-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
#หมีเด๋อกับเสือดุ
ฝากนิยายรักๆ ฟีลกู๊ด ที่ไม่มีอะไรมากไว้ด้วยจ้า
อ้อนรัก ❤ เสือดุ
By Merizelrada
สารบัญหมีเด๋อกับเสือดุ
อินโทรดักชั่น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3701897#msg3701897)
ตอนที่ 1 ชื่อเสือดุ แล้วดุมั้ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3702257#msg3702257)
ตอนที่ 2 ชื่ออ้อนรัก แล้วรักมั้ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3703012#msg3703012)
ตอนที่ 3 อยากอยู่ใกล้เสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3703741#msg3703741)
ตอนที่ 4 อ้อนรักแอคแทค (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3704662#msg3704662)
ตอนที่ 5 อยากกินกับเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3705557#msg3705557)
ตอนที่ 6 ก็ชอบเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3705963#msg3705963)
ตอนที่ 7 อ้อนรักเทคแคร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3706452#msg3706452)
ตอนที่ 8 จริงจังกับเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3707237#msg3707237)
ตอนที่ 9 อยากจับ...มือเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3708352#msg3708352)
ตอนที่ 10 ชอบแล้วจีบเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3708914#msg3708914)
ตอนที่ 11 อ้อนแล้วหวั่นไหว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3709556#msg3709556)
ตอนที่ 12 อยากนอนกับเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3710261#msg3710261)
ตอนที่ 13 ก็เป็นห่วงเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3711075#msg3711075)
ตอนที่ 14 เป็นเพราะเขินเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3711623#msg3711623)
ตอนที่ 15 อยากลวนลามเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3712544#msg3712544)
ตอนที่ 16 อยากนอนกอดเสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3713791#msg3713791)
ตอนที่ 17 อ้อนแล้วน่ารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61782.msg3714641#msg3714641)
สามารถติดตามการอัพเดทนิยายหรือพูดคุยกันได้ที่
Twitter : @merizelrada
Thxx
-
เข้ามารอ ปาดหรือเปล่าเนี้ย :katai5: :katai5:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
อินโทรดักชั่น
เคร้ง ~
“เชี่ยยยยยย ~”
เสียงสบถเซ็งเซ่ที่ดังออกมาจากสนามบาสทำให้ผมที่กำลังนั่งดูรูปจากกล้องตัวโปรดของตัวเองต้องเงยหน้าขึ้นไปดูแล้วหัวเราะออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวเองสามคนกำลังเดินหน้ามุ่ยกลับเข้ามาที่ข้างสนาม สาเหตุก็คงจะมาจากไอ้เสียงดังเมื่อซักครู่ที่ทำให้ผมรู้ว่ามันคงจะชู๊ตบาสลูกสุดท้ายของครึ่งแรกพลาดไป มือของผมก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพพวกมันเก็บไว้เป็นที่ระทึกเรียบร้อย
ซึ่งผมก็อดขำในความทุกข์ของเพื่อนไม่ได้จริงๆ
“ขำอะไรวะไอ้เสือ พวกกูกำลังจะแพ้อยู่ลอมล่อนะเว้ย !” คำพูดไม่พอใจบวกกับสีหน้าของไอ้ ‘หลง’ ที่เดินเข้ามาถึงตัวผมเป็นคนแรกก่อนที่ผมจะยื่นขวดน้ำให้มันอย่างรู้หน้าที่ “แม่ง ทำไมมันเก่งกันจังวะ”
เสียงบ่นพร้อมกับร่างของไอ้ ‘จั๊ม’ และ ไอ้ ‘ตามใจ’ ที่ทำท่าจะมาทิ้งตัวนั่งข้างๆ ผม จนตัวเองต้องยกเท้าขึ้นเพื่อขัดพวกมันไว้ “อย่าแม้แต่จะคิด พวกมึงตัวเปียก ไปนั่งห่างๆ เลยสัด”
“โถ ไอ้เพื่อนชั่ว”
สีหน้าที่แสดงออกว่าไม่พอใจของทั้งสามคนทำให้ผมมองพวกมันพลางส่ายหัวหลังจากเข้าช่วงพักเบรคสิบหน้าทีก่อนเข้าเซตที่สาม ซึ่งทั้งสามคนก็ได้แต่นั่งพักเอาแรงและมองไปที่ทีมฝั่งตรงข้ามที่ตอนนี้แรงยังคงมีเหลือเฟือและกำลังซ้อมกันอยู่ในสนาม
ทีมจากเด็กวิศวะฯ ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเก่งด้านบาส
หรือแม้กระทั่งกีฬาทุกชนิด
แถมพวกมันยังเป็นตัวเต็งของมหาวิทยาลัย
แพ้แน่นอนเพื่อนกู...
“มึงจะซีเรียสกันทำไมวะ แค่ซ้อมชมรมไม่ใช่หรือไง” ผมพยายามพูดเพื่อให้ใจมันชื้นขึ้นเพราะนี่ไม่ใช่การลงแข่งจริงๆ แต่เป็นการแข่งที่จัดแข่งกันในชมรมบาสเท่านั้น ก่อนที่สายตาของผมจะหันไปเห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่ชู๊ตบาสลงห่วงได้อย่างสวยงาม ท่ามกลางความตกตะลึงของพวกผมเพราะตอนแข่งกับไอ้สามหน่อนี่ยังไม่เห็นว่าพวกนั้นจะทำได้ขนาดนี้ ก่อนจะเข้าใจขึ้นมาเมื่อโดนสายตาของอีกฝ่ายจับจ้องกลับมาทางพวกเราด้วยด้วยสายตาที่...
ดูถูก...
เหี้ยมากๆ
ว่าแต่ทำไมกูถ่ายช๊อตนั้นไม่ทันวะ !
“ไอ้ห่านั่น กูจะต่อยมันให้ซักวัน”
เสียงของไอ้หลงที่ดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าคับแค้นใจ ซึ่งไม่ต่างจากไอ้สองคนที่เหลือที่มันทำท่าฟึดฟัดไม่เลิก คงจะมีแต่ผมที่ไม่ค่อยเข้าใจความเจ็บปวดของพวกมันนัก แต่ก็อดโกรธเคืองแทนไม่ได้ก่อนจะได้แต่ตบไหล่พวกมันเบาๆ จนกระทั่งเสียงนกวีดเป่าบอกว่าถึงเวลาการลงเล่นเซตที่สามแล้ว ซึ่งมันก็เป็นไปตามคาดเมื่อเพื่อนของผมมันแพ้ไปอย่างขาดลอยไม่ว่าจะเซตที่สามหรือสี่ จนกระทั่งจบเกม ซึ่งการแพ้คงจะไม่ทำให้พวกมันเจ็บใจเท่ากับสายตาดูถูกที่โดนจับจ้องมาซะมากกว่า
โอ้โห เจ็บเหี้ยๆ
“เดี๋ยวน้องรหัสกูมันจะแวะมาดูชมรมเรา กูว่าจะชวนมันเข้าคงได้เป็นตัวเต็งได้ง่ายๆ เลยว่ะ จะจับเข้าทีมแม่ง”
ผมที่กำลังเดินเอาผ้าเย็นไปปลอบใจทีมของเพื่อนผมก็ต้องหูพึ่งเมื่อได้ยินเสียงของไอ้ร่างยักษ์คนที่ไอ้หลงหมายหัวไว้พูดขึ้นมา แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเดินเข้าไปหาไอ้สามตัวที่นั่งหอบอยู่กลางสนามทั้งๆ ที่อีกสองคนในทีมที่เหลือเดินออกไปแล้ว
หมดสภาพจริงๆ
“เป็นไงบ้างพวกมึง”
“เจ็บ”
“เจ็บใจ ?”
“เจ็บตัวนี่แหละ ไอ้ห่านั่นแม่งชนกูทีอย่างกับถูกรถสิบล้อชน ร่างกูจะพังแล้ว !” เสียงงอแงของไอ้หลงทำให้ไอ้ทีมฝ่ายตรงข้ามที่กำลังพูดถึงใครบางคนหันมามอง ซึ่งมันเองก็มองกลับไปแบบไม่ยอมเช่นกัน
ใจเย็นนนน ~
“สมน้ำหน้ามึง กูเห็นนะว่ามึงแอบด่าไอ้ยักษ์ตอนเข้าประชิดกัน” เสียงของไอ้ตามใจดังขึ้นหลังจากมันขมวดคิ้วมองเพื่อนตัวเองที่บ่นโอดโอย ส่วนไอ้จั๊มเองคงไม่มีแรงพูดเท่าไหร่ได้แต่ส่ายหัวเท่านั้น เพราะสภาพของมันไม่ต่างจากสองคนที่เหลือนัก “นี่ไอ้เสือ หาน้ำให้แดกมั้งดิ๊ !”
“เออ บริการหน่อย จะตายแล้ว...”
เสียงบ่นโอดโอยของไอ้สามตัวยังคงดังไม่เลิก จนผมได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ไม่ลืมหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพของพวกมันไว้ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปทางที่นั่งแล้วหยิบถุงขวดน้ำที่ซื้อเตรียมไว้แต่ยังไม่ทันที่จะเดินกลับไปเสียงแว่วๆ ของพวกมันก็ดังขึ้นมาอีก
“เร็วๆ ดิ !”
“ไอ้เสือ มึงแม่งลีลา”
“เหนื่อย...”
“เออๆ พูดมากจริงๆ พวกมึงนี่ !” ผมตะโกนกลับไป เพราะเบื่อท่าทางง้องแง้งของไอ้พวกนั้นก่อนจะรีบเดินกลับไปหา ไม่รู้ว่าพวกมันมาเป็นนักกีฬากันได้ไง เพราะเจอแค่นี้แม่งก็ทำท่าจะเฉาตายยังกับต้นไม้ไม่ได้น้ำมาหลายวัน
กากกันจริงๆ
“ขอบคุณนะครับ พี่เสือดุ” ไอ้หลง
“เพื่อนเสือดุนี่เป็นคนดีจริงๆ” ไอ้ตามใจ
“น่ารัก...” ไอ้จั๊ม
และคำพูดกับท่าทางกวนโอ๊ยของพวกมันทำให้ผมอยากจะเอาขวดน้ำฟาดปากกันคนละทีสองที และที่มันเรียกผมว่า ‘เสือดุ’ นั่นไม่ใช่ฉายาแต่อย่างใด แต่มันเป็นชื่อเต็มๆ ของผมต่างหาก
‘เสือดุ’
ดูเกรงขามไม่เข้ากับผมซักนิด...
“นั่นไง ไอ้อ้อนมาแล้ว !” เสียงฮือฮาของทีมตรงข้ามพร้อมกับคนในชมรมอื่นๆ ทำให้พวกผมต่างหันไปมองว่าชมรมนี้มันทำท่าทางดีใจอะไรกัน “ไอ้อ้อน ทางนี้ !”
“...”
“อ้อนรัก !”
เสียงตะโกนพร้อมกับทุกสายตาที่มองไปที่ทางเข้าโรงยิม และผมก็อดแปลกใจไม่ได้เพราะเมื่อซักครู่ยังไม่มีคนเยอะขนาดนี้ แต่ตอนนี้กลับมีผู้หญิงหลายๆ คนที่เข้ามายืนห้อมล้อมจนมันดูแออัดไปถนัดตา และเมื่อหันไปอีกทางก็คงจะพบที่ตัวต้นเหตุเมื่อร่างสูงยาวของผู้ชายคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นเด็กปีหนึ่งที่พวกเด็กวิศวะฯ มันพูดถึงกำลังเดินเข้ามาด้านใน และความหน้าตาดีที่ล้นหลามของมันจนผมเองยังอุทานในใจว่า ‘หล่อเหี้ยๆ’ นั่นก็กำลังมองมาทางต้นเสียงที่ตะโกนว่า ‘อ้อนรัก’ เมื่อซักครู่
เออ ว่าแต่ชื่อน่ารักดีว่ะ...
“แม่งหล่อจนผู้ชายอย่างกูยังหวั่นไหวเลย” เสียงของไอ้หลงทำเอาพวกผมหันไปมองก่อนที่มันจะหันมาเหวใส่ “กูแค่จะบอกว่ามันหล่อมากเฉยๆ มองเหี้ยอะไรกัน”
“เปล่า แค่จะบอกว่าเห็นด้วย”
“อืม...”
ผมไม่ได้เออออกับพวกมัน ได้แต่เก็บผ้าเย็นที่ไอ้พวกนี้มันทิ้งไว้กับพื้นขึ้นมาจนตัวเองคิดว่าเป็นขี้ข้าของพวกมันไปแล้ว “หิวแล้วว่ะ รีบๆ หายเหนื่อยเถอะกูเบื่อละเนี่ย !”
ผมพูดขึ้นเมื่อความหิวเริ่มเข้าโจมตีเพราะดันต้องมาเสียเวลากับการมานั่งเฝ้าข้างสนามดูพวกมันเล่นกากๆ พลางมองไอ้สามหน่อที่ตอนนี้ยังนั่งทำท่าเยาะแยะไม่เลิก จนผมคิดว่าพวกมันเหนื่อยจริงๆ หรือแค่สำออยเพื่อกวนประสาทผมกันแน่
ไอ้พวกห่านี่ !
กึก...
ผมที่ตอนแรกจะหันไปด่าไอ้ผักตายซากทั้งสามต้นก็ต้องหุบปากลงเมื่อรู้สึกถึงเงาใหญ่ๆ ที่ทาบเข้ามา และเมื่อหันไปมองก็ทำให้ผมแปลกใจเมื่อร่างสูงชะลูดที่อยู่ภายใต้เสื้อนักศึกษาดูดี ที่ตอนนี้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผมโดยมีไอ้สามตัวนั่งเงยหน้ามองสถานการณ์แบบงงๆ ส่วนผมเองก็ได้แต่มองกลับเมื่อเห็นว่ามันจ้องมาที่ผมด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย จนผมไม่สามารถอ่านออกได้ว่ามันกำลังโกรธผม เกลียดผม หรือข้องใจอะไรกับผมหรือเปล่า ก่อนจะต้องแปลกใจเข้าไปอีกเมื่อตอนนี้มือหนามันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาจ่อไว้ที่ระดับหน้า...
แชะ...
และมันก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินไปหากลุ่มวิศวะฯ ทันที...
ส่วนผมก็ได้แต่ยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อซักครู่
เฮ้ย...
เดี๊ยวววว !
เมื่อผมตั้งสติได้ก็ก้มมองไอ้สามตัวตอนนี้ที่นั่งอ้าปากเหวอไม่ต่างจากผม ก่อนที่ตัวเองจะหันไปมองตามร่างของไอ้ตัวต้นเหตุเมื่อซักครู่ ก็เห็นว่ามันโดนไอ้คนตัวใหญ่ที่เรียกมันยกแขนขึ้นคล้องคออย่างสนิทสนมแล้วเดินออกไปอีกทาง ในมือก็กำลังกดโทรศัพท์ยิกๆ และเมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่มันเอาโทรศัพท์มาจ่อหน้าผมในระยะประชิดก่อนหน้านี้มันก็ทำให้ผมคิดได้อยู่เพียงอย่างเดียว
มึงชื่ออะไรนะ...อ้อนรัก
โอเค...
จะถ่ายรูปกู กูไม่ว่า...
แต่ถ้าถ่ายออกมาน่าเกลียดกูเคือง !!
-----------------------------
อยากจะบอกว่าฝากนิยายรักๆ ที่ชวนงงนิดๆ ปวดหัวหน่อยๆ ไว้ด้วยจ้า ซึ่งมันไม่มีอะไรมาก ไม่มีอิมเมจ ไม่มีพล็อต ไม่มีคำเชิญชวน เอาเป็นว่าว่างเลยแต่ง
ขอบพระคุณเคิ้บบบบบ
มาแบบมึนๆ และไปแบบมึนๆ 5555+
-
พี่เสือดุ น้องอ้อนรัก :mew1:
-
:ruready อึนกว่านี้มีอีกไหม.... น่ารักกก o13
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 1
“ไอ้เสือมึงทำอะไรอยู่วะ”
“นั่งขี้”
“พ่องมึงดิ”
ผมที่กำลังส่องรูปภาพในกล้องตัวเองก็โดนเบิดกะโหลกไปหนึ่งทีจากฝีมือของไอ้หลง จนตัวเองต้องเงยหน้าขึ้นมามองมันเคืองๆ แต่ก็ทำได้เท่านั้นเมื่อตอนนี้ไอ้สามหน่อมันเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับผมด้วยสีหน้าท่าทางเป็นหมีกินผึ้งโดยเฉพาะไอ้หลงที่ทำท่าไม่สบอารมณ์ที่สุด
“เป็นอะไรพวกมึง โดนตุ๋ยตูดมาเหรอ”
“ตุ๋ยห่าอะไรล่ะ เดี๋ยวกูจะตุ๋ยปากมึงเนี่ย”
“เอ้า”
“ไอ้หลงมันจะโดนคัดออกจากตัวจริงอ่ะดิ” คราวนี้เป็นไอ้ตามใจที่พูดออกมาและนั่นก็ทำให้ไอ้คนที่นั่งฟึดฟัดอยู่ข้างๆ ผมยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่
ส่วนไอ้จั๊มฟุบหน้าหลับไปกับโต๊ะเรียบร้อยแล้ว...
“ทำไมวะ”
“ก็ไอ้กัปตันทีมดิกวนตีน” เสียงของคนเล่าแสดงออกว่าไม่พอใจอย่างชัดเจนเมื่อพูดถึงกัปตันทีมบาสที่ค่อนข้างจะไม่ถูกกับมันเท่าไหร่จนผมไม่รู้ว่าพวกมันไปมีเรื่องบาดหมางอะไรกันมา “ช่างแม่งเถอะ ยิ่งพูดยิ่งเซ็ง”
ไอ้หลงมันยกมือขึ้นเท้าคางก่อนจะมองมาทางผมที่ตอนนี้ส่องรูปในกล้องต่อโดยไม่สนใจมัน ซึ่งไอ้ตามใจเองก็ไม่ต่างกันเพราะตอนนี้มันก็ฟุบหัวลงไปนอนข้างๆ ไอ้จั๊มแล้ว
“เบื่อว่ะ...” แล้วไอ้คนที่เพิ่งฟุบหัวไปแป๊บเดียวก็เงยหน้าขึ้นมา
“อืม ไม่มีอะไรทำ” ไอ้หลงเสริม
“วันนี้ไปดูเด็กปีหนึ่งรับน้องกันป้ะ...” แล้วเสียงเนือยๆ ของไอ้จั๊มก็ดังขึ้นพร้อมกับหัวที่ผงกขึ้นมา และความคิดนั้นก็ทำให้ไอ้สองคนที่บ่นๆ เมื่อซักครู่ตาลุกวาวทันที
“น่าสน”
“ไปเปล่าไอ้เสือ สาวน่าจะเยอะ” ไอ้หลงที่ทำตัวดี๊ด๊ากว่าเมื่อซักครู่หันมาถามผมแล้วมองไปทางไอ้ตามใจและไอ้จั๊มอย่างรู้กัน ซึ่งผมเองก็ควรจะดีใจที่รู้แบบนั้นถ้าไม่ติดว่าวันนี้ดันมีภารกิจบางอย่างเข้ามาซะก่อน
“ไอ้ดูมันก็ดูว่ะ แต่กูต้องไปดูที่คณะวิศวะฯ”
“อ้าว ทำไมวะ คณะตัวเองไม่มีหรือไง มึงนี่” ไอ้หลงมันถามผมพลางขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่พี่บีมให้กูช่วยไปถ่ายรูปกิจกรรมให้เขา” ผมตอบตามความจริงเมื่อตัวเองดันไปเผลอตอบรับปากอย่างหมั่นเหมาะมาจากรุ่นพี่ในชมรมถ่ายภาพ และจะให้เปลี่ยนใจตอนนี้ก็คงไม่ทัน แม้สาวๆ ในคณะนิเทศจะสวยงามตาท้องเรื่องก็เถอะ
เฮ้อ เศร้าเลยกู...
“เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน” เสียงของไอ้ตามใจที่ดังขึ้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยสายตาลุกวาว
“จริงดิ”
“เออ สาวคณะอื่นก็ดีต่อใจกูเหมือนกัน” ไอ้ตามใจมันยักคิ้วให้ทั้งผมและไอ้สองคนที่นั่งอยู่ ซึ่งมันก็พยักหน้าตาม ก่อนที่มันจะพูดกับไอ้สองคนที่เหลือ “ส่วนพวกมึงก็ส่องสาวคณะเราไปแล้วกัน เดี๋ยวค่อยมาแชร์กัน”
“เออ”
“แยกย้ายเว้ย”
สิ้นเสียงไอ้ตามใจหน้าหล่อ หน้าหม้อ และน่ากระทืบประจำกลุ่มทำให้พวกเราทั้งสี่คนลุกขึ้นยืนทันที จะมีแต่ไอ้จั๊มที่ดูเหมือนจะงัวเงียไม่เลิก จนไอ้หลงต้องฉุดกระฉากอยู่นานจนสามารถพามันลุกขึ้นและเดินไปที่คณะจนได้ เหลือแต่ผมกับไอ้ตามใจที่เดินมาอีกทาง ผมที่เช็คเลนกล้องก็ยกขึ้นมาถ่ายไอ้คนหน้าตาดีข้างๆ เผื่อหวังจะได้มุมเผลอของมัน แต่อีกฝ่ายกลับตอบรับโดยการหันมาชูสองนิ้วให้
เออ ให้มันได้อย่างงี้สิ
“หล่อป้ะวะ”
“ไม่เลย”
“กูไม่เชื่อ”
“เรื่องของมึง” ผมเลิกเล่นกล้องก่อนจะเดินเร็วขึ้นเพื่อทิ้งห่างไอ้คนหลงตัวเองที่เดินโบกมือให้สาวตามมาติดๆ บ้างก็แวะแลกไลน์กัน จนผมมองเป็นเรื่องปกติไปแล้ว และในที่สุดทั้งผมและมันก็เดินมาถึงสถานที่รับน้องของคณะวิศวะกรรมศาสตร์จนได้ ซึ่งตอนนี้มีคนอยู่ไม่น้อยที่นั่งอยู่ในสนามทำให้ผมอ้าปากค้างกับบรรยากาศที่เหมือนจะตรึงเครียดตรงหน้า
“แจ่มแมว...”
แต่กลับมีเสียงและสายตาแพรวพราวของไอ้ตามใจเท่านั้นที่มองลงไปที่สนาม
ผมส่ายหัวกับคนที่ตอนนี้ไม่เห็นผมอยู่ในสายตาแล้วก่อนจะเดินไปหาพี่บีมสาวร่างท้วมที่เป็นคนขอให้ผมมาถ่ายรูปให้ เธอยืนอยู่ตรงมุมสนามทำให้ผมสามารถเข้าไปหาเธอได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะค่อยๆ สะกิดแล้วแกล้งจ๊ะเอ๋
“แฮร่ พี่บีม !”
“อ้าวไอ้เสือ มาแล้วเหรอ”
“โหพี่ ตกใจหน่อยดิ”
“อ้าว กูลืม ไหนขออีกรอบดิ”
ผมแกล้งหลบด้านหลังแกใหม่ ก่อนจะโผล่ขึ้นมาแล้วแบมือทั้งสองข้างอยู่ข้างแก้ม “แฮร่ !”
“ว๊ายยย ตายแล๊ว ตกใจ อกอิแป้นจะแตก !!”
และพี่เขาก็ยกมือทาบอกเล่นแอ๊คติ้งกลับมาล่ะนะ
ปัญญาอ่อนได้อีก
หมายถึงกูเนี่ย !
“โห พอเลยพี่ !” ผมขำออกมาก่อนจะโดนพี่บีมหยิกแก้มไปหนึ่งที เพราะเธอชอบทำแบบนี้กับผมจริงๆ ก่อนที่ตัวเองจะมองไปรอบๆ ที่ตอนนี้หลายๆ คนเหงื่อซึมด้วยแดดตอนสี่โมงเย็น “ทำอะไรกันอยู่เนี่ยพี่”
“สอดส่องคนหน้าตาดีอยู่”
“ห๊ะ” ผมหันไปทำหน้าสงสัยกับคนข้างๆ ที่ตอนนี้กำลังทำท่าสอดส่องอยู่จริงๆ “อ๋อ หาดาวเดือน ?”
“ฉลาด”
“แน่นอน”
“อย่าลืมถ่ายให้ครบทุกช็อตล่ะ”
“คร้าบ พี่อ้วน”
“เดี๋ยวเอานมตบปาก !”
คำที่ตวาดมาทำให้ผมหัวเราะและกระโดดหลบคนที่ทำท่าจะเข้ามาทำร้ายร่างกายผมจริงๆ ก่อนจะหยิบกล้องขึ้นมาเตรียมทำตามที่อีกคนขอ ซึ่งผมที่มองดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิดก็เริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลง เมื่อตอนนี้พี่บีมหันไปพยักเพยิดบางอย่างกับพี่แป๋มที่เป็นผู้ชายแต่ตัวแต่ใจนั้นหญิงแท้ๆ ซึ่งเขาก็พยักหน้ากลับก่อนจะเดินมาหน้าสนามทำให้หลายๆ คนที่ตอนแรกนั่งก้มหน้าหลบแดดอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมา
แปะ แปะ แปะ !!
“อ้าวเด็กๆ เงยหน้าขึ้นมาฟังพี่กันหน่อยจ้า !!” เสียงตะโกนพร้อมกับการตบมือเพื่อเรียกคนที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ขึ้นมา และเมื่อใบหน้าทุกคนจับจ้องมาตรงข้างหน้าก็ทำให้ผมสามารถกวาดสายตามองพวกนี้ได้เต็มๆ และสายตาของผมก็ดันไปสะดุดกับใครบางคนที่ตอนนี้กำลังนั่งทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่บริเวณแถวหลังสุด ซึ่งเจ้าตัวก็หันมาสบตาเข้ากับผมพอดี
ไอ้นี่มันคนที่ถ่ายรูปผมระยะประชิดนี่หว่า
ผมจ้องหน้ามันกลับ ก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามจะเป็นคนหลบตาเสียเอง
เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
“ตามที่เจ๊พูดไปในตอนแรกนะจ๊ะ วันนี้เราจะหาตัวแทนหญิงหนึ่งคนชายหนึ่งคนเพื่อไปเป็นหน้าเป็นตาประกวดดาวเดือนคณะของเรา ซึ่งการคัดเลือกครั้งนี้เจ๊จะไม่บังคับให้พวกหนูต้องอึดอัดใจ เอาเป็นว่าจะให้คนที่ ‘อาสา’ และ ‘เต็มใจ’ ที่จะลงประกวดลุกขึ้นยืนและเดินออกมาเลยจ้า”
เสียงประกาศและท่าทางสะดีดสะดิ้งของพี่แป๋มทำให้ภายในคณะคึกคักขึ้นมาทันตาเห็น ทุกคนต่างมองซ้ายมองขวากันซึ่งจนสุดท้ายก็มีสาวสวย ‘มาก’ ใช่ครับ เน้นคำว่า ‘มาก’ เลย เธอโดนเพื่อนทั้งผลัก ถีบ ส่งตัวออกมาข้างนอก จนเจ๊แกพอใจไม่น้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับเสียงโห่แซวของหนุ่มๆ ที่แซวสาวสวยประจำคณะ
เฮ ~
หวี๊ดหวิ่ววววว ~
ส่วนผมไอ้เสือ ทำได้แค่เก็บภาพอันงดงามนี่ไว้
รัวชัตเตอร์สิครับบบ !
“ในที่สุดเราก็ได้ดาวคณะกันแล้วนะจ๊ะ สวยจนเจ๊ยอมเลย แล้วไหนใครจะมาเป็นเดือนคู่กับสาวสวยคนนี้ลุกขึ้นมาเลยจ้าาาาา”
...
กริบ...
สัด ก็สมควรกริบอยู่ ดาวแม่งสวยขนาดนี้เดือนต้องขนาดไหนวะเนี่ย...
แต่ดูเหมือนจะมีคนที่พอได้อยู่นะ
ไม่สิ กินขาดเลยมากกว่า
“เอาล่ะ ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือในกิจกรรมครั้งนี้มากนะจ๊ะ เจ๊น้ำตาจะไหลกับคนที่มาสมัครเป็นเดือนในปีนี้ มีแต่หล่อๆ ทั้งนั้น แต่ทางเจ๊ก็ต้องทำใจเลือกได้แค่คนเดียว กระซิก...”
“เฮ้ย พี่บีม ไม่เห็นมีใคร...”
“เงียบดิไอ้เสือ”
ผมที่กำลังงงว่าเจ๊แกดราม่าอะไร ในเมื่อตอนนี้ไม่เห็นมีใครลุกขึ้นซักคน
“แต่เจ๊ก็ทำใจไม่ได้จริงๆ นะที่จะให้ทิ้งทุกคน เอาเป็นว่าเจ๊จะเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดแล้วกันเนอะ...” เจ๊แป๋มแกยกมือทาบอกและหายใจเข้าลึกๆ
เฮ้ยเจ๊ ไม่มีใครเลย !
...
“น้องอ้อนรัก ลุกเลยจ้า !”
ฮือฮา ~
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ~
แล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดชอบใจของสาวๆ ในคณะก็ทำให้ผมที่ยืนงงอยู่ต้องอุดหูอัตโนมัติ หลังจากชื่อที่คุ้นหูดังขึ้น และก็เป็นไปตามคาดเมื่อเจ๊แป๋มแกเดินไปหาไอ้ผู้ชายหน้าหล่อ ‘ฉิบหาย’ ขอเน้นคำว่า ‘ฉิบหาย’ เพราะมันหล่อมากจริงๆ ซึ่งคนที่โดนเอ่ยชื่อมันก็ลุกขึ้นมาด้วยหน้าตามึนๆ ราวกับยังไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไหร่
แล้วทำไมกูขำ
“อ้าวไอ้เสือ รีบมาถ่ายรูปดิ เดือนคณะกูหล่อขนาดนี้”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
เจ้แป๋มที่กวักมือเรียกผมยิกๆ ท่ามกลางเสียงกรี๊ดที่คราวนี้จะไม่ใช่แค่ในคณะแล้ว ยังมีสาวๆ คณะอื่นที่นั่งชมอยู่แถวๆ แสตนอีกด้วย ทำให้ผมที่ยืนขำกับท่าทางของมันอยู่ต้องรีบวิ่งเข้าไป
“เจ๊แม่งโคตรมัดมือชกเลย” ผมพูดออกมาขำๆ ก่อนจะยกกล้องขึ้นถ่ายรูปคนที่ตอนนี้ยืนทำหน้ามุ่ยผ่านเลนกล้อง แต่ก็ยังดูหล่อ ข้างๆ ก็มีเจ้แป๋ม ยืนเกาะแขนอยู่
คราวนี้ไม่รัว สองสามรูปพอ
“ไหนว่าอาสา...”
“ก็หนูไงจ๊ะ หน้าตาหล่อๆ อย่างนี้ ไหนจะสายตาที่ส่งมาหาเจ๊อีก หนูต้องอาสาแน่ๆ”
“ไม่ๆ ผมไม่อาสา” ไอ้เด็กที่ชื่ออ้อนรักมันส่ายหัวรัวๆ “ไม่เต็มใจด้วย”
“โอ๋ๆ ไม่งอแงนะจ๊ะ เดี๋ยวเจ๊เปย์ขนม”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~
เสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเจ้แป๋มลูบตามกล้ามแขนและใบหน้าของไอ้เด็กปีหนึ่งแต่ร่างกายสูงชะลูด ทำให้ผมรีบถ่ายไอ้ท่าทางตลกๆ นั้นไว้
ดูหน้ามันดิ
ฮาว่ะ
“นี่เจ๊ขาาา อย่าทำร้ายเพื่อนหนูมากสิคะ หนูหวงนะ ~!” แล้วเสียงแหลมๆ เสียดแก้วหูก็ทำให้ผมต้องก้มไปมองสาวผมสั้นเปรี้ยวสุดๆ ที่ตอนนี้นั่งจีบปากจีบคอพูดกับเจ๊แป๋ม
“แรด”
และนี่ก็เป็นเสียงเล็กๆ ของผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กันแต่แค่มีไอ้หมีร่างสูงชื่ออ้อนรักนี่คั่นกลาง
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมา
อ้าว นี่เพื่อนกันเหรอวะ กูนึกว่าจะตบกันซะละ
“โอเคจ้ะ เจ้ไม่ลวนลามเพื่อนหนูๆ แล้วก็ได้ แต่เจ้ขอให้พี่เสือดุเขาถ่ายรูปไว้เป็นอนุสรก่อนนะจ๊ะ”
“ได้เลยค๊า ~”
ผมที่ยิ้มกับสถานการณ์ตรงหน้าซึ่งคึกคักพอสมควร ใครว่ารับน้องวิศวะเครียดวะ ไม่เห็นเครียดเลย...
“เฮ้ย ไอ้แป๋ม มึงคุยกับน้องเสร็จยัง พวกกูจะได้เข้าต่อ !!”
เฮือก !
...
“เออๆ เสร็จแล้วเว้ย เหลือแต่ถ่ายรูป รอไปก่อน”
“เออ ให้ว่อง !”
ผมที่ตอนแรกยิ้มกว้างก็ต้องหุบยิ้มลง ก่อนจะถ่ายรูปภาพเดี่ยวของไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ยังทำหน้ามุ่ยไม่เลิก จนดูเหมือนผมจะใช้เวลานานพอสมควรก็ไม่สามารถถ่ายรูปหล่อๆ ของมันได้เลย
ไม่ใช่ว่าไอ้หน้ามุ่ยๆ นั่นจะไม่หล่อ แต่อยากได้หล่อกว่านี้เว้ย
“นี่...”
“...”
“ยิ้มหน่อยดิ”
“...” มันไม่ตอบได้แต่ยิ้มตามที่ผมสั่ง และมันเป็นการฉีกยิ้มที่เหี้ยมาก
หาความจริงใจไม่ได้จริงๆ
ฝีมือถ่ายรูปขั้นเทพของกูทำไมต้องมาแปดเปื้อนเพราะไอ้ห่านี่ด้วยวะเนี่ย
อ้อนรัก !
#โรงอาหาร
“เป็นไงบ้างมึง”
“ก็ดี ตรึงเครียดดี สาวสวยดี ผู้ชายหล่อดี คู่ปรับมึงแม่งก็โหดดี”
“...”
“ที่สำคัญเด็กแม่งกวนตีนดี” ผมพูดขึ้นมาในขณะที่กำลังเลื่อนดูภาพที่ถ่ายออกมา และมันถึงภาพที่ไอ้อ้อนรักมันฉีกยิ้มออกมา ซึ่งมันยิ้มแบบตาไม่ยิ้ม มีเพียงปากเท่านั้นที่โชว์ฟันขาวๆ นั่นเป็นรูปสุดท้าย เพราะไอ้พวกพี่ว้ากมันดันเข้ามาซะก่อน
เออ หล่อ แต่ไม่ผ่าน !
“ไหนมาดูมั้งดิ เห็นไอ้ตามใจบอกดาวแจ่ม” ไอ้หลงและไอ้จั๊มมันชะโงกหน้าเข้ามาดูรูปภาพบนจอของผมในขณะที่ตัวเองกำลังเลื่อนกลับให้ และทันทีที่ถึงภาพสาวสวยพวกมันก็อุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน “เหยดแหม !”
“สวย...”
“เออ สวยสัส”
“น่ารักสุดๆ”
“ไอ้ตามใจ ติดต่อให้กูที !” แล้วไอ้หลงมันก็หันไปมองคนที่ตอนนี้นั่งกดแชทอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับไอ้ตามใจที่ยักคิ้วให้พร้อมกับโชว์โทรศัพท์เครื่องหรูที่กำลังแชทกับใครบางคน
“เสียใจ คนนี้กูจอง”
ไวสัด !!
“เชี่ยยยยย ~”
“ทำไมเขาหลุดจากไอ้อ้อนรักมาหามึงได้วะเนี่ย” ผมถามขึ้นแบบอึ้งๆ จะบอกว่าไอ้ตามใจก็หล่อ แบบหล่อมากสมกับเป็นรองเดือนมหาวิทยาลัยคนก่อน แต่ที่ผมเห็นว่าจะหล่อสูสีกับมันไม่สิ สูสีกับเดือนคนก่อนก็คงเป็นไอ้อ้อนรักนี่ล่ะ
“ก็กูไวกว่า” ไอ้ตามใจมันยักคิ้วแล้วกดแชทจึกๆ “หรือไม่มันก็เป็นเกย์เหมือนไอ้นั่น”
เสียงของไอ้ตามใจมันดังขึ้นขำๆ ถ้าถามว่าทำไมมันถึงได้เป็นขวัญใจสาวๆ ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่มีคนหล่อกว่ามันและขึ้นชื่อว่าเป็นเดือนมหาวิทยาลัย คงเป็นเพราะอีกฝ่ายดันไม่ชอบผู้หญิงล่ะมั้ง
สาวๆ ที่เหลือเลยตกมาอยู่ที่มันทั้งหมด
“ไอ้กะล่อนปิ้นป้อน”
“อ้าวเพื่อนเสือ ทำไมด่ากูงี้ล่ะ”
“หมั่นไส้”
ผมพูดไปตามความจริง ซึ่งไอ้หลงกับไอ้จั๊มก็พยักหน้าเห็นด้วย “จั๊ม มึงก็เห็นด้วยกับมันเหรอ”
“เออ...”
ไอ้จั๊มมันตอบเสียงเบา ก่อนจะจ้องมองแก้วน้ำตรงหน้า ท่าทางเหมือนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ จนผมต้องคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายภาพของมันเก็บไว้
เออ น่ารักดี
“เอ้อไอ้เสือ กูลืมเลย” อยู่ๆ ไอ้หลงมันก็พูดขึ้นราวกับนึกอะไรบางอย่างได้ พร้อมกับยื่นถุงเซเว่นเล็กๆ มาให้ทำให้ผมที่รออยู่ต้องยิ้มกว้างออกมา “หัวใจของมึง”
“ขอบใจว่ะ”
ผมพูดพลางรับถุงเซเว่นที่ข้างในมีลูกอมฮาร์ตบีสถุงละสิบบาทอยู่ พอดีถุงใหญ่ที่บ้านผมมันหมดกะทันหันเลยต้องฝากมันซื้อของประทังชีวิตมาให้
“อมขนาดนี้เพดานปากมึงไม่พังเหรอวะ”
“ไม่ อร่อยดี”
“เออๆ” ไอ้หลงมันส่ายหัวก่อนจะหยิบสมุดจดขึ้นมาพร้อมกับคว้าของไอ้จั๊มไปลอกเหมือนอย่างเคย เมื่อไอ้ตามใจมันเห็นเจ้าตัวก็รีบวางโทรศัพท์และย้ายมานั่งอีกฝั่งทันที ก่อนที่พวกมันทั้งคู่ก็เริ่ม ‘ลอก’ การบ้านอย่างเอาเป็นเอาตาย
แล้วกูจะรออะไรล่ะ ลอกบ้างดิวะ !!
ฮือฮา ~
‘เฮ้ยแก ดูดิ หล่ออ่ะ ~’
‘นั่นเด็กปีหนึ่งเหรอวะ หล่อสุดๆ’
‘นั่นมันอ้อนรักนี่นา !’
เสียงแว่วๆ ของสาวๆ ภายในโรงอาหารคณะนิเทศทำให้ผมที่ไม่สนใจในตอนแรกต้องเงยหน้าขึ้นมาเพราะสะดุดกับคำว่า ‘อ้อนรัก’ และก็เป็นไปตามคาดเมื่อตอนนี้ร่างสูงๆ บวกกับใบหน้าหล่อๆ ของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในโรงอาหาร ทำให้ไอ้ตามใจที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมมันรีบขยับเข้ามาใกล้แล้วกระซิบ
“นั่นมันไอ้เดือนวิศวะฯ นี่หว่า”
“เออ มาทำอะไรวะ”
“สงสัยมาจีบสาวนิเทศ คณะเรามีแต่แจ่มๆ”
“เออ...”
ผมที่กำลังเห็นด้วยกับไอ้ตามใจก็ต้องเงยหน้าขึ้นสูงเมื่อตอนนี้คนที่คาดว่าจะเข้ามา ‘จีบ’ สาวนิเทศอย่างไอ้อ้อนรักมันกลับเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผมด้วยใบหน้ามึนๆ นั่น
อะไรวะ...
“พี่...”
“ห๊ะ...” ผมที่ตอบรับออกไปทันที หลังจากที่โดนยืนจ้องหน้า ยอมรับว่าตอนนี้ตัวเองกำลังงงและสงสัยว่าเคยไปทำอะไรให้มันไม่พอใจหรือเปล่า ก่อนที่ผมจะนึกอะไรขึ้นได้แล้วรีบคว้ากล้องประจำตัวลุกขึ้นยืนพลางพูดสั่งมัน “อ้อนรัก อยู่นิ่งๆ”
กึก...
ละมันก็นิ่งตามคำสั่งผมจริงๆ
แชะ...
เชดดด ต้องงี้ดิ...
ผมมองรูปภาพที่เพิ่งถ่ายได้สดๆ ร้อนๆ ซึ่งใบหน้าเรียบเฉยของมันไม่มีสีหน้าอื่นเข้ามาทำให้เจ้าตัวดูดีไม่น้อย แม้ปกติมันจะดูดีมากก็เถอะ
“พี่”
“เออๆ ว่าไงวะ” ผมที่นึกขึ้นได้ว่ามันยังอยู่ตรงหน้าก็เงยหน้าขึ้นมามอง ซึ่งไอ้อ้อนรักตอนก็ทำหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมทำเมื่อซักครู่ ก่อนที่ผมจะหยิบลูกอมฮาร์ตบีสของรักของหวงยื่นให้มันหนึ่งเม็ดเพื่อเป็นการปลอบใจใบหน้าที่ไม่เข้าใจนั่น “ไม่ต้องห่วง กูไม่เอารูปมึงไปทำอะไรแปลกๆ หรอก นี่ค่าจ้าง”
“...” ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้ตอบก่อนจะทำตาลุกวาวกับของที่ผมยื่นให้ แล้วเอื้อมมือมารับไป
ซึ่งผมเองก็อดขำในใจกับไอ้ท่าทางที่แสดงออกมาอย่างซื่อตรงนั่นไม่ได้
“ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า ?”
ผมที่นึกขึ้นได้กับจุดประสงค์แรกที่มันเข้ามาเลยถามขึ้น ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะหยิบกระดาษขนาดเอสี่ขึ้นมา มือก็จดอะไรยิกๆ ลงไป แล้วพลิกมันมาทางผม
แล้วก็ลำบากกูมั้ยล่ะ ที่ต้องมายืนอ่านตัวหนังสือกลับด้าน
ห่าเอ๊ย...
‘พี่ชื่อเสือ ?’
...
หลังจากจับใจความอยู่นานผมก็สามารถแกะคำตรงหน้าออก และก็ทำให้ผมคิดได้ว่าแค่นี้ทำไมมันไม่ถามตรงๆ วะ จะเขียนทำเพื่อ...
“ใช่ เสือ เสือดุ” ผมตอบชื่อเต็มๆ ออกไป ซึ่งคนตรงหน้าก็พยักหน้าสองสามครั้ง ก่อนจะคว้าเอสี่แผ่นใหม่ขึ้นมาแล้วเขียนอะไรบางอย่างลงไปอีกครั้ง
‘พี่ชื่อเสือดุ แล้วดุมั้ย ?’
“ห๊ะ...” ผมมองสิ่งในกระดาษนั่นงงๆ พลางหันไปมองไอ้สามหน่อที่นั่งดูสถานการณ์ระยะประชิดที่หน้าตามันตอนนี้ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก ก่อนที่ผมจะหันไปหาไอ้อ้อนรักอีกครั้ง “มึงเป็นใบ้หรือไงวะ กูอ่านไม่ออก”
และพอผมถามขึ้นมันก็พูดออกมาทันที
“พี่ดุมั้ย”
ให้มันได้อย่างนี้สิ
“กูไม่ดุ กูโคตรใจดี จบมั้ย”
“จบ”
เสียงตอบรับสั้นๆ นั่นยิ่งทำให้ผมงงงวยเข้าไปใหญ่ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะเก็บกระดาษทั้งหมดแล้วควักเอากระดาษที่ถูกพับเป็นชิ้นเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงยื่นมาให้ผม ซึ่งตัวเองก็รับมาอย่างไม่เข้าใจ และยังไม่ทันจะทักท้วงอะไรไอ้เด็กตัวเท่าหมีก็หันหลังและเดินหนีออกจากโรงอาหารไปแล้ว ผมเลยหันกลับไปมองหน้าเพื่อนตัวเองที่ตอนนี้มันเองก็คงอยากจะเสือกสิ่งที่อยู่ในกระดาษไม่น้อย ทำให้ผมค่อยๆ คี่มันออกมาก่อนจะปรากฏตัวอักษรขยุกขยิกที่เหมือนจะบรรจงเขียนแต่ก็เละเทะอยู่ด้านใน และดูเหมือนมันจะถูกเตรียมมาสำหรับคำตอบของผมเมื่อซักครู่
เดี๋ยวนะ...
‘ถ้าไม่ดุ...
งั้นผมจีบนะ’
---------------------------------------------
ติชมได้นะคะ :mew1: :mew1: :mew3:
-
ชอบบบบบบบบ รอติดตามนะคะ :katai4:
-
เรื่องน่ารักค่ะ
-
ชอบ ๆ น่ารักดีจัง พี่เสือดุกับน้องอ้อนรัก :-[
พี่เสือดุ แต่ไม่ดุ แถมยังใจดีและน่ารัก กับน้องอ้อนรัก ที่หล่อแบบมึน ๆ
อยากรู้ว่าน้องอ้อนรัก ไปเจอะเจอพี่เสือมาก่อนตอนไหน จู่ ๆ มาขอจีบเนี่ย
หวังว่าจะมาจีบเพราะชอบจริง ๆ ไม่ใช่รุ่นพี่ให้มาปฏิบัติภารกิจอะไรหรอกนะ
เพื่อน ๆ พี่เสือแต่ละคนก็น่าสนใจ ชอบจั๊มเป็นพิเศษ ดูง่วง ๆ ตลอดเวลา น่ารักดี
รอติดตามค่า ขอบคุณคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
น่ารักจ้า ติดตามอ่านค่ะ
-
ชอบบบบบบ ตามมมมม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ้อนรัก เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟิลกู๊ดใช่ไหม
-
รออออ ~~~~~~~
-
น่ารักอะ รออ่านตอนต่อไปจ้า :m1: :m1:
-
น่ารักอะ
-
:katai2-1:
-
ตามจ้า :mc4:
-
:ruready น่ารักกกก..อ้อนรักอึนมากกก :hao3:
-
เพราะพี่ไม่ดุสมชื่อ อ้อนรักจะได้เต๊าะพี่เสือแว้ววววววววว
:mew1:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 2
“ไอ้เสือ มึงทำอะไรวะ”
“ซักผ้า”
“ซักพ่อง”
“ก็เห็นๆ อยู่มึงจะถามทำไมทุกวันวะ” ผมตอบพลางหันไปขมวดคิ้วใส่ไอ้หลงที่เข้ามานั่งตรงข้ามที่เดิม ก่อนที่มันจะตบหัวผมไปหนึ่งที
เออ ทำร้ายกูเข้าไป สัดดดด
“ก็ถามปกติแบบนี้ทุกวัน มึงจะอารมณ์เสียทำไม”
“ไม่รู้ อารมณ์ไม่ดีเว้ย”
“มึงอย่าไปกวนมันเลยไอ้หลง มันกำลังเฟลเรื่องโดนเด็กจีบ” อยู่ๆ ไอ้ตามใจมันก็พูดแทรกขึ้นมาทำให้ผมหันขวับไปมองหน้ามันอย่างหาเรื่องทันที แต่ก็โดนอีกคนทำหน้าตากวนประสาทส่งกลับมาเท่านั้น
“กูว่ามันแค่โดนพวกพี่แกล้งมากกว่า” ผมพูดขึ้นเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ว่าตอนนี้อยู่ในช่วงรับน้องคงไม่แปลกว่าจะมีเรื่องพิเรนทร์ๆ แบบนี้เกิดขึ้น
“เออ กูก็ว่า” ซึ่งไอ้หลงก็เสริมทัพ
“น่าคิด...” ไอ้ตามใจมันพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะใช้สายตามองผมตั้งแต่ส่วนหัวตามด้วยก้มไปมองส่วนเท้าที่อยู่ใต้โต๊ะแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดคำพูดเจ็บแสบ “หน้าตาก็ไม่ได้ดีเด่อะไร ตัวก็เตี้ยหม้อต้อ แถมยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก”
“...”
“ไม่มีทางที่ไอ้เด็กที่ชื่ออ้อนรักมันจะมาชมชอบมึงแน่ๆ”
“ไอ้...!”
“ชอบ”
ผมที่ยังไม่ทันจะตอกกลับไอ้คำพูดไม่รักษาน้ำใจของไอ้เพื่อนตัวดีก็ต้องสะดุ้งเฮือกกันทั้งกลุ่มเมื่อเสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้น และเมื่อหันไปก็เห็นว่าเป็นคนที่พวกผมกำลังใช้เป็นประเด็นหลักในตอนนี้ ไอ้ตามใจที่ตอนแรกพูดอยู่ฉอดๆ มันก็ซุกหัวลงกับกระเป๋าทันที ไอ้หลงก็แกล้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ส่วนไอ้จั๊มนี่ไม่ต้องพูดถึง มันไม่มีส่วนร่วมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เออ ทิ้งกูกันหมด
ผมที่มองซ้ายมองขวาแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครมาช่วยสนทนากับไอ้เด็กตรงหน้าซักคน ตัวเองเลยได้แต่ทำใจสู้แล้วมองหน้ามันกลับราวกับส่งคำถามไปว่า ‘มาหากูทำไม’
และมันก็ตอบกลับมาทันที
“เสือ พี่บีมให้มาตามไปถ่ายรูป”
เดี๋ยว !
“อ้อนรัก ทำไมมึงไม่เรียกกูพี่”
“พี่เสือ พี่บีมให้มาตามไปถ่ายรูป” แล้วมันก็เติมแต่งประโยคเมื่อซักครู่ของตัวเองด้วยใบหน้าตายๆ นั่นทันที
โอเค เรื่องนี้ช่างมัน
“ให้ไปถ่ายรูป ?”
“อืม ถ่ายรูป”
“ถ่ายรูป...?”
“ถ่ายรูป”
คะ...ใครก็ได้เอาไอ้เด็กนี่ไปเก็บที...
กูปวดหัว !!
“อ้อนรัก ‘ถ่ายรูป’ ที่กูพูด คือกูต้องการให้มึงอธิบายว่าถ่ายรูปอะไร ยังไง กูไม่เข้าใจ” ผมที่สูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยพูดทุกๆ คำออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ และแอบได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้หนึ่งในสามหน่อที่นั่งนอนอยู่ใกล้ๆ ด้วย ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะอ้าปากพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“ถ่ายรูป...”
“...”
“ผม”
เออดี เออดี เออดี !!
ให้มันได้อย่างนี้สิ !
ตอนนี้ผมกำลังสงสัยอยู่ว่าทำไมช่วงนี้ต้องมาหงุดหงิดกับอะไรแบบนี้ด้วย...
โอเค อารมณ์ไม่ดี แดกลูกอมแป๊บ
มาต่อ...
ผมที่กำลังมองไอ้อ้อนรักที่อยู่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ผ่านเลนส์กล้องและตัวเองก็อยู่ในสภาพตรึงเครียดไม่ต่างจากตอนแรกที่รู้จากพี่บีมว่ามันพลาดการถ่ายรูปดาวเดือนกับทางมหาวิทยาลัยเลยต้องมาจัดการเอง ซึ่งเจ้าตัวก็ยอมรับว่าหลับเพลินเลยไปไม่ทัน และไม่มีใครเรียก ด้วยใบหน้าที่แสนจะ ‘ไสยๆ’ ของมันนั้นทำให้ทุกคนพร้อมใจกันโอ๋และหายขุ่นเคืองเป็นปลิดทิ้ง
ไอห่านี่มันไสยศาสตร์ชัดๆ
“อ้อนรัก ขยับหน่อย มันแข็งไป”
กึก...
โอเค และมันก็ขยับเพียงนิดเดียว
เฮ้อ...
“งั้นมึงช่วยโพสท่าที่มึงคิดว่าหล่อที่สุดหน่อยได้มั้ย”
กึก...
อ่า...กูเข้าใจว่าท่าไหนมึงก็หล่อ...
แต่ถ้าจะยืนตรงขนาดนี้ก็เปิดเพลงเคารพธงชาติเลยมั้ยล่ะ !!
โอ๊ย กูอยากจะร้องไห้ !!
“ไปๆ ไอ้เสือ มึงไปจัดท่าให้น้องอ้อนรักสิ” อยู่ๆ พี่แป๋มก็เข้ามาขัดจังหวะการถ่ายภาพของผมพลางยกกล้องที่คล้องคอผมออกไป ตัวเองเลยได้แต่เดินหน้าเซ็งเข้าไปหาไอ้หมียักษ์ที่ยืนเด๋ออยู่ใต้ต้นไม้ ซึ่งมันก็ได้แต่มองมาทางผมนิ่งๆ เท่านั้น “น้องอ้อน หล่อแล้วลูก แต่เจ๊อยากได้หล่อกว่านี้ ~!”
เฮ้อ...
ผมได้แต่ถอนหายใจพลางยกมือขึ้นปาดเหงื่อเมื่อเดินมาถึงที่ที่ไอ้อ้อนรักมันยืนอยู่ เพราะตอนนี้ร่างกายผมชุ่มไปด้วยเหงื่อท่ามกลางแดดร้อนๆ ที่ต้องยืนถ่ายมันอยู่ในล่มเงาต้นไม้ยังไงก็ได้ให้ออกมาดูดีที่สุด ซึ่งวิวก็สวย คนก็หล่อ แต่ทำไมมันถึงถ่ายออกมาได้ไม่โดนใจซักทีก็ไม่รู้
“เป็นอะไร ตื่นเต้น ?” ผมถามมันขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าดูเกร็งขึ้นถนัดตาเมื่อผมเดินเข้ามาหา ก่อนที่มันจะส่ายหน้า
“เปล่า”
“งั้นก็ช่วยโพสท่าดีๆ หน่อย กูเหนื่อย”
“ได้”
“ดีมาก” ผมว่าเมื่อมันยอมรับปากง่ายๆ แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย ก่อนที่คนตรงหน้าจะทำอะไรขยุกขยิกแป๊บหนึ่งแล้วล้วงผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินเข้มออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“เหงื่อ...”
“...”
ไอ้อ้อนรักมันดูเกร็งๆ เมื่อผมมองมันกลับไปอย่างสงสัย ก่อนที่มือใหญ่ๆ จะยกผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นขึ้นมา...
ปุบ ปุบ ปุบ ~!
เอ่อ...
ถ้าจะทำแบบนี้ก็ตบหน้ากูเลยเถอะ !
ใบหน้าผมขยับตามแรงตบจากผ้าเช็ดหน้าที่ไอ้อ้อนรักมันตบมาแบบหนักมืออยู่สองสามที ก่อนจะจับผ้าผืนนั้นยัดใส่มือผมแล้วหลบตา
เออ ไอ้หมีหูแดงว่ะ...
“ขอบใจ” ผมที่กัดฟันพูดขอบใจออกไปทั้งๆ ที่หน้าจะชาไม่หาย ก่อนจะย้ำมันอีกครั้ง “คราวนี้ทำท่าดีๆ ห้ามเกร็ง เข้าใจมั้ย”
“...” ส่ายหัว
เอออออออ
กูยอมมึงแล้ว !
ไอ้หมีเด๋อ !
“อ่าๆ งั้นโพสท่าอะไรก็ได้ที่เป็นตัวมึง โอเคมั้ย ?” ผมที่รู้สึกจนปัญญาขั้นสุดยอดได้แต่มองหน้ามันอย่างคาดหวัง ซึ่งไอ้อ้อนรักมันทำท่าคิดซักพักก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วพยักหน้า “อย่าให้พลาด กูหิวข้าวแล้ว”
“เดี๋ยวเลี้ยง”
“ห๊ะ...?”
แล้วมันก็เมินผมอีกครั้ง จนตัวเองได้แต่ทำหน้างงๆ แล้วเดินกลับมา พลางหยิบกล้องที่พี่แป๋มถืออยู่มาคล้องคอเหมือนเดิม ก่อนจะยกกล้องขึ้งถ่ายรูปมันขณะที่เจ้าตัวทำท่าคิดอะไรบางอย่าง ใบหน้าและหูก็แดงอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าแดดมันร้อนเกินไปหรือมันแค่กำลัง...
เขิน...
แชะ...
“ทำไมรูปไอ้เดือนวิศวะฯ มันถึงได้แตกแปลกแยกกับชาวบ้านเขาขนาดนี้วะ”
“นั่นดิ”
ไอ้ตามใจกับไอ้หลงที่ตอนนี้กำลังนั่งส่องโซเชียลจนหัวแทบจะทะลุเข้าไปในจอ ทำให้ผมที่รู้เหตุผลนั้นดีได้แต่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะได้ยินเสียงไอ้ตามใจมันพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“มีคนแท็กเฟสด้วยว่ะ ไหนขอพี่ส่องหน่อยสิ”
“...”
“เหยด เพื่อนอันน้อยนิดกับคนติดตามอันมากโขนี่มันคืออะไรวะ...” เสียงอุทานของคนที่นั่งส่องเฟสอยู่ทำให้ผมที่ตอนแรกไม่สนใจต้องเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตาสอดรู้สอดเห็นทันที ก่อนที่พวกมันจะพลิกโทรศัพท์มาทางผม
‘อ้อน แล้วรัก’
เพื่อน 47
ผู้ติดตาม 9003
“เข้...”
“โหดสัส”
และดูเหมือนมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเพจมหาวิทยาลัยแท็กมันแน่ๆ
“เฮ้ย ไอ้เสือ...”
“ห๊ะ”
“นี่รูปมึงป้ะวะ กูจำสิวเม็ดนี้มึงได้” ไอ้หลงที่พูดขึ้นมาในขณะที่นิ้วสไลด์หน้าจออย่างเมามัน ก่อนที่มันจะหันหน้าจอนั่นมาทางผมอีกครั้ง “นี่อ่ะ”
ตา จมูก ปาก ที่โผล่มาอย่างละเสี้ยวจนดูไม่ออกว่าเป็นใคร...
ยกเว้นผมที่เป็นคนในรูปล่ะนะ
“แค่ก !” แล้วผมก็สำลักชามะนาวที่เพิ่งกลืนลงคอไปทันที พลางคว้าโทรศัพท์ของไอ้ตามใจมาดูแค๊ปชั่นที่อยู่เหนือรูปนั่น
‘...’
ใช่ครับ มันก็แค่ จุด จุด จุด
เดี๋ยววววว !
ผมกลืนน้ำลงคอให้ดีก่อนจะสบถออกมา
“เชี่ยอะไรวะเนี่ยยย !”
“บางทีมันอาจจะเป็นศิลปะ...”
“ปะพ่อง” คราวนี้ผมหันไปด่าไอ้หลงที่ตอนนี้กำลังนั่งหัวเราะคิกคักอยู่กับไอ้ตามใจ ทำให้ไอ้จั๊มที่นอนอยู่ข้างๆ ต้องตื่นขึ้นมากับเสียงดังของพวกผม ตัวเองเลยยอมหุบปากลงแล้วคืนโทรศัพท์ให้ไอ้สองหน่อที่นั่งขำไม่เลิก
“มันก็แค่โดนรุ่นพี่แกล้งแหละเชื่อกู”
“คิดว่างั้น ?”
“เออ” ผมตอบแบบขอไปทีก่อนจะลุกขึ้นและตรงไปที่ร้านข้าวอีกครั้งหลังจากที่มีเรื่องอารมณ์เสียเกิดขึ้น และการแก้ปัญหาของผมคือ ‘กิน !’
ใช่ครับ แดกเยอะๆ เข้าไว้
“อะไรอร่อย...”
ผมที่กำลังเลือกซื้อข้าวก็ต้องแปลกใจกับเสียงเบาๆ ที่พูดคำถามเบสิคนั่น ก่อนจะต้องตัวลีบขึ้นทันตาเห็นเมื่ออยู่ๆ คนมากมายก็แห่มาเข้าร้านที่ผมกำลังเข้าคิวอยู่
และสาเหตุก็มาจาก...
“อ้อนรัก เดี๋ยวเราแนะนำให้มั้ย เรากินมาทุกอย่างแล้ว”
“นี่อ้อน ร้านอื่นก็มีนะ น้ำขนม เราแนะนำได้หมดเลย”
“ไปนั่งกินที่โต๊ะเรามั้ยอ้อนรัก เพื่อนเราอยากรู้จัก”
“รับแอดเราหน่อยสิ เราแอดไปนานแล้วน้า”
“ขอเบอร์หน่อย...”
บลาๆๆๆๆๆ
ผมที่ถึงคิวพอดีก็รีบสั่งข้าวราดแกงง่ายๆ และจ่ายเงินก่อนจะแทรกตัวออกมากจากฝูงผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่ตอนนี้กำลังรายล้อมร่างสูงที่ทำท่าเลิ่กลั่กอยู่ ทำให้ผมอดขำไม่ได้ มันหันมาสบตาผมได้แป๊บนึงก่อนจะพูดออกมาแบบไม่มีเสียงด้วยหน้าตาหน้าสงสาร
‘ช่วยด้วย...’
เรื่องอะไรล่ะ
ผมหลุดขำออกมาก่อนจะรีบหันหลังเดินถือจานข้าวออกจากตรงนั้นทันที เมื่อกลับมาถึงก็มีสีหน้าตกใจตกตะลึงของไอ้สามคนที่นั่งอยู่
“ตอนกูได้ตำแหน่งเดือนใหม่ๆ คณะยังไม่วุ่นวายเท่านี้เลยนะเว้ย...”
“แล้วมันยังเป็นเดือนคณะอื่น...”
“วุ่นวาย...”
“แถมยังเด๋ออีกต่างหาก” ผมเสริมให้พลางนั่งลงและตักข้าวเข้าปากขำๆ ก่อนจะหันไปมองที่ทางเดิม ก็เห็นสาวผมสั้นแต่งตัวเปรี้ยวๆ เข้าไปช่วยไอ้อ้อนรักออกมาจากฝูงชนกลุ่มนั้น ซึ่งมันก็เดินมือเปล่าออกมาด้วยสายตาละห้อยหลังจากไม่ได้ข้าว และนั่นทำให้ผมขำออกมาทั้งๆ ที่ข้าวยังคาปาก “ทำไมมันตลกวะ”
“อารมณ์ดีแล้วหรือไงมึง” ไอ้หลงที่มองผมหัวเราะในขณะที่ตักข้าวเข้าปากก็อดแซะไม่ได้ ตัวเองเลยได้แต่ยักคิ้วให้มันแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวเท่านั้น มือก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดดูการเคลื่อนไหวของโซเชียลเงียบๆ และมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่าแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาก็ทำให้หน้าฟีดเต็มไปด้วยรูปของไอ้เดือนวิศวะฯ
ไอ้อ้อนรัก
ผมเลื่อนดูสารพัดรูปที่ถูกแชร์มาก่อนจะสะดุดเข้ากับรูปๆ หนึ่งที่เป็นรูปประกาศดาวเดือนและนั่นก็ทำให้ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นรูปของใครบางคนที่แสดงสีหน้ามุ่ยๆ ออกมา ในตอนที่มันไม่เต็มใจในการเป็นเดือนนัก และผมเองที่เป็นคนเลือกรูปนี้ส่งไปให้พี่แป๋มแทนที่จะเป็นรูปที่ถ่ายมันที่โรงอาหารวันก่อน
เออ น่ารักดี
“ไอ้เสือ”
“ว่า”
“กูกับไอ้จั๊มไปเข้าห้องน้ำนะ”
“เออๆ จะไปไหนก็ไป” ผมโบกมือไล่ไอ้ตามใจที่ตอนนี้คว้าแขนไอ้จั๊มที่ฟุบหัวอยู่กับโต๊ะให้ลุกขึ้นและเดินออกไป จนเหลือแค่ผมกับไอ้หลงสองคนเท่านั้น
“เออ ไอ้เสือ กูลืมเลยว่ะว่าต้องไปชมรม”
“เอ้า”
“งั้นเดี๋ยวกูมานะ เดี๋ยวไอ้ซันหาเรื่องกูอีก” ไอ้หลงมันก้มดูนาฬิกาข้อมือตัวเองก่อนจะรีบคว้าข้าวของเพื่อไปชมรมบาสของมันทันที ซึ่งผมก็ได้แต่พยักหน้ามองเพื่อนลุกออกไปจากโต๊ะทีละคน ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนผมจะต้องตามไอ้หลงไปที่ชมรมเพื่อถ่ายรูปนักกีฬา แต่วันนี้ผมกลับอยากนั่งเลื่อนโซเชียลดูซะมากกว่า
หืม...
นี่มันดาววิศวะฯ นี่หว่า
‘ยี่หวา’
สวยฉิบหาย
ผมกดเข้าไปดูรูปเธอสองสามรูปที่สร้างเป็นอัลบั้ม ก่อนจะเห็นว่ามีชื่อเฟสที่ถูกแท็กตัวเองเลยไม่รอช้ารีบเข้าไปสอดส่องทันที และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ผมอดหมั่นไส้เพื่อนตัวเองไม่ได้
‘ตามใจ ไม่ตามเธอ’
ฝันดีนะครับ คนสวย
12 ชั่วโมงที่แล้ว
ไวดีแท้...
ผมมองสิ่งตรงหน้าก่อนจะกดไลค์เพื่อจะให้มันรู้ว่าผมรู้ถึงความตอแหลของมันแล้ว ไอ้นี่มันหน้าม้อ โพสแบบนี้คงหาได้ทั่วไป
จากหน้าวอล์สาวๆ
ผมส่ายหัวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะกดออกจากเฟสสาวสวยคนดัง แล้วมาไล่เลื่อนโซเชียลดูอีกครั้ง ก่อนจะไปสังเกตเห็นเฟสบุคไอ้อ้อนรักที่โดนเพจทางมหาวิทยาลัยแท็กแล้วแท็กอีก ตัวเองที่ลังเลว่าจะเข้าไปดูไอ้หมีเด๋อตัวนี้ดีมั้ยเลยได้แต่ดูดชามะนาวอย่างคิดหนัก ก่อนที่มือของผมจะกดเข้าไป แล้วไล่อ่านสเตตัสที่เจ้าตัวเพิ่งโพสไปก่อนหน้านี้
‘อ้อน แล้วรัก’
มานั่งมอง ‘เขา’ กินข้าว
8 นาทีที่แล้ว
ผมที่กำลังตักข้าวเข้าปากก็ต้องชะงัก ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักและเพื่อนๆ ของมันนั่งอยู่โต๊ะไม่ห่างจากผมนัก ซึ่งผมนั่งหันหลังให้มันอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะเลื่อนสิ่งที่ปรากฏอยู่บนจอโทรศัพท์เพื่อดูสเตตัสก่อนหน้า
‘อ้อน แล้วรัก’
ได ต่อ จี ... ❤
16 ชั่วโมงที่แล้ว
ผมไล่อ่านสเตตัสของไอ้หมีไปเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก คงมีแต่อาการเพ้อของมันเท่านั้นที่เรียกยอดไลค์ได้ถล่มทลาย จนกระทั่งมาถึงรูปภาพปริศนาสำหรับคนอื่นแต่ไม่ใช่ผมกับไอ้จุดจุดจุดที่ว่า และอาการเพ้อของมันก็หยุดอยู่แค่นั้น ซึ่งโพสก่อนๆ เป็นแค่การแชร์หนังแชร์เพลง แชร์เพจการ์ตูนซะมากกว่า
เดี๋ยวดิ ไอ้อาการเพ้อของไอ้หมีเด๋อมันเริ่มจากผมเหรอวะ...
ไม่ใช่มั้ง...
ผมหยุดคิดเรื่องไร้สาระก่อนจะกดดูคอมเม้นท์ที่อยู่ใต้รูปภาพนั่นอย่างสงสัย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคอมเม้นท์ของผู้หญิงที่ถามว่าใคร หรือลงทำไม เพราะไอ้สเตตัสจุดจุดจุดของมันไม่สามารถคลี่คลายความสงสัยให้คนอื่นๆ ได้ซักนิด
รวมถึงผมด้วย
ผมส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเลื่อนหน้าวอล์มันขึ้นมาแล้วมองปุ่มกดเพิ่มเพื่อนตรงหน้าอย่างชั่งใจ แต่มือกลับไม่รอให้สมองประมวลผลซักนิด
‘ส่งคำขอเป็นเพื่อนแล้ว’
ซึ่งไม่นานเจ้าของเฟสกับรับแอดทันที
เออ ไวจริงๆ
ผมหันไปมองทางด้านหลังที่ไอ้อ้อนรักมันนั่งอยู่และก็สบตาเข้ากับอีกคนที่ตอนนี้ถือโทรศัพท์และมองมาทางผมเต็มๆ ก่อนที่คนที่นั่งไกลๆ จะก้มลงกดอะไรบางอย่างในมือถือแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมพลางใช้นิ้วชี้ไปบนหน้าจอ
ห๊ะ...
ผมมองมันงงๆ ก่อนจะหันกลับมามองบนหน้าจอตัวเองก็พบว่ามีแชทคนที่เพิ่งเป็นเพื่อนกันได้ไม่นานเด้งขึ้นมา ตัวเองเลยเข้าไปดูทันที
อ้อน แล้วรัก : กินข้าวอร่อยมั้ย ?
อ้อน แล้วรัก : ครับ...
เสือ ไม่ดุ : ไม่อร่อยแล้วจะกินทำไมวะ
อ้อน แล้วรัก : พี่
อ้อน แล้วรัก : พี่
เสือ ไม่ดุ : อะไรของมึง
อ้อน แล้วรัก : ที่นี่อะไรอร่อย
อ้อน แล้วรัก : อยากรู้
เสือ ไม่ดุ : ได้ข่าวเมื่อกี๊มีคนแนะนำเยอะไม่ใช่หรือไง
อ้อน แล้วรัก : ...
เสือ ไม่ดุ : อร่อยทุกร้าน
อ้อน แล้วรัก : งั้นผมมากินทุกวันนะ
อ้อน แล้วรัก : นะ...
ผมมองแชทที่ดูเหมือนจะทำให้ผมหัวร้อนไม่น้อย ก่อนจะหันไปมองคนที่ตอนนี้กำลังขมวดคิ้วจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ตาไม่กระพริบ ซึ่งก็มีเพื่อนๆ ทั้งสองคนตบบ่าอยู่ใกล้ๆ ราวกับปลอบใจ ก่อนที่ผมจะหันกลับมาทางแชทอีกครั้ง
เสือ ไม่ดุ : ก็ไม่ได้ห้าม
ผมตอบแค่นั้นก่อนจะหันไปมองท่าทีของคนที่นั่งอยู่ไกลๆ อีกครั้ง ก็พบว่ามันยิ้มกว้างออกมาทันที ผมเลยได้แต่ส่ายหัวเบาๆ กับไอ้ท่าทางแบบนั้นแล้วหันมากดเปลี่ยนชื่อแชทที่อยู่ตรงหน้า
คุณได้ตั้งชื่อเล่นสำหรับ อ้อน แล้วรัก เป็น ไอ้หมีเด๋อ
และอีกฝ่ายเองก็ทำไม่ต่างกัน
อ้อน แล้วรัก ได้ตั้งชื่อเล่นของคุณเป็น พี่เสือดุ
เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ...
---------------------------------------------------------------------
งื้ออ ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์นะคะ :hao5:
ยังไงก็ฝากติดตามว่าอ้อนรักคนเด๋อจะจีบพี่เสือดุยังไงด้วยเนอะะ
ขอบคุณค้าบบบบ :mew4: :mew3:
-
คนแก่ฟินสุด ๆ :m11:
-
:impress2:
-
น่ารักกกกกก :-[ :mew1:
-
เสือ ยังไม่รู้ว่าหมีเด๋อ กำลังจีบหรือเปล่า :hao3:
-
:impress2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เสือดุ อ่อนรัก น่ารักกกกกก คุณช่างภาพกับเดือนวิศวะ :-[ :-[ :-[ ตามจ้า o13
-
อ้อนรัก อึนดีจริงๆเลยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เห็นเด็กเขาจีบกันแล้วป้าฟินนนน์ ฮุฮุ
-
เอ้า พี่เสือ มาคิดเหมือนเราซะอีก ว่าน้องอ้อนรักโดนรุ่นพี่สั่ง ก็มันแปลก ๆ อ่ะเนอะ
แต่พออ่านตอนนี้แล้ว คงไม่ใช่แล้วล่ะ อาการอ้อนรักออกซะขนาดนี้ >////<
ตามใจ ก็ปากร้ายจริง ๆ แต่เจออ้อนรักเข้าไป ชอบ คำเดียว จบเลย 555
อ้อนรัก น่ารักแบบมึน ๆ อ่ะ ฮือออ เหมือนจะกวน แต่ไม่ได้กวนนะนั่น
มีเกร็ง มีเขินอาย อยากจะดูแลเทคแคร์เขา ก็กล้า ๆ กลัว ๆ ตบซะพี่เสือหน้าชา ฮาาา
แล้วแอบมีรูปพี่เสือได้ไงเนี่ย แคปชั่น จุดจุดจุด อีก แปลว่าอะไร
แล้วก็เริ่มเพ้อตั้งแต่นั้น มาหลงเสน่ห์พี่เสือดุเราได้ยังไงเนี่ยอ้อนรัก อยากรู้ ๆ
หมีเด๋อกับเสือดุ น่ารักมาก รอตอนต่อไปน้า ขอบคุณคนเขียนค่า :กอด1:
-
อ้อนแล้วรัก พี่เสือไม่ดุ กิ๊วววววววววววว
:mew1:
-
น้องอ้อนรัก -พี่เสือดู ดีต่อใจมาก
-
น้องมันน่ารักอ่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
น้องอ้อนเด๋อด๋า..แต่น่ารัก รุกไวๆให้พี่เสือ(ดุ)ใจอ่อน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 3
“ซวยแล้ว...”
“หืม...”
“พวกมึง กูซวยแล้ว”
“มีอะไรวะ”
“มึง...”
“...” ผมที่กำลังนั่งจดจ่ออยู่กับกล้องตัวเดิมเพิ่มเติมคือรักมากขึ้นได้แต่ครางรับคำพูดของไอ้หลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อมองมันก็ต้องตกใจกับสีหน้าบูดบึ้งของอีกฝ่ายที่ส่งมาอย่างเปิดเผย “ปะ...เป็นอะไรวะ...”
“พวกมึงไม่ฟังกู !”
“เฮือก !”
“ไอ้ตามใจเลิกแชทสาว ไอ้จั๊มมึงเงยหัวขึ้นมา ส่วนมึงไอ้เสือ !”
“...!”
“เลิกจับกล้องแล้วมารับฟังกูปรับทุกข์เดี๋ยวนี้ !”
ผมกับอีกสองคนที่เหลือที่โดนคนที่นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์ตะโกนกรอกหู จนต้องหยุดการกระทำทั้งหมดที่ไอ้หลงมันร่ายมายาวๆ แล้วนั่งตัวตรงดิ่งฟังคนตรงหน้า ขนาดไอ้จั๊มที่ว่าไม่สนใจอะไรยังต้องดีดตัวขึ้นมานั่งหน้าตาสะลืมสะลือ
น่าสงสารเข้าไปอี๊ก...
“ดีมาก !”
“มีอะไรวะ”
“กูจะโดนคัดออกจากตัวจริง”
“กูรู้แล้ว” ผมตอบออกไปตามความจริง ซึ่งมันเคยบอกแบบนั้นมาแล้วครั้งหนึ่ง ไอ้สองหน่อข้างๆ ก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย
“เออ นั่นแหละ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น” ผม ไอ้ตามใจและไอ้จั๊มต่างหันมองหน้ากันอย่างงงงวยท่ามกลางสีหน้าเจ็บแค้นของคนพูด “มึงจำการแข่งบาสที่กูแข่งล่าสุดได้มั้ย”
ไอ้ตามใจมันพยักหน้าเป็นคำตอบพลางพูดขึ้น
“ที่มึงลากกูที่เล่นบาสเป็นน้อยนิดกับไอ้จั๊มที่เล่นบาสไม่เป็นเลยเข้าร่วมทีมใช่มั้ย ?”
“เออ นั่นล่ะ”
แล้วผมก็เสริม
“ที่แพ้ราบคาบไม่มีชิ้นดี”
“ไอ้...”
ตามด้วยไอ้จั๊ม
“ชัวร์...”
“...” แล้วในที่สุดไอ้หลงมันก็เงียบไปมีเพียงใบหน้าที่แสดงความไม่พอใจออกมาเท่านั้น พวกผมทั้งสามคนเลยได้แต่ก้มหัวงุด ก่อนจะสะดุ้งเฮือก “เออ นั่นล่ะ !”
คราวนี้คนที่เปิดประเด็นก็ทำหน้าอารมณ์เสียเต็มขั้น พร้อมกับหักนิ้วดังกร็อบๆ จนพวกผมที่เหลือได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ก่อนจะมองไอ้หลงที่ตอนนี้หายใจเข้าออกด้วยโทสะจนกระทั่งมันใจเย็นขึ้นและหันมามองทางพวกผมอีกครั้ง
เฮือก...!
“มึงรู้จักอ้อนรักใช่มั้ย”
“รู้” ผม
“เดือนวิศวะฯ อ่านะ” ไอ้ตามใจ
“ที่มาจีบไอ้เสือ...”
ผมหันไปมองขวับทางไอ้จั๊มก่อนที่มันจะแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้แต่นั่นก็ทำให้ไอ้ตามใจมันขำออกมา ก่อนจะดึงคนที่ทำท่าสะลึมสะลือเข้าไปยีหัวด้วยความหมั่นเขี้ยว
โอเค กูให้อภัยก็ได้ !
แดกลูกอมแป๊บ...
“นั่นล่ะ มันเป็นน้องรหัสไอ้ซันและไอ้ซันมันก็ชวนไอ้เด็กนั่นเข้าชมรม”
“อ่าหะ...”
ไอ้ตามใจมันขานรับขณะที่ผมแกะเปลือกลูกอมและเอาหัวใจสีชมพูเข้าไปในปาก
อ่า รสชาติเปรี้ยวๆ หวานๆ กลิ่นหอมๆ ที่อบอวล...
ฟิน ~
“แต่ไอ้อ้อนรักมันไม่เข้า”
คำพูดของไอ้หลงทำให้ผมที่ตอนแรกกำลังจะตั้งใจรับรสชาติที่ดีเยี่ยมและกินไม่เบื่อกับของที่อยู่ในปากต้องชะงักและคิดว่าค่อยไปอิ่มเอมที่อื่นแล้วกลับมาตั้งใจฟังไอ้หลงปรับทุกข์ดีกว่า ก่อนที่ไอ้ตามใจที่ทำท่าสนอกสนใจตั้งใจฟังจะเป็นคนถามขึ้นในสิ่งที่ผมสงสัยเช่นกัน
“ทำไมวะ”
“ไม่รู้”
“...”
“และกูก็ต้องกลายเป็นคนที่ชักชวนไอ้อ้อนรักเข้าชมรม”
“ห๊ะ” ผมอุทานออกมาอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าคับแค้นใจของไอ้หลงตอนแรกเปลี่ยนเป็นเศร้าๆ ก่อนจะเงยหน้ามองมาทางพวกผม
“ไอ้ซันมันบอกว่าถ้าไม่อยากโดนคัดออกจากตัวจริง ให้กูทำยังไงก็ได้ให้ไอ้อ้อนรักเข้าชมรม เพราะเด็กนั่นมันเก่งมาก และถ้าเข้ามามันจะช่วย ‘แบก’ กูที่เล่นกากสุดๆ ในทีมได้”
ปั้ง !
“เฮ้ย มึงไม่ได้เล่นกากขนาดนั้นนะ !!” ผมที่นั่งฟังน้ำเสียงเศร้าๆ ของไอ้หลงก็ต้องลุกขึ้นทุบโต๊ะดังปั้งกับคำดูถูกที่มันเล่ามาอย่างเจ็บใจแทน ซึ่งไอ้จั๊มกับไอ้ตามใจที่นั่งขนาบข้างผมต้องกระตุกแขนยิกๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนที่ผมจะรู้ตัวก็หันไปหัวเราะแหะๆ กับพวกมันกับอารมณ์ที่ออกนอกหน้าจนคนอื่นๆ หันมามองแล้วนั่งลง พลางหันไปพูดกับไอ้หลงอีกครั้ง “มึงอย่าไปยอมนะเว้ย เหตุผลไร้สาระพันธุ์นั้น !”
“เสือ กูจะทำอะได้วะ...”
“ได้ดิ มันต้องได้ดิวะ !”
ผมพูดอย่างอารมณ์ขึ้นพลางทุบกำปั้นตัวเองดังตุบๆ โดยไม่ทันได้หันไปสังเกตไอ้สองคนข้างๆ ที่ตอนนี้นั่งหัวเราะคิกอยู่ พร้อมกับรอยยิ้มของไอ้หลงที่ปรากฎขึ้นมาชั่วพริบตาและแปลเปลี่ยนเป็นความเศร้าอีกครั้ง
“เสือ”
“ว่าไงวะ !”
“มึงต้องช่วยกูนะเว้ย”
“ห๊ะ”
ผมที่ตอนแรกอารมณ์ขึ้นก็ต้องชะงักกับคำพูดนั่น พร้อมกับคำพูดของไอ้ตามใจและไอ้จั๊มที่ดังขึ้นข้างๆ อย่างขบขัน
“เอ้าแล้วๆ”
“ไม้ตาย...”
“ช่วยอะไรวะ”
“เสือ...” เสียงแผ่วๆ พร้อมกับแววตาเศร้าๆ ทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่ไว้ใจ “มึงคิดว่าคนอย่างกูจะสามารถชวนไอ้อ้อนรักคนเก่งคนนั้นได้เหรอวะ ขนาดพี่รหัสของมันยังชวนไม่ได้เลย...”
“ไม่”
“ถูก กูชวนไม่ได้ !” เสียงไอ้หลงมันตอบอย่างแข็งขันก่อนที่สายตาเศร้าๆ ในตอนแรกจะปรับเปลี่ยนเป็นปกติและหันมาจ้องเขม็งที่ผม “เพราะงั้นกูถึงต้องการให้มึงช่วย”
“ห๊ะ ?”
“ไอ้จั๊มไอ้ตามใจ !”
“ครับ !”
“จับ !”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยย !” แล้วในที่สุดผมก็ร้องเสียงหลงเมื่อไอ้คนตรงหน้ามันเผยธาตุแท้ออกมาหลังจากคำพูดนั้นจบลงพร้อมกับร่างของไอ้จั๊มกับไอ้ตามใจที่เข้ามาล็อกแขนผมไว้คนละข้างตามด้วยไอ้หลงที่ลุกขึ้นด้วยสายตาชั่วร้าย “พวกมึงทำเหี้ยอะไรกันเนี่ย !”
“หึหึ”
“ไอ้หลง ไอ้จั๊ม ไอ้ตวยคาม !”
“จับมันไว้อย่าให้หลุด !”
“ไอ้หลง ไอ้ง่าววววว ~!”
“ไอ้เสือ !”
“อะไรมึง ปล่อยกู !”
“มึงต้องช่วยกู”
“ช่วยห่าอะไรวะ !”
“ไปชักชวนไอ้เด็กอ้อนรักเข้าทีมบาส !” เสียงประกาศกร้าวของไอ้หลงทำให้ผมชะงักกึกก่อนจะตอบออกไปอย่างเต็มปากเต็มคำ
“ไม่เว้ย !”
ผมที่ตอนนี้พยายามดิ้นให้หลุดออกจากการจับกุมของไอ้สองคนที่ขนาบอยู่ข้างๆ ก็อยากจะร้องไห้โฮออกมาดังๆ เมื่อพบว่าตัวเองที่เป็น ‘ผู้ชาย’ แท้ๆ แต่ทำไมไม่สามารถสู้แรงไอ้พวกนี้ได้ซักนิด นี่ผมต้องก้มหน้ารับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย
‘หน้าตาก็ไม่ได้ดีเด่ ตัวก็เตี้ยม้อต้อ’
เตี้ยม้อต้อ...
“กูไม่เตี้ยเว้ยยย กูสูงร้อยเจ็ดสิบแปด อีกสองเซ็นก็ร้อยแปดสิบ กูพลังกายเยอะดุจชายฉกรรจ์ ย้ากกกกกกกกกกก !!” ผมตะโกนเสียงดังพลางดิ้นสุดแรงโดยไม่อายคนรอบข้าง ก่อนจะต้องจบด้วยเสียงหอบหายใจของตัวเอง “แฮ่กๆ”
“เลิกพยายามหรือยังครับเพื่อนเสือดุ” รอยยิ้มของไอ้หลงที่มองมาทำให้ผมถึงกับเบะปาก ก่อนที่พวกมันทั้งสามตัวจะหัวเราะออกมา
“ถึงขนาดเอาส่วนสูงมาขู่เลยว่ะ”
“กูสูงร้อยเจ็บสิบเก้า...”
เออ จำไว้ จำไว้เลยพวกมึง !
กูโกรธ !
“ไอ้เสือ กูขอถามมึงอีกครั้ง ว่าจะช่วยกูมั้ย”
ส่ายหัวรัวๆ
“ไม่ !”
“ได้ !” ในที่สุดไอ้หลงมันก็ยิ้มเยาะออกมาหลังจากที่ผมปฏิเสธไป ก่อนที่คนตรงข้ามมันจะลุกออกจากเก้าอี้ตัวเองและเดินมาทางผมอย่างองอาจ จนผมที่พยายามถดตัวถอยหนีก็ทำได้แค่คิดเพราะมีไอ้สองหน่อที่ตอนนี้ทำหน้าที่เป็นขี้ข้าไอ้หลงจับไว้อยู่
“มึงเลือกจุดจบแบบนี้เองนะเพื่อนเสือ”
“อะ...ไอ้หลง มึงจะทำอะไรกู...”
“หึหึ” เสียงหัวเราะชั่วร้ายของคนที่ก้าวเข้ามา โดยที่ตอนนี้ไอ้ตามใจและไอ้จั๊มมันจับผมให้เปลี่ยนท่าเป็นนอนลงกับม้านั่ง โดยที่ไอ้จั๊มนั่งทับขา ส่วนไอ้ตามใจจับแขนผมล็อกไว้โดยที่หัวของผมพิงอยู่ที่หน้าอกของมัน “เพื่อนเสือ ~”
“อะ...ไอ้หลง ไม่เอา ไม่เล่นแบบนี้”
“หืม มึงรู้เหรอว่ากูกำลังจะเล่นอะไร ?”
“มึง มึง...”
“ไอ้ตามใจ ถอดเสื้อมัน !”
“ว้ากกกกกกกกกกกกก !!” ผมร้องโวยวายออกมาอีกระลอกจนตอนนี้ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาเมื่อดันไปเห็น ‘อาวุธ’ ลับที่ไอ้หลงมันเตรียมมาจัดการกับผม “ไม่เอา ปล่อยกู ฮื้ออออ !”
“เพื่อนเสือ กูรู้ว่ามึงต้องถูกใจของที่กูเตรียมมา ‘เล่นสนุก’ กับมึงแน่ๆ”
“อะ...ไอ้หลง...”
“หึหึ”
ในที่สุด ‘อาวุธ’ สุดโหดของไอ้หลงที่ทำให้ผมกลัวจนขาสั่นน้ำตาคลอเบ้าก็ปรากฏออกมา มันแกว่งสิ่งนั้นไว้ในมือและเดินเข้ามาหาผมอย่างเหี้ยมโหด ตัวเองที่ตอนนี้ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้อีกฝ่ายอย่างสุดกำลัง
ไม่เอา
ไม่เอาขนนก !
“ไอ้หลง ไอ้จั๊ม ไอ้ตามใจ กูจะไม่ให้อภัยพวกมึงงงง !!”
“เสือดุ กูจะถามมึงอีกครั้งว่ามึงจะช่วยกูมั้ย”
“มึงจะให้กูช่วยยังไงวะ กูก็ไม่สนิทกับมัน คุยก็ไม่ได้คุย พี่มันก็ไม่ใช่ มึงคิดว่ากูช่วยมึงได้หรือไง !”
“...”
“ได้ๆ ไอ้หลง กูจะไม่ให้อภัยมึง แล้วแต่มึงเลย มึงจะใช้ขนนกอันเดียวมาทำลายความเป็นเพื่อนระหว่างเรา...”
“อึก...”
“ฮึก...ปล่อยกูไปเถอะ กูกลัวแล้ว” ผมพยายามดิ้นสู้แรงไอ้สองคนอีกครั้ง พลางส่งสายตาน่าสงสารไปหาคนที่ตอนนี้มีอาวุธอยู่ในมือ คนที่ตอนแรกปรับสีหน้าลงไปเพราะคำพูดของผมก็กลับกับมาฮึกเหิมอีกครั้ง
“ไอ้เสือ กูรู้ว่ามึงไม่กล้าเลิกคบพวกกูหรอก !”
“เออ กูไม่กล๊าาาา”
“เฮ้ย แวกเสื้อมันออก !”
“อ้ากกกกกกกกก ไอ้เหี้ย ไอ้หลง มึงไปตายซะไอ้ง่าววว !!”
ผมที่ตอนนี้ดิ้นสู้สุดแรงหลังจากสัมผัสได้ถึงขนนุ่มนิ่มและ ‘จั๊กจี้’ สุดๆ สัมผัสเข้าที่หน้าอกแล้วลากขึ้นมาบริเวณลำคอจนขนทั่วร่างกายลุกเกรียวแล้วระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้...เหี้ย...ฮ่าๆๆๆๆ หลง ฮื้อ !”
เสียงผมฟังไม่ได้ศัพท์ คงจะมีแต่เสียงของไอ้ตามใจกับไอ้จั๊มเท่านั้นที่ดังประสานกันอย่างเมามันส์ ซึ่งผมตอนนี้น้ำตาไหลอาบแก้มไปเรียบร้อย
อย่ามายุ่งกับคอกู๊ !
“อะ...ฮ่าๆๆๆ ไอ้หลง...แค่กๆ ฮ่าๆๆๆ ลูกอม...ติด ฮ่าๆๆ คอ...แค่ก !”
“ฮะ...เฮ้ย !”
“แค่ก...อ๊อก ฮ่า...!”
“ไอ้เสือ !!”
ร่างของผมถูกไอ้สามหน่อที่ตอนนี้ทำหน้าตาตกใจสุดขีดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกมันช่วยดึงร่างผมขึ้นมาและเขย่าจนหัวสั่น จนในที่สุดลูกอมเม็ดโตที่ไหลลงคอไปกว่าครึ่งก็สำรอกออกมาจนได้
“อ๊อก แค่ก !”
“คายออกมาๆ !”
ตุบ ตุบ !
เสียงทุบหลังผมดังขึ้นเป็นพัลวันในขณะที่ปากอยากจะอ้าพูดว่าให้พอ แต่ตอนนี้กลับสำลักของในปากอย่างเอาเป็นเอาตาย จนในที่สุดลูกอมฮาร์ทบีสเม็ดโตที่ผมกินไปไม่ถึงครึ่งก็หล่นออกมาจากปากและลงไปตายบนพื้นไปอย่างอนาถ ผมที่มองของกินของโปรดตัวเองที่ตอนนี้คลุกขี้ฝุ่นไปเรียบร้อยก่อนจะเงยหน้ามองไอ้สามตัวที่เป็นต้นเหตุ
“พวกมึง !!”
“ไอ้เสือ !”
“ไอ้...ไอ้หลงงง ปล่อยยยย !”
ผมที่ยังไม่ทันจะอ้าปากด่าพวกมันก็โดนอีกฝ่ายกระโจนเข้ามาพร้อมกับคว้าหมับเข้าที่ต้นคอของผมจนตัวเองตัวแข็งหดคออัตโนมัติ จะบอกว่าจุดนี้เป็นจุดตายของผมเลยก็ว่าได้
อ๊ะ...อย่ากด จั๊กจี้สาดดดด !
“ไอ้หลง ไอ้เด็กเชี่ยยย”
“จะช่วยกูมั้ยห๊ะ ?”
คราวนี้ไอ้ตามใจกับไอ้จั๊มไม่ได้เข้ามามีส่วนร่วม พวกมันได้แต่มองมาทางพวกผมแล้วหัวเราะออกมาเท่านั้น คงจะมีแต่ไอ้หลงเท่านั้นที่ยังคงขยั้นขยอให้ผม ‘ช่วย’ เรื่องของมันเลิก ซึ่งผมเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะตัวเองก็ไม่ได้สนิทอะไรกับไอ้อ้อนรักขนาดนั้น
“ไอ้เสือแม่งน่าสงสารว่ะ”
“สงสารก็มาช่วยดิวะ !”
“กูแค่บ่นกับไอ้จั๊ม” ไอ้ตามใจมันหัวเราะร่าพลางหันไปพยักเพยิดกับไอ้จั๊มที่ตอนนี้คงจะตื่นเต็มตา มันได้แต่พยักหน้าหงึกๆ และหัวเราะออกมาเป็นครั้งคราว ผมเชื่อว่ามันคงอยากให้พวกผมเลิกเล่นเต็มทีเพราะเจ้าตัวจะได้นอนต่อ
ไอ้จั๊ม กูรู้นะมึงคิดอะไร
ว่าแต่ไอ้ห่าหลงนี่จะเอายังไงกับกูววววว !
“ไอ้หลงมึงปล่อยกูเถอะ ห่าเอ๊ย กูจะขาดใจแล้ว กูไม่สนิทกับไอ้อ้อนรักจริงๆ”
“มึงก็ลองดูก่อนดิวะ”
“เออๆ กูลองให้ก็ได้วะ !”
“จริงดิ !”
“ปล่อยเลยไอ้ง่าว !”
“อุ๊ นมขาว”
“ขาวพ่อง ไอ้เหี้ยหลง !”
“ไหนมาส่องหน่อยสิ ว่านมเสือมันมีกี่เต้า”
“ไอ้เหี้ยหลง กูจะไม่ช่วยมึงแล้วนะเว้ย !”
“โอ๋ๆ ฮ่าๆๆๆ”
ผมมองคนที่ตอนนี้หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังในขณะที่มือของมันกำลังแง้มคอเสื้อของผมอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งตอนนี้กลุ่มของผมกลายเป็นจุดเด่นไปแล้ว และพอหันไปหาไอ้สองคนที่เหลือก็เห็นว่าไอ้จั๊มมันอาศัยช่วงชุลมุนทิ้งหัวลงนอนบนตักไอ้ตามใจเรียบร้อย ตัวเองที่ก็ไม่ได้สนใจมันมากนักก็ได้แต่ภาวนาให้ไอ้คนที่จับผมอยู่มันยอมปล่อยผมซักที
ปล่อยคอกูเถ๊อะ
...
“พี่...”
ผมที่กำลังง่วนอยู่กับการแกะมือไอ้หลงออกก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงที่เหมือนจะคุ้นหูแต่ก็ไม่คุ้นดังขึ้น ตามด้วยไอ้คนข้างๆ ที่ตอนนี้มันเองก็ชะงักเช่นกัน รวมถึงไอ้ตามใจที่ยังคงมีตัวตนอยู่ด้วย พวกเราทั้งหมดหันไปทางเสียงปริศนา ทุกการกระทำที่ทำอยู่หยุดลงทั้งหมด ก่อนจะเห็นว่าไอ้ ‘อ้อนรัก’ มันมายืนทำหน้ามึนอยู่ใกล้ๆ พอรู้ตัวอีกทีร่างกายของผมก็ถูกไอ้หลงผลักไปทางร่างสูงเจ้าของเสียงที่เข้ามามีส่วนร่วมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว
พร้อมกับเสียงกระซิบเบาๆ ที่ไล่ตามหลังมา
“ฝากด้วยนะมึง”
เออดี
ให้มันได้อย่างนี้สิ !
“งะ...ไงมึง มาทำอะไรวะ”
ผมที่เริ่มตั้งสติได้ก็เริ่มจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของตัวเองให้เข้าที่เข้าทางต่อหน้าคนบางคน ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้แต่มองการกระทำของผมแล้วมองไปด้านหลังที่พวกไอ้สามหน่อมันนั่งอยู่ โดยที่ตอนนี้ไอ้หลงมันเอาสมุดขึ้นมาวาดรูปเล่น ไอ้ตามใจก็กดแชทกับสาว ส่วนไอ้จั๊มนี่ไม่ต้องพูดถึง ปล่อยให้มันอยู่โลกของมันต่อไป
ว่าแต่กลับสู่สภาวะปกติไวเกินไปหรือเปล่าวะ !
“เสื้อ”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบคำถามของผมได้แต่ยกนิ้วขึ้นมาชี้ปกคอเสื้อของผมที่หลุดลุ่ยด้วยฝีมือของไอ้สามตัวที่ตอนนี้พยายามออกจากโลกของผมกับคนตรงหน้า ตัวเองเลยได้แต่ยกมือขึ้นมาจับมันให้เข้าที่อย่างลวกๆ ก่อนจะเริ่มพูดต่อเพื่อเข้าเรื่องที่ไอ้หลงมันเคยขอ
“อ้อนรัก...”
“เสื้อ”
และยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบคนตรงหน้ามันก็ขัดขึ้นมาคำเดิม ใบหน้าที่แสดงออกว่าขุ่นเคืองเล็กน้อยของมันทำให้ผมได้แต่เกาหัวงงๆ ก่อนที่จะสะดุ้งเมื่อมือหนายกขึ้นมาแล้วติดกระดุมคอเสื้อให้ผม
“เฮ้ยมึง ไม่เป็นไร...แค่กๆ ไอ้อ้อนรัก !”
ผมที่กำลังจะประท้วงก็โดนมือหนาที่ตอนนี้ติดกระดุมคอเสื้อให้ผมอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งถึงเม็ดบนสุดที่ติดยากสุด มันจะขยับมือขึ้นเพื่อที่จะให้ตัวเองติดถนัดจนร่างผมต้องเขย่งตาม เสื้อก็รัดคอจนอึดอัด ใบหน้าของไอ้อ้อนรักตอนนี้ก็ขมวดคิ้วแน่นคงจะหงุดหงิดเมื่อไม่สามารถติดกระดุมให้ผมได้ซักที ซึ่งสภาพตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลังหาเรื่องผมยังไงยังงั้น
คือ...
กูหายใจไม่ออก !
ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ กระซิกๆ
“อ่า...”
ในที่สุดขาที่เขย่งของผมก็กลับมายืนปกติ เมื่อไอ้อ้อนรักมันสามารถติดกระดุมคอเสื้อที่ผมไม่เคยติดเม็ดสุดท้ายนั่นจนได้ก่อนที่มันจะยิ้มออกเพื่อแสดงออกว่าเจ้าตัวพอใจในสิ่งที่ทำไปไม่น้อย
แต่มึงถามกูซักคำมั้ย
ไอ้หมีเด๋อ !
ผมจับคอเสื้อตัวเองอย่างไม่คุ้นชิน ใบหน้าตอนนี้คงอยากจะร้องไห้เต็มที พอหันไปหาไอ้สามคนที่นั่งนอนกันอยู่ก็เห็นพวกมันกลั้นขำกันอย่างเปิดเผยก่อนที่ตัวเองจะหันไปมองหน้าไอ้อ้อนรักอีกครั้ง
และยังไม่ทันพูดอะไรไอ้คนตรงหน้ามันก็หันหลังและเดินออกไปทันที
ฮะ...เฮ้ย มึงจะมาทำให้กูงงและจากไปแบบงงๆ ไม่ได้นะเว้ย !
“อ้อนรัก !” ผมรีบตะโกนเรียกชื่อของมันก่อนที่อีกฝ่ายจะหันกลับมา มันเอียงหัวเล็กน้อยแล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“ลืม”
ห๊ะ...
คนตรงหน้าไม่รอให้ผมสงสัยกับคำพูดของมันมากนัก ก่อนที่มันจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบอะไรบางอย่างออกมาแล้วยื่นมาให้
“อะไรวะ...”
ผมมองของที่ถูกยื่นมาให้อย่างอึ้งๆ ก่อนจะรับมาแล้วมองดูอย่างพินิจ
จดหมาย ?
ผมมองซองจดหมายสีชมพูเรียบๆ ในมือพลางพลิกไปพลิกมาแล้วเงยหน้ามองคนให้อีกครั้ง ซึ่งมันก็มองตามของในมือผมแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมเช่นกัน ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเบือนหน้าหนีแล้วเกาแก้ม ผมตัวเองด้วยความประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ผมที่มองท่าทีของมันเลยได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ก่อนจะนึกได้ว่าตัวเองมีภารกิจอย่างอื่นเลยได้แต่พับซองจดหมายอันนั้นเข้ากระเป๋ากางเกงไป
“เออ อ้อนรัก !”
“หา...”
“เข้าชมรมบาสมั้ย ?”
คำถามของผมทำให้คนตรงหน้าค่อยๆ หยุดอาการประหม่า ก่อนจะมองมาทางผมด้วยสายตาที่แพรวพราวแล้วตอบออกมาทันที
“เข้า !”
“ขอลาออก”
“ห๊ะ”
“เฮ้ย เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ”
“ไอ้อ้อนรัก”
“จะลาออก”
เสียงเซ็งแซ่ที่ดังมาจากชมรมบาสทำให้ผมที่กำลังจะเดินออกจากโรงยิมและเพิ่งจะเอ่ยปากพูดกับคนที่สามารถพามาส่งถึงที่ได้สำเร็จว่า ‘จะไปชมรมถ่ายภาพ’ ก็ทำให้ไอ้อ้อนรักมันพูดว่าจะลาออกทันที ทำให้ผมแทบจะล้มคะมำลงไปกองกับพื้น เพราะกำลังไม่เข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนัก พอหันกลับไปอีกทีก็เห็นคนที่ตอนนี้ทำหน้าบูดบึ้งกำลังเดินตรงดิ่งมาทางผมตัวเองเลยต้องถอยหลังกูด โชคดีที่เพื่อนทั้งสองคนของมันคว้าตัวเอาไว้ก่อน
“ไอ้เชี่ยอ้อน อะไรของมึงเนี่ย” สาวผมสั้นเปรี้ยวถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ ตามด้วยผู้ชายตัวเล็กข้างๆ
“นั่นดิ พวกกูอุตส่าห์พามึงมาส่งถึงที่”
“กูจะลาออก”
“ทำไม”
คำพูดที่ดูจะปกตินั่นหันไปตอบเพื่อนตัวเอง แต่ทุกคนกลับถามขึ้นพร้อมกันอย่างสงสัย เพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ รวมถึงผมด้วย ก่อนที่คำตอบของมันจะทำให้ผมลมแทบจับ
“จะเข้าชมรมถ่ายภาพ”
เออดี...
สงสารกูหน่อยยย กูไม่ได้อยากเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องพวกนี้เล้ยยย
ไอ้หมีเอ๊ย !
“อ้อนรัก มึงไม่มีกล้อง !” แล้วเสียงแหลมๆ ก็พูดขึ้นพลางทุบไหล่ไอ้คนตัวสูงตุบๆ เพื่อเรียกสติ
“เดี๋ยวซื้อ”
และคำตอบที่แสนจะเรียบง่ายนั่นก็ทำให้ทุกคนแถบล้มไปกองรวมอยู่กับพื้น ผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ก็ได้กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก อยากจะหยิบลูกอมขึ้นมากินให้ใจชื้นซะเหลือเกิน แต่ตอนนี้กลับทำได้แค่มองไปที่สถานการณ์ตรงหน้าที่มันไม่สมควรจะเกี่ยวกับผมซักนิดอย่างลำบากใจ ก่อนที่คราวนี้ผู้ชายร่างเล็กจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง
“อ้อนรัก แต่มึงก็ต้องยอมรับความจริงอย่างหนึ่งด้วย...”
“...”
“มึงมันถ่ายรูปกาก ถ่ายหมายังได้แค่หาง เพราะงั้นมึงเข้าชมรมถ่ายรูปไม่ได้ !”
“อึก !”
แล้วผมก็แอบเห็นไอ้อาการสะดุ้งของมันน้อยๆ โดยที่ตอนนี้เจ้าตัวยอมเงียบแล้วก้มหน้าลงไปแล้วราวกับหมดหนทางต่อสู้ ซึ่งผมก็ได้แต่มองมันอย่างนึกสงสารใจก็อยากจะขำออกมา แต่ถ้าปล่อยออกมาตอนนี้คงกลายเป็นจุดเด่นไปอีกคนแน่ๆ
ไม่เอา เรื่องนี้เสือดุจะไม่ยุ่ง
“มึงจัดการหวานใจมึงเลย” อยู่ๆ ไอ้หลงมันก็เข้ามากระแซะผม
“หวานใจพ่อง...”
ผมที่กำลังกระซิบกระซาบด่ากันกับไอ้หลงก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงของใครบางคนดังขึ้น
“อ้อนรัก !”
“ครับพี่ซัน...” น้ำเสียงที่หดหู่ของไอ้อ้อนรักทำให้สาวหลายๆ คนที่ยืนมองอยู่คงอยากจะเข้าไปโอ๋มันเต็มทีแต่ก็ต้องอยู่กับที่เมื่อคราวนี้ไอ้ซันพี่รหัสของไอ้อ้อนรักและมีดีกรีเป็นพี่ว้ากออกโรงเอง
“อยู่ๆ มึงก็มาสมัครชมรม แล้วอยู่ๆ มึงก็จะออก มึงต้องการอะไรห๊ะ !” น้ำเสียงที่ดูยังไงก็ไม่พอใจคนตรงหน้ามากๆ ทำให้ทุกคนในโรงยิมต่างสะดุ้ง ยกเว้นแต่เจ้าของเรื่องที่ตอนนี้มันเงยหน้ามึนๆ ของมันมองไอ้ซันอย่างไม่สะทกสะท้าน “นี่มึงตั้งใจจะกวนตีนกูเหรออ้อนรัก !”
“เปล่าครับ”
“แล้วทำไมมึงไม่ตอบ !”
“กำลังเรียง”
“ห๊ะ”
“พี่ ใจเย็นๆ มันหมายถึงกำลังเรียงคำพูด” คราวนี้คนข้างๆ ไอ้อ้อนรักเป็นคนพูดขึ้น ซึ่งมันก็พยักหน้าตาม แต่ดูเหมือนไอ้ซันมันจะอารมณ์เสียไม่น้อย เพราะตอนนี้มันถึงกับกุมขมับ ผมเลยได้แต่มองอีกฝ่ายอย่างเข้าอกเข้าใจ
ปวดหัวใช่มั้ยล่ะมึง
“โอเค อ้อนรัก มึงไม่ต้องเรียงแล้ว มึงพูดออกมาเลย คำตอบที่มึงคิดได้ตอนนี้” ในที่สุดดูเหมือนกัปตันทีมบาสจะทนไม่ไหวถึงกับตัดบทแล้วมองมาที่ไอ้อ้อนรักอย่างต้องการคำตอบ ส่วนอีกฝ่ายก็ไม่รอให้คนตั้งคำถามรอนานเมื่อเขาอยากรู้คำตอบที่มันไม่ต้องเรียบเรียง
คำตอบที่อยู่ในใจของมันอยู่แล้ว
“เสือ”
“...”
“ที่มาสมัครชมรมบาส...”
“...”
“และลาออกเพื่อไปสมัครชมรมถ่ายภาพ”
“...”
“ก็เพราะอยากอยู่ใกล้”
“...”
“อยู่ใกล้...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดซ้ำ ก่อนจะที่ใบหน้าของอีกฝ่ายมันจะขึ้นสีเรื่อขึ้นมา ทำให้เพื่อนมันที่อยู่ข้างๆ ต่างยกมือขึ้นมาพัดเพราะอาการของมันน่าเป็นห่วงพอสมควร ส่วนผมที่ยืนฟังก็มือเย็นเฉียบตั้งแต่ได้ยินคำตอบคำแรก ก่อนที่อีกฝ่ายมันจะพูดต่อเสียงเบา
...
“อยากอยู่ใกล้พี่เสือดุ”
ปุ้ง ~
ดูเหมือนเรื่องนี้เสือดุจะไม่ยุ่งไม่ได้แล้วแหละ...
ระเบิดไปแล้ว ใจกู...
----------------------------
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์ค่ะ :hao5:
-
อ้ายยยย
:-[
-
โอ๊ยยยย.........หลงรักอ้อนรักไปแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
ตามติด อยากอยู่ข้างๆ เสือดุตลอด :ling1: :ling1: :ling1:
ชวนเข้าชมรมบาสก็เข้าทันที
พอเสือจะไปชมรมถ่ายภาพก็ลาออกทันทีอีกเหมือนกัน
พี่ซัน จะปวดหัวก็ไม่แปลกและ
อ้อนรัก เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รออ้อนรักเสือดุตอนใหม่ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แบบนี้พี่เสือดุคงต้องรับเป็นผู้จัดการส่วนตัวอ้อนรัก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
555555555 สงสารใครดี
-
โอย น่ารักอะไรอย่างนี้นะ :o8:
-
พี่เสือทำไงดี รับเป็น ผจก กับช่างภาพ ประจำชมรมไปเลย :o8:
-
สงสารอ้อนรักอ่ะ ก็แค่อยากอยู่ใกล้พี่เสือ ทำไมต้องมาบังคับกันด้วย งืออ
ตอนนี้มีหวงพี่เสือด้วย ทุกทีเจอพี่เสือทีไร ประหม่าทุกที
คราวนี้เล่นจับพี่เสือแต่งตัว ติดกระดุม เป็นตุ๊กตาเลย 555
มีการให้จดหมายสีชมพู แต่พี่เสือคงไม่ลืมไว้ในกางเกงจนไปซักหรอกนะ
สงสารอ้อนรักแย่เลย
ตอนนี้ ทำไมเราจิ้นตามใจกับจั้มอ่ะ คราวที่แล้วไปห้องน้ำก็ต้องลากจั๊มไปด้วย
คราวนี้ยังยีหัวด้วยความหมั่นเขี้ยวอีก มีนอนหนุนตักกันด้วยอ่า >////<
รอตอนต่อไปจ้า ขอบคุณคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
อยากอยู่ใกล้พี่เสือดุ ......เรากรีดร้องหนักมาก อ้อนรักน่ารักมาก
-
o13
-
อ้อนรักช่าง..ตะมุตะมิ ชอบๆๆๆๆๆๆ :z1:
-
ประกาศๆๆ MVP ของชมรมบาส ณ นาทีนี้ได้แก่...แท่น แทน แท๊น พี่เสือดุ!
เนื่องจากน้องอ้อนรักรีเควสอยู่ใกล้ๆ พี่เสือดุคนเดียวเท่าน้านนนนนนน
:hao7:
ฮาถ่ายหมาเหลือแค่หาง เก่งนะนั่นน่ะ
-
:-[ :o8: น่ารักกก
-
ตามมม
-
:o8:
โถถถถถถ น่าเอ็นดู
-
น่าเอ็นดูววว
-
คนแก่ฟินนนนนนนน :m11: :m3:
-
โถ น้องอ้อนลูก ทำไมน่ารักน่าเอ็นดู :กอด1:
-
ติดตามค่ะ น่ารักดี ^^
-
รอออ :katai2-1:
-
พ่อหมีขี้อายของบ่าว :z3: :z3: :z3:
-
น่ารัก...หลงน้องหมีเด๋อ
-
น้องอ้อนน่ารักจัง :heaven
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 4
ดูเหมือนเหตุการณ์วันนี้จะผ่านไปด้วยดีเมื่อผมสามารถเกลี่ยกล่อมให้ไอ้อ้อนรักมันอยู่ชมรมบาสได้โดยใช้เหตุผลตามความจริงที่ว่าผมแวะเวียนมาที่นี่บ่อยกว่าชมรมตัวเอง มันเลยยอมตอบตกลงแต่โดยดี และตอนนี้ผมก็กลับมาสิงสถิตอยู่ที่หอด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ค่อยจะเต็มร้อยนัก
อยากจะหลับเต็มที...
ติ๊ง...
เสียงแชทที่ดังมาจากโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ที่หัวนอนทำให้ผมที่ตอนแรกซุกหน้าลงกับหมอนได้แต่เอื้อมมือควานหาเครื่องมือสื่อสารเล็กๆ นั่น ก่อนจะลืมตามองแชทที่แจ้งเตือนขึ้นก็พบว่าเป็นแชทจากเดอะแก๊งของผมเอง
กี่กาหลง : พวกมึง ไปแดกเตี๋ยวกันมั้ย
คามตวย : ที่ไหนวะ
จ๊าวตูดรั้ม : ไป
คามตวย : ไม่ทราบว่า ‘สำปวดเหือ’ ที่อ่านแล้วไม่ตอบนี่ยิ่งเหรอครับ
สำปวดเหือ : เออ
ผมตอบไปแค่นั้น ก่อนจะขมวดคิ้วกับไอ้ชื่อเล่นที่แสนจะสิบแปดบวกของพวกเรา ซึ่งไม่ต้องถามว่าใครเป็นคนคิดเป็นคนตั้งให้ คงจะเดาได้ไม่ยากว่ามันคือไอ้ตามใจคนเดิม เพิ่มเติมคือความจังไร ส่วนชื่อของมันนี่รู้สึกว่าจะเป็นไอ้จั๊มตั้ง
คามตวย
เรียบง่ายดี
แต่ทำไมของพวกกูมันถึงได้ดูไม่ดีอย่างนี้วะ !
กี่กาหลง : อยากแดก
กี่กาหลง : อยากแดกกกก
ผมที่อ่านแชทโดยไม่ได้ตอบและใช้นิ้วเลื่อนไปเลื่อนมาเท่านั้น ไม่นานคนที่โดนเมินก็จัดการแท็กเฟสของเดอะแก๊งพวกผมเข้ามาจนครบพร้อมกับแคปชั่นที่บ่งบอกว่าร่างกายของมันต้องการ ‘ก๋วยเตี๋ยว’ ขนาดไหน
หลง มารัก กับ ตามใจ ไม่ตามเธอ และคนอื่นๆ อีก 2 คน
สุขใดเล่า จะสุขเท่าได้กินก๋วยเตี๋ยว
#เตี๋ยวดอททอม #จะแดกไม่แดกไม่แดกกูตบ
เมื่อซักครู่
เออดี ให้มันได้อย่างนี้สิ...
ผมกดว้าวใส่สเตตัสของไอ้หลงก่อนจะทิ้งหัวซุกลงกับหมอนอีกครั้ง เพราะตอนนี้ไม่อยากลุกไปไหนซักนิด ก่อนจะเห็นแชทที่เด้งมาอีกครั้งเมื่อพวกมันนัดแนะเวลาเจอกันและสถานที่ก็ไม่ไกลจากหอผมมาก มันเป็นร้านประจำที่ชื่อว่า ‘เตี๋ยวดอททอม’ เพราะเจ้าของร้านแกเป็นทอมหน้าตาดีแถมแฟนยังสวยสุดๆ พวกผมเลยชอบไปนั่งส่องแฟนแก...
เอ่อ นั่งกินก๋วยเตี๋ยวนั่นล่ะ
นิ้วของผมสไลด์หน้าจอดูสเตตัสในเฟสบุคเพลินๆ ด้วยดวงตาจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ก่อนจะเห็นว่าใครบางคนเพิ่งอัพสเตตัสไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
อ้อน แล้วรัก รู้สึก คิดถึง
อยากอยู่ใกล้...
2 นาทีที่แล้ว
ผมกดถูกใจสเตตัสนั้น ก่อนจะผงกหัวขึ้นมาและเริ่มอัพสเตตัสแรกของตัวเองวันนี้บ้าง ซึ่งมันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกเท่านั้น
เสือ ไม่ดุ รู้สึก งงกับหมี
เมื่อซักครู่
เมื่ออัพเสร็จผมก็กดรีหน้าฟีดรัวๆ ไม่นานการแจ้งเตือนเฟสบุคที่นอกจากการกดไลค์ก็เกิดขึ้น และผมก็กดเข้าไปดูมันทันที
ตามใจ ไม่ตามเธอ เห็นหมีหนูไหม เห็นหมีไหมหนู ~
เสือ ไม่ดุ ตามใจไม่ตามเธอ พ่อง
ผมตอบคอมเม้นท์ที่แสนกวนประสาทนั่น ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วเปิดแชทที่พวกมันคุยกันก็พบว่ามันนัดกันตอนหกโมงครึ่งทำให้ผมรีบลุกขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบลวกๆ เป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆ แล้วออกจากหอไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ซึ่งเดินไม่ถึงสิบนาทีผมก็สามารถพาร่างของตัวเองมาถึงที่ร้านได้ก่อนใคร และในขณะที่รอไอ้สามหน่อที่เหลือผมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนกำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ภายในร้าน
ไอ้อ้อนรัก
ผมมองไปที่ร่างสูงโปร่งที่โดดเด่นกว่าใครโดยตอนนี้มันกำลังสไลด์หน้าจอโทรศัพท์พลางขมวดคิ้วโดยที่ไม่แตะต้องชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าซักนิด ปล่อยให้เพื่อนร่วมโต๊ะจกลูกชิ้นบ้าง หมูบ้าง จนผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ได้แต่นึกสงสาร และเมื่อเจ้าตัววางโทรศัพท์แล้วหันมาหาชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้ามันก็ทำหน้าตกใจ
ให้มันได้อย่างนี้สิ
ผมส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะหันมามองหาเพื่อนของตัวเอง ซึ่งไม่ต้องเสียเวลาส่องมากนักพวกมันทั้งสามตัวที่อยู่หอเดียวกันก็พากันเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงโหวกเหวกโวยวาย
“ว่าไงครับไอ้สำปวดเหือ แชทก็ไม่ค่อยตอบ เอาแต่บ่นหาหมี แต่นี่ดันมาถึงคนแรกเลยนะ”
“พูดมาก” ผมที่ขมวดคิ้วมองไอ้ตามใจที่มาถึงก็พูดจากวนประสาทผมทันที ก่อนที่ตัวเองจะหันไปหาไอ้หลง “กูมาถึงคนแรก เพราะฉะนั้นคนชวนเลี้ยงนะครับ”
“ไม่เกี่ยวเลยสาดดดด” ไอ้หลงมันปฏิเสธทันทีก่อนจะเข้ามาตะคุบหัวผม
“ไอ้เหี้ยหลงงงง”
แล้วในที่สุดศึกตีกันระหว่าง กี่กาหลง กับ สำปวดเหือ ก็เกิดขึ้น ผมที่พยายามทึ้งร่างผลักร่างของไอ้หลงออกจากตัวอยู่ซักพักใหญ่ๆ แต่ก็ไม่สำเร็จ จนกระทั่งพวกเราทั้งคู่หอบเหนื่อยและเลิกเล่นไปเองพร้อมกับร่างสาวสวยที่เห็นพวกผมยืนเกะกะกันหน้าร้านอยู่นาน เธอเลยเดินเข้ามาหาพร้อมกับสายตาดุๆ พวกผมเลยได้แต่เดินเข้าไปหาที่นั่งด้วยใบหน้าสลด
และมันก็ดันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากไอ้หมีเด๋อด้วยนี่สิ
เมื่อพวกผมหาที่นั่งกันเรียบร้อย พวกเราก็ต่างสั่งเมนูประจำของตัวเอง ซึ่งของผมจะเป็นก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กต้มยำไม่ใส่ถัวงอก ไม่ใส่กระเทียม ส่วนไอ้พวกที่เหลือก็กินแตกต่างกันไป
“นั่นมันไอ้อ้อนรักนี่หว่า...”
เสียงของไอ้หลงดังขึ้นพร้อมกับมองไปที่โต๊ะที่อยู่ถัดออกไปไม่ห่างนัก ทำให้ผมมองตามก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังกินก๋วยเตี๋ยวในชามตัวเองโดยที่มือก็กดสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ไปด้วย และคาดว่ามันเองก็ยังไม่เห็นพวกผม
“แล้วนั่นมันน้องยี่หวาสุดสวยของกู...”
และน้ำเสียงเศร้าๆ ของไอ้ตามใจก็ดังมาติดๆ
“สวย...”
“เออ”
คำพูดของไอ้จั๊มทำให้ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วยเมื่อมองดาววิศวะฯ อย่างพินิจ ซึ่งเธอสวยมากจริงๆ ทุกอย่างดูมีเสน่ห์ไปหมด ทั้งการกระทำที่มั่นใจ คำพูดที่หวานหู ไหนจะรอยยิ้มที่น่ารักสุดๆ นั่นอีก
“ชาตินี้กูจะมีสิทธิ์ได้แฟนสวยแบบนี้มั้ยวะเนี่ย” คำพูดเบาๆ ของผมทำให้ไอ้สามหน่อที่เหลือหันมามองขวับ
“ไม่” ไอ้จั๊ม
“ไปนอนฝันนะมึง” ไอ้หลง
“แฟนสวยไม่น่าได้ แต่แฟนหล่อน่ะไม่แน่” ไอ้ตามใจ
เดี๋ยวนะ...
“แฟนหล่อห่าอะไร” ผมหันไปขมวดคิ้วมุ้นใส่คนที่ตอนนี้ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนที่พวกผมจะต้องสะดุ้งเมื่อเสียงผู้หญิงห้าวๆ ดังขึ้น
“โต๊ะแปดเมนูสุดท้ายที่เขียนมานี่อะไรนะ พอดีเมนูเปียกน้ำ !”
พึบ !
“เส้นเล็กต้มยำไม่งอกไม่กระเทียมครับ !”
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้ว่าคำพูดที่ว่านั่นหมายถึงตัวเอง ทำให้ร่างกายลุกขึ้นยืนอัตโนมัติและตะโกนเสียงดังกลับไป ซึ่งการกระทำนั้นก็ทำให้คนทั้งร้านต่างหันมามอง
ขอย้ำว่าทั้งร้าน...
เชี่ย อาย...
“อ้าว ของเสือเหรอ โทษที เมนูเปียก เดี๋ยวพี่ทำให้”
“คะ...ครับ...”
ผมตอบออกไปเสียงเบาในขณะที่ตอนนี้หน้าชาไปแล้วกว่าครึ่ง ก่อนจะหันไปเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังจ้องมองมาทางผมด้วยสีหน้าอึ้งๆ ทำให้ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ และเมื่อผมกำลังยกมือขึ้นทักทายมันเพื่อกลบอาการประหม่าก็โดนไอ้ตามใจมันกระตุกแขนซะก่อน
“สั่งแล้วก็นั่งดิวะ จะยืนหาพระแสง มันบังพัดลม !”
ร่างของผมโดนกระตุกแรงๆ จนกลับมานั่งที่เดิม ซึ่งตัวเองก็หันไปทางไอ้คนที่กำลังทำท่าพัดมือใส่หน้าผมเลยตบหัวมันไปแรงๆ หนึ่งที
“โอ๊ย อะไรวะไอ้เสือ !”
“หมั่นไส้”
และนั่นคือเหตุผล
ผมกับไอ้ตามใจทำท่าจะตีกันอยู่ลอมล่อโชคดีที่ไอ้จั๊มคอยห้ามอีกคนไว้ไม่งั้นพวกผมคงตีกันกลางร้านแน่ๆ และคงไม่ลืมที่จะลากไอ้หลงอีกคนเข้ามากระทืบซ้ำเพราะมันคือตัวยุยงดีๆ นี่เอง
“เอ้า ก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว ไอ้สี่สหายทั้งหลาย”
ไม่นานเสียงของพี่ ‘หวาน’ เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวที่หน้าตาไม่หวานอย่างชื่อก็เดินมาพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวชามยักษ์สี่ชามที่ส่งกลิ่นหอม ทำให้เหตุการณ์ทุกอย่างบนโต๊ะยุติลงพร้อมกับเสียงของพวกผมที่ร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ว้าวววววว ~”
“ส่วนนี่ของเสือ พี่ทำให้พิเศษเพื่อชดใช้กับความผิดพลาดเมื่อซักครู่” ก๋วยเตี๋ยวหน้าตาหน้ากินและมีปริมาณมากกว่าคนอื่นๆ ทำให้ผมตาลุกวาวท่ามกลางความอิจฉาของเพื่อนๆ ร่วมโต๊ะ
“หูย จริงดิพี่ ใจดีสุดๆ”
“แต่คิดตังค์เพิ่มนะ”
ผมที่ตอนแรกยิ้มกว้างก็ต้องหุบยิ้มฉับแล้วเงยหน้ามองสาวหล่อเจ้าของร้านที่ยักคิ้วให้ผมสองทีแล้วเดินจากไปทำหน้าที่ตัวเองท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของไอ้พวกสามหน่อที่เหลือ
เออดี เออดี ให้มันได้อย่างนี้สิ !
ผมตักเครื่องปรุงด้วยสภาพน้ำตาตกใน ซึ่งไอ้สามตัวที่เหลือก็ไม่ต่างกัน มันเริ่มพากันพูดเรื่องไร้สาระและตั้งคำถามคนละหนึ่งคำถามเหมือนอย่างเคย เพราะพวกเราทั้งสี่คนจะตั้งกฎว่าให้ตั้งคำถามซึ่งกันทุกวัน จนมันก็กลายเป็นเรื่องสนุกประจำวันไปทันที ซึ่งคิววันนี้คือผมถามไอ้หลง ส่วนไอ้จั๊มเป็นคนถามผม เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยสบายใจเป็นพิเศษเพราะไม่ต้องกลัวว่าจะโดนถามคำถามแปลกๆ บางทีมันอาจจะถามแค่ว่า ‘กินข้าวหรือยัง’ ก็ได้
เชื่อเถอะ มันเคยถามคำถามนี้ในเวลาแบบนี้จริงๆ
“ไอ้ตามใจ มึงได้ดาววิศวะฯ หรือยังวะ” และนี่ก็เป็นคำถามของไอ้หลงที่ถามไอ้ตามใจซึ่งทำให้อีกฝ่ายได้แต่ถอนหายใจออกมา
“ได้แต่คุยว่ะ ขนาดเจอยังไม่เจอจะเอาเวลาไหนไปป่ามปามป๊ามวะ”
และพวกผมประสานเสียงออกมาเป็นคำเดียวกัน
“สม”
หึหึ สะใจ
“เออ ตากูบ้าง ไอ้จั๊มวันนี้มึงนอนกี่ทุ่ม”
“เที่ยงคืนหน่อยๆ ว่าจะลงแร๊งค์...”
“เฮ้ยจริงดิ กูเล่นด้วย”
“ไม่ มึงกาก”
“อะไรวะ กูแค่จะช่วยให้มึงหัดเจอกับสถานการณ์ยากลำบากนะเว้ย รู้มั้ยกูต้องเสียสละขนาดไหนถึงจะเป็นแบบนี้ได้”
“มันคือ...”
“ภาระอันยิ่งใหญ่”
“...”
“มึงแบกกูในวันนี้ เพื่อที่จะรับมือในการแบกทีมในวันหน้า...”
“พอเถอะ...”
ผมที่นั่งฟังไอ้สองคนเถียงกันเรื่องเกม ROV ก็หลุดขำออกมาเมื่อไอ้ตามใจมันสามารถทำให้คนที่ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ทำหน้าสีหน้าหนักอกหนักใจออกมาได้ และนั่นก็ทำให้อีกฝ่ายมันหัวเราะออกมาทันที เพราะนี่คงจะเป็นความตั้งใจของมันมากกว่า
ไอ้จั๊ม มึงเสร็จไอ้ตามใจแน่ๆ ฮ่าๆ
ว่าแต่ต่อไปตาผมตอบคำถามนี่หว่า...
ผมที่กินก๋วยตี๋ยวอย่างสบายใจเพราะดูเหมือนคำถามของไอ้จั๊มจะไม่ได้หนักหนาเท่าไหร่ ก่อนที่เสียงที่บ่งบอกว่าพร้อมหลับของมันจะดังขึ้น
“เสือ...”
“อื้อ...” ผมตอบเสียงอู้อี้ทั้งๆ ที่เส้นก๋วยเตี๋ยวยังคาปาก
“หมีคืออะไร”
“แค่ก !”
แล้วคำถามของไอ้จั๊มก็ทำให้ผมสำลักทันที ก่อนจะรีบเคี้ยวทุกอย่างที่อยู่ในปากแล้วกินน้ำตามตอนนี้ในคอรู้สึกร้อนผ่าวจากอาการสำลักก่อนจะมองหน้าคนตั้งคำถามซึ่งมันก็ไม่ได้สนใจผมนัก ขนาดคำถามที่มันตั้งผมยังไม่รู้เลยว่ามันรู้ตัวหรือเปล่าว่าตั้งคำถามอะไรออกมา
ว่าแต่กูจะตอบยังไงล่ะเนี้ย !
“เอาแล้วๆ” ไอ้หลง
“ห้ามโกหกนะเว้ย” ไอ้ตามใจ
“หมีคืออะไร...” ส่วนไอ้นี่คือเจ้าของคำถามที่ถามย้ำออกมา
ไอ้ห่านเป็ด !
“เอ้าตอบดิเพื่อนเสือ”
ไอ้ตามใจมันเร่งผมยิกๆ ในขณะที่หันไปตบไหล่ไอ้จั๊มอย่างพอใจ ซึ่งผมที่แสร้งดูดน้ำอยู่ก็ได้แต่คิดหาคำตอบก่อนจะพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำตามความคิดของตัวเอง
“หมีก็คือ...”
“...”
“สัตว์ชนิดหนึ่ง มีหลายสายพันธ์ ทั้งหมีแพนด้า หมีขั้วโลก หมีดำ หมีหมา และหมีควายยยยย” คำสุดท้ายผมหันไปพูดเน้นๆ ใส่ไอ้ตามใจ ซึ่งมันก็ได้แต่ชูมะเหงกมาให้ และทำท่าเสียดายแต่ก็ว่าอะไรผมไม่ได้ตัวเองก็ถอยหลบก่อนจะพูดเพื่อเปลี่ยนเรื่อง “คราวนี้ตากูบ้าง”
“...”
“ไอ้เหี้ยหลงวันนี้เสร็จไปกี่น้ำ !”
“ยังไม่เสร็จเว้ย !”
ไอ้หลงมันตอบเสียงดังพลางใช้ตะเกียบที่เพิ่งดูดน้ำก๋วยเตี๋ยวแล้วรูดออกมาจากปากมาตีผม ตัวเองเลยรีบคว้ากระดาษทิชชูมาเช็ดด้วยความขยะแขยง
“อี๋ ~” ผมยกชามก๋วยเตี๋ยวก่อนจะลากเก้าอี้หนีไปนั่งอีกฝั่งๆ ข้างๆ ไอ้จั๊ม ซึ่งไอ้หลงมันก็หัวเราะสะใจ
...
“พี่กินถั่วมั้ย...”
“...”
“ครับ”
เสียงทุ้มๆ ที่ดังขึ้นทำให้พวกผมทั้งโต๊ะหันไปมองพลางได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆ ที่ดังมาจากโต๊ะใกล้ๆ เมื่อเงยหน้าไปก็เห็นไอ้เด็กหมีร่างสูงกำลังยืนถือถุงถั่วต้มในมือ ซึ่งน่าจะเป็นของยายที่เข้ามาขายเมื่อซักครู่ ก่อนที่ไอ้ตามใจที่ปรับตัวเป็นปกติเร็วสุดมันก็ลุกขึ้นก่อนจะเข้าไปทักทายไอ้อ้อนรัก
“เออ ดีเลยเว้ย เพื่อนพี่มันชอบกินถั่วกัน มาๆ มานั่งก่อน” ไอ้คนที่ลุกไปต้อนรับก็ดันหลังไอ้อ้อนรักเข้ามาพร้อมกับลากเก้าอี้ใกล้ๆ มาด้วย ซึ่งคนมาใหม่ก็ทิ้งตัวนั่งอยู่ตรงข้ามกับผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาก็มองไปรอบๆ แล้ววางถุงถั่วไว้บนโต๊ะพลางพูดเสียงเบา
“กินถั่วมั้ยครับ...”
พรืด...
พวกผมทั้งโต๊ะต่างกลั้นขำกันสุดฤทธิ์ คงมีแต่ไอ้หลงที่ฟุบหัวลงไปขำกับโต๊ะแล้ว ก่อนที่ผมจะพูดกับไอ้เด็กตรงข้ามเป็นคำแรก พร้อมกับหยิบถั่วต้มในถุงมาแกะ
“มาๆ กูกิน”
“พี่ชอบกินถั่ว...?”
“เออ กูชอบ” ผมพูดขำๆ พลางเอาเม็ดถั่วสีม่วงๆ เข้าปาก ทั้งๆ ที่ความจริงผมไม่ได้สนใจของกินประเภทนี้เท่าไหร่ แต่คราวนี้มันกลับอร่อยจนต้องพูดออกมา “อร่อยว่ะ”
“จริงดิ...”
สีหน้าไอ้อ้อนรักมันแสดงออกว่าดีใจพลางมองผมที่แกะเม็ดถั่วและเอาเข้าปากตาไม่กระพริบ
“เออ อร่อยจริงๆ”
ผมตอบออกไป ทำให้ไอ้อ้อนรักมันยิ้มกว้างออกมา และนั่นก็ทำให้ผมชะงัก รวมถึงไอ้สามคนที่ร่วมโต๊ะอยู่ด้วย
น่ารัก
หล่อ
มีเสน่ห์
น่าดึงดูด
ผมไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนมานิยามกับรอยยิ้มที่อีกฝ่ายส่งมาให้
“ดีใจที่ชอบนะครับ”
เอาเป็นว่า...
ผมชอบ ‘รอยยิ้ม’ นี่สุดๆ ไปเลยแล้วกัน...
‘พี่ชอบกินถั่วเหรอ’
นี่เป็นคำถามประจำวันของผมไปแล้วซึ่งหลังจากที่ผมเอ่ยปากชม ‘ถั่ว’ ของไอ้อ้อนรัก หลังจากเราแยกย้ายกลับ มันก็ทักแชทมาหาผมทันที
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือชอบกินถั่ว
ไอ้หมีเด๋อ : เหรอครับ...
และนั่นก็ทำให้ผมไม่รู้จะตอบยังไง เลยตอบไปว่า...
พี่เสือดุ : เออ
ไอ้หมีเด๋อ : ทำไมถึงชอบ
ไอ้หมีเด๋อ : ทำไมถึงชอบกินถั่ว
ผมมองคำถามที่ปวดประสาทนั่น ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วมองตัวหนังสือที่อีกฝ่ายส่งมาผ่านแชทสีฟ้า ก่อนที่ตัวเองจะต้องเข้า Google เพื่อหาประโยชน์ของถั่ว
แล้วทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยล่ะเนี่ย...
สุดท้ายผมก็จัดการก็อปคุณประโยชน์ของถั่วลิสงต้มมาทันที
พี่เสือดุ : ถั่วลิสงต้ม มีสาร isoflavones ซึ่งสามารถต่อต้านอนุมูลอิสระ
- ป้องกันโรคมะเร็ง
- โรคเบาหวาน
- โรคหัวใจ
ไอ้หมีเด๋อ : อ๋อ...
ไอ้หมีเด๋อ : ครับ
และมันก็ตอบกลับมาแค่นั้น ผมที่อ่านแชทเลยไม่รู้จะพิมพ์อะไรตอบกลับไปเลยได้แต่กดถูกใจส่งไปแล้วทิ้งโทรศัพท์ลงข้างตัว ก่อนที่แรงสั่นเบาๆ จากสิ่งที่ผมทิ้งไปเมื่อซักครู่จะทำให้ผมคว้ามันกลับมาอีกครั้งเพื่อดูความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้น ก็พบว่าเป็นไอ้ตามใจที่ส่งแชทส่วนตัวมา
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : แหนะๆๆ
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : (รูปภาพ)
ผมมองรูปภาพแคปหน้าจอที่ไอ้ตามใจส่งมาพบว่าเป็นชื่อเฟสบุคของไอ้อ้อนรักที่เพิ่งอัพสเตตัสบางอย่างไปเมื่อซักครู่
อ้อน แล้วรัก รู้สึก ไม่กล้า
ฝันดีนะครับ
เมื่อซักครู่
ผมมองภาพที่แสดงสเตตัสของใครบางคน ก่อนจะปิดแชทของไอ้ตามใจไปโดยไม่ตอบ แล้วเลือกที่จะอัพสเตตัสที่สองของวันอย่างไม่มีเหตุผล
เสือ ไม่ดุ
ฝันดี
เมื่อซักครู่
ไอ้เสือดุเอ๊ย...
มึงต้องใกล้บ้าไปแล้วแน่ๆ
-----------------------------------------
งื้ออออ น้องอ้อนรักโจมตีเบาๆ ด้วยคำว่ากินถั่วมั้ย เราสัมผัสได้ว่าน้องเขินนน
ติชมได้น้าา ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์จ้าา มันทำให้คนเขียนมีกำลังใจมากๆ :hao5:
-
น้องอ้อน..มึน อึน ซึน อย่างแท้ทรู 555 :m29: :m29: :m29:
-
น้องอ้อนค่ะ...ถ้าเป็นไปได้...รีบไปลงเรียนplubic speaking 101 ด่วนค่ะ...หลังจากนั้นค่อยลงเรียนวิชา...ล่า(พี่) เสือค่ะ :katai1:... น้องนี่อึนมาก...จนพี่จะอึนไปด้วยแล้ว...
ชอบค่ะ o13
-
น้องหมีอึนได้โล่ห์มากจ้า
-
:ruready จะจีบติดอีกนานไหมเนี่ย
-
น้องอ้อนน่าน่ารักน่าเอ็นดู รู้สึกหลงแล้ววววววว :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องหมีเด๋ออ o13
-
หมีอ้อนตอนหล่อ ดาเมจแรงมากกกกกกกกกกกก
:mew1:
-
ชื่อแต่ละคนนี่อ่านไปขำไป :katai4:
-
อ้อนรัก น่าร๊ากกกก
-
มีดีต่อใจจริงๆค่ะคุณ o18 o18 o18
-
รออออ :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1:
-
เป็นเรื่องที่เอ็นดูพระเอกมากเลย ทำไมน้องอ้อนถึงได้มึนได้เอ๋อได้เด๋อถึงขนาดนี้ ส่วนพี่เสือดุก็แมนมาก55555
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 5
(Onrak : Part)
“อ้อนรัก”
“...”
“น้องอ้อนรัก”
“...”
“น้องอ้อนคะ !” เสียงเรียกดังๆ ทำให้ผมที่ตอนแรกมองไปที่ประตูห้องต้องหันกลับมาทางเดิมพลางมองไปที่พี่ผู้หญิงหน้าตาจัดจ้านที่ตอนนี้กำลังกำลังพยายามจับใบหน้าของผมให้หันไปหา ซึ่งตัวเองก็ได้แต่มองกลับไปที่เธอนิ่งๆ ก่อนจะเห็นว่าสีหน้าของอีกคนแดงขึ้นกะทันหัน “น้องอ้อนอย่าจ้องพี่แบบนั้นสิคะ”
“...”
“โอ๊ย พี่จะเป็นลมแล้ว ~”
“พารามั้ย”
ผมถามออกไปเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าดูเหมือนอาการจะไม่ค่อยดีนัก ซึ่งเธอก็ได้แต่ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อที่ผุดซึมขึ้นมาแล้วเป็นฝ่ายหันหน้าหนีไป
เป็นอะไร...
“ไอ้อ้อน กูมารับแล้ว”
ในที่สุดเสียงที่ผมรอคอยก็ดังขึ้น ตัวเองเลยรีบลุกขึ้นยืนแล้วมองไปที่เพื่อนสนิทสองคนของตัวเองที่เดินเข้ามาด้วยท่าทีสบายๆ ผมที่กำลังจะรีบก้าวเท้าเดินเข้าไปหาทั้งสองคนก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อโดนใครคนหนึ่งฉุดแขนไว้แล้วลากไปอีกทาง ผมเลยได้แต่มองไปทางพวกมัน
ช่วยด้วย...
และอีกฝ่ายก็ได้แต่มองกลับมาแล้วโบกมือให้ ผมเลยรู้ตัวว่าตอนนี้คงไม่มีทางหนีไปจากตรงนี้อีกแล้ว
“น้องอ้อนจ๊ะ ถึงคิวถ่ายวิดีโอแนะนำตัวแล้วจ้า”
“ผมยังไม่ได้คิด”
“แนะนำไปเลยจ้ะ ยังไงก็ได้ที่เป็นตัวเอง พี่รู้ว่าสาวๆ ทุกคนต้องรอการแนะนำตัว และอยากทำความรู้จักกับน้องแน่ๆ”
“ไม่ได้คิด...”
“พูดไปเลยจ้า พูดไปเลย แต่อย่าลืมให้ครบสองนาทีน้า”
คำพูดนั่นทำให้ผมถึงกับเงียบไปก่อนจะคิดสิ่งที่ตัวเองจะพูดต่อจากนี้
“ได้”
“ดีมากเด็กดี”
“พูดไปเลย”
“ใช่จ้ะ พูดไปเลย ~”
...
พูดไปเลย...
‘สวัสดีครับ...ชื่ออ้อนรัก...ชื่อจริง อ้อนรัก ชื่อเล่น อ้อนรัก...นามสกุล รัตนจิตไพทูล เรียนวิศวะโยธา มีหมากับแมวหนึ่งตัว...เอ่อ...อาศัยอยู่ที่คอนโดนธาเนี่ยนห้องหนึ่งสามสองหก...เบอร์โทร...เบอร์โทรแม่...ศูนย์แปดสามห้าหกศูนย์หกสามหนึ่งแปด...’
“...”
‘ส่วนเบอร์ผม...จำได้แค่ศูนย์เก้าแปด...ตอนนี้มีเพื่อนสองคนชื่อ...ป่านกับเพลง เพลงเป็นผู้ชาย...’
“เดี๋ยวนะ ไอ้เหี้ยอ้อน...”
เสียงของคนที่นั่งดูคลิปอยู่พูดทักขึ้นมาในขณะที่กดหยุดวิดีโอทำให้ผมที่นั่งส่องโซเชียลอยู่เช่นกันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
“อะไร”
“แนะนำตัวเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยถามจริง”
“คิดไม่ออก”
“ทำไมมันดูไร้สาระปัญญาอ่อนแบบนี้วะ”
“ดูให้จบ”
ไอ้เพลงมันมองหน้าผมพลางส่ายหัวก่อนที่ไอ้ป่านจะเป็นคนเอื้อมมือมากดวิดีโอเพื่อเล่นต่อ
‘มีคนที่ชอบหนึ่งคนชื่อ...’
“เสือ”
ไอ้เพลงและไอ้ป่านต่อประโยคที่ถูกตัดไปเพราะครบสองนาทีของผม ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้สนใจนักก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมายัดใส่หูโดยที่มือก็เลื่อนดูสโพสเก่าๆ ของใครคนหนึ่ง
เสือ ไม่ดุ
ผมไล่อ่านสเตตัสมากมายของเขาที่โพสไว้ตั้งแต่หลายปีก่อนอย่างไม่เบื่อโดยหวังว่านี่จะทำให้ผมรู้จักเขามากขึ้น แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่คิดซักนิดเมื่อมันไม่สามารถบ่งบอกอะไรที่เป็นตัวของพี่เสือได้เลย และผมเองอยากรู้จักเขาผ่านตัวจริงมากกว่า แต่ดูเหมือนจะมีเพียงแชทสีฟ้าเท่านั้นที่ทำให้ผมสามารถกล้าพูดกับเขาได้อยู่หลายประโยค
ก็รู้ว่าตัวเองสื่อสารไม่เก่ง
แต่อยากคุยแบบออกเสียงมากกว่าอ่ะ...
“เฮ้อ...”
“คิดถึงพี่เสือหรือไง”
“...”
ผมไม่ได้ตอบคำถามของไอ้เพลง แต่สีหน้าผมก็คงแสดงออกได้เป็นอย่างดี ก่อนที่อีกฝ่ายจะแย่งโทรศัพท์ไปจากมือของผมแล้วมองสิ่งที่อยู่บนหน้าจอ
“ส่องขนาดนี้ทำไมไม่ไปหาพี่เขาเลยวะ”
คำพูดของไอ้เพลงทำให้ผมชะงักกึกก่อนจะทำตาโต
พรึ่บ !
“เดี๋ยวมานะ”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวไอ้เหี้ยอ้อน !”
ผมที่ลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างกะทันหัน ก็โดนคนที่นั่งขนาบข้างกระตุกแขนให้นั่งลงเหมือนเดิมอย่างรวดเร็วแล้วพูดออกมาพร้อมกัน
“มึงเรียนอยู่ !!”
“...”
...
จริงด้วย...
“นายอ้อนรัก มีอะไรหรือเปล่า” เสียงของอาจารย์ที่กำลังเลื่อนสไลด์อยู่หน้าห้องพูดถามขึ้น ใบหน้าโหดๆ ภายใต้กรอบแว่นทำให้ผมถึงกับขนลุก ก่อนจะพยายามเรียบเรียงคำพูดของตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อที่จะทำให้คนตรงหน้าไม่โมโห “ว่าไงนายอ้อนรัก เธอสงสัยอะไรกับการสอนของฉันหรือเปล่า !”
“เปล่าครับ”
“...”
“แค่ลืมว่ากำลังเรียนอยู่...”
“ว่าไงนะ !!”
“นั่นไง”
“ไอ้เชี่ยอ้อนนนนน ~!”
เสียงบ่นเบาๆ ของคนที่นั่งขนาบข้างทำให้ผมต้องหันไปมองก็ทำให้รู้ว่าคำพูดที่ผมพยายามจะพูดออกมานั้นมันคงจะดีไม่พอ
“ขอโทษครับ ขอพูดใหม่...”
“...”
“ลืมว่าเรียน”
“...”
“ลืม...”
ผมหยุดคำพูดของตัวเองเมื่อคราวนี้อาจารย์ตรงหน้าแกทำหน้าโมโหสุดขีด ซึ่งผมก็หันไปมองคนสองคนที่อยู่ข้างๆ โดยตอนนี้ไอ้เพลงกำลังพูดเบาๆ ว่าให้ผมหุบปาก ส่วนอีกคนก็กุมขมับตัวเองไปเรียบร้อย ก่อนที่ผมจะส่งสายตาแบบเดิมๆ ไปหาคนที่ตอนนี้สบตากับผมอยู่
‘ไอ้เพลง ช่วยด้วย...’
และมันก็ได้แต่ส่ายหัวเบาๆ เท่านั้น
“ผมขอเรียง...”
“อ้อนรัก ตามครูออกมาเดี๋ยวนี้ !!”
เฮือก !
“เป็นไงบ้างมึง”
“บ่น”
ผมตอบออกไปแค่นั้นเพราะไม่รู้จะพูดยังไง ก่อนจะเดินนำสองคนที่ทำหน้างงส่งมาให้ในขณะที่เดินตามมา ทั้งคู่ก็ต่างถามขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน
“มึงรอดออกมาได้ไงวะ”
“อาจารย์บอกว่าปวดหัว...”
“...”
“ที่คุยกับกู”
ผมพูดเสียงเบาพลางก้มหน้าลงและหยุดเดิน แต่กลับทำให้สองคนนั้นหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้อ้อน มึงแม่งเจ๋งว่ะ” ไอ้ป่านมันพูดพลางเข้ามาตบไหล่ผมอย่างเต็มเหนี่ยว ตัวเองที่สะเทือนตามแรงของผู้หญิงร่างเล็กแต่แรงเยอะสุดๆ นั่นเลยได้แต่หันไปมองแล้วพูดเบาๆ
“เจ็บ”
ตามด้วยไอ้เพลง
“กูควรดีใจมั้ย ที่มีเพื่อนแบบนี้”
“อยากไปหาพี่เสือ”
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง”
“จะไปหาพี่เสือ”
ผมพูดขึ้นโดยพยายามไม่สนใจสองคนที่ตอนนี้ยืนทำหน้าเอือมระอาอยู่ก่อนจะเป็นคนเดินนำเข้าไปในโรงอาหารคณะนิเทศศาสตร์ แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าไป ก็โดนผู้หญิงหน้าตาดีที่เข้ามาขวางไว้ซะก่อน
“สวัสดีน้องอ้อนรัก”
“สวัสดี...”
“พี่ชื่อณิชานะ เป็นดาวนิเทศเมื่อปีที่แล้ว วันนี้สนใจไปนั่งกินข้าวกับพี่หรือเปล่า”
“...”
“ไม่ตอบงั้นพี่ถือว่าตกลงนะ”
“ไม่”
ผมตอบออกไปทันทีเมื่อผู้หญิงตรงหน้าเข้ามาควงแขนผมและกำลังจะพาเดินไปอีกทาง
“หืม...”
“ไม่ตกลง ที่ไม่ตอบเพราะไม่ตกลง” ผมส่ายหัวรัวๆ
“...”
“ไม่ไป”
“น้อง...”
“เพลงป่าน ช่วยด้วย”
ในที่สุดผมก็หันไปขอความช่วยเหลือจากคนที่คาดว่าน่าจะเดินตามมา แต่ดูเหมือนจะต้องผิดหวังเมื่อตอนนี้กลับไม่มีใครอยู่กับผมซักคน พอมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าทั้งคู่ตอนนี้กลับเดินไปซื้อข้าวกันเรียบร้อย โดยไม่หันมาสนใจผมซักนิด
เดี๋ยวนะ...
ช่วยด้วย...
“มาคนเดียวนี่น้องอ้อน ไปนั่งกับพี่เถอะนะ โต๊ะพี่เพื่อนเยอะ รับรองน้องต้องสนุกแน่ๆ”
“ไม่”
ส่ายหัว
“มาเถอะน้า เดี๋ยวพี่เลี้ยงขนม”
“ไม่ชอบกินขนม”
“เอ่อ งั้นเดี๋ยวพี่เลี้ยงทุกอย่างเลย”
“...”
“น้องอ้อนรักอยากกินอะไรบอกพี่ได้เลยนะ พี่จะจัดการหาให้ทุกอย่าง”
“จริงดิ”
“จริงสิ” ผู้หญิงตรงหน้าทำตาโตพลางขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ตัวเองเลยได้แต่คิดสิ่งที่อยากกินแล้วค่อยๆ พูดออกไป
“อยากกินข้าว”
“...”
“กับพี่เสือดุ”
“เหยดดดดด ไอ้น้องอ้อนรักนี่หว่าาาา”
อยู่ๆ เสียงที่ดังโหวกเหวกของใครบางคนก็ดังขึ้นทำให้ผมที่อาศัยช่วงนั้นหนีออกมาจากการควงแขนของคนข้างๆ ก็หันไปมองผู้ชายหน้าตาดี ที่ผมจำได้ว่าเป็นเพื่อนกับพี่เสือดุ
“พี่...”
“ตามใจ กูชื่อตามใจ”
“พี่เสือ”
ผมพยายามชะเง้อหน้ามองหาใครบางคนผ่านร่างคนที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะต้องผิดหวังเมื่อไม่เห็นคนที่ผมอยากเจออยู่เลย ตัวเองเลยกลับมาสนใจคนที่ชื่อตามใจอีกครั้ง
พร้อมกับเสียงสบถเบาๆ
“ไอ้ห่านี่ ไม่สนใจกูเลย...”
“พี่เสือดุ”
“ไอ้เสือดุของมึงมันก็...อ้าว !” อยู่ๆ พี่ตามใจที่หันกลับไปด้านหลังก็ต้องร้องออกมาเสียงดัง “ไอ้เหี้ยเสือ ไปไหนแล้ววะ !”
“อยู่นี่ๆ อยู่นี่เว้ย !”
“...”
“ไอ้เหี้ยเสือ อย่าหนี !”
อยู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายอีกคนตะโกนมาทำให้ผมต้องมองไปทางต้นเสียงก็เห็นว่ามีผู้ชายสองคนกำลังลากตัวพี่เสือมาทางพวกผมที่ยืนอยู่ ซึ่งคนที่โดนลากเข้ามาก็ทำท่าจะโวยวายแต่เมื่อเขาหันมาสบตากับผมคนตรงหน้าก็หยุดชะงักแล้วเปลี่ยนเป็นพูดทักทายขึ้นแทน
“งะ...ไง...”
“อะไรอร่อย”
“...”
“ที่นี่อะไรอร่อย”
ผมชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของคนรอบข้าง เพราะรู้ตัวอีกทีปากก็พูดบางอย่างออกไปแล้ว ก่อนที่คนที่ผมพูดด้วยจะมองมาแบบไม่เข้าใจแล้วหันไปมองทางเพื่อนของตัวเอง
ซึ่งพวกเขาก็กำลังหัวเราะกันเบาๆ
ทำไม...
“ตอบมันไปดิวะ” อยู่ๆ พี่ตามใจก็เดินเข้าไปตบไหล่พี่เสือจนผมที่มองตามก็พยายามจะไม่พูดอะไรออกมาอีก เพราะยิ่งพูดดูเหมือนจะเป็นพี่เสือเองที่พูดกับผมน้อยลง
แต่ก็อยากพูดอ่ะ...
“ไม่ตอบเว้ย !”
“...”
“แต่เดี๋ยวพาไปเลย” คำตอบของคนตรงหน้าทำให้ผมที่ตอนแรกยืนนิ่งๆ ก็ต้องทำตาโตเก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ ตามด้วยเพื่อนของพี่เสือพากันส่งเสียงแซว คนโดนแซวเลยได้แต่เดินเข้ามาแล้วกระซิบผมเบาๆ “เก็บอาการหน่อยมึง”
“แหนะๆ ไอ้เสือออ ~”
“พวกมึงนี่พูดมาก กูไปหาข้าวแดกละ !”
คนที่เดินเข้ามาหาผมพูดขึ้นพลางชี้หน้าเพื่อนตัวเองทั้งสามคนที่ตอนนี้มองมาด้วยสายตาล้อเลียนอย่างหมายหัว ก่อนจะเดินนำออกไป ผมที่ยืนนิ่งมองการกระทำของเขาก็ต้องตกใจเมื่อคนที่เดินออกไปแล้วหันกลับมาพูดกับผมอีกครั้ง
“มาดิ ไม่มามึงหากินเองนะไอ้ของอร่อยน่ะ”
“...”
“อ้อนรัก !”
ผมที่ตอนนี้ยิ้มไม่หุบอย่างไม่อายสายตาคนรอบข้างที่มองเมื่อตั้งสติได้ก็รีบก้าวตามคนที่เดินนำออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่ตอนนี้ผมไม่จำเป็นต้องมองหาใครอีกแล้ว เพราะคนที่ผมอยากเจอที่สุดตอนนี้ก็มาอยู่ใกล้ๆ ผมแล้ว
“ร้านนี้อร่อย กูชอบกินฉู่ฉี่”
“...”
“อ้อนรัก”
“...”
“ไม่ตอบงั้นกูสั่งให้เลยนะเว้ย” คนพูดพูดออกมาหลายประโยคพลางหันมาขมวดคิ้วใส่ผม แล้วก็หันกลับไปส่องกับข้าวราดแกงตรงหน้าอีกครั้ง
ถ้าผมไม่ตอบเขาจะพูดเยอะๆ ใช่มั้ย
ไม่ๆ ต้องรีบเรียบเรียงคำพูดที่จะทำพี่เสือไม่ปวดหัว
เรียบเรียง...
“อ้อนรัก ตอบ !”
“อะไรก็ได้”
“...”
และดูเหมือนการพยายาม ‘เรียบเรียง’ ของผมจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เมื่อปากมันดันพูดในสิ่งที่ใจคิดและต้องการออกมาซะแล้ว
“แค่อยากกินข้าวกับพี่”
อยากอยู่ใกล้พี่
อยากพูดคุยกับพี่
และอยากเป็นคนที่ ‘ใช่’ สำหรับพี่
แค่นั้น สิ่งที่ผมต้องการจากเขามีแค่นั้น
พี่เสือดุ
.
.
.
.
อ้อน แล้วรัก
รักแรกของผม
เมื่อซักครู่
-----------------------------------
วันนี้มาในแบบมุมมองของอ้อนรักเนอะ เผื่อใครๆ จะอยากรู้จักน้อง ฮ่าๆ
ขอบคุณสำหรับทุกๆ คอมเม้นท์จ้า :-[
-
:hao3: เริ่มหัดพูดแล้วค่ะน้องอ้อนรัก
-
ก็อยู่รอดมาจนโตนะ
-
ถ้าพูดไม่ทัน เรียงคำพูดไม่ทัน ใช้การกระทำแทนเลยแล้วกัน o18
-
555 อ้อนรักเป็นคนชัดเจน..น่าเอ็นดู o13 o13 o13
-
เสือจ๊ะ ยาพาราซักแผงมั้ย :เฮ้อ:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ตามใจนี่คิดอะไรกับจั๊มรึเปล่าคะ ~_~ //ข้าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง// อ้อนรักมาอยู่บ้านเรามั้ย... มีน้ำมีขนม มีของอร่อย มีตุ๊กตาเสือ...
-
น้องอ้อนนนนนน o13 o13
-
รู้สึกถึงมนุษย์มึน อ้อนรักคงจะพ่วงมากับอ้อน_ีนใช่ไหม สงสารคู่สนทนา
-
อ้อนรัก :really2:
-
โคตรมึน ฮา
น่าสงสารตอนเรียกให้เพื่อนช่วย แต่เพื่อนไม่เคยช่วยเลย หนีหายตลอด ฮา
-
อ้อนรักคนขี้มึนนน น่าร้าก :-[
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 6
ผมที่ตอนนี้กำลังนั่งเล็มข้าว ขอย้ำว่า ‘เล็ม’ ข้าวอยู่ตรงข้ามกับไอ้อ้อนรักสองคน โดยที่เพื่อนรักหักเลี่ยมโหด (แบบเหี้ยๆ) ที่เหลือมันแยกย้ายกันไปนั่งกันอีกที่ซึ่งร่วมถึงเพื่อนของไอ้อ้อนรักด้วย ผมมองคนที่ตอนนี้นั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยตรงข้ามก็ต้องวางช้อนลง ไอ้หมีที่ตอนแรกนั่งกินเงียบๆ เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมมันก็หยุดชะงักแล้ววางช้อนลงบ้าง
“กินต่อดิ กูว่าจะหามุมถ่ายรูป”
“ถ่าย”
“กินต่อ”
มันได้แต่มองมาด้วยใบหน้าสงสัย แล้วหยิบช้อนมาจัดการกินของตรงหน้าต่อ โดยที่สายตาก็เหลือบขึ้นมองผมอยู่เสมอ ก่อนที่ผมจะคว้ากล้องมาแล้วยกขึ้นถ่ายภาพกินข้าวของไอ้อ้อนรักไว้หนึ่งภาพ
“ไม่ต้องห่วง กูไม่เอาไปทำอะไรแปลกๆ”
“อืม...”
“อร่อย...หรือเปล่าวะ”
ไอ้อ้อนรักมันชะงักอีกครั้งก่อนจะพยักหน้า ผมเลยพยักตามก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแชทสีฟ้าโดยตอนนี้คนตรงข้ามก็จัดการกินข้าวต่อแล้ว
สำปวดเหือ : เอาไงดีวะ
ผมถามเข้าไปในแชทกลุ่ม ไม่นานไอ้สามหน่อที่นั่งดูสถานการณ์อยู่ไกลๆ ก็อ่านจนครบแล้วตอบกลับมา
กี่กาหลง : ก็ถามไปตรงๆ เลยดิวะ
คามตวย : เออ ถามไปเลย มึงจะรออะไรวะ
จ๊าวตูดรั๊ม : อืม
ผมอ่านไอ้คำยุยงของพวกเพื่อนตัวเองก็ต้องขมวดคิ้ว ก่อนจะตั้งใจพิมพ์กลับไปอีกครั้ง
สำปวดเหือ : กูไม่รู้จะเริ่มถามยังไงว่ะ มันดูแปลกๆ แล้วไอ้หมีเองก็เหมือนไม่พร้อมพูดยังไงไม่รู้
จ๊าวตูดรั๊ม : หมี ?
กี่กาหลง : อะไรคือหมี
คามตวย : อย่าบอกนะว่าที่มึงโพสบ่นๆ ถึงหมีนี่คือ...
คามตวย : ไอ้อ้อนรัก
สำปวดเหือ : อะไรของพวกมึงเนี่ยยย กูให้ช่วยเว้ย อย่ามานอกเรื่อง
สำปวดเหือ : งอน
คามตวย : แหนะๆ ไอ้ห่าเสือ พวกกูไม่ยุ่งก็ได้ แต่มึงก็รีบๆ ถามออกไปเลย พวกกูก็อยากรู้ ไม่งั้นกูจะเดินเข้าไปถามให้เองเลยนะ
กี่กาหลง : รอเสือก
จ๊าวตูดรั๊ม : เสือดุสู้ๆ
สำปวดเหือ : เออ พวกแม่ง ไอ้พวกเผือกเอ๊ย !
ผมพิมพ์แชทอย่างคับอกคับใจก่อนจะวางโทรศัพท์ลงข้างจานและเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่ามือหนาของคนตรงข้ามเข้ามาใกล้จนกระทั่งมันสัมผัสกับใบหน้าของผม พร้อมกับใช้นิ้วเรียวๆ นั่นคลึงตรงหัวคิ้วผมเบาๆ
เอ่อ...
“เนียน...”
“...”
“นิ่ม”
เดี๋ยวเดี๊ยวววว !
“เอ่อ ไอ้อ้อนรัก ทำอะไรวะ”
“...” ไม่ตอบ ได้แต่มองกลับมา
หนับ !
“โอ๊ย !”
ผมร้องออกมาเสียงหลงเมื่อคราวนี้ไอ้คนตรงข้ามมันขยับมือมาตรงแก้มผมทั้งสองข้างแล้วจัดการขย้ำไปแรงๆ หนึ่งที
ไอ้เชี่ยอ้อนนนน
กูเจ็บ !
เมื่อไอ้หมีมันเห็นว่าผมร้องออกมามันก็คลายมือออกแล้วชักมือกลับไป ตัวเองเลยต้องลูบแก้มด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่องใบหน้าขาวๆ ที่ตอนนี้ขึ้นแดงเรื่อเป็นรอยมือของใครบางคนแล้ว
หน้ากู หน้ากู !
“ไอ้หมี !”
“...”
“มึง...มึง...แม่ง !”
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ผมที่ไม่รู้จะพูดออกมายังไงเมื่อมองใบหน้าใสซื่อของอีกฝ่ายที่มองกลับมาสลับกับมองมือของตัวเองตามด้วยใบหน้าของมันที่แดงขึ้นมาเฉยๆ
ส่วนผมเองก็หมดคำสิเว่า !
ผมได้แค่แค้นใจอยู่กับตัวเอง ส่วนไอ้อ้อนรักมันก็ก้มหน้าลงแล้วกินข้าวทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อเรื่องที่เกิดขึ้นผมเลยจำยอมที่จะลืมเรื่องหน้าตัวเองไปซะแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเตรียมที่จะถามคำถามที่ผมค้างคาใจกับการกระทำและคำพูดของมันมานาน
ว่าไอ้คนตรงหน้ามันจะจีบผมอย่างที่เคยบอกไว้จริงๆ หรือกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่
“อ้อนรัก...”
“ปลา” ผมที่ยังไม่ทันถามก็เห็นว่าอีกคนตักเนื้อปลาฉู่ฉี่ที่เจ้าตัวแกะไว้จากจานตัวเองมาใส่จานผม
ส่วนผมเองก็มองกลับไปอย่างซึ้งใจ
เข้...
ของโปรดกูเลย
“เฮ้ย ขอบใจมากเว้ย”
ไอ้เด็กนี่มันก็ดีเหมือนกันนี่หว่า
“ไม่เป็นไร...”
คนตรงหน้าหลบสายตาที่ผมมองไปอย่างปราบปลื้มก่อนที่มันจะก้มหน้าก้มตากินข้าวคลุกน้ำฉู่ฉี่นั้นอีกครั้ง ส่วนผมก็ตักเนื้อปลาไร้ก้างมาใส่ปากอย่างมีความสุข
แต่เดี๋ยว...
เหี้ยยยย กูลืมถาม !
“เอ้อ ไอ้อ้อนรัก !”
“พี่...ข้าวติดปาก”
“ห๊ะ ไหนวะๆ”
ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาใช้กระงกเงาสีดำนั่งส่องใบหน้าของตัวเอง
เชี่ยยย จริงด้วย
“แหะๆ โทษทีว่ะ มูมมามไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร”
“เออมึง กูมีเรื่อง...”
“ได้เวลาเรียนแล้ว”
“เอ่อ จะถาม...”
“ถาม”
“มึงไปเรียนก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้า”
“คราวหน้า...” ไอ้อ้อนรักมันพูดย้ำก่อนจะทำตาโตแสดงออกว่าดีใจ ผมเลยรีบพูดขึ้นอย่างรู้ทันว่ามันไม่ได้หมายถึง ‘กินข้าวด้วยกันคราวหน้า’ แน่ๆ
“ก็คราวหน้าถ้าบังเอิญเจอกันไง”
“จะมาหา”
“ดะ...เดี๋ยวๆ ไม่ต้องๆ ไม่ต้องมา”
“อยากมาหา...”
“ถามจริง ข้าวคณะมึงไม่อร่อยหรือไงวะ”
“...”
“โอ๊ย อยากทำอะไรก็ทำเว้ย !” ผมพูดออกมาเมื่อคนตรงหน้ามันมองกลับมาโดยที่ให้ความรู้สึกว่าคำพูดของผมคงทำอะไรมันไม่ได้เลย ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยิบกระดาษเอสี่ออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างของมันพร้อมกับปากกา ก่อนที่เจ้าตัวจะจดอะไรยิกๆ ลงไป
เอ่อ...
เมื่อเขียนเสร็จคนตรงหน้าก็เลื่อนกระดาษแผ่นนั้นมาทางผม พร้อมกับลุกขึ้นยืน ผมที่มองตามร่างสูงที่ตอนนี้ถือจานข้าวแล้วเดินออกไปอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะก้มลงมองกระดาษที่อีกฝ่ายเขียนทิ้งไว้ให้
เดี๋ยวนะ...
‘อาหารคณะผมก็อร่อย คราวหน้าไปกินด้วยกันมั้ยครับ’
“เป็นไงบ้างวะ ถามไปหรือยัง”
“ถามบ้าถามบออะไรล่ะ ยังเว้ย”
ผมตอบออกไปในขณะที่กำลังจัดใบไม้กับแก้วน้ำให้อยู่ในมุมที่พอใจก่อนจะหยิบกล้องตัวโปรดของตัวเองขึ้นมาถ่ายภาพตรงหน้าไว้
อ่า...ดี
“แล้วทำไมไม่ถามวะ !”
“ไอ้ตามใจ อยู่นิ่งๆ”
ผมเอ่ยปากบอกคนที่ตอนนี้กำลังอ้าปากพูดอยู่เป็นฉากหลังของแก้วน้ำ ซึ่งมันก็ได้แต่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะอ้าปากพูดอีกครั้ง
“ไอ้เสือ มึงนี่มัน...”
แชะ...
ผมถ่ายภาพออกมาก่อนจะหลุดหัวเราะเมื่อไอ้คนตรงข้ามมันกำลังอ้าปากพูดพอดี ซึ่งพอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมันกำลังมองมาแบบไม่สบอารมณ์ ผมเลยได้แต่แสร้งไม่รู้ไม่ชี้ เพราะตอนนี้ขี้เกียจตบตีกับมัน และไม่มีไอ้จั๊มกับไอ้หลงมาคอยสนับสนุนหรือห้ามด้วย สาเหตุที่เหลือกันอยู่แค่นี้เพราะไอ้ห่าหลงดันลากไอ้จั๊มไปที่ชมรม
เออดี แล้วปล่อยให้กูอยู่กับไอ้ขี้เสือกที่ชื่อตามใจเนี่ยนะ
ให้ตายสิ
“กูรอจังหวะอยู่ มึงนี่ก็บ่นจัง ถามจริง นี่ห่วงกูหรือแค่อยากเสือก”
“อยากเสือก !”
“ไอ้ห่า”
“เพราะกูแค่ไม่เข้าใจว่าไอ้อ้อนรักที่แสนจะหน้าตาดี มีคนชอบมากมายอย่างมันทำไมถึงมาป้วนเปี้ยนอยู่กับมึงบ่อยจัง”
“มันอาจจะแค่ว่าง”
“ถ้าบอกว่าจะจีบก็แสดงว่าชอบ...”
“...”
“มึงว่ามันจะชอบมึงจริงมั้ยวะ”
“กูไม่รู้”
ผมตอบออกไปตามความจริง เพราะตอนนี้ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอีกฝ่าย รู้แค่ว่ามันชื่ออ้อนรัก เจอกันครั้งแรกที่โรงยิมและมันก็เข้ามาถ่ายรูปผมแบบไม่บอกไม่กล่าวแถมยังออกมาได้น่าเกลียดสุดๆ ครั้งที่สองก็แค่ผมไปถ่ายภาพที่คณะมัน ส่วนครั้งที่สามมันมาหาที่โรงอาหาร และครั้งที่สี่...
ครั้งที่ห้า ครั้งที่หก...
เดี๋ยวดิ...
มันมามีส่วนร่วมกับชีวิตกูเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“เออๆ ระวังไปตกหลุมรักไอ้เด็กหน้าซื่อนั่นแล้วกัน”
“มึงบ้าเปล่าวะ กูเป็นผู้ชาย มันก็เป็นผู้ชาย แค่มันจะมาบอกว่าจะจีบกู ชอบกู กูก็ว่าไม่ใช่เรื่องจริงแล้ว”
“ก็ไม่แน่”
“เหอะ เอาแต่สนใจแต่เรื่องของกูเถ๊อะ ไอ้จั๊มของมึงน่ะ ตอนนี้มีพี่คณะ ’ถาปัตย์มาจีบ”
“ว่าไงนะ !”
“ผู้ชาย”
“ไอ้ห่า...”
“หึ...”
“เฮ้ย !” อยู่ไอ้ตามใจที่ตอนแรกทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็ต้องทำหน้าตกใจพลางหันมามองหน้าผมพลางยกมือสั่นๆ ขึ้นมาชี้หน้า “เดี๋ยวไอ้เสือ มึง...มึง !”
รู้จักกูน้อยไปซะแล้วไอ้คามตวย !
กูแค่แกล้งพูดเว้ย แต่ไอ้ห่านี่ดันตอบรับซะงั้น
เสร็จกู
“อะไร เป็นอะไรของมึง”
“ปะ...เปล่า มึงแม่งพูดอะไรไม่รู้เรื่อง”
“หมายถึงเรื่องไอ้จั๊ม !”
“ไอ้เชี่ยเสือออ มึงหุบปากเลย”
“อะไรว้าเพื่อนคามตวย กูก็แค่อยาก ‘เสือก’ เรื่องของมึงบ้างงง ~”
“ไม่ให้เสือกเว้ย !”
“อะไร ทำไม สรุปไอ้จั๊มนี่ยังไง”
“...”
“ไม่ตอบกูจะไปถามมันเองนะ”
ผมพูดขู่ออกไป ในใจก็ขำออกมาเพราะไม่คิดว่าไอ้ตามใจมันจะมีท่าทีแบบนี้แสดงออกมาจริงๆ ผมก็แค่เห็นว่ามันแปลกๆ ที่พวกมันสองตัวตัวติดกันตลอด ตอนแรกก็เข้าใจว่าคงจะสนิทกันสุดในกลุ่มเลยแกล้งพูดไปว่าเพื่อนสนิทมันมีคนมาจีบ แต่ท่าทีของไอ้ห่านี่กลับแสดออกมาอีกแบบซะงั้น
ตลกว่ะ
“มันตอบอะไรมึงไม่ได้หรอก กูกับมันเพื่อนสนิทกันเว้ย !”
“อ๋อหราาาาา เพื่อนคามตวย ไหนๆ มาขอถ่ายสีหน้ามึงตอนนี้หน่อยดิ”
“อะไรของมึงเนี่ย !” ไอ้ตามใจมันทำหน้าอารมณ์เสียก่อนจะดันกล้องผมออก ตัวเองเลยหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะเพื่อนนนน ~”
เอ้า ขยี้เข้าไป
เสือดุไม่เคยคิดแค้นใคร แต่ถ้าได้เอาคืน...
กูขอหนักๆ
“ไอ้เหี้ยเสือ มึงแม่งไร้สาระ เดี๋ยวกูจะไปบอกไอ้อ้อนรักว่ามึงมันบ้าๆ บอๆ ให้เลิกชอบมึงไปเลย !”
“เออดี !”
ผมตอบออกไปก่อนจะขมวดคิ้วกับตัวเองบ้าง ส่วนไอ้คนตรงข้ามมันก็ยอมสงบปากสงบคำเรียบร้อยหลังจากที่เจอผมขยี้จุดไป
ว่าแต่เดี๋ยวดิ...
“ไอ้ตามใจมึงชอบไอ้จั๊มจริงดิ !”
“ไอ้เชี่ยเสืออออ มึงพูดอะไรเนี่ยยยยย ~!” และไอ้คนที่ตอนแรกนั่งอยู่ตรงข้ามมันก็กระโจนเข้ามาปิดปากผมไว้ “หุบปากเลยมึง เดี๋ยวสาวๆ กูได้ยิน”
“อื้อ...ไอ้เอี้ย !”
“กูไม่ได้ชอบไอ้จั๊มเว้ย !”
“ออแอ๋ !”
“ถ้ามึงไม่หุบปากกูจะขย้ำคอมึงจริงด้วย เอาให้ขาดใจตายไปเลย”
กึก...
ตัวผมชะงักกึกหลังจากที่เจอคำขู่นั่น ก่อนที่ขนบริเวณลำคอจะลุกขึ้นมากะทันหัน อย่างที่บอก จุดนั้นเป็นจุดเดียวที่ไม่ว่ายังไงใครก็ห้ามยุ่งเด็ดขาด
เพราะมันอาจจะทำให้กูตายอย่างทรมารได้ ฮื่อ...
“เออ ดีมาก”
ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ตามคำพูดนั่น ก่อนที่ไอ้ตามใจมันจะยอมปล่อยมือออกจากปากผมแต่โดยดี ตัวเองเลยรีบลุกขึ้นยืนแล้วจัดการเบิดกะโหลกคนตรงหน้าไปหนึ่งทีแรงๆ อย่างหมั่นไส้
ผั๊วะ !
“โอ๊ย ไอ้เหี้ยเสือ !”
“ไปแล้วเว้ย ไอ้คามตวย !”
“มึงอย่าหนีนะ !”
“ไม่หนีก็โง่ดิวะ !”
ผมพูดในขณะที่หันไปมองอีกร่างที่วิ่งตามมา ตอนนี้ใครหลายๆ คนคงจะมองว่าเราโคตรจะปัญญาอ่อน อายุก็เยอะแม่งเล่นอะไรกันเป็นเด็กๆ แต่อยากจะบอกจริงๆ
เปล่า กูไม่ได้เล่น กูแค่เอาชีวิตรอด
“ไอ้เหี้ยเสือ !”
“แน่จริง...”
“เฮ้ย ระวัง !”
ผลัก !
โคร้ม !
ชะ...เชี่ยยยยยยยยยยย ~!
ร่างของผมล้มลงไปกองกับสิ่งไม่มีชีวิตสองชิ้นสีเขียวกับสีเหลืองอย่างอนาถ ก่อนจะรู้ตัวอีกทีก็มีกลิ่นเหม็นๆ โชยขึ้นมาแล้ว...
เหยดแหม กูวิ่งชนถังขยะ !
สองถังด้วย
ฮื่อออออ !
“กล้องกู !” ผมร้องออกมาอย่างตกใจโดยที่มีไอ้ตามใจวิ่งตามมาอยู่ห่างๆ ก่อนจะรีบก้มมองกล้องแสนรักราคาแพงที่คล้องอยู่ที่คอ “โอ๋ อย่าเป็นอะไรนะลูกพ่อ ฮื่อออ !”
“พี่เสือ...!”
เสียงคุ้นหู ไม่สิ ติดหูเลยมากกว่าดังขึ้น ทำให้ผมรีบเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่จะเข้ามาช่วยชีวิตลูกรักของผมได้ ซึ่งคนตรงหน้ามันก็ทำหน้าตกใจก่อนจะทำท่าเข้ามาช่วยพยุง แต่ผมรีบห้ามไว้
“อ้อนรักอย่า มึงรับกล้องไปพอ” ผมพูดขึ้นพลางเอากล้องที่คล้องคอออก คนที่ชะงักก็เข้ามารับไว้ ส่วนผมที่ตอนนี้ถอนหายใจโล่งอกที่ลูกรักปลอดภัยก็ต้องมานั่งอึนท่ามกลางกลิ่นเหม็นและสายตาของคนรอบข้าง
ไม่น่าเลย...
“เฮ้ย ไอ้เสือ” ในที่สุดคนที่วิ่งไล่หลังผมมามันก็มาถึงจนได้ มันทำหน้าตกใจพลางมองผมก่อนจะหัวเราะออกมา “สมควรมั้ยมึง วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือน”
“เพราะมึงแหละสัด”
“โอ๋ๆ มามะ เดี๋ยวกูช่วย”
“เร็วๆ เลยมึง เหม็นจะตายแล้ว”
ร่างของผมโดนคนที่วิ่งเข้ามาตัวเปล่ามาช่วยฉุดขึ้นจนกลับมายืนได้ปกติ ซึ่งร่างกายของผมตอนนี้เหม็นหึ่งไปด้วยกลิ่นขยะ ไอ้ตามใจเองเมื่อช่วยผมได้มันก็ถอยตัวไปอัตโนมัติ มีแต่ไอ้อ้อนรักเท่านั้นที่ยืนอยู่กับที่มองมาที่ผมตลอด
“ขอบใจมากนะ กูขอฝากกล้องไว้ก่อน”
“...”
“แล้วกูจะกลับยังไงล่ะเนี่ยยยย !”
ผมร้องออกมาอย่างคิดหาวิธี เพราะถ้าให้ขึ้นรถเมล์กลับหอด้วยสภาพแบบนี้คงไม่ไหวแน่ๆ และตอนนี้ก็อยากอาบน้ำสุดๆ เพราะร่างกายเหนียวเหนอะไปด้วยคาบสารพัดจากถังขยะ
อนาถแท้กู...
“ไปห้องผมมั้ย”
“หืม...”
ผมกับไอ้ตามใจหันไปทางคนที่ตอนนี้ยืนถือกล้องผมอยู่อย่างแปลกใจก่อนที่มันจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“ที่ห้อง...มีห้องน้ำ”
“เอ่อ...อ้อนรัก มหา’ลัยก็มี ไอ้ห้องน้ำน่ะ”
“...”
ผมมองคนที่ตอนนี้ทำท่าคิดก่อนจะค่อยๆ พูดขึ้นมาใหม่
“อยากช่วย...”
“อะ...อ๋อ...”
ผมตอบออกไปพลางมองหน้าคนที่พูดออกมาอย่างจริงจัง ก่อนที่ผมจะหันไปมองทางไอ้ตามใจที่ตอนนี้มันก็ทำหน้าไม่ต่างกัน ก่อนที่มันจะพูดขึ้นมาบ้าง
“เออไอ้เสือ ถ้าห้องไอ้อ้อนรักมันอยู่ใกล้ๆ มึงก็ไปอาบน้ำที่ห้องมันก่อนดิวะ ดีกว่าต้องตัวเหม็นขึ้นรถเมล์นะเว้ย เดี๋ยวโดนถีบตกรถ”
“ไม่ใกล้”
“...”
“ไกล”
คำพูดนั้นทำให้ผมกับไอ้ตามใจมองหน้ากันอีกครั้ง ซึ่งไอ้คนที่พูดเมื่อซักครู่ก็ทำหน้าเหวอไป ก่อนจะอ้าปากพะงาบๆ จนผมอดรู้สึกสงสารมันไม่ได้
เสียใจด้วยนะมึง ไอ้อ้อนรักมันเข้าใจยากกว่าที่มึงคิดว่ะ
แล้วกูจะรู้สึกดีทำไมเนี่ย
“อ้อนรัก ตัวกูโคตรเหม็นเลย แน่ใจนะว่าจะพากูไป”
“...” ไม่ตอบแต่พยักหน้า
“ไม่รังเกียจแน่นะ ขนาดเพื่อนกูมันยังไม่อยากเข้าใกล้เลย”
“...” พยักหน้า
“แน่ใจ ?” ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจหรือมันอยากจะเปลี่ยนใจ เพราะสภาพผมตอนนี้สกปรกสุดๆ เสื้อผ้าก็เต็มไปด้วยคาบน้ำเหม็นหึ่งจากขยะ แค่จะหาคนมาเดินเฉียดใกล้ๆ ยังยาก เมื่อไอ้อ้อนรักมันเห็นว่าผมถามซ้ำคราวนี้มันก็นิ่งไม่ตอบรับ ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ไม่รังเกียจหรอก”
“...”
“ก็ชอบพี่”
ตึก ตึก ตึก...
“...”
“จะรังเกียจได้ไง”
-------------------------------------------------------
ชัดมั้ยคะ พี่เสือดุ ~~
:katai2-1:
ตอนนี้เค้ามีเพจแล้ว สามารถติดตามการอัพเดทนิยายได้ที่ MerizelRada (https://www.facebook.com/merizelrada26/) นะคะ
-
ชัดเจนมากเลย น้องอ้อนรัก ดีต่อใจ อยากได้อ่ะ
-
ชัดจ้าาา ชัดมากกก :o8:
-
ต้องบอกอจ น่ารัก อยากได้แบบนี้หาได้ที่ไหน :impress2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ ไม่ต้องถามแล้วน้องบอกมาเองลย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบอ้อนรักจุงเบย :o8:
-
อ้อนรักเป็นคนที่มึนๆ ตรงๆ ดีนะคะ \(@~@)/ #มาอยู่กับเรามั้ย
-
ชัดเจนมากน้องอ้อนรัก :mew1:
-
อ้อนรัก มีเสน่ห์ สาวสนใจ
แต่กล้าๆปฎิเสธหน่อยเซ่ :fire: :fire: :fire:
ให้หญิงมาเกาะแกะ ควงแขนได้ไง ฮึ่ยยยย ชักรำอ้อนและ
ก็มีคนที่ชอบแล้ว พี่เสือดุไม่ใช่รึ :z3: :z3: :z3:
ปกป้องตัวเองยังไม่ได้ จะไปปกป้องคนรักได้อย่างไร
แล้วให้หญิงควง ใครจะไปเชื่อใจคนโลเล เชอะส์
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อื้อหือ พูดแบบหน้าซื่อเลย ไม่ต้องถามแล้วมั้งพี่เสือดุ
น้องอ้อนรักนี่มีปัญหาเรื่องการสื่อสารด้วยการพูดหรือเปล่านี่ เห็นตอนเขียนก็ดูเข้าใจอยู่นะ ฮา
-
"พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ" ทำไมเพลงนี้มันดังอยู่ในหัวคนแก่หว่า
สู้ สู้ นะหลานอ้อนรัก :m19:
-
:-[
-
ชัดเจนสุดๆไปเลยค่ะอ้อนรัก :-[
-
โง้ยยยอ้อนรัก น่ารักมากกก อยากเก็บใส่เป๋ากลับบ้าน
-
ในที่น้องอ้อนรักก็พูดออกมาสักที
ชัดพอไหมคะพี่เสือดุ?
-
ชัดมั้ยไม่รู้..รู้แต่ว่าเขินหนักมาก..กกกกกกกก :pig3: :pig3: :pig3:
-
:hao7: เขินอายแบบตัวแตกแล้วววว
-
น้องอ้อนนน เขิน :hao7:
-
อ้อนต่อไปนะน้องอ้อนรัก พี่เสือไม่ดุตัวแตกแว้ววววววววววววว
-
อ้อนรักมึนมาก มีความตกหลุมรัก รักแรกพบ
หยอดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวพี่เสือก็ตกหลุมเอง
ฮาอ่ะ ต่อๆๆ
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 7
“โอ้โห...”
ผมอุทานออกมารอบที่สามในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ซึ่งรอบแรกเป็นตอนที่มันพาผมไปพบกับบิ๊กไบค์สีดำคันงามราคาหลายบาท ทำให้ผมต้องร้องอุทานออกมาอย่างเผลอตัว และรอบที่สองเมื่อมันพาผมมาที่คอนโดหรูที่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นานและมีชื่อเสียงสุดๆ แต่ไม่ได้อยู่ในสายตาผมซักนิดเพราะผมไม่มีเงิน ส่วนรอบที่สามคือหลังจากที่ผมเข้ามาในห้องของมันแล้วก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับคอลเลคชั่นหมวกกันน็อคของมันที่มีมากมายจนตัวเองอยากจะเข้าไปส่องใกล้ๆ
ถ้าไม่ติดว่าสกปรกอยู่คงขอเข้าไปเอามาส่องและถ่ายรูปแล้ว
อ๊ะเดี๋ยว เห็นอะไรแว๊บๆ
...
เชรดดดดดดดดดดด นั่นมัน นั่นมัน !
โมเดลเทเลทับบี้ !
เอาจริงดิ !
ผมที่ส่องสายตาไปสะดุดกับตุ๊กตาโมเดลตัวเล็กตัวใหญ่ สีม่วง สีเขียว สีเหลือง สีแดงก็ต้องชะงักพลางหันไปมองคนที่ตอนนี้เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้เมื่อมันเห็นว่าผมมองไปเจ้าตัวก็หยุดเดินแล้วขมวดคิ้ว หัวก็เอียงเล็กน้อยเป็นเชิงถามว่า ‘มองผมทำไม’
เอ่อ ช่างมันเถอะ ถือว่ากูไม่เห็นไอ้กองโมเดลนั่นแล้วกัน...
“เอ่อ...ผ้าเช็ดตัว”
ไอ้อ้อนรักมันประหม่าขึ้นทันตาเห็นทำให้ผมต้องแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจากมันแต่เมื่อมือใกล้ถึงก็ต้องชะงัก
“มือกู...”
ผมชักมือตัวเองขึ้นมาดมก็ต้องทำหน้ายู่และเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนมาตัวเองเกาะไอ้อ้อนรักไปซะเต็มเหนี่ยว
เออดี ให้มันได้อย่างนี้สิ
“ไปล้าง”
ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นทำให้ผมที่ตอนแรกยังเอ๋อๆ อยู่เลยได้แต่เออออตามมันและยังไม่ทันที่จะก้าวเดินเจ้าของห้องก็เข้ามาหาก่อนจะคว้ามือของผมแล้วพาเดินเข้ามาในห้องน้ำตรงมาที่อ่างล้างมือ ตัวเองที่ตั้งตัวไม่ทันเลยได้แต่เดินตามมันมาเท่านั้น จนกระทั่งมือทั้งสองข้างของตัวเองโดนคนพามาจับมาจ่อไว้ที่ก๊อกและจัดการเปิดน้ำล้างให้
ฮะ...เฮ้ย...
“อ้อนรัก เดี๋ยวกูทำเองก็ได้ มึงไปเปลี่ยนเสื้อเลย กูดันเกาะมึงมาซะแน่นเลยว่ะ” ผมพูดพลางค่อยๆ ดึงมือออกจากมือสวยของอีกคน มันเองก็หยุดการกระทำและยอมปล่อยมือผมแต่โดยดี “ขอบใจมาก”
“อืม...”
คนตรงหน้าตอบเพียงแค่นั้นก่อนที่ผมจะบีบสบู่เหลวกลิ่นหอมบนชั้นวางมาล้างมือ ไอ้อ้อนรักเมื่อเห็นว่าผมจัดการเองมันก็เดินเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวนไว้ให้ ก่อนที่ผมจะต้องสะดุดการกระทำของตัวเองเพราะเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้
ว่าแต่เดี๋ยวนะ...
ทำไมกูไม่ให้มันแวะไปส่งที่หอวะ...
ไอ้เชี่ยยยย พลาด ไอ้เสือทำไมมึงโง่ !
ผมที่ล้างมือเรียบร้อยก็ยกมันขึ้นมาทึ้งหัวสกปรกๆ ของตัวเองอีกครั้งหลังจากรู้เรื่องความโง่ของตัวเอง ซึ่งไอ้คนพามามันก็ไม่ทักซักคำด้วย
ไม่น่าเลย ไม่น่ามัวแต่ตื่นเต้นกับรถของไอ้หมีเลย...
“พี่”
“ว่าไงวะ...” ผมตอบกลับเจ้าของห้องเสียงเบาก่อนจะหันกลับไปมองคนที่ตอนนี้ยืนมองอยู่ห่างๆ อย่างสงสัย
“พี่มีชุด”
“ไม่มี”
“...”
“ยืมหน่อย”
ผมพูดออกไปอย่างจนปัญญาเมื่อพบปัญหาอีกอย่างของตัวเอง ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็พยักหน้ารับแต่โดยดีก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปเงียบๆ เหลือแต่ผมที่ยังคงยืนมองหน้าโง่ๆ ของตัวเองผ่านกระจก ซึ่งตอนนี้ทั้งกลิ่นและสภาพดูไม่จืดเลยซักนิด
ว่าแต่...
ไอ้เศษพริกที่ติดอยู่บนหัวกูนี่มัน...
อี๋ ~!
“อ้อนรัก”
เงียบ...
“อ้อนรัก มึงไปไหนวะ อยู่มั้ย”
ผมที่โผล่ออกมาจากห้องน้ำแค่หัวก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ในห้องซักนิด มีเพียงเสียงแอร์แว่วๆ และกลิ่นหอมๆ ของสบู่จากตัวผมเท่านั้นที่รับรู้ได้ ก่อนที่ตัวเองที่อยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวผืนหนาจะเดินออกมาจากห้องน้ำพลางใช้สายตาสอดส่องหาเจ้าของห้อง
“ไอ้หมี !”
ผมตะโกนเรียกอีกครั้งเมื่อไร้เสียงตอบรับจากคนที่พาผมมาที่นี่จริงๆ ก่อนจะเริ่มเดินสำรวจในห้องกว้างที่ดูเหมือนจะไร้สิ่งมีชีวิตอื่นๆ นอกจากตัวเอง จนผมต้องขมวดคิ้วแปลกใจแล้วเลือกเดินไปทางโมเดลเทเลทับบี้หลากสีที่อยู่บนชั้นข้างๆ ทีวี
ไอ้ตัวแดงๆ นี่ชื่ออะไรนะ
ลาล่า ?
“พี่เสือ”
ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาที่ต้นเสียงก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันเดินออกมาจากอีกห้องพร้อมกับเสื้อผ้าในมือ ผมเลยเดิน
เข้าไปหามันพลางถามอย่างสงสัย
“มึงหายไปไหนมาเนี่ย”
“ไปหาเสื้อ”
“...”
“ตัวเล็กๆ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางขมวดคิ้วเล็กน้อยมองของในมือตัวเองผมเลยได้แต่ร้องอ๋อออกมา ก่อนจะเห็นคนที่เงยหน้าขึ้นมองมาทางผมใหม่จะทำหน้าตกใจ
“พี่ !”
“ห๊ะ”
“แก้ผ้า...”
“แก้บ้าแก้บออะไรล่ะไอ้นี่ เห็นมั้ยกูยังมีผ้าเช็ดตัวคลุมเสือน้อยอยู่เว้ย !”
“น้อย ?”
“เอ่อ ไม่น้อยก็ได้...”
ผมพูดเสียงอ่อยเพราะไม่อยากยอมรับว่าของตัวเองนั้นไม่ได้ใหญ่ แต่ก็ไม่ได้เล็ก ขนาดเท่ามาตรฐานชายไทย และอาจจะมีผลข้างเคียงเล็กน้อยจากการที่ผมยังโตไม่เต็มที่...
เหรอ !
ฮื่อออ พระเจ้าโหดร้ายกับเสือ !
ผมที่แอบปาดน้ำตาตัวเองเบาๆ ก็ต้องมองไปที่เจ้าของห้องที่ยืนทำหน้างงอยู่อีกครั้ง มันค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้อย่างระมัดระวังแล้วยื่นเสื้อกับกางเกงมาให้ ผมเลยรับมาแต่โดยดีก่อนจะหันหลังเดินหนีเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง และจะจัดการคลี่เสื้อที่มันหามาให้
นี่มัน...
ผมพลิกซ้ายพลิกขวาอย่างพินิจ
เดี๋ยวดิ
ไอ้เสื้อสีชมพูแขนยาวลายกระต่ายน่ารักนี่มันคืออะไร ?
“อ้อนรัก !”
ผมที่สวมกางเกงผูกเชือกแล้วเรียบร้อยต้องวิ่งออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งก่อนจะเห็นว่าอีกคนกำลังยืนส่องโมเดลเทเลทับบี้ของตัวเองอยู่ ซึ่งมันหันมามองทางผมงงๆ เมื่อเห็นว่าผมเดินออกจากห้องน้ำด้วยท่อนบนเปลือยเปล่าพร้อมกับเสื้อสีชมพูในมือ
“หือ...”
“ไอ้เสื้อหวานแหววสุดน่ารักนี่มันอะไรเนี่ย”
“ก็เสื้อ”
“ไม่เอา กูไม่ใส่” ผมขมวดคิ้วก่อนจะยื่นของตรงหน้าคืนเจ้าของห้องซึ่งมันก็รับไปแล้วมองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เจ้าของห้องจะเดินกลับเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้งแล้วเดินกลับออกมาพร้อมเสื้อสีฟ้า
เดี๋ยว
“นั่นเสื้อคู่เหรอวะ”
“อ่า...”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบได้แต่ก้มมองของในมือซึ่งเป็นเสื้อแขนยาวแบบเดียวกับตัวเมื่อกี๊ มีกระต่ายหน้าตาน่ารักแปะอยู่เหมือนกันแต่ผิดกันที่เป็นสีฟ้าและตัวใหญ่กว่าเท่านั้น
“มึง...ไม่มีเสื้อตัวอื่นแล้วเหรอ”
“มี”
“งั้น...”
“แต่ตัวนี้...น่ารัก”
ไอ้อ้อนรักมันก้มมองของในมือโดยที่ผมได้แต่ขมวดคิ้วไม่เข้าใจกับไอ้คำว่า ‘น่ารัก’ ของมันนัก ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเดินเข้ามาใกล้แล้วยื่นมาให้
“ใส่”
ผมมองสิ่งที่ถูกยื่นมาอย่างหนักใจเพราะมายืมของๆ เขา อาบน้ำก็ห้องเขา ถ้าเรื่องมากอีกจะมีใครด่าผมมั้ย
นี่กูมีสิทธิ์เลือกบ้างมั้ยเนี่ยยย !
เสือเศร้า...
ในที่สุดผมก็รับของตรงหน้ามาอย่างจำใจ อย่างน้อยสีฟ้ามันก็ไม่ตลกเท่ากับสีชมพูแน่ๆ ผมที่มองกระต่ายน้อยบนเสื้ออย่างพิจารณาอีกครั้งก็ต้องถอนหายใจพอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสายตาลุ้นสุดๆ จากเจ้าของเสื้อ ผมเลยจับมันขึ้นสวม
หลวม...
แบบหลวมเชี่ยๆ
“น่ารัก...”
เสียงพูดเบาๆ ที่เปร่งออกมาทำให้ผมก้มมองร่างตัวเองที่แขนเสื้อยาวเลยออกมาเล็กน้อย คอก็ย้วยมาจนแทบจะเห็นหัวนมเพราะเป็นคอกว้าง แต่โชคดีที่มันไม่หลวมจนน่าเกลียดเพราะตัวผมก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้น สูงเลยไหล่ไอ้อ้อนรักด้วย จะมีที่ติดขัดอยู่จุดเดียวก็คือตรงคอเสื้อนี่แหละ
เอาซะเย็นวาบที่หัวนมเลยสัด
ว่าแต่เดี๋ยว
‘น่ารัก’
“อ้อนรัก ห้ามชมกูว่าน่ารัก”
มันเสียเซลฟ์เว้ยยยย !
“หมายถึง...เสื้อ”
เพร้ง !
“อะ...ไอ้อ้อน...!”
“ล้อเล่น”
“...”
“หมายถึง...พี่”
คำพูดที่พูดออกมาด้วยสีหน้ามึนๆ ของมันทำให้ผมอ้าปากเหวอ เพราะไม่เคยคิดว่าไอ้อ้อนรักมันจะพูด ‘ล้อเล่น’ ออกมาแบบนี้ ก่อนที่จะต้องสะดุ้งเมื่อคนตรงหน้ามันเดินเข้ามาใกล้แล้วจับแขนผมขึ้นมาจัดการพับแขนเสื้อให้ทั้งสองข้าง จนไม่รู้สึกรุงรัง แล้วเจ้าตัวก็เดินอ้อมไปด้านหลัง
“อ๊ะ...เดี๋ยวๆ !”
ผมรีบหดคอร้องประท้วงเมื่อมืออุ่นๆ ของใครบางคนสัมผัสโดนกับต้นคอ ไอ้อ้อนรักมันชะงัก ผมที่ไม่อยากให้มันรู้ว่าตัวเองมีจุดตายแถวนั้นเลยได้แต่ขยับหนีแต่ก็ต้องหยุดกึกจนแทบหงายหลังเมื่อคอเสื้อโดนเจ้าของเกี่ยวไว้อยู่
“แอ่ก !”
“อยู่นิ่งๆ”
“ไอ้หมี ปล่อยยยยย !”
ผมที่โดนเกี่ยวคอเสื้อไว้ได้แต่พยายามจะเดินออกแต่กลับโดนคนที่อยู่ด้านหลังจับไหล่ไว้แน่น มันขยับเข้ามาทาบด้านหลังอีกครั้ง มืออุ่นๆ ก็สัมผัสเข้าที่ท้ายทอยผมเบาๆ
อึก...
ผมที่หลับตาปี๋ด้วยความจักจี้ทุกครั้งที่ผิวสัมผัสอุ่นๆ โดนจุดตายของตัวเอง ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ทำอะไรยุกยิกอยู่ด้านหลังได้ซักพักเจ้าตัวก็ถอยออกไป ผมที่ลืมตาขึ้นก็พบว่าคอเสื้อของตัวเองตอนนี้มันแคบลงอย่างเห็นได้ชัด
หืม...
ผมยกมือคลำด้านหลังก็พบกับกระจุกของผ้าที่ถูกมัดด้วยหนังยางทำให้ผมต้องหันมามองหน้ามันอีกครั้ง
และอยากจะตะโกนดังๆ ว่า
กูไม่โอเคเลยเว้ยยยยย !!
“อ้อนรัก กูขอเปลี่ยนเสื้อได้มั้ย...”
“...”
“นะ”
ผมพูดเสียงเบาพลางส่งสายตาอ้อนวอนไปหาเจ้าของเสื้อ ซึ่งคนตรงหน้ามันก็หน้าแดงขึ้นกะทันหันก่อนจะยกมือข้างหนึ่งปิดหน้าตัวเองแล้วหันหน้าหนี
เดี๊ยววววว !
หันมาคุยกับกูก๊อนนน
ฮื่ออออ !
ผมก้มมองกระต่ายน้อยบนเสื้อตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็อยากจะร้องไห้ออกมา ถ้าไม่ติดว่าทางเลือกที่สองที่คิดไว้จะต้องแก้ผ้ากลับบ้านผมคงถอดมันทิ้งไปแล้ว ก่อนจะต้องถอนหายใจออกมาอย่างจำยอมแล้วพูดออกไป
“งั้นกูกลับแล้วนะ ขอบใจมาก”
“...”
“เอ้อ แล้วก็ขอถุงด้วย กูจะใส่เสื้อผ้ากลับหอ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงสลดก่อนจะเดินก้มหน้าก้มตากลับเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้ง แล้วหยิบชุดที่ตัวเองถอดทิ้งไว้ขึ้นมาเพื่อจะเอาของทุกอย่างจากกระเป๋ากางเกง
กระเป๋าตังค์ อยู่
โทรศัพท์ อยู่
แต่กุญแจห้อง...
มันหายไปไหนวะ !
“เฮ้ย !” ผมร้องอุทานออกมาอย่างแปลกใจก่อนจะเริ่มคลำกางเกงนักศึกษาของตัวเองอีกครั้งโดยที่ตอนแรกรังเกียจมันสุดขีด แต่ตอนนี้กลับจับอย่างเต็มไม้เต็มมือ “เหี้ย...”
ผมหันไปมองคนที่เดินเข้าห้องน้ำตามมา มันทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นว่าผมบ่นอะไรอยู่คนเดียว ตัวเองเลยรีบคว้าโทรศัพท์มากดโทรหาใครบางคนที่ผมเพิ่งแยกจากมันมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
“ไอ้เหี้ยตาม !”
{ห๊ะๆ อะไรของมึงวะ มีอะไร} น้ำเสียงตกใจจากปลายสายทำให้ผมต้องตั้งแต่สติแล้วค่อยๆ พูดออกไป
“มึงกลับไปดูตรงที่กูล้มให้หน่อย กุญแจห้องกูหายว่ะ”
{ห๊ะ}
“ไปดูให้หน่อยยยย กุญแจห้องกูหายยย”
{เชี่ย สกปรก ป่านี้ลุงอ่ำแกมาเก็บไปเรียบร้อยแล้วมั้ง ทำไมมึงไม่ไปถามกับลุงเขาเองวะ}
“มึงก็ไปถามให้กูดิ !”
{แหกตาดูนาฬิกาด้วยเพื่อน หมดชั่วโมงเรียนแล้ว กูกลับบ้านนานละครับ}
“โห่ ไอ้คามตวย !”
ผมที่ยืนหน้างิกหน้างออยู่หน้ากระจกได้แต่คิดอยากจะไปจับไอ้คนในสายกระทืบให้ตาย ถ้าไม่ติดว่าอยู่ห่างกันคงมีศึกระหว่างคามตวยคนจัญไร กับสำปวดเหือคนหน้าตาดีไปแล้ว
อันนี้ไม่ได้หลงตัวเองนะ มันเรื่องจริง !
ว่าแต่เรื่องกุญแจ...
“ไอ้เหี้ยตามมมมมม ช่วยกูหน่อยยย !”
{ช่วยยังไงล่ะ ทำไมมึงไม่ไปขอกุญแจจากคนดูแลหอวะ}
“ไม่เอา กลัว มันโรคจิต”
ผมพูดออกไปตามความจริงเมื่อคนดูแลหอของผมนั้นมันค่อนข้างจะเข้ากับคนอื่นได้ยาก แม้จะเป็นลุงแก่ๆ หน้าตาอัธยาศัยดีก็ตาม ที่สำคัญมันก็ชอบมาป้วนเปี้ยนแถวๆ หน้าห้องนักศึกษาด้วย แต่อย่าลืมว่านี่คือหอชาย
เชี่ย ขนลุก
ถ้าหมดสัญญาและได้ค่ามัดจำหลายบาทคืนนะ
เสือจะไม่ทน !
{เออว่ะ ระวังตอนเปิดประตูมันจะอาศัยโอกาสตอนมึงเผลอผลักมึงเข้าไปในห้องแล้วจึกกะดึ๋ยนะ}
“ไอ้เชี่ยตาม นั่นปาก !”
{ฮ่าๆๆๆ อ๊ะล้อเล่น}
“ไม่ตลกเลยสัดดด !”
ผมโวยวายโดยที่หน้าตายังหงิกงอเป็นตูดไม่หาย ไอ้อ้อนรักที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ มันก็ทำหน้าสงสัยส่งมาให้อยู่ตลอด
{มึงก็ขอนอนห้องไอ้อ้อนรักไปก่อนดิวะ เผลอๆ จะได้หาโอกาสศึกษาวิธีทำตัวหน้าตาดีในแบบที่มึงไม่มีด้วยไง}
เออออ กูมันขี้เหร่ ไอ้พ่อคนหน้าตาดี !
“มึงตลกหรือไง กูไม่สนิทกับมันขนาดนั้นเว้ย”
{อ๋อเหรออออออ ~} น้ำเสียงล้อเลียนของไอ้ตามใจทำให้ผมอยากจะวางสายจากมันเต็มทีแต่ถ้าไม่ติดว่ายังต้องการความช่วยเหลืออยู่
“ขอไปนอนด้วย”
{ไม่}
“ไอ้เหี้ยย คิดก่อนตอบ !”
{เสียใจ วันนี้กูออกไปคั่วสาวว่ะ}
“นี่เพื่อน !”
{ผู้หญิงสำคัญกว่า ที่สำคัญมึงก็มีไอ้อ้อนรักไม่ได้จนตรอกซักหน่อย ใช่มั้ยเพื่อน}
“ไอ้ตามใจ มึงแม่ง...!”
{อย่าบ่นดิเสือดุ แค่นี้นะ เสียเวลาทำมาหากิน วุ๊ ~!}
ผมที่กำลังจะอ้าปากด่าก็ต้องหุบปากเมื่อคราวนี้ไอ้คนในสายมันกดตัดสายทิ้งไปเรียบร้อย ทำให้ผมยืนอ้าปากเหวออยู่หน้ากระจก
ไอ้คามตวย !
ไอ้เพื่อนเชี่ยยยยยยยยยย !
“พี่...”
“อ้อนรัก แป๊บนึงนะ”
“...”
คราวนี้ผมกดโทรหาไอ้หลง ปรากฏว่ามันไม่รับ จนผมไม่รู้ว่าไอ้สามหน่อนี่มันตั้งใจจะแกล้งอะไรผมหรือเปล่า และคนสุดท้ายที่ผมจะกดโทรหาได้ก็คือไอ้จั๊ม ซึ่งไม่นานมันก็รับสายอย่างรวดเร็ว
งี้ดิวะ เพื่อนรัก...
“ไอ้จั๊ม วันนี้กูขอไปนอนห้องมึงได้มั้ย”
{หือ...}
“นะ กุญแจห้องกูหายว่ะ”
{อ๋อ...} น้ำเสียงงัวเงียของฝั่งตรงข้ามที่ยังไม่ตัดบท ตอบตกลง หรือปฏิเสธทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาก่อนที่ไอ้จั๊มมันจะพูดขึ้นอีกครั้ง {วันนี้กูไปนอนห้องไอ้ตามใจอ่ะ มันชวนเล่นเกมโต้รุ่ง...}
เดี๋ยวนะ...
“นะ...นอนห้องไอ้ตามใจเหรอวะ”
{อืม ขอโทษนะ มึงลองโทรหาไอ้หลงดิ}
“แต่...”
{แป๊บนะมึง สงสัยไอ้ตามใจมารับแล้ว}
คนปลายสายพูดออกมาแค่นั้น ผมที่กำลังจะอ้าปากท้วงเลยได้แต่หุบปากฉับอีกครั้ง แล้วฟังเสียงเพลงที่ขึ้นว่าพักสายจากฝั่งตรงข้าม ตัวเองเลยต้องกดวางอย่างหมดทางเลือก ก่อนจะกดพิมพ์แชทหาใครบางคนอย่างแค้นเคืองใจ
สำปวดเหือ มีเครือแปดหวี : ไอ้ตามใจ...
สำปวดเหือ มืเครือแปดหวี : ไอ้คนตอแหล !
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : (สติ๊กเกอร์หมีเขิน)
ง้ากกกกกกกกกกกกกก !!
เสือจะไม่ทน !!
------------------------------------
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์ค้าบผมมมม
-
และเสือก็กลายเป็นกระตุ่ยยยย
-
ถ้าเพื่อนจะสามัคคีหาสามีให้เสือดุกันขนาดนี้ ฮา
-
สำปวดเหือ ถูกอ้อนรักชมด้วย ".......น่ารัก"
ดูท่าพี่เสือต้องนอนกับอ้อนรักและ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แก๊งค์เพื่อนดีเด่น :mc4:
-
อ้อนรักน่ารักมากกกกกก
ถ้าอยากเอามาเลี้ยงดู เราต้องจับตัวพี่เสือมาสินะ
มึนเหลือเกินลูกเอ้ยย ขี้เขินอีกก
-
เพื่อนดีดีทั้งน้านนนนน
-
เพื่อนพี่เสือได้ค่าจ้างเป็นพ่อสื่อไรงี้ป่าวเนี่ยย
-
ตามใจ คนโกหก 55555555
เริ่มอยากอ่านคู่นี้บ้างจัง อยากรู้ว่าตามใจจะทำไงกับจั๊มที่นอนบ่อยขนาดนั้นนน
ชอบอ้อนรัก ชอบความเขินนั้นนนน
-
มีเพื่อนดีก็งี้แหละ หนับหนุนให้เพื่อนได้ปัว :m3: :m3:
-
:laugh:
-
แต่ละคนน :hao3: :hao3:
-
:m20:
-
ตามใจกับจั๊มมมมม :hao6:
-
เพื่อนแต่ละคน ดีมากกกกก รักเพื่อนกันสุดๆ
แต่รักแบบนี้ก็ดีพี่เสือจะได้นอนห้องน้องอ้อน :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามจ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย เธอมันน่านัก !!!! มีชวนไปเล่นเกมโต้รุ่ง อยากจะแหมไปถึงดาวเนปจูน :hao3: :laugh:
เอ็นดูน้องอ้อนรักและเหล่าเทเลทับบี้ของเขาเหลือเกิน น้องน่ารักกกกกกก :กอด1:
-
เสื้อคู่...มีที่มายังไง อย่าบอกว่าหมีเตรียมไว้ใส่คู่กะพี่เสือนะ เขิน..นนนนนนน :m3: :m3: :m3:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 8
“สูงอีกหน่อย...”
“...”
“อีก...”
“อ่า...”
“อีกนิดนึง...”
“...”
“อ้อนรัก !”
ในที่สุดความอดทนของผมก็หมดลงเมื่อท่าทางเงอะงะของคนที่ถือกล้องอยู่ตอนนี้มันไม่เข้าใจคำว่า ‘สูงขึ้นอีกหน่อย’ ของผมซักนิด ตัวเองเลยได้แต่เดินเข้าไปแล้วจับแขนของอีกฝ่ายยกขึ้น
“เออดี อย่างนี้ล่ะ...”
ผมพูดเมื่อกล้องแสนรักของตัวเองอยู่มุมที่พอดี ก่อนจะหันไปเห็นใบหน้าตั้งอกตั้งใจของไอ้อ้อนรักที่มองตามการกระทำของผมอยู่ตลอดก่อนที่อีกฝ่ายจะชะงักและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผมบ้างตัวเองเลยเลือกที่จะหลบสายตานั่นแล้วมองไปที่ฉากหน้าที่เป็นเหล่าแก๊งเทเลทับบี้หลากสีแทน
“มึงถ่ายไปแล้วกัน เดี๋ยวกูนั่งดู”
ผมพูดขึ้นเสียงเบาเมื่อเริ่มรู้สึกประหม่าก่อนจะถอยตัวเองออกห่างจากร่างของไอ้อ้อนรักแล้วเดินมานั่งบนเก้าอี้ดีไซน์สวยที่ตั้งเด่นสง่าอยู่กลางห้อง ซึ่งไอ้คนที่จับกล้องมันก็ได้แต่หันมามอง ผมเลยพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกให้มันลองถ่ายรูปสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดู และโชคดีที่เจ้าตัวเข้าใจได้ง่ายๆ มันจึงหันกลับไปแล้วโน้มตัวลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับกล้องที่ผมจัดให้เมื่อซักครู่
แชะ...
ไอ้อ้อนรักมันยืดตัวขึ้นก่อนจะหันมามองทางผมครู่หนึ่งสลับกับมองของในมือจนสุดท้ายมันก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับยื่นกล้องมาให้ ผมเลยรับมาและทำให้รู้ว่ามันกดเข้าดูรูปภาพไม่เป็น
อ่า...
“ถ้ามึงถ่ายภาพเสร็จแล้วจะเปิดดูให้กดปุ่มนี้...”
ผมชี้ไปที่ปุ่มเล็กๆ บนตัวกล้องซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็พยักหน้าตามในขณะที่รูปภาพที่มันถ่ายไปเมื่อซักครู่ปรากฏขึ้นมา ผมที่รอสังเกตปฏิกิริยาของคนข้างๆ ก็คิดไว้ไม่มีผิดเมื่อไอ้อ้อนรักมันทำตาโตแบบตื่นเต้นออกมาอย่างปิดไม่มิด
ไอ้เด็กเอ๊ย !
“สวย”
เสียงของคนถ่ายพูดขึ้นในขณะที่ส่องภาพถ่ายฝีมือตัวเอง ผมก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักตามเพราะไม่อยากขัดความสุขมันนัก ก่อนที่คนข้างๆ มันจะหันมามองหน้าผมอีกครั้งพลางส่งสายตาแสดงออกมาว่า ‘อยากเล่นอีก’ ทำให้ผมต้องกดออกจากภาพนั้นให้มัน เมื่อไอ้อ้อนรักมันเห็นว่าของเล่นชิ้นใหม่พร้อมใช้งานมันก็ถือกล้องของผมขยับออกไปแล้วยกขึ้นไว้ระดับหน้า
เดี๋ยว...
แชะ...
“ไอ้หมี...!”
แชะ...
“เฮ้ย อ้อนรัก มึงทำ...” ผมที่กำลังอ้าปากประท้วงพร้อมกับส่งมือยาวๆ เข้าไปหาคนที่ยืนถือกล้องอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลก็ต้องชะงักกึกเมื่อเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น
แชะ...
ไอ้เชี่ยหมี !
ไอ้อ้อนรักมันหยุดการกระทำของตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมที่นั่งอยู่ที่เดิม ผมที่มองมันกลับเลยได้แต่ทำหน้าไม่พอใจส่งไปให้ ก่อนที่ร่างกายจะต้องแข็งทื่อไปชั่วขณะเมื่อมุมปากหยักสวยของใครบางคนยกขึ้นสูงเล็กน้อย ดวงตาก็หรี่ลงจนเข้ากันสุดๆ กับปากสวยที่โค้งได้รูป และมันก็ทำให้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมสาวๆ หลายๆ คนถึงได้ถูกตาต้องใจไอ้อ้อนรักนัก
และก็อดยอมรับไม่ได้ว่ารอยยิ้มเมื่อกี๊มันหล่อเหี้ยๆ
แล้วหัวใจกูจะเต้นแรงทำไมเนี่ย...
ไอ้เสือ ตั้งสติ !
“พี่เสือ”
“หะ...ห๊ะ”
“ยิ้มหน่อย...”
“...”
“ยิ้มให้ผมหน่อย”
ไอ้อ้อนรักมันพูดซ้ำทั้งๆ ที่ใบหน้ายังปรากฏรอยยิ้มมีความสุขอยู่ ผมเลยได้แต่เค้นยิ้มออกมาเล็กน้อย ซึ่งทำให้คนถือกล้องถึงกลับขมวดคิ้ว
อะไรวะ...
“ยิ้ม”
ไอ้อ้อนรักมันพูดซ้ำ ส่วนผมที่ปากยิ้มตามที่มันพูดก็ฉีกยิ้มกว้างเข้าไปอีก จนสุดท้ายคนสั่งมันก็เอากล้องลงแล้วเดินก้าวพรวดๆ เข้ามาหาผม
...!
ผมสะดุ้งเอนตัวไปด้านหลังอัตโนมัติในขณะที่ร่างสูงของอีกคนเข้ามาใกล้ ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นมาแล้วใช้นิ้วเรียวสวยของมันคลึงริมฝีปากของผมเบาๆ
ดะ...เดี๋ยวดิ...
จะมาโจมตีกูอย่างนี้ไม่ได้นะเว้ย...
“นุ่มนิ่ม...”
“อึก...”
“นิ่ม...”
คำพูดซ้ำๆ ของมันทำให้ผมที่ตอนแรกนั่งตัวแข็งทื่อต้องรู้สึกเจ็บขึ้นมาเมื่อคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้แค่คลึงริมฝีปากผมเท่านั้น แต่มันกลับใช้นิ้วของมันทั้งคลึง บด กด ขยี้จนตอนนี้ปากตัวเองชาไปกว่าครึ่งแถบ
อะ...ไอ้เชี่ยอ้อน...
“อื้ออออออออออออออ !!!”
สำปวดเหือ : พวกมึง ไอ้พวกเหี้ย กูโกรธ !
สำปวดเหือ : อ้ากกกกกกกกกกก !
สำปวดเหือ : ไอ้หลง ไอ้ตามใจ ไอ้จั๊มมมมม !
สำปวดเหือ : กูงอน กระซิก...
ผมที่กดพิมพ์แชทรัวๆ ใส่แชทกลุ่มก็ต้องกลับมานั่งน้ำตาตกในอีกครั้งเมื่อไม่มีวี่แววของพวกมันว่าจะอ่านซักนิด มือก็คลำริมฝีปากของตัวเองที่เพิ่งผ่านศึกหนักมาหมาดๆ อย่างปวดร้าว ก่อนจะชะเง้อมองเจ้าของห้องจากโซฟาตัวยักษ์ก็เห็นว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังเดินถ่ายรูปทั่วทุกมุม
น้องกล้องแสนรักของกู กลายไปเป็นของคนอื่นแล้ว
ฮื่อออออ !
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ...”
“หิวมั้ย”
“หิว”
ผมที่ตอนแรกนอนดราม่ากับตัวเองก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการกิน และก็ต้องเบาใจเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันเอากล้องสุดรักของผมไปวางเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนที่เจ้าของห้องมันจะเดินมาทางผมที่ลุกขึ้นนั่งจนร่างกายโผล่พ้นจากพนักโซฟาโดยที่ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับก้มมองหน้าผมที่อยู่ในระดับต่ำกว่า
เอ่อ...
ทำไมมันรู้สึกว่าตัวเองอ่อนด๋อยจังวะ...
“อยากกินอะไร”
“อะไรก็ได้”
“ไม่มี”
“อ้อนรัก มึงกวนตีน”
“เปล่า”
“...”
“แต่อะไรก็ได้”
“...”
“มันไม่มี...”
น้ำเสียงที่บ่งบอกว่ามันกำลังพูดในสิ่งที่มันเป็นเรื่องจริงทำให้ผมต้องกุมขมับก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งอย่างจำยอม
“งั้นมีอะไรให้เลือกกินบ้างวะ”
“ไม่มี...”
“...”
“พี่ทำได้มั้ย”
ว้ากกกกกกกกกกก !!
เสือดุหมดความอดทนแล้วเว้ย !
ผมได้แต่ร้องครวญครางในใจพร้อมกับคว้าหมอนที่อยู่บนโซฟามากัดอย่างเต็มแรงเพื่อระบายอารมณ์ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะขมวดคิ้วแล้วใช้มือหนาของมันคว้าหมอนจากปากของผมไป
กึด !
“สกปรก”
งื้ออออออ ฟันกู !
ผมที่แทบจะทิ้งตัวลงไปนอนดิ้นพล่านบนโซฟาก็ได้แต่นั่งทำหน้าตาสลดเพราะความเจ็บที่เกิดขึ้นเมื่อซักครู่ ก่อนจะรู้สึกถึงของหนักๆ ที่หล่นลงมาบนหัว
แปะ !
“โอ๋...”
เสียงพูดที่แสนจะไร้อารมณ์บวกกับใบหน้ามึนๆ ของมันทำให้ผมถึงกับอ้าปากเหวอ ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะชะงักแล้วรีบชักมือกลับ
และแม่งก็หน้าแดงอีกแล้ว
ดาเมจมึงนี่รุนแรงตล๊อดดดดดด !
“ไม่หิวแล้ว”
“เดี๋ยวไอ้อ้อนรัก กูหิวเว้ยกูหิว !” ผมที่ถูกดึงสติด้วยสถานการณ์ที่เหมือนจะ ‘อดกิน’ ทำให้ตัวเองต้องรีบลุกขึ้นยืนแล้วเผชิญหน้ากับเจ้าของห้องอีกครั้ง “ไหน มีอะไรให้เชฟเสือรังสรรค์ออกมาเป็นอาหารสุดล้ำเลิศบ้าง”
“...”
“เอ้าไอ้อ้อนรัก พากูไปเข้าครัวดิวะ !”
ในที่สุดผมก็ทนกับความหิวไม่ไหวได้แต่เดินเข้าไปจับแขนของคนที่ยืนนิ่งอยู่ให้ขยับเดิน ไอ้อ้อนรักมันเลยเหมือนจะตั้งสติได้เลยพาผมเดินท่องคอนโดหรูที่ภายในมีมากกว่าสามห้องนั่นอย่างตื่นตาตื่นใจ ก่อนที่พวกเราจะมาถึงห้องครัวที่มีเครื่องครัวพร้อมใช้แต่มันดันสะอาดกิ๊กวางเป็นที่เป็นทางและพอจะทำให้รู้ว่าไอ้เจ้าของห้องมันคงจะไม่เคยเข้ามาใช้ที่นี่เลย
ถึงเวลาเสือเปิดซิง
หึหึ...
ผมที่เข้ามาถึงสถานที่ใหม่ก็ตรงปี่เข้าไปเปิดตู้เย็นตู้กับข้าวดูอย่างตื่นเต้น ในใจก็หวังว่าจะเจอสิ่งมหัศจรรย์อยู่ด้านใน แต่สิ่งที่พบกลับทำให้อารมณ์อยากลองสิ่งใหม่ๆ ของผมกร่อยลงทันตา
มาม่าสามห่อ
ใข่สองใบ
ต้นหอมหนึ่งต้น
...
“พี่เสือ...”
“...”
“ต้มมาม่ามั้ย”
เสียงของเจ้าของห้องที่เดินตามผมส่องของกินในครัวก็พูดขึ้นพลางหันมามอง ผมที่ยืนนิ่งมองของตรงหน้าอยู่ก็ได้แต่ยกมือขึ้นเขี่ยซองมาม่าอย่างหนักใจ
“กูหิวข้าว”
“มาม่า”
“อ้อนรัก กูหิวข้าวจริงๆ นะเว้ย”
“...”
“จะกินข้าว”
“ได้” ไอ้อ้อนรักมันตอบแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ยอมขยับมันก็หันมาทางผมแล้วเรียกชื่อ “พี่เสือดุ”
“...”
“ไปกินข้าวกัน” ผมที่ยืนมองคนชวนยังคงยืนนิ่งก่อนที่อีกฝ่ายที่มองกลับมาจะเดินกลับเข้ามาหาแล้วคว้ามือของผมไว้ “พี่เสือ”
“ห๊ะ...”
“ไปกินข้าวกัน”
“...”
“นะครับ”
อิ่ม...
อิ่มแบบพุงจะแตก
มีความสุขจังเว้ย !
ผมที่ตอนนี้นอนแผ่หลาอยู่บนโซฟาไร้ซึ่งความเกรงใจแก่เจ้าของห้องที่เดินป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ จนไม่รู้ว่าความตะขิดตะขวงในใจก่อนหน้านี้หายไปไหนหมด ไหนจะอาบน้ำห้องมัน ยืมเสื้อผ้าของมัน งอแงให้มันพาไปกินข้าว ที่สำคัญยังยึดโซฟายักษ์แสนนุ่มของมันมาครอบครอง นี่แหละความเป็นไอ้เสือดุอย่างผม แม้ขนาดเจ้าของห้องมันยังไม่กล้าทักท้วงความหน้าด้านหน้าทนของผมเล้ย
ภูมิใจสัดๆ
“เข้าห้อง”
“หือ...”
คำพูดชวนคิดลึกนั่นทำให้ผมค่อยๆ ปรือตาขึ้นในขณะที่ท้องแน่นเอี๊ยดก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันมายืนค้ำหัวผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เมื่อผมเห็นใบหน้าเรียบเฉยของมันตัวเองเลยหลับตาลงอีกครั้ง
ง่วงเว้ย แม้เพิ่งจะสองทุ่มก็เถอะ
เสือจะนอนนนนน !
“พี่เสือเข้าห้อง”
“จะนอนโซฟา ~”
“เข้าห้อง”
“ไม่เอา...”
“เสือดุ” ชื่อของผมถูกเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมต้องลืมตามองใบหน้ามึนๆ ของมันอีกครั้งก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผมแล้ว
“บอกให้เรียกกูพี่ไงวะ...”
“...”
“มึงแม่งพูดไม่รู้เรื่อง”
“พี่เสือดุ”
“ใช่ๆ ต้องเรียกอย่างนี้”
“พี่เสือดุ”
“ถูก...”
“พี่...”
“หืม...”
“ถ้าชอบต้องทำยังไง”
คำถามจากปากของใครบางคนทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าไอ้อ้อนรักมันนั่งขัตมาตนิ่งโดยที่สายตามองมาที่ใบหน้าของผมอย่างเปิดเผย
‘ถ้าชอบต้องทำยังไง’
ผมทวนคำถามของมันอีกครั้ง ก่อนจะใช้สมองอันน้อยนิดคิด
อ่า...ถ้าชอบ
...
“ถ้าชอบ...ก็จีบ”
“...”
“รักแล้วก็ต้องบอก ชอบแล้วก็ต้องจีบดิวะ” ผมพูดออกไปในขณะที่ดวงตาหลับลงอีกครั้ง และนั่นมันก็เป็นคติประจำใจของผมจริงๆ
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
แต่ตอนนี้กูทำไม่ได้เพราะสถานนะกูยังไม่พร้อมไง
เศร้าอีกละ
เฮ้อ...อยากแดกลูกอม
“พี่เสือ”
“ว่า”
“มีความสุข”
“...”
“พี่เสือ”
“อะไร”
“พี่ไป ม. ยังไง”
“รถเมล์ดิวะ”
“พี่เสือ”
“หืม...”
“ง่วงเหรอ”
“เออ”
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก วันนึงมึงเรียกกูกี่หนเนี่ยห๊ะ รำคาญเว้ย !”
“พี่เสือ”
“งื้ออออออออ จะนอนนนนนนน !”
ผมยกหมอนขึ้นมาอุดหู แต่ไอ้คนที่นั่งอยู่มันกลับพยายามดึงมือของผมออกจนผมอยากจะร้องไห้ดังๆ ให้กับไอ้ตัวก่อกวนแต่ดันเสือกเป็นเจ้าของห้องนั่นให้รู้แล้วรู้รอด
ไอ้อ้อนรักกกกกกกกกกก !
จึก !
เดี๋ยว...
เอาอีกแล้ว อะไรแปลกๆ อีกแล้ว
จึก จึก...
ผมที่ตอนแรกนอนหลับตาก็ต้องลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสผิวเย็นๆ ชื้นๆ ที่เกิดขึ้นกับมือตัวเอง และเมื่อมองไปก็เห็นว่าไอ้คนหน้าตาดีเหี้ยๆ มันกำลังใช้ปากกาเมจิกสีดำแท่งยักษ์กระทำชำเรามือของผมอยู่
“มึงทำอะร๊ายยยย !”
ผมที่ตื่นมาเห็นพอดีกับตอนที่ไอ้อ้อนรักมันปล่อยมือผมออก ตัวเลยทำหน้าหงิกส่งให้มันไปอย่างแค้นเคืองใจ ก่อนจะยกมือของตัวเองขึ้นมาดูตัวหนังสือที่ถูกเขียนแบบเละๆ แถมยังเสี่ยงเป็นมะเร็งนั่นแล้วก็ต้องแปลกใจ
‘ต่อไปผมขอไปรับไปส่งพี่ทุกวันนะ’
“หือ...”
“จะจีบพี่”
“...”
“แบบจริงจังแล้ว”
---------------------------------------------------------------
พี่เสือ พี่เสือ พี่เสือ เรียกให้ระทวยไปเลยจ้าาา
ติชมได้ค่าาา :hao5:
-
:impress2:
พ่อหมีอบอุ่นจัง
-
โอ้ยยยยย ฟินจิกหมอนขาดละจ้า #ทีมอ้อนเสือ 555
-
:o8: อ่านตอนนี้แล้ว คนแก่กระทวย :katai5: :katai5:
-
น่ารักเบอร์แรงงง อ้อนลูกกก :katai2-1:
-
พี่เสืออออ :ling1:
-
อิหมีมมมมมมมมมมมม ทำไมน่ารักจังวะ
-
:-[
-
:-[ :-[ :-[
-
อิหมีเอ้ยยยยยยยยยย :o8: :o8:
-
เอ้า! พี่เสืออออ 555 ทำใจเลยนะ อยากแนะนำน้องเอง
รักก็ต้องบอก ชอบก็ต้องจีบ เตรียมรับมือการจีบขั้นรุนแรงจากอ้อนรักได้เลย > <
แต่เอาจริง ๆ ทุกวันนี้ก็ว่าอ้อนรักตามจีบพี่เสือหนักหน่วงอยู่แล้วนะ ฮาาาา
พี่เสือดุน่ารัก หมีเอ๋อยิ่งน่ารัก ขอบคุณคนเขียนค่า :กอด1:
-
หมีเด๋อน่ารัก :-[
-
โดนน้องรุกหนักแน่ๆพี่เสือ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมพี่เสือดุมุ้งมิ้งจัง ฮา
-
เด็กมันน่ารักกกกกก
-
o13
-
โอ๊ย............ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ้อนรักพัฒนานิ้ดนึง เรียกแต่พี่เสือๆ
ตอนนี้เขียนข้อความบนมือและ
‘ต่อไปผมขอไปรับไปส่งพี่ทุกวันนะ’
แ้อนรัก เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรัก ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ฮิ้ว..ววววววววว :ling1: :ling1: :ling1:
-
:-[ :-[ :-[
-
จีบจริงจังแบบอ้อนรัก ดูท่าเสือจะปวดหัวน่าดู
-
โง้ยยย หลงรักน้องอ้อน
-
ดาเมจของอ้อนรักรุนแรงจริงๆ ฮื่ออออออ
-
จะจริงจังแล้วใช่ไหมลูก 5555
ว่าแต่กินเด็กแล้วเป็นอมตะนะพี่เสือออ
-
จริงจังได้เสียทีนะน้องอ้อนรัก ก่อนที่พี่เสือดุจะถูกคนอื่นตัดหน้า
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 9
“ฮั่นแน่ไอ้เสือออออ ~”
“แหนะๆๆๆ”
“น่อววววว ~!”
“เพื่อนเสือดุแม่งร้ายยย”
เสียงเจ๊ยวจ๊าวของไอ้หลงกับไอ้ตามใจทำให้ผมอยากจะเข้าไปตีปากมันคนละสองสามทีให้หุบหลังจากที่พวกมันเห็นว่าผมมามหาวิทยาลัยกับไอ้อ้อนรัก เพราะเมื่อเช้าเจ้าตัวพาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอแล้วมาพร้อมกัน เมื่อมาถึงก็ดูเหมือนผมจะเป็นจุดสนใจไม่น้อยเพราะดันได้นั่งซ้อนท้ายคนหน้าตาดี ขับรถเท่ๆ ที่สำคัญมันดันมาส่งถึงหน้าคณะ พร้อมด้วยคำพูด ไม่สิ ตัวหนังสือที่มันเขียนให้และทำให้ผมยากที่จะปฏิเสธ
‘กลางวันนี้ไปกินข้าวที่คณะผมนะ’
อ่า...
ที่ไม่ปฏิเสธไม่ใช่เพราะอยากไป
แต่ไอ้หมีมันดันซิ่งรถออกไปทันทีหลังจากผมอ่านจบต่างหาก
เออดี ให้มันได้อย่างนี้สิ !
“ได้ข่าวว่ากลางวันนี้มีทัวร์โรงอาหารคณะวิศวะฯ เหรอครับเพื่อน”
“...”
“ฮั่นหน่อววว อร่อยไม่อร่อยก็มาแชร์กันบ้างนะครับ”
“...”
“หรือว่าแค่มี ‘อ้อนรัก’ ก็อร่อยแล้ววะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
คำพูดของไอ้ตามใจพร้อมกับเสียงหัวเราะไล่หลังของไอ้หลงทำให้ผมที่ตอนแรกนั่งลอกการบ้านอยู่เงียบๆ ต้องเงยหน้ามามองพวกมันหลังจากที่พยามแกล้งงอนเรื่องเมื่อวานที่พวกมันทิ้งผมให้เผชิญเรื่องเลวร้ายคนเดียว เมื่อตัวเองมองหน้ามันเสร็จก็ก้มลงจดงานต่อ
ตามด้วยไอ้จั๊มที่เหมือนจะรู้ใจผมที่สุด
“เสืองอน...”
เออ กูงอนเว้ย !
ผมก้มหน้าก้มตาจดงานโดยทำเป็นไม่สนใจไอ้สองตัวที่นั่งทำหน้าทะเล้นไม่เลิก ก่อนที่ไอ้ตามใจมันจะขยับเข้ามาประชิดตัวผมแล้วคว้าร่างผมเข้าไปขยี้หัว...
“โอ๋ เพื่อนเสือดุ ดีกันน้าาาาา ~”
แล้วอาการแกล้งงอนของผมก็ต้องหยุดลงแค่นั้น
“ไอ้คามตวยมึงทำอะไรเนี่ยยย !”
“มามะ มาด๊วบเถิกที”
ไม่ว่าเปล่าไอ้คนที่ยื้อร่างผมอยู่มันก็จับใบหน้าผมไว้พร้อมกับกดจูบลงมาบนหน้าผากผมแรงๆ
ม๊วฟ !
“ยี๊...เชี่ยยยย ขยะแขยงงงง !”
ผมที่ดิ้นทุรนทุรายราวกับปลาโดนน้ำร้อนลวกก็ต้องยกมือขึ้นมาปาดหน้าผากของตัวเองที่ตอนนี้เปียกด้วยคราบน้ำลายของ
ไอ้คนจัญไร
ไอ้เหี้ยตามมมมม !
ไอ้เด็กเชี่ย !
ผมที่เอาหน้าไถเสื้อเจ้าของน้ำลายบนหน้าก็ต้องนั่งหน้าหงิกเมื่อมันลุกขึ้นและเดินหนีไปซะอย่างนั้นจนผมอยากจะร้องโวยวายดังๆ แต่ก็ทำได้แค่ยกมือมาเช็ดสิ่งสกปรกบนหน้าผากเท่านั้น ตบะในการนิ่งเงียบเมื่อซักครู่แตกเป็นเสี่ยงๆ
“พวกมึงแม่ง !”
“โอ๋ๆ ไม่งอนๆ” ไอ้หลงที่ตอนแรกนั่งขำจนตัวงอก็พูดขึ้นแล้วหัวเราะร่า ผมเลยได้แต่มองมันเคืองๆ แล้วปากแข็งต่อ
“กูไม่ได้งอนเว้ย”
ผมพูดเซ็งๆ ก่อนจะหันกลับมาสนใจกับสมุดจดตรงหน้าต่อ ซึ่งไอ้สามหน่อที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลก็หันมองหน้ากัน
“ถ้าไม่งอนงั้นพวกกูแซวต่อนะ”
“ไอ้...!”
“ฮั่นแน่ ~!”
ผมได้แต่ส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเลือกที่จะไม่สนใจพวกมันแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนโซเชียลดูเพื่อระงับความหงุดหงิดของตัวเอง
วุ้ย !
อารมณ์เสีย
ผมใช้นิ้วสไลด์หน้าจอจนไฟแถบแลบก่อนจะต้องชะงักหยุดกึกเมื่อเห็นอะไรแว๊บๆ ผ่านตาทำให้ผมต้องเลื่อนมันลงมาดูอย่างใจไม่ค่อยดีนัก
ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้นะเว้ย !
...
ผ่าง !
อ้อน แล้วรัก
จีบ
(รูปคนใส่เสื้อสีฟ้าลายกระต่ายนอนอยู่บนโซฟามีผ้าห่มผืนใหญ่คลุมอยู่ช่วงหน้าอกขึ้นไป)
เมื่อซักครู่
“น่อวววว มีลงรูปปป เฮ้ยไอ้เสือ นี่ใช่มึงป้ะวะ”
“รูปร่างแบบนี้ ลักษณะแบบนี้ใช่แน่นอน”
“กูนี่กดว้าวเลย ~”
เหยดแหม...
ไอ้เชี่ยหมีเล่นกูแล้วไง ฮื่อออ !
ตามใจ ไม่ตามเธอได้กล่าวถึงคุณในโพส
ตามใจ ไม่ตามเธอ เสือ ไม่ดุ มันเป็นใคร https://www.youtube.com/watch?v=PFRJvHXaNBk
แท็กกูไม่พอ แปะลิ้งค์เพลงให้กูด้วย !
“เนื้อเพลงไม่เกี่ยว ขอยืมแค่ชื่อเพลงนะครับ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้เชี่ยตาม มึงมันเหี้ยย !”
“ไม่เอา ไม่พูดคำหยาบ”
“...”
“มันเป็นใคร คนเสื้อฟ้าคือใคร”
ผมได้แต่มองหน้าไอ้คนกวนประสาทที่แท็กชื่อของผมในโพสของไอ้อ้อนรัก และไม่นานการแจ้งเตือนที่เป็นของเจ้าของโพสก็เกิดขึ้น
อ้อน แล้วรัก พี่เสือ
ตามใจ ไม่ตามเธอ อ้อน แล้วรัก ไม่ทราบว่าเรียกชื่อเพื่อนพี่ทำไมครับน้อง
อ้อน แล้วรัก เปล่า
อ้อน แล้วรัก ในรูปน่ะ
อ้อน แล้วรัก พี่เสือ
ตามใจ ไม่ตามเธอ ฮั่นน่อววววววววววววววว ~!
ผมอ่านคอมเม้นท์ที่ถูกแจ้งเตือนขึ้นเรื่อยๆ ก็ต้องกุมขมับ ซึ่งของพวกมันสองคนก็ดูเหมือนจะเรียกคนอื่นๆ เข้ามาคอมเม้นท์ตามได้มากมาย
คนหนึ่งเป็นเด็กปีหนึ่งเดือนวิศวะฯ หน้าตาดีแบบหล่อเหี้ยๆ
ส่วนอีกคนเป็นรองเดือนมหาวิทยาลัยคนก่อนที่นิสัยเหี้ยเหมือนกัน
แต่ประเด็นหลักมันคือ กู !
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ ใครอ่ะ แฟนน้องอ้อนรักเหรอ ไม่ใช่มั้ง
Pan D’Tong ร้ายว่ะไอ้เชี่ยอ้อน
อนันตา พาเพลิน พี่เสือที่เป็นเพื่อนพี่ตามใจป้ะ
Merira Da น่ารักนะ แต่เสียดายอ้อนรักอ่ะ มาคบกับเราเถอะ
Merira Da ถ้าไม่ได้ ขอพี่ตามใจก็ได้ ตามใจ ไม่ตามเธอ
หนุ่มวาย ใจแต๋ว เชียร์ๆ #อ้อนรักเสือดุ
แล้วมันก็ผุดขึ้นราวกับดอกเห็ด
เหยดแหม !
“ไอ้เชี่ยตาม มึงเลิกปั่นเดี๋ยวนี้เลย !”
“ปั่นอะไร กูไม่ได้ปั๊นนน !”
“ไอ้คามตวย !”
และไอ้หลงก็เข้ามาเสริมทัพ
“ไอ้เสือ ดีใจด้วยนะเว้ยที่มีคนมาจีบ กูนี่ปลื้มใจ”
ตามด้วยไอ้จั๊ม
“ดีใจด้วย”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ไอ้พวกเพื่อนเชี่ยยย !”
ไม่เอา เสือจะไม่ทน !
Rrrrrrrrr ~
ผมที่กำลังจะตั้งโต๊ะแถลงข่าวก็ต้องหยุดชะงักและมองไปที่โทรศัพท์ตัวเองที่มีสายเรียกเข้าเข้ามา และชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอก็ทำให้ผมรีบคว้ามากดรับเพราะหวังว่าทางนั้นจะมีงานถ่ายรูปสนุกๆ ให้ทำอีกหรือเปล่า
‘พี่บีม’
แล้วน้ำเสียงก็ปรับเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีขึ้นทันที
“ครับพี่บีม มีอะไรให้เสือรับใช้ว่ามาเลย ~”
{ไอ้เสือ มึงมาที่ซ้อมดาวเดือนหน่อยได้มั้ย ด่วนๆ}
“หือ ไมอ่ะ”
{เออ มาก่อนเถอะ มีงานให้ทำ}
“จริงดิ !”
{จริง แค่นี้นะไอ้เสือ ด่วนๆ !}
“รับทราบ !”
ผมตอบรับไปอย่างอารมณ์ดีก่อนจะวางสายพี่บีมไป ในใจก็โลดเต้นขึ้นมาที่สามารถหาเรื่องหนีไอ้พวกนี้ได้ ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นโดยคว้ากล้องที่เปรียบเสมือนอวัยวะที่สามสิบสามของผมติดมือมาเท่านั้นและหันไปพูดกับไอ้สามหน่อที่มองมาแบบงงๆ
“กูไปหาส่องสาวแถวกองประกวดละ เบื่อพวกมึง !”
“ส่องสาวหรือส่องไอ้อ้อนรักวะ” ไอ้หลง
“กูว่าอย่างหลัง” ไอ้ตามใจ
“หมี” ไอ้จั๊ม
เออว่ะ กูก็ลืม ว่าที่กองประกวดมีไอ้หมี !
“ส่องสาวเว้ย ไปละแม่ง !”
ผมทำหน้าไม่พอใจใส่พวกมันก่อนจะหันหลังและเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีโดยไม่รับฟังเสียงหัวเราะของพวกมันอีก ซึ่งใช้เวลาไม่นานผมก็พาร่างตัวเองมาที่ห้องโถงใหญ่ของมหาวิทยาลัยที่อยู่ใกล้ๆ กับตึกคณะนิเทศได้ ซึ่งตอนนี้ที่นี่กำลังคึกคักไปด้วยผู้คน และที่เจริญหูเจริญตาสุดๆ คงจะเป็นสาวสวยว่าที่ดาวมหาวิทยาลัยจากคณะต่างๆ
ผมนี่รีบรัวชัตเตอร์เลยครับ
แจ่มแมว
“ไอ้เสือ !”
เสียงเรียกแปดหลอดของใครบางคนทำให้ผมหยุดการกระทำของตัวเองและรีบหันไปมอง ก่อนจะเห็นสาวร่างท้วมเจ้าเก่าเจ้าเดิมกำลังกวักมือเรียกผมยิกๆ ผมเลยรีบเดินไปหาเขาอย่างรู้งาน โดยหวังไว้ว่าวันนี้จะมีอะไรสนุกๆ ให้ทำอีก แต่เมื่อเข้าไปใกล้จนได้ระยะสายตาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าไอ้หมีมันกำลังนั่งนิ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
มันเหม่อ
มันทำหน้ามึน
และมันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกำลังเดินเข้าไปใกล้
ไอ้หมีเป็นอะไรวะ
“ไอ้เสือ มึงเข้าไปดูอ้อนรักดิ”
“ห๊ะ”
เดี๋ยวดิ ไหนงานสนุก !
“มึงเข้าไปดูน้องเขาหน่อย เมื่อกี๊มีแฟนคลับเข้ามาขอถ่ายรูปแล้วมันเกิดชุลมุน กว่ากูจะแย่งตัวออกมาได้น้องเขาก็ช็อคไปแล้ว”
“ช็อค”
“เออ ลองๆ เข้าไปปลอบ...”
“เดี๋ยวพี่บีม ทำไมถึงเป็นผมล่ะ !”
“แล้วทำไมถึงเป็นมึงไม่ได้ห๊ะ ไป !”
ผมที่พองแก้มใส่พี่บีมจนอีกคนแถบจะเข้ามาถีบร่างผมให้เข้าไปหาไอ้เด็กหมีตัวเองเลยต้องรีบเข้าไปตามคำสั่ง เมื่อผมเดินมายืนอยู่หน้ามันก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งนาทีได้กว่ามันจะเงยหน้ามาเห็นผม เมื่อเจ้าตัวรู้ว่าผมอยู่ตรงหน้ามันก็ทำตาโต สีหน้ามึนๆ เมื่อซักครู่ดีขึ้นเป็นเท่าตัว
“พี่เสือ...”
“เออ กูเอง”
“พี่เสือ”
“เป็นอะไรวะไอ้อ้อนรัก”
“...”
มันไม่ตอบได้แต่เงยหน้ามองผมเท่านั้น ตัวเองเลยต้องถามย้ำ
“กูถามว่าเป็นอะไร”
“เมื่อกี๊”
“...”
“มีคนบีบไอ้นี่...” พูดจบก็ชี้ไปที่เป้ากางเกงตัวเอง
...
“เจ็บ”
เอาจริงดิ !
ผมที่ขนลุกเกรียวไปทั้งตัวจากความกลัวเกรงเหล่าแฟนคลับของมันก็ต้องมองซ้ายมองขวา และนั่นก็ทำให้เห็นว่ามีใครหลายๆ คนกำลังมองมาทางพวกเรา บางก็หันไปคุยกัน บ้างก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปจนผมเริ่มทำหน้าไม่ถูก
เวรกรรมของไอ้เสือแท้ๆ
กระซิก...
“ฮะ...เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอกมึง อย่าคิดมาก เราผู้ชายแค่โดนจับโดนบีบแค่นี้ไม่สะเทือนหรอกเว้ย !”
ผมพูดออกไปพยายามปลอบใจมันโดยทำให้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุด แต่ในใจนี่สิ...
ไอ้เชี่ย กูกลัว !
“จริงเหรอ”
“จริงดิวะ แมนๆ เว้ย โดนลูบนิดลูบหน่อยไม่เป็นไรหรอก” ผมตบบ่าไอ้คนที่นั่งทำหน้าสลดตอนแรกอย่างปลอบใจ แม้จะเข้าใจว่ามันคงไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวอะไรหรอก แต่คงเจ็บจากโดน ‘บีบ’ อ้อนน้อยมากกว่า
ไม่เอา ห้ามขำ ไอ้เสือ อึ๊บไว้ !
ผมที่ตอนนี้กลั้นขำสุดขีดและรู้สึกดีใจขึ้นมาเมื่อคำปลอบของตัวเองทำให้ไอ้อ้อนรักมันเลิกทำหน้าสลดและกลับมาลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะต้องถอยหลังเมื่อคนที่ยืนขึ้นเต็มความสูงมันอยู่ใกล้โดยมีช่องว่างระหว่างกันเพียงแค่คืบก่อนที่จะเป็นสติของผมเองที่เป็นฝ่ายหลุดลอยไปเมื่อมือหนาของคนตรงหน้ายกขึ้นมาลูบๆ คลำๆ หน้าอกของผมเบาๆ ส่วนอีกมือก็ตะปบเข้าที่ก้นผมเต็มแรงแบบไม่ทันตั้งตัว
หมับ !
เดี๋ยว เดี่ยว เดี๊ยวววววว !
“อะ...”
จับตูด คลำนมกูไม่พอ ยังใช้นิ้วคีบหัวนมกูด้วย...
“อ่า...นิ่ม...”
“อะ...ไอ้...”
“หือ...”
“ไอ้เชี่ยอ้อน !!”
พลั่ก !
“โอ๊ย ไอ้เสือ ไอ้เด็กเวร กูให้มาปลอบน้องอ้อนเว้ย ไม่ได้ให้มาทำให้เดือนคณะกูมีมลทินบนใบหน้า !”
เสียงของพี่บีมที่พูดออกมาพร้อมกับท่าทางกุมขมับทำให้ผมที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ ไอ้ตัวดีที่ตอนนี้ริมฝีปากมีเลือดกลบไปเรียบร้อย
“ก็มันลวนลามผม !”
“นิ่ม...” พูดจบก็ก้มดูมือตัวเองที่ขยับราวกับกำลังขย้ำอะไรซักอย่าง
นี่กูต่อยเบาไปใช่มั้ย มันถึงไม่สะทกสะท้านเนี่ย !
“พวกมึงนี่มันยังไงกันเนี่ยห๊ะ !” เสียงคำถามของพี่บีมทำให้ผมกับไอ้อ้อนรักต้องมองหน้ากัน และสีหน้าไสยๆ ฉบับมันก็ทำให้ผมอยากจะทึ้งหัวตัวเองให้ตายไปข้าง
ว้ากกกกกก !
“ถามจริง คู่เรียลกันใช่มั้ย”
“เรียลบ้าเรียลบออะไรล่ะพี่ ไม่เรียลเว้ย !”
“คู่จริง...”
“ไม่จริง !” ผมรีบหันไปเหวใส่ไอ้อ้อนรักที่อยู่ๆ ก็พูดขึ้นมาทันที
“แต่จีบจริง”
เออ อันนี้ไม่เถียงก็ได้ !
ฮื่อออออ !
ผมซบหัวลงกับฝ่ามือตัวเองอย่างปวดหัวและรู้สึกถึงแรงตบอันหนักหน่วงที่หลังซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฝีมือใครและผมก็รู้ด้วยว่ามันคงกำลังปลอบ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็พบกับสายตาของไอ้อ้อนรักที่มองมาแบบ เอ่อ...
เป็นห่วง
เออ นั่นแหละ เป็นห่วง และก็เห็นว่าพี่บีมตอนนี้เดินออกไปแล้วจนเหลือแค่ผมกับคนข้างๆ นั่งอยู่กันสองคนเท่านั้น โดยที่ตัวเองพยายามจะไม่นับรวมๆ คนอื่นๆ ที่มองมา เพราะถ้านับแล้ว
แม่งเกินสิบ สัด !
“พี่เสือ”
เอาอีกแล้ว เรียกกูอีกแล้ว
“อะไร”
“อยากจับ...”
“ไอ้อ้อนรัก !”
“อยากจับมือ”
“ไอ้...!”
ผมที่จะอ้าปากด่าก็ต้องหุบฉับเมื่อคนข้างๆ มันไม่รอให้ผมตอบรับ เอื้อมมือมาจับมือผมไว้ทันทีทำให้ตอนแรกตัวเองที่ซบหัวอยู่กับมือก็แทบคว่ำไปข้างหน้า และตอนนี้มือผมก็โดนมือหนากุมไว้เรียบร้อย แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยง่ายๆ ด้วย
เออดี
กูมีสิทธิ์ขัดขืนอะไรบ้างมั้ยเนี่ย
ไม่สิ ไอ้เสือ มึงคิดจะขัดขืนอะไรบ้างมั้ยเนี่ย
เฮ้อ...
รู้สึกว่าต่อไปผมจะต้องปวดหัวกับตัวเองแทนที่จะเป็นคนข้างๆ แล้วล่ะ
“ชอบนะพี่เสือ”
ปุ้ง ~
ไม่ใช่เสียงตดแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงหัวใจกูเอง...
--------------------------------------
หวั่นไหวแล้วใช่มั้ยยยย พี่เสือดุ
ตอนหน้าน้องอ้อนรักแอคแทคเต็มกำลังนะคะ :hao5:
ปอลอ.ขออภัยในความกากเรื่องการตั้งชื่อเฟสของตัวละครในเรื่อง
ขอบคุณค่ะ
-
อ้อนรัก กับ พี่เสือดุ น่ารักจัง
-
อ้อนรักเจอบีบอ้อนรักน้อยจนช็อค พี่เสือปลอบน้องยังไงถึงโดนน้องบีบตูดจับนม 5555
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ใครทำอะไรอ้อนน้อย ใครกล้าลวนลามตัดหน้าพี่เสือ กร๊าก #ผิด
-
พี่เสือโดนแล้ววว :katai2-1:
-
“มีคนบีบไอ้นี่...” พูดจบก็ชี้ไปที่เป้ากางเกงตัวเอง ขำจริงขำจัง ตอนนี้ตลกล้วนๆ 555 :t2: :t2: :t2:
-
น้องอ้อนทำให้เราหลงได้เรื่อยๆเลย :-[
-
คร้าย....ใคร ใครมาบีบอ้อนรักน้อยของอ้อนรัก
ไม่ขออนุญาตซะด้วย ทำน่าเกลียดจริง :hao6: :hao6: :hao6:
ฮะๆๆ.....พี่เสือปลอบน้องแล้วแอบกลั้นขำ :laugh:
ไม่เป็นไร ผู้ชาย อย่าไปถือสา
อ้าวๆ......พี่เสือโดนลูบคลำ หน้าอก หนีบหัวจุก :m16:
บีบขยำก้นซะเอง อะจ๊ากกกกก :ling1: :ling1: :ling1:
ต่อหน้าประชาชนซะด้วย :z3:
ดีนะ ที่อ้อนรักไม่ลูบคลำ บีบเสือน้อยบ้าง
ก็พี่เสือว่า ไม่เป็นไร ผู้ชาย อย่าไปถือสา :laugh: :laugh: :laugh:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้อนน่ารักกกกก
-
:hao7: น้องอ้อนรักอึนขั้นadvance :hao3:
-
:-[
เอ็นดูพ่อหมี
-
555555 ก็พี่เสือบอกว่าโดนจับนิดหน่อยไม่เป็นไรไง น้องก็เลยจับพี่เสือบ้าง
นิ่มเนอะน้องอ้อนเนอะ 5555
-
คนแก่อยากเห็นหน้าไสย ๆ ของหลานอ้อนรักเต็ม ๆ ตาจังเลย :impress: :impress:
-
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอพระเอกคนไหนมึนได้โล่ห์เท่าบักอ้อนอีกแล้ว :z3: :เฮ้อ:
-
มึนระดับแปดดดด
-
แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่องงง 5555555
-
:o8: :o8: :o8:
-
ช๊อกเพราะโดนจับ... โอ้ยยยยยอ้อนรัก :z3: o22
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 10
‘#ไปเสม็ดเสร็จเดือนวิศวะฯ’
ผมที่ไล่อ่านแท็กที่ถูกแชร์มายังหน้าฟีดหลังจากที่มีกระแสการประกวดว่าให้ดาวเดือนแต่ละคณะจัดทริปโปรโมทสถานที่ท่องเที่ยว หนึ่งคณะหนึ่งสถานที่ หนึ่งภาพถ่ายนั่นทำให้ผมต้องมาติดแง่กอยู่กับการประชุมของพี่ๆ ในคณะอย่างเลี่ยงไม่ได้
ไอ้สัด คณะวิศวะฯ ไม่ใช่นิเทศ !
โอ๊ยย เป็นมือกล้องฝีมือดีก็ต้องทำใจหน่อย
แต่ถ้าพวกวิศวะฯ ชนะ กูจะโดนเด็กนิเทศไล่กระทืบมั้ยเนี่ย
ทำงานถวายตัวจริงจริ๊ง กระซิก
จ๊าวตูดรั๊ม : เสืออยู่ไหน
คามตวย : เออ แม่งหายไปไหนวะ
สำปวดเหือ : อยู่ลานเกียร์...
กี่กาหลง : ไปทำห่าอะไรที่นั่น เดี๋ยวนี้ทิ้งเพื่อนทิ้งฝูงไปหาผู้นะมึง
สำปวดเหือ : ผู้พ่อง !
ผมที่ตอบแชทอย่างเมามันส์เพราะเตรียมจะด่าไอ้พวกสามหน่อในแชทก็ต้องหยุดการกระทำลงเมื่อพี่แป๋มหนึ่งในคนคิดสถานที่ท่องเที่ยวอย่างเกาะเสม็ดพูดขึ้น
“น้องยี่หวาน้องอ้อนรัก สรุปตกลงเอาทริปนี้มั้ยจ๊ะ”
“ยังไงก็ได้ค่ะ”
“อืม”
เสียงตอบของดาวเดือนที่ไร้ความเรื่องมากทำให้พี่แป๋มยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันมาทางผม
“แล้วตากล้องล่ะจ๊ะพร้อมมั้ย”
“ไม่”
“อ้าว ไอ้ห่าเสือ”
และคำพูดเพราะเมื่อซักครู่ก็ปรับเปลี่ยนไปทันที
ทำไมใจร้ายกับเสือ
“พี่แป๋ม ผมไม่อยากไปอ่ะ พี่ลองให้พี่บีมทาบทามตากล้องคนอื่นๆ มาดิ ในชมรมมีคนฝีมือดีกว่าผมเยอะแยะ”
“แต่มึงค่าตัวถูกสุด”
“ผมไม่คิดเลยเหอะ !”
“นั่นแหละเหตุผลที่กูเลือกมึง และต้องเป็นมึง”
“...”
“เพราะงั้นห้ามปฏิเสธเว้ย !”
โอ้โห โคตรดีใจ ที่เลือกกูเพราะไม่ใช่ฝีมือดี แต่เพราะค่าตัวฟรีต่างหาก
ชีวิตแค่โดนทำร้าย
กอดขาพี่ตูน กระซิก...
“ตกลงตามนี้กันเลยนะจ๊ะ เจอกันวันเสาร์นี้ แยกย้ายกันได้จ้าหนุ่มๆ สาวๆ ทั้งหลาย”
สิ้นเสียงของพี่แป๋มคนอื่นๆ ที่ตอนแรกนั่งประชุมกันมาอย่างยาวนานก็ลุกขึ้นและแยกย้ายกันออกไป จนเหลือแต่ผมกับดาวเดือนวิศวะเท่านั้นที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม ผมน่ะ ที่นั่งอยู่เพราะยังเสียใจไม่หายแต่สองคนนี้ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันจะนั่งอยู่กันทำไม
คนสวยกูให้อภัย แต่ไอ้อ้อนรักไม่เว้ย !
เอ๊ะ หรือกูควรจะเป็นคนไปวะ นี่ลานเกียร์ที่มันนี่หว่า...
“อ้อน ไปกินข้าวกันป้ะ”
“รอพี่เสือ”
เดี๋ยวๆ อย่าเอากูไปเกี่ยว
“หือ...งั้นชวนพี่เสือด้วยก็ได้...พี่เสือไปกินข้าวกับยี่หวากับอ้อนรักมั้ยคะ”
แล้วคนสวยก็หันมาถามผม และมันจะฟินมากถ้าตัดชื่อไอ้อ้อนรักออกไป
เฮ้อ...
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อนพี่รอกินข้าวอยู่ที่คณะน่ะ”
“พี่เสือ”
“ไปก่อนนะ อ้อนรัก ยี่หวา เจอกันวันเสาร์ครับ”
ผมพูดขึ้นโดยไม่ฟังคนที่เรียกชื่อและทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
และไม่นานไอ้ร่างหมีก็มาเดินขนาบอยู่ข้างๆ
เออดี !
“อ้อนรัก ตามมาทำไมวะเนี่ย !”
“กินข้าว”
“...”
“คณะผม”
“ไม่เอา !”
ผมตอบปฏิเสธทันทีในขณะที่เร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นและความไม่ระมัดระวังบวกกับความเซ่อซ่าของตัวเองทำให้ผมเกือบชนกับคนที่เดินสวนมาแต่โชคดีที่คนที่เดินตามมาติดๆ มันคว้าร่างของผมไว้ และหลังจากนั้นงานก็เข้าเต็มๆ เมื่อมันจับผมไว้แน่นและพาลากเดินไปอีกทาง
เออดี ถ้าจะลากกูขนาดนี้ก็อุ้มกูเลยเถอะ !
“อร่อยว่ะ”
“...”
“อ้อนรัก อยากกินไก่ทอด”
ผมที่ตอนนี้กำลังนั่งกินขนมปังปิ้งเนยนมราดช็อคโกแลตก็พูดขึ้นและกำลังจะควักตังค์ออกมา คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ลุกขึ้นและเดินออกไปหาร้านไก่ทอดในคณะวิศวะฯ แล้ว
เฮ้ย แต่แม่งของที่นี่อร่อยจริงๆ นะ
ผมที่นั่งเลื่อนโซเชียลไปด้วยบวกกับจิ้มขนมปังปิ้งที่ถูกตัดเป็นชิ้นเล็กๆ เข้าปาก ก็ต้องเบะปากออกมาเมื่อเห็นโพสต์ของใครบางคน
ตามใจ ไม่ตามเธอ
เหงาครับ เพื่อนทิ้ง
2 นาทีที่แล้ว
ตามตรง แม่งยังแค้นไม่หาย
แล้วผมก็ใส่ความรู้สึกโกรธให้กับโพสต์มันเรียบร้อย
ไอ้นี่ก็อีกตัว
หลง มารัก
เบื่อกัปตันทีมว่ะ ตั๊นปากแม่ง !
6 นาทีที่แล้ว
กดว๊าวสิครับ รออะไร
Jump Ranow’z
กาก
(รูปสกอ ROV)
7 ชั่วโมงที่แล้ว
ส่วนไอ้นี่ถูกใจเฉยๆ แล้วกัน...
ผมที่ไล่อ่านสเตตัสของเพื่อนตัวเองที่โผล่มาน่าฟีดพลางส่ายหัวเบาๆ ส่วนสเตตัสของผมไม่ได้อัพเดทบ่อยนัก มีแค่รูปที่ถ่ายเก็บไว้แล้วเอามาลงเท่านั้น ส่วนไอ้อ้อนรักนี่ไม่ต้องพูดถึง ช่วงหลังๆ มันโพสต์เยอะมาก
ขอไม่อ่านแล้วกัน อ่านแล้วจี๊ดในใจ
เฮ้อ...
“พี่เสือ”
เสียงของคนที่พาผมมานั่งกินข้าวที่คณะของมันพร้อมกับจานไก่ทอดในมือทำให้ผมตาลุกวาว และอีกข้างยังมีไอติมกะทิที่ใส่อยู่ในกะลามะพร้าวอีกด้วย
เจริญอาหารแน่กู
“เฮ้ย วางเลยๆ น่ากินว่ะ !”
“...”
“เลี้ยงใช่ป้ะ”
และนี่ก็เป็นคำถามยอดฮิตของใครหลายๆ คนที่ต้องถามขึ้นแน่ๆ ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้รวมถึงผมด้วย ถ้ามันตอบว่าใช่ก็ถือว่าเป็นบุญปาก แต่ถ้าไม่ก็ถือซะว่ามาลองกินของอร่อยแล้วกัน
คุ้มสุดๆ
“อืม”
และคำตอบบวกกับท่าทีพยักหน้าของไอ้อ้อนรักก็ทำให้ผมยิ้มกว้างก่อนจะหยิบน่องไก่ทอดที่โรยด้วยข้าวคั่วและพริกสีแสบตามาเข้าปาก
ซี๊ด...
แซ่บ กูให้สามผ่าน !
“อร่อย...แค่ก !”
ผมที่กำลังดื่มด่ำกับน่องไก่รสแซ่บก็ต้องสำลักน้ำลายตัวเองขั้นรุนแรงเมื่อสายตาดันเหลือบไปเห็นกลุ่มใครบางคนที่เดินเข้ามาในโรงอาหารวิศวะฯ อย่างสง่าผ่าเผย
ไอ้หลง ไอ้จั๊ม ไอ้ตามใจ !
เข้ !
“น้ำ”
เมื่อคนตรงข้ามเห็นว่าผมสำลักหน้าดำหน้าแดง คอก็แสบจากพริกบนไก่ ตัวเองเลยรีบรับน้ำสีเขียวสดสีสันไม่ค่อยจะน่ากินมาจากไอ้อ้อนรักอย่างช่วยไม่ได้
รอดตายแล้วกู...
ผมที่กลืนน้ำรสชาติที่ไม่เคยได้สัมผัสเข้าปากอึกใหญ่ก็ต้องแปลกใจจนอยากจะถามว่าคือน้ำอะไร แต่ก็ต้องหยุดไว้เมื่อไอ้สามหน่อที่เดินเข้ามาในโรงอาหารมันเดินมาถึงโต๊ะผมแล้ว ไอ้หลงที่มีท่าทีหันซ้ายหันขวาแปลกกว่าใครเมื่อมาถึงมันก็รีบทิ้งตัวลงนั่ง ส่วนไอ้ตามใจก็ส่งสายตากวนประสาทมาให้ผมทันที
“น้องอ้อนรักครับ ไม่ทราบว่าที่นี่อะไรอร่อย”
“ทุกอย่าง”
“งั้นสงสัยกูต้องพา ‘เพื่อนๆ’ มานั่งกินให้ครบทุกอย่างแล้วล่ะ เพราะไอ้คนมามันดันมาแบบไม่ชวน” ไอ้ตามใจมันจีบปากจีบคอมองมาทางผม ซึ่งตัวเองก็ได้แต่ขมวดคิ้ว ก่อนที่ไอ้คนถามจะรีบเดินออกไปจากโต๊ะเมื่อเห็นว่าไอ้จั๊มมันเดินไปหาอะไรกิน
เออดี ไอ้จั๊มมึงไปไกลๆ เลย เอาไอ้เชี่ยคามตวยไปด้วย
“พวกมึงมาทำไมกันวะ...”
“ก็มีคนบอกว่าอาหารคณะนี้อร่อย เลยมา...” สายตาเลิ่กลั่กที่มองซ้ายมองขวาของไอ้หลงทำให้ผมต้องมองมันแปลกๆ
“เป็นอะไร สับรางอยู่หรือไง”
“บ้า กูส่องหาไอ้ซันต่างหาก !”
“ห๊ะ”
“ถ้ามันไม่อยู่กูจะได้นั่งอย่างสบายใจ แม่งขู่จะเล่นกูให้หนักเพราะกูโพสต์ถึงมัน”
อ๋อ ไอ้โพสต์เมื่อกี๊แน่ๆ
“กลัว ?”
“ไม่กลัวเว้ย แค่ไม่อยากเจอ !”
ผมมองไอ้คนตรงข้ามอย่างจับผิด ซึ่งมันก็ได้แต่หลบสายตาเท่านั้น
นี่กูไม่ได้สังสรรค์กับเพื่อนจนไม่รู้ข่าวคราวอะไรเลยเหรอวะ...
“พี่ซันไปออกค่าย”
“อ้าว งั้นที่ขู่กูในแชทแสดงว่าอยู่ตั้งไกลอ่ะดิ”
“...” พยักหน้า
“ห่าเอ๊ย แม่ง ไปหาอะไรแดกละ !”
สีหน้าที่โล่งอกอย่างเห็นได้ชัดทำให้ผมหันไปมองหน้าไอ้อ้อนรักงงๆ ซึ่งมันก็ได้แต่ทำหน้ามึนๆ ส่งมาให้จนผมไม่รู้จะหันไปงงกับใครดีเลยได้แต่เปลี่ยนเรื่อง
“เอ้อ แล้วเพื่อนมึงไปไหนหมดวะ”
“อยู่ห่างๆ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเมื่อเห็นสีหน้าไม่เข้าใจของผม มันจึงชี้ไปทางโต๊ะที่มีผู้หญิงกับผู้ชายนั่งอยู่เมื่อผมมองไปก็สบตาเข้ากับทั้งสองคนที่กำลังมองมาพอดีและนั่นทำให้พวกนั้นเป็นฝ่ายหลบตาผมไปเอง
เอ่อ...
นี่เฝ้าเพื่อนตัวเองอยู่ห่างๆ สินะ
“พี่เสือ”
“หืม”
“อร่อยมั้ย”
“อร่อย”
“ชอบกินอะไร”
“ทุกอย่าง”
ผมตอบในขณะที่แทะน่องไก่ไปสลับกับเอาขนมปังปิ้งเข้าปาก ตอนนี้อยากจะเอาลูกอมออกมาดื่มด่ำกับรสชาติด้วย แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้แล้วกินไปทีล่ะอย่าง
ลูกอมไว้ตบท้ายก็ได้...
เดี๋ยวดิ มีของหวานอย่างไอติมอยู่นี่หว่า !
“พี่เสือ”
“ห๊ะ”
“เลอะ” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางใช้นิ้วสะกิดที่มุมปากตัวเองทำให้ผมทำตาโตก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาเพื่อส่องใบหน้าตัวเองก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมือหนาของคนตรงข้ามมันเอื้อมมาปัดเศษอาหารออกให้เรียบร้อย
อึ้งดิ...
“กินช้าๆ”
“อะ...อื้ม”
และดูเหมือนจะกลายเป็นผมที่ประหม่าไปซะเองก่อนจะก้มหน้าก้มตากินของตรงหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยมีสายตาของคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองมาตลอดราวกับถามว่า ‘อร่อยมั้ย’ ซึ่งผมก็ทำได้แค่กินต่อไปเรื่อยๆ ราวกับตอบไปว่า ‘อร่อยเหี้ยๆ’
นี่มันสื่อสารทางการกระทำชัดๆ
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยเสือ มึงขยับไปนั่งขอบโต๊ะดิ เห็นมั้ยเนี่ยเพื่อนนั่งไม่ได้” แล้วในที่สุดสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเสียงโหวกเหวกของเพื่อนตัวเองที่มาพร้อมกับร่างกายที่เข้ามานั่งข้างผมและกระแทกแรงๆ จนตัวเองแถบปลิวไถลตกโต๊ะ “จะให้ดีไปนั่งฝั่งนู้นไป๊ กูจะนั่งกับไอ้จั๊ม”
“ไอ้เด็กเหี้ย”
ในที่สุดผมก็ทนแรงกดดันจากมันไม่ไหวแล้วลุกขึ้นยืนถือจานไก่ของตัวเองมองหน้าไอ้ตามใจที่มองมาพลางยักคิ้วให้ ผมเลยแสร้งทำท่าเชือดคอไปให้มันเพราะตัวเองก็มีคำขู่สำหรับมันไว้เหมือนกันราวกับบอกว่า ‘ถ้ามึงล้อกู กูจะจัดการไอ้จั๊ม’
ไปไม่เป็นเลยเด้ ไอ้คามตวย !
“โอ๋ๆ เพื่อนเสือ นั่งนะครับนะ”
หึหึ...
“ขยับไปเลยมึง !”
“ได้ๆ”
ไอ้ตามใจมันยอมขยับตามคำสั่งผมแต่โดยดี ซึ่งฝั่งผมตอนนี้นั่งไปแล้วสองคน ตัวเองที่เพิ่งจะลุกมาก็กำลังแทรกเข้าไปนั่งบ้าง แต่โดนไอ้หลงที่เพิ่งเดินมาถึงขัดขึ้นซะก่อน
“ไอ้เชี่ยเสือ มึงไปนั่งฝั่งนู้นเลย”
“เอ้า มึงมาที่หลังก็ไปนั่งเองดิวะ”
“ไม่ไปเว้ย ถอยๆ กูจะนั่งข้างไอ้จั๊ม” ไอ้หลงมันว่าก่อนจะเดินเข้าแทรกกลางระหว่างสองคนที่นั่งติดกันอยู่ก่อน “ขยับไปดิวะ รอแม่มึงอัญเชิญหรือไงห๊ะไอ้ตามใจ !”
“เอ้า !”
ผมที่มองไอ้หลงด่าไอ้ตามใจและแทรกตัวเข้าระหว่างกลางไอ้สองคนนั้นได้สำเร็จก็ได้แต่ยิ้มสะใจออกมา
สมน้ำหน้ามัน
และก็สมน้ำหน้าตัวเองเหมือนกันที่ต้องระเห็จไปนั่งอีกฝั่ง
แม่งวุ่นวาย
“พี่ๆ สวัสดีค่ะ / ครับ”
และดูเหมือนมันจะวุ่นวายเข้าไปอีกเมื่อคราวนี้เพื่อนของไอ้อ้อนรักทั้งสองคนที่ตอนแรกนั่งอยู่ห่างๆ ก็เดินเข้ามาร่วมวงด้วย ทำให้ผมที่เพิ่งย่อนตูดนั่งสบายๆ ต้องมาลำบากใจอีกครั้ง
แม่ง ที่นั่งไม่พอ !
“สวัสดีครับน้อง พี่ตามใจนะ”
“พี่ชื่อหลง”
“จั๊ม”
“ส่วนไอ้นี่ชื่อเสือ” และไอ้ตามใจก็ชี้มาทางผมที่ยังถือจานไก่ทอดอยู่ ตัวเองเลยได้แต่หันไปยิ้มให้ทั้งสองคนที่ยิ้มกลับมา
“หนูชื่อป่าน ส่วนอีกคนชื่อเพลงค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“มากันพอดีเลย พี่มีเรื่อง ‘สำคัญ’ จะถามอ้อนรัก พยานจะได้เยอะๆ” อยู่ๆ ไอ้ตามใจมันก็พูดขึ้นทำให้ผมหันไปทำตาโตใส่มันเพราะพอจะรู้ว่าไอ้คนขี้เสือกมันจะถามอะไร
‘ไอ้ห่านี่ เรื่องของกูเดี๋ยวกูถามเองเว้ย !’
‘ไม่สน กูอยากเสือก’
‘อ้ากกกกก !’
‘หึหึ’
และเราก็เกิดการฟาดฟันทางสายตากันซักพัก และสื่อสารกันเข้าใจโดยไม่ต้องใช้คำพูด
ไอ้คามตวย !
“ถามได้” และไอ้อ้อนรักเองก็เปิดทางให้มันเรียบร้อย
“เออ งั้นกูจะถามละนะ”
“อืม”
“อ้อนรัก มึงตั้งใจจะจีบ...”
“พี่หลง หนูรู้จักพี่ซันแหละ พี่สนใจไป ‘คุย’ เรื่องพี่ซันกับหนูมั้ยคะ” อยู่ๆ เพื่อนของไอ้อ้อนรักก็พูดขึ้นพลางขยิบตาให้คนที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเซ็งอยู่และนั่นก็ทำให้มันหันมาสนใจทันที
“รู้จัก ?”
“รู้จักดีมากด้วยค่ะ”
“อืม น่าสน” ไอ้หลงที่ตอนแรกสนใจคำพูดของไอ้ตามใจก็ต้องเบี่ยงประเด็นไปทันทีเมื่อสาวสวยผมสั้นสุดเปรี้ยวกวักมือเรียกคนที่นั่งอยู่ให้ไปอีกทาง “งั้นเดี๋ยวกูไปคุยกับน้องแป๊บนะ”
“เอ้า”
อะไรวะ นึกจะไปก็ไปง่ายๆ
ผมมองร่างไอ้หลงที่ลุกออกไปแล้ว ก่อนจะมองมาที่ไอ้ตามใจอีกครั้งหลังจากถูกขัดจังหวะซะดื้อๆ ทำให้ตอนนี้มีที่นั่งพอสำหรับไอ้น้องเพลงผู้ชายหน้าหวานสุดๆ ที่เดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งแทนที่ไอ้หลง
เข้...
“เดี๋ยวน้อง ที่ตรงนู้นก็มี”
“ผมอยากนั่งใกล้ๆ พี่จั๊มอ่า”
“ไม่ได้เว้ย !”
“พี่จั๊ม ผมส่องเฟสบุ๊คพี่มานานแล้ว ผมเองก็เล่น ROV นะ ยศคอนดาวสี่สิบสี่”
“จริงเหรอ” และไอ้จั๊มก็คล้อยตามคนข้างๆ อย่างง่ายๆ ท่ามกลางสีหน้าเหวอๆ ของไอ้คนที่ตอนนี้ถูกลืมไปเรียบร้อย
“ผมอยากลองเล่นกับพี่อ่ะ”
“เอาดิ”
“โทรศัพท์ผมอยู่ที่โต๊ะ พี่ไปนั่งเล่นกับผมมั้ย ให้พี่ตามใจคุยกับเพื่อนผมอยู่ที่นี่แหละ”
“เฮ้ย !”
“เอาดิ”
ไม่รอให้ไอ้ตามใจได้ประท้วงอะไร ไอ้จั๊มที่เห็น ‘เกม’ เป็นที่หนึ่งก็ลุกเดินตามตูดเด็กตัวเล็กออกไปติดๆ ซึ่งผมแอบเห็นคนหน้าหวานหันมายักคิ้วให้ไอ้อ้อนรักด้วย และก็เป็นไปตามคาดเมื่อไอ้คนที่ตั้งคำถามในตอนแรกตอนนี้กลับทำหน้าอารมณ์เสียและล้มเลิกความคิดทันที
“แม่งไม่ถามละ กูจะไปเล่นเกม !”
“อ้าว”
“ไว้คราวหน้านะไอ้อ้อนรัก เตรียมตัวมึงไว้ดีเลยๆ”
ไอ้ตามใจมันหันมาชี้คาดโทษกับไอ้หมีที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ ผมโดยไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ก่อนที่ร่างสูงของอีกคนจะรีบวิ่งออกจากโต๊ะตามตูดไอ้จั๊มไปติดๆ จนสุดท้ายก็เหลือแค่ผมกับไอ้อ้อนรักสองคนเท่านั้น
เอ่อ...
แล้วกูก็อยากให้มันกลับมากันซะอย่างนั้น
“พี่เสือ”
“ห๊ะ”
ยังไม่ทันที่ผมจะทำหน้างงให้หายข้องใจ คนข้างๆ มันก็เอาหูฟังมาใส่หูผมทั้งสองข้างพร้อมกับเสียงดนตรีที่ดังเข้ามาในหู
หืม...
ก็เป็นคนธรรมดา ไม่พิเศษ
ก็เป็นคนที่เดินดิน อย่างคนทั่วไป
ไม่ได้ดี เกินกว่าคนไหน
มีแค่ใจดวงเดียวให้เธอ
ก็เป็นเพียงคนๆ หนึ่งไม่เลิศเลอ
แค่บังเอิญมาเจอเธอ แต่ไม่รู้ทำไม
ยิ่งใกล้กัน ก็ยิ่งหวั่นไหว
อยากค้นใจเธอดูสักครั้ง
หากบังเอิญ ถ้าเธอต้องการใคร
หากวันใดถ้าเธอนั้นอ่อนแอ
ให้ฉันดูแลเธอ รักเธอได้ไหม
ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอ เมื่อเธอเหงาใจ
ไม่ต้องกลัว จะไม่ไปไหน
จะไม่ทำให้เธอเจ็บอีกเหมือนเคย จะดูแลอย่างดี
หากว่าเธอยังลังเลไม่แน่ใจ
ก็ปล่อยให้มันเป็นไป ให้ตัวฉันได้พิสูจน์
ว่ารักเธอ มากสักแค่ไหน
โปรดไว้ใจฉันดูสักครั้ง
หากบังเอิญ ถ้าเธอต้องการใคร
หากวันใดถ้าเธอนั้นอ่อนแอ
ให้ฉันดูแลเธอ รักเธอได้ไหม
ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอ เมื่อเธอเหงาใจ
ไม่ต้องกลัว จะไม่ไปไหน
จะไม่ทำให้เธอเจ็บอีกเหมือนเคย จะดูแลอย่างดี
เอ่อ...
นี่คือความรู้สึกของคนที่ถูกจีบเหรอวะ
แม่งโคตรจะไม่โอเคเลย
จะระเบิดตายอยู่แล้ว !
อ้อน แล้วรัก
พี่เสือดุ
https://www.youtube.com/watch?v=-7R3H5CuSGU
4 นาทีที่แล้ว
-------------------------------------------
* ให้ฉันดูแลเธอ - แหนม รณเดช (นุ้งอ้อนแปะลิ้งแล้ว ไปฟังกันได้)
ติชมได้จ้า :hao5: :hao5:
-
:hao7: น้องอ้อนแล้วรีบรักนะค่ะ... :o8: :-[ :impress2:
-
หลานอ้อนฉลาดนิ ให้เพื่อนสกัดเพื่อนพี่เสือออกไปได้ เก่งอะ o13 o13
-
ใจอ่อนให้น้องอ้อนได้แล้วค่ะพี่เสือออออ :hao5: :hao6:
-
มันก้อออกจะหวานๆโหน่ย..ยยยยยยยย :pig3: :pig3: :pig3:
-
แถวนี้มดเยอะ
-
เพื่อนอ้อนมาอย่างรู้งานทุกอย่าง55555555
-
โอ้ย ดีต่อใจ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักอ่าาา :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มึนสุดอะไรสุด 555
-
อ้อนรักดูมึน แต่รุกหนักมาก :laugh:
พี่เสือจะไม่หวั่นไหวได้ไง
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 11
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือนอนหรือยัง
พี่เสือดุ : ยัง
นอนห่าอะไรล่ะ ใจกูเต้นเป็นจังหวะกลองตั้งแต่มึงทักมาเนี่ย !
หัวใจจะวายมั้ยกู
ผมที่นอนสบายใจอยู่บนเตียงในตอนแรก หัวใจก็ต้องทำงานหนักขึ้นมาเมื่อแชทของใครบางคนเด้งขึ้น ซึ่งการอ่านอันว่องไวของอีกฝ่ายทำให้ผมเองก็จดจ่ออยู่กับแชทที่แสดงออกว่ากำลังพิมพ์นั่น
...
ไอ้หมีเด๋อ : พรุ่งนี้พี่ตื่นตอนไหน
ไอ้หมีเด๋อ : ผมจะไปรับ
พี่เสือดุ : เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปเองก็ได้ จะได้ไม่ลำบากมึง
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่ลำบาก
ไอ้หมีเด๋อ : ไปรับพี่ไม่ลำบาก
ไอ้หมีเด๋อ : อยากไป
ผมที่ไล่อ่านแชทไปนิ้วตีนก็เกร็งขึ้นระดับสิบ
“โอ๊ย !”
เข้ ตะคริวกิน !
ผมทิ้งโทรศัพท์และเด้งตัวลุกขึ้นมาจับนิ้วน้อยๆ ของตัวเองที่ตอนนี้ปวดหนึบ จนอยากจะร้องไห้ออกมา ซึ่งใช้เวลาซักพักใหญ่ๆ กว่ามันจะหายปวด และเมื่อหันไปทางโทรศัพท์อีกทีก็เห็นแชทที่ขึ้นรัวๆ ของไอ้อ้อนรักที่ถูกส่งมาแล้ว
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่ไม่อยากให้ผมไปรับจริงเหรอ
และนี่ก็นับเป็นอีกหนึ่งประโยคยาวๆ จากไอ้อ้อนรัก ทำให้ผมที่ตอนนี้คลายความเจ็บลงแล้วก็รีบพิมพ์ตอบแชทไอ้เด็กขี้น้อยใจ
พี่เสือดุ : เปล่า ตะคริวกินนิ้วตีน
พี่เสือดุ : อยากมาก็มา เช้าๆ แล้วกัน
ไอ้หมีเด๋อ : ครับ
ผมมองแชทที่อีกฝ่ายส่งมาแค่นั้นก่อนจะมองดูนาฬิกาที่บ่งบอกว่าผมนอนเอื่อยมาจนถึงสองทุ่มกว่าแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะต้องหยิบโทรขึ้นมาดูแชทที่นิ่งไป แล้วเป็นฝ่ายพิมพ์ส่งไปหามันบ้าง
พี่เสือดุ : ทำอะไรวะ
ไอ้หมีเด๋อ : คิดคำที่จะชวนพี่คุย...
พี่เสือดุ : จะคิดทำไม อยากคุยก็คุยเลยดิ
ไอ้หมีเด๋อ : อืม...
พี่เสือดุ : ...
แล้วแชทของผมกับมันก็เงียบลงอีกครั้ง จนตัวเองต้องถอนหายใจออกมาก่อนจะเลือกส่องโซเชียลตามประสาคนว่าง ซึ่งช่วงนี้ที่เห็นฮิตตามหน้าฟีดก็คงจะเป็น
#ไปเสม็ดเสร็จเดือนวิศวะฯ
ส่วนที่เหลือก็คงจะเป็นรูปผมกับไอ้อ้อนรักที่ถูกแชร์มาจากเพจคู่รักมหา’ลัย
เชี่ยยย อุตส่าห์ว่าจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นละนะ
ผมเลื่อนไอ้รูปที่กองประกวดนั่นหนีขึ้นรัวๆ ไอ้รู้มันก็รู้ว่ามีคนถ่ายภาพไว้บ้างเพราะไอ้อ้อนรักมันเป็นคนดังพอสมควร แต่ไม่รู้ว่าใครถึงขนาดเอาไปลงเพจ
คือมันไม่จริงเว้ยยย ไม่ใช่คู่รัก !
ตามใจ ไม่ตามเธอ ได้แชร์โพสต์ของคู่รักมหา’ลัย
เพื่อนผมครับเพื่อนผม
(แนบรูป)
ไอ้นี่ก็ปั่นไม่หยุด
ผมได้แต่มองสิ่งที่ถูกแชร์กันมาเป็นว่าเล่น โดยที่ตัวเองก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดโดยไม่เอาเรื่องพวกนี้มากระทบในชีวิตประจำวัน แม้จะต้องเจออะไรแปลกๆ ตามมาก็ตาม
อย่างเช่น
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ : พี่เสือคะพี่เสือ พี่คบกับอ้อนรักเหรอ
เสือ ไม่ดุ : เปล่าครับ เข้าใจผิดแล้ว
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ : อ๋อ งั้นแสดงว่าหนูยังมีสิทธิ์ใช่มั้ยคะ
เสือ ไม่ดุ : ครับ เต็มที่เลยครับ...
หรืออันนี้...
หนุ่มวาย ใจแต๋ว : เสือคบกับอ้อนรักเหรอ
เสือ ไม่ดุ : เปล่า
หนุ่มวาย ใจแต๋ว : ดีใจด้วยนะ คบกันนานๆ เราจะคอยเชียร์ ^^
เสือ ไม่ดุ : ...
กูบอกว่าเปล่าไงเว้ยยย !
ผมดีดตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อสามารถผ่านมรสุมแชทแปลกๆ ที่ถูกทักเข้ามาได้แล้ว ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมออกไปหาอะไรกินฆ่าเวลา แต่ยังไม่ทันที่จะออกจากห้องเสียงแชทจากคนๆ เดิมก็ดังขึ้นมาซะก่อน
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
พี่เสือดุ : ว่า
ไอ้หมีเด๋อ : ไปเดินตลาดนัดกลางคืนกันมั้ย
พี่เสือดุ : ...
ผมมองแชทอย่างชั่งใจ เพราะคิดว่านี่คือข้อเสนอที่ดีไม่น้อย และที่สำคัญตลาดนัดกลางคืนที่ว่าก็อยู่ไม่ไกลจากที่หอผมนัก เพราะฉะนั้นกลับมาทันก่อนหอปิดแน่นอน
พี่เสือดุ : เอาดิ
ไอ้หมีเด๋อ : งั้นพี่ลงมาเลย
พี่เสือดุ : ห๊ะ
ไอ้หมีเด๋อ : ผมอยู่หน้าหอแล้ว...
ผมมองแชทที่ถูกส่งมาก็ต้องอ้าปากเหวอเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่าไอ้อ้อนรักมันมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนจะจัดการคีบอิแตะคู่โปรดประกอบด้วยเสื้อยืดกางเกงขาสั้นพร้อมนอนลงไปข้างล่าง และก็เป็นอย่างที่มันบอกจริงๆ เมื่อตอนนี้คนหน้าตาดีกับรถบิ๊คไบค์คันยักษ์เท่ๆ กำลังจอดสนิทอยู่หน้าหอท่ามกลางสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ผมจึงไม่รอช้าเดินเข้าไปหามันทันที
“อ้อนรัก”
“น่ารัก”
“ห๊ะ”
“...”
มันไม่ตอบ แต่ดันหน้าแดง...
อะไรของมันวะ...
“ทำไมอยู่ๆ ก็มาวะ ถ้ากูตอบว่าไม่ไปมึงจะทำไง”
“กลับ”
เออดี
ผมส่ายหัวมองไอ้เด็กร่างหมีที่แต่งตัวมาดูดีโคตรๆ กางเกงยีนส์ขาดๆ เสื้อยืดลายเท่ ไหนจะเสื้อช็อปวิศวะสีกรมที่คลุมมาอีกที ซึ่งดูไม่เข้ากับผมที่ใส่แค่เสื้อยืดสีขาวสบายๆ และกางเกงขาสั้นคีบอิแตะ ดูแล้วพวกเราไม่สมควรจะโคจรมาเจอกันซักนิด
ผมที่มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้าก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้
“ขอความหล่อของมึงบ้างได้มั้ยเนี่ย”
“ได้”
“...”
“ให้เป็นเจ้าของทั้งตัว”
“...”
“ทั้งใจ...”
นิ้วตีนกูเกร็งอีกแล้ว...
ผมที่มองคนพูดที่ตอนนี้หน้าแดงจัด โดยที่มันพยายามสบตาผมตลอดจนจบคำพูดก่อนที่ร่างสูงของไอ้หมีมันจะก้าวเข้ามาหา ทำให้ผมที่ยังยืนอึ้งอยู่ไม่ทันได้ถอยหนีก็โดนใบหน้าแดงๆ นั่นก้มลงมาซบบนบ่า
เฮ้ย เดี๋ยวดิ...
“โอ๊ยพี่เสือ”
“...”
“เขิน”
โอ๊ยยยยยย กูก็เหมือนกั๊นนนน !
“ฮะๆ”
ผมที่ได้แต่หัวเราะแห้งๆ กลับไป เมื่อคนที่พูดใส่ผมเมื่อซักครู่ตอนนี้หงอเป็นเด็กน้อยขี้อายไปแล้ว จนผมไม่รู้ว่ามันทำใจนานมั้ยกว่าจะพูดแบบนี้ออกมาได้ แต่ถือว่าเป็นอีกหนึ่งการแสดงออกนอกจากอาการมึนๆ ที่ทำให้ผมสามารถเห็นอีกมุมของมันจนได้
เออ น่ารัก
“แป๊บนะ...”
“เออๆ”
ผมที่ยืนให้คนตัวสูงซบไหล่เลยได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น และก็ใช้เวลาซักพักใหญ่ๆ กว่าไอ้หมีตรงหน้ามันจะหายเขินและกลับมาเป็นปกติ
แต่ความประหม่าของผมและมันไม่ได้หายไปไหนเลย
“นานแล้วว่ะ ที่ไม่ได้มาเดินแบบนี้”
“อืม”
“ว่าแต่นึกยังไงถึงชวนกูมาเนี่ย”
“อยากเดิน”
กับพี่...
“กับพี่”
นั่นไง กูว่าละ
“เอออออ คราวหน้าก็หัดมาเดินคนเดียวบ้างจะได้ไม่ต้องรอกู”
“อยากรอ”
“วุ๊ เรื่องของมึงละ ปวดหัว หาไรกินดีกว่า”
ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเร่งเท้าเดินหนีไอ้ร่างหมีที่อยู่ข้างๆ ตลาดนัดกลางคืนในย่านมหาวิทยาลัยถือเป็นที่ฮอตฮิตสำหรับใครหลายๆ คนเลยทีเดียว เพราะแค่ช่วงไม่กี่ทุ่มก็สามารถทำให้คนเดินจนแออัดได้แล้ว บวกกับเสื้อผ้า ของกิน สารพัดของที่วัยรุ่นชอบคลุกคลีเลยทำให้มันเป็นที่ที่ไม่น่าเบื่อและเดินได้ตลอด
หืม...
ปลาหมึกย่าง...
น้ำลายซ่อเลยกู
ผมที่กำลังจะเดินตรงไปที่ร้านปลาหมึกย่างที่ส่งกลิ่นหอมและอยู่แค่เอื้อมก็ต้องชะงักเมื่อมีผู้ชายตัวสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาดักหน้า ตัวเองเลยได้แต่มองคนตรงหน้างงๆ และอดไม่ได้ที่จะมองปลาหมึกตัวขาวถูกย่างจนมีสีเกรียมหน่อยๆ ด้วยสายตาละห้อย
เฮ้ย มึงมาขวางกูทำไมเนี่ย !
“นาย...”
“...”
“น่ารักว่ะ”
เดี๋ยวๆๆๆๆๆ
“ห๊ะ”
ผมมองไอ้คนที่สวมเสื้อช็อปที่คิดว่าน่าจะมาจากมหา’ลัยใกล้ๆ อย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่มันจะยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นใหม่
“ชื่ออะไร”
“มะ...”
“พี่เสือ”
ผมที่กำลังจะตอบว่า ‘ไม่บอกเว้ย’ ก็ต้องหุบปาก เมื่อชื่อของตัวเองโดนเรียกโดยคนที่เดินตามหลังมา และการปะทะกันระหว่างคนหน้าตาดี โดยคนหนึ่งใส่ช็อปสีกรม อีกคนใส่ช็อปสีเลือดหมูก็เกิดขึ้น
เข้ ปล่อยกูไปหาปลาหมึกเถอะ !
“พี่เสือปลาหมึก”
“เออ กูว่าจะไปซื้อ”
“ธัน หลบ”
“เค”
แล้วไอ้สองตัวมันก็คุยกันราวกับเป็นเรื่องปกติทำให้ผมต้องอ้าปากค้างแล้วมองพวกมันงงๆ จนไม่รู้จะเริ่มถามตรงไหนก่อน ก่อนที่ไอ้คนที่มาขวางผมไว้จะพูดขึ้น
“ไม่คิดจะแนะนำหน่อยเหรอ”
“ไม่”
“ทำไมวะ อยากรู้จัก”
“ไม่ให้”
“...”
“ของกู”
ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นด้วยสีหน้าตายๆ เหมือนเดิมก่อนจะพาผมเดินผ่านคนที่ยืนขวางตอนแรกไป ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้เข้ามาทักเป็นครั้งที่สองส่วนผมเองที่ไม่ค่อยจะเข้าใจนักเลยตัดสินใจถามออกไปแม้อาจจะโดนมองว่าเป็นคนขี้เสือกเหมือนไอ้ตามใจก็เถอะ
“ใครวะ”
“เพื่อนเก่า”
“อ๋อ...”
ว่าแต่เดี๋ยวนะ
“อะไรคือของมึง”
“เงิน”
“ห๊ะ”
“ปลาหมึก”
อะไรของมันวะเนี่ยยยย
ปวดหัว !
ผมหยุดความสงสัยไว้แค่นั้นก่อนจะหันไปมองทางเดิมก็เห็นว่าคนๆ นั้นยังมองมาทางพวกเราอยู่จนผมแอบคิดว่ามันจะชี้เป้าไว้แล้วเรียกเพื่อนมันมากระทืบหรือเปล่า
ไม่เอานะเว้ย
ผมรีบเดินแทรกไอ้อ้อนรักขึ้นไปข้างหน้าและก็ถึงร้านปลาหมึกย่างพอดี
น้ำลายแตก น้ำลายแตก !
“เอาหนวดสามเนื้อสามไข่สามครับ” ผมที่มองของตรงหน้าแล้วก็รู้สึกอยากกินสุดๆ ถ้าไม่ติดว่ามันยังไม่สุกนะกูสั่งใส่ถุงไปแล้ว
“พี่เสือ”
“อะไร”
“เยอะ”
“เผื่อมึงด้วยไง”
ผมพูดออกไปแม้ตอนแรกจะไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ก็แอบเกรงใจคนพามาจะให้สั่งกินคนเดียวก็คงจะแปลกๆ
ว่าแต่เพิ่มได้มั้ย...
“เก้าสิบบาทครับ”
ผมที่พยักหน้ารับและกำลังจะควักเงินจ่าย คนข้างๆ ก็จัดการรับมาและจ่ายเงินให้เรียบร้อย จนตัวเองได้แต่มองตามมันเท่านั้น สุดท้ายก็ยอมเดินตามออกไปเงียบๆ เพราะขี้เกียจทักท้วง ถือซะว่าลาบปาก
อิ่มจังตังค์อยู่ครบ
“พี่เสือ ไอติม”
“หือ...ไหนๆ”
ผมที่จิ้มหนวดปลาหมึกในน้ำจิ้มแซ่บๆ เข้าปากก็ต้องหันมองซ้ายมองขวาตามคำพูดนั่นก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อพบกับสิ่งที่ผมเคยเห็นผ่านๆ ในโซเชียลอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีโอกาสได้ลิ้มลอง
ไอติมผัด !
ผมรีบเก็บไม้จิ้มเข้าถุงเหมือนเดิมก่อนจะเดินตรงดิ่งไปทางร้านไอติมผัดที่คนเยอะสุดๆ นั่นทันที ในหัวก็มีแค่คำๆ เดียวที่ผุดขึ้นมา
อยากแดก !
“อ้อนรัก อยากกินว่ะ”
“ได้”
“แต่คนแม่ง...”
ผมที่กำลังจะหันไปบ่นเรื่องคนเยอะก็ต้องอ้าปากเหวอเมื่อตอนนี้ร่างสูงได้เดินเข้าไปต่อคิวเรียบร้อย ตัวเองที่ยืนรออยู่ห่างๆ เลยได้แต่มองตามมันที่โดนคนรอบข้างไม่น้อยให้ความสนใจ
มีคนขอถ่ายรูปด้วย...
ความฮอตที่เสือไม่มีนี่มันอะไรรรรร !
ผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ โดยเชื่อว่าตอนนี้หน้าตาตัวเองคงกำลังหงิกงอสุดๆ แน่ๆ และไม่นานไอ้คนหน้าตาดีมันก็เดินกลับมาพร้อมกับถ้วยไอติมผัดในมือ ความขุ่นเคืองเมื่อซักครู่ของผมเลยหายไปเป็นปลิดทิ้ง ก่อนจะมองไอติมที่ถูกม้วนเป็นโรลมีท็อปปิ้งหลากสีโรยหน้าด้วยสายตาลุกวาว
แม่ง ไม่ได้เอากล้องมา !
ผมคิดอย่างเสียดายก่อนจะยอมควักโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาถ่ายภาพของกินตรงหน้า รูปแรกเป็นรูปถ้วยไอติม รูปที่สองเป็นรูปที่ถ่ายเห็นร่างกายคนถือไอติมด้วย ส่วนรูปที่สาม...
“อ้อนรักยิ้ม”
“...”
“ยิ้มให้กูหน่อย”
ผมพูดออกไปในขณะที่ตั้งกล้องให้พอดีกับครึ่งตัวของคนตรงหน้า ทำให้ไอ้อ้อนรักมันจะชะงักเล็กน้อยก่อนที่มุมปากสวยจะปรากฎรอยยิ้มออกมา
อ่า...
รูปนี้ก็ดีนะ...
ผมเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปรับถ้วยไอติมมาจากคนถือ คนซื้อ และคนจ่าย ซึ่งคนที่ยืนนิ่งอยู่ก็ไม่ได้ว่าอะไรก่อนที่ผมจะเดินนำมันออกมาจากตลาด
“พอละ ขี้เกียจเดิน”
“อื้อ...”
“กินมั้ย”
“...” ส่ายหัว
“เออ อ้อนรัก กูว่าจะถามนานละ” ผมที่ตอนแรกกำลังกินของในมือก็ต้องหยุดทุกอย่างแล้วหันมองหน้าคนที่เดินอยู่ข้างๆ และตัดสินใจว่าจะถามสิ่งที่ตัวเองสงสัยและข้องใจมานาน
“ว่า”
“มึงจีบกูจริงดิ”
“...”
“กูไม่รู้หรอกนะว่าทำไมคนหน้าตาดีแบบมึงถึงมาจีบกู เพราะรุ่นพี่สั่ง หรือเพราะมึงลืมไปแล้วว่ากูเป็นผู้ชาย”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบได้แต่หยุดนิ่งเมื่อมาถึงที่รถแล้วมองหน้าผมอย่างใช้ความคิด คิ้วของมันขมวดมุ้นเล็กน้อย
“พี่เสือ”
“ว่า”
ไอ้อ้อนรักมันไม่พูดได้แต่จับมือผมพร้อมกับหยิบปากกาเมจิกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองจนผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่พกติดตัวมันประจำไปแล้ว เมื่อคนตรงหน้าเขียนบางอย่างบนมือของผมเสร็จมันก็ปล่อยมือผมออกทำให้ตัวเองต้องเอาขึ้นมาดูประโยคบางอย่างที่มันเขียนไว้ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อคราวนี้มันไม่ได้เป็นประโยคยาวๆ มีแค่รูปหัวใจเท่านั้นที่ถูกวาดอยู่บนมือของผม
❤
หืม
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ”
“ที่ผมทำ เพราะผมอยากทำ”
“...”
“ที่ผมจีบ เพราะผมอยากจีบ”
“...”
“ทั้งหมดที่ผมทำ”
“...”
“เพราะผมชอบพี่”
“...”
“พี่จะเชื่อผมหรือเปล่า”
เสือ ไม่ดุ
Thank you for the smile : )
เมื่อซักครู่
-------------------------------------------------
เพิ่งแต่งแนวนี้ครั้งแรก ปั่นรัวๆ เดินเรื่องเร็ว หรือแปลกๆ ไปหน่อยก็ขออภัยด้วยจ้าา
:กอด1: :กอด1:
-
หูย..ยยยย น่ารัก ดีต่อใจ ปาปารัซซี่ขอดูรูปที่น้องอ้อนซบพี่เสือโหน่ย..ยยยยยยยย :m24: :m24: :m24:
-
คนแก่ก็เชื่อหลานหมีอ้อนรักนะ :จุ๊บๆ:
-
สมเป็นเพื่อนอ้อนรัก
รู้ใจอ้อนรักจริงๆ
ช่วยกำจัดเพื่อนๆตัวป่วนของเสือดุไปทีละคนจนหมด น่ารัก :mew1: :mew1: :mew1:
อ้อนรัก พูดไม่เก่ง แต่รักหมดใจ.....♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪
ใช้หูฟังให้เป็นประโยชน์แทนคำพูด จีบด้วยเพลงซะเลย ยอดดดดด :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ้อนรัก เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แหมมมมมมม อ้อนรัก (แล้วก็อยากจะแหมมมมม พี่เสือดุด้วย!)
-
รีบๆเปิดตัวกันเถอะ สวีททททททท :mew1:
-
:o8:งุ้ยยย
-
ช้อตที่น้องเขิน แล้วบอกเขิน แล้วก้ก้มลงไปซบไหล่พี่เสือนี่แบบบ
โคตรรจะกร๊าวใจจเลยให้ตายยเถอะ น่าเอ็นดูจังเลยลูกเอ้ยยย
นี่เขินตามมมเลยจ้าา อ้อนรักเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดีต่อใจสุดดๆอะ
พี่เสือคือตายกี่รอบแล้ว โดนแอคแทคน้องไปรัวๆขนาดนี้
จะทนได้อีกแค่ไหนกันอะพี่เสืออ จะใจแข็งได้อีกนานแค่ไหนอะ
รอค่าาาาาา
-
ดาเมจรุนแรงงง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1:
ตรงเผง จร้า ตัวตรงๆ
-
เหม็นความรักจริงๆ!
-
เขินนนนนนนน :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ร้องอ้อน :กอด1:
-
น้องอ้อนหนูก็น่ารักดีน่ะลูก แต่ใจคอหนูจะให้น้องเสือใช้โทรจิตติดต่อกับลูกช่ายม้ายยยย :z3:
-
โอ๊ย! เหม็นมาก กลิ่นความรักนี่มัน~//เอานิ้วบีบจมูก
-
เจอคำตอบน้องอ้อนรักแบบนี้ พี่เสือไม่ดุก็ตัวแตกดิคับ
:mew1:
-
อ้อนรัก พูดมากว่านี้นิดนึงก็ได้นะ
-
หลงรักนังน้องอ้อนนนน โอ้ยยยยยอยากหยิก555
-
งื้อ น่ารัก :mew1:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 12
“ไอ้เสือ”
“ว่า”
“เป็นอะไรวะ ขอบตาดำเชียว หรือตื่นเต้นที่ได้ไปเสร็จเดือนวิศวะฯ”
“พ่อง”
ผมที่ตอนนี้นั่งหาวรอรถทัวร์ตั้งแต่เช้าตรู่โดยมีไอ้สามหน่อคอยให้กำลังใจ และใครจะคิดว่ามันจะกล้าหน้าด้านขอไปเที่ยวกับทางคณะวิศวะฯ แทนที่จะเป็นคณะตัวเอง เมื่อพี่แป๋มเห็นไอ้รองเดือนคนก่อนมาขอพี่เขาก็ตอบรับทันที ไอ้จั๊มเลยได้ติดสอยห้อยตามมาด้วย ส่วนไอ้หลง...
รู้สึกว่ากัปตันทีมบาสจะบังคับให้มาด้วยกัน
เออดี พวกกูนี่ควรจะย้ายคณะได้ละ แม่งชักจะเป็นกบฎ
ไม่รู้จะพัวพันอะไรกับคณะนี้นักหนา
“ไหน มากันครบหรือยังจ๊ะทั้งสิบเจ็ดคน บวกน้องๆ รองเดือนกับเพื่อนๆ อีกสามคนเป็นยี่สิบคนพอดีนะจ๊ะ”
แล้วทุกคนในที่นี่ก็ต่างตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน
“คร้าบบบบบ / ค่าาาาาาา”
เฮ้อ...
คนอื่นเขาคึกคัก ทำไมกูต้องมานั่งเซ็งคนเดียวล่ะเนี่ย
“เป็นอะไรวะไอ้เสือ หมองเชียวมึง” ในที่สุดไอ้ตามใจมันก็ทนเห็นท่าทางเซ็งๆ ของผมไม่ไหวเลยถามขึ้นมาอีกครั้งโดยไร้ซึ่งความกวนตีนแบบครั้งก่อนๆ
“แค่กำลังคิด”
“หือ คิดอะไรวะ”
“คิดว่าเมื่อไหร่จะหนีจากพวกมึงพ้นซักที แม่งตามติดชีวิตกูอยู่นั่นแหละ ไอ้ห่า !”
“เอ้า ไอ้เพื่อนเสือ เดี๋ยวนี้เห็นเพื่อนเห็นฝูงเป็นอื่น !”
“วุ๊ !”
“กูไม่ได้ตั้งใจตามมึงเว้ย แต่กูแค่อยากไปเที่ยว คณะเราแม่งไปขึ้นเขากูเลยไม่อยากไป แล้วพอดีรู้จักกับพี่แป๋มเลยขอติดมาด้วยเพราะจะได้ประหยัด ช่วยโลก ลดการจราจรติดขัด ไหนจะควันเสียจากรถ แม่งสาระล้วนๆ”
“จริง ?”
“สิบเปอร์เซ็นต์”
“...”
“อีกเก้าสิบอยากไปเสือกเรื่องของมึงล้วนๆ”
“ไอ้ห่านี่ !”
ในที่สุดผมก็ทนกับความเสือกแบบเกินหน้าเกินตาของมันไม่ไหวเลยเข้าไปตะครุบหัวของไอ้รองเดือนคนก่อนและตีรัวๆ
แปะๆๆๆๆ !
“ไอ้เชี่ยเสืออออออ !”
“เอ้าเด็กๆ ตีกันทำไมจ๊ะ หืมมม !”
ผมที่ตอนแรกใช้แขนล็อกคอไอ้ตามใจก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงดุๆ ของพี่แป๋มดังขึ้นทำให้ตัวเองต้องหันมองมันอย่างคาดโทษแทนเมื่อสุดท้ายผมไม่ได้ตีมันจนหนำใจ
“ว่าแต่อ้อนรักกับเพื่อนๆ ของเขาเมื่อไหร่จะมาล่ะเนี่ย จะได้ออกเดินทาง...”
“มาแล้วค่า ขอโทษที่ช้านะคะพี่แป๋ม พอดีไอ้อ้อนมันเจอแฟนคลับ”
“อ๋อ จ้าๆ งี้ล่ะน้าคนดัง”
แล้วพี่แป๋มแกก็หันไปส่งสายตาหยดย้อยให้ไอ้อ้อนรักทันที ผมที่มองมันอยู่ห่างๆ เมื่อเจ้าตัวยกมือขึ้นทักทายผมเลยได้แต่ยิ้มกลับไป เพราะเราได้เจอกันแค่ช่วงเช้าที่มันมารับผมเท่านั้น หลังจากนั้นมามันก็ต้องไปเตรียมตัว ทำนู้นทำนี่กับทางรุ่นพี่ จนสุดท้ายเราก็ได้เจอกันอีกครั้งในตอนนี้
“ขึ้นรถกันได้แล้วจ้ะเด็กๆ”
สิ้นเสียงของพี่แป๋มทุกคนก็ต่างสลายโต๋แยกย้ายกันหยิบข้าวของของตัวเองสำหรับสามวันสองคืนทันที ซึ่งไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมแค่ไปถ่ายรูปรูปเดียวถึงได้ใช้เวลานานขนาดนี้ เนื่องจากทริปนี้ไม่มีอาจารย์มายุ่ง ทางพวกพี่ๆ เขาเลยจัดการขอพาว่าที่ดาวเดือนคนใหม่ไปเที่ยวซะเลย
ไอ้เราก็ได้รับผลพลอยได้ที่ไม่อยากได้ไปด้วย
ผมหิ้วกระเป๋าเป้ใบไม่ใหญ่มากของตัวเองไปไว้ที่ช่องเก็บกระเป๋าก่อนจะเดินขึ้นรถไปเกือบคนสุดท้าย เมื่อขึ้นมาถึงก็ต้องเจอเรื่องปวดหัวเข้าอีกเมื่อตอนนี้ไอ้หลง กับไอ้ตามใจกำลังยืนเถียงกันอยู่โดยมีไอ้จั๊มเป็นตัวประกอบ
โอเค เสือตัดสินใจแล้วว่าเรื่องนี้เสือจะไม่ยุ่ง
“ไอ้เชี่ยเสือ มึงมาเอาไอ้ตามใจไปเก็บดิ รำคาญแม่ง !”
แล้วแม่งก็ลากกูไปเกี่ยวจนได้
“มึงก็ถอยดิวะ กูจะนั่งกับไอ้จั๊ม มึงไปนั่งกับไอ้เสือนู้น”
“กูก็จะนั่งกับไอ้จั๊มเหมือนกันเพราะกูจะนอนเว้ย มึงชอบพูดมากก็ไปนั่งกับไอ้เสือไป !”
“เดี๋ยวๆ กูไม่พูดมาก...”
“พูดมากแล้วไงวะ ก็กูไม่ง่วง !”
“แต่พวกกูง่วง !”
ผมได้แต่ยืนมองพวกมันเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายโดยตอนนี้ไอ้จั๊มที่เป็นต้นเหตุก็เอาหูฟังขึ้นมายัดใส่หูเรียบร้อย ผมเลยคิดว่าตัวเองควรจะเลียนแบบมันบ้างโดยการเดินไปหาที่นั่งที่เหลืออยู่มากโขบนรถและทิ้งตัวนั่งริมหน้าต่างพร้อมกับเอาขนมที่ตัวเองตุนไว้วางที่เบาะข้างๆ
วางของแม่ง ไม่ต้องมีใครนั่งทั้งนั้นแหละ
“ไอ้เสือ เอาของมึงออกไปดิ กูจะนั่งด้วย”
ไม่ว่าเปล่า มันหยิบถุงขนมของผมออกและโยนไปไว้ที่เบาะฝั่งตรงข้ามที่ไม่มีคนนั่งแล้วทิ้งตัวนั่งทันทีทำให้ผมอดไม่ไหวตบหัวมันไปแรงๆ หนึ่งที
ผั๊วะ !
“เชี่ยเสือออ อะไรเนี่ย” ไอ้ตามใจมันยกมือขึ้นกุมหัวตัวเองพลางทำหน้ามุ่ย ผมเลยได้แต่ส่งเสียงจิ๊ในลำคอใส่มันแล้วพิงหัวลงกับเบาะ
“เป็นเมนส์หรือไงมึง อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ”
“...”
“หรือโดนใครหักอกมาห๊ะ”
“...”
“อ๋อ นี่มึงรำคาญกูถึงขนาดไม่อยากให้กูมาด้วยเลยใช่มั้ยล่ะ เออ เพื่อนอ่ะ กูจะได้จำไว้”
“ดราม่าหนักละ มึงมันน่าหงุดหงิด”
“เชอะ กูงอน”
“เออ ไม่ง้อเว้ย”
ผมเบะปากใส่ไอ้คนที่ทำท่าทางสะดีดสะดิ้ง ก่อนจะหันไปสบตากับไอ้อ้อนรักเข้าพอดีก็เห็นว่ามันกำลังเดินขึ้นมาพร้อมถุงขนมในมือเหมือนกัน มันมองมาที่ผมครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มกวาดสายตาหาที่นั่ง จนสุดท้าย ร่างสูงที่เพื่อนทิ้งไปนั่งเป็นคู่ก็ต้องเดินมาทิ้งตัวนั่งอยู่ข้างหลังผม
เหงาเลยดิ
“อ้อน เรานั่งด้วยได้ป้ะ”
แม่ง ไม่เหงาแล้วล่ะ
ผมขยับตัวเพื่อสังเกตการณ์เมื่อเห็นว่าดาววิศวะฯ เดินมาแล้วตะโกนคุยกับไอ้อ้อนรักทั้งๆ ที่ยังก้าวมาไม่ถึงที่ ส่งผลให้ไอ้ตามใจต้องมองตามสถานการณ์ด้วยสายตาละห้อย
“อ้าว พี่ตามใจก็มาด้วยเหรอคะ”
ไอ้ตามใจที่ตอนแรกนั่งหน้าสลดก็ทำหน้าอารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อสาวสวยไม่ได้เดินผ่านมันไปเฉยๆ พร้อมกับชี้มาทางผม
“อ่า ครับ มาเฝ้าเพื่อน”
“หือ ต้องเฝ้าด้วยเหรอคะ ฮั่นแน่ นี่เพื่อนหรือแฟน ~”
“เพื่อนครับเพื่อน” ผมที่ตอนแรกฟังเฉยๆ ก็รีบแก้ต่างให้ตัวเองท่ามกลางรอยยิ้มล้อเลียนของคนตรงหน้า
“ตอนนี้เพื่อนครับ แต่อนาคตไม่แน่”
“ว้าวววว ~”
“ไอ้เชี่ยตาม !”
ผมตีไหล่มันไปแรงๆ หนึ่งทีจนคนที่ยิ้มส่งสาวสวยไปนั่งเบาะหลังกับไอ้อ้อนรักต้องสะดุ้งแล้วหันมามอง
“อะไรของมึงอีกเนี่ย”
“พูดห่าอะไรห๊ะ ขนลุก !”
“พูดอะไร กูหมายถึงไอ้จั๊มเว้ย ไม่ใช่มึง” แล้วไอ้ตามใจมันก็มากระซิบใส่ผมจนตัวเองต้องอ้าปากเหวอ
“จริงดิ”
“เออ”
“กูไม่เชื่อ”
“เอ้า !”
“ไอ้คนตอแหล”
“อะไรว้าาาา”
“ที่สำคัญกูไม่ยกไอ้จั๊มให้ไอ้คนกะหล่อนปิ้นป้อนแบบมึงแน่ๆ”
“เพื่อนเสือดุ !”
“ไม่มีทาง” ผมส่ายหัวรัวๆ แต่สีหน้าไอ้ตามใจตอนนี้มันอยากจะร้องไห้เต็มที
“ไอ้หลงขวางกูไม่พอยังมีมึงมามาขวางอีกเหรอเนี่ย กระซิก”
“หึ...”
...
“อ้อนรัก กินขนมเปล่า”
“ไม่”
“อร่อยนะ ไม่กินจริงดิ”
“อืม”
“กินหน่อยนะ เดี๋ยวเราป้อน”
เสียงบทสนทนาจากด้านหลังทำให้ผมกับไอ้ตามใจต้องมองหน้ากัน ซึ่งมันก็ขมวดคิ้วและทำท่าจะลุกขึ้นดูด้วยความขี้เสือก ผมเลยรีบฉุดร่างมันไว้ จนเสียงสนทนาดังต่อ
“เป็นไง อร่อยมั้ย”
“อร่อย”
นั่นล่ะครับ คาดว่าตอนนี้ไอ้อ้อนรักคงจะกินขนมที่ว่าไปเรียบร้อย
“เห็นมั้ย เราบอกแล้ว มาๆ เดี๋ยวเราป้อนอีก เอ้ามั้ย”
“อืม”
ไม่ปฏิเสธด้วยยยยย
ไอ้หมี มึงเพิ่งจะบอกชอบกูนะเว้ยยยย !
“โอ๋ๆ อย่าหึง”
เสียงกระซิบกระซาบของไอ้คนข้างๆ ทำให้ผมที่นั่งหน้าหงิกหน้างออย่าเปิดเผยต้องหันไปทางมันขวับ
“ไม่ได้หึงเว้ย !”
“หราาาาา ~”
“ไม่คุยกับมึงละ !”
ผมพูดแค่นั้นก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาใส่หูทั้งสองข้างและเปิดเพลงอัดให้ดังที่สุดเพื่อที่หวังว่าจะไม่ได้ยินเสียงสนทนาน่ารำคาญจากด้านหลัง
“อ้อนรัก เรามีนี่ด้วยนะ”
“อืม”
ว้ากกกกกกกกกกกก !
แจ๊บๆ
ติ๊ง ~
หือ...
ติ๊ง ~
ติ๊ง ~
ผมที่เกือบจะขึ้นญาณเต็มลำก็ต้องลืมตาขึ้นมาเมื่อมีเสียงขัดจังหวะจากโทรศัพท์ตัวเองดังขึ้น เมื่อสร่างขี้ตาก็หันไปข้างๆ ก็พบว่าไอ้ตามใจมันนั่งเล่นเกมอยู่ ส่วนด้านหลังก็ยังมีเสียงสนทนาอยู่เรื่อยๆ
“อ้อนชอบวิชาอะไรอ่ะ”
เออดี ให้มันได้อย่างนี้สิ
ผมสะบัดหัวเบาๆ ก่อนจะเปิดโทรศัพท์ตัวเองดู ก็พบว่าเป็นแชทของใครบางคนที่คุ้นเคยส่งมา และผมก็เข้าไปอ่านมันทันที
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : อยากนั่งด้วย
ไอ้หมีเด๋อ : (สติ๊กเกอร์หมีร้องไห้)
ผมที่อ่านแชทที่เพิ่งถูกส่งมาแล้วก็อดเผลอยิ้มกับไอ้สติ๊กเกอร์เศร้านั่นไม่ได้ ราวกับนึกสีหน้าของมันตอนนี้ออกเลยทีเดียว ก่อนที่ผมจะพิมพ์แชทตอบกลับไปบ้าง
พี่เสือดุ : นอนแล้ว
พี่เสือดุ : ฝันดี
พี่เสือดุ : (สติ๊กเกอร์หมีกู๊ดไนท์)
ผมมองแชทที่นิ่งไปเมื่อถูกอ่าน ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงที่เดิม พร้อมกับตัวเองที่ปรับเปลี่ยนเป็นท่านั่งสบายๆ โดยการยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาขัตมาต และเอนหัวพิงไหล่ไอ้ตามใจ
“เดี๋ยวๆ เพื่อนเสือ จะมากไปละ”
“อย่าบ่น จะนอน”
“ห่า นอนได้ แต่ห้ามปล่อยก๊อก”
“เออ รู้แล้วน่า !”
ผมพูดแค่นั้นเมื่อจัดท่าตัวเองเรียบร้อย ก็จัดการเอาเสื้อกันหนาวที่เตรียมมาโดยเฉพาะขึ้นมาคลุมหัวตัวเองไว้เพื่อหลบแสงสว่างจากภายนอก
ได้เวลาเสือบรรทม
คร่อก ~
“ในที่สุดพวกเราก็มาถึงเกาะเสม็ดกันแล้ว สถานีต่อไปก็คือหาดวงเดือนนั่นเองงง ~”
“เฮ ~”
ผมยกไม้ยกมือตามเขาไปทั้งที่ในใจแม่งไม่เฮด้วยเลยซักนิดหลังจากที่กำลังนอนหลับบนรถสบายๆ ก็ต้องตื่นขึ้นมา และที่สำคัญแม่งยังไม่ถึงที่หมายด้วยซ้ำ เพราะต้องนั่งรถไปต่อ
ทริปครั้งนี้ ที่ๆ เราเลือกไปกันคือ ‘หาดวงเดือน’ เนื่องจากเป็นหาดที่ค่อนข้างจะเงียบสงบและสวยงามไม่ต่างจากหาดอื่นๆ มาเป็นสถานที่ถ่ายภาพ ที่สำคัญอาหารยังถูกและอร่อยด้วย
แจ่มแมวเข้าไปอี๊ก
ผมที่เพิ่งลงจากรถทัวร์มาดื่มน้ำปัสวะก็ต้องขึ้นไปใหม่และเดินทางต่อไปหาดวงเดือน และใช้เวลาไม่นานที่หมายที่ทุกคนหวังไว้ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า และนั่นมันก็สามารถทำให้ผมตื่นเต็มตาจนได้
เข้ สวย...
เมื่อรถบัสจอดสนิท ทุกคนก็ต่างหิ้วข้าวของของตัวเองลงจากรถทันที ซึ่งรวมถึงผมด้วย เมื่อตัวเองลุกขึ้นก็ต้องสบตาเข้ากับไอ้อ้อนรักที่ทำหน้างัวเงียราวกับเด็กเพิ่งตื่นนอนพอดิบพอดี จนผมหลุดยิ้มออกมา มันเลยชะงักและลืมตาโพลงแสร้งทำเป็นหายง่วงทันที ก่อนที่ไอ้ตามใจมันจะหันมาเรียกผมยิกๆ
“รีบมาดิไอ้เสือ กูปวดฉี่เนี่ย”
“เออๆ”
ผมตอบแค่นั้นก่อนจะหยิบข้าวของรวมถึงถุงขยะของตัวเองลงจากรถบัส ซึ่งสองดาวเดือนก็เดินตามหลังมาติดๆ เมื่อลงมาเหยียบพื้นถนนด้านล่างได้แล้วก็ต้องมองหาไอ้ตัวที่เร่งผมในตอนแรกที่ตอนนี้วิ่งหายไปไหนแล้วไม่รู้ พร้อมกับพี่แป๋มที่ลงมาก่อนใครจะเรียกเราเข้าไปรวมตัวเพื่อตกลงกันเรื่องที่พัก
“เนื่องจากที่พักมีจำนวนจำกัดสำหรับคนยี่สิบคนเราเลยจะแบ่งให้นอนห้องละสองคน อยากนอนกับผัว กับเมีย กับเพื่อน กับแฟนเลือกกันได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ เจ๊ไม่ห้าม”
“คร้าบบบบ / ค่าาาาา”
สองคน...
ไอ้หลง ไอ้จั๊ม มึงอยู่ไหนนนนน !
ผมที่เริ่มมองหาเพื่อนตัวเองที่โชคดีว่าเรามาเป็นคู่พอดี ถ้าไอ้ตามใจนอนกับไอ้จั๊มอย่างน้อยผมก็ได้นอนกับไอ้หลงล่ะวะ
อ๊ะ นั่นไง ไอ้หลง
“ไอ้เสือ !”
“ไอ้...”
“มึงจะไปไหน มึงต้องนอนกับกู !”
เฮือก !
ผมที่กำลังวิ่งไปหาไอ้หลงราวกับเด็กหลงเจอแม่ด้วยความดีใจก็ต้องหยุดกึกหลังจากเห็นว่าไอ้ซันมันล็อกคอไอ้หลงไว้ ซึ่งไอ้คนที่โดนกระทำมันก็ดิ้นเต็มแรง
“ไม่เอาเว้ย กูจะนอนกับเพื่อนกู ปล่อย !”
“ไหน จะนอนกับใคร”
“ไอ้เสือ !”
ผมที่โดนเรียกเข้าไปเอี่ยวด้วยก็ต้องยิ้มแหะๆ ไปให้ไอ้ร่างยักษ์หน้าโหดมันเลยเลิกคิ้วส่งมาให้
“ไอ้เสือ มึงไปนอนกับไอ้อ้อนรักไป ไอ้หลงมันต้องซ้อมบาสกับกู กูเลยต้องจับตาดูมันก่อนแข่งจริง”
“อะ...เออ ได้ดิ”
“ไอ้เชี่ยเสือ !”
“อ้อนรักอยู่ไหนว้า ~”
ผมที่ตอนแรกทำท่าว่าจะเข้าไปหาไอ้หลงเต็มที่ก็ต้องกลับลำกะทันหันเมื่อโดนสายตาฟาดฟันมาท่ามกลางเสียงเรียกจากไอ้หลง แต่ดูเหมือนผมจะไม่สามารถจะช่วยอะไรมันได้มากนัก
ขอโทษนะเพื่อน กระซิก...
“พี่เสือ”
อยู่ๆ คนที่ผมตามหาก็ไม่จำเป็นต้องใช้สายตาสอดส่องมากนัก เมื่อไอ้อ้อนรักมันเดินเข้ามาหาผมทันทีหลังจากคุยบางอย่างกับพี่แป๋มเสร็จ ตัวเองเลยได้แต่เดินเข้าไปหามันแล้วถามขึ้น
“อ้อนรัก มึงนอนกับใครวะ”
“ป่านนอนกับเพลง”
“...”
“ผมนอนกับพี่ได้มั้ย”
“เออ กูก็ไม่มีคู่อยู่พอดี”
ผมพูดขึ้นพลางถอนหายใจ เพราะถ้าจะให้หาคนสนิทที่นี่ก็คงจะไม่มีใครแล้ว หรืออย่างมากก็คงจะระเห็จไปขอนอนกับพี่บีม แต่พี่เขาก็มากับเพื่อน สุดท้ายตัวเองอาจจะต้องรอโดนจับคู่ให้เอง
โชคดีที่ไอ้อ้อนรักยังอยู่
ว่าแต่เดี๋ยว...
นี่กูต้องนอนกับไอ้หมีเหรอวะ...
ผมกับไอ้อ้อนรักมองหน้ากันราวกับเพิ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ก่อนที่เราทั้งคู่จะต้องหลบตากันอัตโนมัติ ซึ่งปกติเป็นมันคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ผมดันเป็นไปด้วยแล้วนี่สิ
เอาแล้ว ไอ้หมีหน้าแดงแล้ว
อ้ากกกกกกก !
“เอ้า เด็กๆ จับคู่กันเสร็จหรือยังจ๊ะ !”
เสียงของพี่แป๋มสามารถเรียกสติของผมกลับมาได้ ก่อนที่พวกเราทุกคนจะเริ่มเดินเข้ารวมกลุ่มกันอีกครั้งอย่างรู้งาน โดยตอนนี้ไอ้ตามใจมันก็วิ่งกลับมาที่เดิมเรียบร้อย และไม่ต้องถามเมื่อมาถึงมันก็เข้าไปหาไอ้จั๊มทันที ส่วนไอ้หลงก็ยืนอยู่กับไอ้ซันซึ่งพวกมันยังตีกันไม่เลิก และตรงนี้เองก็มีผมกับไอ้อ้อนรักอยู่
ไอ้เด็กหมีร่างสูง
“เอาล่ะ ในเมื่อมาถึงแล้ว พวกเราทุกๆ คนคงรู้ใช่มั้ยจ๊ะ ว่าวันนี้เราควรทำอะไรเป็นอย่างแรก”
“รู้คร้าบบบ / รู้ค่าาาา !”
“ถ้ารู้ไหนลองตอบออกมาให้เจ๊ชื่นใจหน่อยสิ ~”
หืม สิ่งที่ควรทำเมื่อมาถึง...
แน่นอน แน่ๆ มันต้องใช่แน่ๆ
หึหึ...
และทุกคนก็ตอบออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“เล่นน้ำ ~!”
“ดีมาก เอาล่ะทุกคน...”
“เฮ ~”
“ลุย !”
เข้ มันต้องอย่างนี้ดิวะ ถึงจะคุ้มกับที่มา !
ผมที่คราวนี้ยกมือเฮไปตามทุกคนอย่างออกนอกหน้า ก่อนจะคว้ามือไอ้คนข้างๆ ขึ้นมาร่วมดีใจด้วย
ขอให้ทริปนี้จะมีแต่เรื่องดีๆ แล้วกัน
“ไอ้อ้อนรัก ลุย ~!”
------------------------------------------------
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านจ้า
merizelrada
-
อ้อนรัก :mew1: พี่เสือนอนด้วยกันอย่าแกล้งน้องนะ
-
ชื่อตอนชวนมโนไปไกล..รอตอนเข้าห้อง(หอ)ละกัน :hao6: :hao6: :hao6:
-
นอนห้องเดียวกันแล้ววววววว :mew3:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แอบอยากอ่านคู่หลงกะตามจั๊มด้วยเเค่กๆ
-
:katai5: :katai5:
-
ได้นอนด้วยสมใจ วิ๊ดวิ๊วววววววววววว
-
ขอบคุณ :)
-
นอนด้วยกันนนนนน กอดเลยๆๆ
น้องมันจะทำอะไรพี่เสือมั้ยเนี่ยย
นิดนึงก้เขินแล้วว อ้อนรักกกลูกก
รอค่าาา
-
รอค่าาาา o13
-
ดาววิศ พูดมาก มาขอนั่งกับอ้อนรัก
อ่อยอ้อนรักตลอดๆ แสดงออกว่าชอบเต็มที่
นางน่าจะมองหน้าอ้อนรัก ว่ายินดีฟัง ยินดีนั่งกับนางมั้ย :fire: :fire: :fire:
อ้อนรัก ก็อีกและ ปฏิเสธไม่เป็น ไม่ชอบก็ลุกออกมาสิ
เขาป้อนก็ยอมกินอีก :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดีที่จับคู่นอนกับเสือ
นางดาว คงไม่มาขอนอนด้วยนะ ช่างน่าลำไยจริงๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
สมใจหลานหมีอ้อนรักแล้วนะ ตอนหน้าได้นอนด้วยกันแล้ว :m11: :m11:
-
นอนห้องเดียวกันนนนนน เขาสบตากันเราก็เขินตามหมดแล้วเนี่ยยยยย อร๊ายยยยยยยยยยยยย :-[ :-[
คู่ซันหลงนี่ยังไงดีคะ 555555 :hao3: :hao3:
-
ดีใจที่ตัวเองกดเข้ามาอ่านเรื่องนี้
มันน่ารักมากกกกกกก นุ้งอ้อน พี่อยากจะขย้ำขยี้แก้มหนูจังเลย
หนูทำจากอะไรคะ ทำไมน่ารักน่าขยำ น่าขยี้ให้แก้มเบี้ยวขนาดนี้ หลงเด็กจังงงง
รอมาต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
นอนห้องเดียวกันจะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าเนี่ยยย พี่เสือกับน้องหมี
-
:o8: หลงโดนพี่ซันจับกินแน่เลย คู่สายโหด
ตามใจ จีบ จั้ม เครียล์สาวในสต้อกยัง คู่เกมส์เมอร์
พี่เสือกับอ้อนรัก คู่มึนๆ
-
:-[
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 13
“เชี่ย...”
ผมที่สบถท่ามกลางแสงแดดจ้า โดยสภาพตอนนี้มีแค่กางเกงผูกเชือกตัวเดียว ร่างกายจึงปะทะเข้ากับแสงแดดเต็มๆ และจะโทษ
ใครก็ไม่ได้ต้องโทษตัวเองที่ดันดูถูกแดดตอนเที่ยงมากเกินไป
ร้อนสาดดดด !
“ไอ้เสือ มึงไหวแน่นะมึง ตัวแดงแล้ว” เสียงของไอ้หลงที่อยู่บนฝั่งและตะโกนถามมาทำให้ผมที่บากบั่นอยู่กับการเล่นน้ำต้องตะโกนกลับไป
“ไหวเว้ย มาทะเลก็ต้องลงทะเลดิวะ !”
“พี่เสือ”
“ว่าไงอ้อนรัก”
“เลิกเล่น”
“...”
“เดี๋ยวไม่สบาย”
“แต่กูยัง...”
“อย่าดื้อ”
สิ้นเสียงนั้นแหละฮะท่านผู้ชม
เสือดุอย่างกูก็ต้องเดินคอตกเข้าร่มอย่างช่วยไม่ได้
กระซิก...
“น้ำ”
ผมที่กลับมานั่งหน้าสลดใต้ร่มไม้กับเพื่อนๆ ก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งในขณะที่ไอ้อ้อนรักมันยื่นขวดน้ำดื่มมาให้
“อยากกินน้ำเย็น”
“ไม่ได้”
“งื้ออออ”
“ไม่สบาย” ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้นก่อนจะจัดการเปิดฝาขวดและยื่นมาให้ผมทันที ตัวเองที่กระหายน้ำอยู่แล้วเลยต้องรับมากินอย่างช่วยไม่ได้
“สรุปนี่มึงเป็นพ่อหรือเป็น...!”
“เป็น”
“เป็นอะไรเหรอครับเสือดุ ไอ้อ้อนรักเป็นอะไรกับมึง”
“เอ่อ...”
ผมที่เผลอพูดอะไรแปลกๆ ออกไปก็โดนคนที่อยู่ข้างๆ อย่างไอ้อ้อนรัก และคนที่อยู่ห่างๆ อย่างไอ้ตามใจที่คอยเสือกอยู่ตลอดถามขึ้น
“ก็เป็นรุ่นน้องไงวะ สรุปมึงเป็นพ่อหรือเป็นแค่รุ่นน้องกูกันแน่ห๊ะ !”
“ไม่อยากเป็น”
“...”
“ทั้งสองอย่าง”
ไอ้อ้อนรักมันพูดพร้อมกับรับขวดน้ำจากมือผมไปแล้วปิดฝา ตัวเองเลยได้แต่มองคนตรงหน้าที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผมงงๆ ก่อนที่มันจะเอาเศษไม้ข้างๆ ตัวมาขีดเขียนทรายเล่น
เออดี เด็กเข้าไปอี๊ก
“ไอ้ตามใจ เอากล้องกูมาดิ”
ผมที่นั่งดูไอ้อ้อนรักอยู่เพลินๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเก็บภาพของมันไว้ ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมต้องหันมามองและรับกล้องมาจากไอ้ตามใจอีกต่อเพื่อส่งมาให้ผม
“อ้อนรัก ขอท่าเมื่อกี๊”
“หา...”
“ไอ้เขี่ยๆ ทรายอ่ะ”
“...”
ไอ้อ้อนรักมันทำหน้าไม่เข้าใจพลางเอียงคอเล็กน้อย ผมเลยได้แต่กุมขมับแล้วโบกมือปัดๆ ราวกับบอกว่าช่างมันเถอะ
และไอ้คนข้างๆ มันก็พยักหน้าเข้าใจและกลับไปเขี่ยทรายต่อ
เออออ ทีก็บอกให้ทำล่ะไม่ทำ พอไม่ให้ทำนี่ทำเลยนะ !
ผมส่ายหัวเบาๆ ให้กับความมึนของเด็กตรงหน้า ก่อนจะยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพของนายแบบจำเป็นไว้ และรูปที่ออกมามันก็ทำให้ผมพอใจไม่น้อย
“พี่เสือ”
ไอ้อ้อนรักเมื่อเห็นว่าตัวเองโดนถ่ายรูปก็ทำท่าจะชะเง้อเข้ามามอง ผมเลยได้แต่จับหลบเพราะยังไม่อยากให้มันเห็นตอนนี้ ถือซะว่าเก็บเป็นคอลเลคชั่นสำหรับการเที่ยวทริปนี้เลยแล้วกัน
“ของดีไว้ดูพร้อมคนอื่นๆ”
“ของดี”
“เออน่า เขี่ยทรายมึงเล่นต่อไป”
ไอ้อ้อนรักที่ตอนแรกทำหน้าไม่เข้าใจสุดขีดก่อนจะยอมพยักหน้าเบาๆ แล้วกลับไปสนใจกับของที่ตัวเองเล่นไว้ก่อนหน้า ผมเลยเลือกที่จะหันมาถ่ายภาพวิวที่จ้าไปด้วยแสงแดดบ้าง หาดวงเดือนถือว่าเป็นที่ที่สวยมากเลยทีเดียว แถมยังเงียบสงบอีกต่างหาก ที่พักก็ใช้ได้ อาหาร...
เออ กูยังไม่ได้ลองกินเลย !
เชี่ยยยย พลาดได้ไงเนี่ยไอ้เสือ !
ผมที่ดีดตัวลุกขึ้นยืนและมองไปรอบๆ เพื่อหาพิกัดก็ทำให้คนที่นั่งอยู่รอบข้างต่างพากันหันมามอง ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับ ‘ข้าวเกรียบว่าว’ ที่แม่ค้ากำลังหาบเดินขายอยู่ เมื่อเห็นแบบนั้นผมจึงไม่รอช้ารีบก้าวเข้าไปหายายที่มีข้าวเกรียบว่าวแบ่งขายเป็นถุงๆ ทันที
“เอาถุงนึงครับ”
“จ้ะ พ่อหนุ่ม”
ตอนนี้ผมที่ได้ข้าวเกรียบมาไว้ในมือด้วยอันละสามสิบบาทก็กลับมานั่งที่เดิม มือก็ประคองไอ้แผ่นกลมๆ บางๆ นี่อย่างทะนุถนอมจนกระทั่งกลับมาถึงที่ และเมื่อมองไปทางพวกไอ้ตามใจ ไอ้จั๊ม ไอ้หลงและคู่พี่น้องรหัสอย่างไอ้ซันกับไอ้อ้อนรักที่รวมอยู่ด้วยผมเลยต้องขมวดคิ้ว
“มองอะไรกัน อยากแดกไปซื้อเอง”
“ตัวแดกของจริง” ไอ้หลง
“อืม” ไอ้จั๊ม
“ได้ข่าวว่าตอนอยู่บนรถมึงก็กินๆ หลับๆ ไม่ใช่เหรอวะ ทำไมยังยัดได้อีก” ไอ้ตามใจ
“เออ กูก็เห็น” ไอ้ซัน
“กินเก่ง” และนี่ก็คือไอ้อ้อนรักที่มองมานิ่งๆ ราวกับเป็นเรื่องปกติ
“ก็กรุงเทพฯ มันหาแดกแบบนี้ได้ง่ายๆ หรือไงล่ะ จะกินตอนนี้ก็ไม่ผิดป้ะ” ผมที่ยังไม่นั่งลงก็ยืนเถียงมองหน้าไอ้พวกนั้นอย่างหาเรื่อง
“นี่ไม่ได้ซื้อมาเผื่อเก็บไว้กินทีหลัง ?” ไอ้หลง
“กินด้วย” ไอ้จั๊ม
“แดกแบบนี้ถามจริง อ้อนรักมึงเลี้ยงไหวเหรอ” ไอ้ตามใจ
“ไหว” และไอ้เด็กหมีเจ้าเก่าเจ้าเดิม
“พวกห่านี่ กูไปนั่งกินไกลๆ พวกมึงละ !”
ผมที่ตอนแรกจะนั่งลงก็ต้องเปลี่ยนใจแล้วเดินหนีขยับออกห่างจากพวกมันไปอีกสองสามก้าว ซึ่งไปไหนได้ไม่ไกลครับ เพราะที่ร่มมีอยู่แค่นี้ เมื่อมองกลับไปก็เห็นสายตากวนประสาทของไอ้สามหน่อ บวกกับสีหน้าไม่เข้าใจของไอ้พี่น้องรหัส
เชอะ กินของอร่อยดีกว่า !
เดี๋ยวๆๆๆ
นั่นมัน...
สาวในชุดบิกินี่
ผมที่ตอนนี้จับจ้องไปที่ชายหาดก็ต้องอ้าปากค้าง ข้าวเกรียบว่าวในมือตกลงพื้นไปอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นยี่หวา สาวสวยสัดๆ เพียงคนเดียวของทริปนี้กำลังเดินมาด้วยชุดบิกินี่สีแดงสดตัดกับผิวขาวๆ พอผมหันไปทางผู้ร่วมชะตากรรมก็เป็นไปตามคาด เมื่อไอ้คนที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมันก็กำลังมามองไปทางที่เดียวกับผมพอดี ก่อนที่ตัวเองจะตั้งสติได้ก็รีบคว้ากล้องขึ้นมารัวชัตเตอร์
ใส่ทันที
แชะ...แชะ...แชะ...
สวยจังวะ
ผมที่มองภาพในกล้องสลับกับของจริงก็ต้องอ้าปากค้างเพราะไม่เคยเห็นอะไรสวยๆ งามๆ ขนาดนี้มาก่อน ก่อนจะรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติข้างๆ ตัวเมื่อหันไปก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันลุกขึ้นและเข้ามานั่งข้างๆ ผม สายตาก็มองไปที่ดาวคนเดียวกัน และเมื่อผมหันกลับไปก็ต้องหน้าร้อนฉ่าเมื่อสาวสวยเซ็กซี่ตอนนี้ได้เข้ามาอยู่ใกล้ระยะสายตามากขึ้น
เหี้ย ขาว ขาว ขาว ~
งามแท้ๆ
“อ้อนรักเรานั่งด้วยได้มั้ย แดดมันร้อนอ่ะ”
“ได้”
“พี่เสือ ยี่หวาถนัดนั่งฝั่งซ้าย พี่ขยับหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้ครับได้” ผมที่ขยับแบ่งที่ว่างตรงกลางระหว่างผมกับไอ้หมีให้กับคนที่มาใหม่ เมื่อคนที่ยืนอยู่เห็นก็ยิ้มกว้างก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งแทรกกลางทั้งๆ ที่ผมยังขยับได้ไม่สุดดี ส่งผลให้ผิวขาวเนียนๆ นั่นสัมผัสกับร่างกายผมเข้าเต็มๆ
อ๊า ฟิน ~
“ไอ้เสือ เก็บอาการหน่อย” แล้วไอ้สามหน่อที่มองสถานการณ์อยู่ก็ต้องตะโกนมาพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกของดาวคนสวย
แต่เดี๋ยว...
ไอ้สีหน้าบอกบุญไม่รับของไอ้เด็กหมีที่ขัดกับสถานการณ์นั่นมันคืออะไรวะ...
“อาการบ้าอะไร ไม่ได้เป็นอะไรเว้ย !”
“หราาาาา ~!”
ผมที่นั่งยิ้มกริ่มไม่เลิกที่มีสาวสวยมานั่งข้างๆ ก็ได้ฤกษ์แกะข้าวเกรียบว่าวกินแล้ว สายตาก็มองไปที่วิวตรงหน้า และอดเสียดายไม่ได้เมื่อผมต้องหยุดเล่นน้ำกะทันหันเพราะอากาศมันร้อนเกินไป แต่จริงๆ ร่างกายผมน่ะสู้แดดจะตาย ต่อให้ร้อนแค่ไหนก็ไม่หวั่น ตากซักสามสี่ชั่วโมงยังได้ ที่สำคัญอยากไปนอนอาบแดด อยากผิวแทนเว้ยยย !
แหมะ...
หืม...
ผมที่ตอนแรกนั่งหักข้าวเกรียบว่าวกินก็ต้องรู้สึกแปลกๆ เมื่อสัมผัสอุ่นๆ เกิดขึ้นที่รูจมูก และก้มลงไปมองของกินแสนอร่อยของตัวเองที่ตอนนี้เกิดโศกนาฏกรรมอันยิ่งใหญ่เมื่อมันเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด
“ฮะ...เฮ้ย...”
ผมที่กำลังตกใจอยู่ก็ค่อยๆ หันไปขอความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัว เสียงก็เปล่งออกมาได้เพียงน้อยนิด
“อ้อนรัก...”
“ว๊ายยยยย !”
“พี่เสือ !”
“จมูกกูเมนส์ไหลลลล”
“เมนส์พ่องมึงดิ เขาเรียกเลือดกำเดาเว้ย !”
“ฮื่อออออ”
“อดเล่นน้ำแน่ๆ มึงไอ้เสือ”
“ไม่เอาาาาา ~”
“เงยหน้าดีๆ เดี๋ยวกูตีปากแม่ง”
ไอ้หลงที่รับหน้าที่ปฐมพยาบาลผมก็บ่นยิกๆ ออกมา พลางจับใบหน้าผมให้เงยขึ้นจนสุด ตัวเองก็ต้องดิ้นบ้างสะดุ้งบ้างเมื่อมือมันโดนคอ ส่วนผมที่โดนจับมานั่งที่ห่างไกลจากทะเลก็ต้องหงอยทันที ไหนจะประสบการณ์ข้าวเกรียบว่าวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดอีก
ฝันร้าย ฝันร้ายชัดๆ
ผมที่เงยหัวจนคอแทบหักก็ได้แต่นั่งน้ำตาตกใน ตอนนี้อากาศด้านนอกยังคงร้อนอยู่เหมือนเดิม และทุกคนก็คงกำลังจะนั่งชมวิวกันอยู่ ป่านี้ไม่รู้ว่าแอบกินอะไรกันหรือยังด้วย คงจะมีแต่ผมเท่านั้นที่ต้องเข้ามานั่งรักษาตัวในที่พัก
เสียใจ
“ไอ้เสือ เดี๋ยวกูจะออกไปข้างนอกละ มึงก็เงยหน้าไว้ห้ามขยับเข้าใจมั้ย”
“ทิ้งเพื่อน ~”
“รำคาญเว้ย กูถามว่าเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจ” พูดพร้อมพยักหน้า
หงึกๆ
“กูบอกว่าห้ามขยับไง มึงนี่ !” แล้วไอ้หลงมันก็เข้ามาตีหน้าผากผมดังแปะๆ จนใบหน้าสะเทือน ซึ่งตัวเองก็ได้แต่ร้องงอแงประท้วงเท่านั้น
“อย่าทำร้ายเสืออออ”
“อ้อนรัก มาจับหัวไอ้เสือไว้ดิ แม่งดื้อ”
ในที่สุดไอ้คนที่บ่นไม่เลิกมันก็หันไปตะโกนเรียกคนที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ให้เข้ามาหา พร้อมกับมือหนาของใครบางคนที่คว้าหมับเข้าที่ใบหน้าผมพอดิบพอดี
“อ้อนรัก มึงไปข้างนอกก็ได้นะ กูอยู่ได้”
อย่ามาจับกูไว้เลย กูอึดอัดด มันขยับไม่ได้
“ไม่เป็นไร”
“งั้นฝากไอ้เสือด้วยนะ กูไปละ”
สิ้นเสียงของไอ้หลงก็เหลือเพียงสิ่งมีชีวิตสองตัวเท่านั้นที่ยังติดแง่กอยู่ในห้อง
เออดี
“อ้อนรัก ปล่อยกูหน่อย มันเมื่อย”
“ไม่ได้”
“กูอยากกินลูกอม”
“หายก่อน”
“กูเมื่อยยยยยย”
“...”
“อ้อนรัก ไอ้เด็กหมี งื้ออออออ”
หมับ !
แล้วแม่งก็จับใบหน้าผมแน่นเข้าไปอี๊ก
“พี่เสือ”
“...”
“เจ็บมั้ย”
“หือ”
“เลือด...”
ไอ้อ้อนรักมันก้มหน้าเข้ามาแล้วสอดส่องจมูกของผมอย่างเป็นห่วง ตัวเองเลยงงว่าทำไมมันต้องเจ็บด้วยวะ
“ไม่เจ็บ”
“ต้องโดนกระแทก”
“ห๊ะ”
“ต้องโดนกระแทกไม่ใช่เหรอ”
ผมที่ทวนคำพูดของไอ้อ้อนรักก็ต้องร้องอ๋อขึ้นมาในใจ เพราะนึกขึ้นได้ว่ามันเองก็เป็นนักกีฬาคนหนึ่ง และคงเจอเหตุการณ์ที่คนมีเลือดกำเดาไหลบ่อย แต่สาเหตุคงมาจากการกระแทกนั่นแหละ
“ของกูเพราะอากาศมันร้อน ไม่เจ็บหรอก”
“...”
“ว่าแต่ปล่อยได้ยัง กูเมื่อย”
“ไม่”
ไอ้อ้อนรักมันตอบทันที ผมเลยได้แต่ถอนหายใจจำยอมเพราะไอ้คนจับเองมันก็ดื้อเหมือนกันไม่ใช่แค่ผม ก่อนจะต้องตกใจเมื่อใบหน้าหล่อๆ ของคนที่จับใบหน้าผมอยู่มันก้มเข้ามาใกล้จนผมต้องกลั้นหายใจกะทันหัน
เชี่ยยยย มาซะใกล้
กูมีขี้ตามั้ยเนี่ย
“อะ...อะไรวะ...”
“...”
“อ้อนรัก...” ผมที่มองใบหน้าของอีกคนที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนตัวเองหายใจติดขัดและกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อยู่หลายครั้ง ก่อนที่ไอ้คนที่ทำให้ผมเกือบหัวใจวายตายมันจะถอยใบหน้าออกไป ผมที่มองตามเลยได้แค่เห็นใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อเท่านั้น
พร้อมกับคำพูดเบาๆ ของไอ้เด็กหมี
“น่ารัก...”
เอาแล้ว...
เล่นกับใจกูอีกแล้วไง
ฮื่ออออ !
----------------------------------------------------
ตอดเล็ก ตอดน้อย ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปเนอะน้องอ้อน
หากอยากบ่นถึงน้องอ้อนกับพี่เสือสามารถติดแฮชแท็ก #อ้อนรักเสือดุ หรือ #หมีเด๋อกับเสือดุ ได้นะคะ เดี๋ยวตามไปฟังคนบ่นจ้าาา :hao5:
ขอบคุณค่าาา
-
:o8: :-[ :impress2: ลุยเข้าไปอีกลู...หมีมึน... o13
-
เฮ้ ฮัลโหล เมื่อไหร่จะเลิกมโนการปฐมพยาบาลเลือดกำเดาไหลให้เงยหน้า อยากให้เลือดลงหลอดลมสำลักตายใช่ป่ะ ให้นั่งหลังตรง บีบจมูก แล้วก้มหน้า หายใจทางปากแทนสักพักจนกว่าเลือดจะหยุดไหล เนี่ยยยยยยย ไม่ยากเลยใช่ไหม ไม่อยากเห็นเสือสำลักเลือดตาย คงอนาถดีพิลึก =~=
-
:pighaun: คนแก่ก็เลือดกระฉูดเหมือนกัน เพราะหลานทั้ง 2 คนนี่แหละ
-
น่ารักก :katai2-1: :katai2-1:
-
ให้มันเป็นสีชมพู แค่ให้หัวใจของเราได้รู้ ว่าโลกใบนี้เป็นสีชมพู :m18: :m18: :m18:
-
น่ารักกก ทั้งคู่เลยย
จะว่าอ้อนรักรุกนี่ก้พูดได้ไม่เต็มปากนะ
เพราะทำไปน้องมันก็เขินหนักมากกกกอะ55
-
เฮ้ ฮัลโหล เมื่อไหร่จะเลิกมโนการปฐมพยาบาลเลือดกำเดาไหลให้เงยหน้า อยากให้เลือดลงหลอดลมสำลักตายใช่ป่ะ ให้นั่งหลังตรง บีบจมูก แล้วก้มหน้า หายใจทางปากแทนสักพักจนกว่าเลือดจะหยุดไหล เนี่ยยยยยยย ไม่ยากเลยใช่ไหม ไม่อยากเห็นเสือสำลักเลือดตาย คงอนาถดีพิลึก =~=
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่าา ^_^
-
ยี่หวา มาอ่อยอ้อนรักถึงที่ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วอยู่ดีๆ เสือก็กำเดาไหล :katai1:
เพราะ อากาศร้อนจัด แล้วเสือเล่นน้ำตอนเที่ยงๆปะ
หรือเพราะส่วนเว้าส่วนโค้งของยี่หวา ทำให้กำเดาไหล
แต่อ้อนรักพูดเรื่องกระแทก
นี่เสือ :katai1:โดนกระแทกแบบไม่รู้ตัวรึ
ใครมากระแทกเสือ คนข้างๆก็ยี่หวา
นี่ยี่หวากระแทกเสือเหรอ :angry2:
ถ้าทำจริง เลววววว นางมารชัดๆ :fire: :fire: :fire:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้อนรักเอ้ย จีบพี่เสือ แต่เริ่มรุกใส่ทีไรเขินเองตลอดเลย โถ ๆ น่าเอ็นดูเด็กน้อย
แต่รู้สึก ยี่หวาจะรุกจีบใส่อ้อนรักหนักกว่าอีกนะ ใส่บิกินีมายั่วเลยทีเดียว
ว่าแต่ อีกสองคู่นี่ยังไง ตกลงซันชอบหลงใช่ไหม ชอบทำปากเสียใส่ หาเรื่องตลอด
นี่คือ ยิ่งชอบก็เลยยิ่งแกล้งหรือเปล่า จีบแบบโหด ๆ งี้ เหมือนหลงยังไม่เล่นด้วยนะ
ส่วนตามใจ สรุปนายจะเอายังไงเนี่ย ตามจีบยี่หวาไม่สำเร็จ ก็ยังมองตามเขาตาละห้อย
แต่มาบอกเสือ ว่าจะเป็นมากกว่าเพื่อนกับจั๊ม สรุปชอบจั๊มแน่ ๆ ใช่ไหม
ถ้าชอบจั๊มชัวร์ ก็ชัดเจนเรื่องยี่หวาได้แล้ว และโละสาว ๆ ทิ้งให้หมดด้วย
อย่ามาทำจั๊มเสียใจนะ เพราะเราชอบจั๊มมาก รู้ไว้ด้วย
ไม่ใช่อ้อนรักยังจีบพี่เสือไม่ถึงไหน คู่อื่นเขาจะแซงหน้าไปก่อนหรือเปล่า 555
ขอบคุณคนเขียนมากค่า :กอด1:
-
เอาปากกดลงไปจุ๊บพี่เสือเลยก็ได้นะ เเหม้
-
สู้ๆ เด้อเจ้าหมี อิอิ :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 14
“อ้อนรัก กูไปหาพวกไอ้จั๊มนะ”
ผมที่คว้าเสื้อคลุมและเตรียมเดินออกจากห้องไปหาไอ้จั๊มกับไอ้ตามใจที่อยู่ห้องไม่ใกล้ไม่ไกลนักทำให้คนที่กำลังรื้อกระเป๋าตัวเองต้องหันมามองและยังไม่ทันที่จะออกจากห้อง เสียงเคาะประตูห้องตัวเองก็ดังขึ้นซะก่อนทำให้ผมต้องไปเปิดมัน
“อ้าวพี่เสือ จะออกไปไหนเหรอคะ”
“อ๋อ จะไปหาเพื่อนครับ มาหาอ้อนรักเหรอ”
“ใช่แล้วค่าาาา” เสียงดี๊ด๊าของสายป่านเพื่อนของไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องยิ้มกว้างกลับไปให้คนสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู ก่อนที่เสียงที่สามจะดังขึ้นมาใกลๆ
“ป่าน เพลง มาหาอ้อนรักเหรอ !”
“...”
“เราก็มาหาอ้อนรักเหมือนกัน”
น้องยี่หวาคนสวยของพี่นี่เอง...
แต่พี่เสือกำลังจะไปแล้วนี่สิ กระซิก...
ผมที่ยิ้มให้อีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาหาเพลงกับป่านที่ยืนอยู่ก่อน ก่อนที่ตัวเองจะแทรกตัวออกไปบ้าง และยังไม่ทันที่จะก้าวเดินเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น
“ไอ้เสือ !”
“อ้าว คามตวย”
“ตวยพ่อง”
ผมที่ไปจ๊ะเอ๋กับไอ้ตามใจที่เดินมาที่ห้องผมพอดีทำให้ตัวเองต้องมองสีหน้าเซ็งๆ ของมันอย่างไม่เข้าใจก่อนที่ไอ้คนที่เดินมามันจะเฉลยให้เอง
“ไอ้จั๊มหลับ ไอ้หลงหายสาปสูญ กูเลยต้องมาหามึง”
“เอ้า กูก็กำลังจะไปหามึง”
“ไม่ต้องไปละ ที่นี่แจ่มกว่า”
และไม่นานสีหน้าเซ็งๆ ของไอ้เพื่อนตัวดีมันก็เปลี่ยนเป็นดี๊ด๊าทันทีเมื่อเห็นสาวๆ และหนุ่มน้อยหนึ่งคนยืนอยู่หน้าห้องก่อนจะลากร่างของผมที่เพิ่งออกมาหมาดๆ กลับเข้าไปในห้องอีกครั้งก็พบกับไอ้อ้อนรักมันกำลังหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากกระเป๋า
“จะอาบน้ำ...”
“อาบดิ อาบเลย”
เสียงของยี่หวาดาวคณะทำให้หลายๆ คนที่อยู่ในห้องต้องหันไปมองเมื่อเห็นสายตาแพราวพราวของคนตรงหน้า และนั่นก็ทำให้เธอหันมายิ้มแหะๆ ให้
เอ่อ...
“จะอาบก็ไปอาบดิวะ ยืนรอพี่เสืออัญเชิญหรือไง เอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ข้างในด้วย ‘เห็บไร’มันเยอะชอบ ‘ตอด’ เล็ก ‘ตอด’ น้อย ไปไป๊”
แล้วหนุ่มหน้าหวานอย่างเสียงเพลงก็เป็นคนออกโรงเองและคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่บนเตียงมายัดใส่มือคนที่ยืนนิ่งอยู่ก่อนจะดันร่างยักษ์เข้าไปในห้องน้ำ
แล้วก็เกิดสถานการณ์กริบอีกครั้ง...
“เฮ้ย พวกน้องๆ สนใจกินเบียร์ป้ะ” ไอ้ตามใจที่ทนกับสถานการณ์ไม่ไหวก็พูดขึ้นมา
“กินพี่ กิน” แล้วหนึ่งสาวหนึ่งหนุ่มก็รีบพูดขึ้นทันที
“ยี่หวาไม่กินแอลกอฮอล์อ่า...”
และนี่ก็น้องดาวสุดสวยของผม
สวยไม่พอ นิสัยก็ดี แถมยังไม่เสพของมึนเมาอีก
เสป็คเสือเลยยยยย ~
“กลับไปไป๊” เสียงเพลง
“เออ จะชนแก้วเว้ย” สายป่าน
“จะ...ใจเย็นๆ นะครับน้องๆ” กูเอง
“แต่ยี่หวาอยากอยู่ร่วมสนุกด้วยนี่ ไม่มีเพื่อนอ่า ~”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร น้องยี่หวากินโค้กก็ได้เนอะ”
“โค้กกระป๋องน่ะเหรอ...” เสียงเพลง
“ว๊าย อิเพลง ทะลึ่ง” สายป่าน
“คิก ~”
ทำไมเด็กสมัยนี้มันน่ากลัวจังวะ...
“ยี่หวาไม่กินน้ำอัดลมค่ะ อ้วน”
“อ้าว...”
“แต่ยี่หวากินนมได้นะ ขอเป็นขาดมันเนยไขมันต่ำศูนย์เปอร์เซ็น แล้วก็คอนแฟลกผลไม้รวมซักอัน...เอิ่ม...โยเกิร์ตรสธรรมชาติด้วยก็ดีนะคะพี่ตามใจ”
พูดจบก็ยิ้มหวาน
เหวอเลยดิไอ้คามตวย เออ กูก็เหวอเหมือนกัน
เข้...
“ครับๆ ได้ครับ จดเนอะ...”
ผมที่เป็นผู้ร่วมเหตุการณ์ก็ต้องรีบวิ่งหากระดาษมาจดเพราะกลัวลืมที่คนสวยร่ายมาเมื่อซักครู่ แต่ไม่เป็นไร กูความจำเป็นเลิศ นมไขมันต่ำ คอนแฟลกผลไม้รวม โยเกิร์ตธรรมชาติ แค่นี้ทำไมจะจำไม่ได้จิ๊บๆ
ผมกับไอ้ตามใจที่วิ่งหากระดาษกันจนได้ก็ต้องชะงักกึกเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างหมีที่เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวคลุมช่วงร่างผืนเดียว ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมีหยดน้ำเกาะอยู่จนทำให้ใครหลายๆ คนในที่นี้ต้องกลืนน้ำลายลงคอกันเป็นแถบๆ
“โอ้โห” ไอ้ตามใจ
“เริ่ด...” ยี่หวา
“ไอ้อ้อนเอ๊ย” สายป่าน
“ปวดหัว” เสียงเพลง
“อึก...” กูเอง...
“ชุดพี่เสือ...” ไอ้ตัวต้นเหตุที่เดินออกมาพร้อมกับใบหน้ามึนๆ มันก็ชูเสื้อผ้าที่เสียงเพลงจับยัดใส่มือให้และก็เห็นว่ามันเป็นชุดของผมที่กองไว้จริงๆ ผมที่ตอนแรกมองไปที่ร่างสูงและแอบกลืนน้ำลายก็ต้องตีหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ แต่ดูเหมือนมันจะกลับมาไม่ครบเท่าไหร่
“เอ่อ...น้องยี่หวาครับ...”
“...”
“เมื่อกี๊สั่งอะไรบ้างนะ”
“เอ้า ชนนนนน ~!”
เสียงเฮเบาๆ ที่ดังขึ้นในห้องพร้อมกับแก้วเบียร์ที่ยกชนกันทำให้ภายในห้องครื้นเครงไม่น้อย โดยที่ตอนนี้ไอ้ตามใจมันไปเอากีต้าร์ที่เจ้าตัวแบกมามาดีดเล่นเป็นซาวประกอบแล้ว
“เลี้ยงส่งให้ความปวดร้าวความเศร้าทำเอาเจ็บ ~”
“เลี้ยงส่งให้เธอกับเขาได้รักกันนานๆ !”
“ขอให้เธอโชคดีพ้นจากคนๆ นี้ที่เธอไม่ต้องการ เช็คบิลที่ฉันซื้อความเสียใจฉันจะจ่ายเองงงงง ~”
“ล้า ล่า ล้า ล้า ล้า ล่า ~”
นั่นล่ะครับ ความครื้นเครงในห้อง
ผมที่นั่งร้องเพลงอย่างเมามันส์ตามจังหวะที่อีกคนเล่นกีต้าร์ ซึ่งตอนนี้ทั้งกลุ่มเข้าสู่สภาพกรึ่มๆ จากแอลกอฮอล์กันไปเรียบร้อย จะมีแค่น้องดาวคนสวยเท่านั้นที่ไม่ได้เมาไปกับเขา
ไม่ได้คอแข็งครับ แค่เธอไม่แดกแอลกอฮอล์
“เฮ้ยยยย ไอ้อ้อนรัก ในฐานนะที่กูเป็นเพื่อนกับมึงมานานแสนน๊านน กูขอถามคำถามที่กูไม่กล้าถามมึงมาก่อนหน่อยได้มั้ยวะ”
คำพูดของสายป่านทำให้ไอ้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมันตอบกลับแบบไม่ลังเลพลางจิบเบียร์ในแก้ว
“อืม”
“งั้นกูขอถามเลยนะ...”
“...”
“ตอนมึงคบกับพี่มะนาวตอนมอหก มึงได้เปิดซิงพี่เขาหรือเปล่าวะ !”
“เปล่า”
“จริงดิ”
“ได้ตอนมอห้า”
“เหยดดดดดดดด !”
“แค่ก...”
ผมที่กำลังนั่งจิบเบียร์เช่นกันก็ต้องสำลักออกมากับคำถามและคำตอบนั่น แต่โชคดีที่ไม่มีใครหันมาสนใจนัก
เรื่องจริงเหรอวะ...
ไอ้เด็กหมีนิสัยเด๋อๆ ด๋าๆ
แม่งได้เปิดซิงสาวไปแล้วววว
แล้วเสือล่ะ กระซิก...
“จริงๆ มึงเคยถามกูแล้ว”
“อ้าวเรอะ กูลืม”
“งั้นตากูบ้างๆ” เสียงเพลงที่นั่งร่วมวงอยู่ก็ยกมือขึ้น
“อืม”
“มึงกับไอ้ธันทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“อ่า...”
“เร็วๆ กูอยากรู้”
“กูได้กับนาวตอนนาวคบกับมัน...”
“แค่กๆ !”
และนั่นล่ะ
กูนี่สำลักชุดใหญ่
ว้ากกกกกกกกกกก !
ไอ้หมีเด๋อหน้าตาไสยๆ แม่งไม่ใสแล้วว่ะ
“แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว”
“...”
“เพราะตอนนั้นมันอยากเลิกกับนาวพอดี...”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่พูดถึงแฟนเก่าของตัวเองทำให้ทุกคนในห้องต่างเงียบตั้งใจฟังคนที่นานๆ จะพูดออกมาแบบปกติเหมือนคนอื่นเขา ก่อนที่เสียงเพลงและสายป่านจะหันไปหากันแล้วตบมือดังป้าบ ทำให้ทุกคนต่างหันไปมองทั้งสองคนงงๆ
“กูบอกแล้วแอลกอฮอล์ช่วยได้”
“เออ”
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับน้องๆ” ไอ้ตามใจที่ฝืนกลั้นกับต่อมความเสือกของตัวเองมานานก็ต้องถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น ซึ่งผมเองก็ต้องขอบคุณความขี้เสือกของมันเพราะผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่ไอ้อ้อนรักมันจะพูดความจริงตอนมันเมาเท่านั้นแหละ”
“ห๊ะ...”
“เดี๋ยวๆ อย่าบอกนะว่าตอนนี้ไอ้หมีเมา”
“ถั่วต้ม !”
ผมที่มองคนที่ตอนนี้นั่งเหม่อไปแล้วก็ต้องส่ายหัวอย่างไม่เชื่อ เพราะท่าทางของมันไม่เหมือนคนเมาซักนิด
เฮ้ย ไอ้หมี มึงโกหกทุกคนใช่มั้ย !
“งั้นขอยี่หวาลองถามมั้งได้มั้ยอ่ะ”
“อยากรู้ก็ลอง” เสียงเพลง
“อ้อนรัก ยี่หวาขอถามหน่อยได้มั้ย”
“อืม”
“เอ่อ...เสป็คของอ้อนรักเป็นแบบไหนเหรอ”
“...”
“พลาดแล้ว ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบคำถามที่ประมวลผลยากแบบนั้นหรอก ว๊ายย” แล้วสายป่านก็หันมาพูดเยาะเย้ยใส่ดาวคณะทันที ทำให้เธอนั่งหน้าสลดแล้วถามคำถามใหม่
“งั้นขอถามใหม่ก็ได้”
“...”
“อ้อนรักชอบยี่หวามั้ย”
“ไม่”
“คิก ~”
“งื้อออออ ~”
เสียงของดาวคณะกับเพื่อนๆ ไอ้อ้อนรักที่ดังขึ้นมาทำให้ผมกับไอ้ตามใจต้องนั่งหน้าเหวอไปตามๆ กันกับคำพูดที่แสนตรงของไอ้เดือนวิศวะฯ
แม่งโหดร้าย
แต่มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย
“พี่เสือไม่สนใจถามอ้อนรักบ้างเหรอคะ”
“ถะ...ถามอะไรครับ” ผมที่โดนลากเข้าไปเอี่ยวด้วยก็ต้องมองสายป่านที่ถามขึ้นพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม ตัวเองที่ไม่รู้จะพูดยังไงเลยได้แต่ส่ายหัว แต่ไอ้คนที่ถูกถามมันดันพูดขึ้นมา
“ถามได้...”
“...”
“พี่เสือถามได้”
“เอ่อ...”
“ถามดิ” และไอ้ตามใจก็สะกิดยิกๆ
“ถามเลยพี่เสือ”
“ถามเลยๆ”
อ้าวไอ้เห้ แล้วแม่งก็เชียร์กูตั้งคำถามซะงั้น
ถามอะไรดีวะ !
“อ้อนรัก”
“ครับ”
“เจอกู...”
“...”
“ครั้งแรกที่ไหนวะ”
“หน่อวววววว ~!”
“เงียบดิ ห่านี่” แล้วผมก็หันไปอุดปากไอ้คามตวยที่นั่งส่งเสียงแซวอยู่ข้างๆ
“โรงยิม”
“...”
“ชมรมบาส”
“...”
“ถ่ายรูป...” ไอ้อ้อนรักมันไม่พูดเปล่า คว้าโทรศัพท์มาเปิดรูปที่เห็นเพียงครึ่งเสี้ยวหน้าของผมให้ดูด้วย ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้าเข้าใจ เพราะถ้าเป็นที่นั่น ตอนนั้น ผมเองก็เจอมันครั้งแรกเหมือนกัน
เดี๋ยวดิ...
เจอกันตอนนั้น แล้ววันต่อมามันก็มาบอกว่าจะจีบกูเนี่ยนะ...
อยากถามต่อ แต่คนแม่งเยอะ
ว้ากกกกกกก !
สงสัย สงสัยสุด !
“ถามแค่นี้เหรอพี่เสือ”
“อะ...อืม”
“โห ไม่สนุกเลย” เสียงเพลงพูดอย่างเสียดาย ก่อนที่จะหันไปถามไอ้อ้อนรักที่เป็นของเล่นชิ้นใหม่กลางวงเบียร์ไปแล้ว
“ไอ้เชี่ยอ้อน”
“ว่า”
“ทำไมถึงเลิกกับพี่มะนาววะ น่าเสียดาย เพราะพี่เขาโคตรสวย น่ารัก นิสัยก็ดี”
“เบื่อ”
“โห ง่ายๆ แบบนี้เลย”
“ไม่ได้รัก”
“แล้วคบทำไมวะ” เสียงเพลงถามต่อ ซึ่งคำถามพวกนั้นทำให้ผมถึงกับเงียบไป ราวกับวันนี้ได้รู้จักไอ้อ้อนรักในอีกหลายๆ มุม
มันไม่ใช่แค่ไอ้หมีเด๋อ นิสัยมึนๆ ที่มาบอกว่าจะจีบผมด้วยสีหน้าตายๆ
มันเองก็เป็นผู้ชายหน้าตาดีทั่วไปที่เคยมีแฟน และเรื่องบนเตียง
และมันก็เลิกกับแฟนด้วยเหตุผลที่ว่า
ไม่ได้รัก
เออดี ใจจะแป้วทำไมล่ะห๊ะไอ้เสือ
“อยากลอง”
อึก...
“นิสัยเหี้ยดี” ไอ้ตามใจที่นั่งตั้งใจฟังอยู่ก็พูดขึ้นพลางยกนิ้วให้แล้วหันมามองหน้าผมที่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอไปแล้ว ซึ่งเรื่องไอ้อ้อนรักน่าจะเป็นเรื่องช่วงสมัยก่อนจบ ม. ปลายของมัน เพราะขนาดเพื่อนที่คบมานานอย่างทั้งสองคนยังต้องส่ายหัวให้ ก่อนที่สายป่านจะสังเกตถึงบรรยากาศที่เริ่มเปลี่ยนไปภายในห้องเจ้าตัวเลยพูดขึ้นเสียงดัง
“เฮ้อออออ ง่วงละ เลิกแกล้งไอ้อ้อนแล้วกลับไปนอนกันดีกว่า แค่วันนี้ได้กินของฟรีก็คุ้มแล้ว ~”
“นั่นดิๆ”
“อ้าวเฮ้ย ไม่หารเหรอน้อง !”
“ไม่ค่ะ พี่เลี้ยง ~”
“โถ่ ชีวิตตามใจ...” ไอ้ตามใจมันแสร้งทำหน้าสลดแล้วก้มหน้าลง ผมเลยได้แต่แอบหัวเราะเยาะมันในใจอยากจะขำออกมาดังๆ นะแต่ปากแม่งไม่ยอมขยับ โดยมีเพียงเสียงของสองคนที่เป็นตัวเผด็จการนั่นหัวเราะอารมณ์ดีทำหน้าที่แทนผมไปเรียกร้อย
“อิอิ ~”
“กลับไปได้แล้ว”
และเจ้าของห้องก็เอ่ยปากไล่เพื่อนตัวเองทันที
“เออ นี่ก็ดึกละ กูก็จะกลับแล้วนะไอ้เสือ”
“อะ...เออ ไว้เจอกันเว้ย”
ผมที่หันไปพูดกับไอ้ตามใจที่ลุกขึ้นคนแรกตามด้วยผู้ที่มาเยือนห้องผมทั้งหมด ซึ่งทุกคนก็ต่างโบกไม้โบกมือลาและเดินออกไปทีละคนสองคนจนเหลือแค่ผมกับไอ้อ้อนรักที่เป็นเจ้าของห้องเท่านั้น
ไม่สิ...
แม่งมีกองขยะกองเบ้อเร่ออยู่ด้วย
ไอ้พวกเหี้ยยยยยยยยยย
“พี่เสือ”
“ห๊ะ...ว่าไงวะ”
“เดี๋ยวผมช่วย” ไอ้อ้อนรักที่คลึงขมับตัวเองเบาๆ ก็ลุกขึ้นมาแล้วช่วยผมเก็บเศษซากที่กองอยู่ใส่ถุงดำ ไม่นานพื้นห้องก็กลับมาสะอาดเอี่ยมเหมือนเดิมด้วยฝีมือผมและไอ้เด็กหมี ซึ่งตัวเองก็ยังไม่กล้าคุยกับมันมากนักเพราะไม่เคยเจอไอ้อ้อนรักที่ไร้สีหน้ามึนๆ แบบตอนปกติมาก่อน
“มึงจะนอนยังวะ...”
“ยัง พี่ล่ะ”
“ยัง”
ผมตอบแค่นั้นเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับมันดี ยอมรับว่าพอรู้จักมุมมองใหม่ๆ จากมันตัวเองก็รู้สึกแปลกๆ ไปบ้าง
แต่ยังไงไอ้เด็กหมีมันก็คือไอ้เด็กหมีนั่นล่ะ
เฮ้อ...
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ”
“อาบน้ำ”
ไอ้อ้อนรักมันหยิบเอาเสื้อผ้าที่เสียงเพลงหยิบให้มันครั้งแรกมายื่นให้ผม ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้าแล้วรับของตรงหน้ามา
เดี๋ยวดิ
“อ้อนรัก นี่มึงเมาจริงดิ”
“...”
“เออๆ ช่างแม่ง”
“พี่จะถามอะไรมั้ย”
“ห๊ะ”
“ถามได้”
ผมมองคนที่มองมาราวกับรู้ว่าผมกับลังสงสัยอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะพยักหน้าแล้วค่อยๆ ถามออกไป
“ที่ทุกคนถามมึงวันนี้คือเรื่องจริงใช่มั้ย”
“จริง”
“อะ...อ๋อ...”
ผมได้แต่ตอบแค่นั้นเมื่อฟังคำยืนยันเรื่องทั้งหมดจากเจ้าของเรื่อง ก่อนจะยอมเงียบไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ไอ้อ้อนรักที่มองและสังเกตอาการผมอยู่ห่างๆ มันเลยถอนหายใจออกมาแล้วเดินเข้ามาใกล้ ผมที่ทำท่าจะถอยหลังหนีก็ต้องชะงักเมื่อมันคว้าไหล่ของผมไว้ ก่อนที่ใบหน้าของอีกฝ่ายจะขยับเข้ามาใกล้แล้วกดริมฝีปากลงบนหน้าผากผมเบาๆ
ฮะ...เฮ้ย...
“แอลกอฮอล์ก็ดี...”
“ไอ้อ้อนรัก...”
“อย่างน้อยก็ทำให้ผมกล้าที่จะทำอะไรโดยที่พี่ไม่รู้ว่าที่ผมหน้าแดงเป็นเพราะมัน...”
“...”
“หรือเป็นเพราะเขินพี่กันแน่”
------------------------------------------------------------------
มาส่งน้องอ้อนกับพี่เสืออีกซักตอน เดี๋ยวจะขอหายไปทำวิจัยซักสองสามวันนะคะ ไว้เจอกันจ้า
#อ้อนรักเสือดุ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านครับผมม :bye2:
-
แอบช็อค!! หมีก้อมีโหมดดาร์ก...fifty shades of หมีเด๋อ +1เป็ดครัช o13 o13 o13
-
อ้อนรักกก เมาแล้วหายเอ๋อออหรอลูกก
พี่เสือก้จะอารมณ์แปรปรวนหน่อยๆอะนะ
-
Ohhh nooo :hao5: รีบกลับมานะค่ะ...คิดถึงออ้นรัก&พี่เสือ :mew1:
-
:haun5: :give2: :o9: o3
ชอบๆๆๆ
-
:jul1: สลบเหมือดกับคำถามคำตอบของหลานเสือ - หลานหมี :o8: :-[
-
:impress2: :impress2:
-
เห็บไรมันเยอะจริงๆ
-
อ้อนรักก็มีมุมแบบนี้ด้วย :katai2-1:
-
อ้อนสมชื่อเนาะ. ทำใสๆ แต่จิงๆแมร่งร้าย
-
ถถถถ เอ็นดู๊...อ้อนรัก
-
ความเมาเข้าร่าง น้องอ้อนรักก็ดาร์กได้คัฟ
พี่เสืออึ้งเลยอะ่ดิ 555
-
อยากบอกว่าสะใจกับคำตอบของอ้อนที่ตอบยี่หวามากๆๆ :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เสือดุ๊ดุไม่กล้าถามอะจิ น่ารักอะคู่นี้ หมีเด๋อ ไม่เด๋ออย่างที่คิดซะละ :hao3:
รุกกันต่อไปนะจ๊ะน้องหมี
:3123: :pig4: :3123:
-
เหล้าทำให้หน้าแดงคือเรื่องจริง แต่สรุปว่าอเอนรักเมาจริงใช่มั้ย555555 ฉันงงมาเลยพี่หมี
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้หมีคุยรู้เรื่อง
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 15
อยากลวนลามเสือ
“อ้อนรัก ขอเดินแบบเป็นธรรมชาตินะ”
“...” พยักหน้า
“ดีมาก”
ผมที่ถือกล้องตัวเดิม มีนายแบบหล่อๆ คนเดิม และวิวที่สวยสุดๆ เหมือนเดิมก็ต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อท่ามกลางแสงแดดช่วงสาย เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่จะลงถ่ายภาพจริงๆ โดยทุกๆ คนมารวมตัวกันตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ซึ่งดาวคณะที่ถ่ายไปก่อนใครก็เสร็จไปเรียบร้อย เหลือแต่ไอ้อ้อนรักที่ยังหามุมลงตัวไม่ได้ ยอมรับว่ามันหล่อ แต่ก็ยากที่จะทำให้คนหล่อมาอยู่ในมุมที่ดีที่สุดได้
เดินอยู่ก็ไม่เวิร์ค
แล้วถ้านั่ง...
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ”
“พักก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไร”
ผมที่ยังคงมองไปที่ร่างสูงที่ตอนนี้อยู่ท่ามกลางแสงแดดเช่นกัน คิ้วของมันขมวดจนเป็นปม ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนี้ซะดื้อๆ ทำให้ผมที่มองตามก็ต้องอ้าปากค้าง ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อคนที่เดินออกไปแล้วมันเดินกลับมาพร้อมกับเสื้อฮาวายสีสันทึบๆ เท่ๆ ของมัน เมื่อมาถึงไอ้เด็กหมีมันเอาเสื้อตัวนั้นขึ้นมาคลุมหัวผมให้พร้อมกับใช้ปลายเสื้อผูกกันจนเป็นปมเพื่อที่จะไม่ให้ลมพัดปลิว
“ว๊ายยยยย ~”
“คู่เรียลค่ะคู่เรียล”
“น้องอ้อนน่ารักจังเลยลู๊กกกก”
“งื้อออ อ้อนรักของยี่หวา...”
“ไอ้เชี่ยอ้อนร้ายยย”
“ไอ้เสือมึงห้ามหลงเสน่ห์มันนะเว้ยยย !”
และเสียงจากในร่มที่รอดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ ก็ทำให้ผมหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา ก่อนจะพูดกับไอ้อ้อนรักเบาๆ
“ขอบใจเว้ย...”
“ไม่เป็นไร”
“กูคิดไม่ออกแล้วว่ะว่าจะถ่ายรูปมึงแบบไหนดี”
“อ่า...”
“จริงๆ ก็ถ่ายมาเยอะแล้วนะ”
ผมขมวดคิ้วก่อนจะกดดูรูปที่ถ่ายมาทั้งหมดหลายสิบรูปแต่ดูเหมือนจะไม่มีรูปไหนที่สามารถทำให้เดือนวิศวะฯ คนนี้กลมกลืนไปกับสถานที่ได้เลย เพราะทุกรูปที่ผ่านมาทุกคนก็คงจะแค่มองว่ามีคนหล่ออยู่ในรูปเท่านั้น
“แก้ผ้าเลย !”
“ซิกแพคๆ”
“น้องอ้อน ลงน้ำเลยค่าาาา ~”
เสียงเชียร์จากในร่มที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ผมกับไอ้นายแบบหน้าตาดีมองหน้ากัน ก่อนที่มันจะถอดเสื้อตัวเองออกทันทีทำให้ผมรีบท้วงไว้
“ทำอะไรวะ”
“ลอง...”
“...”
“พี่เสือจะได้พัก”
ร่างสูงที่ตอนนี้ท่อนบนเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยท่ามกลางเสียงโห่แซวไกลๆ ก็เดินลงไปในน้ำทะเลสีใสจนกระทั่งร่างของมันลงไปในน้ำทั้งหมด
“โอ๊ยยย หล่อ ซิกแพคงาม คุ้มค่าคุ้มมม” เสียงพี่แป๋มที่ตะโกนมาจนพวกผมได้ยิน ก่อนที่ตัวเองจะถอยตัวออกมาเล็กน้อย แล้วตะโกนบอกไอ้อ้อนรัก
“อ้อนรัก ลงไปทั้งตัวเลย !”
“...”
“แล้วค่อยๆ โผล่จากน้ำแล้วเดินขึ้นมา...”
คนที่ทำตามคำสั่งของผมอยู่ห่างๆ มันค่อยๆ จมลงไปในน้ำใส ก่อนจะโผล่ขึ้นมาโดยในมือมีช็อปวิศวะเปียกๆ ขึ้นพาดไหล่ และร่างกายสวยงามภายใต้แดดจ้าก็ค่อยๆ เดินขึ้นมา
อ่า...
แชะ...
“เสร็จซักที ที่เหลือก็แค่ตอนเย็นใช่มั้ย”
“ใช่แล้วจ้ะพ่อมือกล้องฝีมือดีราคาถูก ไหนเจ๊ขอเสพรูปภาพทั้งหมดหน่อยสิ”
พี่แป๋มที่เดินเข้ามาหลังจากที่ไปลวนลามไอ้อ้อนรักเสร็จก็เข้ามาหาผมและรับกล้องจากผมไป ซึ่งหลายๆ คนก็ต่างไปมุงดูกันอยู่ตรงนั้น ผมที่นั่งใช้สมุดพัดให้ตัวเองทั้งๆ ที่มีเสื้อฮาวายผูกอยู่บนหัวก็ต้องเงยหน้ามองไอ้อ้อนรักที่เดินเข้ามาด้วยสภาพตัวเปียก
“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไป เดี๋ยวไม่สบาย”
“ได้”
“เฮ้อ...ร้อนชะมัด”
“พี่เสือ”
“หืม...”
“ไปด้วยกัน”
“ห๊ะ”
“กลับด้วยกันมั้ย...”
คำชวนที่ดูเหมือนจะปกติธรรมดานั่น แต่สายตาที่มองมานั้นมีแต่คำว่า ‘มาเถอะๆ’ เต็มไปหมด จนผมไม่รู้จะตอบออกไปยังไงเลยได้แต่ลุกขึ้นยืน และยังไม่ทันจะตัดสินใจดีไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามตัวของผมมันก็ตะโกนเรียกขึ้นซะก่อน
“ไอ้เสือ ส้มตำเว้ย !”
แล้วหูผมก็ผึ่งทันที
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก มึงไปคนเดียวได้ใช่มั้ย กูหิวอ่ะ”
“...” พยักหน้า
“รีบมานะ”
ผมพูดแค่นั้นก่อนที่คนตรงหน้ามันจะหันหลังและเดินออกไป ผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ก็ต้องใจกระตุกขึ้นมาเมื่อไอ้อ้อนรักมันเดินไปได้ไม่ไกล สาวสวยอารมณ์ดีอย่างยี่หวาก็เข้ามาเดินขนาบข้าง ขาผมที่กำลังจะก้าวเดินอัตโนมัติก็ต้องชะงักเมื่อเสียงจากด้านหลังดังขึ้นและเรียกสติไว้ก่อน
“ไอ้เสือ ไก่ย่างจะหมดแล้วนะเว้ย !”
เหี้ย...
‘อยากลอง’
เหี้ยยยยยย !
ผมที่ตอนนี้จดจ่ออยู่กับประโยคซ้ำๆ ของไอ้เด็กหมีก็ต้องล้มเลิกความคิดที่จะตามไปแล้วเดินกลับมานั่งรวมกับไอ้พวกสามหน่อที่เหลือ ในใจก็คิดซะว่าไอ้อ้อนรักมันก็โสด แถมยังเป็นผู้ชาย ไม่แปลกอะไรถ้าจะมีเรื่องแบบนั้นอีก
...
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไมทำใจกินของอร่อยไม่ได้เลยวะ !
“ไอ้เสือ ใจเย็นๆ หน้าหงิกเป็นตูดแล้ว”
“เชี่ย...”
“กินเว้ยๆ เผื่ออารมณ์จะดีขึ้น”
พวกเพื่อนๆ ของผมมันพูดขึ้นพลางหยิบปีกไก่ย่างหอมๆ มายื่นให้ผม ตัวเองเลยรับมากินอย่างว่าง่าย และพยายามปัดเรื่องไร้สาระออกจากหัว ก่อนที่ไอ้หลงมันจะพูดขึ้นมา
“วันนี้อยู่กันครบ มาตอบคำถามกันดีมั้ยวะ”
“เออ ดีๆ”
ผมที่มองไอ้สามหน่อที่ตกลงกันเรียบร้อย ก่อนที่ไอ้หลงมันจะเป็นคนเริ่มคำถามโดยมันเป็นคนถามไอ้จั๊ม
“ไอ้จั๊มตอนนี้มึงแอบคบใครแล้วไม่บอกพวกกูหรือเปล่า”
“เปล่า”
“อ้าว แล้วที่กูเห็นแม่งแชทบ่อยๆ วะ”
“คำถามเดียวเพื่อน” อยู่ๆ ไอ้ตามใจมันก็ขัดขึ้นก่อนจะหันไปสะกิดไอ้จั๊มเพื่อที่จะให้ถามต่อ
“ไอ้ตามใจ”
“หืม”
“ทำไมถึงชอบกวนกู”
“...”
เงียบเลยดิ
ผมมองไอ้ตามใจที่อ้าปากค้างกับคำถาม ก่อนที่มันจะค่อยๆ เกาแก้มตัวเองแล้วพูดออกมาเสียงเบา
“ก็อยากกวนเฉยๆ”
“เหรอ”
“เออ”
แล้วแม่งก็ตรึงเครียดขึ้นมาทันที...
“ไอ้ตามใจมึงถามต่อดิวะ !”
ผมที่เห็นว่ามันหน้าจ๋อยไปก็เลยพูดขึ้น ก่อนที่ไอ้ตามใจมันหันมาอ้าปากพะงาบๆ ใส่ผมที่พอจะรู้เรื่องของมัน ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้าให้
“อะ...เออ ไอ้เสือ...”
“ว่า”
“มึงหวั่นไหวกับไอ้อ้อนรักแล้วใช่มั้ย”
“...”
เหยดแหม แม่งเล่นกูละ
“เอ้า ตอบดิ”
ไอ้คนทรยศ เมื่อกี๊กูอุตส่าห์ช่วยมึงออกจากสถานการณ์ลำบาก
งื้อออออ !
“ไม่”
“ห้ามโกหก”
“ไม่...”
“...”
“ไม่รู้เว้ยยยยยย !”
“หน่อวววววว ~”
“ห่าเอ๊ย ไอ้หลง !”
“ห๊ะ”
“ทำไมกูถึงได้ถามมึงอีกแล้ววะ !” ผมที่ตอนแรกก็ตะหงิดๆ อยู่ก็ถามขึ้น ไอ้หลงมันเลยส่ายหัว
ใครแม่งข้ามคิวววว !
“ถามๆ มา ไม่เป็นไรหรอก”
“เออๆ”
“มา พร้อม !”
“มึงกับไอ้ซันทำไมถึงไม่ถูกกัน”
“ใครบอกไม่ถูก”
และไอ้คนที่ผมถามมันก็ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นพร้อมกับเข้ามานั่งตรงที่ว่างที่เหลืออยู่ ไอ้ซันมันมาถึงมันก็กราดสายตาหาเรื่องมองมาทางพวกผมทันที ไอ้หลงมันเลยพูดขึ้น
“เพราะมันกวนตีนแบบนี้ไง”
“ใจเย็นนนน”
ไก่ยังไม่หมด อย่าเพิ่งล้มโต๊ะ !
“ไอ้อ้อนรักไปไหน”
“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า”
ผมที่รู้คำตอบดีเลยตอบไอ้ซันไป ไอ้ตามใจที่ตอนนี้หันไปกวนไอ้จั๊มแล้วก็หันมามองแล้วส่งสายตากวนประสาทมาให้ ส่วนไอ้หลงนี่ไม่ต้องพูดถึง
ทำหน้าอารมณ์เสียไปเรียบร้อย
“อ๋อ...”
คนที่มาเยือนใหม่พยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นจนทำให้พวกผมที่นั่งอยู่ก่อนต้องทำหน้างง เมื่อคนที่ตีเนียนนั่งไปด้วยกันมันไม่ยอมลุกไปไหน
โอเค เรื่องนี้เสือจะไม่ยุ่ง แทะไก่ต่อก็ได้...
ติ๊ง ~
ผมที่ตอนแรกใจจดใจจ่ออยู่กับการกินไก่ก็ต้องก้มลงดูโทรศัพท์ของตัวเองที่แชทเข้ามา ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นไอ้เด็กหมีที่เพิ่งเดินไปได้ไม่นาน
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : ออกจากห้องไม่ได้
ไอ้หมีเด๋อ : ติดอยู่ข้างในกับยี่หวา...
ไอ้หมีเด๋อ : ช่วยด้วย
เข้...
ผมที่อ่านแชทอยู่ก็ต้องนิ่งอึ้งไปเรียบร้อย ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นทั้งๆ ที่ปีไก่ยังคาปาก ก่อนจะหันไปบอกคนที่นั่งอยู่
“เฮ้ยพวกมึง เดี๋ยวกูมานะ...”
“ไปช่วยไอ้อ้อนรักเหรอ”
“เอ่อ...”
“หือ มีอะไรกัน” ไอ้ตามใจคนขี้เสือก
“จะไปทำไมวะ”
“ก็มันขอความช่วยเหลือ...”
“มันก็ทักมาหากู”
“...”
“กูเลยบอกว่าผู้หญิงเขาเสนอ มึงก็สนองไปเถอะ โอกาสที่จะได้ดาวคณะไม่ใช่ง่ายๆ”
“...”
“อย่าไปกวนมันเลย”
ผมที่ตอนนี้อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อย เพราะไม่รู้จะเอายังไงดี ถ้าไปจะถือว่าไป ‘กวน’ มันหรือเปล่า บางทีไอ้อ้อนรักมันอาจจะอยู่ในอารมณ์อยากรู้อยากลองอีกก็ได้
เหี้ย ตัดสินใจดิไอ้เสือ
ติ๊ง ~
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ...
ว้ากกกกกกกกก !
“ไอ้เสือ ถ้ามึงไม่ไปเดี๋ยวกูไปให้เองนะเว้ย” อยู่ๆ ไอ้ตามใจมันก็พูดขึ้นมาแล้วทำท่าลุกขึ้น ผมเลยห้ามไว้ ก่อนจะพูดออกไป
“ไม่เป็นไร กูไปได้ๆ แค่เปิดประตูเอง”
“เออ รีบไปดิวะ”
“เออ...”
ผมหันไปมองหน้าไอ้ซันที่ตอนนี้หยิบเอาปีกไก่ที่เหลือไปกินเรียบร้อย ก่อนที่มันจะพูดขึ้นมา
“เอาเถอะ กูก็ลืมไปว่าหน้าอย่างมันต่อให้สวยกว่าดาวก็คงจะได้ง่ายๆ”
“...”
“รีบไป เดี๋ยวห้ามไม่ทันนะมึง”
ผมที่มองหน้าพวกมันทุกคนอีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินออกจากตรงนั้น ซึ่งตอนแรกก็แค่เดินอย่างใจเย็นเพราะไม่อยากให้พวกมันมาล้อทีหลัง แต่พอออกมาได้ไม่ไกลตัวเองก็ใส่ตีนหมาวิ่งไปทางที่พักทันทีและใช้เวลาไม่นานร่างของผมก็มาถึงที่จนได้ราวกับวาปมายังไงยังงั้น
“แฮ่กๆ ถุ้ย !”
สัด ลืมทิ้งกระดูก !
ผมที่มาถึงได้หมาดๆ ด้วยอาการหอบแฮ่กก็เดินเข้าไปทางห้องตัวเองทันที และพอไปถึงก็ต้องตกใจกับแม่กุญแจตัวใหญ่ที่ถูกใส่ไว้จนตัวเองต้องตกตลึงแล้วเข้าไปจับก็พบว่ามันล็อคอยู่
เชดดดดด แล้วจะไขยังไงล่ะครับ !
“เฮ้ย !”
ผมที่เข้าไปทุบประตูห้องที่ปิดสนิทอยู่ ก่อนจะเรียกคนที่อยู่ด้านใน
“อ้อนรัก !”
“พี่เสือ !”
“เปิดประตูยังไงวะ...”
“พี่เสือ...”
ผมที่กำลังวุ่นอยู่กับการหาทางเปิดประตูก็ต้องตกใจเมื่อร่างสูงของใครบางคนเดินออกมาจากด้านข้างด้วยสภาพกางเกงบ็อกเซอร์เปียกๆ ตัวเดียวที่แนบไปกับสัดส่วนของมัน
เหยด...
ห่อหมกห่อใหญ่
ผมมองสิ่งใต้สะดือของไอ้อ้อนรักด้วยสายตาตื่นตะลึง โดยอดที่จะแอบอิจฉาในความเพอร์เฟคของร่างกายมันไม่ได้
เข้...
“พี่เสือ...”
“...”
“พี่เสือ !”
“หะ...ห๊ะ !”
“อ้อนรักกก ช่วยยี่หวาด้วย พายี่หวาออกไปด้วยน้า ยี่หวาปีนหน้าต่างไม่ได้ ~”
ผมกับไอ้อ้อนรักมองไปทางประตูห้องที่ถูกทุบจากด้านใน ก่อนที่เราจะหันมามองหน้ากันอีกครั้ง คนตรงหน้ามันส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะจับผมหันหลังแล้วพาเดินไปอีกทาง
“เฮ้ย เดี๋ยวๆ”
“ไป”
ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้น ก่อนจะดันร่างผมจนพวกเราเดินออกจากระยะของห้องนั้นได้ จนกระทั่งไปถึงห้องๆ หนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก มันจึงเดินเข้าไปเปิดทันทีราวกับเป็นเจ้าของห้อง ซึ่งผมก็ต้องแปลกใจเมื่อในห้องนี้ไม่มีใครอยู่ซักคน มีเพียงผมกับมันที่เพิ่งเข้ามาเท่านั้น
“พี่เสือ นั่งก่อน”
ไอ้อ้อนรักมันชี้ไปที่เตียงที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง ซึ่งเจ้าตัวไม่ได้เฉียดเข้ามาใกล้เพราะตัวเปียก ผมเลยไปนั่งรอตามมันบอก ก่อนที่คนที่ยืนอยู่ห่างๆ จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้ผมนั่งไม่เข้าใจอยู่คนเดียวว่ามันจะลากผมมาด้วยทำไม
เดี๋ยวดิ...
ผมมองไปรอบๆ ด้วยความประหม่า เพราะไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำอะไรดี พอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นก็ไม่รู้อีกว่าจะเล่นอะไร เลยทำได้แค่นั่งเสพโซเชียลไปเงียบๆ เท่านั้น
อ้อน แล้วรัก รู้สึก มีความสุข
2x กรกฎาคม เวลา 21.20 น.
หืม...
ผมอ่านวันเวลาที่มันโพสต์เฟสบุคล่าสุดซึ่งเป็นวันเดียวกับที่เราไปเดินตลาดนัดกลางคืน ก่อนที่ตัวเองจะกดเข้าไปที่ชื่อของคนที่ปรากฎอยู่ ง่ายๆ ว่าผมกำลังจะส่องเฟสมันนั่นแหละ ก่อนจะต้องสะดุ้งรีบกดล็อกหน้าจอโทรศัพท์เมื่อไอ้อ้อนรักมันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
อีกแล้ว...
อึก...
ไม่เอา ไอ้เสือ ห้ามอิจฉา...
อยากลูบ...
ว้ากกกก ไม่ใช่อิจฉาแล้ว นี่มันหื่นชัดๆ !
“หน้าแดง”
ไอ้อ้อนรักที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องทำหน้างงๆ แล้วพูดขึ้นทำให้ผมต้องยกมือขึ้นมากุมใบหน้าตัวเอง ก่อนที่ไอ้คนที่ทักมันจะเข้ามาจับมือของผมออก
“พี่ไม่สบาย...”
“ปะ...เปล่า กูสบายดีเว้ย !”
“ไม่จริง”
“อ้อนรัก กูสบายดีจริงๆ มึงจะไปรู้ดีกว่าตัวกูได้ไงวะ !”
“แต่หน้าแดง”
“ไม่แดง !”
“แดง”
“ไม่เว้ย !”
ผมที่เถียงคนตรงหน้าขาดใจโดยที่มันเองก็มองมาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน จนตัวเองต้องเป็นฝ่ายหันหน้าหนีมันแทนเพื่อที่จะให้การเถียงของเราจบลง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะถอนหายใจยอมแพ้แล้วเข้ามานั่งข้างๆ ผมบนเตียง
ดะ...เดี๋ยว...
“อ้อนรัก ทำไมมึงไม่ไปแต่งตัววะ !”
“ไม่มี”
“...”
“ชุด...”
ไอ้คนข้างๆ มันพูดเสียงเบาพลางก้มหน้าลงอย่างสลดทำให้ผมที่นั่งอ้าปากค้างเพราะไม่รู้จะพูดปลอบมันยังไงเลยได้แต่เงียบลงบ้าง
แล้วแม่งก็เงียบ...
ไอ้เหี้ย อึดอัดดดดดดด
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ...”
“พี่เสือ”
“อะไร”
“ไม่มีอะไร”
“เอ้า ไอ้นี่”
ผมมองไอ้คนที่ตอนนี้เรียกชื่อผมโดยที่ไม่หันมามองด้วยซ้ำ ซึ่งคนที่นั่งอยู่ข้างผมโดยสภาพเราสองคนตอนนี้ค่อนข้างจะล่อแหลมไปทางสิบแปดบวกยังไงยังงั้น ตัวเองเลยได้แต่เกาหัวงงๆ ให้กับไอ้อ้อนรักจนรังแคแถบร่วง ก่อนที่คนที่นั่งข้างๆ มันจะหันมาทางผมแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก”
“...”
“ถ้าคราวนี้ไม่พูดกูต่อยมึงแน่”
“อ่า...”
“มีอะไรพูดมา !”
“อยากจูบ”
ผมมองไอ้คนที่คราวนี้มันหันมามองหน้าผมอย่างจริงจังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ซึ่งตัวเองก็ได้แต่อ้าปากค้างกับคำขอตรงๆ นั่น
“มึงว่าไงนะ...”
“จูบได้มั้ย”
ดะ...เดี๋ยวเดี๊ยวววว
“ไม่ได้เว้ยยยยยย !”
ป้าบบบบ !
แล้วฝ่ามือของผมก็ตบลงไปที่กลางหลังไอ้คนข้างๆ แรงๆ ไปหนึ่งที จนร่างสูงสะดุ้งเฮือก สายตาที่มองมาก็เริ่มแปลเปลี่ยนไปจนผมเกิดขนลุกขึ้นมา ก่อนจะรีบลุกขึ้นเพื่อจะหนีไอ้คนตรงหน้า แต่ยังไม่ทันที่ขาจะก้าวดีก็โดนคนที่นั่งอยู่มันฉุดแขนไว้และกระตุกจนร่างกายล้มไปนอนลงบนเตียงตามด้วยร่างสูงที่ขยับมาขึ้นคร่อมตัวแล้วกดแขนทั้งสองข้างของผมไว้อย่างช่ำชอง
เหยดเข้...
“อะ...อ้อนรัก มึงทำอะไรเนี่ยยยยยย !”
“เขาบอกว่า...”
“งื้อ...”
“หนึ่งการเจ็บตัว”
“...”
“แลกกับหนึ่งการลวนลาม”
“ว้ากกกก ทฤษฎีบ้าแป๊ะมึงเร๊ออออออ !”
“ชู่ว์...”
ผมที่ตอนแรกแหกปากโวยวายก็ต้องหุบปากเงียบกริบเมื่อคนตรงหน้ามันชู่ว์เสียงเบาๆ แล้วใช้สายตานั่นมองใบหน้าของผมไปจนถึงลำคอ หน้าอก จนตัวเองต้องหดคอเล็กน้อยด้วยความรู้สึกจักจี้แม้จะแค่โดนสายตาโลมเลียเท่านั้น
ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้ ฉี่จะแตกแล้ว ฮื่ออออ !
“พี่เสือ...”
“อ้อนรัก ปล่อยกูเถอะนะ กูจักจี้ กูเสียว กูฉี่จะแตกแล้ว”
“เงียบ”
“อึ๊บ...”
เออ เงียบก็ได้
ผมที่เงียบปากตามคำมันพูด ก่อนที่ไอ้คนตรงหน้ามันจะยิ้มออกมา และนั่นก็ทำให้ปากผมที่อึ๊บไว้ตอนแรกต้องอ้าปากอีกครั้ง
จะเป็นลมแล้วกู เคยรู้สึกหน้ามืดตามัวทั้งๆ ที่ยังไม่ทำเหี้ยอะไรมั้ย
รู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดแบบรุนแรง
หัวใจก็เต้นรัวเป็นจังหวะกลองชุด
ตุบ ตับ ตุบ ตับ
แกร่ก...
ตุบ ! ตับ ! ตุบ ! ตับ ! ตุบ ! ตับ ! ตุบ ! ตับ !
แล้วแม่งก็รัวขึ้นระดับสิบ !
...
“อุ๊ย ขอโทษนะคะ ไม่ได้คิดจะเข้ามาขัดจังหวะ...”
“...”
“ยังไงเจ้าของห้องอย่างสายป่านและเสียงเพลงพร้อมกับแขกผู้มาเยือนและรับชมอีกหลายท่าน อาทิเช่น พี่ตามใจ พี่หลง พี่จั๊ม และพี่ซัน อ้อ มีพี่แป๋มกับพี่บีมด้วยก็ต้องขอลาไปก่อน ใช้ห้องเสร็จแล้วก็เก็บให้เข้าที่ อย่าให้ต้องมาตามเช็ดตามล้างทีหลังไม่เอานะคะ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่มาใช้บริการ เอาล่ะ พวกเราแยกย้ายกันเถอะ ปล่อยให้ ‘เพื่อนอ้อนรัก’ และ ‘พี่เสือดุ’ ทำภารกิจกันต่อไป...”
“...”
“อ้อ ลืมคำเตือน ห้องนี้ไม่เก็บเสียงนะคะ”
“...”
“บรั๊ยยยย ~”
หมดกัน ชีวิตมาดแมนแฮนซั่มของเสือดุ...
อ้อนรัก วันนี้กูจะขอช็อคตายคาอกมึงไปเลยแล้วกัน
ลาก่อนทุกคน
แอ่ก...
---------------------------------------------------
:bye2: :bye2: :bye2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮ่า ๆ โถถถ พี่เสือดุ
-
หลานหมีรู้ใช่มะว่ามีคนมา o18 o18
-
สายป่านตลก5555555 แต่ที่สำคัญคืออ้อนรักคะ ทฤษฎี1ความเจ็บปวดแลกการลวนลามได้แต่ใดมา //ทุบตี #มาลวนลามเราสิ
-
อยากเป็นสายป่าน :mew3:
-
เดี๋ยวเดี๊ยวววว!!!!! ตัดฉับเฉยเลย ค้าง...งงงงงงงงง 555 :ped151:
-
:katai1:
ทำไมถึงตัดกันได้ลงคอ
-
ยี่หวาเห็นเสือไปอาบน้ำ เลยตามประกบไปอ่อยอ้อนรักสินะ
ไม่เข้าใจ ติดในห้องน้ำได้ไงทั้งคู่
ใครล็อกแม่กุญแจ ตั้งใจขังอ้อนรัก กับยี่หวาใช่มั้ย
ไม่อยากคิดว่าคนที่ล็อกนั้นจงใจ เพราะใครขอร้องหรือแกล้ง
อ้อนรัก ก็ปีนหน้าต่างออกเองได้ แล้วเรียกเสือมาช่วยทำไม
หรืออยากอ้อนเสือให้มาหาเฉยๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมร้าย
-
โห...มากันครบเลย อึ้งไปเลยน่อพี่เสือ จะสลบคาอกอ้อนรักไปแล้วหรือเปล่านั้น :m20:
น้องป่านนี้สายฮานะค่ะเนี้ย สงสัยรักในงานบริการ งานแนะนำสินค้า พูดคล่องเชียว
:3123: :pig4: :3123:
-
ติดใจคู่ ตามใจจั๊ม กับ ซันหลง อ่า :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้อนรักกก ดูละครอาพิศาลมากไปใช่ไหมคะลูก :ling2:
แต่เหมือนอ้อนรักจะขั้นกว่าตบจูบ เพราะตบแล้วคร่อมเลย 55555555555555555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขำลั่นกับสกิลการปืนหน้าต่างหนีชะนีของอ้อนรักมากๆอะ
พี่เสือไม่ต้องระแวงอะไรเลย น้องมันหนีสุดชีวิตจริงๆอะ
มีส่งข้อความsosมาให้น่าจะให้ทุกเบอร์ในเครื่องเลยรึป่าว55555
ส่วนไอทฤษฎี1ความเจ็บตัวแลกกับการลวนลามนี่มันน...ไปเอามาจากไหนคะลูกกก
หนูเนียนแล้วใช่มั้ยยย ไม่ได้ซื่อเฉยๆใช่มั้ยยย555
-
แนวคิดดีมากลูก น้องอ้อนของเจ้ :hao6:
-
ชอบสายป่าน 5555 รู้สึกว่าอ้อนรักโชคดีที่มีเพื่อนแบบนี้ ฮิฮิ :katai2-1:
-
ตอนที่ 16
อยากนอนกอดเสือ
“กระซิก...”
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก มึงมันนิสัยไม่ดี...”
“ขอโทษ...”
“...”
“เดี๋ยวรับผิดชอบ”
“ฮื่ออออออ ~”
“เดี๋ยวพวกมึง...”
“ว่าไงวะ...กระซิก...”
“จะดราม่ากันทำเหี้ยอะไร ยังไม่ได้กัน !”
อ้าวเหรอ !
ผมที่แสร้งนั่งปาดน้ำตาก็ต้องยิ้มแฉ่งออกมาเมื่อไอ้ตามใจมันเข้ามาเบิดกะโหลกไปหนึ่งทีเต็มๆ จนตัวเองต้องร้องโอดโอย บวกกับไอ้คนที่เป็นต้นเรื่องอีกคนที่ตอนนี้นั่งหน้ามึนไม่แสดงความทุกข์ร้อนอะไรทั้งนั้น
“มาแล้วๆ”
“...”
“กูจัดการยัยยี่หวาคนสวยรวยกระป๋องโค้กไปละ มึงกับพี่เสือก็อัญเชิญเสด็จกลับไปต่อกันที่ห้องกันได้”
“เดี๋ยวน้องป่าน จะให้ต่ออะไรครับ”
“ตับตับ...”
“เฮ้ยยย ไม่ใช่แล้ว !”
ผมมองคนที่ส่งสายตาล้อเลียนมาให้พร้อมกับหันไปหัวเราะคิกกับเพื่อนตัวเอง ตามด้วยไอ้คามตวยที่เข้ามากระซิบกระซาบ
“แต่ท่าพวกมึงเมื่อกี๊แม่งโคตรส่อเลย...”
“ไม่ใช่เว้ย มันเป็นอุบัติเหตุ...”
“เปล่า”
“...”
“ตั้งใจ”
“ไอ้อ้อนรัก !”
ผมที่มองใบหน้ามึนๆ ของคนที่พูดออกมาตรงๆ แล้วก็ต้องกุมขมับ ก่อนที่มันจะลุกขึ้นแล้วหันมาพูดกับผมที่นั่งอยู่
“กลับห้องกัน”
“...”
“พี่เสือ”
“ฮั่นแหน่ กลับไปทำอะไรกันเหรออออ ~” สายป่าน
“เรื่องแบบนี้เขาไม่บอกกันหรอกเว้ย” เสียงเพลง
“ใส่เสื้อผ้า” ไอ้เด็กหมี
“ว้า ไม่สนุกละ ~”
“ไปๆ กลับๆ”
ผมที่ตอนแรกหาโอกาสออกตัวไม่ได้คราวนี้ก็รีบลุกขึ้นและเดินเข้าไปคว้าแขนไอ้อ้อนรักเพื่อลากออกจากห้อง แต่มันก็เป็นจังหวะที่เจ้าตัวยกมือขึ้นมาพอดี ทำให้สิ่งที่ผมคว้าได้คือมือสวยๆ ของมัน
เออดี
“จับมือกันด้วย ~”
“เริ่มพัฒนาแล้วนะไอ้เสือ ร้ายไม่เบา”
“ไอ้อ้อน มึงทะนุถนอมพี่เสือด้วยนะ”
“ได้”
เดี๊ยวววววว !
กึก...
แล้วแม่งก็ไม่ยอมปล่อยมือกูด้วย
อ้อนรักกกก
“ป้ะ...”
เสียงของไอ้คนตัวสูงมันพูดขึ้นเบาๆ ผมที่ยังไม่ทันที่จะได้ทักท้วงอะไรก็โดนไอ้อ้อนรักมันดึงมือที่จับตัวเองไว้แน่นพาออกจากห้องที่พวกเรามายืมใช้เมื่อซักครู่ และใครจะคิดว่าการออกมาครั้งนี้จะทำให้คนหน้าด้านๆ อย่างผมต้องหน้าบางลงเป็นเท่าตัว
สถานการณ์เหี้ยสุด...
“มาแล้วๆ”
“กูบอกแล้วว่าคู่นี้คู่จริง !”
“กรี๊ดดดด เสือดุขย้ำน้องอ้อนของกูแล้วจ้าาา ฮื่ออออ”
“ไม่จริงใช่มั้ย จะเป็นลม อุตส่าห์มาอยู่ในทีมงานเพื่อจะได้ใกล้น้อง”
“น้องเสือ ยกน้องอ้อนให้พี่เถอะน้า”
“คู่เรียลลลล”
กรี๊ดดดดดดด
และนี่ก็เสียงกูเองไม่ใช่ใคร !
“เฮ้ย พวกพี่ เข้าใจผิดแล้ว !”
“หือ เข้าใจผิดเหรอ”
“ใช่เหรอ”
“อ้าว สรุปไม่ได้คบกัน”
“แล้วน้องอ้อนที่ออกมาสภาพผ้าผืนเดียวแบบนี้นี่ทำอะไรกันมาคะ”
“จะไม่จริงได้ไงห๊ะไอ้เสือ กูกับไอ้บีมเห็นเต็มๆ ที่น้องอ้อนเขาคร่อมมึง”
ว้ากกก พี่แป๋ม อย่าจุดประเด็น !
“คร่อมเหรอ”
“คร่อมเลยเหรอ ~”
“ว๊าย ตายแล้ว ห่อหมก ~!”
กระซิก...
ทำไมการพูดอธิบายคนแค่ไม่กี่คนมันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้วะ
นี่ขนาดไอ้อ้อนรักยังไม่ถึงขั้นเป็นเดือนมหาวิทยาลัยยังวุ่นวายขนาดนี้ แล้วถ้ามันเป็นจะขนาดไหนสงสัยคงได้เวลาที่กูต้องโคจรออกห่างจากมันแล้วล่ะ
ลาก่อนนะหมีเด๋อ...
“ไปกันเถอะพี่เสือ”
ผมที่ตอนแรกคิดไปต่างๆ นาๆ ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อไอ้ชีเปลือยข้างๆ มันขยับเข้ามาใกล้แล้วยกแขนขึ้นโอบไหล่ผมและพาลากถูเดินไปอีกทางท่ามกลางสายตาของคนอื่นๆ ที่ส่งเสียงไล่หลังตามมา
“กรี๊ดดดดด กูอยากเป็นเสืออออ”
“น้องอ้อน ถึงพี่จะไม่ใช่เสือ แต่พี่ก็เป็นหมูนะคะ มาหาพี่เถอะ ~”
“ไอ้เสือออ เอาผัวคนที่สิบแปดของกูคืนมาาาา”
“ฮื่อออออออ~”
แล้วทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ร้องครวญครางออกมเป็นเสียงเดียวกันทำให้ผมที่เดินตีคู่มากับไอ้อ้อนรักเกร็งๆ ก็ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบตาทุกคนด้วยซ้ำ ก่อนจะรีบถอยออกจากการจับกุมของอีกคนแล้วหนีเข้าห้องทันที
ตึก ตึก ตึก...
รัวเลย หัวใจกู
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก เงียบ !” ผมที่ตอนนี้ตั้งใจรับฟังจังหวะหัวใจตัวเองอยู่ก็ได้แต่พูดใส่คนที่เดินตามเข้ามาแล้วปิดประตู ก่อนที่มันจะมองมาแบบไม่เข้าใจ
“มึงอย่าเพิ่งพูดกับกู”
“...”
“ซักพัก”
กูขอเวลาเยียวยาอาการแปลกๆ ของหัวใจตัวเองแป๊บ
ไอ้เสือ มึงเป็นโรคหัวใจแล้ววว !
เอ่อ...
ไม่ทราบว่านี่มาเที่ยวหรือมาเข้าค่ายเด็กอนุบาลครับ
ไม่ใช่ละ
“เกมที่พวกเราจะเล่นกันวันนี้คือเกม ‘ขุด เขี่ย เกลี่ย ทราย’ นะคะ ซึ่งกติกาก็ง่ายๆ ในหาดวงเดือนแห่งนี้จะมีของรางวัลมากมายซ่อนอยู่ ซึ่งทุกคนต้องไปขุด ไปเขี่ย ไปเกลี่ยหาของที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผืนทราย ซึ่งรางวัลของเราก็มีมากมาย อาทิเช่น บัตรดูหนังสองที่นั่ง บัตรสวนสนุก บัตรอาหาร บัตรละครเวทีคณะนิเทศ เงินสดหนึ่งพันบาท ห้าร้อยบาท และหนึ่งร้อยบาท รวมถึงรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ที่ร่ายยังไงก็ไม่หมด ซึ่งรางวัลใหญ่ที่สุดของเกมนี้ก็คือคอลแลคชั่นรูปถ่ายทุกรูปที่เราไม่ได้เอาไปเผยแพร่ที่ไหน มีเพียงชุดเดียวของดาวเดือนคณะเรานั่นเองงงง ~”
“ว้าววววววว”
บัตรอาหาร...
“พี่แป๋ม อาหารที่ไหนอ่ะ !” ผมที่สนใจเป็นพิเศษกับของรางวัลชิ้นนั้นก็ยกมือขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น
“บุฟเฟ่ระดับห้าดาวแถวย่านทองหล่อ มีแต่แซ่บๆ กินได้ไม่อั้นจ้ะน้องเสือ”
“เหยดดดดดด”
ผมที่เริ่มจะดี๊ด๊าออกนอกหน้าขึ้นมากับเกมไร้สาระที่จัดขึ้นก่อนวันกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ก็ต้องวิ่งจ็อกกิ้งอยู่กับที่เบาๆ อย่างเตรียมพร้อม
เพื่อรางวัลมากมาย เสือจะพลีชีพถวายตัว !
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะอ้อนรัก”
“ผมเลี้ยงได้”
คำพูดของคนข้างๆ ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจเล่นเกมพวกนี้นักเพราะโดนจับให้มาเล่นเป็นคู่ตามห้อง ทำให้อารมณ์ดี๊ด๊าของผมเมื่อซักครู่ต้องหงอลงทันที
“กูอยากลองเล่นอ่ะ”
ผมพองแก้มเล็กน้อยพลางขมวดคิ้วมองมันที่มองมาด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับจริงๆ ก่อนจะมองไปข้างหน้าด้วยสายตาละห้อยเมื่อนึกถึงของที่จะได้รับต่อจากนี้
กระซิก...
“กูไม่อยากได้”
“แต่กูอยาก”
“เอาไปทำไม ยิ่งรูปไอ้ดาวเดือนกูยิ่งไม่อยากได้ ไปนะ”
“เห้ย ห้ามไปเว้ย มึงต้องเล่น ไอ้ห่าซัน กูจะเอาบัตรสวนสนุก !”
“เดี๋ยวกูซื้อให้”
“ไม่เอา มึงต้องเล่น กูจะเล่นๆๆๆๆ”
แล้วไอ้เสียงของคนที่คิดว่าจะตกที่นั่งเดียวกับผมก็ทำให้ตัวเองใจชื้นขึ้นมา
อย่างน้อยกูก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียววุ้ย
“พี่เสือ”
“...”
“เล่นก็ได้”
“เย้ ~”
แล้วผมก็ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อในที่สุดไอ้อ้อนรักมันก็ยอมตกลงจนได้ ก่อนจะหันมาวิ่งจ็อกกิ้งอีกครั้งในขณะที่พี่แป๋มกำลังแจกจ่ายชุดของเล่นก่อทรายของเด็กมาให้ พวกผมที่ได้รับมาหนึ่งชุดก็แกะแบ่งกันทันที ในมือของผมมีเสียมพลาสติกเล็กๆ ส่วนของไอ้อ้อนรักเป็นกระป๋อง
อาวุธพร้อม
ลุยยยย ~!
“ลูกอม...”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่เจอ ‘ของรางวัล’ ชิ้นที่แปดก็พูดออกมาเสียงเบา ทำให้ผมที่กำลังขุดๆ คุ้ยๆ เขี่ยทรายต้องหันไปมองมันที่หยิบลูกอมสีหวานลงกระป๋อง จนผมแอบเซ็งเล็กน้อย เพราะหามาเป็นสิบนาทีแล้วเจอแต่ลูกอม ซึ่งตอนเจอเม็ดแรกผมก็ไม่คิดว่ามันเป็นของรางวัลด้วยเลยรีบวิ่งไปถามพี่แป๋มเพราะคิดว่านักท่องเที่ยวที่ไหนทำตกไว้หรือเปล่า ปรากฏว่าเขาตอบว่าใช่ นี่คือรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ที่ร่ายไม่หมด
สัด แล้วไหนรางวัลใหญ่
ยังไม่เจอซักชิ้น !
“พี่เสือ !”
“หือ ว่าไงวะอ้อนรัก” ผมที่หันไปมองคนที่เรียกชื่อผมเสียงดังพร้อมกับทำตาโตส่งมาให้ ตัวเองเลยรีบลุกเดินไปทางมัน
“ปู”
กึก...
“ลูกปู”
“...”
“น่ารัก”
เข้...!
กูนึกว่าเจอของ
ผมมองไอ้อ้อนรักที่เอาเศษไม้เขี่ยลูกปูตัวเล็กๆ เล่น ก่อนที่ตัวเองจะต้องนั่งลงแล้วขมวดคิ้วมองไอ้สิ่งที่มันบอกว่าน่ารัก
“ห้ามกิน”
“กูไม่ได้หิวเว้ย !”
โว้ยยย แม่งเห็นกูเป็นอะไร ถ้าตัวใหญ่ๆ ก็ว่าไปอย่าง !
“พี่เสือ”
“อะไรของมึงอีกกกก” ผมที่กำลังจะหันไปเขี่ยทรายอีกทางก็ต้องหันกลับมาหาทางไอ้อ้อนรักแล้วทำหน้าเซ็ง
“เจอตังค์สิบบาท”
“หือ”
ผมที่ตอนแรกเซ็งไปเรียบร้อยก็ต้องทำตาโตเมื่อมันพูดถึงของรางวัลที่เหมือนจะใหญ่กว่าลูกอมทั้งหมดพร้อมกับชูถุงพลาสติกเล็กๆ มัดหนังยางที่มีเหรียญสิบบาทอยู่ด้านใน
“เข้...นี่มันฤกษ์ดีแน่ๆ หาต่อกันเลย !”
“อื้อ...”
ไอ้อ้อนรักมันขานรับเสียงเบาหลังจากเอาถุงเหรียญนั่นใส่ลงไปในกระป๋อง ก่อนที่เราจะเริ่มนั่งเขี่ยทรายอีกครั้งคนล่ะมุม
หืม...
เชดดดดดดด
ถุงสีทองนี่มันคืออะไร !
ผมที่ใช้อาวุธในมือเขี่ยไอ้ถุงผ้าสีทองเล็กๆ ขึ้นมาก็ต้องทำตาโตแล้วรีบลุกขึ้นไปทางไอ้อ้อนรัก
“อ้อนรัก เจอถุง !”
ผมที่ตะโกนบอกพร้อมกับวิ่งไปทางมันอย่างดีใจ ซึ่งไอ้คนที่กำลังไล่เก็บลูกอมลงกระป๋องทั้งๆ ที่ไม่น่าจะเอามาก็ต้องลุกขึ้นและเดินมาหาผม
ตื่นเต้นๆ
ผมที่ยืนคู่กับมันก็ค่อยๆ เปิดถุงหูรูดนั่นค่อยๆ แล้วหยิบเอาเศษกระดาษเล็กๆ ที่อยู่ข้างในออกมาท่ามกลางสีหน้าตื่นเต้นของพวกเรา
แท่น แท้น แท๊นนนนน ~
‘ยินดีด้วย คุณได้รับ
บัตรละครเวทีคณะนิเทศศาสตร์ สาขาการแสดง ชุด วาเลนไทน์ร่ายรัก
อย่าลืมมารับ จุ๊บๆ’
...
ถะ...ถะ...ถุ้ย กูก็มีเถอะ !
ที่สำคัญละครจัดตั้งปีหน้า ไอ้ห่าาา
โชคไม่เข้าข้างเสือ ฮื่ออออออ !
“พี่เสือ”
“...”
“ดีใจด้วย”
ไอ้อ้อนรักที่พูดออกมาพลางรับถุงทองของผมไปเก็บใส่กระป๋อง แล้วก็แยกตัวออกไปเขี่ยทรายหาของต่อ
วุ้ย เฟล !
ผมที่เดินไปเขี่ยทรายอีกที่อย่างขมักเขม่นเพื่อหวังจะได้บัตรบุฟเฟ่ก็ต้องหูผึ่งเมื่อได้ยินเสียงร้องดีใจจากใครบางคน
“เฮ้ยยยย กูเจอบัตรสวนสนุกแล้วววว ~!”
“เออดี จะได้กลับไปนอน”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ”
“ไม่เดี๋ยว กลับ !”
ผมมองร่างเพื่อนตัวเองที่โดนลากไปอีกทางแล้วก็ต้องโบกมือลาในใจ ก่อนจะหันไปที่ๆ ห่างไกลพอสมควรก็เห็นไอ้ตามใจมันหยิบลูกอมขึ้นมาแล้วก็โยนทิ้งไว้เหมือนเดิม ข้างๆ ก็มีไอ้จั๊มอยู่ด้วย
เชื่อเถอะ ไอ้ลูกอมเม็ดนั้นน่ะ เดี๋ยวไอ้อ้อนรักมันก็ไปเก็บ...
เอาไว้อมให้ฟันผุเลยมึง
“พี่เสือ !”
“อ้อนรัก ถ้าเจอหอยเจอปูกูไม่ลุกไปดูแล้วนะเว้ย !”
“เปล่า...”
“งั้นอะไร”
“เจอตังค์พันนึง”
“เหยดดดดดดดดดดด !”
ผมนี่รีบลุกเลยครับ !
ผมวิ่งไปหาไอ้อ้อนรักที่อยู่ห่างกันหลายโข เมื่อถึงมันก็เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับชูถุงที่มีแบงค์สีเทาข้างในให้ดู ตัวเองเลยต้องตาลุกวาว
“อ้อนรัก มึงนี่มันโชคดีของกูชัดๆ”
“อืม”
“...”
“พี่ก็เหมือนกัน”
ผมที่ฟังคนที่เก็บถุงเงินลงกระป๋องพูดก็ต้องร้อง ‘เอ๋ ?’ ในใจว่าสิ่งที่มันพูดกับสิ่งที่ผมพูดมันเรื่องเดียวกันหรือเปล่า ก่อนที่ความหวัง ความตื่นเต้น ความอยากได้ และหลายๆ อย่างของผมจะต้องหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น
“เฮ้ย ไอ้จั๊ม กูเจอบัตรบุฟเฟ่ล่ะ ลาภปากชัดๆ !”
“จริงเหรอ”
“เออ อู้หู ร้านหรูซะด้วย อยากแด๊กกกก”
“อืม”
ผมที่ยืนฟังอยู่เงียบๆ ก็ต้องปล่อยของในมือลงพื้นอย่างหมดแรง บัตรบุฟเฟ่ที่กูคาดหวังไว้ตอนนี้ต้องกลายเป็นลาภปากของไอ้ตามใจกับไอ้จั๊มไปเรียบร้อย
งื้ออออ
อยากได้อ่ะ
ปุบ ~
แรงตบที่ไหล่ผมทำให้ตัวเองที่เบะปากต้องเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้อ้อนรักที่ยืนอยู่ พลางตบไหล่ผมอีกสองสามทีจนร่างกายสะเทือนแล้วพูดเสียงเบา
“กินลูกอมมั้ย”
ว้ากกกกกกกกกก !
“จะนอนยัง”
“ง่วง”
“งั้นกูปิดไฟเลยนะ”
“อืม”
ผมที่เดินไปปิดไฟและกลับมาขึ้นเตียงด้วยอาการที่ยังเฟลไม่หายเรื่องบัตรบุฟเฟ่ก็ต้องถอนหายใจออกมา แต่ก็ได้แค่ปล่อยมันไปเพราะผมก็ถือว่าโชคดีกว่าคนอื่นอยู่หลายเท่า เพราะไอ้อ้อนรักมันดันกวาดเงินสดหนึ่งพันบาท ห้าร้อยบาท และหนึ่งร้อยบาทมาจนเกลี้ยง จนผมแอบสงสัยว่าใครเอามาวางล่อมันเข้าห้องหรือเปล่าถึงได้เจอรัวๆ ขนาดนี้ ที่สำคัญไอ้ลูกอมหลายสิบเม็ดที่มันเก็บมาจนเกือบเต็มกระป๋องนั่นก็ทำให้พวกเราได้รางวัลใหญ่อย่างชุดเซ็ตรูปถ่ายของดาวเดือนไปโดยปริยาย แม้ผมจะไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่
เป็นไง โชคดีมั้ยล่ะ
บอกแล้ว ไอ้อ้อนรักนี่มันลัคกี้ของผมชัดๆ
“พี่เสือ”
“อะไรอีก นอนไม่หลับหรือไง”
“อยากกอด”
เดี๋ยวดิ มึงของี้เลยงั้ยยย !
“ไม่มีหมอนข้าง...”
เสียงเบาๆ ของคนข้างๆ ผมที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน จนตัวเองที่ยังไม่ทันหลับตาต้องหันไปมองร่างกายอีกคนผ่านแสงสว่างที่มีเพียงน้อยนิด
“ติดหมอนข้าง ?”
“อยากกอด”
“วุ๊ ไม่เอา ร้อน”
ผมว่าก่อนจะหันหลังหนีไอ้ร่างหมีที่นอนลืมตาอยู่ ก่อนจะหลับตาลง และใช้เวลาไม่นานร่างกายที่พร้อมจะปิดสวิตซ์ของผมก็ค่อยๆ ดับลง ท่ามกลางห้องมืดๆ และการมีคนข้างๆ มานอนด้วยที่ตัวเองไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
“พี่เสือ”
“งืม...”
“...”
“ฝันดีนะหมีเด๋อ”
ไม่เคยได้สัมผัส...
แม้กระทั่งการบอกฝันดีกับใครซักคนแล้วหลับไปพร้อมๆ กัน
“ฝันดีครับพี่เสือดุ”
----------------------------------------------------
:pig4: :pig4: :pig4:
พูดคุยกันได้ที่ Twitter : merizelrada
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อิจฉาาาาาาาา อ้อนรักนี่ก็อ้อนสมชื่อ แม่จ๋าาาาาาา ฟ่ห่ดด่สกดส
-
พี่เสือน่าจะทนลูกอ้อนของน้องได้ไม่นานนะ :katai2-1:
-
พี่เสือระทวยไปทั้งหัวใจแล้วน้องอ้อนรัก
:mew1:
-
:o8: :o8: :o8:
-
อ้อนรักน่ารักมากก
อ้อนพี่เสือสุดๆไปเลย
ใจบางงไปหมดแล้วว
-
อยากเล่นเกมส์คู่กับอ้อนรักเลยล่ะ ได้แต่เงิน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยอมมม
-
เกมน่ารักดี ยิ่ง2คนเนี้ยยิ่งน่ารักพี่เสือน้องอ้อน โอ๊ยน่าฟัด :mew1:
:3123: :pig4: :3123:
-
น้องอ้อนเอาเงินรางวัลไปเลี้ยงบุฟเฟห์พี่เสือดุนะ..เรื่องกินเรื่องใหญ่ 555 o13
-
:เฮ้อ: น้องอ้อน บอกเจ้มาตามตรง เขาจ้างลูกมาราคาไม่แพงพอใช่มั้ย ลูกถึงประหยัดคำพูดเหลือเกิน จะเอ่ยแต่ละคำยังกะลุ้นหวย
-
ประทับใจกับการเจอลูกปูแล้วบอกว่า น่ารัก ของน้องมากกกกก
น่ารักกกก :ling1:
-
ลุ้นตอนตื่นนอนว่าจะอยู่ในอ้อมกอดของหมีหรือเปล่า ถ้าอยู่ ภารกิจหลานหมี สำเร็จ :m11:
-
พี่เสือดุมุ้งมิ้งมาก
-
:o8: :o8: :o8:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 17
อ้อนแล้วน่ารัก
ในที่สุดกิจกรรมสามวันสองคืนก็จบลงด้วยการทำกิจกรรมพื้นๆ อย่างการเก็บขยะที่มีน้อยนิดบนชายหาด ก่อนที่พวกเราทั้งยี่สิบชีวิตจะกลับมาถึงกรุงเทพในเวลาหกโมงเย็นกว่าๆ ซึ่งผมกับไอ้อ้อนรักที่ได้ทุนทรัพท์จากเกมหาของเลยได้ของฝากมากมายกลับมาด้วย ของผมส่วนใหญ่จะเป็นของกิน และของฝากไม่กี่ชิ้น แต่ไอ้หมีเด๋อนี่สิ ดันเต็มไปด้วยโมบายหอยห้อยประตู
แม่งเอาไปทำอะไรเยอะแยะวะ...
ตามใจ ไม่ตามเธอ กับ Jump Ranow’z และคนอื่นๆ อีก 2 คน
ไม่เจอรักที่เสม็ด งั้นกลับมาเสร็จเด็กนิเทศก็แล้วกัน
3 นาทีที่แล้ว
ยี๊...
ผมอ่านสเตตัสของไอ้ตามใจก็ต้องเบะปาก หลังจากเป็นหนึ่งในผู้ถูกแท็กกับโพสปัญญาอ่อนๆ นี่ แล้วไล่อ่านคอมเม้นท์ที่ขึ้นมาราวกับดอกเห็ด
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ เสร็จเด็กบัญชีบ้างไม่ได้เหรอคะ
ตามใจ ไม่ตามเธอ จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ ไม่ได้ครับ ชั่วโมงนี้ยกให้เด็กนิเทศคนเดียว เอ๊ย อย่างเดียว
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ กรี๊ดดดด พี่ตามใจจะไม่โสดแล้วแน่ๆ
Merida Ra อะไรกันตามใจ แล้วรักของเราล่ะ
อนันตา พาเพลิน ขอที่ว่างให้เด็กประมงด้วยค่ะ
Tunyaaa Yen กรี๊ดดด พี่ตามใจกลับมาแล้ว
ตามใจ ไม่ตามเธอ :’)
ผมกดว้าวใส่ไอ้โพสของไอ้คนขี้เสือก ก่อนที่ตัวเองจะถูกแท็กในคอมเม้นท์ทันที
กูว่าละ...
ตามใจ ไม่ตามเธอ เสือ ไม่ดุ กดว้าวนี่อยากร้าวเพราะเดือนวิศวะเหรอครับ อ้อน แล้วรัก
เสือ ไม่ดุ อะไรของมึงงง
อ้อน แล้วรัก อยากรัก
เข้...
และไอ้คนที่โดนแท็กคู่กับผมก็ตอบกลับทันที และนั่นก็ยิ่งทำให้โพสนี้ถูกคอมเม้นท์ขึ้นรัวๆ จนตัวเองต้องปิดแจ้งเตือนแล้วกลับมานั่งส่องโซเชียลเงียบๆ แทน
ติ๊ง ~
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : แหนะ หายเลยนะมึง
สำปวดเหือ มีเครือแปดหวี : รำคาญมึง
คามตวยคนจริง ชอบผิดศิลและหัวนมบอด : เอออออ จำไว้
สำปวดเหือ มีเครือแปดหวี : เออออ เชอะ
ผมพิมพ์ตอบไอ้ตามใจไปก่อนจะวางโทรศัพท์ลงด้วยความขี้เกียจ เดินทางมาเหนื่อยๆ เลยอยากอาบน้ำแล้วนอนเลยมากกว่า ผมเลยคว้าผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าไปอาบน้ำ ใช้เวลาไม่นานร่างกายตัวเองก็สะอาดเอี่ยมในชุดนอนขาสั้นกับเสื้อยืดสบายๆ พอกลับมานั่งบนเตียงเหมือนเดิมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นการแจ้งเตือนมากมายที่เกิดขึ้น
อ้อน แล้วรัก ►เสือ ไม่ดุ
ฝันดีนะครับพี่เสือดุ
2 นาทีที่แล้ว
เข้...
63 Like 22 Comments
ผมมองไลค์ที่เด้งขึ้นอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่กี่นาทีซึ่งตัวเองก็ไม่กล้าจะกดเข้าไปดูนัก ก่อนจะกดไลค์ไปปกติเท่านั้น แล้วทักแชทไปหาไอ้เจ้าของเฟสที่มาโพสต์หน้าวอล์ผม
พี่เสือดุ : มึงมาป่วนเฟสบุ๊คกูเหรอ
ไอ้หมีเด๋อ : ...
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่ได้ตั้งใจ
พี่เสือดุ : เออๆ ฝันดีนะ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่นอนแล้วเหรอ
พี่เสือดุ : ใกล้แล้ว
ผมตอบแชทของไอ้เด็กหมีก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนโดยใช้ตีนเขี่ยผ้าห่มขึ้นมาห่มเรียบร้อย ก่อนจะมานอนมองแชทที่นิ่งไปของไอ้เด็กหมีอย่างใจจดใจจ่อ ทั้งๆ ที่ตอนแรกผมง่วงมากแท้ๆ
เอ้า ไม่ตอบซักทีวะ !
ผมจ้องเขม็งไปที่แชทตรงหน้าที่ขึ้นว่าพิมพ์แล้วก็หายไป และมันก็กลับมาเหมือนพิมพ์ใหม่อีกครั้ง และก็หายไปอีก
เดี๋ยวไอ้หมี มึงเล่นอะไรเนี่ย
พี่เสือดุ : มึงทำอะไร
แล้วแม่งก็อ่านละไม่ตอบ
ไอ้หมี !
ผมที่ดีดตัวลุกขึ้นนั่งเพราะหงุดหงิดกับแชทตรงหน้า ก่อนจะแกล้งกดโทรผ่านแชทสีฟ้าไปแล้วกดวาง ไม่นานไอ้เจ้าของแชทฝ่ายตรงข้ามมันก็ตอบกลับมา
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
พี่เสือดุ : โทษทีมือไปโดน
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่เป็นไร
พี่เสือดุ : อืม
แชทที่เหมือนจะหยุดไปอีกครั้งทำให้ผมต้องถอนหายใจและยอมทิ้งโทรศัพท์ลงและเดินไปปิดไฟนอนจนได้แต่หลับตาไปไม่นานก็ต้องลืมตาตื่นเมื่อแรงสั่นจากโทรศัพท์ตัวเองเกิดขึ้น ทำให้ผมรีบคว้ามันมาดูทันที และก็เป็นไอ้หมีเด๋อคนเดิม
แต่มันวิดีโอคอลมา !
ว้ากกกกก !
ผมที่จับโทรศัพท์ด้วยมือสั่นๆ ก่อนจะพลิกซ้ายพลิกขวาทีอย่างคิดไม่ตกว่าจะรับดีมั้ย ในใจก็คิดว่ามันแกล้งตอแหลกดผิดแบบผมเมื่อกี๊หรือเปล่า จนกระทั่งสายที่ต่อเข้ามามันตัดไป พร้อมกับแชทจากฝั่งตรงข้ามที่ทำให้ผมรู้ว่ามันตั้งใจ
ไอ้หมีเด๋อ : รับไม่ได้เหรอพี่เสือ...
ไอ้หมีเด๋อ : (สติ๊กเกอร์หมีเศร้า)
แล้วทำไมกูต้องมาหวั่นไหวกับไอ้สติ๊กเกอร์หมีหน้าตาน่าเกลียดด้วยล่ะเนี่ย
กระซิก...
พี่เสือดุ : โทษที กูรับไม่ทัน
ไอ้หมีเด๋อ : แล้วตอนนี้จะรับทันมั้ย
พี่เสือดุ : ทัน แต่กูปิดไฟแล้ว มึงไม่เห็นหน้ากูหรอก
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่เป็นไร
ไอ้หมีเด๋อ : แค่อยากได้ยินเสียง
ตึก ตึก ตึก...
เอ้า พร้อมหรือยัง !
ตู้มมมม !
ผมจับแก้มที่ร้อนๆ ของตัวเอง ก่อนจะมองไปที่แชทที่ถูกส่งมาซักพักกว่าจะพิมพ์ตอบกลับไป
พี่เสือดุ : เออ
ผมตอบไปแค่นั้น ไม่นานการโทรผ่านแชทสีฟ้าของเฟสบุ๊คก็เกิดขึ้น ผมที่สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกดรับก็เห็นไอ้เด็กหมีร่างสูงอยู่ตรงหน้า ซึ่งภาพตรงหน้าขยับยุกยิกได้ซักพักมันก็นิ่ง ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังนั่งเขียนงานอยู่ และนี่คงจะเป็นในห้องนอนของมันที่ผมไม่ได้เข้าไป
“ทำงานอยู่เหรอวะ...”
เสียงของผมเปร่งออกไปเบาๆ ด้วยความประหม่า ส่วนฝ่ายตรงข้ามก็ทำท่าสอดส่องหน้าจอตัวเองแล้วทำหน้าผิดหวัง
{ไม่เห็น...}
“ก็บอกแล้วว่ากูปิดไฟแล้ว”
{ไม่เป็นไร}
“...”
{แต่อยากเห็น}
เสียงของไอ้อ้อนรักที่ทำให้ผมคิดว่ามันกำลัง ‘อ้อน’ อยู่ ทำให้ตัวเองต้องยกมือขึ้นมาปิดแก้มตัวเองอัตโนมัติโดยลืมไปว่ามันไม่มีทางเห็นหน้าผมตอนนี้อยู่แล้ว
“ไม่เอา ขี้เกียจลุกไปเปิดไฟ”
{อื้อ...}
แล้วน้ำเสียงก็หงอยขึ้นระดับสิบ
ไอ้หมีเด๋อออออออ !
{ไม่เป็นไร อย่างนี้ก็ได้}
“อืม...”
{ถ้าผมเห็นหน้าพี่ผมอาจจะเขินแล้วคุยไม่ได้} ประโยคยาวๆ ของไอ้อ้อนรัก ทำให้ผมต้องตั้งใจฟัง {แต่ถึงได้ยินแค่เสียงก็เขินอยู่ดี}
แล้วคนที่อยู่ในจอก็ยกมือขึ้นมากุมใบหน้าตัวเองทันที
แต่กูเห็นนะว่ามึงหูแดง
งื้อออออ !
“เริ่มพูดเก่งขึ้นแล้วนะ”
{จริงเหรอ...}
“เออ”
{ดีแล้ว}
“...”
{พี่จะได้ไม่ปวดหัว}
เอ่อ...
บางครั้งมันก็มีบ้างแหละ
สำหรับไอ้หมีเด๋ออย่างมันอ่านะ
“แล้วไม่ทำงานต่อ”
{ทำ}
“ก็ทำดิ”
{อยากคุยกับพี่เสือ}
“ทำงานก่อนดิวะ”
{พี่หลับแน่ๆ}
“เอออออออ”
กูหลับแน่ล่ะ ง่วงจะตายห่าละ
{ไม่วางได้มั้ย}
“จะฟังเสียงกรนกูหรือไงห๊ะ”
{ฟัง}
“...”
{จะฟังทุกเสียง}
“เสียงเรอกูก็จะฟังเหรอ”
{ฟัง}
“เสียงตดอ่ะ”
{อือ}
“...”
{เสียงครางก็จะรอฟัง}
ว้ากกกก ไม่ใช่ละ !
“เดี๋ยวเถอะ มึงอ่ะจะได้ครวญคราง”
{เสียว...}
“ตีนนิ !”
{พี่เสือทะลึ่ง}
“ไม่ใช่กูละเว้ยยยยยย !”
{ฮึ...}
ผมที่ตอนแรกแหกปากโวยวายก็ต้องเงียบกริบเมื่อคนที่อยู่ในจอโทรศัพท์มันหลุดหัวเราะออกมาจนผมต้องอ้าปากค้าง ไอ้อ้อนรักมันยิ้มแบบขำๆ ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนที่นิ้วตีนตัวเองจะเกร็งขึ้นอัตโนมัติ
“โอ๊ย !”
เข้...ตะคริวแดกอีกแล้ว ฮื่อออ !
{พี่เสือ !}
ผมที่ทิ้งโทรศัพท์และเด้งตัวลุกขึ้นนั่งก็ได้ยินเสียงของไอ้เด็กหมีที่ตะโกนมาด้วยน้ำเสียงตกใจ พอผมหันไปมองก็เห็นใบหน้ามันขยับเข้ามาใกล้ราวกับกำลังสอดส่องว่าผมเป็นอะไร
{พี่เสือ พี่เสือ พี่เป็นอะไร}
“มะ...ไม่ได้เป็นอะไร แค่ตะคริวกิน”
{หาหมอ !}
“บ้าหรือไง แค่ตะคริวกินนิ้วเท้าเว้ย !”
{อ้าว...}
เสียงเบาๆ เหวอๆ ที่เปร่งออกมาของไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องหลุดหัวเราะทั้งๆ ที่ยังปวดหนึบที่นิ้วเท้าไม่หาย และใช้เวลาไม่นานอาการก็เหมือนจะดีขึ้น ผมเลยทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยังสอดส่องสายตามองมาอยู่
คือ...
ส่องให้ตายก็ไม่เห็นหรอก !
“กูไม่เป็นไรแล้ว ทำงานต่อเลยมึง”
{จริงเหรอ}
“เอออออออออออออ”
ผมลากเสียงยาวๆ เพื่อยืนยันคำพูดตัวเอง ก่อนจะมองหน้าไอ้คนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าแล้วหยิบปากกาขึ้นมาจดบางอย่างลงสมุด ซึ่งมันทำแบบนั้นได้ไม่ถึงนาทีก็เงยหน้าขึ้นมาใหม่ทำให้ผมที่เฝ้ามองอยู่ได้แต่สงสัย
{พี่เสือ}
“หืม”
{เปิดไฟได้มั้ย}
“ไม่ ขี้เกียจ”
{อืม...}
น้ำเสียงหงอยๆ ของมันเกิดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะหยิบโน้ตบุคยี่ห่อดังที่อยู่ข้างๆ ตัวขึ้นมาแล้วกดอะไรบางอย่าง ไม่นานเสียงเพลงเบาๆ ก็ดังขึ้น
I’m only one call away
I’ll be there to save the day
Superman got nothing on me
I’m only one call away
Call me, baby, if you need a friend
I just wanna give you love
C’mon, c’mon, c’mon
Reaching out to you, so take a chance
No matter where you go
You know you’re not alone
ผมที่นอนฟังเพลงของ Charlie Puth ที่มันเปิดก็ต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา พลางมองคนที่ตอนนี้นั่งจดงานต่อ ตัวเองที่ฟังเพลงไปด้วยจ้องมองมันไปด้วยก็รู้สึกเหมือนร่างกายพร้อมจะปิดสวิตซ์ลงทุกเมื่อ ก่อนที่ดวงตาของผมที่มองหน้ามันอยู่จะค่อยๆ ดับลงพร้อมกับท่อนเพลงท่อนสุดท้ายที่ได้ยิน
‘ I’m only one call away ’
(ผมอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้น)
ฝันดีนะเด็กหมี...
คร่อก ~
เรื่องเกิดที่เช้านี้...
“ไอ้ตามใจ ไอ้เหยดหมา ไอ้หน้าศัตรูแมว !”
“เอ้า !”
“มึงนี่มันเหี้ยยยยยย !”
“อะไรวะ กูทำอะไร !”
“นี่ไง !!”
ผมที่ตอนนี้หน้าตาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพร้อมกับชูโชว์หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่ใครบางคนมันลงรูปที่ผมที่ผมโดนไอ้อ้อนรักมันเอาเสื้อมาคลุมหัวให้ พร้อมกับแคปชั่นที่แสนกวนโอ๊ย
ตามใจ ไม่ตามเธอ
วาระเพื่อนสละโสด
#ไปเสม็ดเสร็จเดือนวิศวะ
(แนบรูป)
1 ชั่วโมงที่แล้ว
“เฮ้ยยย !”
“ตายซะมึง !”
ผมที่กระโจนเข้าหาไอ้ตามใจด้วยความเครียดแค้นเมื่อมันดันปั่นกระแสไร้สาระขึ้น ซึ่งไอ้เจ้าของเรื่องมันก็ได้แต่หัวเราะลั่นแล้ววิ่งหนีเท่านั้น ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเลื่อนทั้งๆ ที่หลบการโจมตีของผมอยู่
“อู้หู เดือนวิศวะมาคอมเม้นท์ละเว้ย”
“ไอ้คามตวย !”
“ว้าวววววว ~”
ผมที่ตอนแรกวิ่งไล่มันก็ต้องหยุดแล้วยืนหอบแฮ่กด้วยความเจ็บใจ จะโทษใครก็ไม่ได้ ต้องโทษตัวเองล้วนๆ ที่ไม่ยอมออกกำลังกายให้มากเลยโดนไอ้คามตวยมันยืนทำหน้าล้อเลียนอยู่แบบนี้ ก่อนที่ตัวเองที่ยืนหอบหายใจอยู่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสเตตัสที่เข้าค้างไว้ที่มียอดไลค์และคอมเม้นท์ผุดขึ้นอยู่ตลอด ก่อนจะต้องกุมขมับตัวเองแล้วร้องเสียงดังลั่น
“อ้ากกกกกกกกกกก !!”
เสือจะเป็นบ้าแล้วเว้ยยยยย
อ้อน แล้วรัก เสือ ไม่ดุ จริงจังกับเสือ : )
----------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
-
อ้อนรัก อ้อนรักพี่เสือจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โถเสือดุ ตามนี่ก็ช่างหาแฟนให้เพื่อนเสียจริง
-
โอ้ยยยยยยยยยยย ดีต่อใจจังเลย โอ้ยยย อ้อนนี่อ้อนสมชื่อจริงๆ
พี่เสือควรปรึกษาหมอ ถถถ ตะคริวกินบ่อยมาก 5555
-
พี่เสือระเบิดปุ้งไปกี่รอบแล้วคะ นี่ใจสั่นกลั้นยิ้มแรงมาก ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ฟินแบบตายแล้วฟื้นมาหลายรอบแล้ว ฮืออออออ แม่คะ! ช่วยหนูด้วย :a6: :a6:
-
เราชอบชิ่อไลน์ จะผวนชื่อตลอดเลย ผวนทำไมก็ไม่รู้นะ ฮ่าาา
-
จ้าาาาา
-
น้องน่ารักไปซะทุกอย่างเลย อยากโดนอ้อนบ้าง :-[
-
อยากกินหมีขึ้นมาทันที้
-
งู้ย..ยยยยยยยยยยยยยย น่ารัก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ตัวแตกไปเลยจ้าาาาาาาาาา :hao7:
อยากรู้ว่า เสือดุมีเรียกชื่อตามใจผิดเหมือนเราบ้างไหม อ่านที่ไร
อ่านเป็นตามค..ตลอดเลย :o8:
ปล.อยากได้หมีเด๋อ 1 คน :impress2:
-
เมื่อใดที่เสือเขิน ตะคริวจะกินนิ้วเท้าเสือใช่ปะ ถ้าใช่ ตะคริวกินหมดทุกนิ้วแน่ ๆ ตลอดทั้งเรื่อง :o9: :o9:
-
อยากเอาหมีมาฟัดดด
ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยยย
-
รักหมีเด๋อ :o8:
-
เสือ ยอมๆน้องไปเถอะทั้งอ้อนทั้งอ่อยขนาดนี้แล้ว :mew3:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ อ้อนรักรุกหนักมาก
-
โอย เราชอบน้องอ้อน นางน่ารัก
มีเมะ หน้านิ่ง แล้ว สนใจแต่งเคะหน้าเดียวมั่งมั้ย คนเขียน หุหุ
รออ่านต่อนะค๊า #อ้อนรักเสือดุ
-
น้องอ้อนน่ารักกกกกกกก
-
อ้อนรักคนซึน :hao3:
-
ฮืออออออออออออ ไม่ไหวล้าวววววววววว
ฮือออออ เขินหมี เขินหมีไม่ไหวแล้วววว แงงงงงงง
ยิ่งมากตอน ลายหมีก็ยิ่งออก ฮือออออ
ไอ่หมีขี้เต๊าะะะะะ :z3:
ฮืออออออ
ถ้านี่เป็นพี่เสือคงระเบิดตัวเองตายทุก 2 วิ ฮืออออออ :katai1:
เป็นนิยายที่ดีต่อใจมากฮะ
ติดตามนะฮะ รักเรื่องนี้มากเลย ฮือออออ :hao5: :hao5:
-
ระทวยน้ำตาล เบาหวานหมีเด๋อเจ้าชายอ้อน
พี่เสือไม่ดุร้องเหมียวๆ แว้วววววว
-
อ้อนรักกกกกก :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ดีต่อใจ อ่านแล้วหัวใจทำงานหนักมากกกกกก
-
เขินนน :katai1:
-
เจ้ขอห่ออ้อนรักกลับบ้านได้มั้ยอ่าาา :hao6: :hao6:
-
:-[
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 18
อยากจูบเสือ
ในที่สุดวันวุ่นวายของมหาวิทยาลัยก็เกิดขึ้น หลังจากที่มีกิจกรรมมามากมายก่อนหน้านี้
วันประกวดดาวเดือน
ผม ‘เสือดุ’ มือกล้องหน้าตาดีก็ต้องรับหน้าที่เก็บภาพความทรงจำนี้ไปโดยปริยาย
“ไอ้เสือ ยืมกล้องถ่ายอาหารกูหน่อยดิ แม่งน่าตาหน้ากินสัดๆ”
“เสือ กระรอก”
“เฮ้ย ไอ้เสือ มึงมาถ่ายรูปกูหน่อย ชุดนี้อย่างเท่ !”
นั่นล่ะครับ...
ถะ...ถุ้ย !
ผมที่มองไอ้สามหน่อที่เริ่มทำตัวไร้สาระเหมือนเดิมตั้งแต่งานยังไม่เริ่ม ก่อนจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปที่พวกมันร้องขอเมื่อซักครู่ คงจะมีแต่ของไอ้จั๊มที่ผมไปไม่ทัน กระรอกก็วิ่งหนีไปแล้ว มันเลยทำหน้าสลดจนถึงตอนนี้
เออดี
“ไอเสือ วันนี้มึงถ่ายรูปดาวไว้เยอะๆ นะเว้ย ขอแบบมุมดีๆ ใต้กระโปรงนี่ยิ่งแหล่ม กูจะปริ๊นไปแปะฝาห้อง”
“เดี๋ยว ไม่ใช่ละไอ้เชี่ยตาม !”
ผมที่ตอนนี้กำลังเช็คเลนส์กล้องของตัวเองก็ต้องเงยหน้ามองไอ้คนหน้าตาดีที่ตอนนี้แต่งตัวได้ดูดีสุดๆ กำลังยืนเก๊กท่า ตัวเองเลยยกกล้องขึ้นถ่ายมัน ไอ้ตามใจมันก็ชูสองนิ้ว ซึ่งไม่เข้ากับหน้าตามันซักนิด
เออดี บักห่า
ผมที่มองรูปที่ถ่ายออกมาก่อนจะเบะปากแล้วเดินกลับไปนั่งที่ ไอ้ตามใจที่ตอนแรกเล่นๆ อยู่ก็เข้ามานั่งบ้าง แล้วเริ่มฟุบหัวลงกับโต๊ะตามไอ้จั๊ม แล้วทั้งโต๊ะก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ก่อนที่ผมที่นั่งเฉยๆ มองรูปภาพที่ตัวเองถ่ายไว้หลากหลายทั้งวิวและคนก็ต้องสะดุดกับหลายๆ รูปที่ตัวเองคิดว่าจะต้องเอามันไปอัพลงโซเชียลให้ได้
“หืม...”
ผมครางเบาๆ เมื่อเปิดมาถึงรูปที่ไอ้อ้อนรักมันนั่งเขี่ยทราย ก็ต้องหลุดยิ้มออกมาแล้วเลื่อนไปรูปอื่นต่อ ซึ่งส่วนมากจะเป็นรูปของมันทั้งนั้น
“เออไอ้เสือ มึงไม่ไปดูที่กองประกวดเหรอวะ”
ผมที่ตอนแรกนั่งส่องรูปก็ต้องเงยหน้ามองเพื่อนเพียงคนเดียวที่ยังนั่งเล่นโซเชียลอยู่อย่างไอ้หลง มันหันมาทางผมพลางทำสายตาลุกวาวราวกับกำลังบอกว่า...
‘ไปกองประกวดกันเถอะ ~ ไปกองประกวดกันเถอะ ~’
“ไม่ไป”
และผมก็ตอบทันทีทำให้สีหน้ามันหงอลงทันตา
สมน้ำหน้า
“ไอ้เสือออ ไปกันเถอะ น้า กูอยากดูสาว นะๆๆๆๆ”
“ตอนนี้เขาคงเตรียมตัวกันอยู่ ใครเขาจะให้มึงเข้าไปดูวะ”
“มึงไง ไปเก็บภาพกิจกรรม ไปนะๆๆๆ”
“ไม่เอา กูรับแค่ถ่ายภาพตอนประกวดเท่านั้นเว้ย”
“โห่ !”
ผมที่มองคนที่ทำหน้าไม่พอใจพลางมองมาทางผมเคืองๆ ตัวเองเลยได้แต่ยักไหล่ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อไอ้คนที่คาดว่าตอนนี้กำลังเตรียมตัวอยู่ดันอัพเดทสเตตัสเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
อ้อน แล้วรัก
อยากเจอ...
2 นาทีที่แล้ว
ผมอ่านสเตตัสนั้นก่อนจะกดไลค์ไปแบบปกติ แล้วกดเข้าดูคอมเม้นท์มากมายที่เกิดขึ้นจนไอ้เด็กหมีมันต้องปิดที่แสดงความคิดเห็นไว้
อ่า...
ติ๊ง ~
ผมที่ตอนแรกนั่งอ่านคอมเม้นท์ที่พาดพึงถึงตัวเองเป็นบางอันก็ต้องกดออกแล้วมาสนใจกับแชทใหม่ที่เข้ามาและมันก็ทำให้ผมแปลกใจไม่น้อยว่าไอ้คนที่สมควรจะยุ่งอยู่ทำไมมันถึงได้มาทักแชทหาผมแบบนี้
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : อยู่ไหน
พี่เสือดุ : อยู่สวนสามมุม
ไอ้หมีเด๋อ : เบื่อ ไปหาได้มั้ย
ไอ้หมีเด๋อ : อยากเจอ
ไอ้หมีเด๋อ : นะ
ผมที่อ่านแชทแล้วรับรู้ถึงความเหงาหงอยของฝั่งตรงข้ามก็ต้องชั่งใจ เพราะรู้อยู่ว่าวันประกวดดาวเดือนพวกที่เป็นตัวแทนมักจะยุ่งๆ กันหมด แทบจะออกจากห้องเก็บตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมเลยไม่รู้ว่ามันจะออกมายังไง ในเมื่อที่นั่นมีคนคอยดูคอยห้ามอยู่เต็มไปหมด และถ้าถามว่าทำไมผมถึงรู้ ก็เพราะไอ้ตามใจมันเคยลากพวกผมไปนั่งหน้าสลอนชมดาวสวยๆ อยู่หลายชั่วโมง
พี่เสือดุ : ตอนนี้มึงอยู่ไหน
ไอ้หมีเด๋อ : ไม่รู้
พี่เสือดุ : เอ้า !
ไอ้หมีเด๋อ : เดินตามเขามา...
ผมที่นั่งอ่านแชทของคนที่อยู่ห่างกันก็ต้องกุมขมับแบบไม่รู้ตัวเพราะความเด๋อๆ ด๋าๆ ของไอ้อ้อนรักที่แสดงออกมา ก่อนจะมองแชทมันอย่างชั่งใจ แต่ยังไม่ทันพิมพ์อะไรฝ่ายตรงข้ามก็ส่งสติ๊กเกอร์หมีมาซะก่อน
ไอ้หมีเด๋อ : (สติ๊กเกอร์หมีร้องไห้)
ผมขมวดคิ้วใส่ไอ้สติ๊กเกอร์นั่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะไปส่องสาว แต่แค่ตอนนี้ขี้เกียจสุดๆ เท่านั้นเอง
พี่เสือดุ : อยู่กับใคร
ไอ้หมีเด๋อ : หลายคน
พี่เสือดุ : หาเพื่อนคุยดิวะ จะได้ไม่เหงา
ไอ้หมีเด๋อ : ...
พี่เสือดุ : ทนๆ หน่อย เดี๋ยวก็ผ่านไป
พี่เสือดุ : สู้ๆ
ผมมองแชทที่ส่งไปแล้วและคนอ่านก็อ่านอย่างรวดเร็ว ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็เงียบไปซักพักก่อนจะส่งเพียงสติ๊กเกอร์กลับมาเท่านั้น
แล้วผมก็ต้องจ้องไอ้สติ๊กเกอร์นั่นซักพักใหญ่ๆ
เออดี
ผมมองแชทที่นิ่งเงียบไปแล้วก่อนจะเปลี่ยนเป็นเลื่อนดูโซเชียลที่เกิดขึ้นเพื่อฆ่าเวลา ในปากก็มีลูกอมยีห้อโปรดก่อนที่ตัวเองจะเลื่อนไปเห็นรูปน้องดาวคณะวิศวะฯ ที่เพิ่งลงรูปคู่กับไอ้อ้อนรักไปได้ไม่นาน ซึ่งมันทำให้ผมอ้าปากค้างกับความสวยหล่อที่ตีคู่กันมา จนแอบคิดว่าถ้าพวกนี้เป็นแฟนกันจริงๆ คงจะเป็นคู่รักที่เพอร์เฟคไม่น้อย
แล้วถ้าลองคิดเล่นๆ ว่าเป็นผมกับไอ้อ้อนรัก...
เข้...ยักษ์สองตัวจึ๊กกระดึ่ยกัน
จูบ...
จับนม...
มีอะไรกัน...
เดี๋ยวๆ !
ว้ากกกกกกกกกกกก !
กูจะปล่อยให้มึงไปเจอดาวนะอ้อนรัก !
“พี่เสือๆๆๆ !”
ผมที่ตอนแรกนั่งคิดเรื่องไร้สาระเพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งเฮือก ไม่ต่างจากไอ้สามหน่อที่นั่งทำกิจกรรมของตัวเองอยู่เงียบๆ ก็ต้องเงยหน้ามองเสียงเพลงที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา ทำให้ผมที่เป็นคนโดนเรียกต้องลุกขึ้นแล้วแอคติ้งตกใจตาม
“มีอะไรหรือเปล่าครับน้องเพลง !”
โคตรตอแหลมเลยกู...
“พี่เสือไปห้องพยาบาลกับผมนะ !”
“ห๊ะ”
“ไอ้อ้อนรักพี่ ไอ้อ้อนรัก”
“ไอ้หมีเป็นอะไร !”
“มะ...มัน...”
ผมที่ตอนนี้เบิกตาโพลงด้วยความตกใจจากผู้ส่งข่าวก็ต้องร่างแทบดิ้นในระหว่างการรอฟังข่าวคราวที่เกิดขึ้นจากคนตรงหน้า
อ้าวเฮ้ย พูดซักทีดิวะ !
“ไอ้อ้อนรักมันเป็นลมคากองประกวดไปแล้วครับ !”
เหยดเข้ !!
ผมที่ถูกส่งเป็นตัวแทนจากไอ้พวกเพื่อนรักที่เหลือก็เดินเข้ามาในห้องพยาบาลที่ตอนนี้มีคนมากมายยืนอออยู่จนไม่อยากจะแทรกตัวเข้าไปนัก จนคนที่มาด้วยข้างๆ ต้องมาสะกิดผมยิกๆ
“พี่เสือ เข้าไปกัน”
“ดะ...เดี๋ยวน้องเพลง คนมันเยอะอ่ะ”
“ช่างมัน เดี๋ยวผมแหวกให้”
“ฮื่ออออออ อ้อนรัก อย่าเป็นอะไรไปน้า ยี่หวาเป็นห่วง”
ผมที่ยืนอยู่ห่างๆ ก็ได้ยินเสียงปล่อยโฮของใครบางคนออกมาจากด้านในจนมีเสียงซุบซิบจนได้ยินกันปะปรายบ้างว่า ‘เป็นแฟนกันเหรอ’ หรือไม่ก็ ‘ดาวเดือนคบกันเหรอ’ และสุดท้ายมันก็จบด้วยคำว่า ‘น่ารัก’ และ ‘เหมาะสมกันดี’
เห็นมั้ยล่ะ ผมบอกแล้ว
แล้วมึงจะจ๋อยทำไมวะไอ้เสือ !
“พี่เสือ มาเร็ว !”
ผมที่ตอนแรกยืนเถียงกับตัวเองก็โดนเสียงเพลงลากเข้าไปในกลุ่มคนจนได้ ซึ่งเราฝ่าอยู่นานก็เดินเข้ามาถึงก็เห็นว่าสายป่านกำลังดึงตัวยี่หวาที่กำลังปล่อยโฮซบอกไอ้อ้อนรักอยู่ออกมา
“อย่าแหลมค่ะ เป็นลมไม่ได้รถชนตาย”
“งื้อออ ~”
“ไอ้ป่าน พี่เสือมาแล้ว”
และนั่นล่ะครับ ผมตอนแรกที่โดนรัศมีดาวเดือนกลบจนมิดก็ต้องโดนสายตาหลายๆ คู่มองมา พร้อมกับเสียงซุบซิบเบาๆ
‘นี่ดิคู่จริง’
‘สรุปสองคนนี้คบกันใช่มั้ย’
‘อยากเชียร์ยี่หวานะ แต่พี่เสือก็น่ารักอ่ะ’
‘อ้อนรักชอบพี่เสืออออ’
‘ได้ข่าวว่ากำลังจีบกัน...’
ว้ากกกกก !
ถ้าจะนินทาก็นินทาเบาๆ เว้ยยยย !
“อ้าวทุกคน ออกไปข้างนอกกันได้แล้วค่ะ มายืนมุงกันแบบนี้คนเป็นลมก็ตายกันพอดีสิคะ อากาศค่ะ ต้องการอากาศ ออกไปเร็วๆ เลย”
ในที่สุดเสียงของอาจารย์ห้องพยาบาลก็ดังขึ้นพร้อมกับยกมือโบกไล่คนที่ยืนมุงอยู่ออกไป ทำให้ผมต้องเดินออกไปตามแต่กลับโดนสายป่านและเสียงเพลงท้วงไว้
“พี่เสือ !”
“หือ...”
“จะไปไหนพี่”
“ก็...”
“พี่อยู่เฝ้าไอ้อ้อนรักที่นี่แหละ เดี๋ยวพวกหนูไปกันเอง ลุก !” สายป่านที่หันไปฉุดกระชากดาวคณะตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างเอาเป็นเอาตายจนทำให้เสียงเพลงต้องเข้าไปช่วยแล้วหันมามองทางผมแบบฝากฝังหน้าที่อันใหญ่หลวงไว้ให้
“ฝากอ้อนรักด้วยนะพี่เสือดุ”
เข้...
แล้วทั้งสามคนที่เหลืออยู่รวมถึงอาจารย์ห้องพยาบาลก็เดินออกไป เหลือแต่ผมกับไอ้เด็กหมีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
พับพ่า !
ผมที่ตอนแรกยืนนิ่งอึ้งอ้าปากค้างอยู่ก็ต้องหันกลับมามองร่างหมีที่นิ่งอยู่อีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปที่ข้างเตียงของมัน ตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันนิ่งมาก ดวงตาหลับสนิท หายใจก็สม่ำเสมอ คาดว่าน่าจะหลับอยู่นั่นแหละ ก่อนที่ตัวเองจะถอนหายใจออกมาแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เตียงเพื่อยอมรับหน้าที่ ‘เฝ้าเด็กป่วย’ อย่างช่วยไม่ได้ และเมื่อภารกิจนั่งเฝ้าของตัวเองดำเนินไปกว่าสิบนาที ผมก็บอกได้คำเดียวเลยว่า...
น่าเบื่อ
น่าเบื่อสัด !
อ้ากกกกกกกก !
ผมที่ตอนนี้ขยับท่าร้อยแปดท่าในเวลาเพียงสิบนาทีบนเก้าอี้ตัวเดียวจนไม่รู้จะนั่งท่าไหนสุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นเพื่อหาอะไรเล่นในห้องพยาบาลเพื่อฆ่าเวลา
แล้วคิดว่ามีมั้ยล่ะ
เออ ไม่มี !
ผมที่ถอนหายใจออกมารอบที่ล้านก็ต้องดีใจที่ตัวเองดันหยิบกล้องลูกรักติดมือมาด้วย ก่อนจะเดินไล่ถ่ายภาพขวดยา โต๊ะ เก้าอี้ เตียงนอนที่อยู่ในห้อง จนลืมคิดไปแล้วว่าต้องเก็บแบตไว้ใช้กับภารกิจการถ่ายภาพการประกวดดาวเดือนที่เริ่มตอนห้าโมงเย็นอีก
ช่างแม่งละ เบื่อเว้ย !
แชะ !
แชะ !
แชะ !
นั่นล่ะครับ รัวๆ เข้าไป บางรูปก็ออกมาดี บางรูปก็ใช้ไม่ได้เลย แต่ช่างแม่ง ถ่ายให้หมด เอาให้ทั่ว...
“เหี้ย !”
ผมที่หมุนตัวไปรอบห้องก็ต้องอัญเชิญสัตว์บางชนิดเข้ามาในห้องพยาบาลเมื่ออยู่ๆ ไอ้คนที่นอนอยู่ตอนแรกมันก็เข้ามาอยู่ในเลนส์กล้องผมระยะประชิด จนตัวเองที่ถอยหลังอัตโนมัติแทบเสียหลักแต่โชคดีที่ไอ้เด็กหมีมันคว้าเอวของผมไว้
“อ้อนรัก !”
“ชู่ว์...”
“มึงเล่นอะไรเนี่ย !”
“พี่เสือ”
ไอ้อ้อนรักมันเรียกผมเบาๆ พลางขมวดคิ้ว ก่อนที่ตัวเองจะถอยออกมาจากจากมันที่ยืนอยู่ แล้วมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง
บักห่านี่ กูตกใจเด้ !
“หายแล้วหรือไง ลุกมาเดินเนี่ยห๊ะ !”
“...” ส่ายหัว
“แล้วทำไมถึงเป็นลม”
“อึดอัด”
“...”
“คนเยอะ”
“...”
“แล้วก็โดนจับ...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงเบาแล้วก้มหน้าทำท่าสลดอีกครั้งจนผมต้องถอนหายใจออกมาแล้วดันร่างของมันไปที่เตียง
เดี๋ยว ไม่สิบแปดบวกนะ !
ไอ้อ้อนรักมันกลับไปนั่งบนเตียงเหมือนเดิมแล้วเงยหน้ามองผมที่ยืนมองมันอยู่ ก่อนที่มันจะพูดคำๆ หนึ่งออกมาเบาๆ จนทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว
“ดีใจ”
“ห๊ะ”
“ดีใจที่เจอพี่เสือ”
“...”
กริบดิ...
กริบดิ กูเนี่ย !
“นอนมั้ย” ไอ้อ้อนรักมันพูดด้วยสีหน้าซื่อๆ พร้อมกับตบเตียงพยาบาลนั่นเบาๆ ทำให้ผมส่ายหัวรัวๆ
“มึงนอนเลย เดี๋ยวกูไปแล้ว”
“ไป...”
“เออ มึงจะได้พักผ่อนไง”
ไอ้อ้อนรักมันมองมาทางผมด้วยสายตาผิดหวังก่อนจะส่ายหัว
“ไม่อยากให้ไป”
นั่นล่ะครับ แล้วผมก็ต้องมารับมือกับคำพูดตรงๆ ที่ออกมาพร้อมกับใบหน้าซื่อๆ มึนๆ ของมันอย่างเลี่ยงไม่ได้
ไอ้เด็กหมี !
“กูหิวข้าว”
“ได้”
“...”
“ไปกินก็ได้”
และคำตอบแบบใหม่ของมันหลังจากที่ผมอ้างว่า ‘หิวข้าว’ ก็ทำให้ตัวเองต้องถอนหายใจอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงของมันเหมือนเดิม อย่างน้อยก็คิดว่ามันไม่ได้เอาแต่ใจบังคับให้ผมอยู่ขนาดนั้น แต่ยังมีความ ‘เป็นห่วง’ อยู่บ้าง
หรือเปล่า...
“แล้วเย็นนี้จะขึ้นเวทีไหวมั้ยเนี่ย”
“ไม่”
“เอ้า !”
“ไม่เอาแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูดด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อบอกว่ามันไม่คิดจะประกวดพวกนี้แล้วจริงๆ
“ได้ไง คณะมึงเขาหวังกับมึงไว้เยอะนะเว้ย ถึงกูจะแอบดีใจที่มึงไม่คิดจะประกวดคณะกูเลยมีสิทธิ์แตะตำแหน่งเดือนมหา’ลัยบ้าง แต่กูก็ไม่คิดจะสนับสนุนคนที่คิดจะทิ้งและไม่รับผิดชอบหน้าที่ตัวเองนะ”
“...”
“ลองคิดดูดีๆ อ้อนรัก พี่แป๋มเขาหวังกับมึงไว้เยอะ”
“เป็นเดือนดียังไง”
“ก็...” ผมชะงักกับคำถามของเด็กหมีตรงหน้าก่อนจะนึกถึงตอนที่ไอ้ตามใจประกวดก่อนจะค่อยๆ พูดออกไป “ชื่อเสียง...”
“ไม่อยากได้”
“มีสาวๆ กรี๊ด”
“...” ส่ายหัว
“ได้รางวัลด้วย”
“ไม่”
“อ้อนรัก งั้นกูจะบอกเรื่องดีสุดๆ ของการเป็นเดือนให้เลยก็ได้นะ”
“อืม”
“มึงจะได้อยู่ใกล้ดาวมหา’ลัยคนก่อนที่สวยสัดๆ ได้อยู่ท่ามกลางผู้หญิงสวยๆ เผลอๆ อาจจะได้สิ่งล้ำค่าตรงนั้นมาเป็นแฟนก็ได้ นั่นเป็นสิ่งที่กูฝันเลยนะเว้ย แต่กูไม่มีสิทธิ์เท่ามึงไง”
“...”
“ถ้าได้แฟนสวยก็พามาแนะนำบ้างนะ กระซิก...”
“ไม่ต้องการ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นขึ้นมาอีกครั้งเสียงเบา จนผมอยากจะลงไปดิ้นให้ตายไปข้างกับความดื้อด้านที่ผมส่งมอบสิ่งดีๆ ให้ ก่อนที่ตัวเองจะต้อง ‘หัวใจ’ กระตุกวาบเมื่อมันพูดประโยคต่อไปออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“แค่พี่เสือ”
“...”
“ที่ต้องการ”
เออดี ทำลายใจกูเข้าไป
ผมที่ตอนนี้มองหน้าไอ้อ้อนรักที่พูดขึ้นมาพลางมองหน้าผมจนตัวเองต้องเกาแก้มด้วยความประหม่าไม่รู้จะตอบรับคำพูดมันยังไงดี ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่เสือ”
“หือ”
“ถ้าผมได้ตำแหน่งพี่จะชอบมั้ย”
“ทะ...ทำไมต้องชอบวะ”
“พี่เสือ”
เอาแล้วไง เริ่มเรียกชื่อกูให้ระทวยแล้วโจมตีด้วยคำพูดแล้วไง
ฮื่ออออ !
”ว่า”
“ผมชอบพี่จริงๆ นะ”
“เออ”
“พี่เสือ”
“อะไรอีกวะ”
“เวลาพี่เขิน...น่ารักดีนะ”
“...”
“พี่เสือ”
“หะ...”
“อยากจูบ”
“ดะ...อื้อ...!”
ผมที่ตอนแรกนั่งนิ่งคอยตอบรับกับคำพูดของมันเท่านั้นก็ต้องลืมตาโพลงเมื่อไอ้เด็กหมีมันขยับเข้ามาใกล้แล้วจับใบหน้าผมไว้พร้อมกับทาบริมฝีปากเข้ามาที่ริมฝีปากผมทันที ตัวเองที่นิ่งอึ้งเมื่อโดนปากนุ่มๆ ของฝ่ายตรงข้ามสัมผัส ดูดเม้ม และที่สำคัญแม่งสอดลิ้นเข้ามาในส่วนที่ไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้มาก่อนหัวใจก็เต้นรัวจนแทบหลุดออกมาจากร่าง
จูบแรกที่วาดฝันไว้ว่าจะให้สาวสวยระดับดีกรีนางงามจักรวาลได้ลิ้มลองเป็นคนแรกก็ต้องพังทลายลงและไหนจะต้องมาตบตีกับหัวใจตัวเองต่อเมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นลึกๆ ที่มีกับไอ้คนที่ขโมยไปมันไม่ใช่ความโกรธเคืองแต่ดันเป็นการ ‘รู้สึกดี’ นี่สิ
พับพ่า...
จะหยุดหายใจแล้วกู...
-----------------------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
:pig4: :pig4:
-
เก็บหลักฐาน :m24:
-
นุ้งอ้อนนนนนนนนนลูกรุกแรงเหลือเกินพี่เสือไปไม่เป็นแล้วววว
โอ่ยยยยพี่เสือหนีไม่รอดแน่ๆ งื้ออออเค้าจูบกันแล้ววววว :-[
-
นังหมี โอย ใจหญิงสั่น :z3: :z3:
-
:mc4: และแล้วเขาก็จูบกัน :katai2-1:
:3123: :pig4: :3123:
-
กรี๊ด...ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao7: :hao7: :hao7:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขาจูบกัน :-[ :-[ :impress2: :impress2:
-
ชอบสเต็ปการทำพี่เสืองง
พี่เสือ...
พี่เสือ..
พี่เสืออออออ... แล้วโจมตี55
-
ทำไมเราโคตรรำคาญดาวยี่หวามากๆ
เสนอเนื้อตัวไปกอด ไปซบ ไปพิงอ้อนรัก
ขนาดต่อหน้าต่อตาคนเต็มไปหมด ยังกล้าทำ
นี่ถ้าลับหลังอยู่สองต่อสอง มิปล้ำอ้อนรักรึ
ไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้เอาซะเลย
มันหน้าด้านเกินไปนะตัวเธอว์ รักศักดิ์ศรีตัวเองบ้าง นี่มันแ-ด แล้ว
ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไร ทำไมหน้าไม่อายได้ขนาดนี้
นี่ถ้าอ้อนรัก ระงับอารมณ์ไม่อยู่ นางคงจับไม่ปล่อยสินะ :fire: :fire: :fire:
อ้อนรัก เนียนเป็นลม พอไม่มีคน ก็จูบเสือ :ling1: :ling1: :ling1:
ดีต่อใจจริงๆ เรานี่ช่างยุติธรรม เป็นกลางที่ซู้ด :hao3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[
-
:laugh:
โดนนนนนนน หมีไม่ได้เล่นๆ
-
สนุกค่ะ คามตวยตัวชง น้องอ้อน อ้อนจริงๆ พี่เสือน่งเขิน
-
เด็กหมีทำไมขี้อ้อนเบอร์นั้นนนนน
แง น่าร้ากกกกก อยากมีเด็กหมีเป็นของตัวเองบ้าง ฮึกกกก
พี่เสือฮะ มาไกลขนาดนี้แล้วก็ยอมๆเด็กมันไปเถอะฮะ
ฮืออออ คนที่ดีต่อใจมากๆแล้วเขาก็ชอบเรามากๆมันไม่ได้หาได้ง่ายๆนะฮะ
ถ้าพี่เสือไม่เอา เลาจะเอาน้องหมีแทนแล้วนะ อยากได้ อยากมี อยากมีน้องหมีเป็นของตัวเอง :hao5: :katai1:
-
อยากอยู่ในห้องพยาบาล 555555555555555555
บ้าจริง ชั้นเขินนนนน !!!!! :-[
-
เค้าจูบกันแล้วววววอีกหน่อยต้องมากกว่าจูบแน่นอนนนนน
-
จูบแล้วว :hao6:
-
แรงงง
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 19
“ไอ้เสือ”
“...”
“ไอ้เหี้ยเสือ !”
“อะไรวะ” ผมที่หันไปมองหน้าคนเรียกอย่างไอ้ตามใจก็ต้องทำหน้าเซ็งๆ
“เหม่ออะไรของมึงเนี่ย”
“ไม่ได้เหม่อ...”
“ไม่ได้เหม่อเหี้ยอะไร ทำหน้าอย่างกับคนที่เพิ่งเสียซิงจูบแรกไปอย่างนั้นแหละ...”
ขวับ !
“เฮ้ยๆ กูล้อเล่น”
ไอ้ตามใจมันรีบขยับหนีเมื่อผมหันไปมองทางมันอย่างหาเรื่องแบบเต็มขั้นเมื่อไอ้คนขี้เสือกมันดัน ‘เดา’ เรื่องบางอย่างถูกซะอย่างนั้น จนสุดท้ายผมก็กลับมาสนใจกับแก้วน้ำที่นิ่งๆ ตรงหน้าต่อ
ตอนนี้กิจกรรมประกวดดาวเดือนผ่านไปแล้ว ซึ่งหลายๆ คนอาจจะคิดว่าไอ้อ้อนรักต้องได้แน่ๆ แต่ผมบอกเลยว่าไม่ใช่ คนที่ได้รับตำแหน่งเดือนไปคือคณะผม ส่วนดาวนี่คงไม่ต้องเดา เพราะเป็นสาวสวยจากคณะวิศวะอย่างยี่หวาแน่นอน และถ้าถามว่าทำไมไอ้อ้อนรักถึงไม่ได้รับตำแหน่งเพราะมันทั้งหน้าตาดี ความสามารถก็เด่น ก็คงจะเป็นเพราะการตอบคำถามแบบไม่น่าให้อภัยของมันนั่นเอง
ด้วยคำถามที่ว่า
‘น้องอ้อนรักคะ คิดว่าถ้าน้องได้รับตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยจะมีอะไรในชีวิตน้องเปลี่ยนไปบ้าง’
ถ้าเป็นผม ผมก็คงจะตอบไปแบบหล่อๆ ว่า หน้าที่ความรับผิดชอบ การวางตัวเป็นแบบอย่างที่ดี การสร้างชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัย บลาๆๆๆๆ แต่รู้มั้ยว่าไอ้เด็กหมีมันตอบว่ายังไง
‘ความสงบ’
‘...’
‘คงหาความสงบไม่ได้แล้ว...’
นั่นล่ะครับท่านผู้ชม แม้จะพูดออกมาด้วยใบหน้าซื่อๆ แต่ก็โดนตัดคะแนนรัวๆ ทำเอาพี่แป๋มถึงกับกุมขมับ แต่อย่างน้อยมันก็ยังอุตส่าห์คว้าอันดับสองมาได้ด้วยสีหน้ามึนๆ ของมัน
บอกแล้วว่าไอ้เด็กหมีมันไสยศาสตร์
“ไอ้หลงไปไหนวะ”
“ชมรม”
“เออใช่ อยากเล่นบาสมั้งว่ะ”
“ก็ไปดิ”
“ไปป้ะ”
ไอ้ตามใจมันลุกขึ้นยืนพลางพยักหน้าให้ผมยิกๆ จนตัวเองต้องลุกขึ้นบ้าง และถ้าถามว่าทำไมวันนี้เหลือแค่ผมกับไอ้ขี้เสือกแค่สองคน ก็เพราะไอ้จั๊มมันป่วยเลยไม่ได้มา ผมเลยต้องมานั่งมองไอ้คนน่ารำคาญใช้ชีวิตคนเดียว
“เฮ้อออ สาวเยอะแน่ๆ”
“ทำไมวะ”
“ก็รองเดือนอย่างไอ้อ้อนรักอยู่ที่นั่น”
กึก !
“มะ...มึงว่าไงนะ”
“ก็ไอ้อ้อนรักมันอยู่ที่นั่น มึงเป็นอะไรเนี่ยไอ้เสือ จำไม่ได้หรือไงว่ามึงเป็นคนชวนมันเข้าชมรม”
“กูไม่ไปแล้ว”
“ไม่ได้ !”
“ไม่ไปเว้ย !”
“ไอ้สำปวดเหือ ไม่ไปกูจะงอน”
“เรื่องของมึง !”
“กูจะเอารูปที่ไอ้อ้อนรักขึ้นคร่อมมึงไปปล่อย !”
กึก !
“หึหึ จงไปซะ จงไปซะ ~”
“ไอ้คามตวย !”
ไอ้ตามใจมันหัวเราะร่าพลางเดินเข้ามาโอบไหล่ผมแล้วออกแรกดันให้เดินไปข้างหน้า
เสือหมดทางเลือกแล้วใช่มั้ย กระซิก...
“อู้หู เป็นไปตามคาด”
ไอ้ตามใจมันทำตาโตเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตมากมายและส่วนใหญ่กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่บริเวณโรงยิม นั่นทำให้ผมขนลุกเกรียวกับปรากฎการที่เกิดขึ้นก่อนที่ตัวเองจะยืนแข็งทื่ออยู่กับที่และการมาเยือนของไอ้คนหน้าตาดีที่ชื่อว่าตามใจ เลยทำให้ใครหลายๆ เริ่มหันมามอง ผมที่เป็นเพียงตัวประกอบแต่โดนไอ้คนข้างๆ โอบไหล่ไว้จนตัวแถบลีบ
เออดี มุดรูไหนดีกู
ฮื่ออออออ !
“เข้าไปกันเถอะ ~”
น้ำเสียงอารมณ์ดีของคนที่อยู่ข้างๆ พร้อมกับการใช้แรงลากร่างของผมเข้าไปตัวเองก็ได้แต่ยื้อไว้จนไอ้ตามใจมันหันมาขมวดคิ้วใส่แล้วพยายามดึงแขนผมอีกครั้งตัวเองก็ยื้อไว้อีกจนมันต้องพูดออกมาแบบไม่เข้าใจ
“ไอ้เสือ อะไรของมึงเนี่ยยย !”
“กูขาแข็ง...”
“แข็งบ้านพ่อง ก้าวดิก้าว !”
“ไม่เอา กูหิวข้าว”
“มึงเพิ่งแดก !”
“กะ...กูจะไปทำงาน...”
“ถ้าการบ้านมึงเพิ่งทำเสร็จไปพร้อมกูเมื่อเช้า”
“กู...”
“ไอ้ห่าเสือ มึงเป็นไรเนี่ย !”
“ไม่รู้เว้ย แต่กูจะกลับ !”
“ไม่ได้ !”
“ห่านี่ มึงก็เข้าไปเองดิวะ !”
“ไม่ !”
“ไอ้คามตวย...!”
“พี่เสือ !”
ผมที่ตอนแรกกำลังจะวางมวยถกเถียงกับไอ้ตามใจก็ต้องหุบปากลงอัตโนมัติเมื่อไอ้อ้อนรักที่อยู่ในชุดนักศึกษาหลุดลุ่ยร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อวิ่งเข้ามาหา ทำให้ผมต้องถอยหลังอัตโนมัติด้วยความประหม่า แต่โชคร้ายที่ไอ้ตามใจมันยังจับตัวของผมไว้อยู่
เข้...
“อ้อนรักมึงดูไอ้เสือดิ แม่งเป็นบ้า”
“ไม่ได้เป็นเว้ย !”
“พี่เสือ”
“กะ...กูกลับก่อนนะอ้อนรัก ไว้เจอกัน”
ผมที่พูดแค่นั้นก่อนจะทำท่าจะหันหลังวิ่งหนีก็โดนไอ้ตามใจมันเข้ามาล็อกร่างไว้อีกครั้งจนตัวเองต้องดิ้นเต็มแรง
“ไอ้คามตวยยย ปล่อยยยยยย !”
“ไม่ !”
“ไอ้อ้อนรัก กลับเข้ามาในสนามได้แล้ว !”
เสียงตะโกนจากในสนามทำให้พวกผมต่างชะงักกึกรวมถึงไอ้อ้อนรักที่หันกลับเข้าไปมองด้านในก่อนจะหันมามองทางผมอีกครั้งราวกับอยากจะพูดอะไร ตัวเองก็ได้แต่มองมันนิ่งๆ ท่ามกลางสายตาของไอ้ตามใจที่มองสลับไปมาอย่างสงสัย จนสุดท้ายผมก็กระทืบเท้าไอ้คนที่จับผมอยู่เต็มแรงจนมันร้องเสียงหลง
“โอ๊ยยย !”
“สม !”
“พี่เสือ” ตัวเองที่หันไปสมน้ำหน้าไอ้ตามใจก็ต้องหันกลับมามองทางไอ้อ้อนรักอีกครั้ง มันเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะทำท่าล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเอามายัดใส่มือผมทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เต็มใจ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะวิ่งกลับไปในสนามซะดื้อๆ
โทรศัพท์ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถ กุญแจห้อง
เดี๋ยวดิ !
ผมก้มมองของที่ต้องใช้ทั้งสองมือโอบอุ้มไว้ก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมา
นี่กูจะหนีมึงไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย !
สุดท้ายผมก็ต้องเดินคอตกเข้าไปในโรงยิมตามแรงฉุดกระฉากของคนข้างๆ พร้อมกับของในมืออย่างเลี่ยงไม่ได้ ไอ้ตามใจที่ตอนนี้ทำท่าอารมณ์ดีแล้วมันก็พาผมเข้าไปหาที่นั่งจนเราสามารถเลือกที่ที่สามารถมองเห็นทุกอย่างในสนามที่นักกีฬาหลายคนกำลังซ้อมอยู่ รวมถึงร่างสูงที่เด่นสะดุดตากว่าใครในนั้นด้วย
เออดี แล้วกูก็ละสายตาจากมันไม่ได้เลยไง
ผมที่เอาของทั้งหมดให้ไอ้ตามใจพร้อมกับยกกล้องขึ้นมาอย่างอัตโนมัติโดยโฟกัสไปที่ร่างสูงในชุดนักศึกษาที่แตกต่างกว่าชาวบ้านกำลังเลี้ยงลูกบาสอย่างชำนาญท่ามกลางเสียงกรี๊ดของสาวๆ รอบข้าง ซึ่งผมอดยอมรับไม่ได้ว่าไอ้อ้อนรักมันเก่งสมกับคำล่ำลือที่ได้ยินมาก่อนหน้านี้และก็เพิ่งจะเห็นด้วยสายตาตัวเองก็ตอนนี้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ~!”
เสียงของสาวๆ รอบข้างที่ดังขึ้นเมื่อไอ้อ้อนรักมันสามารถเลี้ยงลูกบาสฝ่าฝ่ายตรงข้ามและดั๊งค์*ลูบาสลงห่วงด้วยท่าทางที่สวยงาม
เช้ดดดดด ขออีกรอบ จะถ่ายรูปเว้ย !
ผมที่ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นเป็นเท่าตัวหลังจากสามรถเก็บภาพสวยๆ ไว้ได้ ก่อนจะเริ่มโฟกัสภาพในสนามตรงหน้าอีกครั้งเมื่อนักกีฬาทั้งหลายต่างเริ่มฉุดแย่งลูกกันอีกครั้ง
ไอ้อ้อนรักสู้ๆ เว้ย !
“แหมเพื่อนเสือ เชียร์แฟน อุ๊ยผิด เชียร์รุ่นน้องซะออกนอกหน้าเลยนะ” ผมที่ตอนนี้ยืนลุ้นกับภาพตรงหน้าก็ต้องหันไปมองไอ้คนที่มองมาพร้อมกับเบะปากอย่างหน้าหมั่นไส้ ก่อนจะชูนิ้วกลางไปให้มัน
โอเค เสือจะไม่ยุ่ง เสือจะดูเขาเล่นบาสกันในสนาม
เอ้า ชู๊ตเลย ชู๊ตเลยเว้ยยยย !
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !”
“เย้ ~!”
ผมที่ดีใจตามเสียงเชียร์ในสามสนามก็ต้องกระโดดอย่างดีใจด้วยความเผลอตัวเมื่อไอ้อ้อนรักมันสามารถชู๊ตบาสในระยะสามแต้มได้อย่างสวยงาม จนตัวเองต้องอดมองมันแบบชื่นชมไม่ได้
“แหม ออกนอกหน้า ออกนอกหน้าจริงจริ๊งงง !”
ขวับ !
ผมหันไปมองทางไอ้ตามใจที่ตอนนี้กำลังชูโทรศัพท์แล้วหันกล้องมาทางผมจนตัวเองต้องทำหน้าเหวอแล้วกระโจนเข้าไปตะครุบมันก็รู้ว่าไอ้คามตวยตัวดีตอนนี้มันกำลังไลฟ์สดผ่านเฟสบุ๊คอยู่
“งานดีวันนี้ก็ต้องเป็นเดือนคนใหม่อย่างอ้อนรักนี่แหละครับทุกคน แต่เอ๊ะ เหมือนมีใครมาเชียร์น้า ~”
“ไอ้คามตวย !”
“เพื่อนเสืออย่าพูดไม่เพราะสิ เพื่อนตามใจไลฟ์สดอยู่นะครับ”
“มึงหยุดเลยไอ้เหี้ยตาม”
“อะไร กูแค่จะไลฟ์ให้เขาชมกีฬาเฉ่ยเฉ้ยยยย”
ผมทำหน้าบึ้งมองไอ้เพื่อนตัวดีอย่างเอาเรื่อง
“ไอ้คามตวยยย หยุด !”
“ไม่หยุด...ฮะ...เฮ้ย ไอ้เสือระวัง...!”
“หะ...”
ฟิ้วววววว ~
ปั้ก !
เสียงแอคโค่เบาๆ บวกกับเสียงของกระทบกันที่เกิดขึ้นทำให้หัวของผมผงกไปข้างหน้าดังกึก ซึ่งไม่ต้องถามว่าไอ้เสียงที่เกิดขึ้นนั่นมาจากอะไร สิ่งหนึ่งคงเป็นลูกบาสที่ลอยมา ส่วนอีกชิ้นคือหัวของผมที่โดนมันกระแทกกลางกระบาลเต็มๆ จนปวดหนึบ
“เข้...”
“พี่เสือ !”
“ไอ้เสือ !”
ผมที่ตอนนี้ล้มพับลงกับพื้นเพราะรู้สึกมึนๆ ที่เกิดขึ้นจนต้องสะบัดหัวเบาๆ โชคดีที่ไอ้ตามใจมันยังเป็นคนดีอยู่บ้างเมื่อมันยอมทิ้งโทรศัพท์ตัวเองแล้วเข้ามาประคองร่างของผมไว้พร้อมกับเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันวิ่งมามาถึงตัวผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ โดยข้างๆ ก็มีไอ้หลงกับไอ้ซันด้วย
“ไอ้เชี่ยเสือ กูขอโทษ !”
และนั่นล่ะครับ ตัวต้นตอของลูกบาสที่มาทางกระบาลผม
ไอ้ห่าหลง !
ฮื่อออออ !
ผมที่ตอนนี้ยังสะบัดหัวตัวเองไม่เลิกราวกับเรียกสติที่กระเจิงไปให้กลับมา ให้ตายสิ ยิ่งโง่ๆ อยู่แม่งดันมากระแทกสมองกูให้กระเด็นหายไปอีก ต่อไปนี้กูจะใช้ชีวิตยังไง
กระซิก...
“เป็นไงบ้าง”
เสียงพูดเบาๆ ที่พอจะเรียกสติผมกลับมาได้พร้อมกับเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยกมือของมันขึ้นมาทำท่าจะจับหัวผมแต่ก็ลังเลว่าจะจับดีหรือไม่จับดี จนสุดท้ายผมต้องพูดขึ้น
“ไม่เป็นไร กูไม่เป็นไรเว้ย...”
ผมพูดไปตามความจริงเพราะมันไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ แค่จะมึนหน่อยๆ จากความหนักของลูกบาสเท่านั้น และพอคำพูดของผมจบลงทุกคนก็พากันถอนหายใจพรืดออกมาอย่างโล่งอก ซึ่งตัวเองก็แอบซึ้งใจไม่น้อยที่มีคนเป็นห่วงขนาดนี้
“ไอ้เสือมันไม่เป็นไรหรอก ขนาดโดนตบหัวทุกวันขี้เรื่อยยังไม่ออก ถ้าโดนขนาดนี้อาจจะออกไปบ้างก็ได้ ถือว่าเป็นเรื่องดี เดี๋ยวไม่ถึงสิบนาทีมันก็กลับมาปกติ”
อ้าว ไอ้หรรม !
“เออ งั้นกูเลิกรู้สึกผิดละ”
“ไปๆ กลับลงสนามกัน ไอ้เสือมันโดนบ่อยกูไม่เห็นมันจะเป็นอะไรเลย”
“จริงเหรอ...”
และแม่งก็ตบท้ายด้วยคำพูดของไอ้อ้อนรักที่มองทุกคนที่รุมล้อมผมแล้วพูดออกมาราวกับเชื่อในสิ่งที่พวกมันพูด จนตัวเองต้องอ้าปากค้างออกมา
ไอ้พวกเหี้ยยยย !
เสืองอน !
ไม่นานคนที่เคยแสดงความเป็นห่วงผมก็เริ่มแยกย้ายกันออกไป คงจะมีเหลือแต่ไอ้อ้อนรักที่ยังอยู่กับที่มองผมไม่ละสายตาและไอ้ตามใจที่ฉุดกระชากร่างของผมให้กลับมานั่งดีๆ จนตัวเองแถบน้ำตาตกในกับเรื่องที่เกิดขึ้น โชคดียังมีไอ้อ้อนรักที่ยังแสดงความเป็นห่วงออกมาเพื่อย้อมใจได้บ้าง
“อ้อนรัก ลงมาเว้ย เกมยังไม่จบ !”
“...”
ไอ้เด็กหมีที่ยังไม่สนใจรอบด้านมันก็ได้แต่ยืนนิ่งจนผมต้องโบกมือไล่มันเอง
“ลงไปได้แล้วไป”
“ได้”
แล้วมันก็ตอบรับอย่างง่ายดาย
“รอด้วย...”
“ห๊ะ...”
“จะไปส่ง”
ไอ้อ้อนรักมันมองมาด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ผมต้องร้องอ๋อในใจ เพราะตั้งแต่ที่มันบอกว่าจะขอไปรับไปส่งผมทุกวันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นอยู่บ่อยครั้ง เพราะช่วงนั้นมันติดประกวดดาวเดือน กิจกรรม บางทีผมก็ลืมแล้วกลับเอง
“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูกลับเองได้”
“...” ส่ายหัว
“อ้อนรักเว้ย ลงมา !”
“มึงลงไปได้แล้วไป พวกมันเรียกแล้ว”
“จะไปส่ง”
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ก็บอกว่าจะจีบแบบจริงจัง”
“...”
“ขอไปส่งนะ”
“ไอ้...”
“อ้อนรักกกกกกกกก !”
ไอ้เด็กหมีเอ๊ย !
“นะ”
“เออออออ ก็ได้เว้ย รีบลงไปเลย !”
“อื้ม !”
ในที่สุดไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันก็ยิ้มออกมาในแบบของมันทำให้สาวๆ ที่อยู่รอบข้างต่างพากันส่งเสียงกรี๊ดออกมากันถ้วนหน้า และดูเหมือนจะกลายเป็นผมนี่แหละที่ตอนนี้กำลังจะสำลักความเขินอายตายไปแล้ว
เออดี
โจมตีกันเข้าไป
เฮ้ออออ
เชื่อมั้ย...
บางทีผมก็ต้องขอบคุณ
ขอบคุณลูกบาสที่เข้ามากระแทกหัวผมวันนี้เพราะมันได้กะเทาะความประหม่าจากเหตุการณ์จูบก่อนหน้านี้ระหว่างผมกับไอ้อ้อนรักไปช่วงหนึ่ง แต่แค่ช่วงหนึ่งเท่านั้น เพราะตอนนี้มันกลับมาแล้วเว้ยยยย !!
“พี่เสือ ขนม”
“อะ...เออ”
ผมที่ขานรับคำของไอ้อ้อนรักโดยไม่มองหน้าเมื่อเราทั้งคู่แวะหาซื้อของกินกันระหว่างกลับหอ ซึ่งคนที่มาส่งผมก็ไม่บ่นซักคำแถมยังพาตะเวนหาซื้อของกินด้วย จนไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องกินนักหนา กินให้อ้วน กินให้ตัวแตก
ชอบกินเว้ยยย
“พี่เสือ”
“หือ ว่าไงวะ” ผมที่จิ้มลูกชิ้นปิ้งเข้าปากก็หันไปมองทางไอ้อ้อนรักที่มองมา
“วันเสาร์นี้ว่างมั้ย...”
“วันเสาร์เหรอ...”
ผมที่เคี้ยวลูกชิ้นอย่างมันปากก็ต้องทำท่าคิดแล้วค่อยๆ ตอบออกไป
“ไม่มีนะ ว่าจะนอน”
“อ๋อ...”
“มีอะไรหรือเปล่าวะ”
“มี”
“พูดมาๆ”
“พี่เสือ”
“ว่า”
ไอ้อ้อนรักมันเงียบไปซักพักหลังจากเรียกชื่อของผม ก่อนที่เจ้าตัวจะควักเอากระดาษบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกลางมันออกจนผมต้องขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย พอจะชะเง้อมองมันก็เอาหลบ จนตัวเองต้องพองแก้มอย่างขัดใจ
“อะไรของมึงเนี่ยห๊ะ”
“เลือกแป๊บ...”
เลือกอะไรของมันว้าาา
“เร็วๆ เลยไอ้อ้อนรัก แล้วเอามาให้กูดูบ้าง อยากเสือกเนี่ย”
“ไม่ให้”
“ไอ้หมี !”
“พี่เสือ”
“อะไร...!”
“ไปดูหนังกันมั้ย”
“ห๊ะ”
“วันเสาร์นี้”
“...”
“ไปดูหนังกันมั้ย”
“ไม่” ผมตอบทันทีทำให้ไอ้อ้อนรักมันทำหน้าผิดหวังออกมา ตัวเองเลยพูดขึ้นอีกครั้ง “จนกว่ามึงจะให้กูดูสิ่งที่อยู่ในกระดาษนั่น”
“...”
“เอามาเลย”
“พี่เองก็รู้”
“ห๊ะ”
“ผมเคยให้พี่ไปแล้ว นี่ป่านก็อปปี้ไว้ให้...”
อะไรของมันวะ
“กูไม่รู้เว้ย”
“ก็สิ่งที่อยากทำกับพี่”
“...”
“ผมใส่ซองแล้วยื่นให้พี่ไปแล้ว”
...
เดี๋ยวนะ...
ใส่ซอง ใช่ไอ้ซองสีชมพูตั้งตาสมัยพระเจ้าเหาหรือเปล่าวะ
“เดี๋ยวนะ อ้อนรัก ใส่ซองที่ว่า...”
“ให้ไปแล้ว”
“...”
“ทุกอย่างที่อยากทำกับพี่”
“...”
“บอกไปหมดแล้ว”
เหยดเข้ !
แม่งอยู่ไหนวะ !!
* Dunk (ดังค์) บาสเก็ตบอล คือการทำแต้มโดยการจับลูกบาสยัดลงไปในห่วง โดยผู้เล่นจะจับลูกบาสกระโดดขึ้นไปเพื่อที่จะยัดลูกบาสลงห่วงในระยะประชิด ซึ่งเป็นการทำคะแนน ที่ไม่มีโอกาสพลาดเลย
------------------------------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เห็นชื่อตอนนี่เตรียมทิชชู่แล้ว..อ้าวเฮ้ยไม่เหมือนที่คิดไว้นี่นา 555 :m20: :m20: :m20:
-
:serius2:
ซองๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:serius2:
อิพี่เสือ ซองอยู่ไหนนนน
:L2: :pig4:
-
จะบอก หรือไม่บอกหลานหมีว่าตัวเองยังไม่ได้อ่านดีนะ :hao4:
-
เอ็นดูเด็กหมี อยากมีแบบน้องสักคน :katai5: :katai5:
-
อิพี่เสือ หลับไปหาเดี๋ยวนี้ !!!
-
ยื่นซองอะไรแบบนี้ก็ได้หรอ5555555 ทำไมหมีอ้อนต้องน่ารักวะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เสือซองอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยถถถถถถ :serius2:
-
:laugh: นั่นสิ ซองอยู่ไหน พี่เสือเอาไปไว้ไหน แหมะเพื่อนน้องหมีมีการก๊อปปี้เก็บไว้อีกแผ่น รักเพื่อนดีจริงๆ o13
:3123: :pig4: :3123:
-
พี่เสือ หนีน้องอ้อนรักจัง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ถ้าไม่หวั่นไหวก็ไม่หนี
เพราะหวั่นไหวเลยหนี /เต๋ามาก
ลูกบาสลอยมากระทบเสือได้อย่างไร :hao3:
เป็นเพราะเสือแย่งกล้องกับตาม.....สินะ
ภาพที่เห็นมันถึงเนื้อถึงตัวมากกกกก
อ้อนรักโมโหหึง ลูกบาสเลยละลิ่วเข้าหัว
ที่แน่ๆอาจเป็นหัวตาม....ที่ถูกเล็ง
แต่สองคนไม่ได้อยู่นิ่งๆ เลยโดนหัวเสือแทน
อ้อนรัก พี่เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
งุ๊ยยย...ทำซองหายระวังโดนงอนนะคะพี่เสือ
-
ยอมใจมุขยัดของทั้งหมดของตัวเองใส่มือพี่เสือ เพื่อให้พี่เสืออยู่ดูตัวเองเล่นบาสของเด็กหมีมาก ฮืออออ
เด็กหมีน่ารักอ่ะขั้บ หยักมีเปงของตัวเอง ;-;
แล้วพี่เสือนี่จะขี้ลืมไปไหนนนน เอาซองน้องไว้ไหน พรูดดดดด
แต่บอกตามตรงว่าตอนเห็นชื่อตอนครั้งแรก แอบใจบาปคิดลึก... :katai1:
ติดตามนะฮะ ขอบคุณที่เขียนนิยายฟีลกู้ดมาให้อ่านมั่กๆๆ :-[
-
มีความคืบหน้ามาก
คนนึงก็มึนแต่ก็รุก
คนนึงก็เขินแต่ยังไม่ยอมรับ
มีลิสต์สิ่งที่อยากทำด้วย 5555
-
อ้อนร้ากกกกกกกกกกกกกกก โว้ยยยยยยย 5555555
รักความมึนของนายจังเลย :really2: มึนกว่านี้มีอีกไหม ถถถ
-
โอ๊ยย น่ารักกกก :o8:
-
:pig4:
-
เอ็นดูหมีไปอี๊กกกก
-
หมีมันมึนๆ งงๆ อย่างนี้ทั้งเรื่องป่าวเนี่ :pigha2:
ละซองสีชมพูไปให้กันตอนไหน ทำหายไปอิ้กกก
-
รอ ร๊๊๊๊๊๊๊อออออ รอ เมื่อไหร่ #อ้อนรักของเจ้!!! จะมาค่ะลูกกกกกก :katai5: :katai5: :katai5:
-
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 20
อ้อนแล้วดี...ดีต่อใจ
ในที่สุดวันเสาร์ก็มาถึง ผม ‘เสือดุ’ ตอนนี้ได้กำลังทำสิ่งที่มีค่าที่สุดในเช้าวันเสาร์อย่างการนอนเอื่อยไปเรื่อยๆ จนกว่าจะบ่ายโมง และมันจะเป็นอย่างนี้ทุกวันถ้าไม่ติดว่ามันมีปัญหาบางอย่างเข้ามาขัดซะก่อน
ไอ้อ้อนรัก !
แม่งนัดกูไปดูหนังเว้ยเฮ้ยยยย !
แล้วไหนเวลานอนกูล่ะ กระซิก...
{พี่เสือ}
“แป๊บนะอ้อนรัก ขอสิบนาที”
{ได้...}
“...”
{ผมรออยู่หน้าหอนะ}
พรึ่บ !
“เดี๋ยว !”
ผมที่ตอนแรกตั้งใจจะนอนเอื่อยต่อก็ต้องดีดตัวลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อฟังคำของไอ้อ้อนรักจบ มันเลยพูดย้ำ
{รอได้}
“เดี๋ยวไอ้หมี มึงจะรีบมาทำไมวะ”
{อยากเจอ}
ไอ้ห่านนนนน !
ถามกูก่อนน กูจะนอนนนน !
“โอ๊ยยย กูยังไม่อาบน้ำแต่งตัวเลย”
{...}
“ขี้ตายังไม่หายมัวเลยเนี่ย”
{ไม่เป็นไร... / หือ...อ้อนรักป้ะเนี่ย...}
เสียงผู้หญิงที่แทรกเข้ามาในโทรศัพท์ทำให้ผมต้องกุมขมับก่อนจะฟังความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจากด้านนอก
{น่ารักกว่าในรูปอีกอ่า...เราชื่อเหมยนะ มาทำอะไรที่นี่เหรอ / ยืน...}
คำตอบของไอ้อ้อนรักทำให้ผมอยากจะร้องไห้แทนคนฟัง ก่อนที่ตัวเองจะพูดขึ้นเพื่อช่วยไอ้เด็กเด๋อที่คาดว่าตอนนี้คงจะทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ
“มึงเข้ามาในหอก่อนมา เดี๋ยวลงไปรับ”
{ได้}
คำตอบเพียงแค่นั้นก็ทำให้ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นด้วยสภาพชุดนอนผมเพร่ายุ่งเหยิงเพื่อลงไปรับไอ้อ้อนรักที่หน้าประตูทางเข้า และลงมาก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันคงยังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงที่คาดว่าน่าจะอยู่หอหญิงข้างๆ
“มาหาเพื่อนเหรอ แนะนำให้เรารู้จักบ้างดิ”
“ไม่ใช่”
“อ้าว งั้นมาหาใครล่ะ”
“คน...”
“...”
“ที่ชอบ”
ผมที่กำลังเดินเข้าไปหาก็ต้องชะงักกึกอยากจะถอยตัวกลับขึ้นไปบนห้องซะให้ได้ เมื่อได้ยินคำว่ามาหา ‘คนที่ชอบ’ ของมัน และที่สำคัญอย่าลืมว่านี่คือหอชาย และไม่ต้องบอกตอนนี้น้องเหมยสาวสวยคนนั้นอ้าปากเหวอไปเรียบร้อยแล้ว
“พี่เสือ”
ยังไม่ทันที่ผมจะหายตกใจหรือวิ่งหนีไอ้อ้อนรักมันก็หันมาเห็นซะก่อน ก่อนที่มันจะเดินเข้ามาใกล้แล้วมองร่างกายผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยกมือขึ้นปิดบังใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีเรื่อของตัวเองไว้
“น่ารัก...”
นั่นล่ะครับ หนุ่มหล่อมาดแมนแฮนซั่มก็ต้องโดนชมว่า ‘น่ารัก’ ไปอย่างช่วยไม่ได้
เออดี
“ขึ้นไปข้างบนได้แล้วเว้ย”
ผมพูดโดยพยายามไม่สนใจคนที่ตอนนี้ยืนหน้าเหวอเป็นตัวประกอบไปเรียบร้อยก่อนจะเดินนำไอ้อ้อนรักขึ้นไปบนห้องที่อยู่ชั้นสามของตัวเอง ไม่นานพวกเราทั้งคู่ก็เข้ามาอยู่ในห้องเรียบๆ ง่ายๆ ไม่ได้สวยหรูของผม ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็มองรอบๆ อย่างตื่นเต้น แล้วหันมามองผมที่ตอนนี้เดินไปพับผ้าห่มที่ใช้ไว้อย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะหมกตัวอยู่ในนั้นจนถึงบ่าย
เศร้าเลย
“เลือกนั่งตามสบายเลย” ผมหันไปบอกไอ้คนที่แต่งตัวดูดีมาเรียบร้อยจนเหลือแค่ผมที่ยังอยู่ในชุดเสือยืดกางเกงขาสั้นกากๆ ผมเพร่าก็ยุ่งเหยิงจนไม่เป็นทรง นี่ถ้าไม่ติดว่าสงสารไอ้อ้อนรักนะ อย่างหวังว่าใครจะได้เห็นผมสภาพนี้
“พี่เสือ”
เสียงเรียกจากคนที่ยืนทื่ออยู่กลางห้องทำให้ผมหันไปมองก่อนจะเห็นว่ามันเดินเข้ามาใกล้ ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วมองไปอย่างสงสัย
หมับ...
เดี๋ยวๆ !
มือหนาของคนตรงหน้ายกขึ้นมาขยี้ผมยุ่งๆ ของผมเบาๆ ไอ้อ้อนรักมันหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยในขณะที่ทำ ส่วนผมก็อ้าปากเหวอไปแล้ว จนสุดท้ายแรงที่ขยี้ในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นลูบเบาๆ
อ่า...
มันก็จะรู้สึกดีหน่อยๆ อ่านะ...
“ชอบ”
“อะ...เออเว้ย พอเลยมึง !”
ผมจับมือที่อยู่บนหัวผมออกก่อนจะทำหน้าบึ้งมองไอ้เด็กหมีตรงหน้า ซึ่งมันอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่ตัวเองจะหันหลังแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อเตรียมไปอาบน้ำ
“มึงรออยู่นี่ล่ะ นั่งได้เลยทุกที่ กูอาบน้ำแป๊บ”
“อืม”
ผมหันมองไอ้อ้อนรักอีกครั้งก็เห็นว่ามันเดินไปนั่งรอที่ปลายเตียง เพราะห้องผมไม่ได้กว้างมากนัก บนเก้าอี้ที่พอจะนั่งได้ก็วางของไปเรียบร้อย ก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเข้ามาแล้วก็ต้องยกมือขึ้นจับหัวตัวเองอีกครั้งโดยยากที่จะลืมสัมผัสเมื่อซักครู่
ผิดมั้ย ถ้าอยากได้แบบนั้นอีกครั้ง...
โคตรรู้สึกดีเลยว่ะ
“พี่เสือทำอะไร...”
“ชู่ว ~”
ผมยกนิ้วชู่วเสียงใส่มันเบาๆ ในขณะที่กำลังยักถุงขนมหลากหลายที่ซื้อจากเซเว่นเข้ากระเป๋าทำให้ไอ้อ้อนรักที่เพิ่งจะไปซื้อป็อบคอร์นกับแป๊บซี่ชุดใหญ่มาต้องทำหน้างงๆ ผมเลยยักคิ้วไปให้
“ขนมที่นี่ไม่อร่อยเท่าของกูหรอกเว้ย”
แล้วมันก็เอียงคอ
หึหึ เขาเรียกตุนเสบียง
“เข้าไปในโรงเลยมั้ย”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้ตอบได้แต่พยักหน้า ผมเลยเป็นฝ่ายเดินนำคนที่พามาที่นี่หลังจากเรานั่งรอเวลามาได้ซักพัก ซึ่งหนังที่พวกเราเลือกดูวันนี้คือหนังฮีโร่ใหม่ที่ทำให้ผมที่ติดตามมาตลอดต้องตื่นเต้นไม่น้อย ส่วนไอ้คนข้างๆ ที่ตอนแรกตั้งใจจะมาดูอนิเมชั่นที่กำลังกระแสแรงใช้ได้ก็ต้องหน้าหงอไปพักใหญ่ๆ เมื่อผมไม่ยอมดู และสุดท้ายมันก็เลือกเรื่องเดียวกับผมจนได้
ต้องงี้ดิ
“พี่เสือ”
“หืม...”
ผมหยุดชะงักแล้วหันไปมองทางไอ้อ้อนรักที่เรียกชื่อไว้หลังจากที่พวกเราผ่านคนตรวจตั๋วมาแล้ว ก่อนที่มันจะถอดเสื้อคลุมสีทึบตัวเท่ของมันมาแล้วเอามาคลุมไหล่ของผมไว้
“ป่านบอกว่าหนาว”
“ห๊ะ...”
“กันหนาว”
ไอ้อ้อนรักมันพูดซ้ำจนผมต้องอ้าปากเหวองงๆ มันเลยยกมือขึ้นมาเกาแก้มตัวเองเล็กน้อย ส่วนผมก็ได้แต่จับเสื้อคลุมแขนยาวที่ว่าไว้ ก่อนจะจับมันมาสวมใส่ดีๆ ไอ้อ้อนรักที่มองมามันเลยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะเข้ามาใกล้แล้วจับมือผมไว้ ตัวเองที่ใจกระตุกขึ้นมาเลยต้องเงยหน้ามองมันอีกครั้ง
“อะไรวะ”
“เข้าไปกัน”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบได้แต่ดึงมือผมเข้าไปโดยที่นิ้วของเราสอดประสานกัน ซึ่งพอเข้ามาข้างในก็มืดสนิท สิ่งที่ผมรับรู้ได้ตอนนี้คือใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเอง กับมืออุ่นๆ ที่จับมือของผมไว้ และเสียงหัวใจตัวเองที่ตอนนี้เต้นเป็นจังหวะสามช่าไปแล้ว
เออดี
ผมที่ตอนนี้สมองเบลอๆ ไปเรียบร้อยก็โดนไอ้อ้อนรักพามาถึงที่นั่งเรียบร้อย ตัวเองที่เกิดอาการประหม่าไปแล้วเลยได้แต่ขอบคุณความมืดในโรงหนังเท่านั้นที่ทำให้ไอ้อ้อนรักมันไม่ต้องมาเห็นใบหน้าตอนนี้ของผม และก็เพิ่งจะรู้ตัวด้วยว่ามืออุ่นของคนข้างๆ ยังคงจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย
“อ้อนรัก...”
“จับมือได้มั้ย”
จะขอทำไมวะ มึงจับไปแล้ววววว !
และใจกูก็เต้นแรงไปแล้วด้วย กระซิก...
โอ๋ลูกพ่อ อย่าเพิ่งวายไปตอนนี้นะ
“พี่เสือ”
“เออ อยากทำอะไรก็ทำ”
“จริงดิ”
“เอออออออออ !”
ผมขานกลับยาวๆ ก่อนจะหันมาตบตีกับหัวใจตัวเองต่อ ซึ่งไอ้คนขอตอนนี้มันก็เงียบไปแล้ว ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง...ไม่ใช่ละ มือของไอ้คนข้างๆ นี่ล่ะ ที่กำลังจับหัวผมให้หันไปทางมัน ก่อนที่สัมผัสอุ่นๆ ที่ริมฝีปากจะเกิดขึ้นทำให้ผมต้องลืมตาโพลงแม้ที่นี่ตอนนี้จะมืดขนาดไหนแต่ผมก็ไม่ได้ซื่อบื้อถึงขนาดไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือ ‘จูบ’
เดี๋ยววววววว !
กลีบปากของผมโดนเม้มเบาๆ อย่างเป็นจังหวะ ทำให้รู้ได้ว่าคนที่ทำมันคงจะช่ำชองเรื่องการทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีไม่น้อย ตัวเองที่ตอนแรกตกใจก็ได้แต่ยอมหลับตาลงและรับสัมผัสที่ไม่ได้จาบจ้วงมากมายนั่น มือของไอ้อ้อนรักมันยังคงจับมือของผมอยู่ ก่อนที่สัมผัสที่ว่าจะค่อยๆ ละถอยออกไป ผมที่ยังคงหลับตาอยู่ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะต้องตกใจเมื่อตอนนี้เห็นหน้าไอ้อ้อนรักได้อย่างชัดเจนจากแสงสว่างที่เกิดขึ้นจากจอยักษ์ ซึ่งมันเองก็ไม่ต่างกันมันมองมาทางผมด้วยท่าทางอึ้งๆ โดยใบหน้าของพวกเราตอนนี้ห่างกันไม่ถึงคืบ
“พี่เสือ...”
“อะ...อ้อนรักเดี๋ยว อย่าเพิ่งพูดอะไร...”
ผมพูดเสียงเบาก่อนจะพยายามเอามือออกจากมันด้วยความประหม่าแต่ก็โดนอีกคนจับไว่แน่นผมเลยได้แต่ยอมแพ้ปล่อยให้มันจับไว้แบบนั้นจนพวกเราได้ยืนขึ้นก่อนที่หนังจะเล่นท่ามกลางเสียงหัวใจที่ยังคงเต้นดังคึกโคมข้างในของผม
ใจพัง...
ใจพังไปแล้วกู
“สนุก”
“เออ กูบอกแล้วเห็นมั้ย !”
“อืม”
“ไว้คราวหน้ามาดูอีกเนอะ”
“ได้เหรอ”
“ก็...”
ผมที่กำลังอ้าปากพูดอย่างอารมณ์ดีในตอนแรกหลังจากหนังจบก็ต้องหุบปากฉับเมื่อตัวเองดันเผลอพูดบางอย่างออกไปแล้ว ซึ่งไอ้อ้อนรักที่รอคำตอบอยู่ก็ได้มองมาอย่างคาดหวังผมเลยได้แต่หันหน้าหนีแล้วแสร้างทำมองหาร้านของกินที่อยู่ใกล้ๆ
“อยากกินสเวนเซ่นอ่ะ”
“ได้”
“...”
“แต่คราวหน้า...”
“อ้อนรัก !”
ผมที่กำลังมองร้านสเวนเซ่นด้วยสายตาที่แสดงออกว่า ‘อยากกิน’ เต็มที่กับไอ้อ้อนรักก็ต้องหันไปมองทางต้นเสียงหวานๆ ที่ตะโกนเรียกชื่อคนข้างๆ และพอหันไปผมก็ต้องทำตาโตเมื่อเห็นว่ามีสาวสวยหุ่นดีหน้าตาน่าดึงดูดเดินเข้ามาหาด้วยท่าทียิ้มแย้มซึ่งทำให้ผมแอบเผลอลืมดาวคณะอย่างยี่หวาไปชั่วขณะ
เข้...ทำไมคนที่มาพัวพันกับไอ้อ้อนรักมันถึงได้งานดีทุกคนเลยวะ...
“นาว”
หือ...
“อ้อนรักจริงๆ ด้วยอ่ะ เฮ้ย พี่โคตรคิดถึงเลย ทำไมถึงติดต่อไม่ได้เลยล่ะ”
“ไม่ค่อยว่าง”
“จริงเหรอ แล้วนี่มาเที่ยวกับใครห๊ะ ไหนบอกไม่ว่างไง” ผู้หญิงสวยตรงหน้าชะเง้อมามองผมที่ยืนทำหน้างงอยู่ด้านหลังซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็หันมามองทางผมเช่นกันก่อนจะหันไปตอบคนตรงหน้า
“รุ่นพี่”
...
“ท่าทางจะสนิทกันเนอะ ไม่แนะนำให้พี่รู้จักบ้างเหรอ”
“พี่เสือดุ”
“โหย ชื่อน่ารัก”
คนที่ยืนคุยกับไอ้อ้อนรักชะเง้อมามองทางผมอีกครั้งแล้วยิ้มมาให้ ตัวเองเลยต้องตอบกลับยิ้มสวยนั่นไป
จะละลายแล้วกู
“ไม่เจอกันนานเลยอ่ะ ไปคุยกันหน่อยได้มั้ย พี่คิดถึงจริงๆ นะเนี่ย”
“ได้”
คำตอบที่ไม่ต้องคิดของไอ้อ้อนรักทำให้ผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ก็เริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองขึ้นมา เพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ตอนแรกที่ได้ยินชื่อที่มันเรียกแล้ว
นาว มะนาว ?
แฟนเก่ามันคนนั้นใช่มั้ย
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ” ผมตอบกลับคนที่เรียกผมตรงหน้าแล้วมองหน้ามันกลับไปในใจก็หวังจะได้ยินว่ามันคงจะบอกว่า ‘ไปกินไอติมกัน’ หรือ ‘ไปจากตรงนี้กันเถอะ’
“เดี๋ยวผมมานะ”
แต่แม่งก็ไม่ใช่ไง
“เออ ได้ดิ งั้นกูไปกินไอติมรอนะ”
“อืม”
ผมที่หันหลังเตรียมเดินเข้าร้านไอติมด้วยอารมณ์เซ็งๆ ก็ต้องได้ยินเสียงจากข้างหลังที่พูดขึ้นมากับคนที่ยืนอยู่ด้วย
“ไปกันอ้อนรัก พี่มีร้านดีๆ ที่เราชอบอยู่”
“ยัง”
“อ้าว”
“ไปส่งพี่เสือก่อน”
สิ้นเสียงนั้นข้างกายผมก็มีไอ้หมีตัวสูงเดินเข้ามาขนาบข้าง ซึ่งผมต้องหันไปมองทางมันงงๆ ไอ้อ้อนรักเองก็มองกลับมาจนกระทั่งมาถึงหน้าร้าน อีกฝ่ายเลยพูดกับผมอีกครั้ง
“เดี๋ยวผมมานะ”
“อืม”
“ห้ามหนีกลับ”
“รู้แล้ว กินรออยู่นี่แหละ รอมึงมาจ่าย”
“ได้”
“เออ”
“งั้นผมไปนะ”
“อืม”
ผมมองคนที่มองมาอย่างห่วงๆ ตัวเองเลยได้แต่โบกมือไล่มันไอ้อ้อนรักมันเลยกลับหลังหันและเดินออกไปโดยหันกลับมามองทางผมบ้างเป็นครั้งคราว จนสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวเลยเรียกมันที่อยู่ห่างออกไปเสียงดัง
“อ้อนรัก !”
“หะ...”
“รีบมานะ”
“ได้”
“...”
“รอผมที่นี่นะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้นแล้วยิ้มมาให้ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไปโดยเหลือแค่ผมที่ยืนอยู่หน้าร้านสเวนเซ่นเท่านั้น
เอาล่ะ...
ได้เวลาแดกกก !
เคยได้ยินมั้ยว่าสัจจะไม่มีในหมู่โจร...
แต่นี่ไม่ใช่โจรแต่เป็นไอ้หมีเด๋อ !
ผมที่ตอนนี้นั่งกินไอ้ติมไปกว่าสามถ้วยจนปวดท้องในระหว่างรอมันก็ต้องตัดใจยอมแพ้แล้วเลือกที่จะเดินออกมาจากร้านสเวนเซ่นด้วยสภาพที่ไม่สมประกอบนัก จนตอนนี้อยากจะให้ถึงบ้านให้ไวที่สุด แต่คงจะเป็นไปได้ยากเพราะคนที่พามาตอนนี้มันกลับหายสาบสูญไปแล้ว
เออดี
คราวหน้าถ้าจะหายก็บอกกูไว้ก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องรอ !
“โอ๊ย...”
ผมที่ร้องออกมาพลางกุมท้องตัวเองก็น้ำตาแถบเล็ดเมื่อไอติมสามถ้วยที่ตะบี้ตะบันยัดเข้าไปเพราะรสชาติที่หลากหลาย ตอนนี้มันได้กลับมาเล่นงานท้องน้อยๆ ของผมแล้ว
ฮื่อออ เสือทรมานนนนน !
ผมที่กุมท้องตัวเองที่ทรุดลงนั่งไปแล้วก็ต้องค่อยๆ พยุงตัวขึ้นมา ก่อนจะต้องตกใจเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาฉุดร่างผมช่วยให้ลุกขึ้น เมื่อหันไปก็เห็นผู้ชายหน้าตาดีที่คุ้นสุดๆ กำลังมองมาซึ่งเจ้าตัวก็ขมวดคิ้วราวกับกำลังจะถามว่า ‘มึงเป็นใคร’
กูนี่ที่ต้องถามเว้ย !
“นี่มันเด็กไอ้อ้อนรักนี่หว่า”
“เด็กพ่อง...โอ๊ย...”
กูพี่มันเว้ย !
“เป็นอะไรล่ะ”
“ปวดท้องๆ” ผมพูดออกไปตามความจริงตอนนี้ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใครแต่ร่างกายกำลังขอความช่วยเหลืออย่างเต็มที่
“เอ้า ไม่ไปเข้าห้องน้ำวะ หรือขมิบแล้วเดินไม่เป็น”
ขมิบพ่องงง !
“ไม่ได้ปวดขี้เว้ยยยย !”
มึงเป็นใครเนี่ย บอกกูมาเดี๋ยวนะไอ้หน้าคุ้นแต่กูจำไม่ได้ !
“อ้าวเหรอ งั้นทำไมไม่โทรตามแฟนมึงล่ะ อ้อนรักน่ะ”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่แฟน...”
“อ้าวเหรอ ว้า เสียดาย รู้งี้กูจีบ”
“เลิกบ่นดิมึง กูปวดท้อง ยิ่งฟังมึงยิ่งปวดท้อง ถ้าไม่ช่วยก็ไปใกลๆ ไป !” ผมที่ทนฟังคำว่า ‘อ้าวเหรอ’ ของมันอยู่หลายหนสุดท้ายก็ทนไม่ไหว ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะหัวเราะออกมา
“โอ๋ๆ ช่วยก็ได้”
“เออ !”
“อ้าว สงสัยไม่ต้องช่วยแล้วว่ะ นู้น ใครมา” อยู่ๆ ไอ้หน้าหล่อที่มาช่วยพยุงร่างของผมก็พยักเพยิดไปด้านหลังรผมทำให้ตัวเองต้องหันไปมอง ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันเดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนเดิมเมื่อมันเห็นผมมันก็ทำท่าตกใจแล้วรีบวิ่งมาหาทันที ส่วนอีกคนก็ทำหน้าไม่ต่างกันแต่กลับเป็นฝ่ายเดินหนีไป “ว้าว มากับพี่มะนาวสุดสวยซะด้วย”
“พี่เสือ !”
“อะ...อ้อนรัก”
“ไอ้ธัน พี่เสือเป็นอะไร”
“ปวดขี้มั้ง”
ไอ้ห่านี่ !
“พี่เสือไปห้องน้ำ”
“มะ...ไม่ได้ปวดขี้เว้ย ปวดท้อง !”
“...”
“เพราะมึงแหละไอ้อ้อนรัก ทิ้งกูให้รอ กูก็เลยกินไอติมไปหลายถ้วย เพราะมึงเลย !”
ผมเบะปากน้ำตาจะไหลออกมาซะให้ได้ มือก็กุมท้องตัวเองอยู่อย่างปวดร้าว ไม่น่าเลย ไม่น่ากินเยอะเลย ฮื่อออ !
“ขอโทษ”
“ไม่ให้อภัยเว้ย มึงทำร้ายกู ฮื่อ...”
“เดี๋ยวพาไปหาหมอ”
“...”
“ไปฉีดยา”
“ไม่ไปปปป ~”
“โอ๋...”
“กระซิก...”
“หายนะ”
คำพูดเบาๆ พร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นมาลูบหัวของผมราวกับปลอบประโลมทำให้ตัวเองที่กำลังแหกปากโวยวายกับความปวดร้าวที่เกิดขึ้นต้องปิดปากสนิทพร้อมกับกลั้นน้ำตาไว้
อึ๊บ...
“เบื่อพวกแม่งมีคู่ กูไปละ”
“ฮือ...”
ผมครางเบาๆ โดยไม่สนใจตัวประกอบที่ยืนดูอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะยิ่งลูบหัวผมเข้าไปใหญ่โดยตัวเองก็ส่งสายตาไปราวกับกำลังประท้วงว่า ‘เออ ลูบหัวกูอีก ต้องการแบบนั้นแหละ’ จนสุดท้ายไอ้เด็กหมีมันก็พาผมบึ่งรถไปหาหมอจนได้
ว่าแต่...
ลูบหัวอีกได้มั้ยอ่ะ...
อ้อน แล้วรัก
มีคนให้ลูบหัวมันก็ดี...ดีต่อใจ ❤
2 นาทีที่แล้ว
เสือ ไม่ดุ
มีคนคอยลูบหัวให้มันก็ดี...ดีเหมือนกัน : )
เมื่อซักครู่
------------------------------------------------
พี่เสือน้องอ้อนมาแล้วจ้า ช่วงนี้มาช้าหน่อยเนอะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ :o8:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
(https://f.ptcdn.info/261/052/000/1499265813-imagejpeg-o.jpg)
ตามมีมเลยค่ะ
-
แหมมมมมมม แต่ละคน
ปล. ชอบมีมข้างบน ฮาาาา
-
“เบื่อพวกแม่งมีคู่ กูไปละ”
ยืมหน่อยนะธัน
รีบ ๆ ขอเป็นแฟนกันซะทีเถอะ อ้อนกันไปอ้อนกันมา
หมั่นไส้ ๆ :ling1:
-
หึหึ น่ารักได้อีก
-
หมั่นไส้ !!! ว่าแต่อ้อนรักทำไมหายไปนานจนพี่เสือต้องยัดไอติมรอจนปวดท้อง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เกือบจะโกรธแล้วนะ ถ้าหมีกล้าเทพี่เสือ..ว่าแต่พี่เสือต้องตะมุตะมิมากมาย มีแต่คนชมว่าน่ารัก..ธันจีบเลย หมั่นไส้หมี :m16:
-
อยากมีคนลูบหัววววววคงดีดีใจ
-
ก็สงสัย ไหนอ้อนรัก บอกไปแป๊บเดียว ไม่นาน
แต่ก็หายไปจนกินไอติมไปสามถ้วย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เหมือนนาว อยาก......อ้อนรักมาก
ที่จริงนาวทำไม่ถูกนะ เสือมากับอ้อนรัก
มาแยกอ้อนรักไปกับตัวเองได้ยังไง เสียมารยาท
เสือ ก็ชอบ รู้สึกดีที่อ้อนรักลูบหัว
จูบของอ้อนรักก็ดี ทำให้เสือมีความสุข
อ้อนรัก ก็เปิดเผยว่าชอบเสือซะขนาดนี้
อ้อนรัก ขอเสือ เป็นแฟนให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเล้ย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วก็ดีต่อใจ กรี๊ดดดดดดดดดดด ชอบๆๆ
แต่แลดราม่าเพื่อนจะมาเลย รอต่อไป
-
กินไอตินไปสามถ้วย โถ่ๆ พี่เสือ แบบนี้พอหายปวดท้องแล้วต้องลงโทษอ้อนรักซะให้เข็ด
จะได้ไม่ทิ้งไปไหนอีก
-
:pig4:
-
:katai2-1:
-
ทำไมกินน้อยแล้วปวดท้องหว่า :m28: แค่ 3 ถ้วย ๆ ละ 1 ลูก จิ๊บ ๆ เองหลานเสือ เป็นโรคน้อยใจลงกระเพาะป่ะเนี่ย :give2:
-
โพสกันขนาดนี้ แหม๋ ไม่คบกันให้รู้แล้วรู้รอดไป
พี่เสือก็อารมณ์หวงละ
แฟนเก่านี่มันยังไง พี่มะนาวนั่น
แล้วคุณเเพื่อนคนนั้นหล่ะ ดูท่าจะไม่ใช่คนไม่ดีนะ
-
เหม็ง เหม็งความรัก ฮือออออออ :z3:
คือขนาดนี้แล้วก็ขอพี่เสือดุคบเถอะน้องหมี
อย่ายื้อยุดกันมากกว่านี้เลย
ใจคนอ่านจะพังแหล่ว แงงงงงงงง
เขียนได้ดีกับใจทุกตอนเลยจริงๆ ฮื้อออ เป็นกำลังใจให้นะฮับ จู้ๆๆ :hao5:
-
อื้อหือ นี่ไม่ยังไม่คบกันชะมะ
-
หายกันง่ายๆงี้หรา?
-
คยกันเหอะแบบนี่ :-[
-
:pig4: :pig4:
-
รอจ้าา
-
ตอนที่ 21
อ้อนแล้วน้อยใจ
“ไอ้เสือออ สเตตัสเมื่อวันก่อนมันคืออะไรรร”
“คืออะไรวะ”
“ลูบหัวอ่ะ ลูบหัว ไหนมาลูบบ้างสิ๊”
ไอ้ตามใจมันเข้ามาหาผมพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวผมเล่นจนตัวเองต้องปัดมือมันออกแล้วมองอย่างหาเรื่อง
“อย่าลามปามครับเพื่อนคามตวย เยอะ !”
“ทำไมห๊ะ จับนิดจับหน่อยไม่ได้หรือไงวะ”
“ไม่ได้”
“มึงก็ไปแกล้งมัน ไอ้เสือมันเก็บไว้ให้ ‘คน’ บาง ‘คน’ ลูบเว้ย !”
“หมี...”
ไอ้หลงกับไอ้จั๊มที่เป็นตัวคอยเสริมก็ทำให้ผมต้องหันไปมองทางพวกมันเคืองๆ วันนี้เป็นอีกวันที่แก๊งเดอะง่าวอย่างพวกเราก็ยังคงทำตัวไร้สาระเหมือนเดิม และถ้าถามว่าชื่อแก๊งมาจากไหนผมก็ตอบได้เลยว่ามันเป็นชื่อที่ไอ้ตามใจมันสร้างให้ตั้งแต่สมัยปีหนึ่ง แต่ไม่ได้นำมันมาใช้ จนกระทั่งสอบวัดผลที่ผ่านมา พวกเราทั้งสี่หน่อก็กลายเป็น ‘เดอะง่าว’ อย่างเป็นทางการ
โง่ทั้งกลุ่ม...
“เออไอ้เสือมึงรู้หรือยังว่าวันมะรืนเราจะไปออกค่ายผดุงคุณธรรมกันที่กาญจนบุรีสองวันนะ”
“ห๊ะ...”
“เตรียมเก็บเสื้อผ้าด้วย”
“อะไรของมึงวะ ค่ายอะไร กูไม่เห็นรู้เรื่อง ใครจัด”
“เพราะมึงมันกากหมาไง พวกไอ้หลงไอ้จั๊มมันรู้กันหมด ใช่มั้ย” ไอ้ตามใจมันหันไปทางไอ้สองหน่อที่เหลือที่พยักหน้ารับตาม จนผมต้องขมวดคิ้ว
ค่ายอะไรของมันวะ !
“อาจารย์คนไหนจัดวะ กะทันหันแบบนี้ กูจะไปถามให้รู้เรื่อง”
ผมที่ตอนนี้ยังไม่เข้าใจได้แต่ลุกขึ้นเพราะทนกับความข้องใจของตัวเองไม่ไหวจริงๆ ก่อนที่ไอ้ตามใจมันลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามากอดไหล่ผมไว้
“จะถามทำไมวะ บอกให้ไปก็ไปดิ เรื่องเยอะจังมึง”
“กูสงสัย ละค่ายอะไร ผดุงคุณธรรมบ้าบออะไรวะ เสียเงินมั้ยเนี่ย !”
“ใจเย็นนนนน”
แล้วไอ้สามหน่อที่นั่งมองผมบ่นก็พากันหัวเราะออกมาตัวเองที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยรู้ข่าวคราวอะไรเลยได้แต่มองทางพวกมันอย่างสงสัย จนในที่สุดไอ้จั๊มเพื่อนที่น่ารักของผมมันก็เป็นฝ่ายตอบออกมาแทนไอ้สองตัวที่เหลือที่นั่งทำหน้ากวนประสาทอยู่
“ไปกันเอง...”
“ห๊ะ...”
“ทริปนี้ป๋าตามใจจัดเองครับ”
“กูไม่ไป !”
“ไม่ได้”
“อะไรของพวกมึงวะเนี่ยยยย”
ผมที่มองหน้าพวกมันอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่พวกมันกำลังทำกันอยู่ก็ต้องโวยวายออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึงการ ‘เสียเงิน’ โดยใช่เหตุอีกครั้ง ก่อนที่ไอ้คนคิดริเริ่มเรื่องไร้สาระมันจะพูดขึ้นมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ไป-พัก-ผ่อน”
“ผ่อนพ่อง !”
“เออ เราอ่ะเที่ยว แต่น้องๆ เขาจะไปพักผ่อน”
“ห๊ะ”
“ก็น้องสายป่าน น้องเสียงเพลง และไอ้อ้อนรักมันเพิ่งสอบเสร็จกัน มันเลยบ่นๆ ว่าอยากไปเที่ยวกุก็เลยเสนอสถานที่ให้” ไอ้ตามใจมันยักคิ้วให้ผมหลังจากพูดจบและก็ทำให้รู้ได้ว่าการเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้มีแค่พวกเรา
ถามจริง กูกับไอ้อ้อนรักนี่ทำบุญร่วมกันมาหรือเปล่าวะ...
แม่งมีส่วนร่วมกับชีวิตกูตลอด !
“นี่พวกมึงไปสนิทกับเด็กพวกนั้นตอนไหน...”
“ตอนไหนไม่สำคัญแค่เข้ากันได้ก็พอ”
“กูไม่ไป”
“เอ้าไอ้ห่านี่”
“ขี้เกียจ เบื่อ”
“อะไรวะ” ไอ้ตามใจมันยกมือเกาหัวผมงงๆ เมื่อเห็นว่าผมไม่สนใจทริปนี้เท่าไหร่ บอกตามตรงโคตรขี้เกียจเดินทางเลย อยากนอนอยู่ห้องเฉยๆ มากกว่า
“พี่เสือ...”
และยังไม่ทันไร ไอ้เสียงคุ้นๆ มันก็ดังขึ้นจากใกล้ๆ ตัวผมทันที
เออออออ ดี !
ผมที่หันไปมองร่างที่เดินเข้ามานั่งข้างๆ ผมพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่เริ่มหาที่นั่งกัน จนตอนนี้โต๊ะแคบๆ มีสิ่งมีชีวิตเจ็ดคนกำลังนั่งจ้องหน้ากันอยู่ โดยที่ไอ้ตามใจมองน้องเพลงที่เดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างมันกับอีกคน ส่วนไอ้จั๊มก็มองหน้าผมราวกับบอกว่ายืมกระเป๋าหนุนหัวหน่อย ไอ้หลงก็มองไอ้ตามใจพลางขมวดคิ้วรำคาญ ส่วนไอ้อ้อนรักนี่ไม่ต้องบอก
มันกำลังมองผมอยู่
จะจ้องทำไมวะเนี่ย !
“อ้อนรัก มึงเคลียร์ไอ้เสือดิ มันไม่ยอมไปกาญ”
“ได้”
“มึงกล้าเหรอ” ผมหันไปขมวดคิ้วใส่ไอ้คนข้างๆ มันเลยได้แต่มองมานิ่งๆ
“ถ้าพี่เสือไม่ไป...”
“...”
“ผมก็ไม่ไป”
“อ้าวห่า...”
ผมที่หลุดขำออกมากับท่าทางของคนข้างๆ พร้อมกับเสียงสบถของไอ้ตามใจที่มองหน้าไอ้อ้อนรักอึ้งๆ ก่อนที่ตัวเองจะหันไปตบไหล่มันอย่างพอใจ
“ดีมากๆ”
“นอนด้วย”
“ห๊ะ”
“วันนี้ไปนอนด้วยได้มั้ย”
เดี๋ยวๆ !
“ฮั่นแหนนนนนน่ ~”
ผมที่ยังไม่ทันหันไปทำหน้างงใส่ไอ้อ้อนรักก็ต้องฟังเสียงแซวจากไอ้คนร่วมโต๊ะที่ตอนนี้ทำหน้าล้อเลียนมาให้ แล้วหันไปมองคนพูดราวกับตั้งคำถาม ก่อนที่สายป่านจะเป็นคนเฉลยออกมา
“ไอ้อ้อนมันลืมกุญแจห้องกับกุญแจรถไว้ในรถ”
“...”
“แต่มันไม่ยอมตามช่าง”
“เอ้า”
ผมหันไปมองคนพูดอย่างไม่เข้าใจซึ่งอีกฝ่ายก็ได้แต่ส่ายหัวทำให้คนทั้งโต๊ะต่างพากันงงผมเลยต้องหันไปหาคนข้างๆ ที่ตอนนี้นั่งเงียบราวกับตั้งใจฟังที่คนอื่นพูดทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องของตัวเอง
ว่าแต่เดี๋ยว...
“อ้อนรักมึงขับมอเตอร์ไซค์ไม่ใช่เหรอวะ”
“...” แล้วก็หันมามองอย่างไม่เข้าใจ ตามด้วยเสียงของสายป่านที่พูดขึ้นมาทำให้หน้าผมแตกดังเพล้ง
“มันมีหลายคันพี่”
เออ ขอโทษทีที่คนจนอย่างกูมันโง่เอง
ฮื่อออ !
“อ้อนรัก”
“อืม...”
“โทรตามช่าง”
“ไม่”
“เอ้า ไอ้นี่”
“ไม่อยากกลับห้อง”
ผมและคนอื่นๆ ที่มองเจ้าของคำพูดอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเห็นว่าเสียงเพลงหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับสายป่านโดยที่คนฟังจะพยักหน้าแล้วร้องอ๋อออกมา ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วแล้วโรคเสือกแบบได้ตามใจก็กำเริบขึ้นทันที
“มีอะไรกันหรือเปล่า”
ผมถามออกไปตรงๆ พลางมองทั้งสองคนสลับกับไอ้คนข้างๆ ก่อนที่คนๆ เดิมจะเป็นคนเฉลยออกมาอีกครั้ง
“แฟนเก่าไอ้อ้อนรักมันกลับมาตามตื๊ออ่ะพี่เสือ”
“อีกฝ่ายมีกุญแจห้องด้วย” เสียงเพลงที่พูดต่อก็พยักหน้าตามคำพูดตัวเอง
“ป่านขอฝากเพื่อนป่านไว้กับพี่ซักพักได้มั้ยอ่ะ”
“ห๊ะ”
“แฟนเก่าสวยป่ะ” ไอ้ตามใจ
“สวย” ผมที่ยังไม่ทันเข้าใจเรื่องนักก็หันไปตอบไอ้คนตรงข้ามในคำถามที่ไม่ต้องใช้เวลาประมวลผลก่อนที่ทุกคนต่างพากันพยักหน้า
“เชื่ออยู่ คงสวยสุดๆ ถ้าเป็นแฟนไอ้อ้อนรัก” ไอ้หลง
“อืม...” ไอ้จั๊ม
“เออ สวยมาก” ผมยังยืนยันคำเดิมเพราะหลังจากที่เคยเห็นมาแล้วต้องยอมรับว่าคนที่ชื่อ ‘มะนาว’ นั่นสวยสุดๆ
“พี่เสือ”
“หะ...”
“พี่น่ารักกว่า”
“...”
แล้วกูก็ต้องกริบอีกครั้ง
หนึ่ง...
สอง...
สาม...
“ฮิ้ววววววววววววววววว ~!”
ผมที่กุมขมับกับเสียงแซวที่เกิดขึ้นบนโต๊ะก็ต้องกลั้นความเขินไว้...
เออ กูเขินเว้ยยย !
“ว่าไงครับพี่เสือดุ อนุญาตให้น้องอ้อนรักไปนอนที่ห้องมั้ย” ไอ้ตามใจที่นั่งหัวเราะคิกอยู่ก็มองมาทางผมด้วยสายตาล้อเลียน
“เดี๋ยวดิวะ เพื่อนน้องมันก็มี...”
“หนูไม่ได้ค่ะ เพราะเดี๋ยวแฟนด่า” สายป่านที่พูดขัดขึ้นพลางมองมาทางผมแล้วยิ้มหวาน ทำให้ตัวเองต้องมองไปที่เสียงเพลงที่กำลังนั่งยิ้มอยู่เช่นกัน
“งั้น...”
“ผมก็ไม่ได้ครับ เดี๋ยวแม่ตีโทษฐานเอาเพื่อนผู้ชายมานอนในห้อง”
“เดี๋ยวๆ ไอ้น้องเพลง มึงก็ผู้ชาย”
“อุ้ย...”
เสียงอุทานพร้อมกับท่าปิดปากของคนที่นั่งตรงข้ามเมื่อไอ้ตามใจมันขัดขึ้นพร้อมกับหัวเราะคิกเบาๆ ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วมองทางเพื่อนไอ้อ้อนรักที่พร้อมจะโยนขี้มาให้ผมเต็มที่โดยไม่คิดจะถามซักคำ ที่สำคัญไอ้เพื่อนตัวดีทั้งหลายมันก็ไม่คิดจะช่วยเหลือผมด้วย
เออ ดี
“แล้วทำไมกุญแจถึงไปอยู่ที่แฟนมันได้ล่ะ”
“แฟนเก่า”
“เออ นั่นล่ะ”
“ก็ตอนคบกันแหละพี่ พอเลิกกันมันเลยขี้เกียจทวงคืน ตอนแรกก็หายไปนานละนะ หนูก็แปลกใจเหมือนกันว่าอยู่ๆ ทำไมพี่มะนาวถึงกลับมา” สายป่านพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำยิ่งทำให้ผมต้องขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่ก่อนจะเสนอทางเลือกที่แม่งโคตรจะง่ายขนาดที่ว่าไอ้ตามใจคนไม่มีสมองอย่างมันอาจจะคิดได้เหมือนกัน
“งั้นก็เปลี่ยนกลอนประตู”
“ไอ้อ้อนรักมันเป็นพวกไม่ชอบทำอะไรยุ่งยากอ่ะ”
ไอ้เด็กหมีนี่ !
“อ้อนรัก ทำไมมึงไม่เปลี่ยนกลอนประตู หรือไม่ก็ขอกุญแจเขาคืนไปเลยห๊ะ” ผมที่ตอนนี้เริ่มทนไม่ไหวเลยหันไปมองทางไอ้เด็กหมีที่มองมาด้วยสายตานิ่งๆ อย่างหาเรื่อง มันที่กำลังจะอ้าปากพูดก็โดนผมขัดขึ้นอีกครั้ง “ไปเปลี่ยนกลอนประตู !”
“ได้”
“...”
“จะเปลี่ยน”
“ดีมาก”
ผมยิ้มกว้างให้มันราวกับเด็กที่สอนกำลังเชื่อฟัง ก่อนที่จะหันไปทางคนอื่นๆ ที่นั่งมองดูสถานการณ์อยู่โดยที่เพื่อนทั้งสองคนของไอ้เด็กหมีมันอ้าปากค้างมองมาทางผมกับไอ้อ้อนรักสลับไปมาอย่างอึ้งๆ จนตัวเองต้องโบกมือไปตรงหน้า
“พี่เสือ...”
“สุดยอด”
“ห๊ะ”
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้อ้อนรักรักยอมแทบเท้าเลยอ่ะพี่”
อยู่ๆ เสียงหัวเราะของทั้งสองคนที่ดังขึ้นพลางหันไปแปะมือกันอย่างชอบใจทำให้ผมต้องขมวดคิ้วงงๆ ก่อนจะเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันก็ขมวดคิ้วเช่นกันก่อนจะหยิบเศษไม้ตรงหน้าตัวเองขึ้นปาใส่ทั้งสองคนที่นั่งหัวเราะอยู่โดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะโดนล้อหรือกำลังประหม่ากันแน่ คงจะมีแต่พวกผมชาวแก๊งเดอะง่าวเท่านั้นที่ได้แต่นั่งทำหน้างง
แล้วกูก็ต้องบ่นอีกครั้ง
อะไรของพวกมันวะ...
ผมมองหน้าคนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่อย่างไม่เข้าใจนักก่อนจะเลือกที่จะเลิกสนใจพวกที่นั่งอยู่แล้วเก็บข้าวของใส่กระเป๋าสะพายข้างของตัวเองแล้วลุกขึ้นท่ามกลางสายตางงงวยของคนที่มองมาผมเลยต้องพูดออกไป
“กูกลับละนะ”
“จะไปหาแดกล่ะสิ” ไอ้ห่าหลงไอ้คนรู้ทัน
“เออ ว่าจะไปแวะร้านสายไหมที่เพิ่งเปิดใหม่ อยากแดก” ส่วนกูก็ต้องยอมรับกันไป
“กูว่าละ”
“เออออออ เรื่องของกูเถอะ แต่บอกไว้ก่อน ทริปผดุงคุณธรรมอะไรของพวกมึงน่ะ กูไม่ไป !”
“โห่ ~!”
“ไปละ บาย ไปแล้วนะครับน้องๆ ทั้งสามคน”
ผมที่โบกมือให้คนที่ยังนั่งอยู่ ก่อนจะหันหลังเดินออกมาทันทีเพราะขี้เกียจฟังเสียงประท้วงของไอ้พวกที่เหลือที่เห็นว่าผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไปทริปนี้ ก่อนที่ตัวเองจะต้องหันไปมองข้างๆ และขมวดคิ้วเมื่อไอ้ร่างหมีมันเดินมาขนาบข้างๆ แม้จะไม่ได้แปลกใจมากนักเพราะรู้ว่าจะเป็นแบบนี้แต่ก็อดถามออกไปไม่ได้
“ไอ้อ้อนรัก มึงตามกูมาทำไมเนี่ย”
“นอนด้วย”
“บอกให้ไปเปลี่ยนกลอนประตูไงวะ”
“...”
“โทรหาช่างเลย”
“โทรศัพท์อยู่ในรถ...”
“เอาของกู”
“ไม่มีเบอร์”
“หาจากเน็ตดิวะ !”
ผมมองไอ้คนที่ตอนนี้เลิกมองหน้าผมไปแล้วโดยที่มันก็เดินเงียบๆ ตัวเองที่ยื่นโทรศัพท์ไปให้มันอยู่ก็ต้องเรียกชื่อคนข้างๆ เสียงดังอีกครั้ง
“อ้อนรัก !”
และมันก็หันมาก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือผมไปจนได้...
แล้วแม่งก็เก็บใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองเฉย
เฮ้ย ไม่ใช่ละ !!
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก เอาโทรศัพท์กูมา”
“พี่เสือ”
“ไอ้อ้อนรัก !”
“พี่เสือ”
“โอ๊ยยย มีอะไร พูดมา !”
“พี่เสือ นอนด้วย”
“ไม่เอาเว้ย”
“อยากนอนด้วย”
“มึงเอาโทรศัพท์กูมาเดี๋ยวนี้ !”
“...”
“ไอ้อ้อนรักกกกกก !”
“...”
ผมที่แทบทิ้งตัวลงดิ้นกับพื้นก็ได้แต่มองไอ้คนข้างๆ อย่างไม่สบอารมณ์นัก ก่อนที่ไอ้หมีดื้อด้านมันจะเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วพาเดินไปข้างหน้าโดยไม่สนใจรอบข้างแม้แต่น้อย ตัวเองที่พยายามจะดึงมือกลับมาก็ต้องผิดหวังเมื่อดูเหมือนมันจะไม่ง่ายซักนิด ก่อนที่ไอ้เด็กข้างๆ มันจะแย่งกระเป๋าหนังสือของผมไปสะพายให้เรียบร้อย
บอกได้คำเดียว ภาพพวกเราตอนนี้แม่งส่อ...
นี่มันแฟนกันชัดๆ !
“พี่เสือจะไปซื้อสายไหมใช่มั้ย”
“เออ ใช่ แต่ปล่อยมือกูก่อนได้มั้ย”
“ไม่”
“เออดี”
ผมบ่นแบบออกเสียงออกมาก่อนที่จะยอมเดินขนาบข้างไอ้เด็กหมีจนกระทั่งถึงร้านสายไหมที่เป็นทางผ่านระหว่างไปรอรถเมล์กลับหอ ผมที่ตื่นเต้นกว่าใครก็ทำท่าจะกระโจนไปตรงหน้าแต่กลับทำไม่ได้เมื่อมีร่างหนักๆ คอยรั้งไว้อยู่ สุดท้ายเราก็ต้องเดินเข้าไปแบบคนปกติเพื่อไปต่อคิวเข้าซื้อสายไหมสีสันหน้ากิน แถมกลิ่นแป้งก็หอมสุดๆ
โอ๊ยยย น้ำลายส่อ
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะอ้อนรัก” ผมที่กระทืบเท้าอยู่กับพื้นเบาๆ เมื่อเห็นของกินตรงหน้าก็หันไปทางไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้มองมาทางผมไม่ละสายตา
“น่ารัก...”
“เออ ถึงจะไม่ชอบคำชม แต่ตอนนี้กูไม่โกรธ”
ของกินตรงหน้ามีอิทธิพลมากกว่าเว้ย
“พี่เสือ...”
“อ้อนรัก !”
ผมที่กำลังจะตั้งใจฟังคนข้างๆ บวกกับมองของกินตรงหน้าก็ต้องละสายตาเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ ที่เหมือนจะคุ้นหูเรียกชื่อคนข้างๆ ทำให้พวกผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นสาวสวยในชุดมหาวิทยาลัยน่ารักกำลังเดินเข้ามาหาพวกเราที่ยืนอยู่ ผมที่ตอนแรกกำลังตื่นเต้นกับของกินตรงหน้าตอนนี้กลับต้องเปลี่ยนจุดสนใจใหม่
รวมถึงไอ้อ้อนรักด้วย
“นาว...”
“พี่นาว”
คนข้างๆ ผมมันพูดเสียงเบาก่อนจะมองคนที่ตอนนี้ยิ้มออกมาแบบขำๆ ก่อนที่เธอจะชะเง้อมามองผมที่ยืนอยู่ข้างๆ
“มาซื้อสายไหมเหรอ”
“อืม”
“ถ้าให้เดาต้องเป็นรุ่นพี่ของอ้อนรักคนนี้แน่ๆ ที่กิน ใช่มั้ย”
“ใช่”
“พี่ก็มาซื้อเหมือนกัน เห็นว่าเจ้านี้อร่อย ต้องลองๆ”
สาวน่ารักตรงหน้าเข้ามายืนต่อคิวต่อจากพวกผมพอดีพร้อมกับชะเง้อมองของตรงหน้าอย่างสนใจ ซึ่งไม่ต่างจากผมเมื่อกี๊ซักนิด
“พี่เสือถึงคิวแล้ว”
“อะ...เออ...”
ผมที่ตอนแรกสนใจอยู่กับคนด้านหลังก็เดินไปข้างหน้า มือที่โดนจับอยู่ตอนแรกก็หลุดออกเพราะอีกคนไม่ได้เดินเข้ามาด้วย มีเพียงผมที่เดินมาหน้าร้านเท่านั้น ก่อนจะหันกลับไปก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันหันไปคุยกับคนที่ยืนต่อคิวอยู่ ผมเลยหันกลับมามองของตรงหน้าต่อ
สนใจของกินดิวะ สนใจ...
ขวับ...
ผมที่เหมือนจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ก็ต้องหันกลับไปมองก็เห็นว่าร่างสูงกับคนที่ยืนต่อคิวจากผมตอนแรกตอนนี้พากันเดินออกไปแล้ว
เฮ้ย เอางี้เลยจริงดิ...
“คุณลูกค้าเอากี่ชุดดีครับ”
“...”
“คุณลูกค้าครับ...”
“...”
“คุณลูกค้า !”
“สิบ...”
เออดี ชีวิตกูเนี่ย...
---------------------------------
มาแล้ววว หลังจากหายไปนานนน
ขอเสียงให้คนที่ชอบทำตัวเหมือนแฟนกันแต่ไม่ใช่แฟนกันหน่อยค่ะ 5555+
ขอบคุณค่าาา
-
กลับมาแล้ว..คิดถึง อิอ้อนเทพี่เสืออีกแล้วอ่อ??? :m31: :m31: :m31:
-
:pig4: :pig4:
-
ครั้งที่ 2 แล้วนะที่อ้อนรักเทพี่เสือ :fcuk:
ครั้งแรกเทจนพี่เสือกินไอติมรอจนปวดท้อง :m16:
ครั้งนี้สายไหมที่พี่เสือสั่งมาสิบ เบาหวานจะแดกพี่เสือไหมเนี่ย :3125: :3125:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เสือใจเย็นๆ สายไหมสิบชุดไม่ใช่เรื่องตลก5555 คืออ้อนรักเรียกชื่ออิพี่เยอะมากจนขี้เกียจนับ
พี่เสือ พี่เสือ พี่เสืออออออ
-
เหอะ.......อ้อนรัก เคลียร์กับแฟนเก่าให้จบๆซะ
ไม่งั้นพี่เสือ เบลอไม่หาย สติสตังไปหมดละ
และอย่าหวังว่าจะสานสัมพันธ์ต่อกับพี่เสือได้ เชอะส์.......
แล้วไปกับแฟนเก่า ไม่ใช่หายไปเป็นชั่วโมงนะ
เพราะเวลาที่อ้อนรัก หายไป พี่เสือก็จะหายไปจากอ้อนรักเหมือนกัน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะเอาไงแน่อ้อนรัก ถ้าหายไปเลยนี่มีเรื่องแน่ ไหนจะโทรศัพท์ไหนจะกระเป๋าพี่เสืออีกนะ ว่าแต่... ที่สั่งไปนี่มีเงินจ่ายไหมพี่เสือ ไม่ใช่ว่ากระเป๋าตังอยู่ในกระเป๋านะ
-
อิอ้อนนนนนน เห้อตะบ้าตาย :z2: :z3:
-
พี่เสือเอาคืนโล้ด :z6:
...หมั่นไส้อ้อนรัก..เห็นพี่เสือเป็นของตายเหรอ..จะโดนไม่ใช่น้อย :fire:
-
อ้อนรักถ้าไม่เอ๋อมาก ก็คงนิสัยห่วยมาก
ทิ้งคนที่กำลังจีบ ไปหาคนเก่าที่บอกว่าไม่รัก สองครั้งแล้ว คนที่น่าสงสารคือเสือ เรื่องมันไม่ตลกเลย
พี่เสือไปชอบคนอื่นเถอะ เราว่าคนนี้ห่วยว่ะ
-
อ่าว อิน้อง เอ็งเท น้องเสือ ข้า 2 รอบแล้วนะโว้ย
-
เทเลยพี่เสือ
-
เสือเฉา เพราะปากหมี (หนัก) :เฮ้อ:
ส่วนหมี ถ้าชอบของเปรี้ยวอยู่ ก็หัดกินหวาน ๆ ให้มาก ๆ หน่อยนะ o12
-
:katai2-1:
-
เจ้าทิ้งพี่ไปไม่ลาซักคำ~~ ไหนบอกหนีแฟนเก่าไงง แล้วไปเดินคุยกับเขาทำไมม :angry2:
-
ขอเหตุผลดีๆหน่อยสิหมี
เทพี่เสือมาสองรอบติดนี่ไม่น่ารักนะ
-
โอ้โห สิบ!! ดีมากลูกเสือ เดี๋ยวเจ้ไปกินช่วย (ไม่ใช่แระ) อ้อนรักถ้ายังไม่ทำอะไรเดี๋ยวมีตบนะค่ะลูกกกก (ส่วนตัวด้วยความมั่นไส้ล้วนๆ ) จะจีบลูกเสือของเจ้ก็ให้มันชัดเจนๆ หน่อย :angry2: เคลียร์กับยัยมะเน่าให้เรียบร้อยสิค่ะ ไม่น่ารักเลยแบบนี้ o12
-
อย่าไปใจอ่อน ให้มันนอนนอกห้องไป หงุดหงิด
-
น่ารักมากกกกก พี่เสือน่ารักกกก อ้อนรักก็น่ารักกก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น้องอ้อนรักปฏิเสธคนไม่เป็นเหรอลูกกกกกกก พี่เสือก็สับสนอารมณ์ตัวเอง เหมือนจะยังไม่แน่ชัดความรู้สึกตัวเอง งือออออ :katai1: :katai1: :katai1:
-
อ้อนรักหายไปไหนลูก เมืีอไหร่หนูจะมา อิแม่รอนานแล้วนะ :m31: :m31:
-
อีกละๆ คราวนี้เราจะยุให้พี่เสือล็อคห้องไม่ให้นอนด้วยแระ ชิ
-
หายไปนานจังเลย
-
เอ้าาา อ้อนรักนี่ยังไง พี่เสือดุกินประชดชีวตเลย
ขนมสายไหม หรือโรตีสายไหม มันคนละอย่างกันนะ
-
เราจะน้อยใจไรท์มากกว่าอ้อนรักล้ะนะ
-
ตามอ่านหลายตอนเลยเรา
แต่น่ารักมากๆๆๆๆ ^^
-
แย่แน่เลยพี่เสือ เอาไงดีล่ะทีเนี๊ยยยยยย :ling1: :ling1: :ling1:
-
ตอนที่ 22
อยากไปกับเสือ
ดีจริงๆ ครับ ดีจริงๆ
ดีเชี้ยอะไรล่ะ !!
โอ๊ยยยยย !
ผมที่ตอนนี้กำลังยืนทำหน้าอารมณ์เสียมองหาคนที่เคยเดินมาด้วยกันเมื่อซักครู่แต่ตอนนี้กลับหายสาบสูญไปแล้วอย่างเซ็งๆ ในมือก็หอบไปด้วยขนมสายไหมสิบชุดที่ปากดันเผลอสั่งออกไป กว่าจะรู้ตัวก็ถูกยื่นถุงมากมายมาให้พร้อมกับการจากลาเงินสดสามร้อยบาทไปอย่างเศร้าใจ ที่สำคัญตอนนี้ผมที่พะรุงพะรังไปด้วยข้าวของยังต้องมามองหาคนบางคนเพื่อเอาโทรศัพท์อวัยวะที่สามสิบสามของตัวเองคืนมาด้วย
ถ้าไม่มีกูนี่นอนเฉาตายเลยนะเว้ย
งื้ออออ
ทำไมชีวิตเสือดุถึงเป็นแบบนี้ คนที่มาด้วยก็เดินหนีหายไปกับแฟนเก่า ไหนจะโทรศัพท์กับกระเป๋าที่โดนติดสอยห้อยตามไปอีก
กระซิก...
“ก็ถือว่าสนุกดีนะ”
ผมที่ตอนแรกตัดใจและกำลังจะกลับลำเดินทางกลับห้องก็ต้องชะงักกึกเมื่อเหมือนจะได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล เมื่อหันไปก็เป็นไปตามคาดเมื่อตอนนี้ร่างสูงที่คุ้นเคยกำลังยืนอยู่กับคนๆ เดิมที่กำลังหัวเราะสีหน้ายิ้มแย้มอยู่ ผมที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ก็ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเข้าไปหามันเลยดีมั้ย เพราะดูเหมือนสองคนนั้นจะไม่แยกออกจากกันง่ายๆ ก่อนที่ตัวเองจะใช้แรงฮึดเฮือกสุดท้ายเดินเข้าไปโดยมีจุดมุ่งหมายเป็นโทรศัพท์ของตัวเอง
ทำไมแค่จะไปเอาของคืนกูต้องรู้สึกเหมือนกำลังจะเดินเข้าสนามรบด้วยวะ
ใจฝ่อหมดแล้ว งื้อออ ~!
“อ้อนรัก...”
“อ้าว อ้อนรัก พี่เขามาหาอ่ะ คุยเพลินเลย”
เสียงหวานๆ พูดขึ้นทันทีที่เห็นผมเดินเข้าไปหาทำให้คนที่ยืนหันหลังอยู่ตอนแรกหันมามองทางผมทันที ไอ้อ้อนรักมันทำตาโตเมื่อเห็นผมที่หอบถุงสายไหมเต็มไม้เต็มมือเดินเข้าไปก่อนที่เจ้าตัวจะทำท่าเดินเข้ามาช่วยผม
“ไม่เป็นไร” ผมรีบพูดขึ้นทำให้มันหยุดชะงักก่อนที่ตัวเองจะพูดในสิ่งที่ตั้งใจไว้แต่แรก “อ้อนรักกูขอโทรศัพท์คืน”
“พี่เสือ”
“เอ้อ เห็นสายไหมแล้วลืมเลยอ่ะ ว่าจะมาซื้อ ดันติดลมอยู่กับอ้อนรักซะได้”
“...”
“ท่าทางเสือจะชอบนะเนี่ย ซื้อมาซะเยอะเชียว”
“อ่า...ผมชอบหิวบ่อยๆ นะครับ”
ผมยิ้มกลับไปเมื่อเธอมองมาแบบยิ้มๆ เมื่อเห็นของในมือของผม ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปมองคนข้างๆ อีกครั้ง
“คนเริ่มต่อคิวเยอะแล้ว งั้นเดี๋ยวพี่รีบไปต่อคิวก่อนนะ”
“อืม”
“อะไรกัน ไม่อาสาเข้าไปซื้อให้เหรอ เสียใจนะเนี่ย”
“ไม่”
ผมมองคนที่มองไอ้อ้อนรักขำๆ ก่อนเขย่งขึ้นเพื่อยีหัวคนตัวสูงที่ยืนอยู่ ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ไม่ได้ขยับหนีได้แต่เริ่มขมวดคิ้วมองคนตรงหน้า
“งั้นไปละ ไว้เจอกันนะ”
“...”
“ไปแล้วนะเสือดุ”
“ครับ...”
ผมตอบกลับคนที่ยิ้มหวานส่งมาให้ก่อนจะมองเธอที่วิ่งเข้าไปต่อคิวที่ร้านสายไหนที่ผมเพิ่งเดินออกมา ก่อนที่ตัวเองจะหันไปทางอีกคนก็พบว่าตอนนี้มันกำลังมองผมอยู่ ตัวเองเลยบอกมันอีกครั้ง
“อ้อนรัก ขอโทรศัพท์คืน”
“...”
“เร็วๆ กูจะกลับห้อง เอากระเป๋ามาด้วย”
“ไป...”
“ไม่ให้ไป มึงกลับห้องมึงไปเลย”
ผมพูดขึ้นขัดคนตรงหน้าทำให้มันขมวดคิ้ว ก่อนที่ตัวเองจะยังคงแบมือทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่
เอามาดิว้าาาา !
“พี่เสือ”
“หยุดเรียกชื่อกูเลยอ้อนรัก”
“พี่...”
“อยากหาที่อยู่ก็ไปหาแฟนมึงนู้น เอาของกูมา”
“แฟนเก่า”
“เออ นั่นล่ะ มีกุญแจห้องกันไม่ใช่หรือไง มึงก็ให้เขาไขห้องให้ดิ”
“...”
“เอาของกูมา !”
ผมที่ยังขมวดคิ้วไม่เลิกแล้วกระทืบเท้าเบาๆ เมื่อขัดใจเพราะไอ้คนตรงหน้ามันไม่ยอมทำตามคำสั่งซักที ถึงตอนนี้ผมจะไม่มีมือถือแล้วก็จะยอมใช้ปากคาบกลับไปเว้ย
“พี่เสือ”
“บอกว่าอย่าเรียกไงวะ !”
“ผมแค่มาช่วยนาวหาของ”
“เรื่องของมึง เอาของกูคืนมา !”
“พี่เสือ”
“หยุดเรียกเลย !”
“โกรธเหรอ”
“เปล่าเว้ย !”
เออ โกรธ แม่งทิ้งกูโดยไม่บอกไม่กล่าว โกรธเว้ย
เบะปากแม่ง !
“พี่เสือ”
“ไอ้อ้อนรักกก เอามาาาา”
คนที่ยืนมองผมงอแงเป็นเด็กๆ มันก็ล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะเอามาหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อนักศึกษาของผมเมื่อตัวเองก้มมองก็รู้ว่ามันไม่ใช่โทรศัพท์และไม่รู้ว่าคืออะไรด้วย ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเข้ารวบของในมือของผมทั้งหมดไป ตัวเองที่โดนแย่งของไปดื้อๆ ก็ขมวดคิ้วมองมันก่อนจะหันมาสนใจของที่อยู่ในกระเป๋าแทน
หือ...
กุญแจ
ผมมองของที่เพิ่งหยิบออกมาจากกระเป๋าอย่างไม่เข้าใจพลางมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้มันมองมาแบบนิ่งๆ แล้วค่อยๆ อ้าปากพูดออกมา
“อะไรวะ”
“กุญแจห้อง ได้คืนแล้ว”
“แล้ว...”
“พี่เก็บไว้”
“...”
“เลิกโกรธนะ”
“มะ...ไม่ได้โกรธเว้ย...”
“งั้นเลิกหึง”
“ดะ...ดะ...เดี๋ยวอ้อนรัก คะ...ใครหึงมึง บ้า กูไม่ได้หึง ไม่ได้หึงมึงเว้ย ไม่ได้หึง !!”
พรึ่บ !
เสียงตะโกนของผมที่ฟังแทบไม่เป็นคำทำให้คนรอบข้างต่างพากันหันมามองทำให้ตัวเองตอนนี้ใบหน้าร้อนผ่าวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน พอหันไปมองรอบข้างก็เห็นว่าหลายๆ คนที่กำลังยิ้มออกมาแล้วมองมาทางพวกเราเป็นสายตาเดียว
แล้วนี่ก็เป็นเรื่องเหี้ยสุดๆ อีกเรื่องในชีวิตของเสือดุ...
อ้ากกกกกกกกกกกก !
“อ้อนรัก มึงแม่งดื้อว่ะ”
“เดี๋ยวป่านเอาเสื้อผ้ามาให้...”
“โอ๊ยยยย จะตามกูให้ได้เลยใช่มั้ย”
“อืม”
“วุ๊ ไม่สนใจละ”
ผมที่ตอนนี้บ่นไปเดินขึ้นหอไปก็ต้องถอนหายใจออกมาเมื่อคนที่ผมออกปากไล่อยู่ตลอดมันเดินถือของตามขึ้นมาจนกระทั่งเข้าห้อง ไอ้อ้อนรักมันมองห้องที่ตัวเองเคยเข้ามาแล้วครั้งหนึ่งอย่างตื่นเต้นอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะเข้าไปรวบถุงสายไหมทั้งหมดในมือผู้มาเยือนมาหาที่วางไว้แล้วหันไปมองคนที่ตอนนี้มองกลับมาเช่นกัน
“มึงนี่มันน่าหงุดหงิดจริงๆ เลย”
“ยังโกรธอยู่เหรอ”
“ไม่ได้โกรธเว้ย กูจะโกรธมึงทำไมห๊ะ มึงจะทำอะไรก็ทำไปดิ จะไปกับแฟนก็ตามสบาย แล้วก็เอากุญแจกลับคืนไปด้วย เพราะกูไม่เอา”
“แฟนเก่า”
“เออ นั่นล่ะ !”
“พี่เสือหึง”
“หะ...หึงอะไร บอกว่าไม่ได้หึงไงวะ กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงจะมาหึงที่มึงไปกับแฟนได้ไง ไม่ได้หึงไม่ได้หึงเว้ย !”
“แฟนเก่า”
“อ้ากกกกกกกกก !”
ผมที่แทบลงไปดิ้นกับพื้นหลังจากที่ดูเหมือนจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ในตอนที่ถูกพูดเรื่อง ‘หึง’ ก็โดนไอ้อ้อนรักมันมองมาแบบแปลกใจ ส่วนผมก็ยังคงทำได้แค่ส่งเสียงสะอื้นในใจเท่านั้น ก่อนจะเลิกสนใจมันแล้วเดินหนีมานั่งที่เตียงด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
พอแล้ววว กูเบื่อออออ
“พี่เสือ”
นั่นไง เอาแล้วไง
“อะไรอีกห๊ะ”
“ผมกลับนะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่เดินเข้ามาในห้องได้ไม่นาน ผมเลยต้องมองมันอย่างไม่เข้าใจนัก ซึ่งอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้พูดอะไรที่สำคัญเหมือนมันกำลังรอผมอนุญาตว่าให้กลับด้วยถึงได้ยืนนิ่งไม่ยอมขยับแบบนั้น
เออดี
“กลับไปไหน”
“ห้องเพลง”
“ไหนน้องเพลงบอกว่าไปไม่ได้ไง”
“มันพูดเล่น”
“เฮ้อ...ไอ้อ้อนรัก” ผมกุมขมับตัวเองเบาๆ เมื่อดูเหมือนคนพูดจะไม่ค่อยสนใจกับเรื่องนี้มากนักก่อนจะถามขึ้นอีกครั้ง “ป่านเอาเสื้อผ้ามาให้ตอนไหน”
“อีกซักพัก”
“เออ งั้นก็อยู่นี่ล่ะ”
“พี่เสือให้อยู่แล้วเหรอ” น้ำเสียงดีใจของคนที่ยืนอยู่ทำให้ผมต้องเงยหน้าไปมองก่อนจะเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันทำตาโตแล้วยิ้มออกมา ผมเลยได้แต่พยักหน้า เพราะขี้เกียจมารู้สึกแย่เวลาเห็นไอ้เด็กหมีมันทำหน้าหงอยแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะหยิบถุงสายไหมมาแกะกินเล่นหนึ่งถุง
หวาน ~
ไม่อยากจะบอก
หาเรื่องแดกไปงั้น แต่ตอนนี้กูประหม่าเว้ย !
อยู่กับไอ้อ้อนรักสองต่อสองอีกแล้ว
เสือจะหวั่นไหวละนะ ฮื่ออออ !
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ...”
“นั่งด้วยได้มั้ย”
“หะ...ห๊ะ”
ผมที่ยังไม่ทันตอบร่างหมีๆ มันก็เดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างๆ ผมเรียบร้อย ตัวเองที่ยังหยิบเส้นสายไหมเปล่าเข้าปากก็ต้องเล็มของในมือนั่นด้วยหัวใจที่เต้นรัวขึ้นมา จะขยับหนีก็กลัวว่ามันจะรู้ว่าตัวเองตื่นเต้นเลยแสร้งทำใจสู้มันต่อ
“หัวใจเต้นแรงมาก”
“...”
ดะ...เดี๋ยวดิ
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...
“หัวใจผมน่ะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเบาๆ พลางยกมือขึ้นทาบหน้าอกตัวเองและใครจะรู้ว่าผมเองก็ไม่ต่างกัน ซึ่งตัวเองก็ได้แต่กินของในมือไปเพื่อลบล้างความประหม่าเท่านั้น ก่อนที่คนข้างๆ มันจะหันมาพูดอีกครั้ง
“อร่อยเหรอ”
“อะ...อืม อร่อย”
“...”
“กะ...กินมั้ยวะ...”
“...” พยักหน้า
ผมที่มองมันตอบรับมาก่อนจะหยิบถุงแป้งที่ตัวเองยังไม่ได้แกะตอนแรกออกมาแล้วจัดการห่อสายไหมเป็นม้วนๆ ให้อีกคน
“เอ้า”
“ขอบคุณครับ” ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้นก่อนจะหยิบสายไหมในมือของผมไป มันเอาเข้าปากโดยที่สายตาของเรายังมองกันอยู่ ก่อนที่คนที่กินเข้าไปแล้วจะพูดออกมาเบาๆ “อร่อย”
“เออ”
เออ
เออ
เออ
เอ้อออออออออออออ !
แล้วผมกับมันก็ต้องหันหน้าหนีจากกันอัตโนมัติ และเชื่อเลยว่าตอนนี้หน้าไอ้อ้อนรักมันต้องแดงอยู่แน่ๆ
รวมถึงกูด้วย กระซิก...
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ...”
“ผมลงไปเอาของที่ป่านก่อนนะ”
“อะ...เออ”
ผมที่ตอนนี้เริ่มจะขจัดความประหม่าได้แล้วก็หันกลับมามองทางไอ้อ้อนรักที่เก็บโทรศัพท์ตัวเองเข้ากระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืน มันหันมามองทางผมเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปทำให้ผมต้องถอนหายใจออกมากับสถานการณ์ที่เหมือนสาวน้อยกำลังมีความรักเมื่อซักครู่ แต่บอกให้รู้ว่าใครไม่เป็นผมคงไม่เข้าใจกับสถานการณ์นี้จริงๆ
“โอ๊ยยยยย !”
ผมยกมือขึ้นทึ้งหัวตัวเองก่อนจะทิ้งขนม ทิ้งทุกอย่างแล้วล้มตัวกลิ้งบนเตียงอย่างกับคนบ้า ซึ่งผมนอนนิ่งๆ อยู่แบบนั้นซัก
พักใหญ่ๆ จนกระทั่งไอ้อ้อนรักมันกลับขึ้นมาบนห้องด้วยกระเป๋าเสื้อผ้าใบไม่ใหญ่มาก ผมที่มองมันแป๊บหนึ่งก็กลับมามองเพดานอีกครั้ง ซึ่งคนที่เข้ามาเองก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยกกระเป๋าตัวเองไปไว้ที่มุมห้อง
“พี่เสือ”
“หืม...”
“ซอง”
เสียงเบาๆ ของไอ้เด็กหมีทำให้ผมต้องผงกหัวขึ้นมามองแล้วขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าร่างสูงมันกำลังก้มลงหยิบอะไรบางอย่างข้างตะกล้าเสื้อผ้าขึ้นมา และนั่นมันก็ทำให้ผมเบิกตาโพลง
“อ้อนรัก !”
ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้าไปหาคนที่เก็บสิ่งนั้นขึ้นมา และเมื่อทำท่าจะแย่งก็โดนคนที่เก็บได้เอามันหลบไปซะก่อน
“เอามาเลย”
“...”
“อ้อนรัก เอามาาาา”
ผมลากเสียงยาวๆ พลางทำหน้าบึ้งมองคนที่แย่งของๆ ตัวเองไป ซึ่งคนที่ถืออยู่ก็ได้แต่ยกมันไว้สูงพลางเงยหน้ามองของในมือตัวเอง ผมเลยพยายามเอื้อมมือขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกลับยกสุดแขน
โอเค กูยอมรับก็ได้ว่ากูเตี้ย !
แต่ไม่เห็นต้องแสดงออกมาชัดเจนขนาดนี้เลย กระซิก...
“อ้อนรัก ขอนะๆๆ”
“ไม่”
“อ้าวไอ้นี่ แต่มึงให้กูแล้วนะเว้ย”
“ผมเจอ”
“แต่มันเป็นของกู”
กูอยากเสือก กูอยากเปิดอ่านนนนน
“...” ส่ายหัว
ผมที่มองคนตัวสูงส่ายหัวเบาๆ จนไม่รู้ว่ามันตั้งใจจะแค่กวนประสาทผมหรือเปล่า ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเก็บไอ้ซองสีชมพูดนั่นเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง
“อ้อนรัก !” เบะปากแม่ง
“อย่าทำ...”
“...”
“น่ารัก”
หมับ...
“อื้ออออออออออออ !!”
ปากของผมโดนไอ้คนตัวสูงกว่าจับแล้วดึงแรงๆ จนตัวเองน้ำตาแทบเล็ด เมื่อมันเห็นว่าผมร้องออกมาเสียงดังมันก็ยอมปล่อย
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ชู่ว์...”
ว้ากกกกกกกกกก !!
“พี่เสือ”
“มึงไม่ต้องมาเรียกกูเลย !”
“เดี๋ยวค่อยอ่าน” ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงเบา ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวผมที่ตอนนี้ยังทำหน้าบึ้งอยู่ บอกเลยที่อารมณ์เสียตอนนี้
คืออารมณ์เสียเรื่องที่ตัวเองดันโง่ไม่รู้ว่ามันตกอยู่ข้างๆ ตะกล้าผ้านี่ล่ะ
“อยากอ่าน”
“รอ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดคำเดียวซึ่งสามารถทำให้จบได้ทุกอย่าง ตัวเองที่อยากจะงอแงออกมาดังๆ สุดๆ ก็ได้แต่จำยอมและมองคนที่ตอนนี้เดินสำรวจห้องผมอีกครั้ง ผมที่ยืนมองตูดมันก็ได้แต่คิดว่าจะเอาสิ่งนั้นมายังไงดี
บอกตามตรง นี่สกิลเสือกนี่อัพเต็มขั้นละนะ
“อ้อนรัก”
“หืม...”
ไอ้เด็กหมีที่กำลังเดินสำรวจห้องมันก็หันมามอง ผมที่ทำท่าจะกระโจนเข้าใส่มันเต็มกำลังทำให้มันต้องทำตาโตแล้วถอยหลังไปสองสามก้าว
“เอามาซะดีๆ”
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก !”
“ได้”
“...”
“ยอมแล้ว”
“ดีมาก ~”
ผมที่ตอนแรกทำท่าเตรียมพรุ่งก็กลับเข้าสู่สภาพปกติ ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาแล้วเดินเข้าไปหาคนตรงหน้า ซึ่งมันก็มองมาแบบนิ่งๆ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“จะให้ดู”
“...”
“แต่ต้องไปด้วยกันก่อน”
“ห๊ะ...”
แล้วไอ้เด็กหมีมันก็ต้องทำให้ผมเกาหัวแบบไม่เข้าใจอีกรอบ
อะไรของมันวะ...
----------------------------------------------------------------
กราบขออภัยที่หายไปน๊านนานนนน งื้อ ตอนนี้กลับมาแล้วจ้า ช่วงนี้ยุ่งๆ เนอะ ขอบคุณที่ติดตามกันจ้า
:bye2: :bye2: :bye2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: :hao6: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รู้สึกว่ายังไม่โอเคกับอ้อนรักอ่ะ ชอบทิ้งพี่เสือดุตลอดๆๆ
คุยกับแฟนเก่าจนลืมพี่เสืออ่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้องเป็น โรตีสายไหม หรือเปล่าคะ ถ้าสายไหมเฉย ๆ เรานึกถึงแบบที่นิ่ม ๆ เอาพันไม้เป็นก้อนใหญ่ ๆ เดินกินได้เวลามีงานวัดงี้อ่ะ (ไม่รู้คนอื่นคิดเหมือนกันไหม)
พี่เสือหึงมาก มุ้งมิ้งมาก น่ารักมาก ฮา
-
เราไม่เข้าใจอ้อนรักลืมพี่เสือตลอดเวลาเจอแฟนเก่า เราทีมพี่เสือดุ เราจะของอนอ้อนรักแปป
-
พี่เสือใจดีเกินไป...น่าจะเทไอ้คุณอ้อน หมั่นไส้อ่ะ :m16: :m16: :m16:
-
ชักสงสารพี่เสือแล้วสิ เรางงกับอ้อนรักนะ โอเคมาจีบ ชอบ แต่พอเจอเรื่องอื่น คนอื่นก็ลืมไปชั่วขณะ พอกลับมาก็มาอ้อนต่อ
หรือเป็นแผนการจีบ ยังไง อะไร ชี้แจ้งด่วนๆ เลยนะน้องอ้อน :m16:
-
:pig4:
-
เสือดุมีอาการหงุดหงิด หึงหวง แต่ก็ยอมอ้อนรักตลอดเลย
-
ชักสงสารพี่เสือแล้วสิ เรางงกับอ้อนรักนะ โอเคมาจีบ ชอบ แต่พอเจอเรื่องอื่น คนอื่นก็ลืมไปชั่วขณะ พอกลับมาก็มาอ้อนต่อ
หรือเป็นแผนการจีบ ยังไง อะไร ชี้แจ้งด่วนๆ เลยนะน้องอ้อน :m16:
ก็ว่างั้น
หายเงียบไปทูกที เวลาเจอแฟนเก่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จ้าาาา ไม่ได้หึงไม่ได้หวงอะไรเลยจ้าาาาา
-
อ้อนรักต้องหัดพูดยาวๆกว่านี้นะลูกกกกกกกกกกกกก
-
อ้อนรักทำไมทิ้งเสือไปหาแฟนเก่าแบบง่ายๆ แบบไม่อธิบายตลอดเลยอ่ะ
-
หลานอ้อนชอบทิ้งหลานเสือไปคุยกับคนอื่น หรือเป็นพฤติกรรมที่ติดตัวของหลานอ้อน แบบคุยได้ทีละคน ทีละเรื่อง โฟกัสแค่ตรงนั้น นอกนั้นลืมไปหมด :hao3:
อันนี้คนแก่ก็เป็น ความจำไม่ดี จะคุยกับใคร คุยทีละคน ทีละเรื่อง จบเป็นคน ๆ ไป คิวที่ 1 ผ่าน ก็ต่อคิวที่ 2 ไปเรื่อย ๆ จนหมดคิว เพื่อน ๆ ที่ทำงานบอกว่า จะคุยกับคนแก่ ต้องมีการสุมหัวจัดลำดับคิวกันเองว่าจะคุยกับคนแก่เป็นคิวที่เท่าไหร่ จำคิวกันเอง อย่าให้คนแก่จำ เพราะจำไม่ได้ :z3:
เพราะงั้นเรื่องที่หลานอ้อน ชอบทิ้งเสือ แล้วคุยกับคนอื่น คนแก่ว่าไม่ได้ มันเหมือนว่าตัวเองอ่ะ :hao5:
-
:pig4: :pig4:
-
กลับมาอ้อนพี่เสือใหม่ แต่ไม่ยอมเคลียเรื่องเก่านะอ้อนรัก
เทพี่ไปบ่อยๆ คำอธิบายมันจำเป็นนะะะ
พูดเยอะๆหน่อยลูกกก
-
อิน้อง เอ็งรีบเคลียร์ประเด็น แฟนเก่า เลย
ยุ่งวุ่นวายชะมัด ไม่งั้นชั้นจะหาคนอื่นให้เสือ
-
อ้อนรักของแม่ ทำไมหนูเด๋อขนาดนั้นล่ะลู๊กกกกกกกกกกกกก
-
มึน ๆ กับอ้อนรักละ ชอบลืมพี่เสือ :mew5:
-
เสือใจเย็นๆนะ
-
รอ รอจ้า
-
คิดถึงพี่เสือน้องอ้อนรักแล้ว :mew2:
-
ตอนที่ 23
อ้อนแล้วคบ...คบกันมั้ย
“อะ...อ้อนรัก...”
“...”
“ไอ้อ้อนรัก...”
“...”
“อ้อนรักเว้ยยยย !”
ผมที่ตอนนี้มุดหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างของคนที่อยู่ด้านหน้าด้วยสภาพที่ลมตีหมวกกันน็อคดังพั่บๆ ไหนจะขาที่สั่นไม่หยุดอีก จนอยากจะตะกุยหัวไอ้เด็กหมีที่ตอนนี้พาผมซิ่งมอเตอร์ไซค์คันงามมาที่ไหนซักแห่ง และมันก็วิ่งมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วจนผมอยากจะร้องไห้
ไม่น่าเลย...
ไม่น่าหลงกลมันเลย ฮึก...
พับ พับ พับ...
เสียงแรงลมที่กระทบกับเสื้อผ้าผมเหมือนมันจะเริ่มเบาลงทำให้ตัวเองที่กอดคนขับไว้แน่นต้องค่อยๆ เอาหัวที่หนักสุดๆ ที่แนบกับแผ่นหลังอุ่นออกมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะเห็นว่าคนที่หยุดรถกลางทางมันหันมาทางมองผมที่ตอนนี้หน้าชาจนพูดไม่ออก
“พี่เสือ...”
“อะ...อ้อนรัก...”
“หนาวเหรอ”
ไม่ใช่เว้ย !
ผมที่แทบจะหลั่งน้ำตาออกก็ต้องค่อยๆ ปล่อยมือที่สั่นเทาของตัวเองออกจากหลังของคนตรงหน้า พร้อมกับมองหน้ามันแบบขอความเห็นใจ
ไม่เอาแล้ว กลัวแล้ว
“ใกล้ถึงแล้ว”
“ฮื่อออออออออ !”
“พี่เสือ”
“...”
“โอ๋นะ”
คนที่พูดค่อยๆ ก้าวลงจากรถของตัวเองก่อนจะมายืนตรงหน้าผมที่ตอนนี้นั่งค้างติ่งอยู่บนรถ ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นมาถอดหมวกกันน็อคให้แล้วลูบหัวผมเบาๆ ตัวเองเลยได้แต่หันไปเบะปากใส่มัน
“ไอ้อ้อนรัก ไอ้เด็กชั่ว ~”
“ขอโทษ”
“...”
“ดีกัน”
คนตรงหน้ายกนิ้วก้อยมาทางผม ซึ่งตัวเองที่ตอนนี้สติเริ่มกลับมาบ้างก็มองไปทางไอ้เด็กหมีที่ชูนิ้วก้อยมาตรงหน้าซึ่งผมก็บ้าจี้ไปกับมันโดยการยกมือเกี่ยวก้อยบ้าง จนทำให้อีกฝ่ายยิ้มออกมา
“ไป”
“หือ...”
“ไปต่อ”
“ไม่เอาแล้วววววว !”
ผมส่ายหัวรัวๆ เมื่อไอ้อ้อนรักมันจะพาผมเข้าสู้สถานการณ์ใกล้เฉียดตายอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆ ไปแล้ว ที่สำคัญน้ำย่อยในกระเพาะของผมก็เริ่มกลับมาทำงานอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าป่านนี้ตัวเองควรจะต้องหาอะไรลงท้องได้แล้ว
จ๊อก ~
...
“พี่เสือ”
“...”
“เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
ไอ้อ้อนรักมันพูดย้ำอีกครั้งเมื่อผมตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับสุดๆ ไม่อยากจะพูดว่ายังโกรธเคืองมันไม่หาย ที่อยู่ๆ เจ้าตัวก็ลากผมมาแบบนี้ พอถามว่าไปเอารถมาจากไหน มันก็บอกฝากป่านเอามาให้จนผมเริ่มจะสงสัยว่าไอ้พวกนี้มันทำงานกันเป็นทีมหรือเปล่า
หรือพวกมันกำลังวางแผนกำจัดเสือดุวะ...
“อ้อนรัก หิว”
“รู้แล้ว”
ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้น ก่อนจะมองซ้ายมองขวา ซึ่งตรงนี้เป็นริมถนนสายที่ไม่ค่อยมีรถผ่านมากนัก ดูเหมือนจะเป็นที่โล่งๆ จนผมที่มองตามต้องกุมท้องตัวเองเมื่อมันร้องประท้วงกับสถานการณ์ที่ไม่เป็นใจตอนนี้
แม่งไม่มีอะไรเลย
“พี่เสือ จะถึงแล้ว”
“งื้อออออ !”
“ทนหน่อยนะ”
“มึงแม่ง พากูมาทรมานนนน !”
“โอ๋...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเบาๆ ในขณะที่ผมยังดิ้นอยู่บนรถ ก่อนที่มันจะล้วงกระเป๋าตังแล้วเอาบางอย่างออกมาให้ผม
ลูกอมฮาร์ตบีส
“หือ...”
“ที่พี่ให้”
ผมที่กำลังจะเอื้อมมือไปรับด้วยสายตาลุกวาวก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินมันพูดแบบนั้น ก่อนจะเงยหน้ามองคนตรงหน้าแล้วถามออกไปเมื่อนึกถึงลูกอมที่ตัวเองเคยให้มันตอนขออีกฝ่ายถ่ายรูปที่โรงอาหาร
“มึง...เก็บไว้เหรอวะ”
“อืม”
“อ่า...”
ผมที่ตอนแรกจะรับมันมากินแก้ขัดก็ต้องลดมือลง เพราะไม่รู้ว่าถ้าเอามากินแล้วจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของไอ้อ้อนรักหรือเปล่า แม้ท้องจะร้องสุดๆ ก็ตาม
“พี่เสือ กินได้”
“ไม่เป็นไร กูรอไปกินข้างหน้าก็ได้”
ผมพูดออกไปพลางยิ้มกว้างๆ ออกมา ไอ้อ้อนรักมันเลยมองมานิ่งๆ ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหันหนีและพยายามไม่ให้ท้องตัวเองร้อง
จ๊อก ~
มันห้ามได้ที่ไหนล่ะ ฮื่อ !
แกร่บ...
เสียงที่ดังขึ้นมาจากคนข้างๆ ทำให้ผมต้องหันไปมองก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันแกะลูกอมเม็ดนั้นเรียบร้อยจนตัวเองต้องทำตาโต ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเอาลูกอมรูปหัวใจกลิ่นหอมหวานมาจ่อไว้ที่ปากของผม ตัวเองเลยได้แต่มองมันอึ้งๆ
“กิน”
สิ้นเสียงนั้นดูเหมือนปากของผมจะตอบรับของกินตรงหน้าอัตโนมัติ ไม่นานลูกอมรสชาติหวานอมเปรี้ยวก็มาอยู่ในปากของผมเรียบร้อย
อ่าาาา อร่อย ~
“ทนหน่อยนะ”
“อะ...เออ”
และผมก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อีกเมื่อโดนสายตา ‘อ้อนๆ’ มองมา ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะเอาหมวกกันน็อคมาใส่ให้ ตามด้วยเจ้าตัวที่กลับมาขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์อีกครั้ง และค่อยๆ ออกรถ และเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนผมที่อยู่ด้านหลังต้องกอดเอวมันและเริ่มมุดหัวเข้ากับแผ่นหลังกว้างอัตโนมัติ
แล้วสถานการณ์เฉียดตายของเสือดุก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
“อ้อนรัก ขับ ช้า ช้าาาาา ~!”
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...
“แฮ่กๆๆ”
“พี่เสือ...”
“ฮื่อออออ !”
ผมที่ร้องครวญครางออกมาเมื่อตอนนี้ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ หลังจากรถวิ่งต่อท่ามกลางเสียงเต้นของหัวใจผมที่แทบทะลักออกมาจากอก โดยตรงหน้าก็มีไอ้เด็กหมียืนมองอยู่ จนบางทีผมก็ลืมไปแล้วว่าตัวเองกำลังมาทำอะไร หรืออยู่ที่ไหนก่อนที่ตัวเองจะมองไปรอบๆ ก็เห็นว่ามีเพียงลมแรงๆ ที่เข้ามาปะทะหน้ากับกลิ่นเค็มๆ และเสียงคลื่นเท่านั้น
กูบอกตามตรง ไม่ดีใจเลยที่มึงพากูมาทะเล !
“อ้อนรัก มึงพากูมาที่ไหนเนี่ยยยยย !”
“ทะเล”
“เออออ รู้แล้วเว้ย งั้นถามใหม่ มึงพากูมาทำไม !”
“อยากมา”
“อ้ากกกกก !”
ผมทึ้งหัวตัวเองเบาๆ หลังจากที่โดนรบกวนเวลาอันมีค่าของตัวเองโดยการพาขับรถซิ่งมาสองชั่วโมงกว่าๆ และมันเกือบทำให้หัวใจผมวายตายให้รู้แล้วรู้รอด ไหนจะท้องที่หิวสุดๆ นี่อีก จนตอนนี้ตัวเองไม่รู้ทิศเหนือทิศใต้ ถ้าไอ้อ้อนรักมันหลอกผมมาขายก็คงจะไม่ยากนัก
แต่ตอนนี้กูหิวเว้ย !
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก อยากกลับห้อง”
“ได้”
“กลับกันนะ”
“เดี๋ยวพากลับ”
“เย้...”
“แต่ตอนนี้ยัง”
“อ้าว”
ผมที่ตอนนี้ขมวดคิ้วใส่ไอ้หมีร่างสูงที่มองมาผ่านแสงไฟจากหลอดไฟตามทางที่มีอยู่เท่านั้น โดยเราทั้งคู่อยู่กันริมถนนโดยข้างหน้ามีหาดทรายกว้างอยู่ และผมก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนด้วย อย่างที่บอกคือมากับมันอย่างเดียวไม่ได้รู้ห่าอะไรเลย และไม่รู้ว่ามันจะพาผมมาทำไม
“มึงพากูมาที่นี่ทำไมวะ”
“อยากให้มา”
“แต่กูไม่อยากมา”
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก มึงมีอะไรก็พูดๆ มาเลย”
ผมที่ตอนนี้เริ่มจะไม่สนุกด้วยแล้วเลยได้แต่ขมวดคิ้วบวกกับความหิวที่เริ่มโจมตีตัวเองเลยได้แต่มองหน้ามันเท่านั้น ซึ่งไอ้เด็กหมีมันก็ได้แต่ขมวดคิ้วตามแล้วเอียงคอเล็กน้อย
“พี่ไม่ชอบเหรอ...”
“ห๊ะ”
“ก็...”
ไอ้อ้อนรักที่พูดออกมาไม่ทันจบประโยคมันก็ทำตาโตก่อนจะหันหลังหนีผม ตัวเองเลยต้องสงสัยเข้าไปใหญ่ เมื่อร่างหนาที่ตอนนี้ไม่รู้ทำอะไรอยู่โดยมีแผ่นหลังกว้างขวางไว้ทำให้ผมไม่เห็นการกระทำของมัน ตัวเองเลยต้องพยายามชะเง้อมอง
แต่อย่างที่บอก กูเตี้ย ไม่เห็นเว้ย !
“อ้อนรัก...”
“พี่เสือ !”
“หะ...ห๊ะ...!”
ผมที่ตอนแรกกำลังชะเง้อมองอยู่ก็ต้องสะดุ้งและถอยหลังเมื่ออยู่ๆ ไอ้เด็กร่างหมีมันก็หันตัวกลับมาทำให้ผมเห็นแสงจากโทรศัพท์มือถือของมันที่ส่งแสงออกมาเล็กน้อย ก่อนที่มันจะแบมือขึ้นทำให้ผมต้องมองตามงงๆ
“พี่เสือขอมือหน่อย”
“เดี๋ยวอ้อนรัก กูไม่ใช่หมา”
“นะ...”
เสียงที่เปร่งออกมาเบาๆ ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่ ก่อนจะยอมแกล้งลืมความอารมณ์เสียเพราะความหิวของตัวเองแล้วยื่นมือออกไปให้คนตรงหน้า ซึ่งมันก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะจับมือของผมหงายขึ้นแล้วล้วงเอาปากกาเมจิกขึ้นมา
เดี๋ยวดิ...
ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่เขียนบางอย่างลงบนมือของผม ซึ่งดูแล้วจะเป็นเพียงแค่คำสั้นๆ ผมที่กำลังจะชักมือกลับมาดูก็โดนมันพูดขึ้นมาขัดไว้ก่อน
“งั้นจะเลิกแล้วนะ”
“...”
“จะลองไปพยายามกับอย่างอื่นแล้ว”
คำพูดนั้นทำให้ผมยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ ก่อนจะชักมือตัวเองกลับมาและใช้แสงเพียงน้อยนิดที่มีเพล่งลงไปบนตัวหนังสือ
สีดำที่อีกคนเขียนไว้แล้วหัวใจก็ต้องเต้นแรงขึ้นมากะทันหัน
‘คบกันมั้ย’
ตึก...ตึก...ตึก...
ร่างของผมทรุดลงนั่งยองๆ ช้าๆ โดยที่มือก็กุมเข้าที่นิ้วเท้าตัวเองเมื่อมันเกร็งขึ้นจนปวดหนึบ แต่ตัวเองก็ไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมา โดยตอนนี้เจ้าของตัวหนังสือบนมือของผมมันก็ทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าด้วยความสงสัยว่าผมเป็นอะไร ตัวเองเลยต้องส่ายหัวทั้งๆ ที่มันยังไม่ได้ถามอะไร
“มะ...ไม่เป็นไร”
“พี่เสือ...”
“อ้อนรัก” ผมเรียกคนตรงหน้าเสียงเบา คงต้องขอบคุณความมืดในเวลานี้ที่พอจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถเห็นใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อของผมได้ ก่อนที่ตัวเองจะถามคำถามที่สงสัยออกไป “มึงแค่อยากลองเหรอวะ”
“ลอง ?”
“แบบ...”
“...”
“อยากลองคบกับกูที่เป็นผู้ชาย”
“เปล่า”
“...”
“อยากคบ” ไอ้อ้อนรักมันพูดออกมาโดยไม่ต้องใช้เวลาไตร่ตรองมากนัก ทำให้ผมต้องเงยหน้ามองหน้าอีกฝ่ายที่เห็นผ่านความมืดของเวลาตอนนี้ ก่อนที่คำพูดต่อไปของมันจะทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “อยากคบไปนานๆ”
“...”
“แค่พี่คนเดียว”
“โอ๊ยยย ไอ้หมี...”
ผมที่ตอนนี้เขินจนต้องยกมือขึ้นกุมใบหน้าแล้วซุกหน้าลงกับหัวเข่าตัวเองด้วยความประหม่าถึงขีดสุด จะให้ทักไปอวดหรือปรึกษาไอ้พวกแก๊งเดอะง่าวว่าชีวิตนี้มีคนมาขอคบก็คงจะไม่ทันแล้วเมื่อตอนนี้ไอ้เด็กหมีมันนั่งจ้องผมอยู่ราวกับรอคำตอบ
เดี๋ยวดิ...
ขอเวลากูคิดแป๊บ
“พี่เสือ”
อย่าเพิ่งกดดันนนนน !
“ดะ...”
“พี่เสือ...”
“อะ...อ้อนรัก...”
“ไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ” คำถามของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าทำให้ผมอยากตะโกนออกมาดังๆ
กูหวั่นไหวนานแล้วเว้ยไอ้หมีเด๋อออออ !
“กูขอคิดก่อนดิวะ...”
“ได้”
ไอ้อ้อนรักมันตอบแค่นั้นก่อนที่ผมจะเห็นว่าใบหน้าของมันยิ้มออกมาเล็กน้อยทำให้ผมอดถามออกไปไม่ได้
“ยิ้มอะไร”
“ดีใจ”
“ห๊ะ”
“อย่างน้อยพี่ก็คิด ไม่ได้ปฏิเสธเลย” ไอ้อ้อนรักมันพูดออกมาเป็นประโยคยาวๆ ที่หาฟังได้ไม่บ่อยนักโดยที่ใบหน้าของมันยังคงเผยรอยยิ้มอยู่ จนผมเองที่เป็นฝ่ายพูดไม่ออกบ้าง จะบอกว่าตอนนี้หัวตื้อไปหมดก็คงจะใช่ และสาเหตุก็มาจากไอ้เด็กตรงหน้านี่แหละ
ตามตรง หัวใจยังเต้นแรงอยู่เลยว่ะ...
“ไปกินข้าวกันมั้ย”
“อะ...อืม...” ผมที่ยังไม่หายประหม่าจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่ก็ตอบรับคนที่ถามขึ้นทันทีโดยไม่ต้องคิด ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะลุกขึ้นยืนและไม่ลืมที่จะเอื้อมมือมาจับมือผมให้ลุกขึ้นตามด้วย
และมันก็จับไว้แบบนั้นไม่ยอมปล่อยอีกเลย...
“พี่เสือ”
“ว่าไง...”
“ผมโคตรมีความสุขเลย”
“อะ...อืม...”
จะเป็นอะไรมั้ย...
ถ้าบอกว่าเหมือนกัน
ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าๆ โดยที่ร่างกายของผมที่สมควรจะปิดสวิตซ์ไปได้แล้วแต่ตัวเองกลับนอนลืมตาอยู่โดยข้างๆ กายมีร่างอุ่นๆ ของคนบางคนอยู่ด้วย ซึ่งหลังจากที่พวกเรากินข้าวเสร็จไอ้อ้อนรักมันก็พาผมกลับมาที่หอทันที โดยใช้เวลาขากลับไม่ต่างจากขาไปนัก เมื่อมาถึงพวกเราก็ต่างคนต่างอาบน้ำ ซึ่งคนขับใช้เวลาที่หัวถึงหมอนไม่นานก็หลับสนิทไปแล้ว จนเหลือแค่ผมเท่านั้นที่ยังคงนอนคิดเรื่องบางเรื่องอยู่ไม่หยุด ไหนจะต้องระแวงตอนอาบน้ำเพราะกลัวว่าสิ่งที่อยู่บนมือจะลบหายไปอีก
ประสาทไปแล้วแน่ๆ มึงไอ้เสือ...
ผมดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างใจเย็นโดยพยายามเอามือกุมอกซ้ายตัวเองที่ข้างในเริ่มจะเต้นแรงขึ้นมา ก่อนจะใช้โทรศัพท์มาเปิดแสงอันน้อยนิดเพื่ออ่านตัวหนังสือที่อยู่บนมือซ้ำไปซ้ำมาจนตะคริวกินนิ้วเท้าอยู่หลายรอบ แต่สุดท้ายมันก็ไม่สามารถช่วยให้ความรู้สึกที่เขินอายและประหม่าของผมหายไปซักนิด แม้จะอ่านมันซ้ำไปซ้ำมาก็ตาม
“ไอ้บ้าเอ๊ย...”
ผมที่ค่อยๆ ตั้งสติตัวเองพลางมองใบหน้าของคนข้างๆ ผ่านแสงไฟอันน้อยนิด ก็อยากจะปลุกมันขึ้นมาแล้วตบตีมันให้ตายไปข้างโทษฐานที่มาทำให้ผมเป็นแบบนี้ แต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น เมื่อมองใบหน้าที่หลับสนิทของอีกฝ่าย หัวใจของตัวเองก็ยิ่งไม่ปกติ
เออดี
ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบบางอย่างจากหัวเตียงแล้วคว้ามือหนาของคนข้างๆ มาวางไว้บนตัก ก่อนจะใช้ปากคาบโทรศัพท์หนักๆ ไว้เพื่อเป็นแสงสว่างให้ตัวเองได้เขียนอะไรบางอย่างลงไปบนมือของอีกฝ่ายบ้าง และหวังว่ามันจะช่วยทำให้อาการของผมตอนนี้ดีขึ้นไม่มากก็น้อย
ไอ้หมีเด๋อ
นี่กูกำลังจริงจังแล้วนะเว้ย
หวังว่ามึงจะทำอย่างที่ปากพูดด้วย...
เพราะกูเองก็เหมือนกัน
‘อยากคบไปนานๆ’
เสือ ไม่ดุ
เปิดใจ...
‘แนบรูป’
[คบกันมั้ย ตกลง]
เมื่อซักครู่
-------------------------------------------------
เด็กหมีกลับมาแล้ววว ขอโทษที่หายไปนานค่ะ กระซิก...
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้จ้า
โปรดติดตามตอนต่อไป (ตอนเด็กหมีตื่น 5555+)
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หมีตื่น :z1:
:L2: :pig4: :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โพสเฟส? กรี้ดดดดด
เขาคบกันแล้ววว
รอดูตอนหมีตื่นมาเห็น
-
โรแมนติกตามสไตล์ เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ :-[
รอดูอาการน้องหมีนะคะ คิคิ :hao3: :hao3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
"คบกันมั้ย"
"อยากคบกันไปนานๆ"
อ้อนรัก เสือ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หายไปนานเลย..กลับมาทั้งที ปล่อยให้ค้างอีก..ใจ่ร้าย..ยยยยยยยย :ruready :ruready :ruready
-
พี่เสือน้องอ้อนรัก เค้าคบกันแล้วใช่ไหม o13
-
คบกันเลย คบกันเลย คบกันเลย คบกันเลย คบกันเลย คบกันเลย :hao6:
-
เสือคบกับหมีเด๋อแล้ว ปิดซอยเลี้ยงโต๊ะจีนค่า :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
-
ไรท์อย่าหายไปนาน เดี๋ยวก็ขโมยเด็กหมีไปขังที่ห้องเจ้ซะหรอก!!! :katai5:
-
อย่างนี้ต้อง :mc4: :mc4: :mc3: :mc2: :m18:
-
:-[ :-[ :-[
-
นี่คบกันแล้วซินะ
อิคนอ่าน งงๆ 555
-
อร๊ายยยยยยเขิลแทนอ้อน
ถ้าจะหวานขนาดนี้ คนอ่านตายอย่างสงบค่ะ
-
เขายอมคบกันแล้ว
-
รอคอยยยยยย :mew6:
-
:call: :call: :call: :call:
-
ตอนที่ 24
เป็นแฟนกับเสือ
“พี่เสือ...”
“...”
“พี่เสือ”
“งืม...”
“เช้าแล้ว”
“งื้อออออออออ ~”
ผมที่เริ่มขยุกขยิกตามการรบกวนของคนข้างๆ ก็ต้องคว้าผ้าห่มมาคลุมใบหน้าเพื่อหนีแสงสว่างตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกเหมือนแรงขยับข้างๆ พร้อมกับของหนักๆ ที่ยกขึ้นมากอดเอวผมไว้ตัวเองเลยต้องดึงผ้าห่มที่ปิดใบหน้าออกก่อนจะเห็นใบหน้าขาวหล่อๆ ของใครบ่งคนมันกำลังเกยซบอยู่บนไหล่ผมด้วยสภาพหลับตาพริ้ม มือก็กอดเอวผมอยู่ไว้ตามคาด
ดะ...เดี๋ยวดิไอ้หมี
กูนอนไม่ได้แปลว่าให้มึงมาเนียนนอนกับกูนะ !
“อะ...อ้อนรักโว้ย...”
“พี่เสือนอน...”
“เดี๋ยวๆ กูอ่ะนอน แต่มึงไม่ใช่”
“นอน”
“อ้อนรัก !”
ผมเรียกชื่อคนที่ตอนนี้สวมกอดผมแน่นขึ้นและหัวก็แทบเกยขึ้นมาบนหน้าอก ก่อนที่ตัวเองจะดันหัวมันแรงๆ แต่ไอ้คนข้างๆ มันไม่ยอมขยับเลยซักนิด จนผมได้แต่ถอนหายใจเมื่อสภาพของมันตอนนี้คือนิ่งไปแล้ว ผมเลยได้แต่ลืมตาปรือๆ มองเพดานอย่างเซ็งๆ ท่ามกลางเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอจากคนข้างๆ ก่อนที่ดวงตาที่ใกล้จะหลับลงอีกครั้งจะต้องลืมขึ้นเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมาขัดไว้ซะก่อน
Rrrrrrrrrrr ~
เหยดแหม...
ผมที่พยายามเอื้อมมือควานหาโทรศัพท์อย่างเบามือที่สุด สาเหตุก็คงมาจากการกลัวว่าคนข้างๆ จะตื่นขึ้นมาด้วย ก่อนจะกดรับสายคนขี้เสือกนิสัยไม่ดีและทำตัวน่ารำคาญที่ขัดจังหวะการนอนของผมสุดๆ ตอนนี้ พลางกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์เสียงเบา
“ว่าไงไอ้คามตวย...”
{สเตตัสเมื่อคืนของมึงคืออะไร !}
น้ำเสียงที่ดังออกมายันข้างนอกทำให้ผมต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูตัวเอง ก่อนจะขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ราวกับสีหน้านี้จะส่งไปถึงฝ่ายตรงข้าม
“อะไรของมึง”
{กูถามเว้ย ตอบมา !}
“ไม่บอก”
{เออ เชอะ กูรู้อยู่หรอก}
“เรื่องของมึง” ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ หลังจากน้ำเสียงของไอ้คามตวยมันบ่งบอกมาอย่างดีว่าคงรู้และเข้าใจเรื่องที่มันถามผมแล้ว
แล้วกูก็เขินขึ้นมาเฉย...
{ไม่ถามก็ได้วะ ว่าแต่มึงไม่มาเรียนหรือไง}
“วันนี้หยุด เหนื่อย”
{ห๊ะ เหนื่อยอะไรของมึง ไปทำอะไรมา...}
“งืม...”
เสียงของไอ้ตามใจมันเงียบลงทันทีเมื่อมีเสียงที่สามที่ดังขึ้นจากข้างๆ ตัวผมพร้อมกับร่างหมีข้างๆ ที่มันพยายามยกหัวหนักๆ ของมันเกยมาบนแขนของผมราวกับลูกอ้อนแม่ ตัวเองเลยต้องขยับเพื่อให้อีกฝ่ายได้นอนท่าที่ตั้งใจ
ลำบากกูมั้ยล่ะ
{ไอ้สำปวดเหือ มึงอยู่กับใคร บอกตามใจคนหล่อมาซะดีๆ}
“ก็อยู่กับคนที่รุ่นน้องพวกมึงโยนขี้มาให้ไง”
{นั่นนนนน ไอ้เสือ ร้ายยย อย่าบอกนะที่เหนื่อยๆ นี่...}
“อะไรมึง พูดให้ดีๆ นะ พูดไม่ดีระวังจะชวดไอ้จั๊ม”
{เอ้าสัด งั้นไม่พูดละ !} น้ำเสียงไม่พอใจของฝั่งตรงข้ามทำให้ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่ไอ้ตามใจมันจะถามขึ้นต่อ {สรุปวันนี้มึงไม่มาจริงๆ ใช่มั้ย}
“เออ”
{โอเค ได้ ไอ้ห่าเสือ มึงจำไว้}
“อะไรของมึงวะห๊ะ ไอ้ขี้เสือก”
{เออ กูมันชอบเสือก แต่มึงไม่ยอมเล่าให้กูฟัง กูงอน}
“วุ๊ งอนไปเถอะ กูนอนต่อละ บายยยยย ~”
{ไอ้...!}
ผมไม่รอฟังเสียงน่ารำคาญจากอีกคนก่อนจะกดตัดสายทิ้งไปแล้วปิดเครื่องโทรศัพท์เรียบร้อยเพราะตอนนี้อยากอยู่ห่างๆ จากสื่อโซเชียลแล้วนอนเงียบๆ มากที่สุด ก่อนที่แรงขยับที่เกิดขึ้นจากคนข้างๆ จะทำให้ผมตัวแข็งอัตโนมัติเพราะคิดไปว่าตัวเองขยับแรงจนทำให้มันตื่นหรือเปล่า
...
เงียบ...
และแม่งก็นิ่งไปละ
ผมก้มมองเส้นผมสีดำของคนที่นอนหนุนแขนผมอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ ขยับเบาๆ เป็นนอนตะแคงแล้วมองคนตรงหน้าที่หลับสนิทหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา เพราะนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มีคนมานอนด้วยแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ถ้าไม่นับรวมไอ้สามหน่อ ก่อนที่ผมจะเกิดลังเลขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าอยากจะจับเส้นผมสวยที่มองดูห่างๆ ก็รู้ว่าคงจะนิ่มน่าดูนั่นดีมั้ย
อยากจับ...
ในที่สุดความต้องการของผมก็ชนะเมื่อมือของตัวเองค่อยๆ ยกขึ้นขยุ้มเส้นผมสีดำคลับตรงหน้าเบาๆ ส่งผลให้มีเสียงงึมงำเบาๆ ออกมาจากคนที่โดนรบกวน แต่ความนุ่นลื่นที่ผมสัมผัสได้นั้นทำให้ยากที่จะเอามือออกจากมันได้เช่นกัน
เอาแล้วไงไอ้เสือ เจอสิ่งบนร่างกายไอ้หมีที่ตัวเองชอบแล้วไง
ผมกำเส้นผมมันแรงๆ และปล่อยออกอยู่หลายครั้ง ความนุ่มลื่นนั่นทำให้ไม่อยากจะหยุดเล่นมันง่ายๆ ซึ่งหัวของคนตรงหน้ามันก็ขยับตามแรงขย้ำของผม จนสุดท้ายตัวเองที่มันส์มืออยู่ก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงเบาๆ ที่เกิดขึ้น
“พี่เสือ...”
“...!”
“ทำอะไร...”
ผมที่ตอนนี้มือยังคาหัวของมันอยู่เป็นหลักฐานก็ต้องก้มมองใบหน้าที่เงยขึ้นมามองด้วยสายตาปรือๆ ก่อนจะยิ้มไปให้มันแล้วแกล้งหลับตาลงดื้อๆ ก่อนที่ร่างของผมจะโดนแรงเยอะๆ จากคนตรงหน้าคว้าเข้าไปพร้อมกับใบหน้าอุ่นๆ ของไอ้เด็กหมีที่ซบลงมาบนหน้าอก
“แอ่ก...!”
“...”
“ไอ้อ้อนรัก หายใจไม่ออก อึดอัดดดด !”
หมับ !
และนั่นล่ะครับ มันก็กระชับกอดของตัวเองแรงขึ้นทันที
ฮื่ออออ !
“พี่เสือนอน”
“ปล่อยยยย ~”
“อย่าดิ้น”
“...”
“อย่าซน”
“ไม่ได้ซนเว้ย !!”
ผมพยายามดิ้นแรงๆ แต่ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นอมพาตไม่ปานเพราะทั้งแขนและร่างกายโดนคนตรงหน้ามันล็อกไว้แน่น
“พี่เสือ นอนนะ”
“งื้ออออ ~”
“โอ๋...”
เสียงเบาๆ ที่เปร่งออกมาพร้อมกับอ้อมแขนที่คลายลงจนกลายเป็นแค่การกอดธรรมดาทำให้ผมหยุดดิ้น ซึ่งตอนนี้หัวของไอ้อ้อนรักมันยังคงซบอยู่ที่หน้าอกผม ตัวเองเลยเลือกที่จะจมใบหน้าลงบนเส้นผมนุ่มๆ ของมันบ้าง
หอม...
เออ
นอนก็ได้วะ
คร่อก ~
งืม...
ผมที่ตอนนี้ตื่นจากการหลับอันยาวนานก็ต้องควานมือหาร่างข้างๆ ที่เคยมีด้วยตาที่หลับอยู่ และคำว่า ‘ที่เคยมี’ แสดงว่าตอนนี้มันไม่มีแล้ว ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันกำลังนั่งตัวตรงอยู่บนเตียงข้างๆ ผมนี่แหละ ตัวเองเลยต้องค่อยๆ เรียกมันเสียงเบาเพื่อที่จะทำให้มันรู้ว่าผมตื่นแล้ว
“หมี...”
“...!”
แรงสะดุ้งจะแผ่นหลังหนาพร้อมกับใบหน้าสีแดงเรื่อที่หันมาทำให้ผมหลุดขำออกมา ก่อนจะมองเด็กน้อยที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำไปเรียบร้อย มันค่อยๆ พลิกตัวแล้วหันมามองผมอย่างระมัดระวัง ตัวเองเลยต้องค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งมองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ที่ตอนนี้มันกำลังมองผมตาโต
“เป็นอะไรห๊ะ”
“พี่เสือ...”
“อะไร”
“เอ่อ...”
ไอ้หมีเด๋อมันยกมือเกาแก้มตัวเองเบาๆ แล้วก้มมองมือตัวเองเล็กน้อยตามด้วยเงยหน้าขึ้นมามองผมใหม่ ก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาไปเอง
อะไรของมันวะ
“มึงเป็นอะไรเนี่ย ละเมอหรือไง”
“ไม่รู้...”
“...”
“ว่าละเมอหรือเปล่า”
ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางขมวดคิ้วทำท่าคิดเต็มขั้น แต่ดูเหมือนจะคิดไม่ออกซักที ผมที่มองอยู่ก็พอจะเข้าใจขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามันก้มมองมือตัวเองอยู่ คงจะตกใจหรือไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นแน่ๆ ผมที่เป็นคนทำรอยนั่นก็ได้แต่แกล้งยิ้มแล้วชะเง้อไปมอง
“หือ อะไรติดอยู่บนมือ”
“มะ...ไม่มี...”
ไอ้อ้อนรักมันชักมือหลบก่อนจะมองหน้าผมแล้วส่ายหัวรัวๆ
“จริงเหรอ”
“ผมแค่ละเมอ...”
นั่นไง กูว่าละ มันต้องคิดว่าตัวเองละเมอมานั่งเขียนมือตัวเองแน่ๆ
ไอ้หมีเด๋อเอ๊ย !
“ละเมออะไร”
“ละเมอเข้าข้างตัวเอง”
คำตอบพร้อมกับใบหน้าสลดของคนตรงหน้าทำให้ผมอยากจะเข้าไปเขย่าหัวมันแรงๆ แล้วตะโกนดังๆ ว่า ‘มึงไม่ได้ละเมอโว้ยยยย’ แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะดูแล้วไอ้เด็กหมีที่คิดเป็นตุเป็นตะมองการตอบรับของผมเป็นเรื่องที่ตัวเองละเมอขึ้นมาไปเรียบร้อย
เออดี
“อ้อนรัก”
“หืม”
ไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันละสายตามาจากมือตัวเองก่อนจะมองหน้าผมแล้วเอียงคอเล็กน้อย ผมเลยได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มมองมือตัวเองที่ตอนนี้สีเริ่มหลุดไปบ้าง แต่ยังคงเห็นชัดเป็นคำที่มันเขียนไว้อยู่ แล้วอ่านออกมาเสียงดัง
“คบกันมั้ย”
“...”
“คบกันมั้ย”
“อะ...”
“คบกันมั้ย”
“พี่เสือ”
“คบกันมั้ย”
“...”
เมื่อผมพูดซ้ำๆ พลางมองหน้ามันด้วยความจริงจังทำให้ไอ้เด็กหมีตรงหน้าตอนนี้หน้าแดงรามไปยันใบหู ก่อนที่ผมจะก้มมองไปที่มือของมันทำให้อีกฝ่ายก้มมองตาม ผมเลยทวนคำที่อยู่บนมือตัวเองอีกครั้ง
“อ้อนรัก”
“...”
“คบกันมั้ย”
“ตกลง”
เสียงตอบเบาๆ ของคนตรงหน้าทำให้ผมที่ตอนนี้เริ่มจะนิ้วเท้าเกร็งอีกครั้งก็ต้องทำใจสู้เข้าไว้แล้วมองหน้าคนตรงหน้าโดยที่รู้ว่าใบหน้าตัวเองตอนนี้ก็คงแดงซ่านไม่ต่างกัน
โอ๊ยยยยย ใจกู...ใจกู...
ตึก...ตึก...ตึก...
เครื่องจะพังแล้ว !
“งื้อ ~!” ในที่สุดผมก็ทนกับความเขินอายและเกร็งนิ้วเท้าของตัวเองไม่ไหวก็ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพลางคว้าผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้า แล้วพูดเสียงอู้อี้ออกมาท่ามกลางสายตามึนงงของไอ้อ้อนรัก “นอนต่อแล้วนะ...”
“พี่เสือ...”
“จะนอน ห้ามเรียก”
“พี่เสือ”
แรงกระตุกผ้าห่มที่ปิดหน้าของผมเบาๆ ทำให้ตัวเองที่ข่มตาหลับยากอยู่แล้วต้องลืมตาแล้วจับผ้าห่มผืนนั้นไว้แน่น
ไม่เอาาาา ปล่อยเสือไป ~
“พี่เสือ ลุกมาคุยกันก่อน...”
“...”
“นะ”
น้ำเสียงเป็นหมาหงอยของคนที่นั่งอยู่ทำให้ผมต้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้งทั้งๆ ที่ผ้าห่มยังคาหัว ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะดึงผ้าห่มของผมออกเผยให้เห็นใบหน้ามึนๆ ที่ตอนนี้ทำหน้าตกใจยังไม่หาย ก่อนจะยกมือเกาแก้มตัวเองแก้ความประหม่า
“ไม่คุยได้มั้ย”
“ไม่”
“งื้อ...”
“ผมดีใจนะ” เสียงเบาๆ ที่ออกมาพร้อมกับรอยยิ้มของไอ้อ้อนรักทำให้ผมอยากจะทิ้งตัวลงไปนอนดิ้นกอดนิ้วเท้าตัวเองอีกครั้ง ซึ่งมันก็มองมาไม่วางตา จนสุดท้ายเป็นผมเองที่เก็บความเขินอายไว้ไม่อยู่
แม่ง โคตรหน่อมแน้มเลย !
“พี่เสือ”
เอาแล้ว เรียกกูอีกแล้ว...
“ว่าไงวะ...”
“คือ...”
“...”
“เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย”
ปุ้ง ~!
แอ่ก...
ตายทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่
รอยยิ้มของคนตรงหน้าที่มาพร้อมกับคำพูดเมื่อซักครู่ทำเอาผมตัวแข็งทื่อไปแล้วเรียบร้อย จะอ้าปากตอบก็ทำได้ยากเต็มที แต่พอมองสายตาคาดหวังของไอ้หมีเด๋อที่ส่งมาราวกับกำลังสะกดจิตให้ผมตอบกลับออกไปว่า ‘ใช่’ ตัวเองเลยต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ตอบออกไป
“เออ”
“...”
“...”
“...”
กริบ...
“มึงจะเงียบทำไมเนี่ย !”
“พี่เสือ”
“อะ...”
“ตื่นเต้นอยู่”
น้ำเสียงบวกกับตาโตๆ ของไอ้อ้อนรักพร้อมกับมือสวยที่ยกขึ้นมากุมหน้าอกตัวเอง ซึ่งผมก็ทำได้แค่มองคนที่ตอนนี้บอกว่าตื่นเต้นกำลังยิ้มไม่หุบ เพราะไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
โอ๊ย เขินสัด !
“เออ”
“ผมไม่ได้ละเมอใช่มั้ย”
“เออ”
“ดีใจ”
“เออ”
“พี่เองก็ชอบผมใช่มั้ย”
“เออ...มะ...!” ผมที่ตอนแรกตอบแบบเผลอตัวก็ทำหน้าตกใจพลางมองใบหน้าที่ยิ้มกว้างออกมา ก็ต้องกลืนคำที่เตรียมปฏิเสธเพราะความเขินของตัวเองลงคอไป เหลือไว้แต่คำกำกวมที่มอบให้มันเท่านั้น “มะ...ไม่รู้เว้ย !”
“...”
คราวนี้ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งยิ้มมองหน้าผมที่ตอนนี้คงจะขึ้นสีแดงเรื่อไปเรียบร้อย ก่อนที่คนตรงหน้าจะยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ คราวนี้มันไม่ให้การตบแบบเกร็งๆ เหมือนครั้งก่อนๆ แต่เป็นการลูบเบาๆ จนทำให้คนที่โดนกระทำอย่างผมรู้สึกดีไม่น้อย
“อ่า...”
“ผมชอบพี่เสือนะ”
“อะ...เออ รู้แล้ว...”
เออ รู้นานแล้ว
รู้แล้วเว้ย...!
รู้...
รู้แล้วทำไมกูยังต้องเขินอยู่ !
สงสัยเสือคงจะไม่ ‘ดุ’ แล้วจริงๆ
เฮ้อ...
------------------
มาแล้วจ้า พอดีติดทำวิจัย แฮะๆ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
:bye2: :bye2:
-
:o8: :-[ เป็นแฟนกันแล้วววว :impress2:
-
อ้อนรัก กับเสือไม่ดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:really2: :really2: :really2:
ดีใจ
-
น่ารัก...กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
:really2: ตอนนี้เป็นโดนสะกดจิต คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย คบกันมั้ย :really2:
:oni3: ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง ตกลง :oni3:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีต่อจายยยยยยย :กอด1:
-
ในที่สุดคนเขียนก็ม้าาาาาาาา!!!!! :katai2-1: :katai2-1: อย่าหายไปนานๆ อีกนะ คนอ่านใจบ่ดีนึกว่าจะทิ้งเรื่องนี้ไปซะแล้ว! :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เอ็นดูน้องหมีเค้านะคะ นึกว่าละเมอไปอีก ตกใจ ตื่นเต้น ตาโตใหญ่เลย น่าร้ากกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
โอ๊ยยย... น่ารัก อ่านไปเขินไป >///<
-
สงสารน้องอ้อนนึกว่าละเมออะไรจะน่าสงสารปานนั้น
-
เด็กหมี นางน่ารักเนอะ 55
-
ตอนนี้คือฆ่าคนโสดไปหลายคนละ5555
-
:hao6: :hao3: :hao6:
-
เขินกันไปมา รอดูตอนโดนแซว
-
:pig4:
-
:o8: :o8: :o8:
-
:hao5: :hao5:
-
เขินไปดิ
-
พี่เสือกะน้องหมีหายไปนานแล้วนะ
-
ตอนที่ 25
อ้อนแล้วติดเสือ
“หึหึ...”
“...”
“ไอ้เสือ...”
“...”
“ไอ้ห่าเสือ...”
“ว่า...”
“ทำหน้าไขสือนะมึง”
หัวของผมผงะตามแรงผลักของไอ้ตามใจที่ตอนนี้กำลังนั่งจ้องหน้าผมไม่เลิก ประกอบด้วยไอ้จั๊มและไอ้หลงครบเซ็ตแก๊งเสือก ตัวเองที่โดนกระทำเลยได้แต่มองพวกมันด้วยสีหน้ามุ่ยๆ ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วหยิบช็อคโกแลตเอ็มแอนด์เอ็มที่ไอ้หลงซื้อติดมือมาแกะใส่ปาก
“ไอ้เชี่ยเสือ ขนมกู !”
“อาหร่อยยยย ~”
ปิดท้ายด้วยการทำหน้าฟินสุดๆ ส่งกลับไป
“ห่านี่ !”
ผมหัวเราะชอบใจเยาะเย้ยมันไปเรียบร้อยหลังจากที่เห็นสีหน้าของคนที่คว้าถุงขนมที่ผมกรอกใส่ปากไปกว่าครึ่งกลับไป
สะใจจริงๆ
“ไอ้อ้อนรัก...!”
“ห๊ะ...แค่กๆๆๆ”
“ซะที่ไหน ว๊าย สมน้ำหน้า”
ผมที่ตอนนี้สำลักของในปากที่ยังไม่ทันจะเคี้ยวหมดดีก็ต้องหน้าดำหน้าแดงมองหน้าไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำหน้าสมน้ำหน้าอยู่ตรงข้าม ไอ้หลงมันแลบลิ้นใส่ผมหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งหนีหายไปพร้อมกับถุงขนมของมัน ซึ่งไม่ต้องถามก็รู้ว่ามันคงจะไปซื้อขนมมาตุนเพิ่มก่อนเข้าชมรม
ส่วนกูนี่ก็ยังคงไอไม่หยุด
ห่าเอ๊ย
“แค่ก...อ่อก...”
“เฮ้ยๆ ไอ้ห่าเสือใจเย็น ไม่เอาไม่อ้วก”
“น้ำ...”
ในที่สุดคนดีของกลุ่มอย่างไอ้จั๊มมันก็ยื่นขวดน้ำเปล่าเย็นๆ มาให้ผมจนได้ ตัวเองที่ทำหน้าสุดซึ้งส่งไปให้มันประมาณสามวิก็ต้องรีบรับขวดนั่นมาเปิดฝาและดื่มเพื่อดับอาการไอค่อกแค่กไม่เลิกของตัวเอง จนอาการเริ่มดีขึ้นมาบ้าง
กูจะไม่แดกอีกแล้ว !
“อ้าว ไอ้อ้อนรัก...”
“มึงไม่ต้องมาหลอก...!”
“พี่เสือ...”
“ตัวจริงว่ะ” ไอ้ตามใจมันขมวดคิ้วมองผ่านหลังผมไปหลังจากที่ตัวเองเตรียมหมายหัวมันไว้อีกคน ซึ่งคราวนี้ไม่ใช่การแกล้งเล่นจริงๆ เมื่อเจ้าของชื่อตัวจริงเสียงจริงได้เดินมาหยุดอยู่ทางด้านข้างผมเรียบร้อย ตัวเองที่เงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวสูงจนคอแถบหักก็โดนมันจับหัวให้กลับลงไปเหมือนเดิม ตามด้วยไอ้จั๊มที่ลุกขึ้นจากที่นั่งข้างๆ ผมออกไปนั่งข้างไอ้ตามใจ ทำให้ร่างสูงที่มาใหม่ทิ้งตัวลงนั่งแทนที่ทันที “เออ มาก็ดี กูจะได้ถามมึงพร้อมไอ้ห่าเสือเลย”
“ถาม...?”
“มึงสองคนคบกันแล้ว ?”
“อ่า...”
“เออ ไม่ต้องตอบละ” คำตัดบทของไอ้ตามใจทำให้ไอ้อ้อนรักหันมามองผมด้วยสีหน้างงๆ ตัวเองเลยได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเข้าไปกระซิบมันเบาๆ
“หน้าแดงแล้วมึง”
“...!”
ดวงตาอีกคนเบิกกว้างก่อนจะยกมือข้างนึงขึ้นมาปิดใบหน้าตัวเอง ผมเลยได้แต่ส่ายหัวด้วยความเอือมระอากับท่าทางของมัน แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ มีแค่เพียงสายตาที่แสดงออกว่าหมั่นไส้อย่างออกนอกหน้าของคนตรงข้ามเท่านั้นที่ขัดกับบรรยากาศตอนนี้ ผมเลยยักคิ้วใส่มันไปสองจึก
หึหึ...
“ไอ้เสือ !”
“ว่าไงครับเพื่อนคามตวย”
“มึงเป็นเมียใช่มั้ย...โอ๊ย !” ผมที่ลุกขึ้นและฟาดมือลงบนหัวของไอ้คนถามทันที ทำให้คนโดนกระทำร้องโอดโอยยกมือกุมหัวตัวเอง ส่วนผมก็โดนไอ้อ้อนรักสะกิดยิกๆ ให้นั่งลงที่เดิม “ไอ้เพื่อนชั่ว”
“อีกทีมั้ยสัด”
“ไอ้อ้อนรัก มึงดูแลเมียมึงดีๆ ดิ”
“ได้”
“อ้อนรัก !”
“พี่เสือ นั่งลง”
“ไม่ใช่เมียเว้ย !”
“พี่เสือ”
“ไอ้...!”
“นั่งนะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดด้วยสีหน้าตายๆ ของมันพร้อมกับใช้แขนล็อกเอวผมให้กลับมานั่งที่เดิม ตัวเองที่สู้แรงควายๆ ของมันไม่ได้ ก็ต้องจำยอมกลับที่ด้วยความหงุดหงิด
ละแม่งก็ไม่ยอมเอามือออกไปด้วย
“อ้อนรัก มือ !”
“...” หันหน้าหนี
“อะ...ไอ้นี่...”
ผมที่มองคนที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้และหันหน้าหนีไปได้แต่พยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากเอว แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
หนึบ...
“บาง...”
“หะ...หุบปากไปเลย !” ไอ้อ้อนรักที่หันกลับมาทำหน้าตาใสซื่อทำให้ผมต้องตะโกนใส่มันและสุดท้ายก็เป็นตัวเองที่ยอมอยู่เฉยๆ แทน เพราะยิ่งแสดงออกมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนคนอื่นๆ จะยิ่งหันมามองทางพวกเรา
แต่มือมันที่โอบเอวผมไว้อยู่นี่มันชัดเจนเกินกว่าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นจริงๆ
ให้ตายสิ...
“นี่ไอ้อ้อนรัก”
“...”
“ไม่ต้องทำท่าหวงมันขนาดนั้นก็ได้ ไม่มีใครเอา...”
“ไอ้คามตวย”
“โทษทีๆ ไม่มีใครแย่งมันไปหรอก ”
“หึ !”
“อ้อนรัก !” หลังจากที่ส่งสายตาฟาดฟันกับเพื่อนรักเสร็จ ทั้งกลุ่มก็ต้องหันไปตามเสียงเรียกที่ดังขึ้นมา ก็พบว่าเป็นเสียงเพลงที่เดินมากับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่ไม่ใช่สายป่าน เจ้าตัวมาถึงก็มายืนเท้าเอวใส่ไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ ผม “อีกสิบนาทีจะเข้าเรียนแล้ว ทำไมต้องให้มาตาม ไหนบอกจะรีบกลับไปไง !”
“ห้านาที...”
“ไม่ได้ มึงคิดว่าเดินจากตรงนี้ไปถึงตึกเรียนจะทันหรือไงห๊ะ !”
“เจ็ด”
“ไม่ !”
“...”
“พี่เสือ จัดการมันให้หน่อย บอกให้มันมากับเพลงได้แล้ว” เมื่อคนตรงหน้าไม่สามารถทำอะไรไอ้อ้อนรักได้ เจ้าตัวเลยหันมาขอความช่วยเหลือจากผมที่นั่งข้างๆ มันแทน ไอ้อ้อนรักเองก็เช่นกัน มันหันมามองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร เมื่อรู้ว่าตัวเองจะเข้าสาย ผมเลยได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดออกไป
“อ้อนรัก ไปเรียนได้แล้ว”
“...”
แปลกวุ้ย ไม่ตอบว่า ‘ได้’ อย่างที่มันเคยทำ...
“อ้อนรัก”
“โดด...”
“ไม่ได้ !” แล้วทั้งผมและเสียงเพลงก็พูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
เอาแล้ว ไอ้เด็กหมีเริ่มงอแงแล้วไง
“ไปเรียน อย่าดื้อ”
“อยากอยู่กับพี่เสือ”
“เดี๋ยวค่อยอยู่ ไปเรียนก่อน”
“ไม่”
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ได้”
ในที่สุดมันก็ยอมตอบคำว่า ‘ได้’ ออกมา เมื่อเห็นว่าผมทำส่งเสียงดุๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างอ้อยอิ่ง ไหนจะมือที่ยังคงจับไหล่ผมอยู่ แต่หน้าตามันไม่ได้แสดงอะไรออกมา มีแค่สีหน้ามึนๆ เท่านั้น จนเสียงเพลงต้องเข้ามาดึงแขนอีกคนออกไป
“แค่ความลีลาของมึงก็แดกเวลาไปหมดแล้ว !”
“พี่เสือ”
“ไปๆ ไว้เจอกันตอนเย็น”
“ไปกันเถอะอ้อนรัก” สาวที่มากับเสียงเพลงก็เข้ามาจับแขนไอ้อ้อนรักอีกคน จนสุดท้ายมันก็ได้แค่มองกลับมาด้วยสายตาละห้อย แต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี แต่รู้สึกว่าจะไปได้ไม่ไกลมาก ก็มีปัญหาเกิดขึ้นเมื่อมีสาวๆ หลายๆ คนที่เห็นว่าไอ้อ้อนรักเดินผ่านเริ่มเข้ามาหาและก็ได้ยินเสียงคำถามแว่วๆ เรื่อง ‘คบกัน’ ผมที่มองดูอยู่ห่างๆ เลยได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
บางทีผมก็อาจจะลืมไปว่าไอ้คนที่ผมเพิ่ง ‘คบ’ ด้วยน่ะ...
มันฮอต !!
“เป็นอะไรไอ้เสือ ทำหน้าเป็นตูดเลย”
“เป็นคนที่เกลียดมึง”
“เหรออออออ !”
แล้วก็เป็นไปตามคาดเมื่อไอ้ตามใจมันจัดการตบหัวผมไปหนึ่งฉาด ตัวเองเลยได้แต่มองหน้ามันแบบหาเรื่องแต่ไม่ได้ว่าอะไร โดยตอนนี้คนอื่นๆ แยกย้ายไปชมรมเรียบร้อยแล้ว มีแต่ผมกับไอ้ตามใจเท่านั้นที่ไม่ค่อยมีที่เป็นหลักเป็นแหล่งเลยได้แต่นั่งเอ้อระเหยกันอยู่ใต้ร่มไม้เหมือนเดิม
ติ๊ง ~
เสียงแชทจากโทรศัพท์ทำให้ผมต้องรีบควักมันขึ้นมาดูโดยหวังว่าจะเป็นใครบางคนที่ตอนนี้น่าจะเรียนเสร็จแล้ว และก็ต้องผิดหวังเมื่อแชทจากเฟสบุ๊คที่เด้งขึ้นมาดันเป็นคนอื่นที่ไม่ใกลตัวผมนัก
พี่หมาหรือชื่อเต็มๆ หมาดื้อ
พี่ชายผมเอง
พี่หมา ไอ้ : คืออะไร
พี่หมา ไอ้ : (แนบรูป)
“เหี้ย !”
ผมที่ตอนแรกนั่งคิดมากเรื่องอื่นอยู่ก็ลมแถบจับเมื่อเห็นว่าพี่ชายแท้ๆ ของตัวส่งรูปที่แคปจากสเตตัสเฟสบุ๊คล่าสุดของผมมาส่งให้ดู ตัวเองที่พลาดอ่านไปแล้วก็ต้องเหงื่อตกจนไอ้ตามใจมันย้ายที่มานั่งข้างๆ ผมด้วยความอยากเสือก
“เป็นอะไรวะ...”
พี่หมา ไอ้ : ไอ้เสือ
แชทที่เด้งขึ้นมาอีกครั้งทำให้ผมสะดุ้ง ส่วนไอ้คนข้างๆ ที่ตอนแรกอยากเสือกก็เหงื่อตกไปตามๆ กัน ผมกับไอ้ตามใจมองหน้าอย่างรู้กัน ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ พิมพ์แชทส่งกลับไปด้วยสภาพหัวใจที่ไม่ดีนัก
ตายแน่ๆ กู...
เสือ ไม่ดุ : ไงพี่หมา ไม่กลับบ้านเลยว่ะ แม่บ่นคิดถึงจะตายแล้ว เถลไถลนะเฮ้ย ติดแฟนใช่มั้ย แม่บ่นว่าทำไมไม่ยอมพาแฟนกลับมาแนะนำบ้าง แหนะ ติดเที่ยวด้วยแน่ๆ เสือจะฟ้องแม่
พี่หมา ไอ้ : ไอ้เสือ
เสือ ไม่ดุ : อะไรพี่ เสือไปเรียนก่อนนะ บายยยย ~
พี่หมา ไอ้ : ...
พี่หมา ไอ้ : เดี๋ยวมึงโดน
เสือ ไม่ดุ : กระซิก...
ผมตอบไปแค่นั้นก่อนจะจัดการบล็อกเฟสบุ๊คพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองทันที และก็คาดเดาได้ไม่ยากว่าตอนนี้อีกฝ่ายคงกำลังสบถด่าผมเป็นบ้าเป็นหลังแน่ๆ
นอกจากเกลียดชื่อเฟสบุ๊คที่มันตั้งสลับกันแล้ว ยังกลัวมันมากด้วย
“ไอ้เสือ มึงนี่เล่นแรง”
“ซวยแน่ๆ กู”
“บล็อกแล้ว ไม่นานพี่มึงคงตามมา”
“...”
“พี่หมาใช่ที่เคยได้ฉายา ชื่อไม่เพราะแต่หล่อฉิบหายป้ะ”
“เออ”
“ได้ข่าวว่าโคตรโหด”
“เออดิ”
“ตายแน่มึง”
“เออ มันเอากูตายแน่ๆ”
“ตายสองเด้ง โทษฐานบล็อกพี่เขาอีกประเด็น”
“สัด ไม่ต้องย้ำ !”
ผมหันไปเหวใส่ไอ้ตามใจที่ตอนนี้กำลังทำหน้าสะใจอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งอีกฝ่ายมันก็เลิกกวนประสาทผม ก่อนที่ตัวเองจะต้องสะดุ้งเมื่อเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา
ฉิบหายละไง...
‘พี่หมาดื้อ’
ดีงาม ดีงามไปอี๊ก
“รับดิเพื่อนเสือ รับเลย ~”
“ไอ้ตามใจ”
“ว่าไงคร้าบ”
“รับแล้วบอกว่ากูไปเข้าห้องน้ำ”
“ได้” ไอ้ตามใจมันรับปากอย่างว่าง่ายจนผมต้องขมวดคิ้ว ก่อนที่อีกฝ่ายมันจะแย่งโทรศัพท์จากในมือของผมไปและกดรับสายทันที “สวัสดีครับ ผมตามใจเพื่อนสนิทเสือดุ...”
[เอามันมาคุยเดี๋ยวนี้ !]
เฮือก...!
“รับทราบ...” ดูเหมือนน้ำเสียงจ๋อยๆ ของไอ้ตามใจทำให้ผมที่ตอนนี้เริ่มจะรู้ชะตากรรมตัวเองได้แต่ส่ายหัวรัวๆ เมื่ออีกฝ่ายมันพยายามเอาโทรศัพท์ราคาแพงของผมมาแนบหูให้
ไม่เอา ~!
[เสือ]
“...”
[ไอ้เสือ ได้ยินกูมั้ย !]
“พะ...พี่หมา...”
[แม่งคุยยังไม่ทันจบ เฟสบุ๊คแม่งเป็นห่าอะไรวะ]
“สะ...สงสัยมันเออเร่อ...”
[เหรอ งั้นไว้กูค่อยหาทางแก้ทีหลัง ตอนนี้กูต้องการคุยกับมึงก่อน]
“แต่เสือว่าจะไปชมรม...”
[ห้านาที]
“อึก...”
ผมอดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ แม้จะรอดหวุดหวิดจากคดีบล็อกไอ้พี่ชายก็ตาม ไอ้ตามใจที่นั่งอยู่ข้างๆ มันก็ได้แต่ควานหาสมุดขึ้นมาพัดให้ผมเป็นพักเป็นเวน
เออดี อาการเพื่อนรักเพื่อนเริ่มแสดงออกก็วันนี้
[มึงมีแฟน ?]
เหยด เข้าประเด็นไวมาก !
“คะ...ใครบอกพี่หมา เสือมีแฟนที่ไหน”
[กูเห็นมึงโพส...ว่าแต่โพสไปไหนแล้ววะ หาเพื่อนมึงก็ไม่เจอ เฟสบุ๊คแม่งห่วยแตก !]
“ใจเย็นพี่”
เฟสบุ๊คไม่ได้เป็นอะไร มันแค่ทำหน้าที่ของมันเท่านั้นเอง ฮื้อออ ~
[แต่กูแคปไว้อยู่]
“...”
[ไอ้รูปมือเนี่ย...]
“อึก...”
[แฟนมึงเป็นผู้ชายเหรอ ?]
“ดะ...ดะ...เดี๋ยว...พี่หมา คะ...ใครเป็นผู้ชาย เสือไม่แฟนไม่ผู้ชาย !”
“ไอ้เสือ ตั้งสติ !”
“ฮื้อออ !”
[รูปไง ดูก็รู้ว่ามือเล็กๆ นี่มือมึงชัดๆ แสดงว่าอีกคนมันต้องแฟนมึง แล้วไง มึงคบกระเทยเหรอ ?]
“...”
[หรือมึงเป็นเมีย...]
“พี่หมา !”
[อะไรไอ้น้องเวณ บอกแล้วใช่มั้ยจะมีแฟนมาให้กูแสกนก่อน ถ้าน่ารักต้องผ่านกู แต่นี่อะไรไม่บอกกูแล้วยังริอาจไปเป็นเมียเขาอีก]
“...”
[เป็นฝ่ายกระทำดีๆ ไม่ชอบ ชอบเป็นฝ่ายโดนกระทำหรือไงมึง]
“ไอ้พี่ปากหมา !”
[อ้าว ไอ้นี่ ด่ากูเดี๋ยวโบก]
“เสือไม่ได้เป็นเมียเว้ย !”
[เออ แค่นี้ล่ะ ไปให้เมียแก้เฟสให้แป๊บ ว่างๆ จะแวะไปหา]
“ไม่ต้องมา !”
[บาย ไอ้สำปวดเหือ]
“ไอ้พี่...!”
ติ๊ด !
ง้ากกกกกกกกกกกก !
“ใจเย็นมึง ใจเย็น”
“พี่กูแม่งกวนตีน !”
“เขาพูดเรื่องจริงทั้งนั้น”
“ไอ้คามตวย !”
“”
“วุ๊ !”
ผมได้แต่ทำเสียงไม่พอใจกับตัวเองท่ามกลางสีหน้ายิ้มแย้มของคนที่นั่งข้างๆ และตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มมีอะไรหลายๆ อย่างเข้ามาในหัวผมบ้างแล้ว
ผู้ชายกับผู้ชายมันไม่ได้แค่คบกันเฉยๆ เหรอวะ
เซ็กส์...ยังไง ?
เมีย...ใครเมีย ?
ถ้ามีเมียก็ต้องมีผัว
แล้วใครผัว ?
...
เดี๋ยวนะ...
สงสัยคงต้องคิดเรื่องนี้ใหม่เยอะๆ แล้วล่ะ
-------------------------------------------------------
หายไปนานนน เข้าสู่โหมดใกล้เรียนจบเนอะ ถ้าหาเวลามาเปิดคอมได้จะมาอัพต่อนะคะ ^^
ขอบคุณที่แวะมาอ่านอ้อนรักเสือดุจ้า
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงเธอแทบใจจะขาด..ดดดดด :hao5: :hao5: :hao5:
-
คิดถึงหมีเด๋อ
-
เอาาาา เก็บเฮียหมาไว้ทำไมตั้งยี่สิบกว่าตอน ตอนหน้าขอดูหน้าหมาหล่อหน่อยจิ :hao3:
-
หายไปนาน คิดถึงพี่่เสือน้องอ้อน
-
งานเข้าพี่เสือแล้วสินะ
-
เสือ กลายเป็นสำปวดเหือเอ๊ย....สัวปวดเหือ เลย :hao3: :hao3: :hao3:
อ้อนรักมาจีบก็ตั้งนาน
จนตกลงคบกัน.....ไปแล้ว :impress2:
เพิ่งมาคิดถึงสถานะ ใครผัว ใครเมีย อะจ๊ากกกกก :z3:
พี่หมาสุดหล่อ มาหาน้องเสือแน่ๆ :fire:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
โอ้ยนางยังสับสนตำแหน่งอะไรกันอีก 5555 ใครผัวใครเมียก็รู้ๆกันอยู่
-
นางคบแบบไม่รู้ 55555
-
พี่หมา ? น่ารัก ?? 555
-
26
อ้อนแล้ว...อ่อยเสือ
“อร่อย”
“แน่นอน”
“ไข่เจียว...”
“สั่ง”
“...”
ผมที่กำลังตักข้าวเข้าปากก็ต้องชะงักเมื่อโดนสายตานิ่งๆ ของไอ้อ้อนรักมองมา ก่อนที่ตัวเองจะต้องวางช้อนและตะโกนสั่ง ‘ไข่เจียว’ ให้มันจนได้ และไม่นานไข่เจียวร้อนๆ สีเหลืองทองเต็มจานน่ากินก็มาปรากฎตรงหน้าพวกเรา ซึ่งทำเอาคนอยากกินถึงกับทำตาโต
ไอ้เด็กหมีนี่...
“ชอบกินหรือไง”
“อืม” ไอ้อ้อนรักมันตอบแค่นั้น ก่อนจะตักไข่เจียวตรงหน้ามาให้ผม และตามด้วยตักเข้าปากตัวเองบ้าง “อร่อย”
“อร่อยก็กินเยอะๆ”
“พี่เสือ”
“หือ...”
“กินเยอะๆ”
“เออ กูกินเยอะอยู่แล้ว” ผมยักคิ้วให้มันหนึ่งที ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าโซเชียล ซึ่งจะบอกว่าผมเป็นคนนิสัยเสียก็ได้ เพราะกินข้าวเฉยๆ มันไม่อร่อย มือมันต้องหาอะไรทำบ้างถึงจะเพลิน “แค่ก...!”
ชะ...เชี่ยอะไรเนี่ย...
มัดหมี พี่มัดไหม
ข้าวใหม่ ปลามัน ♥
#อ้อนเสือ
[แนบรูป]
2 นาทีที่แล้ว
ผมที่มองรูปหลังกว้างที่คุ้นเคยในร้านอาหารข้างทางโดยตรงข้ามมีผู้ชายหน้าตาดีสุดๆ กำลังตักไข่เจียวเข้าปากอย่างผมก็ต้องสำลักออกมา แล้วหันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาต้นตอของสเตตัสที่ค่อนข้างจะเป็นปัญหากับชีวิตผมเมื่อสองนาทีก่อนก็ต้องแห้ว เมื่อตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครพอเป็นพิรุธเลยซักนิด แถมตรงทิศทางที่ถ่ายภาพนี้ก็มีใครอยู่ด้วย
บอกแล้วว่าไอ้อ้อนรักมันฮอต...
“พี่เสือ ปลาหมึก”
“หะ...ห๊ะ”
“อ้า...”
“หือ...”
“อ้า ~”
“อ้า...อื้อ...!” ผมที่หลงกลอ้าปากตามมันก็ต้องหุบปากฉับ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อตอนนี้ปลาหมึกชิ้นโตได้เข้ามาอยู่ในปากผมเรียบร้อย ท่ามกลางรอยยิ้มจางๆ ของคนที่ทำมันสำเร็จ
“อร่อย”
“หงับ ~” ผมที่ทำอะไรไม่ได้มาก ได้แต่พยายามเคี้ยวปลาหมึกเหนียวๆ นุ่มๆ ชิ้นโตในปาก ไอ้อ้อนรักเมื่อเห็นว่าผมแสดงท่าทาว่าเอร็ดอร่อย มันก็ยิ้มกว้างออกมา
อึก...
“กินเยอะๆ นะพี่เสือ”
“อะ...อื้ม...”
ผมที่มองท่าทางอีกคนที่มีความสุขอย่างออกนอกหน้าก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองในจานต่อ ซึ่งคนตรงข้ามก็คอยตักกับข้าวอื่นๆ มาให้ไม่ขาด จนจานผมตอนนี้เต็มไปด้วยสารพัด ตัวเองเลยต้องเงยหน้าขึ้นมองมันแล้วขมวดคิ้ว แต่ก็โดนคนที่ตั้งอกตั้งใจมองผมกินข้าวยกมือขึ้นมาใช้นิ้วคลี่ปมคิ้วที่ขมวดของตัวเอง
“น่ารัก”
“อ้อนรัก มึงกินของมึงได้แล้ว”
“อิ่มแล้ว”
“มึงเพิ่งกินไปนิดเดียว”
“ดูพี่เสือกินก็อิ่มแล้ว”
“กินเดี๋ยวนี้”
“ได้”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ขัดคำผมมากนัก เจ้าตัวหยิบช้อนส้อมที่ถูกวางไว้เรียบร้อยบนจานขึ้นมาใหม่ ก่อนจะจัดการของตรงหน้าที่เหลืออยู่ไม่มากไปพร้อมๆ กับผม ซึ่งดูแล้วไม่รู้ว่ามันอิ่มจริงหรือแค่พูดไปงั้นไม่รู้ เพราะข้าวในจานที่ตอนแรกเหลือกว่าค่อนจานตอนนี้หมดเกลี้ยงจนผมต้องมองอึ้งๆ และไม่นานเราสองคนก็ย้ายตัวหนักๆ ของตัวเองออกมานอกร้านจนได้
“เฮ้ออออออ อิ่มจังโว้ยยยย”
“อิ่ม”
“ไปไหนต่อดี”
“แล้วแต่พี่เสือ” ไอ้อ้อนรักมันพูดมาแบบไม่ต้องคิด ทำให้ผมต้องหันไปมองคนที่ไม่ค่อยจะช่วยเสนอความคิดอะไรเท่าไหร่ ก่อนที่ตัวเองจะขยับไปใกล้มันแล้วเขย่งเท้าขึ้นเพื่อเอาแขนขึ้นพาดบ่าสูงของอีกคน เล่นเอาลำบากไม่ใช่ย่อย แต่ก็สามารถเข้าไปใกล้แล้วขมวดคิ้วส่งสายตาดุๆ ไปหาคนที่หันมามองทางผมด้วยสีหน้างงๆ ได้
“ไปไหนต่อดีแฟน”
“กินไอติม”
“เออ แค่นั้น...อ๊ะ !” ผมที่กำลังปล่อยมือออกจากบ่าของไอ้อ้อนรักก็ต้องสะดุ้งเข่าแทบทรุด เมื่อไอ้คนข้างๆ มันยกแขนขึ้นมาโอบรอบเอวผมไว้ ที่สำคัญมันบีบเข้าที่เอวของผมพอดีจนตัวเองสะดุ้งด้วยความจักจี้
“บาง...”
“ปล่อยกูเลย !”
“ไม่”
“อ้อนรัก !”
“ไม่”
“อะ...ไอ้เด็กหมีนี่ !”
“พี่เสือ”
“อะ...”
“เข้ามุมได้มั้ย”
“ห๊ะ...!”
ผมที่ยังไม่ทันหายงงกับคำพูดของมัน ก็โดนไอ้เด็กหมีตัวยักษ์ลากร่างกายของตัวเองแถ่ดๆ มาเข้า ‘มุม’ ระหว่างตึกจริงๆ ซึ่งเวลานี่มืดพอที่จะทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เห็นทั้งหมด
เอาแล้วไง ไอ้เด็กหมีเล่นพิเรนทร์แล้วไง
ลมหายใจอุ่นๆ ของอีกคนที่รดอยู่บริเวณหัวของผมทำให้รู้ว่าตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันกำลังก้มลงมองผมอยู่แน่ๆ ตัวเองที่ไม่ค่อยกล้าเล่นกับมันนักเลยได้แต่ยืนอยู่ๆ นิ่งๆ เท่านั้น ปล่อยให้มัน ‘เข้ามุม’ จนพอใจแล้วค่อยว่ากันอีกที
แต่หวังว่าจะไม่ทำอะไรกูในมุมก็พอ
ฮื้อ !
“พี่เสือ...”
“อะไรวะ...”
“หอม”
“งะ...งี้ล่ะ สบู่ราคาแพง”
ทำไมกูไม่เห็นได้กลิ่น มีแต่กลิ่นร่างกายมันเนี่ย !
“พี่เสือ...”
“ว่าไงวะ”
“เงยหน้าหน่อยได้มั้ย”
“ไม่เอา ปวดคอ”
“จริงเหรอ”
“จริง...อ๊ะ...ไอ้อ้อนรัก...ฮ่าๆ อย่าบีบ...อย่าบีบคอ...ฮ่าๆๆ”
“ชู่ว ~”
“อ๊ะ...อึก...” ผมที่ตอนแรกเอาแต่หัวเราะลั่นด้วยความจักจี้ก็ต้องหุบปากฉับกัดปากตัวเองไว้แน่น เพราะมือของอีกคนยังไม่ออกห่างจากต้นคอผมแม้แต่น้อย ก่อนที่ไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันจะขยับใบหน้าลงมาจนอยู่เสมอกับใบหน้าของผม ตัวเองเลยได้แต่มองมันราวกับอ้อนวอนว่าให้ปล่อยมือออกจากคอผมมซักที
ปล่อยยยย ~
“พี่เสือ...”
“อะ...อะไรอีก...”
“นอนด้วย”
“...”
“นะ...”
“ไม่ อ๊ะ...อ้อนรัก อย่าบีบ !” ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้นแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะแผนสูงไม่น้อยเมื่อมันจัดการใช้ตัวเองเป็นตัวกั้นไม่ให้ผมดิ้นได้นัก มือก็บีบเข้าที่ท้ายทอยจนผมแทบร้องจ้ากออกมา
อยากรู้จริงๆ ว่าใครบอกมันเรื่องจุดตายของผม
ให้ตายสิโว้ย !
“นอนด้วย”
“ฮะๆ อ้อน...ฮ่าๆๆ”
“ขอนอนด้วย”
“ไอ้...อ้อน กูโกรธ...ฮ่าๆๆๆๆ”
“...”
“ยอม...ยอมแล้ว ฮ่าๆๆ ปล่อย...ฮื้อ !”
“น่ารัก”
สิ้นคำพูดนั้นไอ้เด็กหมีแสนชั่วร้ายมันก็ยอมปล่อยมือออกจากคอผมแต่โดยดี พร้อมกับขยับถอยหลังไป ตัวเองเมื่อหลุดจากการจับกุมของมันก็ต้องยกมือขึ้นจับท้ายทอยตัวเองไว้ด้วยความระแวงว่าอีกฝ่ายจะคิดอะไรไม่ดีอีกหรือเปล่า เมื่อเห็นว่ามันแค่ยืนยิ้มน้อยๆ เท่านั้น ตัวเองเลยได้แต่ทำหน้าบึ้งส่งไป
“เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวโดน !”
“กลัว...”
ถึงคำพูดนั้นจะหลุดออกมา แต่สีหน้าของไอ้เด็กหมีนี่ไม่เข้ากับคำพูดซักนิด
“อ้อนรัก !”
“ยอมแล้ว”
“ไอ้...!”
“ยอมพี่เสือคนเดียวแล้ว”
“ฮึ่ยยยยยย !”
“ฮึ...”
เสียงหัวเราะเบาๆ ของคนตรงหน้าทำให้ผมชะงักไป พลางมองใบหน้าหล่อผ่านความมืดที่ตอนนี้กำลังยิ้มออกมาไม่หุบ ตัวเองเลยต้องเลิกทำท่าอารมณ์เสียแล้วเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าของตัวเอง
“แล้วสรุปจะไปกินไอติมมั้ยห๊ะ”
“ได้...”
“มึงต้องตอบว่ากินสิ ไม่ใช่ได้”
“กิน”
“ดีมาก”
ในที่สุดผมก็อดขำไม่ได้กับท่าทางของไอ้หมีเด๋อ ไม่รู้ว่าคำว่า ‘ได้’ เป็นคำติดปากมันไปแล้วหรือเปล่า ถึงได้ตอบแบบนี้ทุกครั้ง
ไม่ ‘ได้’ ก็ ‘ไม่’ ล่ะนะ
“ว่าแต่ร้านไอติมแถวนี้อยู่ตรงไหนวะ”
“...”
“อ้อนรัก”
“...”
“โอเค”
โอเค ไม่แดกแม่งแล้ว !!
“พี่เสือ หยด”
“เออ รู้แล้ว กำลังรีบกิน”
“เลอะ”
“เออหน่า”
ผมกับไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้กำลังเดินมาถึงหน้าห้องของผมแล้วก็ต้องอารมณ์เสีย เมื่อไอติมที่ซื้อมาจากเซเว่นตอนนี้มันไหลเยิ้มลงมาตามมือของผม ซึ่งไอ้อ้อนรักมันไม่ได้ประสบปัญหานี้ แต่ทำไมมันถึงเกิดขึ้นกับผมก็ไม่รู้
ให้ตายสิ
“กินให้หมด”
“เออ รู้แล้ว เข้าห้องก่อน”
“ยัง”
“...”
“กินให้หมด” ไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางจับแขนผมเพื่อยื้อไว้เมื่อเห็นว่าผมจะเดินเข้าห้อง ตัวเองเลยต้องมองหน้ามันแบบไม่เข้าใจ อีกฝ่ายเลยก้มมองพื้นที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคาบไอติมสีขาวรสวนิลา และพอจะเข้าใจมันบ้างแล้ว ขืนถือเข้าห้องไปมีหวังมดขึ้นแน่ๆ
อ่า...
“ไม่อยากกินแล้วว่ะ”
“...”
“มันไม่น่าอร่อยเลย”
“...” ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้ตอบ ได้แต่มองตามไอติมในมือของผม มันเป็นไอติมโคนวนิลาสอดใส้สตอเบอร์รี่ที่ตอนนี้ไหลเยิ้มจนไกลจากคำว่าน่ากินไปไกล คงเพราะผมอิ่มด้วยเลยลีลาไม่กินมันซักที ก่อนที่ตัวเองจะนึกสนุกแล้วแกล้งยื่นไปให้คนตรงหน้า
“กินมั้ย ?”
“...”
“อร่อยนะเว้ย สตอเบอร์รี่เน้นเน้นนนนน ~” ผมพูดพลางขยับของในมือเข้าไปใกล้มันอีก ในใจก็นึกขำเมื่อเห็นสีหน้านิ่งๆ ของไอ้เด็กหมี ก่อนที่ตัวเองจะเอามันมากัดหนึ่งทีเพื่อโชว์ “อ๊า...อร่อย ~”
ปิดท้ายด้วยการเลียริมฝีปาก
อร่อยตรงไหนล่ะ โคนเหนียวชิบหาย !
“พี่เสือ...”
“อะไร จะกินจริงๆ หรือไง”
“...”
“อ่ะๆ เอาดิ ”
“ไม่”
“โห ไรว้า รังเกียจเค้าเหรออ้อนรัก กระซิก...”
“...”
“เสียใจ...วะ...เหวอ !”
ผมที่ตอนแรกแกล้งปาดน้ำตาก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันเปิดประตูห้องะพรวดแล้วดันผมเข้ามาด้านใน พร้อมกับปิดประตูเรียบร้อย ผมที่ไม่ได้ตั้งตัวก็มองมันงงๆ
ห้องเลอะจริงด้วย
“พี่เสือ”
“หะ...” ผมที่มองคนที่เรียกงงๆ ก็ต้องตกใจเมื่อไอ้อ้อนรักมันจับแขนผมข้างที่เปื้อนน้ำไอติมไปเกือบถึงข้อศอก ก่อนจะต้องสะดุ้งโหยงเมื่อคนตรงหน้ามันก้มใบหน้าลงแล้วใช้ลิ้นอุ่นๆ ลากตามรอยสายน้ำไอติมสีขาวบนแขนของผม จนตัวเองเผลอบีบของในมือจนเละ “ดะ...เดี๋ยว...”
“พี่เสือ...”
“...”
“อย่าบีบสิ”
“อึก...”
เหมือนตอนนี้ปากผมจะเป็นอมพาตไปชั่วขณะ ทำได้แค่มองการกระทำของคนตรงหน้า ที่มันกำลังลากลิ้นไปตามแขนของผมจนถึงข้อมือ พร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมามอง ตัวเองที่หายใจติดขัดขึ้นมาเพราะรู้สึกเลือดสูบฉีดรุนแรงก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ไอ้อ้อนรักมันไม่รอช้า จัดการงับของที่อยู่ในมือของผมไม่นานมันก็หมดลง แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เลิกง่ายๆ เมื่อมันเลียคราบหวานๆ บนมือผมจนทั่วไม่เว้นแต่ตามซอกนิ้ว
ส่วนผมยืนตัวสั่นทิ้มไปเป็นที่เรียบร้อย...
หน้ากู...ต้องแดงมากแน่ๆ
สีหน้ากู...ต้องตลกมากแน่ๆ
ร่ายกายกู...มันใกล้จะเป็นลมล้มพับไปแล้วแน่ๆ
และหัวใจกู...มันใกล้จะวายแล้วแน่ๆ !
“อร่อย...”
แอ่ก...
ตายอย่างสงบ...
-----------------------------------
ขอบคุณค่ะ :bye2:
-
ค้างๆๆๆๆๆๆ
-
งือๆๆๆๆๆๆ ค้างอ่าาาา
-
:hao7: อ้อนรัก...skill แบบ up level มากกก :hao7:
-
ถ้าจะกินไอติมแบบนี้..กินพี่เสือไปเลยเถอะเจ้าค่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
-
:jul1: ลมปราณแตกสลายมลายสิ้นทั้งอินทรี
-
กินไอติมได้อิโรติกมากเจ้าค่ะ
-
ละมุนอมยิ้มกับหมีเด๋อและเสือดุทุกตอนเลย :-[ :-[ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกก
ไอ่น้องอ้อนรัก การกระทำแกไม่เห็นเอ๋อเหมือนตอนพูดเลย
นี่คือตัวจริงชิม๊ายยยยยย
-
โคตรน่ารักอ่ะ
-
ก็ดีใจที่รักกันแล้วน้าา แต่ประเด็นเรื่องทิ้งเสือไปกับแฟนเก่านี่ยังไม่เคียร์เท่าไหร่เลยอะค่ะ หรือเราอ่านข้ามไป 55
-
ใจบางไปหมดดด~~~
-
เด็กมัันร้ายนะคะ :o8:
-
27
โดนเสือลวนลาม...
ดาเมจรุนแรงเหลือเกิน...
กระซิก...
ว่าแต่...
ไอ้อ้อนรักแม่ง ‘เลีย’ ได้สุดยอด...
เดี๋ยวนะ
อ้ากกกกกกกกกกกกก !
“พี่เสือ”
“เฮือก !”
“เสร็จแล้ว”
เสร็จแล้ว อะไรเสร็จ !
“หะ...ห๊ะ...”
“อาบน้ำ”
ผมที่ตอนแรกเอาแต่ก้มมองมือตัวเองก็ต้องเงยหน้ามองคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากได้ยินคำนั้นก็ต้องหัวใจแถบวายอีกรอบ เมื่อตอนนี้ไอ้เด็กหมีมันสวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียว โดยร่างกายและเส้นผมเปียกไปด้วยหยดน้ำจนผมต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“อึก...”
“พี่เสือ”
“หะ...หือ...”
“มีผ้าเช็ดตัวมั้ย”
“...”
“ครับ...”
ไอ้อ้อนรักมันเติมคำว่า ‘ครับ’ ต่อประโยคของตัวเองเมื่อเห็นว่าผมเงียบไป ก่อนที่ผมจะตั้งสติได้ก็รีบลุกขึ้นและวิ่งไปหาของที่มันต้องการให้ทันที พอยื่นให้อีกฝ่ายก็ไม่ได้รับไป ได้แต่มองหน้าผมกลับมาเท่านั้น
ส่วนผมเองก็มองก้ามเนื้อแน่นๆ ของมันก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้...อีกแล้ว
อิจฉาและรู้สึกอยากจับในเวลาเดียวกัน
“หน้าแดง”
“อ้อนรัก”
“หือ”
“เอาไป”
“อ่า...” ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไรต่อได้แต่รับของในมือของผมไป ก่อนจะเอาเช็ดหัวที่เปียกๆ ของตัเอง
“อ้อนรัก”
“...” ไม่ได้ขานรับ ได้แต่เอียงคอเล็กน้อย
เอาอีกละ เบื่อคนทำตัวหน้าตาดี ทำอะไรก็ดูดีไปหมด
“เอ่อ...”
“หืม”
“ขอ...”
“ขอ ?”
“ขอไปอาบน้ำแป๊บ เดี๋ยวมาบอก”
“อ่า...”
ผมไม่รอให้อีกฝ่ายสงสัยมาก รีบพาตัวเองเข้าไปห้องน้ำและล็อกประตูแน่นหนา พลางยกมือทาบอกที่ภายในตอนนี้เต้นแรงจนรู้สึกได้ ในใจก็แอบคิดว่าตัวเองต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
แต่กูอยาก !
...
“จับ ?”
“ใช่ จับ”
“...”
“แบบ ลูบๆ คลำๆ บีบๆ อ่ะ”
“พี่เสือทะลึ่ง”
“คะ...แค่ขอจับเอง !” ใบหน้าผมร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อโดนไอ้อ้อนรักมันหรี่ตามองก่อนที่เจ้าตัวจะขำออกมาเมื่อเห็นว่าผมทำหน้าตาบูดบึ้ง ก่อนจะยิ้มน้อยๆ
“ก็ได้”
“จริงดิ !”
“แลกกัน”
“เดี๋ยวดิวะ โห่ !”
สมองแม่งไวขึ้นป้ะวะ เดี๋ยวนี้รู้จักต่อลอง
วุ้ ไม่สนุกเลย
“ขอจับที่เดียว”
“ไม่”
“แต่พี่เสือทำอะไรก็ได้”
“...”
“ยอม”
“จริงเหรอ”
“อืม”
“ห้ามที่คอนะ”
“ได้”
“โอเค งั้นตกลง”
เอาวะ อยากเล่นกล้ามท้องมันจริงๆ ออกกำลังกายกี่ปีถึงจะได้แบบนี้
อิจฉาสัด !
ผมถูมือตัวเองด้วยความตื่นเต้น พลางมองซิกแพคหน้าท้องของไอ้อ้อนรักก็อดกลืนน้ำลายอีกครั้งไม่ได้ ซึ่งไอ้คนตรงหน้าก็เหมือนจะรู้ใจเมื่อมันไม่ยอมใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียว ก่อนที่ผมที่นั่งอยู่บนเตียงจะต้องขยับเล็กน้อยเมื่อไอ้อ้อนรักมันก้าวขึ้นมานั่งบนเตียงบ้าง โดยตอนนี้เรานั่งหันหน้าเข้าหากันเรียบร้อย
อ่า...
สำปวดเหือ : กูจะลวนลามไอ้อ้อนรักแล้ว !!
คามตวย : ห๊ะ !?
กี่กาหลง : ลวนลาม ?
จ๊าวตูดรั๊ม : ...
ผมที่คว้าโทรศัพท์มากดยิกๆ ด้วยความตื่นเต้นทำให้ไอ้อ้อนรักมันเอียงคอมมองงงๆ แต่ไม่ได้แสดงท่าทีเสือกออกมาเต็มขั้นหรือชะเง้อหน้าเข้ามาดู อย่างว่าล่ะ มันไม่ใช่ไอ้ตามใจนี่นะ (ตามใจ : ฮัดชิ้ว !)
“พี่เสือ”
“มาๆ กูพร้อมละ”
“...?”
“ขอมือหน่อย”
“...” ไอ้อ้อนรักมันมองมางงๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรได้แต่ยกมือขึ้นมาวางบนมือผมที่แบอยู่ตรงหน้ามัน และเมื่อผิวเราสัมผัสกัน ผมก็รีบจับมือไอ้อ้อนรักเข้ามาดูใกล้ๆ ทันที
นิ้วสวยชิบหาย
แล้วนี่อะไร เส้นเลือดที่ขึ้นมาตามแขน
เซ็กซี่สัด
โอ๊ย ดีต่อใจ
“พี่เสือ”
“แป๊บนะ !”
สำปวดเหือ : มือแม่งโคตรสวย เพอเฟคสัด !!
คามตวย : ...
“มึง...ลองไปยืนหน่อย” ผมบอกไอ้อ้อนรักทั้งๆ ที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่นิ้วเรียวสวย ก่อนจะสั่งมัน ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ขัด ยอมลงไปยืนข้างๆ เตียงแต่โดยดีผมเลยขยับเข้าไปใกล้ ก่อนจะยกมือสั่นๆ ขึ้นลูบซิกแพคลอนสวยตรงหน้าด้วยหัวใจเต้นตุ๊บตับ
...
ย้ากกกกกกกกก !!
แค่ปลายนิ้วสัมผัสก็ทำให้ใบหน้าผมร้อนฉ่าก่อนจะต้องดีดตัวกลับมานอนที่เดิมพร้อมกับเอาผ้าห่มมาห่มตัวเองไว้ด้วยความประหม่า
ไม่เอาแล้ว ไม่จับแล้วเว้ย !
“พี่เสือ...”
“อ้อนรัก เงียบก่อน”
“...”
“งื้ออออออออ !”
“พี่เสือ ใจเย็นนะ” ไอ้อ้อนรักมันพูดด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจนัก ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ถึงแรงยุบของที่นอนพร้อมกับแรงกระตุกเบาๆ ที่ผ้าห่ม “พี่เสือ...”
“เหมือนกูจะตายเลยว่ะ แม่งโคตรฟิน ~”
“ชอบเหรอ ?”
“เออ ชอบ โคตรชอบ เห็นละอยากจับถ่ายรูป ยิ่งกล้ามเนื้อนักกีฬานะ แม่งดีต่อใจ ทำไมกูไม่มีแบบเขาบ้างวะ”
“ชอบทุกคน ?”
“ใครมีกล้ามกูชอบหมดละ โอ๊ยยยย ~”
“...”
“เขิน...แอ่ก !”
ผมที่กำลังเวิ่นเว้อไม่หยุดปากก็ต้องหุบปากฉับเมื่อรู้สึกได้ถึงของหนักๆ ทับลงมาบนร่างกาย พอรีบเลิกผ้าห่มออกก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าหน้าไอ้อ้อนรักมันอยู่ห่างไม่ถึงคืบ
“พี่เสือ”
“...”
“พูดว่าชอบผู้ชายคนอื่นให้แฟนได้ยินมันไม่ดีนะ” แล้วคำพูดยาวๆ บวกกับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ที่เปิดเผยออกมานิดๆ ของไอ้อ้อนรักทำให้ผมรู้ว่ามันเฟลจริง
“ปะ...เปล่านะเว้ย...”
“ต้องลงโทษ”
“ดะ...เดี๋ยว...อ๊ะ !” ผมหดคอหนีทันทีเมื่อลมหายใจอุ่นๆ ของไอ้อ้อนรักมันรดมาที่ต้นคอ ก่อนจะพยายามดันอีกคนออก “ออกไป มันจักจี้...ฮื้อออ”
“ไม่งอแง”
“ปล่อยกูดิ ออกไป หนักจะตายแล้วววว”
“หนึ่งที”
“อะไร”
“จูบ”
“มะ...อื้อออ !”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบก็โดนไอ้คนตัวหนักตรงหน้ามันทาบริมฝีปากลงมา ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ละลาบละล้วงมากนักแต่ไม่ยอมออกไปซักที จนผมต้องทุบหลังมันแรงๆ
หนักสัด !
ติ๊ง ~
“พะ...พอแล้ว ไอ้เด็กนี่ !” ในที่สุดผมก็สามารถเอาหน้าตัวเองออกมากจากระยะจู่โจมของมันจนได้ ก่อนจะรีบพลิกตัวกลับเป็นนอนคว่ำโดยที่ยังมีร่างหนักๆ ของไอ้อ้อนรักทับอยู่ และดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมออกไปง่ายๆ ด้วย “หนัก”
“ไม่หนัก”
“ก็มึงไม่ได้โดนทับนี่ !”
“ฮึ...”
ขำอีกละ โว๊ะ !
ผมได้แต่ทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่มีเสียงแชทเข้าเมื่อกี๊ขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นไอ้ตามใจที่ส่งสติ๊กเกอร์หน้ากวนตีนมา ผมเองก็ไม่ได้สนใจนัก ไปสนใจกับการแจ้งเตือนมากมายที่เกิดขึ้นผิดปกติก็ต้องสบถออกมา
“ไอ้คามตวย !”
ตามใจ ไม่ตามเธอ ► เสือ ไม่ดุ
มีเพื่อนหื่นนี่มันหนักใจจริงๆ
[แนบรูปแชท ‘กูจะได้ลวนลามไอ้อ้อนรักแล้ว !!’]
4 นาทีที่แล้ว
อะ...ไอ้เพื่อนเชี่ย !
หือ...ไอ้เด็กหมีคอมเม้นท์
อ้อน แล้วรัก ได้ลวนลามพี่เสือแล้ว [แนบรูปคนในผ้าห่ม]
ดะ...เดี๋ยวดิ !
“อ้อนรัก !”
“เขิน”
“อ้ากกกกก อุ๊บ !”
“ไม่โวยวาย”
“อื้อออออ อ่อยยยยย !”
“ฮึ...”
เสียงหัวเราะที่อยู่ด้านหลังทำเอาผมแถบดิ้นพล่าน ก่อนจะต้องตาค้างเมื่อเห็นคอมเม้นท์ที่เด้งขึ้นมารัวๆ
มัดหมี่ พี่มัดไหม คบกันแล้ว ?
Tunyaaa Yen หนูอยากลวนลามบ้างงงง
จุ๊บแจง ตุ๊บตั๊บ ไม่จริงใช่มั้ยยยยย
Merida Ra อ้อนรัก ไม่เอาสิ แล้วเรื่องของเราล่ะ
อนันตา พาเพลิน อิจฉาพี่เสือออออ
คนดี ของสงคราม อิจฉาจังงง คบกันนานๆ น้าาาาา ~
อย่าอิจฉากูเล้ยยยย !
“ดีใจ”
“อ้อนอั๊กกกกก”
“รักพี่เสือนะ”
“ฮื่อออออออ !”
“เขิน”
ขอเข้าสู่โหมดคนบ้าสามนาที
อ้ากกกกกกกกกกกกก !
“ไอ้เอ็กอ้าาาาา ~”
“ปล่อยแล้ว”
ในที่สุดมือหนาๆ ของไอ้เด็กหมีที่ปิดปากผมอยู่ก็หลุดออกไปจนได้ ตัวเองได้แต่หันไปมองมันเคืองๆ แต่ก็แอบให้อภัยนิดๆ เพราะเหตุการณ์เมื่อซักครู่ ก่อนที่เลือดในร่างกายของผมจะกลับมาสูบฉีดปกติเมื่อร่างหนักๆ ที่เคยทับอยู่ตอนนี้ได้ย้ายลงไปนอนข้างๆ แทนแล้ว
“เฮ้อออ เกือบตาย”
“ไม่ตาย”
“รู้ได้ไง กูจะแบนแล้ว”
“ไม่เป็นไร”
“เป็นเว้ย !”
“ไม่”
“อ้อนรัก”
“น่ารัก”
ฮ่วย !
ผมว่ามันไม่ได้คิดช้าแล้วล่ะ แต่แม่งกวนประสาทชัดๆ !
“สนุก”
ยังมีหน้ามาบอกว่าสนุกอีก
“พอเลยมึง เดี๋ยวโดน”
“กลัวแล้ว”
“”
“มาโอ๋นะ”
“ไม่องไม่โอ๋แล้ว นอน !”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้กวนประสาทผมต่อได้แต่ยิ้มน้อยๆ แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆ โดยแขนหนักๆ ของมันที่ผมเพิ่งเชยชมไปเมื่อซักครู่ตอนนี้ได้ยกขึ้นมาพาดบนเอวผมไว้เรียบร้อย
“นอน”
“ดีมาก”
“มีความสุข”
“มากเปล่า”
“มาก”
“ขนาดไหน”
“...”
“เอ้า ถามเนี่ย ว่าขนาดไหน”
“อ่า...” ไอ้อ้อนรักครางรับเพียงแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างๆ ผมพลางหน้าผมที่นอนอยู่ราวกับคิดหนัก
อะไร ตอบยากขนาดนั้นเลยหรือไงวะ
“ไม่ต้องตอบก็ได้”
“มากๆ”
“...”
“มากๆๆ”
“...”
“มากกกกกก” ลากเสียงอีกหน่อย
ในที่สุดผมก็หลุดขำออกมากับความพยายามของไอ้อ้อนรักภายใต้ใบหน้าที่บอกบุญไม่รับนัก ไม่รู้ว่ามัน ‘มากกกกกก’ ตามที่ตัวเองพูดหรือเปล่า รู้แค่ว่าตลกชะมัด
เออ กูก็มีความสุขเหมือนกัน
Rrrrrrrr ~
“หืม...”
ผมที่ตอนแรกยิ้มออกมากว้างๆ ตอบกลับไอ้อ้อนรักมาก็ต้องหันมามองโทรศัพท์ตัวเองก็ต้องหุบยิ้มลงฉับ ความเครียดที่เคยหายไปตอนนี้ได้กลับมาอีกครั้ง โดยมีไอ้เด็กหมีทิ้งตัวลงนอนข้างๆ กอดเอวผมไว้เหมือนเดิมแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
‘พี่หมาดื้อ’
เคยได้ยินเรื่องที่ว่าความสุขมักจะอยู่กับเราแป๊บเดียวหรือเปล่า
นั่นล่ะ สถานะของเสือดุตอนนี้ ฮื้อออ !
อ้อน แล้วรัก
มีแฟนแล้ว ♥
12 XXX 25XX
-------------------
เด็กหมีแอบหึงเบาๆ เนอะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
-
มีความสุขกับพี่เสือดุและเด็กหมีไปด้วย ^^
-
ใครลวนลามใครกันน้าาาาา :mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
-
มาม่าชามใหญ่ใกล้มาแล้ว
-
พี่เสือไปไหนไม่รอดหรอก ติดหล่มอ้อนรักทุกครั้ง :laugh:
-
ฉันเขินหนักมาก กริ๊ดดดดดดดดด
อยากเป็นพี่เสือ อิจฉาพี่เสือค่ะ
-
ใต้ความฟิน นั้น มีลางว่า หายนะกำลังจะมาาา
-
:serius2: :serius2:อิจฉาาาาา
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:mew1: :mew1:
-
28
ไปตามเสือ
“โดนด่ามา ?”
“เออ”
“ยับ ?”
“เออ”
“สมน้ำหน้า”
ผมขมวดคิ้วกับคำซ้ำเติมของเพื่อนๆ ในกลุ่มที่ตอนนี้พวกเรากำลังสุมหัวกันอยู่ หลังจากเมื่อคืนผม ‘ยับ’ ตามที่พวกมันบอกจริงๆ เมื่อพี่หมาโทรมาด่าผมเรื่องบล็อกเฟสบุ๊คเขา ผมก็ทำได้แค่แกล้งส่งเสียงกระซิกไปเพื่อขอความเห็นใจ แต่ใครจะรู้ว่าพี่ชายผมน่ะ
แม่งโคตรใจร้าย
“แล้วเขารู้เรื่องมึงคบกับไอ้อ้อนรักหรือยัง ?” ไอ้หลงที่ตอนแรกนั่งส่งโซเชียลเงียบๆ ก็เงยหน้าขึ้นมาถามผมอย่างสงสัย ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้า “พี่หมาว่าอะไรเปล่าวะ ?”
“ว่า”
“ว่า...?”
“ก็หลายอย่าง มึงก็รู้ว่าเขาไม่ชอบอะไรแบบนี้ หาว่ากูจะไปเป็นเมียคนอื่นบ้างล่ะ”
“มึงก็เป็นเมียจริงๆ” ไอ้ตามใจที่นั่งเงียบเสือกอยู่นานพูดออกมา ทำให้ผมหันไปมองมันขวับ เจ้าตัวเลยขมวดคิ้วก่อนจะแกล้งซบหัวลงบนไหล่ไอ้จั๊มที่นั่งเล่นเกมอยู่เงียบๆ ไม่สนใจพวกผมนัก
“ไม่ใช่เมียเว้ย”
“เออๆ ยอม แล้วมึงตอบเขาไปว่าอะไร”
“กูก็บอกว่า ที่กูกับไอ้อ้อนรักคบกัน เพราะรู้สึกดีๆ ต่อกัน ไม่ได้หวังเรื่องเป็นผัวเป็นเมียหรือเซ็กส์ มันไม่จำเป็นซักนิด แค่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขก็พอ...”
“โอ้โห โคตรหล่อ...”
“แต่ไอ้เด็กหมีที่อยู่ข้างๆ กูมันก็ขัดขึ้นมา แล้วบอกว่า ‘จำเป็น’ ” ผมที่อารมณ์เสียเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัวเองกำลังนั่งเจรจากับพี่ชายโดยมีไอ้อ้อนรักนั่งลุ้นอยู่ข้างๆ พอผมพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเจ้าตัวก็เรียกร้องความสนใจด้วยการกระตุกเสื้อผมแล้วพูดด้วยสายตาหงอยๆ ราวกับไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมพูดนัก
‘พี่เสือ’
‘...’
‘จำเป็นสิ’
“แม่ง !”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะของไอ้เพื่อนสามตัวที่รวมถึงไอ้จั๊มด้วยทำให้ผมต้องอารมณ์เสียเข้าไปอีก พลางหยิบเศษไม้บนโต๊ะที่มันล่วงลงมาปาไอ้พวกเพื่อนนิสัยไม่ดีทั้งหลาย
สงสัยต้องคิดเรื่องนี้ใหม่แล้วจริงๆ
“เตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างก็ดีนะมึง ไอ้อ้อนรักมันก็ผู้ชาย และมันก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนมึงที่ไม่เคยแม้แต่ได้จิ้มผู้หญิง หนังโป๊ก็ไม่ดู มันคงไม่ได้แค่อยากนอนจับมือมึงหรอก”
“...”
“บางทีตอนนอนกับมึงมันอาจจะคิดเรื่องอยากจิ้มมึงไปด้วยก็ได้ ”
“ไอ้ห่าตาม !”
จิ้มพ่อง !
“ฮ่าๆๆๆ รอติดตามเลยครับท่าน”
ไอ้ตามใจมันยกมือขึ้นมาขยี้หัวผมแรงๆ จนผมเสียทรง ตัวเองก็รีบปัดมือมันออกแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว ก่อนจะต้องมานั่งเซ็งกับตัวเองต่อกับคำพูดที่ถูกพูดใส่จากหลายๆ ทาง จนตอนนี้ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงก่อน หรือคิดอะไรดี
โว้ยยย !
“เครียดขนาดนั้นเลยหรือไงวะ” ไอ้หลงที่นั่งหัวเราะคิกตอนแรกก็ถามขึ้นพลางมองผมขำๆ
“เออดิ”
“เอาหน่า เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น”
“อะไรดี”
“หลายๆ อย่าง”
“มึงปลอบกูเหรอ”
“เออ กูเบื่อหน้าเป็นตูดของมึง”
ไอ้หลงมันพูดติดตลกพลางปาเปลือกขนมช็อคโกแลตที่มันเพิ่งกินหมดมาใส่ผม ตัวเองเลยได้แต่เบะปากใส่มันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะฟุบหัวลงกับโต๊ะด้วยความเซ็งเมื่อไม่รู้จะคิดมากเรื่องอะไรก่อนดี หรือผมควรจะเปิดใจคุยกับไอ้อ้อนรักไปตรงๆ
“จริงๆ แล้วมึงกลัวการเป็น ‘เมีย’ ใช่ป้ะ”
“หะ...ห๊ะ !” ผมที่ตอนแรกหัวติดโต๊ะก็ต้องเด้งขึ้นมาพลางมองหน้าคนพูดก็คือไอ้ตามใจ มันยักคิ้วให้ผมสองทีก่อนจะพูดต่อ
“ก็แบบ... ”
“ยะ...หยุดเลยมึง” ผมรีบขัดมันไว้เพราะยิ่งไอ้ตามในพูดขึ้นเท่าไหร่ ในหัวผมก็ยิ่งมีเรื่องแบบนั้นไหลมา แม้มันจะนึกเป็นภาพชัดๆ ไม่ออกแต่ก็รู้ว่ามันไม่น่าสนุกซักนิด
แล้วทำไมต้องรู้สึกร้อนๆ ที่หน้าด้วยวะเนี่ย !
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เสือ มึงแม่งตลกว่ะ”
“ไม่ตลกเลยสัด !”
“อิอิ เพื่อนเสือผู้เวอจิ้น”
“อะ...ไอ้บ้านี่”
“กูขอขำดังๆ ได้มั้ย”
“ชิส์ !”
ผมจิ๊ปากใส่ไอ้คนนิสัยไม่ดีไปหนึ่งรอบ และคิดว่าเรื่องนี้คงกลายเป็นเรื่องที่พวกมันใช้ล้อผมไปอีกนาน ก่อนที่ผมจะต้องสะดุ้งเมื่อเกิดแรงปะทะแรงๆ ขึ้นที่โต๊ะ ขนาดที่ว่าไอ้จั๊มที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมอาร์โอวียังต้องเงยหน้าขึ้นมอง และก็พบกับสายป่านสาวแก่นเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่พ่วงท้ายมากับเพื่อนอีกสองคน...ไม่ดิ ตอนนี้มีสามคนจนผมต้องมองสาวหน้าใหม่ที่คิดว่าวันก่อนก็เพิ่งเจอไป
คนที่มากับเสียงเพลงวันก่อนนี่หว่า
“พี่จั๊ม พี่เสือ พี่ตามใจ พี่หลง !” และเสียงแหลมที่เรียกชื่อพวกผมเสียงดังก็ทำให้ร่างกายสะดุ้งไปตามๆ กัน จนไอ้ตามใจที่ตั้งสติได้เป็นคนแรกต้องถามขึ้นเพื่อคลายข้อข้องใจให้คนอื่นๆ
“ว่าไงครับคนสวย”
“เย็นนี้ว่างกันมั้ยคะ”
“หืม เย็นนี้เหรอ...” ไอ้หลงที่ตอนแรกสนใจโซเชียลก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างสนอกสนใจ ซึ่งผมก็ไม่ต่างกัน จนต้องหันไปมองหน้าไอ้อ้อนรักด้วยความสงสัย มันเองมองมา ก่อนจะยกมือขึ้นพาดไหล่ผมที่นั่งอยู่ แต่ไม่ได้ตอบอะไร จนกระทั่งคนชวนเป็นผู้เฉลยออกมา
“ไปร้านพี่ซันกันเถอะทุกคนนนน ~”
“ไม่” คำพูดที่ออกมาทันทีของไอ้หลงที่นั่งอยู่ทำเอาทุกคนหันไปมองทางมันเป็นตาเดียว จนไอ้ตามใจต้องดึงคอเพื่อนมากอดไว้
“ใจเย็นไอ้หลง”
“ไปกันเลย กูไม่ไป”
“ทำไมอ่ะพี่หลง”
“เบื่อมัน”
“เอ้า”
ผมมองไอ้หลงที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาไถเล่นต่อ ผมเลยเป็นฝ่ายถามขึ้นบ้าง
“มีอะไรกันหรือเปล่า ?”
“ก็วันก่อนทีมบาสมอเราชนะ พี่ซันเขาเลย...”
“ไม่ไป”
“เดี๋ยวไอ้ห่าหลง ใจเย็นๆ ฟังก่อน”
“ไม่รู้เว้ย แต่กูไม่ไป”
“จริงๆ แล้วเป็นวันเกิดพี่เขาน่ะ เห็นเป็นพี่รหัสไอ้อ้อนรักพวกหนูเลยได้อนิสงไปด้วย พวกพี่ไปด้วยกันเถอะน้า ~” สายป่านเริ่มส่งสายตาอ้อนๆ มาให้แล้วเขย่าแขนไอ้จั๊มที่นั่งเล่นเกมอยู่ใกล้สุด จนเจ้าตัวต้องวางโทรศัพท์ลงอย่างช่วยไม่ได้ “นะๆๆ ไปกันเยอะๆ สนุกดี”
“พี่เสือ...”
“เดี๋ยวดูก่อน รู้สึกขี้เกียจๆ ว่ะ” ผมพูดอย่างคิดหนัก เพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ก่อนที่ไอ้คนที่ยืนค้ำหัวเอาแขนพาดไหล่ผมอยู่จะมองมาแป๊บนึงแล้วเงยหน้าไปพูดกับเพื่อนตัวเอง
“ไม่ไปแล้ว...”
“ไม่ได้ !” แล้วทุกเสียงก็ตอบกลับมาเป็นเสียงเดียวกัน
เออ ไม่ได้ ถ้าไอ้เด็กหมีไม่ไป น่าจะชวดกันยกแก๊งค์ล่ะนะ
“อ่า...” แล้วไอ้อ้อนรักมันก็ต้องเงียบไปเพราะคิดหนักกับทุกสายตาของเพื่อนตัวเองที่มองมา ก่อนที่สาวสวยคนใหม่ที่มากับกลุ่มจะพูดขึ้นมาบ้าง
“ทุกคน พี่ซันบอกว่าให้ชวนคนอื่นๆ เลย เดี๋ยวพี่หลงพี่เขาจัดการเอง...”
“กูกลับบ้านละ !”
“เฮ้ยยย ใจเย็นนนน !”
ทั้งผมและไอ้ตามใจต่างรีบพากันคว้าร่างไอ้หลงที่ทำท่าจะเผ่นยังไงยังงั้นให้นั่งลงเหมือนเดิม จนมันทำท่าไม่พอใจแล้วมองอย่างหาเรื่อง ผมเลยได้แต่ทำมือพัดเพื่อบอกให้มันสงบ ซึ่งมันเองก็เหมือนจะยอมฟังง่ายๆ เพราะเจ้าตัวนั่งลงที่เดิมแต่ยังคงยืนยันคำเดิม
“ยังไงกูก็ไม่ไป”
“เออๆ ไม่ไปก็ไม่ไปเว้ย แต่อย่าเพิ่งกลับบ้านสัด ยังเรียนไม่เสร็จ” ไอ้ตามใจที่ตบบ่าคนข้างๆ อย่างประณีประณอมด้วยความเป็นห่วง ทำให้ไอ้หลงมันเลิกทำท่าทางหาเรื่องแล้วฟุบหัวลงกับกระเป๋าตัวเองแทน ซึ่งทุกคนก็ได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจว่ามันแอบไปมีเรื่องอะไรกับไอ้ซันมาอีก แต่ก็ขี้เกียจถามออกไป เพราะพวกมันก็ตีกันบ่อยซะจนผมคิดว่าเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“สรุปพวกพี่...”
“พี่กับไอ้จั๊มไป” ไอ้ตามใจที่ตอนนี้หน้าตาแสดงออกว่านึกสนุกเต็มที่ก็ยกมือพูดขึ้น ซึ่งคนที่โดนลากไปเอี่ยวด้วยก็ได้แต่มองคนพูดแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร ก่อนที่ทุกคนจะพร้อมใจกันหันมามองทางผม
อะไร อย่ากดดันดิวะ...
“ขอคิดดูก่อน...”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องเลยไอ้อ้อนรัก กูขอคิดดูก่อน ขี้เกียจจริงๆ”
“...”
แล้วแม่งก็ทำหน้าสลด
ห่านี่ !
ผมขมวดคิ้วให้กับท่าทางหน้าสงสารของไอ้อ้อนรักที่แสดงออกมา ก่อนจะต้องถอนหายใจยาวๆ เมื่อไม่ว่าจะทำยังไงก็แพ้ไอ้ใบหน้านี่อยู่ดี
“เออๆ ไปก็ได้”
“เย้ ~” แล้วทั้งกลุ่มก็ร้องเฮออกมาอย่างพร้อมเพียง
เออดี เพิ่งรู้ว่ากูสำคัญกับคนอื่นก็วันนี้ล่ะ
“โอเคค่า งั้นเจอกันตอนเย็นที่ร้านพี่ซันนะคะ ต้องสนุกแน่ๆ” สายป่านยิ้มยาหยีอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปคล้องแขนเพื่อนตัวเองที่ยืนค้ำหัวผมอยู่แล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่แตกต่างจากเมื่อซักครู่ “ไปๆ กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวพี่ๆ เขาต้องไปเรียน”
“เดี๋ยว...”
“ไม่ต้องมาเดี๋ยวเลยมึง กลับ !”
“พี่เสือ...” ไอ้อ้อนรักที่เหมือนจะคัดค้านไม่ได้ก็หันมามองทางผม และผมเองก็รู้สึกได้ว่ามันกำลังกำเสื้อผมแน่นราวกับเกาะไว้จนต้องแอบขำในใจ ก่อนจะยอมพูดออกไปเพื่อช่วยให้สายป่านลากเพื่อนตัวเองกลับไปได้ง่ายๆ
“เออ พวกกูจะขึ้นเรียนละ กลับไปไป๊”
“เห็นมั้ย พี่เสือไล่ล่ะ ไปเร็ว !”
“...”
ผมโบกมือให้ไอ้คนที่มองมาโดยเจ้าตัวโดนเพื่อนตัวเองลากออกไปเรียบร้อยจนกระทั่งมันยอมเดินดีๆ ผมที่มองตามไปจนสุดสายตาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ไม่รู้สาเหตุเหมือนกัน ก่อนที่รอยยิ้มของผมจะต้องหุบฉับเมื่อหันมาเห็นใบหน้าล้อเลียนของเพื่อนร่วมโต๊ะที่ยังคงนั่งอยู่
...
“วุ๊ เหม็นขี้หน้าพวกมึง ไปหาอะไรกินก่อนขึ้นเรียนดีกว่า”
กลบเกลื่อนแล้วหนีแม่ง !
# ร้าน Sunshine TMR
“อยากกลับบ้าน”
“เฮ้ย ใจเย็น !”
“อยากกลับบ้าน !”
นี่ไม่ใช่เสียงของไอ้หลงแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของผมเอง !
ผมที่ตอนแรกไม่อยากมาอยู่แล้ว พอมาถึงตอนนี้ยิ่งทำให้อยากกลับเข้าไปใหญ่ เพราะดูเหมือนที่นี่ไม่มีอะไรเข้ากับผมซักนิด ข้างในเต็มไปด้วยเด็กมหาวิทยาลัยเดียวกันที่มาวันเกิดไอ้ซันจนแถบล้นร้าน แม้จะมีสาวๆ สวยๆ ให้ส่องอยู่บ้าง แต่ผมก็ไม่รู้สึกสนุกซักนิดกับเสียงเพลงที่ค่อนข้างดัง ไหนจะเสียงชนแก้วที่คึกคื่นกันดีแต่คนที่ไม่เคยลิ้มรสแอลกอฮอล์เพียวๆ อย่างผมเลยได้แต่นั่งมองด้วยความเศร้าสร้อย เพราะตั้งแต่มีวิตมหา’ลัยมา ก็เคยลิ้มรสแค่เบียร์ที่นานๆ จะดื่มทีเท่านั้น นี่ผมจะอยู่ในกรอบเกินไปแล้ว
แต่ถ้าถามว่าอยากลองมั้ย บอกเลยว่าไม่ !
“ไอ้เสือ เอาซักกึ๊บมั้ย” ไอ้ตามใจมันยื่นแก้วที่มีน้ำสีสวยด้านในมาทางผม ตัวเองเลยได้แต่ส่ายหัวแล้วทำหน้าแหยงไปให้ มันเลยขมวดคิ้วแล้วเอาแก้วของตัวเองไปกรอกใส่ปากโดยไม่มายุ่งกับผมอีกเลย
ร้านนี้แม่งมีอะไรกินบ้างวะเนี่ย
ผมมองไปรอบๆ เพื่อมองโต๊ะใกล้ๆ ว่ามีใครสั่งอะไรน่ากินๆ มาบ้าง แต่ดูเหมือนจะต้องผิดหวังเมื่อบนโต๊ะที่ผมมองไปมีเพียงขวดเหล้าที่เหมือนๆ กันเท่านั้นวางอยู่
เซ็งสัด...ขอเบียร์บ้างก็ได้...
“อ้อนรัก !”
เสียงตะโกนเรียกชื่อบางคนทำให้ผมที่ตอนแรกนั่งคอหดตอนแรกต้องยืดตัวขึ้นอัตโนมัติเพื่อมองคนที่ผมคิดว่ามันจะมาถึงก่อนแต่กลับมาที่หลังผมเป็นชั่วโมงก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันเดินเข้ามาในร้านด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สบายๆ พร้อมกับข้างกายมีมนุษย์แฟนเก่าแสนสวยที่เดินเข้ามาด้วยอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ไม่เจ็บ นี่บอกเลย
ไอ้เด็กหมี !
“หน้าเป็นตูดแล้วมึง” ไอ้หลงที่ตอนแรกนั่งเงียบๆ เพราะไม่อยากมาเหมือนกันกับผมก็พูดขึ้นมา โดยที่สายตาก็มองไปที่ไอ้ตามใจที่ออกไปแรดตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ผมเลยเลิกมองทางไอ้อ้อนรักก่อนจะหันมาสนใจไอ้หลงที่ทำหน้าเซ็งไม่ต่างกัน
“อยากกลับบ้าน”
“เออ”
“กูเบื่อ”
“เออ”
“โว้ยยย อยากกลับบ้าน !” ผมที่เริ่มโวยวายออกมาโดยที่มีไอ้คนข้างๆ นั่งเออออตามไปด้วย ส่วนไอ้จั๊มนี่ไม่ต้องพูดถึงมัน ซึ่งเจ้าตัวเองก็นั่งกินเงียบๆ โดยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมานัก จนมีเพียงผมกับไอ้หลงเท่านั้นที่คิดตรงกันตอนนี้
เมื่อไหร่แม่งจะเป่าเค้กวะ
“พี่เสือ”
ผมที่ตอนแรกทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามาทักทาย มันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ที่เข้ามาด้วยและยิ้มให้ผมเช่นกัน ตัวเองเลยต้องปรับสีหน้าแล้วยิ้มกลับ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะเดินเข้ามานั่งข้างๆ ผม พร้อมกับไอ้จั๊มกับไอ้หลงที่พร้อมใจกันลุกออกจากที่ไปคนละทิศละทาง จนตอนนี้เหลือเพียงผม ไอ้อ้อนรัก และมะนาวเท่านั้นที่เข้ามานั่งแทนที่ไอ้พวกง่าวทั้งหลาย
สถานการณ์เหี้ยสุดอะไรสุด...
เอาวะ หายใจเข้าลึกๆ แล้วทำตัวปกติก็พอ
“ทำไมมาช้าวะ” ผมที่พยายามทำตัวให้เป็นปกติก็หันไปถามไอ้อ้อนรัก พร้อมกับหยิบแก้วเหล้าที่ไม่ได้ใช้งานมาเทของในขวดใส่เพื่อลบล้างความประหม่า
เทแล้วไม่แดกก็ยังไงๆ อยู่ จิบๆ เอาแล้วกัน
“นาว...”
“แค่ก !”
รสชาติแย่ชิบหาย !
ผมที่หยิบของที่เทมาจิบเพื่อไม่ให้แสดงว่าน่อมแน้มให้ไอ้อ้อนรักเห็นก็ต้องมองซ้ายมองขวาหาน้ำเปล่ามาล้างคอ ส่วนไอ้คนที่กำลังจะพูดก็ได้แต่นั่งทำหน้างงก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำที่อยู่ไม่ห่างมาให้ เมื่อรับมาผมก็รีบเปิดและดื่มมันเข้าไปทันที
ขอโทษด้วยที่อายุยี่สิบเอ็ดแล้วแต่ยังแดกเหล้าไม่เป็น
ฮื้อ !
ผมที่แสดงสีหน้าออกอย่างชัดเจนทำให้ไอ้อ้อนรักมันขยับแก้วของผมเลื่อนหนีทันที ตัวเองที่กินน้ำล้างปากเรียบร้อยก็เตรียมที่จะหันไปงอแงกับมัน
“ขม”
“โอ๋นะ” ไอ้อ้อนรักมันพูดยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าผมทำหน้าบึ้งไม่เลิก พลางยกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ ก่อนที่มันจะลุกพรวดขึ้นทำให้ผมที่ตอนแรกรู้สึกดีกับการลูบหัวนั่นต้องเงยหน้ามองงงๆ “เดี๋ยวมา”
“...”
ผมมองร่างสูงที่เดินลิ่วหายไปในดงคนก็ต้องขมวดคิ้ว ก่อนที่ตัวเองที่ตั้งใจจะหันไปทักทายคนที่เหลืออยู่ก็ต้องชะงัก เมื่อสาวสวยที่ตอนแรกนั่งอยู่ด้วยกัน ตอนนี้กลับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร เหลือแต่ผมที่นั่งเกาหัวด้วยความงงงวย
อะไรของพวกมันวะ...
แล้วไอ้พวกง่าวหายไปไหนหมดเนี่ย
เออดี เพื่อนก็หาย แฟนก็หาย แฟนเก่าแฟนที่ตอนแรกมานั่งเป็นเพื่อนก็หาย
ให้ตายสิ !
--------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า ^^
-
อ้าว!! หายไปไหนกันอ่ะ
-
:confuse: :confuse: :confuse:
-
ห๊ะ!!
-
:hao4: :hao4: :hao4:
-
ทำไมทิังพี่เสือไปหมดเลยล่ะ :hao4:
-
:pig4:
-
อ้าววว :mew5:หายไปไหนกันหมดหล่ะเนี้ย o22 :really2:
-
งงในงง..แล้วเค้าหายไปไหนกันนะ???? :ruready :ruready
-
29
อ้อนแล้ว...หึงเสือ
“พี่เสือ”
“...”
“พี่เสือดุ !”
“ว่าไงน้องแพลง”
“เพลงพี่ เมาป้ะเนี่ย !” เสียงโวยวายของเสียงเพลงทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าเจ้าตัวกำลังโบกมือตรงหน้าผมพลางขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นต่อ “พวกเพื่อนๆ พี่ฝากมาบอกว่าให้ไปตรงนู้น เพราะตรงนี้มันใกลเวที แล้วพี่เสือก็นั่งคนเดียวด้วยไอ้อ้อนรักมันเป็นห่วง แต่ปลีกตัวจากรุ่นพี่มันมาไม่ได้เลยฝากผมให้มาพาพี่ไปอีกที ง่ายๆ ตอนนี้พี่เสือควรจะไปกับผม”
“พูดอะไรวะ งง”
“ตั้งสติหน่อยพี่เสือ กินไปเยอะใช่มั้ย !”
“บ้าหรือไง พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย” ผมตอบไปตามความจริงพลางขมวดคิ้ว ก่อนจะยอมลุกขึ้นแต่โดยดีเพราะกลัวว่าเสียงเพลงมันจะสติแตกแล้วงับหัวผมเข้าจริงๆ เมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าผมยอมทำตามอย่างว่าง่ายแล้วเจ้าตัวก็เข้ามาควงแขนผมแล้วพาเดินไปที่กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ตอนนี้กำลังเฮฮากันได้ที่ และดูเหมือนคนที่ให้เสียงเพลงไปพาผมมาที่นี่กำลังน่าเป็นห่วง เมื่อตอนนี้หน้าตามันไม่สู้ดีนัก ท่ามกลางเสียงของพวกรุ่นพี่ที่กำลังพูดรุมแกล้งมันอยู่ และเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าผมเดินมาถึงเจ้าตัวก็ยิ้มออกมาและเดินเข้ามาหาผมทันทีโดยปล่อยให้คนที่นั่งแซวกันสนุกปากเหวอไปตามๆ กัน
สม...
“พี่เสือ”
“โดนรุมแกล้งหรือไง”
“เปล่า”
“...”
“ไม่ได้สนใจ”
“อ้าววววววว ~” แล้วทั้งกลุ่มก็ร้องออกมาพร้อมๆ กันเมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเองแกล้งกันอยู่ตั้งนานตอนนี้ทำหน้านิ่งๆ ราวกับไม่เห็นพวกนั้นอยู่ตรงหน้า ทำให้ผมอดขำไม่ได้ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะพูดขึ้นมาเสียงเบาพร้อมกับยื่นแก้วน้ำส้มที่มันอุตส่าห์ดั้นด้นไปหามาให้
“คิดถึง”
“ห่างกันไม่ถึงสิบนาที ขี้โม้นะมึงนี่”
“ไม่”
“โม้”
“ไม่”
“มะ...”
“อะแฮ่ม !” เสียงฝาเท้าติดคอที่ดังขึ้นขัดจังหวะทำให้ทั้งผมและไอ้อ้อนรักต้องหันไปมองทางต้นเสียงก็พบว่าเป็นไอ้ซันเจ้าของงานที่เดินเข้ามาหาพร้อมกับกีตาร์หนึ่งตัว และพูดขึ้นมาพลางมองหน้าพวกผมสองคนสลับกัน “เลิกจีบกันแล้วขึ้นไปเรียกลูกค้าให้กูก่อน”
“ให้ไปเต้นโคโยตี้ ?”
“ไม่ใช่มึงไอ้เสือ”
“อ้าวเหรอ”
“ไม่ให้ขึ้น” และเสียงที่แสดงความขุ่นเคืองออกมาเล็กน้อยนั่นทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองทางคนข้างๆ ก็เห็นว่ามันกำลังขมวดคิ้วอยู่ ผมเลยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วรับแก้วน้ำส้มมาพลางดันร่างไอ้เด็กหมีไปหาคนที่มาตามมันไปทำอะไรบางอย่างและก็อดถามขึ้นมาไม่ได้
“ไอ้ซันมันให้มึงทำอะไรวะ”
“ร้องเพลง”
“หา...”
เดี๋ยว อะไรนะ ร้องเพลง...
“ร้องเพลง”
“จริงดิ !” แล้วผมก็อดทำตาโตมองไอ้อ้อนรักไม่ได้ แต่อีกฝ่ายกับส่งเพียงใบหน้านิ่งๆ แล้วเอียงคอเล็กน้อยกลับมาเท่านั้น
“พี่เสือ...”
“ปะ...เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร”
แค่ตกใจว่าไอ้เด็กหมีจะร้องเพลง
เหยดดดดดด !
“รีบขึ้นเวทีได้แล้วไอ้อ้อน เสร็จแล้วมึงอยากกลับบ้านไปนอนหรืออยากไปกกไอ้เสือก็ตามใจ” ไอ้ซันที่ยืนมองผมกับไอ้อ้อนรักคุยกันก็พูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง พลางขมวดคิ้ว
“ได้”
“ดีมาก”
“จะรีบร้อง”
“อย่าให้กูผิดหวัง”
ไอ้ซันมันพูดอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันยอมทำตามอย่างว่าง่าย และผมก็แอบเห็นมันถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วย ไม่รู้ว่าโล่งใจที่สามารถจบบทสนทนากับไอ้อ้อนรักได้ง่ายๆ แบบนี้หรือเปล่า ก่อนที่คนข้างๆ ผมมันจะเลิกสนใจพี่รหัสตัวเองแล้วหันมามองผมด้วยแววตาลุกวาว
เดี๋ยวๆ ไอ้เด็กหมี มึงคิดอะไร
“พี่เสือ”
“ว่า”
“ให้กกมั้ย”
กกพ่องงงง !
“ไม่โว้ย ไปหาไอ้ซันเลย !”
“อื้อ...” แล้วก็ขานกลับด้วยเสียงหงอยๆ ระดับสิบ จนผมแทบจะทรุดตัวลงนั่งกุมขมับหัวตัวเองก่อนจะผลักไหล่มันไปแรงๆ หนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้เลยไอ้เด็กหมี”
“แบบ...”
“ไปได้แล้ว อยากกลับห้องล่ะเนี่ย ง่วง”
“ได้” ไอ้อ้อนรักมันขานรับอย่างว่าง่าย ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ พลางยิ้มออกมา ก่อนที่มันจะเดินตามไอ้ซันออกไปแต่โดยดี ผมที่ได้แต่ยืนมองก็ได้แต่ยกมือขึ้นจับหัวตัวเองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะเลือกเดินไปนั่งโต๊ะที่พวกง่าวกับเพื่อนไอ้อ้อนรักที่จับจองกันไว้ พอพวกมันเห็นผมก็พากันแซวยกใหญ่ ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าไม่สนใจและยักคิ้วให้พวกมันไปสองจึก
เบื่อพวกโสดแล้วพาล
แม้จริงๆ กูจะเพิ่งสละโสดก็เถอะ ฮ่าาาา
เออดี พูดเองแล้วก็เขินเอง
เสียงก่อกแก่กที่ดังมาจากบนเวทีทำให้ทุกสายตาอย่างหันไปมองทางนั้นอย่างพร้อมเพียง ก็เห็นว่าร่างสูงหน้าตาดีอย่างไอ้อ้อนรัก ตอนนี้กำลังตั้งไมค์และนั่งลงบนเก้าอี้ที่ถูกจัดเตรียมไว้บนนั้น มันมองมาข้างหน้าได้แป๊บเดียวก็กลับไปสนใจกับภารกิจบนเวทีของตัวเองต่อ แต่นั่นก็เรียกเสียงกรี๊ดจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี
“ไลฟ์ๆ”
“น้องอ้อนรักขึ้นเวที กูจะขอบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด กรี๊ดดด ~”
“ไลฟ์สดเร็วมึง !”
เสียงจากรอบข้างทำให้ผมที่นั่งอยู่เริ่มอยากจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาบันทึกภาพมันไว้บ้างแต่ก็เกิดความลังเลเพราะในที่นี้คงมีไม่น้อยที่กำลังสนใจไอ้อ้อนรักอยู่ และเฟสบุ๊คก็คงเต็มไปด้วยเหตุการณ์วันนี้แน่ๆ
แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้จริงๆ
“น้องป่านน้องเพลง ไอ้อ้อนรักมันร้องเพลงได้จริงดิ”
“อ้าว พี่เสือทำไมถามงี้”
“ก็เห็นขนาดมันพูดยังยากเลยนี่หว่า แต่นี่ร้องเพลงเลยนะ” ผมพูดขึ้นโดยใช้ความคิดข้างในของตัวเอง ก่อนที่สายป่านและเสียงเพลงจะพากันมองหน้ากัน แล้วหัวเราะออกมาดังลั่น ทำให้ผมอดขมวดคิ้วตามไม่ได้
อะไรวะ
“พี่เสือก็รอดูดิ อย่าดูถูกไอ้อ้อนรักเชียว”
“ไม่ได้ดูถูก แค่สงสัย”
ผมแก้ต่างให้ตัวเองท่ามกลางรอยยิ้มของทั้งสองคน ก่อนจะต้องหันกลับไปมองทางไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้นั่งนิ่งไปเรียบร้อย มันนิ่งมาก นิ่งจนเกินไป ทำเอาคนที่คอยไลฟ์สด รอดูมันถึงกับเงียบตาม จนกระทั่งไอ้เจ้าของร้านมันตะโกนขึ้นไป
“เฮ้ย ไอ้อ้อนรัก พูดอะไรออกมาหน่อยดิวะ !”
เสียงของไอ้ซันทำให้ไอ้เด็กหมีมันหันไปใบหน้านิ่งๆ ไปมอง ส่วนผมก็ได้แต่มองตามมันอย่างเป็นห่วงอยู่ห่างๆ ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปสวยจะค่อยๆ พูดใส่ไมค์ออกมา
“เสือดุ”
เป็นคำๆ เดียวที่แม่งจับใจความอะไรไม่ได้เลย
เดี๊ยววววว !
“เอาเลย มึงร้องเลย มึงร้องเล้ย !” เสียงที่แสดงความไม่พอใจของไอ้ซันทำเอาทั้งโต๊ะผมและโต๊ะมันขำก๊ากกันออกมา คงเป็นเพราะคงจะคิดว่าไอ้เด็กหมีคงจะพูดอวยพรวันเกิดหรือไม่ก็อะไรที่ดีกว่านี้ แต่กลับเป็น ‘เสือดุ’ เนี่ยนะ
เออ ชื่อกูเอง ถึงจะขำไอ้ซัน แต่ก็อดเขินไม่ได้
วุ้ !
“เหม็น” อยู่ๆ สายป่านก็พูดขึ้นมาพลางเบะปาก พลางใช้มือพัดตรงหน้าตัวเองราวกับพยายามไล่กลิ่นไม่พึงประสงค์ ทำให้ทั้งโต๊ะต่างพากันมองมันงงๆ ซึ่งผมเองที่พยายามดมแล้วดมอีกก็ไม่เห็นจะได้กลิ่นอะไรซักนิด จนกระทั่งไอ้ตามใจมันถามขึ้น
“เหม็นอะไรเหรอครับน้องป่าน”
“เหม็นความรัก โอ้โห อิจฉาไปอี๊กกกก ~!”
สายป่านพูดพลางทุบโต๊ะดังป๊าบ ทำเอาผมที่เหมือนจะเป็นสาเหตุต้องสะดุ้งโหยง ก่อนจะแสร้งหลบหน้าหลบตาคนที่มองมา
ไม่รู้ไม่ชี้เว้ย...
“จะร้อง...”
“...”
“ละนะ”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่ดังขึ้นทำให้ทั้งร้านเงียบกริบ ตั้งหน้าตั้งตารอฟังอีกฝ่าย แม้กระทั่งเสียงที่กรี๊ดๆ กันอยู่ตอนแรกยังต้องยอมเงียบลง จนผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ และคิดว่าไม่นานร้านนี้คงเต็มไปด้วยสาวๆ แน่ๆ
“อย่าละลายนะพี่เสือ” สายป่านใช้ศอกแซะข้างเอวผมเบาๆ อย่างขำๆ ก่อนที่ตัวเองจะหันไปเถียงก็ต้องยอมหุบปากลงเมื่อเสียงกีต้าร์ที่ถูกดีดเบาๆ จากคนบนเวทีทำให้ผมละสายตาจากคนข้างๆ ไปมองที่มันทันที
เอาอีกแล้ว โดนไอ้เด็กหมีดึงดูดสายตาไว้อีกแล้ว
เสียงกีต้าร์ที่ออกมาเป็นจังหวะที่ไม่คุ้นเคย ทำเอาทั้งร้านเงียบกริบ จะมีเพียงเสียงของรถที่แล่นอยู่ด้านนอกเท่านั้นที่ดังเข้ามา จนกระทั่งอีกฝ่ายเริ่ม ‘ร้องเพลง’ ออกมา
“เธอได้ยินเสียงนั้นหรือไม่ ดังมาจากที่ใดได้ยินหรือเปล่า ฟังออกไหมว่าเสียงอะไรจากที่ไหนใกล้ไกล เสียงดังหรือเบา...”
เหยดดดด เพราะ
“อึ้งเลยดิ ~” สายป่านหันมากระซิบใส่ผมเบาๆ
“อืม”
อึ้งไม่เท่าไหร่ แต่หัวใจนี่เต้นแรงไปแล้วเรียบร้อย เมื่อโดนคนที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีมองมา
“คงเป็นเสียงข้างในหัวใจที่สั่นไหวทุกคราว เธอได้ยินเหมือนกันหรือไม่ มันคือเสียงเต้นของหัวใจ ทุกๆ ครั้งที่เรานั้นใกล้ เสียงหัวใจของฉันมันบอกว่า ดีใจ ทุกครั้งที่เจอกัน ดีใจ เมื่อเรานั้นใกล้กันเชื่อไหม ทุกครั้งที่ได้เจอ มันเป็นความสุขของหัวใจ เมื่อเราได้พบกันเสมอ ใจมันเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ...”
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของตัวเองเป็นยังไง หลายๆ คนที่อยู่ด้านในกำลังนั่งยิ้มกับเพลงรักที่มีจังหวะสนุกโดยคนที่สื่อมันออกมาก็ทำได้ดีไม่น้อย บ้างก็ตบมือ โยกตัวตามจังหวะกีต้าร์ คงมีแต่ผมนี่ล่ะ ที่กำลังนั่งนิ่งตั้งใจฟังเพลงที่มันร้องราวกับพยายามค้นหาความหมาย
เพลงนี้ผมไม่เคยฟัง แต่ทำไม่รู้สึกว่ามันเพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยิน
“เธอได้ยินเสียงนั้นหรือไม่ หากได้ยินเมื่อไร ช่วยบอกฉันที หลับตาฟังแล้วคงเข้าใจ ความรู้สึกข้างในหัวใจที่มี มันคือเสียงข้างใน หัวใจที่สั่นไหวทุกที เธอได้ยินเหมือนกันหรือไม่ มันคือเสียงเต้นของหัวใจ ทุกๆ ครั้งที่เรานั้นใกล้ เสียงหัวใจของฉันมันบอกว่า ดีใจ ทุกครั้งที่เจอกัน ดีใจ เมื่อเรานั้นใกล้กัน เชื่อไหม ทุกครั้งที่ได้เจอ มันเป็นความสุขของหัวใจ เมื่อเราได้พบกันเสมอ ใจมันเต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เธอ”
โอ๊ย อยากห่อไอ้เด็กหมีกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย มึงอย่ามาทำให้กูหวั่นไหวแบบนี้นะเว้ย ถึงจะร้องเพลงของใครก็ไม่รู้ก็เถอะ
ถึงจะไม่โดนบอกว่าเพลงนี้มันให้ผม แต่แอบเขินไปแล้วนี่ผิดมั้ยวะ
ตะคริวแดกนิ้วอีกแล้ว ฮื้ออออ !
“หน้าแดงแล้วไอ้เสือ”
“พวกมึง กูจะตายแล้ว ฮื้อ...”
“เป็นห่าอะไรวะ” ไอ้ตามใจมันขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ “อ่อ เขินผัว”
“ผัวพ่อง ตบปากแตก ฮื่อ !” ผมชี้หน้าด่าไอ้ตามใจท่ามกลางเสียงหัวเราะของคนอื่นๆ ก่อนที่คนบนเวทีมันจะร้องท่อนสุดท้ายออกมา
“เสียงหัวใจของฉันมันบอกว่า ดีใจ ทุกครั้งที่เจอกัน ดีใจ เมื่อเรานั้นใกล้กัน เชื่อไหม ทุกครั้งที่ได้เจอ มันเป็นความสุขของหัวใจ เมื่อเราได้พบกันเสมอ ใจมันเต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้เธอ”
“...”
“ใจมันเต้นแรงทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้...”
แล้วแม่งก็จบอยู่แค่นั้น เสียงของกีต้าร์เงียบลงทันที พร้อมกับร่างหมีของไอ้อ้อนรักที่ลุกขึ้น เก็บไมค์ เดินลงมาจากเวทีโดยไม่ยอมพูดอะไร และดูเหมือนการร้องเพลงของมันเพียงแค่นั้นจะทำให้สาวๆ หลายๆ คนวิ่งไปรอรับมันอยู่ข้างเวทีไม่น้อย
“กูอิจฉา”
“ไอ้เสือ ตั้งสติ”
“ทำไมกูไม่เพอเฟคแบบนั้นบ้างวะ นอกจากที่มันพูดไม่รู้เรื่อง อย่างอื่นมันดีหมดเลยนะเว้ย” ผมเริ่มงอแงเมื่อเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันโดนสาวๆ รุมขอถ่ายรูป ก่อนจะได้ยินเสียงแซวที่ดังขึ้นจากโต๊ะของไอ้ซันจนผมต้องชะเง้อมองว่าเกิดอะไรขึ้น
“ฮิ้ววววว ~”
“ร้ายว่ะอ้อนรัก”
“ชาตินี้กูไม่ขออะไรมาก ขอสาวสวยแบบน้องมะนาวซักคนก็พอ...”
เดี๋ยวนะ...
“พี่เสือ ลุกเร็ว !” อยู่ๆ สายป่านกับเสียงเพลงก็ทุบโต๊ะดังป๊าบเพื่อเรียกสติผม ก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้ามาหิ้วปีกผมให้ลุกขึ้น
“ดะ...เดี๋ยวน้องเพลง น้องป่าน...”
“เดี๋ยวอะไรล่ะพี่เสือ จะโดนคาบไปแดกละนั่น” เสียงเพลงพูดพลางพยักเพยิดไปทางกลุ่มคนที่ตอนนี้แหวกออกจนเห็นเป็นภาพของไอ้อ้อนรักกับมะนาวสาวสวยคนเดิมกำลังยืนยิ้มให้กัน แถมในมือของไอ้เด็กหมีก็มีดอกกุหลาบด้วย
“ห๊ะ อะไรแดก แดกอะไร...”
“โอ้โห พี่เสือ !”
“ปล่อยมันเถอะ มันโง่” ไอ้หลงที่ขมวดคิ้วนั่งมองพวกเราพูดขึ้นพลางยกมือกุมขมับ
อะไรของพวกมันวะ ไอ้อ้อนรักมันมีคนชอบก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง
“โคตรกากเลย” ไอ้ตามใจ
“กากจริงๆ ไร้ความรู้สึกเกินไปแล้ว” สายป่าน
“อืม” ไอ้จั๊ม
“เฮ้ออออ” แล้วแม่งก็ถอนหายใจกันออกมาทั้งโต๊ะ
อะไรของพวกมันวะ
“อ่า...กูไปหาไอ้อ้อนรักนะ...” ผมพูดเมื่อดูเหมือนว่าไม่นานจะต้องโดนไอ้พวกนี้รังแกแน่ๆ เลยได้แต่รีบลุกขึ้นเพื่อเดินไปหาคนที่ตอนนี้ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และยังไม่ทันที่จะถึงที่หมายก็ต้องชะงักเมื่อมีใครซักคนมาขวางทางไว้ พอผมหลบซ้ายมันก็ขยับตาม และพอหลบขวาแม่งก็ขยับตามอีก...
เดี๋ยวนะ นี่มันกวนประสาทกันชัดๆ !
“เฮ้ย...!”
“เฮ้ยไรมึง”
“หะ...”
“หึ...”
“เหี้ย...ใครวะ...!” ผมที่ตอนแรกกำลังจะอ้าปากด่าเพราะเจอคำทักทายที่คิดว่าเป็นคนรู้จัก แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อตอนนี้คนที่หน้าคุ้นแต่จำชื่อไม่ได้ตรงหน้ากำลังมองผมด้วยรอยยิ้มที่ไม่ค่อยดีนัก
ใครวะ กูคิดแป๊บ
...
“เจอกันมาสามรอบแม่งก็จำกูไม่ได้ซักรอบ”
“ห๊ะ”
“เออ ช่างแม่ง ไปดื่มกันป่ะ” ไอ้คนตรงหน้ามันยกนิ้วขึ้นมาจิ้มหัวผมสองจึก ก่อนจะจับแขนพลางทำท่าจะลากไปอีกทาง แต่ตัวเองรีบยื้อไว้ก่อนจะถามมันงงๆ
“อะไรของมึงเนี่ย ไม่ไป ไม่รู้จัก” ผมรีบสะบัดแขนตัวเองออกก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง ซึ่งทำให้มันหัวเราะออกมา ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดขึ้นจนทำให้ผมต้องร้องอ๋อ
“กูไง เพื่อนไอ้อ้อนรักที่เจอกันที่ห้างวันก่อน ชื่อธัน”
“อ๋อ...”
เออ จำได้นิดนึงก็ได้วะ...
“ไปกับกูได้ยัง”
“เดี๋ยว ไปไหน ทำไมกูต้องไปกับมึงด้วย”
“อยากรู้จัก”
“ทำไม”
“จะจีบ”
“ห๊ะ” คำพูดของคนตรงหน้าทำเอาผมรีบถอยห่างจากมันหนึ่งก้าว ก่อนจะมองอีกฝ่ายแบบไม่เข้าใจนัก
“ก็ไอ้อ้อนรักไปรีเทิร์นกับแฟนเก่าแล้วไม่ใช่หรือไง แสดงว่ามึงก็ยังว่างอยู่”
“...”
“จีบได้มั้ยล่ะ”
“ไม่...”
“ไม่ได้”
ดูเหมือนคำที่ผมกำลังจะพูดขึ้นก็ถูกใครบางคนแย่งชิงไปซะก่อน พร้อมกับมือของเจ้าของเสียงจะคว้ามือผมไปจับไว้ พอหันไปมองก็อดดีใจขึ้นไม่ได้เมื่อเจ้าของคำพูดและมืออุ่นๆ นี่เป็นของไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ได้เดินมาอยู่ข้างๆ ผมแล้ว ส่วนคนแรกที่ตั้งใจจะช่วยผมอย่างไอ้ตามใจก็ต้องชะงักแล้วโบกมือให้
“มีคนมาช่วยแล้วงั้นกูไปละ”
แล้วแม่งก็เดินออกไปเลย เหลือแค่ผมกับไอ้อ้อนรักเท่านั้นที่ยืนเผชิญหน้ากับคนตรงหน้า
“อย่ามายุ่งกับพี่เสือ”
“ทำไมกูจะยุ่งไม่ได้ มึงคิดจะจับปลาสองมือหรือไงวะ”
“ไม่...”
“ปล่อยมาให้กูซักคนดิ เอาผู้ชายมาก็ได้ มึงเอาผู้หญิงไปไง แบ่งๆ กันเหมือนเมื่อก่อน” เสียงยียวนของคนตรงหน้าทำให้ผมอดเป็นห่วงคนข้างๆ ไม่ได้ แต่เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันไม่ได้แสดงสีหน้าว่าโกรธเคืองอะไรออกมา ได้แต่จับมือผมไว้แบบนั้น จนตัวเองต้องหันไปมองคนที่เข้ามาหาเรื่อง
“ไอ้ธัน”
“อะไร ถ้าให้ผู้หญิงกูไม่เอานะ บอกเลย”
“กูจะพูดใหม่”
“...”
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู”
“หืม...”
“พี่เสือแฟนกู”
“...”
“พี่เสือแฟนกู”
“ดะ...เดี๋ยวอ้อน...”
“พี่เสือแฟนกู”
“...”
“พี่เสือ...”
“เออๆ ยอม” อยู่ๆ ไอ้คนตรงหน้ามันก็ยกมือขึ้นเพื่อห้ามให้ไอ้อ้อนรักเลิกพูดประโยคเดิม และถึงมันไม่ห้ามก็จะเป็นผมเนี่ยล่ะที่ห้ามเอง แม่งไม่รู้จะพูดอะไรนักหนา เพราะดูเหมือนตอนนี้ตรงเราจะเป็นที่เรียกความสนใจจากคนรอบข้างพอสมควร และก็เชื่อได้ว่าคำพูดของไอ้อ้อนรักคงไม่ได้ดังเข้าหูแค่คนๆ เดียวแน่
แม่ง เบื่อความหน้าบางของตัวเอง
ไอ้เด็กหมี !
“ไป” ไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้หน้าบึ้งอย่างออกนอกหน้าอยู่ๆ ก็ออกเดินและลากผมที่จับมือไปด้วยให้เดินตาม แต่ก้าวได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดลงเมื่อคนที่เคยก่อกวนตอนนี้ไม่เลิกรา และดูเหมือนไอ้อ้อนรักมันเริ่มจะฉุนเต็มที่จนคนตรงหน้าต้องยกมือห้ามไว้
“ไม่ได้จะยุ่งกับพี่เสือมึงแล้ว”
“ถอย”
“เดี๋ยวดิ แค่อยากจะถาม”
“ถอย”
“ใจเย็นดิวะ เฮ้ย พี่น่ะ ห้ามแฟนหน่อย” อยู่ๆ ไอ้คนตรงหน้ามันก็หันมาขอความช่วยเหลือจากผม ที่สำคัญพออยู่ต่อหน้าไอ้อ้อนรักแม่งเรียกผมพี่เฉย
เมื่อกี๊ยังใช้มึงกูปาวๆ โด่
“ซัดหน้ามันเลย”
“ได้”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิสัด !!” ไอ้คนชื่อธันมันถอยหลังทันทีเมื่อไอ้อ้อนรักมันทำท่าจะเดินเข้าไปหาแต่ติดที่มือที่จับผมอยู่ตอนนี้ผมจับไว้แน่น และผมก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
สมน้ำหน้า
“ถอย”
“เออๆ แค่จะถามอะไรพี่เสือนิดเดียว...”
“ไม่ให้คุย”
“ไอ้เชี่ยอ้อน อย่างี่เง่าดิ ขอประโยคเดียว”
“ไม่”
“ไอ้...”
“อย่ายุ่งกับพี่เสือ”
“เออ ไม่ยุ่ง...”
“อย่ายุ่งกับแฟนกู”
“ห่า...”
“อย่ายุ่ง”
“เออ ไอ้ห่า !” ดูเหมือนคราวนี้คนตรงหน้ามันจะยอมจำนนแต่โดยดีเมื่อโดนคำพูดรัวๆ ของไอ้อ้อนรัก ผมที่ฟังอยู่ก็ทั้งขำและทั้งเขินกับความขี้หึงของคนข้างๆ ก่อนจะรีบพูดขึ้นเพื่อหยุดศึกระหว่างสองคนที่เถียงกันอยู่
“พอเลยพวกมึง เลิกทะเลาะกัน ไหนมีอะไรจะถาม...”
“พี่เสือ”
“หืม...”
“ห้ามคุยกับมัน” ไอ้อ้อนรักมันหันมามองทางผมทำให้ตัวเองต้องอ้าปากพะงาบๆ ยอมรับว่าแอบอยากรู้ไปแล้วว่าเพื่อนไอ้อ้อนรักมันจะถามอะไร
เดี๋ยวดิ !
“แต่...”
“ห้ามคุย”
“กูถามประโยคเดียว...”
“นั่นดิ อ้อนรัก มันถามแค่...”
“ห้าม”
“แต่...”
“พี่เสือ”
“ประโยคเดียว”
“ประโยค...”
“พี่เสือ”
“...”
“พี่เสือ”
“ห่าเอ๊ย...”
“พี่...”
“เออ ยอมแล้ว ยอมแล้วก็ได้โว้ย !”
ว้ากกกกกกกกกกกกกก !
----------------------------------
จังหวะจะรัก - วี วิโอเลต วอเทียร์
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
-
บางครั้งก้อปวดหัวกับอ้อนรักอ่ะนะ o12 o12 o12
-
มะนาวนี่ยังมีบทเรื่อยๆนะเนี่ย ???
-
อ้อนรัก แกเคลียร์กะแฟนเก่ายังงงง
-
อย่าว่าแต่เสือดุจะมึนกับหมีดื้อแล้ว คนแก่ก็มึนเหมือนกัน อยากรู้ว่าธันจะถามอะไร อยากกกกกกกรู้รรรรรรรรรร :katai1:
-
:pig4: :pig4:
-
รำคาญอ้อน เรื่องแฟนเก่านี่อีก บางครั้งจะมึนก็ให้มีขอบเขตบ้าง แฟนเก่ามาวอแวก็ไม่เคียร์ให้ชัดเจน พอมีคนมายุ่งกับเสือก็ทำตัวน่ารำคาญอีก เบื่ออออ อยากเบิ้ดกระโหลกมันสักที เป็นพระเอกที่น่ารำคาญที่สุดที่เคยอ่านมาเลย :z6: :beat: :katai1:
-
5555 เสือดุ ไม่ได้ดุอย่างชื่อทำไมแฟนเธอน่ารักจัง
-
อยากมีแฟนแบบนี้บ้าง
-
สรุป จะได้ถามไหม :really2:
-
:pig4:
-
ชื่อเสือดุ แต่ความดุอยู่ไหนอ่ะ น่ารักมากๆ เขินแทนพี่เสือดุ
-
ตอนที่ 30
อยากมีอะไรกับเสือ
“พี่เสือ”
“อะไร งอนหรือไง”
ผมหันไปมองไอ้อ้อนรัก โดยตอนนี้เรากำลังเดินกลับที่หอพักของผมกัน ซึ่งมันไม่ได้ไกลจากร้านของไอ้ซันนัก ผมกับมันเลยเลือกที่จะเดินเอา และถ้าถามว่าไอ้อ้อนรักมันงอนเรื่องอะไร ก็แค่ผมอยากรู้คำถามของเพื่อนมันจัด เลยดื้อดึงและรับฟังมาจนได้
‘เพื่อนพี่คนนั้นโสดป้ะ’
หลายคนอาจจะสงสัยว่าที่มันถามน่ะ เพื่อนผมคนไหน แต่พอรู้แล้วคงจะอึ้ง
ไอ้ห่าตาม
เหยดเป็ด ไอ้ตามใจโดนผู้ชายสนใจว่ะ
ผมเลยจัดการให้ไลน์ให้เบอร์มันไปเรียบร้อย มีความสะใจเบาๆ
“ว่าไง งอนเหรอ ?”
“เปล่า”
“แล้ว ?”
“พี่ตามใจ...”
“ไม่เป็นไรหรอก มันก็เคยเอาเบอร์กูไปให้คนอื่น แกล้งกันแค่นี้เรื่องปกติ” ผมพูดเมื่อนึกถึงสมัยก่อนที่แกล้งกันหนักๆ แต่ก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรกันมากมาย และครั้งนี้ก็เช่นกัน ถ้ามันรำคาญเดี๋ยวก็คงเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนไลน์ไปเอง
ขอให้ไอ้ธันกวนตีนมันเยอะๆ ด้วยเถิด
เพี้ยง !
“ให้ใคร”
“หืม...”
“ให้เบอร์ใคร”
“...”
“ติดต่อมามั้ย”
“...”
“ให้...”
“เดี๋ยว อ้อนรัก มันนานมาแล้วเว้ย”
“หึง”
“เออ รู้แล้ว ห่านี่ !” ผมพูดก่อนจะหยุดเดินเขย่งเท้าขึ้นยีหัวมันแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ซึ่งทำให้ใบหน้าของผมอยู่ระดับเดียวกับมันพอดี โดยที่อีกฝ่ายมองมาที่ผมจนตัวเองอดประหม่าก่อนจะรีบลดตัวลงแล้วเดินจับมือมันเหมือนเดิม
“พี่เสือ”
เอาอีกละ เริ่มเรียกกูอีกละ...
เรียกทีไรใจเต้นทุกที ฮื้อ !
“ห้ามยุ่งกับธัน...”
“เอออออ ไม่ยุ่งหรอกกกก !”
“คนอื่นก็ห้าม”
“...”
“หึง”
“เออ ไม่ยุ่ง ยกเว้น เพื่อน พี่ แม่ น้อง เพื่อนน้อง เพื่อนแม่ เพื่อนพ่อ เออ ลืมพ่อด้วย เพื่อนพี่ก็จะไม่ยุ่ง โอเคมั้ย”
“หึ...” เสียงหัวเราะเบาๆ จากคนข้างๆ ทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย ก่อนที่ตัวเองจะละสายตาแล้วมองไปด้านหน้าเหมือนเดิม
“หัวเราะอะไรห๊ะ ถามว่าโอเคมั้ย”
“อือ”
“วุ้ว ว่าแต่กูเถอะ มึงเองก็มีแต่สาวล้อมหน้าล้อมหลังเหมือนกันล่ะ”
“รักพี่เสือคนเดียว”
“จริง ?”
“จริง”
น้ำเสียงที่ตอบรับมาของคนข้างๆ ทำให้ผมรับรู้ได้ว่ามันเองก็กำลังยิ้มไม่หุบ ส่วนผมเลยได้แต่แก้ความประหม่าของตัวเองโดนการจับมือมันแล้วแกว่งขึ้นลง โชคดีที่เวลานี้ไม่มีคนเดินเพ่นพ่านมากนัก ไม่งั้นถ้ามีคนเห็นผู้ชายหล่อๆ สองคนเดินจับมือกันด้วยท่าทางมีความสุขนี่คงจะแปลกไม่น้อย
เออ มีความสุขเว้ย
“เออ อ้อนรัก ว่าแต่เพลงที่มึงร้องชื่อเพลงว่าอะไรวะ”
“...”
“อ้อนรัก”
“จังหวะจะรัก”
“น่อววว หมายถึงกูแน่ๆ”
“ใช่”
“จริงเหยอออ” ผมว่าพลางหัวเราะออกมา ก่อนจะแกล้งหันไปมองหน้ามันแล้วยกมือขึ้นเกาคางคนข้างๆ ซึ่งมันก็หันมามองผมตอบยืนยันอีกครั้ง
“ใช่”
“...”
“หมายถึงพี่เสือ”
“เขินเลยว่ะ”
“มากเปล่า”
“เออ”
“รักแล้วแน่ๆ”
“หืม...”
“เขิน แสดงว่ารักผมแล้วแน่ๆ” น้ำเสียงที่แสดงออกว่าดีใจของไอ้อ้อนรักทำให้ผมยิ้มออกมา ก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วเลือกที่จะเดินต่อเงียบๆ คนข้างๆ เองก็เช่นกัน มันไม่ได้ถามอะไรต่อ มีเพียงบางครั้งที่เราหันมาสบตากันบ้าง แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรให้พูดออกมา จนกระทั่งทั้งผมและมันเดินมาถึงที่หอพักของผมจนได้ ตัวเองเลยเลือกที่จะปล่อยมืออีกฝ่ายออกแล้วหันไปพูดกับมัน
“มึงกลับยังไง”
“...”
“อ้อนรัก”
“แท็กซี่”
“อ่อ เออ กลับดีๆ”
“พี่เสือ”
“หืม...” ผมที่กำลังขานรับอย่างสงสัยก็ต้องชะงักทำตาโตเมื่อไอ้อ้อนรักมันควักซองจดหมายสีชมพูขึ้นมาจนผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ เพราะลืมไปแล้วว่ายังมีไอ้สิ่งนี้อยู่ที่ตัวเองเคยจะตามเอาจากมันแทบตาย
เดี๋ยวดิ กูลืมได้ไงวะ !
“ปลาทองน้อย”
“เดี๋ยวนะ”
“น่ารัก”
“อ้อนรัก มึงด่ากูเหรอห๊ะ !”
“เปล่า”
“”
“เรียกลูกปลา”
“ไม่ต้องมาแถ !”
“ฮึ...”
เสียงหัวเราะเบาๆ ของคนตรงหน้าท่ามกลางสีหน้าบึ้งของผมทำให้ตัวเองต้องแสร้งยกมือขึ้นมากอดอกแล้วมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง
“ชิส์ ไอ้เด็กหมีบ้า”
“โอ๋นะ”
“ไม่โอ๋เว้ย เอามานี่เลย กูจะไม่ทำหาย จะไม่ลืมอ่าน ขึ้นไปกูจะอ่านเลยคอยดู !” ผมว่าก่อนจะรีบคว้าซองสีชมพูนั่นมาไว้ที่ตัว ซึ่งคนตรงหน้ามันก็ไม่ได้พยายามแกล้งผมด้วยการเอาหลบแต่อย่างใด มันได้แต่ยิ้มเท่านั้น
“ได้”
“ไปๆ กลับบ้านไป๊”
“อืม” ไอ้เด็กหมีมันพูดแค่นั้นก่อนจะหันหลังทำท่าจะเดินออกไป แต่ผมกลับเรียกอีกฝ่ายไว้ จนมันต้องหันกลับมาทำหน้างงๆ
“เดี๋ยวอ้อนรัก”
“...”
“คือกู...มีอะไรจะบอก สำคัญมาก”
“บอก...”
“มานี่ดิ” ผมกวักมือเรียกคนตรงหน้าหยิกๆ ซึ่งมันก็เอียงคอไม่เข้าใจเล็กน้อย ก่อนจะยอมเดินเข้ามา ผมเลยหันมองซ้ายมองขวาด้วยความระแวดระวัง และเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่น ตัวเองเลยเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ๊บแก้มมันหนึ่งที
“พี่...!”
“ฝันดีนะ”
“พี่เสือ !”
“อะไร กูบอกเสร็จแล้ว กลับไปไป๊” ผมถอยตัวออกมาก่อนจะโบกมือไล่มันอีกครั้งด้วยความเขินอาย ภาวนาให้อีกฝ่ายรีบไปซักที เพราะตอนนี้ผมปวดนิ้วเท้าหนึบๆ และอยากจะหนีไปกระโดดลงเตียงมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มซักสามวันสามคืน
เขินเว้ย
“พี่เสือ”
“อะไร”
“ขึ้นห้องกัน !” ไอ้เด็กหมีมันทำตาโต ใบหน้าแดงก่ำ พลางก้าวเท้าเข้ามาหาผมทำให้ตัวเองต้องชะงักแล้วมองมันที่ตอนนี้ปิดความดีใจและหื่นกามอย่างไม่มิด
เดี๊ยววววว !
“เดี๋ยวเถอะไอ้เด็กหมี กลับห้องมึงไปเลย !”
“ไม่มี”
“...”
“แท็กซี่ไม่มี...”
“ไม่มีอะไรล่ะ นั่นไง !” ผมว่าก่อนจะโบกมือเรียกแท็กซี่ที่มีคำว่า ‘ว่าง’ สีส้มจ๋าที่ผ่านมาพอดิบพอดี ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหันไปมองตามเมื่อแท็กซี่คันนั้นมาจอดเทียบข้าง ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะหันมาทำหน้าง้ำหน้างอใส่
กูขำได้มั้ย ตลกว่ะ
“พี่เสือ...”
แหม เสียงอ่อยเสียงอ้อนมาเชียว
ไม่ใจอ่อนหรอกเว้ย !
“อย่าดื้อ กลับไปเร็ว ถึงแล้วรายงานด้วย”
“พี่เสือ” จับแขนผมแน่น แล้วส่ายหัวไปด้วย
ความน่ารักให้ผ่าน แต่ไม่ใจอ่อนหรอก
“อ้อนรัก แท็กซี่รอแล้ว”
“...”
“โอ๋ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”
“...”
“กูเลี้ยงข้าวด้วยเลยเอ้า”
“...”
“อ่าๆ พรุ่งนี้ให้มานอนด้วยก็ได้”
“อืม !” แล้วเสียงตอบรับที่ดังขึ้นทันทีทำให้ผมอดขำกับความเด็กของมันไม่ได้ ก่อนจะขยี้หัวไอ้คนตัวสูงไปหนึ่งที
“กลับดีๆ อย่าลืมโทรมาบอกด้วย”
“ได้”
“ดีมาก”
“พี่เสือขึ้นห้อง”
“รอส่งมึงก่อน”
“ไม่”
“มึงอ่ะ กลับไปเร็วๆ”
“ขึ้นห้อง” ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงแข็ง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูคุยกับแท็กซี่อยู่ซักพักแล้วเดินกลับมาหาผมแล้วชี้เข้าไปในหอ “ขึ้น”
“เออๆ ขึ้นก็ได้”
“อืม”
“งั้นกูไปแล้วนะ มึงก็ไปได้แล้ว”
“ได้”
“ไปแล้ววุ้ ~”
ผมแอบบ่นเบาๆ พลางหันหลังเดินกลับเข้าไปในหอพักด้วยความเซ็ง เพราะตอนแรกตั้งใจจะยืนส่งไอ้อ้อนรักแล้วแวะไปหาอะไรกินก่อน แต่ตอนนี้คงต้องไปฝากท้องไว้ที่ตู้เย็นบนห้องแทน เมื่อหันไปก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันยังคงยืนมองอยู่ ผมเลยแสร้งเดินต่อไปแล้วล้มเลิกความตั้งใจแรกแบบจริงจังแล้วกลับเข้าห้องแทน
เฮ้อ...เซ็งและหิว
อยากแดกกกกกก
ผมปิดประตูห้องอย่างเซ็งๆ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวบนที่นอน มือก็ควักเอาของที่รับมาจากไอ้อ้อนรักขึ้นมา โดยคราวนี้ผมท่องในใจมาตลอดและไม่มีทางลืมมันแน่ ก่อนจะดีดตัวลุกนั่งมองไอ้ซองสีชมพูดด้วยหัวใจที่เต้นแรงขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
ทำไมกูต้องไม่กล้าเปิดด้วยเนี่ย
เอาล่ะ...
พร้อม !
ผมตบแก้มตัวเองสองสามที ก่อนจะค่อยๆ เปิดซองสีชมพูออกแล้วหยิบกระดาษเอสี่แผ่นใหญ่ที่ถูกพับเป็นแผ่นเล็กๆ ออกมา ก่อนจะค่อยๆ คลี่มันออกด้วยความถนุถนอมและระมัดระวังสุดๆ ไม่นานตัวหนังสือยึกยือที่พออ่านได้ก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าสายตาของผม และก็เห็นว่ามันมีอีกใบซ้อนอยู่ โดยใบหนึ่งเป็นใบที่ไอ้อ้อนรักใช้ปากกาเขียนไว้ ส่วนอีกใบเป็นใบที่ซีร็อกซ์ออกมา ก่อนที่ตัวเองจะเลือกอ่านใบที่มันซีร็อกซ์ไว้ เพราะเห็นว่ามีเครื่องหมายติ๊กถูกด้วยปากกาอยู่บนนั้น และอ่านได้ไม่กี่บรรทัดผมก็ต้องหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
อยากคุยกับเสือ ✓
อยากจับมือเสือ ✓
อยากกอดเสือ ✓
อยากนอนกับเสือ ✓
อยากดูหนังกับเสือ ✓
อยากร้องเพลงให้เสือ
อยากกินข้าวกับเสือ ✓
อยากทำอาหารให้เสือกิน
อยากพาเสือไปเที่ยว ✓
อยากพาเสือไปบ้าน
อยากไปบ้านเสือ
อยากจูบเสือ ✓
อยากได้เสือเป็นแฟน ✓
...
ผมอ่านสิ่งที่ไอ้อ้อนรักมันเขียนไว้ว่าอยากทำอะไรกับผม พร้อมกับเครื่องหมายถูกที่ติ๊กไว้เมื่อได้ทำแล้ว และอ่านยังไม่ทันหมดก็ต้องพับกระดาษเก็บไปแล้วก้มปิดหน้าตัวเองไว้ จริงๆ มันมีเต็มสองฝั่งหน้ากระดาษ แต่ถ้าผมอ่านมันทั้งหมดนี่ จะต้องนอนปวดนิ้วเท้าไปยันเช้าแน่ๆ
ไอ้เด็กหมีเอ๊ย...
ผมยกมือกุมหน้าอกตัวเองไว้โดยที่ปากก็ยิ้มออกมาอย่างไม่หุบ ก่อนจะค่อยๆ กลางกระดาษอีกครั้งแล้วไล่สายตาไปเรื่อยๆ ก็ต้องสะดุดกับคำหนึ่งคำที่ถูกเขียนไว้ตัวใหญ่
เดี๋ยวนะ...
อยากมีอะไรกับเสือ ***
แล้วแม่งก็ใส่ดอกจันสามดอกไว้ในใบที่ซีร็อกซ์ด้วย
อะ...ไอ้อ้อนรัก !
ว้ากกกกกกกกกกก !
ผมพับกระดาษทั้งสองใบเก็บใส่ซองไว้เหมือนเดิมก่อนจะเอามันไปยัดไว้ใต้หมอนพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนโดยปิดหน้าตัวเองไว้ แม่ง ไม่มีใครอยู่ให้เขินต่อหน้า ก็เขินตัวเองแม่งเนี่ยล่ะ !
มีอะไร มียังไง !
ฮื้อออออ !
ผมกลิ้งไปมาบนที่นอนก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น ผมจึงรีบดีดตัวไปหยิบมันมาแล้วกดรับทันที
“ฮะ...ฮะโหลลล๊ !”
เสียงกู กลับเป็นปกติเดี๋ยวนี้ !
{พี่เสือ...}
“วะ...ว่าไงวะอ้อนรัก กูง่วงมากเลย แค่นี้ก่อน...”
{พี่เสือ...ถึงแล้ว}
“ดะ...ดีแล้ว ดีแล้ว”
{...}
ผมพูดโดยพยายามทำเสียงให้เป็นปกติโดยการเอานิ้ววนๆ อยู่บนหน้าอกตัวเอง ไม่นานความตื่นเต้นและปวดหนึบที่นิ้วเท้าก็หายไป ก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มพูดกับไอ้อ้อนรักก่อนเมื่อมันเงียบไป
“แล้วนี่ทำอะไรอยู่วะ”
{คิดถึง}
“...”
{คิดถึงพี่เสือ คอลได้มั้ย...}
“...”
{นะ...}
“อะ...อืม”
ผมตอบเสียงเบา ก่อนจะพลิกตัวเป็นนอนคว่ำพร้อมด้วยอีกฝ่ายที่วางสายไปและโทรวิดีโอผ่านแอพพิเคชั่นไลน์เข้ามา ผมที่กดรับด้วยใจตุ่มๆ ต่อมๆ ก็ต้องพยายามไล่ความตื่นเต้นของตัวเองเมื่อภาพใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามประกฎขึ้น
แม่งหน้าตาดีอีกแล้ว
“ว่างหรือไงห๊ะ”
{อืม...}
“แล้วนี่ทำอะไร”
{คุยกับพี่เสือ}
โอเค มันไม่ได้กวนตีน แต่แค่พูดความจริง
โว๊ะ !
ผมขมวดคิ้วใส่หน้าจอก่อนจะพูดขึ้นมาใหม่
“เอาอย่างอื่นดิ”
{คิดถึง} ใบหน้าซื่อๆ ของมันพูดออกมาอย่างไม่มีความเขินอายก่อนจะยิ้มน้อยๆ {คิดถึงพี่เสือ}
“เอาที่ไม่เกี่ยวกับกู !”
เออ เขินก็ได้ !
{อ่า...} ไอ้อ้อนรักมันเงียบไปซักพักก่อนจะทำท่าคิดหนัก ก่อนจะหันมามองทางผมอีกครั้งแล้วพูดออกมาเสียงเบา {ไม่มี}
“...”
{ไม่ได้ทำอะไร}
“ไอ้เด็กหมีเอ๊ย...” ผมนวดขมับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหล่อผ่านจอโทรศัพท์เล็กๆ แล้วก็หลุดขำออกมาไม่ได้ ทำให้คนตรงหน้ามันประหม่าแสดงความเขินในท่าทีของตัวเองออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเป็นฝ่ายถามบ้าง
{ทำอะไร}
“นอนนนน ~”
{นอนด้วย}
อยากมีอะไรกับเสือ
“ดะ...เดี๋ยว...”
{พรุ่งนี้นอนกับพี่...}
“เดี๋ยวอ้อนรัก !”
{หือ...}
“พะ...พรุ่งนี้กูอาจจะมีธุระ”
{อ่า...} ไอ้อ้อนรักมันมองผมแบบไม่เข้าใจนัก ก่อนจะทำหน้าสลดลงเล็กน้อย
ไม่เอาดิ ไม่ทำหน้างี้ ~!
“ตะ...แต่อาจจะไม่มีก็ได้...”
{อื้ม !} เสียงตอบรับพร้อมกับใบหน้ายิ้มสดใสของมันแสดงขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำแค่เพียงมองผมผ่านหน้าจอแล้วยิ้มเท่านั้น ตัวเองที่โดนจ้องก็เริ่มทำอะไรไม่ถูกก่อนจะคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างตัวเองทั้งตัว
“นะ...นอนแล้วนะ”
{อ้าว...} น้ำเสียงไม่เข้าใจของไอ้อ้อนรักดังขึ้น ผมเชื่อได้เลยว่าตอนนี้มันกำลังขมวดคิ้วชะเง้อมองกองผ้าห่มผ่านจอโทรศัพท์ของตัวเองด้วยใบหน้างงๆ แน่ๆ {พี่เสือ}
“หืม ว่าไงวะ”
{อ่านจดหมาย...}
“ยังไม่ได้อ่านโว้ย ยังไม่ได้อ่าน !” ผมรีบพูดขึ้นมาทั้งๆ ที่ตัวเองยังอยู่ในก้อนผ้าห่ม ก่อนจะได้ยินเสียง ‘อ่า...’ ของไอ้เด็กหมีเบาๆ
งื้อออ !
{ผมลืมกระดาษที่ป่านซีร็อกซ์ไว้ให้ในซอง}
“...”
{พรุ่งนี้พี่เสือเอามาให้ได้มั้ย}
ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นมาทำให้ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมในซองจดหมายมันถึงได้มีสองฉบับ อีกฉบับเป็นของไอ้เด็กหมีที่เอาไปติ๊กเวลาที่มันได้ทำอะไรกับผมไปแล้วนี่เอง และดูเหมือนว่าพอผมซ่อนตัวเองไว้ไม่ให้มันเห็นหน้า อีกฝ่ายดูเหมือนจะพูดได้เยอะขึ้น เป็นประโยคมากขึ้น จนผมเริ่มคิดว่าต่อไปผมคงต้องหาอะไรมาคลุมหัวไว้เวลาคุยกับมันคงจะได้อรรถรสมากกว่า
แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวไม่ได้เห็นหน้าหล่อๆ ของไอ้เด็กหมี
แล้วมันเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว...
ตะ...ตะคริวแดก...
{พี่เสือ}
“ได้ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปให้นะ” ผมรีบพูดขึ้นโดยในผ้าห่มเริ่มตัวงอเป็นกุ้งเพราะเอื้อมมือไปบีบนิ้วเท้าตัวเอง ก่อนจะรีบพูดออกมา “อ้อนรัก กูง่วงแล้ว”
{ได้}
“ฝันดีนะ”
{ฝันดีครับพี่เสือดุ}
เสียงสุดท้ายของไอ้อ้อนรักที่ดังขึ้นพร้อมกับความเงียบที่เริ่มเกิดขึ้นทำให้ผมเอาผ้าห่มออกจากตัว ก็เห็นว่าอีกฝ่ายวางไปแล้ว ผมเลยได้แต่ถอนหายใจออกมา ความเกร็งความประหม่าจากเรื่องเมื่อซักครู่เริ่มหายไป ก่อนจะที่ผมจะส่งสติ๊กเกอร์กู๊ดไนท์ไปให้มันอีกครั้ง แล้วก็ต้องกลับมาคิดกับเรื่องตัวเอง
‘อยากมีอะไรกับเสือ’
โอเค คำๆ นี้ไม่ได้ตีความหมายยากขนาดนั้น มันออกจะตรงตัว ที่สำคัญมันมีชื่อผมแปะอยู่อย่างชัดเจน แน่นอนมันเป็นเรื่องของผมแน่ๆ แต่ก็นะ...
เสือดุคนหล่อขอแกล้งไม่เข้าใจต่อไปแล้วกัน
งื้ออออ !
--------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนิยายค่ะ ^^
-
:pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อะเขิลลลลลลลลลลลล :impress2: :-[ o18 :mew3:
-
ขอให้อ้อนรักสมหวังไวๆ -อยากนอนกับเสือ*** :ling1: :ling1: :ling1:
-
เวลาเขาอยู่ด้วยกันสองคนน่ารักมุ้งมิ้งดีเนอะ ^^
-
เขินอ่าา
-
รอคืนต่อไป รอหมีไปค้างห้องเสือ :hao6:
-
นี่คือปนิธานที่อ้อนรักเว้าวอน
อยากนอน กับเสือ มีอะไรกับเสือ :z3: :z3: :z3:
-
อ้อนรักลูก ต้องดอกจันไว้สามดอกเลยเหรอ :o8:
-
ตอนที่ 31
ก็แค่...หวงเสือ
“สัด สรุปไอ้ห่านี่มันเป็นใครวะเนี่ย !”
เสียงสบถของไอ้ตามใจทำเอาทั้งกลุ่มที่นั่งอยู่ถึงกลับต้องชะเง้อมองก็เห็นว่ามันกำลังนั่งกดโทรศัพท์ยิกๆ ผมที่พอจะรู้สาเหตุเลยได้แต่นั่งเงียบแดกลูกอมไปเนียนๆ
ทำไอ้ตามใจอารมณ์เสียได้ ไอ้ธันก็ใช่ย่อยนะเนี่ย
หึหึ...
“ไอ้เสือ ความชั่วร้ายออกจากใบหน้ามึงมาเยอะมาก”
อุ๊ย !
ผมรีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ แล้วหันไปยักคิ้วใส่ไอ้หลงที่ทักขึ้น ก่อนที่มันจะหันไปถามกับไอ้ตามใจ
“เกิดอะไรขึ้นวะ”
“ใครก็ไม่รู้แม่งทักมากวนประสาทกูในไลน์”
“ลูกอมอร่อยจัง ~”
ผมพูดขึ้นด้วยใบหน้าอารมณ์ดี ซึ่งตอนนี้ไอ้หลงได้เข้าไปนั่งข้างๆ ไอ้ตามใจเรียบร้อยแล้ว ส่วนไอ้จั๊มก็นั่งเล่นเกมอย่างตั้งอกตั้งใจเหมือนเดิม ก่อนที่ไอ้คนที่กดโทรศัพท์อยู่ตอนแรกจะจับโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเซ็ง
“เดี๋ยวกูต้องไปเลี้ยงข้าวคนแปลกหน้าว่ะ”
“ห๊ะ” แล้วทั้งผมและไอ้หลงก็ร้องออกมาพร้อมกัน
“แม่ง เมื่อคืนดันหลงเล่นไร้สาระไปกับไอ้ห่านี่” ไอ้ตามใจมันพูดพลางขมวดคิ้ว ก่อนจะหันไปหาไอ้จั๊มที่นั่งไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่ข้างๆ “ไอ้จั๊มมึงไปกับกูมั้ย”
“เล่นเกมก่อน”
“รีบจบดิ”
“โอเค...”
ผมที่นั่งทำหน้างงมองมันก็อยากจะถามขึ้นให้รู้แล้วรู้รอด แต่ดูเหมือนจะไม่ต้องสงสัยนานนัก เมื่อไอ้หลงคนขี้เสือกอันดับสองเป็นฝ่ายถามให้
ผมอยู่อันดับสามครับ ยังเสือกไม่มาก และชอบเสือกในใจ อิอิ
“เล่นอะไรกันวะ ทำไมต้องเลี้ยงข้าว”
“ก็ใครไม่รู้ทักมา แล้วมันถามกูว่า น้ำอะไรเดินได้ ตอบผิดมาเลี้ยงข้าวด้วย”
“อาห๊ะ”
“กูก็บ้าจี้เล่นไปกับมันเลยตอบไปว่าน้องน้ำดาวมหาลัยปีห้าแปด ปรากฏว่าผิด เฉลยคือน้ำตื้น มันเลยให้กูเลี้ยงข้าวตามตกลง”
“โอ้โห โคตรโง่” ไอ้หลงมันพูดพลางส่ายหัวให้เพื่อนตัวเองผมก็พยักหน้าตาม ซึ่งมันไม่ได้ด่าว่าไอ้ตามใจโง่เรื่องตอบผิด แต่โง่เรื่องที่ไปเล่นกับไอ้คนแปลกหน้าคนนั้นมากกว่า “แล้วเลี้ยงข้าวตอนไหน ที่ไหน ?”
“ตอนเที่ยงนี่ล่ะ ที่หน้ามอ”
“เออ ยังดี ใกล้ๆ”
“ใกล้พ่อง หน้ามอมัน ห่างจากมอเราเกือบสี่สิบโล !”
“โถ่ ไอ้ควายยยยย !”
แล้วทั้งผมและไอ้หลงก็ร้องออกมาเป็นเสียงเดียวอย่างพร้อมเพียง ไอ้ตามใจมันยกมือขึ้นมากุมขมับ ขนาดไอ้จั๊มเองที่ตอนแรกนั่งเล่นเกมอยู่ ตอนนี้ยังวางโทรศัพท์ลงแล้วหันไปพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ไม่ไปแล้วนะ”
“อ้าว...”
“ไกล”
“โห ไอ้จั๊ม อย่าทิ้งกูดิ ~” ไอ้ตามใจมันทำหน้าตาหน้าสงสารพลางขยับไปเกาะไหล่ไอ้จั๊มอย่างอ้อนวอน แต่ไอ้คนพูดกลับแสดงท่าทีไม่สนใจแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นต่อ
“...”
“ไอ้จั๊มมมมม ~!”
“ฮ่าๆๆๆ”
ผมกับไอ้หลงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนที่ตัวเองจะเอื้อมมือไปตบไหล่ไอ้ตามใจเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจ แอบสะใจเลยทีเดียว
สมน้ำหน้า
“แปลกวุ้ย วันนี้ตัวป่วนทั้งหลายไม่มากวนเลย” ไอ้หลงที่หยิบขนมเข้าปากพูดขึ้นมา ผมเลยได้แต่พยักหน้ารับ ‘ตัวป่วน’ ที่ว่าหมายถึงไอ้อ้อนรักและเพื่อนๆ นั่นแหละ
“แหม ปล่อยให้มันมีชีวิตของมันบ้างเถอะ”
ผมที่ตอบกลับไปพลางแย่งขนมของไอ้หลงกิน แม้จะแปลกใจไปบ้างเพราะปกติพวกมันจะพากันมาป่วนเปี้ยนบ่อยๆ แต่วันนี้กลับเงียบกริบหายกันไปทั้งสามคน แต่ผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ เพราะไม่แปลกอะไรนัก พวกนั้นไม่ได้เรียนนิเทศฯ และทำตัวไร้สาระไปวันๆ แบบพวกผมซักหน่อย จะให้มาป่วนบ่อยๆ กูว่าย้ายคณะเถอะ
“เออ วันนี้กูจะไปถ่ายรูปที่ชมรมบาสนะ”
“เออ กูก็ไป” ไอ้หลงมันว่า และผมก็แอบเห็นสีหน้าเซ็งๆ ของมันด้วย
แต่ไม่ถามแล้วกัน เดี๋ยวโดนด่าว่าเสือก
ผมจับกล้องลูกรักของตัวเองขึ้นมาลูบด้วยความคิดถึง เพราะไม่ได้จับมันมาซักพัก โดยรู้สึกว่าช่วงนี้ไม่รู้ทำไมวันแต่ละวันโคตรผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทำอะไรได้ไม่กี่อย่างก็วันถัดไปละ แล้วยิ่งมีไอ้อ้อนรักเข้ามามีส่วนร่วมในชีวิตของผมแล้วด้วย ทุกอย่างมันเลยดูเหมือนจะราบรื่นไปซะหมด
‘อยากมีอะไรกับเสือ’
ยกเว้นไอ้เรื่องนี้...
เดี๋ยวนะ คิดถึงบ่อยขนาดนี้นี่กูกำลังหื่นใช่มั้ย !
ว้ากกกกก !
“หน้าเป็นตูดอีกละ”
“ไม่ตูดเว้ย”
“ตูด”
“ไม่ !”
“ตูดชัดๆ”
“ไอ้ห่าหลง”
“ไอ้ตูด”
“โว้ย ไม่เถียงกับมึงแล้ว !”
ผมที่ตอนนี้อารมณ์เสียเต็มขั้นท่ามกลางเสียงหัวเราะของไอ้ตัวต้นเหตุก็ต้องแกล้งฟุบหัวลงกับโต๊ะเพื่อหลีกหนีความจริงตอนนี้
เดี๋ยวจะลองกลับไปหาหนังดูแล้วกันนะอ้อนรัก
เฮิ้มมมมม !
เขาเคยบอกว่าขึ้นชื่อว่า ‘ตัวป่วน’ ก็ยังเป็น ‘ตัวป่วน’ อยู่วันยังค่ำ
และถ้าถามว่าเขาไหน...
อ๋อ เขานั่นก็คือกูเองงงง !
“ห้องพี่เสือน่ารักอ่ะ อยากย้ายมาอาศัยอยู่ด้วยเลยยยย ~” เสียงเพลง
“เนอะๆ อิจฉาไอ้อ้อนรักที่ไอ้มานอนที่นี่ หุยยยย ~” สายป่าน
“เสือน่ารัก” ไอ้เด็กหมี
“งั้นๆ ว่ะ ปกติรกกว่านี้นี่หว่า” ไอ้หลง
“สงสัยพอไอ้อ้อนรักเริ่มมาอยู่ด้วยแล้วคงจะเขิน เลยเริ่มเก็บห้อง” ไอ้ตามใจ
“อืม...” ไอ้จั๊ม
“พวกมึงออกจากห้องกูไปให้หมดเลย !”
ฮ่วย !
ผมไล่ชี้หน้าไอ้สามหน่อทีละตัว ตอนนี้ยังเก็บอารมณ์ได้อยู่เลยยังไม่ลามเด็กน้อยทั้งสามที่พูดจาเข้าหู วันนี้เป็นอีกวันที่แผนการถ่ายภาพนักกีฬาของผมต้องล่มเห่ไม่เป็นท่า และรวมถึงการนัดกินข้าวดูหนังกับไอ้อ้อนรักด้วย เพราะวันนี้พวกมันที่หายหน้าหายตากันไปมัวแต่ปั่นงานชิ้นใหญ่ที่ดองไว้ และอยู่ๆ ไอ้พวกนี้อะไรเข้าสิงไม่รู้ให้มาขออาศัยห้องของผมทำงานโดยมีลูกมือเป็นไอ้สามตัวที่เหลือ แต่ดูเหมือนพวกมันจะคิดผิดมากเพราะห้องผมเล็กเท่ารูหนู จะบรรจุคนเจ็ดคนในห้องคงจะไม่ใช่เรื่องง่าย ไอ้พวกแก๊งเดอะง่าวมันเลยอาสา (บวกกับเต็มใจ) ขอสละสิทธิ์การช่วยเหลือครั้งนี้และแยกย้ายกันกลับบ้านไป
แล้วงานหนักจะตกอยู่ที่ใครถ้าไม่ใช่เสือดุคนนี้
อย่างแรก ต้องหาน้ำขนมมาเซ้นไหว้พวกมันให้อยู่อย่างสงบ
พอสองทุ่มปุ๊บก็ชิ่งหลับแม่งเลย
โอเค เตรียมพร้อม !
“พวกน้องก็หามุมทำงานกันไปนะ เดี๋ยวพี่ลงไปหาซื้ออะไรมาให้กิน”
“พี่เสือใจดีที่สุดดด ~” สองเสียงชายหญิงประสานกัน
หึหึ...เดี๋ยวจะกลับมาอีกทีซักสองทุ่มเลยแล้วกัน
“ไปด้วย”
“ไม่เป็นไร”
อย่ามาขัดแผนชิ่งหนีไปหาแดกของกูดิ๊ !
“พี่เสือ ไปด้วย”
“กูลงไปซื้อของแป๊บเดียวเอง”
สามสี่ชั่วโมงเอง ไม่ตามดิ
“เออ ไอ้อ้อนรัก มึงอยู่ช่วยงานพวกกูนี่ ไม่ใช่ของตัวเองเสร็จแล้วจะชิ่งได้นะเว้ย ช่วยเพื่อนอ่ะช่วยเพื่อน เข้าใจมั้ย” สายป่านว่าพลางขมวดคิ้วซึ่งเสียงเพลงและผมต่างพยักหน้าเห็นด้วย แต่ไอ้เด็กหมีนี่สิ
“ไม่”
แม่งไม่เห็นใจใครเลย
ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้มาอาศัยห้องของผมทำงาน คงเป็นเพราะไอ้อ้อนรักมันมานอนที่นี่วันนี้เพื่อนของมันเลยมาขอผมเพื่อที่จะได้ให้ไอ้เด็กหมีที่ทำงานเสร็จอยู่คนเดียวในกลุ่มช่วยงาน แหม แผนสูงกันจริงๆ
แล้วทำไมต้องเอากูเข้าไปเอี่ยวด้วยวะเนี่ย
“ใช่ซี๊ มึงมันมีทั้งยัยแพร ยัยพราว ยัยแนน ยัยยี่หวา อีเมย์หมาไรไม่รู้เยอะแยะคอยช่วยนี่ ไม่เหมือนพวกกู ไม่มีใครเลย เพื่อนอย่างมึงยังไม่ช่วยเลย กระซิก...” สายป่านยกมือปาดน้ำตาเป็นท่าประกอบ พลางหันไปมองไอ้อ้อนรักที่ยังคงยืนทำท่าไม่ทุกข์ร้อนอยู่ข้างๆ
อ๋อ ที่แท้มันก็มีสาวๆ คอยช่วยนี่เอง
เออ ดีเนอะ ดีๆ
วุ้ย !
“พี่เสือ ไอ้อ้อนรักชอบขายอ้อย” ได้ทีเสียงเพลงเลยหันมาพูดกับผม
“หือ...อ้อยอะไร ?”
“อ้อยไงพี่เสือ อ่อยอ่ะ อ่อย !”
อ๋อ...
เออ โทษที กูไม่เข้าใจศัพท์เว้ย
“อ่อยใคร”
ผมถามขึ้นด้วยความอยากรู้ พลางหันไปมองไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ยืนขมวดคิ้วไปเรียบร้อย ให้เดาตอนนี้มันคงกำลังคิดคำพูดที่จะพูดอยู่ และระหว่างนั้นทั้งสองคนก็เริ่มเติมไฟได้อย่างดี
เออ ขำได้มั้ย
“สาวๆ ในคณะแหละพี่ อ่อยไปทั่ว เขารักมันทั้งคณะแล้ว ไม่รู้ทำท่าไหนสงสัยต้องขอบคุณใบหน้ามึนๆ ของมัน ป่านกับเพลงเลยได้กินขนมฟรีทุกวันเลย”
“ไม่...”
“จริงเหรอ ร้ายว่ะ”
“ใช่มั้ยพี่เสือ นี่ยังไม่รวมสาวใหญ่สาวสองนะ โอ้โห !”
“ป่าน เพลง”
“โหย กูอิจฉาเลย ถ้าไปอ่อยบ้างจะได้แบบนี้มั้ยเนี่ย”
“พี่เสือ”
“อะไร พ่อคนเสน่ห์แรง”
“ห้ามอ่อย” คราวนี้ไอ้อ้อนรักมันหันมามองผมด้วยใบหน้าขุ่นเคือง ตัวเองเลยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกของทั้งสองคนที่ร่วมกันใส่ไฟ
เข้าใจเลย ก็มันทำตัวน่าแกล้งนี่หว่า
“ทำไมห๊ะ เนี่ยเดี๋ยวลงไปซื้อของจะลองไปอ่อยแคชเชียร์ข้างล่างก่อนเลย ซ้อมๆ”
“...”
“เออ วินหน้าหอก็น่าสน เผื่อเขาจะไปรับไปส่งกูทุกวัน จะได้ไม่ลำบาก...ดะ...เดี๋ยว...”
“ห้ามอ่อย”
“อ้อน...อื้อ !”
เสียงของผมขาดหายไปทันทีเมื่อไอ้คนข้างๆ มันจับร่างของผมให้หันไปพร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นมาจับหัวผมให้อยู่นิ่ง โดยตอนนี้ริมปากของมันทับเข้ามาที่ปากของผมอย่างไม่รีรอ และครั้งนี้มันแปลกไปจากทุกทีเมื่อมันพยายามดันลิ้นร้อนชื้นของตัวเองเข้ามา จนสุดท้ายผมก็ต้องอ้าปากปล่อยให้อีกฝ่ายรุกรานอยู่แบบนั้น และความจูบเก่งของมันก็แทบทำเอาผมละลายไหลไปกองรวมกับพื้น
แต่มึงลืมไปหรือเปล่า...
ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่กันสองคนเว้ย...
“กรี๊ดดดดดด ~”
ตายๆ เสือดุ
แอ่ก !
22.22 น.
วันนี้เป็นวันที่ทำให้ผมได้รู้อะไรหลายๆ อย่าง และต้องกราบขอบพระคุณเพื่อนๆ ตัวป่วนทั้งสองของไอ้อ้อนรัก เพราะถ้าไม่มีพวกนั้นผมก็คงไม่ได้เริ่มใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังเท่าวันนี้ และถ้าถามว่าผมรู้อะไรมากบ้างน่ะเหรอ...
ขอไล่เป็นข้อๆ เลยแล้วกัน
หนึ่ง ไอ้อ้อนรักเป็นคนขี้หึงมากถึงมากที่สุด แม้แต่แค่คำพูดที่ไปสะกิดต่อหึงของมันก็ทำให้มันขาดสติได้
สอง มันเป็นคนหน้าแกล้งมาก แต่ถึงจะน่าแกล้งยังไง ‘ผม’ คนนี้ก็ไม่ควรจะแกล้งมันอีก เพราะค่อนข้างจะไม่ปลอดภัยกับชีวิตเท่าไหร่
สาม มันเป็นคนซื่อๆ ที่เชื่อเป็นตุเป็นตะ และจริงจังกับสิ่งที่ผม ‘พูดเล่น’ มาก อย่างเช่นตอนนี้
“พี่เสือ...”
“อ้อนรัก นอน”
“ไปหาวิน...”
“ไม่เอาเว้ย !”
ผมเบิดกะโหลกมันไปหนึ่งทีหลังจากที่มันพูดซ้ำๆ มาตั้งแต่เย็นว่า ‘ไปหาวิน’ โดยให้เหตุผลว่าจะไปจูบผมโชว์วินให้รู้กันไปว่าผมแฟนมัน ผมจะได้ไม่ไปอ่อย
แต่ไอ้เรื่องอ่อยกูแค่ล้อเล่นเอง ฮื้อออ !
“พี่เสือ เจ็บ”
“สมน้ำหน้า !”
“อย่า...”
“...”
“อย่าไปอ่อยใครนะ” น้ำเสียงหงอยๆ ของมันทำให้ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่นอนตะแคงหันมาทางผมแล้วยกมือขึ้นดีดหน้าผากมันไปหนึ่งที
“กูแค่พูดเล่น จะไปอ่อยใครเล่า อ่อยเป็นที่ไหน !”
“...”
“วุ้วว เบื่อคนชอบคิดไปเอง” ผมยีแก้มมันไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยว ตอนแรกว่าจะเอาผิดมันเรื่องที่มันจูบผมโชว์สายป่านกับเสียงเพลงเมื่อเย็น แต่เห็นสีหน้าหงอยๆ กับการพูดเรื่องอ่อยวินของไอ้อ้อนรักแล้วเลยต้องยอมเขี่ยเรื่องนี้ทิ้งไป
เดี๋ยวต่อไปค่อยหาวิธีหลบหน้าพวกน้องๆ เขาเอาแล้วกัน กระซิก...
“อ๊ะ...!”
ผมร้องออกมาพร้อมกับอาการสะดุ้งถอยหลัง แต่กลับโดนแขนกว้างของอีกคนรั้งเอวไว้พร้อมกับริมฝีปากอุ่นๆ ที่ทาบลงมาบนหน้าผากของผมเบาๆ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะดึงร่างผมเข้าไปกอดไว้ พร้อมกับเสียงกระซิบที่ดังข้างหู
“ฝันดีนะพี่เสือ...”
“...”
“ชอบนะ”
“อะ...อืม...” ผมตอบเสียงเบาด้วยความประหม่าโดยที่ตัวก็ยังคงเกร็งอยู่ ก่อนจะค่อยๆ คลายความเกร็งของร่างกายตัวเองเมื่อเห็นว่าใบหน้าซื่อๆ ของคนตรงหน้าได้หลับสนิทไปแล้ว ลมหายใจที่ออกมาอย่างสม่ำเสมอเหมือนเป็นตัวที่ทำให้ผมสามารถมองใบหน้ามันได้อย่างเพลินๆ ก่อนจะเอนหัวไปให้หน้าผากชนกับหน้าผากอุ่นของอีกฝ่าย
อย่างน้อยคืนนี้ฝันดีแล้ว...
“ชอบเหมือนกันนะเด็กหมี”
-
โอ้ยยย...ไม่น่ามีเพื่อนมาขัดเลย เสียดายจริง555
-
เสือดุต้องทำใจ เมื่อมาเจอหมีมึนจีบ :jul3:
-
มึนได้น่ารักขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องใจอ่อนกับเด็กหมีแหละ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขินจัง~ :o8:
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
น่ารัก ^^
-
โว้ยยย น่ารักนะอ้อนรักก
-
:pig4: :pig4:
-
อ้อนรัก...อย่าลืมไปหาแคชเชียร์ด้วยนะ กร้ากกๆๆ
-
ตอนที่ 32
เป็นแฟนเสือ และมีเสือเป็นแฟน
“โอ๊ยยยยยย !”
“ไงล่ะ งานงอกละสิมึง”
“เออดิ !”
ผมที่นั่งกุมขมับตัวเองอยู่โดยรอบข้างมีเพื่อนๆ ทั้งหลายกำลังนั่งตบไหล่เพื่อให้กำลังใจ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นซักนิด ก่อนที่ตัวเองจะควักลูกอมฮาร์ทบีทจากกระเป๋ากางเกงออกมาแกะใส่ปากเพื่อให้อารมณ์ดีขึ้น แต่ดูเหมือนความเครียดของผมจะไม่ลดน้อยแม้แต่นิดเดียว
เอ้าฮึบ หายใจเข้า...หายใจออก...
เฮ้อออออออ !
“มาๆ มาโอ๋” ไอ้ตามใจที่นั่งมองผมอยู่หัวเราะออกมาอย่างสะใจ จนตัวเองต้องหันไปมองมันเคืองๆ โดยตอนนี้พวกเราทั้งสามหน่อมาอาศัยชายคาอยู่ที่ห้องของไอ้หลง โดยมีผมเป็นเจ้าของเรื่องประจำวันนี้
และถ้าถามว่าเรื่องอะไร
ไม่อยากจะพูดเลย กระซิก...
“เอาหน่า มึงก็คิดมาก คบกันมันก็ต้องมีกันบ้าง”
“...”
“หรือจะให้ไอ้เด็กหมีของมึงไปทำกับคนอื่น ?”
“ไม่เว้ย เรื่องอะไรล่ะ !”
“เออ งั้นก็เลิกคิดมากแล้วปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็พอ ถ้าไม่ไหวถึงขั้นนั้นก็ลองลูบๆ คลำๆ กันไปก่อน ถ้ามันโอเคเดี๋ยวพวกมึงก็สานต่อเองล่ะ” ไอ้ตามใจมันตบไหล่ผมดังปุๆ หลายคนคงจะพอเดากันได้แล้วว่าผมเครียดเรื่องอะไร
เซ็กส์
งื้ออออ !
“กูกำลังเป็นคนหื่นกามใช่มั้ย ทำไมกูต้องคิดเรื่องนี้ไม่หยุดด้วยวะ ฮื้ออ !”
ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างคิดหนัก เพราะช่วงนี้เป็นผมที่เริ่มคิดเรื่องนี้ขึ้งมา ไม่ว่าไอ้อ้อนรักมาจะ จับ กอด จูบหรืออะไรก็ตาม ผมก็ชอบวกกลับมาคิดเข้าเรื่องนี้อยู่เรื่อย จนตัวเองตอนนี้แทบไม่มีอะไรมาอยู่ในสมองนอกจากเรื่องลามกแล้ว
ไม่เอาแบบนี้แล้วววว !
“คิดไว้ก็ดีแล้ว จะได้เตรียมตัวและเตรียมใจไง”
“ไม่เอา ไม่เตรียม กูไม่เตรียมอะไรทั้งนั้น”
“เอ้า”
“ทำไมวะ คบกันแค่นอนจับมือ จูบปาก กอดกัน แค่นั้นไม่ได้เหรอวะ ไม่เห็นต้อง...”
“...”
“ต้อง...”
“ต้องงงง ~” ไอ้สองหน่อประสานเสียง
“โอ๊ยยยยย !”
ไม่เอา ไม่พูดแล้ว !
ผมทำหน้ามุ่ยเมื่อตอนนี้ไม่สามารถเอาชนะตัวเองภายในใจได้ ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกของไอ้พวกที่นั่งฟังผมปรับทุกข์ วันนี้เป็นวันที่ไอ้อ้อนรักมันไปซ้อมบาส ส่วนผมที่ตอนแรกตั้งใจจะไปถ่ายรูปก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เลยลากไอ้พวกสองหน่อที่เหลือมาที่ห้องของไอ้หลง ส่วนไอ้จั๊มวันนี้มันขอกลับบ้านเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์
เออ พูดถึงก็กลับบ้านบ้างดีมั้ย
“หรือช่วงหยุดยาวนี้กูจะหนีกลับไปอยู่บ้านดี” ผมพูดขึ้นพลางขมวดคิ้วหันไปมองไอ้หลงกับไอ้ตามใจอย่างใช้ความคิด ซึ่งมันก็ดีไม่น้อยถ้าเป็นแบบนั้น
“แล้วแต่”
“แต่กูต้องคิดถึงไอ้อ้อนรักแน่เลยว่ะ”
“แหวะ เหม็น” ไอ้หลง
“เหม็นความรัก ~”
“เหม็นขี้หน้ามึงนี่ล่ะ ถุ้ย !” แล้วไอ้คนที่ทำหน้าหมั่นไส้ผมออกนอกหน้าก็ยกเท้าขึ้นมาเตรียมยันผมเต็มที่จนตัวเองต้องขยับถอยหนี
พวกแม่งชอบรักแกเสือดุ กระซิก...
“กูกลับละนะ พรุ่งนี้กลับอุดรเหมือนกัน คิดถึงแม่” ไอ้ตามใจมันพูดพลางลุกขึ้นคว้ากระเป๋าตัวเอง ผมเลยได้แต่โบกมือให้ ไม่นานไอ้คนหล่อมันก็เดินออกจากห้องไปจนเหลือแค่ผมกับไอ้หลงสองคนเท่านั้น ได้ทีผมเลยพูดขึ้นมา
“นอนด้วย”
“มะ...ไม่ !” แล้วแม่งก็ทำหน้าตกใจแล้วตอบขึ้นทันที
อะไรของมันวะ
“กูจะนอน”
“ไอ้เสือมึงกลับไปหาไอ้อ้อนรักเลย !”
“อะไรของมึงวะ ไล่เพื่อนไล่ฝูง ปกติกูก็มานอนด้วยประจำ”
“แต่วันนี้ไม่ได้โว้ย !”
“ทำไม”
“ก็...” ไอ้หลงมันพูดพลางชะงักไป ก่อนจะขมวดคิ้วมองผมอย่างเอาเรื่อง แต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา “ไม่บอก กลับไปไป๊”
“หรือมึงจะเอาแฟนเข้ามากกในห้อง”
“บ้า...!”
“เออ เดี๋ยวนี้เห็นอื่นดีกว่าเพื่อน แม่งเสียใจว่ะ กระซิก...”
“ไอ้ห่าเสือ มึงอย่ามาปัญญาอ่อน”
“ไอ้กี่กาหลงไอ้คนลืมเพื่อน กูเสียใจ...”
ว่าแล้วก็แกล้งบีบน้ำตาแม่ง
“นอกจากเบื่อหน้าเป็นตูดของมึงแล้วยังเบื่อหน้าสำออยของมึงด้วย”
“เพื่อนหลง...”
“เออๆ แม่งก็ได้วะ !” ในที่สุดไอ้หลงมันก็ยอมจนได้จนผมเผลอร้อง ‘เย้’ ออกมาก่อนจะทำหน้าร่าเริ่งจนไอ้คนตรงหน้าต้องโบกกระโหลกไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
แม่งหนีไม่พ้นการโดนทำร้ายอยู่ดี
“เดี๋ยวกูโทรบอกไอ้ซันแป๊บ”
“หื๊อ”
“มันจะมานอนกับกูวันนี้ แต่มึงอยู่ด้วยแล้ว...”
“เดี๋ยวๆ ไอ้หลง มึงกับไอ้ซัน...”
“ทำไม พูดดีๆ นะมึง ไม่งั้นเดี๋ยวกูไล่ออกจากห้อง”
“เออ งั้นไม่พูดละ” ผมเบะปากให้มันไปหนึ่งที ซึ่งไอ้หลงมันก็ทำท่าชูกำปั้นจะเขกเข้าที่หัวผมจนตัวเองต้องถอยหลังหนี ก่อนจะดูคนตรงหน้าที่กดโทรศัพท์แล้วเอาขึ้นแนบหู และไม่นานดูเหมือนว่าปลายสายจะรับแล้ว
“ไม่ต้องมาแล้วนะ วันนี้ไอ้เสือมันมาขอนอนกับกู...เออ ไว้วันหลัง อย่างี่เง่า วันหลังก็มี...เออสัด แค่นี้ล่ะ !”
น้ำเสียงและใบหน้าของไอ้หลงที่แสดงออกว่ากำลังอารมณ์เสียทำให้ผมที่นั่งมองต้องลุ้นตามอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนที่มันจะกดวางโทรศัพท์แล้วหันมามองหน้าผมที่ทำท่าเตรียมเสือกอยู่ แต่ก็ไม่ต้องพูดอะไรมากเมื่ออีกฝ่ายมันยอมบอกมาแต่โดยดี
“ไอ้เหี้ยซันมันแค่จะมาคุยกับกูเรื่องออกค่ายชมรมแค่นั้น”
“แค่นั้น แต่ค้างคืน ?”
“...”
“เออๆ ไม่สงสัยแล้วก็ได้” ผมว่าก่อนจะแกล้งหันหน้าหนีมันแล้วมองไปรอบๆ ห้องแทน ซึ่งห้องไอ้หลงมันไม่รกเท่าห้องผม ออกจะเรียบร้อยเป็นระเบียบ จนผมอยากจะได้ตัวมันไปคอยเก็บกวาดห้องให้เลยทีเดียว
ผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเช็คโซเชียลเมื่อตอนนี้เจ้าของห้องมันแยกไปล้างห้องน้ำแล้ว ด้วยความที่เป็นคนดีจัดเลยขอเลือกที่จะนั่งเล่นโทรศัพท์เงียบๆ ดีกว่า ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อเห็นโพสของใครบางคนบนหน้าวอล์ของคนที่ผมกำลังเข้าไปส่อง
Manika M’n ► อ้อน แล้วรัก
ฝันดีนะค้าบน้องหมี
16 ชั่วโมงที่แล้ว
ผมมองโพสล่าสุดนั่นกดจะกดเข้าไปที่โปรไฟล์เล็กๆ ของคนโพสก็เห็นใบหน้าสวยที่คุ้นเคยตามที่ผมคิดไว้ไม่ผิด ก่อนจะกลับเข้ามาที่โพสเดิมแล้วกดดูคอมเม้นท์
อ้อน แล้วรัก อืม
ผมมองสิ่งที่อยู่ภายในโทรศัพท์แล้วก็นิ่งไปซักพัก เมื่อมีความรู้สึกหนึ่งตีขึ้นมา ก่อนจะหันไปทางไอ้หลงที่เดินออมากจากห้องน้ำพร้อมกับไม้ขัดส้วมผมเลยเรียกชื่อมันเสียงเบา มือก็จิ้มปุ่มกดไลค์โพสนั้นไปอย่างเผลอตัว
“นี่กี่กาหลง...”
“ว่า”
“มึงว่าคนน่ารัก ยิ้มเก่ง เป็นมิตรกับทุกคน มองโลกในแง่ดี ชอบกินยิ่งเห็นร้านสายไหมแล้ววิ่งเข้าใส่ ที่สำคัญชอบป้วนเปี้ยนแถวๆ ไอ้อ้อนรักและเรียกมันว่าหมีนี่คือใครวะ...”
“เดี๋ยวนะไอ้เสือ” ไอ้หลงมันหันมามองทางผมอย่างงุนงง ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าตัดคำว่าน่ารักกับเป็นมิตรกับทุกคนออกมันก็คือมึงชัดๆ เลยไม่ใช่หรือไง”
“...”
“อย่าลืมเพิ่มเติมคำว่าปัญญาอ่อนเข้าไปด้วย”
ไอ้หลงมันพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้นก่อนจะเดินกลับเข้าห้องน้ำไป ซึ่งผมเองตอนนี้ก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าโกรธหรือขุ่นเคืองมันออกมาอย่างที่เคยเป็น เพราะตอนนี้มันดันมีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวผม และมันก็ไม่ใช่ความคิดที่ดีซักนิด
ผมเสือดุ
กำลังไปคล้ายกับใครบางคนของไอ้อ้อนรักหรือเปล่า...
“ไอ้หลง ส่งตัวไอ้เสือมา”
“มันหลับไปแล้ว ส่งบ้าส่งบออะไรวะ”
“หลับห่าอะไรนี่เพิ่งทุ่มครึ่ง !”
“ก็ทุ่มครึ่งไง มันหลับไปแล้วเว้ย !”
“พี่เสือ”
เสียงของคนสามคนที่กำลังยืนถกเถียงกันทำให้ผมที่ตอนแรกหลับอยู่ต้องค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น และดูเหมือนคนที่ผมหนีมาตอนนี้มันจะมาอยู่ที่หน้าห้องไอ้หลงแล้ว
“กูอุส่าห์พาไอ้อ้อนรักมารับแฟน มึงจะมาขวางทางทำไมเนี่ย”
“รับห่าอะไรตอนนี้ มันหลับอยู่พวกมึงพูดไม่รู้เรื่องหรือไง”
“งั้นมึงไปห้องกู ให้ไอ้อ้อนรักกับไอ้เสืออยู่นี่”
“เดี๋ยวไอ้ซัน มึงอย่ามาปัญญาอ่อนแถวนี้ดิ”
“ปัญญาอ่อนอะไร มึงนั่นแหละ ผิดนัดกู”
“มันเรื่องจำเป็น วันอื่นก็มี ทำไมต้องวันนี้วะ”
“ก็กูอยากวันนี้”
“อยากอะไร”
“อยาก...”
แล้วทั้งสองเสียงที่เถียงกันอยู่แม่งก็เงียบไป...
เอ้าสัด อยากอะไรไม่พูด กูอุส่าห์รอเสือกอยู่เงียบๆ
โห่ เสือเซ็ง !
ผมที่แอบฟังอยู่ใต้ผ้าห่มพยายามไม่ขยับเพื่อที่จะให้พวกมันไม่สงสัยว่าผมตื่นแล้ว และดูเหมือนว่าไอ้หลงมันจะรับมือกับคนสองคนได้ยากพอสมควร ไอ้อ้อนรักน่ะไม่ค่อยมีปากเสียงเท่าไหร่ มีแต่ไอ้ซันนี่ล่ะที่กำลังงอแงใส่ไอ้หลงอยู่
...
เดี๋ยวนะ...
ทำไมมันเงียบๆ วะ
ผมที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอยากจะออกไปมองให้รู้แล้วรู้รอดเมื่ออยู่ๆ ภายในห้องแม่งก็เงียบกริบราวกับไม่มีใครอยู่จนผมอดแปลกใจไม่ได้ แต่ก็กลัวว่าโผล่ออกไปแล้วมันจะยังอยู่กันครบเลยเลือกที่จะนอนเงียบๆ ดูลาดราวไปก่อน
อ้าวเฮ้ย หายจริงดิ๊ !
...!
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆ ก็รู้สึกถึงฝ่ามือหนักๆ ที่วางลงบนหัวตัวเองก่อนจะแกล้งทำตัวเงียบๆ เหมือนเดิมโดยมีเสียงเบาๆ ที่พูดขึ้นอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น
“พี่เสือดุ...”
อะ...ไอ้อ้อนรัก...
ไอ้หลงแม่งไปไหนวะ !
“หะ...ห๊ะ...”
เดี๋ยวนะ
แล้วกูไปขานกลับทำม๊ายยยยย !
หลังจากที่เผยไต๋ตัวเองออกมาจนหมด ผมก็พลิกตัวเป็นนอนหงายแล้วเลือกจะโผล่จากผ้าห่มมาแค่ช่วงตาเท่านั้นโดยมีไอ้อ้อนรักนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ห่าง ผมมองใบหน้าหล่อๆ ของมันที่มองกลับมาเช่นกัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะยิ้มออกมา
“ตื่นแล้ว”
เบื่อคนหน้าตาดี แกล้งหลับแม่ง !
ผมหลับตาลงอีกครั้งโดยไม่ตอบโต้อะไรไอ้อ้อนรัก ซึ่งดูแล้วอีกฝ่ายก็ไม่กล้าขัดผมเหมือนกันได้แต่นั่งอยู่แบบนั้นและมันก็นิ่งเกินไปจนสุดท้ายผมก็ต้องหรี่ตาขึ้นอีกครั้งก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันยังนั่งจ้องหน้าผมอยู่โดยไม่มีปากเสียง
เฮ้อ...แล้วเสือดุก็แพ้อีกเหมือนเคย
“ไอ้หลงไปไหน”
“ออกไปคุยกับพี่ซัน”
“แล้วมึงมาทำไมที่นี่”
“พี่เสือไม่รับ” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางมองไปที่โทรศัพท์ของผมที่วางอยู่หัวนอนพลางทำหน้าสลด ผมเลยได้แต่ชะเง้อหน้ามองดูเพราะไม่สามารถเอื้อมมือที่ติดแหง่กในผ้าห่มออกไปได้ ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมามันโทรมาเกือบสิบสาย
รู้สึกผิดเลย
“โทษทีกูหลับ...”
ผมที่พูดเสียงเบาก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ๆ มือใหญ่ๆ ของไอ้อ้อนรักมันก็ยกขึ้นมาอังหน้าผากผมเบาๆ แล้วพูดออกมา
“ไม่ได้ป่วย”
“เออ กูแค่ง่วง”
“...”
แล้วมันก็เงียบไป ได้แต่จ้องหน้าผมเท่านั้น ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันทิ้งตัวลงนอนดื้อๆ พลางกอดผมที่ตอนนี้ร่างกายติดอยู่ในผ้าห่มไว้
“ดะ...เดี๋ยว อ้อนรัก !”
“นอนด้วย”
“นอนอะไร เดี๋ยวไอ้หลง...”
“พี่หลงไปกับพี่ซัน”
“เดี๋ยวมันก็กลับ...”
“ไม่”
“...”
“ไม่กลับหรอก”
เดี๊ยวววววว !
ผมที่ตอนนี้หน้าตาตื่นเรียบร้อย แถมยังกลายเป็นดักแด้ผ้าห่มตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ถึงได้ขยับไปไหนไม่ได้ซักนิด และคิดได้อยู่เพียงอย่างเดียว
ไอ้ห่าหลงมึงทิ้งกูจริงดิ !
“ละ...แล้วมึงมาที่นี่ทำไมห๊ะ กลับไปได้แล้วไป วันนี้กูจะนอนที่นี่ เดี๋ยวกูอยู่รอไอ้หลงเอง”
“พี่เสือ”
“อ้อนรัก กลับไป”
“พี่เสือ คุยก่อน”
“ไม่ฟัง ไม่อยากคุย นอนละเว้ย !”
ผมส่ายหัวไปมา ใจอยากจะยกมือขึ้นมาปิดหูให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่ามันติดแง่กอยู่ในผ้าห่มที่ห่อตัวผมอยู่ แถมยังมีไอ้อ้อนรักที่คอยกอดซ้ำอีกทีด้วย
“ไม่โกรธนะ”
เสียงของไอ้อ้อนรักมันดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ใบหน้าของผมจะต้องอยู่นิ่งเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่แตะลงบนหน้าผาก พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าไอ้เด็กหมีมันกำลังถอยหน้าออกไป ส่วนอาการของผมตอนนี้ นอกจากหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ ยังรู้สึกร้อนๆ ที่ใบหน้าด้วย
ใครก็ได้เอาไอ้เด็กหมีไปที กระซิก...
“งื้อออออ !”
“พี่เสือเป็นอะไร”
“...”
ผมไม่ได้ตอบได้แต่มองหน้าไอ้อ้อนรักกลับไปเท่านั้น ถ้าให้เดามันคงจะรู้ว่าผมกำลังเฟลเรื่องอะไรอยู่ และถ้าถามว่ามันรู้ได้ยังไง คงเป็นเพราะมือที่ดันเผลอไปกดไลค์โพสเจ้าปัญหานั่นเข้าล่ะ และผมเองก็แอบหวังลึกๆ ว่ามันจะรู้ว่าผมเป็นอะไรเพราะอะไรอย่างเช่นตอนนี้
ถือว่าการกดไลค์เรียกความสนใจจะได้ผลดีใช้ได้เลยทีเดียว
“บอกหน่อยนะ” เสียงของไอ้อ้อนรักมันดังขึ้นอีกครั้ง และคราวนี้มันก็กดจมูกลงมาบนแก้มผมแรงๆ ซึ่งผมก็ได้แต่พยามดิ้น และเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าผมไร้การต่อสู้ก็รุกเอาๆ
แล้วแม่งก็กลับมาจุ๊บตรงหน้าผากต่อ
เฮ้ยยยย จะมากไปแล้วเว้ยยย !
“ไอ้เด็กหมี อย่าาาาา !” ผมพยายามส่ายหัวหนีแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อไอ้คนที่เป็นอิสระตอนนี้มันไล่หอมแก้มผมซ้ายที ขวาที จุ๊บหน้าผากบ้าง
ฮึ๋ยย !
“บอกก่อน”
“เออ บอกแล้วเว้ย !”
ในที่สุดผมก็ยอมพูดออกมา เมื่อดูเหมือนจะแพ้ทางไอ้เด็กหมีเต็มๆ ทำให้ไอ้อ้อนรักมันยอมถอยใบหน้าออกไป แต่ก็ไม่ยอมช่วยให้ผมหลุดออกจากกองผ้าห่มนี่แม้แต่น้อย
“ช่วยเค้าก่อนสิ...” ผมดิ้นไปพลางมองอีกฝ่ายอ้อนๆ แต่ก็เจอมันส่งยิ้มและส่ายหัวกลับมาเท่านั้น
ชิส์ จำไว้เลย !
ในที่สุดผมก็ยอมแพ้และยอมอยู่แบบนั้น โชคดีที่แอร์ห้องไอ้หลงมันเย็นอยู่แล้วเลยทำให้ผมไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่เมื่ออยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา แต่อยากจะบอกว่าความอึดอัดนี่มาเต็ม
“พี่เสือ...”
“มะนาวนิสัยยังไง” อยู่ๆ ผมก็พูดขึ้นมา ทำให้ไอ้อ้อนรักที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างต้องชะงักและเอียงหัวเล็กน้อยเพื่อบ่งบอกว่ามันไม่เข้าใจคำถามของผมแม้แต่น้อย
“นาว ?”
“เออ”
“ไม่รู้”
“อ้อนรัก อย่ากวน”
“ไม่รู้” ไอ้อ้อนรักมันพูดอีกครั้งเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วมองมันอย่างเอาเรื่อง
“จะไม่รู้ได้ไง ก็เคยคบกันมา”
“สามวัน”
“ห๊ะ”
“คบกันสามวัน”
ไอ้อ้อนรักมันพูดและนั่นทำให้ผมต้องอ้าปากเหวอ
เดี๋ยวดิ !
“มะ...ไม่จริง...”
“จริง คบกับนาวแค่สามวัน” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางลูบหัวผมไปด้วย ก่อนที่ตัวเองจะต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาของมันเข้า “พี่เสือเป็นอะไร”
“มึง...”
“...”
“ไม่ได้คบกูเพราะนิสัยคล้ายแฟนเก่ามึงใช่มั้ย” ในที่สุดผมก็ถามคำถามที่ค้างคาใจออกไป และพอหันไปมองหน้าของไอ้อ้อนรักก็เห็นว่ามันกำลังขมวดคิ้วอยู่
“ไม่”
“จริงนะ”
“อืม” ไอ้อ้อนรักมันตอบเพียงแค่นั้น และไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันถึงได้ทำให้ผมต้องถอนหายใจโล่งอกมาขนาดนี้ ถ้ามันโกหกผมก็คงจะโดนหลอกอย่างสนิทใจ ทำไงได้ก็ผมเชื่อคนง่ายซะด้วย
โดยเฉพาะคนตรงหน้าที่ผมยอมเชื่อมันง่ายๆ ทุกเรื่องล่ะนะ
“งั้นช่างมะ...เฮ้ย !”
ผมร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆ คนที่นั่งอยู่มันก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าผมไว้ จนตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่แสงด้านนอก ซึ่งตัวเองก็ได้แต่ดิ้นอยู่แบบนั้นแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล จนกระทั่งคนที่ทำมันจะพูดออกมา ทำให้ผมที่เตรียมจะอ้าปากด่าต้องชะงักไว้ และมีเพียงคำพูดยาวเยียดของคนที่อยู่ด้านนอกเท่านั้นที่กำลังเข้าหูผมอยู่ตอนนี้
“พี่เสือ ตอนผมชอบพี่ ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่นิสัยยังไง ไม่มีทางที่พี่จะไปคล้ายคนอื่นหรอก”
“...”
“และตอนนี้รู้แล้ว...”
“...”
“ก็ชอบมากกว่าเดิมแล้วด้วย” เสียงของไอ้อ้อนรักมันดังเพียงแค่นั้น ก่อนที่สายตาของผมจะกลับสู่แสงสว่างอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายดึงผ้าห่มที่ปิดหน้าของผมออก แล้วพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มหล่อๆ ของมัน “ชอบพี่เสือนะ”
งื้ออ ปิดหน้ากูไว้เหมือนเดิมได้มั้ย
ไม่ไหวแล้ววว !
อ้อน แล้วรัก ได้อยู่กับ Manika M’n และคนอื่นๆ อีก 53 คน
เป็นแฟนเสือ และมีเสือเป็นแฟน
6 นาทีที่แล้ว
-
กี่กาหลง มีไรปิดเสือหรอ :hao3:
ซัน หลง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มิน่า ตอนเสือบอกว่า
“ทำไมวะ คบกันแค่นอนจับมือ จูบปาก กอดกัน แค่นั้นไม่ได้เหรอวะ ไม่เห็นต้อง...”
“...”
“ต้อง...”
“ต้องงงง ~”
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาน้ำมาดับไฟที่ตาเราที ตาร้อนมากตอนนี้
-
วาระแห่งชาติของพี่เสือดุ..น่าเอ็นดูจริงเชียว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องมะนาวคงไม่มีมากวนใจอีกแล้วเนอะ???
พี่เสือน่ารัก ^^
-
เขินได้กร๊าวใจมากค่ะ น้องเสือดุ
-
ติดตามนะคะ น้องอ้อนน่ารักมากเลยอะ มึนๆอึนๆ
แต่ด้วยความมึนๆอึนๆนี่แหละแอบขัดใจตอนปล่อยเสือเก้อแล้วตัวเองไปอยู่กับมะนาว
หึ้ยยยยยยยยยย พี่จะตีๆๆๆๆๆ ทำแบบนี้ไม่ได้
ติดตามนะคะ สนุกมากเลยยยย
-
เอาน้ำมาดับไฟที่ตาเราที ตาร้อนมากตอนนี้
:m22: :m30: ฮือ..... ได้ ๆ ดับยัง เอาอีกปะ
-
มีความแท็กทุกคน เนี่ย คนจริง 555555
-
เอ็นดูเสือดุ
-
น่ารักกกกกกกกก
-
:pig4:
-
ตอนที่ 33
อยาก ‘คลำ’ เสือ
ดูเหมือนปรากฏการการโพสเฟสบุ๊กและแท็กเพื่อนทั้งหมดในเฟสของไอ้อ้อนรักจะทำให้ไอ้เจ้าของห้องและไอ้ซันที่รับรู้เข้ามาไล่ที่ผมกับไอ้อ้อนรักอย่างโหดร้าย โดยตอนนี้ผมกับไอ้เด็กหมีได้ระเห็จออกมาจากห้องของไอ้หลงเรียบร้อย ไอ้อ้อนรักมันเลยพาผมขับมอเตอร์ไซค์มาที่คอนโดของมันโดยให้เหตุผลว่าใกล้กว่า
แต่ก็ดีเหมือนกัน อยากนอนจะแย่
“ง่วง”
ผมพูดออกมาเบาๆ พลางขยี้ตาในขณะที่กำลังขึ้นลิฟท์ไปชั้นห้องพักของไอ้อ้อนรัก โดยมีมือหนาของอีกคนคอยลูบหัวอยู่ ไม่นานเราทั้งคู่ก็เข้ามาอยู่ในห้องคอนโดหรูของอีกฝ่าย ได้ทีผมเลยรีบดิ่งไปทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาแล้วคว้าหมอนลองตูดมากอดทันที
“พี่เสือ”
“...”
“ไปนอนในห้อง”
“ไม่เอา...” ผมพูดทั้งๆ ที่หลับตาอยู่ ตอนนี้อยากจะหลับเต็มที แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นเมื่อโดนใครบางคนสะกิดกวนอยู่ “อ้อนรัก จะนอน”
“ไปนอนในห้อง”
“งื้อ...”
“อุ้มนะ”
“ม่ายยยย !”
แล้วสุดท้ายผมก็ต้องยอมลุกขึ้นด้วยสภาพที่งัวเงียจนได้ ไอ้อ้อนรักมันดึงปากผมเบาๆ เมื่อเห็นผมนั่งเบะปาก ก่อนจะขำออกมา ผมเลยได้แต่มองเคืองๆ และยอมเดินตามอีกฝ่ายเข้ามาในห้องนอนที่ตัวเองไม่เคยเข้ามาก่อน
มีหนังสือโป๊บ้างมั้ยวะ...
ผมย้ายตัวเองขึ้นมานั่งจุ้มปุ๊กบนที่นอนโดยตอนนี้ความง่วงเริ่มหายไปบ้างหลังจากโดนก่อกวน ก่อนจะเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันหยิบผ้าขนหนูของตัวเองและเดินหายเข้าไปในห้องน้ำภายในตัวห้อง ได้ทีผมเลยแอบคิดอะไรที่มีผลต่อใจมากๆ หลังรับรู้มาได้ก่อนหน้านี้
ชอบตั้งแต่ยังไม่รู้นิสัยงั้นเหรอ...
มันชอบผมตั้งแต่ตอนไหนวะ
ผมนั่งขมวดคิ้วแล้วบีบนิ้วเท้าตัวเองไปด้วยอยู่ซักพักจนกระทั่งคนที่อาบน้ำเดินออกมา ไอ้อ้อนรักมันมองมาที่ผมงงๆ เมื่อเห็นว่าผมที่บ่นว่าง่วงนักง่วงหนาไม่ยอมนอนซักที ซึ่งมันก็ไม่ได้ทักอะไรและเช็ดร่างกายตัวเองที่เปียกน้ำแทน ส่วนผมก็นั่งกลืนน้ำลายเงียบๆ ก่อนจะเรียกอีกฝ่ายเพื่อถามคำถามค้างคาใจเมื่อเห็นว่ามันใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
“อ้อนรัก”
“หือ...”
“มึง เอ่อ...ชอบกูตอนไหนวะ”
“...” ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้ตอบ ได้แต่หันมามองหน้าผม ส่วนตัวเองก็รู้สึกเขินขึ้นมาเมื่อตั้งคำถามน่าอายออกไป
“ก็กูสงสัย อยู่ๆ มึงก็ชอบกู เลยอยากรู้ว่าแบบ...เคยเจอกูมาก่อน แอบประทับใจกูแบบในหนังแล้วก็บังเอิญมาเจอกันอีกครั้งอะไรแบบนี้ป้ะ”
“...” ส่ายหัว
“อ้าว”
ผมได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจส่งให้มัน ก่อนที่คนที่ยืนอยู่มันจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองแล้วเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง โดยเจ้าตัวทำอะไรกับโทรศัพท์อยู่ซักพักแล้วโชว์หน้าจอที่มีรูปใบหน้าเพียงเสี้ยวเดียวของผมที่มันเคยเดินเข้ามาถ่ายระยะประชิดที่สนามบาสเมื่อนานมาแล้ว
อะไรวะ...
“เจอครั้งแรกตอนนี้”
“...”
“และชอบตอนนี้”
ไอ้อ้อนรักมันพูดแล้วจ้องหน้าผมนิ่งๆ ทำให้ผมอ้าปากเหวอไปเรียบร้อย ก่อนจะพยายามปรับสีหน้าตัวเองให้เป็นปกติ
“ทะ...ทำไมถึงชอบวะ”
“น่ารัก”
“แค่นั้น ?”
“อืม”
“...”
“ยิ่งรู้จักก็ยิ่งน่ารัก” ไอ้อ้อนรักมันพูดเสริมทำเอาผมใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา และก็แอบไม่เข้าใจว่าเจอกันเพียงแค่นั้นไอ้อ้อนรักมันจะชอบผมได้ยังไง
“ไม่เคยเจอกันที่อื่นจริงดิ”
“...” ส่ายหัว
“อ่า...”
เอาจริงดิ !
ไอ้เด็กหมีมึงรักคนง่ายเกินไปแล้ว !
“รักแรก” อยู่ๆ คำพูดของมันก็ทำให้ผมชะงักไป แล้วถามเรื่องข้องใจอีกเรื่องออกไป
“มึง...มีแฟนมากี่คนแล้ว”
“อ่า...”
“...”
“หก”
“อ้อนรัก !”
“หือ”
“ในหกคนมึงไม่เคยรักใครเลยหรือไงห๊ะ !”
“...”
คราวนี้คนตรงหน้าไม่ตอบ ได้แต่ยกมือขึ้นเกาแก้มตัวเองพลางหันหน้าหนี ผมเลยได้แต่ทำท่าฟึดฟัดมองมันอย่างไม่พอใจ ให้ตายสิ โชคดีขนาดไหนมีแฟนมาตั้งหกคน แต่ผมนี่สิ ซักคนยังไม่เคยมี โลกไม่ยุติธรรมกับเสือดุเกินไปแล้ว
กระซิก...
เออ มีก็ได้ ไอ้อ้อนรักไง คนแรกเลย
“รักพี่เสือ”
“มึงไม่ต้องมาพูดเลย”
“จริงๆ”
“ชิส์ ถ้ากูมีแฟนอย่างมึง กูคงจะหยุดตั้งแต่คนแรกแล้ว”
“ผมไง”
“...”
“พี่เสือหยุดที่ผม” ไอ้อ้อนรักมันยิ้มออกโดยแสดงออกว่ากำลังดีใจ ผมเลยได้แต่นวดขมับตัวเองก่อนจะตอบออกไปเสียงเบา
“เออ”
“พี่เสือ !”
แล้วแม่งก็เรียกอออกมาเสียงดังจนผมสะดุ้งเฮือก ความง่วงที่ตอนแรกมีอยู่กึ่มๆ ตอนนี้หายไปทั้งหมด ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะก้าวพรวดๆ เข้ามากระโดดกอดผมที่นั่งอึ้งอยู่บนเตียง ผมเลยได้แต่กอดมันตอบแบบงงๆ
เข้าสู่โหมดใจง่ายอีกละ...
“ดะ...เดี๋ยวๆ”
ผมที่ตอนแรกก็เคลิ้มๆ ไปกับกอดของมันก็ต้องท้วงออกมา เมื่ออยู่ๆ เด็กร่างหมีที่กอดผมอยู่มันก็ค่อยๆ ดันให้ร่างกายของผมนอนราบลงกับเตียง โดยที่ผมตอนนี้อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อย ก่อนจะตีหลังไอ้อ้อนรักเบาๆ
“พี่เสือ”
“อะ...อ้อนรัก ทำอะไรวะ...”
“กอด...” ไอ้เด็กหมีมันว่าพลางกอดร่างของผมที่นอนอยู่ใต้ร่างของมันแน่น ก่อนที่ผมจะรู้สึกจักจี้บริเวณต้นคอเมื่อไอ้เด็กหมีมันพ่นลมหายใจออกมา “อยาก...”
“ดะ...”
ผมลืมตาโพลงด้วยความตกใจ ก่อนที่จะได้อ้าปากพูดอะไรก็โดนคนตรงหน้าทาบริมฝีปากลงมาแล้ว ผมครางอื้ออึงในลงคอก่อนจะยอมอยู่เฉยๆ เมื่อรู้ตัวว่าสู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ ลิ้นร้อนชื้นของอีกฝ่ายเริ่มรุกรานเข้ามาในปากของผมจนตัวเองต้องหลับตาลงเพื่อรับจูบที่ทำให้รู้สึกดีสุดๆ จากอีกฝ่าย เมื่อจูบจนพอใจไอ้อ้อนรักมันก็ถอนจูบออกทำให้ผมต้องลืมตาขึ้น ซึ่งพอมันเห็นว่าผมลืมตาแล้วมันก็กดจูบลงมาที่ริมฝีปากผมอีกหลายๆ ที
“อื้อ...”
“พี่เสือ...”
“อะ...อ้อนรัก”
“...”
“กอด จูบ ลูบ คลำไปก่อนได้มั้ย...”
เดี๋ยวนะ...
พูดอะไรออกป๊ายยยย !
“ได้”
คำตอบรับนั่นทำให้ผมรู้ว่าอาการหื่นกามของตัวเองที่บังคับให้พูดอะไรแปลกๆ ออกมาเมื่อซักครู่ตอนนี้คงไม่สามารถเรียกกลับมาได้แล้ว
สถานการณ์เข้าขั้นแย่สุด
“อะ...อ้อนรัก...อ๊ะ...!” ผมร้องออกมาโดยร่างกายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงปลายจมูกของอีกฝ่ายที่เริ่มกดลงบนซอกคอ และอยากจะบอกว่ามันลืมไปหรือเปล่าว่ากูบ้าจี้ ! “อะ...อ้อนรัก ฮ่าๆๆๆ ไม่เอา...ไม่ยุ่งกับ ฮ่าๆๆๆ คอ...งื้อ !”
ผมดิ้นขลุกขลักเพื่อดันร่างตรงหน้าให้ถอยออก แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายซักนิดเมื่อไอ้อ้อนรักมันไม่ยอมพูดอะไร ได้แต่ยอมเปลี่ยนสถานที่ ‘สัมผัส’ จากคอไปที่อื่น ซึ่งผมก็แอบโล่งใจออกมาบ้าง ก่อนจะต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมือเย็นเฉียบของอีกฝ่ายเริ่มล้วงเข้าไปในสาบเสื้อ โดยมันลูบไปจนทั่วแล้วรั้งเสื้อของผมขึ้นมาจนเหนืออก ไอ้อ้อนรักมันถอยใบหน้าออกไปก่อนจะมองหน้าผมที่ตอนนี้ตัวแข็งทื่อจับตาดูการการทำของมันอยู่
“เนียน”
“ยะ...อย่าพูด...” ผมพูดตะกุกตะกักก่อนจะคว้าหมอนขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้แต่ก็โดนอีกคนดึงออกจนผมได้แต่มองหน้ามันเคืองๆ
“น่ารัก”
มันพูดเพียงแค่นั้นแล้วกดจูบลงบนเนินอก มือก็ลูบไปทั่วจนผมตัวเกร็ง ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายครอบปากร้อนๆ ลงบนตุ่มไตเม็ดเล็ก
“อะ...อ้อนรัก...ไม่เอา ไม่ชอบ...อื้อ...”
ผมแอ่นอกขึ้นอัตโนมัติเมื่ออีกฝ่ายใช้ลิ้นหยอกล้อกับส่วนเล็ก ทั้งดูดดุน และขบกัดเบาๆ จนตัวเองต้องหลับตาแน่น และใช้มือจับหัวอีกฝ่ายไว้ทั้งๆ ที่อยากผลักออกแต่กลับดื้อดึงเอาไว้กับตัว
ไม่เอาแล้ว ไม่กอด ไม่จูบ ไม่ลูบ ไม่คลำอะไรทั้งนั้นแล้ว ฮื้ออ !
“พี่เสือ...”
“อ๊ะ...”
“ถอดกางเกง...”
“มะ...ไม่เอา !”
“เอา”
“อ้อนรัก งื้ออออ !” ผมดิ้นสุดแรงเมื่อไอ้อ้อนรักมันพยายามดึงเสื้อและกางเกงผมออกจากตัว “นะ...ไหนบอกจะแค่กอดจูบลูบคลำไง มึงอย่ามารังแกกูนะเว้ย !”
“ได้”
“ฮื่อ”
“ถอดเสื้อนะ”
“ไม่เอาาาา ~”
“...”
“อ้อนรักอย่ารังแกเสือดุ กระซิก...”
“...!”
ไอ้อ้อนรักมันทำตาโตเมื่อผมพูดแบบนั้นก่อนที่อีกฝ่ายจะล็อกตัวผมแน่นแล้วดึงเสื้อตัวเล็กที่น่าสงสารออกจากตัวผมจนได้
ม่ายยยยยยย !
คราวนี้ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้นแต่ดูเหมือนไอ้เด็กหมีมันจะไม่ยอมซักนิด และเมื่อมันเห็นว่าผมเริ่มขัดขืนอีกฝ่ายก็ชะงัก แล้วเงยหน้าขึ้นมองผมที่ตอนนี้นอนน้ำตาปริ่มอยู่
“พี่เสือ...”
“...”
“ยังไม่ได้คลำเลย”
น้ำเสียงหงอยๆ ของไอ้อ้อนรักพร้อมกับสายตาที่กำลังอ้อนมาเต็มกำลังทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่กับใบหน้าที่แสนหล่อนั่น ก่อนจะต้องหลับตาปี๋เพื่อหนีสายตาของคนตรงหน้า
“งื้อออ !”
“พี่เสือไม่งอแง”
ผมหลับตาส่ายหัวรัวๆ เพื่อเป็นคำตอบให้คนตรงหน้า ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกได้ว่ากางเกงตัวเล็กของตัวเองเริ่มโดนดึงให้ลงไปอยู่ที่หัวเข่า เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าท่อนล่างเหลือเพียงกางเกงในสีขาวตัวเดียวก็ทำให้อยากจะร้องไห้ขึ้นมา
ไม่เอาแล้วได้มั้ย
“อะ...อ้อนรัก...” ผมเรียกคนตรงหน้าเสียงเบาเมื่อขาอ่อนของตัวเองโดนลูบด้วยมือเย็นเฉียบของอีกฝ่ายจนขนลุกซู่ ก่อนที่ผมจะต้องบิดท้องม้วนไปมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อลิ้นร้องชื้นของอีกฝ่ายก้มลงมาระเรงบนท้องน้อยของผมอย่างนึกสนุก โดยที่มือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายของยังยุ่มย่ามอยู่กับช่วงล่าง มันลูบไปทั่ว พอรู้ตัวอีกทีกางเกงในที่ตอนนี้เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่ปกปิดของสงวนไว้ก็โดนรูดรั้งไปกองอยู่ที่หัวเข่า “อ้อนรัก อ๊ะ...”
ผมสะดุ้งลืมตาโพงเมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่ค่อยๆ ไล่ลงเรื่อยๆ จากหน้าท้องลงไปโคนขา และตอนนี้มันกำลังกลับมาที่กลางลำตัวของผม
มะ...ไม่เอาแบบนี้ดิ
ผมดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะรีบใช้มือดันหัวไอ้อ้อนรักด้วยความรวดเร็วเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ ‘ปาก’ กับตรงนั้นของผม ใบหน้าตื่นๆ ของตัวเองทำให้คนที่ตอนนี้โดนขัดไว้ต้องเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัย ก่อนที่มันจะพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าตายๆ ของมัน
“พี่เสือ...”
“...”
“อยาก”
แล้วกูก็ต้องมานั่งหน้าแดงเพราะส่วนลับของตัวเองแม่งจ่ออยู่ตรงหน้าไอ้อ้อนรักพอดี
แต่ไม่เล็กนะเว้ย !
งื้ออออออ !
“วะ...ไว้วันหลังนะ”
“...”
ผมมองสายตาหงอยๆ ที่ถูกส่งมาแทนคำตอบก็ต้องกุมขมับเพราะอีกฝ่ายนอกจากจะไม่พูดอะไรแล้วยังเปลี่ยนสายตาหงอยๆ ในตอนแรกเป็นสายตาอ้อนๆ มาให้ด้วย
“งะ...งั้นครั้งเดียว...”
แล้วแม่งก็เป็นเสือดุอีกตามเคยที่ต้องแพ้ไป
“อื้อ !”
เฮ้อออออ
“ไอ้เด็กหมีขี้โกหก !”
“หือ...”
“โกหก !”
“อ่า...”
ผมที่ตอนนี้ใช้ผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างตัวเองด้วยความระมัดระวังพลางชี้หน้าคนที่ท่อนบนเปลือยเปล่าที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทำหน้าเหวอๆ ส่วนถ้าถามว่ามันโกหกเรื่องอะไรก็คงจะเป็นเรื่องเมื่อคืนที่อีกฝ่าย ‘กระทำ’ ร่างกายผมด้วยการกอด จูบ ลูบ คลำ จนตอนนี้หาความคมไม่เจอ และใครจะรู้ว่าสิ่งที่ผมบอกกับมันว่า ‘ครั้งเดียว’ นั้นไม่เป็นความจริง หลังจากที่มันใช้ปากกับผมเสร็จ เจ้าตัวก็ใช้มือต่อแล้วกลับมาใช้ปากจนผมหลั่งแทบหมดตัว สุดท้ายผมก็นอนหอบแฮ่กสลบไปด้วยเหตุผลที่ใช้พลังงานมากเกินไป
ไอ้เด็กหมีขี้โกหก !
แม้มันจะทำตามสัญญาว่าจะทำแค่ กอด จูบ ลูบ คลำ ก็เถอะ
แต่เมื่อวานไม่คุ้ม ไม่คุ้มเลยจริงๆ !
“พี่เสือ อาบน้ำ”
“ไม่ !”
“อย่าดื้อ”
“...”
“เดี๋ยวพาไปกินขนม”
คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ ของไอ้เด็กหมีทำให้ผมต้องมองใบหน้ามันอีกครั้งอย่างพินิจ ก่อนจะรู้ตัวว่าตัวเองแพ้ความหล่อมันเข้าเต็มเปาก็ต้องยอมลุกจากที่นอนแล้วเดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำจนได้ และก่อนที่ประตู้จะปิดลง ไอ้แฟนเด็กของผมมันจก็เรียกไว้ซะก่อนจนผมต้องโผล่หน้าออกมามอง
“พี่เสือ”
“หะ...”
“ตรงนั้นน่ารัก” ว่าแล้วก็ชี้มาที่เป้ากางเกง
“อะ...ไอ้...”
“พี่เสือ”
“...”
“อาบน้ำให้มั้ย”
“ไม่...”
“พี่เสือ”
“...”
“อยาก...”
“...”
“พี่เสือ...”
‘พี่เสือ’
‘พี่เสือ’
‘พี่เสือ’
เออออ เรียกให้ชื่อสึกหลอกันไปข้างเลย ไอ้เด็กหมีหื่นเอ๊ย
อยู่ยากขึ้นทุกวันแล้วเสือดุ !
ฮื้อออ !
---------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
-
ตรงนั้นของเสือ น่ารัก :o8: :impress2:
-
:haun4: ขอเลือดด่วนนนน
-
ฟินไม่แพ้บุพเพฯกันเลยทีเดียว
-
:hao6: เด็กหมีมันร้ายยยยยยยยยยยแต่น่ารักพี่เสือก็ยอมๆไปเถอะค่ะ
-
หมีเด๋อจะน่ารักเกินไปแล้ววว เขินแทนนนนนน
-
:pig4:
-
เสือดุ ชื่อนี้ได้มาและเคยดุใครสำเร็จบ้างไหมเนี่ย :hao3:
-
ขำพี่เสือหลอนชื่อตัวเอง :hao6:
-
แค่เห็นชื่อตอนก็ :m25: :z1: พออ่านเนื้อ :haun4: :haun4: :pighaun: กอด จูบ ลูบ คลำ มาครบรู้สึกว่าจะมีแถมด้วยนะ :z1:
-
เอ้า ตายค่ะ เขินมากกก
-
อ้อนรักมันร้าย
-
:haun4:
-
ตอนที่ 34
อ้อนแล้ว...เสียใจ
(Onrak : Part)
“อ้อนรัก”
“...”
“ไอ้อ้อนรัก”
“...”
“อ้อนรักเว้ย !”
ผมที่ตอนแรกนั่งมองใบไม้ตรงหน้าก็ต้องเงยหน้ามองคนที่เรียกชื่อ ก่อนที่ตัวเองจะเขี่ยใบไม้ที่ตอนนี้เลิกสนใจมันแล้วทิ้ง โดยมีเพื่อนอีกสองคนนั่งมองผมอยู่ด้วยความสงสัยว่ากำลังเป็นอะไรอยู่
เบื่อ...
ไม่ชอบเลย
“ป่านเพลง”
“ว่าไงมึง เสียงหงอยเชียว”
“พี่เสือ”
“พี่เสือทำไม”
“พี่เสือ...”
“...”
“...”
“...”
“อ้าว ไอ้ห่าอ้อน มีอะไรก็พูดมาดิวะ !”
อยู่ๆ สายป่านก็พูดเสียงดังทำให้ผมต้องหันไปมองทางพวกมันอีกครั้งหลังจากที่ละสายตาออกมาแล้ว ก่อนจะพยายามเรียบเรียงคำพูดของตัวเองออกมาใหม่ให้ฟังเข้าใจง่ายขึ้น
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“ห๊ะ !!”
แล้วคำพูดของผมก็ทำเอาสายป่านกับเสียงเพลงเบิกตากว้าง ซึ่งตัวเองก็ได้แต่มองใบไม้ที่ล่วงลงมาใหม่
‘พี่เสือเปลี่ยนไป’
ใช่ พี่เสือเปลี่ยนไป
ผมที่ตอนแรกพยายามนั่งเฉยๆ แบบไม่คิดมากเรื่องที่เกิดขึ้นก็ต้องถอนหายใจออกมา ท่ามกลางคนสองคนที่ตอนนี้กำลังหันมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้
ซึ่งผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“เดี๋ยว ใจเย็นๆ มึง เปลี่ยนอะไร เปลี่ยนยังไง” สายป่านที่ตอนแรกนั่งส่องโซเชียลต้องทิ้งโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วตั้งอกตั้งใจมองหน้าของผมเพื่อหาคำตอบ ซึ่งอีกฝั่งยังคงมีเสียงเพลงที่จ้องมองมาสลับกับการหันไปจดเลคเชอร์แล้วพยักหน้าราวกับให้ผมพูดตอบคำถามของสายป่าน
“เปลี่ยนไป...”
“เออ รู้แล้วๆ เปลี่ยนไปยังไงล่ะ”
“...”
ผมที่ไม่รู้จะตอบยังไงเลยได้แต่เบี่ยงสายตาไปมองอีกทาง ผมไม่รู้จะพูดออกมาเป็นคำพูดยังไงให้คนอื่นรับรู้ว่าพี่เสือเปลี่ยนไป แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
และถ้าถามว่าอะไรที่ทำให้ผมรู้สึก ก็คงเป็นเพราะ...
‘อ้อนรัก กูกลับบ้านก่อนนะ’
‘โทษที ไม่ว่างเลยว่ะ ไว้วันหลัง’
‘เดี๋ยวกูโทรกลับไป ตอนนี้เหมือนจะมีเรื่องนิดหน่อย แค่นี้นะ’
...
พี่เสือเปลี่ยนไป
ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนที่ทิ้งหัวฟุบลงบนโต๊ะเรียนอย่างเซ็งๆ คำพูดหลายๆ คำของอาจารย์ผู้สอนตอนนี้ไม่เข้าหัวผมซักนิด จนกระทั้งหมดชั่วโมงเรียน ซึ่งเด็กทั้งห้องก็ค่อยๆ ทยอยเดินออกไปจนตอนนี้เหลือแค่ผมที่ยังคงฟุบหัวอยู่ จนสายป่านกับเสียงเพลงต้องลุกขึ้นแล้วพากันฉุดกระชากร่างกายผมจนยอมลุกเดินออกมาจนได้ ก่อนที่ตัวเองจะต้องชะงักและดีใจปนๆ กันเมื่อเห็นใครบางคนกำลังยืนอยู่หน้าคณะ สายป่านตบบ่าผมเบาๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินแยกย้ายไปอีกทาง เหลือแค่ผมที่ตอนนี้กำลังเดินเข้าไปหาพี่เสือที่ทำท่ามองซ้ายมองขวาและก้มมองนาฬิกาอยู่ และเมื่อเขาเห็นผมเจ้าตัวก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
น่ารัก...
อยากกอด
“พี่...”
“คิดถึงเด็กหมี”
“...” ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่มองคนตรงหน้าที่ยิ้มกว้างออกมา ในใจก็เต้นแรงขึ้นกะทันหัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้ามากระซิบใกล้ๆ
“หน้าแดงแล้วมึง”
...!
ผมยกมือขึ้นจับใบหน้าตัวเอง โดยที่พี่เสือตอนนี้กำลังยิ้มกึ่งหัวเราะอยู่ ผมมองคนผิวขาวที่ผมพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ากำลัง ‘หลง’ เขาอย่างหัวปักหัวปำ ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้เป็นแฟน จนตอนนี้เป็นแฟนกันผมก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น และไม่คิดว่าวันนึงผมจะคว้าคนอย่างพี่เสือดุมาอยู่ข้างกายได้จริงๆ
มีความสุข
“คิดถึงพี่เสือ”
“จริงดิ”
“อือ”
“...”
“คิดถึงจริงๆ”
ผมยืนยันคำพูดตัวเอง โดยที่คนตรงข้ามตอนนี้กำลังยิ้มอยู่ พลางมองซ้ายมองขวา ทำให้ผมต้องมองตาม ก็เริ่มเห็นว่ามีหลายคนที่กำลังมองมาทางผมกับพี่เสือ ตัวเองเลยเลิกสนใจรอบด้านแล้วกลับมามองคนตรงหน้าต่อ โดยอย่างน้อยวันนี้ก็ตั้งใจว่าจะชวนอีกฝ่ายไปกินข้าวด้วยให้ได้
ให้ได้...
“พี่...”
“อ้อนรัก กูมีเรื่องสำคัญจะบอก”
“...” คำพูดของคนตรงหน้าทำให้ผมต้องหุบปากเงียบไป แล้วแสดงออกว่าสงสัย
“ช่วงนี้มึงไม่ต้องไปหากูที่ห้อง...”
“ไม่”
“ไม่อะไรเล่า อย่าดื้อดิ มันจำเป็นจริงๆ เว้ย !”
“ไม่”
“อ้อนรัก !”
“ไม่เอา”
“ฮึ่ยยย !”
“พี่เสือ”
“...”
“ไม่เอา”
ผมส่ายหัวเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเองให้หนักขึ้น จนคนตรงหน้าที่ตอนแรกทำท่าทางอารมณ์เสียต้องถอนหายใจออกมา ก่อนจะพูดขึ้นใหม่
“ยังไงก็ไม่ได้ ช่วงนี้ห้ามไป”
“...”
“ถ้าไปได้เมื่อไหร่เดี๋ยวกูจะบอกอีกที โอเคมั้ย”
“มะ...”
“ห้ามตอบว่าไม่”
“...”
ผมหุบปากเงียบพยายามส่งสายตาอ้อนวอนขอร้องไปให้คนตรงหน้า แต่ดูเหมือนพี่เสือจะใจแข็งจนความพยายามของผมตอนนี้มันไม่เป็นผลแล้ว
ทำไม...
“อย่าทำหน้างี้ดิ กูไม่ใจอ่อนนะเว้ย”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องเลยไอ้อ้อนรัก”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาเรียก !”
“...”
“วุ๊ ไปละ เบื่อขี้หน้ามึง !”
“พี่...”
เสือ...
...
ผมมองคนที่ตอนนี้กำลังก้าวขาฉับๆ ออกไปโดยไม่ทันให้ผมได้ร้องท้วงอะไร ตัวเองที่ได้แต่ยืนแข็งทื่อเพราะไม่รู้จะตั้งรับกับสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดีก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น
เบื่อขี้หน้ามึง
มึง = อ้อนรัก
อ้อนรัก = ตัวเอง
...
ทำไงดี...
“โดนพี่เสือเบื่อซะแล้ว...”
“ทำไงดี”
“...”
“ทำไงดี”
“...”
“โดนเบื่อแล้ว”
ผมพูดขึ้นมาพลางมองหน้าสายป่านกับเสียงเพลงที่ตอนนี้กำลังนั่งมองมาด้วยท่าทางที่เข้าใจยาก ส่วนตัวเองก็ได้แต่พยายามคิดว่ามีส่วนไหนที่ยังไม่ดีพอ และมันทำให้พี่เสือเบื่อได้ถึงขนาดพูดออกมาแบบนี้ จนต้องนึกถึงวันก่อนที่พี่เสือจะเปลี่ยนไป เป็นวันที่อีกฝ่ายอนุญาตให้ผม ‘กอด จูบ ลูบ คลำ’ ได้
หรือเพราะวันนั้น...
จะไม่ทำแล้ว ไม่ทำแล้วก็ได้
ก็ได้...
จะไม่ทำแล้ว...
ไม่ได้
“ทำไงดี”
“ใจเย็นๆ ก่อนมึง บางทีพี่เสืออาจจะพูดออกมาแบบไม่ตั้งใจก็ได้นะเว้ย”
“อืม”
“ลองไปหาดิ”
“ไม่ได้ พี่เสือไม่ให้ไป”
“แล้วมึงจะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรือไงห๊ะ”
ผมมองกลับไปทางคนพูด โดยตอนนี้สายป่านใช้ช้อนชี้หน้าผมด้วยท่าทางเอาเรื่อง ตัวเองที่นั่งเขี่ยข้าวในจานอยู่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ซึ่งวันนี้เป็นอีกวันที่ผมเลือกจะโดดชมรมแล้วมานั่งเซ็งอยู่กับสายป่านทีร้านตามสั่งหน้ามหาวิทยาลัย และมันจะดีกว่านี้ถ้าเปลี่ยนคนตรงหน้าเป็นพี่เสือได้
อยากกินข้าวกับพี่เสือ
อ้อน แล้วรัก รู้สึก คิดถึง
คิดถึงเสือดุ
ไม่กี่วินาทีที่แล้ว
“อาการหนักนะมึง”
“อืม”
ผมกดส่องหน้าเฟสบุ๊คของพี่เสือเพื่อดูการเคลื่อนไหว แต่ดูเหมือนสองสามวันมานี้เฟสบุ๊คของอีกฝ่ายล้างสนิท จนผมต้องเผลอถอนหายใจหลายๆ รอบ ก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นว่าสถานะเฟสบุ๊คที่ตอนแรกเคยตั้งว่า ‘มีแฟนแล้ว’ ตอนนี้กลับมีเพียงคำว่า ‘โสด’ เท่านั้น
“มะ...”
“อ้อนรัก ใจเย็นเว้ย เป็นอะไร”
“พี่เสือ...”
“เดี๋ยวๆ”
“จะไปหาพี่เสือ”
ผมพูดอย่างรีบร้อนก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยท่ามกลางสีหน้างงงวยของสายป่านที่ยังเอาช้อนไว้คาปาก ผมวิ่งไปทางคณะนิเทศศาสตร์โดยรู้ว่าตอนนี้พี่เสือยังไม่กลับบ้านแน่นอน และพอมาถึงก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่ามีเพียงเพื่อนๆ ของพี่เสือเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ที่ประจำ แต่ไม่เห็นคนที่ผมกำลังตามหาอยู่แม้แต่เงา
ถ้าไม่ชอบจะไม่ทำแล้วก็ได้
จะไม่กอด ไม่จูบ ไม่ลูบ ไม่คลำอะไรแล้วทั้งนั้น
“พี่เสือ”
“อ้าว ไอ้น้องอ้อน วันนี้ไอ้เสือมันกลับไปตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้ว”
ผมมองพี่ตามใจด้วยอาการหอบนิดๆ แต่คำตอบที่ได้รับมานั้นค่อนข้างจะทำให้ผมรู้สึกผิดหวัง ก่อนที่ตัวเองจะกลับหลังหันเพื่อตรงไปที่ห้องที่พี่เสือดุก็ต้องชะงักเมื่อเพื่อนๆ ของพี่เขาต่างพูดออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน
“ช่วงนี้ไอ้เสือมันไม่อยู่ห้องหรอก”
“...”
“อ่า...มันไปไหนนะ”
“ธุระ”
“ใช่ๆ ธุระ คงไม่อยู่ห้องซักพัก...”
น้ำเสียงของเพื่อนเขาที่ผสมปนเปกันจนผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดก็ต้องทำให้ตัวเองต้องขมวดคิ้ว จนพี่ๆ ที่พูดอยู่ต้องหันมองหน้ากันแล้วพูดขึ้นมาใหม่ และผมก็รู้ว่าคราวนี้คือพี่ตามใจที่พูดก่อน
“วันนี้ไปก็ไม่เจอมันหรอก แต่ถ้าพรุ่งนี้ล่ะไม่แน่ ใช่มั้ยไอ้หลง...”
“เออ พรุ่งนี้มันคงว่างแล้ว”
“ตามนั้นนะน้องอ้อน”
“พรุ่งนี้...”
“ใช่ๆ”
พรุ่งนี้
“ได้”
ไปหาพี่เสือพรุ่งนี้ก็ได้
00.01 น.
ผมมองเลขเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะคิดว่าควรจะเคาะห้องเรียกเจ้าของห้องดีมั้ย หรือควรจะใช้กุญแจที่พี่เสือให้มาไขเข้าไปเลยดี
ตอนนี้พี่เสือคงจะนอนอยู่ ถ้าเคาะอีกฝ่ายต้องอารมณ์เสียแน่ๆ
แล้วถ้าแอบเข้าไปล่ะ
...
ผมยืนมองลูบบิดประตูอย่างคิดไม่ตก ก่อนจะตัดสินใจล้วงเอากุญแจห้องสำรองที่เคยได้ไว้ออกมา ตั้งใจจะแค่ได้เห็นใบหน้าของอีกคนว่ายังคงอยู่ดีแล้วก็กลับ มือที่บรรจงไขประตูแล้วบิดเข้าไปอย่างเบามือก็ต้องชะงักเมื่อภายด้านในปรากฎต่อสายตา
พี่เสือไม่ได้นอนคนเดียว
ผมที่ก้าวเข้ามาในห้องอัตโนมัติ โดยตอนนี้พูดอะไรไม่ออก ยอมรับว่าร่างกายชาไปทั้งร่าง และเมื่อเดินมาถึงข้างเตียงก็ทำให้เห็นภาพตรงหน้าชัดขึ้น ร่างของคนที่ผมเคยกอด ตอนนี้กลับกำลังกอดร่างของผู้ชายอีกคน ก่อนที่การเข้ามาของผมจะทำให้คนบนเตียงรู้สึกตัว ผู้ชายหน้าตาดีเริ่มขยับและเปิดเปลือกตาขึ้น เขากระพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นว่าผมยืนค้ำหัวก็พยุงตัวลุกพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“แม่ง ใครวะ...”
“งืม...” เสียงครางรับเบาๆ เมื่ออีกร่างถูกรบกวนทำให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นว่าพี่เสือดุกำลังเข้ากอดรัดคนข้างๆ แน่นกว่าเดิม และนั่นมันก็ทำให้ผมพูดไม่ออก
ไม่เอาแบบนี้ ไม่ชอบ
“พี่เสือ...”
“มึงเป็นใครเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง !” คำถามเสียงดังของคนที่ตอนนี้เริ่มเขี่ยร่างพี่เสือที่หลับสนิทออกจากตัว ก่อนที่อีกฝ่ายจะลุกขึ้นมาประชันหน้ากับผมตรงๆ ตัวเองที่ตอนนี้ยืมมองร่างพี่เสืออยู่เลยต้องละสายตามาที่คนตรงหน้าแทน
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู”
“ห๊ะ...”
“พี่เสือแฟนกู”
“...”
“พี่เสือแฟนกู !” ผมพูดเสียงดังใส่คนตรงหน้า ก่อนที่อารมณ์ทั้งหมดจะฉุดไม่อยู่เมื่อมือของผมกระชากคอเสื้อคนตรงหน้าและฟาดหมัดลงไปบนใบหน้านั่นด้วยความโมโห และดูเหมือนอีกฝ่ายที่ตกใจและเริ่มตั้งตัวได้ก็เริ่มลุกขึ้นมาและปล่อยหมัดหนักๆ ใส่ผมบ้าง
พลั่ก !
“ไอ้ห่าเอ๊ย !!”
“อย่ามายุ่งกับแฟนกู !”
พลั่ก !
เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่เริ่มดังลั่นห้อง ดูเหมือนจะทำให้เจ้าของห้องตื่นขึ้นมา พี่เสือที่ตอนแรกยังคงหลับสนิทตอนนี้ได้พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง และเป็นร่างของผมที่โดนแรงของอีกฝ่ายเหวี่ยงลงบนเตียง ตัวเองที่กำลังจะก้าวลุกขึ้นยืนเพื่อไปลงไม้ลงมือต่อก็ต้องหยุดอยู่แค่นั้น เมื่อโดนคนบนเตียงรั้งไว้
“อะ...อ้อนรัก !!”
มือของอีกคนที่พยายามรั้งร่างของผมไว้ ทำให้ผมเริ่มได้สติ ก่อนจะหันไปมองพี่สือที่ตอนนี้มองผมกับคนอีกคนสลับกันไปมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจ ตัวเองเลยได้แต่คว้ามือของอีกฝ่ายมากุมไว้ด้วยความกลัวในความคิดของตัวเองที่เริ่มเกิดขึ้น
“พี่เสือ”
“...”
“ไม่เลิกได้มั้ย”
“อะ...อ้อนรัก” เสียงเรียกพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างของอีกฝ่าย ในขณะที่ตัวเองเริ่มรู้สึกถึงของเหลวอุ่นที่ไหลออกมาจากดวงตา
ข้อร้องล่ะ
“รักพี่เสือ”
“...”
“เลือกผมได้มั้ย...”
----------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ติดตามการอัพเดทนิยายได้ที่ เพจ สาววายผู้ลึกลับ
-
เอ้า!!! คนกลาง จะแก้ปัญหายังไง ฝ่ายนึงพี่? อีกฝ่ายนึงผัว?? บอกความจริงไปแต่แรกก็ไม่ได้เดี๋ยวเรื่องไม่เกิด รอดูเสือดุแก้ปัญหา 555 (เอ้ย!! ทำไมมีความสะใจเล็กๆ)
-
เฮลโฮ พี่ที่โดนหมีต่อยอ่ะ ใช่เฮียหมาป่ะ :hao5:
-
สงสารอ้อนรัก ถถถถ....ปกตินางก็เป็นคนพูดน้อย แต่คิดมากอยู่แล้ว มาเจอพี่เสือถอยห่างแถมกอดอยู่กับคนอื่นแบบนี....พี่เสือปลอบน้องเลย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เวงกำ เข้าใจผิด ล้วน ๆ
-
อ้อนรัก น่าสงสารพี่เสือก็ไม่บอกน้องว่าพี่มานอนด้วย น่าตีจริงๆ :pig4:
-
เดี๋ยวววว คนนั้นคือพี่ชายของเสือใช่ไหม
แล้วอ้อนรักจะรอดไหมเนี่ย ยิ่งดุๆอยู่
-
พี่เสือทำไมไม่บอกน้องอ้อนรักดีดี ฮืออ สงสารน้องง น้องตามพี่เสือไม่ทัน
แต่ขออนุญาตขำน้องอ้อนรัก พรุ่งนี้ไปหาพี่เสือได้ พรุ่งนี้ไปหาพี่เสือ!
0.01 น. คือน้องก็พรุ่งนี้ไปปปปปปป 555555555555555
ว้อยยยยยย น้องงงงงง น้องอ้อนคนซื่ออ เอ็นดูน้อง 5555555555
-
อ้อนรัก..น่าเอ็นดู พี่เสือรีบเคลียร์ รีบปลอบน้องเลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
โอยยย เดี๋ยวตีพี่เสือเลย
เรื่องแค่นี้เอง ทำไมไม่คุยกับน้องให้เข้าใจละคะ
แค่พี่ชายมานอนค้างด้วย อ้อนรักน่าจะเข้าใจ
-
งารเข้าไม๊ล่ะพี่เสือ พี่กับ(ว่าที่)ผัวฟัดกันนัวเบย
-
น้องอ้อนนนนนนนนน ทำไมเราขำอ่ะ 555
-
ตอนที่ 35
พี่ชาย...เสือ
“ขอโทษครับ”
“กูไม่ยกโทษให้ !”
“ขอโทษครับ”
“ก็บอกว่า...”
“ขอโทษครับ”
“ห่านี่ มึงกวนตีน...!”
“ขอโทษครับ”
“ไอ้เสือ แฟนมึงกวนตีนกู !”
“ไม่ๆ พี่หมา อ้อนรักมัน...”
“ขอโทษครับ”
ผมที่ตอนนี้อยากจะกุมขมับแล้วหนีหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด หลังจากที่ได้เห็นร่างผู้ชายสองคนที่เพิ่งฟัดกันสะบักสะบอมมา โดยตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันกำลังกอดผมอยู่และเอ่ยปากขอโทษพี่หมาหลังจากที่เจ้าตัวรู้ว่าคนที่มันเพิ่งลงไม้ลงมือไปคือพี่ชายของผมเอง
สภาพพี่ชายผมน่ะไม่ห่วงเท่าไหร่ แต่ไอ้อ้อนรักนี่ดิ...
“เจ็บมากมั้ยมึง”
“อื้อ”
“พี่หมาต่อยแฟนเสือแรงเกินไปแล้ว !”
“เหรอไอ้ห่าเสือ แล้วมึงดูแฟนมึงที่ต่อยกูหรือยังห๊ะ !”
“ไม่รู้ไม่ชี้เว้ย”
“หน็อย ไอ้น้องเหี้ย”
“ขอโทษครับ...”
ดูเหมือนเสียงสามเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนรบกวนข้างห้อง ทำให้ผมกับพี่หมาต้องลดเสียงลงแล้วส่งสายตาฟาดฟันกันแทน
วุ๊ เลิกสนใจพี่หมาละมาโอ๋ไอ้เด็กหมีต่อดีกว่า
ผมที่เริ่มหันไปมองคนที่ตัวเองกำลังทำแผลให้ก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่อเห็นใบหน้าฟกช้ำนี่ ใจอยากจะดึงมันเข้ามากอดตั้งแต่เห็นอีกฝ่ายร้องไห้ ทำเอาหัวใจผมอ่อนยวบ ทั้งๆ ที่ตอนแรกตั้งใจจะด่าไอ้เด็กหมีก่อนเพราะเข้ามาในห้องแบบไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังมามีเรื่องทะเลาะวิวาทอีก
อย่างที่เคยบอก ไอ้อ้อนรักน่ะมันไสยศาสตร์
“แล้วมึงมาที่นี่ทำไมดึกๆ ดื่นๆ ห๊ะ”
“คิดถึง”
“...”
“พี่ตามใจบอกมาวันนี้ได้”
เออดี และแม่งก็มาเที่ยงคืนเลย ห่าลาก
“พรุ่งนี้เช้าก็ทันมั้ย”
“คิดถึง”
“เออ รู้แล้วเว้ย”
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“มะ...ไม่เปลี่ยนซักหน่อย” ผมพูดขึ้นมา พลางหลบสายตาและใบหน้าที่กำลังขมวดคิ้วของคนตรงหน้า ไอ้อ้อนรักมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งนิ่งๆ ให้ผมทำแผลอยู่แบบนั้น ส่วนพี่หมาเมื่อเคลียร์ร่างกายเสร็จก็กระโดดขึ้นเตียงไปโดยไม่หันมาสนใจพวกผมอีก
ซึ่งมันก็ดีแล้ว
“เปลี่ยน”
“ไม่เปลี่ยน”
“พี่เสือเปลี่ยนไป”
“ไม่เปลี่ยนซักหน่อย มึงมั่ว”
“...”
คราวนี้ไอ้เด็กหมีมันไม่ได้เถียงกับผมต่อ ได้แต่มองมาโดยแฝงด้วยสีหน้าไม่พอใจ ได้ทีผมเลยดึงปากมันไปแรงๆ หนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ เหมือนกับที่มันเคยทำกับผมบ่อยๆ
“ไปเรียนวิธีทำปากคว่ำแบบนี้มาจากไหนห๊ะ”
“...”
“อ้าวๆ ไม่ตอบ ไม่ตอบกูงอนนะเว้ย”
“ไม่ได้เรียน”
เมื่อเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันยอมตอบออกมา ทำให้ผมที่กำลังเก็บเศษซากอุปกรณ์ทำแผลต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ยังทำปากคว่ำไม่เลิก ก่อนจะวางทุกอย่างลงแล้วเอื้อมมือไปขยี้หัวมันด้วยความหมั่นเขี้ยว
“โอ๋ๆ พี่เสือไม่ได้เปลี่ยนไปซักหน่อย”
“...”
“เออ เปลี่ยนไปนิดนึงก็ได้”
ผมว่าก่อนจะพยายามยิ้มกว้างๆ เมื่อเห็นสายตาที่ไม่เล่นด้วยของอีกฝ่าย
นิดเดียวจริงๆ นะเว้ย !
ก็แค่หลบหน้า ไม่ค่อยสนทนาด้วย บอกไม่ว่างตลอด ห้ามไม่ให้มาห้อง แถมยังไม่ได้กินข้าวด้วยกันเหมือนอย่างเคย
แค่นั้นเอง...
เอ่อ จริงๆ มีการตั้งสถานะเฟสบุ๊คเป็นโสดด้วย...
ก็กลัวไอ้พี่หมามันเอามาล้อนี่หว่า
ตอนแรกว่าจะปิดไว้ ตอนนี้ไม่ปิดละ
“ไม่ชอบแบบนี้เลย” อยู่ๆ ไอ้อ้อนรักมันก็พูดขึ้นมาทำให้ผมต้องเงยหน้ามองมันอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้มันไม่เล่นด้วยของจริงจนทำให้ผมต้องอ้าปากเหวอ
งื้อ ผิดไปแล้ว
“โอ๋เด็กหมี กูขอโทษน้า”
“...”
“สัญญาจะไม่ทำอีกแล้ว เดี๋ยวจะไปตั้งเฟสบุ๊คว่ามีแฟนแล้วด้วย”
“ทำเลย”
“รับทราบครับ” ผมรีบลุกขึ้นแล้วไปหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงแล้วมานั่งลงที่เดิม โดยมือก็กดยิก ไม่นานสถานะโสดในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็น ‘มีแฟนแล้ว’ ทำให้ผมยกขึ้นโชว์ไอ้อ้อนรักที่นั่งจ้องตาไม่กระพริบอยู่ “เรียบร้อย”
“...”
“ดีกันน้า ~”
“อื้อ”
การง้อง่ายๆ ทำให้ผมร้อง ‘เย่’ ออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะเข้าไปกอดไอ้เด็กหมีตรงหน้าที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ อีกฝ่ายเองก็กอดผมตอบ ตัวเองเลยอดยิ้มอย่างดีใจไม่ได้เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายมันจะไม่โกรธผมนานนัก และเมื่อแอบนึกถึงเมื่อตอนที่ไอ้อ้อนรักมันร้องไห้ออกมาก็ต้องทำให้ผมที่ตอนแรกยิ้มอยู่ก็ต้องหุบปากลงฉับ เพราะดูเหมือนเรื่องที่ไม่ใหญ่โตของผมมันกลับไปกินพื้นที่ในใจของอีกฝ่ายมากพอสมควร
ไม่น่าเลยกู รู้สึกผิดแล้วเนี่ย...
“ขอโทษนะ”
“อืม”
“ตอนแรกว่าจะไม่บอกพี่หมาว่ามีแฟน แต่ตอนนี้ไม่ปิดบังแล้ว”
“...”
“เดี๋ยวจะพามึงไปที่บ้านด้วย เพราะงั้นไม่มีทางเลิกกับมึงหรอก”
“...”
“มึงก็ห้ามเลิกกับกูนะเว้ย”
“ไม่เลิก”
ผมที่ตอนนี้คลายอ้อมกอดออก แล้วเงยหน้ามองใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อของไอ้อ้อนรัก ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา พร้อมกับคำยืนยันของคนตรงหน้าที่พูดขึ้น
...
“ยังไงก็ไม่มีทางเลิกกับพี่เสือหรอก”
“...”
“รักมาก”
“เออออออออ”
ผมลากเสียงยาวๆ เมื่อดูเหมือนคราวนี้จะเป็นคนเขินซะเอง ก่อนจะเห็นรอยยิ้มจากใบหน้าหล่อๆ ของคนตรงหน้าก็ต้องใจชื้นขึ้น มา...
“รำคาญ คนจะนอน !”
ยกเว้นไอ้เสียงขัดจังหวะนี่ล่ะนะ...
ผมที่ตอนแรกกำลังยิ้มกว้างก็ต้องหุบปากฉับพลางมองไปบนเตียงอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะยกมือลูบหัวผมที่ทำหน้าบึ้งอยู่เบาๆ แล้วยิ้มมาให้
“พี่เสือนอนได้แล้ว จะกลับแล้ว”
“อ้าว...”
ไรว้า ยังไม่ทันหายคิดถึงเลย
“ไว้เจอกันตอนเช้า”
“งื้อ...”
“ไม่งอแง”
ไอ้อ้อนรักมันยีแก้มผมแรงๆ จนตัวเองต้องพยายามถอยหน้าหนี ก่อนจะเบะปาก และก็ไม่วายโดนดึงปากเป็ดนี่อีก จนคราวนี้ต้องส่งสายตาเคืองๆ ไปแทน
ทำร้ายกันจังวุ้ย !
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”
“อืม”
“อาทิตย์หน้ากูกลับบ้านที่น่าน ไปกับกูนะ”
“ได้”
“แม่ต้องปลื้มมึงแน่ๆ”
“ทำไม”
“เพราะมึงหล่อ”
ไอ้อ้อนรักมันหัวเราะเบาๆ กับคำตอบของผม ก่อนจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ผมเลยลุกบ้าง โดยตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่าๆ แล้วหลังจากวุ่นวายกันอยู่พักใหญ่ๆ ส่วนพี่หมาก็นอนกรนไปเรียบร้อย คงมีแต่ผมที่กำลังทำหน้าอาลัยอาวรส่งไปให้ไอ้อ้อนรัก ถึงแม้จะรู้ว่ามันจะอยู่ที่นี่ต่อก็คงไม่ได้ จนคนที่ยืนอยู่หน้าห้องต้องยกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ
“ฝันดีนะพี่เสือ”
“อื้อ เหมือนกันนะ”
“อืม”
ไอ้อ้อนรักมันยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าผมอยู่แบบนั้นไม่ยอมถอยตัวไปซักที ซึ่งผมเองก็ไม่ได้เอ่ยปากไล่มันเพราะยังอยากให้อีกฝ่ายอยู่ต่อ ก่อนที่คนที่ทำท่าเหมือนจะพยายามพูดอะไรบางอย่างจะอ้าปากเล็กน้อย แต่ก็หุบลงเหมือนเดิมจนผมดูออกได้
“มีอะไรหรือเปล่า”
“...”
“อ้อนรัก...”
“เบื่อขี้หน้ามึงแล้ว”
“ห๊ะ...”
“พี่เสือเบื่อแล้ว”
ผมอ้าปากเหวอกับคำพูดนั่นก่อนจะขมวดคิ้วมองคนที่แสดงสีหน้าหงอยๆ ออกมา ก่อนจะร้อง ‘อ๋อ’ ขึ้นในใจ เพราะไอ้คำว่า ‘เบื่อขี้หน้ามึงแล้ว’ ผมเพิ่งจะมอบให้มันไปเมื่อตอนเจอกันก่อนหน้านี้ที่มหาวิทยาลัย
เอาอีกแล้ว เสือรู้สึกผิดอีกแล้ว
“ไม่ได้เบื่อซักหน่อย...”
“...”
“คิดมากว่ะเด็กหมี กูก็พูดไปงั้น ไม่เบื่อมึงหรอก”
“จริงเหรอ”
“เออ จริงๆ”
“อยากกอด”
“มามะ ให้กอดๆ” ผมพูดก่อนจะยิ้มกว้างแล้วอ้าแขน ซึ่งคนตรงหน้ามันก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจราวกับว่าได้ยกเรื่องที่หนักใจที่สุดออกไปแล้ว ก่อนที่ร่างหมีตรงหน้ามันจะโผเข้ามากอดร่างของผมแน่น “โอ๋น้า ~”
“พี่เสือ”
“หืม...”
“รักนะ”
“เออ...”
“พี่เสือ”
“ว่าไง”
“อยากจูบ”
“...”
คำขอนั้นผมไม่ได้ตอบอีกฝ่ายออกไป และถึงแม้ไอ้อ้อนรักมันจะพูดแบบนั้น แต่มันยังไม่ยอมคลายกอดออกจากผมแม้แต่น้อย จนตัวเองต้องเป็นฝ่ายดันร่างของมันออกแล้วลูบหัวมันเบาๆ บ้าง ก่อนที่ใบหน้าหล่อตรงหน้ามันจะแสดงสีหน้าอ้อนๆ ออกมา
เอ่อ พี่หมา...
วันนี้เสือขอทิ้งพี่ไว้ที่ห้องแล้วตามผู้ชายไปวันนึงนะ สัญญาว่าจะรักนวลสงวนตัว...
ฮื่อออ แพ้อีกแล้ว
“แรด”
“...”
ผมที่นั่งอยู่สะดุ้งโหยงหลังจากที่ไอ้พวกเพื่อนตัวดีทั้งหลายมันพูดขึ้นมา ซึ่งมันไม่ใช่คำด่าแต่อย่างใด แต่พวกมันกำลังเปิดดูสารคดีสัตว์โลกอยู่ ทำให้ผมต้องหันไปมองบ้าง ก็เห็นว่าตอนนี้ภาพกำลังฉายไปที่แม่ลูกตัวใหญ่ที่มีชื่อว่า ‘แรด’ นั่นเอง
เดี๋ยว แล้วทำไมกูต้องสะดุ้งด้วยวะ...
“ปิดเทอมนี้เที่ยวไหนดี”
“พูดเหมือนปิดนานมากมั้ง”
“กูกลับบ้าน”
ผมพูดขึ้นหลังจากที่ไอ้หลงกับไอ้จั๊มมันเริ่มตั้งคำถาม นี่เป็นแค่การปิดเทอมเล็กเท่านั้น เลยทำให้เวลาที่จะเที่ยวหรือพักผ่อนยาวๆ ต้องผลัดไปก่อน ส่วนครั้งนี้ผมเลือกที่จะกลับบ้าน ซึ่งพี่หมาเองก็เช่นกัน ที่เจ้าตัวมานอนห้องผมตอนนี้ก็เพราะมารอพี่เต้ยเพื่อรอกลับบ้านไปหาพ่อแม่พร้อมกันอย่างทุกๆ ปี
แต่โชคดีที่ปีนี้มีไอ้อ้อนรักติดสอยห้อยตามไปด้วย
ว่าแต่พ่อแม่ผมเขาคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง...
“พวกมึง...”
“ว่าไง” ไอ้พวกที่นั่งดูสารคดีต้องตอบขึ้นมาอย่างพร้อมเพียง
“พ่อแม่กูเขาจะรับได้เปล่าวะ”
“ได้อยู่มั้ง แม่มึงเขาก็ออกจะใจดี ส่วนพ่อมึงก็มีเหตุผล” ไอ้หลงมันพูดเพราะมีมันเพียงคนเดียวในที่นี้ที่เคยได้เจอกับพ่อ
แม่ผมบ้าง “พ่อแม่ออกจะเพอเฟ็ค แต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมลูกออกมาเป็นแบบนี้...”
“อ้าว ไอ้ห่านี่ !”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
หลังจากโดนหลอกด่า ไม่สิ แม่งด่าออกมาตรงๆ ได้สำเร็จผมก็ต้องมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะทำท่าฟึดฟัดละหันมาสนใจกับอย่างอื่นต่อ
หรือจะโทรไปบอกแม่ก่อนดี...
เมื่อคิดได้แบบนั้นผมเลยเลือกจะลุกขึ้นแล้วเดินมาอยู่ใต้ร่มไม้ที่ไม่ค่อยมีคนนัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โดยลังเลว่าจะโทรหาคนที่คิดดีมั้ย
โทรดีไม่โทรดี
โทร...
ไม่โทร...
โทร...
มะ...
“พี่เสือ”
“หะ...!”
เหี้ย !
ผมที่เกือบหลุดอุทานคำหยาบออกไปหลังจากตัวสะดุ้งโหยง ก็ต้องหันกลับมามองก็พบว่าเป็นไอ้อ้อนรักเจ้าเก่าเจ้าเดิมเจ้าของประเด็นที่ทำให้ผมคิดหนักตอนนี้ ซึ่งเจ้าตัวเอียงหัวเล็กน้อยราวกับกำลังสงสัยในท่าทีแปลกประหลาดและไม่ชอบมาพากลของผม
ห่า...
“พี่ตามใจบอกพี่เสืออยู่นี่...”
“กูจะมาโทรศัพท์”
“อ่า...”
ไอ้อ้อนรักมันพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าใจ ก่อนจะทำท่ากลับหลังและเดินออกไปจนผมต้องคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อน
“อยู่เป็นเพื่อนก่อนดิ”
“...”
“แป๊บเดียว”
“ได้”
ผมจับข้อมือคนตรงหน้าไว้หลวมๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาทำใจอีกครั้งแล้วต่อสายหาบุพกาลีที่ตัวอยู่ไกลกันอย่างใจตุ่มๆ ต่อมๆ และเสียงเพลงรอสายสัญชาติเกาหลีที่กำลังฮิตอยู่ตอนนี้ก็ดังได้ไม่นาน ฝ่ายตรงข้ามก็รับมันและส่งเสียงตอบรับกลับ
{ฮัลโหลเทสหนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ ไม่มีธุระขอวางนะคะ ดูเพลงเกาหลีอยู่...}
“เดี๋ยว แม่ !”
{อ้าว น้องเสือเองเหรอครับ มีอะไรหรือเปล่า หรือตังค์ค่าเครื่องไม่พอห๊ะเรา}
“มะ...ไม่ใช่ แม่เลิกดูเกาหลีก่อนได้มั้ย !”
ผมพูดขึ้นเมื่อฟังเสียงของคนในสายตอนนี้ไม่ได้มีความสนใจผมแม้แต่น้อย จนตัวเองขมวดคิ้วมุ้น โดยมีไอ้อ้อนรักใช้นิ้วจิ้มๆ ให้มันคลายออกอยู่
{ยูคยอมหล่อมากลูกชาย แม่อยากได้เขาเป็นลูกเขย แต่ลืมไปว่าแม่ไม่มีลูกผู้หญิง}
“...”
{เสือสนใจไปแปลงเพศมั้ยเดี๋ยวแม่ส่งไปเกาหลี}
“แม่ !”
{ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่า แม่ยอมสต็อปเพลงไว้ก็ได้}
วุ้ย กว่าจะยอมเข้าเรื่องได้
“อาทิตย์หน้าเสือจะกลับบ้าน”
{รู้แล้วจ้า เดี๋ยวสอยมะยมไว้ให้กินนะ}
“แต่เสือไม่ได้ไปคนเดียว”
{หมากับเต้ยมาด้วยใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวแม่บอกให้พ่อสอยเพื่อสองเท่า} คำพูดอารมณ์ดีของคนปลายสายทำให้ผมอยากจะลงไปชักดิ้นชักงอข้างล่าง ซึ่งรู้ดีว่าแม่ไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนหรอก มีแต่ผมนี่ล่ะที่คิดว่าอีกฝ่ายกำลังใช้เสียงอ้อล้อกวนประสาทผมอยู่
เดี๋ยวนะ
ว่าแต่ไอ้อ้อนรักมึงจะจิ้มแก้มกูเล่นอีกนานมั้ยเนี่ย !
งื้อ !
“พี่หมากับพี่เต้ยไปด้วยอยู่แล้ว แต่นี่เสือจะพาคนอื่นไปด้วย”
{...}
“จะพาไป...แนะนำพ่อกับแม่...”
{หืม น้องเสือมีแฟนเหรอ}
“ชะ...ใช่”
{ก็พามาสิ} คำพูดที่ไม่คิดอะไรมากของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผมที่ตอนแรกคิดหนักต้องถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองคนที่ตอนนี้เล่นเส้นผมของผมอยู่
“เอ่อ...แม่จะคุยกับแฟนเสือมั้ย...?”
{เอาสิ}
เสียงตอบรับที่ไม่ปฏิเสธนั่นทำให้ผมต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะมองไปที่คนตรงหน้าที่มองกลับมาอย่างเข้าใจสถานการณ์ มันเลยพยักหน้าน้อยๆ ราวกับว่าพร้อมกับสิ่งที่ผมกำลังจะมอบให้ ก่อนที่ตัวเองจะยื่นโทรศัพท์ไปให้อีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันมองมาเล็กน้อยก่อนจะรับโทรศัพท์จากผมไปแนบหู พลางพูดขึ้นเสียงเบา
“สวัสดีครับ”
“...”
“อ้อนรักครับ...ครับ...”
เสียงของไอ้เด็กหมีมีเพียงแค่นั้น ก่อนที่มันจะยื่นโทรศัพท์คืนผมมา โดยใบหน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีแดงเรื่อเล็กน้อยจนผมไม่รู้ว่าแม่พูดอะไรใส่ ผมจึงยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง
{น้องเสือครับ...}
“คะ...ครับ”
{แฟนลูก...}
“มะ...แม่ !” ผมเรียกคนที่อยู่ในสายเสียงดังจนฝ่ายต้องข้ามต้องเงียบไปแล้วตั้งใจฟังผมแทน “แม่รับได้มั้ย”
{รับอะไร}
“ก็แฟนเสือ...”
{หล่อหรือเปล่า}
“มาก”
{นิสัยล่ะ}
“ดีสุดๆ”
{อืมมมมม} เสียงขานรับยาวๆ ทำให้ผมต้องฟังอย่างลุ้นๆ {ยังไงเดี๋ยวแม่จะรอเจอแฟนน้องเสือแล้วกันนะ}
“อืม...แม่ต้องชอบมันแน่ๆ”
“ชอบแม่พี่เสือเหมือนกัน”
เสียงของไอ้อ้อนรักคงจะทำให้คนในสายได้ยิน แม่ถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ ผมเองก็ได้แต่ยิ้มขำให้กับความตรงไปตรงมาของมัน
{เดี๋ยวจะรอเจอนะ}
“งั้นเสือไปเรียนก่อนนะ เดี๋ยวต้องซื้อข้าวให้พี่หมาด้วย พี่หมามารบกวนเสือสองสามวันแล้วเนี่ย”
ผมอดฟ้องแม่ในวีรกรรมของพี่ชายไม่ได้ ซึ่งฝ่ายตรงข้ามก็ได้แต่หัวเราะออกมา ก่อนที่สายของแม่จะวางไปทำให้ผมที่ตอนแรกลุ้นจนฉี่แถบเล็ดต้องถอนหายใจออกมา
จะบอกว่าโล่งอกได้มั้ย
ไอ้หมีจะเข้ากับครอบครัวเขาได้ใช่มั้ย
...
ไม่ได้ก็ต้องได้แล้วเว้ย !
----------------------------------------
พี่เสือก็จะโอ๋น้องหน่อยๆ เนอะ ^^
ตอนนี้นิยาย รักแล้วบอกชอบแล้วจีบมีแพลนว่าจะเปิดพรีออเดอร์เร็วๆ นี้นะคะ ใครสนใจสามารถเข้าไปติดตามการอัพเดทได้ที่ เพจสาววายผู้ลึกลับ หรือ ทวิตเตอร์ merizelrada
เนื่องจากเล้ายังลงรูปไม่ได้ เลยขอแปะลิ้งค์หน้าปกไว้แล้วกันจ้า https://www.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/photos/a.340258426352967.1073741829.225779761134168/574984249547049/?type=3&theater
ขอบคุณค่า
-
ทำไมไม่เห็นตอนพี่ชายเสือง่ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ่ะเห็นแล้วววววววววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากได้แบบ e-book อะ... ได้หรือเปล่าค่ะ??? :call: please...
-
น้องหมีผู้น่าร้ากก :o8:
-
o13 o13 o13
-
มั่นใจว่าแม่ต้องชอบน้องหมีแน่ๆ 5555
-
o13
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อ้อนรักนี่มันจริงๆเลย น่ารักอ่ะ
-
:L2: :L2: :pig4:
-
อ้อนรักน่ารักกกกกกกกอ่าาาาา
-
นางง้อกันน่ารักกกก
-
เฮียหมา หัวเน่ายัง น้องเขาสนใจแฟนมากกว่าตัวเองอีก :laugh:
-
มาพรุ่งนี้เลยได้มั้ยคะ ฮือ ติด
-
เค้าจะเปิดตัวกับที่บ้านแล้วนะคะะะะ
แม่เป็นอากาเซ่ด้วยเหรอคะ 5555555555555
-
บางทีก็รู้สึกว่าพี่เสือมีลูก ไม่ได้มีแฟน 555
-
น่าจะเข้าได้กับทั้งบ้านเลยแหละ ดูท่าแล้ว 55555
-
ตอนที่ 36
อ้อนแล้ว...อ่อนแอ
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือนอนหรือยัง
พี่เสือดุ : ยังงง เก็บของอยู่เลย
ไอ้หมีเด๋อ : พี่เสือ
ไอ้หมีเด๋อ : ผมควรเอาอะไรไปบ้างดี...
ผมหยุดพับเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะมองแชทที่ถูกส่งมา แล้วหยิบโทรศัพท์มาโทรหาอีกฝ่ายที่ดูเหมือนตอนนี้จะวุ่นวายอยู่กับการเตรียมเสื้อผ้าเหมือนกัน ไม่นานเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้น
{พี่เสือ...}
“เป็นอะไร ตื่นเต้นหรือไงห๊ะ”
{อืม} เสียงตอบกลับมาของไอ้อ้อนรักทำให้ผมถึงกับหลุดขำออกมา
“ไหน เอาอะไรไปบ้าง”
{เสื้อผ้า}
“เออ ก็แค่นั้นล่ะ ที่เหลือไว้ค่อยไปหาข้างหน้าก็ได้ แต่อย่าลืมกางเกงในแล้วกัน”
{หกตัว}
ไอ้อ้อนรักมันตอบกลับออกมาจนผมอยากจะเข้าไปตบตีกับความเด๋อของมันแต่ก็ทำได้แค่เก็บอาการไว้แล้วฟังเสียงกุกกักจากฝั่งตรงข้ามเท่านั้น และดูเหมือนสายที่ผมโทรไปจะถูกคาไว้แบบนี้ และเราทั้งคู่ก็ต่างคนต่างเก็บของโดยฟังเสียงจากอีกฝั่งเท่านั้น
มะรืนนี้จะเป็นวันที่ผมออกเดินทางไปจังหวัดน่านบ้านเกิดตัวเอง โดยมีไอ้อ้อนรักไปด้วย ซึ่งผมเองก็ดีใจไม่น้อยที่มันค่อนข้างจะดีใจและตื่นเต้นกับการได้ไปเจอครอบครัวของผม ซึ่งไอ้เด็กหมีมันก็อดไม่ได้ที่จะประหม่าทั้งๆ ที่ผมเองก็คอยปลอบมันอยู่ตลอด แถมยังให้คุยกับแม่บ้าง แต่ดูเหมือนสติของมันจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนัก อย่างวันก่อนที่เราไปกินข้าวด้วยกัน
‘อ้อนรัก’
‘...’
‘อ้อนรักเว้ย สั่งข้าว...’
‘...’
‘อ้อนรัก !’
‘ไปหาครอบครัวพี่เสือ...!’
...
เด็กหมีเอ๊ย...
ผมแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ หลังจากสามารถเก็บทุกอย่างลงกระเป๋าเสร็จ ก่อนที่ผมจะมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง แล้วฟังเสียงของฝั่งตรงข้ามที่ยังคงทำอะไรไม่เลิก จนตัวเองต้องหลับตาลงเผื่อรอไอ้อ้อนรัก ไม่นานเสียงเจ้าของปลายสายก็ดังขึ้นอีกครั้ง
{เสร็จแล้ว}
“อืมมมม”
{พี่เสือ}
“หืม”
{ไปหาได้มั้ย}
คำถามที่ถูกตั้งขึ้นจากไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะรวบรวมสติหลังจากจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้วลุกขึ้นนั่ง พลางมองนาฬิกาที่บ่งบอกว่าเวลาตอนนี้เพิ่งทุ่มกว่าๆ เท่านั้น ได้ทีผมเลยลุกขึ้นจากที่นอนแล้วตอบกลับอีกฝ่ายไป
“ไปเจอกันที่ตลาดคนเดินก็ได้ กูว่าจะไปหาอะไรกินพอดี”
{ได้}
“รีบมานะ”
{จะรีบไป}
อีกฝ่ายพูดเพียงแค่นั้น ก่อนที่เราจะวางสายกันไป ผมที่ไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับก็เตรียมออกจากห้องทันทีเพราะมั่นใจว่าไอ้อ้อนรักมันต้องใช้เวลาไม่นานในการบึ่งรถมาที่ตลาดแน่ๆ ส่วนผมคงต้องเดินไป แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวออกจากห้องเสียงโทรศัพท์จากคนที่เพิ่งวางไปก็โทรเข้ามาอีกครั้งผมให้ผมกดรับงงๆ
“ว่าไง”
{เดี๋ยวไปรับ}
“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูเดินไปแป๊บเดียว...”
{ดึกแล้ว}
“ไม่เป็นไรจริงๆ คนเดินเยอะแยะ มึงนี่ทำอย่างกับกูเป็นสาวน้อยแสนสวยที่จะโดนฉุดซะอย่างนั้น อย่างกูเขาเรียกหล่อจนสาวเหลียวเว้ย”
{เดี๋ยวไปรับ}
“ไม่...”
{ไม่ให้ใครเหลียว}
“เดี๋ยวๆ เด็กหมี”
ชักนอกประเด็นละ...
{รอ}
“มะ...”
ติ๊ด !
ผมที่กำลังจะบอกว่า ‘ไม่ต้อง’ ก็ต้องเอาโทรศัพท์ออกจากข้างหูแล้วมองมันด้วยสีหน้างงๆ บวกับคิ้วขมวดเพราะร้อยวันพันปีไอ้อ้อนรักมันไม่เคยตัดสายผมกลางคันซักครั้ง
หน็อย ไอ้เด็กหมีนี่ อย่าให้เจอนะ เสือจะดุให้ !!
“หูยยย ซื้อขนมมาฝากด้วย ใจดีว่ะ” ผมที่ตอนนี้กำลังยืนเปิดถุงขนมสีหวานด้วยความอารมณ์ดีหลังจากที่ไอ้อ้อนรักมันแวะซื้อมาให้ ความขุ่นเคืองจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่หายไปเป็นปริดทิ้ง โชคดีที่ไอ้อ้อนรักมันไม่ชอบแสดงสีหน้าอื่นออกมา ไม่งั้นผมคงจะอ่านจากสายตาคนมองได้ไม่ยากว่ากำลังว่าผมว่า ‘เห็นแก่กิน’ แน่ๆ
นิดๆ หน่อยๆ เอง...
“ไปไหนดี”
“เดินกับกิน ขอที่ไหนก็ได้”
“ห้อง”
“ไม่เอา ไม่เข้าเรื่องลามก” ผมว่าพลางส่งสายตาเย้าแหย่คนตรงหน้า ไอ้อ้อนรักที่ตอนแรกพูดจ้อก็หุบปากกริบ เหลือเพียงใบหน้าสีแดงเรื่อเท่านั้นที่เหลืออยู่ “ฮ่าๆๆ กูล้อเล่นเว้ย !”
ผมหัวเราะออกมา โดยมองหน้าอีกฝ่ายไปด้วยและนั่นมันก็ทำให้ผมหยุดขำไม่ได้ ซึ่งไอ้เด็กหมีมันก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจจากการไปตลาดแต่เป็นการชวนมันเดินเล่นแถวนี้เอา สวนสาธารณะตอนกลางคืนก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น คนออกจะเดินเยอะด้วยซ้ำ ซึ่งไอ้อ้อนรักเองก็ไม่ได้ขัดอะไร เจ้าตัวจอดรถทิ้งไว้ที่หอของผมแล้วเราทั้งคู่จะพากันเดินไปข้างหน้า และก็กลายเป็นไอ้เด็กหมีที่เป็นคนทำลายบรรยากาศที่เงียบๆ นี่
“พี่เสือ”
แม้จะเป็นแค่การเรียกชื่อก็ตาม
“ว่าไง”
“...”
โอเค ผมเข้าใจ ว่าบางทีมันอาจจะอยากเรียกชื่อเฉยๆ โดยไม่พูดอะไร
ได้เด็กหมีได้...
กูชวนพูดเองก็ได้ !
“กินอะไรมาหรือยัง”
“ยัง”
“ไปหาอะไรกินกันมั้ย”
“แล้วแต่พี่เสือ”
“มึงกิน เพราะกูอิ่มแล้ว”
“งั้นไม่กิน”
“...”
“ไม่หิว”
ไอ้เด็กหมีมันพูดแค่นั้นก่อนจะเงียบไปแล้วเราทั้งคู่ก็ต่างคนต่างเดินกันเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรกันอีกจนกระทั่งมาถึงสวนสาธารณะที่มีคนเดินอยู่บ้างแต่ไม่มากนัก ก่อนที่ทั้งผมและไอ้อ้อนรักจะพากันมานั่งที่ม้านั่งริมทางเดินโดยมีแสงไฟที่ทำให้ตรงนี้ค่อนข้างสว่างกว่าตรงอื่น
พอนั่งได้แล้วก็เงียบอีก
อะไรของมันวะ...
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า”
ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไรมากนัก เพียงแค่ตอบกลับมาแค่นั้น ซึ่งทำให้ผมต้องขมวดคิ้วมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้กำลังทอดสายตาไปทางอื่นโดยไม่หันมามองผมแม้แต่ตอนพูด จนในที่สุดตัวเองก็ทนไม่ไหวแล้วลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าทำให้ไอ้อ้อนรักมันต้องเงยหน้าขึ้นมามองแบบไม่เข้าใจ ผมจึงจับใบหน้ามันไว้เพราะกลัวอีกฝ่ายจะหลบตาไป
“เป็นอะไร”
“...”
“อ้อนรัก กูถาม มึงเป็นอะไร” ผมถามอย่างคาดคั้น ซึ่งแอบรู้สึกไม่ดีบ้างเพราะถ้ามันอยากบอกก็คงจะบอกเองแต่นี่ผมบังคับมัน แต่ผมก็ไม่ชอบการเป็นแบบนี้ ไม่อยากเป็นห่วงมันโดยที่ตัวเองไม่รู้อะไรเลย “กูเป็นห่วงมึงนะ”
“...”
“เด็กหมี !”
ฟรุบ...
ผมที่กำลังอ้าปากเพื่อบ่นมันก็ต้องชะงักเมื่อคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันอยู่ๆ ก็โผลเข้ามากอดผมซะอย่างนั้น จนตัวเองต้องขมวดคิ้วแบบไม่เข้าใจกับอาการของคนตรงหน้า แต่ก็ทำได้แค่เอื้อมมือมาลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆ เท่านั้น
อ้อนรักเว้ย เป็นอะไรทำไมไม่บอกกู...
Rrrrrrr ~
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้อีกฝ่ายมันนิ่งไปซักพัก ก่อนจะยอมปล่อยผมแล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา และชื่อที่ปรกฎอยู่ตรงหน้าจอทำให้ผมใจกระตุกเล็กน้อย และดูเหมือนไอ้เด็กหมีเองก็ไม่คิดจะลังเลที่จะรับมันซักนิด
‘นาว’
“อืม...” เสียงเบาๆ ที่ถูกกรอกใส่โทรศัพท์ทำให้เป็นผมที่นิ่งและเงียบไป ตัวเองเลยเลือกที่จะเดินกลับมานั่งที่ข้างๆ ไอ้อ้อนรักเหมือนเดิม ซึ่งอีกฝ่ายเองตอนนี้ก็กำลังสนใจกับคนในสายไปแล้ว “อืม...ขอบคุณนะ”
“...”
“ได้ มาหาได้...ไม่ได้เป็นอะไร...อืม แม่ก็บอกอยากเจอพี่นาวเหมือนกัน”
“...”
“อืม”
เสียงสุดท้ายของคนข้างๆ ทำให้ผมที่นั่งดูสถานการณ์อยู่ไม่กล้าเอ่ยถามอีกต่อไป และการรอให้อีกฝ่ายเป็นคนพูดเองจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก เมื่อหลังจากวางสายไอ้อ้อนรักมันไม่ได้พูดอะไรเลยจนผมรู้สึกอึดอัดและน้อยใจขึ้นมา
เรื่องนี้ผมรู้ไม่ได้อย่างนั้นเหรอ
“กูกลับห้องแล้วนะ”
ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกมา และก็น่าผิดหวังที่คนที่เดินมาด้วยกันมันไม่ได้ลุกตามมาแต่อย่างใด
เรื่องนี้กูรู้ไม่ได้จริงๆ สินะ...
“ไอ้เสือ กูว่าแฟนมึงไม่มาแล้วมั้ง”
“ใจเย็นๆ ดิพี่หมา”
“ใจเย็นห่าอะไร ต้องรอเครื่องอีก นี่เลทมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”
พี่หมาที่ตอนนี้กำลังบ่นไม่หยุดเนื่องจากวันนี้เป็นวันที่เรานัดกันไปที่บ้านเกิดของผม และเวลานี้ก็เลยเวลานัดมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ไอ้อ้อนรักมันยังไม่โผล่หัวมา โซเชียลก็เงียบกริบโทรไปก็ไม่มีใครรับ จนผมแอบหงุดหงิดและเป็นห่วงมันไม่ได้หลังจากเจออาการแปลกๆ ของมันเมื่อวันก่อน แต่ก็ทำได้แค่ขอให้อีกฝ่ายรับสายผมซักที
และดูเหมือนคราวนี้คำภาวนาของผมจะเกิดผล เมื่อสายที่ต่อไปได้มีคนรับสายแล้ว แต่น้ำเสียงอู้อี้ที่ดังขึ้นทำให้ผมอดเป็นห่วงอีกฝ่ายไม่ได้
{พี่เสือ ขอโทษนะ...}
“อืม ไม่เป็นไร”
{อยากไปด้วย...} เสียงแหบๆ ของไอ้อ้อนรัก ทำให้เดาได้ไม่อยากว่าอีกฝ่ายตอนนี้กำลังไม่สบายอยู่
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
{...}
“อ้อนรัก...”
ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเบา ซึ่งไร้เสียงตอบกลับจากคนตรงข้าม จนตอนนี้ผมเริ่มอยู่ไม่สุขเพราะเกิดอาการเป็นห่วงมันขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะใช้เวลาอยู่ซักพักกว่าอีกฝ่ายจะยอมพูดอะไรออกมา
{พี่เสือ...}
“ว่าไง”
{มาหาได้มั้ย} น้ำเสียงแหบๆ ที่แอบปนกับเสียงสะอื้นทำให้ใจของผมหวิวไปเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้ผมตัดสินใจวางกระเป๋าเสื้อผ้าลงทันที {พี่เสือ...}
“ได้ อ้อนรัก กูไปหามึงได้ อยู่ห้องหรือเปล่า งั้นกูจะไปหาที่ห้องนะ”
{...}
“อ้อนรัก...”
{ขอโทษนะพี่เสือ}
“...”
{แต่อยากเจอพี่เสือ...}
“...”
{อยากเจอ...}
“อืม”
{ขอโทษนะ}
“อืม ไม่เป็นไร กูกำลังจะไปหานะ”
{ขอโทษ...}
“กำลังไปหานะเด็กหมี”
ผม ‘เสือดุ’ ตอนนี้กำลังยืนหอบแห่กอยู่หน้าห้องในคอนโดหรูของไอ้อ้อนรัก ซึ่งการที่ผมทิ้งไฟต์บินแล้วมาหามันก็โดนพี่หมาด่าไปชุดใหญ่ แต่เพราะมีพี่เต้ยคอยด่าพี่หมาต่อผมเลยสามารถชิ่งออกมาได้ง่ายๆ ความเป็นห่วงที่เกิดขึ้นจนมันบีบหัวใจผมจนรู้สึกไม่ดีหลังจากได้ยินเสียงของไอ้อ้อนรักมันสะอื้นเบาๆ และผมก็กำลังสงสัยว่าอาการของมันนั้นใช่เรื่องที่มันไม่ยอมบอกผมหรือเปล่า
มีอะไร แล้วมึงเป็นอะไร
โอ๊ย เสือไม่เข้าใจเว้ย !
“อ้าว เสือดุ”
ผมที่ตอนแรกยืนทึ้งหัวตัวเองก็ต้องสะดุ้งเฮือกแล้วหันไปมองทางต้นเสียง ก็พบว่าเป็นแฟนเก่าคนสวยของไอ้อ้อนรักที่ในมือมีถุงโจ๊กร้อนๆ อยู่ ผมที่ยืนอึ้งทำตัวไม่ถูกอยู่ก็ได้แต่ยิ้มออกมา
“เอ่อ...สวัสดีครับ”
“ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้ นาวก็แวะมาดูอ้อนรักเหมือนกัน คุณน้าฝากมาน่ะ”
“อ่า...”
“เข้าไปพร้อมกันมั้ย”
ผู้หญิงตรงหน้ายิ้มหวานให้ผมในแบบที่ถ้าเป็นคนอื่นเห็นคงจะละลายลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย ซึ่งผมเองก็แอบเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าความเป็นห่วงคนที่อยู่ในห้องมีมากกว่า และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ต้องรอให้ผมตอบ เมื่ออีกฝ่ายเดินไปเปิดประตูทันที ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างใหญ่ๆ ของใครบางคนพุ่งเข้ามาแล้วคว้าคนหน้าประตูเข้าไปกอด
“พี่เสือ...”
เอ่อ...อ้อนรัก กูอยู่นี่
ไอ้หมีเด๋อเอ๊ย !
ผมที่ยืนมองมะนาวที่กำลังรับแรงหนักของไอ้อ้อนรัก ก็อดสงสารไม่ได้ เพราะดูเหมือนไอ้เด็กหมีมันจะไม่ยอมปล่อยคนตรงหน้าเลย และสภาพของมันก็จัดได้ว่าแย่จนผมแอบใจหาย ก่อนที่คนป่วยจะเงยหน้าขึ้นมาแล้วสังเกตเห็นผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง ส่งผลให้มันทำตาโตตกใจแล้วรีบคลายกอดออกทันที
ไงมึง เด๋อตั้งแต่ปกติ จนตอนนี้ป่วยยิ่งเด๋อกว่าเดิม
จะแอบขำในใจก็ขำไม่ออก เพราะรู้สึกเป็นห่วงมันมากกว่า
วุ้ย อยากขำจัง
“นาว...”
“ใช่ นาวเอง...”
“พี่เสือ...”
และดูเหมือนจะไม่ต้องรอให้คนที่มันกอดผิดได้พูดอะไร ไอ้อ้อนรักมันก็พาร่างที่ไม่สมประกอบนั่นมาทางผมทันที ก่อนที่มันจะเข้ามากอดผมไว้แน่นอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก ตัวเองเลยได้แต่ลูบหลังมันเบาๆ แล้วพูดปลอบอีกฝ่ายเท่านั้น แม้ว่าผมจะยังไม่รู้อะไรก็ตาม
และผมก็คิดว่าไอ้อ้อนรักมันพร้อมจะบอกผมแล้ว
“ไม่เป็นไรแล้วอ้อนรัก ไม่เป็นไรแล้ว”
“ฮึก...”
“ไม่ว่าเรื่องอะไร กูจะอยู่ข้างๆ มึงนะ”
“พี่เสือ”
“เพราะฉะนั้นเข้มแข็งไว้”
เพราะถ้ามึงไม่เข้มแข็งเมื่อไหร่ จะเป็นกูเนี่ยล่ะที่จะอ่อนแอตาม
แพ้ได้มั้ย...
แพ้ของเหลวอุ่นที่เปียกอยู่บนไหล่ผมได้มั้ย
เด็กหมีเอ๊ย...จะทำกูร้องไห้ตามแล้ว...
--------------------------------
จะยามป่วยหรือยามปกติ นางก็เด๋อเหมือนเดิมเนอะ ฮ่าาา
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ ^^
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
:pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รำคาญนาว
-
คุณแม่เปรี้ยว..ววววววว มาก o13 o13 o13
-
หมี ทำไมป่วยได้พอเหมาะกับนาวมาพอดีเลยอ่ะ สงสัยๆ :hao4:
-
:hao4: รอตอนต่อไปต่ะ
-
อ้อนรักไม่สบายหรือว่าเป็นอะไรอ่ะ
-
สรุปน้องนี นาว เนี่ยจะมาดีหรือมาร้าย :hao4:
-
มีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กหมี
-
บางทีก็รำคาญ 'อ้อนรัก' นะ
เหมือนไหลไปตาม 'คน' ที่อยู่ใกล้
เหมือนว่าแคร์เสือ แต่ที่อ้อนรักแสดงออกมา
มันไม่ชวนให้รู้สึกว่า อ้อนรักแคร์เสือกว่าใครอื่นเลย
ยิ่งนาวเริ่มมานัวเนีย .. เริ่มเซ็งอ้อนรักเข้าไปใหญ่
เฮ้ออออ ...
-
ชอบนิยายเรื่องนี้จนอินตามอ่ะ รำคาญอ้อนมาก ถ้ามีผัวแบบนี้ไม่มีดีกว่า แฟนเก่ามาป้วนเปี้ยนใครๆก็ไม่ชอบเว้ย มาดีมาร้ายก็บอกแฟนดิ ถ้าไม่พูดจะรู้ป่ะวะ อีนิสัยที่พอนาวโผล่มาแล้วเดินตามไปตลอด เกลียดมาก ถ้ามีคนแบบนี้เป็นผัวจะยืนด่าตรงนั้นเลยอ่ะ ไปไหนทำไมไม่บอก ความลับอะไรนักหนาถึงไม่พูดให้ฟัง แต่อีแฟนเก่าพูดได้ แฟนเก่าที่ไม่รู้ว่าอยู่ในสถานะอะไร เพื่อน? พี่? แต่คนมันเคยได้กันมาก่อนอ่ะ เราก็ไม่รู้ว่าที่หายไปนี่ไปทำไรกันรึเปล่า ขอตบอ้อนก่อน แล้วค่อยตบนาวนะ ...อันนี้คืออินนิยายค่ะพี่ คนอินแปลว่าคนเขียนแต่งดี ดีมากด้วย หนูชอบมาก รักพี่นะคะ จุ้บ
-
อ้าว นี่คนชื่อนาวยังจะมีบทอีกรึ???
-
5555555 เห็นด้วยกับเม้นบน ๆ อินจนเราไม่ต้องเม้นไรเพิ่มเลยพูดตรงใจจริง ๆ
เอาจริง ๆ แล้ว ต่อให้ไม่มีเสือ อ้อนรักก็มีคนอื่นมาทดแทนเสือได้อยู่ดี อ้อนสมชื่อน่ะแหละ อ้อนได้ทุกคน เหมือนไม้เลื้อยที่ไหลไปเรื่อย เป็นเพื่อนก็น่ารักดี แต่เป็นแฟนไม่โอเค อนาคตพี่เสือจะไม่มีความสุข
-
เด็กหมีป่วยหรอคะ
หายป่วยไวๆนะ
-
มันยังไงกานนนนนนน............
เกิดอะไรขึ้น ระหว่างเสือ นาว :really2: :really2: :really2:
-
ตอนที่ 37
หมีกินเสือ
“อาการหนักเลยมึง”
“...”
ผมขมวดคิ้วโดยมีคนป่วยนอนซมห่มผ้าห่มปิดยันใบหน้าอยู่ ไอ้อ้อนรักมันหรี่ตาแดงๆ ขึ้นมองผมเล็กน้อย ตัวเองเลยได้แต่ส่ายหัวเบาๆ แล้วเดินเอากะละมังเช็ดตัวไปเก็บ พอกลับมาก็เห็นว่าคนป่วยมันยังคงนอนลืมตาอยู่ จนผมต้องพูดเสียงดุๆ ขึ้น
“นอนพักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่หาย”
“ได้...”
“พอตื่นมาก็ช่วยเล่าให้กูฟังด้วย นี่ไม่ได้เสือกนะ แต่จะได้โอ๋ถูก เข้าใจมั้ย”
“อืม”
“เออ ไอ้อ้อนรัก...” ผมที่ตอนแรกว่าจะไม่ถามเรื่องนี้ สุดท้ายก็อดใจไม่ได้ ก่อนจะหันมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าทางสะดวกเลยเข้าไปใกล้คนที่นอนป่วย โดยขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ และยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร คนที่นอนอยู่มันก็เอื้อมมือคว้าเข้าที่ท้ายทอยของผมจนใบหน้าตัวเองต้องขยับเข้าไปใกล้ตามด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนที่ทาบเข้ามาครู่หนึ่งแล้วผละออก “เดี๋ยวมึง ไม่ใช่แบบนี้เว้ย...!”
“...” แล้วแม่งก็ทำหน้างงส่งมา
เออดี !
“กูแค่จะถามว่าทำไมแฟนเก่ามึงถึงมาที่นี่”
“อ่า...”
“นี่มึงไม่ได้แอบนอกใจใช่มั้ย” ผมหรี่ตาพลางยกมือขึ้นชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างจับผิด ไอ้อ้อนรักมันจึงรีบส่ายหัวแล้วใช้เสียงแหบแห้งนั่นพูดออกมา
“แม่ให้มา”
“...”
“ไม่ได้คิดอะไรกับนาว” คำยืนยันของไอ้อ้อนรักบวกกับใบหน้าซื่อๆ ของมัน ทำให้ผมยอมถอยใบหน้าออกห่างแต่โดยดี
“งั้นก็นอนพักผ่อนได้แล้ว”
“อืม”
“หายไวๆ จะพาไปกินของอร่อย” ผมพูดพลางเอื้อมมือไปยีหัวมันหนึ่งที ซึ่งไอ้อ้อนรักก็ได้แต่มองการกระทำของผมเงียบๆ ก่อนที่มันจะพูดออกมาเสียงเบา
“ขอโทษนะพี่เสือ”
“ไม่เป็นไร ไว้ไปพร้อมกันคราวหน้า”
“...”
“อย่าคิดมาก รู้มั้ยกูโคตรเป็นห่วงมึงเลย”
“ดีใจ”
“จะดีใจกว่านี้ถ้ามึงรีบหาย แล้วมาคุยกับกู”
“อืม จะรีบหาย”
“ดีมาก”
ผมลูบหัวเด็กหมีที่นอนอยู่ ก่อนที่อีกฝ่ายจะหลับตาลงอย่างง่ายดาย ผมจึงกดริมฝีปากลงบนหน้าผากของมันหนึ่งที ก่อนจะปล่อยให้คนป่วยที่หลับไปอย่างรวดเร็วได้พักผ่อน และพอจะเตรียมเดินออกจากห้องก็ต้องแปลกใจเมื่อสาวสวยอย่างมะนาวตอนนี้ได้ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนของไอ้อ้อนรัก โดยเธอยืนยิ้มหวานมาทางผมแล้วพูดเสียงเบาราวกับกลัวคนป่วยจะได้ยิน
“เสือ”
“...”
“มาคุยกันหน่อยสิ”
ผมไม่ได้ตอบอีกฝ่าย ได้แต่เดินตามร่างเล็กนั่นไป ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้มากท่านัก เมื่อออกมาข้างนอกและปิดประตูห้องคนป่วยได้เธอก็หันมาพูดกับผมทันที
“เสือคบกับอ้อนรักจริงๆ ใช่มั้ย”
เชรด เข้าประเด็นไวมาก...
“อ่า...ครับ” ผมตอบรับไปแบบไม่ปิดบังก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาแก้มตัวเองเขินๆ
เดี๋ยวไอ้เสือ มึงห้ามเขินตอนนี้ !
เมื่อตั้งสติได้ผมเลยพยายามทำหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะมองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ยิ้มน้อยๆ จนผมต้องยิ้มกลับไปบ้าง แม้ในใจตอนนี้จะยิ้มไม่ค่อยออกเท่าไหร่
“ตอนแรกนาวคิดว่าอ้อนรักพูดเล่นน่ะ”
“อ่า...”
“ตั้งแต่ตอนที่เจอเสือครั้งแรก อ้อนรักบอกว่ากำลังจะจีบเสือ” เธอพูดพลางมองผม “ทั้งๆ ที่อ้อนรักไม่เคยจีบใครเลย”
“...”
“ไม่ต้องทำหน้าคิดหนักขนาดนั้นก็ได้ นาวแค่อยากจะบอกว่ามันแปลกเฉยๆ แล้วก็อยากลองคุยกับคนที่ทำให้อ้อนรักยอมทำอะไรที่ไม่เคยทำน่ะ”
“อ่า...”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนาวกับอ้อนรักนะ นาวมีแฟนแล้ว เธอเข้ากับนาวได้มากกว่าผู้ชาย เพราะฉะนั้นเสือไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลย วันนี้ที่แวะมาเพราะอ้อนรักค่อนข้างแย่ แล้วคุณน้าเองก็เป็นห่วงเลยฝากนาวมาดูให้ในฐานะพี่สาวที่เคยอยู่ข้างบ้านกันเท่านั้น”
“ข้างบ้าน..?”
“อืม ตามนั้นล่ะ ยังไงถ้าเสือมาแล้วนาวก็ขอตัวก่อน”
“อ่า...”
“ยังไงเสือก็โชคดีแล้วกัน ดูแลอ้อนรักดีๆ”
“หือ...”
“เพราะไม่ได้มีแค่นาวหรอก ที่จะรอสอยอ้อนรักน่ะ”
“หะ...เห๊...” ผมที่ตอนนี้ยืนอ้าปากค้างกับคำพูดคนตรงหน้าก็ต้องทำสีหน้าไม่ถูกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มมาให้ในแบบที่ผมไม่ค่อยชอบนัก ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลงอย่างรวดเร็วเมื่อเธอหัวเราะร่าออกมาจนผมต้องขมวดคิ้ว
“เฮ้ย ล้อเล่นเอง ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น แกล้งเสือสนุกจริงๆ ด้วย”
“ห๊ะ...”
“นาวไปจริงๆ ละ ยังไงไว้เจอกันใหม่นะ”
“อ่า...”
“เอ้อ จริงๆ แล้วนาวล้อเล่นนะ...”
“...”
“ก็...เรื่องมีแฟนเป็นผู้หญิง จริงๆ นาวยังโสด ระวังอ้อนรักไว้ดีๆ” ผู้หญิงตรงหน้ายิ้มหวานมาให้ผมอีกครั้งจนผมไม่รู้ว่าจะสำลักความหวานตรงหน้าตายตอนไหน และมันก็ทำเอาตัวเองถึงกับอ้าปากค้างไปเรียบร้อย สมองพยายามประมวลผลคำพูดตรงหน้า ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ “เอ๋...หรือจะยังไม่ไปแล้วเล่นกับเสือก่อนดี อ้อนรักนอนอยู่ด้วย ทางคงสะดวก...”
“อะ...เอ๋...”
“ลองมาทำกันมั้ย”
“ดะ...”
เดี๊ยวววววว !
ผมที่ตอนแรกสติหลุดไปหนึ่งรอบก็ต้องลืมตาโพลงพลางถอยหลังทันที และปฏิกิริยาของผมที่เกิดขึ้น ก็ทำให้คนตรงหน้าแสดงท่าทีว่ากลั้นขำออกมาสุดๆ ก่อนที่เธอจะก้าวขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ส่วนผมเองก็ถอยหลังเรื่อยๆ จนร่างกายไปติดกับประตูที่เพิ่งออกมา และไม่นานร่างเล็กที่กำลังเข้ามาจู่โจมผมก็ขยับเข้ามาใกล้ จนตัวเองต้องเอียงตัวเบียดกับประตูไว้
เดี๋ยวดิ เสือไม่เคยโดนสาวรุก ยังทำใจไม่ได้โว้ย !
ไม่เอา ไม่อยากนอกใจไอ้อ้อนรัก นอกกายก็ไม่เอา งื้อ !
“เสือดุ ลองทำกันมั้ย”
“มะ...ไม่...”
แกร่ก...
ผมที่ตอนแรกตัวแนบชิดกับประตูก็ต้องใจหายวาบเมื่ออยู่ๆ ประตูห้องนอนที่เคยปิดสนิทก็ถูกเปิดออกจากคนด้านใน ทำให้ร่างกายของผมเซล้มไปตามแรงโน้มถ่วง และคิดว่าจะเจ็บก็ไม่ใช่เมื่อร่างกายปะทะเข้ากับเนื้ออุ่นร้อนของคนป่วยที่เปิดมันออกมา
“อ้าว อ้อนรัก ไหนว่านอน...”
“อะ...อ้อนรัก...”
“อย่าแกล้งเสือ” ผมมองคนป่วยใบหน้าแดงเรื่อที่ตอนนี้ขมวดคิ้วมองผู้หญิงตรงหน้า โดยที่แขนของมันกอดร่างกายผมแนบตัวไว้แน่น ตัวเองเลยได้แต่มองไปทางมะนาวบ้างซึ่งเธอเองก็กำลังกลั้นยิ้มอยู่เช่นกัน ไอ้อ้อนรักมันจึงพูดต่อ “กลับไปได้แล้ว”
“โอเคๆ กลับแล้ว”
“พี่เสือไปนอน”
ว่าจบไอ้คนตัวสูงกว่ามันก็ลากร่างของผมเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง ก่อนที่ตัวเองจะโดนคนป่วยตัวร้อนจี๋พาร่างมาโยนไว้บนเตียง ตามด้วยร่างหนักๆ ของไอ้เด็กหมีที่ทิ้งตัวลงมาทับร่างผมไว้ มันกอดผมไว้แน่นโดยที่ใบหน้าซบลงบนหน้าอก ตัวเองที่แอบตกใจการกระทำนั้นก็ได้แต่ชะเง้อมองแล้วก็ต้องเงียบกริบ เมื่อไอ้อ้อนรักมันหลับตาลงทั้งๆ แบบนั้น
“อ้อนรัก...”
“...”
“เฮ้ย...หลับจริงดิ...”
“อยากกอดพี่เสือ...”
เดี๋ยวนะ น้ำเสียงอ้อนๆ นี่มันอะไรกัน
“อื้อ กอดๆ” ผมที่ไม่รู้จะตอบยังไง ก็ได้แต่เอื้อมมือกอดอีกคนบ้าง พร้อมกับลูบหัวไปด้วย ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกแปลกๆ เมื่อมืออุ่นร้อนของใครบางคนค่อยๆ แทรกเข้ามาในเสื้อ “ดะ...เดี๋ยว...”
“เนียน...”
เอาอีกแล้ว เด็กหมีนี่
“อ๊ะ...เดี๋ยวๆ อ้อนรัก...!” ผมที่ตอนแรกพยายามอยู่นิ่งๆ แม้จะโดนลูบร่างกายไปด้วย ก็ต้องดิ้นขึ้นมาเมื่ออยู่ๆ คนตรงหน้ามันกดริมฝีปากลงบนยอดอกเม็ดเล็กของตัวเองผ่านเนื้อผ้า ตัวเองเลยได้แต่เม้มปากก้มมองการกระทำที่ช่ำชองนั่น พร้อมกับไอ้อ้อนรักที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมเข้าพอดิบพอดี โดยในแววตาแฝงไปด้วยความอ้อนไว้สุดชีวิต “อึก...”
“พี่เสือ...”
“...”
“แข็งแล้ว...”
ปุ๊บ !
ผมที่คาดว่าตอนนี้หน้าแดงซ่านก็ใช้สองมือตะปบเข้าที่ใบหน้าของไอ้เด็กหมีตรงหน้าแรงๆ หนึ่งทีแล้วพูดเสียงดัง
“อ้อนรัก ตั้งสติ !”
“พี่เสือ...”
“มึงป่วยอยู่ !”
“ไหว...”
“...”
“ทำไหว”
“งื้ออออออ !”
ดูเหมือนตอนนี้จะเป็นผมที่สู้ไม่ได้ซะเองเลยได้แต่เบะปากบีบน้ำตาเพื่อขอความเห็นใจ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันจะขยับร่างกายขึ้นมาใกล้แล้วจูบเข้าที่ริมฝีปากของผมหนึ่งที แล้วกดย้ำๆ อยู่แบบนั้น จนตัวเองต้องจับใบหน้าของอีกฝ่ายไว้ให้อยู่นิ่งๆ
อย่ามาอ้อนแบบนี้นะเว้ย ใจบางหมด !
“กะ...กูกลัว...”
“ไม่ต้องกลัว”
“มึงเคยทำกับผู้ชายเหรอ ?”
“ไม่เคย”
“ไม่เอาาาาา กลัววววว” ผมที่ตอนนี้เริ่มโวยวายอีกครั้งหลังจากโดนใบหน้าใสซื่อมองมาพร้อมกับตอบว่า ‘ไม่เคย’ จนไอ้เด็กหมีมันทำหน้าสลด “งื้อ...”
“จะทำให้ดีที่สุด”
“...”
“สัญญา”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงเบาก่อนจะกดจูบเข้ามาที่ริมฝีปากของผมอีกครั้ง ซึ่งใบหน้าแดงๆ เพราะฤทธิ์ไข้ตอนนี้มันดูคึกคักผิดกับอาการป่วยซะทีเดียว ก่อนที่ผมจะยอมอ้าริมฝีปากออกเพื่อรับลิ้นอุ่นร้อนของคนตรงหน้าเข้ามา ไอ้อ้อนรักเมื่อเห็นว่าผมยอมโอนอ่อนตามบ้าง เจ้าตัวก็ขยับร่างกายขึ้นเล็กน้อยแล้วกดจูบลงมาบนริมฝีปากผมย้ำๆ จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็สอดลิ้นร้อนระอุเข้ามา จนผมต้องหลับตาเมื่อรับรู้ถึงของร้อนชื้น และมันก็ทำให้รู้สึกดีมากเช่นกัน
“อื้ม...” ผมครางในลำคอเบาๆ พร้อมกับเสื้อยืดของตัวเองที่ถูกคนด้านบนถอดออกไปจากร่างกายตามด้วยกางเกงอย่างรวดเร็ว คนที่ปลดเปื้องเสื้อผ้าของผมออกจากตัวให้ก็ถอยร่างกายออกไป ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แน่นอยู่ภายในจนผมต้องยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าไว้เพราะกลัวว่าสีหน้าที่น่าอายของตัวเองจะเผยให้อีกฝ่ายเห็น ไอ้อ้อนรักมันไม่รอช้าเข้ามาหาผมอีกครั้งแล้วกดจูบลงมาใหม่ ผมเองก็ทำได้แค่กอดรัดร่างของอีกฝ่ายไว้ โดยมืออุ่นร้อนตอนนี้ไล่ลูบไล้ไปทั่วร่างกาย และก็ทำให้ผมสะดุ้งเฮือกได้ทุกครั้งเมื่ออีกฝ่ายสะกิดเข้าที่ตุ่มไตที่ตอนนี้เริ่มแข็งเบาๆ “จะ...จั๊กจี้...”
“หืม...”
ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่ฟังคำพูดของผมนักเมื่อไอ้อ้อนรักมันลากจมูกผ่านลำคอของผมลงไปถึงเนินอก ซึ่งมันคงจะรู้ว่าถ้าหยุดอยู่ที่คอคงไม่ได้สานต่อแน่ๆ อีกฝ่ายเลยเข้าจู่โจมที่ยอดอกผมทันทีโดยครอบริมฝีปากอุ่นร้อนลงมาจนผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะดูดดุนจนตัวผมแข็งทื่อกับความรู้สึกใหม่ที่เริ่มเข้ามา
กึด !
“อื้อ...!” ผมร้องออกมาก่อนจะจับเข้าที่หัวของคนที่เมื่อซักครู่ขบกัดที่ยอดอกผมแรงๆ จนตัวเองน้ำตาปริ่ม พร้อมกับลิ้นร้อนจะตวัดข้างที่กัดนั่นเบาๆ ราวกับพยายามทำให้หายรู้สึกเจ็บ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะดูดดุนแรงๆ อีกครั้งทำให้ผมต้องแอ่นอกขึ้นอย่างเผลอตัว “ไม่...ไม่เอา...แล้ว...ฮื่อออ ~”
ผมร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวแม้จะเป็นจุดที่มันไม่น่าจะเสียวก็ตาม โดยตอนนี้อารมณ์ของผมเริ่มมีร่วมกับอีกฝ่ายมาบ้าง เมื่อไอ้อ้อนรักมันเห็นว่าผมเริ่มจะงอแงในตอนที่โดนยุ่งกับหน้าอก มันจึงขยับใบหน้าลงมาแล้วกดจูบลงที่หน้าท้องอยู่สองสามที มือก็เริ่มลูบเข้าที่ขาอ่อนของผมเบาๆ จนกระทั่งไปถึงรอยแยกของสะโพกด้านหลังแล้วบีบแรงๆ
“อ๊าาาา ~”
แค่โดนบีบสะโพกแล้วกูจะร้องทำม้ายยยยย !
“พี่เสือไม่ไหวแล้ว”
“ฮื่อออ อ้อนรัก ไม่เอาได้มั้ย”
“เอา”
ไอ้เด็กหมีมันตอบแค่นั้นท่ามกลางสีหน้าแดงซ่านของผม ก่อนที่คนป่วยมันจะเอื้อมมือไปหยิบบางอย่างมาจากหัวเตียงทำให้ผมที่เพิ่งเห็นต้องอ้าปากค้าง
ถุงยาง...
แล้วไอ้ขวดสีฟ้าใสนั่นมัน...
“ไอ้เด็กหมี นี่มึงวางแผนเตรียมจะแอ้มกูอยู่ใช่มั้ยยย เด็กชั่ววว กูจะฟ้องแม่ ฮื้อออออ !”
ได้ทีผมเลยร้องโวยวายเมื่อเห็นว่ามันเตรียมพร้อมขนาดนั้น นี่กูทิ้งไฟต์บินมาเผื่อมาให้ไอ้เด็กหมีแดกใช่มั้ย
ขอโทษนะพี่หมา เสือมันไม่รักนวลสงวนตัวเอง ฮื่อออ
“โอ๋นะ” ไอ้อ้อนรักมันพูดเบาๆ ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าผมงอแงไม่เลิก แล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมเบาๆ โดยลูบหัวไปด้วย “พี่เสือน่ารัก”
“งื้อ...”
“ทนไม่ไหวหรอก...”
คำพูดพร้อมรอยยิ้มหล่อของคนตรงหน้าทำให้ผมเงียบกริบ แล้วมองใบหน้านั่นแทนก่อนจะเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันถอยตัวออกแล้วจัดการการช่วงล่างของตัวเอง ผมที่แอบชะเง้อมองของที่ไม่เคยเห็นก็ต้องกระตุกวูบแทบเป็นลม
ใหญ่กว่าของกูเกือบเท่านึงได้...
“อ้อนรัก ไม่เอาแล้ววววว !” ในที่สุดผมก็งอแงออกมาอีกครั้ง แต่ก็โดนไอ้เด็กหมีมันเอียงคอทำหน้างงส่งมาให้ “มะ...มึงคิดจะเอาของน่ากลัวแบบนั้นมาทำอะไรกับร่างกายกูห๊ะ !”
“อ่า...”
“ฮื่ออออออ” ผมใช้สายตาที่ปริ่มไปด้วยหยาดน้ำที่ตัวเองเร่งบีบออกมาเพื่อเรียกร้องความเห็นใจทำให้ไอ้อ้อนรักมันต้องเข้ามาปาดน้ำตาให้ แล้วกดจูบเข้าที่ปากผมอีกครั้ง
เอาอีกแล้ว แม่งชอบทำให้ใจบาง...
“เจ็บนิดเดียว”
“ฮึก...จริงเหรอ...”
“อืม”
ผมที่ตอนนี้มองใบหน้าอ้อนๆ ของมันก็ใจอ่อนหยวบ ก่อนจะยอมอยู่นิ่งๆ ให้ไอ้อ้อนรักมันทำการต่อ ซึ่งคำปลอบที่ว่า ‘เจ็บนิดเดียว’ ทำให้ผมเบาใจขึ้นมาบ้าง
ที่เหลือมันจะเสียวใช่มั้ย
ถ้าไม่เสียว กูจะฆ่ามึงแน่ ไอ้เด็กหมี !
“อ๊ะ...!”
ผมร้องออกมาพลางเบิกตากว้าง ก่อนจะรีบมองตามความรู้สึกใหม่ที่เกิดขึ้นกับช่วงล่างเมื่อรู้สึกได้ถึงของเหลวเย็นๆ ที่ป้ายเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง ตัวเองเลยได้แต่เม้มปากแน่นเพื่อมองดูคนที่ดำเนินการทำมันอย่างช้าๆ ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วเรียวสวยที่ผมเคยชมนักชมหนาตอนนี้ค่อยๆ สอยเข้าไปด้านในร่างกายของผม
“พี่เสือ...”
“อะ...อ้อนรัก เจ็บ ฮึก...”
“ไม่ร้องนะ นิดเดียว” ไอ้เด็กหมีมันพูดก่อนจะเอื้อมมือมาปาดน้ำตาที่เอ่อของผมให้ โดยที่นิ้วของมันค่อยๆ แทรกเข้าไปใน ช่องทางหลังของผมทีละน้อย ความเจ็บเสียดที่เกิดขึ้นทำให้ตัวเองต้องหลับตาแน่นก่อนจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมันดันเข้ามาจนสุดโคนนิ้วตัวเอง
“อ๊าาาาา !”
“หวาน”
“ฮื้อออออ !”
“พี่เสือคราง”
“อึก...”
“ได้ยินแล้ว” คนตรงหน้ายิ้มออกมาทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ลืมความเจ็บเมื่อสักครู่เป็นปริดทิ้ง ก่อนจะต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อนิ้วด้านในเริ่มขยับออกแล้วดันเข้ามาใหม่
“อื้อ...”
ผมส่งเสียงเบาๆ เมื่อนิ้วเรียวของไอ้อ้อนรักมันสะกิดด้านใน จนตัวเองต้องหลับตาแน่น ก่อนจะต้องเม้มริมฝีปากเมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่มากขึ้นเข้ามาด้านใน
เอ่อ...อ้อนรัก...
สองนิ้วของมึงมันยังใหญ่ไม่เท่าไอ้นั้นครึ่งนึงเลยไม่ใช่เหรอวะ
พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยเสือดุด้วย ~
“นุ่ม...” คนตรงหน้าผมพูดไปพลางขยับนิ้วด้านในไปจนตัวเองต้องบิดเร่า ก่อนที่ใบหน้าแดงๆ ของไอ้อ้อนรักมันจะโน้มเข้ามาแล้วจูบเข้าที่ปากของผมโดยให้ลิ้นร้อนชื้นสัมผัสไปทั่วโพลงปาก ตัวเองที่เคลิ้มเพราะรสจูบนั่นก็ได้แต่ครางเสียงอื้ออึงในลำคอ ตามจังหวะการสอดใส่อันเนิบนาบจากช่วงล่าง
“อื้มมม...อ้อนรัก...”
“...”
“อ้อนรัก...อ๊ะ...”
ผมที่ตอนนี้หลับตาแน่นและส่งเสียงเรียกชื่อคนตรงหน้าก็ต้องค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่ออยู่ๆ ไอ้อ้อนรักก็หยุดการกระทำทุกอย่างลงซะดื้อๆ จนผมต้องเอื้อมมือไปคว้าคออีกฝ่ายลงมาแล้วจูบกลับไปบ้าง แต่ไอ้เด็กหมีมันก็รีบถอยใบหน้าออกแล้วมองมาที่ผมด้วยสายตาอึ้งๆ
อยากจูบ ชอบจูบ
“พี่เสือ”
“อะไร...”
“ไม่ไหวแล้ว”
“ฮื่อออออ”
เมื่อฟังคำพูดนั่นก็อดงอแงต่อไม่ได้ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะถอยตัวออกไปแล้วถอนสิ่งที่เคยอยู่ในร่างกายของผมออก ผมที่ลืมตามองดูการกระทำนั้นก็ต้องทึ่งไม่น้อยเมื่อคนป่วยตอนนี้มันไม่เหมือนคนป่วยซักนิด แถมยังดูคึกคักผิดปกติด้วย
เด็กหมีขี้ตู่...
ผมที่ตอนแรกลอบมองใบหน้าแดงที่กำลังมองเรือนร่างของผมอย่างสำรวจก็ต้องรู้สึกร้อนที่ใบหน้าขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าร่างกายตรงหน้าเซ็กส์ซี่สุดๆ ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่ออีกฝ่ายมันจับขาของผมยกขึ้นสูงแล้วคว้าหมอนหนุนมารองตรงสะโพกให้ พร้อมกับร่างกายผมที่แข็งทื่อเมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่ที่กำลังแทรกเข้ามา
“ดะ...เดี๋ยวอ้อนรัก...!”
“พี่เสือ...”
ร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ชำแรกเข้ามาทีละน้อยจนผมหลับตาแน่น แม้อีกฝ่ายจะอ่อนโยนแต่มันก็ทำให้ผมเจ็บอยู่ดี และเมื่อมันเข้ามาได้ครึ่งทางแล้วไอ้อ้อนรักมันก็แช่ไว้แบบนั้น เมื่อผมลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าที่ทุกข์ทรมานของอีกฝ่ายที่กำลังพยายามดันร่างตัวเองเข้ามา
“พี่เสือ...”
สวบ !
“อ๊าาาาา !!”
ผมร้องออกมาสุดเสียงก่อนจะดิ้นพล่านเมื่ออีกฝ่ายมันกระแทกช่วงกลางกายเข้ามาในร่างกายของผมทีเดียวจนสุด ก่อนที่จะได้ยินเสียงของไอ้อ้อนรักมันครางเบาๆ พร้อมกับทิ้งตัวเองกอดผมไว้ อีกฝ่ายจูบซับน้ำตาที่ปริ่มของผมแล้วพูดปลอบ
“ไม่เป็นไรนะพี่เสือ”
“เจ็บ...ฮื่อ...อ้อนรักกูเจ็บ เสือเจ็บ...”
ผมพูดไม่หยุดโดยส่ายหน้าไปด้วย ทำให้ไอ้เด็กหมีมันแสดงสีหน้ารู้สึกผิดขึ้นมา แต่ก็เพียงแป๊บเดียวเท่านั้น ก่อนที่อีกฝ่ายจะลงไปจู่โจมกับหน้าอกผมอีกครั้งโดยการดูดดุนเบาๆ มือก็นวดคลึงสะโพกให้ และตามด้วยการกอบกุมกลางกายของผมไปด้วย
“อืม...”
“อ๊า...!”
ผมร้องอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายชักรูดแก่นกายผมหนักบ้างเบาบ้างจนตัวเองต้องบิดตัวเร่าด้วยความเสียวซ่าน โดยที่ความเจ็บจากทางด้านหลังเริ่มถูกกลบเกลื่อนจากความเสียวด้านหน้าแทน
“พี่เสือ...”
เสียงเรียกชื่อที่นุ่มทุ้มนั่นทำให้ใจผมอ่อนยวบ ก่อนจะเอื้อมมือไปกอดคอของอีกฝ่ายไว้ ไอ้อ้อนรักมันจูบที่ปากผมเบาๆ มือก็เลิกยุ่งกับกลางกายแล้วเริ่มขยับช่วงล่างที่ค้างนิ่งมานานช้าๆ และมันก็เพิ่มจังหวะเร็วขึ้นจนตัวผมเริ่มสั่นคลอนตาม ไอ้อ้อนรักมันหยุดครู่หนึ่งก่อนจะถอยตัวออกไปแล้วจับที่สะโพกของผมแน่น ก่อนจะสวนกลางกายตัวเองเข้ามาใหม่เน้นๆ
“อ๊ะ...อ๊า...เบา...อ้อนรัก...ฮื่ออออ !”
“พี่เสือ...”
แล้วแม่งก็จ้วงไม่ยั้งเลย
ไอ้ห่าลาก งื้ออออออออ !!
“ฮื่อออ ไอ้เด็กหมีชั่ว หน้าหมี...อ๊าาาา !”
ผมร้องสุดเสียงอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายกระแทกเข้ามาแรงขึ้นจนร่างกายสั่นคลอนตามแรงที่อีกฝ่ายส่งมา ผมที่ได้แต่ปัดป่ายไปทั่วจนตัวเองแทบหมดแรงก็ได้แต่ส่งเสียงกระซิกเบาๆ เมื่อไอ้อ้อนรักมันไม่ปราณีผมซักนิด
“อ่า...”
“ฮื่อ...อ๊ะ...อ๊า...อ้อน เบา...ฮื่อ...เบา !!”
เสียงกระท่อนกระแท่นของตัวเองไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะฟังรู้เรื่องมั้ย รู้แค่ว่าตอนนี้ผมอยากจะจับอีกฝ่ายมาฆ่าให้ตายกับการกระทำที่ขาดสตินั่น
มึงไม่ได้ป่วยใช่มั้ยหาไอ้เด็กหมี !!
“พี่เสือ...”
“ฮื่อ อ้อนรัก...อ๊า...อย่าทำเสือแรงเลยนะ...ฮื่อ...”
ไม้สุดท้าย ส่งเสียงกับใบหน้าอ้อนๆ ขอความเห็นใจไปแม่ง !
“พี่เสือ...!”
ไอ้เด็กหมีมันเบิกตาโตแล้วก้มเข้ามาขบกัดที่หัวนมผมแรงๆ จนตัวเองร้องจ้าก ส่วนช่วงล่างก็ยังทำหน้าที่ดีไม่หยุดหย่อน
เอาแล้วไอ้เสือ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย
แล้วไอ้ใบหน้าหล่อๆ ที่คอยแอคแทคเข้ามาอีก
ฮื่อ...
แกล้งเป็นลมหนีดีกว่าาาา ~
“อ๊าาาาาา ~!”
-----------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
หมีได้กินเสือแล้ว :bye2:
-
เสือโดนหมีกินทั้งตัว :z1: :z1: :z1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:haun4: :jul1: :hao6:
ความร้อนแรงนี้
-
หมีเป็นสัตว์กินเสือนะคะ 5555555555555555555
-
อ๊ากกกกก แล้วตกลงอ้อนรักเป็นไรอ่ะ มีปัญหาอาร๊ายยยยย
รึแกหลอกพี่เสือมากินจริงๆ?
-
หนูเสือ โดนซะติดเตียง ยังจะแกล้งสลบอีกหรือจ๊ะ :laugh:
-
ค่อย ๆ กินก็ได้~ พี่เสือจะไม่ไหวเอานะ -///-
-
เสือดุไม่ออกละคราวนี้ โดนกินเรียบ อ้อนรักทำดี o13 o13 :impress2:
-
เสือโดนหมีกินซะแล้ว :hao7:
-
เสือโดนกินทั้งตัวแล่วอะ ทำไงดี อย่างนี้หมีต้องยกขันหมากไปสุ่ขอแล้วนะ
-
อิ่ม เต็มพุง เลยเด็กหมี 55
-
เสืิิอ แพ้หมี :hao3:
หมี กินเสืิิอ :hao5: :sad4: :heaven
-
สงสารพี่เสือ
อ้อนรักจัดไปลูก 5555
-
:haun4:
-
:jul1: พี่เสือสู้ๆ
-
น่ารักไปอี๊กกกกกก
-
ตอนที่ 38
อยาก...อ้อนเสือ
“ทำไมหายป่วยไวจังวะ”
“ยาดี”
“เหรอ เออดีๆ งั้นกูกลับละ”
“อืม”
“อย่าลืมอ่านด้วย ไม่ใช่มัวแต่คิดถึงพี่เสือ”
“อืม”
“เออ งั้นกูกับเพลงไปละ บายๆ”
เสียงที่ดังมาจากด้านนอกห้องของไอ้อ้อนรัก ทำให้ผมตอนนี้ที่กำลังร้องไห้กระซิกอยู่บนเตียงถึงกับเจ็บใจขึ้นมา เมื่อไอ้คนป่วยหนักวันถัดมามันก็หายเป็นปลิดทิ้ง เหลือแต่ผมที่ตอนนี้นอนซมแทนที่ไปเรียบร้อย
ไอ้เด็กหมีบ้า ฮื่อ...
“พี่เสือ...” เสียงเรียกเบาๆ นั่นทำให้ผมรีบคว้าผ้าห่มเพื่อคลุมโปรงหนีทันที แต่ดูเหมือนกลิ่นหอมๆ ที่ลอยมานั้นจะทำให้น้ำลายไหลพลั่กจนยอมเปิดผ้าห่มออกมาใหม่ “มากินข้าวต้มก่อน”
“...”
“ร้านนี้อร่อยมาก”
“อื้อ...”
ขานรับอย่างง่ายดาย เรื่องแดกสำคัญว่าทิฐิเป็นไหนๆ
จ๊อก ~
“ฮึ...” รอยยิ้มเล็กๆ ของคนที่เพิ่งหายป่วยทำให้ผมต้องคว่ำปากให้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างเตียงแล้วเข้ามาพยุงร่างของผมให้ลุกขึ้นนั่ง “โอ๋นะ”
“ไม่ต้องมาโอ๋เลย มึงมันคนหลอกลวง”
“น่ารัก”
“งื้อ ไอ้เด็กหมีบ้า” ผมที่ทำท่าจะไปทุบตีคนที่นั่งทำหน้าตากระปี่กระเป่าอยู่ข้างๆ ก็ต้องร้องโอดโอยออกมาเมื่อมันดันไปกระทบกับรอยสดใหม่ของเมื่อวานซะได้ “เจ็บ...กระซิก...”
“เดี๋ยวก็หายแล้ว”
“ไม่เชื่อมึงแล้ว !”
“จริงๆ”
“...”
“จะดูแลอย่างดี” รอยยิ้มของไอ้อ้อนรักทำเอาผมถึงกับหุบปากเงียบกริบและอึ๊บเสียงสะอื้นไว้ ก่อนจะต้องหันไปมองถ้วยข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอมนั่นเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง เมื่อไอ้เด็กหมีมันเห็นว่าผมเตรียมจะปล่อยก็อกก็รีบยกถ้วยนั่นมาแล้วนั่งลงข้างๆ ก่อนจะตักเข้าต้มน่ากินขึ้นเป่าให้แล้วเอามาจ่อที่ปาก
อ้ามก็ได้...
ผมอ้าปากรับข้าวต้มที่อีกฝ่ายป้อนให้มาแล้วก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เพราะของตรงหน้ามันอร่อยอย่างกับคำโฆษณา บวกกับหลังจากที่เสร็จกิจเมื่อวานผมก็สลบเมือดเป็นตายมาหลายชั่วโมง จะรู้สึกตัวบ้างเมื่อตอนที่ไอ้อ้อนรักเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ แต่ก็หลับต่อแล้วตื่นอีกทีก็เช้าแล้ว
ไอ้อ้อนรักมันโยนไข้มาให้ผมเต็มๆ
“ว่าแต่จะเล่าได้หรือยังห๊ะ” ผมที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ่ยๆ ก็อดถามไม่ได้ เพราะสาเหตุที่มาที่นี่เพราะต้องการจะมาปลอบมัน ไม่ใช่มาให้มันมาคอยปลอบว่า ‘โอ๋นะ’ อยู่แบบนี้
งื้อ เสือโดนเปิดซิงจนได้
กระซิก...
“อ่า...”
“ถ้ายังไม่อยากเล่า...”
“พ่อแม่ผมหย่ากัน” ไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นโดยที่ตักข้าวคำต่อไปมาให้ผม ตัวเองที่กำลังจะอ้าปากรับของอร่อยตรงหน้าก็ต้องหุบปากฉับแล้วมองอีกฝ่ายแทน “พี่เสือกิน”
“อ้อน...อื้อ !”
ผมที่กำลังจะเรียกชื่อคนตรงหน้าก็แถบสำลักเมื่อไอ้เด็กหมีมันยัดช้อนที่มีข้าวต้มเข้าปากผม
เออ แดกก่อนก็ได้วะ...
“หายไวๆ”
เมื่อมันเห็นว่าผมนั่งเคี้ยวข้าวอยู่อีกฝ่ายก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ ราวกับเด็กๆ เมื่อตัวเองเคี้ยวเสร็จก่อนต้องห้ามอีกคนไว้เมื่อมันทำท่าจะป้อนอีก แต่ก็โดนอีกฝ่ายมองมาด้วยสายตาแอบดุ ผมเลยยอมกินข้าวต้มในถ้วยก่อนจนกระทั่งมันหมด ตัวเองเลยเริ่มพูดขึ้นมาเสียงเบาหลังจากโดนขัดด้วยข้าวต้มตรงหน้ามานาน
ให้ตายสิ...
“มึง...ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“ดีแล้ว”
“...”
“ได้อยู่กับพี่เสือกูรู้สึกดีแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูด ซึ่งสีหน้าของอีกฝ่ายทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ก่อนจะขยับร่างที่ไม่สมประกอบของตัวเองเข้าไปกอดมันเพื่อปลอบบ้าง
“ไม่เป็นไรเนอะ กูยังอยู่ข้างๆ มึงนะ”
“อืม”
“กูเป็นห่วงมึงนะเด็กหมี”
“ดีใจ”
“เออออ มึงได้ดีใจอีกหลายรอบแน่ เพราะกูจะอยู่เป็นห่วงมึงเรื่อยๆ ไม่ว่ามึงจะป่วยหรือเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
“...”
“ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตกูนะ”
“พี่เสือ...”
ร่างหมีตรงหน้าค่อยๆ ยกมือขึ้นมากอดตอบผมบ้าง ก่อนที่อีกฝ่ายจะซุกใบหน้าลงบนไหล่ผมไว้ แล้วก็นิ่งอยู่แบบนั้นจนผมอดเป็นห่วงไม่ได้ เลยได้แต่ลูบหลังปลอบคนที่กำลังรู้สึกแย่ อย่างน้อยผมก็มองมันผิดมาส่วนหนึ่ง
ไอ้อ้อนรักที่นอกจากพูดไม่รู้เรื่องแล้วที่เหลือเพอร์เฟคหมดนั่นไม่จริงซักนิด
“ไม่เป็นไรเนอะ”
“อืม”
“...”
“แค่มีพี่เสือก็พอแล้ว...”
อืม
แค่มีมึงกูก็พอแล้วเหมือนกัน
{จะตามมาตอนไหน}
“อ่า...เสือขอไปปีใหม่...”
{ไอ้ห่าเสือ มึงอย่าหนีไปอยู่กับผู้ชาย...โอ๊ย ไอ้เต้ย !} เสียงของพี่หมาที่ดังขึ้นอย่างเจ็บปวดทำให้ผมถึงกับกลั้นขำไว้เพราะดูเหมือนอีกฝ่ายคงโดนพี่เต้ยทำรุนแรงใส่ ก่อนที่เสียงของพี่หมาจะดังขึ้นอีกครั้ง {ไอ้เสือมึงไปคุยกับแม่ก่อน เดี๋ยวกูจัดการไอ้ห่าเต้ยแป๊บ...}
เสียงของพี่หมาหายไปพร้อมกับเสียงกุกกักที่ดังขึ้นทำให้ผมกับไอ้อ้อนรักมองไปที่โทรศัพท์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าแล้วหันมองหน้ากัน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่สามหลังจากที่ผมหนีการกลับบ้านแล้วมาอาศัยอยู่กับผู้ชาย ทำให้พี่หมาโทรมาตามแล้วโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ยิ่งได้ยินข่าวว่าผมป่วยเจ้าตัวก็ทำท่าจะบึ่งกลับกรุงเทพฯ มาซะให้ได้ ไม่รู้ว่าแอบรู้เหตุผลที่ผมป่วยด้วยหรือเปล่า
อ่า...
{ฮัลโหล ว่าไงครับน้องเสือ แฟนเป็นไงบ้างเห็นว่าไม่สบาย}
“เอ่อ...หายแล้วแม่ เสือดูแลดี”
{ดีแล้วๆ แล้วสรุปจะมาปีใหม่กันใช่มั้ย}
“คิดว่านะ...”
{ไว้มาปีใหม่ก็ได้ เพราะถ้ามาตอนนี้แม่คงเลี้ยงไม่ไหว อีกตั้งสองชีวิตแหน่ะ แค่หมากับเต้ยก็ทำเอาบ้านเราจนแล้วลูก} เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ทำให้ผมกับไอ้อ้อนรักขำออกมาเบาๆ ก่อนที่แม่จะพูดขึ้นต่อ {อ้าว พ่อ อยากคุยกับเสือเปล่า...ทำไมล่ะ...โถ่ ลูกแค่มีแฟนเอง ทำเป็นงอนไปได้ ลูกเขยหล่อมากไม่ต้องห่วงหรอก...}
เสียงแม่ที่คุยกับพ่อทำให้ผมสะดุ้ง เพราะลืมไปว่ายังไม่ได้คุยกับพ่อเรื่องนี้ พอหันไปมองไอ้อ้อนรักที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ ก็เห็น
ว่ามันกำลังเกาแก้มตัวเองเขินๆ หลังจากโดนชมไป ผมเลยอดหมั่นไส้โดยการหันไปยีแก้มมันไม่ได้
นี่แหนะ ไอ้เด็กหมี บังอาจหล่อกว่ากู
เสือไม่ยอม !
{เอ่อ...น้องเสือ พ่อเขางอนอยู่ ยังไงไว้กลับมาค่อยมาง้อเนอะ}
“ได้แม่ ฝากบอกพ่อด้วย ถ้าไม่หายงอนเสือจะเอาไอ้เหมียวไปโยนให้หมากิน”
{พ่อ น้องเสือฝากบอกว่าถ้ายังไม่หายงอนจะจับไอ้เหมียวไปย่างกิน...เย้ย...แค่นี้ก่อนนะน้องเสือ เดี๋ยวพ่อแกมาโวยละ รักลูกเขยนะจุ๊บๆ}
ติ๊ด...
เดี๋ยวนะแม่...
บอกรักลูกคนอื่นทำไมล่ะเนี่ย !!
“วุ้ย แม่กูไม่น่ารักเลย” ผมขมวดคิ้วก่อนจะเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันขำออกมา “ขำอะไรห๊ะ เดี๋ยวเถอะ”
“แม่พี่เสือน่ารัก”
“...”
“น่ารักเหมือนพี่เสือ”
“ชิส์ ปากหวาน แม่ต้องชอบมึงแน่ๆ เชื่อเลย”
“ชอบเหมือนพี่เสือ”
“รู้ได้ไงว่ากูชอบมึง”
“...”
“เออออ ชอบก็ได้ วุ้ย”
ในที่สุดผมก็ยอมพูดออกไปเมื่อไอ้อ้อนรักมันทำสีหน้าเศร้าๆ ส่งมา ก่อนจะปรับเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้
เออ ก็ชอบแล้วไง มีปัญหามั้ยล่ะ
เบื่อเด็กหมี
“รักพี่เสือ”
“เออ”
“ขอมือหน่อย”
“กูไม่ใช่หมา” ผมแสร้งพูดไปทำให้ไอ้อ้อนรักมันขำออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบปากกาเมจิกจากหัวเตียงมาเขียนบางอย่างลงบนมือของผมที่ยื่นไปให้ ตัวเองที่มองการกระทำของมันได้ไม่นานอีกฝ่ายก็ปล่อยมือผมลง ทำให้ตัวเองต้องชักมือกลับมาดู “เดี๋ยวนะ...”
ก็พูดไปแล้วนี่หว่า...
‘รักพี่เสือ’
เออ เขินก็ได้
ผมมองของในมือก่อนจะแย่งปากกาของอีกฝ่ายมากบ้าง แล้วจับมือใหญ่มาเขียนรูปหัวใจลงบนมือ เมื่อไอ้อ้อนรักมันชักกลับไปดูก็ยิ้มออกมาไม่หุบ ผมเลยแสร้งทิ้งตัวลงนอนกับที่นอนเพื่อหลบอาการเขินอายของตัวเอง
“นอนกลางวันดีกว่า...”
“นอนด้วย”
แล้วแม่งก็ทิ้งตัวลงมานอนตามๆ กัน
โอเค ผมหนีไอ้อ้อนรักไม่พ้นหรอก
“แล้วตอนนี้มึงโอเคหรือยัง” ผมที่นอนหงายอยู่ สุดท้ายก็ต้องชวนมันคุย “เอ่อ...เรื่องพ่อแม่...”
“โอเคแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันตอบทันที พลางหันมายิ้มให้ผมเล็กน้อย “ทำใจไว้แล้ว”
“...”
“แค่เสียใจตอนมันถึงเวลาจริงๆ” คำพูดนั่นทำให้ผมพยักหน้ารับรู้ ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าปัญหาครอบครัวของไอ้อ้อนรักคงมีมาได้ซักพัก และผมก็อดที่จะชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้เพราะวันนั้นเป็นวันเดียวที่มันร้องไห้ หลังจากนั้นมันก็ไม่ทำหน้าเศร้าอีกเลย แม้เรื่องนี้จะเป็นเรื่องละเอียดอ่อนก็ตาม “พี่เสือ”
“หืม...”
“วันนั้น...”
“...”
“หวั่นไหวกับนาวหรือเปล่า” คำถามของไอ้เด็กหมีพร้อมกับร่างยักษ์ที่เปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคงมองผมที่นอนหงายแล้วเอียงใบหน้าไปมองมันอยู่ ก่อนจะทำท่านึกเรื่องก่อนหน้านี้เชื่อว่าไอ้อ้อนรักมันคงจะได้ยินคำว่า ‘ทำกันมั้ย’ นั่นแหละ “หึง”
อ่า...
ถึงว่าแม่งรวบหัวรวบหางกูทันทีเลย
“หวั่นไหวนิดนึง...”
“พี่เสือ”
“ก็แฟนเก่ามึงเขาน่ารักนี่หว่า เป็นมึงไม่หวั่นไหวหรือไงห๊ะ”
“...”
“โอ๋ๆ ไม่ทำหน้างอน้า ~” ผมว่าก่อนจะบีบปากเป็ดของคนข้างๆ พร้อมกับหัวเราะไปด้วย ไอ้อ้อนรักมันเลยขยับเข้ามาใกล้แล้วคว้าร่างผมไปกอดไว้แน่น
“แล้วคนอื่น...”
“ไม่หวั่นไหวแล้ว” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อรู้ว่าไอ้เด็กหมีมันจะพูดอะไร “ตอนนี้หวั่นไหวแค่กับมึงหัวใจก็ทำงานหนักจะตายละ”
“จริงเหรอ”
“เอออออ จริงที่สุด” ผมพูดพลางขมวดคิ้ว แล้วตบหัวไอ้อ้อนรักดับปุบๆ ซึ่งมันเองตอนแรกก็ขมวดคิ้วตามสุดท้ายก็เอนหัวสู้มือผมที่ตีอยู่ซะอย่างนั้น
ขี้อ้อนเหมือนชื่อจริงๆ
“ดีแล้ว”
“ว่าแต่มึงเถอะ แฟนมึงบอกว่ามีคนรอสอยมึงอยู่เยอะคืออะไร เข้าใจว่ามึงมันหล่อ แต่แอบไปม่อสาวที่ไหนไว้เปล่า”
“แฟนเก่า”
“เออ พูดผิด โทษที”
“ไม่มี นาวแกล้ง” ไอ้อ้อนรักมันตอบก่อนจะส่ายหัว ก่อนจะขยับหัวขึ้นมาเกยไว้บนไหล่ผมอ้อนๆ ตัวเองเลยต้องหรี่ตาแบบจับผิด
“จริง ?”
“จริง”
“เออ เชื่อก็ได้”
ผมตอบกลับไปแค่นั้นก่อนจะหลับตาลงโดยมีไอ้อ้อนรักนอนอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะต้องลืมตาอีกครั้ง เมื่ออยู่ๆ มือของใครบางคนก็รุกลามเข้าไปในเสื้อจนผมต้องหรี่ตามอง
“พี่เสือ...”
“อะไรมึง หยุดเลย ไอ้เด็กนี่”
“อยากทำอีก”
เดี๋ยวๆ มึงเดี๊ยววว !
ผมที่ตอนแรกกำลังจะหลับแหล่มิหลับแหล่ก็ต้องเด้งตัวลุกขึ้น แต่ขึ้นได้แป๊บเดียวก็ถูกคนข้างๆ ฉุดให้นอนลงไปใหม่ ตัวเองที่มองหน้ามันอย่างเอาเรื่องก็โดนเพียงสายตาอ้อนๆ มองกลับมาเท่านั้น
เอาอีกแล้ว คราวนี้เสือจะไม่แพ้เว้ย !
“พอเลยไอ้อ้อนรัก แค่คราวก่อนตอนนี้ร่างกายกูยังไม่สมประกอบเลย !”
“พี่เสือ...”
“หยุดเรียกเดี๋ยวนี้ !”
“อยาก...”
“อะ...ไอ้...”
“พี่เสือ...”
“ไอ้อ้อนรัก”
หยุด ห้ามทำเสียงอ่อน !
“พี่เสือ”
“ไม่ !”
ไม่ใจอ่อนหรอกเว้ย
“พี่เสือ แข็งแล้ว...”
“ไอ้เด็กหมี !”
ทำไมมันหน้าด้านขึ้นวะ !
“พี่เสือ...”
งื้ออออ !
“ไม่เอาๆๆ อย่ารังแกเสือดุ...” ผมที่กำลังทำหน้าขอความเห็นใจปล่อยก็ต้องดิ้นขลุกขลักเมื่อไอ้อ้อนรักมันกอดร่างของผมไว้แน่นแล้วกดจูบย้ำๆ ลงบนริมฝีปาก “อื้ออออ !”
“พี่เสือ...”
ฮื่อออออ !
เหมือนจะแพ้อีกแล้ว
“ไอ้เด็กหมี ง้ากกกกก !!”
เสือจะไม่ยอมแล้วเว้ยยย !!
---------------------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
เพจ : สาววายผู้ลึกลับ
ทวิต : merizelrada
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:pig4:
-
และแล้วน้องเสือเราก็โดนกินอีกรอบ :-[
-
เสืออ่อนอ่ะ เสือเลยเสร็จหมี :laugh:
-
55555 เสือดุโดนจับกินแล้ววววว
-
สงสารพี่เสือ [เหรอ :laugh: ] โดนกินอีกแล้วจ้า :hao6:
-
หืม ๆๆๆๆๆ
-
ปัญหาของอ้อนรักน่าเห็นใจจริงๆ
ตอนนี้คนรักเขาหยอกล้อกัน น่ารักจริงเฟ้ยยย
-
พี่เสือแพ้ลูกอ้อนตลอด..ดดดด น่าเอ็นดู :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :katai5: :katai5:
-
ตอนที่ 39
ใส่ใจเสือ
“ไงมึง หน้าตามีความสุขจริงนะ”
“แน่นอน คนมันมีความรัก”
“เหรอ”
“เออ”
“ถุ้ยยย”
ไอ้หลงที่ทักทายขึ้นในตอนแรกมันก็ต้องทำหน้าเหม็นเต็มที่จนผมหัวเราะก้ากออกมา วันนี้เป็นวันที่พวกเรากลับมาเรียนกันวันแรก ซึ่งในกลุ่มต่างก็หิ้วของฝากมาจากบ้านตัวเองเต็มไม้เต็มมือ คงมีแต่ผมที่หิ้วถุงขนมจากเซเว่นมาจนพวกมันต้องร้องทัก
“ไอ้ห่าเสือ ไหนของฝาก”
“นี่ไง”
“อย่ามากวนตีน มึงกลับน่าน ของขึ้นชื่อน่านอยู่ไหน !” ไอ้ตามใจมันมองผมอย่างไม่ยอมแพ้แล้วส่งสายตาสอดส่องมา แต่ก็ต้องทำหน้าผิดหวังเมื่อในมือผมมีแค่ถุงเซเว่นเท่านั้น ก่อนที่ผมจะเฉลยออกไปทำให้พวกมันพร้อมใจกันทำหน้างงกันถ้วนหน้า
“กูไม่ได้กลับบ้าน”
“อ้าว !”
“ตามนั้น” ผมว่าก่อนจะวางถุงขนมที่แวะซื้อมาจากเซเว่นหน้าคอนโดไอ้อ้อนรักลงตรงหน้าไอ้พวกขี้ ‘สงสัย’ ทั้งหลาย ซึ่งทำเอาพวกมันขมวดคิ้วตามกันเป็นแถว “ไหนของพวกมึง ส่งมาซะดีๆ”
ผมว่าก่อนจะกระดิกนิ้วยิกๆ เมื่อแอบมองเห็นถุงขนมของฝากพวกนั้น หน้าตาคงจะแสดงออกว่าอยากแดกเต็มขั้น พวกมันถึงได้ทยอยส่งกันมาให้ทีละคน ทำให้ผมที่ยิ้มดีใจอย่างออกนอกหน้า พอไล่เปิดถุงทีละอันก็ตอนทำตาลุกวาว
ลาบปากไอ้เสือชัดๆ !
“ไม่กลับบ้านแล้วมึงอยู่แต่หอ ?”
“เปล่า ไปอยู่กับไอ้อ้อน...” ผมที่ส่องขนมในถุงก็เผลอหลุดปากพูดออกไป ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ฟังที่ตอนนี้พากันยิ้มออกมา
อึ๊บ...
เดี๋ยว ชิบหาย พลาดแล้วกู
“แหนะ ไอ้เสืออออ” ไอ้ตามใจ
“ร้ายไม่เบา นอนบ้านผู้ชายซะด้วย” ไอ้หลง
“อืม” ไอ้จั๊ม
“เป็นไง เสร็จหรือยังวะ”
“อะ...ไอ้ห่าตาม !” ผมที่ตอนแรกนั่งฟังพวกมันล้อก็ต้องหน้าร้อนผ่าว แล้วด่ามันออกไปไม่เต็มเสียงนัก ทำเอาไอ้พวกนั้นมันยิ้มชอบใจแล้วหันไปแปะมือกันทันที “เสร็จบ้าเสร็จบออะไร วุ้ !!”
“เออ ดูท่าแม่งไม่น่าจะเสร็จ...”
“...”
“แต่ไม่น่าจะเหลือมากกว่า ฮ่าๆๆ”
ผมที่ตอนนี้คาดว่าหน้าตาคงจะแดงซ่านเลยทำได้แค่ฟุบหัวลงกับโต๊ะเพื่อหนีความจริง อยากจะเงยหน้าขึ้นไปเถียงใจจะขาด แต่สีหน้าของผมมันคงจะฟ้องไปแล้ว
งื้อออ เสือโดนรังแก
เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นรวมกับเสียงเย้าแหย่ของไอ้พวกสามหน่อทำให้ผมอยากจะหนีหายไปจากตรงนี้ซะให้ได้ ก่อนที่พวกเราทั้งกลุ่มจะต้องหุบปากลงเมื่อถึงเวลาที่ตัวป่วนทั้งหลายมาเยือน
แม่งเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันไปละ
“สวัสดีค่ะพวกพี่ๆ สุดหล่อทั้งหลาย”
“พูดดีน้องป่าน เอาขนมไปกิน” ไอ้ตามใจมันพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นมามองก็เห็นว่าถุงขนมตัวเองโดนช่วงชิงไป
“งื้อ ขนมกู ~”
“ขอบคุณมาๆ ค่าาา พี่ตามใจใจดีที่สุด ~”
สายป่านพูดพลางไหว้รับถุงขนมทำให้ผมต้องมองตามตาละห้อย เห็นน้องดีใจเลยไม่กล้าขัดเลยได้แต่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่แบบนั้น
เสือเสียใจ...
“เดี๋ยวซื้อให้กินใหม่” เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันมองมายิ้มๆ พลางยกมือลูบหัวผมเบาๆ
“เออ สัญญาแล้วนะ”
“อืม”
“โอ๊ยยย เบื่อพวกมีคู่หลายๆ เด้อ” อยู่ๆ สายป่านก็พูดขึ้นทำให้ผมหันไปมองคนที่ทำหน้าตาเบื่อเต็มขั้นท่ามกลางการพยักหน้าเห็นด้วยของไอ้สามหน่อที่เหลือ ก่อนที่เธอจะหันไปมองทางเพื่อนชายอีกคนของตัวเองที่ตอนนี้กำลังยืนพิมพ์แชทแล้วยิ้มไปด้วย “ไอ้นี่ก็เหมือนกัน คุณมุกเขาไม่หายไปไหนหรอก เลิกเล่นโทรศัพท์แล้วมาสนใจเพื่อนดิ !”
“เฮ้ยยย อย่า !” เสียงเพลงที่โดนสายป่านแย่งโทรศัพท์ไปก็ทำหน้าง้ำหน้างอแต่ผมกลับมองว่ามันน่ารักแทน
“พอเลยๆ อย่าทำให้คนอื่นอิจฉา ไอ้อ้อนรักเหมือนกัน ถอยมายืนตรงนี้ !” สายป่านพูดเสียงโหดพลางชี้เข้าที่ข้างตัวเอง ทำให้ไอ้อ้อนรักมันต้องเดินไปแล้วหยุดยืนตรงนั้นด้วยสีหน้าที่แสดงออกว่าเซ็งสัดๆ ส่วนข้างๆ ก็เป็นเสียงเพลงที่ตอนนี้ยังคงทำหน้าบึ้งไม่เลิก
ว่าแต่...
“น้องเพลงมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย”
ไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นคนเสือกอันดับหนึ่งนั่นเอง
รักษาหน้าไว้ได้อยู่วุ้ย
“อ่า...” แล้วก็หน้าแดง
น่ารักกกก
“มันมีมาซักพักแล้วพี่ตาม เห่อสุด” สายป่านพูดพลางหันไปมองเพื่อนข้างๆ ด้วยแววตาหมั่นไส้ ส่วนคนที่โดนพาดพิงก็รีบพูดออกมา
“ก็แฟนกูน่ารัก”
“งั้นๆ อ่ะ”
“ชิส์ !”
แล้วทั้งคู่ก็สะบัดใบหน้าไปคนละทาง ผมที่ทำหน้าสงสัยเต็มขั้นกับคำว่า ‘น่ารัก’ ก็อยากจะเห็นหน้าแฟนน้องเพลงขึ้นมา
ว่าแต่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายวะ
“พี่เสือ” เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นไอ้อ้อนรักที่ลอบเดินกลับมาหาแล้วพูดขึ้น “แฟนเพลงที่เคยมาด้วยกัน”
“ห๊ะ”
“ที่เคยมาด้วยกันตอนนั้น”
อะไรของมันวะ...
ถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็อดชื่นชมมันไม่ได้
แม่งคงจะเข้าใจสีหน้าขี้เสือกของผมสินะ
กระซิก...
“เฮ้ย !” อยู่ๆ ไอ้หลงมันก็ร้องขึ้นมา ก่อนจะมองทางน้องเพลงอึ้งๆ “อย่าบอกนะ แฟนน้องเพลงนี่น้องมุกรองดาวบัญชี...”
“อ่า...”
“พวกมึง ก็น้องที่เคยมากับไอ้สามหน่อนี่ไง ที่ไอ้ตามใจเคยแอบคุยกับกูว่าน่ารักอ่ะ”
เดี๋ยวนะ...
“ใช่ตอนมาชวนไปงานวันเกิดไอ้ซันป้ะ”
“เออ !”
“เหยดดดดดดด !”
แล้ว ผม ไอ้ตามใจ และไอ้หลงก็ร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน มีแค่ไอ้จั๊มที่ทำหน้าอึ้งแต่ไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมา ส่วนผมตอนนี้อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อย
ขนาดน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิงอย่างน้องเพลงยังมีแฟนเป็นสาวสวย...
แล้วเสือ...
“พี่เสือห้ามอิจฉา”
วุ้ย แม่งอย่ามาขัดความคิดดราม่ากูสิ
เออ มีแฟนหล่อก็ได้ !
ผมหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้อ้อนรักหนึ่งที ซึ่งอีกฝ่ายก็จับเข้าที่คอผมจนตัวเองต้องหดคอหนี และดูเหมือนการแกล้งแบบนี้ผมจะไม่ชอบนัก เลยได้แต่มองมันค้อนๆ แต่อีกฝ่ายก็แค่ยิ้มหล่อส่งมาให้
เออ แล้วแม่งก็หวั่นไหวอีกละ
เบื่อตัวเองจริงจริ๊งงง
“พี่เสือ”
“ว่าไง”
“วันนี้ไปชมรมบาสไหม”
“อ่า...วันนี้ว่าจะไปส่องนักวิ่ง”
“...”
“เออ ไปบาสก็ได้”
ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันมองมาด้วยแววตาที่ไม่ดีนัก โดยลืมไปว่าเคยมีประเด็นที่อีกฝ่ายหึงหลังจากที่ผมพูดว่าชอบกล้ามเนื้อคนอื่นไป ก่อนที่ตัวเองจะต้องจับกล้องขึ้นมาเล่นเซ็งๆ เพราะวันนี้ตั้งใจจะไปถ่ายนักวิ่งแข่ง คงจะได้ช็อตดีๆ ไม่น้อย
งุ้ย เสียดายวุ้ย
“ไปชมรมวิ่งก็ได้”
“จริงดิ...”
“แต่ไปด้วย”
ไอ้อ้อนรักมันตอบมาทันที ทำให้ใบหน้าที่ตื่นเต้นของผมดร็อปลงเล็กน้อย แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ไป เลยได้แต่พยักหน้ารับ ไอ้อ้อนรักมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่ยืนมองพวกที่เหลือที่คุยกันอย่างสนุกปากเรื่องนัดกินนู้น เที่ยวนี่ ผมที่รับฟังเฉยๆ ก็ได้แต่รับรู้แต่ไม่ได้นำมาคิดต่อ จนกระทั่งรุ่นพี่กับรุ่นน้องก็แยกย้ายกันไปคนละทางจนได้ ส่วนผมกับไอ้อ้อนรักเรานัดกันตอนเย็น
“ไม่ต้องแสดงสีหน้ามีความสุขมาขนาดนั้นก็ได้มั้ง” ไอ้หลง
“เออ เห็นแล้วหมั่นไส้” ไอ้ตามใจ
“อืม” ไอ้จั๊ม
“เอ้า มีความสุขก็ผิดวุ้ย”
เสือผิดอะไรว้า ~
“อ้อนรัก”
“...”
“อ้อนรัก !”
“...”
“อ้อนรักเว้ย !”
“หืม”
“มึงจะยืนบังกูทำไมเนี่ย !” ผมถามพลางขมวดคิ้วมองคนที่ตอนนี้ยืนบังฉากตรงหน้าของผมอย่างมิดชิดจนไม่สามารถถ่ายภาพได้ แต่ดูเหมือนใบหน้ามึนๆ ที่ส่งมามันจะทำให้ผมกุมขมับแทบไม่ทัน
โอเค กูไม่หาคำตอบกับมึงแล้วก็ได้
กระซิก...
ผมขยับเบี่ยงไปทางซ้ายเล็กน้อยเพื่อให้พ้นรัศมีการบังของไอ้เด็กหมีตรงหน้า ก่อนที่อีกฝ่ายจะมองตามแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผมที่ตอนนี้กำลังยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพนักกีฬาที่กำลังวอร์มร่างกายเตรียมซ้อมวิ่ง ก็ต้องแปลกใจเมื่อคนข้างๆ มันนิ่งไปผิดปกติ ผมเลยหันไปก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังก้มกดโทรศัพท์มือถืออยู่ ตัวเองเลยเนียนชะเง้อเข้าไปมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น
อ้อน แล้วรัก
หวง
เมื่อสักครู่
อะ...อ้าว...
ผมค่อยๆ เอนตัวกลับมานั่งหลังตรงเหมือนเดิมหลังจากเสือกเสร็จ ก่อนจะวางกล้องลงบนตักแล้วเกาแก้มตัวเองด้วยความประหม่า พลางพูดขึ้นมาลอยๆ ทำให้คนข้างๆ หันมามองทางผมทันที
“ไม่ถ่ายแล้วดีกว่า หิวละ...”
“อื้ม !”
แล้วเสียงที่ตอบกลับมาทันทีพร้อมกับร่างไอ้อ้อนรักที่ลุกขึ้น ทำให้ผมต้องลุกตามอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะยิ้มออกมาอย่างดีใจจนออกนอกหน้า เลยก็ได้แต่ยิ้มกลับไป พร้อมกับมือของคนข้างๆ ที่เอื้อมมาจับมือผมแล้วลากออกจากตรงนี้ทันที
เดี๊ยวววว ใจเย็นนนน
“กูเก็บของก่อนดิวะ !”
“ได้”
“วุ้ย เด็กหมีนี่” ผมบ่นเบาๆ ก่อนจะดึงมือออกจากมือมันแล้วหันมาเก็บซากขวดน้ำดื่ม และกระเป๋าของตัวเอง โดยมีไอ้อ้อนรักยืนมองอยู่ไม่ห่าง ก่อนที่มันจะเข้ามาช่วยเอากล้องไปถือให้ ผมเลยไม่ต้องเดินออกมาด้วยข้าวของพะรุงพะรังนัก “หิว”
“กินอะไร”
“กินอะไรก็ได้ แล้วแต่มึง”
“อ่า...” แล้วไอ้เด็กหมีมันก็ทำหน้าคิดหนักเมื่อผมโยนเมนูอาหารมื้อเย็นวันนี้ให้มัน ซึ่งไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วมุ่นจนผมแอบขำในใจ แล้วก็ส่งสายตาอ้อนๆ ไปเพื่อรอลุ้นกับคำตอบ “งั้น...”
“...”
“ซูชิ...”
“ตามนั้นเลยแฟน !” ผมพยักหน้ารับทันทีแล้วยิ้มกว้างออกมา อีกฝ่ายเองก็ยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าเมนูที่มันเลือกนั้นถูกใจผม ก่อนที่เราทั้งคู่จะพากันเดินมาที่รถของไอ้อ้อนรักที่จอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล อีกฝ่ายช่วยผมจัดแจงข้าวของให้สะดวกกับการนั่งมอเตอร์ไซค์มากขึ้น ก่อนไอ้อ้อนรักมันจะขึ้นค่อมแล้วเตรียมออกรถ ผมที่จับของไปด้วยเกาะเอวอีกฝ่ายไปด้วยก็ต้องพูดขึ้น “ขับช้าๆ นะ กูกลัวตก”
“ได้”
“ดีมาก”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่เอามอเตอร์ไซค์มาแล้ว”
“หืม...”
“กลัวพี่เสือนั่งไม่สบาย”
“อ่า...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปมองถนนตรงหน้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ขับช้าๆ ตามที่ผมขอจนตัวเองแอบยิ้มออกมากับความใส่ใจของมัน
ชาตินี้ไม่ขอแฟนสวยแล้วล่ะวะ
แค่มีแฟนเป็นมันก็มีความสุขจะตายแล้ว
เสือ ไม่ดุ รู้สึกรัก กับ อ้อน แล้วรัก
♥
เมื่อสักครู่
-
เหม็นความรักสองคนนี้จัง :-[
-
มีความหมั่นไส้ความหลงหลัว
-
หมั่นไส้เหม็นความรักจริ๊งจริงงง :mew3:
-
ก็ไม่รู้สินะ..แค่มีแฟนดี แฟนหล่อ แฟนน่ารัก แฟนตามใจมากก็เท่านั้นหน่ะ
#พี่เสือไม่ได้กล่าวเรากล่าวเอง 555 :hao3: :hao3: :hao3:
-
โว๊ะ เหม็นความรัก
-
หมั่นไส้เบาๆ 555
-
เริ่มจะหวานเรี่อยราดแล้วหนา..อิอิ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
/แปะมีมเหม็นความรัก
-
มีครั้งไหน ที่เสือปฏิวัติแล้วสำเร็จบ้าง :m28:
-
พอรักกันแล้วก็ดีไปหมดเลยเนอะ
ขอให้มั่นใจและเชื่อมั่นในกันและกันตลอดไปเน้อ
มีคำผิดที่ช่วยแก้...มาฝากช่วงสงกรานต์ (ที่ว่าง ๆ) ตามนี้ค่ะ
ตอนที่ 38 อยาก...อ้อนเสือ
“พี่เสือ...” เสียงเรียกเบาๆ นั่นทำให้ผมรีบคว้าผ้าห่มเพื่อคลุมโปรงหนีทันที
คลุมโปง
“งื้อ ไอ้เด็กหมีบ้า” ผมที่ทำท่าจะไปทุบตีคนที่นั่งทำหน้าตากระปี่กระเป่าอยู่ข้าง ๆ
กระปรี้กระเปร่า
รีบยกถ้วยนั่นมาแล้วนั่งลงข้างๆ ก่อนจะตักเข้าต้มน่ากินขึ้นเป่า
ข้าวต้ม
บวกกับหลังจากที่เสร็จกิจเมื่อวานผมก็สลบเมือดเป็นตาย
สลบเหมือด
ผมที่กำลังจะเรียกชื่อคนตรงหน้าก็แถบสำลัก
แทบสำลัก
“ได้อยู่กับพี่เสือกูรู้สึกดีแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูด
อ้อนรักเขาไม่พูด "กู" กับพี่เสือ (รึเปล่าคะ) คำนี้น่าจะเป็น "ก็"
เพราะถ้ามาตอนนี้แม่คงเลี้ยงไม่ไหว อีกตั้งสองชีวิตแหน่ะ
แน่ะ
นี่แหนะ ไอ้เด็กหมี บังอาจหล่อกว่ากู
นี่แน่ะ
ผมมองของในมือก่อนจะแย่งปากกาของอีกฝ่ายมากบ้าง
มา
หวังว่า... จะไม่เคืองกันนะคะที่บอกคำผิดมา
-
น่ารักอะ อ้อนรักน่ารัก ^^
-
เหม็นความรักด้วยคน :laugh:
-
เค้าได้กันแล้ววว อร๊ายยยย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตอนที่ 40
อ้อนแล้ว...หื่น
วันนี้เป็นวันหยุดที่ทำให้ผมและไอ้อ้อนรักได้ออกมาเที่ยวกันอีกครั้ง ซึ่งคือการมาดูหนังกินข้าว และใครจะรู้ว่าแฟนผมจะฮอตขนาดที่ว่าเดินๆ อยู่แล้วมีคนจำได้ เพราะโซเชียลแชร์รูปผู้ชายคนนี้ไปค่อนข้างเยอะจากเพจมหาวิทยาลัย ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ทำหน้างงๆ เมื่อรับรู้ข้อนี้ และเมื่อมันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วเห็นว่ายอดติดตามของมันนั้นเพิ่มขึ้นหลายเท่า ทำให้ไอ้เด็กหมีมันทำตาโตอึ้งๆ เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ รอบข้างได้เป็นอย่างดี
ส่วนเสือดุคนนี้ก็ต้องตัวลีบเพราะไม่มีใครรู้จักเลย
กระซิก...
“มากับแฟน...”
คำพูดพร้อมกับชี้ร่างของผมที่อยู่ข้างๆ ดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ไอ้อ้อนรักมันพูดแบบนี้เป็นรอบที่สิบกว่าของวัน วันนี้จากที่ตั้งใจจะมาเดินเที่ยวกันสงบๆ ก็ต้องผิดหวัง รู้สึกเหมือนได้พาแฟนมาเปิดตัวซะมากกว่า เพราะเมื่อไอ้อ้อนรักมันตอบแบบนี้ทีไร สาวๆ ก็จะกรี๊ดและขอถ่ายรูปกันทุกคน
หน้าตาที่แสนหล่อเหลาของเสือดุจะถูกถ่ายทอดสู่ประชาชีแล้วสินะ...
เขิน...
“มึงนี่มันฮอตจริงๆ” เมื่อแยกตัวออกห่างจากแฟนคลับไอ้อ้อนรักได้ผมก็พูดใส่ไอ้คนข้างๆ ที่ทำหน้างงส่งมาให้ ก่อนที่มันจะขมวดคิ้ว “อะไร ขมวดคิ้วทำไม”
“พี่เสือน่ารัก”
“ห๊ะ”
“ไม่อยากให้ใครเห็นเลย” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่ พลางคว้าโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาโชว์หน้าจอที่ตอนนี้มีรูปคู่ของผมกับมันแปะอยู่เนื่องจากคนในโซเชียลเริ่มแชร์กัน ผมเลยได้แต่หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เพราะดูเหมือนแฟนคลับมันจะทำให้ความหล่อของผมออกสู่สายตาคนอื่นจริงๆ
และมันจะดีมากเมื่อไม่มีไอ้แคปชั่นบนหัวนั่น
เขาเป็นแฟนกัน ฮิ้ววว #อ้อนรักเสือดุ
แปะแบบโสดๆ ไม่ได้เหรอ...เฮิ้มมม
“พี่เสือมีแฟนแล้ว” และดูเหมือนอีกฝ่ายมันจะอ่านความคิดผมออกเมื่อไอ้อ้อนรักมันเอื้อมมือมาจับใบหน้าผมไว้แน่นจนปากจู๋ ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วจ้องเข้ามา “พี่เสือมีแฟนแล้ว”
“อื้อ ไอ้อ้อนอั๊กกกก !”
“พี่เสือมีแฟนแล้ว” ไอ้เด็กหมีมันจ้องเข้ามาในตาของผมพลางพูดย้ำๆ จนตัวเองต้องพยักหน้าแม้จะลำบากก็ตาม ก่อนที่อีกฝ่ายมันจะยิ้มกว้างออกมาแล้วปล่อยมือออกจากแก้มผมจนได้
เออ หล่อ ให้อภัยก็ได้
“มึงชอบทำร้ายร่างกายกู” ผมเบะปากให้มันไปหนึ่งที และเมื่อเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันทำท่าจะเอื้อมมือมาบีบปากเป็ดผมตัวเองก็ต้องเบี่ยงตัวหนี “พอเลยยยย ไอ้อ้อนรัก ไอ้เด็กหมีนี่ !”
“ฮึ...”
แล้วมันก็หัวเราะออกมา จนผมได้แต่ทำหน้าบึ้งไปให้ พร้อมกับคนตรงข้ามที่ก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมที่ยืนอยู่นิ่งๆ “ยังไม่ถึงเวลา”
หมายถึงดูหนัง
“อ่อ งั้นไปไหนกันดี”
“ห้อง”
“เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวโดน” ผมชูมะเงกใส่ไอ้คนตรงหน้าไปทำให้มันหัวเราะขำๆ เพราะถ้าไอ้อ้อนรักมันพูดขึ้นว่า ‘ไปห้อง’ เมื่อไหร่ นั่นแสดงว่าอีกฝ่ายกำลังชวนเข้าเรื่องลามกนั่นเอง
บอกแล้วว่าไอ้เด็กหมีมันหน้าด้านขึ้น
“งั้นห้องน้ำ”
“อ้อนรัก”
“...” หันหน้าหนี
หน็อย ไอ้เด็กทะลึ่ง !
ผมเอื้อมมือไปยืดแก้มเด็กตรงหน้าหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนที่พวกเราจะเลือกมานั่งรอเวลาหนังฉายในร้านไอ้ศครีม ซึ่งคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันมานั่งกินกับผมด้วยไม่เหมือนครั้งก่อน ได้ทีผมเลยสั่งถ้วยใหญ่จัดเต็มมาเลยทีเดียว
“เดี๋ยวปวดท้อง”
“เชื่อมือกู” ผมยิ้มให้มันอย่าภาคภูมิใจก่อนจะยื่นให้ไอ้อ้อนรักสั่งบ้าง ก็เห็นว่าอีกฝ่ายมองไอศครีมหลากหลายรสแล้วขมวดคิ้ว ผมเลยชะเง้อไปมองบ้าง “ชอบกินสตอเบอร์รี่หรือเปล่า”
“อ่า...”
“ช็อคโกแลตล่ะ”
“ไม่”
“บลูเบอร์รี่”
“...” ส่ายหัว
“งั้นสตอร์เบอร์รี่แล้วกัน” ผมหันไปชี้ของบนเมนูให้พนักงานที่ตอนนี้กำลังจ้องไอ้อ้อนรักตาไม่กระพริบหลังจากที่เห็นไอ้เด็กหมีมันลีลาเหลือเกิน แต่สุดท้ายมันก็พยักหน้ารับแล้วพนักงานสาวคนนั้นก็เดินออกไปจนได้
รอไม่นานไอศกรีมสองถ้วยก็มาปรากฏตรงหน้าผมกับไอ้อ้อนรักจนได้ ซึ่งผมตาลุกวาวทันทีที่เห็นก้อนไอศกรีมหลากรสในถ้วยของตัวเอง แต่ไอ้อ้อนรักมันไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา ได้แต่มองถ้วยตรงหน้าผมแล้วอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบช้อนตัวเองมาตักไอติมตรงหน้าบ้าง
ส่วนเสือก็แดกกก
“อร่อยสัด !” ผมพูดออกมาทันทีที่ตักคำแรกเข้าปาก ไอ้อ้อนรักที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็พยักหน้าและตักของตัวเองกินเงียบๆ คงมีแต่ผมที่ตื่นเต้นไม่เลิก ก่อนจะต้องตาลุกวาวเมื่อเห็นสตอเบอร์รี่ลูกโตในถ้วยของคนตรงข้าม “เด็กหมีจ๋าาาา ~”
“หืม...”
“สตอเบอร์รี่” ผมชี้นิ้วไปที่ถ้วยของไอ้อ้อนรักพลางทำหน้าอ้อนๆ ส่งไปให้ ไม่อยากจะพูดว่าเรื่องกินน่ะ...
เสือสู้ตาย !
“อ่า...” ไอ้อ้อนรักมันทำหน้าเข้าใจ ก่อนจะตักสตอเบอร์รี่สีแดงสดลูกโตนั่นมาให้ผม ตัวเองลยหันมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าเราอยู่ในมุมที่ไม่มีคนนัก ตัวเองเลยลุกขึ้นและเข้าไปรับของในช้อนนั่นด้วยปากทันที
อาหร่อยยยย ~
ช่ำ...ช่ำสุด...
ความสุขชัดๆ !
ผมเคี้ยวของเปรี้ยวหวานในปากด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่ามีความสุขที่สุด ไอ้อ้อนรักที่นั่งมองมันก็เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะตักสตอเบอร์รี่ในถ้วยของตัวเองอีกลูกมาใส่ในถ้วยของผมให้ ตัวเองที่มองตาลุกวาวก็ต้องชะงัก ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ถ้วยของไอ้อ้อนรักมันเหลือแค่ไอศครีมเท่านั้น ตัวเองเลยตักสตอเบอร์รี่ขึ้นเพื่อป้อนอีกฝ่ายบ้าง
เบื่อความหวานไม่แคร์สื่อจริงจริ๊งงง
“ไม่ชอบ”
“อร่อยนะเว้ย”
“พี่เสือกินเลย”
“...”
“ดูพี่เสือกินก็มีความสุขแล้ว”
“ได้ไง ต้องกินเองดิถึงจะมีความสุข” ผมว่าก่อนจะยื่นช้อนให้ไปตรงหน้ามากขึ้น และดูเหมือนสถานการณ์ที่โต๊ะของผมมันจะทำให้คนอื่นๆ ในร้านเริ่มหันมามอง ตัวเองเลยต้องส่งสายตาดุๆ ขยั้นขยอจนไอ้อ้อนรักมันยอมขยับเข้ามารับสตอเบอร์รี่ลูกนั้นจนได้
“อ่า...” เมื่อเคี้ยวไปซักพักไอ้อ้อนรักมันก็ขมวดคิ้วออกมา
“อร่อยเปล่า”
“ไม่”
“อ้าว...”
ได้ไงวะ ออกจะอร่อย วุ้ย !
“ล้อเล่น”
“...”
“อร่อย...ก็ได้”
ผมที่นั่งมองคนที่ทำหน้าคิดหนักก็อดขำออกมาไม่ได้ คำพูดของมันจะน่าเชื่อถือมากถ้าไม่มีไอ้คำว่า ‘ก็ได้’ ตามหลัง ให้ตายสิ
Rrrrrrr ~
ผมกับไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ต่างคนต่างกินฃก็ต้องละความสนใจจากของตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง ซึ่งอีกฝ่ายน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะโทรศัพท์ของมันดัง แต่ผมเนี่ยสิ ไม่รู้จะทำท่าว่าจะไปเสือกเรื่องของเขาทำไม
ก้มหน้ากินต่อแล้วแอบฟังเนียนๆ ก็ได้วุ้ย
“ครับ...ได้ เดี๋ยวไปหา พรุ่งนี้จะไปส่ง...” ผมที่นั่งฟังคนที่ตอนนี้วางช้อนไอศครีมลงแล้วตั้งใจคุยโทรศัพท์ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าไอ้อ้อนรักมันสีหน้าแย่ลงจนเห็นได้ชัด ตัวเองเลยต้องหยุดกินแล้วเอื้อมมือไปจับมืออีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็มองมาแล้วยิ้มให้ผมก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหุบลงพร้อมกับมืออีกฝ่ายที่บีบผมแรงขึ้น “แม่...”
“...”
“อย่าร้องไห้...ไม่ร้องไห้นะ” เสียงของไอ้เด็กหมีมันเบาจนผมรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของอีกฝ่าย และแม้คำพูดปลอบนั่นจะถูกพูดออกมา แต่ดวงตาที่เริ่มแดงของมันทำให้ใจผมกระตุกวูบลงไปด้วย ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางโทรศัพท์ลงเมื่อคุยเสร็จ และเป็นผมที่ตัดความหน้าบางของตัวเองออกแล้วลุกขึ้นไปหาคนที่ตอนนี้ดูท่าจะไม่ไหวแม้แต่น้อย
“โอ๋นะอ้อนรัก” ผมพูดเสียงเบาพลางเข้าไปจับหัวอีกฝ่ายให้ซบลงบนหน้าอกตัวเอง ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ไม่ได้ขัดขืนได้แต่เอนพิงอยู่แบบนั้น ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของอีกฝ่าย
ไม่เป็นไรนะอ้อนรัก กูจะพยายามไม่อ่อนแอตามมึงแล้วกัน
อย่างน้อยถ้ามึงล้มกูจะได้ฉุดขึ้นมาได้...
ฮื้อ...
“พรุ่งนี้จะไปส่งแม่ที่สนามบินใช่มั้ย”
“อืม”
“ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“...” ส่ายหัว
“อ่า...”
“ไว้คราวหน้าจะพาไปแนะนำ” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางยิ้มน้อยๆ ซึ่งผมก็เข้าใจมันอยู่ว่าตอนนี้ครอบครัวของมันคงไม่พร้อมนักกับเรื่องแบบนี้ ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะเข้ามากอดผมที่ยืนกินน้ำอยู่ จนตัวเองต้องหันไปมองงงๆ “ขอบคุณนะ”
“เรื่อง”
“ที่กอด” ไอ้อ้อนรักมันเกยคางลงบนไหล่ของผม โดยที่ตัวเองตอนนี้ก็ยืนให้อีกฝ่ายกอดอยู่ด้านหลังแบบนั้นจนกระทั่งกินน้ำเสร็จ ตอนนี้ผมและมันย้ายตัวเองกลับมาที่ห้องเรียบร้อยหลังจากที่แผนดูหนังต้องล่มไป
“ไม่เป็นไร แค่นั้นสบาย”
“พี่เสือ”
“ว่า”
“มาอยู่ด้วยกันมั้ย”
“...”
“ไม่อยากห่างแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูดโดยที่มือของมันยังคงกอดผมไว้อยู่ ก่อนที่ผมจะจับมือของมันออกแล้วหันไปมองหน้าอีกฝ่ายที่ตอนนี้ส่งสายตาอ้อนๆ มาให้
“คิดดีแล้ว ?”
“อืม”
“อยู่ด้วยกันนี่คือกูกับมึงต้องเห็นหน้ากันทุกวันเลยนะ”
“อืม อยากเห็นทุกวัน”
“มึงเบื่อแน่ๆ”
“ไม่เบื่อ” ไอ้อ้อนรักมันทำหน้าจริงจังเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง ก่อนจะกลายเป็นผมที่ต้องขมวดคิ้วคิดหนักเพราะใจนึงก็อยากมา แต่อีกใจก็รู้สึกว่ามันจะเร็วเกินไปหรือเปล่า
“เดี๋ยวกูคิดดูก่อนแล้วกัน” ผมพูดก่อนจะหันไปเก็บขวดน้ำเข้าตู้เย็น พอหันกลับมาก็ต้องตกใจกับใบหน้าสลดรุนแรงของไอ้เด็กหมีตรงหน้า จนตัวเองต้องเข้าไปจับหัวมันให้ตั้งขึ้นให้มองหน้าผมอีกครั้ง “ไม่ต้องมาทำหน้าเศร้าเลย”
ตั้งสติแป๊บ ใจบางหม๊ด !!
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อน บอกขอคิดดูก่อนไง”
“อืม...” ผมขมวดคิ้วเมื่อเสียงของไอ้อ้อนรักมันหงอยๆ จนตัวเองต้องขยี้หัวไอ้เด็กตรงหน้าด้วยความหมั่นเขี้ยว จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็ยิ้มออกมาจนได้ “นอนนี่ได้ไหม”
“หือ”
“วันนี้นอนนี่ได้ไหม”
“เออๆ วันนี้ยอมวันนึง...”
“จริง...!” แล้วไอ้เด็กหมีมันก็ทำตาโตดีใจทันที
เดี๋ยวๆ
“ยอมนอนที่นี่ ไม่ใช่อย่างอื่น เดี๋ยวโดน” ผมดีดเหม่งมันไปหนึ่งทีอย่างเหลืออดกับความหื่นกามของคนตรงหน้า ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะพยักหน้ารับรู้คำพูดของผม “ดีมาก พรุ่งนี้ไปกี่โมง”
“เช้า”
“รีบกลับมานะ”
“อืม”
ผมมองคนที่รับปากตรงหน้า ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็มองผมกลับมาเช่นกัน ก่อนที่อีกฝ่านมันจะก้มเข้ามาแล้วจุ๊บที่หน้าผากผมเบาๆ ตัวเองเลยแสร้งส่งสายตาค้อนๆ ไปให้ แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
ว่าแต่ถ้าย้ายมาพี่หมาจะ...
“เฮ้ย !”
ผมที่ตอนแรกยืนคิดเรื่องก่อนหน้านี้ก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ ไอ้อ้อนรักมันก็รวบตัวผมแล้วอุ้มขึ้นเดินตรงดิ่งไปที่ห้องนอน ก่อนจะทิ้งตัวผมลงบนเตียงดังตุ๊บ ตัวเองที่ยังไม่ทันตั้งตัวนักก็โดนไอ้เด็กหมีตรงหน้ามันเข้ามาใกล้ แล้วจ้องหน้าผมระยะประชิด
“พี่เสือ...”
“อะไร...?”
“คลำได้มั้ย”
อะ...ไอ้เด็กหมีนี่ !
ผมไม่ได้ตอบได้แต่มองสีหน้าอ้อนๆ ของอีกฝ่าย และดูเหมือนว่าคำตอบของผมจะไม่สำคัญนักเมื่อตอนนี้ไอ้อ้อนรักมันขยับใบหน้าเข้ามากดจูบลงบนริมฝีปากของผม แล้วดูดเม้มเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนย้ายไปที่ลำคอจนตัวเองต้องหดคอหนีแม้จะเคลิ้มๆ ก็ตาม ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้อ้อนรักมันดูที่คอของผมแรงๆ ไปหนึ่งที
“งื้ออออ จั๊กจี้ !!”
ผมที่เริ่มดิ้นและหัวเราะไปด้วยแต่ก็ไม่สามารถทำให้ไอ้เด็กหมีมันเลิกยุ่มย่ามกับคอได้ จนสุดท้ายอีกฝ่ายก็ยอมถอยไปเมื่อทำจนพอใจ ผมที่ตอนนี้น้ำตาคลอเพราะอาการหัวเราะก็ต้องส่งเสียงกระซิกออกไป พร้อมกับคนตรงหน้าที่เข้ามากดจูบที่ริมฝีปากใหม่อีกครั้ง มือก็ค่อยๆ จัดการเริ่ม ‘คลำ’ ร่างกายของผมไปทั่ว ไม่เหลือไว้แม้แต่มุมเดียว ส่วนตัวเองก็ได้แต่นอนระทวยอยู่แบบนั้น
นี่ขนาดไม่ย้ายมาอยู่ยังขนาดนี้...
ถ้าย้ายมานี่คงจะไม่ได้โดนแค่ ‘คลำ’ แน่ๆ ให้ตายสิ
ไอ้เด็กหมีหื่นเอ๊ย !
--------------------------
ขอบคุณค่ะ
พูดคุยกันได้ที่ เพจ สาววายผู้ลึกลับ
ทวิต : merizelrada
-
สมแล้วกับฉายาหมีหื่น555
-
อ้อนรัก..น่าเอ็นดู :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นแฟนหมีต้องทำใจ :laugh:
-
หืีนวันละนิด จิตแจ่มใส ^^
-
พี่เสือดุไม่เคยขัดใจอ้อนรักได้สักครั้ง 555
-
หมีหืนเอ๋ย :z1:
-
พี่เสือโดนขย้ำแล้วขย้ำอีก
:pighaun:
-
น่ารักกกกกกก
-
เห็นเงียบๆแต่ไม่น่าเชื่อหื่นเวอร์
-
ตอนที่ 41
ห่างเสือ
‘อ้อนรักไปต่างประเทศกับแม่แล้ว’
ดูเหมือนคำพูดของสายป่านเมื่อสองอาทิตย์ก่อนจะทำให้ผมอดคิดมากกับเรื่องนี้ไม่ได้ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อไอ้อ้อนรักมันหายสาบสูญไปเลยหลังจากที่บอกว่าจะไปส่งแม่มันที่สนามบิน ซึ่ง ‘สาบสูญ’ ในที่นี้หมายถึงไม่มีการติดต่อใดๆ กลับมาจากอีกฝ่ายแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งช่วงแรกๆ โทรไปโทรศัพท์อีกฝ่ายก็ติดปกติ แต่ตอนหลังกลับปิดเครื่องไป ผมก็เพิ่งจะมารู้เรื่องอาทิตย์ก่อนว่าไอ้อ้อนรักมันลืมหยิบโทรศัพท์ไปด้วย และการหายไปครั้งนี้ของมันก็ทำให้ผมอดน้อยใจไม่ได้
จะไปก็ไม่บอก ติดต่อซักนิดก็ไม่มี
นี่ผมควรเอายังไงกับไอ้เด็กหมีคนนี้ดีนะ
“เลิกเลยพี่เสือ”
“หืม...”
“หมั่นไส้มัน อยากไปไม่บอก พอกลับมาจะได้ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปเลย” เสียงเพลงที่นั่งเคียงคู่กับแฟนคนสวยให้ผมอิจฉาเล่นพูดขึ้นมา พร้อมกับสายป่านที่พยักหน้าเห็นด้วย ผมเลยได้แต่ขมวดคิ้วกับคำแนะนำของเพื่อนอีกฝ่าย
นี่เป็นเพื่อนกันจริงๆ ใช่มั้ยวะเนี่ย
“มันอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้มั้ง”
“แต่ไปเงียบแบบนี้มันไม่น่าให้อภัยนะพี่ ปล่อยให้ซึมเพราะคิดถึงมันเนี่ย เพลงดูออกนะว่าพี่ก็คิดมาก ขนาดเพลงเองยังอดรู้สึกแย่ไม่ได้เลย !”
เสียงเพลงที่พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเห็นอกเห็นใจผม ซึ่งผมเองก็เป็นอย่างที่เจ้าตัวบอกจริงๆ ช่วงแรกๆ แทบนอนไม่ได้เพราะเป็นห่วงอีกฝ่าย แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะห่วงยังไง เพราะไม่รู้อะไรเลยว่ามันไปไหน หรือไปทำอะไร และถ้ามันมีเหตุผลจริงๆ อย่างน้อยก็น่าจะติดต่อมาบอกกันหน่อยสิ
คิดถึงก็คิดถึง อยู่ๆ ก็มาหายไป
แม่ง น้อยใจนะเว้ย...
ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา ไม่รู้จะติดต่อไอ้อ้อนรักยังไง สายป่านที่มีเบอร์แม่ของไอ้อ้อนรักพอติดต่อไปกลับไม่ติดซะอย่างนั้น สุดท้ายผมก็ทำได้แค่รอมันเหมือนเดิม
“เดี๋ยวพี่กลับแล้วนะ ถ้าไอ้พวกขี้เสือกมาก็ฝากบอกมันด้วยว่ากลับก่อน”
“พี่เสือสู้ๆ นะ”
“อืม”
ผมตอบทั้งสองคนที่ทำหน้าเศร้าตามไปด้วยเพียงแค่นั้น และใครจะคิดว่าการไม่มีไอ้อ้อนรักในชีวิตประจำวันมันจะทำให้ผมเศร้าขนาดนี้
เฮ้อ...
ผมที่เดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยด้วยอาการหงอยๆ แต่ก็อดใจที่จะแวะไม่ได้กับของกินที่อยู่ข้างทางแล้วตัดอารมณ์เศร้าๆ ของตัวเองทิ้งไป ก่อนจะหันมาสนใจกับของกินตรงหน้าเพื่อสร้างความสุขแทนเมื่อเดินมาถึงก็ต้องใจเมื่ออยู่ๆ ก็ใครบางคนทักขึ้นมา
“อ้าวเสือ”
“อะ...อ้าว...” ผมที่กำลังต่อคิวซื้อโตเกียวอยู่ก็ต้องหันมาสนใจกับผู้หญิงน่ารักหน้าตาคุ้นสุดๆ โดยตอนนี้เธอควงแขนมากับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ซึ่งผมก็รู้จักว่าเป็นนักกีฬาคนหนึ่งในชมรมวิ่ง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มทักทายผมเช่นกัน ตัวเองเลยได้แต่ยิ้มกลับไปให้ทั้งคู่ “สวัสดีครับ”
“เป็นทางการอีกละ นาวก็ว่าเราคุยกันบ่อยแล้วนะ”
“ฮ่าๆ”
“เออเสือ สรุปเรื่องที่ขออาทิตย์ก่อนว่ายังไง” อยู่ๆ ผู้ชายที่ผมรู้จักเพราะการไปถ่ายภาพที่ชมรมวิ่งเมื่ออาทิตย์ก่อนทักขึ้นมา ทำให้ตัวเองต้องนึกถึงเรื่องของอีกฝ่ายก็ต้องอ้ำอึ้ง “ไม่ไปด้วยกันจริงๆ เหรอ ถือโอกาสไปเที่ยวเลยไง ได้ค่าแรงด้วยนะ”
คำเสนอของอีกฝ่ายทำให้ผมคิดหนัก เนื่องจากอีกฝ่ายขอให้ผมไปถ่ายภาพชมรมที่กำลังจะออกค่ายให้ ตอนแรกผมก็ตั้งใจจะปฏิเสธ แต่ตอนนี้ดูเหมือนคิวของผมจะว่างยาวๆ และไม่มีใครมากวน อย่างน้อยคิดซะว่าไปเที่ยวก็ได้
“โอเค ยังไงไว้เจอกันวันออกค่ายนะ”
“โห ในที่สุดก็ตกลง ในชมรมต้องดีใจแน่ๆ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”
“ขนาดนั้นเลยล่ะ ไอ้พวกนั้นมันบอกว่าเห็นรอยยิ้มเสือแล้วมีกำลังใจ”
“ห๊ะ...”
เดี๋ยวนะ...
ไอ้พวกนั้นมันผู้ชายหมดเลยไม่ใช่เหรอวะ !!
“เราเองก็เหมือนกัน ยังไงตกลงแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะ”
ผมที่ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ กับคำพูดคนตรงหน้าที่ไม่เกรงใจผู้หญิงที่ควงมาซักนิด ใจก็อยากจะเปลี่ยนใจแล้วปฏิเสธแต่กลับโดนดักทางไว้ซะอย่างนั้น อีกฝ่ายก็คงจะดูผมออกถึงได้หัวเราะชอบใจออกมา ก่อนที่ผู้หญิงที่ทักทายผมคนแรกจะพูดขึ้น
“อ้อนรักยังไม่กลับมาเหรอ” ผมที่ตอนแรกทำตัวไม่ถูกก็ต้องสะดุ้งกับคำถามของคนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะพูดต่อและมันก็ทำให้ความน้อยใจของผมนั้นมาขึ้นหลายเท่าตัว “เห็นบอกว่าต้องไปจัดการเรื่องครอบครัวที่ต่างประเทศน่ะ เพราะฝ่ายพ่อที่อยู่ที่นู้นก็ต้องการรับเลี้ยงอ้อนรัก แต่เชื่อเถอะว่าเด็กหมีต้องเลือกแม่แน่ๆ”
“อ่า...”
“ยังไงก็คอยเป็นกำลังใจให้อ้อนรักด้วยกันเนอะ”
“ครับ...”
อืม...กำลังใจงั้นเหรอ
ขนาดเรื่องนี้กูยังไม่รู้เลย จะเอากำลังใจที่ไหนไปส่งให้มึงวะ...
ตอนนี้กูเองก็หมดกำลังใจแล้วเหมือนกัน
เฮ้อ...
และก็ผ่านมาอีกหนึ่งอาทิตย์ที่ไอ้เด็กหมีมันหายไป และวันมะรืนนี้ก็เป็นวันที่ผมจะได้ติดสอยห้อยตามไปกับชมรมวิ่งที่จะไปค่ายกันที่จังหวัดน่าน โชคดีที่มันเป็นบ้านเกิดของผมพอดีและเข้าช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์ เลยถือโอกาสว่าถ้าถ่ายรูปให้พวกนั้นเสร็จก็ชิ่งกลับบ้านซะเลย
อยากจะหนีไปยาวๆ แก้เผ็ดไอ้อ้อนรักแม่ง
ผมที่ได้แต่คิดแผนชั่วร้ายในหัว ตอนนี้เริ่มชินกับการที่อีกฝ่ายหายสาบสูญไปแล้ว แถมยังแอบตั้งสถานะโสดในเฟสบุ๊คและลบเพื่อนอีกฝ่ายด้วย เพราะหวังว่ามันกลับมาจะได้รู้สึกผิดบ้างที่ทิ้งผมไปแบบนี้ และใครจะรู้ว่าแผนชั่วทั้งหมดที่อยู่ในหัวผมน่ะ ตอนนี้ร่างกายของเสือดุคนนี้กลับมายืนไขห้องไอ้เด็กหมีโดยตั้งใจว่าคืนนี้จะมาค้างที่นี่ เหตุผลก็ไม่ใช่อะไร
คิดถึง...
เมื่อไหร่จะกลับมา
ฮื้อ...
ผมเดินเข้ามาในห้องราวกับเจ้าของคนหนึ่งโดยไม่ต้องรอให้ใครอนุญาต ก่อนจะทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองลงกับโซฟา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมแวะมาค้างที่ห้องมัน เวลาที่ทนคิดถึงอีกฝ่ายไม่ไหวก็อดไม่ได้ที่จะแวะมาที่นี่
“ถ้ายังไม่กลับมากูจะงอแงแล้วนะเว้ย !”
ผมพูดออกไปก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ เวลานี้เพิ่งจะบ่ายสองกว่าๆ และมันก็เป็นวันที่ผมนิสัยเสียและแอบโดดเรียนมาเพราะทนคำต่อว่าของไอ้พวกสามหน่อไม่ไหว เพราะพวกมันว่าผมทุกวันเรื่องหน้าเป็นตูด
ขอโทษแล้วกัน กระซิก...
ผมที่ตอนนี้นอนแพ่อยู่บนโซฟาโดยข้างตัวมีขนมขบเคี้ยวหลากหลายวางอยู่ มือก็ล้วงขนมกินไปด้วย ส่วนสายตาก็ส่องไปที่โซเชียลที่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก พอจะไปส่งความเคลื่อนไหวของไอ้อ้อนรักก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเหมือนเดิม จนตัวเองต้องถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากก็เคี้ยวขนมที่รู้สึกว่ามันไม่อร่อยสักนิด
เฮ้อ...เบื่อวุ้ย
ผมที่ขยับปากเล็มขนมเลย์ในปากก็ต้องทิ้งโทรศัพท์ลงเมื่อมันไม่ได้ช่วยให้อารมณ์เบื่อเซ็งของผมหายไปแต่น้อย
หลับแม่ง...
คร่อก ~
ปุบ ~
“งืม...”
“...”
ปุบ ~
“งื้อ ~” ผมส่งเสียงออกไปเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนของตัวเอง ก่อนจะปัดของที่ยุ่มย่ามอยู่ตรงใบหน้าผมออก แล้วพลิกตัวหันหนีเข้ากับพนักโซฟา
“...” สะกิด
“อื้อ...”
“พี่เสือ”
“...”
“พี่เสือ” เสียงเรียกที่คุ้นหูนั่นทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกถึงของนุ่มๆ ที่สัมผัสเข้ากับใบหน้าจนตัวเองต้องปัดออก แต่มันกลับตบเข้าที่ใบหน้าผมเต็มๆ
“เอ๊อะ !!”
“ไอ้แมว...!”
“งื้อออออ !” ผมที่สะดุ้งตื่นทั้งๆ ที่ยังไม่หายมัวขี้ตาดีก็ต้องเด้งตัวลุกขึ้น ก่อนจะเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันนั่งอยู่ตรงข้างๆ โซฟาของผม โดยในมือมีแมวขนฟูตัวอ้วนพลีซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของแรงตะปบเมื่อซักครู่ “ฮื่อ...กูฝันใช่มั้ย”
“...”
“แต่เจ็บบบบ” ผมลูบแก้มตัวเองที่คาดว่าน่าจะเป็นลอยเล็บแมวแน่ๆ ก่อนจะพยายามจ้องไปที่คนที่ตอนนี้นั่งทำหน้าตกใจยังไม่เลิก แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ “กระซิก...”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องพูด”
ผมที่ตอนนี้มั่นใจแล้วว่าไอ้เด็กตรงหน้านี่ของจริงแน่นอน ก่อนจะยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง โดยมีแมวตัวอ้วนกำลังปีนป่ายอยู่ที่ร่างกายทำให้ผมนอนตัวเกร็งเพราะกลัวว่ามันจะทำร้ายร่างกายอีก
“พี่เสือ กลับมาแล้ว”
“ไม่รู้ ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากคุยด้วย”
“...”
“เบื่อคนชอบทิ้ง”
ผมพูดโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย แต่รับรู้ได้ถึงแรงสะกิดเบาๆ ที่ไหล่ของตัวเอง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะพยายามยื้อร่างของผมให้หันไปหามัน แต่ตัวเองก็เกาะพนักโซฟาไว้แน่น จนกระทั่งไอ้แมวอ้วนมันกระโดดลงไปจากร่างของผมจนได้ ผมเลยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
“ขอโทษ”
“...”
“พี่เสือ ดีกันนะ”
“ไม่ต้องพูด กูไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยินเสียง”
“พี่เสือ”
“หายไปอีกดิ ไม่ต้องกลับมาเลย กูเกือบจะชินกับการไม่มีมึงแล้ว...”
ผมพูดโดยพยายามอุดหูตัวเองไว้ แต่ก็โดนไอ้เด็กหมีที่นั่งอยู่ข้างๆ จับออก จนตัวเองต้องหันไปมองหน้ามันเคืองๆ
เออ พอเห็นหน้าชัดๆ แล้วก็อดยอมรับไม่ได้เลย
คิดถึง...
“พี่เสือ ขอโทษนะ”
“...”
“คิดถึงมาก จะไม่ไปไหนแล้ว”
“...”
“ขอโทษนะพี่เสือ ผิดไปแล้ว ให้ทำอะไรก็ยอมแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูดรัวๆ โดยที่ผมไม่รู้ว่ามันคิดคำพวกนี้ทันได้ยังไง ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นนั่งหันไปทางเด็กหมีตรงหน้า โดยแอบปาดน้ำตาที่ซึมของตัวเองออก ไอ้อ้อนรักมันเลยจับมือผมไว้ “พี่เสือ คิดถึง”
“มึงหายไปไหนมา”
“ขอโทษ”
“มึงไปไหนไม่บอกกู มึงไม่คิดว่ากูเป็นห่วงมึงบ้างเหรอ”
“ลืมหยิบโทรศัพท์ ไม่ได้ตั้งใจไป”
“ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว ไม่อยากรู้สึกแบบนี้แล้ว...” ผมพูดโดยที่ความน้อยใจที่ตอนแรกมันหายไปแล้วได้ตีตื้นขึ้นมา แม้จะดีใจที่ได้เจอมันอีกครั้ง แต่ก็อดเคืองและกลัวกับความรู้สึกตอนที่อีกฝ่ายหายไปมากพอที่จะทำให้ผมอยากจะร้องไห้ออกมา “กูรักมึงนะเว้ย ทำไมต้องทิ้งกันด้วย ฮึก...”
“พี่เสือ ขอโทษ”
“ไม่ให้อภัย กูไม่อยากยุ่งกับมึงแล้วอ้อนรัก กูไม่เอาแล้ว ฮื่อ !” ผมพยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาก่อนจะปัดมือคนตรงหน้าออก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายที่เห็นว่าผมร้องไห้ไม่หยุด มันก็ดึงร่างของผมลงไปแล้วกอดไว้แน่นทำให้ผมต้องดิ้นสุดแรง “ปล่อยเลย !”
“พี่เสืออย่าร้องไห้ ขอโทษ ไม่ร้องไห้นะ” อีกฝ่ายลูบหัวผมเบาๆ โดยตัวเองก็พยายามดันมันออกแต่ดูเหมือนจะสู้แรงร่างหมีตรงหน้าไม่ได้ซักนิด “จะบอกทุกอย่าง จะไม่หายไปอีก...”
“ฮื่อ...”
“อย่าร้อง...”
แรงกอดที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ผมหยุดดิ้นไป ก่อนดันคนตรงหน้าออกอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันก็ถอยไปแต่โดยดี แล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลของผมออก ตัวเองที่บีบน้ำตาเสร็จไปหนึ่งปี๊บก็ได้แต่ปรับสีหน้าแล้วมองอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจบ้าง
“อ้อนรัก”
“...”
“ห่างกันซักพักนะ”
-
เอาให้สำนึก..หลายครั้งแล้วนะที่อ้อนรักทำอะไรไม่คิดถึงพี่เสือเลย :katai1:
จะไปก็ไป..จะมาก็มา..แล้วคนรอหล่ะ.........โกรธ :m31:
#ทีมพี่เสือดุ :monkeysad:
-
มีห่างเสือ ก็ต้องมีทิ้งหมี :pigha2:
-
เอาคืนอ้อนรักเลยเสือ :z3:
-
เสือได้แก้แค้นแล้ววว555
-
เราว่าครั้งนี้อัอนรักทำเกินไปจริงๆ
เหมือนไม่ใส่ใจความรู้สึกพี่เสือเลย
อยากรู้เหมือนกันว่าคนเขียนจะเอาเหตุผลอะไรมาแก้ตัวให้อ้อนรักอีก
-
ห่างกันซักพัก..ห่างกันซักพัก เพื่อเธอไปรักคนอื่นมากกว่า :hao5: :hao5: :hao5:
-
แบบนี้แหละค่ะดีแล้วพี่เสือ
ห่างกันสักพักเถอะนะอ้อนรัก
-
ห่างกันสักพักTT เพราะพี่เสือไปเข้าค่ายที่น่านน่ะนะ5555555
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
ตอนที่ 42
อ้อนแล้ว...กินเสือ
“เปิดประตูห้องเดี๋ยวนี้”
“...” ส่ายหัว
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ไม่เอา” ไอ้เด็กหมีมันพูดพลางยืนขวางประตูห้องของตัวเองไว้โดยไม่ปล่อยให้ผมได้ออกไปไหนหลังจากที่ตัวเองออกปากว่า ‘ห่างกันซักพัก’ ออกไป
แล้วมันก็ตกใจไปเรียบร้อยหลังจากที่เห็นว่าผมลบเพื่อนในเฟสบุ๊คมันออก
หึ สมน้ำหน้า
“พี่เสือ ขอโทษ”
“บอกว่าไม่ให้อภัยไง”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อน คราวนี้กูไม่ใจอ่อน” ผมพูดพลางยืนกอดอกเพื่อแสดงให้เห็นถึงความใจแข็งของตัวเอง ทำเอาไอ้อ้อนรักมันหน้าสลดแล้วมองผมมาแบบอ้อนวอน “เพื่อนมึงเชียร์ให้กูเลิกกับมึงเลย”
“...”
“กูควรทำแบบนั้นดีมั้ย เพราะตอนไม่มีมึงกูก็อยู่ได้”
“มะ...ไม่...!” ส่ายหัวรัวๆ
“หึ...”
“พี่เสือ ขอร้อง”
“สายไปแล้ว”
ผมพูดก่อนจะทำท่าจะเดินไปเปิดประตูที่มันขวางอยู่ แต่ไอ้อ้อนรักมันก็ขวางไว้ไม่ยอมถอย โดยมีไอ้แมวอ้วนที่หน้าตาท่าทางกวนตีนเหมือนเจ้าของยืนร้องแง้วๆ อยู่ข้างๆ
อย่ามาทำตัวหน้ารักดิ เดี๋ยวลุคกูหลุดหมด !
วุ้ย ทั้งคนทั้งแมว
เมื่อเห็นว่ายังไงอีกฝ่ายก็ไม่ยอมถอย ผมเลยเลือกที่จะยืนมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง ไอ้อ้อนรักเองก็จ้องกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมแต่ตัวเองก็หลบจนอีกฝ่ายได้แต่ทำหน้าเศร้า
“พี่เสือ...”
“อะไร”
“คุยกันก่อนได้ไหม”
“ไม่คุย”
“พี่เสือ...”
“เออ คุยก็ได้” ในที่สุดผมก็อดใจอ่อนกับใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ได้ ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วหรี่ตามองไอ้อ้อนรักที่สีหน้าดีขึ้นถนัดตา ก่อนที่ร่างหมีตรงหน้ามันจะเข้ามารวบตัวผมแล้วยกขึ้น ใช่ ยก ไม่ใช่อุ้ม ! ไอ้เด็กหมีมันยกร่างของผมแล้วก้าวพรวดๆ เข้ามาในห้องนอน ซึ่งทำเอาผมที่ตกใจเตรียมจะโวยวายก็ต้องหุบปากเมื่อไอ้อ้อนรักมันวางร่างของผมลงแล้วขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ “อะไรของมึงเนี่ย...!”
“คิดถึง”
“อย่านอกเรื่อง บอกกูมาทุกเรื่องเดี๋ยวนี้ !”
“ได้” ไอ้อ้อนรักมันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นตรงหน้าผมพร้อมกับเงยหน้าหล่อๆ ของมันขึ้นมามอง และนั่นก็ทำให้ผมอยากจะยีแก้มที่คิดถึงนี่ใจจะขาด แต่ก็พยายามเก๊กท่าโหดทำใจแข็งไว้ “ไปกับแม่มา”
“เออ กูรู้ น้องเพลงบอกแล้ว”
“ไปเป็นเพื่อนแม่เจอกับพ่อ ทำเรื่องขออยู่กับแม่ ขออยู่ประเทศไทย อยากอยู่กับพี่เสือ ไม่อยากอยู่กับพ่อ”
“...”
“อยากอยู่กับพี่เสือ...”
“...” คำพูดรัวๆ ของไอ้อ้อนรักทำให้ผมอ้าปากก่อนจะพยายามจับใจความทั้งหมด ไอ้อ้อนรักมันเลยพูดย้ำ
“อยากอยู่ที่นี่กับพี่เสือ”
“อ่า...”
“แล้วก็ไปรับแมวมา” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางมองไปที่แมวตัวโตขนฟูที่ตะปบหน้าผมจนเจ็บแสบตัวเองเลยได้แต่หรี่ตามองไอ้แมวหน้าตาหน้าหมั่นไส้นั่นแล้วหันมามองไอ้อ้อนรักอีกครั้ง “ขอโทษ”
“...”
“ลืมเอาโทรศัพท์ไป ไปกะทันหัน”
“...”
“ขอโทษนะ จะไม่ทำอีกแล้ว”
“แล้วไม่คิดจะพยายามติดต่อมาเลยหรือไง”
“พยายามแล้ว...”
“...”
“แต่จำเบอร์ไม่ได้ โทรผิดหลายรอบ...” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางทำหน้าสลดผมเลยได้แต่กุมขมับบ้าง อยากจะถามว่าทำไม่ลองโทรกลับมาเบอร์ตัวเอง มันก็คงจะบอกว่าจำไม่ได้เหมือนกัน และเชื่อเถอะเฟสบุ๊คน่ะ...
“มึงจำรหัสเฟสไม่ได้ใช่ไหม”
“อ่า...”
“ไอ้เด็กหมีเอ๊ย...”
“ขอโทษนะพี่เสือ” ไอ้อ้อนรักมันเอาคางมาเกยบนหัวเข่าผมแล้วมองมาอ้อนๆ ตัวเองที่ใจอ่อนไปกว่าครึ่งและไม่ได้จะโกรธมันจริงจังก็ต้องถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก
“เออ ให้อภัยก็ได้”
“จริง...!”
“แต่เรื่องห่าง กูพูดจริง”
“พะ...พี่...”
“น่าจะซักอาทิตย์นึงล่ะมั้ง”
“...” ส่ายหัว
ผมมองคนที่ส่ายหัวรัวๆ ก่อนจะจับใบหน้านั่นให้อยู่นิ่งแล้วจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่าย พลางทำหน้าดุส่งไป
“กูรอมึงมาตั้งสามอาทิตย์ กูหายไปอาทิตย์เดียวอย่ามาบ่น”
“คิดถึง”
“หึ...คิดถึงต่อไปเถอะ จะได้รู้สึกบ้าง”
“อยู่นู้นก็คิดถึงพี่เสือตลอด”
“ไม่ต้องมาพูดดี”
“คิดถึง”
“ไม่ใจอ่อนหรอกเว้ย” ผมพูดพลางตีเหม่งคนตรงหน้าไปหนึ่งที ไอ้อ้อนรักมันเลยทำหน้าสลดแต่คงจะต่อปากต่อคำไม่ได้เลยได้แต่หุบปากอยู่แบบนั้น ผมที่เห็นใบหน้าหล่อของไอ้แฟนเด็กตรงหน้าหงอยมากๆ ก็ทนไม่ไหว ก่อนที่จะจุ๊บหน้าผากมันไปหนึ่งที
“...!”
“กูยังไม่หายงอนหรอกนะ”
“จูบได้ไหม”
อยู่ๆ ไอ้เด็กตรงหน้าก็ถามขึ้น ทำให้ผมที่กำลังอ้าปากห้ามก็ต้องหงายหลังลงไปนอนกับเตียงเมื่อไอ้อ้อนรักมันกระโจนเข้ามาแล้วกดร่างผมลงกับเตียงทำให้ผมมองอีกฝ่ายอย่างหาเรื่องทันที แต่ยังไม่ทันที่จะพูดว่าอะไรไอ้เด็กหมีมันก็ฉกริมฝีปากลงบนริมฝีปากผมซะก่อน
“อื้อ !”
ลิ้นอุ่นร้อนของอีกฝ่ายค่อยๆ รุกรานเข้ามาจนผมต้องหลับตาแน่น ก่อนจะยอมเปิดปากออกตามความต้องการของอีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันค่อยๆ ดูดดึงลิ้นของผมเบาๆ แล้วขบเม้นตามริมฝีปากผมหนักบ้างเบาบ้าง จนตัวเองที่เคลิ้มๆ อยู่ต้องยกแขนโอบรอบคอของคนตรงหน้า
ใจง่ายอีกแล้ว...
“อ้อนรัก...” เสียงของผมเรียกอีกฝ่ายเบาๆ และนั่นก็ทำให้ไอ้อ้อนรักมันยอมหยุดทุกการกระทำแล้วมองหน้าผมที่ตอนนี้หอบหายใจอยู่ ก่อนที่มันจะกดจูบลงบนริมฝีปากผมอีกครั้งและอีกครั้งย้ำๆ อยู่แบบนั้น
“คิดถึงพี่เสือ”
“อืม กูก็คิดถึงมาก”
“อยากให้มาอยู่ด้วยกัน”
“...”
“อยากอยู่กับพี่เสือ”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่กระซิบเข้าข้างๆ หูของผมทำให้ตัวเองต้องหดคอหนีด้วยความจั๊กจี้ ก่อนที่มือของอีกฝ่ายจะค่อยๆ ล้วงเข้าไปในสาบเสื้อจนผมสะดุ้งเฮือกแล้วหรี่ตามองไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้แสร้งเนียนไปเรียบร้อย
“เดี๋ยวโดน...”
“กลัวแล้ว”
ไอ้อ้อนรักมันพูดยิ้มๆ ก่อนจะถลกเสื้อนักศึกษาของผมขึ้น โดยที่เจ้าตัวขยับลงไปกดจูบที่บริเวณหน้าอกจนผมต้องแอ่นอกขึ้นอัตโนมัติแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายระเรงปลายลิ้นอยู่แบบนั้น ผมที่ขยุ้มเส้นผมของไอ้อ้อนรักจนเต็มกำมือเพื่อระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็ต้องครางรับออกมาเสียงเบา
“อื้อ...อ้อนรักอย่ากัด...”
จุ๊บ...
เสียงดูดที่ดังขึ้นทำให้ใบหน้าผมร้อนฉ่า ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ไอ้เด็กหมีมันย้ายใบหน้าของตัวเองไประเรงลิ้งลงบนหน้าท้องของผม ก่อนที่มือของอีกฝ่ายจะปลดกางเกงนักศึกษาผมออกอย่างง่ายดาย จนตัวเองที่เริ่มตั้งสติได้ก็ทุบหลังมันเพื่อประท้วง
“พี่เสือ...”
“ยะ...หยุดเลย ฮื้อ มึงจะรังแกกูอีกแล้ว”
ผมแสร้งเบะปากเพื่อขอความเห็นใจ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักจะขยับขึ้นมาแต่มันไม่ได้ขยับมาปลอบแต่กลับแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของผมซะอย่างนั้น
งื้อออ !
ไม่นานร่างของผมก็โดนไอ้เด็กหมีจอมหื่นตรงหน้าปลดเปื้องจนไม่เหลือแม้แต่กางเกงในติดตัว อีกฝ่ายขยับร่างกายของผมให้ขึ้นมาอยู่บนเตียงดีๆ เพื่อที่จะให้มันปฏิบัติภารกิจได้ง่ายขึ้น ก่อนที่มันจะหันไปหยิบอุปกรณ์จากลิ้นชักหัวเตียงที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาและเกรงกลัวมันสุดๆ ออกมา เจลสีฟ้าใสถูกบีบใส่มือคนตรงหน้า ก่อนที่มันจะละเลงเข้าที่ช่องทางด้านหลังของผมจนสะดุ้งเฮือก
“ดีใจ”
“ฮื่อ มึงมันใจร้าย” ผมที่ตอนนี้เริ่มกลัวเพราะเข็ดจากคราวก่อนที่แค่จะขยับตัวยังลำบาก ก่อนที่ผมจะหยิบหมอนจะหัวเตียงเพื่อไปฟาดมัน แต่ก็โดนไอ้เด็กหื่นตรงหน้ามันคว้าไปแล้วเอาไปรองที่สะโพกผมซะอย่างนั้น
“ขอบคุณครับ”
อ้ากกก ไอ้เด็กหมี มึงนี่มัน !!
ผมได้แต่ดิ้นพล่านกับความกวนโอ๊ยของไอ้อ้อนรัก ก่อนจะเห็นว่ามันหัวเราะออกมาอย่างชอบใจแล้วเข้ามาลูบหัวผมเบาๆ แล้วกดจูบลงมาอีกครั้ง ผมที่พยายามจะหันหน้าหนีก็โดนมันจูบแก้มบ้าง หน้าผากบ้างจนสุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้อีกฝ่ายลวนลามต่อไป
ไอ้อ้อนรักมันไม่รอช้า เมื่อสวมเสื้อผ้าให้น้องชายตัวเองเสร็จอีกฝ่ายก็จับขาผมยกขึ้นจนเกือบติดกับหน้าอก ก่อนที่สิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่นั่นจะค่อยๆ กดเข้ามาจนผมต้องหลับตาแน่น
“อึก...”
“อย่าเกร็งนะพี่เสือ”
“อ้อนรัก กูเจ็บ”
“...”
“เจ็บจัง ฮื่อ” น้ำตาที่กลั้นไว้ตอนนี้แรกตอนนี้ได้ไกลลงมาอีกครั้ง ก่อนจะโดนคนตรงหน้าเข้ามาจูบซับให้ โดยที่ช่วงล่างก็ยังพยายามแทรกเข้ามาในร่างกายของผมช้าๆ ท่ามกลางเสียงสะอื้นของตัวเอง และคนที่กระทำที่คอยปรนเปรอช่วงล่างอย่างรู้งาน “อ๊ะ...อื้อ...”
“อ่า...พี่เสือ...”
“เบาๆ อื้อ...”
ผมเอื้อมมือไปโอบรัดรอบคอของอีกฝ่าย ก่อนจะฉุดลงมาแล้วเป็นฝ่ายจูบไอ้เด็กตรงหน้าก่อน ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ไม่รอช้า จูบตอบผมทันที ลิ้นร้อนพยายามเกี่ยวหวัดและดูดดุนลิ้นของผมจนตัวเองต้องอ้าปากกว้าง น้ำสีใสเริ่มไหลลงตามขอบปาก ก่อนที่ผมจะสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้เด็กหมีมันดันช่วงล่างของตัวเองแทรกเข้ามาในร่างกายผมจนสุด
“อ่า...”
“ฮื้ออออออออ !!”
“โอ๋นะ” ไอ้อ้อนรักมันพยายามกดจูบลงบนริมฝีปากของผมอีกครั้ง เมื่อตัวเองดิ้นและส่ายหัวไปมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะต้องสะดุดกึกเมื่อไอ้เด็กหมีมันถอดถอนร่างกายของตัวเองออกแล้วสวนกลับเข้ามาใหม่เต็มแรง
“อ๊าาาาา ~!”
“พี่เสือ...”
แล้วแม่งก็ไม่สนใจเสียงครวญครางของผมอีกต่อไป เมื่ออีกฝ่ายมันถอยร่างกายตัวเองออกไปแล้วจับสะโพกผมไว้แน่น โดยมีเสียงหอบหายใจเบาๆ จากคนตรงหน้า โดยที่ตอนนี้ร่างกายของผมสั่นคลอนไปตามแรงรักที่จาบจ้วงลงมาของไอ้อ้อนรัก
“ฮื่อ...ดะ...เด็กหมีใจ...อ๊า...ร้าย...!”
“รักพี่เสือ...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงเบาพลางดึงร่างที่กระท่อนกระแท่นผมให้ลุกขึ้นและขยับไปนั่งบนตักของมัน และนั่นมันก็ทำให้ผมเห็นหน้าหล่อๆ ตรงหน้าได้ชัดเจนกว่าทุกครั้งจนตัวเองต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าไว้ แต่ก็โดนไอ้อ้อนรักมันจะจับมือผมออกแล้วเข้ามาจูบที่ริมฝีปากและบริเวณลำคอของผมจนตัวเองต้องหดคอหนี อยากจะหัวเราะออกมาเพราะจั๊กจี๊ แต่ดูเหมือนเสียงที่ออกมานั้นจะกลายเป็นเสียงครางซะมากกว่า
“อะ...อื้ม...ฮึก...”
ผมสะดุ้งทุกครั้งที่อีกฝ่ายเข้ามาหยอกล้อกับยอดอก โดยที่ร่างกายตอนนี้ขยับขึ้นลงตามแรงยกของอีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันบีบครึงสะโพกของผมไปด้วย และยกขึ้นลงเนิบนาบจนผมแทบดิ้นตายลงตรงนั้น
“พี่เสือ...”
ไหนจะเสียงเรียกและใบหน้าที่ทำให้ใจเสือเต้นตุบตับนี่อีก !
งื้อ !
“อะ...อ้อนรัก เปลี่ยนท่าได้ไหม กูเขิน...อื้อ...”
เห็นหน้ามึงแล้วกูเขินจริงๆ นะ
“ได้”
อีกฝ่ายตอบรับอย่างง่ายดาย ก่อนจะถอนร่างกายออกไปแล้วอุ้มผมให้นอนราบลงกับเตียงเหมือนเดิม แล้วเริ่มจับผมที่ตอนนี้นอนแห้งเป็นผักล้มให้พลิกตัวนอนคว่ำ พลางดึงสะโพกให้ตั้งชันขึ้น
ดะ...เดี๋ยวนะ ท่านี้มัน...
“ฮะ...อ๊าาาาาา ~!” ผมร้องออกมาสุดเสียงโดยปล่อยให้ร่างกายของตัวเองช่วงบนแนบลงไปกับที่นอน ส่วนด้านหลังก็โดนคนที่จับสะโพกไว้จาบจ้วงลงมาไม่ยั้ง ที่สำคัญผมยังรู้สึกว่ามันลึกว่าท่าก่อนด้วย “ฮื้ออออ อ้อนรัก...อ๊ะ...อ๊า...กูจะตาย...อื้อ...แล้ว...”
“ไม่ตาย...”
“อ๊าาา ~”
“เดี๋ยวเลี้ยง...ขนมนะ...”
“จริงเหรอ...ฮึก...”
“อื้ม...บิงซู”
“กิน...อ๊า...”
“ซูชิ บุฟเฟ่...ไอศครีมด้วย...”
“กินหมด...อื้ม...กินหมดเลย...”
“ซีฟู้ด”
“ท้องร้อง งื้อ...อ๊าาา”
“เพราะงั้นไม่งอแงนะ”
“อื้อออออ !”
เลิกงอแงก็ได้วุ้ย จะครางเสียวอย่างเดียวเลย
“ฮึ...”
เสียงหัวเราะจากด้านหลังทำให้ผมที่ตอนนี้สติสตังเริ่งหายไปหมด คงจะมีแต่รายชื่อของกินที่อีกฝ่ายเสนอมาเท่านั้นบันทึกลงในหัวของผม
นี่ไม่ได้เห็นแก่กินจริงจริ๊งงงงง ~!
-
โอ้ยยยยยยย พอกันจริงๆคู่นี้55555
-
แหมๆๆๆได้ยินชื่อของกินนี่ยอมเลยนะเสือ
-
เดี๋ยวๆๆๆ ติดสินบนพี่เสืออย่างนี้ก็ได้หรืออ้อนรัก
-
ปวดหัวกับหมี เสือ คู่นี้จังเลย :katai1:
-
งุ้ย!!! พี่เสือซื้อได้ด้วยของกิน 555 :z1: :z1: :z1:
-
คุณค่ะ!! :hao7: คุณเสือดุนี้ยอมเพราะของกินอย่างนี้หรอ
-
พี่เสือเอ้ยยย พอเอาของกินล่อนี่กลายเป็นแมวน้อยเลยนะ 555
-
อะหืออออออ...พอได้ยินชื่อของกินพี่เสือก็เปลี่ยนไปเป็นยอมแบบเต็มใจ 55555
-
อย่างนี้ก็ได้หรออออ คู่นี้อร๊ายยยยย ดาวดิ้นกันเลยทีเดียว :z2:
-
พี่เสือสมยอมเพราะของกิน :laugh:
-
หมดกัน!!!!! คำว่าห่างกันสักพัก55555++
-
นี่ใช่เสือดุจริงๆหรือนี่ :katai1:
ห่างกันซักพัก........ o22 o22 o22
กลายเป็นติดกันแนบแน่นสนิท ลึกซึ้ง หลายท่า มากๆ :pighaun: :haun4: :z1:
อ้อนรัก เสือ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอแก้ที่ผิด
ระเรงปลายลิ้น ------- ละเลง
ครึงสะโพก ------- คลึง
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:haun4: รอๆๆจร้า
-
ทำไมพีเสือเห็นแก่กินขนาดนี้เนี่ย :o8:
-
เรื่องเบอร์โทรนี่เราก็เป็นนะ จำเบอร์ใครไม่ได้เลย แม้แต่พ่อแม่ โถ...ชีวิต
-
เดี๋ยวนะ ไอ้พี่เสืออออ ทำไมเป็นคนแบบนี้ หายไปสามอาทิตย์ กลับมาเอาของกินมาล่อก็เสร็จ แค่เนี่ย!?? ไหนห่างกันสักพักห้ะ หนายยยยย อยากจะตีซ้ำจริงๆ
-
โถ่เสือทำไมสิ้นลายแบบนี้
-
ตอนที่ 43
งานเข้า...เสือ
“งืม...แจ๊บๆ”
“...”
“อ้อนรัก...หิวจัง...”
ผมที่ตอนนี้พยายามกระพริบตาไล่ความง่วง เมื่อท้องที่ดังโครกครากของตัวเองประท้วงไปยันในฝัน ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นแล้วขยี้ตา พลางใช้สายตางัวเงียมองไปรอบๆ ห้อง ก็เห็นว่าตอนนี้เพิ่งสองทุ่มกว่าเท่านั้น หลังจากที่ผมสลบเมือดไปเมื่อตอนบ่าย ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าไอ้เด็กหมีตอนนี้มันกำลังอยู่หน้าโน๊ตบุคที่วางอยู่ปลายเตียง โดยภายในจอมีผู้หญิงวัยกลางคนหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังยิ้มแย้มให้คนที่นอนอยู่ใกล้ๆ ผม
ดะ...เดี๋ยวดิ...
“แม่ นี่พี่เสือ”
งื้อ กูยังไม่พร้อมมม !
{ดีจ้า}
“สะ...สวัสดีครับ...” ผมรีบยกมือไหว้หญิงสาววัยกลางคนภายในจอทันที ก่อนจะยิ้มออกไป มือก็พยายามจัดเส้นผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองให้เข้าที่ แต่มันดูเหมือนจะไม่ง่ายนัก ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปจับเสื้อไอ้อ้อนรักไว้ด้วยความประหม่า ไอ้คนที่นอนอยู่มันเลยดึงร่างของผมให้ขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น แล้วดันให้ทิ้งตัวลงนอนคว่ำข้างๆ มัน เพื่อนที่จะให้ใบหน้าอยู่ระดับหน้าจอพอดี
“แม่จะชอบพี่เสือ พี่เสือน่ารัก”
{ถ้าลูกพูดแบบนี้แม่ก็คงต้องชอบแล้วล่ะ} หญิงสาวภายในจอยิ้มหวานมาให้ ซึ่งผมเองก็ได้แต่ยิ้มกลับไปเขินๆ ไอ้อ้อนรักก็เช่นกัน ก่อนที่เธอจะพูดต่อ {งั้นเดี๋ยวแม่ไปทำงานแล้วนะ}
“อืม...”
{ดูแลกันดีๆ นะลูกชายทั้งสอง ถ้ากลับไทยแล้วแม่จะหาโอกาสไปเจอ}
“ครับ...คุณแม่ก็เช่นกัน ดูแลร่างกายด้วยนะครับ”
{จ้า} รอบยิ้มกว้างของอีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าผมพูดออกไปแบบเก้ๆ กังๆ โดยมีไอ้อ้อนรักมันยกมือลูบหัวไปด้วย ก่อนที่แสงหน้าจอโน้ตบุกจะดับไปเหลือแค่เฟสบุกที่ถูกเข้าค้างไว้ ทำให้ผมรีบหันไปเอาเรื่องกับไอ้เด็กหมีข้างๆ ทันที
“ทำไมไม่ปลุกกูห๊ะ !”
“อ่า...”
“งื้อออ ดูดิ ความประทับใจแรก ทำไมแม่มึงต้องมาเห็นตอนนี้สภาพยุ่งเหยิงหลังจากทำเรื่องลามกกับลูกของเขาแบบนี้ด้วย กระซิก...”
“พี่เสือน่ารักแล้ว”
“กูหล่อ !”
“อืม หล่อแล้ว...”
“...”
“ก็ได้”
“งื้อออ ไอ้เด็กหมีบ้า ไอ้คนไม่จริงใจ”
ผมหยิกไหล่ไอ้คนที่นอนอยู่ไปหนึ่งทีทำให้มันร้องโอ๊ยออกมา ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้หลวมๆ พลางลูบหัวไปด้วย
“นอนนะ”
“ไม่เอา กูหิววว”
“อ่า...”
“จริงๆ นะ”
“พี่เสือกินเก่ง”
“ไม่เก่ง”
“อ่า...”
ผมส่ายหัวปฏิเสธโดยมีไอ้อ้อนรักที่มองมาตาไม่กระพริบราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ผมพูดออกไปแม้แต่น้อย ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้างตัวเองออกมาแล้วเปิดบางอย่างให้ผมดู
ดะ...เดี๋ยวนะ !
“อ้อนรัก !”
ไอ้ภาพที่ผมนอนหลับแล้วมีขนมเลย์คาปากอยู่นี่มันอะไรกัน !
“กินเยอะ”
“มึงทำร้ายกู ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ !”
“...” ส่ายหัว
“ไอ้เด็กหมี !” ผมที่หันไปเฉ่งใส่ไอ้อ้อนรักก็ต้องอ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายนอกจากจะไม่ยอมลบรูปของผมตามคำสั่งแล้ว มันยังตั้งเป็นภาพหน้าจอแทนภาพจมูกครึ่งเสี้ยวของผมด้วย “อะ...ไอ้...”
“น่ารัก”
“มึงมันหน้ามืดตามัวไปแล้วเว้ย !”
“จริงๆ”
“ย้ากกกก !”
ผมร้องโวยวายออกมาเสียงดังก่อนจะดิ้นโดยมีไอ้เด็กหมีคอยล็อกตัวอยู่ ก่อนที่อีกฝ่ายจะลุกขึ้นนั่งแล้วจับผมที่ดิ้นแด่วๆ ให้ลุกตาม
“ไปกินข้าวกัน”
กึก...
โอเค จะหยุดดิ้นและทำตัวสงบเสงี่ยม...
“อื้อ ~”
“ทำไมหน้าตามันน่าหมั่นไส้จัง” ผมขมวดคิ้วหรี่ตามองแมวสีส้มขนฟูตัวอ้วนที่ไอ้อ้อนรักมันรีบพาผมไปกินข้าวและแวะซื้ออาหารขึ้นมาให้ ก่อนจะต้องสะดุ้งแล้วถอยหลังเมื่อมันหันมาหาผมแล้วเดินสามหาวเข้ามาซึ่งๆ หน้า “เฮ้ย อย่าเข้ามานะเว้ย !”
“แมวไม่กัด”
“ไม่เอา กูกลัววว” ผมว่าก่อนจะรีบถอยหลังไปหลบด้านหลังไอ้อ้อนรักทันที ทำให้ไอ้แมวหน้าตากวนโอ๊ยมันมองมาก่อนจะหันกลับไปสนใจกับอาหารของมันต่อ ผมจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“มันชอบพี่เสือ”
“ไม่จริง”
“จริง”
“มึงโกหก”
“ไม่”
“มันตบหน้ากู” ผมว่าก่อนจะจิ้มไปที่แก้มของตัวเองที่ผมเพิ่งเห็นว่ามันขึ้นเป็นรอยเล็บแมวจางๆ ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหยุดปากไป
“อ่า...”
แล้วแม่งก็ดึงผมเข้าไปจุ๊บแก้มเฉย
“เดี๋ยวเถอะๆ เดี๋ยวนี้ชักจะมากไปแล้วนะ” ผมดันตัวเองออกก่อนจะหรี่ตามองไอ้คนตรงหน้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มออกมา ก่อนจะทำท่าเข้ามาขโมยจูบผมอีกที “พออออ !”
วุ้ย สึกหลอหมด !
ผมดันหน้าอีกฝ่ายออก ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินหนีไอ้อ้อนรักไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา ก่อนจะเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันยังนั่งดูแมวมันกินอาหารอยู่แบบนั้นไม่ขยับ ซึ่งผมเพิ่งรู้ว่ามันเคยอยู่เมืองนอกมาก่อน และแมวตัวนั้นเป็นแมวที่มันเลี้ยงไว้ตั้งแต่เด็กและอยู่บ้านของพ่อมัน พอมีปัญหามันเลยไปรับมาอยู่ด้วย และก็แอบกังวลว่าเจ้าแมวตัวนี้มันจะปรับตัวเข้ากับอากาศและสภาพแวดล้อมที่ไทยได้ไหม
โชคดีที่ไอ้แมวที่ชื่อแมวนี่มันไม่ได้แสดงความหวาดกลัวกับที่ใหม่แม้แต่น้อย ออกจะเข้ากันได้ด้วยซ้ำ แถมยังตะปบหน้าผมไปหนึ่งทีแม้ว่าต้นเหตุมันจะมาจากไอ้เจ้าของหน้ามึนนั่นก็เถอะ
ร้ายทั้งคนทั้งแมว
“เออ อ้อนรัก เรื่องห่าง...”
“ไม่เอา”
“เดี๋ยว ฟังก่อนดิเฮ้ย”
“พี่เสือ สถานะ” ไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วมองหน้าผมพลางชูหน้าจอเฟสบุกที่ผมเพิ่งรับมันเป็นเพื่อนอีกครั้งแต่ยังคงขึ้นสถานะโสดอยู่ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ ผมบนโซฟาแล้วยื่นโทรศัพท์ให้
“ไว้แบบนี้ก่อน”
“...”
“กลับมาจากน่านค่อยตั้ง”
“พี่เสือ”
“เออ มาคุยเรื่องห่างต่อ วันมะรืนนี้กูจะไปน่าน”
“ไปด้วย”
“ไม่ได้ กูไปค่ายกับชมรมวิ่ง ไปถ่ายภาพให้เขา”
“วิ่ง” ไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วพลางส่ายหัวไปด้วย ผมแล้วตะปบใบหน้ามันให้อยู่นิ่งๆ แล้วพูดต่อ
“อาทิตย์เดียว เดี๋ยวก็กลับมา”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องพูด กูตัดสินใจแล้ว จะแวะกลับบ้านด้วย”
“ไปด้วย ไปบ้านพี่เสือด้วย...”
“ไม่ได้ มึงไว้ไปปีใหม่”
“...”
“เอาคืน อยากทิ้งกูไว้ตั้งสามอาทิตย์”
“ใจร้าย” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางทำหน้าเศร้าแล้วทำท่าจะเข้ามากอดผมเพื่ออ้อนแต่ตัวเองรีบดันตัวมันไว้เพราะกลัวว่าจะใจอ่อนซะก่อน “พี่เสือ...”
“มึงใจร้ายกับกูก่อน เพราะงั้นจะไปเที่ยว อย่ามาขัด” ผมว่าก่อนจะหรี่ตามองไอ้อ้อนรักแล้วตบเถิกมันไปแรงๆ หนึ่งที ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อไอ้แมวที่เพิ่งกินอาหารเสร็จมันกระโดดขึ้นมาบนตักของเจ้าของของมัน ตัวเองเลยต้องขยับหนีแต่ก็โดนไอ้เด็กหมีข้างๆ จับไว้ “ปล่อยยย”
“ไม่อยากให้ไป”
“มันเป็นงานเว้ย”
“อืม...”
“...”
“เข้าใจก็ได้”
น้ำเสียงหงอยๆ ของไอ้เด็กหมีพร้อมกับอ้อมแขนแกร่งที่ฉุดเอวผมเข้าไปกอดไว้ โดยที่ใบหน้าของมันก็เกยขึ้นมาบนไหล่ ผมที่ตอนแรกดิ้นหนีสุดท้ายก็ยอมนั่งนิ่งให้อีกฝ่ายกอดอยู่แบบนั้น ก่อนจะเลือกเอนหัวพิงอกคนด้านหลังไว้
“ดีมาก เลิกงอแง” ผมพูดออกมาเสียงเบา ก่อนจะต้องจับมือไอ้เด็กหมีไว้เมื่อมันเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อของผม ก่อนที่ตัวเองจะหยิกเข้าที่หลังมือนั่นแรงๆ
“โอ๊ย...”
ยังๆ ยังจะคลำ
“อ้อนรัก”
“หืม...”
ลูบหัวนมกูไม่เลิก
“ไอ้อ้อนรัก !”
“อ่า...แข็งแล้ว...”
“เลิกหื่นแล้วอยู่นิ่งๆ”
“...”
“เดี๋ยวนี้ !!”
แม่ง ไม่ให้กูได้พักเล้ย !
“สมน้ำหน้า”
เสียงของสายป่านที่ดังพร้อมกับเสียงหัวเราะของคนอื่นๆ ท่ามกลางใบหน้าสลดของไอ้เด็กหมี ทำให้ผมที่กำลังตักเค้กเข้าปากคำโตต้องชะงักแล้วยักคิ้วให้ไอ้เด็กหมีไปสองจึ้กด้วยความหมั่นไส้ เพราะดูเหมือนสุดท้ายอีกฝ่ายก็ต้องจำยอมให้ผมไปน่านอย่างไม่มีข้อโต้เถียง แถมยังโดนเพื่อนๆ ยุยงให้ผมตัดการติดต่อจากมันด้วย
สมน้ำหน้าจริงๆ
“ไม่อยากจะพูด ตอนมึงไม่อยู่พี่เสือเสน่ห์แรงมาก” สายป่านพูดขึ้นทำให้ผมที่นั่งกินเค้กอยู่ต้องทำหน้าภาคภูมิใจ ก่อนจะต้องสะดุดกึกกับคำต่อไปของเสียงเพลง
“ใช่ๆ มีหนุ่มมาจีบเต็ม”
เดี๋ยวๆ เฮ้ย !
“เห็นพวกชมรมวิ่งดีใจกันยกใหญ่ที่พี่เสือไปด้วย”
“อืมๆ เห็นบอกว่าเห็นรอยยิ้มพี่เสือแล้วมีกำลังใจอะไรนี่ล่ะ”
“เสน่ห์แรงจริงจริ๊ง ~”
“เดี๋ยวนะน้องป่านน้องเพลง ไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน”
“ก็ไม่ได้เอามาจากไหนหรอกค่ะพี่เสือ แค่วันก่อนป่านกับเพลงเข้าแถวซื้อโตเกียวเหมือนกันเท่านั้นเอง” น้องสายป่านว่าเสียงใส ส่วนผมอุทานได้คำเดียว
เหยดเข้...
นี่มันโชคไม่เข้าข้างเสือชัดๆ !
“พี่เสือ”
เอาแล้วไง ไอ้เด็กหมีเริ่มแล้วไง
“อะไรมึง ไม่ต้องมาพูด กูไม่เปลี่ยนใจหรอก” ผมพูดอย่างรีบร้อนโดยไม่ให้ไอ้อ้อนรักมันทักท้วงอะไรมากนัก พลางตักขนมเค้กเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะต้องสำลักของในปากจนคนตรงข้ามอย่างน้องเพลงต้องขยับหลบเพราะกลัวว่าผมจะพ่นเค้กนี่ใส่หน้า เมื่อตัวเองดันไปสบตาเข้าไปไอ้ตัวที่เป็นประเด็นกับเรื่องของผมเมื่อซักครู่
ฉิบหายละ...
“อ้าวเสือ เจอกันอีกละ”
เออ กูไม่อยากเจอมึงเลยยยย
โดยเฉพาะตอนนี้ กระซิก
“งะ...ไงวะ เจอกันอีกแล้วเนอะ”
“นั่นดิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจออีก เราควรดีใจมั้ยเนี่ย” ไอ้คนรูปหล่อดีกรีนักกีฬาวิ่งประจำมหาลัยทำให้ผมต้องอ้าปากพะงาบๆ เมื่ออีกฝ่ายยิ้มหล่อส่งมาให้ และผมก็เพิ่งรู้ไม่นานมานี้ว่ามันชื่อกันต์ ตอนนี้กำลังดูใจอยู่กับมะนาวแฟนเก่าไอ้อ้อนรัก และแม่งก็มาเกี่ยวพันกับชีวิตผมงงๆ “เออ พรุ่งนี้นั่งกับเราป้ะ เราไม่มีคู่พอดี”
“อ่า...ได้ๆ เราก็ไปคนเดียว”
ผมว่าก่อนจะยิ้มกลับไปให้มันบ้างตามมารยาทก่อนจะเห็นว่าน้องเพลงกับสายป่านตอนนี้กำลังกระทุ้งศอกใส่ไอ้อ้อนรักยิกๆ ซึ่งไอ้เด็กหมีตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนจากสีหน้ามึนๆ เป็นไม่รับแขกทันที ไม่รู้ว่าแฟนคลับมันที่อยู่แถวนี้จะมาแอบเห็นบ้างมั้ย
อ้าวเฮ้ยยย มาดูเด็กหมีกันเร๊ววว มันทำหน้าอื่นนอกจากหน้ามึนแล้วน้าาาา
ใครก็ได้มาทำให้บรรยากาศตึงเครียดนี่หายไปที๊ ฮื้ออออ !
“งั้นเราไปก่อนนะ ต้องแวะไปเตรียมของที่ชมรมด้วย ยังไงไว้เจอกัน”
“โอเค ไปดีมาดีนะ”
“เป็นห่วงเหรอ”
“...”
“ฮ่าๆ ล้อเล่น งั้นไปจริงๆ ละ”
ผมที่ตอนนี้นั่งอึ้งกิมกี่ไม่กล้าแม้แต่ยกมือโบกลาคนที่ตอนนี้ยิ้มตาแทบปิดแล้วเดินออกไปหลังจากทิ้งระเบิดลูกโตไว้ให้ผมดังตู้ม ก่อนที่ตัวเองที่ดึงสติกลับมาได้จะเห็นว่าตอนนี้ไอ้อ้อนรักกำลังจ้องมองผมมาอย่างจับผิด และมีแบ็คกราวเป็นเด็กชายหญิงสองคนที่นั่งกอดอกจ้องมาจนทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายดังเอื๊อก แล้วก้มหน้าก้มตากินเค้กตรงหน้าต่อ
“พี่เสือ”
“เค้กอร่อยจังเลยน้า อยากกินบลูเบอร์รี่อีกจังเลย”
“พี่เสือ”
เสียงโหดเข้าไปอี๊กกกก
“ฮื้อ ลุกไปสั่งดีกว่า อยากกินมากๆ อยากกินมากๆ เลย...”
“พี่เสือ คุยกันก่อน”
“ไอ้เด็กหมี มึงทำเสียงดุใส่กู ฮื้อ...”
“พี่เสือ...” เสียงอ่อนลงระดับสิบ
“กูจะงอนมึงเจ็ดวัน กลับมาจากน่านค่อยคุยกัน กูลุกไปสั่งเค้กแล้ว กระซิก...”
ผมพูดรัวๆ ก่อนจะแสร้งทำท่าปาดน้ำตาท่ามกลางสีหน้าอึ้งๆ ของเพื่อนไอ้อ้อนรักทั้งสองคนเมื่อเห็นความตอแหลของผม เมื่อมายืนอยู่หน้าตู้กระจกที่เต็มไปด้วยเค้กตัวเองก็ต้องส่องของด้านในอย่างอิดออดเพราะยังไม่อยากกลับไปนั่งที่โต๊ะเท่าไหร่ ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อมีใครซักคนเข้ามาโอบไหล่ผมจากข้างๆ ก็เห็นว่าเป็นคนในชมรมว่ายน้ำที่ผมเพิ่งแวะเวียนไปถ่ายรูปนักกีฬาเมื่อวันก่อน แถมผมยังจำชื่อมันไม่ได้ด้วย
ชิบหายอีกละ
“ไง จำผมได้มั้ย ที่มาแนะนำตัววันก่อน”
“อ่า...”
“สั่งเค้กเหรอ เอาดิ เดี๋ยวเลี้ยงเอง”
เออๆ เลี้ยงก็ดี แต่เอาแขนออกไปจากไหล่กู...
ผมที่กำลังจะหันไปยิ้มแหยะๆ ให้ไอ้คนข้างๆ ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันเดินดุ่มๆ เข้ามาด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรกับใครซักคน
แล้วนั่นล่ะ ความชิบหายก็มาเยือนเสือดุทันที...
กระซิก...
----------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ อ้อนรักเสือดุเหลืออีก 4 ตอนก็จบแล้ว ^^
พูดคุยกันได้ที่ เพจ สาววายผู้ลึกลับ
ทวิตเตอร์ : @merizelrada
-
:laugh: :m20: :pig4: :pig4:
-
55555เสือเสร็จแน่
-
เอ็นดูน้องอ้อนรัก 5555555555555555
แต่น้องทำพี่เค้าไว้ น้องต้องได้รับผลกรรม! :hao6: :hao6: :hao6:
-
เสน่ห์แรงเหลือเกินนะพี่เสือ :laugh:
-
พี่เสือ ฮ็อตมาก...กกกกกกกกกกกก :z1: :z1: :z1:
-
ดีมากเสือ ขู่หมีไว้เยอะ ๆ ข่มหมีไว้เยอะ ๆ แต่ทำไมเสือถึงกลัวแมวได้ล่ะ :katai3:
-
คืนนี้โดนอ้อนรักจัดหนักจนไม่ได้ไปแน่ๆ
-
มีแววว่าพี่เสือจะโดนน้องหมีจัดหนักจนตกรถแหงๆ :laugh:
-
พี่เสือออออออออออออ
-
ตอนที่ 44
ฐานะ...แฟนเสือ
“ไม่อยากให้ไปเลย”
“เดี๋ยวมึง กูไปแป๊บเดียว ไม่ได้ไปนานเหมือนใครบางคน” ผมพูดก่อนจะหันไปหรี่ตามองไอ้เด็กหมีที่ตอนนี้เกาะเอวผมไว้แน่นไม่ยอมปล่อยและยกความผิดของมันขึ้นมาพูดก็ยิ่งทำให้มันแสดงสีหน้าสลดเข้าไปใหญ่ “โอ๋ๆ เดี๋ยวจะวีดีโอคอลหาทุกวันเลย ~”
และในที่สุดผมก็พูดเสียงหวานและลูบหัวอีกฝ่ายจนได้
แพ้อีกแล้ว...
“อยากไปด้วย”
“จะไปในฐานะอะไรล่ะห๊ะ”
“แฟนพี่เสือ”
“ฐานะนี้ไปไม่ได้เว้ย !”
ผมพูดก่อนจะตบเถิกตัวเองดังป๊าบด้วยความคิดหนัก ก่อนที่ไอ้คนด้านหลังมาจะกอดผมแน่นขึ้นราวกับไม่อยากจะปล่อยให้ไปไหนจริงๆ ขนาดผมที่กำลังเก็บของอยู่ยังต้องหยุดการกระทำชั่วคราวแล้วมานั่งมองไอ้เด็กหมีที่งอแงเป็นเด็กๆ ก่อนที่ตัวเองจะแงะมือเหนียวหนึบตรงหน้าออกแล้วจ้องมองคนที่ตอนนี้นั่นทำหน้าง้ำหน้างออยู่
เออ มึงทำหน้าไหนก็หล่อ แต่อย่ามาทำหน้างอใส่กูนะ !
อ่ะ เบะปากสู้แม่ง หมั่นไส้ !!
“อย่าทำ”
“...”
“น่ารัก” ไม่ว่าเปล่า ปรับอารมณ์จากหน้างอเป็นยิ้มกว้างในแบบที่ทำให้ใจผมละลาย ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบปากเป็ดผมเหมือนอย่างเคย
โอ๊ยยย เสือกริ้วววว
“กูไม่คุยกับมึงแล้ว ไปเก็บของดีกว่าวุ้ย !”
ในที่สุดผมก็ทนความอารมณ์เสียของตัวเองไม่ไหว ขมวดคิ้วใส่ไอ้อ้อนรักไปหนึ่งจึกแล้วลุกขึ้นเดินไปรื้อเสื้อผ้าจากตู้ออกมาใส่กระเป๋าเดินทางทันที โดยมีไอ้เด็กหมีที่ควรจะเป็นกำลังใจแต่ตอนนี้มันกำลังทำหน้าไม่เห็นด้วยสุดๆ มาแทน ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งยองๆ มองผมที่รื้อกางเกงในออกมา
“ไม่เอาสีชมพู”
“อ่า...” ผมว่าก่อนจะรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา ก่อนจะเก็บกางเกงในสีชมพูอ่อนตัวใหม่เข้าลิ้นชักเหมือนเดิมแล้วหยิบสีฟ้าอ่อนขึ้นมาแทน
“ไม่เอา”
“เดี๋ยวนะ...”
“กลัวคนอื่นเห็น”
“จะไปใส่ให้ใครเห็นเล่า มันกางเกงใน !”
“...” ไอ้เด็กหมีมันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หลบสายตาโดยที่ใบหน้าขึ้นสีเรื่อเล็กน้อย ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วกับไอ้อาการเขินที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยนั่น “พี่เสือใส่สีชมพู...”
“...”
“อยากเห็น”
“หยุด !”
ไม่ใช่ให้หยุดพูด แต่หยุดหื่นเดี๋ยวนี้ !
ไอ้เด็กหมีเอ๊ย !
ผมยืดแก้มไอ้คนที่นั่งข้างๆ แรงๆ แล้วดีดเหม่งไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี้ยวกับอาการเขินอายนั่น ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะนั่งลงแล้วช่วยผมพับเสื้อผ้าที่ตัวเองจับยัดใส่กระเป๋าให้ กลายเป็นว่าตอนนี้ไอ้เด็กหมีตัวยักษ์กำลังทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนซะยิ่งกว่าผมที่แม้แต่แค่พับผ้ายังเละตุ้มเป๊ะ
ไว้จะลองไปฝึกมาใหม่ละกัน กระซิก...
“จะกลับบ้านหรือยัง เดี๋ยววันนี้กูจะนอนไว พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
“เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรๆ มึงกลับบ้านไปนอนพักเลย”
“...”
“ไม่เป็นไรจริงๆ” ผมพูดพลางยิ้มแหะๆ ออกมา ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหรี่ตามองแบบจับผิด ก่อนจะพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“จะไปส่ง”
แม่ง เอาซะกูไม่กล้าหือเลย
“เอ่อ...จริงๆ แล้วมีคนจะมารับกู...”
“เสือ”
ไอ้ฉิบหายยย เสียงโหดป๊ายยยยย
“งื้อ ก็แค่ทางผ่าน เขาเลยจะมารับ”
“...”
“ไม่เอาน้า ไม่งอแง โอ๋เอ๋ๆ โอ๋...แอ่ก...!”
ผมที่กำลังทำท่างุ้งงิ้งไม่เข้ากับหน้าตาก็ต้องส่งเสียงหน้าเกลียดออกมาเมื่ออยู่ๆ ไอ้เด็กหมีมันก็กระโจนเข้ามาแล้วล้มทับร่างผมจนตัวเองล้มลงนอนราบกับพื้น ที่สำคัญมันหนักมาจนผมแทบอยากจะร้องโวยวายออกมาดังๆ ถ้าไม่ติดว่ามีไอ้ใบหน้ามึนๆ นี่คอยจ้องอยู่
โหยหา ความรักความเมตตาาาา ~
“ไปส่งได้มั้ย”
“มะ...ไม่ได้ กูนัดกับเขาแล้ว”
“...”
“อย่ามางี่เง่านะเว้ย กูไม่ได้ทำตัวหน้าสงสัย ทีมึงยังชอบทำตัวหน้าสงสัยกับแฟนเก่าเลย !”
เอาล่ะ เสือพูดละเสือเริ่มขึ้น หลายครั้งหลายหน เสือจะไม่ทน !
“แฟนเก่า ?”
“มะนาวไง กี่ครั้งแล้วหาที่เขารู้เรื่องมึงมากกว่ากู อยู่ๆ ก็ชอบมาด้วยกัน ไม่รู้ล่ะ วันนี้กูจะยกความในใจทั้งหมดออกมาพูดและจะไม่สนใจมึงแล้ว !”
“พี่เสือ”
“ไม่ต้องมาเรียก ลุกออกไป !”
ผมที่เริ่มโวยวายออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ไอ้อ้อนรักมันมองอึ้งๆ ก่อนจะยอมลุกออกไปตามคำสั่งผมแต่โดยดี แล้วจ้องมองมาราวกับรอให้ผมอนุญาตให้เจ้าตัวพูดอธิบาย
“ไม่ต้องพูดอะไร กลับไปได้แล้ว กูยังไม่ได้หายงอนมึงเรื่องสามอาทิตย์ด้วย”
“...”
“เพราะฉะนั้นอาทิตย์นี้กูโสด ที่บอกจะวีดีโอคอลหาทุกวันขอยกเลิก ขาดการติดต่อกันซักพัก เจอกันวันจันทร์หน้า”
“ไม่...”
“เสียใจ กูตัดสินใจแล้ว เหงาก็ไปคุยกับแฟนเก่ามึงก็ได้”
“พี่เสือ ไม่เอา...”
“หึงอ่ะหึง เข้าใจมั้ย” ผมพูดก่อนจะจิ้มหน้าผากคนที่ทำหน้าสลดเต็มขั้นนั้นไปสองที ไอ้อ้อนรักมันเลยส่ายหัวแล้วรีบพูดออกมา
“จะไม่ยุ่งกับนาวแล้ว”
“ไม่เชื่อ”
“รักพี่เสือคนเดียว”
“ไม่ต้องมาปากหวาน ยังไงกูก็ไม่เปลี่ยนใจ”
ผมมองอีกฝ่ายไปโหดๆ ในใจก็กลั้นขำเต็มขั้น เพราะอยู่ๆ ที่เอาเรื่องแฟนเก่าขึ้นมาพูดนี่จะแกล้งมันล้วนๆ มะนาวเขาหนีไปมีแฟนใหม่ละเว้ย !
“สองทุ่มแล้ว กลับไปได้แล้วไป๊”
“...”
“แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมารับด้วย”
“พี่เสือ...” เสียงอ้อนๆ ของไอ้อ้อนรักทำให้ผมเกือบจะใจอ่อนไปชั่วครู่ ก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างชั่งใจ แล้วชี้ไปที่ประตูพร้อมกับคำพูดเด็ดขาด
“กลับไป !”
(Onrak : part)
“สมน้ำหน้า”
“อืม สะใจสุด”
“ทำไมพี่เสือไม่ทิ้งๆ ให้รู้แล้วรู้รอด”
“อืม อีกคนก็หล่อ ทำไมไม่เลือกคนนั้นนะ”
“น้องป่านน้องเพลงครับ ใจเย็นๆ เนอะ”
ในที่สุดเสียงที่เหมือนจะช่วยชีวิตผมก็ดังขึ้น กลุ่มเพื่อนพี่เสือตอนนี้กำลังทำหน้าเหวอๆ เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ของผมพูดซ้ำเติมกันไม่หยุดปาก ซึ่งผมเองก็ได้แต่นั่งรับฟังไม่มีปากเสียงใดๆ ในใจก็คิดถึงคนที่ออกเดินทางไปจังหวัดน่านแล้วตั้งแต่เช้า ยิ่งเมื่อรู้ว่าพี่เสือจะไม่ให้ติดต่อตลอดหนึ่งอาทิตย์ หัวใจมันก็เศร้าขึ้นมา
“เฮ้อ...”
“ใจเย็นๆ เว้ยไอ้อ้อนรัก เดี๋ยวไอ้เสือมันก็กลับมา”
“ครับ” ผมตอบรับคำของพี่ตามใจพลางส่องหน้าเฟสบุ๊คของแฟนตัวเองที่เพิ่งเช็คอินว่ากำลังออกเดินทางจากมหาวิทยาลัย พอไปคอมเมนต์ก็ไร้วี่แววของเจ้าของเฟส ไหนจะสถานะที่ขึ้นว่าโสดนี่อีก
คิดมากได้มั้ย...
“มาๆ เดี๋ยวกูโทรถามไถ่ความเป็นอยู่ไอ้เสือให้โอเคมั้ย”
“ครับ !”
ผมรีบตอบคนที่ตอนนี้ขมวดคิ้วเครียดตามเรื่องของผม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาใครบางคนที่ผมอยากเจอและได้ยินเสียงสุดๆ ตอนนี้ แล้วเปิดลำโพงให้ได้ยินแบบทั่วกัน ท่ามกลางสีหน้าลุ้นๆ ของผมและคนอื่นๆ ไม่นานปลายสายก็กดรับตามด้วยเสียงงัวเงียของฝั่งตรงข้าม
{โทรมาทำไมหาคามตวยยยย ~}
เสียงยานครางนั่นทำให้ผมต้องยืดตัวขึ้น แต่พยายามหุบปากเงียบไว้ เพราะตอนนี้คงทำได้แค่ฟังเสียงของพี่เสือเท่านั้น
แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
“ถึงไหนแล้ว”
{เกือบถึงแล้ว...}
“เฮ้ย ไวเกิน...”
{เกือบถึงยอดเขาเอฟเวอร์เรดแล้ว มึงไม่น่าโทรมาเลย เมื่อกี๊กูซ้อนท้ายกวางเลนเดียร์ที่ไอ้อ้อนรักขับแล้วขึ้นไป คราวนี้กูต้องเริ่มเดินขึ้นไปเองใหม่แน่ๆ ฮื้อ...}
“กวางเรนเดียร์พ่อมึงขับเหรอ”
{ขี่ก็ได้...}
พี่ตามใจที่ยกมือขึ้นกุมขมับกับคำพูดงัวเงียของพี่เสือ ก่อนจะทำหน้าคิดหนัก คงมีแต่ผมที่ฟังแล้วรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังทำตัวน่ารักสุดๆ
อยากกอดแล้ว
{ครั้งนี้เดี๋ยวเราพาขึ้นไปเองก็ได้...}
...
“พะ...!” ผมที่เกือบจะเผลอหลุดปากเรียกคนที่อยู่ในสายก็โดนพี่ตามใจห้ามไว้ เพราะอยู่ๆ เสียงของคนอื่นก็ดังเข้ามา คาดว่าเขาคงจะเป็นคนที่นั่งคู่กับพี่เสือแน่ๆ
{ไม่เอาแล้ว หิวอ่ะ...}
“...”
{นี่ขนม กินได้เลย}
เสียงสนทนาที่ดังขึ้นไม่หยุดทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว และคิดว่าตอนนี้พี่เสือคงจะยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีแน่ๆ ก่อนที่พี่ตามใจจะพูดขึ้น
“ไอ้เสือ อย่าแรด มีผัวแล้ว”
ใช่ มีผมแล้ว...
{อะไรมึง} เสียงของพี่เสือดังขึ้นปกติไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของพี่ตามใจนัก {อาทิตย์นี้กูโสดต่างหาก สาวๆ สวยๆ โคตรเยอะ เสือจะได้บุกเบิกโชว์ความหล่อละ ดีใจ}
น้ำเสียงที่อารมณ์ดีของอีกฝ่ายทำให้ผมที่เงียบอยากจะคัดค้านออกมาซะให้ได้ โดยตอนนี้สายป่านและเสียงเพลงกับตบบ่าของผมอย่างปลอบใจ ก่อนที่ปลายสายจะตัดไปทันทีโดยไม่ให้ฝั่งผมได้ตั้งตัว พอพี่ตามใจกดโทรกลับก็ต้องผิดหวังเมื่ออีกฝ่ายปิดเครื่องไปแล้ว
“สงสัยแบตหมด”
“...”
“อย่าคิดมากเว้ยไอ้อ้อน เห็นไอ้เสือบอกว่าคนนั้นน่ะแฟนของแฟนเก่ามึง”
“นาว ?”
“เออ แฟนของน้องมะนาวคนสวยนั่นแหละ”
ผมชั่งใจคิดซักพักก่อนจะเปิดโทรศัพท์เพื่อหาเบอร์ของมะนาวก็ต้องผิดหวังเมื่อตอนนี้ภายในเครื่องมีเพียงเบอร์โทรแค่ไม่กี่เบอร์เท่านั้น
“ไม่มีเบอร์นาว”
ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ในมืออย่างคิดหนัก ก่อนที่สายป่านจะยืนโทรศัพท์ตัวเองที่มีเบอร์โทรของคนที่ผมถามหา
“จะโทรไปหาเขาทำไมวะ”
“จะบอกให้บอกแฟนว่าห้ามทำอะไรพี่เสือ”
“เดี๋ยว ห่าอ้อน อาการหนักนะมึง”
“พี่เสือน่ารัก”
“เออๆ ยอมๆ” สายป่านพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนที่ผมจะกดเบอร์โทรตามบนหน้าจอ ซึ่งต่อสายได้ไม่นานฝั่งตรงข้ามก็รับ
{ไงจ๊ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมาหา มีอะไรหรือเปล่าคะ}
“มี”
{ว่า ?}
“บอกแฟนนาวให้ทีว่าอย่าทำอะไรพี่เสือ”
{หืม...} เสียงปลายสายครางรับแบบไม่เข้าใจ ก่อนที่คำตอบของอีกฝ่ายจะทำให้ผมขมวดคิ้ว {หมิวไม่รู้จักเสือนะ จะไปทำอะไรได้ยังไง}
“ไม่ใช่หมิว”
อ่า...
ผมนึกถึงรุ่นพี่โรงเรียนเก่าที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับมะนาว เธอเป็นถึงดาวโรงเรียน และคาดว่าตอนนี้ก็คงเป็นดาวของม’หาลัยใดม’หาลัยหนึ่ง ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทั้งคู่ไปขึ้นชื่อว่าแฟนกันตอนไหน แต่เดี๋ยวนะ...
ไหนว่าแฟนนาวคือคนที่อยู่กับพี่เสือ
“คนที่ไปค่าย...”
{อ๋อ...กันต์น่ะเหรอ}
“น่าจะใช่”
{ดีกับหมิวแล้วเลยบอกเลิกกันต์ไปแล้วน่ะ อีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ชอบนาวด้วย}
“อ่า...”
{เห็นเคยบอกว่าชอบเสือด้วยล่ะ น่ารัก}
“...”
{ระวังไว้ให้ดีนะ กันต์คารมดี ขนาดนาวยังเกือบ ‘เสร็จ’ แหนะ อิอิ}
“นาว”
{วุ้ว แกล้งอ้อนนี่สนุกจัง แต่ระวังๆ ไว้ก็ดีแหละ แอบเชียร์กันต์ดีกว่า อ้อนจะได้เจ็บเหมือนตอนที่ทิ้งนาวแล้วนาวเจ็บ}
“เลิกเป็นพี่น้องกัน”
{โอ๋ ล้อเล่นนน ~}
“...” เสียงจากปลายสายทำให้ตอนนี้ผมที่ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเลยได้แต่นั่งเงียบอยู่แบบนั้น ก่อนจะพูดออกไปเสียงเบา “แค่นี้นะ”
{โหยย อย่างอนน้า เดี๋ยวนาวโทรบอกกันต์ให้ก็ได้ โอเคมั้ย}
“อืม”
{ไม่เลิกเป็นพี่น้องนะ}
“ได้”
ผมตอบรับแค่นั้นก่อนจะวางสายไปแล้วหันมองหน้าคนร่วมโต๊ะที่มองมาอย่างลุ้นๆ ก่อนจะตัดสินใจแล้วว่าตัวเองควรจะทำอะไรซักอย่าง เพราะถ้าให้ทนอีกหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่ได้ติดต่อกับคนที่รัก เชื่อได้เลยว่าจะต้องแย่แน่ๆ
อืม...
“มีเบอร์พี่หมามั้ย”
-
ไอ้เด็กหมี มันมีแผนค่ะทุกคนนน~ :hao3:
-
งานบุกค่ายต้องมา :m20:
อ้อนรักจะ :m31: พ่นไฟแล้ว
:L2: :pig4: :L2:
-
ถึงกับจะโทรหาพี่หมา ค่ายจะเละหรือไม่ :angry2:
-
นานๆจะได้อ่านพาทของอ้อนรักซะที
-
สมน้ำหน้า
-
สมน้ำหน้า
-
ยกนี้พี่เสือชนะแฮะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ร้ายนะอ้อนรัก
-
:pig4: :pig4:
-
หมีไปดีกับพี่หมาตอนไหนหว่า หรือคนแก่อ่านตกหล่นตกไหนไปหว่า :confuse:
-
เด๋วๆ อ้อนรักแกจะไปรบกวนพี่หมาทำไม
ตามไปสิ อ้อนรักตามพี่เสือไป //เป่าหูอ้อนรัก อิอิ
-
สนุกมากๆ ชอบแนวนี้ เสือดุโคตรน่ารัก :impress2:
-
บอกเลย สมน้ำหน้าค่ะ นี้อ้อนยังรู้นะว่าเสือไปไหน อยู่ไหน ไปทำไม
แต่ตอนที่อ้อนหายไป เสือไม่รู้อะไรเลย ถึงจะมีเหตุผลที่หายไปก็เถอะ
-
5555 ทำไมเอ็นดูอ้อนรักกกกก
-
น่ารัาก รอต่ออยู่นะครับ
-
ตอนที่ 45
คิดถึงเสือ
“กูจะกลับละนะ”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ กลับยังไง รอกลับพร้อมกัน” เสียงของไอ้กันต์ที่พูดขึ้นพร้อมกับโยนผ้าขี้ริ้วมาใส่ผม ทำให้ตัวเองรู้ว่ามันจังไรไม่น้อยหลังจากที่ได้นอนห้องเดียวกัน แม่งชอบตดอัดผ้าห่มทุกคืน เอาซะกูไม่ได้นอน
ไอ้หอกหัก เสียความรู้สึกสัดๆ ที่เคยพูดเพราะกับมันมา
“บ้านกูอยู่แถวนี้ ว่าจะแวะไปหาแม่”
“อ่อๆ ให้เราไปส่งป้ะ”
“ขอร้องอย่าแทนตัวเองว่าเรา กูเอียน” ผมหรี่ตามองมันทำให้อีกฝ่ายหัวเราะก้ากออกมา ก่อนจะยอมพยักหน้าหงึกหงักจำยอม
“เออๆ ให้กูไปส่งเปล่า”
“มึงจะไปยังไง มารถทัวร์ ไม่มีรถส่วนตัว อย่าทำตัวเป็นพระเอกหรือจะซิ่งรถทัวร์ไปส่งกู”
“ได้เสมอเมื่อเสือต้องการ”
“บาย”
ผมหรี่ตามองมันครั้งสุดท้ายก่อนจะโบกมือลาไอ้พวกที่ตอนนี้นั่งแดกถั่วต้มกันอยู่ในห้องพัก ถึงว่าแม่งตดทีกูแทบเป็นลม ส่วนไอ้พวกที่ตอนแรกทำหน้าอาลัยอาวรผมตอนนี้แม่งเปลี่ยนเป็นโบกมือไล่เรียบร้อย โคตรไม่มีความจริงใจ
เชอะ เสือจะไม่ทน !
ผมแบกกระเป๋าเป้เดินออกจากห้องพักราคาถูกด้วยความเซ็ง ซึ่งรอบนี้เป็นการมาค่ายที่แม่งไม่มีอะไรเลย พวกมันแค่ให้ผมาถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ละลึกให้ และสาเหตุจริงๆ คือหนีมาเที่ยวกันเฉยๆ เมื่อปฏิบัติภารกิจเสร็จผมเลยขอชิ่งกลับบ้านทันที
ว่าแต่คิดถึงเด็กหมีจัง ~
ผมที่ตอนนื้ออกมายืนรอรถสองแถวก็ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูโซเชียลพลางๆ และใครจะคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้ผมพลาดรถไปถึงสองคัน เลยต้องยอมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าไปแล้วตั้งหน้าตั้งตากับการรอรถแทน จากที่แดดไม่ค่อยมีตอนนี้กลับสว่างจ้าเผาหนังหัวผมจนแทบไหม้ ในใจก็ได้แต่ภาวนาให้รถคันที่สามผ่านมาซักที
จากนี่ไปถึงบ้านก็ไม่ไกลนัก ทำต้องมาอับโชคเรื่องรอรถด้วยวะ !
เออ ผิดเองล่ะ ที่เล่นโทรศัพท์ ฮื้อ !
ผมเอามือป้องบังแดดโดยที่สายตาก็โหยหารถสองแถวสุดๆ ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อมีใครบางคนมาจิ้มที่เอวผมแรงๆ
จี๊ดเลย...
ที่สะดุ้งไม่ได้จั๊กจี้แต่อย่างใด แต่นิ้วแม่งฝังลึกเข้าไปเกือบถึงซี่โครงกู
ไอ้ห่า !
“ทำไมยังยืนตากแดดอยู่ตรงนี้วะ หรืออยากผิวแทน”
“แทนพ่อง” ผมหันไปทำหน้าบึ้งใส่ไอ้คนที่ทำร้ายร่างกายผม เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูที่จำได้ดี ซึ่งก็คือไอ้กันต์คนจังไรคนเดิมนี่เอง ซึ่งผมเห็นว่ามันกำลังถือถุงน้ำแข็งอยู่ คาดว่าคงแวะออกมาซื้อไปตั้งวงกันต่อ “กูรอรถ มึงกลับเข้าไปได้แล้วไป เดี๋ยวน้ำแข็งละลายหมด”
“เออ งั้นกูไปละ”
“...”
เออ แล้วแม่งก็โบกมือลาแล้วไปจริงๆ
อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนก็ได้โว้ย !
ผมมองหลังลิบๆ ที่เดินจากไปแล้วก็ขมวดคิ้วอยากจะกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ แต่ก็กลัวว่าใครจะผ่านมาเห็นแล้วจะโทรแจ้งโรงพยาบาลซะก่อน ก่อนที่ตัวเองจะหันมาตั้งหน้าตั้งตารอรถก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อรถสองแถวที่ผมยืนรอมาเกือบสองชั่วโมงตอนนี้ได้ผ่านหน้าไปอีกคัน...
“ฮะ...เฮ้ย...!”
แล้วแม่งก็ซิ่งไปไม่รอกูที่วิ่งตามแถดๆ เลย
ย้ากกกกกกกก เสือจะไม่ทนแล้ว !!
“แห่ก...”
ผมที่ตอนนี้ยืนหอบแห่กอยู่หน้าบ้านหลังจากที่สามารถต่อรถสองแถวมาได้จนสุดทางและกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยในเวลาบ่ายสองกว่าๆ เนื้อตัวจากที่เคยขาวจัดตอนนี้ก็ขึ้นสีแดงเพราะแดด แต่ก็อารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อคิดได้ว่าจะเข้าไปเซอร์ไพรซ์พ่อแม่ที่ไม่ได้เจอมาเกือบปี ก่อนที่ผมจะต้องแปลกใจเมื่อตอนนี้มีเสียงดังครื้นเครงมาจากในบ้านอย่างผิดปกติ ไหนจะรถยนต์ที่เหมือนจะคุ้นตาสองคันจอดอยู่ด้านหน้าด้วย
เดี๋ยวนะ ถึงจะแปลกใจไปหน่อยก็เถอะ...
ไอ้คันแรกน่ะ ของไอ้ตามใจแน่ๆ
แต่คันที่สองนี่มัน...
ผมที่เริ่มตั้งสติได้ก็แบกกระเป๋าเป้ขึ้นบ่าแล้วก้าวดุ่มๆ เข้าไปในรั้วบ้านที่ไม่ได้ล็อกไว้ทันที ก่อนที่เสียงเรียกชื่อใครบางคนจะทำให้ผมสะดุดกึก
“อ้อนรักนี่กินง่ายดีนะ เลี้ยงง่ายเชียว แม่ชอบ”
“...”
“เพื่อนๆ น้องเสือก็น่ารักจังเลยน้า”
“คร้าบบบบ ~”
และไอ้เสียงที่ตอบรับคำแม่ของผมนั่นก็ทำให้ตัวเองขนลุกซู่ขึ้นมา
แม่งมาครบเลยไม่ใช่เหรอวะนั่น...
ผมสลัดความข้องใจของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน และอย่างแรกที่ผมเห็นคือไอ้อ้อนรักกำลังโดนแม่คลำนู้นคลำนี่ และมันก็หันมาสบตาเข้ากับผมพอดี อีกฝ่ายยิ้มดีใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง จนกลายเป็นผมเองที่ตอนนี้อ้าปากเหวอไป
“พี่เสือ”
“ดะ...เดี๋ยวนะ...”
หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า...หก...เจ็ด...
เอ่อ...แปด
เดี๊ยวววว !
“น้องเสือมาแล้ว ทุกคนมาร้องเฮดีใจกันเร็วววว ~”
“มะ...แม่”
“แม่ต้องเพิ่มข้าวสารในหม้ออีกแล้ว ฮื้อ...” ผมมองหญิงสายวัยกลางคนที่ไม่ได้ทำตัวแก่ตามวัยทำท่าปาดน้ำตาแล้วเอนซบอกไอ้อ้อนรัก ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้แก๊งเดอะง่าวทั้งสามรวมถึงแก๊งเพื่อนไอ้อ้อนรักกำลังนั่งจิ้มขนมไทยหลากสีเข้าปากแล้วหันมายิ้มกว้างให้ผม จนตัวเองต้องขมวดคิ้ว และมันก็ต้องทำให้ผมคิดหนักไปกว่านั้นเมื่อเห็นว่าพี่หมากับพี่เต้ยที่เป็นจำนวนคนที่เจ็ดกับแปดและควรจะกลับไปตั้งแต่วันหยุดยาวหมด ตอนนี้กลับกำลังยืนถกเถียงกันอยู่ในบ้าน
“มึงจะเอาไอ้เหมียวกับไอ้แมวไปไหน”
“อาบน้ำ”
“ไอ้ห่าเต้ย มึงเพิ่งอาบให้มันไปเมื่อวาน !”
“จะอาบอีก” เสียงพี่เต้ยพูดพลางอุ้มแมวสองตัว ซึ่งตัวหนึ่งคือไอ้เหมียวแมวสีขาวล้วนที่บ้านผมเลี้ยงไว้กับไอ้แมวของไอ้อ้อนรักตัวส้มอยู่ในอ้อมแขนแล้วเดินมาหาแม่ที่ยืนอยู่ “แม่ เต้ยอาบน้ำแมวเหมียวนะ”
“จ้า ตามสบายเลย”
“ครับ” พี่เต้ยขานรับเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินกลับไป “ไอ้หมามาช่วยกู”
“ไม่เอา มันข่วน เมื่อวานแผลเต็มหลังกู”
“ไม่ได้ มึงต้องช่วย”
“มึงอยากอาบก็อาบเองดิวะ”
“เร็ว”
“เออ ห่า อาบเสร็จแล้วเอาต่อนะ”
“ได้ แต่ห้ามทำแรง”
“เค กูจะจัดแรงๆ”
ผมที่ตอนนี้อ้าปากเหวอกับบทสนทนาของสองพี่ที่เดินหายไปทางห้องน้ำ ก่อนจะหันมามองแม่ทำท่าปาดน้ำตาอีกครั้ง
“แม่ชินแล้วแหละลูก กระซิก...”
เดี๋ยวนะ...
นี่มันเกิดอะไรกับบ้านกูวะเนี่ย !!
ผมมองไปรอบๆ โดยปากยังคงอ้าค้างไว้ เมื่อไอ้อ้อนรักมันเห็นท่าทางแปลกๆ ของผมก็เอียงคอแสดงทีไม่เข้าใจ และเมื่อแม่ผละร่างออกไปมันก็เดินเข้ามาหาแล้ววางมือแปะลงบนหัวผมทันที
“คิดถึง”
“เดี๋ยวนะ...”
“พี่เสือมาแล้ว”
“เดี๋ยวๆ อ้อนรัก” ผมพยายามตั้งสติ แล้วเงยหน้ามองมัน โดยตอนนี้แม่เดินไปทิ้งตัวนั่งกินขนมกับไอ้พวกแก๊งเดอะง่าวแล้ว และทุกอย่างมันก็ดูปกติไปหมด ทั้งๆ ที่ควรจะมีอะไรมากกว่านี้ที่ลูกชายกลับมาบ้าน
“ขอโทษนะน้องเสือ แม่ตื่นเต้นไปหมดตั้งแต่ที่เพื่อนลูกมาเมื่อวานแล้ว วันนี้เลยไม่ได้ซ้อมแอคติ้งไว้น่ะ...”
เดี๋ยวนะแม่...
ยังงี้ก็ได้เรอะ !
ผมที่ทำหน้าไม่ถูกได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ก่อนที่ไอ้คนตรงหน้ามันจะเอื้อมมือมาคว้ากระเป๋าเดินทางใบโตไปจากมือของผม แล้วเอื้อมมือมาจับมือผมไว้พลางพาเดินขึ้นบันไดมาบนห้อง ผมเองก็ได้แต่ยอมเดินตามมันมาเพราะไม่รู้จะทำยังไง และดูเหมือนว่าไอ้อ้อนรักมันจะพาผมเดินมาที่ห้องนอนของตัวเองอย่างถูกต้อง ซึ่งห้องถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ไอ้อ้อนรักมันก็เอากระเป๋าไปวางแล้วเดินเข้ามาแล้วสวมกอดผมไว้หลวมๆ
“พี่เสือคิดถึง”
“เดี๋ยวๆ ไอ้อ้อนรัก...”
“คิดถึง”
“ห่างกันแค่ไม่กี่วันเองไม่ถึงอาทิตย์ด้วย ว่าแต่มึงมาที่นี่ได้ไงห๊ะ”
“โทรหาพี่หมา”
แล้วผมก็ต้องร้องอ๋อขึ้นมาในใจ
โอเค ฉลาดมากไอ้เด็กหมี !
“มึงมาทำไม” ผมถามขึ้นพลางดันร่างอีกคนออกแล้วขมวดคิ้วมองหน้ามันเพื่อหาคำตอบ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะพูดออกมา
“อยากเจอ”
“แค่นี้ ?”
“อืม”
“เฮ้อออออออออออ !”
ผมถอนหายใจยาวๆ ออกมาจนไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วตามแล้วเอียงคอมมองงงๆ ก่อนที่ตัวเองจะจิ้มหัวมันจึกๆ ไปสองที ไอ้อ้อนรักมันก็ยกมือขึ้นมากุมหน้าผากไว้ ผมเลยเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงโดยมีไอ้เด็กหมีตามมายืนอยู่ใกล้ๆ
“พี่เสือ...”
“อะไร”
“โกรธเหรอ”
“เปล่า” ผมพูดพลางหรี่ตามองอีกฝ่าย “แต่มึงทำอะไรไม่ปรึกษากู”
“พี่เสือห้ามติดต่อ”
โอเค อันนี้ผิดเองก็ได้
“แล้วแห่กันมาทำไมตั้งเยอะแยะ” ผมถามคำถามที่สงสัยที่สุดออกไป เพราะถ้าไอ้อ้อนรักมาคนเดียวก็ไม่แปลกเท่าไหร่ แต่นี่ยกมาทั้งแก๊ง
แม่ง อุส่าห์จะหนีมาอยู่อย่าสงบๆ มีไอ้ตัวป่วนทั้งหลายตามมาอีกละ
“เที่ยว”
“ฮึ่มมมม” ผมขมวดคิ้วมองไอ้อ้อนรัก ซึ่งตอนแรกอีกฝ่ายก็มองกลับมา ก่อนจะหันหน้าหนีไป แล้วพูดต่อ
“พี่หมากับพี่เต้ยขอติดรถมาด้วย”
“อ๋อ”
ว่าละ ทำไมยอมบอกกันง่ายๆ
หน็อย ไอ้พี่หมานี่ !
“พี่เสือไม่โกรธนะ”
“โกรธเว้ย !”
“โอ๋”
“ไม่ต้องมาโอ๋เลย !” ผมดันร่างไอ้อ้อนรักไว้เมื่อเห็นว่ามันทำท่าจะเข้ามาสวมกอด จนอีกฝ่ายชะงัก ก่อนจะจับมือผมออกแล้วทิ้งตัวทับลงมันจนตัวเองแทบกระอัก “แอ่ก...!”
“คิดถึงพี่เสือ”
แล้วแม่งก็กอดผมไว้ทั้งๆ ที่ยังทับอยู่แบบนั้น
งื้อออ !
“อ้อนรัก หนักกกกก !”
“ไม่หนัก”
“หนักเว้ย ลุกออกจากตัวกูไปเดี๋ยวนี้เลยนะ !”
“ได้”
และดูเหมือนคำตอบที่ออกมาอย่างง่ายดายนั่นจะทำให้ผมถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะต้องร้องด้วยความตกใจอีกครั้ง เมื่อตอนนี้ไอ้เด็กหมีมันพลิกตัวเองลงนอนหงายโดยโอบกอดร่างผมจนขยับขึ้นไปทับมันอยู่ด้านบนแทน ผมเลยได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง
“อะไรห๊ะ”
“ไม่หนักแล้ว”
“ปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย” ผมขมวดคิ้วก่อนจะพยายามแงะแขนแกร่งของอีกฝ่ายออก แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลนัก เมื่อไอ้อ้อนรักมันเห็นว่าผมเริ่มทำหน้าบึ้งก็ล็อกเอวผมไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือก็ยกขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วขยับมาดึงแก้มแรงๆ
“อ๊อยยยยย !”
“ฮึ...”
ผมเบะปากใส่ไอ้เด็กหมีทันที เมื่อมันดึงแก้มผมเสร็จแล้วปล่อยออก แถมยังหัวเราะออกมาด้วย ก่อนที่ตัวเองจะรีบดันตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมคลายกอดออกแล้ว ไอ้อ้อนรักมันจึงลุกตามแล้วมองมาที่ผมยิ้มๆ
“ยิ้มอะไรห๊ะ”
ถึงจะหล่อแต่ก็ไม่ให้อภัยหรอก
“ดีใจ”
“...”
“ที่ได้อยู่กับพี่เสือ”
“เหรอออ กูไม่เห็นดีใจเลย” ผมว่าก่อนจะจับเส้นผมตัวเองแก้ความประหม่า ก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นสีหน้าสลดของอีกฝ่าย แล้วยอมบ่นออกมาเบาๆ “เออ ดีใจก็ได้วะ...”
แต่ไม่รู้ว่าเบาขนาดไหนถึงทำให้อีกฝ่ายถึงกลับปรับสีหน้าสลดแล้วยิ้มกว้างออกมา
แพ้อีกแล้ว...
“พี่เสืออยากกินอะไรหรือเปล่า”
“อยาก หิวมาก”
“ป้ะ”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเพียงแค่นั้น ก่อนที่มันจะพาผมลงไปด้านล่างอีกครั้ง
ให้ตายสิ ไม่รู้ว่าตอนนี้ใครเป็นเจ้าของบ้านแล้ว !
ดูเหมือนเย็นวันนี้จะมีคนร่วมโต๊ะมากกว่าปกติ ซึ่งแม่ก็ยังคงร่าเริงเหมือนเดิม คงมีแต่พ่อที่ยังทำท่าสะบัดบ็อบใส่ผมไม่เลิก จนสุดท้ายตัวเองต้องไปอ้อนจนอีกฝ่ายดีด้วย และใช้เวลาในการกินข้าวเย็นไม่นาน พวกไอ้แก๊งเดอะง่าวและเพื่อนไอ้อ้อนรักก็ขอตัวแยกย้ายกลับไปที่ห้องพักที่มันตะเวนหากันตั้งแต่เมื่อวาน เพราะที่บ้านผมไม่สามารถรองรับได้หมด และผมก็เพิ่งรู้ว่าพี่หมาเพิ่งเดินทางมาจากกรุงเทพฯ พร้อมกับไอ้อ้อนรักหลังจากที่กลับไปแล้วรอบหนึ่ง
‘ช่วงนี้กูกับไอ้เต้ยอยู่ในช่วงวิกฤตไม่มีจะแดก เลยกลับมาขอข้าวแม่กินซักพักแล้วเดี๋ยวจะกลับกรุงทพฯ’
‘อ๋อ...’
คำพูดของพี่หมาทำให้ผมขานรับได้เพียงเท่านั้นจริงๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อกับไอ้พี่ชายคนนี้ดี ซึ่งพี่เต้ยก็ทำหน้าซื่อๆ ไม่รู้ไม่ชี้ จนผมคิดว่าไอ้คู่สองผัวเมียคู่นี้นี่มันยังไงๆ
พี่หมาเป็นแฟนกับพี่เต้ย คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ทั้งคู่เปิดเผยกับพ่อแม่ตั้งแต่คบกัน จนตอนนี้เรียนจบแล้วทั้งสองคนก็ยังคบกันอยู่
ทั้งๆ ที่ผมมองว่าไม่มีอะไรเข้ากันซักนิด
พี่เต้ยเป็นคนใจเย็น พี่หมาเป็นคนใจร้อน
พี่เต้ยเป็นคนคิดก่อนพูด ส่วนพี่หมาเป็นพูดก่อนคิด ง่ายๆ คือปากหมา
พี่เต้ยนิสัยดี พี่หมานิสัยไม่ดี ถ้าวัดจากที่ผมรู้จัก
และทั้งคู่ไม่เคยชอบผู้ชายแต่กลับมาชอบกัน
อ่า...อะไรของเขาวะ
“ไอ้เสือ มึงมีปัญหาอะไรกับกูหรือเปล่า เห็นมองหน้ากูนานละ” ในที่สุดดูเหมือนพี่หมาจะทนไม่ไหวเมื่ออยู่ๆ ผมก็มาเคาะห้องเขาแล้วยืนมองหน้าอยู่แบบนั้น
“มี”
“อะไร ถ้าไม่มีสาระกูโบกนะ”
ละแม่งชอบใช้ความรุนแรงด้วย ไอ้พี่ห่า
“พี่หมากับพี่เต้ยคบกันได้ไง”
“อะไรของมึงวะ” พี่หมาทำหน้างงๆ เมื่อเจอผมถามคำถามไป แต่เมื่อเห็นผมจ้องหน้าไม่ยอมถอยไปไหนจึงยอมตอบออกมา “ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มีมันอยู่ข้างๆ แล้ว”
“ทำไมถึงคบ”
“เอ้า ไอ้ห่านี่ ไม่รักกันแล้วจะคบหรือไง”
“พี่หมารักพี่เต้ยเหรอ”
“เออ”
“แล้วพี่เต้ยรักพี่หมาหรือเปล่า”
“รักมาก”
“มันมั่ว” แล้วคนที่นั่งเล่นไอ้เหมียวกับไอ้แมวอยู่ในห้องก็พูดขึ้น ทำให้ผมชะเง้อไปมองก็เห็นว่าพี่เต้ยกำลังนั่งยิ้มอยู่ ทำให้พี่หมาหันไปคาดโทษทันที
“ไอ้เสือไปเดี๋ยวมึงโดน”
“ไม่กลัว”
“เออ !” เสียงไม่พอใจของพี่หมาทำให้พี่เต้ยขำออกมา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกไปนอกระเบียงโดยปล่อยให้ไอ้สัตว์สี่ขาทั้งสองเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในห้อง ตามด้วยพี่ชายของผมที่หันมามองหน้าผมอีกครั้งโดยใบหน้าก็ไม่เป็นมิตรเหมือนเดิม “กลับห้องมึงไปได้ละ คำถามมึงแดกเวลาชีวิตกูมาก”
“เอ้า ก็อยากรู้”
“ทำไม มึงไม่ได้รักไอ้อ้อนรักหรือไง”
“รัก”
“งั้นก็กลับไปไป๊” ไอ้พี่หมามันยกมือผลักหัวผมแล้วจับร่างกายให้หันไปทางห้องนอนตัวเอง ก่อนจะปิดประตูหายตัวเข้าไปในห้องนอนทันที แผนเสือกบวกอยากรู้อยากเห็นเรื่องของเขาเลยต้องจบลงเท่านี้ จริงๆ ก็ไม่อยากจะทำเท่าไหร่ แต่เพิ่งเคยเห็นพี่หมาพูดจาแบบโจ่งแจ้งด้านล่างแบบไม่อายใครเลยอยากรู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไงเวลามีแฟนเป็นผู้ชาย
เอ่อ...งั้นก็คงเป็นเรื่องปกติล่ะ...
ผมยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปทางห้องนอนตัวเอง ในใจก็มีความสุขขึ้นมา เมื่อความรักของผมไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนหรือรู้สึกแย่ อย่างน้อยครอบครัวก็รับได้และไม่รู้สึกแบบนั้น
เอาล่ะ งั้นพร้อมละ...
ผมเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนอน ก่อนจะเห็นว่าไอ้อ้อนรักมันกำลังปัดที่นอนอยู่ เมื่ออีกฝ่ายหันมาเห็นผมเจ้าตัวก็ยิ้มออกมา
“เด็กหมีจ๋า...”
“หืม...”
“คิดถึงจังเลยยยย ~”
-------------------------------
สาเหตุที่มาลงช้าๆ เพราะคิดชื่อตอนไม่ออก ฮ่าา หากตั้งซ้ำท้วงกันได้ค่ะ
นับถอยหลังเนอะ อีกสองตอนจบแล้ว แล้วก็ตอนยาวคงเป็นตอนหน้าอีกตอนเดียว เพราะบทส่งท้ายเราก็สั้นๆ เหมือนเดิม ส่วนตอนพิเศษ เดี๋ยวค่อยว่ากันเนอะ ^^
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
-
ใกล้จะจบละหรอ~ ตามมาตั้งแต่ลงใหม่ๆเลยเรื่องนี้
:hao5:
-
น่ารัก ความอ้อนรักนี้ ...
พี่เสือคิดถึง
-
ไม่น่าเชื่อ หมากับหมีดีกันได้ :hao4:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยยยย
-
แงงง จะจบแล้วเหรอคะ ใจหายมากๆเลย คงคิดถึงพี่เสือกับน้องอ้อนมากๆแน่ๆ :hao5:
-
เอ้า..ต้องนับถอยหลังแล้ว :sad4: :sad4: :sad4:
-
:pig4: :กอด1:
-
:pig4: :pig4:
-
ใครอยู่ใกล้ๆ ยืมมือโบกเต้ยหน่อย เอาหนักๆ นะ บอกว่า “อย่าเอาความเอาแต่ใจตัวเองไปสร้างปัญหาให้แมวเหมียว“ เป็นบ้าเหรอ ? อาบน้ำแมวสองวันติด กลัวแมวเหมียวจะสบายดีเกินไปรึไง ไหนจะเสี่ยงเป็นหวัด ไหนจะปอดบวม แมวเว้ย มันเป็นแมวไม่ใช่คน อ่านแล้วอารมณ์ขึ้น จากสมน้ำหน้าเสืออยู่ดีๆ พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ แฟนเฮียหมาเป็นบ้าเหรอเอาแต่ใจตัวเองฉิบหาย ยิ่งพอเสือบรรยายสรรพคุณก็คิดว่า ใช่เหรอ? :katai1:
-
ทำไมตอนนี้ตลก ^^
-
ตอนที่ 46
อ้อนแล้ว...อยากคบไปนานๆ
“ทำไมมึงมันพิเศษกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาห๊ะ คนอื่นเขาไปหาที่พักกันหมด แต่ดูตัวเองดิอยู่กับกูได้เฉย”
ผมพูดขึ้นพลางหรี่ตามมองคนที่อยู่ตรงข้าม โดยตอนนี้เราทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ที่ระเบียงห้องของผม ซึ่งวิวตอนกลางคืนของที่นี่ดีไม่น้อย จะมีแต่ยุงเท่านั้นที่เป็นตัวทำลายบรรยากาศ โชคดีที่ผมกับมันเตรียมพร้อมทายากันยุงกันมาเรียบร้อย
“อ่า...”
“วุ้ววว เทโค้กให้มั้ง”
ผมสั่งพลางหยิบขนมเลย์เข้าปากและชี้ไปที่ขวดโค้กที่ตั้งอยู่ข้างๆ ตัวไอ้อ้อนรัก ซึ่งไอ้เด็กหมีมันก็ยิ้มและทำตามคำสั่งผมแต่โดยดี ก่อนที่ตัวเองจะเอาน้ำอัดลมซ่าๆ นั่นเข้าปากก็ต้องร้อง ‘อ่าส์’ ออกมาอย่างสดชื่น
“เอิ้กกกก ~”
เอ้า เรอด้วยเลย
เมื่อปล่อยลมออกจากปากเสร็จผมก็จับขนมเลย์เข้าปากต่อโดยมีไอ้อ้อนรักกำลังนั่งกินแสน็คแจ็คอยู่ข้างๆ มันมองผมไปด้วยตัวเองเลยได้แต่ยักคิ้วไปให้สองจึกแล้วเอนตัวลูบพุงเมื่อเริ่มรู้สึกอิ่มขึ้นมา
“อิ่มจัง ~”
“พี่เสือกินเยอะ”
“ไม่เยอะ”
“อืม” คำพูดที่จำยอมของไอ้อ้อนรักทำให้ผมยิ้มกว้างและลูบพุงโชว์ไปด้วย อีกฝ่ายเลยหัวเราะออกมาเบาๆ “แม่พี่เสือน่ารัก”
“เออออ น่ารักเหมือนกู”
“พ่อพี่เสือโหด”
“ไม่โหดหรอก พ่อชอบตีหน้าขึม” ผมว่าก่อนจะหัวเราะออกมา ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหัวเราะตาม “แล้วแม่มึงโหดหรือเปล่า”
“แม่ใจดี”
“พ่อล่ะ”
“พ่อก็ใจดี”
“อ่ออออ งั้นว่างๆ พาไปเจอได้มั้ย”
“ได้”
“อืม กูอยากรู้จักทุกคนในครอบครัวมึง” ผมพูดพลางยิ้มกว้างทำให้ไอ้อ้อนรักมันพยักหน้ารับ ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดออกมาเสียงเบา
“ขอบคุณนะพี่เสือ”
“หืม”
“ขอบคุณที่เลือกผม”
“น่อวววว” ผมพูดแซวๆ ก่อนจะมองไอ้เด็กหมีที่ยกมือขึ้นมาเกาแก้มตัวเองเขินๆ ก่อนที่ผมจะหัวเราะออกมาเบาๆ “กูต่างหากที่ต้องขอบคุณมึง อุตส่าห์มาเลือกคนอย่างกูทั้งๆ ที่มึงโคตรหล่อ แถมยังมีแฟนมาตั้งหกคน”
“อืม”
“ถามจริง หกคนที่ผ่านมาไม่จริงจังกับใครจริงๆ ดิ” ผมถามพลางขมวดคิ้ว ทำให้ไอ้อ้อนรักมันส่ายหัว ก่อนจะตอบกลับมาโดยกลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายเขินบ้าง
“จริงจังกับคนที่เจ็ด”
“...”
“จริงจังกับพี่เสือ”
“เออ กูก็จริงจังกับมึงเหมือนกัน”
“อยากคบไปนานๆ / อยากคบไปนานๆ”
ผมกับไอ้อ้อนรักพูดขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนที่เราทั้งคู่จะต้องหลบสายตากันซะอย่างนั้น ผมที่หันมามองวิวเพื่อลบล้างความประหม่าก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่ตอนนี้ก้มหน้ามองพื้นโดยใบหน้าขึ้นสีเรื่อเล็กน้อย ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้
หน้าแดงอีกละ
“มีความสุขจังเล้ยยย”
อยู่ๆ ผมก็พูดขึ้นเสียงดังทำให้ไอ้คนข้างๆ มันสะดุ้งแล้วยอมเงยหน้าแดงๆ นั่นมามองผม ตัวเองเลยหัวเราะออกมา ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้คนที่นั่งข้างๆ และทำท่าจะเอนตัวลงนอนตักก็โดนไอ้เด็กหมีมันขยับหนีพลางยกมือดันหัวผมไว้
“ห้ามนอน”
“ทำไมห๊ะ”
“ห้ามกินแล้วนอน”
“ไม่เอา เสือจะนอนนน” ผมว่าพลางดื้อดึงที่จะล้มตัวนอนให้ได้ โดยมีไอ้อ้อนรักคอยดันหัวให้อยู่ก่อนที่เสียงเอฟเฟคที่ดังสนั่นขึ้นจะทำให้ผมน้ำตาแทบเล็ด
โป๊ก !
“เอ๊อะ !” ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อหัวของตัวเองที่พยายามยื้ออยู่กับไอ้อ้อนรักอยู่นานตอนนี้มันกระแทกลงพื้นเต็มแรง ก่อนที่ไอ้คนที่ยื้ออยู่กับผมมันจะทำหน้าตกใจแล้วรีบจับหัวผมให้ขึ้นตัก โดยที่ใบหน้าก็หันมองไปทางอื่นเพื่อหนีความผิด “ฮื้อออ ไอ้เด็กหมี !”
“โอ๋นะ...”
พูดว่าโอ๋แต่ไม่หันมามองหน้ากันซักนิด ฮ่วย !
“งื้อ เจ็บ”
“โอ๋นะ” ในที่สุดคนที่หันหน้าหนีไปก็หันกลับมามองทางผมแล้วยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆ พลางส่งยิ้มมาให้ ผมเลยได้แต่ลูบหน้าอกตัวเองเพื่อลดอาการใจเต้นแรง โดยแสร้งทำท่ากระซิกสำออยทั้งๆ ที่หัวตอนนี้ก็เริ่มหายเจ็บบ้างแล้ว
“มึงทำร้ายร่างกายกู...”
“ขอโทษ”
“พรุ่งนี้พาไปเที่ยวเลย”
“พี่เสือต้องพาไป”
“เออ จริงด้วย” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะขมวดคิ้วกับตัวเองเมื่อเป็นอย่างที่ไอ้อ้อนรักมันว่าจริงๆ เพราะลืมไปว่าผมเป็นเจ้าบ้านไม่ใช่มัน ก่อนที่ตัวเองจะมองใบหน้าที่ตอนนี้ก้มมองมาที่ผมพร้อมรอยยิ้มอยู่ ก่อนตัวเองจะหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพูดขึ้นมาลอยๆ “ทำไมมึงถึงมาอยู่ตรงนี้ได้น้า ~”
“ตามพี่เสือมา”
“ไม่ใช่สิ แบบทำไมมึงถึงมาเป็นแฟนกู กูถึงมาเป็นแฟนมึงแบบนี้”
“อ่า...”
“กูไปหลงรักมึงตอนไหนเนี่ย”
“จีบ...”
“...”
“เพราะพี่เสือบอกให้จีบ”
“หืม...”
“ชอบเลยจีบ”
“อ๋ออออออ ~”
ผมขานรับยาวๆ ก่อนจะนอนอมยิ้มอยู่แบบนั้น ซึ่งก็ได้แต่นึกขำอยู่ในใจว่าตัวเองไปหลงคนแบบไอ้อ้อนรักได้ยังไง ทั้งๆ ที่มันก็ออกจะเด๋อซะขนาดนี้ ไหนจะเรื่องที่บอกว่าจีบแต่เป็นการจีบที่ไม่เหมือนใครนั่นอีก และก็ต้องสงสัยว่ามันเองก็มาชอบคนแบบผมได้ยังไง ทั้งๆ ที่มันก็สามารถหาแฟนได้ดีกว่าผม สามารถเจอคนที่ดีกว่าผม นี่รักแรกจริงๆ เหรอ เห็นแล้วชอบเลยจริงๆ เหรอ มันแค่นั้นจริงๆ ใช่มั้ย
มีแต่เรื่องแปลกๆ วุ้ย
“พี่เสือคิดอะไร”
“คิดว่ามึงชอบกูได้ยังไง”
“...” ไอ้อ้อนรักมันขมวดคิ้วก่อนดีดลงมาบนหน้าผากผมแรงๆ จนตัวเองร้องเสียงหลงแล้วยกมือกุมหน้าผาก
“อ้อนรัก มึงทำร้ายร่างกายกูอีกแล้วนะ !”
“พี่เสือถามไร้สาระ”
ละแม่งก็ว่าผมด้วย วุ้ย !
“เอ้า ก็มันอยากรู้ คำตอบของมึงมันไม่เคลียร์เว้ย มันสงสัยอ่ะ !”
“ก็แค่รัก ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสงสัยเลย” คำพูดยาวๆ ของไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องขมวดคิ้วตาม แม้จะแอบเขินบ้าง ก่อนที่คนตรงหน้าจะคลึงคิ้วผมเบาๆ โดยที่เจ้าตัวเองก็คลายปมบนหัวคิ้วตัวเองออกแล้ว “แค่รู้ว่ารักก็พอแล้ว”
“ก็แค่อยากรู้ว่าทำไมถึงรักนี่หว่า...” ผมพูดพลางลากนิ้ววนลอบหน้าอกตัวเองเพื่อลดอาการหัวใจเต้นแรง “คือกูแบบ...ไม่รู้ดิ เหมือนมันไม่มีอะไรดึงดูดเลย เป็นคนโคตรธรรมดา ไม่เคยมีใครมารักมาชอบ พอมีมึงเข้ามากูก็เหมือนจะชอบเอาแต่ใจอีก เลยคิดว่าแบบ ทำไมมึงถึงชอบกูนะ กูไม่ได้ดีซักหน่อย...”
“พี่เสือ”
“หือ...”
“พี่เสือเป็นยังไง”
“ก็...” ผมขมวดคิ้วมองคนที่ตั้งคำถาม ก่อนจะทำท่าคิดนิสัยของตัวเองแล้วพูดออกมา “กูเอาแต่ใจ...”
“ไม่”
“กูชอบพูดคำหยาบ ชอบด่า”
“ไม่”
“เอ่อ...กูกินเก่ง”
“...”
ไอ้อ้อนรักมันมองหน้าผมเมื่อตัวเองพยายามเค้นคำพูดออกมา ก่อนจะทำได้แค่อ้าปากพะงาบๆ เท่านั้น เมื่อตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปต่อ ก่อนที่ไอ้เด็กหมีมันจะจับร่างผมให้ลุกขึ้นนั่ง ซึ่งตอนแรกตัวเองที่ทำท่าว่าจะงอแงก็ต้องหุบปากเงียบเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ามันตีหน้าดุส่งมาให้โดยที่ร่างกายของผมก็หันหน้าเข้าหามัน
“พี่เสือน่ารัก”
“อะไรเล่า...”
“รู้แค่นี้ ที่เหลือไม่รู้ด้วยหรอก”
“เหรอออออ”
“อืม”
ผมกลั้นยิ้มไว้ ก่อนจะยกมือขึ้นมายีแก้มไอ้เด็กหมีที่ทำหน้าซื่อตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วหัวเราะออกมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอื้อมมือมาจับใบหน้าของผมบ้างพลางขยับใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วจุ๊บที่หน้าผากตามด้วยริมฝีปากของผมเบาๆ แล้วถอยออก
“รักมึงนะ”
“...”
“เอ้า อย่าช็อค !”
ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปตีแก้มไอ้อ้อนรักเบาๆ เมื่อเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันนิ่งค้างไปซะแบบนั้น ก่อนที่อีกฝ่ายจะกระพริบตาปริบๆ แล้วจ้องมองมาที่ผมโดยที่ปากก็เหมือนจะพยายามอ้าพูดแต่ก็ต้องหุบปากลงแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อยเท่านั้น
“พี่เสือพูด...”
“เออ กูพูด มึงอ่ะได้ฟังหรือเปล่า”
“หูอื้อ”
“เดี๋ยวเถอะ” ผมทำท่าชูมะเหงกไปให้มันหนึ่งทีพลางหรี่ตามองคนที่หัวเราะอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นใหม่อีกครั้ง “กูรักมึงเด็กหมี”
“ใครเด็กหมี”
“มึงไง”
“ไม่หมี”
“หมี”
“ไม่”
“หมีดิวะ”
“ไม่หมี”
“ฮ้วย !” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวกับการเถียงของคนตรงหน้า และนั่นมันก็ทำให้ไอ้อ้อนรักมันหัวเราะออกมาเบาๆ จนต้องมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง แต่สุดท้ายก็ยอมพูดจนได้ “รักมึงนะอ้อนรัก”
“...”
“ช็อคอีกละ”
“ไม่ได้ช็อค” เสียงพูดเบาๆ ที่แทบจะไม่ได้ยินนั่นทำให้ผมขมวดคิ้ว “ตื่นเต้น...”
น่าแกล้งจริงๆ
“รักมึงนะอ้อนรัก”
“...”
“รักมึงนะอ้อนรัก”
“...”
“รักมึงนะเด็กหมี”
“พะ...พี่เสือ...!”
“หน้าแดงแล้ววุ้ว !”
ผมว่าก่อนจะส่งสายตาล้อเลียนไปให้คนตรงหน้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้แต่ยกมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าตัวเองไว้แบบนั้น ก่อนที่ผมจะต้องร้องจ้ากออกมาเมื่ออีกฝ่ายกระโจนเข้ามาทับร่างของผมจนตัวเองต้องทิ้งตัวลงนอนกับพื้นเย็นเฉียบโดยมีไอ้เด็กหมีนอนกอดไว้โดยเอาหัวเกยขึ้นอยู่บนอกของผม
เข้าสู้โหมดขี้อ้อนแล้วไง
“รักพี่เสือ”
“เออ”
“รักพี่เสือมาก”
“อ่าหะ”
“รักพี่เสือมากๆ”
“อืมมมมม” ผมลากเสียงยาวๆ ก่อนจะลูบหัวไอ้เด็กหมีที่เกยขึ้นมาอยู่บนอกเบาๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็ได้แต่นอนอยู่แบบนั้น และเราทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่ปล่อยให้ลมเย็นๆ ตอนกลางคืนพัดโดนร่างกายอยู่แบบนั้น และใครจะรู้ว่าหลังจากหวานกันเสร็จ ผม ‘เสือดุ’ คนนี้แค่ได้เอนตัวลงนอน แม้สถานที่และบรรยากาศจะไม่เป็นใจก็ตามแต่มันก็ทำให้ผมสามารถเข้าสู่ห้วงนิทราได้
จริงๆ นะ...
คร่อก ~
“ฮัดชิ้ว ~!”
“ไอ้เสือ น้ำลาย !”
ฟืดดดด ~
เสียงสูดน้ำมูกหลังจากที่ผมโดนคำด่าพร้อมท่าทางขยะแขยงจากพี่หมา ทำให้ตัวเองกับไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ถูจมูกจนแดงอยู่ข้างๆ ได้แต่มองคนในบ้านที่มองมาทางพวกเราเป็นตาเดียว
และถ้าถามว่าผมเป็นอะไร คงเป็นเพราะเมื่อคืนเราทั้งคู่นอนกันอยู่ที่ระเบียงจนตีสาม ซึ่งพอถามว่าไอ้อ้อนรักทำไมไม่ยอมปลุกผมมันก็บอกมันมันหลับเหมือนกัน
ให้ตายสิ
“มีอะไรกันเหรอทุกคนนน ~”
“ไม่มีห่าอะไรทั้งนั้น”
“ไม่จริง” ผมพูดกลับทันที โดยมองพี่หมาที่ตอนนี้กำลังชะงักการกินหลังจากที่เอาแขนเปื้อนน้ำลายจากการจามของผมมาเช็ดเสื้อผ้า ซึ่งสายตาของอีกฝ่ายก็แสดงออกว่ากำลังรังเกียจสุดๆ ผมก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปมองถามแม่ที่กำลังเตรียมของที่ออกไปซื้อมาจากตลาดตอนเช้าแทน “แม่มีอะไรหรือเปล่า ทำไมบ้านดูคึกคัก”
“ไม่มีอะไรจ้ะน้องเสือ”
“เอ้า”
“กลับขึ้นห้องไปไป๊ มาจามมั่วซั่วเดี๋ยวคนอื่นเขาติดหวัด”
“เหรอจ๊ะพี่หมา...ฮัดเช้ย !”
ว่าแล้วก็หันไปจามใส่แม่ง
“ไอ้ห่าเสือ !”
โป้ก !
“โอ๊ย !”
“มึงไปไกลๆ ตีนกูเลย !”
“แม่ พี่หมาทำร้ายร่างกายเสือ !”
“ก็น้องเสือไปแพร่เชื้อใส่เขา เป็นแม่ แม่ให้มะเหงกสองที” ผมที่หันไปฟ้องแม่ก็ต้องเบะปากทันทีโดยปล่อยให้ไอ้พี่หมามันเอาแขนมาถูไถกับหัวของผม ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้ยืนถูจมูกตัวเองดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ ก่อนจะเห็นว่าพ่อเดินลงมาจากชั้นสองพอดี ผมเลยรีบเบี่ยงตัวไปหาคนที่ตอนนี้เดินหาวลงมา “พ่อออออ ~”
“หยุด !”
กึก...
ผมที่หยุดชะงักทำให้ทั้งบ้านหันมามองทางพ่อเป็นตาเดียว เมื่อคนตรงหน้าชี้มาทางผมแล้วสั่งไว้เสียงดุ
“ได้ยินแว่วๆ ว่าจะแพร่เชื้ออะไร ไม่ต้องมาเข้าใกล้พ่อเลยนะ”
“น้องเสือจะแพร่เชื้อหวัดจ้ะพ่อ”
“ไปดีกว่า อย่ามาเข้าใกล้ป๊ะป๋านะ” ว่าแล้วก็เดินสะดีดสะดิ้งไปด้านนอกทันที ทิ้งให้ผมยืนเหวออยู่แบบนั้น
แม่งครอบครัวโคตรรักกูเลยเว้ย !
“อ้อนรัก”
ผมเรียกชื่อคนที่มองสถานการณ์อยู่เงียบๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็หันมามองผมพลางทำหน้างง ตัวเองเลยเลยเข้าไปหามันแล้วมองอีกฝ่ายอ้อนๆ อีกคนมันเลยยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ อย่างรู้งาน ก่อนที่ตัวเองจะหันไปเบะปากให้พี่หมาที่มองมาด้วยท่าทางหมั่นไส้หนึ่งที เลยโดนท่าชูนิ้วกลางแซกหน้ามาเต็มๆ
ไอ้พี่แม่งโหดร้าย กระซิก...
“น้องเสือกับหนูอ้อนขึ้นไปนอนพักก่อนก็ได้ลูก เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะเตรียมของกินเยอะๆ ไว้ฉลองวันครอบครัวเราอยู่ครบ”
“ของกินเยอะ ~”
“ใช่แล้ว ปีนี้มีเต้ยและอ้อนรักด้วย ต้องจัดใหญ่ๆ”
“ขอบคุณครับแม่”
“ขอบคุณครับ”
เสียงพี่เต้ยกับไอ้อ้อนรักที่เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวผมที่เพิ่มขึ้นต่างยิ้มไปให้แม่ทางเดียวกัน ตัวเองที่ตอนนี้ตื่นเต้นไปกับคำว่าของกินเยอะไปแล้วก็ได้แต่ทำตาลุกวาว จนไอ้อ้อนรักต้องดึงแก้มเพื่อเรียกสติ ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อหันไปแล้วเห็นว่าไอ้พี่หมามันมายืนจ้องเขม็งผมกับไอ้อ้อนรักอยู่
“อะไรพี่หมา หาเรื่องอะไรเสืออีก”
“ไม่ได้หาเรื่อง”
“...”
“แต่อย่าคิดว่าเมื่อคืนกูไม่เห็นนะที่พวกมึงทำอะไรกัน”
“หะ...เห็นอะไร !” ผมเบิกตากว้างพลางทำหน้าตกใจ ทำให้ไอ้อ้อนรักมันสะกิดผมเบาๆ เมื่อผมเล่นใหญ่เกินไป ตัวเองเลยหันไปหัวเราะแฮ่ใส่มันแล้วหันมาถามพี่หมาอีกครั้ง “เห็นอะไรห๊ะ”
“มึงกับแฟนมึงทำอะไรกันที่นอกระเบียง”
ขวับ...
แล้วทั้งบ้านก็หันมามองทางผมและไอ้เด็กหมีเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่พ่อที่เดินกลับเข้ามาพร้อมหนังสือพิมพ์ในมือ ส่วนไอ้เด็กข้างๆ ก็เผยไต๋ออกมาด้วยการยกมือเกาแก้มเขินๆ แล้วหันหนีไป
เข้...
“ทะ...ทำอะไร เสือไม่ได้ทำอะไร พี่หมาพูดอะไรเนี่ย บ๊าาา ~!”
“เสียงสูงเชียวนะมึง”
“วุ้ววว ไปดีกว่า เด็กหมีขึ้นห้องกัน” ผมพูดก่อนจะรีบดึงร่างของคนข้างๆ ให้เดินขึ้นบันไดตามมา ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ยืนเอ๋อนิ่งๆ อยู่ซักพัก แต่สุดท้ายก็ก้าวตามจนได้ ก่อนที่ไอ้พี่หมาจะพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับควักโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ ‘หลักฐาน’ ท่ามกลางสายตาพ่อกับแม่ที่มองมาเต็มๆ
“กูมีรูป”
ละนั่นแหละ การเอาคืนของไอ้พี่หลังจากผมไม่จามใส่มันไปสองที
โหดร้ายที่สุด กระซิก...
รูปผมกับไอ้อ้อนรักที่กำลังนั่งจูบกันอยู่ที่ระเบียงโดยถูกกถ่ายจากบริเวณห้องข้างๆ และนั่นมันก็ทำให้พ่อกับแม่อึ้งๆ ไปบ้าง แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นและพากันตั้งใจทำสิ่งที่ทำค้างไว้ต่อ แต่สีหน้าของอีกฝ่ายนี่สิที่ทำให้ผมรู้ว่าทั้งคู่รับรู้เต็มๆ
พ่อครับ แม่ครับ มันก็มีบ้างนิดๆ หน่อยๆ เอง ฮื้อ...
“ไอ้พี่หมาบ้า ไม่คุยด้วยแล้ว !”
“เออ กูก็ไม่อยากคุยกับมึงเว้ย !”
“เชอะ !” ผมแลบลิ้นใส่พี่ชายไปหนึ่งที ก่อนจะหันไปลากตัวไอ้อ้อนรักขึ้นห้องก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าไอ้เด็กหมีตอนนี้มันเดินก้าวพรวดๆ ไปหาพี่หมาที่กำลังเก็บโทรศัพท์ของตัวเอง ซึ่งอีกฝ่ายก็ชะงักเช่นกันพลางมองหน้าไอ้อ้อนรักอย่างหาเรื่อง
“อะไรมึง จะมาออกตัวปกป้องแฟนมึงหรือไง”
“เออ อ้อนรัก เอาโหดๆ ให้พี่หมาลบรูปนั่นเลย...”
“...” ส่ายหัว
“อ้าว”
“งั้นมีอะไร”
“พี่หมาครับ” เสียงของไอ้อ้อนรักที่ดังขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าพี่ชายของผมด้วยความหนักแน่นและจริงจัง ก่อนที่มันจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาแล้วยกขึ้นปิดใบหน้าตัวเอง ทำให้ทั้งผมและคนในบ้านต่างมองทางมันอย่างลุ้นๆ กับท่าทางแบบนั้น “ขอรูป...”
“...”
“ได้มั้ย...”
พรืดดดด ~
แล้วเสียงหลุดหัวเราะจากคนที่กำลังรื้อของสดอยู่ก็ดังขึ้น พร้อมกับเดินลากพ่อที่ยืนนิ่งค้างไปออกไปข้างนอกทันที ขนาดพี่เต้ยที่ว่านั่งกินขนมอยู่เงียบๆ ยังแอบหันไปหัวเราะเบาๆ คงมีแต่ผมกับพี่หมาเท่านั้นที่ตอนนี้ยืนอ้าปากค้างไปเรียบร้อย
แล้วไอ้หน้าตาวิงวอนสุดชีวิตนี่มัน...
เดี๋ยวนะ
“ไอ้อ้อนรักกกกกกกกกกกก !!”
----
ขอบคุณค่ะ
-
หมีเด๋อน่ารัก ชอบมีอะไรมาให้เซอไพรส์ตลอด555
-
:pig4:
-
เอ็นดูอ้อนรักที่สุด>\\<
-
:-[ น่ารักไปแล้ววววว :-[ :-[
-
อ้อนรักน่าเอ็นดูแรง :t4: :t4: :t4:
-
เอ็นดูน้องหมีเด๋อออออออออ :hao7: :hao7:
-
คนแก่ขอด้วยคน หลานหมา ส่งด่วนเลย o11
-
น่ารัก อบอุ่น ^^
-
อ้อนรักลูกแม่ 55555++
-
บทส่งท้าย
“ไอ้ห่าเสือ มึงจะรีบวิ่งไปไหนเนี่ย !”
“รีบไปดูไอ้อ้อนรักดิวะ มันแข่งวันนี้เว้ย !”
“มันแค่ซ้อมแข่งกับรุ่นพี่ มึงจะตื่นเต้นทำห่าอะไร !”
“ไม่รู้ แต่กูจะไปถ่ายรูป !” ผมว่าก่อนจะพยายามพาร่างตัวเองให้เดินไปด้านหน้าโดยมีไอ้ตามใจที่กำลังฉุดดึงให้เดินช้าๆ อยู่ หลังจากที่ผมวิ่งทะเล่อทะล่าเมื่อซักครู่ ส่วนไอ้จั๊มก็กำลังถือถุงขนมที่ไอ้หลงฝากซื้อมาให้ ใจมันอยากจะอาสาถือกล้องให้ผมด้วย เพราะเห็นว่าผมอยู่ไม่สุขนัก แต่วันนี้ผมยืนยันที่จะเอาของรักของหวงไว้กับตัวเองดีกว่า “ไอ้คามตวย มึงจะดึงคอเสื้อกูไว้ทำไมมมม ~”
“ไม่อยากปล่อยควายให้ไปวิ่งมั่วซั่ว”
“สัด !”
ผมด่ามันไปหนึ่งดอกก่อนจะพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากคอเสื้อของตัวเองโดยถูกมันเกี่ยวไว้แน่น จนสุดท้ายก็ต้องยอมเดินช้าๆ ตามมันจนได้เมื่อดูเหมือนผมจะเป็นฝ่ายแพ้เต็มๆ และเมื่อเราทั้งสามคนเดินมาถึงหน้าโรงยิมก็เป็นผมที่ตื่นเต้นกับเสียงลูกบาสกระทบแป้นจากด้านใน จนต้องหยุดเดินและยกมือทาบอกไว้
เรื่องเล่นใหญ่นี่ขอให้บอกเสือดุ
“เออ ไอ้ตามใจ ทำไมมึงกับไอ้จั๊มไม่ได้ลงแข่งด้วยวะ”
“พวกกูกากขนาดนี้ มึงคิดว่าเขาจะเอากูลงเหรอ”
“เออๆ เชื่อ” ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะไม่สนใจไอ้สองคนข้างๆ อีกแล้วพาตัวเองเดินเข้าไปด้านในที่ตอนนี้มีคนอยู่มากจนแอบคิดว่ามันแข่งจริงเลยหรือเปล่า แต่ไม่ใช่ วันนี้เป็นวันที่เด็กชมรมปีหนึ่งแข่งกับรุ่นพี่คนเก่าๆ เท่านั้น และทางรุ่นพี่แม่งก็เสือเอาตัวจริงลงไม่เกรงใจเด็กใหม่เลย
แต่แฟนกูเก่ง อิอิ
“หน้าตาอ้อล้ออ้อตีนมากมึง ยอแฟนตัวเองอยู่ในใจหรือไง”
“สัด...”
รู้ทันอีก ฮ้วย !
ผมหันไปมองเคืองๆ ใส่ไอ้ตามใจ ซึ่งไอ้คนรู้ดีมันก็พยักหน้าแล้วยิ้มภูมิอกภูมิใจกับตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเดาถูก และดูเหมือนพอพวกผมเข้ามาด้านใน กีฬาบาสที่ตอนแรกกำลังเล่นอยู่ก็เข้าช่วงเบรคพอดี และไม่นานสายตาผมก็สังเกตเห็นไอ้หนุ่มฮอตที่ตอนนี้มีสาวๆ เข้าไปล้อมหน้าล้อมหลังจนผมที่ตอนแรกชะเง้อมองก็ไม่เห็นแล้ว ส่วนอีกทางก็มีไอ้หลงกับไอ้ซันที่ยืนแดกน้ำด้วยกันอยู่ โดยไอ้ซันแกล้งกระทุ้งขวดไอ้หลงจนน้ำหกและจบด้วยที่ไอ้หลงไล่เตะไอ้ซัน
วุ่นวายดี
ผมยกกล้องขึ้นมาถ่ายภาพวุ่นวายตรงหน้าไว้ พอหันกลับมามองคนที่เคยอยู่ข้างตัวก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นไอ้หลงกับไอ้จั๊มแล้ว และมองหาได้ไม่นานก็เห็นว่าไอ้ตามใจพาไอ้จั๊มไปนั่งชาจแบตอยู่ที่มุมโรงยิม จนเหลือแค่ผมเท่านั้นที่ยืนอยู่ตรงข้างสนามและถ่ายรูปความวุ่นวายต่อไป
เอาวะ ถ่ายตัวไม่ได้ ถ่ายปลายเส้นผมก็ยังดี
กระซิก...
“อ้าว ไอ้เสือ มายืนทำห่าอะไรอยู่ตรงนี้”
ผมที่ตอนแรกยืนชะเง้อถ่ายภาพอยู่ก็ต้องลดกล้องลงแล้วมองคนที่เดินเข้ามาทัก นั่นก็คือไอ้หลงที่เพิ่งไปไล่เตะไอ้ซันมา ส่วนอีกคนที่ผมเห็นว่าช่วงนี้มันทำตัวติดไอ้หลงยิ่งกว่าอะไรก็เดินตามเข้ามาติดๆ พลางมองมาที่ผมด้วยความสงสัยเช่นกัน
“พยายามถ่ายรูปไอ้อ้อนรักอยู่”
“แล้วทำไมไม่เข้าไปถ่ายดีๆ”
“ไม่เอา คนเยอะ”
ผมว่าก่อนจะยกกล้องขึ้นอีกครั้ง แล้วชะเง้อไปด้านหน้าต่อ ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อเห็นว่าคนที่ผมพยายามชะเง้อคอถ่ายภาพอยู่นานตอนนี้หันมาสบตาเข้ากับผมเต็มๆ ผ่านเลนส์กล้อง ซึ่งมันก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ผมที่เกิดอาการประหม่าไปแล้วเลยได้แต่แสร้งหันกล้องไปทางอื่นแล้วเลือกที่จะถ่ายแป้นบาสเล่นแทน
ตึก...ตึก...ตึก...
แค่สบตากันจำเป็นต้องเต้นแรงขนาดนี้มั้ย ไอ้หัวใจบ้า
“นู่น เด็กมึงเดินมาหาเองแล้ว”
ผมที่ตอนแรกแกล้งชมนกชมไม้อยู่ในโรงยิมทั้งๆ ที่มันไม่มี ก็ต้องหันไปมองคนตัวสูงที่กำลังเดินเข้ามหาท่ามกลางสายตาเสียดายของบรรดาสาวๆ ของมัน ไอ้อ้อนรักมันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย ซึ่งผมเองก็ไม่ต่างกัน เพราะไม่รู้จะพูดหรือทักทายอะไรมันก่อนดี ก่อนที่คนตรงหน้ามันจะทำให้ผมขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายมันล้วงโทรศัพท์ออกมาแล้วจ่อไว้ระดับหน้าของผม
เดี๋ยวๆ
“อ้อนระ...”
แชะ...
“น่ารักอีกแล้ว”
แล้วแม่งก็ปิดท้ายด้วยคำนี้ ได้ทีผมเลยรีบชะเง้อดูรูปที่มันถ่ายก็อยากจะร้องไห้ออกมา เมื่อสิ่งที่มันบอกว่าน่ารักเมื่อซักครู่มันคือรูปรูจมูกของผมเอง
ไอ้เด็กหมีนี่ !
“ลบเดี๋ยวนี้เลย น่าเกลียด !”
“...” ส่ายหัว
“อ้อนรัก !”
“เอาไว้ตั้งภาพหน้าจอ”
“ไม่เอาเว้ย !”
“ฮึ...”
แล้วเสียงหัวเราะเบาๆ ของมันก็ดังออกมาจนได้ ผมที่กระทืบเท้าเบาๆ อยู่กับที่ด้วยความขัดใจก็ต้องเบะปาก โชคดีที่อีกฝ่ายมันไม่เอื้อมมือมาดึงปากผมเหมือนอย่างเคย ก่อนที่ตัวเองจะเข้าไปแย่งโทรศัพท์ของไอ้เด็กหมีมา ซึ่งมันก็ทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยเมื่อโดนผมแย่งมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะกดเข้ารูปนั่นแล้วมองอย่างคิดหนัก
ซูมแป๊บ มีขนจมูกมั้ยเนี่ย ฮื้อ
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาพูดเลย คนบ้าอะไรจะเอารูปนี้ตั้งหน้าจอห๊ะ หลอนตาย”
“น่ารัก”
“ไม่เอา” ผมว่าก่อนจะกดออกจากรูปนั้น แต่ไม่ได้ลบเพราะกลัวจะไปทำให้ไอ้เด็กหมีสะเทือนใจ ถ้าไปลบของที่มันบอกว่า ‘น่ารัก’ แบบนั้น ก่อนที่ผมกวักมือเรียกไอ้ตามใจที่นั่งอยู่มุมโรงยิมจนมันขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมลุกแล้ววิ่งมาหา ผมเลยยื่นโทรศัพท์ของไอ้เด็กหมีไปให้มัน “ถ่ายรูปให้บ้าง”
“เดี๋ยวนะ มึงเรียกกูให้วิ่งมาเพื่อให้ถ่ายรูป”
“เออ ไอ้หลงถ่ายไม่สวย”
“ห่า” ไอ้ตามใจมันทำท่าส่งมะเหงกใส่ผม ซึ่งไอ้หลงที่โดนพาดพิงก็ได้แต่ทำท่าจะเข้ามารังแกผมเต็มที่แต่ก็โดนไอ้ซันฉุดร่างไว้แล้วลากไปทางอื่น ส่วนไอ้ตามใจก็รับโทรศัพท์ไปแต่โดยดี “ไหนจะให้ถ่ายอะไร”
“ถ่ายกู...” ผมว่าก่อนจะชี้มาที่ตัวเองแล้วมองไปที่คนข้างๆ ที่ยืนทำหน้างงอยู่ “กับไอ้อ้อนรัก”
ผมพูดเพียงแค่นั้นและมันก็เรียกความกระจ่างแก่คนที่เดินมาไกลเพื่อถ่ายรูปให้ทันที ผมที่ตอนนี้ยิ้มออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ คนที่ยืนอยู่แล้วยกแขนขึ้นคล้องแขนมันไว้
“พี่เสือ...”
“ถ้าจะตั้งรูปหน้าจอต้องแบบนี้”
“อืม”
ใบหน้าขึ้นสีเรื่อของไอ้อ้อนรักทำให้ผมแอบขำอยู่ในใจ ก่อนจะมองไปด้านหน้าที่มีคนทำท่านับหนึ่ง สอง และสามด้วยนิ้วมือ
ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิต ขอบคุณโรงยิมแห่งนี้ที่ทำให้เจอกัน
ความรักของผมกับไอ้เด็กเด๋อข้างๆ มันคงจะไม่มีอะไรมาก ไม่หวือหวา ไม่น่าตื่นเต้น
แต่มันแค่ดำเนินต่อไปไปเรื่อยๆ เท่านั้น
“ดีใจที่ได้เจอพี่เสือ”
อืม...
อยากจะตะโกนตอบกลับออกไปดังๆ เหมือนกัน...
“ว่าดีใจเหมือนกันโว้ยยยยยยย !!”
แชะ...
รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
- End –
-----------------
จบแล้วจ้า ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาโดยตลอดค่ะ
ตอนนี้นิยาย รักแล้วบอกชอบแล้วจีบ กำลังเปิดพรีอยู่นะคะ สามารถดูรายละเอียดได้ที่เพจ สาววายผู้ลึกลับ หรือ ทวิตเตอร์ @merizelrada
ขอบคุณที่อ่านนิยายค่ะ ^^
-
น่าเอ็นดูจนหยดสุดท้าย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นคู่รัก ที่น่ารักตลอดจริงๆ o18
อ้อนรัก เสือดุ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์มาก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เสือดุ อ้อนรัก ดุอย่างไรฟ่ะ ดุจนอ้อนรักหลงซะตั้งแต่ต้นเรืองจนจบเรื่อง :กอด1:
-
เอ็นดูความอึนมึนของนุ้งอ้อนนนน ส่วนพี่เสือนั้นเป็นเราเป็นอ้อนก็หลงอ่ะพี่เสือตั้ลล้ากกก
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
ตอนแรกนึกว่าคุณพ่อจะไม่มีบทซะแล้ว
ชอบค่ะ ใจบางกับเด็กหมีมากก :hao7:
o13
-
มึนไปกับอ้อนรักพักนึง นี่คือคาแรคเตอร์นางมีความน่ารักทั้งเรืีอง พี่เสือดุยอมทั้งเรื่องโกรธไม่ลงจริงๆ อ้อนรักสมชืรอ
-
น่ารักมาก ๆ ครับ อ้อนรักโคตรมึน
ขอบคุณครับ
-
รักพี่เสือ
-
เรื่องนี้โคดดดน่ารัก น่าเอ็นดู ฮือออออออออ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
และหมีเด๋อก็ยังคงเป็นหมีเด๋อเหมือนเดิม5555
-
หมีเอ๊ยหมีเด๋อ :m3:
-
จบซะแล้ว~ ช่างเป็นคู่รักทีีมึนๆอึนๆ แต่น่ารักมาก~
ช่างเหมาะสมกันจริงๆ
-
จบแล้ว
น่ารักมากๆ เด๋อๆแบบได้อีกอะ ชอบๆๆ
-
ฮืออออออ
้เด็กหมีน่าร้ากกกกก
แม้จะมึนๆงงๆตามน้องไปบ้าง
ไหนจะแฟนหกคน
ไหนจะนาว
ทำไมน้องมึนไปหมดได้ขนาดนี้ 5555
-
:impress3: น่ารักอ่ะ มึนๆทั้งคู่ :mew3:
-
จบแล้วว ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ง่อววววว. อยากได้เด็กหมี!!!!!
:mew1: :laugh:
-
เป็นเรื่องที่อ่านมาราธอนมากกกก พี่เสือน้องอ้อนน่าร้ากกกกกก :-[ :-[ :-[
-
ขอบคุณคนเขียนด้วยครับสนุกมากเลย
-
อยากอ่านซันหลง
-
น่ารักจริงๆเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
อ่าาา น่ารักมากเลย
พี่เสือดุกับน้องอ้อนรัก
-
น้องอ้อนจอมมึน แต่ความหื่นจัดหนัก
พี่เสื่อสุดน่ารัก ก็ยอมน้องตลอด :o8: :o8: :o8:
-
เพิ่งอ่านมา 8 ตอน รู้สึกได้เลยว่าอ้อนรักเป็นคนที่ “น่ารำคาญ” มากกกกกกกกกกกกกกก 55555
-
น่ารักอ่าาาาา :-[ :-[
น้องอ้อนรักขี้มึน 55555 ส่วนเสือดุก็ขี้ใจอ่อน โดนหมีกินเลยเป็นไงล้าาาา :hao7:
-
น่าร๊ากกกกก
คนจีบก็เด๋อ คนถูกจีบก็มึน
-
กรี๊ดดดดดด เพิีงไดัอ่านบทส่งท้าย
น่ารักมากๆ น่ารักที่สุด ^^
ขอบคุณคนเขียนด้วยจ้า สำหรับนิยายน่ารักๆเรืีองนี้ ^^
-
น่ารักกกกกกก
ฟินได้อีก ชอบพระเอกแบบนี้มึนๆ ซึนๆ แต่แซ่บ 555
มีความสุข จะติดตามผลงานน้าา :mew1:
-
o13 มาเจอคู่พระเอกนิ่งๆ มึนๆ พูดน้อย แต่หื่นสุดๆ :oo1:
:jul3: นายเอกก็ฮาได้ตลอดทั้งเรื่องแม้ตอนที่ถูกกินตับ :กอด1:
เป็นอีกเรื่องที่ชื่นชอบ ขอบคุณคนเขียนค่ะ :pig4:
-
นั่งอ่านไป เขินไป ฮือ :man1:
ขอบคุณสำหรับนิยายนะครับ :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ชอบมากกกกก ชอบน้องอ้อนรัก ชอบพี่เสือ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ชอบมากเลยแงงง :mew3:
-
น่ารักมาก อ้อนกันสุดๆ เลย
-
ชอบจังเวลาพระเอกมึนๆเนี่ย น่ารักมากกกก
-
:mew1:
-
รักพี่เสือ เอ็นดูเด็กหมี น่ารักกกกก :จุ๊บๆ:
-
น่ารักน่าเอ็นดู อ้อนรักจริงๆ ..... พี่หมา ขอรูปได้มั้ย 5555
รักแฟนอ่ะนะ ทำไงได้
-
น่ารักมากกกกก น้องอ้อนรักทำให้นึกถึงนักร้องคนนึงจนต้องเปิดเพลงเขาฟังตอนอ่าน
ส่วนตัวมองว่าคนเขียนมักจะติดคำว่า 'ผมที่กำลัง...' เยอะมากมันทำให้เรารู้สึกเหมือนใช้คำซ้ำ นอกนั้นไม่ติดอะไรแล้วจ้า
-
ฮืออน่ารักก เป็นนิยายที่มุ้งมิ้งอีกเรื่องนึงเลย ขอบคุณมากนะค :-[
-
:katai2-1: มุ้งมิ้ง น่ารักดีค่ะ
-
:pig4:
-
อิจฉาเสือดุจัง มีแฟนแบบอ้อนรักเนี่ย :impress2:
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ นะค้า
-
เรื่อยๆใสๆแต่ใจเราตรงกัน
ชอบอ้อนรักและพี่เสือ
มีตอนพิเศษมัย...รออยู่นะ...นะ
:mew1: :mew1: :pig4: :pig4:
-
งื้อน่ารักมากเลย :impress2:
-
:L2:ดีต่อใจจจจ สนุกมากค่า
-
เฮ้ ฮัลโหล เมื่อไหร่จะเลิกมโนการปฐมพยาบาลเลือดกำเดาไหลให้เงยหน้า อยากให้เลือดลงหลอดลมสำลักตายใช่ป่ะ ให้นั่งหลังตรง บีบจมูก แล้วก้มหน้า หายใจทางปากแทนสักพักจนกว่าเลือดจะหยุดไหล เนี่ยยยยยยย ไม่ยากเลยใช่ไหม ไม่อยากเห็นเสือสำลักเลือดตาย คงอนาถดีพิลึก =~=
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่าา ^_^
อยากให้คนเขียนแก้ไขตามที่ได้รับคำแนะนำด้วยนะคะ ลองเสิร์ชดูวิธีการที่ปฐมพยาบาลเลือดกำเดาไหลที่ถูกต้อง และลองมาปรับแก้ตอนนี้ดู อย่าคิดว่าเป็นแค่นิยายเลยค่ะ ผู้อ่านหลายๆคนที่ไม่เคยทราบ ก็จะได้ทราบด้วย มาสร้างคอนเท้นท์ดีๆกันนะคะ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
เอ็นดูเจ้าหมี ~~!!
น่ารักมากๆ พี่เสือดุแพ้ทางทุกที :-[
-
:pig4:
-
พวกเค้าน่ารักกันมากกกกกกกกก