หัวข้อ: เพื่อนสนิท...รึป่าวแวะ?

[StillLoveThem]

...มีต่อว่าเล็กๆๆ ด้วยนะ..
...คุณน้องธัณ ค่ะบางอย่างเนี่ย..
...เล่าให้คนบางคนฟัง..คนบางคน..ก็อาจไม่สบายใจ...เข้าใจไหมค่ะ
...อย่างเงี้ยเค้าเรียกกันว่า...แคร์ความรู้สึก..อะค่ะ..
..ตอนแรกนึกว่าเฟรม จะมาบอกเลิกถาวร ไหงกลายเป็นมาขอคบใหม่วะ..
..ปู้หยิงบางคน เข้าใจยากส์วุ้ย..นี่แสดงว่าคุณน้องพา เคียร์เรียบร้อยแล้วสิ ถึงได้มาแต่งตอนนี้...
..ให้..คนบางคน...รู้...

[Sonata]

มาสั้นๆ แต่ทิ้งปมทางจิตใจไว้

[cinny]

แฟนเก่ากลับมาขอคืนดี....ในเวลาที่หัวใจต้องการความมั่นใจจากใครสักคนหนึ่ง
ความรู้สึกสับสนมากมายที่เกิดขึ้นกับน้องพาในเวลานั้น....ส่วนหนึ่งมาจากน้องธัณ ...การไม่พูดกันสร้างความไม่เข้าใจเป็นบทเรียนบทหนึ่งที่ต้องจดจำ
แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือก.....หัวใจจะให้คำตอบได้ดีที่สุด


ซึ่งมาถึงวันนี้....น้องพาก็ได้เลือกคำตอบที่หัวใจต้องการแล้ว....ชิมิค่ะ  
..
...
....

เอิ่ม...น้องธัณค่า~~  งอนหรือโกรธค่า~~  เห็นอิโมน้องลิงน้อยแล้ววววว  ออกแนวโกรธเคืองนะนั่น  อย่างอนไปเลย ...ยังงัย ณ วันนี้ เจ้าแมวน้อยก็เลือกทำตามที่หัวใจตัวเองแล้วเน้....   น้องธัณให้หายงอน

[andyus1]

แสรด มัยต้องมาช่วงนี้ด้วยว่ะ ทันยังป่วยอยู่ ได้อีกๆๆๆ

แต่ก้ดีเหมือนกัน พาจะได้เลือกซักที ว่าจะเดินทางไหน

หวังว่า คงไม่พลิกโผที่ข้างบนเค้าคาดไว้นะ

ไม่งั้น   เพ่พา แน่ๆๆ

[mist]

มารักทำไมป่านนี้ วันที่มันสายเกินไป ~ 

[nana]

เป็นช่วงที่สับสนดีจริงๆ

[bamboo_boy]

พา เอ่ย...
ยังไงธัณ ก้อดี ที่สุดล่ะ..
คิดไรมากมาย
คิดนาน ระวัง  หมา คาบ ไป แด๊ก น่ะ เฟ้ยยยยยยย
จะหาว่าไม่เตือน

[boboaje]

.. . .. เววว แล้ว พาไม่ได้บอกธัณเรื่องนี้เหรอ  .. . ลุ้นตั้งกะมะวานล่ะ . ..  ธัณ เราว่านะ ไอ่แมวมันยังชอบน้องเค้าอยู่แน่เลยอ่ะ  .. . หึหึ สร้างความร้าวฉานคืองานของกรู๊  . . . . . จะดูว่าคนที่นอนอยู่จะทำไงถ้ารู้เรื่องนี้   . .

[Ploy-Tawan]

^^^ขำคุณ boboaje สร้างความร้าวฉานคืองานของกรู๊  เราเองก็ประเภท ตีกันฉันชอบ แต่ขอเกาะอยู่ขอบสนาม(ดูเมิงตีกัน)... มาอยู่ด้วยกันเหอะ

คนเคยทิ้งไป ถึงจะกลับมาอีกครั้งจะให้แน่ใจได้ไงว่าจะไม่ทิ้งไปอีก ไม่เอา ไม่ชอบคนโลเล 
อยากรู้พาจะตอบยังไง

[badcow]

