ตอนที่ 23 หลังจากบังคับให้เจ้าปั๊กน้อยกินข้าวกินยาเสร็จก็เล่นเอาผมเหงื่อตก มันยากยิ่งกว่าบังคับเด็กสามขวบอีก บ่นปวดโน่นนี่นั่นตลอดเวลา แต่ก็คงจะจริง เมื่อคืน…หนักไปหน่อย ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ทำเจ้าปั๊กน้อยเจ็บหนัก วันนี้เลยต้องทำหน้าที่เป็นพ่อบ้านใจกล้า ทำอาหารเช้าให้เมียกิน หลังจากน้องหลับไปแล้ว มายด์ก็โทรมา มายด์เป็นคนจัดการซื้อยา ซื้อเจลหรือแม้กระทั่งถุงยางอนามัยมาเตรียมไว้ให้ ต้องยกความดีความชอบให้สินะ มันก็ต้องมีเตรียมไว้บ้าง…ก็เจ้าปั๊กน้อยเล่นรุกหนักขนาดนั้น และผมก็มักจะแพ้อยู่เสมอ แต่ผมก็รอนะ รอให้เจ้าปั๊กรุกมาจะได้จัดให้…
ผมต้องไปก่อน…ไปซักผ้าให้เมีย แล้วเดี๋ยวต้องเตรียมข้าวกลางวันเผื่อเมียตื่นขึ้นมาไม่มีอะไรกินจะหงุดหงิดงอแงเอา แต่ตอนนี้ต้องเทอาหารให้เจ้าหมาปั๊กก่อน
“ปั๊กมากินข้าวมา”
‘หงิงๆ’
“หิวเหรอ? โอ๋มานี่มา อย่าเสียงดังเดี๋ยวแม่เอ็งตื่น”
ต้องง้อหน่อยเดี๋ยวน้อยใจ หมาใครใครก็รัก
‘หงืดๆ’
‘Rrrrrrrrrrr’
ใครโทรมาขัดขวางวิถีพ่อบ้านของผมตั้งแต่เช้าเลยวะ!! อ่อ…ไอ้พลนี่เอง สงสัยโทรมาเสือก ชอบยุ่งเรื่องของผมกันทั้งผัวทั้งเมียเลย
“ว่า?”
[เป็นไงมึง?]
“อะไรเป็นไง?”
[แหม!ทำมางง ก็เมื่อคืนอ่ะ?]
“…ไม่เป็นไง”
[มีเมียเป็นตัวเป็นตนซักที จะได้ไม่เดือดร้อนเพื่อนเวลาไม่มีเพื่อนกินเหล้า]
“…มีอะไรอีกมั้ยจะวางแล้ว”
[อะไรวะคุยได้แป๊บเดียว]
“จะไปซักผ้าให้เมีย”
[อ่อๆ ยินดีต้อนรับเข้าสมาคมพ่อบ้านใจกล้าเว้ยเพื่อน]
“เออๆ แค่นี้”
และแล้วผมก็เป็นสมาชิกทีมพ่อบ้านใจกล้าไปโดยปริยายสินะ สมาชิกก็คงมีผมกับมันนี่แหละ…ว่าแล้วก็ซักผ้าก่อน แล้วทำกับข้าวหรือจะโทรสั่งดีนะ ลืมถามว่าปั๊กน้อยจะกินอะไร
‘แอ๊ดดด’
เสียงประตูห้องนอนดัง สังสัยเมียตื่นต้องรีบไปดูแล้วครับ
“มีอะไรรึเปล่าครับหรือว่าหิวน้ำ?”
เจ้าปั๊กน้อยพยักหน้า หน้าตาดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อเช้านี้ แต่ดูท่าน้องเดินแล้วก็ขำ เดินเหมือนเป็ดเลยครับอยากจะหัวเราะดังๆแต่ก็กลัวน้องจะโกรธ ผมเลยต้องกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดงเลย
“ท่านรองจะหัวเราะก็เชิญเลยครับ”
รู้อีกว่าผมคิดอะไร สมกับที่เป็นเมียป้ายแดงจริงๆเลย
“เปล่าผมไม่หัวเราะหรอก เจ็บมากเหรอ ? เดี๋ยวผมทายาให้อีกรอบ ดื่มน้ำใช่มั้ย ? เดี๋ยวผมรินให้นะ”
เป็นไงล่ะครับ? ผมทำหน้าที่พ่อบ้านที่ดีใช่มั้ยล่ะ? แต่เป็นการทำดีหวังผลนะ เพราะถ้าเจ้าปั๊กน้อยไม่ประทับใจคราวหน้าอดแน่!!
เจ้าปั๊กเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวช้าๆ ระยะทางไม่ถึง 10 เมตร แต่เดินเหมือนระยะทางยาวเป็นกิโล ขำก็ขำสงสารก็สงสาร ผมรินน้ำไปเสิร์ฟที่โต๊ะ เจ้าปั๊กน้อยดื่มอย่างรวดเร็วไม่กลัวจะสำลักหรือไงนะ?
“ตอนกลางวันคุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย เดี่ยวผมจะโทรสั่งให้”
“ผมอยากกินไก่ทอด ต้มยำกุ้ง ปลากะพงทอดน้ำปลา แล้วก็…ปิงซูครับ”
อันหลังไม่น่าใช่อาหารแต่ก็ไม่เป็นไร ผมตามใจเมียอยู่แล้ว ว่าแล้วก็รีบโทรสั่ง อย่าให้เมียต้องรอนาน #พ่อบ้านใจกล้า #พ่อบ้านตัวอย่างที่แท้ทรู …อย่าลืมติดแฮชแท็กให้ผมนะครับ
วันนี้ท่านรองทำตัวหน้ารักมากครับ ทำให้ผมหลงรักมากขึ้นอีก 120% ? ไม่ว่าผมอยากได้อะไร หรืออยากกินอะไรก็หามาให้ทันที แม้แต่ปิงซูที่ผมกำลังนักจ้วงอยู่ตอนนี้
“พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันมั้ยครับ?”
ท่านรองถามผมขณะที่ผมกำลังจ้วงเมลอนเข้าปาก
“ท่านรองอยากไปไหนเหรอครับ?”
“ก็แล้วแต่คุณเลย ผมยังไงก็ได้”
เห็นมั้ยครับ ช่วงโปรโมชั่นอะไรๆก็ดีไปหมด
“งั้นผมอยากไปกินหมูกระทะที่หน้ามอครับ”
“…อืมได้สิ ไม่อยากไปไหนไกลๆเหรอ?”
“…ถ้าผมเดินได้สะดวกก็อยากไปครับ”
“…”
ก็มันเป็นความผิดท่านรองอ่ะ เจ็บตูดยังไม่หายเลย จะให้ไปเดินไกลๆเหรอ ท่านรองก็ไม่ใช่ว่าจะแบกผมไปได้ซักหน่อย เหอะ!
ดูท่านรองทำงานบ้านก็เพลินดีนะครับ ท่านเขาล้างจานเสร็จแล้วไปตากผ้า มีเสื้อผ้าผมที่ใส่เมื่อวานอยู่ด้วย ท่านรองเอาไปซักให้ ตอนนี้ผมก็ใส่ของท่านรองอยู่ แต่ไม่เป็นปัญหา แค่ตัวใหญ่นิดหน่อยเวลาเดินก็ต้องคอยดึงขอบกางเกงไว้หน่อยกลัวมันหลุด แต่ไม่เป็นปัญหาเลยจริ๊งๆ
“แล้วเรื่องงานที่คุณบอกว่าสมัครไว้บ้างแล้วน่ะที่ไหนบ้างเหรอ?”
อุ่ย! อยู่ดีๆวกมาเรื่องนี้อีกตกใจหมด กลัวท่านรองเขารู้ก่อนว่าอาทิตย์หน้าผมจะไปทำงานที่โรงงานแล้ว เดี๋ยวไม่เซอร์ไพรส์
“ก็…ยังครับ”
“แล้วเขาเรียกสัมภาษณ์บ้างรึยัง?”
“เอ่อ…ยังครับ”
“คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่บอกผม?”
“น…แน่ใจอะไรครับ?”
ทำไมท่านรองทำหน้าดุใส่ผมล่ะ วันนี้ผมต้องตามใจผมหนึ่งวันสิ ในฐานะที่ทำผมเจ็บ…ตูด
“ผมรู้หมดแล้วนะว่าคุณได้งานแล้วแล้วก็ได้ที่ไหน”
“…”
ฉิบหาย! รู้ได้ไงอ่ะ ผมไม่ได้บอกใครเลยหรือว่า…
“มายด์บอกผมหมดแล้ว”
เฮ้ย! Sup ทรยศผมได้ไงอ่ะ ไหนคุยกันแล้วว่าจะไม่บอกท่านรองอ่ะ!
“ผ…ผมแค่อยากจะเซอร์ไพรส์ท่านรองเฉยๆ”
ยังไม่เลิกทำหน้าดุอีก นี่ถ้าไม่หล่อผมไม่ยอมแน่นอนบอกเลย
“…คุณคิดดีแล้วใช่มั้ย ที่จะอยู่ที่นี่?”
“ดีแล้วครับ”
“ไม่ใช่ว่าเพราะเราคบกันเลยทำให้คุณทิ้งอนาคตตัวเองนะ?”
“…ทำไมท่านรองพูดอย่างนี้ครับ ทีท่านรองยังทำงานที่โรงงานเลย”
“เปล่า…คุณเพิ่งทำงานที่แรก อาจจะลองไปอยู่ไกลๆหรืออยากหาประสบการณ์ที่อื่นก่อน”
“…”
ได้ผมแล้ว เลยอยากผลักไสให้ผมไปอยู่ที่อื่นหรือไงครับ? ผมหน้าด้านไม่ไปไหนหรอก แต่น่าน้อยใจ…งอนอ่ะคิดว่าท่านรองจะดีใจซะอีก
“นี่คุณ…ทำไมเงียบ อยากได้อะไรอีกรึเปล่า?”
“…”
“ปั๊กเป็นอะไรหืม?”
ท่านรองขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ ลูบหัวลูบหางปลอบ ผมไม่ใช่หมานะครับ ถึงจะหน้าเหมือนหมาก็เถอะ บอกไว้ก่อนเลยว่าวันนี้ผมใจแข็งมาก
“บอกผม อยากได้อะไรหืม?”
‘ฟอด’
แน่ะ! ยังมาลวนลามอีก แถมมือปลาหมึกยังล้วงเข้ามาในเสื้อผมอีก มือไวใจเร็วจริงๆ
“อ๊ะ! ท่านรอง”
เลื้อยเข้ามาไม่พอ ยังมาบีบหัวนมอีก เดี๋ยวได้เสียตรงโซฟาจะอายเจ้าหมาปั๊กมันนะ
“หืม งอนเหรอ? ว่าไงครับ ปั๊กอยากได้อะไร ? ผมหาให้ทุกอย่างเลย ”
ยังมากระซิบข้างหูอีกขนลุกเลย เสียงท่านรองโคตรเซกซี่อ่ะ ไม่ใช่ว่ามาอารมณ์ขึ้นตอนเช้าอีกนะ ตูดผมยังไม่หายเจ็บเลย
“ท่านรองเอามือออกไปก๊อน”
‘ปิ๊งป่อง’
เสียงออดหน้าบ้านดัง ใครมาตอนนี้เนี่ย!! อยากจะตอบแทนด้วยการให้โล่เกียรติคุณเลย
“ไอ้เมฆอยู่มั้ย? มาเปิดประตูหน่อย”
เสียงคุ้นๆนะครับ
‘ปิ๊งป่อง’
“พี่เมฆเปิดประตูหน่อยค่ะ”
ใช่เลย พี่พลกับ Sup มาช่วยชีวิตแท้ๆ แต่ยังไม่ได้สะสางเลยนะ Sup นะ เรื่องที่บอกท่านรองเรื่องงานของผม ฝากไว้ก่อนเถอะ ท่านรองทำหน้ามุ่ยไม่พอใจ คงอยากจะเตะก้านคอเพื่อนแล้วก็น้องดีอย่างแรง
“มาทำไมว?ะ”
“อ้าว! กูก็มาแสดงความยินดีไง”
“เรื่อง?”
