บทที่ 24 แฟนเก่า
แบงค์นั่งมองคนที่ทำดีใส่จนน่าใจหาย เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินไปวางมือหนาลงบนราวระเบียงทอดสายตามองท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล พร้อมเกาะน้อย ใหญ่ที่อยู่ไกลลิบ พลางกวาดสายตามองรอบๆ บริเวณจนบรรจบที่พระอาทิตย์ฝั่งขวามือกำลังลาลับขอบฟ้า
"วิวสวยดีนะครับ พี่เต็น ว่าไหม?" แบงค์หันไปเอ่ยถาม ฟากเต็นแปลกใจเพราะมีไม่บ่อยนักที่แบงค์จะชวนคุยก่อน เขายิ้มดีใจ แม้จะตอบไม่ตรงคำถาม แต่ก็ดูมีแนวโน้มที่ดีอยู่บ้าง
"ใช่..ครับ"
"ตอนนี้ ถ้าพี่จะเข้าไป.ก่.."
"ไม่ครับ พี่จะอยู่ด้วย"
เต็นว่าเช่นนั้นและลากเก้าอี้จากที่วางชิดติดผนัง ยกมาวางใกล้ราวระเบียง แล้วนั่งดูวิวกับแบงค์ ไปอย่างเงียบ ๆ แค่ร่างกายได้อยู่รายล้อมธรรมชาติ มันก็ให้ความรู้สึกที่ดีไปอีกแบบ ครู่หนึ่งเต็นชำเลืองมองคนข้าง ๆ เผลอตกใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายน้ำตาคลอ เต็นเม้มปากแน่น ตัดสินใจวางมือหนาลงบนหลังมืออีกฝ่าย แล้วอยู่ ๆ แบงค์ก็เอียงตัวแล้วซบใบหน้าลงบนไหล่แข็งแกร่งโดยไร้เสียงการสนทนาของกันและกัน
ถัดมายังอีกด้านหนึ่ง ในสระว่ายน้ำ เติร์กเล่นน้ำอย่างเพลิดเพลิน ผิดกับมันช์ที่ยืนนิ่งงันเกาะขอบสระ
"เป็นอะไรมันช์ ไม่เล่นแล้วเหรอ?" เติร์กเดินต้านแรงน้ำไปหาแฟนตัวเองที่ยืนนิ่งนานกว่าสิบนาที
"คือ....."
เติร์กยังคงยืนซ้อนหลัง แล้วจู่ ๆ มันช์หันหลังกลับมากระซิบบอกข้างหูพี่เติร์ก
"ฮ่า ๆ" เติร์กหลุดหัวเราะเสียงดังลั่น เมื่อรู้เหตุผลว่าทำไมแฟนของเขาถึงยืนนิ่ง
"ขำอะไรวะ พี่เติร์ก"
"ให้กูช่วยไหม?"
มันช์หน้ำงอง้ำอย่างงอน ๆ เขาเบี่ยงตัวหลบตอนที่พี่เติร์กอ้าแขนเตรียมกอดและพูดคำชวนเขิน สาเหตุที่มันช์ยืนนิ่ง เนื่องจากก่อนหน้านี้ มันช์เห็นคู่รักชาวต่างชาติสองคนยืนจูบปากกัน หนำซ้ำยังนัวเนีย มือไม้ลูบไล้ทั่วตัว ไม่แคร์สายตาคนอื่นที่อยู่ในสระว่ายน้ำ ไม่รู้ว่าเพราะเห็นภาพชัดเต็มสองตาจนไปกระตุ้นฮอร์โมนภายในหรือเปล่าถึงทำให้แก่นกายช่วงล่างที่เคยอ่อนปวกเปียกกลับแข็งขืน
"ไม่ต้...อ.ง เล..อื้อออ" คนที่กำลังบ่นแฟน กลับเสียงหายไปในลำคอ เมื่อพี่เติร์กยึดท้ายทอยแล้วตะโบมจูบไม่รีรอ เติร์กขยับเท้าจนคนที่โดนจูบก้าวถอยหลังจนแผ่นหลังชิดขอบสระ แม้จะไม่เหลือใครอยู่ ณ ตรงนี้ แต่เพราะเป็นพื้นที่เปิดอาจมีใครผ่านไป ผ่านมาได้
คนที่ต้องการให้แก่นกายสงบลงกลับหมดหนทางเพราะถูกปลุกเร้าจากคนรัก มันช์ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เมื่อกางเกงว่ายน้ำที่เขาสวมใส่พบแกนกายโป่งนูนจนเห็นได้ชัด ทั้งสองยังคงจูบกันกลางพื้นที่สาธารณะ โดยริมฝีปากประกบเข้าหากันอย่างไม่ลดละ มือหนาคนรักลามไล่มาลูบตรงเป้ากางเกง ยิ่งทวีความกำหนัดจนยากที่จะสงบลงได้ในเวลานี้
ดูท่าจะไม่จบลงง่าย ๆ เมื่อมือเติร์กเริ่มลวนลามลูบคลำแก่นกายของรุ่นน้อง ก่อนจะใช้มือหนาล้วงเข้าไปในขอบกางเกงเพื่อสัมผัส แต่มันช์รีบผลักอกพี่เติร์กให้หยุดพลางช้อนตามองคนพี่ที่ทำหน้าเหมือนถูกขัดใจ
"พี่เติร์ก! ผมไม่ไหวแล้วอะ ไปต่อที่ห้องได้ไหม?"
"ฮ่า ๆ แล้วรออะไรล่ะ"
เติร์กตกใจที่แฟนขอกันตรง ๆ และแล้วเสียงหัวเราะก็หยุดลงตามด้วยร่างกายเปียกโชกของทั้งสองที่รีบปีนบันไดขึ้นจากสระว่ายน้ำ คว้าผ้าขนหนูมาปิดของสงวน ที่กำลังขยายขนาดพองโตเต็มที่ เพื่อเดินไปยังห้องพักของตัวเองให้ไวที่สุด
.
.
.
.
ถึงช่วงเวลาสวาท ที่ไม่ต้องมีใครบอกว่าจากนี้ต้องทำอะไรต่อ จูบร้อนระอุก็ยังคงดูดดื่มหนักหน่วงต่อเนื่อง ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วผิวกาย ลูบไล้คลึงเคล้าไม่ว่างเว้น
"อื้ออออ อ้ะ...อ้าาา ลึก จะ....จัง พี่"
ดั่งฉากอีโรติกที่ถูกย้อมแสงสีให้เหลือเพียงสีขาว ดำ เทา เมื่อตอนนี้ ทั้งสองอยู่ในห้องอันมืดมิดเพราะปิดไฟร่วมรักกัน ภายใต้แสงอันน้อยนิดจากด้านนอกที่ส่อง ลอดผ่านร่องผ่าม่านจนเห็นเป็นแสงเงาตกกระทบตามส่วนเว้า ส่วนโค้งของร่างกายชวนยั่วเย้า เร่าร้อนจนอยากกลืนกินให้อิ่มหนำ
แม้จะไม่เห็นใบหน้าคนรักที่ชัดนัก แต่ภาพตรงหน้าก็ชวนสยิว วาบหวิวหัวใจ เมื่อคนตรงหน้าเติร์ก แยกท่อนขาเรียวอ้าออกกว้าง คร่อมทับอยู่เหนือตักที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นุ่ม สองมือหนากดสะโพกสอบลงจนแนบสนิท ยามที่ความร้อนรุนแรงดุนดันผ่านช่องทางคับแคบ กดเข้ามาช้าๆ จนมันเข้ามาลึกถึงที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น อารมณ์ของมันช์พุ่งพล่านไปหมด เมื่อมือหนาไล่สีข้าง ส่วนปลายลิ้นแตะเลียที่ใบหู ก่อนที่พี่เติร์กจะระดมจูบทั่วทุกตารางนิ้วของร่างกายไม่ให้เว้นว่าง
"อื้มมมมม มันช์" เติร์กครางเสียงแหบห้าว
มันช์ซุกหน้าลงบนลาดไหล่กว้าง ยามที่คนข้างล่างเด้งรับบั้นท้ายที่กำลังโยกไหวอยู่ข้างบนด้วยรสรักอันถึงใจ มือหนาบีบเค้นก้นกลมหนัก ๆ ก่อนที่เติร์กจะเลื่อนริมฝีปากไปดูดเลียและขบงับตุ่มไตสีสวย
"อื้ออออ เสียวอะครับพี่ อ้ะ อ้าห์"
"อื้มมมมมม" สิ้นเสียงครางต่ำในลำคอ เติร์กใช้เรียวลิ้นชื้นแฉะแตะลงบนตุ่มไตอีกข้างอย่างหยอกเย้า จังหวะรักจากเนิบช้าแปรเปลี่ยนเป็นรัวเร็ว กระแทกกระทั้นไม่ยั้ง มันช์ฝังใบหน้าลงบนลาดไหล่ ก่อนที่จะขบกัดหัวไหล่คนรัก จนขึ้นเป็นรอยฟัน คล้ายคนต้องการระบายความเจ็บปวดหน่วงหนึบภายใน แต่แท้จริงแล้ว ลึก ๆ มันช์ก็สุขสันต์ ซาบซ่านทั่วกายกับรสรักอันสุดหฤหรรษ์นี้
ฉากรักของทั้งสองดำเนินไปอย่างดุเด็ด เผ็ดมันส์ มันเร่าร้อนดังเพลิงกำลังเผาไหม้
"อ้ะ อ้าา ผะ..ผมจะเสร็จแล้ว"
ได้ยินดังนั้น เติร์กที่กำแกนกายของรุ่นน้องก่อนหน้า รีบเร่งมือขยับรูดรั้งแท่งร้อนรุ่นน้องเร็วไว้ ไม่นาน สัญญาณแห่งการบ่งบอกว่าคนข้างบนพุ่งทะยานถึงความสุขสมสุดยอดก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาเต็มหลังมือของเติร์ก เติร์กไม่รอเวลา อุ้มคนที่คร่อมทับบนตักก่อนหน้าไปวางร่างรุ่นน้องลงบนเตียง จับมันช์พลิกตัวหันหลัง มือหนายึดเอวคนรักก่อนจะยกสะโพกขึ้นสูงจนลอยเด่นค้างกลางอากาศและรีบแทรกแกนกายกดส่วนหัวเข้าไปยังร่องรักจนสุด เติร์กได้จังหวะกดกระแทกอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนครั้งสุดท้าย เขาทิ่มทะลวงภายในตอกย้ำอย่างรุนแรง และไม่นาน ก็ถึงทีของเติร์กที่พุ่งน้ำรักออกไปอย่างสุดกลั้น
เสียงหอบหายใจดังก้องสะท้อนทั่วห้อง มันช์โดนจับพลิกตัวนอนแผ่นหราบนเตียง เขาซุกซบหน้ากับบ่าแข็งแรง ฟังเสียงเต้นรุนแรงของหัวใจคนรัก สองมือเลื่อนไปกอดรอบแผ่นหลังกว้างที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อโซมกาย แต่ไม่มีใครคิดจะรังเกียจกันและกัน เติร์กพรบจูบลาดไหล่มันช์ ก่อนจะใช้มือหนาปาดเม็ดเหงื่อผุดพรายบนหน้าผากรุ่นน้อง
"กูรักมึงนะ"
มันช์ชะงัก เพราะไม่คิดว่าพี่เติร์กจะบอกรักกัน และมันช์ก็ไม่เคยคาดหวังว่าพี่เติร์กจะบอก การได้ยินคำนี้ จึงไม่ต่างกับมีน้ำทิพย์ชโลมใจให้ชุ่มฉ่ำสร้างชีวิตให้มีชีวามากขึ้น
"ฮื่ออออ...ครั้งแรกที่พี่บอกผม"
"ถึงกูจะไม่พูด แต่ก็รู้สึกแบบนั้นเสมอ" มันช์ยิ้มตอนที่พี่เติร์กว่าพลางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เขาขยับใบหน้าไปตามคนที่เอียงคอหนีหลบตา และชะโงกไปจูบปากพี่เติร์ก
"ครับ ผมรักพี่เติร์กเหมือนกัน"
"อื้อ"
ทั้งสองตระกองกอดกันอย่างเหนื่อยล้า โดยที่ยังไม่ลุกไปไหน เผื่อมีโอกาสได้เริ่มบทรักกันใหม่ในรอบที่สอง
.
.
.
.
หลังจาก เปิดเทอมมาได้เกือบเดือน รุ่นพี่ปีสี่ศิลปกรรมก็ไปฝึกงานจนไม่เห็นหน้า ค่าตา แล้วจู่ ๆ มันช์ก็คิดถึงพี่เต็นขึ้นมา จนต้องโพล่งบอกแฟนตัวเองที่เดินข้าง ๆ ระหว่างทางไปเอารถเวสป้าของพี่เติร์ก เพื่อกลับหอของมันช์
"คิดถึงพี่เต็นจัง ไม่รู้เป็นไงบ้าง"
"บอกคิดถึงชายอื่นต่อหน้ากูเลยนะ"
"ผมรักพี่เต็นแบบพี่ชายนะครับ อย่ามาเคืองผมสิ พี่เติร์ก" มันช์มุ่ยหน้า จนเติร์กกลั้วหัวเราะ ก่อนดึงแก้มมันช์จนยืดเหมือนเยลลี่
"กูล้อเล่นครับ กูเชื่อใจมึง ไอ้ดื้อ"
"ที่รักของผม น่ารักที่สุดว่ะ" มันช์ยิ้มแป้น แกว่งมือพี่เติร์กที่กุมกันไว้ไป-มา แต่แล้วมันช์ก็ชะงัก เมื่อเจอะผู้หญิงหน้าตาสะสวยส่งยิ้มหวานที่ยืนขวางทางอยู่
"พี่เติร์กคะ"
เติร์กชะงัก เมื่อเห็น
แฟนเก่า อยู่ต่อหน้าแฟนใหม่ เขาก็รู้ว่าการเรียนที่มหาฯลัยเดียวกัน มันอาจมีโอกาสเจอกันบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่า มันจะบังเอิญเจอในช่วงเวลานี้
"ครับ"
"ไม่เจอนานเลยตั้งแต่วันนั้น พี่เติร์กสบายดีไหมคะ ?"
"อืม สบายดีครับ"
"กวางคิดถึงพี่เติร์กเหมือนกันนะคะ และกวางมาตอบคำถามตามที่พี่บอกค่ะ"
มันช์หันไปมองพี่เติร์กที่ยืนนิ่งเงียบงัน
"กวางพูดอะไร พี่ไม่เข้าใจ"
"เรื่องของเราในจดหมายที่พี่เติร์กเขียนระบายมาให้กวางไงคะ?"
"พี่คุยกับเขาให้รู้เรื่องนะครับ ผมขอตัว"
"มันช์ อย่า...ไ....ป..."
มันช์สะบัดมือออกจากการจับมือกัน เพื่อเดินหนีไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องน้ำ เพราะทนไม่ได้ที่ต้องเห็นหน้าแฟนเก่าที่หน้าตาสะสวย หนำซ้ำยังหุ่นดี มีหน้าอก หน้าใจที่น่ามอง ดูอย่างไรก็ชวนให้มันช์คิดมาก เมื่อหันกลับมามองตัวเอง....
"จดหมายอะไร?"
เมื่อมันช์เดินไป เติร์กถามกวางทันที เพราะอยากเห็นหลักฐานที่แฟนเก่าพูดถึง ทางฝั่งของกวางหยิบจดหมายออกมาจากในกระเป๋าแบรนด์เนมหรูหรายื่นให้แก่อดีตคนรัก
เติร์กคลี่จดหมาย เปิดอ่านข้อความด้านใน
‘พี่ยังรักและคิดถึงกวางนะ ถ้ากวางไม่มีใคร เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ
พี่รอกวางเสมอ"
ข้อความชวนหวานเลี่ยนขนาดนั้น ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ฝีมือเติร์กที่จะคิดและเขียนแน่ ๆ
"พี่ไม่ได้เขียน"
เติร์กไม่รีรอตอบ และไม่ได้ตั้งใจจะหักหน้าอีกฝ่าย แต่ถ้าเขาขืนพูดถนอมน้ำใจก็ไม่ต่างกับการให้ความหวังกวาง จนเธออาจหลงระเริงไปกับมัน
"ถ้าพี่เติร์กไม่เขียนแล้วใครจะเขียนคะ ? ไม่เห็นต้องโกหกกันเลยค่ะ" กวางบอกและทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
"กวางพี่จะทำแบบนั้นทำไมในเมื่อตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว"
"จริงหรอคะ? ใครกัน? กวางไม่เคยเห็นพี่เติร์กเดินกับผู้หญิงคนไหนเลยค่ะ" หญิงสาวรุ่นน้องเอ่ยถามอย่างสงสัย แต่เบื้องหลังใบหน้าที่ฉาบด้วยความแปลกใจนั้น ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น
"ก็คนเมื่อกี้ไงครับ"
กวางเผลอหลุดตาโต เธออาการออกชัดเจน จนเก็บสีหน้าไม่อยู่เพราะไม่คิดไม่ฝันว่า อดีตคนรักของเธอ จะชื่นชอบเพศเดียวกัน
'พี่เติร์กเป็นเกย์เหรอ ไม่จริงอะ'
"พี่เติร์ก เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? กวางไม่ยักรู้ว่า พี่จะหันมาชอบ..."
"พี่ไม่จำเป็นต้องบอกกวาง ว่าพี่มีรสนิยมแบบไหน และพี่ไม่ได้สนว่าน้องเขาจะเป็นใคร มาจากไหน? พี่แค่รู้สึกดีและมีความสุขที่ได้อยู่กับเขาก็เท่านั้น"
กวางชะงักงัน เธอสบตามองพี่เติร์กที่การเจอกันคราวนี้ เขาดูชัดเจน และไม่ปราณีในการรักษาน้ำใจกัน หญิงสาวมองมือหนาอีกฝ่ายที่ขยำกระดาษแผ่นนั้นอย่างไร้เยื่อใย เธออุตส่าห์ดีใจที่ได้เห็นถ้อยคำจดหมายเชิงถวิลหากันและกัน แต่พอรู้ความจริงว่า พี่เติร์กไม่รู้ไม่เห็นนั้น ยิ่งทำให้กวางแปลกใจไม่น้อย
"โอเคค่ะ กวางเข้าใจแล้ว ส่วนจดหมาย.ถ้าไม่ใช่พี่เขียนแล้วใครเขียนมาให้กวางคะ? เพื่อนพี่เหรอ?"
"พี่ต้องถามก่อนว่าใครเป็นคนเอามาให้กวางครับ?"
"ผู้ชายขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ ค่ะ" เติร์กยืนคิดพลางนิ่งเงียบก่อนจะตอบแฟนเก่า
"เอาเป็นว่าอย่าสนใจเลยก็แค่จดหมายไร้สาระ พี่ไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวค่ะ ถ้ากวางเครียดกวางยังโทรปรึกษาพี่เติร์กเหมือนแต่ก่อนได้ไหม"
เติร์กยังไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า เขาแค่กวาดสายตามองไปทางห้องน้ำ ก่อนจะวกสายตากลับมาหาหญิงสาวร่างเล็กแล้วบอก
"อย่าดีกว่า พี่กลัวแฟนพี่เข้าใจผิดครับ"
"แม้แต่สถานะพี่ชายก็เป็นให้กวางไม่ได้หรอคะ"
"พี่ต้องไปก่อน แฟนพี่รอนานแล้ว กวาง"
เติร์กก้าวไว ๆ ไปหาคนรักที่หลบซ่อนอยู่ในห้องน้ำ
"หึงกูเหรอ?" แค่เห็นคนที่ยืนพิงอ่างล้างหน้าในห้องน้ำหน้าเครียด เติร์กก็ไม่รีรอที่จะถาม
"คนนี้ใช่ไหมครับ ที่ชื่อพี่กวาง?"
"ใช่ แต่ไม่ต้องห่วงนะเขารู้ว่ามึงคือแฟนกู และกูกับกวางก็จบกันแล้ว"
"แล้วที่เขาอ้างถึงจดหมาย"
"คงมีการเข้าใจกันผิด เพราะกูไม่ได้เขียน กูไม่แน่ใจว่ามีใครพยายามสร้างเรื่องให้เราทะเลาะกันหรือเปล่า?"
"ใครจะลงทุนทำแบบนั้นวะ พี่?" มันช์ยังคลางแคลงและไม่เข้าใจว่าทำไมพี่เติร์กถึงพูดกำกวม จะว่าไป มันช์ไม่ใช่คนเด่นดังอะไร จะมีคนพยายามแทรกกลางเพื่อสร้างความร้าวฉานด้วยการยุยงให้แตกแยก ปั่นป่วนไปทำไมกัน
อีกส่วนหนึ่งที่มันช์อยากถามและอยากรู้ นั่นคือ เนื้อในจดหมายมันถูกเขียนไว้ว่าอย่างไร แต่การที่แฟนเก่ามาอ้างถึงจดหมาย อย่างไรเสียก็คงไม่พ้นเรื่องอดีตความรักและความทรงจำอันหวานชื่น
"ไม่รู้" เติร์กยังไม่มีหลักฐานแน่ชัด ครั้นจะบอกสิ่งที่ตัวเองคิดในใจว่าใครทำ ก็ไม่ต่างกับการใส่ร้ายป้ายสี
เติร์กมองหน้ามันช์พลางถอนหายใจก่อนตอบคนรักอีกครั้ง
"ไม่ต้องกังวล กูไม่มีทางกลับไปหากวางแน่ ไว้ใจกูนะ"
"ผมจะพยายามครับ" มันช์เดินออกจากห้องน้ำด้วยสีหน้าหนักใจ ทำไมมันช์รู้สึกว่าช่วงนี้ความรักของเขาพักหลัง ๆ มาถึงเจอแต่อุปสรรค ที่ชวนให้ความสัมพันธ์ฉันท์คู่รักสั่นคลอนลงได้ทุกเมื่อ
.
.
.
.
"พี่เติร์ก ฮือออออ ฮึก ฮืออออ”
ตอนนี้ เติร์กร้อนใจ เมื่อปลายสายร้องไห้จนฟังไม่รู้เรื่อง หลังจากที่มันช์โดนตามตัวให้กลับบ้านด่วน เมื่อทางบ้านบอกข่าวว่าพี่สาวของเขาประสบอุบัติเหตุจากรถยนต์จนเสียชีวิต เติร์กแอบกังวล เป็นห่วงแฟนตัวเอง เพราะช่วงนี้ มันช์เจอะปัญหาประดัง ประเดเข้ามาพร้อมกัน จนเติร์กกลัวว่ามันช์จะรับมือไม่ไหว
“ให้กูไปหาไหม?”
[อย่าเพิ่งเลยครับ ตอนนี้ ที่บ้านผมยุ่งวุ่นวายไปหมด]
มันช์ว่าอย่างนั้น ตอนนี้ มันช์ยังช็อคกับการรู้ว่าพี่สาวได้จากไป คนที่ไม่เคยนึกเลยว่า การตายของเธอจะมาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้
"ผมอยากกอดพี่มาก ๆ"
[มันช์อย่าพูดแบบนี้ กูยิ่งเป็นห่วง มึงไหวแน่นะ] เติร์กเสียงแผ่ว เขากังวลและค่อนข้างเป็นห่วงมันช์ เพราะตลอดเวลาที่คบกัน เขารู้ดีว่า มันช์มีนิสัยอย่างไร
“ไหวครับ ฮือออ ผะผมโอเค พี่ไม่ต้องห่วง ฮืออ”
[ยิ่งร้องไห้แบบนี้ นี่เหรอบอกไม่ให้กูเป็นห่วง ฮึ! คืนนี้มานอนกับกูนะ]
"อยากแต่นอนไม่ได้ครับ พี่แค่นี้ก่อนนะ แม่เรียกแล้ว"
[อืม]
เติร์กกังวลใจ เมื่อการสูญเสียคนรักในครอบครัว ทำให้มันช์ยิ่งอยู่ในสภาพจิตใจอ่อนแอ และยิ่งเขาไม่อยู่ด้วยแล้วก็คงได้แต่ส่งกำลังใจผ่านเสียงตามสาย
.
.
.
.
ผ่านมาแล้วสามวันที่งานศพของพี่มิลค์ พี่สาวมันช์เนืองแน่นด้วยบรรดาญาติ ๆ เพื่อนร่วมงาน เพื่อนจากประถม มัธยม มหาฯลัยของเธอ ส่วนเพื่อน ๆ ของมันช์ที่พอสะดวกก็มาช่วยเหลือกันอย่างเต็มที่ ทั้งเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหารให้แขกเหรื่อที่มาร่วมงานศพ แม้วันนี้ จะเป็นวันแรกที่เติร์กได้มาร่วมงาน แต่เขาต้องแสร้งทำทีเป็นได้แค่รุ่นพี่ รุ่นน้อง เพราะยังไม่สามารถแสดงตัวหรือเปิดเผยว่าเป็นคู่รักกันได้มากนัก
ความโศกเศร้าเข้าปกคลุมทั่วบริเวณจนบรรยากาศยิ่งสลด หดหู่ มันช์วุ่น ๆ กับงานไม่ได้หยุด บ้างก็ไปคุยกับญาติที่ไม่ได้เจอหน้ากันนาน บ้างก็ต้องไปคุยกับเพื่อนพี่สาว หรือไม่ก็เตรียมพื้นที่จัดหาความสะดวกให้แขกคนอื่น ๆ ลำพังแค่มันช์จะปลีกคุยกับเติร์กแค่สองสามคำยังไม่มีเวลาเดินโฉบมาได้เลย เติร์กจึงทำได้แค่จ้องมองคนรักเดินไปเดินมา จนกระทั่ง พิธีสวดพระอภิธรรมศพเสร็จสิ้น แขกทยอยกลับบ้าน จังหวะนี้ มันช์ที่ลาเพื่อนพี่สาวเสร็จ ประสานสายตากับพี่เติร์กที่จ้องมองมาพอดี จึงปรี่ไปหาเพื่อนัดแนะพบกันที่ห้องน้ำของวัด เมื่อทั้งสองเดินย่องเข้ามาห้องน้ำด้านในสุด มันช์โผกอดพี่เติร์กสุดแรงปรารถนาและเอ่ย
“พรุ่งนี้วันเผา พี่มาด้วยนะ”
“ได้ มึงร้องไห้ทุกวันเลยเหรอ? ตามึงบวมมากเลย"
มันช์พยักหน้าน้อย ๆ ในอ้อมกอดอุ่น ๆ นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้กอดรัด ไม่ได้รับกลิ่นกายอันแสนคุ้นเคยจากพี่เติร์กแบบนี้
"เข้มแข็งนะมันช์” เติร์กดันไหล่รุ่นน้องออก พลางลูบใต้ตาที่ยังคงเอ่อล้นด้วยน้ำตา เขามองหน้าคนรัก ก็ยิ่งใจกระตุก รู้สึกสงสาร การสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก โดยไม่ทันตั้งตัว เป็นอย่างไร เติร์กย่อมรู้ดี
"อื้ม ผมจะพยายาม ผมรักพี่นะ"
เติร์กยิ้มหวาน พลางจูบเปลือกตา และใช้ปลายนิ้วไล้เบา ๆ อีกครั้ง
"กูโคตรคิดถึงมึง ไว้มึงพร้อมเมื่อไหร่ เรากลับมานอนด้วยกันนะ"
“ครับ ผมอยากนอนกอดพี่ทุกวันเลย”
“เหมือนกัน"
น่าเสียดายที่ทั้งสองไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ในช่วงเวลานี้ หากผ่านพ้นพิธีงานศพไป เติร์กก็หวังว่าอะไร ๆ จะดีขึ้น
.
.
.
.
และแล้ววันที่จะต้องส่งพี่สาวไปยังดินแดนใดสักแห่งที่ไม่ใช่โลกเดิมก็เดินทางมาถึง มันช์ยืนอยู่บนเมรุร้องไห้อย่างหนักต่อหน้าโลงศพ พลันเหลือบมองรูปขาวดำของพี่สาวแสนรัก รูปของพี่มิลค์ที่ถูกเลือกมาตั้งประดับไว้ ก็ยังคงเป็นรูปภาพที่เธอมีรอยยิ้มสดใสที่สุด หวังจะเอาไว้ให้เห็นเป็นช่วงเวลาสุดท้าย
เฝ้ามองรูปพี่สาวเนิ่นนาน ก่อนจะทอดสายตาเหม่อมองโลงศพพี่สาว มันช์ลูบโลงศพทั้งน้ำตา ก่อนจะยกมือปาดหยาดน้ำใส ๆ ออกจากตา เดินก้มหน้าลงมาจากเมรุ มันช์ยืนนิ่งพลันกวาดสายตาทั่วบริเวณพื้นที่นี้อีกครั้ง สอดส่องจนทั่วก็ยิ่งปวดใจ แต่มันช์ต้องกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจเอาไว้ เมื่อไม่พบคนรักยืนอยู่ตรงนี้เลย
มันช์ได้แต่ยืนภาวนาในใจว่าพี่เติร์กคงกำลังเดินทางมาและเขาคงไม่ผิดสัญญาที่ให้ไว้ในช่วงเวลาที่มันช์จิตใจอ่อนแอ
..............................................
แก้ไขคำผิดตามคุณ warin บอกแล้วนะคะ ขอบคุณมากเลยที่่ช่วยดู
*และขอบคุณคนอ่านที่อ่านมาจนถึงตอนนี้และยังเดินทางมาด้วยกันนะคะ
จะจบแล้วค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
