ตอนที่ 1 รับน้องโควิดวิบวับ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ตามกำหนดการของวันนี้ ต้องพบปะพี่เลี้ยงในการรับน้องเข้าทำงาน แต่ก็ไม่มีอะไรมากครับ เพราะสถานการณ์โควิดทำให้จัดกิจกรรมอะไรมากไม่ได้ ช่วงเช้าจึงเป็นการแนะนำตัวให้เพื่อนๆ พี่ๆ รู้จักกัน การรับน้องครั้งนี้จะประกอบด้วยสายวิทยาศาสตร์สุขภาพทุกคนที่จบแล้วเข้ามาทำงานปีนี้ในจังหวัดนี้ ประกอบด้วย แพทย์ ทันตแพทย์ เภสัชกร พยาบาล แพทย์แผนไทย และนักวิชาการสาธารณสุข
แต่วิธีการแนะนำตัวของพี่ๆ เขานี่สิครับ บอกดีๆ ก็ไม่ได้นะเออ ต้องบอกชื่อ แล้วบอกว่าจะไปทำอะไรที่ดวงจันทร์ เช่น
“ผมชื่อนาย ผมชื่อนาย จะไปค้าขายอยู่บนดวงจันทร์”
“จะไปค้าขายอยู่บนดวงจันทร์ จะไปค้าขายอยู่บนดวงจันทร์ เด้อนางเด้อๆๆ เด้อเด้อนางเด้อ ตึงๆ” นี่เป็นเสียงพี่เลี้ยง และเสียงกลองที่ประสานกัน พร้อมออกท่าทางสเต็ปแดนซ์ โยกหน้า โยกหลัง ถ้าโยกเบาก็จะให้โยกอยู่นั่นจนพี่ๆ จะพอใจ
“โอเคๆๆ ผ่านค่ะ คนต่อไปเลยค่า”
เป็นคิวของผมครับที่ต้องออกไป ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปหน้าห้อง รับไมค์จากพี่เค้ามาถือไว้
“น้องชื่ออะไรคะ ดูจากน้าตาแล้ว ไม่น่าจะเป็นคนแถวนี้” พี่พิธีกรถามขึ้น
“...” ยิ้มแหยะๆ ไปก่อนครับ
“อ่ะๆ ให้น้องแนะนำตัวแบบเพื่อนเมื่อกี้นะคะ เริ่มเลยค่ะ” สิ้นเสียงพี่พิธีกร ก็มีเสียงกลองรอรับอยู่แล้ว
“ผมชื่อนิว ผมชื่อนิว จะไปดูงิ้วอยู่บนดวงจันทร์”
“จะไปดูงิ้วอยู่บนดวงจันทร์ จะไปดูงิ้วอยู่บนดวงจันทร์ เด้อนางเด้อๆๆ เด้อเด้อนางเด้อ ตึงๆ” ผมโยกหน้าโยกหลังตามจังหวะไปครับ แต่มันคงเบาไป พี่เค้าเลยขออีกรอบ
“เบาไปๆๆ ไม่เห็นเลยยยย”
คราวนี้ผมจัดให้แรงกว่าเดิมนิดหน่อย ก็อายๆ เขินๆ อยู่นะครับ เพื่อนใหม่หมดเลย เดี๋ยวภาพลักษณ์ผมจะเสียหมด ฮ่าๆๆ
“น่ารักอ่ะ” มีเสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้นมาครับ จนผมต้องหันไปดูเจ้าของเสียงคือ ผู้ชายล่ำๆ คนหนึ่ง จากการมองเห็นป้ายชื่อในระยะไกล เป็นเภสัชกรจบใหม่รุ่นเดียวกันกับผม พี่พิธีกรได้ยินเข้าจึงเรียกออกมาแนะนำตัวบ้าง
“ชื่ออะไรเราอ่ะ แซวเพื่อนซะดังเลยนะ”
“ก็น่ารักจริงๆ นี่ครับ” พูดจบ มีการจ้องมาที่ผมด้วยนะ เอ่อ.. มองมาทำไมครับ แล้วคนในห้องก็มองมาทางผมเป็นตาเดียวด้วย จะบ้าตาย นี่กูผู้ชายนะครับ ผมก็ทำได้แค่ยิ้มแหยๆ ล่ะครับ
“เอาล่ะๆ ค่อยไปจีบกันทีหลังนะคะ ตอนนี้มาแนะนำตัวนิดนึงค่ะ”
