หัวข้อ: (｡･ω･｡) โลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญ 19]If we are not matched from heaven [p20] 23.05.2019

[-west-]

 
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ร

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม






งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend  เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End]
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End]
03 - รักเร่  Dalhia [End]
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End]
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End]
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End]
08 - When the wind blow back [End]
09 - โอบตะวัน [End]
10 - candy [End]
11 - At first sight [End]
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End]
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday
14 - กลพยัคฆ์ [End]
15 - Sexy Naughty Nerdy[End]


west's talk:

☼ เปิดปีใหม่ด้วยนิยายเรื่องเก่า รีโนเวทใหม่เลยค่ะ ใครจำเรื่อง ในโลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญได้บ้าง เข๊มทิศกับเบ๊บของเรานี่ล่ะ จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ที่หายมาส่วนหนึ่งก็ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับคนทำงานเบื้องหลังการละครตั่งต่างด้วย มีแก้ไขนิดหน่อย แต่จะไม่ทิ้งไปอีกแล้ว ไม่สบายใจเลย ถ้ามีการเข้าใจอะไรผิดพลาดในเนื้อหาทักท้วงกันมาได้นะคะ
ปล. ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเล่นด้วยนะ สักหนึ่งถึงสองอาทิตย์หลังจากที่เลสิคตาหายดีแล้วจะกลับมาปั่นๆ (ฮา)
และที่ไม่ลืมแน่ๆ
สวัสดีปีใหม่นะคะทุกคน
ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ กับชีวิต มีสติและรับมือกับปัญหาที่เข้ามาได้อย่างราบรื่น มีความสุขนะคะ

❤( ^^)人(^^ )❤ﾞ

west on wednesday








c o n t e n t

introduction
1 friends-ship
2 secret
3 confession
4 move on
5 call me, babe
6 fix you
7 dim
8 nothing?
9 friend shit
10 as the way you are
11 let's do it
12 lost control
13 nothing but i miss you
14 respect like the air
15 farewell not well
16 invisible guy
17 hold me as you love me invisible guy
18 In my head
19 if we are not matched from the heaven
Special

*ﾟ‘ﾟ*      #โลกที่ไม่มีเรื่องบังเอิญ       *ﾟ‘ﾟ*
i f   w e   n o t  m a t c h   f r o m   t h e   h e a v e n

[-west-]

introduction

          คนทุกคนมีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านของชีวิต

          จากเด็ก สู่วัยรุ่น จากวัยรุ่น เป็นผู้ใหญ่

          จากอนุบาล ขึ้นชั้นประถม จากประถม ขึ้นมัธยม โตขึ้นอีกนิดก็เป็นนักศึกษา

          .
         
          ผมผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาสวยงามตามครรลองของปุถุขนคนชั้นกลาง มีบ้านเดี่ยวย่านชานเมืองเป็นของตัวเองและครอบครัวเคยมีแฟน แต่เลิกกันช่วงเรียนจบใหม่ๆ หลังจากนั้นก็ไม่ได้คบใครจริงจัง ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เก็บเงิน ผ่อนรถคันแรกเป็นของตัวเอง

          นึกดูแล้วเวลาผ่านไปไวกว่าที่คิด จากคนรู้จักกลายเป็นไม่รู้จัก จากคนรักกลายเป็นคนที่เกลียดกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมเมื่อความสัมพันธ์ชู้สาวจบลง ถึงเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้ แม้ตกลงว่าจะแยกย้ายกันด้วยดีแต่เจอหน้าอีกครั้งกลับทำทีไม่รู้จัก

          ผมคงไม่เฮิร์ตขึ้นมาอีกถ้าเมื่อวันก่อนไม่เจอแฟนเก่าโดยบังเอิญ ไม่ได้เสียใจหรอก เรื่องผ่านมานานแล้ว แต่พออยู่คนเดียวก็อดนึกถึงอดีตไม่ได้

          .
         
          “เพ้อเจ้อ”
         
          โอเครับ ผมก็ลืมไปว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียว ควันสีขาวอมเทาผ่านหน้า ในรัศมีที่สายตามองเห็น ผมมองค้อนคนขัด ค่อนแคะด้วยความรู้สึกรำคาญระคนมันไส้

          “คุณไม่เคยมีแฟนรึไง”

          เรายืนด้วยกันตรงลานทางพักของบันไดหนีไฟนอกอาคาร มีกระป๋องเบียร์ราคาถูกตั้งไว้สำหรับใส่ก้นกรองบุหรี่ แม่บ้านคงเอามาวางทิ้งไว้ ถ่วงทรายที่ก้นกระป๋องไม่ให้ปลิวหาย อย่างน้อยกระป๋องโง่ๆ นี่คงช่วยให้แม่บ้านหงุดหงิดกับก้นบุหรี่ที่ถูกทิ้งอย่างไร้ความรับผิดชอบน้อยลง

          “ถามทำไม” เขาไม่ตอบตรงประเด็นในทันทีเท้าศอกกับระเบียง

          ผมโคลงหัวก่อนว่า“ก็ไม่เห็นเคยเล่า”
         
          “จำเป็นต้องเล่า?”
         
          ความจริงแล้ว เราไม่ใช่คนแปลกหน้าจนไม่สามารถถามเรื่องส่วนตัวได้ ตรงกันข้าม ผมกับเข็มทิศรู้จักกันในเกือบทุกช่วงเปลี่ยนผ่านของชีวิต แต่มากกว่าเข็มทิศคือแม่ของเขา อยากถามว่าแม่มึงเป็นไรปะ แต่หน้าก็ไม่ใช่ระดับหมากปริญ เกรงว่าพูดไปแล้วโดนกระทืบจะไม่มีคนคอยโอ๋

          ป้าจอยเป็นหนึ่งในสมาคมแม่บ้านว่างงานที่ตั้งขึ้นตั้งแต่ผมเรียนอนุบาล แน่นอน บ้านของผมเป็นฐานทัพ อาจด้วยพื้นที่ที่เป็นส่วนตัว อุปกรณ์ทำครัวครบครัน และพิกัดที่สะดวกที่สุดในการนัดหมายรวมตัวกันกับบรรดาเหล่าแม่ๆ ทั้งหลายทำให้ผมคุ้นเคยกับป้าจอย แม่ของเข็มทิศพอประมาณ

          “ป้าจอยอวดลูกจะตายห่า” โดยเฉพาะเมื่อเรียนจบคณะเดียวกับผมแต่คนละมหาวิทยาลัย แหงล่ะ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองน่ะดี อะไรก็ดี แต่ส่วนตัวระหว่างผมกับเข็มทิศแม้เจอกันบ้างตามงานสำคัญ เช่นงานรับปริญญา งานวันเกิด กลับไม่ค่อยคุยกัน ส่วนหนึ่งอาจเพราะผมว่าป้าจอยน่ารำคาญ ลูกชายก็น่ารำคาญแต่คนละแบบ ป้าแกพูดไม่หยุดขัดกับลูกที่ทำท่าเหมือนผีไม่ได้ส่วนบุญ หน้านิ่ง หยิ่งๆ ไม่ค่อยสมบูรณ์พอดีเหมือนบ้านคนอื่นสักเท่าไร กระทั่งบังเอิญมาเจอกันในที่ทำงานเดียวกันถึงได้คุยกันมากขึ้นด้วยความจำเป็น “ยกเว้นเรื่องแฟนลูกชายหัวแก้วหัวแหวน”

          “แกไม่รู้”

          “ไม่เล่าล่ะ”

          “หึ” เข็มทิศหัวเราะในลำคอเจตนามองเหยียด“ผู้ชาย โตขนาดนี้แล้วด้วย ต้องเล่าเรื่องแฟนให้แม่ฟังเหรอ”

          “เล่าดิ คนที่เพิ่งเลิกไปผมเคยพาไปที่บ้านด้วย” ผมมักถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกแหง่เหมือนที่เข็มทิศกำลังปรามาสด้วยสายตา ซึ่งผมว่าไม่ นี่ต่างหากที่สิ่งที่ลูกผู้ชายทำกัน เปิดเผย ตรงไปตรงมา

          “จริงจังขนาดนั้น?”

          “ผมจริงจังกับความรักครับ”

          เขายิ้มมุมปาก เลิกคิ้วขึ้น ไม่มองผมแล้ว ทอดสายตาไปยังยอดตึกสูงระฟ้าที่ชั้นบนสุดไล่ความสูงขึ้นลงเหมือนคีย์เมโลดี้ในดนตรีเพลงสักเพลงหนึ่ง

          “ก็ดี”

          “ดีอยู่แล้ว”

          ผมภูมิใจในข้อดีของตัวเองเสมอ ไม่มาก ไม่น้อย ไม่เหมือนเขาที่พูดน้อยเสียจนบางครั้งก็คิดไปว่าสิ่งที่ป้าจอยนำเสนอเป็นความจริงหรือเวอร์ไป แต่เมื่อทำงานด้วยกันหลายครั้งผมก็รู้จักคำว่าพูดน้อย ต่อยหนัก ผมเห็นออร่าความฉลาดของเขา เรียกได้ว่าคมในฝัก แบบนี้ล่ะผู้หญิงชอบนักหนา

          “เบ๊บนี่ชอบติดอยู่กับเรื่องเก่าๆ เนอะ แฟนที่เลิกไปแล้ว หรือเรื่องที่แม่เราชอบพูดอวดเรื่องเราตอนเด็ก”

          “ก็ไม่เด็กปะ เข้ามหา’ลัยยังพูดอยู่เลย เฮ้ย คุณมันเด็กมหา'ลัยรัฐอันดับหนึ่งของประเทศนะเว้ย ผมนี่ดิออกไปต่างจังหวัดโน่น ได้กลับบ้านเดือนละครั้ง”

          “พูดเพราะได้เข้ามหา’ลัยที่อยากให้เข้าน่ะ แต่ไม่ถูกใจคณะที่เรียนนักหรอก”

          “แม่อยากให้เรียนสถาปัตย์เหมือนพ่อใช่ไหมล่ะ เคยได้ยินว่าส่งคุณไปเรียนพิเศษวาดรูป”

          “อ่าฮะ แต่ตอนเลือกคณะก็ไม่บอกว่าเลือกนิเทศ”

          เห็นได้ชัดว่าต่อให้เงียบก็ไม่ได้เรียบร้อย เข็มทิศเป็นคนดื้อเงียบ แต่เขาก็พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าสิ่งที่ขัดคำสั่งมันก็เวิร์กไปอีกแบบ ทำมาหากินด้วยความคิด เรื่องสร้างสรรค์ต้องมาคู่กัน แต่ข้อเสียที่เป็นคนพูดน้อย พูดห้วน พรีเซนท์ให้ลูกค้าซื้องานเลยตกเป็นหน้าที่ผม แรกๆ ตอนเทรนด์งานถูกวางไว้คนละทีม แต่ตอนผ่านโปรฯ พี่จรูญ ไดเร็กเตอร์ก็จับมาอยู่ด้วยกันเพราะเห็นความปากดีกับงานดีที่พากันไปรอด ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ทำให้เป็นทีมเวิร์กแบบที่ลูกค้าต้องการ

          “หลังจากเลือกคณะแล้วยืนยันว่าจะเรียนก็ไม่ค่อยคุยกันน่ะ ที่ได้งานที่เดียวกับเบ๊บแม่ยังไม่รู้เลย”

          “รู้แล้วมั้ง แม่ผมน่าจะเล่า สี่เดือนแล้วนะ”

          “อาจจะ แต่ผมไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่ยืนยันว่าจะทำงานสายนี้ต่อน่ะ”

          “พูดจริงดิ แล้วช่วงเรียนแม่ไม่ตัดหางปล่อยวัดเหรอ”

          “ไม่ขนาดนั้น แต่อย่าไปขออนุญาตอะไรเชียว ดีที่พ่อสนับสนุน แต่ก็ไม่ค่อยกลับบ้านอยู่ดี"

          “แปลว่าตั้งแต่ขึ้นมหาลัยก็ทะเลาะกับที่บ้านมาตลอดเลยดิ”

          “เปล่า ไม่ได้ทะเลาะ ไม่เคยทะเลาะ อยู่คอนโดก็สบายดี”

          เออ คนอย่างมึงไม่เคยทะเลาะกับใครหรอก ไม่ชอบใจก็แค่เก็บข้าวของหนีออกมา เขาติสท์แบบนี้เหมือนพ่อ คนที่หัวร้อนเลยเป็นคนอื่น อย่างเช่นแม่ หัวหน้า หรือกระทั่งพี่เลี้ยงที่สอนงาน แต่กับผมยังไม่เคยหงุดหงิดเพราะสงครามประสาท ทำไมน่ะเหรอ เพราะผมตีมึนเก่งเป็นบ้าไงล่ะ

          “แม่ก็ไม่ได้ถามอะไรด้วย เลยไม่รู้ว่าจะเล่ายังไง”

          “ฟังดูห่างๆ กับครอบครัวอะ”

          “เหรอ ไม่รู้สึกแฮะ”

          เข็มทิศยักไหล่ พ่นควันออกทางจมูก เขาสูบบุหรี่เก่งมาก ทำควันเป็นรูปได้ด้วย ส่วนผมก็แค่อัดๆ เข้าปอดเวลาคิดงานไม่ออก หลังๆ มีเหตุผลอีกอย่างคือเพื่อปลีกตัวมาคุยกับเขา

          “รู้เรื่องที่พี่จรูญมาบอกแล้วใช่ปะ งานหน้าอะ”

          “อืม โฆษณาบ้านอะนะ”

          “เออ พี่แกห่วงว่าคุณจะโนไอเดีย ขายความอบอุ่นน่ะ อืม..เก็ตใช่ปะ”

          “ไม่ค่อย” เขาตอบ ซึ่งไม่น่าแปลกใจนักหรอก

          “บ้านน่ะ ขายบ้านที่อบอุ่น”

          “เราอยู่คอนโด”

          “ไม่เว้ย มันไม่เกี่ยวกับคอนโดหรือบ้าน มันคือธีมความอบอุ่น มีกิจกรรมร่วมกัน มีความผูกพัน งานใหญ่นะ เป็นโครงการต้นแบบของบริษัทที่จะเอาตัวนี้ไปลงที่ต่างประเทศด้วย เขาทุ่มกับงานโฆษณามากเลยนะ พี่จรูญบอกถ้าขายได้เดือนนี้ไม่ต้องไปหางานอื่นเลย”

          "ก็พูดแบบนี้ตลอด"

          เขาถอนหายใจ เออ ผมเข้าใจว่ามันยากสำหรับคนใช้ชีวิตคนเดียว พ่อทำงานเลิกดึก ส่วนแม่ก็เจ้ากี้เจ้าการจนตัวเองสติแตกหนีออกมา

          “ย้ายมาอยู่ด้วยกันดิ สั้นๆ เขาให้เวลาไม่ใช่เหรอ นึกไม่ออกว่าคนในครอบครัวต้องทำอะไรกัน”

          "บ้าน่า"

          แต่คิดอีกทีก็น่าสน ผมเจอเขาโดยบังเอิญตอนออกมาสูบบุหรี่ในวันสัมภาษณ์งาน ย้ำว่าเขาเป็นคนพูดน้อย แต่ฟังเก่ง เขาฟังทุกเรื่องของผม ขณะที่ผมแทบไม่เคยได้ยินเรื่องส่วนตัวของเขาในที่สาธารณะเลย ไอเดียการใช้ชีวิตกับเข็มทิศก็ไม่แย่ ผมหมายถึงในคนขี้เสือกระดับสิบที่อยากรู้ว่าคนที่คิดงานเก่งฉิบหายแต่กลับนำเสนอไม่เป็นอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหนก็น่าทบทวนข้อเสนอเหมือนกัน

          "แล้วแต่ แค่ลองชวนดู"

          “อืม เดี๋ยวลองขอแม่ก่อน ไปอยู่ด้วยสักสองอาทิตย์”

          “ยาวกว่านั้นก็ได้ หารค่าไฟด้วย”

          “ไอ้สัดนี่ งก”

          “คิดว่าชวนมาอยู่เพราะพิศวาสหรือไง” พูดหน้าตาย ทิ้งก้นบุหรี่ลงในกระป๋อง “เดือนที่แล้วช็อตฉิบหาย”

          “ลงแมนยูไปอะดิ”

          เขาหัวเราะ พระอาทิตย์กำลังตก ทุกอย่างอาบด้วยแสงสีส้ม ลมเย็นๆ โชยพัดให้หน้าม้าแหว่งของผมปลิวปลกลงมาระขนตา เข็มทิศเอี้ยวตัว หันหน้ากลับมาเพียงสี่สิบห้าองศา แสงสีส้มนั้นอาบภาพที่เห็นไปครึ่งหน้า

          “รีบดูดแล้วกลับไปทำงานได้แล้ว วันนี้ไม่อยากอยู่ดึก”

          เข็มทิศว่าทิ้งท้าย เปิดประตูหนีไฟกลับเข้าไปในออฟฟิศ ผมอัดบุหรี่เข้าปอดอีกสองเฮือกด้วยความเสียดายแล้วทิ้งก้นกรองให้นอนก้นบนเม็ดทรายในกระป๋องเบียร์ที่ถูกอาบด้วยสีเดียวกันบนหน้าของเข็มทิศเมื่อครู่อีกที



          .
         
          .
         
 
เรื่องเก่ารีโนเวทใหม่พร้อมข้อมูลแน่นกว่าเดิม
ขอโทษที่มาสายอีกแล้ว มัวแต่แต่งความงาม
ฝากเนื้อฝากตัวอีกรอบฮะ เฮ่ๆ

[Wordslinger]

ต้อนรับหนูเบ๊บกับพี่เข็มทิศอีกรอบค่ะ สวัสดีปีใหม่คุณเวสต์ด้วยนะคะ มาอีกรอบ ก็อ่านอีกรอบ ไม่เบื่อ ไม่ป่วย ไม่ลา ไม่มาสาย โฮะๆ

[lonesomeness]

สวัสดีปีใหม่ค่า สวัสดีเรื่องใหม่ด้วยค่า

[malula]

HNY2019จ้า
เรื่องนี้นี่เอง รอ ๆ

[Sykes]

ขอย้ายไปอยู่ด้วยคนได้มั้ยคะ 

[wikawee]

เจิมเรื่องใหม่จ้าาาาาา 

[Bradly]

ติดตามค่ะ 

[Sky]

Welcome backค่าาา รออ่านเรื่องนี้อีกรอบเลยค่ะ

[anntonies]

กลับมาแล้วววว

[labelle]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ดีใจมาก ได้อ่านผลงานอีกแล้ว ขอบคุณมากจ้า

เอิ่ม ความสัมพันธ์ดูไม่ซับซ้อน ความคิดก็ซื่อตรงดี
แต่ก็ยังมีความย้อนแย้งกับคู่นี้จริงเลย
เบ๊บคือคนเผือกแห่งปีหรอ ถึงอยากเข้าไปอยู่ด้วย 5555
เข็มทิศคือคนซึน ที่ไม่ค่อยสนโลก

[Mura_saki]

รอค่ะ

[Rateesiri]

รออ่านต่อจ้า

[BitterCucumber]

ว้าวววว กลับมาแล้ว รออ่านคู่นี้มาตั้งแต่รอบที่คุณเวสลงรอบที่แล้ว รู้สึกเหมือนได้เจออะไรที่ตามหามานาน

คิดถึงมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[PrimYJ]

  จะรออ่านนะคะ

[alternative]

 

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ขอให้เลสิกทำให้ตาใสกิ๊ง สมองแล่นฉิว

[fsbeentaken]

จะบอกว่าเรารอคู่นี้อยู่ตลอดมา และจะรอตลอดไปจนเหี่ยวแห้งไปเรยนนน เพราะเราชอบคาแร็กเตอร์ของทั้งสองคนมากๆ

ให้ฟีลตอนเย็น สบายๆ การพูดของเข็มทิศมันมีสเน่ห์มาก

จาก แฟนคลับคุณเวสต์ 55555

[i.am.wee]

ยังรออยู่นะจ้ะ

[เขมกันต์]

รอเรื่องนี้ ตั้งแต่รอบที่แล้ววว

[JokerGirl]

รอค่ะ อยากอ่านมากกกกก

[lonesomeness]

วันนี้วันพุธแล้วววววววว

[-west-]

1 friends - ship

          เรื่องย้ายไปอยู่กับเข็มทิศชั่วคราวเกือบจะเป็นหมันเมื่อเออีเข้ามาแจ้งว่าถูกปาดหน้าเค้กด้วยบริษัทของคนใน หนึ่งคือคอนเน็คชั่นหรือเส้นสายทีมนั้นแข็งกว่า อีกอย่างคือลูกค้าขอทีมเก๋าๆ ไม่ใช่เด็กจบใหม่ที่เพิ่งผ่านโปรฯ แม้พอร์ทของเข็มทิศจะน่าทึ่ง และพอร์ทของผมจะไม่ขี้เหร่ก็ตาม

          พี่จรูญเรียกคุยกับทีมหลังผมปรึกษาแม่เรื่องย้ายมาอยู่กับเข็มทิศ‘น่าเสียดาย’ พี่จรูญปลอบเท่านั้น เขาอยากเปิดโอกาสให้เด็กๆ ทว่าคำสั่งของลูกค้าคือเด็ดขาด ลูกค้าว่าในห้องประชุมไม่อยากให้เด็กๆลองผิดลองถูกแต่พี่จรูญก็ให้โอกาสผมในงานอื่นๆ เราเป็นทีมโปรดักชั่นเฮาส์เล็กๆ ในเครือสื่อเจ้าใหญ่ที่ผู้ใหญ่ไม่ได้เห็นความสำคัญนัก ผมเข้าใจนะ แต่ก็เสียดาย ผมชอบบรรยากาศตอนนำเสนองาน มันตื่นเต้นกว่าช่วงทำสตอรี่บอร์ดโคตรๆ ช่วงเวลาที่ลูกค้าจะดูจนจบหรือปิดสไลด์ตั้งแต่สามหน้าแรกเป็นช่วงเวลาที่โคตรอะดรีนาลีนหลั่งเป็นการสอบไฟนอลว่าจะสอบตกสอบหรือผ่าน ยิ่งงานใหญ่ยิ่งท้าทายความสามารถ ขณะที่คนที่อยู่ในทีมเดียวกันอีกคนกลับนิ่งเฉย ไม่หือไม่อือยอมรับผลตัดสินโดยไม่เถียงสักคำ

          “คุณไม่อยากทำงานนั้นเหรอ” ผมกระซิบถามเข็มทิศหน้าร้านอาหารตามสั่ง วันนี้เป็นเวรของผมกับเขาที่ต้องลงมาซื้อข้าวให้ทีมงาน บางวันโทรสั่งขึ้นไปส่งได้ ถ้าสาลี่อยู่ แต่เปิดเทอมแล้วเด็กสาวแรกรุ่นลูกสาวป้าติ่งก็ไม่ค่อยได้มาช่วยแม่อีกทีมงานต้องจัดเวรกันลงมาซื้อข้าวกับกาแฟขึ้นไปเสิร์ฟ แต่ไม่รู้ว่าจัดยังไงในหนึ่งเดือนผมกับเข็มทิศจะถูกใช้ให้ลงมามากที่สุด

          “ก็ได้ทำงานอื่นอยู่ดีล่ะ พูดเหมือนออฟฟิศมีคนเหลือเฟือ”

          “ไม่ใช่แบบนั้นสิ”

          “รอเก็บพอร์ทงานอื่นก็ได้ เกือบขายได้แปลว่าเขาสนใจที่นี่อยู่ เดี๋ยวก็มีโปรดักส์ลูกเข้ามา” เขาปลอบเสียงเรียบซึ่งก็จริงอย่างที่ว่าแต่ผมก็เสียดายอยู่ดี

          “แต่ถ้าไม่ได้มีพอร์ทหรูอันดับต้นๆ โอกาสโกอินเตอร์ก็น้อยกว่าคนอื่น”

          เรื่องของเรื่องก็คือผมมีความฝัน และหนึ่งในนั้นคือการได้ไปเรียนงานกับพี่ป้อม เด็กฟิล์มทุกคนต้องรู้จักชื่อนี้ และมีฝันสูงสุดคือได้เจิดจรัสในแนวทางของตัวเองอย่างไร้ที่ติ พี่ป้อมเป็นคนทำหนังอาร์ตอันดับหนึ่งของไทย เป็นคนที่มีอิทธิพลในเวทีระดับโลก หนังที่ดูไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ถ้าแกะสัญญะที่ในเนื้อเรื่องได้ผู้ชมจะรู้สึกประหนึ่งยูเรก้า ทุกครั้งที่ดูจะถามตัวเองแต่ว่า แม่งคิดได้ไงวะๆ ซ้ำไปซ้ำมา ไม่ใช่เรื่องของสคริปต์ แต่เป็นการถ่ายทำ ซึ่งกว่าผมจะก้าวไปอยู่ข้างๆ พี่ป้อมต้องอาศัยประสบการณ์ล้วนๆ
          เอาจริงๆ ได้มีโอกาสเรียนงานกับพี่ป้อมก็อย่างหนึ่ง ได้เก่งแบบพี่ป้อมก็อีกอย่างหนึ่ง หรือแค่เป็นคนทำหนังที่พี่ป้อมเคยเห็นชื่อผ่านตาก็เป็นฝันอีกอย่างหนึ่ง แต่ถ้าลูกค้ารายใหญ่ๆ วางตัวไว้แค่คนรุ่นเก่าเมื่อไรดาวดวงเล็กๆ ของผมจะเจิดจรัสได้ ไม่รู้ว่าเบ๊บคุงจะดังก่อนหรือพี่ป้อมจะตายก่อนกัน

          “ทำงานใหญ่ก็ดี แต่ว่าประสบการณ์เรายังไม่ได้ มันเป็นความเสี่ยง ทั้งของลูกค้าทั้งของทีมเรา ขืนทำไปแล้วเละเทะไม่ถูกตราหน้ากันทั้งเฮาส์เหรอ”
 
          “จะไปเละได้ไง ที่ผ่านมาก็ทำได้ดีตลอด พี่จรูญยังบอกว่าอนาคตไกล”

          “เป็นพวกถูกชมแล้วเหลิงเหรอ”

         แม่ง รู้ทัน
          เข็มทิศกระตุกมุมปาก เป็นคนที่ไม่ยิ้มเต็มหน้าเหมือนอมทุกข์ตลอดเวลา เขามองผมที่ทำท่าจ๋อยสนิทด้วยหางตาแล้วอธิบายต่อ “เราเพิ่งผ่านโปรกันมาได้ไม่กี่สัปดาห์เอง งานที่ทำก็สเกลเล็ก พี่จรูญเองก็คงคิดแบบนี้ถึงไม่ได้ไฟท์ให้ แต่ก็มีงานอีกเยอะที่สเกลเล็กแต่เสียงดัง ถ้ามั่นใจก็เก็บไอเดียไว้ใช้ในงานแบบนั้นสิ”
          ผมเถียงไม่ออก คำตอบที่เต็มไปด้วยเหตุผลนั่นทำให้อาการงอแงของผมกลายเป็นเด็กน้อยอยากได้ของเล่นทันที

          “รู้แล้ว ผมแค่เสียดาย”

          “งานในมือตอนนี้น้อยจนมีเวลาเสียดายที่ชวดงานนั้นหรือไง” เข็มทิศพูดประชดประชัน เมื่อคืนก่อนก็กลับบ้านเที่ยงคืน เที่ยงคืนนี่ผมหนีก่อนนะ พวกอิดิตเตอร์ยังอยู่ปั่นงานกันต่อ

          “แล้วเรื่องมาอยู่ด้วยยังเหมือนเดิมหรือเปล่า”

          “จริงๆ ก็ยังไม่ได้คิดต่อนะ” ผมว่า ไม่มีงานเป็นเป้าหมายแล้วก็ไม่ค่อยอยากออกนอกบ้าน ผมมันพวกติดบ้าน อะไรจะเป็นสวรรค์กว่าการมีอาหารพร้อมทานรออยู่ในทุกมื้อโดยไม่ต้องคิด “อยากให้ไปอยู่ด้วยเหรอ”

          “เปล่า พี่จรูญติงมาว่านายมาสาย เข้าใจว่าบ้านไกล”
         
          “เฮ้ย แต่ไม่มีเวลาเข้าออกงานปะวะ”

          “แต่มาสายแล้วกลับก่อนนี่มันก็นะ”

          ผมไม่เถียง กว่าจะมาถึงก็เลทกว่าคนอื่น มิหนำซ้ำถ้างานเลิกดึกก็ต้องขอกลับก่อน ส่วนวันไหนฝนตก น้ำท่วม ลาได้เลย เวลาเดินทางไม่คุ้มเวลาทำงาน

          “ก็บ้านไกลจริงๆ อะ”

          “เลยคิดว่าถ้าอย่างนั้นทำไมไม่ย้ายมาอยู่ใกล้ๆ ก็นะ งานมันต้องทำเป็นทีม”

          เรียกว่ากำลังด่าที่ผมกินแรงคนอื่นรวมถึงเขาด้วย คร้านจะงอแงเถียงกลับความจริงก็จุกที่อก ได้แต่ทำหน้าให้ติ๋มที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนเรื่องย้ายงานน่ะฝันไปเลย นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่บริษัทที่เด็กรุ่นใหม่อยากทำด้วยมากๆ ไม่ใช่เงินเดือนหรือบริษัทใหญ่โต แต่งานที่ออกสู่สื่อปังทุกตัว มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองและฮิปเหี้ยๆ แน่นอนว่าถ้าผมทำงานอินดี้แต่ตีตลาดได้ผมต้องเป็นบุคคลที่มีรายชื่อติดในคนเขย่าวงการโฆษณาอีกคนแน่ๆถูกต้องครับ ผมเป็นคนGen Z ที่โหยหาชื่อเสียงและความก้าวหน้าในวิชาชีพ เต็มไปด้วย Passion และแรงบันดาลใจ โห พูดถึงตัวเองแล้วโคตรคลู

          “หรืออยากนอนที่ออฟฟิศ แต่พี่รูญไม่แนะนำนะ ผีดุ”

          “เฮ้ย จริงดิ” บ้าว่ะ ก็อยู่ทำงานด้วยกันดึกๆ ออกจะบ่อย ไม่เห็นเคยเจออะไร “มั่วป่าว หลอกให้ผมไปหารค่าไฟ”

          “ค่าไฟมันจะสักกี่บาท”

          “เพิ่มค่าน้ำด้วย สุดตัว สองร้อย”

          “น้ำมันรถทุกวันนี้เดือนละเท่าไหร่”

          “สามพัน”

          “เราเอาค่าเช่าห้องแค่พันห้า” กูว่าแล้วต้องมีแผน “ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ตบวกลบไม่เกินห้าร้อย”

          เข็มทิศก็คือเข็มทิศ เขาพูดหน้าตายเหมือนที่กุเรื่องผีหรือที่พี่จรูญฝากดุผมเรื่องเข้างานสาย

          “นายได้ลดค่าน้ำมัน เอาเงินไปผ่อนรถ เราได้ลดค่าผ่อนคอนโด อยู่แค่ซอยโน้น เดินมาทำงานยังได้เลย แต่ถ้าขี้เกียจขับรถมาได้ อ้อมไปด้านหลังซอย” เขาชี้นิ้วบอกทางคร่าวๆ “ไม่ถึงห้านาที นายถอยจอดยังนานกว่า”

          สิ่งที่ผมรับรู้มาตลอดคือเข็มทิศไม่มีเสน่ห์ในด้านงานขาย แต่ก็ไม่คิดว่าจะขายได้โง่ขนาดนี้ ไม่มีอินเนอร์หรือวิธีการโน้มน้าวที่ดีไปกว่าการพูดเนื้อหาแต่ไม่มองหน้ามิหนำซ้ำยังเสือกด่าลูกค้าว่าขับรถห่วยอีก

          “ไม่เห็นมีใครเสียอะไร”

          ไอ้เวร ถ้าพูดกับผมเพราะกว่านี้สักนิดก็ใจอ่อนนานแล้ว ไม่ใช่เพราะเห็นใจแต่ผมตายข้อเสนอที่ว่าค่าห้องรวมค่าน้ำค่าไฟยังถูกกว่าค่าน้ำมันเกือบครึ่ง ส่วนอาหารย่านนี้ก็ไม่แพง เผลอๆ อยู่ดึกพี่จรูญเลี้ยงข้าวกล่องฟรีเป็นขวัญและกำลังใจอีกประเด็นก็คือ ผมจะไม่ยอมกลับไปขอเงินแม่อีกแล้ว รับปากดิบดีว่าถ้าแม่ดาวน์ให้หลังได้งานจะผ่อนเองนับเป็นศักดิ์ศรีลูกผู้ชายก็ว่าได้ แต่แม่ง ไอ้เวรเบ๊บ ไม่มีแดกยังจะหยิ่ง

          ระหว่างการต่อรองอาหารกล่องโฟมสองถุงใหญ่พิเศษก็ถูกยกข้ามเคาน์เตอร์ ร้านข้าวตั้งเรียงกันใต้เต๊นท์ผ้าใบแต่ป้าติ่งเป็นร้านประจำ ป้าแกหน้าไม่รับแขก พูดก็ไม่รับแขก รสชาติอาหารพอแดกได้เลยไม่ค่อยมีคน การทำงานของครีเอทีฟต้องอาศัยความเร็วและผมกับเข็มทิศมักเลือกร้านนี้ให้ทุกคนในออฟฟิศเสมอ ส่วนคนอื่นถ้าไม่ใช่ลูกสาวแกบริการไปส่งถึงหน้าประตูไม่มีทางเหยียบเข้ารัศมีให้ป้าถามได้ว่าวันนี้จะกินอะไรแน่นอน

          “กล่องโฟมแม่งทำลายโลก” ผมบ่นอุบ พยายามรักษาสิ่งแวดล้อมด้วยการลดการสร้างขยะ แต่ก็ยากจริงๆ มิหนำซ้ำยังเป็นตัวการก่อคาร์บอนมอนน็อคไซด์ด้วยซ้ำ

          “ทีหลังก็เอาปิ่นโตมาซะสิหรือจะใช้มือรองไปกิน จะเทใส่จานเหมือนไอ้ด่างก็ได้นะ เดี๋ยววางจานไว้ให้ใกล้ๆ ถังขยะเขียวโน่น” ป้าติ่งพูดกระแทกตะหลิวกับกระทะ เสียงน้ำร้อนฉู่ฉ่าเมื่อราดลงล้างบนกระทะร้อนๆ เข็มทิศยักคิ้วให้ เขาเป็นคนจ่ายเงินยอดพอดีกับค่าใช้จ่ายทั้งหมดแล้วเดินนำออกมา ผมไม่เถียงต่อเพราะกำลังคิดเรื่องการย้ายไปอยู่กับเข็มทิศเพื่อลดค่าน้ำมัน แต่ต้องเพิ่มรายจ่ายด้านอาหารและความเสี่ยงที่จะโดนป้าติ่งด่ามากขึ้น

          บวกลบกันแล้ว ผมอาจจะไม่ประหยัดเงินลงมากนัก แต่นึกถึงเวลาที่มีเหลือแหล่จนสามารถเอาไปรับงานฟรีแลนซ์หรือเรียนงานใหม่ๆ จากเข็มทิศก็ยังก่อประโยชน์กว่าหมกตัวแหกปากร้องเพลงบนรถ ไถทวิตเล่นแม่งทุกแท็กจนมือเปื่อยรถก็ไม่ขยับไปได้สักกี่เมตร

          ระหว่างเดินไปรับกาแฟที่สั่งทิ้งไว้จากร้านประจำใต้สำนักงาน เข็มทิศให้เวลาผมคิดเงียบๆ และผมก็ยอมเป็นหมาเซื่องๆ ของเขาในที่สุด

          “ต้นเดือนหน้า นายว่าไง”

          เจ้าของห้องผิวปากเป็นเพลง ไม่ตอบแต่ตอบด้วยท่าทางให้รู้ว่าพอใจ เท่สัด เอาจริง เข็มทิศน่าโดนจับไปแคสงานมากกว่าทำงานเบื้องหลังอะ คาแรกเตอร์เขาชัดมาก

          “เข็มทิศ ถามจริง เคยเล่นหนังสั้นปะ”

          “อะไร”

          “ตอนมหา’ลัย มันต้องมีบ้างดิ”

          “ไม่เคย”

          อุปสรรคอย่างเดียวที่เข็มทิศไม่เคยเป็นนักแสดงทั้งที่คุณสมบัติครบผมเข้าใจได้เลยว่าคงเป็นเพราะท่าทางพูดน้อยของเขา แต่ก็เป็นเอกลักษณ์ดี ถึงจะจัดอยู่ในกรอบของผู้ชายเรียบร้อยแต่เข็มทิศก็มีมุมกวนของผู้ชายเหี้ยๆ เยอะ ถ้าให้นึกถึงใครสักคนผมคงบอกว่าเหมือนซันนี่ แต่ซันนี่ก็เป็นพระเอกนะเว้ย อ้อ แต่ซันนี่ก็มีอีคิวมากกว่าไอ้เวรนี่หลายขุม
         
          “ถามทำไม”

          “ถ้าให้เล่นจะเล่นได้ปะ”

          “ไม่มีทาง” เขาว่า สั้น เด็ดขาด ไม่ใช่เล่นไม่ได้ แต่ไม่มีทางที่มีความหมายว่าฝันไปเถอะไอ้เตี้ย คนอย่างกูไม่มีทางเล่นเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองให้มึงดูหรอกลืมข้อกำหนดที่ไม่มีข้อกำหนดอย่างหนึ่งไปว่าคนอย่างเข็มทิศไม่มีอะไรที่ทำอะไรไม่ได้ ป้าจอยอวดลูกไว้ขนาดนั้น น้องเข็มทิศคนดี อย่าให้รู้ตอนหลังว่าดีไม่ห่างเหินนะไอ้สัด! ลิฟต์ลงมาแล้ว ชายหนุ่มไม่รอให้ถามต่อ เขาเดินนำขึ้นลิฟต์ก่อนปิดประตูให้เหลือเพียงเราสองคนกับถุงอาหารทั้งสองมือ



..



          “อาหารมาแล้วครับคุณพี่”

          เสียงเดินไวกว่าแสงเสมอ ผมเป็นหนึ่งในคนที่ร่วมพิสูจน์ทฤษฎีนั้นด้วยการตะโกนเข้ามาในออฟฟิศก่อนตัวถึง เข็มทิศใช้หลังดันประตูกระจก วางข้าวกล่องกับกาแฟเย็นบนโต๊ะรวม ผมเดินตามมาขณะที่เขาหยิบข้าวกล่องและกาแฟของตัวเองไปนั่งที่โต๊ะแล้ว ผมหยิบข้าวกล่องให้พี่จรูญ เรื่องประจบไม่ต้องสอน ทำเป็นโดยกมลสันดาน

          “กระดิกหางเลียยันไข่พี่รูญเลยนะมึง”

          “อะ แน่นอน ใครเป็นหัวหน้าล่ะครับ” คนตะโกนแซวจากหลังคอมพิวเตอร์แม็คบุ๊ครุ่นล่าสุดเป็นรุ่นพี่วัยเบญจเพสที่ฟาดเคราะห์เบญจเพสด้วยการสนิทกับเข็มทิศ พี่แบงค์เป็นคนปากหมา และใจหมา เข็มทิศด้อมๆ มองๆ อยู่เป็นเดือนกว่าจะเอ่ยปากถามว่ามีอะไรให้ช่วย และเขาเลิกเป็นคนปากหนักทันทีเพราะอยากให้พี่แบงค์สอนโปรแกรมออกแบบ 3D เวอร์ชั่นล่าสุด ซึ่งไอ้พี่แบงค์ก็เพิ่งใจอ่อนยอมสอนก่อนผ่านโปรแค่เดือนเดียว ส่วนที่ว่าใจหมาคือพี่แบงค์ไม่ให้ผมเข้าไปเรียนด้วยเพราะผมไม่ใช่โอตะ ถูกครับ เข็มทิศกับพี่แบงค์แม่งเข้ากันได้เฉยจากเพลงคุ้กกี้เสี่ยงทายที่แม่สาวคณะกระโปรงรุ้งทำปรากฏการณ์ตกหนุ่มๆ ไปเกือบค่อนประเทศ

          แต่ไม่ใช่กับผม

          ผมอีปิค ไม่ฟังเพลงแมสเว้ย!

          “อย่าว่าน้องนะแบงค์ เบ๊บแก้วไหนของพี่”

          “หลอดชมพูเลยครับพี่มะลิ”

          “แหม อีอ้วน ใครซื้อของกินมาให้มึง มึงก็ปกป้องหมดแหละ” ไอ้พี่แบงค์คนเลวตะโกนแซว ได้คำตอบเป็นนิ้วกลางป้อมๆ ของพี่มะลิ อิดิเตอร์อารมณ์ดีเต็มหน้า

          “ทะเลาะอะไรกันหนุ่มๆ”

          “หมากัดหมูจ้ะดิว”

          “หมูตัวไหนพี่ก้อย”

          “หมูมะลิ กับหมูเบ๊บ”

          “เฮ้ยๆ ผมบอกว่าเบ๊บมาจากคำว่าเบบี๋ไง” ยืนเท้าเอวข้างพี่จรูญ พี่แกขำคิกไม่ช่วยสักแอะ “เบบี๋ ที่รัก ไม่ใช่หมูเบ๊บนะเว้ย”

          “แหม ชื่อจริงมึงก็บุรินทร์ไหม”

          “เจ๊ก้อยไม่อยู่ทีมผมเหรอ”

          “มีใครทีมแกด้วยเหรออีเบ๊บ” โคตรไม่เข้าใจ ถ้ามีวัตถุดิบชั้นดีสักคนต้องเป็นผมที่ถูกยำเละ เข็มทิศก็อายุเท่ากันไม่เห็นใครจะเปลี่ยนไปแซวทางนั้นบ้าง ผมอยากลิ้มรสผู้ล่า เบื่อเล่นบทเหยื่อจะแย่

          “เออ วันนี้ตากล้องเราหายไปไหน”

          “พี่โหน่งโดดไปรับงานนอก” ผมตอบพี่ดิว เกิดเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอก่อนแย้งให้ “ล้อเล่น ไปรับลูกเมื่อเที่ยงครับ ครูโทรมาบอกว่าน้องนิ้งไม่สบาย ไข้สูง”

          “มันเป็นคนแบบนี้อะดิว” พี่ก้อยสำทับ “ไอ้โหน่งนี่ทีมเดียวกับมันสุดๆ แล้วพอเขาไม่อยู่ก็เล่นพวกเดียวกัน ใครจะไปไว้ใจ”

          “ผมก็แหย่เล่นไหมล่ะ”

          “เด็กเลี้ยงแกะเหรอเรา” พี่ดิวเอาม้วนกระดาษที่ติดมือมาตีหัวก่อนพูดเข้าเรื่อง “เออ โฆษณาโทรศัพท์ของซิมซิมิเราได้นะ เตรียมตัวไว้เลย น่าจะซ้อนกับของโฮมแลนด์ เดี๋ยวใบปอไปจัดคิวทีว่าแบ่งทีมยังไง ใครทำงานอะไรซ้อนอะไรได้บ้าง พรุ่งนี้คุยเรื่องคิวก่อน เก้าโมง พี่รูญสะดวกไหมคะ”

          “เอาเลยๆ ช่วงนี้เด็กๆ มันว่างกันเดี๋ยวจะเป็นบ้า”

          “โอเคค่ะ ตามนั้นนะใบปอ ส่วนเรื่องบรีฟกับเอ็มวีตัวล่าสุดลูกค้าโอเคแล้ว ฝากชมเบ๊บมาด้วยว่าพรีเซนท์งานได้น้ำไหลไฟดับจริง”

          “นับเป็นคำชมใช่ไหมพี่ดิว”

          เออีคนเก่งหัวเราะลงคอ เป็นอันรู้กันว่าผมพูดมากจนลูกค้าไม่ทันตั้งคำถาม เคยโดนแซวบ้างว่าหายใจทางผิวหนังหรือเหงือก ส่วนเจ้าของไอเดียหรือเข็มทิศมักจะถูกแซวว่าเอาจ่าเฉยมาตั้งในห้องประชุมทำไม เป็นฉายาให้เรียกกันสนุกปากได้สองวันเต็มแล้วเบื่อกันไปเองเพราะความจ่าเฉยของเจ้าตัว

          “พี่ดิวกินข้าวยัง ผมซื้อมาเหลือ เผื่อพี่โหน่ง”

          “พี่รูญดูเด็กพี่เอาเถอะ”ไอ้พี่แบงค์แกว่งปากอีกแล้ว ได้นิ้วกลางนิ้วเดียวต่อวันไม่พอจริงๆ “มันใช้คำว่าเหลือกับคนหาเงินให้มัน”

          “พี่แบงค์นี่ประหลาดนะครับ ตัวเป็นบ่าง ปากเป็นหมา”

          “เล่นกับหมาระวังหมาเลียปากนะจ๊ะหนู”

          “ไม่เอาดิแบงค์” พี่ก้อยเปิดมาแบบนี้ไม่เหมือนพี่ก้อยที่ผมรู้จัก “อย่าตีท้ายครัวน้อง ไอ้จ่ามันก็อุตส่าห์วางใจมึง”

          เข็มทิศมีชื่อเล่นที่พี่ในเฮาส์เรียกว่าจ่า นับตั้งแต่ที่โดนลูกค้าแซวครั้งนั้น ส่วนผมกับเข็มทิศตกเป็นคู่จิ้นกันหลังจากคนอื่นรู้ว่าเคยเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก หนักกว่านั้นแม่ยังสนิทกันด้วย
          “เออ เมียผมหึงโหดนะ รู้จักขวานไหมพี่แบงค์ เดี๋ยวบิ๊กไบค์พี่ได้โดนขวานจาม”
          “กูว่าไอ้จ่ามันจะจามหน้ามึงก่อน ไอ้หมู”
          “โวะ บอกว่าไม่ได้ชื่อหมู” ผมพานกลับไปอีกรอบ พี่แบงค์กินข้าวไปพูดไป แต่ที่ทำให้ผมสำลักกาแฟคือจ่าเฉยที่นั่งเงียบๆ หลังคอมพิวเตอร์ของตัวเองเสือกพูดขึ้นมาเสียงดัง
          “หมูน่ะ ชื่อพ่อมันครับ”
          เป็นครั้งแรกที่ผมคิดว่า ถ้ามึงจะเป็นใบ้ตอนนี้ ก็ไม่มีใครโกรธปะวะเข็มทิศ



          .
         
          .
         
 



westonwednesday มาแน้ววว
ครั้งก่อน ก่อนลบเรื่องไปจำไม่ได้ว่าถึงตอนไหนแฮะ ใครเคยอ่านแล้ว อ่านแก้เบื่อทวนความจำกันไปก่อนน้า
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้มาฮับ รับไว้สองมือเลย

[Bradly]

น้องหมูเบ๊บน่ารักจริงๆ จ่านี่คงจะไม่ใช่ตำแน่งเมียหรอกน่า

[malula]

ที่ทำงานครื้นเครงมาก
ว่าแต่ คุณเข็มทิศอยากให้เบ๊บมาอยู่ด้วยกันเพราะเรื่องงานจริงดิ

[Wordslinger]

เป็นบรรยากาศการทำงานที่เฮฮาพาร์ดี้กันมาก ๆ แต่เกือบสำลักกับหมัดฮุกสุดท้ายที่คุณจ่าโยนมา คราวนี้คือทุกคนรู้ชื่อพ่อของน้องหนูเบ๊บกันหมดแล้วซี จริง ๆ แล้วคู่นี้ถูกพรหมลิขิตมาแล้วใช่หรือไม่ เคยเรียนด้วยกัน มาทำงานที่เดียวกัน ถูกมองเป็นคู่จิ้น ซ้ำยังจะย้ายไปอยู่ด้วยกันอีก ครอบครั้วครอบครัว

ขอบคุณคุณเวสต์สำหรับอัปเดตนี้นะคะ ^___^

[เนเน่]

งือออออออชอบมากๆเลยค่ะขอบคุณที่กลับมาต่อนะคะ

[MooMiew]

เย่ หลังจากนี้มีอะไรให้รอคอยทุกอาทิตย์แล้ววว

ถ้าจำไม่ผิดเคยอ่านถึงตอนที่ย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกันแล้ว นั่งฟังเพลงอะไรกันสักอย่าง เอ้า สปอยล์เฉย 5555

ปัญหาอย่างเดียวของเราที่สมาธิสั้น สำหรับเรื่องนี้คือไดอะลอกมันต่อกันซะจนแยกไม่ออกว่า เอ๊ะใครพูดนะ ต้องย้อนกลับไปอ่านซ้ำ แต่ดีค่ะ จะได้อ่านนานๆ ฮ่าา เข้าใจว่าเป็นสไตล์เรื่องนี้ ไม่ต้องเปลี่ยนนะคะ !!

รอเจอกันใหม่พุธหน้าค้าบบ

[Ta_ii]

ขำจังหวะซิทคอมตอนสุดท้าย โถ่ว เบ๊บเอ้ย พูดคนเดียวมาทั้งตอน ยังมาโดนเล่นพ่อตอนท้ายอีก 5555555

 

[fsbeentaken]

เบ๊บท่าทางจะมีแต่คนรัก

จำได้ว่าถึงตอนที่เจอแฟนเข็มทิศมาหาที่คอนโดนาาาา

รอต่อปายยย

 

[mkianit]

ตามค่าาา