ตัวละคร มีมิติมากๆๆ
ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับคำพูดนี้
เพราะทั้งตอนนี้แล้วก็ตอนนั้นที่โพสไปก่อนหน้านี้ว่าร้องไห้
ก็เป็นเพราะภูมิธรด้วยเหมือนกันนั่นแหละ
ทั้งๆที่พิมไว้พักใหญ่ๆแล้วนะ แต่พอก่อนเอามาลงแล้วอ่านทวนอีกครั้ง
ทำเอาทำอะไรอย่างอื่นหรือเขียนตอนต่อๆไปไม่ได้เลย
เพราะว่าผมเป็นคนเขียนก็เท่ากับเป็นคนสร้างตัวละครขึ้นมา
และสุดท้ายก็เป็นผมเองที่ทำลายเขาไป
มันก็เลยเฮิร์ตอ่ะคับ T__T
ถึงบทเขาจะดูไม่มาก แต่สำหรับผมแล้ว ผมรู้อดีตของเขาทุกอย่าง
อย่างที่คุณ t_warawut ว่าแหละคับ ผมรู้อดีตของเขาตั้งแต่เกิดยันตายเลย ผมมีพล็อตทั้งหมดไม่ใช่แค่ให้เขาโผล่มาเฉยๆ
พูดง่ายๆคือ ถ้าเขียนนิยายเรื่องของเขากับพี ผมคงได้ร้องไห้ไม่เป็นอันทำมาหากินแน่
ตอนเขียนเวลาที่ถูกหยดเอาไว้ ผมก็ร้องไห้นะ ไอ้ทึ่มก็เห็น มันยังงงเลย
เขียนเองจบเองไม่ได้เพราะมันเศร้าไป จนสุดท้ายก็ได้ตอนจบแบบที่อ่านกันไปอ่ะคับ
ตอนอดีตของพีนี่ก็เหมือนกัน มีเปลี่ยวแอนด์น้ำตาซึมทุกครั้งที่อ่านเลย
ผมคิดว่านักเขียนคนอื่นๆก็เหมือนกันแหละคับ เราเขียนเราสร้างเขาขึ้นมา เราก็รักพวกเขาด้วย
และผมก็จะดีใจมากๆๆๆเลยถ้าคนอ่านก็รักพวกเขามากเหมือนๆกัน
แต่ตอนนี้ ตัวละครโปรดของผมที่ผมรักที่สุดคือ ภู ไปซะแล้วคับ T__T
สุดท้ายนี้แว้บมาบอกว่าขอบคุณทุกคนมากครับที่อ่าน ไม่ว่าคนที่รีหรือไม่รีหรือคนที่ส่งเมล์ไปหาผม
ขอบคุณจริงๆคับ