กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 43 : 24ชั่วโมงในพื้นที่ส่วนตัว
เช้าวันเสาร์ผมตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้า อาบน้ำและเลือกเสื้อผ้าไปสำรองไว้หนึ่งชุดเผื่อว่าจะต้องนอนค้างที่บ้านพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า มึงโคตรโชคดีอ่ะขนาดกูเป็นน้องรหัส พี่ดินยังไม่พากูไปบ้านเลย"
"พี่ดินพาไอ้ฟ้าไปให้แม่ดูตัวแน่ๆ ว่าที่ลูกสะใภ้บ้านทรัพย์ทวีไพศาล ฮ่าๆ"
ผมนั่งนึกถึงคำพูดของไอ้หินกับไอ้ทิวเมื่อวานที่มันแซวผม เมื่อรู้ว่าพี่ดินจะพาผมไปบ้าน แล้วก็ยิ้มออกมา
"ลูกสะใภ้เชี่ยไร แต่กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ว่าพี่ดินพากูไปบ้านทำไม" ผมนั่งพูดอยู่คนเดียว ในใจก็ครุ่นคิดหาเหตุผลที่พี่ดินพาผมไปบ้านวันนี้
ตืดดดดดดด...ตืดดดดด.......!!
เสียงโทรศัพท์สั่น ผมหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าเป็นพี่ดินที่โทรมาหาผม
"ครับพี่ดิน"
"มึงเตรียมตัวเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วครับพี่ พี่อ่ะเสร็จยัง"
"กูพร้อมตั้งแต่เมื่อคืนละ ป่ะ..ไปเลยมั๊ย" พี่ดินถามผม
"ก็ได้ครับพี่ งั้นผมลงไปรอหน้าหอนะครับ"
"มึงลงมาเลย กูรออยู่หน้าหอละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
เชี่ย...คนอะไรเร็วชิบ ผมบ่นออกมาแล้วก็เดินออกไปชะโงกดูตรงระเบียง เห็นพี่ดินยืนอยู่ แกเงยหน้ามาเห็นผมพอดี
"อ่าว รีบลงมาดิวะ" เสียงจากคนข้างล่างตะโกนขึ้นมาเร่งผม
ผมเข้าห้องมาหยิบกระเป๋าเป้แล้วก็รีบลงไปหาพี่ดิน พี่ดินพาผมเดินไปขึ้นแท็กซี่ตรงหน้าปากซอยทางเข้าหอ
"เริ่มจับเวลา 7โมงเช้าพรุ่งนี้ครบ24ชั่วโมง" พี่ดินก้มดูนาฬิกาข้อมือแล้วก็เงยหน้ามาบอกผม
"โห่ พี่ครับ พรุ่งนี้ตอน7โมง ผมก็คงยังอยู่ที่บ้านพี่อ่ะ หรือจะให้ผมวิ่งหนีออกมาตอนครบ24ชั่วโมงแล้วทิ้งรองเท้าเตะให้พี่ออกไปตามหา เหมือนซินเดอเรลล่าหล่ะครับ" ผมหันไปบอกพี่ดิน คนข้างๆผมทำหน้าอึ้งๆ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"หึ..มึงนี่ก็ตลกดีเนอะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็หัวเราะ คงมีแค่ผมที่ตอนนี้รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง อารมณ์แบบเด็กที่กำลังตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้ออกไปเที่ยว
"พี่ดินครับ บ้านพี่อยู่แถวไหนอ่ะ"
"แถวนี้แหล่ะ"
"อยู่กันกี่คนหรอครับพี่"
คนโดนถามหันหน้ามามองผม สายตานิ่งๆคู่นั้นแม่ง ทำเอาความสนุกของผมหายไปในทันที ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าวะเนี่ย
"เดี๋ยวมึงก็รู้อย่าถามมากได้ป๊ะ" พี่ดินตอบผมแล้วก็เบือนหน้ามองออกไปข้างนอก ผมก็เลยขยับตัวออกมา แยกฝั่งกันซักพักก็คงจะดี
"มึงจะไปไหน" พี่ดินเอื้อมมือมาจับข้อมือผมเอาไว้
"แยกมุมครับ"
"กลับมา" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงมือผมให้กลับไปนั่งใกล้ๆพี่เค้า ผมก็เขยิบตัวกลับไปแล้วก็นั่งปล่อยอารมณ์เปื่อยๆแบบนั้นไปตลอดทาง โดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก มีแต่พี่ดินที่โทรศัพท์หาคนนู้นคนนี้ ส่วนผมไม่มีบทอะไรก็ได้แต่นั่งเงียบๆ บางครั้งก็อ้าปากหาว เพราะยังรู้สึกง่วงๆอยู่ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ไปเล่นเกมส์กันที่ห้องไอ้เทียนยันตี2 แถมยังต้องตื่นเช้ามาบ้านพี่ดินอีก จะให้ไหวได้ยังไง T_T !!
"ง่วงหรอ" พี่ดินที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จหันมาถามผมพร้อมกับเอาแขนยาวๆของแกมาโอบตัวผมเข้าไปหา
"ป่าวครับ" ผมตอบพี่ดินแล้วก็พยายามแกะแขนของแกออกมา เพราะสังเกตเห็นว่าพี่คนขับแท็กซี่มองการกระทำของผมกับพี่ดินผ่านกระจกหลังอยู่บ่อยๆ
"อย่าโกหกกู เล่นเกมส์กันถึงกี่โมง" พี่ดินถามพร้อมกับออกแรงหนีบตัวผมแน่นขึ้นไปอีก
"ตีสองครับ พี่ปล่อยผมเถอะ คนขับรถมองแล้วพี่" ผมพูดกับพี่ดินเบาๆ
ผลั่ก...!!!
พี่ดินดันตัวผมออกมา จนผมเซไปชนกับอีกฝั่งของประตูรถ
"เชี่ยยย พี่ เจ็บนะเว้ย" ผมว่าพี่ดินแล้วก็หันตัวหลบเข้ากับด้านข้างของประตูรถเพื่อหนีหน้าคนที่ทำร้ายผม คนที่แกล้งผมเผยรอยยิ้มออกมา
ผมหลบหน้าพี่ดินจนหลับไป โดนปลุกอีกทีก็ตอนที่รถจอดตรงประตูทางเข้าบ้านพี่ดินแล้ว
"ไอ้ฟ้า ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านกูแล้ว" พี่ดินเขย่าตัวปลุกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมา คว้ากระเป๋ามาสะพายแล้วก็ลงจากรถตามพี่ดินไป
"อ้าว คุณหนูดินมาถึงแล้ว" ผู้หญิงร่างท้วมคนนึงอายุน่าจะประมาณห้าสิบกว่าๆ เดินมาเปิดประตูรั้วสีขาวสะอาดตาให้กับพี่ดิน
"สวัสดีครับป้ามะลิ" พี่ดินยกมือไหว้สวัสดีผู้หญิงคนนั้นแล้วก็เดินเข้าบ้านไป ส่วนผมยังคงยืนมองรั้วบ้านสีขาวที่มีต้นกุหลาบปลูกยาวไปตามแนวรั้วกำลังออกดอกหลากสี มองผ่านเข้าไปเห็นตัวบ้านหลังใหญ่ครึ่งปูนครึ่งไม้ที่ด้านบนทาสีขาว มีสนามหญ้าและทางเดินยาวเข้าไปสู่ตัวบ้าน
"เอ่อ แล้วหนูคนนั้น" ป้ามะลิพูดขึ้นแล้วก็มองมาทางผม พี่ดินหยุดเดินแล้วก็หันมามองผมด้วยสีหน้านิ่งๆของแก
"มึงจะเข้าบ้านมั๊ย" พี่ดินถามผม ผมถึงได้รู้สึกตัวและเรียกสติกลับคืนมา
"เอ่อ เข้าๆครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รีบเดินเข้าประตูบ้านตามพี่ดินไป
"นี่ป้ามะลิ ป้าแม่บ้าน" พี่ดินบอกผม ผมก็หันไปยกมือไหว้ป้ามะลิ
"นี่ไอ้ฟ้าครับป้ารุ่นน้องผม" พี่ดินแนะนำผมให้ป้ามะลิรู้จัก
ผมเดินตามพี่ดินเข้าไปในบริเวณบ้าน พอเข้ามาแล้วข้างในกว้างขวางมาก นอกจากจะมีบ้านหลังใหญ่ที่ผมเห็นแล้ว ซ้ายมือของผมก็ยังมีเรือนไม้ชั้นเดียวสีขาวสะอาดตาหลังเล็กๆอีกหนึ่งหลังตั้งอยู่ ด้านหน้ามีชิงช้าไม้ขนาดย่อมๆไว้นั่งเล่น ส่วนข้างๆบ้านหลังใหญ่ก็มีบ้านปูนชั้นเดียวหลังเล็กๆอีกหนึ่งหลังตั้งอยู่ใกล้ๆกัน มีต้นไม้ขนาดใหญ่ขึ้นกระจายไปทั่วบริเวณบ้านทำให้บ้านดูร่มรื่น ผมชอบบรรยากาศแบบนี้จัง
พี่ดินพาผมเข้าไปในบ้านหลังใหญ่
"อ่ะ วางกระเป๋าไว้ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวกูจะพาไปหาแม่" พี่ดินบอกผม ผมยังไม่ทันจะเอากระเป๋าที่สะพายอยู่ออกจากตัว พี่แกก็คว้าข้อมือผมเดินเข้าไปด้านหลังของบ้าน
"พี่ครับ ผมยังไม่ได้ถอดกระเป๋าเลย" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ขืนตัวเองไว้
"มึงนี่ช้าจริง เอากระเป๋าไปวางแล้วเดินมาหากู" พี่ดินปล่อยผมให้เอากระเป๋าไปวาง
"แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยวะ" ผมพึมพำเบาๆ แล้วก็เดินกลับไปหาพี่ดินหลังจากวางกระเป๋าเสร็จ
พี่ดินกอดคอผมแล้วก็พาเดินทะลุตัวบ้านออกไปด้านหลัง ผมถึงกับตาโต เพราะด้านหลังของบ้านยังมีพื้นที่อีกเยอะ มีครัวไทยเล็กๆแยกออกจากตัวบ้าน มองเลยไปมีสระน้ำและศาลากลางน้ำ ต้นไม้ขึ้นร่มรื่นมาก
"แม่ครับ สวัสดีครับ" พี่ดินยกมือไหว้สวัสดีผู้หญิงคนนึงที่กำลังง่วนอยู่กับการทำบางอย่างอยู่หน้าเตา
"อ้าวดิน มาถึงแล้วหรอลูก แล้วนี่..." แม่ของพี่ดินหันมาแล้วก็มองมาที่ผม
"สวัสดีแม่กูดิ" พี่ดินก้มหน้ามากระซิบบอกผม ผมก็ยกมือสวัสดีแม่ของพี่ดิน
"สวัสดีครับคุณป้า"
"เรียกแม่ไปเลย จะเรียกปงเรียกป้าอะไร" พี่ดินว่าผมแล้วก็กอดคอผม
"นี่ไอ้ฟ้าครับแม่ แฟนผมเอง"เชี่ย...พี่ดิน ทำไมกล้าพูดงี้วะ หน้าแดงอีกแล้วกู....ผมได้แต่ก้มหน้า แต่คนข้างๆผมดิไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของตัวเองเลยซักนิด
"อุ้ย..เจ้าดินนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ ดูนั่นน้องอายใหญ่แล้ว" แม่พี่ดินว่าลูกชายแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"แม่ทำอะไรครับเนี่ย" พี่ดินเอ่ยปากถามแม่แล้วก็จูงมือผมพาไปนั่งที่แคร่ตรงหน้าครัว
"ข้าวเหนียวเปียกลำใยของโปรดดินไง ฟ้าหล่ะชอบกินมั๊ยลูก" แม่พี่ดินตอบพี่ดินแล้วก็หันมาถามผม
"ชอบครับ งั้น ผมช่วยนะครับ" ผมบอกแม่พี่ดินแล้วก็หยิบลำใยขึ้นมาแกะ
แม่พี่ดินก็มองผมด้วยความแปลกใจที่เห็นผมนั่งแกะลำใย
"ให้มันช่วยแหล่ะครับแม่ มันเคยทำให้ผมกิน อร่อยด้วย" พี่ดินตอบแม่แล้วก็ทิ้งตัวนอนหงายไปบนแคร่อย่างสบายใจ
ผมเองเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ของพี่ดินก็รู้สึกประหม่า แล้วก็เกร็งๆอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่ดินบอกแม่ แม่จะคิดอะไรหรือเปล่าหรือว่าคิดว่าพี่ดินพูดเล่น และผมก็ไม่รู้ว่าการที่พี่ดินบอกแม่ไปอย่างนั้น พี่ดินพูดจริงหรือว่าแกล้งแหย่เล่นก็ไม่รู้
"เด็กๆป้าตั้งข้าวต้มร้อนๆไว้ให้ที่โต๊ะแล้วค่ะ เข้าไปทานข้าวกันก่อนนะ" ป้ามะลิเดินมาบอกผมกับพี่ดิน
"ขอบคุณครับป้ามะลิ ป่ะ ..ไอ้ฟ้าไปกินข้าวกัน ข้าวต้มฝีมือป้ามะลิถ้ามึงพลาดจะเสียดาย" พี่ดินขอบคุณป้ามะลิแล้วก็หันมาบอกผมให้เข้าไปกินข้าว
"แหม่ คุณหนูดินนี่ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยค่ะ" ป้ามะลิพูดแล้วก็มองพี่ดินอย่างเอ็นดู
ผมกับพี่ดินนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน ป้ามะลิทำข้าวต้มหมูสับทรงเครื่องได้อร่อยจริงๆ
"คุณหนูดินจะนอนที่บ้านใหญ่หรือเรือนไม้คะวันนี้" ป้ามะลิเข้ามาถามพี่ดินที่โต๊ะกินข้าว
"อืม นอนที่เรือนไม้ดีกว่าครับป้า"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะได้ไปเตรียมที่นอนให้"
"ขอบคุณครับป้า"
หลังจากกินข้าวเสร็จพี่ดินพาผมเอากระเป๋าไปเก็บที่เรือนไม้ซึ่งเป็นเรือนไม้สีขาวชั้นเดียวขนาดกระทัดรัด มีห้องนอนหนึ่งห้องแล้วก็ห้องน้ำ ในห้องนอนกลิ่นหอมมากๆ ผ้าม่านสีขาวที่ปลิวเพราะโดนลมพัดทำให้ผมรู้สึกว่าในเรือนไม้หลังนี้มีความอบอุ่นแล้วอ่อนโยนซ่อนอยู่ ระเบียงเล็กๆด้านหน้ามีชิงช้าไม้ที่ผมเห็นตอนเดินผ่านมา
หลังจากเก็บของเสร็จพี่ดินก็พาผมไปที่ศาลาตรงสระน้ำ ลมพัดเย็นมาก ในสระน้ำมีห่านแล้วก็เป็ดว่ายน้ำอยู่ มีแมวนอนอยู่ด้วย สบายผมหล่ะมีแมวให้เล่นแล้ว
"ไง ไอ้จรจัด นอนทั้งวันเลยนะมึง" พี่ดินพูดกับแมวแล้วก็อุ้มมันขึ้นมาเล่น
"เชี่ย ชื่อโคตรเท่ห์ ไอ้จรจัด" ผมพูดออกมาแล้วก็เดินเข้าไปลูบหัวแมวที่พี่ดินอุ้มอยู่
"เออ ก็มันเป็นแมวจรจัด กูเจออยู่หน้าบ้านเลยเอามาเลี้ยง" พี่ดินบอกผม
"อ่ะ มึงเล่นกับมันไปก่อน เดี๋ยวกูมา" พี่ดินบอกผมแล้วก็ส่งแมวมาให้ผมอุ้ม
"พี่จะไปไหนหรอครับ"
"ไปเอาของ เดี๋ยวมา" พี่ดินตอบแล้วก็เดินออกไปจากศาลา ผมก็เลยนั่งเล่นกับไอ้จรจัดรอพี่ดิน
ซักพักพี่ดินก็กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์วาดรูป
"มึงนั่งเล่นกับไอ้จรจัดอยู่ตรงนั้นนะกูจะวาดรูปให้"
"พี่จะวาดรูปผมหรอ"
"ถามโง่ๆอีกละ ก็เออดิ มีแค่กูกับมึงจะให้วาดรูปใครวะ" พี่ดินว่าผม ผมก็นิ่งๆไป
"ไอ้ฟ้า พี่ขอโทษ ม่ะ นั่งดีๆนะเดี๋ยวพี่วาดรูปให้นะครับ" พี่ดินพอเห็นว่าผมนั่งเงียบไป แกคงคิดว่าผมโกรธ ก็เลยเดินเข้ามานั่งข้างๆผม แล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ คราวนี้แกพูดดีกับผมมาก
"พี่ชอบว่าผม" ผมพูดตัดพ้อ
"ก็พูดได้แต่กับมึงนี่แหล่ะ" พี่ดินบอกผม มือก็ยังลูบหัวของผมเบาๆ
พี่ดินเอาแขนดึงตัวผมเข้าไปแนบกับหน้าอกของแก
"หายโกรธยัง กูจะได้วาดรูปให้ กูอยากเก็บรูปนี้ไว้ เวลาที่เห็นรูปก็จะได้นึกถึงวันนี้ วันที่ได้พามึงมาที่บ้าน วันที่กูได้ใช้เวลาอยู่กับมึง" พี่ดินบอกผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นั่งกอดผมอยู่
"ไง จะไปนั่งดีๆให้กูวาดรูปได้หรือยัง"
"ก็ได้ครับพี่" ผมพยักหน้าบอกพี่ดิน แกก็ปล่อยแขนที่กอดผมอยู่ ผมก็เดินไปนั่งเล่นกับไอ้จรจัด ให้พี่ดินวาดรูปให้
"ขยับได้มั๊ยครับพี่ ผมเมื่อยขา" ผมถามพี่ดิน เพราะไม่กล้าขยับตัว
"ขยับได้ แต่อย่าเปลี่ยนท่าไปเยอะนะ"
"ครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยืดขาออกมา เพราะนั่งเกร็งมาเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่กล้าขยับ เดี๋ยวโดนดุอีก
"หายเมื่อยยัง กลับไปนั่งท่าเดิมกูจะได้วาดต่อ" พี่ดินชะโงกหน้าออกจากเฟรมวาดรูปมาบอกผม
"ครับๆพี่" ผมรีบหดขากลับไปนั่งท่าเดิมเพื่อให้พี่ดินวาดรูปต่อ
"เด็กๆ พักกินขนมกันก่อนค่ะ ขนมกลีบลำดวนร้อนๆเพิ่งอบเสร็จใหม่ๆเลย" ป้ามะลิเดินถือถาดขนมเข้ามาในศาลา แม่ก็เดินตามเข้ามาด้วย
"กลับมาก็เอาแต่วาดรูปนะเจ้าดิน" แม่ออกปากแซวพี่ดิน
"ครับแม่ ผมมีไอ้ฟ้ามาเป็นแบบวาดรูปพอดี" พี่ดินบอกแม่
ผมเดินเข้าไปดูถึงได้รู้ความจริงว่าพี่ดินวาดรูปผมเสร็จนานแล้ว แต่ก็หลอกให้ผมนั่งนิ่งๆอยู่ได้ตั้งนานสองนาน โห่....ไอ้พี่ขี้แกล้ง
"พี่วาดเสร็จตั้งนานแล้ว ทำไมไม่บอกผมอ่ะให้นั่งอยู่ได้เมื่อยก็เมื่อย"
"กูอยากมองมึงนานๆ ถ้ากูบอกมึงว่าเสร็จแล้วเดี๋ยวมึงก็ไปที่อื่นดิ" พี่ดินบอกผม สายตาก็จดจ้องกับการลงสีอยู่
"พี่กินขนมก่อนสิครับ" ผมยกถาดขนมกับกาน้ำชามาวางใกล้พี่ดิน
"ขนมกลีบลำดวน เคยกินมั๊ยลูก" แม่พี่ดินถามผม
"ไม่เคยครับแม่ แต่มันหอมมากเลยครับ" ผมหยิบขนมขึ้นมาดม เพราะกลิ่นหอมอ่อนๆจากการอบเทียน
"ขนมกลีบลำดวนต้องกินกับน้ำชานะ ไม่งั้นติดคอแย่" แม่พี่ดินบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม
"ป้อนกูหน่อยดิ๊" พี่ดินบอกผม
"หยิบกินเองดิครับ เอามาวางใกล้ๆละเนี่ย"
"มึงนี่นะ ขัดใจกูจริงๆ" พี่ดินหันมาว่าผมแล้วก็หยิบขนมเข้าปาก
"รินน้ำชามาดิ๊" พี่ดินสั่งผมอีก
"รินเอง"
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ผมก็เลยรินน้ำชาใส่แก้วเล็กๆไปให้แก แม่พี่ดินมองการกระทำของผมกับพี่ดินก็ยิ้มออกมา
"คุณท่านคะ คุณหินกับคุณดาวมาแล้วค่ะ" ป้ามะลิเดินมาบอกแม่พี่ดิน แม่พี่ดินก็เดินออกไปหน้าบ้าน
"ใครมาหรอครับพี่ดิน"
"พี่ชายกับพี่สาวกูอ่ะ เออ เดี๋ยวมึงก็จะได้เจอหลานสาวกู ชื่อฟ้าใสเหมือนมึงเลยอยู่อนุบาลสามละกำลังซนเลย" พี่ดินบอกผม ยังไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงใสๆเรียกชื่ออาดินมาแต่ไกล
"อาดิน...อาดิน"
ร่างของเด็กผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามาในศาลา ในมือกอดตุ๊กตามาด้วย พี่ดินคว้าตัวเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าไปกอดแล้วก็หอดแก้มฟอดใหญ่
"ชื่นใจจริงๆหลานอา คิดถึงอาดินมั๊ยคะน้องฟ้าใส" พี่ดินถามเด็กผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าสงสัย
"คิดถึงอาดินมากค่ะ" เด็กหญิงฟ้าใสบอกอาดินแล้วก็จุ๊บแก้มอาดิน
"พี่คนนี้ใครคะ"
"พี่เค้าชื่อฟ้าใสเหมือนฟ้าเลยนะ สวัสดีพี่เค้ายัง" พี่ดินบอกหลานสาวตัวน้อย
