014 08:43:48

พี่ยศอย่าไป   :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: rose ที่ 03-05-2014 14:00:06

คนแต่งไปไหน ... .

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 03-05-2014 15:57:05

อยากรู้เรื่องราวตอนต่อไปมากๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 03-05-2014 16:17:48

-...- ตั้งตารอคอย  เนอะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 13 กลับบ้าน [29/04/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 04-05-2014 12:46:12

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :impress2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 04-05-2014 17:16:20

อ๊ากทำมายชื่อตอนแบบนี้ม่ายน้าาาาา
 :hao7: จะนั่งรออย่างสงบ แล้วก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 04-05-2014 17:21:29

เข้ามาดู
ก่อนจะงงว่าทำไมไม่มีตอน T-T
เฝ้ารออย่างอดทน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 04-05-2014 17:30:13

เห็นชื่อตอนที่มาใหม่  ใหงเป็นงี้อะ   อ่านแล้วใจหวิวๆเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 04-05-2014 17:47:38

กลัวตั้งเเต่ชื่อตอนแล้ววค่ะ T_______T

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-05-2014 17:59:33

เห็นแต่ชื่อตอน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 04-05-2014 18:42:54

ตอนที่ 14  ดับสูญ



ภูมิ.........
ลาก่อน.........
ดูแลตัวเองด้วยนะน้องรัก.....


[ภาคภูมิ]


เฮือก.....


“พี่”


ผมฝัน.....ฝันไม่ดีเอามาก ๆ


ในความฝัน  พี่มายืนบอกลาผม  ก่อนที่ร่างของพี่จะค่อย ๆ สลาย  กลายเป็นฝุ่นธุลีไปต่อหน้าต่อตา  ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าอันมืดมิด


บ้าน่ะ.....มันก็แค่ฝัน


แต่รสสัมผัสจากความฝันช่างตราตรึงเหลือเกิน


น้ำเสียงของพี่  ใบหน้าที่ดูเศร้าสร้อย....สิ้นหวัง.....รอยยิ้มที่ฝืดฝืน


กลิ่นขี้เถ้ายังคงติดจมูกผมอยู่.....แม้ในยามตื่น
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“หยก....จอดก่อนได้มั้ย”
“คราวนี้อะไรอีกล่ะครับคุณเกียรติยศ”


หยกรู้สึกหงุดหงิดกับผู้ชายคนนี้....ไม่สิ....รู้สึกหงุดหงิดกับเจ้าปิศาจตนนี้


ระหว่างทางมีแต่เรียกร้องหาโน่นหานี่ตลอดเวลา  ก่อนจะออกมาจากบ้านก็ขอกอดแมว  พอเดินมาถึงที่รถก็ขอกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้งเพื่อใส่สูท  เขาต้องยืนรอเจ้าประคุณ(ผี)ตนนี้แต่งตัวอยู่ร่วมชั่วโมง  กว่าจะได้เสื้อผ้าหน้าผมและชุดที่หล่อถูกใจเจ้าตัว  เป็นชุดที่ใส่สำหรับเตรียมพร้อมที่จะตาย  ช่างน่าขันจริง ๆ  ทั้ง ๆที่อีกอึดใจเดียวเท่านั้น  คน ๆนี้ก็จะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว  แม้แต่ซาก..... 


อึกอึกอึก....


และก่อนหน้านี้แค่ไม่กี่นาทีก็เพิ่งจะขอให้เขาจอดแวะปั๊มเพื่อซื้อน้ำองุ่น 


เหลือเชื่อชะมัด!!!!


“อควาเรียม...”  หยกมองตามเกียรติยศออกไป  อควาเรียมในวันหยุดแบบนี้  เต็มไปด้วยครอบครัวที่มีเด็กเล็ก ๆ
“นี่คุณเกียรติยศอย่าบอกนะครับ  ว่าจะลงไปเดินดูปลา”
“เปล่าหรอก.....เป็นครั้งแรกที่น้องชายพาผมออกมาเที่ยวน่ะ”
“ตอนนั้น....คุณก็ตายไปเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
“อื่อ.....ตายไปแล้ว”


ครั้นพอเขาเกิดจะใจดี  ให้เจ้าปิศาจได้ลงไปเก็บเกี่ยวบรรยากาศในห้วงความทรงจำ  ก่อนที่จะพาไปตาย  เกียรติยศกลับโบกมือบอกไม้ปัดข้อเสนอของเขาอย่างไม่ใยดี  นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากให้หมอนี่ตายไวไว


“ยิ่งจะทำให้อะไรมันยากขึ้นน่ะ...” 


เจ้าปิศาจว่าอย่างนั้น  ซึ่งเขาก็เห็นด้วยกับมันทุกอย่าง 


“หยก.....นายเก่งเหมือนกันนะ.....ขับรถได้ด้วย”
“ครับ....รถคันนี้พ่อผมซื้อให้เป็นของขวัญที่สอบติดมหาลัยน่ะ”
“ขับพาเด็กคนนั้นเที่ยวด้วยนะ”
“ทำไมครับ....ภาคภูมิกับคุณเคยขับรถเล่นกันบ่อย ๆเหรอ”
“เปล่า.....แต่.....ผมกักขังเขาเอาไว้นานเหลือเกิน  ตอนนี้ผมแน่ใจแล้ว  ว่าเขากับผมไม่เหมือนกัน  อยากให้เขาได้ออกไปไหน ๆบ้างน่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิครับ....ภาคภูมิเป็นมนุษย์  มนุษย์ธรรมดาที่ไม่ควรต้องมารับภาระเกินตัวแบบนี้  เขาน่ะ.....สำหรับผม.....เขาคือคนที่เก่งยิ่งกว่ายอดมนุษย์เสียอีก”
“น้องชายผมน่ะ  ไม่กลัวผีเลยสักนิด  เขาเย็บท้องให้ผมด้วยนะ”
“หึหึ.....คุณแน่ใจเหรอครับ  ว่าเขาเต็มใจทำ.....นี่ผมไม่ได้อยากพูดจาทำร้ายจิตใจใครหรอกนะ  แต่คนปกติที่ไหน  จะมาทนเย็บไส้เย็บพุงให้คนตายได้หน้าตาเฉยโดยที่ไม่รู้สึกอะไรน่ะ  โดยเฉพาะคนตายที่จ้อไม่หยุด  ไม่สติแตกก็บุญแล้วครับ”
“นั่นสิ”


บรรยากาศในรถเงียบอยู่นาน  นานเสียจนหยกเกือบจะยิ้มออกมาได้  ที่เจ้าปิศาจยอมสงบและยอมรับชะตากรรมอย่างเงียบ ๆ เสียที.....


“นายน่ะไม่ใช่คนดี!!!”
“เห....”


เขาขึ้นเสียงสูงอย่างไม่เชื่อหู  เหลือบมองหน้าของมันผ่านกระจกมองหลัง  มันจ้องตอบเขาตาไม่กระพริบ  ใบหน้าของมันเรียบเฉยเสียจนน่ากลัว....แต่ประโยคถัดมาก็ทำเอาเขาโล่งใจขึ้นมาก


“แต่ผมแน่ใจ....ว่านายน่ะรักน้องชายผม.......รักมาก....เพราะฉะนั้น.....”
“ผมจะรักภูมิให้มากกว่าที่คุณรัก  จะไม่ทำตัวเป็นภาระ  ไม่งี่เง่าเอาแต่ใจ  โอเคมั้ย?”
“อีกไกลไหม”
“อีกไม่ไกลหรอก....จริงสิ....คุณน่ะ....สะกดจิตคนได้สินะ  ถามดูให้แน่ใจน่ะ  ผมจำเหตุการณ์วันนั้น....วันที่คุณสะกดจิตโจรพวกนั้น”
“ครับ”
“ถามเผื่อเอาไว้น่ะ.....เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็ง่ายมาก  ที่จะทำให้คุณตาย.........โดยที่ไม่มีอะไรมาขวาง”
“......”


วูบหนึ่งเขารู้สึกผิด  และสับสนว่าตัวเขากำลังทำอะไรอยู่  แต่เมื่อนึกถึงความสุขที่ได้มีภูมิ  เขาก็ปัดความลังเลเหล่านั้นทิ้งไปอย่างง่ายดาย


เพื่อภูมิ.....


ไม่ว่าเขาหรือมัน  ต่างก็ทำเพื่อภูมิ....ที่มันพูดออกมานั้นจริงทุกอย่าง  เขาไม่ใช่คนดี....เข้าขั้นเลวเลยด้วยซ้ำ  แต่เขาก็รักภูมิ  รักยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น


เพราะอย่างนี้ไง....เขาถึงได้ปล่อยมันไปไม่ได้


เพื่อความสุขของภูมิอันเป็นที่รัก
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]


“พี่.....อยู่บ้านหรือเปล่า”


ภาพในหัวมันชัดเจนจนทำให้ผมแทบจะเป็นบ้า!!!!


ผมเห็นหยกมาที่นี่  ที่บ้านผม  หยกพูดบางอย่างกับพี่  กระซิบบางอย่างที่ผมฟังไม่ถนัด  ก่อนจะพากันออกไป  ภาพที่ผมเห็น  กับสิ่งที่ผมได้ยินนั้นสวนทางกันเสียจนน่าหงุดหงิด  ในขณะที่ภาพแจ่มชัด  แต่ทว่าเสียงนั้นกลับฟังอู้อี้ไม่ได้ศัพท์  หนำซ้ำบางช่วงบางตอนยังแผ่วเบาจนเกือบจะไม่ได้ยิน  จับใจความได้แค่ ‘อยากตาย’ กับ ‘ลองวิธีนี้ดูสิ’ 


นั่นแหละที่ผมถึงได้บอกว่าผมจะเป็นบ้า!!!


ผมถึงต้องมาดูกับตา  ว่าสิ่งที่หลอนผมอยู่นั้น  เป็นเรื่องจริง  หรือว่าผมเสียสติไปแล้ว


“เมี๊ยวววว”

เสียงของไอ้แมวเปรต  ฟังดูเหงาหงอยจนน่าขนลุก  ดังมาจากทางด้านหลัง  ผมเดินตามเสียงมันไปจนพบตัวมัน  มันนั่งหงอยอยู่ที่สวนหลังบ้าน  ใกล้กับที่ฝังศพ  แล้วพอผมเดินไปแตะตัวมัน  มันก็สะดุ้งโหยง  ก่อนจะวิ่งหายกลับเข้าไปในบ้าน  ผมตามหาพี่ทุกห้อง  แต่ก็ไม่มีวี่แวว  ผมอยากให้มันโผล่มาจ๊ะเอ๋   หรือทำอะไรก็ตาม....ที่ถึงแม้จะเป็นการกลั่นแกล้งกันอย่างไร้จิตสำนึก  หรือเล่นแผลง ๆ ด้วยมุกตลกร้ายสไตล์มัน  ผมก็จะไม่โกรธ  แล้วก็จะไม่ว่าอะไรมันอีก.....แต่ผมก็ไม่เจออะไร  นอกเสียจากความว่างเปล่า....อ้อ....กับแมวตัวหนึ่งในบ้านหลังนี้


'อควาเรียม.....'


เห็นอีกแล้ว


ภาพของพี่กับหยก


อยู่บนรถ....หยกเป็นคนขับ  ส่วนพี่นั่งเอาหน้าแนบกระจก  ทั้งที่เป็นภาพหลอนในหัว  แต่ผมกลับเชื่อว่ามันจริงอย่างปราศจากข้อกังขา


พี่คิดจะตาย


พี่มาบอกลาผม


เดี๋ยวก่อนสิ....ถ้าในเมื่อมันตั้งใจจะตาย....ทำไมมันถึงต้องส่งกระแสจิตมาบอกลากันด้วย


ไม่มีทาง.....ไม่มีทางเป็นแบบนั้น  คนที่ตั้งใจจะตาย  คงไม่มีทางป่าวประกาศให้คนอื่นรับรู้  หากว่าพี่ตั้งใจจะตายจริง ๆ


ภาพที่ผมเห็น  พี่เองก็ไม่ได้ถูกจับตัวไปเสียหน่อย  เต็มใจไปเองแท้ ๆ  ส่วนที่พี่มาบอกลา...นั่นก็เป็นแค่ความฝัน  แค่สังหรณ์  แต่ภาพที่ฉายอยู่เป็นระยะ  ตอนที่ผมยังคงตื่น  ถ้าไม่ใช่พี่  แล้วมันคืออะไรกัน


ผมเคยอ่านเรื่องพวกนี้จากอินเตอร์เน็ต


สายใยระหว่างฝาแฝด


ถ้าใครสักคนเป็นอะไร  อีกคนก็จะรู้สึกไปด้วย  บาดเจ็บหรือมีแผลเป็นที่เดียวกัน  หรือหากแฝดคนหนึ่งตาย  แฝดอีกคนหนึ่งก็จะ....


ผมถึงได้เห็นภาพพวกนี้


เพราะว่าพี่กำลังจะตาย


"บ้าชิบ"  เรื่องเหลือเชื่อทุกเรื่อง  ต่อให้ฟังดูไร้สาระแค่ไหน  แต่สำหรับคนที่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง  ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่เชื่อ  ผมน่ะ...เคยอยู่ร่วมกับศพเดินได้มาแล้วนะ!!!


ผมยังไม่อยากตาย


และพี่ก็ไม่สมควรที่จะตายด้วย



ถ้าหากเหตุการณ์ที่ผมเห็น  เป็นเหตุการณ์ที่ผ่านเลยมาแล้ว  ผมยิ่งต้องรีบตามหาพี่ให้เร็วที่สุด




อย่ามาทิ้งกันไปนะไอ้ปิศาจ!!!! 

.
.
.
.
.
[บรรยาย]


‘เข้าไปสิ’


ภาพในหัวของภาคภูมิฉายขึ้นมาอีกแล้ว  อยู่ ๆก็แว่บขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว  ขณะที่เขากำลังขับรถ  คราวนี้ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ


พี่ชายของเขา  กำลังเข้าไปในตู้อะไรสักอย่าง  ที่ทั้งมืดและน่าอึดอัด


เขาเองอยู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก


"บ้าจริง.....อย่าเพิ่งนะ.....พี่......"


เขาภาวนาขอให้ไปทัน


หากร่างกายของพี่เป็นอมตะ  ไม่อาจถูกทำลายได้  ดังนั้นวิธีเดียวที่จะสามารถกำจัดพี่.....ไม่ใช่การถูกบดจนแหลกเละ  หรือสับเป็นชิ้น ๆ(ถ้าหากว่าแยกชิ้นส่วนพี่  โดยเอาแต่ละชิ้นไปทิ้งในสถานที่ที่ต่างกัน  และห่างไกลกัน  ก็พอเป็นไปได้อยู่  ที่จะฆ่าพี่)


แต่มันมีอีกวิธีที่ง่ายกว่านั้น


เผาทั้งเป็น


ห้องแคบ ๆ นั้นถ้าไม่ใช่เตาเผาขยะ  ก็เมรุเผาศพ.....


บ้านของหยกทำกิจการผลิตเตาเผา


และเขารู้ว่าจะไปหาได้ที่ไหน
.
.
.
.
.
.

"อะไรนะครับ....หยกไม่ได้มาที่นี่"
"จ้ะ"


ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด


หยกไม่ได้กลับมาที่บ้าน


และไม่ได้มาที่โรงงานผลิตเตาเผา



ภาพในหัวฉายเข้ามาเพียงแค่ความมืดมิด  อยู่ ๆร่างกายของเขาก็รู้สึกร้อน....


"หนุ่ม.....หนุ่มจ๊ะ.....โอเคมั้ย.....พ่อ....เด็กคนนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้มาดูที"


สองสามีภรรยาและคนงานต่างก็ตกใจ  เมื่ออยู่ ๆภาคภูมิก็ลงไปดิ้นกับพื้น  ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด


ในหัว  เขาเห็นเปลวเพลิง  และมองไปที่แขนตัวเอง  แขนของเขานั้นพุพองอย่างน่าสยอง  กลิ่นเนื้อไหม้ทำเอาอาเจียนของในท้องออกมา  เขาทุบตัวเองอย่างบ้าคลั่ง  ปากก็ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ....


"ช่วยด้วย.....ร้อน"
"พ่อหนุ่มใจเย็น ๆ ไม่เห็นมีอะไรเลย"
"ไม่เห็นรึไง  ตัวผมไหม้จนจะเป็นตอตะโกหมดแล้ว.....อ๊ากกกก"


แล้วอาการทั้งหลายก็ค่อย ๆ ทุเลาเบาบางลง  ความเจ็บปวดเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้ง  เขาลุกขึ้นท่ามกลางสายตาแปลก ๆหลายคู่ของคนในโรงงาน  มันจบลงแล้วสินะ  หากสิ่งที่เขาสัมผัส  มันคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้ว  พี่ก็คงจากโลกนี้ไปนานหลายชั่วโมงแล้ว


"อะไรกันเด็กคนนี้....เมายารึไง"
"ผมกลับล่ะ"


....Rrrrrrrrr.....


เสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้น ณ ตอนนั้น


.....Yok....สายเข้า.....

"ฮัลโหล"
"ภูมิเหรอ....มาเจอเราหน่อยได้มั้ย"
"ได้สิ....ที่ไหนล่ะ"
"มาแวะมาหาลูกค้าน่ะ.....หึหึหึ.....พ่อบอกว่านายไปที่โรงงานใช่มั้ย....ดีเลย  งั้นขับรถมาที่วัด xxx อยู่เลยไปแค่ไม่กี่กิโล....เร็วนะ  เราคอยอยู่"


ไอ้เกียรติยศ


น้ำตาของเขาไหลเป็นสาย


ทำไมถึงได้คิดอะไรบ้า ๆ แบบนี้


ทำไมคนอย่างพี่ชายเขา  อยู่ ๆก็เกิดจะแคร์คำพูดของเขาขึ้นมา  ถึงจะอยากให้พี่หายไป  ถึงจะพูดไปแบบนั้น  แต่ทำไมต้องเชื่อกันด้วย


ทั้ง ๆ ที่พี่เป็นคนเห็นแก่ตัวแท้ ๆ


ทำไมไม่เห็นแก่ตัวอีกสักครั้งล่ะ




"ทำไมวะ"
.
.
.
.
.
.
.
to be con


กลับบ้านก่อน  เดี๋ยวมาต่ออีก  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 04-05-2014 18:43:54

อุ๊บ! ทัน!

..............................................................................................

อย่าทำมาเป็นพูดดีภาคภูมิ เรื่องทุกอย่างก็ล้วนเกิดขึ้นเพราะนาย
เพราะนายทิ้งพี่ไว้แล้วไปเสพสมกับหยกพี่ถึงต้องตาย
เพราะพี่เป็นห่วงนายเลฟื้นขึ้นมา
เพราะพี่อยากปกป้องนายและหยกพี่ถึงต้องเป็นแบบนี้
และเพราะคำพูดของนายพี่ถึงต้องตาย
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะนาย!
เพราะนายมันถึงเป็นแบบนี้!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 04-05-2014 18:50:01

 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 04-05-2014 18:50:34

ค้างอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 04-05-2014 18:50:38

มาต่อทีค้าง ไม่เอาจบเศร้านะ แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อย่าตายน้าา :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: siinxiim ที่ 04-05-2014 18:54:38

ม่ายยยยยยยยยยย ตัดฉับได้อย่างสุดยอด

ทำให้อยากอ่านตอนต่อไปเลยอ่ะ


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 04-05-2014 19:03:51

อ๊าย~~~!!!
รีบไปเร้วๆ ภาคภูมิ คุณพี่จะตายแร้วเนี่ย
>{    }<

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 04-05-2014 19:14:24

คุณพี่ตายแล้วหรอ...!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: sin_no ที่ 04-05-2014 19:15:59

 :sad4:  น่าสงสารเกียรติยศอ่า    อย่าเพิ่งเป็นไรนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 04-05-2014 19:26:13

งื้อออพี่ก็รู้นี่ว่าหยกเลว....ทำไมยังอยากตายแล้วปล่อยหยกให้อยู่กับภาคภูมิอีก
เกิดภาคภูมิเป็นเหมือนแฟนเก่าหยกจะทำยังไงอ่ะ อย่าเพิ่งหายไปนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 04-05-2014 19:30:09

สะใจหรือยังภูมิ! หึ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-05-2014 19:33:55

ตายจริงอะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 04-05-2014 19:38:31

เกียรติยศห้ามตายนะ ภาคภูมิไม่รักก็ช่างหัวสิ นายยังมีไมเคิลนะ กลับมาาาาา :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poolpo ที่ 04-05-2014 19:47:59

เฮ้อ ว่าแล้วว่ายศต้องตาย เกลียดหยดโว้ยยยยย :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: killerofcao ที่ 04-05-2014 20:02:42

เฮ้อ หน่วงจิต

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 04-05-2014 20:09:54

ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะภาคภูมินั่นแหละ
มาเสียใจอะไรเอาตอนนี้ :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 04-05-2014 20:14:37

ไม่อยากให้ยศตายอ่า แง... อย่าจากไปแบบนี้นะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 04-05-2014 20:25:25

พี่ยศจะยังเหลือดวงจิตที่ล่องลอยไปมาได้เหมือนตอนกำเนิดรึเปล่า
อยากจะหวังนะ


 :m5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 04-05-2014 21:04:30

 :katai1: ตั้งเเต่อ่านมา แทยไม่มีสักครั้งที่รู้สึกรักหยก... และนับวันยิ่งรู้สึกว่าหยกคือคนที่สมควรไปพบจิตเเพทย์ ไปหานักบำบัด

หรือไม่ก็จับเข้าโรงพยาบาลบ้าไปซะ... นี่ไม่โรคจิตก็เสียสติดีดีนี่เอง... ถึงคุณเกียรติยศจะเคยตายมาเเล้ว แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็ไม่

เป็นอย่างนั้นอีกเเล้ว ตอนนี้คุณพี่เเกมีชีวิต(ใหม่)และเลิกที่จะเห็นเเก่ตัวเเล้วด้วย คำพูดภาคภูมิมีอิทธิพล แต่ไม่ได้หมายความว่า

คุณเกียรติยศจะต้องตายไปจริงๆ ถ้าไม่มีคนเป็นบ่าง หรือคอยชี้โพลงให้คุณเกียรติยศ  :hao4: หยกคิดเหรอว่า การให้คุณเกียรติยศ

ตายไปจริงๆ จะทำให้ภาคภูมิรักหยกคนเดียว ทำให้ภาคภูมิไม่เดือดร้อน จริงๆ ภาคภูมิเองก็อาจจะยินดีที่จะเดือดร้อนเพื่อพี่ชาย

คนเดียวของเขาก็ได้ ไม่อย่างนั้นที่ผ่านมาคงไม่อดทนหรอก... ดูๆ ไปเหมือนหยกเเค่กลัวภาคภูมิจะไม่รักตัวเอง กลัวการเป็นรอง

กลัวจะไม่อยู่ในสายตา กลัวภาคภูมิจะรักคุณเกียรติยศจนตัวเองไม่สำคัญอีกต่อไปก็เเค่นั้นเอง... ทั้งหมดก็เพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อ

ภาคภูมิหรอก :ling2: คุณเกียรติยศอย่าตายนะ ไม่ได้นะ...แอบสมน้ำหน้าภาคภูมินิดนึงพูดอะไรไม่คิด :m16:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 04-05-2014 21:50:50

หยกใจร้ายเกินไปแล้ว (ใจจริงอยากมุดหัวเข้าไปในนิยายแล้วลากนางออกมาตบมาก) :beat:  :beat:

โดนเผาทั้งเป็นมันทรมานเกินไป สงสารขุ่นพี่ อย่าเพิ่งหายไปนะ   :sad4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 04-05-2014 22:00:27

ถ้ายศตายให้ภูมิตายไปด้วยเลย... :m15: :m15:

ปล่อยนังหยกไว้คนเดียว :sad4: :sad4:

(รู้สึกแอบจิตเบาๆ) :hao4: :hao4:

อ่านแล้ว...แบบหยกโรคจิตมาก...(ทำไมตรูเพิ่งจะมาเห็นความโรคจิตของนาง)


พี่ยศ...ม่ายยยยยยย :sad5: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 04-05-2014 22:14:43

 :a5: ตายจริงๆเหรอ
แต่ร่างหลักอยู่ใต้น้ำแข็งนิ ไม่น่าจะตายใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 04-05-2014 22:15:58

อ้า....!!!!! ยังไงต่อเนี่ย ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 04-05-2014 22:25:55

 :m15:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 04-05-2014 22:32:53

ยศศศ ~ ไม่เอานะะะ 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 04-05-2014 22:36:28

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 04-05-2014 22:46:52

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 ดับสูญ [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ap08572290 ที่ 04-05-2014 23:02:29

ค้างค่ะ   :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Raccoooon ที่ 04-05-2014 23:10:05

เห็นมาอัพหัวเรื่องแวบๆ
รอต่อนะคะะะะ แงงงงงง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 04-05-2014 23:17:51

ตอนที่ 15 : ไม่มีอะไรเหมือนเดิม



[ภาคภูมิ]



ผมพบหยกนั่งอยู่ตรงนั้น  ตรงหน้าเตาที่ใช้เผาร่างพี่ชายของผม  กำลังหัวเราะอย่างชอบใจ  ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผมกำลังยืนมองเขาอยู่ด้วยความรู้สึกสับสน


ที่ผ่านมาผมหลงรักคนแบบนี้ได้ยังไง


คนขี้เล่น


น่ารัก


แสนดี


ไม่เคยทอดทิ้งผม  แม้ในยามที่ผมไม่เหลือใคร  คนที่ช่วยผมจัดการเก็บกวาดซากศพ  ล้างเมือกสกปรกที่ห่อหุ้มตัวพี่ชายของผมอย่างไม่รังเกียจ


คนที่มีรอยยิ้มอบอุ่นคนนั้น  คือคนเดียวกันกับที่นั่งหัวเราะเหมือนคนเสียสติจริง ๆน่ะหรือ


“อ้าวภูมิ”
“หยก....”
“ดีใจไหม  คน ๆนั้น  เรากำจัดเขาไปได้แล้วนะ”


ผมเดินอย่างอ่อนแรง  ผ่านหน้าเขาไป  ตรงดิ่งไปยังเตาเผา  ด้วยใจที่คาดหวังว่าจะยังพบชิ้นส่วนของพี่หลงเหลืออยู่บ้าง  ต่อให้เป็นแค่ก้อนเนื้อที่มีดวงจิตอาศัยอยู่  ก็ช่างปะไร  ไม่ว่าจะเป็นสภาพไหน...


แต่ในนั้นกลับมีเพียงฝุ่นธุลีกองหนึ่ง


“พี่ครับ.....ผมขอโทษ”


ผมร้องไห้อย่างสิ้นท่า  พี่ชายที่ผมแสนเกลียดชัง....ผมเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้มาสองครั้งแล้ว  สองครั้งที่มันจะจากผมไป  เพียงแต่สองครั้งนั้น  พี่กลับมาหาผมในนาทีสุดท้าย  ไม่ใช่จากไปตลอดกาล


ดวงจิตของพี่อยู่ไหน


ถ้ายังวนเวียนอยู่แถวนี้


ช่วยสื่อสารกับผมได้ไหม


ผมอยากให้พี่สมน้ำหน้าผม


อยากให้เสียงของพี่หัวเราะกับความโง่เง่าขาดสติของผม



ผมรัก.....




รัก....



“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”



อยู่ ๆหยกก็กรีดร้องดังลั่น  ผมรีบหันกลับไปอย่างตกใจ  ตอนนี้หยกกำลังแถกดิ้นอยู่บนพื้น  ดูเจ็บปวดทุรนทุราย


“ไหนว่าจะไม่กลับมาอีกไงวะ......ไอ้ปิศาจ.....ไอ้ปิศาจชั่ว”


เสียงกรีดร้อง  สบถด่าที่ออกมาจากปากของหยก  คือคำพูดที่ผมไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน  ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปดูอย่างลังเล  มีบางอย่าง.....บางอย่างที่เหมือนกับหมากฝรั่งที่เคี้ยวแล้วขนาดใหญ่  กำลังคลุมใบหน้าของหยกอยู่



“อ่อกกกกกกก...อึก....ฮะ....ฮะ......ฮึกกกกกกก”



เสียงสำลักลมหายใจ  เมื่อสิ่งนั้นผลุบหายเข้าไปในปาก  หยกเอื้อมมือไขว่คว้าอากาศ  ตะเกียกตะกายเหมือนคนขาดอากาศหายใจ  จ้องมองผมอย่างขอความช่วยเหลือ  แต่ทว่า....



ผมกลับรู้สึกลังเลที่จะช่วยเขา



เหตุผลแรก....เป็นเพราะกลัวเจ้าสิ่งประหลาดนั้น  ผมไม่รู้ว่ามันมาจากไหน  หล่นมาจากฟ้าหรือไงกัน?



และสอง.....เป็นเพราะความเกลียดชังที่ก่อขึ้นในใจของผม  ผมนึกเกลียดคน ๆ นี้ได้โดยไม่ลังเล  เพียงชั่ววินาทีที่ได้รู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน  ผมก็รู้สึกขยะแขยง  เมื่อนึกถึงตอนที่นอนกอดเขาเอาไว้ทั้งคืน  หลังร่วมรัก


“ช่วย.....ย....อ่ะ....อ่อกกกก”


ใบหน้าและแขนของหยกค่อย ๆฟีบเหมือนลูกโป่งที่ลมรั่ว  ไม่มีเสียงร้องอีกต่อไป  มีเพียงร่างกายที่สั่นกระตุก  ทั้งแขนและขาต่างก็ฟีบจนเป็นมัมมี่  ผิดกับตรงช่วงท้องที่ป่องโตขึ้น


ผมยืนมองอยู่ตรงนั้น  ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร  สะใจงั้นหรือ?  ผมคงจะเลวมากเลยใช่ไหม  ที่รู้สึกแบบนั้นอย่างไม่มีเยื่อใย 



หรือจริง ๆแล้วผมไม่รู้สึกอะไรเลย



ใบหน้าและกะโหลกของหยกค่อย ๆผุกร่อน  ส่วนที่เป็นลูกตาที่เคยกลมโตเหมือนลูกแมว  กลับถลนขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็กระเด็นออกมาจากเบ้า


แขนขาและส่วนที่เคยเป็นหัว  ค่อย ๆหดลงเรื่อย ๆ มีเพียงตรงกลางที่ใหญ่ขึ้น  ผิวหนังยืดขยาย  เห็นเป็นเส้นเลือดเต็มไปหมดดูน่ากลัว



กร๊วมมมมม.....แจ่บ ๆ ๆ ๆ



เสียงบ้าอะไรน่ะ  เสียงเหมือนคนกำลังเคี้ยวอาหาร  ดังขึ้นมาไม่ใกล้ไม่ไกล  แต่มาจากท้องของหยก....เอ่อ  ตอนนี้ผมไม่แน่ใจที่จะเรียกแบบนั้น  มันดูเหมือนก้อนเนื้อขนาดใหญ่มากกว่า  ดูนุ่มนิ่มเหมือนลูกโป่งที่ใส่น้ำ  สักพักก็มีกรงเล็บแทงทะลุออกมา


ข้างในมีบางอย่างที่ดูคล้ายมนุษย์  กำลังกินอย่างบ้าคลั่ง  ถึงตอนนี้ผมเงยหน้ามองตรงปล่องเมรุ  เจ้าตัวประหลาดตัวนี้คงปีนออกมาจากทางนั้น


“พี่”
“แฮ่!!!!!”


เจ้าสิ่งนั้นแยกเขี้ยวขู่ผม  ฟันแหลมคมกินทุกอย่างจนไม่เหลือในเวลาอันสั้น  เนื้อหนัง  เครื่องใน  กระดูก  ขณะที่รูปร่างของมันก็ค่อย ๆ เปลี่ยน  ดูคล้ายมนุษย์มากขึ้น  ดวงตาของมันเป็นสีเข้มและปราศจากตาขาว  ดูคล้ายตาของฉลามขาว


“กรรรรรร์”



เจ้าสิ่งนั้นเลียกินทุกอย่าง  แม้กระทั่งเลือดที่ติดอยู่ตามร่างกายของมัน  ผมอยากวิ่งเข้าไปกอด “เจ้าสิ่งที่ดูคล้ายพี่”  ตัวนี้  แต่กลับรู้สึกลังเล  จนต้องค่อย ๆถอยออกมา


ทันใดนั้นเอง  เจ้าสิ่งนั้นก็กระโจนเข้าหาผม


นั่นไม่ใช่พี่


เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ดูคล้ายมนุษย์เท่านั้น


คำตอบทุกอย่างกระจ่างขึ้นมา  สิ่งที่ทำให้มันกลับมา  ไม่ใช่เพราะผม  แต่เป็นบางอย่างในตัวมัน  บางอย่างที่อาศัยอยู่ในร่างกายของพี่  คอยควบคุมดวงจิตของพี่.....ไม่สิ  ดวงจิตของพี่อาจจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำเมื่อครั้งที่ร่างมนุษย์ยังมีชีวิตอยู่  มันใช้สิ่งนั้นตบตาผม  จริง ๆแล้วพี่อาจจะปัญญาอ่อนจริง ๆก็ได้


ดวงจิตที่มันว่า  อาจจะไม่มีมาตั้งแต่แรกเลยด้วยซ้ำ  พี่ชายปัญญาอ่อนของผม  อาจจะตายไปแล้วตั้งแต่ตอนนั้น  ตอนที่ถูกรถชนอัดกับเสาไฟฟ้า 


ผมเหนื่อยที่จะหนี  ทุกอย่างมันสับสนไปหมด  ไอ้ตัวประหลาดนั่นงับลงมาที่ไหล่ของผมเต็มแรง  นี่ผมกำลังจะเป็นรายต่อไปที่ถูกกินสินะ  กรงเล็บของมันขยุ้มแขนทั้งสองข้างของผมแน่น  ผู้ล่าไม่มีทางปล่อยเหยื่อที่มันจับได้  ให้หนีหลุดรอดออกไปได้หรอก 


“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”


อยู่ ๆมันก็ร้องโหยหวน  สองมือกุมหัวตัวเองแน่น  ก่อนจะผละออกมาจากร่างผม


“ไปซะ.....โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....ไปปปปปปปปป”


มันส่งเสียงคำรามน่ากลัว  ไม่ใช่เสียงของพี่  แต่เป็นเสียงทุ้มต่ำฟังดูน่าสยอง  ร่างของมันบิดไปมา  แต่แทนที่ผมจะหนี  ผมกลับจ้องมัน  จ้องและคิดหาคำตอบ  ตกลงว่านั่นคือพี่ชายของผมหรือเปล่า  หรือเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งในความทรงจำของเจ้าตัวประหลาด  มันเองดูลังเลที่จะกินผม


แล้วมันก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง  ผมหลับตาปี๋  มือจิกพื้นแน่น  เกร็งตัวอยู่ในท่านั้นนานทีเดียว  จนกระทั่งเริ่มรู้สึกเจ็บตรงปลายนิ้ว  และรู้สึกว่ามันนานเกินไปแล้ว  นั่นแหละ  ถึงทำให้ผมค่อย ๆตัดสินใจลืมตาขึ้นมองรอบตัวอีกครั้ง


มันหายไปแล้ว


เหลือแค่ผม



กับเศษซากบนพื้นที่ยากจะดูออกว่าเคยเป็นอะไร



ผมทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง



นานหลายชั่วโมงทีเดียว  ก่อนจะตัดสินใจกลับบ้าน


บ้านที่คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“ไงวะไอ้เบสท์....สาวคนนี้ก็ปิ๋วอีกแล้วสินะ”
“พี่คร๊าบบบบ  อย่าตอกย้ำกันได้มั้ย”


หนุ่มน้อยหัวฟูในชุดส่งพิซซ่าเจ้าเก่า  กำลังขนขยะถุงโตออกมาทิ้งที่ด้านหลังของตึก  ขณะที่รุ่นพี่จอมข่มนั้นยืนพิงเสา  สูบบุหรี่พ่นปุ๋ย ๆ แถมยังเอ่ยแซวเขาได้อย่างหน้าตาเฉย  ทั้งที่ตัวเขานั้นอุตส่าห์เอาเรื่องหน้าอายมาเล่าให้ฟัง  เพื่อหวังปรับทุกข์แท้ๆ เลยเชียว 

“เชี่ยเบสท์”
“ครับ...จะตะโกนทำไมเนี่ย”
“อะไรก็ไม่รู้  ลอยอยู่บนฟ้า.....เชี่ย......ซุปเปอร์แมนแม่งมีจริง ๆด้วย.....เอามือถือมาถ่ายรูปเร็ว”
“พูดอะไรของพี่วะ  ไร้สาระน่า  ของแบบนั้นมันจะไปมีจริงได้ไง”
“ไอ้ห่าเบสท์  แล้วทีผีพิซซ่า  กับคนหัวหลุดในอควาเรียมของมึงล่ะ”
“ผมไปล่ะ....เบื่อคนขี้ล้อ....ชิส์”
“เฮ้ย....อย่าเพิ่งไป๊....กลับมาก๊อนนนนนน.....กูเห็นจริง ๆนะว๊อยยยยยยย”


พูดถึงผีพิซซ่าขึ้นมาทีไร  ก็อดขนลุกซู่ไม่ได้ทุกทีไปนะเอิงเอย

.
.
.
.
.
หนึ่งปีผ่านไป



[ภาคภูมิ]


ชีวิตของผมเหมือนกลับนาฬิกาไขลาน  ที่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ


กลายเป็นผู้ต้องสงสัย  เรื่องที่หยกหายตัวไปอย่างลึกลับ  แต่ก็ไม่มีหลักฐานที่สาวมาถึงตัวผม  แหงล่ะ....ก็ผมไม่ได้ทำนี่หว่า  กลัวแทบแย่  ว่าคนพวกนั้นจะเข้ามารื้อค้นบ้านของผม  ถึงอย่างไรเสีย  สวนหลังบ้านของผมก็เป็นที่ฝังศพของโจรสองคน  กับเศษชิ้นส่วนมนุษย์ที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง  ที่ผมรวม ๆเอาไว้อีกหลุมหนึ่ง


ปีหนึ่งแล้ว  ที่พี่จากไป


มีแค่ผม  กับแมวเปรต  ที่สุดท้ายกลับกลายมาเป็นเพื่อนรักกันเสียอย่างนั้น  มันชอบมาคลอเคลียผมซึ่งเป็นนายใหม่  แล้วผมก็จะเกาคางให้มัน  มันน่ารักดี  ไม่เสียดายค่าทูน่ากระป๋อง  อย่างน้อยก็ทำให้ชีวิตผมดูมีความหมาย


ผมเอาแต่คิดหาคำตอบเรื่องของพี่จนหัวแทบระเบิด  สุดท้ายผมก็ทำใจเชื่อไม่ลง  ว่าไอ้ตัวนั่นคือพี่ชายผม  มันเหมือนพี่เกือบทุกอย่าง  ยกเว้นกรงเล็บยาว ๆกับฟันแหลมคมพวกนั้น  ไหนจะเสียงคำรามกึกก้องนั่นอีกล่ะ


ถ้าลองเอาความฝันแปลก ๆ มาปะติดปะต่อกันกับเรื่องของพี่  มันก็นิยายดีดีนี่เอง


สัตว์ร้ายใต้พิภพที่ถูกเอามาชุบชีวิตใหม่ในร่างของทารกฝาแฝดคนหนึ่งในครรภ์  เติบโตมาอย่างมนุษย์  ถูกเลี้ยงดูมาอย่างมนุษย์  อยู่ร่วมกลับมนุษย์


แต่แล้วอยู่ ๆก็มีเหตุให้มันต้องกลับสู่ร่างที่แท้จริง


ตรงจุดนี้  หากว่าไอ้ตัวนั้นอยู่ในร่างพี่  ตอนแรกพี่เป็นฝ่ายควบคุมมัน  แต่สุดท้ายเป็นมันที่ยึดครองพี่เอาไว้


นั่นเพราะความเป็นมนุษย์ของพี่ค่อย ๆถูกทำลายลง  นับตั้งแต่ตาย  กลายเป็นซากศพ  ก่อนจะถูกปลุกชีพขึ้นอีกครั้งด้วยเลือดมนุษย์(ตามกฎหนังสยองขวัญโดยส่วนใหญ่)  จนกระทั่งถูกเผาทำลาย  ถูกทำให้ตายอีกครั้ง  ส่วนที่เป็นร่างกายมนุษย์ถูกไฟมอดไหม้  ขณะที่ร่างกายที่แท้หนีออกมาจากปล่องไฟ  แล้วฟื้นขึ้นอีกครั้งด้วยเลือดและเนื้อของหยก  ซ่อมแซมตัวเองโดยเอาของใหม่แทนที่ของเก่า


พี่ชายจริง ๆของผมในตอนนี้ยังอยู่บนโลกไหม  ความลังเลของมันที่ไม่กินผม  ทำให้ผมยังหวัง  ว่าในตัวของปิศาจนั้น  ยังเหลือบางส่วนที่เป็นพี่ชายของผมอยู่


ผมอยากเจอพี่


ไอ้เหมียวนี่ก็เหมือนกัน


พี่เป็นคนเดียวที่จะสามารถตอบทุกสิ่งที่ผมกังขา


‘รักภูมิ……’


เสียงอ้อแอ้ของไอ้เด็กปัญญาอ่อนคนนั้น  คนที่ผมแสนเกลียด  อยู่ ๆกลับนึกถึงมันขึ้นมาจนได้


......ป้อน......เล่นกันนะ......กลับมาเร็ว ๆนะภูมิ......



อยู่ ๆน้ำตาผมก็ไหล



“พี่ครับ  กลับมาเถอะนะครับ  ผมเหงาจะตายอยู่แล้ว  กลับมาทำลายชีวิตผม  กลับมาเป็นภาระให้ผม  คราวนี้ผมจะทำทุกอย่างให้พี่อย่างเต็มใจ....จะไม่ผลักไสพี่อีกแล้ว”



ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็ตาม



กลับมานะ



เกียรติยศ
.
.
.
.
.
.
.
to be con

ตอนหน้าจบจ้ะ

เรื่องนี้จบเศร้าไหม....นายเอกตาย  ตายสยองด้วยบรึ๋ยยย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 04-05-2014 23:21:48

ติดเรื่องนี้อย่างงอมแงม คุณพี่อย่าตายนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 04-05-2014 23:25:53

แอบสงสารแฮะ :hao5: :hao5:

แต่ทำตัวเองอะภูมิ :hao4: :hao4:

ภาวนาให้พี่ยศกลับมาหาภูมิ o6 o6 :o11: :o11: :o11:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Pimrge ที่ 04-05-2014 23:29:03

ตอนนี้สะใจหยกมากกกกก ปรบมือรัวๆเลยค่ะ ไปได้ซะก็ดี  :katai2-1:

ปล.ขอให้คุณพี่คัมเเบ๊กได้ไหมคะเนี่ยย คิดถึงคุณพี่แล้ว TT

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 04-05-2014 23:34:30

ที่ผ่านมาคุณเกียร์ติยศตายไม่สยองพอหรือค่ะ :mew5:
ไม่เสียใจที่ติดตามเรื่องนี้ชอบทุกตอนจริงๆมีอะไรให้ลุ้นทุกตอนเลย o13
ปล.แอบสมน้ำหน้าหยกอ่ะตายได้สะใจดี(รู้สึกตัวเองโรคจิต)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 04-05-2014 23:37:33

หยกดับสยองเลย คุณพี่ไปอยู่ในทองหยกได้ไงอะ หรือหยกไปกินส่วนไหนในร่างการคุณพี่เขา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 04-05-2014 23:39:46

อ้างจาก: kny ที่ 04-05-2014 23:37:33  

หยกดับสยองเลย คุณพี่ไปอยู่ในทองหยกได้ไงอะ หรือหยกไปกินส่วนไหนในร่างการคุณพี่เขา

คุณพี่หนีออกมาจากปล่องไฟ...

ตอนหน้าให้คุณพี่เล่า  เราจะเข้าใจมากขึ้น  เพราะตอนนี้ภูมิเล่า  และสันนิษฐานในมุมของภูมิค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-05-2014 23:51:07

ลุ้นซะปวดห้องน้ำเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 05-05-2014 00:00:49

อ่านแล้วเข้าไม่ถึงจริงๆมันงงไปหมด ขอไม่ทายแล้วกันว่าเป็นตัวอะไรมายังไง

ปล.จบเรื่องนี้แล้วต่อเรื่องพี่ตี๋ได้มั้ยคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 05-05-2014 00:32:36

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 05-05-2014 00:37:31

อ้างจาก: mutyamania ที่ 04-05-2014 23:39:46  

คุณพี่หนีออกมาจากปล่องไฟ...

ตอนหน้าให้คุณพี่เล่า  เราจะเข้าใจมากขึ้น  เพราะตอนนี้ภูมิเล่า  และสันนิษฐานในมุมของภูมิค่ะ

งั้นตอนหน้าพรุ่งนี้เช้าเลยนะครับ  นะนะนะ   แต่จริงๆแล้วไม่อยากให้จบก่อนนะครับ  ถ้าตอนหน้าจบ  ขอตอนพิเศษซัก 20 ตอนนะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 05-05-2014 00:47:40

ดีละ นังหยกตายไปซะที= = จะจบยังไงนะ ภูมิก็นะดันทำตัวเองก่อน(แต่ไงก็เชียร์ให้พี่กลับมาหาอยู่ดี)

สรุป ฉันฟินนังหยกเดี้ยง ถถถถ แค่นี้ก็ไม่คาใจแล้ว :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 05-05-2014 03:27:29

 :o8: รู้ตัวเเล้วสินะภาคภูมิ... ภูมิใจได้เเล้วนะที่เด็กปัญญาอ่อนที่กล่าวหาว่าเป็นคนเห็นเเก่ตัวที่สุด... จริงๆเเล้วคือคนที่พูด
ได้เต็มปากว่า "รักภูมิ" ...คุณพี่กลับมาเเม้ยังไม่สมบูรณ์เเต่ดีใจมากๆ อย่างน้อยๆก็ยังมีสติพอจะยั้งตัวเองไม่ให้มาทำร้าย
ภาคภูมิได้...  :katai3: เสียใจด้วยนะหยก... ช่างเป็นนางเอกที่ไม่น่ารักแล้วยังทำตัวเป็นภาระต่อสังคม(?)อีก... เดี๋ยวคุณ
เกียรติยศจะกลับมาเป็นฝ่ายเล่าเหรอ อิอิ... รออ่าน ตอนนี้ในมุมมองของภาคภูมิ ซึ้งเลย นะคนเรามักไม่เห็นค่าของสิ่งที่มีอยู่
จนกระทั่งวันหนึ่งที่เราสูญเสียมันไป ไม่ว่าจะรักใคร แต่คนที่รักเรามากที่สุดระลึกไว้เถอะว่าคือ คนในครอบครัว... เเม้กระทั่ง
ในยามที่คุณเกียรติยศไม่ได้เป็นฝ่ายควบคุมตัวเองเเล้วก็ตาม แต่สำนึกรักน้องก็ยังอยู่... ภาคภูมิเป็นเพื่อนกับไมเคิลเเล้ว  :hao3:
ดีจัง อย่างน้อยๆ คิดซะว่าเป็นตัวเเทนคุณเกียรติยศไปก่อนก็ได้ จะได้ไม่ลืมว่าเคยมีพี่ชายปัญญาอ่อนที่รักน้องมากเเค่ไหน
หวังว่าหยกคงซี้เเหงเเก๋ไปจริงๆนะ... ลาก่อนนางเอกโรคจิต :hao7:

ปล. ชอบเด็กส่งพิซซ่ามาก 555 ไม่รู้ทำไม
 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kakaris ที่ 05-05-2014 07:06:23

รอค่ะอ่านมารวดเดียวเลย

หัวข้อ: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 05-05-2014 07:09:21

ฟุๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุดท้ายก็หายปากแข็งแล้นนนนนนนนนนนน  ภูมิเอ้ยยยย
รอตอนหน้านะคะ ฟุๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 05-05-2014 07:34:15

เกียรติยศอาจจะกลับมา แต่กลับมาแบบนี่สิต้องลุ้น
รู้ตัวเมื่อสายไปมันจะมีประโยชน์อะไรภาคภูมิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 05-05-2014 07:34:38

กลับมาอยู่กับภูมินะเกียรติยศ  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 05-05-2014 09:01:48

โอยยย ย ลุ้นนน

มัน อธิบาย ไม่ถูกกกก  อ่านละเขินแปลกกๆ (??)

ติดงอมแงมมมละค่าาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 05-05-2014 10:27:18

คุณพี่คัมแบคเหอะ กราบบบบ รักคุณพี่มาก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 05-05-2014 10:36:39

ถึงจะสยอง แต่ก็คิดถึงคุณพี่เช่นกัน   :m17:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 05-05-2014 10:53:44

คุณพี่กลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว
แอบสะใจที่หยกตายนิดหน่อยนะเนี่ย
 :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-05-2014 11:25:44

ใครเป็นนายเอก ถ้าหยกเป็นก็ตายไปเถอะ

ช่างมัน


ภาคภูมิคิดถึงพี่จะแย่อยุ่แร้ว

แล้วคุณพี่ละหายไปไหน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: candynosugar+ ที่ 05-05-2014 11:31:03

กดเข้ามาเพราะชื่อเรื่องเท่ดี..
แล้วก็ออกไปไม่ได้อีกเลย :z3:

เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านนิยายแนวนี้ค่ะ
รู้สึกเหมือนค้นพบตัวเองอีกด้านเลย เฮื้ออ.. รู้สึกชอบคุณพี่อย่างบอกไม่ถูก
รู้สึกว่ามีนิสัยบิดๆเบี้ยวๆดี แต่ว่าก็มีความดีอยู่ในตัวนะ .. เอาเป็นว่าชอบนิยายเรื่องนี้
ไม่กังขาเลยถ้าจะจบแบบ Good End หรือ Bad End .. รู้สึกว่านิยายเรื่องนี้สามารถทำได้ทั้งหมด

รอตอนจบด้วยความใจจดใจจ่อค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 05-05-2014 12:02:01

ทำไมรู้สึกดีใจที่หยกตาย  o18

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 05-05-2014 12:39:29

ทำไมๆๆๆๆ จู่ๆก็ดูเป็นนิยายดราม่า มันไม่ใช่นิยายฆาตกรรมหรอกเหรอ  :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 05-05-2014 15:11:37

หลังจากหายไปหลายวัน กลับมาต่อคราวนี้ไม่ทำให้ผิดหวังเลยค่ะ
ลึกลับมาก อยากรู้ว่าที่จริงพี่ยศคืออะไร และอยู่ไหน ผ่านไปตั้ง1ปีแน่ะ
แต่ตอนนี้แอบสบายใจที่หยกหายไปแล้ว(ถึงจะไปอย่างอนาถสุดๆก็เถอะ 5555)

......ป้อน......เล่นกันนะ......กลับมาเร็ว ๆนะภูมิ......

ตอนประโยคนี้ร้องไห้เลยค่ะ โดยเฉพาะที่บอกว่า กลับมาเร็วๆนะภูมิ
แบบอ่านแล้วทั้งเจ็บทั้งรู้สึกผิดแทนภูมิเลยง่าา TT

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: knightprince ที่ 05-05-2014 16:04:37

งืออออ พี่ยศศศศศศ กลับมาหาภูมิเถอะ ภูมิสำนึกผิดแล้วววววว
ดีใจที่หยกไปซะที กว่าภูมิจะรู้สึกได้นี่คุณพี่ตายกี่รอบละคะ
คนเรานี่ก็จริงๆ กว่าจะรู้ก็วันที่สายไปแล้ว เฮ้ออออออ
รอตอนหน้าค่าาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 05-05-2014 22:05:26

มันต้องกลับมาสิ ก็มันชื่อเรื่องว่า 'กลับมาจากนรก' นี่นา
รอเกียรติยศ ♥

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 05-05-2014 22:14:58

 :katai1: เหวอ สยอง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: piengtavan ที่ 05-05-2014 22:47:37

รวดเดียว อ่านแล้วขอตบตีภูมิแป๊ป ถึงจะสงสารห็เหอะ
ก็นายไมใ่ได้โดนเลี้ยงดูมาแบบธรรมดานี่เนอะ นายเลยต้องใช้เวลารีเทิร์นไกล เงี้ยแหละ เบี่ยงรถลงผิดเลนบนทางด่วนก็ต้องหาที่กลับรถไกลเป็นธรรมดา .... ทนไปเถอะอิน้อง คุฯคนเขียนเค้าใจดี เดี๋ยวก็มีตอนจบดีๆ(มั้ง....) ให้แกเองแหละ .... งื้อออออออออออ

เ้อาเกียรติยศกลับคืนมาแบบเกียรติยศเลยได้มั้ย ไม่เอาร่างทรานฟอร์มน้าาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 06-05-2014 17:02:59

ไม่ผิดหวังจริงๆเรื่องนี้  หยกตายได้น่าสะใจมากนะ(โหมดดาร์ค) เหมือนกรรมตามสนอง o13

ส่วนภาคภูมิ มาเสียใจทีหลังมันช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ตอนแรกทำไมไม่คิดให้ดีๆก่อน เอาอารมณ์เป็นใหญ่ เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ตัวเอง
ไม่เคยเห็นใจขุ่นพี่เลย รู้สึกสมน้ำหน้านะ (ขอประทานโทษค่ะ อินจัด)

รอขุ่นพี่มาพูด จะได้เข้าใจอะไรๆมากขึ้น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 14 (p.12) + 15 (p.13) [04/05/57]
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 06-05-2014 21:49:25

เพิ่งได้มาอ่าน อ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้ อยากบอกว่าไม่เคยมีซักตอนที่คิดว่าหยกเป็นนายเอกค่ะ เชอะ (ใจร้ายเนอะ ฮ่าๆ) เชียร์คุณเกียรติยศตลอด แฮ่... ตอนแรกๆก็สงสารหยกอยู่หรอกค่ะ แต่ตอนเจอว่านางวิกลจริตนี่ถีบทิ้งไร้เยื่อใยทันที (ใจร้ายฝุดๆ)

ขอปรบมือให้รัวๆค่า คอนเซปต์และพลอตของเรื่องทำได้ดีมากกกกกกกกกค่ะ >< เน็นชอบแนวไซไฟทริลเลอร์อยู่แล้วด้วย หาพลอตแบบนี้ยาก มันโดนมว๊ากกกกกกกกก แต่แรกๆนี่แอบเป็นแนวกุโระหน่อยๆ แนวๆมนตร์ดำ คัลท์ๆ ลัทธิซาตาน อยู่ดีๆก็บิดมาเป็นไซไฟปรสิตจากยุคบรรพกาลได้อย่างสวยงาม หลอกกันนี่นาตัวเอ๊ง แอร้ยยยยยส์ (คือแนวซาตานก็ชอบค่ะ ไม่ใช่อะไร แต่อย่ากุโระมากไปนะคะ สยอง ฮ่าๆๆ)

ชอบนายเอกนิสัยกวนโอ้ยมากเลยค่ะ แก่นๆนี่รักเลย >< ยิ่งเรื่องนี้แม้คุณเกียรติยศเค้าทำเป็นไม่สนใจคนอื่น ทำตัวเอาแต่ได้ ไม่เคยแคร์ใคร แต่จริงๆแล้วขี้เหงาแล้วก็รักน้องมาก แง สงสาร แอบน้ำตาเล็ดเล็กน้อย TT

ส่วนพระเอก เป็นพวกคนดีฝังในค่ะ คือไม่ว่าปากจะร้าย คิดจะร้ายยังไง แต่สุดท้ายก็ทำสิ่งที่ดีเสมอ ดูแลพี่ที่แกล้งปญออย่างเต็มที่มาตลอด น่าชื่นชมค่ะ แต่รู้ตัวช้าไปหน่อยนะเธ๊อว์ TT

รอตอนต่อไปนะคะะะะะะะะ ลุ้นจะแย่แล้วว่าจะจบยังไง ค้างมว๊ากกกกกกกกกกกก อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ร้องเพราะไมเคิลข่วนค่ะ ไม่ใช่อะไร ฮ่าๆๆ)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 08-05-2014 02:58:28

จบไหม.....จะจบไหมตอนนี้ 5555+


ตอนที่ 16 The House at The End of The Street




ไอ้บ้านเวรหลังนี้อีกแล้วเหรอวะ

เด็กหนุ่มพนักงานพาร์ทไทม์เจ้าเก่ารายเดิม  กับบ้านหลังเก่าหลังเดิม  และมอเตอร์ไซด์คันเดิม  พิซซ่าซีฟู้ดถาดกลางที่ยังคงร้อนระอุ  ส่งกลิ่นหอมเตะจมูก  จนคนส่งเองท้องร้องโครกคราก

กลับดีมั้ย ? 

เด็กหนุ่มถามตัวเขาเองซ้ำ ๆ  ประสบการณ์น่ากลัวในวันนั้นยังคงตามมาหลอกหลอน....

แต่นี่ยังกลางวันแสก ๆอยู่เลย....เขาแย้งตัวเองในใจ  นั่นเพราะไม่คุ้มกันกับค่าพิซซ่าที่เขาต้องชดใช้  แถมยังต้องแบ่งให้ไอ้รุ่นพี่หน้าเลือดกินอีก.....เดี๋ยวก่อนนะ....คราวที่แล้วมันก็ไม่ได้มืดค่ำอะไรไม่ใช่หรือ ?  แค่หกโมงเย็นกว่า ๆ แค่นั้นเอง

กลับดีมั้ย ?

ไม่เอาแล้วตังค์ ?

“เมี๊ยววววว”
“แย้กกกกก”

แกร๊ก.....ครืด....แอ๊ดดดดด


ประตูรั้วบานเล็กถูกเปิดออก  พ่อหนุ่มส่งพิซซ่าตกใจจนแทบจะโยนทุกอย่างทิ้ง  แล้วสตาร์ทรถเผ่นเสียเดี๋ยวนั้น  แต่ปรากฎว่าผู้ที่ออกมา  กลับเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูง  ผิวขาว  หน้าตาดูดีระดับนายแบบไฮโซ  เพียงแต่เขาดูจะมีสีหน้าเศร้ามองไปเสียหน่อย

“น้อง....มาแล้วทำไมไม่กดออด  พี่เห็นเรายืนเก้ ๆกัง ๆอยู่นานแล้วนะ”
“พี่เห็นได้ไง”
“จากระเบียงนั่นไง”

คน....บ้านหลังนี้มีคน  ทวงค่าพิซซ่าคราวก่อนดีไหมนะ  เด็กหนุ่มคิด  ไม่ดีกว่า  บางทีคน ๆนี้อาจจะเพิ่งมาอยู่  แล้วดูจากสภาพแล้ว  คงจะเจอดีมาเหมือนกัน  เพราะงั้น  เขาควรจะเห็นใจ  แล้วก็ทำหยวน ๆไปซะ

“ไม่เอาตังค์รึไง”
“อ่า....ครับ....นี่ครับ  ทานให้อร่อยนะครับ”


เอ๊ะ....หรือว่าไอ้หมอนี่มันเป็น.....คราวที่แล้วไม่ปรากฏตัว....คราวนี้เลยเอาเสียหน่อย



ผีหลอก!!!!

รีบกลับเหอะ!!!

.
.
.
.
.
.
‘ถ้าฝืนทนต่อไป  ร่างกายผมอาจหาทางออก  ถึงตอนนั้นผมคงควบคุมอะไรไม่ได้  และคงไม่เป็นตัวเองอีกต่อไป’
(จิตสำนึกของเกียรติยศ : ในวันที่เขาพยายามที่จะตายด้วยตัวของเขาเอง)


[เกียรติยศ]


ไฟที่แผดเผาร่างกายของผม....มันเหมือนกับเปลวเพลิงจากนรก


ความเจ็บปวดนั้นมากกว่าทุกครั้ง  มันสุดแสนจะทรมานในเตาเผาแคบ ๆ  ทั้งอึดอัด  และหายใจไม่ออก


ร่างกายของผมถูกเปลวไฟลามเลีย  และเสื้อสูทที่ผมใส่มาอย่างหล่อ  ถูกเผาจนมอดไหม้  กลิ่นไหม้ของผ้าผสมกับกลิ่นเนื้อย่าง  มันออกจะประหลาด  และไม่ชวนรับประทานเสียเท่าไหร่.....


แต่ผมกลับหิว

ทั้งที่ตั้งใจจะต้องตายให้ได้  พยายามบังคับตัวเองให้อดทนอีกนิด  แต่บางอย่างในตัวผม  มันกำลังพยายามหาทางออก  ซึ่งทางทางออกเดียวก็คือปล่องเมรุ  บางอย่างในตัวผมร้องเรียกหาอาหาร  เพื่อนำมาซ่อมแซมตัวเองโดยเร็วที่สุด 

หิว

อยากกินเลือด....เลือดมนุษย์

เลือดสด ๆ  เครื่องใน  อวัยวะ  ลื่น ๆ นุ่ม ๆ อยากกินหัวใจคนที่กำลังเต้นตุ่บ ๆ 70 ครั้งต่อวินาที  อยากหม่ำสมองสักก้อนสองก้อน  กินแขนขาเพื่อสร้างของใหม่  กินลูกตากรุบกรอบหวานฉ่ำ  เพื่อใช้สำหรับมองเห็นเมื่ออยู่ในร่างของมนุษย์  และใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์  กินกระดูก  เพื่อสร้างโครงกระดูก  เพราะตัวผมเป็นสิ่งมีชีวิตที่ปราศจากกระดูกสันหลัง  ที่ถูกนำมาปลูกถ่ายในร่างมนุษย์เท่านั้นเอง 
 
ทันทีที่เริ่มคิดถึงอาหาร  สติของผมก็หลุดลงตั้งแต่ตอนนั้น  ภาพสุดท้ายที่เห็น  คือทางออก  ทางออกที่จะพาผมไปสู่อาหาร


หิวจัง
.
.
.
.
.
.
รู้ตัวอีกที  ผมก็กำลังคร่อมร่างน้องชายตัวเองอยู่  ภูมิไม่ควรมาที่นี่  และผมก็ควบคุมตัวเองได้ยาก  ผมรับรู้อยู่ลึก ๆ ขณะที่ร่างกายกำลังกิน  รับรู้ว่าผมกินหยกไปแล้ว  แต่ร่างของหยกก็ยังไม่เพียงพอสำหรับผมในตอนนั้น  ผมยังไม่อิ่ม  ยังต้องการอีก  ร่างกายของผมเสียหาย  ส่วนที่เป็นมนุษย์ถูกทำลายลงจนไม่เหลือดี

แต่ถ้าต้องกินเขา.....ผมยอมตายเสียดีกว่า

ผมวิงวอนต่อผู้สร้างโลก  และผู้ที่สร้างผม  ผมอยากตาย  ผมอยากตายเสียเดี๋ยวนั้น  ดีกว่าที่ผมจะต้องมาเขมือบน้องชายตัวเองอย่างหิวโหย  แต่ร่างกายของผม  กลับไม่ฟังดวงจิตซึ่งเป็นนายเอาเสียเลย  มันยังคงต้องกินต่อไป  จนกว่าร่างของผมจะกลับมาเป็นเกียรติยศคนเดิม

ขณะเดียวกันนั้น  บางอย่างกำลังทำให้ผมรู้สึกอิ่ม....อิ่มพอที่จะกลับมามีสติ  แม้ร่างกายของผมในตอนนั้นจะดูประหลาดเหมือนสัตว์ต่างดาว  แต่พลังที่ผมได้รับ  แม้เพียงน้อยนิด  มันก็ช่วยให้ผมกลับมาควบคุมร่างกายได้  แค่ชั่วขณะหนึ่ง

ความรักของภาคภูมิ  ภาคภูมิผู้ซึ่งกำลังหวาดกลัว  แต่กลับไม่ยอมทอดทิ้งผม  ทั้งที่เขามีโอกาสหนี  เด็กคนนี้รักผม  แต่ผมกลับไม่เคยรับรู้เท่าที่ควรเลย


นั่นเพราะผมอ่านใจเขาไม่ออก


ทุกครั้งที่พยายามทำแบบนั้น  ผมเห็นแต่กำแพง  ไม่ก็ห้องสีขาว  บางครั้งผมยังหวัง  ว่าเขาอาจเป็นพวกเดียวกับผม  แต่ไม่รู้ตัว  ตัวอ่อนอีกตัวที่อยู่กับผม  อ่อนแอเหลือเกิน  จนอาจทำให้ความเป็นมนุษย์กลืนกินมันจนดับสูญไป  ผิดกับผม  ที่เข้ากันดีกับร่างนี้  จนเหมือนเกิดใหม่  ใช้สมองของเด็กคนนี้เพื่อคิด  ใช้หัวใจเขาสูบฉีดเลือด  ใช้ปอดหายใจ  จะว่าไป  ผมกับเด็กคนนี้ก็คือคน ๆเดียวกัน  อย่างที่ผมเคยบอกกับหยก.....เกียรติยศมีแค่คนเดียว....คือผม

ดวงจิต...กับสัญชาติญาณต่างเป็นเอกเทศน์ต่อกัน


1 ปี


1ปีเต็ม ๆที่ผมหนีภาคภูมิมา  จากมาทั้งที่ยังหิว  ประคับประคองร่างนี้ด้วยพลังเฮือกสุดท้าย  อาศัยในตึกร้าง  เพื่อให้ร่างกายค่อย ๆฟื้นฟูได้เอง  อาจจะช้า...แต่ก็ดีกว่าต้องฆ่าใคร


ผมไม่อยากฆ่ามนุษย์  แม้ว่าพวกมนุษย์จะคร่าชีวิตพี่น้องส่วนใหญ่ของผม  พวกเขาฆ่าพวกของผมอย่างทรมาน  ด้วยการใช้ไฟเผาทั้งเป็น  โดยส่วนตัวผม  ผมถือว่าผมฆ่าคนน้อยเกินไปด้วยซ้ำ


เพราะผมหิว...ผมจึงต้องกิน  ไม่ต่างจากที่มนุษย์กินเนื้อสัตว์  ผมดื่มเลือดชายแก่ขี้เมาในตึกร้างนั้น  ในปริมาณที่ไม่มากจนถึงขนาดทำให้เขาเสียเลือดจนตาย  เมื่อได้เลือดเขาแล้ว  ผมก็รีบชิ่งไปอยู่อีกที่หนึ่ง  ผมกลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหว


“เอ้า......แดกซะมึง  วันนี้มีพิซซ่าเหลือ....กับปีกไก่  เฮ้อ....ตั้งแต่เก็บมึงมาเลี้ยงนี่นะ...กูอ่ะจนล๊งจนลง”
“กิน....กิน”
“เมื่อไหร่มึงจะจำอะไรได้นะ  หรือว่าจริง ๆแล้วมึงปัญญาอ่อนมาตั้งแต่แรกวะ”


ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กับเด็กส่งพิซซ่า  เขาเจอผมในสภาพเปลือยเปล่า  ท่ามกลางสายฝน  ในวันที่ผมออกล่าเหยื่อ


เด็กคนนี้ใจดีเหมือนภูมิ


ผมอาจจะอยู่กับเขาแบบนี้ไปเรื่อย ๆ อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่รกเหมือนรังหนู


ดีกว่ากลับไปทำให้ชีวิตของน้องต้องพังพินาศอีก


เฮ้อ.....ผมคิดถึงบ้านท้ายซอยชะมัดเลย


ป่านนี้ไอ้เหมียวรักของผมจะเป็นยังไงบ้างนะ
.
.
.
.
.
.
To be con 

สรุปว่ายังไม่จบจ้ะ....ขอต่อไปอีกสักสองสามตอน(โดยประมาณ)  ตั้งใจให้จบตอนนี้  แต่ทำม๊ะได้จริง ๆ สมองไม่แล่น  ได้แค่นี้อ่ะ  เง้อออออ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 08-05-2014 03:02:08

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

เกียรติยศศศศศสู้ๆๆๆ   :a1:




 :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 08-05-2014 03:53:08

คุณพี่ยังอยู่  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 08-05-2014 06:53:49

ว่าแร้ว~~~~~!!! ว่าคุณพี่ยังไม่ตาย 555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 08-05-2014 07:00:30

พี่ยศยังอยู่รีบกลับไปหาภูมิเร็วเข้า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 08-05-2014 07:17:30

นี่ไปแกล้งเป็นเด็ก ปญอ.อ่อยเด็กส่งพิซซ่าอยู่หรอคะเนี่ย
คุณพี่การแสดงชนะเลิศมาก เอารางวัลออสกาไปค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 08-05-2014 11:05:00

รีบกลับไปหาภาคภูมิน้า  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-05-2014 11:49:54

ฮา ตรงไปอยู่กับเด็กส่งพิษซ่านิแหละคะ

เด็กมันหลอนอยุ่ตั้งนาน ยังไม่รู้อีกว่าเก็บผีที่หลอกตัวเองมาเลี้ยง 55555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 08-05-2014 13:13:49

อย่างน้อยๆคุณพี่ก็ยังไม่ลืมน้องภูมิ
แต่ว่าไปอยู่กับเด็กส่งพิซซ่าเนี่ย....ใช่คนเดียวกับที่เจออิทธิฤทธิ์คุณพี่ป่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 08-05-2014 14:12:45

พี่ยศกลับไปบ้านเถอะค่ะ  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 08-05-2014 15:05:06

พี่ยศ รีบกลับไปนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 08-05-2014 17:33:27

เย่!!! จุดพลุฉลอง :mc4: :mc4: :mc4:
ทั้งเรื่องขุ่นพี่ยังอยู่และนิยายเรื่องนี้ยังไม่จบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 08-05-2014 19:47:32

คุณพี่!! 1ปีเลยเหรอคะ นี่ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณพี่ทนได้ถึงขนาดนั้น
กลับไปหาคนที่เขารอเถอะค่ะ ในเมื่อพี่ก็รู้แล้วว่าเขาก็รักพี่เช่นกัน


 :m17:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 08-05-2014 20:19:37

คุณพี่กลับไปได้แล้วนะ
ภูมิรออยู่ :mew6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 08-05-2014 20:22:10

พี่ยศกลับไปหาภูมิเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 08-05-2014 22:44:43

อนุญาตให้ต่อครับ  อย่าดพิ่งจบนะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 08-05-2014 23:31:59

 :mew5: อย่าบอกนะว่าขุ่นพี่จะหาคู่เป็นเด็กส่งพิซซ่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: candynosugar+ ที่ 09-05-2014 01:42:36

แอดดิคแล้ว :ling1: อยากอ่านต่อโฮวววววววววว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-05-2014 02:12:05

จะจบยังไงหนอ แอบอยากให้สองพี่น้องอยู่ด้วยกันอะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kakaris ที่ 09-05-2014 07:52:08

ไม่จบก็ไม่จบ
แต่มาต่อน้าาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 16 The House at The End of The Street (พาร์ท.1) [8/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 09-05-2014 09:57:06

 :mew2: :mew2: :mew2:รออออออออออออออต่อไปปปปปปปปปปป :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-05-2014 12:03:26

ตอนที่ 17 The House at The End of The Street PT 2



ที่บ้านท้ายซอย...


มีชายหนุ่มคนหนึ่ง....


กับแมวอีกตัวหนึ่ง.....


กำลังรอคอยการกลับมาของใครคนหนึ่ง.....


[เกียรติยศ]


“เอ้า....น้ำองุ่น....แดกเปลืองนะมึงไอ้ตัวขาว”


ผม.....เกียรติยศ  ต้องมารับบทเด็กปัญญาอ่อนอีกครั้ง


คงเพราะชินกับบทบาทนี้แล้วล่ะมั้ง  และอีกเหตุผลหนึ่ง  การแสดงละครตบตาด้วยการแกล้งเอ๋อ  มันช่วยให้อะไร ๆนั้นง่ายขึ้น  แล้วยิ่งได้มาเจอเจ้าเบื๊อกนี่  ไอ้เด็กหัวฟูปากเสีย เสียงดัง โผงผาง  ชอบพูดคำหยาบ  แต่ใจดีโคตร ๆแบบนี้  มันทำให้ผมกลับมาเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง  ไม่ต่างจากตอนที่อยู่กับภูมิเท่าไหร่


มันก็มีเหลิงบ้างอ่ะนะ


ยังไงผมก็ชอบที่จะถูกตามใจอยู่ดี


“นี่....ไอ้ตัวขาว  มึงไม่มีพ่อแม่หรือคนที่เป็นห่วงมึงบ้างเลยเหรอ  มึงอยู่กับกูมาจะเกือบปีแล้วนะ  ไม่มีใครตามหามึงเลยรึไง”
“อุ้มมมมม”
“เชี่ย....อย่ากระโจนใส่แบบนี้สิวะ  กูยังไม่พร้อม”


....แล้วก็ล้มลงด้วยกัน  ท่าไม่สวยเลย  หน้าผากผมโขกพื้นดังโป๊ก


สงสัยจะเล่นเยอะไปนะเกียรติยศ


“มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอก  ไอ้ตัวขาว  ตัวคนเดียว  ไม่มีใครสนใจ....ถูกกดขี่ข่มเหงสารพัด”


เขาเศร้า  เด็กคนนี้เศร้า  ผมได้อ่านใจของเขา  ช่างเป็นคนที่น่าสงสาร  เป็นเด็กกำพร้า  อยู่กับลุงและป้าที่ชอบทุบตี  อายุสิบห้าก็หนีออกจากบ้าน....


“เบสท์....”
“มึงน่ะ....จำบ้านตัวเองไม่ได้จริง ๆเหรอวะ  ไอ้ตัวขาว....ถึงมึงจะติ๊งต๊องก็เถอะ  ก็น่าจะจำได้บ้างสิ....มึงน่ะ...แค่โดนมอ’ไซด์ชนนะเฮ้ย  ถึงกับความจำเสื่อมเลยเหรอ”
“เบสท์....น้ำองุ่น....น้ำองุ่นนนนนน”
“มึงน่ะ...จะมาเกาะกูอยู่แบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะไอ้ตัวขาว  กูเอง...สักวันก็ต้องมีเมีย....แล้วกูจะเอามึงไปเก็บตรงไหน  ตอนกูจะฟีทเจอริ่งน่ะ...ฮ่าฮ่าฮ่า”



ดูจากหน้าเขาแล้ว....ผมว่าคงอีกนาน


แต่ถ้าเขาไม่เลือกมาก  หรือเจาะจงว่าต้องเป็นผู้หญิงหุ่นเป๊ะ  มันก็มีอีกคนหนึ่งที่รักเขาอย่างจริงใจ  คนที่ปากเสียพอกันกับเขานั่นแหละ  ผมเคยเจอคน ๆนั้นแล้วครั้งหนึ่ง  และเคยได้อ่านใจเขาด้วยเช่นกัน




รุ่นพี่ที่ร้านพิซซ่านั่นไง....
.
.
.
.
.
“คุณครับ”
“เห?”
“ขอโทษครับ  ผมทักคนผิด”


[ภาคภูมิ]


บ้านท้ายซอยยังรอให้พี่กลับมาอยู่ด้วยกันนะ.....


วันนี้ผมเจอคน ๆหนึ่งที่ดูเหมือนพี่  ก็เหมือนคนอื่น ๆเมื่อวันก่อน ๆนั่นแหละ


เด็กผู้ชายตัวเล็ก  ใส่เสื้อฮู้ดสีดำ  เสียบหูฟัง  เดินหลังค่อม ๆ ผ่านหน้าผมไป  ทำให้ผมอดคิดถึงพี่ขึ้นมาไม่ได้  สัญชาติญาณสั่งให้ผมวิ่งตามไปเหมือนทุกครั้ง  ด้วยความหวังลม ๆแล้ง ๆว่าอาจจะใช่


แต่ก็ไม่ใช่....


ผมเห็นพี่ในหัวครั้งสุดท้าย  ก็เมื่อเกือบปีมาแล้ว  พี่ซุกร่างที่เปลือยเปล่า....อยู่ในซอกหลืบของตึกร้าง  อยู่อย่างหิวโหย  และกำลังฟื้นฟูตัวเองอย่างช้า ๆ 


ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น  นอนขดอย่างทรมานในความหนาว....


ผมตามหาพี่แทบบ้าในตอนนั้น  ผมกับอาทนายช่วยกันตามหาพี่ตามตึกร้างในหลาย ๆแห่งในกรุงเทพ  แต่ก็ไม่มีร่องรอย  บางครั้งผมอาจจะบ้าไปเอง  แต่ภาพในหัวนั้นชัดเจนจนยากจะปฎิเสธ


ไมเคิลเองก็ไม่เคยลืมพี่  บางครั้งมันก็ดูหงอย  และบางครั้งมันก็ชอบไปนั่ง ๆ นอน ๆตรงแถวหลุมฝังศพ  เวลาเรียกมัน  มันก็ร้องครางกลับมาอย่างเศร้า ๆ


คิดถึงเขาล่ะสิ  ถึงผมจะคอยเล่นกับมัน  แต่มันก็ยังไม่ลืมพี่  ไม่ลืมอ้อมกอด  ไม่ลืมการฟัด  ใครว่าแมวไม่ซื่อสัตย์เท่าหมา  ที่มันยอมสนิทกับผม  ผมว่ามันก็แค่เอาตัวรอด....ไม่ให้ตัวเองต้องอดตายก็เท่านั้น  แต่คนที่มันรักจริง ๆ ยังไงก็ต้องเป็นคนที่เลี้ยงมันมาตั้งแต่แรก  ผมจำภาพของพี่ตอนเป็นซอมบี้  ที่ชอบเอาปากงับหัวมัน  แล้วผมก็ลองทำบ้าง



เคลิ้มเชียวนะมึง.....



กลับมาได้แล้วเกียรติยศ



พี่ทรมานผมนานเกินไปแล้วนะ



ผมไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้เลย



ผมอยากได้ภาระอันแสนหนักอึ้งนั้นกลับคืนมา
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]


ได้เวลากลับบ้านแล้วล่ะ.....


ก็จริงอย่างที่เจ้าเด็กส่งพิซซ่ามันว่า  ผมจะมาอยู่เกาะเขาไปตลอดก็คงไม่ได้


มันเห็นแก่ตัวเกินไป


ถึงแม้อยู่กับเขา  จะมีคนหาเลี้ยง  ไม่ต้องทนหิวหรือว่าต้องออกไปล่าเหยื่อ  แต่ผมก็เกรงใจที่ต้องคอยเบียดเบียนเงินค่าจ้างอันน้อยนิดของเขา  ไหนจะค่าเล่าเรียน  ไหนจะค่าเช่าห้อง


ก่อนมาเจอเขา  ผมหาอาหารโดยใช้วิธีสะกดจิตเหยื่อ  แล้วขอแบ่งเลือดมานิด ๆ หน่อย ๆเพื่อเติมพลัง


ผมไม่ต้องฆ่าใคร  ถึงรสชาติของเลือดจะอร่อยแค่ไหน  แต่ผมก็กินอย่างพอเพียง  พอแค่ได้ต่อชีวิต  ผมเองก็เก่งขึ้นเยอะ  รู้จักควบคุมตัวเอง  ไม่ให้หลงไหลไปกับความหอมหวานของมัน  จนต้องคร่าชีวิตใคร


อีกอย่าง....อาหารมนุษย์ก็ให้พลังงานได้เหมือนกัน  แค่ต้องกินให้เยอะหน่อย


แล้วตบท้ายด้วยน้ำองุ่น......อา


“ไอ้ตัวขาว......”
“ครับ”
“เอ่อ......”
“......”
“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ”
“ก็คุณเรียกผม....ผมก็ขานรับไง”
“เฮ้ยยยย.....นี่มึงหายแล้วเหรอวะ”
“ครับ....ผมจำทุกอย่างได้แล้ว”
“แน่ใจนะเฮ้ย”
“ขอบคุณที่เลี้ยงดูผม  แต่ตอนนี้ผมคงต้องกลับบ้านแล้วล่ะ”
“กู....เอ่อ....ให้ผมไปส่งคุณนะครับ”


แหม....เกรงใจจัง  เนื่องจากผมเคยอ่านใจเขามาบ้างแล้ว  ผมก็เลยรู้ว่าผมน่ะ  ทำเรื่องไม่ดีกับเขาเอาไว้เสียเยอะ  ทั้งเรื่องขโมยพิซซ่า  ทั้งเรื่องทำหัวหลุดต่อหน้าเขา  แล้วขืนให้เขาพากลับไปบ้านหลังนั้นอีก  ผมกลัวเขาจะเป็นบ้าน่ะสิ


“เอ่อ.....ไม่เป็นไรครับ  ผมจำทางกลับบ้านได้  ขอแค่ค่าโดยสารก็พอ”
“เอ้านี่....สองร้อยพอมั้ย”
“เยอะไปครับ”
“แน่ใจนะว่าจำได้จริง ๆ”
“ครับ  แล้วรบกวนขอเลขที่บัญชีด้วย”
“เอาไปทำไมวะ.....เอ้ย....ครับ.....”
“ก็....จะโอนเงินคืนให้ไงครับ  แล้วก็ตอบแทนที่เลี้ยงผม....”
“ช่างเถอะ  ผมไม่ได้ทำเพราะเงินหรอก.....จริง ๆนะ.....เพราะผมก็ไม่คิดว่าจะได้อะไรตั้งแต่แรกแล้ว  ถึงตอนนี้คุณจะจำได้ทุกอย่าง กลับมาเป็นปกติ  แต่ผมก็ไม่อยากเรียกร้องอะไร  ผมทำด้วยใจน่ะ  เพราะคุณทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากกว่าแต่ก่อน.....”



ตอแหลนะ.....ผมอ่านใจเขา  ตอนนี้เขากำลังดีใจสุด ๆไปเลย  ตอนที่ผมบอกจะโอนเงินให้น่ะ


แหม่....เดี๋ยวก็แกล้ง...สนองเจตนารมณ์ให้เสียเลยดีไหม?


“งั้นผมไปนะครับ”
“เฮ้ยเดี๋ยวสิ”


นั่นไง....โธ่ไอ้....


“แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ถ้าคุณอยากตอบแทนผมจริง ๆ ผมก็ไม่ขัดหรอก  ผมไม่ชอบขัดความตั้งใจใครน่ะ....นี่ครับเลขที่บัญชี...ส่วนนี่เบอร์โทรผม  เงินเข้าแล้วบอกด้วยนะ”


เอาเถอะ  สุดท้ายหมอนี่ก็อยากได้เงิน  ใครล่ะไม่อยากได้  แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา  เขาก็ดูแลผมเป็นอย่างดี  ให้อาหาร  ให้ที่พัก  อาบน้ำให้ผมด้วย(แต่อาบไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่----สงสัยรังเกียจ)


“แล้วติดต่อมาบ้างนะครับ  ยังไงก็คิดซะว่าเราเป็นเพื่อนกัน”


เขาบอกผม.....โอเค....เขาไม่ได้โกหก  เขาเป็นคนดีที่มีชีวิตขัดสน  และผมว่าเขาอยากมีเพื่อนจริง ๆ


“แล้วเราค่อยนัดกินข้าวกันนะ”
“มากอดสิสิวะไอ้ตัวขาว.....โฮ”
“ร้องไห้ทำไมครับ?”
“ต่อไปกู...เอ้ยผม...คงเหงาแย่  วันนี้อุตส่าห์ไปเหมาน้ำองุ่นมาตั้งสี่แพ็ค”



ว้า....รู้งี้ยังไม่บอกก็ดีอ่ะ
.
.
.
.
.
กลับมาแล้ว


เกียรติยศกลับมาแล้ว


“ไมเคิลลลลล.....ยังมีชีวิตอยู่ใช่มั้ย”
“เมี๊ยว”


บ้านมืด  สงสัยว่าภูมิจะยังไม่กลับ  พอเปิดไฟ  ไอ้แมวขี้เก๊กก็เดินเข้ามาหาผมอย่างช้า ๆ ทั้งที่ในใจของมันดีใจแทบบ้า  แต่มันก็ยังทำฟอร์มจัด  ช่างเป็นยอดแมวที่รักในศักดิ์ศรีของตัวเองจริง ๆ


“คิดถึงข้าไหม”
“เมี้ยว”
“ข้าไม่ทิ้งเอ็งไปไหนแล้ว  ข้ากลับมาแล้ว...โอ้โห  น้องข้าก็เลี้ยงเอ็งดีนี่หว่า....อ้วนเหมือนเดิมเลยนะ....”


ผมรอภูมิ...


รออยู่อย่างนั้นจนหลับไป


คงเพราะใช้ชีวิตแบบมนุษย์มานาน  แม้ตอนนี้ส่วนที่เป็นมนุษย์จะเหลืออยู่เพียงน้อยนิด  แต่ผมก็ยังคงติดพฤติกรรมเดิม ๆแบบมนุษย์


“พี่....”


ผมตื่นขึ้น  เพราะมีเงาของใครบางคนทาบทับตัวผมอยู่  ผมลืมตาขึ้นมา  เห็นภูมิกำลังจ้องผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย....


นี่ภูมิไม่ดีใจเลยเหรอ  ผมพยายามอ่านใจเขา  แต่ก็เหมือนเดิม  มีกำแพงกั้นผมเอาไว้


“ผม.....ดี......ใจ”


ถึงเขาจะดูแปลก ๆ แต่ผมก็ไม่สนแล้ว  ผมโผเข้ากอดเขาแน่น  ภูมิเองค่อย ๆกอดผมตอบอย่างช้าเชื่อง


“นายเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ผมรู้ว่าพี่จะกลับมา....ผมรีบ...มาก...เลย.....เพราะทุกครั้ง....ที่เห็น....มันช้ากว่าของจริงเสมอ”


เสียงของภูมิฟังดูเหนื่อย  และริมฝีปากของเขาก็ไม่ได้ขยับตรงกับคำพูด


เขาสวมเสื้อเชิ๊ตนักศึกษาสีขาวเหมือนเคย  วันนี้เขาคงมีเรียน  แต่ที่แปลกไปจากเดิม  คือรอยเปื้อนสีแดงฉานตรงอกข้างซ้าย.....


“ผมรีบ....เพราะดีใจ....ก็เลย....”


เสียงของเขาขาดหาย  และร่างของเขาก็ค่อย ๆทรุดลงไป  ผมเข้าไปประคองเขาเอาไว้  แล้วแกะกระดุมเสื้อเชิ๊ตของเขาออกดู


“รถของผมชนเข้ากับรถบรรทุกเหล็ก   เหล็กเส้นปักทะลุกระจกเข้ามา.....เสียบเข้าที่.....ผมเหนื่อยจัง”
“พอแล้ว  นายไม่ต้องพูดแล้วภูมิ”


ผมน้ำตาไหล  ไม่ใช่เพราะเสียใจ  แต่เพราะดีใจมากต่างหาก


“พวกเขาพาผมไปโรงพยาบาล...แต่ผมหนีออกมา.....ป่านนี้คงวุ่นวายกันใหญ่  ว่าศพหายไปไหน”
“ภูมิ”
“หัวใจผมหยุดเต้นไปหลายชั่วโมงแล้ว.....ถ้าว่าตามหลักการ....ตอนนี้ถือว่าผมเป็นคนที่ตายไปแล้ว....ตามความเห็นของแพทย์น่ะ”


ดีใจที่ในที่สุดผมก็ได้คลายข้อสงสัย....






ข้อสงสัยที่ว่าน้องเป็นเหมือนผมหรือเปล่า
.
.
.
.
.
.
To be con


ตอนหน้ามันจะต้องจบ 5555+

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาจนถึงตอนสุดท้ายนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 09-05-2014 12:16:13

โห เเม่ง
ภูมินาย
หมดคำบรรยาย

มาต่อเร็วๆนะ
รอดูฉากที่พี่น้องคู่นี้จะอยู่ด้วยกัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: yearrayoeng ที่ 09-05-2014 12:18:23

 :hao5:แง๊ว...จบจริงเหรอ

หัวข้อ: : กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 09-05-2014 12:18:56

หยวนๆให้อีก 5 ตอนก็ได้  ใจดีๆๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 09-05-2014 12:20:53

คู่พี่น้องอมตะสินะ :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 09-05-2014 12:25:59

 :a5: เฮ๊ยยยยย!!!! คือมันใช่ โอยยยย พวกเดียวกันนี่เอง
ชอบๆๆๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 09-05-2014 12:31:34

ภะ ภูมิ .... แก๊บซอง  :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 09-05-2014 12:39:37

สรุปเรื่องนี้คือนิยายสยองขวัญสินะ  :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 09-05-2014 12:41:57

+1 ผมใจดีนะ คนแต่งเพิ่มให้อีกสัก5ตอนจิQAQ เอาแบบวันสบายๆของยศกับภูมิก็ได้(แบบตอนพิเศษอะ) อย่าเพิ่งรีบจบเลยโฮฮฮฮ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-05-2014 12:49:35

ตอนพิเศษมีแน่นอนจ้า  จัดไปตามคำขอ 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 09-05-2014 12:50:56

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:แบบนี้ก็ดี :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 09-05-2014 12:59:31

กรี๊ด คู่รักอมตะ ชอบค่ะชอบ5555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 09-05-2014 13:02:04

กรี๊ดกร๊าด! ดีใจกับเกียรติยศ
คุณพี่กว่าจะกลับได้ แล้วจะทำยังไงกับภาคภูมิต่อไปล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 09-05-2014 13:02:28

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: toey-yyy ที่ 09-05-2014 13:39:44

นิยายเรื่องนี้มัน.........สนุกสุดๆจริงๆ โอ๊ยเขาเป็นพี่น้องกันก็ต้องเหมือนกันสิเนอะ :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 09-05-2014 14:05:43

55555 เกมส์พลิกครับท่าน
เหมือนกลับไปจุดเริ่มต้นเลย

ไม่ค่อยอยากให้จบเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: rose ที่ 09-05-2014 14:19:18

อยู่ต่ออีกได้มั้ยยย ย อย่าพึ่งปล่อยจบไปปปป เป็นเรื่องที่เอฟห้าถี่ๆรัวๆ เข้ามาส่องทุกวันในรอบสามปีจริงๆนะคะะ

ปาหัวใจใส่

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 09-05-2014 14:20:45

สนุกมากอ่ะ o13 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 09-05-2014 14:30:53

พี่กับน้องเหมือนกันคงอยู่กันรอดแล้วนะ ถ้าอย่างงี้ก็อยู่ด้วยกันได้เป็นร้อยเป็นพันปีดิ
จบแฮปปี้แล้ว ไม่ต้องมีอะไรมากกว่านี้แล้ว พี่ก็อย่าแกล้งน้องให้มาก
แต่อยากอ่านตอนเด็กส่งพิซซ่าด้วยอ่ะ คิดว่าคงไม่มี รอตอนต่อไปค้าบบบบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 09-05-2014 14:32:04

พี่น้องเป็นเหมือนกันเลย  o22 o22 o22

ดีแล้ว(แอบดีใจ)น้องภูมิจะได้อยู่กับพี่ยศตลอดไป :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 09-05-2014 15:09:51

 :z2:  ว่าแล้วภูมิก็ต้องเป็นนนน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 09-05-2014 16:35:08

อ้างจาก: mutyamania ที่ 09-05-2014 12:49:35  

ตอนพิเศษมีแน่นอนจ้า  จัดไปตามคำขอ 

ขอซัก 30-40  ตอนนะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-05-2014 16:36:40

อ้างจาก: som ที่ 09-05-2014 16:35:08  

ขอซัก 30-40  ตอนนะครับ

มันก็เย๊อะป๊ายยยยย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: InYume ที่ 09-05-2014 17:17:51

สมกับเป็นแฝด 555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: aimjjj ที่ 09-05-2014 17:20:39

ฝาแฝดกันก็ต้องอย่างงี้สิเนอะ แจ่มเลย ปล.ขอต่ออีกสักหลายๆตอนได้มั๊ยคะ สนุกมากกกกก :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 09-05-2014 17:23:07

แปลกและแหวกแนวดี ชอบๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 09-05-2014 17:28:35

ดีใจจังที่เป็นแบบเดียวกัน  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 09-05-2014 17:59:13

อ้างจาก: mutyamania ที่ 09-05-2014 16:36:40  

มันก็เย๊อะป๊ายยยยย

โนววว มันไม่เยอะไปเลยท่านถ้าเยอะต้องสัก1000ตอน(แบบพวกนิยายออนไลน์ในเด็กดีอะไรงี้ :laugh:)

ทำไมผมรู้สึกว่า คุณเด็กส่งพิซซ่ามันน่าสงสารที่สุดในเรื่องละเนี่ย (ถ้าเจอฉากทำร้ายจิตใจอีกสงสัยเข้าโลกส่วนตัวแหงม 555 คราวหน้าเจอแบบยศ+ภูมิหัวขาดคู่ไปเลยเป็นยังไง :hao7: :hao7:)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kakaris ที่ 09-05-2014 18:18:40

ฮิ้ววววว มาแล้วจ้า
พี่น้องเป็นเหมือนกันหล่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 09-05-2014 18:19:36

ต่อไปนี้ก็จะได้อยู่ด้วยกันไปจนนิรันดร์แล้ว
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 17 The House.....(พาร์ท.2) [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 09-05-2014 18:44:45

กรี๊ดดดดด
อมตะทั้งพี่ทั้งน้อง
อยู่ด้วยกันจนโลกดับเลยนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-05-2014 19:56:03

ตอนที่ 18 ศพที่หายไป



[บรรยาย]

ก๊อก ๆ

ทนายวัยกลางคน ไม่คาดคิดว่าจะต้องเคาะประตู  เนื่องด้วยเข้าใจมาตลอดว่าบ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่อีกแล้ว  แต่พอเอาเข้าจริง  เมื่อไปถึง  เขากลับพบว่าบ้านหลังนี้ยังมีคนอยู่

ใครกัน 

“ครับ”
“อ้าว....ยศ.....นี่เรากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

ตกใจหนึ่งเรื่อง  คือไม่คิดว่าจะได้พบกับเด็กที่ตัวเองตามหาอยู่เป็นปี  และสะกิดใจอีกหนึ่งเรื่อง  เมื่ออีกฝ่ายมีท่าทางดูเหมือนคนปกติ  มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน  ไม่เหมือนเด็กปัญญาอ่อนที่เค้ารู้จัก

“อยู่ก็ดีแล้ว.....เฮ้อ.....จะบอกเด็กคนนี้ยังไงดีน้า.....ยศมานี่สิลูก”

ชายวัยกลางคนมีท่าทีที่ดูอ่อนโยน....ใจดี  เขากับพ่อของเด็กทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกัน  และเขากับเด็กทั้งคู่ค่อนข้างที่จะผูกพันธ์กันมานาน  เพราะหน้าที่ของเขาคือต้องคอยดูแลส่งเสีย  และจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย  ก่อนที่ทั้งคู่จะบรรลุนิติภาวะ

เขาลูบหัวเกียรติยศเบา ๆ ก่อนจะดึงตัวหลานมากอดเอาไว้แนบอก  พยายามนึกเฟ้นหาคำพูด  เพื่อจะอธิบายแก่เด็กผู้มีสติไม่สมประกอบคนนี้ได้รับรู้ถึงเรื่องอันน่าเศร้า

“ฟังอานะลูก.....ภาคภูมิน่ะ....เขาไม่กลับมาอีกแล้วนะ”
“คุณอาหมายความว่าไงเหรอครับ”

ไม่ใช่เกียรติยศ  แต่กลับเป็นเสียงของคนที่น่าจะตายไปแล้ว  คนตายที่อยู่ ๆศพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เขาเองก็เห็นศพของเด็กคนนี้กับสองตา

บ้าน่ะ

ผีเหรอ

“ผมอาบอกว่าผมจะไม่กลับมาแล้ว....หมายความว่ายังไง”
“คือ.....”
“ผมไม่ใช่ผีหรอกครับ  ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้”
“อานึกว่าเรา....”
“ตายไปแล้วใช่ไหมครับ?”
“ใช่”
“ผมยังไม่ตายครับ  ยังมีชีวิตอยู่เป็นปกติดี  แค่ไม่สบายนิดหน่อย”
“งั้นเรอะ....ถ้าอย่างนั้น....”
“ผมขอบคุณคุณอามากเลยนะครับที่ดูแลเรามาโดยตลอด  ยังไงซะตอนนี้ผมกับพี่ขออยู่กันตามลำพังนะครับ  ขอโทษที่เสียมารยาท  แต่ตอนนี้ผมรู้สึกไม่สบายจริง ๆ”
“แน่ใจนะว่าไม่อยากให้อาพาไปให้หมอตรวจ”
“ครับ....แค่นอนพักเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วล่ะครับ”
“อาจะจัดการเรื่องรถให้ก็แล้วกันนะ....แล้วก็ค่าเสียหายด้วย”
“สวัสดีครับ”

ทนายวัยกลางคนเดินออกมาอย่างมึนงง  คล้ายถูกสะกดจิต  ทั้งๆ ที่เขาเห็นกับตา  ว่าตรงหน้าอกข้างซ้ายของเด็กคนนั้น  ถูกเหล็กเสียบทะลุ 

แล้วคนที่เขาเห็นเมื่อคู่นี้ล่ะ  ผีงั้นหรือ?  แต่ดูยังไงก็ไม่เหมือนผีหรือวิญญาณเลยสักนิด  ก็ดูเป็นคนปกติธรรมดา  จะมีก็แต่หน้าที่ดูซีดเซียวนิดหน่อย  แต่นั่นก็ยังดูเป็นมนุษย์ปกติอยู่ดี

แต่ตัวเขาเองก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่น่าสะพรึง  แม้ว่าเด็กคนนั้นจะไม่ใช่ผี  เกียรติยศเองก็ดูแปลกไป

เขาพอรู้เรื่องงานของเพื่อนอยู่บ้าง  แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อน  ว่าเพื่อนรักของเขาที่ตายจากไปนานนมแล้ว  จะทำการทดลองอะไรกับลูกชายฝาแฝดในไส้ของตัวเองได้ลงคอ

ตี๊ดดด....ตี่.....ตี่.....ติ๊ดดดด....ติ๊ด

“ฮัลโหล...ครับ....ใช่ครับ”
‘คุณทนายครับ  พวกเราได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาลแล้ว  ไม่น่าเชื่อเลยครับ  เด็กคนนั้นน่ะ  อยู่ ๆก็ลุกขึ้นมาเดินปร๋อได้เองเลยแหละครับ  พูดแล้วยังขนลุกเลย......ป่านนี้ไม่รู้ไปไหนต่อไหนแล้ว’


มีเรื่องต้องให้ตามล้างตามเช็ดจนได้สิน่า
.
.
.
.
.
[ภาคภูมิ]

“กลับไปแล้ว”
“อื่อ.....เราสองคนนี่ขยันสร้างงานให้คุณอาเนอะ”
“คงช็อคน่าดู”

ผมกับพี่ยืนหัวเราะกับท่าทางเด๋อด๋าของคุณอา  พี่อ่านใจคุณอาได้  และรู้ว่าคุณอาเองก็ไม่ได้แปลกใจมากเท่าที่ควรนัก  ด้วยความที่พ่อของพวกเราเป็นนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง  ส่วนตัวผมเองรู้ล่วงหน้าแล้วว่าท่านจะต้องรีบมาจัดการเรื่องเอกสารอย่างกระหืดกระหอบ  ก็เลยขอเซอร์ไพรส์ท่านเสียหน่อย  ตั้งแต่ฟื้นจากความตาย  ภาพนิมิตรของผมก็ไม่ดีเลย์อย่างแต่ก่อน  เพิ่งรู้ว่าความสามารถของผมคือสามารถเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า  นอกเหนือไปจากนั้น  ยังสามารถบันทึกภาพพวกนั้นเอาไว้ในสมอง(ขอเรียกว่าสมองละกัน  แม้จะไม่ใช่สมองก้อนที่อยู่ในหัวก็เถอะ  เป็นส่วนหนึ่งในดวงจิตของผมน่ะ)  สามารถเรียกกลับมาดูย้อนหลังได้  เหมือนกับฮาร์ดดิสก์ขนาดใหญ่เท่าจักรวาล

ถ้าได้ความสามารถมาเร็วกว่านี้  พี่คงไม่ต้องถูกเผา  และหยกก็อาจจะไม่ตาย

แต่ช่างมันเถอะ

ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว

ไม่ใช่ด้วยเลือดของมนุษย์.....แต่เป็นเลือดของพี่  พี่สละบางส่วนของตัวเองให้กับผม  เหมือนที่เคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง  สมัยเรายังเป็นเด็ก  สมัยยังอยู่ในท้องแม่  ไม่ใช่แม่ของผม  แต่เป็นคนที่ให้กำเนิดร่างกายนี้  เป็นแม่ของร่างมนุษย์ของผมกับพี่

เพราะผมอ่อนแอ  พี่จึงแบ่งปันบางส่วนเพื่อรักษาผมเอาไว้  ด้วยเหตุนี้เองพลังของผมจึงมาช้ากว่าพี่  เพราะพี่ช่วยผม  ร่างกายมนุษย์ของพี่ถึงดูอ่อนแอและไม่สมบูรณ์เท่าผม  ผมเสียอีกที่กลับเข้าใจไปเองว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่า  น่าขายหน้า

“นายรู้ตัวแล้วใช่ไหม  ว่านายเป็นอะไร”
“ครับ”
“พี่เองก็เพิ่งรู้เอาตอนที่ฟื้นจากความตายครั้งแรก.....หมายถึงตอนที่ดื่มเลือดโจรพวกนั้นน่ะ”

ผมคว้าตัวพี่มากอด  อิจฉาพี่ที่สามารถใช้พลังเคลื่อนย้ายมวลวัตถุได้  ส่วนของผมน่ะเหรอ  อย่างเก่งก็แค่ทำให้ใบไม้สั่น  หรือเคลื่อนย้ายแผ่นกระดาษชำระ

“ทำอะไรวะภูมิ”
“ก็อยากรู้ว่ากลับมาคราวนี้....พี่มีตรงไหนผิดแปลกไปมั่งมั้ย  ยังเหมือนมนุษย์อยู่รึเปล่า”
“ก็เลียนแบบจนเหมือนแหละ”
“แม้แต่ความรู้สึกด้วยเหรอ.....”

เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ  สัมผัสผิวหนังนุ่มลื่นเหมือนเด็ก  พี่ครางเบา ๆ ยิ่งทำให้ผมย่ามใจ  กดจมูกฝังลงไป

“ผมมองเห็นทุกอย่าง....รู้ด้วยว่าเราน่ะรักกันมากแค่ไหน  พวกเราผูกพันธ์กันมากกว่าเพื่อนพ้องคนอื่น”
“งั้นนายก็ต้องเห็นสิ  ว่าเราเคยเป็นคนรักกัน  แต่ตอนนั้นนายอาศัยอยู่ในร่างมนุษย์ผู้หญิงนะภูมิ”
“มันไม่ได้สำคัญที่เปลือกนอก  มันสำคัญที่ว่า.....เรารักกันมากแค่ไหนต่างหาก  ตอนที่เราถูกมนุษย์เผาพร้อมกัน  ตอนนั้นฝ่ายหญิงเป็นคนโอบกอดฝ่ายชายเพื่อกันเปลวไฟให้นะ  ร่างของผมถึงได้เสียหายมากกว่าพี่ไง  ตอนที่พ่อกับแม่เจอเรา”
“ภูมิ......”
“ถ้าว่ากันตามตรงแล้ว  เราสองคนน่ะ....เป็นพี่น้องกันก็แค่ร่างกายเท่านั้น  แถมตอนนี้ร่างมนุษย์ของพี่เองก็เสียหายไปจนหมด”
“อา”

ผมอุ้มช้อนพี่ขึ้นมา  ตรงดิ่งไปยังห้องนอน

บดขยี้จูบอย่างเร่าร้อน  ตรงนั้นของผมตื่นตัว  ผมเองก็อยากรู้  ว่าความรู้สึกทางเพศรสนั้นจะยังเหมือนกับตอนที่เป็นมนุษย์อยู่ไหม

“เสียวจัง”
“มีแต่เรื่องนี้แหละที่ผมเก่งกว่าพี่”
“ไมเคิลมองง่ะ”
“แล้วไงครับ....ไม่เห็นต้องอาย  โชว์ให้มันดูสิ  ว่าพ่อของมันน่ะรักกันมากขนาดไหน”

ผมมีเซ็กส์กับพี่  ถ้านับก็เป็นครั้งที่สอง  แต่เป็นครั้งแรกที่กระทำอย่างเร่าร้อนและอ่อนโยน  ไม่ใช่ความเกรี้ยวกราด

ชอบกลิ่นหอมหวานบนตัวพี่

อยากชิมลิ้นเล็ก ๆสีชมพูนุ่มนิ่ม

ผมกัดลิ้นพี่จนขาด(อย่างอ่อนโยน)  แล้วเคี้ยวกินอย่างอร่อย  พี่เองก็เอาคืนบ้าง  โดยการงับจมูกผม  แล้วกลืนลงคอไป  แค่ชั่วพริบตา  ตรงที่หายไปก็ถูกสร้างขึ้นมาใหม่  เราหัวเราะกันอย่างมีความสุข

ผมเลียชิมยอดอกสีชมพูซีด  เลียลิ้นลากผ่านหน้าท้องแบนราบ  ก่อนจะหยุดอยู่ตรงส่วนนั้นของพี่ที่กำลังแข็ง

“อย่างับนะภูมิ  ยิ่งมีน้อย ๆ อยู่.....ซี๊ดดดดด”
“........”

เราหยอกล้อเล่นกันแบบนั้นสักพัก  ผมก็สอดใส่อาวุธเข้าไปในตัวพี่  ทั้งอ่อนนุ่มและรู้สึกดีสุด ๆไปเลย

“ผมรักพี่นะเกียรติยศ”
“พี่ก็รักนายภาคภูมิ”

ต่อไปนี้ผมกับพี่จะอยู่ด้วยกันตลอดไป

“ภูมิ...”
“ครับ”

เรานอนกอดกันบนเตียงนุ่ม  หลังจากร่วมรักกันยันสว่าง  ไม่ง่วงเลยสักนิด  ยิ่งทำกลับยิ่งมีพลัง

“พี่น่าจะรู้ตั้งแต่ไม่สามารถอ่านใจนายได้แล้ว....พี่คิดว่านายไม่ใช่”
“ผมเองก็ดีใจ....ที่ได้เป็นเหมือนพี่นะ  ก่อนหน้านี้ผมกลัวตัวเองจะเป็นอย่างพี่  แต่ตอนนี้ผมคงเสียใจ  ถ้าตัวเองเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา”
“ทำไมล่ะภูมิ”
“เพราะมนุษย์อ่อนแอน่ะสิ  มนุษย์ต้องแก่....ต้องเจ็บ....แล้วเดี๋ยวก็ตาย  ถ้าเป็นแบบนั้นผมก็อดอยู่กับพี่ไปชั่วนิรันดร์น่ะสิ”
“ถ้าไมเคิลอยู่กับเราไปตลอดก็ดีสิภูมิ”
“ก็ไม่แน่หรอกนะ”

ผมจูบพี่  และเราก็เริ่มเล้าโลมกันอีกครั้ง  พี่ผมน่ะเก่งที่สุด  สอนแป๊บเดียวก็เป็นงาน


เราจะอยู่ด้วยกัน  ตราบจนวันอวสานของโลกใบนี้


และตราบจนวันที่จักรวาลมาถึงจุดสิ้นสุด


รัก



จากภาคภูมิ.....ถึงเกียรติยศ
.
.
.
.
.
END
จบแว้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 09-05-2014 20:09:46

อ๊ากกกกกก
มีตอนพิเศษไหมอ่ะตัว
ขอซักสิบตอนยี่สิบตอน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 09-05-2014 20:15:21

happy ending   :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 09-05-2014 20:18:10

น่ารักจัง รอตอนพิเศษค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 09-05-2014 20:21:57

จบแล้วเหรอ ดีใจที่จบดี ไม่งั้นคงสะเทือนใจน่าดู  :laugh:
รอตอนพิเศษนะคะ :pig4: นิยายจบ ความรู้สึกยังไม่จบจริงๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 09-05-2014 20:22:45

โอ้ววววววว~~~~!!!!!
มีย้อนอดีตกันด้วยอ่ะ หวานแหวว มุ้งมิ้งแบบแปลกๆ 555
แต่สรุป 2 คน นี่เป็นตัวอารายกันแน่อ่าาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 09-05-2014 20:35:09

เย้  :กอด1: โล่งอกมากที่จบแฮปปี้ 555555555555555555555555555
ขอตอนพิเศษได้มั้ยคะ อยากให้ไมเคิลบรรยาย เราชอบไมเคิล  :man1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 09-05-2014 20:38:48

เขาหยอกเอินกันน่าสะพรึงแต่รู้สึกน่ารัก

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 09-05-2014 20:41:39

ว๊าาาาาาาาจบแล้วเหรอ...ชอบเรื่องนี้มากจบแบบไม่รู้ตัวเลย
แต่ว่าเค้าทั้งสองคู่กัน จบแฮปปี้เราก็แฮปปี้นะเออ :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 09-05-2014 20:44:33

 :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 09-05-2014 20:45:25

ออกแนวคู่รักSMนะเนี่ย ถถถถ  :z13:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 09-05-2014 20:55:11

อ๊ายยย จบแล้ววว
ขอตอนพิเศษด้วยนะจ้ะ
 :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 09-05-2014 21:07:42

ไม่ยอมน้าคนเขียน เอาตอนพิเศษมาเลย
คนอ่านยังไม่จุใจ ยังสงสัยในตัวไมเคิล และอยากรู้จักเด็กส่งพิซซ่ามากกว่านี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 09-05-2014 21:09:58

กรี๊ดดดดดดดด... ดิ้นๆๆ :-[ จบแล้ว... ไม่ผิดหวังเลย 5555 ในที่สุดคุณพี่เกียรติยศก็ได้กลับมาอยู่กับคุณน้องภาคภูมิ แถมรู้ที่มา

ที่ไปของทั้งสองคนอีก สุดยอดมากกกกกก... ดีใจที่ภาคภูมิก็เป็นเหมือนเกียรติยศ อย่างนี้คงได้เห็นโลกเปลี่ยนเเปลงไปด้วยกัน

อย่างไม่โดดเดี่ยว แม้ว่าคนรอบข้างจะจากไปยังไงก็ยังมีภาคภูมิคอยจับมือคุณเกียรติยศ อิอิ :katai3: เปรมปรีดา 5555 ตอนเเรก

แอบคิดว่าภาคภูมิจะต้องเจออุปสรรคในการดำเนินชีวิตเเบบที่คุณเกียรติยศเคยเผชิญรึเปล่านะ... แต่ก็พ้นมาได้เพราะคุณเกียรติยศ

นำหน้าภาคภูมิอยู่ก้าวหนึ่งเสมอ  o13 คุณพี่เกียรติยศเป็นคน(?)ที่พึ่งพาได้จริงๆ

รอตอนพิเศษ ปูเสื่อหอบหมอนนอนรอ...

ปล. มีครั้งเเรกกันตอนไหนน่ะ... แล้วเเบบอ่อนโยนยังขนาดนี้ แล้วแบบที่อารมณ์โกรธเกรี้ยวจะเป็นยังไง? :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 09-05-2014 21:14:07

จบได้ไง   เอาจริงๆนะครับ  ขอตอนพิเศษยาวๆเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 09-05-2014 21:31:27

โดดกอดคนเขียนล้านที ข้อหาจบแฮปปี้ ><
เม้นรวดเดียวนะคะ
ตอนแรกเราก็นึกว่าคนน้องไม่ใช่ จนตอนที่เห็นภาพ
พอตอนจบภูมิตอนรถชน
เรายิ้มค่ะ >< แบบว่าพี่น้องจะได้อยู่ด้วยกัน
ลั้ลล้ามาก ขอบคุณค่า  :pig4: ชูป้ายรอตอนพิเศษ
// จริงๆแล้วคนอ่านก็โรคจิต

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 09-05-2014 21:32:31

กว่าจะได้มาตามอ่านก็จบพอดี

เนื้อเรื่องแปลกๆ แต่น่าสนใจมากค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: akira334 ที่ 09-05-2014 21:33:33

กัดลิ้นกินอย่างอ่อนโยน? :z13:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-05-2014 21:42:24

ว๊ากกก เป็นงี้แล้วจะอยู่กันจนโลกแตกเลยไหมเนี้ย แล้วจะหาเงินกันยังไงกินก็จุ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 09-05-2014 21:45:50

ทั้งน่ารักและ สยอง  :mew5:
แล้วเด็กส่งพิซซ่าจะเป็นยังไงต่อเนี่ย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-05-2014 21:47:18

อ้างจาก: U_Ton ที่ 09-05-2014 21:09:58  

ปล. มีครั้งเเรกกันตอนไหนน่ะ... แล้วเเบบอ่อนโยนยังขนาดนี้ แล้วแบบที่อารมณ์โกรธเกรี้ยวจะเป็นยังไง? :hao3:

ครั้งแรกของพี่ยศกับภูมิ : ตอนที่ 12  ย่อยยับค่ะ

หัวข้อ: : กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 09-05-2014 21:51:48

จบซะและ นึกว่าจะต่ออีกหน่อยยย  แต่รอตอนพิเศษเอาก็ได้ อุอิๆ
ปล แบบนี้ ทั้งสองคนก็อยู่ร่างนี้ (แบบเอ๊าะๆ)  จนตลอดชีวิต ชิมิ แบบร่างกายไม่แก่อ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 09-05-2014 21:53:07

อ่านเรื่องนี้ทีไร แต่ละตอนอ่านไปแป๊บๆต้องทำหน้าแบบ  :a5:  พร้อมเสียง หือ? ห๊ะ? เฮ้ย! ทุกที

ดีใจจังที่พวกเดียวกัน โล่งอก จบอย่างงดงาม

ภาคภูมิ ถ้ายิ่งทำ พลังยิ่งเพิ่มขึ้น ก็ทำกันบ่อยๆสิคะ  :hao6: (ความโกรธจากตอนก่อนๆหายไปหมดแล้ว 555 )

แลดูจะเป็นคู่ sm แต่ไม่ sm (?) หวานๆมุ้งมิ้งน่ารักแบบสยองนิดๆ

พี่น้องเขาคู่กัน แต่เด็กส่งพิซซ่ากับไมเคิลยังไร้คู่ คิดว่าควรจับมาคู่กันนะ  ไหนๆเรื่องนี้ก็แปลกขนาดนี้แล้ว เอาให้สุดๆไปเลยเถอะ :laugh:

ขอตอนพิเศษเยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ

รักเรื่องนี้จังค่ะ :man1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 09-05-2014 22:02:43

เออ จบดีว่ะ 5555
จากภาคภูมิ ถึง เกียรติยศ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 09-05-2014 22:09:54

 :-[ :o8: :-[

เขารักกันแล้ว


น่ารักอ่ะ


ขอตอนพิเศษเถอะค่ะ

 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 09-05-2014 22:38:50

จบได้น่ารักมากๆเลยค่ะ :-[

ขอตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 09-05-2014 23:25:10

จบได้น่ารักมากเลย
ตอนพิเศษ??? ไม่พอหรอก ขอภาค2เลยดีกว่า นะๆๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 09-05-2014 23:50:49

การร่วมรักที่พิศดาร มีกัดกินลิ้ก กัดจมูก ว๊ากกกก
ขอตอนพิเศษซัก20ตอน!!!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 10-05-2014 00:29:54

กริ๊ส ขุ่นพี่น่ารัก ที่ สุ ด  ชอบตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้ายเลย เย้ๆ ปรบมือค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 10-05-2014 01:15:16

อ๊าคคคคค :jul1: :jul1:

เป็นตอนจบที่ทำเรายิ้มแก้มปริ :hao6: :hao6: :hao6:


ไอ้พี่น้องคู่นี้มันน่ารักจริงจริ๊ง :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 10-05-2014 02:13:07

ชอบ!!!!!มาก!!!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 10-05-2014 03:38:51

กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่ได้เข้ามาแปบเดียว อัพรวดสามตอนเบย คนเขียนน่ารักมากค่ะ! >< ลงจนจบแล้วด้วยอะะะะะะะ ยาวกว่านี้ไม่ได้เหรอค้าาาาาา

ตอนแรกที่อ่านเจอว่าน้องพิซซ่าเก็บเกียรติยศมาเลี้ยงนี่แอบใจหาย ว่าคุณเกียรติยศจะไปเป็นเด็กน้องพิซซ่าแทนหรือเปล่า แหะๆ เน็นขำตรงฟีทเจอริ่งกับ "ดูจากหน้าเขาแล้ว....ผมว่าคงอีกนาน" มากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขออวยพรให้น้องส่งพิซซ่าโดนรุ่นพี่ที่ร้านจับกด(?)ในเร็ววันนะคะ ขอตอนพิเศษคู่นี้ด่วนๆข่าาาาาาาา แอร้ยยยส์ (จะให้เงินพี่ยศตั้งสองร้อยนะคะ ใจบุญอย่างนี้เราต้องตอบแทนนางด้วยการหาคู่ให้ค่ะ)

ตอนพี่ยศกลับมาบ้านแล้วบ้านมืดนี่ใจหายรอบสองค่ะ ว่าภาคภูมิเสียไปแล้วหรือเปล่า ตรอมใจ เกิดอุบัติเหตุ บลาๆๆๆ สรุป ตายจริงด้วยแต่นางฟื้นอะค่ะ กรี๊สสสสสส ทีนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันไปจนฟ้าดินสลายจักรวาลแตกกระจายเบย (แมวไมเคิลซึนเหรอคะนั่น ฮ่าๆๆ)

พี่ยศช่วยน้อภูมิตอนอยู่ในท้องด้วยอะ น่ารัก ว่าแต่ชาติที่แล้วภูมิเป็นผญไม่ใช่เหรอคะ ทำไมชาตินี้สลับที่มากดพี่ซะงั้น ถถถ ว่าแต่กัดลิ้นกัดจมูกนี่คืออัลไลคะ อ่านแล้วลมจะใส่ ฮ่าๆๆๆ แสดงออกทางความรักกันได้พิศดารมว๊าก

อยากรู้รายละเอียดของการทดลองคุณพ่อสองหนุ่มจังค่ะ สองคนนี้เป็นอะไรกันแน่ ไปอยู่ใต้น้ำแข็งได้ยังไง คุณพ่อไปเจอได้ยังไง ศึกษาเจอว่าอย่างไรทำไมถึงตัดสินใจเอามาปลูกถ่ายใส่ลูกตัวเอง ทำเพื่ออะไร (ถามรัวมาก ขออภัยที่เป็นเจ้าหนูจำไมค่ะ ฮ่าๆๆๆ) ตอนดูหนังไซไฟนี่ถ้าจบไม่เคลียร์เน็นจะไปเสิร์ชหาในพันดริฟต์กับเวบรีวิวฝรั่งจนกว่าจะเคลียร์ค่ะ แต่อันนี้ไม่รู้จะไปเสิร์ชที่ไหน แอร้ยส์

ป.ล. ตอนพิเศษพิซซ่าเถอะค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส **กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนเขียน**

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kissu111 ที่ 10-05-2014 10:47:25

คู่นี้มุ๊งมิ๊งน่ารัก   :-[ คุณพี่น่ารักตลอดๆ

รอตอนพิเศษค่ะ ขอบคุณผู้แต่งมายมายค่ะ ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 10-05-2014 14:32:32

รู้สึกค้างๆนิดหน่อยนะคะ ภูมิยังเจ็บไม่พอเลย!(รู้สึกซาดิสม์ 5555)
แต่ดีใจจังค่ะที่ได้คู่กัน ลุ้นตัวโก่งเลย กลัวพี่ยศเกิดมโนขึ้นมาว่าอยู่ห่างๆน้องจะดีกว่าอะไรประมาณนั้น
รอตอนพิเศษนะคะ แมวไมเคิ้ลจะมีคู่กับเค้ามั้ยนะ><

ปล.อยากได้ตอนพิเศษของหนุ่มร้านพิซซ่าด้วยค่ะ
ชอบเรื่องนี้จังง~

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: knoxziekanoon ที่ 10-05-2014 16:32:19

โอ้ววว จบแล้ววววว..ววว แต่อารมณ์ยังค้างอยู่เลย หนังจบอารมณ์ไม่จบ ชอบพี่น้องคู่นี้อ่ะ
เขียนออกมาได้สนุกแบบอ่านแล้วเดาไม่ค่อยได้ (ยังไง?) แต่สนุกมากๆเลยคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 10-05-2014 17:34:57

สมเป็นคู่รักที่สยองที่สุดในโลกจริงๆ
แต่สนุกมากก ขอตอนพิเศษเยอะๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-05-2014 18:00:56

เราสัญญาว่าตอนพิเศษจะมีเซอร์ไพรส์บางอย่าง....อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Littlesir ที่ 11-05-2014 06:30:49

จบแบบสยองๆ แต่ก็ดีน่ารักไปอีกแบบ 5555
ถ้ามีตอนพิเศษคงจะดีนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนที่ 18 ศพที่หายไป [9/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 11-05-2014 08:01:33

 :-[เกือบเป็นนิยายสยองขวั

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-05-2014 00:55:10

ตอนพิเศษ  The Missing Piece (ชิ้นส่วนที่หายไป)




ผมกับพี่ถูกซื้อตัวมาในราคาถูกแสนถูก.....


“พี่ยูฮะผมกลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะเอ๊กซ์”


พี่ชายกับผม...เราไม่มีชื่อ  คนที่ซื้อตัวพวกเรามาติดป้ายสัญลักษณ์ตัวอักษรภาษาอังกฤษให้ที่ข้อมือของพวกเรา  ผมกับพี่  และอีกหลาย ๆชีวิต  ถูกจับยัดรวมกันในกรงขังแคบ ๆ มีเพียงเศษอาหารที่เขาโยนให้กินเพื่อประทังชีวิต  พี่ชายของผมแย่งอาหารมาได้ส่วนหนึ่ง  แล้วแบ่งส่วนที่มากกว่าให้ผมเหมือนอย่างเคย


“เอ้าเอ๊กซ์....นายกินเยอะ ๆนะ  จะได้มีแรง”
“เค้าจะเอาพวกเราไปไหน....เค้าจะทำอะไรพวกเราเหรอฮะ....มะ....เมื่อเช้าเค้าจับพวกเราไปคนนึง....”
“ใคร”
“คุณซีทู(Z-II)”


แล้วผมก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น....


ไม่ใกล้ไม่ไกล


เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นอย่างเจ็บปวดทรมาน


ดังขึ้นเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ

.
.
.
.
.
ผมกับพี่ถูกพรากมาจากอกแม่  ตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก


มีชีวิตผ่านไปแต่ละวันอย่างไร้ค่า


กิน...


นอน...


วิ่งวนอยู่ในกรงขังแคบๆ


“พี่ฮะ”


ไม่เคยรับรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่  ในห้องที่มีแต่แสงสว่างจากไฟสังเคราะห์  และกำแพงสีขาว  นานแค่ไหนแล้วที่ได้เห็นแสงอาทิตย์  ผมจำไม่ได้แล้วล่ะ


“พี่ผมไปไหนแล้วฮะ”


ผมถามเพื่อนร่วมชะตากรรมตัวอ้วนกลม  เขาเพยิดหน้าออกไปนอกกรง  พี่ถูกคนพวกนั้นจับไป.....ไม่....


พี่ฮะ....


พระเจ้าฮะ...อย่าเอาพี่ผมไปเลยนะฮะ....แล้วต่อไปผมจะอยู่ได้ยังไง


ผมส่งเสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง  ในบรรดาพี่น้อง(ที่ตอนนี้กระจัดกระจายไปอยู่ที่ไหนแล้วก็ไม่รู้)  มีแค่ผมกับพี่ที่รักและสนิทกันยิ่งกว่าอะไร  พี่ชายที่แสนดีของผม  คอยปกป้องผม  เท่าที่กำลังของเขาจะสามารถทำได้


“ตอนแรกเขาจะจับนายไป  ตอนที่นายหลับ  แต่พี่นายวิ่งมากัดมือผู้ชายชุดขาวคนนั้น  เขาเลยเอาตัวพี่นายไปแทน”
"ทำใจดี ๆเถอะเอ็กซ์เอ๊ย....เดี๋ยวก็ถึงตาพวกเราแล้ว"


ใครสักคนบอกผม  ผมไม่ทันสังเกตที่ป้ายชื่อของพวกเขา  พวกเราต่างก็คล้ายคลึงกันไปหมด  จนยากที่จะแยกออกว่าใครเป็นใคร


ผมได้ยินเสียงร้องของพี่ดังขึ้น


เหมือนเสียงของคนก่อนหน้านี้


และอีกหลาย ๆคน


หัวใจของผมจะขาดเสียให้ได้เลย
.
.
.
.
.
หนี....ไป....


ในฝัน  ผมเห็นพี่ชายของผม  ค่อย ๆแปรเปลี่ยนเป็นบางสิ่งที่น่ากลัวเกินพรรณนา


ดวงตาปูดโปน  สีแดงก่ำ  เขี้ยวแหลม  ใบหน้าบิดเบี้ยว  ดิ้นทุรนทุราย


ตัวของพี่ใหญ่ขึ้น


ผิวหนังของพี่เหี่ยวย่นและเป็นสีน้ำตาลดูน่าเกลียด


ในความฝัน  ผมเดินเข้าไปหาพี่  พี่กัดเข้าที่คอของผมเต็มแรง  รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด  ราวกับถูกทิ่มแทงด้วยเหล็กแหลม ๆ  ก่อนจะชาวาบไปทั่วทั้งร่าง  ผมนอนแผ่อย่างหมดแรง  มองขึ้นไปเห็นบางอย่างที่ดูน่าเกลียดไม่แพ้กัน  มีก้อนเนื้อย่น ๆ สีแดงสองก้อนลอยเด่นชัดในความมืด  พวกมันรูปร่างคล้ายหนอน  ตัวขดเป็นปล้อง ๆ  ตรงส่วนที่เป็นปากนั้น  เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลม ๆ ผมไม่เคยเห็นสัตว์แบบนี้มาก่อนในชีวิต


ใครบางคนกำลังตะโกนโต้ตอบกันไปมา



........การทดลองล้มเหลว......
.
.
.
.
.
ร่างของผมถูกโยนลงถังขยะ  เหมือนกับคนอื่น ๆ


สัตว์ร้ายตัวนั้น  ตัวที่น่าเกลียดเหลือเกิน  ปรากฏตัวให้ผมเห็นในยามวิกาล(ผมหมายถึงตอนที่แสงไฟสังเคราะห์นั้นดับลง)  กรงเล็บแหลมคม  กับสองแขนที่ทรงพลัง  พยายามจะแหกกรงเข้ามา


ผมแน่ใจว่าไม่ได้ฝัน


และผมแน่ใจว่านั่นคือพี่


.....หนีไป.....เอ็กซ์.....หนีไป


แม้จะไม่ใช่เสียงของพี่ที่ผมคุ้นหูเลยก็ตาม


แล้วในที่สุด  ผมก็ถูกพวกเขาจับไปจนได้


ถูกให้ดมบางอย่างจนรู้สึกเวียนหัว  สติของผมลางเรือน


ความทรงจำสุดท้าย  คือเจ้าหนูยักษ์นั้นถูกฝาดจนแน่นิ่ง  ท่ามกลางความตื่นตกใจของพวกเราทุกคน


คนพวกนั้นฉีดบางอย่างเข้ามาในตัวผม


เลือดของผมร้อนจนรู้สึกทรมาน


เครื่องในปั่นป่วน  แล้วรู้สึกเหมือนถูกปั่นจนแหลกเละ


มีบางอย่างกำลังกัดกินตัวผมจากข้างใน


และพยายามจะยึดร่างนี้....ร่างของหนูตัวสีขาว


ผมเป็นแค่หนูทดลองตัวเล็ก ๆ


นั่นแหละ....คนพวกนั้นเรียกพวกเราแบบนี้  มันง่ายกว่าสำหรับการติดป้ายตัวอักษรแทนการตั้งชื่อ  เพราะพวกเราไม่ใช่สัตว์เลี้ยง  พวกเราเกิดมาเพื่อตาย


แล้วผมก็เป็นแค่อีกหนึ่งการทดลองที่ผิดพลาด


พวกเขาโยนผมลงถังขยะ
.
.
.
.
.
ผมยังไม่ตาย


แม้จะหยุดหายใจไปแล้ว


ตอนนี้ผมกับเจ้าสิ่งลี้ลับแปลกปลอมกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด  ในร่างกายของผม  มันกัดกิน  พยายามยึดครอง  สร้างของใหม่เลียนแบบของเก่า


แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ  แม้ว่าจะเป็นหนูที่อ่อนแอ  ไม่เข็มแข็งเหมือนพี่


ผมต้องต่อสู้กับมัน  ผมจะไม่ยอมเสียตัวตนของผมไปอย่างเด็ดขาด  ในตอนนี้ผมมีเพียงแค่สองสิ่งที่สำคัญ  สิ่งนั้นคือความโกรธแค้น  และความหวังว่าอาจจะได้เจอพี่อีกครั้ง  สำคัญมากพอที่ต่อสู้เพื่อยื้อชีวิต  ช่วงชิงตัวตนกลับคืน


ถ้าผมรอด....


พี่ของผมก็อาจจะรอดเหมือนกัน...


ผมค่อย ๆตะกายตัวขึ้นมาจากถังขยะในที่สุด  เจ้าสิ่งที่มองไม่เห็นนั้นยอมแพ้  และเป็นฝ่ายล่าถอยไปโดยดี  แต่มันก็ทิ้งบางอย่างเอาไว้ในตัวของผม


บางอย่างที่ผมมารู้ในภายหลังว่ามันเป็นประโยชน์


“เมี๊ยว”


แมวจรจัดตัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าผม  มันจ้องผมตาเป็นมัน  ไม่ใช่จ้องเหมือนผมเป็นอาหารหรอก  แต่เหมือนผมเป็นของเล่นมากกว่า  น่าแปลกที่อยู่ ๆผมก็สามารถเข้าถึงความรู้สึกของเจ้าแมวตัวนี้ได้


มันตะปบอุ้งเล็บลงมา


ผมสะบัดตัวหนีได้ทันก่อนที่จะถูกมันงับ


ค่อย ๆวิ่งกระย่องกระแย่ง


ร่างกายของผมค่อย ๆฟื้นตัวขึ้นอย่างช้า ๆ คงเพราะบางอย่างที่เจ้ามนุษย์นั่นฉีดให้กับผม  เรี่ยวแรงของผมกลับคืนมาได้เกินร้อย  ผมวิ่งหนีมันสุดชีวิต  มันเองก็วิ่งตามผมมาติด ๆ


เอี๊ยดดดด.....




โครม!!!!!


ทันใดนั้นเอง  ก็มีแสงสว่างสาดเข้ามาใส่เราทั้งสอง  ร่างของไอ้แมวนรกถูกเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ยักษ์ชนกระเด็นไปไกล  ผมมัวหันไปมองมัน  โดยที่ไม่ทันระวังตัว  ยังมีเครื่องยนต์ตัวอื่น ๆอีก....เอ่อ.....ผมหมายถึงรถนั่นแหละ  ล้อรถขนาดใหญ่บดขยี้ร่างของผมจนแหลกเละไม่มีดี  เหลือเพียงเศษชิ้นเนื้อกระจายติดเต็มถนน


แต่จิตของผมยังไม่ยอมตาย  และบางอย่างที่แฝงตัวอยู่ในทุกอณูของผมก็เช่นกัน  ผมกับมันค่อย ๆ ช่วยกันประคับประคองชิ้นเนื้อแหลกเหลว  ให้ค่อย ๆเคลื่อนที่มารวมกัน


ผมต้องหาร่างใหม่


และตรงนั้นมีเพียงร่างเดียวที่นอนแน่นิ่งอยู่  ร่างที่ไม่ค่อยเสียหายมากนัก  แม้ว่าเจ้าของมันจะซี้แหงแก๋ไปแล้ว
.
.
.
.
.
และนั่นแหละ  คือที่มาของผม


ตลกดีไหม...


ผมเป็นหนูที่อาศัยอยู่ในร่างของแมว!!!


นอนซมอยู่เป็นสัปดาห์  กว่าทุกอย่างจะเข้าที่  และฟื้นตัว  และก็เริ่มรู้สึกตัวว่าอยากกินอะไรแบบแมว ๆ


เช่น....หนู.....เย้ย!!!!


หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา  ผมใช้ชีวิตในฐานะแมวจรจัด


มีแมวเจ้าถิ่นแถวนั้นตรงดิ่งเข้ามาทักทาย  เดาว่าไอ้หมอนี่(ร่างที่ผมอาศัย)คงจะเป็นหนึ่งในสมาชิกชาวแก๊งค์  พวกมันต่างพากันพูดว่าผมเปลี่ยนไป  ตั้งแต่ถูกรถชนเพราะวิ่งไล่จับหนูขาว


ผมอยู่อย่างมีความหวังว่าจะได้เจอพี่ชาย


ในขณะที่แมวตัวอื่น ๆ เริ่มแก่  และตายจากไป  มีลูกแมวคอกใหม่ออกมา  บ้างก็รอด  บ้างก็ตาย  แต่ผมก็ยังอยู่


ย้ายที่ไปเรื่อย ๆ


ตามประสาคนสันโดษ


ความหวังที่จะได้เจอพี่ริบหรี่ลง  จนมอดดับ  ครั้งสุดท้ายที่เที่ยวคุ้ยถังขยะ  เผื่อว่าจะเจอเจ้าหนูยักษ์นอนขดตัวอยู่ในนั้น  นั่นก็นานเป็นสิบกว่าปีแล้ว


ถ้าผมเป็นหนู  ป่านนี้ผมคงตายไปนานแล้ว  และถ้าผมเป็นแมวธรรมดา  ถ้าไม่แก่ตายก็คงหง่อมหงำเหงือก


จนกระทั่งได้มาเจอคน ๆนี้  ผมที่เห็นเพียงครั้งแรกก็รู้สึกผูกพันราวกับเคยเกิดร่วมชาติเดียวกันมาก่อน


รู้สึกผูกพันไปทุกซอกทุกอณูเซลล์


ราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของผม


“เมี๊ยว.....”
“ว่าไงไอ้แสบของข้า”


เขาคนนั้นชื่อเกียรติยศ

.
.
.
.
.
จบตอน....ชิ้นส่วนที่หายไป
   
ถึงเนื้อหาหลักจะจบแล้ว  ยังไงก็ฝากติดตามซีรีย์ชุด "วันสบาย ๆของชายผู้กลับมาจากความตาย" ในกระทู้นี้ด้วยนะคะ   :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: aimjjj ที่ 14-05-2014 01:08:28

ที่แท้คุณเมี๊ยวนี่ก็.... :hao7: :hao7: :hao7:
ปล.จิ้มบวกเป็ดโลดค่ะ  :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 14-05-2014 02:02:42

ไมเคิลก็ใช่ แล้วคุณพี่ของไมเคิลจะเป็นตัวอะไรเหนอ

ปอลิง: ขอตอนพิเศษเด็กส่งพิซซ่า  :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 14-05-2014 02:13:40

ไมเคิลสุดท้ายก็กลายพันธุ์เหมือนกันหรอ o22 o22

เป็นหนูในร่างแมว :a5: :a5: :a5:

ว่าแล้วว่านายต้องไม่ใช่แมวธรรมดา :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 14-05-2014 02:14:49

 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 14-05-2014 02:18:48

สนุกมากคะชอบแนวนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 14-05-2014 03:04:15

OMG คุณเหมียวเป็นหนู!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 14-05-2014 03:20:00

อุต๊ะ แมวไมเคิลก็มีเบื้องหลังกับเค้าด้วย นี่ถ้ายศกับภูมิรู้คงดีใจแนย่ที่เจอพวกเดียวกันอีก ><

รอตอนต่อไปค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 14-05-2014 07:29:35

ไมเคิลเคยเป็นหนูทดลองมาก่อน :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 14-05-2014 08:04:27

เอาตอนพิเศษอีกๆ สองพี่น้องยังไม่ได้มุ้งมิ้งเลย อิๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 14-05-2014 08:40:30

อ่านรวดเดียวจบเลย

เห็นตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้เข้ามาอ่านซักทีเสียได้โอกาสเม้น

ที่หายไป :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 14-05-2014 09:23:50

เห้ย งงอะ สรุปว่าคุณพี่เป็นพี่ของไมเคิล มีเมียเป็นภูมิ ก่อนจะมาเป็นเกียรติยศใช่ป้ะ
ชอบเลยวันสบายๆสไตล์คุณพี่ แค่ฟังก้อยากกีดตามละ  คิดถึงหนุ่มส่งพิซซ่า ส่งเขามาหาคนอ่าานิสนึงนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 14-05-2014 09:54:23

ไม่ได้อ่านนิยายแนวนี้มานานแล้ววววววววววววว   :katai4:
มันตื่นเต้น  มันลุ้น  มันหวีดปนสยองมากเลย
โมเม้นพี่น้องมุ้งมิ้งกันแบบโหดๆก็น่ารัก :katai2-1:
มีเรื่องให้คาดไม่ถึงตลอดเลย

ตอนพิเศษของไมเคิลก็น่าลุ้น  หนูในร่างแมว เป็นๆไปได้ :katai1:
แล้วจะได้เจอคุณพี่ชายไหมเนี้ยะ  แล้วคุณพี่ชายจะเป็นตัวอะไรไปแล้วนะ ลุ้นๆๆๆ :ling2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 14-05-2014 10:02:57

 :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 14-05-2014 10:22:48

เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็อึ้งทึ่งตะลึง :a5:
เผ่าพันธุ์เดียวกันนี่เองไมเคิลถึงชอบกินศพโจรด้วย
รออานตอนพิเศษจ้าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 14-05-2014 10:28:49

รอตอนต่อไปค่ะ

วันสบายๆที่ว่านิ ของเกียรติยศกับภาคภูมิ???

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 14-05-2014 11:05:40

สรุปไมเคิลก็เป็นแบบเดียวกัน
แล้วพี่ไมเคิลจะเป็นแบบเดียวกันหรือเปล่า
กรี๊ดกร๊าด! มารอเรื่องต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 14-05-2014 11:13:31

โห ครอบครัวกลายพันธ์ สินะคะ


ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-05-2014 11:26:13

อ้างจาก: PJansam ที่ 14-05-2014 09:23:50  

เห้ย งงอะ สรุปว่าคุณพี่เป็นพี่ของไมเคิล มีเมียเป็นภูมิ ก่อนจะมาเป็นเกียรติยศใช่ป้ะ
ชอบเลยวันสบายๆสไตล์คุณพี่ แค่ฟังก้อยากกีดตามละ  คิดถึงหนุ่มส่งพิซซ่า ส่งเขามาหาคนอ่าานิสนึงนะคะ

ไมเคิลเป็นส่วนหนึ่งของคุณพี่ค่ะ ส่วนพี่ชายไมเคิล....สงสัยกันว่าตายแล้ว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 14-05-2014 11:37:12

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 14-05-2014 11:44:23

ครอบครัวอมตะ  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 14-05-2014 16:50:21

พี่ชายของไมเคิ่ล สงสัยว่าตายไปแล้ว แต่ก็อาจจะยังอยู่ใช่มั๊ยคะ ลุ้นอย่างมีความหวัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 14-05-2014 18:56:50

เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ พออ่านจบถึงได้รู้สึกว่า
นี่ฉันมองข้ามนิยายสนุก ๆ แบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ยยยย  :z3:

ชอบอ่ะ แอบจิตเบาๆดี อ่านฉากหลอนแล้วนั่งขำไม่รู้สิ 5555
รอตอนพิเศษจากคนเขียน  :katai4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 14-05-2014 19:36:47

ครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบ้านท้ายซอยหลังนั้น......

เป็นอมตะกันหมดเลยสินะ  o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-05-2014 20:09:00

คิตตี้แฟนตาซีมาก
แต่ดีใจที่ร่างแยกได้กลับมาอยู่ด้วยกันใกล้กันอีกครั้งนะ
ถึงว่าสิคุณพี่เองถึงได้รักไมเคิลมาก คงรู้สึกไม่ต่างกัน อ่าาาา

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 15-05-2014 21:51:14

มาจากการทดลองเดียวกันเหรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 15-05-2014 23:26:33

ขอเสนอ...ให้คุณพี่ของไมเคิล เป็นหมากลับมา เจอกัน ณ บ้านสวีทสยองท้ายซอย คริๆๆ ครบเลยงานนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 16-05-2014 01:22:27

WTF!!! บ้านนี้ไม่ธรรมดา :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ตอนพิเศษ The Missing Piece [14/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 17-05-2014 03:16:03

ซีรี่ย์ส่งท้าย : วันสบาย ๆของ(สอง)ชายผู้กลับมาจากความตาย



ตอนที่ 1 The Ghost(S)





[บรรยาย]


ในวันที่อากาศร้อน....


ร้อนมากเสียจน....หากคุณเก็บศพเอาไว้ในบ้านโดยที่ไม่ได้ฉีดฟอร์มาลีน  ศพจะต้องเน่าและส่งกลิ่นเหม็นมากกว่าเดิมหลายเท่านัก  นี่ยังไม่รวมหนอนที่ไชยั้วะเยี้ยะ  เนื่องจากมีแมลงวันเป็นพัน ๆตัวมาไข่ทิ้งเอาไว้


เว้นเสียแต่คุณจะรีบฝังศพเอาไว้ที่สวนหลังบ้าน


คุณจะไม่ต้องเสียเงินเพื่อรักษาสภาพของศพเลยสักแดงเดียว


แต่คุณต้องฝังลึกนิดนึงนะ  เพื่อป้องกันไม่ให้ศพนั้นถูกก่อกวนโดยสัตว์เลี้ยงของคุณ


“ตื่นแล้วเหรอครับที่รัก”


ภาคภูมิเอ่ยทักทายพี่ชายของเขาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส  ขณะที่ตัวเขาเองนั้น  กำลังจัดโต๊ะเตรียมอาหารเช้า  โดยไม่แสดงท่าทีเบื่อหน่ายออกมาเลยสักนิด  แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เขาทำซ้ำ ๆมาโดยตลอด  บนโต๊ะมีแต่ของโปรดของคนทั้งคู่(แน่นอนว่าต้องเป็นอาหารมนุษย์....พวกเขาจะไม่แตะเลือดถ้าไม่จำเป็น....เพื่อคงสภาพความเป็นมนุษย์ให้ได้มากที่สุด)วางอยู่เต็มโต๊ะไปหมด  โดยไม่ลืมน้ำองุ่นของโปรดสุด ๆของคุณพี่ชาย  แช่เย็นจัด  ใส่ในเหยือกแก้วใบโต  ดังนั้นต่อให้ขี้เกียจตื่นขนาดไหน  เกียรติยศก็สามารถหอบหิ้วสังขารพาตัวเองลงมาจนได้


สะโหล...


สะเหล


สะโหล....


สะเหล



โดนคนแถวนี้สูบพลังมาทั้งคืนน่ะสิ!!!  ภาคภูมิเนี่ย...อะไรก็ไม่รู้  รู้ว่ารักมาก  มันก็น่าดีใจอยู่หรอกที่น้องชายรักเขามากขนาดนี้  แต่เล่นทำเรื่องลามกกับเขาไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อนแบบนี้.....


มันพิสูจน์อะไรได้หรือ?  มีวิธีแสดงความรักได้อีกเป็นร้อยเป็นพันวิธี  ถมถืดไปน่ะ....


แถมเมื่อคืนนี้  หลังจากที่คุณภาคภูมิเหลือเวลานอนให้เขาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง(แต่ตัวเองหลับปุ๋ยเป็นเด็ก ๆ)  เขาก็ดันถูกบางอย่างก่อกวนเอาอีก  บางอย่างที่ไม่ถึงกับทำให้เขากลัวหรอก  แค่ตกใจชนิดที่ว่าคาดไม่ถึงมากกว่า  นั่นแหละที่ทำให้เกียรติยศมีสภาพอ่อนเพลียอย่างที่เห็น....คงต้องกินมากกว่าทุกวันเลยล่ะ  ถ้าไม่เช่นนั้นก็คงต้องลำบากไปขอแบ่งปันเลือดมนุษย์ในยามวิกาลอีก...ซึ่งเขาขี้เกียจ...


“โย่วภูมิ”
“เฮ้ย....พี่ระวัง”


ตุ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ......




โครม!!!!!


“โธ่เอ๊ยพ่อคุณ  ถ้าเดินดี ๆ ก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”
“สบาย....”
“ทางนี้เว้ยยย”


เกียรติยศกลิ้งตกบันไดลงมากองไม่เป็นท่าอยู่ที่พื้น  และเนื่องจากเอาหน้าคว่ำลงมา...เป็นผลให้คอของเขาหักจนหมุนกลับไปอีกทาง  เลือดไหลโกรกทั้งทางปากและจมูก  แต่ก็ยังทำเป็นตลก  ลุกขึ้นหันมาคุยกับน้องชาย  โดยที่หัวนั้นหันไปทาง...ตัวหันไปทาง


“ยังจะมาทำตลก”
“แค่หมุนกลับก็เรียบร้อยละ....ยังไม่ชินอีก”


เกียรติยศเหลือบตาขึ้นไปมองบางอย่าง  เขาเห็นเงาตะคุ่มนั้น  ผลุ่บหายเข้าไปในห้องเล็กตรงชั้นพัก


“กินกันเถอะ”
“แบบนี้น้ำองุ่นเหยือกเดียวคงไม่พอง่ะ....พี่ต้องซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอนะ”  พูดจบเกียรติยศก็จ้วงช้อนลงไปในชามมันบด  ตักเข้าปากคำเบ้อเริ่ม
“มีองุ่นแช่เย็น”
“นายปอกเปลือกแล้วใช่มั้ย”
“อื่อ”
“พี่รักนายที่สุดเลย”  ว่าแล้วก็โผเข้าหาน้อง  ทำปากจู๋  พยายามจะไซร้อีกฝ่ายเสียให้ได้
“เดี๋ยว.....อย่าเพิ่งกอด....กินข้าวอยู่นะ....ว่าแต่....เมื่อคืนนี้พี่นอนหลับสบายดีไหม”
“ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่......”


ภาคภูมิมองพี่ชายอย่างสงสัย  ก่อนจะเหลือบมองขึ้นไปข้างบนเช่นเดียวกัน  เขารู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง  ไม่แน่....อาจใครสักคนเล็ดรอดการมองเห็นของเขา  แอบเข้ามาในบ้านหลังนี้ 


หรืออาจเป็นบางอย่างที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ้ยยยย”


เกียรติยศส่งเสียงร้องด้วยความตกใจมากกว่าเจ็บปวด  เมื่ออยู่ ๆก็มีอะไรลอยมากระทบหัวของเขา  ขณะที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่หน้าจอโทรทัศน์ในห้องโถง  ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมของภาคภูมิ  มันจึงเป็นวันสบาย ๆของเขาที่พิเศษขึ้นไปอีก  ได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่เขารัก  ฟินสุด ๆ กับองุ่นแช่เย็นปอกเปลือก  แสนจะชื่นใจ....


“เป็นอะไร....ใครทำอะไรฮึ”
“มีคนปาดิคชั่นนารีใส่หัวพี่”
“หืมมม?....ผมเปล่านา....”
“นี่ภาคภูมิ....นายเชื่อเรื่องผีแม๊ะ???”
“พวกเราไม่ได้เป็นผีสักหน่อย”
“โห่....ฟังก่อนสิอย่าเพิ่งขัด!!!!  นายนี่มันไม่มีเซ้นส์เอาซะเลย....เสียแรงที่เป็นน้องเป็นนุ่ง”
“อ้าว....อย่าพาลสิ  พี่เก่งกว่าผมนะ  แล้วอีกอย่างผมไม่อยากใช้พลังพร่ำเพรื่อ  ไหนว่าเราจะอยู่กันอย่างมนุษย์ไง”
“เมื่อคืนหยกมาหาพี่”
“หา!!!!”


คราวนี้มีเสียงหัวเราะดังขึ้น  และภาคภูมิได้ยินเต็มสองหู  เกียรติยศยกชาขึ้นจิบอย่างไม่ใส่ใจ


“ชากลิ่นมิ้นท์นี่สุดยอด”
“ดะ...ได้ยินมั้ย!!!”
“อื่อ.....เมื่อคืนนี้หมอนั่นมาหาพี่  มายืนมองอย่างเครียดแค้นที่ปลายเตียง.....แล้วเมื่อเช้าตอนที่พี่อาบน้ำ  น้ำจากฝักบัวก็เปลี่ยนเป็นสีแดง  พี่สนเสียที่ไหน  พี่ตบมือแปะเดียวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม  คิดจะสร้างภาพหลอนมาขู่กันเรอะ....ช้าไปหมื่นปีว่ะไอ้น้อง.....แล้วนั่นนายจะขนลุกทำไม  กลัวเป็นมนุษย์ไปได้น่า”
“นั่นผีนะเฮ้ยยยย”
“แล้วที่พี่ตกบันไดลงมาเมื่อเช้าก็........ฝีมือหมอนั่นแหละ....เด็กนายนี่แสบชะมัด.....ส่งคุ้กกี้ให้ทีสิ”


หลังจากเกียรติยศพูดจบ  ข้าวของในบ้านก็ปลิวว่อน  อย่างกับในหนังเรื่องโพลเทอร์ไกสท์  ถ้วยชา....หนังสือ.....หรือแม้แต่ที่เขี่ยบุหรี่  ลอยขึ้นและหมุนคว้างเป็นวงกลม  แต่เพียงไม่นานทุกอย่างก็สงบ  ข้าวของค่อย ๆลอยกลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิมที่มันควรจะอยู่  เมื่อเกียรติยศชูมือขึ้นไปในอากาศอย่างใจเย็น



“ถึงพี่จะไม่กลัว....แต่ถ้าปล่อยเอาไว้มันก็เดือดร้อนนะ  ทำอะไรสักอย่างสิ”  ภาคภูมิคว้าตัวพี่ชายมากอดไว้  แต่กลับเป็นเขาเองนั่นแหละที่รู้สึกกลัว  เกียรติยศหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
“หมอนั่นจะทำอะไรได้  นอกจากโผล่มาแบบหยอง ๆ กับทำข้าวของปลิวว่อน  ถึงยังไงก็ฆ่าพวกเราไม่ได้อยู่ดี  พวกเราเป็นอมตะนะ  ช่างหัวผีเถอะน่า  เดี๋ยวพอเบื่อมันก็เลิกเล่นเองแหละ”
“ยังจะมาชิวอยู่อีก....ไอ้พี่บ้าเอ๊ย”
“ดื่มชาสิ”
“หกหมดแล้ว”
“งั้นก็ไปชงมาใหม่”
“ผมไปเล่นกับไมเคิลดีกว่า”
“กลายเป็นแมวของนายไปแล้วสินะ” 
.
.
.
.
.
.
แล้วหลังจากนั้นมา  บ้านท้ายซอยก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่ง



ทุกเช้า....



เกียรติยศจะเอ่ยทักทายกับวิญญาณของหยกที่แอบซุ่มรอเขาในห้องน้ำ...หรือไม่ก็ตู้เสื้อผ้า  คอยสร้างภาพหลอนอาทิเช่น  ปรากฏตัวในสภาพเลือดท่วมร่าง  หรือแหกอกโชว์หัวใจที่เต้นตุ่บ ๆ แต่สิ่งที่อีกฝ่ายตอบสนองก็แค่ยกมือขึ้นเซย์ไฮ  แล้วก็เดินทะลุร่างนั้นไป


นั่นยิ่งทำให้วิญญาณร้ายนั้นโมโหจนอกจะแตกตาย


ผิดกับภาคภูมิที่ตอนนี้เริ่มจะชินแล้ว  กับการที่ร่างเปลือยเปล่าของหยกนั้นขึ้นคร่อมร่างของเขากลางดึก  และพยายามยั่วยวนขอคืนดี


“ถึงจะเป็นแฟนเก่าก็เถอะนะ....ไม่คิดจะไปผุดไปเกิดหรือไง”
“ก็เรารักภูมินี่”
“เฮ้อ....รักแล้วจะทำไงได้ล่ะ  เราเองก็มีคนที่เรารักอยู่แล้วนะ  รักกันมาก่อนนายด้วย  ตัดใจเถอะ  ไปเกิดซะไป”
“ไปยังไงอ่ะ....ก็ไม่เห็นมีใครมารับเลยนี่หว่า...ถ้ามีคงได้ไปนานแล้ว....นี่ภูมิรู้มั้ย  นานเลยนะกว่าเราจะใช้แรงแค้นทั้งหมด  รวบรวมพลังวิญญาณ  เพื่อปรากฏกายให้คนเห็นได้น่ะ”



ผีตัวแสบจ้อไม่หยุด  และใครบางคนนั้นกำลังหึง....คนที่ดูเผิน ๆแล้วเหมือนจะไม่ใส่ใจใคร



“ไปคุยกันข้างนอกม๊ะ”
“หึงเหรอครับคุณเกียรติยศ”
“นายนี่มันกวนประสาทไม่เปลี่ยนเลย”
“คุณมันก็ยังตายยากตายเย็นเหมือนเดิม”


เฮ้อ....ภาคภูมิกลุ่มใจชะมัด


อีกคนหนึ่งก็ผี....อีกคนหนึ่งก็สิ่งมีชีวิตระดับสูง  แล้วตัวเขาล่ะ?....เป็นอะไร 


สงสัยจะมีแค่เจ้าแมวหน้านิ่งเสียกระมัง  ที่ดูจะเป็นปกติที่สุดแล้วในบ้านหลังนี้
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไปอีกหลายวัน  การกลั่นแกล้งของผีร้ายกลับยิ่งหนักขึ้น


ข้าวของในบ้านตกลงมาแตกกระจายในยามวิกาล


พื้นบ้านเต็มไปด้วยรอยย่ำ


ขนของเจ้าเหมียวหลุดเป็นกระหย่อมคล้ายแมวเป็นขี้เรื้อน(แต่มันก็ยังคงหน้านิ่ง....ไม่ทุกข์ร้อน)



คนที่ดูไม่ทุกข์ร้อนใจในตอนแรก  กลับเป็นคนที่โกรธมากที่สุดในตอนนี้  เมื่อสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเขาโดนแกล้ง  มันเหมือนกับถูกลูบคม  หรือโดนหยามน้ำหน้ากันดีดีนี่เอง


“แน่จริงออกมาดิวะ”
“ใจเย็นก่อนสิ.....เราไปตามคนมาปราบผีก็ได้นี่”


วิญญาณร้ายปรากฏกายในแบบสยองเต็มพิกัด  สภาพเดียวกับตอนที่ใกล้ตาย(หากเป็นสภาพตอนที่ตายแล้ว...คงไม่เหลืออะไร  เพราะถูกเกียรติยศเขมือบจนหมด)  หนังท้องโป่งพองและตึงราวกับกลอง  เห็นเป็นเส้นเลือด  ใบหน้ายุบ  กะโหลกบี้  ตาโบ๋  และมีเลือดไหลทะลักออกมาอย่างกับเขื่อนแตก....


ร่างนั้นพุ่งเข้าใส่พี่ชายด้วยความอาฆาตแค้น  ในตอนนี้....วิญญาณร้ายสามารถจับต้องร่างกายของอีกฝ่ายได้แล้ว


"เปล่าประโยชน์  ก็รู้นี่ว่าข้าเป็นอมตะ"
"หึ....ไม่ตายสิดี  จะได้ทรมานพวกแกไปเรื่อย ๆ คนเลวอย่างแกทำไมถึงยังลอยหน้าลอยตามีความสุขได้อยู่อีก  ทำไมไม่หาย ๆไปซะอย่างที่รับปากเอาไว้...ทำไมถึงเป็นแกที่เสวยสุข  ส่วนข้าต้องตายอย่างทรมาน  แม้ศพใส่โลงก็ยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ"
"ก็เอ็งทำร่างของข้าเสียหาย  ร่างกายข้ามันก็ต้องหาสิ่งมาทดแทน  มันเป็นสัญชาติญาณ  เข้าใจกันหน่อยเซ่!!!!....เอ็งอยากประมาทเอง  ถึงตอนนี้ข้าก็ไม่อยากตายแล้วโว้ยยยยย"


ภาคภูมิยืนกัดเล็บมองทั้งสองฝ่ายที่กำลังโต้เถียงกัน  เขาจะทำอย่างไรดี  จะวิ่งไปหาน้ำมนต์หลวงพ่อมาพรมดีไหม  ครั้นจะให้ทิ้งพี่ไปก็ทำไม่ได้อีก


อีกฝ่ายเป็นผี....


อีกฝ่ายก็เป็นอมตะ


ดูเผิน ๆ ไม่มีตรงไหนน่าเป็นห่วง


แต่ยังไงเขาก็อยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข  มากกว่าจะต้องมาทนกับการก่อกวนของผีไม่เว้นแต่ละวัน  มันทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า  ถ้าเป็นมนุษย์คงบ้าไปแล้ว  และตอนนี้ภาคภูมิอยากบ้าไปซะ  จะได้ไม่ต้องมารับรู้อะไรทั้งนั้น


"หยุดนะ"


ภาคภูมิหันไปตามเสียงนั้น  รวมถึงอีกสองคน(?)ที่กำลังเถียงกันอยู่ก็ด้วย


"หยก"
"แก"
"เหยยย....ทำไมมีสองหยกล่ะเนี่ย"


หยกอีกคนมาในสภาพล่องลอย....โปร่งแสง  ขาวกระจ่าง  และเปลือยเปล่า  ยืนประจันหน้ากับหยกอีกคน  ที่ผละออกมาจากเกียรติยศ


"หยุดเถอะ.....ยังไม่เข้าใจอีกหรือไง  เพราะนายเอาแต่เคียดแค้น  สุดท้ายแล้วชีวิตของเราทั้งคู่ก็พังไม่เป็นท่า  ไม่ได้อะไรสักอย่าง  แถมยังไม่เหลืออะไรอีก  มิหนำซ้ำยังทำให้พ่อกับแม่ต้องเศร้าอีก....."
"ก็เพราะความอ่อนแอไม่เด็ดขาดของแกนั่นแหละ  มีแต่ข้าที่เหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียว  แต่แกกลับเลือกที่จะยอมแพ้แล้วอยู่เฉย ๆ  แกไม่เคยทำอะไรเพื่อตัวเอง  สมแล้วที่คนพวกนั้นทิ้งแกไปหมด  แกมันก็แค่ตุ๊กตาระบายความใคร่"


เข้าใจแล้ว



ทุกอย่างนั้นกระจ่าง




เพราะหยกมีทั้งด้านดีและร้าย  แยกออกจากกันอย่างชัดเจน  ด้านดีสั่งให้อยู่เฉยและยอมรับ  ขณะที่ด้านร้ายนั้นดิ้นรนเอาชนะ  ตายไปแล้ว  วิญญาณถึงได้แยกเป็นสองส่วน  อีกส่วนมาเพื่อแก้แค้น  อีกส่วนมาเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด


"เราขอโทษพวกนายด้วยนะ....ทั้งภาคภูมิและคุณเกียรติยศ  ที่เราไม่เข้มแข็งพอที่จะทำใจยอมรับการสูญเสียได้  ถึงได้สร้างอีกตัวตนขึ้นมา"
"หุบปาก  จะไปขอโทษพวกมันทำไม  มีแต่เรานั่นแหละที่ต้องทนทุกข์ทรมาน"
"หยุดเถอะ....พอได้แล้ว"
"นี่แกขึ้นเสียงเรอะ!!!....แกน่ะ....เป็นคนดีไม่ใช่รึไง"
"คนดีก็โมโหได้เว้ย....หัดฟังกันบ้าง  รู้มั้ยที่ทำอยู่มันน่าสมเพชแค่ไหนอ่ะ"
"ก็ยังดีกว่าขี้แพ้ละวะ....โธ่เอ๊ย  ทำมาเป็นสร้างภาพสวย  หัดลงทุนทำเอฟเฟคให้มันอลังการซะบ้าง  ดูอย่างข้านี่"
"เชอะ"
"ชิส์"


ภาคภูมิเดินไปกินพาราด้วยความเคยชิน(เพราะยังคงติดพฤติกรรมแบบมนุษย์)  ขณะที่เกียรติยศนั้นยกมือขึ้นปิดปากกันเสียงหาวแบบผู้รากมากดี  ก่อนหันไปเปิดโทรทัศน์  และฉีกซองมันฝรั่งอบกรอบ 


แล้วหลังจากนั้น


ทุกครั้งที่ผีของหยกในด้านร้ายปรากฏตัวขึ้นมากลางดึก  ผีอีกตัวที่เป็นด้านดีก็จะออกมาเทศนา  เกียรติยศชอบผีด้านร้ายมากกว่า  เพราะมันดูน่าตื่นเต้นกว่านิดหน่อย...นิดหน่อยจริง ๆ  ส่วนผีอีกตัวนั้นทำให้เขาง่วงจนหลับ  แต่ก็ดี....เพราะมันทำให้เขาหลับสบายยิ่งกว่าฟังเพลงคลาสสิค  ได้ผลชะงัดนัก


เป็นอยู่อย่างนั้นอีกสักพักหนึ่ง


ไม่นานเสียงของหยกก็ค่อย ๆจางลง  และภาพของหยกที่เคยเด่นชัดก็ค่อย ๆเลือนหายไป  จนในที่สุดผีของหยกก็ไม่มาปรากฏตัวให้เห็นอีก


ตลอดกาล


"นี่ภาคภูมิ...."
"อะไร"
"เลิกไหว้พระเหอะ.....พระที่ห้อยอยู่เต็มคอน่ะก็ถอดออกซะ  อย่างกับคนบ้าเลยรู้ตัวมั้ย"


น้องชายของเขานี่ช่าง 'มนุษย์' เสียจริง



ป่านนี้หมอนั่นคงไปเกิดแล้ว




ไม่ก็แตกดับไปเองล่ะมั้ง





ว่าแล้วก็ขอฟัดแมวเล่นเสียหน่อย  ให้สมกับที่เป็นวันสบาย ๆอย่างแท้จริง

.
.
.
.
.
.
.
.
end

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: sin_no ที่ 17-05-2014 03:38:06

 :laugh:  ตลกอ่ะ  แต่อีกใจก็สงสารหยกนะที่ดันมาเจอคนอย่างคุณพี่ได้  คุณพี่แกก็ดันเป็นพวกไม่กลัวอะไรเลยมั้งนิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 17-05-2014 06:51:12

555 ตลกหยกด้านดีเทศน์จนคุณพี่หลับเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 17-05-2014 07:01:52

หยกนี่ยังจะตามมากวนอยู่ได้นะ ตายไปแล้วนะนี่

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 17-05-2014 07:42:41

ไม่รู้จะฮาหรือจะสงสารหยกดี
คุณพี่นี่ก็นิ่งได้อีก นี่ถ้าหยกไม่เล่นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดคงจะปล่อยอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ สินะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 17-05-2014 08:32:39

วันสบายๆที่มีผีรังควาน....
จะดีเรอะ =_=

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 17-05-2014 09:17:03

ตลกอะ
หยกตายไปยังอุตส่าห์โผล่เป็นผีมาอีกนะ 555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 17-05-2014 09:46:48

เรื่องนี้จะมีอะไรที่ธรรมดาไหม55555 :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: greensoda ที่ 17-05-2014 11:15:40

สมเป็นวันสบายๆจริงๆ
คุณพี่น่ารักตลอดด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 17-05-2014 11:57:09

เอ่อออ อ.อ่างยาวๆ สรุปหยกเค้ามาทำไม ? :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 17-05-2014 12:36:49

คุณพี่โดนสูบพลัง อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-05-2014 13:35:04

เป็นชีวิตที่บันเทิงดีสำหรับคุณพี่สินะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 17-05-2014 13:35:31

โอ้ หาคนธรรมดาไม่ได้แล้วซินะบ้านนี้ ภาคภูมิเอ๋ย....น้องไมเคิลไม่ธรรมดานะขอบอก=..=

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 17-05-2014 20:19:49

ฮากับวันสบาย ๆ ของคู่แฝด
ขนาดมีผีมารังควานคุณพี่แกยังเฉยได้อีก  :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 17-05-2014 21:17:12

ภาคภูมิดูเป็นมนุษย์มากอ่ะค่ะ 555
ผิดกับอีกคนลิบลับ
มั่นใจว่านี่เรียกว่าวันสบายๆเหรอคะ 555
:pig4:
ว่าแล้วก็เกาะติดต่อไป

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 17-05-2014 21:38:14

เป็นวันสบายๆที่โคตรจะสบายจริงๆ

ทั้งขำขุ่นพี่ทั้งสงสารหยก  :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 17-05-2014 22:00:12

นิยายเรื่องนี้ช่างคาดเดาได้ยากจริงๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 18-05-2014 00:22:51

ฮาก็ฮาแต่นึกภาพตามก็สยอง

หนุ่มส่งพิซซ่า  :ling1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 18-05-2014 09:48:33

คุณเกียรติยศน่ารักสุดๆ

ผีหยกก็น่ารักนะมีมายั่วยวนภาคภูมิด้วยร

ตอนนี้หนะกหนานมากชอบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 18-05-2014 13:16:46

วันหยุดสุดมุ้งมิ้ง  มีอะไรแปลกๆเข้ามาในชีวิตบ้าง
ชีวิตจะได้มีสีสันไม่น่าเบื่อ เนาะคุณเกียรติยศ
ว่าแต่ภาคมูมินี่ "มนุษย์" จิงๆเลย  สงสียยังไม่ชิน555 :laugh:

ปล.มากอดมาจุ๊บทีคนแต่ง น่ารักจิงเชียว :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย....วันสบายฯ : ตอนที่ 1 [17/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 18-05-2014 14:25:02

ถามนักเขียนหน่อยนะครับ  ตอนนี้เอาสยองใข่ป่าวครับ  สยองมากเลยอะครับ  สยองแบบนี้ต้องมาบ่อยๆนะครับ  ชอบมากๆเลยครับ สยองแบบนี้  เริ่มสงสารหยกตัวขาวแล้วละ 

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 19-05-2014 01:36:25

ซีรี่ย์ส่งท้าย : วันสบาย ๆของ(สอง)ชายผู้กลับมาจากความตาย



ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด




[บรรยาย]


เกียรติยศเป็นคนติดหรู


ชอบจิบชากลิ่นมิ้นท์หรือชากลิ่นผลไม้ที่สั่งตรงจากสหราชอาณาจักร


เขามักสวมแว่นตาเรย์แบนด์รุ่นลิมิเต็ดราคาเหยียบแสน  ขณะที่กำลังนั่งทอดอารมณ์ออกไปนอกระเบียงห้องนอน  ในมือนั้นถือหนังสือวรรณกรรมภาษาอังกฤษ.....ถามว่าอ่านออกไหม....ไม่รู้สิ....ก่อนจะมาเกิดเป็นเด็กหนุ่มเชื้อชาติไทย  ก่อนหน้านั้นในโลกที่เขาจากมา  มนุษย์ยังพูดจาภาษาถ้ำกันอยู่เลยนี่นะ  เหตุการณ์ระหว่างนั้นต้องไปถามภาคภูมิ  ขานั้นข้อมูลแน่น  เขามันพวกเน้นปฏิบัติ



ก็มันเท่ห์....



วรรณกรรมชั้นสูง(ของลุงกับป้า)  เขาก็หยิบมาลูบ ๆคลำ ๆ ให้มันดูเท่ห์ไปงั้นแหละ  ส่วนแว่นตานี่ก็แอบไปสะกดจิตเอาของชาวบ้านเขามา  ส่วนชาที่ดื่มน่ะก็สั่งตรงมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตต้นซอย....ยี่ห้อไดอาน่า



มันเป็นความสุขของเขาน่า....



ได้สวมสูทโก้ ๆ เซ็ทผมเรียบแปล้ด้วยแว๊กซ์ใส่ผม  จิบตา  ดูท้องฟ้ายามบ่าย  สักพักก็มีแมวเหมียวจอมกำเริบ  กระโดดขึ้นมาตีเสมอบนโต๊ะ  เกียรติยศบิขนมปังกรอบให้มันหน่อยนึง  มันดม ๆ แต่ก็ไม่ยอมกิน  แถมยังกัดมือเขาอีกต่างหาก



สงสัยจะชอบกินเนื้อล่ะสิ



ฟัดฟัดฟัด



ขณะที่เขากำลังฟัดไอ้เหมียว....ตัวเขาเองก็ถูกสิ่งมีชีวิตในร่างมนุษย์เพศชายตัวโต...ฟัดเขาจากทางด้านหลัง



“วันนี้ปลีกวิเวกมาที่ระเบียงเหรอ.....”
“ทีวีไม่มีอะไรดูนี่....”
“เมื่อก่อนเห็นชอบไปเล่นที่สวนหลังบ้าน”
“มันไม่ได้อารมณ์ผู้ดีอังกฤษน่ะ”
“แรด”
“เอ้าจริงนะ.....แสดงว่าไม่ได้สังเกตเลยสิท่า  ว่าต้นไทรหลังบ้านของเราน่ะมันมีอะไรเปลี่ยนไป”
“อะไรอีกล่ะคราวนี้  คราวก่อนก็ผีหยกไปทีนึงแล้วนะ”



พูดถึงผีหยก  เอาเข้าจริง ๆก็ไม่ได้หายไปเสียทีเดียว  แต่นาน ๆที....ไม่ผีด้านดี  ก็ผีด้านร้าย  สลับตัวกันมาปรากฏตัวในฝันของสองพี่น้องแทน  สงสัยงบหมด....งบที่ว่าหมายถึงพลังงานที่มาจากแรงแค้น  ไม่แน่ว่าปีหน้า  หากว่าเจ้าผีสองตนนั้นรวบรวมกำลังกันได้ใหม่  ก็คงจะกลับมาในแบบฟูล-ออฟชั่นอีกครั้ง


พิลึกผีจริง.....เกียรติยศคิดในใจ  ก่อนจะหันไปกอดภาคภูมิบ้าง  เอาหน้าของเขาถูไถไปกับหน้าท้องของน้อง  ที่เต็มไปด้วยซิกส์แพค
.
.
.
.
.
.
.
“หวา....อยู่ ๆทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย”


ภาคภูมิเป็นหนุ่มรักสันโดษ


งานอดิเรกของเขานั้นสวนทางกับเกียรติยศอย่างสิ้นเชิง  ขณะที่คนพี่มักทำตัวติดหรู  ชอบชี้นิ้วบงการ  ตัวเขากลับเลือกที่จะใช้เวลาว่างไปกับการทำสวน  ปลูกต้นไม้


ช่วงหลัง ๆมานี้  เขามัวแต่ไปสนใจต้นไม้หน้าบ้านเสียเป็นส่วนใหญ่  กำลังเห่อกับการตัดแต่งกิ่งไม้ให้ออกมาเป็นรูปสัตว์  แต่งน้ำตกจำลองที่อยู่หน้าทางเข้าบ้าน  หรือแม้แต่ขัดถูรูปปั้นสีขาวที่อยู่ในน้ำพุขนาดย่อม  ลงทุนซื้ออุปกรณ์มาทำเองเสร็จสรรพ


พอพี่ชายทักขึ้นมาว่าที่สวนหลังบ้านมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นเท่านั้นแหละ  ต่อมอยากรู้ของเขาถึงได้ทำงานขึ้นมา  เขาไม่ใช่คนขี้กลัว  โดยเฉพาะผี ๆสาง ๆ   เป็นเพราะชินแล้วที่ได้เห็นพี่ชายสำแดงอิทธิฤทธิ์ออกมาในรูปแบบต่าง ๆ  จะมีหวั่นไหวไปบ้างก็แค่วิญญาณของหยก....


เปล่ากลัวจนขี้ขึ้นสมองอย่างที่ใครบางคนแซวหรอกนะ  แค่ตกใจนิดหน่อย  กับสิ่งแปลกใหม่ที่เรียกว่าผี(ผีจริง ๆน่ะ)  ที่เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก  หากไม่นับรวมเด็กเปรตที่มานั่งเย็บท้องต่อหน้าเขา  เอาเข้าจริงพี่ชายของเขาน่ะสยดสยองกว่าเยอะ


ถ้าจะเปรียบเทียบกันแล้ว  ผีหยกทำให้เขาตกใจได้มากกว่า  ในแง่ของการคาดเดาไม่ได้  การปรากฏตัวแบบที่ทันได้เตรียมใจ  บางครั้งมาเพียงเสียงหัวเราะ  บางครั้งมาทั้งภาพทั้งเสียง  ผิดกับพี่ของเขาที่มาในแบบจับต้องได้  ทั้งกลิ่นสาบศพ  และกลิ่นคาวเลือด  แรก ๆก็กลัว  แต่หลัง ๆก็เริ่มชิน  ยิ่งได้รู้ที่มาที่แท้จริงของเขากับพี่  เขาก็ไม่เหลือกลัว  จะมีก็แต่ความรู้สึกอย่างอื่น  เช่นหมั่นเขี้ยว  อยากฟัด  อยาก.....


ถึงตอนนี้จะรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร  แต่ภาคภูมิก็ยังรู้สึกว่าตัวเขาเป็นมนุษย์อยู่ดี  เขายังไม่ค่อยชินนักกับการเป็นสิ่งอื่น  อย่างน้อยก็ไม่ชินเท่าเกียรติยศ  เพราะอย่างนี้ไง....เขาถึงยังต้องพึ่งพาเครื่องยึดเหนี่ยวบางอย่าง....อาทิเช่นพระเครื่องเป็นพวง  อย่างกับมาลัยหางเครื่อง



ใช่.....ตอนนี้เขากำลังห้อยพระเครื่องเต็มคอ  แน่นอนว่าถูกอีกฝ่ายหัวร่องอหายไปเรียบร้อยแล้ว  เขาด้อม ๆมอง ๆรอบต้นไทรขนาดใหญ่  ที่ดูเผิน ๆก็ไม่มีอะไรผิดปกติ  อดคิดไม่ได้  ว่าจะมีอะไรโผล่พรวดออกมาให้ตกใจไหม  เช่นพวกภูติผีเจ้าพ่อในตำนาน  แต่พอเข้าไปสังเกตใกล้ ๆ  เขากลับเห็นบางอย่างที่น่าสยองยิ่งกว่า  ไม่สิ....ต้องใช้คำว่าน่ารังเกียจ  กับน่าขยะแขยงเห็นจะเหมาะกับเจ้าสิ่งนี้


เขาแหวกรากอากาศที่บดบังออก  เพื่อดูเจ้าสิ่งนั้นให้ชัด ๆ มีใบหน้าคนปรากฏอยู่บนเปลือกไม้  ตรงส่วนที่เป็นลำต้น  ใบหน้าที่เหยเกและบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด  เป็นจำนวนทั้งสิ้น 7 หน้า  กระจุกตัวอยู่ใกล้ ๆกัน


“พะ...พี่แอบมาสลักเปลือกต้นไทรให้เป็นหน้าคนสินะ”
“จะบ้าเหรอ....”
“มีมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้  ทำไมเพิ่งจะมาเห็น  แน่ใจนะว่าไม่ได้ทำเอง  บอกความจริงมา!!!”
“นายเคยเห็นพี่ทำอะไรแบบนั้นเรอะ....นายก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบงานหนัก.....”


อืม....ก็จริง


วัชพืชบริเวณนั้นที่เคยเขียวชอุ่มกลับแห้งเหี่ยวตายซาก  ดอกไม้ดอกหญ้าขนาดเล็กบริเวณรอบต้นไทรนั้นกลายเป็นสีดำ  คล้ายมีคนเอาสเปรย์มาพ่น


“ขนาดไมเคิลยังไม่กล้ามาเดินเล่นเลยอ่ะภูมิ.....ที่ดื่มชาของพี่กลายเป็นสวนสยองไปแล้ว  ไม่ได้กลัวหรอกนะ  แต่ทำอะไรสักอย่างสิ....พี่ยังอยากใช้ชีวิตหรูหรานะภูมิ  แต่แบคกราวนด์มันไม่ได้อ่ะ”
“ดูสิ  มีแค่พวกต้นไม้เล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ต้นไทรเท่านั้นที่ดูแปลกไป  รัศมีของมันแคบมาก  ถ้าไม่ลุยเข้ามาก็ไม่สังเกต  ถูกหญ้าที่เริ่มโตบังหมด.....”
“มีพลังงานในนั้น....พลังงานระดับต่ำ....ยิ่งกว่าผีหยกอีก”
“อย่าพูดสิเดี๋ยวก็มาหรอก”
“กลัวรึไง....หึ....พระเต็มคอออกขนาดนั้น”
“ไม่กลัว....แต่รักสงบไม่ได้รึไงวะ!!!!”


พี่น้องเริ่มเถียงกับงุ้งงิ้ง  จนไม่ทันได้สังเกตว่าหนึ่งในใบหน้านั้น  ค่อย ๆเปิดเปลือกตาขึ้นจ้องมองอย่างเคียดแค้น


“เหวอ”
“นายนี่....อยู่แสดงอาการตกใจแบบมนุษย์สักทีได้มั้ย  เวอร์จริง”
“ก็มันลืมตา”


ใบหน้าที่แสนเจ็บปวด  และแฝงด้วยความอาฆาตแค้น  เกียรติยศไม่เสียเวลานึกถึงเจ้าของใบหน้าพวกนั้นด้วยซ้ำ  เขาหลับตาลง  และย้อนความหลัง  เขาเห็นเพียงภาพชิ้นส่วนมนุษย์ที่กระจายเกลื่อน  กลิ่นคาวเลือดอันแสนโอชะ  ก้อนเนื้อที่เต็มไปด้วยโปรตีนมหาศาล



เอื๊อก


“ใช่เวลามาหิวไหมพี่”
“พวกมันมีเจ็ดคน....คนที่พี่ฆ่าโดยที่ไม่ได้กิน....สอง....ส่วนอีกห้าคน....รสชาติมันไม่เลวเลย”
“ไอ้ตัวที่ลืมตานั่นคงเป็นตัวหัวหน้า...จ้องใหญ่เลย”
“อ้าว....ไม่กลัวแล้วหรือ”
“บอกแล้วไงว่าไม่ได้กลัว  แค่มันยังไม่ค่อยชินน่ะ”
“นั่น.....ดูสิ....ตรงนั้นมีกระดูกมือโผล่ขึ้นมา....มีสี่ข้าง.....เป็นของไอ้สองคนแรกที่หัวใจวาย  เพราะสภาพสมบูรณ์.....แปลกดีนะ  จำได้ว่านายฝังไกลกว่านี้....แหม่....เสียดายนะที่ไม่ได้กินน่ะ  มัวแต่จะหาร่างใหม่กันอย่างเดียว”


ที่โคนต้นไทร  สองพี่น้องสังเกตเห็นมือที่เหลือเพียงกระดูก  โผล่พ้นดินขึ้นมา  และกำลังกำตรงส่วนที่เป็นรากไม้  คล้ายกับพยายามที่จะปีนขึ้นมาจากหลุม

“ผมว่าผมฝังลึกแล้วนะ  ไหงมาโผล่ตรงนี้ได้”
“พวกพลังงานต่ำก็ทำอะไรเชื่องช้าแบบนี้แหละ  นี่คงได้พลังจากต้นไทรช่วยด้วยแน่ ๆ ลำพังโจรกระจอกเจ็ดคนคงไม่มีปัญญา  คนที่จิตแข็งที่สุดมีแค่คนเดียว  ซึ่งเนื้อมันอร่อยสุด  พี่กินจนไม่เหลือ  กะโหลกมันพี่ยังกัดกินจนเกลี้ยง”
“แหวะ”
“ชิส์....ทำมา....”


ภาคภูมิลูบคางอย่างใช้ความคิดอยู่นาน  จนในที่สุดเขาก็นึกอะไรออก


“โค่นเลยไหม”
“น่าสงสาร....โหดร้ายที่สุดเลยภูมิ”
“ตรงไหนวะ....7 ศพน่ะตัวเองเหมาไปคนเดียวเลยนะ”
“ที่บอกว่าน่าสงสารน่ะ  หมายถึงต้นไทรเว้ยยยย......ต้นไม้กับเราสองคนนี่ถือว่าใกล้เคียงนะ  เผลอ ๆเหนือกว่าเราด้วยซ้ำ  เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่เหนือความเจ็บปวดทั้งมวล....คิดดูสิ  มหัศจรรย์ไหม?”
“ก็ถ้ามันไม่เจ็บ  ก็โค่นสิแว๊!!!”
“นายรู้ไหม....มีจิตวิญญาณมากแค่ไหนในต้นไม้  แถมรากที่ชอนไชอยู่ในดินนี่ก็เป็นเครือข่ายเน็ตเวิร์คขนาดใหญ่ดีดีนี่เอง  ถึงได้บอกว่าน่าสงสารไง  ที่จะไปทำลายเค้าน่ะ  ตัดต้นเดียว  กระทบอีกหลายต้นเลยนะ....น้องโง่เอ๊ย!!!!”


ลึกซึ้ง.....บางครั้งพี่ชายของเขาก็ลึกซึ้งเสียจนน่ากลัว 


เทียบกับไอ้เด็กดัดจริตติดหรูแบบที่มันเป็นอยู่ทุกวันนี่....ใช่คนเดียวกันจริงเรอะ


“ต้นไม้กำลังป่วย  เราก็ต้องรักษา  ตอนเป็นมนุษย์  เวลาเป็นสิวนายทำไง”
“บีบ.....เอาหนองออก”
“งั้นก็จัดการแบบเดียวกัน”


เกียรติยศฉวยมีดจากมือน้อง  ฟันฉับเข้าที่ใบหน้าของเจ้าตัวการใหญ่  ใบหน้าเดียวที่ลืมตาจ้องมองเขา  เลือดสีแดงนั้นไหลทะลักส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย


"โวะ.....อาหาร"
"น่ากินจังเลยครับพี่"


สองพี่น้องยืนลิ้มลองรสชาติของเลือดเหล่านั้นอย่างเพลิดเพลิน  พวกเขาเจอแหล่งอาหารชั้นดี  ที่ปรุงด้วยพลังแห่งความแค้น  ผสานกับสิ่งที่จับต้องได้อย่างต้นไม้  ออกมาเป็นโลหิตสังเคราะห์แสงที่หวานหอม


“ระวังสูทเรอะนะ”
“งั้นพี่ถอดก็ได้”



สองพี่น้องดื่มเลือดเสร็จ  ก็หันมากินกันเอง  ยังเหลือใบหน้าที่แสนเจ็บปวดอยู่อีกหก  แต่ตอนนี้พวกเขาขอทำอย่างอื่น  เป็นการเผาผลาญพลังงานที่เพิ่งได้มาอย่างสดใหม่


ทั้งคู่กอดรัดกันในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน  ไม่สวมแม้แต่รองเท้า  ร่วมรักกันตรงนั้น  โดยมีเหล่าต้นไม้และพลังงานปลายแถวเป็นสักขีพยาน




สมกับเป็นวันสบาย ๆ
.
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิ”
“ครับ”
“เหนื่อยง่ะ”


สองร่างเปลือยเปล่า  ทิ้งตัวลงนอนอย่างสิ้นเรี่ยวแรง  เกียรติยศพลิกตัวขึ้นไปกอดก่ายกับน้องชาย  ประกบจูบอย่างอ่อนหวาน  พลางเอื้อมมือไปเขี่ย ๆกระดูกมือข้างหนึ่งเล่นอย่างสบายใจ  ส่วนมือของภาคภูมินั้นสนุกกับการบีบขยำก้นปอด ๆ จับมาบดขยี้กับตรงนั้นที่ยังแข็งขึงของเขา


“แต่ก็เหมือนเราในอดีตเนอะ......ว่าไหมครับคุณเกียรติยศ”
“ตรงไหน.....ตอนนั้นนายเป็นเมียพี่  พี่เป็นฝ่ายตั่บ ๆนายนะ.....”
“อย่าลงลึกสิ....ที่ว่าเหมือนก็เพราะตอนนั้นเราใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติไง....นอนกลางดินกินกลางทราย  ห่มหนังสัตว์”
“แล้วก็เอากันในที่แจ้ง....พอเหอะ.....นี่นายจะเริ่มรอบที่สามอีกแล้วใช่ไหม”
“ก็ยังเหลือแหล่งพลังงานให้เราอีกหกนี่....ถูกไหม”
“ขุดกระดูกมากินเลยมั้ย?”
“ต้มเป็นน้ำซุปนะ....แล้วก็จับไมเคิลถลกหนังใส่ลงไป....เคี่ยวให้เปื่อย”
“อ่า.....”
“พี่ไม่ควรมีอารมณ์ตอนที่ผมกำลังพูดถึงของกินสิ”



เป็นอีกวันสบาย ๆของพวกเขา  ที่มีแต่เรื่องสนุก ๆอยู่เรื่อยเชียว
.
.
.
.
.
.
end

 :hao7:

ตอนหน้าแต่งอะไรน่ารัก ๆบ้างดีกว่า  เช่นแมวต้ม....

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: sin_no ที่ 19-05-2014 02:32:57

 :laugh:  คุณพี่นี่จิตแข็งจริง  ไม่กลัวอะไรเลย   

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-05-2014 06:00:38

กรี๊ด ชอบ แต่อย่าต้มไมเคิลนะคะะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 19-05-2014 07:01:59

ไหนต้นไม้สยอง กลายมาเปนอาหารเนี่ย
เชื่อเขาเรยจิงๆ =_=

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 19-05-2014 08:27:19

คนเขียนจ๋า~ แมวต้มมันน่ารักตรงหน๊าย~ :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-05-2014 09:25:07

เราว่าต้นไม้ น่าจะอารมณ์ดีขึ้นนะ ได้ดูฉาก  :oo1:  :oo1: ฟรี  :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 19-05-2014 09:42:50

ขอคาราวะคนแต่งจริงๆ  o13 ตะละมุก คิดมาได๊
บ้านสวีทสยองท้ายซอย  นี่สยองขึ้นทุกวัน  เจ้าโจร7คนนั้นมันคงยิ่งแค้นหนัก ตอนเป็นคนโดนกินจนเกลี้ยง พอมาเกาะต้นไม้ได้ดั๊นโดนกินอีก แล้วดูท่าทางคุณพี่จะชอบมา คงหาทางบำรุงเลี้ยงอย่างดีไทรสยองต้นนี้อ่ะนะ
ปล. ยังรอ "คุณพี่ไมเคิล" "เด็กส่งพิซซ่า" นะเเจ๊ะะะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 19-05-2014 10:03:06

ภาคภูมิกะพี่ มั่นใจว่าวันสบายๆเหรอคะ
55555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 19-05-2014 10:13:12

ช่างเป็นวันที่สบายๆแบบสยองๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 19-05-2014 10:43:14

สยอง    :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: กลับมาจากนรก
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 19-05-2014 11:00:28

ช่างเป็นวันสบายๆสมกับเป็นเกียรติยศซะจริง
พวกโจรนี่ยังไม่ไปเกิดอีกหรอ 5555

รอตอนต่อไป ^^

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 19-05-2014 11:03:22

ให้ตายย...นี่นั่งอ่านไปหัวเราะไป :jul3:
เห็นชื่อตอนก็คิดว่าดราม่าแน่เลย พออ่านแล้วเริ่มหัวเราะไม่หยุด555555
ปล.อย่าเอาคุณไมเคิลไปต้มนะคุณภาคภูมิ :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: oreena ที่ 19-05-2014 11:10:39

สยอง สยิว  :hao6:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 19-05-2014 11:25:56

จะโหดร้ายกับไมเคิลไปถึงหน่ายยยยย
ต้มแมวบ้างล่ะ ถลกหนังแมวบ้างล่ะ
ไมเคิลเปลี่ยนร่างด่วน 55+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 19-05-2014 12:25:41

โถๆไมเคิลน่าสงสารจริงๆเลย ขออวยพรให้เจ้าโชคดีสำหรับตอนหน้านะ  :call:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 19-05-2014 12:31:00

อยากไปสิงต้นไทรบ้างจัง  :z1: :haun4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 19-05-2014 12:44:39

จะอะไรก็ได้นะ แต่ขอเถอะ อย่ายุ่งกับแมวเลย ปล่อยให้มันเป็นแมวต่อไปเถอะนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 19-05-2014 13:09:48

คือไม่ต้องไปหาเลือดที่อื่นแล้วใช่มั้ยเนี่ย...มีพร้อมที่สวนหลังบ้านนี่เองงง...T_T

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 19-05-2014 13:12:16

ช่างสมเป็นวันสบายๆของครอบครัวสุขสันต์ที่กลับมาจากความตายจริง
สงบ มีความสุข สยอง สยิว มีครบทุกรส :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 19-05-2014 14:11:41

ถ้าเอาไมเคิลไปต้มนี่สงสัยคุณพี่จะธาตุไฟแตกซ่าน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 19-05-2014 15:14:53

น่ารัก เพื่งได้อ่าน
อยากอ่านเรื่องของเด็กส่งพิซซ่าจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 19-05-2014 19:19:43

แหล่งพลังงาน  นั่นถ้ากินจนหมดในทีเดียวไม่ ตับๆๆๆๆๆๆๆๆ กันจนปีหน้าเลยเหรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-05-2014 21:42:14

ต้มไปดิ ต้มเลยยยยยยย
ไมเคิลก็เหมือนพวกนายนั่นแหล่ะ


 :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 19-05-2014 22:28:57

 :a5: แมวต้ม สงสารน้องไมเคิลบ้างเถอะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 20-05-2014 10:27:14

55555 รู้สึกว่าวันสบายๆแต่ละตอนนี่สยองกว่าปกติอีกนะคะ
ไมเคิ้ลเป็นหนู!! อันนี้อลังมาก พี่ชายยังไม่ตายชิมิ  :hao3: อยากให้ได้มาเจอกันจังง มีอึ้งแน่ๆ
ผีหยกอ่านไปอ่านมาก็น่ารักดีนะคะ 5555 ดีใจที่ยังไม่หายไปไหน
ส่วนต้นไทรหน้าคนนี่สยองจริง นึกภาพตามแล้วแหยงๆ มันเป็นผีเลวด้วยไงงง
รอตอนของหนุ่มพิซซ่าน้าา
ติดตามเรื่องนี้ตลอดเลยนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 24-05-2014 00:20:18

อย่ากินไมเคิลนะภูมิ! ไม่งั้นเมียงอนไม่หายไปชั่วกัลปาวสานไม่รู้ด้วย ยิ่งเป็นอมตะอยู่ กิกิ
 
สงสารผีหยกเวอร์ชันคนดีนะคะ แต่ขำตอนผีหยกร้ายด่าเรื่องเอฟเฟคต์ไม่ลงทุน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขำ "งบหมด" ด้วย XD

ที่จริงภูมินี่ล่ะค่ะที่ตัวตนปกติสุดแล้ว ความเป็นมนุษย์ยังเต็มร้อยกว่าเพื่อน ที่เหลือ...หนูในร่างแมว กับคนเคยแกล้งปญอที่ปรับตัวเข้ากับสภาพจริงของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว...สองคนนี้ล่ะค่ะที่ไม่ปกติ ฮ่าๆๆ

ตอนพิเศษแต่ละตอนยังมาแปลกแหวกแนวคงคอนเซปต์ไว้ได้อย่างสวยงาม คารวะข่า ><

รอน้องพิซซาค่ะ ชุบุ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 2 ต้นไม้แห่งความเจ็บปวด [19/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 24-05-2014 09:32:46

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนคนเขียนจะระบายความจิตของตัวเองออกมาเลย o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-05-2014 02:44:48

ตอนที่ 3  ขอแบ่งหน่อยสิ



“พี่ครับ.......”


เช้านี้ต่างออกไปจากทุกๆวัน


สำหรับภาคภูมิ....ความโดดเดี่ยวช่างเป็นสิ่งที่น่ากลัวเสียเหลือเกิน


อ้อมกอดของเขาว่างเปล่า


คนที่ควรจะอยู่ตรงนั้น....หายไปไหนอีกแล้ว


“หายไปไหนของเค้ากันนะ”


บนโต๊ะรับประทานอาหาร  มีแก้วใบหนึ่งตั้งเอาไว้  ในนั้นมีของเหลวสีแดงบรรจุอยู่  ถึงจะยืนห่างเป็นเมตร  แต่ภาคภูมิก็รู้ดีว่านั่นคืออะไร  กลิ่นหอมของมันช่างเย้ายวนใจเขายิ่งนัก


ถัดไปจากแก้วเลือดไม่กี่เซนติเมตร  บนโต๊ะนั้นยังมีแมวอีกหนึ่งตัววางตั้งอยู่  ไมเคิลนั่นเอง  มันนั่งนิ่งราวรูปปั้นพร้อมกับทำหน้าเซ็งโลก  ที่คอของมันมีป้ายแขวนห้อยไว้  ภาคภูมิเดินเข้าไปใกล้เพื่ออ่านข้อความในนั้น  ลายมือของพี่ชายเขา.....โย้เย้สมกับเป็นคนไม่มีการศึกษาจริง ๆ


“แก้วสุดท้ายแล้วน้องรัก.....เลือดจากโจรพวกนั้นหมดเกลี้ยงแล้ว.....วันนี้นายเปิดเทอมวันแรก....พี่เลยเสียสละให้นาย.....เป็นของขวัญรับเปิดเทอม.....ฝากดูแลต้นไทรที่เพิ่งหายป่วย....กับไอ้เหมียวตัวนี้ระหว่างที่พี่ไม่อยู่...พี่ต้องไปหลายวัน....เพื่อหาเลือดมาเก็บไว้....นายก็รู้ว่าอาหารมนุษย์มันแพง...แล้วเราก็กินกันจุ....ไม่เหมือนเลือดที่ฟรี”


ภาคภูมิอ่านข้อความนั้นดัง ๆ ไม่ได้อ่านจากลายมือของพี่  แต่อ่านจากภาพเหตุการณ์ที่เขากรอย้อนกลับไปดู(ความสามารถด้านข้อมูล---เป็นความสามารถของแฝดคนที่อ่อนแอกว่าอย่างเขา)  จริง ๆแล้วข้อความที่แขวนอยู่บนคอแมวเขียนไว้แบบนี้ต่างหาก


‘เก้ววสูดท้ายเล้ววน้งอรัก...เลียดจากโจนส์พวกนานหมดเกลี้งยแล๊ว...วันนี้นายเปอดเทิมวันแรก....พี่เลยเเสียสละไห่นาย.......เป็นของขวันรับเปอดเทิม....ฟากดูแร้ต้นไซน์ที่เพ่องหายป่วย....กับไอ้เหียวตัวนี้ระหว่างที่พี่ไม่อยู่....พี่ต้องไปหลายวัน.....เพื่อหาเลียดมาเก็บว๊าย...นายก้อรูว่าอาหานมังคุดมันแพง....เล้ววเราก้อกินกันจุย์....ไม่เหือนเลียดที่ฟรรรีย์....’


เดาได้ไม่ยาก....


ว่าเหตุผลของคุณเกียรติยศคืออะไร


ความจำเป็น....


หรือ


หาเรื่องสนุกทำระหว่างที่เขาไปเรียนหนังสือกันแน่


“แกเองก็คงจะเบื่อสินะไมเคิล.....มาเป็นพวกกูดีกว่าม๊ะ....จะเลี้ยงให้ดีกว่าที่ไอ้ตูดนั่นเลี้ยงอีก....”


ภาคภูมิอุ้มแมวขึ้นมา....แล้วจูบปากเจ้าไมเคิลอย่างรักใคร่


เอ๋????


ไหงปากของมันถึงได้มีรสชาติปะแล่มเหมือนเลือด


“นี่แกแอบชิมเลือดด้วยเหรอไอ้ตัวแสบ.....หืม?”





ภาพในหัวของภาคภูมิฉายขึ้นมา  เจ้าตัวแสบแอบตวัดลิ้นลงไปในแก้วเลือดของเขาด้วย  สองครั้ง!!!!


ว่าง ๆคงต้องหาเวลามานั่งเช็คประวัติของไอ้เหมียวสักหน่อยแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
“พิซซ่ามาส่งแล้วครับ”
“เอ๋.....ผมไม่ได้สั่งนี่ครับ.....”




น่ารัก....


คำแรกที่แวบขึ้นมาในหัว  คือ  ช่างเป็นเด็กส่งพิซซ่าที่น่ารักเสียจริง

ปากนิด  จมูกหน่อย  ผิวพรรณขาวสะอาดตา  ดวงตากลมโตดูขี้อ้อน  แค่เผลอสบตาด้วยก็ไม่อาจละสายตาไปได้เสียแล้ว


ชายหนุ่มจ้องมองคนตรงหน้าราวกับถูกสะกดจิต  ริมฝีปากน้อย ๆที่แสนจะน่ารักนั้น  ค่อย ๆคลี่ยิ้มโชว์ฟันขาววาววับ


รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์.....




ฉึก......ฟื้บบบบบ


เข็มฉีดยาขนาดใหญ่ถูกแทงเข้าเส้นเลือดของชายหนุ่ม  ก่อนจะดูดเอาเลือดขึ้นไปอย่างช้า ๆ  จากนั้นพ่อหนุ่มส่งพิซซ่าก็ถ่ายเลือดลงไปในถุงสำหรับเก็บเลือด  และใส่ทุกอย่างลงไปในกระเป๋าเก็บความเย็นที่สำหรับบรรจุไอศกรีมส่งลูกค้า  ทั้งหมดแล้วเสร็จในเวลาเพียงไม่กี่นาที  โดยที่เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายนั้น  ยังคงจ้องมองไปข้างหน้า  ตาค้าง  และยิ้มหวานอย่างล่องลอย


“ขอแบ่งหน่อยนะ......หึหึหึหึ”
.
.
.
.
.
.
.

เกียรติยศกำลังสนุกกับการทำงานแบบมนุษย์  ภายใต้ชุดพนักงานส่งพิซซ่าที่แอบขอยืมมาจากคนคุ้นเคย  ตะเวนไปตามที่ต่าง ๆ


เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ  นั่นหมายถึงเขาหาเลือดมาได้มากพอตามที่ต้องการแล้ว  เกียรติยศก็จะกลับไปยังห้องเช่าของนายเบสท์(ชื่อเล่นของพ่อหนุ่มพิซซ่า)  เพื่อเก็บเลือดมนุษย์ที่หามาได้เอาไว้ในช่องฟรีซ  และหวังเอาไว้เป็นอย่างยิ่งว่ารสชาติคงอร่อยเหมือนไอศกรีมรสองุ่น



หวังว่าน้องคงจะชอบ.....
.
.
.
.
.
.
.
“น้องรัก....อย่าตามหาพี่....หรือคิดดักเจอเป็นอันขาด  ปล่อยให้พี่ได้ทำอะไรแก้เซ็งจนกว่าจะถึงวันหยุดยาว  หวังว่าไอติมเลือดคงจะถูกปากนายนะ.....รัก.....จากพี่.....หึ....ไอ้เหียกเอ๊ย”


ภาคภูมิไม่ได้แปลกใจ....ไม่เลยสักนิด


เขากลับมาบ้าน  ประตูหน้าเปิดอ้าซ่า  มีโน้ตหนึ่งใบแปะอยู่หน้าตู้เย็น  แน่นอนว่าเขียนด้วยภาษาเพี้ยน ๆซึ่งใส่วรรณยุคกับตัวการันต์ไม่ถูกตำแหน่ง  สระและพยัญชนะถ้าไม่สะกดผิดก็สลับที่กันอย่างไม่น่าให้อภัย  ในช่องแช่แข็งมีเลือดอยู่สี่ถุง  เด็กหนุ่มอมยิ้มกับความซุกซนเป็นเด็ก ๆของอีกฝ่าย  พี่ชายคงแอบกลับเข้ามาเซอร์ไพรส์เขา  ในช่วงเวลากลางวันที่เขาออกไปเรียน


เกียรติยศคงลืมไปแล้วกระมัง  ว่าไม่อาจเซอร์ไพรส์อะไรเขาได้  ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีพลังสะกดจิต  หรือทำข้าวของปลิวว่อนไปมาได้  แต่เขาก็สามารถมองเห็นทั้งอดีต  และอนาคต  ระหว่างเรียนเขาต้องกลั้นขำแทบตาย  เมื่อเห็นภาพพี่ชายวิ่งดุ๊ก ๆ เข้ามาในบ้าน  เพื่อเอาเลือดมาใส่เอาไว้  ฟัดแมวสิบนาที  แล้ววิ่งดุ๊ก ๆออกไป



“กลับมาจะตอบแทนให้สาสมเลยทีเดียว”

.
.
.
.
.
.
.

“เนี๊ยะ!!!  ตังค์ผมหายไปไหนก็ไม่รู้พันนึง.....เนี๊ยะ.......ก็ว่าใส่กดเงินเสร็จก็ใส่กระเป๋าตังค์  แล้วก็ไม่ได้ไปควักจ่ายอะไรเลย.....เนี๊ยะ!!!....ดูสิคุณ....ว่าเปล่า”
“อ่ะ....เอาของผมไปสิครับ”
“เห....”
“รับไปเถอะน่า....ค่าเช่าห้องไง...ที่ผมบอกว่าจะให้คุณวันละสองร้อย  จนกว่าผมจะกลับบ้าน”


เกียรติยศเป็นเด็กเจ้าเล่ห์


เขากลับไปเยี่ยมเยียนไอ้หนุ่มดวงจู๋อีกครั้ง  ด้วยเหตุผลที่แสนเลี่ยนว่าคิดถึง  แล้วใครเล่าจะปฏิเสธความน่ารักของเด็กคนนี้ได้  เขาเสนอไอ้หนุ่มดวงจู๋ไปว่า  ระหว่างที่นอนค้าง....เขายินดีจะจ่ายค่าเช่าเป็นการแลกเปลี่ยน  วันละตั้งสองร้อย  ห้าวันก็พันนึงเข้าไปแล้ว  ถ้าอยู่ทั้งเดือนก็หกพัน  หักค่าเช่าจริง ๆออกไปสองพันแปด  เขาก็ยังเหลือกำไรเหนาะ ๆ เอาไว้สั่งซื้อหนังโป๊จากอินเตอร์เน็ต


โดยหารู้ไม่  ว่าทุกวันที่เขาออกไปทำงาน  ชุดพนักงานสำรองอีกตัวหนึ่งถูกอีกฝ่ายขโมยออกไปใช้หากิน  ไม่ได้นึกเอะใจเกี่ยวกับกระเป๋าเก็บความเย็นลายหวานแหววที่อีกฝ่ายพกมาเอง  ไม่ได้สังเกตเห็นข้าวของแปลก ๆนอกเหนือไปจากเสื้อผ้า  หรือแม้กระทั่งถุงเลือดที่อีกฝ่ายเก็บไว้ในช่องแช่แข็งในตู้เย็นของเขาอย่างถือวิสาสะ



ก็ทุกครั้งที่พอจะเอ่ยปากถาม  อยู่ ๆสมองก็เหมือนจะเบลอ ๆไปชั่วขณะ  แล้วก็ลืมเหตุการณ์ช่วงนั้นไปเลยโดยสิ้นเชิง



แล้วเงินหนึ่งพันบาทของพ่อหนุ่มส่งพิซซ่านั่นไม่ได้หายไปไหนหรอก.....



เด็กหนุ่มเองก็รู้สึกโอเคที่มีอีกฝ่ายอยู่ด้วย  เขารู้สึกขายหน้านิด ๆที่ตอนนั้นเคยบอกกับเกียรติยศ(ตอนแกล้งเอ๋อ)ไปว่า  ต่อไปเขาอาจจะมีสาว ๆมานอนที่ห้อง  ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว  ป่านนี้ยังคงไร้ซึ่งวี่แวว  การที่มีสิ่งมีชีวิตหน้าตาน่ารักมานอนค้างด้วย  มันจึงเป็นอะไรที่พอกล้อมแกล้มไปได้บ้าง  ได้เห็นผิวขาว ๆตอนที่อีกฝ่ายเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ  ก็ทำเอาหื่นขึ้นมาได้เหมือนกัน


“สงสัยทำงานตากแดดมาก...ไปหมดแล้วสมองผม”
“ลองดื่มแบรนด์ดูสิครับ....ดื่มแล้วสมองแล่นปรู๊ดปร๊าด”
“แบรนด์ ?  ขวดละตั้งสามสิบเจ็ดบาท!!!! ตังค์ล่ะครับแหม่..............เออเนอะ....จริงสิ  ผมเพิ่งได้ตังค์จากคุณมาพันนึงนี่หว่า  แหมโชคดีจริง ๆ  ทำตังค์หาย  แต่ก็ได้จากคุณเนี่ย  ดื่มด้วยกันนะครับ....ผมเลี้ยงเอง”
“ขอเป็นน้ำองุ่นดีกว่าครับ”
“ยกแพ็คไปเลยก็ได้ครับ  หึหึหึ....คุณนี่มันตัวนำโชคจริง ๆ”
“เหรอครับ”
“อยู่ต่ออีกหลาย ๆวันเลยก็ได้นะครับ  คิดเสียว่าอยู่เป็นเพื่อนกัน  เพิ่งบอกเลิกแฟนไปน่ะ  พอดีเบื่อ ๆ ก็เลยทิ้งแม่ม”



ตอแหลยังทำได้ไม่เนียนเลย.....นายเบสท์เอ้ยยย  หนังโป๊เต็มห้องเชียว!!!!
.
.
.
.
.
.
[วันสุดท้ายของภารกิจออกล่า / เป้าหมาย : เลือดหนึ่งแกลลอน]


เกียรติยศเป็นพวกหมาดมกลิ่น


กลิ่นคาวเลือดนำพาเขามาที่นี่


“ปล่อยนะ”
“แฮ่ ๆ ๆ.....ไม่มีใครได้ยินหรอกไอ้หนู”


ชายแก่อ้วนลงพุงคาดผ้าปิดตา  สวมชุดวิตถาร  กำลังไล้คมมีดไปบนร่างกายเปลือยเปล่าของเด็กน้อยอย่างหยอกเย้า  มีหลายครั้งที่ชายชั่ว 'หยุด' เพื่อฝากร่องรอยบาง ๆเอาไว้บนร่างของเหยื่อ  เหมือนสัตว์ที่กำลังเล่นกับอาหาร  ทั่วทุกตารางนิ้วบนผิวเนียน  ปรากฏให้เห็นเป็นรอยแผลจาง ๆที่ไม่ร้ายแรงมากนัก  ทั้งรอยเก่าที่ตกสะเก็ดแล้ว  กับรอยใหม่ที่ยังมีเลือดซึม ๆอยู่  มันต้องการให้เหยื่อของมันรู้สึกเจ็บนิด ๆ  ค่อย ๆคุ้มคลั่ง  ทรมานจนเกือบจะเป็นบ้า  และสิ้นหวังในที่สุด  เมื่อนั้นแหละ  ความเจ็บปวดที่แท้จริงจึงจะมาถึง 


ถึงตอนนั้นมันจะกระซวก....จ้วงแทงอย่างบ้าคลั่ง  โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย  โดยเริ่มจากจุดที่ไม่ทำอันตรายถึงแก่ชีวิต  อย่างแขนกับขา  ก่อนจะลงมือกรีดแทงหน้าท้องของเหยื่อ  จากนั้นมันก็จะกรีดใบหน้าของเหยื่อตัวน้อยจนเละ  ไม่เหลือเค้าเดิมที่เคยน่ารักน่าเอ็นดู  ควักลูกตาออกมากินสด ๆ ไม่ก็ปั่นเป็นสมูทธี้ 


มันจะเล่นกับร่างกายที่แหลกเละนั้นจนกว่าจะพอใจ  ควักไส้  เอาเครื่องในออกมากอง  ปาหัวใจที่มันเพิ่งควักออกมาสด ๆ ปาใส่ผนังสีขาว  มองดูเลือดที่เปรอะเปื้อนบนกำแพงราวกับงานศิลปะ


จากนั้นมันก็จะนำศพไปทิ้ง  โดยที่ไม่ฝังหรือเผา  ประจานความโหดร้ายให้โลกได้รู้  กว่าจะมีคนมาพบ  พวกสัตว์รวมทั้งแมลงวันและแบคทีเรียก็พากันมาแทะจนเหลือแต่กระดูก


เด็กน้อยคนนี้อายุน่าจะประมาณไม่เกินสิบขวบ  ดูกล้าหาญและอดทนต่อความเจ็บปวดได้ดี  นั่นทำให้มันรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ


แอ๊ดดดดด....ปัง


“ใครน่ะ”


เสียงประตูที่เปิดเข้าสู่ห้องใต้ดิน  ที่มันตกแต่งเป็นสตูดิโอถ่ายทำหนังสนัฟฟ์  และใช้สำหรับเป็นที่ทรมานเหยื่อถูกเปิดออก  มันละจากเหยื่อที่กำลังเล่นสนุก  แล้วเดินไปที่ตีนบันได  เพื่อชะเง้อหน้ามองหาคนกำลังบุกรุกเข้ามาในเขตหวงห้าม  มันกัดฟันด้วยความโกรธ  เกรี้ยวกราด  สบถด่าออกมาอย่างหยาบคาย


“ห่าเอ้ย!!!!....แม่!!!!....บอกแล้วไงว่าอย่ามากวนหนู.....หนูยังไม่หิว  อยากเจ็บตัวรึไงอีสัตว์!!!!....ซุปห่าเหวอะไรนั่นมันจะเย็นชืดก็ช่างหัวพ่องมันเหอะ”


มันตวาดลั่น....เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่คุ้นเคย  แต่แล้วมันก็แปลกใจ  เมื่อร่างของแม่มันยังคงยืนนิ่ง  ไม่ขยับไปไหน  ต่างจากทุกครั้งที่หญิงชราจะรีบปิดประตู  แล้วไปอย่างลนลาน  สักพักแม่ของมันก็กลิ้งหลุน ๆลงมาตามขั้นบันได  มันตกใจเสียจนต้องกรีดร้องออกมาดัง ๆ เมื่อพบว่าแม่ของมันในตอนนี้กลายเป็นผีตายซาก

“แม่จ๋า....แม่”


มันเป็นชายแก่  ตัวอ้วน  หัวล้าน  ที่อาศัยอยู่กับแม่ที่โรคจิตพอ ๆกัน  ยายแก่คนนี้  มักจะทำตัวน่าสงสาร  เพื่อหลอกล่อให้เด็กน้อยที่ตกเป็นเหยื่อตายใจ  อาทิเช่น....แสร้งทำเป็นหลงทางบ้างล่ะ  เป็นลมบ้างล่ะ 


หลอกล่อเหยื่อมาที่บ้าน  เพื่อให้ลูกชายของเธอได้เล่นสนุก


อะไรที่เป็นความสุขของลูก  เธอทำได้ทุกอย่าง  แม้กระทั่งยอมให้ลูกชายทุบตีเพื่อระบายอารมณ์  หาเลี้ยงมันที่ตอนนี้อายุก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้ว  แต่ยังไม่มีงานทำ  และใช้ชีวิตอยู่อย่างคนซกมกที่ทำอะไรเองไม่เป็น


แต่ตอนนี้แม่ของมันตายแล้ว  มันพร่ำรำพันกอดศพแม่  ตะโกนถ้อยคำหยาบคาย  ทั้งโกรธ  สิ้นหวัง  และหวาดกลัว


มันควรจะต้องกลัว.....ถึงเวลาที่มันควรจะกลัวบ้างแล้ว


“โย่วววว....หวัดดี.....ขอแบ่งบ้างสิ”
“มึงเป็นใครวะไอ้เหี้ย!!!!”


เมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่าย  เป็นเพียงเด็กวัยรุ่นผู้ชายที่ไม่ได้ตัวโตขนาดที่จะทำให้มันกลัวได้เลย  กำลังเดินลงมาหามัน  โดยที่ในมือถือถังอลูมิเนียมติดมาด้วย  นั่นไม่ได้ทำให้มันรู้สึกคลายความกลัวลงไปได้เลยแม้แต่น้อย  ยิ่งอีกฝ่ายดูไม่มีพิษสง  นั่นยิ่งทำให้มันกลัวมากขึ้น  จากที่ได้เห็นผลงานที่อีกฝ่ายทำเอาไว้กับแม่ของมัน  สภาพศพที่แห้งเหือดราวกับถูกสูบเลือดไปจนหมด  ดวงตาเหลือกลานด้วยความหวาดกลัวก่อนสิ้นใจ


“ขอเลือดหน่อย.....ขอเลือดหน่อย”
“อย่าเข้ามานะเว้ย”
“หึหึหึหึหึหึหึหึ.....เลือดจ๋า...สีแดงซ้วยสวย....เลือดจ๋า....เลือดจ๋า....เลือดอร่อยกว่า...น้ำองุ่น....เลือด”


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



อีกเดี๋ยวมันคงได้รู้  ว่าแม่ของมันตายอย่างไร
.
.
.
.
.
.
.
“กลับบ้านดีดีล่ะไอ้หนู”
“หวา....หวา.....หวา”



เกียรติยศแสยะยิ้มแบบพระเอก  ทั้งที่เลือดนั้นท่วมตัว  มือเปื้อนเลือดของเขาลูบหัวเด็กคนนั้นอย่างอ่อนโยน  เด็กน้อยตัวสั่นสะท้าน  และมีสีหน้าหวาดผวา  เสียงฟันกระทบกันกึกกึก  ก่อนจะหันมามองเกียรติยศอย่างช้า ๆ และจ้องแบบตาค้าง  ไม่ยอมขยับไปไหน  แต่พอเขาบอกว่าให้ไปได้เท่านั้นแหละ  พ่อหนูก็แหกปากร้อง  และวิ่งหนีไปอย่างเสียสติ



"เฮ้อ....ทำดีไม่ได้ดีง่ะ"



ลำพังถูกคนโรคจิตจับตัวมาก็กลัวแทบบ้า


แล้วยังจะต้องได้มาเห็นภาพที่แสนสะอิดสะเอียนอีกในระยะประชิด


ต้องยอมรับว่ามีเลือดเต็มไปหมดจริง ๆ แต่เขาก็สามารถหาเลือดมาใส่ลงในถังได้จนเกือบเต็ม(แม้จะอยากดื่มใจจะขาด  แต่เกียรติยศเพิ่งอิ่มจากเลือดของยายแก่มาหมาด ๆ)


เขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังแว่วมาไกล ๆ เป็นเสียงของผู้คนที่กำลังแตกตื่น  แต่เกียรติยศก็ไม่ได้ใส่ใจ


งานของเขาเสร็จแล้ว


ที่เหลือก็แค่กลับบ้าน


ซุกตัวบนที่นอนนุ่ม ๆ


กอดกับภาคภูมิ
.
.
.
.
.
.
.

ไกลออกไปนั้น


ฝูงคนกำลังมุงดูร่างของเด็กชายเคราะห์ร้าย  ที่วิ่งทะเร่อทะร่าออกมาจากท้ายซอย  จนถูกรถสิบล้อเสยตายคาที่


“เด็กที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะเธอ  อยู่ ๆก็วิ่งแหกปากออกมา  ชั้นจะห้ามก็ไม่ทันแล้ว”
“นั่นสิ.....เละเลย.....แล้วอย่างนี้พ่อแม่จะจำศพได้มั้ยนี่”


สตรีชาวบ้านละแวกนั้นสองคนกำลังยืนคุยกัน  ก่อนจะเบือนหน้าหนีภาพอันน่าสยอง  ดวงตาของเด็กชายยังคงเบิกค้างด้วยความหวาดกลัวสุดขีดก่อนสิ้นใจ 
.
.
.
.
.
.
“จะกลับแล้วเหรอครับคุณ”
“ครับ”
“ผมคงคิดถึงคุณแย่เลย”
“เอาไว้จะมาเยี่ยมอีกนะครับ”


เกียรติยศหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง  จนอีกฝ่ายอดทึ่งไม่ได้  ทั้งที่ตัวเล็ก  แต่กลับมีเรี่ยวแรงมหาศาล  ไม่อยากสงสัยอีกแล้ว  ว่าในถังนั้นคืออะไร  ทุกครั้งที่สงสัย  เป็นต้องได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเหมือนแฮงก์เหล้าทุกที

“เงินอยู่บนตู้เย็นนะครับ....ผมใส่ซองเอาไว้ให้”
“ครับ”


หลังจากฝ่ายนั้นกลับไปแล้ว  หนุ่มส่งพิซซ่าก็คว้าซองสีขาวบนหลังตู้เย็นมาเปิดดูด้วยใจที่เต้นไม่เป็นระส่ำ


“ว้าวววว.....แม่เจ้าโว้ย.....ห้าหมื่น......รวยแล้วครัช.....จ๊วบบบบ.....มาบ่อย ๆนะพ่อคุณเอ้ยยย”


จูบ....ก่อนจะโยนเงินเป็นฟ่อนขึ้นไปบนอากาศ  กระโดดโลดเต้นจนไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ


“เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะเบสท์”
“พะ....พี่....มาไงเนี่ย”
“ทำไมกูจะมาหามึงไม่ได้วะ....แล้วนั่นเงินเหรอ....ไปเอาเงินมาจากไหนน่ะ...ขายยามาเรอะ”


บ้าเอ้ย  ใครปล่อยหมอนี่หลุดเข้ามากันนะ  รุ่นพี่ที่เขาชังน้ำหน้า  อยู่ ๆก็มา  แถมยังเทศนาให้ฟังจนหูยาน  ปิดท้ายด้วยการลากออกไปดื่มเบียร์เหมือนทุกครั้ง


ไหน ๆก็มีเงินทำทุนแล้ว.....เขากำลังใช้ความคิด


ลาออกจากงานกาก ๆนี่เลยดีไหมนะ  จะได้ไปให้พ้นจากชีวิตเฮงซวยนี่เสียที
.
.
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้ว.....คิดถึงพี่มั้ยภูมิ”
“กลับมาแล้วเหรอไอ้แสบ.....แล้วนั่น....”
“นายเห็นทุกอย่าง....เพราะงั้นพี่ไม่เล่านะ”
“เลือดเยอะขนาดนี้.....อยู่ได้เป็นเดือนเลย  ถ้ามันไม่เสียซะก่อนอ่ะนะ”
“นายซื้อตู้แช่ใหม่สิ  สำหรับเก็บเลือดพวกนี้ไง”


ภาคภูมิในชุดคลุมอาบน้ำ  กำลังรอคอยคอยการกลับมาของใครบางคนอย่างใจจดใจจ่อ  ทันทีที่เคาะนิ้วลงบนโต๊ะครบสิบครั้ง  พี่ชายของเขาก็วิ่งหน้าระรื่นเข้ามา


"ร้ากกกกกภูมินะ"
"พรุ่งนี้วันหยุด  ผมไม่ต้องไปเรียน  เราไปเที่ยวกันนะ"
"พี่เที่ยวเยอะแล้ว  อยากอยู่บ้านกับภูมิสองคนมากกว่า....พรุ่งนี้เราปาร์ตี้เลือดกันนะภูมิ"
"นาน ๆครั้งพอนะ  ไม่ต้องออกไปไหนแล้ว  ลืมแล้วเหรอ  เราต้องใช้ชีวิตแบบมนุษย์สิ"


ภาคภูมิโอบกอดพี่ชายเอาไว้  ก่อนที่เสื้อคลุมของเขาจะหลุดลงไปกองที่พื้น







ได้เวลาตอบแทนคนซุกซนแล้วสินะ
.
.
.
.
.
to be con

 :hao7:

อีกประมาณสองตอนจบแล้วนะจ๊ะ 

มีโครงการรวมเล่มล่ะ  ใครสนใจโพสท์แนะนำกันได้  ทั้งในนี้และทางพีเอ็มนะจ๊ะ  รายละเอียดต่าง ๆจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง  เมื่อทุกอย่างลงตัว

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 25-05-2014 03:05:32

 :z1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: sin_no ที่ 25-05-2014 03:10:06

คุณพี่นี่มีอะไรให้แปลกใจได้ทุกตอนจริงๆ

 :a5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 25-05-2014 04:03:59

พี่น้องคู่นี้มีใครเต็มไหมเนี้ย  :z3: ขาดๆเกินๆ แต่นายได้ใจเรามากๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: whitefang ที่ 25-05-2014 10:07:03

ชอบเรื่องนี้อ่าาาา อ่านรวดเดียวเลย พียศน่ารักมากๆๆๆๆ กรี๊ดดด ชอบบ  :katai2-1:
ปล. ไม่รู้ทำไมอ่านเเล้วเผลอนึกภาพพี่ยศเป็นลุงhydeสมัยละอ่อนทุกทีเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 25-05-2014 10:32:01

คุณพี่นี่หาเรื่องสนุกๆ ทำได้ทุกตอนเลยสินะ
ว่าแต่ไปเอาเงินห้าหมื่นมาจากไหนกันน่ะ เด็กส่งพิซซ่านี่ก็นะ แค่ห้าหมื่นมันจะอยู่ได้ถึงเดือนหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: lolitar ที่ 25-05-2014 10:48:08

กรรม...อีหนูพี่ยศเขามาช่วยให้รอดกลับตายตอนจบ  :mew5: :mew5:

พี่ยศน่ารัก :hao6: :hao6: เป็นฝ่ายหา(เลือด)เลี้ยงครอบครัวหรอเนี้ย :hao7: :hao7:

ให้รางวัลพี่ยศเยอะๆนะภูมิ.. :jul1: :jul1: :jul1: :haun4:

หัวข้อ: กลับมาจากนรก
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 25-05-2014 11:16:52

ฮาคุณพี่เกรียนได้ทุกตอน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: บ๊ายบายโพ ที่ 25-05-2014 12:35:44

น่ารัก  :man1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 25-05-2014 13:10:11

ไมเคิลต้ม ไมเคิลลวกจิ้ม   ไมเคิลสามรส   ..พ่นอะไรออกมาเนี่ย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 25-05-2014 14:26:10

สงสารเด็กคนนั้นนะ  ไม่น่าเลย  เอามาเป็นพวกเลยดิครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-05-2014 19:56:04

กระแสแผ่ว....ควรค่าแก่การดัน :katai4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 25-05-2014 20:32:13

เริ่มไม่แน่ใจว่าเด็กส่งพิซซ่า กับเด็กที่ขุ่นะช่วยไว้ ใครซวยกว่ากัน  :mew5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-05-2014 23:34:51

สรุปว่าใครยุ่งกับพี่น้องนี่ซวยหมด  :laugh:

เด็กส่งพิซซ่าจะเป็นยังไงต่อนะ  :ling1:
5 หมื่นมาจากไหน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 26-05-2014 01:23:28

ภาษาเขียนของพี่ยศวิบัติจนน่าขนลุกเลยค่ะ 55555
ตอนนี้อย่างสยอง โรคจิตของแม่ลูกนั่นน่ากลัวโพดๆ
สงสารเด็กน้อยที่ตายอย่างอนาถ อุตส่าห์รอดมาได้แล้วแท้ๆ แงงง้
ส่วนนายเบสท์นี่ก็ไม่ยอมออกมาเต็มๆสนองนีดคนอ่านซักทีน้าา 5555 แต่โผ่วับๆแวมๆแค่นี้ก็ฮาแล้ว =D

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: sz4music ที่ 26-05-2014 19:32:38

ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบรวดเดียวเลย

สนุกมากค่ะ เป็นแนวแบบที่ชอบเลย

นานๆจะมีแบบนี้ที อยากให้แต่งอีกหลายๆตอนจัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 26-05-2014 20:24:05

อุตส่าห์ช่วยให้รอด
ดันมาตายซะงั้น -0-

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 26-05-2014 20:26:51

คุณพี่กับคุณน้องน่ารักกันจริงๆ


 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย...วันสบายฯ ตอนที่ 3 ขอแบ่งหน่อยน่า [25/5/57]
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 26-05-2014 21:00:04

สงสารเด็กโดนรถชนตายซะงั้น

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-06-2014 11:49:20

ตอนที่ 4  หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ของชายชื่อเกียรติยศ


เกียรติยศถูกสั่งกักบริเวณ....ไม่ให้หนีออกไปซุกซนที่ไหนอีก  ในช่วงที่น้องชายของเขาไปเรียน


“นี่แน่ะนะไอ้เหียกนะ....ถ้ายังไม่เลิกแอบไปซนอีกล่ะก็นะ  กลับมาพี่จะไม่ได้เจอผม  ผมจะหนีพี่ไปเที่ยวคนเดียวบ้าง”
“โห่....ภูมิ....ภูมิ.....ภูมิ”


เพราะฉะนั้นช่วงที่ภาคภูมิไม่อยู่  มันจึงน่าเบื่อสุด ๆ


เช้านี้เกียรติยศรีบตื่นนอน  เพียงเพื่อจะได้มีเวลาช่วงสั้น ๆ  ไว้สำหรับอ้อนน้องชาย  กอด  และจูบ


“ภูมิ”
“อะไรครับไอ้ตัวแสบ”
“ไม่ไปเรียนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้...วันนี้ผมมีสอบ”
“คิดถึงง่ะ”
“คิดถึงหรือเบื่อ ?”
“ก็เบื่อด้วยคิดถึงด้วย.....มันเหงา....ไม่มีคนคลอเคลีย”
“ก็เล่นกับไมเคิลไปสิ.....เห็นชอบฟัดกันนักไม่ใช่เหรอ  เอาน่า....เดี๋ยวผมก็เรียนจบแล้ว”


เรียนจบแล้วภาคภูมิก็ต้องไปทำงาน  ใช้ชีวิตแบบมนุษย์ปกติ  แล้วเดี๋ยวเกียรติยศก็คงเฉาหนักกว่าเดิมอีก  เขาเลือกที่จะไม่พูดสิ่งที่คิดออกไป  เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็ไม่สามารถอ่านใจกันได้  เขาไม่อยากเป็นตัวปัญหา  หรือทำให้น้องไม่สบายใจ


“กลับมาเร็ว ๆนะภูมิ”
“กลับมาจะจัดชุดใหญ่ให้เลย”
“ได้...”
“เฮ้ย....พี่อย่าทำเหมือนเป็นเรื่องปกติสิ  แหม่....ตอบรับง่ายเกินไปไหม?”
“อะไรที่ทำให้ภูมิมีความสุข  พี่ทำได้หมดแหละ”


ก็เกียรติยศเป็นเสียแบบนี้  ถึงจะเป็นเด็กเจ้าเล่ห์แค่ไหน  แต่เรื่องบางเรื่องกลับพูดออกมาตรง ๆ ได้อย่างหน้าตาเฉยโดยเฉพาะเรื่องบอกรักเขาแบบทื่อมะลื่อ  แล้วจะไม่ให้เขารักพี่ชายคนนี้ได้อย่างไร
.
.
.
.
.
.
“แง๊วววววว”



เจ้าแมวหน้านิ่งถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ  ขณะที่ตัวมันกำลังเดินสำรวจทั่วบ้านเหมือนอย่างเคย  แต่กลับต้องมาพบเจ้านายสุดที่รักของมันกลายร่างจากคน(?)เป็นตัวทาก

ใช่....เกียรติยศกำลังใช้ชีวิตอย่างตัวทาก  เคลื่อนไหวอย่างช้าเชื่อง  โดยเริ่มจากค่อย ๆเลื้อยลงมาจากเตียงนอน(ในสภาพเปลือยเปล่า)  แล้วตอนนี้เขาก็กำลังลงบันไดมาโดยไม่ใช้เท้า  แต่ค่อย ๆกระดึบคืบคลานลงมาตามขั้นบันได  เคลื่อนที่อย่างพิสดารโดยใช้ปลายคางเป็นตัวนำพาร่างกาย


“ไมเคิลลลลลลลลลลล.....เหอ....เหอ.....เหอ”


แกล้งแมวก็สนุกดีอยู่หรอก  แต่ก็แค่ชั่วเดี๋ยวเดียวเท่านั้น  แมวอย่างไมเคิล  พอมันตกใจเสร็จ  มันก็จะเดินทำหน้าเซ็ง ๆจากไป  และไม่สนใจอะไรอีก  ครั้นนึกอยากจะประจบ  อยากคลอเคลียเจ้านายเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับมาเองโดยที่ไม่มีใครร้องขอ  โดยเฉพาะเวลาที่เกียรติยศกำลังกินข้าว  มันก็จะกระโดดขึ้นมาบนโต๊ะ  แล้วจ้องมองตาใส  ทั้งที่อาหารตรงหน้านั้น  แมวไม่สามารถกินได้(เช่นสลัดอวอคาโด้)  แล้วเขาก็อดใจไม่ไหว  ต้องฟัดแมวให้สมใจอยาก  ทั้งที่พยายามข่มใจ  จะเมินมันกลับบ้าง  แต่ก็ไม่เคยทำได้สำเร็จ.....นั่นก็เพราะความน่ารักปนกวนตีนของไมเคิล


แต่ตอนนี้แมวเมิน....ไม่ยอมเล่นด้วย


เกียรติยศใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง  จากห้องนอนลงมายังห้องพักผ่อน(ก็ตอนนี้เขากำลังเล่นเป็นตัวทาก)  ยกมือขึ้นจิ้มรีโมทอย่างเชื่องช้า  กดไล่ไปทีละช่อง  ดวงตาปรืออย่างอ่อนล้า


เหนื่อยกว่าเดินปกติอีกนะนี่


เล่นไปตัวทากสักพักก็เริ่มหิว  เกียรติยศจึงเปลี่ยนมาทำตัวปกติ  เดินไปห้องครัวเพื่อดูว่าน้องเตรียมอะไรเอาไว้ให้เขากินบ้าง  บนโต๊ะมีฝาชีครอบอยู่  เปิดออกดูข้างในนั้นเป็นปลาทูทอด  มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่  พร้อมด้วยลายมือสวย ๆของน้องเขียนสั้น ๆ ได้ใจความว่า


‘ของแมว’


“ครึครึ.....ภาคภูมิเด็กโง่เอ๊ย......แมวสะกดแบบนี้ที่ไหน  ต้อง ‘เมวว’ อย่างนี้ต่างหาก”




แล้วอาหารของเขาล่ะ!!!!
แล้วอาหารของเขาล่ะ!!!!
แล้วอาหารของเขาล่ะ!!!!
แล้วอาหารของเขาล่ะ!!!!
แล้วอาหารของเขาล่ะ!!!!


อาหารเช้าของเขาล่ะ!!!!



ให้ไมเคิลกินปลาพวกนี้จนพุงกาง.....แล้วเขาก็จับไมเคิลย่างกินเลยดีไหม  พุทโธ่!!!  แค่คิดก็ปวดใจแล้ว  น่ารักอย่างไอ้เหมียวใครจะทำอะไรลง  แค่นึกว่าอีกไม่กี่ปีมันจะต้องตายไปตามธรรมชาติ  คนเห็นแก่ตัวอย่างเขาก็แทบจะร้องไห้แล้ว


“จริงสิ.....จับไมเคิลแต่งตัวเล่นดีกว่า”


ว่าแล้วก็วิ่งตึงตังขึ้นไปข้างบน  หอบถุงเสื้อผ้าสำหรับแมว(ที่เคยฝากหยกซื้อมาให้)เป็นกระบุงลงมาข้างล่าง  สอดส่ายสายตาหาแมวรัก  ก่อนจะพบว่าไอ้เหมียวกำลังเล่นอยู่กับหนูที่สวนหลังบ้าน

“ทำไรของเอ็งว๊า.....”
“แง๊ว”

น่าแปลกจริง  ตามปกติธรรมชาติ  หากไม่ก็จับกินเสียให้มันรู้แล้วรู้รอด  แมวมักจะเล่นสนุกกับเหยื่อของมัน  โดยทรมานให้ตายอย่างช้า ๆ  ไม่ว่าจะคาบแล้วสะบัด  หรือเล่นเกมส์ปล่อยแล้วจับด้วยกรงเล็บแหลม ๆ   แต่ภาพที่เกียรติยศเห็น  คือไอ้เหมียวรักของเขา  กำลังเอาหน้าลงไปถูไถกับเจ้าหนูบ้าน  เลียขนให้อย่างไม่รังเกียจ  ดูยังไงก็เลียทำความสะอาด  ไม่ใช่กำลังชิม!!!!

“ขย้ำมันสิ.....แดกแม่มเลยลูกพ่อ”
“แง๊ววววววววววว”
“ห่า  นี่เอ็งถึงกับขู่ข้าเลยเหรอ  ไม่เอาน่า  เป็นแมวก็ต้องกินหนูสิ  หนูน่ะร้ายจะตาย  เอ็งดูการ์ตูนทอมแอนด์เจอร์รี่กับข้าทุกวัน  ไม่รู้สึกเจ็บแค้นแทนเจ้าทอมบ้างรึไง”

เปล่าประโยชน์จะคุยกับสัตว์  ถึงแสนรู้  แต่สัตว์ก็ยังคงเป็นสัตว์ที่เข้าใจยาก  เขาเคยอ่านใจมัน  แต่ในนั้นไม่มีอะไรนอกจากอาหาร  กับหน้าของเกียรติยศเอง  ผู้ซึ่งเป็นนายของมัน  สัตว์หน้าขนก็เงี๊ยะ  คิดถึงแต่สิ่งที่คุ้นชิน  กับสิ่งที่ทำให้มันดำรงชีวิตรอดไปวัน ๆก็เท่านั้น  แต่เขาก็โคตรจะรักมัน  รักมาก....จะเป็นรองก็แค่ภาคภูมิเท่านั้นเอง

เกียรติยศอุ้มเจ้าแมวหน้านิ่งขึ้นไปบนห้อง  มันขัดขืนเล็กน้อย  เมื่อเขาพรากมันมาจากเพื่อนต่างสายพันธุ์  เขาจับมันแต่ชุดออกมาหลายแบบ  ทั้งโจรสลัด  ชุดทหาร  ชุดเจ้าหญิง  และชุดนางพยาบาล.....ซึ่งสองอันหลังนี้ทำเอาเขาขำก๊าก  จนต้องลงไปดิ้นแถกบนที่นอน  เจ้าเหมียวปรือตาอย่างเบื่อหน่าย  ก่อนจะค่อย ๆม่อยหลับไปในชุดเงือกสาว(แต่มันเป็นตัวผู้)  เกียรติยศเก็บภาพของมันทุก ๆอิริยาบถ  เพื่อจะได้เอาไปอัพลงเฟซบุ๊ค  เดี๋ยวนี้เขาเริ่มใช้คอมพิวเตอร์คล่องแล้ว  จะเสียอย่างเดียวก็ตรงภาษาวิบัติ  ที่ตัวเขาเข้าใจเอาเองว่ามันถูกต้อง  ภาคภูมิเคยตำหนิพี่ชายในเรื่องนี้  แต่เขากลับเถียงว่าเป็นการบัญญัติศัพท์ใหม่  และสิ่งมีชีวิตชั้นสูงอย่างเขา  จะให้ใช้ภาษามนุษย์อันแสนจะธรรมดาได้อย่างไร



อย่างน้อยเขาก็เขียนเรื่องสั้นส่งสำนักพิมพ์เป็นงานอดิเรกอันแสนโก้เก๋เลยนะ

...................................................................................................

[ตัดภาพไปที่สำนักพิมพ์น้องใหม่  ในเวลาเดียวกัน]


บ.ก. กำลังนั่งตรวจทานต้นฉบับจากนักเขียน  ทั้งในสำนักพิมพ์และจากนักเขียนอิสระ  อย่างหน้าดำคร่ำเครียด

“พี่....รายเดิม...ส่งเรื่องสั้นมาอีกแล้ว  คราวนี้อ่านยากกว่าเดิมอีก”

หญิงสาวร่างท้วมผู้เป็นเลขากองเปิดประตูเข้ามา  พร้อมกับเอกสารที่ปริ๊นท์มาจากอีเมล์  บ.ก. สาวใหญ่รับไปอ่าน  ก่อนจะยิ่งขมวดคิ้ว

“โปรแกรมเวิร์ดของเขาโดนไวรัสหรือเปล่า”
“ไม่ใช่มั้งพี่  ดูเอาสิ  คำที่สะกดง่าย ๆ อย่างคนท้อง  อีตานี่ยังเติมการันต์ให้เลย  เป็น ‘คนท้องค์’”
“ไปได้แล้วไป  เดี๋ยวรายนี้พี่จัดการเอง”

แล้วยามบ่ายของเธอก็ไม่น่าเบื่อ  พล็อตเกี่ยวกับหญิงสาวที่ดันท้องกับศพหลังบ้าน  แล้วคลอดลูกออกมาเป็นซอมบี้นั้นค่อนข้างน่าสนใจ  และชวนอาเจียนไม่น้อย  แต่ที่น่าสนุกกว่านั้น  คือการถอดความภาษาต่างดาวจากนักเขียนนิรนามรายนี้  ให้ออกมาเป็นภาษามนุษย์นั้นยิ่งท้าทายกว่า  เดาว่าหมอนี่เป็นพวกลึกซึ้ง  บ้าปริศนาอักษรใบ้


คืนน์น๊านเปนคืนน์เดือนเรมม  หญิงซ๋าวในชุดนอนน์บางบาวน์  ออกมายืนราบเสงงจันทณ์  ที่สวนหลังบ้านน์.......

......................................................................................

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”


เล่นจนแมวหลับคามือ  เกียรติยศก็ลงมานั่งดูโทรทัศน์  พยายามตลกกับรายการฝืด ๆที่มีแต่ป้ายโฆษณากันโต้ง ๆ  แกล้มกับปลาทูทอดของไมเคิล


“อาหย่อย”

เขาค่อย ๆกินปลาทูจนหมดจาน  ปลาทูมีทั้งหมดสิบสองตัว  รู้น่ะ...ว่าน้องทอดเผื่อเขาด้วย  ไมเคิลน่ะกินแค่ตัวสองตัวก็พอแล้ว  กินแล้วก็ง่วงตาปรือตามเจ้าเหมียวที่นอนสลบอยู่ข้างบน

ปลาทอดหมดจานแล้ว  ไม่เหลือแม่แต่จานกระเบื้อง  จานหนึ่งใบ  กลายเป็นผงอยู่ในท้องเขาเรียบร้อย  รสชาติของจานก็ไม่เลว  แถมยังช่วยให้อยู่ท้อง


“นอนให้มันดี ๆ ไหลจนจะลงไปกองบนพื้นอยู่แล้ว”
“ภูมิ!!!!”
“ตกใจอะไร  ก็วันนี้มีสอบ  สอบเสร็จก็รีบกลับมาเนี่ย”
“ทุกทีภูมิกลับช้า”
“แบ่งปลาให้แมวมั่งมั้ยเนี่ย”
“ไม่เหลือ”
“กินคนเดียวไม่เหลือ”
“แหะ ๆ”


เกียรติยศตาสว่าง  หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง  คนที่เขาคิดถึง  แล้วเฝ้าคอยอย่างกระวนกระวายนั้น  กลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้  น้องชายมองหน้าเขาอย่างยียวน  แหม่....ภาคภูมินี่ช่างเป็นเด็กที่เท่ห์ฉิบหายวายป่วงจริง ๆ  ผิดกับเด็กประถมอย่างเขา  ทำไงได้  ทุกเซลล์ในร่างกายของเขามันคุ้นชินและจดจำเกียรติยศที่เป็นแบบนี้ไปแล้ว  ครั้นจะเปลี่ยนร่างให้ดูโตไปกว่านี้  หรือเป็นนักกล้าม  มันก็ดูจะฝืนธรรมชาติในตัวเขาเกินไป


ภาคภูมิอุ้มพี่ชายราวกับเกียรติยศนั้นตัวเบาหวิว  พาดบ่าแล้วเดินขึ้นไปข้างบน  พี่ชายหน้าไม่อายของเขา  ไม่ค่อยชอบใส่เสื้อเวลาอยู่บ้าน  ครั้นพอจะใส่ทีหนึ่ง  ก็ดันแต่งเสียเว่อร์  ทรงสูทผูกไทด์กันเต็มยศ  รองเท้าหนังมันแปลบ  ผมเรียบไม่กระดิก


“อาบน้ำกันดีกว่า”
“ดี....อยากอาบน้ำกับภูมิ”
“หมู่นี้ชอบทำตัวเป็นเด็กนะเราน่ะ.....อยู่มาเป็นร้อยเป็นล้านปีแล้วนะเฮ้ย”
“ก็อยากอ้อนภูมิไง  ภูมิจะได้จัดชุดใหญ่”
“เอาอีกแล้ว...ชอบพูดตรง ๆเรื่อยเลย”


แล้วภาคภูมิก็จัดการอาบน้ำให้พี่ชายจนสะอาดทุกซอกมุม
.
.
.
.
.
หมั่นเขี้ยว


ฮึ่ย ๆ ๆ ๆ ๆ


ภาคภูมิชอบเล่นแรง ๆ กับพี่ชาย....


ตอนนี้พวกเขากำลังแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ  คลายร้อนด้วยน้ำแข็งเป็นกิโลที่สั่งจากปากซอย  พร้อมกับหยดน้ำมันหอมระเหย  ภาคภูมิวักน้ำใส่หน้าพี่  ก่อนจะใช้มือใหญ่ ๆของเขาเสยเปิดเหม่งของเกียรติยศ  เสยซ้ำ ๆ จนอีกฝ่ายหน้าหงายไปข้างหลัง  แล้วก็หัวเราะไปกับหน้าตาตลก ๆของพี่ในตอนนั้น


“ขำไร.....เสยมากเดี๋ยวหัวพี่เถิกหมด”
“พี่น่ารักที่สุด”
“รู้.....รู้น่า....เขินนะภูมิ”
“พี่ทำผมมีอารมณ์จนไม่อยากทำอย่างอื่น  ดีแล้วที่ผมยังได้ออกไปเรียน  ไม่งั้นคงได้สูบพลังพี่จนหมดตัวแน่ ๆ”
“พี่ยอมให้นายสูบพลัง  เพราะเวลาถูกนายกอด  ดวงจิตของพี่มันรู้สึกดีจนอุ่น”
“เขาเรียกว่าอบอุ่น”
“นั่นแหละ”
“วันหลังจะพาไปเรียนด้วยเอาไหม”
“จริงง่ะภูมิ......เหยดดดดดด.....ดีใจที่สุดเลย  งั้นเสาร์นี้ไปตัดชุดนิสิตกันนะภูมินะ”
“หึหึ.....ไอ้เด็กติงต๊องเอ๊ย”


ภาคภูมิสะกดกลั้นความต้องการเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป  ไม่ทันได้ถึงเตียงนอน  ไม่ต้องเสียเวลาเช็ดตัว-เป่าผมให้แห้ง  เขาจัดหนักชุดใหญ่ให้กับพี่ชายสุดที่รักเลยเดี๋ยวนั้น



ในอ่างอาบน้ำ
.
.

.
.
.
.
To
Be
Con

อีกสองตอนจบแล้วนะคะ  หนึ่งคือเด็กพิซซ่า  สองคือเรื่องของน้องเหมียว

นิยายจะรวมเล่มแล้ว  ฝากกดโพลด้วยนะคะคนอ่านที่น่ารักของเจ้(ไม่เอาดีกว่า  ไม่อยากเป็นเจ้  ยังมิแก่ 5555+)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nnA ที่ 05-06-2014 18:47:31

 :mew3:ยศน่าร๊ากกกกกก 


ไม่นะจะจบแล้ว ยังไม่อยากให้จบเลยยย o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 05-06-2014 18:59:18

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~ อย่าพึ่งรีบจ๊บ ยังไม่จุใจเลยอ่ะ
คนเขียนขาขอเวลาเปิดจองนานๆ เลยได้ไหมคะ ตอนนี้กำลังจองนิยายหกเจ็ดเจ้า กลัวเก็บตังไม่ทัน T-T (ถึงเดือนกันยาตุลาได้เลยยิ่งดี)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 05-06-2014 19:26:43

โอ้ๆๆๆๆ อีกสองตอนหรือ นั่งปูเสื่อรอ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-06-2014 19:35:20

ภาคสองไม่ได้แวะมาอ่านสะนาน มันมาไกลขนาดนี้เลยรึ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pattyyaoi ที่ 05-06-2014 20:20:56

อยากอ่านคู่ของเด็กพิซซ่าจังค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 05-06-2014 21:41:15

ยศ เราอายแทนนายเลยละ :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 05-06-2014 22:12:29

เขินอ่ะ  :ling1: :ling1: :-[ :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-06-2014 02:07:27

คุณพี่ควรโดนส่งไปเรียนเอกภาษาไทยนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 06-06-2014 11:50:11

สนุกจนไม่อยากใหัจบ มันรู้สึกแบบนี้สินะ :ling2:
มาอ่านกี่ทีพี่น้องคู่นี้ก็มุ้งมิ้งกันตลอดดดดด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 06-06-2014 20:00:41

คู่นี้น่ารักมุ้งมิ้งดีแหะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-06-2014 08:56:19

พี่ยศ....น่ารัก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 4 หนึ่งวันสบาย ๆ(ที่สบายเกินไป)ฯ [05/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hewlett ที่ 07-06-2014 13:24:57

บก.มองโลกในแง่ดีมากเลย พี่ยศเราเลยได้เงินจกาภาษาต่างดาว

หัวข้อ: กลับมาจากนรก
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 08-06-2014 00:11:04

คุณพี่ใช้ชีวิตชิลล์ๆได้ทุกวันเลย
ตอนนี้น่ารักจัง
อยากอ่านตอนของเจ้าเหมียวไมเคิล

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 08-06-2014 21:16:36

ตอนที่ 5  วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า



[บรรยาย]


หญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าของเขาช่างเย้ายวนใจยิ่งนัก


เธอสวมชุดสีขาว  เนื้อผ้าบางเบา  ขับให้ตัวเธอนั้นดูเหมือนกับมีรัศมีเรืองรอง


นางฟ้า....นี่มันนางฟ้าชัด ๆ


เขาเดินตามเธอเข้าไปในตึกนั้น  ราวกับถูกสะกดจิต 


ภายนอกตึกนั้นดูสวยงามเช่นไร  ภายในนั้นก็งดงามไม่ต่างกัน  ข้างในตึกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นดี  ใหญ่โตโอ่โถง  ไม่ผิดไปจากภาพของโรงแรมระดับห้าดาว  ที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร  หญิงสาวเดินนำหน้าเขาอย่างอ้อยอิ่ง  เดินขึ้นบันไดไป  แม้กระนั้น  เขากลับรู้สึกเหนื่อยเหมือนวิ่งแข่งมาราธอน


ภายนอกนั้นดูสวยงามเช่นไร


ภายในนั้นก็งดงามไม่ต่างกัน


ทันทีที่เธอเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างงาม  ต่อหน้าต่อตาเขา  ในห้องนอนที่บรรยากาศแสนวาบหวาม  หาใช่เนินเนื้อเนียนขาว  กับอกอิ่มคู่โตอย่างที่ใจของเขาหวังจะได้เห็นไม่


กลับเป็นหัวใจของเธอ....ก้อนเนื้อสีแดงสดที่กำลังเต้นเป็นจังหวะ  ขดลำไส้  ปอด  ม้าม  กระบังลม  ทุกอย่างนั้นช่างดูสวยงามไม่ต่างจากภาพที่ได้เห็นบนโปสเตอร์ในห้องเรียนวิทยาศาสตร์  พร้อมใจพากันหล่นตุ่บลงมาตรงหน้าเขา  ชายหนุ่มพยายามกรีดร้อง  แต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา  พยายามจะหนี  ทว่าไม่อาจขยับขาทั้งสองข้างได้


“ไม่ชอบแล้วเหรอจ๊ะพี่จ๋า”


เสียงหวาน ๆนั่น....คงน่าฟังดีไม่น้อย  หากว่าริมฝีปากของผู้พูด  ไม่ได้ฉีกกว้างขึ้นไปจรดใบหูแบบนั้น  และเธอก็ค่อย ๆเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ  เขาหลับตาปี๋  รู้สึกถึงลมหายใจเหม็น ๆที่แสนเย็นชืดกำลังรดใบหน้าของเขา


“ไปอยู่ด้วยกันนะ”
“อ๊ากกกกกกกก”


เขากรีดร้องออกมาสุดเสียง  เมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองนั้นกำลังถูกตรึงอยู่บนเตียง  โดยมีผีสาวนั่งคร่อมร่างเขาอยู่  เธอจ้วงมือลงไปที่หน้าอกของเขานับครั้งไม่ถ้วน  จนกระทั่งควักเอาหัวใจของเขาออกมาบีบขยำเล่น  รอบเตียงนั้นมีผู้ชายนับสิบยืนล้อมอยู่  ทุกคนล้วนมีใบหน้าเศร้าสร้อย  และรอยแผลอันน่าสยองอยู่บนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายแตกต่างกันไป




แปะ...แปะ




มีเสียงตบมือดังขึ้นสองครั้ง


ภาพทุกอย่างนั้นหายวับไปกับตา  มีเพียงผีสาวกับเขา  ซึ่งตัวเขานั้นกองอยู่บนพื้นปูนเย็นเฉียบสกปรก  ภาพสวยหรูที่ได้เห็นตอนเดินเข้ามานั้น  แท้ที่จริงเป็นเพียงตึกร้าง


“แกเป็นใคร”
“ว๊า.....ใช้ภาพลวงตานี่นา  ไม่เจ๋งเลยนะพี่สาว”


เด็กผู้ชายตัวขาวซีด  ปรากฏตัวขึ้นจากมุมมืด  พ่อหนุ่มน้อยค่อย ๆเดินกึ่งกระโดดกระย่องกระแย่งข้ามเศษอิฐเข้ามา  ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเธอแล้วฉีกยิ้มแฉ่ง


“เดี๋ยวจะโชว์เทคนิคเจ๋ง ๆให้ดู”


เด็กหนุ่มปริศนาเอ่ยกับผีสาวด้วยน้ำเสียงขี้เล่น  ก่อนจะเริ่มจากทำปากมุบมิบเหมือนเคี้ยวอะไรบางอย่าง.....


“แฮ่!!!!!”
“ว๊ายยยย”
“ผีอะไรตกใจได้ด้วย”


จะไม่ให้หล่อนตกใจได้อย่างไร  ตั้งแต่ตายไป  เคยเห็นผีด้วยกันมาก็มาก  สภาพศพเธอเองก็ใช่ว่าจะน่าดู  แต่หมอนี่ดูยังไงก็ไม่เหมือนผีหรือวิญญาณเลยสักนิด  แต่ที่ทำให้หล่อนตกใจ  เป็นเพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้(จากมนุษย์)มาก่อน  อยู่ ๆเด็กหนุ่มก็อ้าปากออกกว้าง  ส่งเสียงคำรามน่าสยอง  พร้อมกับฟันเขี้ยวนับร้อยซี่เหมือนฟันปลาฉลาม


“มีอีกนะ”
“อึ๊ยยยย”


ตามด้วยหมุนคอโชว์สด ๆ จากนั้นก็เป็นกลเลือดไหลออกจากตา  ปาก  และจมูก  ก่อนที่เลือดนั้นจะไหลย้อนกลับเข้าไป  และสุดท้ายเด็กหนุ่มก็หมุนลูกตากลับไปกลับมาให้เธอดู


“นี่นาย....นายว่าเรากับพี่สาวใครเจ๋งกว่ากัน”
“ว๊ากกกกกกกกกกก”


เด็กหนุ่มหันไปถามเหยื่อ  ที่ตอนนี้รู้สึกตัวแล้ว  ว่าหัวใจไม่ได้ถูกควักออกไปอย่างที่คิด  ชายหนุ่มแหกปากร้องลั่น  ก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากตึกร้างนั้น


“ไอ้เด็กบ้า.....เหยื่อชั้นหนีหมดแล้ว”


ที่แห่งนี้จองจำวิญญาณของเธอ  และเธอดำรงอยู่ด้วยแรงแค้น  เป็นเรื่องที่ไม่อาจหาคำตอบได้  และคนอย่างเกียรติยศก็ไม่คิดหาคำตอบให้ปวดหัว   จะมีก็แต่สงสัยว่าหากเธอมีพลังอำนาจขนาดนี้  ใยไม่ออกจากตึกร้างนี้ไปเสีย  แล้วไปแก้แค้นคนที่ฆ่าเธอจริง ๆ ไม่ใช่เล่นงานเหยื่อมั่วซั่วแบบนี้


แต่ก็นั่นแหละ


ไม่ใช่กงการอะไรของเขา  ที่จะต้องมาเข้าใจเรื่องของมนุษย์และสิ่งที่เคยเป็นมนุษย์(เพราะเขาเป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูง)  พลังงานของเธอสูงมากก็จริง  แต่ไม่ได้เศษเสี้ยวของดวงจิตของเขา


ก็แค่ภาพลวงตาอลังการงานสร้าง  แต่สุดท้ายเหยื่อทุกรายก็กลัวจนหัวใจวายตายไปเองทั้งนั้น


วิญญาณร้ายตกใจไปชั่วขณะ  แต่เมื่อตระหนักได้แล้วว่าคนตรงหน้าเธอ  ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไร  แต่หมอนี่ก็คือสิ่งมีชีวิตที่ยังหายใจ  เธอไม่รอช้า  แปรสภาพเป็นพลังงาน(ลูกไฟ)สีเพลิง  พุ่งเข้าใส่ร่างของเกียรติยศ


ไม่แน่


หมอนี่อาจจะพาเธอออกไปจากที่แห่งนี้ได้


เธอจะยึดร่างของเด็กหนุ่มที่มีพลังลึกลับนี้  ช่วงชิงมาเป็นพลังของตัวเอง  เพื่อแก้แค้นผู้ชายทั้งโลก


“เอิ๊กกกกก”


เธอมัวแต่กระหยิ่ม  หารู้ไม่ว่าตอนนี้พลังงานของเธอกำลังละลายอย่างช้า ๆ


ในท้องของเกียรติยศ


ไม่ได้ยินเสียงเรอ


ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น


“อิ่มจัง”


ไม่ได้ยินแม้แต่วลีเมื่อกี้นี้


เกียรติยศเอามือลูบท้องตัวเองเบา ๆ นอกจากเลือด  น้ำองุ่น  และรูทเบียร์ของ A&W แล้ว  พลังวิญญาณที่เต็มไปด้วยความแค้นคือแหล่งอาหารชั้นยอด
.
.
.
.
.
.
.
ปึงปึงปึง


เสียงทุบประตูในยามวิกาล  ปลุกชายหนุ่มหัวฟูให้ตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียและหงุดหงิดสุด ๆ


ใครกัน


“พี่โฉ”
“ไอ้เชี่ยเบสท์”


รุ่นพี่จอมกร่างโผเข้ากอดเขาอย่างสุดผวา  สาบานได้ว่าเขาได้ยินเสียงสะอื้น  เหมือนคนที่เพิ่งผ่านประสบการณ์เลวร้ายมาหมาด ๆ  ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้หมอนี่จะมีมุมนี้  มุมที่อ่อนแอ๊.....อ่อนแอ


โดนกะเทยถึกอัดถั่วดำมาหรือไง!!!!


“โหพี่แม่งแดกเหล้าหรืออาบมาเนี่ย....เหม็นชิบหายเลย”
“กูอ้วกมาน่ะสิไอ้เหี้ย  อ้วกยังกองอยู่หน้าห้องมึงเลย”
“เชี่ยพี่เดี๋ยวผมโดนเจ้าของหอด่า”
“ช่างแม่งก่อนเถอะ  มึงต้องไม่เชื่อแน่  เมื่อกี้เว้ย  แม่งกูเจอสาวอย่างแจ่ม.....แจ่มสัด  แต่แม่งไป ๆ มา ๆกลายเป็นผีเฉยเลย  แล้วแถมมีผีเด็กอะไรก็ไม่รู้  มาโชว์หมุนคอให้กูดู”
“เมามากก็ไปนอนไป”


พี่โฉคนนี้เป็นคนที่เขาค่อนข้างเกลียดนิด ๆ จะว่าไปในความเกลียดนั้น  มันมีความเกรงใจที่เกิดจากการโขกสับปะปนอยู่  เขาโดนหมอนี่โขกสับจนหงอมาแต่ไหนแต่ไร  ทั้งที่เรียนและที่ทำงาน


ใครจะเชื่อว่าคนอย่างพี่โฉจะเป็นนักเลงหัวไม้  แล้วใครจะเชื่อ  ว่าผู้ชายหน้าเถื่อน  หัวฟู  ตัวสูงโย่งอย่างเขาที่ดูคล้ายกับเอ็ดดี้ เมอร์ฟี่(แค่ทรงผม)  กลับมากลัวไอ้เตี้ยตัวขาวตาตี่  หน้าตาเหมือนหมาพันธุ์บลูเทอเรีย  ที่สูงแค่หน้าอกเขาเท่านั้น


“กูขอโทษที่ไม่เชื่อเรื่องผีของมึง  กระจ่างก็วันนี้แหละวะ  แมร่งเล่นซะสร่างเลยเบสท์เอ๊ย”
“หึ.....กรรมของมึง...สม!!!!!”
“ห๊ะ....มึงว่าไงนะ”
“ผมบอกว่าเจ้ากรรมนายเวรมั้งพี่”
“เออ...คืนนี้กูนอนค้างห้องมึงนะ  พรุ่งนี้กูค่อยขนของมาอยู่ด้วย”
“เหวยยยย.....อะไรอ่ะครับ”
“ทำไมวะ  มึงจะให้กูทนอยู่อย่างหลอน ๆคนเดียวเนี่ยนะ  ไม่เอาหรอก  อยู่กับมึงอ่ะดีแล้ว  เวลาผีมามึงจะได้อยู่เป็นเพื่อนกูไง”
“ไหงงั้นล่ะครับ”


พอเริ่มบ่นมากเข้า  เขาก็ถูกฟันฉับเข้าให้ที่ลูกกระเดือก  เล่นเอาลงไปนอนกุมคอ  ร้องโอดโอย  แต่หาได้มีความสงสารสักนิดจากผู้ลงมือไม่  กลับกลายเป็นโดนซ้ำอีกหนึ่งดอก  ข้อหาหมั่นไส้


“มึงอย่ามีปัญหามาก....หรือมึงจะไปนอนกับกู  แต่ไม่ไหวว่ะ  ซกมกเกินมึงอ่ะ  กลัวกลิ่นติดเตียงกู”


ตัวนำโชคของเขาเพิ่งจะกลับไปได้ไม่นาน  ตัวอับโชคก็เข้ามาเยือนถึงที่


ซวยซ้ำซวยซ้อนเสียจริง


“คร่อกฟี้”
“หลับง่ายจริงนะมึงอ่ะ”


เขาลุกขึ้น  ยืนจ้องผู้ชายหน้าตาเหมือนสุนัข  กำลังหลับปุ๋ยเป็นเด็ก ๆ โดยเอามือประสานไว้กลางอก  เขาเอาเท้าเขี่ย ๆร่างของรุ่นพี่ตัวแสบ  แต่อีกฝ่ายก็หลับสนิท  ไม่รู้สึกตัว


“ชีวิตกูแม่งโดนทำร้ายตลอด”


เขาเดินไปหยิบไม้ถูพื้น  ก่อนจะตรงดิ่งไปยังหน้าห้อง  ต้องรีบจัดการกับกองอ้วก  ก่อนที่พรุ่งนี้เจ้าของตึกจะมาเห็น  โดนด่าหูฉีก ดีไม่ดีเสียค่าปรับบานเบอะจนต้องกินมาม่าอีก



หารู้ไม่ว่าคนที่นอนหลับตาอยู่นั้น  ค่อย ๆลืมตาขึ้นมอง



และอมยิ้มอย่างมีความสุข  แม้ว่าใบหน้าของเขาตอนที่ยิ้ม  จะดูน่ารักกว่าตอนเก๊กโหดเยอะ  แต่ไม่ค่อยจะมีใครได้เห็นมุมนี้ของเขานักหรอก



ทั้ง ๆที่เพิ่งเจอผีกับตัวประหลาดเล่นมายากลโชว์มาหมาด ๆ  มาเลยนะนั่น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เที่ยงวันต่อมา....


“แดกอะไรวะเบสท์”
“มาม่าปลาป๋องครับพี่”
“ห่า....แดกให้มันดีดีหน่อยสิ  ผอมจนจะเป็นเด็กเอธิโอเปียแล้วมึงอ่ะ”
“อย่างน้อยผมก็ได้สูงนะพี่....”
“นี่หาว่ากูเตี้ยเหรอ”

แล้วพ่อหนุ่มพิซซ่าก็ถูกงับหู  หมอนี่นอกจากหน้าเหมือนหมาแล้ว  ดุเหมือนหมาแล้ว  ยังกัดเจ็บเหมือนหมาไม่มีผิด

“เฮ้อเบสท์เอ๊ย.....”
“เห?...ครับ”
“พี่แม่งช็อตว่ะช่วงนี้”


'แล้วยังไงล่ะครับ....ก็แล้วมันยังง๊ายยยยย'


พ่อหนุ่มพิซซ่าได้แต่ข่มความขมขื่นเอาไว้  มาอีหรอบนี้คงจะขอยืมเงินอีกแหง ๆ  ยืมแล้วคืนก็จริง  แต่ยืมไปพันนึง  กว่าจะคืนก็นานโข  แถมมาทีละร้อยสองร้อย  ชวนไปเลี้ยงเหล้าแล้วก็เป็นอันหายกัน  มิหนำซ้ำยังมาทวงบุญคุณค่าเหล้าส่วนเกินให้เจ็บใจเล่นอีก  ทั้ง ๆที่เขาไม่ได้อยากไปดื่มด้วยเลยสักนิด


ครั้นจะทวงก็ไม่กล้า  เคยหนหนึ่ง  พ่อเตะเข้าให้ที่ชายโครง  ระบมเป็นอาทิตย์


“ยืมเท่าไหร่ครับ”
“เหี้ยเบสท์มึงฟังพี่ก่อนสิวะ”
“ครับ....ฟะ...ฟังก่อนครับ”
“พี่ติดค่าเช่าเค้ามาหลายเดือนแล้ว”


'ก็แล้วจะเอาเท่าไหร่ล่ะครับ'  หนุ่มพิซซ่ารำพึงรำพัน  น้ำตาตกในอย่างล่วงรู้ชะตากรรม


“พี่เลย.....”


ลองได้ใช้สรรพนามแทนตัวว่าพี่  คราวนี้ไม่ล่อเป็นหมื่นเลยหรืออย่างไร


“พี่ขอมาอยู่ด้วยได้มั้ย”
“พรวดดดดด”
“ไอ้สัด!!!!  พ่นมาทำเหี้ยอะไร  มาม่าเต็มหน้ากูเลยไอ้เหี้ย!!!!”
“ผมขอโทษ  ผมเช็ดให้นะครับพี่”


ช้าไปแล้ว  พ่อหน้าหมาตาตี่ถอดเสื้อตัวเองออกมาเช็ดหน้าตัวเองเสร็จสรรพ 


ขะ.....ขาวเนียน


ขาวเนียน


ขาวเนียน


ข้างนอกว่าขาวแล้ว


ข้างในนั้นขาวกว่า


เฮือกกกกกก


“มองอะไร  เอาเสื้อกูไปซัก  อ้อ....กูมาอยู่เนี่ย  อยู่ฟรีนะ  ไม่จ่ายค่าห้องนะเฟ้ย  น้ำไฟก็ไม่หารนะ  เพราะมึงน่ะเป็นหนี้บุญคุญกูหลายเรื่อง”
“ตะ...ตอนไหนวะครับ”
“ขึ้นเสียงเหรอไอ้ห่าเบสท์”
“ขอโทษขอรับ”
“เมื่อกี้นี้มึงก็เห็นหัวนมกูแล้ว  กูไม่เคยให้ใครมาดูฟรี ๆนะเว้ย  ถือเป็นค่าห้องละกัน”



'ใครขอดูของมึงวะครับ'



พ่อหนุ่มพิซซ่าพูดกับตัวเองในใจเช่นเคย



สมกับเป็นวันลำบากที่แสนยาวนานไร้ที่สิ้นสุดจริง ๆ



คุณเกียรติยศครับ  ตัวนำโชคของผม  ผมอยากให้เป็นคุณมากกว่าที่อยู่ตรงนี้ 



และถ้าหากเป็นเช่นนั้น.....



เขายอมทุ่มน้ำองุ่นไม่อั้นเลยจริง ๆ
.
.
.
.
.
.
.
“โย่วภูมิน้องรัก”


เกียรติยศเดินหน้าระรื่นเข้ามาในบ้าน  เอ่ยทักทายน้องชายด้วยน้ำเสียงสดชื่น


“พี่ไปได้ของดีมาแหละ”
“ผมรู้แล้วล่ะ.....พี่ไปกินผีมาล่ะสิ”
“โห่.....ช่วยทำเป็นไม่รู้บ้างก็ได้นะน้องรัก”


ภาคภูมิแสยะยิ้มเยือกเย็น  จ้องมองพี่ชายของเขาตาเป็นมัน


คราวนี้จะกินอย่างไรดีนะ 


พลังงานจากตัวพี่


จะขอแบ่งด้วยวิธีไหนดี


"พี่แบ่งพลังให้นายนะ....จะเอาเลยแม๊ะ"
"ยินดีครับคุณพี่"


ภรรยาย่อมรู้ใจสามีสินะ
.
.
.
.
.
.
.
to be con

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 08-06-2014 21:21:14

สงสารเด็กส่งพิซซ่าอ่ะ โดนรังแกตล๊อด~
ไม่เคยจะได้อยู่สุขสบายซะที นึกว่าจะเป็นเคะ ที่ไหนได้ดั้นไปเป็นเมะ นั่นแหละคือความลำบากอันใหญ่หลวง
แต่สำหรับภาคภูมินี่สบ๊าย ยิ่งเป็นเมะด้วยแล้วยิ่งสบายไปใหญ่
ถึงยังไงก็ไว้อาลัยให้กับเจ้าเด็กส่งพิซซ่าที่ดูท่าจะลำบากเมื่อได้เมีย อาเมน~

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 08-06-2014 21:31:41

โอ๊ยยยยยย เรื่องเด็กส่งพิซซ่าคุ้มจริงๆค่ะ ทำไมเราฟินคู่นี้มากกกกก ชอบอ่ะ ขออีกได้ไหมคะ  :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sz4music ที่ 08-06-2014 21:36:16

ตอนแรกนึกว่าเด็กส่งพิซซ่าจะเป็นเคะ 555555

เมะซะงั้น อยากอ่านคู่นี้เต็มๆอ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 08-06-2014 22:14:25

 o13 o13 o13
ขอบอกว่าประทับใจกับนิยายเรื่องนี้อย่างมากๆๆๆ
พล็อตเรื่อง แนววววว จริงๆ 
บวก ทึ่ง อึ้ง และปนเสียว
ไม่ค่อยได้อ่านนิยายที่สร้างตัวเอกได้แปลก
ระทึกใจ + ทำให้แปลกใจได้ทุกตอน
สร้างสรร ความโหดแบบฮาๆ ได้ตลอด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: comkacom ที่ 08-06-2014 22:37:12

555 เห็นแวว ทาส มาแต่ไกล หนุ่มพิซซ่า ต้องลำบากหาเลี้ยงเมียแน่นอน ใครจะน่ารักเท่าคุณพี่ละค่ะ หาเลี้ยงน้อง+สามี โดยตลอด ทั้งเเต่งนิยายหาเงิน ออกล่าหาอาหาร น่ารักที่ซู๊ดดดดดด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 08-06-2014 22:44:43

ว้าวววว คู่เบสหละ :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 08-06-2014 23:12:19

อ้าว เด็กส่งพิซซ่าเป็นเมะเหรอ
โดนเมียข่มตั้งแต่ยังไม่ได้กันเลยนะนั้น

สรุปว่าอะไรบนโลกนี้ที่ คุณพี่กินไม่ได้มั่งเนี่ย

ปอลิง: ขอคู่นี้อีกหน่อยจิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 08-06-2014 23:14:08

หาคู่+งาน+เงิน   ให้เด็กส่งพิซซ่า หน่อยนะคนเขียน สงสารอะโดนแกล้งโดนหลอกตลอดเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 09-06-2014 01:31:52

สยองอ่ะเรื่องนี้ สยดสยองมากๆๆๆๆ จริงๆเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกับเรื่องแนวนี้ (มันติดหัวจนนอนไม่หลับ) แล้วอ่านเข้าไปได้ไงวะเนี่ยยยยยยยย 555+ เรื่องลุ้นระทึกและแปลกๆดึ นี่แหละทำให้ต้องอ่านๆๆๆจนจบ 55555+ เจ๋งค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 09-06-2014 14:21:24

งงกับเกียติยศพี่แกแต่งน้ิิยายขายแต่ภาษาเขียนยังแปลกๆแล้วแกทำไง

หัวข้อ: กลับมาจากนรก
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 09-06-2014 15:01:22

เด็กส่งพิซซ่าโดนจีบ 5555
อยากอ่านคู่นี้เต็มๆจัง
เหลือตอนพิเศษอีกตอนก็จบซะแล้ว
ไม่อยากให้จบเลย
มาต่อเรื่อยๆน๊าาคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-06-2014 18:49:52

โคตรจะสงสารเด็กส่งพิซซ่าโดนตลอด

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 10-06-2014 18:52:02

เรื่องราวของเด็กส่งพิซซ่ามีอีกมั้ยอ่ะ ชอบบบบบบบบ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NeN~ ที่ 11-06-2014 00:21:05

พี่ยศฆ่าคนอีกแล้วววววว ถึงจะเป็นคนโรคจิตแม่ลูกนั่นแต่พวกนางก็ยังเป็นมนุษย์นะ ห้ามฆ่าพร่ำเพรื่อสิ แอร้ยส์

สงสารเด็กจัง พี่ยศจะช่วยดีๆ เอาผ้าปิดตาเด็กหน่อยก็ไม่ได้ โดนรถชนตายอีก โฮรววววววว

น้องพิซซ่าเป็นเมะหรือนี่! แถมมีป้ายสมาคมคนเกลียมัวคล้องคอไว้อีกต่างหาก ฮ่าๆๆ สู้ๆนะตัวเอ๊ง

ป.ล. พี่ยศเอาเงินห้าหมื่นมาจากไหน๊

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 11-06-2014 00:25:03

^
^
^
^

พี่ยศขโมยเค้ามา....555+

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 12-06-2014 12:43:12

น่ารักจริงๆคุณเกียรติยศ :-[
เบสเด็กส่งพิซซ่าอาจเป็นเคะก็ได้นะ (ยังหวังๆ) ก็ความสูงมันไม่มีผลในแนวนอน อิๆ :m25:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนที่ 5 วันลำบาก(ฉิบหาย)ของนายพิซซ่า[08/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 16-06-2014 22:52:19

คุณพี่นี่ตัวแสบจริงๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-06-2014 17:36:33

ตอนสุดท้าย....


วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว




“เมี๊ยว”

ร่วมยี่สิบปีที่เราไม่ได้เจอกัน

พี่ฮะ

พี่ยู

ฮึก.....ฮึก.....เมี้ยววววววว

เขี่ย ๆๆๆๆๆ

“แฮ่......น่ากลัวใช่มั้ยล่ะไอ้เคิ่ลลูกรัก”

ไอ้ใจร้าย.....ใจร้ายเกินไปแล้วน๊า



[ไมเคิล]


วันนี้เป็นวันสบายของไอ้ทาสมนุษย์ทั้งสอง

“ปลาเส้นไหมไอ้ลูกชาย”
ชิส์.....เชอะ...เชอะ ๆ ๆ ๆ

ผมโกรธ!!!!  โกรธไอ้คนที่นั่งทำเป็นทองไม่รู้ร้อน  จิบชายามบ่ายด้วยท่าทางที่ติดหรู  พาลโกรธอีกคนหนึ่งที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ได้หน้าตาเฉย  ทั้ง ๆที่อีกคนหนึ่งเพิ่งจะก่อเรื่องเอาไว้แท้ ๆ  ใช่สิ.....ใครมันจะไปเข้าใจความรู้สึกของแมว....เอ่อ....หนูในร่างแมวอย่างผมกันเล่า


คือเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ


ผมนอนบิดขี้เกียจอยู่ตรงสวนหลังบ้าน(ใช่แล้ว....ใกล้ ๆต้นไทรที่มีกระดูกมือคนโผล่ขึ้นมานั่นแหละ)


และผมเจอกับหนูยักษ์ตรงนั้น!!!!


แวบแรกที่เห็น  ช่างเหมือนพี่เหลือเกิน.....ดวงตาปูดโปน  ผิวหนังคล้ำย่นที่ปราศจากขนขาว ๆ ปกคลุม  เขี้ยวแหลมคม  และตัวที่โตขนาดเกือบจะเท่าลูกแมว


ผมรีบวิ่งเข้าไปหาเจ้าหนูยักษ์ที่นอนแน่นิ่ง  พยายามเปล่งเสียงออกมาเป็นภาษาหนูที่แสนคุ้นเคย  แต่จนแล้วจนรอดนั้น  เสียงของผมมันก็ยังเป็นเสียงของแมวอยู่ดี


เมี๊ยววววววว.....พี่ยูฮะ....ผมคิดถึงพี่จัง.....เจ้าบ้า!!!!


ถึงผมฟังภาษาหนูรู้เรื่อง  แต่ผมก็ไม่อาจสื่อสารกับพวกพ้องได้  นั่นเพราะผมอยู่ในร่างของแมว  เสียงที่เปล่งออกมาก็ย่อมต้องเป็นเสียงแมว  มันช่างเจ็บปวดและอัดอั้น  ทุกครั้งที่ผมเจอหนูบ้าน  แล้วพวกมันแสดงท่าทางหวาดกลัวผมเต็มประดา


น่าแปลกที่อยู่ ๆเจ้าหนูยักษ์ก็โผล่ขึ้นมาแบบนี้  ผมเขี่ย ๆ ตบ ๆมันดูอย่างเบามือ  แต่ไม่ยักกะมีสัญญาณตอบรับ


ไม่มีสัญญาณชีวิตจากเจ้าหนูน่าเกลียดตัวนี้


เฮ้ย  ยี่สิบปีเชียวนะ  อยู่ ๆพี่ก็จะโผล่ขึ้นมาแล้วก็มาตายกันง่าย ๆต่อหน้าต่อตาผมแบบนี้เนี่ยอ่ะนะ


มันไม่แฟร์


พี่ยูฮะ


ฮึก...ฮึก....ง๊าวววววววววว


“แฮ่............”


อ๋า.....พี่ผมยังไม่ตาย


ดีใจจัง


พี่ผมขยับได้


เดี๋ยวนะ....ไม่ใช่ละ


ทำไมพี่ผมลอยได้ล่ะวะ  ลอยอย่างกับถูกใครบางคนสะกดจิตทำให้ลอย  ใครล่ะในบ้านหลังนี้ที่มีพลังแบบนั้น


“แฮ่......น่ากลัวใช่มั้ยล่ะไอ้เคิ่ลลูกรัก”


นั่นไงกูว่าแล้ว  ว่าแล้วว่าจะต้องมีคนโผล่พรวดออกมาจากหลังต้นไทร  อันที่จริงผมเห็นรองเท้าหนังของเขาแลบออกมาแวบ ๆ แล้วล่ะ


“โอ๋......ตกใจเหรอเจ้าเหมียว”


ไอ้เกียรติยศ.....กูเกลียดมึง!!!


“ข้าทำขึ้นมาเองเลยนา....หนูยักษ์เนี่ย.....น่ากลัวใช่ไหมล่า....อ้าวเฮ้ยเดี๋ยวสิ.....เดี๋ยวเซ่......อย่ามาเดินหนีกันนะเฮ้ยไอ้เคิ้ล  อย่างอนน่าคั่มมอนนนนน”


ผมงอน


วันนี้ผมจะไม่คลอเคลียมัน


และจะไม่กินข้าวเย็นด้วย


ถึงจะมีปลาทูทอดของโปรดผมก็เถอะ


เชอะ


พวกทาสมนุษย์

.
.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้นผมนอนไม่หลับ


ในใจมันร้อนรุ่ม


ถึงไอ้หนูยักษ์ที่สวนหลังบ้านจะเป็นของปลอมที่เจ้านายของผมทำขึ้น  แต่ผมรู้สึกว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย ณ ตอนนั้น  ใครบางคนแอบจ้องมองผมกับไอ้ทาสติงต๊อง  ไม่ใกล้ไม่ไกลห่างออกไป 


ผมออกมาเดินสำรวจนอกบ้านยามวิกาล  รู้สึกกลัวนิด ๆ แต่ด้วยความอยากที่รู้  ผมจึงไปที่สวนหลังบ้านอีกครั้ง


จี๊ดๆ


เสียงร้องของหนูดังขึ้น  ผมซ่อนตัวในพงหญ้า  ค่อย ๆคืบคลานเข้าไปใกล้ ๆกับที่มาของเสียงด้วยความระแวดระวัง


เสียงร้องดังขึ้นเรื่อย ๆ เสียงร้องอย่างเจ็บปวดแทบขาดใจ  เหมือนอย่างที่ผมเคยได้ยินมาเมื่อหลายปีก่อน  ในห้องทดลองลับใต้ดิน  ผมค่อย ๆย่องเข้าไปใกล้เรื่อย ๆ...เรื่อย ๆ


พรึ่บ!!!!!


เป็นหนูบ้านสีน้ำตาลขนาดตัวไม่ใช่น้อย  แต่ก็ยังไม่ใช่พี่ผมอยู่ดี  สะเทือนใจชะมัดที่เห็นเพื่อนพ้องตายอนาถ  ซี้แหงแก๋ไปอีกหนึ่ง  เจ้าหนูเคราะห์ร้ายนอนหงาย  ท้องไส้ถูกแหวะ  คงถูกแมวตัวอื่นจัดการ  ไม่ก็พวกนกฮูก  ผมยืนนิ่ง  ไว้อาลัยให้เพื่อนร่วมสายพันธุ์ 


ผมคงคิดมากไปเองแหละ  อยู่ ๆพี่จะโผล่มาได้ยังไงกัน


“เอ็งยังงอนข้าอยู่อีกเหรอเคิ่ล....”


ให้ตายสิ  หมอนี่แม่งตีนเบากว่าผมเสียอีก  ไอ้เกียรติยศอุ้มผมขึ้นกอดแนบอก  พร้อมกับเอาหน้ามาถูไถขนปุกปุยของผม  ผมขัดขืนเล็กน้อย  เพราะว่ามันรู้สึกดีเหรอเกิน


“วันนี้เอ็งไม่เล่นกับข้าเลย....ข้าสำนึกผิดแล้ว  รู้แม๊ะ  วันนี้ข้าเหนื่อยมาก  ข้าโดนภาคภูมิเล่นจนหมดแรง......ไปนอนเป็นเพื่อนข้านะคืนนี้  เป็นแมวกันหมาให้ข้านะเคิ่ล  พรุ่งนี้ข้าจะให้เอ็งกินปลาแซลมอน” 



เอาล่ะ  จะยอมดีด้วยก็ได้
.
.
.
.
.
.
“ภูมิ...ไมเคิลมือเจ็บ”


ทำตื่นตูมไปได้น่า....ไอ้มนุษย์


ผมเจอพี่อีกครั้ง  ในท่อระบายน้ำหน้าบ้าน


และคราวนี้ผมแน่ใจว่าเป็นพี่จริง ๆ  รอยฟันคม ๆของพี่ยังคงสดใหม่  ที่ขาหน้าข้างหนึ่งของผม  เจ็บไม่น้อยเลยตอนที่ยื่นขาลงไปให้พี่งับ  เพื่อช่วยพี่ขึ้นมา


พี่บาดเจ็บ


และดูแก่ไปเยอะ


แต่พี่ก็ยังดูน่าเกลียดน่ากลัวเหมือนเดิม  ผมลากพี่ไปซ่อนในห้องใต้ดิน  ที่ ๆปลอดภัยที่สุด  ข้างใต้นั้นไม่มีอะไรนอกจากพวกอุปกรณ์ช่าง  กับโหลผลไม้ดองเมื่อประมาณสักยี่สิบปีที่แล้ว


ไม่ค่อยมีใครลงมาในนี้  เพราะไอ้เกียรติยศมันก็เป็นคุณชายติดหรูที่ไม่เคยหยิบจับอะไร  ส่วนคนน้องนั้นจะลงมาก็ต่อเมื่อมีเรื่องจำเป็น  อาทิเช่น  เมื่อจำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ช่างสำหรับหั่น...หรือเฉือนบางอย่างให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย  ซึ่งนั่นก็นานมาแล้ว


“ไหนดูสิ”


ภาคภูมิอุ้มผมขึ้นมาสำรวจ  ผมได้แต่ทำหน้าเซ็ง  ปล่อยให้เขาจับตรงโน้นตรงนี้  พวกเขาไม่รู้หรอกว่าผมเป็นอะไร  ต่อให้แผลร้ายแรงแค่ไหน  มันก็สามารถหายได้เองเสมอ  แม้จะต้องใช้เวลานานหน่อยก็ตาม 


เพราะผมมีเจ้าสิ่งนั้นอยู่ในร่างกาย  เราอยู่ร่วมกันอย่างพึ่งพาอาศัย  มันคอยซ่อมแซม  ส่วนผมก็คอยหาแหล่งพลังงานมาเติมให้ทั้งตัวเองแล้วก็สิ่งนั้น


“เลือดแห้งแล้วนี่.....”


เขาวางผมลง  แล้วผมก็แกล้งทำเป็นเดินกระย่องกระแย่งเพื่อตบตา


“คงไปครูดกับอะไรคม ๆมาล่ะมั้ง  แมวกับเจ้าของนี่ซนเหมือนกันเลยนะ”


ผมคงต้องคอยหาอาหารให้พี่แล้วล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
“เมี๊ยวววววววววว”


อ๊ะ  กินไม่ได้นะบ้าจริง!!!!


ผมคาบหัวปลาทูลงมาฝากพี่  เพราะเคยเห็นพวกหนูชอบขโมยกินกัน  แต่ดูเหมือนว่าพี่จะสนใจอย่างอื่นมากกว่า


ดวงตาปูดโปนนั้นกำลังจ้องมองมาทางผม  ขณะที่ปากก็กำลังกัดแทะซากของลูกหนูกินอย่างเอร็ดอร่อย  ขอย้ำ....ลูกหนู!!!!  ลูกหนูที่ยังตาปิด  ตัวแดง ๆนั่นแหละ!!!!


โธ่พี่ยู......นั่นพวกเดียวกันนะฮะ


ผมใช้ขาเขี่ยหัวปลาทูไปใกล้ ๆ  หลังจากที่เขมือบลูกหนูไปแล้ว  พี่ก็ดูเหมือนจะสนใจหัวปลาทูของผม  พี่ดมมันอยู่ครู่หนึ่ง  ก็เบือนหน้าหนี  สงสัยพี่จะไม่ชอบกินของทอด  ผมกินเองก็ได้


ผมค่อย ๆเขยิบเข้าใกล้พี่พี่นอนฟุ่บนิ่งอยู่กับพื้น  ใช้อุ้งเท้าลูบหัวของพี่เบาๆ  พี่ส่งเสียงคำรามนิดหน่อย  แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน  พี่ยังจำผมไม่ได้  แต่ดูเหมือนว่าพี่จะค่อย ๆเปิดใจให้ผมทีละนิด  ภาษาแมวของผมอาจทำให้พี่หัวเสียนิดหน่อย  วันแรก ๆผมมักจะได้แผลเพราะพี่อยู่เรื่อย  ทั้งๆที่บาดเจ็บ  แต่พี่ก็ยังคงความอำมหิตได้อย่างคงเส้นคงวา


อาทิตย์หนึ่งผ่านไป


พี่เริ่มเคลื่อนไหวได้ดีขึ้น  และผิวหนังของพี่ก็ชุ่มชื่นขึ้น


ผมเปลี่ยนจากหัวปลาทูทอด  เป็นเนื้อสด ๆ  แอบขโมยมาจากเขียง  ตอนที่เจ้าทาสภาคภูมิหันหลังให้  หมอนี่ทำอาหารอร่อยเว่อร์


รอยแผลที่ข้างลำตัวเริ่มสมานจนเกือบหายสนิท  หางน่ารัก ๆของพี่แกว่งไปมาเป็นจังหวะ  นิ้วมือข้างหนึ่งที่ดูไม่ได้เลยในตอนแรก  เริ่มดูดีขึ้น


อยากให้พี่จำผมได้จัง


“ภูมิ.....เคิ่ลเป็นแผลอีกแล้วง่ะ”
“มันออกไปสู้กับแมวข้างนอกมาแหงเลย  ช่วงผสมพันธุ์ละมั้ง”


ขืนพี่ยังคอยงับผมเรื่อย ๆแบบนี้  มีหวังความแตกแน่ ๆ
.
.
.
.
.
.
.
“เฝ้าบ้านดี ๆล่ะ  โจรเข้ามาก็ไม่ต้องไปสู้  หลบไปไหนไกล ๆ เลยยิ่งดี”


เจ้าทาสเกียรติยศล่ำราผม  วันนี้พวกทาสออกไปเที่ยวกันนอกบ้าน  ไปกันทั้งสองคน  จึงเป็นโอกาสอันดีที่ผมจะได้อยู่กับพี่ตามลำพัง 


วันนี้ผมมีของเล่นมาฝากพี่ด้วย  ผมคาบลูกบอลสีสดใส  หวังว่าพี่คงจะชอบ  อย่างน้อยพี่ก็น่าจะเห็นว่ามันน่างับเล่นมากกว่าตัวผม


พี่ฮะ.......


เมี๊ยววววววว


พี่หายไปไหน


ผมเดินสำรวจทั่วห้องใต้ดิน  แต่กลับไม่พบพี่เลย  ผมรู้สึกได้ว่าพี่ยังอยู่  แต่ผมหาพี่ไม่เจอ


แฮ่......


เสียงคำรามของพี่


ผมเงยหน้าขึ้นมอง  พี่กำลังเกาะเพดานห้องอยู่  ผมร้องเรียกอย่างดีใจ  แล้วพี่ก็กางปีกออก  บินพุ่งลงมาหาผม


เดี๋ยวสิ....พี่มีปีกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  ผมมัวแต่จ้องปีกที่เหมือนค้างคาวของพี่  รู้สึกตัวอีกทีก็เจ็บตรงคอ  พี่โฉบลงมางับคอผม


“แง๊วววววว”


พี่พุ่งชนผมอย่างแรงอีกครั้ง  และคราวนี้กัดเข้ามาที่ท้องของผม  ถึงตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น


นั่นไม่ใช่พี่ยูคนเดิมที่ผมรู้จัก


พี่ไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว


ที่ผมเห็นมีเพียงสัตว์กลายพันธุ์กระหายเลือด  ที่กินทุกอย่าง  แล้วตอนนี้พี่ก็กำลังจะกินผม


ที่ผ่านมาผมช่วยพี่จนหาย  พลังของพี่จึงมีมากพอที่จะโจมตีแมวตัวโตอย่างผมได้  ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้  ทุกครั้งที่พี่กัด  ไม่ใช่เพราะขู่  แต่เพราะพี่ตั้งใจจะกิน  ทุกครั้งที่พี่จ้องผม  พี่กำลังจ้องอาหารอันโอชะอยู่  หาพยายามหาทางที่จะกิน


ผมหมดแรง


รู้สึกเจ็บปวดอยู่ในอก  มีทั้งความผิดหวังและสิ้นหวัง  ผสมกับความเสียใจอย่างสุดคณา  โอเค....ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้


ผมยอมเป็นอาหารของพี่


อย่างน้อยก็เพื่อตอบแทน  ให้กับทุกสิ่งที่พี่เคยทำให้ผม


หวังว่ากินเนื้อของผมแล้ว....พี่คงจะจำอะไรได้บ้างนะ


ตุ่บ!!!!


ผมหลับตาปี๋  รอคอยอย่างยาวนาน  แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ผมค่อย ๆลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ พบว่าตอนนี้พี่เหลือเพียงแค่ตัว  ปราศจากหัว!!!!


ถัดออกไปนั้น  ผมเห็นแมวสีเทาตัวหนึ่งกำลังเลียอุ้งเท้าตัวเอง  ขณะที่เท้าอีกข้างนั้นกำลังตะปบหัวของพี่อยู่


“ถ้ามาไม่ทันนายเสร็จไอ้หนูยักษ์นี่ไปแล้ว”
“ไอ้เลว......มึงฆ่าพี่กู.....แง๊วววววว....เอาพี่กูคืนมานะเฟ้ย”


ไอ้แมวสีเทากัดกินหัวของพี่อย่างน่าตาเฉย  ไม่สนใจเสียงก่นด่าอย่างเจ็บแค้นของผมเลยสักนิด  พอกินเสร็จมันก็เงยหน้าที่มีรอยบากขึ้นมา  ผมเพิ่งเห็นว่ามันตาบอดข้างหนึ่ง


“ตัวน่ะ....ถ้านายไม่คิดจะกิน  เราขอนะ”
“อย่าแตะต้องพี่เค้านะ”
“นั่นน่ะ....มันเป็นหนูชัด ๆ จะเป็นพี่นายได้ยังไง”
“เรื่องมันยาว.....แต่กูไม่เล่าให้มึงฟังหรอก......แง๊ว”
“นายนี่หยาบคายกับคนที่ช่วยชีวิตนายเอาไว้ทุกครั้งเลยเรอะ”
“ก็ไม่ได้ขอให้ช่วยนี่เฟ้ยยยย”


มันเดินเข้ามาใกล้  พยายามจะยกขาหน้าขึ้นมาปลอบผม  แต่ผมปัดออก  พร้อมกับตะปบเข้าให้อย่างแรงจนมันหน้าหันไป  มันหัวเราะ  ก่อนจะคาบเอาส่วนลำตัวของพี่ไป


“ไปล่ะนะ.....ช่วงนี้ต้องตุนอาหารนิดนึง.....ไม่ได้มีคนเลี้ยงเหมือนแมวแถวนี้”
“เออ....ไปเลย.....ไปแล้วไปลับ”
“จะไม่ถามชื่อเราสักหน่อยเหรอ”
“ไม่อยากรู้จักเฟ้ยยยยยยยย”
"หึหึ....แล้วเจอกันใหม่นะพ่อขนปุกปุย  ฮ่าฮ่าฮ่า"


ผมเริ่มอาละวาด  ชักดิ้นชักงอ  ไอ้แมวแปลกหน้าเดินส่ายหางจากไป  ผมนั่งมองกองเลือดของพี่ที่ยังเหลืออยู่  น้ำตาไหล


แผล่บ ๆ


รสชาติก็ไม่เลวนักหรอก  แต่ถึงยังไงผมก็ยังเสียใจอยู่ดี
.
.
.
.
.
.
[แมวแปลกหน้า]


ไม่ได้เจอเขาเสียนาน  ไม่นึกฝันเหมือนกัน  ว่าจะต้องมาเจอกันในสภาพนี้


ภาพของหนูยักษ์ตัวนั้นยังคงติดตาเขา  และฝังลึกในความทรงจำ  ไม่แปลกที่เขาจะคิดว่าหนูตัวนั้นเป็นพี่ชายของเขา


ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นน้องชาย  ก็ตอนที่สุ่มแอบดูเขาตลอดอาทิตย์นั่นแหละ  เจ้าแมวตัวผู้ขนปุยที่มีพฤติกรรมประหลาด  ชอบเล่นกับหนู  แถมยังเรียกเจ้าหนูนั่นว่า....


พี่ยู


ผมเองก็อยากจะเฉลยเหลือเกิน  แต่อีกใจก็อยากจะดูเขาต่อไปอีกสักหน่อย  ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหนูอ่อนแอตัวนั้น  จะกลายเป็นเด็กที่เข้มแข็ง


อีกใจหนึ่งก็อยากแกล้งเขา  เพราะผมชอบเวลาที่เขาโกรธแล้วลงไปดิ้นกับพื้น  มันน่ารักดี


โตขึ้นมากเลยนะน้องพี่


ปล.  หนูยักษ์นี่อร่อยเป็นบ้า  เขาน่าจะลองกินดูนะ

................................................

THE END



ในที่สุด  นิยายเรื่องนี้ก็เดินทางมาถึงตอนจบ  ขอบคุณทุกเสียงตอบรับและกำลังใจจากคนอ่านทุกท่านเลยนะคะ  หลายครั้งที่เหนื่อย  และคิดอยากจะวางมือ  แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที  เพราะกำลังใจจากคนไม่กี่คนที่ตามอ่านงานเรา  เราอาจจะยังไม่ใช่นักเขียนที่ดีพร้อม  แต่เราก็พยายามที่จะพัฒนางานเขียนไปเรื่อย ๆ ทั้งภาษา  และพล็อตเรื่อง  พยายามเสาะแสวงหาแรงบันดาลใจจากการนั่งดูหนังสยองขวัญเก่า ๆ เคล้าไปกับการอ่านเรื่องสั้นหักมุม  สุดท้ายแล้ว  แม้คนอ่านจะไม่เยอะเหมือนงานของนักเขียนมืออาชีพท่านอื่น ๆ แต่เราก็มั่นใจว่าเรามีฐานแฟนที่ได้คุณภาพไม่แพ้ใคร  สุดท้ายแล้ว  เรายังคงเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เริ่มจากกล้าที่จะรวมเล่ม  ขอบคุณคุณ Nen ที่มองเห็นคุณค่าในผลงานของเรานะจ๊ะ


พบกันอีกครั้งตอนรวมเล่มนะจ๊ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Gemm ที่ 20-06-2014 17:48:14

จบซะแล้ว ยังสนุกอยู่เลยอ่า o18

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 20-06-2014 19:24:27

คุณพี่มาอยู่ในร่างแมวแล้วว  :mew3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 20-06-2014 19:42:51

เดี๋ยวสิเดี๋ยว อย่าพึ่งจ๊บ!
พี่ยูแกยังไม่ได้บอกไมเคิลเลยว่าตัวเองอยู่ในร่างแมว ตอนนี้เด็กน้อยกำลังเสียใจน้าาา กลับมาก๊อนคนเขียน~

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ลีลาวดี ที่ 20-06-2014 19:46:49

สะนุกโจนหยด์สูดท้ายย เลยย์ น่าลักษ์จริง์ๆจ้าววเมวว เคิ่ลล์ รออ์รวมมเล่มม์น้าส์จ้าส์

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 20-06-2014 20:11:18

มันสนุกล้ำมากเลยค่ะ ขอบคุณที่ทำให้ทุกคนลุ้นระทึกจนตอนสุดท้าย

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เลิฟลี่ ที่ 20-06-2014 20:13:07

ชอบๆๆๆพี่ชายนายไมเคิ่ลจังค่ะ ตามอ่านมาตลอดเลย ใจหายเหมือนกันที่จบแล้ว

ชอบบุคลิคตัวละครในเรื่องมากๆค่ะ มีความเป็นตัวของตัวเองได้ถึงแก่นดีมากเลย :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 20-06-2014 20:32:02

จบแล้วจริงเหรอครับ  เสียดายเรื่องแปลกๆแบบนี้ไม่ค่อยมีให้อ่าน   ยังไงก็ขอบคัณนะครับ จะรอเรื่องใหม่นะครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-06-2014 20:35:46

ตอนพิเศษในอนาคตมีแน่นอนค่ะ....แต่ตอนนี้ขอซุ่มทำรวมเล่มก่อน  มีหลายที่ที่ต้องแก้ไข  แล้วพบกันนะคะ


คนอ่านห้ามลืมเด็กป่วงอย่างพี่ยศนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: monaligo ที่ 20-06-2014 20:42:38

ทำไมเราคิดว่ามันโรแมนติกจังเลย พี่ยูน้องเคิ่นนนน :impress2:
เจอกันสักที ยี่สิบปีนี่มันนานมากเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราเดาไม่ถูก
ไอ้ที่เดาๆบางทีก็ผิด เราชอบเรื่องนี้มากเลย
ปล.ภาษาเขียนคุณพี่ยศนี่น่ารักจริงๆเลย555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 20-06-2014 20:45:46

จบแล้วหรอ  :mew3: สองพี่น้องกลายเป็นแมวทั้งคู่เลยแหะ ถ้าตัวน้องรู้ความจริงจะเป็นไงน๊า :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kakaris ที่ 20-06-2014 20:56:05

 :hao7:ขอคำนับคนแต่งค่า เรื่องสนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: parakoparako ที่ 20-06-2014 21:02:23

น่ารัก ทั้งคนทั้งแมวเลยน้าาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SiLent_GRean ที่ 20-06-2014 22:04:33

ไม่อยากให้จบเลย มีโครงการต่อภาค 2 มั้ยคะ  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 20-06-2014 22:26:29

อ้างจาก: Chichi Yuki ที่ 20-06-2014 19:42:51  

เดี๋ยวสิเดี๋ยว อย่าพึ่งจ๊บ!
พี่ยูแกยังไม่ได้บอกไมเคิลเลยว่าตัวเองอยู่ในร่างแมว ตอนนี้เด็กน้อยกำลังเสียใจน้าาา กลับมาก๊อนคนเขียน~

ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆ เห้นด้วยกะทู้นี้สุดติ่ง :ling1:
มันจิ้นต่อไม่ได้ ต้องรอนักเขียนมาเติมฝัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-06-2014 22:27:22

 :ling1: ในเล่มขอตอนพิเศษไมเคิลกับเด็กส่งพิซซ่าเยอะๆหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 20-06-2014 22:51:23

เสียดายสนุกมาก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-06-2014 23:17:42

ส่งท้ายด้วยเรื่องแมวๆหนูๆเขารักกันได้ตลกและน่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nunijerry ที่ 20-06-2014 23:49:03

จบแล้วจริงเหรอคะ?  :o12: จริงๆน่ะเหรอ  :sad4:
ยังไม่รู้ว่าคุณน้องชายกินพลังงานจากพี่ยังไงเลย  :impress2: แบบว่าต่ออีกนิด
ให้แมวเจอกับพี่ชายด้วยก็ดีนะคะ?  :o8: ได้มั้ย?  :z3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 21-06-2014 00:33:11

จะรอรวมเล่มนะฮ้าบบ แล้วทาสแมวทั้งสองจะรู้ไหมนี่ว่าลูกพี่มันนั้นไม่ธรรมดา5555 ดีใจมาก พี่ยูยังไม่ตายสินะ :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hewlett ที่ 21-06-2014 22:14:00

เจ้าเคิ้ลเจอพี่ชายแล้ว ดีใจจังแต่ซื่อบื้อจริงเลยไปตบหน้าพี่เขาซะได้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 22-06-2014 16:52:14

พี่ยูชอบแกล้งน้องซะจริง แอบสงสารไมเคิลคงคิดถึงพี่แย่  :hao7:

จบซะแล้ว  รู้สึกเหมือนเพิ่งอ่านเรื่องนี้มาแค่แป๊บเดียวเอง

รอตอนพิเศษเรื่อย ๆ น๊าา  :katai2-1: :katai2-1:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Tun_Bow ที่ 22-06-2014 17:53:24

ดะ...เดี๋ยวสิ!!ขอคู่พี่น้องแมวอีกนิสสส  นุ้งไมเคิลเคะแตกมากลูกกก พี่ยูหล่อมากกก
อยากอ่านภาคแมววววววว :katai1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 22-06-2014 18:32:05

ยังไม่อยากให้จบเลย อยากเห็นอิมเมจไมเคิลค่ะ ฮ่าๆ  :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: yakkaru ที่ 30-06-2014 08:32:05

เรื่องนี้ทำเราขำสุดๆเลยค่ะ นึกภาพตามมันก็น่ากลัวนะ แต่ขำความไม่เต็มเต่งของเฮียยศ ซีนปวดใจ เฮียก็ทำเราขำ
เขียนสนุกดีค่ะ ได้อารมณ์ดี มีพลิกนิดๆ แล้วก็ไอเดียแปลก ...รอตามพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 01-07-2014 10:54:25

คุณพี่ตัวไหนก้ร้ายพอๆกัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: eiohziiz ที่ 01-07-2014 19:54:48

 :impress2: :man1:

อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!

น่ารักทุกคน  >,<   แฮร่ ๆ

เป็นเรื่องสยอง ที่แบบว่า น่ารักม๊าก มากกก  :z2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nimfadora ที่ 03-07-2014 08:17:03

เพิ่งได้อ่านรวดเดียวจบ
สนุกมากกกกกกกกกกกกกก
หายากนะ แนวเลือดสาดเครื่องในทะลักแบบนี้ ตอนแรกเดาพล็อตไม่ถูกเลยแฮะ
เหมือนจะมาแนวผี ไปๆมาๆก็ไซไฟ แต่สุดท้ายคือมีเรื่องผีมาเกี่ยวอยู่ดี
โดยเฉพาะหยก เป็นตัวละครที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลย แล่วยังทำให้เรื่องพลิกตลอด แม้แต่พิเศษยังกลับมาทำใก้เงิบได้อีกก
พล็อตเจ๋งมาก และหาอ่านค่อนข้างยาก
บางคนอาจไม่ชอบแนวเลือดสาด แต่คห.นี้โคดชอบ  :impress2:
สนุกหมือนได้ดูการ์ตูนเรื่องคนสืบผีผสม sankarea เวอร์ชั่นวาย เจ๋งงงง
แอบอยากให้มีเรื่องของเหมียวเคิลกับพี่ยูต่อ 555
คห.นี้เป็นทาสแมวอยู่เหมือนกันคับ   :heaven
บวกเป็ด  +1 ขอบคุณคนแต่งที่เขียนอะไรเจ๋งๆมาให้อ่าน และขอเป็นกำลังในเรื่องต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 04-07-2014 23:22:53

เรื่องนี้ทำเซอร์ไพรต์ได้ตลอดจริงๆ
เดาทางเรื่องไม่ถูกเลย  สยองได้ใจจริงๆ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: chatori ที่ 05-07-2014 07:33:21

สนุกมากกกกก แปลกแนวตื่นเต้นตลอดเวลา อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ ชอบมาก
ยังอยากอ่านอยู่เลย อยากรู้เรื่องพี่ยูกับน้องเคิ่ลด้วย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-07-2014 13:48:21

ไม่มีไรมาก.....อยากบอก

พี่ยศจะรวมเล่ม พร้อมตอนพิเศษ

รายละเอียดจะตามมาภายหลังค่ะ  ตอนนี้ตื่นเต้น  อัดอั้น  อยากรู้ฟีดแบค 555

ใครสนใจทิ้งชื่อไว้ขำๆ หลังไมค์นะคะ อย่าลงตรงนี้  อายเค้า....555

หวังว่าคงมีคนสนใจนะคะ  หวังไว้สูงมากจริงๆ  จะเอาเงินไปอัพหน้าค่ะ  นี่จริงจังนะ  คุคิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 11-07-2014 21:16:22

 o13  สองพี่น้องกับหนึ่งสัตว์เลี้ยงผู้เป็นอมตะ!!  สนุกมากๆค่ะ หลากหลายอารมณ์มากเรื่องนี้

ชอบบรรยากาศหลอนๆ ของเรื่องนี้มากหักมุมตลอดๆ สุดยอดค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-07-2014 22:14:55

พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง เห็นในนิยายแนะนำ

เลยลองเข้าไปอ่าน ปรากฎว่าวางไม่ลง ต้องอ่านจนจบ

สนุกดี แปลกแหวกแนว ชอบเด็กแสบยศ น้องภูมิ ไมเคิล

และก็เด็กส่งพิซซ่า โครตฮา
 :pig4: นักเขียน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 12-07-2014 22:18:32

สนุกมากๆเลย o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 12-07-2014 22:42:42

น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ สนุกมากๆๆๆ
 
อยากอ่านอีกหลายๆๆตอนเลย

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆอย่างนี้ :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-07-2014 23:34:01

อ้างจาก: อ๊ายอาย ที่ 12-07-2014 22:56:29  

รวมเล่ม สนใจฮับ

.
.
.

อะไรนะ

หลังไมค์!
 :hao7:

หน้าไมค์ก็ได้จ้า  ถ้าสนใจนับไว้ก่อน 1 ชื่อนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: yibsee2009 ที่ 13-07-2014 13:22:17

จบแบบแฮปปี้ดีครับ  ขอบคุณมาก  ๆครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 13-07-2014 18:43:37

เอิ่ม ตาลาย ตรงโหวตข้อสุดท้าย อ่านเป็น
ภาพถ่ายอวัยวะเพศ  พี่ยศแบบทุกซอกมุม

 :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 13-07-2014 18:51:35

สนจ๊ะ!!! มาจองชื่อรวมเล่มด้วยนะตัวเองง :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: junsoolovely ที่ 13-07-2014 19:25:20

เป็นคู่พี่น้องซอมบี้ที่น่ารักน่าชังสุดๆ  :-[
หลงรักคุณเกียรติยศ ชอบภาษาที่เธอเขียนมาก อ่านแล้วขำ  :m20:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 13-07-2014 21:04:20

พี่-น้องหนู(ในร่างแมว)มาแบบวินๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: hap-hap ที่ 14-07-2014 01:37:05

 o13
คุณคนเขียนไม่ต้องเปนห่วงหรอกค่ะ สุดป่วง โครตป่วง อย่างคุณยศ
ใคร้ ใคร มันจะไปลืมลง

อ้อ ช่วยแจกแจงให้หน่อยได้มั้ยค่ะ ว่าในรวมเล่ม มีตอนพิเศษเพิ่มอะไรบ้าง เผื่อเป็นองค์ประกอบในการตัดสินใจ
ทักไปในแชทด้วยนะค่ะ ตอบในนี้ด้วย

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-07-2014 01:43:56

ตอนนี้เพิ่งส่งต้นฉบับให้ทาง สนพ.ค่ะ

แล้วก็กำลังมีการดีเบตภาพปกกันอยู่ 55555+  ไม่ขนาดนั้น

ยังไงหากมีความคืบหน้าจะมาอัพเดตให้นะคะ  รวมทั้งจะเอาภาพปกมาให้ดูด้วย  อดใจนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 15-07-2014 00:54:13

อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากค่ะ พล๊อตแหวก(อก)สุด ๆ แบบนี่มันยังไงดี เรียกว่าเฮอเรอร์คอมเมดี้ได้มั้ย? 555
ตอนจบแอบฟินกับพี่ยูและน้องเคิ่ล รอวันไมเคิลรู้ความจริง อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 15-07-2014 21:10:16

รวดด์เดีวยจบบ์ อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 15-07-2014 21:35:55

เรื่องนี้ต้องยกนิ้วให้เลย o13
สนุก แปลกแล้วก็สยองดี
คนเขียนเขียนได้ดีมากเลย
ขนาดบทหวานอย่างวันสบายๆยังไม่ทิ้งคอนเซ็ปสยองเลย ชอบๆ

ชอบพี่ยศ พี่แกน่าจะเศร้านะ
แต่แสบเหลือเชื่อเลย น่าเอ็นดูจริงๆ
ชอบที่พี่แกไม่ซีที่ตัวเองตายแล้ว มานั่งเย็บท้องตัวเองน่าตาเฉย
แอบขำปนสยอง
น้องภูมิตั้งแต่รู้ตัวว่ารักพี่ก็น่ารักขึ้นจม

ดีใจที่จบแฮบปี้นะคะ :กอด1:
สารภาพว่าตอนแรกที่บอกหยกเป็นนายเอกนี่แอบเซ็ง555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: Amamiya ที่ 16-07-2014 20:09:42

เฮ้ยยยยย!!!
มันสนุกอ่ะ พล็อตก็แปลกประหลาดอย่างไม่น่าเชื่อ
เห็นชื่อเรื่องหลายที่แล้วแต่ไม่ได้เปิดมาอ่านเลย
จนไปเห็นในกระทู้แนะนำถึงได้ตามมาอ่านบ้าง ทำให้รู้ว่าเกือบพลาดเรื่องสนุกๆแบบเน้ไปซะแล้ว..ชอบมากเบย
ปอลอ..รอตอนพิเศษอื่นๆอีกอย่างจริงจัง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 17-07-2014 00:43:06

ถ้ารักเฮีย...ชอบเฮีย เร็วๆนี่เตรียมเปิดเรื่องใหม่  แนวใสๆเบาๆ  รับประกันความเขย่ากะเพาะอาหารให้อาเจียนออกมาเป็นสายเช่นเคย

ไม่โหดขนาด 20+ นะคะ  เอาแค่ 18+พอ  ปกติถนัดแนวใสๆมากกว่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: namnance1234 ที่ 20-07-2014 03:12:51

สนใจรวมเล่มด้วยคนนะค้าบบบ

หลงรักคู่นี้จริงจริ้งงง

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 20-07-2014 10:56:36

สนใจรวมเล่มค่ะ 
ถ้าคืบหน้ายังไงอัพเดทราลละเอียดให้หน่อยนะค่ะ   :L2:
แล้วเค้าจะรอนะตะเอง :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 21-07-2014 17:40:21

สนใจรวมเล่มค่ะ บวกจองเพิ่มอีก 1 ด้วยนะคะ><

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-07-2014 18:29:08

สำหรับคนที่ลงชื่อจอง  ขอให้อดใจรอนิดนึงนะคะ  เนื่องจากเป็นหนังสือจึงต้องมีการตรวจทานและปรับบางอย่างให้เหมาะสมนิดนึง  แต่ไม่ถึงกับทำให้เรื่องเพี้ยนไปจากที่ควรจะเป็น  เน้นที่คำผิดกับความสมเหตุสมผลมากขึ้น  เพื่อให้เนื้อหาเข้มข้นและมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ  แม้จะเป็นแนวอภินิหารก็ตาม 555+  ภาษาอาจปรับให้สละสลวยมากขึ้น 

รับประกันว่าคงความโหดเหมือนเดิม  ฉากสยองสำคัญ ๆยังมีอยู่เหมือนเดิม  ไม่มีการตัดทอนแน่นอน

เรื่องปกคิดว่าคงได้เห็นกันเร็ว ๆนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: eddiam ที่ 21-07-2014 21:44:43

สนใจรวมเล่มด้วยคนฮ๊าฟ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-07-2014 22:03:58

ใครสนใจขออนุญาตนับชื่อไว้เลยนะคะ  หนังสือพร้อมเปิดจองเมื่อไหร่  จะส่งข้อความให้ทุกคน  เกี่ยวกับราคาและรายละเอียด  ให้ได้ตัดสินใจกันอีกทีค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: express_men ที่ 22-07-2014 09:03:38

ขอบคุณครับ เนื้อหาแหวกแนวดีครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mook0007 ที่ 22-07-2014 19:54:52

สนุกดีค่ะ เนื้อเรื่องแหวกแนวมาก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-07-2014 16:41:43

ถ้ารักยศ  โปรดติดตามเรื่องใหม่ของเราด้วยนะคะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43046.0

สัตว์ประหลาด  เรื่องของเด็กหนุ่มกับตัวประหลาด  ที่เขาได้จากชายแก่ในวันที่ฝนตก  เขาตั้งชื่อวันว่าโจ๊ก  และเลี้ยงมันด้วย......

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ (10/07/57)
เริ่มหัวข้อโดย: fanta ที่ 24-07-2014 23:23:57

 o13อ่านจนจบแล้วชอบมากกกกกเลยขอยกมือจองหนังสืออีกคนนะค่ะ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-07-2014 00:48:51

ปกใกล้เสร็จแล้วค่ะ  เหลือลงสีค่ะ

(https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xap1/t1.0-9/10458333_513771788767966_7139416339199546793_n.jpg)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Mokuchi ที่ 25-07-2014 01:45:57

ตามมาอ่านจากกระทู้แนะนำค่ะ
สนุกมากกกกกกกกก(เติมกอ.ไก่แปดล้านตัว) เป็นเรื่องที่แหวกแนวดี
เราเพิ่งเคยอ่านแนวแบบนี้ด้วย ช๊อบชอบ ว่าแล้วก็ตามไปอ่านเรื่องใหม่ของคนแต่งต่อเลยดีกว่า
ปล.อยากจองรวมเล่มบ้างจัง จะแพงมั้ยน่อ ช่วงนี้เรากินแกลบซะด้วย :hao4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: YaoTJi ที่ 25-07-2014 16:42:10

ตรั๊ยยยย!!! เห็นภาพปกแล้วทำเอาใจสั่นหวั่นไหวมากค่ะ ขอลงชื่อไว้ด้วยคนนะคะ เดี๋ยวเค้าจะตามไปเรื่องนู้นด้วยนะตัว แนวประหลาดหักมุมหักศอกแบบนี้ถูกใจที่สู้ดดดด  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: hap-hap ที่ 25-07-2014 22:47:26

ไม่ต้องลงสีกะได้ค่ะ แบบนี้สวยยุ เห็นแล้วแบบ อ้าย อาย อ้าย อาย :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-07-2014 22:57:31

ไม่ลงสีตัวละครก็สวยดีนะ ให้ความรู้สึกลึกลับ โดยเฉพาะอิพี่ หน้าจิตมาก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 26-07-2014 21:27:55

เพิ่งอ่านจบ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สนุกสุดๆ ฮาด้วย  :hao7: พี่ยศน่ารักมาก ชอบอ้อน อ่านแล้วเขิน  :ling1: ยังเปิดให้จองอยู่มั้ยคะ ขอจองด้วยยยย

ป.ล เราว่าปกไม่ต้องลงสีหรอกอย่างนี้ดูลึกลับดี อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-07-2014 21:52:00

ปกหลอนดี รอค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 26-07-2014 23:07:03

ไมเคิลหน้ากวนมาก5555 คุณพี่ก้ดูท่าจะแสบสรรค์  ปกสวยมากเลยขนาดร่างๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Barabelle ที่ 28-07-2014 00:02:50

ลงชื่อค่าาา อิอิอิ  ปกแบบนี้สวยแล้วค่ะ หลอนเข้ากับเรื่องสุดๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: PRMWi ที่ 01-08-2014 23:18:05

ชอบมากกกค่าาา อยากได้หนังสือด้วย แต่คุณนักแต่งไม่เห็นลงรายละเอียดเบย
มีแต่ปกมาเรียกน้ำลายเค้าอ่า หรือว่าลงแล้วแต่ว่าเค้าไม่เห็นกันนะ

นั่นหล่ะๆ อยากได้ทำไงดี~~~~~~~~~~~
ในเล่มจะมีตอนพิเศษไหมคะ อยากให้มีน้าเพราะเราไม่อยากให้จบ สู้ๆๆ ชอบๆๆๆ :mew3: :mew1: :hao7: :hao5: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: LYNN ที่ 02-08-2014 02:36:32

โอ๊ยยยยย เพิ่งได้มาอ่านจนจบ บอกได้เลยว่าเป็นนิยายที่แปลก! แหวก! แต่โคตรรรรรรรรรสนุก!!!
อ่านจบภายในคืนเดียวเลย...มีทั้งแฟนซี สยอง ดราม่า น่ารัก เศร้าเคล้าน้ำตา! โอ๊ยยย วิน!! เรื่องนี้มาวิน!!

เรฟหนังที่คนเขียนว่ามาบอกตามตรงยังไม่เคยดูซักเรื่อง(สยองไปปปปป)
แต่อ่านบางตอน(อย่างตอนที่อธิบายถึงที่มาของพี่ยศว่าเป็นละอองเล็กๆเกิดมาหลายล้านปี)มันทำให้นึกถึงเรื่อง The Host
ซึ่งเป็นหนังแนวๆวิทยาศาสตร์ ที่พูดถึงเรื่องปรสิตกับการยึดร่างของมนุษย์อยู่เหมือนกัน
แต่ในภาพยนตร์ที่เรากล่าวมานั้น เป็นหนังรักๆประทับใจมากกว่า ไม่ป่วงและสยองเท่าเรื่องนี้ 5555+
อยากบอกว่าเราคิดตามแทบไม่ทันกับความล้ำหน้าไปไหนต่อไหน(ฮา)

ต้องบอกว่าประทับใจมากๆกับนิยายเรื่องนี้ค่ะ! Well done guys!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 05-08-2014 14:25:11

กระโดดมาลงชื่อจองอีกคนนนนนน  :oni1: :oni1: :oni2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 05-08-2014 23:35:37

อยากอ่านเรื่องของหนูไมเคิลกับพี่ยูและก็เด็กส่งพิซซ่าต่ออ่ะ
อยากรู้ว่าจะจบยังไง อยากอ่านต่อจริงๆนะคะ
อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆ แต่งต่อเถอะค่ะ สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มขำๆ - ดูภาพร่างปกหน้า 24 ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: na_near ที่ 27-08-2014 12:52:37

ลงชื่อจองด้วยคนค่ะ ปกนี้โอสุดค่ะ มันให้อารมณ์ลึกลับปนสยองกำลังดีเลยค่ะ :impress2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 23-09-2014 12:58:10

(https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xap1/v/t1.0-9/10689636_550555178422960_2318237832692645428_n.jpg?oh=dfd10a3878090fc6bfbdf5044f827f7c&oe=54C2E90E&__gda__=1422081234_0af41b2ca17042850ee881a0db7921f3)

--- เปิดจอง วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557 ---

The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)
 
ผู้แต่ง :      เชลบี้
ภาพปก :   Reammm
ราคา :       350 บาท
ของแถม :  - ที่คั่นหนังสือ (แถมทุกเล่ม)
                  - *เฉพาะรอบจอง* สติ๊กเกอร์ SD ตัวละคร 8 ตัว
 
รายละเอียด :  - เนื้อหาหลัก

                    - ตอนพิเศษที่ลงในบอร์ด 6 ตอน

                    - ตอนพิเศษเฉพาะในเล่ม 10 ตอน (ประมาณ 70 หน้า)

                    - เรื่องสั้น : ไดอารี่ของเด็กหลังห้อง

                    - เรื่องสั้น : ไอ้หน้าผี

                    - เรื่องสั้น : เก็บเธอไว้ในจินตนาการ

คำโปรย :
 
      'กลับมาจากนรก'เรื่องราวของภาคภูมิ เด็กหนุ่มในคราบนิสิตรูปหล่อผู้ซึ่งเก็บงำความลับบางอย่างเอาไว้ กับชีวิตที่รายล้อมไปด้วยเรื่องราวอันแสนประหลาด ทั้งพี่ชายที่พิการทางสมอง คนรักผู้มีอดีตอันขื่นขม แมวเหมียวจอมยโส พลังลึกลับ ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติมากมายเกินรับมือไหว แฝงด้วยความรักอันแสนโรแมนติคพิสดาร และบทสรุปที่คาดเดาไม่ได้
 
'ตัวอ่อนอีกตัวหนึ่งสมบูรณ์กว่าที่คิด....'
'พวกเขามีกันแค่สอง...เหมือนลูกของเรา'
 
ภาพที่เห็น ทำเอาผมแทบสิ้นสติ...
พี่ที่ควรจะตายไปแล้ว กำลังนั่งเย็บท้องตัวเองอยู่!
 
“นั่นพี่ทำอะไร!!!”
“กินน้ำองุ่นของโปรดไง”
“เฮ้ย...จะบ้าเหรอพี่ตายแล้วนะ”
“แล้วไง๊”
 
เมื่อพี่ชายคนเดียวที่เขามี แปรเปลี่ยนจากตัวสร้างปัญหา
....เป็นตัวสร้างความหายนะ
ชีวิตที่ไม่เคยสงบสุข นับแต่ลืมตาดูโลกพร้อมกับมัน
 
“อยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ หัวใจของพี่ไม่ได้เต้นแล้ว
คนตายไปแล้วไม่รู้สึกอะไร อยากจะด่าอะไรก็เชิญ…”
 
...ไม่จริงเลย ที่ว่าตายไปแล้ว แล้วจะไม่รู้สึกเจ็บปวด...

********************************************************

วิธีการสั่งซื้อ

FB: https://www.facebook.com/scarletology
Twitter: scarletpubth
Shop: http://scarletpublishing.lnwshop.com

ลิงค์สั่งซื้อ
http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/3/the-boy-who-came-back-from-the-dead-%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81

.................................................................
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/44/7r/ax.png)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 23-09-2014 12:59:45

เดี๋ยวตอนค่ำ ๆ จะทะยอยส่ง PM ให้กับคนที่เคยลงชื่อเอาไว้นะคะ

ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-09-2014 00:32:10

พวกเดียวกับโจ๊กแน่เลย555
ส่วนแมวเทาก็แมวโจ๊กสินะ แต่ทำไมไม่คุยกับน้องล่ะ
น้องเค้ารักพี่นี่นา ทิ้งน้องทำไมอ่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-09-2014 10:05:27

เฮียยศส่งสารมาค่ะ

“สวาทดีแฟนขลับ  นี่ข้าเองง...เกลียดติโย๊ดด  ตอนนเน้...พากย์พูมได้งานนทำแล้วว  ซึ่งงข้ารู้สึกกเสียเซ้ลลฟฟ์นิดด ๆ  รู้สึกกไร้ค่ามว้าก....และเจ้าเมววมายเคิลยังเมินนข้าอีกด้วยย  ข้าจึงค์อยากกรวมมเล่มมพ๊อคเก็ตบุ๊คค์  เกี่ยววกับบตัววข้าเองง  ซึ่งมันนคงหน่าสนจวยมิช่ายน้อยย  เพื่อหารายด้ายยเป็นค่าอาหารเมววเกรดเอค์  เรียกสัทธธาจากไอ้เมววเวนกลับมาอีกค์ครั้งง์”

สรุปช่วงนี้เฮียว่าง ๆ ก็เลยเขียนอัตชีวประวัติตัวเองขายว่างั้นเถอะ  แหม่....คงคิดว่ามันน่าสนใจมากสิท่า  เอาเป็นว่าเฮียก็ยังเป็นเฮียยศผู้ซึ่งมีความมั่นใจในตัวเองเปี่ยมล้นเช่นเคย  ซึ่งหากขายดี  เฮียแกตั้งใจจะนำไปกว้านซื้อเลือดมาสต๊อคไว้กินหน้าหนาว  แต่อย่างไรก็ดี  ทูน่ากระป๋องต้องมาก่อน  เพราะเฮียแกคือทาสแมวตัวจริง

ทิ้งทายจากเฮีย

“คืนน์เน้เจออ์กัลย์”

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: poonnana2533 ที่ 27-09-2014 13:05:40

ร้ายกันทั้งเรื่องสนุกจังเลยอะเรื่องแนวนี้ไม่มีมาบ่อยๆคนแต่งก็แต่งให้อ่านง่ายดี  นี้เรท่องหน้าจะยาวๆนะเรายังรู้สึกอยากติดตามอยู่เลยคนแต่งคะขอจองเล่มหนึ่งคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: polkadot ที่ 27-09-2014 16:23:33

พอดีว่าไปอ่านเจอนิยายเรื่องหนึ่ง พล็อตเรื่องลำดับเหตุการณ์เหมือนของคุณมากเลยอะ >>น้องชายผมเป็นปีศาจ

http://www.tunwalai.com/story/13640/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%9C%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%88 (http://www.tunwalai.com/story/13640/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%9C%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%88)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-09-2014 18:42:39

อ้างจาก: polkadot ที่ 27-09-2014 16:23:33  

พอดีว่าไปอ่านเจอนิยายเรื่องหนึ่ง พล็อตเรื่องลำดับเหตุการณ์เหมือนของคุณมากเลยอะ >>น้องชายผมเป็นปีศาจ

http://www.tunwalai.com/story/13640/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%9C%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%88 (http://www.tunwalai.com/story/13640/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%9C%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%88)

ขอตรวจสอบก่อนนะคะ  ขอบคุณที่แจ้งเรื่องค่ะ
.....................................................................
edit
จะว่าเหมือนก็เหมือนนะคะ  แถมคำบรรยายบางประโยคก็ก๊อปมาทั้งดุ้นเลย  5555+
แต่ส่วนที่เขาแต่งด้วยภาษาของเขาเองก็มีนะคะ 
ส่วนพล็อตจะว่าลอกดีไหม  ไม่รู้จิ  ของเราคนพี่ตาย  ของเขาน้องตาย  ของเราหัวขาด  ของเขาตัวขาด  แฟนภูมิเป็นผู้ชาย  แต่แฟนของพระเอกเรื่องนั้นเป็นผู้หญิง  ชื่อตัวละครเขาก็คิดเองนะ

จะไปว่าอะไรเขาได้ล่ะเนี่ย  เหอ ๆ    :hao7:
เดี๋ยวส่งเรื่องให้ทาง สนพ. พิจารณาเอาละกันค่ะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: Silvercrowkk ที่ 04-10-2014 23:12:49

แลเหมือนจะยังไม่อิ่มยังไงไม่รู้ อ่านแนวนี้เรื่องแรกแหะ ไม่รู้ว่าจะหลอนหรือจะฮาดี
รู้สึกทNC  ไม่สะใจอะ ถ้า  NC  ละเอียดกว่านี้ก็ว่าจะจอง แต่ขนาดนี้ก็จะจองละเถอะ
แต่รอเคลียคิวก่อนแล้วถึงจะโอน
ถือว่าเป็นนิยายที่สนุกใช้ได้
ภาษาอาจจะติดขัดไปหน่อย
แต่อ่านแล้วเพลินดี
คือไม่รู้ว่าตั้งใจแต่งหลอนหรือแต่งฮา
แต่ดีจริงๆ
เต็ม 100 ขอให้สัก 70
หักคะแนน NC อันนี้ 25
อื่นๆ หัก 5
>_<

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-10-2014 21:25:08

^
^
^
^
ขอบคุณค่า

แค่เข้ามาอ่านเราก็ปลื้มแล้ว

จะเอาคอมเม้นท์ไปพัฒนาในเรื่องต่อ ๆไปนะคะ

\\(>v<)//

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 07-10-2014 23:50:51

สาส์นจากพี่ยศฉบับที่สอง

"มีค์โคนไปโวหตเรื่องง์ของข้าค์นายเซ็งค์เป็ดอวาร์ดด์โด้ยข้าค์ดีจายมาร์คน้ำตาร์ข้าค์จิไหลล์ข้าค์ครอบคุณณ์ข้าค์ซึ้ิงค์"

แปลได้ใจความดังนี้

"มีคนไปโหวตเรื่องของข้าในเซ็งเป็ดอวอร์ดด้วย  ข้าดีใจมาก  น้ำตาข้าจะไหล  ข้าขอบคุณ  ข้าซาบซึ้ง"

รักเฮียอย่าลืมอุดหนุนนิยายเฮีย  เฮียไม่อยากเป็นแค่ดาวดวงใหม่และหายไปในเวลาอันสั้น  เฮียต้องการครองโลก  เฮียอยากเป็นดาวค้างฟ้าที่ผู้คนจดจำเอาไว้ในอ้อมใจ  5555+

อันนี้เฮียไม่ได้ฝาก  คนแต่งถ่ายทอดเจตนารมณ์ของเฮียให้เฮีย...เพื่อเฮียและน้อง ๆ (น้องภูมิ น้องเคิ่ล  และอีกหลายน้อง)   

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: ╰Äρρłәßәѓѓÿ╮ ที่ 08-10-2014 03:24:14

อ่านรวดเดียวจบตอนตี3 เข้ากับเนื้อเรื่องนี้เลยจริงๆ  :m22:
เข้ามาอ่านตอนแรกแบบช็อคมาก เย็บพุงเย็บคอ!!! อ่านตอนแรกเงิบมากมาไม่กี่บรรทัดก็ตายซะแล้ว 555 
เราอ่านตอนตี2ด้วย ยิ่งให้บรรยากาศ บอกเลยว่าไม่ค่อยชอบนิยายแนวๆนี้ แต่เราชอบเรื่องนี้ !!!!!!
หลอนก็หลอนเว่อร์ เศร้าก็เศร้าเว่อร์ ฮาก็ฮาเว่อร์ ชอบตอนแปลงร่างเป็นหอยทาก 555
ส่วนไมเคิลกับหนุ่มพิซซ่าก็ชอบบบ :music: :เหอะ1: 
สรุปให้เรื่องนี้ 8/10(ถ้าNCถึงพรึกถึงขิงกว่านี้จะให้เต็ม อิอิ  :m13:) 
ฮา หลอน ซึ้ง เศร้า หื่น หวาน(หรอ) มีครบทุกรส  :laugh3: :sad3: :dont2: :haun5: :give2:

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่าาาาา  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 08-10-2014 03:39:46

อยากได้หนังสือเร็วๆๆๆๆๆ อดใจรอไม่ไหววววว  :hao5:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mod-cup ที่ 24-10-2014 18:24:59

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก แรกๆเหมือนไม่มีอะไร แต่หลังจากคุณพี่ถูกรถชนเท่านั้นแหละ มีเรื่องตื่นเต้นเหนือความคาดหมายตลอดเวลา
เหมือนเป็นนิยายที่ตามหามาเนิ่นนาน 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: vilaroly ที่ 25-10-2014 17:13:03

 :hao7: :hao7: :heaven o22

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 31-10-2014 10:53:15

อัพเดตข่าวคราวจากเฮีย
https://www.facebook.com/scarletology
cr. by shelby and scarlet
.
.
.
.


สวัสดีตอนดึกค่า คืนนี้เฮียยศแกเกิดคึก เพราะพรุ่งนี้เป็นวันฮาโลวีน นางว่าเลือดในกายเดือดพล่านฝุดๆ อยากจะทำอะไรสักอย่าง เลยลุกขึ้นมาเขียนสูตรสอนทำช็อคโกแลตเก๋ๆรับวันฮาโลวีนค่ะ ><

BLOODY CHOCO by เกียรติยศ

-ช็อคโกแลตผสมเลือด เพื่อคนที่คุณรัก-

1. นำช็อคโกแล็ตแท่งที่เหลือในตู้เย็นมาทุบให้แหลกเป็นชิ้น ๆ----อืม----อาหย่อย

2. โยนทิ้งลงถังขยะ เพราะเราเปลี่ยนใจจะใช้ไวท์ช็อคแทน ซึ่งสีมันจะดูสวยงามน่ารับประทานกว่ามาก

3. นำช็อคโกแล็ตที่ทุบโยนใส่หม้อ ตุ๋นด้วยไฟอ่อนๆ เพื่อให้ชิ้นช็อคโกแลตค่อยๆละลาย----โอย----น่ากินนนน

4. เติมน้ำองุ่น 2 ช้อนโต๊ะ ---เพราะมันคือสิ่งแทนตัวข้า

5. ยกลงจากเตา เติมส่วนผสมสำคัญลงไปเป็นขั้นตอนสุดท้าย โป๊ก! (เอาหัวโขกเคาท์เตอร์ครัวจนเลือดอาบ) โดยนำเลือดหยดลงไปในไวท์ช็อคที่เทใส่พิมพ์รูปแมว คนเล็กน้อยเพื่อให้เลือดกระจายตัว พอให้ดูเป็นงานศิลปะ (ระวังอย่าให้ละลายเป็นเนื้อเดียวกัน เพราะสีจะไม่สวย)

6. นำไปแช่ตู้เย็น รอจนเซตตัว

นำช็อคโกแลตเลือดที่ทำเสร็จไปให้แมวกิน เพื่อให้มันตกเป็นทาสรักของคุณตลอดไป♥

เกียรติยศ: เมี้ยวๆๆ ไอ้แสบของข้า มากินนี่มะ
ภาคภูมิ: จะทำอะไรน่ะพี่
เกียรติยศ: ให้แมวกินขนมไงภูมิ...เมี้ยวๆๆๆ

โป๊กกกก (มะเหงกจากภาคภูมิ)

ภาคภูมิ: ใครเขาให้แมวกินช็อคโกแลตกันล่ะฟะ เดี๋ยวแม่งก็เป็นนิ่วตายห่าหรอกเว้ยยยยยย ไอ้เพี้ยนนนนน
ไมเคิล: เออ...พวกเอ็งจะให้ข้ากินอะไรก็เอามาเถอะ ข้าหม่ำได้ทั้งนั้นแหละ เจ้าพวกทาส

สรุปว่างานนี้มีคนเจ็บตัวฟรี XD #ลูบหัวป้อยๆทำปากเป็นรูปตัววีคว่ำ

Happy Halloween~

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: kimbloody ที่ 31-10-2014 22:34:42

พออ่านจบแล้วแบบชอบมากกกกกก  สนุกๆ  :katai2-1:  ไม่ค่อยเห็นคนแต่งเรื่องแนวนี้สักเท่าไหร่  เราว่าคนแต่งเก่งมากเลยอ่ะ บรรยายเรื่องจนเราเห็นภาพเป็นฉากๆเลย  o13 ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านน้า  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 14-11-2014 19:58:17

สนุกมากๆ พล็อตเรื่องแปลกใหม่ดีเอาเรื่องสยอฝขวัญหลายๆเรื่องมารวมกันได้อารมณ์หนังสยองขวัฯแนวคลาสสิช่วงแรกคิดถึงเรื่อง. Let me in  น่ะ. แต่แต่คนแต่งก้อสามารถรวบรวมควสมหลากหลายที่ตนเองได้พบได้อ่านจนกลายเป็นเรื่องของตัวเองได้อย่างมีเอกลักษณ์และน่าสนใจทีเดียว. ดีใ
จจ้ะที่มาทันรอบจองน่ะไม่งั้นเสียดายแย่เลย. สั่งซื้อเรียบร้อยแล้วจ้า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก-----เปิดจองรวมเล่มจริงจัง [วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557] - หน้า 24
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 17-11-2014 11:11:51

เรื่องแปลกมากกก แต่สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ ขอบคุณค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - มาดูของแถมรอบจองกันค่ะ(น่าร๊ากกกกกมาก ๆเบยนะ) - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-11-2014 21:01:06

สวัสิ์ดีย์แฟนขาบ  นี่ย์ข้าเองค์มายเคินนนน์ยย

พอเหอะ

ข้าขี้เกียจจะเลียนแบบไอ้สมยศมัน  อย่างน้อยการสื่อสารของข้าก็มิได้บกพร่อง  เอาล่ะ  ที่ข้ามาในวันนี้  เพราะมีเรื่องอยากจะประชาสัมพันธ์อะไรนิดหน่อย  คือแว่.....


พ็อคเก็ตบุ๊คพี่ยศของคุณหนู ๆ กำลังจะสิ้นสุดการเปิดจองแล้วนะแจ๊ะ  และข้าก็รู้สึกหิวทูน่ามาก  ถึงขนาดลงแรงมาช่วยมันป่าวประกาศอีกแรงหนึ่ง  เพื่อว่าเงินค่าหนังสือ  จะแปรเปลี่ยนเป็นอะไรหอม ๆ ร้อน ๆ  มาตกถึงท้องข้าบ้างอ่ะนะ(พูดตามตรง...ข้าก็เริ่มเบื่ออาหารแมวเกรดเอ)   

ก็ไม่มีอะไรมาก  นอกจากคุณ ๆ ทั้งหลายจะได้เพลิดเพลินกับเนื้อหาสาระที่เหมาะสมกับเยาวชน  ฉากบรรยายสร้างสรรค์สังคม  ชวนให้จรรโลงใจแล้ว  ของแถมที่พวกท่านจะได้ในรอบจองนี่ก็คือ

แอ่นแอ๊น....เมี๊ยววววว(ชูอุ้งตีนแมว)


SD น่ารักตามคาแรคเตอร์ตัวละครในเล่ม  ฮั่นแน่  ถามถึงข้าอยู่ล่ะสิ  หาข้าเจอกันไหม  เพราะรู้สึกว่าเขาจะวาดข้าตัวเล็กมาก ๆ ทั้งๆที่ข้าเป็นตัวเอก


(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpa1/v/t1.0-9/10330354_10205518651904866_2057869601948006528_n.jpg?oh=03a23f6342fa0723da0a667f241e4e62&oe=5511B3EE&__gda__=1423395832_ab7566acd313779066365c96bb1596c0)

หมดแล้วหมดเลยนะแจ๊ะ  หมดจากรอบจองไปแล้ว  ทุกท่านจะได้รับแต่หนังสืออย่างเดียว

เรื่องที่ข้าจะป่าวประกาศก็มีเพียงเท่านี้แหละ  (รู้สึกเหมือนมีตัวอะไรมาแทะหาง-----ไอ้เกรย์  อย่าดิวะ)

ขอบคุณพวกเจ้าทั้งหลายที่ให้ความสนใจ

วันหน้าฟ้าใหม่  อาจจะมีพ็อคเก็ตบุ๊คของข้าเพรียว ๆบ้างก็เป็นได้(ถ้าอยากอ่านเรื่องที่แมวเป็นพระเอกล่ะก็นะ----ต้องอยากอ่านสิ  ข้าหล่อนะ)

บายยย พวกทาสมนุษย์

แล้ววววเจอรรรร์กันน์
..............................................
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/44/7r/ax.png)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - มาดูของแถมรอบจองกันค่ะ(น่าร๊ากกกกกมาก ๆเบยนะ) - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 25-11-2014 17:10:05

น่ารักจังเลย อยากได้แบบเป็นตัวๆๆ 555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - มาดูของแถมรอบจองกันค่ะ(น่าร๊ากกกกกมาก ๆเบยนะ) - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: narajasing ที่ 26-11-2014 00:46:35

สนุกมากจริงอ่านจนตีหนึ่งจบ  นอนก่อนละ ชอบมากครับ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 02-12-2014 23:18:09

ประกาศจากทางเพจ สนพ. https://www.facebook.com/scarletology
.
.
.
.
.
.
.


(https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfp1/v/t1.0-9/10432988_214521392028143_3187042677271748060_n.jpg?oh=112caef354431c2b579bee50ee48f9ac&oe=55137BA3&__gda__=1426453546_8f8453074a45f42ad861e8ef4e267141)
ข่าวดีสำหรับผู้ที่จองไม่ทันค่า เฮียยศฮีใจดี ขยายเวลาเปิดจอง+โอนเงินให้ถึงวันที่ 10 ธ.ค.นี้ค่ะ

รอบยืดระยะเวลานี้ยังได้สิทธิ์ฟรีค่าส่ง และของแถมน่าหยิกทั้ง 8 ตัวเหมือนรอบพรีออเดอร์ก่อนหน้านี้ทุกประการนะคะ

ใครที่พลาด จองไม่ทัน หมุนเงินไม่ทัน งานนี้มีเฮแล้วจ้า ╮(╯▽╰)╭ โอกาสสุดท้ายแล้ว อย่าพลาดกันนะค้า~

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/3/the-boy-who-came-back-from-the-dead-กลับมาจากนรก

ป.ล. ใบสั่งซื้อเดิมยังใช้การได้อยู่นะคะ สามารถแจ้งโอนด้วยใบสั่งซื้อเก่าที่ชำระไม่ทันได้เลยค่ะ

...................................................
ประกาศสั้น ๆจากเฮียยศ

ระหว่างนี้ข้าจะจิบน้ำองุ่นรอ.....

....................................................
(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/44/7r/ax.png)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: torae ที่ 17-01-2015 09:55:02

พล็อตแจ่มมากกกกกกกกค่ะ
ปลื้มมมม ชอบบบ ไม่ซ้ำซาก ไม่จำเจ
ชอบคาแรคเตอร์พี่ยศมากด้วย ไม่ดราม่า ฮาตลอด
อ่านเรื่องนี้กับเรื่องสัตว์ประหลาดแล้วนึกนิยมในตัวนักเขียนมากค่ะ
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆนะคะ เพราะแนวนี้หาคนเขียนยาก และเขียนให้ออกมาดีก็ยากเช่นกัน คงความเป็นตัวเองแบบนี้ไปเรื่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 19-01-2015 10:01:00

อั้ยยะ แหวกแนวสุด ๆ ไปเลยเรื่องนี้
แต่พลอตเรื่องสนุกมาก ๆ แอบสยองไปในตัว คริคริ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Nbear ที่ 19-01-2015 19:52:01

จบแล้ววว
เป็นเรื่องแปลก แหวกแนวมาก แต่สนุกดีนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 20-01-2015 03:39:58

 :mew6: :mew5: :mew4:  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: real port ที่ 22-01-2015 11:27:52

แปลกและสนุกดีครับ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-01-2015 14:49:03

นักเขียน ลงไอดีซื้อขายของ สนพ ด้วยนะคะ รบกวนอ่านกฏการซื้อขายของเล้าด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-01-2015 20:51:01

อ้างจาก: Poes ที่ 28-01-2015 14:49:03  

นักเขียน ลงไอดีซื้อขายของ สนพ ด้วยนะคะ รบกวนอ่านกฏการซื้อขายของเล้าด้วยค่ะ

โอเครับทราบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 05-02-2015 20:39:54

สนุกมากๆอ่ะ
พล็อตเรื่องแปลกดีน่ากลัวปนสยอง 55555
แต่หลังๆก้มีหวานบ้างไรบ้าง อุอิ :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Lichtmonz ที่ 14-04-2015 23:34:41

เรียนพี่มัท(ขอเรียกแบบนี้แล้วกัน เค้าตามเพจอยู่ ถถถถถถถถ) กว่าจะได้สมัครและมาเม้นต์เรื่องก็จบไปแล้ว จะบอกว่า ชอบเรื่องแบบนี้มากกกกกกกกกกกก อ่านเรื่องของหนูจ่อยมาก่อน ก่อนไปเจอพี่โจ๊ก แล้ววกกลับมาเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
โดยท้องเรื่องคือเป็นคนชอบแนว Twincest อยู่แล้วส่วนหนึ่ง (เขิน ///3////) แล้วยิ่งพอเป็นแนวแบบนี้ยิ่งหนัก 555555555 ตอนแรกที่อ่านนึกว่าจะจบไม่ดีเพราะแอบใจเสียตอนบอกว่าหยกเป็นนายเอกแล้วก็ ห้ะ!? (นี่เชื่อคนง่ายนะ อุอิ) แต่ก็ยังปันจว่า พี่ยศสิ พี่ยศสิ แล้วอ่านต่อจนความฝันเป็นจริง (ฮา) ดราม่าเรื่องนี้กระจุ๋มจระจิ๋มประปรายนั่ลล้ากกกกกกกกก ยิ่งตอนหลังๆ อ่านไปขำไป ขำหนักมากกับความป่วงของเฮียยศ กับเรื่องของพ่อหนุ่มหน้ามลคนส่งพิษซ่า 5555555555555555555 ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ใช่อะไร แค่จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากกกกกก แนวนี้แปลกดี รักมาก เค้ารอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ อยู่อีกนะ จุ๊ฟฟฟฟ  :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 28-04-2015 21:46:38

นะ นี่ มัน.. พี่แมวตาเดียวจากเรื่องพี่โจ๊กนี่!!!  :really2:
โอ้โห พี่แมวก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะนี่ มิน่าล่ะ อยู่กะต้นกล้ากะโจ๊กได้

สำหรับเรื่องนี้นะคะ อยากบอกว่า.. สนุกอีกแล้ว!! อ่านแล้วเราฮาเป็นส่วนมากนะคะ
แต่ช่วงที่มีหยกเข้ามานี่จะเศร้าและหงุดหงิดเป็นส่วนใหญ่ อิจฉาแทนเฮียยศค่ะ!
แต่ยังไง ตอนจบแฮปปี้ดี๊ด๊าแบบนี้ กลางเรื่องจะดราม่าแค่ไหนก็ให้อภัยได้ค่ะ
ทั้งเฮียยศ ภูมิ ไมเคิล ละก้พ่อหนุ่มพิซซ่านี่ รั่วพอกันทั้งนั้น 5555 ชอบค่ะ!
 :hao7: :hao3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Mintny14891 ที่ 09-05-2015 20:18:02

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 09-05-2015 23:26:43

แหวกแนวดี
ชอบๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 11-05-2015 13:10:05

สนุกมากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทั้งฮา ทั้งสยอง ปนๆกันไป ทำเอาวางไม่ลงเลยค่ะ o13

ใจจริงอยากอ่านน้องแมวไมเคิล กะ พี่แมวยู อีกสักหน่อยแหะ อยากรู้ตอนต่อๆไปของสองตัวนี้ 555

ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆค่ะ เนื้อเรื่องไม่ซ้ำคัยดี o13 o13
 :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: valentinesmile ที่ 16-05-2015 03:06:12

ชอบนะๆๆชอบมากๆๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 18-05-2015 00:08:20

สนุกมากกกก มีหลากหลายแนวมาก ๆ
ขนาดเป็นคนขี้กลัว ยังอ่านจนจบ
ขอบคุณนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 24-05-2015 12:39:32

เป็นแนวเรื่องที่แปลกมากกกก
สนุกมากกกกกกก
ดีใจที่ได้อยุ่ด้วยกัน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 25-05-2015 00:13:03

บอกตรงๆตอนแรกไม่กล้าอ่าน มันแอบหลอนๆและกลัวจะเศร้า แต่พอมาเห็นชื่อคนแต่ง เห๋ยแบบ!! แต่ละเรื่องที่เคยแต่งนี่มีแต่แบบเด็ดๆทั้งนั้น!! แล้วก็อ่านมาหมดทุกเรื่องแล้วด้วย เลยตัดสินใจอ่าน..
พออ่านแล้วแบบ!! อร๊ายยยยย วางไม่ลง ต้องอ่านต่อ ทั้งหลอน ทั้งเศร้า ทั้งฮา แบบชอบบบบบบบบ ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งมาให้อ่านนะคะ จะติดตามผลงานต่อไปคร่าาาาา :กอด1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 12-06-2015 06:27:48

คุณรู้ไหมคะ เราไม่ชอบอะไรสยองแหวะๆเลย



แต่!!!ทำไมเรื่องนี้ของคุณถึงทำให้เราหยุดอ่านไม่ได้!!  ปัดท่อ!!! ฮ่าๆๆๆ
คือ  ภึงจะสยองแต่ว่าสนุกมากจริงๆค่ะ หยุดอ่านไม่ได้เลย  เสียใจที่มาเ
เรื่องนี้ช้าไปเลยอดรอบจองเลยค่ะ  เอ  แต่ว่า เหมือนเราจะเห็นที่เพจไหนยังมีขายนะ??  ต้องไปตามหาซะแล้ว    เป็นพล๊อตเรื่องที่แปลกแหวกแนวดีค่ะ 5555
ชอบมากกกกกกก

จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: thelittlemaster ที่ 13-06-2015 00:36:19

ยอมรับเลยว่าแนวนี้ไม่ใช่นิยายที่ชอบอ่าน ทีแรกกะว่าจะปิดไป

แต่ว่าพอได้เริ่มอ่านไปแล้วก็พบว่า ลึก ลับ หลอนอะไรอย่างนี้  :a5:

เนื้อเรื่องให้ได้ลุ้นอยู่ตลอด ใจเต้นระทึกไปด้วย

ชื่นชมคนแต่งมาเลยค่ะ สนุกจริงๆ ชอบตอนจบที่เป็นแฮปปี้เอ็น ทีแรกนึกว่าจะแบดเอ็นซะอีก

ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านนะคะ  o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 13-06-2015 08:16:04

เป็นเนื้อเรื่องที่แปลกดี เราชอบ ฮ่าๆ  o18
 :L2: :L2: :กอด1: :L2: :L2:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Flowerrice13 ที่ 13-06-2015 13:35:02

จิ้ม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 13-06-2015 16:47:54

ฮ่าหักมุมได้ตลอด แอบมาดราม่านิดๆ แค่นิดเดียวจริงๆ
ภาษาของเกียรติยศแนวมากต้องสะกดดีๆ เป็นตัวของตัวเอง
พี่น้องคู่นี้น่ารักจริงๆ แอบอมยิ้มเวลาอ่านตอนหลังๆ
แรกๆนี่เลือดกระจายโหดจริง เป็นอีกแนวนึงที่พึ่งเคยอ่าน
ขอบคุณนักเขียนค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: kaewvahaha ที่ 14-06-2015 00:59:44

สนุกนะ แปลกดีท้าทายมาก

แต่อ่านจบแล้วรู้สึกตัวเองไม่ปกติ5555555
กรี๊ดดด ต้องไปหาความน่ารักใส่หัวละ!!!

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 28-06-2015 01:35:51

สนุกมากเลยค่าาาาาาา
แปลกแหวกแนวมากๆ
พี่ยศน่ารักจริงอะไรจริง

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 28-06-2015 09:06:39

ชอบมากๆเลย สนุกจริงๆ ฮาและรู้สึกถึงความเหวอะหวะดีมาก
คืออ่านแล้วน่าเชื่อด้วย รู้สึกถึงความสมจริง เป็นแฟนตาซีที่มีความเป็นเหตุเป็นผลสูง

สิ่งที่ถูกใจที่สุด ก็คือเรื่องการเก็บรายละเอียดในแต่ละการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร
พอตัวไหนเป็นภาวะใด ก็จะมีการบรรยายลักษณะและนำเสนออะบิลิตี้นั้นอย่างน่าสนใจ คิดได้ไงเนี่ย เจ๋งมาก!
ขนาดเขียนความเป็นแมวยังเป๊ะเลย ...ชอบต้นไทรมากๆด้วย ไม่คิดว่าจะย้อนไปแซะโจรอีก ชอบๆๆๆ

สนุกที่ทำให้คอยนึกตามว่า อาการนี่มันคล้ายกับอสุรกายตัวไหนหนอ ใกล้ตัวประหลาดในหนังเรื่องอะไรบ้าง
เห็นบอกว่ามีศีรษะมารเป็นแรงบันดาลใจ สงสัยจะมีซอมบี้ เดอะ วอล์คคิ้ง เดด, เอเลี่ยน (ตอนเข้าไปในตัวหยกแล้วท้องปูดอ่ะ),
พรีเดเตอร์, แดร็กคูล่า / นอสเฟราตู / อินเทอร์วิว วิธ เดอะ แวมไพร์, รี-อะนิเมเตอร์ คนเปลี่ยนหัวคน,
เพ็ท เซมาแทรี่ สุสานสัตว์เลี้ยง ...อะไรอีกนะ นึกไม่ออกแล้ว ลืมจด
นึกถึงไทยๆด้วย ตอนหลังที่พี่ยศทำตัวเป็นทาก ใช้คางเคลื่อนร่างกาย ได้อารมณ์ ป๊อก...ครืด มาก 5555

อยากให้มีคนมาซื้อไปทำหนังจัง มันต้องเป็นความฮาที่มีระดับและเท่ห์มากแน่ๆ
ปล. คนเป็นทวินเซสแล้ว แมวยังทิ้งกลิ่นบราเธอร์เซสให้จิ้นต่ออีกด้วย ดีอ่ะ ยืนปรบมือรัวๆ (+1)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ขยายเวลาเปิดจองพร้อมรับของแถมถึงวันที่ 10 ธันวาคม 2557 - หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-06-2015 12:00:42

อ้างจาก: wargroup ที่ 28-06-2015 09:06:39  

ชอบมากๆเลย สนุกจริงๆ ฮาและรู้สึกถึงความเหวอะหวะดีมาก
คืออ่านแล้วน่าเชื่อด้วย รู้สึกถึงความสมจริง เป็นแฟนตาซีที่มีความเป็นเหตุเป็นผลสูง

สิ่งที่ถูกใจที่สุด ก็คือเรื่องการเก็บรายละเอียดในแต่ละการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร
พอตัวไหนเป็นภาวะใด ก็จะมีการบรรยายลักษณะและนำเสนออะบิลิตี้นั้นอย่างน่าสนใจ คิดได้ไงเนี่ย เจ๋งมาก!
ขนาดเขียนความเป็นแมวยังเป๊ะเลย ...ชอบต้นไทรมากๆด้วย ไม่คิดว่าจะย้อนไปแซะโจรอีก ชอบๆๆๆ

สนุกที่ทำให้คอยนึกตามว่า อาการนี่มันคล้ายกับอสุรกายตัวไหนหนอ ใกล้ตัวประหลาดในหนังเรื่องอะไรบ้าง
เห็นบอกว่ามีศีรษะมารเป็นแรงบันดาลใจ สงสัยจะมีซอมบี้ เดอะ วอล์คคิ้ง เดด, เอเลี่ยน (ตอนเข้าไปในตัวหยกแล้วท้องปูดอ่ะ),
พรีเดเตอร์, แดร็กคูล่า / นอสเฟราตู / อินเทอร์วิว วิธ เดอะ แวมไพร์, รี-อะนิเมเตอร์ คนเปลี่ยนหัวคน,
เพ็ท เซมาแทรี่ สุสานสัตว์เลี้ยง ...อะไรอีกนะ นึกไม่ออกแล้ว ลืมจด
นึกถึงไทยๆด้วย ตอนหลังที่พี่ยศทำตัวเป็นทาก ใช้คางเคลื่อนร่างกาย ได้อารมณ์ ป๊อก...ครืด มาก 5555

อยากให้มีคนมาซื้อไปทำหนังจัง มันต้องเป็นความฮาที่มีระดับและเท่ห์มากแน่ๆ
ปล. คนเป็นทวินเซสแล้ว แมวยังทิ้งกลิ่นบราเธอร์เซสให้จิ้นต่ออีกด้วย ดีอ่ะ ยืนปรบมือรัวๆ (+1)

ขอบคุณค่ะ หนังที่คุณกล่าวมาเกือบทั้งหมดล้วนเคยผ่านตา 5555 บางเรื่องตั้งใจหยิบยืม แต่บางเรื่องก็ได้รับอิทธิพลมาโดยไม่รู้ตัว 555

อยากให้เป็นหนังเหมือนกัน เป็นชายหญิงก็ได้ หรือรักแบบพี่น้องก็ดี นักแสดงอยากได้ผู้ชายใส่แว่นตัวใหญ่ๆหน้าจิตๆ แสดงเป็นภูมิ
ขอแบบหน้าใหม่ เล่นแข็งๆดิบๆ ให้อารมณ์อินดี้ เน้นเอฟเฟคทำมือมากกว่าซีจี ขอโทนสีแบบหนังยุค 90's ต้นๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-06-2015 11:15:09

ตอนพิเศษนี้เป็นตอนหนึ่งที่รวมอยู่ในหนังสือนะคะ เหตุผลที่เอามาลงประการแรกเพราะเคยรับปากคนอ่านเอาไว้ ว่าจะลงตอนพิเศษให้อ่านอีกหลังจากทำรวมเล่มเสร็จแล้ว สองคือในอนาคตอาจแต่งเรื่องสั้นหรือยาวเกี่ยวเนื่องกับตอนพิเศษตอนนี้

อนึ่ง ตอนพิเศษอื่นๆที่มีเฉพาะในเล่ม เป็นเหตุการณ์หลังจากนิยายจบ เนื้อหาเน้นความผ่อนคลายของตัวละคร (เบาสมองและค่อนข้างไร้สาระ 5555+) ทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบ ซึ่งเป็นของแถมพิเศษสำหรับคนที่ซื้อหนังสือ จึงขอไม่นำมาลงในเล้า
เว้นแต่ตอนนี้ที่เป็นปมใหม่ของตัวละครที่ถูกกล่าวถึงน้อยมากในตอนหลัก ซึ่งคนแต่งมองว่าน่าสนใจดีที่จะทำโปรเจ็คท์ใหม่ในอนาคต

ไปอ่านกันเลยค่ะ
*************************************
ล่องลอย


เราล่องลอยมานานแสนนาน.....
นานนับล้าน ๆ ปี
เราคือความว่างเปล่า......

................................................................
ผมทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต
วันนั้นเป็นวันเกิดของผมเอง
และผมตัดสินใจบอกเลิกคนที่รักผมมากที่สุด
เขารักผม......แต่.......
“เราเลิกกันเถอะ”
“อื่อ.....ได้สิ”
“กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนดีกว่า.....”
“อื่อ”
“โอเคใช่มั้ย ?”
“อื่อ....เราโอเค.....เราเองก็ทำใจเอาไว้แล้ว”
“ขอโทษนะ”
“ไม่เอาน่า  เราไม่เป็นไร.....อย่าห่วงเลย  แล้วก็ไม่เห็นต้องรู้สึกผิดอะไร.....”
ผมไม่เคยรักเขาเลย
ไม่เคยเลยสักนิดเดียว


................................................................
เราเคยมีกันมากมาย  เมื่อนานมาแล้ว  ที่เรายังคงเป็นเพียงความว่างเปล่า  เป็นแค่พลังงาน  ไม่สามารถจับต้องหรือมองเห็น
ถือกำเนิดมาจากไหน.....
ถือกำเนิดขึ้นเมื่อใด....
เราเองก็ไม่รู้
เรารู้เพียงว่าเรา ‘รู้สึก’ ว่าเรามีตัวตน  ก็เป็นตอนที่โลกใบนี้ถือกำเนิดขึ้น  เรากับโลก  ต่างก็เติบโตขึ้นพร้อม ๆกัน
เมื่อก่อนเรามีกันมาก
แต่ตอนนี้เหลือเพียงแค่เรา
แค่ตัวตนเดียวเท่านั้น
ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย


................................................................
ไม่น่าเชื่อ  แค่ไวน์ไม่กี่แก้ว......
จะทำให้มึนได้ขนาดนี้
หลังแยกย้ายกับเพื่อน ๆ ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของผมเอง  โดยไม่ลืมล่ำลากับเขาคนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย  ผมขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วเหมือนอย่างเคย
มีรถคันหนึ่งขัดปาดหน้าผมแบบประชิด  เสียงแตรรถคันนั้นดังขึ้นอย่างท้าทาย
ผมเป็นคนแบบนี้....
แบบที่ไม่ชอบให้ใครมาหยาม
ไม่ชอบให้ใครแซงหน้า
และไม่ชอบเป็นผู้แพ้
“เหี้ยเอ๊ย.....ขับปาดหน้ากู....ไอ้สัตว์”
เอี๊ยดดดดดดด......
โครมมมมม!!!!!
รถของผมกับมันคนนั้น  ตีลังกาหลายตลบ  นับครั้งไม่ถ้วน  สติของผมเลือนราง  แต่กระนั้นความเจ็บปวดที่ผมได้รับ  กลับรู้สึกซึมซาบไปทุกอณู  เสียงแตกหักของกระดูกหัวไหล่  ภาพสโลว์ของกระจกรถที่แตกเป็นเสี่ยง  ประกายไฟ  และเสียงระเบิดดังสนั่น  กลิ่นคาวของเลือดที่ไหลอาบหน้า  ดวงตาของผมดับมืดลง  แต่ยังคงรู้สึกเจ็บไปอีกพักหนึ่ง
ผมนึกถึงความตาย
และผมหวังว่าผมคงต้องตายแน่ ๆ


................................................................
พวกเราโดยส่วนใหญ่  ต่างก็วิวัฒนาการกันไปเป็นสิ่งมีชีวิตหลากสายพันธุ์  บ้างก็แปรสภาพเป็นเชื้อไวรัส  บ้างก็เป็นปรสิตกัดกินร่างกายและวิญญาณสิ่งมีชีวิตอื่น  บ้างก็อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนในร่างกายของมนุษย์
มีเพียงเรา  กับพวกพ้องเพียงไม่กี่ตัวตน  ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอะไร  คงไว้ซึ่งความดั้งเดิมอันแสนเรียบง่าย  ทำเพียงล่องลอยไปเรื่อย ๆ เฝ้าดูความเคลื่อนไหว  และความเป็นไปบนโลก  ไม่คิดที่จะพัฒนา  หรือแฝงเร้นกายกับสิ่งใด  พึงพอใจเพียงเท่านี้  เป็นแค่พลังงานที่จับต้องไม่ได้......
ทว่านานไป.....
พวกพ้องของเราเริ่มถอดใจกันไปทีละคน  บ้างก็เบื่อที่จะมีอยู่  บ้างก็อ่อนแอเกินกว่าจะล่องลอย  สุดท้ายแล้วพวกพ้องของเราก็ค่อย ๆแผ่วจางลงไป 
กลายเป็นเพียงสายลมบางเบา
เป็นเพียงส่วนหนึ่งของอากาศ
แต่เรายังล่องลอยต่อไปอย่างมีความหมาย


................................................................
ในความมืด
ผมแหวกว่ายอย่างอิสระ  ในลำธารสีดำ......
สรรพเสียงมากมายเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่สามารถมองเห็น  และบางครั้งมันก็เงียบเสียจนน่ากลัว
ผมหยุดพักเมื่อเหนื่อยที่จะว่าย
ปล่อยตัวเองให้จมดิ่งลงไป 
ในน้ำเย็นเฉียบ
ดิ่งลึกลงไปอย่างไร้ที่สิ้นสุด 
ความเจ็บปวดที่ไม่เคยหายไป  ณ ตอนนี้  ผมรู้สึกชาชิน
“มาร์ช.....ดาราคนที่นายชอบน่ะ....เขาแต่งงานไปแล้วนะ....แล้วก็พอล วอร์คเกอร์  พระเอกหนังที่นายชอบ  เขาก็ตายไปแล้ว  ความตายมันน่าเศร้า  แต่คนที่ยังอยู่นี่สิ  มันช่างทรมานเหลือเกิน”
“เราเสียใจ....เสียใจที่นายต้องมีสภาพแบบนี้....แต่มันก็เพราะนายทำตัวเอง....นายชอบขับรถเร็ว  เราเคยเตือนนายแล้ว”
“ถ้านายไม่คิดจะบอกเลิกเรา.....นายก็ไม่ต้องพบกับจุดจบแบบนี้  ต้องมานอนนิ่งแบบนี้คงทรมานแย่เลยสินะ  ได้ยินทุกอย่างที่เราพูดใช่ไหม  ได้ยินใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้  โดยที่นายไม่มีโอกาสได้เห็น”
“แค่ใส่ยาลงไปในไวน์นิดหน่อย.....ให้สมองนายเสียการควบคุม”
“แค่ให้คนขับรถปาดหน้านาย....เพราะเรารู้ว่ายังไงคนอย่างนายคงไม่มีทางยอมให้ใครหยาม....ผลลัพธ์ออกมาเกินคาด  มันคนนั้นตายคาที่  ส่วนนายกลายเป็นแค่ก้อนเนื้อที่มีชีวิต  หึหึหึหึหึ”
บางครั้งผมอ่อนแรงเกินกว่าแหวกว่าย
ในลำธารแห่งฝันที่ไม่มีวันสิ้นสุด
ผมอยากตื่น  แต่ไม่อาจทำได้
บางอย่างในจิตวิญญาณของผมกำลังต่อสู้กัน
ขณะที่ผมคนหนึ่งปรารถนาที่จะตาย
ผมอีกคนกลับกระหายที่จะอยู่
ผมทรมานเหลือเกินแล้ว
เมื่อไหร่มันจะจบลงเสียที
เสียหัวเราะของคน ๆนั้น  ยังคงดังก้องในความมืดมิด


................................................................
เราคือดวงจิต
ไม่มีเพศชาย....หญิง
ร่างกายของเด็กหนุ่มที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้  ดึงดูดให้เราหยุดเพื่อมองดู  จากที่เคยล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย  มานานนับหลายล้านปี  เรากลับถูกมนุษย์เพียงคนเดียวตรึงเราไว้ให้อยู่กับที่
ใบหน้าของเขาจัดว่างดงาม  แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นมากไปกว่าเด็กหนุ่มอีกหลายล้านคนบนโลกที่เราเคยพบเจอ
ใบหน้าของเขาดูเศร้าแม้ยามหลับ  แต่ก็มีอีกหลายสิบล้านคนที่ดูเศร้ากว่านี้มากมายนัก  เราล่องลอยผ่านประเทศที่แร้งแค้น  และภาวะสงคราม  มาหลายยุคสมัย  ความเศร้าของเขาถือเป็นเรื่องที่เล็กน้อยจนแทบไม่มีความสำคัญ 
จิตวิญญาณส่วนลึกของเขาพยายามที่จะมีชีวิต  แม้ร่างกายไม่ตอบสนอง  แต่ก็อีกเช่นกัน  ไม่ได้พิเศษผิดแผกไปกว่าใครอีกหลาย ๆคนที่เราเคยเจอ  ในสภาวะเข้าใกล้ความตาย  ทุกชีวิตโดยส่วนใหญ่มักดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอดกันทั้งนั้น  ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เซลล์เดียวที่ดูโง่เขลา  สัตว์ป่าที่ดำรงชีพอยู่ตามสัญชาติญาณ  หรือแม้แต่มนุษย์ที่มีกระบวนการความคิดที่ซับซ้อน  และคิดว่าตนนั้นฉลาดที่สุด  ล้วนรังเกียจความตาย  ทั้งที่ความตายนั้นเป็นหนทางเดียว  ที่จะจบปัญหาทุกอย่าง  ความตายคือการสิ้นสุด  ทั้งความเจ็บปวดและความหิวโหย
ไม่มีอะไรพิเศษ.....แต่เขากลับดึงดูดเราเหลือเกิน
ราวกับมีกระแสบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเรา
กระแสไฟอ่อน ๆ ไม่ก็พลังแม่เหล็ก 
โชคชะตา
ถูกที่ถูกเวลา
บางทีก็ใช้เวลานับหลายล้านปี
สิ่งที่เราตามหา
สิ่งที่ทำให้เรายังคงตัวตนอยู่จนถึงวันนี้  ไม่ดับสูญลงไปเหมือนอย่างพวกพ้องคนอื่น
นี่อาจเป็นพรหมลิขิต
และเขากำลังจะตาย
อย่างโดดเดี่ยว
ในห้องสี่เหลี่ยมแห่งนี้


................................................................
ความทรมาน....ดำเนินมาถึงขีดสุด
ผมไม่รู้ว่าผ่านไปกี่วัน
เดือน
หรือปี
ความเจ็บปวดในชั่วขณะนี้มันมากกว่าทุกครั้ง
มากเกินกว่าที่ผมจะชินกับมัน
แม่น้ำที่ผมล่องลอยอยู่  เย็นยะเยือกกว่าทุกที
ความเหน็บหนาวเข้าเกาะกุมผม
พลังบางอย่างพยายามจะฉีกกระชากดวงวิญญาณของผม  ให้แตกออกเป็นเสี่ยง
มาเยือนแล้วสินะ
สวัสดีความตาย


................................................................
เราต้องทำอะไรสักอย่าง  ดวงจิตดวงนี้กำลังพุ่งเข้าไปในร่างกายของเขา  แทรกซึมไปทั่วทุกเซลล์ในร่างกาย  สมองคือส่วนที่เสียหายมากที่สุด  และเป็นสาเหตุที่ทำให้เขานอนหลับอยู่แบบนี้  เราใช้พลังงานทั้งหมดที่มีฟื้นฟูก้อนสมองของเขาให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง  ขณะที่เขานั้นกำลังจะตาย
ในขณะเดียวกัน  เราก็ใช้ร่างกายของเขา  เพื่อเป็นแหล่งพลังงานต่อพลังชีวิตของเราเอง  เรากินเขาก็เพื่อช่วยชีวิตของเขา 
พลังงานของเขา  หรือที่มนุษย์เรียกกันว่าวิญญาณรวมเข้ากับเราซึ่งเป็นดวงจิต  วิญญาณอาจจะดูคล้ายคลึงกับเรา  แต่พวกเขาอ่อนแอกว่า  และแตกดับลงในเวลาอันสั้น  เว้นแต่วิญญาณที่มีพลังความอาฆาตแค้นสูง  ก็จะกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่าผี  ดำรงอยู่ด้วยพลังงานของความแค้น  อันเป็นแหล่งอาหารที่ไม่มีวันหมด
จะบอกว่าเรากินเขาก็ได้  นั่นก็มีส่วนถูก
แต่มันคือการหลอมรวมมากกว่า
เพราะนับต่อแต่นี้  เราจะไม่ใช่แค่พลังงานที่ล่องลอยในอากาศอีกต่อไป


................................................................
มีบางอย่างกำลังแทรกแซงร่างกายของผม
กัดกร่อนดวงวิญญาณของผมอย่างนุ่มนวล  ทว่ารวดเร็ว
ฉับพลัน  แม่น้ำดำมืดที่ผมแหวกว่าย  กลับกลายเป็นลำธารใสอันแสนอบอุ่น
มีเพียงท้องฟ้าสีฟ้า
กับผืนน้ำใส  ทั้งสองสิ่งล้วนทอดยาวออกไปไม่มีที่สิ้นสุด
น้ำอุ่นจัง
ความเจ็บปวดทรมานพลันถูกชะล้างออกไปจนหมด
บางอย่างดูดกลืนผมเข้ามา
นี่คงจะเป็นสวรรค์แน่ ๆ....แต่เอ๊ะ.....ผมไม่ใช่คนดีอะไรเลยนะ  ตอนที่ยังมีชีวิต  ผมเป็นแค่วัยรุ่นเลือดร้อน
ผมนึกถึงเขาคนนั้น  เด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารัก  ที่เข้ามาสารภาพรักกับผมอย่างกล้าหาญ
ผมกับเขาคบกัน
ทั้งที่ผมไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่น้อย
ผมทำให้เขาเสียใจ
ผมมองเห็นมันในแววตาคู่นั้น  วันที่ผมบอกเลิกเขา  วันเกิดของผม  วันที่ทุกอย่างในชีวิตผมจบสิ้นลง
ผมควรจะต้องลงนรกสิ
ผมอยากหลับ
ผมหมายถึงหลับจริง ๆ ไม่ต้องว่ายน้ำอย่างไม่รู้จุดหมาย
ไม่ต้องตื่นขึ้นมาพบกับความวุ่นวาย
แล้วที่แห่งนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกสบายจริง ๆ
ร่างกายของผมกลายเป็นมวลพลังสีขาวขุ่น  เรืองแสง
มีมวลพลังสีขาวทว่าดูสะอาดกว่า  ห่อหุ้มตัวผมอีกที
ผมหลับตาลง
ไม่คิดฝืน
และผมก็หลับไป
ตลอดกาล


................................................................
ตอนนี้วิญญาณของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว  ผมใช้คำแทนตัวเองว่า ‘ผม’ เพราะตอนนี้ผมดำรงชีพอยู่ในร่างของมนุษย์เพศชาย
ผมกลายเป็นเขา
ส่วนเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของผม  นอนหลับอย่างสงบในตัวผม  หลังจากเหนื่อยมานาน
ผมประมวลผลจากความทรงจำในสมองก้อนนี้  ต่อไปนี้ผมคือมาร์ช  เด็กหนุ่มที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา  ใบหน้าของพ่อกับแม่  เพื่อน ๆ  และใครอีกมากมายผุดขึ้นมาเต็มไปหมด  ผมใช้เวลาครู่ใหญ่  จัดเก็บข้อมูลพวกนั้นอย่างเป็นระบบ
สมองของมาร์ชฟื้นแล้ว  แต่ร่างกายของมาร์ชยังคงอ่อนแอ  เขานอนมานานแค่ไหนแล้ว.....หนึ่งปี....สองปี
“มาร์ช.....ลูก.....หนูฟื้นแล้ว....โฮ.....ลูกแม่.....”
มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้องนี้  และเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย  เมื่อเห็นว่ามาร์ชนั้นฟื้นขึ้นมา  ผมมองหล่อน.....ผู้หญิงคนนี้คือแม่ของมาร์ช  และตอนนี้หล่อนเป็นแม่ของผม
“แม่”
“นอนนิ่ง ๆก่อนนะลูก  เดี๋ยวแม่ไปตามหมอให้”
หล่อนจะรู้ไหม  ว่าลูกของหล่อนไม่มีวันกลับมาแล้ว  มีแต่ผม....ในร่างกายของมาร์ช  กับความทรงจำของเขา
ที่โรงพยาบาลเต็มไปด้วยสรรพเสียงมากมายไปหมด  ผมในร่างกายนี้ยังไม่ค่อยชินกันดีนัก  สมองที่เพิ่งฟื้นยังคงมึนงงและสับสนเกินจะรับ  ผมหลับตานิ่ง  และพยายามทำตัวแบบมนุษย์  ปล่อยให้ความจอแจเหล่านั้นค่อย ๆเงียบลงไปเอง 
ตอนนี้ที่โรงพยาบาลมีเรื่องวุ่นวาย  เด็กหนุ่มที่ควรจะเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ  อยู่ ๆก็ฟื้นขึ้นมาเดินได้อีกครั้ง  และหายตัวไปอย่างลึกลับ  ทำให้ทุกคนปั่นป่วนกันไปหมด  ผมไม่อยากสนใจอะไรมากนัก  นับแต่นี้ไป  ผมคือมนุษย์  จะมาใช้พลังพร่ำเพรื่ออย่างแต่ก่อนเห็นทีคงจะไม่ได้
ไม่นานนัก
พวกเขาก็เข้ามาปลดสายระโยงรยางค์ที่พันธนาการร่างกายของผม  ตรึงกับเตียงเหล็ก  ผมได้กลิ่น  กลิ่นเหม็นอับ  และกลิ่นยา  พวกเขาแปลกใจไม่น้อย  ที่อยู่ ๆผมก็ฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมนอนนิ่งเป็นผัก  แต่หมอก็ยังขอให้ผมนอนพักรักษาตัวเพื่อดูอาการไปอีกระยะหนึ่ง
“ก่อนหน้านี้หยกเขามาเยี่ยมหนูทุกวันเลยนะลูก  แต่ว่าตอนนี้......”
“ผมขอนอน”
“จ้ะ”
วันหนึ่ง  ผมตัดสินใจพาร่างของมาร์ช  เดินออกมาจากห้องที่แสนจะคับแคบ
การเป็นมนุษย์มันดีแบบนี้นี่เอง
ผมสามารถสัมผัส
ได้กลิ่น
รับรส
มองเห็นในแบบที่มีขีดจำกัด  ภาพต่าง ๆในเลนส์ตามนุษย์  ดูงดงามต่างไปจากเคย

“เฮ้อ.....เจ้าเด็กบ้าเอ้ย  ทำเรื่องให้อาเรื่อยเลย  ทั้งคนพี่คนน้อง.....โอ้ยยยยยยยยยย”
ผมชนกับอย่างจังกับผู้ชายคนหนึ่ง  เป็นเขาที่ล้มลงไปกองกับพื้น  แผ่นกระดาษในกระเป๋าของเขากระจายเกลื่อนเต็มพื้นหญ้า  เขาเงยหน้ามองอย่างเอาเรื่อง  แต่พอเห็นชุดผู้ป่วยของผม  ท่าทีของเขาก็อ่อนลง
“เดินระวังหน่อยสิหนุ่ม.....เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก”
“เจ็บ?.....”
“ก็ใช่นะสิ”
“คุณต่างหาก.......ที่ล้ม????.....ผม.....ไม่เป็นอะไร”
“เหมือนเจ้ายศไม่มีผิดเลย”
“ยศ.......ใครหรือ?”
“เอ่อ.....ฉันหมายถึงเธอพูดจาเหมือนหลานของฉันเลย.....ช่างเถอะ.....เอาเป็นว่าขอโทษทีนะ.....ต้องรีบไปทำธุระน่ะ.....โชคดีพ่อหนุ่ม”
ชายวัยกลางคนตบบ่าผม  พร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่ง  เขาเป็นชายตัวเล็ก  สูงแค่อกของผม  ผิวขาว  และผมของเขาก็ขาวเช่นกัน  แต่เขาก็ยังดูไม่แก่หรอกนะ  บางอย่างในตัวเขา  เหมือนเด็กเสียด้วยซ้ำไป
มีบางอย่างเกิดขึ้นในร่างกายของมาร์ช
หัวใจที่สูบฉีดเร็วกว่าปกติ
เหงื่อออกจนชื้น
ใบหน้าร้อนผ่าว
หายใจติดขัด
ทว่าเป็นความรู้สึกที่บวกมากกว่าลบ
สิ่งนั้นมันคืออะไร
ผมต้องหาคำตอบให้ได้

end

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 29-06-2015 12:55:38

เราแอบซุ่มอ่านเรื่องนี้สมัยยังไม่มีล็อกอิน 55555
บรรยายได้ดีเหมือนเคยเลยค่ะ ตอนพิเศษนี้ทำให้เราขนลุก
ชอบการตัดสลับบรรยายสองคน(?)ในเหตุการณ์เดียวกัน
เรารู้สึกเหมือนตอนหลอมรวมนี่คือการได้เจอโซลเมตจริงนะ
 :o8:
อ่านกี่ทีก็รู้สึกว่าหนูหยกนี่น่ากลัว แต่พอนึกไปถึงนางตอนเป็นวิญญาณแล้วก็อดขำขึ้นมาไม่ได้จริงๆ 5555
ตอนจบเหมือนจะมีทิ้งท้ายอะไรไว้นะ เราอ่านบรรทัดหลังๆตั้งสามรอบ
อย่าบอกนะว่าคุณอา... :-[

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 29-06-2015 13:15:16

ตอนพิเศษ สุดยอดดดด
ยังไงต่อละทีนี้

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 29-06-2015 20:55:43

กรี๊ดดดดดดดดด คุณอาจะมีคู่แล้วเหรอคะ
อยากอ่านต่อค่าาาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 30-06-2015 01:18:58

อ้าว คุณอาทนายนี่...เคะหรอกเหรอ!!! 
//ก็ดีนะที่จริง โอจิค่อนกันเถิด อิอิ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 30-06-2015 15:26:45

คุณอาจะมีคู่หรือคะ แอร๊ยยยย  :o8:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 30-06-2015 21:18:50

ตอนพิเศษน่าอ่านมากกกก

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ikou ที่ 30-06-2015 23:21:43

ดีใจมากมาย ที่ได้อ่านตอนพิเศษอีก  :heaven

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 01-07-2015 09:58:03

ว้ายๆๆๆ คุณอาจะมีคู่หร๋อ :z1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 02-07-2015 01:20:44

สยึยแต่วางไม่ลงจริงๆค่ะ5555
คุณพี่กวนๆ ภาคภภูมิมีเสน่ห์ เคิ่ลน่ารัก
โอ เกิดหลากหลายอารมณ์ขณะอ่านมากค่ะ 555
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องราวดีๆเนื้อหาแปลกๆแบบนี้มาให้เสพกันนะคะ o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 02-07-2015 10:34:47

คุณอาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 02-07-2015 12:52:52

กลับมาอ่าน เพราะคิดว่าเป็นตอนพิเศษที่นอกเหนือจากในหนังสือ แต่ก้อยังให้ความรู้สึกดีน่ะ เราชอบตอนพิเศษที่ลงในหนังสือมากกกกกกกกกกก  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 02-07-2015 15:33:46

ตอนแรกว่าจะมาอ่านเล่นๆเฉยๆ แต่พออ่านไปๆ เห้ย!! ถูกใจอะ
มันสนุกมากกกกกกกกกก ชอบตอนเย็บพุงตัวเองช่วงแรกมาก
คือแบบ คิดได้ไง มันสนุก ขำ  โรคจิต สยดสยอง แต่โดยรวมคือมันดีอะ

ขอแนะนำคนที่หลงเข้ามา ลองอ่านดูแล้วคุณจะติดใจ
ขอบคุณคนแต่งมากครับสำหรับเรื่องสนุกๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ไป๋ไป๋ ที่ 02-07-2015 15:52:00

ยังน่าติดตามเหมือนเดิมเลย  รอ ร๊อ รอ ตอนต่อไป :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - ตอนพิเศษ : ล่องลอย - หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: tsubasa_6927 ที่ 02-07-2015 19:42:46

นี่มัน..  ขุ่นอาทนายนี่นาาาาาาาาา
กรีดร้องหลายๆรอบ ชอบตอนไมเคิลกับพี่ยูมากเลยจ้า อยากอ่านคู่สองแมวหนุ่มอีกกกกก :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ (28/7/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-07-2015 09:40:04

นี่ข้าเอง....เกียรติยศ  ภาษาไทยข้าแข็งแรงขึ้นแยะเลย  เป็นไงล่ะ
วันนี้ข้าจะมาแจ้งข่าวนิดนุง  สำหรับใครที่พลาดหนังสือของข้า  ข้ามาโครงการจะพิมพ์ซ้ำแหละ
สารภาพตามตรงก็ได้  ข้ากรอบมากเลย  ภาคภูมิตัดค่าขนมข้าน่ะสิ  ไอ้น้องบ้าบอกว่าข้าใช้เงินเปลือง  ข้าก็แค่ช้อปเสื้อผ้าแมวให้ไอ้สองเหมียวจนหมดไปเกือบแสนเท่านั้นเอง(ซึ่งไม่แพงเลย  ถ้าพวกเจ้าได้มาเห็น  แต่ละชุดงานประณีตมากๆ)

แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น  ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเจ้าจะออเดอร์กันเยอะแค่ไหน  ถ้าออเดอร์ไม่ตามเป้า  ยัยบอกอจอมโหดก็จะสั่งระงับโครงการของข้าแบบไร้กำหนด  (ร้ายนักเชียวแม่นาง...หึหึหึ)

รักข้า...เห็นใจข้า...โปรดสั่งซื้อหนังสือข้านะ....ซื้อวันนี้ข้าแถมลูกตาให้คนละหนึ่งข้าง ต่อ 1 เล่ม
-----------------------------------------------------
แบบสำรวจความสนใจรีพรินท์ "กลับมาจากนรก"

https://docs.google.com/forms/d/1D1dZ54yRWbJwLKQ45SLzTAzud-7PZbhwtXVY97u7N9Q/viewform

-------------------------------------------
ด้วยรักจากข้า
เฮียยศ

(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/44/7r/ax.png)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-08-2015 17:00:47

(https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/10983328_324288044384810_6928807122741807827_n.jpg?oh=2e1559b4fea501899e328b2af4c177cb&oe=56405A35)

ชื่อเรื่อง :  The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)

ผู้แต่ง :    เชลบี้
ภาพปก :  Reammm
ราคา :    350 บาท
ของแถม :  ที่คั่นหนังสือ
รายละเอียด :  - เนื้อหาหลัก
                   - ตอนพิเศษที่ลงในบอร์ด 6 ตอน
                   - ตอนพิเศษเฉพาะในเล่ม 10 ตอน (ประมาณ 70 หน้า)
                   - เรื่องสั้น : ไดอารี่ของเด็กหลังห้อง
                   - เรื่องสั้น : ไอ้หน้าผี
                   - เรื่องสั้น : เก็บเธอไว้ในจินตนาการ

คำโปรย :

         'กลับมาจากนรก'เรื่องราวของภาคภูมิ เด็กหนุ่มในคราบนิสิตรูปหล่อผู้ซึ่งเก็บงำความลับบางอย่างเอาไว้ ชีวิตที่รายล้อมไปด้วยเรื่องราวอันแสนประหลาด ทั้งพี่ชายที่พิการทางสมอง คนรักผู้มีอดีตอันขื่นขม แมวเหมียวจอมยโส พลังลึกลับ ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติมากมายเกินรับมือไหว แฝงด้วยความรักอันแสนโรแมนติกพิสดาร และบทสรุปที่คาดเดาไม่ได้

 

'ตัวอ่อนอีกตัวหนึ่งสมบูรณ์กว่าที่คิด....'

'พวกเขามีกันแค่สอง...เหมือนลูกของเรา'

 

ภาพที่เห็น ทำเอาผมแทบสิ้นสติ...

พี่ที่ควรจะตายไปแล้ว กำลังนั่งเย็บท้องตัวเองอยู่!

 

“นั่นพี่ทำอะไร!!!”

“กินน้ำองุ่นของโปรดไง”

“เฮ้ย...จะบ้าเหรอพี่ตายแล้วนะ”

“แล้วไง๊”

 

เมื่อพี่ชายคนเดียวที่เขามี  แปรเปลี่ยนจากตัวสร้างปัญหา

...เป็นตัวสร้างความหายนะ

ชีวิตที่ไม่เคยสงบสุข  นับแต่ลืมตาดูโลกพร้อมกับมัน

 

“อยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ  หัวใจของพี่ไม่ได้เต้นแล้ว 

คนตายไปแล้วไม่รู้สึกอะไร  อยากจะด่าอะไรก็เชิญ…”

 

...ไม่จริงเลย ที่ว่าตายไปแล้ว แล้วจะไม่รู้สึกเจ็บปวด...

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/3/the-boy-who-came-back-from-the-dead-%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81

**********************************************************************

จองเป็นเซ็ท

Bundle A

(https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11753673_324287404384874_4414488268541705484_n.jpg?oh=d68d61af9a5afb025416b8e80765708c&oe=5644A32A)

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/14/bundle-a-%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%94%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81

ประกอบด้วย :  - สัตว์ประหลาด (30 Days of Something Disgusting)

                    - The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)

ราคา :    870 บาท
ของแถม :

- ที่คั่นหนังสือเรื่องละ 1 ลาย

- Magnet ตัว SD น้องโจ๊ก

ของแถมพิเศษสำหรับบันเดิล :

- Character Sketch สัตว์ประหลาด + Illustration กลับมาจากนรก
***********************************************************
Bundle B

(https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/11825956_324287484384866_6698967084327541219_n.jpg?oh=caa401388511c100a31bcb4c28f8f57e&oe=5640B63F)

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/15/bundle-b-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%94

ประกอบด้วย :  - สุดโต่ง

                    - สัตว์ประหลาด (30 Days of Something Disgusting)
ราคา :    1,900 บาท
ของแถม :
- ที่คั่นหนังสือ 4 ลาย (เล่มละ 1 ลาย)
- โดจินชิตัว SD สุดโต่ง 6 หน้า (แทรกในเล่มเฉพาะรอบพรีออเดอร์)
- Magnet ตัว SD น้องโจ๊ก
ของแถมพิเศษสำหรับบันเดิล :
- Postcard Set ตัว SD สุดโต่ง 3 ลาย + Character Sketch สัตว์ประหลาด
***********************************************************
Bundle C

(https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/11800408_324287574384857_7323513477199778423_n.jpg?oh=92a39d8f3c54dcc57fddc9cb1763c9f6&oe=5648EF0B)

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/16/bundle-c-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81

ประกอบด้วย :  - สุดโต่ง

                    - The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)
ราคา :    1,730 บาท
ของแถม :
- ที่คั่นหนังสือ 4 ลาย (เล่มละ 1 ลาย)
- โดจินชิตัว SD สุดโต่ง 6 หน้า (แทรกในเล่มเฉพาะรอบพรีออเดอร์)
ของแถมพิเศษสำหรับบันเดิล :
- Postcard Set ตัว SD สุดโต่ง 3 ลาย + Illustration กลับมาจากนรก
***********************************************************
Bundle D

(https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xtf1/v/t1.0-9/11822335_324287717718176_958746971159954247_n.jpg?oh=ff769d9a7bdabbd675d39e2c6b269226&oe=563FA76A)

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/17/bundle-d-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%94%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81

ประกอบด้วย :  - สุดโต่ง

                    - สัตว์ประหลาด (30 Days of Something Disgusting)

                    - The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)
ราคา :    2,250 บาท
ของแถม :
- ที่คั่นหนังสือ 5 ลาย (เล่มละ 1 ลาย)
- โดจินชิตัว SD สุดโต่ง 6 หน้า (แทรกในเล่มเฉพาะรอบพรีออเดอร์)
- Magnet ตัว SD น้องโจ๊ก
ของแถมพิเศษสำหรับบันเดิล :
- Postcard Set ตัว SD สุดโต่ง 3 ลาย + Character Sketch สัตว์ประหลาด + Sticker ตัว SD กลับมาจากนรก 8 ตัว (จำนวนจำกัด หากหมดจะได้รับเป็น Illustration กลับมาจากนรก แทน)

(http://cg.lnwfile.com/_/cg/_raw/44/7r/ax.png)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 04-08-2015 23:47:14

คู่รักสุดโหดแห่งปี สรุปตัวเอกเรื่องนี้คือหนูแมวไมเคิล ตัวรองคือน้องพิซซ่า (ทำไมน้องกลายเป็นรุกไปด๊ายยยยย กัดผ้าเช็ดหน้า)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 21-09-2015 10:31:16

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อ่านตอนพิเศษแล้วเราก็คิดนะ ว่าเราเคยน้ำตาซึมกับสองพี่น้องคู่นี้ไปได้ยังไง 555555555555555555  :laugh: o18  น่ารักมากกก หยกนี่น่าสงสารแต่ก็ตลกตอนเป็นผี   น่าเสียดายไม่ได้อ่านเรื่องของคุณอา  :katai1:  ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-09-2015 19:48:37

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกมาก เดาอะไรไม่ได้เลย ตอนแรกกลัวมาก หลังๆคือน่ารัก  :hao7:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: hczmtp ที่ 27-09-2015 08:25:17

สนุกมากๆเลยย  :mew1: :mew1: :mew1: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 30-09-2015 12:50:10

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: uoupoptot ที่ 06-10-2015 23:29:37

ชอบอะ ชอบแนวนี้ จิตดี 555

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 07-10-2015 01:21:09

กลับมาอ่านอีกครั้ง ก็ขำปนหลอนเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 29-10-2015 18:13:02

อ่านรวดเดียวจบ  เป็นอะไรที่แปลกแหวกแนวมาก 

สนุกมากกกกก  :hao6: :hao6: o13 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 01-11-2015 23:41:58

 o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก ซีรี่ย์ส่งท้าย ตอนสุดท้าย วันน์สะบายน์ของง์จ้าวเมวว[20/06/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ซากุระบะจัง ที่ 21-11-2015 13:07:22

อ้างจาก: วัวพันปี ที่ 20-06-2014 22:26:29  

อ้างจาก: Chichi Yuki ที่ 20-06-2014 19:42:51  

เดี๋ยวสิเดี๋ยว อย่าพึ่งจ๊บ!
พี่ยูแกยังไม่ได้บอกไมเคิลเลยว่าตัวเองอยู่ในร่างแมว ตอนนี้เด็กน้อยกำลังเสียใจน้าาา กลับมาก๊อนคนเขียน~

ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆ เห้นด้วยกะทู้นี้สุดติ่ง :ling1:
มันจิ้นต่อไม่ได้ ต้องรอนักเขียนมาเติมฝัน

เห็นด้วยมากกกกกกกต่อมอิมเมจิ้นไม่ทำงานครับ
ต่อที(มาต่อรึเปล่า?)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-11-2015 22:54:20

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้สนุกมากอะต่างกับที่คิดไว้เยอะเลย ถึงแม้จะะออกแนวสยองๆหน่อยแต่ความน่ารักของเฮียก็พอจะบดบังได้บ้างอะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: san ที่ 01-02-2016 02:50:38

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ตอนแรกหลอนและฮาฉากเย็บท้องมาก  แถมยังมาอ่านตอนดึกๆๆอีก  สยองหน่อยๆ แต่ชอบเรื่องนี้
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 05-02-2016 19:51:39

OMG มันสนุกโครตๆ รักสยองขวัญ ติดตามของนักเขียนคนมาทุกเรื่องเลยค่ะ และชอบเรื่องนี้ที่สุด (twincest) อิอิ เปิดเรื่องให่ก็จะตามค่ะ ^^ อร๊ายยยย พี่ยศ น้องภูมิ!!!!  :ling1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: jennyha ที่ 03-03-2016 16:02:28

ชอบบคะ สนุกก
ขอบคุณนะคะ
คู่อาหลานน่าอ่านนนน

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-05-2016 14:35:51

ข้าฝากเรื่องสั้นของข้าด้วยนะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53766.new#new

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: CChompu ที่ 30-06-2016 11:02:13

อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากค่ะ
ช่วงที่พี่กับน้องยังไม่เข้าใจกัน พี่ยศจะไปตาย อ่านแล้วปวดใจจังค่ะ
แต่พอเข้าใจกันปุ๊ป สายหลอนเปลี่ยนเป็นสายฮาเลยทีเดียว
ชอบพี่ยศมาก น่ารัก ตลก แปลกทุกความคิดและการกระทำ

ติดตามผลงานเรื่องอื่นต่อค่า

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: iaum ที่ 30-06-2016 11:39:24

เรื่องนี้เราอ่านนานแล้ว...ยังไม่เคยเม้นเลย :ling1: :ling1:
เราชอบเรื่องนี้นะแบบอ่านครั้งแรกนี่เรื่องนี้ต้องsmแน่เลย :pighaun: :pighaun: อ่านตอนแรกไม่ชอบน้องเลยทำกับพี่แต่แบบ...นะ :ruready :ruready
ตอนนี้เรากลับมาอ่านอีกครั้งละ :laugh: :laugh: ชอบมาก o13

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-03-2017 20:55:38

ดันๆๆๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 30-03-2017 18:03:54

สนุกมากเลยค่ะ...ฮาพี่ยศหนักมาก

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 02-04-2017 07:20:32

จากฉากที่กินเลือดโจร.  น้องอาบน้ำให้.  แล้วขัดตัวมีเมือก กลายเป็นหนังของคนและจากนั้นกลายเป็นคน.   เราว่ามันรวบรัดไปนิด.  น่าจะมีการบรรยายที่ละเอียดให้เข้าใจมากกว่านี้.   ที่สามารถกลายเป็นคนได้.   มันสั้นและขัดขาดตอน.   จู่ๆๆกลายเป็นคน  เนื้อเรื่อง. ถ้ามีความตื่นเต้น. หรือเพิ่มสีสรรเข้าไป.  น่าจะสนุก.   เราชอบนะที่เขียนนิยายแนวนี้ออกมา.    หวังว่าคงได้เจอแนวนี้ออกมาเรื่อยๆๆๆที่สนุก.   เนื้อเรื่องที่มีอะไรบ้าง.    ขอบคุณคร๊าบบบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: nalovey ที่ 16-04-2017 18:34:25

นิยายแหวกแนวมาก ชอบงับ :sad4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 16-07-2017 14:18:24

เข้ามาดัน ฮึบฮึบ มีใครคิดถึงเฮียไหมนะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 30-08-2017 00:17:19

คิดถึงพี่ยศเลยกลับมาอ่าน :laugh3: :laugh3:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 04-09-2017 19:26:42

โอ๊ย สนุกเกินไปนะ เนื้อเรื่องแปลกดี ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Cheese[C]ake ที่ 05-09-2017 07:31:54

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 20-12-2017 13:04:54

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้

รวดเดียวจบเลยค่ะ

ขอบคุณนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: sakuraki ที่ 08-02-2018 03:26:12

โอ้มายก็อต นี่คือเรื่องอะไร มันเลยคำว่าสยองขวัญมากกกกก
เหมือนอ่านเอเลี่ยนแปลงร่างด้วยการกิน อ๊ากกกกกก แต่ก็อ่านจบ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: fenria ที่ 04-02-2019 15:09:29

เป็นเรื่องไม่ยาวเท่าไหร่ เลยอ่านรวดเดียวจบเลย

ช่วงแรกๆ อ่านไปก็หน่วงไป รักกันทั้งคู่แต่คนนึงก็ไม่บอก อีกคนก็หลอกตัวเอง แต่ตอนจบก็แฮปปี้ดีค่ะ (แอบขำตอนกัดลิ้นขาดอย่างอ่อนโยน 55555)

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 18-04-2020 14:03:56

ชอบมว้ากก คือตอนอ่านคิดละว่าน่าจะเป็นคนเขียนน้องโจ้ก เขียนแนวเสียดสีตลกร้าย55555 เราแอบอ่านสปอยก่อนเพราะเห็นว่าจบดีเลยอ่านต่อและไม่ผิดหวังจริงๆเพราะหนุกมาก เรื่องศีรษะมารคุณปี๋เราเคยดูผ่านยูทูป(ไม่แน่ใจว่าเกิดไม่ทันหรือยังเด็กจนจำไม่ได้) เอาเป็นว่าเราชอบทุกตัวละครที่มีอยู่น้อยนืดในเรื่องนี้ ขนาดที่ตายไปแล้วยังกลับมาเป็นผี เป็นต้นไม้อีก5555 คือใช้คุ้มทุกตัวละครจริงๆ

พี่ยศคนน่ารักแบบสยองๆ รักนางอะ นางหัวสูงดีและมีความคิดแบบนอกกรอบ ถึงนางจะชอบแกล้งภาคภูมิแต่นางก็รักน้องปกป้องน้อง แบ่งพลังให้จนตัวเองเล็กจ้อย ส่วนภาคภูมิตอนแรกไม่ชอบนางมาก เข้าใจว่าเก็บกดจากการโดนพี่ชายแกล้งและต้องคอยบริการเวลาพี่ชายสั่งอะนะ ตอนที่พวกโจรเตะซากศพของพี่ยศละนางทำเฉยแถมยังประคองหยกหนีไปเราน้อยใจแทนยศมาก ไม่อยากจะให้อภัย เข้าใจว่าภาคซึนแบบว่ารักนะแต่ก็เกลียดด้วย แต่นั่นมันพี่นายนะเว้ย โดนกระทืบซากขนาดนั้นคือไม่สะเทือนใจไงวะ เอาเหอะตอนจบก็ดีขึ้นแหละ ไม่อยาหรอกให้อภัยเพราะพี่ยศรักนาง


อิเหมียวไมเคิลอยากฟัดนาง แมวไส้หนู5555 ในที่สุดไมเคิลก็ไม่ต้องอยู่ตัวเดียวแล้ว เย้


เรารักเรื่องนี้ ขอบคุณคนเขียนที่เขียนมันออกมา ทุกมุขทุกแก๊กทุกประโยคเราตั้งใจอ่าน ขอบคุณอีกทีค่า❤️

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 24-04-2020 04:03:32

สนุกดี

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: yin ที่ 25-04-2020 12:04:32

สนุกมากเลยค่ะ อยากติดตามเรื่องต่อไปอีก แต่งได้น่าติดตามมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 30-07-2020 11:21:35

อยากให้พี่ตายนะ โลกนี้มันทารุณกับพี่เกินไป ทิ้งให้น้องจมกับความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตนั่นแหละดี

หัวข้อ: Re: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 14-08-2020 21:58:37

 :pig4: :pig4: