ตอนที่ 24
เป็นแฟนกับเสือ
“พี่เสือ...”
“...”
“พี่เสือ”
“งืม...”
“เช้าแล้ว”
“งื้อออออออออ ~”
ผมที่เริ่มขยุกขยิกตามการรบกวนของคนข้างๆ ก็ต้องคว้าผ้าห่มมาคลุมใบหน้าเพื่อหนีแสงสว่างตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกเหมือนแรงขยับข้างๆ พร้อมกับของหนักๆ ที่ยกขึ้นมากอดเอวผมไว้ตัวเองเลยต้องดึงผ้าห่มที่ปิดใบหน้าออกก่อนจะเห็นใบหน้าขาวหล่อๆ ของใครบ่งคนมันกำลังเกยซบอยู่บนไหล่ผมด้วยสภาพหลับตาพริ้ม มือก็กอดเอวผมอยู่ไว้ตามคาด
ดะ...เดี๋ยวดิไอ้หมี
กูนอนไม่ได้แปลว่าให้มึงมาเนียนนอนกับกูนะ !
“อะ...อ้อนรักโว้ย...”
“พี่เสือนอน...”
“เดี๋ยวๆ กูอ่ะนอน แต่มึงไม่ใช่”
“นอน”
“อ้อนรัก !”
ผมเรียกชื่อคนที่ตอนนี้สวมกอดผมแน่นขึ้นและหัวก็แทบเกยขึ้นมาบนหน้าอก ก่อนที่ตัวเองจะดันหัวมันแรงๆ แต่ไอ้คนข้างๆ มันไม่ยอมขยับเลยซักนิด จนผมได้แต่ถอนหายใจเมื่อสภาพของมันตอนนี้คือนิ่งไปแล้ว ผมเลยได้แต่ลืมตาปรือๆ มองเพดานอย่างเซ็งๆ ท่ามกลางเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอจากคนข้างๆ ก่อนที่ดวงตาที่ใกล้จะหลับลงอีกครั้งจะต้องลืมขึ้นเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมาขัดไว้ซะก่อน
Rrrrrrrrrrr ~
เหยดแหม...
ผมที่พยายามเอื้อมมือควานหาโทรศัพท์อย่างเบามือที่สุด สาเหตุก็คงมาจากการกลัวว่าคนข้างๆ จะตื่นขึ้นมาด้วย ก่อนจะกดรับสายคนขี้เสือกนิสัยไม่ดีและทำตัวน่ารำคาญที่ขัดจังหวะการนอนของผมสุดๆ ตอนนี้ พลางกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เสียงเบา
“ว่าไงไอ้คามตวย...”
{สเตตัสเมื่อคืนของมึงคืออะไร !}
น้ำเสียงที่ดังออกมายันข้างนอกทำให้ผมต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูตัวเอง ก่อนจะขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ราวกับสีหน้านี้จะส่งไปถึงฝ่ายตรงข้าม
“อะไรของมึง”
{กูถามเว้ย ตอบมา !}
“ไม่บอก”
{เออ เชอะ กูรู้อยู่หรอก}
“เรื่องของมึง” ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ หลังจากน้ำเสียงของไอ้คามตวยมันบ่งบอกมาอย่างดีว่าคงรู้และเข้าใจเรื่องที่มันถามผมแล้ว
แล้วกูก็เขินขึ้นมาเฉย...
{ไม่ถามก็ได้วะ ว่าแต่มึงไม่มาเรียนหรือไง}
“วันนี้หยุด เหนื่อย”
{ห๊ะ เหนื่อยอะไรของมึง ไปทำอะไรมา...}
“งืม...”
เสียงของไอ้ตามใจมันเงียบลงทันทีเมื่อมีเสียงที่สามที่ดังขึ้นจากข้างๆ ตัวผมพร้อมกับร่างหมีข้างๆ ที่มันพยายามยกหัวหนักๆ ของมันเกยมาบนแขนของผมราวกับลูกอ้อนแม่ ตัวเองเลยต้องขยับเพื่อให้อีกฝ่ายได้นอนท่าที่ตั้งใจ
ลำบากกูมั้ยล่ะ
{ไอ้สำปวดเหือ มึงอยู่กับใคร บอกตามใจคนหล่อมาซะดีๆ}
“ก็อยู่กับคนที่รุ่นน้องพวกมึงโยนขี้มาให้ไง”
{นั่นนนนน ไอ้เสือ ร้ายยย อย่าบอกนะที่เหนื่อยๆ นี่...}
“อะไรมึง พูดให้ดีๆ นะ พูดไม่ดีระวังจะชวดไอ้จั๊ม”
{เอ้าสัด งั้นไม่พูดละ !} น้ำเสียงไม่พอใจของฝั่งตรงข้ามทำให้ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่ไอ้ตามใจมันจะถามขึ้นต่อ {สรุปวันนี้มึงไม่มาจริงๆ ใช่มั้ย}
“เออ”
{โอเค ได้ ไอ้ห่าเสือ มึงจำไว้}
“อะไรของมึงวะห๊ะ ไอ้ขี้เสือก”
{เออ กูมันชอบเสือก แต่มึงไม่ยอมเล่าให้กูฟัง กูงอน}
“วุ๊ งอนไปเถอะ กูนอนต่อละ บายยยยย ~”
{ไอ้...!}
ผมไม่รอฟังเสียงน่ารำคาญจากอีกคนก่อนจะกดตัดสายทิ้งไปแล้วปิดเครื่องโทรศัพท์เรียบร้อยเพราะตอนนี้อยากอยู่ห่างๆ จากสื่อโซเชียลแล้วนอนเงียบๆ มากที่สุด ก่อนที่แรงขยับที่เกิดขึ้นจากคนข้างๆ จะทำให้ผมตัวแข็งอัตโนมัติเพราะคิดไปว่าตัวเองขยับแรงจนทำให้มันตื่นหรือเปล่า
...
เงียบ...
และแม่งก็นิ่งไปละ
ผมก้มมองเส้นผมสีดำของคนที่นอนหนุนแขนผมอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ ขยับเบาๆ เป็นนอนตะแคงแล้วมองคนตรงหน้าที่หลับสนิทหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มีคนมานอนด้วยแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ถ้าไม่นับรวมไอ้สามหน่อ ก่อนที่ผมจะเกิดลังเลขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าอยากจะจับเส้นผมสวยที่มองดูห่างๆ ก็รู้ว่าคงจะนิ่มน่าดูนั่นดีมั้ย
อยากจับ...
ในที่สุดความต้องการของผมก็ชนะเมื่อมือของตัวเองค่อยๆ ยกขึ้นขยุ้มเส้นผมสีดำคลับตรงหน้าเบาๆ ส่งผลให้มีเสียงงึมงำเบาๆ ออกมาจากคนที่โดนรบกวน แต่ความนุ่นลื่นที่ผมสัมผัสได้นั้นทำให้ยากที่จะเอามือออกจากมันได้เช่นกัน
เอาแล้วไงไอ้เสือ เจอสิ่งบนร่างกายไอ้หมีที่ตัวเองชอบแล้วไง
ผมกำเส้นผมมันแรงๆ และปล่อยออกอยู่หลายครั้ง ความนุ่มลื่นนั่นทำให้ไม่อยากจะหยุดเล่นมันง่ายๆ ซึ่งหัวของคนตรงหน้ามันก็ขยับตามแรงขย้ำของผม จนสุดท้ายตัวเองที่มันส์มืออยู่ก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงเบาๆ ที่เกิดขึ้น
“พี่เสือ...”
“...!”
“ทำอะไร...”
ผมที่ตอนนี้มือยังคาหัวของมันอยู่เป็นหลักฐานก็ต้องก้มมองใบหน้าที่เงยขึ้นมามองด้วยสายตาปรือๆ ก่อนจะยิ้มไปให้มันแล้วแกล้งหลับตาลงดื้อๆ ก่อนที่ร่างของผมจะโดนแรงเยอะๆ จากคนตรงหน้าคว้าเข้าไปพร้อมกับใบหน้าอุ่นๆ ของไอ้เด็กหมีที่ซบลงมาบนหน้าอก
“แอ่ก...!”
“...”
“ไอ้อ้อนรัก หายใจไม่ออก อึดอัดดดด !”
หมับ !
และนั่นล่ะครับ มันก็กระชับกอดของตัวเองแรงขึ้นทันที
ฮื่ออออ !
“พี่เสือนอน”
“ปล่อยยยย ~”
“อย่าดิ้น”
“...”
“อย่าซน”
“ไม่ได้ซนเว้ย !!”
ผมพยายามดิ้นแรงๆ แต่ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นอมพาตไม่ปานเพราะทั้งแขนและร่างกายโดนคนตรงหน้ามันล็อกไว้แน่น
“พี่เสือ นอนนะ”
“งื้ออออ ~”
“โอ๋...”
เสียงเบาๆ ที่เปร่งออกมาพร้อมกับอ้อมแขนที่คลายลงจนกลายเป็นแค่การกอดธรรมดาทำให้ผมหยุดดิ้น ซึ่งตอนนี้หัวของไอ้อ้อนรักมันยังคงซบอยู่ที่หน้าอกผม ตัวเองเลยเลือกที่จะจมใบหน้าลงบนเส้นผมนุ่มๆ ของมันบ้าง
หอม...
เออ
นอนก็ได้วะ
คร่อก ~
งืม...
ผมที่ตอนนี้ตื่นจากการหลับอันยาวนานก็ต้องควานมือหาร่างข้างๆ ที่เคยมีด้วยตาที่หลับอยู่ และคำว่า ‘ที่เคยมี’ แสดงว่าตอนนี้มันไม่มีแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันกำลังนั่งตัวตรงอยู่บนเตียงข้างๆ ผมนี่แหละ ตัวเองเลยต้องค่อยๆ เรียกมันเสียงเบาเพื่อที่จะทำให้มันรู้ว่าผมตื่นแล้ว
“หมี...”
“...!”
แรงสะดุ้งจะแผ่นหลังหนาพร้อมกับใบหน้าสีแดงเรื่อที่หันมาทำให้ผมหลุดขำออกมา ก่อนจะมองเด็กน้อยที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำไปเรียบร้อย มันค่อยๆ พลิกตัวแล้วหันมามองผมอย่างระมัดระวัง ตัวเองเลยต้องค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งมองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ที่ตอนนี้มันกำลังมองผมตาโต
“เป็นอะไรห๊ะ”
“พี่เสือ...”
“อะไร”
“เอ่อ...”
ไอ้หมีเด๋อมันยกมือเกาแก้มตัวเองเบาๆ แล้วก้มมองมือตัวเองเล็กน้อยตามด้วยเงยหน้าขึ้นมามองผมใหม่ ก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาไปเอง
อะไรของมันวะ
“มึงเป็นอะไรเนี่ย ละเมอหรือไง”
“ไม่รู้...”
“...”
“ว่าละเมอหรือเปล่า”
ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางขมวดคิ้วทำท่าคิดเต็มขั้น แต่ดูเหมือนจะคิดไม่ออกซักที ผมที่มองอยู่ก็พอจะเข้าใจขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามันก้มมองมือตัวเองอยู่ คงจะตกใจหรือไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นแน่ๆ ผมที่เป็นคนทำรอยนั่นก็ได้แต่แกล้งยิ้มแล้วชะเง้อไปมอง
“หือ อะไรติดอยู่บนมือ”
“มะ...ไม่มี...”
ไอ้อ้อนรักมันชักมือหลบก่อนจะมองหน้าผมแล้วส่ายหัวรัวๆ
“จริงเหรอ”
“ผมแค่ละเมอ...”
นั่นไง กูว่าละ มันต้องคิดว่าตัวเองละเมอมานั่งเขียนมือตัวเองแน่ๆ
ไอ้หมีเด๋อเอ๊ย !
“ละเมออะไร”
“ละเมอเข้าข้างตัวเอง”
คำตอบพร้อมกับใบหน้าสลดของคนตรงหน้าทำให้ผมอยากจะเข้าไปเขย่าหัวมันแรงๆ แล้วตะโกนดังๆ ว่า ‘มึงไม่ได้ละเมอโว้ยยยย’ แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะดูแล้วไอ้เด็กหมีที่คิดเป็นตุเป็นตะมองการตอบรับของผมเป็นเรื่องที่ตัวเองละเมอขึ้นมาไปเรียบร้อย
เออดี
“อ้อนรัก”
“หืม”
ไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันละสายตามาจากมือตัวเองก่อนจะมองหน้าผมแล้วเอียงคอเล็กน้อย ผมเลยได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มมองมือตัวเองที่ตอนนี้สีเริ่มหลุดไปบ้าง แต่ยังคงเห็นชัดเป็นคำที่มันเขียนไว้อยู่ แล้วอ่านออกมาเสียงดัง
“คบกันมั้ย”
“...”
“คบกันมั้ย”
“อะ...”
“คบกันมั้ย”
“พี่เสือ”
“คบกันมั้ย”
“...”
เมื่อผมพูดซ้ำๆ พลางมองหน้ามันด้วยความจริงจังทำให้ไอ้เด็กหมีตรงหน้าตอนนี้หน้าแดงรามไปยันใบหู ก่อนที่ผมจะก้มมองไปที่มือของมันทำให้อีกฝ่ายก้มมองตาม ผมเลยทวนคำที่อยู่บนมือตัวเองอีกครั้ง
“อ้อนรัก”
“...”
“คบกันมั้ย”
“ตกลง”
เสียงตอบเบาๆ ของคนตรงหน้าทำให้ผมที่ตอนนี้เริ่มจะนิ้วเท้าเกร็งอีกครั้งก็ต้องทำใจสู้เข้าไว้แล้วมองหน้าคนตรงหน้าโดยที่รู้ว่าใบหน้าตัวเองตอนนี้ก็คงแดงซ่านไม่ต่างกัน
โอ๊ยยยยย ใจกู...ใจกู...
ตึก...ตึก...ตึก...
เครื่องจะพังแล้ว !
“งื้อ ~!” ในที่สุดผมก็ทนกับความเขินอายและเกร็งนิ้วเท้าของตัวเองไม่ไหวก็ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพลางคว้าผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้า แล้วพูดเสียงอู้อี้ออกมาท่ามกลางสายตามึนงงของไอ้อ้อนรัก “นอนต่อแล้วนะ...”
“พี่เสือ...”
“จะนอน ห้ามเรียก”
“พี่เสือ”
แรงกระตุกผ้าห่มที่ปิดหน้าของผมเบาๆ ทำให้ตัวเองที่ข่มตาหลับยากอยู่แล้วต้องลืมตาแล้วจับผ้าห่มผืนนั้นไว้แน่น
ไม่เอาาาา ปล่อยเสือไป ~
“พี่เสือ ลุกมาคุยกันก่อน...”
“...”
“นะ”
น้ำเสียงเป็นหมาหงอยของคนที่นั่งอยู่ทำให้ผมต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้งทั้งๆ ที่ผ้าห่มยังคาหัว ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะดึงผ้าห่มของผมออกเผยให้เห็นใบหน้ามึนๆ ที่ตอนนี้ทำหน้าตกใจยังไม่หาย ก่อนจะยกมือเกาแก้มตัวเองแก้ความประหม่า
“ไม่คุยได้มั้ย”
“ไม่”
“งื้อ...”
“ผมดีใจนะ” เสียงเบาๆ ที่ออกมาพร้อมกับรอยยิ้มของไอ้อ้อนรักทำให้ผมอยากจะทิ้งตัวลงไปนอนดิ้นกอดนิ้วเท้าตัวเองอีกครั้ง ซึ่งมันก็มองมาไม่วางตา จนสุดท้ายเป็นผมเองที่เก็บความเขินอายไว้ไม่อยู่
แม่ง โคตรหน่อมแน้มเลย !
“พี่เสือ”
เอาแล้ว เรียกกูอีกแล้ว...
“ว่าไงวะ...”
“คือ...”
“...”
“เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย”
ปุ้ง ~!
แอ่ก...
ตายทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่
รอยยิ้มของคนตรงหน้าที่มาพร้อมกับคำพูดเมื่อซักครู่ทำเอาผมตัวแข็งทื่อไปแล้วเรียบร้อย จะอ้าปากตอบก็ทำได้ยากเต็มที แต่พอมองสายตาคาดหวังของไอ้หมีเด๋อที่ส่งมาราวกับกำลังสะกดจิตให้ผมตอบกลับออกไปว่า ‘ใช่’ ตัวเองเลยต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ตอบออกไป
“เออ”
“...”
“...”
“...”
กริบ...
“มึงจะเงียบทำไมเนี่ย !”
“พี่เสือ”
“อะ...”
“ตื่นเต้นอยู่”
น้ำเสียงบวกกับตาโตๆ ของไอ้อ้อนรักพร้อมกับมือสวยที่ยกขึ้นมากุมหน้าอกตัวเอง ซึ่งผมก็ทำได้แค่มองคนที่ตอนนี้บอกว่าตื่นเต้นกำลังยิ้มไม่หุบ เพราะไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
โอ๊ย เขินสัด !
“เออ”
“ผมไม่ได้ละเมอใช่มั้ย”
“เออ”
“ดีใจ”
“เออ”
“พี่เองก็ชอบผมใช่มั้ย”
“เออ...มะ...!” ผมที่ตอนแรกตอบแบบเผลอตัวก็ทำหน้าตกใจพลางมองใบหน้าที่ยิ้มกว้างออกมา ก็ต้องกลืนคำที่เตรียมปฏิเสธเพราะความเขินของตัวเองลงคอไป เหลือไว้แต่คำกำกวมที่มอบให้มันเท่านั้น “มะ...ไม่รู้เว้ย !”
“...”
คราวนี้ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งยิ้มมองหน้าผมที่ตอนนี้คงจะขึ้นสีแดงเรื่อไปเรียบร้อย ก่อนที่คนตรงหน้าจะยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ คราวนี้มันไม่ให้การตบแบบเกร็งๆ เหมือนครั้งก่อนๆ แต่เป็นการลูบเบาๆ จนทำให้คนที่โดนกระทำอย่างผมรู้สึกดีไม่น้อย
“อ่า...”
“ผมชอบพี่เสือนะ”
“อะ...เออ รู้แล้ว...”
เออ รู้นานแล้ว
รู้แล้วเว้ย...!
รู้...
รู้แล้วทำไมกูยังต้องเขินอยู่ !
สงสัยเสือคงจะไม่ ‘ดุ’ แล้วจริงๆ
เฮ้อ...
------------------
มาแล้วจ้า พอดีติดทำวิจัย แฮะๆ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18) (อ่าน 226619 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก