หัวข้อ: |:.Fall in Lust ประสบกามประสบรัก.:| Ch.48 : How do you feel?.:29.10.19:[END]

[sailom_orn]

  อะไรคือปัญหาที่ทำให้เเซ็คไม่กล้ารักไอติม  ลำไยพระเอก

[dekying kukkig]

คนน้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้เร็วกว่า ส่วนคนพี่จมดิ่งลงไปเรื่อย
การแก้ปัญหาของคู่นี้ >>อย่าล้อเล่นกับความรัก<< ยอมรับใจตัวเองเมื่อไหร่นั่นแหล่ะ
  รอตอนต่อไปจ้า

[aiyuki]

แซคนี่อาการหนักนะ ยอมรับตัวเองเสียทีเถอะ

[Snowermyhae]

อยากให้น้องติมกลับมาดูอีกทีอ่ะ แล้วสำลักกลิ่น ร้องไห้ให้นังดูสักที ดีขึ้นเพื่อนน้องดิ ทำตัวให้ดีกว่านี้สิถ้าอยากรักษาเขาไว้ 

[mybear_sr]

คำว่าสบายดีของไอติมจะทำให้แซ็คเจ็บปวดมากเลยล่ะ เพราะแสดงให้เห็นว่าต่อให้ไม่มีแซ็คไอติมก็อยู่ได้และดีด้วย อยากสมน้ำหน้าแซ็คแต่ก็สงสารนิดนึง ขอให้เลิกขี้ขลาดเร็วๆละกัน คิดได้สักทีว่าชีวิตเป็นของตัวเองจะทำให้ดีหรือแย่เลือกเองได้อะ

[วายซ่า]

น้องติมเข้มแข็งแล้วก็ชัดเจนกับตัวเองมากนะ แต่บางคนกลับไม่สามารถเอาตัวเองออกจากปัญหา แล้วแก้ไขด้วยกัญชา ไม่ดีเลย แต่เราก็ยังไม่รู้ว่าอะไรคือปมในใจแซ็คล่ะนะ. 

[Jiraapp]

ทำตัวเองล้วน ๆ เลยนะแซ็ค

[labelle]

เหมือนที่ลูคัสบอก ถ้าทำตัวแบบนี้
จะกลับไปเป็นแบบเดิมอีก ก็แล้วแต่แซคจะทำตัวเองเลย
มันก็จริง เพราะไม่มีใครทำได้ดีมากกว่าตัวเรา

สงสารไอติมนะ แต่ก็ชัดเจนดี ที่จะทำให้ไอติมก้าวไปข้างหน้า
แต่กลายเป็นว่า แซคถอยลงคลองกว่าเดิม ความโหยหาเป็นเหตุ

[คุณเจ้]

Fall in lust - Chapter 37 :: And me? (แล้วเราล่ะ)





 “เดน เดินทางหกชั่วโมง โทรหากูทุกชั่วโมงนะ โอเคมั้ย” ไอติมว่าด้วยสีหน้าจริงจัง มองเพื่อนลูกครึ่งผิวแทนรูปหล่อด้วยความเป็นกังวล เดนนี่ย่นคิ้วแต่ก็ขำ


“จะเลื่อนจากเพื่อนเป็นเมียกูแล้วใช่มั้ย” ไอติมย่นจมูกจนรูจมูกบาน


“เป็นห่วง จะฐานะไหนก็เป็นห่วงทั้งนั้นแหละแหม” เดนนี่เบะปากเล็กๆ


“ยังไม่ได้ให้กูเอาเลยสักรอบก็ไล่กูกลับแล้วนะมึงอะ”


“เดี๋ยวกูให้เอาจนได้แหละน่า ตอนนี้กลับไปช่วยแม่ก่อน อาทิตย์กว่าแล้วเดี๋ยวแม่มึงก็ตามมาตีหน้ากูหรอก” เดนนี่หัวเราะเบาๆ


“กูจะอดใจไม่ชักว่าว” ไอติมยิ้มขำตาหยี


“เอ๊อ ทำได้ให้ได้เถอะ”


“แต่ถ้ามีผู้หญิงมาให้เอา กูเอานะ” ไอติมเบ้ปากและมองจิกเพื่อน


“จู๋มึงนี่ อยากเอาก็เอาไปสิ”


“ถ้าเอาจริงหวงมั้ย” ไอติมนิ่งคิด กรองความรู้สึกของตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก่อนหันไปมองเดนนี่ที่ยังคงนั่งรอแบบชิลๆ


“หวง…” เดนนี่ยิ้มขำแบบไม่มีเสียง


“…แต่กูเข้าใจมึงนะ…” ไอติมชะงัก สบตากับเดนที่ยิ้มกริ่ม กระต่ายตัวจ้อยหันหน้าไปมองด้านหน้าผ่านกระจกรถ หัวใจกระตุกไปหนึ่งวูบแล้วถึงหันกลับไปหาเดนนี่ตามเดิม หนุ่มลูกครึ่งยักคิ้วซ้ายให้หนึ่งที


“…แต่มึงต้องป้องกันนะ ใส่ถุงยางด้วย” เดนนี่พยักหน้าสองสามทีพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ไอติมเม้มปาก ย่นคิ้วเข้าหากันและทำหน้าตาไม่แน่ใจ


“จ้ะเมื่อน”


“เมื่อนคือะไร”


“เมียกับเพื่อนบวกกัน” ไอติมคลายคิ้วออกแล้วหัวเราะ มือขวาเปิดประตูรถ มือซ้ายหยิบกระเป๋าเป้ที่วางไว้ข้างขาตัวเองขึ้นมา


“กูไปละ เดี๋ยวกูไปหาที่บ้าน ตอนนั้นก็ค่อยจัดเต็ม” ไอติมยิ้มเขินแล้วยื่นหน้าไปจุ๊บปากเดนนี่ หนุ่มลูกครึ่งหัวเราะเสียงทุ้มและพยักหน้าด้วยความเข้าใจกับเหตุที่ไอติมไม่กล้ามีอะไรกับตัวเองในห้องของโรเบิร์ตเพราะความเกรงใจ


“กูจะเก็บน้ำไว้รอ”


“แหวะ” ไอติมแลบลิ้นแล้วดันประตูออก ก้าวเท้าลงจากรถ หันไปโบกมือให้เดนนี่แล้วปิดประตูรถเสียงเบา เดินอ้อมไปข้างหน้ารถแล้วยืนโบกมือให้เพื่อนอีกที เดนนี่ถอยรถออกจากซอยบ้านลูคัสช้า ๆ จนกระทั่งหักไปบนถนนอีกเส้นก่อนที่รถจะพุ่งตัวออกไปจากเขตบ้านของลูคัส


“Who’s that? (ใครเหรอ)” ไอติมหันไปมองก็เจอดัสตินยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้าน หนุ่มเอเชียยิ้มแล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปใกล้กับคนถาม


“My close friend. (เพื่อนสนิทผมฮะ)” ดัสตินหรี่ตามองแล้วยิ้มมุมปาก


“Close friend? (เพื่อนสนิทเหรอ)” ไอติมยิ้มงง พยักหน้าสองสามที ดัสตินเลิกคิ้วขึ้น ไอติมทำหน้าประมาณว่าทำไมเหรอก่อนจะเก็ทในเวลาต่อมาว่า ดัสตินคงเห็นตัวเองจุ๊บปากไอ้เดนแน่ๆ


“We, เอ่อ” ไอติมพยายามจะบอกว่าเขาสองคนเป็นแบบนี้อยู่แล้ว แม้กระทั่งได้เสียกันก็ยังเป็นแบบนี้ 


ดัสตินหัวเราะเบา ๆ กับทีท่าอึกอักของไอติม “Are you leaving my bud? (จะทิ้งเพื่อนฉันแล้วเหรอ)”


ไอติมทำหน้างง ดัสตินดึงบุหรี่ออกจากปากแล้วพ่นควันสีขาวออกมาจนหมด “Bryan, are you going to dumb him? (ไอ้ไบรอั้นน่ะ นายจะเทมันแล้วเหรอ)”


แม้จะไม่เข้าใจคำว่า dumb แต่พอได้ยินชื่อบุคคลที่สามบวกกับสถานการณ์ที่กำลังคุยกัน ไอติมเลยพอจะเดาความหมายที่ดัสตินพูดได้ “No, I am still his fan. I love him as the same. (ไม่ฮะ ผมยังคงเป็นติ่งเขา ผมรักเขาเหมือนเดิม)”


ฟึบ!


ประตูบ้านเปิดออกพร้อมกับร่างของเจ้าของบ้านในสภาพเปลือยท่อนบน ท่อนล่างพันผ้าขนหนูสีขาว ไอติมนิ่งค้าง เปลือกตาไม่กะพริบ มองหุ่นของลูคัสด้วยความวาบหวิว ช่วงท้องวูบวาบ หัวใจเต้นตุบตับ สองแขนของลูคัสขึ้นกล้ามชัดเชนเพราะกำลังแบกถุงขยะสีดำ กล้ามอกใหญ่โตเต่งตึง กล้ามท้องนูนเป็นลอนสวยงาม ไอติมกลืนน้ำลายลงคอและจ้องมองผิวขาวขุ่นที่มีสีแดงระเรือเจือปนอยู่บนผิวตาค้าง


“Hey, daughter. Your eyes are telling me that you want to have sex with your daddy, hmmm? (นี่ ลูกสาว ดวงตาเธอกำลังบอกฉันว่าเธออยากมีเซ็กซ์กับพ่อของเธออยู่นะ ฮื้ม?)” ดัสตินขำเสียงดังแต่ก็ไม่ใช่ดังไปสามบ้านแปดบ้าน ลูคัสยิ้มขำมุมปาก ไอติมกลืนน้ำลายอีกทีแล้วก็ได้สติกลับคืนมา เขายิ้มแห้ง มองตามร่างลูคัสแบกถุงขยะไปใส่ถังขยะที่ตั้งอยู่ตรงข้ามบ้านตัวเองแล้วก็หมุนตัวเดินกลับมาหาอีกสองคน


“เข้าไปข้างในมั้ย” ลูคัสถามดัสติน ตากล้องรอยสักส่ายหัวและชูบุหรี่ขึ้นให้ดูเป็นเชิงบอกว่ายังไม่หมด ลูคัสเลยหันไปหาไอติมที่หน้าแดงและท่าทางอยู่ไม่สุข หนุ่มนักกล้ามยิ้มขำ ยกแขนขวาไปโอบไหล่คนที่เขาเรียกว่าลูกสาว


“Breakfast? (อาหารเช้ามั้ย)” ไอติมพยักหน้าด้วยความมึนหัว ลูคัสยิ้มเย้ายวน


“Get inside. (เข้าไปข้างในกัน)” ลูคัสพาไอติมเดินขึ้นบันไดขั้นน้อยหน้าบ้าน ไอติมรู้สึกมึนหัวและตัวร้อนรุม ๆ ก้าวเท้าไปตามแรงของลูคัสซะมากกว่า รู้สึกตัวชัด ๆ อีกทีก็ตอนที่ลูคัสพาเดินมานั่งในห้องโถงของบ้านที่มีอาหารวางอยู่บนถาดไม้ทรงสี่เหลี่ยม


“Hungry? (หิวมั้ย)” ลูคัสปล่อยแขนออกจากไหล่ของไอติม ลูกสาวของลูคัสนั่งหนีบขาเข้าหากันแล้วนั่งนิ่งตัวงอเล็กน้อย ลูคัสมองเป้าของไอติมแล้วยิ้มขำ ไอติมหันหน้าไปสบตากับลูคัสและพยายามทำตัวเป็นปกติ


“You want to eat that or this? (เธออยากกินอันนั้นหรืออันนี้)” ลูคัสแกะผ้าขนหนูออกจากรอบเอว สายตาไอติมเลื่อนไปมองตรงนั้นโดยอัตโนมัติ ไอติมเคยเห็นของลูคัสมาแล้วในหนัง แต่ความรู้สึกนั้นเทียบไม่ได้เลยกับการได้เห็นของจริงด้วยตาตัวเอง


“Wh… what?” ลูคัสยิ้มกริ่ม กระเถิบตัวเปลือยเปล่าเข้าไปนั่งชิดกับไอติม คนตัวเล็กออกอาการประหม่าแต่ทว่าก็นั่งนิ่งไม่ขยับ จนกระทั่งร่างกายขยับเองเพราะถูกลูคัสอุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก ไอติมกลืนน้ำลาย ยกแขนซ้ายโอบรอบคอของลูคัส มองใบหน้าคมสันแบ่งปันสัดส่วนได้มาตรฐาน แม้จะมีอายุแต่ไอติมก็คิดเสมอว่าเขายังคงหล่อ ยิ่งได้เห็นใกล้ ๆ แบบนี้ ถึงจะเห็นริ้วรอยจาง ๆ แต่ก็ไม่อาจกลบความน่าดึงดูดของเขาได้เลย


“I think you are horny instead hungry now. (ฉันว่าตอนนี้นายหงี่มากกว่าหิวแล้วละ)” ไอติมไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ทำเพียงนั่งมองหน้าพระเอกในตำนานตาเคลิ้ม ลูคัสเลื่อนสองมือไปปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของไอติม เจ้าตัวยกก้นขึ้น ปล่อยให้ลูคัสดึงกางเกงออกจนเหลือแต่กางเกงชั้นในสีขาวที่โป่งตุง


กึก กรึบ


เสียงประตูเปิดและปิดไล่เลี่ยกัน สองคนบนโซฟาหันไปมอง ดัสตินมองด้วยความประหลาดใจแวบหนึ่งก่อนจะคลี่ยิ้มทะเล้นแล้วก็แบมือออกทั้งสองข้าง


“ฉันไปรอที่ห้องโฮมเทียเตอร์ก็แล้วกัน” ดัสตินเดินไปอีกฝั่งของบ้าน ลูคัสกับไอติมหันหน้ากลับมามองกัน ลูคัสยื่นหน้าไปหอมแก้มซ้ายของไอติมแล้วลามไปจูบริมฝีปากสีแดง มือซ้ายดึงกางเกงชั้นในสีขาวออกจากเรียวขายาว ไอติมแท่งดีดตัวตั้งตรง


“วะ… วี we will fuck really? (ระ… เรา เราจะเอากันจริงเหรอ)” ไอติมถามเสียงพร่า สายตาหลุบลงมองมือมือซ้ายของลูคัสที่กำลังชักเจ้าแท่งเนื้อที่มีขนาดอวบใหญ่เหมาะสมกับร่างกายของตัวเขา ไอติมมองมันตาเยิ้มจนกระทั่งมันขยายตัวเต็มมือของลูคัส 


“Yes, daughter. (ใช่สิ ลูกสาว)” ไอติมกระตุกยิ้มบาง ลูคัสหอมหน้าผากไอติมแผ่วเบา ไอติมตัวร้อนวูบวาบ ท้องน้อยเสียวจนกัดฟันทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย


“Touch it. (จับมันสิ)” ลูคัสปล่อยมือซ้ายออกจากแก่นกายตัวเอง มันพุ่งเป็นเส้นตรงอย่างมีระเบียบราวกับได้รับการฝึกมาอย่างดี ไอติมยื่นมือขวาไปชักเข้าชักออกช้า ลูคัสจูบแก้มไอติมอย่างอ่อนโยน ก่อนเริ่มลามลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอ


“Ummm, sweet. (อืมมม หอมจัง)” หัวใจไอติมเต้นตึกตัก ขนลุกวาบเหมือนเวลาโดนแซ็คไซ้คอ ไอติมปล่อยมือออกจากตรงนั้นของลูคัส หนุ่มนักกล้ามค่อย ๆ พาร่างไอติมนอนลงบนโซฟา ไอติมอ้าขาออก ขาขวายกเกี่ยวบั้นเอวลูคัส ขาซ้ายวางไว้บนขอบพนักพิงโซฟา สองมือขยุ้มเส้นผมลูคัสอย่างเบามือ เปลือกตาหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยออ้าส่งเสียงครางเบาหวิวกับการถูกไซ้คออย่างละเมียดละไมไม่เร่งรีบของลูคัส


“อืมม…” ลูคัสดึงหน้าออกจากซอกคอไอติม มองจ้องดวงหน้าเรียวสวยที่แดงก่ำ แววตาฉ่ำเยิ้ม สีหน้าอ้อนว้อนแต่ทว่าชวนร้อน ลูคัสคลี่ยิ้มอ่อน


“…you wait here I will get the condom and gel. (เธอรอนี่ ฉันจะไปเอาถุงยางกับเจล)” ไอติมพยักหน้า ลูคัสดันตัวขึ้นนั่งคุกเข่า เจ้าโลกของเขาพุ่งตระหง่านน่ามองและน่าอม ลูคัสก้าวลงจากโซฟา เดินไปทางห้องทำงานของตัวเอง ไอติมมองตามร่างใหญ่หนา ก้นแน่น ๆ ทั้งสองลูกขยับตามจังหวะการเดิน


ไอติมหันหน้ากลับมานอนตรง ดวงตามองเพดานนิ่ง แต่ในหัวเริ่มแสดงความคิดเห็นกับตัวเอง เขาเลื่อนสายตาลงมองไอติมแท่งน้อยที่ตั้งแข็งครู่หนึ่งก่อนเลื่อนขึ้นไปมองเพดานสีขาวสะอาดตาอีกครั้ง ภาพของแซ็คกับเล็กซี่ฉายอยู่ในหัว คำพูดของแซ็คดังขึ้น


‘เหมือนเสือที่เจอเหยื่อก็ต้องล่าแล้วกิน…’


 “Hello… yeah…” ไอติมหันไปมองลูคัสที่เดินคุยโทรศัพท์มาด้วย มือซ้ายของเขาถือของติดมือกลับมา แก่นกายพุ่งตรงพร้อมรบ ไอติมดันตัวลุกขึ้นนั่ง ลูคัสวางกล่องถุงยางกับขวดเจลหล่อลื่นไว้บนโต๊ะ มือขวายังคงถือโทรศัพท์ไว้ เขาใช้มือซ้ายชี้กลางลำตัวของตัวเอง กดหน้าลงหนึ่งครั้งพร้อมกับอ้าปาก


ไอติมนั่งเม้มปาก แล้วก็เปลี่ยนเป็นนั่งกอดเข่า ลูคัสมองด้วยความแปลกใจแต่เพราะคุยโทรศัพท์อยู่เขาเลยยังไม่พูดอะไร จนกระทั่งวางสาย พระเอกรุ่นใหญ่ก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วหันไปมองลูกสาวตัวเอง


“What? (มีอะไรเหรอ)” ไอติมหันไปมองลูคัสด้วยความรู้สึกหน่วง ๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจแผ่วเบา


“I tell Zach I don’t like when he fuck other girl. I want he has only me. But I understand now. (ผมบอกแซ็คว่าผมไม่ชอบเวลาเขาเอาผู้หญิงคนอื่น ผมอยากให้เขามีแค่ผม แต่ผมเข้าใจแล้ว)” ลูคัสมองไอติมด้วยสายตาอบอุ่น รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้า


“Understand what? (เข้าใจว่าอะไร)” ไอติมปล่อยแขน เลื่อนสองขาลงวางบนพื้นหลังจากรู้สึกว่าไอติมแท่งอ่อนตัวลง ไอติมมองกล้ามเนื้ออันเขื่องของลูคัสที่ค่อย ๆ อ่อนตัวลงแวบหนึ่ง


“I’m selfish. (ผมเห็นแก่ตัว)” ลูคัสยิ้มไม่เห็นฟัน ยื่นหน้าไปหอมหน้าผากไอติมหนึ่งที


“Alright, we will pause it. (เอาล่ะ เราจะเบรกไว้ชั่วคราวก็แล้วกัน)” ไอติมยิ้มเล็กยิ้มน้อย พยักหน้าลงหนึ่งครั้ง


“Meeting? (ประชุมเลยมั้ยฮะ)” ลูคัสเบ้ปากน้อย ๆ พร้อมกับพยักหน้า


“We should finish within one or two hour. Jake is coming here. (เราควรเสร็จภายในหนึ่งหรือสองชั่วโมง เจคกำลังมาที่นี่)” ลูคัสยืนขึ้นและหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพันรอบเอวอีกครั้ง ไอติมแหงนหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความตะลึงเล็กๆ


“Why he come? (เขามาทำไม)” 


“He wanted to talk. (เขาอยากจะคุย)” ไอติมย่นคิ้ว รู้สึกเป็นกังวลกับการมาของเจค็อบ มันต้องน่ากังวลอยู่แล้ว เพราะตอนนี้เขากับคนอื่น ๆ ยกเว้นแอนโทนี่หนีมาจากเขา

V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v

กริ๊ง


เสียงกริ่งดังขึ้น ลูคัสมองหน้าไอติมและชี้กางเกงเป็นเชิงบอกให้หยิบขึ้นมา ไอติมพยักหน้า ก้มลงหยิบกางเกงมาสวมใส่จนครบชิ้น ลูคัสมองหน้าไอติมแล้วยิ้มเอ็นดู ก้มลงจูบปากไอติมอีกทีก่อนผละออกไป เดินไปเปิดประตูให้กับแขก ไอติมเม้มปากแล้วยิ้ม ความรู้สึกวูบวาบแล่นไปทั่วร่าง และในหัวก็คิดถึงแซ็ค


“Good morning, ice-cream. (สวัสดียามเช้าไอศกรีม)”


“Hi, Leo. Hi, Bruce.” ไอติมทักทายพ่อคิงคองกับบรูซเพื่อนแซ็ค ลูคัสเดินกลับมา มีดัสตินเดินตามมาด้านหลัง ไอติมมองชายหนุ่มฝรั่งทั้งสี่คนแล้วก็รู้สึกตลก เพราะเขากำลังนึกถึงฉากในหนังโป๊ที่หญิงสาวตัวเล็ก ๆ อยู่ท่ามกลางผู้ชายผิวสีตัวใหญ่ ๆ อะไรทำนองนั้น


“ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อน นั่งคุยกันตรงนี้แหละ” ทุกคนพยักหน้า ลูคัสเดินออกไปจากวงประชุม ไอติมนั่งลงบนโซฟา สายตามองเห็นกล่องถุงยางกับเจลหล่อลื่นบนโต๊ะก็ชะงัก คิดหาทางเอื้อมมือไปดึงมาเก็บไว้แต่ก็ไม่ทัน


“ของใครน่ะ” บรูซชี้ของสิ่งนั้น ไอติมหันไปมองด้วยความเอ๋อ


“You? ice-cream? (ของนายเหรอไอศกรีม)” เลโอถามบ้าง ไอติมขยับเปลือกตากว้างขึ้นอีกนิดแล้วก็สั่นหัว


“อ่า…”


“…ของฉันเอง” เจ้าของบ้านที่เปลี่ยนเป็นใส่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสั้นสีครีมแบบผูกเชือกเป็นคนตอบ ดัสตินนั่งหัวเราะอยู่ตรงโซฟาตัวตรงข้ามกับไอติม ลูคัสนั่งลงข้างดัสตินพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดี วางสมุดโน้ตกับปากกาไว้บนตัก


“โอ้ เมื่อคืนคงมีปาร์ตี้เล็ก ๆ สินะ” บรูซยิ้มแซว ลูคัสยิ้มกว้าง ดวงตาวิบวับมองไอติมที่นั่งนิ่งครู่หนึ่งก่อนเลื่อนไปมองคนพูด


“เสียดาย ปาร์ตี้จบไวไปหน่อย” เลโอมองสลับลูคัสกับไอติมแล้วยิ้มเบ้ปาก ไอติมเงยหน้าขึ้นมองเลโอก็ทำหน้าเหลอหลา เลโอหรี่ตามอง ไอติมยิ้มตาใสเข้าสู้


“นายสองคนเป็นนักแสดงก็จริง แต่ฉันอยากให้พวกเราได้คุยกันทั้งหมดน่ะ ตอนนี้เราก็มีกันเท่านี้ ฉันถือว่าความคิดเห็นของนักแสดงในสังกัดของฉันก็สำคัญ”


ไอติมยกมือขวาขึ้น ลูคัสพยักหน้า “And… Bryan?”


“I have called him but he told me that he is not available. (ฉันโทรหาเขาแล้ว แต่เขาบอกฉันว่าเขาไม่ว่าง)” ไอติมมองลูคัสตาไม่กะพริบเพราะกำลังนึกอยู่ว่าทำไมถึงไม่ว่างทั้งที่นัดครั้งนี้เป็นงาน


“Is he okay? (เขาโอเคใช่มั้ยฮะ)” ไอติมถามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เลโอกับบรูซมีสีหน้าประหลาดใจ ดัสตินนั่งนิ่ง ส่วนลูคัสทำเพียงยิ้มบางเบา


“I think he has to do an old job that he deal with Jake. (ฉันคิดว่าเขาต้องไปทำงานเก่าที่คุยกับเจคไว้นะ)” ไอติมกำลังจะร้องอ้อด้วยความรู้สึกวาบหวิวในอก แต่สักพักก็ชะงักเพราะคำพูดของเลโอ


“I don’t think so. (ผมไม่คิดงั้นนะ)” ลูคัสหันไปมองเลโอแล้วเลิกคิ้วขึ้น เลโอหันไปมองบรูซที่นั่งอยู่ข้างซ้ายของไอติม


“ต้องถามก่อนว่าคุณคุยกับเขาล่าสุดเมื่อไหร่”


“เมื่อคืนนี้” บรูซพยักหน้ากับคำตอบของลูคัส


“ไม่แน่เขาอาจจะออกไปหลังจากผมออกมาแล้ว แต่ประเด็นคือผมเคาะเรียกเขา แต่เขาไม่ตอบรับเลย เขาไม่ได้ไปซ้อมเต้นตามนัดที่ผ่านมาด้วย” จากตอนแรกที่ลูคัสมีทีท่าสบาย ๆ ใบหน้าของเขาก็เริ่มครุ่นคิดอย่างเป็นกังวลไม่แพ้ไอติม


“งั้นเสร็จจากตรงนี้ ไปหาหมอนั่นกัน” ทุกคนพยักหน้า ไอติมพยักหน้าแรงสุด


“งั้นกลับมาคุยเรื่องของเรา” ดัสตินยกมือขวาขึ้นก่อนคนแรก


“ฉันขอตากล้องเพิ่มก่อนเลย ถ้าตัดต่อเป็นด้วยก็จะดี”


“เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้วละ ส่วนภาพนิ่งเราก็จ้างช่างภาพอิสระที่รับงานเป็นประจำอยู่แล้วก็พอ” ดัสตินพยักหน้า ลูคัสจดข้อมูลลงสมุดโน้ตที่พกมาอย่างรวดเร็ว


“My friend can shoot. He studies with me. (เพื่อนผมสามารถถ่าย เขาเรียนมากับผม)” ไอติมเสนอความคิดเห็นขึ้นมาหลังจากนั่งแปลจนแน่ใจและชั่งใจว่าควรเสนอดีมั้ย


“And he wants to do this job? The camera man in this job—you know, it’s different. (แล้วเขาอยากทำงานนี้หรือเปล่า ตากล้องงานนี้ก็ เธอก็รู้ มันแตกต่างน่ะ)” ไอติมพยักหน้าด้วยความเข้าใจ


“I will ask him and if he interest I will tell you. (ผมจะถามเขาและถ้าเขาสนใจผมจะบอกคุณ)” ลูคัสพยักหน้า จดข้อมูลลงบนสมุดโน้ต ไอติมรู้สึกว่าควรจดไว้บ้างแม้จะเป็นภาษาไทยก็ตาม แต่ก็ควรจดเอาไว้จะได้ไม่ลืม


“เอาคนเดียวพอก่อนแล้วกันนะ เรายังต้องประหยัดจนกว่าจะได้สปอนเซอร์เพิ่ม” ดัสตินพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ลูคัสมองนักแสดงทั้งสองคนแล้วยิ้ม


“ขอบคุณนายทั้งสองคนมากที่ไว้ใจมาอยู่ด้วยกัน”


“คงต้องขอบคุณไอคนที่ไม่ได้มา” บรูซยิ้ม เลโอพยักหน้าเป็นการเห็นด้วย


“ของผมคงต้องขอบคุณไอศกรีมเพิ่มอีกคน” เลโอหันไปมองหนุ่มเอเชียหนึ่งเดียวแล้วคลี่ยิ้ม ไอติมยิ้มตอบ


“แต่ของผมไบรอั้นคงบอกเรื่องเงื่อนไขให้คุณรับรู้แล้ว” ลูคัสพยักหน้าให้กับบรูซ


“ใช่ เขาบอกแล้ว…” ลูคัสมองไอติมแล้วยิ้มภูมิใจ


“…ไม่ต้องห่วง ครีเอทีฟคนเก่งของเราจะหาเรื่องที่เหมาะสมที่สุดให้เอง” ทุกสายตามองไปที่ไอติมจนเจ้าตัวเขินนิดหน่อย


“I will not create a strange porn for you. (ผมจะไม่สร้างหนังโป๊ประหลาดสำหรับคุณ)” ไอติมยิ้มหน้าเป็น บรูซหัวเราะ


“เราจะมีหนังสองแบบ หนังโป๊เกย์กับหนังชายหญิง แต่ชายหญิงของเราจะเน้นนักแสดงทั้งหญิงและชาย ตอนนี้เรามีนักแสดงสามคนถ้วน เลโอจะไปทางชายชายเต็มตัว ไบรอั้นจะเน้นชายหญิงมากกว่า บรูซก็เช่นกัน”


“เราจะไม่จ้างพวกอิสระหรือยืมตัวค่ายอื่นมาบ้างเหรอ” ดัสตินถาม


“นั่นต้องทำอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นฝั่งตัวพระเอก ฉันคุยกับไอศกรีมแล้ว เรามองเหมือนกันว่าปั้นเด็กเอง สร้างมูลค่าให้เขาดีกว่า และต้องหาคนที่รูปร่างหน้าตาไปในทางเดียว ให้เป็นเอกลักษณ์ของค่ายเรา”


“Like this. (แบบนี้)” ไอติมชี้สามหนุ่มกล้ามใหญ่กล้ามโต ดัสตินเบ้ปากเล็กน้อย พยักหน้าด้วยความเข้าใจ ลูคัสหัวเราะ


“Except me. (ยกเว้นฉันสิ)” ไอติมย่นคิ้วย่นจมูก


“You said you will play if you like my concept. (คุณบอกคุณจะเล่นถ้าคุณชอบคอนเซ็ปต์ผม)”


“Then I am going to say no all of your concept. (งั้นฉันจะปฏิเสธคอนเซ็ปต์เธอให้หมด)” อีกสามหนุ่มขำขันเบา ๆ ไอติมทำหน้าเหวอก่อนจะขำตามเมื่อเข้าใจอย่างดีเลย์ไปหน่อย


“Your friend, don’t forget to ask someone. Big มัสเคิล like you. (เพื่อนคุณ อย่าลืมถามสักคน กล้ามเนื้อใหญ่แบบคุณ)” ลูคัสพยักหน้าขณะจดโน้ตไปด้วย


“I have asked a few of them, (ฉันถามไปแล้วสองสามคน…)” ลูคัสเงยหน้าขึ้นจากสมุดโน้ตแล้วมองหน้าไอติม


“But you have to like them too. I mean your sense must click with them. (แต่นายต้องชอบพวกเขาด้วย ฉันหมายถึงเซ้นส์นายน่ะว่าต้องตอบรับพวกเขา)” ไอติมพยักหน้าสองสามครั้ง


“ว่าแต่ ค่ายเราชื่ออะไรกัน” ทุกคนชะงักนิ่งและมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายหลังจากจบคำถามของเลโอ แล้วสักพักลูคัสก็หัวเราะเบา ๆ เพราะว่าพวกเขายังไม่มีชื่อสตูดิโอเป็นของตัวเองเลย


“ใครมีชื่อดี ๆ เสนอบ้างล่ะ” ลูคัสถามทุกคนในที่ประชุม ไอติมไม่มีไอเดียด้านนี้จริง ๆ เนื่องจากคำศัพท์ที่มีในหัวไม่หลากหลาย และไม่รู้ว่าจะต้องตั้งชื่อให้มีลูกเล่น หรือมีความหมายพิเศษอะไรหรือเปล่า


“Demigod?” ลูคัสเป็นคนเอ่ยขึ้นมา มองหน้าทุกคนด้วยสายตาเป็นคำถามว่าคิดเห็นยังไง ดัสตินไหวไหล่ทั้งสองข้าง ดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรอยู่แล้วไม่ว่าจะใช้ชื่อไหน


“What it mean? (มันแปลว่าอะไรฮะ)”


“Half god half human. (ครึ่งเทพเจ้าครึ่งมนุษย์)” ไอติมร้องอ้อเบาๆ


“ผมว่ามันก็พรีเซ้นต์ลักษณะนักแสดงชายที่คุณบอกได้ดี” ลูคัสพยักหน้า สีหน้ายังครุ่นคิด


“แต่ก็จะลำบากเราในการหานักแสดงชาย ถ้ามาตรฐานไม่สมชื่อค่าย ก็น่าจะโดนกระแสตีกลับ”


“หาน่ะไม่ยากหรอก แต่จะมาเล่นรึเปล่านั่นต่างหาก” ดัสตินกอดอกแล้วว่าเรียบ ๆ ลูคัสพยักหน้าเห็นด้วย


“ฉันติดชื่อนี้ไว้ก่อนแล้วกัน” ทุกคนพยักหน้ายกเว้นไอติม เพราะเรื่องชื่อเขาแล้วแต่เจ้าของภาษาเลยว่าจะใช้ชื่อไหน


จากนั้นก็เป็นการคุยเรื่องสิ่งที่จะต้องทำต่อไป เช่น เว็บไซต์ของค่าย หาสปอนเซอร์เพิ่ม บรูซถ่ายแบบกับนิตยสารเกย์ชื่อดังของวงการ เริ่มการถ่ายทำหนังของนักแสดงในสังกัด (เท่าที่มีอยู่) โดยจะเริ่มจากของเลโอก่อน ไอติมเสนอคอนเซ็ปต์ให้ลูคัสและทุกคนฟัง เสนอทั้งของเลโอและของบรูซ รวมไปถึงของแซ็คที่แม้จะไม่ได้มาแต่ไอติมก็ไม่ลืมพูดเรื่องฉายหนังโป๊ของแซ็คกับของเลโอในโรงภาพยนตร์


“I read in internet that in LA have theater can screen porn movie. (ผมอ่านในอินเตอร์เน็ตว่าในแอลเอมีโรงหนังสามารถฉายหนังโป๊ได้)” ลูคัสยิ้มกริ่มและพยักหน้า


“On the list. (จดใส่ลิสต์แล้ว)”


“Wow, I am going to be superstar. (Wow ฉันกำลังจะเป็นซูเปอร์สตาร์สินะ)” เลโอทำหน้าภาคภูมิใจ ไอติมยิ้มขำแล้วหันไปมองบรูซ


“Bruce, it doesn’t mean bad for you. I have another way for you. (บรูซ มันไม่ได้หมายความว่าไม่ดีสำหรับคุณนะ ผมมีอีกหนทางสำหรับคุณ)” บรูซยิ้มอย่างไม่ถือสา


“Don’t worry. I could make myself famous more than them without porn in the theater. (ไม่ต้องห่วง ฉันสามารถทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงได้มากกว่าพวกเขาโดยที่ไม่ต้องมีหนังโป๊ในโรงหนัง)” หนุ่มฝรั่งอีกสามคนหัวเราะเฮฮา ไอติมยิ้มกว้างด้วยความโล่งใจที่บรูซไม่ได้รู้สึกไม่ดี


 “And Lukas, I don’t want our actor be bottom. I want them be top only. We can hire freelance bottom. (แล้วก็ลูคัส ผมไม่อยากให้พระเอกเราเป็นรับ ผมอยากให้เป็นรุกอย่างเดียว เราสามารถจ้างนักแสดงฝ่ายรับอิสระได้)”


“You want to value them, do you? (อยากเพิ่มมูลค่าให้พวกเขาใช่มั้ย)” ไอติมหน้างงกับคำศัพท์นั้น เลโอเลยช่วยอธิบายด้วยคำง่าย ๆ จนไอติมเข้าใจ ช่วงแวบสั้น ๆ ไอติมคิดถึงแซ็คที่มักจะเข้าใจสกิลการพูดของเขามากที่สุด และมักเป็นดิคชันนารีกับผู้แปลให้เสมอๆ


“Yes, it will be good. I think gay people will love this and want to be bottom for our actor. (ใช่ฮะ มันจะดี ผมคิดว่าชาวเกย์จะชอบแบบนี้และอยากเป็นรับให้กับพระเอกของเรา)” ลูคัสพยักหน้าด้วยความเข้าใจกับความหมายที่ไอติมพยายามจะสื่อออกมาว่า มันเป็นการสร้างฝัน สร้างจินตนาการให้กับคนดู และคนดูจะยิ่งรักหลงนักแสดงเหล่านี้


“Okay.”


 “And I have another plan. I think we should have a meeting for fan with actor. (และผมมีอีกแผน ผมคิดว่าเราควรมีมีทติ้งสำหรับแฟนคลับกับนักแสดง)” ลูคัสจดก่อนชะงักเมื่อไอติมพูดประโยคถัดมา


“Sex meeting. Fan and actor. (เซ็กซ์มีทติ้ง แฟนคลับกับนักแสดง)” หนุ่ม ๆ อีกสามคนร้องวู้วร้องว้าวกันยกใหญ่ เลโอกับบรูซหัวเราะกับไอเดียนี้ แต่ไม่ใช่เป็นการดูถูกไอติม มันเป็นอาการขำเพราะความสนุกสนาน


“Then we should make them famous first. (งั้นเราก็ต้องทำให้พวกเขามีชื่อเสียงก่อน)”


“We have one famous, Bryan. He is more famous I think he can have meeting first actor. (เรามีดังแล้วหนึ่งคน ไบรอั้นไง เขาดังมาก ผมคิดว่าเขาสามารถมีมีทติ้งพระเอกคนแรกได้)” ไอติมรู้ตัวว่าพูดมั่วกลับไปกลับมาและเรียงผิด แต่ทุกคนก็พยายามเข้าใจ และก็เข้าใจจริง ๆ ว่าไอติมจะสื่ออะไร


“That’s interesting. (น่าสนใจ)” ลูคัสโน้ตไว้ในสมุด


“แต่สภาพมันตอนนี้ไม่น่าจะพบปะใครได้นะ” ดัสตินเอ่ยบอก ลูคัสพยักหน้าหนึ่งครั้งด้วยความเข้าใจ


“We will pick one woman from money, who pay more will fuck with Bryan and we will record everything like a porn. And we will have top nine woman to meeting only. (เราจะเลือกผู้หญิงหนึ่งคนจากเงิน ใครจ่ายมากจะได้เอากับไบรอั้นและเราจะบันทึกทุกอย่างเหมือนหนังโป๊หนึ่งเรื่อง และเราจะมีท็อปเก้าสำหรับมีทติ้งโดยเฉพาะ)” ไอติมพยายามอธิบาย


“โอ้ว แผนโกยเงินไม่เลวเลยนะเนี่ย” บรูซเอ่ยแซว ลูคัสยิ้มกริ่มและพยักหน้าเห็นด้วย


“Okay, we will do this. (โอเค เราจะทำ)” ไอติมยิ้มกว้างเมื่อลูคัสตอบรับ


“And you should, too. I believe your fan will pay so much. (และคุณก็ควรด้วย ผมเชื่อว่าแฟนคลับของคุณจะจ่ายเยอะมาก)” ลูคัสคลี่ยิ้มขำกับการพยายามของลูกสาวตัวเอง เขาไม่ได้ตอบอะไรแค่จดไอเดียที่คุย ๆ กันไว้ลงในสมุด


