#ญอผู้หญิงโศกา
ตอนที่ 16
แปลก (PART2/2)
เหมือนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาวิ่งอยู่ในหัวอยู่ทุกขณะ ชายหนุ่มนั่งนิ่งอยู่บนโซฟามองสัตว์สี่ขาทั้งสองตัวซึ่งจ้องมาเหมือนกำลังสังเกตท่าทีทาสรับใช้จำเป็นว่าจะดูแลรักษาที่นี่ได้ดีเท่าพ่อของมันหรือไม่
ป๊อง!
ไอ้ขนทองหน้าซื่อบื้อคายลูกบอลยางไส้กระดิ่งลงพื้นพร้อมแลบลิ้น ถึงจะไม่ใช่โปรเลี้ยงสัตว์แต่แจ็คก็พอเดาออกได้ว่าพี่ซันของไอ้เท็นกำลังต้องการอะไร อยากชวนเล่นงั้นเหรอ โตแล้วนี่ หัดดูแลตัวเองสิวะ หรือไม่ก็ไปสะกิดแมวมูนนั่น เอาสองอุ้งเท้าเขี่ย ๆ กัน หรือไม่ก็นั่งมองผีเสื้อบินหน้าบ้านก็ได้
“แฮะ!”
“ไม่เล่น” เขาตอบเสียงแข็ง ขมวดคิ้วหน้าดุซึ่งมันเคยใช้ได้ผลมาแล้วกับเด็กลูกร้านขายของชำแถวบ้าน
“งี๊ด...” เจ้าขนทองหงอยพร้อมส่งเสียงน้อยใจในลำคอ ซันหมอบลงต่ำคางติดพื้นและไม่ลืมที่จะช้อนตามองอย่างตัดพ้อ
“...”
เดี๋ยว... ว่าแต่เมื่อกี้ใช่เสียงแมวถอนหายใจหรือเปล่า?
แจ็คชำเลืองมององค์หญิงประจำบ้านก่อนจะสบตากันในที่สุด จะประกาศสงครามเพราะหวงบ้านงั้นเหรอ จะเอาก็ได้นะพ่อมันไม่อยู่แบบนี้จังหวะโคตรดี เมื่อชั่วโมงก่อนก็ทีนึงแล้ว แค่จับหางเบา ๆ แม่งมีหันมาแว้งกัดจนเป็นรอยเฉย มือนี้ยังต้องใช้ล้างจานทำกับข้าวนะโว้ย
ยัง... ยังไม่หยุด ถ้าแน่จริงก็กระโดดลงมาจากตู้ฟิกเกอร์เลยสิ จะเบิ้ลกะโหลกเอาให้สั่น มันอ้าปากฟ้องพ่อมันไม่ได้อยู่แล้ว
“อดทนหน่อย อยู่ด้วยกันแค่คืนเดียว”
พูดทำไม? แจ็คถามตัวเองในใจ พวกมันเป็นแค่สัตว์สี่ขาที่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง ไหนจะปัญหาเห็บหมัด ขับถ่ายไม่เป็นที่ เลี้ยงยากพอ ๆ กับเด็กทารกเลย ต่อให้พ่อมันจะพาไปอาบน้ำสระผมแต่งองค์ทรงเครื่องทุกอาทิตย์ก็ตามเถอะ แต่สำหรับแจ็คแล้วพวกมันก็ดีแต่สร้างภาระให้มากกว่าอะไรทั้งปวง บอกหวยก็ไม่ได้ คาบทองมาให้ก็ไม่เคย ไหนล่ะคุณประโยชน์?
“ใครหิวบ้าง?”
“โฮ่ง!”
อ้าว อยู่ดี ๆ ก็ฟังภาษาหมาออกเลยกู แถมองค์หญิงก็เสด็จลงมาจากบัลลังก์ฟิกเกอร์โดยไม่เกรงใจคาแรกเตอร์หยิ่งจองหองเสียด้วย ทั้งคู่นั่งเงยหน้ามองทำตาแป๋ว เลียปากแผล่บ ๆ แล้วเจ้าขนทองก็ขยับเข้ามาหนึ่งก้าวพร้อมผงกศีรษะทั้งที่ยิ้มลิ้นห้อย
“ใจคอคิดจะทำตัวดี ๆ แค่ตอนต้องการอะไรสักอย่างจริง ๆ น่ะเหรอ นิสัยไม่ดีทั้งคู่” ซันกระดิกหาง พอเห็นว่าเขาลุกขึ้นยืนมันจึงกระโดดสองขาใส่ ส่วนองค์หญิงวิ่งนำหน้าไปเล็กน้อยพร้อมเอี้ยวหันมามองเป็นระยะเหมือนกลัวว่าเขาคนนี้จะกลับคำ
พี่เลี้ยงจำเป็นใช้เวลาไปกับการยืนทำความเข้าใจอาหารหมากับแมวตรงนั้นอยู่ราว ๆ ห้านาที พอได้ของที่ต้องการเจ้าก้อนขนทั้งสองก็ก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารในชามของตัวเองและเป็นเจ้าหมาโกลเด้นที่กินเสร็จก่อน
ดวงตากลมโตคู่นั้นมองมาอีกแล้ว หางของมันกระดิกไปมาย้ำให้เขารู้ว่าธรรมชาติของหมานั้นเป็นอย่างไร ซึ่งพ่อของมันคงใช้เวลาเกินครึ่งค่อนชีวิตในการปรนเปรอเอาใจและนี่คือความเคยตัวอย่างหนึ่งของไอ้ก้อนขน
แต่พอถึงจุดหนึ่งแจ็คก็ได้รู้ว่าเขาเป็นฝ่ายแพ้แล้ว เพราะต่อให้หันหน้าไปทางไหนหมาดวงอาทิตย์ก็ยืนจ้องเป็นวิญญาณหลอนเหมือนอยากกดดันขอให้เล่นด้วย
“เออ ๆ ก็ได้ อยากเล่นมากนักใช่ไหม?”
“โฮ่ง!”
“งั้นไปเก็บมา”
ชายหนุ่มเขวี้ยงลูกบอลยางไปตรงทางเดินยาวชนิดว่าเอาให้ลับสายตา ไอ้หมาซันมันต้องใช้เวลาหาบ้างล่ะ และพอเป็นแบบนั้นเขาก็จะได้มีเวลาเหยียดขา เอนกายนอนดูแข่งบาส พี่ซันของพ่อมันซอยขาวิ่งไปตามหาของเล่นโปรดจนแทบลื่นหน้าคะมำ
แจ็คถอนหายใจซ้ำพลางมองไปยังทางเดินซึ่งบางทีลูกบอลมันอาจกลิ้งเข้าไปในครัวแล้ว และเขาภาวนาขอให้มันหายเข้าไปในซอกใดซอกหนึ่ง
เปิดทีวีช่องกีฬาแล้วคว้าหมอนอิง แต่หายใจยังไม่ทันทั่วท้องเจ้าขนทองก็รีบวิ่งคาบลูกบอลกลับมาด้วยความเร็วแบบที่ว่าเสือชีตาร์อาจจะต้องเสียแชมป์ ห่าราก ไฮเปอร์กว่าไอ้เชี่ยแหลมอีกมั้งหมาตัวนี้... น่ากลัวฉิบหาย สัตว์ประเภทนี้สนุกได้แค่วิ่งไปเก็บของที่ถูกโยนซ้ำ ๆ ซาก ๆ แบบนี้น่ะเหรอวะ
ซันเอาคางเกยโซฟาพลางคายลูกบอลยางสุดที่รักก่อนจะนั่งลงรอเล่นรอบต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ มันกำลังยิ้ม ถ้าเขาไม่พยายามอ่านภาษากายหมาเกินไป แจ็คหรี่ตามองพร้อมถามตัวเองว่าจะเอาอย่างไร โกงแม่งเลยดีไหม อยากรู้ว่าพี่ซันของพ่อมันฉลาดจริง ๆ หรือเป็นแค่คำคุยโอ้อวดลูก
“ไปเก็บมา!”
เขาทำท่าเขวี้ยงบอลแล้วไอ้พี่ซันก็ลุกขึ้นอีกครั้ง แต่วิ่งได้ไม่ถึงสองเมตรก็ต้องหยุดชะงักซึ่งมันคงเพิ่งขึ้นได้ว่าไอ้ที่โยนไปเมื่อครู่มีเพียงอากาศเปล่า ๆ หาใดใช่ลูกบอลยางซ่อนกระดิ่งเสียงกุ๊งกิ๊งน่ารักเอาไว้ข้างใน
ซันกลับมาอีกครั้งเพื่อขอให้เล่นใหม่ คราวนี้แจ็คคงต้องยอมรับแล้วไหมว่าไอ้ลูกชายบ้านนี้มันฉลาดจริง ๆ
“สบายเหลือเกินนะ อยากกินก็ได้กิน อยากเล่นก็ได้เล่น ง่วงก็นอน ไม่ต้องทำงานหาเงิน แถมไม่ต้องเป็นหนี้ด้วย”
เขาคาดโทษเจ้าขนทองอย่างอิจฉาพลางยีขนมัน พอเห็นความซื่อบื้อที่มาพร้อมแววตาแป๋ว ๆ แล้วใจก็บอบบางเหมือนถูกป้ายยาเข้าให้โดยไม่รู้ตัว เอาจริง ๆ ก็ยังหมั่นไส้อยู่ แต่ก็ยอมรับว่าพอเห็นหน้าหมา ๆ บวกอุปนิสัยแสนโง่ของมันแล้วก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้ ยิ่งตอนส่ายหางแล้วเอาหน้ามาถู ๆ กับฝ่ามือเขา ตอนนั้นก็ดูเหมือนว่าจะเข้าใจพ่อมันขึ้นมาบ้างแล้วว่าทำไมถึงรักถึงหลงกันนัก
“...”
แมวชอบเล่นกับความรู้สึกคน โดยเฉพาะตอนที่คิดว่ามันคงไม่เหลียวแล และตอนนั้นแหละมันจะกระโดดขึ้นมาบนโซฟาแล้วเหยียบทุกอย่างที่เป็นทางผ่านจนกระทั่งได้บดเบียดกับท่อนแขนเขา
“อยู่ดี ๆ ก็รักกันขึ้นมางี้เหรอ?”
“...” มูนไม่ได้ส่งเสียงขานตอบเหมือนพี่ชายมัน เจ้าหน้าหยิ่งแค่นั่งนิ่ง ๆ มองไปทางอื่นทั้งที่อยู่ข้างกายเขา แกล้งตายทำเป็นไม่รับรู้ อยากเล่นด้วยแต่ก็ต้องคีพลุคหยิ่งแบบนี้ได้พ่อมันมาแน่ ๆ
ซันก็ยังคงรอให้เล่นด้วย คนที่รับปากว่าจะดูแลลูกรักให้ดีจึงเขวี้ยงลูกบอลยางไปไกล ๆ อีกครั้งก่อนจะลดระดับสายตาลง มองแมวหน้าดุที่กำลังจ้องตากันเหมือนอยากท้าให้ลองแตะต้องตัวมันอีกสักครั้งและสัญญาว่าคราวนี้จะไม่กัดแล้วถ้าไม่จับหางอีก
ไปกันใหญ่ อยู่ในจุดที่พูดแทนแมวในใจแล้ว รู้ถึงไหนต้องอายถึงนั่นแน่ ๆ
นักรบย่อมมีบาดแผลแจ็คคิดอย่างนั้น ในเมื่อจับหางแล้วถูกกัดก็ไม่ควรแตะต้องจุดเดิมอีก ชายหนุ่มยื่นนิ้วชี้เข้าไปอย่างช้า ๆ ถ้าโดนกัดมาสาบานเลยว่าจะเหนี่ยวกลับเอาให้เสียงดังแป๊ะ แต่สุดท้ายมูนก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดที่จะอ้าปากใช้แง่งคม ๆ งับนิ้วเขาที่แตะลงบนศีรษะของมัน
อ้าว ก็ไม่กัดนี่หว่า
ทั้งคู่ยังคงสบตากัน ผ่านไปไม่กี่วิเขาจึงค่อย ๆ เกลี่ยปลายนิ้วจนองค์หญิงหรี่ตาพริ้มพร้อมหดคอลง ก่อนจะยอมศิโรราบทิ้งตัวพิงซบเขาสิ้นสภาพแม่สาวหยิ่งจองหอง
“แฮะ ๆ” ซันกลับมาแล้ว ซึ่งเขาก็เล่นกับมันด้วยวิธีเดิมอยู่อย่างนั้น และเจ้าสี่ขาก็ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเป็นเอาเสียเลย
แอร์เย็นฉ่ำกับก้อนกลม ๆ ที่นอนทับแขนหนึ่งข้าง คนที่ไม่เคยจะเอ็นดูสัตว์เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่โคตรน่ากลัวซึ่งนั่นก็คืออาการตกหลุมรัก ผ่านไปหลายชั่วโมงแจ็คก็ผล็อยหลับ เด็กน้อยที่สนุกกับลูกบอลยางจึงหยุดมอง ก่อนจะพาตัวเองปีนขึ้นไปนอนบดเบียดบนโซฟาด้วยกัน
*
[Pandrift] สรุปดราม่าทีมขี้ซุยบราเทอร์ หรืออดีตทีม Numb2r เมื่อสิบปีก่อน
ผมเริ่มสนใจทีมนี้ตั้งแต่ได้แชมป์ครั้งแรก หลังจากนั้นก็ติดตามมาเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่ถึงกับเรียกว่าแฟนคลับ ก็มีบ้างที่เข้าไปดูเวลาสตรีม ทั้งแบบขัดใจและคิดว่าก็โอเคดี ดังนั้นผมจึงเริ่มหาประวัติว่าแต่ละคนมีที่มาอย่างไร จนไปเจอเรื่องดี ๆ เข้า
ตลอดเวลาที่ผ่านมาทุกคนก็คงเห็นว่าทีมนี้มีตัวยืนอยู่หลัก ๆ คือ ธีร์ แจ็ค เชร์ แล้วก็โซ่ มีตัวสำรองเป็นตุ้บตั้บที่เปลี่ยนไปเป็นผู้จัดการทีมแล้ว กับน้องแพรวที่เอาจริง ๆ ก็เล่นงั้น ๆ คงเพราะเอามายืนเป็นตัวสำรองเฉย ๆ เพราะในทีมไม่มีคนอื่นแล้ว นอกเหนือจากนั้นก็จะมีพวกขาจรแวะมาเล่นด้วยบ้างประปรายเช่นเจมส์ หรือ อาร์ม เพื่อนที่มหาลัยโซ่ ซึ่งถ้าคนติดตามในสตรีมก็น่าจะเห็นเซ็ทนี้อยู่บ่อย ๆ
แต่พักหลังผมเริ่มจับสังเกตได้ว่ามีอะไรเปลี่ยนไป ว่าแจ็คไม่ค่อยได้เล่นกับทีมเท่าที่ควร เพราะเดี๋ยวนี้เขาหันไปเล่นกับเท็น อดีตสมาชิกทีมชื่อดัง ซึ่งหลายคนอาจจะไม่แปลกใจ แต่คนที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังก็มาก่อนก็คงงงตาแตกว่า ‘ทำไม TEN1O’ ถึงกลับเข้ามามีบทบาทอีกครั้งทั้ง ๆ ที่คนกลุ่มนี้เคยมีเรื่องผิดใจกันมาก่อน
เอาล่ะ ผมจะมาสรุปให้ฟังเป็นข้อ ๆ แบบเข้าใจง่าย
- ธีร์ แจ็ค เป็นเพื่อนสนิทกัน
- แจ็ค เท็น เป็นเพื่อนสนิทกัน
- แจ็คเป็นเพื่อนกับทั้งสองฝั่ง พอขึ้นมอปลายก็เรียนที่เดียวกัน
- ธีร์กับเท็นไม่ค่อยถูกกัน แจ็คเป็นคนกลาง
- ธีร์ก็เหม็นขี้หน้าเท็นตามประสาคนหล่อไม่ชอบให้ใครมายืนเทียบ
- เท็นก็เหม็นขี้หน้าธีร์เพราะอยากเป็นที่หนึ่งของสายชั้น
- แต่ทั้งคู่ต้องมาอยู่ทีมเดียวกันเพราะเกรงใจแจ็ค ขณะนั้นตุ้บตั้บผู้เป็นพี่ใหญ่ก็อยู่ในทีมด้วย
- เท็นวัลลาบี อยากโด่งดัง หลงตัวเองหนัก แย่งแฟนแจ็คเพื่อโชว์ให้เพื่อนรู้ว่ากูเก๋า
- ธีร์คิดว่าเป็นจังหวะดี เลยเป่าหูให้แจ็คเกลียดเท็น
- แบ่งเป็นสองฝั่ง เท็นแยกตัวไปอยู่ทีมดัง เพื่อดันตัวเองให้ไปอยู่จุดสูงสุด ส่วนแจ็คกับธีร์ก็พังตั้งแต่แพ้รอบชิง เสียหลักไปสักพักใหญ่ตามประสาเด็กน้อยมอปลายที่ฝีมือยังอ่อนหัด
- แต่ด้วยสันดานเสีย ๆ จึงทำให้เท็นอยู่ทีมไหนได้ไม่นาน เขาชอบแย่งแฟนชาวบ้าน ชอบบูลลี่คนในทีม สุดท้ายทุกคนต้องรวมตัวกันคว่ำบาตร
- ธีร์ แจ็ค ตุ้บตั้บ รับสมาชิกใหม่เข้ามาคือเชร์ ทุกคนเป็นสตรีมเมอร์มาเรื่อย ๆ จนได้โซ่เข้าร่วมทีม จึงรวมตัวกันเป็นทีมขี้ซุยบราเทอร์
- เท็นอิจฉา ตามจองล้างจองผลาญทีมนี้จึงใช้เส้นสายเข้าร่วมทีมที่ได้เข้ารอบชิง ธีร์เห็นเป็นโอกาสดี จึงฝึกซ้อมหนักเพื่อตบหน้าศัตรูคู่แค้นเพื่อแลกความสะใจมากกว่าศักดิ์ศรีของนักกีฬา
- ธีร์สะใจที่เท็นแพ้ ทุกคนคงได้เห็นภาพที่ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากันบนเวที ดูออกได้ง่าย ๆ เลยว่าธีร์พร้อมจะเหยียบเท็นให้จมดิน
- เท็นโดนคว่ำบาตรอีกครั้งเพราะทำทีมคนอื่นพัง แม้ว่าจะเล่นได้ไม่แย่ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้สิ่งที่เขาทำลงไปดูดีขึ้น
- เท็นไม่มีคนคบ จึงคลานซมซานกลับมาคุกเข่าขอโทษแจ็ค (ไม่มีภาพประกอบนะครับ วงในที่เชื่อถือได้เล่าให้ผมฟัง)
- ด้วยความที่แจ็คเป็นคนไม่ค่อยอะไรกับใคร จึงให้โอกาสอีกครั้ง แต่ขณะเดียวกันธีร์ก็แยกตัวออกไป คาดว่าคงโกรธกับการตัดสินใจของเพื่อน และอีกไม่นานทีมนี้คงต้องแตกอย่างแน่นอน
คร่าว ๆ ก็ประมาณนี้ครับ ผมไม่ได้กล่าวหาหรือใส่ร้ายใครใด ๆ เพราะจากที่รู้มาก็จากข้อมูลเก่า ๆ ในอินเทอร์เน็ต แล้วก็มีคนวงในบอกเล่าให้ฟัง บวกกับเห็นความห่างเหิน การเล่นเกมที่แบ่งแยกเป็นกลุ่มแล้วมันยิ่งชัด อีกไม่นานผมว่าทีมนี้คงแตกอีกซ้ำสองเพราะคน ๆ เดิมอีกแน่
ขี้ซุยบราเทอร์ก็ไม่ได้เล่นเก่งอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ ผมว่าทีมเขาเป็นที่รักเพราะคาแรกเตอร์ของแต่ละคนมากกว่า ธีร์ก็หล่อ แจ็คนิ่ง เชร์ตลก ส่วนโซ่น่าจะดูดีที่สุดเพราะไม่พูดมากแต่เล่นดีมีฝีมือ แต่ถ้าทีมนี้แตกเพราะคนอย่าง TEN1O ก็คงน่าเสียดายอยู่ (ล่ะมั้ง)
สมาชิกหมายเลข 1212312121
สุดยอดความเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
กระทู้แนวนี้มาอีกแล้วนะครับ ทำไมชอบคิดแทนคนอื่นจัง แล้ววงในที่ว่านี่ใคร ร้านอาหารไหมยังไง?
สมาชิกหมายเลข 191991119
ความคิดเห็นที่ 25
ทุกคนก็ปกติดีนะคะ พี่แจ็คก็ยังเล่นกับพวกพี่ธีร์อยู่ตลอดนะ คุณดูสตรีมจริงปะเนี่ย - -‘
Painny
ความคิดเห็นที่ 33
ปากบอกติดตามแต่ก็หลอกด่าไปด้วย สงสารทีมนี้จริง ๆ เงาแค้นเยอะ 555555555
Gene666
ความคิดเห็นที่ 41
ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยไม่ชอบเท็น แต่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหมว่าหลังจากเขากลับมาสนิทกับแจ็คแล้วเขาก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น อย่างน้อยก็อยู่เงียบ ๆ เป็น ไม่ออกมาตอบโต้คนที่เข้าไปด่า (ถึงเขาจะมีสิทธิ์ปกป้องตัวเองก็เถอะ)
เชฟหมู
ความคิดเห็นที่ 41-1
เราเห็นด้วยค่ะ รู้สึกได้เลยว่าเขาโอเคขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้นด้วย เราเป็นแฟนคลับพี่เท็นมาได้หลายปีแล้ว เรารู้ว่าเขามีข้อดีข้อเสียยังไง แต่เราก็ยังอยากอยู่เป็นกำลังใจให้เขา พอเห็นเขาไปในทางที่ดีขึ้นเราก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน อีกอย่าง เดี๋ยวนี้รูปในไอจีก็ไม่ได้ลงแค่รูปหมากับแมวแล้วด้วย... แหะ ๆ
Bellini
ความคิดเห็นที่ 41-2
เดี๋ยวนี้มีรูปพี่แจ็คแล้วค่ะ พี่ซันกับน้องมูนโดนแย่งที่แล้ว คิคิ
คะน้าไม่ใช่ประโยคขานตอบ
ความคิดเห็นที่ 41-3
น่ารักเนอะคะ T-T
Bellini
ความคิดเห็นที่ 41-4
มากค่ะ นอกใจธีร์แหลมแล้ว TwT
คะน้าไม่ใช่ประโยคขานตอบ
นี่มัน... อะไรกันวะ?
ทั้งที่ควรเป็นกระทู้ปั่นดราม่าแต่ไหงมาสะดุดตากับคอมเมนท์ชวนขนหัวลุกแบบนี้ คิดกันไปเองอีกแล้ว ผู้ชายสองคนสนิทกันก็จับจิ้นเลยเหรอ ธีร์แหลมอะไรนั่นพอเข้าใจได้เพราะพวกมันชอบเล่นอะไรแปลก ๆ แต่เขากับไอ้แจ็คนี่สิ ไม่รู้ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน
แค่คุยเล่นกัน ลงรูปมันในไอจีเฉย ๆ ไม่เห็นแปลกอะไร เพื่อนที่ไหนก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น
ว่าแล้วก็เข้าไอจีตัวเอง สไลด์ดูช้า ๆ แล้วก็พบว่าพักหลังเริ่มมีรูปลูกน้อยลงจริง ๆ แถมมีรูปทีเผลอไอ้แจ็คอย่างเยอะ แต่ก็ยังปกติดีนี่หว่า รูปเหล่านั้นมันตลกมากนะใครเห็นเป็นต้องขำปนสมน้ำหน้าไอ้แจ็คอยู่แล้ว ดูสิ ไอ้เวรนั่นเคยหัวเราะอ้าปากแบบนี้เหรอ เขาอยากเรียกให้คนทั้งโลกมามุงดูแล้วหัวเราะ ไม่ใช่ให้มาจับผิดว่าภายใต้กรอบสี่เหลี่ยมนี้มันแฝงนัยยะอื่นอยู่ด้วย
แล้วหัวร้อนทำไม ตอนนั้นเคยไล่ต้อนโซ่เพราะอยากหาเรื่องให้คนจิ้นจนเป็นกระแส แต่ไหงตอนนั้นไม่เห็นจะกระวนกระวายอย่างนี้วะ
เออใช่ เพราะนั่นมันคือความตั้งใจแต่ตอนนี้ไม่ใช่ไง คิดอกุศลกันไปได้ เขากับไอ้แจ็คน่ะเพื่อนกัน
“...”
แต่ก็ยังสลัดเรื่องนี้ออกจากหัวไม่ได้เลยว่ะ เอาไงดีวะ เขาควรปวดหัวกับกระทู้ข้อมูลปลอม ๆ นั่นมากกว่าจะฝังคอมเมนท์สีชมพูฟุ้งฟริ้งไว้ในหัวไม่ใช่เหรอ ไม่ได้การแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงปวดหัวตายเพราะคิดไม่ตกแน่
เพราะงั้นเซลฟี่แล้วลงรูปตัวเองกลบ ๆ ไปหน่อยดีกว่า
เอียงทุกองศาได้มาทุกมุม เท็นเหยียดขาพาดกับโต๊ะพลางรัวนิ้วใส่แคปชั่นพร่ำเพ้อถึงลูกรักทั้งสองที่คงหงอยเหงาอยู่บ้าน คราวนี้จะได้เลิกมโนกันไปต่าง ๆ นานาสักที เห็นไหมว่าไอจีนี้คอนเทนท์หลัก ๆ คือหมากับแมว
“...”
เวร รู้ตัวอีกทีก็จัดไปสิบสองรูปแล้ว งานนี้ตีความได้ถึงสองกรณีเลยว่าล่กจนต้องกลบเกลื่อน หรือไม่ก็หลงตัวเองจนเสียสติ
ก็ช่างดิ ความจริงก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำว่าเขากับไอ้แจ็คเป็นเพื่อนสนิทกัน ไม่ได้มีอะไรในกอไผ่
แต่ช่างได้ยังไม่ถึงไหน ไอ้เวรห้าร้อยคนหนึ่งก็ราดน้ำมันแล้วจุดไฟใส่กอไผ่นั่นจนมอดไหม้ลุกโชนประหนึ่งไฟป่า
Liked by jjack and 54 others
Ten10_
คิดถึงลูก พ่อไม่อยู่ไม่รู้คืนนี้จะนอนยังไง
jjack มันนอนไปแปดตื่นแล้วก็ตื่นมาวิ่งรอบบ้าน แล้วกูก็เชื่อว่าคืนนี้ยังไงมันก็หลับ ไม่เชื่อวิดีโอคอลมาดู
ไอ้เหี้ย
คนยิ่งลุกฮือเรื่องนี้กันอยู่ยังมาชี้พิกัดบอกให้รู้อีกว่าอยู่บ้านเขา
jjack มันนอนไปแปดตื่นแล้วก็ตื่นมาวิ่งรอบบ้าน แล้วกูก็เชื่อว่าคืนนี้ยังไงมันก็หลับ ไม่เชื่อวิดีโอคอลมาดู
Ten10_ @jjack คุยในไลน์
jjack @Ten10_ อ้าว ทำไมต้องไลน์?
Ten10_ @jjack แล้วทำไมต้องคุยในนี้ล่ะไอ้ฉิบหาย ไหนบอกไม่ค่อยเล่นไอจีไง?
jjack @Ten10_ ก็ไม่ค่อยเล่น
Ten10_ @jjack แล้วที่โผล่หัวมาเมนท์ตั้งแต่กูเพิ่งลงไปไม่ถึงนาทีนี่คืออะไร?
jjack @Ten10_ ตั้งโนติไว้
...
เฮ้ย ปกติเปล่า
ใคร ๆ เขาก็ตั้งโนติเพื่อนไว้ทั้งนั้นนั่นแหละ
ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน
jjack @Ten10_ หมายถึงว่ากูตั้งโนติทุกคนไว้
Ten10_ @jjack ที่เงียบ ๆ นี่เสือกเรื่องชาวบ้านเพียบสินะมึงอะ
jjack @Ten10_ เออ กูไปละ หมามึงปวดขี้พอดี
สักทีเถอะ เมื่อกี้เผลอกลั้นหายใจด้วย รู้ตัวอีกทีก็แทบตาย
ทำไมมันเป็นการตอบคอมเมนท์ที่ต้องใช้ความคิดขนาดนี้ เขาควรด่าไอ้แจ็คและฟลัดเลขห้าเหมือนว่าการคุยนั่นมันโคตรจะปกติสิ ว่าแล้วก็เลื่อนดูการตอบโต้บทสนทนาเมื่อครู่สักหน่อย เขาหวังว่าที่คุยกันมันจะธรรมดาจนไม่มีใคร –
Apissadaporn พี่แจ็คอยู่บ้านพี่เท็นเหรอคะ แง้
Icezanaka เรียกลูกด้วยอะ งี้ก็ได้คำตอบแล้วสิว่าใครเป็นแม่ให้พี่ซันกับน้องมูน คิคิ
Zamama แม่หรือพ่อ เอาดี ๆ ไอ้เท็นแม่งตุ๊ส 555555555+
Montanoii @Zamama พูดดี ๆ ได้ไหมคะ ถ้าไม่ชอบพี่เท็นก็ไม่ต้องมาว่าพี่เขาสิ
Hotel777 รูปนี้ดีมากจ้ะพี่ TT_TT
เพราะไอ้แจ็คคนเดียวเลย
*
“ซัน อย่าซน ไปนั่งตรงนู้นก่อนเดี๋ยวค่อยเล่น”
เจ้าขนทองไม่สนใจ พอตื่นรอบอีกรอบก็ฟิตปั๋งเหมือนฟื้นพลังเต็มแม็กซ์จนต้องกระโดดโลดเต้นเสียหน่อย พ่อบ้านจำเป็นหยุดค้างอยู่ท่าจับเครื่องดูดฝุ่น มองคาดโทษเจ้าตัวดื้อที่นิ่งได้แค่ตอนหลับ นอกเหนือจากนั้นก็ดิ้นพล่านอยู่ไม่สุขจนงง
เขาเดินไปตรงโซฟาแล้วตบเบาะเบา ๆ เป็นเชิงสั่ง กว่าซันจะยอมทำตามก็เสียเวลาไปหลายนาที มูนนอนอยู่จุดประจำโดยไม่สนใจร่างกายอุ่น ๆ ของผู้ชายคนนี้อีกแล้ว หมดสิ้นกันความรักที่เคยมีให้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ระหว่างหลับเกยก่ายร่างกันบนโซฟา แมวผีนั่นเล่นกับความรู้สึกเขาชัด ๆ เดี๋ยวเมิน เดี๋ยวสนใจ ไม่เห็นชัดเจนเหมือนเจ้าขนทองงี่เง่าที่ร้องขอให้เล่นด้วยตลอดเวลานั่นสักนิด
พอไม่มีใครเข้ามาขัดขวางการทำความสะอาดเขาจึงเริ่มละเลงบ้านหลังนี้พร้อมจัดข้าวของที่เรียงไว้อยู่แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะรื้อออกมาจัดใหม่ให้เป็นหมวดหมู่ แผ่นเกม Xbox ก็ควรอยู่กับ Xbox จะเอาไปรวมกับจุดที่วางแผ่น PS4 ได้อย่างไรกัน
เขาใช้เวลาทำความสะอาดชั้นล่างอยู่นาน พอเริ่มทำมันก็อดไม่ได้ที่จะขึ้นไปดูแลชั้นสองด้วย ทั้งทางเดินและห้องนอนราคาแพงหูฉีกของมัน รวมถึงการขัดห้องน้ำที่สะอาดอยู่แล้ว แจ็คอยากทำให้ร่างกายเหนื่อยมาก ๆ คืนนี้จะได้นอนหลับสบาย
แต่พอเดินออกไปก็ต้องหยุดหน้าประตูบานหนึ่ง หลายครั้งที่เดินผ่านแต่ก็ไม่ได้มีความสงสัยว่าจะมีอะไรอยู่ข้างในนั้น แจ็คหมุนลูกบิดแต่มันล็อกเอาไว้ ระหว่างนั้นก็คิดว่าถ้าเข้าไปไม่ได้ นั่นแสดงว่าไอ้เจ้าของบ้านคงไม่อยากให้ใครเข้าไปใช่หรือเปล่า?
ยืนกอดอกมองบานประตูตรงหน้า พลางปรึกษากับความคิดในหัวว่าควรเลิกให้ความสนใจห้องนี้แล้วเดินลงไปให้แมวข่วนเล่นข้างล่างเหมือนเดิมดีไหม แต่คิดอีกทีเขาก็มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้ เพราะสถานะปัจจุบันมันไม่ต้องมีความเกรงใจมาคั่นกลางอย่างเช่นก่อนหน้านี้แล้ว
แจ็คลงไปด้านล่างเพื่อเอากุญแจบ้าน พวงนั้นมีอยู่หลายดอกซึ่งถ้าเปิดไม่ออกก็จะยอมทิ้งเรื่องนี้ไปและไม่สงสัยอะไรอีก คนอย่างไอ้เท็นจะมีความลับอะไรมากมายกัน อยู่คนเดียวอย่างนี้ถ้าไม่เก็บสะสมเงินทองของมีค่าไว้ก็ต้องเป็นศพคนตายที่ขึ้นอืดแล้วราว ๆ ห้าวันแล้วไหมวะ?
แกร่ก
เขาไหวไหล่กับปริศนาที่แก้ไขง่ายกว่าในเกมเสียอีก นึกว่าจะยากกว่านี้อย่างเช่นกุญแจลับต้องอยู่กับตัวมัน หรือไม่ก็ซ่อนอยู่ใต้กระถางต้นไม้ที่กว่าเขาจะนึกออกได้ก็คงต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง แต่นั่นก็บ้าบอ แจ็คคงหมกมุ่นกับการทำเกมมากเกินไปถึงได้คิดเรื่องเลอะเทอะแบบนั้น แต่ก็ดีที่ไม่ต้องทนสงสัยนาน อยากรู้เหมือนกันว่าข้างในจะซ่อนอะไรไว้บ้าง หวังว่าไอ้เท็นจะทำให้เขาประทับใจ
มือแกร่งควานหาสวิตซ์ไฟ เพียงครู่เดียวแสงสีซีเปียก็สว่างเพื่อให้เขาได้เห็นว่าที่นี่คือห้องเก็บของ ก็ไม่ได้น่าผิดหวังเสียทีเดียว เพราะทันทีที่เห็นอย่างนี้แล้วแจ็คก็ได้แต่คิดว่า ‘อะไรกันล่ะที่คนอย่างไอ้เท็นอยากเก็บไว้ในห้องนี้พร้อมลงกลอนอย่างแน่นหนา?’ ขายาวก้าวเข้าไปข้างในพร้อมกวาดสายตาไปรอบ ๆ ตัว มองผ้าสีขาวที่คลุมสิ่งของไว้
ก่อนจะเริ่มดึงผืนแรกที่อยู่ใกล้มือออกก่อน
*
(ต่อด้านล่างนะคะ)
หัวข้อ: [แจ็ค/เท็น] ตอนพิเศษ | เรื่องของเราไม่เกี่ยวกับวงไพ่ #ญอผู้หญิงโศกา (12/7/62) (อ่าน 65468 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก