ตอนที่ 15
ลมหายใจที่มีกลิ่นเบียร์ผสมคลอเคลียอยู่ข้างลำคอผม เสื้อนักศึกษาถูกปลดจนถึงกระดุมเม็ดสุดท้าย เผยให้เห็นอกเปลือยเปล่า ปลายจมูกของคุณไทม์ไล้สัมผัสที่ข้างลำคอ สร้างความรู้สึกสัมผัสแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
“แค่เสียบๆให้มันจบๆไปได้ไหมครับ คุณจะมาลีลาทำไม”ผมมันก็แค่อีตัว ไม่ต้องมาพิรี้พิไรเล้าโลม โอ้โลม ปฏิโลมให้เสียเวลาหรอก แค่เอากัน…น้ำแตกแล้วแยกทางก็พอ
“เซ็กส์ที่มีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวมันไม่ใช่เซ็กส์ที่ดีหรอกนะ รู้ไหม? หื้มมม….”คุณไทม์พูดแล้วดึงตัวผมให้ลุกจากโซฟามานั่งคร่อมตักคุณไทม์แทน
“ปล่อยผมลงเถอะครับ คุณจะหนักเปล่าๆ”ผมผลักหน้าอกคุณไทม์ไว้ไม่ให้คุณไทม์ขยับหน้ามาชิดใกล้เกินกว่านี้
“เคยมีคนบอกว่านายหนักด้วยเหรอ”คุณไทม์ยิ้มเย็นถามไปเรื่อย ดึงมือผมออกจากอกแล้วกุมไว้
ถามแบบนี้คงหยั่งเชิงว่าผมผ่านมากี่คน
“จะมีกี่คนที่เคยบอกก็ไม่สำคัญเท่ากับตอนนี้ว่าคุณรู้สึกหนักรึเปล่าหรอกครับ”ผมดึงมือออกจากเกาะกุม ผู้ชายสองคนนั่งตกจับมือกัน มันรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล
“หึๆ ฉลาดตอบ”คุณไทม์ยิ้มอย่างพอใจ ลูบไล้ใบหน้าผมเบาๆ
“อย่าพิรี้พิไรเลยครับ รีบๆเอากันให้จบๆ เพื่อนคุณจะได้ไม่เสียเงินฟรี”ผมปลดเข็มขัดออกจากกางเกงคุณไทม์ โยนลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจ มือกำลังจะรูดซิบกางเกงลงแต่โดนห้ามไว้ก่อน
“กาลมันเลี้ยงนายมายังไงเนี่ย เซ็กส์มันไม่ใช่การเอากันให้จบๆไป เข้าใจไหม?”
“คุณท่านจะเลี้ยงผมมาแบบไหนก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ ถ้าไม่ทำ ผมจะไปนอน”ผมพูดออกมาอย่างรำคาญ ไม่ต้องมาตอกย้ำได้ไหม ว่าเซ็กส์ของคุณท่านที่มีให้ผม มันก็แค่เซ็กส์เอามันส์กับอีตัวที่ใช้ปลดปล่อยไปวันๆ ไม่ได้สนใจผมด้วยซ้ำว่าผมจะมีความสุขกับมันรึเปล่า
“ดุจริงๆ”คุณไทม์ยิ้มเย็นไปเรื่อยเปื่อย ผมถอนหายใจแรงลุกขึ้นจากตักแกร่ง
รีบหนีไปอาบน้ำนอนน่าจะดีกว่า…เผื่อว่าคืนนี้จะไม่โดน
“ผมอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไหนได้บ้างครับ”
“ด้านบน ห้องแรก”ผมรับคำแล้วเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน เปิดประตูเข้าไปในห้องพบว่าทั้งห้องเป็นสีฟ้าทั้งหมด รู้สึกเหมือนเดจาวูตอนเข้าห้องคุณฟ้าที่คอนโดคุณท่านเลยแหะ
หรือว่าคนรักที่คนทั้งคู่เคยแย่งกันจะเป็น…คุณฟ้าคราม
ผมเดินผ่านเลยเตียงนอนไปที่ห้องน้ำ สายตาสะดุดกับกรอบรูปมากมายที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นวาง ภาพๆหนึ่งเป็นภาพคุณท่านกับคุณไทม์ใส่ชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงินยืนกอดคอกันอย่างสนิทสนม ผมอดแปลกใจไม่ได้ ตอนเด็กๆสนิทกันขนาดนี้ ทำไมวันนี้ถึงได้หมางเมินกัน
บางทีกรอบรูปที่วางข้างกัน ซึ่งบรรจุภาพคุณฟ้ายิ้มสดใสอยู่ในกรอบคงเป็นคำตอบชั้นดี ที่คุณแพทพูดว่าเพื่อนสองคนนี้มีรสนิยมเหมือนกัน คงเพราะเคยชอบคุณฟ้าทั้งคู่แน่
ผมวางกรอบรูปคุณฟ้าลงที่เดิมอย่างปลงๆ ไม่ว่าจะไปไหนก็รู้สึกเหมือนอยู่ในเงาของคุณฟ้า อยากจะไปที่ที่ไม่ต้องอยู่ใต้เงาของใครสักที
ผมถอดชุดนักศึกษาแขวนไว้ที่ราวตากผ้าเช็ดตัว ระหว่างที่กำลังปลดกระดุมก็อดรู้สึกแปลกไม่ได้ นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ในบ้านคนที่ผมไม่รู้จักกันนะ โชคชะตาจะนำพาชีวิตผมไปทางไหนกันแน่ ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วได้ไหมที่…คุณท่านจะยัดเยียดผมให้คนอื่น
ผมปล่อยให้สายน้ำเย็นเยียบไหลผ่านตัวตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ผมยืนหลับตานิ่งอยู่แบบนั้นจนรู้สึกถึงแรงโอบกอดจากทางด้านหลัง
“คุณ!”ผมหันไปโวยวายใส่คุณไทม์ที่เข้ามากอดไม่ให้สุ่มให้เสียง
“ขี้ตกใจเป็นกระต่ายไปได้”
“ผมไม่ใช่กระต่าย”
“แล้วเป็นอะไร”
“เป็นคน”เป็นคนที่มีเลือดเนื้อ มีหัวใจด้วย
“อาบน้ำให้ชั้นหน่อยสิ”
“คุณอายุมากกว่าผมจนจะเป็นพ่อผมได้อยู่แล้ว ยังอาบน้ำเองไม่เป็นอีกเหรอครับ”
“สงสัยต้องเรียกชั้นว่า ‘แด๊ดดี้’ แล้วละ อยากจะเป็นพ่อกับเขาอยู่เหมือนกัน พ่อที่ไม่ได้แปลว่าพ่อ พ่อที่เรียกแล้วไม่ได้นอนทั้งคืน”
“คุณไทม์!”ผมโวยวายออกมาเมื่อมือหนาลูบผ่านเจ้าก้อนเนื้อนิ่มสองลูกบริเวณสะโพก
“ชั้นไม่อยากจะเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับเธอแล้ว”สิ้นเสียง ร่างทั้งร่างของผมก็ถูกดันแนบกระจก สะโพกของผมถูกบีบเคล้นอย่างมันส์มือ นิ้วเรียวสวยของคุณไทม์แทรกเข้ามาในช่องทางคับแน่น
“อื้อ…เจ็บ”ผมโวยวายออกมา เมื่อนิ้วที่สามยังคงแทรกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ไม่ปล่อยช่องว่างให้ได้หายใจ
คุณไทม์จับผมพลิกตัวกลับมาหา โอบกอดร่างของผมให้แนบไปกับเนื้อตัวเปล่าเปลือยของเขา
ริมฝีปากหนาจูบผมเหมือนจะสูบวิญญาณ ไม่เว้นช่องว่างให้ได้หายใจ
รสจูบของคุณไทม์ต่างจากคุณท่าน จูบของคุณไทม์มีแต่การเรียกร้อง ดูดดึง เคล้าเคลีย เร่าร้อน หายใจไม่ทันจนน้ำใสไหลเยิ้มที่มุมปาก ต่างจากคุณท่านที่ดุเดือด รุนแรง เอาแต่ใจ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารสจูบจากคนทั้งคู่ทำให้ผมรู้สึกหวิวๆในท้องน้อย เหมือนมีหมู่มวลภุมรินทร์บินวน
“อือ…”ผมครางประท้วงเมื่อเริ่มหายใจไม่ทัน คุณไทม์โอบอุ้มตัวผมขึ้นจากพื้น สองขาของผมเกี่ยวที่เอวสอบแน่น ริมฝีปากผมไม่ถูกปล่อยออกจากการดูดดึงแม้สักวินาทีเดียว
ผมมัวเมาไปกับรสจูบที่คุณไทม์ปรนเปรอให้ จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกพามานั่งหน้ากระจกตั้งแต่เมื่อไหร่
คุณไทม์ซุกไซร้ซอกคอผม ขบเม้มจนขึ้นรอยแดง ก่อนจะจับผมหันหน้าเข้าหากระจก ขาสองข้างถูกจับกางออกเกือบ 180 องศา เผยให้เห็นท่อนเนื้อน่าอายที่กำลังแข็งตัวและช่องทางรักอันอ่อนนุ่มที่กำลังขมิบตัวรอรับลำลึงค์ด้วยแรงปรารถนา
“ท่อนไม้ที่ไหนจะอ่อนระทวยในอ้อมกอดชั้นแบบนี้”ผมปรือตามองภาพตัวเองในกระจกแล้วอดหน้าขึ้นสีไม่ได้ ยอดอกผมถูกคุณไทม์บีบเค้นจนเป็นตุ่มไตสีแดงจัด ข้างลำคอถูกฝากรอยรักไว้นับไม่ถ้วน ยังไม่นับแก่นกายกลางลำตัวที่แข็งโด่จากการโดนเล้าโลมแม้ไม่ได้สัมผัส
“ครางชื่อชั้น”
ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ไม่มีทางเสียละที่ผมจะเปล่งเสียงน่าอายนั่นออกมา แต่สุดท้ายผมก็พ่ายแพ้ให้กับเรียวลิ้นร้อนที่ดูดดึงยอดอกผมจนเป็นสีแดง “คุณ…ไทม์”
“เด็กดี”คุณไทม์ผละออกจากเม็ดทับทิมคู่สวย มามอบจุมพิตให้ผมก่อนจะกลับไปเล่นกับมันอีกครั้ง ผมก้มมองภาพคุณไทม์ที่กำลังดูดดึงเม็ดทับทิมจนแทบหลุดติดไปกับเรียวลิ้นร้อนอย่างต้องการ ยิ่งถูกกระตุ้นยิ่งต้องการ
ต้องการมากกว่านี้…เท่าไหร่ก็ไม่พอ
คุณไทม์ไล่จูบลงไปเรื่อยๆจนถึงแอ่งสะดือสวย ผมเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว มือนุ่มของคุณไทม์จับเจ้าน้องชายผม เค้นคลึงที่ส่วนหัวจนลำตัวผมบิดเร่า
ผมเผยอปากครางสุดเสียง ยอมแล้ว…ยอมในมืออุ่นๆคู่นี้แล้ว
ผมหลับตาไม่กล้ามองภาพตัวเองในกระจก แค่ได้ยินเสียงครางของตัวเองก็อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี…ไม่คิดว่าจะตัวอ่อนตัวนวลให้เขาเค้นคลึงได้ทั้งร่างขนาดนี้ ทั้งๆที่ตอนแรกทำปากกล้าว่าจะเป็นท่อนไม้ให้เขา ‘เล่น’ แท้ๆ ชั้นเชิงมันผิดกันจริงๆ คนไม่ประสาเรื่องเซ็กส์แบบผมจะสู้เขาได้ไง
“รู้สึกดีไหม หื้ม?”ผมเม้มปากแน่น ไม่อยากจะยอมรับว่ารู้สึกดี ตอนแรกผมคิดว่าผมคงเกลียดเซ็กส์ไปแล้วจากการโดนข่มขืนวันนั้น แต่พอโดนเล้าโลม โดนเอาอกเอาใจ มันก็ทำให้ผมใจบาง บางทีเซ็กส์มันอาจไม่ได้มาพร้อมกับความรุนแรงเสมอไป
“กัดปากทำไมละ หื้มมม? เด็กดี”ขณะที่มือข้างขวาของคุณไทม์กำลังปรนเปรอให้ผมจนเกือบสุขสม มืออีกข้างก็ไล้ริมฝีปากผมเบาๆ ส่งนิ้วเข้ามาทักทาย ผมดูดเม้มเล่นแก้เสียว
อือออ…ทรมานเหลือทน ความเสียวจากการไม่ได้ปลดปล่อยมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ถึงแม้ว่าจะมีนิ้วให้ดูดเล่นในปากก็ยังไม่สามารถเบี่ยงเบนความรู้สึกจากความเสียวได้
มากกว่านี้…
ต้องการมากกว่านี้…
แค่นิ้วดูดเล่นแก้เสียวมันไม่พอ...
“อ๊า…”ผมครางออกมา แอ่นกายพิงอกคุณไทม์เมื่อปลายนิ้วร้อนที่เปียกชุ่มด้วยน้ำลายกำลังหมุนคว้านอยู่ในช่องทางคับแคบ
เสียวเหลือทน การโดนกระตุ้นทั้งสองทางทำให้ผมปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นข้นออกมาในมือคุณไทม์ในที่สุด ริมฝีปากหนาประกบจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ผมโอบรอบคอคุณไทม์แนบแน่น แลกจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ยอดอกแดงก่ำเสียดสีกับแผงอกแน่นของคุณไทม์จนร้อนรุ่มไปทั่วร่าง
“ใส่เข้ามาสักที”ผมขอร้องออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว
คุณไทม์ยิ้มอย่างพึงใจ สอดปลายนิ้วเข้ามาพร้อมกับน้ำรักของผมถูกใช้แทนสารหล่อลื่น ผมร้องปริ่มจะขาดใจเมื่อถูกกระตุ้นที่ช่องทางด้านหลังจนแก่นกายกลางลำตัวกลับมาแข็งตัวอีกรอบ มันผงกหัวอย่างน่าเกลียดต้องการจะปลดปล่อยทั้งๆที่พึ่งปล่อยไป
“เรียกชั้นว่า แด๊ดดี้ ก่อนสิ”ผมมองคุณไทม์น้ำตาคลอ คนๆนี้เป็นคนชอบเอาชนะอย่างเหลือจะรับ อะไรที่เขาต้องการ เขาก็ต้องเอาให้ได้
“ว่าไง หื้ม?”คุณไทม์ยิ้มมุมปากมองผมที่บิดกายเร่าทรมานจากการโดนกระตุ้นอย่างหนักหน่วง
“อ๊ะ…อื้อ…”ผมหอบหายใจหนัก เมื่อคุณไทม์งอนิ้วกดย้ำๆที่จุดเสียว พึ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่กลับคุ้นเคยกับร่างกายผมมากกว่าตัวผมเองซะอีก รู้ว่าจุดไหนควรเล่นด้วย รู้ว่าจุดไหนควรทำให้เสียว
“อ๊า…”ผมกัดปากตัวเองแน่น ไม่ยอมแพ้หรอก ไม่ยอมเรียกว่าแด๊ดดี้ง่ายๆหรอก
“อื้อ…”ผมร้องประท้วงเมื่อนิ้วเรียวถูกถอดถอนจากช่องทางรัก ผนังช่องทางรักบีบตัวถี่ไม่ยอมปล่อยให้เรียวนิ้วร้อนที่สร้างความสุขสมหลุดออกไปง่ายๆ
“ชั้นไปอาบน้ำดีกว่า”ผมรีบคว้าตัวคุณไทม์ไว้ เกี่ยวขากับเอวสอบ ยกสะโพกตัวเองขึ้นแล้วกดลงบนแก่นกายที่แข็งตัวรออยู่แล้ว
“ฮรื่อ…อึก…”ผมกลั้นสะอื้นเมื่อแท่งร้อนแทรกเข้ามาในร่าง…คับแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
“รีบจริงเด็กน้อย ชั้นไม่สดกับใครหรอกนะ”สะโพกออกของผมถูกดันออก
คุณไทม์เอื้อมมือไปหยิบถุงยางในตู้มาสวมลงที่แท่งร้อน ผมรู้สึกอายตัวเองยังไงไม่รู้ที่หน้ามือตามัวจนเกือบจะสดกันอยู่แล้ว
“อื้อ…แน่นจริง”ผมถูกจัดอยู่ในท่าลิงอุ้มแตง แรกๆก็มันส์ดีแต่พอสักพักก็เริ่มเจ็บซี่โครง จนต้องขอให้คุณไทม์พาไปที่เตียง
อย่าถามผมเลยว่าเสร็จไปกี่รอบ เสียหายไปกี่น้ำ เสียงแหบแห้งนี่คงเป็นคนคำตอบได้ดี
ผมนี่ไม่เคยชนะใครเลย ทั้งคุณท่าน ทั้งคุณไทม์
อายตัวเองจริงๆที่ยอมร้องครางใต้ร่างคุณไทม์ เรียกหาแด๊ดดี้ตลอดทั้งคืน
.
.
.
แสงแดดอ่อนกับสายลมเย็นๆที่พัดผ่านเข้ามาในห้องทำให้ผมไม่รู้สึกอยากตื่น ผมขยับตัว บิดไล่ความเมื่อยขบที่กัดกินร่างกาย ความเจ็บแปลบปวดระบมจากช่องทางด้านหลังแล่นขึ้นมาจากไขสันหลัง ผมขมวดคิ้วแน่นกับความเจ็บปวดที่ได้รับ
เมื่อคืนคุณไทม์ก็ถนอมผมดี…อย่างน้อยก็ดีกว่าคุณท่าน แต่ไม่รู้ทำไมถึงเจ็บขนาดนี้
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วก็ต้องหรี่ตาลงเมื่อพบเจอกับแสงอาทิตย์จากหน้าต่างที่สาดส่องเข้ามา เมืองไทยช่วงนี้เป็นอะไร นี่ขนาดตอนเช้าพระอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นจากเส้นขอบฟ้า แต่ทำไมแสงแรงแสบตาขนาดนี้
ผมจับแขนคุณไทม์ที่วางพาดเอวของผมออกอย่างเบามือ ค่อยๆสไลด์ตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น แต่ก็ต้องชะงักกับความเจ็บปวดที่แล่นริ้ว
“ยังเช้าอยู่เลย พริ้มจะรีบตื่นไปไหน”คุณไทม์กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นจนผมจมเข้าไปในอก ไม่อยากจะพูดเลยว่าผมไม่ใช่สายรับตัวเล็กที่จะดูน่ารักให้กอดแนบอกหรอกนะ ไม่ต้องเอาคางมาเกยบนหัวด้วย
“ผมจะไปเรียนครับ”
“ไปตอนนี้?”คุณไทม์เลิกคิ้วถามผมอย่างแปลกใจ
“ครับ”
“ไม่ต้องไปหรอก ไปถึงก็บ่ายพอดี”
“แล้วคุณจะให้ผมอยู่ทำอะไรละครับ ร่างกายก็ได้ไปแล้ว จะกักขังผมไว้อีกทำไม”ผมขมวดคิ้ว หน้าตาเริ่มเหวี่ยง ส่วนคุณไทม์ยิ้มขำ “มีอะไรน่าตลกตรงไหนไม่ทราบครับ”ผมถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ คำพูดผมมันน่าหัวเราะเยาะมากนักรึไง
“ชั้นชอบเธอ”ผมอ้าปากค้างกับคำตอบที่ได้รับ คำว่า ‘ชอบ’ นี่มันพูดออกมาพล่อยๆได้ง่ายดายขนาดนี้เลยเหรอ
“อยากจะได้อีกสักน้ำสองน้ำก็บอกกันตรงๆสิครับ ไม่ต้องโอ้โลม ปฏิโลม ยกเมฆมาพูดหรอกครับ”
คุณไทม์ขยี้เส้นผมของผมเบาๆ ฝ่ามือนุ่มไล้บนแก้มผมอย่างอ่อนโยน “ชั้นชอบเธอจริงๆ ชอบเซ็กส์ ชอบคำพูด ชอบความคิด”
“ผมขี้เกียจจะฟังลมปากพล่อยๆของผู้ชายที่พูดคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาได้เพียงแค่ ‘นอน’ ด้วยกันคืนเดียว” ผมไม่อยากจะเชื่อคำพูดของใครอีกแล้ว “ถ้าคุณไม่ทำ ผมไปอาบน้ำแล้วนะครับ” ผมเลิกผ้าห่มขึ้น เดินลงจากเตียงเป็นชีเปลือยไปห้องน้ำ
นั่งแช่น้ำในอ่างน้ำได้ไม่นาน คุณไทม์ก็ตามลงมาแช่ด้วย
“พริ้มมานั่งนี่สิ”คุณไทม์เรียกให้ผมไปนั่งที่หว่างขา ผมว่ามันไม่น่าจะเป็นตำแหน่งที่ดีเท่าไหร่ ผมหรี่ตามองประเมินว่าคุณไทม์ต้องการอะไร
ใบหน้าหล่อเหลา ขี้เล่น ทะเล้นต่างจากเมื่อวานปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ทำอะไรหรอกหน่า เมื่อคืนแด๊ดดี้เจอพริ้มรีดพิษออกไปตั้งไม่รู้กี่รอบ ไม่เหลือน้ำให้ใช้แล้วเนี่ย”
“คุณนี่พูดเรื่องบนเตียงได้หน้าตาเฉย”
“ก็มันเรื่องธรรมชาติ มานั่งนี่เร็ว”
“เป็นคำสั่งรึเปล่าครับ”
“ถ้าบอกว่าเป็นคำขอร้องละ”ผมยอมเขยิบตัวเองไปนั่งตรงนั้นในที่สุด คุณไทม์นิสัยต่างจากคุณท่าน คนนั้นสั่งตรงไปตรงมา อยากได้อะไรต้องได้ เดี๋ยวนี้ แต่คุณไทม์เป็นพวกเจ้าเล่ห์ ท่าทางเจ้าสำราญ คารมแยบยลคมคาย ถนัดนักงานใช้วาจาหลอกล่อให้คนอื่นทำตามที่ตัวเองต้องการ
ทั้งๆที่ผมรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาพูดไปทำไม แต่ผมก็ทำตามอยู่ดี “เลิกเรียกตัวเองว่าแด๊ดดี้เถอะครับ คุณไม่รู้สึกเหมือนเป็นไอ้แก่ตัณหากลับ มีอะไรกับคนคราวลูกรึไง”
“มีแต่เธอคนเดียวนี่แหละที่ว่าชั้นแก่”
“ก็คุณแก่…กว่าผม”
“งั้นเรียกพี่แทนก็ได้...เรียกพี่ธิวาสิ”
“ไม่เอาครับ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”
“ได้เสียเป็นผัวเมียกันจนถุงยางหมดกล่องนี่ยังไม่สนิทกันอีกเหรอ”คนตัวสูงว่าผมเสียงทะเล้น หัวเราะเสียงดังลั่น
“คุณ!”ผมผละตัวออกจากอ้อมอกอุ่น หน้าตาเริ่มบอกบุญไม่รับ
ไม่ชอบจริงๆพวกกินในที่ลับ ไขในที่แจ้ง
“โอเคๆ พริ้มไม่ชอบ พี่ไม่พูดแล้วก็ได้”
“เรีกกพี่สิครับ”คุณไทม์ขยับเข้ามาใกล้ผม จนจมูกเราแตะกัน ผมจ้องมองดวงตาสีดำสนิทของคุณไทม์ คนๆนี้น่ากลัวกว่าคุณท่านอีก ไม่รู้ว่าเป็นพวก ‘ปากปราศรัย น้ำใจเชือดคอ’ รึเปล่า เป็นคนตรงๆแบบคุณท่านยังดีกว่า
“ดื้อจริงๆนะเรา”คุณไทม์บิดจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยว
“คุณไทม์ ผมเจ็บ”ผมลูบจมูกตัวเองที่โดนบิดอย่างเคืองๆ นี่ถ้าทำมาซิลิโคนคงหักแล้ว ต้องเสียเงินค่าแก้อีก
“ก็เรามันน่าแกล้ง”
“ผมไม่ได้ตัวเล็ก ตะมุตะมิ น่ารัก น่าแกล้งขนาดนั้นซะหน่อย”คุณไทม์ลูบหัวผมพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู
“หันหลังให้พี่หน่อยสิ พี่จะดูแผลให้” ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่เอาครับ”
“พริ้มอย่าดื้อ”คุณไทม์ทำเสียงเข้มดุผม แววตาไม่มีความล้อเล่นหลงเหลืออยู่เลย “ไม่ครับ” ผมยังยืนยันคำเดิม
“ได้”คุณไทม์ยิ้มหวานแล้วดึงผมไปนั่งบนตัก ประกบริมฝีปากลงมา ตอนแรกผมก็ดิ้นแต่สักพักก็พ่ายแพ้กับรสจูบของเขา “อื้อ…” ผมเผยอปากครางเมื่อปลายนิ้วเรียวสอดเข้ามาในช่องทางรักตอนผมเผลอ “ผมเจ็บ”
“มันอักเสบ เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จ พี่ไปซื้อยามาทาให้ อาจจะต้องทานยาแก้อักเสบด้วย”
“ครับ”ผมพยักหน้ารับซุกหน้าลงบนไหล่หนา อายจะตายอยู่แล้ว…
“พี่ตรวจให้แล้ว ไหนเรียกพี่ให้ชื่นใจหน่อยสิครับ คนเก่ง”
“ผมไม่ใช่เด็กสองขวบไม่ต้องมาหลอกกันเลย ตรวจอะไรของคุณ ใบประกอบโรคศิลป์ก็ไม่มี”
“ว่าพี่เป็นหมอเถื่อนเหรอ”
“ใช่”
“เดี๋ยวจะกลับไปปริ้นท์ใบประกอบมาแปะไว้ที่หน้าเราเลย”
“คุณเป็นหมอจริงๆเหรอครับ”ผมมองคุณไทม์อย่างไม่เชื่อสายตา คนแบบนี้เป็นหมอจริงๆเหรอ…ปกติหมอในอุดมคติผมจะต้องเป็นคนที่ดูสุขุม นุ่มลึก ไม่ใช่ทะเล้น เซ็กส์จัดแบบนี้
“จริงสิครับ พี่จะหลอกเราไปทำไม เอาเลขว.ไปเสิร์ชเลยดีไหม”
“งรื้อ…ไม่ต้อง ขอบคุณครับที่ช่วยดูให้”ผมส่ายหน้าปฏิเสธ ยกมือไหว้ขอบคุณ
“พริ้ม”ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าเรียกชื่อผมทำไม “รู้ไหมว่าเราเป็นเด็กน่ารัก ไม่ใช่น่ารักที่รูปร่างหน้าตา แต่เป็นที่นิสัย”
“ชมกันขนาดนี้ อยากได้อีกสักกี่น้ำละครับ”ผมโดนดีดหน้าผากหลังพูดจบ “เรานี่มันนักล่มเรือจริงๆ”คุณไทม์ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ผมรีบผละลงจากตักแล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
.
.
.
ผมนั่งรอคุณไทม์อยู่ด้านล่าง ไลน์ไปบอกในกลุ่มว่าวันนี้ไม่เข้า ฝากน้องเก็บชีทให้ ระหว่างรอก็รู้สึกหายใจติดขัด ยิ่งหอบขึ้นเรื่อยๆ
“พริ้มไปทานข้าวกัน”คุณไทม์แกว่งกุญแจรถในมือเล่นระหว่างเดินลงมา
“คิดอะไรครับ คิ้วขมวดเชียว”คุณไทม์จิ้มลงระหว่างกลางหว่างคิ้วของผม ผมกุมอกตัวเองแน่น
“ไม่…อึก…มี”ผมตอบแล้วลุกขึ้น แต่กลับทรุดกลับลงไปนั่งใหม่ “พริ้มเป็นอะไร”คุณไทม์ถามผมอย่างตกใจ
“ผมเจ็บ”ผมตอบแล้วชี้ไปที่ชายโครงด้านที่เคยหัก
“เจ็บยังไงครับ เจ็บตั้งแต่เมื่อไหร่ เจ็บมานานแค่ไหนแล้ว”ผมฟังคำถามที่รัวจากปากคุณไทม์อย่างเบลอๆ ตอนนี้มันเจ็บจนคิดอะไรไม่ออก
“พริ้มครับ…ตอบพี่”คุณไทม์ลูบหน้าผมที่เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา
“ผม…มะ...ไม่...ไหว”ผมปรือตามองคุณไทม์ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเบลอ ได้ยินเสียงเรียกแต่ไม่มีแรงจะขานรับ
.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีด้วยความมึนงง กวาดสายตาไปรอบห้องก็เดาได้ไม่ยากว่าอยู่ที่โรงพยาบาลอีกแล้ว ตั้งแต่มาอยู่กับคุณท่านนี่ผมเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น จะอยู่โรงพยาบาลมากกว่าอยู่คอนโดคุณท่านแล้ว
“ขอ…น้ำ”ผมหันไปขอน้ำกับคุณชัยที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยเสียงแหบแห้ง
“น้ำครับคุณพริ้ม”ผมรีบรับน้ำมาดูดด้วยความกระหาย แต่ยังไม่ทันที่หลอดจะเข้าปาก เสียงดุๆจากคุณไทม์ก็ดังขึ้น “พี่ให้แค่จิบนะครับพริ้ม ไม่ให้ดูดหมดแก้ว”ผมขมวดคิ้วงงๆ แต่ก็ทำตาม
“ทำไมไม่บอกพี่ว่าซี่โครงหัก พี่จะได้ไม่ทำ”ผมเลิกคิ้วกับคำถามแสนประหลาด “ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่อยาก”
“แต่พริ้มไม่ได้บอกพี่ว่าซี่โครงหัก”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงละครับว่าคุณเป็นหมอ ถึงผมบอกไป คุณก็ทำอยู่ดี เดี๋ยวก็มานั่งบ่นอีกว่าไม่คุ้มกับเงินแสนที่เพื่อนคุณเสียไป”
“ปากดีเกินไปแล้วนะพริ้ม”คุณไทม์ขมวดคิ้วดุผมด้วยสีหน้าจริงจัง เวลาดุน่ากลัวกันทั้งคู่เลย
“ขอโทษครับ”ผมขอโทษเสียงอ่อย
“เด็กนายนี่มันดื้อจริงๆ”คุณไทม์หันไปบ่นกับคุณท่านที่เดินเข้ามาจากระเบียง ควันบุหรี่กลิ่นมิ้นท์ลอยตามเข้ามาด้วย ผมได้กลิ่นแล้วก็อดไอไม่ได้ มันคันคอยังไงชอบกล
“ไอเบาๆครับ เดี๋ยวซี่โครงทิ่มปอดอีก คราวนี้รอดูอาการไม่ได้แล้วนะพริ้ม ต้องผ่าตัด”คุณไทม์ดุผม
“ต้องนอนโรงพยาบาลรึเปล่า”คุณท่านถามคุณไทม์
“ชั้นอยากให้นอนดูอาการสามวัน”คุณไทม์ตอบคุณท่าน ผมรีบพูดแทรกหลังจากได้ยิน “ไม่เอานะครับ อีกสองอาทิตย์ผมจะสอบมิดเทอมแล้ว”
“พริ้ม ไม่พูดแทรกผู้ใหญ่ครับ”คุณไทม์หันมาดุผม ผมเม้มปากแน่น เหอะ!!!
“นายว่าไง ชั้นก็ว่าตามนั้น เด็กนี่ไฮเปอร์อยู่นิ่งไม่เป็น คราวที่แล้วนอนโรงพยาบาลสองอาทิตย์ก็ให้ชัยขนตุ๊กตาหมีมาเย็บจนล้นห้อง”
“ยิ่งเป็นแบบนั้น ชั้นยิ่งอยากให้แอดมิทเลย”
“ตามนั้น”คุณท่านตอบคุณไทม์ ผมนั่งมองคนสองคนคุยกันตาละห้อย ตัดสินใจกันโดยไม่ถามผมสักคำ ให้ผมหยุดแบบนี้แล้วผมจะมีสิทธิสอบได้ยังไงถ้าเข้าเรียนไม่ครบ 80%
“ชัยจัดการเรื่องลาให้เรียบร้อยด้วยนะ”
“ชั้นไปแล้วนะ อย่าดื้อ อย่าซนให้มันมากนักนะพริ้ม”คุณท่านหันมาดุผมก่อนจะออกไป
หลังจากคุณท่านออกไป ผมก็ยิ้มหวานให้คุณไทม์ ถ้าเปลี่ยนใจคุณไทม์ได้ก็เปลี่ยนใจคุณท่านได้เหมือนกัน
“พี่ธิวาครับ ให้พริ้มไปเรียนเถอะนะครับ ถ้าพริ้มเรียนตามเพื่อนไม่ทัน พริ้มจะสอบตกนะครับ”ผมใช้เสียงสองออดอ้อน ได้ยินเสียงตัวเองแล้วก็อดขนลุกไม่ได้ ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
“ไม่ต้องมาอ้อนครับ พี่ไม่ใจอ่อนหรอก”
“พี่ธิวา...นะๆ ให้เรียกว่าแด๊ดดี้ก็ได้”
“งั้นก็ได้ แต่เราต้องมาให้พี่ดูอาการทุกวันนะ โอเคไหม”
“ได้ครับ แด๊ดดี้ โทรบอกคุณท่านด้วยสิครับ”ผมยิ้มหวานเป็นพิเศษ
พี่ธิวาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคุณท่าน เปิดลำโพงให้ผมได้ยินด้วย “กาล ชั้นเปลี่ยนใจละ ชั้นให้พริ้มไปเรียนได้แต่ต้องมาดูอาการทุกวัน”
“ตามใจนาย”คุณท่านตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะตัดสายไป
“พอใจแล้วละสิ ไหนเรียกว่าแด๊ดดี้สิ”ผมยิ้มหวาน นอนหันหลังให้พี่ธิวา หึ! เรื่องอะไรจะเรียก
“ถ้าไม่เรียกพี่โทรหากาลใหม่นะ”
“โงร้ยยย เรียกก็ได้ แด๊ดดี้ๆๆๆๆ พะ…”ผมแกล้งเรียกว่าแด๊ดดี้ติดต่อกันหลายครั้งให้พี่ธิวารำคาญ แต่แทนที่คนตัวสูงจะรำคาญกลับยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินมาหา ก่อนจะประกบปากลงมา ผมตาเหลือกรีบผลักพี่ธิวาออก คุณชัยยังนั่งอยู่ตรงนี้ มาทำอะไรประเจิดประเจ้อแบบนี้ได้ไง
“พี่ธิวา”ผมเรียกชื่อเขาอย่างขัดใจ
“จุ๊บ เย็นนี้เจอกันครับ”คนตัวสูงไม่ได้ใส่ใจผม ก้มลงมาจุ๊บเบาๆที่มุมปาก ก่อนจะออกไปทำงานต่อ
#พริ้มกับdaddy
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ
เล่นน้ำเผื่อด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