“แหมๆพี่เมฆ ก็เรื่องที่มีเมียเป็นตัวเป็นตนไงคะ”
ตายห่า!! ทั้งสองคนรู้แล้ว? อีกหน่อยคงรู้กันทั้งโรงงาน จะว่าไป รอบๆตัวผมนี่ไม่มีใครน่าไว้ใจซักคนเลยนะครับ
“จะไม่เชิญให้พวกกูเข้าไปข้างในหน่อยเหรอ หรือว่าเมียมึงโป๊อยู่?”
“…เออๆเข้ามาๆ”
คำก็เมีย สองคำก็เมีย เออไม่ได้เป็นผัวก็ต้องเป็นเมียนี่แหละ ???
“หวัดดีไอ้น้องหมอก ตูดเป็นไงบ้าง?”
พี่ก็ถามตรงไปมั้ย ? เกรงใจเมียเพื่อนบ้าง!! จะยกมือไหว้หรือกระโดดถีบหน้าดีผมนี่เลือกไม่ถูกเลย
“หวัดดีครับ…ม…ไม่เป็นไงครับ”
ไหว้พอเป็นพิธีดีกว่าครับ เดี๋ยวจะหาว่าผัวไม่สั่งไม่สอน!
“ทายารึยัง ? ยานั้นดีน้า เพื่อนพี่แนะนำมา”
“หวัดดีครับ Sup เอ่อ…ทาแล้วครับ”
“อาการคงหนักอ่ะ เพราะลูกชายไอ้เมฆก็ใหญ่พอตัวอยู่”
“ฮ่าๆเหรอ น่าสงสารอ่ะ อยากกินอะไรมั้ยวันนี้ให้พี่พลเลี้ยง”
“อืมๆได้ๆ เลี้ยงปลอบใจ สงสารเด็กน้อย เอ็งไม่รู้จักไอ้เมฆซะแล้ว เอ็งรู้มั้ย?ตอนเรียนมหาลัยไอ้เมฆได้ฉายาว่าอะไรรู้เปล่า?”
“…อ…อะไรครับ?”
ก็ไม่ได้อยากรู้ฉายาหรอก เพราะว่ารู้แล้วว่าตัวจริงเป็นยังไง บอกได้เลยว่าเข็ดครับ
“ฉายาไอ้เมฆจอมอึดไง พี่ตั้งให้มันเองแหละ”
“…อ่อ…ครับ”
ดูมีสาระนะครับสองผัวเมียนี่ เชื่อแล้วว่าเป็นแฟนกันจริงๆเหมือนกันทั้งผัวทั้งเมีย
ท่านรองก็ปล่อยให้สองผัวเมียนี้รุมทึ้งผมกันยกใหญ่โดยไม่มาเหลียวแลผมเลย
“ทั้งสองคนอย่าวุ่นวาย แล้วมาทำไมกัน?”
อ่อ...นึกว่าจะลืมผมซะแล้ว แต่มาโอบเอวผมทำม้ายยย สองคนนั่นยิ่งจิกกัดผมไม่ปล่อยอยู่ด้วย
“ฮี้วๆ มีโอบองโอบเอว ไม่ค่อยเปิดตัวเลยเนอะ”
“อิจฉาอ่ะ ดูรักกั๊นรักกันเนอะพี่พลเนอะ?”
“ช่ายค่ะ เดี๋ยวพี่โอบเอวน้องมายด์บ้างมา”
ไม่ต้องอิจฉาครับ แค่นี้มันน้อยไปครับ ยังไม่รู้ซะแล้วว่าเมื่อคืนเราได้กันมากี่ท่าแล้ว!! เอ่อ…ผมก็ไม่รู้หรอกครับ สลบไปตอนไหนยังไม่รู้เลย ไว้อาลัยให้ตัวเองแป๊บ!
“พอแล้วๆ อย่าแกล้งปั๊กน้อย ถ้าไม่มีอะไรก็กลับกันไปเลย”
นั่นไง! สมน้ำหน้าสองผัวเมีย ท่านรองเปิดโหมดโหดแล้วเว้ยย ทั้งสองคนสู้ไม่ได้หรอกผมบอกเลย
“เออๆไม่แกล้งแล้ว ว่าจะมาชวนไปกินข้าวกัน”
“ใช่ค่ะ มายด์ไปเจอร้านนึงมาเด็ดมากเลยอยากให้ไปด้วยกัน”
“…ว่าไงครับ?”
ท่านรองหันมาถามผม…แล้วผมจะพลาดได้ไงล่ะ
“พี่พลเลี้ยงจริงรึเปล่าครับ?”
“จริงดิ อยากกินอะไรบอกวันนี้พี่เลี้ยงเต็มที่เลย”
อิอิ…ลาบปาก ผมจะสั่งให้พี่พลกระเป๋าแห้งไปเลยครับ อยากแกล้งกันดีนัก
“ก็ได้ครับ จริงๆแล้วผมก็ไม่อยากไปเท่าไรหรอก”
เล่นตัวพอเป็นพิธี เดี๋ยวดูไม่แพง
“อืม…พี่ก็คิดว่างั้นแหละ เจ็บตูดอ่ะดิเอ็ง”
อ้าว! Sup ถ้าไม่เห็นว่าเดี๋ยวจะไปทำงานเป็นลูกน้อง Sup ผมจะโบกซักทีนะเนี่ย!
“มายด์! ยังไม่เลิกเล่นนะ”
ขออนุญาตแอบหัวเราะเยาะในใจ ฮ่าๆ หน้าจ๋อยเลย Sup ทำเป็นไม่รู้จักท่านรองไปได้ สองผัวเมียเงียบกริบ เจอท่านรองเปิดโหมดโหดใส่ แต่สองคนนี่ก็แปลกนะรู้ๆอยู่ว่าท่านรองเป็นคนยังไงก็ยังไม่เลิกเล่น ต้องให้ท่านเขาแผลงฤทธิ์ก่อนตลอด
“งั้นเดี๋ยวเราไปเจอกันที่ร้านนะ กลับไปอาบน้ำก่อนร้อนฉิบหายเลย”
“…โทรมาก็ได้ทำไมต้องมาด้วย?”
“ก็…อยากมาดูไอ้น้องหมอกมันว่ายังอยู่ครบ 32 รึเปล่าไง!”
“…ไปได้แล้ว ปั๊กก็อย่าไปใส่ใจมาก ไอ้พลมันก็ปัญญาอ่อนไปตามเรื่อง”
เจ็บครับ ไม่ได้โดนด่ายังเจ็บแทน ไม่สนิทกันจริงๆพี่พลคงไม่ทน เป็นผมนี่กระโดดถีบไปแล้ว
“…เออไปแล้ว แต่ด่ากูปัญญาอ่อนน่ารักไปนะ ไม่ต้องรักษาภาพพจน์แล้วมั้ง ได้เมียแล้วนี่”
ห๊ะ! นี่น่ารักไปเหรอ ? ยังมีหนักกว่านี้อีกเหรอ ถ้าเป็นผมนอกจากผมจะกระโดดถีบแล้วยังจะเลิกคบด้วยเลยนะเนี่ย
“เออ ไอ้โง่ไปได้แล้ว เดี๋ยวเมียกูโมโหหิวจะอาละวาดอีก”
ผมไปอาละวาดตอนไหนครับ? แค่งอนนิดหน่อย แต่จะว่าไป นี่ผมหายงอนแล้วเหรอวะ! โหมดใจง่ายมาอีกแล้ว เบื่อตัวเองจริงๆเลย ตอนเด็กๆกำนันเอาอะไรให้กินวะ โตมาถึงได้กลายเป็นใจง่ายขนาดนี้เนี่ย!!
“เราก็ไปอาบน้ำบ้างดีกว่าเนอะ คุณเดินไม่ค่อยไหวเดี๋ยวผมอาบให้ดีกว่า”
“ม…ไม่ต้องก็ได้ครับ”
ถึงเมื่อเช้าที่ท่านเขาอาบน้ำให้ผมตามที่คนปกติเขาอาบกัน ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะรอด
“นะ เราอาบพร้อมกันะได้ไม่เสียเวลาไง”
“…ครับ”
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ท่านรองก็เห็นอยู่ว่าผมยังเจ็บตูดขนาดไหน แล้วผมก็ยอมจนได้เมื่อเห็นสายตาเว้าวอนขอร้องของท่านรอง แต่ผมก็คิดผิดอีกแล้วครับ!!
หลังจากเข้ามาในห้องน้ำผมกับท่านรองก็อาบน้ำกันธรรมดานี่แหละ อาบไปอาบมาไม่รู้ว่ามาจูบกันตอนไหน…
“อืม…”
อาบมาอาบไป จูบไปจูบมามือไม้มันก็ไม่อยู่นิ่ง
“อ๊ะ! อย่าครับ…อืมมม”
“นิดเดียวครับ…นะ”
เสียงท่านรองกระซิบอยู่ที่ข้างหู ขณะที่ท่านรองกำลังถูสบู่ให้ผม เป็นการถูที่ค่อนข้างอีโรติกไปหน่อยนะครับ
“อา…อืมมม”
แต่ท่านเขาก็ยังปราณีผม ใช้แค่มือไม่งั้นผมตายแน่ๆ ฝ่ามืออรหันต์ของเราสองคนช่วยกันทำมาหากินดีได้มากครับ
“อา…ปั๊กเร็วหน่อย”
มือผมก็เล็กแค่นี้จะไปเร็วได้ขนาดไหน นี่ผมก็จะยืนไม่อยู้แล้ววว ขาเริ่มสั่นผับๆอีกแล้ว สังสัยขาดแคลเซียมกระดูกเลยไม่แข็งแรง…
“ท…ท่านรองผม…”
ไม่ไหวแล้ว ขอไปก่อนได้มั้ยครับ โคตรรู้สึกดีเลย ลื่นๆเสียวๆ
“ครับ…อืมม”
…กว่าจะออกมาจากห้องน้ำได้เล่นเอาผมเกือบกลายเป็นผักกันเลย ไม่ต้องกินมันแล้วมั้งครับข้งข้าวเนี่ย!
“เดินไหวมั้ยครับ?”
“ครับไหวครับ แต่ขาผมมั่นสั่นๆยังไงไม่รู้”
ยังมีหน้ามาถามผมอีก ขาผมยังสั่นอยู่เลย เอ๊ะ! หรือว่ามันยังไม่หายสั่นตั้งแต่เมื่อคืน!
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวคุณก็ชิน”
“…”
ชิน? ชินกับท่านรองที่เป็นแบบนี้อ่ะนะ จะให้ผมชินได้ไงล่ะครับ รู้สึกว่าการมีแฟนครั้งแรกเป็นสิ่งที่น่าจดจำมากครับ จดจำไปจนวันตายเลยทีเดียว!!!
ป.ล.ห๊ะ!! ท่านรองจะได้เลื่อนขั้น?? แล้วจะเลื่อนเป็นอะไรล่ะทีนี้ ขั้นบน ? ขั้นล่าง? แล้วผมจะเรียกท่านเขาว่าอะไรล่ะเนี่ย!!!
จบตอนที่ 23
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
