Chapter 4 : ความลับของพี่
นุ่มนิ่มถอดชุดสวยที่เปื้อนโคลนออกแขวนไว้กับราวในห้องน้ำ คนตัวเล็กยืนหันหลังให้ประตูกำลังจะถอดชุดชั้นในแต่แล้วต้องสะดุ้งเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก สองแขนยกขึ้นมาปิดร่างกายโดยอัตโนมัติ
แขกไม่ได้รับเชิญที่เข้ามาอย่างเสียมารยาทโดนน้องว่าใส่ แก้มขาวๆแดงเรื่อไปหมดเพราะอาย
“พี่เชนเข้ามาทำไม หนูจะอาบน้ำ”
“เข้ามาช่วยหนูอาบน้ำไงคะ หนูตัวเปื้อนพี่เลยจะมาช่วยถู” เชนจัดการล็อกประตูห้องน้ำเสร็จสรรพ นุ่มนิ่มชักโกรธตนเองแล้วที่เมื่อกี้ไม่ได้ล็อกประตูให้เรียบร้อย
แต่นี่มันห้องส่วนตัวของน้อง ปกติก็ไม่เคยมีใครโผล่เข้ามาตอนกำลังอาบน้ำ จะมีก็แต่พี่เชนนี่แหละ
“หนูอาบเองได้ ออกไปเลยนะ” นุ่มนิ่มไล่ อยากจะดันตัวพี่เขาออกไปจากห้องน้ำด้วยซ้ำ แต่มือทั้งสองข้างไม่ว่างเพราะกำลังปิดหน้าอกอยู่
พี่เชนบ้า พรวดพราดเข้ามาตอนคนอื่นกำลังโป๊ แค่จะหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวยังไม่ทันเลย
“วันนี้อากาศเย็นพี่ว่าปรับน้ำให้อุ่นหน่อยดีกว่า” เชนทำเป็นไม่ได้ยิน ตีเนียนมาเปิดน้ำฝักบัวให้น้อง ปรับอุณหภูมิน้ำอุ่นให้พอดีก่อนจะคว้าแขนน้องให้ไปอาบน้ำ แต่นุ่มนิ่มขืนตัวไว้
“ฮื่อ พี่เชนออกไปก่อน”
“คุณยายรออยู่นะ ถ้าไม่รีบอาบน้ำให้เสร็จแล้วโดนคุณยายดุพี่ไม่รู้ด้วย” เอาคุณยายขึ้นมาอ้างเพื่อที่จะได้จับเด็กอาบน้ำ แต่น้องยังส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียว
“ไม่เอา หนูอาย”
“อายอะไรคะ”
นุ่มนิ่มไม่ได้ตอบ ดวงตากลมหลุบมองร่างกึ่งเปลือยของตนเอง แต่เท่านั้นเชนก็รู้คำตอบแล้ว เขายิ้มและขยับเข้ามาใกล้น้อง ค่อยๆดึงสองแขนเล็กที่ปิดหน้าอกอยู่ออก
“ไม่ต้องอาย พี่เห็นหมดแล้ว” ไม่พูดเปล่าแต่ยังใช้สายตาโลมเลียมองหน้าอกเล็กๆจนนุ่มนิ่มเขินแทบมุดดินหนี ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกจูงมือเข้าไปใต้ฝักบัว เชนเบียดตัวเข้าแนบชิดกับน้องอย่างไม่สนใจว่าจะเปียกไปด้วย
หน้าอกที่เบียดกับอกแกร่งของพี่เขาทำให้ร่างกายเริ่มไม่ปกติ พี่เชนคงจะสังเกตได้ถึงได้ยิ่งเบียดข้างล่างเข้ามาใกล้อีกจนเนื้อผ้าของกางเกงเสียดสีกับต้นขาเปลือยเปล่าและส่วนที่กำลังมีปฏิกิริยาภายใต้กางเกงชั้นใน
ไม่ใช่แค่เบียดเฉยๆแต่ยังแกล้งทำเป็นขยับไปมาอีกต่างหาก นุ่มนิ่มชักจะเสียวในท้องขึ้นมาแล้ว ขาอ่อนแรงทรงตัวไม่ค่อยจะไหวยังไงบอกไม่ถูก
“ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอคะ” เชนโอบประคองเอวบางไว้ น้องตัวเล็กจนเขาสามารถกอดได้ทั้งตัวด้วยแขนเพียงข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างทำหน้าที่เกลี่ยผมยาวๆที่ปรกใบหน้าหวานออก สายน้ำจากฝักบัวไม่ได้เป็นอุปสรรคแต่ยิ่งทำให้นุ่มนิ่มดูเซ็กซี่เมื่อเปียกไปทั้งตัว
“พี่เชนแกล้งหนู” ดวงตาสวยหรี่ลงเพราะน้ำที่ไหลเข้าตาทำให้รู้สึกเคือง เชนปรับความแรงของน้ำให้เบาลงแต่ยังไม่ยอมปล่อยให้น้องได้อาบน้ำอย่างสะดวก
ต้องทำให้น้องเลอะกว่านี้ก่อนแล้วค่อยอาบทีเดียว ตอนนี้ยังสะอาดอยู่เลย
“แล้วเด็กที่ไหนยั่วพี่ ถึงได้อาบน้ำแล้วไม่ล็อกประตู” เชนแกล้งเม้มใบหูขาว มือข้างหนึ่งขยับลงต่ำสัมผัสอวัยวะใต้ร่มผ้าของน้อง บีบคลึงเบาๆจนได้ยินเสียงลมหายใจกระเส่าจากคนในอ้อมแขน
เชนดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วของน้องออกให้พ้นเรียวขา ดันแผ่นหลังบางให้ชิดกับผนังห้องน้ำเย็นเฉียบพร้อมทั้งบดจูบริมฝีปากอิ่ม ทั้งมือและปากทำหน้าที่ประสานกันได้เป็นอย่างดี
นุ่มนิ่มระทวยอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง เริ่มเป็นงานกับจูบที่ดุดันขึ้นเรื่อยๆ พี่เชนสอนให้รู้จักการจูบแบบผู้ใหญ่ ไม่ใช่แค่เอาปากแตะกันเหมือนที่นุ่มนิ่มรู้จัก แต่เหมือนเป็นการช่วงชิงลมหายใจ เพราะจูบของพี่เชนทำเอาหายใจไม่ทันจนต้องเผลออ้าปากอยู่เรื่อย
และนั่นเป็นการเปิดโอกาสให้พี่เขาสอดลิ้นเข้ามา นุ่มนิ่มพยายามจูบตอบแต่ยังสู้ความเชี่ยวชาญของพี่เชนไม่ไหว กว่าอีกฝ่ายจะยอมถอนจูบออกไปริมฝีปากของน้องก็บวมเจ่อ
“อ๊ะ” นุ่มนิ่มร้องเมื่อหน้าอกถูกสัมผัส เชนดูดกลืนยอดอกเล็กจนเกิดเสียงน่าอาย สลับกับใช้ลิ้นตวัดชิมความอ่อนนุ่มที่เริ่มแข็งเป็นไตอย่างน่ารัก ทำแบบนั้นซ้ำๆจนนุ่มนิ่มครางไม่เป็นศัพท์ และแทบจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อคนเป็นพี่คุกเข่าลงตรงหน้าและใช้ปากกับส่วนนั้นให้
มันเสียวจนขาสั่น ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้มาก่อน นุ่มนิ่มไม่เคยจินตนาการว่ายามที่ถูกโอบอุ้มด้วยโพรงปากของใครสักคนจะรู้สึกดีขนาดไหน
แต่วันนี้พี่เชนทำให้น้องรู้ถึงความรู้สึกนั้น รู้สึกดีจนแทบขาดใจเลย
“พี่เชน อ๊า…หนูเสียว” มือเล็กขยุ้มเส้นผมดกหนาของอีกฝ่าย แท่งเนื้อขนาดน่ารักหายเข้าไปในปากของอีกฝ่ายจนมิด นุ่มนิ่มรับรู้ถึงลิ้นที่เลียไปทั่ว บางครั้งพี่เชนก็ดูดที่ส่วนปลายแรงๆจนนุ่มนิ่มรู้สึกว่าตนเองเปียกแฉะยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
เชนมองใบหน้าหวานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ แก้มของน้องแดงจัดอีกทั้งสะโพกยังขยับเข้าหาปากของเขาเป็นจังหวะ
นุ่มนิ่มสะอาดและบริสุทธิ์จนเขาสามารถใช้ปากให้อย่างไม่รังเกียจ คงจะไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้น้องมาก่อน ไม่อย่างนั้นคงจะไม่เสร็จเร็วขนาดนี้
ขยับปากรูดเข้าออกแค่ไม่กี่ครั้ง นุ่มนิ่มตัวจ้อยก็พ่นพิษออกมาเต็มปากเขา หลังจากปลดปล่อยน้องแทบจะลงไปกองบนพื้นห้องน้ำ เชนต้องรีบประคองไว้และจูบไปทั่วใบหน้าหวาน เขาจับมือเล็กให้สัมผัสเป้ากางเกงที่โป่งนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ต้องพูดอะไรนุ่มนิ่มก็เงยหน้าขึ้นมอง น้องถามออกมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
“ขอหนูทำให้พี่เชนบ้างได้ไหม”
“อยากอมของพี่เหรอ” เชนพูดลามกใส่น้อง ดูเหมือนว่านุ่มนิ่มก็เริ่มจะเรียนรู้แล้วว่าในเวลาแบบนี้ต้องทำยังไงพี่เขาถึงจะพอใจ
“ให้หนูอมของพี่เชนนะคะ” นุ่มนิ่มสลัดความอายทิ้งไป ช้อนสายตามองอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน ไม่รอให้เชนตอบรับใดๆ คนตัวเล็กคุกเข่าลงกับพื้นและถอดกางเกงพร้อมชั้นในของพี่เขาลงมากองไว้ที่ข้อเท้า
นุ่มนิ่มเพิ่งเคยเห็นของพี่เชนเต็มๆตาครั้งแรก เมื่อคืนในห้องมืดมากเลยทำให้รับรู้ได้เพียงแค่ขนาด แต่พอได้มาเห็นจะๆตาพบว่ามันใหญ่กว่าที่คิดไว้อีก มือเล็กๆของนุ่มนิ่มกำแทบไม่รอบ
“ค่อยๆนะคะ อย่าให้โดนฟัน” เชนบอกพลางลูบผมนิ่มตอนที่ปากเล็กอ้ารับเขา นุ่มนิ่มใช้สัญชาติญาณนำทาง เริ่มจากเลียเบาๆที่ส่วนหัวมนจากนั้นค่อยๆอมเข้าไปทีละนิด ส่วนโคนที่กลืนกินได้ไม่หมดก็ใช้มือช่วยรูดไปด้วย
น้องคงจะทำได้ถูกใจอยู่เหมือนกัน พี่เชนถึงได้ครางออกมาเบาๆ มือที่ลูบผมเริ่มออกแรงดึงแรงขึ้น
นุ่มนิ่มเลียนแบบจากที่อีกฝ่ายทำให้เมื่อกี้ พี่เชนทำยังไงน้องก็ทำแบบนั้นกลับไปบ้าง ทั้งเลียวนรอบๆท่อนลำสลับกับแหย่ปลายลิ้นที่รูเล็กบริเวณส่วนหัว ตรงนี้เป็นจุดที่ทำให้เสียวมาก พี่เชนคงจะรู้สึกดีเลยกระแทกกลับมาจนน้องจุกคอไปหมด
“อืม คนเก่ง” เชนครางอย่างพอใจ ปากของนุ่มนิ่มทั้งนุ่มและอุ่น ความไม่ประสาของน้องกำลังจะทำให้เขาเสร็จ แทบจะบ้าตายให้ได้ตอนที่น้องปล่อยแท่งเนื้อของเขาให้เป็นอิสระ ประคองมันด้วยสองมือและใช้ลิ้นค่อยๆละเลียดชิมเหมือนกับแมวที่เลียนมในชาม
ส่วนใหญ่โตปวดเกร็งไปทั้งลำ ยิ่งนุ่มนิ่มใช้มือช่วยควบคู่ไปกับการใช้ปากยิ่งกระตุ้นให้เขาปลดปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว
เชนจับหัวน้องให้อยู่กับที่ มือหนาขยับรูดแท่งเนื้อที่ยังกระตุกไม่หยุดของตนเอง ปล่อยให้มันพ่นน้ำสีขาวใส่ใบหน้าหวาน บางส่วนไหลย้อยลงตามลำคอเรื่อยลงมาจนถึงร่องอก เป็นภาพสวยงามอย่างที่เชนพอใจ
นุ่มนิ่มเลอะเทอะไปหมดแล้ว ถึงเวลาอาบน้ำให้น้องได้สักที
…
นุ่มนิ่มส่องกระจกมองปากของตนเองที่บวมเจ่อ ยังรู้สึกแสบๆเหมือนปากจะฉีกอยู่เลย ส่วนต้นเหตุที่ทำให้น้องเจ็บปากกำลังเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกชุดให้อยู่ พี่เชนบอกว่าจะแต่งตัวให้ น้องบอกว่าไม่ต้องก็ไม่ยอมฟังเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
จากแค่เลือกชุดกระโปรงลามไปเลือกชุดชั้นในด้วยแล้ว นุ่มนิ่มรีบเข้ามาบังลิ้นชักที่เก็บของส่วนตัวก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้หยิบแพนตี้ออกมา
“อย่าค้นตู้เสื้อผ้าหนูสิ!”
“พี่จะเลือกชุดให้หนูไงคะ วันนี้ใส่กางเกงไหม” เชนเลือกกางเกงขาสั้นกับเสื้อสีฟ้าอ่อนแขนตุ๊กตาออกมาตัวหนึ่ง แต่คนตัวเล็กส่ายหน้า
“ไม่เอา หนูจะใส่กระโปรง” นุ่มนิ่มไม่ชอบใส่กางเกง มีอยู่ในตู้ก็เพราะคุณยายซื้อให้แต่นานๆทีถึงจะหยิบมาออกมาใส่ ชอบกระโปรงสวยๆมากกว่าเลยมีเต็มตู้เสื้อผ้าไปหมด
เชนยอมตามใจน้อง เลือกเดรสสีลาเวนเดอร์ลายดอกไม้เล็กๆออกมาแทน ตู้เสื้อผ้าของนุ่มนิ่มทำให้เขานึกถึงตอนที่ยัยหนูยังอยู่ รายนั้นก็ชอบแต่งตัวน่ารักแบบนี้เหมือนกัน ชอบอ้อนให้เขาซื้อชุดสวยๆให้ ตอนที่จากไปน้องเพิ่งจะอายุแค่สิบเอ็ดปี เป็นเพราะเขาที่ละเลยไม่ดูแลน้องให้ดี
แรงกระตุกที่มือเรียกให้เชนหลุดจากภวังค์ นุ่มนิ่มแย่งชุดไปจากมือเขาอย่างทุลักทุเลเพราะมืออีกข้างคอยจับผ้าเช็ดตัวไว้กันหลุด
“หนูจะแต่งตัวแล้ว พี่เชนออกไปก่อน” นุ่มนิ่มอยากใส่เสื้อผ้า พันแค่ผ้าเช็ดตัวอยู่แบบนี้ไม่ต่างอะไรจากกำลังโป๊อยู่เลย แต่พี่เชนไม่ยอมออกไปจากห้องสักที
“เดี๋ยวพี่ช่วยค่ะ มานี่มา” เชนดึงคนตัวเล็กให้มายืนหน้าตู้เสื้อผ้า นุ่มนิ่มพยายามขืนตัวไว้ตอนที่อีกฝ่ายจะปลดผ้าเช็ดตัวออก แต่พอริมฝีปากอุ่นจูบลงมาบนลาดไหล่ก็หมดแรงต่อต้านโดยสิ้นเชิง
ร่างขาวนวลเปลือยเปล่าเมื่อผ้าเช็ดตัวผืนนุ่มหล่นลงบนพื้น เชนจับน้องหันหลังและเริ่มแต่งตัวให้โดยเริ่มจากชั้นใน เขาหยิบแพนตี้ลูกไม้สีครีมออกมาจากลิ้นชักล่างของตู้เสื้อผ้า กางเกงชั้นในตัวเล็กจิ๋วแถมยังบางอีกต่างหาก แค่ออกแรงดึงเบาๆก็คงจะขาดแล้ว
“ยกขาหน่อย” เขาย่อตัวลงเพื่อที่จะใส่แพนตี้ให้น้องได้ถนัด ใบหน้าคมอยู่เสมอกับก้นกลม พอนุ่มนิ่มยกขาขึ้นก้อนนิ่มๆก็ขยับตามไปด้วย น่าหมั่นเขี้ยวจนอยากตีสักทีสองทีให้ขึ้นรอยมือ
พอใส่กางเกงชั้นในเรียบร้อยแล้วมือหนาเลยตีก้นน้องไปเบาๆให้สมใจอยาก นุ่มนิ่มหันกลับมามองค้อนโดยที่มือยังปิดหน้าอกตนเองไว้อยู่
เชนบีบแก้มน้องเบาๆก่อนจะเลือกบราออกมาหนึ่งตัว นานแล้วที่เขาไม่ได้ช่วยแต่งตัวให้ใครแบบนี้
นุ่มนิ่มเขินเพราะไม่เคยมีใครช่วยแต่งตัวให้มาก่อน ยิ่งตอนพี่เขาช่วยติดตะขอเสื้อใน เขินจนแทบไม่กล้ามองหน้าเลย
“น่ารักจังเลยค่ะ” คนพี่ชมเมื่อใส่เสื้อผ้าให้จนครบทุกชิ้น อดไม่ได้ที่จะก้มลงหอมแก้มนิ่มๆให้ชื่นใจ น้องบอกว่าไม่ค่อยมั่นใจกับหน้าสดแต่เขากลับมองว่าแบบนี้ก็น่ารักเป็นธรรมชาติดี แต่ไม่แปลกถ้านุ่มนิ่มจะรักสวยรักงามเพราะน้องเป็นผู้หญิง
“หนูว่าจะไปทำหน้าอก” พอแต่งตัวเสร็จก็เดินไปหมุนไปมาอยู่หน้ากระจก มองหน้าอกอยู่นานแล้วเบะปากเพราะคิดว่ามันเล็กไปทำให้เวลาใส่เสื้อผ้าออกมาแล้วไม่ค่อยสวย
“แบบนี้ก็ดีแล้วนี่คะ” เชนตามมายืนข้างหลังคนที่นั่งลงตรงเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง เขาช่วยหวีผมให้เพราะน้องกำลังทาครีมอยู่
“ไม่ดี หนูอยากนมใหญ่ๆ” อยู่กับพี่เชนพูดได้ไม่เป็นไร แต่อย่าไปพูดให้คุณยายได้ยินเชียว มีหวังโดนดุอีกแน่ๆ
นุ่มนิ่มรักคุณยาย แต่หลายๆเรื่องคุณยายคงจะแก่เกินไปแล้วเลยไม่เข้าใจวัยรุ่น