“เอาล่ะ สัปดาห์หน้ามีถ่ายปฏิทินรอบสอง และนายสองคนจะถ่ายรูปพอร์ตเทรตใส่เว็บไซต์ไปด้วยเลย” เลโอกับบรูซพยักหน้า


“นักแสดงทั้งสองคนมีอะไรอยากเสนออีกมั้ย” ลูคัสเอ่ยถาม เลโอกับบรูซนั่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เลโอจะเป็นพูด


“ผมไม่ได้แช่งนะ แต่เราจะไปรอดมั้ย” บรรยากาศไม่ได้ด่ำดิ่งหรือเครียด ดัสตินนั่งหัวเราะไหล่สั่น ลูคัสเองก็ยิ้มกว้างตลกขบขัน


“ฉันหวังให้เราไปรอด แต่ถ้าสุดท้ายไม่รอด นายสองคนจะยังได้รับค่าตัวครบตามสัญญานะ”


“ตากล้องต้องการอะไรเพิ่มมั้ย”


“ขอทีมงานดี ๆ ก็พอ แล้วก็มีถ่ายบ่อย ๆ หน่อย ฉันจะได้มีเงินเข้าบัญชี” ดัสตินตอบหน้าตาย ลูคัสหัวเราะ ก่อนจะชะงักเพราะโทรศัพท์ดังขึ้น บรูซขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ดัสตินลุกเดินไปทางครัว


“เลโอ รบกวนที เปิดประตูให้เจคหน่อย” ไอติมเหมือนเป็นอัมพาตไปชั่วขณะเมื่อได้ยินชื่ออดีตเจ้านายของตัวเอง ลูคัสไม่ได้มีทีท่าหวาดหวั่นใด ๆ เขานั่งจดในสมุดโน้ตต่อในขณะที่เลโอลุกเดินไปเปิดประตูให้ตามที่อีกฝ่ายไหว้วาน


“What should I say? (ผมควรพูดว่าไง)” ลูคัสเงยหน้าขึ้นมองไอติมนิ่งวิสั้น ๆ ก่อนจะส่ายหัวแล้วยกมือขวากวักมือเรียกให้ไอติมเข้าไปหา ไอติมลุกขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนจากข้างนอกเดินเข้ามาในบ้าน พอไอติมนั่งลงข้างซ้ายของลูคัสก็เห็นเจค็อบกับแอนโทนี่เดินเข้ามาในบ้านและมีเลโอตามหลังมา


ไอติมกับเจค็อบสบตากัน ช่วงเวลานั้นท้องไอติมบิดเป็นเกลียว ช่วงอกโล่งวูบไหวอยู่ครู่หนึ่ง หัวใจเต้นกระตุกหนึ่งครั้ง แต่สุดท้ายทุกอย่างก็สงบ ไอติมนั่งเฉยเมยมองหน้าเจค็อบที่ยังคงมองเขากลับมาอย่างไร้ความรู้สึก


“Good afternoon my old friend. (สวัสดียามบ่ายเพื่อนเก่าของฉัน)” เจค็อบเลื่อนสายตาไปมองลูคัสตาคมวาว







เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้



อ้ากกก น้องงงง น้องเกือบเสียตัวกะคุณพ่อน้องแล้วนะคะ วี้ดดดด เธอตื่นตัวง่ายมากนังกระต่าย หื้มมมม

ค่ายหนังโป๊ค่ายนี้ก็เป็นค่ายเร็ก ๆ มีนักแสดงทั้งหมดสามคน -..- ค่อย ๆ หากันไปเนอะ เราต้องมีก้าวแรกเสมอก่อนจะไปก้าวต่อ ๆ ไป ฮึบ!

แต่พระเอกค่ายนี้ดูน่าสนใจจังค่ะ มีเกณฑ์ มีคอนเซ็ปต์ พี่ขอทำงานด้วยคนไ้ดมั้ยคะน้องติม หุๆ ท่าจะทำงานสนุกกก 

[Snowermyhae]

เกือบได้อีกแต้มเพิ่มแล้วน้องติม ส่วนนังแซ็คก็เชิญใช้ชีวิตแบบนั้นไปเลยนะ ถ้ายังไม่เห็นว่าน้องมีค่าพอที่จะรักษาไว้ หึ

[aiyuki]

เจคมา ยรรยากาศมาคุเลย โอยยย

[Ti0590]

เข้าใจแล้วใช่มั้ยลูกไอติม ตอนที่หนูบอกว่าหนูรักไบรอั้นหนูยังมีอารมณ์กับเลโอและอื่นๆ ไบรอั้นก็เหมือนกัน มันเป็นสัญชาตญานนะลูก ธรรมชาติของอั้นเป็นแบบนั้น ก็เหมือนกับธรรมชาติของติมที่เป็นแบบนี้ หนูควรจะหาตรงกลางถ้าอยากรักษาคสพ.นี้ไว้ รับได้แค่ไหน  อย่ากลัวที่จะเริ่มต้น อนาคตอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้

[mybear_sr]

เชียร์เดนนี่มากกกกกกก ละมุนเว่อร์ ส่วนยัยติมแซ่บมากลูกกกก มันต้องอย่างนี้ ความลำเอียงมันอยู่ตรงนี้อะค่ะ ผู้จะนอกใจนอกกายลูกเราไม่ได้แต่ลูกเราจะมีเท่าไหร่ไม่ว่ากัน กำไรชีวิต55555555555 แต่หนูจะมาตัวงอเป้าตุงต่อหน้าแดดดี้ไม่ได้ป่ะคะ แต่ทำไมไอติมต้องโหวงตอนเจอแอนฯ? เพราะว่าเคยสนิทกันหรือเพราะคนในห้องนั้นไม่ใช่เจคแต่เป็นอทน?

[t2007]

รู้สึก กะตู้ฮู้มาก การสนทนา ไอติม และเดน และเกือบจะได้กินลูคัส อี๊ๆ

[areenart1984]

สงสัยมันต้องเลือกระหว่างชีวิตรัก กับ ชีวิตเซ็กส์ แล้วล่ะ 

[ืniyataan]

แดนติม แดนติม แดนติม   

[dekying kukkig]

เอ้า !!!!!!!!! อิพี่โว้ยยย น้องเค้าไปหน้าดิ๊กๆ มัวไปหลับอยู่ไหน ฟื้นย๊างงงงงง
เอาจริงทางนี้เป่าลมจากปากฟู่วววววยาวๆเลยนะ ที่น้องยังไม่ได้กับลูคัส 

[Majariga]

โอ่ยๆๆ น้องติมลูกแม่สมเป็นกระต่ายจริงๆ หนูตื่นง่ายมากลูก แด๊ดดี้ลูคัสแค่ไปทิ้งขยะเองรู้กกก

แล้วเดนนี่จะมาเป็นตากล้องให้น้องติมไหมเนี่ย อยากให้เดนนี่น้วยน้องติมแล้ว คิดถึงงงง

ส่วนตาแซ็คก็....... (ถึงเราจะปันใจแต่นางก็ยังเป็นพระเอกอยู่เนอะ เข้มแข็งนะแซ็ค )

[jin_kazu]

สมชื่อกระต่ายเลยน้องติม 
แต่แบบเจคโผล่มารู้สึกได้ว่าจะมีเรื่องงงงงง
รอตอนต่อไปค่าาาาา

[ณ ที่เดิม™]

นั่นแหละ สุดท้ายไอติมก็ต้องตอบตัวเองให้ได้
ว่าจะแยกเซ็กส์ ออกจากความรักได้ไหม

แต่ดูท่าแล้วน้องคงถอยออกมาแบบโนแคร์แน่ๆ 

[วายซ่า]

น้องติมลูก แค่เห็นนมใหญ่ๆ กะซิกแพ็คแด๊ดดี้ ก็ขึ้นแล้วเหรอค้า  สมเป็นกระต่ายจริงๆ เลย

[Jiraapp]

แด๊ดดี้ลูคัสกับน้องติมมมมเกือบไปแล้วลูก   แล้วตอนนี้เดนนี่ออกนิดเดียวแต่ทำชั้นเขินมาก

[Grey Twilight]

โดยปกติแล้ว ผมจะไม่ค่อยชอบคอมเมนท์ระหว่างทาง ของเรื่องที่เขียนจบแล้ว แต่ทยอยเอามาลงเล้านะครับ เพราะว่าหนึ่งคือ เรื่องที่เขียนจบไปแล้ว จะมีพล็อตที่คนเขียนคิดเอาไว้แล้วและเขียนจนเสร็จแล้ว การเอามาลงในที่สาธารณะ มันก็คือการเปิดให้ได้มาอ่านในสิ่งที่คุณเขียนจนเสร็จแล้ว ระหว่างลงไปถึงตอนจบ มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาของการรอเฉยๆที่ไม่ได้มีผลอะไรต่อเนื้อเรื่อง คอมเมนท์ในช่วงนั้นไปก็ไม่ได้อะไร ดังนั้น ผมมักจะชอบคอมเมนท์หลังจากเรื่องลงจนจบแล้วมากกว่า ในกรณีที่ผู้เขียนเขียนจนจบแล้วน่ะนะครับ เพราะมันจะเห็นทั้งหมดทีเดียว แต่ถ้าเป็นนวนิยายแบบ On-going ผู้เขียนจะพัฒนาฝีมือการเขียนไปพร้อมๆกับความคิดเห็นของผู้อ่าน แบบนั้นผมก็สะดวกใจที่จะคอมเมนท์บ้าง เพราะคาดหวังว่าผู้เขียนน่าจะนำข้อคิดเห็นไปปรับปรุงและพัฒนาการเขียนให้รอบคอบน่าสนใจมากขึ้น

ทีนี้มาว่าถึงเรื่องนี้ Fall in Lust... เรื่องนี้ผมคอมเมนท์แบบสั้นๆไปเยอะมากเหมือนกัน แต่ที่ยังยืนยันอยู่ก็คือ เป็นเนื้อเรื่องที่ให้อารมณ์เชิงเพศรสที่พล็อตไม่ตลาดครับ เป็นแนวนวนิยายออกโรแมนซ์ที่สำหรับผมคือมันดีนะ เพราะจะว่าไปก็คือพล็อตคล้ายๆกับเกมจีบหนุ่ม ที่ตัวละครแต่ละตัวมีเนื้อเรื่องและสตอรี่ของเขา ซึ่งนิสัยและตัวตนของไอศครีมมาขมวดปมเข้าไปจึงทำให้เกิดการดำเนินเรื่องต่อได้ดี ดังนั้น เนื่องจากว่าโทนของเรื่องออกแนวนี้ ผมเลยเคยบอกไปว่ามันไม่จำเป็นต้องจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งก็ได้ เพราะแซ็คต้องรับผลการกระทำของตัวเขาเองที่เลือก ซึ่งไอศครีมเองเป็นตัวนางที่ผมชอบนะครับ เค้าค่อนข้างคิดอะไรได้ Logical และตัดสินใจได้เด็ดขาดดี แต่ถ้าลังเลก็จะมีโมเมนท์แอบเขินน้อยๆหรือไม่พูดออกไปตรงๆ เช่นโมเมนท์ที่อยู่กับเดเนียล หรือลีโอ ตรงนี้มันเลยทำให้รู้ว่าสามารถลุ้นเคมีคู่ขึ้นได้ เอาจริงๆแล้วผมว่าเรื่องนี้ควรจบแบบฮาเร็มหรือ Open Relationship นะ เพราะสตอรี่มันเปิดโอกาสให้จบทางนี้ได้ มีไม่กี่เรื่องที่พล็อตจะปูมาจนจบแบบ Open Relationship ได้นะครับ ส่วนมากมักจะเป็นสตอรี่ 3P แบบเน้นการเสพเมถุน ซึ่งผมว่ามันค่อนข้างตลาด แต่เรื่องนี้เราสามารถเล่นดราม่าได้ เล่นการคิดของตัวละครได้ และการจบแบบนี้ก็สอดคล้องกับพล็อตการดำเนินเรื่องเช่นนี้ด้วย ทำให้มันสมเหตุสมผลได้

แต่บางอย่างที่ผมเคยสังเกตได้ คุณเจ้ก็ยังไม่เคลียร์ในเนื้อเรื่องเท่าที่เห็นนะครับ จุดแรกคือ ครั้งแรกที่แซ็คเห็นเดนนี่ แซ็คกระตุกใจว่าคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ตรงนี้ยังไม่มีการเฉลยในเรื่องเลยครับ จะเป็นจุดซ่อนปมระหว่างสองคนนี้ หรือว่าจะเป็นนัยยะสื่อถึงความเด่นคาแรกเตอร์ของเดนนี่ (ดังจนลงนิตยสาร, เคยเล่นหนัง, etc) อันนี้ผมก็ยังไม่เห็นนะครับ จุดที่สอง ผมว่าน่าจะเคยพูดไปแล้ว แต่พล็อตแบบนี้มันไม่เอื้อการสร้าง Heroism ให้กับตัวละครใดตัวละครหนึ่ง ถ้าสังเกต ตัวบรรยายจะค่อนข้าง biased ไปทางแซ็คมากในหลายจุด ไม่ว่าจะเป็นทั้งเรื่อง Virility, Masculinity ซึ่งการบาลานซ์สปอตไลท์มันควรจะกระจายในพล็อตแบบนี้ แม้ว่าในปัจจุบัน (ตอน 35 เป็นต้นมา) ที่แม้เราจะเล่นเรื่องการพังของแซ็ค แต่ก็ยังเห็นว่ายังมีการบู๊ส Virility, Masculinity ของแซ็คอยู่เป็นระยะๆ การทำแบบนี้มันไม่ใช่ทำไม่ได้ แต่ผมคิดว่ามันจะทำให้เกิด Cinderella Syndrome ให้กับคนอ่าน (แบบเดียวกับการเทบทของ เพราะเจ้านายเป็นของไอ้เข้ม) การแบ่งบทที่ดีจะไม่ทำให้พระเอกดู Heroism มากเกินไป เพราะปกติการทำบทฉายสปอตไลท์แบบนี้ มักจะทำในวรรณกรรมเยาวชนฮีโร่ช่วงแรกๆ (และถ้าสังเกต จะเห็นว่ามันดังไม่นาน ตัวอย่างที่เห็นชัดคือ Percy Jackson ซึ่งหลังๆคนเขียนก็ต้องปรับ mindset ใหม่เพื่อทำให้หนังสือขายดีขึ้น เพราะตัวพล็อตดีมาก สามารถขยายได้เยอะ หรือ Twilight ที่เอียงเทบทเอ็ดเวิร์ดจนน่าเกลียด) ขณะที่วรรณกรรมหลายเรื่องที่สร้างคาแรกเตอร์ออกมาได้ดี แบ่งบทได้น่าสนใจและกระจายสปอตไลท์ แม้จะมีปมของตัวละคร แต่ผู้อ่านก็พร้อมจะค้นหาไปด้วย ไม่ว่าจะเป็น The Lord of the Ring, A song of Ice and Fire, Circle of Magic (วงล้อมแห่งมนตรา), ห้าสหายผจญภัย อีกทั้ง การเทบทสปอตไลท์ในนวนิยายโรแมนซ์ จะนำไปสู่ Single Ending แบบเดียวกับนวนิยายโรแมนซ์ทั่วๆไปในตลาด ผมคาดการณ์ไว้ว่าอารมณ์ของตอนจบแฮปปี้เอ็นดิ้งเรื่องนี้ ไม่แตกต่างกับตอนจบที่มีฉากอัศจรรย์ของนวนิยายโรแมนซ์ในตลาดสักเล่ม ซึ่งศักยภาพมันสามารถไปไกลได้กว่านั้นครับ ดังนั้น ถ้าเป็นไปได้ในอนาคตก็อยากให้คำนึงถึงเรื่องนี้มากๆเพื่อพัฒนางานเขียน สำหรับเรื่องนี้คงไม่ทันแล้วเพราะเขียนจบไปแล้ว การจะมาเชียร์เดนนี่หรือใครก็ตามที่ไม่ใช่แซ็ค คงไม่ใช่สิ่งที่เชียร์ขึ้นสักเท่าไหร่น่ะครับ แต่แม้จะเป็นอย่างนั้น ผมก็ยังไม่เทใจให้แซ็คนะครับ (ยังคงเมนเดนนี่อยู่) อาจจะเพราะไบแอสเรื่องการแบ่งบทด้วย ยิ่งเท Heroism ผมยิ่งรู้สึกว่ามันอวยเกินความจริงไปหน่อย ฮะๆ

[คุณเจ้]

Fall in lust - Chapter 38 :: Care. (ห่วง)




   ไอติมนั่งมองวิวข้างทางที่รถของลูคัสขับผ่านไปอย่างเหม่อลอยแต่ไม่ถึงกับสติหลุดหายไปจากหัว แค่กำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นมาได้ยังไม่ถึงชั่วโมง ทบทวนคำพูดของเจค็อบที่พูดกับลูคัส ไม่รู้เพราะเก่งภาษาอังกฤษขึ้นหรือเพราะความไม่ชอบเลยส่งผลให้ไอติมตั้งใจฟังและแปลออกทุกคำที่ฝ่ายนั้นพูดออกมาได้หมด
   

หรือเพราะไอติมรู้ว่าอีกฝ่ายต้องพูดถึงแซ็ค เลยตั้งยิ่งตั้งใจฟังเป็นพิเศษ แล้วมันก็จริงดังนั้น

   


‘เขายังมีสัญญากับฉันอยู่ และการที่เขาทำแบบนี้ ย่อมไม่เป็นผลดีกับเขาแน่นอน’
   
‘แต่สัญญาของนาย ก็ไม่ได้เป็นผลดีกับเขาเช่นกัน’
   
‘หมอนั่นเซ็นยินยอมด้วยตัวเขาเอง ฉันไม่ได้บังคับเขาเลยสักนิด’
   
‘ใช่ ฉันรู้ และถ้าฉันรู้จักไบรอั้นมันตั้งแต่ตอนนั้น ฉันนี่แหละจะเตะมันเรื่องที่มันคิดน้อย…” เจคนั่งหลังตรง ร่างกายเป็นระเบียบ ไอติมพยายามจะยิ้มให้แอนโทนี่ แต่เห็นท่าทีอึดอัดของเขาแล้วก็เลยเลือกจะอยู่นิ่ง ๆ ดีกว่า

“…และต้องขอชื่นชมนายที่อาศัยความละโมบโลภมากของเด็กคนนึงได้ถูกจังหวะกับการหาผลประโยชน์’ เจค็อบยกยิ้มมุมปากซ้าย ดวงตาผ่านแว่นกรอบสี่เหลี่ยมของเขานั้นแม้จะแสดงออกว่านิ่ง แต่ไอติมสัมผัสถึงความดุร้ายในดวงตาของเขา

‘และต้องชื่นชมอีกเรื่องคือนายตาแหลมคมจริง ๆ ที่มองออกว่าใครจะสร้างผลประโยชน์ให้กับตัวเองได้’

‘แล้วนายก็รับช่วงต่อผลประโยชน์นั้น’

‘ฉันได้ผลประโยชน์ก็จริง แต่ฉันก็เสี่ยงถูกนายฟ้องร้อง แต่ฉันก็ค่อนมั่นใจว่าถ้าสู้กันในชั้นศาล พวกฉันก็ไม่น่าจะแพ้ราบคาบ’

ไอติมต้องขอชื่นชมเจค็อบหนึ่งอย่างคือเขาเป็นคนนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวเก่งมาก เดาไม่ค่อยออกว่าเขาโกรธระดับไหน แต่รู้ว่าไม่ปลอดภัยนักถ้าจะอยู่กับผู้ชายคนนี้

‘ดูนายพร้อมจะขึ้นศาล’ ลูคัสยิ้มนิดหน่อย

‘ก็พร้อมตั้งแต่ออกมาแล้ว ยังโชคดีนะที่ฉันไม่ได้ทำสัญญาอะไรไว้’ เจค็อบยิ้มเหยียด

‘เพราะฉันไว้ใจ’ ลูคัสผ่อนลมหายใจออกมาบางเบา ยิ้มด้วยความรู้สึกเศร้า

‘นายเห็นแก่ตัว ไบรอั้นเห็นแก่ตัว และฉันเองก็เห็นแก่ตัว’ เจค็อบนิ่ง แต่ไอติมเห็นแววตาของเขา เห็นว่ามันไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจใด ๆ ที่เพื่อนหักหลังตัวเอง

เขามีแต่ความโกรธ และอาจจะกำลังเดินทางไปถึงขั้นเกลียด

‘ฉันฉุดเขาขึ้นมา ฉันก็ทำให้เขากลับไปตกต่ำเหมือนเดิมได้เช่นกัน’ หัวใจไอติมเต้นตึกตักด้วยความกลัว





“Will he really do that? (เขาจะทำแบบนั้นจริงมั้ยฮะ)” ไอติมหันไปมองลูคัสที่นั่งอยู่ด้านซ้ายมือของตัวเอง หนุ่มล่ำกล้ามบึ้กมองถนนด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่ก็ตอบคำถามนั้น


“I have to accept that I can’t reach his mind. (ต้องขอยอมรับนะว่าฉันเข้าไม่ถึงจิตใจเขาเลย)” แม้คิ้วจะไม่ขมวด แต่ใบหน้าของไอติมก็ค่อนข้างเคร่งเครียด


“Jacob love Bryan? (เจค็อบรักไบรอั้นเหรอ)” ลูคัสส่ายหัวช้า ๆ ขณะที่หยุดรถเพื่อรอสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว


“I don’t know. And I believe if you ask himself you will not get the answer from him. (ฉันไม่รู้ และฉันเชื่อว่าถ้าเธอถามเขา เธอก็จะไม่ได้คำตอบจากเขาหรอก)” ไอติมมองกล้ามแขนล้ำบึ้กของลูคัสนิ่งสักแปบ ก่อนเลื่อนสายตามองใบหน้าด้านข้างของสารถี


“Why? (ทำไมล่ะฮะ)”


“Because it is his secret. (เพราะมันเป็นความลับของเขายังไงล่ะ)” ไอติมหลุบดวงตาลงมองกล้ามแขนลูคัสอีกครั้งก่อนหันหน้าไปมองท้องถนนเบื้องหน้า เป็นจังหวะเดียวกับที่รถเคลื่อนตัวต่อไปเพราะสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว


“And I have found out his secret. (และผมก็ค้นความลับของเขาเจอ)” ลูคัสหันมองไอติมครู่หนึ่งก่อนหันกลับไปมองถนนต่อ


“What do you mean? (หมายความว่ายังไง)”


“His feeling and his acting with Bryan. (ความรู้สึกและการกระทำของเขากับไบรอั้น)” ไอติมพ่นลมหายใจ


“I think he just mad that Bryan was betrayed him before he will let him go. (ฉันคิดว่าเขาแค่โกรธตรงที่ไบรอั้นมันหักหลังเขาก่อน ก่อนที่เขาจะปล่อยมันไป)” ไอติมหันไปมองลูคัสแล้วยิ้มน้อย ๆ แต่เป็นรอยยิ้มขื่น


“Scary. (น่ากลัวจัง)” ลูคัสยิ้มหึ


“I have to accept again, that I am scared of his though. He will not let us live easily, especially, Bryan. (ฉันต้องยอมรับอีกครั้งนะว่า ฉันกลัวความคิดของเขา เขาจะต้องไม่ปล่อยเราอยู่อย่างง่าย ๆ แน่ โดยเฉพาะไอ้ไบรอั้น)”


“But I am ready to fight with him. I’m scare but I will not let him make me feel bad. (แต่ผมพร้อมจะสู้กับเขา ผมกลัวแต่ผมจะไม่ปล่อยให้เขาทำผมรู้สึกแย่)” ลูคัสหันไปมองไอติมแล้วยิ้มกริ่ม ยกมือขวาขึ้นเป็นรูปกำปั้น ไอติมยิ้มกว้าง ยกมือซ้ายไปชนกับกำปั้นของลูคัสหนึ่งที


“That’s right my daughter. (ต้องอย่างงั้นลูกสาวของพ่อ)” ไอติมหัวเราะคิกคัก แล้วก็ยิ่งขำเมื่อคิดได้ว่าพ่อกับลูกคู่นี้เกือบจะได้เสียกันเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้


ลูคัสจอดกลางถนนและตีไฟเลี้ยวเตรียมเลี้ยวเข้าบ้านแซ็ค พอรถเก๋งสีขาวขับผ่าน และด้านหลังว่างเขาก็หักพวงมาลัยไปด้านขวา รถครอสโอเว่อร์คาร์สีทองเคลือบน้ำตาลเคลื่อนที่เข้าไปในซอยแบบรถวิ่งสวนกันได้สบาย ๆ ขับไม่ถึงห้านาทีก็เลี้ยวซ้ายเข้าไปในลานจอดรถ ไอติมมองเห็นรถของแซ็คจอดอยู่ในช่องจอดรถของเจ้าตัว


“He is here. (เขาอยู่นี่)” ไอติมพึมพำกับตัวเอง ไม่ได้ต้องการคำตอบจากลูคัส ร่างผอมบางปลดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูแล้วก้าวลงไปยื่นบนพื้นปูน ปิดประตูรถอย่างระมัดระวัง เดินอ้อมหลังรถไปหาลูคัสก่อนก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านในตึก ไม่มีคนเฝ้าอยู่ตรงเค้าน์เตอร์ ทั้งสองคนเดินไปตรงลิฟต์ รอสักพักลิฟต์ก็ลงมา


“คุณต้องจัดการให้เด็ดขาด ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะมาได้กลิ่นกัญชาทั้งวันแบบนี้”


“แน่นอนค่ะ ฉันจะจัดการให้เร็วที่สุด” ไอติมมองหญิงผิวสีที่คอยเฝ้าหน้าเคาน์เตอร์กับฝรั่งผู้ชายมีอายุใส่แว่นหัวขาวและบริเวณด้านหน้าของศีรษะเริ่มไปไกลด้วยความตกใจนิดหน่อย


“I think they are talking about our friend. (ฉันคิดว่าพวกเขากำลังคุยถึงเพื่อนของเรานะ)” ไอติมหันไปมองสองคนนั้นที่เดินไปคุยกันตรงเค้าน์เตอร์ด้วยอารมณ์ต่างกัน ฝั่งผู้ชายซีเรียสมากส่วนฝั่งผู้หญิงก็กำลังพยายามประนีประนอม


“Ice-cream.” ไอติมหันไปตามเสียงเรียก ลูคัสรออยู่ในลิฟต์แล้ว ไอติมก้าวเดินเข้าไปในลิคฟ์ ลูคัสกดเลขชั้นและปล่อยให้ประตูลิฟต์ปิด ระหว่างนั้นไอติมก็รู้สึกหัวใจไหววูบ ความคิดในหัวว้าวุ่นจนรู้สึกมึนหัว พอประตูลิฟต์เปิดออกไอติมก็เดินออกไปพร้อมลูคัส เดินตรงไปยังห้องที่เคยอยู่เพียงหนึ่งคืน


ก๊อกๆๆ


“Hey, Bryan!” ลูคัสตะโกนเรียก แต่ก็ไม่ได้ตะโกนลั่นจนคนทั้งตึกต้องออกมามอง ทั้งสองคนเว้นช่วงสักแปบเผื่อว่าเจ้าของห้องจะเดินมาเปิด แต่หันมองหน้ากันสามรอบแล้วก็ยังมีแต่ความเงียบตอบกลับมา ไอติมเลยกดออดหน้าห้องเผื่อว่าแซ็คจะไม่ได้ยินเสียงเรียก


แต่ก็ยังเงียบอยู่ดี


“Sleeping? (นอนหลับเหรอ)” ลูคัสย่นคิ้วหน้าตาสงสัย ไอติมครุ่นคิดสักแปบก่อนลองตะโกนเรียกบ้าง


“Zach!” หลังจากเงียบไปพักนึงไอติมก็ได้ยินเสียงลิฟต์เปิดอีกครั้ง ทั้งสองคนหันไปมองที่ลิฟต์ หญิงผิวสีร่างท้วมที่ดูแลอพาร์ทเม้นต์แห่งนี้เดินตรงมาทางพวกเขา


“พวกคุณรู้จักเจ้าของห้องนี้เหรอ” เธอถามและมองหน้าแซ็คกับไอติมสลับกัน


“ผมเป็นเพื่อนเขาน่ะครับ” หญิงสาวถอนหายใจหน้าตาไม่ค่อยจะพอใจนัก


“คุณได้คุยกับเขาบ้างหรือเปล่า ช่วงหนึ่งอาทิตย์กว่า ๆ ที่ผ่านมาเขาสูบกัญชาเยอะมากจนมีคนได้กลิ่น”


“เอ่อ เราเพิ่งจะมาหาเขาวันนี้ ถ้ายังไง…”


กึก


เสียงประตูเปิดออกเบา ๆ ทำให้ทั้งสามคนหันไปมองก่อนจะพากันผงะกับภาพที่เห็น ไอติมดูจะช็อกที่สุด หัวใจของเขาหล่นไปอยู่ตาตุ่มตามคำโบราณว่า ไอติมขนลุกซู่ไปทั้งตัว ร่างกายนิ่งราวกับเป็นอัมพาต


“แซ็ค…”


“เดี๋ยวผมคุยกับเขาให้ ขอโทษแทนเขาด้วยนะครับ” ลูคัสรีบหันไปคุยกับคนดูแลพาร์ทเม้นต์ เธออยู่ในอาการตกใจเช่นกัน แต่ก็หันไปพยักหน้ากับลูคัสแล้วหมุนตัวเดินกลับไป


“ไปคุยกันข้างใน” ลูคัสผลักประตูเปิดกว้าง ไอติมรีบเดินเข้าไปในห้องของแซ็คที่มืดแทบจะสนิท มีเพียงแสงแดดรำไรส่องทะลุผ่านร่องผ้าม่านเข้ามา ไอติมย่นจมูกเมื่อได้กลิ่นฉุน สายตามองตามแซ็คที่เดินไปนั่งบนโซฟา ลูคัสปิดประตูและล็อคห้องเรียบร้อยก็เดินไปตรงผ้าม่านแล้วแหวกออกจนแสงอาทิตย์ผ่านเข้ามาเต็ม ๆ แซ็คหรี่ตาแล้วหันหน้าหนีแสงอาทิตย์มาทางไอติม และนั่นทำให้ไอติมเห็นสภาพเขาชัดเจนยิ่งขึ้น


“แซ็ค…” ไอติมครางชื่อเขาอีกรอบ เจ้าของชื่อมองหน้าไอติมด้วยความอิดโรย แววตานั้นไร้ชีวิตชีวา ไอติมมองจี้กระต่ายสีทองบนอกของเขาแล้วก็ขยับปากเป็นรอยยิ้มบางเบา


แซ็คผอมลงอย่างเห็นได้ชัด กล้ามอกที่เคยเต่งตึงหดตัว กล้ามท้องที่เคยแน่น แห้งจนแทบจะเห็นซี่โครง เขายังไม่ได้ผอมแห้ง แต่ก็ผอมจนเบ้าตาลึกโหล ใต้ขอบตาคล้ำดำ ริมฝีปากแห้งแตก ใบหน้าที่เคยใสสุขภาพดียามนี้หมองคล้ำไร้ออร่า ผิวหยาบกร้าน หนวดเคราครึ้มเต็มหน้า แก้มตอบจนโหนกแก้มเริ่มเห็นชัด ดวงตาสีเทานั้นแห้งเหือด รอยเส้นเลือดในดวงตาแตกระแหงชัดเจน เขาดูเหม่อลอยและไร้การควบคุม


“นายกินข้าวบ้างรึเปล่าเนี่ย” ลูคัสถาม ไอติมกลืนน้ำลายและมองแซ็คด้วยความตะลึง ในหัวตื้อจนได้ยินแต่เสียงวิ้งๆๆ


เปลือกตาของแซ็คหย่อนลงคล้ายคนจะหลับ หันไปทางลูคัสด้วยความเชื่องช้า แต่ทว่าก็ไม่ได้ตอบคำถามของลูคัส ไอติมมองด้วยความรู้สึกกลวงโบ๋ในอก 


“แซ็ค นายไหวมั้ย” แซ็คพ่นลมหายใจยาว ๆ แล้วนั่งพิงพนักพิงโซฟา ศีรษะของเขานอนลงบนขอบโซฟา เปลือกตาปิดลงแต่ไม่สนิท ดวงตาสีเทามองลูคัสกับไอติมสลับไปมานิ่ง ๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหลับตาลง


ไอติมหันไปมองรอบห้องเพื่อตรวจสภาพความเป็นอยู่ของเขา และพบว่ายังดีที่ห้องไม่รกและสกปรกเท่าวันนั้น แต่ก็ไม่ได้สะอาดเช่นกัน


“ไบรอั้น หิวรึเปล่า” ลูคัสถามอีกที คนถูกถามลืมตาขึ้น นั่งนิ่งพักหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนแบบลอย ๆ เขาก้าวเท้าเดินไปเค้าน์เตอร์บาร์ที่มีเศษขนมกระจัดกระจายและขวดเหล้าขวดเบียร์วางอยู่เกือบสิบขวด


“No. Zach. Stop.” ไอติมรีบเดินเข้าไปใกล้เขาเมื่อเห็นเขาเปิดกล่องเหล็กสีเงินและกำลังหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมา ไอติมยื่นมือซ้ายไปจับมือขวาเขาไว้ แซ็คหันแววตาลึกโหลมามอง กระบอกตาของไอติมร้อนผ่าวเมื่อเห็นดวงตาและใบหน้าของเขาในตอนนี้


“Don’t do that again. Leave it. (อย่าทำอย่างงั้นอีก ทิ้งมันเถอะนะ)” ดวงตาสีเทาซีดจางมองไอติมอย่างไร้อารมณ์ก่อนจะยกแขนขวาสะบัดมือไอติมออก หันกลับไปหากล่องเหล็กนั้นอีกครั้ง ไอติมเข้าไปดึงแขนแขนขวาของแซ็คไว้อีกรอบ คราวนี้แซ็คหันกลับมาด้วยความเร็วกว่าเดิมพร้อมกับสะบัดแขนแรงขึ้นจนสองมือไอติมหลุด ก่อนตามด้วยยื่นมือขวาไปผลักอกไอติมอย่างแรงจนร่างผอมบางกระเด็นไปชนกับตู้เย็นอย่างแรง


“ไอ้แซ็ค!” ลูคัสปราดเข้ามายืนขั้นกลางและมองแซ็คด้วยสายตาแข็งกร้าว แซ็คจ้องหน้าลูคัสเขม็ง และเพราะตอนนี้ดวงตาของเขานั้นลึกโหล เบ้าตาขึ้นกระดูกชัดเลยทำให้แซ็คตาโปนดูน่ากลัว


“It’s okay, Lukas. (ไม่เป็นไรฮะ ลูคัส)” หนุ่มนักกล้ามหันไปมองคนตัวเล็กสุดที่แม้จะตัวสั่นนิด ๆ แต่ก็ยังมีรอยยิ้มบนหน้า แถมยังก้าวเท้าเดินเข้าไปหาแซ็คที่หันไปยัดกัญชาใส่กระดาษเตรียมม้วน ไอติมมองแซ็คด้วยความระมัดระวัง ค่อย ๆ ยื่นมือซ้ายไปแตะต้นแขนขวาที่กล้ามเล็กลงจากเดิมไปมาก แซ็คไม่ได้หันมามอง ยืนม้วนกระดาษสูบกัญชาต่อไป


“Master. (เจ้านายฮะ)” ไอติมเรียกเสียงแผ่ว แซ็คชะงักนิ่ง ไอติมมองอย่างหวาดหวั่น ลูคัสตั้งท่าพร้อมเข้าชาร์ต แซ็คหันหน้าไปมองไอติมช้า ๆ แล้วดวงตาทั้งสองคู่ก็สบกัน ไอติมคลี่ยิ้มกว้างแต่ก็ไม่ได้เต็มปากนัก ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเปล่งประกาย แซ็คมองนิ่ง ไอติมลูบมือบนต้นแขนของแซ็คเบา ๆ ไอติมเลื่อนสายตามองจี้กระต่ายแวบหนึ่งก่อนขึ้นกลับไปมองหน้าแซ็คต่อ


“It’s me, rabbitch.” ไอติมพูดเสียงนุ่ม แซ็คปล่อยของในมือแล้วหมุนตัวมายืนตรง ๆ ไอติมปล่อยมือออกจากต้นแขนของแซ็ค ค่อย ๆ เลื่อนมือจะไปจับตรงจี้สีทอง แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อแซ็คยกมือซ้ายคว้าหมับที่ข้อมือของไอติมอย่างแรงและเร็ว ลูคัสจะพุ่งเข้า แต่ไอติมหันไปส่ายหน้าให้อีกฝ่ายแล้วพยักหน้าสองทีเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร


“That’s me. (นั่นผมเอง)” เสียงไอติมยังคงนุ่มนวลน่าฟัง แซ็คมองหน้าไอติมนิ่ง เลื่อนไปมองลูคัสที่มีสีหน้าเครียดครู่หนึ่งก่อนเลื่อนกลับมามองไอติมที่ยังยิ้มเหมือนเดิม แล้วเขาก็ปล่อยมือไอติมก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ไอติมแล้วสวมกอดไอติมไว้


วินาทีนั้นไอติมตัวเบา ช่องอกกลวงโบ๋ถูกเติมเต็ม หัวใจกลับมาเต้นเป็นจังหวะปกติ เขาพ่นลมหายใจเบา ๆ แล้วหลับตาลงด้วยความรู้สึกโล่ง ยกสองแขนกอดแซ็คตอบ สองมือลูบหลังเปลือยเปล่าของแซ็คช้า ๆ และแม้ว่าทั้งกลิ่นตัวแซ็คและกลิ่นกัญชาจะตีกันจนไอติมเวียนหัว แต่ก็ไม่ได้ถอยหนีออกไป


“Rabbitch…” เสียงกระซิบแหบพร่าดังขึ้น ไอติมยิ้มกริ่ม


“Yes, it’s me. (ฮะ ผมเอง)” แซ็คสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วก็ผ่อนออกมายาว ๆ อย่างแผ่วเบา


“พาเขาเข้าไปอาบน้ำหน่อยมั้ย เผื่อจะได้รู้สึกสดชื่นขึ้น” ไอติมพยักหน้าสองสามที และจะดึงตัวออกห่างจากแซ็ค แต่กลายเป็นว่าอีกฝ่ายกอดเขาไว้แน่นกว่าเดิม


“เฮ้ ไบรอั้น ไปอาบน้ำก่อนไป ให้ไอศกรีมพาเข้าไปอาบก็ได้” แซ็คลืมตาขึ้น และรวดเร็วฉับไว แซ็คอุ้มไอติมขึ้นแบบที่ไอติมก็ไม่ทันตั้งตัว ไอติมหน้าเหวอเมื่อแซ็คจะพาเข้าไปในห้องนอน พอเดินถึงประตูห้องนอนไอติมก็ยืดตัวแล้วชูสองมือเกาะขอบกรอบประตูด้านบนไว้


“Nooo! โนๆๆ” ถึงแม้ไอติมจะเป็นห่วงเขา แต่ไอติมก็ไม่พร้อมที่จะอยู่กับแซ็คสองต่อสองในสถานการณ์นี้และกับการที่เขาอยู่ในสภาพแบบนี้


“ไบรอั้น ปล่อยไอติมก่อน” ลูคัสใช้แขนซ้ายดึงไอติมหลุดออกจากอ้อมกอดของแซ็ค ฝรั่งตาสีเทาอ่อนที่ตอนนี้ซีดแห้งขมวดคิ้วมองลูคัสด้วยความหงุดหงิด ไอติมยืนห่างจากแซ็คราวหนึ่งช่วงแขน


“Zach, I am here because I care you. (แซ็ค ผมมาที่นี่เพราะผมห่วงคุณ)” แซ็คมองไอติมด้วยท่าทีลอย ๆ แต่ก็ยืนนิ่งฟัง


“Please don’t smoke weed again. (ขอร้องอย่าสูบกัญชาอีกเลย)”


“…” แซ็คยืนนิ่งก่อนจะเดินผ่านหน้าไอติมไปตรงเค้าน์เตอร์บาร์ ลูคัสรีบเดินเข้าไปโกยกล่องเหล็กสีเงินและมวนกัญชาที่แซ็คทำไว้ ขวัญใจของไอติมขมวดคิ้ว แววตาแข็งกระด้างและจะพุ่งตัวเข้าไปหาลูคัส ไอติมรีบขวางไว้และพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน


“No. Zach. Stop. I care you. I don’t want you be like this. (ไม่ แซ็ค หยุด ผมห่วงคุณนะ ผมไม่อยากให้คุณเป็นแบบนี้)” ไอติมกอดแซ็คไว้ แต่แซ็คพยายามดันไอติมออก แต่ไอติมก็แข็งสู้


“ถ้านายเป็นแบบนี้ นายกลับเข้ากรงไปอยู่กับเจคเถอะ” ลูคัสพูดเรียบ ๆ แต่ก็ทำให้แซ็คหยุดพยายามผลักไอติมออก


“พวกฉันพานายออกมา เพราะอยากให้นายเจอชีวิตที่ดีกว่า แต่นี่คือสิ่งที่นายอยากเป็นใช่มั้ย…” แซ็คยืนนิ่ง ดวงตาหลุบต่ำมองพื้น


“…หรืออยากให้เจคเป็นคนมาฉุดนายออกไปจากสภาวะนี้” แซ็คส่ายหน้า เขาเปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาดูหวาดกลัว


“ไม่”


“งั้นช่วยเห็นน้ำใจของฉันสองคนและคนอื่น ๆ หน่อยเถอะ พวกฉันเป็นห่วงนายจริง ไม่ได้ห่วงเอาสนุก” แซ็คเลื่อนสายตาขึ้นมองไอติมที่ยิ้มตาใสเป็นกำลังใจให้เขาอยู่


“You care me? (ห่วงฉันเหรอ)” แซ็คถามไอติมเสียงแห้ง ไอติมพยักหน้าหงึก ๆ แซ็คยิ้ม ไอติมยิ้มกว้างขึ้น ดีใจที่เห็นเขายิ้ม และดูจะมีสติมากขึ้น


“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวให้ไอศกรีมทำอะไรให้กิน” แซ็คพ่นลมหายใจสั้น ๆ หนึ่งครั้งและไม่ตอบอะไร แต่ก้าวเท้าเดินไปที่โซฟาแล้วล้มตัวลงนอนหันหัวไปทางระเบียง หลับตาลงแล้วก็นอนนิ่ง ไอติมอ้าปากหวอแล้วหันมองหน้าลูคัสเป็นเชิงปรึกษาว่าจะเอายังไง หนุ่มกล้ามใหญ่ทำหน้าเอือม


V
v
v

[คุณเจ้]

V
v
v

“Can you cook some food? (ทำอาหารหน่อยได้มั้ย)” ไอติมหุบปากลงก่อนจะพยักหน้าสองสามครั้ง เดินไปเปิดตู้เย็น มองสำรวจสักครู่แล้วก็หยิบวัตถุดิบทำอาหารออกมา ที่ซื้อ ๆ มาตอนเข้ามาอยู่ที่นี่ยังเหลือให้ทำอาหารได้หลายอย่างและหลายจาน


ไอติมเลือกไก่สิบชิ้น ไข่ห้าฟอง ฮ็อตดอกชิ้นใหญ่หกชิ้น และแฮมสิบชิ้นออกมาเพื่อทอด เพราะเป็นวิธีการทำอาหารที่เร็วสุดในตอนนี้ เพื่อที่คนกินจะได้ไม่ต้องรอนาน ไอติมเปิดเครื่องดูดควัน ตั้งกระทะ เปิดหม้อข้าวก็เห็นแต่ความว่างเปล่า


“Lukas can you cook rice? (ลูคัส หุงข้าวได้มั้ยฮะ)”


“Oh, okay.” ลูคัสเอากล่องเหล็กไปวางมุมเค้าน์เตอร์บาร์ จัดการหยิบหม้อหุงข้าวออกมา เปิดตู้ด้านล่างตามที่ไอติมบอกเพื่อตักข้าวใส่หม้อ ไอติมหยิบเนยออกมาเพื่อใช้แทนน้ำมัน ตัดสินใจว่าจะเลือกทอดไข่ก่อน เพราะของอย่างอื่นเพิ่งจะออกมาจากตู้เย็น เลยกะทิ้งระยะห่างสักแปบ ไอติมเปิดตู้บนล่างเพื่อหาแม่พิมพ์ไข่ดาวที่จำได้ว่าตัวเองเป็นคนซื้อมาเพราะมันน่ารัก หยิบออกมาทั้งสองแบบ มองอันที่เป็นรูปกระต่ายซิลิโคนแล้วก็หัวเราะ


ลูคัสเห็นไอติมหัวเราะก็ขำ “It’s cute. (น่ารักนะ)”


ไอติมหันไปมองลูคัสโดยที่ยังยิ้มกว้าง พยักหน้าเป็นการเห็นด้วย ไอติมหันหยิบถ้วยออกมาสองใบเพื่อแยกไข่แดงกับไข่ขาว พอแยกเสร็จก็เอาแม่พิมพ์วางลงในกระทะสีดำ ใช้ช้อนตักเนยทาพื้นกระทะและทาตามขอบด้านในของแม่พิมพ์ เปิดเตาแก็ซด้วยไฟอ่อน ๆ ระหว่างรอให้กระทะได้ที่ไอติมก็หันไปมองแซ็คที่นอนหลับอยู่บนโซฟาแล้วก็ถอนหายใจ


“He will be fine. (เขาไม่เป็นไรหรอก)” ลูคัสที่กำลังหุงข้าวบอกอย่างให้กำลังใจ ไอติมหันไปมองหน้าเจ้านายแล้วก็พยักหน้าหนึ่งครั้ง ก่อนจะยกถ้วยไข่ขาวขึ้นแล้วเทลงในแม่พิมพ์ยกเวนตรงบริเวณดวงตาที่จะเทไข่แดงลงไปแทน


“How much do you know about the contract between Jacob and him? (คุณรู้เรื่องสัญญาของเจค็อบกับแซ็คแค่ไหนฮะ)” ไอติมถามขณะที่ใช้ตะหลิวแซะแม่พิมพ์ขึ้นเพื่อไม่ให้มันติดกระทะจนเกินไป


“I’m not sure, but what I know it is a shit contract. (ฉันไม่แน่ใจ แต่ที่ฉันรู้ ฉันว่ามันเป็นสัญญาที่ทุเรศมากอันนึง)” ไอติมพยักหน้าเห็นด้วยขณะที่พยายามคว่ำหน้ากระต่ายเพื่อจะให้อีกฝั่งสุก


“I wonder why he sign? (ผมสงสัยว่าทำไมเขาเซ็น)” ลูคัสกดปุ่มให้หม้อหุงข้าวเริ่มทำงาน


“He trusted him, I guess. He used to be like this or maybe bad than this. Jacob came through his life and help him be better. (ไบรอั้นมันไว้ใจเจค็อบ ฉันคิดว่างั้นนะ เขาเคยเป็นแบบนี้มาก่อนหรืออาจจะแย่กว่านี้ เจค็อบผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วก็ช่วยให้เขาดีขึ้น)” ไอติมเลิกพยายามจะพลิกหน้ากระต่าย แต่ก็แน่ใจว่ามันสุกแล้วจึงตักออกมาใส่จานสีขาว แล้วก็หยิบฮ็อตดอกลงไปทอดต่อ


“He told you? (เขาบอกคุณเหรอฮะ)” ไอติมพยายามแกะซิลิโคนกระต่ายออกอย่างระมัดระวัง


“Yes, but he has told what he think it is necessary. (ใช่ แต่เขาก็บอกในสิ่งที่เขาคิดว่าจำเป็นนั่นแหละ)” ไอติมแกะซิลิโคนสำเร็จ ยกไปวางในอ่างล้างจาน หันไปหยิบตะหลิวพลิกฮ็อตดอกสามชิ้นแรก


“Why you help him? (ทำไมคุณช่วยเขาล่ะฮะ)” ลูคัสสูดลมหายใจเข้าแล้วปล่อยออกมายาวๆ


“He is my friend, (เขาเป็นเพื่อนฉัน)” ไอติมพยักหน้า มองใบหน้าอึดอัดของลูคัสหน้าซื่อตาใส เขาดูไม่อยากพูดแต่สุดท้ายก็พูดต่อ


“And I want to have my own studio, a company. We have to grow up, isn’t it? (แล้วฉันก็อยากจะมีสตูดิโอเป็นของตัวเอง บริษัทน่ะ เราต้องโตขึ้น ใช่มั้ยล่ะ)” ไอติมพลิกฮ็อตดอก หันไปมองหน้าลูคัสด้วยความงงนิดหน่อย ลูคัสพ่นลมหายใจสั้น ๆ อีกทีก่อนจะพูดต่อ


“I am a bad guy I know that. I have betrayed Jacob because I want to walk on my own path. (ฉันเลวฉันรู้ ฉันหักหลังเจค็อบ เพราะฉันอยากจะเดินบนเส้นทางของฉัน)” ไอติมตักฮ็อตดอกเซ็ทแรกออกมาวางใส่จานอีกใบ หยิบที่เหลือใส่ลงไปในกระทะ


“It’s a business thing, right? (มันเป็นเรื่องธุรกิจ ใช่มั้ยฮะ)” ลูคัสพยักหน้า ไอติมพยักหน้าตาม หันไปมองฮ็อตดอกแวบหนึ่งก่อนหันกลับไปมองลูคัสที่สีหน้าแสดงออกถึงความกังวล


“But I am happy to work with you more than Jacob. (แต่ผมมีความสุขที่ได้ทำงานกับคุณมากกว่าเจค็อบ)” ไอติมยิ้มแก้มอิ่ม ลูคัสฉีกยิ้มกว้าง สีหน้าสบายใจขึ้น


“Thank you. We will work and walk together. (ขอบใจ เราจะทำงานและเดินไปด้วยกัน)” ไอติมขยับยิ้มกว้างขึ้นอีกนิดแต่ก็ไม่ใช่ยิ้มกว้างเห็นฟัน


“And Jacob will come here? อ่า Come to Bryan. (แล้วเจค็อบจะมานี่มั้ย อ่า มาหาไบรอั้น)” ลูคัสเข้าใจสิ่งที่ไอติมจะสื่อ


“I can guarantee that. (มาแน่นอน)” ไอติมนิ่งแล้วก็หันกลับไปจัดการฮ็อตดอกในกระทะต่อจนกระทั่งเสร็จ ลูคัสหยิบถ้วยใส่ไข่มาใส่ในอ่างล้างจานกับซิลิโคน จัดการล้างในขณะที่ไอติมตักฮ็อตดอกออกจากกระทะ


“I’m scare. His contract is not end. (ผมกลัว สัญญาเขายังไม่จบ)” ลูคัสพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ไอติมหยิบทิชชูมาเช็ดกระทะจนแห้งแล้วเทน้ำมันลงไป เปิดแก๊ซอีกครั้งเพื่อจะทอดไก่และแฮมที่น้ำแข็งละลายแล้ว


“He, I mean Zach. He has talked about this with Jacob. That’s why he can move out from that house. (เขา ฉันหมายถึงแซ็คน่ะ เขาบอกว่าเขาคุยกับเจค็อบแล้ว นั่นเลยทำให้เขาย้ายออกจากบ้านหลังนั้นได้)” ไอติมหันมองลูคัสอย่างงง ๆ แต่ก็หยิบไก่ลงไปในกระทะด้วย


“I mean they have the condition for each other. Move out from the house, Bryan must do something. But moving to the new company by the old contract still going on—I think they can’t deal with it. And that’s why we met him before we came here. (ฉันหมายความว่าพวกเขามีเงื่อนไขต่อกัน ย้ายออกจากบ้าน ไบรอั้นต้องทำอะไรบางอย่าง แต่ย้ายบริษัทใหม่โดยที่สัญญาเก่ายังคงมีอยู่ ฉันคิดว่าพวกเขาตกลงกันไม่ได้ และนั่นเป็นเหตุลว่าทำไมเราถึงเจอเขาก่อนมาที่นี่)” ไอติมย่นคิ้ว พลิกไก่ในกระทะ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง


“Bryan make wrong with contract. He maybe เอ่อ…” ไอติมนึกคำศัพท์คำนั้นไม่ออก


“He is going to sued by Jacob. (เขาจะถูกเจค็อบฟ้องร้อง)” ไอติมไม่แน่ใจนักว่าคำนั้นแปลว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการจะสื่อหรือเปล่า


“I know what you are trying to tell me. (ฉันรู้ว่านายกำลังจะบอกอะไรฉัน)” ไอติมพยักหน้า หันไปมองไก่ที่สีเริ่มสุกสวยน่ากิน


“But that contract—it’s โอ้ย แย่ (แต่สัญญานั่น มัน โอ้ย แย่)” ไอติมนึกคำศัพท์ไม่ออก เลยพูดออกมาเป็นภาษาไทย แต่เพราะสีหน้าที่แสดงออกมันคงถึงอารมณ์เลยทำให้ลูคัสเข้าใจพร้อมกับหัวเราะ


“And that is what we can use to negotiate with Jake. (และนั่นก็เป็นอะไรที่เราจะใช้ต่อรองกับเจคได้)” ไอติมย่นคิ้ว


“เนโก?” ลูคัสอ้าปากค้างนิดหน่อย สายตาเหลือบไปมองทางแซ็คที่นอนหลับและคิดในใจว่าถ้าเป็นหมอนั่นคงรู้ว่าจะต้องอธิบายยังไงให้เด็กคนนี้เข้าใจ


“It is talking, err, to make a deal. (มันคือการพูดคุยน่ะ เอ่อ แบบว่าทำการตกลงกัน)” ไอติมครุ่นคิด นิ่งค้างไปสักพักก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ แม้คิ้วจะขมวดมุ่น


“Okay.” ไอติมตอบด้วยความไม่แน่ใจนักและคิดว่าเดี๋ยวจะหาความหมายคำนั้นอีกที


ตอนที่ไอติมทอดแฮมเสร็จก็เป็นช่วงที่ข้าวสุกพอดี ทั้งสองคนช่วยกันยกอาหารและข้าวหนึ่งจานไปวางบนโต๊ะในห้องโถง ลูคัสเปิดประตูระเบียงเพื่อให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก ไอติมเดินไปนั่งลงตรงหน้าแซ็คและใช้มือสะกิดต้นแขนของอีกฝ่าย


“แซ็ค… แซ็ค…” ไอติมจิ้มนิ้วลงบนแขนของแซ็ค แต่อีกฝ่ายยังไม่ตื่น ไอติมเห็นว่าสร้อยมันล่นลงไปรัดคอแซ็คเลยยื่นมือขวาไปดึงให้ ขณะที่กำลังดึงอยู่มือซ้ายของแซ็คก็พุ่งเข้าจับข้อมือของไอติมแน่น ไอติมตกใจเลื่อนสายตาขึ้นมองหน้าแซ็คก็เห็นว่าดวงตาสีเทาซีดมองตัวเองอยู่ด้วยความแข็งกร้าว แต่แค่พักเดียวแววตานั้นก็เปลี่ยนเป็นอ่อนลงพร้อมกับมือซ้ายที่ปล่อยออกไป


“ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน ไอศกรีมทำอาหารให้แกเยอะเลย” แซ็คไม่ได้มองลูคัส ยังคงมองไอติมที่ยิ้มให้ กระต่ายตัวจ้อยพยักหน้าสองสามครั้งเป็นการบอกให้มากินข้าว


“Eat, eat, eat. (กิน กิน กิน)” ไอติมบอกเสียงใสพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก แซ็คคลี่ยิ้มบาง ไอติมยิ้มตาหยี


“You feed me. (ป้อนฉันหน่อยสิ)” แซ็คบอกเสียงแหบพร่า ไอติมยิ้มเก้อ เพราะงงคำศัพท์นั้น


“You give him food to the mouth. (นายเอาอาหารไปที่ปากเขา)” ลูคัสช่วยอธิบาย ไอติมเข้าใจเลยร้องอ๋อ


“Okay. Come come. (โอเค มา มา)” ไอติมลุกขึ้นยืน กวักมือขวาเรียกแซ็ค เจ้าของบ้านค่อย ๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่ง เหวี่ยงสองขาลงบนพื้น ไอติมนั่งลงข้างซ้ายของแซ็คและหยิบจานข้าวมาถือไว้


“ปิดผ้าม่านได้มั้ย” แซ็คหรี่ตาพูดกับลูคัส


“ไม่ได้ นายเป็นคนนะ ไม่ใช่ผีดิบ” แซ็คพ่นลมหายใจแล้วหันไปมองไอติมกำลังนั่งฉีกไก่เป็นชิ้น ๆ ใส่จานข้าว แล้วก็นั่งมองหน้าด้านข้างของไอติมนิ่งเหมือนกำลังเพลิน


“ฉันออกไปซื้อน้ำดื่มให้ก่อนแล้วกัน ในตู้เย็นไม่เหลือพวกเครื่องดื่มเลย” ไอติมเงยหน้ามองลูคัสแล้วพยักหน้า ก่อนก้มหน้าลงไปฉีกไก่ต่อ ลูคัสมองแซ็คที่นั่งมองไอติมด้วยสายตาเพลิดเพลินก็อมยิ้มก่อนจะเดินออกไปทางประตูห้อง ดึงประตูแล้วก็เดินออกไปและปิดประตูตามหลัง


“อั้มๆ” ไอติมใช้ช้อนตักข้าวที่มีเนื้อไก่ปนอยู่ในนั้นขึ้นมาแล้วหันไปหาแซ็ค ยิ้มตาเป็นประกายพร้อมกับพยักหน้าเชิญชวน แซ็คอ้าปากรับข้าว ไอติมยิ้มกว้างและทำหน้าดีใจที่เห็นแซ็คกินข้าวได้


“Good boy. (เด็กดี)” แซ็คที่เคี้ยวข้าวอยู่ยิ้มจาง ไอติมยิ้มตอบก่อนหันไปหยิบจานไข่ดาวรูปหน้ากระต่ายมาให้แซ็คดู


“Cute? (น่ารักมั้ยฮะ)” แซ็คเคี้ยวข้าวจนหมดปากแล้วก็ตอบ


“It’s you. (นายนี่)”


“And—?”


“It’s mean cute. (หมายความว่าน่ารัก)” ไอติมเม้มปากแล้วยิ้มเขิน แก้มสีขาวเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาวางจานไข่ดาวลงบนโต๊ะ แซ็คกระเถิบเข้าไปนั่งใกล้ไอติมแล้วใช้สองแขนกอดเอวไอติมไว้ ร่างผอมบางยิ้มแย้มและตักข้าวป้อนแซ็คอีกคำ


“Eat more more. (กินเยอะเยอะ)” ไอติมมองใบหน้าซูบผอมตอบจนโหนกแก้มแหลมขึ้นและเบ้าตาโหลลึกด้วยความรู้สึกมีกำลังใจมากขึ้นหลังจากเห็นแซ็คกินข้าวได้และนั่งกอดเขาได้แบบนี้


“Don’t use it again. It’s no good for you. (อย่าใช้มันอีก มันไม่ดีกับคุณ)”


“I’m sorry that I hurt you. (ฉันขอโทษที่ทำร้ายนาย)” ไอติมถอนหายใจ


“You made me scare. You made me think of my dad when de drunks and he hurt my mom and me. (คุณทำให้ผมกลัว คุณทำให้ผมคิดถึงพ่อตอนเขาเมาและทำร้ายแม่กับผม)” ไอติมมองหน้าโทรมคล้ำของแซ็คนิ่ง ขวัญใจไอติมสีหน้าสลดและแววตาก็เศร้าสร้อย


“I am sorry. (ฉันขอโทษ)” แซ็คจูบขมับไอติมค้างไว้ ไอติมยิ้ม ปล่อยมือออกจากช้อน ยกขึ้นไปลูบแขนขวาของอีกฝ่ายเบาๆ


“It’s okay. But don’t do it again. (ไม่เป็นไร แต่อย่าทำอีกนะ)”


“อือฮึ” ไอติมยิ้ม


“Eat. (กินเถอะ)” ไอติมตักข้าวอีกคำแล้วหันตัวไปหาแซ็คเพื่อป้อนข้าวให้เขาถนัด ๆ แซ็คอ้าปากรับแล้วเคี้ยว ดวงตาสีเทามองหน้าไอติมที่ยิ้มแย้ม


“Come back to live with me. (กลับมาอยู่กับฉันนะ)” ไอติมเม้มปาก พ่นลมหายใจน้อยๆ


“Not now. (ยังไม่ใช่ตอนนี้)” แซ็คเคว้ง สีหน้าหงอย ไอติมยกมือซ้ายขึ้นลูบแก้มตอบผอมของเขา


“Don’t think about that in this time. What you must do is eat more, take care of yourself, take a shower, and stop use weed. (อย่าคิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นในเวลานี้ ที่คุณต้องทำคือกินเยอะ ดูแลตัวเอง อาบน้ำ และหยุดใช้กัญชา)” แม้จะดีใจไม่สุด แต่อย่างน้อยก็ทำให้หัวใจอันห่อเหี่ยวนั้นกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นบ้าง


แซ็คยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับพยักหน้า “I will. (ฉันจะทำ)” ไอติมยิ้มกริ่ม


“Very good.” ไอติมยกนิ้วโป้งขึ้นสองข้างเป็นการชม แซ็คยิ้มบาง ไอติมตักข้าวป้อนแซ็คอีกคำ แซ็คเคี้ยวไปก็นั่งมองหน้าไอติมไปราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายไปหากกะพริบตา


“Will you come to see me tomorrow? To help me take a shower, do you? (นายจะมาหาฉันพรุ่งนี้อีกมั้ย มาช่วยฉันอาบน้ำได้รึเปล่า)” ไอติมยิ้มกว้างขำจนตาหยี แซ็คยิ้มบาง แม้ขอบตาจะดำคล้ำและแววตาแห้งเหือด แต่รอยยิ้มก็ช่วยทำให้มันดูเบาลง


“อั้ม” ไอติมตักข้าวป้อนแซ็คอีกคำ แซ็ครับข้าวเข้าปากแล้วเคี้ยว สายตายังคงมองไอติมที่ยิ้มกรุ้มกริ่ม


“Yes, I will come to see you tomorrow, and tomorrow, and tomorrow. (ฮะ ผมจะมาหาคุณพรุ่งนี้ และพรุ่งนี้ และพรุ่งนี้)” แซ็คขยับยิ้มกว้างขึ้นอีกนิด


“Everyday? (ทุกวันเลยเหรอ)”


“Yep, to help you take a shower. (ใช่ ช่วยคุณอาบน้ำไง)” ไอติมใช้นิ้วโป้งซ้ายเกลี่ยเศษข้าวตรงมุมปากขวาให้แซ็ค ก่อนยกมือขึ้นไปจับผมเหนียวเหนอะหนะของเขาแล้วก็ถอนหายใจ แต่ริมฝีปากยังคงยิ้ม


แกร๊ก


“เฮ้ น้ำมาแล้ว” แซ็คที่กำลังยิ้ม ๆ อยู่หน้าบูดแทบจะทันทีเมื่อลูคัสกลับเข้ามา










เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้





  โธ่ กล้ามฟีบหมดเลยพี่แซ็ค มันอร่อยกว่าข้าวเหรอคะกัญชาเนี่ย

เพื่อนตอมที่เป็นคนสเปนสูบกัญชาเป็นเรื่องปกติของตัวเขามาก ความตลกอย่างนึงคือตอมแยกไม่ออกว่าเวลามันสูบไปแล้ว ที่มันคึกมันหลอน ๆ คือเพราะกัญชาหรือเป็นปกติ เนื่องจากตอนยังไม่สูบกัญชาก็เหมือนลิงไม่มีผิด

แต่ตอมเคยถามเพื่อนนะว่า กัญชานี่มันร้ายแรงเท่าพวกยาบ้าอะไรแบบนี้มั้ย เพื่อนตอมบอกว่าไม่ขอนิยามหรือจำกัดความใด ๆ แต่เขาเล่าให้ฟังว่า มีรุ่นพี่เขาสูบกัญชากันต่อเนื่องจนกระทั่งไม่ออกไปพบปะใคร เก็บตัวอยู่ในห้องมืด ๆ คนเดียว กินข้าวก็ฝากคนอื่นซื้อแล้วให้คนที่ซื้อเอาข้าวมาแขวนไว้หน้าห้อง แล้วเดี๋ยวก็หยิบไปกินเอง ฟังเผิน ๆ ไม่มีอะไร แต่ตอมว่ามันหลอนมากกก สภาพคนสูบจะโทรม ๆ เหมือนซอมบี้แล้วอยู่แต่ในที่มืด มีมือยื่นออกมาหยิบข้าวจากลูกบิดประตูแล้วหายวับไปงี้อะ 

เจอกันตอนหน้านะคะ

[aiyuki]

แซคต้องเข้าใจสิ ว่าถ้าจะรัก ยังไง น้องติมก็อยากเป็นคนเดียวของแซค งานส่วนงาน แต่ ส่วนตัวต้องส่วนตัวอ่ะ แซคแยกไม่ได้ก็ต้องวางสถานะให้ชัดเจนอ่ะ 

[วายซ่า]

หวังว่าไบรอันจะดึงตัวเองกลับมาได้เพราะน้องติม แต่อย่าทำร้ายน้องก็พอนะ

[Janemera]

ทำตัวดีๆล่ะแซคคค ใช้โอกาสนี้ปรับปรุงแก้ไขตัวเองให้ดีๆ

[sailom_orn]

  รักตัวเองหน่อยเเซ็ค