  มาแระ ๆ ยัยแฟนเก่า ทิ้งเราไปแล้วกลับมาคืนดี อย่างโง้น อย่างงี้
พอบอก เราเปลี่ยนไปแล้ว ก็ดีดดิ้น โวยวาย ว่าหลอกลวง 
ฮึ๊ยยยย อ่านท้ายตอนนี้แล้วหงุดหงิด 

แต่ เอ๊ะ พา ยังไม่มาเล่าต่อเรยนี่หว่า จิ้นเองซะงั้น 

มาต่อเร็วๆ นะค้าบ ตอนนี้มันค้างใจอย่างแรง 

[omelordkung]

แฟนเก่ากลับมาซะงั้นอีก 

โฮกกกกกกก

อย่างนี้เป้นใครมันก้อมีสับสนบ้างอ่ะนะ

แต่พี่ธัญงอนไปซะแล้ว ฮ่า ๆ ๆ  ๆ ง้อโดยด่วนพี่พา เอิ๊ก ๆ

[sNow]

แอร๊ยย ในที่สุดก็อ่านทันปัจจุบันสักที
สวัสดีค่ะธัณกับพา สโนว์นะคะ^^
ช่วงปี3ความสัมพันธ์คืบหน้าไปเร็วมากเลยเน๊อะ ก้าวกระโดดเลย(หลังจากผ่านจุด turning point)
ธัณป่วยบ่อยจนหน้าตกใจเลยทีเดียว เข้าใจว่ามาจากเรื่องจิตใจด้วยเลยทำให้ป่วย
ตอนในเรื่องกำลังเข้มข้นเลย ดีที่ปัจจุบันหวานกันแล้ว
รักกันนานๆนะคะ พาดูแลธัณด้วยล่ะ

+1ให้ปิดท้าย

[boboaje]

 . . . จะรออ่ะ  มีรายป่ะ  .. .

[badcow]

ไม่มาแฮะ

แต่ก็ดันๆๆๆๆๆ กันต่อปาย

หึ อ่าน รี ซ้ำฆ่าเวลารอ ตั้งแต่ต้นก็ได้ ไม่ง้อ 

[GiNg]

มารึปล่าวน๊า...วันนี้

รอธันกับพา

มานะๆๆ

 

[chatkub]

รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

[andyus1]

  สงสัยงานหนักต่อเนื่อง พี่ทันกุช้ำหมดแล้ว เพลาๆ มั่งคร้าบบบบบ

ผมว่าเพ่พาจัดการเรื่องนี้ได้ ผมเชื่อพี่ พี่จัดการหั้ยเงียบเชียบ อย่าหั้ยสะเทือนจนพี่ทันรุ้นะคั้บ

หั้ยว่องๆ พี่ คิคิ 

[a_lex]

เข้าชื่อรอด้วยคนคับ

รอ  รอ  แล้วก้อรอ

[Donald~duck]

ธัณกับพาไปไหนน คิดถึงงง

 

[GiNg]

หายไปไหนกันๆ

คิดถึงแย๊วนะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

[Sonata]

มารอคิวด้วยคน...

[andyus1]

เอ้า หายยยยยยย !!!!!!!  

[boboaje]

. . . . กลับมาเห่อ  ... .   . ..  คิดถึงแล้วน้า  ..

[oaw_eang]

เข้ามาบอกว่า...
กฏข้อที่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณถูกแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน

ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด  คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน

การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น

ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ    เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

***ส่วนการพูดคุยนั้น  ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่ห้องอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ***

ต่อไปนี้จะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ของดิฉันในฐานะโมฯ นะคะ
เพื่อธำรงไว้ซึ่งกฏระเบียบของเล้าฯ  ไม่ได้ทำไปเพราะสาเหตุส่วนตัวใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าใครไม่สบายใจได้การปฏิบัติหน้าของดิฉัน  เชิญตั้งกระทู้เพื่อสอบถามได้ที่ "ห้องพูดคุยทั่วไป" นะคะ
เพราะห้องนั้นเรามีไว้ให้พูดคุย ซักถาม แสดงความคิดเห็น-คิดถึง ต่อกันได้อย่างอิสระ
ผิดจากห้องนี้ซึ่งเป็นห้องนิยายที่เปรียบไปก็คล้ายกับห้องสมุดกลายๆ
ดังนั้นหากต้องการจะพูดคุย-ไต่ถามกันก็เชิญได้ที่ห้องพูดคุยนะคะ
แล้วดิฉันจะได้เรียนชี้แจงเป็นรายบุคคล และถี่ถ้วนนะคะ
หวังว่าจะได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งจากผู้อ่าน  แฟนคลับ  นักโพสต์ และนักเขียน นะคะ

เราเตือนคุณแล้วนะคะ
เจ้สอง  กะเทยอาวุโส  อิอิ 

[jpkoko]

แล้วพาขาทำอย่างไรต่อไป

อิอิ

[StillLoveThem]

...น้องธัณ น้องพา..งง..วุ้ยยยยยย..

[Zylfon]

อ่าครับ รับทราบและจะปฏิบัติตามนะครับ

แหะๆ ถ้าทำอะไรผิดไปก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ และก็ขอบคุณที่มาเตือนจะได้ไม่ลามไป



อ่านต่อๆ มาต่อให้แล้ว


ตอนที่44 แทงข้างหลัง



ผมลืมตาช้าๆ แสงสว่างมีไม่มากนัก นั่นทำให้ผมรับรู้ว่านี่คงจะเป็นเวลากลางคืนแล้ว
ผมมองไปรอบๆอย่างเชื่องช้า เนื่องจากยังไม่ค่อยจะมีแรงขยับร่างกายมากนัก...
แต่ก็ไม่มีวี่แววใครในห้อง
ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่า หน้ากากออกซิเจนที่ผมใส่อยู่นั้นได้ถูกถอดออกไปแล้ว เหลือเพียงแค่สายน้ำเกลือที่โยงเข้ามา
หาแขนข้างซ้ายของผมเท่านั้น

ผมยันตัวลุกขึ้นช้าๆ มองไปนอกห้องผ่านระเบียงที่กั้นด้วยกระจกใส
ข้างนอกมีดาวเต็มท้องฟ้า คืนเดือนมืด สวยงามสำหรับผมเสมอ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงได้ไม่ค่อยชอบคืนที่มีพระจันทร์
แสงดาวมันสวยกว่าในความคิดของผม
ผมมองไปที่โซฟา มีหมอนใบหนึ่ง กับกองผ้าห่มผืนบางอยู่บนนั้น
คงจะมีใครบางคนนอนเฝ้าผมตลอดเวลาที่ผมไม่ได้สติมานี่แน่นอน
และคำตอบก็มาเมื่อเสียงประตูเปิดดังขึ้น
ผมหันไปยังทิศที่เสียงดังมา ร่างสูงโปร่งของเพื่อนผมเดินเข้ามา มันใส่เสื้อแจ็กเก็ตสีดำ ในมือมีถุงเซเว่น
"ตื่นแล้วหรอวะ"มันถามผม
ผมพยักหน้าตอบมัน ตัวผมเองยังรู้สึกเพลียๆอยู่เลย
"หิวยัง"
มันพูดพลางเดินมานั่งข้างเตียง
"ยัง เพิ่งตื่น"
"อืม..."
มันหยิบขนมปังในถุงขึ้นมากิน
"รู้มั้ย มึงหลับไปกี่วัน"
ผมมองหน้ามันเป็นเชิงถามกลับ มันเลยถอนหายใจแล้วก็พูดต่อ
"เกือบอาทิตย์"
แล้วมันก็หัวเราะเบาๆเมื่อเห็นปฏิกิริยาผม
สงสัยคงเผลอทำหน้าเหรอหราใส่มั้งกู...
"ขำไร"
"ป่าวๆ ไม่มีอะไร"
ผมรู้สึกแปลกๆ
"รู้สึกยังไงบ้าง" ไอพาถามผม
"เพลีย"
"อืม..."
"..."
ผมเห็นมันเงียบไม่พูดไรต่อ
แล้วอยู่ดีๆมันก็มาจับมือผมที่วางบนเตียง
"ไรวะ?"
ผมถามงงๆ
"ป่าว ไม่มีไร"
ผมเงียบอีกครั้ง สีหน้าไอพามันดูแปลกๆ ไปจากเดิม...
เหมือนมันเครียดอะไรซักอย่างอยู่...

"ไอพา"
"ว่าไง"
"มึงเป็นเหี้ยไรวะ"
มันเงียบ แล้วถามผมกลับ
"หมายความว่ายังไงวะ?"
"ก่อมึงเป็นเหี้ยอะไร กูรู้สึกเหมือนมึงทำตัวแปลกๆ"
มันเงียบอีกครั้ง ถอนหายใจเบาๆแล้วก็เอาครึ่งตัวบนก้มลงมานอนนาบเตียง
"กูมีอะไรให้คิดนิดหน่อย"

ผมทำหน้ายุ่งใส่มัน มันเงยหน้ามาสบตาผม พอมันเห็นหน้าผมมันก็ยิ้ม
"อะไรๆ เพิ่งฟื้นแม่งทำหน้าบูดอีกละ"
"หน้ากูเป็นงี้อยู่แล้วหนิ"
มันหัวเราะเบาๆอีกครั้ง แล้วบีบมือผมแน่นขึ้น
"ธัณ กูจะไม่ทิ้งมึง..." มันพึมพำเสียงเบา

อะไรของมันวะ

"ทิ้งไรกู?"
มันเงยหน้ามามองผมด้วยสายตาแปลกๆ
สายตาที่มีแต่ความสับสนปนเปอยู่ข้างใน กับความกังวลอะไรซักอย่าง
"มึงคิดเหี้ยไรอยู่ บอกกูหน่อยดิ"
"ธัณ"

"ไรแวะ" ผมเริ่มรำคาญท่าทางไอพาละ






"มึงจะอยู่ข้างกูใช่มั้ย"




ผมชอค...



"แปลว่าไรเนี่ย"

"ตอบกูหน่อย" มันพูดเสียงอ่อย และไม่ยอมสบตาผม
ผมเงียบ...








"มึงคิดว่า กูจะไปอยู่ข้างใครอีกล่ะ"







มันเงยหน้ามองผม ผมก็มองหน้ามัน
ผมคิดว่านี่เป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยๆก็ตอนนี้





มันยิ้มนิดๆ แบบอ่อนใจ แล้วก้มลงซบกับมือผม

"ขอบใจ"


ในเวลานั้น ผมทำตัวไม่ถูกเลย จริงๆนะ

คงจะมีอะไร ที่ทำให้มันคิดมาก
และเรื่องที่ว่า ก็คงเกี่ยวกับผมด้วย



ลางสังหรณ์ มันบอกอย่างงั้น...


to be continue

หายไปนานเพราะเหตุเดิมครับ

ขอบคุณทุกคอมเมนเช่นเดิมนะครับผม
แล้วเจอกานตอนหน้า

[GiNg]

กรี๊ดดมาแล้วๆ ดีใจ

ธันหลับไปตั้งอาทิตย์นึงแน่ะ เป็นหนักมากเลยดิ คนเฝ้าใจเสียนะเนี่ย

แถมพา คิดตกหรือยังหว่า รักแรกฝังใจ 

รอตอนต่อไปนะค๊าบ ลุ้นอ่ะ

[cinny]

ในที่สุดน้องพาก็เลือกคำตอบให้กับตัวเอง....โดยที่ไม่ต้องใช้ตัวแปรใดๆ มาช่วยในการตัดสินทั้งสิ้น... เหตุผลในการตัดสินใจของน้องพามาจาก "หัวใจ" ...แม้ในเวลานั้นน้องพาจะยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนและความมั่นใจจากน้องธัณ  แต่เพียงแค่คำตอบของน้องธัณที่ว่า "กูจะไปอยู่ข้างใครอีกล่ะ" เพียงเท่านี้....น้องพาก็สามารถตัดสินใจได้....เหตุการณ์นี้ยืนยันและก็ชัดเจนว่า....น้องพาเลือกด้วย "หัวใจ"  เยี่ยม!!!! 


ดีใจที่ในวันนี้น้องทั้งสองคนยืนอยู่เคียงข้างกันเป็นกำลังใจให้กันและกัน.... ความรักเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของคนสองคนที่จะเริ่มต้นมีคำว่า "เรา" และสิ่งที่ต้องดำเนินควบคู่กับคำว่า "เรา" คือ  การประคับประคองความรัก...ซึ่งแต่ละคู่เหมือนกันจะรู้ดีว่าอะไรที่เหมาะจะนำมาปรับใช้กับคู่ของเรา ชิมิค่ะน้องพาน้องธัณ.....รักเจ้าเพื่อนสนิทคู่นี้จัง   น้องธัณน้องพา



ปล...อากาศปุแหล่งๆๆ  รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ  ....น้องพาดูแลน้องธัณด้วยเน้~~~ อย่าหักโหม       เดี๋ยวน้องธัณจะไม่สบาย.....เป็นห่วงนะจ๊ะ