“ต้องรอให้หนูโตกว่านี้ก่อนถึงจะทำได้”
“แล้วหนูต้องโตขนาดไหนอ่า”
เชนเอ็นดูปากเล็กที่บู้บี้เหมือนขัดใจ ไม่เห็นว่าหน้าอกของน้องจะเล็กขนาดนั้น แต่เจ้าตัวคงจะไม่คิดเหมือนเขา
“อายุสักยี่สิบค่อยทำค่ะ พอถึงตอนนั้นร่างกายจะโตเต็มที่แล้ว” เชนไม่ห้ามหรือบอกว่าทำไม่ได้ เพราะมันเป็นสิทธิ์ของน้อง แต่นุ่มนิ่มตอนนี้ยังเด็กเกินไปถ้าจะเสี่ยงกับการผ่าตัดใหญ่ที่จะเปลี่ยนแปลงร่างกายไปตลอดชีวิตและเอากลับคืนมาไม่ได้อีก
“อีกตั้งหลายปีแน่ะ” นุ่มนิ่มบ่น พลางทาลิปสีแดงอย่างที่ชอบบนริมฝีปาก คุณยายต้องบ่นอีกแน่ว่าทาลิปสีฉูดฉาดเกินไป แต่ก็ช่างเถอะ น้องไม่สนใจหรอก
“ไม่ต้องทำอะไรหนูก็สวยแล้ว” เป็นอีกครั้งที่เชนพูดเอาใจน้อง แต่เขาคิดอย่างที่พูดจริงๆ นุ่มนิ่มที่เป็นธรรมชาติแบบนี้ก็น่ารักดีอยู่แล้ว
“พี่เชนพูดเหมือนพี่อาร์มเลย” คนตัวเล็กพูดอย่างไม่คิดอะไร แต่คนฟังถึงกับชะงักมือที่กำลังหวีผมให้
“ใครคือพี่อาร์ม ?” เชนถามเสียงแข็ง ชื่ออาร์มฟังดูก็รู้ว่าเป็นชื่อผู้ชาย เขาไม่ชอบทุกครั้งเวลาที่น้องพูดถึงผู้ชายคนอื่น
“พี่อาร์มเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน เขามาจีบหนู” นุ่มนิ่มตอบพี่ไปตามจริง เชนคิ้วกระตุกมองน้องด้วยสายตาดุๆผ่านเงาสะท้อนในกระจก
“ใช่คนที่หนูเคยจูบกับเขาหรือเปล่า”
“ช่าย ~ คนนี้แหละ พี่อาร์มหล่อนะ เป็นนักบาสของโรงเรียนด้วย” เจ้าตัวเล็กยังไม่หยุดชื่นชมรุ่นพี่คนที่ว่า และเชนใกล้จะหงุดหงิดเข้าไปทุกทีแล้ว
“หนูชอบเขาเหรอ”
“ตอนนั้นก็ชอบ แต่พี่เขาใจร้ายกับหนูเลยไม่ชอบแล้ว” สีหน้าของนุ่มนิ่มเศร้าลง จากที่กำลังไม่พอใจเชนใจเย็นลงแค่เพราะเห็นน้องซึมไป
เขาไม่ได้ถามต่อ แต่นุ่มนิ่มเป็นฝ่ายพูดออกมาเองราวกับว่าอยากระบายให้ฟัง
“ตอนแรกๆพี่อาร์มดีกับหนูมาก แต่ไม่นานเขาก็ทิ้งหนูไปคบกับผู้หญิงคนอื่น” เชนปล่อยให้น้องพูดไปเรื่อยๆ เขารับฟังเป็นอย่างดี ลูบเส้นผมยาวสลวยอย่างเบามือเป็นเชิงปลอบ เพราะนุ่มนิ่มดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตอนที่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
ดวงตาสวยที่เชนมองสบตาผ่านกระจกวูบไหวมีน้ำตาคลอ แต่ก่อนที่น้ำตาจะทันไหลออกมานุ่มนิ่มก็เช็ดมันออกอย่างรวดเร็ว
“พี่อาร์มบอกว่าคิดเหรอว่าเขาจะชอบหนูจริงๆ ไม่มีใครจริงจังกับกะเทยอย่างหนูหรอก” คนตัวเล็กพยายามทำเสียงให้ปกติ แต่ก็ยังสั่นเครือจนเชนรู้สึกได้
นุ่มนิ่มเงยหน้าขึ้นมองพี่เขา นัยน์ตาฉ่ำน้ำจ้องใบหน้าคมพร้อมถามเสียงเบา
“แล้วพี่เชนมองว่าหนูเป็นแบบนั้นไหม”
เพราะถูกมองอย่างเหยียดหยามมาโดยตลอด เลยอยากรู้ว่าพี่เชนจะคิดกับน้องเหมือนอย่างคนอื่นหรือเปล่า ขอแค่มีใครก็ได้สักคนที่จะมองว่านุ่มนิ่มเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่วิปริตผิดเพศอย่างที่หลายๆคนเคยว่า
“สำหรับพี่หนูไม่ได้ต่างอะไรจากผู้หญิงคนอื่นเลย เป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่” เชนตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เขาไม่เคยตั้งข้อสงสัยกับสิ่งที่นุ่มนิ่มเป็น ไม่ว่ายังไงน้องก็ยังเป็นนุ่มนิ่มที่เป็นหลานสาวของคุณยาย และเป็นน้องสาวของเขาเช่นกัน
คำตอบนั้นทำให้คนตัวเล็กยิ้มออก ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้มาก่อนเลย บางทีพี่เชนอาจจะเป็นคนๆนั้นที่ตามหาก็ได้
เป็นใครสักคนที่รับสิ่งที่น้องเป็นได้และพร้อมจะเข้าใจน้องทุกอย่าง
…
เชนเพลิดเพลินกับการนั่งมองน้องหยอดเนื้อขนมตาลสีเหลืองนวลใส่ลงในใบตองที่จะใช้นึ่งขนม นุ่มนิ่มทำอย่างคล่องแคล่วเพราะเคยทำมาแล้วหลายครั้งโดยมีมะลิคอยช่วยอยู่ข้างๆ คุณยายที่หมดหน้าที่เลยมีเวลานั่งคุยกับหลานชาย
คุณยายประไพเห็นเชนมองตัวแสบของบ้านไม่ละสายตา มาอยู่เชียงใหม่แค่ไม่กี่วันแต่เหมือนจะสนิทกันแล้วทั้งพี่ทั้งน้อง
“มองขนาดนั้นพาน้องกลับกรุงเทพไปด้วยเลยไหมล่ะพ่อเชน” คุณยายเห็นแล้วอดแซวไม่ได้ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากเชนได้เป็นอย่างดี
“ถ้าคุณยายอนุญาตผมก็ไม่ขัดนะครับ” เขาพูดทีเล่นทีจริง แต่คุณยายกลับมีท่าทีจริงจังขึ้นมา
“ยายน่ะแก่ตัวลงทุกวัน ไม่รู้ว่าจะอยู่กับเจ้านิ่มไปได้อีกนานแค่ไหน” นัยน์ตาหม่นแสงมองหลานสาวตัวน้อยที่หัวเราะคิกอยู่กับพี่เลี้ยง คุณยายรักนุ่มนิ่มไม่ต่างจากหลานแท้ๆ คิดอยู่เสมอว่าถ้าเป็นอะไรไปแล้วใครจะดูแลเจ้าตัวแสบ รายนั้นยังเด็กมาก ดื้อไปวันๆยังดูแลตนเองไม่ค่อยได้เลย
“วันไหนถ้ายายไม่อยู่แล้วฝากพ่อเชนดูแลเจ้านิ่มด้วยนะ ถึงจะดื้อไปหน่อยแต่ก็เป็นเด็กน่ารัก”
“น้องเหมือนหนูนามาก คุณยายว่าไหมครับ” เชนมองตามสายตาของคุณยาย บางครั้งมักจะมีภาพของยัยหนูที่จากไปซ้อนทับภาพของนุ่มนิ่มเสมอ
เขาเอ็นดูนุ่มนิ่ม แต่ไม่ใช่ความรู้สึกเดียวกับที่มีให้หนูนา ไม่มีทางเหมือนกันได้
“แต่เจ้านิ่มกับยัยหนูไม่ใช่คนเดียวกัน พ่อเชนรู้ใช่ไหม” คุณยายประไพดักคอ เชนยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร พอดีกับที่ขนมเตาแรกนึ่งเสร็จพอดี นุ่มนิ่มเดินเข้ามาพร้อมกับขนมตาลกลิ่นหอมๆ
เชนขยับพื้นที่ข้างๆให้เจ้าตัวเล็กนั่งด้วย ตัวของนุ่มนิ่มมีกลิ่นเหมือนกับขนมในห่อใบตอง ถ้าคุณยายไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยเขาคงจะแอบหอมแก้มน้องสักฟอด
“พี่เชนลองชิมดูสิ หนูทำอร่อยนะ” คนทำภูมิใจนำเสนอ บิขนมเป็นชิ้นเล็กๆต่อไปที่ปากของพี่เขา น้องใจดีป้อนให้ถึงปากไม่มีเหตุผลที่เชนจะปฏิเสธ พอชิมแล้วขนมที่นุ่มนิ่มทำก็อร่อยจริงอย่างที่ว่า
“อร่อยจริงๆด้วยค่ะ” พอถูกชมนุ่มนิ่มถึงกับยิ้มกว้างอย่างดีใจ กัดขนมเข้าปากคำโตลองชิมฝีมือตนเองบ้าง คุณยายเห็นท่าทางของหลานสาวแล้วหมั่นไส้จริงๆ
“สนใจแต่พี่เขาจนลืมยายแล้วเจ้านิ่ม” คุณยายแกล้งว่า นุ่มนิ่มยิ้มประจบคุณยายพร้อมขยับเข้ามาเอียงหัวซบไหล่
“หนูรักคุณยายที่สุดในโลก”
“ให้มันจริงเถอะเจ้าตัวแสบ” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ใบหน้าของคุณยายก็ประดับไปด้วยรอยยิ้ม นุ่มนิ่มเป็นเด็กน่ารักใครเห็นถึงได้เอ็นดู รวมถึงเชนที่คุณยายมองปราดเดียวก็รู้ว่าคงจะหลงน้องสาวคนใหม่เข้าเต็มๆแล้ว
…
พรุ่งนี้เชนคิดว่าจะออกจากเชียงใหม่แต่เช้า จะได้กลับถึงกรุงเทพไม่เย็นมาก พอยิ่งใกล้ถึงเวลาที่เขาจะต้องกลับนุ่มนิ่มเลยยิ่งอ้อนผิดปกติ นอนอยู่บนเตียงก็คลานเข้ามาเกยคางกับอก ที่เคยเขินๆพี่หายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้ ช่างอ้อนจนคนพี่ใจสั่นไปหมด
เชนวางมือจากโทรศัพท์มือถือ กลับมาให้ความสนใจกับเด็กน้อยที่ใช้อกเขาหนุนต่างหมอน จูบขมับไปทีอย่างเอ็นดูก่อนจะดึงน้องขึ้นมานอนกอด นุ่มนิ่มเบียดตัวเข้าหาความอบอุ่นจากพี่ ปากเล็กจูบปลายคางที่เริ่มมีไรหนวดแข็งๆ
“อ้อนจังเลยวันนี้ เป็นอะไรคะ” เชนก้มมองคนในอ้อมกอด ใบหน้าหวานส่ายไปมาแต่ดวงตากลับแดงเหมือนพยายามกลั้นน้ำตาอยู่
“เป็นอะไรคะนุ่มนิ่ม ไหนบอกพี่” มือหนาเชยคางน้องขึ้น น้ำเสียงกึ่งบังคับให้เด็กขี้แยพูดออกมา นุ่มนิ่มกัดปากมองหน้าพี่เขา พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย
“หนูกลัว”
“กลัวอะไร ?” เชนถามอย่างเป็นห่วง เขากังวลที่เห็นน้องซึมขนาดนี้ นุ่มนิ่มไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เป็นเด็กที่ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา พอทำหน้าเศร้าๆและยังมีน้ำตาคลอทำให้ยิ่งน่าสงสาร
อดไม่ได้ที่จะแตะจูบเบาๆที่ขมับ ทั้งเป็นการปลอบโยนและยืนยันกับน้องว่าเขาอยู่ตรงนี้
“ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจหนูบอกพี่ได้ทุกเรื่องนะรู้ไหม”
“หนูกลัวจะไม่ได้เจอพี่เชนอีก กลัวว่าพี่จะลืมหนู กลัว…”
ความกลัวเหล่านั้นถูกปิดกั้นด้วยริมฝีปากอุ่นที่ประทับลงมา เชนจูบน้องเพื่อให้หยุดพูด เพราะสิ่งที่นุ่มนิ่มกลัวมันเป็นเรื่องที่จะไม่มีวันเกิดขึ้น
มือเล็กกำเสื้อของพี่เขาไว้แน่น จูบครั้งนี้ของพี่เชนรุนแรงและเอาแต่ใจเหมือนกับว่ากำลังไม่พอใจอยู่ นุ่มนิ่มได้รสเลือดจากมุมปากที่ปริแตกเพราะอีกฝ่ายบดจูบลงมาอย่างแรง แต่พี่เชนก็ค่อยๆเลียของเหลวสีแดงรสชาติเค็มปร่าให้อย่างหมดจด
“พี่จะลืมหนูได้ยังไง น้องสาวของพี่ทั้งคน” เชนบอก แต่ยิ่งทำให้คิ้วสวยของน้องขมวดเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว
“แค่น้องสาวเหรอคะ”
“แล้วหนูอยากเป็นอะไรล่ะ” พี่เชนยิ้มแปลกๆอีกแล้ว นุ่มนิ่มเบะปาก น้ำตาที่เกือบจะไหลอยู่เมื่อกี้ย้อนกลับเข้าไปแล้วเพราะสายตาวาววับไม่น่าไว้ใจของพี่เชน
“ช่างมันเถอะ พอกลับไปกรุงเทพพี่เชนอาจจะลืมหนูแล้วก็ได้ มีใครกำลังรออยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้” คนตัวเล็กจะขยับตัวหนี แต่เชนกอดรวบเอวบางไม่ยอมให้หนีไปง่ายๆ
“พี่เคยบอกไปแล้วนี่คะ ว่าพี่ไม่มีแฟน”
“หนูไม่เชื่อหรอก หล่อๆแบบพี่เชนจะไม่มีแฟนได้ยังไง” นุ่มนิ่มแกล้งว่า จริงๆแล้วไม่ได้กลัวว่าพี่เชนจะมีใครรออยู่ แต่กลัวว่าพี่เขาจะลืมน้องมากกว่า พอคิดแบบนั้นก็เผลอทำตัวงอแงใส่เลยต้องโดนปลอบจนเจ็บปากไปหมด
“พูดจริงๆค่ะ พี่ไม่ได้คบใครมานานมากแล้ว” เชนยิ้มให้น้อง เปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายมองเพดาน นุ่มนิ่มขยับมาหนุนแขนแกร่ง รอฟังพี่เขาพูดต่อ
“แฟนคนแรกของพี่เป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยเรียน ตอนนั้นพี่อายุสิบห้าเอง”
“พี่เชนแก่แดด” นุ่มนิ่มขอยืมคำของคุณยายมาหน่อย พี่เชนแก่แดดจริงๆนี่นา อายุแค่สิบห้าแต่ก็มีแฟนแล้ว
“อืม แก่แดดจริงๆนั่นแหละ” เขาหัวเราะ พอได้พูดถึงความทรงจำมากมายในอดีตก็ไหลย้อนกลับมา เชนพูดต่อเมื่อเห็นว่าน้องกำลังรอฟังอย่างตั้งใจ
“พี่กับเธอคบกันอยู่เกือบปี แต่สุดท้ายก็เลิกกัน”
“ทำไมล่ะคะ ?” นุ่มนิ่มถามอย่างสงสัย แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าไม่ยอมตอบ
“ตอนนี้ยังเป็นความลับค่ะ เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟังทีหลัง”
ใบหน้าหวานมุ่ยลงเพราะไม่ได้รับคำตอบที่อยากรู้ แต่ก็ยังถามต่อเรื่อยๆเพราะอยากฟังเรื่องของพี่เชนเยอะๆ
“แล้วพี่เชนรักเขามากไหม”
“ตอนที่คบกันพี่รักเธอมาก หลังจากเลิกกันเราก็ยังเจอกันอยู่เรื่อยๆเพราะหน้าที่บางอย่าง แต่ก็แค่ในฐานะเพื่อนที่ดีต่อกัน” นุ่มนิ่มชักจะไม่อยากฟังแล้ว เพราะเวลาพูดถึงแฟนเก่าพี่เชนยิ้มไปด้วย คงจะรักมากจริงๆถึงได้ดูมีความสุขขนาดนี้
“หนูไม่อยากฟังแล้ว เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ” อยากจะเปลี่ยนเรื่องคุยเด็กเอาแต่ใจก็เบี่ยงประเด็นเอาดื้อๆ จากคุยเรื่องแฟนเก่าอยู่ดีๆกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่ว่าพรุ่งนี้ก่อนจะกลับพี่เชนอยากจะทานข้าวกับอะไรแทนแล้ว
เชนตอบน้องว่าเอาไว้จะบอกอีกทีพรุ่งนี้เช้าเพราะตอนนี้ยังคิดไม่ออก เจ้าตัวเล็กพยักหน้าเข้าใจ ชวนคุยต่อด้วยเรื่องอะไรสักอย่างที่เชนจับใจความได้ไม่มากนัก
เขากำลังจมอยู่กับความคิดของตนเอง เรื่องของอดีตคนรักถูกขุดคุ้ยขึ้นมาจากส่วนลึกของจิตใจ ทำให้รู้ว่าจริงๆแล้วเขายังไม่เคยลืม ว่าครั้งหนึ่งเคยทำเรื่องผิดพลาดต่อเด็กผู้หญิงวัยสิบห้าปีในตอนนั้นไว้
เธอผู้ที่ทำให้เขาเข็ดขยาดและไม่กล้าที่จะรักใครอีก ความผิดพลาดในครั้งนั้นยังคงตามหลอกหลอนให้เขารู้สึกผิด ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้วก็ตาม
ไม่ว่ายังไงก็สลัดความคิดนี้ให้ออกไปจากหัวไม่ได้ รู้ตัวอีกทีเขาก็ตรงเข้าจู่โจมน้องและบดจูบริมฝีปากเล็ก
“อื้อ!” นุ่มนิ่มร้องอย่างตกใจ มือพยายามทุบอกกว้าง เชนรวบมือของน้องกดไว้กับเตียง ระบายความรู้สึกขมุกขมัวน่าอึดอัดผ่านจูบหยาบโลนและเอาแต่ใจ
ขอแค่ให้เขาไม่ต้องผ่านคืนนี้ไปอย่างโดดเดี่ยว เชนอยากจะลืมมัน แค่ไม่กี่นาทีก็ยังดี
TBC.
จะว่าพี่เชนล่อลวงน้องก็ไม่ได้ เด็กมันจับเข้าปากเองนักเลงพอ
สาระเป็นน้ำเป็นเนื้อก็มีนะคะเรื่องนี้ ไม่ได้กามไปวันๆ แห่ะ
#เรื่องของหนูนิ่ม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