ร่างสูงของเจ้าของเสียงที่แซวผมเดินออกมาหยุดอยู่หน้าห้อง พร้อมกับหันไปฉีกยิ้มกว้างให้กับเพื่อนๆ ทุกคน โดยเฉพาะผม ไม่น่าจะคิดเข้าข้างตัวเองนะครับ เพราะตอนที่พี่พิธีกรบอกให้ผมกลับเข้าที่นั่ง เพื่อนคนนี้ก็มองตามผมเข้าไปด้วย
“ผมชื่อฟิล์ม ผมชื่อฟิล์ม จะไปนั่งยิ้มอยู่บนดวงจันทร์”
“จะไปนั่งยิ้มอยู่บนดวงจันทร์ จะไปนั่งยิ้มอยู่บนดวงจันทร์ เด้อนางเด้อๆๆ เด้อเด้อนางเด้อ ตึงๆ”
“น้องฟิล์มคะ ยังเบาไปค่ะ ขออีกรอบนะคะ”
“คร๊าบบบ” แล้วฟิล์มเภสัชก็จัดอีกรอบจนทุกคนร้องกรี๊ดออกมาเลยครับ ส่วนผมก็ยิ้มๆ สนุกดีครับ
“อ่ะ เหลือคนสุดท้ายแล้ว ออกมาเลยค่า” คนสุดท้ายที่กำลังลุกจากที่นั่งมาคือ ไอ้กี้ ไอ้คนไม่มีมารยาทและหลงตัวเองเมื่อวานนี้ละครับ
“เชิญแนะนำตัวเลยค่า”
“ผมชื่อกี้ ผมชื่อกี้...จะไปนอนปี้อยู่บนดวงจันทร์”
เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมด้วยข้อความติดเรทสุดๆ ทำเอาสาวๆ และพี่เลี้ยงกรี๊ดกร๊าดกันด้วยความพึงพอใจ
“กรี๊ดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยย”
คงต้องเพิ่มข้อเสียให้ไอ้นี่อีกข้อแล้วล่ะ ‘ไอ้ทะลึ่ง’ จริงๆ ชื่อมันมีอะไรให้เล่นเยอะมากกกก แต่ไม่เล่นไง ชอบอะไรเชี่ยๆ แบบนี้
“จะไปนอนปี้อยู่บนดวงจันทร์ จะไปนอนปี้อยู่บนดวงจันทร์ เด้อนางเด้อๆๆ เด้อเด้อนางเด้อ ตึงๆ”
“เดี๋ยวๆ ค่ะน้อง ตรงท่อนเด้อนางเด้อ พี่เห็นไม่ชัดนะคะ”
สิ้นเสียงของพิธีกร ก็แทนที่ด้วยเสียงกลอง และเน้นอยู่ประโยคเดียวนั่นละครับ ส่วนไอ้กี้ก็จัดหนักๆ จนทุกคนกรี๊ดกร๊าดดังกว่าเดิมเสียอีกครับ โอ้ยยยยย ไอ้ทะลึ่ง ชอบมากสินะมึง เด้งหน้าเด้งหลังเนี่ยยยย
“อย่าเพิ่งไปนั่งที่ มาคุยกับทุกคนก่อนค่า” พี่พิธีกรยังไม่ยอมปล่อยให้มันไปนั่งง่ายๆ
“ครับ ว่าไงครับ” น้ำเสียงกวนประสาทสุดๆ
“มีคนอยากรู้ว่ามีแฟนรึยังคะ กลัวว่าจะหาคนไปปี้ที่ดวงจันทร์ไม่ได้ค่ะ กรี๊ดดด”
มันยิ้มกวนตีน พร้อมกับตอบว่า “ก็กำลังหาอยู่นี่ไงคร๊าบบบ”
“กรี๊ดดดดดดดด”
เสียงสาวๆ และพี่เลี้ยงพร้อมใจกันกรี๊ด กว่าจะดึงสติแต่ละคนกลับมาได้ ผมก็นั่งขำเบาๆ เหมือนกันนะครับ ไอ้บ้า โคตรอ่อยเลย พูดออกไปได้ โถวววววว
“หัวเราะอะไรวะ” เสียงไอ้ขี้อ่อยดังเบาๆ อยู่ข้างผมครับ พร้อมกับยิ้มพราวบนใบหน้า
“ไอ้บ้า พูดออกไปได้นะมึง”
“...เป็นแฟนกูให้หน่อยดิ”
สะดุ้งสิครับ หันมามองหน้ามันเต็มๆ เลย พร้อมกับชี้หน้าตัวเอง แล้วพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“กู ชอบ ผู้หญิง”
แถมหัวเราะแก้อาการหน้าร้อนผ่าวๆ นิดนึง ที่หน้าร้อนนี่ไม่ใช่เพราะเขินนะครับ แต่ช๊อค...เพราะโกรธมากกกก คนบ้าอะไร
‘ไม่มีมารยาท’
‘หลงตัวเอง’
‘ทะลึ่ง’
‘ขี้อ่อยเป็นที่สุด!!’
.
.
.
.
ช่วงบ่ายไม่มีกิจกรรมอะไรมากครับ เป็นการเข้ากลุ่มเพื่อค้นหาเป้าหมายของการทำงานในรูปแบบสหวิชาชีพ เน้นแสดงความคิดเห็น แล้วเลือกตัวแทนไปพรีเซ้นท์หน้าห้องครับ
พอถึงช่วงเย็น มีกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญ พบปะผู้บริหาร ต่อด้วยเล่นดนตรี folk song โดยพี่เลี้ยง ใครอยากขึ้นไปร้องเพลงแจมด้วยก็ได้ ส่วนผมนั้นนั่งกินข้าว พูดคุย ทำความรู้จักกับเพื่อนคนอื่นๆ ในโต๊ะ
“นายชื่อนิวใช่มั้ย...เราเต็มนะ” เพื่อนผู้ชายหน้าตี๋คนข้างๆ ผมถามและบอกเล่าในประโยคเดียว เหลือบมองป้ายชื่อจบแพทย์เหมือนกันครับ
“ใช่ เราชื่อนิว เต็มเป็นคนจังหวัดไหนเหรอ”
“เราเป็นคนทุกที่น่ะ” เออเว้ย มุกห้าบาทสิบบาทก็เล่นเว้ย เอากับมันหน่อยสิ
“ฮ่าๆๆ กวนตีนละคร๊าบ”
“ฮ่าๆๆ ก็อยากสนิทด้วยไวๆ หาเพื่อนเล่นการ์ด มึงเล่นเป็นมั้ย” เอาอีกละ เพื่อนรุ่นนี้แม่งไม่มีปกติดีซักคน
“เล่นเป็น มึงเอามาด้วยเหรอ”
“เอามาด้วยสิ งั้นคืนนี้มึงไปเล่นห้องกูนะ ห้อง 1032”
หลังจากนั้นผมกับไอ้เต็มก็คุยกันดีๆ มันบอกมันเป็นคนจังหวัดนี้ เกิด เรียนประถม มัธยมก็อยู่ที่นี่ เว้นมหาลัยไว้เพราะที่นี่ไม่มีมหาลัย จบกลับมาก็ต้องมาประจำจังหวัดนี้ เพราะพ่อแม่คาดหวังว่าแก่ตัวมาอยากให้ลูกดูแล ลักษณะท่าทางไอ้เต็มก็เป็นคนคล้ายๆ ผมนะ ชอบเล่นการ์ด เล่นเกมเหมือนกัน ลักษณะทางกายภาพภายนอกก็คล้ายๆ กันอีก เออเว้ย ผมรอดแล้ว มีเพื่อนแล้วโว้ยยย
คุยกันกับเพื่อนเต็มไปได้ซักพัก ก็ได้ยินเสียงห้าวขึ้นไปร้องเพลงแจมกับพี่เลี้ยง เสียงคุ้นๆ พอมองไปเวที อ่อ ไอ้คนหลงตัวเองนี่หว่า
“เพลงนี้ขอมอบให้กับทุกคนที่มองหาความรัก..นะครับ”
ผมมองไปเวทีแวบนึง พอรู้ว่าเป็นไอ้กี้ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้วบนเวทีนั้น ร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ไม่ได้ฟังด้วย ผมหันมาคุยกับเพื่อนเต็มต่อ กำลังคุยออกรสออกชาติถึงการ์ดตัว rare item ซึ่งไอ้เต็มมีใบที่ผมอยากได้ และผมกำลังต่อรองขอซื้อกับมัน ละมันก็ไม่ยอมขายให้ผมด้วย โด่วววว อะไรวะ เซ็งเลย
“กรี๊ดดดดดด หล่อมากเลยยยย”
เสียงกรี๊ดของบรรดาสาวๆ ทำให้ผมต้องมองไปเวทีอีกครั้ง ก็ทันเห็นไอ้กี้ส่ง mini heart ให้สาวๆ ด้านล่างเวที ไอ้นี่ก็อ่อยจังวะ เห็นแล้วรำคาญลูกกะตามากๆ คือหน้าตามันก็ดีอยู่แล้วไง ละยังอ่อยเรี่ยราด ผู้หญิงคนไหนจะไม่หลงวะ แล้วเมื่อไหร่จะมีผู้หญิงตกถึงท้องกูเนี่ยยย ถ้าแม่งจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ หมั่นไส้มากครับในสายตาผู้ชายด้วยกัน
“เอาอีก เอาอีก เอาอีก”
ทั้งเสียงบรรดาพี่เลี้ยง เสียงสาวๆ พยาบาล สาวๆ ทันตแพทย์ สาวๆ เภสัชตะโกนขอให้ไอ้กี้ร้องเพลงอีก มันก็ได้ใจร้องต่ออีกสิครับ หมดกัน สาวๆ ที่ผมแอบเล็งไว้ แต่ละคนมีสายตาไว้มองไอ้กี้คนเดียวเลย
“เพลงต่อไป ขอมอบให้กับคนน่ารักทุกคนนะครับ”
มันพูดและกวาดสายตามองคนด้านล่างเวทีมาเรื่อยๆ จนมาหยุดและยิ้มให้ผม เป็นเวลาสามวินาทีได้ ไอ้บ้า นี่มึงเย้ยกูเหรอว่ามึงหล่อมาก สาวๆ กรี๊ดให้งี้ โอ้ยยยยย จะบ้าตาย คนหลงตัวเอง!
พอมันเริ่มร้องเพลง ผมก็หันมาคุยกับเพื่อนเต็มต่อครับ แลกเปลี่ยนประสบการณ์การเล่นการ์ดกัน แลกเบอร์โทร แลกไลน์แลกเฟซกันเรียบร้อยแล้วครับ พอมีการ์ดมาเป็นตัวเชื่อม กลายเป็นว่าเราสนิทกันเร็วมากๆ แถมนัดแนะเล่นการ์ดคืนนี้กันเสร็จสรรพ
“กรี๊ดดดดดดดดด เอาอีก เอาอีกได้มั้ยค๊า”
เป็นเสียงของสาวๆ อีกแล้วที่ทำให้ผมกับไอ้เต็มต้องหันไปสนใจหน้าเวที
“ใจเย็นๆ นะคะสาวๆ คืนนี้ยังมีเวลาอีกเยอะค่ะ ก่อนที่น้องกี้จะร้องไปหลายเพลงกว่านี้ พวกพี่มีอะไรจะมาเล่าให้ฟังค่ะ” พี่พิธีกรพูดแทรกเสียงกรี๊ด พร้อมกับเดินเข้าไปยืนข้างๆ ไอ้กี้
“วันนี้พวกพี่มี surprise นิดหน่อยค่ะ ... surprise อะไรต้องให้คุณหมอกี้เล่าเองนะค่ะ”
สิ้นเสียงพิธีกร ไอ้กี้ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งร้องเพลง พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังขึ้นมาหน่อย
“สวัสดีครับน้องๆ ผมชื่อ กี้ นะครับ จบ General Surgery ประจำอยู่ที่โรงพยาบาลจังหวัดของเรา...”
เหี้ยแล้ว…
“ผมปลอมตัวมาเป็นพี่แอบ ผมอยากรู้จักน้องๆ รุ่นนี้ว่าแต่ละคนนิสัยใจคอเป็นยังไงบ้าง”
เหี้ยแล้วกู!!
ซวยแล้ววววว
อาจารย์หมอก็มา!!
TBC.
Talk : เอาแล้วๆๆๆ น้องนิวจะเป็นยังไงน้อออ ชักเป็นห่วงแล้วสิ // ขอกำลังใจหน่อยนะคะ ❤️❤️
หัวข้อ: อินเทิร์นจอมจุ้นฯ (Intern VS General Surgeon) ฟิล์มเต็ม #4 ลบไม่ได้ช่วยให้ลืม (จบ) 13/10/63 (อ่าน 47522 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก