รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ
ตอนที่ 14
“อ้อนรัก กูไปหาพวกไอ้จั๊มนะ”
ผมที่คว้าเสื้อคลุมและเตรียมเดินออกจากห้องไปหาไอ้จั๊มกับไอ้ตามใจที่อยู่ห้องไม่ใกล้ไม่ไกลนักทำให้คนที่กำลังรื้อกระเป๋าตัวเองต้องหันมามองและยังไม่ทันที่จะออกจากห้อง เสียงเคาะประตูห้องตัวเองก็ดังขึ้นซะก่อนทำให้ผมต้องไปเปิดมัน
“อ้าวพี่เสือ จะออกไปไหนเหรอคะ”
“อ๋อ จะไปหาเพื่อนครับ มาหาอ้อนรักเหรอ”
“ใช่แล้วค่าาาา” เสียงดี๊ด๊าของสายป่านเพื่อนของไอ้อ้อนรักทำให้ผมต้องยิ้มกว้างกลับไปให้คนสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู ก่อนที่เสียงที่สามจะดังขึ้นมาใกลๆ
“ป่าน เพลง มาหาอ้อนรักเหรอ !”
“...”
“เราก็มาหาอ้อนรักเหมือนกัน”
น้องยี่หวาคนสวยของพี่นี่เอง...
แต่พี่เสือกำลังจะไปแล้วนี่สิ กระซิก...
ผมที่ยิ้มให้อีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาหาเพลงกับป่านที่ยืนอยู่ก่อน ก่อนที่ตัวเองจะแทรกตัวออกไปบ้าง และยังไม่ทันที่จะก้าวเดินเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น
“ไอ้เสือ !”
“อ้าว คามตวย”
“ตวยพ่อง”
ผมที่ไปจ๊ะเอ๋กับไอ้ตามใจที่เดินมาที่ห้องผมพอดีทำให้ตัวเองต้องมองสีหน้าเซ็งๆ ของมันอย่างไม่เข้าใจก่อนที่ไอ้คนที่เดินมามันจะเฉลยให้เอง
“ไอ้จั๊มหลับ ไอ้หลงหายสาปสูญ กูเลยต้องมาหามึง”
“เอ้า กูก็กำลังจะไปหามึง”
“ไม่ต้องไปละ ที่นี่แจ่มกว่า”
และไม่นานสีหน้าเซ็งๆ ของไอ้เพื่อนตัวดีมันก็เปลี่ยนเป็นดี๊ด๊าทันทีเมื่อเห็นสาวๆ และหนุ่มน้อยหนึ่งคนยืนอยู่หน้าห้องก่อนจะลากร่างของผมที่เพิ่งออกมาหมาดๆ กลับเข้าไปในห้องอีกครั้งก็พบกับไอ้อ้อนรักมันกำลังหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากกระเป๋า
“จะอาบน้ำ...”
“อาบดิ อาบเลย”
เสียงของยี่หวาดาวคณะทำให้หลายๆ คนที่อยู่ในห้องต้องหันไปมองเมื่อเห็นสายตาแพราวพราวของคนตรงหน้า และนั่นก็ทำให้เธอหันมายิ้มแหะๆ ให้
เอ่อ...
“จะอาบก็ไปอาบดิวะ ยืนรอพี่เสืออัญเชิญหรือไง เอาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ข้างในด้วย ‘เห็บไร’มันเยอะชอบ ‘ตอด’ เล็ก ‘ตอด’ น้อย ไปไป๊”
แล้วหนุ่มหน้าหวานอย่างเสียงเพลงก็เป็นคนออกโรงเองและคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่บนเตียงมายัดใส่มือคนที่ยืนนิ่งอยู่ก่อนจะดันร่างยักษ์เข้าไปในห้องน้ำ
แล้วก็เกิดสถานการณ์กริบอีกครั้ง...
“เฮ้ย พวกน้องๆ สนใจกินเบียร์ป้ะ” ไอ้ตามใจที่ทนกับสถานการณ์ไม่ไหวก็พูดขึ้นมา
“กินพี่ กิน” แล้วหนึ่งสาวหนึ่งหนุ่มก็รีบพูดขึ้นทันที
“ยี่หวาไม่กินแอลกอฮอล์อ่า...”
และนี่ก็น้องดาวสุดสวยของผม
สวยไม่พอ นิสัยก็ดี แถมยังไม่เสพของมึนเมาอีก
เสป็คเสือเลยยยยย ~
“กลับไปไป๊” เสียงเพลง
“เออ จะชนแก้วเว้ย” สายป่าน
“จะ...ใจเย็นๆ นะครับน้องๆ” กูเอง
“แต่ยี่หวาอยากอยู่ร่วมสนุกด้วยนี่ ไม่มีเพื่อนอ่า ~”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร น้องยี่หวากินโค้กก็ได้เนอะ”
“โค้กกระป๋องน่ะเหรอ...” เสียงเพลง
“ว๊าย อิเพลง ทะลึ่ง” สายป่าน
“คิก ~”
ทำไมเด็กสมัยนี้มันน่ากลัวจังวะ...
“ยี่หวาไม่กินน้ำอัดลมค่ะ อ้วน”
“อ้าว...”
“แต่ยี่หวากินนมได้นะ ขอเป็นขาดมันเนยไขมันต่ำศูนย์เปอร์เซ็น แล้วก็คอนแฟลกผลไม้รวมซักอัน...เอิ่ม...โยเกิร์ตรสธรรมชาติด้วยก็ดีนะคะพี่ตามใจ”
พูดจบก็ยิ้มหวาน
เหวอเลยดิไอ้คามตวย เออ กูก็เหวอเหมือนกัน
เข้...
“ครับๆ ได้ครับ จดเนอะ...”
ผมที่เป็นผู้ร่วมเหตุการณ์ก็ต้องรีบวิ่งหากระดาษมาจดเพราะกลัวลืมที่คนสวยร่ายมาเมื่อซักครู่ แต่ไม่เป็นไร กูความจำเป็นเลิศ นมไขมันต่ำ คอนแฟลกผลไม้รวม โยเกิร์ตธรรมชาติ แค่นี้ทำไมจะจำไม่ได้จิ๊บๆ
ผมกับไอ้ตามใจที่วิ่งหากระดาษกันจนได้ก็ต้องชะงักกึกเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับร่างหมีที่เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวคลุมช่วงร่างผืนเดียว ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมีหยดน้ำเกาะอยู่จนทำให้ใครหลายๆ คนในที่นี้ต้องกลืนน้ำลายลงคอกันเป็นแถบๆ
“โอ้โห” ไอ้ตามใจ
“เริ่ด...” ยี่หวา
“ไอ้อ้อนเอ๊ย” สายป่าน
“ปวดหัว” เสียงเพลง
“อึก...” กูเอง...
“ชุดพี่เสือ...” ไอ้ตัวต้นเหตุที่เดินออกมาพร้อมกับใบหน้ามึนๆ มันก็ชูเสื้อผ้าที่เสียงเพลงจับยัดใส่มือให้และก็เห็นว่ามันเป็นชุดของผมที่กองไว้จริงๆ ผมที่ตอนแรกมองไปที่ร่างสูงและแอบกลืนน้ำลายก็ต้องตีหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ แต่ดูเหมือนมันจะกลับมาไม่ครบเท่าไหร่
“เอ่อ...น้องยี่หวาครับ...”
“...”
“เมื่อกี๊สั่งอะไรบ้างนะ”
“เอ้า ชนนนนน ~!”
เสียงเฮเบาๆ ที่ดังขึ้นในห้องพร้อมกับแก้วเบียร์ที่ยกชนกันทำให้ภายในห้องครื้นเครงไม่น้อย โดยที่ตอนนี้ไอ้ตามใจมันไปเอากีต้าร์ที่เจ้าตัวแบกมามาดีดเล่นเป็นซาวประกอบแล้ว
“เลี้ยงส่งให้ความปวดร้าวความเศร้าทำเอาเจ็บ ~”
“เลี้ยงส่งให้เธอกับเขาได้รักกันนานๆ !”
“ขอให้เธอโชคดีพ้นจากคนๆ นี้ที่เธอไม่ต้องการ เช็คบิลที่ฉันซื้อความเสียใจฉันจะจ่ายเองงงงง ~”
“ล้า ล่า ล้า ล้า ล้า ล่า ~”
นั่นล่ะครับ ความครื้นเครงในห้อง
ผมที่นั่งร้องเพลงอย่างเมามันส์ตามจังหวะที่อีกคนเล่นกีต้าร์ ซึ่งตอนนี้ทั้งกลุ่มเข้าสู่สภาพกรึ่มๆ จากแอลกอฮอล์กันไปเรียบร้อย จะมีแค่น้องดาวคนสวยเท่านั้นที่ไม่ได้เมาไปกับเขา
ไม่ได้คอแข็งครับ แค่เธอไม่แดกแอลกอฮอล์
“เฮ้ยยยย ไอ้อ้อนรัก ในฐานนะที่กูเป็นเพื่อนกับมึงมานานแสนน๊านน กูขอถามคำถามที่กูไม่กล้าถามมึงมาก่อนหน่อยได้มั้ยวะ”
คำพูดของสายป่านทำให้ไอ้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมันตอบกลับแบบไม่ลังเลพลางจิบเบียร์ในแก้ว
“อืม”
“งั้นกูขอถามเลยนะ...”
“...”
“ตอนมึงคบกับพี่มะนาวตอนมอหก มึงได้เปิดซิงพี่เขาหรือเปล่าวะ !”
“เปล่า”
“จริงดิ”
“ได้ตอนมอห้า”
“เหยดดดดดดดด !”
“แค่ก...”
ผมที่กำลังนั่งจิบเบียร์เช่นกันก็ต้องสำลักออกมากับคำถามและคำตอบนั่น แต่โชคดีที่ไม่มีใครหันมาสนใจนัก
เรื่องจริงเหรอวะ...
ไอ้เด็กหมีนิสัยเด๋อๆ ด๋าๆ
แม่งได้เปิดซิงสาวไปแล้วววว
แล้วเสือล่ะ กระซิก...
“จริงๆ มึงเคยถามกูแล้ว”
“อ้าวเรอะ กูลืม”
“งั้นตากูบ้างๆ” เสียงเพลงที่นั่งร่วมวงอยู่ก็ยกมือขึ้น
“อืม”
“มึงกับไอ้ธันทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“อ่า...”
“เร็วๆ กูอยากรู้”
“กูได้กับนาวตอนนาวคบกับมัน...”
“แค่กๆ !”
และนั่นล่ะ
กูนี่สำลักชุดใหญ่
ว้ากกกกกกกกกกก !
ไอ้หมีเด๋อหน้าตาไสยๆ แม่งไม่ใสแล้วว่ะ
“แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว”
“...”
“เพราะตอนนั้นมันอยากเลิกกับนาวพอดี...”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่พูดถึงแฟนเก่าของตัวเองทำให้ทุกคนในห้องต่างเงียบตั้งใจฟังคนที่นานๆ จะพูดออกมาแบบปกติเหมือนคนอื่นเขา ก่อนที่เสียงเพลงและสายป่านจะหันไปหากันแล้วตบมือดังป้าบ ทำให้ทุกคนต่างหันไปมองทั้งสองคนงงๆ
“กูบอกแล้วแอลกอฮอล์ช่วยได้”
“เออ”
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับน้องๆ” ไอ้ตามใจที่ฝืนกลั้นกับต่อมความเสือกของตัวเองมานานก็ต้องถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น ซึ่งผมเองก็ต้องขอบคุณความขี้เสือกของมันเพราะผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่ไอ้อ้อนรักมันจะพูดความจริงตอนมันเมาเท่านั้นแหละ”
“ห๊ะ...”
“เดี๋ยวๆ อย่าบอกนะว่าตอนนี้ไอ้หมีเมา”
“ถั่วต้ม !”
ผมที่มองคนที่ตอนนี้นั่งเหม่อไปแล้วก็ต้องส่ายหัวอย่างไม่เชื่อ เพราะท่าทางของมันไม่เหมือนคนเมาซักนิด
เฮ้ย ไอ้หมี มึงโกหกทุกคนใช่มั้ย !
“งั้นขอยี่หวาลองถามมั้งได้มั้ยอ่ะ”
“อยากรู้ก็ลอง” เสียงเพลง
“อ้อนรัก ยี่หวาขอถามหน่อยได้มั้ย”
“อืม”
“เอ่อ...เสป็คของอ้อนรักเป็นแบบไหนเหรอ”
“...”
“พลาดแล้ว ไอ้อ้อนรักมันไม่ตอบคำถามที่ประมวลผลยากแบบนั้นหรอก ว๊ายย” แล้วสายป่านก็หันมาพูดเยาะเย้ยใส่ดาวคณะทันที ทำให้เธอนั่งหน้าสลดแล้วถามคำถามใหม่
“งั้นขอถามใหม่ก็ได้”
“...”
“อ้อนรักชอบยี่หวามั้ย”
“ไม่”
“คิก ~”
“งื้อออออ ~”
เสียงของดาวคณะกับเพื่อนๆ ไอ้อ้อนรักที่ดังขึ้นมาทำให้ผมกับไอ้ตามใจต้องนั่งหน้าเหวอไปตามๆ กันกับคำพูดที่แสนตรงของไอ้เดือนวิศวะฯ
แม่งโหดร้าย
แต่มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย
“พี่เสือไม่สนใจถามอ้อนรักบ้างเหรอคะ”
“ถะ...ถามอะไรครับ” ผมที่โดนลากเข้าไปเอี่ยวด้วยก็ต้องมองสายป่านที่ถามขึ้นพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม ตัวเองที่ไม่รู้จะพูดยังไงเลยได้แต่ส่ายหัว แต่ไอ้คนที่ถูกถามมันดันพูดขึ้นมา
“ถามได้...”
“...”
“พี่เสือถามได้”
“เอ่อ...”
“ถามดิ” และไอ้ตามใจก็สะกิดยิกๆ
“ถามเลยพี่เสือ”
“ถามเลยๆ”
อ้าวไอ้เห้ แล้วแม่งก็เชียร์กูตั้งคำถามซะงั้น
ถามอะไรดีวะ !
“อ้อนรัก”
“ครับ”
“เจอกู...”
“...”
“ครั้งแรกที่ไหนวะ”
“หน่อวววววว ~!”
“เงียบดิ ห่านี่” แล้วผมก็หันไปอุดปากไอ้คามตวยที่นั่งส่งเสียงแซวอยู่ข้างๆ
“โรงยิม”
“...”
“ชมรมบาส”
“...”
“ถ่ายรูป...” ไอ้อ้อนรักมันไม่พูดเปล่า คว้าโทรศัพท์มาเปิดรูปที่เห็นเพียงครึ่งเสี้ยวหน้าของผมให้ดูด้วย ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้าเข้าใจ เพราะถ้าเป็นที่นั่น ตอนนั้น ผมเองก็เจอมันครั้งแรกเหมือนกัน
เดี๋ยวดิ...
เจอกันตอนนั้น แล้ววันต่อมามันก็มาบอกว่าจะจีบกูเนี่ยนะ...
อยากถามต่อ แต่คนแม่งเยอะ
ว้ากกกกกกก !
สงสัย สงสัยสุด !
“ถามแค่นี้เหรอพี่เสือ”
“อะ...อืม”
“โห ไม่สนุกเลย” เสียงเพลงพูดอย่างเสียดาย ก่อนที่จะหันไปถามไอ้อ้อนรักที่เป็นของเล่นชิ้นใหม่กลางวงเบียร์ไปแล้ว
“ไอ้เชี่ยอ้อน”
“ว่า”
“ทำไมถึงเลิกกับพี่มะนาววะ น่าเสียดาย เพราะพี่เขาโคตรสวย น่ารัก นิสัยก็ดี”
“เบื่อ”
“โห ง่ายๆ แบบนี้เลย”
“ไม่ได้รัก”
“แล้วคบทำไมวะ” เสียงเพลงถามต่อ ซึ่งคำถามพวกนั้นทำให้ผมถึงกับเงียบไป ราวกับวันนี้ได้รู้จักไอ้อ้อนรักในอีกหลายๆ มุม
มันไม่ใช่แค่ไอ้หมีเด๋อ นิสัยมึนๆ ที่มาบอกว่าจะจีบผมด้วยสีหน้าตายๆ
มันเองก็เป็นผู้ชายหน้าตาดีทั่วไปที่เคยมีแฟน และเรื่องบนเตียง
และมันก็เลิกกับแฟนด้วยเหตุผลที่ว่า
ไม่ได้รัก
เออดี ใจจะแป้วทำไมล่ะห๊ะไอ้เสือ
“อยากลอง”
อึก...
“นิสัยเหี้ยดี” ไอ้ตามใจที่นั่งตั้งใจฟังอยู่ก็พูดขึ้นพลางยกนิ้วให้แล้วหันมามองหน้าผมที่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอไปแล้ว ซึ่งเรื่องไอ้อ้อนรักน่าจะเป็นเรื่องช่วงสมัยก่อนจบ ม. ปลายของมัน เพราะขนาดเพื่อนที่คบมานานอย่างทั้งสองคนยังต้องส่ายหัวให้ ก่อนที่สายป่านจะสังเกตถึงบรรยากาศที่เริ่มเปลี่ยนไปภายในห้องเจ้าตัวเลยพูดขึ้นเสียงดัง
“เฮ้อออออ ง่วงละ เลิกแกล้งไอ้อ้อนแล้วกลับไปนอนกันดีกว่า แค่วันนี้ได้กินของฟรีก็คุ้มแล้ว ~”
“นั่นดิๆ”
“อ้าวเฮ้ย ไม่หารเหรอน้อง !”
“ไม่ค่ะ พี่เลี้ยง ~”
“โถ่ ชีวิตตามใจ...” ไอ้ตามใจมันแสร้งทำหน้าสลดแล้วก้มหน้าลง ผมเลยได้แต่แอบหัวเราะเยาะมันในใจอยากจะขำออกมาดังๆ นะแต่ปากแม่งไม่ยอมขยับ โดยมีเพียงเสียงของสองคนที่เป็นตัวเผด็จการนั่นหัวเราะอารมณ์ดีทำหน้าที่แทนผมไปเรียกร้อย
“อิอิ ~”
“กลับไปได้แล้ว”
และเจ้าของห้องก็เอ่ยปากไล่เพื่อนตัวเองทันที
“เออ นี่ก็ดึกละ กูก็จะกลับแล้วนะไอ้เสือ”
“อะ...เออ ไว้เจอกันเว้ย”
ผมที่หันไปพูดกับไอ้ตามใจที่ลุกขึ้นคนแรกตามด้วยผู้ที่มาเยือนห้องผมทั้งหมด ซึ่งทุกคนก็ต่างโบกไม้โบกมือลาและเดินออกไปทีละคนสองคนจนเหลือแค่ผมกับไอ้อ้อนรักที่เป็นเจ้าของห้องเท่านั้น
ไม่สิ...
แม่งมีกองขยะกองเบ้อเร่ออยู่ด้วย
ไอ้พวกเหี้ยยยยยยยยยย
“พี่เสือ”
“ห๊ะ...ว่าไงวะ”
“เดี๋ยวผมช่วย” ไอ้อ้อนรักที่คลึงขมับตัวเองเบาๆ ก็ลุกขึ้นมาแล้วช่วยผมเก็บเศษซากที่กองอยู่ใส่ถุงดำ ไม่นานพื้นห้องก็กลับมาสะอาดเอี่ยมเหมือนเดิมด้วยฝีมือผมและไอ้เด็กหมี ซึ่งตัวเองก็ยังไม่กล้าคุยกับมันมากนักเพราะไม่เคยเจอไอ้อ้อนรักที่ไร้สีหน้ามึนๆ แบบตอนปกติมาก่อน
“มึงจะนอนยังวะ...”
“ยัง พี่ล่ะ”
“ยัง”
ผมตอบแค่นั้นเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับมันดี ยอมรับว่าพอรู้จักมุมมองใหม่ๆ จากมันตัวเองก็รู้สึกแปลกๆ ไปบ้าง
แต่ยังไงไอ้เด็กหมีมันก็คือไอ้เด็กหมีนั่นล่ะ
เฮ้อ...
“พี่เสือ”
“ว่าไงวะ”
“อาบน้ำ”
ไอ้อ้อนรักมันหยิบเอาเสื้อผ้าที่เสียงเพลงหยิบให้มันครั้งแรกมายื่นให้ผม ตัวเองเลยได้แต่พยักหน้าแล้วรับของตรงหน้ามา
เดี๋ยวดิ
“อ้อนรัก นี่มึงเมาจริงดิ”
“...”
“เออๆ ช่างแม่ง”
“พี่จะถามอะไรมั้ย”
“ห๊ะ”
“ถามได้”
ผมมองคนที่มองมาราวกับรู้ว่าผมกับลังสงสัยอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนที่ตัวเองจะพยักหน้าแล้วค่อยๆ ถามออกไป
“ที่ทุกคนถามมึงวันนี้คือเรื่องจริงใช่มั้ย”
“จริง”
“อะ...อ๋อ...”
ผมได้แต่ตอบแค่นั้นเมื่อฟังคำยืนยันเรื่องทั้งหมดจากเจ้าของเรื่อง ก่อนจะยอมเงียบไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ไอ้อ้อนรักที่มองและสังเกตอาการผมอยู่ห่างๆ มันเลยถอนหายใจออกมาแล้วเดินเข้ามาใกล้ ผมที่ทำท่าจะถอยหลังหนีก็ต้องชะงักเมื่อมันคว้าไหล่ของผมไว้ ก่อนที่ใบหน้าของอีกฝ่ายจะขยับเข้ามาใกล้แล้วกดริมฝีปากลงบนหน้าผากผมเบาๆ
ฮะ...เฮ้ย...
“แอลกอฮอล์ก็ดี...”
“ไอ้อ้อนรัก...”
“อย่างน้อยก็ทำให้ผมกล้าที่จะทำอะไรโดยที่พี่ไม่รู้ว่าที่ผมหน้าแดงเป็นเพราะมัน...”
“...”
“หรือเป็นเพราะเขินพี่กันแน่”
------------------------------------------------------------------
มาส่งน้องอ้อนกับพี่เสืออีกซักตอน เดี๋ยวจะขอหายไปทำวิจัยซักสองสามวันนะคะ ไว้เจอกันจ้า
#อ้อนรักเสือดุ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านครับผมม
