หัวข้อ: |:.Fall in Lust ประสบกามประสบรัก.:| Ch.48 : How do you feel?.:29.10.19:[END]

[BooBeePan]

 :hao5:น้องไอติมลูกกกกกก จุกเลย เป็นห่วงจัง

[nofsnof]

 
มิน่าา ตอนต้นน้องติมถึงเป็นแบบนั้น
ว่าแต่ มีเรื่องธุรกิจอะไรมาเกี่ยวข้องกันแน่ เคียด
ส่วนแซ็ค Go fucking with ur girls don't mess with I-tim!!

[mybear_sr]

อยากรอหนังสือแล้วค่อยอ่านทีเดียว แต่ก็อยากอยู่ให้กำลังใจยัยน้องติม ทั้งที่ทำใจไว้แล้วว่าแซ็คคงมีผู้หญิงอื่นๆแต่ไม่คิดว่าไรท์จะเขียนบรรยายถึงด้วยขนาดนี้ แถมยัยติมมาเห็นแล้วแซคทำแบบนี้อีก เคารพไรท์นะคะแต่ก็ไม่ชอบเลย... อยากให้ถึงตอนติมกลับไทยแล้ว T^T

[wildride]

 

 ณ จุดเล็กๆของบ่อเกิดความสัมพันธ์ประหลาดนี้  แบบออกจะดูเซนซิทีฟเวอร์  คล้ายกับว่า ใครรู้สึกก่อนก็เจ็บก่อน
  ..ไหวมั๊ย? อย่าเพิ่งรีบละลายนะ ไอติมใสใสของเพ่ 

[ืniyataan]

หน่วง..งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง     

[Ritawongishere]

  คิดไว้แล้วไม่มีผิด

[t2007]

น้องติมต้องเข้มแข็ง

[Jiraapp]

โกรธว่ะ พูดความจริงกับน้องก็ได้ ยังไงก็ไม่ได้เป็นอะไรกับน้องอยู่แล้วนิ่

[วายซ่า]

รู้สึกเกลียดแซ็คอ่ะ   

[Janemera]

ถ้ายังห่วงความสนุกของตัวเองอยู่ ก็ไม่ต้องยุ่งกะไอติมนะ เขาก็มีความรู้สึก

[dekying kukkig]

นี่คิดว่าหลังจากนี้มันคงทำให้ความรู้สึกของทั้งสองคนไปในทางเดียวกันกับความสัมพันธ์ที่ก่อไปแล้ว
ไอติมคงต้องยอมรับแล้วว่าตัวเอง หึง แน่ๆ
ส่วนแซ็คก็คงต้องจัดการกับต้นตอที่ทำให้ตัวเองกลายเป็นเครื่องมือให้ได้
ตอนนี้ก็ได้แต่เดินไปกอดน้องเบาๆ

[Snowermyhae]

คิดไว้แล้วไม่มีผิด พอเจอของชอบก็ห้ามใจไม่ได้ ไม่รู้ว่าคืนนั้นก็ได้กับแมนดี้จริงไหม น้องติมออกมาเลยดีไหมลูก ไม่ไหวอ่ะ เหมือนโดนทรยศความเชื่อใจ บอกน้องไม่ให้ไปมีอะไรกับใคร เป็นแค่ของตัวเอง แต่ตัวเองก็มีคนอื่นนอกเหนือจากงานอ่ะ

[nisaday]

อีหยังง่่ะ
อ่อเหมือนตอนต้นๆแซ็กก็ไลฟ์เว็บแคมกับน้องแตม
คือแซ็กทำทุกอย่างเพื่อเงินหรอ?
ใช้หนี้แทนแม่?
แล้วติมจะมาให้อิสระ?
ึค้างมากกกกกค่าาาา

[sailom_orn]

  ทำไมเป็นแบบนี้นะ

[Majariga]

หืมมม เจ็บปวดดดด

เข้าใจแหละว่าพอร์นสตาร์เขาตรวจเลือดกันตลอด ตอนเข้าซีนบางคนก็ไม่ใส่ถุง
แต่นี่แบบอ้างเว็บแคมอ่อ นอกรอบไงแซ็ค ควรใส่ถุงไหม ไม่ๆทางที่ดีเธออย่ายุ่งกับน้องติมลูกชั้นเลย

น้องติมกลับบ้านลูก!!!! อย่าไปยุ่งกับคนโลเล!!! โกรธแทนลูกเด้อออ

[คุณเจ้]

Fall in lust - Chapter 31 :: Weird. (แปลก)





“อะ เผื่อคุย ๆ อยู่แล้วหิว…” เจมส์ยื่นจานสีขาวทรงแบนขนาดใหญ่ที่ในนั้นใส่เนื้อย่าง ไก่ทอด เนื้อปลาหมึกปิ้ง กุ้งแช่น้ำปลาฝีมือของไอติมเอง และข้าวผัดผัก ไอติมยิ้มกว้างแล้วยื่นสองมือไปรับจานมาวางบนตัก แล้วก็ยื่นมือซ้ายไปรับแก้วน้ำอัดลมมาวางไว้ข้างตัว

           

 

“…เป็นไงมั่ง” เจมส์ถามขณะที่เดินถอยหลังไประเบียงม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับไอติม นั่งลงพร้อมกับยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มแอลกอฮอล์

           

 

“ตอนแรกตัวเย็นเฉียบเลย แต่ตอนนี้อุณหภูมิในร่างน่าจะกลับมาปกติแล้วฮะ” ไอติมยิ้มแล้วตักข้าวผัดเข้าปาก

           

 

“ติมกับไอ้ไบรอั้นยังไม่ได้คบกันใช่มั้ย” ไอติมส่ายหัวขณะที่เคี้ยวอาหารตุ้ยๆ

           

 

“เราเป็นเจ้านายกับกระต่ายฮะ” ไอติ้มคลี่ยิ้มกว้างและหยิบน้ำอัดลมขึ้นมาดื่ม เจมส์ยิ้มตามกับรอยยิ้มนั้น

           

 

“แล้วกระต่ายโกรธเจ้านายรึเปล่า” ไอติมสั่นหัว

           

 

“มันอึ้งมากกว่าอะไรทั้งหมด แล้วก็งง ๆ ด้วย” ไอติมว่าตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริง

           

 

“แล้วคิดจะคบกับมันมั้ย” ไอติมรู้สึกเอ๋อไปนิด เพราะกำลังคิดว่า พี่เจมส์ถามเหมือนน้าแพน และกำลังคิดว่าทำไมคำถามนี้มันจึงดูเป็นสิ่งที่น่าสนใจนัก

           

 

“เอาจากใจ ติมไม่รู้จริง ๆ ติมไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยฮะพี่เจมส์”

           

 

“แล้วติมคิดยังไงกับไบรอั้น นอกจากความเป็นแฟนคลับ”

           

 

“โอ้…” ไอติมเกาหัว หน้าตาสับสนกับคำถามนั้น ความรู้สึกแล่นฉิวไปมาไม่อยู่นิ่ง

           

 

“…ก็รู้สึกดีแหละพี่ แต่อย่าให้อธิบายนะ ติมไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่มันเป็นความรู้สึกที่ดีอะ”

           

 

“เคยมีแฟนมั้ยเนี่ย” ไอติมส่ายหัว

           

 

“ไม่มีฮะ แล้วก็ไม่เคยชอบใคร ไม่มีใครมาชอบติมด้วย” ไอติมอธิบายให้หมด เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้หมดคำถามกับประเด็นเรื่องความชอบ ความแฟนต่าง ๆ ในชีวิตเขา

           

 

“พุ่งเป้ามาที่ไอ้ไบรอั้นคนเดียวเลยเหรอ” เจมส์หัวเราะเบา ๆ ไอติมคลี่ยิ้ม

           

 

“ถ้าเรื่องเสียตัวก็ใช่ฮะ” เจมส์ยิ้มขำ ไอติมใช้ช้อนส้อมจิ้มกุ้งเข้าปากหนึ่งตัวแล้วเคี้ยวด้วยความอร่อย

           

 

“ถ้าสิ่งที่ติมเห็นนอกจอไม่ได้ทำให้ติมเสียใจ มันก็ดี” ไอติมเปิดปากพูดทั้งที่ยังไม่ได้กลืนกุ้งลงคอ

           

 

“ไม่ฮะ เห็นเขาเอากันตั้งแต่เช้ายันเย็นแล้วไง แค่ตกใจที่เขามาเอากันต่อที่นี่ เพราะถ้าได้ทำภาคสอง เขาก็ต้องกลับไปเอากันอีกอยู่ดีอะ…” ไอติมกลืนกุ้งลงคอแล้วจิ้มเข้าปากอีกตัว

           

 

“…เขาคงซ้อมแอคติ้งไว้รอภาคสอง” เจมส์หัวเราะ ไอติมคลี่ยิ้มกว้าง

           

 

“ถ้ามันไม่บั่นทอนความรู้สึกติมจริง ๆ พี่ก็แฮปปี้ด้วย…” เจมส์คิดว่าเด็กคนนี้คงปั้นยิ้ม ปั้นอารมณ์หลอกตาคนอื่นไม่เก่งนักหรอก

           

 

“…แล้วมันคุยอะไรกับติมก่อนจะมานั่งคุยกับพี่ที่หน้าบ้าน” ไอติมหยิบมีดขึ้นหั่นสเต๊กไปและคิดไปอยู่ครู่สั้น ๆ เพราะเหตุการณ์มันเพิ่งผ่านมาไม่ถึงชั่วครึ่งชั่วโมง แค่นึกทวนประโยคที่สนทนากันเฉยๆ

           

 

“เขาบอกว่าเขากำลังไลฟ์เว็บแคมอยู่ฮะ…” เจมส์พยักหน้า ไอติมเคี้ยวเนื้อในปากช้า ๆ และยิ้มบาง

           

 

“…เขาไม่เคยเอาผู้หญิงโชว์แบบนี้…” เจมส์พ่นลมหายใจเบา ๆ มองไอติมที่ย่นคิ้วน้อย ๆ แต่พักเดียวก็เปลี่ยนเป็นยิ้ม แต่ก็ไม่ใช่ยิ้มแป้นแล้นหรือยิ้มดี ๆ นักหรอก

           

 

ถึงได้บอกว่าเด็กคนนี้ปั้นอารมณ์หลอกไม่เก่ง

           

 

“…แต่ถ้าเขาจะเอาก็คงไม่แปลก”

           

 

“ใช่ ไม่แปลกหรอก” ไอติมแค่นยิ้มแล้วก็ถอนหายใจหนึ่งที

           

 

“แต่ที่แปลกคือเขาไม่ได้เปิดคอมน่ะสิฮะ” เจมส์ชะงัก มองไอติมที่นั่งนิ่งไปพักหนึ่งก่อนที่รุ่นน้องจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มน้ำอีกรอบ

           

 

“ก็ไม่แปลกอยู่ดีแหละติม…” ไอติมเงยหน้าขึ้นมองเจมส์ หน้าเศร้านิด ๆ แต่แววตายังคงใสแป๋ว

           

 

“…เรื่องเซ็กซ์กับนักแสดงหนังโป๊ มันก็เป็นของคู่กัน” ไอติมพยักหน้าหนึ่งครั้ง

           

 

“ติมนึกออกฮะ เขาไม่ได้มีแค่ในจอ นอกจอก็มี…” ไอติมนึกถึงวันแรกที่เจอกันที่ซานฟรานฯ ที่มีผู้หญิงมารับแซ็คขึ้นรถไป

           

 

“…แค่ติมไม่เคยเห็นตอนนอกจอกับตาตัวเองแบบครั้งนี้มาก่อน”

           

 

“มันก็ไม่ได้ว่าปกติกับทุกคนหรอกนะ แต่ภาพรวมมันเป็นงี้จริง ๆ และถ้าให้ระบุเป็นคน ๆ ไป ก็เยอะอยู่ดีแหละ” ไอติมหัวเราะเบาๆ

           

 

“ติมรู้ฮะ” หนุ่มเอเชียเคี้ยวเนื้อในปากตุ้ย ๆ รู้อย่างที่ปากว่าจริง ไม่ได้บอกแค่เพียงว่ารู้

           

 

“มันเหมือนอาหาร ถ้าอยากกินก็กิน อยากลองก็ลอง กินอีกนานมั้ย ลองอีกกี่รอบ ก็แล้วแต่คน ทั้งฝั่งคนกินและถูกกิน” ไอติมยิ้มขำกับคำเปรียบเปรยของเจมส์ครู่หนึ่งก่อนที่จะทำปากยื่นพร้อมกับพ่นลมหายใจเบาๆ

           

 

“โจเขาเคย เอ่อ มีอะไรแบบนี้มั้ยฮะ นอกจอเงี้ย” ไอติมถามพลางยกแก้วน้ำของตัวเองขึ้นดื่ม

           

 

เจมส์พยักหน้า “ก่อนคบกันน่ะ คบกันแรก ๆ ก็มีนะ ทะเลาะกันหลายครั้งอยู่”

           

 

“แต่พี่เจมส์ก็คบยันแต่งงานเนี่ยอะเหรอ” เจมส์สั่นหัว

           

 

“เปล่า ก็เลิกกันไปนานอยู่ สักพักก็กลับมาคบกันใหม่ พอกลับมาคบกันเหมือนโจมันรู้ว่าปัญหาอยู่ตรงไหนมันก็ไม่ทำ” ไอติมร้องอ๋อเบา ๆ พร้อมกับพยักหน้า

           

 

“ละพี่เจมส์เป็นเพื่อนกะไบรอั้นมา เขามีนอกจอบ่อยมั้ยฮะ พี่เจมส์รู้ป้ะ”

           

 

“โอย บ่อย แต่ก็ไม่ได้บ่อยแบบทุกวี่วันนะ แบบนั้นน้ำแห้งกันพอดี…” เจมส์หัวเราะ ไอติมยิ้มขำตาม

 

 

“…มันก็มีทั้งเอาแล้วได้ตังค์และไม่ได้ตังค์ ไอ้ไม่ได้ตังค์นั่นมันสนองเงี่ยนมันเอง แต่ที่ได้ตังค์ก็ได้จุใจ ค่าตัวไอ้ไบรอั้นแพงนะ แล้วก็ที่เจค็อบมันบอก ไบรอั้นมันมีลูกค้าวีไอพีด้วย” ไอติมอ้าปากหวอนิดหน่อย รู้สึกถึงความอึ๊อ๊ะในปากตัวเอง

 

 

“อะ อ่า ว่าง่าย ๆ ก็ขายน้ะอะเนอะ”

 

 

“ว่าง่าย ๆ อย่างงั้นแหละ ขายน้ำว่าว…” ไอติมเบิกตากว้างพร้อมกับทำแก้มพองลม เจมส์หัวเราะ







“…มันขายได้อะ มันก็เลยขาย ได้ตังค์ก็เยอะมาก เติมไม้ยามกสักสิบอันหลังคำว่ามาก” แวบหนึ่งไอติมรู้สึกวูบวาบแปลก ๆ แต่ก็ปล่อยความรู้สึกนั้นออกไปจากใจและช่วงท้องที่มันบิดมวน

 

 

“ไบรอั้นบอกกับติมว่าเขาไม่มีแฟน เขาไม่มีจริงอะ”

 

 

“ก่อนที่จะมารู้จักกับพี่ พี่ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตั้งแต่ที่พี่รู้จักกับมันมา มันไม่มีนะ…” ไอติมพึมพำว่าอ้อและพยักหน้าอีกที

 

 

“…อยากเป็นแฟนมันเหรอ” ไอติมเลิกคิ้วขึ้นก่อนยิ้มเด๋อ

 

 

“อยากดีมั้ยอะ” สองหนุ่มไทยหัวเราะพร้อมกัน

 

 

“อันนี้สมมุตินะว่าถ้าติมเกิดตกลงปลงใจเป็นแฟนกับมัน แล้วมันยังทำงานด้านนี้อยู่ หรือยังมีพฤติกรรมกินนอกจออยู่ ติมจะทำยังไง” ไอติมย่นคิ้วนิดหน่อยก่อนจะคลายคิ้วออกแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นหนึ่งที จากนั้นก็ตักข้าวผัดใส่ปากและเคี้ยวหงับๆ

 

 

“ไม่รู้จริง ๆ ฮะ ตอบทั้งที่เหตุการณ์ยังไม่เกิดขึ้น ตอบย้ากยาก” เจมส์พยักหน้าด้วยความเข้าใจก่อนหันเข้าไปมองในบ้านที่ว่างเปล่าแล้วหันกลับมามองไอติมต่อ

 

 

“คนอื่น ๆ บอกพี่ว่าไม่อยากให้บอกติม แต่พี่อยากจะบอก เพราะติมจะได้มีกำลังใจ…” ไอติมพยักหน้า แต่ก็มีความงงอยู่ด้วย

 

 

“…เซ้นส์ของติมกับหนังโป๊มันคือพรสวรรค์มาก ตอนนี้ติมคือบุคลากรคนสำคัญของลูคัส ไม่ใช่ของเจค็อบ” ไอติมขมวดคิ้ว

 

 

“ฮะ?”

 

 

“ลูคัสเชื่อใจติมมาก ตอนแรกไอ้ไบรอั้นก็ไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องเซ้นส์ติมหรอก แต่พอมันเห็นว่าความเชื่อใจของลูคัสส่งผลดี มันก็เริ่มมีความหวัง” ไอติมนิ่ง คำพูดของแซ็คเมื่ออาทิตย์ก่อนวนกลับเข้ามาในหัว

 

 

‘นายคือความหวังของฉัน’

 

 

“ถ้าบ้านนี้เป็นกรง จะกรงหมา กรงแมว กรงนก หรือกรงอะไร ไบรอั้นมันหวังว่าติมจะทำลายให้มันได้” ไอติมยิ่งรู้สึกงง การพูดเป็นเชิงอัตลักษณ์ เชิงสัญลักษณ์ไม่เข้ากับสมองของไอติมจริงๆ

 

 

‘ฉันอยากจะหนีออกไปจากกรงนี้’

 

 

คำพูดของแซ็คอีกประโยควนเข้ามาในหัวไอติมอีกรอบ แม้จะจำได้ไม่แม่นว่าเขาพูดคำไหนบ้าง แต่รูปประโยคประมาณนี้แหละ

 

 

“ดราม่าเหรอฮะ” ไอติมยิ้มแหย เจมส์ยิ้มขำ

 

 

“ก็ถ้าพังกรงได้จริง ก็ดราม่าแหละ” ไอติมร้องหูยเบา ๆ ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง

 

 

“ฟัง ๆ ดูแล้วมันดูเหมือนวีรบุรุษอะไรซักอย่าง” เจมส์หัวเราะ หันกลับเข้าไปมองในบ้านอีกรอบและหันกลับมาหาไอติมอีกครั้ง

 

 

“ไอ้คนจะแหกกรงมาละ” เจมส์ยื่นคางไปในบ้าน ไอติมหันไปมองตามก็เห็นแซ็คในสภาพเปลือยท่อนบน ด้านล่างใส่กางเกงนอนขายาว กำลังเดินมาทางหน้าบ้านช้า ๆ ไอติมยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม จังหวะที่วางแก้วลงข้างตัว แซ็คก็ดึงประตูเปิดออกแล้วเดินออกมาข้างนอก หนุ่มตาสีเทาอ่อนหันไปมองเจมส์แวบหนึ่งก่อนหันไปมองกระต่ายตัวน้อยที่คลี่ยิ้มบางให้เขา แซ็คเดินไปนั่งข้างไอติมฝั่งขวามือ

 

 

“นางเอกแกล่ะ?” เจมส์นั่งไขว้ห้างแล้วถามเพื่อน

 

 

“เมาบวกกับเหนื่อย เลยขอหลับ” แซ็คเหลือบมองไอติมที่ยิ้มนิดยิ้มหน่อย

 

 

“แล้วไอติมจะไปนอนที่ไหน อีกสักพักทุกคนก็แยกย้ายแล้ว”

 

 

“เดี๋ยวฉันพาขึ้นไปนอนข้างบน ห้องนอนอีกห้องของฉัน”

 

 

“แกจะขึ้นไปนอนด้วย?” แซ็คพยักหน้า

 

 

“ไปด้วยสิ”

 

 

“อ้าว แล้วแกจะทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้คนเดียวเหรอ” เจมส์แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้คิดจริงจังอะไรหรอก

 

 

แซ็คไหวไหล่ทั้งสองข้าง “เธอโตแล้ว นอนคนเดียวได้”

 

 

“ไอติมก็โตแล้ว นอนคนเดียวก็ได้ แถมไอติมยังอายุมากกว่ายัยเล็กซี่อีก” ไบรอั้นทำหน้าเอือมใส่เจมส์ เหนื่อยที่จะโต้วาทีกับอีกคนเลยหันไปมองกระต่ายตัวจ้อย

 

 

“We are going to sleep at another bedroom. (เราจะไปนอนที่ห้องนอนอีกห้องนึง)” ไอติมแปลประโยคของแซ็คสักแปบก่อนจะพยักหน้า

 

 

“Okay.” แซ็คยิ้มบาง

 

 

“ก็ยังดีที่ยังมาดูแลไอติม…” แซ็คหันไปมองเจมส์นิ่ง หนุ่มไทยอีกคนยิ้มมุมปากซ้าย

 

 

“…อย่าทำลายความหวังของแกทิ้ง ใส่ใจเขา แม้เขาจะไม่ใช่แฟนแกก็ตาม” ใบหน้าของแซ็คเรียบตึง ไม่ได้แสดงอาการฉุนเฉียวใด ๆ แต่เจมส์ก็รู้ว่าเพื่อนไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่

 

 

“ฉันรู้น่า” เจมส์ไหวไหล่ด้วยท่าทางชิล ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน

 

 

“ก็ดี แล้วก็จะดียิ่งขึ้น ถ้าแกจะไม่คบกับไอติม เพราะแกไม่เหมาะกับเขาหรอก” ว่าจบเจมส์ก็เปิดประตูเดินกลับเข้าไปในบ้าน แซ็คที่หน้าตึง แววตาเฉียบคมพ่นลมหายใจออกมายาว ๆ อย่างเชื่องช้า

 

 

“Are you okay? (คุณโอเคมั้ย)” แซ็คหันไปมองคนถาม ไอติมมองเขาตาแป๋ว

 

 

“Are you mad at me? (โกรธฉันมั้ย)”

 

 

“Mad?”

 

 

“Angry.” ไอติมทำหน้าเข้าใจ

 

 

“Oh, no. I’m fine. (โอ้ ไม่ฮะ ผมปกติดี)” แซ็คมองหน้าไอติมด้วยความชั่งใจสักพักก่อนจะพยักหน้าลงหนึ่งครั้ง

 

 

“You want to take a shower? And then we go to the bed. (อยากอาบน้ำมั้ย เสร็จแล้วเราก็จะได้เข้านอน)” ไอติมนิ่งแปลสักแปบแล้วก็พยักหน้า

 

 

“อื้อ” แซ็คยื่นมือซ้ายไปหยิบจานอาหารมาจากตักไอติม มือขวาหยิบแก้วน้ำไปถือแล้วยืนขึ้น พยักหน้าให้ไอติมลุกขึ้นตาม ร่างผอมบางลุกเดินไปเปิดประตูให้แซ็คเดินเข้าไป ไอติมเดินตามฝรั่งเข้าไปในบ้านพร้อมกับปิดประตูตามหลัง แซ็คเดินนำไอติมไปที่ครัว เทเศษอาหารทิ้ง วางจานกับแก้วไว้ในอ่างล้างจานและพาไอติมเดินไปที่บันได

 

 

“You can wear my t-shirt. No need pants. (ใส่เสื้อฉันแล้วกัน กางเกงไม่ต้อง)” ไอติมพยักหน้า ก้าวเท้าตามแซ็คขึ้นไปบนบันไดด้วยความรู้สึกวูบวาบในทรวงอกอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมารู้สึกปกติ

 

 

ไอติมเดินผ่านบริเวณพื้นที่ระเบียงชั้นสองที่ยืนมองเห็นโซนห้องโถงของบ้านกับห้องครัวแบบที่เห็นแค่เค้าน์เตอร์ด้านนอก ข้างบนนี้มองเห็นวิวทั้งทางหน้าบ้านและหลังบ้าน ครั้งแรกที่ไอติมคิดภาพชั้นสองของบ้านคือมีแค่ตรงส่วนนี้แล้วก็ห้องนอนสามสี่ห้อง แต่พอเดินขึ้นมาถึงได้รู้ว่ามีซอกซอยเล็ก ๆ แยกห้องนั้นห้องนี้ไว้อีกหลายห้อง จนไอติมไม่สามารถตอบได้ในทันทีว่าห้องไหนเป็นห้องนอนของแซ็ค กระทั่งเดินมาถึงประตูไม้สีน้ำตาลเข้มที่อยู่ฝั่งหน้าบ้านและอยู่ริมสุด

 

 

“Many rooms. (ห้องเยอะ)” ไอติมหันไปมองรอบชั้นสองของบ้าน และบอกกับตัวเองว่าอย่าออกมาเดินเพ่นพ่านเด็ดขาดเพราะจะหลงเอาได้

 

 

“Room who is room who? (ห้องใครเป็นห้องใคร)” แซ็คที่ดันประตูเข้าไปแล้วหันมาขมวดคิ้วด้วยความงงใส่ไอติมอยู่พักหนึ่งถึงจะเก็ต

 

 

“That’s Mandy’s room, (นั่นห้องของแมนดี้)” แซ็คชี้ไปที่ห้องริมฝั่งบันไดที่เขาสองคนเดินผ่านมา ก่อนเลื่อนมือไปชี้ประตูห้องที่อยู่ในซอกเล็กๆ

 

 

“Kevin’s room. (ห้องเควิน)” ไอติมพยักหน้า แซ็คย้ายมือไปประตูสีดำที่อยู่ฝั่งตรงข้ามห้องของแซ็ค

 

 

“Jacob’s room. (ห้องเจค็อบ)”

 

 

“And where is Castrol room? (และห้องแคสโทรอยู่ไหน)” แซ็คกวาดสายตามองสักแปบก่อนจะสั่นหัว

 

 

“I don’t know. (ไม่รู้เหมือนกัน)” แซ็คเดินเข้าไปในห้อง ไอติมเดินตามเข้าไป เจ้าของห้องนอนปิดประตูตามหลัง

 

 

ห้องนอนด้านบนของแซ็คว่างเปล่ายิ่งกว่าด้านล่าง สีห้องนอนสีขาว บนผนังว่างเปล่าไม่มีสิ่งใดติดประดับประดา มีเตียงนอนขนาดใหญ่ ผ้าปูสีเทาเข้ม ตู้เสื้อผ้าสีดำหนึ่งหลัง โต๊ะเขียนหนังสือหนึ่งตัวที่มีโทรฟี่รางวัลสีทองตั้งเรียงรายอยู่สักสี่หรืออาจจะห้าอัน สีใส ๆ รูปทรงเป็นแท่งหนึ่งอัน ทรงพิรามิดยอมแหลมหนึ่งอัน แล้วก็มีกรอบรูปไม่มีรูปหนึ่งอัน แล้วก็… มีแค่นั้นจริงๆ

 

 

“How long you don’t use this room? (นานแค่ไหนที่คุณไม่ใช้ห้องนี้)”

 

 

“Almost two years. (เกือบสองปีแล้ว)” งั้นก็ไม่น่าแปลกถ้าห้องจะดูเป็นห้องเปล่า ๆ แบบนี้

 

 

แซ็คเปิดไฟในห้องนอนเพื่อเพิ่มความสว่างของห้องแทนแสงไฟบริเวณหน้าบ้านที่สาดแสงจาง ๆ เข้ามาผ่านประตูกระจกระเบียง ฝรั่งเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ออกมายื่นให้ไอติมพร้อมกับผ้าขนหนูสีเดียวกัน

 

 

“I don’t have toothbrush. (ผมไม่มีแปรงสีฟัน)”

 

 

“Use mine. (ใช้ของฉันไปก่อน)” ไอติมชะงักไปนิดหนึ่ง มองหน้าแซ็คด้วยความไม่แน่ใจ แต่ฝรั่งตัวใหญ่พยักหน้ายืนยัน ไอติมถึงหมุนตัวเดินไปทางห้องน้ำที่อยู่ฝั่งซ้ายมือของเตียง ในห้องน้ำเป็นสีขาว ขนาดเล็กกว่าด้านล่างและไม่มีอ่างอาบน้ำ ไอติมแขวนเสื้อกับผ้าขนหนูไว้บนราวเหล็กสีเงิน เดินไปตรงอ่างล้างหน้า หยิบแปรงสีฟันสีน้ำเงินขึ้นมามองครู่หนึ่งแล้วก็หยิบยาสีฟันมาบีบใส่ เปิดน้ำใส่แก้วแล้วยกขึ้นกลั้วปากจากนั้นก็เริ่มแปรงฟัน

 

 

ระหว่างนั้นความคิดของไอติมหยุดนิ่ง ไม่ได้คิดเรื่องใดเป็นพิเศษ แม้ว่าภาพแซ็คกับหญิงสาวคนนั้นจะวูบวาบเข้ามา แต่ไอติมก็ไม่ได้ฉุกคิดหรือคิดวกวนไปกับมัน จนกระทั่งแปรงฟันล้างปากเสร็จเรียบร้อย ไอติมก็ถอดเสื้อผ้าไปแขวนไว้ที่ราว ตอนที่เดินไปเปิดฝักบัวเตรียมอาบน้ำ เสียงเคาะประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น

 

 

“Hey, rabbitch”

 

 

“What?”

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

ไอติมกะพริบตาปริบ ๆ อย่างงุนงงแต่ก็เดินไปดึงประตูเปิดออก ชะงักไปนิดตอนเห็นแซ็คเปลือยเปล่า ไอติมมองเจ้าของห้องนอนด้วยความงุนงงนิดหน่อย

 

 

“I want to take a shower. (ฉันอยากอาบน้ำน่ะ)” ว่าจบก็เดินก้าวเข้ามาในห้องน้ำ ไอติมหน้าเหวอไปนิด แซ็คดันประตูปิดพร้อมกับพยักหน้าให้ไอติม กระต่ายตัวจ้อยยิ้มงงแต่ก็เดินกลับไปทางฝักบัว เดินไปดันแท่นเปิดฝักบัวขึ้น ขณะที่น้ำรดหัวและตัว ไอติมก็โดนแซ็คกอดจากทางด้านหลัง ร่างผอมบางมีสีหน้างุนงง แต่สักพักก็ไม่งงเมื่อแซ็คซุกหน้าไซ้คอด้านหลังของตัวเอง

 

 

“อะ no” ไอติมบอกเสียงกลั้วหัวเราะนิดหน่อย และพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของแซ็ค แต่ก็โดนแขนแข็งแรงกอดรัดไว้ค่อนข้างแน่น แซ็คไซ้คอไอติมไปด้านหน้า ไอติมพยายามเบี่ยงหนี

 

 

“You just fuck. (คุณเพิ่งเอา)”

 

 

“I can fuck again. (ฉันเอาได้อีก)” ไอติมย่นคิ้ว ภาพของแซ็คทับร่างผู้หญิงคนนั้นพุ่งวาบเข้ามาในหัว แล้วไอติมก็สะบัดตัวเองออกจากอ้อมแขนแซ็ค ถอยหลังยืนห่างจากร่างของแซ็คไปหนึ่งก้าว

 

 

“But I don’t want. (แต่ผมไม่อยาก)” แซ็คมองไอติมนิ่ง ไอติมแค่นยิ้ม ก้าวเท้าเดินออกไปจากโซนอาบน้ำ เดินไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าของตัวเองมาจากราว ก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำโดยไม่ได้หันไปมองแซ็ค

 

 

พอออกมาข้างนอก ไอติมก็จัดการเช็ดตัวจนแห้งสะอาดแล้วสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ของแซ็ค ใหญ่แบบที่ปิดท่อนล่างให้ไอติมได้ด้วย ไอติมเดินไปดึงผ้านวมเตรียมนอน จังหวะนั้นแซ็คเดินออกมาจากห้องน้ำตรงไปหยิบผ้าขนหนูมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วเช็ดตัวจนแห้ง เดินตัวเปลือยไปดึงผ้านวมอีกฝั่ง เขายืนมองไอติมที่เปลือกตาปิดลงไปแล้วนิ่ง ๆ ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินไปปิดไฟดวงใหญ่แล้วเดินกลับมานอนหงายลงบนเตียงท่ามกลางความเงียบของอีกคนราวกับว่าเขาเข้ามานอนห้องนี้คนเดียว

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v


เช้าวันถัดมาไอติมตื่นนอนก่อนแซ็ค นั่งงงอยู่บนเตียงครู่หนึ่งว่าจะต้องทำยังไง จะเอายังไงดี ไอติมแม่แน่ใจว่าตัวเองลงไปห้องนอนข้างล่างได้หรือยัง มือถือไอติมก็อยู่นั่น ของก็อยู่นั่นหมด แล้วก็หิวข้าวเช้าด้วย สุดท้ายด้วยความไม่กล้าที่จะเดินลงไปคนเดียวเลยยื่นมือไปสะกิดปลุกแซ็ค ฝรั่งตัวโตลืมตาขึ้นงัวเงียก่อนหันไปมองไอติม

 

 

“It’s morning. (มันเช้าแล้ว)” แซ็คหลับตาแล้วชูสองแขนขึ้นบิดขี้เกียจ แล้วก็นอนนิ่งไป ไอติมมองฝรั่งด้วยความไม่แน่ใจเลยยื่นมือไปสะกิดตรงหัวไหล่ซ้ายของแซ็คอีกที

 

 

“I’m hungry. (ผมหิว)” แซ็คลืมตาขึ้นมองหน้าไอติมที่มองเขาตาใส ฝรั่งตัวโตยื่นมือซ้ายไปให้ไอติม แต่ไอติมมองนิ่งครู่หนึ่งก่อนเลื่อนตัวลงจากเตียง เดินไปหยิบกางเกงตัวเก่าจากเมื่อวานมาใส่ ถือเสื้อผ้าชุดเดิมที่เหลือไว้ในมือ พร้อมจะลงไปข้างล่าง

 

 

“It’s okay I will go by myself. (มันโอเค ผมจะไปด้วยตัวผม)” ไอติมคลี่ยิ้มแบบไม่เห็นฟันแวบหนึ่งแล้วเดินตรงไปที่ประตู คนบนเตียงลุกดันตัวขึ้นนั่งตอนที่ไอติมดึงประตูเปิดออก

 

 

“Wait me a sec. (รอฉันก่อน)” ไอติมหมุนตัวไปมอง แซ็คเดินลงจากเตียงไปหยิบกางเกงขายาวมาใส่ เดินกลับมาดึงผ้านวมคลุมเตียงให้เรียบร้อย เขาทำท่าชี้ออกข้างนอกเป็นการบอกให้ไอติมเดินออกไป กระต่ายตัวจ้อยเดินออกไปข้างนอกห้องโดยมีแซ็คเดินตามหลังมา พอแซ็คปิดประตูห้องเสร็จไอติมก็ปล่อยให้เจ้าของบ้านเดินนำ

 

 

พอลงมาข้างล่างก็เจอกับรูมเมทของแซ็คทุกคนนั่งอยู่ในครัวกับห้องโถง ทุกสายตามองไอติม แต่ไอติมไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง เพราะเสียงกะเพราะนั้นดังครืนไม่หยุด แซ็คพาไอติมเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัว แคสโทรลเอ่ยทักทายทั้งสองคนราวกับเป็นตัวแทนของอีกสามคนที่นิ่งเงียบ ไอติมเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรกิน จนกระทั่งได้เนื้อหมูเหมาะสำหรับทำสเต็กได้ประมาณสามชิ้นใหญ่

 

 

“Can you make it for me too? (ทำให้ฉันด้วยได้มั้ย)” แซ็คเดินเข้าไปยืนใกล้ไอติมแล้วเอ่ยถาม คนถูกถามพยักหน้าหนึ่งครั้งพร้อมกับยิ้มบาง แม้ว่าบรรยากาศรอบข้างจะเงียบเชียบจนชวนอึดอัด แต่ไอติมหิวจนเกินกว่าจะมารู้สึกอย่างอื่น

 

 

“มะรืนนี้มีงานประกาศรางวัล อย่าลืมล่ะ” แซ็คหันไปมองเจค็อบแล้วพยักหน้า หนุ่มสูงวัยที่สุดในบ้านกลับไปก้มหน้าอ่านไอแพดต่อ

 

 

“เควิน มีชุดสูทให้ไอศกรีมใส่รึเปล่า ไซซ์นายกับเขาน่าจะใกล้เคียงกัน” แซ็คถามหนุ่มหัวเขียวที่นั่งจิบน้ำอะไรสักอย่างและเล่นโทรศัพท์มือถือไปด้วย

 

 

“ไม่มีหรอก” เควินตอบทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยซ้ำ แซ็คเบ้ปากนิดหน่อยแล้วก็หันกลับไปมองไอติมที่กำลังวางหมูลงไปในกะละมังสีเงิน 

 

 

“เด็กนั่นจำเป็นต้องไปด้วยรึไง” แซ็คที่มองไอติมเทซอสนั่นเทซอสนี่ใส่กะละมังเตรียมหมักหมูหันไปมองแมนดี้ที่ใบหน้าเรียบตึง

 

 

“ลูคัสอยากให้เขาไป จะได้เรียนรู้วงการนี้มากขึ้น” แมนดี้กลอกตา แซ็คหันกลับ แคสโทรลมองสลับทั้งสองคนพักหนึ่งก่อนจะเดินออกไปนอกครัว เดินไปนั่งตรงข้ามกับเจค็อบ

 

 

“You can sit. (คุณนั่งได้นะ)” ไอติมหันไปบอกฝรั่งตัวโตที่ยืนชิดข้างกันจนแทบจะสิงร่างเขาอยู่แล้ว

 

 

“I can stand. (ฉันยืนได้)” ไอติมยิ้มไม่เต็มปากนักแล้วก็หันไปจัดการหมูต่อ

 

 

ไอติมไม่ได้หันไปมองคนอื่น ๆ ว่าใครจะอยู่ใครจะไป ถ้าอยู่แล้วจะทำอะไรก็เรื่องของคนนั้น พอหมักหมูเสร็จไอติมก็หยิบใส่กล่องสี่เหลี่ยมสีใสและคุยกับแซ็คว่าต้องปล่อยทิ้งไว้สักแปบ แต่คงไม่ถึงชั่วโมง เนื่องจากหิว แซ็คเลยชวนไอติมไปอาบน้ำก่อน ไอติมมีทีท่าลังเลใจ แต่ก็หันไปหยิบฝาพลาสติกมาปิดกล่องใส่หมูหมักเอาไว้ และเอาวางไว้บนตู้เย็น

 

 

“And Lexy? (แล้วเล็กซี่ล่ะ)” ไอติมถามระหว่างเดินกลับไปห้องนอนด้านล่างของแซ็ค เจ้าของห้องไม่ตอบแต่เดินไปเปิดประตูห้องแบบไม่เคาะไม่ให้สัญญานใด ๆ ไอติมมองเข้าไปด้านในก็พบว่าในห้องนอนนั้นว่างเปล่า ผ้านวมบนเตียงอยู่ในสภาพเละเทะ

 

 

“She’s gone. (เธอไปแล้ว)” ไอติมกระตุกยิ้มแหยแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน เอาเสื้อผ้าชุดเก่าไปใส่ตะกร้า เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดใหม่ออกมาเตรียมใส่ ตอนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไอติมก็รู้สึกว่าโดนจ้องอยู่เลยหันหน้าไปดู แซ็คที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งหน้าคอมพิวเตอร์กำลังจ้องมองกระต่ายตัวขาวผ่อง ไอติมยิ้มนิดหน่อย หางตาเหลือบมองเตียงนอนที่อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อย

 

 

“Hey, come here, (เฮ้ มานี่หน่อยสิ)” ไอติมหันหน้าไปมองแซ็ค มองดวงตาสีเทาที่มองเขาอย่างอ่อนโยนด้วยความไม่แน่ใจ

 

 

“Please. (ได้โปรด)” ไอติมพ่นลมหายใจสั้น ๆ หนึ่งครั้ง หอบเสื้อผ้าเดินไปนั่งปลายเตียงตรงข้ามกับแซ็ค และก่อนที่อีกฝ่ายจะเปิดปากพูดอะไร ไอติมก็ถามในสิ่งที่นึกสงสัยอยู่ก่อนแล้ว

 

 

“This is the reason? เอ่อ… that why you don’t have girlfriend. (นี่เป็นเหตุผลเหรอ เอ่อ ที่ทำไมคุณไม่มีแฟน)” แซ็คนั่งนิ่งครู่หนึ่งแล้วเปิดปากพูด

 

 

“It is a very small part of the reason. (มันเป็นส่วนเล็กมาก ๆ ของเหตุผล)” ไอติมไม่ได้แสดงสีหน้าใด แม้จะไม่เข้าใจก็ตาม ทำเพียงมองแซ็คอย่างเรียบนิ่ง

 

 

“I have told you. I don’t believe in love. (ฉันเคยบอกนายแล้วนี่ ฉันไม่เชื่อในความรัก)”

 

 

“Why? (ทำไมล่ะ)” แซ็คหัวเราะแบบไร้เสียง ไอติมแยกไม่ออกว่ามันเป็นการหัวเราะปกติ หรือหัวเราะเยาะเย้ย

 

 

“I was a very romantic guy, I think. I have always imagined about my wife, my child, my family. My imagination was full of heart and roses, (ฉันเคยเป็นผู้ชายที่โรแมนติก ฉันคิดว่างั้นนะ ฉันมักจินตนาการเกี่ยวกับภรรยาของฉัน ลูก ๆ ของฉัน ครอบครัวของฉัน จินตนาการฉันเต็มไปด้วยคามฟุ้งฟิ้งและสวยงาม)” ไอติมนั่งฟังนิ่ง ๆ แซ็คยิ้มละมุน

 

 

“If you are going to ask my friends they will surprise, because I have never told anyone. (ถ้านายไปถามเพื่อน ๆ ฉัน พวกนั้นจะประหลาดใจ เพราะฉันไม่เคยบอกใครเลย)”

 

 

“And? (แล้วยังไงฮะ)” ไอติมอยากรู้ว่ามันเกี่ยวโยงกันยังไงกับการเคยเป็นคนโรแมนติกแล้วไม่มีแฟน

 

 

“Because I used to believe in it so much and then I got fail. I don’t blame love I know it is about me, but I fail, then it made me realize that love doesn’t guarantee the relationship, no matter how long you are in it. (เพราะว่าฉันเคยเชื่อมันมาก แล้วฉันก็ผิดหวัง ฉันไม่ได้จะต่อว่าความรักหรอก ฉันรู้ว่ามันเป็นที่ตัวฉันเอง แต่ฉันผิดหวังไง แล้วมันก็ทำให้ฉันเข้าใจว่า รักไม่ได้การันตีความสัมพันธ์ไม่ว่าจะอยู่ในความพันธ์นั้นนานแค่ไหน)” ไอติมไม่แน่ใจว่าตัวเองเข้าใจถูกมากน้อยแค่ไหน แต่จับใจความได้แหละว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องความรักกับความสัมพันธ์ของการคบกัน

 

 

“You never have girlfriend? (คุณไม่เคยมีแฟนเลย?)” แซ็คพยักหน้า ไอติมมองแซ็คด้วยความประหลาดใจ เพราะกำลังคิดว่าหน้าตาแบบแซ็คไม่น่าจะโสดมาจนถึงตอนนี้ แล้วยิ่งรูปร่างแบบนี้ก็ไม่น่าว่าง แต่ก่อนหน้าที่ไอติมจะรู้ว่ามีผู้ชายคนนี้อยู่บนโลก ไอติมก็ไม่รู้อีกแหละว่าเขาเป็นยังไงบ้าง

 

 

“I think a single status is good for me. (ฉันคิดว่าสถานะโสดมันดีสำหรับฉันนะ)” ไอติมพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

 

 

“And you never love someone? (แล้วคุณไม่เคยรักใคร?)” ดวงตาสีเทาสบตาดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ต่างคนต่างนิ่ง ไม่ได้มีทีท่าหรือท่าทีใด

 

 

“Never. (ไม่เคย)” ไอติมรู้สึกตึ้บ ๆ ตรงขมับและวิ้งในหูทั้งสองข้าง

 

 

“Okay, you single and you can fuck many girl and some boy, like me. (โอเค คุณโสดและคุณสามารถเอาผู้หญิงหลายคนและผู้ชายบางคน แบบผม)” ไอติมเบิกตากว้างพร้อมเลิกคิ้วขึ้นแวบหนึ่งก่อนหน้าจะเรียบเฉยตามเดิม

 

 

“I don’t want you to be mad at me. I mean angry. (ฉันไม่อยากให้นายเคืองฉัน ฉันหมายถึงโกรธน่ะ)” ไอติมคลี่ยิ้มบางแล้วส่ายหัว

 

 

“I told you no. (ผมบอกคุณว่าไม่ไง)”

 

 

“Really? (จริงเหรอ)” ไอติมพยักหน้า

 

 

“Real. I’m okay. Why can I angry you? We are not เอ่อ not boyfriend. (จริง ผมโอเค ทำไมผมโกรธคุณได้ล่ะ เราไม่เป็น เอ่อ เป็นแฟนกัน)” ไอติมยิ้มน้อย ๆ แซ็คย่นคิ้วมองไอติมด้วยความรู้สึกสับสน

 

 

“But you should wear condom นะ if you fuck many people. (แต่คุณควรใส่ถุงยางนะถ้าคุณเอาหลายคน)” แซ็คยิ้มมุมปากซ้ายเล็กน้อย

 

 

“Thank you. (ขอบใจนะ)” ไอติมยิ้มบางแต่มากขึ้นอีกนิดก่อนลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ รอยยิ้มบนใบหน้าแซ็คหดหายไปแทนที่ด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด ความรู้สึกตรงช่วงอกปั่นป่วนและตรงช่วงท้องบิดเป็นเกลียว 

 

 

 



เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้





คือช่วงนี้สีหน้านี้ >     เหมาะกับสถานการณ์สุด 5555555 มันแบบ ฮืมมม หืมมม ยังไงนะ อะไรอะ 5555555

[Ti0590]

แซ้คก็รู้สึกแหล่ะใช่มั้ยยยยย

[sailom_orn]

  พอเค้าบอกว่าไม่ใช่แฟน รู้สึกหน่วงเลยหรอแแซค

[nofsnof]

มีคนกำลังถูกหลอกใช้หรือป่าว

ไม่เชื่อใจตาแซคเลย 
 

[Janemera]

  ติมพยายามเก็บอาการ  น้องไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไร ส่วนอิแซคหน้าด้านเอาผญคนนั่นแล้วจะมาเอาติมต่อคนหน้าไม่อาย!!

[Snowermyhae]

รอสมน้ำหน้านังแซ็คไม่ไหวแล้วค่ะิขอหนักๆนะคะ

[cho_co_late]

น้องยังสับสนอยู่ว่าตัวเองรู้สึกยังไง แอบดีนะน้องอาจจะรู้สึกแค่หน่วงๆ แต่ไม่รู้เพราะอะไร
แต่อิแซ็คไหน รู้ตัวบ้างมั้ย! เป็นไงละพอเขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมหน่วงล่ะ หึ

[oki]

คือพี่เนี่ยเริ่มรู้สึกอะไรกับน้องแล้วแหละ แต่ทำตัวงี้สมควรที่ไอติมจะไม่ยอมเป็ฯแฟน 

[aiyuki]

แซคก็ไม่คิดว่าติมเป็นแฟนอยู่แล้วนี่นา ในเมื่อตอนแรกติมมาเพื่อเสียตัวไง แต่เอาคนอื่นแบบไม่ใส่ถุงเนี่ย ไม่ได้นะ

[Majariga]

ไงแซ็ค เจ็บปวดใช่ป่ะ 

ไม่โกรธแต่ไม่ให้เข้าใกล้

คนมักมากต้องเจอแบบนี้ น้องติมลูกใจแข็งไว้อย่ายอมให้นางชูปี้ชูวับอีก

[Jiraapp]

เป็นไงล่ะ รู้สึกอะไรบ้างรึยัง อย่ามาทำกะลูกชั้นแบบนี้

[องศาวาย]

ติมทิ้งแซคไปเลย

[dekying kukkig]

มันก็ทั้งคู่ คือน่าจับฟาดก้นทั้งคู่ คนน้องที่บอกว่ายังไม่เคยรักใครเลยคิดว่าความรู้สึกตัวเองตอนนี้ไม่น่าใช่ความรัก คนพี่ก็มีปมในรักเลยไม่อยากเจ็บอีกแล้ว(งี้เหรอ)
ทำให้ต่างคนมองไม่ออกหรือไม่ยอมรับว่า ความสัมพันธ์ของตัวเองมันมีผลทางใจมาเกินกว่าขอบเขตของการเล่นสนุกกันแล้ว

เอาล่ะ มาลุ้นไปจนกว่าใครจะยอมรับก่อนกันดีกว่า   

[ืniyataan]