"สวัสดีค่ะพี่ฟ้าใส" น้องฟ้าใสยกมือไหว้สวัสดีผมตามที่อาดินบอก
"สวัสดีครับ น่ารักจังเลย"
พี่ดินอุ้มฟ้าใสเข้าไปในบ้าน ผมก็เดินตามพี่ดินไป เห็นแม่นั่งคุยกับพี่สาว พี่ชายและพี่สะใภ้ของพี่ดินอยู่ ผมก็เข้าไปสวัสดีพี่ทั้งสามคน พี่ดาวที่เป็นพยาบาลจำผมได้ ก็ยิ้มให้ผม
"เพื่อนอาดินน่ารักจังค่ะคุณย่า" น้องฟ้าใสบอกกับแม่ของพี่ดินแล้วก็หันมายิ้มให้ผม
"พี่เค้าชื่อฟ้าเหมือนกับหลานย่าเลยนะ" แม่พี่ดินบอกกับน้องฟ้าใส
"อาดินบอกว่าพี่ฟ้าน่ารักกว่าหนู" ฟ้าใสพูดขึ้นแล้วก็ทำหน้างอนๆอาดินของเค้า
"อ่าว ฟ้องกันอย่างนี้เลยหรอเนี่ยเจ้าตัวดี" พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะ คนอื่นๆก็หัวเราะด้วย
หลังจากนั้นครอบครัวของพี่ดินก็นั่งคุยกันผมก็ได้แต่นั่งเงียบ ฟังผู้ใหญ่เค้าคุยกัน ถึงได้รู้ว่าพ่อของพี่ดินเป็นวิศวโยธา ตอนนี้ไปดูแลการตัดถนนที่ประเทศลาว นานๆจะกลับมาบ้าน ส่วนพี่หิน พี่ชายของพี่ดินก็แต่งงานมีครอบครัวแล้วมีหลานสาวน่ารักๆชื่อน้องฟ้าใส พี่ชายของพี่ดินเป็นวิศวกรเหมือนกัน และพี่ดินก็ยังเรียนวิศวะอีก สมกับเป็นครอบครัววิศวะจริงๆ ส่วนพี่สาวคนกลางชื่อพี่ดาว เป็นพยาบาล ที่ช่วยดูแลผมตอนที่ป่วยตอนกลับมาจากค่าย ส่วนแม่ของพี่ดินเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเฉยๆ และบ้านปูนชั้นเดียวหลังเล็กๆที่ผมเห็นนั้นก็เป็นบ้านของพี่หินที่อยู่กับครอบครัว ส่วนแม่กับพี่ดาวนอนที่บ้านหลังใหญ่นี่โดยมีป้ามะลิที่อยู่รับใช้กันมานานคอยช่วยดูแล ส่วนบ้านไม้ที่ผมกับพี่ดินไปนอนเป็นบ้านที่สร้างขึ้นจากไม้ของบ้านหลังเก่าที่รื้อก่อนที่จะย้ายมาปลูกที่นี่เพื่อเอาไว้รับแขก แต่พี่ดินขอแยกออกไปอยู่เองและเรือนไม้หลังนี้ก็ตกเป็นของพี่ดิน ทุกครั้งที่กลับบ้านพี่ดินก็จะนอนที่เรือนไม้ไม่ได้ขึ้นมานอนที่บ้านใหญ่
ตอนเย็นพี่ดินพาผมปั่นจักรยานออกไปเที่ยวรอบๆหมู่บ้าน ที่นี่เป็นเขตชานเมืองก็เลยยังมีทุ่งนาให้ได้เห็น ลมพัดเย็นมาก ผมนั่งซ้อนท้ายพี่ดินโดนลมเย็นๆก็ทำให้ตาปรือๆได้เหมือนกัน
พี่ดินจอดจักรยานริมถนนที่มีทิวต้นสนปลูกเรียงไปทั้งสองฝั่งของถนน แล้วก็พาผมไปนั่งริมทางดูทุ่งนาที่กว้างไกลสุดสายตา
"เป็นไง บ้านกูน่าอยู่มั๊ย"
"น่าอยู่ครับพี่"
"น่าอยู่ก็มาอยู่กับกูสิ" พี่ดินพูดแล้วก็หันมามองหน้าผม
"ไม่ชินเลย เวลาที่อยู่กับพี่สองคนแบบนี้"
"ทำไมหล่ะ กลัวกูจะปล้ำงั๊ย"
"ป่าวครับ ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน"
"แต่กูโคตรจะมีความสุขอ่ะ ที่ได้อยู่กับมึงสองคนแบบนี้" พี่ดินพูดแล้วก็เอื้อมแขนมาคว้าตัวผมไปกอดแนบกับตัวของแก หัวของผมซบลงไปบนบ่าของพี่ดิน
"มันอาจจะเป็นยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ไม่มีอะไรแต่กูก็อยากอยู่กับมึงแบบนี้นะ" พี่ดินบอกผม
"ทำไมจะไม่มีอะไรหล่ะครับ ก็มีผมกับพี่ไง" ผมบอกพี่ดิน
"มึงนี่นะ ยิ่งพูดกูก็ยิ่งรัก"
"พี่อย่าพูดแบบนี้ดิ มันไม่ใช่พี่ดินว่ะ"
"ทำไมอ่ะ ต้องโดนกูด่า โดนกูตะคอกมึงถึงจะชอบหรอ"
"ใช่ครับพี่ พอได้ยินพี่พูดเพราะๆ พูดดีๆกับผม มันเลยไม่ชิน" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็หัวเราะเบาๆ
ผมกับพี่ดินนั่งอยู่ตรงนั้น จนตะวันเลื่อนต่ำลงมา ก็พากันกลับก่อนที่ฟ้าจะมืด
พอกลับมาถึงบ้าน ป้ามะลิก็ตั้งโต๊ะอาหารมื้อเย็นเสร็จพอดี ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารแล้วก็ทานอาหารเย็นด้วยกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างอบอุ่น ทุกคนคุยกับผมดีมาก ผมรู้สึกว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกในบ้าน น้องฟ้าใสก็เข้ามาอยู่กับผมตลอด
"ติดพี่ฟ้าซ๊ะแล้วนะเรา" แม่พี่ดินบอกน้องฟ้าใส
"พี่ฟ้าพูดเพราะ ไม่เหมือนอาดิน"
"แหม่ะ พอเจอคนใหม่ก็ลืมอาดินเลยนะ" พี่ดินว่าหลานสาวตัวน้อย
หลังจากใช้เวลาอยู่กับครอบครัวซักพัก พี่ดินก็พาผมกลับมาที่เรือนไม้ ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกแก้วที่ปลูกไว้ข้างๆตัวบ้าน
"กูอาบน้ำก่อนนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องคุยไลน์กับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ที่ตอนนี้พากันมาเล่นเกมส์กันอยู่ที่ห้องของไอ้เทียน
พี่ดินอาบน้ำเสร็จ ผมก็เข้าไปอาบต่อ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไม่เห็นพี่ดินอยู่ในห้อง ผมก็เลยออกไปนอกระเบียงเห็นพี่ดินนั่งอยู่ตรงชิงช้าไม้หน้าบ้าน ผมก็เดินไปนั่งข้างๆพี่ดิน เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า คืนนี้ดาวเต็มฟ้าเลย
"ดาวเต็มฟ้าเลยเนอะพี่" ผมบอกพี่ดิน หน้าก็แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า
"อือ" พี่ดินตอบผมสั้นๆ แล้วก็เอาแขนมาโอบไหล่ผม
"พี่ อย่าทำแบบนี้ดิ เดี๋ยวใครมาเห็น"
"ใครจะมาเห็นเค้าอยู่ในบ้านกันหมดแล้ว"
"งั้นเข้าไปในบ้านกัน จะได้ไม่มีใครเห็น" พี่ดินบอกผม ผมก็ส่ายหน้า เพราะยังอยากนั่งรับลมเย็นๆข้างนอก
"ไอ้ฟ้า มึงรู้มั๊ยกูไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลยว่ะ อยากอยู่กับมึงแบบนี้ไปนานๆ"
"พรุ่งนี้ผมก็ไม่ได้หนีพี่ไปไหนนี่ครับ พี่จะอยู่กับผมนานแค่ไหนก็ได้" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็หันหน้ามามองผม
"มันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่จะเปิดโอกาสให้ใครซักคนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว แต่วันนี้กูพามึงเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของกูแล้วนะ มึงเป็นคนพิเศษของกู" พี่ดินบอกผม
"ครับ พี่ก็เป็นคนพิเศษของผม" ผมตอบพี่ดิน แล้วก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ดิน ทำเอาคนที่โดนหอมแก้มตั้งตัวไม่ทัน
"ไอ้ฟ้า ขโมยหอมกูนะมึง"
"ผมไม่ได้ขโมย แต่ตั้งใจ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้คนหล่อตรงหน้า
"งั้นกูขอเอาคืนบ้างนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็แบกตัวผมเข้าไปในบ้าน
พี่ดินค่อยๆวางตัวผมลงบนเตียง ที่นอนนุ่มๆ สีขาวสะอาดตา มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆ พี่ดินยืนหอบอยู่ข้างหน้าผม คงจะเหนื่อยที่แบกผมเข้ามาในบ้าน
"เหนื่อยเลยดิ" ผมแซวพี่ดินที่ยืนหอบ แฮ่กๆอยู่
"เออ ตัวหนักชิบ"
"แล้วใครใช้ให้เล่นแบบนี้หล่ะ"
"มึงนี่นะพูดมากว่ะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็เดินไปปิดไฟ หลังจากนั้นก็ขึ้นเตียงมาทิ้งตัวนอนข้างๆผม
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผมแล้วก็เอื้อมแขนมาดึงตัวผมเข้าไปกอด
"กูขอกอดมึงทั้งคืนได้มั๊ย"
"ได้สิครับ ผมก็จะกอดพี่ทั้งคืนเหมือนกัน" ผมตอบพี่ดินแล้วก็พลิกตัวไปกอดคนที่นอนข้างๆผม
พี่ดินพลิกตัวผมรวบตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมซุกอยู่กับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดิน
ตอนเช้าพี่ดินปลุกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
"กี่โมงแล้วครับพี่"
"เจ็ดโมงแล้วครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วนะ" พี่ดินบอกผม
ผมเงยหน้าไปมองคนข้างๆที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ก่อนที่จะเอื้อมแขนขึ้นไปรั้งตัวพี่ดิน ทำเอาพี่ดินก้มหน้าลงมามองผมด้วยความสงสัย
"ผมแถมให้อีกสองชั่วโมงครับ ขอนอนกอดพี่ต่ออีกหน่อยนะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ดึงตัวพี่ดินลงมากอด
"ไอ้ฟ้า กูจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ" พี่ดินพูดกับผมเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าลงมาเอาปลายจมูกโด่งๆของแกมาชนกับปลายจมูกของผมเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆของผมกับพี่ดินพ่นใส่กัน
แล้วพี่ดินก็ประกบริมฝีปากจูบกับผม เป็นจูบแรกที่ผมเต็มใจที่จะทำแบบนั้นกับ...พี่ดิน
-----------------------------------------
หัวข้อ: @@กล(รัก)เกียร์ :ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย [The End][จบแล้วครับ] (Up.04.Oct.2017)@@ (อ่าน 163315 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก