-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
กล(รัก)เกียร์
"ถ้าอยากได้เกียร์ ต้องมาเป็นเมียเครื่องกล"
สวัสดีครับ ขอเปิดเรื่องใหม่เลยนะครับ เรื่องนี้ไม่เน้นNC เน้นความรักใสๆ กวนตีนๆ ของรุ่นพี่รุ่นน้อง ยังไงก็ติดตามกันด้วยนะครับ ขอบคุณคร๊าบบบบ
---------------------------------------------------------
[ผลงานที่ผ่านมา]
Roommate&Soulmate
http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=42187.0
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.1 : เพราะโซ่เลยเจอพี่
กึก...กึก...!!
ผมรู้สึกถึงความผิดปกติของจักรยานคู่ใจที่กำลังปั่นอยู่เพื่อจะไปเข้าเรียนในวันแรกของวันเปิดเทอม
กึ๊ก....ครืดดดดดดดดด สิ้นเสียงครืดสุดท้ายโซ่จักรยานของผมก็หลุดออกมา ผมจอดจักรยานแล้วลากมันหลบข้างทางเพื่อจะใส่โซ่กลับที่เดิม
"เชี่ยเอ๊ย วันแรกก็ซวยละ โซ่แม่งเสือกหลุดอีก" ผมยืนบ่นพึมพัมกับตัวเอง แล้วก็พยายามจับโซ่ให้เข้าล๊อกเหมือนเดิม แต่รู้สึกว่ามันจะติดอยู่ตรงไหนซักที่ พยายามดึงก็ดึงไม่ออก จนทั้งมือและแขนเสื้อนักศึกษาแขนยาวของผมเปื้อนไปด้วยคราบดำๆของน้ำมันโซ่จักรยาน ในใจก็นึกถึงไอ้ทิวกับไอ้หินเพื่อนของผม นี่ถ้าผมเองไม่ตื่นสายก็คงจะได้ออกมาเรียนพร้อมกับพวกมัน..และนี่เป็นวันแรกของชีวิตนักศึกษาของผม โคตรจะซวยชิบ
แดดเปรี้ยงราวกับเป็นตอนเที่ยง ทั้งๆที่ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงครึ่งทำให้เหงื่อซึมเต็มใบหน้าของผม เผลอเอามือปาดเหงื่อไปทีนึง ก็รู้ตัวเลยว่าหน้าผากผมต้องเปื้อนไอ้คราบดำๆพวกนี้แน่...
"น้องครับ รถเป็นอะไรครับ" มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับเงาทะมึนของเจ้าของคำถามก่อนที่เค้าคนนั้นจะนั่งลงข้างๆผม ได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของเขา
"โซ่หลุดอ่ะครับพี่" ผมเงยหน้าไปตอบคำถาม ก็พบกับใบหน้าหล่อตี๋ จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีชมพูเรื่อๆเป็นกระจับได้รูป แต่ดวงตาที่ดูดุและยียวนอยู่ในทีคู่นั้นทำให้ผมต้องหลบสายตา เค้าใส่กางเกงยีนส์สวมเสื้อชอร์ปสีน้ำเงินเสื้อข้างในสีขาว คงจะอยู่คณะวิศวะและไม่ใช่ปีหนึ่งอย่างผมแน่ๆ
ร่างสูงไม่ปริปากพูดใดๆและทำการตรวจเช็คอาการเจ้าจักรยานของผม ทำให้มือขาวๆและนิ้วเรียวยาวสวยนั้นเปื้อนน้ำมันโซ่จักรยาน ผมมองการกระทำของผู้มาเยือนอย่างสนใจ เพราะแดดที่ร้อนทำให้มีเหงื่อซึมตรงปลายจมูกโด่งนั้น
"หึ โคตรมอม อ่ะเอาไปเช็ดซ๊ะ" คนตรงหน้าเงยหน้ามามองผม แล้วก็ออกปากว่าผม ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างที่ไม่เปื้อนหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อยื่นส่งมาให้ผม
ผมรับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดมือที่เปื้อนคราบน้ำมันโซ่จักรยาน
"ให้เอาไปเช็ดหน้า ไม่ใช่เช็ดมือ" เสียงคนตรงหน้าดุผม พร้อมกับใช้มือข้างที่ไม่เปื้อนหยิบผ้าเช็ดหน้าในมือผมไปแล้วก็พลิกหาด้านที่ไม่เปื้อนมาซับเหงื่อบนใบหน้าให้ผม
รู้เลยว่าตอนนี้ คนที่กำลังเช็ดหน้าให้ผม คงจะเห็นว่าหน้าขาวๆของผมนั้นกำลังแดงเรื่อ เพราะอากาศร้อนและ...ความเขิน
"ปีหนึ่งสินะเรา ชื่ออะไร คณะอะไรเนี่ย"
คนโดนยิงคำถามรัวๆอย่างผมถึงกับใบ้กิน ก่อนจะตอบพี่เค้าไป
"ผมชื่อฟ้าครับพี่ คณะอุตสาหกรรมเกษตรครับ" ผมตอบแล้วรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือของพี่เค้ามาไว้กับตัวเอง
"ฟ้า" พี่เค้าพูดชื่อผมเบาๆแล้วก็ก้มหน้านิ่งไป ก่อนจะเงยหน้ามาพูดกับผมอีกครั้ง
"โซ่มันขาดน่ะครับ เดี๋ยวยังไงพี่เอาไปซ่อมให้ ส่วนเราเดี๋ยวให้เพื่อนพี่ไปส่งที่คณะก็แล้วกัน"
"เออ แล้วก็แลกไลน์กับเพื่อนพี่ไว้ด้วยหล่ะ ตอนเย็นจะได้มาเอาจักรยานคืน"
"ไอ้ทิด เดี๋ยวมึงไปส่งน้องเค้าที่คณะนะ ส่วนกูจะเอาจักรยานไปรอที่ชมรม" พี่ที่ลงมาช่วยผมหันไปบอกเพื่อนที่คล่อมมอเตอร์ไซค์รออยู่
"ไม่เป็นไรครับพี่" ผมรีบบอกปฏิเสธ เพราะไม่อยากจะรบกวนพี่เค้า
"ไม่ต้องพูดมาก ขึ้นไปซ้อนรถไอ้ทิดแล้วทำตามที่พี่บอก" เสียงคำสั่งนั้น ถือว่าเป็นที่สิ้นสุดการต่อรองใดๆ ต่อจากนี้
"มาเร็วๆ เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอกครับ" พี่คนที่ชื่อทิดเรียกผม ส่วนพี่คนนั้นตอนนี้ยกจักรยานของผมข้ามถนนเดินเข้าประตูเล็กๆทางด้านหลังของคณะวิศวกรรมศาสตร์ไปแล้วครับ
ผมขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายรถของพี่ทิด พี่ทิดพาผมมาส่งที่หน้าตึกเรียนคณะอุตสาหกรรมเกษตร
"ขอบคุณครับพี่ เอ่อ พี่ทิดครับพี่อีกคนชื่ออะไรหรอครับ"
"อ่อ เพื่อนพี่มันชื่อไอ้ดินครับ"
"อ่อ ครับ ยังไงผมขอบคุณพี่มากนะครับ ที่มาส่งแถมยังเอาจักรยานไปซ่อมให้ด้วย ฝากขอบคุณพี่ดินด้วยนะครับ"
"เออๆ ไม่เป็นไร รีบขึ้นไปเรียนเถอะ"
"แล้วไลน์พี่หล่ะครับ พี่ดินบอกให้ผมแอดไลน์พี่ไว้อ่ะ เผื่อไปเอาจักรยานตอนเย็น"
"เมมเบอร์พี่ไว้ก็แล้วกัน เดี๋ยวไลน์ก็ขึ้นเองแหล่ะ ยังไงตอนเย็นโทรหาพี่ก็ได้ เผื่อไลน์ไปแล้วพี่ไม่ได้เปิดอ่าน หรือไม่ก็ไปที่ชมรมวิศวะเครื่องกลนะพี่สุมหัวกันอยู่ที่นั่นแหล่ะ"
พี่ทิดบอกผมพร้อมกับให้เบอร์โทรไว้ ก่อนที่จะขอตัวกลับคณะ ส่วนผมหลังจากที่พีี่ทิดกลับไปแล้ว ผมก็รีบเข้าตึกไปหาห้องเรียน ผมเดินเข้าห้องไปก็กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนทันที คงเพราะรอยเปื้อนที่แขนเสื้อของผม
"เธอชื่อนายฟ้าใสใช่มั๊ย" เสียงอาจารย์เรียกชื่อผมออกไมค์ ทำเอาผมถึงกับหยุดชะงักก่อนที่จะพยักหน้าตอบคำถามของอาจารย์
"ใช่ครับ อาจารย์"
"เอาหล่ะ มาครบแล้ว ขึ้นไปหาที่นั่งได้ จะได้เริ่มเรียนกัน" อาจารย์บอกผม ผมก็รีบเดินหลบๆเข้าไปหาที่นั่ง
"วันแรกก็มอมมาเลยนะ ไปฟัดกับอะไรมาหล่ะนั่น" เสียงอาจารย์แซวผม พร้อมกับเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ
ผมก็ยิ้มๆ "จักรยานโซ่หลุดอ่ะครับ" ผมตอบอาจารย์แล้วก็นั่งลงข้างๆเพื่อนผู้ชายคนนึง
ผมหันไปยิ้มให้เพื่อนใหม่ที่นั่งข้างๆ มันก็ยิ้มให้ผม แล้วก็มองสภาพของผมแบบขำๆ
"พูดกูมึงได้ใช่มั๊ย" เพื่อนใหม่ข้างๆถามผม ผมก็พยักหน้าให้
"เออดีมาก กูชื่อเทียนนะ มึงอ่ะ"
"ชื่อฟ้า"
"ห๊ะ ฟ้า ชื่อแม่งยังกับผู้หญิงเลย"
"เออ ชื่อมึงนี่ก็เทียนที่จุดไหว้พระใช่ป่าว"
"ไม่ใช่ เทียนภาษาจีนเว๊ย ที่แปลว่าฟ้าอ่ะ"
"อ่อ ชื่อมึงแปลว่าชื่อกู" ผมบอกไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ เทียนแปลว่าฟ้า ชื่อกูกับชื่อมึงก็ความหมายเดียวกันนั่นแหล่ะ"
ไอ้เทียน เพื่อนคนแรกของผม ไอ้เทียนเป็นหนุ่มตี๋ แบบตี๋หน้ากวนๆอ่ะครับ ตาตี่ จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ผิวขาว ส่วนสูงก็คงจะพอๆกับผมประมาณ176 เซนติเมตร มันเป็นลูกเจ้าของหอพักที่อยู่ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัยของผมนี่แหล่ะครับ คุยไปคุยมาไอ้เทียนมันคือลูกชายเจ้าของหอที่ผมอยู่นั่นแหล่ะครับ แถมยังชอบเล่นแบดเหมือนกับผม อย่างนี้ค่อยคุยกันได้นานหน่อย ฮ่าๆ
ส่วนเพื่อนของผมอีกสองคนอันนี้เป็นเพื่อนสนิทเลยครับไอ้หินกับไอ้ทิว เรียนโรงเรียนเดียวกัน พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ดันมาเรียนที่เดียวกันอีก แต่มันสองคนอยู่คณะวิศวะครับ แล้วก็อยู่ภาควิชาเครื่องกลเหมือนกันกับพี่อาทิตย์กับพี่ดินด้วยครับ
ไอ้หิน หล่อ ขาว ตี๋ เรียนเก่ง กีฬาได้ ทั้งฟุตบอล บาสเกตบอล แบดมินตัน เรียกได้ว่าหล่อครบสูตร ไอ้หินสูงประมาณ180 ครับ
ไอ้ทิว ความหล่ออาจจะน้อยกว่าไอ้หิน แต่ก็แทนที่ด้วยความเอนเตอร์เทนครับ เรื่องร้องรำทำเพลงขอให้บอกทิว ส่วนสูง180เท่าไอ้หินทำให้มันไม่ด้อยไปกว่ากัน ผมออกจะชอบรอยยิ้มของไอ้ทิวด้วยซ้ำ ไอ้นี่มันร้องเพลงเพราะครับ เล่นกีตาร์ได้คือสิ่งที่มันมีเหนือกว่าไอ้หิน
ส่วนผมน่ะหรอ แค่ส่วนสูงก็ด้อยกว่าไอ้สองคนนี้ละครับ เดินกับพวกมันทีไรกลายเป็นหลุมดำทุกที ฮ่าๆ แต่หน้าตาของผมก็ไม่ด้อยไปกว่ามันสองคนนะครับ ผมอ่ะหล่อสู้พวกมันได้สบายๆ ไม่อย่างนั้นตอนเรียนม.ปลาย ผมสามคนจะได้รับฉายาว่าสามซุปตาร์หรอครับ แอบภูมิใจนิดๆ ผมอ่ะมีจุดเด่นที่จมูกโด่งๆ ที่ไอ้หินกับไอ้ทิวชอบมาบีบเล่นประจำ มันสองคนจะเป็นห่วงผมมาก เพราะผมแอบเฉื่อยๆไม่ค่อยจะทันใคร นี่ตอนมาอยู่หอ ตอนแรกว่าจะอยู่รวมกันสามคน แต่ห้องก็เล็กเกินไป ผมก็เลยแยกออกมาอยู่คนเดียวแต่ก็ห้องตรงข้ามมันแหล่ะครับ ไอ้สองคนนั้นยอมให้ผมห่างสายตามันที่ไหนหล่ะ แต่เมื่อเช้านี้ผมช้าเองจริงๆมันก็เลยต้องออกไปเรียนกันก่อน
นี่ถ้ากลับไปตอนเย็นไอ้หินกับไอ้ทิวเห็นสภาพผมมอมแมมกลับไปแบบนี้ พวกมันได้ขำผมจนท้องแข็งแน่ๆ
--------------------------------------------
ยังไงก็ฝากหนุ่มฟ้าใสไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของคนอ่านด้วยนะครับ อย่างที่บอกเรื่องนี้เป็นความรักใสๆ และ..ความเจ้าเล่ห์ของพี่วิศวะคนนั้น ^^ น้องฟ้าใสปั่นป่วนแน่ๆ
:pig4: :pig4:
-
o13 :pig4:
รอตอนต่อไป
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:impress2: มีแววว่าน่ารักน่าหยิกแน่ๆ....รีบมาต่อไวๆและบ่อยๆ+ยาวๆนะค่ะ...รอค่ะ
-
สนุกๆๆ. น้องฟ้ากะพี่ดินแน่ๆเลย ว่าแต่มีกี่คู่หว่า
-
ชอบบบบบ ตามติด :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารัก น่าติดตามค่ะ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.2 : ไอ้มอมของพี่
...วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ก็ไม่มีการเรียนการสอนอะไรมาก ช่วงเช้าอาจารย์ปล่อยตั้งแต่11โมง พวกผมก็ออกจากห้องเรียนมานั่งตามระเบียงอาคาร ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ไอ้เทียนมันก็ตัวติดกับผมตลอดคงเป็นเพราะผมอยู่หอเดียวกับมันแล้วผมก็เป็นลูกค้าหอมันด้วยมั้งครับมันก็เลยไม่หนีผมไปไหน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็มีเข้ามาคุยกับผมเหมือนกันโดยเฉพาะพวกสาวๆ ทุกคนถามถึงสภาพมอมแมมของผมในวันแรกของการเปิดภาคเรียนนี้ สาขาวิชาวิศวกรรมการแปรรูปอาหารที่ผมเรียนนั้นมีแค่20คนครับ ผู้ชาย8คนนอกนั้น12คนเป็นผู้หญิง ได้ยินมาว่าเค้าจะเรียกคนที่เรียนสาขาวิชานี้ว่า "เด็กแปร"
ถ้าหัวใจอ่อนแอ ก็มาให้เด็กแปรรักษา
เสียงไอ้เทียนมันพึมพัมออกมา ก่อนที่จะเอ่ยปากถามผม
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นคนจังหวัดไหนว๊ะ แล้วคิดไงถึงมาเรียนที่นี่ว๊ะ"
"เชียงราย"
"เหี้ยมาไกลจังว๊ะ ม.ช. แม่โจ้ ใกล้ๆ ทำไมไม่ไปเรียน"
"เค้าคงส่งให้กูมาเจอมึงมั้ง" ผมตอบมันกลับไป ไอ้เทียนถึงกับเงียบไปคงอึ้งกับคำตอบของผม
"ฟ้า เทียน ไปกินข้าวกันมั๊ย"
เพื่อนผู้หญิงคนนึงมาชวนผมกับไอ้เทียนไปกินข้าว แต่พวกผมก็ยกโขยงกันไปทั้งสาขาแหล่ะครับ มีแค่20คนเองแป๊บเดียวก็รู้จักกันหมด
"น้องคะ น้องคะ หยุดก่อนค่ะ"
ผมหันซ้ายหันขวา ไอ้เทียนเองก็เลิ่กลั่ก เพราะไม่รู้ว่าเสียงนั้นเรียกใคร
"น้องผู้ชายที่เสื้อเปื้อนนั่นแหล่ะค่ะ หยุดก่อนค่าาาาา"
สิ้นเสียงเรียก น้องเสื้อเปื้อนอย่างผมก็หยุดกึ๊กอยู่ตรงนั้น ก่อนที่พี่ผู้ชายรูปร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยท่าทางตุ้งติ้งจะวิ่งมาหอบแฮ่กๆตรงหน้าผมกับไอ้เทียนแล้วก็ตามมาด้วยพี่ผู้หญิงที่ถือกล้องถ่ายรูปตามมาด้วย ป้ายห้อยคอเขียนว่าสโมสรนักศึกษา ผมยืนมองด้วยอาการ งงๆ
"พี่มีอะไรหรอครับ"
"น้องสาขาไหนคะ"
"แปรรูปครับ"
"อ่อ เด็กแปรนี่เอง"
"ถ้าหัวใจอ่อนแอ ก็มาให้เด็กแปรรักษา"
"อะไรว๊ะ ประโยคนี้อีกละ นี่มันประโยคฮิตประจำสาขานี้หรอว๊ะ" ผมคิดในใจ
"พี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ" พี่ผู้หญิงบอกผมพร้อมกับยกกล้องขึ้นเตรียมจะถ่ายรูป ไอ้เทียนก็ถอยห่างออกไปจากตัวผม
"เอ่อ เดี๋ยวครับพี่" ผมยกมือบังหน้ากล้องเอาไว้ เพราะอยากรู้ว่าพี่เค้าจะถ่ายรูปผมไปทำไม
"พี่จะถ่ายรูปผมไปทำไมครับ"
"อีส้มมึงก็ใจร้อนไป ชื่อแซ่น้องเค้ามึงก็ยังไม่ได้ถาม" พี่ตุ้ยนุ้ยออกปากว่าเพื่อน ก่อนที่จะเดินตัวบิดแบบเขินอายเข้ามาหาผม
"น้องคะพี่ชื่อโอปอนะคะ แล้วน้องหล่ะน้องชื่ออะไรคะ สุดหล่อของพี่"
"ชื่อฟ้าครับ"
"อู๊ยยยย อยากจะรักคุณเท่าฟ้าาาาา" พี่โอปอพูดออกมาราวกับว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยายรักโรแมนติก
"คืองี้นะคะน้องฟ้า พี่มาจากสโมสรนักศึกษาคณะของเรา กำลังหาตัวแทนขึ้นประกวดดาว-เดือนคณะอ่ะค่ะ"
"ขอถ่ายรูปน้องฟ้าหน่อยนะคะ เผื่อพี่จะคัดเลือกให้เป็นตัวแทนจากสโมรสรนักศึกษาไปประกวดค่ะ"
"ไม่อ่ะพี่ ผมไม่อยากประกวดครับ" ผมบอกปฏิเสธพี่เค้าแล้วก็เดินหนีออกมา
"อ้าว น้องฟ้า รอพี่ก่อนสิคะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะ พี่ขอร้องหล่ะ"
พี่ทั้งสองคนยังคงตามมาดักหน้าดักหลังผม
"ไอ้ฟ้า มึงก็ให้พี่เค้าถ่ายไปเหอะหว่ะ กูหิวข้าวแล้วเนี่ย"
ไอ้เทียนบอกผม
ผมถึงได้หยุดยืนนิ่งๆให้พี่ส้มกับพี่โอปอถ่ายรูปไปสองสามรูป แต่ก็รู้ตัวเองว่าเวลาที่ผมไม่พอใจอะไร สีหน้าของผมจะแสดงออกมาชัดเจนมาก ยิ่งวันนี้หน้าผมโคตรจะมอมอ่ะ คราบดำจางๆของน้ำมันโซ่จักรยานที่ไอ้พี่ดินเช็ดให้มันก็ยังคงติดอยู่บนหน้าผากของผม และแน่นอนรูปที่พี่เขาถ่ายไปนั้น เป็นใบหน้านิ่งๆของผมที่ไม่ได้มีรอยยิ้มอะไรเลยแถมรอยเปื้อนดำจางๆบนใบหน้าอีกต่างหาก
"ขนาดไม่ยิ้มยังหล่อฟาด พ่อฟ้าของพี่"
พี่โอปอพึมพัมออกมา พร้อมกับเข้ามาขอบคุณผมแล้วก็แยกย้ายกันไป
ที่โรงอาหาร ผมกับไอ้เทียนที่มาช้าเพราะโดนดักถ่ายรูปอยู่ก็รีบไปซื้อข้าวแล้วก็ตามไปนั่งโต๊ะเดียวกับเพื่อนๆ
ด้วยความที่เป็นเฟรชชี่กลุ่มใหญ่ก็เลยตกเป็นเป้าสายตาของรุ่นพี่ที่นั่งกันอยู่บริเวณนั้น
"น้องคนนั้นหล่ออ่ะ หล่อเว่อร์"
"คนที่แขนเสื้อเปื้อนอ่ะ อยู่สาขาไหนอ่ะเธอ โคตรหล่อ หน้าเปื้อนมอมแมมเชียว"
"ปีหนึ่งหล่อเว่อร์อ่ะ โดยเฉพาะคนนั้นดูดิที่แขนเสื้อเปื้อนอ่ะ อยากจะเอาเสื้อไปซักให้เลย"
ผมนั่งฟังหลายๆคนที่พูดถึงผม ก็รู้สึกดีใจนะครับที่มีคนชอบ ไอ้เทียนเองก็ทำเป็นยืดเลยครับเพราะมันก็พลอยได้อยู่ในสายตาของคนรอบข้างไปด้วย เพราะทุกคนที่มองผมก็ต้องเห็นไอ้เทียนที่นั่งข้างๆผม
"ไอ้ฟ้า กูชักเขินละเนี่ย มีแต่คนมองมึง"
"กูก็เขิน ไม่รู้จะมองอะไรกันนักหนา"
"ก็มึงหล่ออ่ะเค้าก็มองดิว๊ะ"
"มึงดูสภาพกู เสื้อเปื้อน หน้ามอมแมมขนาดนี้ยังน่ามองอีกหรอว๊ะ"
ผมบอกไอ้เทียน ไอ้เทียนหันมามองพิจารณาผม แต่แทนที่ผมจะได้คำตอบที่สบายหู มันกลับพยักหน้า
"น่ามองดิว๊ะ"
"เออ แล้วทำไมมึงไม่ไปล้างหน้าให้เรียบร้อยเนี่ย"
"กูล้างแล้วมันไม่ออก น้ำมันโซ่จักรยานนะเว๊ย มึงคิดว่ากูอยากให้หน้าดำอย่างนี้หรอว๊ะ สิวขึ้นแน่ๆอายก็อาย" ผมบ่นกับไอ้เทียนพลางเอามือรูปตรงหน้าผากที่คาดว่ามีรอยดำเปื้อนอยู่
.
.
.
หลังจากเรียนรอบบ่ายเสร็จสิ้นประมาณสี่โมงเย็น ผมกับไอ้เทียนก็เดินกลับหอด้วยกัน ผมไลน์หาพี่อาทิตย์ก็ไม่เปิดอ่าน โทรหาก็ไม่รับสาย โทรหาไอ้ทิวไอ้หินก็ไม่มีใครรับสายซักคน
"ไอ้เทียน มึงไปคณะวิดวะเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"
"ไปทำไมว๊ะ"
"ไปเอาจักรยาน"
"อ่อ เออ แล้วจักรยานมึงไปอยู่ที่วิดวะได้ไงว๊ะ"
"ก็เมื่อเช้าโซ่มันขาดมีพี่วิดวะเอาไปซ่อมให้อ่ะ"
"อ่อ"
"ซ่อมที่ไหนว๊ะ"
"ชมรมเครื่องกล อยู่ตรงไหนก็ไม่รู้หว่ะ"
"อ่อ กูรู้จักกูเคยเดินผ่านเดี๋ยวกูพาไป"
ไอ้เทียนบอกผม
ผมกับไอ้เทียนเดินมาถึงหน้าชมรมเครื่องกลที่เป็นอาคารชั้นเดียวมีต้นไทรต้นใหญ่อยู่ข้างหน้า มีโต๊ะไม้หินอยู่สี่ห้าโต๊ะ มีรถมอไซค์จอดอยู่หลายคันหนึ่งในนั้นผมจำได้ว่าเป็นรถของพี่อาทิตย์ที่ไปส่งผมที่คณะเมื่อเช้านี้ แต่ตอนนี้ที่หน้าชมรมไม่มีคนอยู่ซักคน ผมได้ยินเสียงดังมาจากข้างในอาคาร คงกำลังซ่อมอะไรกันอยู่แน่ๆ
"ไหนอ่ะจักรยานของมึง"
"ไม่รู้หว่ะ" ผมตอบไอ้เทียนพลางชะเง้อหาจักรยานของตัวเอง
ผมถือวิสาสะเดินเข้าไปข้างใน พอผ่านต้นไทรไปปุ๊บก็ไปหยุดอยู่ตรงหน้าชมรม
โฮ่งๆ....โฮ่งๆ....!!
"เหี้ยละ หมา"
ผมอุทานในใจแล้วก็หยุดยืนนิ่ง...!!
"เห้ย ใครมาว๊ะ" เสียงคนตะโกนโหวกเหวกมาจากข้างในอาคาร
"เหี้ยละ คน" ผมอุทานในใจครั้งที่สอง บอกตรงๆว่าผมกลัวคนมากกว่าหมาซ๊ะอีกตอนนี้
"เขาบอกว่าพวกวิดวะอ่ะโคตรเถื่อน ยิ่งเครื่องกลยิ่งเถื่อน"
"อย่าหลงเข้าไปเชียวนะเว๊ยถิ่นวิดวะอ่ะ อาจโดนรุมยำเต็มๆตีน"
ประโยคที่ฝังอยู่ในหัวผมตั้งแต่ตอนเรียนม.ปลาย ถึงความเถื่อนของคณะวิดวะผุดขึ้นมาในความคิดของผม
โฮ่งๆ...โฮ่งๆ แฮร่ๆๆ....!!
"ไอ้เชี่ยหมานี่ก็มาเห่าอยู่ได้" ผมนึกด่าไอ้หมาตัวที่เห่าผมในใจ ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มากนอกจากยืนตัวตรงนิ่งๆ อย่าสั่น อย่ากลัว
"ไอ้มอม มานี่"
สิ้นเสียงเรียก หมาตัวนั้นก็เปลี่ยนจากเสียงเห่าขู่ผม เป็นเสียงคราง หงิงๆ แล้วก็วิ่งกระดิกหางเข้าไปหาเจ้าของเสียงนั้น
"มอมเหมือนกันยังจะกลัวอีก"
ผมหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงนั้นก็เห็นไอ้พี่ดินยืนอยู่พร้อมกับรอยยิ้มที่คงจะขำกับสภาพของผม
"ผมไม่ได้มอมนะพี่ ไหนจักรยานของผมอ่ะ"
"จอดอยู่ฝั่งโน้น ซ่อมเสร็จเรียบร้อยละไอ้มอม"
ไอ้พี่ดินบอกผมพร้อมกับทำท่ายักไหล่แบบกวนตีนๆ รอยยิ้มที่มุมปากทำให้ผมรู้สึกถึงความเย้ยหยันในที ก่อนที่ร่างสูงในเสื้อชอร์ปสีน้ำเงินจะเดินผิวปากกลับเข้าไปในชมรม
เฮ้ย..ไอ้พี่ดิน ยังไม่ได้ทันขอบคุณเลย แล้ว.....ผมก็ไม่ใช่ไอ้มอมด้วย....ฮึ!!
ผมเดินข้ามมาฝั่งตรงข้ามกับชมรมเครื่องกล จักรยานคู่ใจของผมจอดอยู่ตรงนั้น โซ่ถูกเปลี่ยนใหม่ แล้วก็ดูเหมือนว่าตัวจักรยานเองก็สะอาดเอี่ยมขึ้นด้วย ราวกับว่ามันถูกเช็ดถูกล้างอย่างดี
"มา กูขี่ให้ซ้อน"
ไอ้เทียนบอกผมแล้วขึ้นไปคล่อมจักรยานเตรียมเป็นสารถีให้กับผม ผมตามขึ้นไปซ้อนท้ายไอ้เทียนเกาะเอวมันไว้แล้วไอ้เทียนก็ปั่นจักรยานพาผมกลับหอ
.
.
.
"โถ...ไอ้ทรพี ว่าน้องเค้าเป็นไอ้มอมแล้วมองตามทำไมครับ หรือว่ามึง..."
"เชี่ยทิด กูชื่อปฐพีครับไอ้วอก"
"ไอ้ตัวมอมเมื่อกี้อ่ะนะที่มึงกับไอ้ทิดช่วยไว้เมื่อเช้าอ่ะ"
เพื่อนไอ้พี่ดินที่ชื่อพี่โอมเอ่ยปากถาม
"เออ"
ไอ้พี่ดินตอบเพื่อนแค่คำสั้นๆ แล้วก็เดินหอบเอกสารเรียนไปที่โต๊ะทำงาน...ไอ้มอมของพี่ ทำให้ปฐพีมีรอยยิ้ม
----------------------------------------------------------
แอบอยากรู้ว่าเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน มีอิมเมจของฟ้าใสเป็นใครกันบ้าง คนเขียนจะได้จินตาการบ้าง แหะ แหะ
ขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับคำคอมเม้นต์และกำลังใจในตอนที่2 นี้ครับ^^
:pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
โหหห. น้องฟ้าขนาดมอมแมมยังหล่ออะ คู่แข่งพี่ดินเยอะแน่ๆ
-
เอ๊ะ ยังงัยยยย คือพี่ดินชอบฟ้าตั้งแต่แรกแล้วหรอออ
แห๊มมมมมมมๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13
-
สรุกมากกก รอออ่านตอนต่อไปจ้าา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.3 : ผมไม่ได้ชื่อมอมนะพี่
ไอ้เทียนปั่นจักรยานพาผมมาถึงหอ จอดจักรยานเสร็จ ไอ้เทียนก็สั่งผมไว้
"ไอ้ฟ้ามึงจะลงมากินข้าวเย็นไลน์ตามกูด้วยนะ"
"เออ ได้ๆ"
ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็เดินเข้าหอ รู้สึกว่าไอ้เทียนเดินตามผมเข้ามา ผมก็หยุดแล้วหันกลับไปมองมัน
ไอ้คนโดนมองก็ทำหน้าเหวอๆไปแล้วก็หยุดเดิน
"มึงหันมามองกูทำไมเนี่ย" ไอ้เทียนถามผมด้วยสีหน้าแปลกใจ
"มึงตามกูมาทำไมอ่ะ"
"อ่าว ก็ห้องกูอยู่ข้างบนตึกนี้จะไม่ให้ตามมึงได้ไง" ไอ้เทียนตอบผมพร้อมกับหัวเราะเบาๆด้วยความขำ
ผมได้ยินคำตอบของไอ้เทียนก็เข้าใจ ลืมไปว่ามันเป็นลูกชายเจ้าของหอ จะมีห้องอยู่บนหอนี้ก็ไม่แปลก
"อ่อ เออ ลืมไป"
"มึงนี่ขี้ระแวงนะเนี่ย" ไอ้เทียนว่าผมพร้อมกับส่ายหัวให้กับความตื่นตูมขี้ระแวงของผม ก่อนที่จะเข้ามากอดคอพาผมขึ้นห้อง
"ป่ะขึ้นห้อง ห้องมึงอยู่ชั้นไหนว๊ะ"
"ชั้นสาม ห้องมึงอ่ะ"
"ชั้นสี่ ห้องที่ไม่มีเลขห้องอ่ะ นั่นแหล่ะห้องกู ขึ้นไปเล่นเกมส์ ทำการบ้านได้นะ"
ไอ้เทียนบอกผม แล้วก็ปล่อยมือจากคอของผมเมื่อขึ้นมาถึงชั้นที่สาม เพื่อปล่อยผมให้เข้าห้อง
ก่อนที่จะเข้าห้องผมมองไปที่ห้องไอ้หินกับไอ้ทิว แม่กุญแจยังคงคล้องอยู่ที่ประตู ไอ้สองคนนั้นคงยังไม่กลับมาแน่ๆ
ผมก็เลยเข้าไปในห้อง วางกระเป๋า เอาเสื้อออกนอกกางเกงแล้วก็ทิ้งตัวนอนแผ่ลงบนเตียง
"......ตืด....ตืดดดดด......."
มือถือของผมสั่น เพราะผมปิดเสียงเอาไว้ คนปลายสายทำให้ผมยิ้มได้ ไอ้ภูผา พี่ชายของผม
"เป็นไง เปิดเทอมวันแรก"
ผมเปิดกล้องวีดีโอคอล เห็นหน้าไอ้ภูก็น้ำตาซึมๆ โคตรจะคิดถึงมันอ่ะ
"ก็ดี แต่วันนี้จักรยานโซ่ขาด" ผมรายงานเหตุการณ์เมื่อเช้าให้พี่ชายฟัง
"เออ ถึงว่า หน้าตามอมแมมเชียวมึง"
คนปลายสายบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"โคตรคิดถึงบ้านอ่ะ คิดถึงมึงด้วย"
"เออ เดี๋ยวว่างๆพี่จะลงไปหา"
"จริงนะ มาให้เร็วเลย"
"ซื้อตั๋วเครื่องบินให้กูดิ"
ผมถึงกับหน้ามุ่ยกับข้อต่อรองของพี่ชาย
"เอาน่าๆ เดี๋ยวว่างๆจะลงไปหา งั้นแค่นี้ก่อนนะ โทรมาเช็คเฉยๆว่ายังสบายดีพ่อแม่จะได้สบายใจ"
"โอเค ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง กูอยู่ได้ เดี๋ยวว่างๆจะโทรหา"
ผมวางสายจากพี่ชาย ก็น้ำตารื้น ก็คนไม่เคยจากบ้านมาไกลขนาดนี้ มันไม่ใช่ความอ่อนแอหรอกครับ มันแค่คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่ แต่ก็ยังดีที่ผมยังมีไอ้หินกับไอ้ทิวมาอยู่ด้วย ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ
ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไป รู้สึกตัวอีกทีตอนที่ไอ้ทิวโทรมาหา..........
"ไอ้ฟ้ามึงอยู่ไหน"
"อยู่หอแล้ว"
"เออ ลงมากินข้าวกูกับไอ้หินอยู่ที่ร้านข้าวละ"
"ตอนนี้เนี่ยนะ"
"อ่าว ก็ตอนนี้สิว๊ะ นี่จะทุ่มนึงละเนี่ย" ไอ้ทิวบอกผม ผมเหลือบมองดูนาฬิกา เออ จริงหว่ะ จะทุ่มนึงละ
ผมวางสายจากไอ้ทิวก็รีบล้างหน้าล้างตาแล้วก็ลงไปที่ร้านข้าวใต้หอ ชุดนักศึกษาเปื้อนๆของผมก็ยังไม่ได้เปลี่ยน แต่ก็ไม่ลืมที่จะโทรตามไอ้เทียนให้ลงมากินข้าวด้วยกัน
ผมกับไอ้เทียนลงมาถึงร้านข้าว ก็เดินไปหาไอ้ทิวกับไอ้หินที่นั่งรออยู่
สองคนนั้นแปลกใจที่ผมพาไอ้เทียนมาด้วย
"นี่ไอ้เทียน เพื่อนคณะเดียวกับกู แล้วก็เป็นลูกเจ้าของหอที่เราอยู่ด้วย"
ผมแนะนำไอ้เทียนให้ไอ้หินกับไอ้ทิวรู้จัก
"ส่วนนี่ ไอ้หินไอ้ทิว เพื่อนกูเองมาจากโรงเรียนเดียวกัน อยู่วิดวะ" ผมบอกไอ้เทียน
พวกผู้ชายอ่ะไม่ต้องมีอะไรมาก แค่นี้ก็คุยกันได้ยิ่งได้คุยเรื่องเกมส์ที่ชอบเหมือนกันแล้วด้วย แม่งคุยกันเหมือนกับรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไอ้เทียนก็ดูจะเข้ากับไอ้หินไอ้ทิวได้เร็วมากครับ
ในขณะที่พวกผมคุยกันอยู่ ไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้หินก็หันไปสวัสดีกลุ่มพี่ที่กำลังเดินผ่านโต๊ะของผมไป ผมหันไปมองปรากฏว่าเป็นพี่อาทิตย์ พี่ดินแล้วก็เพื่อนพี่เค้าอีกคนที่ผมไม่รู้จัก
"สวัสดีครับพี่"
ผมเห็นไอ้พวกนั้นสวัสดี ผมก็ยกมือไหว้สวัสดีตามพวกมัน
"อ่าว ไอ้มอมของพี่ รู้จักไอ้พวกนี้ด้วยหรอ" พี่ดินถามผม
แต่ว่า....ผมไปเป็นของไอ้พี่ดินตอนไหนเนี่ย....!!!
"รู้จักครับ ก็นี่ไอ้หินไอ้ทิวเพื่อนผมเองครับ ส่วนนี่ไอ้เทียนก็เป็นเพื่อนที่คณะผม"
ผมสาธยายให้ไอ้พี่ดินฟัง
"อ่อ"
พี่ดินทิ้งไว้เพียงคำตอบสั้นๆ แล้วก็เดินผ่านพวกผมไปนั่งโต๊ะที่ไม่ห่างกันมากนัก
"เออฟ้า นี่ไอ้โอมเพื่อนพี่อีกคน" พี่อาทิตย์หันมาแนะนำพี่โอมให้ผมรู้จัก ผมก็พยักหน้ารับรู้ พี่โอมก็ยิ้มให้ผม
พี่โอม สูง หล่อ ขาว หล่อ แบบหล่อเลยอ่ะครับ คนอะไรหน้าตาโคตรเป๊ะ ผมว่าไอ้พี่ดินกับพี่อาทิตย์หล่อแล้วนะ มาเจอพี่โอมนี่คือแบบ หล่อของหล่อจริงๆอ่ะ
"เห้ย ไอ้ฟ้า มึงไปรู้จักกับพวกพี่เค้าตอนไหนว๊ะ"
ไอ้หินถามผมด้วยความแปลกใจ
"ก็เมื่อเช้า กูออกไปเรียนแล้วจักรยานแม่งโซ่หลุด พี่ดินกับพี่อาทิตย์มาช่วยกูอ่ะ พี่ดินเอารถไปซ่อมให้ พี่อาทิตย์ก็ไปส่งกูที่คณะ" ผมเล่าเรื่องราวเมื่อเช้าให้ไอ้สองคนนั้นฟัง
"อ่อ สามคนนี้แม่งสุดจริงๆ ตัวพ่อของเครื่องกลเลยมึง โคตรฮอตอ่ะในสาขาเครื่องกลไม่มีใครไม่รู้จัก แล้วมึงเห็นพี่โอมป่ะคนเมื่อกี้อ่ะที่หล่อๆ" ไอ้ทิวถามผม
"เห็นดิ แม่งหล่อจริง"
"นั่นแหล่ะเดือนคณะปีที่แล้ว"
"เดือนคณะปีที่แล้ว แสดงว่าพวกพี่เค้าเพิ่งจะปี2อ่ะดิ"
"อืม ใช่ ปี2"
"หล่อขนาดนี้ทำไมไม่ได้เป็นเดือนมหา'ลัยว๊ะ" ผมถามออกมาด้วยความสงสัย
"ก็พี่โอมแม่งอินดี้ ก่อนถึงวันประกวดไปเที่ยวญี่ปุ่นเฉย คนอื่นก็เลยต้องขึ้นประกวดแทน"
ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
"เยส ใช่ครับ เหตุผลอย่างที่ไอ้เทียนบอก มึงนี่ข้อมูลแน่นเหมือนกันนะเนี่ย" ไอ้ทิวเอ่ยปากชมไอ้เทียน
"กูรู้เพราะว่าตอนนั้นคนที่มากินข้าวที่หอกูใครๆก็พูดถึงเรื่องนี้กัน แล้วอีกอย่างกับพวกพี่เค้าอ่ะกูก็รู้จักอยู่แล้วด้วย มากินข้าวที่นี่กันทุกวัน พี่เค้าก็อยู่หอกูนี่แหล่ะ ตึกตรงข้ามนั่นไง" ไอ้เทียนพูดแล้วก็บุ้ยปากไปที่ตึกตรงข้าม
ผมเองก็ลืมไปว่าหอของไอ้เทียนมีสองตึกอยู่ตรงข้ามกันคนละฟากถนนในซอย แต่ตอนที่พวกผมมาดูหอนี้ ตึกนั้นเต็มก็เลยได้มาอยู่ตึกฝั่งนี้แทน
"เออ นั่งคุยซ๊ะนาน มึงสองคนสั่งข้าวยังเนี่ย" ไอ้ทิวถามผมกับไอ้เทียน
"เออหว่ะ ยังไม่ได้สั่งข้าวเลย"
ผมกับไอ้เทียนจดสิ่งที่จะกินลงบนกระดาษโน๊ตแล้วผมก็เดินเอากระดาษที่สั่งข้าวไปเสียบไว้ตรงหน้าร้าน
ในขณะที่ผมกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะก็ได้ยินเสียงเรียก
"ไอ้มอมมานี่ดิ๊"
"...............!!"
"เรียกใครว๊ะ" ผมพึมพัมกับตัวเองแล้วก็มองหาเผื่อมีใครพาหมาเข้ามาในร้านข้าว
"อ่าว เรียกแล้วยังไม่มาอีก"
ผมหันไปมองเจ้าของเสียงปรากฏว่าเป็นไอ้พี่ดินครับ ไอ้พี่ดินยืนอยู่ตรงตู้แช่น้ำ ผมเอามือชี้ที่ตัวเอง ไอ้พี่ดินก็พยักหน้า คงจะบอกว่ากูเรียกมึงนั่นแหล่ะ
ผมก็เลยเดินไปหาไอ้พี่ดิน
"เรียกผมทำไมครับพี่"
"เลี้ยงน้ำ เลือกเอาจะกินน้ำอะไร"
"ไม่เป็นไรครับพี่"
"อย่าขัดใจกู"
ผ่างงงงงงงงงงงง....................อย่าขัดใจกู
"แค่นี้แม่ง...ต้องขึ้นกู-มึงด้วย" ผมนึกด่าไอ้พี่ดินในใจ
"เลือกสิครับไอ้มอม"
"ผมไม่ได้ชื่อมอมนะพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หยิบโค้กออกมาสี่กระป๋อง
ฝ่ายตรงข้ามยิ้มอ่อนๆ เมื่อผมปฏิเสธชื่อที่พี่เค้าตั้งให้
"เอาไปเผื่อเพื่อนผมด้วยนะ"
"ตามใจมึง"
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ผมขอบคุณพี่ดินแล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ
สำหรับคนที่ผมเดินจากมา....ยืนยิ้มกับตู้แช่น้ำอยู่คนเดียว
.
.
.
หลังจากกินข้าวเสร็จ แค่ชั่วเวลาที่นั่งกินข้าวด้วยกันเมื่อกี้ทำให้ความสนิทสนมของพวกผมกับไอ้เทียนนั้นประดุจดั่งรู้จักกันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ไอ้เทียนก็ชวนไอ้หินไอ้ทิวรวมทั้งผมขึ้นไปเล่นเกมส์ที่ห้องของมันครับ มีหรือที่ไอ้สองคนนั้นจะปฏิเสธ ได้เล่นเกมส์ฟรีโดยที่ไม่ต้องไปร้านเกมส์แบบนี้
"ไอ้เทียนมีงนี่ใจดีโคตรๆ"
"ไม่เสียแรงที่เลือกมาอยู่หอมึง"
คำเยินยอของไอ้หินกับไอ้ทิวที่มีต่อไอ้เทียน พร่ำไปตั้งแต่ออกมาจากร้านข้าวจนไปถึงห้องไอ้เทียนที่ชั้นสี่
"มึงคิดถูกละที่คบกับไอ้ฟ้า เดี๋ยวถึงฤดูกาลผลไม้นะมึงจะกินอะไรหล่ะ ลิ้นจี่ ลำใย ส้ม เดี๋ยวไอ้ฟ้าจะหามาให้มึง" ไอ้ทิวบอกไอ้เทียน
ใช่ครับ ไอ้ทิวมันพูดถูก บ้านของผมที่เชียงรายเป็นไร่ผลไม้ครับ ปลูกลิ้นจี่ ลำใยแล้วก็ส้ม แถมยังมีร้านกาแฟเล็กๆอีกด้วย แม่ของผมทำเบเกอรี่อร่อยครับ นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเลือกเรียนการแปรรูปอาหารครับ จะได้เอาไปใช้กับผลไม้ที่ไร่ของผมได้ในเวลาที่มีผลผลิตออกมาล้นตลาด จะขายก็ได้ราคาไม่ดี แต่ถ้าเรารู้จักนำมาพลิกแพลงแปรรูปก็เป็นการเพิ่มมูลค่าให้กับผลผลิตได้ครับ
"นี่มึงสองคนจะไม่แวะเข้าห้องกันเลยใช่มั๊ย" ผมว่าไอ้หินกับไอ้ทิว
"แวะทำไม เล่นเกมส์ก่อนดิคร๊าบบบไอ้ฟ้า" ไอ้หินหันมาบอกผมแล้วก็ล๊อคคอพาผมเข้าไปในห้องไอ้เทียน
พวกผมเล่นเกมส์กันด้วยความสบายใจ เพราะเพิ่งจะเปิดเทอมวันแรกเรียนก็ยังไม่หนัก การบ้านก็ยังไม่มี สบายๆมาก
"หิวว๊ะ ห้องมึงมีอะไรกินบ้างมั๊ยเนี่ย" ไอ้ทิวบ่นหิวพร้อมกับจัดการเปิดตู้เย็นในห้องไอ้เทียน
"ว๊า....มีแต่น้ำ"
"เออ กูไม่ได้ซื้อขนมมาเก็บไว้เลย โทษทีหว่ะ เอาไว้คราวหน้าจะเตรียมไว้ให้เต็มตู้เย็นเลย" ไอ้เทียนบอกไอ้ทิว
"เดี๋ยวกูลงไปซื้อขนมมาให้ก็ได้ ใครจะกินไรบ้าง" ผมถามไอ้พวกนั้น เพราะตอนนี้ก็เกือบๆสี่ทุ่มละ นับตั้งแต่กินข้าวเสร็จ แล้วก็พากันขึ้นมาเล่นเกมส์บนห้องไอ้เทียนก็เกือบๆสามชั่วโมง
"ไอ้ฟ้าครับ หินขอฮานามินะครับออริจินัลนะ"
"ของกูเลย์นะครับออริจิเช่นกัน" ไอ้ทิวบอกผม
"เทียนมึงอ่ะเอาไรป๊ะ" ผมถามไอ้เทียนที่ตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมส์อยู่
"กูกินได้หมดแหล่ะซื้อมาเหอะ"
ผมเดินออกจากหอไปเซเว่นตรงหน้าซอย ซึ่งระยะทางก็ไม่ไกลมากเดินแป๊บเดียวก็ถึง เข้าไปในเซเว่นก็หาขนมตามที่ไอ้หินกับไอ้ทิวสั่งมา แล้วก็ซื้อเพิ่มอีกบางส่วน
"ไอ้มอมยังไม่นอนอีกหรอ" มีเสียงคนถามผม เรียกผมแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากไอ้พี่ดิน
"ยังครับพี่"
".....บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ได้ชื่อมอม...." ผมว่าไอ้พี่ดินในใจ
"แล้วพี่หล่ะยังไม่นอนหรอครับ"
"ถ้ากูนอน จะมายืนคุยกับมึงตรงนี้ได้หรอ"
เป็นคำตอบที่ทำให้ผมอยากจะประเคนหมัดใส่ปากคนตอบมากกกกกกกกกกกกกก
"ครับ งั้นผมไปละครับ"
ผมบอกพี่ดินแล้วก็เอาขนมไปจ่ายตังค์ที่เค้าเตอร์
คนกวนตีนยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
ผมจ่ายตังค์เสร็จก็เดินกลับหอ
"เมี้ยว...เมี้ยว..เมี้ยวววว"
เสียงแมวร้อง...!!
ผมซึ่งเป็นคนรักแมวมาก หันซ้าย หันขวา หาที่มาของเสียงเจ้าแมว
"เมี้ยว เมี้ยว"
นั่นไง หลบอยู่ตรงมุมทางเข้าหอตึกฝั่งหอไอ้พี่ดิน
ผมค่อยๆเดินเข้าไป แล้วก็วางถุงขนมลง เจ้าแมวตัวน้อยพยายามหดตัวถอยหลังหนีผม จากเสียงร้องกลายเป็นเสียงขู่ ฟ่อๆ ขนบนตัวของมันฟู นี่คงโดนหมาไล่กัดมาหล่ะสิ
ผมเอื้อมมือเข้าไปจะอุ้มเจ้าแมว
เมี้ยวววววววววว...ควับบบบบ...!!!
โอ๊ยยยย....!!
ผมโดนเจ้าแมวตวัดกรงเล็บข่วนข้อมือของผม
พี่ดินพุ่งเข้าไปจับตรงต้นคอของเจ้าแมวน้อย ตามแบบฉบับของคนที่จับแมวเป็น แล้วก็เอามันไปวางไว้บนโต๊ะไม้หินหน้าหอ ก่อนที่แมวน้อยจะวิ่งหนีไป ส่วนผมก็ยืนกุมข้อมืออยู่ รู้สึกแสบ
พี่ดินหันกลับมามองผม สายตาดุๆนั่นทำให้ผมต้องก้มหน้าหลบ
"ไหนมาดูดิ๊ โดนข่วนเยอะมั๊ย" พี่ดินเข้ามาจับแขนผมเพื่อดูแผลที่โดนแมวข่วน
"เลือดซึมละ เดี๋ยวขึ้นไปทำแผลที่ห้อง...เอ่อ...ห้องเพื่อนพี่ก่อนก็แล้วกัน"
"ไม่เป็นไรครับพี่ดิน"
"ไปรอตรงประตู ไม่ต้องพูดมาก"
พี่ดินสั่งผม แล้วก็เดินกลับออกไปหยิบถุงขนมของผมที่วางทิ้งไว้ แล้วก็กลับมาเปิดประตูพาผมเข้าไปในหอพี่เค้า
"ขวัญ ขวัญ อยู่ห้องป่าว" พี่ดินพาผมขึ้นมาที่ชั้นสองแล้วก็เคาะห้องเรียกเพื่อน
พี่ผู้หญิงเปิดประตูห้องออกมา
"อ้าวดิน มีไร"
"ที่ห้องยังมีอุปกรณ์ทำแผลใช่ป๊ะ"
"มีๆ ใครเป็นอะไรหล่ะ"
"น้องโดนแมวข่วนมา"
"มาๆ เข้ามาในห้องเดี๋ยวเราทำแผลให้"
พี่ขวัญเพื่อนของพี่ดิน เป็นสต๊าฟพยาบาลประจำชมรมเครื่องกล เป็นคนทำแผลให้ผม
"น้องชื่ออะไรคะเนี่ย"
"ชื่อฟ้า"
ผมยังไม่ทันจะอ้าปากตอบ พี่ดินก็ตอบแทนผม
"เรียนวิดวะหรอ"
"อ.ก."
ไอ้พี่ดินตอบแทนผมอีก (** อ.ก. ย่อมาจากคณะอุตสาหกรรมเกษตร)
"ดิน หุบปาก เราจะคุยกับน้องฟ้า"
ทำเอาคนถูกว่า หน้าเจื่อนๆไป
"หล่อจังเลยน้องฟ้า มีแฟนยังคะ"
"แผลแค่นี้ ทำนานชิบ ถึงกับต้องตัดแขนเลยมั๊ย"
พี่ดินพูดขึ้นมา ทำเอาพี่ขวัญถึงกับหน้างอด้วยความอารมณ์เสียที่ถูกขัดจังหวะ
"เสร็จเรียบร้อยค่ะ"
"ขอบคุณครับพี่" ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ขวัญที่ทำแผลให้ผม
"เสร็จแล้วใช่มะ จะได้พาไปส่งกลับหอ" พี่ดินถามผม ผมก็พยักหน้าให้
"น้องฟ้าอยู่หอไหนคะ ไกลมั๊ย ถ้าไกลนอนห้องพี่ก็ได้นะ" พี่ขวัญแกล้งพูดแซวผม
"ไกลเหี้ยไร หอตึกตรงข้ามเนี่ย" พี่ดินบอกพี่ขวัญ
"ไปเร็ว ยืนบื้ออยู่ได้"
ไอ้พี่ดินหันมาแง่งใส่ผมอีก ก่อนที่จะเดินลากแขนผมออกมาจากห้องพี่ขวัญ
"เบาๆหน่อยเดี๋ยวน้องฟ้าช้ำหมดไอ้ดิน" เสียงพี่ขวัญว่าพี่ดินไล่ตามหลังมา
พี่ดินพาผมออกมาส่งที่หน้าหอ
"ขอบคุณนะครับพี่ดิน"
"เออ ไม่เป็นไร ฝันดีไอ้มอม"
"ผมไม่ได้ชื่อมอมนะพี่"
คำพูดของผม ไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกผิดเลยซักนิด ยังคงยิ้มเยาะชอบใจที่ได้เรียกผมว่า ไอ้มอม
"ไอ้ฟ้า ทำไมนานจังว๊ะ โทรศัพท์ก็ไม่เอามาด้วยนะมึง"
เสียงไอ้หินดุผม ก่อนที่จะกอดคอพาผมกลับเข้าไปในหอ
การกระทำของผมกับไอ้หิน ทำให้คนหอฝั่งตรงข้ามที่ยังยืนมองอยู่.....รู้สึกแปลกๆ
-------------------------------------------------
ตอนที่3.แล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นต์จากทุกๆคนนะครับ แฮ่ๆ
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
พ่อคนปากหนักโอ้ยยยยยยย สรุกมาๆลกๆค่ะรอตอนต่อไป
-
อีพี่ดินเป็นหนักนะเนี่ย อิอิ
-
:hao3: พี่ดินขารุกๆหน่อยค่ะ o13
-
พี่ดินสู้ๆ พวกน้องเขาเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ
-
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เพื่อนฟ้า ดีๆ น่ารัก ทิว หิน เทียน
พี่ดิน คิดไรกับฟ้าแน่ หวงฟ้ากับเพื่อนที่ทำแผลด้วย
ที่แน่ๆมองหินกอดคอฟ้าแล้ว
พี่ดินระแวงหิน ฟ้าชอบกันใช่ปะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.4 : กระชับมิตรกับไอ้มอม
ผมโดนไอ้หินดุไปชุดใหญ่ เรื่องที่โดนแมวข่วน อยากจะเถียงมันเหลือเกินว่า กูไม่ใช่เด็กแล้วนะโว๊ย ไอ้หิน
แต่ดูเหมือนว่าไอ้คนที่ลงไปตามและดุผมเมื่อกี้คงจะห่วงขนมมากกว่า เพราะพอเสร็จสิ้นจากการดุมันก็นั่งกินขนมอย่างสบายใจ
กว่าจะเลิกเล่นเกมส์กันก็เกือบๆเที่ยงคืน ผมสามคนกลับลงมาที่ห้องของตัวเอง หลังจากแยกกับไอ้หินไอ้ทิว ผมก็เข้าห้องมาอาบน้ำแล้วก็ออกไปนอกระเบียงเอาเสื้อตัวที่เปื้อนนี้ไปแช่ ผงซักฟอกไว้
ที่ระเบียงฝั่งตรงข้าม ผมเห็นไอ้พี่ดินออกมายืนคุยโทรศัพท์ นี่ห้องไอ้พี่ดินอยู่ตรงข้ามกับห้องผมเลยแฮะ บังเอิญชะมัดเลย ผมเอื้อมมือปิดไฟนอกระเบียงเพื่อคนฝั่งตรงข้ามจะได้ไม่เห็นและไม่รู้ว่าผมแอบมองอยู่
"คนอะไรขนาดยืนคุยโทรศัพท์ยังมีมาดกวนตีน" ผมบ่นพึมพัมกับตัวเองแล้วก็เผลอยิ้มออกมา เมื่อมองไปที่คนฝั่งตรงข้าม
แล้วอยู่ๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก เทลงมายังกับฟ้ารั่ว พร้อมกับแสงฟ้าแลบ และเสียงฟ้าร้องที่ผมไม่ค่อยจะปรารถนานัก ผมเกลียดสุดๆอ่ะเสียงฟ้าร้องเนี่ย มองไปทางห้องไอ้พี่ดิน ก็ไม่เห็นพี่เค้าแล้วแถมยังปิดไฟอีกคงจะกลับเข้าห้องไปแล้ว ผมก็เลยกลับเข้ามาในห้องของตัวเองเตรียมตัวนอน
ก๊อก...ก๊อก....
"ไอ้ฟ้า นอนยังว๊ะ"
"อะไรอีกว๊ะไอ้พวกนี้" ผมบ่นแล้วก็เดินไปเปิดประตู
เจอไอ้หินกับไอ้ทิวยืนอยู่หน้าห้อง
"มีไรว๊ะ ยังไม่นอนกันอีกหรอ" ผมถามไอ้สองคนนั้น
ไอ้หินกอดคอพาผมกลับเข้าห้อง ตามด้วยไอ้ทิวที่หอบผ้าห่มตามเข้ามาพร้อมกับปิดประตูห้อง
"ฝนตกแบบเนี้ย กูรู้มึงนอนคนเดียวไม่ได้แน่ไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผมพร้อมกับทิ้งตัวลงบนที่นอนของผม
"ฟ้าเหี้ยไรกลัวฟ้า" ไอ้ทิวว่าผม ก่อนที่จะดับไฟแล้วก็กระโจนลงบนเตียงของผมตามไอ้หินไปอีกคน
"พวกมึงนี่แสนรู้จริงๆ" ผมว่าไอ้สองคนนั้นพร้อมกับส่ายหน้าในความหวังดีของพวกมัน
"อ่าว มานอนดิมึง อ่ะนี่กูแหวกทางให้มึงนอนตรงกลางเลย เวลาฟ้าร้องมึงจะได้หันไปกอดใครก็ได้" ไอ้หินบอกผมพร้อมกับตบเตียงที่ว่างข้างๆมัน
"อยากอุ่นก็กอดไอ้หิน แต่ถ้าอยากสวีวิ้นก็หันมากอดทิวนะคร๊าบ"
"สวีวิ้น ภาษาเหี้ยไรของมึงว๊ะไอ้ทิว" ผมถามไอ้ทิวแล้วก็ขำออกมากับภาษาแปลกๆของมัน
"ก็กูไม่รู้จะเอาคำไหนที่มันคล้องจองกันนี่หว่า"
ผ่างงงงงงงงง.....สวีวิ้น..!!
ผมขึ้นเตียงไปนอนตรงกลางระหว่างไอ้หินกับไอ้ทิว ไอ้ทิวยกผ้านวมขึ้นมาคลุมตัวของผมทั้งสามคน
"นอนละนะคร๊าบบบบบ"
"เชี่ยทิว อย่านอนดิ้นดิว๊ะ"
"ไอ้ทิว อย่านอนกรนดิว๊ะ"
"กูไม่ได้กรนนะเว๊ย" ไอ้ทิวรีบปฏิเสธ
ปกติไอ้พวกนี้ก็ไม่มีใครนอนกรนซักคนอยู่แล้ว
"อ่าว แล้วใครกรนว๊ะ ก็นอนกันอยู่สามคนเนี่ย"
"หรือว่า...จะมีคนที่สี่"
"เชี่ยหินปากดีนะมึง"
ผมด่าไอ้หินพร้อมกับขยับเข้าไปนอนใกล้ๆมัน
"ด่ากูแต่ก็กลัวจริงใช่มั๊ยไอ้ฟ้า"
"เออดิ มึงมาบอกว่าห้องกูมีผี กูจะอยู่ต่อได้ไงว๊ะ"
"มึงจะกลัวผีทำไมว๊ะ กูนี่น่ากลัวกว่าผีอีก" ไอ้หินบอกผม
"เชี่ย ห้ามใครพูดละนะ กูจะนอนละ"
ผมออกปากห้ามไอ้สองคนนั้น พวกมันก็ยอมเงียบ การนอนด้วยกันสามคนแบบนี้ พวกผมชินซ๊ะละครับ เพราะตอนที่เรียนม.ปลายพวกผมก็ไปนอนด้วยกันบ่อยๆ โดยเฉพาะที่บ้านไอ้หิน เพราะบ้านมันอยู่ใกล้โรงเรียนมากที่สุด พวกผมเข้านอกออกในบ้านไอ้หินได้สบายๆเลยครับ เพราะมันเป็นลูกชายคนเดียวพ่อแม่ก็เลยโดนตามใจมากหน่อยแต่มันก็มีพี่สาวอีกสองคน ส่วนไอ้ทิวบ้านของมันเป็นร้านขายข้าวมันไก่อยู่ในตลาดใกล้ๆกับโรงเรียนนั่นแหล่ะครับ ส่วนบ้านผมอ่ะอยู่ไกลสุดเพราะเป็นไร่ผลไม้ ใครๆก็รู้จักในชื่อ ไร่ภูผาฟ้าใส ทุกๆวันผมมาโรงเรียนพร้อมไอ้ภูพี่ชายของผมครับ แต่พอไอ้ภูไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในเชียงใหม่ ผมก็ขับมอเตอร์ไซค์มาเรียนเอง บางครั้งก็นอนค้างบ้านไอ้หินครับ ส่วนทำไมผมถึงชื่อฟ้าใสน่ะหรอครับ แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนที่แม่ท้องผม แม่ฝันว่าได้ลูกสาวก็เลยตั้งชื่อไว้รอว่าฟ้าใสจะได้คล้องจองกับพี่ชายที่ชื่อภูผา พอคลอดผมออกมาเป็นผู้ชายแม่ก็ยังคงให้ชื่อฟ้าใสที่ตั้งไว้รอ ก็เลยทำให้ผมมีชื่อที่เหมือนผู้หญิงแบบนี้แหล่ะครับ
*******************
...ตอนเช้าผมถูกปลุกด้วยการบีบจมูกของไอ้หิน
"ไอ้ฟ้าตื่นได้แล้วมึง เดี๋ยวก็ไปสายอีกหรอก"
"ถ้าวันนี้มึงสายอีกกูกับไอ้หินไม่รอนะเว๊ย" ไอ้ทิวบอกผมก่อนที่จะพากันกลับห้องไปอาบน้ำ
ส่วนผมก็อาบน้ำแต่งตัวเช่นกัน ไอ้เทียนลงมาเคาะห้องผม แม่งแต่งตัวเร็วชิบ
แปดโมงเช้าพวกผมสี่คนพากันปั่นจักรยานไปเรียนครับ ไอ้เทียนยังคงเป็นสารถีปั่นจักรยานให้ผมนั่ง
"ไอ้ฟ้าวันนี้มึงเลิกเรียนกี่โมง"
ไอ้ทิวถามผม
"บ่ายสามหว่ะ"
"เออ ถ้างั้นมึงเลิกเรียนแล้วก็มารอกูที่ชมรมก็แล้วกันนะ กูกับไอ้หินเลิกประมาณสี่โมง"
ไอ้ทิวบอกผมแล้วมันกับไอ้หินก็แยกเข้าคณะของมันไป ส่วนผมกับไอ้เทียนก็ปั่นจักรยานกันต่อ จนมาถึงคณะของตัวเอง
"ฟ้า วันนี้หล่อเชียวไม่มอมเหมือนเมื่อวานละ"
"ขอบคุณครับ พอดีเมื่อวานเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยอ่ะ โซ่จักรยานขาด แหะ แหะ" ผมตอบเพื่อนผู้หญิงที่เข้ามาแซวผมแต่เช้า
"ไอ้เทียนมึงหิวป๊ะไปหาไรกินกัน อีก15นาทีจะถึงเวลาเข้าเรียนละ"
"เออไปดิ"
ผมกับไอ้เทียนเดินไปที่โรงอาหารของคณะครับ ผมเลือกซื้อแซนวิซมาอันนึงกับไวตามิลด์ขวดนึง นี่คืออาหารเช้าที่ผมชอบตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมครับ ที่บ้านจะมีรถไวตามิลด์มาส่งให้ทุกๆอาทิตย์เลยหล่ะ ส่วนไอ้เทียนมันเลือกกินซาลาเปากับนมกล่อง
"มึงนี่กินง่ายเนอะไอ้ฟ้า"
"มึงก็ง่ายพอๆกับกูแหล่ะหว่ะไอ้เทียน"
"อ้าว น้องเทียนน้องฟ้าสุดหล่อ เจอกันอีกแล้ว"
พี่โอปอเดินเข้ามาทักผม
"สวัสดีครับพี่" ผมกับไอ้เทียนสวัสดีพี่โอปอกับเพื่อนๆของพี่เค้าที่มาด้วยกันคุยกันนิดหน่อยก่อนที่ผมจะขอตัวไปเรียน
.
.
.
"นี่หรออีปอ น้องฟ้าที่แกถ่ายรูปมาหน้าบึ้งๆมอมแมมๆเมื่อวานอ่ะ"
"เออ ใช่ น้องฟ้าคนนี้แหล่ะ แต่วันนี้หล่อสะอาด หน้าใสเชียวค่ะพ่อเทพบุตรของพี่"
"เออ หล่อจริง งานดี มึงจีบมาเป็นตัวแทนสโมฯให้ได้นะอีปอ"
"ถ้าน้องฟ้าลงประกวดเดือนในนามสโมฯได้กูจะทุ่มซื้อกุหลาบเต็มที่เลย"
"เชื่อมือโอปอสิคะเพื่อนๆ น้องฟ้าคนนี้ได้เป็นตัวแทนสโมฯแน่ๆ"
"แต่.....!!!"
"แต่ไรว๊ะอีปอ"
"น้องมันยังดูดื้อๆอยู่หว่ะ เมื่อวานกูกับอีส้มกว่าจะขอถ่ายรูปได้ก็รบกันนานอยู่เหมือนกัน"
"เออ ดูจากรูปเมื่อวานละคงจะเฮี้ยวน่าดู"
*************************
....หลังจากเรียนเสร็จตอนบ่ายสาม ไอ้เทียนก็บอกผมว่ามันต้องไปธุระกับแม่ คงจะไม่ได้ไปรอไอ้หินไอ้ทิวกับผม ผมก็เลยต้องปั่นจักรยานไปที่ชมรมเครื่องกลคนเดียว ระหว่างทางที่ผมปั่นไป ตรงทางเข้าคณะวิศวะมีรถเข็นขายลูกชิ้นปิ้งอยู่ ผมนึกขึ้นได้ว่ามีไอ้มอมอยู่ที่ชมรม ก็เลยแวะซื้อลูกชิ้นปิ้งกะว่าจะเอาไปเชื่อมความสัมพันธ์กับไอ้มอมซ๊ะหน่อย
ผมเลือกลูกชิ้นสี่ไม้ให้คนขายปิ้งให้
"ลุงครับไม่ต้องใส่น้ำจิ้มนะครับไม่เอาผักด้วยครับ" ผมบอกคุณลุงคนขาย เพราะตั้งใจจะเอาลูกชิ้นปิ้งนี้ไปให้ไอ้มอม
หลังจากได้ลูกชิ้นปิ้งแล้ว ผมก็ปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปที่ชมรมวิศวะเครื่องกล ถึงหน้าชมรมผมก็ค่อยๆเดิน มองซ้าย-มองขวา หาไอ้มอม เพราะกลัวว่าจู่ๆมันจะโผล่มาเล่นงานผมแบบไม่ทันตั้งตัว
"เฮ้อ..." ผมถอนหายใจออกมาเพราะทางสะดวก บริเวณนั้นไม่มีแม้แต่เงาของไอ้มอม ผมเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้หินหน้าชมรม
ไอ้ทิวไลน์มาหาผม มันส่งลิ้งค์มาให้ ผมกดเข้าไปตามลิ้งค์นั้นมันเป็นหน้าเพจของสโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัยครับ
เพจ UST SO CUTE อ๋อ ลืมบอก มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนชื่อว่า "มหาวิทยาลัยแห่งวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี University Of Science And Technology (UST)" ครับ
"ดังใหญ่ละนะมึงไอ้เชี่ยฟ้า"
ผมเปิดเข้าไปที่หน้าเพจ เห็นรูปของผมที่กำลังยืนซื้อลูกชิ้นปิ้งอยู่ มีข้อความกำกับไว้ว่า
"โอปป้าซื้อลูกชิ้นปิ้ง" พิกัด หน้าทางเข้าคณะวิศวะประตู2
ผมเลื่อนลงไปดูยอดLike
"เหี้ยยยยย 20นาที 200กว่าLike และอีกหลายคอมเม้นท์"
"กรี๊ด โอปป้า งานดีมากค่ะ"
"อยากไปป้อนลูกชิ้นปิ้งจัง"
"ขอวาร์ปหน่อยค่ะ"
"ยอมใจ แอบถ่ายได้เนียนมาก"
"ขนาดแอบถ่ายไกลๆยังรู้สึกถึงความโอปป้า"
"ขอวาร์ปหน่อยค่ะแอดดดดดดด พลีสสสสส"
"อยากกินลูกชิ้นปิ้งเลยอ่ะ"
"ไปร้านลูกชิ้นปิ้งตอนนี้ทันมั๊ยคะ"
"เห็นยืนซื้อลูกชิ้นปิ้งเมื่อกี้ ตัวจริงหล่อน่ารักมาก"
ผมเลื่อนๆอ่านคอมเม้นท์ก็ได้แต่อมยิ้ม โลกโซเชี่ยลที่มันเร็วจริงๆ ส่วนมากจะมีแต่คนมาขอวาร์ป ฮ่าๆ
"พวกมึงอยู่ไหนกันเนี่ย กูมารอหน้าชมรมละนะ" ผมไลน์ตอบไอ้ทิวไป
"มึงเงยหน้ามาดิ"
ผมเงยหน้ามองไปทางห้องชมรม เห็นไอ้ทิวยืนโบกมือให้อยู่ ผมก็พยักหน้าให้มัน
โฮ่งๆ....โฮ่งๆ
เสียงเห่าของไอ้มอมทำเอาผมสะดุ้ง
"เชี่ยยยย...มอม มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
ผมหันกลับไปจ้องมัน
"มาเลยมึงวันนี้กูไม่กลัวหรอก" ผมพูดออกมาเบาๆ ข่มความกลัวของตัวเอง
ก่อนที่จะหยิบไม้ลูกชิ้นปิ้งขึ้นมาถือไว้ แต่แล้วก็มีมือมาคว้ามันออกไปจากมือของผม
ผมหันไปเห็นไอ้พี่ดินยืนอยู่กับพี่อาทิตย์พร้อมทั้งเคี้ยวลูกชิ้นปิ้งที่ผมจะให้ไอ้มอมกิน
"สวัสดีครับพี่ดินพี่อาทิตย์" ผมยกมือไหว้สวัสดีพี่ทั้งสองคน
"อืม..อร่อยดี ขออีกไม้ดิ๊" ไอ้พี่ดินบอกผม ปากก็เคี้ยวลูกชิ้นปิ้งที่ผมซื้อมาให้ไอ้มอม
"เอ่อ ผมซื้อมาให้ไอ้มอมนะพี่"
คำพูดของผมทำเอาคนตรงหน้าทำหน้าพะอืดพะอม
"ไอ้เชี่ยดิน แย่งของหมากินนะมึง ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์ถึงกับฮาลั่น เมื่อได้ยินที่ผมพูด
"เออ ไอ้มอมอยู่โน่นก็เอาไปให้มันกินสิ" พี่ดินทำเสียงดุผมกลบเกลื่อนความผิดพลาดของตัวเองเมื่อกี้
"ไอ้มอม ไอ้นี่มันให้ลูกชิ้นมึงกิน มึงนั่งเฝ้ามันอย่าให้คลาดสายตาเลยนะ" ไอ้พี่ดินบอกไอ้มอม
"เออ แล้วแผลยังเจ็บอยู่มั๊ย" คนพลาดเมื่อกี้ปรับเสียงทุ้มต่ำลงเอ่ยปากถามผม
"ไม่เจ็บแล้วครับ"
คนถามได้รับคำตอบแล้วก็พยักหน้า ก่อนที่จะเดินเข้าชมรมไป
ส่วนผมหันกลับไปมองไอ้มอมที่นอนหมอบอยู่ไม่ไกลนัก พร้อมกับจับไม้ลูกชิ้นยื่นไปทางที่ไอ้มอมนอนอยู่ คราวนี้มันรีบกระดิกหางมาดมๆ แล้วก็งับลูกชิ้นจากไม้ที่ผมยื่นให้
"อ่าว ไอ้มอมมาทำไรที่นี่เนี่ย"
ใครมาเรียกผมว่ามอมอีกว๊ะเนี่ย ผมหันไปก็เจอพี่โอมยืนอยู่
"สวัสดีครับพี่โอม ผมไม่มอมแล้วนะพี่" ผมบอกพี่โอม พี่เค้าก็ยิ้มๆ
"อ่ะ ฝากกินหน่อยพี่จะเข้าชมรมละ" พี่โอมบอกผมพร้อมกับยื่นแก้วเสลอปี้แก้วใหญ่มาให้ แล้วก็เดินเข้าชมรมไป
ผมรับแก้วเสลอปี้มาถือไว้ในมือ
"นี่เธอ แก้วนี้ของพี่โอมใช่มะ"
อยู่ๆก็มีผู้หญิงสองคนมาถามผม ดูๆแล้วคงจะเป็นปีหนึ่งเหมือนผม
"ใช่ครับ" ผมพยักหน้าแล้วก็ตอบสองคนนั้น
"งั้น..เราขอนะ ขอบใจ ไปละ" ผู้หญิงคนนึงคว้าเอาแก้วเสลอปี้ที่พี่โอมให้ผมไป แล้วก็พากันเดินออกไป
"เชี่ย ผู้หญิงแม่งโคตรน่ากลัว" ผมพูดออกมาเบาๆแล้วก็มองตามผู้หญิงสองคนนั้น ยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หายเลย คงจะเป็นแฟนคลับของพี่โอมหล่ะสิ
โฮ่งๆ...โฮ่งๆ เสียงไอ้มอมเห่า
ลูกชิ้นหมดแล้ว ผมไม่มีอะไรจะให้มันกินแล้ว มันก็ยังเห่าไม่หยุด
"จุ๊ๆ อย่าเห่าดิ" ผมทำเสียงจุ๊ปาก เพื่อไม่ให้ไอ้มอมเห่า เพราะกลัวคนที่อยู่ในชมรมจะออกมาดู ผมอาย แต่มันก็ยังไม่เลิกเห่า
ผมเปิดกระเป๋าค้นเผื่อจะเจอลูกอมซักเม็ด จะได้เอาให้มันกิน แล้วผมก็เจอ เลยรีบแกะแล้ววางให้มัน ไอ้มอมก็มางับไปกิน ทำให้มันเงียบเสียงไปได้ แต่พอลูกอมหมด มันก็มายืนกระดิกหางครางหงิงๆใกล้ๆผม พอผมไม่สนใจ ไอ้มอมมันก็เห่า ทำเอาตกใจได้ทุกที ผมลุกขึ้นยืนเพื่อจะปั่นจักรยานไปซื้อลูกชิ้นปิ้งมาให้มันอีก แต่ไอ้มอมมันเห่าแล้วทำท่าจะกระโจนเข้าใส่ผม ผมก็ยืนตัวแข็งเลยครับ ก็กลัวอ่ะ แล้วค่อยๆย่อตัวนั่งลง ผมได้แต่นั่งนิ่งอยู่ตรงโต๊ะไม้หิน โดยมีไอ้มอมคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง พอผมขยับนิดขยับหน่อยมันก็จะส่งเสียงขู่ แม่งเชื่อฟังเจ้านายดีจริงๆนะ
ในขณะที่ผมกำลังรบกับไอ้มอมด้วยความระทึกใจอยู่ข้างนอก แต่ภายในชมรมเครื่องกลกลับมีใครบางคนคอยสังเกตุการณ์อยู่แล้วก็ชอบอกชอบใจที่เห็นภาพเหตุการณ์ระหว่างผมกับไอ้มอม
"เหี้ยดิน มึงก็ไปแกล้งน้องมัน ดูดิแม่งกลัวใหญ่ละ แล้วไอ้มอมแม่งก็เชื่อฟังมึงจริงๆนะวันนี้อ่ะ"
"มึงดูดิ แม่งไม่กล้าขยับไปไหนเลย ตลกหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้พี่ดินหัวเราะชอบใจกับผลงานของตัวเอง
แค่ได้แอบมองอยู่ไกลๆแบบนี้ ปฐพีก็รู้สึกดี
ไอ้มอมสงบลง เมื่อไอ้หินออกมานั่งคุยกับผม มันหยุดเห่าแล้วกลับไปนอนหมอบตรงที่ของมัน
"อ่าว ไอ้หินเลิกแล้วหรอ"
"ยังหรอก แต่งานกูเสร็จแล้วเลยออกมาได้ อ่ะกินป๊ะ"
ไอ้หินตอบผมพร้อมกับยื่นแท่งช๊อกโกแลตมาตรงหน้าผม ผมก็ยื่นหน้าไปงับมากิน แล้วก็นั่งคุยกับมันรอไอ้ทิว
ภาพของผมกับไอ้หินทำเอาคนที่ซุ่มแอบมองอยู่ในชมรม อาการเปลี่ยนไป...!!
"ไอ้หิน เข้ามานี่ดิ๊"
เสียงไอ้พี่ดินเรียกไอ้หินให้กลับเข้าไปในชมรม ไอ้หินก็เข้าไป ส่วนผมก็เอาโทรศัพย์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา อยู่ๆไอ้มอมก็เดินเข้ามานอนอยู่ใกล้ๆผม ตอนนี้มันไม่เห่าผมแล้ว ผมลองเอามือลูบหัวมันเล่น มันก็ครางหงิงๆ
สำเร็จ....แผนกระชับมิตรของผมกับไอ้มอม
--------------------------------------------------------
ช่วงนี้อัพบ่อยหน่อยนะครับ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเนอะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
o13ลงบ่อยๆดีแล้วค่ะเพราะคนอ่านรออออ....เรื่องน่ารักค่ะ...ชอบ :katai2-1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.5 : วันเปิดโลก First Step
..วันนี้ที่มหาวิทยาลัยจัดงานวันเปิดโลก หรือที่เรียกว่า "First Step" ครับ สำหรับให้เฟรชชี่อย่างพวกผมได้ทำกิจกรรมและเลือกชมรม ซึ่งคนนึงจะเลือกอยู่ได้หลายชมรมเอาตามที่ตัวเองชอบและสนใจเลยครับ วันนี้ไม่ต้องใส่ชุดนักศึกษา แต่ต้องใส่เสื้อรุ่นของมหาวิทยาลัยที่เป็นเสื้อคอปกสีขาวสกรีนรุ่น UST ปี'60 กับกางเกงยีนส์ และคณะอุตสาหกรรมเกษตรของผมก็พิเศษหน่อยตรงที่ก่อนหน้านี้รุ่นพี่ได้แจกถุงผ้าสีชมพู ซึ่งเป็นสีประจำคณะเอาไว้ให้ครับ สำหรับให้พวกผมใช้ใส่ของและเพื่อแสดงตัวว่าเป็นเด็ก อ.ก. ในวันกิจกรรมFirst Step
ผมออกจากหอแต่เช้าพร้อมกับไอ้เทียน ไอ้ทิวและไอ้หิน ก่อนที่ไอ้ทิวไอ้หินจะแยกเข้าคณะของมันไป ส่วนผมกับไอ้เทียนก็ไปเริ่มต้นที่คณะของตัวเอง การเข้าร่วมกิจกรรม เราจะสามารถเดินไปร่วมสนุกกับกิจกรรมของชมรมไหนก็ได้ในของแต่ละคณะ แต่ละชมรมก็จะมีเกมส์ และของรางวัล ของที่ระลึกแจกเพื่อดึงดูดให้น้องๆเลือกอยู่ชมรมของตัวเอง ไอ้เทียนบอกว่าของที่ระลึกจากชมรมต่างๆถือว่าเป็นไอเทมพิเศษเลยที่ต้องสะสมเก็บไว้ ถึงว่ารุ่นพี่แจกถุงผ้ามาให้คงให้เอาไว้ใส่ของพวกนี้แน่ๆ สนุกหล่ะงานนี้ ผมจะไล่เก็บให้ได้ครบทุกชมรมเลย ฮ่าๆ
ชมรมแรกที่ผมกับไอ้เทียนแล้วก็กลุ่มเพื่อนเข้าไปเยี่ยมชมก็แน่นอนหล่ะครับ ชมรมแปรรูป ของสาขาวิชาที่ผมเรียนนั่นเอง ของที่ชมรมแปรรูปแจกก็คือกล้วยตากถุงเล็กๆ น่ารักดีแต่ผมยังไม่แกะกินหรอก และผมกับไอ้เทียนก็ลงชื่อเข้าชมรมนี้ด้วยครับเหมือนกับเพื่อนร่วมสาขาวิชาคนอื่นๆที่ลงชื่อด้วยเหมือนกัน
"น้องคะ พี่มีเกมส์มาให้เล่นค่ะ สำหรับชมรมแปรรูปของเรา ใครตอบคำถามได้พี่มีของรางวัลพิเศษให้นะคะ"
"ไอ้ฟ้าไปเล่นเกมส์กันป๊ะ" ไอ้เทียนสะกิดชวนผม
"ไม่อ่ะ มึงไปดิ เดี๋ยวกูรออยู่นี่แหล่ะ"
"ไปเหอะ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะนะ"
ผมขี้เกียจรำคานไอ้เทียนก็เลยลุกออกไปข้างหน้าเพื่อเล่นเกมส์กับมัน ก่อนหน้านั้นมีเพื่อนผู้หญิงยืนอยู่สี่คน ผมกับไอ้เทียนออกไปก็เป็นหกคน มีเสียงกรี๊ดตอนที่ผมกับไอ้เทียนออกไปยืนข้างหน้า
"อุ๊ย หนุ่มหล่อสองคนชื่ออะไรบ้างคะ"
"ชื่อเทียนครับ"
"ชื่อฟ้าครับ"
"น้องฟ้า โอปป้าลูกชิ้นปิ้งใช่ป่าวเนี่ย"
"ว๊าย น้องฟ้าเป็นเด็กแปรหรอเนี่ย น้องไปอยู่ไหนมาทำไมกูเพิ่งรู้"
"มึงแหล่ะ ไปอยู่ไหนมาทำไมเพิ่งรู้ ว่าน้องฟ้าเป็นเด็กแปร" พี่พิธีกรพูดแซวกันเอง ก็สนุกสนานกันไปครับ
เกมส์ที่พี่เค้าให้เล่นก็มีภาพผลไม้มาให้แล้วให้ตอบว่าผลไม้พวกนี้เอาไปแปรรูปเป็นอะไรได้บ้าง พอเล่นเกมส์เสร็จผมกับไอ้เทียนก็ได้ของรางวัลเป็นสมุดเลคเชอร์ที่เป็นหน้าปกคอลเลคชั่นของคณะครับ ไม่มีแจก ต้องไปซื้อครับแต่ผมกับไอ้เทียนได้ฟรีจากการเล่นเกมส์ โชคดีไป
"น้องฟ้าคะ น้องฟ้าลงชื่อเข้าชมรมยังคะ"
"เรียบร้อยแล้วครับพี่"
"คร่า กรี๊ดเลย เด็กแปรหล่อ"
ผมกับไอ้เทียนและกลุ่มเพื่อน เดินออกมาจากชมรมแปร เพื่อไปร่วมสนุกกับชมรมอื่นๆอีก เดินผ่านซุ้มของชมรมค่ายอาสา ซึ่งเป็นอีกชมรมที่ผมสนใจมาก
"ไอ้เทียนไปชมรมค่ายอาสากันป๊ะ"
"เออ ไปดิ"
ผมกับไอ้เทียนเดินไปที่ชมรมค่ายอาสา ก็ไปลงชื่อสมัครเข้าชมรมครับ ได้ของที่ระลึกเป็นพวงกุญแจชื่อชมรมค่ายอาสา
"หล่อๆอย่างนี้ จะไหวหรอ" พี่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเขียนใบสมัครพูดขึ้นมา ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นชื่อบนป้ายชื่อที่พี่เค้าคล้องอยู่ P'เทมส์ ปี2
"เค้าพูดกับใครว๊ะ" ผมกระซิบถามไอ้เทียน
"มึงแหล่ะ ทั้งโต๊ะมีแค่กูกับมึงที่เขียนใบสมัครเนี่ย"
"หรอ"
ผมคิดในใจว่าช่างแม่ง จะหล่อไม่หล่อก็ไปค่ายได้เหมือนกัน แล้วไอ้พี่เทมส์ที่พูดประโยคนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะขี้เหร่ หล่อหน้าตากวนตีนแถมยังปากดีแบบนี้ ยังอยู่ชมรมค่ายอาสาได้เลย
ผมกับไอ้เทียนเขียนใบสมัครเสร็จก็เอาไปส่งให้พี่เทมส์ ไอ้พี่เทมส์ก็รับใบสมัครไป แล้วก็มองหน้าผม
"แน่ใจนะว่าจะอยู่ชมรมนี้"
"ครับ"
"ออกค่ายลำบากนะเว๊ย ไม่ใช่เล่นๆ"
"ครับ"
"ไอ้เทมส์อย่าไปกวนน้อง" เพื่อนไอ้พี่เทมส์เข้ามาห้ามทัพ ผมก็เลยเดินออกมาจากชมรมค่ายอาสา
"กู งง กับพี่เค้าเลย ต้องการอะไรว๊ะ" ไอ้เทียนพูดออกมา
"ไม่รู้หว่ะ ช่างเหอะ อย่าคิดมาก" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็กอดคอพามันเดินไปหาชมรมอื่นที่น่าสนใจ
....ช่วงเช้า ผมกับไอ้เทียนตามล่าหาไอเทมจากชมรมต่างๆ สนุกมาก เข้าชมรมนู้น ออกชมรมนี้ มีแต่คนแซวผม เพราะจำผมได้จากรูปโอปป้าลูกชิ้นปิ้ง และก็มีคนขอถ่ายรูปกับผมเยอะมากครับ อาจจะเพราะผมน่ารัก เฟรชชี่ ใสๆ พี่ๆก็เลยรักและเอ็นดู ^^
"เหี้ย เหนื่อยชิบ ร้อนก็ร้อน" ไอ้เทียนทิ้งตัวนั่งลงที่โต๊ะไม้หินในคณะวิศวะ ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าๆแล้ว
"มึงหิวยัง ไปกินข้าวกันป๊ะ" ผมชวนไอ้เทียนไปหาข้าวกิน
"เออ ไปดิ"
ไอ้ทิวโทรมาหาผม
"ไอ้ฟ้ามึงอยู่ไหนเนี่ย แวะมาชมรมเครื่องกลดิ"
"อยู่ในคณะมึงนี่แหล่ะ เดี๋ยวไปหาข้าวกินก่อนหว่ะ"
"มากินที่ชมรมกู พี่ซื้อข้าวกล่องมาเลี้ยงเพียบเลย"
"ไม่เป็นไรมึง ของชมรมมึงกูไม่กล้ากินหรอก"
"มึงก็มาอยู่ชมรมกูดิว๊ะ มาๆกูรอ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วมันก็วางสายไป
"ไอ้เทียน ไอ้ทิวโทรมาให้ไปที่ชมรมมันหว่ะ"
"เออ ไปดิๆ"
ผมกับไอ้เทียนเดินไปถึงชมรมเครื่องกล คนเยอะมากมีแต่เด็กวิดวะ กำลังเล่นเกมส์กันสนุกเลย
"สวัสดีครับน้องๆ ชมรมเครื่องกลยินดีต้อนรับครับ"
"เครื่องกลน่ารัก ใครๆก็รักเครื่องกล"
"มาอยู่เครื่องกลกับพี่ แล้วชีวิตจะดีไปตลอดชาติ"
เสียงโปรยคำเชิญชวนให้เข้าชมรม ทำให้มีเสียงเฮฮาขึ้น ทำเอาผมอยากจะเห็นหน้าคนพูดเลย แต่ละประโยคนี่คิดได้ยังไง
"เห้ย ไอ้ฟ้า มีเพ้นท์หน้าด้วยหว่ะ เพ้นท์กันมั๊ยเท่ห์ๆ" ไอ้เทียนชวนผมไปนั่งให้รุ่นพี่เพ้นท์หน้า
"เออ เอาดิ"
"พี่ครับ ผมอยากเพ้นท์หน้าครับ"
"ได้ค่ะน้อง นั่งเลยค่ะ"
ผมกับไอ้เทียนเข้าไปนั่ง ไอ้ทิวเห็นผมเข้าแล้ว มันก็เดินมาหาผม เห็นตรงแก้มของมันเพ้นท์เป็นรูปเกียร์ สัญลักษณ์ของคณะวิศวะ
"พี่ครับไอ้สองคนนี้เพ้นท์ให้เต็มหน้าเลยนะครับ" ไอ้ทิวบอกรุ่นพี่
"เพื่อนน้องทิวหรอคะ น่ารักจัง"
"ใช่ครับพี่แพรว เพื่อนผมเอง ไอ้ฟ้ากับไอ้เทียน"
พี่แพรวเพ้นท์หน้าให้ไอ้เทียนก่อน ส่วนผมก็นั่งรอคุยกับไอ้ทิวไปเรื่อยเปื่อย
"มาฟ้า พี่เพ้นท์ให้" พี่โอมเข้ามานั่งตรงหน้าผมพร้อมกับหยิบพู่กันขึ้นมาเตรียมจะเพ้นท์หน้าให้ผม ผมก็ยกมือสวัสดีพี่โอม
"เอารูปไรดี"
"อยากได้รูปเกียร์แบบไอ้ทิวอ่ะครับพี่"
"ถ้าอยากได้เกียร์ ต้องมาเป็นเมียเครื่องกลนะคร๊าบ" เสียงดังมาจากตรงที่เล่นเกมส์พอดี ทำเอาผมขำออกมา
"ขำไร ถ้าอยากได้เกียร์ก็ต้องมาเป็นเมียเครื่องกลนะ" พี่โอมบอกผม ทำเอาผมต้องหยุดขำ
"โอม อย่าพูดแบบนี้ดิ เราใจคอไม่ดี"
"อะไรเนี่ยแพรว เป็นไร" พี่โอมหันไปถามพี่แพรวแบบขำๆ
"เห็นโอมคุยกับน้องเค้าแล้วมันฟินอ่ะ"
"เพ้อเจ้อน่า ความคิดผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ" พี่โอมพูดแล้วก็ส่ายหน้า แต่ก็ยังยิ้มๆ
ผมดิ นั่งหัวใจเต้นแรงมากตอนนี้ ก็มีคนที่หล่อมาก นั่งอยู่ตรงหน้าแบบนี้ แถมกำลังจะเพ้นท์หน้าให้ผมด้วยสิจะไม่ให้หัวใจเต้นแรงได้ยังไง
"ตกลงเอารูปเกียร์นะฟ้า" พี่โอมถามผมอีกครั้ง ผมก็พยักหน้าให้
แล้วพี่โอมก็ค่อยๆวาดพู่กันลงบนแก้มข้างขวาของผม อย่างเบามือ
"พี่โอมสุดหล่อ พี่โอมอยู่ไหนคะ" เสียงประกาศตามหาพี่โอมดังมาจากซุ้มเล่นเกมส์
"ใครเรียกว๊ะเนี่ย" พี่โอมบ่นออกมาเบาๆ พร้อมกับยกมือว่านั่งอยู่ตรงนี้
"อยู่นี่คร๊าบ"
"พี่โอมเชิญตรงนี้หน่อยค่ะ น้องๆอยากเห็นหน้าหล่อๆ"
"มาตรงนี้ครับได้สองหล่อเลย" มีเสียงตะโกนดังมา เสียงนั้นคุ้นๆหูผม
แล้วก็ปรากฏร่างของไอ้พี่ดิน เดินออกมาครับ
"ว่าละ" ผมพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะยกมือสวัสดีไอ้พี่ดิน ไอ้พี่ดินรับไหว้ผมแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม
"ฟ้าว่าอะไรนะ" พี่โอมถามผม คงจะได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้
"ป่าวครับพี่ วาดต่อเถอะพี่" ผมบอกพี่โอม พี่โอมก็นั่งลงสีให้ ไม่นานก็เสร็จ
"เสร็จแล้วครับ" พี่โอมบอกผม พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปแก้มผมแล้วก็ยื่นให้ผมดู
"อ่ะ ดูดิ เป็นไงฝีมือพี่"
"สวยเลยอ่ะพี่ ขอบคุณนะครับ" ผมขอบคุณพี่โอม พี่โอมก็เอามือมาจับหัวของผมเขย่า "ไม่เป็นไรครับน้องพี่"
ผมกับไอ้เทียนเพ้นท์หน้าเสร็จแล้วไอ้ทิวก็พาเข้าไปในชมรมครับ
"อ่ะข้าว กินข้าวกันก่อนเดี๋ยวกูเอาใบสมัครมาให้เขียน" ไอ้ทิวบอกผมพร้อมกับยื่นข้าวกล่องมาให้ผมกับไอ้เทียน
ผมกับไอ้เทียนนั่งกินข้าวจนเสร็จ ไอ้เทียนก็ออกไปหาพวกไอ้หิน ไอ้ทิวข้างนอก ส่วนผมยังนั่งอยู่ในชมรม เล่นโทรศัพท์ เพจ UST SO CUTE ลงรูปผมอีกแล้ว คราวนี้เป็นรูปที่พี่โอมกำลังนั่งเพ้นท์หน้าให้ผม "คายตะขาบ" แอดมินเพจใส่สเตตัสรูปนั้นว่าคายตะขาบ มีคนเข้ามาเม้นรูปเยอะมาก ผมไม่กล้ากดเข้าไปอ่านเลย
"เชี่ยฟ้า รูปมึงกับพี่โอมนี่เร็วชิบ" ไอ้หินเดินเข้ามาแซวผม
"เออ คนถ่ายแม่งไวหว่ะ แอบถ่ายตอนไหนว๊ะเนี่ย"
"กินน้ำป่ะ อ่ะ" ไอ้หินพูดแล้วก็ยื่นแป๊บซี่กระป๋องมาให้ผม
"เดี๋ยวกูออกไปข้างนอกก่อนนะ" ไอ้หินบอกผม แล้วมันก็เดินออกไป
ไอ้พี่ดินเดินสวนเข้ามาพอดี ในมือถือแป๊บซี่มาสองกระป๋อง พอเห็นว่าผมนั่งถือแป๊บซี่อยู่ก็ชะงักไปนิดนึง
"โห พี่ดิน กินคนเดียวสองกระป๋องเลยหรอพี่" ผมแซวไอ้พี่ดิน
"ป่าว จะเอามาให้ไอ้โอมมันอ่ะ"
"พี่โอมอยู่ข้างนอกนะพี่ พี่เข้ามาข้างในทำไมอ่ะ"
"ก็ไอ้อาทิตย์อยู่ข้างใน"
"ตกลงพี่เอามาให้พี่โอมหรือพี่อาทิตย์อ่ะครับ"
"เออ จะให้ใครก็เรื่องของกู" ไอ้พี่ดินทำกระฟัดกระเฟียดใส่ผมก่อนที่จะหันหลังกลับเดินออกไปข้างนอกชมรม
ผมมองตามไอ้พี่ดินไป พลางคิดในใจว่า "ไม่สบายป๊ะเนี่ย ....!!"
----------------------------------------------------------------
-
พี่ดินนางหึง นางเสียเซลฟ์ 5555
-
เรื่องน่ารัก
สนุกมากๆ
ว่าแต่ใครพระเอก
พี่โอมหรือพี่ดิน
-
:pig4:
-
ชอบบบบบ ไรท์มาต่อไว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่โอม ดูจะชอบฟ้านะ
ทั้งให้สเลอปี้ ทั้งมาเพ้นท์ให้
แต่แฟนคลับพี่โอม หวงไม่เบาตามติดเลย
ทั้งยังชิงแก้วสเลอปี้ไปด้วย
พี่ดิน นี่ชอบฟ้าเต็มหัวใจเลย
พี่เทมส์ ชมรมค่ายอาสา ก็มีแววชอบฟ้า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ช้าไปนะคะพี่ดิน พี่ต้องเร็วกว่านี้ค่ะ
-
รออยู่นะคับคนแต่ง
เรื่องสนุกมากๆ
-
อยากรู้จักมากกว่านั้น แต่ก็ออกตัวช้านะคะ คุณปฐพี :hao3:
-
สมน้ำหน้าอีพี่ดิน
-
:katai5: :ling1: :ling1:
-
:pig4: :pig4:
-
ติดตามๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:ling1: โอ๊ย....พี่ดิน....ต้องบุกเร็วและแรงกว่านี้นะค่ะ....
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.6 : กินข้าวกับดิน
แจว มาแจวจ้ำจึ๊ก น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว
แจว มาแจวจ้ำจึ๊ก น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว
แจวเรือจะไปซื้อผ้า แจวเรือจะไปซื้อผ้า ขอเชิญน้องฟ้าาาาาาาาา ออกมาช่วยแจววว
เสียงเพลงสันทนาการดังมาจากข้างนอก ผมยังคงนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างในชมรมเครื่องกล
"ไอ้ฟ้า เค้าเรียกมึงไปแจวอ่ะ ออกมาเลยมึง" ไอ้ทิวตะโกนเรียกผมมาจากหน้าชมรม
ผมลุกจากโต๊ะเดินออกมาหน้าชมรม ไปตรงซุ้มเล่นเกมส์ของชมรมเครื่องกล ไอ้หินกำลังตีกลองอยู่ พี่ที่ร้องเพลงนับเลขเรียกผม ถ้าผมไม่ออกไปแจวคงแย่
"น้องฟ้า....1"
"น้องฟ้า...2"
"น้องฟ้า...อ้าาาา ออกมาแล้ว"
"แจวมาแจวจ้ำจึ๊ก น้ำนิ่งไหลลึกนึกถึงคนแจว"
"แจวเรือจนมาถึงท่า แจวเรือจนมาถึงท่า มารับน้องฟ้าออกมาช่วยแจว"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ"
"น้องฟ้าน่ารักหว่ะ"
"มึงน้องฟ้าคณะไหนว๊ะ ไม่คุ้นหน้าเลย"
ผมโดนแจวเรือไปสามรอบ ถึงกับเหนื่อยเลยครับแต่ก็สนุกดี ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็ช่วยกันปั่นผมอยู่นั่นแหล่ะ กว่าจะปลีกตัวหนีออกมาได้ทำเอาเหงื่อซึมเหมือนกัน
"อ่ะ น้องฟ้าดื่มน้ำเย็นๆก่อนค่ะ" พี่ผู้หญิงส่งแก้วใส่น้ำเย็นมาให้ผม ผมหันไปขอบคุณพี่เค้า ก็จำได้ว่าเป็นพี่ขวัญเพื่อนพี่ดิน ที่ช่วยทำแผลให้ตอนที่โดนแมวข่วน
"อ้าว สวัสดีครับพี่ขวัญ"
"สวัสดีค่ะ เป็นไงแผลหายยัง ไอ้ดินมันแกล้งอะไรเราอีกป่าวเนี่ย"
"หายแล้วครับพี่ พี่ดินไม่แกล้งแล้วครับ แหะ แหะ"
"ไอ้ฟ้า มานี่ดิ๊"
เสียงคุ้นๆแบบนี้เรียกผม จะเป็นใครไม่ได้ได้นอกจาก พี่ดิน
"ครับพี่"
"ไปหาขนมกินกันป๊ะ"
เฮ้ย ทำไมพูดดีอ่ะ ผมคิดในใจ
"ขนมที่ไหนอ่ะพี่"
"เออ มึงจะไปป๊ะหล่ะ ถ้าไปก็ตามกูมา อย่าพูดมาก" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินออกไป
"ไรว๊า พูดดีๆไม่ทันไรเลย เหวี่ยงอีกละ" ผมบ่นกับตัวเอง แล้วก็ลุกเดินตามไอ้พี่ดินจอมเหวี่ยงออกไป
"พี่ดินรอด้วยดิครับ" ผมร้องเรียกไอ้พี่ดินที่เดินเร็วชิบ
พี่ดินเดินไปคล่อมจักรยานรอผม พร้อมกับพยักหน้าส่งสัญญาณให้ผมนั่งซ้อนท้าย
"พี่จะพาผมไปไหนอ่ะครับ"
"มึงจะไปหรือไม่ไป"
"ไปครับ" ผมตอบพี่ดินเสียงอ่อยๆแล้วก็ไปนั่งซ้อนท้ายพี่ดิน
ได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆมาจากตัวพี่ดิน เป็นแป้งเดียวกับที่ผมชอบทาแน่ๆ โคโดโมะ
ระหว่างทางที่ปั่นจักรยานมา พี่ดินไม่พูดอะไรเลย ผมเองก็เงียบ ได้แต่นั่งมองแผ่นหลังกว้างของคนตรงหน้า
คนที่กำลังปั่นจักรยานก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน
"ค่ายอาสา59" ผมอ่านข้อความบนเสื้อด้านหลังของพี่ดิน นี่พี่ดินอยู่ชมรมค่ายอาสาด้วยหรอเนี่ย..!!
ได้ยินเสียงกลอง เสียงร้องเพลงมาแต่ไกล ผมก็ชะโงกหน้าออกไปดู เห็นคนออกมาเต้นกันเต็มถนนด้านหน้าไปหมด แต่ละคนใส่เสื้อลายดอก นุ่งผ้าถุง โจงกระเบน ไม่รู้ว่าเป็นของชมรมอะไร น่าสนุก
"กรี๊ดดดด น้องดินสุดหล่อ"
"ว๊ายยยย น้องดินมา"
"หยุดก่อนค่า น้องดินนนนนนน"
"เชี่ย ซวยละมึงไอ้ฟ้า" พี่ดินพูดกับผมพร้อมกับเอื้อมแขนยาวมาด้านหลังรวบตัวผมให้แนบไปกับแผ่นหลังของพี่ดิน
"ซวยไรพี่" ผมถามพี่ดิน ตอนนี้หน้าของผมแนบสนิทกับแผ่นหลังของพี่เค้า
ยังไม่ทันที่พี่ดินจะตอบผม ก็มีกลุ่มคนเข้ามารุมผมกับพี่ดิน เอาแป้งมาป้ายหน้าเต็มไปหมด
"ขอปะแป้งหน่อยนะคะน้องดิน"
"อุ๊ย มีใครเกาะหลังมาด้วยเนี่ย"
"น่ารักอ่ะน้องดิน ใครคะเนี่ยน้องรหัสหรอ"
เสียงคนถามพี่ดิน แต่พี่ดินก็ไม่มีสิทธิ์ตอบเพราะตอนนี้โดนปะแป้งอยู่ มือของพี่ดินก็ยังจับตัวผมแอบไว้ แต่ผมก็ไม่รอดโดนแงะออกมาปะแป้งจนได้
จนเวลาผ่านไปซักพัก เหมือนกับทุกคนพอใจแล้ว ก็ปล่อยมือจากผมกับพี่ดินครับ
"มาถ่ายรูปกันหน่อยคร่า คนหล่อมาเยี่ยมชมศิลฯ"
พี่ๆที่เข้ามาปะแป้ง ก็เข้ามารวมกลุ่มถ่ายรูปกับผมแล้วก็พี่ดินครับ
อ๋อ นี่ก็คือชมรมศิลปะวัฒนธรรมแน่ๆ ตีมงานสงกรานต์สนุกสนานกันเลย ผมนี่โดนปะแป้งซ๊ะเละเลยครับ ทั้งเย็นทั้งแสบ พี่ดินก็เหมือนกัน ฮ่าๆ
"โห...พี่ปะแป้งผมขนาดนี้ ผมจะกล้าไปไหนต่อหล่ะเนี่ย"
"โอ๋ๆ เดี๋ยวพี่เอาขนมมาให้นะคะ รอแป๊บ"
"พวกมึง เอาขนมมาเปย์น้องดินด่วนเลย" พี่ผู้หญิงหันไปตะโกนบอกเพื่อนๆ
"น้องคนข้างหลังนี่ชื่ออะไรคะ"
"ชื่อฟ้า ปีหนึ่ง ครับพี่"
"พี่รบกวนขอเบอร์โทร เฟซบุ๊ค ไอจี ไอดีไลน์หน่อยได้มั๊ยคะ เผื่อว่าทางสโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัยมีอะไรจะได้เรียกใช้งาน"
"เอ่อ..." ผมหันหน้าไปมองพี่ดินเพื่อจะขอคำปรึกษา
"ให้พี่เค้าไปเหอะ พี่เค้ามาจากสโมฯอ่ะ"
"ครับพี่"
"อ่ะน้องดิน พี่มีกล้วยทอดมันทอด แล้วก็ลูกชิ้นปิ้ง มะม่วงน้ำปลาหวาน แค่นี้พอมั๊ยคะ"
"ส่วนน้องฟ้า พี่มีทั้งตัวและหัวใจให้นะคะ" พี่ผู้ชายท่าทางตุ้งติ้งหันมาบอกผม ผมก็ยิ้มๆให้
"ขอบคุณครับพี่" พี่ดินขอบคุณพี่คนที่เอาขนมมาให้ ผมก็ยกมือไหว้ขอบคุณพี่เค้าเหมือนกัน
แล้วพี่ดินก็พาผมปั่นจักรยานกลับมาที่ชมรมเครื่องกลครับ ทุกคนเห็นสภาพผมกับพี่ดินก็ขำกันใหญ่
"ไอ้เหี้ยดิน มึงพาน้องไปเละที่ไหนมาว๊ะเนี่ย"
"ชมศิลฯหว่ะ แม่ง กูกะจะไปหาขนมกินแถวๆนั้น โดนเลยแม่งเล่นสงกรานต์กัน ดีไม่โดนสาดน้ำ"
"โถ่ น้องฟ้าของพี่ เลอะเทอะหมดเลย" พี่ขวัญแซวผม พร้อมกับยื่นทิชชู่มาให้ผมเช็ดหน้า
"ขอบคุณครับพี่ขวัญ" ผมขอบคุณพี่ขวัญแล้วก็รับทิชชู่มาเช็ดหน้า
"เป็นไง เละเลยมึง เข้าไปล้างหน้าก่อนป๊ะ ห้องน้ำในชมรมอ่ะ ไปดิ" ไอ้พี่ดินมาบอกผม แล้วก็เอาถุงขนมมาวางตรงนั้น พี่อาทิตย์กับพี่โอมเดินมาพอดี
"อ่าวไอ้ฟ้า เละเป็นโจ๊กเลย ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์หัวเราะเมื่อเห็นสภาพของผม
"ถ้าไม่เละก็ไม่ได้ขนมสิว๊ะ" พี่ดินบอกเพื่อนด้วยความภูมิใจ
ผมเดินไปที่ห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังของชมรม ก็เข้าไปล้างหน้า แต่รู้สึกว่าแป้งจะเข้าตา เลยแสบๆ
"ก๊อกๆ ใครอยู่ในห้องน้ำครับ"
มีคนมาเคาะประตู ผมจำได้ว่าเป็นเสียงไอ้หิน
"กูเองไอ้หิน"
"อ่าว ไอ้ฟ้า กูปวดฉี่หว่ะ"
"เออ แป๊บๆ" ผมเอื้อมมือไปคลำๆเปิดประตูให้ไอ้หินเข้ามา เพราะตอนนี้ตาของผมลืมไม่ได้
"มึงเป็นไรว๊ะ"
"แป้งเข้าตา แม่งแสบ เค้าใช้แป้งเย็นอ่ะ"
"อ่อ เออๆเดี๋ยวกูฉี่แป๊บเดี๋ยวล้างให้"
ไอ้หินบอกผม แล้วมันก็หันกลับไปฉี่ ฉี่เสร็จมันก็มาช่วยล้างตาให้ผม
"อ่ะ มึงลองค่อยๆลืมตาดิ๊ ลืมได้ป๊ะ" ไอ้หินบอกผมหลังจากช่วยล้างตาให้ผม
ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็ลืมได้แต่ก็ยังมัวๆอยู่ เพราะไอเย็นจากความเย็นของแป้ง
"เออ โอเคละ ขอบใจนะมึง" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เปิดประตูห้องน้ำพากันออกไปจากห้องน้ำ โดยที่ไม่รู้ว่าพี่ดินมาเห็นตอนที่ผมกับไอ้หินออกมาจากห้องน้ำพอดี
ผมชวนไอ้หินไปนั่งกินขนม ไอ้เทียน ไอ้ทิวก็นั่งอยู่ตรงนั้น
"โห ฟ้า ตามึงแดงเลยหว่ะ" ไอ้เทียนบอกผม
"อือ โคตรแสบ แม่งใช้แป้งเย็น"
"ฮ่าๆ ซวยเลยมึง อ่ะกินหนมก่อน" ไอ้ทิวยื่นกล้วยทอดมาให้ผม
"กินกล้วยมาอิ่มแล้วมั้ง" ไอ้พี่ดินพูดแล้วก็นั่งลงตรงข้ามผม ผมก็หันไปมอง เห็นคนตรงหน้าทำหน้านิ่งๆ
"มึงพูดไรว๊ะไอ้ดิน" พี่โอมถามพี่ดิน
"ป่าว ไม่มีไร" ไอ้พี่ดินตอบหน้านิ่งๆแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินขนมที่ได้มา
"พี่ดิน น้ำครับ" ผมยื่นแป๊บซี่กระป๋องให้
ไอ้พี่ดินเงยหน้ามามองผม ก่อนที่จะรับแป๊บซี่ไป โดยที่ไม่พูดอะไร
หลังจากพักกินขนมเสร็จ ก็บ่ายสามกว่าๆ ผมกับไอ้เทียนก็ขอตัวกลับ ส่วนไอ้ทิวกับไอ้หินยังอยู่ที่ชมรมต่อ
"พี่ๆผมกลับก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ๆที่นั่งอยู่ตรงนั้น
"เออๆไว้เจอกันเว๊ย ไอ้น้องฟ้าไอ้น้องเทียน ถ้าชมรมมีงานแล้วเรียกมาช่วยงานต้องมาช่วยพี่นะ" พี่อาทิตย์บอกผม
"ได้ครับพี่อาทิตย์" ผมบอกพี่อาทิตย์
"ให้พี่ไปส่งมั๊ยฟ้า" พี่โอมถามผม
"หูยยยย หนูอยากให้พี่โอมถามแบบนี้บ้างจังคะ"
"พี่โอม ไปส่งหนูบ้างก็ได้นะคะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่โอม ขอบคุณครับ" ผมบอกพี่โอมแล้วก็เดินออกมา เจอพี่ดินยืนกินแป๊บซี่กระป๋องอยู่
"พี่ดิน ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ" ผมบอกพี่ดิน
"อือ" พี่ดินตอบกลับมาสั้นๆ หน้านิ่งๆ
ผมเห็นว่าพี่เค้าไม่พูดอะไรต่อ ก็เลยเดินออกมา กลับหอพร้อมกับไอ้เทียน
ผมกลับมาถึงหอก็แยกย้ายกับไอ้เทียนเข้าห้อง พี่ภู วีดีโอคอลมาหาผม
"เห้ย ไปทำไรมา เลอะเทอะขนาดนี้" ไอ้พี่ชายทักผมพร้อมกับหัวเราะที่เห็นสภาพของผม
"วันนี้มีกิจกรรมที่มออ่ะพี่ โดนปะแป้งมาเนี่ย"
"ฮอตนะเนี่ยไอ้น้องพี่ ฮ่าๆ"
"คิดถึงหว่ะ เมื่อไหร่จะลงมาหา"
"เดือนหน้าคงได้ไป หยุดสามวัน"
"เฮ้ย จริงนะ รอๆ" ผมพูดด้วยความดีใจที่รู้ว่าพี่ชายจะมาหา
"ไอ้ทิวไอ้หินหล่ะ"
"ยังอยู่ชมรมอ่ะพี่ยังไม่กลับ"
"อ่อ เออ โอเคไปอาบน้ำได้แล้วไป เดี๋ยวว่างๆโทรหาใหม่"
"ครับพี่สวัสดีครับ" ผมบอกพี่ชายแล้วก็วางสาย
หลังจากนั้นผมก็อาบน้ำ ล้างหน้า แล้วก็ล้มตัวลงนอนครับ กิจกรรมวันนี้สนุกมาก โคตรจะเพลีย ผมนอนเล่นจนหลับไป
ตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดแล้ว เห็นในกลุ่มไลน์ที่พวกผมตั้งกัน4คน มีผม ไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้หิน มันสามคนบอกว่าถ้าผมตื่นให้ลงไปซื้อข้าวมาไว้ให้ด้วย เพราะเพลียๆจากการทำกิจกรรม แต่ละคนพิมพ์สั่งไว้เรียบร้อยว่าจะกินอะไร มันใช้ได้จริงๆไอ้เพื่อนผมเนี่ย เฮ้อออ...
ผมล้างหน้าให้สร่างง่วง แล้วก็ลงไปที่ร้านข้าวครับ เขียนสั่งข้าวใส่กล่องเอาไว้ให้ไอ้พวกนั้น ส่วนผมนั่งกินที่ร้านเลย ข้าวไข่เจียวของโปรด
"เพื่อนหายไปไหนหมดหล่ะ"
ผมเงยหน้าไปมองคนถาม ก็เจอไอ้พี่ดินยืนอยู่ ตอนนี้เปลี่ยนมาใส่ชุดบอลสีขาวแล้ว ทำให้ไอ้พี่ดินที่ขาวอยู่แล้วโคตรดูหล่อออร่าขึ้นไปอีก
"ยังนอนกันอยู่เลยครับพี่ดิน พี่มากินข้าวหรอ"
"เออ ไอ้พวกนั้นก็ยังนอนกันอยู่ต้องซื้อข้าวไปให้มันอีกเนี่ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินส่ายหัวไปสั่งข้าว ก่อนที่จะกลับมานั่งตรงข้ามผม
"หายแสบตายัง" คนตรงหน้าถามผม ด้วยน้ำเสียงที่ดีกว่าเดิม
"หายแล้วครับพี่" ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้ ทำเอาคนตรงหน้าชะงักแล้วหลบหน้าผม
"กินต้มยำมั๊ย" พี่ดินถามผม แล้วก็ลุกไปสั่งต้มยำเพิ่ม
ข้าวไข่เจียวของผมกับพี่ดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะ พร้อมกับต้มยำรวมมิตรร้อนๆอีกหนึ่งถ้วย
"พี่กินข้าวไข่เจียวเหมือนผมเลย"
"อือ"
คนตรงหน้าตอบมาสั้นๆแค่นั้น ผมก็ไม่พูดอะไรต่อ ก้มหน้าก้มตากินข้าวของตัวเองไป
"อ่ะ ต้มยำกินดิ สั่งมาให้กินด้วยกัน" ไอ้พี่ดินบอกผม ก่อนที่จะตักกุ้งมาวางไว้ในจานของผม
"ขอบคุณครับพี่"
"อือ กินๆไปจะได้โต"
"โห พี่ ผมโตแล้วครับ"
"อือ"
ผมโคตรเกลียดคำว่า อือ ของไอ้พี่ดินเลยอ่ะ ฮ่าๆ
"พี่ดินครับ"
"ว่าไง" ไอ้พี่ดินเงยหน้ามาตอบผม มีเศษข้าวติดที่มุมปาก
"เห้ยพีี่ กินยังไงข้าวติดปากเนี่ย ฮ่าๆ" ผมว่าไอ้พี่ดินแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบเศษข้าวออกให้ พี่ดินก็นิ่งไป
ผมเองก็นิ่งเหมือนกัน เพราะรู้ตัวว่าอาจจะทำเกินไป
"มึงเรียกกูทำไม"
"อ๋อ ผมจะขอไลน์พี่อ่ะ มีมั๊ยครับ" ผมถามพี่ดิน
"เอาโทรศัพท์มึงมา"
ผมยื่นโทรศัพท์ไปให้พี่ดิน พี่ดินเอาไปกดๆ แล้วก็ยื่นกลับคืนมาให้ผม ผมแอบเห็นพี่ดินอมยิ้ม ก่อนที่จะเงยหน้าแล้วทำหน้านิ่งๆ
"อิ่มแล้ว" ผมพูดออกมา แต่ข้าวในจานยังเหลืออยู่ ไข่เจียวก็เหลือ
"ทำไมไม่กินข้าวให้หมด"
"ก็อิ่มแล้วอ่ะครับ"
"เอามานี่ เสียดาย" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็หยิบจานข้าวผมไปเทใส่จานตัวเอง แล้วก็กินต่อจนหมด
ผมมองตามการกระทำของพี่ดิน ไม่คิดว่าพี่เค้าจะกล้ากินข้าวที่ผมกินเหลือไว้
ผมลุกไปจะจ่ายตังค์ แต่พี่ดินไม่ให้จ่าย
"ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"
"ไม่เป็นไรครับ ข้าวกล่องเพื่อนผมอีก"
"เออน่า อย่าขัดใจดิว๊ะ"
พี่ดินพูดแบบนี้ผมคงต่อรองอะไรไม่ได้อีกแล้ว ทั้งๆที่ก็เกรงใจที่พี่เค้าเลี้ยงข้าวแบบนี้
"งั้น ขอบคุณครับพี่"
พอได้ข้าวกล่องที่สั่งไว้ ผมก็แยกย้ายกับพี่ดิน กลับขึ้นไปที่ห้อง เคาะประตูปลุกไอ้หินกับไอ้ทิวออกมากินข้าว แล้วก็ขึ้นไปตามไอ้เทียนอีก ผมนี่เป็นเพื่อนที่โคตรจะดีอ่ะ
-------------------------------------------------
จบ EP.6 ตัดเข้าโฆษณา อิอิ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกๆคนน๊า
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดิน ชอบฟ้าก็บอก อย่ามาคิดมากอยู่คนเดียว
-
อ่านจบบรรทัดปุ๊บ..
เอ๋..จบตอนแล้วเหรอเนี้ย...
อารมณ์แบบว่าสนุก
อ่านเท่าไรก็ไม่พอ...
พี่โอมนี่สงสัยไม่ใช่พระเอก
แต่ออร่าพี่แกพระเอกมากๆ
พี่ดินสงสัยเป็นพระเอกเพราะมีบทเยอะมากกว่าพี่โอม
-
สนุกจัง อยากอ่านอีก อิอิ
ฟ้าน่ารัก พี่ดินเหวี่ยงวันละหลายเวลา เหอๆๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มันก็จะซึนๆใช่ป่ะ
-
พี่ดินนี่ชอบมาเจอช็อตเด็ด แบบกำกวม ของฟ้า ตลอดเลยหงิ :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่.7 : พี่ดินสายเปย์
หนึ่งเดือนผ่านไปสำหรับชีวิตเฟรชชี่ที่โคตรสนุกของผมกับเพื่อนๆ ผมโดนทาบทามเป็นตัวแทนสโมสรคณะอุตสาหกรรมเกษตร เพื่อเข้าประกวดดาว-เดือน คณะอุตสาหกรรมเกษตร ....จนได้ และผมก็ตอบตกลงซ๊ะด้วย เพราะทนความตื้อของพี่โอปอไม่ไหว ที่คอยตามตื้อผมแทบทุกวัน นี่ขนาดผมปฏิเสธรุ่นพี่ที่สาขาวิชาแล้วนะว่าไม่ขึ้นประกวดเป็นตัวแทนของสาขาวิชา แต่ก็ไม่รอดเป็นตัวแทนของสโมฯ จนได้
"น้องฟ้าคะ ถือว่าช่วยสโมรสรฯนักศึกษาหน่อยนะคะ ทุกคนอยากได้น้องฟ้าคนเดียวเลย ไม่มองคนอื่นเลย นะคะ นะคะ"
"ไม่งั้นก็ถือซ๊ะว่า ช่วยพี่ก็ได้นะคะ พี่โอปอคนนี้จะดูแลน้องฟ้าอย่างดีเลยค่ะ"
"วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วย น้องฟ้าช่วยอีปอมันหน่อยนะ ถือซ๊ะว่าช่วยกระเทยตัวอ้วนๆซักคนเถอะ"
ทั้งพี่โอปอและเพื่อนของพี่เค้า เข้ามาพูดกับผมในวันสุดท้ายที่ต้องส่งรายชื่อดาวเดือนของแต่ละสาขาวิชา ซึ่งทุกครั้งผมปฏิเสธมาโดยตลอด
"เอางี้ น้องฟ้ากลัวชนะใช่มั๊ย พี่บอกไว้เลยว่า ตัวแทนจากสโมฯ ส่งกี่ปีกี่ปีได้มากสุดก็แค่ตำแหน่งรอง น้องฟ้าสบายใจได้เลย"
"ใช่ๆ แค่ลงประกวดในนามของสโมฯ ช่วยพวกพี่หน่อยนะ"
พอผมได้ยินว่า ตัวแทนของสโมฯ ส่งมากี่ปีกี่ปีได้มากสุดก็แค่ตำแหน่งรอง ผมก็เลยสบายใจ ตอบตกลงกับพี่เค้าไป ด้วยเพราะเริ่มเห็นใจพวกพี่เค้าแล้วด้วย ที่อดทนมาตื้อผมอยู่เป็นสัปดาห์ ขนาดผมปฏิเสธทุกครั้ง ทั้งยังหนีและนิ่งใส่ พี่เค้าก็ยังมาตามอยู่ทุกๆวัน
"เหี้ย จริงหรอว๊ะไอ้ฟ้า มึงนี่นะจะประกวดเดือนคณะอ่ะ" ไอ้ทิวกับไอ้หินถามผมด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่ไอ้เทียนบอกมันสองคนเรื่องที่ผมจะขึ้นประกวดดาว-เดือนคณะ ตอนที่นั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน
"อือ กูทนรำคานไม่ไหวหว่ะ พี่เค้ามาตื้อแทบทุกวัน ไอ้เทียนแม่งก็ไม่ช่วยกูเลย แถมยังสนับสนุนพวกนั้นอีก" ผมหันไปว่าไอ้เทียน ไอ้ตี๋ข้างๆก็ได้แต่นั่งยิ้ม
"เออ ประกวดวันไหนว๊ะ เดี๋ยวพวกกูไปเชียร์ คณะอื่นไปได้ป่าวว๊ะ" ไอ้ทิวถามผม
"ได้ดิว๊ะ ประกวดอาทิตย์หน้า งานดินเนอร์แฟร์ของคณะกูอ่ะ ใครๆก็ไปได้แต่ต้องซื้อโต๊ะนะ" ไอ้เทียนตอบแทนผม
"งานไรว๊ะ ดินเนอร์ กินข้าวเย็นอ่ะหรอ"
"เออ รุ่นพี่บอกว่าในงานของกินเพียบ กูยังเคยไปเดินเลยตอนเรียนมัธยมงานมีทุกปี มีดนตรีแล้วก็ประกวดดาวเดือนนี่แหล่ะ"
"เชี่ย งั้นคนต้องเยอะแน่เลย กูไม่อยากประกวดแล้วหว่ะ" ผมบอกไอ้พวกนั้น เพราะไม่ชอบคนเยอะๆ ผมไม่ค่อยกล้าแสดงออกต่อหน้าคนเยอะๆซักเท่าไหร่
"เอาน่า... ไอ้ทิวก็ไม่ต่างจากมึง มันก็เป็นตัวแทนภาคเครื่องกล ประกวดดาวเดือนเหมือนกัน ไว้เชียร์มึงเสร็จค่อยไปเชียร์ไอ้ทิวด้วยกัน" ไอ้หินบอกผม
"แหม่ ไอ้ทิวมึงก็ไม่รอด ทำเป็นเงียบนะมึง" ผมหันไปว่าไอ้ทิว ที่มันไม่ยอมบอกเรื่องที่ต้องประกวดเดือนเหมือนกัน
"ก็ไอ้เชี่ยหินอ่ะดิ จริงๆพี่เค้าให้มันประกวด แม่งก็อ้างว่าทำอะไรไม่เป็นหล่อเป็นอย่างเดียว แล้วบอกว่ากูร้องเพลงเพราะ เล่นดนตรีได้ กูเหมาะกว่า พี่เค้าก็เลยเอากูไปแทนมัน เชี่ยมั๊ยหล่ะเพื่อนอ่ะ" ไอ้ทิวหันไปว่าไอ้หิน
"เฮ้อ.....เซ็งหว่ะ" ผมพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมา ไอ้ทิวก็ตบไหล่ปลอบใจผม เพราะหัวอกเดียวกัน
"อ้าว น้องฟ้า น้องเทียน มากินข้าวหรอคะ" พี่ฟ้า รุ่นพี่สาขาวิชาที่ชื่อเดียวกับผมเดินเข้ามาทักผมที่โต๊ะ
"สวัสดีครับพี่ฟ้า"
"ได้ข่าวว่าไม่รอด เป็นตัวแทนสโมฯจนได้นะเรา" พี่ฟ้าแซวผม
"ครับพี่ ผมขอโทษนะครับที่ไม่ช่วยสาขาวิชา แต่ก็ไม่รอดเป็นตัวแทนสโมฯ ผมจะโดนพวกพี่ๆเค้าว่าป่าวครับเนี่ย" ผมได้ทีระบายกับพี่ฟ้า เพราะผมกลัวว่ารุ่นพี่ที่สาขาจะว่าผม ที่ปฏิเสธสาขาวิชา แต่ไปลงให้สโมสรนักศึกษาของคณะแทน
"ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ เพราะในสโมฯก็มีแต่คนของสาขาวิชาเราทำงานให้คณะอยู่ พวกพี่ๆถึงยอมให้น้องฟ้าปฏิเสธของสาขาวิชาไง เพราะยังไงน้องฟ้าก็ไม่รอดอยู่แล้ว ที่พี่ๆส่งโอปอมาตามตื้อไงคะ เอาคนสาขาอื่นมาน้องฟ้าจะได้ไม่สงสััย" พี่ฟ้าเฉลยทั้งหมดให้ผมฟัง
"โห พี่ฟ้า แผนการซับซ้อนมาก" ไอ้เทียนบอกพี่ฟ้า
"ยังงี้ ผมคงไม่ชนะใช่ป่าวพี่ ทำไมดูทุกคนตั้งใจอยากได้ผมไปประกวด"
"เรื่องชนะพี่ไม่รู้หรอก อยู่ที่กรรมการแหล่ะ แต่พี่ว่าน้องฟ้าไม่รอดแน่ อิอิ พี่ไปละ บ๊ายบาย" พี่ฟ้าพูดทิ้งท้ายไว้ให้ผมกังวลอีกละ แต่คำพูดของพี่โอปอ ยังพอทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาได้
วันนี้พวกพี่ดินไม่เห็นมากินข้าว แต่ผมก็ไม่กล้าถามไอ้พวกนั้นว่าเค้าไปไหนกัน หลังจากกินข้าวเสร็จก็ตามเดิมครับ พวกผมพากันขึ้นไปเล่นเกมส์ที่ห้องไอ้เทียนจนดึก ก็แยกย้ายกันกลับมานอน
-----------------------------------
วันประกวดดาว-เดือน
ถึงวันประกวดดาวเดือน พอเอาเข้าจริงๆผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้ เพราะยังไงมันก็เป็นหน้าที่ก็ต้องทำให้ดีที่สุดหล่ะครับ ถึงแม้ว่าในใจลึกๆของผมจะไม่อยากชนะก็ตาม งานดินเนอร์แฟร์ เป็นงานประจำปีของคณะอุตสาหกรรมเกษตร ที่พวกนักศึกษาจะมาออกร้านขายของกินกันครับ ทั้งของคาวและของหวาน งานฝีมืออื่นๆก็มีนะครับ เน้นเป็นงานแฮนเมด น่ารักๆ ซุ้มเกมส์ก็มี คณะอื่นๆก็มาขายของได้เหมือนกัน ในงานจะมีเวทีดนตรีด้วยครับ ก็เป็นเวทีที่พวกผมต้องขึ้นประกวดดาว-เดือนนั่นแหล่ะ อาทิตย์ก่อนหน้าที่จะประกวด ผมไม่ได้เจอกับกลุ่มไอ้พี่ดินเลย ต่างคนต่างเรียน แล้วก็ไม่เห็นพวกพี่เค้ามากินข้าวที่หอด้วย หรืออาจจะมากินแต่มาไม่ตรงกันเลยไม่ได้เจอ
ด้านหน้าเวทีตอนนี้ทางทีมจัดงานเอาเสื่อมาปูแล้วก็เอาโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆมาตั้งเรียงๆไว้ สำหรับใครที่ซื้อบัตรโต๊ะจะได้นั่งข้างในนี้แล้วก็จะมีน้ำและของกินมาเสิร์ฟให้ด้วย เพื่อดูการประกวดดาว-เดือนไปด้วย ไอ้ทิวบอกผมว่ามันฝากไอ้เทียนซื้อบัตรให้แล้ว เพื่อนๆสาขาวิชาเดียวกับผมก็ซื้อด้วยเป็นกลุ่มใหญ่เลยเพื่อจะเชียร์พวกผมที่ประกวดดาว-เดือน
งานเริ่ม...
"สวัสดีค่า ทุกๆคนที่อยู่ในงานดินเนอร์แฟร์ในวันนี้ ตอนนี้เราก็ได้เวลาเริ่มการค้นหาดาว-เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรดวงใหม่แล้วนะคะ"
"ใช่ครับ เช่นเคยงานในค่ำคืนนี้ก็ได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีจากทุกๆฝ่าย ต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนทุกๆท่านด้วยนะครับ"
"เอาหล่ะค่ะ พี่โบ๊ทขา ดาวว่าเราเชิญน้องๆผู้เข้าประกวด Mister And Miss Freshy Agro ประจำปี2560 ทั้ง12คนออกมาโชว์ตัวด้านหน้าเวที เพื่อแนะนำตัวให้คณะกรรมการและผู้ชมทุกท่านได้รู้จักกันเลยดีกว่าค่ะ"
"โอเคครับ เชิญผู้เข้าประกวดดาว-เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรทั้ง12คนออกมาได้เลยครับ"
หลังจากพี่พิธีกรพูดจบ พวกผมก็เดินเรียงแถวกันออกไปแล้วก็เต้นเปิดตัวในแบบที่ซ้อมกันมา ก่อนที่จะเดินออกไปแนะนำตัวทีละคน
"สวัสดีครับ ผมนายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล จากสโมสรคณะอุตสาหกรรมเกษตรครับ" ผมพูดแนะนำตัวเสร็จ จำได้ว่าได้ยินเสียงกรี๊ด ดังมากกก พยายามมองไปด้านล่างเวทีก็เห็นแต่สีขาวเต็มไปหมด เห็นใครไม่ชัดเลย เพราะสปอร์ตไลท์ส่องหน้าจนตาพร่า
หลังจากแนะนำตัวเสร็จ ก็เป็นการเดินแบบในตีมของนักกีฬาครับ ผมเลือกชุดแบดมินตันเพราะชอบเล่นอยู่แล้ว ก็แค่ถือไม้แบดกับลูกแบดออกไปแล้วก็เดินครับ พี่พิธีกรก็จะมีสัมภาษณ์นิดหน่อย
"สวัสดีครับน้องฟ้า ทำไมถึงเลือกชุดนักกีฬาแบดมินตันครับ"
"ก็ เป็นกีฬาที่ผมชอบเล่นครับ ได้ออกกำลังกาย แล้วก็ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ด้วยครับ"
"ถ้าให้เลือกได้อยากจะตีแบดกับใครคะ เพราะอะไร"
"ผมก็อยาก..จะเล่นแบดกับเพื่อนๆแหล่ะครับ สนุกดี ถ้าให้ผมไปเล่นกับคนอื่นที่ไม่รู้จักก็คงไม่สนุกอ่ะครับ"
พอผมตอบคำถามจบ ทุกคนก็ปรบมือดังมากครับ มีเสียงฮือฮาปนเสียงหัวเราะด้วย ผมตอบอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ย...!!
--------------------------------
พี่ดินสายเปย์
หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาที่ถูกระเบียบครับ พี่พิธีกรจะเรียกออกไปทีละคน สลับชายหญิง เพื่อตอบคำถามจากคณะกรรมการ แล้วก็รอรับดอกกุหลาบเพื่อค้นหาตำแหน่งป๊อบปูลาร์โหวต ใครได้ดอกกุหลาบเยอะก็ได้รับตำแหน่งนี้ไปครับ ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง
"ต่อไปจะเป็นการตอบคำถามจากคณะกรรมการนะคะ และเราก็มีดอกกุหลาบค่ะที่จะขายอยู่ทางด้านข้างของเวที ใครที่เชียร์ผู้เข้าประกวดคนไหน หลังจากผู้เข้าประกวดตอบคำถามเสร็จก็ซื้อดอกกุหลาบมาให้ด้านหน้าเวทีได้เลยนะคะ และใครได้ดอกกุหลาบเยอะที่สุดในค่ำคืนนี้ทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ก็จะได้ตำแหน่งMister Freshy Agro Poppular และ Miss Freshy Agro Popular ไปครองค่ะ"
"เชี่ย มีซื้อดอกกุหลาบด้วยหว่ะ" ไอ้ทิวหันไปพูดกับไอ้หิน
"มึงกับกูคนละร้อยมะ ซื้อให้ไอ้ฟ้า"
"เออ ได้ๆ แต่แค่สองร้อยจะสู้คนอื่นได้หรอว๊ะ" เออน่า มึงไปซื้อมาก่อนเดี๋ยวกูเฝ้าโต๊ะให้ ไอ้หินบอกไอ้ทิว
"เห้ย ไอ้ทิวแป๊บนึงๆ กูช่วยออกด้วยอ่ะ" ไอ้เทียนเรียกไอ้ทิวไว้แล้วก็ยื่นตังค์ให้ร้อยนึงเพื่อสมทบทุนซื้อดอกกุหลาบให้ผม
ไอ้ทิวเดินออกไปซื้อดอกกุหลาบ เจอกับพวกพี่ดินยืนดูการประกวดอยู่ด้วย
"สวัสดีครับพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ๆมาดูด้วยหรอครับ เห็นไอ้ฟ้าป่าวพี่มันก็ขึ้นประกวดนะ"
"เออ เห็นละ แม่งตอบคำถามกวนตีนดี แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย" พี่อาทิตย์ถามไอ้ทิว
"ไปซื้อดอกกุหลาบครับไว้ให้ไอ้ฟ้า"
"อ่อ เออๆ เดี๋ยวพวกพี่ช่วยด้วย" พี่อาทิตย์บอกไอ้ทิวแล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์จะหยิบตังค์ให้ไอ้ทิว
"ไอ้ทิตย์กูยืมก่อนสองร้อย"
"อ่ะนี่ของพี่กับไอ้โอม" พี่อาทิตย์ยื่นแบงค์ห้าร้อยให้ไอ้ทิว
"ห้าร้อยเลยหรอครับพี่" ไอ้ทิวถามพี่อาทิตย์
"เออ เอาไปหมดนั่นแหล่ะ"
"ครับ งั้นผมไปก่อนนะครับเดี๋ยวไม่ทัน"
"เดี๋ยวก่อนไอ้ทิว อ่ะของพี่" พี่ดินเรียกไอ้ทิวไว้แล้วก็ส่งแบงค์พันให้ไอ้ทิว
"โห...ไอ้ดิน จ่ายหนักชิบ" พี่โอมแซวพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ
ไอ้ทิวเอาตังค์หนึ่งพันแปดร้อยบาทไปซื้อดอกกุหลาบมาได้มา2ตะกร้าใหญ่ ทำเอาคนแถวนั้นมองเป็นแถบๆ
"เหี้ยทิว สามร้อยได้มาขนาดนี้เลยหรอว๊ะ"
"สามร้อยเหี้ยไร นี่พันแปดนะครับ"
"มึงไปเอามาจากไหนอีกพันห้าว๊ะ"
"ก็พี่ดิน พี่อาทิตย์ พี่โอมอ่ะดิ"
"เห้ย จริงดิ แล้วพี่เค้าอยู่ไหนกันทำไมมึงไม่ชวนพี่เค้ามานั่งด้วยว๊ะ"
"อยู่ข้างหลังนู่น"
"เออๆ เดี๋ยวกูไปเรียกพวกพี่เค้าเอง" ไอ้หินพูดแล้วก็ลุกไปตามพี่ทั้งสามคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน
--------------------------------------
Mr.Freshy Agro Popular
ถึงคิวผมออกไปตอบคำถาม
"มาถึงผู้เข้าประกวดคนต่อไป รู้สึกว่าจะได้รับเสียงกรี๊ดมากมายเลยนะคะ แสดงว่าคนเชียร์ต้องเยอะมากแน่ๆ น้องฟ้าใส จากสโมสรฯคณะค่าาาาา"
"แหม่ ปีนี้ สโมสรฯคณะส่งมาดีมากเลยนะครับ"
ผมเดินออกไปยืนตรงด้านหน้า ระหว่างพี่พิธีกรทั้งสองคน หัวใจเต้นแรงมาก มันตื่นเต้น สองตาโดนสปอร์ตไลท์ส่องจนมองไม่เห็นว่าด้านล่างเวทีเป็นยังไงบ้าง พวกไอ้เทียนนั่งอยู่ตรงไหนยังไม่รู้เลย
"สวัสดีอีกครั้งค่ะน้องฟ้า พร้อมหรือยังคะที่จะตอบคำถามจากคณะกรรมการ"
"สวัสดีครับ พร้อมแล้วครับ"
"งั้นจับซองคำถามได้เลยครับน้องฟ้า"
ผมหยิบซองคำถามแล้วก็ส่งให้พี่พิธีกร
"คำถามมีอยู่ว่า ถ้าหากว่ามีคนเพศเดียวกับคุณมาขอความรักจากคุณ คุณจะตอบกลับไปว่าอย่างไร"
สิ้นเสียงคำถาม ก็มีเสียงฮือฮาจากผู้ชมด้านล่างเวที ผมเองก็อึ้งไปเหมือนกันกับคำถาม
"เชี่ย คำถามแม่ง ยากชิบ ไอ้ฟ้าจะตอบได้ป่าวว๊ะ"
"เออ โคตรยาก ไอ้ฟ้าสู้ๆนะเว๊ย"
"พร้อมตอบคำถามมั๊ยคะน้องฟ้า"
"พร้อมครับ"
"งั้นเชิญตอบคำถามได้เลยค่ะ"
"ขอบคุณครับ สำหรับความรักที่คนคนนั้นขอ ก็ต้องดูก่อนว่าเป็นความรักแบบไหนครับ รักแบบเพื่อน รักแบบพี่น้อง หรือรักแบบแฟน สำหรับความรักผมให้ได้กับทุกๆคนแหล่ะครับ อยู่ที่ว่าเราจะรักกันแบบไหน เพราะความรักเป็นสิ่งที่ดีไม่ว่าจะเกิดกับใครหรือเพศไหนมันก็สวยงามครับ ขอบคุณครับ"
สิ้นเสียงคำตอบของผม ผมได้ยืนเสียงปรบมือ เสียงกรี๊ด ดังยาวนานมาก
"ความรักสวยงามเสมอไม่ว่าจะเกิดกับเพศไหน ขอเสียงปรบมือให้กับคำตอบของน้องฟ้าตัวแทนจากสโมสรนักศึกษาค่า"
"ตอบได้ดีมากๆครับ"
"เชี่ย ตอบแบบนี้เด็กสโมฯเอามงเลยมั๊ย"
"มงไม่แปลก ก็น้องเค้าตอบดีจริงอ่ะมึง คำถามแม่งโคตรยากนะ จะตอบยังไงให้ดูดีแบบนี้"
"เป็นไงหล่ะ น้องฟ้าของโอปอ เริ่ดมั๊ยคะทุกคน"
"เชี่ยฟ้า แม่งตอบดีชิบ ไปลอกคำตอบใครมาว๊ะ ฮ่าๆ"
"พี่ว่าไอ้ฟ้าชนะแน่ ดูเสียงกรี๊ดดิ โคตรดังอ่ะ" พี่อาทิตย์พูดขึ้นมา
"เอาหล่ะค่ะ ต่อไปก็เป็นการมอบกุหลาบ สำหรับรางวัลมีสเตอร์ป๊อบปูล่านะคะ ใครเชียร์ ใครชื่นชอบน้องฟ้า ก็เอาดอกกุหลาบมาให้ด้านหน้าเวทีได้เลยค่า"
ผมออกไปยืนริมขอบด้านหน้าเวทีเพื่อรอรับดอกกุหลาบ มีคนเอามาให้ผมหลายคนเลย เท่าที่ผมจำหน้าได้ก็เป็นเพื่อนๆในสาขาวิชาแทบทั้งนั้น พี่โอปอหอบมาให้ผมตะกร้าใหญ่ ทำเอาคนฮือฮากันมาก
"ทำดีมากเลยค่ะน้องฟ้า พี่ทุ่มสุดตัวเลยงานนี้ สู้ๆนะ" พี่โอปอบอกผม
เพื่อนๆสาขาวิชาของผมก็เอามาให้อีกตะกร้าใหญ่ ผมก้มลงไปรับดอกกุหลาบจนเมื่อย เพราะมีคนเอามาให้หลายคนมาก บางคนก็แค่ดอกเดียว สองดอก สามดอกบ้าง บางคนก็มาเป็นช่อ
"โห แฟนคลับน้องฟ้าเยอะจริงๆครับ"
"หมดหรือยังครับ มีใครยังไม่ได้ให้น้องฟ้าอีกมั๊ยครับ เชิญเลยครับ"
ไอ้หินไอ้ทิวเดินอุ้มตะกร้าดอกกุหลาบมาคนละตะกร้า เอามาให้ผมเป็นสองคนสุดท้าย ด้วยความหล่อของมันสองคนแถมมาเป็นสองคนสุดท้ายเลยทำให้โคตรจะเด่น ได้ยินเสียงคนฮือฮากัน
"หูวววว ปิดท้ายด้วยกุหลาบสองตะกร้าจากสองหนุ่มหล่อซ๊ะด้วย จะเกินไปละนะคะน้องฟ้า ฮ่าๆ" พี่พิธีกรพูดแซวผมขำๆ
ผมยืนอยู่หน้าเวที ยกมือไหว้ขอบคุณทุกคน พร้อมกับหอบกุหลาบในอ้อมแขนและอีกสี่ตะกร้าที่วางเรียงตรงหน้าผม
"เชี่ย สองตะกร้าสุดท้ายโคตรพีค ใครว๊ะ หล่อลาก" พี่โอปออุทานออกมาด้วยความตกใจ
"ไม่ใช่คณะเราแน่นอน ไม่คุ้นหน้าเลยหว่ะ"
"เพื่อนน้องฟ้ามั้ง กูเคยเห็นน้องเค้านั่งกินข้าวด้วยกัน"
"เอาหล่ะค่ะ นาทีต่อจากนี้ เราจะทำการประกาศผล Mister And Miss Freshy Agro Poppular ประจำปีนี้กันเลยนะคะ"
"Miss Freshy Agro Popular ประจำปี2560 ได้แก่ น้องขวัญข้าว จากสาขาวิชาวิศวกรรมการแปรรูปค่าาาาา"
"และMister Freshy Agro Popular ประจำปี2560 ได้แก่ น้องฟ้าใส ตัวแทนจากสโมสรนักศึกษาคร๊าบบบบ"
"แหม่ ไม่ผิดโผจริงๆ กุหลาบมาเป็นสวนขนาดนั้น ขอแสดงความยินดีกับน้องฟ้าด้วยค่า"
ผมได้ยินเสียงประกาศชื่อตัวเอง ก็โคตรดีใจครับ เดินออกไปรับรางวัลที่เป็นสายสะพาย พยายามมองหาพวกไอ้ทิวไอ้หินว่านั่งตรงไหนก็ไม่เห็นครับ
"เอาหล่ะค่ะ เดี๋ยวเราจะให้น้องๆทั้ง12คนกลับเข้าไปพักผ่อนก่อนนะคะ ก่อนที่จะออกมาอีกครั้งเพื่อจะทราบผลว่าใครจะเป็น Mister และ Miss Freshy Agro ประจำปีนี้ค่ะ"
"ส่วนต่อจากนี้ไปขอยกเวทีให้กับ วง อะโกร โซไซตี้วงดนตรีประจำคณะของเราคร๊าบบบบ"
"เย้ ไอ้ฟ้า ป๊อบปูล่า ฮ่าๆ" ไอ้ทิวพูดด้วยความดีใจ
"ขอบคุณพี่ๆมากนะครับที่ช่วยซื้อกุหลาบให้ไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกพี่ดิน พี่โอมและพี่อาทิตย์
"ไปขอบคุณไอ้ดินโน่น พี่เค้าจ่ายหนัก ฮ่าๆ" พี่โอมได้ทีแซวเพื่อน
"ใช่ครับ ไม่เสียแรง ที่พี่ดินเปย์หนักมากครับ" พี่อาทิตย์หันไปแซวพีี่ดินอีกคน ทำเอาคนโดนแซวต้องรีบแก้ตัว^^
"ป่าวเว๊ย..ก็กูมีแบงค์พันติดตัวแค่ใบเดียว จะให้ทำไง"
"หรอคร๊าบบบบ ไอ้พี่ดินของไอ้มอม" พี่โอมยังคงแซวเพื่อนไม่หยุด ทำเอาคนโดนแซวเริ่มออกอาการเขิน
------------------------------------------------------
พักฟังดนตรีกันก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมาพบกันใหม่ อิอิ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจ ทุกๆคอมเม้นต์นะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนแรกเชียร์พี่โอมเป็นพระเอกนะ
แต่ความเปร์ต้องยกให้พี่ดินเค้าเลย
แบบว่าลงทุนมากกว่าพี่โอม
แสดงให้รู้ด้วยว่าจริงจังและชอบฟ้ามากกกกก
ต่อไปก็เชียร์พี่ดินละกัน
-
พี่ดิน เต๊าะน้องให้ได้เป็นแฟนนะจ้ะ เชียร์สุดใจ o13
-
เเหมพี่ดินนนนนนน
-
:pig4:
-
อ้าวววว. ตัดจบซะงั้น มาต่อไวๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ดิน ฟ้าใส :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่ดินเปย์หนักมาก!!
-
:pig4:
-
พี่ดินสายเปย์ตัวจริงค่า 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 7.2 : พี่ดินสายเปย์(ครึ่งหลัง)
ตอนนี้ พี่ๆวงอะโกร โซไซตี้ กำลังเล่นดนตรีกันอยู่บนเวที ส่วนพวกผมผู้เข้าประกวดดาวเดือนก็นั่งพักอยู่ในห้องพักที่ทีมงานจัดไว้ให้ ผมอ่ะสบายๆมาก ไม่กดดันอะไรเพราะยังไงก็ได้มากสุดแค่ตำแหน่งรอง ตามที่พี่โอปอเคยบอกไว้
ดาว-เดือนของคณะปีที่แล้วเดินเข้ามาในห้องเพื่ออำลาตำแหน่ง และส่งมอบตำแหน่งให้รุ่นน้องต่อไป ผมหันไปเห็นก็ตกใจเพราะคนที่สวมสายสะพายเดือนก็คือ พี่เทมส์ คนที่กวนตีนใส่ผมเมื่อตอนที่ผมไปเขียนใบสมัครชมรมค่ายอาสา ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า พี่เทมส์แกเป็นเดือนของคณะเมื่อปีที่แล้ว
"แหม่ ก็น้องฟ้าเอาแต่ปฏิเสธพี่นี่คะ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าดาวเดือนปีที่แล้วเป็นใคร" พี่โอปอที่เข้ามาดูแลผมพูดตัดพ้อผม
เออ..ก็จริงอย่างที่พี่โอปอว่า ผมอ่ะไม่เคยจะสนใจอะไรเกี่ยวกับดาว-เดือนคณะเลย ไม่แปลกที่ผมจะไม่รู้ว่าพี่เทมส์แกเป็นเดือน
"ฟ้า เราว่า เธอได้เป็นเดือนแน่เลย" ขวัญข้าว เพื่อนร่วมสาขาที่เพิ่งได้ตำแหน่งป๊อปปูลาร์ฝ่ายหญิงไปเมื่อกี้ หันมาพูดกับผม
"ไม่เอาอ่ะข้าว เราไม่อยากชนะเลย"
"ทำไมหล่ะ ฟ้าเหมาะสมดีออก เราชอบที่ฟ้าตอบคำถามมากเลยนะ"
"อือ ก็ตอบไปอย่างที่คิดแหล่ะ แต่ไม่อยากชนะอ่ะ ข้าวอ่ะแหล่ะได้เป็นดาวแน่ๆ เอาตำแหน่งมาให้สาขาเราให้ได้นะข้าว" ผมบอกขวัญข้าวเพื่อนร่วมสาขาวิชา
"มึงก็เหมือนกันไอ้ฟ้า..เอาตำแหน่งเดือนมาให้ได้นะเว๊ย มึงได้เป็นเดือนก็เหมือนสาขาเราได้แหล่ะ" ไอ้คิม เพื่อนสาขาวิชาผมที่เป็นตัวแทนฝ่ายชายบอกผม
"คิม มึงแหล่ะเป็นเดือน กูขอบาย ฮ่าๆ กูได้รางวัลป๊อบปูล่าก็พอใจแล้ว"
"เด็กๆ เตรียมตัวค่ะ เดี๋ยวจะขึ้นเวทีแล้วนะ" พี่ทีมงานเข้ามาบอกพวกผม ผมก็เตรียมตัวจัดชุดให้เข้าที่เข้าทาง
ไอ้พี่เทมส์เดินผ่านมาทางผม แกก็เหลือบตามามองผม คงจะจำผมได้
"อ่าว นี่น้องที่ไปเขียนใบสมัครชมรมค่ายอาสาวันนั้นใช่ป๊ะ"
"ใช่ครับพี่ ผมชื่อฟ้าครับ"
"ไว้เจอกันวันไปค่าย"
"จะมีค่ายเร็วๆนี้หรอครับพี่"
"อืม เดี๋ยวชมรมคงแจ้งข่าวไป สู้ๆนะพี่เป็นกำลังใจให้" พี่เทมส์บอกผมแล้วก็เดินไปเตรียมขึ้นเวที
ผมมองตามหลังคนที่เพิ่งคุยกันเมื่อกี้ไป ทำไมไม่เห็นกวนตีนแบบเมื่อวันนั้นเลยว๊ะ..
ด้านหน้าเวที
"สวัสดีค่ะ กลับมาพบกันอีกครั้งนะคะ สำหรับช่วงสุดท้ายแล้วของการประกวดMister and Miss Freshy Agro ประจำปี2560"
"ก่อนที่เราจะได้ดาว-เดือนดวงใหม่ของคณะอุตสาหกรรมเกษตร เราก็ขอเชิญ Mister And Miss Freshy Agro ของปีที่แล้ว ออกมาอำลาตำแหน่งและพูดคุยกันถึงภาระกิจที่ผ่านมากันก่อนนะครับ"
"ใช่ค่ะ งั้นก็ขอเชิญ Mister Freshy Agro 2559 น้องเทมส์ นายนนท์ดนัย นพวงศ์ และ Miss Freshy Agro 2559 น้องโอลีฟ นางสาวชมพูนุช ศิริรัตนา ออกมาด้านหน้าเวทีเลยค่า ขอเสียงปรบมือหน่อยค่า "
"เชี่ย พี่เทมส์" ไอ้เทียนอุทานออกมา เพราะจำไอ้พี่เทมส์คนที่กวนตีนนี้ได้ดีตอนไปเขียนใบสมัครค่ายอาสา
"ใครว๊ะไอ้เทียน" ไอ้ทิวหันมาถามด้วยความสงสัย
"อ๋อ ก็ไอ้พี่คนที่เป็นเดือนอ่ะ แม่งกวนตีนกูกับไอ้ฟ้า ตอนไปเขียนใบสมัครชมรมค่ายอาสา ไม่คิดว่าแม่งจะเป็นเดือนคณะกูเอง"
"เออ ก็หล่อดีนะเว๊ย"
"ไอ้เทมส์ พี่รู้จัก" พี่อาทิตย์พูดขึ้นมา
"อ่าว พี่ๆก็รู้จักพี่เทมส์หรอครับ"
"รู้จักดิ ก็เนี่ย..."
"ไอ้ทิตย์หุบปากจะประกาศผลละ" พี่ดินพูดขึ้นขัดจังหว่ะพี่อาทิตย์ ทำเอาคนที่กำลังจะพูดต่อถึงกับเงียบไป
"ไอ้ห่าทิตย์ เกือบไปแล้วมั๊ยหล่ะมึง" พี่โอมกระซิบกระซาบกับพี่อาทิตย์
ไอ้เทียนมองพี่ๆทั้งสามคนด้วยความ งุนงง ทำไม? พี่เทมส์ เกี่ยวข้องอะไรกับพี่ทั้งสามคน เหมือนพี่ดินไม่อยากให้พูดถึง
---------------------------------
Mister Freshy Agro 2560
พวกผมเดินออกมาโชว์ตัวทีละคนในชุดนักศึกษาอีกรอบ แล้วก็ไปยืนเรียงแถวกันด้านหลัง หลังจากนั้นพี่พิธีกรก็แจกแจงรางวัลต่างๆที่จะได้รับในค่ำคืนนี้
"เอาหล่ะค่ะ ก่อนที่จะประกาศผล เราก็มีรางวัลพิเศษอีกหนึ่งรางวัลนะคะ"
"นั่นก็คือรางวัล ขวัญใจช่างภาพทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง ซึ่งได้จากการโหวตของพี่ๆช่างภาพนะครับ"
"เราจะทำการประกาศฝ่ายหญิงก่อนก็แล้วกันค่ะ"
"รางวัลขวัญใจช่างภาพฝ่ายหญิงได้แก่...."
"น้องขวัญข้าว จากสาขาวิศวกรรมแปรรูปอาหารค่ะ ได้สองรางวัลแล้วนะคะสำหรับน้องขวัญข้าว เธอสวยมากจริงๆค่ะ"
"มาที่ขวัญใจช่างภาพฝ่ายชายนะครับ ขวัญใจช่างภาพฝ่ายชายได้แก่...."
"อีกซักรอบครับ สำหรับน้องฟ้าใส จากสโมสรนักศึกษาคร๊าบบบบบ"
"เฮ้ย กูอีกแล้วหรอ" ผมอุทานในใจ ก่อนที่จะเดินออกไปรับรางวัลขวัญใจช่างภาพ
"เชี่ย ไอ้ฟ้า อีกรางวัลแล้วมึง"
"พี่บอกแล้ว มันไม่รอดแน่ ฮ่าๆ"
"กรี๊ดดด น้องฟ้าของโอปอ พ่อทูนหัว สองรางวัลแล้ว"
"เด็กสโมฯอีกละ เส้นป่าวว๊ะ"
"เส้นเชี่ยไร น้องเค้าน่ารักจริงๆ กูว่าเผลอๆแม่งได้เป็นเดือน"
"คงไม่ได้หรอก ตัวแทนจากสโมฯไม่เคยชนะซักปี"
"ฟ้าได้รางวัลอีกแล้ว สาขาเราดี๊ดีอ่ะ"
"อือ เสียดายไปเป็นตัวแทนสโมฯ ถ้าเป็นตัวแทนสาขาเรานะ จะโคตรเริ่ดอ่ะแก..."
"ขวัญข้าวก็เริ่ด นี่สาขาเราไม่แบ่งรางวัลให้ใครเลยนะเนี่ย"
"มาถึงช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยกันแล้วนะครับ ผลการประกวดอยู่ในมือของผมแล้วครับ"
"ผู้ที่ได้รับตำแหน่งMister And Miss Freshy Agro 2560 จะเป็นตัวแทนของคณะอุตสาหกรรมเกษตรเข้าร่วมประกวด Mister And Miss UST Freshy Star ประจำปี2560 ซึ่งก็คือดาว-เดือนของมหาวิทยาลัยของเรานั่นเองครับ เอาหล่ะ เราจะเริ่มจากประกาศรองอันดับหนึ่งก่อนนะครับ เพราะถ้าหากผู้ที่ได้รับตำแหน่งปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้ รองอันดับหนึ่งจะทำหน้าที่แทนนะครับ และน้องๆที่เหลือก็จะเป็นทีมดาว-เดือนของคณะอุตสาหกรรมเกษตรทั้งหมดครับ ซึ่งจะต้องช่วยกันปฏิบัติหน้าที่ในการประชาสัมพันธ์คณะของเราครับ"
"รองอันดับหนึ่ง Miss Freshy Agro ประจำปี2560 ได้แก่ นางสาวลดา กิตติคุณานนท์ หรือน้องดา จากสาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอาหารค่ะ"
"รองอันดับหนึ่ง Mister Freshy Agro ประจำปี2560 ได้แก่ นายกิตติคุณ สุนทรทรัพย์ หรือน้องคิม จากสาขาวิศวกรรมแปรรูปอาหารคร๊าบบบ ยินดีด้วยคร๊าบบบบ "
"เย้ สาขาผม ไอ้คิม" ไอ้เทียนร้องด้วยความดีใจ
"เชี่ยเทียน กูว่าไอ้ฟ้าไม่รอดแน่หว่ะ"
"มาถึงตำแหน่งสำคัญแล้วนะคะ Miss Freshy Agro ประจำปี2560 ได้แก่...."
"ได้แก่....นางสาวขวัญข้าว สิริเจริญโรจน์ หรือน้องขวัญข้าว จากสาขาวิศวกรรมแปรรูปอาหารค่าาาาา"
"ยินดีด้วยนะครับ น้องขวัญข้าว"
"กรี๊ดดดด ขวัญข้าวทำได้"
"เด็กแปรเริ่ด ได้ดาวคนนึง รองเดือนอีกคนนึง"
"อีปอ ถ้าน้องฟ้าได้เดือนจะยอมหรอว๊ะ"
"เออ กูว่าไม่รอดน้องฟ้าหรอก"
"นั่นดิ ถ้าน้องฟ้าได้เดือนขึ้นมา น้องเค้าคงมาด่ากูแน่"
"และ Mister Freshy Agro ประจำปี2560 ได้แก่"
"ไอ้ฟ้าแน่ๆ"
"สาธุ ขอให้ฟ้าได้เถอะค่ะ"
"ชั้นว่าน้องฟ้าแน่ๆเลยแก เดือนต้องเป็นน้องฟ้า"
ตอนนี้ผมหูอื้อไปหมด มองไปข้างหน้าเวทีไม่เห็นใครเลย พี่พิธีกรกำลังจะประกาศผลแล้ว ผมสบายใจแล้วที่ไอ้คิมได้รองอันดับหนึ่ง ขวัญข้าวได้เป็นดาว ยังไงสาขาของผมก็มีตำแหน่งแล้ว...
"ขอแสดงความยินดีกับ....."
"นายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล หรือน้องฟ้า ตัวแทนจากสโมสรนักศึกษาคร๊าบบบบ นำมาม้วนเดียวจบจริงๆครับ"
"ยินดีด้วยค่า น้องฟ้าใส Mister Freshy Agro ประจำปี2560ของคณะเรา"
"เชี่ย เด็กสโมฯฯได้"
"คนแรกในรอบหลายปีเลยนะเนี่ยที่เด็กสโมฯได้"
"ก็คนนี้ดีจริงนี่หว่า เด่นสุดละก็เหมาะสมแล้ว"
"เชี่ย ไอ้ฟ้าจริงๆด้วย"
"เย้ ไอ้ฟ้า ไอ้ฟ้าเป็นเดือน"
"ก็ถูกแล้วหล่ะ บนฟ้าต้องมีเดือนเว๊ย"
"เหี้ยแล้วกู อีโอปอ"
ทุกคนต่างก็ยินดีกับผมที่ผมได้ตำแหน่งชนะเลิศ แต่คงมีพี่โอปอคนเดียวเท่านั้นที่กลัวว่าผมจะมาวีนพี่เค้า
"เป็นไงอีปอ ไหนบอกอย่างมากก็แค่รองไง"
"เออ กูก็ไม่รู้ดิ ก็กรรมการเลือกอ่ะ"
หลังจากประกาศผล ผมยืนมึนตึ๊บ ทำไมเป็นชื่อกูว๊ะ กูไม่อยากเป็นเดือน
พี่เทมส์เดินมาจูงมือผมออกไปข้างนอก
"เห้ย มีสติหน่อยดิ ยืนนิ่งเลย ทำไม....ช๊อกหรอ" พี่เทมส์กระซิบบอกผม พร้อมกับสวมสายสะพายประจำตำแหน่งให้กับผม
"นี่กูเป็นเดือนแล้วใช่มั๊ย ไหนพี่โอปอบอกว่าอย่างมากก็แค่รองไง" ผมพูดในใจกับตัวเอง
หลังจากถ่ายรูปรวมกันบนเวทีเสร็จ ผมก็ลงมาข้างล่างเวทีพร้อมกับขวัญข้าวแล้วก็ไอ้คิม เพราะเพื่อนๆและพี่ๆในสาขาจะทำการบูม เพื่อแสดงความยินดีให้กับพวกผมที่ได้ตำแหน่ง
"ดีใจด้วยนะฟ้า ขวัญข้าว คิม เด็กแปรโคตรเก่งอ่ะ"
"เห้ย ไอ้ฟ้ากูดีใจด้วยนะเว๊ย" ไอ้เทียนเข้ามาแสดงความยินดีกับผม
"น้องฟ้า อย่าเพิ่งโกรธพี่นะคะ" พี่โอปอรีบเข้ามาขอโทษผม
"โห ไหนพี่บอกว่าตัวแทนสโมฯอย่างมากก็แค่รองไง"
"ก็แหม่ พี่ไม่รู้นี่ กรรมการเค้าเลือกเอง เค้าจะเอาน้องฟ้าอ่ะ"
"ถ้างั้น ประกวดดาว-เดือนของมหาลัยพี่ให้ไอ้คิมไปแทนผมนะ ผมไม่ไป" ผมบอกพี่โอปอ
"เห้ย ได้ไงอ่ะฟ้า มึงเป็นเดือนมึงต้องไป" ไอ้คิมรีบเข้ามาบอกผม
"ไม่อ่ะ กูให้มึงไปแทน มึงนั่นแหล่ะ เตรียมตัวเลย ไปประกวดเดือนแทนกู ไปกับขวัญข้าว" ผมบอกไอ้คิม
"เอาหล่ะๆ ไม่ต้องเถียงกันนะคะ เดี๋ยวพี่ขอคุยกับทางสโมฯก่อนนะ พี่โอปอจัดการเองค่ะ" พี่โอปอพูดตัดบท แต่ก็ยังมีสีหน้ากังวล ที่รู้ว่าผมยืนยันที่จะไม่ไปประกวดต่อ
"ไง ไอ้ฟ้า สนุกแล้วมึง ได้เป็นเดือน" ไอ้หินกับไอ้ทิวเดินเข้ามาพูดกับผม ผมมองเลยไปทางด้านหลัง เห็นพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์กำลังเดินมา
"สวัสดีครับพี่ๆ ขอบคุณนะครับที่มาเชียร์ผม"
"ไม่ได้มาเชียร์หรอก แค่เดินผ่านมา" พี่ดินบอกผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
"เชี่ยดิน มึงก็นะมาเชียร์ก็บอกว่ามาเชียร์ดิว๊ะ"
"เออ ยกเลิกเตะบอล แล้วลากพวกกูมางานนี้ ไม่ได้ตั้งใจมาเชียร์เลยเนอะ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน ทำเอาคนที่ถูกพูดถึง ถึงกับไปไม่เป็นเลย
ผมเห็นพี่ดินเอาแต่หันหน้าไปมองทางอื่น นั่นพี่แกกำลังเขินใช่มั๊ยเนี่ย ฮ่าๆ
"ถ้ามันไม่ตั้งใจมา มันไม่ลงทุนซื้อกุหลาบให้ตั้งสองตะกร้าหรอก" พี่อาทิตย์แซวเพื่อนอีก
"เชี่ยทิตย์ พอละๆ" พี่ดินต้องรีบหันมาปรามๆเพื่อน
"เออ ดีใจด้วยละกันที่ชนะ" พี่ดินบอกผม แกนิ่งมาก แต่ผมรู้ว่าแกคงดีใจกับผมจริงๆ
"ครับพี่" ผมตอบกลับไปคำสั้นๆ เห็นคนตรงหน้าหันหน้าไปทางอื่นแล้วอมยิ้มก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
"งั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ จะได้กลับหอเร็วๆ ง่วงนอนอ่ะ" ผมพูดแล้วก็หาวออกมา
"มันทะเล้นจริงๆไอ้น้องพี่เนี่ย" พี่โอมบอกผมแล้วก็เอามือมาจับหัวผมเขย่าเล่น
"ไปรีบไปเลยจะได้รีบกลับไปนอน" พี่โอมบอกผม ผมก็รีบไปรวมกับเพื่อนๆ
ในระหว่างที่สรุปงาน ผมก็ทำการตกลงกับพี่ๆของสโมฯว่าจะไม่ไปประกวดเดือนต่อ ให้ไอ้คิมไปแทน ตอนแรกพี่ๆเค้าไม่ยอม แต่พอเห็นว่าผมยืนกรานว่าจะไม่ไป จริงจังหนักมาก เพราะผมบอกว่า ถ้ายังไงผมคืนตำแหน่งให้ก็ได้ แต่ก็ช่วยงานในทีมได้ ขอแค่ไม่ไปประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัย พี่ๆเค้าก็บอกว่าขอรับเรื่องไปประชุมกันก่อน ที่ผมต้องบอกพี่ๆเค้าแต่เนิ่นๆแบบนี้ก็เพราะว่าจะได้หาวิธีแก้ไข ผมก็ไม่อยากเป็นตัวปัญหาของทุกคน ผมไม่ได้อยากจะไปประกวดต่อนี่ครับ
หลังจากสรุปงานเสร็จ ผมก็กลับหอพร้อมกับไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้หิน ส่วนพี่ๆทั้งสามคนกลับไปกันก่อนแล้ว ถึงหอก็แยกย้ายกันเข้านอน ผมอาบน้ำเสร็จก็รู้สึกหิวๆ เพราะวันนี้ไม่ได้กินอะไรเลย มัวแต่ยุ่งๆกับการประกวด จริงๆเค้าก็มีของมาให้กินแต่ตอนนั้นมันกินไม่ลงอ่ะครับ ก็เลยมาหิวเอาตอนนี้ ผมเลยออกจากหอกะว่าจะไปหาอะไรกินที่เซเว่น ที่หน้าหอผมเจอกับพี่ดินพอดี
"อ่าว พี่ดิน จะไปไหนหรอครับ"
คนถูกทักชะงักไปนิดนึง ที่เห็นผม
"เอ่อ จะไปหาไรกินอ่ะ หิวหว่ะ มึงอ่ะจะไปไหน"
"ไปหาข้าวกินครับ หิวอ่ะพี่"
"อ่อ งั้นไป"
'ไปด้วยกันมั๊ยหล่ะ" กว่าพี่ดินจะพูดออกมาได้ ผมเองก็ลุ้นนานเหมือนกัน ฮ่าๆ
"ได้ครับพี่" ผมพูดแล้วก็เดินตามหลังไอ้พี่ดินไป ผมชอบที่พี่เค้าใส่ชุดบอลสีขาวแบบนี้ ทำให้พี่เค้าโคตรจะหล่อเท่ห์เลยในสายตาของผม ขายาวๆของพี่เค้าถ้าเตะผมคงกระเด็นไปไกล
อยู่ๆคนตรงหน้าหยุดเดิน ผมเองก็กำลังคิดอะไรเพลินๆ เลยทำให้ชนกับหลังของพี่เค้า
"อุ๊ย...!!!! ขอโทษครับพี่" ผมรีบขอโทษพี่ดินพร้อมกับจับปลายจมูกของตัวเอง ที่เจ็บเพราะชนพี่ดินเมื่อกี้
พี่ดินเองก็คงตกใจที่ผมเดินชน เลยรีบมาคว้าตัวของผมให้ไปยืนข้างๆพี่เค้า
"มาเดินข้างๆกันนี่ จะเดินตามทำไมว๊ะ เป็นหมาหรอ" ไอ้พี่ดินว่าผม
"ก็หยุดเดินทำไมไม่บอกหล่ะครับ"
"ใครจะไปรู้ว๊ะว่าหมาเดินตามมา"
"ผมไม่ใช่หมานะพี่" ผมบอกไอ้พี่ดิน อีกฝ่ายก็ยิ้มๆที่เห็นท่าทางของผม
------------------------------
ดินเนอร์ของเดือนกับดิน
"อ่ะ เลือกเอามึงจะกินอะไร" พี่ดินหันมาถามผมที่ทำหูตาพร่างพราวอยู่ เพราะร้านของกินมันละลานตามาก ต้องยอมรับว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ผมไม่ค่อยได้ออกมานั่งกินที่ร้านข้างทางพวกนี้ซักเท่าไหร่ ได้แต่กินข้าวที่ร้านใต้หอ อย่างมากก็ออกมาแค่เซเว่นหน้าซอย
"เลือกได้ยังครับ ไอ้มอม" พี่ดินหันมาถามผมอีก คงเห็นว่าผมนิ่งไป
ที่ผมนิ่ง ไม่ใช่อะไร ก็พี่แกเล่นเอาแขนมากอดคอผม ความรู้สึกแปลกๆมันก็เกิดขึ้น ทำไมผมต้องหัวใจเต้นแรงด้วยนะ
"ถ้าเลือกไม่ได้งั้นกูเลือกเอง กินโจ๊กก็แล้วกันดึกแล้ว กินของเบาๆจะได้สบายท้อง" ไอ้พี่ดินพูดแล้วก็กอดคอพาผมเดินไปที่ร้านโจก
"อ้าว...ดิน นี่รู้จักน้องโอปป้าด้วยหรอเนี่ย" พี่ๆกลุ่มนึงกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่หันมาถามพี่ดิน พี่ดินแกก็ชะงักไป
"เออ รู้จักดิ มันชื่อมอม เอ๊ย ฟ้า"
"อ่อ น้องฟ้า น่ารักดี ชื่อก็น่ารัก"
"ฟ้าอีกละนะไอ้ดิน ไม่เข็ดๆ"
"ไม่เกี่ยวกันเว๊ย นี่คนละฟ้า" ไอ้พี่ดินรีบออกตัว
ผมก็ยืน งงๆ ทำไม คนชื่อฟ้า มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่ดิน
พี่ดินยืนคุยกับเพื่อนพักนึง โดยที่มือก็ยังกอดคอผมอยู่ ส่วนผมเองก็ได้แต่ยืนเงียบๆ เพราะไม่มีบทพูดอะไร ดูพี่ดินแกจะเป็นคนกว้างขวางมาก เพื่อนๆถึงได้รู้เรื่องของแกเยอะจัง หรือเพราะแกเป็นคนป๊อบปูลาร์อยู่แล้ว พอมีเรื่องอะไรยังไงก็ปิดไม่มิด
"เออๆ ไปละ เด็กกูหิวละ"
เด็กกู.....!!!!
ผมนี่...ถึงกับหันไปมองไอ้พี่ตี๋ขาวโย่งข้างๆ ที่ยังคงเดินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พี่ดิน พี่รับผิดชอบคำพูดด้วยนะเมื่อกี้อ่ะ เด็กกู..!!
ถึงร้านโจ๊กพี่ดินสั่งให้ผมเข้าไปนั่ง ส่วนแกก็จัดการสั่งโจ๊กให้ผมเสร็จสรรพ โดยที่ไม่ถามผมซักคำว่ากินโจ๊กอะไรยังไง ซักพักแกก็มานั่งตรงข้ามผมพร้อมกับนมสดปั่นสองแก้ว ผมเงยหน้าไปมองแก เพราะสงสัยในนมปั่นที่แกเอามาวางตรงหน้า
"เออ ซื้อมาให้ กินไปเถอะ จะได้โต"
"โห พี่ผมโตแล้วนะเนี่ย"
นั่งต่อหน้ากันสองต่อสองแบบนี้ ทำไมครั้งนี้รู้สึกแปลกๆ เป็นผมเองที่รู้สึกแปลกๆ รอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นผมก็ได้เห็น นิ้วมือเรียวยาวของพี่ดิน ผมชอบนิ้วมือของพี่เค้า ขอได้มั๊ยมือคู่นั้น...
โจ๊กที่พี่ดินสั่งไว้มาเสิร์ฟให้ ผมเขี่ยๆแล้วทำหน้าเบ้ จนคนตรงหน้ามองด้วยความสงสัย
"ทำไมว๊ะ ไม่ชอบหรอ"
"ป่าวพี่ ผมไม่กินขิงอ่ะ"
"โว๊ะ...มึงนี่นะ เอามานี่กูกินเอง" พี่ดินว่าผมแล้วก็หยิบชามโจ๊กผมไป แกเอาช้อนเลือกๆขิงออกจากชามไปใส่ชามของตัวเองจนหมด
"อ่ะ มีอะไรที่มึงไม่กินอีกมั๊ย หอมผักชีอ่ะ กินมั๊ย หมู ตับ กินมั๊ย ถ้าไม่กิน โน่นไปยืนรอหน้าร้าน" ไอ้พี่ดินที่ตอนนี้แทบจะแปลงร่างเป็นซานตาน บอกกับผม
"ไม่มีแล้วครับพี่" ผมตอบพี่แกเสียงอ่อยๆ แล้วก็หยิบชามโจ๊กมานั่งกินเงียบๆ
"ไม่ปรุงเลยหรอ" ไอ้พี่ดินถาม ผมก็พยักหน้าให้ เพราะผมเป็นคนกินอาหารรสไม่จัดอยู่แล้ว เวลากินอะไรไม่ค่อยชอบปรุงเพิ่ม
"เออ เลี้ยงง่ายดีเนอะมึงเนี่ย เห๊อะ" คนตรงหน้าว่าผมด้วยเสียงเยาะๆ
"อิ่มละหรอ ทำไมไม่กินให้หมด"
"อิ่มแล้วพี่ เค้าให้เยอะผมกินไม่หมดหรอก"
"เออ กูก็ลืม สั่งแบบพิเศษมาให้เลยได้เยอะ เอามาเดี๋ยวกินเอง" พี่ดินพูดแล้วก็เอื้อมมือมาหยิบชามโจ๊กของผม
"เห้ย พี่ไม่เป็นไร" ผมรีบบอกพี่ดินแล้วเอื้อมมือไปคว้าชามโจ๊กเอาไว้
มือของผมจับอยู่บนมือของพี่ดิน มือคู่นั้นที่ผมอยากสัมผัส.......มือของพี่ดิน
ต่างคนต่างมองหน้ากันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมโคตรเขินอ่ะ แต่ไม่รู้ว่าพี่ดินนั้นจะรู้สึกยังไง
"ขอโทษครับพี่" ผมเอ่ยปากขอโทษพี่ดินแล้วก็ปล่อยมือออกมา
พี่ดินไม่พูดอะไร หยิบชามโจ๊กของผมไปกินแบบเงียบๆจนหมด ผมก็นั่งมองคนตรงหน้าที่ยอมกินโจ๊กที่เหลือของตัวเอง
"เออ กินแบบไม่ปรุงมันก็อร่อยไปอีกแบบ" พี่ดินเงยหน้ามาบอกผม ผมก็พยักหน้าให้
"พี่ดินครับ"
"มีไรพูดมา"
"ขอบคุณนะครับที่ซื้อกุหลาบให้ผม"
"เออ ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี่ขอบคุณทำไม"
"งั้น วันนี้ผมเลี้ยงพี่เองนะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลุกไปจ่ายตังค์ค่าโจ๊ก
"เห้ย ไม่ต้อง" พี่ดินรีบมาคว้าแขนผมเอาไว้
ผมหันกลับไปมอง ต่างคนต่างนิ่ง ทำไม วันนี้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องนิ่งแบบนี้ ระหว่างผมกับพี่ดินบ่อยจัง
"เออๆ ตามใจมึงจะจ่ายก็ไปจ่าย" ไอ้พี่ดินปล่อยมือที่จับแขนผมอยู่ แล้วก็หันไปมองทางอื่น
ระหว่างทางที่เดินกลับหอ ผมยังคาใจเรื่องคนที่ชื่อฟ้า ที่เพื่อนพี่ดินแซวกัน
"พี่ดินครับ"
"อือ ว่าไง"
"คนชื่อฟ้าที่เพื่อนพี่พูดถึง คือใครหรอครับ"
คนโดนถามนิ่งไป จนผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี พี่ดินแม่งโกรธป่าวว๊ะเนี่ย ความเงียบดำเนินมาจนถึงหน้าหอของผมกับพี่ดิน หลังจากคำถามนั้นก็ไม่มีประโยคสนทนาอะไรอีกระหว่างผมกับพี่ดิน แล้วผมก็ยังไม่ได้คำตอบ...
"พี่ดินครับ งั้น ผมขอตัวกลับห้องละนะ ฝันดีนะครับพี่" ผมบอกไอ้พี่ดิน
"พรุ่งนี้วันเสาร์ มึงมีเรียนป๊ะ"
"ไม่มีครับ"
"ไปนอนห้องกูมั๊ย"
เชี่ย.........พี่ดินชวนไปนอนด้วย แม่งงงง มาทำให้ปั่นป่วนในความรู้สึกอีกละ
"เอ่อ..."
"กูล้อเล่น ไปรีบขึ้นไปนอนเถอะดึกแล้ว อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนหล่ะ"
โถ่....!! นึกว่าชวนจริงๆ ทำเอากูเหงื่อซึมละเนี่ยไอ้พี่ดิน
"ครับพี่"
"ไว้วันหลัง มึงได้มานอนห้องกูแน่" ไอ้พี่ดินพูด แล้วก็เปิดประตูเข้าหอไป
ส่วนผมก็เดินเข้าหอของตัวเองมาด้วยหัวใจที่เต้นโคตรแรง.....ไอ้เชี่ยพี่ดินกำลังเล่นอะไรเนี่ย..!!
-------------------------------------------
จบตอนที่7 อย่างสมบูรณ์ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เลยนะครับ
พักดูโฆษณากันก่อนนะครับ สปอนเซอร์เข้าเยอะมาก หุ หุ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดินอ่อยเหรอ?
-
มีลับลมคมในด้วยซี่ :hao4:
-
มีความอบอุ่น
ระหว่างฟ้ากับพี่ดิน
พี่ดินราศีพระเอกเริ่มจับพี่เค้าละ
-
พี่ดินอะไรเนี่ย เหอๆๆ ชวนน้องไปนอนด้วย อิอิ
สนุกจ้า ติดตามนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 8 : คำตอบของฟ้า
เช้าวันเสาร์ที่น่าจะสดใสของผม แต่ผมกลับถูกปลุกด้วยเสียงฝนตกและฟ้าร้อง
ครึ่มๆ...ๆๆ....ซ่าาาาาาาา.....!!!!!!
ผมเด้งตัวลงจากเตียงเลื่อนประตูระเบียงออกไปเพื่อจะเก็บผ้า เพราะฝั่งห้องของผมพอฝนตกทีไร ละอองฝนก็สาดเข้ามาทุกที
ขณะที่หันหลังจะกลับเข้าห้อง ผมก็ได้ยินเสียงฮัมเพลง ฮัมเพลง..!! ไม่ใช่สิ เสียงร้องเพลงแข่งกับสายฝนของใครคนนึงดังมาจากตึกฝั่งตรงข้าม
"ฟ้า...ฟ้าไม่ส่งมาให้เธอมีใจ บอกกันซักคำเป็นไร ว่าเหตุใดต้องมาทำร้ายกัน
จากนี้ เรื่องราวที่มี ก็..ให้ลืมมันไป... "
ผมเอี้ยวตัวกลับไปมอง เจ้าของเสียงคือไอ้พี่ดิน นี่แหกปากขนาดนั้น ข้างห้องไม่ออกมาด่าก็บุญละ
แล้วนี่ฝนตก แต่พี่แกยืนตากผ้าสบายใจเฉิบ คนอะไรแปลกชิบ...ซักผ้าวันฝนตก ผมนึกในใจแล้วก็ขำๆกับคนฝั่งตรงข้าม
ไม่รู้ว่าผมเผลอยืนมองไอ้พี่ดินไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่โทรศัพท์ดัง
ไอ้พี่ดินโทรไลน์มาหาผม
สายแรกที่พี่ดินโทรมาหา...ตั้งแต่แลกไลน์กันวันนั้น พี่ดินไม่เคยไลน์มาหาผมเลยนะ แต่วันนี้กลับโทรไลน์มาหา
"ครับพี่ดิน"
"มึงอยู่ห้องตรงข้ามกับห้องกูใช่ป๊ะ"
"ใช่ครับพี่"
"แล้วมึงเป็นบ้าอะไร มายืนให้ฝนสาด เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"
โถ่....ที่แท้ก็เป็นห่วง แต่ก็ยังปากดีเหมือนเดิม
"ผมออกไปเก็บผ้าอ่ะพี่ พี่อ่ะเป็นบ้าอะไรซักผ้าวันฝนตก" ผมย้อนถามกลับไป
"ก็ตอนกูซักฝนมันยังไม่ตกนี่หว่า เซ็งชิบ"
"ครับพี่ ร้องเพลงเพราะดีอ่ะ"
"ได้ยินด้วยหรอว๊ะ" คนถาม ถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
โหยยย เสียงดังขนาดนั้น ใครไม่ได้ยินก็หูหนวกละพี่
"ได้ยินดิพี่"
"เออ มึงโดนฝนสาดป๊ะเนี่ย ไปอาบน้ำ สระผมเลยเดี๋ยวไม่สบาย แค่นี้แหล่ะ" ไอ้พี่ดินพูดจบก็วางสายไป
ผมไม่รู้ว่าคนที่วางสายไปจะมีอาการยังไง แต่เป็นผมเองที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียว พี่ดินมีอะไรที่แตกต่างจาก ไอ้ภูผา พี่ชายของผมมาก แต่คนที่เหมือนกับไอ้ภูผา เท่าที่ผมสัมผัสมาก็คือ พี่โอม ที่ใจดี พูดเพราะ อบอุ่นเหมือนพี่ชายผมไม่มีผิด
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียง เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย รู้สึกหนักๆหัว ร้อนๆหนาวๆ นี่ผมคงจะไม่สบายเหมือนอย่างที่ไอ้พี่ดินบอกแน่ๆ เพราะโดนละอองฝนเมื่อกี้ ก็เลยหลับตางีบ คิดว่าตื่นมาเดี๋ยวก็ดีขึ้น
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น ผมตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล โดนเจาะสายให้น้ำเกลือ ข้างๆผมมีแม่ของไอ้เทียนนั่งเฝ้าอยู่
"อ้าว ฟ้า รู้สึกตัวแล้วหรอลูก" แม่ไอ้เทียนถามผม ทันทีที่เห็นผมขยับตัว
"แม่ครับ ทำไมผมมาอยู่ที่นี่"
"เจ้าเทียนมาเอากุญแจห้องสำรองจากแม่ ไขเข้าห้องฟ้าก็เจอฟ้านอนไม่สบาย ไม่รู้สึกตัว เลยพามาส่งโรงพยาบาลนี่แหล่ะจ้ะ"
"แล้วพวกมันไปไหนกันครับ"
"กลับไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็มา เพราะฟ้าต้องนอนโรงพยาบาลคืนนึง"
"อ่อ ขอบคุณครับแม่ที่ช่วยดูแลผม"
"ไม่เป็นไรหรอกลูก นอนพักผ่อนเถอะ จะได้หายไวๆนะ ส่วนเรื่องค่าห้องพิเศษเดี๋ยวแม่จัดการเองไม่ต้องกังวลนะลูก"
พยาบาลพาพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์เข้ามาส่งที่ห้อง พี่ๆสวัสดีแม่ไอ้เทียน
"อ้าว สามคนนี้รู้จักน้องด้วยหรอลูก"
"รู้จักครับ น้องเค้าเป็นเพื่อนน้องเทียน"
"อ๋อ รู้จักกันก็ดีแล้ว"
"คุณน้ากลับก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวพวกผมดูแลฟ้าเอง"
"อ่า โอเคจ้ะ พอดีน้าต้องไปธุระต่อ ฝากฟ้าด้วยนะ ฟ้าพักผ่อนเยอะๆนะลูก หายไวๆนะ"
"ขอบคุณครับแม่"
แม่ไอ้เทียนกลับไปแล้ว ตอนนี้ในห้องเหลือแต่พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์
"เป็นไง กูบอกแล้วว่าให้รีบอาบน้ำสระผม ไม่สบายจนได้" ไอ้พี่ดินเข้ามานั่งข้างๆเตียงแล้วก็บ่นผม
"นี่ มึงไปบอกน้องมันตอนไหนว๊ะไอ้ดิน" พี่อาทิตย์ถามเพื่อนด้วยความสงสัย คนถูกถามก็นิ่งไป ใบ้กิน ตอบไม่ได้ ฮ่าๆ
"หายไวๆนะฟ้า พักผ่อนเยอะ ไหนตัวหายร้อนหรือยัง" พี่โอมบอกผมพร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าผากของผม ผมเห็นพี่ดินมองตามมือของพี่โอมที่กำลังแตะหน้าผากของผม แล้วพี่ดินก็ลุกเดินไปนั่งโซฟา
"ไง ไอ้เดือน ไม่ทันไรก็ไม่สบายซ๊ะละ หายไวๆนะ"
"ขอบคุณครับพี่โอม พี่อาทิตย์"
พี่โอมนั่งอยู่ข้างๆผม ส่วนพี่อาทิตย์ก็เดินไปนั่งกับพี่ดินที่โซฟา ซักพัก พี่อาทิตย์ก็เดินมาหาพี่โอม
"ไอ้โอม มึงไปชมรมกับกูแป๊บดิ รุ่นพี่มาหว่ะ เดี๋ยวให้ไอ้ดินอยู่กับฟ้าไปก่อน"
"เออๆ ไปดิ ไอ้ดินมานั่งนี่เลยมึง ดูแลน้อง" พี่โอมหันไปบอกให้ไอ้พี่ดินมานั่งแทนที่ของตัวเอง
พี่อาทิตย์กับพี่โอมออกไปแล้ว ในห้องเหลือแต่ผมกับพี่ดิน แต่ไอ้พี่ดินก็ยังคงนั่งอยู่ตรงโซฟา
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำ แต่ก็พลาดทำแก้วน้ำหล่นลงพื้น เสียงแก้วน้ำที่หล่นทำให้ไอ้พี่ดินรีบลุกมาหาผม
"จะเอาอะไรทำไมไม่บอก หิวน้ำหรอ" พี่ดินถามผม ผมก็พยักหน้าให้
"เออ งั้นลุกขึ้นมานั่งดีๆ ลุกเองได้ป่าว" ไอ้พี่ดินถามผมอีก แต่คงเห็นสภาพผมแล้วไม่น่าจะไหว ก็เลยเข้ามาช่วยพยุงตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งแต่ตัวของพี่ดินมาโดนตรงที่ผมเจาะน้ำเกลือ ทำให้รู้สึกเจ็บแปร๊บขึ้นมา
"โอ๊ะ พี่..ผมเจ็บ" ผมร้องออกมาแล้วก็คว้าเอวไอ้พี่ดินดึงตัวเข้ามากอดแล้วก็ซุกหน้าเข้าหาพุงของไอ้พี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ
"เห้ย โดนแผลหรอ ขอโทษๆ ไม่เป็นไรนะ ไม่เจ็บนะ" ไอ้พี่ดินพูดปลอบผม แล้วก็ค่อยๆเอามือมาลูบหัวผมให้คลายความเจ็บ
"อ่ะ นั่งดีๆ เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาให้กิน" พี่ดินผลักตัวผมออกแล้วพยุงให้นั่งพิงกับหัวเตียง ก่อนที่จะไปรินน้ำมาให้ผม
"หายเจ็บยัง" คนถามจับมือของผมข้างที่เจาะน้ำเกลือไว้แน่น
"ยังเจ็บอยู่นิดๆครับ"
ผมขยับมือเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่า จับนานเกินไปแล้ว พี่ดินถึงได้ปล่อยมือออกจากมือของผม
"พี่ดินครับ"
"มีไร"
"ผมยังไม่ได้คำตอบเมื่อวานเลยนะ"
"คำตอบไรว๊ะ"
"ก็....เอ่อ..คนที่ชื่อฟ้าอ่ะครับ"
"มึงจำไว้นะ ตอนนี้กูมีแค่ฟ้าเดียวที่รู้จัก ก็คือมึง ไม่ต้องถามถึงคนอื่น เข้าใจมั๊ย"
"เค้าเป็นแฟนเก่าพี่หรอครับ"
คำถามนี้ของผม ทำเอาคนที่ได้ฟังถึงกับนิ่งไป
"นี่ถ้ามึงไม่นอนให้น้ำเกลือแบบนี้นะ โดนกูเตะไปแล้ว ดื้อจริงๆ" ไอ้พี่ดินว่าผม
"ก็พี่ไม่ยอมบอกผม"
"มึงจะอยากรู้ไปทำไม?"
นั่นสิ....ผมจะอยากรู้ไปทำไม?...!!
คราวนี้เป็นฝ่ายผมเองที่เงียบ เพราะหาคำตอบให้พี่ดินไม่ได้ว่า จะอยากรู้ไปทำไม?
-----------------------------------------
พี่อย่าเพิ่งไปไหน
ไอ้เทียน ไอ้หิน ไอ้ทิว เข้ามาช่วยทำลายความเงียบระหว่างผมกับพี่ดิน
"เป็นไงบ้างว๊ะไอ้ฟ้า ดีขึ้นยัง" ไอ้เทียนเข้ามาถามผม
"อือ ดีขึ้นละ กูว่ารอให้น้ำเกลือหมดขวดก็กลับได้ละมั้ง"
"ยังไงมึงก็ต้องนอนที่นี่อยู่ดีคืนนี้อ่ะ" ไอ้หินบอกผม
"พี่ดินครับ มานอนเฝ้าไอ้ฟ้าด้วยกันมั๊ยพี่" ไอ้ทิวถามพี่ดิน
คนถูกถามส่ายหัว
"มาทำไม มันใช่ที่นอนเล่นหรอโรงพยาบาลเนี่ย ผีก็เยอะ"
เห้ย...ไอ้พี่ดิน พูดแบบนี้ อยากโดนต่อยหรอว๊ะ ผมคิดในใจ ปากดีจริงๆ
"โห่..พี่อย่าพูดแบบนี้ดิ เดี๋ยวก็มีคนถอดสายน้ำเกลือหนีออกจากโรงพยาบาลหรอกครับพี่ ฮ่าๆ" ไอ้ทิวแซวผม เพราะมันรู้ว่าผมโคตรจะกลัวผี
ไอ้สามคนนั้นเห็นว่าพี่ดินนั่งอยู่กับผม พวกมันก็เลยไปนั่งดูทีวีกันที่โซฟา ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่ดิน หน้าตี๋ๆ กวนๆ ชอบทำหน้านิ่งๆเหมือนเป็นคนเหวี่ยงๆอยู่ตลอดเวลา ผมมองแล้วก็ขำออกมาเบาๆ
"ขำเหี้ยไรเนี่ย" คนโดนมองเริ่มจะรู้ตัว ก็มีท่าทีเขินๆ
"มึงนอนพักผ่อนเถอะ กูไปหาพวกนั้นดีกว่า" พี่ดินบอกผมแล้วก็ลุกจะไปหาพวกไอ้เทียนที่โซฟา
แต่ผมเอื้อมแขนไปดึงชายเสื้อของพี่ดินไว้ ไม่ให้ไป
ไอ้พี่ดินหันกลับมามองผม แล้วก็กลับมานั่งเหมือนเดิม ในสายตาคงมีคำถามว่า ทำไม? ทำไมไม่ให้กูไปว๊ะ
"พี่อยู่ตรงนี้แหล่ะครับ อย่าไปไหน"
"เออ ก็ได้"
จะมีซักกี่ครั้ง ที่ฟ้าจะได้อยู่ใกล้ๆดิน...แบบนี้
-------------------------------
คำตอบของฟ้า
ตอนเย็นๆพี่โอมกับพี่อาทิตย์กลับมาอีกครั้ง แล้วก็ขอตัวกลับไป เห็นว่าจะไปเตะบอลกัน พี่ดินก็กลับไปด้วย
"หายไว้ๆนะน้องฟ้า" พี่โอมกับพี่อาทิตย์บอกผม
ส่วนพี่ดิน ไม่มีคำพูดอะไร ได้แต่เดินเอามือมาแตะหน้าผากของผมแล้วก็มองหน้าผม ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง
พวกไอ้เทียน ไอ้หิน ไอ้ทิว รีบเข้ามาหาผมที่เตียง
"ไอ้ฟ้า กูว่าพี่ดินแปลกๆหว่ะ" ไอ้ทิวบอกผม
"แปลกยังไงว๊ะ"
"ไม่รู้ดิ เวลาเค้าอยู่กับมึงอ่ะ กูว่าแปลกๆ"
"กูว่าแปลกตั้งแต่ให้ตังค์มึงตั้งพันนึงไปซื้อกุหลาบให้ไอ้ฟ้าละ" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"พวกมึงคิดมาก พี่ดินเค้าก็บอกอยู่ว่ามีแบงค์พันอยู่ใบเดียว" ผมบอกไอ้พวกนั้น
"เอาน่า แต่กูก็ยังคิดว่าพี่เค้าแปลกๆกับมึงอ่ะ หรือกูจะคิดไปเองว๊ะ แต่ก็ไม่นะเว๊ย" ไอ้ทิวพูดแล้วทำท่าครุ่นคิด
"หรือว่า ไอ้ฟ้าจะชื่อเหมือนแฟนเก่าพี่ดิน" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
"ห๊ะ แฟนพี่ดินเป็นผู้ชายหรอว๊ะ" ไอ้ทิวถามขึ้นมาด้วยความตกใจ
"ป่าว ไม่ใช่ผู้ชาย" ไอ้เทียนบอกไอ้ทิวก่อนที่จะร่ายยาวให้พวกผมฟัง
"คือเท่าที่กูเคยเห็น พี่ดินแกจะมากินข้าวพร้อมพี่อาทิตย์กับพี่โอมทุกครั้ง มากันสามคนตลอด แต่ก็มีบ้างที่มาคนเดียว แล้วมีอยู่พักนึงที่พี่แกมากับผู้หญิง มากันสองคนนั่นแหล่ะ ประมาณสองสามเดือนมั้งที่กูเห็น ผู้หญิงน่ารักนะก็ดูเหมาะสมกับพี่ดินแกอ่ะ แต่หลังๆคงเลิกกัน เพราะมีวันนึงกูเห็นผู้หญิงคนนั้นมากินข้าวกับไอ้พี่เทมส์เดือนคณะกูอ่ะ แล้วที่พี่ดินห้ามไม่ให้พี่อาทิตย์พูดถึงพี่เทมส์ก็คงเพราะเรื่องนี้แหล่ะหว่ะ กูคิดว่านะ"
ผมฟังที่ไอ้เทียนเล่ามา ก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ แฟนเก่าพี่ดินคงจะชื่อฟ้าเหมือนกันผม พี่ดินแกเลยดูไม่ค่อยชอบคนที่ชื่อนี้ซักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่วันแรกที่รถจักรยานผมโซ่ขาด พี่ดินถามชื่อผม พอผมบอกว่าชื่อฟ้า แกก็ชะงักและเงียบไป จนมาเรื่องที่เพื่อนแกแซวเมื่อวานอีก ว่า...ฟ้าอีกแล้วนะ แต่พี่ดินแกก็บ่ายเบี่ยงไปว่า นี่คนละฟ้าไม่เกี่ยวกัน
"อย่านอนดึก พักผ่อนเยอะๆ ไอ้เด็กดื้อ" ผมอ่านแล้วก็อมยิ้มกับไลน์ของไอ้พี่ดิน นี่ขนาดแค่พิมพ์มาเป็นตัวอักษร ผมยังนึกหน้านิ่งๆ กวนๆของพี่แกออกเลยว่าหน้าตาเป็นยังไง..ไอ้พี่ดิน
-------------------------------------------
ตอนที่8.แล้ว ขอบคุณนะครับ สำหรับกำลังใจจากทุกๆคน ฟ้าก็ไม่สบาย คนเขียนก็ไม่สบายเหมือนกัน
ช่วงนี้ฝนตก เพื่อนๆดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
:pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆ
-
:katai2-1:
-
พี่เทมส์ คงไปจีบฟ้าแฟนพี่ดิน
พี่ดินถึงมีท่าทางไม่พอใจพี่เทมส์
ฟ้าหญิง ก็อย่าหวนกลับมาหาพี่ดินล่ะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai5:
-
พี่ดินน่ารักนะเนี่ย
-
อ่านตอนแรก รู้สึกรังเกียจความคิดดิน คือต้องคิดว่าผชทุกคนเป็นเกย์หรอ? คือเพื่อนนิทกันไม่ได้เหรอ แล้วทำไมความคิดต่ำมาก ดูถูกฟ้าที่ว่าไปกินกล้วยจนอิ่ม ทุเรศอะ ถูกเลี้ยงมายังไงทำไมความคิดต่ำขนาดนี้ คือถ้าเราเป็นฟ้าแล้วรู้ความคิดทุเรศแบบนี้รังเกียจอะ ไม่น่าคบหาด้วยสักนิด
คือฟ้าแสดงออกตรงไหนหรอว่าเป็นเกย์ ตัวเองคิดไปคนเดียวทั้งนั้น
แล้วพอเจอความปากแข็งเข้าไปยิ่งแบบ อี๋ ไม่ชอบ
แต่ตอนล่าสุดก็ดีมั้ง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รู้สึกพี่ดินจะ
ปากอย่างใจอย่าง
ในชีวิตจริงคนแบพี่ดินนี่
ไม่ทันคนอื่นหรอก
แบบว่า มคปด...
-
รอตอนต่อไป
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากครับ
พี่ดินนี่ท่าจะซึน 555
ปากไม่ตรงกับใจเลย เดี๋ยวไปค่ายต้องมีคนมารุมจีบฟ้าแน่ๆ 555
รอตอนต่อไป
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 9 : อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
----------------------------------------
ตอนหัวค่ำ พี่พยาบาลมาแกะสายน้ำเกลือของผมออกไป พร้อมกับวัดไข้อีกครั้ง ตอนนี้ไข้ลดลงแล้ว ตัวของผมแค่อุ่นๆ อาการปวดหัวก็หายไปแล้ว เอาจริงๆจะออกจากโรงพยาบาลตอนนี้เลยก็ได้ แต่ถ้าผมขอออกตอนนี้หมอคงไม่ยอมแน่ๆ ก็เลยต้องยอมนอนโรงพยาบาลไปซ๊ะหนึ่งคืน แต่ผมก็ไม่กลัวหรอกเพราะตอนนี้ไอ้เทียน ไอ้หิน ไอ้ทิวก็อยู่กับผม
"ไอ้หิน มาสอนเล่นด่านนี้หน่อยดิว๊ะ กูเล่นยังไงก็ไม่ผ่านซักที" ผมเรียกไอ้หินที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา ให้มาสอนผมเล่นเกมส์
ไอ้หินก็เดินมาหาผมที่เตียง ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับเขยิบให้ไอ้หินขึ้นมานั่งกับผมบนเตียงจะได้สอนได้ง่ายๆ
"ขึ้นมานั่งกับกูดิ จะได้ถนัดๆ"
"เชี่ย ไม่เอาอ่ะกูไม่อยากขึ้นเตียงโรงพยาบาล"
"มันไม่ถนัด มึงขึ้นมาเหอะ แป๊บเดียว" ผมบอกไอ้หินพร้อมกับดึงแขนมันให้ขึ้นมา ไอ้หินก็ยอมขึ้นมานั่งกับผมบนเตียงครับ
"ไหน เกมส์อะไร" ไอ้หินถามผม ผมเอาให้มันดูไอ้หินก็พยักหน้า แล้วก็เอื้อมแขนมากอดคอผม จับมือผมสอนเล่นเกมส์ เพราะเกมส์นี้ต้องสอนกันอย่างนี้ครับ จะพูดอย่างเดียวไม่ได้ต้องจับมือสอนเล่นเลย ไอ้หินเอาคางมาเกยกับไหล่ของผม เพื่อให้สอนได้ถนัดขึ้น
ก๊อก..ก๊อก...มีเสียงคนเคาะประตู แล้วคนที่เข้ามาก็คือพี่อาทิตย์กับพี่ดิน พอทั้งสองคนเห็นไอ้หินอยู่บนเตียงกับผมก็ทำหน้าแปลกใจนิดๆ โดยเฉพาะพี่ดินที่หน้านิ่งจนผมรู้สึกกลัว ส่วนไอ้หินพอพี่ๆเข้ามามันก็ลงจากเตียงไป
"อ่าว หายแล้วนี่ ถอดสายน้ำเกลือแล้ว" พี่อาทิตย์พูด
"ครับพี่ พยาบาลเพิ่งมาถอดไปเมื่อตอนค่ำๆอ่ะครับ"
"อ่ะ โจ๊ก กูซื้อมาฝาก" พี่ดินเดินมาบอกผมพร้อมกับยกถุงโจ๊กให้ดู
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ดิน ไอ้หินก็มารับถุงโจ๊กจากพี่ดินไป
"ไอ้ฟ้า มึงจะกินเลยป๊ะ กูจะได้แกะใส่ถ้วยให้เลย"
"แกะมาเลย เดี๋ยวมันเย็นจะไม่อร่อย" พี่ดินบอกไอ้หิน ไอ้หินก็เลยเอาโจ๊กไปแกะใส่ถ้วยมาให้ผม แล้วมันก็ไปนั่งดูทีวีกับไอ้ทิวไอ้เทียน ปล่อยผมอยู่กับพี่ดินแล้วก็พี่อาทิตย์
"แล้วพี่โอมหล่ะครับ"
"ไอ้โอม ไปดูหนังกับเด็กมันมั้ง ยังไม่กลับมาเลย"
"ขอบคุณนะครับพี่ที่มาเยี่ยมอีก"
"ก็หายแล้วนี่ รู้ยังงี้ไม่มาดีกว่า" ไอ้พี่ดินบอกผม ผมหันไปมองหน้าพี่ดิน ก็ได้แต่สายตานิ่งๆของอีกฝ่ายคืนกลับมา
"อ่ะ กินโจ๊กซ๊ะก่อน เดี๋ยวคนตั้งใจซื้อมาให้จะเสียน้ำใจ" พี่อาทิตย์แซวเพื่อน แล้วก็เดินไปหาพวกไอ้หินไอ้ทิว
ตอนนี้เหลือผมกับพี่ดินแค่สองคน
"พี่โกรธอะไรผมหรือป่าวครับ" ผมถามพี่ดิน เพราะตั้งแต่มาก็เห็นแกนั่งดึงหน้า ทำบึ้งตึงตลอด
"ป่าว กูจะโกรธอะไรมึง กินโจ๊กก่อนเถอะ อย่าพูดมาก" พี่ดินพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืน คงจะเดินไปหาไอ้พวกนั้น
"พี่จะไปไหนอ่ะ"
"ดูทีวี มึงก็กินไป"
"พี่อยู่กับผมดิ" ผมบอกไอ้พี่ดิน ไอ้พี่ดินก็หันมามองผม สายตานิ่งๆคู่นั้นทำให้ผมต้องก้มหน้าหลบ
ผมนั่งตักโจ๊กกิน ไอ้พี่ดินก็ยอมนั่งลงข้างๆผม
"ไม่อร่อยหรอ กินเหมือนไม่อยากกิน"
"อร่อยดิครับ พี่อุตส่าห์ซื้อมาให้"
"ไม่ได้อุตส่าห์ แต่กูตั้งใจ"
ผมได้ยินประโยคนี้ที่พี่ดินแกพูดออกมาเบาๆ ผมก็เลยหันหน้าไปมอง ทำเอาคนพูดชะงักไปนิด คงไม่คิดว่าผมจะได้ยิน
"กินเป็นเด็กไปได้เลอะหมดแล้ว" ไอ้พี่ดินว่าผมแล้วก็ดึงทิชชู่ส่งมาให้ผม
"พี่เช็ดให้ผมดิ"
"ไม่เอา เช็ดเองดิ"
"ก็ผมถือชามโจ๊กอยู่จะเช็ดได้ไงอ่ะ"
พี่ดินเห็นว่ามือผมไม่ว่างจริงๆ แกก็เลยเช็ดปากให้ผม
"เห้ยๆ มึงดูพี่ดินกับไอ้ฟ้าดิ มีเช็ดปากให้กันด้วย" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา ทำให้สามคนที่เหลือคือพี่อาทิตย์ ไอ้หิน ไอ้เทียน หันมามองผมกับพี่ดิน
"พี่อาทิตย์ครับ พี่ดินชอบไอ้ฟ้าหรอพี่" ไอ้หินถามพี่อาทิตย์ พี่อาทิตย์ก็นิ่งๆไป เพราะพี่ดินก็คุยกับพี่อาทิตย์อยู่ว่าสงสัยไอ้หินกับผมจะเป็นแฟนกัน
"กูก็ไม่รู้หว่ะ แต่ที่มาเนี่ย ไอ้ดินก็ชวนมานะ มันบอกจะซื้อโจ๊กมาให้น้องมัน"
"ทำไมพี่เค้าเอาใจใส่ไอ้ฟ้าจังเลยครับพี่ น้องคณะก็ไม่ใช่" ไอ้เทียนพูดขึ้น
"หรือว่า พี่ดินเป็นเกย์" ไอ้เทียนพูดอีก ทำเอาเงียบกันทั้งกลุ่ม
"ไม่รู้เว๊ย อยากรู้ก็ไปถามมันเอง" พี่อาทิตย์บอกไอ้เทียน
"แต่ ตั้งแต่ไอ้ดินรู้จักไอ้ฟ้า กูก็ว่ามันเปลี่ยนไปนะ บางครั้งแม่งก็นั่งยิ้มคนเดียว สงสัยอยู่ว่าเพื่อนกูจะบ้าป่าวเนี่ย บางครั้งเวลาไอ้ฟ้าไปชมรม ไอ้ดินก็โคตรจะร่าเริงเลยนะ คือแม่งโคตรเปลี่ยนไปอ่ะ แต่ก็แปลกใจอีกอย่างว่าเวลาอยู่ต่อหน้าไอ้ฟ้า ทำไมแม่งต้องทำนิ่ง ขรึม กูนี่โคตร งง กับเพื่อนเลย"
"สรุปว่า ไอ้ฟ้าทำให้พี่ดินเปลี่ยนไป" ไอ้ทิวพูด
"เออ จะพูดยังงั้นก็ได้นะ ก็มันเปลี่ยนไปจริงๆอ่ะ วันแรกที่เจอกันกูจำได้ว่าจักรยานไอ้ฟ้าโซ่ขาด ไอ้ดินก็เอามาซ่อมให้แล้วสั่งให้กูไปส่งไอ้ฟ้าที่คณะ ทั้งๆที่มันก็แพ้น้ำมันเครื่อง กูก็ยัง งง ว่าทำไมไอ้ดินลงทุนซ่อมเองจนมือแม่งแสบแดง ไหนจะตอนไอ้ฟ้าประกวดเดือน แม่งก็ไม่ไปเตะบอลแต่ชวนกูกับไอ้โอมมาเดินงาน อ.ก. ทั้งๆที่มันก็ไม่คิดจะมาเหยียบคณะ อ.ก. ตั้งแต่มีปัญหากับไอ้เทมส์เพื่อนของมัน แถมยังซื้อดอกกุหลาบให้ไอ้ฟ้าอีก แม่งให้ตั้งพันนึง แต่อันนี้ไม่ค่อยแปลกใจเพราะแม่งรวยอยู่ละ แต่ก็นะน้องคณะก็ไม่ใช่อย่างที่มึงว่าอ่ะ"
"แต่ผมเคยเห็นพี่ดินมากินข้าวกับผู้หญิงคนนึงนะพี่"
"เรื่องนี้มึงหุบปากเลยนะไอ้เทียน ห้ามพูดให้ไอ้ดินได้ยิน" พี่อาทิตย์กระซิบบอกไอ้พวกนั้น
"ทำไมหรอครับพี่"
พี่อาทิตย์เงยหน้ามามองเพื่อนที่กำลังนั่งคุยกับผมอยู่บนเตียง ก่อนที่จะกระซิบกระซาบกับไอ้สามคนนั้น
"ถ้าพวกมึงอยากรู้กูจะเล่าให้ฟัง แต่อย่าไปพูดให้ไอ้ดินได้ยินนะ คือว่าผู้หญิงคนนั้นอ่ะเป็นแฟนไอ้ดิน อยู่คณะวิดยา ชื่อฟ้า แต่มาโดนไอ้เทมส์แย่งไป ไอ้เทมส์เดือนคณะมึงอ่ะไอ้เทียน"
"ผมว่าละ วันนั้นที่พูดถึงพี่เทมส์พี่ดินถึงทำท่าไม่พอใจ"
"ก็เออดิ ไอ้ดินมันเลยเกลียดไอ้เทมส์ทั้งๆที่มันก็เป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ"
"โห เรื่องแม่งโคตรซับซ้อนอ่ะ" ไอ้หินพูดขึ้น
"มึงอีกคนไอ้หิน ไอ้ดินมันยิ่งสงสัยอยู่"
"สงสัยผม?" ไอ้หินถามพี่อาทิตย์
"ก็เออดิ แม่งสงสัยว่ามึงอ่ะเป็นแฟนกับไอ้ฟ้า"
"ฮ่าๆ" ไอ้หินถึงกับหัวเราะออกมา จนผมต้องหันไปมองว่ากลุ่มนั้นคุยอะไรกัน หัวเราะซ๊ะดังเชียว พี่ดินเองก็หันไปมองเหมือนกัน
"ชู่ววว เบาๆดิว๊ะไอ้หิน" ไอ้ทิวบอกไอ้หิน
"ทำไมพี่ดินคิดอย่างงั้นว๊ะพี่"
"อ่าว ก็มึงอ่ะโคตรจะถึงเนื้อถึงตัวกับไอ้ฟ้าเลย ตอนแรกกูก็แอบคิดนะเว๊ย" ไอ้เทียนบอกไอ้หิน
"เชี่ย ขนลุก เลิกคิดเลยครับ ผมกับไอ้ฟ้าอ่ะเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลนะครับ จะถึงเนื้อถึงตัวขนาดไหนก็ไม่แปลก"
"เออ ก็จริง"
"แต่ที่แปลกก็คือ พี่ดินอ่ะ เวลาที่ผมเข้าไปคุยกับไอ้ฟ้าที่ชมรม แกชอบเรียกผมไปหาทุกที ชอบใช้ไปทำอะไรก็ไม่รู้ เหมือนจะพยายามแยกผมกับไอ้ฟ้า พอรู้จากพี่ว่าแกคิดว่าผมเป็นแฟนไอ้ฟ้า ผมก็ถึงกับ อ๋อ เลยเนี่ยพี่ ฮ่าๆ สงสัยพี่ดินจะชอบไอ้ฟ้าแน่ๆ"
"ไอ้ทิตย์ กลับเหอะ" พี่ดินหันไปบอกพี่อาทิตย์
"เออๆกูกลับละ เรื่องที่พวกเราสงสัย เหยียบไว้ก่อนนะมึงค่อยๆดูกันไป ส่วนเรื่องมึงกูจะไม่บอกไอ้ดิน กูจะปล่อยให้แม่งคิดว่ามึงเป็นแฟนไอ้ฟ้าอยู่นั่นแหล่ะ" พี่อาทิตย์บอกไอ้หิน
พี่อาทิตย์เดินมาหาผมพร้อมกับไอ้เพื่อนสามคนของผม พวกมันสวัสดีพี่ดิน
"ขอบคุณนะครับพี่อาทิตย์ พี่ดิน ที่มาเยี่ยมผม"
"อื้ม พรุ่งนี้ก็กลับหอได้ละ พักผ่อนเยอะๆนะ" พี่อาทิตย์บอกผม ส่วนพี่ดินแกก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองหน้าผมแล้วก็เดินออกจากห้องไป ไอ้หินก็ลงไปส่งพี่ทั้งสองคน
"ไอ้ทิว ถ้าไอ้ฟ้ามันเป็นเกย์จริงๆ มึงจะยังคบมันป่าวว๊ะ" ไอ้เทียนถามไอ้ทิว หลังจากกลับไปนั่งที่โซฟา
"เอ้า มึงนี่ก็ถามแปลกๆ คบดิว๊ะ พวกกูอ่ะโตมาด้วยกัน ใครจะเป็นไงกูก็ไม่ทิ้งกันหรอก ถ้าไอ้ฟ้าเป็นเกย์จริงๆกูก็คบหว่ะ เพราะมันคือเพื่อนกู"
"ไอ้ทิตย์ มึงว่าไอ้หินกับไอ้ฟ้าแปลกๆป่าวว๊ะ" พี่ดินถามพี่อาทิตย์ คนถูกถามถึงกับยิ้ม เหมือนเข้าทางเรื่องที่คุยมาเมื่อกี้
"แปลกยังไงว๊ะ"
"ก็ตอนแรกมึงไม่เห็นหรอ แม่งขึ้นไปนั่งด้วยกันบนเตียง แถมกอดคอจับมือกันอีก"
"ก็น้องมันเป็นเพื่อนกัน ทำแบบนั้นก็ไม่แปลกป่าวว๊ะ"
"แม่งต้องเป็นแฟนกันแน่ๆ" พี่ดินพูดพึมพัม
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่าไอ้ฟ้ากับไอ้หินเป็นเกย์" พี่อาทิตย์ถามเพื่อน ทำเอาคนถูกถามถึงกับนิ่งไป
"เออๆ ช่างเถอะ"
"แปลกๆนะมึงเนี่ย มึงชอบไอ้น้องฟ้าใช่ป๊ะไอ้ดิน" พี่อาทิตย์เอ่ยปากถามเพื่อนไปตรงๆ
"มึงเปลี่ยนไปนะเว๊ย ตั้งแต่เจอไอ้น้องฟ้าเนี่ย รอยยิ้มที่กูไม่เคยเห็นกูก็ได้เห็น อะไรที่มึงไม่เคยทำมึงก็ทำให้กูเห็น" พี่อาทิตย์พูดอีกหลังจากเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไป
"กลับเหอะหว่ะ กูง่วงละ" พี่ดินบอกพี่อาทิตย์ ก่อนที่จะนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปแบบเงียบๆตลอดทางจนถึงหอ
สับสนโว๊ยยย ไอ้ฟ้า มึงกำลังจะทำให้กูเป็นบ้า พี่ดินคิดในใจ
---------------------------------
ไอ้หินกลับขึ้นมาจากส่งพี่ดินกับพี่อาทิตย์ มันก็มานั่งคุยกับผม ขณะนั้นไอ้ภู พี่ชายผมก็วีดีโอคอลมาหา
"เชี่ย พี่ภูวีดีโอคอลมาหว่ะ ถ้าแกรู้ว่ากูเข้าโรงพยาบาลเป็นเรื่องแน่ๆ" ผมบอกไอ้หิน
"มึงก็ตัดสายดิ แล้วโทรกลับไป บอกว่าวีดีโอคอลไม่ได้ ไม่สะดวก"
ผมก็ทำตามที่ไอ้หินบอก ตัดสายทิ้งแล้วโทรแบบธรรมดากลับไป
"ตัดสายทำไมว๊ะ"
"อยู่ร้านข้าวอ่ะ วีดีโอคอลไม่สะดวก"
"อ่อ กินข้าวดึกจังว๊ะ"
"ก็วันเสาร์ นอนเพิ่งตื่นเนี่ย"
"เออๆ กูจะบอกว่า เดี๋ยวเสาร์หน้าจะลงไปหา มารับด้วยที่สนามบิน"
"เห้ย จริงดิ มาจริงๆนะ" ผมถามย้ำไอ้ภูด้วยความดีใจ
"จริง แม่ให้ลงไปดูมึงอ่ะ ว่าอยู่ยังไง ที่อยู่ที่กินสะดวกสบายหรือเปล่า"
"โห สบายมาก ไอ้หินกับไอ้ทิวก็อยู่ด้วยไม่เห็นจะต้องเป็นห่วงอะไรเลย"
"เออๆ งั้นกินข้าวไปเถอะ เสาร์หน้าเจอกัน เดี๋ยวกูโทรบอกอีกทีว่าให้มารับกี่โมง"
"ได้คร๊าบ คิดถึงหว่ะอยากให้ถึงเสาร์หน้าเร็วๆ"
"เออๆ ทำมาเป็นพูดดี กินข้าวไปเลย แค่นี้แหล่ะ" ไอ้พี่ภูบอกผมแล้วมันก็วางสายไป
"พี่ภูจะมาหรอว๊ะ" ไอ้หินถามผม
"อือ เสาร์หน้า แต่ว่าพวกมึงอย่าบอกพี่ภูเรื่องที่กูไม่สบายจนต้องมานอนโรงพยาบาลนะ"
"เออๆ เดี๋ยวกูจะไปบอกไอ้ทิวกับไอ้เทียนไว้"
"โอเค กูง่วงละ นอนกันเถอะหว่ะ"
ไอ้หินกลับไปนอนตรงโซฟากับพวกไอ้ทิวไอ้เทียนที่เอาเสื่อมาปูนอน ส่วนผมก็นอนอยู่บนเตียง วันนี้ไม่เห็นไอ้พี่ดินไลน์มาหาผมเลย
ตื่นมาตอนสายๆ หมอเข้ามาวัดไข้ ตรวจอาการผมอีกครั้งแล้วก็ให้ผมออกจากโรงพยาบาลได้ครับ
......................................
ตัวเพิ่มความสงสัย?
มาถึงวันเสาร์ที่พี่ชายผมจะมาหา ผมตื่นแต่เช้าเพื่อไปรอรับไอ้พี่ภู เพราะมันมาไฟลท์เช้า ถึงกรุงเทพฯประมาณ7โมงกว่าๆ ผมออกมาคนเดียวครับ ไม่อยากรบกวนเพื่อนๆเพราะวันนี้วันหยุดมันคงอยากตื่นสายกัน ที่สนามบินผมเจอกับพี่อาทิตย์ที่มาส่งเพื่อนไปต่างประเทศพอดี ได้แต่ไหว้สวัสดีกัน ยังไม่ทันได้บอกว่ามารับพี่ชายไอ้ภูก็โทรมาหาผมว่ากำลังจะเดินออกมาผมก็เลยรีบมารอรับมัน
ตรงที่รอผู้โดยสารขาเข้า ไอ้ภูเดินออกมา ผมก็เข้าไปกอดมันด้วยความดีใจ
"โคตรคิดถึงอ่ะ"
"เออ ปล่อยกูได้ละกอดเป็นลิงเลยมึง คนมองกันเต็มละเนี่ย" ไอ้พี่ภูบอกผมพร้อมกับแกะแขนผมออกจากตัวของมัน เพราะผมกอดมันแน่นไม่ยอมปล่อย ทำเอาคนแถวนั้นมอง รวมทั้งพี่อาทิตย์ก็เห็นการกระทำของผมด้วย
"มารับใครว๊ะ หล่อซ๊ะด้วยแถมกอดกันแน่นเชียว" พี่อาทิตย์คิดในใจที่เห็นผมกอดกับพี่ชาย
ผมพาไอ้ภูนั่งแท็กซี่กลับมาถึงหอ แล้วก็พามันขึ้นห้อง ไอ้ภูก็จัดการถ่ายรูปห้องของผมส่งไปรายงานพ่อกับแม่ทันที
"นอนก่อนป่าว มาถึงเช้าขนาดนี้" ผมถามพี่ชาย
"มึงง่วงอ่ะดิ" ไอ้พี่ภูถามผมเหมือนจะรู้ทัน เพราะผมก็ต้องตื่นเช้าไปรับมันเหมือนกัน
"อือ" ผมพยักหน้าตอบมันแล้วก็อ้าปากหาว
"เออๆ นอนก็นอน"
ผมกับไอ้ภูพากันขึ้นไปนอนบนเตียง ผมหลับไปด้วยความรวดเร็ว เพราะง่วงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตื่นมาอีกทีก็พบว่า ไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้เทียน เข้ามาอยู่ในห้องผม พวกมันกำลังคุยอยู่กับพี่ภู แล้วก็กินน้ำพริกหนุ่ม แคปหมูที่พี่ภูเอามาฝากกันอย่างอร่อยเลย
"ไงตื่นแล้วหรอไอ้เดือน" พี่ภูทักผมคำแรกที่ผมตื่นมา
"โห รู้จนได้"
"กูขอโทษ กูบอกพี่เค้าเองอ่ะ" ไอ้เทียนยอมสารภาพกับผม
"แล้วกูก็รู้ละว่ามึงหล่อเหมือนใคร" ไอ้เทียนแซวผมแล้วมันก็หัวเราะ
พี่ภูออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกระเบียง คนห้องฝั่งตรงข้ามก็ออกมาคุยโทรศัพท์เหมือนกัน อีกคนคุยสบายๆ แต่อีกคนเกิดความสงสัยว่า..นั่นใคร?
"ไอ้ฟ้า พาไปเซเว่นหน่อย" พี่ภูเดินเข้ามาบอกผม
ผมก็พาไอ้พี่ภูไปเซเว่น โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งแอบมองอยู่
"ใครว๊ะ" พี่ดินพึมพัมกับตัวเองที่เห็นผมเดินออกจากหอกับพี่ชาย
ไอ้พี่ภูเดินกอดคอผมจนไปถึงเซเว่น
"ว๊าย น้องฟ้ามากับใครคะเนี่ย หล่อมากกกกกกก" พี่โอปอทักผม แล้วก็มองไอ้พี่ภู
"สวัสดีครับพี่โอปอ นี่พี่ชายผมเองครับ"
"โถ่ๆ พี่ไม่แปลกใจละ พี่ชายหล่อขนาดนี้ น้องชายถึงได้เป็นเดือนคณะ" พี่โอปอบอกผม แล้วก็แยกย้ายกันไป
"มึงนี่ฮอตเหมือนกันนะเนี่ย" พี่ชายเอ่ยปากแซวผม
"ก็คนมันหน้าตาดีอ่ะ จะให้ทำไง"
"ไม่ค่อยเลยนะมึง" ไอ้พี่ภูว่าผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมด้วยความหมันไส้
สิ่งที่ผมกับไอ้พี่ภูปฏิบัติต่อกัน อยู่ในสายตาใครคนนึงตลอดเวลา.....อุตส่าห์มาสะกดรอยตาม...ไอ้พี่ดิน
ตอนเย็น พวกผมพากันลงมานั่งกินข้าวที่ร้านใต้หอ มื้อนี้พี่ชายผมมาทั้งที่ต้องกินเยอะๆหน่อย
"ขอกินไข่เจียวให้หายอยากหน่อยนะ วันนั้นไข่เจียวโรงพยาบาลแม่งไม่อร่อยเลย" ผมเผลอหลุดปากออกมาเรื่องเข้าโรงพยาบาล แต่กว่าจะรู้ตัวมือไอ้พี่ภูก็มาถึงหูของผมแล้ว
การบิดหู คือการลงโทษที่พี่ชายผมชอบทำกับผมเป็นประจำ คงเป็นเพราะตอนเด็กๆ ไอ้พี่ภูโดนแม่ดึงหูบ่อยๆตอนที่มันดื้อ มันก็เลยเก็บมาใช้กับผมบ้างเวลาที่ผมดื้อกับมัน
"นอนโรงพยาบาล เป็นอะไรถึงต้องไปนอนโรงพยาบาล"
"อูยยยย เจ็บ" ผมร้องออกมา ไอ้หิน ไอ้ทิวก็นั่งนิ่งเลย เพราะมันรู้ว่าพี่ภูเป็นห่วงผมมาก ส่วนไอ้เทียนก็ดูจะตกใจเพราะมันเพิ่งเคยเห็นพี่ภูทำกับผมแบบนี้
"เชี่ย มีดึงหูกันด้วย เฮ้ย...ไอ้คนเมื่อเช้านี่หว่า" พี่อาทิตย์ที่มานั่งกินข้าวอยู่กับพี่ดิน โต๊ะไม่ไกลจากพวกผมพูดขึ้นมา
"ใครว๊ะ มึงรู้จักมันด้วยหรอ"
"เออดิ เมื่อเช้าแม่งกอดกันกลางสนามบินเลย คนมองเพียบ"
"หรอ" พี่ดินได้ยินที่พี่อาทิตย์พูดเริ่มมีอาการร้อนผ่าวๆที่หน้า
"กูว่า ไอ้น้องฟ้าเป็นเกย์แน่ๆ แล้วนั่นก็แฟนมัน มึงดูดิ มีขยี้หัวกันด้วย"
"ก็เรื่องของมันดิ"
"อ่าว กูก็นึกว่ามึงอยากรู้"
"จะอยากรู้ไปทำไม ไม่ใช่เรื่องของกู"
"หรอคร๊าบบบ โอเคๆ กูไม่พูดละ กินข้าวๆ"
"อ่ะ น้ำเย็นหน่อยมั๊ย เหมือนมึงจะเผ็ดนะ หรือว่าร้อน หน้าแดงเชียวมึง"
"พูดมากหว่ะไอ้ทิตย์"
พี่อาทิตย์ถึงกับยิ้มออกมา ที่เห็นอาการของเพื่อนตรงหน้าที่เป็นอยู่ขณะนี้....
"มึงเข้าโรงพยาบาล แต่โกหกกูว่าอยู่ร้านข้าว"
"ขอโทษครับ"
"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก สองคนมึงก็เหมือนกัน เอ่อ เทียนด้วยนะในฐานะที่เป็นเพื่อนไอ้ฟ้า ถ้ามีอะไรให้รีบบอกพี่อย่าปกปิดหรือโกหก" พี่ภูบอกไอ้ทิว ไอ้หิน แล้วก็ไอ้เทียน
"ครับพี่" ไอ้สามคนนั้นพยักหน้ารับปากพี่ภู
"ไม่ว่าใครจะเป็นอะไรก็ต้องบอก เข้าใจมั๊ย โดยเฉพาะมึงไอ้ฟ้า อย่าโกหกพี่อีก"
"ครับพี่ ขอโทษครับ" ผมบอกไอ้พี่ภูด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
"พี่ภูโคตรดุเลย" ไอ้เทียนหันไปกระซิบกับไอ้ทิว
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ กลับขึ้นมาบนห้องผมก็โดนไอ้ภูเทศนาอีกยาวเหยียด ส่วนคนห้องฝั่งตรงข้ามผม ก็ได้แต่ออกมายืนนอกระเบียงมองมาที่ห้องของผม เห็นแต่ไฟในห้องที่ส่องออกมาจากประตูระเบียงที่มีผ้าม่านรูดปิดไว้ คงอยากรู้ว่าตอนนี้คนในห้องทำอะไรกันอยู่.....!!
"กูว่า ไอ้น้องฟ้าเป็นเกย์แน่ๆ แล้วนั่นก็แฟนมัน มึงดูดิ มีขยี้หัวกันด้วย"
คำพูดของพี่อาทิตย์ผุดขึ้นมาในความคิดของพี่ดิน
"เชี่ยเอ๊ยยย ทำไมกูต้องคิดเรื่องไอ้ฟ้าด้วยว๊ะ กูเป็นอะไรเนี่ยยย ไอ้ดินมึงเป็นอะไรเนี่ย" ไอ้พี่ดินพึมพัมกับตัวเองก่อนที่จะกลับเข้าห้องด้วยความรู้สึกกระวนกระวายในใจ
ตอนที่9.แล้ว พี่ดินทำงานหนักหน่อยนะ กระวนกระวายหล่ะสิ ฮ่าๆ ขอบคุณทุกๆกำลังใจและคำคอมเม้นต์นะครับ
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ขอบคุณมากคร๊าบ
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดินขี้มโนจริงๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ขอบคุณค่ะ
-
เป็นแนวเรื่องที่สดใสดีจังครับ อยากให้มาต่อวันละหลายๆครั้งมากๆ ผมอ่าน รวดเดียว จบเลย 5555
สู้ๆนะครับ มาต่อบ่อยๆเยอะด้วย o13
-
โถ่ พี่ดินคงสับสนน่าดูเลย แต่ถ้าพี่รู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ก็รีบรุกเลยนะคะ เราเชียร์พี่อยู่ # ทีมพี่ดิน
-
อย่าคิดมากพี่ดิน
พี่ดินไม่ได้เป็นไร
เพียงแต่ตอนนี้อยู่ในช่วงตกหลุ่มรักเท่านั้น
แล้วก็รีบๆรู้ตัวซะทีพี่ดิน..
-
พี่ดินสู้ๆ อย่าเพิ่งนอยด์ อย่าเพิ่งตัดใจนะ
น้องฟ้าให้กำลังใจพี่ดินหน่อยจิ จุฟ หรือ กอดหน่อย
-
ถามตรงๆไปเลยดิพี่ดิน
-
อย่างนี้พี่ดินต้องรีบเเล้วน้าาาาา
-
:katai1: :ling3:ค
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 10 : ก็แค่พี่ชายป่าวว๊ะ
ตอนเช้าผมตื่นมา ไอ้พี่ภูยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มข้างๆผม ผมนั่งมองไอ้พี่ชายที่ยังหลับอยู่ พรุ่งนี้ไอ้ภูมันก็ต้องกลับเชียงใหม่แล้ว
ผมต้องคิดถึงมันมากแน่ๆ ถึงแม้ว่าตอนอยู่ด้วยกันที่บ้านจะมีแกล้งกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ผมก็รู้ว่ามันรักและเป็นห่วงผมมาก ผมเองก็รักมันมากเหมือนกัน ด้วยวัยที่ใกล้เคียงกัน ห่างกันแค่ปีเดียวทำให้มันเป็นได้ทั้งเพื่อนและพี่ชายของผม
สัจจะธรรมของคนเรา ตอนอยู่ไกลกันก็คิดถึง พอมาหากัน ยามจากไปก็คิดถึงกันอยู่ร่ำไป
ผมค่อยๆขยับตัวลงจากเตียง เข้าห้องน้ำไปล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วก็ลงไปหาซื้อของไว้ให้ไอ้พี่ภูกินเป็นมื้อเช้า ผมออกจากห้องเดินไปที่หน้าซอย มีรถเข็นขายข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าเซเว่นที่ผมเห็นอยู่ทุกๆวัน กลิ่นหอมชวนกินมาก ผมเดินเข้าไปสั่งหมูปิ้ง
"ป้าครับเอาหมูปิ้งสิบไม้แล้วก็ข้าวเหนียวยี่สิบบาทครับ"
ป้าขายหมูปิ้งเงยหน้ามามองผมพร้อมกับรอยยิ้ม "รอไหวมั๊ย พอดีชุดนี้มีคนสั่งไว้แล้ว เดี๋ยวป้าปิ้งให้นะ"
"อ่อ รอได้ครับป้า" ผมบอกป้าแล้วก็ไปนั่งรอตรงบันไดหน้าเซเว่น
"อ้าว ไอ้น้องฟ้า ตื่นเช้าเชียว แล้วมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย" พี่อาทิตย์ทักทายผม ผมก็สวัสดีพี่อาทิตย์
"สวัสดีครับพี่อาทิตย์ ผมมาซื้อหมูปิ้งอ่ะพี่"
"อ่อ เออ พี่ก็สั่งไว้"
"พี่อาทิตย์ครับ" ผมเรียกพี่อาทิตย์ เพราะกะจะถามว่าพี่ดินไปไหน โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ดินเองออกมาจากเซเว่นมายืนอยู่ข้างหลังของผม พี่อาทิตย์มองเพื่อนที่เอามือมาแตะที่ปากเป็นสัญญาณว่าห้ามพูด
"ว่าไง"
"พี่ดินหล่ะครับ" ผมถามพี่อาทิตย์ คนถูกถามถึงได้ยินก็ยืนทำหน้าขรึมอยู่ข้างหลังผม
"เอ่อ ไอ้ดิน ไอ้ดิน"
"กูอยู่นี่" จู่ๆไอ้พี่ดินก็พูดขึ้นมา ผมหันกลับไปมอง ไม่รู้ว่าพี่ดินมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่ตอนไหน
"พี่ดินสวัสดีครับ" ผมหันไปสวัสดีพี่ดิน อีกฝ่ายก็พยักหน้ารับ แต่ก็ยังทำหน้าตึงๆอยู่
"หนุ่มๆได้แล้วจ้า หมูปิ้งสิบไม้ข้าวเหนียวยี่สิบ ส่วนหนุ่มน้อยนี่ป้ากำลังปิ้งให้อยู่นะ รอแป๊บนะ" ป้าขายหมูปิ้งหันมาเรียกพี่อาทิตย์กับพี่ดินแล้วก็บอกผม
"มึงมาซื้อหมูปิ้งหรอ" พี่ดินถามผม
"ครับพี่"
"สั่งไว้กี่ไม้"
"สิบไม้ครับ"
"ป้าครับ ให้น้องไปก่อนเลย เดี๋ยวผมรอเองครับ" พี่ดินบอกป้า
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมมาทีหลังผมรอได้"
"ไปจ่ายตังค์แล้วก็รีบกลับหอไป" ไอ้พี่ดินสั่งผมเสียงเข้ม พี่อาทิตย์ก็ดู งงๆ กับการกระทำของเพื่อน
"ไปสิ ยืนบื้ออยู่ได้" พี่ดินว่าผมอีก แล้วก็เอามือมาดันตัวผมให้ไปจ่ายค่าข้าวเหนียวหมูปิ้ง ผมก็ งง ทำไมพี่ดินไล่ผม
ผมหันไปมองพี่อาทิตย์ พี่อาทิตย์ก็พยักหน้าให้ ผมก็เลยจ่ายตังค์แล้วถือถุงใส่ข้าวเหนียวหมูปิ้งไว้ หันไปมองพี่ดิน มีแต่สายตาที่เย็นชา นิ่งและดุ ทำไมว๊ะ....อาการแบบนี้คืออะไร?
"งั้น ผมไปก่อนนะครับพี่ๆ ขอบคุณครับ" ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่ดินกับพี่อาทิตย์แล้วก็เดินกลับหอ
พี่ดินมองตามผม
"ไอ้ดิน มึงเป็นไรว๊ะ ทำไมไปพูดกับไอ้ฟ้าแบบนั้น น้องมันหน้าเสียเลยมึง" พี่อาทิตย์ถามเพื่อนแต่ก็ต้องเงียบไปเพราะ
ไม่มีคำตอบจากคนที่ถูกถาม.....!!
ผมเดินกลับมาถึงห้อง ในใจก็คิดอยู่ตลอดว่าทำไมไอ้พี่ดินมีท่าทีตึงๆใส่ผม ไอ้พี่ภูตื่นแล้ว ผมก็เลยนั่งกินข้าวเหนียวหมูปิ้งกับมัน
"ไอ้พวกนั้นยังไม่ตื่นหรอ" พี่ชายผมถามถึงไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้เทียน
"อือ สายๆนู่นแหล่ะกว่าพวกมันจะตื่นกัน"
"เออ เดี๋ยวกินเสร็จ พากูไปดูคณะมึงหน่อย แล้วก็ที่ที่มึงไปอยู่ประจำๆหลังเลิกเรียน"
"ทำไมอ่ะ"
"กูจะได้รู้ว่ามึงอยู่ตรงไหน ทำอะไรยังไง"
"โห..นี่โตแล้วนะ"
"ยังไงก็เด็กกว่ากู อย่าพูดมาก"
"เออๆ ก็ได้" ผมรับปากอย่างไม่สบอารมณ์นัก แม่ง..นี่พี่ชายหรอพ่อกูว๊ะเนี่ย
"มึงต้องรู้ไว้ ว่าพี่ที่เค้าเป็นห่วงน้อง เค้าก็จะทำแบบกูนี่แหล่ะ"
ผมได้ยินประโยคนี้ที่ไอ้พี่ภูพูด ก็พอเข้าใจขึ้นมาบ้าง
.
.
.
หลังจากกินข้าวเหนียวหมูปิ้งเสร็จ ผมก็ปั่นจักรยานพาไอ้พี่ภูไปที่คณะครับ ไปดูคณะที่ผมเรียน
"เฮ้ย อีปอ น้องฟ้าพาใครปั่นจักรยานมาคณะว๊ะนั่น"
"เชี่ย หล่อชิบขนาดเห็นไกลๆนะเนี่ย"
"หล่อใสกับหล่อเข้ม เคมีดี๊ดีหว่ะมึง"
"ใครก็ไม่รู้แต่กูจิ้นไปละเนี่ย"
"พวกมึงคะ กรุณาหยุดความคิดต่ำๆค่ะ นั่นหน่ะพี่ชายน้องฟ้าค่ะ กูเพิ่งเจอเมื่อวาน ขอบอกว่าหล่อโฮกกกกก"
"ถึงกับวัวตายควายล้มมั๊ยมึง"
"ไม่พอค่ะ หล่อขนาดไดโนเสาร์สูญพันธุ์เลยมึง"
"อีปอ มึงก็เว่อร์"
"นี่ถ้ามึงไม่เชื่อกู มึงไปดักรอหน้าสโมฯค่ะ เดี๋ยวน้องฟ้าก็ต้องผ่านมาทางนี้"
ผมพาไอ้พี่ภูปั่นจักรยานอ้อมไปทางตึกสโมสรนักศึกษาของคณะ
"น้องฟ้า มาปั่นจักรยานเล่นหรอคะ"
มีเสียงคนทักทายผม ผมหันไปมองก็จำได้ว่าเป็นกลุ่มพี่โอปอ
"สวัสดีครับพี่ พอดีผมพาพี่ชายมาดูคณะเราอ่ะ เอ่อ นี่ไอ้ภูผาพี่ชายผมครับ"
"บอกชื่อซ๊ะเต็มยศเชียวมึง" เสียงไอ้ภูว่าผมเบาๆ
"แหม่ สองพี่น้องคล้องจองกันจริงๆ ภูผา ฟ้าใส"
ไอ้ภูรู้ตัวว่าโดนแซวก็ทำท่าทางเขินๆ
"ภูนี่รุ่นเดียวกับเราป๊ะปีสอง"
"ใช่ครับเราปีสอง"
"เรียนที่ไหนหรอคะ"
"เชียงใหม่ครับ"
"โห เรียนเชียงใหม่ยังอุตส่าห์มาหาน้องที่นี่ อิจฉาจังอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้าง"
"พอๆพวกมึง เทะโลมกันอิ่มหรือยังคะ น้องเค้าจะได้ไป" พี่โอปอออกมาเบรกเพื่อนๆ
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ๆเค้าแล้วก็ปั่นจักรยานพาไอ้ภูไปทางคณะวิศวะ กะว่าจะพามันไปชมรมเครื่องกลครับ เพราะที่นั่นก็เป็นอีกที่หนึ่งที่ผมคงต้องไปบ่อยๆ เพราะพวกไอ้หิน ไอ้ทิวก็อยู่ที่นี่
ผมปั่นจักรยานมาถึงชมรมเครื่องกล โดยที่ไม่ลืมที่จะแวะซื้อลูกชิ้นปิ้งมาให้ไอ้มอมมันด้วย จอดจักรยานเสร็จผมเห็นไอ้พี่ดินนั่งเล่นกับไอ้มอมอยู่พอดี
"พี่ดินครับ ผมซื้อลูกชิ้นมาให้ไอ้มอมด้วย" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินเงยหน้ามามองผมแล้วก็มองเลยไปถึงคนข้างหลังผมก็คือไอ้ภู
"เรื่องของมึงดิ" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินเข้าชมรมไป ผมมองตามร่างสูงในชุดบอลสบายๆนั้นเดินกลับเข้าไปในชมรม
"เป็นไรว๊ะเนี่ย" ผมบ่นกับตัวเองแล้วก็นั่งลงเอาลูกชิ้นป้อนไอ้มอม
ไอ้พี่ภูก็นั่งลงข้างๆผม โดยที่ไม่รู้เหตุการณ์เมื่อกี้
"ชมรมเครื่องกล มึงเรียน อ.ก.แต่มาอยู่ชมรมเครื่องกลนี่อ่ะนะ"
"อือ กูมาอยู่กับพวกไอ้หินไอ้ทิวอ่ะ"
"อ๋อ เออ ก็ดี"
"อ่าว ไอ้ดิน เป็นไรว๊ะหน้างอยังกับมะม่วงแรด" พี่อาทิตย์แซวเพื่อน
"ป่าว ไม่มีไร กูกลับหอก่อนนะ"
"เอ้า จะรีบไปไหนว๊ะงานก็ยังไม่เสร็จ"
"เออ พรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ ปวดหัวหว่ะ"
"เออๆ กลับเองได้ใช่ป๊ะ"
"เออ เดี๋ยวกูกลับเอง"
พี่ดินบอกพี่อาทิตย์ก่อนที่จะเดินออกไปทางด้านหลังของชมรม
พี่อาทิตย์เห็นผมนั่งอยู่หน้าชมรมก็เดินออกมาหา
"อ้าว ไอ่ฟ้ามาหาไอ้มอมหรอ"
"ครับพี่ ผมพาพี่ชายมาดูชมรมอ่ะ เอ่อ พี่อาทิตย์ครับ นี่..ไอ้ภูพี่ชายผม" ผมแนะนำไอ้ภูกับพี่อาทิตย์ให้รู้จักกัน
"พี่ชาย"
"ใช่ครับพี่ชายแท้ๆเลยแต่มันเรียนอยู่เชียงใหม่"
พี่อาทิตย์ทำหน้าอึ้งไป หลังจากที่ผมบอกว่าไอ้ภูคือพี่ชายแท้ๆของผม
"อ่าครับๆ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ไอ้ทิตย์ ไอ้ดินหายหัวไปไหนว๊ะ" พี่โอมถามพี่อาทิตย์ก่อนที่จะเดินออกมาหน้าชมรม
"สวัสดีครับพี่โอม" ผมสวัสดีพี่โอม ไม่เจอหน้าแกนานเลยสงสัยจะติดหญิงอย่างที่พี่อาทิตย์บอก
"สวัสดีครับน้องฟ้า"
"เฮ้ย...ไอ้ภู ไอ้ภูใช่ป๊ะ" พี่โอมเห็นไอ้ภูก็ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนแปลกใจ
"ไอ้เชี่ยโอม เออ กูเอง"
พี่โอมกับไอ้พี่ภูเดินไปกอดกัน ผมกับพี่อาทิตย์ก็ยืนมองด้วยความแปลกใจ
แล้วทั้งสองคนก็ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน ประหนึ่งว่าเคยรู้จักกันมาก่อน
"นี่พี่รู้จักกันด้วยหรอครับ"
"อือ พี่กับไอ้โอมเคยเก็บตัวแข่งบาสด้วยกันตอนม.ต้นอ่ะ พอม.ปลายไอ้โอมก็ย้ายมาเรียนกรุงเทพฯ เลยไม่ได้ติดต่อกันอีกไม่คิดว่าจะมาเจอมันที่นี่นะเนี่ย โลกกลมชิบ"
"กูก็ว่าอยู่ เห็นไอ้น้องฟ้าแล้วหน้าตาคุ้นๆ มึงรู้มั๊ยกูโคตรจะเอ็นดูน้องมึงเลย"
"เออ ไงก็ฝากดูแลมันด้วยละกันหว่ะ ส่วนกูก็คงจะลงมาหามันบ่อยๆ"
"เออๆ กูจะดูแลให้ดีเลย มานี่ดิ๊ไอ้น้องชายของพี่" พี่โอมพูดแล้วก็เอาแขนมาคล้องคอผมให้ไปยืนข้างๆแก
"แม่งดื้อนะ" ไอ้พี่ภูว่าผม
"ไม่ต้องเป็นห่วง กูมีคนนึงที่ปราบอยู่" พี่อาทิตย์บอกพี่ภู
"เออ ไอ้ดินหายหัวไปไหนว๊ะ" พี่โอมถามถึงพี่ดิน
"มันบอกปวดหัวกลับหอไปแล้ว"
"เออ มึงกลับวันไหนเนี่ยไอ้ภู"
"พรุ่งนี้หว่ะ"
"งั้น คืนนี้ไปดื่มกันหน่อยมั๊ย แถวนี้ร้านชิลล์ๆเยอะ" พี่โอมชวนพี่ภูไปดื่ม
"เออ ก็ดี ไงคืนนี้เจอกันหว่ะ เออ เดี๋ยวขอแลกไลน์กับเบอร์มึงหน่อยละกัน จะได้ติดต่อได้ ดีใจนะเว๊ยที่เจอมึง" พี่ภูบอกพี่โอม
"เออ กูก็ดีใจ ส่วนน้องมึงไม่ต้องห่วงกูดูแลเอง"
"เออๆ ขอบใจหว่ะ"
หลังจากนั้นพี่ๆก็คุยกันอีกซักพัก ผมกับไอ้พี่ภูก็ขอตัวกลับ
"โลกกลมจริงๆหว่ะ สบายใจละอย่างน้อยก็มีไอ้โอมคอยดูแลมึงให้"
"แหม่ เออ แต่ก็จริงไม่คิดว่ามึงจะรู้จักพี่โอม"
"อืม ตอนนั้นก็สนิทกับมันอยู่นะ แต่พอมันย้ายมาเรียนกรุงเทพฯก็ไม่ได้ติดต่อกัน" พี่ภูเล่าเรื่องราวระหว่างตัวเองกับพี่โอมให้ผมฟัง
---------------------------------------------
ผมกลับมาถึงหอ ก็เล่าเรื่องที่พี่โอมกับพี่ภูเป็นเพื่อนกันให้ไอ้ทิวกับไอ้หินฟัง พวกมันก็แปลกใจมาก แต่ก็ดีใจเพราะเหมือนว่าใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่ผมเองยังรู้สึกแปลกๆกับไอ้พี่ดินอยู่ ทำไมต้องทำท่าทางบึ้งตึงใส่ผมด้วยก็ไม่รู้
เย็นนั้นไอ้พี่ภูออกไปที่ร้านเหล้าพร้อมกับพี่โอมกับพี่อาทิตย์ ส่วนผมตามไปทีหลัง เพราะรอไอ้เทียนกลับมาจากทำธุระกับแม่ก่อน หลังจากไอ้เทียนกลับมาแล้ว พวกผมก็ตามไปหาพี่ๆเค้าที่ร้านครับ พี่ๆเค้านั่งดื่มเบียร์กันอยู่ แต่ก็ไม่เห็นพี่ดินมาด้วย
"ไอ้ฟ้า กูอนุญาติวันนี้มึงกินได้" ไอ้พี่ภูบอกผม
"โห ไอ้ภูมึงก็เกินไป น้องมันโตแล้ว จะต้องอนุญาติอะไรกัน" พี่โอมว่าเพื่อน
"เดี๋ยวแม่งก็เมา มันเคยกินเหล้าเบียร์ซ๊ะที่ไหน"
"เว่อร์ไป ก็เคยกินนิดหน่อย" ผมรีบออกตัว เพราะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนหัดเกินไปในสายตาของพี่ๆเค้า
ผมนั่งดื่มไปซักพักก็รู้สึกตึงๆละ หน้าแดงตัวแดงไปหมด เพราะผมเป็นคนผิวขาวก็เลยแดงแทบจะทั้งตัว
"พี่อาทิตย์ครับ พี่ดินไปไหนอ่ะครับ" ผมถามพี่อาทิตย์
"มันบอกว่าไม่สบายอ่ะ เลยไม่มา เดี๋ยวพี่ลองโทรตามให้นะ"
"ครับพี่"
พี่อาทิตย์โทรตามพี่ดิน หลังจากวางสายก็หันมาบอกผม
"เดี๋ยวมันมา"
ซักพักไอ้พี่ดินก็มาครับ แต่ก็ยังทำหน้านิ่งๆ พี่โอมก็แนะนำให้พี่ภูกับพี่ดินรู้จักกัน พี่ดินพอรู้ว่าพี่ภูเป็นพี่ชายของผมก็ทำหน้าแปลกใจ
"กูบอกมึงแล้ว มึงไม่เชื่อกู" พี่อาทิตย์บอกพี่ดิน พี่ดินก็ได้แต่นั่งเงียบ
"เนี่ย ไอ้ภู ไอ้ดินนี่แหล่ะสนิทกับไอ้ฟ้าสุดละ"
"อ่อ จำได้ละฟ้ามันเคยเล่าให้ฟังว่าดินเคยช่วยมันซ่อมจักรยาน ไงก็ขอบใจมากนะ"
"เห้ย ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง สบายมาก" พี่ดินบอกพี่ภู รอยยิ้มนั้นกลับมาแล้ว ไอ้พี่ดินที่หน้าบึ้งตึงหายไปแล้ว
ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเมามากแล้วก็เลยนั่งเงียบ ฟังพี่ๆเค้าคุยกัน ไอ้หิน ไอ้เทียน ไอ้ทิวก็ยังดูสบายๆอยู่ พวกมันคอแข็งจะตาย
"ไอ้ฟ้ามึงไหวป่าวว๊ะเนี่ย ตัวแดงสัส" ไอ้หินหันมาถามผม
"ไหว กูโอเค"
ผมรู้สึกปวดฉี่ ก็เลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่คงลุกยืนเร็วไปหน่อยเลยทำให้มึนๆหัว
ผมฉี่เสร็จ ก็รู้สึกคลื้นไส้ จะอ้วกครับ เลยพุ่งตัวเข้าไปในห้องส้วมก้มลงอ้วกใส่ชักโครก
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกก....!!!!
"เห้ย ไอ้ฟ้า อ้วกเลยหรอ"
ผมได้ยินเสียงคนพูด แต่ไม่รู้ว่าใครเข้ามาช่วยผม เขามาช่วยลูบหลังให้ผม
ผมอ้วกจนเหนื่อย หมดไส้หมดพุง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาดูคนที่อยู่กับผมในห้องน้ำในตอนนี้
ไอ้พี่ดิน
"เป็นไงบ้าง สบายตัวยัง อ่ะบ้วนปากก่อน" พี่ดินส่งขวดน้ำเปล่ามาให้ผม ผมก็รับมากระดกป้วนปาก
ตอนนี้ผมกับพี่ดินอยู่ในห้องส้วมด้วยกันสองคน มีเสียงคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ พี่ดินเลยเอื้อมมือไปปิดประตู ผมเขยิบตัวไปยืนตรงหน้าไอ้พี่ดิน
"พี่ดินครับ พี่หายโกรธผมแล้วหรอ" ผมเงยหน้าไปถาม อีกฝ่ายทำหน้าคิ้วขมวด เหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"โกรธอะไร กูไม่ได้โกรธอะไรมึงนี่"
"ก็พี่ทำหน้าบึ้งใส่ผม ไม่คุยกับผม มันหมายความว่าไงอ่ะครับ" ผมพยายามรวบรวมสติพูดให้รู้เรื่องมากที่สุด เพราะรู้ตัวว่าตอนนี้เมาพอสมควร
"ก็มึงกับไอ้ภู"
"ก็แค่พี่ชายป่าวว๊ะ"
"ก็รู้แล้วนี่ไงว่าพี่ชาย" ไอ้พี่ดินพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง
"แล้วพี่คิดว่าผมกับไอ้ภูเป็นอะไรกันหรอครับ"
"เออ ช่างมันเถอะ มึงดีขึ้นยังเนี่ย" ไอ้พี่ดินถามผม
ผมเดินเข้าไปกอดพี่ดิน หน้าของผมแนบกับหน้าอกของพี่เค้า คนโดนกอดก็ยืนนิ่งไป
"พี่ดินครับ ถ้าผมเป็นเกย์ พี่จะเกลียดผมมั๊ย" ผมถามพี่ดินออกไป
คนถูกถามก้มหน้าลงมามองผม พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวของผมเบาๆ
"ไอ้ฟ้ามึงเมาแล้ว กลับไปนอนเถอะ"
"พี่ตอบผมก่อนสิครับ"
"ไม่เกลียดหรอก" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยิ้มออกมา นิ่้วมือเรียวยาวลูบอยู่ที่แก้มของผม
"ครับพี่" ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้พี่ตี๋หน้ากวนที่ตอนนี้กำลังยิ้มอยู่ อะไรไม่รู้ทำให้ผมยื่นหน้าขึ้นไปหอมแก้มพี่เค้า
คนโดนหอมแก้มถึงกับนิ่งไป คงไม่คิดว่าผมจะทำแบบนี้
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินอึ้งไปและทำตัวไม่ถูกที่อยู่ๆก็โดนผมขโมยหอมแก้ม ผมเองก็ยืนเซๆ จนพี่ดินต้องช่วยจับประคอง
"ไอ้ฟ้า มึงเมา เรากลับกันเถอะ" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็เปิดประตูพาผมออกไปจากห้องน้ำ
.
.
.
มึงเมา เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็ลืมว่าวันนี้ทำอะไรไว้..ไอ้ฟ้า
--------------------------------------------------
ตอนที่.10 แล้วครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ฟ้าเมาอ่ะ พรุ่งนี้ฟ้าจะลืมมั๊ย? เจอกันอีกทีวันพฤหัสบดีนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อร๊ายยยยย. ดินทำไรลงไป :o8: :o8:
-
พี่ดินๆๆๆกล้าๆๆหน่อยสิๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดิน งอนเก่งไปแล้วนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คิดไปก่อน แล้วงอนฟ้า ทำหน้าบึ้ง เย็นชาใส่ฟ้า ก่อนตลอด
พอรู้ว่า ภูเป็นพี่ชาย ก็หายหน้าบึ้งหน้างอ
ฟ้า กอดพี่ดิน บอกไปแล้วว่าตัวเองเป็นเกย์
ก็เข้าทางพี่ดินเขาเลยแหละ
แถมยังหอมแก้มพี่ดินซะอีก
เช้ามาจะจำได้มั้ยเนี่ย แต่คนถูกหอมแก้มจะใจพองขนาดไหนนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
สบายใจได้แล้วนะพี่ดิน
ทำมาเป็นไม่สบาย
ที่แท้ก็งอนและหึงฟ้านี่เอง
-
:ling1: ชะ!!!กำลังตื่นเต้น
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 11 : คิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาตอนเช้า เพราะไอ้ภูมันปลุกผม
"ฟ้า พี่กลับก่อนนะ"
ผมได้ยินคำนี้ ก็เด้งตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง พร้อมกับอาการมึนๆอึนๆที่เกิดจากการดื่มเบียร์มาเมื่อคืน
"มึงนอนต่อเถอะ มีเรียนบ่ายไม่ใช่หรอ" ไอ้ภูพูดแล้วก็เดินมานั่งบนเตียงข้างๆผม
"ทำไมไปเช้าจังว๊ะ"
"พี่มีเรียนบ่าย จองเครื่องไฟลท์เช้าไว้ กลับไปถึงก็ไปเรียนต่อทัน"
"อ่อ งั้นรอแป๊บได้มั๊ย ขอล้างหน้าก่อนจะไปส่ง" ผมบอกมันแล้วก็รีบลงจากเตียง ความที่ยังมึนอยู่ทำให้ผมเซๆไป ไอ้ภูก็เข้ามาจับตัวผมไว้
"พอเลย มึงไม่ต้องไปส่งกูหรอก กลับขึ้นไปนอนพักไป เดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่ไปสนามบินเองได้" ไอ้ภูบอกผม
"ไม่อ่ะ กูอยากไปส่งมึง ไม่อยากให้มึงกลับเลยหว่ะ" ผมยังคงงอแงกับพี่ชาย อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าให้กับความดื้อของผม
"เอาน่า เดี๋ยวกูมาหาบ่อยๆ"
"ระวังพ่อกับแม่จะให้ตังค์ซื้อตั๋วมาบ่อยๆเหอะ แพงจะตาย"
"เออ กูไปทำพาร์ทไทม์ร้านกาแฟแถวๆนั้นก็ได้ค่าตั๋วเครื่องบินมาหามึงละ ไม่เห็นจะยากเลย" ไอ้ภูบอกผม ทำให้ผมคิดว่า มันต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอ เพื่อจะมาหาผมที่กรุงเทพฯ
"งั้น กูไปหาทำพาร์ทไทม์บ้างดีกว่า จะได้มีตังค์ซื้อตั๋วเครื่องบินให้มึงมาหากู"
"ไม่ต้องเลย มึงอ่ะมีหน้าที่แค่ตั้งใจเรียน ไม่เกเรก็พอแล้วเข้าใจมั๊ย เดี๋ยวกูมาหาเอง"
"ไอ้ภูกูไม่อยากให้มึงกลับเลย"
"พอๆเลิกงอแง เลิกทำตัวเป็นเด็กได้ละ กูไปก่อนนะ"
"ขอลงไปส่งข้างล่างนะ"
"เออ จะมาก็มา"
ผมลุกลงจากเตียง ตามไปส่งไอ้ภูที่หน้าปากซอย "ถึงเชียงใหม่แล้วโทรมาบอกด้วยนะ" ผมบอกไอ้ภูก่อนที่มันจะนั่งแท็กซี่ไปสนามบิน ผมมองตามแท็กซี่ไป รู้สึกใจหาย ไม่อยากให้มันกลับเลย
"ไง ซึมเลย ไอ้ภูกลับไปแล้วหรอ"
พี่โอมที่ออกมาจากเซเว่นแล้วก็เดินเข้ามาทักผม
"ครับพี่โอม มันมีเรียนบ่ายอ่ะเลยต้องรีบกลับ"
"อ๋อ แล้วเราอ่ะเป็นไง เมื่อคืนนี้ถึงกับต้องแบกกลับเลยนะ รู้ตัวป่าวเนี่ย"
"เห้ย จริงหรอครับพี่ ทำไมต้องแบกกลับ ใครแบกผมกลับ"
"ไอ้ดินอ่ะ ไอ้ดินแบกฟ้าออกมาจากห้องน้ำพากลับหอ มันบอกว่าเจอฟ้าท่าทางไม่ไหวอยู่ในห้องน้ำอ่ะ"
ผมได้ยินที่พี่โอมบอกก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ผมจำเรื่องเมื่อคืนได้แค่ว่าผมลุกจากโต๊ะไปฉี่ในห้องน้ำ..แค่นั้นเอง
"อ่าว นั่นไง มันมาละ ถามมันเองละกัน" พี่โอมบอกผมแล้วก็บุ้ยปากไปอีกฟากของถนน พี่ดินกับพี่อาทิตย์เดินข้ามมาพอดี ดูจากชุดแล้วคงไปวิ่งออกกำลังกายกันมาแน่ๆ
"เอ้าไอ้น้องฟ้า ตื่นไหวด้วยหรอเนี่ย" พี่อาทิตย์ทักผม พร้อมทำหน้าตาเหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าผมตื่นเช้าได้
"ครับพี่ ตื่นมาส่งไอ้ภูกลับเชียงใหม่อ่ะ"
"อ๋อ เดี๋ยวต้องฝึกวิชากันอีกเยอะนะเรา เมื่อคืนยังอ่อนไป ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์แซวผม
"ผมก็จำอะไรไม่ได้เลยครับพี่ เรื่องเมื่อคืน" ผมสารภาพออกไปพร้อมกลับเอามือเกาหัวแก้เขิน
"จำไม่ได้" พี่ดินพึมพัมออกมาเบาๆ
"ขอบคุณพี่ๆมากนะครับที่ดูแลผม"
"ขอบคุณไอ้ดินโน่น มันแบกฟ้ากลับมาส่งห้อง" พี่อาทิตย์พูดแล้วก็บุ้ยปากไปทางพี่ดิน
ผมหันไปมองพี่ดิน คนถูกพูดถึงก็ยืนทำหน้านิ่งอยู่ ในมือถือขวดน้ำเปล่า ผมหล่ะไม่ถูกชะตาจริงๆกับใบหน้านิ่งๆ สายตาดุๆของไอ้พี่ดิน หน้าขาวๆของแกมีสีอมชมพูเรื่อๆที่แก้ม คงเหนื่อยจากการวิ่งออกกำลังกายมา วันนี้พี่แกใส่ชุดบอลสีน้ำเงินตัดกับผิวขาวๆของแกที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"ขอบคุณนะครับพี่ดิน" ผมเอ่ยปากขอบคุณพี่ดิน
"เออ ไม่เป็นไร มีเรียนบ่ายไม่ใช่หรอ กลับขึ้นไปนอนไป เดี๋ยวก็ตื่นไม่ไหวหรอก คออ่อนแล้วยังจะห้าวอีกนะมึง" ผมโดนไอ้พี่ดินว่าก็สตั๊นไปนิด
"เห้ย ไอ้ดิน มึงรู้ได้ไงว่าน้องมันมีเรียนบ่ายอ่ะ นี่มึงรู้ไปถึงตารางเรียนไอ้ฟ้าเลยหรอว๊ะ ไม่ธรรมดานะเนี่ยมึงอ่ะ" พี่อาทิตย์จับผิดเพื่อน ทำเอาคนถูกถามนิ่งไป
"เออ กูก็พูดไปงั้น กูไม่รู้หรอกว่าใครเรียนตอนไหน ไปละอยากอาบน้ำหว่ะ" ไอ้พี่ดินพูดแล้วก็เดินกลับหอ พี่อาทิตย์กับพี่โอมก็มองตามเพื่อนด้วยความ งงๆ
"งั้นเรากลับหอกันเถอะครับพี่" ผมบอกพี่โอมกับพี่อาทิตย์ แล้วก็เดินกลับหอ ก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้าหอใครหอมัน
--------------------------------
คำถามจากดิน คำตอบจากฟ้า
ผมกลับขึ้นมาถึงห้อง ก็ล้มตัวลงนอน เพราะยังรู้สึกมึนๆ ปวดหัวอยู่นิดๆ
ตึ๊ง..ตึ่ง..
เสียงไลน์ผมดัง พี่ดินไลน์มาหาผม
"ไหวป่าวเนี่ย"
"ไหวครับพี่"
"นี่ มึงจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยหรอ"
"จำได้แค่ตอนไปฉี่อ่ะครับ แต่หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย "
ผมตอบพี่ดินกลับไป พี่ดินแกก็เงียบไป ผมเห็นแกเปิดอ่านแต่ก็ไม่ตอบอะไรกลับมา
"พี่ดินครับ ผมเมาหนักมากเลยหรอพี่ พี่ถึงต้องแบกผมกลับหอ" ผมถามแกอีก เพราะเห็นเงียบไป
"เออ เมาง่ายขนาดนั้นทีหลังก็ไม่ต้องไปกิน"
"ขอโทษครับพี่ที่ทำให้ลำบาก"
"ไม่ได้ว่าอะไร ก็เตือนๆไว้ แต่ถ้าไปกับพวกกูก็ไม่ต้องกลัวอะไร"
"มึงเมาก็ชอบลืม ว่าทำอะไรลงไปบ้าง" พี่ดินพิมพ์ว่าผมมาในไลน์
"ผมทำอะไรหรอครับพี่ อ้วกใส่พี่หรอ" ผมรีบถามพี่ดิน เพราะเป็นห่วงว่าตอนที่ผมเมาผมอาจจะอ้วกใส่พี่เค้าหรือว่าทำอะไรที่ไม่ดีเอาไว้
"ไม่ใช่หรอก ช่างมันเถอะ มึงพักผ่อนเถอะจะได้ตื่นไปเรียน"
"ครับพี่" ผมตอบพี่ดินกลับไปแล้วก็ล้มตัวลงนอน ใจก็ครุ่นคิดว่าเมื่อคืนไปทำอะไรไว้บ้าง
เดี๋ยวพวกไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้เทียนตื่นมาต้องถามพวกมัน พวกมันต้องรู้เรื่องกันบ้างแหล่ะว่าเมื่อคืนผมทำอะไรไว้
ผมตื่นมาอีกทีตอนเที่ยงๆ เพราะไอ้เทียนมาเคาะประตูห้อง ผมลุกไปเปิดประตูให้มัน มองไปที่ห้องไอ้ทิว เห็นล๊อกกุญแจเอาไว้ มันสองคนคงออกไปเรียนแล้ว ส่วนไอ้ภูพี่ชายผมก็ไลน์มาบอกว่าถึงเชียงใหม่แล้ว
ไอ้เทียนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมไปเรียน มันเข้ามานั่งรอผมบนเตียง
"เออ ไอ้เทียน เมื่อวานกูเมามากเลยหรอว๊ะ" ผมถามไอ้เทียน
"ก็ไม่นะ แค่มึงไปเข้าห้องน้ำนาน แล้วพี่ดินแกก็แบกมึงออกมาจากห้องน้ำอ่ะ มึงก็แค่ไปหลับในห้องน้ำ ฮ่าๆ อ่อนชิบเลยมึงเนี่ย ไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนว่าเยาะเย้ยผม
"จริงหรอว๊ะ"
"นี่มึงจำอะไรไม่ได้เลยใช่มั๊ย" ไอ้เทียนถามผมพร้อมกับหัวเราะขำๆ
ผมยืนนิ่ง พร้อมกับคิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ก็ยังคงจำได้แค่ตอนที่ไปฉี่ แค่นั้นเอง
"เออ กูนึกออกแค่ตอนไปฉี่อ่ะ แล้วกูก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้วหว่ะ" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกมาเรียนพร้อมไอ้เทียน มันยังคงทำหน้าที่สารถีปั่นจักรยานให้ผมซ้อน ด้วยแดดที่ร้อนแบบนี้ ผมก็เลยก้มหน้าซบลงบนแผ่นหลังของไอ้เทียน แล้วก็มีคนถ่ายภาพไปลงในเพจจน UST SO CUTE จนได้ครับ
"โอ๊ยยยย เจอโดยบังเอิญค่าาาา แดดร้อนแบบนี้ ซบกันแบบนี้ ใจละลาย"
น้องเทียน&น้องฟ้า คณะอุตสาหกรรมเกษตรปี 1 ป.ล. ยังไม่มีวาร์ปนะคะ ใครอยากได้หาเองค่ะ
"เชี่ย จนได้นะมึง" ไอ้เทียนถึงกับอุทานออกมาที่ได้เห็นรูปของผมกับมันลงในเพจ
"คนถ่ายแม่งก็เก่งเนอะ" ผมบอกไอ้เทียน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจกับรูปนั้นซักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ผมมัวแต่คิดเรื่องเมื่อคืนอยู่ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ
"นายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล"
"นายฟ้าใส"
"ไอ้ฟ้า อาจารย์เช็คชื่อ" ผมสะดุ้งรู้สึกตัว เพราะไอ้คิมมาตบไหล่เรียกผม
"มาครับ" ผมยกมือแล้วก็ลุกยืนให้อาจารย์เห็น
"เพิ่งจะวันจันทร์ ใจนี่เหม่อไปไหนจ๊ะพ่อฟ้าใส" อาจารย์แซวผม เพื่อนๆก็พากันหัวเราะ
อีกด้านนึงทางฝั่งของชมรมเครื่องกล
"พี่ดินครับ"
"พี่ดินครับพี่"
"เอ่อ..พี่ดิน"
"เชี่ยดิน น้องเรียก มัวเหม่ออะไรอยู่ว๊ะ" พี่อาทิตย์ตบหัวพี่ดินเบาๆเพื่อเรียกสติเพื่อน ตั้งแต่มาชมรมก็เอาแต่นั่งเหม่อ
"เออ ใครเรียกกู มีอะไร"
"แฟ้มที่เช็คชื่อสมาชิกชมรมอยู่ไหนครับพี่" ไอ้หินถามพี่ดิน พี่ดินก็เปิดลิ้นชักหยิบแฟ้มส่งให้ไอ้หิน แล้วก็ฟุบตัวก้มหน้าลงกับโต๊ะ
พี่โอม พี่อาทิตย์ก็มองการกระทำของเพื่อน ด้วยความเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นกับไอ้เพื่อนคนนี้
"ไอ้ฟ้า นี่มึงจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆหรอว๊ะเรื่องเมื่อคืน หรือมึงกำลังจะแกล้งกู" พี่ดินพึมพัมออกมาคนเดียวเบาๆ
"ไอ้ดิน น้องปีหนึ่งมาแล้ว ออกไปคุยกับน้องกัน" พี่โอมเข้ามาเรียกพี่ดินออกไปหน้าชมรม
น้องๆหลายคนชื่นชอบแก๊งพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ คงเพราะความหล่อ น่ารักของพี่ทั้งสามคนก็เลยทำให้วันนี้ชมรมเครื่องกลมีสมาชิกเข้ามาเยอะเป็นพิเศษ พี่ดินคุยกับน้องๆ แต่ใจขึ้นไปอยู่โน่น...บนฟ้า
----------------------
"ไอ้ฟ้า ไปวิ่งกันป่ะ สนามกีฬา" ไอ้เทียนเอ่ยปากชวนผมหลังจากออกมาจากห้องเรียนในคาบเรียนสุดท้าย
"เออ ไปดิ ตั้งแต่มาอยู่นี่ไม่เคยได้ออกกำลังกายเลยหว่ะ"
"เดี๋ยววันหลังกูชวนไปตีแบด"
"เออ ดีๆ แต่กูต้องไปซื้อไม้แบดก่อนหว่ะ" ผมบอกไอ้เทียน
"ไม่ต้องซื้อ ของกูมีหลายอัน แค่เอาไปขึ้นเอ็นใหม่ก็ใช้ได้แล้ว"
"อ่อ โอเคๆ แต่วันนี้ไปวิ่งก่อน ฟิตๆ" ผมทำท่าวิ่งอยู่กับที่ให้ไอ้เทียนดู มันก็ขำๆกับท่าทางของผม
ไอ้ทิวโทรมาหาผม
"เรียนเสร็จยังว๊ะไอ้ฟ้า"
"กำลังกลับหอเนี่ย พวกมึงอ่ะอยู่ไหนกัน"
"อยู่หอแล้ว กูจะชวนมึงไปสนามกีฬาอ่ะ"
"กูกับไอ้เทียนจะไปวิ่งกันพอดีเลย มึงไปทำไร"
"เตะบอลกับพวกพี่ดินหว่ะ"
"อ่อ เออๆ รอแป๊บกูกำลังกลับหอกันแล้วเนี่ย"
ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็วางสายไป หันไปบอกไอ้เทียนว่าไอ้ทิวกับไอ้หินก็จะไปสนามกีฬาเหมือนกัน ไอ้เทียนก็เลยรีบปั่นจักรยานพาผมกลับหอ
ถึงหอผมก็เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดบอลสีขาว ใส่รองเท้าผ้าใบสำหรับวิ่ง ไอ้ทิวกับไอ้หินเข้ามาหาผมในห้อง
"ไอ้ฟ้า มึงไหวป่าวว๊ะเนี่ย" ไอ้หินถามผม
"ไหวดิว๊ะ กูไม่ได้เป็นอะไรซ๊ะหน่อย"
"ก็เมื่อคืนมึงเมาจนพี่ดินต้องแบกกลับห้อง ไม่หลับคาห้องน้ำก็บุญละมึง ดีนะพี่ดินเข้าไปเจอ"
"วุ่นวายกันเลยหรอว๊ะเมื่อคืน" ผมถามไอ้สองคนนั้น
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่มึงไม่เป็นอะไรก็ดีละ ไปวิ่งไหวแน่นะ" ไอ้หินถามผม
"อือ ไหวดิว๊ะ"
"ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน" ไอ้ทิวร่ายกลอนสุนทรภู่ให้ผมฟัง
"เชี่ยทิว กูแค่เมาเหล้าเว๊ย ไม่ได้เมารัก" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็พากันออกมาจากห้อง ไอ้เทียนรออยู่ข้างล่าง แล้วผมสี่คนก็เดินไปสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยกันครับ ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากหอ
พอถึงสนามกีฬาผมกับไอ้เทียนก็แยกกับไอ้หินไอ้ทิว ไปวิ่งครับ ส่วนไอ้สองคนนั้นก็ไปเตะบอลกับพวกพี่ๆเค้า แต่ผมก็ยังไม่ได้เจอกับกลุ่มพี่ดินเลย
ผมกับไอ้เทียนวิ่งอยู่ในลู่วิ่งของสนามกีฬา ในสนามบอลมีคนเล่นบอลกันอยู่ สนามเล็กๆข้างๆก็มีคนเตะบอลอยู่เหมือนกัน ในช่วงเย็นๆแบบนี้ จะมีนักศึกษามาออกกำลังกายกันเยอะ ทั้งวิ่ง เล่นฟุตบอล เต้นแอโรบิค สระว่ายน้ำก็มี ยิมแบดก็อยู่ใกล้ๆกัน
"เฮ้ย ระวัง...!!!!!"
ผมได้ยินเสียงคนตะโกน แล้วก็มีร่างๆหนึ่ง เข้ามากอดตัวผมไว้ ก่อนที่ลูกฟุตบอลจะเข้ามาปะทะกับร่างนั้นเต็มแรง
"โอ๊ย...." เสียงคนที่กอดผมอยู่ ร้องออกมา คงจะเจ็บไม่น้อย เพราะรับแรงอัดจากลูกฟุตบอลแทนผมเข้าเต็มๆ
"เฮ้ย ไอ้ดินเป็นไงบ้างว๊ะ ไหวป่าวมึง" เพื่อนพี่ดินวิ่งเข้ามาถาม
"มึงดูน้องก่อนเถอะ กูไหว กูไม่เป็นไร" พี่ดินบอกเพื่อนแล้วก็ผลักตัวผมออกมาจากอ้อมกอดของพี่เค้า
"น้องเค้าไม่เป็นไรหรอก เพราะไม่โดน แต่มึงอ่ะโดน ไหนดูดิ๊เจ็บตรงไหนป่าว"
"เจ็บแค่ตรงไหล่ ไม่เป็นไรหรอก ป่ะเล่นต่อเถอะ" ไอ้พี่ดินบอกเพื่อนแล้วก็จะวิ่งเข้าสนาม โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่พี่เค้าช่วยไว้ คือผมเอง
"พี่ดินครับ" ผมเอ่ยปากเรียกพี่ดิน คนโดนเรียกก็หยุดอยู่ตรงนั้น แล้วก็หันมาหาผม
"อ่าว มึงเองหรอไอ้ฟ้า" พี่ดินถามด้วยสีหน้าแปลกใจที่รู้ว่าคนที่ช่วยไว้เมื่อกี้เป็นผมเอง
"ครับพี่ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม"
"เออ ไม่เป็นไร วิ่งก็ระวังๆหน่อยก็แล้วกัน กูช่วยมึงไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วิ่งลงสนามไป....วิ่งไปพร้อมกับรอยยิ้ม
ส่วนผมก็วิ่งออกกำลังกายต่อ โดยที่ไอ้เทียนพาผมออกไปวิ่งรอบนอกของลู่วิ่ง เพื่อจะได้ห่างจากสนามบอลมานิดนึง
วิ่งกันไปจนรู้สึกเหนื่อย ผมกับไอ้เทียนก็พากันนั่งพักดูเค้าเล่นบอลกันอยู่ในสนาม ไอ้หิน ไอ้ทิวก็เข้ามานั่งกับพวกผม
"ไอ้ฟ้า ซิตอัพป๊ะ เดี๋ยวกูกดขาให้" ไอ้หินถามผม
"เออ มาดิ" ผมบอกไอ้หิน แล้วก็หงายหลังนอนลงกับพื้นสนามหญ้า ไอ้หินก็มาจับขาของผมกดไว้ ผมก็เริ่มซิตอัพ จังหว่ะที่ผมดึงตัวขึ้นไปหน้าของผมแทบจะชนกับหน้าของไอ้หินเลยครับ
"มึง คู่นั้น คุ้นๆ"
"เอ้า ก็ไอ้น้องหินไงมึง ที่กูจะให้ประกวดเดือน แต่น้องเค้าไม่เอาอ่ะ"
"แล้วอีกคนว๊ะ"
"ก็น้องฟ้าไงมึง เดือน อ.ก."
"อ่อ คือน่ารักอะมึง กูฟิน กูจิ้น น้องหินน้องฟ้า"
"มึงไม่เห็นฉากเด็ดก่อนหน้านั้น"
"ฉากเด็ดอะไรว๊ะ"
"ก็ไอ้ดินเอาตัวบังลูกบอลให้น้องฟ้าอ่ะ แม่งกอดแน่นเลย กูวิ่งอยู่ เห็นพอดี อยากจะกรี๊ด อยู่ตรงนั้น"
"เชี่ยยย ทำไมน่ารักอย่างนี้ว๊ะ นี่กูก็ไม่ใช่สาววายอะไรนะ แต่เห็นแล้วมันน่ารักหว่ะ"
-------------------------------
หลังจากพักจนหายเหนื่อย ผมกับไอ้เทียนก็ออกวิ่งอีกสี่ห้ารอบ แล้วก็มารอไอ้ทิวไอ้หินเล่นบอลเสร็จ แล้วก็พากันกลับครับ ผมเดินมาพร้อมกับพี่โอม พี่อาทิตย์ ส่วนพี่ดินไม่ได้มาด้วย ไม่รู้ว่าหายไปไหนเหมือนกัน พวกผมแวะกินข้าวกันที่ร้านใต้หอ
"พี่โอมครับ พี่ดินหล่ะครับ"
"ไม่รู้มันอ่ะ เห็นออกไปกับขวัญ"
"นั่นไง แม่งตายยากชิบ มาพอดี" พี่อาทิตย์พูด ผมหันไปมองก็เห็นพี่ดินเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ขวัญ
"ดิน ก่อนนอนก็เอายานวดไหล่ด้วยหล่ะ ไม่งั้นพรุ่งนี้บวมแน่" พี่ขวัญบอกพี่ดิน
"พี่ขวัญสวัสดีครับ" พวกผมยกมือสวัสดีพี่ขวัญ
"สวัสดีค่ะน้องฟ้า คืนนี้มานวดให้ไอ้ดินเลยนะ มันเจ็บไหล่"
"ครับพี่ เดี๋ยวผมไปทายาให้พี่ดินเอง"
"ไม่ต้องยุ่งอ่ะ กูทาเองได้" ไอ้พี่ดินพูดแทรกขึ้นมา
"อ่ะๆ จะกินอะไรกันครับกูจะได้จดให้ บอกมาๆ" พี่อาทิตย์พูดขึ้นมา
"ไข่เจียวหมูสับ" ผมกับพี่ดินพูดขึ้นมาพร้อมกัน คนอื่นๆในโต๊ะก็เงียบไป
"เอ่อ จะกินจานเดียวกันหรือคนละจานครับ" พี่อาทิตย์แกล้งแหย่ถาม
"คนละจานดิว๊ะ" พี่ดินตอบเพื่อนเสียงห้วนๆ
"กูก็แค่ถามเล่น ทำเป็นจริงจังไปได้นะมึง" พี่อาทิตย์บ่นพี่ดินเบาๆ
"ทีหลังออกจากห้องมา ความฟอร์มจัดของมึงเอาเก็บไว้ที่ห้องบ้างก็ได้นะไอ้ดิน" พี่โอมว่าพี่ดิน อีกฝ่ายก็เงียบไป
หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกผมก็พากันขึ้นห้องครับ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า คืนนี้คงต้องรีบนอน ไอ้ภูโทรมาคุยกับผม ถามอาการว่าเป็นยังไงบ้าง พอผมบอกว่าสบายดีแล้ว มันก็หายเป็นห่วง ผมออกไปยืนรับลมเย็นๆนอกระเบียง เห็นไอ้พี่ดินยืนอยู่ตรงระเบียง แถมยังถอดเสื้อโชว์หุ่นแน่นๆอีก พี่ดินเอามือบีบๆตรงไหล่ คงจะยังเจ็บอยู่ ตอนที่โดนลูกฟุตบอลอัดใส่ ผมเข้าห้องมาหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่ดิน ปิดไฟตรงระเบียงแล้วก็ออกมายืนตรงระเบียงห้อง แอบอยู่ข้างหลังผ้าขนหนู แกจะได้ไม่เห็นผม ผมเห็นไอ้พี่ดินกลับเข้าไปในห้องคงจะไปรับสาย ซักพักพี่แกก็รับสายผม พร้อมกับออกมายืนคุยนอกระเบียง เห็นแกมองมาทางห้องของผม
"มีไร"
"ขอโทษนะครับที่ทำพี่เจ็บ"
"ก็ยังดีกว่ามึงเจ็บมั๊ย"
"โห พี่ อย่าพูดแบบนี้ดิ ผมรู้สึกผิดนะ"
"เออ งั้นมาทายาให้กูมั๊ย จะได้ไม่รู้สึกผิด"
"ให้ไปทาจริงๆหรอพี่"
ผมเห็นพี่ดินเอี้ยวมองตรงไหล่ของตัวเองข้างที่เจ็บ
"พูดเล่น ไม่ต้องอ่ะกูทาเองได้"
"พี่ดินครับ"
"ว่ามา"
"ฝันดีนะครับพี่"
"เออ มึงก็นอนได้ละ ฝันดีครับ" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
ผมเห็นพี่ดินแกยืนยิ้ม ทำไมต้องยิ้มด้วย แค่คุยโทรศัพท์กับผมต้องยิ้มอะไรขนาดนั้น.....นะ
--------------------------------------
สวัสดีครับ สำหรับตอนที่11 เพราะเรื่องเมื่อคืนทำให้ทั้งพี่ดินและฟ้า วุ่นวายใจตลอดทั้งวันเลย
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ...ขอบคุณคร๊าบ
:pig4: :pig4:
-
ฟ้าเอ๊ย.....เมาแล้วบอกอะไรใคร ทำอะไรใคร
ตื่นมาจำไม่ได้ซะงั้น :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1:
-
โอ้ยยยยยยนึกไม่ออกเลยถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันจะหวานจะหวงกันเท่าไหน
-
รอตอนต่อไป~
-
สรุปฟ้าเป็นคนซึนใช่ไหม
ยังไม่รู้ตัวอีก
พี่ดินพระเอกมาก
ขอให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆนะพี่ดิน
คนอ่านเชียร์อยู่
-
โอ๊ยยยยยย ฟ้าถามจริงฟ้าจำไม่ได้จริงเหรอ โธ่ พี่ดินน่าสงสาร :hao5: น้องจำอะไรไม่ได้เลยแบบนี้ทำไงอ่ะ
แต่ไม่เป็นไร สร้างความทรงจำใหม่ก็ได้เอาแบบไม่ให้ลืมเลยยิ่งดีนะคะพี่ดิน
-
ขอบคุณค่ะ สนุกมากค่ะ
-
ดูทั้งสองวุ่นวายใจจริงๆ
สำหรับพี่ดินพอเข้าใจ เรื่องที่ฟ้าจำไม่ได้
สู้ๆต่อไปนะพี่ดิน
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 12 : เจ็บกันทั้งสองคน
"น้ำมะนาวปั่นแก้วนึงครับ/ไอ้เทียนมึงเอาน้ำไร" ผมสั่งน้ำมะนาวของตัวเองแล้วก็หันไปถามไอ้เทียนที่มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่
"ชามะนาวปั่นไม่หวานมาก"
"มาเรียนแต่เช้าเลยนะจ๊ะน้องฟ้าน้องเทียน"
"สวัสดีครับพี่โอปอ" ผมหันไปสวัสดีพี่โอปอที่เดินมาทักผมตรงหน้าร้านน้ำปั่น
"เอ่อ พี่โอปอครับ เมื่อไหร่พี่จะพาผมไปคุยเรื่องประกวดเดือนมหาวิทยาลัยอ่ะครับพี่ คือผมไม่อยากไปประกวดจริงๆนะครับ"
ผมถามพี่โอปอถึงเรื่องการประกวดเดือนมหาวิทยาลัย ที่จะมีขึ้นในเดือนหน้านี้ ผมอยากเคลียร์เรื่องนี้ให้จบก่อนที่จะมีกิจกรรมการเก็บตัวขึ้น ถ้าถึงตอนนั้นมันจะสายเกินไป ผมอยากให้ไอ้คิมเป็นตัวแทนคณะไปประกวดแทนผม ส่วนตำแหน่งเดือนคณะที่ผมได้มานั้นถ้าทางสโมสรนักศึกษาของคณะจะยึดคืนผมก็ยินดี แต่ดูเหมือนว่าพี่โอปอจะมีความกังวลกับเรื่องนี้อยู่มาก
"น้องฟ้า เอาไว้พี่ว่างๆเดี๋ยวพี่ไปคุยกับอาจารย์ให้นะ พี่ก็ลำบากใจเหมือนกันเพราะอาจารย์ทุกคนต่างก็พอใจที่ได้น้องฟ้าเป็นเดือนคณะของเรา นี่ตารางงานมายาวเหยียดเลยนะ"
"พี่โอปอครับ ถ้าปล่อยไว้นานผมกลัวว่าทุกอย่างจะสายเกินไปนะครับ ถึงตอนนี้ผมก็ยังยืนยันที่จะไม่ขึ้นประกวดเดือนมหาวิทยาลัยนะครับ"
"โอเคๆ พี่รับทราบค่ะ เอาเป็นว่าพี่จะรีบคุยเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเลยนะ เดี๋ยววันนี้สโมสรนักศึกษามีประชุมพี่จะคุยให้เลย"
"ดีมากครับพี่โอปอ รักพี่ที่สุดเลย"
"อย่ามาปากหวานเลย ทำพี่ลำบากใจมากนะเราเนี่ย"
"ก็พี่บอกผมเองนะว่า ตัวแทนสโมฯอย่างมากก็ได้แค่ตำแหน่งรอง แล้วนี่ทำไมผมได้เป็นเดือนหล่ะครับ"
"โอ๊ยยย โอเคๆ พี่ยอมแล้วค่ะ ไม่เถียงละ" พี่โอปอบอกผมแล้วก็เดินจากไปพร้อมกับความลำบากใจ
"ไอ้ฟ้า มึงนี่ก็ดื้อจริงๆเนอะ" ไอ้เทียนว่าผม
"ดื้อ กูนี่นะดื้ออ่ะ"
"ก็เออเด่ะ" ไอ้เทียนตอบผมแล้วก็ดูดชามะนาวปั่นในแก้วกินอย่างสบายใจ
"ป่ะ ไปเรียนกันเหอะหว่ะ วิชานี้อาจารย์เช็คชื่อตรงเวลานะมึง" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็พากันเดินไปห้องเรียน
ผมกับไอ้เทียนเดินมาถึงห้องเรียนก็เห็นเพื่อนๆกำลังยืนมุงกันอยู่ตรงหน้าห้อง เหมือนกับว่ามีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น
"เห้ย ไอ้เทียนเพื่อนมุงอะไรกันว๊ะ"
"กูจะรู้มั๊ยครับ ก็เดินมาพร้อมมึงเนี่ย"
ผมหันไปมองแรงไอ้เจ้าของคำตอบที่ยืนอยู่ข้างๆหนึ่งที มันก็คงสงสัยเหมือนกับที่ผมสงสัยเหมือนกัน
ซักพักไอ้คิมก็เดินออกมา มันเดินตรงมาที่ผมกับไอ้เทียน
"อาจารย์ยกคลาสหว่ะ ไม่มีเรียน" ไอ้คิมบอกผมสีหน้ามันดูเบื่อๆ
"เชี่ย กูอุตส่าห์ตื่นเช้ามาเรียน ยกคลาสซ๊ะงั้น"
เพื่อนๆทยอยสลายตัวแยกย้ายกันไป ผมกับไอ้เทียนก็ยืนมึนๆอยู่ไม่รู้จะไปไหนกันดี เพราะมีเรียนอีกทีก็ตอนบ่ายโมง
"ฟ้า เทียน คิม ไปชมรมกันมั๊ย วันนี้มีทำกล้วยตากอ่ะ" ขวัญข้าวดาวคนสวยของคณะมาชวนพวกผมไปชมรมแปรรูป
ไปชมรมแปรรูปก็ดีเหมือนกัน เพราะตั้งแต่สมัครชมรมไว้ ผมก็ยังไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมของชมรมนี้เลย มัวแต่ไปชมรมเครื่องกลซ๊ะส่วนใหญ่
"เออ ก็ดีเหมือนกัน ไม่เคยได้ไปช่วยชมรมทำกิจกรรมเลยนะมึงอ่ะไอ้ฟ้า เด็กแปรซ๊ะเปล่า" ไอ้เทียนว่าผม
"แหม่ ทำยังกับมึงไม่ใช่เด็กแปรนะไอ้เทียน ป่ะ ไปก็ไป"
พวกผมเดินตามขวัญข้าวแล้วก็กลุ่มเพื่อนผู้หญิงไปที่ชมรมแปรรูป พี่ๆที่อยู่ในชมรมค่อนข้างจะแปลกใจที่เห็นผมเดินเข้าไป
"สวัสดีครับพี่ๆ" พวกผมยกมือไหว้สวัสดีรุ่นพี่ที่นั่งกันอยู่ในชมรม บริเวณด้านหน้าชมรมจะเป็นหน้าร้านเล็กๆสำหรับขายผลิตภัณฑ์ของชมรมแปรรูปครับ มีทั้งน้ำสมุนไพร น้ำผลไม้ ผลไม้อบแห้ง ผลไม้แช่อิ่ม และอีกมากมายที่เป็นผลงานการแปรรูปอาหารของชมรมครับ
"ลมอะไรหอบเดือนคณะ รองเดือนคณะและน้องเทียนมาหาพี่ๆได้คะเนี่ย" พี่ๆในชมรมออกปากแซวพวกผม
"ผมขอโทษครับพี่ ผมค่อยได้มาช่วยชมรมเลยอ่ะครับ" ผมเอ่ยปากขอโทษพี่ๆ
"พอดีวันนี้อาจารย์ยกคลาสค่ะ ขวัญก็เลยพาหนุ่มๆมาช่วยทำกล้วยตาก"
"อ๋อ ใช่ๆ ดีเลย ต้องการคนช่วยปอกกล้วยอยู่พอดี"
ผมกับเพื่อนๆนั่งปอกกล้วยอยู่ในชมรม ก็มีพี่ๆเอาน้ำ ขนมมาให้ตลอดเลย อิ่มมากครับ รู้งี้มาชมรมนี้บ่อยๆดีกว่า
หลังจากเสร็จงานในชมรม ผมก็นั่งคุยกับพี่ๆ เพื่อนๆอยู่ที่นั่น จนเกือบๆเที่ยง ก็ขอตัวออกมากินข้าวครับ
"กินไรดีมึงวันนี้" ไอ้เทียนถามผม
"ไข่เจียว"
"เชี่ย ไข่เจียวอีกละ มึงไม่เบื่อบ้างหรือไงว๊ะ"
"ไม่เบื่อ"
"เออๆ กินได้ก็กินไป" ไอ้เทียนถึงกับส่ายหัวกับคำตอบของผม
"มึงๆ น้องฟ้า กูอยากถ่ายรูปกับน้องฟ้าหว่ะ"
"มึงก็ไปขอถ่ายดิ"
"น้องฟ้าใสคะ พี่ขอถ่ายรูปด้วยได้มั๊ยคะ"
"ผมหรอ" ผมถามพร้อมกับเอานิ้วชี้ที่ตัวเอง พี่คนนั้นก็พยักหน้า
"เรียกชื่อซ๊ะเต็มยศเลยนะครับพี่ เรียกฟ้าเฉยๆก็ได้ครับ แหะ แหะ" ผมบอกพี่เค้าพี่เค้าก็ยิ้มๆ
ผมยืนถ่ายรูปกับพี่เค้าแล้วก็กลุ่มพี่เค้า ก็มีโดนแซวบ้าง ทำเอาเขินเหมือนกันนะครับ กว่าพวกพี่เค้าจะปล่อยออกมาไอ้เทียนก็หายไปแล้วคงจะรอผมไม่ไหว ผมเดินหาไอ้เทียนที่คงไปจองโต๊ะกินข้าวก่อนผม
"กูสั่งให้ละข้าวไข่เจียวไม่ใส่หมูสับ ไม่ใส่เหี้ยอะไรเลย" ไอ้เทียนบอกผม
"ดีมากครับไอ้คุณเทียน" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็เดินตามมันไปนั่งโต๊ะ ที่โต๊ะก็มีเพื่อนๆนั่งอยู่ ซักพักผมก็ลุกไปเอาข้าวครับ พอมาถึงโต๊ะเพื่อนๆก็ดูจะอึ้งกับข้าวไข่เจียวในจานของผม
"ฟ้ากินแค่นี้อ่ะนะ"
"อื้ม ไข่เจียวของโปรดเลย"
"ไข่เจียวแบบไม่ใส่อะไรเลยอ่ะนะ"
"ใช่ แต่ถ้าใส่หมูสับหรือผักก็กินได้ แต่ปกติจะกินไข่เจียวแบบไม่ใส่อะไรแบบนี้แหล่ะ"
"ไม่รู้แม่งโตมาได้ไง กินแต่ไข่เจียว" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา เพื่อนๆก็ขำๆกัน
"แล้วเสือกโตมาหล่อด้วยนะ"
"มึงก็ลองกินไข่เจียวแบบไอ้ฟ้าดูดิ ถ้าอยากหล่อแบบไอ้ฟ้าอ่ะ"
เสียงหัวเราะบนโต๊ะกินข้าว ของเพื่อนๆ ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากครับ แซวกันไปแซวกันมา บางทีก็ด่ากันเพราะไปกวนตีนกันเข้าก็สนุกดีครับ
หลังจากเรียนเสร็จตอนเย็น ไอ้ทิวโทรมาชวนผมกับไอ้เทียนไปเล่นบาสที่สนามข้างๆชมรมเครื่องกล ผมกลับหอไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ออกไปสนามบาสพร้อมกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ดีนะที่เตรียมชุดกีฬามาเยอะ ทั้งชุดบอล บาสเกตบอล แบดมินตัน รองเท้ากีฬาหลายคู่ที่ผมมี เพราะเอามาที่นี่ได้ใช้หมดเลยไม่เสียแรงที่หอบมาด้วย ตอนเก็บเสื้อผ้าไอ้ภูยังแซวผมว่าจะไปเรียนหรือไปเก็บตัวนักกีฬาทีมชาติ เอาชุดกีฬามาเยอะขนาดนั้น
พวกผมเดินไปถึงสนามกีฬาก็เห็นพี่โอม พี่อาทิตย์กับเพื่อนๆของพี่เค้าลงวอร์มกันอยู่ในสนาม แต่ไม่ยักจะเห็นไอ้พี่ดิน ผมลงสนามไปวอร์มกับพี่ๆเค้า
"สวัสดีครับพี่" ผมสวัสดีพี่ๆ พี่โอมหันมายิ้มให้ผม
พวกพี่เข้าไปพัก เหลือแต่ผม ไอ้หิน ไอ้เทียน ไอ้ทิววอร์มเล่นกันอยู่ในสนาม ผมก็จับลูกชู๊ตเล่นไปเรื่อยเปื่อย เอาจริงๆกับบาสเกตบอลนี่ผมก็ไม่ได้เล่นบ่อยอะไรนะครับ ไม่เก่งเท่าไอ้หินไอ้ทิว เพราะไอ้พวกนั้นเป็นตัวนักกีฬาของโรงเรียนครับ แต่ที่มีชุดบาสมาใส่ก็เพราะตกทอดมาจากไอ้ภูแหล่ะครับ ชุดไหนที่มันไม่ใส่มันก็จะเอามาให้ผม ไอ้ภูมันใส่หมายเลข2ครับ เพราะทั้งมันและผมเกิดวันที่2เหมือนกันทั้งคู่
"ไอ้ฟ้า" มีคนเรียกผม พอผมหันไปก็โดนลูกบาสอัดเข้าที่หน้าอกเต็มแรง
"โอ๊ย....โห พีี่ดิน เล่นที่เผลอเลยนะ" ผมร้องเจ็บแล้วก็ว่าไอ้พี่ดิน ที่เป็นคนโยนลูกบาสใส่ผม
"เอ้า ใครใช้ให้มึงเหม่อหล่ะ"
"ผมไม่ได้เหม่อ พี่อ่ะลอบกัด"
"เออ กูอ่ะลอบกัด เพราะกูเป็นเสือ ชอบลอบกัด โดยเฉพาะเหยื่อที่ซื่อบื้ออย่างมึง" พี่ดินเข้ามาพูดแล้วก็เดินล้อมหน้าล้อมหลังผม จนผมระแวงว่าจะแกล้งอะไรผมอีก
"ผมไม่ซื่อบื้อนะพี่ พี่เป็นเสือ ผมอ่ะเป็นสิงโต"
"เห๊อะ มึงนี่นะสิงโต เป็นลูกแมวไปก่อนนะครับไอ้น้อง" ไอ้พี่ดินพูดแล้วก็เอามือมาเกาคางผม ผมรีบปัดมือนั้นออกไป ไอ้พี่ดินก็หัวเราะชอบใจใหญ่
"ใจคอพี่จะให้ผมเป็นแต่หมากับแมวเนี่ยอ่ะนะ" ผมว่าไอ้พี่ดิน ที่ยังคงเดินวนอยู่รอบตัวผม จนผมชักไม่แน่ใจว่าวันนี้พี่แกจะมาไม้ไหนกันแน่
"มีอีกอย่างที่กูอยากให้เป็น" ไอ้พี่ดินหยุดเดิน แล้วก็บอกผม
"เป็นอะไรหรอครับพี่"
"ลงสนามกันได้แล้วคร๊าบบบบ" เสียงพี่โอมเรียกเพื่อนๆลงสนามพอดี ไอ้พี่ดินเลยยังไม่ทันได้ตอบผมว่า อีกอย่างนึงที่อยากให้เป็นนั้น คืออะไร?
ผมเล่นบาสกับพี่ๆเค้า แอบสังเกตุว่าไอ้พี่ดินเล่นเก่งมากครับ ทำได้หลายแต้มเลย แต่ผมอยู่คนละทีมกับพี่ๆเค้านะครับ ทีมผมอ่ะมีแต่ปีหนึ่งทั้งนั้น ที่จำหน้าได้นอกจากไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ก็เป็นเพื่อนๆในชมรมเครื่องกลนั่นแหล่ะครับ ส่วนด้านข้างสนามก็มีคนมาดูพอสมควร คงจะเป็นเพื่อนๆแล้วก็รุ่นพี่ในชมรมเครื่องกลนั่นแหล่ะครับ เพราะสนามอยู่ข้างๆใกล้กับชมรม
"ว๊ายยย นั่นน้องฟ้าเดือน อ.ก.นี่"
"เออ ใช่จริงด้วย"
"มึงๆถ่ายรูปลงเพจด่วน"
"รอน้องเค้าเล่นเสร็จก่อนก็ได้ป่าวว๊ะ"
"ไม่เอา ถ่ายเลยตอนเล่นนี่แหล่ะ เท่ห์ดี"
"แต่น้องฟ้าแม่งน่ารักจริง เด็กอะไรโคตรกวน ดูดื้อด้วยนะ สายตาน้องเค้าอ่ะโคตรจะดื้อเลย"
"แหม่ ขวัญ มึงนี่บรรยายซ๊ะละเอียดยิบ ยังกับเคยไปนั่งจ้องหน้าน้องเค้าอ่ะ"
"ก็มีอยู่วันนึงไอ้ดินพาน้องเค้ามาที่ห้องกู ให้ช่วยทำแผลให้ น้องโดนแมวข่วนมาอ่ะกูก็เลยรู้จักน้องเค้าตั้งแต่วันนั้นแหล่ะ"
"เออ แล้วมึงรู้ป๊ะว่าไอ้ดินแม่งไปรู้จักน้องเค้าได้ไงว๊ะ ดูสนิทกัน วันนั้นกูก็เห็นไปกินข้าวกันสองคน"
"ก็น้องเค้าเป็นเพื่อนกับน้องหินน้องทิวไง อยู่หอเดียวกัน หอเดียวกับกูนี่แหล่ะแต่คนละตึก แล้วน้องฟ้าก็มาชมรมเราออกจะบ่อยจะสนิทก็ไม่แปลกหรอก พวกมันไปกินข้าวด้วยกันบ่อยจะตาย"
"แล้วไอ้ดินแม่งเลิกเฮิร์ทเรื่องคนที่ชื่อฟ้า คณะวิดยา อะไรนั่นแล้วหรอว๊ะ ที่โดนเดือน อ.ก. แย่งไปอ่ะ"
"โหย เรื่องนั้นไอ้ดินแม่งไม่เฮิร์ทเหี้ยอะไรเลย เรื่องผู้หญิงอ่ะมันไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ที่แม่งเป็นหนักก็เพราะคนที่มาแย่งก็คือไอ้เทมส์ไง เพื่อนกันตั้งแต่ตอนเรียนมาแตกกันก็เพราะผู้หญิง"
"กูอยากให้ไอ้ดินเป็นแฟนกับน้องฟ้าหว่ะ"
"เชี่ย บรรเทิงละความคิดมึง กูนึกภาพไอ้ดินเป็นเกย์ไม่ออกเลยเนี่ย อย่างน้องฟ้าอ่ะพอได้ ใสๆ น่าตาน่ารัก ดูขี้เล่น แต่พอหันมาดูเพื่อนเรา เบะปากมองบนค่ะ"
"ฮ่าๆ มึงก็เว่อร์ไป ไอ้ดินมันก็หล่อ ขาวตี๋เบอร์นั้น รุกน้องฟ้าได้สบายๆ"
"พอๆ เลิกพูดกูขนลุก เชื้อสาววายของพวกมึงนี่นะไม่เว้นแม้แต่เพื่อน"
---------------------
หลังจากจบควอเตอร์แรก พวกผมก็เข้ามานั่งพัก ให้ทีมอื่นลงไปเล่นกันต่อครับ สนามมีน้อยต้องผลัดกันลงเล่นแบบนี้แหล่ะครับ
"ไอ้ฟ้าพันไลท์" ไอ้เทียนมานั่งข้างๆผมพร้อมกับยื่นโทรศัพย์ให้ผมดู มันเป็นภาพถ่ายผมที่กำลังเล่นบาสอยู่ในสนาม ที่เพจ UST SO CUTE เอาไปลง ซึ่งก็มีรูปพี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดิน ไอ้หิน ไอ้ทิวด้วย
"เด็กๆ ดื่มน้ำกันก่อนค่ะ น้ำแดงหวานๆเย็นๆ ชื่นใจ" พี่ๆจากชมรมเครื่องกล ตักน้ำใส่แก้วมาเสริฟให้พวกผม
"ขอบคุณครับพี่" ผมขอบคุณพี่เค้าแล้วก็หยิบน้ำมากิน
"กินเยอะระวังจุกนะเว๊ย" เสียงพี่ดินพูดมาจากข้างหลังของผม
"อ่ะ กินมั๊ยครับพี่" ผมยื่นแก้วน้ำที่ยังกินไม่หมดให้พี่ดิน พี่ดินแกก็ส่ายหน้า
"อ่าว ก็ผมกลัวจุกอ่ะ เลยแบ่งให้พี่กินบ้าง"
พี่ดินมองหน้าผม คงรู้ตัวแล้วว่าผมกำลังกวนตีนแกอยู่ แกก็เอื้อมมือมาหยิบแก้วน้ำจากมือผมไปกิน
"เป็นไงหล่ะมึง เคยแต่กวนตีนคนอื่น พอเจอคนกวนตีนกลับบ้าง จ๋อยไปเลยสิครับ ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน คนโดนแซวก็ทำหน้านิ่งตามสไตล์ของแก
หลังจากอีกทีมนึงเล่นจบควอเตอร์ พวกผมก็ลงเล่นกันต่อครับ ผมเองก็ทำแต้มไปได้หลายแต้มเหมือนกัน
"โอ๊ย...!!" ผมร้องออกมา เพราะจังหว่ะที่เข้าไปแย่งลูกบาสกับพี่โอม ผมโดนข้อศอกของพี่โอมกระแทกเข้ากับมุมปาก แล้วก็เสียหลักหงายหลังลงไป พี่ดินที่อยู่ใกล้ๆ พุ่งตัวเข้ามาหงายมือรองหัวของผมก่อนที่จะกระแทกกับพื้นสนาม แต่ถึงอย่างไรความแรงก็ทำให้หัวของผมกระแทกฝ่ามือของพี่ดินจนหลังมือของแกไปโดนกับพื่นสนามซึ่งเป็นปูนซีเมนต์
"โอ๊ย...!!" พี่ดินร้องออกมาด้วยความเจ็บ พี่โอมมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น แล้วก็พาผมออกไปนั่งริมสนาม พี่ดินก็เดินตามออกมา
"ขวัญ ไปเอากระเป๋ายามาเร็ว อุปกรณ์ทำแผลด้วยนะ" พี่โอมบอกพี่ขวัญ สต๊าฟพยาบาลประจำชมรม
จากเหตุการณ์นี้ ผมปากแตก ตรงมุมปากมีรอยช้ำ เพราะโดนศอกของพี่โอม ส่วนพี่ดินเจ็บที่หลังมือข้างขวาเพราะไปกระแทกกับพื้นสนามตอนที่เอามือมารองหัวของผม ถ้าไม่ได้มือของพี่ดินหัวของผมก็คงกระแทกพื้นแรงกว่านี้และเจ็บมากกว่านี้แน่ๆ
พี่ขวัญเอากระเป๋ายามาทำแผลให้ผม
"ขวัญไปทำแผลให้ไอ้ดินเถอะ เดี๋ยวโอมทำให้น้องเอง" พี่โอมบอกพี่ขวัญ แล้วก็หยิบอุปกรณ์มาทำแผลให้ผม
"พี่ขอโทษนะฟ้า ทำปากแตกเลย" พี่โอมขอโทษผม
"ไม่เป็นไรครับพี่ มันเป็นอุบัติเหตุ ผมเจ็บนิดเดียวเอง"
ผมหันไปมองทางพี่ดินที่ตอนนี้โดนพี่ขวัญทำแผลให้อยู่ ฝ่ามือเรียวสวยของพี่ดินถูกพันด้วยผ้าก๊อต
ผมกับพี่ดินนั่งอยู่ข้างสนาม ดูเค้าเล่นกันต่อ
"พี่ดินครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม"
"เออ แล้วมึงเป็นไงบ้าง เจ็บปากแล้วเจ็บตรงไหนอีกมั๊ย หัวหล่ะเจ็บมั๊ย"
"ไม่อ่ะครับ แต่ถ้าไม่ได้มือพี่มารองไว้คงเจ็บหนักแน่ๆ"
"อืม ดีแล้วๆ"
หลังจากเล่นบาสเสร็จ พวกผมก็พากันกลับหอ ทีมรุ่นพี่แพ้ก็เลยต้องเลี้ยงข้าวพวกผม
"กินให้เต็มที่เลยนะ พี่แพ้ พี่เลี้ยงเอง" พี่โอมบอกพวกผม
"เสียดายหว่ะ ไอ้หินมึงแหล่ะ ถ้าลูกสุดท้ายมึงชู๊ตไม่เข้า กูก็ไม่ต้องมาเลี้ยงข้าวพวกมึงแบบนี้หรอก เพราะมึงคนเดียว" พี่อาทิตย์ว่าไอ้หิน ที่เป็นตัวการทำให้ทีมของรุ่นพี่แพ้ ไอ้หินก็ยิ้มๆ
"ไอ้ฟ้า มึงปากเจ็บจะกินไข่เจียวได้หรอว๊ะ กินอาหารอ่อนๆมั๊ย จะได้กินง่ายๆ" ไอ้เทียนถามผม
"ข้าวต้ม สั่งให้มันไป กินง่ายๆ กินอย่างอื่นเดี๋ยวแม่งก็เจ็บปาก" พี่ดินพูดขึ้นมา ทำเอาพี่โอมกับพี่อาทิตย์ถึงกับต้องหันไปมองเพื่อนของตัวเอง
"เหี้ยดิน มึงก็มือเจ็บ จะกินข้าวถนัดหรอ ข้างขวาซ๊ะด้วยให้กูป้อนมั๊ยครับ" พี่อาทิตย์แกล้งแซวพี่ดิน
"กูกินมือซ้ายได้"
"ถนัดแน่นะมึง"
"เออ..."
ผลจากการเล่นบาสในวันนี้ ทำเอาผมกับพี่ดินต้องเจ็บกันทั้งคู่ หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมขึ้นห้องไปก็วีดีโอคอลหาไอ้ภู มันตกใจที่เห็นรอยช้ำที่มุมปากของผม พอผมเล่าให้มันฟังมันก็หัวเราะใหญ่ ขำกับความเซ่อซ่าของผม หลังจากคุยกับไอ้ภูเสร็จ ผมก็ออกไปยืนนอกระเบียง ห้องไอ้พี่ดินยังคงปิดไฟอยู่ไม่รู้ว่าไปไหน ทำไมยังไม่กลับห้อง ผมเลยเดินกลับเข้ามาในห้องกะว่าจะอาบน้ำ แต่โทรศัพย์ดังขึ้นมา ผมก็เลยไปรับสาย พี่ดินโทรมาหาผม
"ครับพี่ดิน"
"มียาทาแผลในปากหรือป่าว" พี่ดินถามผม
"ไม่มีอ่ะครับ"
"กูว่าละ ลงมาเอา"
"ห๊ะ.."
"กูบอกให้ลงมาเอายา" พี่ดินบอกผม ผมก็ทำหน้ามุ่ย ทำไมต้องกระแทกเสียงใส่กันด้วยเนี่ย
"เร็วๆ รออยู่หน้าหอมึงเนี่ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
ผมก็รีบลงไปหาพี่ดินที่ยืนรออยู่ พี่ดินยื่นถุงยามาให้ผม
"มันมีทั้งยากินยาทาอ่ะ มึงไปอ่านเองละกันว่าใช้ยังไงทาตอนไหนกินตอนไหน"
"ขอบคุณครับพี่" ผมขอบคุณพี่ดิน ไอ้พี่ดินก็ทำหน้านิ่งใส่
"เออ หายไวๆ กูไปละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็หันหลังกลับเดินข้ามไปหอของตัวเอง
ผมมองตามหลังพี่ดินไป ใจก็อยากจะเรียกพี่เค้าไว้ก่อน แต่ปากมันไม่ยอมเรียก ได้แต่มองตามอีกฝ่ายที่ก็เจ็บเหมือนกันเดินเข้าหอไป ผมถึงได้กลับขึ้นมาบนห้อง........ถ้าพี่ไม่ช่วยผม ผมเจ็บหนักกว่านี้แน่ ขอบคุณนะครับพี่ดิน
------------------------------------
ตอนที่12 แล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำคอมเม้นต์จากทุกๆคนนะครับ
เจ็บกันทั้งสองคนเลย ทั้งน้องฟ้าและพี่ดิน ไม่รู้ว่าใครจะเจ็บหนักกว่ากัน ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาให้กำลังใจจ้า
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เห็นชื่อตอนเอาซะตกเลย อิอิ อีพี่ดินทำคะแนนตลอดๆ
-
เมื่อไรจะแสดงออกกันมากกว่ากว่านี้ๆๆๆๆๆ
-
ฟ้าชอบพี่ดินจริงๆหรือเปล่า หรือแค่เมา ถ้าชอบจริงรุกเลยพี่ดินอ่อยขนาดนี้ละ อิอิ
-
ปากหนักทั้งคู่ :z3: :z3: :z3:
-
ปากหนักกันดีนัก
ปากแตกเลย
เป็นไงละ
-
พี่ดิน มีน้ำใจอ่ะ น่ารักจัง ไปซื้อยามาให้ด้วย
ปากแข็งด้วยกันทั้งคู่เลย
รู้ใจกันเร็วๆ นะ
-
เค้าจะชอบกันหรือยังน้า~
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 13 : สะกิดใจ
"ไอ้ฟ้า...ไอ้ฟ้า อย่าไป มึงอย่าไป..."
"ไอ้ดิน มึงเป็นไรเนี่ย" พี่อาทิตย์ที่นอนอยู่ข้างๆพี่ดินตกใจตื่นขึ้น เมื่อเห็นเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆตัวเองผุดลุกขึ้นมานั่ง หายใจแรงจนตัวโยกอยู่ข้างๆ
"ฝันร้ายหรอว๊ะ" พี่อาทิตย์ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับเอามือบีบเบาๆตรงไหล่เพื่อเป็นการปลอบใจ
"อือ ช่างเถอะ นอนต่อเถอะหว่ะ" พี่ดินพูดพร้อมกับเอนตัวลงนอน พี่อาทิตย์ยังคงนั่งอยู่พร้อมกับหันมามองพี่ดิน กับคำถามที่ยังคาใจเรื่องคนชื่อฟ้าที่พี่ดินเรียกชื่อเมื่อกี้
"ไอ้ดิน มึงฝันถึงฟ้าหรอว๊ะ"
"เออ"
"ฟ้าวิดยาอ่ะนะ"
"ไม่ใช่เว๊ย นอนได้แล้วมึงอย่าถามมาก" พี่ดินว่าพี่อาทิตย์แล้วเอื้อมมือมาดึงไหล่พี่อาทิตย์ให้นอนลง
"ไม่ใช่ฟ้าวิดยา แล้วฟ้าไหนว๊ะ หรือว่า...เชี่ยยยย น้องฟ้า ไอ้ดินฝันถึงน้องฟ้า" พี่อาทิตย์พึมพัมกับตัวเองเบาๆ แล้วทำตาโตกับความประหลาดใจที่ตัวเองคิดขึ้นมาได้
-----------------------------
ตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมา รอยช้ำๆที่มุมปากยังคงแดงเป็นจ้ำๆอยู่ ส่วนแผลที่ปากแตกก็พอทุเลาลงแล้วเพราะได้ยาที่พี่ดินซื้อมาให้เมื่อวานนี้ ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมารอไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้หินที่ข้างล่างหอ เจอพี่โอมกับพี่อาทิตย์เดินออกมาจากร้านข้าวพอดี
"สวัสดีครับพี่โอม พี่อาทิตย์"
"อ่าวฟ้า เป็นไงบ้างหายเจ็บยัง" พี่โอมถามผมพร้อมกับเอามือมาจับที่มุมปากของผม
"ก็ยังเจ็บอยู่ครับพี่"
"แย่เลยเนอะ พี่นี่เล่นไม่ระวังเลย นี่ถ้าไอ้ภูเห็นคงด่าพี่แน่ๆ"
"พี่ภูเห็นแล้วครับ มันหัวเราะ หาว่าผมเซ่อซ่า" ผมบอกพี่โอม พี่โอมก็หัวเราะ
"แล้วพี่ดินหล่ะครับ" ผมถามหาพี่ดินเพราะไม่เห็นลงมากินข้าวด้วยกัน
"ไอ้ดินไปที่ชมรมตั้งแต่เช้าแล้ว มันลืมทำการบ้านคงไปหาลอกเพื่อนอยู่ นี่พี่ต้องซื้อข้าวไปประเคนมันอีกเนี่ย" พี่อาทิตย์บอกผมพร้อมกับยกถุงกล่องข้าวของพี่ดินให้ดู
"ฟ้า" พี่อาทิตย์พูดชื่อผมขึ้นมาเหมือนกับว่านึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง
"อะไรหรอครับพี่อาทิตย์"
"เอ่อ ไม่มีไรๆ แหะ แหะ" พี่อาทิตย์บอกผม
พี่โอมกับพี่อาทิตย์ไปเรียนแล้ว ผมก็รอจนไอ้สามคนนั้นลงมา แล้วก็พากันออกไปเรียนครับ ผมนั่งซ้อนท้ายไอ้เทียนเหมือนเดิม ความจริงผมไม่อยากออกมาเรียนเลยวันนี้ ขี้เกียจตอบคำถามเรื่องรอยช้ำที่มุมปาก แล้วก็เป็นอย่างที่คิดครับ ทันทีที่ผมเดินเข้าไปในห้องเรียน เพื่อนๆต่างก็มองมาที่ผมซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่จะโดนมองทุกวัน แต่วันนี้มีคำถามแถมมาด้วยสิ
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า ไปฟัดกับใครมาว๊ะ"
"ฟ้า ปากไปโดนไรมาเนี่ย"
"โถๆ ใครทำฟ้าของเราเนี่ย เจ็บมากมั๊ย"
ผมได้แต่ยืนยิ้มให้กับทุกๆคำถาม จนไอ้คิมมาช่วยผม
"ไอ้ฟ้ามันไปฟัดกับพี่โอมมา"
"พี่โอมวิดวะอ่ะนะ ที่หล่อๆ"
เพื่อนผู้หญิงหลายคนในสาขาผมต่างก็รู้จักพี่โอมเป็นอย่างดี เพราะพี่แกมีรูปลงเพจ UST So Cute บ่อยๆ
"ใช่ๆ พี่โอมนั่นแหล่ะ"
"ทำไมพี่โอมร้ายจัง"
"เฮ้ย ป่าวๆไม่ได้ต่อยกัน คือเมื่อวานเราไปเล่นบาสกับพี่โอมมา แล้วเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย"
"เฮ้อ โล่งอก นึกว่าฟ้าไปมีเรื่องกับพี่โอมสุดหล่อของพวกเราซ๊ะอีก"
"เออ จะว่าไปกลุ่มพี่โอมก็หล่อทั้งสามคนเลยนะ พี่ดิน พี่อาทิตย์ก็หล่อ"
ทั้งพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ต่างก็เป็นที่รู้จักของหลายๆคนในมหาวิทยาลัยแทบทั้งนั้น ความจริงพี่ดินแกก็มีรูปลงเพจ UST So Cute บ่อย พอๆกับพี่โอมแหล่ะครับ แต่ส่วนมาก จะเป็นรูปที่ถ่ายด้วยกันสามคนมากกว่า เพราะตัวพี่แกติดกันตลอด
หลังจากเรียนเสร็จในตอนเช้า ผมกับเพื่อนๆก็ไปกินข้าวเที่ยงกัน วันนี้ที่โต๊ะกินข้าวเพื่อนๆคุยกันในหัวข้อความรัก ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกคนดูจริงจังมาก คุยกันแบบสาระทั้งนั้น ผมเองก็แปลกใจว่าทำไมวันนี้ถึงได้มาคุยเรื่องแบบนี้กัน
"เราอยากรู้อ่ะว่าเวลาที่ผู้ชายชอบใครซักคนนานมั๊ยว่าจะบอกคนนั้นว่าชอบอ่ะ" ทราย เพื่อนในกลุ่มถามขึ้นมา
"ไอ้ฟ้าตอบดิมึงอ่ะ กูให้มึงตอบก่อน" ไอ้คิมบอกผม
"เอ่อ กูหรอ ไม่รู้ดิ ไม่กล้าบอกกลัวเค้าไม่คุยด้วยอ่ะ"
"นั่นแน่ แสดงว่าฟ้าแอบชอบใครอยู่ใช่มะ"
"ป่าวๆ ยังไม่ได้ชอบใคร" ผมตอบเพื่อนได้ไม่เต็มปาก แต่ก็ไม่อยากแสดงพิรุธอะไรออกไป เพราะตอนนี้คนที่ผมแอบชอบอยู่ก็คือ..พี่ดิน แต่ก็คงได้แค่แอบชอบ เพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วระหว่างผมกับพี่เค้ามันไม่มีทางเป็นไปได้เลย
"แล้ว เราจะรู้ได้ยังไงว่า คนคนนั้นแอบชอบเรา" ไอ้เทียนถามเพื่อนๆ
"โห ง่ายมากเลยเทียน อันนี้นะ ในฐานะที่เราเจ็บมาเยอะ เราจะตอบให้" ขวัญข้าวดาวคนสวยพูดขึ้นมา
"บ้าไปแล้ว อย่างขวัญข้าวนี่อ่ะนะ เจ็บมาเยอะ"
"ใช่ เราอ่ะเจ็บมาเยอะ พูดแล้วน้ำตาจะไหล" ขวัญข้าวตอบเพื่อนๆแล้วก็ทำท่าเช็ดน้ำตา เพื่อนๆก็ขำๆกัน
"วิธีสังเกตุคนที่แอบชอบเรานะ ชอบหาเรื่องคุยกับเรา ไม่ว่าจะเรื่องไหนก็จะพยายามคุยกับเรา แต่เวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆจะไม่ค่อยชอบคุยกับเรา และก็ชอบหาเรื่องแกล้งเราด้วย"
พอได้ยินที่ขวัญข้าวพูด ผมก็นึกถึงสิ่งที่พี่ดินทำให้ มันคล้ายๆกับที่ขวัญข้าวบอก พี่ดินชอบแกล้งผม ชอบหาเรื่องชวนคุย แต่พออยู่กับคนเยอะๆพี่ดินจะชอบทำหน้านิ่งใส่
"ไอ้ฟ้า"
"ไอ้ฟ้า"
"เห้ย ไอ้ฟ้า เหม่อไรว๊ะเนี่ย"
ผมสะดุ้งรู้สึกตัวเพราะไอ้เทียนตบไหล่ผม
"เอ่อ ป่าวๆ"
"ป่ะ ไปเรียนกันเค้าคุยกันจบละมึง" ไอ้เทียนว่าผม เพื่อนๆก็ขำๆกับท่าทางของผม
ผมลุกจากโต๊ะเดินไปเรียน ในใจก็นึกถึงแต่เรื่องที่ขวัญข้าวบอกเมื่อกี้ กับเรื่องของพี่ดินตลอด
---------------------------
"เค้าว่ากันว่า ถ้าเราชอบใคร เราจะฝันถึงคนนั้นเว๊ย"
"จริงหรอว๊ะไอ้ก๊วก"
"จริงดิว๊ะ อย่างเมื่อคืนอ่ะกูก็ฝันถึงคนที่กูชอบ จนต้องตื่นมาเปิดคลิปจัดไปน้ำสองน้ำ"
"เชี่ย กูก็นึกว่าสาระ สาระเลว"
"เห้ย แต่ที่ก๊วกบอกนี่จริงนะครับ ถ้าเราชอบใครเราจะฝันถึงคนนั้น เชื่อก๊วกดิครับ"
"หุบปากได้ละไอ้ก๊วก รำคานหว่ะ" พี่ดินพูดขึ้นกลางวงสนทนาแล้วก็เดินออกไป ท่ามกลางความงุนงง ของเพื่อนๆที่นั่งอยู่ตรงนั้น
"เชี่ยดินมันเป็นไรว๊ะ ประจำเดือนไม่มา หรือยาคุมหมดว๊ะ" พี่ก๊วกพูดขึ้น เพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"ไอ้ดินมันผู้ชายเว๊ยไม่มีปจด. เออ แต่พักนี้มันแปลกๆไปนะมึง ดูแลเพื่อนด้วยนะไอ้ทิตย์"
"เออ กูก็ว่ามันแปลกๆไป กูก็เข้าไม่ถึงมันเรื่องนี้หว่ะ" พี่อาทิตย์พูดพร้อมกับส่ายหน้า
พี่ดินเดินออกจากกลุ่มเพื่อนมานั่งอยู่เงียบๆคนเดียวที่โต๊ะทำงานในชมรม หวนนึกถึงคำพูดของเพื่อนเมื่อกี้นี้
"เค้าว่ากันว่า ถ้าเราชอบใคร เราจะฝันถึงคนนั้นเว๊ย"
"ไอ้ฟ้า กูเพิ่งฝันถึงมึงแค่รอบเดียว ไม่ใช่สิ ไม่ใช่มึง"
"ไอ้ดิน เย็นนี้ไปเตะบอลป๊ะ" พี่โอมเดินเข้ามาชวนพี่ดิน
"เออๆ ไปก็ไป"
"เออ ไอ้โอม ถ้ามึงชอบใครซักคนมึงจะรู้สึกยังไงว๊ะ" พี่ดินเอ่ยปากถามเพื่อน ทำเอาคนถูกถามอย่างพี่โอมถึงกับต้องหันมามองหน้าพี่ดิน เพราะไม่คาดคิดว่าคำถามแบบนี้จะออกมาจากคนอย่างพี่ดินได้
"เชี่ยดิน มึงไม่สบายป๊ะเนี่ย"
"กูปกติ ก็แค่อยากรู้ มึงตอบมาดิ"
"ถ้ากูชอบใครซักคนอ่ะหรอ กูก็คงจะคิดถึงเค้าตลอดเวลา นึกถึงตลอด อยากทำอะไรให้เค้า อยากอยู่ใกล้ๆ อยากเจอหน้า อยากไปนั่งกินอะไรด้วยกัน"
"พอๆ พอละ กูไม่อยากฟังละ" พี่ดินเบรกพี่โอม
ก็ได้แต่คิดว่า ตอนที่คบกับฟ้าผู้หญิงไม่เคยมีอาการแบบนี้เลย
"ยังมีอีกเยอะนะ ไม่ฟังต่อหรอว๊ะ มึงจะได้รู้ไง ว่าถ้ามึงชอบใครขึ้นมา มึงก็จะรู้สึกแบบที่กูบอกกับคนคนนั้น"
"พอละ แค่นี้กูก็รู้แล้วหว่ะ" พี่ดินบอกพี่โอม
"สู้ๆเว๊ย รู้ใจตัวเองได้ละ กูรู้มึงทำได้ไอ้ดิน" พี่โอมตบไหล่ให้กำลังใจพี่ดิน
--------------------
หลังจากเรียนเสร็จ วันนี้ไอ้เทียนชวนผมไปตีแบดที่ยิมใกล้ๆสนามบอลครับ ส่วนไอ้ทิวไอ้หินก็ไปเตะบอลกับพวกพี่ดิน ผมเองไม่ได้เจอกลุ่มพี่ดินอีกเลย นอกจากจะเจอพี่โอมกับพี่อาทิตย์เมื่อเช้านี้
ผมยืนรอไอ้เทียนอยู่หน้าโรงยิม
"ว๊าย น้องฟ้า ไปโดนใครต่อยมาคะเนี่ย" พี่ผู้หญิงเข้ามาทักผมที่หน้าโรงยิม ผมหันไปมองก็จำได้ว่าเป็นพี่ที่อยู่สโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ที่ชอบมาถ่ายรูปไปลงเพจ
"ผมไปเล่นบาสมาครับพี่ เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ"
"อ่อ โล่งใจ นึกว่าไปมีเรื่องกับใครเค้ามา"
"ไอ้ฟ้า แผลหายยังว๊ะ" ไอ้หินเดินมาหาผม มันเอาสองมือของมันประคองหน้าผมแล้วก็ก้มหน้าลงมาพิจารณาแผลที่มุมปากของผม
"เชี่ยหิน คนเยอะแยะ อายเค้า"
"แหม่ สองคนเล่นกันแบบนี้ พี่ถ่ายรูปไปลงเพจนะ ฮ่าๆ"
"ถ่ายเลยครับพี่ ให้กอดมั๊ยหรือยังไงดีครับ" ผมรู้ว่าตอนนี้กำลังโดนไอ้หินแกล้ง
"เชี่ยหิน ปากกูช้ำขนาดนี้ยังจะมีหน้าไปลงเพจอีก ไม่เอาด้วยหรอก" ผมผลักตัวไอ้หินออกมา แต่ก็ไม่ทันซ๊ะแล้ว พี่เค้าจับภาพตอนที่ผลักไอ้หินได้พอดี
เพจ UST SO CUTE
"อร๊าย ไม่ใช่ฉากในละครนะคะ นี่คือเหตุการณ์จริง เค้าแค่หยอกล้อกันใช่มั๊ย?
น้องหิน วิศวะปี 1 & น้องฟ้า อุตสาหกรรมเกษตร ปี 1 พิกัด : หน้าโรงยิมแบดมินตัน"
ผมกดปิดหน้าจอโทรศัพย์หลังจากเห็นรูปเมื่อกี้ แล้วก็ลงไปเล่นแบดกับไอ้เทียนที่ยืนรออยู่ในสนาม จนค่ำๆพวกผมเล่นแบดเสร็จก็เดินกลับหอ ไอ้ทิวกับไอ้หินรออยู่ที่ร้านข้าว ผมเจอพี่โอมกับพี่อาทิตย์นั่งกินข้าวอยู่แต่คนละโต๊ะกับไอ้สองคนนั้น แต่ไม่เจอพี่ดิน หายไปไหนอีกแล้ว? ใจผมก็อยากจะเดินไปถามว่าพี่ดินหายไปไหน แต่ก็ไม่กล้า ผมเลยไลน์ไป แต่พี่ดินก็ไม่ตอบ
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นห้อง อาบน้ำ เปิดยูทูปดูเรื่อยเปื่อย วันนี้นอนดึกได้ เพราะพรุ่งนี้ผมมีเรียนบ่าย ประมาณห้าทุ่ม พี่ดินโทรมาหาผม ผมแปลกใจ ทำไมพี่ดินถึงโทรมาหาเอาเวลานี้
"ครับพี่ดิน" ผมรับสายพี่ดิน
"นอนยัง"
"ยังครับ"
"พรุ่งนี้มีเรียนบ่ายใช่ป๊ะ"
"ใช่ครับ"
"ไปกินนมกัน"
"ห๊ะ กินนม ตอนนี้เนี่ยนะพี่"
"เออ จะไปไม่ไป"
"เอ่อ ไปก็ได้ครับ"
"อือ เจอกันหน้าหอ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
ห้าทุ่ม โทรมาชวนไปกินนม ผมหล่ะแปลกใจกับพี่ดินจริงๆ
ผมลงไปรอพี่ดินที่หน้าหอ ซักพักแกก็ลงมาครับ แต่ลงมาคนเดียว ไม่มีพี่โอมกับพี่อาทิตย์ลงมาด้วย
"แล้วพี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะครับ"
"ไปกับกูแค่สองคน" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินนำหน้าไป ผมก็มองตามร่างสูงในชุดบอลสีขาวไปแบบ งงๆ ก่อนที่จะเดินตามพี่เค้าไป
ที่ร้านนม ผมเข้าไปนั่งรอที่โต๊ะ ให้พี่ดินสั่งให้ แกจะให้ผมกินอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหล่ะ ไม่อยากเรื่องมากเดี๋ยวจะโดนดุเอาอีก เป็นแค่ไม่กี่ครั้งที่ผมได้ออกมากินอะไรสองคนกับพี่ดินแบบนี้
"ไอ้ฟ้ากินไร"
"แล้วแต่พี่เลยครับ" ผมบอกพี่ดิน แกก็เงียบไป ซักพักก็มานั่งตรงข้ามผม
บรรยากาศดึกๆแบบนี้ อากาศเย็นๆ คนก็ไม่ค่อยมี พี่ดินมองหน้าผมจนผมรู้สึกเขินๆ
"หายเจ็บปากยัง" พี่ดินถามผม สายตาของแกก็พิจารณาที่มุมปากขอผม
"ก็ไม่ค่อยเจ็บแล้วครับ พี่หล่ะหายเจ็บมือยัง"
"อือ ก็ยังเจ็บอยู่"
"พี่ดินครับ"
"ว่าไง" พี่ดินเงยหน้ามาถามผม
"ผม....เอ่อ ผม..."
"นมกับขนมปังสังขยาที่สั่งได้แล้วค่ะ ได้ของครบนะคะ"
นมกับขนมปังมาเสิร์ฟ ผมเลยไม่ได้ทันบอกพี่ดิน แกก็ดูไม่ได้สนใจในสิ่งที่ผมจะบอก ผมก็เลยเงียบไป
"อ่ะ ลองชิมสังขยานมเย็น เป็นไงสีชมพูอร่อยนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาส้อมจิ้มขนมปังไปจิ้มสังขยาสีชมพูแล้วก็มาจ่อตรงปากผม ผมก็งับมากิน
"เป็นไง อร่อยมะ"
"อิื้ม อร่อยครับพี่" ผมตอบพี่ดินปากก็ยังเคี้ยวอยู่ตุ้ยๆ พี่แกก็ทำหน้าพอใจที่ผมบอกว่าอร่อย
"วันนี้ผมไม่เจอพี่เลยทั้งวัน"
"ทำไม อยากเจอกูมากหรอ"
"ป่าวครับ"
"แต่กูอยากเจอมึง"
ผมถึงกับเงยหน้าไปมองพี่ดิน ทันทีที่แกพูดประโยคนี้จบ ดูสีหน้าแกก็ปกติ นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่มั๊ย
"มองอะไรกูนักหนาเนี่ย" พี่ดินเอื้อมมือมาตบหัวผมเบาๆ คงเพราะผมจ้องหน้าแกนานเกินไป
"เอ่อ ป่าวครับพี่ แค่ตกใจที่พี่บอกว่าอยากเจอผม"
"ตกใจทำไม ก็ปกติอ่ะ มึงไม่เจอกูยังถามถึงกูเลย"
"พี่รู้ด้วยหรอครับ"
"เออ ไอ้โอมบอก" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นบ่อยนักจากพี่ดิน
"มึงนี่กินเป็นเด็กๆไปได้ เปื้อนหมดแล้ว" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอาทิชชู่มาเช็ดตรงมุมปากให้ผม
"ปากพี่ก็เปื้อนเหมือนกัน ผมเช็ดให้นะ" ผมหยิบทิชชู่ไปเช็ดปากให้พี่ดินเหมือนกัน
พี่ดินแกก็นิ่งไป สายตาของผมกับพี่ดินประสานกัน มันไม่มีความรู้สึกอะไรอยู่ในนั้น มันว่างเปล่า เพราะความรู้สึกทั้งหมดที่มี มันเริ่มเกิดขึ้น...ในหัวใจ
"มึงง่วงยัง" พี่ดินถามผมหลังจากออกมาจากร้านนม
"ก็ยังอ่ะครับ ทำไมหรอครับ"
"อยู่กับกูก่อนได้มั๊ย" พี่ดินถามผม ผมก็หันไปมองเจ้าของคำถาม ความปั่นป่วนเกิดขึ้นในความรู้สึกของผม
"ได้ครับ"
"เดินตามมา"
"ไม่ใช่สิ มานี่" พี่ดินพูดแล้วก็เอาแขนยาวๆของแกมากอดคอผมให้ไปเดินข้างๆแก
"พี่จะพาผมไปไหนอ่ะ"
"ไม่รู้หว่ะ มึงอยู่เงียบๆเหอะ กูอยากเดินไปแบบนี้เรื่อยๆ" พี่ดินบอกผม
"ถ้าเดินไกล ขากลับผมเมื่อยนะพี่"
"เออน่า เดี๋ยวกูให้ขี่หลังกลับ" พี่ดินบอกผมพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
ผมเงยหน้าไปมองคนตัวสูงข้างๆ ที่เดินกอดคอผมพร้อมกับอมยิ้มอย่างสบายใจ
พี่กำลังมีความสุขใช่มั๊ย
ผมอ่ะโคตรมีความสุขเลย
พี่เดินไปเรื่อยๆอย่างที่พี่บอกนะ
ผมอยากขี่หลังพี่ตอนขากลับ.....
แค่ได้อยู่ใกล้ๆคนที่เรารู้สึกดีด้วย แม้จะไม่มีคำพูดใดๆ มันก็ทำให้เรารู้สึกดี
-------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ เจอกันอีกที่วันพฤหัสบดีน๊า
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:m3:
-
:o8: :o8: :o8:
-
เค้าเริ่มมีการพัฒนานะเเล้ววววเย้ๆๆๆๆ
เชียร์อยู่นะพีาดินนนนนน
-
ความรู้สึกที่ดิน ชอบฟ้าวิดยา
กับชอบฟ้าใส เด็กแปร มันต่างกันหรอ
ไม่น่าต่างกันนะ เพศต่างเท่านั้น
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกอีกแล้ว รู้ใจกันเร็วๆนะพี่ดินน้องฟ้า
-
เริ่มรู้ตัวนิดๆป่าว
พี่ดิน แต่เห็นฟ้าบอกว่าชอบพี่ดินแล้วนะพี่
รีบๆรู้ตัวให้เร็วหน่อย...
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 14 : ฉลองสายรหัส
พี่ดินพาผมเดินมาถึงสถานีรถไฟของมหาวิทยาลัย ผมลืมบอกไปว่ามหาวิทยาลัยของผมมีทางรถไฟผ่ากลางเลยครับแล้วก็มีสถานีเล็กๆเป็นจุดสำหรับจอดรถไฟให้กับนักศึกษาที่เดินทางโดยรถไฟด้วยครับ ผมชอบยืนมองรถไฟแล่นผ่านไปช้าๆ ตลอดระยะเวลาที่เดินมาด้วยกัน พี่ดินไม่ได้คุยอะไรกับผมเลย ได้แต่กอดคอผมแล้วก็เดินมาด้วยกันอย่างเงียบๆ ผมก็ได้แต่ซึมซับความอบอุ่นของคนข้างๆที่เดินมาด้วยกันเท่านั้น พอถึงสถานีรถไฟที่ในเวลานี้ไร้ผู้คนมีแต่แสงไฟและความเงียบงัน พี่ดินพาผมไปนั่งตรงทางเท้าริมทางรถไฟ
ร่างสูงในชุดบอลสีขาวปล่อยมือที่กอดคอผมอยู่ แล้วก็เท้าแขนสองข้างไปข้างหลังเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ตอนนี้มีดาวระยิบระยับ ผมมองการกระทำของพี่เค้าแล้วก็ทำตามบ้าง บนท้องฟ้าที่มืดมิดปรากฏแสงระยิบจากดวงดาวเต็มไปหมด
"ไอ้ฟ้า กูถามอะไรมึงอย่างนึงดิ" พี่ดินเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
"ถามมาสิครับพี่" ผมตอบกลับไปในขณะที่สายตาก็ยังจ้องมองไปบนท้องฟ้า
"มึงอย่าโกหกกูนะ"
"ครับ"
อีกฝ่ายเงียบไปนาน จนผมต้องเปลี่ยนอิริยาบถมานั่งแบบปกติแล้วก็หันไปมองคนข้างๆที่ยังคงเอาแต่จ้องมองบนท้องฟ้า
"พี่จะถามอะไรผม"
"เอ่อ...มึง มึงกับไอ้หิน..."
"พี่คิดว่าผมกับไอ้หินเป็นแฟนกันหรอครับ" ผมถามแทรกกลับไป เพราะรู้ทันในสิ่งที่พี่ดินกำลังจะถาม ผมไม่แปลกใจที่จะมีใครชอบถามผมแบบนี้ เพราะผมกับไอ้หินสนิทกันและก็จะชอบเล่นอะไรแบบที่ถึงเนื้อถึงตัวอยู่บ่อยๆ ก็อาจจะทำให้คนที่ไม่รู้คิดเป็นอื่นไปได้ อีกอย่างรูปของผมกับไอ้หินที่ได้ลงเพจไปคราวนั้นก็คงจะทำให้พี่ดินแกสงสัยได้
"อือ" คราวนี้พี่ดินขยับตัวขึ้นมานั่งแบบเดียวกับผม แล้วก็หันหน้ามามองผม
ผมก็หันหน้าไปมองพี่แกเหมือนกัน "แล้วคิดว่าผมเป็นแฟนไอ้ทิวด้วยมั๊ยครับพี่" ผมถามพี่ดินอีก พี่แกก็ส่ายหน้า
"ไม่ๆ แค่ไอ้หินคนเดียวก็พอ"
"พี่จะอยากรู้ไปทำไมอ่ะครับ"
"กูถาม มึงก็ตอบมาเหอะ" คนข้างๆผมเริ่มมีอาการฟึดฟัดไม่พอใจ
"ไม่ใช่หรอกครับ ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้พี่คิดแบบนั้น แต่ผมกับไอ้หินไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"เออ ตอบมาซ๊ะตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง เฮ้อ.." พี่ดินว่าผม แล้วก็หันไปถอนหายใจเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้ผมได้ยินอยู่ดี
"พี่ถอนหายใจทำไมครับ"
"เรื่องของกู"
"วู๊ เป็นอะไรของพี่เนี่ย" ผมบ่นใส่แกแล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินข้ามทางรถไฟไปอีกฝั่ง
"ไอ้ฟ้ามึงจะไปไหน"
"เดินเล่นครับพี่"
"อย่าไป มันมืด อันตราย"
"ผมไปได้"
"ไอ้ฟ้า มึงอย่าไป" ผมได้ยินเสียงพี่ดินตะโกนเรียกผม แต่ในขณะเดียวกันพี่ดินเองก็นึกถึงความฝันที่ฝันถึงผม แล้วพูดประโยคเดียวกันนี้
ผมได้ยินเสียงหินกระทบกันพี่ดินคงจะเดินตามผมมา ผมนึกอยากแกล้งแก ก็เลยเร่งฝีเท้าเดินหนี
"ไอ้ฟ้าหยุดก่อน"
"กูบอกให้หยุดไง"
"ฮ่าๆ ผมไม่หยุด" ผมหัวเราะ
"ไอ้ฟ้าาาา" ด้วยความที่ขายาวกว่าพี่ดินก็เข้ามาถึงตัวของผมด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับเอาสองแขนมารวบตัวผมไว้ให้หยุด
ผมหยุดยืนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของพี่ดินที่ยืนประกบหลังกอดผมอยู่ ได้ยินเสียงหอบเบาๆของพี่เค้า คงจะเหนื่อยตอนที่วิ่งตามผม รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของพี่เค้าที่พ่นอยู่ตรงซอกคอของผม
"ถ้ากูบอกว่าไม่ ก็อย่าดื้อกับกู มันอันตราย" พี่ดินพูดกรอกข้างๆหูของผม
ผมเงยหน้าไปมองไอ้พี่ดิน ก็ยังคงแพ้สายตาดุๆคู่นี้อยู่ดี
พี่ดินคงรู้สึกตัวว่ากอดผมนานไปแล้ว ก็เลยปล่อยแขนที่กอดรัดตัวผม
"มึงคงง่วงแล้ว กลับกันเถอะ" พี่ดินชวนผมกลับ
"ครับพี่"
ผมกับพี่ดินพากันเดินข้ามทางรถไฟกลับไป แล้วก็เดินกลับหอ
"ไหนพี่บอกว่าจะให้ผมขี่หลังกลับไง"
"ก็ยังเดินเองได้นี่"
"ผมเมื่อยแล้วอ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หยุดเดิน กว่าพี่ดินจะรู้ตัวว่าผมแกล้งหยุดเดินแกก็เดินไปไกลจากผมพอสมควร แกหันกลับมามองผม
"จะอยู่ตรงนั้นก็เรื่องของมึง" พี่ดินว่าผมแล้วก็หันหลังเดินต่อไป ผมเองพอเห็นว่าพี่แกไม่เล่นด้วย ก็เลยวิ่งตามไปจนทัน
เวลานี้ก็ตีหนึ่งกว่าๆแล้ว พอใกล้ถึงหอผมก็เริ่มง่วง อ้าปากหาว
"ง่วงแล้ว รีบขึ้นไปนอนเลย" พี่ดินบอกผม
"ครับพี่"
"ไอ้ฟ้า"
"ครับ"
"กูไปนอนด้วยดิ" พี่ดินบอกผม ผมหันไปมองหน้าพี่แก ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่แกพูด
"เออ ไอ้ทิตย์ไอ้โอมคงหลับไปแล้ว ขึ้นไปตอนนี้ก็รบกวนพวกมัน"
"อ่อ ครับๆ ได้สิไปนอนห้องผมก็ได้"
ผมพาพี่ดินขึ้นมาบนห้อง เปิดห้องเข้าไป อากาศเย็นๆก็มากระทบตัว เพราะผมเปิดแอร์เอาไว้
"นี่มึงเปิดแอร์ทิ้งไว้ทำไม"
"ผมเปิดตั้งนานละพี่ คิดว่าจะลงไปแป๊บเดียวเลยไม่ได้ปิด"
"จะโทษกูว่าชวนออกไปนานว่างั้น"
"ก็จริงมั๊ยหล่ะครับ" ผมกวนตีนพี่แก พี่ดินก็ทำหน้านิ่งใส่
ผมเข้าห้องน้ำไปล้างเท้า บ้วนปาก แล้วก็กลับมาขึ้นเตียงนอน พี่ดินก็ขึ้นไปนอนเหมือนกัน ผมเอาหมอนข้างกั้นระหว่างตรงกลางระหว่างผมกับพี่ดิน
"รังเกียจกูหรอ ต้องกั้นหมอนข้างเนี่ย"
"ป่าวครับพี่ ผมนอนดิ้นอ่ะ กลัวดิ้นไปโดนพี่"
"ดิ้นมาดิ กูถีบมึงตกเตียงแน่"
"โหดหว่ะ" ผมบ่นพี่แก แล้วก็พลิกตัวหันหลังให้
ตอนนี้หัวใจของผมเต้นแรงมาก ไม่คิดว่าพี่ดินที่ผมแอบชอบจะมานอนกับผม หน้าตี๋ๆ สายตานิ่งๆกวนๆของพี่แก แม้ตอนหลับตาผมก็ยังนึกถึงได้
-------------------------
ตอนเช้าพี่ดินปลุกผมให้ลงไปส่ง เพราะแกมีเรียนเช้า ผมส่งแกเสร็จก็กลับขึ้นมานอนต่อ เพราะผมเองมีเรียนตอนบ่าย
เที่ยงนิดๆ ไอ้เทียนก็มาเคาะประตูห้องผม ผมเปิดให้มันเข้ามา แล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็พากันออกไปเรียน วันนี้ที่สาขาวิชาของผมมีการจับสายรหัสครับ ตื่นเต้นเหมือนกันไม่รู้ว่าจะได้ใครเป็นพี่รหัส แต่สำหรับผมจะเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น ขอแค่เลี้ยงข้าวผมบ่อยๆ ซื้อขนมให้ผมกินบ่อยๆ ^^
หลังจากเรียนเสร็จตอนบ่ายสาม พี่ปีสองก็เข้ามาหาพวกผมที่ห้องเรียน พร้อมกับถือถุงขนมกันมาคนละถุงใหญ่เลย ช่วงเวลาตื่นเต้นกำลังจะมาถึงแล้ว พี่ปีสองให้พวกผมลงไปจับฉลากทีละคน ก็จะมีการอ่านชื่อในฉลากที่พี่ๆตั้งขึ้นมา ใครได้ชื่อในฉลากเป็นของพี่ปีสองคนไหนก็ได้เป็นน้องรหัสของพี่คนนั้น เพื่อนๆทยอยลงไปจับเรื่อยๆตามลำดับรหัสนักศึกษา บางคนก็ได้ชื่อซ้ำกัน เพราะจำนวนของรุ่นพี่ปีสองน้อยกว่าพวกผม พี่บางคนก็เลยต้องมีน้องรหัสสองคน ไอ้เทียนลงไปจับฉลากก่อนผม มันจับได้ฉลากที่ชื่อว่า "แม่น้ำเทมส์อยู่ในอังกฤษ" แน่นอนครับไอ้เทียนมันได้เป็นน้องรหัสพี่เทมส์ เดือนคณะเมื่อปีที่แล้วที่มันเกลียดนักหนา ผมลงไปจับต่อจากไอ้เทียน "ในอังกฤษมีแม่น้ำเทมส์" ผมก็ได้เป็นน้องรหัสพี่เทมส์เหมือนกัน บังเอิญจริงๆ
"โห เทมส์ เหมาเลยนะทั้งน้องฟ้าน้องเทียน" เพื่อนพี่เทมส์ถึงกับออกปากแซว เมื่อรู้ว่าผมก็ได้เป็นน้องรหัสพี่เทม์อีกคน
ผมกับไอ้เทียนเดินไปหาพี่เทมส์ที่ออกมารับพวกผมด้วยขนมคนละถุงใหญ่
"ยินดีต้อนรับครับน้องรหัสของพี่" พี่เทมส์บอกผมกับไอ้เทียน แล้วก็พาไปนั่งคุยกัน
หลังจากได้คุยกับพี่เทมส์ ก็รู้เลยว่าแกไม่ได้กวนตีนเลยซักนิด ผิดกับวันที่ผมกับไอ้เทียนเจอตอนไปเขียนใบสมัครชมรมค่ายอาสา พี่เทมส์แกดูลุยๆครับ ถึงแกจะหล่อ ดูสำอาง แต่แกชอบออกค่าย ชอบกิจกรรมลุยๆ ผิดกับบุคลิกภายนอกของแกเลย แต่สิ่งที่ผมนึกขึ้นมาได้อีกก็คือที่พวกไอ้เทียนไอ้หินไอ้ทิวเคยเล่าให้ผมฟังว่า...แกเคยเป็นเพื่อนกับพี่ดินและเคยแย่งแฟนพี่ดิน
หลังจากเสร็จกิจกรรมการจับสายรหัส ผมกับไอ้เทียนก็พากันกลับหอครับ ไอ้ทิวโทรมาหาผม มันบอกให้แวะไปที่ชมรมเครื่องกล เพราะวันนี้มีปาร์ตี้หมูกะทะ ผมกับไอ้เทียนก็ปั่นจักรยานไปชมรมเครื่องกลกันครับ พอถึงชมรมก็เห็นเพื่อนๆกำลังเตรียมของกันอยู่
"สวัสดีครับพี่ๆ" ผมกับไอ้เทียนสวัสดีพี่ๆที่อยู่ตรงหน้าชมรม พี่โอม พี่อาทิตย์ก็อยู่ด้วย แต่ไม่เห็นพี่ดิน
"ไอ้ฟ้ามึงมานี่เลย เอาผักไปล้างดิ๊"
"ใช้ฟ้าได้ไงอ่ะทิว ฟ้าเป็นแขกพวกเรานะ ฟ้าอยู่เฉยๆ เดี๋ยวเราทำเอง" เพื่อนผู้หญิงว่าไอ้ทิวแล้วหันมาบอกผม ผมก็ยิ้มๆให้
"ใช้มันไปเหอะ มันก็อยู่ชมรมเรานะ" ไอ้ทิวบอกเพื่อน
"ไม่เป็นไรครับ เราทำได้ ให้เราทำเหอะ" ผมบอกเพื่อนคนนั้นแล้วก็เอากะละมังที่ใส่ผักเดินไปหลังชมรมเพื่อจะไปล้าง
ผมเจอพี่ดินยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงนั้น ผมสวัสดีแก แกก็พยักหน้าให้ ผมก็นั่งล้างผักไม่ได้สนใจแกอีกเพราะเห็นว่าคุยโทรศัพท์อยู่ ซักพักแกก็เข้ามานั่งข้างๆ เพื่อจะช่วยผมล้างผัก
"พี่จะทำไรอ่ะ"
"อ่าว ก็ช่วยมึงไง"
"ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองได้"
"เออ ตามใจมึง" พี่ดินว่าผมแถมยังแกล้งสะบัดน้ำในมือใส่หน้าผมอีก
"โว๊ะ ขี้แกล้งหว่ะ" ผมว่าพี่แก แกก็หัวเราะแล้วก็เดินกลับเข้าไปในชมรม
หลังจากเตรียมของทุกอย่างเสร็จ ก็เริ่มกินกันครับ มีเตาไฟฟ้าสี่เตา ผมนั่งวงเดียวกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน แล้วก็เพื่อนๆวิศวะอีกสองสามคน
"ไอ้น้องฟ้า น้องเทียน กินเยอะๆเลยนะ เดี๋ยวจะหาว่าวิศวะเลี้ยงไม่ดี" พี่อาทิตย์บอกผมกับไอ้เทียน
"ได้เลยครับพี่ ผมจะกินให้เยอะๆเลย"
"กูเลี้ยงดีขนาดนี้ ค่าหออ่ะลดบ้างก็ได้นะ" ไอ้พี่ดินแซวไอ้เทียน ไอ้เทียนก็ยิ้มๆ
"ถ้าชื่อหอเป็นของผม ผมให้พี่ดินอยู่ฟรีเลยครับ แต่นี้เป็นของพ่อกับแม่น่ะสิ ผมช่วยไม่ได้ แหะ แหะ" ไอ้เทียนบอกพี่ดิน คนอื่นๆก็หัวเราะกัน
"เออ ไอ้ฟ้า มึงได้พี่รหัสยังว๊ะ กูได้แล้วนะ นี่ไงพี่อาทิตย์ของกู" ไอ้ทิวบอกผม ว่ามันเป็นน้องรหัสของพี่อาทิตย์
"ส่วนกูครับ กูให้มึงทายว่ากูอ่ะน้องรหัสใคร" ไอ้หินถามผม
"กูไม่ทาย กูจะกิน" ผมบอกไอ้หิน
"เชี่ย มึงก็เล่นกับไอ้หินมันหน่อยเถอะ " ไอ้เทียนว่าผม
"น้องพี่โอมหรอ" ผมบอกไอ้หิน
"กูน้องรหัสพี่ดิน" ไอ้หินบอกผมด้วยความภูมิใจ
"เชี่ยยยย จริงป๊ะเนี่ย" ผมถามย้ำไอ้หินอีกรอบ
"จริงดิ ไอ้หินนี่แหล่ะน้องรหัสพี่ดิน"
แม่ง...เมื่อวานไอ้พี่ดินยังเขม่นไอ้หินว่าเป็นแฟนกับผมอยู่เลย มาวันนี้เป็นสายรหัสกันซ๊ะงั้น ผมนึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็ขำออกมาเบาๆ
"มึงขำไรว๊ะ"
"ป่าวๆ อ่ะชิ้นนี้กูให้ ในฐานะที่ได้เป็นน้องรหัสพี่ดิน" ผมคีบเนื้อย่างในเตาให้ไอ้หิน
"เออ ฟ้า หิน เราว่าจะแซวอยู่เรื่องรูปที่ลงเพจอ่ะ เพื่อนๆเราถามตั้งหลายคนว่าสองคนเธออ่ะเป็นแฟนกันจริงๆหรอ" เพื่อนคนนึงถามขึ้นมากลางวง ทำเอาผมกับไอ้หินไปไม่เป็นเลยทีนี้ คงมีแต่ไอ้ทิวที่หัวเราะออกมา
"กูว่านะ มึงสองคนคงโดนจับคู่กันไปอีกนาน" ไอ้ทิวบอกผมกับไอ้หิน
"ไม่ใช่หรอกครับ เรากับไอ้หินไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"โถ่....ทำไมอ่ะ ทำไมไม่เป็นแฟนกัน"
"เอ้า เป็นงั้นไป" ไอ้หินพูดออกมา เพื่อนผู้หญิงก็แสดงสีหน้าผิดหวัง นี่คงคิดที่จะให้ผมกับไอ้หินเป็นแฟนกันจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย?
"เออ ไอ้ฟ้าไอ้เทียน มึงอ่ะจับสายรหัสยัง"
"จับแล้ว กูกับไอ้ฟ้าโชคดีได้พี่รหัสคนเดียวกันหว่ะ"
"ใครว๊ะไอ้เทียน ผู้ชายหรือผู้หญิง"
"พี่เทมส์ที่เป็นเดือนคณะอ่ะ"
"ห๊ะ ไอ้เทียนมึงว่าใครเป็นพี่รหัสมึงนะ" พี่อาทิตย์หันมาถามไอ้เทียน
"พี่เทมส์ครับพี่" ไอ้เทียนตอบพี่อาทิตย์ พี่อาทิตย์ก็ทำหน้าแหยๆไป
"ไอ้ดิน ไอ้น้องฟ้าเป็นน้องรหัสไอ้เทมส์หว่ะ"
"เออ กูได้ยินละ" พี่ดินพูดแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินเนื้อย่างในกะทะไปแบบเงียบๆ
หลังจากกินฉลองสายรหัสกันเสร็จเรียบร้อย ก็ช่วยกันเก็บของทำความสะอาดบริเวณชมรม ผมกวาดพื้นอยู่ข้างหน้าชมรม อยู่ๆไอ้มอมก็วิ่งกระดิกหางเข้ามาหาผม ผมไม่ได้เจอมันนานมาก ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนมา
"ไงไอ้มอม หายไปไหนมาเนี่ย" ผมเอามือไปลูบหัวมันเบาๆ มันก็ครางหงิงๆ พร้อมกับกระดิกหาง
"ติดสาวอ่ะดิมึงอ่ะไอ้มอม หายหน้าหายตาไปหลายวัน" พี่โอมเดินมานั่งตรงโต๊ะไม้หินแล้วก็แซวไอ้มอม
"ผมเห็นมันไปอยู่ตรงโรงอาหารวิดยานู่นอ่ะครับ สงสัยติดสาวแถวนั้น"
"แล้วมึงไปทำอะไรที่วิดยา ติดสาวเหมือนไอ้มอมใช่มั๊ย" พี่โอมถามเพื่อนวิศวะที่มาช่วยผมทำความสะอาดตรงนั้น
"ป่าวครับพี่"
"มึงอย่าเลย สาววิดยาทำเด็กเครื่องกลเจ็บไปหลายคนแล้วนะมึง ระวังๆ"
"ระวังหมาคาบไปแดก" อยู่ๆไอ้พี่ดินก็โผล่ออกมาพร้อมกับประโยคเจ็บๆ ก่อนที่จะเทเนื้อย่างใส่ชามข้าวให้ไอ้มอม ไอ้มอมก็วิ่งไปกิน
"เออ ไอ้ดิน กูก็ลืมถาม เมื่อคืนมึงหายหัวไปไหนมา กลับมาซ๊ะเช้า มึงก็ไม่ต่างจากไอ้มอมมั้ง ติดสาว หายหัวไปทั้งคืน"
พี่โอมถามพี่ดิน คนถูกถามก็นิ่งไป แล้วก็หันมามองหน้าผม ผมก็กวาดพื้นไปเรื่อยพยายามไม่สนใจ อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ดินจะตอบพี่โอมว่ายังไง
"กูไปนอนห้องไอ้ฟ้ามา"
"ห๊ะ มึงเนี่ยนะไปนอนห้องไอ้น้องฟ้า"
"เออ กูชวนมันออกไปกินนม กว่าจะกลับก็ดึกละเลยไม่ขึ้นห้องเดี๋ยวพวกมึงจะตื่น"
"ก็เลยไปนอนห้องไอ้ฟ้า" พี่อาทิตย์พูดย้ำอีกที
"เออ แค่นี้แหล่ะไม่มีอะไรมากกว่านั้น" พี่ดินบอกเพื่อน
"กูก็ยังไม่ได้ถามนี่ครับว่ามีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า มึงอย่าร้อนตัว" พี่อาทิตย์แซวเพื่อนแล้วก็ยิ้มๆ
ท่าทางของพี่ดินตอนนี้ เหมือนนักโทษที่กำลังโดนซักความผิด เก็บอาการเริ่มจะไม่อยู่ แต่ผมก็รู้สึกดีที่แกบอกเพื่อนไปตรงๆ ไม่ได้ปิดบังอะไรเรื่องที่ไปนอนห้องผม
"ไอ้ฟ้าเสร็จยัง จะได้กลับหอ" ไอ้หินเดินสะพายกระเป๋าออกมาถามผม
"เออๆ เสร็จละ" ผมบอกไอ้หิน แล้วก็เอาไม้กวาดเข้าไปเก็บ หยิบกระเป๋าออกมา สวัสดีพี่ๆ
"พี่ๆครับผมกลับก่อนนะ" ผมสวัสดีพี่ๆที่อยู่ในชมรม แล้วก็ออกมาสวัสดีพี่โอม พี่อาทิตย์ แล้วก็พี่ดินที่หน้าชมรม
"ขอบคุณนะครับพี่ๆ สำหรับวันนี้ อิ่มเลย" ผมบอกพี่ทั้งสามคน
"เออ กลับไปพักผ่อนกันเถอะ" พี่อาทิตย์บอกพวกผม
"ฟ้า ถ้ามีคนชวนไปกินนมดึกๆอีก ก็ไม่ต้องไปก็ได้นะ" พี่โอมพูดแขว่ะพี่ดิน ทำเอาคนโดนแขว่ะทำเสียงฟึดฟัด พี่โอมแกก็ขำๆกับท่าทางของเพื่อน
"รีบๆกลับไปกันได้ละ เออ ไอ้หินรอแป๊บนึง" พี่ดินไล่พวกผม แล้วก็บอกให้ไอ้หินรอก่อน พวกผมก็ยืนรอกับไอ้หิน ซักพักพี่แกก็กลับออกมาพร้อมกับขนมถุงใหญ่ แล้วก็สร้อยข้อมือที่ถักมาจากเชือกสีเหลือง พี่ดินสวมสร้อยข้อมือให้ไอ้หิน
"มึงเป็นน้องรหัสกูนะ ตั้งใจเรียน" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็เอามือขยี้ผมบนหัวไอ้หิน ไอ้หินก็ยิ้ม ผมรู้ว่าไอ้หินมันคงรู้สึกโล่งอก เพราะมันบอกผมว่าที่ผ่านมาพี่ดินชอบทำท่าทางตึงๆใส่มัน แต่วันนี้มันได้มาเป็นน้องรหัสพี่ดิน ความสัมพันธ์ระหว่างมันกับพี่ดินก็ดีขึ้น
"ขอบคุณครับพี่ดิน ผมจะตั้งใจเรียนครับ เพราะผมเป็นน้องรหัสพี่ดิน"
"เออ ไป รีบกลับหอ ขนมกินให้หมดหล่ะ" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็ยิ้มให้ ไอ้หินบอกว่านี่เป็นยิ้มแรกของพี่ดินที่ยิ้มให้มันตั้งแต่รู้จักกันมา
.....ดีใจแทนไอ้หิน ที่ความสัมพันธ์ระหว่างมันกับพี่ดินลงเอยด้วยดี ดีซ๊ะอีกที่มันได้เป็นน้องรหัสพี่ดิน ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นไกล คุ้นเคยกันก็คุยกันง่าย ส่วนไอ้ทิวก็เป็นน้องรหัสพี่อาทิตย์ ก็เพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่ดิน ส่วนพี่โอมผมก็ไม่รู้ว่าได้ใครเป็นน้องรหัสเหมือนกัน เผลอๆแกไม่มีน้องรหัสหรอก เพราะพี่แกอินดี้ ฮ่าๆ แต่ดูเหมือนว่า เรื่องที่ผมกับไอ้เทียนได้พี่เทมส์เป็นพี่รหัส อาจจะทำให้พี่ดินรู้สึกไม่ค่อยยินดีซักเท่าไหร่......
------------------------------------
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:กอด1:
-
ใช่กลัวว่าพี่เทมส์จะแย่งฟ้า
ไปจากพี่ดินอีกครั้งไง
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 15 : ไอ้ทิวรองเดือนคณะ&คู่จิ้นหินฟ้า
วันนี้ผมไม่มีเรียนช่วงบ่าย ก็เลยชวนไอ้เทียนมาที่ชมรมแปรรูปครับ มาถึงชมรมเห็นกลุ่มเพื่อนกำลังช่วยกันนำกล้วยตากบรรจุใส่ถุงสำหรับจำหน่ายพอดีครับ ผมกับไอ้เทียนก็เลยอาสาช่วยทำ
"ไอ้ฟ้ามาลงชื่อเข้าชมรมก่อนดิว๊ะ เดี๋ยวก็อดเก็บแต้มหรอกมึง" ไอ้เทียนบอกผมให้ไปลงชื่อเข้าชมรม
การเข้าชมรมเราต้องเซ็นชื่อด้วยครับ เพราะพี่ๆเค้าจะเก็บแต้มแล้วจะมีของรางวัลให้สำหรับคนที่เข้าชมรมสม่ำเสมอ ใครที่อยู่หลายๆชมรมก็คงต้องแบ่งเวลาไปให้ครบทุกชมรมอ่ะครับ สำหรับผมอยู่แค่สามชมรมก็คือชมรมแปรรูป ชมรมค่ายอาสาแล้วก็ชมรมเครื่องกลครับ
ผมลงชื่อเสร็จ รู้สึกหิวน้ำก็เลยเดินไปตรงตู้น้ำสมุนไพรกำลังก้มๆมองน้ำในตู้เพราะหน้าตู้มีไอน้ำเกาะกระจกเต็มไปหมดเลยมองไม่ชัดครับ อยู่ๆก็มีใครคนนึงเอามือมาเช็ดไอน้ำตรงหน้าตู้ทำให้เห็นชัดขึ้น ผมตกใจก็เลยเงยหน้าไปมองว่าใครมาเช็ดให้ ก็เห็นพี่เทมส์แกยืนยิ้มอยู่
"อ่ะ เห็นชัดแล้ว จะกินน้ำอะไรก็หยิบไปเลยเดี๋ยวพี่จ่ายให้ เอาไปเผื่อเทียนด้วยนะ" พี่เทมส์บอกผม แล้วก็หยิบน้ำกระเจี๊ยบไปให้ผู้หญิงคนนึงที่นั่งรออยู่ ผมมองตามพี่เทมส์ไป ผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนที่ชื่อฟ้า ที่เป็นแฟนเก่าพี่ดินแน่ๆ
"น้องฟ้า เปิดตู้นานละนะคะ เลือกได้ยัง" เสียงพี่ผู้หญิงทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อย ผมมัวแต่มองพี่เทมส์ก็เลยเปิดตู้น้ำอ้าไว้ ผมยิ้มให้พี่เค้าแล้วก็หันกลับมาหยิบน้ำออกมาสองขวดเอาไปเผื่อไอ้เทียนขวดนึง
"ขอบคุณนะครับพี่เทมส์" ผมเดินไปขอบคุณพี่เทมส์ พี่เทมส์ก็แนะนำผมให้รู้จักกับพี่ฟ้า แฟนของพี่เทมส์
"อ่ะ ไอ้เทียนพี่เทมส์เลี้ยง" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้มัน
ผมกับเพื่อนๆช่วยกันเอากล้วยตากใส่ถุงจนเสร็จ ก่อนที่จะออกมาจากชมรม รุ่นพี่ให้กล้วยตากผมกับไอ้เทียนมาคนละถุง เป็นของรางวัลที่มาช่วยงานของชมรมในวันนี้
"ไอ้ฟ้า ไปชมรมเครื่องกลกันป๊ะ ยังไม่อยากกลับห้องหว่ะ" ไอ้เทียนชวนผมไปชมรมเครื่องกล ผมก็พยักหน้าตกลง ไอ้เทียนก็พาผมซ้อนท้ายปั่นจักรยานไปชมรม
"ไอ้เทียน ไปเข้าประตูสอง กูจะซื้อลูกชิ้นปิ้งไปให้ไอ้มอม" ผมสะกิดบอกไอ้เทียน
"ไอ้มอมแม่งไม่อยู่ชมรมหลายวันละ มึงไปจะเจอมันหรือเปล่า"
"เออ ไม่เจอมันเราก็กินเองดิว๊ะ" ผมบอกไอ้เทียน ไอ้เทียนก็เลี้ยวรถพาผมไปตรงประตูสอง ซื้อลูกชิ้นเสร็จก็พากันไปชมรม
ถึงชมรม ผมเห็นไอ้ทิว ไอ้หินนั่งเล่นกันอยู่ตรงโต๊ะไม้หินหน้าชมรม ไอ้มอมก็อยู่ด้วย
ผมกับไอ้เทียนเดินไปหาไอ้หินไอ้ทิว มันเห็นผมก็ยิ้มให้
"ขอบใจหว่ะไอ้ฟ้า กำลังหิวพอดี" ไอ้หินเอื้อมมือมาหยิบถุงลูกชิ้นในมือผม
"ไม่ใช่ของมึง กูซื้อมาฝากไอ้มอม" ผมบอกไอ้หินแล้วก็นั่งลงข้างๆมัน ไอ้หินก็เขยิบให้ผมนั่งด้วย
"เออน่า กินได้เหมือนกัน" ไอ้หินบอกผมแล้วก็หยิบลูกชิ้นไปกินหน้าตาเฉย
ส่วนไอ้มอม พอมันเห็นว่าผมถือลูกชิ้นเข้ามา มันก็วิ่งกระดิกหาง ดิ๊กๆ มาหาผมพร้อมกับเสียงคราง หงิงๆ น่าหมันไส้จริงๆ
"มึงจะมากเกินไปละไอ้มอม ทำท่าทางน่าถีบ" ไอ้หินว่าไอ้มอม แต่มันก็แบ่งลูกชิ้นในมือให้ไอ้มอมกิน
"มึงนี่ด่าแม้กระทั่งหมาเนอะ" ผมหันไปว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะ
ผมกับไอ้หินนั่งป้อนลูกชิ้นให้ไอ้มอมกันสองคน ถ้าใครผ่านไปผ่านมาหน้าชมรมแล้วไม่รู้ว่าผมสองคนเป็นเพื่อนกัน คงจะคิดว่าผมกับไอ้หินเป็นคู่เกย์กันแน่ๆ
"น้องหินน้องฟ้า มองกล้องหน่อยค่ะ" มีเสียงคนเรียกชื่อผมกับไอ้หิน ผมกับไอ้หินเงยหน้าขึ้นไปมองก็โดนถ่ายรูปเลยครับ
"โห..พี่ครับ จะเอาไปลงเพจอีกแล้วหรอครับ" ไอ้หินถามพี่เค้าเพราะเห็นว่าคล้องป้ายสโมสรนักศึกษามาด้วย
"ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ" รุ่นพี่บอกแล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
"อ่าวเห้ย ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้ลงป่าว" ไอ้หินพูดอย่างหัวเสีย
"ช่างเถอะ สนุกดี" ผมบอกไอ้หิน ไอ้ตี๋ข้างๆก็หันมามองผม
"มึงโอเคใช่ป๊ะไอ้ฟ้า" ไอ้หินถามผมพร้อมกับเอามือมาตบไหล่ผม สีหน้ามันกังวลกลัวว่าผมจะไม่โอเค
"อือ แค่กับมึงนะ" ผมหันไปพยักหน้าบอกมัน แล้วก็ป้อนลูกชิ้นให้ไอ้มอมกินต่อ
เพียงแค่ไม่ถึงสิบนาที รูปของผมกับไอ้หินก็ถูกอัพลงบนเพจ UST SO CUTE พร้อมกับยอดLike และคำคอมเม้นต์มากมาย
Status : ว่างๆก็มาให้อาหารสุนัขกันนะคร๊าบบบบบ
น้องหิน วิศวะเครื่องกลปี1 & น้องฟ้า อุตสาหกรรมเกษตร ปี1 พิกัด : ชมรมเครื่องกล
"กรี๊ด แอดมินขอบ่อยๆนะคะคู่นี้"
"งานโคตรดี ฟ้าหิน รีบไปชมรมเครื่องกลด่วน"
"ไม่ป้อนหมาก็มาป้อนพี่ได้นะคะ"
"อยากให้เป็นแฟนกันจริงๆเลยคู่นี้ ความฟินมันรุนแรงมาก".....นี่เป็นแค่ตัวอย่างคำคอมเม้นต์ที่ผมเปิดอ่าน ไอ้หินมันก็ขำๆ
"เออ ไอ้ฟ้า พรุ่งนี้มึงมาเชียร์กูด้วยนะ" ไอ้ทิวบอกผม
"มึงประกวดเดือนพรุ่งนี้หรอ"
"เออดิ ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยเนี่ย"
"ระดับไอ้ทิวแล้วมึงยังต้องเตรียมตัวอะไรหล่ะครับ พร้อมขนาดนี้" ไอ้หินแซวไอ้ทิว คนถูกแซวก็ยกขาทำท่าจะถีบไอ้หิน
"เพราะมึงอ่ะไอ้หิน กูเลยต้องรับกรรมแทน ถ้ามึงยอมประกวด กูก็ไม่ต้องมาประกวดแทนมึงแบบนี้หรอก" ไอ้ทิวว่าไอ้หิน
"เออ ไอ้เทียน พรุ่งนี้เรามีเรียนแลปฯนี่หว่า เลิกช้าแน่ๆ" ผมบอกไอ้เทียน ไอ้เทียนก็เปิดตารางเรียนดูแล้วมันก็พยักหน้า
"ใช่หว่ะ มีเรียนแลปฯ ทุ่มสองทุ่มอ่ะเลิก จะมาดูทันป่าวว๊ะ" ไอ้เทียนถามผม ผมก็ส่ายหน้า เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะเลิกเรียนกี่ดมง
"แล้วพวกกูเข้าไปดูมึงได้หรอว๊ะ ไม่ได้อยู่วิดวะอ่ะ" ไอ้เทียนถามไอ้ทิวกับไอ้หิน เพราะงานของคณะวิศวะค่อนข้างเป็นการส่วนตัว นักศึกษาคณะอื่นๆคงเข้าไปดูไม่ได้
"ไม่แน่ใจหว่ะ จัดที่หอประชุมใหญ่อ่ะ" ไอ้ทิวบอกผม
"เดี๋ยวกูถามพวกพี่เค้าให้ว่าไปได้มั๊ย"
ผมนั่งเล่นกันอยู่ที่หน้าชมรม จนเกือบๆห้าโมงเย็น พี่โอม พี่อาทิตย์ก็มาที่ชมรมครับคงจะเพิ่งเลิกเรียน
"สวัสดีครับพี่โอม พี่อาทิตย์" พวกผมสวัสดีพี่สองคน แล้วผมก็มองหาพี่ดิน เพราะไม่เห็นมาด้วยกัน
"กูอยู่นี่ มึงจะมองหาใคร" เสียงพี่ดินดังขึ้นมา ผมก็หันไปมองเจอพี่ดินยืนทำหน้านิ่งๆอยู่
"สวัสดีครับพี่ดิน" ผมสวัสดีพี่ดิน แกรับไหว้ผมแล้วก็เดินผ่านตัวผมเข้าชมรมไป
"คนอะไรหลงตัวเอง" ผมพูดออกมาเบาๆ
"คนอย่างกูนี่แหล่ะ" พี่ดินพูดขึ้นมา เชี่ยยยยยย หูดีชะมัด ได้ยินที่ผมบ่นด้วย ขนาดพูดเบาๆแล้วนะ ผมพูดกับตัวเองแล้วก็มองตามไอ้พี่ดินที่กำลังเดินเข้าชมรมไป
ผมกับไอ้เทียนตามไอ้หินไอ้ทิวเข้าไปในชมรม เอาจริงๆที่ชมรมเครื่องกลนี่ แทบไม่มีกิจกรรมอะไรให้ผมได้ทำหรอกครับ นอกจากจะมานั่งรอไอ้หินไอ้ทิวกลับหอ แล้วก็คุยกับเพื่อนๆ บางวันพี่ๆเค้าก็ทำหมูกะทะกินกัน แล้วก็มีจับกลุ่มทำการบ้าน ติวข้อสอบกัน เดี๋ยวถึงเวลาสอบผมก็คงต้องมาติวที่นี่ เพราะมันจะมีวิชาพื้นฐานอย่างฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ที่เด็กปีหนึ่งเรียนเหมือนกันทุกคณะ ผมก็มาติวกับเพื่อนที่ชมรมเครื่องกลได้ครับ
"ไอ้ฟ้า มานี่ดิ๊" พี่ดินเรียกผมให้ไปหาที่โต๊ะ ผมก็เดินเข้าไปหา พี่ดินหยิบสิ่งนึงออกมาจากลิ้นชัก เป็นสร้อยข้อมือสีเหลืองเหมือนกับที่พี่ดินแกให้ไอ้หิน
"อ่ะ กูให้ มันเหลืออยู่เส้นนึง"
"โถ่ กูนึกว่าจะให้เกียร์น้อง" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"เกียร์เค้าเอาไว้ให้เมีย" พี่ดินพูดขึ้น สายตาแกมองหน้าผม จนผมต้องหลบหน้าหนี หัวใจเต้นแรง ทำไมรู้สึกว่าสายตาของแกที่มองผมเมื่อกี้ มันไม่ธรรมดาเลย
พี่ดินผูกสร้อยข้อมือสีเหลืองให้ผมเสร็จเรียบร้อย ผมก็ออกมาหน้าชมรมนั่งคุยกับไอ้เทียนแล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆ
"ฟ้าเป็นน้องรหัสพี่ดินหรอเนี่ย" เพื่อนผู้หญิงวิศวะถามผม
"ป่าวครับ เราไม่ได้อยู่วิดวะจะเป็นน้องรหัสพี่ดินได้ยังไง" ผมตอบเพื่อนแล้วก็ยิ้มๆ
"ก็เห็นมีสร้อยข้อมือเหมือนหินเลย"
"ก็เค้าคู่จิ้นกันไง นี่ๆเห็นยัง หินฟ้า" เพื่อนผู้หญิงพูดพร้อมกับเปิดหน้าเพจ UST SO CUTE ให้ดู
"นี่รูปหน้าชมรมเรานี่"
"ใช่ พอดีเรานั่งเล่นกันอยู่ แล้วพี่เค้ามาถ่ายรูปไปอ่ะ" ผมบอกเพื่อน
"ดูๆไปก็น่ารักดี หินกับฟ้า คนนึงอยู่สูงปรี๊ดดดด แต่อีกคนนึง...." เพื่อนพูดทิ้งท้ายไว้
"อีกคนนึงทำไมครับ" ไอ้หินถามเพื่อน
"เค้ากำลังจะบอกว่า อีกคนนึงอยู่ต่ำไงหล่ะว๊ะไอ้หินนนนน ฮ่าๆ" ไอ้ทิวหันไปเน้นคำว่าต่ำกับไอ้หิน เพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"ไม่ต่ำนะครับ ผมอ่ะเป็นหินบนดาวอังคารนะครับ" ไอ้หินบอกเพื่อนแล้วก็ทำท่ายืดอกในชัยชนะของตัวเอง
"โอเค ยอมค่ะ ก้อนหินบนดาวอังคาร" เพื่อนผู้หญิงถึงกับยอมแพ้ ในความไม่ยอมคนของไอ้หิน
เวลาเกือบๆหกโมงเย็น พวกผมก็พากันกลับหอ ก่อนจะขึ้นห้องก็แวะกินข้าวกันก่อน
"น้องหินน้องฟ้า พี่ขอถ่ายรูปด้วยได้มั๊ยคะ คือเห็นรูปในเพจอ่ะ น่ารักดี"
มีคนเข้ามาขอถ่ายรูปกับผมแล้วก็ไอ้หิน ผมก็มองหน้ากัน แล้วก็พยักหน้าให้พี่เค้าถ่ายรูปด้วยได้
"ได้สิครับพี่มาเลยๆ" ไอ้หินบอกพี่เค้าแล้วก็ขยับมานั่งข้างๆผม มันกอดคอผม พี่เค้าก็เข้ามานั่งข้างผม ให้เพื่อนถ่ายรูปให้
"ขอบคุณนะคะ ขอเป็นแฟนคลับเลย"
"ขอบคุณเช่นกันครับพี่ที่ชอบผมกับไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกพี่เค้า
พี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดิน เข้ามาในร้านข้าว นั่งอยู่อีกโต๊ะที่ไม่ไกลจากพวกผม
"ไอ้หินไอ้ฟ้าแม่งดังใหญ่ละ รูปมันสองคนลงแป๊บเดียวคนไลท์ร้อย แชร์อีกเป็นสิบ" พี่อาทิตย์พูดขึ้นแล้วก็เปิดรูปในเพจให้พี่ดินกับพี่โอมดู
"น้องรหัสไอ้ดินเค้า แม่งฮอตจริง"
"เออ เรื่องของมันเถอะ มีคนชอบก็ดี"
"แล้วถ้าแม่งเป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆว๊ะ กูว่าไอ้น้องฟ้าแม่งก็มีโอกาสเป็นเกย์อยู่นะมึง ขาวๆใสๆ ขนาดนั้น" พี่อาทิตย์พูดขึ้น ทำเอาพี่ดินที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับมีอาการ
"จะเป็นแฟนกันก็ช่างแม่ง สั่งข้าวเหอะว๊ะกูหิวละ" พี่ดินพูดพร้อมกับมองการกระทำของผมกับไอ้หิน
ทำเอาพี่โอมกับพี่อาทิตย์กึงกับ งงๆ กับอาการเพื่อนของตัวเอง
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ขึ้นห้อง อาบน้ำ แล้วก็ออกไปยืนรับลมนอกระเบียง โทรคุยกับพ่อแม่ แล้วก็ไอ้ภูด้วยครับ เห็นพี่ดินแกออกมาที่นอกระเบียง แกมองมาที่ผม ผมก็โบกมือให้แก แกก็ทำหน้านิ่งใส่ผม ก่อนที่จะหยิบผ้าขนหนูแล้วก็กลับเข้าห้องไป ผมคุยกับที่บ้านเสร็จก็กลับเข้าห้อง
---------------------------
ตอนเช้า ผมกับไอ้เทียนพากันไปเรียน วันนี้เป็นวันที่เรียนหนักที่สุดสำหรับผม หลังจากเรียนสองวิชาในภาคเช้าเสร็จเกือบๆเที่ยง ผมกับไอ้เทียนถึงกับเดินหมดแรงออกมาจากห้องเรียน
"ปวดหัวชิบวันนี้" ไอ้เทียนบ่นขึ้นมา
"เออ กูก็ปวดหัวหว่ะ แม่งง่วงก็ง่วง" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ก้มหน้าไปซบไหล่ไอ้เทียน
"แหม่ ฟ้าเทียน เดี๋ยวแฟนคลับฟ้าหินก็เสียใจหรอกมาซบกันแบบนี้" เพื่อนผู้หญิงแซวผมกับไอ้เทียน
"ไม่เสียใจหรอกครับ ไอ้หินอ่ะเพื่อนเราเอง มาจากโรงเรียนเดียวกัน"
"อ่าวหรอ ถึงว่าดูสนิทกันจัง"
"ใช่ครับ โคตรสนิทอ่ะ"
ผมนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ ก็คงเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่เป็นเดือนคณะอย่างผมที่จะมีคนชอบมองเป็นปกติ แต่บางครั้งก็ทำให้ผมรู้สึกเขินๆนะครับเวลาที่มีคนจ้องมอง จะทำอะไรก็มีคนมองแม้แต่ตอนเดินไปเก็บจาน ยิ่งเวลาที่มีไอ้คิมรองเดือนคณะอยู่กับผมด้วยแบบนี้ ก็ยิ่งคูณสอง เพราะได้มองคนน่ารักๆตั้งสองคน กับไอ้คิมผมก็สนิทกับมันนะครับ ผมพูดกรอกหูมันทุกวันเรื่องที่จะให้มันประกวดเดือนมหาวิทยาลัยแทนผม จนมันรำคาญ ฮ่าๆ
ช่วงบ่ายผมมีเรียนอีกสองวิชา วิชาสุดท้ายเป็นการทำแลปฯ ซึ่งต้องใช้เวลานานเพราะเรียนทฤษฎีก่อนหนึ่งชั่วโมงแล้วก็ทำแลปฯต่ออีกสองชั่วโมงครึ่ง กว่าจะเลิกก็เกือบๆสองทุ่มครับ ทำเอาผมถึงกับเพลียไปเลย ไอ้เทียนก็ไม่ต่างอะไรกับผมเช่นกัน
"ไอ้ฟ้า มึงยังจะไปดูไอ้ทิวประกวดเดือนอยู่ป่าวว๊ะ" ไอ้เทียนถามผม เสียงมันดูเนือยๆ คงเรียนแลปฯจนหมดแรง
"คงไปอ่ะ ถ้ามึงไม่ไหวกลับหอไปก่อนก็ได้นะ"
"ถ้ามึงไปกูก็ไปอ่ะ มึงโทรหาไอ้หินดิ ให้มันออกมารับ" ไอ้เทียนบอกผม
ผมเลยโทรหาไอ้หิน ไอ้หินบอกว่ารอรับผมอยู่ตรงหน้าหอประชุม ให้เดินเข้าไปได้เลย ผมกับไอ้เทียนก็รีบปั่นจักรยานไปที่หอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัยครับ ผมเดินไปมองๆตรงทางเข้าหอประชุม มีแต่เด็กวิศวะเต็มไปหมด ที่ผมรู้ก็เพราะว่ามีแต่คนใส่เสื้อประจำรุ่นของคณะที่เป็นเสื้อคอปกสีขาว ผมกับไอ้ทิวดูแปลกปลอมไปในทันทีเพราะผมสองคนใส่ชุดนักศึกษาครับ
"ไอ้ฟ้า ทางนี้ๆ" เสียงไอ้หินเรียกผม ผมกับไอ้เทียนก็เดินเข้าไปหาไอ้หิน
ไอ้หินพาผมเดินไปตรงทางเข้างาน แต่ก็มีคนมาห้ามไว้
"น้องคะ คณะอื่นเข้าไม่ได้นะคะ" ผมกับไอ้เทียนก็ยืนนิ่งกันไปเลย เพราะโดนห้ามเข้างาน
"อ้าว น้องฟ้า มาเชียร์น้องทิวหรอคะ นั่งรออยู่กับพี่ข้างนอกก็ได้ค่ะ พอดีว่าเค้าไม่ให้คณะอื่นเข้าไปข้างในอ่ะ"
"หรอครับพี่ เสียดายจัง" ผมพูดแล้วก็ทำสีหน้าผิดหวัง
"ให้น้องมันเข้าไปเถอะ มันมาเชียร์เพื่อนมัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นเพราะสองคนนี้เดี๋ยวเรารับผิดชอบเอง" พี่ดินเดินเข้ามาบอกพี่ที่เป็นสต๊าฟจัดงาน ไอ้หินก็ยิ้มขึ้นมาได้ เพราะพี่รหัสมันมาช่วยพูดให้
"แต่ว่า..." พี่คนที่แขวนป้ายสต๊าฟทำสีหน้าลำบากใจ
"เราขอรับผิดชอบด้วย" พี่โอมเดินเข้ามาพูดสมทบอีกคน
"เอ่อ พี่ครับ ผมไม่เข้าไปก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่สต๊าฟเค้าจะลำบากใจ ผมรอข้างนอกก็ได้" ผมบอกพี่ๆเค้า
"ไอ้หินมึงกลับเข้าไปในงานเหอะ เดี๋ยวกูรอข้างนอกนะ" ผมหันไปบอกไอ้หิน ไอ้หินก็ทำเหมือนไม่อยากเข้าไป เพราะมันก็อยากให้ผมเข้าไปเชียร์ไอ้ทิวด้วยกัน
"ไปเหอะน่า..กูกับไอ้เทียนอยู่ได้" ผมพูดแล้วก็ผลักตัวไอ้หินให้กลับเข้าไปในงาน ไอ้หินก็เดินกลับเข้าไป แต่ก็เหมือนไม่อยากไป
"ขอบคุณครับพี่ดินพี่โอม เดี๋ยวผมรอเพื่อนอยู่ข้างนอกก็ได้ครับ พี่ๆจะได้ไม่ลำบากใจ"
"งั้นเดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน ดูกับกูก็ได้มีไลฟ์สดในเพจคณะ" พี่ดินบอกผม
"โอเคครับพี่ดิน" ผมหันไปยิ้มกับพี่ดิน ไอ้พี่ตี๋ข้างๆก็ยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก
แล้วภาพของผมกับพี่ดินก็ถูกแอบถ่ายจนได้ครับ
เพจ UST SO CUTE
"ยิ้มกันแบบนี้ก็ละลายสิคะ น้องดิน คณะวิศวกรรมศาสตร์ปี 2 & น้องฟ้า คณะอุตสาหกรรมเกษตรปี 1"
"พี่ดินครับ จนได้นะพี่" ผมเปิดรูปในเพจให้พี่ดินดู
"ตอนไหนว๊ะเนี่ย พวกแอบถ่ายแม่งเร็วชิบ" พี่ดินบ่นออกมา
"คงเมื่อกี้นี้อ่ะพี่ ก็พี่ยิ้มให้ผมทำไมอ่ะ"
"อ่าว มึงนี่ก็แปลก กูยิ้มให้ไม่ดีรึไง"
"ก็ดีครับ แต่ผมไม่เคยเห็นพี่ยิ้มให้แบบนี้เลย"
"เออ งั้นทีหลังกูไม่ยิ้มให้มึงละ"
"เอ้า เป็นงั้นไป" ผมบ่นเบาๆ
"เรื่องมากนักนะมึงยิ้มให้ก็ไม่ดีอีก อ่ะมาๆดูกัน" พี่ดินว่าผมแล้วก็กอดคอผมให้เข้าไปดูมือถือของแก ที่กำลังเปิดไลฟ์สดการประกวดดาว-เดือนของคณะวิศวะอยู่ในคณะนี้ ไอ้เทียนก็เขยิบเข้ามาดูข้างๆผม
"มึงๆ ไอ้ดินกับน้องฟ้านี่ชักจะยังไงๆอยู่นะ"
"อะไรว๊ะ"
"ก็มึงดูดิ มีกอดคอกัน น้องฟ้ามาเข้างานไม่ได้ ไอ้ดินก็อยู่ข้างนอกเป็นเพื่อน"
"น่ารักดีออก ไอ้ดินไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวกับใครแบบนี้มาก่อนเลยนะ"
"ก็เออไง กูเลยว่ามันดูแปลกๆ"
"มึงก็คิดมาก ผู้ชายกอดคอผู้ชายก็ปกตินะ เหมือนที่มันกอดคอไอ้โอม ไอ้ทิตย์นั่นแหล่ะ"
ในไลฟ์สดกำลังจะประกาศผลการประกวด ไอ้ทิวหล่อมากวันนี้ ผมเสียดายที่ไม่ได้เห็นตอนที่มันโชว์ความสามารถพิเศษ แต่มันก็คงจะดีดกีตาร์ร้องเพลงตามความถนัดของมันนั่นแหล่ะครับ ผมรู้สึกว่าพี่ดินแกกอดคอผมแน่นขึ้นจนตัวผมติดกับตัวของแก แถมแกยังเอาคางมาเกยตรงไหล่ผมอีก จนรู้สึกจักจี้
"จะประกาศผลแล้ว" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา ผมก็ตั้งใจดู เชียร์ไอ้ทิวให้ได้เป็นเดือน
ชื่อไอ้ทิวถูกประกาศเป็นรองอันดับหนึ่งครับ ดูท่าทางมันดีใจมาก
"ไอ้เชี่ยทิว ได้ที่สองแต่แม่งดีใจยังกับได้ที่หนึ่ง" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา ผมก็หัวเราะ เพราะไอ้ทิวมันคงโล่งใจที่ได้แค่รองอันดับหนึ่ง
ส่วนพี่ดิน ตอนนี้เงียบไป ผมหันไปมองก็หลับตาอยู่ นี่พี่แกหลับคาไหล่ผมเลยหรอเนี่ย
"พี่ดินครับ ประกวดเสร็จละครับ" ผมเอามือไปสะกิดพี่ดิน ปลุกแกให้ตื่น พี่ดินก็ลืมตาขึ้นมา
"อือ ไอ้ทิวชนะมั๊ย"
"ได้ที่สองครับ นี่แสดงว่าพี่หลับไปนานมากนะเนี่ย"
"เออ เมื่อคืนนอนดึกหว่ะ เลยง่วงนอน"
"ก็เลยมาหลับบนไหล่ผม"
"เออน่า นิดหน่อยไม่ได้เลยนะมึง"
"ได้สิครับ ได้ตลอดแหล่ะ" ผมหันไปบอกพี่ดิน แกก็มองผมแล้วก็ทำหน้านิ่งใส่ ที่นี้ผมไม่หลบสายตานิ่งๆนั้นของแกแล้ว แถมยังจ้องกลับไปด้วย จนเป็นพี่ดินเองที่ต้องหลบสายตาของผม
พี่ดินขอตัวกลับเข้าไปในงาน เพราะต้องเข้าไปคุยกับน้องปีหนึ่งในฐานะพี่ปีสอง ผมกับไอ้เทียนก็นั่งรอไอ้หินกับไอ้ทิวอยู่ตรงทางเข้างาน มีรุ่นพี่ในชมรมที่จำผมได้ ก็เอาขนม น้ำ มาให้ผมกับไอ้เทียนกิน แล้วก็มานั่งคุยกับผม ก็สนุกสนานกันไปแม้ว่าจะไม่ได้เข้าไปในงานก็ตาม ซักพักไอ้ทิวไอ้หินก็ออกมาครับ ไอ้ทิวเห็นผมมันก็โบกไม้โบกมือให้ ดีใจที่ผมกับไอ้เทียนมารอมัน เพื่อนๆในสาขาจัดการบูมให้ไอ้ทิวตรงลานข้างหน้าหอประชุม ในฐานะที่ได้รองอันดับหนึ่งเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ประจำปี2560 หลังจากนั้นไอ้ทิวก็มาหาผม ไอ้หินให้ไอ้เทียนถ่ายรูปผมสามคน แล้วไอ้หินก็อัพลงเฟซบุ๊คส่วนตัวของมันเลยครับ
"กูนี่โคตรดีใจ คนนึงก็เดือนคณะ อีกคนนึงก็รองเดือนคณะ" ไอ้หินพูดแล้วก็ตบไหล่ผมกับไอ้ทิว
"เหลือมึง ไปหาตำแหน่งมา" ไอ้ทิวบอกไอ้หิน
"กูหรอ แค่มีตำแหน่งเป็นน้องรหัสพี่ดินก็พอละครับ ดีกว่าเป็นเดือนอีก" ไอ้หินพูดด้วยความภูมิใจ
"พูดเว่อร์ไปละมึงไอ้หิน กูไม่ได้วิเศษวิโสอะไร" พี่ดินว่าไอ้หิน
"โถ่ พี่ก็ถ่อมตัวอีกละ" ไอ้หินว่าพี่รหัสตัวเอง
"ฟ้ากับเทียนมาเป็นน้องรหัสพี่มา พี่ว่าง" พี่โอมบอกผม
"อ่าว แล้วน้องพี่โอมหล่ะครับ"
"เค้าจะซิ่วอ่ะ เพิ่งมาบอกพี่เมื่อกี้ ก็เลยไม่ต้องเทคอะไรกัน" พี่โอมบอกผม
"เสียดายจัง ไม่น่าซิ่วเลย" ไอ้เทียนบอกพี่โอม
"ไม่เป็นไรครับพี่โอม เดี๋ยวผมกับไอ้เทียนจะเป็นน้องรหัสพี่โอมเอง พี่โอมเลี้ยงไหวแน่นะสองคน"
"สบายๆครับ" พี่โอมบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"มึงนี่ก็ไปทั่วเลยนะไอ้ฟ้า" พี่ดินว่าผม
"พี่ดินมองฟ้าสิครับว่ากว้างขนาดไหน ยังไงก็ทั่วถึง" ผมบอกพี่ดิน
"เชี่ยดิน ฟ้าข้างบนนู้นครับ ไม่ใช่ฟ้านี้" พี่อาทิตย์ตบหัวพี่ดินเบาๆ แล้วชี้ให้พี่ดินแหงนมองท้องฟ้า เพราะตอนนี้พี่ดินแกมองมาที่ผม พี่ดินก็ทำเก็กท่ากลบเกลื่อน คงจะลืมตัวที่เผลอมองผม
"ไปๆ กลับๆ เดี๋ยววันนี้ไปกินนมกัน กูเลี้ยงเอง ฉลองให้น้องรหัสกู" พี่อาทิตย์พูดขึ้นแล้วก็กอดคอไอ้ทิวด้วยความภูมิใจที่น้องรหัสได้เป็นรองเดือนคณะ
"เยส...ไปครับ ผมหล่ะหิวมากกกกกก" ไอ้หินร้องดีใจ
"ไอ้ฟ้า มึงเอาจักรยานกลับด้วยนะ เดี๋ยวกูซ้อนมอไซค์ไปกับไอ้หิน"
"เออได้ๆ" ผมเดินไปเอารถจักรยานที่จอดไว้ พี่ดินก็เดินตามมา
"อ่าว พี่ดินไม่ไปชมรมก่อนหรอครับ"
"ไปดิ"
"แล้วมาทำไมตรงนี้อ่ะ"
"ก็ไปพร้อมมึงไง"
"ห๊ะ ไปพร้อมผม" ผมพูดแล้วก็เอามือชี้ที่ตัวเอง
"เออ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ขึ้นไปคล่อมจักรยานของผม หันหน้ามาพยักหน้าให้ผมซ้อนท้าย ผมก็เดินขึ้นไปซ้อนท้าย แล้วพี่ดินก็ปั่นจักรยานพาผมไปที่ชมรมเครื่องกล
เอี๊ยดดดดดดดดดด.....!!
อยู่ๆ พี่ดินแกก็เบรกครับ ทำเอาผมที่กำลังนั่งเพลินๆ ตกใจ แรงกระแทกทำให้หน้าของผมชนเข้ากับแผ่นหลังของพี่ดิน รู้สึกเจ็บที่ปลายจมูก
"อู๊ยยยยย พี่ เบรกทำไมอะครับ" ผมว่าไอ้พี่ดิน ที่ตอนนี้หยุดรถแล้วก็หันมามองผม
"โทษทีๆ กูหลบหลุมอ่ะ ไม่เป็นไรนะ"
"เจ็บจมูกอ่ะพี่"
"ไหนดูดิ๊" พี่ดินรีบเอี้ยวตัวกลับมา แล้วก็เอามือมาจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น พร้อมกับมองที่จมูกของผม
"เออ จมูกแดงเลยหว่ะ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวก็หาย" พี่ดินบอกผม แล้วแกก็เป่าลมอุ่นๆใส่จมูกของผม จนผมต้องหลับตาที่ลมอุ่นๆนั้นมาปะทะกับใบหน้า
"เพี้ยง หายไวๆ ไง ไม่เจ็บแล้วใช่มั๊ย"
"โหพี่ เล่นเป็นเด็กไปได้" ผมว่าพี่ดิน ไอ้พี่ตี๋ตรงหน้าก็อมยิ้ม
"ก็มึงยังเป็นเด็ก สำหรับกูนี่ครับไอ้น้องฟ้า" พี่ดินพูดแล้วเอามือมาขยี้หัวของผมเบาๆ จนหน้าผมสั่นไปตามแรงขยี้ของแก
--------------------------------------------
ตอนที่15 ขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตามกันนะครับ สำหรับทุกๆคำคอมเม้นต์ ขอบคุณนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ขอบคุณค่ะ
-
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี้ดดดดดด ดินฟ้า พี่ดินเอาใจน้องมาให้ได้ค่ะ เริ่มให้สร้อยข้อมือ ต่อไปให้เกียร์ใช่ไหม อิอิ
-
โอ้ยๆๆๆๆพี่ดิน
-
คับพี่ดินจะจีบก็รีบๆนะคับ
เดี๋ยวมีคนคาบฟ้าไปซะก่อน
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 16 : เรื่องเกิดที่สระว่ายน้ำ
"เฮ้อ ร้อนโว๊ยยยย ร้อนเชี่ยไรขนาดนี้ว๊ะเนี่ย" ไอ้หินนั่งบ่นอยู่บนโต๊ะไม้หินหน้าชมรม พร้อมกับเอามือจับเสื้อนักศึกษาของมันกระพือเข้ากระพือออก หน้าขาวๆของมันตอนนี้มีสีแดงเรื่อๆ เหงื่อซึมออกมาเต็มหน้า ไอ้เทียนจอดจักรยานส่งผมก่อนที่มันจะเอารถไปจอดตรงที่จอดรถ ผมเดินไปนั่งข้างๆไอ้หินพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าเสื้อยื่นให้มัน
อากาศตอนเที่ยงๆแบบนี้ โคตรจะร้อน
"ไอ้ฟ้า มึงซักป่าวว๊ะเนี่ยผ้าเช็ดหน้ามึงเนี่ย ทำไมมันเปื้อนอย่างนี้ว๊ะ" ไอ้หินว่าผมแล้วก็โยนผ้าเช็ดหน้าคืนผม ผมคลี่ออกดูก็จำได้ว่านี่เป็นผ้าเช็ดหน้าที่พี่ดินให้ผมในวันแรกที่เจอกัน ผมเอาไปเช็ดมือที่เปื้อนคราบดำๆจากโซ่จักรยานแล้วมันก็ซักไม่ออก
"โทษทีหว่ะ กูหยิบมาผิด" ผมบอกไอ้หินแล้วก็พับผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อเหมือนเดิม
"วันนี้ไปว่ายน้ำกันมะ" ไอ้เทียนเอ่ยปากชวนพวกผม
"ว่ายน้ำ"
"ที่ไหนว๊ะ"
"สระว่ายน้ำมหาลัยไง คนละยี่สิบบาทมั้ง"
"เออ ไปดิ ร้อนๆแบบนี้ได้กระโดดน้ำคงสนุก" ไอ้หินพูด สีหน้ามันเริ่มดีขึ้นมาบ้าง
"กูไปด้วย เซ็งชิบ" ไอ้ทิวเดินทำหน้าเซ็งๆมานั่งแปะข้างๆผม พร้อมกับเอียงหัวมาพิงกับไหล่ของผม
"เซ็งไรว๊ะมึง อกหักหรอ" ผมพูดแล้วก็หันหน้าไปมองเพื่อนที่มาซบผมท่าทางอ่อนแรง
"ป่าว พี่อาทิตย์จะให้กูไปเซอร์เวย์ค่ายด้วยอ่ะดิ"
"เซอร์เวย์ค่าย...!!" ผม ไอ้หิน ไอ้เทียนพูดขึ้นมาพร้อมกัน
"เออดิ ยังไม่รู้เลยว่าจะไปที่ไหน"
"ไอ้ทิวไป แล้วกูจะรอดหรอว๊ะเนี่ย" ไอ้หินพูดกับตัวเอง
"มึงก็คงไม่รอด เพราะพี่ดินก็ไป" ไอ้ทิวบอกไอ้หิน
"น่าสนุกดีออก พวกมึงจะกังวลกันทำไมเนี่ย" ผมบอกไอ้สองคนนั้น
"มึงไปแทนกูป๊ะหล่ะ" ไอ้หินไอ้ทิวพูดพร้อมกัน ผมก็ทำหน้าแหยๆ เพราะก็ไม่อยากไปเหมือนกัน
น้ำแข็งไสมั๊ยคร๊าบ น้ำแข็งไสหวานๆเย็นๆ
"เชี่ย น้ำแข็งไส กินกันมะ ลุงๆจอดก่อนครับ" ไอ้หินลุกกระโจนออกไปดักหน้ารถขายน้ำแข็งไส
พวกผมก็เดินไปรุมรถขายน้ำแข็งไสของคุณลุงครับ
"แหม่ ลุงมาได้จังหว่ะพอดีเลยครับ ร้อนมากกกก"
"สั่งเลยครับ เดี๋ยวลุงไสน้ำแข็งให้ จะใส่น้ำสีอะไรกันใส่เองเลย"
หลังจากได้น้ำแข็งไสคลายร้อนกันคนละถ้วย พวกผมก็รู้สึกดีขึ้น
"เดี๋ยวกูกับไอ้เทียนไปเรียนกันก่อนนะ เลิกสี่โมงเย็นหว่ะ" ผมบอกไอ้หินไอ้ทิว
กูไม่มีเรียนแล้วหว่ะ เดี๋ยวกลับไปรอที่หอก็แล้วกัน" ไอ้หินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ แล้วก็ซ้อนจักรยานไอ้เทียนไปคณะ
"แก๊งค์พี่ดินไปไหนกันว๊ะวันนี้" ไอ้เทียนถามผม
"ไม่รู้หว่ะ คงมีเรียนมั้ง"
ถึงคณะผมกับไอ้เทียนก็เดินไปห้องเรียน เห็นเพื่อนๆนั่งกันอยู่หน้าห้อง นี่อย่าบอกนะว่าอาจารย์ยกเลิกคลาสอีกอ่ะ
"ขวัญข้าว ทำไมยังไม่เข้าห้องกันอีกอ่ะ" ผมถามดาวคณะคนสวย
"แอร์เสียอ่ะฟ้า เค้ากำลังซ่อมกันอยู่ อาจารย์กำลังไปหาห้องเรียนใหม่"
"เพื่อนๆครับ ได้ห้องเรียนแล้วครับ ชั้นสองครับ" ไอ้คิมวิ่งมาบอกพวกผม
พวกผมก็เดินตามไอ้คิมไปที่ห้องเรียนใหม่
ผมเดินไปนั่งข้างๆไอ้คิม
"คิม" ผมเอ่ยปากเรียกรองอันดับหนึ่งของผม
"ช่วยไปประกวดเดือนแทนกูหน่อยนะ" ไอ้คิมพูดเหมือนรู้ทันประโยคที่ผมจะพูด ทำเอาผมหน้าตึงๆไป
"ไอ้ฟ้าครับ มึงพูดจนกูจำได้แล้วครับประโยคนี้อ่ะ" ไอ้คิมเอี้ยวตัวมาพูดใส่ผม
"เออ น่า ก็กูไม่อยากไปประกวดนี่หว่า"
"กูไปประกวดแทนมึงได้นะ แต่อาจารย์เค้าจะยอมมั๊ย"
"นั่นดิ พี่โอปอก็บอกจะคุยให้กู ไม่เห็นได้เรื่องซักที" ผมบอกไอ้คิมแล้วก็ถอนหายใจออกมา
"แต่กูก็สบายใจละ ที่มึงยอมไปประกวดแทนกู"
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า ยังๆ กูยังไม่รับปากครับ"
"โหยยย ไอ้คิม รับปากให้กูสบายใจหน่อยเถอะนะ"
"ไม่รู้เว๊ย มึงไปจัดการเอง ถ้าอาจารย์ให้กูไปแทนมึง กูก็ไปได้อ่ะ กูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่จะให้กูออกตัวเพื่อไปประกวดแทนมึง มันก็ดูไม่ดีป่าวว๊ะ"
"เออ ก็จริง" ผมพูดแล้วก็พยักหน้ายอมรับในสิ่งที่ไอ้คิมบอก
"มึงนี่ดื้อจริงๆเนอะไอ้ฟ้า"
"ดื้อตรงไหนว๊ะ แค่ไม่อยากไปประกวดเดือน"
"เออ นั่นแหล่ะเค้าเรียกว่าดื้อ" ไอ้คิมว่าผมแล้วมันก็ส่ายหัวยอมให้กับความดื้อของผม
หลังจากเรียนเสร็จ ผมกับไอ้เทียนก็รีบกลับหอ เพราะนัดกับไอ้ทิวไอ้หินไว้ว่าจะไปว่ายน้ำกัน พอถึงหอก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมกางเกงว่ายน้ำ อย่างที่บอกว่าผมอ่ะเตรียมชุดสำหรับใส่เล่นกีฬามาเยอะมาก มีแม้กระทั่งกางเกงว่ายน้ำ หลังจากเตรียมตัวเสร็จพวกผมก็พากันเดินไปสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัยครับ ซึ่งโซนสระว่ายน้ำก็อยู่ใกล้ๆสนามบอลที่ผมไปวิ่งกันนั่นแหล่ะ เดินข้ามทางรถไฟไปก็ถึงแล้วครับ
หลังจากจ่ายเงินเสร็จ ก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ออกมาวอร์มริมสระครับ วันนี้คนไม่ค่อยเยอะหรือเพราะผมเพิ่งจะมาครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าเค้ามาว่ายกันเยอะเวลาไหน
"มัวช้าทำไมว๊ะไอ้ฟ้า ลงเลย" ไอ้หินกอดคอผมแล้วก็พากระโดดลงสระน้ำ ผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็สำลักน้ำเข้าไปหลายอึก
"เชี่ยหิน เล่นไรของมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้หินหลังจากโผล่ขึ้นมาจากน้ำได้ ไอ้หินก็หัวเราะชอบใจไม่สลดเลยซักนิด
อยู่ๆก็มีแขนของใครคนนึงมารวบตัวผมแล้วลากผมเข้าไปริมสระ
"เป็นไงบ้างฟ้า สำลักน้ำเลย หน้าแดงหมดแล้ว" เป็นพี่เทมส์ที่ลากผมเข้ามาแล้วก็ถามผมด้วยความเป็นห่วง
"อ่าว พี่เทมส์ สวัสดีครับ" พี่เทมส์ก็พยักหน้าให้ผม
"หายสำลักน้ำยัง จะเล่นอะไรก็ระวังหน่อยสิ" พี่เทมส์ตำหนิผม
"ครับพี่" ผมพยักหน้ารับคำพี่เทมส์
"นั่นมันไอ้เทมส์กับน้องฟ้านี่หว่า" พี่อาทิตย์พูดขึ้น ทำให้พี่ดินกับพี่โอมมองมาที่ผมกับพี่เทมส์ที่กำลังคุยกันอยู่ริมสระน้ำ
"พี่รหัสกับน้องรหัสจำเป็นต้องแนบชิดขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ" พี่อาทิตย์พูดแล้วก็เดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่โอมตบไหล่พี่ดินแล้วก็เดินตามพี่อาทิตย์ไป เหลือแต่พี่ดินคนเดียวที่ตอนนี้ยืนมองการกระทำของผมกับพี่เทมส์อยู่
"ดูแลตัวเองด้วย พี่ไปละ" พี่เทมส์บอกผมแล้วก็ดันตัวขึ้นจากน้ำ ส่วนผมก็ว่ายออกไปหาไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนที่อยู่อีกฝั่งของสระน้ำ
"เฮ้ย นั่นพวกพี่ดินนี่หว่า" ไอ้เทียนพูดแล้วก็หันไปมอง ผมก็มองตามมันไปเห็นพี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดินเดินออกมาล้างตัวที่ริมสระ ก่อนที่จะกระโดดลงมาในสระ
"พี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์ สวัสดีครับ" พวกผมสวัสดีพี่ทั้งสามคนตอนที่ว่ายน้ำผ่านพวกผมไป พี่โอมกับพี่อาทิตย์หยุดคุยกับพวกผม ส่วนพี่ดินว่ายต่อไปจนถึงอีกฝั่ง
เพิ่งจะได้เห็นหุ่นของพี่โอม ผู้ชายอะไรผิวโคตรดี หุ่นก็โคตรเฟิร์ม ไม่แปลกใจที่สาวๆหลายคนจะพากันชอบพี่แก
"ฟ้า ว่ายน้ำแข่งกับพี่มั๊ย" พี่โอมท้าผม
"โห พี่โอม ผมไม่กล้าแข่งกับพี่หรอกครับ แข่งไปผมก็แพ้"
"อะไรว๊ะ ยังไม่ทันแข่งเลย กลัวแพ้ซ๊ะละ ใจสู้หน่อยดิ" พี่โอมพูดแล้วก็กำมือมาทุบเบาๆตรงหน้าอกข้างซ้ายของผม
"เออ มึงนี่ปอดแหกหว่ะไอ้ฟ้า" ไอ้หินว่าผม
"กูไม่ใช่นักกีฬาเหมือนมึงนี่ จะให้กูว่ายน้ำเร็วได้ยังไง" ผมว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะ
"ไป ไม่ต้องกลัว ถ้าชนะพี่ได้เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงข้าว" พี่โอมบอกผม แล้วก็ลากแขนผมให้ขึ้นจากสระ พาผมเดินไปตรงริมสระอีกด้านที่มีแท่นสำหรับเตรียมกระโดดว่ายน้ำ
"พร้อมนะ พี่นับ หนึ่ง-สอง-สาม แล้วกระโดดเลยนะ" พี่โอมบอกผม ผมก็พยักหน้าให้พี่เค้า
"หนึ่ง...!!"
"สอง...!!"
"สาม...!!"
พอพี่โอมนับถึงสาม ผมก็กระโดดลงสระ แล้วก็ว่ายท่าฟรีสไตล์ไปจนถึงขอบสระอีกด้าน ตอนที่ถึงขอบสระผมรู้สึกว่า มือไปโดนตัวของใครคนนึง ผมก็เลยรีบผุดขึ้นมาเหนือน้ำ
"พี่ดิน" ผมเรียกชื่อพี่ดินออกมา อีกฝ่ายก็มองผมด้วยสายตานิ่งๆ
"เอ่อ พี่มาว่ายน้ำหรอครับ"
"มาสระว่ายน้ำ มาเตะบอลมั้ง" ทำเอาคนได้คำตอบอย่างผม..หน้าตึง..!! และรู้สึกว่าเป็นคำถามที่โครตไร้สาระ แต่ในสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหน้ากันแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ ผมก็คิดอะไรไม่ทันเลยถามคำถามบ้าๆนั่นออกไป
"ผมนี่ไม่น่าถามเลยเนอะ" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็มองหาพี่โอม จะได้ดูว่าใครชนะใครแพ้ ปรากฏว่าพี่โอมแกคุยอยู่กับพวกไอ้หินตรงที่เดิมที่ผมเจอแกเมื่อกี้ นี่แกขี้โกงผม หรือว่าแกว่ายถึงก่อนจนว่ายกลับไปหาพวกไอ้หินตรงนั้นได้ก็ไม่รู้
"งั้นผมไปหาพวกนั้นก่อนนะพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ถีบตัวออกจากริมสระ แต่พี่ดินดึงขาผมเอาไว้
"โอ๊ย...พี่ ดึงผมกลับมาทำไม"
"อยู่กับกูตรงนี้แหล่ะ ไม่ต้องไปไหน" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาแขนมากอดคอผม
"ผมจะไปว่ายน้ำ พี่จะอยู่เฉยๆก็อยู่ไป" ผมบอกพี่ดินแล้วก็มุดตัวลง ถีบตัวออกจากตรงนั้น แต่ก็ไม่รอด พี่ดินดำน้ำตามผมมาจนจับตัวผมได้ทันตรงกลางสระ
"โหยพี่ เล่นไรเนี่ย" ผมว่าพี่ดิน ที่ตอนนี้กำลังลากตัวผมเข้าไปหากลุ่มไอ้หิน ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะกันใหญ่ที่เห็นสภาพผมตอนที่พี่ดินลากเข้ามา
"เพื่อนพวกมึงนี่ดื้อจริงๆนะ" พี่ดินว่าผมต่อหน้าไอ้พวกนั้น
"ผมไม่ดื้อนะพี่"
"ยังจะเถียงกูอีกนะ" พี่ดินว่าผม ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะชอบใจกัน
"ขี้โกง" ผมหันไปว่าพี่โอมเบาๆ แกเห็นก็ยิ้มให้ผม
"เออ ไอ้หิน อาทิตย์หน้าเดี๋ยวไปเซอร์เวย์ค่ายกับกู" พี่ดินบอกไอ้หิน ไอ้หินก็ถึงกับทำหน้ามุ่ย
"กูบอกแล้วมึงไม่รอด ฮ่าๆ" ไอ้ทิวพูดแล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความสะใจที่ไอ้หินต้องไปเซอร์เวย์ค่ายด้วย
"กูบอกได้ยินมั๊ยเนี่ย" พี่ดินถามย้ำไอ้หินอีกครั้ง
"ได้ยินคร๊าบ ไปก็ไปครับพี่" ไอ้หินบอกพี่ดินอย่างปฏิเสธไม่ได้
"เออ ดีมาก"
"แค่นี้ก็ต้องดุเพื่อนผมด้วย" ผมหันไปว่าพี่ดิน อีกฝ่ายก็มองหน้าผม แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา
หลังจากคุยกับพวกพี่เค้าซักพัก พวกผมก็เล่นน้ำกันต่อ แข่งว่ายน้ำกันสนุกมากครับ จนฟ้ามืดก็พากันขึ้นจากสระ ผมขึ้นไปก่อนไอ้พวกนั้นเพราะปวดฉี่ พอฉี่เสร็จผมก็ออกมายืนรอห้องอาบน้ำว่าง ผมยืนตัวสั่นเพราะหนาว พอดีมีคนออกมาจากห้องอาบน้ำ ผมก็เตรียมจะเข้าไปอาบ แต่อยู่ๆก็มีคนผลักผมเข้าไปแล้วคนนั้นก็ตามเข้ามาพร้อมกับปิดประตูห้องอาบน้ำ
"พี่ดิน"
"เออ"
"พี่เข้ามาทำไมเนี่ย ผมจะอาบน้ำ"
"กูก็จะอาบ อาบพร้อมกันมันจะเป็นอะไร?"
"ป่าวครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยืนหันหลังให้แก หัวใจของผมเต้นแรงมาก ได้เห็นหุ่นพี่ดินใกล้ๆชัดๆแบบนี้ แล้วอยู่ในห้องน้ำสองคนแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
พี่ดินเดินเข้ามาจนชนด้านหลังของผม ผมก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหาแก แกเดินเข้ามาผมก็ถอยหลังหนีจนหลังของผมติดผนังห้องน้ำ
พี่ดินเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้น้ำไหลลงพื้น แกเอาสองแขนยันกับผนังห้องน้ำในระดับไหล่ของผม คงกันผมหนีออกไป
"มึงกับไอ้เทมส์สนิทกันขนาดไหน" พี่ดินก้มหน้ามาถามผม จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของแกที่พ่นลงบนหน้าผากของผม
"พี่จะถามไปทำไมครับ"
"กูถาม มึงก็ตอบมาดิ"
"ก็ไม่ถึงกับสนิทครับ ไม่ค่อยได้คุยกัน"
"แต่กูเห็นมึงคุยกันในสระเหมือนสนิทกันมาก"
"ป่าวครับ ผมสำลักน้ำพี่เทมส์มาช่วยไว้"
"แล้วจำเป็นต้องใกล้ขนาดนั้นมั๊ย"
ผมเงยหน้าไปมองพี่ดิน หลังจากที่แกพูดประโยคนี้จบ
"พี่เห็นด้วยหรอครับ" ผมถาม แล้วก็จ้องหน้าแก คราวนี้เป็นฝ่ายพี่ดินที่เริ่มมีท่าทางกระสับกระส่าย
"ก็พี่เทมส์เป็นพี่รหัสผม จะใกล้แค่ไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่หล่ะครับ"
"หรือว่า พี่คิดอะไรกับผม"
ผมพูดประโยคนี้จบ พี่ดินแกก็นิ่งไป
"ไม่อ่ะ" แกตอบผมออกมาด้วยสีหน้าที่นิ่งๆตามสไตล์ของแก
"ไม่ได้คิดหรอครับ ก็ดีครับ ผมจะได้รู้ไว้" ผมพูดแล้วก็ผลักตัวพี่ดินออก ก่อนที่จะเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ด้วยอาการที่ผมก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่ารู้สึกยังไง มันบอกไม่ถูกตอนที่พี่ดินบอกว่าไม่ได้คิดอะไร หรืออาจจะเป็นผมที่คิดมากไปเอง
"ไอ้ฟ้า" เสียงพี่ดินเรียกผม แต่ผมใส่เสื้อผ้าแล้วก็เดินออกมารอพวกไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนข้างนอกโดยที่ยังไม่ได้อาบน้ำ
"อ่าว ไอ้ฟ้า มึงไมไม่อาบน้ำว๊ะ" ไอ้หินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาถามผม
"ห้องมันเต็ม เดี๋ยวกูไปอาบที่หอก็ได้" ผมบอกไอ้หิน มันก็พยักหน้า ผมยืนรอจนไอ้เทียนไอ้ทิวออกมา ก็พากันกลับหอ
"พวกมึงกินข้าวกันเลยนะ กูไม่หิว" ผมบอกไอ้สามคนนั้น
"อ่าว มึงเป็นไรป่าวเนี่ยไอ้ฟ้า" ไอ้หินถามผม
"ไม่เป็นไรหรอก กูขึ้นห้องก่อนละกันอยากอาบน้ำหว่ะ" ผมบอกไอ้สามคนนั้นแล้วก็เดินขึ้นห้อง ในใจก็นึกถึงแต่สายตานิ่งเฉยของพี่ดิน กับคำพูดว่าไม่ได้คิดอะไรของแก.....
-------------------------------
ตอนหน้า มันจะดราม่าหน่อยๆ เอาจริงๆคนเขียนไม่ได้อยากให้ดราม่าเลยนะ
แต่ก็คงต้องเขียนอ่ะครับ มันเลี่ยงไม่ได้เจงๆ...ฮือ....
:mew4: :mew6: :mew4: :mew6: :mew5:
-
ก็หึง หวงฟ้าตลอด
ไม่ว่ากับหิน กับเทมส์
แต่กลับบอกไม่คิดไรกับฟ้า
ถ้าฟ้าจะทำห่างเหิน ก็จะเจ็บ
ทรมานกันทั้งสองฝ่ายนะดิน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ปากแข็งจังนะพี่ดิน
-
:hao5:
-
:เฮ้อ:
-
:angry2:ตัวเองทำอะไรไม่ชัดเจนแล้วจะเข้าไปยุ่งกับฟ้าเพื่อ?
-
ดราม่าเลย ลำไยดิน ท่ามากอยู่ได้ ขอให้ฟ้าเมิน มันเลย ขอนะ ดราม่ายาวววววววววววเลย รอซ้ำเติม คนปากเสีย ไอ้พี่ดินปากแข็ง
-
, งานเข้าเเล้วพี่ดิน
-
ปากหนักมากนะพี่ดิน
ระหวังเถอะจะเสียฟ้าไป
-
--ไม่อ่ะ--
ทำไมทำตัวน่าผิดหวังจังอ่ะ..ดิน
นี่ถ้าเจอกับตัวเองนะ
พ่องงงง..เจอออ
ตบหัวทิ่ม
:fcuk:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 17 : มีคนงอนก็ต้องง้อ
คิดเองเออเอง
ผมเข้าห้องมาด้วยความอึดอัดข้างในใจ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ที่ผ่านมาความรู้สึกที่มีต่อพี่ดิน ผมคงคิดเองเออเองมาตลอด ตัวผมเองก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันเพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน....พี่ดินเป็นคนแรก ที่ผมรู้สึกแบบนี้ด้วย มันคือความรักใช่มั๊ย.....ผมเองก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกับพี่ดิน จนถึงวันนี้จากที่รู้สึกเฉยๆ มันกลับกลายเป็นความรู้สึกที่ดีๆไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวแล้วก็นั่งกอดเข่าลงกับพื้นให้น้ำรดลงบนหัว เพียงแค่หลับตาภาพเหตุการณ์ของผมกับพี่ดินในห้องน้ำที่สระว่ายน้ำก็ผุดขึ้นมา คำพูดและสีหน้าของพี่ดินที่บอกกับผมว่าไม่ได้คิดอะไร มันขยี้ความรู้สึกของผมจนน้ำตาไหลออกมา
"ฮือ........T_T.." ผมนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ ผมไม่ควรเลยจริงๆที่ไปถามพี่เค้าแบบนั้น และคำตอบที่พี่ดินตอบกลับมามันก็กลับมาทำร้ายผม
ก๊อก...ก๊อก....!!
"ไอ้ฟ้า...ไอ้ฟ้า"
ผมเงี่ยหูฟัง เสียงไอ้หินเคาะประตูแล้วก็เรียกชื่อผม
"ไอ้ฟ้า เปิดประตูให้กูหน่อย"
"กูอาบน้ำอยู่" ผมตะโกนตอบออกไป
"เออๆ กูรออยู่หน้าห้องนะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็เงียบไป ส่วนผมก็หยุดร้องไห้แล้วรีบอาบน้ำจนเสร็จ
ผมนุ่งผ้าขนหนูออกจากห้องน้ำแล้วก็ไปเปิดประตูให้ไอ้หิน
"กูบอกว่าไม่กินไง ขึ้นมาตามทำไม" ผมบอกไอ้หิน ไอ้หินมองหน้าผม มันเห็นสภาพผมตอนนี้ก็คงจะรู้ว่าผมไม่ปกติ มันดันตัวผมเข้ามาในห้องแล้วก็ปิดประตู
"พี่โอมให้กูมาตามมึงลงไปกินข้าว พี่เค้าเลี้ยงข้าวที่ว่ายน้ำแพ้มึง" ไอ้หินบอกผม
"แต่งตัวเร็วๆ"
ผมก็แต่งตัวไปอย่างเงียบๆ ไอ้หินก็นั่งรอผมอยู่บนเตียง มันคงจะสังเกตุท่าทางของผม ไอ้หินลุกจากเตียงเดินมาหาผม
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นอะไรว๊ะ" ไอ้หินถามผมแล้วเอาสองมือของมันมาจับไหล่ผมให้หันหน้าไปหามัน
ผมยืนก้มหน้านิ่ง เพราะไม่รู้จะตอบมันว่ายังไง
ไอ้หินดึงตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมแนบอยู่กับหน้าอกของมัน มันเอามือข้างหนึ่งมาลูบหัวผม
"กูไม่รู้นะ ว่ามึงมีปัญหาอะไร ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยบอกกูก็ได้ มึงจำได้มั๊ย ตอนที่กูอกหักครั้งแรกแล้วนั่งร้องไห้ มึงก็มากอดกูแบบนี้แหล่ะ" ไอ้หินบอกผม ทำเอาน้ำตารื้นขึ้นมาอีก ผมซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของไอ้หินน้ำตาซึมออกมาจนเปียกเสื้อของมัน
"ไม่ต้องร้อง ลงไปกินข้าวก่อนเดี๋ยวพวกพี่เค้ารอ" ไอ้หินบอกผม ผมยกมือเช็ดน้ำตาแล้วก็เปิดประตูห้องลงไปที่ร้านข้าวใต้หอกับไอ้หิน
ที่ร้านข้าว พี่โอม พี่อาทิตย์ แล้วก็พี่ดินนั่งรอผมกับไอ้หินอยู่ ไอ้ทิวไอ้เทียนก็นั่งคุยกับพี่ๆเค้า
"โห กว่าจะลงมาได้นะไอ้ฟ้า" ไอ้ทิวว่าผม
"มานั่งข้างๆพี่นี่ฟ้า" พี่โอมเรียกผมให้เข้าไปนั่งข้างๆ ผมก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่โอม ซึ่งคนที่นั่งตรงข้ามผมก็คือพี่ดิน ผมกับพี่ดินมองหน้ากัน ความอึมครึมก็เกิดขึ้นในความรู้สึก
"พี่บอกว่าจะเลี้ยงข้าว ทำไมรีบขึ้นห้องซ๊ะหล่ะ" พี่โอมถามผม
"เอ่อ ผม...รู้สึกไม่ค่อยสบายอะครับ เลยรีบขึ้นไปอาบน้ำ"
"ผมทำมันสำลักน้ำอ่ะครับพี่" ไอ้หินสารภาพผิด
"ไม่เกี่ยวกับมึงหรอก" ผมบอกไอ้หิน แต่มีบางคนคงรู้สึกร้อนตัวก็เลยเงยหน้ามามองผม ผมก็ทำเป็นไม่สนใจสายตานิ่งๆคู่นั้น
"ไหนดูดิ๊ ตัวร้อนป๊ะเนี่ย" พี่โอมเอาแขนมากอดคอผมแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากของผม
"แหม่ โอม แนบชิดแบบนี้คนพิเศษป๊ะเนี่ย" กลุ่มผู้หญิงคงจะเป็นเพื่อนของพี่โอมเดินเข้ามาแซว
"ป่าวๆ นี่น้องชายโอมเอง ดูดิ หล่อเหมือนกันมั๊ย นี่ๆ" พี่โอมบอกเพื่อนแล้วก็เอาหน้ามาแนบชิดกับแก้มของผม ผมเห็นพี่ดินมองการกระทำของผมกับพี่โอมแล้วก็หันหน้าหนีไปทางอื่น
"หล่อจ้า เราจำได้ละ น้องคนนี้ที่โอมคายตะขาบให้ใช่มะ"
"ใช่ๆ ยังจำกันได้อีกนะ ฮ่าๆ"
"อ่าวดิน เงียบดีเนอะวันนี้อ่ะ ผิดวิสัยของปฐพีปากดีนะเนี่ย" พี่ผู้หญิงหันไปแซวพี่ดิน พี่ดินแกก็ทำได้แค่ยิ้มให้ ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร
พอข้าวมาเสิร์ฟผมกับพี่ๆก็กินข้าวกันครับ วันนี้พี่โอมสั่งเป็นกับข้าวมาเลี้ยงหลายอย่างเลย
"อ่ะฟ้า ไข่เจียวกินซ๊ะ" พี่โอมตักไข่เจียวมาให้ผม ซึ่งผมเห็นว่าพี่ดินก็กำลังตักมาให้ผมเหมือนกัน แต่พอพี่โอมตักมาใส่จานของผมพี่ดินแกเลยเอาไปใส่จานของตัวเองแล้วก็กินซ๊ะเอง
แค่เพียงหนึ่งนาทีที่เธอพูดไป ซึ่งมันอาจทำร้ายร้อยล้านนาทีที่ดี
ดีต่อกันพันครั้ง ครั้งหนึ่งย่อมจะมี มันคงมีซักทีที่คลางแคลงในใจ
...อยู่ๆเสียงเพลงในร้านก็ดังขึ้นมา เนื้อเพลงมันคงสะกิดใจทั้งผมและพี่ดินให้ต่างก็เงยหน้ามามองกัน และก็เป็นผมที่หลบสายตาคู่นั้นก้มหน้ากินข้าว แต่...หัวใจกลับเต้นแรง
กลับคำเสีย อย่าเอ่ยมันออกมา โปรดจงคิดดูอย่างช้าๆในใจ
คำบางคำนั้นแรงเกินไป และมันทำลายจิตใจเกินทน
เพลงนี้แม่งโคตรตรงกับอารมณ์ของผมในเวลานี้เลย ไม่รู้ว่ากับคนอีกคนจะรู้สึกเหมือนผมไหม แต่ตอนนี้ก็เห็นว่าพี่แกปกติดีอยู่ กินข้าวไปตามเรื่องของแก ไม่เห็นอาการผิดปกติอะไร เหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรืออาจจะเป็นเพราะ แกไม่ได้คิดอะไรกับผมจริงๆ ก็เลยไม่รู้สึกอะไร..
ตลอดเวลาที่กินข้าว ผมไม่ได้พูดกับพี่ดินเลย พี่ดินแกก็ไม่ได้คุยอะไรกับผมเหมือนกัน จนกินข้าวเสร็จ พี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์จ่ายค่าข้าวสำหรับมื้อนี้เลี้ยงพวกผม ผมก็ขอบคุณพี่เค้า ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับห้อง ผมยังไม่ขึ้นห้องเพราะน้ำดื่มบนห้องหมดก็เลยเดินออกมาเซเว่นไปซื้อน้ำครับ พอออกมาจากเซเว่นผมเจอพี่ดินยืนอยู่ พี่ดินแกเห็นผมก็ชะงักไป ผมเดินผ่านแกไปเพื่อจะกลับหอ
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผมแล้วก็เอามือมาจับแขนผมไว้
ผมสะบัดแขนเบาๆเพื่อให้หลุดจากมือของพี่ดิน
"ครับพี่"
"กูมีเรื่องจะคุยด้วย"
"ผมไม่มีอะไรจะคุยกับพี่"
"แต่กูมี"
"ผมง่วงนอนแล้วครับ ขอตัวก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินออกมา ได้ยินเสียงพี่ดินเรียกผม แต่พี่แกก็ไม่ได้ตามผมมา
ผมขึ้นมาถึงห้อง ขึ้นไปนั่งบนเตียงก็น้ำตาซึมออกมาอีก อาการแบบนี้คืออะไร หรือว่าเพราะผมเผลอใจไปรักพี่ดินเข้าให้แล้ว ถึงได้รู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของแกที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับผม ผมนั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่บนเตียง เสียงโทรศัพท์ดัง เป็นพี่ดินที่โทรมาหาผม ผมปิดเสียงโทรศัพท์แล้วก็วางไว้เหมือนเดิมโดยที่ไม่ได้รับสาย ผมยังไม่พร้อมที่จะคุยในตอนนี้
"ไอ้ฟ้า รับสายพี่หน่อยดิ" ไลน์ของพี่ดินเด้งขึ้นมา
"กูรู้มึงยังไม่นอน รับสายพี่หน่อยดิ"
ผมลุกไปปิดไฟในห้องนอน แอบแง้มม่านตรงประตูระเบียงดูเห็นพี่ดินออกมายืนแล้วก็มองมาที่ห้องของผม
ผมกลับขึ้นเตียงไป หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเห็น Miss Call จากพี่ดิน5สาย แล้วก็ไลน์อีกที่ผมยังไม่ได้เปิดอ่าน ผมปิดโทรศัพท์แล้วก็ล้มตัวลงนอน
"ไม่อ่ะ"
คำพูดของพี่ดินกับสีหน้านิ่งๆของแกผุดขึ้นมาในความคิดของผมอีก ยากที่จะข่มตาให้หลับได้.....
ไอ้หินกับไอ้ทิวมาหาผมที่ห้อง ไอ้หินคงไปเล่าให้ไอ้ทิวฟังว่าผมมีปัญหา มันสองคนก็เลยมาคุยกับผม แต่เหตุผลที่ผมมีอยู่ไม่สามารถที่จะบอกมันได้ ผมไม่กล้าบอกพวกมันหรอกว่าผมคิดอะไรกับพี่ดิน มันสองคนคุยกับผมซักพักก็กลับห้องไปนอน
"ไอ้ฟ้ามึงโอเคแน่นะ" ไอ้ทิวถามผม
"ให้พวกกูมานอนเป็นเพื่อนมั๊ย" ไอ้หินถามผม
"ไม่เป็นไร กูอยู่ได้ พวกมึงกลับไปนอนเถอะ"
ผมยืนยันว่าอยู่ได้ ไอ้สองคนนั้นก็ยอมกลับห้อง
หลังจากวันนั้นเป็นระยะเวลาอาทิตย์กว่าๆที่ผมไม่ได้ไปชมรมเครื่องกลอีกเลย ไม่ใช่ว่าต้องการหลบหน้าพี่ดิน แต่ช่วงนี้เรียนหนักแล้วก็มีสอบด้วยครับ และผมไม่ได้ไปติวกับเพื่อนๆที่ชมรมเครื่องกลเหมือนอย่างที่ตั้งใจไว้ พี่ดินก็โทรมาหาผมแต่ผมก็ไม่รับสาย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า แกจะรู้สึกยังไง
---------------------------------------
ชมรมเครื่องกล
"เห้ย ไอ้ดิน มึงคุยกับไอ้น้องฟ้าบ้างป่าวว๊ะ แม่งไม่มาที่ชมรมเลยเดี๋ยวนี้อ่ะ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน คนถูกถามก็เงียบไป
"มึงก็อีกคน พักนี้เงียบๆไปนะไอ้ดิน อาการมึงมันเหมือนตอนที่โดนไอ้เทมส์แย่งแฟนเลยหว่ะ" พี่โอมพูดแล้วก็ตบไหล่พี่ดิน
"เออ กูมีปัญหากับไอ้ฟ้าหว่ะ"
"ห๊ะ มึงนี่นะมีปัญหากับน้อง ปัญหาอะไรว๊ะ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน
"ช่างแม่งเหอะ มันจะมาไม่มาก็เรื่องของมัน" พี่ดินตอบเพื่อนแล้วก็ลุกออกไปจากตรงนั้น
---------------------------------------
เตรียมงานค่ายอาสา
ก่อนที่จะสอบเสร็จ ไอ้หิน ไอ้ทิวก็ได้ไปเซอร์เวย์ค่ายกับพวกพี่ดิน ช่วงเวลานี้ยิ่งทำให้ผมห่างๆจากพี่ดินไปอีก เป็นเวลาเกือบเดือนที่ไม่ได้เจอกันและไม่ได้คุยกัน พอกลับมาจากเซอร์เวย์ค่าย ไอ้หิน ไอ้ทิวก็กลับมาคุยให้ฟังว่า ค่ายปีนี้บรรยากาศดีมาก อยู่บนดอย ตอนเช้ามีทะเลหมอก ผมฟังพวกมันเล่าก็รู้สึกอยากไป ไอ้เทียนก็อยากไป
วันนี้ที่ชมรมค่ายอาสานัดสมาชิกชมรมให้มาช่วยกันแยกของออกจากถังสังฆทานที่ได้รับบริจาคมาจากวัดใกล้ๆมหาวิทยาลัย ซึ่งของในถังสังฆทานนั้นเราจะช่วยกันแยกออกมาจัดให้เป็นหมวดหมู่เพื่อเอาไปใช้บนค่ายรวมทั้งเอาไปบริจาคด้วย
ผมกับไอ้เทียนออกมาช่วยที่ชมรมตอนบ่ายๆ งานวันนี้คงเสร็จดึกแน่ๆ ตอนหนึ่งทุ่มรุ่นพี่ใช้ให้ผมออกไปซื้อข้าวกล่องกับไอ้หินเพื่อเอามาให้คนที่มาช่วยงานที่ชมรมได้กินกัน ในขณะที่นั่งรอข้าวกล่องกันอยู่ รุ่นพี่โทรเรียกไอ้หินให้กลับเข้าไปที่คณะผมก็เลยต้องรอมันกลับมารับ หลังจากได้ข้าวกล่องแล้วไอ้หินก็ยังไม่มาซักที ผมเลยโทรหามันมันก็บอกผมว่าเดี๋ยวให้เพื่อนคนอื่นออกมารับ ผมก็นั่งรอ จนเห็นพี่ดินขับมอเตอร์ไซค์มาจอดตรงหน้าร้าน แกมองมาที่ผม
"พี่มารับผมหรอ" ผมถามพี่ดิน
"อืม" พี่ดินตอบแล้วก็พยักหน้าให้ผมขึ้นไปซ้อนท้าย
ความจริงแล้ว ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ดินตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ค่อยดีนัก แล้วยิ่งมาติดช่วงสอบ บวกกับพี่ดินแกต้องไปเซอร์เวย์ค่าย ก็เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเจอกันซักเท่าไหร่
ผมเดินขึ้นไปซ้อนท้ายพี่ดิน แกก็พาผมกลับไปที่ชมรม ผมนั่งซ้อนท้ายพี่ดินไปแบบเงียบๆไม่มีการพูดคุยกัน ถึงชมรมทุกคนก็นั่งกินข้าวกัน ข้าวกล่องที่สั่งมาเป็นผัดเปรี้ยวหวานกับหมูกระเทียม ผมได้ผัดเปรี้ยวหวาน ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบกิน จะหาเปลี่ยนกับใครก็ไม่ได้เพราะทุกคนก็กำลังกินข้าวกัน ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็ไม่รู้หายไปไหน ผมเลยเดินถือกล่องข้าวออกมานั่งกินตรงมุมมืดข้างๆชมรม แล้วก็นั่งเขี่ยข้าวในกล่องเลือกกินแต่เนื้อหมู เหลือแต่ผักไว้
"ไง ไม่อร่อยหรอ" พี่ดินมานั่งข้างๆผมแล้วก็เอ่ยปากถาม
เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้กันแบบนี้นับตั้งแต่เกิดความบาดหมางในห้องน้ำสระว่ายน้ำ
"ป่าวครับพี่ ผมไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวาน"
"อ่ะ งั้นเอาของกูไปกิน แลกกัน" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยื่นกล่องข้าวของแก ที่เป็นหมูกระเทียมมาให้ผม ผมหันไปมองหน้าแก พี่ดินอมยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ผม
"แต่ของผมเหลือแต่ผักแล้วอ่ะพี่ ผมกินหมูหมดแล้ว"
"ไม่เป็นไร กูกินได้" พี่ดินบอกผมแล้วก็หยิบกล่องข้าวของผมไปแล้วก็เอากล่องข้าวของแกยัดใส่มือของผม
ผมหันไปมองไอ้พี่ดินที่นั่งกินข้าวกับผัดเปรี้ยวหวานที่เหลือแต่ผักอยู่ข้างๆผม ผมก็นั่งกินข้าวหมูกระเทียมที่พี่ดินให้มา
"อ่ะพี่ ผมให้" ผมตักหมูกระเทียมในกล่องแบ่งให้พี่ดิน
"มึงกินเถอะจะได้โต" พี่ดินเงยหน้ามาบอกผม
"ผมโตแล้วนะพี่"
"โตเหี้ยไร ยังมานั่งงอนกูอยู่เนี่ย"
"ผมป่าวงอนนะพี่"
"ไอ้ฟ้า มึงงอนกูตั้งแต่วันที่ไปว่ายน้ำ ทำไมกูจะไม่รู้ พอดีช่วงนั้นแม่งก็ยุ่งๆ กูก็ไม่มีเวลาคุยกับมึง"
"ผมไม่ได้งอนพี่นะ"
"ไม่ได้งอนเชี่ยไร โทรไปไม่รับ ไลน์ไปไม่ตอบ อย่างนี้ไม่เรียกว่างอนหรอว๊ะ แล้วนานเท่าไหร่ที่มึงหนีหน้ากูไม่โผล่ไปชมรมเครื่องกล" พี่ดินใส่ผมเป็นชุดผมเองก็เถียงไม่ออกเหมือนกัน เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
"นี่....พี่มาง้อผมใช่มั๊ยครับ" ผมถามพี่ดิน คนถูกถามก็นิ่งไปก่อนจะยิ้มเยาะๆใส่ผม
"ง้อ กูนี่นะต้องมาง้อมึงอ่ะ"
"มึงเป็นใครกูถึงต้องมาง้อมึง" พี่ดินถามผม คำถามนี้ทำเอาคนถูกถามอย่างผมเหมือนโดนถีบหน้าอย่างแรง
"ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ ขอโทษครับที่ถาม" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลุกจะเดินออกไปจากตรงนั้น
แต่...พี่ดินลุกมาแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้ ร่างสูงของพี่ดินประกบอยู่ด้านหลังของผม
"พี่...ปล่อย!!" ผมบอกพี่ดินแล้วก็พยายามแกะแขนแกออก
"มึงยังไม่ตอบกูเลยว่ามึงเป็นใครกูถึงต้องมาง้อมึง" พี่ดินเอียงหน้ามากระซิบเบาๆข้างๆหูผม ทำเอารู้สึกจักจี้
"ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรไงครับ ผมขอโทษที่ถามอะไรบ้าๆ" ผมตอบพี่ดินไป พี่แกก็เงียบไปแต่ก็ยังคงกอดผมอยู่จากด้านหลัง
"เห๊อะ มึงนี่นะไอ้เด็กน้อย เออ กูมาง้อมึง" พี่ดินบอกผม แล้วก็กอดผมแน่นขึ้น
"กูมาง้อ เพราะมึงเป็นคนของกูไง"
"พี่......" ผมพูดได้แค่นั้นแล้วก็ก้มหน้า น้ำตาไหลออกมาจนหยดลงไปโดนแขนพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า ร้องไห้ทำไม มึงไม่ต้องร้อง กูก็อยากจะขอโทษที่พูดไม่ดีกับมึงวันนั้น" พี่ดินเอาสองมือจับไหล่ผมให้หันหน้าเข้าไปหาแกแล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมแนบอยู่กับหน้าอกของแก ผมไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง ความอึดอัดที่ผ่านมาเหมือนถูกปลดปล่อยในวันนี้
"พี่ดินครับ ผมโคตรอึดอัดอ่ะ ผมไม่น่ารู้สึกอะไรแบบนั้นกับพี่เลย" ผมบอกพี่ดิน คนได้ฟังก็ทำหน้ามุ่ย
"ไหนมึงบอกมาดิ๊ ว่ามึงรู้สึกอะไรกับกู"
"ไอ้ฟ้า มีใครเห็นไอ้ฟ้าบ้างครับ" เสียงไอ้เทียนเรียกหาผมอยู่ในชมรม
"พี่ครับ เพื่อนเรียกแล้วอ่ะ" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็เลยปล่อยตัวผมให้กลับเข้าไปในชมรม
"ไอ้เทียน เรียกกูมีไรป่าวว๊ะ" ผมถามไอ้เทียน
"ป่าว กูเห็นมึงหายไปก็เลยเรียกหา" ไอ้เทียนบอกผม
"เออ กูออกไปกินข้าวข้างนอกมาอ่ะ ป่ะ ทำงานกันต่อเถอะจะได้กลับไปนอน"
ผม ไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้เทียนนั่งช่วยเพื่อนทำงานอยู่ ซักพักก็มีเสียงคนตะโกนออกมา
"เห้ย ใครก็ได้ไปช่วยดูไอ้ดินหน่อย แม่งอ้วกอยู่ในห้องน้ำอ่ะ"
"ใครเป็นสต๊าฟพยาบาล เอากระเป๋ายาตามกูมา" พี่โอมพูดแล้วก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ
ผมเองได้ยินก็ตกใจ พี่ดินอ้วก พี่ดินเป็นอะไร เมื่อกี้ยังนั่งคุยกับผมอยู่ดีๆเลย
ซักพักพี่โอมกับพี่อาทิตย์ก็พาพี่ดินออกมาจากห้องน้ำ
"นั่งพักก่อนเลยมึง ไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานก็ยังเสือกไปแดกอีกเนอะ" พี่โอมว่าพี่ดินทำเอาผมได้ยินแล้วก็สะดุ้ง
พี่ดินไม่กินผัดเปรี้ยวหวาน แต่พี่ดินเปลี่ยนข้าวกับผมที่ก็ไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวานเหมือนกัน เอาหมูกระเทียมมาให้ผมกินแล้วพี่ดินก็กินผัดเปรี้ยวหวานของผม แล้วพี่ดินก็อ้วกเพราะกินผัดเปรี้ยวหวานแทนผม.....พี่ดินครับผมขอโทษ
-------------------------------------
แนวดร่ามาไม่ใช่ทางจริงๆ มันก็เลยดราม่าได้แค่นี้
พี่ดินไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานแต่กินได้เพื่อน้องฟ้า
เหยยย...มันก็ดีต่อใจเหมือนกันนะ...^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบๆๆก้อบอกกันไปเถอะ
คนอ่านลุ่นนนนนน
-
ปากแข็งจริงๆไอ้พี่ดิน o13 o13 o13
-
ดีแล้วพี่ดิน ง้อน้องฟ้าเรียบร้อยแล้ว อิอิ
สมน้ำหน้า กินผัดเปรี้ยวหวาน 5555
-
ไอ้พี่ดิน ปากหนักอมก้อนหินเหรอ
แต่โทร หา มาทัก มาแลกกล่องข้าว มากอด
ไม่ตอบเวลาถาม แต่อยากรู้ว่าฟ้า คิดไรกับตัวเอง
ทั้งที่ไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานเหมือนฟ้า แต่ก็ยอมกินจนอ้วก
การกระทำใช่ แต่ไม่พูด มันช่าง......ลำไยโคตร :z6: :z6: :z6:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอตอนต่อไป~
-
นี่หรือคือดราม่า มันออกแนว ง้องแง้งอะ ขายลำไยกะน พระเอกนายเอก
-
พี่ดิน แกล้งซึนรึเปล่าเนี่ย น้องฟ้าออกจะมีใจให้ขนาดนี้
-
:z3: โถ พี่ดินโคตรปากแข็ง บอกๆ น้องมันไปจะได้ไม่คิดมาก
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 18 : พูดไม่ค่อยเก่ง
เหลือเวลาอีกสองอาทิตย์ก็จะได้ไปค่ายอาสาแล้ว ซึ่งเป็นการออกค่ายอาสาครั้งแรกในชีวิตของผม โดยค่ายครั้งนี้พวกเราจะไปสร้างสนามกีฬาให้กับเด็กๆ ที่ จังหวัดลำพูนครับ และที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นก็คือ เราจะเดินทางโดยรถไฟกันครับ การเตรียมงานต่างๆนั้นมีพี่ปีสามเป็นแกนนำหลักในการทำค่าย แต่พวกปีสองอย่างพี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์ พี่เทมส์ก็ต้องไปตามติดและศึกษาการทำค่าย เพื่อปีต่อไปจะต้องเป็นแกนนำในการทำค่ายครับ ส่วนปีหนึ่งอย่างพวกผมก็สบายๆ แค่รอไปค่ายอย่างเดียว แต่สิ่งที่ทุกคนจะต้องช่วยกันก็คือการเปิดหมวกระดมทุน หาเงินเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการทำค่าย ซึ่งเงินทุนส่วนหนึ่งเราก็จะได้รับการสนับสนุนจากมหาวิทยาลัยแต่เราก็ต้องหาเพิ่มเพื่อให้ทุกคนได้มีส่วนร่วมในการทำความดีในครั้งนี้ครับ
วันนี้ที่มหาวิทยาลัยของผมมี ตลาดนัดนักศึกษา ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ทางมหาวิทยาลัยเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้มาออกร้านนำของมาขายครับ ไม่ว่าจะเป็นของกินง่ายๆอย่างเช่น ลูกชิ้นปิ้ง ลูกชิ้นทอด ยำต่างๆ เฟรนฟรายด์ น้ำผลไม้ปั่น หรือจะเป็นเครื่องประดับที่เป็นงานแฮนด์เมด ส่วนพวกของใช้มือสองต่างๆก็มีมาขายเช่นกันอย่างรองเท้าหรือไม่ก็เสื้อผ้า ซึ่งตลาดนัดนักศึกษานี้จะมีให้มาออกร้านขายของกันในวันพุธของทุกๆสัปดาห์ครับ และในวันนี้ทางชมรมค่ายอาสาก็จะไปตั้งโต๊ะเปิดหมวกหาเงินทุนในการทำค่ายด้วยครับ
ผมเลิกเรียนวิชาสุดท้ายตอนหกโมงเย็น ก็รีบตรงดิ่งไปยังลานกิจกรรมบริเวณสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยครับ ซึ่งที่นั่นเป็นสถานที่จัดตลาดนัดนักศึกษา และวันนี้ทางชมรมค่ายอาสาก็ได้ไปเปิดหมวกหาเงินทุนด้วย
ผมกับไอ้เทียนเดินเข้าไปภายในงาน เห็นร้านของกินแล้วก็ท้องร้อง หิวมากครับ
"ไอ้ฟ้า ของกินเพียบเลยมึง เห็นแล้วหิวหว่ะ" ไอ้เทียนบอกผมพร้อมกับเอามือลูบท้อง
"เออ กูก็หิว แต่ตอนนี้กูว่าเราช่วยกันหาก่อนเหอะว่าชมรมค่ายอาสาเปิดหมวกอยู่ตรงไหน"
ผมกับไอ้เทียนรีบเดิน สายตาก็มองหาพวกชมรมค่ายอาสาว่าอยู่ตรงไหน
"ขอเชิญมาร่วมบริจาคเงินกับชมรมค่ายอาสานะครับ"
"พวกเราจะไปสร้างสนามกีฬาให้กับเด็กๆที่จังหวัดลำพูน"
"เงินหนึ่งบาทของคุณก็ช่วยน้องๆได้ครับ"
ผมได้ยินเสียงตะโกนเชิญชวนให้คนเข้ามาบริจาคเงิน ก็เลยเดินไปตามเสียงนั้น เห็นไอ้หินกับเพื่อนๆยืนถือกล่องและก็พูดเชิญชวนให้คนเข้ามาบริจาคเงินอยู่ ส่วนไอ้ทิวก็กำลังเล่นกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงไปด้วย
"ขอโทษที่มาช้าครับ" ผมบอกเพื่อนๆแล้วก็เข้าไปยืนแทรกช่วยถือกล่องรับบริจาค
"ไอ้ฟ้ามานี่เลยมึงอ่ะ มาก็ช้า" ไอ้หินว่าผมแล้วมันก็ดึงผมออกไป
"ทุกๆคนครับ ขอเชิญมากอดการกุศลครับ หยอดกล่องรับบริจาคแล้วก็กอดไอ้ฟ้าได้เลยครับ"
"นายฟ้าใส เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรครับ" ไอ้หินแนะนำตัวผมให้เสร็จสรรพ
"พี่ๆครับ ขอเชิญมาร่วมกอดการกุศลกันนะครับ 1กอด ก็ได้ช่วยน้องๆให้มีสนามกีฬาเล่นได้นะครับ"
ไอ้หินตะโกนเชิญชวนให้คนมาบริจาคแล้วก็จะได้กอดผมด้วย เพื่อนคนอื่นๆก็ช่วยไอ้หินพูด ทำให้กลายเป็นที่สนใจของทุกคนในบริเวณนั้น
"เชี่ยหิน ให้มากอดกูเนี่ยนะ" ผมว่าไอ้หินเบาๆ ไอ้หินก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ผม
"เออน่า ถือว่าช่วยชมรมนะมึง"
"ทำไมไม่ให้กอดมึงเองว๊ะ ทำไมต้องเป็นกู"
"เออ..น่า ไอ้ฟ้า ก็คนรู้จักมึงเยอะอ่ะ มึงเป็นเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรเลยนะเว๊ย" ไอ้ทิวเข้ามาบอกผม แล้วมันก็ตบไหล่ให้กำลังใจผม
"มาเลยครับ ใครสนใจอยากจะร่วมทำบุญกับทางชมรมค่ายอาสา หยอดกล่องปุ๊บได้กอดเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรปั๊บ"
"ต้องหยอดเท่าไหร่ถึงจะได้กอดคะ"
"ตามแต่ศรัทธาเลยครับ"
"ว๊าย หยอดกล่องแล้วได้กอดน้องฟ้า" พี่โอปอเดินมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่ พอได้ยินที่ไอ้หินตะโกนพี่โอปอก็อุทานออกมา
"พี่ให้ร้อยนึงค่ะ" พี่โอปอพูดแล้วก็หยอดแบงค์ร้อยลงในกล่อง ก่อนที่จะหันไปพูดกับไอ้หิน
"แล้วพี่ต้องหยอดเท่าไหร่ถึงจะได้กอดน้องหล่ะคะ"
ไอ้หินก็ทำหน้าเหวอไป
"อีกร้อยนึงได้กอดทั้งผมทั้งไอ้ฟ้าเลยครับพี่" ไอ้หินบอกพี่โอปอ
พี่โอปอไม่ลังเล หยิบแบงค์ร้อยอีกหนึ่งใบหยอดใส่กล่องทันที ไอ้หินเลยต้องยอมเดินเข้าไปกอดพี่โอปอท่ามกลางเสียงกรี๊ดจากคนที่อยู่บริเวณนั้น ทำเอาพี่โอปอเขินจนหน้าแดง
"ไอ้ฟ้า มากอดพี่เค้าเลยมึง" ไอ้หินเรียกผมไปกอดพี่โอปอ พี่โอปอก็ยิ้มให้ผม
"ช่างเป็นวันที่อีโอปอคนนี้มีความสุขจริงๆ" พี่โอปอบอกเพื่อนๆ ทุกคนที่ได้ยินก็หัวเราะกัน
แคมเปญกอดการกุศลของไอ้หินได้ผลมากครับ มีคนให้ความสนใจมาหยอดกล่องรับบริจาคแล้วก็กอดผมหลายคนเลยครับ ส่วนมากก็จะเป็นรุ่นพี่ผู้หญิง แล้วก็รุ่นพี่ที่เป็นสาวตุ้งติ้งหน่อย ก็สนุกสนานกันไปครับ ผมเองก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะเป็นการช่วยเหลือชมรมอย่างที่ไอ้หินบอก
"เฮ้ย น้องแม่งเจ๋งหว่ะ กอดการกุศล" พี่โอมบอกพี่ดินกับพี่อาทิตย์ในขณะที่เดินมาถึงตรงที่พวกผมเปิดหมวกกันอยู่ ทั้งสามคนเพิ่งเสร็จจากการเตะฟุตบอลแล้วก็มาเดินเล่นในงานตลาดนัดนี้
พี่ดินมองมาที่ผมซึ่งกำลังโดนกอดอยู่
"เอาหล่ะครับ ต่อไปจะเป็นกอดสุดท้ายแล้วนะครับ เพราะรู้สึกว่าไอ้ฟ้าของเราจะช้ำหมดแล้ว กอดสุดท้ายนี้จะพิเศษหน่อยนะครับ เพราะเราจะทำการประมูลกัน โดยเราจะเปิดประมูลกันที่50บาทครับ ใครชนะการประมูลก็จะได้กอดไอ้ฟ้าแล้วก็พาไอ้ฟ้าไปเดินตลาดนัดด้วยได้เลยครับ" ไอ้หินตะโกนบอกกติกา
"เชี่ยหิน ไม่นะมึง กูไม่เล่นด้วยนะ" ผมรีบบอกไอ้หิน
"เอาน่าครั้งสุดท้ายแล้วมึง" ไอ้หินหันมาบอกผม แม่ง ไม่ถามซักคำว่าผมอยากเล่นด้วยมั๊ย
"เริ่มประมูลได้เลยครับ"
"พี่ให้หนึ่งร้อย"
"ร้อยห้าสิบค่ะ"
"สามร้อยค่ะ"
"สามร้อยยี่สิบ"
"สามร้อยแปดสิบ"
"สี่ร้อยยี่สิบค่ะ"
"ห้าร้อย"
"โห ห้าร้อย" ผมถึงกับอุทานออกมาในใจเพราะมูลค่าการประมูลขึ้นเร็วมากจากเริ่มต้นที่ห้าสิบบาท
"ห้าร้อยครั้งที่หนึ่ง"
"ห้าร้อยครั้งที่สอง"
"มีใครให้มากกว่านี้มั๊ยครับ"
"หกร้อย"
ผมหันไปมองคนที่ยกมือแล้วพูดว่าหกร้อย ซึ่งคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร เป็นพี่เทมส์ พี่รหัสผมนั่นเองครับ พี่เทมส์เห็นก็ยิ้มให้ผม
"หกร้อยแล้วครับผม หกร้อยครั้งที่หนึ่ง"
"มีใครให้มากกว่าหกร้อยมั๊ยครับ"
"หกร้อยครั้งที่สอง"
ตอนนี้มีคนให้ความสนใจการประมูลนี้มาก ต่างก็มามุงดูกันเยอะจนผมเริ่มรู้สึกเขินๆเหมือนกัน
"หกร้อยครั้งที่........"
"พี่ให้พันนึงครับ"
ก่อนที่ไอ้หินจะนับหกร้อยครั้งที่สาม ก็มีคนพูดขึ้นมา ผมหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่โอมที่เป็นคนพูด พี่อาทิตย์ก็ยืนอยู่ข้างๆพี่โอม ทำเอาคนยิ่งฮือฮา ที่คนพูดเป็นพี่โอม
"หูยยยย แก โอมแม่งลงทุนหว่ะ"
"เออ น่ารักดี โอมมันคงสนิทกับน้องฟ้าอ่ะ กูเคยเห็นนั่งกินข้าวด้วยกัน"
"โอ๊ยยย น้องโอมของช้านนน ประมูลกอดน้องฟ้า อะไรจะลงทุนขนาดนั้นคะ"
ตอนนี้ไอ้หินเงียบไป มันก็คงจะอึ้งที่ยอดประมูลพุ่งถึงหนึ่งพันบาทแล้วตอนนี้ มันหันไปมองพี่โอม คงไม่อยากจะเชื่อว่าพี่โอมจะจ่ายพันนึงจริงๆ
"เอ่อ มีใครให้มากกว่าหนึ่งพันมั๊ยครับ"
"หนึ่งพันครั้งที่หนึ่ง"
"หนึ่งพันครั้งที่สอง"
"หนึ่งพันครั้งที่...."
"พันห้า....!!"
"เฮ้ย..." ผมถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ ไอ้หินเองก็ไม่ต่างจากผม ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบกริบ
ผมหันไปมองพี่โอมกับพี่อาทิตย์เห็นแกสองคนคุยอะไรกันบางอย่างแล้วก็หัวเราะ
"ผะ ผะ พันห้า" ไอ้หินพูดขึ้นมา
ทุกคนพากันมองหาคนที่ประมูลพันห้า เพราะอยากรู้ว่าเป็นใคร
แล้วก็ปรากฏร่างของพี่ดินเดินออกมาครับ ทุกคนก็ฮือฮากัน แล้วก็ตามด้วยเสียงกรี๊ดดดดดดด
พี่ดินหยิบตังค์ออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง แล้วก็ยื่นให้ไอ้หิน
"อ่ะ พอแล้วเลิกประมูล" พี่ดินบอกไอ้หิน ไอ้หินก็รับตังค์ไปหยอดกล่อง
"ตาย วันนี้กูจิกหมอนตาย น้องดินของกูประมูลกอดน้องฟ้า"
"เชี่ย ไอ้ดินแม่ง ลงทุนหว่ะ"
"กรี๊ดดดด พี่ดิน พี่ดินจะกอดฟ้า"
"กรี๊ดดดด ดินฟ้า ทำฟินอีกละ"
"จ่ายพันห้าได้กอดฟ้าก็คุ้มแล้ว"
"ปิดการประมูลที่หนึ่งพันห้าร้อยบาทนะครับ ขอบคุณพี่ดินมากๆนะครับ ขอเชิญพี่ดินไปกอดไอ้ฟ้าเลยครับ" ไอ้หินบอกพี่ดิน ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็พากันปรบมือ พร้อมกับส่งเสียงเชียร์
"กอดเลย กอดเลย"
"กอดเลย กอดเลย"
พี่ดินเดินมาหาผม แกมองมาที่ผมด้วยสายตานิ่งๆของแก ผมเองก็ยืนหัวใจเต้นแรง เมื่อกี้มีคนมากอดเป็นสิบคนแต่ทำไม ผมต้องมาหัวใจเต้นแรงกับพี่ดินแค่คนเดียว
พี่ดินยื่นแก้วน้ำที่แกถือมาให้กับผม
"อ่ะ กินซ๊ะ"
"พี่ดิน"
"เออ กูไม่กอดมึงหรอกน่า"
"มึงรอฟังนะ กูจะร้องเพลงให้ฟัง เพลงนี้กูให้มึง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยิ้มนิดๆที่มุมปาก ก่อนที่จะเดินออกไปหาพี่โอมกับพี่อาทิตย์
คนที่รอดูพี่ดินกอดผมต่างก็ผิดหวัง เพราะพี่ดินแกไม่ได้กอดผม ให้แค่เพียงน้ำหนึ่งแก้ว
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า ทำไมพี่ดินไม่กอดมึงว๊ะ" ไอ้เทียน ไอ้หิน ไอ้ทิวเข้ามาถามผม
"ไม่รู้หว่ะ แต่ก็ดีนะ ได้มาตั้งพันห้า ไม่เสียกอดด้วย" ผมบอกไอ้พวกนั้น
"เออ พี่ดินแม่งโคตรใจป๋า ฮ่าๆ"
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงร้องเพลงดังมาจากลานดนตรี ผมลืมบอกว่าในตลาดนัดนี้มีลานกว้างๆให้คนที่มาเดินตลาดนัดได้ซื้อของไปนั่งกิน นั่งคุยกัน พร้อมกับฟังดนตรีสดจากชมรมดนตรีเพลินๆครับ
มีบางคำที่อยาก บอกกับเธอ จิตใจบางคนที่เหม่อเพราะคิดถึงเธอ
แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง และไม่รู้ว่าเธอจะรังเกียจไหม
ผมหันไปมองก็ปรากฏว่าคนที่ร้องคือพี่ดินครับ โดยมีพี่โอมเป็นคนเล่นกีตาร์ให้
พูดไม่ค่อนเก่งแต่รัก..หมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ชั้น..รักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว
ผมรู้สึกว่าสายตาของพี่ดินแกมองมาที่ผม คนโดนมองอย่างผมก็เขินดิครับ
"ไอ้ฟ้า มึงหน้าแดง" ไอ้ทิวแซวผม
ผมเอามือขึ้นมาจับแก้มตัวเอง มันร้อนผ่าวๆ
"ทำไมกูรู้สึกว่าพี่ดินร้องเพลงนี้ให้มึงว๊ะ" ไอ้เทียนบอกผม
พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ชั้นรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอให้ฉันรักเธอ..ข้างเดียว
"ไอ้ฟ้าครับ มึงมีอะไรจะบอกกับกูมั๊ยครับ" ไอ้หินถามผมด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"อะไร กูไม่มีอะไรจะบอกมึงหรอก"
"ก็ที่พี่ดินร้องเพลงให้มึงไงครับ" ไอ้หินยังตามแซวผมอีก
"บ้าแล้วมึง พี่ดินแกก็ร้องเพลงปกติป่าวว๊ะ ไม่ได้บอกว่าร้องให้กูซ๊ะหน่อย"
"แล้วทำไมมึงต้องหน้าแดงครับ" ไอ้ทิวเข้ามาแซวผมอีกคน
"พวกมึงนี่นะ ชอบแซวกู" ผมว่าไอ้พวกนั้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ผมเองนั้นก็รู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนผ่าวๆ
พอพี่ดินร้องเพลงจบก็มีเสียงกรี๊ด จากบรรดาแฟนคลับของพี่ดิน ผมเดินไปนั่งพักแล้วก็กินขนมกับเพื่อนๆที่ซื้อมานั่งกินด้วยกัน
"กอดของฟ้านี่ทำเงินให้ชมรมได้มากเลยอ่ะ" เพื่อนคนนึงพูดขึ้น
"จริง โดยเฉพาะพี่ดินก็พันห้าเข้าไปละ ไม่นับกอดก่อนหน้านั้นอีกนะ"
"หยุดก่อนครับทุกคน ทุกคนต้องชมหินนะครับ เพราะหินคนนี้เป็นคนคิดกอดการกุศล" ไอ้หินพูดยกยอตัวเอง
"จ้า หินนี่เก่งจริงๆ คิดได้เนอะกอดการกุศล"
"มึงคิด แต่คนที่ซวยคือกู" ผมหันไปว่าไอ้หิน เพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"ไอ้ฟ้า พี่ดินให้กูมาตามมึงอ่ะ" เพื่อนผู้ชายวิ่งเข้ามาบอกผม
ผมก็เดินออกไปหาพี่ดิน ที่ยืนรอผมอยู่
"พี่เรียกผมหรอครับ"
"อือ"
"แล้วพี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะครับ"
"มันไปหาอะไรกินกันละ"
"แล้วพี่ไม่หิวหรอครับ"
"ก็จะมาชวนมึงไปหาอะไรกินนี่ไง"
"อ่อ ครับ ไปสิครับ" ผมบอกพี่ดิน แกก็ชำเลืองตามามองผม
แล้วผมกับพี่ดินก็พากันเดินไปที่โซนขายอาหาร
"พี่ดินร้องเพลงเพราะเหมือนกันนะครับเนี่ย"
"ไม่ต้องมาแซวกูเลย"
ผมหันไปมองคนที่เดินข้างๆ ก็เห็นว่าพี่ดินมีท่าทางเขินๆ
"มองไร ไม่ต้องมอง" พี่ดินว่าผมแก้เขินแล้วก็หันไปยิ้มแบบไม่ให้ผมเห็น
"พี่ยิ้มคนเดียว"
"ถ้ามึงไม่หยุดแซว กูจะเตะมึง"
"โห โหดหว่ะ" ผมว่าพี่ดิน
"ขอบคุณนะครับที่ร้องเพลงให้ผม"
"ยังไม่หยุดอีกนะมึง"
"ผมไม่ได้แซวพี่นะ แค่จะขอบคุณที่พี่ร้องเพลงให้"
"เออ เลิกพูดเรื่องนี้ได้ละ กูหิวละ"
"พี่จะกินอะไรหล่ะครับ" ผมหันไปถามร่างสูงในชุดบอลสีขาวที่เดินอยู่ข้างๆผม
"ผัดไทมั๊ย ร้านนี้อร่อย"
"ก็ได้ครับพี่" ผมบอกพี่ดิน แกก็พาผมไปร้านผัดไท
"อ้าวน้องดิน แหม่ คนข้างๆนี่ได้ข่าวว่าประมูลมาได้หรอ" พี่เจ้าของร้านแซวพี่ดิน
"ครับพี่ พันห้าเองก็ได้มาเป็นเบ๊ผมละเนี่ย" พี่ดินบอกพี่คนนั้น
"ผมไม่ใช่เบ๊นะพี่" ผมรีบพูดแก้ตัวออกมา พี่เค้าก็ขำๆกัน
หลังจากนั้นผมก็นั่งกินผัดไทกับพี่ดิน ผมสังเกตุว่าพี่ดินเปลี่ยนไป เอาแต่กินผัดไท ไม่พูด ไม่มองหน้าผมเลยด้วยซ้ำ
"พี่ดินครับ ทำไมเงียบจัง"
"ก็กินอยู่ จะให้กูพูดอะไร" พี่ดินตอบมาแบบนี้ผมก็เลยไม่ถามอะไรแกอีก
ผมอิ่มก่อนก็เลยนั่งเล่นโทรศัพท์ เห็นภาพของผมกับพี่ดินที่กำลังนั่งกินผัดไทกันอยู่ โดนโพสลงบนเพจ UST SO CUTE สดๆร้อนๆเมื่อ10นาทีที่ผ่านมานี่เอง
Status : เค้ามากินผัดไทด้วยกันอ่ะ ฟินจิกหมอน
น้องดิน คณะวิศวกรรมศาสตร์ปี2 & น้องฟ้า คณะอุตสาหกรรมเกษตร ปี1 พิกัด : ร้านผัดไทวิดยา ตลาดนัดนักศึกษา
"พี่ดินครับ ดูดิ" ผมหันโทรศัพท์ไปให้พี่ดินดู แกเห็นภาพแล้วก็พยักหน้ารับรู้
"อือ แล้วไง"
"มีคนคอมเม้นต์ว่าเราเป็นแฟนกันด้วยอ่ะพี่"
"เออ ก็จริง"
"ห๊ะ พี่พูดอะไรนะ"
"ป่าว มึงก็อย่าสนใจเลย นี่อิ่มแล้วหรอ" พี่ดินถามผม
"ครับพี่ ผมอิ่มละครับ"
"งั้นที่เหลือกูกินนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็หยิบจานผมไปเขี่ยผัดไทที่ผมกินเหลือลงในจานของแก
ผมนั่งมองคนตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตากินผัดไทอยู่ จะมีใครที่ยอมกินสิ่งที่ผมกินไม่หมด จะมีใครที่ยอมกินในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบแทนผม จะมีใครที่ยอมซ่อมจักรยานให้ผมทั้งๆที่ตัวเองแพ้น้ำมันเครื่องจนมือแสบ .....ก็คงมีแต่พี่ดินคนเดียวนี่แหล่ะครับ
---------------------------------------
ตอนที่18 เริ่มจะชัดเจนกันแล้ว พี่ดินนี่สายเปย์จริงๆ
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามกันนะครับ ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จัดไปพี่ดิน พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ รุกเอาหัวใจน้องมาให้ได้
-
พุ่ดินสุดยอดเลยโคตรป๋าอะ น่ารักที่สุด
-
ดินพูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักฟ้าหมดใจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ดินจะบอกอย่างนี้ใช่มั้ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: พี่ดินสายเปย์
ฟ้าทบทวนการกระทำของพี่ดิน รู้แล้วสินะ
ว่าใครทำอะไรต่างๆให้ฟ้า มากกว่าคนอื่น
นอกจากพี่ดินจะพูดไม่เก่ง แล้วยังเขิน อายเก่งอีกนะ
กินก๋วยเตี๋ยวไม่ยอมมองหน้าฟ้าเลย
อย่างนี้ฟ้ารุกเลย อายมากไปปะพี่ดิน
ฟ้าxดิน :กอด1: :กอด1: :กอด1: ละม้าง ไม่เลวนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยยยยยยยตายๆๆๆๆๆ
ผู้เเบบพี่ดินในโลกมีมั้ยอ่ะ
-
ฟินนนน~
-
ชัดเจนขนาดนี้
ฟ้ารู้ตัวได้แล้วนะ
ว่าพี่ดินก็ชอบฟ้า
แบบว่าใจตรงกัน...
แบบนี้เป็นแฟนกันเถอะ...
-
พี่ดินน่ารักมากกกกก
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:jul1: :jul1: เลือดออก
-
หมั่นไส้และลำไยอิพี่ดิน
ปากอมหินเป็นภูเขาเหรอ
หนักมากกกกกก
-
เราก็เรียนวิดว่ะมา ทำไมไม่มีแบบนี้มั่ง แง้ๆๆ :ling1: :ling1: :ling1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 19 : Live สด
ผมนั่งเล่นโทรศัพท์รอพี่ดินกินผัดไทจนเสร็จ พี่ดินยังใจดีสั่งผัดไทใส่ห่อให้ผมเอาไปฝากไอ้สามคนนั้นด้วย ผมกับพี่ดินออกจากร้านก็เดินดูของที่ขายในตลาดนัดไปเรื่อยเปื่อย จนไอ้หินโทรมาตามผม
"ไอ้ฟ้า มึงหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ยกูจะกลับหอละนะ"
"เออๆ รอแป๊บ มึงอยู่ตรงไหนเดี๋ยวไปหา"
"ตรงที่เปิดหมวกเมื่อกี้แหล่ะ รีบๆมานะมึง"
ผมวางสายจากไอ้หิน พี่ดินก็ชำเลืองตามามองผม ทำนองว่ามีอะไร? ใครโทรมา?
"พี่ดินครับ ไอ้หินโทรตามแล้วอ่ะพี่ มันจะกลับหอกันแล้วครับ"
"อ่อ เออ ไปดิ กลับก็กลับ" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดคอพาผมเดินกลับไปตรงที่เปิดหมวก ผมหันไปมองร่างสูงข้างๆ ทำไมต้องกอดคอด้วยเนี่ย
"แหม่ ไอ้ดิน จ่ายพันห้าไม่ได้หมายความว่าได้ทั้งคืนนะครับ" พี่อาทิตย์ออกปากแซวพี่ดิน ไอ้สามคนนั้นก็หัวเราะ พี่ดินเองก็อมยิ้ม ไม่ได้ตอบโต้อะไรพี่อาทิตย์
"เออ นี่ผัดไท พี่ดินซื้อมาฝากพวกมึงอ่ะ" ผมแกะแขนพี่ดินที่กอดคอผมอยู่ออก แล้วก็เดินเอาถุงผัดไทไปยื่นให้ไอ้หิน
"หูย ขอบคุณครับพี่ดิน" ไอ้สามคนนั้นขอบคุณพี่ดิน
พวกเรายืนรอพี่โอมอยู่ซักพัก พี่โอมก็เดินกลับมา แล้วก็พากันเดินกลับหอครับ พอถึงหอพวกผมก็แยกย้ายเข้าหอ ผมเข้าห้องมาก็เปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
ก๊อกๆ...ก๊อกๆ
"ไอ้ฟ้า นอนยังว๊ะ" เสียงไอ้ทิวเคาะประตูเรียกผม ผมก็เดินไปเปิดประตู เจอไอ้ทิวกับไอ้หินยืนอยู่หน้าห้อง
"มึงสองคนมีไรว๊ะ"
"นอนด้วยดิ" ไอ้หินบอกผม
"เอ้า ห้องมึงก็มีมานอนห้องกูทำไมเนี่ย"
"เออ น่า ก็อยากนอนด้วยกันสามคนอีกอ่ะ"
"ไปตามไอ้เทียนมานอนด้วยอีกคนมั๊ยหล่ะ" ผมพูดประชดไอ้พวกนั้น
"เตียงมึงรับไหวป๊ะหล่ะ"
"เออๆ เข้ามาๆ" ผมให้ไอ้ทิว ไอ้หินเข้ามาในห้อง เพราะไม่อยากต่อปากต่อคำกับมันอีก
"เห้อ....กูหลับละนะ" ไอ้หินพูดแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของผมอย่างสบายตัว
"เฮ้ยๆ ไอ้หินอย่าเพิ่งหลับเว๊ย มึงตื่นมาดูพี่รหัสมึงไลฟ์สดก่อน" ไอ้ทิวเรียกไอ้หิน
"ไลฟ์สดอะไรว๊ะ"
"ในเพจUSTอ่ะ มาดูดิ วันนี้มีไลฟ์สดพี่ดิน"
ผมเดินออกไปนอกระเบียง มองลงไปข้างล่างก็เห็นทีมงานของเพจ UST SO CUTE กำลังจะเริ่มไลฟ์สด ผมก็เลยเดินกลับเข้ามาในห้อง ไอ้ทิวไอ้หินนั่งพิงหัวเตียงผมอยู่ มันสองคนกำลังดูไลฟ์สดอย่างตั้งใจ
"ไอ้ฟ้ามาดูด้วยกันดิ" ไอ้ทิวเรียกผมให้ขึ้นไปดู ผมก็ขึ้นไปนั่งแทรกตรงกลางระหว่างมันสองคน
"อ่ะถือดิ มึงอยู่ตรงกลางอ่ะ" ไอ้ทิวส่งโทรศัพท์ของมันมาให้ผมถือ
ตอนนี้ในไลฟ์ของเพจคนดูประมาณสองร้อยกว่าคนแล้ว ทำไมเยอะจัง มีคนสนใจพี่ดินเยอะมากเลยหรอเนี่ย ผมคิดในใจ
"สวัสดีค่ะ นี่คือเพจ UST SO CUTE นะคะ วันนี้เรามาเยี่ยมเยียนห้องของหนุ่มหล่อสุดฮอตอีกคนที่มีภาพให้โพสลงบนหน้าเพจบ่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้มาคุยกันซักที วันนี้เราได้โอกาสแล้วค่ะที่จะมาเปิดตัวตนของเค้า ที่ห้องเดิมห้องนี้ ห้อง303 หออะไร แอดมินขอไม่บอกนะคะ ว่าแล้วเราก็เคาะห้องเลยคร่า"
ในไลฟ์พี่แอดมินเคาะห้อง ก็เป็นพี่อาทิตย์ที่เปิดประตูออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม วันนี้ผมจะได้เห็นห้องพี่ดินแล้วว่าสภาพเป็นยังไง
"สวัสดีค่าน้องอาทิตย์ อุ๊ย น้องโอมก็อยู่ด้วย อยู่กันครบเลยนะวันนี้ กำไรของคนดูจริงๆ"
"ซึ่งทั้งน้องอาทิตย์แล้วก็น้องโอม เพจของเราเคยมาไลฟ์สดเปิดตัวตนกันแล้ว ในวันนี้ก็เป็นคิวของอีกหนึ่งหนุ่มหล่อนะคะ น้องดิน นั่นเองค่ะ"
ตอนนี้ยอดคนดูในเพจเกือบๆห้าร้อยคนละครับ
กล้องแพนไปรอบๆห้อง เห็นพี่อาทิตย์กำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมฯ แล้วก็พี่โอมที่นอนคุยโทรศัพท์อยู่แต่ก็ยังโบกมือทักทายกล้อง สภาพภายในห้องก็ค่อนข้างเรียบร้อยนะครับ พี่แอดมินก็เดินถ่ายไปเรื่อยๆทั่วทุกมุมห้อง จนไปหยุดที่ประตูห้องน้ำ
"พระเอกในวันนี้ของเรากำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ" พี่แอดมินพูดกระซิบในไลฟ์
ผมไล่อ่านคอมเม้นต์ที่เด้งขึ้นมาเรื่อยๆ
"กรี๊ด พี่โอม"
"น้องดินหายไปไหนอ่ะ รอน้องดิน"
"รอแป๊บนะครับ ไอ้ดินอาบน้ำครับ" พี่อาทิตย์ชะโงกหน้าเข้ามาบอกในกล้อง
เอาจริงๆแล้วพี่ทั้งสามคนเค้าก็ดูเป็นกันเองดีนะครับ เวลาอยู่ที่ห้องซึ่งเป็นเวลาส่วนตัวก็ดูง่ายๆสบายๆ
ซักพักพี่ดินก็ออกมาจากห้องน้ำครับ นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว พอเห็นกล้องพี่ดินแกก็มีท่าทีตกใจนิดนึง ทำเอาคนที่ดูไลฟ์อยู่กดหัวใจกันเพียบ
"ถอดผ้าขนหนูหน่อยค่ะพี่ดิน"
"อร๊ายยย ดินขาวเว่อร์"
"นี่ดินสอพองป๊ะเนี่ย"
"กินโอโม่เป็นอาหารหรอคะน้องดิน ขาวเว่อร์วัง"
"เชี่ย แต่ละคนคอมเม้นต์ซ๊ะ น่ากลัวหว่ะ" ไอ้ทิวอ่านคอมเม้นต์แล้วมันก็ขำ หึ หึ อยู่ในลำคอ
"อย่าเพิ่งถ่ายคร๊าบ ขอแต่งตัวแป๊บ" พี่ดินพูดแล้วก็พยายามเอามือบังหน้ากล้อง แต่ยังทำหน้าทะเล้นใส่กล้อง ก่อนที่จะกลับเข้าไปในห้องน้ำ
"พี่ดินแก ดูๆไปก็กวนๆดีเนอะ ไม่เห็นจะดุเหมือนตอนอยู่ชมรมเลย" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"พี่ดินดุด้วยหรอว๊ะ" ผมถามไอ้สองคนนั้น
"เออ เวลาอยู่ในชมรมแกจะเงียบๆ ดุๆ จริงจังกับงานมากนะ"
"กูเนี่ยโดนดุเยอะสุด ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือโชคดีที่ได้เป็นน้องรหัสแกเนี่ย" ไอ้หินบ่นออกมา
"แต่พี่ดินแกจะยิ้มได้ตอนไหนรู้ป๊ะ" ไอ้หินถาม ผมก็หันไปส่ายหน้า
"พี่ดินจะยิ้มได้ก็ต่อเมื่อมึงไปชมรม" ไอ้หินตอบผม
"เออ จริง กูก็คิดเหมือนไอ้หินหว่ะ สังเกตุมาซักพักละ"
"เชี่ย พวกมึงไม่ใช่ละ ไม่เกี่ยวกับกูหรอก"
"เออ น่า มึงคอยดูต่อไป กูว่าพี่ดินคิดอะไรกับมึงแน่ๆ ไอ้ฟ้า" ไอ้ทิวบอกผม
"พอๆ เลิกพูดเลย ดูต่อๆ"
พวกผมดูไลฟ์สดต่อ ตอนนี้เป็นภาพของพี่ดินในชุดบอลสีน้ำเงิน นั่งอยู่หน้ากล้องคนเดียว แต่ก็มีเสียงพี่ที่เป็นแอดมิน คุยอยู่ข้างๆ พี่ดินแกก็ทำหน้าทะเล้นใส่กล้องไปเรื่อยเปื่อย คนก็คอมเม้นต์เยอะมากจนผมอ่านไม่ทัน
"ใครมีอะไรจะคุยจะถามน้องดิน So Cute ในวันนี้ของเราก็ถามได้เลยนะคะ เรามีเวลาให้30นาทีค่ะ เริ่มได้เลยค่ะ"
"ก่อนอื่น น้องดินแนะนำตัวหน่อยค่า ชื่ออะไร เรียนคณะอะไร" พี่แอดมินบอกพี่ดิน
"สวัสดีครับ ผมชื่อนายปฐพี ทรัพย์ทวีไพศาล ชื่อเล่น ดิน เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมเครื่องกล ชั้นปีที่สองครับ"
พี่ดินแนะนำตัวเสร็จแกก็นั่งไล่อ่านคอมเม้นต์ไปเรื่อยๆ พี่อาทิตย์ก็เข้ามาโผล่ในกล้องบ่อยๆ แกล้งพี่ดิน
"พี่ดิน ปิดเทอมนี้ไปไหนค่ะ" พี่แอดมินอ่านที่มีคนถามมาในไลฟ์ ให้พี่ดินตอบ
"ปิดเทอมนี้ไปค่ายกับชมรมค่ายอาสาครับ ใครสนใจก็ไปด้วยกันได้นะครับ แอบขายของนิดนึง"
"พี่ดินครับ วันนี้พี่ร้องเพลงให้ใครครับ"
ผมได้ยินคำถามนี้ก็สะดุ้งเลย เห็นหน้าพี่ดินในไลฟ์ก็ดูเหวอๆไป
"น้องดินตอบหน่อยค่ะ วันนี้ขึ้นไปร้องเพลงให้ใคร เพลงอะไรนะ" พี่แอดมินถามพี่ดิน
"เพลงพูดไม่ค่อยเก่งครับ ร้องให้ใครหรอ อืมมมมม" พี่ดินทำถ้าครุ่นคิด แล้วก็สีหน้ากวนๆตามสไตล์ของแก
"ร้องให้คนบนฟ้าฟังครับ"
"ใครว๊ะ คนบนฟ้า"
"แฟนพี่ดินตายแล้วหรอว๊ะ" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"เชี่ยทิว" ผมหันไปว่าไอ้ทิว มันก็หัวเราะ
"พี่ดินสายเปย์ วันนี้หยอดกล่องตั้งพันห้าเลยอ่ะ ขอบคุณนะคะจากน้องๆชมรมค่ายอาสาค่ะ"
"ครับผม เงินของที่บ้านพี่อ่ะครับฝากมาบริจาคให้ชมรมอยู่แล้ว" พี่ดินตอบแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"โถ่ ไอ้เชี่ยดิน ทำมาเนียนใจป๋า" พี่อาทิตย์ว่าพี่ดินในไลฟ์ พวกผมก็หัวเราะกันเมื่อรู้ความจริง พี่ดินแกก็ยิ้มเขินๆ
"พี่ดินสูงเท่าไหร่คะ"
"ถามแบบนี้จะเอาไปเล่นหวยหรอครับ" พี่ดินตอบกลับด้วยคำตอบกวนๆ
"สูง185ครับผม"
"พี่ดินคะ พี่ดินชอบคนประมาณไหนคะ"
"พี่ชอบคนสูงๆครับ" พี่ดินตอบแบบไม่ลังเล
"เชี่ย พี่ดินสูง185 จะมีผู้หญิงคนไหนสูง185เท่าๆพี่ดินว๊ะ" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"ไอ้ทิว สูงๆของพี่ดินอาจจะไม่ใช่ส่วนสูงก็ได้นะเว๊ย"
"มึงหมายความว่าไงว๊ะไอ้หิน ก็พี่ดินบอกว่าชอบคนสูงๆ"
"ฟ้า ไง สูงพอป๊ะ" ไอ้หินพูดขึ้น ผมถึงกับต้องหันไปมองไอ้หินในทันที มันก็มองผม แล้วก็พยักหน้าให้แบบกวนๆ
"มึงเชื่อกูดิไอ้ฟ้า ว่าพี่ดินอ่ะชอบมึง"
"พี่ชอบเพื่อนผมหรอครับ จากน้องรหัสพี่ดิน" พี่แอดมินอ่านคอมเม้นต์นี้ ทำเอาผมถึงกับสะดุ้ง ก็ไอ้หินน่ะสิ ดันพิมพ์ถามแบบนี้ไป แล้วพี่แอดมินก็เลือกเอามาอ่านด้วยนะ
"เชี่ยหิน ทำไรของมึงเนี่ย" ผมหันไปว่าไอ้หิน
"มึงดูท่าทางของพี่ดินดิ ใบ้กินครับ ตอบไม่ได้ ฮ่าๆ" ไอ้หินขำพี่รหัสตัวเอง
"ไอ้หิน กวนตีนกูนะมึง" พี่ดินพูดในไลฟ์ พร้อมกับสีหน้ากวนตีนๆ พวกผมเห็นก็ขำๆกันกับท่าทางของแก
"พี่ดินครางชื่อตัวเองหน่อยค่ะ"
"เชี่ย ใครว๊ะแม่งบ้าหว่ะ ให้พี่ดินครางชื่อตัวเอง" ไอ้ทิวพูดแล้วก็หัวเราะ
"ดินคร๊าบบบบ ดินคร๊าบบบบ" ถึงคำถามจะบ้า แต่พี่ดินแกก็เล่นด้วยครับ แกทำสีหน้าเคลิ้มๆ แล้วก็ครางชื่อตัวเอง ผมได้ยินพี่ๆเค้าหัวเราะกันลั่นห้อง ผมเองก็ขำด้วย
"พี่ดิน ครางชื่อไอ้ฟ้าหน่อยครับพี่" ไอ้หินพิมพ์ไปอีก
"ครางชื่อฟ้าหน่อยค่ะพี่ดิน น้องๆขอมา" พี่แอดมินบอกพี่ดิน
"ฟ้าาาาาาา คิดถึงฟ้าจังครับ" พี่ดินครางชื่อฟ้าออกมา แต่ทำไมผมได้ยินแล้วรู้สึกขนลุกก็ไม่รู้ สยิวๆ ฮ่าๆ
"พี่ดินชอบหมาหรือแมวคะ"
"ชอบหมาแต่รักแมว เมี้ยวๆ"
"น้องดิน มีแฟนหรือยังคะ"
"กำลังจะมีครับ"
"กรี๊ดดด ใครอ่ะ ว่าที่แฟนพี่ดิน"
"ใครโชคดีจัง ได้เป็นแฟนพี่ดิน"
"ดินๆ วันนี้ไปนั่งกินผัดไทกับใครมาอ่ะ" พี่แอดมินอ่านคำถามนี้ ซึ่งคำตอบ มันก็ต้องเป็นผมชัดๆ
"ไปนั่งกินกับตุ๊กตามาครับ ประมูลมาได้ที่ตลาดนัด"
"ฮ่าๆ ไอ้ฟ้า มึงเป็นตุ๊กตาของพี่ดิน ขำหว่ะ" ไอ้ทิวพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฟ้าาาาาาาา ฟ้าของพี่" ไอ้หินทำเสียงครางเบาๆใส่หูผม
"เชี่ยหิน ขนลุก เลิกพูดเลยมึง" ผมว่ามัน ไอ้หินเห็นท่าทางของผมมันก็ขำๆ
"ใครจะหมดเวลาแล้วค่ะ ขอสามคำถามสุดท้าย เดี๋ยวแอดมินจะเลือกเองนะคะ สามคำถามนี้น้องดินต้องตอบนะคะ ห้ามปฏิเสธ พร้อมมั๊ยคะน้องดิน"
"พร้อมครับ ถามมาเลย" พี่ดินบอกพี่แอดมินแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งหลังตรง สีหน้าดูตั้งใจตอบคำถามมาก พี่อาทิตย์กับพี่โอมก็โผล่หน้าเข้ามาข้างหลังพี่ดิน ให้กำลังใจพี่ดิน
"ถามเลยครับ ขอคำถามเด็ดๆ พีคๆ" พี่อาทิตย์พูดมาในไลฟ์
"ไอ้หินมึงถามดิ เอาเด็ดๆ พีคๆแบบที่พี่อาทิตย์บอกเลยนะมึง"
"ไอ้หินกูรู้นะว่ามึงจะทำอะไร อย่านะมึงกูขอร้อง"
ไอ้หินเงยหน้ามามองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"กูเมื่อยหว่ะ ถ้าไม่อยากให้กูทำอะไร มึงมานวดไหล่ให้กูหน่อยดิ๊" ไอ้หินบอกผม
ผมรีบส่งโทรศัพท์ไปให้ไอ้ทิวถือ แล้วผมก็ขยับตัวไปลุกเข้าข้างหลังไอ้หินแล้วก็นวดไหล่ให้ไอ้หิน
"อืม ดีมากกก ดีๆ หนักๆ บีบแรงๆเลย" ไอ้หินทำเสียงผ่อนคลาย ผมนี่อยากจะบีบคอมันมากอ่ะตอนนี้ ฮ่าๆ
"คำถามที่หนึ่งนะคะ มาแล้ว คำถามนี้เลย พี่ดินแพ้อะไรบ้างคะ"
"แพ้หรอครับ อืม แพ้อะไรดีอ่ะ" พี่ดินแกทำสีหน้าครุ่นคิด ผมนวดไหล่ให้ไอ้หินไป แต่ตาก็จ้องที่หน้าจอโทรศัพท์ รอฟังคำตอบของพี่ดิน
"แพ้ความสูงครับ"
"คำถามที่สองนะคะ ข้าวมื้อล่าสุดที่ไปกิน และไปกินกับใครคะ"
"มื้อล่าสุดหรอครับ ผัดไทครับ ไปกินกับตุ๊กตาที่ประมูลมาได้ครับ"
"เอาหล่ะมาถึงคำถามสุดท้ายแล้วนะคะ น้องอยากเห็นภาพหน้าจอโทรศัพท์ของพี่ดินค่ะ ขอดูได้มั๊ยคะ"
"ได้ครับ" พี่ดินพูดแล้วก็หันไปบอกพี่โอมให้หยิบโทรศัพท์ส่งมาให้ แล้วพี่ดินแกก็โชว์ภาพหน้าจอโทรศัพท์ครับ
มันเป็นภาพสีพื้นสีฟ้า ไม่มีรูปหรือข้อความใดๆ เป็นภาพพื้นหลังแบบธรรมดาที่มีสีฟ้า
"เชี่ย พี่ดินใช้สีฟ้าเป็นพื้นหลัง ที่ไอ้หินพูดคงจริงละ" ไอ้ทิวพูด
"พวกมึงก็คิดมาก พี่ดินเค้าอาจจะชอบสีฟ้าก็ได้"
ผมไม่รอดูจนจบ เพราะตอนนี้รู้สึกตาปรือ ง่วงนอนแล้ว
"ไอ้หิน หายเมื่อยยัง กูเมื่อยมือละนะ" ผมบ่น งอแง กับไอ้หิน
"เออๆ มาๆนอนๆ" ไอ้หินเอื้อมแขนยาวของมันมาข้างหลัง ดึงตัวผมให้ลงไปนอน ส่วนไอ้ทิวก็กำลังเข้าห้องน้ำอยู่
"ไอ้ฟ้า กูรู้สึกยังไงก็ไม่รู้หว่ะ"
"อะไรของมึง รู้สึกอะไรว๊ะ" ผมถามไอ้หินด้วยสีหน้า งงๆ
"ไม่รู้หว่ะ เหมือนจะหึงมึงกับพี่ดิน"
"เชี่ยหิน มึงพูดเล่นใช่มั๊ยเนี่ย" ผมว่าไอ้หินแล้วก็จ้องมองไอ้ตี๋ตรงหน้า ที่ตอนนี้มันก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน
"ช่างแม่งเถอะ กูคงฟุ้งซ่านไปเองอ่ะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็นอนตะแคงหันหลังให้ผม
ไอ้ทิวออกมาจากห้องน้ำ ผมก็บอกมันให้ปิดไฟ แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนตรงกลาง ระหว่างไอ้หินกับไอ้ทิว หันไปมองไอ้หินที่ตอนนี้หันหลังให้ผมอยู่
"มึงคิดอะไรกับกูเนี่ย...ไอ้หิน มึงพูดเล่นใช่มั๊ย?"
-------------------------------------
อาทิตย์หน้าเราจะไปค่ายกัน นะครับ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้าวว อีหินคิดไรกะฟ้าอีกละ ทัมโมสังโค อิอิ
-
หิน ชอบฟ้าเพื่อนสนิทแบบไม่รู้ตัวสินะ
นี่งาย....พี่ดินถึงถามฟ้าเรื่อยๆว่าหินเป็นอะไรกับฟ้า
พี่ดิน ตอบแบบกั๊กว่าไปกินข้าวกับตุ๊กตาที่ประมูลได้
นี่ปกป้องฟ้า และรู้สึกเขินหรือเปล่า
แต่ให้ครางชื่อฟ้า ก็ครางนะ "ฟ้าาาาาาา คิดถึงฟ้าจังครับ"
แล้วฟ้าหญิงแฟนเทมส์ อย่าหวนกลับมาหาดินนะ :m16:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดินน่ารักอีกแล้ว
-
เอาแล้วไงหินยังไงกันแน่
นั่นของพี่รหัสนะ555
-
อย่านะหินเป็นเพื่อนน้องฟ้าอะดีแล้วปล่อนฟ้าไปหาพี่ดิน
-
:mew1:
-
ชักจะไม่อยากลุ้นไอ่พี่ดินแระ
รู้สึกจะเรื่องมาก ท่ามากเกิ้นนนน
คบหินซะ น่าจะดีกว่า
เนอะ เพื่อนหิน
เพื่อนรัก รักเพื่อน
ไอ่แก่ ดินหลบปายยยยยยย
หุหุ
-
:กอด1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 20 : ส่งชุดเตรียมค่าย
##โล่งใจ##
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมา เพราะไอ้ทิวที่นอนข้างๆมันลุกจากเตียงแล้วก็กลับห้องไป เตรียมอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน ผมหันไปมองไอ้หินที่ยังคงนอนซุกตัวเป็นดักแด้อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนโปรดของมัน นี่ถ้าไปค่ายมันต้องเอาผ้าห่มผืนนี้ไปด้วยแน่ๆ ในใจผมก็นึกถึงคำพูดของมันเมื่อคืนนี้
"ไอ้หิน ตื่นได้แล้วมึง" ผมเอื้อมมือไปเขย่าตัวปลุกมัน มันก็งัวเงียตื่นขึ้นมา พร้อมกับบิดขี้เกียจ
"แม่ง เปิดแอร์ซ๊ะหนาวเลยนะมึง"
พอลืมตามาได้แม่งก็บ่นผมเลย
ไอ้หินลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมแต่ก็ยังเอาผ้าห่มห่อตัวอยู่
"ไอ้หิน" ผมเรียกมัน มันก็หันหน้ามามองผม
"มีไรก็ว่ามา กูจะกลับห้องละ"
"ที่มึงพูดเมื่อคืนนี้"
"พูดไรว๊ะ"
"อ่าว เชี่ย....ก็ที่มึงบอกว่าหึงพี่ดิน"
"โถ่ ไอ้ฟ้า นี่มึงถึงกับคิดมากเลยหรอว๊ะ" ไอ้หินพูดแล้วก็เอี้ยวตัวมามองผม พร้อมกับเสียงขำ หึ หึ อยู่ในลำคอ
"เออดิ กูนอนคิดทั้งคืนอ่ะ" ผมบอกไอ้หิน ไอ้หินมันก็ยิ้ม
"ไอ้ฟ้า...กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมากี่ปี?" ไอ้หินถามผม
"ก็...ตั้งแต่อนุบาลอ่ะ"
"มึงคิดว่านานมั๊ยหล่ะ"
"นานดิว๊ะ อนุบาลเลยนะเว๊ย"
"เออ..ก็นานขนาดนั้น ถ้ากูจะห่วงมึงก็ไม่แปลก พี่ดินแม่งมีท่าทีกับมึงขนาดนั้น"
//หึงกับห่วงมันคนละความหมายเลยมึง// ผมคิดในใจ
"หรือถ้ากูจะคิดอะไรกับมึงก็ไม่แปลก" ไอ้หินพูดทีเล่นทีจริงพร้อมกับเอานิ้วมาเขี่ยคางผมเล่น
"เชี่ย ถ้าชอบกูก็ให้แม่มาขอเลยดิ เรียนจบแต่งงานเลยมั๊ยมึง" ผมบอกไอ้หิน มันก็หัวเราะ
"ยังแต่งไม่ได้เว๊ย มันต้องลองก่อนหว่ะ ถ้าของไม่ดี หินก็ไม่แต่งนะครับ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็ดันตัวผมให้นอนลงบนเตียงก่อนที่มันจะขึ้นมาคล่อมบนตัวของผม
"เชี่ย เลิกเล่นเลยมึง" ผมออกแรกผลักไอ้ตี๋ตัวโย่งออกไป ไอ้หินก็หัวเราะเสียงลั่นห้อง
"เออ กูไปอาบน้ำละ มึงก็เลิกคิดมากได้แล้ว กูพูดเล่นเรื่องหึงอ่ะ แต่เรื่องที่กูคิดว่าพี่ดินชอบมึงอ่ะกูคิดจริงนะ ไอ้ทิวก็คิดแต่มันไม่พูด" ไอ้หินบอกผม
"นี่มึงคิดว่ากูเป็นเกย์หรือไงว๊ะ"
"เออ เพื่อนอ่ะเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น กูไม่แคร์หรอก" ไอ้หินพูดแล้วมันก็เปิดประตูห้องหอบผ้าห่มผืนโปรดออกจากห้องของผม ปล่อยให้ผมนั่งมึนๆอยู่คนเดียวบนเตียง
ผมสะบัดหัวสลัดความคิดบ้าๆออกไป แล้วก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปเรียน เท่าที่จำได้ผมไม่เคยมีความคิดที่จะชอบหรือจีบผู้หญิงเลยทั้งๆที่ตอนเรียนมัธยม ทั้งผม ไอ้ทิว ไอ้หินโคตรจะฮอตมีผู้หญิงมาจีบมาคุยเรื่อยๆ แต่ผมก็ไม่คุยกับใครจริงจังซักคน จนได้ฉายาว่า เสือยิ้มยาก และในขณะเดียวกันผมเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกกับผู้ชายด้วยกัน จนมาเจอพี่ดินนี่แหล่ะครับ ที่ทำให้ผมเหมือนกับได้เปิดใจอีกด้านหนึ่งของตัวเองออกมา ความเป็นพี่ดินเริ่มซึมเข้ามาในความรู้สึกของผมตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ในความรู้สึกของผมมีแต่พี่เค้า คงเป็นเพราะการกระทำที่ผ่านๆมาที่พี่ดินปฏิบัติต่อผม ผมคงโดนเข้าให้แล้วหล่ะครับ....กลของเกียร์
##ส่งชุดเตรียมค่าย##
วันนี้จะเป็นวันที่ชุดเตรียมค่ายจะออกเดินทางไปยังหมู่บ้านที่พวกเราจะไปทำค่ายครับ ชุดเตรียมค่ายจะออกเดินทางไปล่วงหน้าหนึ่งอาทิตย์ เพื่อไปเคลียร์พื้นที่ ทำความคุ้นเคยกับชาวบ้าน แล้วก็เตรียมงานต่างๆในเบื้องต้น รอรับค่ายใหญ่ที่จะเดินทางตามไปที่หลัง ในชุดเตรียมค่ายก็จะมีทีมงานหลักอย่างพี่ปีสาม แล้วก็จะมีพี่ปีสองและปีหนึ่งติดตามไปด้วยครับเพื่อศึกษาการทำงานในขั้นตอนต่างๆ และพี่ปีสองที่ไปก็มีพี่ดินกับพี่อาทิตย์รวมอยู่ด้วย ซึ่งไอ้หินกับไอ้ทิวก็ไม่รอด เพราะพี่รหัสไปน้องรหัสก็ต้องโดนหนีบไปเตรียมค่ายด้วย ไอ้สองคนนั้นมาบ่นๆกับผมหลายวันแล้วครับ ตั้งแต่ได้รู้ว่าตัวเองจะต้องไปเตรียมค่าย ผมก็เข้าใจพวกมันนะ เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่จะได้เดินทางไปค่ายอาสาเหมือนกัน
ผมกับไอ้เทียนลงข้างล่างหอ ไอ้หินกับไอ้ทิวก็สะพายเป้เดินทางใบใหญ่ตามลงมา แล้วก็พากันเดินไปที่ชมรมค่ายอาสาครับซึ่งพี่ๆนัดกันที่นั่น ตลอดเวลาที่เดินไปชมรมไอ้หินกับไอ้ทิวไปพูดอะไรเลย คงกำลังทำใจอยู่ที่จะต้องเดินทางไปเตรียมค่าย
"สู้ๆนะเว๊ย ไอ้หิน ไอ้ทิว เดี๋ยวกูก็ตามไป" ไอ้เทียนบอกไอ้สองคนนั้น มันสองคนทำได้แค่พยักหน้าให้ ผมเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารมันสองคนเหมือนกัน แต่แค่อีกอาทิตย์เดียวผมก็จะเดินทางตามมันไปแล้ว เดี๋ยวก็ได้เจอกัน
พอไปถึงชมรม รถสองแถวคันใหญ่ก็มาจอดรออยู่สองคันครับ พี่ๆกำลังช่วยกันขนอุปกรณ์บางส่วนที่จะต้องเอาไปก่อนขึ้นไปจัดเรียงบนรถ เพื่อให้สะดวกต่อการเดินทาง เพราะค่ายใหญ่ที่จะเดินทางตามไปทีหลังนั้นจะเดินทางโดยรถไฟครับ เราจึงจำเป็นต้องขนอุปกรณ์บางส่วนไปก่อน พวกผมเข้าไปช่วยพี่ๆขนของขึ้นรถ
"พี่เทมส์สวัสดีครับ" ผมกับไอ้เทียนเข้าไปสวัสดีพี่รหัส
"สวัสดีครับ ไง มาส่งเพื่อนหรอ" พี่เทมส์ถามผม
"ครับพี่ มาช่วยพี่ๆด้วย" ผมบอกพี่เทมส์แกก็ยิ้มให้
พี่เทมส์กับผมอาจจะดูเหมือนไม่ค่อยสนิทกัน แต่ในความเป็นพี่รหัสน้องรหัสพี่เทมส์แกก็ดูแลผมกับไอ้เทียนดีมากนะครับ คงเป็นเพราะแกเป็นเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วด้วยและอยู่ในทีมดาวเดือนของมหาวิทยาลัยก็เลยโดนทางสโมสรนักศึกษาเรียกใช้งานบ่อยๆ อาจจะเป็นเหตุผลที่ผมกับไอ้เทียนไม่ค่อยได้เจอพี่เทมส์ แต่ถ้าเจอกันทีพี่แกก็เลี้ยงหนักมากครับ
ส่วนเรื่องการประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยในปีนี้ พี่โอปอมาบอกผมเมื่อวันก่อนว่าทางมหาวิทยาลัยต้องเลื่อนการจัดงานออกไปเป็นเทอมสอง เพราะฉะนั้นหลังจากกลับมาจากค่ายอาสาก็คงจะมีการประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัยครับ
"ขวัญ มานี่ดิ๊"
"มีไรอ่ะดิน"
"อ่ะ" พี่ดินยื่นตังค์ให้พี่ขวัญพันนึง พี่ขวัญก็ทำหน้า งงๆ
"ให้เราทำไมอ่ะดิน"
"ฝากดูแลเด็กเราด้วย"
"เด็กดิน ไอ้น้องหินอ่ะนะ ได้ๆ เดี๋ยวขวัญดูแลให้"
"ไอ้หินมันก็ไปเตรียมค่ายกับเราจะดูแลมันทำไม"
"อ่าว แล้วดินหมายถึงใครอ่ะ" พี่ขวัญถามเพื่อนแล้วก็ทำหน้า งงๆ
"นู่น" พี่ดินพูดแล้วก็บุ้ยปากมาทางผมที่กำลังช่วยเพื่อนขนของขึ้นรถอยู่ พี่ขวัญเห็นก็ถึงกับยิ้ม
"นั่นแน่ น้องฟ้าใช่มะ มีซัมติงกันป่าวเนี่ย"
"ป่าว ไม่มีไร ฝากดูแลมันด้วยก็แล้วกัน"
"จะต้องดูแลทำไม พี่รหัสเค้าก็มี เทมส์มันก็ไปอ่ะ"
พี่ดินได้ยินที่พี่ขวัญพูดก็แสดงสีหน้าไม่พอใจ
"เออ เราก็ดูแลในส่วนของเรานั่นแหล่ะ ฝากด้วยนะ เอามันไปทำงานพยาบาลด้วยได้ยิ่งดี" พี่ดินบอกพี่ขวัญแล้วก็เดินออกไป ทิ้งให้พี่ขวัญยืนยิ้มอยู่คนเดียว เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนคนนี้เอาใจใส่ใครแบบนี้มาก่อน
ผมช่วยเพื่อนขนของเสร็จก็ยืนคุยอยู่กับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน รอส่งพวกมันขึ้นรถ เห็นพวกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์เดินออกมาจากชมรม ผ่านมาทางที่พวกผมยืนอยู่ ผมก็ยกมือสวัสดีพวกพี่เค้า หลังจากนั้นพี่ปีสามก็ออกมาเรียกรวมคนที่จะเดินทางไปเตรียมค่าย เพื่อประชุมครั้งสุดท้ายก่อนออกเดินทาง
"พี่โอมไม่ได้ไปเตรียมค่ายด้วยหรอครับ" ผมหันไปถามพี่โอมที่ยังคงยืนอยู่ข้างๆผม ไม่ได้ไปนั่งประชุมกับพวกนั้นด้วย
"ไม่ได้ไปครับ พี่ไปพร้อมค่ายใหญ่อ่ะ"
"อ่อ ครับ ผมก็ไปพร้อมค่ายใหญ่"
ความจริงพี่โอมต้องไปกับชุดเตรียมค่ายด้วย แต่พี่ดินไม่ให้พี่โอมไป เพื่อให้พี่โอมไปค่ายใหญ่พร้อมกับผม
หลังจากประชุมเสร็จ พวกเตรียมค่ายก็เดินไปขึ้นรถ
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน ร่างสูงตรงหน้าก็หยุดเดินแล้วก็หันมามองผม ด้วยสีหน้านิ่งๆตามสไตล์ของแก
วันนี้พี่แกแต่งตัวเซอร์ชะมัด เกงยีนส์สีซีด เข่าขาด เสื้อแขนสั้นตราห่านสีขาว ร้องเท้าผ้าใบเก่าๆสีมอมๆ กระเป๋าเดินทางลายพรางทหารใบใหญ่กับกระเป๋าใส่ถุงนอน
"พี่ดูแลตัวเองด้วยนะครับ" ผมบอกร่างสูงตรงหน้า อีกฝ่ายพยักหน้ารับ
"เป็นห่วงกูหรอ"
"ครับ" ผมตอบกลับไป อีกฝ่ายก็ยิ้มนิดๆที่มุมปาก
"อือ" พี่ดินตอบผมสั้นๆ แล้วก็เดินไปขึ้นรถ
ไอ้หิน ไอ้ทิว พี่อาทิตย์ พี่โอม ไอ้เทียนเดินตามมา ก่อนที่สามคนนั้นจะแยกไปขึ้นรถคันเดียวกับพี่ดิน
"ไอ้หิน ไอ้ทิว ดูแลตัวเองด้วยนะมึง เดี๋ยวกูตามไป" ผมบอกไอ้สองคนนั้น
"เออ กูจะรอมึงนะไอ้ฟ้า ไอ้เทียน มาทีหลังซื้อขนมไปฝากกูด้วยนะ" ไอ้ทิวบอกผมกับไอ้เทียน ส่วนไอ้หินไม่พูดอะไร ผมคิดว่ามันคงตื่นเต้นที่จะได้ไปเตรียมค่าย
"พี่อาทิตย์ครับ ผมฝากดูแลเพื่อนด้วยนะพี่" ผมบอกพี่อาทิตย์
"ครับ ไม่ต้องห่วงพวกมันหรอก นี่ใคร? นี่น้องรหัสพี่นะ" พี่อาทิตย์บอกผมแล้วก็ตบไหล่ไอ้ทิว ไอ้ทิวก็ยิ้มออกมาได้
"ไอ้หิน มึงโอเคใช่มะ" ผมเดินไปยืนตรงข้างๆรถ เอื้อมมือไปดึงเสื้อไอ้หิน มันก็ก้มหน้ามามองผม
"เออ กูโอเค มึงอยู่คนเดียวก็ดูแลตัวเองด้วย แล้วตามพวกกูไปนะมึง"
"กูไม่ได้อยู่คนเดียวซ๊ะหน่อย ไอ้เทียนก็อยู่ พี่โอมก็อยู่"
"เออๆ เดี๋ยวกูไลน์หาเรื่อยๆ" ไอ้หินบอกผม
แล้วก็ได้เวลาล้อหมุน ชุดเตรียมค่ายออกเดินทางไปแล้ว ผมกับไอ้เทียนแล้วก็พี่โอมก็พากันเดินกลับหอ
"กูรอที่ค่ายนะ" พี่ดินไลน์มาบอกผม ผมอ่านแล้วก็อมยิ้ม คนอะไร..ทีต่อหน้าไม่ยอมพูด
"ครับพี่ เดินทางปลอดภัยนะครับ" ผมตอบพี่ดินกลับไป
อีกหนึ่งอาทิตย์ผมก็จะได้ตามไปแล้ว ในช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ว่างอยู่ผมก็คงอยู่เฉยๆไม่ได้ไปไหน ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่เดี๋ยวก็ต้องลงมากรุงเทพฯอีก ขี้เกียจเดินทางบ่อยๆ คงนั่งๆนอนๆอยู่หอนี่แหล่ะครับ ดีที่ยังมีไอ้เทียนอยู่เป็นเพื่อนด้วย เลยไม่เหงา ......นั่งนับวันรอไปค่ายอาสา เพราะมีใครบางคนรอผมอยู่ที่นั่น
----------------------------------------
แล้วตอนหน้า เรามาออกเดินทางไปค่ายอาสาด้วยกันนะครับ
^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao5: แหม เริ่มละลายแล้วใช่ไหม คุณดิน .. :hao7:
-
ไปค่ายอาสา
ตอนไปสมันเรียนสนุกมากๆ
เฮ้อ...คิดแล้วนึกถึงอดีต
รีบๆไปนะฟ้าพี่ดินรออยู่
-
ยังไม่ยอมรับอีกนะพี่ดิน!
-
ไอ้พี่ดิน จะกล้าๆเดินหน้าจีบฟ้า อย่างสง่าผ่าเผยเมื่อไหร่กัน
ก็ดูๆหินไป ละกัน เมื่อคืนพูดอย่าง เช้ามาเปลี่ยนซะละ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 21 : การเดินทางที่แสนพิเศษ
##เมจเสจจากค่าย##
แล้วก็ถึงวันที่ค่ายใหญ่จะได้ออกเดินทางกันแล้ว แต่ผมรู้สึกตื่นเต้นนะแต่ก็เป็นห่วงไอ้หินกับไอ้ทิวเพราะมันสองคนหายเงียบไปสามวันแล้วครับ นับตั้งแต่วันที่ไปเตรียมค่ายพวกมันก็ไลน์มาคุยกับผมตลอด แต่สองสามวันมานี่มันสองคนเงียบหายไป ผมไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ บางครั้งก็โทรไม่ติดเหมือนไม่มีสัญญานโทรศัพท์ ส่วนพี่ดินก็เงียบหายไปเหมือนกัน "กูรอที่ค่ายนะ" เป็นข้อความไลน์ล่าสุดที่พี่ดินส่งให้ผมในวันที่เดินทางไปเตรียมค่าย นอกนั้นแกก็เงียบหาย มีแต่ตอนที่ไอ้ทิวไอ้หินไลน์มาคุยมันก็จะบอกว่าพี่ดินฝากถามว่า...พี่ดินบอกว่า....พี่ดินนู่นนี่นั่น แต่เจ้าตัวไม่เคยไลน์มาเองซักครั้ง ผมขอให้ไอ้หินกับไอ้ทิวส่งภาพบรรยากาศเตรียมค่ายมาให้ดูบ้าง มันสองคนก็ไม่ส่งให้ผมดู มันบอกว่าเป็นกฏของทีมงานเตรียมค่ายที่ห้ามเผยแพร่ภาพใดๆออกไปก่อนที่ค่ายใหญ่จะมาถึง ส่วนการกินอยู่ช่วงเตรียมค่ายไอ้ทิวบอกว่าอยู่สบายๆ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
ผมเองในระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ว่างๆ ก็ได้ไอ้เทียนกับพี่โอมนี่แหล่ะครับอยู่เป็นเพื่อน พี่โอมเลี้ยงข้าวผมกับไอ้เทียนทุกวันเลย จนแม่ไอ้เทียนบอกกับพี่โอมว่าเดือนนี้ไม่ต้องจ่ายค่าห้อง ฮ่าๆ ดีไปอีก
ตอนแปดโมงเช้าผมกับไอ้เทียนลงมากินข้าวที่ร้านใต้หอ ซักพักพี่โอมก็มานั่งด้วย ผมเห็นพี่โอมแต่งตัววันนี้แล้ว แกคงสไตล์เดียวกับพี่ดิน เกงยีนส์สีซีดเข่าขาด รองเท้าผ้าใบ เสื้อยืดตราห่านสีขาว ซึ่งมันช่วยขับผิวที่ขาวอยู่แล้วให้น่ามองมากขึ้น พี่โอมแกหล่อแบบหมดจรดจริงๆครับ แล้วการแต่งตัววันนี้ก็ทำให้คนตรงหน้าผมดูเท่ห์มาก
"ฟ้า เทียน สั่งข้าวกันยัง"
"สั่งไปแล้วครับพี่โอม พี่โอมจะกินไรเดี๋ยวผมไปสั่งให้ครับ" ผมบอกพี่โอมที่กำลังจรดปากกาเขียนเมนูในกระดาษ
พี่โอมชะงักมือแล้วเงยหน้ามามองผม "เอาแบบฟ้าก็ได้ แล้วก็ต้มจืดเต้าหู้หมูสับถ้วยนึงเอามากินด้วยกัน" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยิ้ม
"ผมกินข้าวไข่เจียวนะครับพี่"
"ครับ เอาแบบฟ้าแหล่ะ"
ผมเดินไปสั่งข้าวให้พี่โอมแล้วก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ พี่โอมออกไปยืนคุยโทรศัพท์ที่หน้าร้าน ซักพักก็กลับมานั่งตรงข้ามผม
"เออ ฟ้า นี่บอกไอ้ภูยังว่าจะไปค่าย"
"บอกแล้วครับพี่ บอกล่วงหน้าตั้งนาน ตอนแรกมันก็ไม่ให้ผมไปหรอก แต่ผมบอกว่าพี่โอมก็ไป มันก็เลยให้ไปได้"
"ถึงว่า มันโทรมากำชับพี่ว่าให้ช่วยดูแลฟ้าให้ด้วย"
"โห่ พี่..เมื่อไหร่มันจะเห็นผมโตซักทีเนี่ย อะไรๆก็เป็นห่วงไปหมด" ผมบ่นไอ้ภูให้พี่โอมฟัง พี่โอมก็หัวเราะ
"นี่แหล่ะ คือหน้าที่ของพี่ที่มีต่อน้อง" พี่โอมบอกผม
"พี่โอมมีน้องมั๊ยครับ" ไอ้เทียนถามพี่โอม
ผมเห็นพี่โอมทำหน้าสลด ก้มหน้าลงก่อนที่จะเงยหน้ามาตอบไอ้เทียน
"มีครับ พี่มีน้องชายคนนึงแต่เค้าเสียชีวิตตั้งแต่ตอนสิบขวบ ถ้าเค้ายังอยู่ก็รุ่นเดียวกับเทียนนี่แหล่ะ" พี่โอมพูดแล้วก็เงียบไป มีท่าทีเศร้าๆ
"อ่า ผมเสียใจด้วยนะครับพี่ ขอโทษนะครับที่ถาม" ไอ้เทียนบอกพี่โอม
"ไม่เป็นไรครับ ถามได้"
"แล้วเค้าเป็นอะไรถึงเสียชีวิตหล่ะครับ" ผมถามพี่โอม
"จมน้ำครับ เค้าไปเรียนว่ายน้ำแล้วเป็นตะคริว"
"อ่อ ครับ เสียใจด้วยนะครับพี่โอม เหงาเลย" ผมบอกพี่โอม พี่โอมแกก็ยิ้ม แต่สายตาก็ยังดูเศร้าๆอยู่
"ก็ทั้งเสียใจทั้งเหงาแหล่ะครับ น้องชายพี่เหมือนกับฟ้ามาก พี่ถึงรู้สึกเอ็นดูฟ้าตั้งแต่เจอครั้งแรก"
"อ่อ ครับ"
"อีกอย่างฟ้าก็เป็นน้องไอ้ภูเพื่อนพี่ด้วย ทำให้ใกล้กันขึ้นไปอีก เหมือนกับน้องชายพี่ยังอยู่"
"ผมคงแทนน้องชายพี่โอมไม่ได้หรอกครับ แต่ยังไงผมกับไอ้เทียนก็เป็นน้องพี่ได้นะครับ ดีซ๊ะอีกมีพี่คอยดูแล"
"ครับ ทีนี้ก็อย่ารำคาญหล่ะ เวลาที่ไอ้ภูมันเป็นห่วงอ่ะ เข้าใจรึยัง" พี่โอมถามผมแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนศีรษะของผม
"ครับพี่ เข้าใจแล้วคร๊าบบ" ผมบอกพี่โอม รู้สึกเขินๆเหมือนกันที่พี่แกมาทำแบบนี้กับผม เพราะรู้สึกว่ามีสายตาของหลายๆคนในร้านข้าวกำลังมองอยู่
"อ่ะ ข้าวมาแล้ว รีบกินจะได้รีบไปชมรม"
ผม ไอ้เทียน พี่โอม กินข้าวเสร็จ ก็พากันเดินไปชมรม เห็นหลายคนสะพายกระเป๋า เดินไปทางเดียวกัน คงจะไปค่ายเหมือนกัน บางคนก็อุ้มตุ๊กตาไปด้วย พี่โอมเห็นก็หัวเราะ แล้วก็บอกว่าเอาตุ๊กตาไปให้เปื้อนเปล่าๆ ผมแวะเข้าไปในเซเว่นเล็กๆที่อยู่ข้างในคณะวิศวะ เพื่อซื้อช็อกโกแลตไปฝากเด็กๆ เพราะไอ้หินบอกผมว่าที่หมู่บ้านมีเด็กๆเยอะมาก และเด็กๆก็น่ารัก พูดภาษาไทยไม่ค่อยชัด เป็นสำเนียงแบบชาวเขาที่เราเคยได้ยินกัน เด็กๆบอกว่าอยากกินช็อกโกแลต
##เมจเสจจากค่าย##
หลังจากซื้อของเสร็จ ผม พี่โอม ไอ้เทียนก็เดินไปถึงชมรม ได้ยินเสียงกลองสันทนาการดังมาแต่ไกล บรรยากาศน่าสนุกครับ
"ลูกค่ายคนไหนที่มาถึงแล้วแต่ยังไม่ได้ลงทะเบียน ได้โปรดมาลงทะเบียนตรงนี้ก่อนนะคะ" เสียงพี่โอปอพูดออกโทรโข่ง
ผม ไอ้เทียน พี่โอมก็ไปต่อแถวลงทะเบียนครับ
"อ่าว ไอ้โอม กูนึกว่ามึงไปเตรียมค่ายนะเนี่ย" เพื่อนพี่โอมเข้ามาทักพี่โอม
"ตอนแรกกูก็ได้ไปชุดเตรียมค่ายแหล่ะ แต่ไอ้ดินให้กูไปพร้อมค่ายใหญ่"
"ทำไมว๊ะ คนไปเตรียมค่ายเยอะเลยหรอ"
"เออ ก็เยอะนะ ไอ้ดินมันให้กูอยู่ดูแลเกียร์ของมัน" พี่โอมตอบเพื่อน เพื่อนพี่โอมก็ทำหน้า งงๆ แต่ก็พยักหน้าให้เหมือนว่าจะเข้าใจในสิ่งที่พี่โอมบอก ผมเองยืนฟังอยู่ก็ยัง งง ไปด้วย....เกียร์ของพี่ดินให้พี่โอมดูแล...!!
"ว๊ายยย น้องฟ้า พ่อทูนหัว น้องฟ้ามาอยู่อาข่ากับพี่โอปอนะคะมานี่เลยพี่เขียนป้ายให้" พี่โอปอเรียกผม แล้วก็ดึงมือผมออกไปจากแถว
"โอปอ น้องฟ้าอยู่ปกาเกอญอกับเราย่ะ เสียใจด้วยนะ" เพื่อนพี่โอปอพูดขึ้นมา ทำเอาพี่โอปอหน้าหงิกไป
"ไปเลย ไปอยู่ปกาเกอญอนู่น ชิ" พี่โอปอพูดแล้วก็ผลักตัวผมไปหาพี่คนนั้น พี่เค้าก็เอาป้ายกระดาษสีเหลืองที่เขียนชื่อผมคล้องคอให้ผม
น้องฟ้า ปี.1 (ปกาเกอญอ)
ตอนนี้ลูกค่ายที่ได้รับป้ายชื่อจะถูกแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่คือ อาข่าป้ายสีเขียว กับ ปกาเกอญอป้ายสีเหลือง ไอ้เทียนได้อยู่อาข่า ส่วนพี่โอมอยู่ปกาเกอญอเหมือนกับผม
"โอม น้องฟ้า ยืนคู่กันหน่อยเราขอถ่ายรูปไปลงเพจหน่อย"
"โห ส้ม จะไปค่ายก็ยังลงเพจอีกหรอ" พี่โอมถามเพื่อน
"ลงสิ เค้าจะได้รู้ว่าชมรมเราไปทำค่ายจริงๆ มาๆขอถ่ายรูปหน่อย"
พี่โอมเอาแขนมากอดคอผม เพื่อให้เพื่อนถ่ายรูปไปลงเพจ
"ดีมากโอม เซอร์วิสแฟนๆเก่งแบบนี้ รักตายเลย อิอิ" เพื่อนพี่โอมแซวผมกับพี่โอม
พี่โอมฝากกระเป๋าไว้กับผม แล้วก็เดินไปคุยกับกลุ่มเพื่อนพี่เค้า ส่วนผมกับไอ้เทียนก็นั่งอยู่ตรงโต๊ะไม้หิน รอพี่ๆเรียกรวม
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า ไอ้เทียน อยู่เผ่าไหนเนี่ย" ไอ้คิมเดินเข้ามาทักผมกับไอ้เทียนก่อนที่จะนั่งข้างๆผม
"อ่าว ไอ้คิมมึงก็ไปค่ายด้วยหรอ" ไอ้เทียนถามไอ้คิม
"เออ ไปดิ กูอยู่อาข่า"
"กูปกาเกอญอ" ผมบอกไอ้คิมแล้วก็ชูป้ายชื่อให้มันดู
"ไอ้เทียนอาข่าเหมือนกูเลย"
"เออ ไอ้คิมเดี๋ยวตอนขึ้นรถไฟไปนั่งด้วยกันดิ" ผมชวนไอ้คิมไปนั่งด้วย เพราะจะได้ครบสี่คนพอดี พี่โอม ผม ไอ้เทียน ไอ้คิม
"ได้ๆ เดี๋ยวกูไปนั่งด้วย ฝากกระเป๋าแป๊บนะไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"เร็วๆนะมึงเดี๋ยวพี่เค้าจะเรียกรวมแล้ว"
เพจ UST SO CUTE
"สองหนุ่มหล่อไปค่าย"
"โอม" ปี 2 คณะวิศวะกรรมศาสตร์ / ฟ้า ปี 1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร พิกัด:ชมรมค่ายอาสา
หูยยยย แพคคู่ ดีต่อใจ
ค่ายนี้ดี๊ดี สมัครทันมั๊ยคะ
จิ้นไปอีก พี่โอม น้องฟ้า
อยากไปค่ายด้วยเลยอ่ะ ทันมั๊ยค้าาาาา
"แหม่ะ มึงนี้นะไอ้ฟ้า ค่ายยังไม่ทันเริ่ม โดนจับจิ้นซ๊ะละ" ไอ้เทียนแซวผม
"ไม่ต้องห่วงเลยฟ้า มีคนรอจิ้นเพียบบนค่าย" พี่โอมบอกผม แล้วก็หัวเราะ เหมือนกับพี่เค้ารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วกับคำคอมเม้นต์ในเพจ
"น้องฟ้าค่ะ" พี่ขวัญเดินมาหาผมพร้อมขนมถุงใหญ่
"สวัสดีครับพี่ขวัญ" ผมยกมือสวัสดีพี่ขวัญ พี่ขวัญก็รับไหว้ผมแล้วก็ยื่นถุงขนมให้
"อ่ะนี่ขนม เอาไว้กินบนรถไฟนะ"
"โห พี่ขวัญครับ ทำไมเยอะจังผมกินไม่หมดหรอก" ผมบอกพี่ขวัญเมื่อเห็นว่าในถุงใบใหญ่นั้นเต็มไปด้วยขนมหลายๆอย่างรวมกัน
"ไอ้คนบนค่ายใช่มั๊ยขวัญ" พี่โอมถามพี่ขวัญ พี่ขวัญก็พยักหน้าให้พี่โอม
"นี่ยังไม่หมดนะโอม เดี๋ยวบนรถไฟมีอีก" พี่ขวัญบอกพี่โอมพี่โอมก็อมยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้พี่ขวัญ
"นี่พี่คุยเรื่องอะไรกันหรอครับ" ผมถามพี่สองคนเพราะความสงสัย
"ไม่มีอะไรค่ะน้องฟ้า อย่าลืมกินขนมนะ พี่ไปละไว้เจอกันบนรถไฟนะ" พี่ขวัญบอกผมแล้วก็เดินไปหากลุ่มเพื่อน
ซักพักพี่ปีสามก็เรียกรวมลูกค่ายครับ ให้นั่งตามกลุ่มในป้ายชื่อ ซึ่งก็แบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ จำนวนสมาชิกชมรมทั้งหมดที่ไปค่ายรวมกับชุดเตรียมค่ายก็ประมาณ50คนครับ
"เอาหล่ะค่ะน้องๆชมรมค่ายอาสาทุกคนก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ พี่ชื่อโอเลี้ยงค่ะ เพราะพี่ตัวดำ"
"พี่เลี้ยง ทำไมรีบฆ่าตัวเองหล่ะคะ" เสียงพี่โอปอแซวพี่ผู้หญิงผิวเข้มที่กำลังยืนแนะนำตัวอยู่หน้าแถว
"ก็ดีกว่าให้แกฆ่าชั้นนะยะนังโอปอ"
พวกผมก็หัวเราะ ขำๆกันกับการพูดหยอกของพี่เค้า
"พี่ชื่อโอเลี้ยงนะคะ อยู่คณะสถาปัตฯปีสาม พี่เป็นเฮดทีมงานสวัสดิการค่ายค่ะ ส่วนทีมงานอื่นๆเดี๋ยวเราจะไปทำความรู้จักกันบนค่ายนะคะ เดี๋ยวพี่จะบอกการเดินทางของพวกเราในวันนี้ก่อนแล้วก็จะได้เดินทางไปสถานีรถไฟกันค่ะ"
พี่โอเลี้ยงบอกว่า หลังจากเสร็จจากชมรมแล้ว ลูกค่ายทุกคนก็จะเดินไปที่สถานีรถไฟที่เป็นจุดจอดรถของมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นก็จะนั่งรถไฟขบวนท้องถิ่นไปถึงสถานีกรุงเทพฯ แล้วก็ต่อรถไฟสายเหนือจากสถานีกรุงเทพฯ มุ่งหน้าสู่สถานีรถไฟลำพูน เมื่อถึงสถานีรถไฟลำพูนก็จะมีรถบัสจากค่ายทหารมารอรับลูกค่ายทุกคนขึ้นไปส่งยังหมู่บ้านที่จะไปทำค่าย อันเป็นการสิ้นสุดการเดินทาง
"ลูกค่ายทุกคนเข้าใจการเดินทางของเรานะคะ"
"เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ"
"ต่อไปพี่จะแนะนำทีมงานพยาบาลนะคะ น้องๆปีหนึ่ง ใครป่วยหรือรู้สึกไม่สบายก็ให้มองหาคนที่คล้องป้ายชื่อสีชมพูแบบนี้ นั่นหมายความว่าพี่เค้าเป็นทีมงานพยาบาลนะคะ ยกตัวอย่างนี่ค่ะ น้องขวัญ คณะวิศวะปี2 เป็นทีมงานพยาบาลค่ะ" พี่โอเลี้ยงเรียกพี่ขวัญออกไปยืนหน้าแถว
"ก่อนที่เราจะไปขึ้นรถไฟ พี่ได้รับเมจเสจจากค่ายมาค่ะ เดี๋ยวพี่ขอมอบหน้าที่นี้ให้ทีมสันทนาการดีกว่าค่ะ เชิญน้องโอปอค่ะ" พี่โอเลี้ยงเรียกพี่โอปอออกไป เสียงกลองในจังหว่ะสามช่าก็ดังขึ้น พี่โอปอกับทีมงานสันทนาการก็ออกไปเต้นหน้าแถว พวกผมก็นั่งปรบมือกันอย่างสนุก
"สวัสดีค่า พี่ชื่อโอปอนะคะ ปี2 คณะอุตสาหกรรมเกษตร สวยๆค่ะ" พี่โอปอพูดแนะนำตัว พวกปีหนึ่งก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
"ก่อนไปค่าย เราก็มีเมจเสจจากชุดเตรียมค่ายส่งมาถึงสมาชิกค่ายใหญ่นะคะ"
"เมจเสจแรก....บนดอยมันหนาว กอดเราก็ได้ จากทีมงานเตาปูน" พอพี่โอปออ่านเมจเสจจบ พวกผมก็ปรบมือ ส่งเสียงวี๊ดวิ้วกันตลอด
"ไอ้ฟ้า เด็กๆรอช็อกโกแลตจากมึงนะครับ จากก้อนหินก้อนนั้น" ไอ้เชี่ยหินเล่นผมเข้าแล้ว ถึงว่าเงียบหายกันไป ที่แท้ก็ส่งเมจเสจมาให้ผมนี่เอง
"น้องฟ้าคะ เด็กๆต้องการช็อกโกแลตค่ะ เตรียมไว้หรือยังเอ่ย" พี่โอปอถามผม
"เรียบร้อยแล้วครับพี่"
"เมจเสจต่อไปนะคะ ถึงอีโอปอ บนนี้ไม่มีกล้วยมีอ้อยให้กินนะมึง กรุณาเอาขึ้นมาเอง จากน้ำกะทิขาวข้นหวานมัน" พี่โอปออ่านเมจเสจที่ส่งถึงตัวเอง พวกผมได้ยินก็ขำกัน
"ไม่มีกล้วยมีอ้อย เดี๋ยวกูจะกินน้ำกะทิมึงให้หมดเลย ขาวข้นหวานมันเนี่ย อย่าให้รู้นะว่าใคร" พี่โอปอพูดออกมา มีแต่คนหัวเราะรวมทั้งผมด้วย
"ทีมงานสวัสดิการครับ เตรียมค่ายต้องการน้ำแดง จากคนขาดความหวาน"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวสวัสดิการจัดให้ น้ำแดงหวานๆ" เสียงพี่ๆทีมงานสวัสดิการตะโกนตอบมา
"ไอ้ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตรปีหนึ่งมามั๊ยครับ มีคนคิดถึงใจจะขาดอยู่บนค่าย จากทิวสนริมทางรถไฟ"
"แล่ว แล่ว แล่ววววว น้องฟ้าคะ พ่อทูนหัวของพี่ มีคนคิดถึงอยู่บนค่ายค่ะ ใจจะขาด ว๊ายยยย แต่..ชุดเตรียมค่ายมีแต่ผู้ชายนะ ทำไมคิดถึงน้องฟ้าหล่ะคะ" พี่โอปอ พูดเองชงเอง เพื่อนๆในแถวก็หัวเราะกัน
"ฮ่าๆ ไอ้ฟ้า กูว่าไอ้หินกับไอ้ทิวแกล้งมึงละเนี่ย" ไอ้เทียนพูดแซวผม
"เออดิ คงมันสองคนแหล่ะ จะมีใครหล่ะ" ผมบอกไอ้เทียน
"สัญญานโทรศัพท์อาจจะไม่มี แต่สัญญานจากใจพี่มีให้เต็มๆเลยคร๊าบบบ จากทีมงานตักหินตักทราย"
"ฮิ้ววววววววว"
"อาบน้ำมันหนาว อาบเหล้าดีกว่า จากทีมงานยกแก้ว"
"ฮ่าาาาาาาาาาาาาา งานนี้มีเมานะคะ"
"ปีที่แล้วอีโอปอตกมันค่ะ โดนเหล้าไปแก้วเดียวตกมันค่ายแทบแตก ฮ่าๆ" เพื่อนพี่โอปอแซว พี่โอปอก็ออกอาการเขินที่โดนเพื่อนแฉ พวกผมก็หัวเราะกัน
"เอาหล่ะ จบเมจเสจสุดท้ายดีกว่าค่ะ จะได้ไปสถานีรถไฟกัน รถใกล้จะมาละ"
"เมจเสจสุดท้ายของเรานะคะ ใครหว่า ลายมือสวยซ๊ะด้วย"
"จากทีมงานเดินป่าค่ะ ทีมงานเดินป่าส่งเมจเสจมาบอกว่า ในป่ามีของหายาก อยากจะรักคุณเท่าฟ้า"
"เอ๊ะ ของหายาก แล้วเกี่ยวอะไรกับรักคุณเท่าฟ้าคะเนี่ย พี่อ่านแล้วก็ งงๆ" พี่โอปอพูดแล้วก็ยกมือเกาหัว พวกผมเองก็ งง ไปด้วย ฮ่าๆ
หลังจากเสร็จกิจกรรมที่ชมรมแล้ว พี่ปีสามก็พาลูกค่ายทุกคนเดินไปยังสถานีรถไฟเล็กๆของมหาวิทยาลัยครับ แล้วพวกเราก็นั่งรถไฟมาที่สถานีรถไฟกรุงเทพฯ ก่อนที่จะเปลี่ยนไปขึ้นอีกขบวนนึงที่เป็นรถไฟสายเหนือ สองโบกี้สุดท้ายเป็นของชมรมค่ายอาสาครับ เจ้าหน้าที่ติดป้ายไว้ชัดเจนแล้วก็มีป้ายผ้าที่เขียนชื่อชมรมค่ายอาสาผูกติดเอาไว้ด้วย ไอ้คิมพาผมขึ้นไปที่โบกี้ท้ายสุด มันบอกว่านั่งท้ายๆอ่ะเงียบดีไม่อึดอัดด้วย พี่โอมก็มานั่งกับพวกผม ผมนั่งกับพี่โอม ฝั่งตรงข้ามก็เป็นไอ้เทียนกับไอ้คิม พี่โอมให้ผมนั่งริมหน้าต่างจะได้ไม่ร้อน ลมพัดเย็นสบาย รถไฟขบวนที่พวกผมนั่งเป็นรถเร็วครับจะออกจากสถานีรถไฟกรุงเทพฯเวลาเวลาประมาณบ่ายสอง แล้วก็จะไปถึงสถานีลำพูนประมาณตีสี่กว่าๆครับ ซึ่งเช้ามากๆ พวกผมต้องนั่งรอรถจากค่ายทหารมารับในตอนฟ้าสางประมาณ8โมงเช้าครับ
เมื่อถึงเวลารถไฟก็ค่อยๆเคลื่อนขบวนออกจากสถานีครับ ผมรู้สึกตื่นตาตื่นใจมากกับวิวทิวทัศน์ข้างทางรถไฟ ผมชะโงกหน้าออกไปมองจนพี่โอมต้องคอยเตือนเพราะมันอันตราย เอาจริงๆนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เดินทางโดยรถไฟเลยนะครับเนี่ย ช่วงแรกๆที่ออกจากสถานีกรุงเทพฯ สองข้างทางก็จะเป็นบ้านเรือนคนที่ปลูกแทบจะติดกับรางรถไฟเลยครับ พอหลุดจากสถานีดอนเมืองก็เป็นแถวๆรังสิต ทิวทัศน์เปลี่ยนไปกลายเป็นทุ่งนากึ่งๆเมือง เพราะยังเห็นทิวตึกสูงอยู่ไกลๆ พอไปถึงอยุธยาก็เป็นชนบท มีทุ่งนา นานๆจะเห็นบ้านเรือนที่ตั้งอยู่ห่างๆกัน ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างอากาศสดชื่นมากๆครับ ไอ้เทียน ไอ้คิม พี่โอม พากันงีบหลับหมด มีแต่ผมคนเดียวที่ไม่หลับ ยังคงนั่งมองวิวไปเรื่อยเปื่อย ได้สูดอากาศสดชื่นแบบนี้ใครจะไปหลับลงหล่ะครับ ขอเก็บความทรงจำนี้ไว้ให้มากที่สุดดีกว่า
"ฟ้า ไม่ง่วงหรอ" พี่โอมถามผมทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ พร้อมกับเอื้อมแขนยาวของแกมาคล้องตัวผมให้เอนไปพิงกับไหล่ของแก
"ไม่อ่ะครับพี่ ผมไม่เคยเห็นวิวสวยๆแบบนี้เลย ขอนั่งดูวิวดีกว่า"
"แหม่ โอมตัวติดน้องฟ้าแจเลยนะ" เพื่อนพี่โอมที่อยู่เบาะตรงข้ามแซวพี่โอม พี่โอมลืมตามายิ้มให้เพื่อน
"ก็นี่น้องชายโอมนะครับ ดูสิหน้าเหมือนกันมั๊ย" พี่โอมบอกเพื่อน แล้วก็เอาแขนโอบตัวผมจนหน้าผมแนบกับหน้าพี่โอม รู้สึกเหมือนไฟช๊อต..!!
"เออ หน้าคล้าย นี่บอกเป็นพี่น้องกันเราเชื่อนะเนี่ย"
"ก็บอกแล้วว่านี่อ่ะ น้องชายโอม" พี่โอมบอกเพื่อนแล้วก็หลับตานอนต่อ แต่ก็ยังคงหนีบผมไว้แบบนี้ จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัด
"พี่โอมครับ" ผมเรียกพี่โอมแล้วขยับตัว
"อือ โทษที ลืมปล่อย" พี่โอมบอกผมแล้วก็หัวเราะ หึ หึ
ผม..พอหลุดจากอ้อมแขนพี่โอมแล้วก็หันมาตั้งหน้าตั้งตาดูวิวข้างทางต่อ พอดูไปนานๆ โดนลมตีหน้าก็ทำให้เริ่มหาว ตาปรือๆได้เหมือนกันนะครับ หันกลับมามองไอ้เทียนไอ้คิม สองคนนั้นก็หลับดีจริงๆจนหัวชนกัน ผมเองก็เริ่มง่วง เลยนั่งเอาหัวพิงหน้าต่างแล้วก็หลับตาให้ลมตีหน้าเย็นๆ
"ให้ลมตีหน้าขนาดนั้นเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก มานี่มา" พี่โอมพูดแล้วก็เอาแขนมาโอบตัวผมให้พิงหัวกับไหล่ของแก
ผมก็นอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ไม่นานก็หลับไป
"เด็กอะไร หลับยากหลับเย็นจริงๆ" พี่โอมบ่นผมเบาๆ พร้อมกับก้มหน้าลงมาพิจารณาใบหน้าของผมที่หลับตานิ่งอยู่กับไหล่ของตัวเอง
"โอม แหม่ะ อะไรจะดูแลดีขนาดนี้" พี่ขวัญเดินมาหาพี่โอม พอเห็นว่าผมนอนพิงพี่โอมอยู่ ก็ออกปากแซวพี่โอมทันที
"มีไรหรอขวัญ"
"น้องฟ้าหลับนานยัง"
"ซักพักละ"
"เดี๋ยวถ้าน้องเค้าตื่น แล้วจะกินข้าวโอมพาไปกินที่ตู้เสบียงนะ ไอ้ดินมันฝากตังค์ไว้ที่ขวัญให้ดูแลเด็กของมัน"
"แหม่ ไอ้ดินนี่นะฝากคนอื่นเค้าไปทั่ว นี่มันไม่ให้โอมไปเตรียมค่ายนะ ให้โอมไปค่ายใหญ่พร้อมฟ้า สงสัยจะเอาจริง"
"เอาจริงอะไร มันอ่ะป๊อดจะตาย" พี่ขวัญพูดแล้วก็หัวเราะ
"อือ ได้ๆ เดี๋ยวถ้าน้องมันตื่นโอมจะพาไปนะ"
"โอเค เดี๋ยวไปกินข้าวพร้อมกัน" พี่ขวัญบอกพี่โอมแล้วก็เดินกลับไป
ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานมั๊ย รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนขายของ ผมลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองยังพิงอยู่กับไหล่ของพี่โอม ที่ตอนนี้เสียบหูฟังเพลงอยู่ ส่วนไอ้คิมกับไอ้เทียนไม่รู้ว่าหายไปไหน ผมขยับตัว พี่โอมก็ถอดหูฟังออก
"อ่าว ตื่นแล้วหรอ"
"ครับพี่ พี่โอมเมื่อยมั๊ย ขอโทษนะครับ" ผมรีบขอโทษพี่โอมที่นอนพิงไหล่ซ๊ะนานเลย พี่แกจะขยับตัวก็ไม่ได้ คงกลัวว่าผมจะตื่น
"ไม่เป็นไรครับ พี่สบายๆ"
"ไอ้เทียนไอ้คิมไปไหนอ่ะครับ"
"ไปเดินเล่นกันเดี๋ยวก็มา"
ผมก้มมองนาฬิกาตอนนี้ก็ทุ่มกว่าๆ นี่ผมหลับไปนานมากนะเนี่ยเกือบสองชั่วโมง
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า มีตู้เสบียงด้วยหว่ะ ของกินเพียบไปกินข้าวกันมั๊ย" ไอ้เทียนชวนผมทันทีที่มันกลับมาถึงที่นั่ง
"เออ ไปดิ แต่ เดี๋ยวกูไปล้างหน้าก่อนนะรอแป๊บ" ผมบอกไอ้เทียนไอ้คิม แล้วก็เดินไปห้องน้ำ เห็นเพื่อนผู้หญิงยืนรออยู่ ผมก็เดินไปยืนรอใกล้ๆ
"เราไม่อยากจะเชื่อว่าอย่างฟ้าจะไปค่ายด้วยนะเนี่ย" เพื่อนที่ยืนรอเข้าห้องน้ำอยู่พูดกับผม ผมอ่านป้ายชื่อเห็นว่าชื่อแพรว แต่คงไม่ใช่คณะเดียวกับผม เพราะไม่คุ้นหน้าเลย
"ทำไมหล่ะครับ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกของเรานะที่ไปค่ายแบบนี้"
"ก็ฟ้าเป็นเดือน อ.ก. ใครๆก็รู้จัก ระดับเดือนคณะแล้วไม่น่าจะมาทำอะไรแบบนี้อ่ะ"
"โห่ อย่าคิดแบบนั้นสิครับ เราอ่ะทำได้หมดแหล่ะ สบายๆ แล้วเธออยู่คณะไรอ่ะ"
"อ่อ เราอยู่วิดยา ชื่อแพรว ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"เช่นกันครับ"
ผมยืนคุยกับแพรวอยู่ซักพัก คนในห้องน้ำก็ออกมา ปรากฏว่าเป็นพี่ฟ้า แฟนพี่เทมส์ พี่ฟ้าเห็นผมแกจำได้ ก็ยิ้มให้
"น้องฟ้า นั่งอยู่ตรงไหนเนี่ย เจอเทมส์ยัง"
"สวัสดีครับพี่ฟ้า ผมนั่งท้ายขบวนเลยครับ เจอพี่เทมส์แล้วครับพี่เค้าซื้อขนมให้เต็มเลย"
"อ่อ โอเคค่ะ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"
"ครับพี่"
--------------------------------
##คนไกล..ไลน์มา##
ผมล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินกลับที่ตรงที่นั่ง แล้วพี่โอมก็พาผมไอ้คิม ไอ้เทียนไปที่ตู้เสบียง ที่ตู้เสบียงผมเจอพี่ขวัญกับเพื่อนๆนั่งคุยกันอยู่ พี่ขวัญบอกผมว่าให้ไปสั่งข้าวกินได้เลย เดี๋ยวพี่ขวัญจ่ายให้เอง ผมก็ถามพี่ขวัญว่าทำไมต้องจ่ายให้ผม พี่ขวัญก็ไม่ยอมตอบ บอกแค่ว่าเดี๋ยวจ่ายให้ พี่โอมก็บอกผมว่าไม่ต้องคิดมากกินข้าวไปเถอะ ดีแล้วที่มีคนเลี้ยง ผม ไอ้คิม ไอ้เทียนก็จัดกันเต็มที่เลยครับ ข้าวไข่เจียว ข้าวกระเพรา+ไข่ดาว กินกันจนอิ่มแปล้เลย
หลังจากกินข้าวเสร็จ พี่โอมขออยู่คุยกับพวกพี่ขวัญก่อน ผม ไอ้คิม ไอ้เทียนก็เดินไปตรงท้ายสุดของตู้ขบวนไปยืนรับลมกันครับ ลมเย็นๆพัดเข้ามา มองออกไปก็เห็นแต่ความมืด
ผมกลับเข้ามานั่งตรงที่นั่ง ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าๆแล้ว พี่โอมยังไม่กลับมาเลย ผมเอาขนมออกมาแบ่งให้เพื่อนๆที่นั่งใกล้ๆกันได้กินด้วย เพราะที่พี่ขวัญซื้อมาให้ก็เยอะ มาเจอขนมของพี่เทมส์อีกก็ยิ่งเยอะ พี่เทมส์นั่งอยู่คนละตู้กับผม ผมก็เลยไม่ได้เดินไปหาแกเลย
เสียงไลน์ผมดัง ใครกันไลน์มาหาตอนนี้ สงสัยจะเป็นไอ้หินกับไอ้ทิว แต่ก็ไม่ใช่ เพราะคนที่ไลน์มาหาผมคือ...พี่ดิน
Din : หลับยัง ถึงไหนแล้ว
Sky : ไม่รู้อ่ะครับ มันมืดแล้วอ่ะ
Din : เออ
Sky : ไปเตรียมค่ายตั้งนานเพิ่งจะไลน์มาหาผมเนี่ยนะ
Din : อือ
Sky : วุ๊....ไม่คุยด้วยละครับ
Din : ก็ไม่ค่อยว่าง
Sky : ไอ้ทิวไอ้หินยังว่างไลน์มาได้เลย
Din : กูไม่อยากคุย จบมั๊ย?
Sky : ทำไมไม่อยากคุยหล่ะครับ
Din : เดี๋ยวคิดถึง
ง่อววววววว................ :mew2: :mew2:
Sky : เอ่อ พี่ดินอยู่ไหนครับเนี่ย
Din : ถานีรถไฟ
Sky : มารอรับพวกผมหรอ ไอ้หินไอ้ทิวมาด้วยป่าวครับ
Din : มา หลับไปละ
Sky : นอนที่สถานีกันเลยหรอครับ
Din : เออดิ มึงก็นอนได้ละดึกแล้ว
Sky : ยังไม่ง่วงเลยครับ
Din : เออ กูบอกให้นอนก็นอนเหอะน่า อย่าดื้อดิว๊ะ
Sky : ครับ เดี๋ยวอีกซักพักค่อยนอน
Din : เดี๋ยวนี้
Sky : โห...พี่
Din : พรุ่งนี้กินข้าวเหนียวหมูปิ้งมั๊ย
Sky : กินครับ
Din : เออ เดี๋ยวซื้อไว้ให้ ไอ้โอมหล่ะ อยู่ไหน
Sky : พี่บอกให้ผมนอน แต่ก็ชวนคุย
วึ๊ง.................. :mew5: :mew5:
Din : เออ งั้นมึงนอนเลยนะ ถ้าไม่นอนมึงโดนแน่
Sky : คร๊าบ พี่ไม่รู้หรอกว่าผมจะนอนตอนไหนอ่ะ
Din : รู้ สายกูเยอะบนรถไฟอ่ะ ระวังตัวไว้เหอะมึง
Sky : ง่อวววว ครับพี่ GoodNight ครับ
Din : เออ ฝันดีครับ
ผมปิดหน้าไลน์ของพี่ดินลง นึกถึงข้อความที่คุยกับแกเมื่อกี้ก็เผลอยิ้มออกมา
"ไอ้ฟ้าคุยกับใครว๊ะ ยิ้มแป้นเชียวมึง" ไอ้เทียนแซวผม
"ป่าว ไม่มีไร กูไปแปรงฟันก่อนนะ จะนอนละ" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็หยิบกระเป๋ามาค้นหาแปรงสีฟันยาสีฟัน เตรียมไปแปรงฟันล้างหน้าแล้วก็กลับมานอน ตามคำสั่งของคนที่สถานีรถไฟลำพูน....เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว..พี่ดิน
---------------------------------
พรุ่งนี้ก็ถึงลำพูนแล้วววว ใครเคยนั่งรถไฟบ้าง บรรยากาศดีเหมือนที่ฟ้าได้สัมผัสหรือเปล่าเอ่ย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ
-
:o8: โง้ววววว ...เขินแทน ตั้งแต่มี คนดูแลเกียร์แทน
ให้คนซื้อขนมไว้กินบนรถ
ให้คนเลี้ยงข้าวระหว่างทาง
โอ้ยยยย ดูแลขนาดนี้ ไม่บอกไปเลยหล่าาาาา อย่ามัวแต่ป๊อด ไอ่พี่ดิน :hao5:
-
อยาดให้น่ารักเรื่อยยยยย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ดินสายเปย์มากมาย น้องฟ้าเด็กป๋าสินะ5555
-
น่ารักกันจริงๆเลย
แอบชอบโม้เม้นท์ของพี่โอมกับฟ้า
เวลาอยู่ด้วยกันอะ
แบบว่าตะมุตะมิ
ปล. คำว่า "มูเซอ" เป็นคำไม่สุภาพและหยาบคายมากๆ
อยากให้คนแต่งมาใช้คำนี้แทนนะ "ลาหู่"
-
พี่ดิน ฝากเกียร์ให้พี่โอม พี่ขวัญดูแล
ช่างดูแลฟ้าดีจริงๆ ทั้งขนม ทั้งข้าว ฟ้าไม่รู้เรื่องเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขิน~
-
ทีมพี่ดิน
เกร๊ดดดดดดด
เค้าจะเจอกันแล่วๆๆๆๆ
:hao7:
-
:mew1
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 22 : ข้าวเหนียวหมูปิ้งแห่งความคิดถึง
ผมแปรงฟันล้างหน้าเสร็จ เดินกลับมาที่ที่นั่ง ไอ้เทียนกับไอ้คิมก็หลับไปซ๊ะแล้ว ผมยืนดูมันสองคนหัวสั่นคลอนไปตามแรงเหวี่ยงของรถไฟแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือขึ้นไปหยิบกระเป๋าบนชั้นวางของเหนือศีรษะ แต่ก็มีคนแย่งหยิบมาให้ซ๊ะก่อน
"ขอบคุณครับพี่โอม" ผมขอบคุณพี่โอมที่ช่วยเอื้อมมือหยิบกระเป๋ามาให้ผม ก่อนที่จะหยิบเอาผ้าห่มผืนเล็กๆออกมา
"พี่โอมจะนอนยังครับ" ผมหันไปถามพี่โอมที่กำลังล้วงหาของในกระเป๋าของตัวเองอยู่ข้างๆผม
"อือ เดี๋ยวพี่ล้างหน้าแปรงฟันก็จะนอนละครับ" พี่โอมบอกผม แล้วก็หยิบขวดน้ำไปแปรงฟันตรงท้ายขบวนรถไฟ
ผมนั่งลงตรงที่ของตัวเอง ใส่เสื้อแขนยาวแล้วก็เอาผ้าห่มคลุมตัว แต่ถึงอย่างนั้นลมจากนอกหน้าต่างก็พัดเข้ามาอยู่ดี ตอนดึกๆแบบนี้อากาศหนาวชะมัด เห็นแสงฟ้าแลบ อีกไม่นานฝนต้องตกแน่ๆ
พี่โอมเดินกลับมานั่งลงข้างๆผมแล้วก็หยิบผ้าห่มออกมาจากกระเป๋าเช่นกัน
"ทำไมไม่ปิดหน้าต่างเนี่ย นอนให้ลมตีหน้าอยู่ได้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกเราหน่ะ" พี่โอมหันมาเห็นผมนั่งคลุมผ้าขดตัวอยู่ ก็บ่นผมแล้วก็ลุกไปปิดหน้าต่างลงมา ทำให้ลมพัดเข้ามาน้อยลง
"ผมปิดไม่เป็นอ่ะครับ" ผมบอกพี่โอม พี่โอมมองผมพร้อมกับส่ายหัวแล้วก็ยิ้มกับความเซ่อของผม
"มานอนใกล้ๆพี่ ห่มผ้ากับพี่จะได้อุ่นๆ" พี่โอมบอกผมพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆพี่แก แล้วพี่โอมก็เอาผ้าห่มของพี่เค้ามาคลุมตัวผมอีกชั้นนึง โคตรอุ่นเลยทีนี้ ผมเอาหัวไปพิงกับไหล่ของพี่โอม พี่โอมก็เอามือมาประคองหัวของผม พร้อมกับลูบหัวของผมเบาๆ ผมเองก็นอนเพลินๆโดนลูบหัวเล่นแบบนั้นจนหลับไป
"ว่าไงไอ้ภู"
"ถึงไหนกันแล้วว๊ะ กูโทรหาไอ้ฟ้ามันก็ไม่รับสาย มันอยู่ไหนอ่ะ"
"ไอ้ฟ้าหลับแล้ว อยู่ข้างๆกูเนี่ย คงปิดเสียงโทรศัพท์ไว้มั้งเลยไม่รู้ว่ามึงโทรมา"
"อ๋อ เออๆ โอเค งั้นแค่นี้แหล่ะ ฝากดูแลมันด้วยละกัน"
"เออ มึงก็เลิกเป็นห่วงมันได้ละ มันโตแล้ว ปล่อยให้มันดูแลตัวเองบ้าง"
"คร๊าบ ก็กูเป็นห่วงมันนี่หว่า ส่วนมึงเดี๋ยวว่างๆกูลงไปแดกเบียร์ด้วย"
"โอเค แล้วเจอกันไอ้ภู"
พี่ภูวางสายไปแล้ว พี่โอมก็ก้มลงมามองผมที่นอนหลับหัวซบอยู่กับบ่าของแกพร้อมกับเอามือมาจับผมบนศีรษะของผมแล้วก็ยิ้มออกมา
"เหมือนไอ้อาร์มกลับมาเกิดใหม่จริงๆ" พี่โอมพูดออกมาเบาๆ
"สงสัยจะติดพี่โอมซ๊ะแล้วมั้งเนี่ยน้องฟ้า" เสียงพี่ขวัญ ทำให้พี่โอมต้องหยุดการกระทำแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมองพี่ขวัญ
"อ่าว ขวัญยังไม่นอนหรอเนี่ย"
"จะนอนแล้วหล่ะพอดีจะมาเข้าห้องน้ำอ่ะ แต่มีคนเข้าอยู่"
"อ่อ ครับ"
"ดูน้องฟ้านี่ท่าทางจะติดโอมนะเนี่ย"
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก พี่ชายมันห่วงจะตาย"
"โอมรู้จักกับพี่ชายน้องฟ้าด้วยหรอ"
"ใช่ โคตรบังเอิญอ่ะ โอมกับไอ้ภูพี่ชายฟ้าเป็นเพื่อนกันตอน ม.ต้น เคยเล่นบาสด้วยกัน วันนั้นมันมาหาฟ้าที่นี่เลยเจอกัน"
"อ๋อ ถึงว่าน้องฟ้าดูสนิทกับพวกโอมเร็วมาก แต่ที่แน่ๆ คนที่ขวัญคิดว่าติดน้องฟ้าก็คือดิน"
"หึ โอมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ก็ต้องคอยดูกันต่อไปเนอะ"
"มีการสั่งขวัญด้วยนะว่าให้จับน้องฟ้าไปทำงานพยาบาลด้วย"
"ขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ไอ้ดินนี่มันร้ายจริงๆ ฮ่าๆ"
"ขวัญรู้มั๊ย ฟ้าโคตรเหมือนน้องชายโอมที่เสียไปแล้วเลยอ่ะ โอมเลยรู้สึกเอ็นดูฟ้ามัน"
"อือ เข้าใจเลยอ่ะ พอโอมเห็นฟ้าก็คิดถึงน้องชายใช่มะ"
"อืม ไอ้อาร์มก็โครงหน้าแบบนี้แหล่ะ เหมือนฟ้าเลย"
"อื้ม โอเค โอมนอนเถอะ ขวัญไปเข้าห้องน้ำละ"
"ครับ"
##อุบัติเหตุ ทำให้รถไฟเสียเวลา##
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะอากาศเย็นๆลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามากระทบตัว พร้อมกับเสียงฝนที่กำลังตกอย่างหนัก ตอนนี้ในตู้รถไฟก็ปิดไฟ เปิดไว้แค่ตรงช่วงห้องน้ำและทางเดินเพียงไม่กี่ดวงเพื่อให้ผู้โดยสารได้นอนหลับพักผ่อนกัน ผมขยับตัว ทำให้พี่โอมที่กำลังนอนอยู่ข้างๆตื่นขึ้นมาด้วย
"ตื่นทำไมอ่ะฟ้า จะไปเข้าห้องน้ำหรอ" พี่โอมถามผม
"ป่าวครับพี่ ฝนตกอ่ะเลยหนาว"
"ให้พี่กอดมั๊ยหล่ะจะได้อุ่นๆ" พี่โอมบอกผมแล้วก็หัวเราะเบาๆ พี่แกคงจะพูดเล่น
"ก็ได้นะครับพี่ ผมไม่ซีเรียสถ้าพี่กล้ากอดผม" ผมบอกพี่โอมแล้วก็หันไปยิ้มให้พี่แก ทำเอาคนที่โคตรหล่อข้างๆผมหุบยิ้มและเงียบไป
"พี่ครับ ผมหนาว" ผมแกล้งอ้อนพี่โอม
"เออ มาๆ กอดก็กอดว๊ะ" พี่โอมบอกผมแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด โคตรอุ่นจริงๆ
"อย่าไปบอกไอ้ดินนะว่าพี่กอดฟ้า เดี๋ยวแม่งมาว๊ากพี่อีก" พี่โอมก้มหน้ามากระซิบบอกผม
"เกี่ยวอะไรกับพี่ดินหล่ะครับ"
"เออ..น่า"
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด....กึ๊ก.....กึ๊ก.....!!!!
เสียงรถไฟเบรก พร้อมกับแรงกระแทกของตู้รถไฟที่เกิดจากการเบรกอย่างกระทันหัน ทำให้ตัวผมเหวี่ยงลงไปกองกับพื้น ไอ้เทียน ไอ้คิมก็ตกใจตื่น ทุกคนในตู้รถไฟต่างก็ตกใจและตื่นขึ้นมากันหมด รถไฟเปิดหวูดเสียง ปู๊นนนน ดังและนานพอสมควร พี่โอมดึงตัวผมขึ้นมาแล้วก็ยกหน้าต่างเปิดขึ้น บรรยากาศด้านนอกมืดมิดมีเพียงแสงจากหน้าต่างรถไฟที่ส่องออกไป ฝนยังคงตกพรำๆ
"เจ็บตรงไหนป่าวฟ้า" พี่โอมถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ไม่ครับพี่ ตกใจนิดหน่อย"
พนักงานรถไฟเดินมาแจ้งทุกคนว่า มีต้นไม้ล้มกีดขวางเส้นทางเดินรถข้างหน้าทำให้รถไฟต้องหยุดเดินรถและรอเจ้าหน้าที่จากสถานีข้างหน้ามาตัดต้นไม้เปิดทางเดินรถ
ผมเปิดโทรศัพท์ดูเวลา ตอนนี้เพิ่งจะตีหนึ่งกว่าๆ เห็นMiss Callจากไอ้ภูสามสาย จะโทรหามันตอนนี้มันก็คงหลับไปแล้ว
"พี่ภูโทรมา" ผมพูดออกมาเบาๆ
"อือ มันโทรมาหาพี่ละ เพราะฟ้าไม่รับสาย" พี่โอมบอกผม
"อ่อ ครับ มันว่าไงบ้างอ่ะ"
"ก็เรื่องเดิมๆ ฝากพี่ดูแลฟ้า"
"เฮ้อ...ทุกทีอ่ะ ห่วงเกินไป" ผมบ่นออกมา
"มีคนคอยห่วงอ่ะดีแล้ว ดีกว่าไม่มีนะ" พี่โอมบอกผม ผมก็หันไปพยักหน้าให้
"พี่โอมครับ เราถึงไหนแล้วครับเนี่ย" ไอ้เทียนถามพี่โอม
"พี่ไม่รู้เลย ถ้าดูจากเวลาก็อีกเกือบสามชั่วโมงกว่าจะถึงลำพูน แต่รถไฟเสียเวลาอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันเราจะได้ไปถึงลำพูนเช้าพอดี"
"ใช่ครับพี่ เพราะเวลาถึงปกติก็ตีสี่ ต้องรออีกนานกว่าจะเช้า" ไอ้คิมพูดขึ้น พวกผมก็พยักหน้าเข้าใจ
....กว่าเจ้าหน้าที่จะเคลียร์ต้นไม้เปิดเส้นทางเดินรถได้อีกครั้งก็ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง ประมาณตีสามกว่าๆพวกเราก็ได้ออกเดินทางกันต่อ และถึงสถานีลำพูนในเวลาหกโมงเช้า
ตอนตีห้า พี่ดินโทรมาหาพี่โอม คงจะถามกันเรื่องรถไฟเสียเวลา ไอ้หินก็โทรมาหาผม ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง กว่าจะเข้าใจกันสุดท้ายผมก็บอกให้มันไปถามจากพี่ดินเอาเองว่าทำไมถึงช้า
##ข้าวเหนียวหมูปิ้งแห่งความคิดถึง##
รถไฟพาลูกค่ายเทียบชานชาลาสถานีรถไฟลำพูนในเวลา หกโมงสิบห้านาที ช้ากว่ากำหนดเวลาเดิมเกือบสองชั่วโมง เนื่องจากมีต้นไม้ล้มกีดขวางเส้นทางเดินรถ ทำให้เสียเวลา อากาศยามเช้าบริเวณสถานีรถไฟมีหมอกจางๆและลมเย็นๆมาปะทะตัว ท้องฟ้ามืดครึ้มกว่าปกติเพราะมีเมฆฝนด้วย อากาศเย็นชื้นๆแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวซักเท่าไหร่ ผมดึงเสื้อคลุมแขนยาวที่ใส่อยู่ให้กระชับกับตัวพร้อมกับเอามือสองข้างถูกันเพื่อให้เกิดความอบอุ่น
ไอ้ทิวเห็นผม มันก็วิ่งมาหา
"เชี่ยฟ้า เป็นไงบ้างมึง นั่งรถไฟสนุกป่าวว๊ะ ของกินบนรถไฟอร่อยมั๊ยแล้วตอนต้นไม้ล้มเป็นไงบ้างว๊ะ" ไอ้ทิวกอดผมแล้วมันก็ยิงคำถามรัวๆใส่ผม
"ไอ้เชี่ยทิว ใจเย็นๆมึง ค่อยๆถามกูตอบไม่ทัน" ผมยกมือสองข้างตบแก้มไอ้ทิวเบาๆเรียกเพื่อเรียกสติเพื่อน สังเกตุไอ้คนตรงหน้าผมผิวคล้ำๆไป คงจะทำงานตากแดดตอนเตรียมค่าย
"เป็นไงบ้างว๊ะไอ้ฟ้า มึงนอนหลับป๊ะเนี่ย" ไอ้หินเดินเข้ามาถามผมอีกคน
"อือ ก็หลับอ่ะ นั่งรถไฟก็สนุกดี เดี๋ยวขากลับพวกมึงก็ได้นั่งรถไฟเหมือนกูแหล่ะ" ผมตอบไอ้หิน ไอ้หินเองก็ดูคล้ำๆไปเหมือนกัน
"มึงสองคนตากแดดจนผิวคล้ำเลยนะเนี่ย" ไอ้เทียนบอกไอ้ทิวไอ้หิน
"เออดิ แดดแม่งแรง แต่กลางคืนโคตรหนาว" ไอ้หินบอกไอ้เทียน
"เออ กูเตรียมที่นอนไว้ให้มึงสองคนละนะ" ไอ้หินบอกผมกับไอ้เทียน
"เออ มีเพื่อนกูมาอีกคนนึงอ่ะ ชื่อไอ้คิม พอจะมีที่ให้มันนอนได้ป่าวว๊ะ" ผมถามไอ้หิน
ไอ้หินมองเลยไปทางข้างหลังผม ที่ไอ้คิมยืนอยู่ แล้วมันก็พยักหน้า
"อือ มีดิ เดี๋ยวไปนอนด้วยกันก็ได้"
"ลูกค่ายทุกคนครับ เดี๋ยวเรามารวมตัวกันตรงลานด้านหน้าสถานีรถไฟก่อนนะครับ ตอนนี้เลย"
เสียงพี่ปีสามเรียกลูกค่ายให้ไปนั่งรวมกัน ผมกับไอ้พวกนั้นก็ไปนั่งเข้าแถว แล้วพี่โอ๊คซึ่งมีตำแหน่งเป็นรองประธานค่ายก็มาคุยกับพวกผมถึงเรื่องการเดินทางต่อเพื่อไปยังหมู่บ้านที่พวกเราจะไปทำค่ายกัน ผมพยายามมองหาพี่ดินก็ยังไม่เจอแกเลย ไม่รู้หายไปไหนเหมือนกัน
"ไอ้หิน มีใครลงมารอรับพวกกูมั่งว๊ะ" ผมหันไปถามไอ้หินที่นั่งอยู่ข้างๆผม
"ก็มีกู ไอ้ทิว พี่ดิน"
"สามคน?"
"เออ"
"แล้วนอนไหนกันว๊ะ"
"นู่นไง ในถานี โคตรวีไอพีเลยมึง"
"นอนไงว๊ะมีห้องหรอ"
"ป่าว นอนถุงนอนนี่แหล่ะ สบายๆ"
"แล้วนี่พี่ดินแกหายไปไหนว๊ะ"
"แหม่ คิดถึงหรอมึง" ไอ้หินแซวผมแล้วก็เอาไหล่ของมันมากระแทกตัวผมเบาๆ
"ป่าว กูก็ถามไปงั้นแหล่ะ" ผมตอบไอ้หินกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง เพราะในใจลึกๆแล้วผมก็คิดถึงพี่ดินจริงๆแหล่ะครับ
หลังจากพี่ปีสามแจ้งเรื่องกำหนดการเดินทางเสร็จ พี่ๆก็ปล่อยให้พวกผมไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็หาซื้อของกินกันตามอัธยาศัย บริเวณด้านหน้าสถานีรถไฟ มีพ่อค้าแม่ค้าออกมาตั้งร้านขายของกินยามเช้า คล้ายๆกับตลาดนัดย่อมๆ ผมชวนไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้เทียน ไอ้คิม เดินไปหาซื้อของกินเพราะตอนนี้หิวมากๆ
"ไอ้ฟ้า" มีเสียงคนเรียกผม เสียงนี้โคตรจะคุ้นๆ
ผมหันไปมองก็เจอพี่ดินยืนอยู่ ในมือหิ้วถุงข้าวเหนียวหมูปิ้ง พี่ดินก็ผิวคล้ำๆไปเหมือนกัน
"สวัสดีครับพี่ดิน" พี่ยกมือไหว้สวัสดีพี่ดิน ทั้งๆที่อยากจะวิ่งเข้าไปกอด แต่คนตรงหน้าผมก็แค่พยักหน้าให้ คนอะไรฟอร์มจัดชะมัด
"อ่ะ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กูซื้อไว้ให้ละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยื่นถุงในมือมาให้ผม
"ขอบคุณครับพี่ แล้วพี่กินไรยัง"
"ก็..เดี๋ยวกินกับมึงนี่แหล่ะ"
"ไอ้ฟ้า...ไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนวิ่งมาเรียกผม
"มีไรว๊ะไอ้เทียน"
"พี่เทมส์ให้มาตามมึงไปกินโจ๊กอ่ะ พี่เทมส์เลี้ยง พี่เค้ารออยู่" ไอ้เทียนบอกผม
ผมหันหน้าไปมองพี่ดิน ที่ตอนนี้ก็ยังคงยืนทำหน้านิ่งอยู่ แต่ก็ดูออกว่าแกกำลังไม่พอใจที่พี่เทมส์ให้ไอ้เทียนมาตามผม
"มึงไปเถอะ เอาหมูปิ้งมาเดี๋ยวกูเอาไปกินเอง" พี่ดินพูดแล้วก็เอื้อมมือมาจะหยิบถุงหมูปิ้งในมือของผม
"ไม่ให้ครับ" ผมรีบยกมือหนีพี่ดิน พี่แกก็ทำหน้า งงๆ
"ผมจะกลับมากินหมูปิ้งกับพี่ รอได้ป่าวครับ" ผมถามพี่ดิน
"อือ ตามใจมึง" พี่ดินบอกผม แล้วก็หันหลังเดินกลับไปที่สถานีรถไฟ ผมก็ถือถุงหมูปิ้งเดินตามไอ้เทียนไปหาพี่เทมส์
เห็นถุงหมูปิ้งที่พี่ดินซื้อให้ ผมก็เผลอยิ้มออกมา
ที่ร้านโจ๊ก ไอ้คิม ไอ้หิน ไอ้ทิวกำลังนั่งกินโจ๊กกันอยู่โดยมีเทมส์เป็นเจ้ามือ
"อ่าว...ฟ้ากับเทียนมาละ ไปสั่งเลยนะจะกินอะไร เดี๋ยวพี่ไปจ่ายตังค์ให้ครับ"
"ขอบคุณนะครับพี่เทมส์" ผมขอบคุณพี่เทมส์แล้วก็ไปสั่งโจ๊ก ก่อนที่จะกลับมานั่งที่โต๊ะรอโจ๊กมาเสิร์ฟ
"ไปซื้อหมูปิ้งมาแล้วหรอฟ้า" พี่เทมส์ถามผมพร้อมกับมองถุงหมูปิ้งที่ผมวางไว้บนโต๊ะ
"ครับพี่ แหะ แหะ"
"แล้วจะกินหมดหรอเนี่ย โจ๊กด้วยหมูปิ้งด้วย"
"หมดแน่นอนครับ เพราะผมหิวมากกกกก" ผมบอกพี่เทมส์ พี่แกก็หัวเราะ
"อือ กินเยอะๆหมูไก่อ่ะ เดี๋ยวไปถึงค่ายจะเจอแต่ผักฮ่าๆ"
"เทมส์ก็ไปขู่น้อง เดี๋ยวก็กลัวจนไม่ไปค่ายกันหรอก" พี่ฟ้าแฟนพี่เทมส์ว่าพี่เทมส์ พี่เทมส์แกก็หัวเราะ
หลังจากกินโจ๊กกับพี่เทมส์เสร็จ พวกไอ้หินก็ไปเดินดูของกินอย่างอื่นกันต่อ ส่วนผมก็แยกตัวออกมาหาพี่ดิน
"หาไอ้ดินอยู่หรอฟ้า" พี่โอมที่นั่งอยู่ในสถานีรถไฟถามผม คงเห็นว่าผมกำลังชะเง้อหาอะไรอยู่
"ครับพี่ พี่โอมเห็นพี่ดินป่าวครับ"
"โน่น นั่งทำมิวสิคอยู่ริมทางรถไฟนู่น" พี่โอมบอกผมแล้วก็ชี้ไปตรงริมทางรถไฟ เห็นพี่ดินนั่งอยู่
ผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆพี่ดิน คนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วสะดุ้งนิดๆแล้วก็หันมามองผม
"ตกใจไรครับพี่" ผมว่าพี่แกแล้วก็หัวเราะ
"ตกใจมึงแหล่ะมาเงียบๆ ไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
"อ่ะ กินหมูปิ้งกัน ขอโทษนะครับที่ให้รอ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หยิบหมูปิ้งที่ตอนนี้เย็นชืดแล้วส่งให้พี่ดินพร้อมกับข้าวเหนียวหนึ่งหอ
พี่ดินก็รับไปกิน ผมเองก็กินด้วย
"หมูปิ้งเย็นหมดแล้วอ่ะพี่ ไม่อร่อยเลย เดี๋ยวผมไปซื้ออันใหม่มาให้พี่ดีกว่า" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลุกจะไปซื้อหมูปิ้งชุดใหม่ แต่พี่ดินเอื้อมมือมารั้งแขนผมไว้
"ไม่ต้องอ่ะ นั่งลง" พี่ดินบอกผม
ผมก็นั่งลงข้างๆพี่ดินเหมือนเดิม
"ไอ้ฟ้า"
"ครับพี่"
"มึงรู้ป๊ะ กูโคตรคิดถึงมึงเลย"
เชี่ยยย คำพูดพี่แม่ง ทำเอาผมอยากหายตัวแว๊บไปจากตรงนั้น แต่ก็ทำได้แค่ก้มหน้าที่ร้อนผ่าวๆลงต่ำเพื่อไม่ให้คนข้างๆเห็นว่าผมกำลังหน้าแดง
"อ่าว มัวแต่ก้มหน้าอยู่ได้ กินดิว๊ะ" พี่ดินหันมาดุผมคงเห็นว่าผมเงียบไปนาน ผมเงยหน้าไปมองพี่แก รอยยิ้มของคนตรงหน้าโคตรจะสดใส
"พี่ยิ้มทำไมครับ" ผมถามพี่แก เพื่อเบี่ยงความสนใจจากใบหน้าของผม แต่ก็ไม่เลย
"มึงก็หน้าแดง เขินกูหรอ" พี่ดินถามผมกลับ
"ป่าวนะพี่ ผมไม่ได้เขิน"
นาทีนี้ผมแทบอยากจะแทรกตัวหนี คนข้างๆแม่งก็ควบคุมความรู้สึกของผมอยู่ได้ หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด จนแทบจะทะลักออกมาทางจมูก
"ปากแข็งชิบ มึงเนี่ย"
"ใครกันแน่ที่ปากแข็ง" ผมว่าพี่ดิน คนตรงหน้าก็หัวเราะ หึ หึ
"เป็นไงบ้างเมื่อคืน นอนหลับมั๊ย"
"ก็หลับนะครับ สบายด้วย นอนกับพี่โอม"
"อือ"
"แล้วพี่มาเตรียมค่ายเป็นไงบ้าง ดูดิคล้ำไปเลย" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เอามือไปลูบแขนของพี่เค้า
"ก็ดี"
"พี่ดินครับ"
"อือ มีไร"
"ผมก็คิดถึงพี่นะครับ" ผมบอกพี่ดิน ทำเอาคนตรงหน้าเผลอยิ้มออกมา
ไม่มีคำพูดอะไรจากพี่ดินอีก นอกจากรอยยิ้มของแก
"ไอ้ฟ้า ถ้าตรงนี้มีแค่กูกับมึง กูจะกอดมึงให้แน่นๆเลย" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาแต่นั่งยิ้ม ผมเองก็ยิ้มออกมาได้เหมือนกัน เมื่อเห็นคนที่เคยทำแต่หน้านิ่งๆอย่างพี่ดิน ยิ้มออกมาได้ขนาดนี้
----------------------------------------
อ่านที่ตัวเองเขียน ได้อิมเมจพี่ดินละฮะวันนี้ แหะ แหะ
(https://pbs.twimg.com/media/DDUCc4HU0AADrq2.jpg)
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังละมุนตลอดๆไๆๆๆ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ดินหายปากแข็งแล้วนะ รอดูพัฒนาการด้านความรักของพี่ดินต่ไปจ้า
-
:hao5: โว้ยยยย เลิกป๊อดแล้ววว ทั้งคู่ :-[
-
กอดเลยไม่ต้องรอให้อยู่กันแค่สองคนหรอก
ตอนแรกก็คิดว่าฟ้าจะวิ่งไปกอดพี่ดิน
ตั้งแต่เจอกันที่สถานีละ
พี่ดินไม่ต้องว่าฟ้าหรอก
ก็ปากแข็งทั้งคู่นั่นแหละ5555
-
ละลายกับความคิดถึงของคนปากแข็งสองคน
ละลัยๆๆๆๆๆ
กินข้างเหนียวหมูปิ้งกับทางรถไฟกับแดดเช้าๆ
ฮู๊ววววว อยากถ่ายรูปอัพไอจีให้หวีดตายไปข้าง
ยิ่งตอนบอก ถ้าอยู่กันสองคนจะกอดให้ตายไปข้าง
แค่พูดให้ได้ยินก็ตายสนิทแล้วครับพี่ดิน ครับ
:hao7:
อิมเมจละมุน จริมๆ
-
เค้าเจอกันแล้ววววววว
-
:pig4:
-
โอ๊ะ........พอจากกัน ห่างกัน :mew2:
ต่างฝ่ายต่างก็เลยคิดถึงกัน :ling1:
ปากไม่แข็งและ เริ่มปากอ่อนแล้ว :hao3:
ชอบตรงดินบอกว่า "ไอ้ฟ้า ถ้าตรงนี้มีแค่กูกับมึง กูจะกอดมึงให้แน่นๆเลย"
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอตอนต่อไป~
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 23 : ไอ้ลิงเผือกของพี่
"พี่ดินครับ" ผมเรียกคนข้างๆที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียว จนอีกฝ่ายต้องหุบยิ้มแล้วก็หันมามองผมด้วยสีหน้านิ่งๆเหมือนอย่างที่เคยทำ
"มีไร"
"ผมรู้สึกว่าวันนี้พี่ยิ้มได้นานกว่าปกตินะครับ" ผมได้ทีแซวพี่ดิน อีกฝ่ายมองหน้าผมแล้วก็อมยิ้ม ก่อนที่จะพูดประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าโดนเอาคืนหมัดต่อหมัดในทันทีทันใด
"ก็เพราะมึงไง กูถึงยิ้มได้นาน" พี่ดินบอกผมก่อนที่จะลุกยืนบิดขี้เกียจ
//เชี่ย...พี่ดินแม่ง ทำเอากูหัวใจเต้นแรงอีกละ//
"ป่ะ ไปกันเถอะ" พี่ดินพูดแล้วก็เดินกลับเข้าไปที่สถานีรถไฟ ปล่อยให้ผมนั่งหัวใจเต้นแรงอยู่ตรงนั้น
//เชี่ยยย ไม่อยากไปค่ายแล้ว หัวใจจะต้องเต้นแรงอีกกี่ครั้ง..เพราะไอ้พี่ดิน// ผมยังคงนั่งพึมพัมกับตัวเองอยู่คนเดียว
"ไอ้ฟ้า ไอ้ฟ้าโว๊ยยย รุ่นพี่เรียกรวมแล้ว" ไอ้เทียนตะโกนเรียกผม ผมก็เลยรีบลุกไปหามัน แล้วก็ไปเข้าแถวรวมเพื่อออกเดินทางไปยังหมู่บ้านที่จะไปทำค่าย
ตอนนี้ที่ลานบริเวณด้านหน้าสถานีรถไฟ มีรถสองแถวคันใหญ่ของทหารมารอรับอยู่สามคัน พี่ปีสามเช็คชื่อและจำนวนลูกค่ายอีกรอบก่อนที่จะปล่อยให้พวกผมไปเอาสัมภาระแล้วก็ทยอยกันขึ้นรถ หมู่บ้านที่พวกผมจะไปทำค่ายกันชื่อว่าหมู่บ้านป่าซาง ซึ่งตั้งอยู่ที่อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูนครับ สถานที่ที่จะไปทำค่ายก็คือ ศูนย์การเรียนรู้บ้านป่าซาง ซึ่งไม่เชิงเป็นโรงเรียนแต่เป็นศูนย์การเรียนรู้ที่มีการเรียนการสอนตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงป.6 และสิ่งที่พวกเราจะไปทำให้ชาวบ้านก็คือ สนามกีฬา ห้องน้ำสองห้อง แล้วก็ซ่อมแซมอาคารเรียนบางส่วนครับ การมาค่ายอาสาในครั้งนี้ของผมถือว่าเป็นครั้งแรก รวมถึงเพื่อนๆอีกหลายคนก็คงจะเคยมาครั้งแรกเหมือนกัน แค่ก้าวแรกที่กำลังออกเดินทาง ทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองโคตรจะมีประโยชน์ที่ได้มาทำสิ่งดีๆแบบนี้ และผมคงได้ตกผลึกกับประสบการณ์หลายๆอย่างที่รอผมอยู่ในอีกสิบกว่าวันข้างหน้าที่ผมต้องพบเจอ พ่อกับแม่สอนผมเสมอว่า การให้เป็นสิ่งที่ดี...และต่อจากวันนี้ผมก็จะได้ "ให้" บางสิ่งบางอย่างกับใครอีกหลายๆคน อย่างน้อยช็อกโกแลตที่อยู่ในกระเป๋าของผมก็จะถึงมือเด็กๆทันทีที่ผมเดินทางไปถึงหมู่บ้าน...
รถทหารสามคันแล่นตามกันมา โดยคันที่ผมนั่งเป็นคันแรกเพื่อนำทางไปยังหมู่บ้าน โดยมีพี่ดินนั่งไปข้างหน้ากับคนขับ
"ไอ้ฟ้า คิดถึงบ้านหรอว๊ะ นั่งเงียบเลยมึง" ไอ้คิมทักผม มันคงเห็นว่าผมเงียบไป แต่ความจริงผมกำลังง่วงต่างหาก
"ป่าว กูง่วงอ่ะ"
"ง่วง หรือว่าคิดถึงใครกันแน่ว๊า...ไอ้ฟ้า" ไอ้หินที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมออกปากแซวผม
"เชี่ย กูจะลุกให้นั่งซ๊ะหน่อย แต่ปากดีแบบนี้ยืนต่อไปเถอะมึง" ผมว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะออกมา
ด้วยความที่สัมภาระเยอะแล้วคนก็เยอะที่นั่งก็เลยไม่พอ ไอ้หินก็เสียสละที่จะยืน
"มึงลุกให้กูนั่งดิ แล้วมึงก็นั่งตักกูไงไอ้ฟ้า" ไอ้หินออกความคิด
"เอางั้นหรอ กูตัวหนักนะ"
"เออ น่า กูทนได้สบายๆ"
"เออๆ" ผมบอกไอ้หินแล้วก็ลุกให้ไอ้หินนั่ง แล้วผมก็นั่งตักมันอีกที
"ไม่หนักแน่นะมึง" ผมถามไอ้หินอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"เออ ทำยังกับมึงไม่เคยนั่งตักกูอ่ะนะ"
"อะไรนะ ฟ้านั่งตักหินบ่อยหรอ" เพื่อนผู้หญิงถามออกมา น้ำเสียงดูจะตกใจไม่น้อย
"ไม่หรอกครับ เราพูดเล่น แหะ แหะ" ไอ้หินบอกเพื่อนคนนั้นแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน
"น่ารักอ่ะ ฟ้ากับหิน เราถามจริงเคยมีใครทักว่าเป็นแฟนกันป๊ะ"
"ไม่" ผมตอบเพื่อน
"มีครับ" ไอ้หินตอบเพื่อน
ผมตอบว่า...ไม่ แต่ไอ้หินเสือกตอบว่า..มี
"เชี่ยหิน เดี๋ยวก็ไม่จบเรื่องหรอกมึง" ผมหันไปว่าไอ้หินเบาๆ ไอ้ตี๋ที่นั่งกอดตัวผมอยู่ก็ยิ่งแสดงความทะเล้นของมันออกมา
"เรากับไอ้ฟ้าอ่ะ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันบ่อย แค่นั่งตักกันมันเป็นเรื่องธรรมดามากครับ ไม่เชื่อถามไอ้ทิวดูก็ได้"
"แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน..!!"
"ช่าย ผู้ชายอ่ะไม่อายกันอยู่แล้ว" ไอ้ทิวตอบเพื่อน
"พอเลยๆ เลิกพูดเถอะ" ผมหันไปว่าไอ้หินกับไอ้ทิว เพื่อนๆก็พากันหัวเราะกับท่าทางและสีหน้าของผมที่เริ่มจะไม่พอใจไอ้หินกับไอ้ทิว
"เชี่ยยยยย...!!"
ผมร้องออกมาเพราะอยู่ๆรถก็เบรกดัง เอี๊ยดดดดดดดดด...!! จนหัวของผมไปกระแทกกับด้านหน้าของรถ ผมมองผ่านกระจกเข้าไปที่ด้านหน้าของรถ เห็นพี่ดินกำลังชะโงกหน้าออกมา
"ไอ้หินมานั่งข้างหน้ากับกู" พี่ดินเรียกไอ้หินไปนั่งข้างหน้าด้วย ไอ้หินก็ทำหน้า เหวอๆ
"ไอ้หิน ได้ยินมั๊ย" พี่ดินเรียกไอ้หินอีกรอบ
"ครับพี่ ได้ยินครับ จะไปเดี๋ยวนี้หล่ะครับ" ไอ้หินตอบพี่ดินแล้วก็รีบลงไปจากรถไปนั่งข้างหน้าคู่กับพี่ดิน
ผมหล่ะสงสัยจริงๆทำไมต้องให้ไอ้หินไปนั่งข้างหน้าด้วย ที่ก็แคบแล้วคนตัวสูงใหญ่สองคนไปนั่งเบียดกัน
"มีคนหึงหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้ทิวกระซิบข้างๆหูของผม
"หึง อะไร ใครหึงใคร อะไรของมึงเนี่ยไอ้ทิว"
"ก็นู่นไง หึงมึง" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็บุ้ยปากไปที่พี่ดินที่นั่งอยู่หน้ารถ
"เชี่ยยยย ไม่ใช่อ่ะ เลิกคิดเลยมึง" ผมว่าไอ้ทิว แล้วก็ก้มหน้าลงต่ำแอบยิ้มกับความฟอร์มจัดของคนหน้ารถ
"ไอ้ฟ้า มึงยิ้มไรว๊ะ" ไอ้เทียนถามผม
"เอ่อ ป่าวๆ ง่วงหว่ะ ไอ้คิมขอพิงหน่อยนะ" ผมหันไปบอกไอ้คิมที่นั่งข้างๆแล้วก็ซบหัวกับไหล่ของไอ้คิม หลับตาลงเพื่อพักผ่อน
"เดี๋ยวไอ้คิมก็ได้ไปนั่งข้างหน้าอีกคนหรอก ฮ่าๆ" ไอ้ทิวยังคงแซวผมไม่เลิก
"มึงอยากไปนั่งข้างหน้าใช่มั๊ยไอ้ทิว มานี่เลยมึง" ผมลุกจากที่นั่งลงไปนั่งกับพื้นรถแล้วก็ก้มหัวลงไปหนุนตักไอ้ทิว ที่ตอนนี้นั่งนิ่ง ตัวเกร็ง คงตกใจกับการกระทำของผม
"เลิกแซวกูได้ละกูจะนอน" ผมเงยหน้าไปบอกไอ้ทิวแล้วก็ก้มหน้าหลับตา ปล่อยตัวให้เหวี่ยงไปตามแรงเหวี่ยงของรถ
"เออๆ กูไม่แกล้งละ หลับไปเลยมึงเดี๋ยวถึงแล้วกูปลุก" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็ตบไหล่ผมเบาๆ
##บรรยากาศหน้ารถของพี่รหัสน้องรหัส##
"คนเหี้ยไรง่วงโคตรบ่อย" เสียงพี่ดินพึงพัมออกมา แต่นั่นก็ทำให้ไอ้หินที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยิน
"เมื่อคืนไอ้ฟ้ามันคงไม่ได้นอนอ่ะครับพี่" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"เสือกได้ยินอีกนะมึง" พี่ดินว่าไอ้หินที่เสือกหูดี ได้ยินสิ่งที่แกพึมพัมออกมา ไอ้หินก็แอบขำท่าทางของพี่รหัสตัวเอง
"จะให้ผมเรียกไอ้ทิวมานั่งข้างหน้าอีกคนมั๊ยครับ" ไอ้หินยังคงแซวพี่รหัส
"อะไรของมึง กวนตีนกูแต่เช้านะไอ้น้องเวร" พี่ดินว่าไอ้หิน แต่มันก็ไม่ได้มีความสลดเลยซักนิด เพราะรู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงที่มันได้มานั่งข้างหน้ากับพี่ดินแบบนี้ เพราะอะไร?
สายตาของพี่ดินยังคงมองผ่านกระจกมองหลังที่อยู่ตรงหน้าคนขับ เพื่อให้เห็นอีกคนที่นอนหลับซบตักเพื่อนอยู่ด้านหลังของรถ
....ใช้เวลาเดินทางชั่วโมงกว่าๆ พวกผมก็มาถึงหมู่บ้านที่จะทำค่ายครับ หมู่บ้านป่าซางเป็นหมูบ้านเล็กๆแทรกตัวอยู่บนภูเขาที่ไม่สูงมากนัก ชาวบ้านมียี่สิบกว่าหลังคาเรือน มีอาชีพเกษตรกรรม เท่าที่ผมเห็นก็คือทำนากับปลูกข้าวโพด และก็มีการทอผ้าด้วย เพราะสังเกตุเห็นว่าบ้านแต่ละหลังจะมีเครื่องทอผ้าอยู่ใต้ถุนบ้าน ชาวบ้านเป็นชาวเขาเผ่าปกาเกอญอครับ ก็จะพูดภาษาปกาเกอญอ ส่วนภาษาไทยก็พูดได้แต่ไม่ค่อยชัดซักเท่าไหร่ ส่วนเด็กโตที่เรียนระดับมัธยมจะถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำในตัวอำเภอ เมื่อถึงเวลาปิดเทอมแบบนี้ก็จะกลับมาอยู่บ้านช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ออกไปช่วยทำไร่ทำนา เด็กๆพวกนี้จะพูดภาษาไทยได้ชัดเจน
พี่ปีสามเรียกพวกเรารวมที่บริเวณหน้าอาคารโรงเรียนครับ ตอนนี้มีชาวบ้านมารอต้อนรับพวกเรา และทำอาหารไว้ให้พวกเรารับประทานร่วมกันเป็นมื้อเที่ยงด้วยครับ พี่ปลื้ม ซึ่งเป็นประธานค่ายในครั้งนี้ ออกมายืนต่อหน้าพวกเรา แล้วก็กล่าวคำต้อนรับลูกค่ายทุกคน
"สวัสดีครับลูกค่ายทุกคน ผมชื่อนายอัศวิน พัฒนโยธิน ชื่อเล่นปลื้ม อยู่ชั้นปีที่สามคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมไฟฟ้านะครับ ผมเป็นประธานค่ายในครั้งนี้ ก่อนอื่นก็ต้องขอต้อนรับลูกค่ายทุกคนที่เพิ่งจะเดินทางมาถึง และ15วันต่อจากนี้ไปสิ่งที่พวกเราจะร่วมมือร่วมใจกันทำเพื่อน้องๆและชาวบ้านทุกคนก็คือสนามกีฬา ห้องน้ำ การซ่อมแซมอาคารและอุปกรณ์การเรียน ซึ่งอาจจะเป็นงานที่หนักและบางคนก็ยังไม่เคยได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ ผมก็ขอให้ทุกคนตระหนักถึงหน้าที่และทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ขอให้ทุกคนมีความอดทนและสู้งาน ผมขอขอบคุณลูกค่ายทุกคนที่สมัครใจมาทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ร่วมกันในครั้งนี้ ขอบคุณมากครับ"
พี่ปลื้มพูดจบ พวกผมก็ปรบมือกัน พร้อมกับเสียงโห่ร้อง เพื่อเรียกกำลังใจ
หลังจากนั้นพวกเราก็ได้รับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน โดยชาวบ้านทำมาต้อนรับพวกเรา เป็นขนมจีนน้ำเงี้ยว ข้าวซอย ซึ่งอร่อยมาก ด้วยเพราะเป็นอาหารเหนือที่คุ้นปากของผมอยู่แล้ว
"ไง ไอ้เทียนอร่อยมั๊ย" ผมถามไอ้เทียนที่ดูสีหน้าไม่ค่อยจะดี คงไม่คุ้นเคยกับรสชาดของขนมจีนน้ำเงี้ยว
"อือ ก็อร่อยดีนะ กูเพิ่งเคยกินเนี่ย"
"เออ กินเยอะๆ จะได้คุ้นลิ้น"
"อ้ายทิว อ้ายทิว ไหนโช๊ะเละ" // อ้ายทิว อ้ายทิว ไหนช็อกโกแลต // เด็กน้อยคนนึงหน้าตามอมแมม มีป้ายแขวนคอเขียนชื่อว่า ไกรสร เดินมาทวงช็อกโกแลตจากไอ้ทิว นี่มันคงจะไปสัญญากับเด็กๆไว้นะสิว่าจะซื้อช็อกโกแลตมาให้
"โช๊ะเละ อ๋อ ช็อกโกแลตหรอไกรสร" ไอ้ทิวถามเด็กคนนั้น เด็กก็พยักหน้าให้
"ไปหาอ้ายฟ้าเลย" ไอ้ทิวดึงมือเด็กคนนั้นมาหาผม
"ไกรสรสวัสดีอ้ายฟ้าสิ" ไอ้ทิวบอกน้องที่ชื่อไกรสรให้สวัสดีผม
"ซาหว่ะดีคั๊บ อ้ายฟ้า" //สวัสดีครับ อ้ายฟ้า // น้องไกรสรยกมือไหว้สวัสดีผม พร้อมกับโค้งตัวอย่างนอบน้อม
"ไกรสร มึงไปเรียกแก๊งค์เทเลทับบี้มาดิ๊" ไอ้หินบอกไกรสร เด็กไกรสรก็รีบวิ่งออกไป หายไปซักพักก็กลับมาพร้อมเพื่อนผู้หญิงสองคนผู้ชายอีกหนึ่งคน ดูๆแล้วน่าจะอายุไม่เกิน8ขวบ หรือประมาณป.3 ทั้งสามคนต่างก็มีป้ายชื่อ ผมอ่านชื่อตามป้ายที่แต่ละคนห้อยคอไว้ ไกรสร ศุภโชค สุดา สุภาพร
"โห ชื่อแต่ละคนเพราะมากอ่ะ" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
"เออ ชาวบ้านที่นี่นับถือผีฟ้า แล้วก็มีบางส่วนที่นับถือศาสนาคริสต์ ชื่อเด็กรุ่นใหม่ๆก็จะได้รับการตั้งแบบเพราะๆแบบนี้แหล่ะมึง แล้วเค้าก็ไม่มีชื่อเล่นนะ เรียกชื่อจริงกันไปเลย" ไอ้ทิวบอกพวกผม
"เออ เท่ห์ดีหว่ะ"
"อ้ายฮี๋ อ้ายฮี๋" // อ้ายหิน อ้ายหิน // เด็กคนที่ชื่อศุภโชค เรียกชื่อไอ้หิน แต่ด้วยความที่พูดไม่ชัด เสียงมันก็เลยเพี้ยนไปแบบนั้น ทำเอาพวกผมที่นั่งอยู่ตรงนั้นกลั้นขำไว้ไม่อยู่
"เชี่ย ชื่อเท่ห์หว่ะ อ้ายฮี๋ ฮ่าๆ" ผมพูดเลียนเสียงศุภโชค
"ห่า กูฟังก็ตะหงิดๆทุกที ไอ้โชคมึงลองพูดใหม่ดิ๊ กูสอนกี่ครั้งก็ไม่จำนะมึง" ไอ้หินถึงกับเอามือกุมขมับ
"พูดตามกูช้าๆนะ อ้าย----หิน" ไอ้หินพูดแบบเน้นคำแล้วก็ให้ศุภโชคพูดตาม
"อ้ายหีนนนนนน" ศุภโชคก็พยายามพูดตามใอ้หิน จนตัวเกร็ง
"เออ ลากเสียวยาวแบบนี้ก็ได้ เอาใหม่พูดใหม่ดิ๊ ถ้ามึงพูดชัดกูมีช็อกโกแลตให้"
"อ้าย...หิน" ทีนี้ศุภโชคพูดได้ถูกต้องชัดเจนในทันที
"เออ ให้มันได้อย่างนี้สิว๊ะ เดี๋ยวถ้ากูได้ยินมึงเรียกชื่อกูผิดอีกมึงอดกินขนมแน่ไอ้ศุภโชค" ไอ้หินขู่น้องแล้วมันก็เอามือไปจับหัวศุภโชคเขย่าเล่นด้วยความหมันไส้ พวกผมก็หัวเราะกัน ยังขำกับชื่อไอ้หินเวอร์ชั่นศุภโชคไม่หาย ฮ่าๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จ พี่ปีสามก็เรียกรวมอีกครั้ง คราวนี้เป็นการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการของทีมงานทำค่ายในครั้งนี้ โดยพี่ดินถูกเลือกจากพี่ปีสามให้เป็น "ตัวเซนเตอร์" และมีพี่อาทิตย์กับพี่โอมเป็นผู้ช่วย ซึ่งตำแหน่งเซนเตอร์ของพี่ดินนั้นก็คือการฝึกหัดการเป็นประธานค่ายในปีหน้านั่นเอง พี่ดินคงได้รับเลือกและผ่านความเห็นชอบจากพี่ปีสี่และปีสามเรียบร้อยแล้ว
##อย่าแหกกฏค่าย โดยเฉพาะข้อสุดท้าย##
"หลังจากนี้พี่จะให้ทุกคนแยกย้ายกันไปเข้าที่พักนะครับ โดยน้องปีหนึ่งกับปีสองผู้ชายจะพักที่อาคารเด็กเล็ก ซึ่งก็คืออาคารสีฟ้าด้านหลังของพวกเรานะครับ" พี่ปลื้มบอกพวกผมแล้วก็ชี้มือไปด้านหลัง
"ส่วนน้องปีหนึ่งปีสองผู้หญิงจะพักรวมกันที่ห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่2 บนอาคารเรียนนะครับ และปีสามกับพี่ปีสี่จะพักรวมกันที่ห้องประชุมของโรงเรียนครับ ส่วนห้องน้ำ ห้องส้วมแยกใช้ตามห้องน้ำหญิงห้องน้ำชาย ในส่วนของการอาบน้ำลูกค่ายผู้หญิงจะอาบในห้องน้ำได้เลยนะครับพี่เตรียมถังน้ำไว้ให้แล้ว ส่วนลูกค่ายผู้ชาย พี่เตรียมที่อาบน้ำกลางแจ้งไว้ให้แล้วครับ อยู่ตรงโน้นที่มีผ้าใบสีฟ้าล้อมเอาไว้ " พี่ปลื้มพูดแล้วก็ชี้มือไปตรงที่อาบน้ำสำหรับลูกค่ายผู้ชาย พวกผมเห็นแล้วก็ถึงกับร้องโห่ เพราะการอาบน้ำกลางแจ้งแบบนี้ โคตรจะวาบหวิวเลยอ่ะ ดีที่ยังมีผ้าใบล้อมปิดไว้ให้
"เอาหล่ะครับ ต่อไปจะเป็นการบอกกฏของการอยู่ค่าย พี่เข้าใจนะครับว่า น้องๆปีหนึ่งอาจจะเป็นการมาค่ายครั้งแรก ซึ่งทุกคนก็คงจะเห็นแล้วว่ามันไม่ได้สะดวกสบายเหมือนกับการอยู่บ้าน และการอยู่รวมกันแบบนี้ก็จะต้องมีกฏ ที่ทุกคนต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด เดี๋ยวพี่จะให้น้องดินปีสอง ซึ่งเป็นเซนเตอร์ของเราในค่ายครั้งนี้ออกมาบอกกฏของการอยู่ค่ายนะครับ" พี่ปลื้มพูดจบ พี่ดินก็เดินออกไปยืนตรงหน้า เรียกเสียงฮือฮาจากลูกค่ายได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะสาวๆ ทั้งสาวแท้สาวเทียม
ไอ้พี่ตี๋ร่างโย่งสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งทีก่อนที่จะ เอ่ยกฏของค่ายออกมาต่อหน้าลูกค่ายทุกคน
"กฏของค่ายมีอยู่ห้าข้อนะครับ"
"เดี๋ยวๆ มึงจะไม่แนะนำตัวหน่อยหรอครับไอ้ดิน" เสียงพี่ปีสี่ตะโกนถามพี่ดิน ลูกค่ายก็หัวเราะกัน พี่ดินเองก็ทำหน้าแหยๆ ก่อนที่จะตั้งสติสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ แล้วก็กล่าวแนะนำตัวกับลูกค่าย
"ผมชื่อนายปฐพี ทรัพย์ทวีไพศาล ชื่อเล่นดิน อยู่ชั้นปีที่สอง คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมเครื่องกลครับ"
"สำหรับกฏของค่ายนะครับ"
"ข้อที่หนึ่ง ห้ามมีการทะเลาะวิวาท"
"ข้อที่สองห้ามออกนอกบริเวณค่ายไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น"
"ข้อที่สามห้ามดื่มและนำของมึนเมาเข้ามาในบริเวณค่าย"
"ข้อที่สี่ห้ามเล่นการพนันทุกชนิด"
"ข้อที่ห้า ข้อสุดท้าย ห้ามปฏิบัติเชิงชู้สาว รวมทั้ง....เอ่อ ชู้ชาย ด้วยครับ" พี่ดินพูดกฏข้อสุดท้ายจบก็เหลือบตามามองผม ทำเอาผมที่กำลังจ้องมองแกอยู่ถึงกับหลบสายตาคู่นั้นแทบไม่ทัน ในขณะที่ลูกค่ายคนอื่นๆก็ส่งเสียงฮือฮากับกฏข้อสุดท้าย
"ไอ้ฟ้า ได้ยินมั๊ยมึงอ่ะ ห้ามชู้ชายนะเว๊ย" ไอ้หินแซวผม
"เชี่ยหิน ถ้าจะชู้กูคงชู้กับมึงอ่ะ" ผมตอบโต้ไอ้หิน ไอ้หินเอามือมันมาบีบคางผม
"ปากดีแบบนี้ ระวังนะครับ เดือน อ.ก."
"เฮ้ยๆ น้องหินน้องฟ้า เล่นแบบนี้จะผิดกฏค่ายนะคะ"
"กฏข้อไหนหรอครับพี่ ผมยังไม่ได้เป็นชู้กันนะ โสดทั้งคู่ครับ" ไอ้หินพูด ทำเอาเพื่อนๆที่นั่งตรงนั้นหัวเราะกัน
"หัวเราะอะไรกันครับ มันตลกมากหรือไง" พี่ดินตวาดเสียงเข้มขึ้นมา พวกผมก็พากันเงียบกริบ
"ใครทำผิดกฏข้อไหนข้อนึง เราจะส่งกลับกรุงเทพทันทีนะครับ ทุกคนรับทราบนะครับ"
"ทราบครับ/ทราบค่ะ"
หลังจากนั้นพวกพี่ก็ปล่อยให้ลูกค่ายนำสัมภาระเข้าไปเก็บยังที่พักแล้วก็พักผ่อนตามอัธยาศัย เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญในคืนนี้ โดยชาวบ้านจะมาร่วมทำพิธีบายศรีต้อนรับพวกเรา ส่วนการทำกับข้าวในตอนเย็นนั้นในวันแรกนี้ก็จะเป็นหน้าที่ของพี่ปีสาม ส่วนในวันพรุ่งนี้ก็จะเริ่มการทำงานกันอย่างเป็นทางการ ใครจะได้ไปอยู่หน่วยงานไหนก็จะได้รู้กันในวันพรุ่งนี้หล่ะครับ
"ไอ้ฟ้ามึงนอนริมติดหน้าต่างละกัน หรือจะให้กูนอนริม" ไอ้หินถามผม
"กูนอนริมก็ได้" ผมบอกไอ้หิน
"งั้นก็นอนเรียงกันไปเลย ไอ้ฟ้า กู ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม เออ...พวกมึงมีถุงนอนมาใช่ป๊ะ" ไอ้หินถาม ไอ้พวกนั้นก็พยักหน้า
ก่อนหน้าที่จะมาค่ายพวกผมไปหาซื้อถุงนอนกันตามคำแนะนำของพี่ๆ
"ไอ้ฟ้ามึงนอนตรงไหน" พี่ดินเดินมาถามผม
"ตรงนี้แหล่ะครับริมหน้าต่าง แล้วพี่ดินอ่ะนอนตรงไหนครับ"
"ใกล้ๆมึงนี่แหล่ะ"
"ใกล้ๆผม มีที่ว่างด้วยหรอครับ" ผมถามพี่ดิน แล้วก็พยายามมองหาที่ว่าง เพราะถัดจากผมก็เป็นไอ้หิน แล้วพี่ดินจะมานอนแทรกตรงไหนได้เนี่ย
"ฟากนู้นไง" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็ชี้มือไปฝั่งตรงข้าม เห็นพี่โอมกำลังนั่งคุยกับพี่อาทิตย์อยู่
"อ๋อ ใกล้จริงๆด้วย"
"ใกล้แค่นี้มึงยังมองไม่เห็นเลย" พี่ดินว่าผมแล้วก็เดินกลับไปตรงที่นอนของแก ผมก็ได้แต่มองตามร่างสูงนั้นไป
"ไอ้ฟ้า ช็อกโกแลตที่กูสั่งมึงได้ซื้อมาป่าวว๊ะ" ไอ้หินถามผมหลังจากพี่ดินกลับไปแล้ว
"เออ ซื้อมาดิ เต็มกระเป๋าเลยเนี่ย"
"งั้นเอาไปแจกเด็กๆกัน"
"เออ ไปดิๆ"
ผมกับไอ้หินเอาช็อกโกแลตออกมาตรงหน้าอาคารที่พัก ก็เจอแก๊งเทเลทับบี้ยืนรออยู่ แล้วก็มีเด็กอีกสี่ห้าคนยืนรออยู่เหมือนกัน ส่วนไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิมขอนอนพักผ่อนก่อน
"โห แฟนคลับอ้ายหินมายืนรอเพียบเลย" ผมพูดออกมา
"เออ ดิ แก๊งค์นี้เด็กกูทั้งนั้น อยู่กับกูตั้งแต่วันเตรียมค่ายอ่ะ"
"เด็กๆมานี่มา อ้ายหินมีของจะให้ครับ" ไอ้หินเรียกเด็กๆ เด็กๆก็กรูกันเข้ามาหาไอ้หิน แล้วก็มองๆมาที่ผม คงไม่คุ้นหน้า เพราะเพิ่งจะได้เจอกันวันแรกนี่เนอะ
"นี่เพื่อนอ้ายหินเอง ชื่ออ้ายฟ้า"
"อ้ายฟ้า อ้ายฟ้าหล่อจา" // อ้ายฟ้า อ้ายฟ้าหล่อจัง // เด็กคนนึงพูดขึ้นมา ทำเอาผมยิ้มตาม
"อ้ายฟ้ามีช็อกโกแลตมาฝากทุกคนด้วย" ไอ้หินบอกเด็กๆ ผมก็เอาช็อกโกแลตออกมาแจก เด็กๆก็มารับไปแล้วก็นั่งกินกันตรงนั้นเลย
ผมกับไอ้หินก็ยืนดูเด็กๆกินช็อกโกแลต ทุกคนดูมีความสุขมากเมื่อได้ลิ้มรสสิ่งที่โหยหา ซึ่งที่หมู่บ้านนี้ไม่มีให้กิน ผมยืนมองภาพตรงหน้าก็น้ำตาซึมๆ ผิดกับพวกผมที่นึกจะกินอะไรก็ได้กิน ออกไปซื้อมากินตอนไหนก็ได้ แต่เด็กๆที่นี่ ได้แต่เฝ้ามองผ่านหน้าจอทีวีหรือไม่ก็ตามนิตยสาร เมื่อเห็นขนมที่อยากกิน การหาซื้อก็ช่างยากเย็นเหลือเกิน
"มึงอยู่กับเด็กๆไปก่อนนะ กูไปฉี่แป๊บ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำ
"อ้ายฟ้า กีด้วยกาม้าย" // อ้ายฟ้า กินด้วยกันมั๊ย // ไกรสร เดินมายื่นแท่งช็อกโกแลตชวนให้ผมกินด้วยกัน
"ไม่เป็นไรครับ พี่มีอีกเยอะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอามาให้กินอีกนะ เป็นไงอร่อยมั๊ย ชอบมั๊ย"
"ช่อคั๊บ อาหร่อยม่าคั๊บ" // ชอบครับ อร่อยมากครับ //
"อ้ายดี อ้ายดี" //อ้ายดิน อ้ายดิน // เด็กน้อยคนนึงเรียกชื่อพี่ดิน แล้วก็วิ่งเข้าไปหา ผมหันไปมอง พี่ดินก็ย่อตัวลงมาแล้วก็ให้เด็กคนนั้นขี่คอ พี่ดินพาเด็กคนนั้นขี่คอเดินมาหาผม เด็กก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลย
"อ้ายดินหายไปไหนมาเมื่อวา" // อ้ายดิน หายไปไหนมาเมื่อวาน //
"พี่ไปรับลิงมาครับ"
"ลี มีลีด้วยหรออ้ายดิน" // ลิง มีลิงด้วยหรออ้ายดิน //
"มีสิ ลิงเผือกด้วยน๊า ตัวขาวๆ"
"หนายๆ ลีเผื่อขออ้ายดี" //ไหนๆ ลิงเผือกของอ้ายดิน//
"ก็...นี่ไง" ไอ้พี่ดินอุ้มเด็กลงจากคอ แล้วก็ย่อตัวลงมาดึงตัวผมเข้าไปกอดคอ ทำเอาเด็กๆหัวเราะกันใหญ่ที่ผมเป็นลิงเผือกของพี่ดิน
"ฮ่าๆ อ้ายฟ้าเป็นลีเผื่อ" //ฮ่าๆ อ้ายฟ้าเป็นลิงเผือก//
"ลีเผื่อขออ้ายดีน่าระอ่ะ" //ลิงเผือกของอ้ายดินน่ารักอ่ะ//
"โห่...พี่ นี่ผมเป็นหมาของพี่ แล้วยังเป็นลิงของพี่อีกหรอครับ" ผมหันไปว่าพี่ดิน อีกฝ่ายก็ทำยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ยังมีอีกอย่างที่กูจะให้มึงเป็น"
"อะไรหรอครับ บอกมาเลยจะได้เป็นให้ครบๆ"
"กูยังไม่บอกครับ เดี๋ยวมึงได้รู้แน่ไอ้ฟ้า" พี่ดินพูดแล้วก็ทำหน้าทะเล้นใส่ผม เห็นแล้วโคตรหมันไส้
"ว๊ายยย ดิน น้องฟ้า เราขอถ่ายรูปหน่อย เด็กๆด้วยค่ะมาๆถ่ายรูปกัน" พี่ส้มที่เป็นช่างภาพประจำค่ายเดินมาตรงนั้นพอดี พี่แกเห็นผมกับพี่ดินอยู่ตรงนั้นก็เลยขอถ่ายรูปซ๊ะเลย
พี่ดินกวาดต้อนเด็กๆมาถ่ายรูปด้วย เป็นที่สนุกสนานกันไปเลย เด็กๆหลายคนต่างก็รู้จักพี่ดิน คงเป็นเพราะพี่แกมาเตรียมค่าย ได้มาอยู่คลุกคลีกับคนที่นี่ก่อนหลายวัน ก็เลยทำให้เข้ากับเด็กๆได้เร็ว รวมทั้งชาวบ้านในหมู่บ้านด้วย ผมสังเกตุเวลาที่พี่ดินแกอยู่กับเด็กๆ ดูแกมีความสุขมาก ไม่เหลือคราบของพี่ดินที่ชอบทำหน้านิ่ง ฟอร์มจัดแบบที่ผมเคยเห็นเลย....
-------------------------------------------
15วันต่อจากนี้ พี่ดินกับไอ้ลิงเผือกของพี่ จะเป็นยังไงบ้างน๊า ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ่อ......ฟ้ามีหลายสถานะในความรู้สึกของดิน
เป็นหมา เป็นลิงเผือก อีกอย่างเป็นไรนะ
ใช่เป็นหัวใจพี่ดิน คนรักของพี่ดินหรือเปล่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มาให้กำลังใจคับ
-
หึงขนาดนี้ก็บอกรักไปเลยเถอะดิน!
-
อยากมีเธอเป็นแฟนป่ะ อ้ายดิน คริคริ
-
เป็นแฟนเลยจ้าจะรออะไร555
-
หึงและหวงขนาดนี้
พี่ดินรีบประกาศความเป็นเจ้าของด่วย
15 วันขอหวานๆ
:impress:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หึงโหดจริงๆ พี่ดิน :hao6:
-
น่ารัก อบอุ่นมากนะ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 24 : มีม่อมือมื่อ
##ปอบผีฟ้า##
ผมกับพี่ดินถ่ายรูปกับเด็กๆโดยมีไอ้หินแล้วก็เพื่อนๆที่อยู่แถวๆนั้นตามเข้ามาสมทบ เห็นรอยยิ้มของเด็กๆแล้วผมรู้สึกมีความสุขมาก นี่ขนาดว่ายังไม่ได้ลงมือสร้างสนามกีฬาหรือได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ผมก็รู้สึกดีมากแล้วที่ได้กอดเด็กๆ ได้เอาขนมมาให้พวกเขา ได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเด็กๆ ซึ่งไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้มาสัมผัสอะไรแบบนี้
"ผีฟ้า ผีฟ้า" เด็กคนนึงอายุราวๆ6ขวบพูดแล้วก็ชี้มือมาทางผม ทำเอาผมที่กำลังอุ้มเด็กตัวน้อยๆคนนึงอยู่ต้องหันไปมองแล้วก็ทำหน้า งงๆ
"ไอ้ฟ้า เด็กบอกว่ามึงอ่ะเป็นผีฟ้า" ไอ้หินบอกผม
"ผีฟ้า เชี่ย...กูไม่ใช่ผีนะ"
"ไม่ใช่เว๊ย มึงเข้าใจผิดละ ผีฟ้าอ่ะ ก็คือเทวดา เด็กคงหมายความว่ามึงเป็นเทวดาใจดีที่เอาขนมมาให้เด็กๆอ่ะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็เข้ามาอุ้มเด็กตัวน้อยที่อุ้มอยู่ต่อจากผม
ผมลดตัวลงนั่งแล้วก็ดึงตัวเด็กที่เรียกผมว่าผีฟ้าเข้ามากอด
"พี่ชื่อฟ้าครับ ไม่ใช่ผีฟ้านะ แล้วเราหล่ะชื่ออะไรครับ" ผมถามเด็กคนนั้น
"อัศวินครับ" เด็กน้อยแก้มป่อง หน้าตาหน้าเอ็นดูตอบผม
"โห ชื่อเพราะจังเลย แล้วก็พูดไทยได้ชัดมากด้วย เก่งๆ" ผมบอกอัศวินแล้วก็ยกมือลูบหัวด้วยความเอ็นดู
อัศวินพูดไทยได้ชัดเพราะว่าไปเรียนในเมืองตั้งแต่เด็กๆ พ่อกับแม่ของอัศวินค่อนข้างมีฐานะ ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมก็เลยขึ้นมาอยู่กับคุณตาคุณยายที่หมู่บ้านนี้
ซักพักผมก็ได้ยินเสียงนกหวีด ซึ่งเป็นสัญญานเรียกรวมตัวลูกค่ายที่ลานกิจกรรม
"เดี๋ยวกูไปปลุกไอ้พวกนั้นก่อนนะ" ผมบอกไอ้หินแล้วก็วิ่งกลับเข้าไปในอาคารเรียน ไปปลุก ไอ้ทิว ไอ้คิม ไอ้เทียนที่นอนพักผ่อนกันอยู่ในนั้น
ที่ลานกิจกรรม
ตอนนี้ก็เวลาประมาณสี่โมงเย็น พี่ปลื้ม ประธานค่ายแจ้งกับพวกผมว่าพวกเราจะมากินข้าวรวมกันตอนเวลาหกโมงเย็น แล้วตอนหนึ่งทุ่ม ชาวบ้านจะมาทำพิธีบายศรีสู่ขวัญให้กับลูกค่ายทุกคน หลังจากนั้นพี่ปลื้มก็ปล่อยพวกเรากลับไปเตรียมตัวอาบน้ำหรือพักผ่อนกันตามสบาย
ผมเดินผ่านโรงครัวที่เป็นจุดสำหรับทีมงานครัวประกอบอาหารเลี้ยงลูกค่าย
"น้องฟ้า น้องเทียนจะไปไหนกันคะ มาช่วยพี่ๆทำกับข้าวมั๊ย" เสียงพี่ปีสองเรียกผมกับไอ้เทียน
"ได้ครับพี่" ผมบอกพี่เค้าแล้วก็ชวนไอ้เทียนเข้าไปในโรงครัว
พี่ดิน พี่อาทิตย์ พี่โอมก็นั่งอยู่ข้างในนั้น คงจะมาช่วยพี่ปีสามทำกับข้าวหรือจะเข้ามาป่วนก็ไม่รู้
"มีอะไรให้ผมช่วยบ้างครับ" ผมถามพี่ๆ
"แค่น้องฟ้ากับน้องเทียนเข้ามาพี่ๆก็ชื่นใจละค่ะ ไม่ต้องทำอะไรหรอก" พี่ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น
"โห...เว่อร์ไปนะพี่" พี่ดินพูดขึ้นมา คนอื่นๆก็หัวเราะกัน ผมกับไอ้เทียนก็ยืนเขินๆอยู่ เพราะอยู่ท่ามกลางพี่ปีสองปีสามแบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
"ป้ายชื่อมึงไปไหนไอ้ฟ้า" พี่ดินถามผมเสียงเข้ม ผมเอามือจับตรงหน้าอกตัวเอง เออ...ลืมแขวนป้ายชื่อมา
"เอ่อ...อยู่ในกระเป๋าครับลืมเอามา"
"ที่หลังให้ใส่ไว้ตลอด เข้าใจนะ" พี่ดินบอกผม
"ไอ้ดินมึงก็ไปดุน้อง พูดดีๆก็ได้หรอก" พี่อาทิตย์ว่าพี่ดิน
"ครับ งั้นเดี๋ยวผมกลับไปเอาป้ายชื่อก่อนนะครับ"
"ไม่ต้องอ่ะ ช่วยงานพี่เค้าก่อน ค่อยไปเอาก็ได้" พี่ดินบอกผม
"แหม่ เซนเตอร์ปีนี้มันดุจริงๆเว๊ย" พี่ปีสามแซวพี่ดิน
"ดุดิพี่ ดุกับเด็ก เก่งกับหมา ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน คนอื่นๆก็หัวเราะกัน
"อ่ะน้องฟ้าน้องเทียน มาช่วยพี่ตอกไข่ดีกว่าค่ะ" พี่ขวัญยกไข่ออกมาสองถาด เอามาวางตรงหน้าผมกับไอ้เทียน
"วันนี้ทำไข่เจียวหรอครับพี่" ไอ้เทียนถามพี่ขวัญ
"ผัดถั่วฝักยาวใส่ไข่ค่ะ"
"อ๋อ ครับพี่' ไอ้เทียนพูดแล้วมันก็นั่งตอกไข่ใส่กะลังมังที่พี่ขวัญเตรียมมาให้ ผมก็เอื้อมมือไปหยิบไข่จะเอามาตอก แต่มือดันไปหยิบไข่ใบเดียวกับใครคนนึงจนมือชนกัน
"อุ๊ย ขอโทษครับ" ผมเงยหน้าขึ้นไปขอโทษ ปรากฏว่าคนนั้นคือพี่ดิน ที่นั่งยองๆมองผมอยู่ด้วยสีหน้านิ่งๆตามสไตล์ของแก
"ไข่เยอะแยะ จำเป็นต้องมาหยิบใบเดียวกันด้วย" ผมบ่นออกมาเบาๆ
"บ่นไรมึง เขยิบไปดิ๊ นั่งด้วย" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอามือมาดันตัวผมให้เขยิบให้แกเข้ามานั่งข้างๆ
"แหม่ะ ตรงข้างไอ้น้องเทียนก็ว่าง มึงก็ยังอุตส่าห์ไปแทรกนั่งใกล้ไอ้ฟ้าเนอะ" พี่โอมที่คงสังเกตุเพื่อนอยู่นานพูดขึ้นมา ทำเอาคนข้างๆผมเงียบไป
"ก็ตรงนี้มันใกล้ไข่นี่หว่า หยิบง่าย" พี่ดินพูดออกมาเบาๆ
"ห๊ะ พี่พูดว่าอะไรนะครับ" ผมหันไปถามพี่ดิน
"ทำเป็นไม่ได้ยินบ้างก็ได้นะมึงอ่ะ" พี่ดินหันมาว่าผม ผมหล่ะเกลียดการมองแรงของแกจริงๆ อยากจะประเคนหมัดให้ซักหมัด
"เออ ดิน ดินมาเตรียมค่าย เจอผีบ้างป๊ะ"
"เห้ย มาต่างที่ต่างถิ่นใครเค้าให้พูดเรื่องผีเนี่ย"
"อ่าว ก็เห็นบอกว่า ชาวบ้านที่นี่บางส่วนนับถือคริสต์ บางส่วนก็นับถือผีอ่ะ แล้วยิ่งชาวเขาแบบนี้ด้วยนะ หืมมม ต้องมีแน่ๆ"
"ก็มีแหล่ะ ปอบผีฟ้าอ่ะ ได้ยินเด็กๆพูดกัน" พี่ดินพูดขึ้นมา
"ไอ้ฟ้า มึงระวังเหอะ ชื่อฟ้า ระวังจะเป็นปอบผีฟ้า" ไอ้เทียนบอกผม
"ไม่เกี่ยวกันเลยมึง ปอบ ผู้ชายเป็นไม่ได้ มีแต่ผู้หญิงเป็น" ผมบอกไอ้เทียน
"มึงอาจจะเป็นผีปอบผู้ชายคนแรกก็ได้นะเว๊ย ฮ่าๆ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"พี่.." ผมหันไปเรียกพี่ดิน เผื่อจะเป็นตัวช่วยผมต่อปากกับไอ้เทียนได้บ้าง แต่ก็ไม่เลย เมื่อผมได้เห็นรอยยิ้มเยาะของคนข้างๆ
"ไง กลัวหรอมึงอ่ะ" พี่ดินถามผม
"กลัวดิพี่ ผีนะ ใครจะไม่กลัวว๊ะ" ผมบอกพี่ดิน
"อยู่กับกูมึงจะต้องกลัวอะไรอีก ไอ่ลิง" ประโยคนี้พี่ดินพูดเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่ก็ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงอีกแล้ว
"ผมไม่ใช่ลิงนะพี่" ผมพูดเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วยว๊ะ" ไอ้พี่ดินขยับไหล่มากระแทกไหล่ของผม แล้วก็พูดแซวผม
"โว๊ะ.....อย่าแซวกันเองได้ป๊ะพี่"
"พี่ครับ ตอกไข่เสร็จละครับ มีอะไรให้ทำต่อมั๊ยครับ" ไอ้เทียนถามพี่ปีสาม
"ไม่มีแล้วค่ะ น้องเทียน น้องฟ้าจะไปไหนก็ไปได้"
"โห...พี่ ใช้งานน้องเสร็จก็เฉดหัวทิ้งเลยนะครับ" พี่โอมแซวพี่ปีสาม ก่อนที่จะลุกจากที่นั่งแล้วก็ชวนผมออกไปข้างนอก
"ไปเดินเล่นกับพี่ดีกว่าป่ะ" พี่โอมเดินมากอดคอผมกับไอ้เทียนพาออกไปข้างนอก ส่วนพี่ดินก็ได้แต่มองตามผมที่กำลังเดินออกไปกับพี่โอม
"อ่าว ตาละห้อยเลยมึง ตามไปดิ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"ตามไร ไม่ตามเว๊ย"
"ฟอร์มจัดชิบ" พี่อาทิตย์ว่าให้เพื่อนตัวเองแล้วก็เดินส่ายหัวออกมาจากโรงครัว
"ไอ้ดิน มึงจะไปป่าวเนี่ย"
"ไปดิ กูล้างมือแป๊บ" พี่ดินตะโกนตอบพี่อาทิตย์ที่ยืนรออยู่หน้าโรงครัว
ผม ไอ้เทียน พี่โอม เดินผ่านสนามกีฬาเห็นไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม แล้วก็เพื่อนคนอื่นๆกำลังเล่นบาสกับเด็กๆอยู่ แล้วก็มีอีกกลุ่มหนึ่งที่คอยเชียร์อยู่ข้างๆสนาม
"เล่นด้วยๆ" ไอ้เทียนเข้าไปขอเล่นด้วยก่อนจะลากผมไปลงสนามด้วยกัน
"อ้ายฟ้ามาอยู่ทีโผ" // อ้ายฟ้ามาอยู่ทีมผม // เด็กๆชวนผมไปอยู่ในทีม
"ไอ้ฟ้า ไอ้เทียน มึงไปอยู่ทีมเด็กๆนู่น" ไอ้ทิวตะโกนบอกผม
"พี่โอมมาเล่นด้วยกันมั๊ยครับ" ไอ้หินเรียกพี่โอมให้ลงมาเล่นบาสด้วยกัน
"เดี๋ยวๆรอกูด้วย" พี่อาทิตย์กับพี่ดินวิ่งลงมาสมทบ ทำเอาการแข่งขันคึกครื้นยิ่งขึ้นไปอีก เพราะเด็กๆผู้หญิงที่เป็นแฟนคลับของพี่อาทิตย์ พี่ดิน ไอ้หิน ไอ้ทิวที่มาตั้งแต่ชุดเตรียมค่าย ต่างก็มาเชียร์คนที่ตัวเองแอบปลื้ม
หลังจากเล่นบาสกันจนเหนื่อย เหลือเวลาอีกไม่มากก็จะถึงเวลาทานข้าว ในเวลาพลบค่ำแบบนี้อากาศเริ่มเย็นๆ พวกผมกลับเข้าไปในอาคารที่พักซึ่งแบ่งเป็นสองห้อง ห้องที่ผมนอนมีผม ไอ้หิน ไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้คิม พี่ดิน พี่อาทิตย์ แล้วก็พี่โอม ส่วนคนที่เหลือนอนอีกห้องนึงซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า พี่เทมส์ก็นอนที่ห้องนั้นด้วย
"ไปอาบน้ำกันป๊ะ เดี๋ยวดึกๆจะหนาวกันมึง" ไอ้หินชวนพวกผมออกไปอาบน้ำ
"เออ ก็ดีเหมือนกัน เล่นบาสมาเมื่อกี้เหงื่อออกเพียบ เหนียวตัวหว่ะ" ผมบอกไอ้พวกนั้น
แล้วพวกผมก็พากันออกไปอาบน้ำ ถึงตรงที่อาบน้ำ ลักษณะที่โล่งถูกล้อมด้วยผ้าใบสีฟ้า มีแผ่นไม้ไผ่ที่ถูกนำมาทุบจนแตกแล้วแบออกนำมาปูพื้น มีถังพลาสติกใบใหญ่ใส่น้ำไว้ให้พวกผมอาบ6ถัง พร้อมกับมีสายยางสำหรับเติมน้ำให้เต็ม เอาแค่ตอนนี้อากาศเย็นๆก็ทำให้ผมรู้สึกหนาวจนตัวสั่น ผมรีบตักน้ำราดตัว รีบถูสบู่ อาบๆจนเสร็จแล้วก็กลับไปแต่งตัวที่ที่พักเตรียมออกมากินข้าว
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็โคตรสดชื่นเลย พวกผมออกมายืนตรงหน้าอาคารที่พัก ท้องฟ้าดูมืดครึ้มผิดปกติ
"ฝนตกแน่เลยหว่ะคืนนี้" ไอ้คิมพูดขึ้น
"เออ กูก็ว่างั้นแหล่ะ มาเตรียมค่ายเป็นอาทิตย์ฝนไม่เคยจะตก แต่พอพวกมึงมาฝนทำท่าจะตก" ไอ้ทิวบอกพวกผม
"ฝนตกก็ดี บรรยากาศน่านอน"
"ป่ะ เดี่ยวพี่ๆเค้ารอกินข้าว" ผมบอกไอ้พวกนั้น
พวกผมพากันเดินไปที่โรงอาหารที่เด็กๆในศูนย์การเรียนรู้เอาไว้ใช้สำหรับรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน ที่ตรงนี้ก็จะใช้เป็นที่สำหรับรับประทานอาหารสำหรับลูกค่ายในครั้งนี้ เห็นพี่ๆกำลังช่วยกันตักข้าวแล้วเอาไปวางตามโต๊ะ พวกผมก็เข้าไปช่วยพี่ๆ อาหารมื้อแรกของค่ายเป็นผัดถั่วฝักยาวใส่ไข่กับหมูทอดครับ น่ากินมากผมเห็นแล้วท้องร้อง จ๊อกๆ
หลังจากนั้นพี่ปลื้มก็ออกมาพูดกับลูกค่ายทุกคน
"ลูกค่ายทุกคนครับ เราจะมากินข้าวด้วยกันที่โรงอาหารนี้ทุกวันและทุกมื้อนะครับในตอนเช้าเราจะกินข้าวกันตอนเจ็ดโมงนะครับ มื้อเที่ยงคือตอนสิบเอ็ดโมงครึ่งและตอนเย็นก็คือหกโมงเย็นนะครับ ส่วนเวรล้างจานและเตรียมอาหารวันนี้พี่ขอยกให้เป็นหน้าที่ของปกาเกอญอนะครับ แล้วพรุ่งนี้ก็จะเป็นอาข่า สลับกันไปแบบนี้นะครับ ทุกคนเข้าใจนะครับ"
"เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ"
"ก่อนที่จะลงมือกินข้าว เราก็จะต้องท่องบทขอบคุณชาวนากันก่อนนะครับ เดี๋ยวจะให้น้องดินเป็นคนนำท่องนะครับ" พี่ปลื้มบอก
"ทุกคนพูดตามผมนะครับ" พี่ดินพูดขึ้น
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก ลำบากหนักหนา สงสารบรรดา คนยากคนจน
ข้าวเอ๋ยข้าวสุก มีให้กินทุกบ้านทุกสถานถิ่น
กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน ชาวนาต้องสิ้นกำลังเกือบทั้งปี
ต้องทนแดดทนฝนทนลมหนาว กว่าจะได้ข้าวจากนามาถึงนี่
คนกินข้าวควรคิดดูให้ดี ชาวนานี้มีบุญคุณต่อเรามิเบาเลย"
หลังจากท่องบทขอบคุณชาวนาจบแล้วพวกเราก็ลงมือกินข้าวด้วยกัน
"ผัดถั่วโคตรอร่อยอ่ะ" ไอ้ทิวพูดขึ้น
"ต้องอร่อยดิว๊ะ เพราะกูกับไอ้ฟ้าไปตอกไข่มากับมือ" ไอ้เทียนพูดขึ้นกลางวงข้าวด้วยความภูมิใจ
"แหม่ ไอ้เทียนแค่ตอกไข่ทำมาคุย ตอนเตรียมค่ายกูนี่ทำกับข้าวเองกับมือ" ไอ้หินพูดอวดตัวเองบ้าง
"ไอ้หินมึงหุบปาก ไข่เจียวเค็มของมึงยังทำกูสยองไม่หาย" ไอ้ทิวแฉไอ้หิน
"เชี่ย ไข่เจียวเค็ม แค่พูดกลิ่นก็มาละเนี่ย ฮ่าๆ"
"แหม่ ก็กูลืมว่าใส่น้ำปลาไปยังก็เลยใส่อีกมันก็เลยเค็มดิว๊ะ แต่ก็กินกันหมดนี่"
"ถ้าไม่กินจะให้แดกข้าวกับน้ำปลาหรอว๊ะ ทิ้งไปหมาก็ไม่กิน" ไอ้ทิวว่าไอ้หิน พวกผมก็หัวเราะกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จก็เป็นการจับ "บั๊ดดี้บั๊ดด๊อก" ซึ่งก็เป็นอีกกิจกรรมนึงที่สร้างความสนุกสนานให้กับลูกค่ายได้เป็นอย่างดี พี่ปีสามเอาสลากมาให้พวกผมจับ สีขาวเป็นชื่อบัดดี้ สีแดงเป็นชื่อบั๊ดด๊อก เราจับได้ใครเป็นบั๊ดดีเราก็จะต้องคอยเทคแคร์คนนั้น โดยที่อย่าให้บัดดี้ของเรารู้ ส่วนใครที่เราจับได้เป็นบั๊ดด๊อกเราก็จะต้องแกล้งคนนั้นโดยที่ไม่ให้คนนั้นรู้ว่าเราแกล้งเช่นกัน เพื่อจะไปเฉลยบั๊ดดี้บั๊ดด๊อกกันในวันสุดท้าย
ผมแกะกระดาษสีขาวออกด้วยความระทึกใจ ลุ้นว่าจะได้ใครเป็นบัดดี้ที่ผมจะต้องเทคแคร์
//หิน ปี1 วิศวกรรมศาสตร์// เชี่ย...ผมได้ไอ้หินเป็นบั๊ดดี้ นี่ผมต้องเทคแคร์มันไปตลอดค่าย โคตรเซ็งเลย อยากให้มันเป็นบั๊ดด๊อกมากกว่า ผมจะได้แกล้งมัน
ผมแกะกระดาษสีแดงที่เหลือออก เพื่อจะได้รู้ว่าใครจะเป็นบั๊ดด๊อกของผมที่ผมต้องคอยแกล้งไปตลอดค่าย
//โอม ปี2 วิศวกรรมศาสตร์// เชี่ย...คนใกล้ตัวทั้งนั้นเลย แต่ผมต้องแกล้งพี่โอมเนี่ยนะ แกล้งๆไม่ลงอ่ะ เปลี่ยนตำแหน่งกับไอ้หินได้มั๊ยเนี่ยยยย เฮ้อ..!!
ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจแล้วว่าใครจะได้ผมเป็นบั๊ดดี้แล้วก็บั๊ดด๊อก ผมคิดแต่ว่าจะทำใจแกล้งพี่โอมได้ยังไง..
อีกกิจกรรมนึงที่เป็นสีสันให้กับค่ายก็คือ "กำแพงกำลังใจ" ซึ่งทางรุ่นพี่ได้เตรียมกระดานดำไว้สองอันเพื่อให้ลูกค่ายได้มาเขียนความในใจให้กันและกัน เป็นการให้กำลังใจและก็แซวๆกันเป็นสีสันด้วย ซึ่งข้อความบนกำแพงกำลังใจนี้จะถูกลบออกทุกวันเพื่อให้ได้เขียนใหม่ได้ทุกวัน เพราะฉะนั้นถ้ามีเวลาก็ต้องรีบแวะไปอ่านเผื่อว่าจะมีใครฝากข้อความถึงเราบ้าง
หลังจากลูกค่ายทุกคนกินข้าวเสร็จ ก็เป็นเวรของชาวปกาเกอญอที่จะต้องไปล้างจานแล้วก็เก็บกวาดโต๊ะอาหารให้เรียบร้อย ผมยกจานออกไปล้าง ก็เจอพี่ดินกำลังเช็ดโต๊ะอยู่ เห็นพี่แกยังใส่ชุดเดิมเหมือนยังไม่ได้อาบน้ำ
"พี่ดินยังไม่ได้อาบน้ำหรอครับ"
"เออ มึงอ่ะอาบยัง"
"อาบแล้วครับ โคตรหนาวอ่ะพี่"
"อือ ที่นี่ยิ่งดึกยิ่งหนาว เอาผ้าห่มมาป่าว"
"มีแต่ผืนเล็กอ่ะครับ ผมนอนในถุงนอน"
"อืม รีบเอาจานไปล้างไปมานี่กูยกไปให้" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้ามายกจานในมือของผมไปตรงที่ล้างจาน ผมก็เดินตามพี่ดินไป
พี่ดินแกคงแพ้พวกน้ำยาล้างจาน ก็เลยทำได้แค่ยืนดูผมนั่งล้างจานกับเพื่อนๆ แล้วก็ช่วยเอาจานไปเรียงให้
หลังจากล้างจานเสร็จ ผมก็ไปรวมกับลูกค่ายอาข่าที่นั่งรออยู่ที่ลานกิจกรรมซึ่งพี่ปีสามได้นำเสื่อมาปูแล้วตรงกลางก็เป็นพานบายศรีขนาดใหญ่ที่เย็บจากใบตองประดับดอกไม้สวยงาม มีสายสิญจน์ห้อยอยู่ มีไข่ต้มหลายสิบฟองอยู่ในพานนั้นด้วย แล้วก็มีคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านมานั่งเรียงแถวอยู่ข้างหน้า ก่อนที่พ่อหลวงจะเป็นคนกล่าวนำบทบายศรีสู่ขวัญเป็นภาษาเหนือ แล้วพวกผมก็ทยอยกันคุกเข่าคลานเข้าไปให้คนเฒ่าคนแก่ผูกข้อมือให้ พี่ดินดึงแขนผมให้เข้าไปนั่งคู่กับแก แล้วก็เข้าไปผูกข้อมือพร้อมกัน แม่อุ้ยที่เป็นคนผูกข้อมือให้ผมกับพี่ดิน หยิบไข่ต้มที่อยู่ในพานมาป้อนผมกับพี่ดินคนละคำ
ตือ เลอะ เจ๊าะ มี ถ่อ เดาะ นา เจ๊าะ เต่อ โอะ ลอ ข่อ เต่อ ก่า
(ถึงวันที่เรารู้ว่าเรารักกัน พี่จะไม่อยู่เดียวดายอีกต่อไป)
##มีม่อมือมื่อ##
หลังจากเสร็จกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญแล้ว พี่ปลื้มก็ปล่อยให้ลูกค่ายเข้าได้กลับไปพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อออกกำลังกายพร้อมกันที่ลานกิจกรรมตอนหกโมงเช้า ผมกลับมาที่ห้องพัก ก็ออกไปแปรงฟัน แล้วก็กลับเข้ามาจัดที่นอนเตรียมตัวนอน มองออกไปนอกหน้าต่าง ฟ้าเริ่มแลบแปร๊บๆ ได้ยินเสียงลมพัดแรง ฝนคงตกแน่ๆคืนนี้ พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ อาบน้ำเสร็จก็กลับเข้ามาในห้องพัก ผมสวดมนต์ก่อนนอนอย่างที่เคยทำทุกวัน แล้วก็ล้มตัวลงนอน
ซู่ววววว..................!!!!!!!
เสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก ไอ้หินเดินไปปิดไฟ แล้วก็กลับมาล้มตัวลงนอนข้างๆผม
แปะ...แปะ....!!
หยดน้ำ หยดลงจากฝ้าเพดานมาโดนหน้าของผม
"ไอ้หิน หลังคารั่วหว่ะ น้ำหยดโดนกูเนี่ย" ผมเขย่าตัวปลุกไอ้หิน ไอ้หินก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับเปิดไฟฉายส่องไปบนเพดาน
"เออ หว่ะ มึงนี่โชคดีจริงๆนอนตรงหลังคารั่วพอดี ฮ่าๆ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"เชี่ย ยังมีหน้ามาตลกนะมึง เขยิบไปอีกได้ป๊ะกูนอนด้วย"
"มีไรว๊ะไอ้หิน" เสียงพี่ดินถามไอ้หิน
"หลังคารั่วครับพี่ ตรงที่ไอ้ฟ้านอนพอดี"
"อ่าว ไปเอาถังมารองน้ำไป"
"ครับพี่"
ผมกับไอ้หินลุกออกมาหาถังเพื่อเอาไปรองน้ำฝนตรงที่มันหยดลงมา
ผมกลับเข้ามาอีกที ที่นอนแล้วก็กระเป๋าเสื้อผ้าของผมก็ถูกย้ายหนีน้ำไปแล้ว
"ถุงนอนมึงเปียกน้ำคงนอนไม่ได้ละ ผ้าห่มเน่านี่ก็ด้วย" พี่ดินบอกผม
"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมนอนกับไอ้หินก็ได้" ผมบอกพี่ดิน
"ฟ้ามานอนกับพี่มา ห่มผ้ากับพี่ก็ได้" พี่โอมเรียกให้ผมไปนอนด้วยพร้อมกับขยับที่ให้ผมแทรกตัวเข้าไปนอนด้วย ผมก็เดินไปล้มตัวลงนอนข้างๆพี่โอม โดยมีพี่ดินมองอยู่ด้วยสายตานิ่งๆของแก
"อ่าว ไอ้หินมึงจะนอนมั๊ยเนี่ย ยืนบื้ออยู่ได้" พี่ดินหันไปว่าไอ้หินแล้วก็ล้มตัวลงนอน พร้อมกับเขยิบมานอนใกล้ๆผม ให้ไอ้หินนอนริมสุด
"ให้ผมนอนใกล้ไอ้ฟ้าไม่ได้หรอครับ" ไอ้หินถามพี่ดิน ผมรู้ว่ามันกำลังกวนตีนพี่เค้า
"โว๊ะ มึงนี่เรื่องมากหว่ะ จะนอนไม่นอน ไม่นอนก็ยืนตรงนั้นแหล่ะ" พี่ดินว่าไอ้หิน แต่ก็ไม่หลีกให้ไอ้หินมานอนข้างผมนะครับ ไอ้หินก็หัวเราะแล้วก็ไปนอนข้างๆพี่ดินที่ริมสุด
"คนอะไรโคตรหวงก้าง" เสียงไอ้หินพูดขึ้นมา
"กวนตีนกูนะมึงไอ้หิน" เสียงพี่ดินว่าไอ้หิน ผมกับพี่โอม และพี่อาทิตย์ก็ขำๆกันกับการต่อปากต่อคำของพี่รหัสน้องรหัสที่เลเวลพอๆกัน
นอนไปได้ซักพัก พี่ดินก็เอื้อมมือมาสะกิดผม ผมก็พลิกตัวนอนตะแคงหันไปหาพี่เค้า พี่ดินยื่นหน้ามากระซิบข้างๆหูของผม
"มีม่อมือมื่อ"
"ห๊ะ แปลว่าอะไรอ่ะ"
"แปลว่า หลับฝันดี" เสียงไอ้หินพูดขึ้นมา
"ครวยยย ไอ้หิน ไอ้เวร" พี่ดินถึงกับชักสีหน้าแล้วก็สบถคำหยาบออกมาด่าไอ้หิน แต่นั่นก็ไม่ทำให้มันสลดเลยซักนิด ไอ้หินหัวเราะเบาๆ คงสะใจที่แกล้งพี่รหัสของมันได้สำเร็จ
"เออ กูนอนละ ฝากไว้ก่อนนะไอ้หิน กวนตีนกูนะมึง"
"มีม่อมือมื่อ นะครับพี่ดิน" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"หุบปากได้ละ กูจะนอน" พี่ดินว่าไอ้หิน
ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่ดิน พี่แกก็หันหน้ามามองผม แล้วก็บีบมือผมกลับเบาๆ
"อืออออ นอนได้แล้วฟ้า" พี่โอมเอามือมาลูบหัวของผม คงรู้สึกว่าผมขยับตัว พี่แกก็เลยปรามๆผมว่าให้นอนได้แล้ว
ผมดึงแขนกลับ พี่ดินแกก็ปล่อยมือที่จับมือผมอยู่ แล้วก็พลิกตัวกลับไปนอนหงาย ส่วนผมตอนนี้ก็โดนพี่โอมพลิกตัวเอาขามาทับตัวของผม ทำให้ขยับตัวไม่ได้อีกต้องนอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น
"มีม่อมือมื่อครับพี่ดิน" ผมพูดออกมาในใจ ไม่รู้ว่าคนข้างๆผมนั้นจะนอนหลับหรือยัง...
--------------------------------------------------
มีม่อมือมื่อนะครับ คำบอกราตรีสวัสดิ์ ภาษาปกาเกอะญอ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟินตอนผูกแขนด้วยกัน กรี๊ด~
-
เกร๊ดดดดดดดดดดดดด
ดอยหวานก็งานนี้
ราตรีสวัสดิ์ครับ น้องฟ้า
:mew1:
คืนต่อไป ไม่ต้องเอาพี่โอมนะ
ถีบออกไปเลย จะได้ไม่ต้องมานอนทับน้อง
ให้พี่ดินกอดคนเดียวพอ
:hao6:
-
คนซึนกับคนอึนมาเจอกันเมื่อไหร่จะบอกรักกัน จะได้เข้าหอ? :laugh: สนุกมากรอติดตามค่ะ
-
:hao6: น้องจับมือพี่นอนโด้ยยยย
-
น่ารักนะจ๊ะน้องฟ้า
-
หิน กวนตีนพี่ดินนะ
มีม่อมือมื่อ ให้พี่ดินพูดกับฟ้าพอและ
-
:z1: :z1: :z1:
-
มาให้กำลังใจคับ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 25 : ค่ายอาสาวันแรก
วันนี้เป็นวันแรกอย่างเป็นทางการของค่ายอาสา ที่พวกเราจะได้เริ่มทำงานกันอย่างจริงจัง ผมตื่นมาแต่เช้าแต่ก็ยังไม่ทันพวกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ที่ตื่นก่อนผมและออกจากห้องพักไปแล้ว ไอ้คิมกับไอ้เทียนหายไปจากห้องแล้วคงเหลือแต่ผม ไอ้หิน ไอ้ทิวที่ยังนอนกันอยู่ ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับแกะผ้าห่มออกจากตัว นี่พี่โอมคงห่มให้ผมก่อนที่จะตื่นออกไปข้างนอก ผมพับผ้าห่มของพี่โอมเก็บไว้ให้เรียบร้อย แล้วก็ปลุกไอ้หินกับไอ้ทิว ออกไปล้างหน้าแปรงฟัน
ก้าวแรก...ที่เดินออกมาจากห้องพัก ผมก็สัมผัสได้ถึงลมหนาวที่พัดมากระทบตัว ด้วยความที่ผมใส่กางเกงขาสั้น ก็เลยทำให้ลมหนาวพัดมาโดนช่วงล่างตัวของผมจนรู้สึกหวิวๆชอบกล ผมยืนกอด..อก ตัวสั่นด้วยความหนาว มองไปที่ลานกว้างเห็นหมอกลอยอยู่เต็ม ลูกค่ายคนอื่นๆที่ตื่นแล้วต่างก็มาถ่ายรูปกับหมอกตรงลานกว้างนั้น สำหรับคนกรุงเทพฯคงไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ แต่สำหรับผมนั้นเห็นจนคุ้นตาตอนที่อยู่บ้านเชียงราย แต่อากาศหนาวๆแบบนี้ก็ทำให้สั่นสะท้านไปทั้งร่างได้อยู่ดี
"วันนี้ทำไมหนาวจังว๊ะ ดูดิหมอกเต็มเลย" ไอ้ทิวออกมายืนกอดอกตัวสั่น อยู่ข้างๆผม
'ไอ้ฟ้า กอดหน่อยดิ๊ ลมหนาวแม่งได้ใจจริงๆ" ไอ้หินพูดแล้วก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมก็เซไปจนเกือบจะล้ม เพราะมันเล่นโถมตัวเข้ามาผมก็ไม่ทันตั้งตัว
"เชี่ย หิน ตัวก็ใหญ่ยังจะมากอดกูอีก เกือบล้มเลย" ผมหันไปว่าไอ้หินแล้วก็ผลักร่างสูงนั้นออกไป ไอ้ตี๋นั่นก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบใจที่เห็นผมโมโห
"ไปล้างหน้าแปรงฟันกันได้ละพวกมึงอ่ะ เดี๋ยวถ้าไปออกกำลังกายไม่ทันกูจะเล่นงานพวกมึงให้หนักเลย" ไอ้พี่ดินเดินเข้ามาสั่งพวกผมเสียงเข้ม ผมสามคนก็เลยต้องสลายตัวออกจากตรงนั้น ไปล้างหน้าแปรงฟันจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็เดินไปรวมกับลูกค่ายที่ลานกว้าง
"น้องฟ้า หลับสบายมั๊ยเมื่อคืน" พี่ฟ้าแฟนพี่เทมส์เดินเข้ามาถามผม
"หลับสบายมากครับพี่ฟ้า ฝนตกบรรยากาศดีเลยอ่ะเมื่อคืน"
"อื้ม ใช่ๆ"
"ฟ้า ห้องที่ฟ้านอนหลังคารั่วหรอ ย้ายไปนอนห้องพี่มั๊ย" พี่เทมส์เดินเข้ามาถามผม
"อืม ถ้าวันนี้ฝนตกอีกก็คงต้องย้ายอ่ะครับ แต่ว่าที่ห้องพี่เทมส์พอมีที่ให้นอนใช่มั๊ยครับ" ผมถามพี่เทมส์
"มีสิ เดี๋ยวนอนข้างๆพี่เลย" พี่เทมส์บอกผม
ผมยืนคุยกับพี่เทมส์ โดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่ดินก็ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วก็ได้ยินสิ่งที่ผมกับพี่เทมส์คุยกัน จนอยู่ๆแกเป่านกหวีดเรียกรวมลูกค่ายนั่นแหล่ะ ผมถึงได้รู้ว่าแกยืนอยู่แถวๆนั้นใกล้ๆผม
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดด.....!!!!!
"ลูกค่ายทุกคนมารวมกันได้แล้วครับ เข้าแถวตามกลุ่มในป้ายชื่อนะครับ อาข่ากับปกาเกอะญอ" พี่ดินตะโกนสั่งลูกค่ายทุกคน
ผมก็ไปเข้าแถวในฝั่งของปกาเกอะญอ แล้วคนที่จะทำหน้าที่เป็นผู้นำออกกำลังกายก็คือ พี่โอปอนั่นเองครับ ความสนุกสนาน เฮฮาเกิดขึ้นในทันที เมื่อพี่โอปอกับทีมงานสันทนาการออกมานำออกกำลังกาย ผมเองได้ขยับร่างกายก็ทำให้เหงื่อซึมๆได้เหมือนกันนะครับ แม้จะเป็นเวลาที่อากาศหนาวแบบนี้
##กอดที่ฟ้าถล่มดินทลาย##
"ต่อไปจะเป็นกิจกรรมพิเศษนะคะ ในเวลาเช้าๆแบบนี้ อากาศหนาวๆแบบนี้ ถ้าได้กอดใครซักคนก็คงจะดีใช่มั๊ยคะ" พี่โอปอตะโกนถามลูกค่ายทุกคน ก็มีเสียงโห่ ฮิ้วววววว ดังขึ้นมาจากคนที่อยู่ในแถว
"ช่ายยยย ถ้าได้กอดใครซักคนในเวลานี้ก็คงจะดี"
"อีปอ มึงทำสนองนี๊ดตัวเองใช่มะเนี่ย" พี่ปีสองตะโกนแซวพี่โอปอ
ผมหันไปมองรอบๆตัว ทุกคนต่างก็มีสีหน้าตื่นเต้นกับกิจกรรมพิเศษของพี่โอปอ ส่วนไอ้พี่ดินที่ยืนถัดไปจากผมสองแถวนั้นเอาแต่ยืนก้มหน้า สงสัยจะแอบหลับ
"เอาหล่ะ ทุกคนพร้อมน๊า เล็งไว้เลยนะคะ ว่าอยากจะไปกอดใคร" พี่โอปอตะโกนบอกทุกคน
ผมหันไปมองคนใกล้ตัวที่ตอนนี้ก็มีแต่ไอ้หินที่อยู่ใกล้ผมที่สุดเพราะมันอยู่ปกาเกอะญอเหมือนผม
"หลังจากโอปอเป่านกหวีด ก็จัดการได้เลยนะคะ เดี๋ยวโอปอเล็งก่อนว่าน้องฟ้าอยู่ไหนน๊า น้องฟ้า อ.ก. ยกมือหน่อยค่ะ พี่จะได้วิ่งไปกอด" พี่โอปอเรียกผม แล้วก็โบกมือมองหาผม ผมก็ยกมือให้พี่โอปอ
"ผมอยู่นี่ครับพี่" ผมยกมือตะโกนตอบพี่โอปอ
"หูยยยย อยู่ซ๊ะท้ายแถวเลย ว๊าย น้องหินก็อยู่ด้วย พี่จะวิ่งทันมั๊ยคะเนี่ย"
"จะเป่านกหวีดแล้วนะค๊า เตรียมตัวน๊า"
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด.................!!!!!!
สิ้นเสียงนกหวีด ผมรีบหันไปกะว่าจะกอดไอ้หิน แต่.....!!!!! กลับมีร่างของคนคนนึงเข้ามากอดผมจากด้านหลัง แขนยาวของคนคนนั้นรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้จนแน่น พร้อมกับก้มหน้าลงมาวางคางบนไหล่ของผม รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใส่ซอกคอของผม
"เชี่ยยยยย ฟินแต่เช้า"
"น้องดินแม่ง กอดซ๊ะกูขนลุก"
"เอร๊ยยยยย เบาหวานขึ้นตา อีปอช่วยบอกกูที นี่ที่กูเห็นไม่ได้ฝันไปใช่มะ"
"ฝันเหี้ยไร ภาพจริง เล่นจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน"
"Beauty And The Beast"
"ดินฟ้า อร๊ากกกกกก เลือดกำเดาพุ่งแต่เช้า"
ผมเริ่มจะรู้ตัวว่าคนที่เข้ามากอดผมคือพี่ดิน ก็ตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นผู้คนตรงหน้ากำลังยืนมองผมอยู่ สีหน้าของแต่ละคนอารมณ์แปลกใจ แต่ก็มีรอยยิ้มเจืออยู่ในนั้น ผมก้มหน้าหลบลงไปเพราะเริ่มรู้สึกเขิน จนหน้าร้อนผ่าวๆ เห็นสร้อยข้อมือเชือกถักสีเหลืองที่ข้อมือของคนที่กอดผม คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก.....พี่ดิน
"พี่ดินครับ ปล่อยได้แล้วครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ขยับตัว พี่ดินแกถึงได้เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ
เสียงโห่ฮิ้ว ผิวปากแซวผมกับพี่ดินก็ดังขึ้นจากเพื่อนๆของผม ทำเอาผมแทบอยากจะแว๊บหายตัวไปจากตรงนั้น แต่สำหรับอีกคนยังคงดูนิ่งๆ ไม่มีอาการเขินอายอะไรเลยซักนิด
พี่ดินเดินออกไปยืนหน้าแถว ก่อนที่จะทำหน้าที่แจกแจงงานให้กับลูกค่ายทุกคนในวันนี้ ด้วยท่าทางนิ่งๆตามปกติของแก
"สวัสดีครับทุกคน สำหรับในวันนี้ก็ถือว่าเป็นการเริ่มงานวันแรกของค่ายอาสาของเรา ผมก็จะมาแจกแจงหน้าที่ของแต่ละคนที่จะได้ทำงานกันในวันนี้นะครับ ในครึ่งเช้านี้พวกเราจะไปช่วยกันปรับพื้นดินตรงที่จะทำสนามกีฬาก่อนนะครับ แต่ สำหรับคนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ ให้ไปอยู่หน่วยงานตามที่ผมบอกนะครับ"
หลังจากนั้นพี่ดินก็บอกรายชื่อคนที่ได้ไปอยู่หน่วยงานอื่นที่นอกเหนือจากการไปปรับพื้นดิน
"ฟ้า ปีหนึ่ง อ.ก. งานพยาบาล" เสียงพี่ดินบอกชื่อผมให้ไปอยู่งานพยาบาล
"ห๊ะ งานพยาบาล" ผมพูดออกมาด้วยอารมณ์ นอยด์นิดๆ เพราะมาค่ายทั้งทีแทนที่จะได้ไปช่วยงานที่หนักๆ แต่กลับได้ไปอยู่งานพยาบาล ผมมองหน้าพี่ดินที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่
"เอาหล่ะครับ ทุกคนรับทราบตามนี้นะครับ เดี๋ยวเจ็ดโมงเช้าพร้อมกินข้าวเช้าด้วยกันที่โรงอาหารนะครับ แยกย้ายได้ครับ" พี่ดินบอกลูกค่าย ทุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่พัก
ผมนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนถุงนอนกับผ้าห่มของผมเปียกฝน ก็เลยรีบวิ่งกลับไปในห้องพักเพื่อจะเอาออกไปตาก เพราะตอนสายๆแดดเริ่มส่องมาแล้วครับ ถึงห้องผมก็ไม่เห็นถุงนอนกับผ้าห่มของผม หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
"มึงหาไร" พี่ดินเดินเข้ามาถามผม
"ถุงนอนกับผ้าห่มของผมอ่ะครับ จะเอาออกไปตาก"
"กูเอาออกไปตากให้ละ เดี๋ยวบ่ายๆก็มาเก็บเองละกัน แดดแรงแบบนี้คงแห้งเร็ว" พี่ดินบอกผม ก่อนที่จะสะพายถุงย่ามที่เป็นผ้าทอของชาวเขา แล้วก็เดินออกไปจากห้อง
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน ร่างสูงที่กำลังเดินอยู่ก็หยุดตรงประตูห้อง
"ขอบคุณนะครับที่เอาออกไปตากให้"
"อือ มึงก็อย่าช้า จะได้กินข้าว"
"ครับพี่" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็ทรุดตัวนั่งลงตรงนั้น ไม่รู้ทำไมผมต้องยิ้มอยู่คนเดียวแบบนี้
##ปกป้องกับฟ้า##
ผมเดินออกไปหน้าอาคารที่พัก เห็นไอ้หินกับไอ้ทิวช่วยกันแบกบันไดไม้ไผ่มาวางพาดไว้กับหลังคาอาคารที่ผมนอน พี่ดินก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย คงจะซ่อมหลังคากัน
"ไปกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จค่อยมาซ่อมหลังคากัน" พี่ดินบอกไอ้ทิวกับไอ้หิน
"ครับพี่"
ผมเดินเข้าไปหาไอ้สองคนนั้น แล้วก็ชวนกันเดินไปโรงอาหาร ใจก็นึกขึ้นได้ว่า ไอ้หินมันเป็นบั๊ดดี้ผมนี่หว่า ในกระเป๋าสะพายข้างของผมมีช็อกโกแลตอยู่ ยังไม่ได้ให้เด็กๆเลย ผมก็เลยหยิบมาให้ไอ้หินอันนึง
"ไอ้หิน บั๊ดดี้มึงฝากมาให้"
ไอ้หินหันมาทำหน้า งงๆ กับผม ผมชอบดวงตาสีน้ำตาลของมันจัง
"มึงรู้จักบัดดี้กูด้วยหรอ ใครว๊ะ" ไอ้หินถามผมแล้วก็หยิบช็อกโกแลตจากมือผมไปแกะกิน
"ไอ้บ้า ใครเค้าให้บอกกันว๊ะ ถ้ารู้ก็ไม่สนุกดิ"
"เออ บัดดี๊กูต้องน่ารักแน่ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงจะจับทำเมียแม่งเลย"
"แล้วถ้าเป็นผู้ชายหล่ะ มึงจะจับทำเมียมั๊ยว๊ะ อ้ายหีนนนนนนนนนนน" ไอ้ทิวถามไอ้หินแล้วก็ทำเสียงเรียกไอ้หินยาวๆ
"เหี้ย..ทิว เรียกหินสั้นๆก็พอ ลากเสียงยาวเดี๋ยวแม่งเพี้ยนอีก ไอ้ห่า"
"เพี้ยนเหมือนตอนไอ้ศุภโชคเรียกมึงใช่ป๊ะ อ้ายฮี๋ อ้ายฮี๋ ฮ่าๆ" ผมแซวไอ้หิน มันก็หันมาตบหัวผมเบาๆ
พวกผมเดินมาถึงโรงอาหารก็เข้านั่งประจำที่
"หล่อทั้งโต๊ะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ" พี่ส้มช่างภาพประจำค่ายเดินเข้ามายกกล้องขอถ่ายรูปพวกผม
"ว๊าย ส้ม เดี๋ยวๆ รอคนสวยแป๊บ ขออยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อๆซักครั้งเถอะนะคะ" พี่โอปอพาร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยเข้ามานั่งแทรกกับพวกผม
"ยอมๆมันหน่อยนะ โอกาสสุดท้ายของชีวิตมันละ" พี่ปลื้มประธานค่ายเดินเข้ามาบอกพวกผม ทำเอาคนโดนพูดถึงค้อนขวับ
"นี่ไม่ใช่โอกาสสุดท้ายของโอปอค่ะ โอกาสสุดท้ายขอโอปอคือได้เป็นเมียพี่ปลื้มค่ะ" พี่โอปอพูดแล้วก็ลุกไปยืนคล้องแขนพี่ปลื้ม ทำเอาประธานค่ายสุดหล่อถึงกับทำหน้าแหยๆ
"ปล่อยกูเลยอีปอ เดี๋ยวกูคัน" พี่ปลื้มสะบัดแขนหนีพี่โอปอ แล้วก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดี ทำเอาพี่โอปอแทบเต้นเร่าๆอยู่ตรงนั้น พวกผมที่เห็นเหตุการณ์ก็พากันหัวเราะ ขำท่าทางของพี่โอปอ
"เอาหล่ะ มาครบแล้วกินข้าวกันดีกว่าครับ" พี่ดินเดินเข้ามา ด้วยความสูงและความหล่อจึงตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนในโรงอาหาร แถมวันนี้พี่แกใส่ชุดบอลสีน้ำเงิน สะพายยามแบบชาวเขา ก็ดูเท่ห์แปลกตาไป
"เซนเตอร์ไม่ต้องเก็กได้ป๊ะครับ" พี่ปีสี่ส่งเสียงแซวพี่ดิน พร้อมกับเสียงโห่ฮา สร้างความคึกครี้นได้เป็นอย่างดี ทำเอาคนโดนแซวอย่างพี่ดิน ถึงกับออกอาการเขินไปเหมือนกัน
"วันนี้ผมจะให้น้องปีหนึ่งเป็นคนท่องนำบทขอบคุณชาวนานะครับ ขอเชิญน้องหินปีหนึ่งครับ" พี่ดินบอกไอ้หินให้เป็นคนนำท่องบทขอบคุณชาวนา ไอ้หินก็พนมมือขึ้นมาแล้วก็ท่องบทขอบคุณชาวนาตามที่มันฝึกมาจนจำได้
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า............"
ท่องจบพวกเราก็กินข้าวร่วมกัน มื้อเช้าของวันนี้เป็นข้าวต้มหมูสับกับไข่เค็มคนละซีกครับ อร่อยดีเหมือนกัน ผมถึงกับต้องไปเติมข้าวอีกจาน
"อุ๊ย..!! ขอโทษครับ" คนคนนึงที่กำลังเติมข้าวต้มอยู่ถอยหลังมาชนผม ทำให้ข้าวต้มร้อนๆในชามหกใส่แขนของผม
ผมรีบสะบัดแขนเพราะความร้อน
"อู๊ยยยย แสบ"
"เดี๋ยวเราพาไปล้างนะครับ" คนที่ทำข้าวต้มหกใส่ผม จูงมือผมออกไปตรงก๊อกน้ำ แล้วก็เปิดน้ำล้างแขนให้ผม ผมหันหน้าไปมองคนที่กำลังล้างแขนให้ผมอยู่
ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาโต แก้มแดงเรื่อๆ สูงพอๆกับไอ้หิน แต่ทำไมผมไม่คุ้นหน้าเอาซ๊ะเลย
"ขอโทษนะครับฟ้า"
คนตรงหน้าหันมามองป้ายชื่อของผมแล้วก็เอ่ยปากขอโทษผม ผมก็ยิ่งทำหน้า งง ไปกันใหญ่
"เอ่อ นาย...."
"อ๋อ เราชื่อปกป้องครับ เรียกว่าป้องเฉยๆก็ได้ครับ" ปกป้องบอกผมแล้วก็ยิ้มให้
"ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย"
"อ๋อ เราเพิ่งจะมาเมื่อเช้านี้อ่ะครับ"
"น้องสองคนมีอะไรหรือเปล่าครับ" พี่ดินเดินมาถามผมกับปกป้อง ไอ้ป้องก็รีบปล่อยมือที่จับมือผมอยู่ เพราะสายตาของพี่ดินโฟกัสที่ตรงนั้น
"ข้าวต้มหกใส่ครับก็เลยมาล้าง" ผมบอกพี่ดิน
"ล้างเสร็จยัง" คนตรงหน้าถามเสียงเข้ม
"เสร็จแล้วครับพี่"
"เสร็จแล้วก็กลับเข้าไปกินข้าว" พี่ดินบอกผมกับไอ้ป้อง ผมก็เลยรีบเดินกลับไปที่โต๊ะ มองไปทางไอ้ป้องมันเดินไปนั่งที่โต๊ะพี่ปลื้ม
ซักพักพี่ปลื้มก็พาไอ้ป้องเดินมาที่โต๊ะของผม
"ไอ้ทิว ไอ้หิน พี่ฝากน้องชายพี่ไปนอนด้วยนะ" พี่ปลื้มบอกไอ้ทิวกับไอ้หิน มันสองคนก็พยักหน้าให้พี่ปลื้ม
"นี่ไอ้ป้อง น้องชายพี่เองมันขอตามมาค่ายด้วย พี่ฝากพวกเราดูแลมันด้วยก็แล้วกัน ไอ้ป้องเดี๋ยวมึงอยู่กับไอ้พวกนี้นะ ปีหนึ่งเหมือนกัน" พี่ปลื้มบอกพวกผมแล้วก็บอกไอ้ป้อง
"ครับพี่" ไอ้ป้องตอบพี่ปลื้มแล้วก็หันมายิ้มกับพวกผม ผมก็เขยิบให้มันนั่งด้วย
"กูก็ว่า ใครว๊ะไม่คุ้นหน้าเลย ที่แท้ก็น้องพี่ปลื้มนี่เอง เออ แล้วมึงเรียนไหนว๊ะ" ไอ้หินถามคนที่เข้ามาใหม่ ด้วยภาษาที่เสมือนว่าสนิทกันมานาน
"เรียนที่เชียงใหม่ พอดีไอ้ปลื้มบอกว่ามาทำค่ายที่นี่กูเลยขอตามมา ไงก็ขออยู่ด้วยนะ"
"เออ เดี๋ยวไปนอนกับพวกกู" ไอ้ทิวบอกไอ้ป้อง
"เห้ย ไอ้ดิน นั่นใช่น้องพี่ปลื้มป่าวว๊ะ ที่บอกว่าจะตามมาค่ายด้วยอ่ะ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน
"คงใช่มั้ง เห็นพาไปฝากกับพวกไอ้หินเมื่อกี้" พี่ดินตอบด้วยสีหน้าเฉยๆ
"เออ แม่งก็หล่อเหมือนพี่ปลื้มเลยเนอะ" พี่อาทิตย์บอกพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่นิ่งๆไม่พูดอะไรออกมาอีก
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ วันนี้เป็นเวรของบ้านอาข่า ที่จะต้องเก็บกวาดโต๊ะและก็เอาจานไปล้าง ส่วนผมที่อยู่บ้านปกาเกอะญอ ก็ไม่มีอะไรทำในช่วงนี้ก็เลยเดินไปที่เต๊นท์พยาบาล ไอ้ป้องก็ตามผมมาด้วย
"พี่ขวัญครับ"
"อ้าว น้องฟ้า วันนี้มาอยู่งานพยาบาลใช่มั๊ยคะ"
"ใช่ครับพี่ มีอะไรให้ผมทำบ้าง"
พี่ขวัญก็มองๆมาที่ไอ้ป้อง คงไม่คุ้นหน้า
"ใครอ่ะน้องฟ้า"
"อ๋อ ไอ้ป้องครับน้องชายพี่ปลื้ม" ผมบอกพี่ขวัญ พี่ขวัญก็พยักหน้าให้ผม
"ถึงว่า หล่อเหมือนพี่ปลื้มเลย" พี่ขวัญพูด ทำเอาไอ้คนข้างๆผมถึงกับเขินไป
"น้องป้องป้ายชื่อมาแล้วค่ะ" พี่ปีสามเอาป้ายชื่อมาให้ไอ้ป้อง มันอยู่บ้านปกาเกอะญอเหมือนผม
"ไอ้ป้อง กระเป๋าเสื้อผ้ามึงอยู่ไหนอ่ะ ไปเอามากูจะพาไปที่พัก" ไอ้หินเดินมาบอกไอ้ป้อง ไอ้ป้องก็เลยเดินกลับไปเอากระเป๋าเสื้อผ้า แล้วก็เดินตามไอ้หินไปที่ห้องพักที่พวกผมนอนกัน
ส่วนผมก็นั่งอยู่ตรงเต๊นม์พยาบาลกับพี่ขวัญแล้วก็คนอื่นๆที่ได้มาอยู่งานพยาบาล ผมขอยาจากพี่ขวัญมาทามือตรงที่แสบๆ มองไปตรงอาคารที่ผมนอน เห็นไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิมกำลังยกแผ่นกระเบื้องมาวางไว้
"เอ่อ พี่ขวัญครับเดี๋ยวผมมานะครับ ไปช่วยพี่ดินซ่อมหลังคาแป๊บเดียวครับ เมื่อคืนฝนตกหลังคารั่ว ที่นอนผมเปียกหมดเลย"
"อ่าวหรอ โอเคๆ รีบไปรีบมานะคะ"
ผมออกมาจากเต๊นท์พยาบาล ก็เดินไปหาไอ้พวกนั้น พี่ดินเอาบันไดพาดกับหลังคา แล้วก็ปีนขึ้นไปบนหลังคา ตามด้วยพี่อาทิตย์
"ไอ้ฟ้า กูขำหว่ะ" ไอ้หินเดินมาพูดกับผม
"ขำไรว๊ะ"
"ขำพี่รหัสกู"
"มึงขำพี่ดินทำไมอ่ะ กูไม่เข้าใจ"
"มึงรู้ป๊ะ ที่เค้าขึ้นไปซ่อมหลังคาเนี่ย เพราะกลัวมึงย้ายไปนอนอีกห้อง"
"เชี่ย ไม่ใช่ละ ยังไงมันก็ต้องซ่อมป่าวว๊ะ เดี๋ยวคืนนี้ฝนตกก็เปียกอีก"
"เอ้า มึงนี่ไม่เชื่อกูอีก ก็เค้าเป็นคนบอกกูเองอ่ะว่าถ้าไม่ขึ้นไปซ่อม มึงก็จะไปนอนอีกห้องกับพี่เทมส์ แล้วมึงรู้มั๊ยพี่ดินแกโคตรจะกลัวความสูงเลย แต่กลับยอมขึ้นไปซ่อมหลังคา จะไม่ให้กูขำได้ไงว๊ะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงของพี่ดิน ที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่บนหลังคา จะไหวมั๊ยเนี่ย...!!
ผมปีนบันไดขึ้นไป เพราะผมอ่ะไม่กลัวความสูงครับ ก็ปีนต้นไม้ในสวน เก็บผลไม้กิน มาตั้งแต่เด็กๆจะกลัวความสูงได้ยังไงหล่ะ
"ไอ้ฟ้า ขึ้นมาทำไม ลงไป" พี่ดินหันมาเห็นผมก็ตกใจ ไล่ผมให้ลงไป
"ขึ้นมาช่วยพี่อ่ะครับ"
"ไม่ต้องมาช่วย ให้ไอ้ทิตช่วยก็พอแล้ว ลงไปเลยมึง"
"ไม่เป็นไรครับ ผมทำได้ ไม่กลัวความสูง" ผมบอกพี่ดิน ทำเอาไอ้พี่ดินชะงักไป แล้วก็มองหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
"เออ ตามใจมึง"
หลังจากช่วยกันเปลี่ยนหลังคาตรงที่รั่วจนเสร็จ พี่อาทิตย์ก็ลงไปข้างล่าง เหลือผมกับพี่ดินสองคน ผมยังอยากนั่งอยู่ข้างบนเพราะลมพัดเย็นดี พี่ดินก็เข้ามานั่งกอดเข่าข้างๆผม ผมมองลงไปข้างล่างตรงที่ที่จะทำสนามกีฬา ตอนนี้ลูกค่ายกำลังช่วยกันปรับพื้นดินกันอยู่
"พี่ดินกลัวความสูงหรอครับ" ผมถามคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ
"มึงรู้ได้ไง"
"ไอ้หินบอกผม"
"ไอ้หิน ไอ้เวร" เสียงพี่ดินว่าไอ้หินออกมาเบาๆ
"แล้วพี่ไม่กลัวผมหรอครับ ผมชื่อฟ้า อยู่สูงนะ สูงกว่าหลังคานี่อีก"
"มึงนี่ถามเป็นเด็กๆไปได้" พี่ดินว่าผมแล้วก็ส่ายหัวกับคำถามของผม
"ป่ะลงกันเถอะ ชักเสียวๆละหว่ะ" พี่ดินบอกผม แล้วก็ชวนผมลงจากหลังคา
"เปลี่ยนกระเบื้องใหม่แล้ว ฝนตกก็ไม่รั่วแล้ว มึงก็ไม่ต้องย้ายไปนอนอีกห้องแล้วนะ" พี่ดินบอกผม
"นี่..ที่พี่ยอมขึ้นไปเปลี่ยนหลังคา เพราะพี่กลัวผมย้ายไปนอนที่อื่นหรอครับ" ผมถาม คนตรงหน้าก็นิ่งไป
"เออ อย่าถามมากได้ป่าวว๊ะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็เดินออกไป ทิ้งผมให้ยืนยิ้มอยู่คนเดียว คนอะไรโคตรฟอร์มจัดอ่ะ
หลังจากเสร็จงานในช่วงเช้า ก็พักกินข้าวกลางวันกันครับ ผมเองสำหรับในช่วงเช้าก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ได้แต่นั่งเรียนรู้ยาสามัญต่างๆจากพี่ขวัญ แล้วก็มีทำแผลให้เพื่อนคนนึงที่เป็นแผลถลอกก็แค่นั้น
"เออ พวกมึงเริ่มแกล้งบั๊ดด๊อกบ้างยังว๊ะ" ไอ้หินถามขึ้นมา
"ยังเลยหว่ะ บั๊ดด๊อกกู กูไม่กล้าแกล้ง" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
ซึ่งก็เหมือนกับผมที่ไม่กล้าแกล้งพี่โอม ที่เป็นบั๊ดด๊อกของผม
"เออ ไอ้ป้อง มึงได้จับบั๊ดดี้บั๊ดด๊อกกับเค้าป่าวว๊ะ มาทีหลังอ่ะ" ไอ้ทิวถามไอ้ป้องที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆผม
"อือ ไอ้ปลื้มจับไว้ให้ละ"
"อ๋อ เออๆ"
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ยังพอมีเวลาพัก ผมก็เดินไปดูที่กำแพงกำลังใจ กะว่าจะเขียนให้กำลังใจพี่ดินซ๊ะหน่อย ผมยืนอ่านข้อความที่อยู่บนกระดานดำ มีเขียนถึงผมด้วย
"อยากเห็นกอดแบบเมื่อเช้าอีกอ่ะ กอดของดินกับฟ้า"
"น้องฟ้าสดใสน่ารักจัง ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป จากคนแอบชอบ"
"สู้ๆนะฟ้า เดี๋ยวจะส่งขนมไปให้กินจากบั๊ดดี้"
"ฟ้าปีหนึ่งระวังตัวให้ดี จากบั๊ดด๊อก"
ผมไล่อ่านอ่านข้อความไปจนเกือบหมดก็หยิบชอล์กมาเขียนตรงมุมเล็กๆของกระดาน
"ขอบคุณครับพี่ดิน สำหรับหลังคาใหม่ จากฟ้า" ผมเขียนแอบไว้ พี่ดินแกคงไม่มายืนอ่านอะไรแบบนี้หรอกครับ
หลังจากนั้นก็เริ่มงานในช่วงบ่าย อากาศค่อนข้างร้อน ขนาดผมนั่งอยู่ในเต๊นท์ยังต้องหาอะไรมาพัดเพื่อให้มีลมเย็นๆ
"สต๊าฟพยาบาลมาที่สนามดินด่วนครับมีคนเป็นลม" มีเสียงดังมาจากวอ พี่ขวัญก็เรียกผมให้วิ่งตามออกไปพร้อมกับกระเป๋าพยาบาล พอไปถึงก็เห็นเพื่อนผู้หญิงนอนพักอยู่ใต้ร่มไม้ พี่ขวัญก็เข้าไปปฐมพยาบาลให้ ผมก็คอยเป็นลูกมือพี่ขวัญ
"ขวัญเดี๋ยวถ้าน้องฟื้น พาไปนอนพักที่เต๊นท์พยาบาลนะ" พี่ดินบอกพี่ขวัญ
"แขนมึงไปโดนอะไรมา" พี่ดินถามผม แล้วก็มองตรงแขนผมที่แดง เพราะโดนข้าวต้มหกใส่เมื่อเช้า
"ข้าวต้มหกใส่เมื่อเช้าไงครับ" ผมบอกพี่ดิน แกก็ทำหน้าเหมือนจะนึกได้
"ทายายัง"
"ทาแล้วครับพี่" ผมตอบพี่ดินแกก็พยักหน้าให้
"ป่ะ ทุกคนครับเริ่มทำงานกันต่อดีกว่า ใครที่ไม่ไหวรีบมาบอกพี่นะครับ หรือจะเข้ามานั่งพักในร่มไม้ก็ได้" พี่ดินลุกขึ้นไปแล้วก็ตะโกนบอกลูกค่ายคนอื่นๆให้ออกไปทำงานกันต่อ
"ฝากดูแลน้องด้วยนะขวัญ" พี่ดินหันมาบอกพี่ขวัญ
"น้องคนไหน คนนี้หรือคนนั้น" พี่ขวัญถามพี่ดินพร้อมกับชี้ที่เพื่อนคนที่เป็นลม แล้วก็ชี้มาที่ผม
"คนโน้นครับพี่ขวัญ" ไอ้หินบอกพี่ขวัญแล้วก็ชี้มือขึ้นไปบนฟ้า พี่ขวัญก็หัวเราะ
"ไอ้หิน กวนตีนกูอีกแล้วนะมึง ไปทำงานเลย" พี่ดินว่าไอ้หินแล้วก็ทำท่ายกขาจะเตะไอ้หิน ไอ้หินก็วิ่งหนีออกไป
ผมเห็นภาพตรงหน้าก็ขำๆ ไอ้หินนี่มันชอบกวนตีนพี่ดินซ๊ะจริงๆ
ผมช่วยพยุงเพื่อนคนที่เป็นลมกลับมานอนพักที่เต๊นท์พยาบาล
จนตอนเย็นทุกคนเลิกงาน ยังมีเวลาพักก่อนที่จะถึงเวลากินข้าว พวกผมก็ไปเล่นบาสกับเด็กๆเหมือนเดิม
ผมลงไปเล่นบาสในสนามกับพวกไอ้หินที่กำลังเล่นอยู่ กองเชียร์เยอะเหมือนเดิมวันนี้ เพิ่มเติมคือเสียงตะโกนเรียกชื่อพวกผม
หลังจากเล่นบาสเสร็จก็กินข้าวเย็นด้วยกัน มื้อเย็นของวันนี้เป็นผัดผักคะน้าใส่ปลากระป๋องแล้วก็ต้มจืดผักกาดขาวใส่หมูสับ กินข้าวเสร็จผมก็เดินไปตรงกำแพงกำลังใจ เพื่อนๆกำลังยืนอ่านอยู่หลายคน ผมมองไปตรงที่ผมเขียนให้พี่ดิน มีคนมาเขียนตอบไว้ว่า "เออ" คงจะเป็นพี่ดินนั่นแหล่ะที่มาเขียนตอบผม
พอบ้านอาข่าล้างจานเสร็จ ก็เป็นการสรุปงานในวันแรกของค่าย แล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อนครับ ผมออกมาอาบน้ำ อากาศในวันนี้มีลมพัดเบาๆ มีแสงฟ้าแลบ ฝนคงจะตกอีกแน่ๆคืนนี้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ ผมอาบน้ำเสร็จกลับมาแต่งตัวที่ห้องพักไม่ทันไร ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
"เห้ย.....!!"
"เป็นไรว๊ะไอ้ฟ้า" ไอ้คิมที่อยู่ข้างๆผม ถามผม คงตกใจเสียงผมที่อยู่ๆก็ตะโกนขึ้นมา
"กูลืมเก็บถุงนอน แม่งเอ๊ย แล้วคืนนี้จะนอนยังไงว๊ะเนี่ย" ผมพูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย เพราะถุงนอนกับผ้าห่มที่พี่ดินเอาไปตากให้ แถมยังกำชับผมนักหนาว่าอย่าลืมเก็บ แต่ผมก็ดันลืมเก็บจนได้
"กูเก็บมาให้ละ" พี่ดินพูดแล้วก็โยนถุงนอนกับผ้าห่มมาให้ผม
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ผมรีบขอบคุณพี่ดิน ที่แกเก็บถุงนอนมาให้ผม
"เออ กูว่าละมึงต้องลืม ก็เลยเก็บมาไว้ให้"
"ดีจริงจริ๊ง พี่ดินของน้องๆ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"ทำไมไม่รักผมเหมือนอย่างที่พี่รักไอ้ฟ้าบ้างนะ" ไอ้หินพูดแซวพี่รหัสตัวเอง
"มึงกวนตีนกูกี่รอบแล้วไอ้หิน วันนี้อ่ะเดี๋ยวมึงจะโดน" พี่ดินว่าไอ้หิน พวกผมก็หัวเราะกัน
"ฝนตกอากาศดีหว่ะไอ้ฟ้า นอนกันเถอะ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็ดึงตัวผมให้ลงนอนข้างๆมัน
"เขยิบไปหน่อยดิ เดี๋ยวไอ้ป้องนอนด้วย" ผมบอกไอ้หิน
"งั้นกูไปนอนริมนะ ให้ไอ้ป้องนอนตรงนี้ละกัน" ไอ้หินบอกผม แล้วมันก็ย้ายที่มานอนริมสุด ให้ผมนอนตรงกลางระหว่างมันกับไอ้ป้อง
"หลังคาไม่รั่วแล้วใช่ป่าวฟ้า" พี่โอมถามผม
"ครับพี่ ไม่มีน้ำหยดแล้ว"
"คนซ่อมมันเก่งไง" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"เงียบๆกันเหอะน่า กูจะนอนละ" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นไปคลุมตัว
พวกไอ้ทิว ไอ้ป้อง ไอ้เทียนที่ไปอาบน้ำทีหลังวิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาในห้อง
"หนาวชิบ อาบน้ำกลางสายฝน"
"รีบเช็ดตัวกันเลยพวกมึงอ่ะเดี๋ยวไม่สบาย" พี่อาทิตย์บอกไอ้พวกนั้น
ผมคลานไปหาพี่ดินที่นอนอยู่ริมสุด
"พี่ดินครับ"
พี่ดินเปิดผ้าห่มขึ้นมามองผม
"มีม่อมือมื่อ นะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้พี่แก แต่คนตรงหน้าผมยิ้มกว้างกว่า
"เออ ไปนอนได้แล้วไป" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยกผ้าห่มขึ้นคลุมหน้า
.
.
แอบยิ้มใต้ผ้าห่ม
-----------------------------------------------
พอเขิน ก็ต้องแอบยิ้มใต้ผ้าห่มแบบนี้แหล่ะครับ เคยเป็นกันมั๊ย อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1:
-
:o8: :-[ :impress2:
-
มีม่อมือมื่อ โอ้ยยยยย เหม็นกลินความรัก 5555 ถ้าจะขนาดนี้ฟ้าก็ใส่ใจพี่ดินเค้าโหน่ยสิ หึงจะแย่แล้ว
-
ฟินนนน~
-
หินใต้ผ้าห่ม
ถ้าจะให้ดีต้องนอนกอดๆๆๆ
:mew1:
-
คู่แข่งพี่ดินน่าจะออกมาเรื่อยๆป่าวเนี่ยสู้ๆน้า
-
:o8: โหยยยย ไม่มีกั๊กเลยวุ้ย ใส่เต็มรัวๆๆ
-
แอบคิดว่า...
"ปกป้อง" ที่โผล่มา อาจจะมาเพื่อดามใจ "หิน" หรือเปล่า?
-
ทำไมต้องเขิน
อ่านโดจินงงงงงงงง ร้าคคคค
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
น่ารักอ่ะ อยากกอดฟ้า :กอด1:
-
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปกป้อง จะมาเป็นคู่ใครนะ
-
พี่ดินขี้เก๊ก แต่น่ารักมากมาย
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านทันแล้วว ชอบมากเลย ฟ้าน่ารักมากๆๆๆ :mew1:
-
ตามทันแล้วว ชอบพี่ดินรักน้องฟ้าาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
"พี่ดินครับ"
"มีม่อมือมื่อ นะครับ"
อร้ายยยยยยยยยย :ling1: :ling1: :ling1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 26 : ค่ายอาสาวันที่สอง
##ฟ้าหน้าเปื้อน##
การนอนของผมเมื่อคืนนี้ ภายใต้หลังคาใหม่ที่พี่ดินซ่อมให้ราบรื่นไปด้วยดี ถึงแม้ว่าฝนจะตกลงมาอย่างหนักตลอดทั้งคืน ก็ไม่มีน้ำรั่วลงมาแบบเมื่อวาน และวันนี้ผม ไอ้หิน ไอ้ปกป้อง ตื่นกันตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเพื่อไปช่วยงานในครัว เพราะเป็นเวรของบ้านปกาเกอะญอ ที่ต้องเตรียมอาหารทั้งสามมื้อของวันนี้
"อื้อออออ....หนาวชิบ" ไอ้หินบ่นออกมาขณะที่ยืนบิดขี้เกียจอยู่ตรงหน้าห้องพัก
"มึงยังไม่ชินกับอากาศหนาวแบบนี้อีกหรอว๊ะ" ผมถามไอ้หินแล้วก็เดินไปแปรงฟัน ล้างหน้า ตรงอ่างล้างหน้าสำหรับเด็กเล็กใกล้ๆห้องพัก เพราะขี้เกียจเดินไปห้องน้ำซึ่งอยู่ไกล
"สวัสดีครับพี่เทมส์ ตื่นแต่เช้าเลยนะครับพี่" ผมทักทายพี่เทมส์ที่กำลังล้างหน้าอยู่ พี่เทมส์ก็หันมายิ้มให้ผม
"ก็วันนี้บ้านปกาเกอะญอเป็นเวรงานครัวไง"
"อ่อ ใช่ ผมลืมว่าพี่เทมส์ก็อยู่ปกาเกอญอเหมือนผม แหะ แหะ"
"ขี้ลืมจริงๆนะเรา พี่ไปก่อนละไว้เจอกันที่ครัวนะครับ" พี่เทมส์บอกผมแล้วก็เอามือขยี้หัวผมเบาๆด้วยความหมันเขี้ยว
"ไอ้ฟ้า ขอยาสีฟันหน่อยดิ" ไอ้หินเดินมาขอยาสีฟันกับผม
"อยู่ในห้องอ่ะ กูบีบใส่แปรงมาไม่ได้เอาหลอดยาสีฟันออกมา"
"โว๊ะ...มึงนี่นะ ใช่ไม่ได้เลยหว่ะ" ไอ้หินว่าผมแล้วก็ส่ายหัว
"เอ้า กูผิดอีก ไอ้บ้า" ผมว่ามัน มันก็หัวเราะ
"อ่ะหิน ยาสีฟัน" ไอ้ปกป้องยื่นหลอดยาสีฟันให้ไอ้หิน การแปรงฟันของไอ้หินเลยจบลงด้วยดี เพราะหลอดยาสีฟันของไอ้ป้อง
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ผมสามคนก็เดินไปที่โรงครัว ระหว่างทางผมนึกขึ้นได้ว่าไอ้พี่ดินก็อยู่ปกาเกอะญอเหมือนกันนี่นา แล้วทำไมไม่ออกมาช่วยงานครัว หรือถืออภิสิทธิว่าตัวเองเป็นเซนเตอร์ ก็เลยจะทำหรือไม่ทำก็ได้...หึ..!!
"กรี๊ดดดด...!!!! สามหนุ่มหล่อมา มานี่ก่อนเลยค่ะพี่มีโอวัลตินร้อนๆให้ดื่มกันก่อน จะได้กระชุ่มกระชวย" พี่โอปอส่งเสียงเจือยแจ้วมาแต่ไกล
"สวัสดีครับพี่โอปอ ตื่นเช้าเลยนะครับวันนี้" ผมแซวพี่โอปอ
"ก็วันนี้พี่ต้องทำงานครัวนี่คะ ก็เลยต้องตื่นเช้า"
"พี่โอปออยู่อาข่าไม่ใช่หรอครับ ทำไมมาช่วยปกาเกอะญออ่ะครับ" ไอ้หินถามพี่โอปอ
"ก็พี่อยากเห็นหน้าน้องหิน น้องฟ้า แล้วก็ล่าสุดน้องปกป้องนี่คะ พี่เลยยอมตื่นเช้ามาชงโอวัลตินอร่อยๆไว้รอไงคะ" พี่โอปอบอกพวกผม
"โถ่...อีปอ มึงจำวันผิดก็บอกมาเถอะ นี่ๆสามคนก็ระวังนะอีปอมันใส่ยาเสน่ห์ให้รักให้หลง ระวังตัวให้ดี" พี่ส้มช่างภาพประจำค่ายแซวพี่โอปอ ทำเอาคนโดนแซวค้อนขวับ
"เอาเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เวรบ้านอาข่า กูก็จะได้เจอน้องคิม น้องเทียนแล้วก็น้องทิว อาหารตาอีโอปอไม่เคยขาดหรอกโว๊ย ฮ่าๆ" พี่โอปอพูดแล้วก็ส่งเสียงคำรามออกมาอย่างผู้ชนะ ทุกคนก็หัวเราะเฮฮากัน
"น้องผู้ชายใครก่อไฟเป็นบ้างคะ มาช่วยพี่ก่อไฟหน่อยค่ะ" พี่ปีสามขออาสาสมัครก่อไฟในเตา ซึ่งเป็นเตาถ่าน
"ผมก่อไฟเป็นครับ ไอ้ฟ้าก็เป็น" ไอ้หินยกมืออาสาไปก่อไฟ แต่ก็ไม่วายยังมีน้ำใจลากผมไปด้วยอีกคน
"เชี่ยหิน กูก่อไม่เป็น" ผมกระซิบบอกไอ้หิน
"ก็มาช่วยกูไง จะให้กูทำคนเดียวงั๊ย?" ไอ้หินว่าผม
"อ่อ เออๆก็ได้"
ผม ไอ้หิน ไอ้ป้อง ช่วยกันก่อไฟ ซึ่งมีเตาอยู่สองเตาให้พวกผมก่อไฟเพื่อทำกับข้าว ในมื้อเช้านี้เป็นผัดแตงกวาใส่ไข่กับต้มยำปลากระป๋อง
"หนุ่มๆขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ"
"โห่..พี่ส้มครับ ถ่ายแต่เช้าเลยหรอพี่" ผมถามพี่ส้ม พี่ส้มก็ยิ้มให้
"ถ่ายรูปก็ต้องถ่ายตอนทำงานสิคะ จะได้รู้ว่าทำงานจริงๆ"
"พี่ส้มอยากได้ภาพที่สมจริงใช่มั๊ยครับ เดี๋ยวผมจัดให้" ไอ้หินบอกพี่ส้ม
"เอาเลยค่ะ เต็มที่เลยค่ะน้องหิน"
สิ้นเสียงพี่ส้ม ไอ้หินก็เอามือที่เปื้อนถ่านของมันมาป้ายหน้าผม จนใบหน้าผมเป็นรอยเขม่าสีดำๆจากสีของถ่าน
"เชี่ยหิน เล่นไรเนี่ย" ผมว่าไอ้หินแล้วก็เอามือปัดๆรอยดำบนหน้าออก แต่ยิ่งปัดก็ยิ่งเลอะ ไอ้หินกับไอ้ป้องก็หัวเราะกับท่าทางของผม
"ถ่ายรูปได้เลยครับพี่ส้ม ไอ้ฟ้าก่อไฟจนหน้าดำเลย ฮ่าๆ" ไอ้หินบอกพี่ส้มให้ถ่ายรูป โดยที่มีผมหน้าดำอยู่คนเดียว
"เชี่ยหิน แกล้งกูนะมึง" ผมว่าไอ้หินหลังจากพี่ส้มถ่ายรูปเสร็จแล้วก็เดินออกไป แต่ไอ้หินก็ไม่สำนึกยังคงหัวเราะสะใจกับผลงานของมันที่อยู่บนใบหน้าของผม
"สงสารน้องฟ้า โดนน้องหินเอาถ่านป้ายหน้า ดำเลย" พี่ส้มบอกพี่เทมส์แล้วก็เอารูปให้พี่เทมส์ดู พี่เทมส์ก็หัวเราะ
"ไอ้เด็กพวกนี้เล่นเลอะเทอะกันแต่เช้า"
"เออ เทมส์ ทำไมน้องฟ้าดูสนิทกับแก๊งค์ดินจังอ่ะ"
"ก็น้องหินน้องทิวเรียนวิดวะนี่ เห็นว่าเป็นน้องรหัสแก๊งค์นั้นด้วย ฟ้ามันก็คงไปตามๆเพื่อนอ่ะ"
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ถึงว่าน้องฟ้าดูสนิทกับทั้งแก๊งค์นั้นเลย"
"แล้วอย่างนี้เทมส์ไม่น้อยใจหรอ น้องรหัสไม่เข้าหาเลยเนี่ย"
"ไม่หรอกครับ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ฟ้ากับเทียนก็เจอเทมส์บ่อยๆนะ มีแต่เทมส์แหล่ะที่ไม่ค่อยได้เทคแคร์น้อง รู้สึกผิดเหมือนกัน"
"ไอ้ฟ้า มึงเอาพัดพัดไฟเตานี้ให้มันติดนะ เดี๋ยวกูไปล้างมือก่อน" ไอ้หินสั่งงานผมแล้วก็ยื่นพัดมาให้ ส่วนไอ้ป้องก็นั่งพัดอีกเตาอยู่ข้างๆผม
"อ่าว..เห้ย แล้วมึงจะไม่ให้กูล้างหน้าเลยหรอเนี่ย ถ้ากูเป็นสิวน๊าาาาา" ผมหันไปว่าไอ้หิน ไอ้ตี๋ตัวโย่งก้มตัวลงมาหาผม พร้อมกับเอาสองมือของมันมาประกบกับแก้มของผม แล้วก็จับหน้าผมส่ายไปส่ายมา
"ถ้ามึงเป็นสิวก็จะได้ไม่ต้องขึ้นประกวดเดือนมหา'ลัยไง ไม่ดีหรอครับไอ้ฟ้า" ไอ้หินพูดใส่ผมด้วยน้ำเสียงหมันเขี้ยว ก่อนที่จะปล่อยมือจากแก้มผมแล้วก็เดินออกไป
"เชี่ยหิน..ฝากไว้ก่อนเหอะมึง เสือกเป็นบัดดี้กู แกล้งก็ไม่ได้" ผมด่าไอ้หินเบาๆ แต่ก็พอที่ไอ้ป้องจะได้ยิน
"มึงกับไอ้หินดูสนิทกันดีเนอะ" ไอ้ป้องพูดกับผม
"เออ ก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลอ่ะ ไอ้ทิวอีกคน"
"อ่อ..ถึงว่า เล่นกันแบบนั้นได้"
"โห...มากกว่านี้มันก็เล่น ไอ้หินอ่ะ" ผมบอกไอ้ป้องแล้วก็ส่ายหัวกับความเกรียนของไอ้หิน
"แหม่ เซนเตอร์ค่าย ตื่นสายจังนะคะ" พี่ปีสามพูดแซวพี่ดิน ที่เพิ่งจะตื่นมาช่วยงานครัว
"นาฬิกาไม่ยอมปลุกครับพี่ แหะ แหะ" พี่ดินตอบพี่ปีสามแล้วก็เดินมาหาผม
"ไอ้ตี๋...ตื่นก่อนก็ไม่ยอมปลุกกูนะมึง" พี่ดินนั่งลงข้างๆผมแล้วก็ว่าผม ก่อนที่จะจิบโอวัลตินอุ่นๆอย่างสบายใจ ผมเพิ่งสังเกตุเห็นว่าที่แขนข้างซ้ายของพี่ดินมีปลอกแขนสีน้ำตาลที่มีลายปักสัญลักษณ์ค่ายติดอยู่ คงจะเป็นสัญลักษณ์ของคนที่เป็นเซนเตอร์ค่ายอ่ะครับ พี่ปลื้มที่เป็นประธานค่ายก็มีปลอกแขนนะครับแต่ของพี่ปลื้มจะเป็นสีเขียวแก่
"ผมชืื่อฟ้าครับพี่ ไม่ใช่ตี๋" ผมหันไปบอกพี่ดิน แกมองหน้าผมแล้วก็หัวเราะออกมา
"เหี้ย มอมเป็นแมวแต่เช้าเลยมึง" พี่ดินหัวเราะลั่นเมื่อเห็นหน้าของผมเปื้อนมอมแมมเพราะฝีมือไอ้หิน
"ไอ้ดิน เอาซักอย่างจะเป็นเหี้ยหรือแมว ฮ่าๆ" พี่ปีสองเพื่อนพี่ดินพูดขึ้นมา ผมเองไม่รู้สึกสนุกด้วย แต่ก็ได้แค่มองแรงใส่ฝ่ายตรงข้าม
"แหม่ะ แซวแค่นี้มองกูยังกะจะฆ่ากูเนอะ" พี่ดินว่าผม
"อ่ะ พัดให้หน่อยครับ ผมขอไปล้างหน้าก่อน" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ส่งพัดไปให้แก ก่อนที่จะลุกออกไปล้างหน้า
เดินผ่านตรงที่เค้าหั่นผักกัน ก็เห็นไอ้หินเสนอหน้าอยู่ในวงนั้น แถมหัวเราะอย่างสบายใจ
"เชี่ยหิน มาล้างมือนานจังเนอะมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้หิน ทุกคนที่หั่นผักอยู่หันมาเห็นหน้าผมก็หัวเราะกันจนผมรู้สึกอาย ก็เลยเดินหนีออกมาล้างหน้า
ล้างหน้าเสร็จผมก็กลับไปตรงเตา ตอนนี้ไฟติดทั้งสองเตาแล้ว พี่ปีสามที่เป็นหัวหน้าแม่ครัวก็เอาหม้อมาตั้งเตรียมทำต้มยำปลากระป๋อง
"พี่ครับมีอะไรให้ผมทำอีกมั๊ยครับ" ผมถามพี่ที่อยู่ตรงนั้น
"มีค่ะ น้องฟ้าไปขอปลากระป๋องจากพี่อิ่มมาสองโหลนะคะ"
ผมเดินไปหาพี่ปีสามที่ชื่อพี่อิ่ม แล้วก็ขอปลากระป๋องมาสองโหล พี่อิ่มเป็นคนจัดการเรื่องการเบิกวัตุดิบต่างๆในงานครัว หลังจากได้ปลากระป๋องมาแล้ว ผมก็เอามาให้พี่ที่อยู่หน้าเตา
"น้องฟ้าแกะปลากระป๋องเทใส่กะละมังแล้วเอาทัพพีขยี้ให้เป็นชิ้นเล็กๆนะคะ"
"ได้ครับพี่"
ผมกับไอ้ป้องนั่งแกะปลากระป๋องใส่กะละมัง อยู่ๆพี่ดินก็มานั่งข้างๆผม พร้อมกับเอาขนมในมือมาจ่อตรงปากของผม แล้วก็โยนอีกชิ้นนึงให้ไอ้ป้อง
"อ่ะไอ่น้องป้องกินขนมก่อน"
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ไอ้ป้องขอบคุณพี่ดินแล้วก็แกะขนมกิน ส่วนผมก็ยังนิ่ง ไม่กินขนมที่พี่ดินกำลังป้อน
"อ่าว กินดิว๊ะ กูป้อนเนี่ย" ไอ้พี่ดินทำเสียงหงุดหงิด คงเห็นว่าผมไม่ยอมกินซักที
"ไม่กินอ่ะครับ"
"กินเดี๋ยวนี้"
"ทำไมต้องบังคับ"
"กูไม่ได้บังคับ แต่ตั้งใจอยากให้กิน"
"กินดิ" พี่ดินดันขนมเข้ามาจนชนปากของผม ผมขี้เกียจรำคานก็เลยอ้าปากงับขนมมากิน
"แหม่ๆ ดูนั่น มีป้อนขนมกันด้วย"
"เอ้า ก็น้องฟ้ามือเปื้อน ไอ้ดินป้อนขนมให้ไม่เห็นจะแปลก"
"น้องป้องก็มือเปื้อนป่าวว๊ะ ทำไมป้อนแต่น้องฟ้าอ่ะ"
"ก็คนมันชอบ จบมะ" พี่ขวัญบอกเพื่อน ทำเอาทุกคนที่ได้ยินถึงกับยิ้ม
"จริงหรอขวัญ ไอ้ดินเนี่ยนะชอบน้องฟ้า บ้าไปแล้ว"
"ดูๆกันไป จบค่ายมีคำตอบแน่ๆ" พี่ขวัญบอกเพื่อนๆ แล้วก็มองมาที่ผมกับพี่ดินที่คุยกันอยู่ราวกับว่านั่งจีบกันในสายตาคนอื่น แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เลยซักนิด
"พี่ ผมไม่กินละครับขนมติดคอ อยากกินน้ำ"
"กูต้องไปเอาน้ำมาให้มึงกินใช่มั๊ย" พี่ดินถามผม
"ก็ผมมือเปื้อนอ่ะจะให้ทำไง"
"เออๆ ก็ได้ว๊ะ" ไอ้พี่ดินบอกผมแล้วก็กระฟัดกระเฟียดไปเอาน้ำมาให้ผมดื่ม
พี่ดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับวางแก้วน้ำข้างๆตัวผม
"เต็มใจทำป๊ะเนี่ย ถ้าไม่เต็มใจผมให้คนอื่นเอามาให้กินก็ได้ครับ" ผมว่าพี่ดิน คนตรงหน้าก็ทำหน้านิ่งๆใส่ผม แต่คราวนี้ผมไม่กลัวหรอก ไอ้สายตานิ่งๆของพี่เค้าอ่ะ
"ไอ้หิน มาป้อนน้ำหน่อยดิ มือกูเปื้อน" ผมเรียกไอ้หินมาป้อนน้ำ แต่กว่าไอ้หินจะลุกเดินมาถึงผม พี่ดินก็รีบหยิบแก้วน้ำขึ้นมาป้อนผมซ๊ะก่อน ผมแอบยิ้มให้กับความฟอร์มจัดของพี่แกเลย...
ตอนนี้ก็เกือบๆหกโมงเช้าแล้ว ลูกค่ายทยอยมารวมตัวกันที่ลานกิจกรรมเพื่อทำกายบริหาร พวกผมเสร็จจากงานครัวก็เดินไปรวมกับลูกค่ายคนอื่นๆที่ลานกิจกรรม วันนี้พวกพี่โอปอก็ออกมานำทำกายบริหารเหมือนเดิมครับ กระตุ้นความเฮฮากันแต่เช้าเลย แต่วันนี้ไม่มีกิจกรรมกอดเหมือนเมื่อวาน ผมเองก็เสียวๆเหมือนกัน ถ้ามีกิจกรรมนี้อีกก็ไม่รู้ว่าจะโดนไอ้พี่ดินกอดอีกหรือเปล่า หลังจากทำกายบริหารเสร็จ พี่ดินก็ออกไปประกาศรายชื่อผู้ที่ได้ไปอยู่หน่วยงานต่างๆครับ หลักๆก็มี งานพยาบาล งานครัว งานซ่อมแซม งานสวัสดิการ และก็งานรวมซึ่งก็คือการช่วยกันปรับหน้าดินในวันที่สองเพื่อทำสนามกีฬา
"ฟ้า ปีหนึ่ง อ.ก. งานพยาบาล" เสียงพี่ดินประกาศชื่อผมให้ไปอยู่งานพยาบาล
"เห้ย งานพยาบาลอีกแล้วหรอว๊ะ" ผมพูดออกมาเสียงดัง ทำเอาคนข้างๆอย่างไอ้หินหันมามอง
"ทำไมว๊ะ งานพยาบาลสบายดีออก" ไอ้หินบอกผม
"ป่าว มันก็สบายจริงแหล่ะ แต่กูก็อยากทำอะไรที่มันหนักกว่านี้ป่าวว๊ะ มาค่ายทั้งที่ให้นั่งอยู่แต่เต๊นท์พยาบาลเนี่ยนะ" ผมบ่นออกมา
"เออ ก็เวลาที่ไม่มีคนป่วย มึงก็ขอพี่เค้ามาช่วยดิว๊ะ ขอพี่เค้าออกมาประจำตรงลานดินก็ได้ เผื่อมีใครเป็นอะไรจะได้ไม่ต้องเรียกวอตามกัน" ไอ้หินออกความคิด ผมเองก็เห็นด้วยกับความคิดของมัน
"เออ ขอบใจเว๊ยไอ้หิน มึงนี่เก่งจริงๆ วันนี้กูได้ออกไปช่วยมึงปรับพื้นดินแน่" ผมบอกไอ้หิน ไอ้ตี๋นั่นก็พยักหน้าให้ผม
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ซึ่งมื้อนี้ผมกินได้แค่ต้มยำปลากระป๋องครับ ส่วนผัดแตงกวาใส่ไข่ผมไม่แตะเลยซักคำ เพราะไม่ชอบแตงกว่า ไอ้ทิวแบ่งไข่เค็มที่บัดดี้มันฝากมาให้ ให้ผมกินครึ่งนึง ก็เลยทำให้มื้อเช้าของผมจบลงด้วยดี แต่....!! ความหายนะก็มาหาผมจนได้ เมื่อเพื่อนคนนึงเอาแตงกวามาให้ผมสองลูกแล้วบอกผมว่า บั๊ดด๊อกให้เอามาให้ ผมมองหน้าไอ้หิน ไอ้ทิวที่อยู่ใกล้ๆ ผมสงสัยมันสองคนเพราะพวกมันรู้ว่าผมไม่ชอบกินแตงกว่า แต่ไอ้สองคนนั้นก็ปฏิเสธว่าไม่ได้แกล้งผม มันไม่ได้มีผมเป็นบั๊ดด๊อก...แล้วใครหล่ะ?
"กินให้หมดเลยนะฟ้า บั๊ดด๊อกนั่งดูอยู่" เพื่อนคนนั้นบอกผมแล้วก็เดินออกไป ทิ้งแตงกวาสองลูกอยู่ตรงหน้าผม
ผมก็หยิบแตงกวาขึ้นมากัดกิน ในใจก็คิดแค้นว่าใครกันที่แกล้งผมแบบนี้ กลั้นใจกินไปจนหมดสองลูก แล้วความพะอืดพะอมก็เกิดขึ้น มันปั่นป่วนในท้อง จนสุดท้ายต้องรีบออกมาอ้วกจนหมดไส้หมดพุง ไอ้หินตามเอาน้ำมาให้ผมบ้วนปาก
"ไอ้ฟ้าเป็นไงบ้างว๊ะ" ไอ้หินถามผมแล้วก็ลูบหลังให้ผม
"เชี่ย อย่าให้กูรู้นะว่าใคร" ผมพูดออกมา
"น้องฟ้าเป็นยังไงบ้างคะ ไหวป่าวเนี่ย" พี่ขวัญสต๊าฟพยาบาลตามมาถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ไหวครับพี่ ผมไม่เป็นอะไร" ผมบอกพี่ขวัญ แล้วก็บ้วนปาก หลังจากนั้นก็เดินกลับมาที่โรงอาหาร เห็นไอ้พี่ดินนั่งคุยอยู่กับพี่โอมพี่อาทิตย์ด้วยความร่าเริง ผมโคตรเกลียดรอยยิ้มกับสายตากรุ้มกริ่มนั้นเลยอ่ะ มันเห็นแล้วไม่สบายตาเลยซักนิด
"ฟ้ามาหาพี่หน่อยดิ๊" พี่โอมเรียกผมให้เข้าไปหา ผมก็เดินไปหาพี่โอม
"ครับพี่โอม มีอะไรหรอครับ"
"อ่ะ บัดดี้ฝากมาให้" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยื่นตังค์ให้ร้อยนึง
"หูยยย บัดดี้ฟ้าแม่งรวยหว่ะ คงแจกวันละร้อยเลยมั้งเนี่ย" พี่อาทิตย์แซวผม
"ให้ผมจริงๆหรอครับพี่โอม"
"เอ้า...จริงดิ ก็บัดดี้ฝากมาให้ ไม่ใช่พี่" พี่โอมบอกผม ผมก็รับเงินมาแบบไม่อยากจะเชื่อพี่โอมซักเท่าไหร่ ไอ้พี่ดินก็มองๆผมแต่ก็ไม่พูดอะไร
"คนอะไรกลัวแตงกวา" พี่ดินพูดขึ้นมาเบาๆแต่ก็พอที่จะทำให้ผมได้ยิน ไว้เท่าความคิดผมเดินเข้าไปหาพี่ดิน
"พี่ใช่มั๊ยที่ให้คนเอาแตงกวาไปให้ผมกิน"
ไอ้พี่ดินมองหน้าผม สายตาแม่งโคตรกวนตีน ถ้าทำได้ผมต่อยไปแล้ว
"แตงกวาอะไรกูไม่รู้เรื่อง อย่ากล่าวหากันดิว๊ะ"
"ไอ้ฟ้าไปเหอะ เค้าเริ่มงานกันแล้ว" ไอ้เทียนมาดึงตัวผมให้ออกไปจากตรงนั้น ผมก็ได้แต่ฝากสายตาเคียดแค้นเอาไว้กับไอ้พี่ดินที่ยังคงทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"ไอ้ดินมึงก็ไปแกล้งน้องมัน ทีมึงยังอ้วกตอนกินผัดเปรี้ยวหวาน นี่น้องแม่งกินสดๆจะไม่อ้วกได้ไงว๊ะ" พี่อาทิตย์หันไปว่าพี่ดิน ที่เอาแต่นั่งยิ้มสะใจที่ได้แกล้งคน
##รักฟ้าโว๊ยยยยยย##
ผมเดินมาที่เต๊นท์พยาบาล ก็ขออนุญาตพี่ขวัญออกไปช่วยงานปรับดิน พี่ขวัญก็อนุญาต แต่ก็ให้ผมเตรียมกระเป๋าอุปกรณ์ปฐมพยาบาลไปด้วย เผื่อมีใครเป็นอะไรผมจะได้ปฐมพยาบาลให้ทัน
"อ้าวฟ้า มาช่วยงานปรับดินหรอ" เพื่อนผู้หญิงถามผม
"ครับ อยู่เต๊นท์พยาบาลมันเหงาๆอ่ะ เลยขอมาช่วยงานนี้ดีกว่าน่าสนุก"
"อ่ะถุงมือ" ไอ้คิมเอาถุงมือมาให้ผม
"ขอบใจหว่ะคิม"
"ไปขอบใจพี่ดินนู่นเค้าให้กูเอามาให้มึง" ไอ้คิมบอกผม ผมมองไปตรงกองดิน ก็เห็นพี่ดินยืนสั่งงานอยู่ ไอ้คิมก็ชวนผมเดินไปตรงกองดิน ไอ้หินกำลังเอาจอบโกยดินใส่บุ้งกี๋ ให้เพื่อนๆเอาไปเททับตรงที่เป็นแอ่ง เพื่อให้ระดับพื้นที่ให้เท่ากันไม่เป็นหลุมเป็นบ่อ
"มาจนได้ ดื้อจริงนะมึงเนี่ย" ไอ้พี่ดินว่าผม ตอนนี้คนตรงหน้า หน้าแดงๆมีเหงื่อซึมนิดๆ คงเพราะตอนสายๆแบบนี้แดดเริ่มออก ทำงานกลางแจ้งเหงื่อแตกไปตามๆกัน
"ไป..อยากทำนักก็เอาดินไปถมตามแอ่งนู่น ใส่ถุงมือด้วยหล่ะ" พี่ดินบอกผม ผมก็แอบๆยิ้ม โถ่..ที่แท้ก็แอบเป็นห่วงนี่หว่า
ช่วงเช้า พอช่วยงานเสร็จ ผมก็แว๊บเข้าห้อง เอาช๊อกโกแลตมาแจกเด็กๆ ไกรสร ศุภโชค ก็มาหาผม ผมนั่งคุยอยู่กับไกรสรแล้วก็ศุภโชค พี่ดินก็มานั่งด้วย
"อ้ายฟ้า เมื่อวาอ้ายดีเลี้ยะเขอะโหนมเพี่ยะเลอ" //อ้ายฟ้า เมื่อวานอ้ายดินเลี้ยงขนมเพียบเลย//
"หรอครับ อร่อยกว่าช๊อกโกแลตของพี่มั๊ย" ผมถามไกรสรกับศุภโชค ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วก็มองเลยไปทางพี่ดิน คงไม่รู้จะตอบยังไง ครั้นจะตอบว่าขนมของผมอร่อยกว่าก็กลัวจะอดขนมจากพี่ดิน แต่ถ้าจะบอกว่าขนมของพี่ดินอร่อยกว่าก็เห็นทีจะอดช็อกโกแลตจากผมแน่ๆ
"อาหร่อยท่าๆกา" //อร่อยเท่าๆกัน//
"หึ๊..มันรู้จักตอบนี่หว่า ดีๆ เดี๋ยววันนี้ไปช่วยกันถมดินนะ ได้มั๊ย เดี๋ยวมีขนมให้อีก" พี่ดินบอกไกรสรกับศุภโชค
"โอเคคั๊บ อ้ายดี" //โอเคครับ อ้ายดิน//
"แหม่ รู้จักพูดโอคุงโอเคด้วยนะ ฮ่าๆ" ผมพูดออกมาแล้วก็หัวเราะกับความไร้เดียงสาของเด็กๆ
"มึงก็หยุดหัวเราะได้ละ ไปกินข้าว" พี่ดินว่าผมแล้วก็จับแขนผมพาเดินออกมาจากตรงนั้น
"พี่ปล่อย...ผมเจ็บ" ผมบอกพี่ดิน อีกฝ่ายก็หยุดเดินแล้วปล่อยมือจากผม คงลืมตัว
แล้วผมกับพี่ดินก็เดินไปที่โรงอาหาร ไอ้พวกนั้นรอผมอยู่ที่โต๊ะแล้ว ส่วนพี่ดินก็แยกไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนเค้า กับข้าวมื้อนี้เป็นไข่เจียวใส่หอมหัวใหญ่กับผัดกระเพราหมูสับ อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ไปช่วยเพื่อนๆล้างจาน เพราะวันนี้เป็นเวรของบ้านปกาเกอะญอ ล้างจากเสร็จก็มีเวลาพักนิดนึงก่อนที่จะเริ่มงานตอนบ่าย ผมเดินไปตรงกำแพงกำลังใจ ข้อความถึงน้องฟ้า อ.ก. มาเพียบเลยครับ ผมหยิบชอล์กขึ้นมาเขียนเพราะนึกสนุก "เกลียดดินโว๊ยยยยย จากบั๊ดด๊อก" หลังจากนั้นก็เดินออกมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง คงไม่มีใครจำลายมือผมได้
งานในช่วงบ่าย ที่สนามดินครึกครื้นมาก เพราะไอ้หินเกณฑ์เด็กๆมาช่วยงาน โดยมีข้อเสนอว่า ถ้าช่วยงานเสร็จอ้ายฟ้าจะพาไปเลี้ยงขนม แม่ง...เอาผมไปอ้างจนได้ พองานช่วงบ่ายเสร็จ ผมก็เลยต้องพาเด็กๆสิบกว่าคนไปเลี้ยงขนมที่ร้านค้าเล็กๆในหมู่บ้าน ซึ่งทำเอาผมประหลาดใจมาก เพราะเงินแค่หนึ่งร้อยบาท ผมสามารถซื้อขนมให้เด็กสิบกว่าคนนั้นได้กินกันครบทุกคน ซึ่งเรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นที่กรุงเทพฯได้แน่นอน
หลังจากเล่นกับเด็กๆซักพัก ไอ้คิมก็มาตามพวกผมกลับไปกินข้าวเย็น ซึ่งจริงๆแล้วผมต้องช่วยเพื่อนๆบ้านปกาเกอะญอตักข้าว เตรียมไว้ให้ลูกค่ายกิน แต่ผมก็มัวมาเอ้อระเหยกับเด็กๆ ก็เลยโดนทำโทษให้ล้างจานแทน ไอ้หินก็ด้วยเพราะมันก็อยู่กับผมไม่ยอมมาช่วยเพื่อนๆ
หลังจากล้างจานเสร็จ ผมก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ เดินผ่านกำแพงกำลังใจ เห็นลูกค่ายหลายคนยืนอ่านข้อความอยู่ ผมก็เดินเข้าไปอ่าน ตรงที่ผมเขียนว่าเกลียดดิน ตอนนี้มีคนมาเขียนตอบไว้
"รักฟ้าโว๊ยยยยยยยย จากปฐพี"
"เชี่ย ใครมาเขียนตอบว๊ะ" ผมพึมพำออกมาเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นมาได้ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าใครคือคนที่เขียนข้อความนี้....ซึ่งอาจจะไม่ใช่พี่ดินก็ได้
--------------------------------------
ข้อความบางข้อความมันอาจจะธรรมดา แต่..แค่ได้อ่าน หัวใจก็เต้นแรง
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะครับ สำหรับคำคอมเม้นต์ ติ-ชมกันได้เลยนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
**ขอบคุณ คุณwarin นะครับสำหรับคำผิด แก้ไขแล้วครับ^^
-
ขอบคุณค่ะ น่ารักอบอุ่นเหมือนเคย
เด็กๆ น่ารักมากกกด
อนุญาติ-----=อนุญาต
พึมพัม----=พึมพำ
-
บางทีมันก้อเรื่อๆๆไปมั้ยเนี่ย เหมือนมานั่งอ่านชีวิตประจำวันอะ มันอืดไปแล้วนะเราว่า
-
ผู้ชายชอบแกล้งคนที่รัก พี่ดินเป็นหนึ่งในนั้นอ่อ :laugh:
-
:o8:
o13
-
ฟอร์มจัดจังเลยอ่ะพี่ดิน ไม่ไปไหนมาไหนซะที นี่จีบฟ้าอยู่หรือเปล่าอ่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่ดินเป็นบั๊ดด๊อกน้องฟ้าแน่ๆเลยแกล้งจังเลยชิ
-
:katai2-1:
-
:mew1:
-
ลงชื่อปฐพีไม่ใช่พี่ดินเหรอ?
-
น่ารัก ค่อยๆ ดูกันไปเนอะ ^^
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 27 : เซอร์ไพรส์
##โดนทำโทษแต่เช้า##
เข้าสู่วันที่หก ของการมาค่ายอาสาแล้ว ผมเริ่มสนิทกับพี่ๆ เพื่อนๆลูกค่ายคนอื่นๆมากขึ้น และก็โดนแกล้งด้วยวิธีแปลกๆ จากคนที่ผมคิดว่าเค้าจับได้ผมเป็นบั๊ดด๊อกด้วยเหมือนกัน ส่วนเรื่องงานในค่าย ผมโคตรจะเซ็งเลย เพราะห้าวันแล้วที่ผมก็ยังคงได้อยู่หน่วยงานพยาบาล แต่ยังไงผมก็แอบออกมาช่วยงานอิื่นอยู่เรื่อยๆ แล้วก็จะโดนไอ้พี่ดินบ่นทุกครั้ง หาว่าผมดื้อ ไม่เชื่อฟังคำสั่ง ไม่อยู่ในหน่วยงานที่จัดให้ แต่วันนี้อาจจะเป็นวันที่มีเรื่องราวดีๆก็ได้ เพราะพี่ปลื้มประธานค่ายบอกกับลูกค่ายทุกคนตอนกินข้าวเย็นเมื่อวานว่า วันนี้จะมีเซอร์ไพรส์.....
วันนี้ผมตื่นสาย ไอ้ป้องวิ่งเข้ามาตามผมเพราะลูกค่ายกำลังจะออกกำลังกายกันแล้ว
"ไอ้ฟ้า ตื่นยังว๊ะ เค้าจะออกกำลังกายกันแล้ว ทุกคนรอมึงอยู่" ไอ้ป้องตะโกนบอกผม ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นหยิบป้ายชื่อมาแขวนคอแล้วก็รีบออกไปหาไอ้ป้อง
"เชี่ย ไม่มีใครปลุกกูเลย" ผมบ่นไอ้ป้องในขณะที่พากันวิ่งไปที่ลานกิจกรรม หน้าตาก็ยังไม่ได้ล้าง ฟันก็ยังไม่ได้แปรง
"ปลุกแล้ว มึงอ่ะนอนขี้เซาชิบ ขนาดไอ้หินเอาตีนเขี่ยมึงยังไม่ตื่นอ่ะ" ไอ้ป้องบอกผม
ผมกับไอ้ป้องวิ่งมาต่อตรงท้ายแถวของบ้านปกาเกอะญอ ทุกคนในค่ายออกมารวมกัน รอคนสุดท้ายซึ่งก็คือผม..!!
"ตื่นได้แล้วหรอมึง นึกว่านอนตายไปละ" ไอ้หินหันมามองแล้วก็ว่าผม
"ไอ้ฟ้า อ.ก." เสียงพี่ดินตะโกนเรียกผมอยู่ข้างหน้าแถว
"ครับพี่"
"มึงมาคนสุดท้าย ปล่อยให้คนอื่นต้องรอ"
"ครับ"
"ต้องทำโทษ" สิ้นเสียงไอ้พี่ดิน ทุกคนก็หันมามองผม ผมเองก็หน้าเสียเลย เหงื่อซึมออกมาเต็มหน้าทั้งๆที่อากาศตอนเช้าก็ไม่ได้ร้อนอะไร
"มึงออกมาหน้าแถว" พี่ดินเรียกผมให้ออกไปข้างหน้า
"เชี่ย ซวยแต่เช้า" ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินก้มหน้าออกไปยืนหน้าแถว
"เอาหล่ะ ผมปล่อยมาห้าวันแล้วสำหรับคนที่ตื่นสาย คิิดว่าไอ้ฟ้าไม่ใช่คนแรกที่ตื่นสายและต้องให้คนอื่นรอแบบนี้ วันก่อนๆก็มีคนที่ไม่ได้มาออกกำลังกาย แต่ผมยังไม่ได้ทำโทษจริงจัง การมารวมกันตอนเช้าทุกคนแบบนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะเราจะได้เช็คจำนวนคนได้ว่าอยู่กันครบมั๊ย ถ้าขาดคนใดคนนึงไปก็อาจจะมีปัญหาได้ เพราะฉะนั้น ความรับผิดชอบต่อส่วนรวมเป็นสิ่งสำคัญ และต้องรับผิดชอบต่อตัวเองด้วย อย่าให้คนส่วนใหญ่ต้องรอ....แบบนี้" ไอ้พี่ดินพูด แล้วก็หันมาเน้นย้ำประโยคสุดท้ายกับผม
"เซนเตอร์โหดหว่ะ ไอ้ปลื้ม มึงนี่เลือกได้ดีจริงๆ" พี่ปีสี่ที่ยืนดูสถานการณ์อยู่หันไปบอกพี่ปลื้มประธานค่าย
"เด็กปั้นผมเองครับพี่" พี่ปลื้มพูดด้วยความภูมิใจกับเด็กปั้นของตัวเอง
คือผมก็เข้าใจนะว่าการตื่นสายและปล่อยให้คนอื่นรอเป็นสิ่งที่ผิด แต่ก็ไม่ต้องถึงขนาดเรียกผมออกมาต่อว่าหน้าแถว ต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้ป่าวว๊ะ อายนะเว๊ย
"ไปกินไรมาว๊ะ โมโหแต่เช้า" ผมบ่นออกมาเบาๆ แต่ก็พอที่จะทำให้คนที่กำลังเกรี้ยวกราดข้างๆผมได้ยิน
"มึงว่าอะไรนะ"
"เอ่อ ป่าวครับ ไม่มีไรครับ พี่จะทำโทษผมก็ทำเหอะ คนอื่นรอนานแล้วครับ" ผมบอกพี่ดิน
พอผมพูดจบคนในแถวก็ ส่งเสียงซุบซิบกัน ที่เห็นผมต่อปากต่อคำกับพี่ดินแบบนั้น
"เอาหล่ะเว๊ย มวยถูกคู่"
"ฟ้าแม่งกล้าพูดแบบนั้นกับพี่ดินได้ไงว๊ะ"
"กรี๊ด ฟินอ่ะ พี่ดินกับฟ้าทะเลาะกันแต่เช้า"
"ทำไมเห็นคนทะเลาะกันแล้วไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยอ่ะ ทำไมน่ารักอย่างนี้"
"เค้าไม่ได้ทะเลาะกันมึง เค้ากำลังจีบกัน กูสัมผัสได้"
"เอาหล่ะ เดี๋ยวให้ทีมโอปอ มาทำหน้าที่นำออกกำลังกายเหมือนเดิมนะครับ ส่วนไอ้คนตื่นสายก็ไปวิ่งรอบสนามจนกว่าลูกค่ายจะออกกำลังกายเสร็จ เข้าใจมั๊ย" พี่ดินบอกลูกค่ายแล้วก็หันมาพูดกับผม
"เข้าใจครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินออกมาเริ่มต้นวิ่งรอบสนาม ส่วนลูกค่ายคนอื่นๆก็ออกกำลังกายกันตามปกติ ผมวิ่งรอบที่สามขาก็ชักจะเริ่มล้าๆ อยู่ๆไอ้พี่ดินก็มาวิ่งข้างๆผม
"พี่มาวิ่งกับผมทำไม"
"กูมาดูมึง เผื่อเป็นลมจะได้ช่วยทัน"
"ผมแข็งแรงดีครับพี่ ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาช่วยผมหรอก ผมผิดก็ต้องรับผิดชอบ"
"นี่..มึงโกรธกูหรอ"
"ไม่ได้โกรธครับ ก็มันเป็นกฏค่ายหนิ ผมตื่นสายเองจะโกรธพี่ได้ไง"
"ก็มึงพูดเหมือนกับโกรธกู"
"อยากให้ผมโกรธใช่มั๊ย ผมโกรธก็ได้นะ"
"เออ ดี โกรธเลย" ไอ้พี่ดินบอกผม จนผมต้องหันไปมอง แม่ง...พูดจาแปลกๆ คนไม่โกรธก็จะให้โกรธอยู่นั่นแหล่ะ
คนข้างๆที่ยั่วโมโหผม ยังคงวิ่งหน้าระรื่น
"ทำไมพี่อยากให้ผมโกรธพี่"
"กูจะได้ง้อมึงไง"
คำตอบที่ผมได้ยิน ทำเอาหัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเพราะเหนื่อยจากการวิ่ง ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก มันเป็นประโยคที่โคตรจะธรรมดาดูเหมือนไม่มีอะไร แต่เพราะคนที่พูดเป็นไอ้พี่ดินใช่มั๊ยผมถึงได้รู้สึกแบบนี้
"ไป..กลับเข้าแถวได้ละ เค้าออกกำลังกายกันเสร็จแล้ว" พี่ดินบอกผมแล้วก็พาผมวิ่งกลับไปที่แถว ผมเดินไปต่อท้ายแถว ส่วนพี่ดินออกไปยืนข้างหน้า
"เป็นไงไอ้ฟ้าเหนื่อยมั๊ยว๊ะ"
"ไหวป่าวมึง หายใจลึกๆ"
ไอ้หินกับไอ้ป้องเข้ามาประกบผม คงกลัวว่าผมจะเป็นลม
"น้องฟ้า เป็นไงบ้างคะ อ่ะเอาแอมโมเนียไปดมก่อนจะได้รู้สึกดี" พี่ขวัญถือกระเป๋ายาวิ่งมาหาผม พร้อมกับยื่นก้อนสำลีชุบแอมโมเนียให้ผม
"ขอบคุณครับพี่ขวัญ" ผมขอบคุณพี่ขวัญแล้วก็รับก้อนสำลีชุบแอมโมเนียมาดม
หลังจากนั้นพี่ดินก็ประกาศรายชื่อคนที่ได้ไปอยู่หน่วยงานต่างๆ ผมก็ทำใจละครับคงไปอยู่หน่วยงานพยาบาลเช่นเคย
"ฟ้า อ.ก.ปีหนึ่ง หน่วยงานซ่อมแซม"
"ห๊ะ....!!!!" ผมถึงกับอุทานออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้พี่ดิน ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ผมจะได้ไปอยู่หน่วยงานอื่นที่ไม่ใช่งานพยาบาลเหมือนอย่างทุกวัน
หลังจากที่พี่ดินประกาศรายชื่อเสร็จ พี่ปลื้มประธานค่าย ก็ออกมาพูดกับลูกค่ายทุกคน
"ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปกินข้าวเช้า ผมมีข่าวดีจะบอกกับลูกค่ายทุกคนว่า วันนี้จะมีผู้ใหญ่ใจดีขึ้นมาเยี่ยมค่ายของเรานะครับ พร้อมกับขนมและผลไม้ ขอให้ลูกค่ายทุกคนตั้งใจทำงานนะครับ"
หลังจากนั้นพี่ดินปล่อยลูกค่ายทุกคนให้ไปกินข้าวเช้า ผมก็ไปนั่งกินข้าวทั้งๆที่หน้ายังไม่ได้ล้าง ฟันก็ยังไม่ได้แปรงอย่างนั้นแหล่ะครับ สำหรับมื้อเช้าของวันนี้เป็นข้าวผัดไข่ใส่ผักคะน้า กับน้ำซุปโครงไก่ที่มีหัวไชเท้าหันบางๆอยู่สองสามชิ้นและก็พริกน้ำปลา ซึ่งเป็นไอเทมที่ลูกค่ายทุกคนปรารถนามาก ถึงกับมีทีมงานทำพริกน้ำปลากันเลยทีเดียว
เป็นสามวันแล้วที่พวกผมไม่ได้กินกับข้าวที่มีเนื้อสัตว์เลย ได้แต่โปรตีนจากไข่เท่านั้น บางมื้อก็เป็นมาม่าผัดกินกับน้ำซุปที่จืดชืด การมาค่ายอาสาที่เค้าว่าลำบากกินยากอยู่ยาก มันเป็นแบบนี้นี่เอง แต่ก็คงเป็นแนวทางของค่ายอ่ะครับที่ต้องการให้ทุกคนได้สัมผัสกับชีวิตในอีกด้านหนึ่งที่ไม่เคยได้สัมผัส แต่ถึงจะเป็นอาหารที่ห่วยๆ ดูไม่น่ากิน รสชาติไม่ถูกปาก แต่พอได้กินเข้าไปแล้วมันก็อิ่ม ทำให้ผมคิดได้ว่าสุดท้ายแล้วคนเราก็ต้องการแค่ให้อิ่มท้อง ไม่จำเป็นต้องได้กินอาหารดีๆหรือราคาแพงอะไรเลย ทำไมชาวบ้านบนนี้อยู่ได้ทั้งๆที่ไม่มีร้านชาบู สุกี้ หรืออาหารตามสั่งแบบที่คนในเมืองมี พวกเค้ามีแค่ข้าว เผือกมัน ผัก เค้าก็อยู่กันได้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะมีคนนำเนื้อสัตว์ขึ้นมาขายก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่ชาวบ้านนิยมที่จะกิน
"เออ เมื่อเช้าพี่ดินแกโมโหไรมาว๊ะ ถึงได้ว๊ากใส่มึงแต่เช้า" ไอ้เทียนถามผม
"แกไม่ได้โมโหหรอก กูผิดเองที่ตื่นสาย"
"ก็มึงโคตรนอนขี้เซา ปลุกยากชิบ" ไอ้ป้องว่าผม
"เออ ไอ้ฟ้าแม่งก็เป็นงี้แหล่ะ ปลุกยาก นี่ถ้าใครจับแม่งข่มขืนนะ เสร็จไปละเนี่ย" ไอ้หินว่าผม ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะกัน
"เชี่ย คนนอนหลับไม่มีอารมณ์หรอกเว๊ย" ผมพูดขึ้นมา ทุกคนก็ขำๆ กลายเป็นเรื่องตลกกันไป
หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผมก็แยกย้ายกันไปทำงาน ผมแวะกลับไปที่ห้องพักเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ชุดที่พร้อมจะเปื้อนได้ เพราะเห็นว่างานซ่อมแซมวันนี้ต้องนำโต๊ะนักเรียนที่พัง ออกมาซ่อมให้ใหม่ ก็จะต้องขัดเนื้อไม้และทาสีใหม่ทั้งหมด พี่ดินเข้ามาในห้อง คงจะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน
"วันนี้มึงจะซักผ้ามั๊ย" พี่ดินถามผม
"ซักครับพี่ เดี๋ยวแว๊บไปซักตอนพักเที่ยงครับ"
"อ่ะ กูฝากด้วย" พี่ดินบอกผมแล้วก็โยนเสื้อที่แกเพิ่งจะถอดเมื่อกี้มาให้ผม
"โหย เหม็นเหงื่อชิบ" ผมบ่นออกมา
"เหงื่อใครไม่เหม็นบ้างว๊ะ" ไอ้พี่ดินพูดกับผม
"เออ ไปงานซ่อมแซมก็เอากระเป๋ายาติดไปด้วยนะ งานหลักของมึงคือพยาบาล วันนี้กูลองให้ไปทำงานอื่นบ้าง แต่ก็ต้องเอากระเป๋ายาติดไป เข้าใจมั๊ย" ไอ้พี่ดินบอกผมก่อนที่จะเดินออกไป
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน แกก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ผมยังคาใจเรื่องเมื่อวานที่มีคนไปเขียนว่ารักฟ้า แล้วก็ลงชื่อปฐพี ผมอยากถามแกว่าแกเป็นคนไปเขียนเองหรือเปล่า เพราะถ้าแกไม่ได้ไปเขียนเองผมจะได้พุ่งเป้าไปที่ไอ้หิน ไอ้ทิว พวกมันอาจจะแกล้งผม เพราะมีแต่พวกมันที่เห็นตอนผมไปเขียนข้อความนั้น
แต่ผมก็...ไม่กล้าถาม
"พี่มีอะไรจะซักอีกมั๊ยครับ ผมจะได้เอาไปซักให้ทีเดียวเลย"
"เกงใน มึงจะซักให้กูมั๊ยหล่ะ" พี่ดินพูดทีเล่นทีจริง
"ก็ได้นะครับ ถ้าพี่จะให้ผมซักให้"
"มึงนี่นะ ซักแค่นั้นก็พอ ขอบใจ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินออกไป
ผมยืนมองตามพี่ดินที่เดินออกไป แล้วก็ก้มมองเสื้อกีฬาสีขาวที่อยู่ในมือของผม แม่ง..โคตรจะเปื้อนเลย ใครจะไปซักออกว๊ะเนี่ย
ผมเลยตัดสินใจเอาเสื้อผ้าไปแช่ผงซักฟอกไว้ก่อน กะว่าเดี๋ยวตอนพักเที่ยงค่อยไปซัก หลังจากแช่ผ้าเสร็จ ผมก็เดินไปที่เต๊นท์พยาบาล เห็นไอ้หินนั่งให้พี่ขวัญทำแผลอยู่
"ผมไม่รู้หรอกครับว่าพี่ดินชอบไอ้ฟ้าหรือเปล่า แต่เมื่อวานผมไปสร้างกระแสให้แล้วครับ"
"น้องหินไปสร้างกระแสอะไรหรอคะ"
"ก็ผมเห็นไอ้ฟ้าไปเขียนที่กระดานว่า เกลียดดิน ผมเลยแอบไปตอบว่า รักฟ้า แล้วก็ลงชื่อปฐพีไปด้วย ฮ่าๆ ถ้าไอ้ฟ้าเห็นแม่งคงปลื้มไปละพี่ มันคงนึกว่าพี่ดินมาเขียนตอบอ่ะ"
"กูว่าละ มึงนี่เองไอ้หิน ทำไมมึงไม่ลงชื่ออัคนีของมึงว๊ะ บอกสิ บอกว่ารักกู ไอ้หินอัคนี" ผมว่าไอ้หินพร้อมกับตบหัวมันเบาๆก่อนที่จะนั่งลงข้างๆมัน ไอ้คนที่พูดจ้อยๆเมื่อกี้ก็ทำหน้าจ๋อยไปเมื่อรู้ว่าผมได้ยินที่มันพูดทั้งหมด
"แหม่ ตอนแรกพี่ก็จิ้นน้องฟ้ากับน้องหินนะ แต่พอเจอเหตุการณ์เมื่อเช้า พี่ขอจิ้นน้องฟ้ากับไอ้ดินแทนละกัน อิอิ" พี่ปีสองอีกคนเข้ามาแซวผม
"เออ จริง เมื่อเช้าดินมันโมโหฟ้า แต่ก็ไปวิ่งด้วย อย่าคิดว่าพวกพี่ไม่เห็นนะ แถมพอฟ้าวิ่งเสร็จกลับมาเข้าแถว มันก็บอกให้พี่รีบเอาแอมโมเนียมาให้ฟ้าดม ทั้งๆที่ตัวเองก็หอบแฮ่กๆ" พี่ขวัญนินทาเพื่อนตัวเองให้ผมฟัง แล้วก็ยิ้มๆ
"โห่..พี่ ผมกับพี่ดินไม่มีอะไรหรอกครับ พี่ก็เชื่อไอ้หิน เดี๋ยวผมจะไปฟ้องพี่รหัสมัน มึงเสร็จแน่ไอ้หิน" ผมหันไปขู่ไอ้หิน มันก็ทำได้แค่ยิ้มให้ผม
"แล้วนี่ไปโดนไรมาว๊ะ"
"เดินสะดุดก้อนหิน เล็บเปิดเลย เจ็บชิบ" ไอ้หินบอกผม พี่ขวัญก็กำลังพันแผลตรงนิ้วโป้งให้ไอ้หิน
"พี่ขวัญครับ พี่ดินบอกให้ผมไปงานซ่อมแซม แต่ว่าให้เอากระเป๋ายาติดไปด้วยอ่ะ"
"อ๋อ ไปสิ งั้นเอากระเป๋ายาไปเช็คยาก่อนนะ ยาไหนขาดก็มาเบิกที่พี่" พี่ขวัญบอกผม
ผมก็จัดเตรียมกระเป๋ายาจนเสร็จ ไอ้หินทำแผลเสร็จ ผมก็เดินไปที่หน่วยงานซ่อมแซมพร้อมกัน วันนี้หน่วยงานซ่อมแซมนำทีมโดยพี่อาทิตย์
ผมนึกขึ้นได้ว่าจะโทรหาไอ้ภู ก็เลยโทรหามัน แต่มันก็ไม่รับสาย ผมเลยโทรหาแม่ เพราะตอนนี้ช่วงปิดเทอมไอ้ภูน่าจะอยู่บ้าน แต่แม่ก็ไม่รับสาย ไลน์ไปหาไอ้ภูมันก็ไม่ตอบ ไม่เปิดอ่าน ไปไหนกันหมดเนี่ย...
โคตรหงุดหงิดติดต่อใครที่บ้านไม่ได้ซักคน ผมเลยเดินไปหาไอ้หิน ไอ้คิม ไอ้ทิว ที่วันนี้มาอยู่งานซ่อมแซมด้วยกัน มันสามคนกำลังเอากระดาษทรายขัดโต๊ะนักเรียนอยู่ เพื่อที่จะได้ทาสีใหม่
"ไอ้ฟ้า ไปเอาผ้าปิดจมูกมาใส่เลยมึง ฝุ่นเยอะ" ไอ้ทิวบอกผม
ผมได้ผ้าปิดจมูกก็กลับมานั่งทำงาน ลองกดโทรศัพท์หาไอ้ภูอีกครั้ง ครั้งนี้มันรับสาย แต่ก็บอกแต่ว่าไม่ได้ยิน สัญญาณไม่ดี ไม่ได้ยินเสียงผม แล้วมันก็วางสายไป ทำเอาผมหงุดหงิดมาก
.
.
.
มีต่ออีกหน้านะฮะ ตอนนี้พิมพ์ยาวไปหน่อย อิอิ
-
ตอนที่.27 เซอร์ไพรส์ (ต่อ)
##เซอร์ไพรส์##
"ไอ้ทิว กูโทรหาใครที่บ้านก็ไม่มีใครรับสายเลยหว่ะ ไอ้ภูแม่งก็ไม่ตอบไลน์" ผมบอกไอ้ทิว ไอ้ทิวก็อึกๆอักๆ
"เค้าคงไม่ว่างกันมั้งมึง เก็บผลไม้อยู่มั้ง" ไอ้ทิวตอบผม
"มึงๆ คนที่จะมาเยี่ยมค่ายเรามาถึงแล้วหว่ะ" ไอ้หินเดินมาบอกพวกผม
"ใครว๊ะ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้ พี่ปลื้มกับพี่ปีสี่กำลังไปต้อนรับอยู่ เดี๋ยวก็คงพาเดินดูงานพวกเราอ่ะ"
ได้ยินที่ไอ้หินบอก ผมก็เลยเลิกสนใจว่าใครกันที่มาเยี่ยมค่าย นั่งขัดโต๊ะไปเรื่อยเปื่อย ในใจก็ยังหงุดหงิดกับไอ้ภูที่ไม่ยอมรับสายผม
"ขยันทำงานแฮะ เดี๋ยวกลับไปขัดโต๊ะที่บ้านด้วยนะ"
"ใครว๊ะมายืนแซว" ผมคิดในใจ แล้วก็เงยหน้าไปมอง
"เชี่ยภู....!!!" ผมเรียกชื่อไอ้ภู พร้อมกับอาการดีใจสุดขีด รีบลุกขึ้นไปกอดมัน จนอีกฝ่ายตั้งรับไม่ทัน
"มึงมาได้ไงเนี่ย โทรไปก็ไม่รับสายนะ แม่ก็ไม่รับสาย พ่อด้วย โทรเบอร์บ้านก็ไม่มีใครรับ" ผมต่อว่าไอ้ภูเป็นชุด
"เดี๋ยวก่อนๆ ใจเย็นๆ ตั้งสติ ไอ้ฟ้า" ไอ้ภูเบรกผมแล้วก็เอาสองมือมาตบแก้มผมเบาๆ
"มึงมาได้ไงเนี่ย"
"เอาขนมกับผลไม้มาให้อ่ะ พ่อกับแม่ก็มา"
"จริงง่ะ พ่อกับแม่มาด้วยหรอ จะมาทำไมไม่บอกกูก่อน"
"เซอร์ไพรส์" ไอ้ภูบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"โหย มึงอ่ะ พาไปหาพ่อกับแม่หน่อยดิ" ผมบอกไอ้ภูแล้วก็ลากแขนมันลงจากอาคารเรียนให้มันพาไปหาพ่อกับแม่
ไอ้ภูพาผมเดินไปที่รถกระบะ ซึ่งเป็นรถสำหรับขนผลไม้ ไร่ภูผา-ฟ้าใส ผมอ่านสติ๊กเกอร์ที่ติดไว้ตรงประตูรถ แน่นอนรถขนผลไม้ของไร่ผม พ่อกับแม่ผมกำลังคุยอยู่กับพี่ปลื้มประธานค่าย แล้วก็พี่ปีสี่ที่ออกมาต้อนรับพ่อกับแม่ของผม ไอ้หินก็อยู่ตรงนั้น ผมเห็นพ่อกับแม่แล้วก็น้ำตาซึมๆ หัวใจพองโต เพราะตั้งแต่มาเรียนที่กรุงเทพฯ ผมยังไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อกับแม่เลยครับ ได้แต่คุยโทรศัพท์กัน
"พ่อ แม่" ผมเรียกพ่อกับแม่แล้วก็โผเข้าไปกอดท่านทั้งสองคน พี่ๆเห็นก็ยิ้มกันใหญ่
"จะมาไม่มีใครบอกผมเลย"
"เจ้าภูเค้าขอไว้ ไม่ให้บอก คงอยากเซอร์ไพรส์น้องหล่ะมั้ง" พ่อบอกกับผม
"โคตรจะเซอร์ไพรส์เลยครับ"
"แล้วคนไหนชื่อดินหล่ะ อยู่ตรงนี้มั๊ยเจ้าภู" แม่หันไปถามพี่ภู
"อ๋อ ดินมันลงไปซื้อของในเมืองอ่ะครับแม่" พี่ปลื้มตอบแม่
"ไอ้โอมก็ลงไปกับไอ้ดินครับแม่ เดี๋ยวก็คงกลับมาบ่ายๆ" พี่ภูบอกแม่
"เดี๋ยวเชิญพ่อกับแม่ทานข้าวกลางวันด้วยกันนะครับ" พี่ปลื้มชวนพ่อกับแม่ผมทานข้าวกลางวันด้วย
"ได้จ๊ะ อ่อ แม่ทำหมูแดดเดียวมา เดี๋ยวเอาไปทอดกินกันสิ เจ้าภูไปยกกล่องหมูมาสิ" แม่บอกพี่ภู ไอ้หินก็ไปช่วยพี่ภูยกกล่องหมูแดดเดียวไปไว้ที่ครัว
"เดี๋ยวช่วยพาพ่อกับแม่เดินดูหน่อยนะว่าพวกเรามาทำอะไรกันบ้าง" พ่อของผมบอกกับพี่ปลื้ม
"ได้ครับ งั้นเชิญทางนี้เลยครับ"
"อ้ายฟ้า อ้ายฟ้า" มีเสียงเด็กๆเรียกผม เจ้าไกรสร ศุภโชค อัศวิน พากันวิ่งเข้ามากอดผม เด็กคนอื่นๆก็วิ่งตามมา
"โห เจ้าฟ้า มาไม่กี่วันเด็กๆติดเข้าให้แล้ว" แม่พูดกับผม
"ติดไอ้ฟ้ากันทั้งค่ายอ่ะครับแม่" ไอ้หินบอกแม่
"มีไรครับเด็กๆ พี่ไม่ว่างเล่นด้วยนะ ต้องทำงานอ่ะ"
"พี่ดินบอกว่าให้มาช่วยงานพี่หินพี่ฟ้าครับ" อัศวินที่พูดไทยได้ชัดที่สุดบอกกับผม พร้อมกับชูหน้ากากปิดจมูกให้ผมดู พี่ดินคงให้เด็กๆไว้ก่อนที่จะลงไปในเมือง
"โอเค งั้นไปช่วยงานพี่นะ ไปๆ" ผมบอกเด็กๆแล้วก็พาเด็กๆขึ้นไปบนอาคารเรียน
"ไอ้หิน ฝากดูแลพ่อกับแม่ด้วยนะ" ผมบอกไอ้หิน ให้มันตามไปดูแลพ่อกับแม่ผม จริงๆผมก็อยากอยู่กับพ่อแม่นะ แต่เดี๋ยวคนอื่นเห็นจะหาว่ามีอภิสิทธิ์ไม่ต้องทำงาน ผมก็เลยขอมาทำงานดีกว่า เดี๋ยวตอนพักเที่ยงก็ค่อยไปหาพ่อกับแม่ก็ได้
ผมกลับขึ้นมาบนอาคารเรียน พาเด็กๆช่วยกันเอากระดาษทรายขัดโต๊ะ ทุกคนดูสนุกสนานกันมาก พี่อาทิตย์ก็เข้ามาคุยกับผม
"เห็นเด็กๆมาช่วยงานแบบนี้ก็รู้สึกดีนะ เค้าจะได้รู้สึกว่ามีส่วนร่วมกับสิ่งที่เรามาทำให้"
"ครับพี่ เด็กๆได้ลงมือทำจะได้รู้สึกรักแล้วก็หวง จะได้ดูแลของพวกนี้ไม่ทำให้เสียหาย"
ตอนพักเที่ยง ลูกค่ายก็ไปรวมกันที่โรงอาหาร ก่อนที่จะกินข้าว พี่ปลื้มก็แนะนำพ่อกับแม่แล้วก็ไอ้ภู ให้ลูกค่ายทุกคนรู้จักและรู้ว่าพ่อกับแม่เอาผลไม้มาให้ลูกค่ายได้กินกัน รวมทั้งหมูแดดเดียวที่ถูกทอดหอมๆที่อยู่บนโต๊ะอาหารของทุกคนในตอนนี้ แถมยังมีเค้กกล้วยหอมแสนอร่อยฝีมือแม่ของผมอีกด้วย
ลูกค่ายทุกคนก็กล่าวขอบคุณพ่อกับแม่แล้วก็ไอ้ภู แก๊งค์พวกพี่โอปอดูจะปลื้มไอ้ภูเป็นพิเศษ
"แกรรร พี่ชายน้องฟ้าโคตรหล่อ"
"นี่ถ้าเอาไอ้โอมมายืนอีกคน กูเชื่อเลยนะว่าสามพี่น้องอ่ะ"
"เออ โอมกับน้องฟ้าหล่อใสเหมือนกันจริง กูยืนยันอีกเสียง"
หลังจากทำพิธีรับมอบผลไม้และขนมกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ทานข้าวร่วมกันครับ พ่อกับแม่นั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกับพี่ปลื้มแล้วก็พี่ปีสี่ ส่วนไอ้ภูมานั่งกินกับผม เด็กๆที่มาช่วยงานก็ได้กินข้าวกับพวกเราด้วยในวันนี้ กับข้าวของค่ายมื้อกลางวันวันนี้เป็นผัดผักรวมที่มีแต่ผัก ไร้ซึ่งเนื้อสัตว์ อีกอย่างก็แกงส้มถั่วฝักยาวใส่หัวไชเท้า แล้วก็กับข้าวพิเศษก็คือหมูแดดเดียวทอดของแม่ผม ที่เพิ่งจะทอดเสร็จสดๆร้อนๆ ทันได้กินกันในมื้อกลางวัน ตบท้ายด้วยลิ้นจี่สดๆจากสวนบ้านของผมกับเค้กกล้วยหอมอร่อยๆฝีมือแม่ของผม เรียกได้ว่ามื้อนี้ลูกค่ายกินกันเปรมเลย
"เป็นไง กับข้าวบนค่ายกูอร่อยมั๊ย" ผมถามไอ้ภู แล้วก็ตักหมูทอดให้มัน
"อือ ก็กินได้ แต่...มีแต่ผักหว่ะกินกันได้ไงว๊ะ มึงกินเหอะหมูอ่ะ กูอยู่บ้านกินจนเบื่อ" ไอ้ภูบอกผม
"ผมรู้ละว่าไอ้ฟ้าหล่อเหมือนใคร" ไอ้คิมบอกพี่ภู ทำเอาคนโดนชมถึงกับออกอาการเขิน
"แหม่มึง พี่ภูหล่อขนาดนี้ ถ้าไอ้ฟ้าขี้เหร่ แม่งคงต้องไปเกิดใหม่อ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้หินว่าผมแล้วก็หัวเราะ
"พวกมึงนะ ไอ้ทิว ไอ้หิน มึงปิดกูเรื่องที่พ่อแม่จะขึ้นมาใช่มะ จริงๆแล้วพวกมึงรู้ใช่มั๊ย" ผมถามไอ้สองคนนั้น มันก็เงียบไป เอาแต่นั่งก้มหน้ากินข้าว
"เออ ก็พี่ภูไม่ให้กูบอกมึงอ่ะว่าจะมา พี่ดินเป็นคนคุยติดต่อกับที่บ้านมึงตลอดว่าบนค่ายเป็นยังไงบ้าง ต้องการอะไรบ้าง สะดวกให้ขึ้นมาวันไหนไรงี้อ่ะ" ไอ้ทิวบอกผม
"จริงๆพ่อกับแม่จะมาตั้งแต่วันแรกๆละ แต่ดินมันบอกว่าบนค่ายฝนตกคงขึ้นมาลำบาก ก็เลยได้ขึ้นมาวันนี้แหล่ะ" ไอ้ภูบอกผม
"เออ มีของพิเศษขึ้นมาให้ด้วย"
"อะไรอ่ะ ของพิเศษ"
"เดี๋ยวตอนจะกลับค่อยเอามาให้" ไอ้ภูบอกผมแล้วก็ยิ้มๆ
ผมกินข้าวเสร็จก็เดินไปนั่งกับพ่อแม่ อยากอยู่ใกล้ๆ เพราะเดี๋ยวท่านก็กลับกันแล้ว ไอ้ภูบอกว่าตอนบ่ายสองบ่ายสามก็จะกลับแล้ว พี่ปลื้มบอกผมว่าตอนบ่ายไม่ต้องไปทำงานก็ได้ ให้อยู่กับพ่อแม่ ผมก็เลยนั่งคุยกับท่าน จนบ่ายนิดๆพี่ดินกับพี่โอมก็กลับขึ้นมา ทั้งสองคนเดินมาที่โรงครัว เห็นพ่อกับแม่ผมก็เข้ามาสวัสดี
"พ่อครับแม่ครับจำผมได้มั๊ยครับ" พี่โอมถามพ่อกับแม่ผม
พ่อกับแม่มองหน้าพี่โอมแล้วก็ทำทำหน้าครุ่นคิด
"ไอ้โอมเพื่อนผมตอน ม.ต้นไงครับแม่ ที่เล่นบาสด้วยกันอ่ะ"
"เอ้า เจ้าโอมหรอเนี่ย แม่ก็ว่าคุ้นๆหน้าอยู่นะ เป็นไงบ้างลูก สบายดีมั๊ย" แม่บอกพี่โอมแล้วก็จับมือจับแขนพี่โอม
"สบายดีครับแม่ พ่อกับแม่สบายดีนะครับ"
"จ๊ะ พ่อกับแม่สบายดี ว่างๆไปเที่ยวหาเจ้าภูบ้างสิ ไปกางเต๊นท์นอนกันที่ไร่ก็ได้นะ"
"ครับแม่"
"แม่ฝากดูแลเจ้าฟ้าด้วยนะ" แม่บอกพี่โอม
"ครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับเดี๋ยวผมดูแลให้"
พี่โอมกับพี่ดินไปนั่งกินข้าวกันสองคน ส่วนผมก็พาเด็กๆขึ้นไปทำงานกันต่อ ซักพักพี่ดินก็พาพ่อกับแม่แล้วก็ไอ้ภูขึ้นมาบนอาคารเรียน มาดูการทำงานของพวกผม
จนบ่ายสาม พ่อ แม่แล้วก็ไอ้ภูก็ต้องกลับเชียงรายแล้ว พวกผมช่วยกันยกลังผลไม้แล้วก็กล่องขนมลงมาจากรถ ผมเข้าไปกอดพ่อกับแม่ ไม่อยากให้กลับเลย ไอ้ภูยกกล่องใส่ผลไม้มาให้ผม เป็นกล่องไม้สีฟ้าอย่างดี
"อะไรอ่ะ"
"เปิดดูดิ"
ผมเปิดกล่องดูข้างนั้นนั้นมีส้มอยู่สิบกว่าลูก
"ส้ม"
"เออ ส้มต้นที่มึงปลูกอ่ะ พอดีมันออกลูกเลยเก็บมาให้ชิม"
"จริงดิ ขอบคุณคร๊าบ" ผมบอกไอ้ภูพร้อมกับวางกล่องส้มลงแล้วก็เข้าไปกอดมัน
"กอดเป็นลิงไปได้มึงเนี่ย" ไอ้ภูว่าผม
"ไปละ พ่อกับแม่ไปก่อนนะ ปีหน้ามาทำค่ายที่ไหนบอกพ่อกับแม่บ้างนะลูก จะได้เตรียมผลไม้มาให้อีก ที่เอามาให้วันนี้หวังว่าคงจะพอแจกคนในหมู่บ้านนะ" พ่อพูดกับพี่ปลื้ม
"ผมและลูกค่ายทุกคนขอขอบคุณมากครับคุณพ่อคุณแม่ที่นำผลไม้แล้วก็ขนมขึ้นมาให้พวกเรา"
"ดิน ปีหน้าบอกแม่บ้างนะว่าทำค่ายที่ไหน ที่เชียงรายยิ่งดีใกล้บ้านแม่จะได้มีผลไม้กินกันทุกวัน ว่างๆก็พากันขึ้นมาเที่ยวที่ไร่ได้นะ" แม่บอกพี่ดิน
"ครับแม่ ขอบคุณนะครับ" พี่ดินบอกแม่ผม ดูท่าทางแล้วแกอยากจะพูดมากกว่านั้น แต่คงพูดไม่ออก
พ่อกับแม่ขึ้นรถไปแล้ว เหลือไอ้ภูที่ยืนคุยกับพี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์
"กูกลับก่อนนะ ไว้ว่างๆเดี๋ยวลงไปหาที่กรุงเทพฯ"
"เออ เดินทางปลอดภัยนะไอ้ภู ขอบใจนะเว๊ย"
ไอ้ภูเดินมาขึ้นรถ ผมจะเข้าไปกอดมัน แต่มันยกมือห้ามไว้
"พอละ เลิกกอดกูได้ละ เดี๋ยวกูกลับไปมึงก็คิดถึงอีก มัวแต่คิดถึงจะทำงานต่อได้ยังไง โตได้แล้วมึงอ่ะ" ไอ้ภูบอกผมพร้อมกับเอามือมาขยี้ผมบนหัวของผมเบาๆแล้วก็เดินขึ้นรถไป ผมยืนมองรถวิ่งออกไปจนลับตา แล้วก็หันกลับมามองกล่องส้มที่ไอ้ภูให้ไว้ มันเป็นส้มจากต้นที่ผมปลูกเองตอนเด็กๆ ของไอ้ภูก็มีต้นนึง พ่อกับแม่ให้ผมสองคนปลูกไว้ใกล้ๆกัน มาแป๊บๆแล้วก็กลับ จะไม่ให้คิดถึงได้ยังไง ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้นี่นา ผมยืนมองกล่องส้มแล้วก็น้ำตาซึมๆ
"ไป เอากล่องส้มไปเก็บ มาพี่ช่วยยก" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยกกล่องส้มขึ้นมาเดินเอาไปเก็บที่ห้องพัก ผมก็เดินตามพี่โอมไป
แล้ววันนั้นผมก็ลืมซักผ้าจนได้ จนต้องมานั่งซักตอนเย็น หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็มานั่งซักผ้าแล้วก็อาบน้ำ กลับเข้ามาแต่งตัวแล้วก็เอาผ้าไปตาก อยู่ๆพี่ดินก็โผล่มายืนข้างๆผม ช่วยผมตากผ้า
"รู้ว่าพ่อกับแม่จะขึ้นมาค่ายก็ไม่ยอมบอกกันบ้างนะ" ผมต่อว่าพี่ดิน คนข้างๆก็เงียบไม่ตอบโต้ผม
"พูดด้วย ก็ไม่พูดด้วย จำไว้" ผมพูดขึ้นมาอีก
"ไม่อยากชวนทะเลาะหว่ะ" พี่ดินพูดขึ้นมา
"ทำไม"
"ทะเลาะกันบ่อยเดี๋ยวลูกดก กูเลี้ยงไม่ไหว"
"เชี่ย พูดอะไรไม่อายปาก" ผมคิดในใจพลางหันไปมองคนข้างๆที่กำลังสะบัดผ้าตากอยู่
หลังจากตากผ้าเสร็จ ผมก็กลับเข้ามาในห้อง ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้ป้อง กำลังจับกลุ่มกันเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่
ผมหยิบส้มในกล่องมาสองลูกเดินออกไปให้พี่เทมส์แล้วก็กลับมาที่ห้อง
"ไง คิดถึงมากหรอพี่รหัสมึงอ่ะ" พี่ดินที่ยืนอยู่ตรงประตูถามผม
"รู้ได้ไงว่าผมไปหาพี่เทมส์ อย่าชวนทะเลาะดิ" ผมบอกพี่ดิน
"ถามแค่นี้ไม่ได้ ทำไมว๊ะ"
"กลัวลูกดก" ผมตอบพี่ดินแล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้อง ทำเอาคนที่ได้ยินคำตอบถึงกับเงียบไป มีเพียงแค่สีหน้านิ่งๆที่มองผม คงไม่คิดว่าผมจะเอาคืนเร็วขนาดนี้
ผมหยิบส้มที่เหลือในกล่องมาแจกให้ทุกคนในห้อง จนเหลือส้มอยู่แค่ลูกเดียว ซึ่งผมและพี่ดินยังไม่ได้กินทั้งคู่ ผมเดินออกมาหน้าห้องเห็นพี่ดินนั่งเสียบหูฟังอยู่ คงจะฟังเพลง ผมก็เลยเดินไปหย่อนตัวนั่งข้างๆพี่ดิน พี่ดินเห็นผมก็ดึงหูฟังออก
"พี่ดินครับ กินส้มกัน"
"อือ ปอกมาดิ"
"ส้มจากต้นที่ผมปลูกเองเลยนะครับ"
"อืม ใครถามมึง"
ผมเริ่มหน้ามุ่ยกับคำพูดของพี่ดิน แม่ง..กวนตีนชิบ
"ไม่มีใครถามหรอก ผมอยากบอก"
"หึ มึงนี่นะ ดื้อจริงๆ"
"ดื้อตรงไหนเนี่ย" ผมบ่นออกมา
"นั่งดีๆดิ๊" พี่ดินบอกผม แล้วก็ดันตัวผมให้เปลี่ยนท่านั่ง ผมก็นั่งขัดสมาธิ
แล้วพี่ดินแกก็เอนตัวลงมานอนหนุนตักผม
"ปอกเสร็จแล้วป้อนกูด้วย" พี่ดินบอกผม แล้วก็เสียบหูฟัง แกเอาหูฟังอีกข้างเสียบที่หูของผม
"พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ชั้นรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอ ให้ชั้นรักเธอ..ข้างเดียว"
เพลงที่พี่ดินเปิดฟัง ดังเข้ามาในหูของผม ผมก้มมองคนที่กำลังนอนหนุนตักผมอยู่ในตอนนี้ พี่ดินนอนหลับตานิ่ง แต่ปลายเท้ากระดิกไปตามจังหว่ะเพลง.....คงจะพูดไม่เก่งจริงๆ อ้ายดิน..
-------------------------------------------------
-
เขิลได้ตลอด
-
:o8: บอกชอบเลย บอกชอบเลย บอกชอบเลย o13
-
:o8: :-[ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แหมๆๆๆ อีพี่ดิน หยอดตลอดเลยนะ อิอิอิ
-
วิธีจีบของอ้ายดินแหวกมากกกก กวนทีนเหลือเกิน5555
-
พี่ดินน่ารักมากกดด วิ่งเป็นเพื่อนน้องฟ้า นอนตักกันด้วย อิอิ
เขินแทนฟ้าเลย
-
"พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ชั้นรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอ ให้ชั้นรักเธอ..ข้างเดียว"
พี่ดิน พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักฟ้าหมดใจ
พี่ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้ายดินมันร้าย ใช้วิธีเนียนๆจีบ
-
โอ๊ยยยยยย พี่ดินจีบด้วยเพลงอ่ะพูดไม่เก่งแต่รักหมดใจ
-
>///<
-
:mew1: โอ้ยปลื้มมมม ชอบน้องฟ้าาาา
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 28 : โคตรเสี่ยว
เมะ ถี่ นา เต่อ บลอ บลอ เซ๊อะ หยื่อ นา ลอ แท่ ลอ ตอ
(เห็นหน้าเจ้าเพียงครั้งเดียว คิดถึงเจ้าตลอดเวลา)
ผมนั่งปอกส้มโดยมีพี่ดินนอนหนุนตักหลับตาฟังเพลงพร้อมกับกระดิกเท้าอย่างสบายใจ รู้สึกจักจี้ที่หน้าตักเหมือนกันนะครับไม่เคยมีใครมานอนหนุนตักแบบนี้มาก่อน ขนาดไอ้หินไอ้ทิวที่สนิทกันพวกมันยังไม่เคยนอนหนุนตักผมเลย ผมปอกส้มเสร็จก็ก้มมองพี่ดินที่นอนหลับตาอยู่ปากแกก็ฮัมเพลงที่ฟังอยู่ในตอนนี้
"หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใคร..จะดีสักแค่ไหน
หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะ..หยุดอยู่กับเธอคนเดียว"
"พี่ดินครับ ส้มปอกเสร็จแล้ว อ้าปากดิ" ผมบอกพี่ดินให้อ้าปากจะได้ป้อน (เปลือก) ส้มให้กิน พี่ดินแกก็อ้าปากครับ แต่ตายังคงหลับอยู่ ผมหย่อนเปลือกส้มลงไป พี่ดินแกก็งับไปแล้วเคี้ยวทันที
"อี๋....เชี่ยฟ้าาาาาาา" พอเจอความขมของเปลือกส้ม แกก็ลืมตาขึ้นมาว่าผม แล้วรีบคายเปลือกส้มทิ้ง ก่อนที่จะดันตัวเองขึ้นมาแล้วเอาแขนมารวบตัวผมเข้าไปจนแก้มของผมแนบติดกับแก้มของแก
"แกล้งกูนะมึง"
พี่ดินเอามือมาจับคางผมบีบเบาๆแล้วก็บิดหน้าผมให้ไปมองหน้าแก ตอนนี้หน้าของผมกับพี่ดินโคตรจะใกล้กันอ่ะ ปลายจมูกของแกแทบจะชนกับปลายจมูกของผม สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของพี่เค้าที่พ่นลงบนใบหน้าของผม สายตาของผมกับพี่ดินจ้องประสานกัน
"ฉันนั้นรู้ทันที และรักทันที เธอ..คือความโชคดีที่เข้ามา
ตั้งแต่ได้พบกับเธอนั้น ชีวิตเหมือนความฝัน
ที่เกิดขึ้นตอน...ลืมตา"
เนื้อเพลงที่ผมกับพี่ดินต่างก็ได้ยินในตอนนี้ ทำให้ผมต้องหลุบตาลงต่ำ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะสายตากับคนตรงหน้าในเวลานี้ รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากขั้ว ใบหน้าร้อนผ่าวๆ มันคงจะแดงมากแน่ๆ
พี่ดินค่อยๆปล่อยมือจากหน้าของผม แล้วก็ดันตัวผมออกมา
"ไหนส้มอ่ะ เอามากินดิ๊" คนข้างๆถามผม สายตาจ้องมองออกไปข้างหน้า ไม่รู้ว่าหัวใจจะเต้นแรงเหมือนกันหรือเปล่าในตอนนี้
ผมแบ่งส้มครึ่งนึงส่งให้พี่ดิน แกก็รับไปกิน
"อือ หวานดี" พี่แกเอ่ยปากชมส้มของผม สายตาก็จ้องมองออกไปข้างหน้าที่มีแต่ความมืด
นั่งฟังเพลงไปซักพัก ผมรู้สึกง่วงก็เลยถอดสายหูฟังส่งคืนให้แก แล้วก็ลุกขึ้นยืน เพื่อจะกลับเข้าไปนอน พี่ดินแกก็มองผม แล้วก็ทำหน้า งงๆ
"มึงจะไปไหน"
"จะเข้าไปนอนครับพี่ ง่วงอ่ะ"
"นั่งเป็นเพื่อนกูก่อน" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดึงมือผมให้กลับลงนั่งข้างๆแก แล้วก็เอาหูฟังมาใส่ให้ผมฟังเพลงกับแก ผมก็นั่งฟังเพลงอยู่ข้างๆแกโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลย ต่างคนต่างเงียบ
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่เพลง ผมนั่งหลับโดยที่พิงหัวซบอยู่กับไหล่ของพี่ดิน ในมือยังกำส้มอยู่สองกลีบที่ยังกินไม่หมด พี่ดินจับตัวผมให้นอนหนุนตักของแก แล้วก็ก้มหน้ามาพิจารณาใบหน้าของผมที่หลับอยู่ มือเรียวสวยเสยหน้าผากของผมเล่นเบาๆอย่างเอ็นดู
"ไอ้ฟ้า มึงรู้มั๊ย กูโคตรจะรักมึงเลย"
พี่แกหยิบส้มที่เหลืออยู่ในมือของผมมายัดเข้าปากตัวเอง ก่อนที่จะถอดหูฟังแล้วแบกตัวผมขึ้นหลัง พากลับเข้าไปในห้อง
"อ่าว ไอ้ดิน ไปไหนกันมาว๊ะ แล้วนี่น้องเป็นไรอ่ะถึงกับแบกเข้ามา" พี่โอมที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดีถามพี่ดิน
"นั่งฟังเพลงกันอยู่หน้าห้องนี่แหล่ะ แม่งเสือกหลับก็เลยแบกเข้ามา ช่วยรับหน่อยดิ๊" พี่ดินบอกพี่โอม
พี่โอมก็มาช่วยรับตัวผม แต่ตรงที่นอนของผม ไอ้หินนอนดิ้น ตัวของมันพาดขวางอยู่ พี่โอมก็เลยวางผมลงตรงที่ข้างๆแกให้หนุนหมอนไปเดียวกับแก พี่ดินเดินไปปิดประตูแล้วก็กลับมานอนข้างๆผม แกนอนตะแคงตัวหันมามองผมที่นอนห่มผ้าผืนเดียวกับพี่โอม....ก่อนที่จะพลิกตัวกลับไปนอนหงายมือประสานกันที่ท้ายทอยหลับตานิ่งอยู่อย่างนั้น
เมะ ถี่ นา เต่อ บลอ บลอ เซ๊อะ หยื่อ นา ลอ แท่ ลอ ตอ
(เห็นหน้าเจ้าเพียงครั้งเดียว คิดถึงเจ้าตลอดเวลา)
##มุขเสี่ยวๆ##
...ตอนเช้า ไอ้หินปลุกผมแต่เช้า เพราะวันนี้บ้านปกาเกอะญอเป็นเวรทำครัวมื้อเช้า ผมตื่นมาก็ งงๆ ทำไมมานอนกับพี่โอมได้เนี่ย มองไปทางพี่ดิน แกไม่อยู่แล้ว คงจะออกไปที่ครัว ผม ไอ้หิน ไอ้ป้อง ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็พากันเดินไปที่ครัว
"สวัสดีครับพี่ๆ" ผมยกมือไหว้สวัสดีพี่ปีสองปีสามที่นั่งอยู่ในครัว
"สามหนุ่มมาแล้ว น้องหินคะพี่ขอมือวางเพลิงสองคนค่ะก่อไฟสองเตา เช้านี้จะทำข้าวต้มหมูสับค่ะ"
"หูยยย ข้าวต้มหมูสับ วันนี้ได้กินหมูแล้ว" ผมพูดออกมาด้วยความดีใจ
"เมื่อวานมึงไม่ได้กินหรอหมูแดดเดียวอ่ะ" ไอ้หินถามผม
"เออหว่ะ ได้กินๆ แหะ แหะ"
"ม่ะ น้องหินน้องฟ้ามาช่วยกันก่อไฟ ส่วนน้องป้องไปช่วยพี่สับหมูนะคะ"
"ได้ครับพี่ เดี๋ยวผมกับไอ้ฟ้าไปก่อไฟเองครับ" ไอ้หินบอกพี่เค้าแล้วก็ลากตัวผมไปตรงเตาไฟ มีเตานึงที่มีไฟติดอยู่แล้ว เห็นพี่ดินกำลังนั่งเฝ้ากาต้มน้ำอยู่
"พี่ดินตื่นแต่เช้าเลยนะครับ" ไอ้หินออกปากแซวพี่รหัสตัวเอง
"เออ ก็เวรกูทำกับข้าวอ่ะวันนี้"
"อ่าว รู้ด้วยหรอครับเนี่ยว่าต้องตื่นมาทำกับข้าว" ไอ้หินยังคงกวนตีนพี่รหัสไม่เลิก
"มึงต้องการอะไรไอ้หิน กวนตีนกูแต่เช้านะมึง" พี่ดินหันมาว่าไอ้หินพร้อมกับยกขายาวๆจะถีบไอ้หิน ไอ้หินก็เอี้ยวตัวหลบ
สายรหัสคู่นี้ช่างเหมาะสมกันจริงๆ ฮ่าๆ ผมยืนมองดูทั้งสองคนแล้วก็หัวเราะ
ผมกับไอ้หินเข้าไปนั่งตรงหน้าเตา ไอ้หินเตรียมถ่าน ส่วนผมก็ผ่าเศษไม้มาเตรียมทำเชื้อไฟ พี่ดินก็ยังคงนั่งเฝ้ากาน้ำร้อนอยู่ข้างๆผม
"สามคนมองกล้องหน่อยค่ะ" เสียงพี่ส้มบอกผม พี่ดิน แล้วก็ไอ้หิน
"โห่..พี่ส้ม ถ่ายตอนเช้าๆแบบนี้ผมก็ไม่หล่อดิพี่"
"น้องหินของพี่หล่อ24ชั่วโมงอยู่แล้วค่ะ อย่ากังวล" พี่ส้มเลื่อนกล้องลงมาตอบไอ้หิน แล้วก็ยกกล้องกลับขึ้นมาถ่ายรูปพวกผม
"พี่ดินต้มอะไรครับ" ผมหันไปถามพี่ดินที่นั่งห่อตัวเพราะความหนาวอยู่ข้างๆผม
"ต้มน้ำร้อนจะไปชงชากิน กินมั๊ยเดี๋ยวเอามาให้" พี่ดินถามผม
"กินครับพี่ ขอบคุณครับ เออ..พี่ เมื่อคืนผมเข้ามานอนได้ไงอ่ะ ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน"
"กูแบกมึงเข้ามาเองอ่ะ" พี่ดินตอบผมแล้วก็ยกกาน้ำร้อนออกจากเตา
"ไอ้หิน ไม่ต้องเล่นเลอะเทอะกันอีกหล่ะ" พี่ดินหันมาปรามไอ้หิน คงกลัวว่ามันจะแกล้งเอาถ่านมาป้ายหน้าผมอีก แล้วพี่แกก็เดินไป
"แหม่ ห่วงจังนะ ห่วงมึงเนี่ย" ไอ้หินว่าผม แล้วมันก็หัวเราะ
หลังจากก่อไฟเสร็จ ไอ้หินชวนผมออกมายืนดูดาว ตอนนี้เพิ่งจะตีห้า ดาวระยิบเต็มฟ้าเลยครับ
"ดาวแม่งสวยหว่ะ อยู่กรุงเทพฯไม่เคยได้เห็นแบบนี้เลย" ไอ้หินบอกผม
"อือ ก็กรุงเทพฯไฟสว่างทั้งคืน มึงจะเห็นดาวได้ไง"
"แต่ตอนนี้กูก็เห็นเดือนนะเว๊ย นี่ไง เดือน อ.ก. แล้วกูก็เห็น....เอ่อ...เห็นดินด้วยหว่ะ" ไอ้หินพูดจบพี่ดินก็เดินเข้ามาหาผมกับไอ้หิน พร้อมกับยื่นแก้วชาอุ่นๆให้ผมกับไอ้หินได้ยืนจิบชาดูดาวกัน
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ผมกับไอ้หินหันไปขอบคุณพี่ดิน คนที่เอาชามาให้ก็ยืนทำหน้านิ่ง เก็กอยู่ได้
ตอนเช้าหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เหล่าบรรดาแฟนคลับพี่ดินก็มายืนรอเจ้าตัวอยู่ริมสนาม
"อ้ายดี วานี้จาทามรายอีก" //อ้ายดิน วันนี้จะทำอะไรอีก//
"อืม วันนี้ทาสีโต๊ะกันดีมั๊ย"
"ดี ดี ทาสีโต๊ะเรีย เอาสีสวยๆนะอ้ายดี" // ดี ดี ทาสีโต๊ะเรียน เอาสีสวยๆนะอ้ายดิน//
"สวยแน่นอนครับ เดี๋ยวตามพี่หินไปนะไปช่วยพี่หิน" พี่ดินบอกเด็กๆ แล้วก็เรียกไอ้หินให้มาพาเด็กๆไปช่วยกันทาสีโต๊ะ
ช่วงนี้ฝนไม่ตก ตอนกลางวันแดดแรงมาสองวันแล้ว ทาสีโต๊ะวันนี้สีจะได้แห้งเร็ว ส่วนผมน่ะหรอ วันนี้ก็ได้กลับมาอยู่งานพยาบาลเหมือนเดิม แต่เดี๋ยวคงแว๊บไปช่วยทาสีโต๊ะเรียนกับเด็กๆอ่ะครับ
"อ้ายฟ้า อ้ายฟ้าไปช่วยทาสีด้วยกานะ" ///อ้ายฟ้า ไปช่วยทาสีด้วยกันนะ// ศุภโชคมาเกาะแขนผม ชวนผมไปช่วยทาสี
"ได้ครับ เดี๋ยวพี่ตามไปนะ ศุภโชคไปกับพี่หินก่อนนะ" ผมบอกศุภโชค เด็กนั่นก็พยักหน้าเข้าใจ
"อ่าว เด็กๆมารับผ้าปิดจมูกกันครับ อย่าทำหายนะ แล้วพี่ก็มีขนมมาให้ด้วย" ไอ้หินเอาผ้าปิดจมูกมาแจกเด็กๆ พร้อมกับขนมที่ได้รับมาจากโรงครัวให้เอามาแจกเด็กๆ เด็กๆก็กรูกันเข้าไปหาไอ้หิน
"อ้ายฮี๋ใจดีจา" //อ้ายหินใจดีจัง//
"แหม่ะ พวกมึงนี่กูบอกว่าให้เรียกว่าสุดหล่อ ชื่อกูมันออกเสียงยากก็พูดกันอยู่ได้" ไอ้หินบ่นเด็กๆ ผมก็ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆมัน พี่ๆที่ได้ยินก็หัวเราะกัน แล้วก็พากันเรียกไอ้หินว่า อ้ายฮี๋ ตามเด็กๆ
"น้องฟ้า ไปจัดกระเป๋ายากันค่ะ" พี่ขวัญมาชวนผมไปจัดกระเป๋ายา ผมก็เดินตามพี่ขวัญไป
ตอนสายๆ ผมก็ขอพี่ขวัญไปช่วยทาสีโต๊ะกับเก้าอี้ ที่พวกผมช่วยกันขัดไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เห็นเด็กๆกำลังขมักเขม้นกับการทาสีโต๊ะอยู่ โดยมีพี่ๆคอยช่วยอยู่ข้างๆ เห็นภาพแบบนี้แล้วก็รู้สึกดีครับให้เด็กๆได้มีส่วนร่วม พวกเข้าจะได้รับรู้ถึงเจตนาของพวกเราที่ขึ้นมาทำค่ายในครั้งนี้
"ไหนใครจะให้พี่ช่วยทาสีบ้าง" ผมถามเด็กๆ
"โผครับ/หนูค่ะ" เด็กๆต่างก็ยกมืออยากจะให้ผมไปช่วยทาสี
"โอเคๆไม่ต้องแย่งกันเดี๋ยวพี่ไปช่วยครบทุกคนเลย" ผมบอกเด็กๆแล้วก็นั่งลงช่วยเด็กๆทาสีโต๊ะกับเก้าอี้ การทำงานเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ด้วยการเอนเตอร์เทนของไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ผมเองก็พลอยสนุกไปด้วย พี่โอม พี่อาทิตย์ก็ทาสีอยู่ใกล้ๆพวกผม
ซักพักพี่ดินก็ขึ้นมาบนอาคาร แล้วก็มานั่งข้างๆผม
"เมื่อคืนเว๊ย มีคนสองคนออกไปไหนมากันก็ไม่รู้ กลับเข้ามาอีกทีถึงกับต้องแบกกันเข้ามาเลยหว่ะ" พี่โอมพูดขึ้น คงตั้งใจจะแซวพี่ดิน
ไอ้พี่ดินที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็ยังทำนิ่งอยู่ เหมือนกับไม่ได้ยิน
"ใครอ่ะโอม นี่เข้าข่ายผิดกฏค่ายนะ หายไปสองต่อสองอ่ะ" พี่ผู้หญิงปีสองถามพี่โอม
"เออ นั่นดิ อยากรู้อ่ะ"
"ถ้าอยากรู้จะบอกเป็นอักษรย่อให้นะ ไปเดาเอาเอง"
"บอกมาๆ เร็วๆโอม"
"อักษรย่อคือ ไอ้น้องฟ้ากับไอ้ดินครับ" พี่โอมพูดขึ้นมา ทำเอาพี่ดินที่นั่งทาสีอยู่ข้างๆผมถึงกับทำนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้
"เชี่ยโอม นี่นะอักษรย่อของมึงอ่ะ" พี่ดินว่าพี่โอม ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็หัวเราะแล้วหันมามองผมกับพี่ดิน
"นั่นแน่ ดิน พาน้องฟ้าไปไหนมาเนี่ย"
"ผมก็ว่า ไอ้ฟ้าหายไปไหนดึกๆดื่นๆ กลับมาอีกทีถึงกับหมดแรงเลย" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"Kวย เห๊อะไอ้หิน มึงอ่ะนอนดิ้น ขวางที่นอนไอ้ฟ้า จนมันต้องไปนอนข้างกูอ่ะ" พี่ดินหันไปว่าไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้ป้อง ไอ้เทียนก็พากันหัวเราะ ไอ้หินถึงได้สงบปากลงได้
"ดิน ถึงขนาดนี้แล้วจีบน้องฟ้าเหอะ สาววายอย่างเราขอร้องหล่ะนะ"
"เออ จริง พี่ก็สาววายหว่ะ อ่านนิยายมาก็เยอะ มาเจอกับตัวเองแบบนี้แม่งโคตรฟิน" พี่ปีสามพูดขึ้นมา
"แหม่ะ พี่ครับ แซวกันอยู่นั่น เดี๋ยวผมก็จีบจริงๆหรอก" พี่ดินพูดขึ้นแล้วแกก็ยิ้มอยู่คนเดียว
"กล้าจีบหรอ" ผมถามพี่ดิน แกก็ปรายหางตามามองผม แล้วก็ยักคิ้วทำหน้าทะเล้น
"ไหนๆ ลองจีบน้องฟ้าดิ๊ อยากรู้ว่าคนขี้เก็กอย่างเซนเตอร์ค่ายเนี่ย จะมีคำพูดอะไรเด็ดๆมาจีบคนที่ชอบ"
"ฟ้าหญิงหรือฟ้าชาย จีบให้ถูกคนนะคร๊าบ" พี่อาทิตย์พูดขึ้นมา เพราะตอนนี้พี่ฟ้ากับพี่เทมส์กำลังเดินมาตรงที่พวกเราทาสีกันอยู่ แต่พี่ดินก็ไม่ได้มีอาการอะไร ยังคงยิ้มแย้มเหมือนเดิม ทำไมวันนี้ผมรู้สึกว่าพี่ดินแกยิ้มและดูผ่อนคลาย ดูสนุกมากกว่าทุกวัน
"สมมุติว่าดินเป็นพระเอก น้องฟ้าเป็นนายเอกซีรีย์ซักเรื่อง ฉากจีบกันจะทำยังไงคะ" พี่ปีสามถามพี่ดิน
"ผมก็จะบอกว่า อยากทำงานการบินไทยจังเลย"
"ทำไมว๊ะไอ้ดิน" พี่โอมถามพี่ดิน
"ก็จะได้ รักคุณเท่าฟ้าไงครับ" พี่ดินพูดแล้วก็หันหน้ามาทางผม สิ้นเสียงพี่ดินก็มีเสียงโห่ฮิ้ว แซวมา
"ผ่าง...ผ่าง"
"ฮิ้วววววววว"
//เชี่ย ไอ้พี่ดิน เลิกเล่นเหอะ เขินหว่ะ// ผมคิดในใจ แล้วก็เอาแต่นั่งก้มหน้า
"เอาอีกครับพี่ดิน" ไอ้ทิวบอกพี่ดิน
"ผมหิวแล้วครับ" พี่ดินพูดขึ้น
"เกี่ยวไรกับหิวว๊ะ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน
"ก็เค้าบอกว่า ให้คิดถึงสีฟ้าเวลาหิว ถ้ากูหิวจะได้คิดถึงสีฟ้าไงครับ"
"ฮิ้วววววววว" ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้ป้อง ทำหน้าที่ลูกคู่ได้ดีมาก เพื่อนๆ พี่ๆก็หัวเราะกันเป็นที่สนุกสนาน มีแต่ผมนี่แหล่ะที่เอาแต่นั่งก้มหน้า ใบหน้าร้อนผ่าวๆ
"เห้ย ไอ้ฟ้า หน้าแดงหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้หินแซวผมแล้วก็เอามือจับหน้าผมขึ้นมาให้คนอื่นดู
"เชี่ยหิน" ผมหันไปว่าไอ้หินแล้วก็ปัดมือมันออก
"ไอ้ดิน หยอดน้องจนมันจะเป็นหลุมละนั่น" พี่ปีสี่พูดแซวพี่ดิน
"เป็นหลุมก็ดีสิครับพี่"
"ทำไมว๊ะ"
"ก็...ผมจะได้ตกหลุมรักไงครับ"
"กริ้วววววววววววว...ฮิ้ววววววววววววววววว"
"กรี๊ดดดดดดดดดด มุขสุดท้ายตายสาววายตายเรียบบบบบบบบ"
"น่าร๊ากกกกกกกกก"
"ใครเอากัญชาให้ไอ้ดินกินว๊ะ แม่งดีดจังว๊ะวันนี้" พี่ปลื้มประธานค่ายพูดขึ้นมา
"ผมหันไปมองไอ้พี่ดินที่นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆผม"
"พอเหอะพี่ พี่ก็หน้าแดงแล้วนะครับ" ผมบอกพี่ดิน แกก็ได้แต่ยักคิ้วให้ผม แล้วก็ตั้งใจทาสีโต๊ะที่อยู่ตรงหน้า มีเด็กน้อยเดินมานั่งตักพี่ดิน ผมก็นั่งมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม พี่ดินเวลาที่อยู่กับเด็กๆ น่ารักจริงๆ
"ไอ้ฟ้า ไหวมั๊ยมึง" ไอ้ทิวเดินมาตบไหล่ถามผม
"ไม่ไหวหว่ะ ช่วยพากูออกไปจากตรงนี้เถอะ" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็ยกแขนให้ไอ้ทิวดึงตัวผมขึ้นไป ไอ้ทิวก็หัวเราะ
"พวกมึงจำไว้นะ แกล้งกูนะ" ผมว่าไอ้หิน ไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้ป้อง
"น้องฟ้า จะไปไหนคะ พี่ยังไม่ได้คำตอบเลยนะว่าหายออกไปไหนกันมากับเซนเตอร์ค่าย"
"ผมปวดท้องครับ ขออนุญาติไปเข้าห้องน้ำ" ผมบอกพี่ๆแล้วก็เดินออกมา
หัวใจเต้นแรง หน้าแดงและร้อนผ่าวๆ ความรู้สึกมันโคตรจะวิ้งๆอ่ะ ขอไม่เจอหน้าไอ้พี่ดินซักพัก แม่ง....ไปโดนอะไรมาว๊ะ วันนี้แม่งโคตรดีด ไม่เหมือนกับพี่ดินที่เคยรู้จักมาก่อน...
----------------------------------------------
:mew3: :o8: :mew3: :o8: :mew3: :o8:
-
:L2: :L1:
ดีใจ
-
:o8:
:-[
:pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad4: ว้อยยย อักษรย่อ..อย่างยาววววว
-
o13 o13 o13 o13
-
จีบตรงๆงี้เลย~
-
โอ๊ยยยยยยย พี่ดินน่ารักอ่ะ แล้วนี่ยังจีบกันต่อหน้าแฟนเก่ากับเพื่อนที่แย่งแฟนไปอีก ยิ่งรู้สึกสะใจยังไงไม่รู้ อยากให้พีาฟ้าผู้หญิงรู้สึกเสียดายที่เลือกเทมส์แทนพี่ดินจริงๆ
-
เขินมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อักษรย่อ ย่อมาก จริงๆ :laugh:
ตกลงฟ้า หลับหรือไม่หลับ ถึงได้ยินพี่ดินบอกรัก แล้วแบกฟ้ามาส่งพี่โอม
แต่ตื่นมาทำไมถามว่ามานอนที่ห้องนอนได้อย่างไร
-
นี่คือมุขจีบหร๊าาาาาาาา5555สมกับพี่ดินแล้ว
-
อักษรย่อ ย่อมาก จริงๆ :laugh:
ตกลงฟ้า หลับหรือไม่หลับ ถึงได้ยินพี่ดินบอกรัก แล้วแบกฟ้ามาส่งพี่โอม
แต่ตื่นมาทำไมถามว่ามานอนที่ห้องนอนได้อย่างไร
ฟ้าหลับครับ แต่ไม่รู้จะเขียนบรรยายยังไงให้สื่อว่าฟ้าหลับ แล้วพี่ดินพูดยังงี้ ฟ้าไม่ได้ยินอ่ะครับ เดี๋ยวต้องทำการบ้านเรื่องการเขียนบรรยาย แล้วหล่ะครับ ^^
-
:mew1:
-
พี่ดินน่ารักกกดอีกแล้ว
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 29 : พระเอกตัวจริงกระทิงทอง
ผมเดินออกมาสงบสติอารมณ์ที่เต๊นท์พยาบาล เห็นเพื่อนปีหนึ่งด้วยกันกำลังช่วยพี่ขวัญเอาสำลีชุบแอมโมเนียแยกใส่ถุงอยู่ เพราะพรุ่งนี้ได้ยินมาว่ามีโปรแกรมจะพาลูกค่ายออกเดินเที่ยวรอบหมู่บ้าน หน่วยงานพยาบาลก็เลยต้องเตรียมงานกันหน่อย
"อ้าวฟ้า งานทาสีเสร็จแล้วหรอ" เพื่อนถามผม
"ยังหรอกครับ เห็นว่าคนเยอะแล้วเราเลยมาเต๊นท์พยาบาลดีกว่า"
"อ่ะน้องฟ้า น้ำมะตูมเย็นๆค่ะ เดินตากแดดมาหน้าแดงเลยนะเราเนี่ย" พี่ขวัญยื่นแก้วน้ำมะตูมมาให้ผม อยากจะบอกพี่ขวัญจังเลยว่าผมไม่ได้หน้าแดงเพราะตากแดดหรอกครับ ผมหน้าแดงเพราะเพื่อนพี่นั่นแหล่ะ
"ขอบคุณครับพี่ขวัญ" ผมขอบคุณพี่ขวัญแล้วก็รับแก้วน้ำมะตูมมาวางไว้ข้างตัว แล้วก็ช่วยเพื่อนทำสำลีชุบแอมโมเนีย
"เดี๋ยวกลับไปฟ้าก็ต้องประกวดเดือนแล้วอ่ะดิ เราจะไปเชียร์นะฟ้า"
"เราด้วย"
"เราไปด้วย ถึงไม่ได้อยู่ อ.ก. แต่เราก็จะเชียร์ฟ้า"
เพื่อนๆที่อยู่ตรงนั้นบอกว่าจะไปเชียร์ผมประกวดเดือน ผมก็ได้แต่ยิ้มให้ ในใจก็ยังกังวลกับเรื่องนี้เพราะยังเคลียร์กับพี่โอปอไม่รู้เรื่องเลย
"ว๊าย....อยู่นี่เอง น้องฟ้าของพี่โอปอ พี่มีข่าวดีมาบอกค่ะ" พี่โอปอวิ่งเข้ามาทิ้งตัวลงข้างๆผม พร้อมกับเสียงหอบเหนื่อย
"ดมแอมโมเนียหน่อยมั๊ยครับพี่โอปอ" ผมส่งก้อนสำลีชุบแอมโมเนียให้พี่โอปอ พี่โอปอก็รับไปดม
"ข่าวดีอะไรหรอครับพี่"
"เรื่องประกวดดาวเดือนไงคะ"
"ข่าวดีว่า?...พี่โอปอรีบบอกผมสิครับ ผมไม่ต้องไปประกวดแล้วใช่มั๊ยครับพี่" ผมโผเข้าไปจับไหล่พี่โอปอเขย่า
"ใจเย็นค่ะน้องฟ้าหยุดเขย่าพี่ก่อน แค่น้องฟ้าเข้ามาใกล้พี่ขนาดนี้พี่ก็หัวใจเต้นจนแทบจะหลุดออกมาแล้วค่ะ"
"โห่...พี่ก็เว่อร์ไปครับ" ผมบอกพี่โอปอแล้วก็ปล่อยมือที่จับตัวแกอยู่
"คราวนี้พี่จะบอกผมได้หรือยังว่าข่าวดีอะไรครับ" ผมถามพี่โอปอแล้วก็จ้องหน้าแก ตั้งใจรอฟังข่าวดี
"คือว่างี้ค่ะ ทางอาจารย์ฝ่ายกิจกรรมนักศึกษาบอกพี่มาว่า น้องฟ้าไม่ต้องประกวดดาวเดือนก็ได้ แต่ในช่วงเวลาที่เก็บตัวและทำกิจกรรม น้องฟ้าจะต้องไม่อยู่ที่มหาวิทยาลัย จะไปที่ไหนก็ได้ แต่ต้องมีหลักฐานมายืนยันล่วงหน้าว่าไปไหน ไปทำอะไร"
"ได้ครับพี่ ขอบคุณพี่โอปอมากนะครับ"
ผมโคตรจะดีใจเลยไม่ต้องประกวดดาวเดือนแล้ว ส่วนเรื่องหลักฐานอะไรนั่นค่อยคิดละกันว่าจะทำยังไง จะไปไหน
"แต่...!!!!" พี่โอปอพูดกับผม ผมก็หันไปมองแกด้วยสีหน้า งงๆ
"แต่..อะไรครับพี่"
"ทางสโมรสรนักศึกษาจะให้น้องคิมไปประกวดแทนในนามรักษาการแทนเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตร ส่วนน้องฟ้าก็ยังคงตำแหน่งเดือนอยู่ไม่ได้โดนปลดนะคะ ซึ่งก็ยังคงต้องช่วยงานและกิจกรรมต่างๆของคณะ รวมทั้งของมหาวิทยาลัยในนามทีมดาว-เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรเหมือนเดิมนะคะ ไม่มีการริบคืนตำแหน่งหรือของรางวัลต่างๆ ซึ่งตอนที่พี่คุยกับอาจารย์ก็ยอมรับนะคะว่าลำบากใจ แต่พออาจารย์ได้ฟังเหตุผลของพี่ อาจารย์ก็เข้าใจและยอมให้ข้อตกลงนี้มาค่ะ ไม่ได้ซีเรียสอะไร"
"ผมรู้สึกผิดเหมือนกันนะครับพี่โอปอ ยังไงก็ขอบคุณพี่มากๆนะครับที่ช่วยพูดให้ผม เอาเป็นว่างานที่นอกเหนือจากนี้ทั้งของคณะและของมหาวิทยาลัยผมจะช่วยเต็มที่เลยครับ ผมยินดีช่วยทุกอย่างครับ"
"พี่เข้าใจค่ะน้องฟ้า อะไรที่เราไม่อยากทำ บังคับให้ทำไปก็เท่านั้น พี่เองก็มั่นใจเกินว่าตัวแทนสโมฯจะได้แค่ตำแหน่งรอง แต่ปีนี้คณะกรรมการดันเลือกให้ได้ที่หนึ่งเฉยเลย"
"อย่างน้องฟ้า สวมสายสะพายเป็นตัวแทนอะไรยังไงก็ที่หนึ่ง เสียดายไม่ได้ประกวดของมหาวิทยาลัย ไม่งั้นก็คงชนะอีก"
"ใช่ เราก็เสียดายนะที่ฟ้าไม่ได้ประกวด เพราะเท่าที่เราไปส่องๆมา ก็มีแค่คณะวิศวะที่พอจะสูสีกับฟ้า"
"ไอ้คิมก็ดีครับ ผมว่ามันต้องทำหน้าที่แทนผมได้ดีแน่ๆ แล้วนี่พี่โอปอบอกไอ้คิมหรือยังครับ"
"บอกแล้วค่ะ พี่บอกน้องคิมแล้วก็วิ่งหาน้องฟ้าจนมาเจอที่นี่แหล่ะค่ะ"
"โอเคครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ เดี๋ยวยังไงกลับจากค่ายไป ผมจะเข้าไปขอบคุณอาจารย์ที่สโมสรนักศึกษาอีกทีนะครับ"
เฮ้อ...โล่งใจไปอีกเรื่องที่ไม่ต้องขึ้นประกวดดาว-เดือนของมหาวิทยาลัย
##เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน##
(พาร์ทของพี่ดิน)
ผมนั่งทาสีโต๊ะจนเสร็จ ก็นึกขึ้นได้ว่าไอ้ฟ้าแม่งหายไป แถมยังปล่อยให้ผมต้องนั่งทาสีในส่วนที่มันทำทิ้งไว้ด้วย แต่ผมก็ทาต่อจากมันจนเสร็จเรียบร้อย
"ไอ้หิน เพื่อนมึงหายไปไหนว๊ะ" ผมหันไปถามไอ้น้องรหัสที่นั่งทาสีเก้าอี้อยู่ข้างๆผม มันชำเลืองตามามองผม ท่าทางแม่งวอนตีนจริงๆ
"เพื่อนผม คนไหนครับพี่เพื่อนผมเยอะ"
"กูถามถึงไอ้ทิวมั้ง มันก็นั่งอยู่เนี่ย" ผมว่าไอ้หิน ไอ้ทิวที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็หัวเราะ
"อ่อ ไอ้ฟ้าอ่ะหรอครับ ไม่รู้ครับพี่ สงสัยตกลงไปในหลุมรักของพี่แล้วมั้ง"
"อ่ะ..ไอ่..ไอ้หิน กวนตีนกูนะมึง เดี๋ยวกูจะกลับมาคิดบัญชี ฝากไว้ก่อน" ผมคาดโทษไอ้หินไว้แล้วก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้น เสียงไอ้หินหัวเราะไล่ตามหลังผมมา อยากจะหันไปเตะปากแม่งจริงๆ ไอ้น้องรหัสหัวK
//ไอ้ฟ้าแม่งหายไปไหนว๊ะ// ผมพึมพำกับตัวเองพลางสอดส่ายสายตาหาหัวใจของผม แม่งคงเขินที่ผมเล่นชุดใหญ่ใส่เมื่อกี้ ช่วยไม่ได้เว๊ย จังหว่ะแม่งพอดี มีคนยุแหย่ ฮ่าๆ
"ไอ้ดิน" มีเสียงคนเรียกผม ผมก็หันไปมอง ปรากฏว่าเป็นไอ้เทมส์ที่เรียกผม ผมปรับสีหน้าให้นิ่งขึ้นก่อนที่จะหันไปยืนเผชิญหน้ากับมัน
"มึงมีไร" ผมถามไอ้เทมส์
"กูมีเรื่องจะคุยด้วย"
"มึงว่ามา"
"กูรู้ว่ามึงยังโกรธกูอยู่ หรืออาจจะเกลียดกูไปแล้ว"
"มึงมีไรก็พูดมาเลย เรื่องเก่าๆของกูกับมึง มึงไม่ต้องพูด กูลืมไปหมดแล้ว มันลบออกไปจากสมองกูนานแล้ว" ผมว่าไอ้เทมส์ มันก็หน้าเสียไป
"เออ ก็ได้ คือ กูเห็นว่ามึงกับฟ้าแล้วก็เทียนดูสนิทกันดี"
"แล้วไง"
"กูจะฝากให้มึงช่วยดูแลน้องรหัสทั้งสองคนของกูด้วย"
"ทำไมว๊ะ" ผมถามมันด้วยความสงสัย ไอ้นี่แม่งพูดอะไรแปลกๆ
"คือ กูกับฟ้าจะไปเรียนต่อต่างประเทศหว่ะ ไม่ได้เรียนที่นี่แล้ว"
พอได้ยินที่ไอ้เทมส์พูด ผมก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆมันก็จะไปแบบนี้
"ไอ้เทมส์...แล้วมึงบอกไอ้ฟ้าไอ้เทียนยังว๊ะ" ผมถามไอ้เทมส์ มันก็ส่ายหัว
"ยังเลยหว่ะ กูกะว่าจะบอกตอนลงจากค่ายนี่แหล่ะ กูมาบอกมึงไว้ก่อน กูจะได้สบายใจถ้ามึงรับปากจะดูแลทั้งสองคนให้กู"
"เออ กูรับปาก กูจะดูแลไอ้ฟ้าไอ้เทียนให้"
"ขอบใจนะเว๊ย กูขอโทษด้วยนะสำหรับสิ่งที่ผ่านมา"
"มึงไม่ต้องขอโทษกูแล้วไอ้เทมส์ มึงขอโทษกูมากี่ครั้งแล้ว เบื่อแล้วหว่ะไอ้คำขอโทษของมึงเนี่ย"
"มึงหายโกรธกูเรื่องฟ้าแล้วหรอว๊ะ"
"เออ ช่างแม่งเหอะ กูหมดใจหมดเหี้ยไรทุกอย่างละ เรื่องบ้าบอนั่นกูก็ลืมไปนานละ เวลามันช่วยรักษาทุกอย่างหว่ะ ขืนกูมัวแต่จมอยู่กับการโกรธเกลียดมึง แล้วความเป็นเพื่อนที่ผ่านมาของกูกับมึงมันคืออะไรว๊ะ แค่ผู้หญิงคนเดียวอ่ะ มันทำลายความเป็นเพื่อนของกูกับมึงไม่ได้หรอกไอ้เทมส์ มึงจำไว้"
"ไอ้ดิน ขอบใจหว่ะ กูโคตรรักมึงเลย" ไอ้เทมส์บอกผมแล้วก็โผตัวเข้ามากอดผม เหมือนอย่างที่มันเคยทำ
"เออ กูก็รักมึงไอ้เทมส์ ไอ้เพื่อนเหี้ย คราวนี้มึงจะแย่งอะไรของกูอีกก็ได้ แต่มึงห้ามแย่งกูอย่างนึง กูขอ"
"ไอ้ฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ" ผมบอกไอ้เทมส์ ไอ้เทมส์ปล่อยตัวจากอ้อมกอดแล้วแม่งก็มองหน้าผม
"เออ กูฝากดูแลน้องรหัสกูด้วยก็แล้วกัน เฮ้อ โคตรโล่งเลยหว่ะวันนี้"
"กูโล่งมานานละ มึงอ่ะไม่ยอมเข้าหากูเอง"
"ก็กูรู้สึกละอายหว่ะ มองหน้ามึงไม่ติด"
"ก็มึงคิดแต่เรื่องผู้หญิงไง ไม่ได้คิดถึงความเป็นเพื่อนระหว่างกูกับมึง แม่งคุยกันได้ทุกเรื่องแหล่ะ แต่มึงไม่เข้ามาคุยกับกูเอง"
"เชี่ยดิน มึง..แม่ง กูไม่รู้จะพูดอะไรเลยหว่ะ กูโล่ง กูดีใจที่ได้เพื่อนกลับมา"
"กูก็ไม่ได้ออกจากชีวิตมึงนี่หว่า มึงแหล่ะออกจากชีวิตกูไปเอง"
"เออ กูผิด กู...."
"ถ้ามึงขอโทษกูอีกครั้งเดียวกูจะต่อยมึงให้คว่ำตรงนี้เลยไอ้เทมส์ ป่ะ..ช่วยกูหาไอ้ฟ้าหน่อยแม่งไม่รู้หายหัวไปไหน" ผมบอกไอ้เทมส์แล้วก็กอดคอพามันเดินลงมาจากอาคารเรียน
สำหรับผมอ่ะ แรกๆก็โกรธนะ เรื่องที่ไอ้เทมส์มาแย่งฟ้าไป แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรมาก มันเป็นแค่อารมณ์เสียหน้ามากกว่า ที่อยู่ๆโดนเพื่อนแย่งสาวไป แล้วตอนนั้นผมกับฟ้าก็ยังแค่คุยๆกัน ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันหรือรู้จักกันมากพอ ความรู้สึกของผมตอนนั้นก็เหมือนกับคุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงเท่านั้นเอง ส่วนไอ้เทมส์ ตั้งแต่มันเปิดตัวว่าคบกับฟ้า มันก็ไม่กล้าเจอหน้าหรือคุยกับผม เลยดูเหมือนว่าผมสองคนมีปัญหากัน สำหรับผมยังเหมือนเดิม มีแต่ไอ้เทมส์แหล่ะที่เปลี่ยนไป พอแม่งไม่พูดกับผมผมก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่พูดก็ไม่พูด ผมไม่ได้สนใจอะไร แต่ความเป็นเพื่อนของผมกับมันก็ยังเหมือนเดิม ผมก็แค่คิดว่าคงจะมีซักวันที่มันต้องเข้ามาคุยกับผม และวันนั้นก็คือ..วันนี้
##พระเอกตัวจริงกระทิงทอง##
"ไอ้หิน ไอ้ทิว ตามกูมาเร็ว" ไอ้เทียนวิ่งหน้าตาตื่นมาตามไอ้หินกับไอ้ทิว ไอ้สองคนนั้นก็ทำตื่นเต้นไปกับไอ้เทียน
"มีไรว๊ะไอ้เทียน"
"เออ ตามกูมาก่อน อย่าเพิ่งถามอะไร"
ไอ้เทียนพาไอ้หินกับไอ้ทิว วิ่งมาดูตรงระเบียงอาคารเรียน มองลงไปพวกมันเห็นพี่เทมส์กับพี่ดินเดินกอดคอกัน
"เชี่ย พี่เค้ามีเรื่องกันหรอว๊ะ" ไอ้ทิวพึมพำออกมา
"กูว่าไม่หว่ะ เดินกอดคอกันขนาดนั้น"
"แต่พี่ดินกับพี่เทมส์เค้าโกรธกันเรื่องที่พี่เทมส์แย่งพี่ฟ้ามานะเว๊ย"
"เค้าอาจจะเคลียร์กันแล้วมั้ง พี่รหัสกูอ่ะเป็นคนดีนะเว๊ย โคตรดีเลยแหล่ะ"
"แต่มึงก็ชอบกวนตีนเค้า" ไอ้ทิวหันมาว่าไอ้หิน
"เออ กูก็กวนตีนพี่แกไปงั้นแหล่ะ กูชอบเวลาแกโมโห สนุกดี"
"เชี่ย ไอ้โรคจิต ฮ่าๆ" ไอ้เทียนว่าไอ้หินแล้วก็หัวเราะ
"ป่ะ ไปทาสีให้เสร็จเหอะจะได้ไปกินข้าวกลางวัน จะเที่ยงละ"
"พวกมึง มีไรกันว๊ะ" ผมเดินขึ้นอาคารเรียนมาเจอไอ้สามคนนี้พอดี
"อ่าว ไอ้ฟ้า มึงไม่เจอพี่ดินหรอ เค้าลงไปหามึงอ่ะ" ไอ้หินถามผม ผมก็ส่ายหน้า เพราะผมไปเข้าห้องน้ำแล้วก็กะว่าจะขึ้นมาทาสีต่อ
"เออๆ ป่ะไปทาสีต่อจะได้เสร็จๆ" ไอ้ทิวบอกพวกผม พวกผมก็เดินมาทาสีกันต่อ โต๊ะเรียนที่ผมทากับพี่ดินเมื่อกี้ เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เลยไปนั่งช่วยไอ้เทียน
"ไอ้ฟ้า จนได้นะมึง" ไอ้คิมที่นั่งอยู่ข้างๆหันมากระซิบบอกผม
"เออ กูฝากด้วยนะ กูรู้มึงทำได้" ผมบอกไอ้คิมแล้วก็เอามือไปตบไหล่ให้กำลังใจมัน
"เออ กูจะทำเพื่อมึง"
"มึงไม่ต้องทำเพื่อกูไอ้คิม มึงทำเพื่อตัวมึงเหอะ เหตุผลของกูแม่ง กูแย่เองอ่ะ กูไม่อยากประกวดจนต้องเดือดร้อนมึง" ผมบอกไอ้คิม
"เออ กูเข้าใจเว่ย มึงอย่าโทษตัวเองเลยไอ้ฟ้า กูเข้าใจมึง กูจะทำเพื่อมึง เพราะมึงเพื่อนกู"
"เชี่ยคิม ขอบใจหว่ะ ที่เข้าใจกู" ผมบอกไอ้คิม ไอ้คนหล่อตรงหน้าก็ยิ้มให้ผม
"ซึ้งสัส..วันนี้แม่งมีแต่เรื่องดีๆ คืนนี้ต้องฉลองกันหน่อย" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"จะฉลองได้ไงไอ้ทิว กฏค่ายห้ามดื่มของมึนเมา"
"ของมึนเมาดื่มไม่ได้ ก็ชนน้ำชาดิว๊ะ ฮ่าๆ"
"เออ จริง ใบชาที่ชาวบ้านให้มาโคตรหอมอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้หินจัดให้คร๊าบบบ"
ตอนพักเที่ยง พวกผมก็ลงไปกินข้าวกัน ผมเห็นพี่เทมส์ไปนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับพี่ดินก็รู้สึกแปลกใจ ทำไมสองคนนั้นถึงไปกินข้าวด้วยกันได้ ผมก็เลยสะกิดไอ้เทียนให้หันไปมอง ไอ้เทียนหันกลับมายิ้มให้ผม
"พี่เค้าดีกันแล้ว" ไอ้เทียนบอกผม ผมก็ทำหน้าแปลกใจ แบบไม่อยากจะเชื่อ
"ฟ้า บัดดี้ฝากมาให้" เพื่อนคนนึงถือแก้วนมเย็นสีชมพูมาให้ผม ผมก็ขอบคุณแล้วรับแก้วนมมาวางตรงหน้า
"หูยยย นมชมพูน่ากินสาดดดด" ไอ้หินพูดแล้วก็มองแก้วนมชมพูที่อยู่ตรงหน้าผม มันไม่ได้ใส่น้ำแข็ง แต่เป็นนมชมพูอุ่นๆ ที่มีกลิ่นหอมๆ
"อ่ะ กูให้มึงชิม" ผมยกแก้วไปวางตรงหน้าไอ้หิน
"เห้ย ได้ไง บัดดี้มึงเค้าส่งมาให้มึง มึงก็กินดิ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็ยกแก้วนมชมพูมาวางคืนตรงหน้าผม
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ฟ้าครึ้มๆ พี่อาทิตย์เลยสั่งให้หยุดทาสีก่อน เพราะเดี๋ยวถ้าฝนตกสีจะไม่แห้ง ส่วนงานปรับพื้นดินสำหรับทำสนามกีฬาการปรับดินก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่เทพื้นปูนเท่านั้น ช่วงบ่ายนี้ก็เลยเป็นงานเบาๆ
"พี่ขอแรงน้องผู้ชายช่วยแบกถุงปูนเข้าไปเก็บใต้ถุนอาคารเรียนหน่อยครับ เดี๋ยวฝนตกปูนจะเปียก" พี่โอมตะโกนขอแรงลูกค่ายให้ไปช่วยแบกถุงปูนอยู่กลางสนาม
"ป่ะพวกมึงไปแบกถุงปูนกัน" ผมบอกไอ้พวกนั้นแล้วก็เดินออกจากเต๊นท์พยาบาล พี่ดินเดินสวนมาพอดี
"ไอ้ฟ้ามึงจะไปไหน"
เจ้าของคำถาม ทำให้ผมไม่อยากแม้จะเงยหน้าขึ้นไปมอง หัวใจเต้นแรงอีกแล้ว
"กูถามมึงได้ยินมั๊ยเนี่ย"
"ไปช่วยพี่โอมแบกถุงปูนครับ"
"เห๊อะ ไหวหรอ"
"ไหวดิพี่"
"เออๆ จะไปก็ไป แม่งดื้อจริง"
ผมไม่รอให้พี่ดินด่าผมจนจบ ผมรีบชิงเดินหนีออกมาก่อน เพราะความรู้สึกในตอนนี้แม่งโคตรจะปั่นป่วน
หลังจากย้ายถุงปูนเข้ามาวางใต้ถุนอาคารจนเสร็จ ฝนก็ตกลงมาพอดี พวกผมเลยถือโอกาสเล่นน้ำฝนกัน เพราะเห็นเด็กๆออกไปเล่นก็นึกสนุก นานแล้วที่ไม่ได้เล่นน้ำฝนสนุกแบบนี้ เพราะพอฝนตกทีไรผมก็รีบหนีเข้าบ้านทุกที กลัวเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า แต่วันนี้ผมไม่รู้สึกกลัวเลย เพราะมีคนเล่นน้ำฝนกับผมเยอะแยะเลย
"เดี๋ยวถ้าพวกมึงไม่สบายนะ กูจะเล่นงานทุกคนเลย" พี่ดินว่าผมตอนที่พวกผมยืนอยู่หน้าห้องพักรอไอ้ป้องกับไอ้เทียนเอาผ้าขนหนูออกมาให้ เพราะมันสองคนไม่ได้ออกไปเล่นน้ำฝนด้วย
"ไปอาบน้ำสระผมกันเลย เดี๋ยวจะไม่สบาย" พี่โอมเข้ามาบอกพวกผม
"อาบตอนนี้ไม่ได้ครับ ฝนยังตกอยู่เลย" ไอ้ทิวพูดขึ้น
"แล้วเมื่อกี้พวกมึงไม่ได้เปียกฝนกันหรอไอ้ทิว ไปเลยรีบๆไปอาบ พวกกูก็จะไปอาบเหมือนกัน" พี่อาทิตย์ว่าไอ้ทิว ไอ้ทิวก็หน้าสลดไปที่โดนพี่รหัสดุ
พวกผมไปอาบน้ำท่ามกลางสายฝน ผมรู้ละว่าทำไมไอ้เทียนถึงบ่นว่าหนาว เมื่อวันที่มันอาบน้ำตอนฝนตก แม่ง หนาวจริง อาบน้ำเสร็จพวกผมก็พากันกลับมาเช็ดตัวหน้าห้องพัก แล้วก็เข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้อง อากาศวันนี้โคตรดีอ่ะ น่านอนสุดๆ
ด้วยความที่วันนี้ฝนตก ทำให้ลูกค่ายออกมากินข้าวเย็นรวมกันไม่ได้ ทีมงานครัวก็เลยทำข้าวผัดหมูสับกับไข่ต้มคนละฟองใส่กล่องมาแจกให้พวกผมถึงห้องพัก
"มาๆกินข้าวกันครับ" ไอ้หินเรียกพวกผมแล้วก็พี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์ ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน วันนี้พี่ดินใส่ชุดบอลสีฟ้า โคตรดูดีอ่ะ แต่ผมก็ยังไม่อยากอยู่ใกล้ๆแกอยู่ดี พอแกมานั่งข้างผม ผมก็ลุกเปลี่ยนที่ไปนั่งแทรกระหว่างไอ้หินไอ้ทิว ไอ้สองคนนั้นก็ทำหน้า งงๆ พี่ดินเองก็ทำหน้าไม่พอใจเหมือนกันที่ผมลุกออกมาแบบนั้น
"นี่ครับ อาหารเสริม ปลากระป๋องกับหอยลายอบแห้ง" ไอ้เทียนหยิบเสบียงที่มันเตรียมมาเอามาวางไว้กลางวง
"เชี่ย วิเศษไปเลยไอ้เทียน" ไอ้ทิวบอกไอ้เทียนแล้วก็แกะปลากระป๋องวางไว้กลางวงให้ทุกคนได้ตักกิน
"ไอ้หินก็มีขนมมาให้ครับ สำหรับพระเอกตัวจริง นี่เลย ข้าวเกรียบกุ้งตรากระทิงทอง"
"เชี่ย พระเอกตัวจริงกระทิงทอง ฮาหว่ะ" ไอ้ป้องพูดขึ้น
"ไอ้ป้อง มึงลองกิน โคตรอร่อย ในเมืองหาซื้อไม่ได้ มึงต้องขึ้นมากินบนดอยนะเว๊ย"
"พี่ดินครับ พระเอกอย่างพี่ต้องกินนะครับ ข้าวเกรียบกุ้งตรากระทิงทอง" ไอ้หินแซวพี่รหัสตัวเอง
"พระเอกอะไร มึงก็พูดไปเรื่อยนะไอ้หิน หลายคดีแล้วนะมึง" พี่ดินว่าไอ้หิน พวกผมก็หัวเราะกัน
ผมนั่งกินข้าวอยู่ พี่ดินก็ตักปลากระป๋องมาวางบนข้าวให้ผม
"หนีกูไม่พ้นหรอกมึงอ่ะ กินซ๊ะ กินเยอะๆ"
ผมก้มหน้ากินข้าวเงียบ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของคำพูด การกินข้าวไปด้วย หัวใจเต้นแรงไปด้วยแล้วก็โดนสายตาคู่นึงจ้องมองไปด้วย แม่ง..ไม่สนุกเลย T_T !!
-------------------------------
:pig4: :mew2: :pig4: :mew2: :pig4: :mew2: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L1: :pig4:
พี่ดินไม่ป๊อดแล้วหรอ
-
:o8: :o8: :o8:
-
รอตอนต่อไป~
-
:L2: สนุกมากกกกกกก รอนะคะ
-
เจอแบบนี้น้องฟ้าก็เขินนะ อิอิ
:o8: :o8: :o8:
-
โถถถถ ก็พี่ดินตามติดยังก่ะเงา น้องฟ้าจะหนีพ้นหรออออออ :hao3:
-
พี่ดินบทจะเต๊าะน้องฟ้าก็จัดซะถี่เลยนะ o18
-
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 30 :คำตอบของคนขี้แกล้ง
ผมรู้สึกตัวตื่นตอนที่ได้ยินไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม พี่อาทิตย์ พี่โอม พากันออกไปจากห้องเพราะวันนี้บ้านอาข่าเป็นเวรทำอาหารเช้า ผมเลยตื่นขึ้นมานั่งอึนๆ เปิดโทรศัพท์ดูเวลาตอนนี้เพิ่งจะตีสีครึ่ง อากาศหนาวมาก ส่วนพี่ดินก็ไม่อยู่ตรงที่นอนแล้ว พี่แกตื่นเช้าทุกวันครับไม่ว่าจะเป็นเวรของบ้านอาข่าหรือปกาเกอะญอแกก็ตื่นเช้ามาดูแลลูกค่ายทุกวัน มีวันนั้นแค่วันเดียวที่แกตื่นสายแล้วก็ไปทีหลังพวกผม
"ไอ้ฟ้า ตื่นเร็วจังว๊ะมึง" ไอ้หินงัวเงียตื่นขึ้นมานั่งข้างๆผม
"เออ กูว่าจะออกไปช่วยบ้านอาข่าทำงานครัวอ่ะ"
"อือ มึงไปคนเดียวนะกูนอนต่อละ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนต่อ
ผมจัดการเก็บถุงนอนพับให้เรียบร้อยแล้วก็ออกไปล้างหน้าแปรงฟัน น้ำโคตรเย็นอ่ะ เสร็จแล้วผมก็เดินไปที่ห้องครัวครับ เห็นเพื่อนๆพี่ๆที่อยู่บ้านอาข่ากำลังช่วยกันทำงานอย่างขมักเขม้น
"หว๋ายยยย น้องฟ้า วันนี้ไม่ใช่เวรบ้านปกาเกอะญอนะคะ มาทำไมเนี่ย" พี่โอปอเป็นคนแรกที่หันมาเห็นผม สีหน้าแกตกใจที่เห็นผมเดินมา
"เดินมาคนเดียวมืดๆอันตราย ที่หลังไม่ต้องมานะมึงอ่ะ" พี่ดินหันมาว่าผม
"ก็ไม่มืดนะครับ"
"ยังจะมาเถียงอีก" ไอ้พี่ดินขึ้นเสียง ผมก็เลยเงียบแล้วก็เดินเลี่ยงๆไปหาไอ้ทิว ไอ้เทียน
"ไอ้ดิน มึงก็ไปว่าน้อง" พี่อาทิตย์หันไปว่าพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ
"อ่าว ไอ้ฟ้า ตื่นมาทำไมว๊ะเนี่ย" ไอ้ทิวหันมาเห็นผมก็ถามผม
"นอนไม่หลับหว่ะ เลยมาช่วยพวกมึงดีกว่า"
"เออ ดีๆ เดี๋ยวไปช่วยยกลังลิ้นจี่หน่อย พี่เค้าจะให้มาแบ่งใส่ถุงเอาไปให้ชาวบ้านวันนี้อ่ะ"
"อ่อ เออๆไปดิ"
ผม ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ช่วยกันยกลังลิ้นจี่ออกมา เพื่อนๆพี่ๆก็มาช่วยกันแบ่งลิ้นจี่ใส่ถุง เพื่อเอาไปให้ชาวบ้านในวันนี้
"เดี๋ยวมื้อเย็นวันนี้ ไอ้ฟ้าจะเป็นคนทำอาหารให้พวกเรากินนะครับ" อยู่ๆพี่ดินก็พูดขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าไปมองพี่แก คนอื่นๆที่ได้ยินก็ตกใจเช่นกัน
"เฮ้ย..!! พี่ดิน ผม..."
"มึงต้องทำ" พี่ดินพูดเสียงหนักแล้วก็มองหน้าผม
"เอ่อ จะให้ผมทำอะไรอ่ะครับ"
"อันนั้นก็เรื่องของมึง แต่มีข้อแม้ว่าต้องมีลิ้นจี่เป็นส่วนประกอบในอาหารแล้วก็ขนมหวานอีกหนึ่งอย่าง"
"เชี่ย มีขนมด้วยหรอ" ผมพึมพัมกับตัวเอง เริ่มกังวล เพราะไม่เคยทำอาหารปริมาณเยอะๆแบบนี้มาก่อนเลย นี่ต้องเลี้ยงลูกค่ายตั้งห้าสิบกว่าคน
"ไอ้ดิน มึงทำเกินไปป่าวว๊ะ ลูกค่ายตั้งห้าสิบกว่าคนน้องมันจะทำไงคนเดียวอ่ะ" พี่โอมว่าเพื่อนที่ดูเหมือนจะทำเกินไป
"แล้วใครบอกให้มันทำคนเดียวหล่ะ มึงไปหาคนมาช่วยจะเอาใครมาช่วยก็เรื่องของมึงกูให้ลูกมืออีกแค่สองคน ส่วนข้าวกับกับข้าวอีกหนึ่งอย่างก็ให้ทีมงานครัวทำไป มึงก็ทำแค่ส่วนของมึงกับขนมอีกหนึ่งอย่าง เข้าใจมั๊ยไอ้ฟ้า"
"เอ่อ เข้าใจครับพี่" ผมรับคำพี่ดินเสียงอ่อยๆ แม่ง ไม่น่าตื่นมาเลยไอ้ฟ้า หาเรื่องแท้ๆนะมึงเนี่ย..T_T
"เชี่ยฟ้า แล้วมึงจะทำไรให้เค้ากินเนี่ย ต้องใส่ลิ้นจี่ด้วยนะมึง" ไอ้ทิวกระซิบถามผม
"ยังไม่รู้เลยหว่ะ มึงมาช่วยกูด้วยนะ ไอ้หินอีกคน"
"เออๆ ได้" ไอ้ทิวบอกผม สีหน้าของมันก็แสดงความกังวลไม่ต่างจากผม
##ภาระกิจจากบั๊ดด๊อก##
หลังจากลูกค่ายออกกำลังกายเสร็จ พี่ดินก็บอกพวกเราว่า วันนี้ในช่วงเช้าจะมีลูกค่ายจำนวนนึงได้ออกไปเดินสำรวจหมู่บ้านพร้อมกับนำลิ้นจี่ที่พ่อกับแม่ผมเอามาฝากเมื่อวันก่อนไปแจกชาวบ้านด้วย ส่วนลูกค่ายที่เหลือก็ทำงานอยู่ในค่ายกันต่อไป หลังจากพี่ดินประกาศรายชื่อเสร็จ มีผม ไอ้คิม ไอ้ป้องที่ต้องอยู่ที่ค่าย ส่วนไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนได้ออกไปเดินสำรวจหมู่บ้าน ผมหันไปคุยกับไอ้หินที่ยืนอยู่ข้างๆผม บอกมันเรื่องที่ต้องทำกับข้าวมื้อเย็นนี้ ไอ้ตี๋ตรงหน้าผมกลับมีท่าทีนิ่งๆ ไม่เห็นมันจะตกใจอะไรตรงไหนเลย
"นี่มึงไม่ตกใจเลยหรอว๊ะ กังวลบ้างก็ได้ แสดงอาการแทนกูบ้างดิ" ผมว่าไอ้หิน
"กูรู้ตั้งแต่เมื่อวานละ"
"รู้อะไร"
"ก็รู้ว่าวันนี้มึงต้องทำกับข้าวน่ะสิ"
"มึงรู้ได้ไง"
"กูได้ยินพี่ดินคุยกับพี่ปลื้ม มึงรู้ป๊ะว่าพี่ปลื้มอ่ะจับได้มึงเป็นบั๊ดด๊อก แต่เรื่องทำกับข้าวกูว่าพี่ปลื้มเค้าคงไม่ได้ตั้งใจแกล้งมึงหรอก เออ มึงอย่าไปบอกใครนะว่ากูบอกมึงเรื่องนี้อ่ะเดี๋ยวกูซวย" ไอ้หินบอกผม
ผมได้ยินที่ไอ้หินพูดก็พยักหน้าเข้าใจ เพราะคิดมาตลอดว่าไอ้พี่ดินจับได้ผมเป็นบั๊ดด๊อกแต่ก็กลับกลายเป็นพี่ปลื้มไปซ๊ะงั้น แต่ผมก็ยังคาใจเรื่องแตงกวาอยู่ดี พี่ปลื้มจะรู้หรอว่าผมไม่ชอบกินแตงกวา โอ๊ยยย ปวดหัว งง ไปหมดแล้วเนี่ยยยย ไอ้ฟ้าาา
"ไอ้หิน มึงต้องช่วยกูนะ"
"เออๆ เดี๋ยวกินข้าวเช้าเสร็จมาคุยกันว่าจะทำอะไร เผื่อตอนที่กูออกไปสำรวจหมู่บ้านจะได้ดูๆส่วนผสมมาด้วย"
"เออ ได้ๆ" ผมตอบไอ้หิน รู้สึกโล่งอกมาเปราะนึง อย่างน้อยก็มีไอ้หิน ไอ้ทิวคอยช่วยอยู่
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ผมก็แยกตัวมานั่งคุยกับไอ้หินไอ้ทิว แล้วก็ได้ข้อสรุปว่าจะทำเมนู แกงคั่วหมูสับใส่ลิ้นจี่ ส่วนของหวานก็เป็น ข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ ที่ใส่หมูสับเพราะต้องทำเลี้ยงคนห้าสิบกว่าคนถ้าใส่หมูชิ้นมันจะเปลืองครับ ผมอ่ะคุ้นเคยกับเมนูแกงคั่วลิ้นจี่ครับแต่มันจะใส่เป็นหมูย่างหรือไม่ก็เป็ดย่าง เพราะที่บ้านทำกินบ่อยๆ คุณยายของผมทำอร่อยมาก ผมทำเป็นเพราะว่าเคยเข้าครัวช่วยคุณยายนี่แหล่ะครับ
"ไอ้ทิว ไอ้หิน มึงดูส่วนผสมทำเครื่องแกงมาด้วยนะ คงต้องมาตำกันเองหว่ะ"
"พริกแห้ง หอม กระเทียม ตะไคร้ ข่า ผิวมะกรูด ส่วนกะทิเดี๋ยวใช้กะทิกล่องกูเห็นในครัวมีอยู่โหลนึงน่าจะพอ" ผมบอกไอ้สองคนนั้นมันก็พยักหน้าเข้าใจ
"เออ แล้วข้าวเหนียวอ่ะจะหาจากไหนว๊ะที่จะทำข้าวเหนียวเปียกอ่ะ"
"มีๆ บ้านพ่อหลวงน่าจะมีข้าวเหนียวขาย เดี๋ยวกูไปขอซื้อ มึงดูน้ำตาลในครัวด้วยว่ามีพอหรือเปล่า ร้านค้าในหมู่บ้านมีขายจะได้ซื้อมาเลย" ไอ้หินบอกผม ไอ้สองคนนั้นมันรู้ว่าร้านค้าในหมู่บ้านมีอะไรขายบ้าง เพราะพวกมันมาเตรียมค่าย ก็คงคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"พวกส่วนผสมพริกแกงคั่วขอตามบ้านชาวบ้านก็มีหว่ะ ตะไคร้ ข่า มะกรูดมีหมด ส่วนพริกแห้ง หอม กระเทียมอาจต้องซื้อ" ไอ้ทิวพูด
"สามคนกำลังคุยเรื่องทำกับข้าวมื้อเย็นใช่มั๊ยคะ" พี่อิ่มปีสามที่เป็นคนเบิก-จ่ายของต่างๆในครัวเดินเข้ามาถามพวกผม
"ครับพี่อิ่ม ปวดหัวมาก กลัวทำออกมาไม่อร่อย" ผมบอกพี่อิ่ม
"เอาน่า สู้ๆ อ่ะ นี่เป็นเงินสำหรับซื้อของมาทำกับข้าวนะคะ ถ้าไม่พอมาเบิกเพิ่มที่พี่" พี่อิ่มยื่นแบงค์ห้าร้อยมาให้ผม แต่ก็ไม่ได้บอกว่าใครให้มา
"สู้ๆนะฟ้า" พี่อิ่มบอกผมแล้วก็ตบไหล่ผมเบาๆ
หลังจากสรุปกันเสร็จเรียบร้อยว่าจะทำเมนูอะไร ผมก็กลับเข้าไปในครัวเพื่อเลือกลิ้นจี่ไว้สำหรับทำกับข้าวแล้วก็ขนมมื้อเย็นนี้
"ทำไรอ่ะ" มีเสียงคนถามผม ผมหันไปก็เจอพี่ดินกำลังยืนกินลิ้นจี่อยู่ แล้วก็มองหน้าผม คงจะรอคำตอบจากผม
ผมหันหน้ากลับมาเลือกลิ้นจี่ต่อ แล้วก็ตอบคำถามของแก "เลือกลิ้นจี่ครับเอาไว้ทำกับข้าวเย็นนี้"
"จะทำไร" พี่ดินนั่งลงข้างๆผมสายตาก็มองการกระทำของผม
"แกงคั่วลิ้นจี่กับข้างเหนียวเปียกลิ้นจี่ครับ"
"อือ น่ากินหว่ะ"
"พี่ดินชอบกินลิ้นจี่หรอครับ"
"อือ โคตรชอบอ่ะ มึงรู้ป๊ะกูโคตรชอบข้าวเหนียวเปียกลำใยเลย แล้ววันนี้มึงจะทำข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ กูนี่ตั้งใจรอกินเลยเนี่ย"
"ครับพี่ ผมจะทำให้สุดฝีมือเลย" ผมหันไปบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้แก คนตรงหน้าก็ชะงักไปที่เห็นผมยิ้มให้
ผมไม่รู้เลยว่า รอยยิ้มของผม กำลังทำให้ใจของคนอีกคนหวั่นไหว
"เออ พี่ พี่ไม่ออกไปสำรวจหมู่บ้านหรอครับ"
"ถ้าไปกูจะมานั่งคุยกับมึงแบบนี้มั๊ย"
"กวนตีนหว่ะ" ผมพูดออกมาเบาๆ แต่ก็ทำให้พี่ดินได้ยิน
"อะไร ใครกวนตีน ว่ากูหรอ" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอามือมาบีบหลังคอของผม
"โอ๊ยยยยพี่เจ็บนะ" ผมร้องออกมา ไอ้พี่ดินก็หัวเราะ
"มึงหันมานี่ดิ๊ ป้ายชื่อจะพันคอตายอยู่แล้ว"
พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาสองมือมาจับไหล่ผมให้เอี้ยวตัวไปหาแก แล้วแกก็เอามือมาจัดป้ายชื่อผมให้เชือกคลายตัวออก
แชะ....!! เสียงชัตเตอร์ทำให้ทั้งผมและพี่ดินต้องหันไปมอง
"ได้ภาพสวยพอดีเลย ขออัพลงเพจเลยละกัน"
"เฮ้ย...เร็วจริงนะ ทีมงานSo Cute เนี่ย" พี่ดินตะโกนว่าเพื่อนผู้วิ่งจากไปพร้อมกับรูปของผมกับพี่ดิน จังหว่ะที่พี่ดินกำลังแกะเชือกป้ายชื่อที่พันอยู่ที่คอของผม
เพจ UST So Cute
หวานละมุนละไมส่งตรงจากลำพูน
ดิน ปี2 คณะวิศวะกรรมศาสตร์ & ฟ้าปี1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร พิกัด : ค่ายอาสา ชมรมค่ายอาสา จ.ลำพูน
"กรี๊ด หวานเว่อร์"
"ตามไปค่ายทันมั๊ยคะ"
"โอ้ววว ฟ้าดิน ฟินโคตรๆ"
"ความหวานอบอวลไปทั้งดอยแล้วค่ะตอนนี้"
"อิจฉา อยากไปค่าย"
"โอ๊ยยยย ดินฟ้า น่าร๊ากกกก"
"เค้าจะจีบกันมั๊ย เค้าจะรักกันมั๊ย"
พี่ดินนั่งอ่านคอมเม้นให้ผมฟัง พร้อมกับทำเสียงเล็กเสียงน้อยไปตามความรู้สึกของแกในแต่ละคอมเม้นทำเอาผมถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่เพราะความทะเล้นของแก
"หัวเราะไรว๊ะ" พี่ดินหยุดอ่านแล้วก็ปรับสีหน้าเป็นหน้านิ่งๆของแก
"ขำพี่แหล่ะ ตลกชิบ"
"ขำกูนะมึง เตรียมของเสร็จยังจะได้ไปทำงานอย่างอื่นต่อ"
"เสร็จละครับ เออ แล้วพี่มานั่งเฝ้าผมทำไมเนี่ย" ผมถามพี่ดิน ทำเอาคนที่กำลังลุกยืนถึงกับไม่รู้จะตอบยังไงเลย
"เอ่อ...กู..."
ผมมองคนตรงหน้า เห็นความกระสับกระส่ายของแกก็นึกขำ
"ช่างแม่งเหอะ ป่ะ ไปทาสีต่อจะได้เสร็จๆ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินออกไป ผมก็เดินตามแกออกมา ท่าทางขี้เก็กของพี่ดินทำให้ผมยิ้มได้
หลังจากทาสีเก้าอี้กับโต๊ะเสร็จเรียบร้อย กลุ่มที่ออกไปเดินสำรวจหมู่บ้านก็กลับมาพอดีก่อนมื้อเที่ยง ไอ้หิน ไอ้ทิว หิ้วถุงใส่ของกลับมาถุงใหญ่
"ไอ้ฟ้า ได้เนื้อหมูมาสองกิโลหว่ะมึงว่าพอป๊ะ แล้วก็มีซี่โครงหมูด้วย"
"เออ พอๆยังไงก็มีเนื้อลิ้นจี่อีก แต่ต้องมานั่งสับกันเองพวกมึงไหวป๊ะหล่ะ" ผมถามไอ้หินกับไอ้ทิวมันสองคนก็พยักหน้า
"ส่วนนี่ ข้าวเหนียวดำ อันนี้ได้มาฟรีๆเลยพ่อหลวงให้มา"
"ตะไคร้ มะกรูด ข่า ก็ได้มาฟรี กูขุดมาเยอะเลย ส่วนพริกแห้งกับหอมแดงซื้อมาแค่นี้คงพอแหล่ะ แต่มันหนักตรงที่ต้องมากะปริมาณแล้วตำเครื่องแกงนี่แหล่ะ" ไอ้ทิวพูด
"เออ ค่อยๆทำกันไป เอาเว๊ย สู้ๆ" ไอ้หินพูดแล้วก็ตบไหล่ผมกับไอ้ทิว
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ผม ไอ้หิน ไอ้ทิว ก็ขออนุญาติพี่เค้าเตรียมของสำหรับทำกับข้าวมื้อเย็นเลยครับ เพราะต้องใช้เวลานาน และต้องทำทั้งกับข้าวแล้วก็ขนมหวาน ไอ้ทิวเอาตังค์ที่เหลือไปคืนพี่อิ่ม
"ฟ้า ได้ข่าวว่าจะทำกับข้าวหรอ จะทำอะไรให้พี่กินเนี่ย" พี่ปลื้มประธานค่ายเดินเข้ามาถามผม
//แหม่ โคตรเนียนเลยนะพี่// ผมแอบคิดในใจ เพราะรู้ความจริงแล้วว่าพี่ปลื้มเป็นคนสั่งให้ทำแบบนี้
"ทำแกงคั่วหมูสับใส่ลิ้นจี่ กับข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ครับ"
"อื้ม น่ากินๆ สู้ๆ พี่รอกินนะครับ" พี่ปลื้มบอกผมแล้วก็เดินออกไป
"เนียนชิบ พี่ปลื้มอ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้หินพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะออกมา
พี่โอม พี่ดิน เดินเข้ามาตรงที่ผมเตรียมของกันอยู่
"มีอะไรให้พี่ช่วยมั๊ยครับ" พี่โอมถามพวกผม
"พี่ดินบอกให้ทำแค่สามคนนี่ครับ" ผมบอกพี่โอม พี่ดินแกก็หน้าเหวอไป
"เออ ตอนนี้พวกกูช่วยได้ก็บอกมาว่าจะให้ช่วยทำอะไร" พี่ดินบอกผม
"สับหมูครับพี่ ไหวป่าว" ผมบอกพี่ดินกับพี่โอม
"ไหวดิ เอามาๆ" พี่ดินพูดแล้วก็เดินไปหยิบเขียงกับมีดมารอสับหมู
ไอ้ทิวก็เอากะละมังใส่เนื้อหมูมาวางตรงหน้าพี่โอมพี่เทียน ส่วนไอ้หินเอาซี่โครงหมูที่ได้มาไปต้มรอไว้ จะได้สุกเร็วๆตอนที่เอาไปแกง ผมกับไอ้ทิวช่วยกันเตรียมส่วนผสมที่จะทำเครื่องแกง ดีหน่อยที่ครกที่เตรียมมามีสองอันก็เลยช่วยกันโขลก โคตรจะเมื่อยมืออ่ะครับ พริกแกงครกที่ผมโขลกไม่ค่อยละเอียดไอ้ทิวก็เอากลับไปโขลกใหม่ มันบอกว่าทำทั้งทีต้องออกมาดี จะทำชุ่ยๆไม่ได้ คนกินจะว่าเอาได้ หลังจากเตรียมเครื่องแกงเสร็จ ไอ้หินก็เอาหมูที่พี่ดินพี่โอมสับไปรวนในกะทะให้พอสุก ทำเอาพี่โอมพี่ดินถึงกับบ่นเมื่อยมือกันเลยทีเดียว ส่วนผมก็แยกออกมาเตรียมทำข้าวเหนียวเปียกลำใย ตอนนี้ก็มีเพื่อนๆที่ว่างจากการทำงานมาดูพวกผมทำกับข้าวกัน ก็มีแซวกันบ้าง สนุกสนานกันไป
"เซนเตอร์ค่ายจำเป็นต้องลงมาคุมงานด้วยตัวเองขนาดนี้มั๊ยคะ"
"เออ นั่นดิ เซนเตอร์ค่ายดูจะเอาใจใส่พ่อครัวเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย"
"เดี๋ยวนะ วันนี้เซนเตอร์ค่ายต้องไปงานอื่นไม่ใช่หรอ ทำไมมาอยู่ครัว"
คนที่โดนโจมตีตอนนี้กลับกลายเป็นพี่ดินครับ แรกๆแกก็นิ่ง แต่พอโดนแซวหนักเข้าแกก็เดินหนีออกไป ทำเอาคนที่แซวยิ้มไปตามๆกัน
และแล้วแกงคั่วหมูสับใส่ลิ้นจี่กับข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมเสิร์ฟเป็นอาหารมื้อเย็นให้กับลูกค่ายทุกคน แล้วก็มีไข่เจียวใส่มะเขือเทศจากทีมงานครัวอีกอย่างนึงครับ แกงคั่วหมูสับใส่ลิ้นจี่กินกับไข่เจียวมันอร่อยมาก ข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ก็อร่อย ได้รับคำชมจากทุกคนเลยครับ
"กับข้าววันนี้อร่อยที่สุดตั้งแต่ได้กินมาเลยหว่ะ" ไอ้เทียนบอกผม
"เออ กูไม่เคยกินแกงคั่วลิ้นจี่เลย โคตรอร่อยอ่ะไอ้ฟ้า มันหอมลิ้นจี่แปลกๆ แต่..อร่อยหว่ะ" ไอ้ป้องพูดชม
"ไอ้ฟ้า ข้าวเหนียวเปียกของมึงโคตรอร่อย ใช่ได้เลย ตอนแรกกูคิดว่าจะไม่รอดซ๊ะอีก แต่มันหอมลิ้นจี่ เปรี้ยวนิดๆ แม่งโคตรลงตัวอ่ะ มึงนี่สุดยอด อร่อยหว่ะ" ไอ้หินชมผม
"เออ ถ้ามึงชอบเดี๋ยวกูทำให้กินอีก"
ในขณะที่พวกผมกำลังอิ่มเอมกับมื้ออาหาร พี่ปลื้มประธานค่ายก็เดินออกมาข้างหน้าแล้วก็พูดกับลูกค่ายทุกคน
"สวัสดีครับทุกคนหวังว่าอาหารมื้อนี้คงจะถูกปากลูกค่ายทุกคนนะครับ และบางคนอาจจะยังไม่รู้ว่าแกงคั่วลิ้นจี่ใส่หมูสับกับข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่นั้น เป็นฝีมือของน้องฟ้า น้องหินและน้องทิวนะครับ ปรบมือให้สามคนนี้ด้วยครับ" พี่ปลื้มพูดจบลูกค่ายก็พร้อมใจกันปรบมือให้พวกผม ผมสามคนก็ลุกขึ้นยืนแล้วก็ไหว้ขอบคุณทุกคน
"อร่อยมากครับ ทั้งสามคนเก่งมาก พี่..ในนามลูกค่ายทุกคนขอบคุณมากครับสำหรับกับข้าวและขนมที่อร่อยที่สุดมื้อนี้" พี่ปลื้มบอกผม ไอ้หิน ไอ้ทิว
"เอาหล่ะไหนๆก็ไหนๆละ พี่ถือโอกาสบอกน้องฟ้าเลยละกัน พี่นี่แหล่ะจับได้น้องฟ้าเป็นบั๊ดด๊อก และต่อไปนี้จะไม่มีการแกล้งจากบั๊ดด๊อกของน้องฟ้าอีก ถ้ามีใครมาแกล้งน้องฟ้าแล้วบอกว่าบั๊ดด๊อกฝากมา แสดงว่ามันปลอมครับ มาบอกพี่ได้เลยเดี๋ยวพี่จัดการเอง"
พี่ปลื้มพูดจบผมนี่อยากตะโกนดีใจออกมาให้ดังๆเลยครับ ต่อไปจะไม่มีคนแกล้งผมแล้ว โดยเฉพาะไอ้พี่ดินที่ชอบมาสั่งให้ผมทำอะไรแปลกๆแล้วก็อ้างว่า....บั๊ดด๊อกฝากมา
หลังจากกินข้าวเย็นและสรุปงานตอนเย็นเสร็จแล้ว ผม ไอ้ป้อง ไอ้หิน ก็เดินกลับมาที่ห้อง รอไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิมที่กำลังช่วยบ้านอาข่าล้างจานกลับมาจะได้ออกไปอาบน้ำพร้อมกัน ผมหยิบผ้าขนหนูพาดบ่า ถือขันน้ำสบู่เตรียมออกไปอาบน้ำ ผมเดินออกไปนั่งตรงบันไดหน้าห้องพักพี่เทมส์ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จก็เดินเข้ามาคุยกับผม
"กับข้าววันนี้อร่อยมากเลยฟ้า พี่อยากกินอีกทำให้กินได้ป๊ะ"
"ได้สิครับพี่เทมส์ เดี๋ยวปิดเทอมใหญ่พี่เทมส์ขึ้นมาเที่ยวบ้านผมสิ ผมจะทำให้กิน" ผมบอกพี่เทมส์ พี่แกก็ยิ้มให้ผม
"ไอ้ฟ้า เข้ามานี่แป๊บดิ๊" เสียงไอ้หินตะโกนเรียกผม ผมก็เลยขอตัวจากพี่เทมส์กลับเข้าไปในห้อง
ไอ้หินหาผ้าขนหนูไม่เจอ แม่งก็เรียกให้ผมเข้าไปช่วยหา เฮ้อ....
"มึงจะหาเจอได้ไงว๊ะไอ้หิน ก็มึงเอาออกไปตากไว้ข้างนอก มึงเก็บเข้ามายังอ่ะ" ไอ้ป้องบอกไอ้หิน
"เออ..หว่ะ" ไอ้หินพูดแล้วก็เกาหัว
"มึงกับไอ้ป้องไปอาบน้ำก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวกูรอไอ้พวกนั้นเองจะได้เร็วๆ" ผมบอกไอ้หินไอ้ป้อง
"เออๆก็ได้" ไอ้หินบอกผมแล้วก็เดินออกไปอาบน้ำพร้อมไอ้ป้อง ส่วนผมก็ออกไปนั่งรอพวกไอ้ทิวตรงบันได
พี่ดินเดินกลับมาที่ห้อง เข้าไปหยิบของเตรียมออกไปอาบน้ำ แกเดินออกมาอีกครั้งแล้วก็นั่งลงข้างๆผม
"ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ"
"รอพวกไอ้ทิวอ่ะครับ"
"อ่อ"
"พี่ดินครับ กับข้าวอร่อยมั๊ยครับ"
"อือ อร่อย"
เป็นคำตอบสั้นๆตามสไตล์ของคนตอบ
"เฮ้อ...โคตรโล่งอ่ะ ต่อไปจะไม่มีคนมาแกล้งผมละ เพราะพี่ปลื้มเป็นบั๊ดด๊อกผม"
"กูนี่แหล่ะจะแกล้งมึง" พี่ดินบอกผม
"ทำไมพี่ชอบแกล้งผมจังว๊ะ" ผมถามพี่ดิน แต่คนข้างๆเงียบไป
"ป่ะ ไปอาบน้ำกัน เดี๋ยวไอ้พวกนั้นก็ตามไป" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดึงแขนให้ผมลุกยืนพร้อมกับแก ก่อนที่จะกอดคอพาผมเดินไปห้องน้ำ
"มึงรู้ป๊ะ เวลาที่คนเค้าชอบกันอ่ะ เค้าก็จะแกล้งกันแบบนี้แหล่ะ"
เชี่ยยยย คำพูดของพี่แม่ง ทำเอาผมแทบอยากทรุดอยู่ตรงนั้น
"พี่...." ผมพูดออกมาแล้วก็หยุดเดิน พี่ดินก็หันมามองผม
"เฮ้ย...หน้าแดงเลยหรอมึง ฮ่าๆ" ไอ้พี่ดินหัวเราะผมที่เห็นว่าผมหน้าแดงกับคำพูดของแก
"ปล่อยผมเลย เดินเองได้" ผมว่าไอ้พี่ดินแล้วก็เอาแขนของแกออกจากคอของผม แล้วก็เดินหนีออกมาจากตรงนั้น
"ไอ้ฟ้า รอด้วยดิ" พี่ดินวิ่งมาจนทันผม คนที่ขายาวกว่า แขนยาวกว่า ตัวสูงใหญ่กว่าดึงแขนผมเอาไว้
"ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่ ไปไกลๆเลย" ผมปัดมือพี่ดินออกแล้วก็เดินหนีแกออกมาอีกครั้ง
"ไอ้ฟ้า มึงอย่าดื้อ กูไม่อยากทำอะไรมากกว่านี้เพราะมันผิดกฏค่าย"
ได้ยินพี่ดินพูด ผมก็เลยหยุดอยู่ตรงนั้น รอจนแกเดินมาถึงผมแล้วแกก็กอดคอพาผมเดินไปจนถึงที่อาบน้ำ ผมไม่รู้ว่าคนข้างๆจะรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้หัวใจของผมโคตรเต้นแรง....
-
:o8: :-[ :impress2:
:pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกัน อิอิ
-
ชักอยากให้กลับม.แล้ว พี่ดินจะได้ไม่ต้องกลัวผิดกฎค่าย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
"ไอ้ฟ้า มึงอย่าดื้อ กูไม่อยากทำอะไรมากกว่านี้เพราะมันผิดกฏค่าย"
แล้วพี่ดินอยากทำรายอ่ะ....... คนอ่านอยากรู้ :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1:
-
:mew1:ส
-
อิพี่ดินขยันทำน้องฟ้าเขินตลอดเวลา~
-
เป็นแฟนกันซะทีเถอะ
-
ผู้ชายเค้าชอบแกล้งคนที่ชอบ ฮิ้ววววววว
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 31 : คำตอบของหัวใจ
พี่ดินกับผมเดินมาถึงตรงที่อาบน้ำ ผมรีบมองหาไอ้ป้องกับไอ้หินแล้วก็เดินดุ่มๆเข้าไปหามัน ในใจภาวนาอย่าให้พี่ดินเดินตามมาเลย แค่นี้หัวใจของผมก็เต้นแรงจนแทบจะหลุดจากขั้วแล้ว แล้วผมก็โล่งอก เพราะพี่ดินไม่ได้ตามผมมา
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นไรว๊ะ หน้าแดง หูแดง คอก็แดง ไหนกูดูดิ๊ จู๋แดงด้วยป่าว" ไอ้หินแซวผมแล้วก็เอามือมาจับขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ของผมรูดลงไป ดีนะที่ผมรั้งเอาไว้ก่อนไม่งั้นได้โป๊ต่อหน้าพวกมันแน่ๆ
"เชี่ยหิน มึงอาบเสร็จแล้วหรอ"
"เออ มึงก็รีบอาบอากาศหนาวละ กูไปก่อนนะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็เดินออกไป ผมรีบรั้งแขนมันไหว มันก็หันมามองผม ด้วยสีหน้า งงๆ
"มึงเป็นไรของมึงเนี่ยไอ้ฟ้า กูจะรีบไปใส่เสื้อผ้า กูหนาว" ไอ้หินบอกผม มันยืนตัวสั่นปากสั่นอย่างเห็นได้ชัด
ผมชำเลืองตาไปมองพี่ดิน ที่อาบน้ำอยู่เงียบๆในอีกด้านหนึ่งของที่อาบน้ำ พี่แกใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวโชว์หุ่นแน่นๆ ผิวขาวๆ คนอะไรโคตรเพอร์เฟคอ่ะ
"เออ มึงอยู่เป็นเพื่อนกูก่อน รอกูแป๊บ อย่าไปไหนนะ"
"เออๆ เร็วๆนะมึงกูหนาว" ไอ้หินบอกผม แล้วมันก็หันไปบอกไอ้ป้องให้กลับไปก่อน
"กูไปรอข้างหน้านะ มึงรีบอาบรีบออกไปละกัน"
"เฮ้ย ไม่เอา รอในนี้แหล่ะ น๊าาาา ไอ้หิน แป๊บนึงกูอาบแป๊บเดียวจริงๆ" ผมส่งเสียงอ้อนไอ้หิน แต่คงจะดังไปจนพี่ดินหันมามองด้วยสีหน้านิ่งๆของแก
"เออๆ เป็นเหี้ยไรของมึงว๊ะเนี่ย ทำยังกับใครจะตามมาข่มขืน" ไอ้หินบ่นผม แต่มันก็ยอมยืนรอผมอยู่ข้างใน
ผมรีบอาบน้ำจนเสร็จ แล้วก็ลากแขนไอ้หินออกมาจากตรงที่อาบน้ำ พี่ดินก็อาบเสร็จแล้วเหมือนกัน แกกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมก็รีบเดินผ่านแกออกมา
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นเหี้ยไรของมึงเนี่ย ไหนมึงหยุดแล้วบอกกูดิ๊" ไอ้หินสะบัดแขนของมันออกจากมือของผม แล้วก็จับไหล่ผมเอาไว้ไม่ให้เดินต่อ
"เอ่อ...มึง มึงคิดว่าพี่ดินเป็นคนยังไงว๊ะ"
"ก็...เป็นคนที่โคตรจะดีเลย แล้วเกี่ยวไรกับพี่รหัสกูว๊ะเนี่ย"
"ป่าวๆ ไม่มีไรหรอก ป่ะเข้าห้องเถอะ"
"มึงคิดว่าพี่ดินชอบมึงใช่มั๊ยไอ้ฟ้า" ไอ้หินกอดคอพาผมเดินมาห้องแล้วมันก็ถามผม
"ป่าว ไม่ได้คิดแบบนั้น"
"มึงอย่าโกหกกู มึงคิดแบบนั้นใช่มั๊ย แล้วมึงก็คิดถูกละ" ไอ้หินตบไหล่ผมแล้วก็เดินเข้าห้องไป ปล่อยให้ผมยืนหน้าร้อนผ่าวๆอยู่หน้าห้อง
มั๊บ.....!!!!
ในขณะที่ความรู้สึกของผมกำลังเบาโหวง จิตใจล่องลอย ก็มีมือมาจับไหล่ผม ทำเอาผมสะดุ้งจากภวังค์
"เฮ้ย..ไอ้พี่ดิน" ผมร้องออกมาแล้วก็หันไปมองเจ้าของมือที่มาจับไหล่ผม
ร่างของคนที่สูงร้อยแปดสิบกว่ายืนมองผมอยู่ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"โห่...พี่โอม เล่นไรครับเนี่ย ตกใจหมด" ผมบ่นพี่โอม
"ทำไม กลัวไอ้ดินขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมายืนหนาวตัวสั่นอยู่ทำไมเนี่ย เข้าห้องไปใส่เสื้อผ้าได้แล้วไป" พี่โอมแซวผมแล้วก็กอดคอพาผมเข้าห้อง
หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จ ผมก็โทรไปคุยกับไอ้ภู พวกไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ที่ออกไปอาบน้ำทีหลังพวกผม อาบน้ำเสร็จก็กลับมาใส่เสื้อผ้าที่ห้อง แต่ผมไม่ยักจะเห็นพี่ดิน แกยังไม่ได้กลับมาที่ห้องเลยครับ ไม่รู้ว่าอาบน้ำเสร็จแล้วแวะไปไหนอีก
ที่ห้องครัว
"แม่ครัวครับ"
"อ้าว ว่าไงน้องดิน เพิ่งอาบน้ำเสร็จหล่ะสิเนี่ย ผมเปียกมาเชียว พี่เช็ดให้มั๊ยคะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่"
"มาหาข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่กินหรอดิน"
"อือ ยังเหลือป่าวอ่ะขวัญ"
"มีๆ ที่เหลือนี่ไม่ใช่ว่าไม่มีใครกินนะ พวกพี่กั๊กไว้กินกันเอง เลวมะ ฮ่าๆ"
"ไม่เลวครับพี่ ผมขอถ้วยนึงดิ"
"แหม่ ติดใจฝีมือน้องฟ้าเข้าให้แล้วหล่ะสิ"
"ก็...เฉยๆครับ พอกินได้"
"ไอ้ดิน กูให้มึงพูดใหม่ พอกินได้ หรือว่าติดใจ"
"โห่..พี่ ติดใจก็ได้ครับ ของโปรดผมอ่ะข้าวเหนียวเปียก"
"เออ ชอบก็บอกว่าชอบดิว๊ะ หยอดๆอยู่ได้ เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดก"
"แหม่ะ คนละเรื่องละครับพี่ ผมไปละขอบคุณนะครับสำหรับข้าวเหนียวเปียก"
##คำตอบของหัวใจ##
ผมเดินออกมาคุยโทรศัพย์กับไอ้ภูตรงลานดินข้างนอก เห็นพี่ดินเดินมาแต่ไกล ผมก็เลยเดินหนีออกไปจากตรงนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า
"ไอ้ฟ้าแค่นี้ก่อนนะ กูจะไปอาบน้ำละ" ไอ้พี่ภูบอกผม ผมก็เลยวางสาย แล้วก็จะเดินกลับเข้าห้อง
แต่ร่างสูงของพี่ดินยืนขวางทางผมอยู่ ในมือของแกถือถ้วยที่ใส่บางอย่างอยู่ในนั้น
"มึงจะไปไหน"
"กลับเข้าห้องครับพี่"
"กูไม่ให้กลับ"
"แล้วพี่จะให้ผมไปไหน"
"หันหลังกลับเดินไปนั่งชิงช้านู่น" พี่ดินสั่งผม ผมหันไปมองตรงสนามเด็กเล่นที่ค่อนข้างจะอยู่ห่างจากห้องพัก แล้วตรงนั้นก็มืดด้วย เพราะช่วงนี้เป็นข้างแรม อีกสองสามวันก็จะเป็นคืนเดือนมืดสนิท
"โห่ พี่ มันมืดอ่ะครับ ผมไม่ไปหรอก"
"ไปกับกูมึงจะกลัวอะไร" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินมากอดคอผมไปนั่งชิงช้า ตอนนี้ผมถึงได้รู้ว่าถ้วยที่แกถือมานั้น มีข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่อยู่ในนั้น พี่แกคงจะชอบกินจริงๆ
ผมกับพี่ดินนั่งชิงช้าข้างๆกัน หัวใจผมตอนนี้เต้นแรงอีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไม อาจจะเป็นเพราะผมก็ชอบพี่ดินอยู่แล้ว พอได้มาอยู่ใกล้ๆแกแบบนี้ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
"กูไม่แบ่งนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็นั่งกินข้าวเหนียวเปียกลิ้นจี่ท่าทางมีความสุข
"ครับพี่ พี่กินเถอะ ไว้กลับไปมหาลัยผมทำให้พี่กินอีกก็ได้"
"อือ กูจะรอกิน"
"ครับพี่"
"ไอ้ฟ้า"
"ครับ"
"มึงคงฉลาดพอที่จะรู้นะว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง"
เชี่ยยยยยยย..!!
เคว้งงงงงงงงงงงง..!!
ฉึ่งงงงงงงงงงงง...!!
วิ๊งงงงงง.....!!
เหมือนโดนลูกธนูปักตรงหน้าอก อยากจะสลายร่างหลอมรวมกับอากาศแล้วหายไปจากตรงนั้น
ตอนนี้ร่างสูงของพี่ดินย่อตัวลงมานั่งยองๆตรงหน้าผม สองมือของพี่ดินจับอยู่ตรงสายโซ่ชิงช้าของผม
ใช่..พี่ดินเอามือมาทาบทับมือผมที่ก็จับสายชิงช้าอยู่เช่นกัน
"กูอ่ะ โคตรรักมึงเลย"
คำพูดง่ายๆ ดิบๆ แต่เป็นน้ำเสียงที่เพราะที่สุดตั้งแต่ได้คุยกับพี่ดินมา มันตอกย้ำและกระแทกเข้าไปในความรู้สึกของผม
ผมได้ยินก็เอาแต่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าเงยหน้าไปมองคนตรงหน้า ตอนนี้หน้าของผมร้อนผ่าวๆจนแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ก่อนที่จะรวบรวมความกล้าพูดออกไปบ้าง
"ผมก็โคตรจะรักพี่เลยครับ"
"เอ้า งั้นกูก็ไม่ต้องจีบมึงแล้วดิ" พี่ดินพูดปนเสียงหัวเราะ
"ครับ...พี่ไม่ต้องจีบผมหรอก ผมรีบ" ผมเงยหน้าไปบอกพี่ดิน คนตรงหน้าฉีกยิ้มซ๊ะจนตาทั้งสองข้างกลายเป็นเส้นตรง
"เชี่ย แม่ง เอาใหม่ได้ป่าวว๊ะ มันไม่โรแมนติกเลยหว่ะ" พี่ดินลุกขึ้นยืนแล้วก็เอามือเกาหัว
"พี่ดินครับ ผมชอบพี่ ชอบที่พี่เป็นพี่ดิน ไม่ต้องทำอะไรมากมายหรอกครับ"
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผม แล้วก็ดึงตัวผมลุกขึ้นไปยืนข้างๆแก
"พี่ยอมซ่อมจักรยานให้ผมทั้งๆที่พี่แพ้น้ำมันเครื่อง พี่ยอมกินข้าวที่ผมกินเหลือ พี่ยอมกินผัดเปรี้ยวหวานแทนผมทั้งๆที่พี่ไม่ชอบกิน แล้วพี่ก็ชอบแกล้งผม"
"ไอ้ฟ้า มึง...." พี่ดินแกคงพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ที่ผมบอกแกไปทุกอย่างจากใจที่ผมรู้สึกกับพี่เค้ามาโดยตลอด
"กูรู้สึกดีกับมึงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่..กูก็บอกไม่ได้ว่ามันคือความรักหรือเปล่า แต่ตอนนี้กูรู้แล้วหว่ะ"
"แต่เราเพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่เดือนเองนะครับ พี่แน่ใจหรอครับว่าพี่เป็นแบบผม"
"จะแบบไหนถ้ารู้สึกดีก็ได้ทั้งนั้น ทำไมต้องใช้เวลาเป็นปีๆเพื่อจะพิสูจน์ว่าตัวเองรักใครซักคนว๊ะ แม่งเสียเวลา กูใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก็รู้แล้วว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง"
"มันเร็วขนาดนั้นเลยหรอครับ"
"ก็เออดิ" พี่ดินตอบผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
"แล้วทำไมพี่ไม่บอกให้เร็วกว่านี้อ่ะครับ"
"อ่าว กูก็ต้องดูอย่างอื่นด้วยป่าวว๊ะ ไอ้หินงี้ ไอ้เทียนงี้ แล้วอีกอย่างถ้าวันนั้นมึงไม่บอกกูว่ามึงเป็นเกย์ กูก็คงไม่กล้าบอกมึงวันนี้หรอก"
"เฮ้ย วันไหนอ่ะพี่"
"ก็วันที่ไอ้ภูมาไง แล้วไปแดกเบียร์กันอ่ะ มึงเมามึงบอกกูว่าเป็นเกย์ แล้วมึงก็หอมแก้มกูด้วย กูยังไม่ได้หอมแก้มมึงคืนเลยนะ"
"โห่..พี่ ผมนี่โคตรแย่อ่ะ เมาแล้วแม่งโคตรเรื้อนเลย" ผมบอกพี่ดิน พอได้รู้ความจริงว่าตัวเองทำอะไรไปบ้างแม่งโคตรอายเลย
"ฮ่าๆ มึงนี่นะ กูบอกแล้วมึงหนีกูไม่พ้นหรอกไอ้ฟ้า แต่กูอยากทำให้มันดีกว่านี้หว่ะ เอาเป็นว่าวันนี้กูบอกมึงให้รู้ตัวก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวกลับจากค่ายไปกูจะทำให้ดีกว่านี้"
"ครับพี่" ผมตอบกลับพี่ดินไปสั้นๆ แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คงใช้ความพยายามมากเหมือนกันกว่าจะบอกผมได้ขนาดนี้
"นี่ถ้าไม่ติดว่ามีกฏค่ายนะ มึงได้เกียร์ไปจากกูแน่ ไอ้ฟ้า" พี่ดินพูดแล้วก็เดินกลับไปหยิบถ้วยขนมที่ตอนนี้เหลือเพียงถ้วยเปล่า
//ถ้าอยากได้เกียร์ ก็ต้องมาเป็นเมียเครื่องกล// ผมยืนนึกถึงประโยคนี้ที่พวกเด็กวิศวะชอบพูดกัน
"ถ้าผมได้เกียร์จากพี่ แสดงว่าผมก็ต้องเป็นเมียของพี่อ่ะดิ" ผมยืนพึมพำกับตัวเอง
"ไป กลับได้แล้ว ยืนคนเดียวระวังผีหลอกนะเว๊ย"
ไอ้พี่ดินยังไงก็ยังเป็นไอ้พี่ดิน กวนตีนชิบ
ผมรีบเดินตามพี่แกไป พี่ดินหันมารวบตัวผมเข้าไปกอดคอ พาผมเดินไปที่ครัวเอาถ้วยไปเก็บ
"แหม่ สองคนนี้ตัวติดกันแจเลยนะ"
"อยากติดมากกว่านี้อีกครับพี่" พี่ดินตอบกลับพี่ที่แซวมา
"กรี๊ดดดดดดดดด"
"วี๊ดวิ้ววววววว"
"ไอ้ดิน มึงพูดอะไรดูไอ้น้องฟ้ามันด้วย แม่งหน้าแดงแล้วนั่น"
"มันก็งี้แหล่ะครับพี่ แฟนผมยังไม่ชินอ่ะ" ไอ้พี่ดินตอบรุ่นพี่แล้วก็หันมามองผม แถมยังเอามือมาโอบไหล่ผมให้ชิดตัวของแกเข้าไปอีก
ผมดิ อยากจะวาร์ปหายไปจากตรงนั้น พรุ่งนี้ผมต้องโดนแซวแน่ๆ
ผมกับพี่ดินพากันเดินกลับมาที่ห้องพัก แต่ตอนนี้พวกเพื่อนผม พี่อาทิตย์ พี่โอม พากันออกมาก่อกองไฟตรงหน้าห้องพักแล้วก็นั่งเล่นกีตาร์กัน
"อ่าว นั่นไง มาแล้วครับพี่ดินกับไอ้ฟ้า" เสียงไอ้เทียนตะโกนมาแต่ไกล ทุกคนที่นั่งล้อมวงอยู่ก็หันมามองผมกับพี่ดิน
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่โอม พี่ดินก็ตามมานั่งข้างๆผม
"ไปไหนกันมาว๊ะไอ้ดิน" พี่โอมถามพี่ดิน
"ไปนั่งกินขนมกันมา"
"พี่ดินทำอะไรเพื่อนผมอ่ะ แม่งนั่งเงียบเลยพี่" ไอ้ทิวถามพี่ดิน พี่ดินก็หันมามองผม แต่ก็ไม่พูดอะไร
"พี่ดินครับ ผมขอหนึ่งเพลงนะครับ" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"เพลงไรว๊ะ"
"เอาน่า เดี๋ยวผมเล่นกีตาร์แล้วพี่ร้องเพลงนะ ผมรู้ว่าเพลงนี้พี่ร้องได้" ไอ้หินบอกพี่ดิน แล้วมันก็ลงมือดีดกีตาร์
ไม่รู้ว่าทุกอย่างระหว่างเราสองคน เปลี่ยนไปเมื่อไหร่
แต่รู้ว่ากลายเป็นความสุขที่เข้ามา อยู่แทนความเหงาในหัวใจ
เมื่อก่อนฉันยังเคยค้นหาคำตอบ
ว่าจะมีบางคนเกิดมาเพื่อฉันไหม
แล้วก็ได้เข้าใจ วันนี้...เมื่อฉันมีเธอ
พี่ดินร้องเพลงมาถึงท่อนนี้แกก็เอามือมากุมมือของผมที่วางแอบอยู่ข้างๆตัว
เสียงหัวใจมันดังบอกฉัน ว่าเธอคือคนนั้น ที่เคยตามหา
รักที่ฉันมีที่ทนเก็บไว้มานาน เลยรู้ว่าวันนี้.....เจ้าของคือใคร
สายตาของพี่ดินที่หันมามองผม ทำเอาผมต้องก้มหน้าหลุบตาลงที่พื้น วันนี้พี่ดินแม่งทำเอาเลือดในตัวของผมทำงานหนักจริงๆ
"รักที่ฉันมี ที่ทนเก็บไว้มานาน เลยรู้ว่า วันนี้เจ้าของ..คือเธอ"
พี่ดินร้องเพลงจบ แกก็เอามือมากอดคอผม
"กูขอนะ เพื่อนพวกมึงอ่ะ" พี่ดินบอกไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน อาจจะรวมไปถึงไอ้คิมกับไอ้ป้องที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย แล้วแกก็เอามือมาโอบตัวผมให้ซบไปกับไหล่ของแก
"เอาไปเลยคร๊าบบบบบบบบบ ผมยกให้" ไอ้หินรีบบอกพี่ดิน แล้วมันก็ดีดกีตาร์ร้องเพลงท่อนนี้ออกมา
"ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ
ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง"
ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง...
"เชี่ยหิน พอเลยหยุดร้อง"
"ผมขอเข้าไปนอนก่อนนะครับพี่ๆ" ผมว่าไอ้หิน แล้วก็บอกพี่ๆ พร้อมกับแกะแขนพี่ดินออก ก่อนที่จะลุกเดินกลับเข้าห้อง แม่ง วันนี้ทำไมควบคุมตัวเองไม่ได้เลยว๊ะ
ผมกลับเข้ามาในห้องก็มุดตัวเองเข้ากับถุงนอน นอนหลับตาด้วยหัวใจที่เต้นแรง
รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พวกข้างนอกกลับเข้ามาในห้อง ไอ้หินล้มตัวลงนอนข้างๆผม ผมเลยนอนตะแคงตัวหันไปทางมัน วันนี้ในห้องค่อนข้างมืด เพราะเป็นช่วงข้างแรม มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นแต่ดาวเต็มท้องฟ้า
ผมขยับตัวเข้าไปกอดไอ้หิน กะว่าจะคุยกับมันเรื่องพี่ดิน ไอ้หินก็เอาแขนมารวบตัวของผมให้เข้าไปแนบชิดกับตัวของมัน
"มึงนอนกอดไอ้หินแบบนี้ทุกวันป๊ะ"
"เชี่ย...พี่ดิน" ผมพูดในใจ หลังจากที่รู้ตัวว่าคนที่กอดผมอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ไอ้หิน แต่เป็นพี่ดิน รู้สึกว่าผมตัวสั่น หน้าของผมแนบอยู่กับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดิน พี่แกเอามือมาลูบหัวของผมเบาๆ
"กูถาม ทำไมไม่ตอบ" พี่ดินกระซิบถามผม
"ไม่ครับ"
"อือ" พี่ดินตอบผมแค่นั้น แล้วแกก็ก้มหน้าลงมาหอมหน้าผากของผม
"มีม่อมือมื่อ ครับ ไอ้เด็กน้อย"
.
.
.
.
ผมไม่ตอบอะไรกลับไป นอกจากซุกหน้าเข้าหาหน้าอกอุ่นๆของคนที่กอดผมอยู่ในตอนนี้
แม้ประโยคสั้นๆอย่าง มีม่อมือมื่อ ผมก็ไม่อาจที่จะพูดออกมาได้....
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ฟ้า ตอบรับดิน ทันทีที่ดินบอกรัก สุดยอดดดด
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กว่าจะบอกรักได้ เป็นแฟนกันซักทีลุ้นตั้งนาน
-
เขินแทนฟ้าเลย อิอิ
เป็นแฟนพี่ดินแล้ว เย้ๆๆ
-
:o8: :o8: โง้ยยยยย อุทานเต็มไปหมด เขินแก้มแตก :hao6:
-
อ๊าซซซซซซ
รถอ้อยคว่ำดอย
ไม่ติดกฎค่ายแม่มได้เกียร์ไปแล้ว
แค่พี่พูดนี่ก็ตายซิครับ
น้องฟ้าแดงหมดแล่ว
รอออกค่าย
:hao7:
-
แม่ต๊าาาาาาา เขาเป็นแฟนกันแล้วค่าาาาาาาา
-
เขินนนนน น่าร้าคคคคค
-
ดีนะ ที่เอะใจ เพราะเห็นมีอัพเดตใหม่
พออ่านดู อ้าว ตอนท้ายไม่เหมือนกับที่อ่านไปก่อนหน้านี้ หุหุ
-
ฟินมากกกกก~
-
รอเขาให้เกียร์กัน :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กว่าจะตามอ่านจนถึงล่าสุด ใช้เวลาหลายวันเหมือนกันแหะ :z1: :z1:
ทุกฉากในเรื่องนี้รู้เลยนะว่าเรียนที่ไหน อิอิ :mew3: :mew3:
สนุกดีครับ มาต่อไวๆนะ
ปล. จากเด็กสถ.ในม. o13
-
กรี๊ดดดดดดดด เป็นแฟนกันแล้ว ไม่ต้องหวานแต่จริงใจ โคตรรักเลย อยากให้ฟ้าได้เกียร์เร็วๆ :-[
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: อยากอ่านต่อ ต้องติดตามตอนต่อไป อยากมีโมเม้นแบบนี้บางจัง ในที่สุดก้เป้นแฟนกัน แล้วจะมีอะไรพิสุจรักของเขาทั้งสองไหม ติดตามอยู่นะ เป็นกำลังใจให้นะ คนเขียน
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 32 : ตัวแทนของกันและกัน
##โดนแซวแต่เช้า##
"แฟนพี่ดิน..แฟนพี่ดิน ตื่นได้แล้วครับ"
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะไอ้หินเขย่าตัวปลุกผม แถมยังเรียกผมว่า แฟนพี่ดิน ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที แต่ก็ต้องปั้นหน้ามุ่ยใส่มันเพื่อให้รู้ว่าผมไม่สบอารมณ์กับคำนี้ ทั้งๆที่มันก็คงไม่เห็นหรอกว่าผมหน้ามุ่ย
"เชี่ยหิน ปากดีแต่เช้านะมึง" ผมว่าไอ้หินแล้วก็พยายามปรับสายตาให้ชินกับความมืด ไอ้หินก็หัวเราะที่เห็นผมโมโหใส่แต่เช้า
ตอนนี้เพิ่งจะตีสี่ครึ่ง และวันนี้ก็เป็นเวรของบ้านปกาเกอะญอที่ต้องไปทำอาหารเช้า ผม ไอ้หิน ไอ้ป้อง พากันจากห้องแล้วเดินไปที่ครัวพร้อมกัน
"ไอ้ฟ้า พี่ดินเค้าขอมึงเป็นแฟนจริงๆหรอว๊ะ" ไอ้ป้องถามผม
"เออ"
"เชี่ย จริงป๊ะเนี่ยไอ้ฟ้า" ไอ้ป้องถามผมขึ้นมาอีก มันคงคิดว่าเรื่องที่พี่ดินพูดเมื่อวานเป็นเรื่องล้อเล่น
"ไม่รู้เว๊ย ไม่ตอบแล้ว ไปถามพี่ดินเองดิ"
"หึ..กูไม่กล้าไปถามหรอก" ไอ้ป้องบอกผม
ผมสามคนมาถึงโรงครัว ก็เห็นพี่ดินนั่งคุยกับพี่ๆอยู่ก่อนแล้ว นี่พี่แกตื่นเช้ากว่าผมซ๊ะอีกนะเนี่ย
"อ้าว สามหนุ่ม มากินโอวัลตินอุ่นๆกันก่อนเร็ว" พี่อิ่มเรียกพวกผมไปรับแก้วโอวัลตินที่พี่เค้าตักไว้ให้
ผมเดินผ่านพี่ดิน ความรู้สึกก็ยังคงเขินผู้ชายคนนี้อยู่ดี ไม่อยากเห็น ไม่อยากอยู่ใกล้ซักนิด ทำไมผมถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ หรืออาจจะเป็นเพราะว่า...สถานะที่เปลี่ยนไป
"ไอ้ฟ้า" เสียงพี่ดินเรียกผม ผมหันไปมองก็เจอสายตานิ่งๆของแกกำลังมองผมอยู่
"ข่ะ....ครับพี่" ผมยืนนิ่งมือถือแก้วโอวัลติน รอฟังว่าพี่ดินแกจะพูดอะไรต่อไป
"แค่กูเรียกทำไมต้องหน้าแดงด้วยว๊ะ ฮึ๊..." พี่ดินบอกผมพร้อมกับหัวเราะเสียงทุ้มอยู่ในลำคอ
"เชี่ย..ไอ้พี่ดิน ทำไมต้องมาแซวกันเองด้วยว๊ะ" ผมบ่นออกมาในใจพลางเหลือบตามองคนตรงหน้า สายตานิ่งๆ ปากที่ยิ้มเยาะๆของแกทำให้ผมโคตรหมันไส้ อยากจะสาดโอวัลตินในมือใส่ซ๊ะจริงๆ
"แหม่ะ แซวกันแต่เช้าเลยนะครับคู่นี้ โอ๊ะ..!! ลืมไป ว่าข้าวใหม่ปลามัน" ไอ้หินพูดแซวผมกับพี่ดินแล้วมันก็เดินไปนั่งข้างๆพี่รหัสของมัน
"ดีมาก ไอ้น้องรหัส ช่วยกันชงแบบนี้ดิว๊ะ โอวัลตินมันถึงจะอร่อย" พี่ดินหันไปบอกไอ้หิน ไอ้หินก็หัวเราะที่แกล้งผมได้
แม่ง...ทั้งพี่ทั้งน้องเลยที่รุมเล่นงานผมอยู่ในตอนนี้
"เดี๋ยวนะ เมื่อกี้น้องหินว่าอะไรนะคะ ใครข้าวใหม่ปลามัน" พี่ปีสามถามไอ้หิน
"ก็พี่ดินกับ..ไอ้...อุ๊บบบ!!" ก่อนที่ไอ้หินจะพูดชื่อผมออกไป ปากของมันก็โดนมือของพี่ดินปิดเอาไว้ซ๊ะก่อน
"พอละ ดูเพื่อนมึงนั่น ยืนหน้าแดงละ" พี่ดินพูดแล้วก็มองมาที่ผมพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
"ไอ้ฟ้า มานั่งกินกับกูนี่ ยืนอยู่ได้ไม่เมื่อยหรอว๊ะ" เสียงไอ้ป้องเรียกผม ผมก็เลยเดินไปหามัน หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดแต่เช้าเลย ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้สองพี่น้องสายรหัสนรก พอเข้ากันได้ดีก็เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย..แม่งงงง
สำหรับกับข้าวในมื้อเช้าวันนี้ เป็นข้าวต้มกินกับหัวไชโป๊วผัดไข่ แล้วก็ไข่เค็มคนละซีกครับ หลังจากทำกับข้าวเสร็จ พวกผมก็ออกไปยืนรอกันที่ลานดินเพื่อทำกายบริหาร โดยการนำของทีมพี่โอปอเหมือนเดิม หลังจากออกกำลังกายเสร็จ พี่ปลื้มก็ออกมายืนหน้าแถว แล้วก็พูดกับลูกค่ายทุกคน
"ลูกค่ายครับ เนื่องจากฝนที่ตกลงมาก่อนหน้านั้น ทำให้การทำงานของเรามีอุปสรรคและล่าช้า ในวันนี้เราจะมีการทำโอทีกันถึงสามทุ่มนะครับ เราจะเทปูนสนามกีฬาด้วยกัน" หลังจากพี่ปลื้มพูดจบ ก็มีเสียงฮือฮาจากลูกค่ายที่ยืนเข้าแถวกันอยู่
"เชี่ย โอทีถึงสามทุ่ม ตายๆๆ"
"อ่า..ทุกคนเงียบก่อนครับ ฟังผมก่อน" พี่ดินออกไปยืนพูดหน้าแถว ด้วยความเป็นพี่ดิน สายตาทุกคู่ต่างก็มองไปที่แก คงมีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ไม่อยากมอง
"สำหรับในช่วงเช้าและช่วงบ่าย เราก็จะทำงานกันตามปกตินะครับ และตอนหนึ่งทุ่มหลังจากที่ลูกค่ายทุกคนกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว พวกเราจะมาช่วยกันเทปูนสนามกีฬาด้วยกันนะครับ"
"ทุกคนรับทราบนะครับ" พี่ดินถามลูกค่าย
"รับทราบครับ/รับทราบค่ะ"
หลังจากนั้นพี่ดินก็ประกาศรายชื่อลูกค่ายที่ได้ไปอยู่หน่วยงานต่างๆแล้วก็ปล่อยให้ลูกค่ายไปเตรียมกินข้าวเช้า และผมก็ได้กลับไปอยู่หน่วยงานพยาบาลเหมือนเดิม..เฮ้อออ
"น้องฟ้า บั๊ดดี้ฝากมาให้ค่ะ" พี่ขวัญเอานมเย็นที่ใส่อยู่ในแก้วที่ทำจากกระบอกไม้ไผ่มาวางตรงหน้าผม
"ขอบคุณครับพี่ขวัญ" ผมขอบคุณพี่ขวัญ พี่ขวัญยิ้มให้ผมแล้วก็เดินกลับไป
"เชี่ย ใครว๊ะมีนมเย็นส่งมาให้มึงทุกวัน" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"แต่กูว่าวันนี้พิเศษกว่าวันอื่นหว่ะ" ไอ้ทิวพูดแล้วก็หยิบแก้วนมเย็นขึ้นไปพินิจพิจารณา
"พิเศษตรงไหนว๊ะ" ไอ้เทียนถามไอ้ทิว พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามามองแก้วนมเย็นในมือไอ้ทิว
"นี่ไง มึงเห็นป๊ะ ที่แก้วสลักชื่อไอ้ฟ้าไว้ด้วย" ไอ้ทิวชี้ให้พวกผมดูคำว่า "ฟ้า" ที่ปรากฏอยู่บนผิวไม้ไผ่ที่ถูกแกะสลักเป็นชื่อผม
"เออ หว่ะ มึงนี่ตาดีนะไอ้ทิว" ไอ้หินบอกไอ้ทิว
"บัดดี้มึงนี่โคตรดีเลยไอ้ฟ้า กูชักอยากรู้หว่ะว่าเป็นใคร" ไอ้ทิวพูดแล้วก็ส่งแก้วนมเย็นคืนให้ผม
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ไปล้างจานกับเพื่อนๆ โดยที่ไม่ลืมเอาแก้วไม้ไผ่ใบนั้นไปล้างด้วย ผมจะเก็บมันไว้ รอวันเฉลยว่าใครกันที่จับได้ผมเป็นบั๊ดดี้
##แผลปริศนา##
หลังจากล้างจานเสร็จ ผมก็ตรงดิ่งไปที่เต๊นท์พยาบาล เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับพี่ดิน เต๊นท์พยาบาลนี่แหล่ะปลอดภัยที่สุดสำหรับผมแล้วครับที่จะไม่ต้องเจอหน้าแก เพราะร้อยวันพันปีพี่ดินแกไม่เคยย่างกรายมาที่นี่เลยครับ แต่..ผมก็ต้องชะงัก เพราะตอนนี้ภาพตรงหน้าผม พี่ดินกำลังนั่งให้พี่ขวัญทำแผลอยู่ในเต๊นท์
"อ่าว น้องฟ้ามาพอดีเลย มาทำแผลให้ไอ้ดินแทนพี่หน่อย พอดีมีน้องผู้หญิงขอยาแก้ปวดประจำเดือนพี่ไว้ เดี๋ยวพี่เอายาไปให้น้องเค้าก่อนนะคะ" พี่ขวัญบอกผมแล้วก็ลุกจากตรงนั้น แล้วก็เดินออกไปจากเต๊นท์พยาบาล ทิ้งผมเอาไว้กับคนมือเจ็บตรงหน้า
ผมเข้าไปนั่งตรงหน้าพี่ดิน แล้วก็จับมือแกขึ้นมาดูแผล แต่..มือผมแม่งเสือกสั่นขึ้นมา
"มึงมือสั่น" พี่ดินพูดออกมาเบาๆ
ผมก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองแก หัวใจเต้น ตุ่บ...ตุ่บ..ตุ่บ..!!
"พี่ดินไปทำอะไรมาครับถึงได้โดนมีดบาด" ผมถามออกไปเพื่อคลายความตื่นเต้น แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เมื่อได้คำตอบจากคนตรงหน้า
"รีบทำแผลเหอะน่า มึงได้คำตอบแล้วแผลกูจะหายหรอ"
เชี่ย แม่ง..กวนตีนชิบ ผมคิดในใจ แล้วก็จัดการทำแผลให้แฟนผม
"โอ๊ยยย..เจ็บนะเว๊ย เบาๆมือหน่อยดิว๊ะ" เสียงไอ้พี่ดินร้องออกมา แหม่..แผลก็นิดเดียว ร้องยังกะโดนเชือด
"ดิน น้องฟ้า หันมาถ่ายรูปหน่อยเร็ว เอ๊ย...ไม่ต้องหันมาละ เอารูปแบบไม่มองกล้องแบบนี้ดีกว่าดูเรียล เป็นธรรมชาติดี" พี่ส้มตากล้องประจำค่ายบอกผมกับพี่ดินแล้วก็รัวชัตเตอร์ถ่ายรูปผมกับพี่ดิน
ผมทำแผลให้พี่ดินเสร็จ แกก็ออกไปจากเต๊นท์พยาบาล แต่ก็ไม่ได้บอกผมว่าจะไปไหน ผมเองก็ปากหนักไม่ได้ถามก่อนที่แกจะออกไป
"โห...ฟ้า รูปนี่โคตรพีค มีความแฟนอ่ะ อิอิ" เพื่อนผู้หญิงยื่นโทรศัพย์ที่เปิดหน้าเพจ UST So Cute ให้ผมดู เป็นรูปที่ผมนั่งทำแผลให้พี่ดินเมื่อกี้
เพจ UST So Cute
รักษาแผล..(ใจ)
ดิน วิศวกรรมศาสตร์ปี2 & ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตร ปี1 พิกัด : ค่ายอาสา2560 จ.ลำพูน
"ฟ้าดิน ดีต่อใจ"
"เค้าจะรักกันมั๊ย เค้าจะได้กันมั๊ย"
"อยากเป็นแผลจังเลย"
"ได้ข่าวว่าคู่นี่ เป็นแฟนกันแล้วครับ"
"เอร๊ยยยย ฟ้าดิน กรี๊ดๆ"
"ถ้าหัวใจอ่อนแอ ก็มาให้เด็กแปรรักษา"
"FC ฟ้าดิน น่าร๊ากกกกกก"
ผมเห็นรูปก็โคตรจะรู้สึกเขิน พี่ส้มถ่ายได้จังหว่ะพอดีจริงๆ ในรูปผมกำลังก้มหน้าทำแผลให้พี่ดินอยู่ แต่พี่ดินกลับจ้องมองมาที่ผมแล้วก็อมยิ้ม มันเป็นภาพที่น่ารักมาก ผมส่งโทรศัพย์คืนให้เพื่อน แล้วก็เอาโทรศัพย์ของตัวเองขึ้นมาเปิดดูบ้าง แต่ก็ไม่กล้ากดLike ได้แค่ดูแล้วก็นั่งอมยิ้มอยู่อย่างนั้น
"อ่าว คิดถึงอ้ายฟ้าก็อยู่กับอ้ายฟ้าที่นี่เลยนะ" พี่ดินแบกเจ้าอัศวินขี่คอมาวางตรงหน้าเต๊นท์พยาบาล เจ้าอัศวินเห็นผมก็วิ่งเข้ามาหา
"อ้ายฟ้า"
"ว่าไงอัศวิน แล้วเพื่อนหายไปไหนหมดเนี่ย ไกรสร ศุภโชค สุดา สุภาพรหายไปไหนหมดหล่ะครับ"
"อยู่ตรงโน้นครับ" อัศวินบอกผมแล้วก็ชี้ไปที่ตรงสนามกีฬา
"อัศวินมันบอกว่าคิดถึงอ้ายฟ้า อยากมาหา กูเลยพามาให้ ดูแลน้องด้วยนะมึงอ่ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็หันหลังเดินออกไป
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดินไว้ ร่างสูงในชุดกีฬาสีขาวก็หยุดเดินแล้วหันมามองผม
"พี่แน่ใจนะว่าอัศวินคิดถึงผมอ่ะ"
"ก็...เออดิ ทำไมว๊ะ" คนตอบตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์แต่ท่าทางมีพิรุธชอบกล ผมเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
"หัวเราะไรว๊ะ ดูน้องด้วยกูไปละ"
"ใส่ชุดขาวทำงาน เดี๋ยวก็เปื้อนหรอกครับ ผมไม่ซักให้นะพี่" ผมตะโกนบอกพี่ดิน
"ฟ้ากับพี่ดินคุยกันตลกดีเนอะ พี่ดินก็ชอบแกล้งฟ้า ขนาดอยู่คนละคณะนะเนี่ย" เพื่อนที่อยู่งานพยาบาลกับผมพูดกับผม
"ก็สนิทกันแหล่ะครับ เพราะพี่ดินเป็นพี่รหัสไอ้หินเพื่อนเราเอง แล้วก็อยู่หอเดียวกันด้วยเลยค่อนข้างสนิทกันอ่ะครับ" ผมบอกเพื่อน เพื่อนก็พยักหน้าเข้าใจ
ตอนพักเที่ยง ทุกคนก็มากินข้าวกลางวันร่วมกัน มื้อเที่ยงนี้เป็นข้าวผัดกุนเชียงกับต้มจืดผักกาดขาวใส่ไข่ครับ ผมเห็นพี่ดินเปลี่ยนชุดเป็นชุดบอลสีดำ ไม่รู้ว่าแกตั้งใจเปลี่ยนหรือว่าเปลี่ยนเพราะผมขู่ว่าจะไม่ซักให้ถ้าชุดสีขาวนั้นเปื้อน
"กูเปลี่ยนชุดละนะ" พี่ดินเข้ามากระซิบบอกผมตอนที่ผมกำลังเช็ดโต๊ะอยู่
"เห็นแล้วครับ"
"เออ"
"แหม่ะ สองคนนี้จีบกันอีกละ" พี่ปีสามเดินมาแซวผมกับพี่ดิน
"ระดับผมไม่ต้องจีบแล้วครับพี่ แค่สะกิดนิดก็ติดละครับ ใช่มั๊ยว๊ะไอ้ฟ้า" พี่ดินตอบพี่คนนั้น แล้วก็หันมาถามผม แถมยังเอาไหล่ของแกมากระแทกตัวผมเบาๆ
"เล่นไรเนี่ยพี่ คนทำงานอยู่" ผมว่าพี่ดิน ทำเอาคนโดนว่าถึงกับเงียบไป
"แฟนผมดุครับพี่ พันธุ์นี้ดุ แต่เลี้ยงง่าย" ไอ้พี่ดินก็ยังคงกวนตีนผมไม่เลิก
"เออ มึงนะไอ้ดิน ทำเป็นพูดไป เดี๋ยวก็ได้เป็นแฟนกันจริงหรอก" พี่ปีสามบอกพี่ดินแล้วก็เดินออกไป
"มันเป็นเรื่องจริงไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับพี่" พี่ดินพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะหย่อนก้นนั่งตรงโต๊ะที่ผมกำลังเช็ดอยู่ แล้วก็นั่งมองผม ผมเองก็รู้สึกประหม่าที่มีคนมานั่งจ้องมองซึ่งๆหน้าแบบนี้
"แล้วนี่พี่ไม่ไปทำการทำงานหรอครับ" ผมเอ่ยปากถามพี่ดิน แกจะได้ไปๆจากผมซักที
"อยากอยู่ใกล้ๆแฟน ไม่อยากไปไหน" ไอ้พี่ดินตอบผมหน้าตาเฉย ทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวๆอีกแล้ว แม่ง ทำผมเขินได้ทั้งวันเลยอ่ะ
"งั้น ผมไปเองก็ได้" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินหนีออกมา เพราะเช็ดโต๊ะเสร็จพอดี
"รอด้วยดิ กูมารอให้มึงทำแผลให้เนี่ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็รีบเดินตามผมมาที่เต๊นท์พยาบาล
ผมนั่งทำแผลให้พี่ดิน รู้เลยว่ามีสายตาหลายคู่จ้องมองอยู่
"คู่นี้อะไรยังไงเนี่ย ตัวติดกันเป็นตังเม เห็นดินต้องเห็นฟ้า"
"คิดเหมือนกันป๊ะว่าน้องดินกำลังจีบน้องฟ้า"
"เออ เหมาะสมๆ ฟ้ากับดิน"
##ตัวแทนของกันและกัน##
"พี่ดินครับ ทำแผลเสร็จแล้วครับ" ผมแปะพลาสเตอร์ให้พี่ดินเสร็จก็เงยหน้าไปบอกคนตรงหน้า
"อืม ขอบใจ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวไปทำงาน
"ตรงนั้นมีอะไรให้ผมไปช่วยป่าวครับพี่" ผมถามพี่ดิน เผื่อว่าตรงที่จะสร้างลานกีฬามีงานให้ผมช่วย
"กูบอกให้มึงอยู่ที่นี่ ก็อยู่ไป"
"โห่ พี่ อยู่ที่นี่ก็ได้แต่นั่งเฉยๆอ่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลย"
"โว๊ะ มึงนี่ดื้อจริงๆหว่ะ เหมือนที่ไอ้ภูบอกเลย" พี่ดินคงรู้ตัวว่าเผลอพลั้งปากพูดถึงพี่ภู ทำให้ผมเกิดสงสัยขึ้นมา เพราะพวกพี่เค้าเพิ่งจะเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว ไม่น่าจะสนิทถึงขั้นไปคุยกันต่อ
"นี่..พี่คุยกับไอ้ภูด้วยหรอครับ" ผมถามพี่ดิน คนถูกถามก็มีท่าทีนิ่งไป
แต่คงเพราะโดนผมจ้อง เพื่อรอคำตอบ แกก็เลยหลุดปากออกมา
"เออ ก็คุยกันแหล่ะ ไงก็ต้องรู้จักกันไว้ป่าวว๊ะ เดี๋ยวมันก็มาหามึงบ่อยๆไม่ใช่หรอ"
"ครับพี่ แล้วพี่คุยอะไรกับมันบ้างอ่ะ"
"หลายเรื่อง มึงไม่ต้องรู้หรอก กูไปละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินออกไป ผมก็มองตามร่างสูงที่เดินออกไป จนลับตา
"แหม่ ไอ้ดินมันมีอะไรน๊อ น้องฟ้าถึงได้ยืนมองจนลับตา" เสียงพี่ขวัญพูดแซวผม ผมก็สะดุ้งสิครับ
"โห่...พี่ขวัญ แซวผมน๊า"
"เห่ย ขวัญแกยังไม่รู้อะไร นี่แหล่ะเด็กไอ้ดินเค้า" อยู่ๆพี่โอมก็เดินเข้ามาสมทบอีกคน ทำเอาผมถึงกับไปไม่เป็นเลย
"เฮ้ย จริงดิโอม อะไรยังไงเนี่ย ขวัญตกข่าวใช่มะ"
"ไว้เดี๋ยวไอ้ดินมันพร้อมก็คงจะบอกพวกเราเองแหล่ะ" พี่โอมบอกพี่ขวัญแล้วก็ทรุดตัวลงนั่ง ผมก็ลงนั่งข้างๆพี่โอม
"พี่โอม แซวผมน๊า" ผมว่าพี่โอม แกก็หันมายิ้มให้ผม
"เอาเถอะ เพื่อนพี่อ่ะแม่งโคตรดี ฟ้าไม่ต้องห่วง"
"ผม เอ่อ...ผมไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยครับพี่"
"ก็ทำตัวปกติสิ ไม่เห็นจะต้องเปลี่ยนไปเลยนี่นา" พี่โอมบอกผมแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนหัวของผมเบาๆ ทำเอาหน้าผมสั่นคลอนไปตามแรงขยี้ของแก
"ครับพี่โอม"
ตอนเย็นหลังจากทุกคนกินข้าวกันเสร็จ พี่ดินก็มีเวลาให้พักผ่อนแป๊บนึง ก่อนที่ทุกคนจะออกมารวมกันที่ลานดินที่จะทำสนามกีฬา เพื่อช่วยกันเทพื้นปูน
"ไอ้ฟ้า อ่ะถุงมือ" ไอ้เทียนเดินเอาถุงมือมาให้ผม
"มึงจะทำอะไร" พี่ดินเดินเข้ามาถามผม
"ก็ช่วยเทปูนครับ"
"มึงไปอยู่ตรงกองทรายนู่น ไปตักทราย" พี่ดินสั่งผม
"ทำไมอ่ะครับพี่ ผมช่วยเพื่อนเทปูนไม่ได้หรอ"
"ทำไมต้องมีคำถามว๊ะ กูบอกให้ไปก็ไปดิ"
"แล้ว..ทำไมต้องดุด้วยว๊ะ" ผมพูดออกมา เพราะรู้สึกว่าโดนบีบบังคับมากเกินไป พอได้ยินผมพูดคำว่า ว๊ะ พี่ดินแกก็จ้องหน้าผม
"กูบอกให้ไปตักทราย" พี่ดินบอกผมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"ไอ้ฟ้าไปเถอะ กูก็ไปตักทราย ไปทำกับกู" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ลากแขนผมออกมาจากตรงนั้น
"ไอ้ดิน มึงก็พูดกับน้องมันดีๆไม่ได้หรือไงว๊ะ" พี่อาทิตย์เข้ามาว่าเพื่อน
"ก็แม่ง เดี๋ยวก็โดนปูนกัด กูเลยให้ไปตักทราย"
"มึงก็อธิบายไปดิ ทำตรงนี้เดี๋ยวโดนปูนกัด แค่นี้มึงพูดไม่ได้หรอว๊ะ ป่ะ..ไปเตรียมโม่ปูนได้แล้ว" พี่อาทิตย์พูดแล้วก็ตบไหล่เพื่อนเบาๆ
"แถวหิน แถวทรายพร้อมนะครับ เดี๋ยวเราจะโม่ปูนเตาแรกแล้วนะครับ" พี่ดินตะโกนถามลูกค่าย
เมื่อทุกคนพร้อม ผมกับเพื่อนๆที่อยู่ตรงกองทรายก็ช่วยกันตักทรายใส่ถัง แล้วก็ต่อแถวช่วยกันส่งต่อๆไปจนถึงโม่ปูนที่มีไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม พี่ดิน พี่อาทิตย์ ยืนคุมอยู่ หลังจากโม่ผสมปูนเตาแรกเสร็จ ก็เทลงมาใส่กระบะ ให้แถวปูนตักใส่ถังส่งต่อไปยังคนที่ทำหน้าที่เทปูนซึ่งก็คือพี่ปีสามพี่สี่ พี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดินก็ลงมาช่วยเทปู พร้อมกับปาดให้เรียบ ในขณะเดียวกันกลุ่มที่ทำงานครัวก็มีการเตรียมทำอาหารว่างสำหรับเลี้ยงลูกค่ายที่ทำโอทีคืนนี้
"ฟ้าๆ ถ่ายรูปกัน" เพื่อนผู้หญิงเข้ามาขอเซลฟี่กับผม
เป็นการทำโอทีที่สนุกสนานมาก พอว่างงานพวกเราก็แอ๊คท่าถ่ายรูปกันตรงกองทราย แลกไลน์ แอดเฟซบุ๊คกัน ตามประสาของคนที่อยู่ค่ายด้วยกันมาสิบกว่าวันก็ต้องรู้จักแล้วก็เริ่มสนิทกันเป็นธรรมดาครับ แม้ว่าทุกคนจะมาจากต่างคณะ ต่างสาขาวิชา แต่ก็คุยกันได้สนุก พอปูนเตาแรกใกล้หมด พี่ดินก็สั่งแถวหินแถวทรายตักส่งๆต่อกันไปอีกรอบ เพื่อผสมปูนอีกครั้ง ไม่นานพวกเราก็ช่วยกันเทพื้นสนามกีฬาจนเสร็จ ซึ่งมันเป็นผลงานชิ้นหลักของค่ายอาสาในครั้งนี้
หลังจากทำโอทีเสร็จ พวกผมก็ยืนดูสนามกีฬาใหม่ที่เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่าง พอเห็นแบบนี้หัวใจก็พองโตครับ ใกล้จะสำเร็จแล้ว เหลืออีกแค่ไม่กี่วัน
"ยืนมองอยู่ได้ อ่ะ กินมาม่าก่อนดิ" พี่ดินเดินมาหาผมแล้วก็ยื่นถ้วยมาม่าในมือมาให้ผม
"แล้วพี่ไม่กินหรอครับ"
"กินดิ กินกับมึงนี่แหล่ะ"
ผมกับพี่ดินพากันนั่งลงริมสนามกีฬานั่งกินมาม่าถ้วยเดียวกัน พี่ดินหยิบกิ่งไม้เล็กๆ ขึ้นมา
"มึงเกิดวันจันทร์" พี่ดินพูดก่อนที่จะเอากิ่งไม้นั้นวาดรูปพระจันทร์เสี้ยวลงไป
"กูเกิดวันอาทิตย์" พี่ดินพูดอีกแล้วก็วาดรูปดวงอาทิตย์ไว้ข้างๆพระจันทร์เสี้ยว พร้อมกับเขียนเลข2560เอาไว้ด้วย
วาดเสร็จแกก็เงยหน้ามาพูดกับผม "พระจันทร์คือมึง พระอาทิตย์คือกู" ผมได้ยินที่แกบอกก็ยิ้มออกมา ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าแกไปรู้มาได้ยังไงว่าผมเกิดวันจันทร์
"มึงอย่ายิ้มแบบนี้ดิว๊ะ เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหวจะเดือดร้อน"
"พี่จะทำอะไรผม"
"บางทีการแหกกฏค่ายก็เป็นเรื่องที่น่าทำนะ"
"เห่ย..พี่ ความคิดน่ากลัวหว่ะ"
"มึงนี่นะ กูพูดเล่น มึงไม่กินแล้วใช่มั๊ย งั้นกูกินหมดเลยนะ" พี่ดินถามผม ผมก็พยักหน้าให้ แกก็หยิบถ้วยมาม่าจากมือผมไปนั่งกิน
ผมนั่งมองคนข้างๆที่นั่งกินมาม่าอยู่แล้วก็เผลอยิ้มออกมา
"พระจันทร์คือมึง พระอาทิตย์คือกู" ผมนึกถึงคำพูดของพี่ดินเมื่อกี้นี้
"ครับพี่ เราจะอยู่บนฟ้าด้วยกัน" ผมพูดออกมาในใจ
------------------------------
หู้ววววว มันอาจจะไม่ค่อยหวาน แต่ก็ไม่จืดชืดแน่นอนครับ อิอิ
ขอพักความหวาน หนีไปเที่ยวเกาะหลีเป๊ะ ซักสามสี่วันนะครับ
วันอังคารหน้ากลับมาเจอกันอีกสำหรับตอนใหม่ ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานมากค่ะ หวานจริงๆ พี่ดินน้องฟ้า
จะมีการร่วมเล่มไหมคะ จะรอซื้อค่ะ
-
:sad4: ต้องรอจนถึงอังคารหน้าแหนะ
-
พระจันทร์ คือฟ้า
พระอาทิตย์ คือ ดิน
ทั้งพระจันทร์ พระอาทิตย์ อยู่บนฟ้าเหมือนกัน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้ยๆๆๆอะไร จินตนาการแล้วใครคือดิน ใครคือฟ้า รักคนเขียนจังเลยๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
รอติดตาม
-
บนฟ้าเดียวกัน
หวานนนนนนนนนนนนนนนนน
:mew1:
ออกค่ายเถอะครับ พี่ดินจิลงแดงแล่ว
-
:L2: :L1: :pig4:
ขอบคุณสำหรับความหวาน
เที่ยวให้สนุกนะ
-
ไม่เคยผิดหวังกับนิยายเรื่องนี้สักตอนเดียว
เขิลมากๆๆๆๆๆๆ
-
:o8:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานกำลังดี~
-
พี่ดินเป็นห่วงแต่ชอบปากแข็งไม่บอกตรงๆ แล้วเผลอไม่ได้นะต้องมีมาทำให้น้องฟ้าใจสั่นเป็นครั้งคราว
เที่ยวให้สนุกนะคะ ตอนหน้าน้องฟ้าจะได้เกียร์รึยังน้า :hao6:
-
เริ่มหวานกันแล้ว
-
:mew1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 33 : ฟ้าสายยั่ว
เผลอแป๊บเดียวก็เหลืออีกเพียงแค่สามวันแล้ว ก่อนที่ค่ายอาสาประจำปี2560 จะจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ ตอนนี้งานหลักอย่างสนามกีฬาก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว งานซ่อมแซมโต๊ะ เก้าอี้ของเด็กๆก็เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่เก็บรายละเอียดของสนามกีฬาแล้วก็ทาสีเครื่องเล่นในสนามเด็กเล่นเท่านั้น สำหรับผมกับพี่ดิน ถ้าไม่นับรวมความรู้สึกที่รู้กันแค่สองคน นอกนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยครับ พี่ดินก็ยังคงแกล้งผม พูดแซวผมไปตามเรื่องของแกเหมือนเมื่อตอนที่สถานะของเราสองคนยังไม่เปลี่ยนไป คงมีแต่ผมเท่านั้นที่เมื่อเจอหน้าพี่ดินที่ไร ก็รู้สึกเขินผู้ชายคนนี้อยู่ดี....เป็นผมซ๊ะเองที่เปลี่ยนไป
วันนี้ผมตื่นมาก็ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็เดินออกไปนั่งชิงช้าตรงสนามเด็กเล่นเพราะเป็นเวรบ้านอาข่าที่ทำอาหารตอนเช้าผมก็เลยว่างๆ แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องมากลางสนามหญ้า ผมนั่งมองไอ้หินกับไอ้ป้องที่กำลังพาเด็กๆเตะบอลเล่นอยู่กลางสนาม ดูๆไปแล้วไอ้สองคนนี้ระยะหลังๆมานี่ดูสนิทกันมาก นี่ถ้าคิดในความรู้สึกของคนที่เป็นแบบผม ไอ้สองคนนี้ต้องมีซัมติงกันแน่ๆ
ในขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ชิงช้าที่ผมนั่งอยู่ก็โดนดึงไปข้างหลังและปล่อยกลับมา แล้วก็โดนเหวี่ยงแรงขึ้นเรื่อยๆ
"เชี่ย...พี่ดิน อย่า....." ผมตะโกนร้องขอ เมื่อเห็นว่าคนที่แกล้งผมคือพี่ดิน แต่คนที่แกล้งผมก็เอาแต่ยืนหัวเราะและยังไม่มีท่าทีที่จะหยุดแกล้งผมเลยซักนิด มือผมจับโซ่ชิงช้าไว้แน่น เพราะกลัวพลาดตกลงมา
"พี่ดิน หยุด ผมกลัววว"
"พี่ดินนนนนนนนน"
"ถ้าไม่หยุด ผมเลิก...!!"
เท่านั้นแหล่ะครับ คนที่แกล้งผมรีบเข้ามาจับชิงช้า แต่คงลืมไปว่าชิงช้ายังมีแรงเหวี่ยงอยู่ จังหว่ะที่ชิงช้าเหวี่ยงกลับมาก็เลยกระแทกกับตัวพี่ดินเต็มๆ
"อั้กกกกก...โอ๊ยยยย...!!" เสียงพี่ดินร้องก่อนที่จะโดนแรงกระแทกจนล้มลงไปนอนกับพื้น ผมลงจากชิงช้าได้ก็รีบวิ่งไปประคองพี่ดิน
"พี่ดินครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับพี่" ผมเรียกพี่ดินแล้วก็เขย่าตัวพี่ดิน พี่แกก็หลับตานิ่งอยู่อย่างนั้น ผมเห็นแบบนี้ก็ใจเสีย
"พี่ดิน พี่ลืมตาดิพี่" ผมเรียกพี่ดินแล้วก็เอามือไปตบแก้มเบาๆเพื่อให้แกรู้สึกตัวตื่น
"ช่วยด้วยครับ...ช่วย..อุ๊ปปป..!!" ผมตะโกนให้คนช่วย แต่ก็โดนมือหนาๆของพี่แกยกขึ้นมาปิดปากซ๊ะก่อน
"เลิกแหกปากซะที กูไม่เป็นไรหรอก" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาศอกดันพยุงตัวเองขึ้นมานั่งมองดูผมแล้วก็ยิ้มเยาะๆอย่างที่แกชอบทำ ผมเห็นภาพตรงหน้าจากสงสารกลายก็เป็นหมันไส้ขึ้นมาทันที
"หึ...แกล้งผมนะจำไว้" ผมว่าพี่ดินแล้วก็ลุกขึ้นยืน แล้วก็เดินหนีออกมาจากตรงนั้น
"เออ กูจำได้หมดแหล่ะว่าเคยทำอะไรกับมึงบ้าง" เสียงพี่ดินพูดไล่หลังผมมา แต่ไม่ช้าแกก็เดินตามมาจนทันผม
ผมหันไปมองร่างสูงที่เดินอยู่ข้างๆ ชุดบอลสีขาวเปื้อนคราบดินเต็มไปหมด จากเหตุการณ์ที่แกลงไปนอนคลุกฝุ่นเมื่อกี้
"พี่ดิน แขนพี่ถลอกอ่ะครับ ไปทำแผลมั๊ย" ผมบอกพี่ดิน เมื่อหันไปเห็นรอยถลอกเป็นทางยาว มีเลือดออกซิบๆ เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าแกล้งผมจนได้แผล
"เออ..ได้แผลเลยกู นี่ถ้ามึงไม่บอกกู กูก็ไม่เจ็บหรอก พอมึงบอกปุ๊บเจ็บปั๊บเลยหว่ะ" พี่ดินบอกผม
"เว่อร์ว่ะ" ผมบ่นออกมาเบาๆ แต่ก็ทำให้คนข้างๆเหล่ตามามองเมื่อได้ยินผมบ่น
ผมกับพี่ดินเดินไปที่เต๊นท์พยาบาล เห็นพี่อาทิตย์ พี่โอม ไอ้ทิว ไอ้เทียนนั่งอยู่ในนั้น
"ไอ้ทิตย์ ไอ้โอม มึงเรียกลูกค่ายออกกำลังกายแทนกูด้วยนะ"
"แล้วมึงเป็นอะไรครับไอ้ดิน ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะมอมแมมแต่เช้า" พี่อาทิตย์ถามเพื่อน แล้วก็หัวเราะเมื่อเห็นสภาพเพื่อนในตอนนี้
"ฟัดกับหมาหรือกับคนวะไอ้ดิน" พี่โอมแซวพี่ดินแล้วก็หันมามองผม
"เออๆ กูทำแผลก่อนมึงไปรวมลูกค่ายได้ละ กูรออยู่นี่แหล่ะ ไอ้ฟ้ามึงอยู่ทำแผลให้กู" พี่ดินหันมาบอกผม
"เดี๋ยวขวัญทำให้ก็ได้นะดิน น้องฟ้าจะได้ไปออกกำลังกาย"
"ให้ไอ้ฟ้าทำแหล่ะขวัญ มันจะได้เป็นงาน ปีหน้าจะได้อยู่งานพยาบาลไปเลย" พี่ดินบอกพี่ขวัญ
"เชี่ย มึงวางแผนยันปีหน้าเลยหรอวะไอ้ดิน" พี่อาทิตย์แซวพี่ดินแล้วก็เดินออกไปเตรียมเรียกลูกค่ายทำกายบริหาร
พี่โอมเดินผ่านหน้าผม แกหันมามองผมแล้วก็ยิ้มให้
"แซวผมนะพี่ จำไว้ๆ" ผมว่าพี่โอม
"ไม่แซวน้องพี่จะให้พี่แซวหมาที่ไหนวะห๊ะ ไอ้มอมของพี่" พี่โอมบอกผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
"อร๊ายยย โอม น้องฟ้า เล่นกันน่ารักดีอ่ะ ขอร้อง เป็นแฟนกันเถอะ" เพื่อนพี่โอมพูดแซวพี่โอม
"โอมหมดสิทธิ์แล้วครับ ไอ้มอมตัวนี้เค้ามีเจ้าของแล้ว" พี่โอมพูดแล้วก็เดินออกไป
"อ่าว จะทำมั๊ยเนี่ย แผลอ่ะ กูเจ็บจะตายละเนี่ย" พี่ดินว่าผม ผมก็เลยรีบเข้าไปนั่งเตรียมอุปกรณ์ทำแผลให้แก คนอะไรสำออยชิบ แผลแค่นี้ทำจะเป็นจะตาย พี่ขวัญนั่งมองพี่ดินก็ยิ้มๆแล้วก็ส่ายหน้ากับการกระทำของเพื่อน
"โอ๊ยยย ซี๊ดดดดด....แสบชิบ" เสียงพี่ดินร้องครวญคราง เมื่อผมเอาแอลกอฮอลล้างแผลให้แก
"ไอ้ฟ้าาา กูเจ็บบบบ"
"ร้องทำไมอ่ะครับ ตอนแกล้งผมยังทำเก่งอยู่เลยนี่" ผมว่าพี่ดิน ทำเอาคนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าผมเขม็งเลย
"ปากดีนะมึง" พี่ดินว่าผม
"แล้วชุดสีขาวนี่ใส่จัง ใส่แล้วทำเลอะเทอะใครจะซักให้ไหวอ่ะครับ"
"เออๆ กูขอโทษ เดี๋ยว...กูซักเองก็ได้ชุดนี้อ่ะ" พี่ดินตอบผมเสียงอ่อยๆ
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผม ผมก็เลยหันหน้าขึ้นไปมองแก เจอสายตานิ่งๆของแก ผมแพ้ทุกทีจนต้องหรุบตาลงไปมองพื้น
"กูอยากให้มึงทำแผลให้แบบนี้ทุกวันเลยว่ะ"
"บ้าป่าวพี่ อยู่กันแบบคนปกติเหอะ อย่าให้ต้องทำแผลทุกวันเลย"
"เออ ก็จริง แต่กูอยากอยู่ใกล้ๆมึงแบบนี้ทุกวันเลยอ่ะ ต้องทำไงวะ"
"ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร ผมก็ใกล้พี่ตลอดอยู่แล้วอ่ะครับ"
"ไอ้ฟ้า มึงนี่แม่ง...กูจะอดใจไม่ไหวละ" พี่ดินพูดด้วยน้ำเสียงแบบหื่นๆจนผมสัมผัสได้ แถมแกยังแกล้งกระเถิบตัวเข้ามาใกล้ผมอีก
"เห่ย...พี่แม่ง..น่ากลัวว่ะ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็ขยับตัวหนีออกมา
"เอาเถอะ กลับมหาวิทยาลัย มึงเสร็จกูแน่ไอ้ฟ้า" พี่ดินพูดจบแกก็ก้มหน้าลงต่ำ คงจะนึกเขินอายกับคำพูดของตัวเอง ผมเงยหน้าไปมองแก ก็เห็นว่าทั้งหน้า คอ หูของแก แดงไปหมดแล้วตอนนี้
"พี่หน้าแดง" ผมได้ทีแซวพี่ดิน
"เออ รู้แล้ว เชี่ยเอ๊ย...ทำไมกูต้องเขินมึงด้วยวะเนี่ยไอ้ฟ้า" พี่ดินว่าผมแล้วก็ลุกขึ้นยืน
"พี่จะไปไหนครับ ไม่กินข้าวหรอ"
"กินดิ มึงจะให้กูไปกินแบบเปื้อนๆงี้หรอ กูกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บ มึงรออยู่ที่นี่แหล่ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องพัก ผมมองตามแกไป ก็นึกขำที่เห็นแกหน้าแดงเมื่อกี้ คนอะไร พูดเอง ชงเอง หน้าแดงเอง ฮ่าๆ
##แกล้งเพราะรัก##
หลังจากออกกำลังกายและกินข้าวเช้าเสร็จ วันนี้ก็แบ่งลูกค่ายออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกทำงานอยู่ในค่าย ส่วนกลุ่มที่สองได้ออกไปเดินป่าครับ วันนี้พี่ปีสามจะพาไปเก็บผักกูดเพื่อเอามาทำกับข้าวตอนเย็นครับ คราวที่แล้วผม ไอ้คิม ไอ้ป้องต้องอยู่ที่ค่าย รอบนี้ผมสามคนก็เลยได้ออกไปเดินเก็บผักกูดกันครับ ส่วนไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็ทำงานอยู่ในค่าย
"ป่ะ ไอ้ฟ้าเตรียมตัวเสร็จยังมึง" ไอ้คิมถามผมแล้วมันก็เดินออกไปรอผมหน้าห้องพัก
ผมเตรียมตัวเสร็จก็เดินออกไปรอที่จุดนัดพบพร้อมกับไอ้คิมไอ้ป้อง
"สามหนุ่มถ่ายรูปหน่อยค่ะ" พี่ส้มเรียกผมสามคนถ่ายรูป
"แหม่ะ สามคนนี้มันคนละสไตล์เลยว่ะ ไอ้ฟ้าตี๋หน้ากวนตีน ไอ้คิมหล่อเข้ม ไอ้ป้องตี๋แต่เสือกตาโต" พี่ปลื้มประธานค่ายเห็นพวกผมสามคนยืนเรียงกันก็ออกปากแซว
"โห่..พี่ปลื้มครับ ทำไมผมต้องตี๋หน้ากวนตีนด้วยอ่ะ" ผมถามตัดพ้อพี่ปลื้ม แกก็หัวเราะ
"ก็หน้ามึงโคตรเฮี้ยวอ่ะ ใครไม่รู้จักมาเห็นก็อยากประเคนให้ซักหมัด นี่มึงอย่าเดินคนเดียวนะไอ้ฟ้า เดี๋ยวจะเจ็บไม่รู้ตัว ฮ่าๆ" พี่ปลื้มบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"ไม่เอาค่ะสามีขา อย่าไปว่าน้องฟ้าแบบนั้นสิคะ ถ้าเรามีลูกด้วยกัน คนแรกขอสแปนหน้าแบบน้องฟ้านะคะ" พี่โอปอเข้ามาเกาะแขนพี่ปลื้ม แล้วก็ทำเสียงออดอ้อน ทำเอาพี่ปลื้มทำท่าขนลุก ที่โดนแกล้งแบบประชิดตัวแบบนี้
"เชี่ย อีปอ ตกใจหมด มึงอยากได้ลูกหน้าแบบไอ้ฟ้าใช่มั๊ย" พี่ปลื้มถาม พี่โอปอก็พยักหน้า
"งั้นมึงก็ไปเอากับไอ้ฟ้านู่น มาเอากับกูลูกก็หน้าเหมือนกูสิวะ จะเหมือนไอ้ฟ้าได้ไง" พี่ปลื้มว่าพี่โอปอแล้วก็สลัดแขนออก ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็หัวเราะกัน
"ไอ้ฟ้า มานี่ดิ๊" พี่ดินเดินเข้ามาเรียกผม กวักมือให้ผมไปหา ผมก็เดินไปหาพี่แก
"นี่ไงครับ ตัวจริงของไอ้ฟ้า" ไอ้คิมพูดขึ้นมา ทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็พากันมองผมกับพี่ดิน
"เดี๋ยวมึงเอากระเป๋ายาติดตัวไปด้วย เผื่อมีลูกค่ายเป็นอะไรจะได้ช่วยเหลือทัน" พี่ดินพาผมมาที่เต๊นท์พยาบาลแล้วก็บอกให้ผมจัดกระเป๋ายา ผมเองก็ลืมไปว่าควรที่จะเอาติดตัวไปด้วย ทำให้ผมเห็นว่าพี่ดินแกเป็นคนที่รอบคอบมาก
ผมจัดกระเป๋ายาเสร็จก็เดินกลับมาตรงจุดนัดพบพร้อมพี่ดิน เจอไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนยืนคุยอยู่กับไอ้ป้องไอ้คิม พอผมเดินเข้าไปพวกมันก็ทำพยักเพยิดหน้าใส่กัน
"เป็นเชี่ยไรกันเนี่ย" ผมถามไอ้พวกนั้น
"ไอ้ฟ้ากลับมาเร็วๆนะเว้ยกูคิดถึง" ไอ้หินบอกผม
"ไอ้หิน งานมึงอยู่ไหนทำไมไม่ไปทำ" พี่ดินถามน้องรหัสด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"ผมมารอส่งเพื่อนครับพี่"
"แค่ออกไปเดินรอบหมู่บ้านทำไมต้องมาส่ง" พี่ดินถามไอ้หินเสียงเข้ม
"อ่อ ลืมไปว่าเพื่อนผมมีคนดูแลแล้ว งั้นผมไปละครับ อิอิ" ไอ้หินพอมันกวนตีนพี่ดินเสร็จ มันก็รีบวิ่งกลับไปก่อนที่จะโดนพี่รหัสที่เตรียมง้างขายาวๆจะเตะมัน พวกผมก็หัวเราะกัน พอกันจริงๆพี่น้องรหัสคู่นี้
หลังจากทุกคนพร้อมพวกเราก็ออกเดินทางกันครับ ไอ้ป้องกับไอ้คิมแบกตะกร้าชาวเขาใส่สะเบียงอาหารกลางวันไปด้วย เป็นข้าวเหนียวหมูทอดห่อใส่ใบตองครับ
เส้นทางที่เดินแรกๆก็ผ่านหมู่บ้าน ผมตื่นตาตื่นใจมาก เพราะผ่านไปบ้านไหนชาวบ้านก็จะออกมาทักทาย โบกไม้โบกมือให้พวกเรา เด็กๆก็เดินตามพวกเราออกมาด้วย ยิ่งพอรู้ว่าพวกเราจะไปเดินป่าเก็บผักกูด ก็มีหลายคนที่อาสาเป็นมัคคุเทศก์น้อยนำทางพวกเราไป เด็กๆดูจะติดพี่ดินมาก เพราะผมสังเกตุว่าเด็กๆจะพากันไปเดินล้อมหน้าล้อมหลังอ้ายดินของพวกเค้า พอมีคนนึงได้ขึ้นขี่คออ้ายดิน อีกหลายๆคนก็จะต้องได้ขี่คออ้ายดินบ้าง ใครได้ขี่คออ้ายดิน พอลงมาก็จะเดินมาหาผม เพราะรู้ว่า ผม ไอ้คิม ไอ้ป้องมีขนมให้กิน
"อ้ายฟ้า มีเมียยา" // อ้ายฟ้ามีเมียยัง // เด็กคนนึงถามผม คนที่ได้ยินก็หัวเราะกัน
"อ้ายฟ้าจะมีผัว ไม่มีเมีย" พี่ดินตอบเด็กคนนั้นแล้วก็อุ้มเด็กขึ้นมา ในมือเด็กคนนั้นมีดอกไม้ป่า เด็กก็ส่งดอกไม้ให้พี่ดิน
"ให้อ้ายดินเอาไปให้เมียหรอ" พี่ดินถามเด็กคนนั้น เด็กก็พยักหน้า
"อ่ะ กูให้" พี่ดินพูดแล้วก็ยื่นดอกไม้นั้นให้ผม
"เชี่ยยยย อกอีโอปอจะแตกตายก็วันนี้" เสียงพี่โอปอพูดขึ้น แกคงเห็นเหตุการณ์ระหว่างผมกับพี่ดินพอดี
"ตอกย้ำด้วยรูปค่ะโอปอ จะได้ตายสนิท" พี่ส้มบอกพี่โอปอแล้วก็เปิดรูปให้ดู ทำเอาพี่โอปอกรี๊ดลั่นป่า
"พี่ส้มรูปไรอ่ะ ผมขอดูบ้าง" ผมรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ส้ม
"ไว้ดูบนหน้าเพจนะคะน้องฟ้า อิอิ" พี่ส้มบอกผม ผมก็หน้ามุ่ยใส่ เพราะอดดูรูป
"เอาจริงๆนะ น้องฟ้า ไอ้ดิน ไอ้โอม ไอ้น้องหิน จับน้องฟ้าเป็นตัวตั้ง เอาสามคนนี้มาบวกลบคูณหาร กับคนไหนก็ได้หมด" พี่โอปอพูดขึ้น
"เออ จริง สาววายจะไม่ทน จับคู่กับใครก็ตะมุตะมิ"
"กูเป็นผู้ชายกูยังสดชื่นเลย"
"เชี่ยแม่งน่ากลัวว่ะ"
"ใครน่ากลัว ไอ้น้องฟ้าอ่ะหรอ"
"ป่าว มึงนั่นแหล่ะที่น่ากลัว ไอ้ห่า ฮ่าๆ"
ตอนนี้ในกลุ่มที่ไปเดินป่าก็พากันพูดถึงแต่ผมกับพี่ดิน ทำเอาพี่ดินต้องแยกออกไปเดินข้างหน้า ปล่อยผมเดินรั้งท้ายกับไอ้ป้องไอ้คิมแล้วก็กลุ่มพี่โอปอ ซึ่งการมีกลุ่มพี่โอปอทำให้การเดินป่าในครั้งนี้สนุกสนานมีสีสันมาก
พอพ้นจากเขตหมู่บ้าน พวกเราก็ต้องลงไปเดินในลำธารครับ ลำธารตื้นๆไหลผ่านแก่งหิน น้ำในลำธารใสเย็นมาก สองข้างฝั่งเป็นป่า มีต้นผักกูดขึ้นเต็มไปหมด ยิ่งได้ฝนที่ตกลงมาเมื่อสองสามวันที่แล้ว ทำให้ยอดผักกูดที่มีลักษณะคล้ายต้นเฟิร์น พากันแตกยอดม้วนขึ้นมาดูเขียวอวบน่ากิน เมนูที่สามารถนำผักกูดไปทำกับข้าวได้ก็มีผักกูดลวกจิ้มน้ำพริก ผักกูดผัดน้ำมันหอย แกงส้มผักกูด ผักกูดชุบไข่ทอด หรือจะยำผักกูดก็ได้
ตอนเที่ยงพวกเรานั่งพักกันที่ลานหินกว้างที่โผล่ขึ้นมากลางลำธารแล้วก็กินข้าวกัน ผมแบ่งข้าวเหนียวให้พวกเด็กๆ เพราะยังไม่รู้สึกหิว ก็ได้แต่นั่งมองเด็กๆกินข้าวเหนียวนั้นอย่างอร่อย
"มึงไม่กินหรอ" พี่ดินถามผม แล้วก็นั่งลงข้างๆผม
"ไม่อ่ะครับ ยังไม่หิวเลย"
"อ่ะ กิน คำนึงก็ยังดี" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปั้นข้าวเหนียวมาจ่อตรงปากผม
"กูบอกให้กิน" พี่ดินสั่งผม เมื่อเห็นว่าผมยังคงนิ่ง
"ไอ้ฟ้า มึงอย่าดื้อ"
ผมขี้เกียจรำคานก็เลยอ้าปากกินข้าวเหนียวที่พี่ดินป้อนให้ พี่ดินพอป้อนผมเสร็จแกก็เอาข้าวเหนียวที่เหลือให้กับเด็กๆไปแบ่งกันกิน
"กูก็ได้กินคำเดียวเหมือนมึงนี่แหล่ะ" พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้
"พี่ดินครับ"
"อือ ว่าไง"
"ผมอยากกับกรุงเทพฯแล้วอ่ะ"
"ทำไมวะ อยู่ค่ายไม่สนุกหรอ"
"ป่าวครับไม่ใช่ไม่สนุก แต่ถ้ากลับไปกรุงเทพฯ ผมจะได้กอดพี่" ผมบอกพี่ดิน ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนข้างๆ ผมหันไปมอง พี่ดินหน้าแดงอีกแล้ว
"ไอ้ฟ้า มึงอย่าพูดแบบนี้ กูยอมผิดกฏค่ายจริงๆนะมึง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ลุกเดินหนีผมไป แกคงจะรู้สึกเขินที่ผมพูดไปตรงๆแบบนั้น
หลังจากกินข้าวเสร็จนั่งพักกันแป๊บนึง ก็ออกเดินทางกันต่อ ตอนนี้พวกเราเดินกลับมาทางเดิมครับ ผักกูดที่เก็บมาได้ได้เยอะพอสมควร พี่ปีสามบอกว่าเดี๋ยวจะแบ่งเอาไปให้ชาวบ้านบ้าง เพราะเราเก็บกันมาเยอะมาก ขากลับทุกคนก็เลยเดินกันแบบชิลล์ๆ สบายๆ พากันถ่ายรูปไปตามทางเรื่อยๆ
ผมยืนตรงกลางลำธารให้ไอ้คิมถ่ายรูปให้
"ไอ้ฟ้า งู...!!" พี่ดินตะโกนบอกผม ผมตกใจก็เลยรีบวิ่ง แต่ด้วยความที่ผมใส่รองเท้าแตะ แล้วหินก็ลื่น เลยทำให้ผมข้อเท้าพลิกล้มลงไปในลำธาร
"โอ๊ยยยยย...ซ่าาาาาส์" เสียงผมร้องพร้อมกับเสียงน้ำที่กระเซ็นเพราะผมล้มลงไป
"เห้ย..ไอ้ฟ้า เป็นไรวะ" ไอ้คิมที่อยู่ใกล้ที่สุดวิ่งเข้ามาประคองผม ตามด้วยพี่ดินที่วิ่งเข้ามาสมทบ คนอื่นๆก็พากันมามุงดูผม
"เจ็บขา" ผมร้องออกมา
"ไหนเจ็บตรงไหน พี่ดินเอามือจับๆตรงขาผมเบาๆ"
"ข้อเท้าครับพี่"
พี่ดินพยักหน้าแล้วก็ประคองผมให้ลุกขึ้นยืน
"เดินไหวป่าว" พี่ดินถามผม ผมลองเดินแต่ก็ไม่ไหวเพราะมันเจ็บแปล๊บๆ
"งั้นขี่หลังกู" พี่ดินพูดแล้วก็นั่งลงให้ผมขึ้นไปขี่หลัง
"เร็วดิ" พี่ดินหันมาบอกผม ผมก็ยืนเก้ๆกังๆ ไม่กล้าขึ้นไปขี่หลังพี่เค้า
"เอากระเป๋ายามาเดี๋ยวกูสะพายให้ เออ มียานวดนี่เอามาทาก่อนมั๊ย" ไอ้คิมบอกผม พี่ดินก็พยุงพาผมไปนั่งริมฝั่งแล้วก็เอายานวดมานวดข้อเท้าให้ผม ทำให้ทุกคนต้องหยุดพักกันก่อน เพราะผมเท้าเจ็บ
หลังจากทายาเสร็จ พี่ดินก็แบกผมขึ้นหลังพาเดินกลับหมู่บ้าน
"พี่หนักมั๊ยครับ"
"ไม่"
"พี่แกล้งผมใช่มะ"
"เออ กูขอโทษ"
"งั้นพี่ก็แบกผมไปให้ถึงค่ายนะ"
"เออ"
"ห้ามเหนื่อย ห้ามวาง"
"เปลี่ยนท่าได้มะ"
"บ้า" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เอามือไปทุบไหล่แก
"ไอ้ฟ้ากูเจ็บ"
"ผมเจ็บกว่าพี่ป่าววะ"
"แค่เห็นมึงเจ็บกูก็เจ็บ"
"แล้วแกล้งผมทำไม"
"ก็รักไง"
เชี่ยยยย ฆ่ากูเถอะตอบแบบนี้ ผมคิดในใจ
พี่ดินตอบมาแบบนี้ ผมพูดอะไรต่อไม่ได้เลยครับ นี่ถ้าแกมองเห็นผมได้คงจะเห็นว่าตอนนี้ผมกำลังหน้าแดงมาก
"ดอกไม้ที่กูให้อยู่ไหน" พี่ดินเอ่ยปากถามผม คงจะเห็นว่าผมเงียบไปนาน
"ไอ้ฟ้า มึงหลับหรอ" พี่ดินถามผมอีก เพราะผมเงียบไม่ยอมตอบแก เอาจริงๆผมโดนพี่ดินแบกเดินมาแบบนี้ มันก็ตาปรือๆอยากจะหลับเหมือนกันนะครับ
"พี่ดินไหวป่าวครับ ผมลงเดินก็ได้นะ"
"กูไหว มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก กูแบกพามึงกลับจนถึงค่ายได้แหล่ะ"
ผมได้ยินที่พี่ดินพูดก็เลยเอาสองแขนโอบกอดไหล่ของแกไว้ ชูดอกไม้ในมือให้แกดู แล้วก็ซุกหน้าลงวางคางบนไหล่หนาของแก พี่ดินหยุดชะงักนิดนึงแล้วก็หันมามองผม
"มึงนี่กวนอารมณ์กูจริง"
พี่ดินว่าผมเบาๆแล้วก็เดินแบกผมต่อจนถึงค่าย....
----------------------------------
**ขอบคุณคุณMAGNOLIA ที่ช่วยตรวจคำผิดให้ครับ ใครอ่านเจอคำผิดตรงไหนช่วยบอกได้นะครับเดี๋ยวเราเข้ามาแก้ไข ขออภัยในความผิดพลาดด้วยนะครับ ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
ฟินตลอดๆ
-
:hao5: โง้ยยยย น้องก็ขยันยั่ว ขยันหยอดจริงๆ พี่นี่ไม่รู้จะหน้าแดงบ่อยไปไหม 555
-
:impress2: แล้วแกล้งผมทำไม. ก็รักไง. กรี้ดๆๆๆๆๆๆ :L1: :L1:
-
ง่ะ ดีงามมากก เมื่อไหร่จะกลับมหาลัยกันเนี่ย
-
เขินอีกๆๆๆ
-
ฟ้า&ดิน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ดิน ฟ้า บอกความในใจอยากใกล้ชิดกัน
จนอยากกลับกรุงเทพและ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอแก้ที่ผิดนะ
เป็นผมซ๊ะเอง ------ ซะ
เว่อร์หว่ะ ------ ว่ะ
ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาว๊ะ ------ วะ
กลับมาเร็วๆนะเว๊ย ------ เว้ย
-
พี่ดินก็ไปแกล้งน้องดูดิน้องเจ็บเลย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยๆๆๆ อยากอ่านต่อ. จะดีต่อใจขนาดไหน ฟ้าจะได้เกียของดินไหมนะ :o8: :mew1: :mew6: :ling1: :katai2-1:
-
นารักอะ
-
:z1: :z1: :z1:
-
เพราะรักถึงชอบแกล้ง ฟินนนน
-
:-[
-
:mew3: :mew1: หวานขนาดนี้เมื่อไหร่จะได้กันค่าาา55555+
-
น้องฟ้าเล่นซบซะ
พี่ดินจะแหกกฎค่ายแล่ว
:hao7:
-
อยากอ่านต่อแล้วนะ. รอนะ. ดินฟ้า
-
:pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 34 : ผิดกฏค่าย
พี่ดินแบกผมมาจนถึงค่าย เพียงแค่เดินเข้ามาในบริเวรหมู่บ้าน สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่ผมกับพี่ดิน ภาพที่ผมโดนพี่ดินแบกขึ้นหลังมาคงทำให้ทุกคนแปลกใจ ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้หิน ออกมายืนรอรับผมที่หน้าโรงเรียน
"ไอ้ฟ้าเป็นไงบ้างวะ" ไอ้ทิวถามผมแล้วก็คอยรับตัวผมลงจากหลังพี่ดิน
ไอ้หินไอ้ทิวเข้ามาประคองตัวผมไว้
"เจ็บชิบ..." ผมร้องออกมาเพราะเผลอวางเท้าลงบนพื้น
"ไหวป่าวมึง" ไอ้หินถามผม
"ไหวๆ แต่ตอนนี้โคตรปวดอ่ะ"
"เออๆ ป่ะเดี๋ยวกูพาไปเต๊นท์พยาบาล" ไอ้ทิวพูดแล้วมันกับไอ้หินก็ช่วยกันหิ้วตัวผมเดินเข้าไปในโรงเรียน
ไอ้หินหันกลับไปมองพี่รหัสของมันที่ยืนหอบแฮ่กๆ พร้อมกับมองมาที่ผม คงเหนื่อยเพราะแบกผมมาตั้งไกล
"ไอ้เทียนมึงมาจับไอ้ฟ้าแทนกูดิ๊" ไอ้หินบอกไอ้เทียน แล้วมันก็ปล่อยตัวผมให้ไอ้เทียนมาพยุงแทนแล้วก็เดินย้อนกลับไปหาพี่ดิน
"พี่ดินครับ เป็นไงบ้างพี่ ปวดตรงไหนป่าว พี่เดินไหวป่าวครับ เดี๋ยวผมพาไปเต๊นท์พยาบาลนะพี่ แบกไอ้ฟ้ามาตั้งไกล" ไอ้หินถามพี่รหัสด้วยความเป็นห่วง
"ห่วงกูด้วยหรอมึงอ่ะ"
"ห่วงดิครับ นี่พี่รหัสผมนะ ป่ะ ผมพาไปเต๊นท์พยาบาล" ไอ้หินบอกพี่ดินแล้วมันก็เข้าไปจะประคองพี่ดิน
"ไม่ต้องอ่ะ กูเดินเองได้ กูไหว" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็เดินเข้าไปในโรงเรียน
"หึ ทำเป็นเก่ง เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้" ไอ้หินพูดออกมาเบาๆแล้วก็เดินตามพี่รหัสมันเข้าไป
ไอ้ทิวกับไอ้เทียนพาผมเดินมาถึงเต๊นท์พยาบาล พี่พยาบาลปีสามก็เข้ามาปฐมพยาบาลให้ผม
"เดี๋ยวต้องประคบเย็นก่อนนะ โชคดีมีน้ำแข็งอยู่พอดี"
"เดี๋ยวน้องฟ้ายกขาขึ้นวางบนเก้าอี้นะ ให้ขาอยู่สูงกว่าตัว เลือดจะได้ไม่ไหลลงขา เดี๋ยวพี่จะประคบน้ำแข็งให้ก่อนนะคะ" พี่สต๊าฟพยาบาลปีสามบอกกับผม ผมก็ยกขาขึ้นไปวางพาดบนเก้าอี้ให้พี่เค้าประคบน้ำแข็งให้
"เป็นไงห๊ะเรา ไอ้ดินแกล้งใช่มั๊ยเนี่ย" พี่โอมเข้ามานั่งข้างๆผมแล้วก็ถามผม
"ใช่ครับพี่โอม พี่ดินตะโกนว่า งู ไอ้ฟ้าตกใจ แล้วมันก็ล้ม" ไอ้คิมเล่าเหตุการณ์ให้พี่โอมฟัง
"แหม่ เอาซ๊ะกูเป็นตัวร้ายไปเลยนะไอ้คิม" พี่ดินว่าไอ้คิมแล้วก็นั่งลงข้างๆพี่โอม
"พี่ขวัญครับ ดูแลพี่รหัสผมด้วยนะ แบกไอ้ฟ้ามาตั้งไกล ยังจะทำเก่งอีก" ไอ้หินบอกพี่ขวัญแล้วก็ชำเลืองมองพี่ดิน คนถูกว่าก็นิ่งๆไป
"เป็นไง หายปวดบ้างยัง" พี่ดินหันมาถามผม
"เพิ่งจะประคบน้ำแข็งเองครับพี่ แต่เดี๋ยวคงดีขึ้น พี่อ่ะ คงเมื่อยอ่ะดิแบกผมมาตั้งไกล"
"เออ กูไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้ ขอมึงหายเจ็บก็พอ"
"คงกระเผลกๆไปอีกซักสองอาทิตย์นะ เออ อย่าเพิ่งทายานวดอะไรนะ ให้ประคบน้ำแข็งแบบนี้ไปก่อน แล้วไปอาบน้ำก็ระวังหน่อย อย่ายืนลงน้ำหนักเต็มเท้าข้างนี้ละกัน" พี่สต๊าฟพยาบาลปีสามบอกผม
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า กูว่าท่าอาบน้ำมึงคงแปลกประหลาดแน่ๆ ฮ่าๆ ยกขาข้างนึงแบบหมาเยี่ยวไง" ไอ้หินพูดแล้วมันก็หัวเราะ
"เหี้ยหิน กูอาบได้น่า ไม่ยืนแปลกประหลาดเหมือนอย่างที่มึงบอกหรอก" ผมว่าไอ้หินทุกคนก็หัวเราะกัน
"ไม่เป็นไร กูอาบให้มึงก็ได้ ถ้ากูรู้นะว่าใครแกล้งมึงจนเป็นแบบนี้อ่ะ กูจะต่อยแม่งให้ร่วงเลย กูเคยข้อเท้าพลิกมาก่อน รู้เลยว่าโคตรทรมาน" ไอ้ทิวพูดขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมามองไอ้ทิวด้วยความตกใจ ทำไมมันพูดแบบนี้ ทั้งๆที่ไอ้คิมก็บอกแล้วว่าพี่ดินเป็นคนแกล้งผม
"ไอ้ทิว มึงก็รู้ว่าพี่ดินเป็นคนแกล้งกูมึงจะต่อยพี่ดินหรอ" ผมพูดกับไอ้ทิวเบาๆพอให้ได้ยินกันสองคน ไอ้ทิวก็นิ่งๆไป มันคงลืมว่าพี่ดินก็นั่งอยู่ตรงนั้น ผมหันไปมองพี่ดิน แกก็หน้าเหวอๆเหมือนกันที่ได้ยินไอ้ทิวพูดแบบนั้น
"พี่ดินครับผมขอโทษ ลืมไปว่าพี่เป็นคนแกล้งไอ้ฟ้า" ไอ้ทิวหันไปยกมือไหว้ขอโทษพี่ดิน
"เออ ไม่เป็นไร เกือบโดนมึงต่อยแล้วมั๊ยหล่ะ" พี่ดินบอกไอ้ทิวแล้วก็ขำออกมา
##เปิดใจกลางลานเทียน##
เนื่องจากวันนี้เป็นสามวันสุดท้ายที่จะอยู่ค่ายแล้ว คืนนี้พวกเราก็ชาวค่ายก็จะมีกิจกรรมเปิดใจกันครับ แล้วก็จะมีการเฉลยบั๊ดด๊อก บั๊ดดี้กันด้วย ส่วนพรุ่งนี้ก็จะเป็นพิธีการส่งมอบสนามกีฬาแล้วก็ของบริจาคต่างๆที่ทางชมรมได้รับบริจาคมาครับ ก็จะเป็นพวกอุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์สำหรับเล่นกีฬารวมทั้งเสื้อผ้า ตุ๊กตาของเล่นของเด็กๆ
ไอ้หินกับไอ้ทิวประคองผมเดินไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวเย็น เพื่อนๆพี่ๆก็เข้ามาถามอาการของผม ทุกคนพากันต่อว่าพี่ดินที่แกล้งผมจนเจ็บ ทำเอาพี่ดินเงียบๆซึมๆไป ไม่รู้ว่าเพราะว่ารู้สึกผิดหรือว่าโดนคนต่อว่าเยอะแล้วไม่รู้จะเถียงยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
"ฟ้า บั๊ดดี้ฝากมาให้ อ่ะนี่..มีจดหมายน้อยมาให้ด้วย" เพื่อนคนนึงเดินเอาแก้วไม้ไผ่ใส่นมเย็นมาให้ผมพร้อมกับส่งกระดาษที่พับไว้อย่างดีมาให้ผม
"ขอบคุณครับ" ผมขอบคุณเพื่อนแล้วก็รับแก้วนมพร้อมกับจดหมายน้อยมากำไว้ในมือ ทำไมหัวใจผมเต้นแรงกับจดหมายน้อยนั่นก็ไม่รู้
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า วันนี้มีจดหมายด้วยหรอวะ เปิดอ่านเลยดิ๊" ไอ้เทียนชะโงกหน้าเข้ามามองจดหมายน้อยในมือของผม
ผมมือสั่น ค่อยๆเปิดจดหมายนั้นอ่าน
"หายไวๆนะ จากบั๊ดดี้" ไอ้เทียนอ่านออกเสียงดังให้ไอ้พวกนั้นได้ยิน
"โถ่....กูก็นึกว่าจะมีข้อความหวานๆ แม่งธรรมดาชิบ" ไอ้เทียนบ่นขึ้นมา ผมพยายามดูลายมือก็ดูไม่ออกว่าเป็นลายมือใคร เดาไม่ถูกจริงๆว่าใครกันที่เป็นบั๊ดดี้ผม ส่งนมเย็นมาให้ผมทุกวัน เมื่อก่อนมีช่อดอกไม้ด้วย แต่หลังๆมามีแต่นมเย็น
"เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้แล้วว่าใครบั๊ดดี้มึง กูก็จะได้รู้เหมือนกันว่าใครที่จับได้กูเป็นบั๊ดดี้แม่งไม่เคยจะเทคแคร์กูเลย" ไอ้หินพูดขึ้นมา ทำเอาผมนิ่งไป เพราะผมนี่แหล่ะที่จับได้ไอ้หินเป็นบั๊ดดี้ แล้วผมก็ไม่เคยเทคแคร์มันเลย
หลังจากกินข้าวเสร็จ พี่ปลื้มประธานค่ายก็ออกมาบอกลูกค่ายทุกคนว่าทุ่มครึ่งให้ทุกคนไปรวมกันที่สนามกีฬาเพื่อทำพิธีเปิดใจ ตอนนี้เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงพวกผมก็ไปนั่งคุยกันที่เต๊นท์พยาบาล พี่ขวัญเอาผ้ายืดมาพันข้อเท้าให้ผม
"เดี๋ยวถ้าตอนอาบน้ำแล้วผ้านี้เปียกน้องฟ้าก็เอาอันใหม่เปลี่ยนนะ ให้ดินมันพันให้ก็ได้มันทำเป็น" พี่ขวัญบอกผม
"พี่ดินทำเป็นด้วยหรอครับ"
"อือ มันมาให้พี่สอนทำอ่ะ" พี่ขวัญบอกผมแล้วก็หันไปหยิบม้วนผ้ายืดมาให้ผมสำรองไว้ ผมหันไปมองพี่ดินที่กำลังเดินมาที่เต๊นท์พยาบาลพร้อมกับพี่โอมแล้วก็พี่อาทิตย์
"เป็นไง ไอ้น้องฟ้า หายเจ็บยัง" พี่อาทิตย์ถามผม
"ก็ดีขึ้นครับพี่ ยังปวดอยู่นิดๆ"
"นี่ดินจงใจให้ฟ้าเจ็บใช่มั๊ยจะได้ไม่ต้องกลับไปประกวดดาวเดือน" พี่โอปอถามพี่ดิน
"ป่าว ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ใครจะคิดหล่ะว่ามันจะกลัวงู" พี่ดินพูดแก้ตัว
"ก็พี่ตะโกนขนาดนั้นใครจะไม่ตกใจหล่ะครับ" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็หน้าสลดไป
"เออ กูขอโทษ"
พอได้เวลาทุ่มครึ่ง พวกผมก็ออกไปนั่งล้อมวงตรงสนามกีฬาเป็นวงกลมวงใหญ่ พี่ปีสามแจกเทียนสีขาวให้กับพวกผมจุดและตั้งไว้ตรงหน้าตัวเอง ด้วยความที่วันนี้เป็นคืนเดือนมืด หลังจากจุดเทียนเสร็จ ก็มีแต่แสงสว่างจากแสงเทียนที่ส่องสว่างอยู่กลางสนามกีฬาที่พวกเราช่วยกันทำจนสำเร็จ
"สวัสดีครับ ผมปลื้ม ประธานค่าย วันนี้ก็เป็นวันที่พวกเราจะได้ทำการเปิดใจ เปิดความรู้สึกที่มีต่อค่ายในครั้งนี้ ที่..ที่พวกเรานั่งกันอยู่ในตอนนี้ก็คือสนามกีฬาที่พวกเราลูกค่ายทุกคนช่วยกันทำจนสำเร็จเสร็จสิ้นด้วยดี จากพื้นที่ที่เป็นดินรกร้างว่างเปล่า ชุดเตรียมค่ายได้ขึ้นมาปรับสภาพพื้นที่ และชุดค่ายใหญ่ก็ตามขึ้นมาร่วมมือร่วมใจกันจนจากพื้นดินธรรมดาๆกลายเป็นสนามกีฬาให้เด็กๆและชาวบ้านได้มาที่ไว้ทำกิจกรรมต่างๆและออกกำลังกาย ย้อนกลับไปถึงวันที่พวกเราได้ออกไปเปิดหมวกรับบริจาค จนถึงวันนี้ ค่ายของเราก็ได้สำเร็จด้วยดีและจะได้ส่งมอบสนามกีฬารวมทั้งของต่างๆในวันพรุ่งนี้และก็จะมีการเลี้ยงค่ายกันในวันพรุ่งนี้ สำหรับในวันนี้ก็จะเป็นการเปิดใจของลูกค่ายทุกคนนะครับ ผมขอเริ่มจากพี่ปีสี่ที่ได้กรุณามาค่ายด้วยกันก่อนเลยครับ" พี่ปลื้มพูดจบลูกค่ายก็ปรบมือ แล้วก็เป็นการเริ่มเปิดใจจากพี่ปีสี่ แล้วก็เฉลยบั๊ดด๊อกบั๊ดดี้ด้วย
การเปิดใจเรียงกันมาเรื่อยๆจากพี่ปีสี่ มาพี่ปีสาม และก็มาถึงพี่ปีสอง จนมาถึงพี่ดิน ซึ่งมีตำแหน่งเป็นเซนเตอร์ของค่าย ถือว่าเป็นตำแหน่งที่สำคัญเช่นกัน
"สำหรับผม นับตั้งแต่เตรียมงานค่ายที่มหาวิทยาลัย จนได้เดินทางมาเตรียมค่ายก็ทำให้ได้เรียนรู้งานต่างๆมากมายจากรุ่นพี่ เพื่อนำไปปรับใช้กับการทำค่ายในปีหน้า ผมจะตั้งใจและทำค่ายในปีหน้าให้ดีที่สุดครับ ขอบคุณลูกค่ายทุกคนที่เชื่อฟังกัน อาจจะมีบ้างบางคนที่ดื้อ แต่ก็ยังควบคุมกันได้ อยากจะขอบคุณกำลังใจที่ดีที่สุดของผม ขอบคุณที่เค้ามาค่ายด้วย" พี่ดินพูดถึงตรงนี้ก็หยุดพูดไป เพราะเสียงฮือของลูกค่ายที่ดังขึ้นมา
"ฮิ้ววววว ใครว๊ะกำลังใจของพี่ดิน"
"กรี๊ดดด มีการขอบคุณกำลังใจด้วยอ่ะ ใครน๊ากำลังใจของดิน"
"มึงไม่บอกรักไปเลยว๊ะไอ้ดินพูดซ๊ะขนาดนี้"
ผมนั่งฟังที่พี่ดินพูดถึงกำลังใจคนนั้น ก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวๆเพราะแอบคิดว่าคนที่พี่ดินพูดถึงคือตัวผมเอง ^^
"สุดท้าย ผมอยากจะขออภัยในบางเรื่องที่อาจจะทำผิดพลาดไปในฐานะเซนเตอร์ของค่าย ถ้าหากว่าผมทำให้ใครไม่ชอบใจหรือขุ่นเคืองใจก็ขอโทษไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ และหวังว่าปีหน้าเราจะได้มาค่ายด้วยกันอีกนะครับ ขอบคุณครับ"
"วี๊ดดดดดวิ้ววววววว หล่อเลยมึง ไอ้ดิน"
"เชี่ย พระเอกชิบ"
เสียงผิวปาก เป่าปาก แล้วก็เสียงแซวพี่ดินจากพี่ปีสามปีสี่แล้วก็เพื่อนๆ ทำเอาคนโดนแซวถึงกับมีท่าทีเขินอาย
"ไอ้ฟ้าพี่ดินเค้าขอโทษมึงอ่ะ" ไอ้ทิวที่นั่งข้างๆหันมาบอกผม
"ขอทราบบั๊ดด๊อกบั๊ดดี้พี่ดินด้วยค่ะ" พี่โอปอพูดขึ้นมา ทุกคนก็เงียบเพราะอยากจะรู้ว่าใครกันที่โชคดีได้เป็นบั๊ดด๊อกบั๊ดดี้พี่ดิน
"สำหรับบั๊ดด๊อกของผม คนนี้ผมไม่กล้าแกล้งเลยครับ เพราะพวกเราจะไม่ได้กินกับข้าวอร่อยๆ นั่นก็คือพี่อิ่มปีสาม หัวหน้าทีมงานครัวครับ" พอพี่ดินพูดจบทุกคนก็ปรบมือให้เกียรติพี่อิ่มที่เป็นบั๊ดด๊อกของพี่ดิน
"ส่วนคนที่ผมจับได้เป็นบั๊ดดี้ ก็คือ ไอ้ฟ้าปีหนึ่งครับ"
"น้องฟ้า อยู่ไหนคะ ยืนขึ้นหน่อยค่ะ โชว์ตัวหน่อยเร็ว" พี่ปีสามเรียกผมให้ลุกยืนในฐานะบั๊ดดี้ของพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า พี่เค้าเรียกมึงอ่ะ พี่ดินจับได้มึงเป็นบั๊ดดี้" ไอ้เทียนเอี้ยวตัวผ่านหน้าไอ้หินมาบอกผม
"มากูช่วยพยุง" ไอ้หินบอกแล้วมันก็หิ้วปีกผมลุกขึ้นยืน
"อ้าว พี่ลืมไปว่าน้องฟ้าขาเจ็บ ให้ลุกยืนลำบากแย่เลย"
"น้องฟ้ามีอะไรจะบอกบั๊ดดี้มั๊ยคะ" พี่โอปอชงผมกับพี่ดิน
"เอ่อ..." ผมได้แต่ยืนนิ่ง คิดอะไรไม่ออก แสงสว่างจากเทียนห้าสิบกว่าดวงทำให้ผมเห็นว่าพี่ดินก็ยืนมองผมอยู่เช่นกัน
"เต็มที่เลยไอ้น้องฟ้า ไอ้ดินมันแกล้งอะไรไว้บ้างบอกให้หมดเลยเดี๋ยวคืนนี้พี่จัดการมันเอง" พี่ปลื้มประธานค่ายพูดขึ้นมา
"เอ่อ ขอบคุณทำหรับนมเย็นที่ส่งมาให้ผมทุกวันนะครับพี่...พี่ดิน" ผมพูดออกไปแค่นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดขึ้นมาจากลูกค่าย
"ใครจะไปรู้ว่าคนอย่างไอ้ดิน จะทำเพื่อบั๊ดดี้ขนาดนี้ พี่บอกได้เลยว่ามันชงเองกับมือทุกแก้วที่ส่งไป เพิ่งจะรู้วันนี้เองว่าบั๊ดดี้ของมันคือน้องฟ้า พี่ก็นึกว่าสาวๆที่ไหนซ๊ะอีก" พี่อิ่มพูดขึ้นมา ยิ่งทำให้เสียงกรี๊ดดังขึ้นไปอีก
"เอาหล่ะๆพอละค่ะ เดี๋ยวน้องฟ้าของเราจะหน้าแดงกว่าแสงเทียน" พี่โอปอแซวผม
ไอ้หินพยุงผมให้นั่งลงเหมือนเดิม รู้สึกว่าหัวใจของผมเต้นแรงมาก นี่ที่มือพี่ดินเป็นแผลวันนั้นก็คงเพราะพี่ดินแกะสลักแก้วไม้ไผ่เป็นชื่อผมแน่ๆ เลยพลาดโดนมีดบาด
การเปิดใจเรียงลำดับชั้นปีมาจนถึงปีหนึ่ง แล้วก็เป็นคิวของผม ไอ้หินพยุงผมให้ลุกขึ้น
"สำหรับผม เพิ่งจะได้มาค่ายอาสาเป็นครั้งแรก ก็ประทับใจมากครับ ขอบคุณชมรมค่ายอาสาที่มีกิจกรรมดีๆแบบนี้ และผมก็จะมาทุกปีเลยครับ ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆที่คอยช่วยเหลือ พูดคุยกับผม เล่นกับผม คอยแกล้งผมและยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ สำหรับบั๊ดด๊อกของผม ผมไม่กล้าแกล้งเลยครับ นั่นก็คือพี่โอมปีสองครับ" พอผมบอกว่าพี่โอมเป็นบั๊ดด๊อกผม ก็มีเสียงฮือฮาเช่นเคย พี่โอมเองก็คงจะแปลกใจไม่น้อย เพราะผมไม่เคยแกล้งพี่แกเลย
"ส่วนบั๊ดดี้ของผม คือไอ้หินครับ" ผมบอกทุกคนแล้วก็หันไปมองไอ้หินที่ยืนประคองผมอยู่ข้างๆ ไอ้หินก็หันมามองผม สายตาของมันแสดงความรู้สึกประหลาดใจ
"กู....กูขอโทษนะ ที่ไม่ค่อยได้เทคแคร์มึงเลย" ผมหันไปขอโทษไอ้หิน
"เออ ไม่เป็นไร ยังไงมึงก็ต้องเทคแคร์กูตลอดชีวิตนั่นแหล่ะ" ไอ้หินพูดกับผมแล้วก็เอามือมันมาขยี้หัวผมเล่น ทำเอาคนที่อยู่ใกล้ๆที่ได้ยิน ส่งเสียงกรี๊ดออกมา
"อร๊ายยย น้องหินน้องฟ้า หวานจับใจ"
"อะไรๆ เค้าสองคนพูดอะไรกันอ่ะ บอกหน่อยๆ" คนที่อยู่ไกลที่ไม่ได้ยินก็อยากจะรู้ว่าไอ้หินพูดอะไรกับผม
ไอ้หินพยุงผมให้นั่งลง แล้วก็ถึงคิวมันเปิดใจต่อไป จนเสร็จครบทุกคน หลังจากนั้นก็เป็นการบายศรีผูกข้อมือ โดยพี่ปีสี่และพี่ปีสาม พวกผมปีหนึ่งปีสองก็เรียงแถวเข้าไปให้พี่ปีสี่ปีสามผูกข้อมือให้ พอผูกเสร็จผมก็มองหาพี่ดิน เพื่อที่จะให้พี่เค้าผูกข้อมือให้แต่ผมก็หาไม่เจอ
"ไอ้ฟ้า ไปให้พี่เทมส์ผูกข้อมือให้กันเถอะ" ไอ้เทียนเดินมาชวนผม ผมก็พยักหน้าแล้วให้ไอ้เทียนพยุงพาไปหาพี่เทมส์ พี่เทมส์ผูกข้อมือให้ผมกับไอ้เทียนเสร็จก็บอกข่าวร้ายกับผมและไอ้เทียน เรื่องที่พี่เทมส์จะไปเรียนที่ต่างประเทศ ทำเอาผมกับไอ้เทียนถึงกับซึมๆไป เพราะต่อไปผมกับไอ้เทียนก็จะไม่มีพี่รหัสแล้ว
หลังจากพิธีผูกข้อมือเสร็จสิ้น พี่ปลื้มก็สรุปงานแล้วก็บอกตารางกิจกรรมคร่าวๆของวันพรุ่งนี้ ก่อนที่จะปล่อยให้ลูกค่ายแยกย้ายไปอาบน้ำพักผ่อน แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ยังคงนั่งคุยกันอยู่ที่สนามกีฬา รวมทั้งพวกผมด้วย มีเพื่อนหลายคนเข้ามานั่งคุยกับผม บางคนก็บอกว่าไม่ได้มีโอกาสมาทำความรู้จักเลย วันนี้ก็เลยถือโอกาสมานั่งคุยกับผม ผมก็รู้สึกดีนะครับ ที่ทุกๆคนดีกับผมจริงๆ การมาค่ายครั้งนี้ทำให้ได้เพื่อนใหม่ๆกลับไปเยอะมาก
"ไอ้ฟ้า ไปอาบน้ำกันเหอะหว่ะ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วมันก็อ้าปากหาว
ผมก็ขอตัวจากเพื่อนๆกลับห้องไปเตรียมอาบน้ำ
"ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม มากับกู" พี่โอมเดินมาเรียกไอ้สามคนนั้น ด้วยน้ำเสียงดุๆ พวกผมก็มองหน้ากันด้วยความ งงๆ ว่ามีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า ไอ้ป้องกับไอ้เทียนก็เลยมาช่วยพยุงผมพากลับห้อง ปล่อยให้ไอ้สามคนนั้นตามพี่โอมไป
ผม ไอ้ป้อง ไอ้เทียน ไปอาบน้ำจนเสร็จ กลับมาที่ห้อง พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ก็ยังไม่กลับมา รวมทั้งไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิมด้วย ผมสามคนก็เลยนอนกันก่อน อาการปวดที่ข้อเท้าของผมก็ยังคงอยู่ แต่ผมก็นอนหลับไปอย่างรวดเร็วคงเพราะรู้สึกเพลียๆด้วย
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รู้สึกอึดอัดเพราะโดนใครคนนึงกอดรัดตัวผมอยู่ ผมคิดว่าคงต้องเป็นไอ้หินแน่ๆ
"ไอ้หินปล่อย กูอึดอัด" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เอามือแกะแขนมันที่กอดรัดตัวผมอยู่
"ถ้ากูไม่ใช่ไอ้หินต้องปล่อยมั๊ย"
"เชี่ยยย พี่ดิน" ผมพูดในใจ เพราะเสียงที่ตอบกลับผมมากลับเป็นเสียงของพี่ดิน ไม่ใช่ไอ้หิน แถมตอนนี้พี่ดินแกซุกหน้าเอาจมูกมาชนกับซอกคอของผมอีก ทำเอาผมรู้สึกเสียววาบจนขนลุก เมื่อลมหายใจอุ่นๆของพี่แกพ่นมาโดนซอกคอของผม
"พี่ดิน ปล่อยเถอะครับ มันผิดกฏค่ายนะพี่"
"ผิดกฏตรงไหนว๊ะแค่กอดกัน ห๊ะ ผิดกฏตรงไหน" พี่ดินพูดยั่วผม แถมยังกอดรัดผมแน่นขึ้นอีก
"กอดกันก็ผิดกฏครับ"
"ไม่ผิด"
"นี่พี่ไปไหนกันมาถึงได้กลับมาดึกขนาดนี้" ผมถามพี่ดินแล้วก็กดโทรศัพย์ดูเวลาทำให้แสงสว่างวาบขึ้นมา ตอนนี้ตีสองกว่าๆแล้ว
"มึงจะเปิดไฟทำไมคนอื่นเค้านอนกัน" พี่ดินว่าผมแล้วก็หยิบโทรศัพย์ไปจากมือของผมกดปิดหน้าจอ ทำให้ห้องกลับมามืดเหมือนเดิม
"พี่ยังไม่ตอบผมเลยว่าไปไหนกันมา"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็รู้"
"โอเค งั้นก็ปล่อยผมได้ละผมจะนอน"
"มึงจะนอนก็นอนไปดิ"
"ก็พี่กอดผม ผมนอนไม่หลับ"
"นอนไปอย่าบ่นจะได้ชิน"
"พี่ดิน"
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผมเบาๆ แล้วก็จับตัวผมให้พลิกตัวหันหน้าเข้าไปหาตัวของพี่เค้า
ผมก้มหน้าอยู่กับหน้าอกของพี่ดิน ได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของแก หัวใจเต้นแรงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง
"พี่เลิกกอดผมเถอะ พี่กำลังพาผมผิดกฏค่าย" ผมพูดออกมาเบาๆให้ได้ยินแค่ผมกับพี่ดิน
"แค่กอดมันไม่ผิดกฏค่ายหรอก มันต้องแบบนี้" พี่ดินกระซิบบอกผม แล้วก็เอามือมาเชยคางผมให้เงยหน้าขึ้นไปแล้วก็ก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากลงบนปากของผม
ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นกับผม เพียงแค่พี่ดินแตะริมฝีปากกับปากของผม มันเหมือนทำให้เลือดในตัวสูบฉีดแรงขึ้น ใบหน้าร้อนผ่าวๆ ลมหายใจอุ่นๆของพี่ดินกับผมที่พ่นใส่กัน มันช่วยกระตุ้นอารมณ์ให้พุ่งพล่าน พี่ดินออกแรงกดริมฝีปากจนแนบสนิทกับริมฝีปากบางของผม มันเนิ่นนาน จนผมรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ออก เลยผละหน้าออกจากพันธนาการนั้น แล้วก็ก้มหน้านิ่ง ทำเอาอีกฝ่ายทำหน้าไม่พอใจที่ผมขัดจังหว่ะแบบนั้น
ไม่มีคำพูดจากฝ่ายตรงข้าม แขนยาวนั้นรวบตัวของผมเข้าไปกอด ตอนนี้ด้านนอกเสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก แสงฟ้าแลบแปร๊บผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาในห้อง มันอาจจะสว่างพอที่จะทำให้พี่ดินเห็นว่าผมหน้าแดงอยู่ในอ้อมกอดของเค้า
"มีม่อมือมื่อ นะครับ" เสียงพี่ดินกระซิบบอกผมพร้อมกับเอาปลายจมูกโด่งมาดุนๆบนหัวของผม
พอเถอะครับพี่ดิน หัวใจของผมแทบจะหลุดออกมาแล้วครับ...........
------------------------------
เค้าผิดกฏค่ายกันแล้วววววว
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
ผิดกฎค่ายแถมผิดผี ต้องรับผิดชอบ ผูกข้อข้อมือด่วนๆ
-
:L3: :L3: :L3: อยากเป็นฟ้าขึ้นมาเลยทีเดียว
-
:z3: :z3: :z3:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
พี่ดินงานดีอะถึงจะขี้แกล้งไปหน่อย555
-
:o8: ฝันดีนะครับ ..ฮิ้ววววววว
-
:pig4:
-
ทั้งกอดทั้งจุ๊บ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยยยยยพี่ดินนนนน
-
ผิดกฎค่ายเบาพอกรุบกริบ มันจะหวานๆ หน่อย สงสัยถ้ากลับจากค่ายอิพี่ดินรุกน้องหนักแน่ :-[
-
:o8:
-
:hao6: :hao6:: :hao6:
-
:o8: :o8: o18
-
อ่านหลายรอบมาก รอลุ้นตอนต่อไปมากๆๆๆ :jul1: :jul1: :mew1: :mew1: :mew3: :mew3:
-
:pig4: :pig4:
-
ว้ายๆๆ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 35 : เกียร์แทนใจ
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืด เพราะว่าพี่ดินขยับตัว แกคงจะตื่นเพื่อออกไปช่วยงานครัวเพราะวันนี้เป็นเวรบ้านปกาเกอะญอ ผมแกล้งหลับตานอนนิ่ง อยากจะรู้ว่าแกจะทำยังไงต่อไป พี่ดินค่อยๆแกะแขนที่กอดผมอยู่ออกอย่างแผ่วเบา แกคงกลัวว่าผมจะรู้สึกตัวตื่น ผมหรี่ตามองดูการกระทำของแกแต่ก็เห็นได้ไม่ชัดนัก เพราะว่าในห้องค่อนข้างจะมืด แกเอามือมาลูบหัวของผมแล้วก็ก้มหน้าลงมาประทับฝีปากลงบนหน้าผากของผม ก่อนที่จะห่มผ้าให้แล้วก็ลุกออกไปจากตรงนั้น
"ไอ้ฟ้าขามันเจ็บ ไม่ต้องให้มันไปเนอะพี่" เสียงไอ้หินพูดกับพี่ดิน
"เออ ให้มันนอนอยู่นี่แหล่ะ"
"แล้วมันตื่นยังครับ"
"ยังๆ ปล่อยให้มันนอนไป" พี่ดินตอบไอ้หิน แล้วก็พากันออกไปข้างนอก ผมก็หลับตานอนต่อ ยังคงรู้สึกปวดๆที่ข้อเท้าอาจจะเป็นเพราะอากาศที่เย็นในตอนเช้ามืดแบบนี้
##ส่งมอบสนามกีฬา##
ผมตื่นมาอีกทีก็ตอนที่ไอ้เทียนเข้ามาปลุกผมให้ออกไปกินข้าว
"ไอ้ฟ้า ลุกไหวป่าวยังปวดขาอยู่ป่าววะ" ไอ้เทียนถามผม มือของมันก็บีบเบาๆอยู่ตรงขาของผม ผมพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง
"เออ ไหวดิ กูไม่เป็นไรหรอก"
"ป่ะ งั้นไปกินข้าวกัน เค้ากำลังจัดโต๊ะกันอยู่" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ช่วยพยุงตัวผม พาเดินไปที่โรงอาหาร
มาถึงโรงอาหารผมก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะ สังเกตเห็นที่แขนเสื้อของไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม มีปลอกแขนสีน้ำตาลสวมอยู่ ซึ่งมันเป็นสัญลักษณ์ของเซนเตอร์ค่ายที่พี่ดิน พี่โอมและพี่อาทิตย์เคยสวมปลอกแขนสีนี้
"ไอ้หิน มึงได้เป็นเซนเตอร์ค่ายปีหน้าหรอว๊ะ" ผมหันไปกระซิบถามไอ้หิน ไอ้ตี๋ข้างๆผมหันมายิ้มหวานใส่ผม แล้วก็พยักหน้าให้แทนคำตอบ ดูมันจะภูมิใจกับปลอกแขนที่ได้มานี้มาก
"แต่กว่าจะได้ก็เจ็บหนักอยู่หว่ะ มึงดูแขนกูดิ" ไอ้หินหงายท้องแขนให้ผมดู มันเป็นรอยถลอกแดงไปหมด
"เฮ้ย ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ ที่พี่โอมมาตามมึงไปเมื่อคืนใช่ป๊ะ"
"อือ กู ไอ้ทิว ไอ้คิม โดนพาไปคายตะขาบมาว่ะ เลยได้ปลอกแขนมากันนี่แหล่ะ"
"เออ ดีใจด้วยนะมึง" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เอามือตบไหล่มันเบาๆ มันก็หันมายิ้มให้ผม
"ยังไงปีหน้ามึงก็ต้องมาค่ายกับกูไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผม ผมก็ยิ้มให้มัน
"เออ กูมาแน่"
ในขณะที่กินข้าวกันอยู่ พี่ปลื้มประธานค่ายก็เดินออกมาแล้วก็พูดคุยกับลูกค่าย พี่ปลื้ม เรียกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม ออกไปยืนข้างหน้า ก่อนที่จะประกาศข่าวที่น่ายินดีกับทุกคน
"สวัสดีครับลูกค่ายทุกคน วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันที่เกือบจะสุดท้ายของผมแล้วในฐานะประธานค่าย ผมถือโอกาสนี้ส่งต่อตำแหน่งประธานค่ายในปีหน้าให้กับ ไอ้น้องดิน และรองประธานค่ายทั้งสองคนให้กับน้องโอมและน้องอาทิตย์นะครับ ส่วนตำแหน่งเซนเตอร์ค่ายในปีหน้า ผมก็ได้เลือกมาแล้วสามคน นั่นก็คือน้องหิน น้องทิว น้องคิม นะครับ ส่วนใครจะได้ตำแหน่งเซนเตอร์ ใครจะได้เป็นรองเซนเตอร์ ก็อยู่ที่ทีมงานค่ายปีหน้าจะเลือกขึ้นมาครับ ขอเสียงปรบมือให้กำลังใจว่าที่ทีมงานในปีหน้าหน่อยครับ ขอให้มุ่งมั่น มีความรับผิดชอบและสานต่องานค่ายอาสาของชมรมของพวกเราให้ดีขึ้นไปนะครับ ขอบคุณครับ"
พอพี่ปลื้มพูดจบ ลูกค่ายก็ปรบมือกันพร้อมกับเสียงโห่ ฮิ้วววว ทุกคนดูผ่อนคลายและมีความสุขมาก เพราะตอนนี้งานทุกอย่างก็ได้เสร็จสิ้นลงด้วยดี ผมมองไปที่ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิม มันสามคนก็ยืนกอดคอกันด้วยความภูมิใจกับตำแหน่งที่ได้รับ เป็นสัญญาณที่ดีว่า ปีหน้าพวกมันจะช่วยกันทำค่าย ช่วยพวกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ทำค่ายอาสาและเป็นแรงงานที่สำคัญ เป็นผู้นำทีมต่อไป
หลังจากกินข้าวเสร็จไอ้หินไอ้ทิวก็พยุงผมพาไปที่เต๊นท์พยาบาลเพื่อไปประคบน้ำแข็ง พี่ดิน เดินมานั่งข้างๆผม
"เป็นไงบ้าง หายปวดบ้างมั๊ย" พี่ดินถามผม
"ยังปวดอยู่นิดๆครับพี่ คงเพราะอากาศเย็นด้วยแหล่ะ"
"เออ หายไวๆ"
"แหม่ ดิน ดูแลไม่ห่างเลยนะ" พี่ขวัญเข้ามาแซวพี่ดิน
"ไม่ดูแลได้ไง ก็เราทำให้มันเจ็บอ่ะ"
"อ่อ ดีละมีความรับผิดชอบดี ดีใจด้วยนะคะสำหรับตำแหน่งประธานค่ายปีหน้า" พี่ขวัญบอกพี่ดิน ทำเอาคนข้างๆผมอมยิ้ม
"เออ มาค่ายด้วยละกันปีหน้าอ่ะ" พี่ดินบอกพี่ขวัญ
"มาอยู่แล้วหล่ะ งานของเพื่อน ก็ต้องมาช่วยเพื่อนสิ"
"ดีมากครับ เออ นี่ก็งานของเรานะ ฝากดูแลด้วยละกัน ไปละเตรียมสถานที่ส่งมอบสนามกีฬาก่อน" พี่ดินบอกพี่ขวัญแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนหัวของผม
"ได้คร่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะจะดูแลให้ดีเลย" พี่ขวัญบอกพี่ดินแล้วก็หันมายิ้มกับผม
แหม่ พี่สองคนเล่นโยนมุกกันไปมาต่อหน้าผมอย่างนี้ ผมก็แย่น่ะสิครับ....ผมคิดในใจ
ตอนสิบเอ็ดโมง คณะครู กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ผู้หลักผู้ใหญ่ของหมู่บ้านก็พากันขึ้นมาที่โรงเรียนครับ ชาวบ้านก็ทยอยเดินเข้ามานั่งบริเวณใกล้ๆกับสนามกีฬา ลูกค่ายก็ช่วยกันยกของบริจาคไปวางเรียงไว้ในเต๊นท์ที่กางอยู่บนสนามกีฬา หลังจากนั้นก็เป็นพิธีส่งมอบสนามกีฬาและสิ่งของทั้งหมดครับ เด็กๆได้รับของเล่นก็เอามาอวดกันใหญ่
"อ้ายฟ้า ดูดิผมได้เครื่องบินลำใหญ่เลย" อัศวินวิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับเครื่องบินจำลองลำใหญ่
ไกรสร ศุภโชคก็ได้ของเยอะไม่น้อยจนต้องหอบกลับบ้านกันเลยทีเดียว ผมนั่งมองดูเด็กๆ เห็นว่าทุกคนมีรอยยิ้มกับของที่ได้รับ เด็กผู้หญิงกอดตุ๊กตาไว้แน่น เป็นภาพแห่งความประทับใจที่ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เห็น รู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสขึ้นมาทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แบบนี้ ผมมองไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้คิม ไอ้เทียน ไอ้ป้องที่กำลังช่วยกันหยิบของเล่นแจกให้เด็กๆ ก็รู้สึกดี
"อยากไปยืนแจกของบ้างป่าว" พี่ดินเข้ามานั่งข้างๆแล้วก็ถามผม
ผมหันหน้าไปมองคนข้างๆที่อยู่ในชุดบอลสีน้ำเงิน ความรู้สึกเขินก็เกิดขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน จูบแรกของผมกับพี่ดิน
"ไปป่าว เดี๋ยวกูพาไป" พี่ดินถามผมอีก คงเห็นว่าผมเงียบไป
"ไม่อ่ะครับ ยืนลำบาก เดี๋ยวเจ็บขาอีก"
"อือ งั้นเดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนมึงตรงนี้แหล่ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอาแขนมากอดคอของผม
"ได้ไงอ่ะ ประธานค่ายต้องไปช่วยแจกของสิครับ"
"กูประธานค่ายปีหน้า เดี๋ยวค่อยแจกปีหน้า ปีนี้ขออยู่กับมึงก่อน"
"แล้วปีหน้าพี่จะไม่อยู่กับผมหรอ"
"อยู่ดิ อยู่แม่งทุกปีอ่ะ มึงหนีกูไปไหนไม่ได้หรอกไอ้ฟ้า มึงต้องอยู่กับกูตลอดไป" พี่ดินบอกผมแล้วก็หัวเราะ หึ หึ อยู่ในลำคอ ผมหันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้มองภาพเด็กๆและชาวบ้านตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีส่งมอบ ก็เป็นการทานอาหารกลางวันร่วมกันครับ วันนี้ทางอำเภอจัดอาหารขึ้นมาเลี้ยงลูกค่ายทุกคนรวมทั้งชาวบ้านด้วย ก็อิ่มหนำสำราญกันไปครับ หลังจากนั้นตอนบ่ายพี่ปลื้มก็ปล่อยให้ลูกค่ายได้พักผ่อนตามอัธยาศัย เตรียมตัวร่วมงานเลี้ยงค่ายกันในตอนเย็น
ไอ้หิน ไอ้ทิว พาผมกลับมาที่ห้อง พวกมันนอนพักผ่อนคงจะเพลียเพราะเมื่อเช้าต้องตื่นแต่เช้าเตรียมสถานที่
"ไอ้คิม ดีใจด้วยนะ ทีมเซนเตอร์ค่ายปีหน้า" ผมบอกไอ้คิมที่มานั่งข้างๆผมพร้อมไอ้เทียน
"เออ ปีหน้ามึงมาช่วยกูทำค่ายด้วยนะไอ้ฟ้า ไอ้เทียน พวกเรา อ.ก. ต้องไม่ทิ้งกัน"
"เออ กูไม่ทิ้งมึงหรอก มึงอุุตส่าห์ประกวดเดือนแทนกู" ผมบอกไอ้คิม มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ กูจะทำให้เต็มที่เลย ทำเพื่อมึงเลยไอ้ฟ้า"
"มึงทำเพื่อตัวเองเถอะไอ้คิม กูมันงี่เง่าเองจนต้องเดือดร้อนมึง"
"เอาน่า กูก็คือมึง มึงก็คือกู เพราะเราเลือดสีชมพูด้วยกัน ไอ้เทียนด้วย" ไอ้คิมพูดแล้วก็เข้ามากอดคอผมกับไอ้เทียน
(**สีชมพูเป็นสีประจำคณะอุตสาหกรรมเกษตร)
"เชี่ย กูรักพวกมึงว่ะ ไอ้คิมไอ้เทียน" ผมบอกไอ้สองคนนั้นแล้วก็ก้มหน้าลงมองพื้น มันจุกๆอกเหมือนจะร้องไห้ นอกจากไอ้หิน ไอ้ทิวแล้ว ก็มีไอ้เทียนไอ้คิมนี่แหล่ะที่เป็นเพื่อนที่ดีของผม
"ไอ้เหี้ยฟ้า มึงจะร้องไห้หรอ อ่อนไหวชิบมึงเนี่ย" ไอ้คิมว่าผมแล้วมันก็หัวเราะ
"ป่าว กูไม่ได้ร้องไห้ เออ ลงค่ายกลับไป เราสามคนเพื่อนกันกูรักพวกมึง" ผมบอกไอ้คิมกับไอ้เทียน
"กูก็รักมึงไอ้ฟ้า หายไวๆนะเว้ย" ไอ้คิมบอกผม
"ส่วนกู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโคตรจะรักมึงเลย เพราะมึงจ่ายค่าหอให้กูทุกเดือนๆ ฮ่าๆ" ไอ้เทียนพูดแล้วมันก็หัวเราะ
"เออ ถ้าเดือนไหนกูไม่จ่ายมึงจะยังรักกูมั๊ยไอ้เทียน ฮ่าๆ" ผมพูดแล้วก็หัวเราะออกมาบ้าง
"เห่ย.. อ.ก. มึงจะนอนมั๊ย คุยกันอยู่ได้" เสียงไอ้หินพูดขึ้นมา ผมก็หันไปมองมัน ไอ้หินยังคงนอนหลับตาแต่คิ้วทั้งสองข้างของมันขมวดเข้าหากัน แสดงว่ามันคงรำคานเสียงที่พวกผมคุยกัน
"คร๊าบ ไอ้หินวิดวะ นอนก็ได้วะ" ผมบอกไอ้หิน ไอ้หินก็เอื้อมแขนมาดึงตัวผมให้ลงไปนอนข้างๆมัน ไอ้เทียนกับไอ้คิมก็กลับไปนอนที่ตัวเอง
"กูให้นอนอีกสองชั่วโมงนะ เดี๋ยวเข้ามาปลุก ได้ยินมั๊ย" เสียงพี่ดินตะโกนบอกพวกผมที่หน้าห้อง
"ได้ยินครับ" พวกผมตอบพี่ดินแล้วก็รีบข่มตานอน เพราะมีเวลาแค่สองชั่วโมงเอง
ตื่นมาอีกทีตอนสี่โมงเย็น พี่ดินเข้ามาแกล้งเป่านกหวีดปลุกพวกผม
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด....!!!!
"เชี่ย ใครเป่าวะ" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"กูเอง พี่รหัสมึง..!!" พี่ดินพูด ไอ้หินรีบเด้งตัวลุกขึ้นไป
"ขอโทษครับพี่ดิน" ไอ้หินรีบขอโทษพี่ดิน พวกผมก็หัวเราะกัน พี่น้องรหัสคู่นี้พอได้ปะทะกันนี่สนุกจริงๆ
หลังจากนั้นพวกผมก็พากันออกไปที่โรงอาหาร ตอนนี้เพื่อนๆกำลังช่วยกันตกแต่งสถานที่อยู่ ดอกไม้ป่าสวยๆถูกนำมาใส่แจกันที่ทำจากกระบอกไม้ไผ่ดูสวยงามดี ในครัวทีมงานครัวก็ช่วยกันเตรียมอาหารสำหรับคืนนี้ คืนนี้จะเป็นคืนเลี้ยงค่าย คงสนุกแน่ๆ ชาวบ้านก็จะมาร่วมรับประทานอาหารเย็นกับพวกเราด้วย และมีการทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ อวยพรให้พวกเราเดินทางกลับด้วยความปลอดภัย คิดๆไปแล้วก็ใจหายเหมือนกันนะครับ พรุ่งนี้ก็จะต้องไปจากที่นี่แล้ว
##เธอคือดวงใจของฉัน##
ถึงเวลาของการเลี้ยงค่าย ลูกค่ายและชาวบ้าน รวมทั้งเด็กๆก็ร่วมกันรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน ชาวบ้านนำอาหารพื้นเมืองมาร่วมสมทบกับพวกเราด้วย หลังจากนั้นก็เป็นการทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ อวยพรให้พวกเราเดินทางกลับด้วยความปลอดภัย
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีต่างๆก็เป็นการร้องรำทำเพลงกันละครับ เด็กๆออกมาเต้นโชว์พวกเราในเพลงทำนองพื้นเมือง ลูกค่ายก็ออกไปเต้นตามเด็กๆกันอย่างสนุก ผมเองยังอยากออกไปเต้นด้วยเลยครับ แต่ติดตรงที่ขายังเจ็บอยู่
หลังจากเด็กๆเต้นจบ ไอ้ทิวก็ขึ้นไปเล่นกีตาร์ให้พี่ดินร้องเพลงครับ เพราะว่ามีเสียงลูกค่ายขอให้ประธานค่ายปีหน้าขึ้นไปร้องเพลง
"มึงฟังนะ เพลงนี้กูร้องให้มึง" พี่ดินที่นั่งอยู่ข้างๆผมแต่แรกหันมาบอกผมแล้วก็เดินขึ้นเวทีไป
...เคยไม่มีเหตุผลและเป็นเหมือนไฟ
เผาให้ทุกอย่างละลาย
ไม่เคยละเว้นหัวใจของใคร
เหมือนฉันเป็นคนที่ไร้หัวใจ
ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน.....
....จนเมื่อวันที่เธอได้เดินเข้ามา
หัวใจที่เคยหายไปจากฉัน ก็ย้อนคืนมาที่เก่า
เหมือนฉันได้เจอส่วนที่หาย
เธอมาเติมเต็มให้ใจดวงนี้ ไม่ว่างเปล่า....
....เธอคือดวงใจของฉัน จากนี้ฉันจะมีแค่เธอ
ฉันจะทำให้เธอไม่เสียน้ำตาตลอดไป
จากนี้สัญญา ฉันจะดูแลเธอไปอย่างดี
ขอมีเธอจนวันตาย ขอเป็นคนสุดท้ายของเธอ....
กรี๊ดดดดดดดดดด ใครหนอดวงใจของดิน
ฟินเว่อร์
พระเอกเลยมึงไอ้ดิน
ผมนั่งฟังเพลงที่พี่ดินบอกว่าร้องให้ผม ก็เผลอยิ้มออกมา ผู้ชายคนนี้บทจะโรแมนติกก็โคตรโรแมนติกบทจะดิบก็ดิบซ๊ะจนน่ากลัว
"ดวงใจของพี่ดินก็คือไอ้ฟ้าไงครับพี่ๆ" เสียงไอ้หินพูดขึ้นมาแล้วก็มองมาที่ผม พี่โอมกับพี่อาทิตย์ก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"มันแน่นอนอยู่แล้วเว้ยไอ้หิน" พี่อาทิตย์บอกไอ้หิน ทำเอาผมที่นั่งอยู่ตรงนั้นรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวๆขึ้นมาในทันที
"โห่...พี่ อย่าแซวกันเองดิครับ" ผมหันไปว่าพี่โอมกับพี่อาทิตย์ พี่ทั้งสองคนก็หัวเราะ
"เฮ้อ....พรุ่งนี้บนรถไฟพี่จะนอนกับใครหล่ะเนี่ย ฟ้าก็คงต้องไปนั่งกับไอ้ดิน" พี่โอมพูดขึ้นมา
"ผมจะนั่งกับพี่ครับพี่โอม ผมไม่นั่งกับพี่ดินหรอกครับ" ผมบอกพี่โอม
"จะนั่งกับใครก็เรื่องของมึง" เสียงพี่ดินดังขึ้นมาข้างหลังผม
ผมหันกลับไปมองก็เจอพี่ดินยืนอยู่ แกมองมาที่ผมด้วยสายตานิ่งๆ ในแบบที่เคยเป็น
"แหม่ ไอ้ดินแค่นี้ทำเป็นหึง" พี่โอมแซวพี่ดิน
"หึง...กูเนี่ยนะหึง"
"ปากแข็งชิบมึงเนี่ย" พี่โอมว่าพี่ดินอีก ทำเอาคนที่โดนว่าเงียบเสียงไปคงเถียงไม่ออก
"ไอ้ฟ้า ไปกับกูแป๊บนึงดิ" พี่ดินบอกผมแล้วก็พยุงตัวผมให้ลุกขึ้น
"เดี๋ยว ไอ้ดินมึงจะพาน้องไปไหน น้องมันขาเจ็บ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน
"เออ ไปแถวๆนี้แหล่ะ เดี๋ยวมา" พี่ดินบอกเพื่อนแล้วก็พยุงผมพาออกมาข้างนอก พี่ดินพาผมเดินไปที่สนามกีฬา ตรงที่พี่ดินสลักชื่อเอาไว้
"พี่พาผมมาที่นี่ทำไมครับ"
"กูมีของจะให้"
"อะไรหรอครับ"
"มึงหลับตาก่อนดิ"
ผมยืนหลับตาต่อหน้าพี่ดิน พี่ดินก็เอาสร้อยที่เป็นเชือกสีดำมาคล้องคอให้ผม
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาเมื่อพี่ดินบอกว่าให้ลืมตาได้ แล้วก็เอามือไปจับสร้อยที่คล้องคอผมอยู่ มันเป็นสร้อยเชือกสีดำที่คล้องจี้รูปเกียร์เอาไว้ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ดิน ที่ตอนนี้ยืนยิ้มอยู่ต่อหน้าผม
"มันอาจจะไม่ใช่เกียร์จริงๆที่กูได้มาตอนเข้าเชียร์ แต่อันนี้ก็เป็นตัวแทนของกูได้เหมือนกัน"
"กูจองมึงแล้วนะไอ้ฟ้า" พี่ดินก้มหน้าลงมากระซิบข้างๆหูของผม
"ครับ..พี่ดิน" ผมตอบออกไปแค่นั้น เพราะรู้สึกพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ความเฮี้ยว ความดื้อของผมไม่รู้มันหายไปไหนหมดในตอนนี้
"กูจะไม่บอกว่ารักมึงซ้ำๆหรอกนะ เพราะความรักมันอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ปาก ถ้าใจไม่รัก มีปากพูดไปก็เท่านั้น"
"เข้าใจมั๊ยครับ" พี่ดินถามผม
"เข้าใจครับพี่" ผมบอกพี่ดิน แกก็เอาแขนมารวบตัวผมเข้าไปกอด
"สร้อยเกียร์นี้แทนหัวใจของกูที่จะคล้องอยู่กับมึงตลอดไป"
ผมกับพี่ดินกอดกันบนสนามกีฬา ที่ที่ทำให้ผมกับพี่ดินได้มาทำกิจกรรมร่วมกัน ได้ใกล้ชิดกัน และได้บอกความรู้สึกดีๆต่อกัน
------------------------------
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
เกียร์แทนใจ
เกียร์อยู่ที่ใคร ใจอยู่ที่เกียร์
เกียร์ดินอยู่ที่ฟ้า ใจดินก็อยู่ที่ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ได้เกียร์แทนใจแล้ววววววววววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5: ได้เกียร์ล้าวววววววววว
-
พี่ดินโรแมนติกมากกก
-
ฮืออออออออ พี่ดินกับฟ้าน่ารักมากเลย :sad4:
-
เขินอีกหล่าววววว
-
:L3:ำ. โอ้ยๆๆๆ. ไม่มีคำอธิบาย. รอตอนต่อไปนะคุณ รักคนเขียนจังเลย
-
บทพี่ดินเค้าจะหวานก็หวานซะ ให้เกียร์แทนใจ ดินฟ้าจงเจริญ (ไม่ใช่แร่ะ) พี่ดินขี้หึงแล้วยังปากแข็งแค่น้องบอกจะนั่งกับพี่โอมเอง เดี๋ยวเราไปนั่งกับพี่โอมให้ก็ได้ o18
-
:L2: :L1: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
สดยอดพระเอก
-
:L3: คือดีอยากกลับไปเป็นเด็ก มหาลัยอีกนะ อยากจะได้เกียใจเหมือนฟ้ามั่ง. :L3: :katai1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ดินอย่างเท่
ได้เกียร์แล้ววววววววววววว
:mew1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 36 : คืนสุดท้ายที่ค่ายอาสา
"พี่ดินครับ เรากลับกันเถอะ ผมหนาว" ผมกระซิบบอกพี่ดิน
ร่างสูงที่กำลังกอดผมอยู่ขยับตัวคลายอ้อมแขนออกนิดนึง แต่ก็ยังไม่ปล่อยผมให้ออกจากอ้อมกอดนั้น
"ไอ้ฟ้า มึงรู้มั๊ยว่า...กู...กูอยากจะกอดมึงให้ตัวของมึงแทรกเข้าไปอยู่ในตัวของกู ไม่อยากให้มึงไปไหนไกลจากกูเลยหว่ะ"
พี่ดินพูดแล้วก็เอาคางมาเกยอยู่บนหัวของผม ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก ความรู้สึกในตอนนี้มันทำให้ผมจุกๆอยู่ที่อก จนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเป็นคำพูดที่ดีได้ ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งซุกอยู่กับอกอุ่นๆของพี่ดิน
พี่ดินผลักตัวผมออก แต่มือของแกก็ยังจับไหล่ทั้งสองข้างของผมอยู่
"ป่ะ กลับกันเถอะ ขี่หลังกูกลับมั๊ย" พี่ดินถามผม
"ไม่เป็นไรครับ ผมเดินไหว"
"มึงนี่ดื้อจริง ป่ะ เดินก็เดิน" พี่ดินบอกผมแล้วก็ประคองผมพาเดินกลับไปที่โรงอาหาร
ไอ้เหี้ยฟ้า หัวใจมึงเต้นแรง ผู้ชายข้างๆมึงทำให้หัวใจของมึงเต้นแรง
ผมหันไปมองพี่ดินที่เดินอยู่ข้างๆผม รอยยิ้มของพี่ดินทำให้ผมรู้สึกดี เพราะมันไม่บ่อยนักที่ผมจะได้เห็นรอยยิ้มจากผู้ชายคนนี้
เสียงเพลงจากงานเลี้ยงค่ายเบาลง เพราะตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว เป็นกฏของค่ายที่จะไม่เสียงดังหลังสี่ทุ่ม เพราะจะเป็นการรบกวนการพักผ่อนของชาวบ้านในหมู่บ้าน ตอนนี้บรรยากาศในโรงอาหาร ทุกคนจับกลุ่มถ่ายรูปกัน นั่งคุยกัน เป็นธรรมดาของคนที่ได้มาอยู่ร่วมกันเกือบๆยี่สิบวันก็ต้องรู้จักกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น ระยะเวลาและกิจกรรมของค่ายทำให้ได้พูดคุย ทำความรู้จักกัน ได้เพื่อนใหม่กลับไป เป็นประสบการณ์และความทรงจำที่ดี
เคยมีคนบอกไว้ว่า มาค่ายถ้าไม่ได้เพื่อนที่ดีมากก็จะได้คนรู้ใจที่ดีมากกลับไป
ตลอดระยะเวลาเกือบยี่สิบวันที่ได้มาค่ายอาสา ทำให้ผมตกผลึกในเรื่องของประสบการณ์ชีวิต ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำและไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ อย่างเช่นการทาสี การเทปูน การขึ้นไปเปลี่ยนหลังคา และการปฐมพยาบาล มันทำให้ผมได้รู้ว่าตัวเองยังมีศักยภาพอีกมากมายที่ถ้าได้นำออกมาใช้ก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น และมีไฟที่จะอยากทำกิจกรรมแบบนี้ต่อไป
ผมกับพี่ดินเดินเข้าไปที่โต๊ะ พี่โอม พี่อาทิตย์ก็ยังคงนั่งคุยอยู่กับพวกเพื่อนๆของผม
"ฮั่นแน่....มีปลอกคอกลับมาด้วยเว้ย..แสดงว่า...มีเจ้าของแล้วอ่ะดิ ไอ้ฟ้า" ไอ้หินออกปากแซวผม ทันทีที่มันเห็นสร้อยเกียร์ที่คอของผม
"หมามีปลอกคอ แสดงว่าโดนฉีดวัคซีนแล้วดิวะ กี่เข็มวะ ฮี่ ฮี่" ไอ้ทิวออกปากแซวผมอีกคน
ไอ้เพื่อนชั่ว แซวกูนะมึง
ผมได้แต่คิดในใจ ไม่อยากจะตอบโต้อะไรออกไป เพราะรู้ว่าถึงพูดออกไปผมก็สู้พวกมันไม่ได้อยู่ดี
"แหม่ะ แสดงความเป็นเจ้าของชัดเจนนะมึง ไอ้ดิน" พี่โอมแซวพี่ดิน พี่ดินก็หันไปพยักหน้าให้เพื่อน
"ฟ้า หายไปไหนมา ทีมงานสต๊าฟพยาบาลรอถ่ายรูปอยู่เนี่ย" เพื่อนแก๊งค์สต๊าฟพยาบาลเข้ามาเรียกผม พร้อมกับดึงตัวผมออกไปถ่ายรูป
"ขอยืมตัวฟ้าแป๊บนึงนะคะพี่ๆ"
"ค่อยๆเดินนะมึง ขายังไม่หายเจ็บ" พี่ดินพูดขึ้นมาเสียงดัง ทำเอาพวกที่มาตามผมถึงกับเงียบกันไป
"พี่ดินดุจัง"
"เดี๋ยวเราประคองฟ้าเอง ป่ะๆ" เพื่อนเข้ามาช่วยประคองผมเดินไปถ่ายรูป มีพี่สต๊าฟพยาบาลปีสองกับปีสามรออยู่
"มาแล้ว พระเอกของเรา แต่เป็นนางเอกของคนอื่น อิอิ" พี่ขวัญออกปากแซวผม
"โห่...พี่ขวัญ อย่าแซวกันเองดิครับ" ผมว่าพี่ขวัญ แกก็หัวเราะแล้วก็ชี้มาที่คอของผม
"ไอ้ดินให้ใช่ป๊ะ" พี่ขวัญถามผม ผมก็พยักหน้าให้แทนคำตอบ
หลังจากถ่ายรูปเสร็จผมก็นั่งกิน นั่งคุยกับกลุ่มทีมงานสต๊าฟพยาบาลพักนึง แล้วก็ขอตัวกลับ พี่ขวัญเดินมาส่งผมที่โต๊ะ ตอนนี้ตรงกลุ่มของพี่ดินกลายเป็นกลุ่มใหญ่ เพราะพี่ปลื้มกับพี่ปีสี่มานั่งเล่าประสบการณ์ในการทำค่ายให้น้องๆฟัง
"มาค่ายถ้าไม่ได้แฟน มึงก็จะได้เพื่อนที่ดีกลับไปแทน" พี่ปลื้มพูดขึ้น
"แล้วเคยมีใครมาอกหักที่ค่ายมั๊ยครับพี่ปลื้ม" ไอ้หินยกมือถามพี่ปลื้ม ทำให้มีเสียงฮือฮาขึ้นมากับคำถามของไอ้หิน
"อกหักที่ค่ายหรอวะ" พี่ปลื้มพูดออกมาแล้วก็ทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนที่จะเงยหน้าหันไปมองทางพี่ดิน พี่ดินเองก็หน้าเหวอ เมื่อทุกสายตาของน้องปีหนึ่งอย่างพวกผมที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรต่างก็มองไปยังพี่ดิน
"ไอ้หิน ไอ้เหี้ย ถามตรงจุดอีกแล้วนะมึง" ไอ้ทิวกระซิบด่าไอ้หิน
"ก็ใครจะไปรู้วะว่าคำตอบจะเป็นพี่ดิน"
"มึงนอนไม่เป็นสุขแน่ไอ้หิน คืนสุดท้ายบนค่าย เหอะๆ" ไอ้เทียนบอกไอ้หิน ทำเอาไอ้หินสีหน้าสลดไป ไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกผิดที่ถามออกไปอย่างนั้น หรือว่ากลัวอะไรบางอย่างจากพี่รหัสของมันเองก็ไม่รู้
"คิดมากน่ะมึง" ผมบอกไอ้หินพร้อมกับตบไหล่ปลอบใจมัน
"เอ่อ พี่ปลื้มครับ ผมอยากรู้ว่าค่ายของเราสร้างแต่สนามกีฬาหรอครับ" ไอ้คิมถามขัดจังหว่ะขึ้นมา ซึ่งก็ทำให้จุดสนใจเปลี่ยนมาที่คำถามของไอ้คิม
"อืม...หลักๆค่ายของเราก็จะสร้างเป็นสนามกีฬาครับ เพราะใช้เวลาน้อย ใช้แรงงานคนไม่เยอะ ซึ่งก็พอดีกับระยะเวลาในช่วงปิดเทอมของเราและจำนวนคนเท่านี้ก็ทำให้ควบคุมดูแลกันง่ายครับ ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป แต่ก็มีงานอื่นที่เราทำด้วยอย่างเช่นห้องน้ำ หรือการซ่อมแซมอุปกรณ์การเรียนต่างๆ ไม่ใช่ทำแต่สนามกีฬาอย่างเดียว"
พวกผมนั่งคุยและรับฟังประสบการณ์จากพี่ๆกันซักพัก ก็ได้เวลาแยกย้ายกลับไปพักผ่อน
"เอาหล่ะ ได้เวลาพักผ่อนแล้ว พรุ่งนี้พวกเราก็ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯกันแล้ว ขอให้ทุกคนพักผ่อนให้เต็มที่นะครับ เพราะต้องนั่งรถไฟกันอีกไกล ป่ะ แยกย้ายกันกลับไปนอน" พี่ปลื้มประกาศบอกลูกค่ายทุกคน ทุกคนก็ช่วยกันเก็บกวาดสถานที่ เก็บขยะไปทิ้ง ล้างถ้วยล้างชามก่อนที่จะพากันกลับไปพักผ่อน
"ไอ้หิน มึงไปกับกูแป๊บนึงดิ๊" พี่ดินเรียกไอ้หิน ที่กำลังจะพยุงผมกลับห้องพัก
"ซวยแล้วกู" ไอ้หินพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ปล่อยมือจากผม เดินไปหาพี่ดิน
พี่เทมส์เข้ามาช่วยพยุงผมกลับไปห้องพักแทนไอ้หิน ผมมองตามไอ้หินที่เดินไปกับพี่ดินจนหายลับไปในความมืด เห็นเพียงแสงไฟส่องสว่างจากโทรศัพย์เดินไปทางหน้าโรงเรียน
"ขอบคุณครับพี่เทมส์ที่มาส่งผม" ผมขอบคุณพี่เทมส์ พี่แกก็ยิ้มให้ผมแล้วก็บอกผมว่า ให้หายไวๆ ผมกับไอ้เทียนยืนคุยกับพี่เทมส์อยู่หน้าอาคารที่พัก รอพวกไอ้ทิว ไอ้คิม ไอ้ป้องที่ยังช่วยเก็บสถานที่อยู่
##สายรหัสปฐพี ดิน-หิน##
"พี่ดินคร๊าบบบ ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะถามแบบนั้น"
"อะไรของมึงเนี่ยไอ้หิน"
"ก็พี่จะทำโทษผม พี่ทำเบาๆนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเดินทางอีกไกล"
"เพ้อเจ้อ หุบปากไปเลยมึงอ่ะ แล้วเดินมากับกูเงียบๆ"
"พี่จะพาผมไปไหนครับ"
"ไปเอายานวดขาให้ไอ้ฟ้า กูลืมเลย ขอพ่อหลวงไว้ตั้งแต่เมื่อตอนบ่าย มัวแต่ทำนั่นทำนี่เลยไม่ได้ออกมาเอา"
"อ่อ ที่แท้ก็ห่วงเพื่อนผมนี่เอง ฮี่ๆ"
"พี่ดิน ผมถามจริงๆเหอะ พี่ไปชอบไอ้ฟ้าตอนไหนเนี่ย ผมไม่ยักจะรู้ว่าคนอยากพี่จะชอบไอ้ฟ้าได้"
"ตั้งแต่วันแรกที่เจอมันแหล่ะ"
"เฮ้ย..!! ไอ้นี่มาหลอกถามกู มึงเงียบไปเลยนะไอ้หิน กูแค่ให้มาเป็นเพื่อนไม่ได้ให้มาถามอะไรกู"
"โอเคคร๊าบ ชอบตั้งแต่วันแรกที่เจอ โอเคครับโอเค"
"ถ้ามึงยังไม่เลิกกวนตีนกู สงสัยต้องคิดบัญชีกันซ๊ะหน่อยมั้ง"
"ม่ะ..ไม่กวนแล้วครับพี่ ผมก็แค่แหย่เล่นน๊า แหะ แหะ"
ผมยืนคุยกับพี่เทมส์ซักพัก ไอ้ทิว ไอ้คิม ไอ้ป้องก็พากันกลับมาที่พัก ผมเริ่มเป็นกังวลเพราะพี่ดินกับไอ้หินไม่กลับมาซักที
"ไอ้ฟ้า ไอ้หินกับพี่ดินกลับมายังวะ" ไอ้ทิวถามผม
"ยังว่ะ ไปไหนกันก็ไม่ได้บอก แต่กูเห็นว่าเดินออกไปทางหน้าโรงเรียนอ่ะ"
"เออๆ งั้นเราเข้าห้องกันก่อน เดี๋ยวก็คงกลับมาแหล่ะ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็ดันตัวผมพาเข้าห้อง
"กูกลัวว่ะ" ผมหันไปบอกไอ้ทิว ไอ้ทิวก็มองหน้าผมอย่างเข้าใจ
"มึงก็อย่าคิดมาก อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดก็ได้" ไอ้ทิวพูดพร้อมกับตบไหล่ปลอบใจผม
พี่โอมกับพี่อาทิตย์เข้าห้องมา ก็ถามหาพี่ดินกับไอ้หิน
"พี่ดินกับไอ้หินออกไปข้างนอกอ่ะครับยังไม่กลับเข้ามาเลย" ไอ้ทิวบอกพี่อาทิตย์
"ไปไหนกันวะ ไม่ใช่พาไอ้หินไปเล่นซ๊ะยับเลยหล่ะ" พี่โอมพูดขึ้น ทำเอาผมยิ่งกังวลขึ้นไปอีก
"พี่โอมครับ ไอ้หินจะเป็นอะไรมากมั๊ยครับพี่ ผมห่วงเพื่อน" ผมบอกพี่โอม
"พี่ก็พูดไปงั้น อาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ เพื่อนพี่ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก" พี่โอมตอบผม
"แล้วเป็นไงบ้างอ่ะเรา หายปวดยัง"
"ก็ยังปวดอยู่ครับพี่ ไม่กล้าเดินลงน้ำหนักเท้าเลยอ่ะ"
"อื้ม เดี๋ยวถึงกรุงเทพฯแล้วพี่จะพาไปหาหมอ ไอ้ภูมันสั่งไว้"
"เฮ้ย..พี่ ไอ้ภูรู้ด้วยหรอว่าผมเท้าเจ็บ"
"อือ ไอ้ดินมันสารภาพผิดเรียบร้อยละ"
"โห่...ดีนะมันไม่โทรมาว่าผม"
"ก็มันรู้ไงว่ายังไงก็มีคนดูแล มันเลยไม่โทรมา" พี่โอมพูดจบ ไอ้หินกับพี่ดินก็เข้ามาในห้องพอดี เสียงหัวเราะคิกคักของไอ้หินทำให้ผมสบายใจว่าอย่างน้อยมันก็ไม่ได้เจ็บตัวกลับมา
"เหี้ย..ไอ้หิน มึงกลับมาสภาพปกติได้ไงวะ" ไอ้ทิวถามไอ้หินด้วยความแปลกใจ
"ให้กูได้พักบ้างเหอะว่ะ เมื่อคืนยังไม่เข็ดหรือไง แขนมึงหายเจ็บยัง ไหล่มึงหายปวดยัง" ไอ้หินบอกไอ้ทิวแล้วก็เอามือไปบีบไหล่ไอ้ทิว ไอ้ทิวก็ทำหน้านิ่วด้วยความเจ็บ
"อู๊ยยยยย....เชี่ยหิน กูเจ็บ"
"อ่ะ เอายานี่ไปนวดกัน เผื่อจะดีขึ้น" พี่ดินยื่นขวดยาที่มีน้ำสีเขียวๆอยู่ข้างในให้ไอ้หิน แล้วพวกพี่เค้าก็พากันออกไปอาบน้ำ
"นี่..คืนนี้กูมียาดี ม่ะ..เดี๋ยวกูทาให้ ใครจะทาก่อนไอ้ทิวหรือไอ้คิม"
"ก็นี่ไง มึงทาให้กู กูทาให้ไอ้คิม ต่อแถวกัน"
"อ่าว แล้วใครจะทาให้กูอ่ะ"
"ให้พี่โอปอมาทาให้มะ เดี๋ยวกูไปตามให้"
"เชี่ย ไม่ต้องเลยไอ้เทียน หางานให้กูอีกแล้วนะมึง" ไอ้หินว่าไอ้เทียน พวกผมก็หัวเราะกัน ไอ้หินมันกลัวพี่โอปอยิ่งกว่าอะไรดี เพราะขานั้นอ่ะชอบมาเล่นกับมันแบบถึงเนื้อถึงตัว ไอ้หินก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอก แต่ออกแนวสยิวกิ้วมากกว่า ฮ่าๆ
"มากูทาให้" ไอ้ป้องบอกไอ้หินแล้วก็นั่งลงข้างหลังไอ้หิน ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้คิมก็ถอดเสื้อ แล้วก็นั่งทายานวดไหล่นวดแขนให้กัน ส่วนผมก็นั่งคุยกับไอ้เทียนไปเรื่อยเปื่อย
พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์อาบน้ำเสร็จกลับเข้าห้องมา พี่ดินก็ถือขวดยาแล้วก็เดินมานั่งตรงหน้าผม
"เดี๋ยวกูทายาให้" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาจับขาผม
"ยาอะไรอ่ะครับพี่"
"สมุนไพรอ่ะ ลองทาดูเผื่อหาย กูขอพ่อหลวงไว้"
"ไอ้ฟ้าลองทาดู ยาแม่งเย็นๆ หอมๆ กูว่าดีว่ะ เริ่มหายปวดละ" ไอ้คิมบอกผม
"มึงก็เว่อร์ไปไอ้คิม แต่ทาแล้วมันเย็นๆหอมๆดีว่ะ" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"จะทาไม่ทา ไม่ทากูไปนอนละ" พี่ดินถามผม
"ทาก็ได้ครับพี่" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็เอายาเทใส่มือแล้วก็ทาลงบนข้อเท้าของผมพร้อมกับนวดเบาๆ รู้สึกเย็นๆ ได้กลิ่นหอมของสมุนไพรลอยมาแตะจมูก
"พี่ดินครับ พี่ไม่แพ้ยานี้นะ เดี๋ยวพี่จะเจ็บซ๊ะเอง" ผมถามพี่ดินด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าแกเป็นคนแพ้ง่าย แม้กระทั้งน้ำยาล้างจาน
"แพ้ก็ช่าง"
"เอ้า...ถ้าพี่แพ้ พี่จะมาทาให้ผมทำไม ให้ไอ้เทียนทาให้ก็ได้ เดี๋ยวมือก็แสบหรอก"
"เงียบเหอะน่า กูทาไปแล้วเนี่ย จะแสบจะคันก็เรื่องของกู"
"ดื้อชิบ" ผมบ่นออกมาเบาๆ
"มึงว่าอะไรนะ" พี่ดินเงยหน้ามาถามผม สายตานิ่งๆของแกดูท่าทางเอาเรื่อง
"ผมบอกว่าพี่อ่ะดื้อ"
"เออ..ดื้อก็ดื้อ ดื้อแล้วไงวะ"
"ก็..ไม่แล้วไงอ่ะครับ ผมไม่อยากเถียงกับพี่ละ"
"ทะเลาะกันแบบนี้ ลูกดกแน่นอนครับ ฮ่าๆ" พี่อาทิตย์พูดขึ้นมา ไอ้พวกนั้นก็หัวเราะกัน ผมเห็นพี่ดินเองก็แอบขำกับเค้าด้วย
"พี่ดินครับทายาให้ไอ้ฟ้าเสร็จยัง" ไอ้หินเดินมาถามพี่ดิน
"เสร็จละ"
"ทาเสร็จก็เชิญกลับที่ครับพี่ ผมจะนอนแล้ว" ไอ้หินบอกพี่ดินแล้วก็อ้าปากหาว
"อ่าว มึงก็ไปนอนที่เดิมดิ"
"ก็เนี่ยที่เดิมผม ข้างๆไอ้ฟ้า"
"ไอ้ดิน กลับมานอนบ้านเรา มามะ เดี๋ยวกูตบตูดนอน ไม่ร้องนะ โอ๋ๆ" พี่โอมเรียกพี่ดินให้กลับไปนอนที่ตัวเอง พวกผมก็หัวเราะกัน
"คืนสุดท้ายละ ผมจะนอนกับเพื่อนผม พี่อย่าลืมนะว่าพี่ทำไอ้ฟ้าเจ็บ พี่ทำเพื่อนผมเจ็บ" ไอ้หินบอกพี่ดินด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นต่อพี่ดินอยู่นิดนึง
"เป็นเชี่ยไรของมึงวะเนี่ย" พี่ดินมองไอ้หินด้วยสีหน้า งงๆ ผมก็มองดูสองคนตรงหน้าว่าจะทำยังไงต่อไป
"ผมนอนละ มีม่อมือมื่อนะครับพี่ดิน" ไอ้หินบอกพี่รหัสตัวเองแล้วมันก็ล้มตัวลงนอนข้างๆผม
"เออๆ ไม่นอนก็ได้วะ" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็เดินออกไป
"ปิดไฟด้วยนะพี่ อย่าลืมไปล้างมือหล่ะครับเดี๋ยวแพ้ขึ้นมาจะยุ่ง" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"นี่มึงเป็นน้องรหัสหรือพ่อกูวะเนี่ย" เสียงพี่ดินว่าไอ้หินแล้วก็เดินออกไปข้างนอกคงจะไปล้างมือ ก่อนที่จะกลับเข้ามาในห้องแล้วก็ปิดไฟนอน
ไอ้ทิวเข้ามานอนขนาบข้างผมแทนที่ไอ้ป้อง ตอนนี้ผมนอนอยู่ตรงกลางระหว่างไอ้หินกับไอ้ทิว ผมรู้สึกว่ามันสองคนคงจะมีเรื่องอะไรคุยกับผมแน่ๆ
"ไอ้ฟ้า" ไอ้หินเริ่มขึ้นมาก่อน มันเรียกผมเบาๆ
"อือ ว่าไง"
"มึง..คิดไงกับพี่รหัสกูวะ"
"ก็..ปกติอ่ะ เหมือนเดิม"
"มึงตอบไม่ตรงคำถาม" ไอ้ทิวพูดขึ้น
"แล้วจะให้กูตอบไงถึงจะตรงคำถาม"
"เอางี้ กูถามง่ายๆมึงจะได้ตอบง่ายๆ"
"พี่ดินขอมึงเป็นแฟนใช่ป๊ะ"
คำถามของไอ้ทิว ทำเอาผมต้องกลืนน้ำลาย เชี่ย..นี่หรอคำถามง่ายของมึง ผมคิดในใจ
"เออ"
"ก็แค่นั้นแหล่ะ ตอบมาแต่แรกก็หมดเรื่อง"
"พวกมึงคิดยังไงวะ คือกู กูกลัวพวกมึงมองกูเปลี่ยนไป"
"มึงคิดมากไอ้ฟ้า มึงไม่เคยเปลี่ยนไปในสายตากูเลยซักวัน" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็เอื้อมแขนมาลูบหัวของผม นานๆทีไอ้ทิวจะทำกับผมแบบนี้
"กูก็เหมือนกัน เพื่อนยังไงก็คือเพื่อนว่ะ ดีซ๊ะอีกที่เป็นพี่ดิน ถ้าเป็นคนอื่นกูคงเป็นห่วงมึงมากกว่านี้"
"เชี่ย กูโคตรรักพวกมึงอ่ะ" ผมบอกไอ้หินกับไอ้ทิว
"มันแน่อยู่แล้วเว้ย มึงก็อย่ารักพี่ดินมากกว่าพวกกูก็แล้วกัน"
ไอ้หินพูดจบก็มีเสียงไอ ดังขึ้นมาจากฝั่งที่พี่ดินนอน ขัดจังหว่ะพวกผมที่คุยกันอยู่
"นอนเถอะว่ะ สงสัยมีคนแอบฟังพวกเราคุยกัน" ไอ้หินพูดขึ้นมาเสียงดัง
"กวนตีนกูไม่เลิกนะมึง ไอ้หิน"
"อ่าว พี่ดินยังไม่หลับหรอครับ มานอนกับไอ้ฟ้ามั๊ยพี่"
"นอนได้แล้วพวกมึงอ่ะ ถ้ากูได้ยินเสียงคุยกันอีกจะไล่ไปคุยข้างนอก"
"โหดชิบ"
"โดยเฉพาะมึงไอ้หิน มีบัญชีต้องคิดกันอีกยาว" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็เงียบไป
"ซวยละกู" ไอ้หินพึมพำเบาๆ
"เป็นไงหล่ะ ทำเป็นเก่ง หึหึ" ผมหันไปว่าไอ้หิน
"สบายๆ พี่รหัสกูใจดีจะตาย มึงรู้ไว้เหอะไอ้ฟ้า ว่าพี่ดินโคตรจะเป็นห่วงมึงเลย ไม่งั้นไม่ชวนกูออกไปเอายานวดมาให้มึงหรอก แม่ง มืดก็มืด โคตรน่ากลัว"
"ไอ้หิน" เสียงพี่ดินเรียกไอ้หิน
"ครับพี่ นอนแล้วครับ ไม่คุยแล้วครับ"
ไอ้หินบอกพี่ดิน แล้วก็ตะแคงตัวหันมาซุกหน้ากับข้างๆตัวของผม พร้อมกับเอาแขนยาวของมันมากอดผมไว้แน่น
------------------------------
ตอนหน้ากลับกรุงเทพฯแล้ว เย้...เย้
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L3: :a5: รักฟ้าดิน. เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะ. รออ่านตอนต่อไปนะ
-
ความรักของพี่ดินช่างยิ่งใหญ่
-
:pig4: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นึกว่าพี่ดินจะโหดกับน้องหิน ที่แท้ก็ชวนไปเอายานวดให้แฟน o18
-
จบค่ายได้แฟน ทั้งหล่อและแสนดีขนาดนี้
อยากไปค่ายๆๆๆๆ
:mew1:
-
รอตอนต่อไป~
-
:sad4: :sad4: ไม่หวานนะ แต่โคตรใส่ใจ :katai1: อยากได้ 5555
-
จะกลับกรุงเทพกันละ
น้องฟ้าก้อคู่กับพี่ดิน. แล้วหินจะคู่กับป้องไหมนะ
อีกคนอยู่กรุงเทพ อีกคนอยู่เชียงใหม่ แล้วจะยังไงต่อดี
รอ รอ รอ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
....
-
:mew1:
-
อ่านตามทันแล้วววววววว
สนุกมากๆเลย
รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
เพื่อนๆฟ้ารักฟ้ากันมากกก
หิน เวลานอนยังนอนกอดฟ้าเลย
ป้อง จะมีไรกับหินมั้ยนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 37 : เพราะรัก..คือยาวิเศษ
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามีใครมาทำอะไรกับเท้าของผม ผมพยุงตัวขึ้นมานั่งก็พบว่าเป็นพี่ดินที่กำลังเอายาสมุนไพรนวดเท้าให้ผม ในขณะที่คนอื่นๆกำลังง่วนกับการเก็บกระเป๋าเสื้อผ้ากันอยู่
"เป็นไง หายปวดบ้างมั๊ย" พี่ดินเงยหน้ามาถามผมแล้วก็ก้มหน้าลงไปนวดเท้าให้ผมอย่างตั้งใจ
"พี่ดินครับ"
"อือ ว่าไง พูดมา.."
"ผมหายปวดแล้ว หายแล้วจริงๆ" ผมบอกพี่ดินด้วยน้ำเสียงดีใจระคนแปลกใจ เพราะว่าตอนนี้อาการปวดหายไปเป็นปลิดทิ้งตั้งแต่พี่ดินเอายาสมุนไพรมานวดให้ตั้งแต่เมื่อคืน
"เอาจริงๆ มึงหายปวดจริงป่าวไอ้ฟ้า อย่าโกหกกูนะ" พี่ดินเงยหน้ามาถามผมด้วยสายตาจริงจัง
ผมไม่ตอบพี่ดินแต่ลุกขึ้นแล้วก็ยืนลงน้ำหนักเต็มสองเท้าให้แกดู ผมลองเดินไปรอบๆห้อง ก็รู้สึกว่าไม่มีอาการปวดแล้ว
"เฮ้ย...หายปวดแล้ว กูหายแล้ว ไอ้หิน กูหายปวดแล้ว" ผมเดินไปเดินมาแล้วก็พูดออกมาอย่างดีใจ
"เออ พวกกูก็หายปวดหายระบมจริงๆว่ะ ยาของพี่ดินแม่งดีจริงๆ" ไอ้ทิวหันมาบอกผม
"กูว่ามึงได้หมอดีด้วยแหล่ะไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผมก่อนที่มันจะเอี้ยวตัวหลบหมอนที่พี่ดินเขวี้ยงมาใส่มัน
"กวนตีนกูแต่เช้านะมึง เดี๋ยวกลับไปถึงมหาลัยก่อนกูจะคิดบัญชี" พี่ดินเดินมาบอกไอ้หิน ทำเอาไอ้หินตัวดีถึงกับสงบปากสงบคำไป
"อยู่ดีไม่ว่าดีนะมึง หาเรื่อง" ผมว่าไอ้หินมันก็ยิ้มแห้งๆให้ผม
"ให้เร็วเลยพวกมึงอ่ะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะรอกินข้าว" พี่อาทิตย์บอกพวกผมแล้วก็เดินตามพี่ดินออกไปพร้อมกับพี่โอม
พวกผมรีบเก็บกระเป๋าแล้วก็พากันเดินไปที่โรงอาหาร มื้อเช้านี้เป็นมื้อสุดท้ายของพวกเราแล้วที่จะได้นั่งกินข้าวด้วยกันบนค่าย แล้วเดี๋ยวต้องเดินไปในหมู่บ้านเพื่อร่ำลาชาวบ้านที่มีอยู่ยี่สิบกว่าหลังคาเรือน ทีมงานครัวก็เลยจัดอาหารแบบง่ายๆเอาไว้ให้พวกเรากินในมื้อเช้านี้ เป็นข้าวเหนียวนึ่งกับหมูแดดเดียวทอด
"น้องฟ้าหายดีแล้วหรอ เดินปร๋อเลยนะคะ" พี่ขวัญเข้ามาถามผม
"ครับพี่ เมื่อคืนพี่ดินเอายาสมุนไพรของพ่อหลวงมานวดให้ หายปวดเลยครับ"
"แหม่ เป็นห่วงกันจริงนะ โอเค ไงก็เดินระวังๆหน่อยก็แล้วกันนะคะ" พี่ขวัญบอกผมแล้วก็เดินออกไป
ผมนั่งลงใต้ต้นไม้ตรงข้างสนามกีฬาแล้วก็แกะห่อข้าวเหนียวออกมากิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิมก็เดินตามมานั่งกับผม
"ไอ้หินกับไอ้ป้องไปไหนวะ" ผมถามไอ้ทิว
"โน่น" ไอ้ทิวพูดแล้วบุ้ยปากไปอีกฝั่งของสนามกีฬา
"แหม่ะ ไอ้สองคนนี้ ชักจะยังไงๆ" ผมพูดออกมา ไอ้ทิวก็เงยหน้ามามองผม แล้วก็มองตรงไปที่ไอ้หินกับไอ้ป้องที่นั่งกินข้าวเหนียวกันอยู่สองคนฝั่งตรงข้าม
"เออ กูก็รู้สึกแปลกๆว่ะ มัวแต่สนใจเรื่องมึงกับพี่ดิน เลยไม่ได้สังเกตุว่าไอ้หินกับไอ้ป้องก็ดูสนิทกัน" ไอ้ทิวบอกผม
"พวกมึงก็อย่าคิดมาก มันสองคนจะสนิทกันก็ไม่แปลก ก็แม่งทำงานด้วยกันทุกวัน เจอกันทุกวัน จะไม่สนิทกันเชียวหรอวะ" ไอ้คิมพูดขึ้น
"เออ ก็จริง รีบๆกินเดี๋ยวพี่เค้าก็จะเรียกรวมตัวแล้ว" ไอ้ทิวบอกพวกผม
หลังจากกินเสร็จ ลูกค่ายทุกคนก็เอากระเป๋าออกมาวางรวมกันแล้วก็ไปรวมตัวกันที่สนามกีฬาเพื่อถ่ายรูปร่วมกันเป็นที่ระลึก ผมเดินไปตรงกลุ่มปีหนึ่งที่ยืนรวมกันอยู่ แต่ก็มีแขนยาวของใครคนนึงมาคล้องตัวผมไปกอดคอ
"ส้ม ถ่ายรูปให้เราหน่อย" เสียงพี่ดินบอกพี่ส้มที่ถือกล้องเดินผ่านมาพอดี แขนยาวๆของแกรัดคอผมอยู่ แต่ผมสิ คิ้วขมวดเข้าหากันเพราะความไม่สบอารมณ์ที่อยู่ๆก็โดนพี่ดินทำแบบนี้
"โหยยย ดิน น้องฟ้า เซอร์วิสแฟนๆแต่เช้าเลยนะ" พี่ส้มหันมาแซวผมกับพี่ดินแล้วก็ยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปให้ผมกับพี่ดิน
"ไหน ขอดูรูปหน่อย" พี่ดินบอกพี่ส้มแต่ก็ยังไม่ปล่อยแขนที่รัดตัวผม ผมเอาสองมือขึ้นมาพยายามแกะแขนของพี่ดิน
"อยู่นิ่งๆดิวะ มึงจะยุกยิกทำไมเนี่ย" พี่ดินก้มหน้ามาดุผม แล้วก็ชะโงกหน้าดูรูปที่พี่ส้มกำลังเปิดให้ดู
"ถ่ายรูปกับกูจะยิ้มไม่ได้เลยใช่มะ" พี่ดินว่าผม เมื่อเห็นรูปที่ผมทำหน้าบึ้งคิ้วขมวด เพราะแขนของพี่ดินที่กอดรัดผมอยู่
"ก็พี่รัดผมแน่นขนาดนั้นใครจะยิ้มได้หล่ะครับ ปล่อยเลย" ผมว่าพี่ดินแล้วก็แกะแขนของแกออกไป ทำเอาพี่ส้มที่ยืนดูเหตุการณ์ระหว่างผมกับพี่ดินอยู่ถึงกับยิ้มออกมา
"พอๆ อย่าทำให้เราอิจฉาแต่เช้านะดิน" พี่ส้มว่าพี่ดิน
พี่ดินยอมปล่อยแขนออกจากตัวผม ผมก็รีบเดินไปหาพวกไอ้หินไอ้ทิวที่กำลังจัดระเบียบการยืนถ่ายรูปกันอยู่
หลังจากนั้นพี่ส้มก็ตั้งขาตั้งกล้องแล้วพวกเราลูกค่ายทุกคนก็ถ่ายรูปร่วมกันครับ ในระหว่างนั้นก็มีเด็กๆเดินเข้ามาในโรงเรียน คงจะรู้ว่าวันนี้พวกเราจะกลับกันแล้วก็คงจะมาส่งลูกค่ายหล่ะครับ
พวกไอ้หินออกไปพาเด็กๆเข้ามาถ่ายรูปร่วมกับลูกค่ายทุกคนเป็นอันสนุกสนานไปเลย บรรยากาศในตอนนี้สนุกมากครับ มีแต่เสียงหัวเราะ แต่อีกด้านหนึ่งก็รู้สึกใจหายเหมือนกันที่จะต้องจากที่นี่ไปแล้ว
"เป็นไงฟ้า ขาหายเจ็บแล้วดิเนี่ย เดินเองได้ละ" พี่เทมส์เดินเข้ามาถามผม
"ครับพี่เทมส์" ผมตอบพี่เทมส์
"ไอ้เทียนๆ มาถ่ายรูปสายรหัสกัน" ผมกวักมือเรียกไอ้เทียน มันก็รีบวิ่งมาหาผมกับพี่เทมส์
ผมหยิบโทรศัพน์ขึ้นมา มองหาเพื่อนกะว่าจะวานให้ช่วยถ่ายรูปให้
"มากูถ่ายให้" พี่ดินเดินมาหยิบโทรศัพย์ไปจากมือของผมแล้วก็ถ่ายรูปสายรหัสให้ผม ถ่ายเสร็จแกก็คืนโทรศัพย์ให้ผมแล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น
ผมกับไอ้เทียนโดนเพื่อนๆมาดึงตัวไปถ่ายรูปกันต่อ ช่วงเวลานี้ทุกคนต่างก็อยากเก็บภาพความทรงจำนี้ไว้ ก่อนที่จะเดินทางกลับ
พอถ่ายรูปเสร็จ พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ซึ่งเป็นทีมเซนเตอร์ของค่ายแล้วก็เป็นว่าที่ทีมประธานค่ายในปีหน้า ก็พาลูกค่ายบ้านปกาเกอะญอและอาข่า เดินแยกกันออกไปเป็นสองกลุ่มเพื่อไปร่ำลาชาวบ้านถึงที่บ้าน ผมเดินออกมากับบ้านปกาเกอะญอโดยการนำของพี่ดินกับพี่โอม เด็กๆก็เดินตามพวกผมมา โดยเฉพาะเจ้าอัศวิน ที่ไม่ยอมห่างผมไปไหน จับมือผมซ๊ะแน่นเชียว
"อ้ายฟ้า จะกลับแล้วหรอ"
"ใช่ครับ พี่จะกลับแล้วนะ อัศวินจะคิดถึงพี่มั๊ย"
"คิดถึงครับ" อัศวินตอบผม เสียงเริ่มสะอื้น
"เชี่ย ไอ้ฟ้า มึงทำเด็กร้องไห้" เพื่อนที่เดินข้างๆบอกผม เพราะตอนนี้เจ้าอัศวินน้ำตาไหลออกมาแล้ว ผมก็เลยอุ้มเจ้าอัศวินขึ้นมา พร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาให้
"ไม่ร้องสิครับอัศวินคนเก่ง"
"ไม่อยากให้กลับ ฮือ...........ฮือ" เจ้าอัศวินบอกผมแล้วก็ซบหน้าลงกับซอกคอของผมพร้อมกับร้องไห้โฮออกมา
"ร้องจนได้" ผมพูดออกมาเบาๆ แล้วก็เอามือลูบหลังปลอบใจเจ้าอัศวิน ทำเอาผมรู้สึกจุกๆในอก อยากจะร้องไห้ออกมาบ้าง
พวกเราเดินไปหยุดที่หน้าบ้านของชาวบ้านแล้วก็ยกมือไหว้สวัสดี ชาวบ้านก็อวยพรพวกเราให้เดินทางปลอดภัย บางบ้านก็มีสิ่งของใส่ถุงมาให้พวกเรา
"อ่าว เกิดไรขึ้น มึงแกล้งน้องหรอไอ้ฟ้า" พี่ดินเข้ามาว่าผม หลังจากที่เห็นผมอุ้มเจ้าอัศวินที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่
"ป่าวครับ อัศวินไม่อยากให้ผมกลับเลยร้องไห้"
"แง๊.....อ้ายดิน อย่าไป อ้ายดิน ฮือ....T_T อย่าไป" เจ้าอัศวินปล่อยโฮออกมาอีกแล้วก็โผเข้าหาพี่ดิน พี่ดินก็รับตัวไปอุ้มไว้
"โอ๋...ไม่ร้องนะคนเก่ง ไม่ร้องสิครับ" พี่ดินพูดปลอบใจเจ้าอัศวินตัวน้อยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดงอแงแต่อย่างใด
ภาพตรงหน้าทำเอาผมต้องเบือนหน้าหนี เพราะผมก็รู้สึกเศร้าใจเหมือนกันที่ต้องไปจากที่นี่ เด็กๆพวกนี้มาคลุกคลีอยู่กับพวกเราตลอดระยะเวลาในการทำค่าย ช่วยพวกเราทำงานทุกวัน ไม่แปลกที่จะรู้สึกผูกพันและเสียใจเมื่อยามที่จะต้องจากกันแบบนี้
"อย่าร้องนะเว้ยไอ้ฟ้า อายเด็กมัน" ไอ้ทิวเข้ามาปลอบใจผม
พอร่ำลาชาวบ้านเสร็จ พวกเราก็กลับมาที่โรงเรียนเพื่อรอรถของทหารที่จะมารับพวกเราลงไปส่งที่สถานีรถไฟ
"ลูกค่ายทุกคนครับ เดี๋ยวรถจากค่ายทหารจะขึ้นมารับพวกเราเหมือนเดิมนะครับ แล้วก็จะพาพวกเราไปไหว้พระนางจามเทวีกันก่อน หลังจากนั้นก็จะไปทานข้าวกลางวันด้วยกัน อันนี้เป็นน้ำใจจากพี่ปีสามและปีสี่นะครับที่จะเลี้ยงข้าวน้องๆ หลังจากนั้นก็จะไปรอขึ้นรถไฟในเวลาบ่ายสามและเราจะถึงกรุงเทพฯกันในตอนเช้านะครับ" พี่ปลื้มประธานค่ายบอกกับลูกค่ายทุกคน
พวกผมก็ขอบคุณพี่ปีสามและปีสี่ที่จะเลี้ยงข้าวกลางวันพวกเรา
ในขณะที่นั่งรอรถจากค่ายทหารมารับ พวกผมก็นั่งคุยนั่งเล่นกับเด็กๆที่มารอส่งพวกผม เจ้าอัศวินก็ยังคงอยู่กับพี่ดิน ไกรสร ศุภโชค แก๊งค์เทเลทับบี้ก็เข้ามาอยู่ใกล้ๆพวกผม ลูกค่ายคนไหนมีขนมที่เหลือจากที่เตรียมมาก็เอามาให้เด็กๆ มันเป็นภาพที่ประทับใจมากครับ เวลาเกือบยี่สิบวันที่ได้มาค่าย ทำให้ผมได้อะไรกลับไปมากมาย โดยเฉพาะความรู้สึกที่ดีๆจากที่นี่
เมื่อถึงเวลา รถของพี่ๆทหารก็ขับเข้ามาจอดในลานดินกลางโรงเรียน พวกผมก็แบ่งกลุ่มช่วยกันขนของขึ้นรถ แล้วก็ขึ้นไปนั่งบนรถ ผมนั่งข้างๆไอ้หิน เด็กๆก็ตามมาส่งพวกผม พอรถเคลื่อนตัวออกไปเท่านั้น เด็กๆก็ร้องไห้แล้วก็วิ่งตามรถของพวกผม เป็นภาพที่ทำเอาผมข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่จนต้องก้มหน้าเพื่อจะได้ไม่เห็นภาพเหล่านั้นอีก ไอ้หินที่ตาเริ่มแดงๆเอาแขนมาโอบตัวผมให้ซบหน้าไปกับไหล่ของมัน มันคงจะรู้ว่าผมกำลังรู้สึกเศร้าไม่ต่างจากมัน ทุกคนบนรถที่เห็นภาพเด็กๆร้องไห้วิ่งตามรถก็รู้สึกอะไรไม่ต่างจากผม
"ไง หายเศร้ายังมึง" ไอ้หินถามผม แล้วมันก็คงจะลืมตัวว่ามือของมันจับมือผมอยู่ จนสายตาของเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมองมาเท่านั้นแหล่ะ ผมกับไอ้หินถึงรู้สึกตัวแล้วก็เอามือออกจากกัน
"โห่...เอามือออกทำไมหินฟ้า พวกเรากำลังฟินเลย"
"อย่ามาฟินเราเลย ไปฟินไอ้ฟ้ากับพี่ดินนู่น"
"ห๊ะ..ฟ้ากับพี่ดินหรอ อะไรยังไงเนี่ย"
"ก็...ไอ้ฟ้ากับพี่..อุ๊ป...!!!!" ผมรีบเอามือขึ้นไปปิดปากไอ้หินก่อนที่มันจะพูดอะไรออกมา
"ไม่มีไรหรอก ไอ้หินมันเพ้อเจ้อ" ผมหันไปบอกเพื่อน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวๆ
"อืมมม.. ฟ้ากับพี่ดินก็โอเคนะ พี่ดินชอบแกล้งฟ้า น่ารักดี"
"ไอ้หิน" ผมเรียกไอ้ตี๋ที่อยู่ข้างๆมันก็หันมามองผม
"มีไรวะ"
"มึงกับไอ้ป้องนี่ยังไงกันเนี่ย ตัวติดกันเชียวนะมึง"
"เอาอีกละ พวกมึงนี่คิดกันไปเองอีกละ ไม่มีไรหรอก"
"ป่าว กูก็แค่ถามเฉยๆ เพราะเห็นหลังๆมานี่มึงสองคนสนิทกัน"
"เออ ก็สนิทแหล่ะ ไอ้ป้องมันก็โอเค ที่สำคัญมันมีแฟนแล้วมึงไม่ต้องมาจับจิ้นกูกับมันเลย"
"อ่าวหรอ แฟนผู้หญิงหรือผู้ชายวะ"
"แฟนผู้หญิงสิวะ มึงนี่ก็ถามแปลกๆ เลิกคิดมากได้ละ คิดเรื่องของมึงเหอะ กับพี่ดินอ่ะ" ไอ้หินบอกผม แต่มันพูดซ๊ะเสียงดัง จนเพื่อนๆหันมาให้ความสนใจ ทำเอาผมต้องสงบปากสงบคำ ไม่พูดอะไรออกมาอีก
ชั่วโมงกว่าๆ รถก็พาพวกเรามาถึงอนุสาวรีย์พระนางจามเทวี ให้ลูกค่ายทุกคนได้กราบไหว้ ขอพร ก่อนเดินทางกลับกรุงเทพฯ
"ไอ้ฟ้า ไปไหว้พระกัน" พี่ดินชวนผมเข้าไปไหว้พระในโบสถ์
"ครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินตามพี่แกเข้าไปในโบสถ์ แล้วก็นั่งคุกเข่าต่อหน้าพระประธาน ก่อนที่จะยกมือไหว้แล้วก็หลับตาอธิษฐานพร้อมกัน
ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่าพี่ดินนั่งจ้องหน้าผมอยู่ พอแกเห็นว่าผมลืมตา แกก็ยิ้มให้ผม
"อธิษฐานนานขนาดนี้แสดงว่าขอเยอะใช่มั๊ย" พี่ดินถามผม
"ไม่ได้ขออะไรหรอกครับ แล้วพี่หล่ะ"
"กูก็ไม่ได้ขออะไร เพราะสิ่งที่กูอยากได้กูได้แล้ว" พี่ดินพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมององค์พระประธาน
"พี่ดินครับ เราออกไปข้างนอกกันเถอะ" ผมชวนพี่ดินออกไปข้างนอก
พวกเราใช้เวลาอยู่ที่นั่นกันซักพัก เพราะบริเวณตรงนั้นมีวัดแล้วก็ร้านค้าที่ชาวบ้านมาขายสินค้าที่ระลึก พวกผมก็เดินดูของกันไปเรื่อยเปื่อย ผมหยุดอยู่ตรงร้านที่ขายแม่เหล็กติดตู้เย็น เพราะผมสะสมของพวกนี้อยู่ครับ เวลาไปเที่ยวที่ไหนผมก็ชอบซื้อแม่เหล็กติดตู้เย็นกลับมาเป็นที่ระลึก
"มึงจะซื้ออะไร" พี่ดินถามผม
"แม่เหล็กติดตู้เย็นครับพี่ ผมสะสมอ่ะ"
"อ๋อ มา กูเลือกให้"
"ครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หันไปยิ้มให้
"อย่ายิ้มแบบนี้ เดี๋ยวกูทนไม่ไหวมึงจะเดือดร้อน" พี่ดินก้มหน้าลงมากระซิบข้างๆหูของผม ทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวๆขึ้นมาในทันที
"แหม่ะ คู่นี้ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ" พี่ส้มถือกล้องมาขอถ่ายรูปผมกับพี่ดิน
"อ่ะๆ ถ่ายให้เห็นป้ายชื่อร้านด้วย เดี๋ยวใครมาเที่ยวจะได้มาซื้อของร้านนี้" พี่ดินบอกพี่ส้ม ทำเอาเจ้าของร้านถึงกับยิ้มหน้าบาน แถมลดราคาของให้อีกด้วย
หลังจากซื้อของเสร็จ ผมกับพี่ดินก็เดินดูของร้านอื่นไปเรื่อยๆ
"พี่ดินครับขอบคุณนะครับ"
"อะไรของมึง ขอบคุณอะไรกู"
"ก็ที่พี่ซื้อของพวกนี้ให้อ่ะ แล้วก็ยาของพี่ที่ทำให้ผมหายปวดขาจนเดินเองได้"
"เออ ทำให้แฟนแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้วะ" พี่ดินบอกผม ผมรู้สึกว่าคนที่พูดก็กำลังเขินเหมือนกัน
"คนไร พูดเองเขินเอง" ผมบ่นออกมาเบาๆ
หลังจากนั้นลูกค่ายทุกคนก็กลับขึ้นรถ แล้วก็ไปยังร้านอาหารที่พี่ปีสามปีสี่ได้จัดไว้สำหรับทานข้าวกลางวันกันครับ เป็นร้านอาหารพื้นเมือง มีข้าวเหนียว ไก่ย่าง แกงอ่อม ลาบคั่วแบบเหนือ น้ำพริกหนุ่ม แคบหมู ไส้อั่ว ประมาณนี้ พวกเรากินกันจนอิ่มแปล้เลยครับ
เสร็จจากกินข้าว รถก็พาเรามาส่งที่สถานีรถไฟลำพูนครับ ขบวนที่พวกเราจะเดินทางกลับเป็นรถด่วนเที่ยวบ่ายสามครับ จะไปถึงสถานีรถไฟกรุงเทพฯประมาณหกโมงเช้า
"ไอ้ป้อง มึงกลับไงเนี่ย" ผมถามไอ้ป้องเพราะเห็นว่ามันก็ตามมาที่สถานีรถไฟด้วยเหมือนกัน
"กลับรถไฟนี่แหล่ะ ไม่กี่สถานีก็ถึงเชียงใหม่แล้ว"
"แล้วรถไฟมากี่โมงอ่ะ"
"มาก่อนขบวนที่จะไปกรุงเทพฯอ่ะ"
"อ่อ เออ ว่างๆลงไปเที่ยวกรุงเทพฯบ้างนะ" ผมบอกไอ้ป้องมันก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ผม
"กูว่าพวกเราหกคนมาถ่ายรูปกันดีกว่าว่ะ" ไอ้ทิวเดินเข้ามาบอกพวกผม
"เออ ก็ดี พวกมึงสัญญานะเว้ยว่าปีหน้าจะมาค่ายด้วยกันอีก" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"เออ กูสัญญา"
"กูก็สัญญา"
"กูด้วย"
"กูมาอยู่แล้ว"
"ไอ้ฟ้ามึงต้องมาอยู่แล้ว"
ไอ้หินวานให้เพื่อนถ่ายรูปให้พวกผมหกคนตรงหน้าป้ายสถานีรถไฟลำพูน หลังจากนั้นไอ้หินก็แยกตัวไปคุยกับไอ้ป้องสองคน ทำเอาไอ้ทิวกับไอ้เทียน เกิดความสงสัยขึ้นมาอีก
"ไอ้ฟ้ามึงไปสืบมายังว่าไอ้หินกับไอ้ป้องมันอะไรยังไงกัน" ไอ้ทิวถามผม
"ไอ้หินบอกว่าไอ้ป้องมีแฟนแล้ว แฟนผู้หญิงด้วย แล้วมันสองคนก็ไม่ได้คิดอะไรกัน"
"หรอวะ แต่..ก็เนี่ย เห็นๆกันอยู่ว่าแม่งชอบแยกไปอยู่กันสองคน"
"มันคงมีเรื่องคุยกันมั้ง มึงก็อย่าคิดมาก" ผมบอกไอ้ทิว
ซักพัก รถไฟขบวนที่ไอ้ป้องจะกลับเชียงใหม่ก็กำลังจะเข้าเทียบชานชาลา ไอ้ป้องเดินกลับเข้าไปสวัสดีลาพี่ปลื้มแล้วก็พวกพี่ดิน แล้วก็เดินออกมารอขึ้นรถไฟโดยมีพวกผมยืนรอส่งอยู่
"ไว้เจอกันใหม่ว่ะป้อง ว่างๆเดี๋ยวไปเที่ยวบ้านกูที่เชียงรายกัน" ผมบอกไอ้ป้อง
"เชี่ยป้อง ลงไปเที่ยวกรุงเทพฯบ้างนะมึง" ไอ้เทียนบอกไอ้ป้อง
"เออๆ แล้วเจอกัน ขอบใจพวกมึงมากที่ดูแลกูอย่างดี" ไอ้ป้องบอกพวกผมแล้วมันก็เดินกอดทุกคน จนมาถึงผมเป็นคนสุดท้ายมันก็กอดผม
"กูไปก่อนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก เดี๋ยวว่างๆกูลงไปเที่ยวหา" ไอ้ป้องบอกผมแล้วก็ดันตัวผมออก
"เออ แล้วเจอกัน" ผมบอกไอ้ป้องมันก็ยิ้มให้ผม
ไอ้ป้องขึ้นรถไฟไปแล้ว พวกผมยืนมองขบวนรถไฟที่พาไอ้ป้องกลับเชียงใหม่เคลื่อนขบวนออกไปจนลับตา แล้วไอ้พวกนั้นก็กลับเข้าไปในสถานีรถไฟ แต่ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น ยืนมองรางรถไฟ ยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว
"ไง ซึมเลยมึง ไม่อยากกลับหรอ" พี่ดินเดินเข้ามายืนข้างๆแล้วก็ถามผม
"ก็นิดหน่อยครับพี่ คิดถึงบรรยากาศบนค่าย คิดถึงเด็กๆ ตอนนี้พวกเราคงกำลังช่วยกันทำงานอยู่"
"อะไรที่มันผ่านมาแล้วมึงก็อย่าไปคิดถึงมันดิวะ" พี่ดินบอกผม แล้วก็เอาแขนมากอดคอผม
"แต่ถ้าสิ่งที่ผ่านมาเป็นความทรงจำที่ดี มันก็น่าคิดถึงนี่ครับ" ผมบอกพี่ดิน
"เออ..ก็จริง แล้วมึงคิดถึงกูมั๊ย"
"อยู่ใกล้กันขนาดนี้จะคิดถึงทำไมหล่ะครับ"
"มึงนี่นะ จะตอบหวานๆให้ชื่นใจกูซักครั้งไม่ได้เลย"
"พี่ชอบหวานๆหรอครับ ผมไม่หวานหรอกนะ"
"เออ กูก็แค่แซวเล่น มึงไม่หวานเดี๋ยวกูหวานเองก็ได้" พี่ดินบอกผม สายตาก็มองตรงไปข้างหน้า
"มึงหายเจ็บก็ดีละ หายห่วง"
"ก็ผมมียาดีนี่ครับ"
"เออ ยาพ่อหลวงดีจริง นี่กูเอาติดมาด้วยนะเผื่อมึงปวดขึ้นมาอีก"
"ป่าวครับ ผมหมายถึงพี่อ่ะ คือยาดีของผม" พอผมพูดจบ ร่างสูงข้างๆก็ก้มหน้าลงต่ำหันมามองผม
"กูโคตรรักมึงสุดหัวใจเลย..ไอ้ฟ้า"
"ขอบคุณนะครับ ที่พี่รักผม"
"พอๆ มึงเลิกพูดได้ละ ยิ่งพูดกูก็ยิ่งรักมึง"
"พี่ดินครับ ผมเมื่อยแล้ว"
"เออ โง่ยืนคุยกันอยู่ได้ตั้งนาน ทำไมไม่นั่งวะ ฮ่าๆ" พี่ดินพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
ผมกับพี่ดินพากันนั่งลงตรงเก้าอี้ที่อยู่ริมทางรถไฟ ตอนนี้ลมพัดเย็นๆ แดดร่มๆ อากาศกำลังสบายๆ เหลือเวลาอีกชั่วโมงกว่าๆ ที่รถไฟจะมา ผมกับพี่ดินนั่งกันอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันอีก มีแต่ความเงียบ ผมนั่งนึกทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาตั้งแต่วันที่เดินทางไปถึงค่ายวันแรก จนวันสุดท้าย พี่ดินเข้ามาอยู่ในพื้นที่ของผมตลอด ไม่มีวันไหนที่พี่ดินจะหลุดออกไปจากพื้นที่ของผม แม้กระทั่งตอนนี้ คนที่นั่งอยู่ข้างๆผมก็ยังเป็นพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า"
"ครับพี่"
"มึงไม่มีแฟนใช่มะ"
"มีครับ"
"ใครวะ" พี่ดินถามเสียงเข้ม
"อ่าว ก็พี่ไง แฟนผม"
"เอ่อ...เปล่า กูหมายถึงมึง..มึงเคยมีแฟนมาก่อนหรือเปล่า"
"อ๋อ...ไม่เคยครับ"
"กูเป็นแฟนคนแรกของมึงว่างั้น" คนข้างๆหันมาถามผม
"พี่เป็นแฟนคนสุดท้ายของผมครับ"
"แย่งคำพูดกูนะมึง" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนหัวผมเล่น
เสียงนายสถานีประกาศว่าอีกซักพักรถไฟจะเข้าเทียบชานชาลา ผมกับพี่ดินก็เดินกลับไปที่สถานี หยิบกระเป๋าเตรียมขึ้นรถ
รถไฟเข้ามาจอดเทียบชานชาลาแล้ว ลูกค่ายก็ช่วยกันขนของแล้วทยอยกันขึ้นไปหาที่นั่ง พวกผมไปนั่งที่ตู้สุดท้ายเหมือนเดิม ผมนั่งกับไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ส่วนไอ้หินไปนั่งกับพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ที่ฝั่งตรงข้าม
รถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานีลำพูน ผมกับไอ้เทียนชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่าง
"บ๊าย บาย ลำพูน"
ผมตะโกนออกมาแข่งกับเสียงหวูดรถไฟ พร้อมกับโบกมือบ๊ายบาย มองป้ายสถานีที่ค่อยๆไกลออกไปจนลับตา
จบแล้วค่ายอาสา นึกย้อนกลับไปวันที่ผมนั่งรถไฟมาที่นี่ จนวันนี้เป็นวันที่เดินทางกลับ ผมได้อะไรจากลำพูนกลับไปมากมาย โดยเฉพาะคนคนนึงที่เข้ามาในชีวิตของผม เข้ามาเติมเต็มในความรู้สึกของผม....พี่ดิน ยาวิเศษของผม
----------------------------------
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: ยาดีที่เป็นยาใจ ...หู้ยยยยยยย :-[ :-[
-
:pig4:
:o8: :-[
:katai2-1:
-
:-[ :L2: :L1: :pig4:
หวาน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หูยยยยยยยย
น่ารักไปอีก
ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วไม่เครียด
รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
ยาดี :mew3: :mew3: :mew3:
-
อ่านแล้วคิดถึงสมัยมหาลัย
ไปออกค่าย
มีทั้งทุกข์ ทั้งสุข
แต่ทำให้เราผูกพันธ์กับเพื่อนจริงๆ
-
:z10: :z10: ยาดีจริงนะ อยากเป็นฟ้า ใครก็ได้เป็นพี่ดินให้ที
-
หวานนนนนนนนนนนนน
ฟ้ากับดิน
ยาดีต่อใจ
:mew1:
-
หูย~หวานกันจริงๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
นี่ขนาดไม่ค่อยหวานกันนะ ทำไมเราฟินหนักมาก o18
-
ดินฟ้าไม่ต้องหบานมากแค่นี้พอ55555อิจฉา
-
:pig4: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานนนนนนนยนน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบมากกกกกกก
-
พี่ดินแม่งหวานน้ำตาลขึ้นตาเราแล้วค่า
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 38 : ขอเจ็บแทน
"เฮ้ย..กูว่า เราไปเดินเล่นกันมะ เผื่อมีอะไรอร่อยๆกิน" ไอ้หินเอ่ยปากชวนพวกผม
"เออ ก็ดีเหมือนกัน จะได้ยืดเส้นยืดสาย" ผมพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ หันไปมองฝั่งที่นั่งของพี่ดิน พี่ทั้งสามคนหลับกันหมด คนอะไรหลับง่ายจริงๆ
"มันก็เดินได้แค่นี้แหล่ะ ไปถึงตู้นอนเค้าก็ไม่ให้พวกมึงเข้าไปหรอก" ไอ้ทิวบอกพวกผม
"เออ ก็ยังดีได้เดินเล่น ป่ะๆ" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็ดึงแขนมันให้ลุกเดินตามผมมา
พวกผมเดินไปอีกตู้โบกี้นึงก็ยังคงเป็นโบกี้ของคณะค่ายอาสา เจอเพื่อนๆพี่ๆที่รู้จักก็เดินทักไปเรื่อย หยุดคุยหยุดถ่ายรูปกันตามประสาเป็นที่สนุกสนาน ตู้ที่ลูกค่ายนั่งกันเป็นตู้ชั้นสามที่นั่งพัดลมครับ มีพ่อค้าแม่ค้ามาขายของกินเพียบเลย
"ไอ้ฟ้า ไส้กรอกน่ากินว่ะ ลองชิมมะ"
"เออ เอาดิ กูอยากรู้ว่าจะเหมือนไส้อั่วหรือเปล่า"
"ไส้กรอกอีสานมันก็จะเปรี้ยวๆ ระวังท้องเสียนะมึงกินมั่วตั้ว" ไอ้ทิวเตือนผม
"เออน่า มาทั้งทีต้องลองกินดิวะ"
พวกผมยืนดักซื้อของกินได้หลายอย่าง ใครเดินผ่านมาขายอะไรเป็นอันซื้อหมด รวมทั้งลูกค่ายคนอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน อาจจะเป็นเพราะว่าตอนที่อยู่บนค่าย ได้กินแต่ผักกับไข่เป็นหลัก หลายคนก็เลยโหยหาเนื้อหมูเนื้อไก่ รวมทั้งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
"พี่เทมส์ พี่ฟ้า ไปนั่งกินของอร่อยๆกันมั๊ยครับ" ผมเดินผ่านพี่เทมส์กับพี่ฟ้าก็เลยชวนพี่เค้าไปนั่งกินด้วยกัน
"ไม่เป็นไรค่ะน้องฟ้า เทมส์เหมือนจะไม่สบาย เดี๋ยวให้นอนพักผ่อนก่อน" พี่ฟ้าตอบผม
"อ่าว แล้วกินยายังครับเนี่ยพี่เทมส์" ผมถามพี่เทมส์ แกก็ลืมตาขึ้นมาแล้วก็ยิ้มให้ผม
"กินแล้วครับ ง่วงเลยเนี่ย" พี่เทมส์บอกผม
"ครับ งั้นพี่เทมส์พักผ่อนเถอะครับ หายไวๆนะครับ" ผมกับไอ้เทียนบอกพี่เทมส์แล้วก็เดินตามไอ้พวกนั้นกลับไปที่ที่นั่งตัวเอง
พอถึงที่นั่งของพวกผม พวกผมก็จัดปาร์ตี้อาหารรถไฟกันครับ ไอ้หินปลุกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ให้ตื่นมานั่งกินด้วยกัน พี่โอมกับพี่อาทิตย์ตื่นมากินกับพวกผม มีเพียงพี่ดินที่นอนต่อ
"พี่ดินครับ ตื่นมากินก่อนดิ" ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่ดินแล้วก็เขย่าตัวปลุกพี่เค้า คนโดนปลุกลืมตา ทำหน้ามุ่ยใส่ผม
"มึงจะกินก็กินไป กูจะนอน อย่ามากวน" พี่ดินบอกผมแล้วก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหากำแพงแล้วก็นอนต่อ ผมก็เลยไม่พูดอะไรแต่ก็ งง ว่าทำไมต้องโมโหใส่กันด้วย แต่ผมก็ไม่สนใจหรอกกลับไปเอนจอยกับของกินอร่อยๆต่อดีกว่า
"กินอะไรก็ดูด้วย เดี๋ยวท้องเสียจะลำบาก" เสียงพี่ดินพูดเตืือนผม ผมก็แค่รับฟัง เพราะตอนนี้โคตรจะมีความสุขกับของกินที่ซื้อมาอ่ะครับ ทั้งไส้กรอกอีสาน หมูปิ้ง ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ไข่ปิ้ง ลูกชิ้นปิ้ง น้ำอัดลมกระป๋อง โดยเฉพาะไข่ปิ้งที่ผมกินไปหลายฟอง มันเป็นไข่ปิ้งที่ปรุงรสมาแล้วอ่ะครับ ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันรู้แต่ว่ามันอร่อยมาก ไส้กรอกรสชาติเปรี้ยวๆนั่นก็อร่อย
"กูว่า มันต้องมีเบียร์ว่ะ ได้เบียร์เย็นๆซักกระป๋องนะแจ่มเลย" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"เออ เห็นด้วยกับไอ้หิน" ไอ้คิมพูดขึ้น
"โอเคครับเดี๋ยวไอ้หินจัดให้" ไอ้หินพูดขึ้นแล้วก็ลุกจะเดินไปหาซื้อเบียร์ แต่พี่ดินก็เหยียดขายาวมาขวางมันไว้ ทำเอาไอ้หินถึงกับชะงักหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น
"ห้ามกินเหล้าเบียร์" พี่ดินลืมตาขึ้นมาบอกน้องรหัส
"โห่...พี่ดินครับ นี่ออกค่ายแล้วนะพี่ วันกลับแล้วไม่ต้องมีกฏค่ายก็ได้ครับ" ไอ้หินหันไปเถียงพี่ดิน
"ค่ายจะจบก็ต่อเมื่อมึงกลับถึงหอ แต่นี่ยังอยู่บนรถไฟ ค่ายยังไม่จบ" พี่ดินพูดเสียงดุ พี่โอมกับพี่อาทิตย์ก็คอยสังเกตุการณ์พี่น้องรหัสคู่นี้ รวมทั้งพวกผมด้วย
ตอนนี้ไอ้หินได้แต่ยืนนิ่ง แต่สีหน้าของมันบ่งบอกได้ชัดว่ากำลังไม่สบอารมณ์ที่โดนพี่ดินห้ามไม่ให้ไปซื้อเบียร์
"ปีหน้าถ้าผมได้เป็นเซนเตอร์ค่ายนะ จะเปลี่ยนกฏให้หมดเลย" ไอ้หินพูดออกมา คงเพราะมันไม่ทันได้คิด พวกผมก็ตกใจที่ไอ้หินพูดอะไรบ้าๆออกมาแบบนั้น ผมมองไปทางพี่ดิน แกยังคงนิ่งอยู่ สีหน้าของแกยังคงนิ่งไม่มีท่าทีอะไรออกมา ความอึมครึมเกิดขึ้นในทันที
"ถ้ามึงคิดอย่างนั้น ก็ตามใจมึง จะทำอะไรก็ทำเลย" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็หดขากลับไป
"คนที่จะเป็นผู้นำต้องคิดให้เยอะ คิดให้รอบคอบ ไม่ใช่จะทำตามใจตัวเอง มึงไม่ได้มาคนเดียวกลับคนเดียว มึงกลับพร้อมลูกค่ายอีกสี่สิบกว่าคน ถ้ามึงทำเรื่องเหี้ยๆได้ อีกสี่สิบกว่าคนก็เหี้ยได้เหมือนกัน" พี่ดินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั๊ยว่าหลังจากค่ายจบ ภาระจะตกอยู่ที่ปีสองอย่างพวกกู ซึ่งต้องเป็นแกนนำค่ายในปีหน้า และหน้าที่ของพวกกูก็เริ่มขึ้นตั้งแต่พวกเราเดินทางออกจากค่าย และจะสิ้นสุดก็ต่อเมื่อส่งลูกค่ายทุกคนกลับถึงที่พักอย่างปลอดภัย กูพูดตอนนี้มึงยังคงไม่เข้าใจหรอก ปลอกแขนที่มึงได้พวกกูก็เอาคืนได้เหมือนกัน"
"เบียร์ กูก็อยากกิน โคตรอยากเลย แต่ทำไมกูอดทนได้ ก็เพราะมึงดูสิ ลูกค่ายที่กลับพร้อมมึงมีกี่คนที่นั่งอยู่ต่อหน้ามึงเนี่ย มึงมีหน้าที่ต้องดูแลเค้า ถ้ามีใครเป็นอะไรไปซักคนแล้วผู้นำอย่างมึงเมาเบียร์ไม่มีสติมึงจะรับผิดชอบเค้าได้ยังไง ปลอกแขนที่มึงได้มาไม่มีความหมายเลยใช่มั๊ย ที่พวกกูสอนมึงในวันที่รับปลอกแขนมึงไม่จำเลยใช่มั๊ย ถ้ามึงไม่รักในสิ่งที่ได้ไป ถอดมาคืนกู แล้วจะแดกเบียร์กี่กระป๋องก็เรื่องของมึง" พี่ดินบอกไอ้หิน
ตอนนี้ทุกคนพากันเงียบ ผมมองพี่โอมกับพี่อาทิตย์ ทั้งสองคนก็นิ่งเงียบปล่อยให้พี่ดินพูดเตือนสติไอ้หิน ผมเห็นว่าพี่ดินเริ่มดุขึ้นก็เลยเดินไปนั่งข้างๆพี่ดิน
"พี่ดินครับ พวกผมไม่กินก็ได้ครับ พี่อย่าว่าไอ้หินเลยพี่" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็ชำเลืองตามามองผม แล้วก็ยิ้มที่มุมปาก ผมเห็นก็ได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่ดินถึงหันมายิ้มแบบนั้นกับผม หันไปมองไอ้หิน มันก็ยังคงยืนนิ่งอยู่เหมือนกำลังคิดอะไรบ้างอย่าง
ไอ้หินหันมามองพี่ดิน แล้วมันก็เดินมานั่งที่เบาะตรงข้ามพี่ดิน พร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษพี่ดิน ทำเอาผมถึงกับแปลกใจกับการกระทำของมัน
"ผมขอโทษครับพี่ดิน ผมคิดได้แล้วว่าไม่ควรทำแบบนั้น เซนเตอร์ค่ายเป็นคนที่บอกกฏกับลูกค่าย แต่ถ้ารักษากฏที่ตัวเองพูดไม่ได้ ปลอกแขนที่ได้มามันก็ไม่มีความหมาย ปีหน้าผมจะเป็นแบบพี่ให้ได้ครับ"
"ดีมากไอ้หินอัคนี มึงไม่ต้องเป็นแบบกูหรอก มึงเป็นในแบบของมึงนั่นแหล่ะ กูเชื่อว่ามึงทำได้ ไอ้ทิว ไอ้คิมด้วย กูเชื่อว่าพวกมึงต้องดูแลลูกค่ายได้เหมือนกู ไอ้โอม ไอ้อาทิตย์" พี่ดินหันมาพูดกับพวกผม แล้วก็เอื้อมมือไปตบไหล่ไอ้หินเบาๆ ทำให้ไอ้ตี๋หล่อเพื่อนผมเผยรอยยิ้มออกมา
"เดี๋ยวกลับถึงมหาลัยพวกมึงจะกินเบียร์กันแค่ไหนกูไม่ห้าม เดี๋ยวไปกินด้วยกัน กูให้สองทาวเวอร์เลย" พี่ดินบอกพวกผม
"โห....จบสวยงามครับ แต่ว่าสองทาวเวอร์น้อยไปนะครับพี่" ไอ้ทิวพูดขึ้นแล้วมันก็ปรบมือ พวกผมก็ปรบมือกันทำเอาคนอื่นๆหันมามอง
"ขอพี่รหัสมึงดิ" พี่ดินบอกไอ้ทิว ไอ้ทิวก็หันไปมองพี่อาทิตย์แล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนพี่รหัสของมัน
"เออๆ กูให้อีกสอง" พี่อาทิตย์บอกไอ้ทิว
"เย้.....สี่ทาวเวอร์" ไอ้ทิวพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ
"หกทาวเวอร์ไปเลย กินให้ชุ่มปอด" พี่โอมพูดขึ้นมา
"เยส..ขอบคุณครับพี่โอม" ไอ้ทิวรีบนั่งคุกเข่าไหว้ขอบคุณพี่โอม พวกผมก็ขำกับการกระทำของไอ้ทิว
"ไอ้ฟ้ากูขอคุยกับพี่ดินแป๊บนึงดิ" ไอ้หินบอกผม ผมก็เลี่ยงออกมาให้พี่รหัสกับน้องรหัสเค้าคุยกัน
"ของกินหมดแล้วว่ะ ยังไม่อิ่มเลย" ไอ้คิมพูดขึ้น
"เออ ไปซื้อมาเพิ่มดีกว่า ไอ้หินกับพี่ดินยังไม่ได้กินอะไรเลยมัวแต่คุยกัน" ไอ้เทียนบอกพวกผม แล้วก็บุ้ยปากไปที่ไอ้หินกับพี่ดินที่ยังคงนั่งคุยกันอยู่
"พี่โอมครับ ไอ้หินกับพี่ดิน...เอ่อ..." ผมถามพี่โอม เพราะเป็นห่วงว่าไอ้หินจะมีปัญหากับพี่ดิน
"ไอ้ดินกำลังคายตะขาบให้ไอ้หิน ไม่ต้องห่วงหรอก"
"ห๊ะ...คายตะขาบ"
"ครับ คายตะขาบตำแหน่งเซนเตอร์ค่ายปีหน้าไง" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ ผมก็พยักหน้าให้พี่โอมแล้วก็หันไปมองสองพี่น้องสายรหัสที่คุยกันอยู่
"เทียนเดี๋ยวเอาตังค์พี่ไปซื้อของมากิน เอามาเผื่อไอ้หินกับไอ้ดินด้วย" พี่โอมส่งตังค์ให้ไอ้เทียน มันชวนผมเดินไปซื้อของกินด้วยกัน ปล่อยให้ทีมงานเซนเตอร์ค่ายรุ่นพี่รุ่นน้องเค้านั่งคุยกัน
ด้วยความที่ตู้ที่ผมนั่งเป็นตู้สุดท้าย พ่อค้าแม่ค้าเลยเดินมาไม่ค่อยถึง ก็เลยต้องเดินไปซื้ออีกตู้นึงครับ ผมกับไอ้เทียนได้ของกินกลับมาเพียบ
"แหม่ ไอ้สองคนนี้มันใช้ตังค์เป็นจริงๆ" พี่โอมแซวผมกับไอ้เทียนที่ใช้ตังค์จนไม่เหลือซักบาทแต่ก็ได้ของกินกลับมาเพียบ
ตอนนี้พี่ดินกับไอ้หินมานั่งร่วมวงแล้ว พวกเราก็เริ่มปาร์ตี้ของกินกันอีกรอบครับ ผมก็ยังคงอร่อยกับการกินไส้กรอกอีสาน ไข่ปิ้ง ลูกชิ้นปิ้งไปตามเรื่อง
"พอแล้วไอ้ฟ้า มึงกินไปหลายไม้แล้วไส้กรอกเนี่ย เดี๋ยวก็ท้องไม่ดีหรอก" พี่ดินเอามือมาจับมือผมที่กำลังส่งไส้กรอกเข้าปาก ห้ามไม่ให้ผมกิน
"ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับพี่ สบายๆ" ผมบอกพี่ดิน
"อ่ะ ตามใจมึง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปล่อยมือ ผมก็กินไส้กรอกต่อไปอย่างอร่อย
พวกผมนั่งคุยกันไปจนตอนนี้ด้านนอกฟ้ามืดแล้ว อากาศเริ่มเย็น รถไฟหยุดรับ-ส่งคนหลายสถานี จนตอนนี้ไม่รู้ว่าถึงไหนแล้ว พอกินอิ่ม ตาก็เริ่มปรือๆ หนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อน ฮ่าๆ
ผมกลับมานั่งที่ของตัวเอง ไอ้ทิวก็ตามมานั่งกับผม
"ไอ้ฟ้า ง่วงแล้วหรอวะ" ไอ้ทิวถามผม เพราะเห็นผมอ้าปากหาว
"อือ ง่วงว่ะ มึงอ่ะจะนอนยัง"
"ยังๆ เพิ่งจะสองทุ่มเอง"
"เออ งั้นกูของีบแป๊บ" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็หลับพักสายตา.....
##กูจะกอดมึงไว้ทั้งคืน##
"อู้ยยย..ปวดท้องชิบ" ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดท้องจนต้องร้องออกมาเบาๆ ตอนนี้ไฟในห้องโดยสารดับลงแล้วเหลือเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องสว่างตามทางเดิน ไอ้ทิวก็นั่งหลับอยู่ข้างๆผม ผมเปิดดูนาฬิกา เที่ยงคืนกว่าๆ นี่ผมหลับไปนานเหมือนกัน
ผมลุกจากที่นั่งหยิบกระเป๋าค้นหายาสีฟันแปรงสีฟันเพื่อจะได้ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วกลับมานอน แต่อาการปวดท้องก็เกิดขึ้นมาอีก ผมพาตัวเองเดินกุมท้องไปจนถึงห้องน้ำ หลังจากเสร็จธุระผมก็ออกมาจากห้องน้ำ เจอพี่ดินยืนอยู่
"พี่ดินมาเข้าห้องน้ำหรอครับ"
"ป่าว มาดูมึงว่าเป็นอะไร เห็นเดินกุมท้องขนาดนั้น ปวดท้องมากเลยหรอ" พี่ดินถามผม
"ครับพี่ แต่มันปวดๆหายๆอ่ะ ถ่ายจนหมดไส้หมดพุงละครับ"
"ห๊ะ...ท้องเสียหรอ หรือว่าไง"
"เหมือนจะท้องเสียครับพี่"
"แล้วตอนนี้ยังปวดอยู่หรือเปล่า"
"มันปวดๆหายๆอ่ะครับ"
"งั้นรอกูแป๊บเดี๋ยวพาไปกินยา"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผม...."
"ต้องกิน" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้าห้องน้ำไปคงจะไปฉี่ ผมเลยเดินไปยืนรอที่ท้ายสุดของขบวนรถ อาการปวดท้องมันก็มาๆหายๆ ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร สายตาของผมมองออกไปข้างนอกเห็นแต่ความมืด
พี่ดินออกจากห้องน้ำเดินมายืนข้างๆผม
"ป่ะ เดี๋ยวกูพาไปหาขวัญเอายามากิน"
"พี่ดินครับ ยืนอยู่ตรงนี้ก่อนได้มั๊ยครับ"
"ทำไมวะ"
"ลมพัดเย็นดีอ่ะพี่ พี่ยืนเป็นเพื่อนผมก่อนนะ" ผมหันไปบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้แก พี่ดินชำเลืองหางตามามองผมแล้วก็พยักหน้าให้ผม
"คืนนี้กูจะนอนกอดมึงทั้งคืนเลย" พี่ดินบอกผม
"กอดได้ไง ผมนอนกับไอ้ทิว"
"ก็นี่ไง..." พี่ดินพูดแล้วก็ถอดเสื้อคลุมแขนยาวของแกเอามาให้ผมใส่
"มึงใส่เสื้อกูไว้จะได้ไม่หนาว แค่นี้ก็เหมือนกับว่ากูกอดมึงอยู่ทั้งคืนแล้ว" พี่ดินบอกผม ผมหันหน้าไปมองคนตัวสูงข้างๆที่ตอนนี้เบี่ยงหน้าหันไปทางอื่น คงจะเขินอายกับคำพูดของตัวเอง
"พี่แม่ง โคตรเสี่ยวอ่ะ"
"ก็เสี่ยวได้กับมึงคนเดียวป่าววะ" พี่ดินหันมาบอกผมแล้วก็เอาแขนมากอดคอผม
ผมกับพี่ดินยืนมองความมืดด้านนอกกันซักพัก ก็พากันเดินไปหาพี่ขวัญขอยาแก้ท้องเสียมากิน กินยาเสร็จผมก็กลับมานั่งที่แล้วก็หลับตานอน ผมยังคงรู้สึกปวดท้องอยู่ตลอด มันเป็นๆหายๆ ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ จากอาการปวดท้องก็เริ่มมีอาการพะอืดพะอม อยากอาเจียนเพิ่มขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะการโยกของตู้รถไฟก็ได้ที่ทำให้ผมมีอาการแบบนี้ ผมก็พยายามข่มตานอน
จนถึงขีดสุดที่ทนไม่ไหว ผมลุกไปห้องน้ำเพื่ออาเจียน แต่คงเสียงดังจนทำให้ไอ้พวกนั้นพากันตื่น
"ไอ้ฟ้า เปิดประตู มึงเป็นอะไร เปิดประตูดิ๊" เสียงไอ้หินทุบประตูห้องน้ำให้ผมเปิดประตู
ตอนนี้ผมได้แต่นั่งอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง รู้สึกว่าหนาวและตัวสั่น ไม่มีแรงแม้แต่จะเอื้อมมือไปเปิดประตู
"ไอ้ฟ้า เปิดประตูก่อนเร็ว" เสียงพี่ดินเคาะประตูห้องน้ำเรียกผม
ผมรวบรวมแรงที่มีอยู่เอื้อมมือไปเปิดประตู แล้วพี่ดินก็พรวดเข้ามาจนถึงตัวผม แกประคองผมไว้ แล้วก็ลูบหลังให้ผม
"กูเตือนแล้วไงว่าอย่ากินเยอะไส้กรอกอ่ะ แล้วเป็นไงหล่ะ" พี่ดินดุผม ผมไม่มีแรงที่จะเถียงแล้วตอนนี้
"ไอ้โอม สถานีหน้าสถานีอะไรวะ ดอนเมืองยัง" พี่ดินถามพี่โอม ท่าทางแกดูลนๆ
"กำลังจะถึงรังสิต สถานีต่อไปถึงจะดอนเมืองครับพี่" ไอ้คิมบอกพี่ดิน
"เอาไงดีวะ ไอ้ฟ้ามึงไหวมั๊ย ถึงดอนเมืองมึงไหวมั๊ย พี่สาวกูเป็นพยาบาลโรงพยาบาลแถวนั้นจะได้สะดวก" พี่ดินก้มหน้ามาถามผม แกเอามือตบหน้าผมเอาๆให้ผมรู้สึกตัว สภาพผมตอนนี้หมดแรงแล้ว
"หวะ..ไหวครับพี่" ผมตอบพี่ดินด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เออ อดทนหน่อยนะมึง" พี่ดินพูดแล้วก็ประคองตัวผมกลับไปนั่งที่ พี่อาทิตย์ไปบอกพี่ปลื้มเรื่องผม พี่ปลื้มก็ไปแจ้งกับพนักงานรถไฟ
พี่ดินโทรหาพี่สาวที่เข้าเวรพอดีให้ส่งรถพยาบาลมารอรับ
"ไอ้ฟ้า ไหวป่าวมึง" ไอ้หิน ไอ้ทิวเข้ามาบีบๆตามตัวของผม ไอ้คิมกับไอ้เทียนก็นั่งอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้ทุกคนตื่นขึ้นมากันหมด คงเพราะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น
"ไอ้หินหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าไอ้ฟ้ามาดิ๊ เดี๋ยวกูจะเอามันลงสถานีดอนเมืองไปโรงพยาบาลเลย" พี่ดินบอกไอ้หิน
"ไอ้โอม ขวัญ เดี๋ยวไปโรงพยาบาลกับกู"
"เออ ได้ๆ" พี่โอมกับพี่ขวัญบอกพี่ดิน
"ไอ้ทิตย์กูฝากดูลูกค่ายต่อด้วยนะมึง พวกมึงก็ด้วย ช่วยไอ้ทิตย์ดูลูกค่ายด้วย" พี่ดินบอกพี่อาทิตย์แล้วก็หันมากำชับกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิม ให้ช่วยพี่อาทิตย์ดูแลลูกค่าย
"พี่ดินครับ ไอ้ฟ้าตัวเย็นมากเลยพี่ ปากก็ซีด" ไอ้หินที่ตอนนี้กำลังกอดตัวผมอยู่ เงยหน้าขึ้นมาบอกพี่ดินหลังจากเห็นอาการของผม
"ไอ้ฟ้ามึงต้องอดทนนะมึง อย่าเป็นอะไรนะมึง" ไอ้หินตบหน้าผมเบาๆแล้วมันก็บอกผม เสียงของมันสั่นๆ
"เออ กูไม่ตายหรอกน่า" ผมบอกไอ้หิน
"ห่า ยังจะมาพูดเล่นได้อีกนะมึง" ไอ้ทิวที่นั่งจับมือผมอยู่พูดขึ้นมา มันบีบมือผมเบาๆ
"ถึงดอนเมืองละ ป่ะ" พี่ดินเข้ามาเอาแขนช้อนอุ้มตัวผมแล้วก็พาลงจากรถไฟไปขึ้นรถพยาบาลที่จอดรออยู่ พี่โอม พี่ขวัญ พี่ปลิื้มประธานค่ายแล้วก็พี่อิ่มนั่งแท็กซี่ตามไปที่โรงพยาบาล
##ถ้าเป็นไปได้ขอเจ็บแทน##
"น้องเป็นอะไรมาอ่ะดิน" ผมได้ยินเสียงพี่พยาบาลถามพี่ดิน
"น่าจะอาหารเป็นพิษ"
"อ่าว ไปกินอะไรมา"
"เยอะ แม่ง เตือนก็ไม่ฟัง ไส้กรอก ลูกชิ้นปิ้ง ไข่ปิ้ง" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอามือมาลูบหน้าผากผมที่นอนหลับตาอยู่ แต่ก็ได้ยินเสียงสนทนาของสองคน พี่พยาบาลคนนี้คงจะเป็นพี่สาวของพี่ดิน
"มันตัวเย็น ปากซีด แบบนี้เป็นอะไรมากมั๊ย" พี่ดินถามพี่พยาบาล
"ก็ค่อนข้างรุนแรง ดีนะที่แจ้งมาเร็วไม่งั้นอาจจะช๊อคได้"
"อืม ฝากดูแลมันด้วยนะ"
"ฟ้าใส" เสียงพี่พยาบาลอ่านชื่อบนป้ายชื่อที่ผมห้อยคออยู่
"ชื่อน่ารักดี"
"ไม่ต้องห่วงหรอกถึงมือหมอก็สบายใจได้"
"ห่วงดิ ฟ่ะ..แฟ...เอ่อ น้องทั้งคนไม่หวงได้ไง"
ผมได้ยินเหมือนพี่ดินจะเผลอหลุดปากคำว่าแฟนออกมา ก็อดขำในใจไม่ได้ พี่ดินนั่งจับมือผมไปตลอดจนถึงโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่นำเตียงพยาบาลมารอรับผมแล้วก็เข็นพาผมเข้าห้องฉุกเฉิน หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
##พาร์ทปฐพี##
"ไอ้ดิน ไอ้ฟ้ามันเป็นแบบนี้ได้ไงวะ"
"ก็มันกินของกินบนรถไฟแหล่ะครับพี่ ผมเตือนแล้วว่าอย่ากินเยอะ" ผมตอบพี่ปลื้ม
"เออ ดีนะที่มาเกิดอาการจนถึงกรุงเทพฯแล้ว"
"ครับพี่"
"คนไข้อาการปลอดภัยแล้วนะคะ แต่ก็ต้องนอนให้น้ำเกลือและดูอาการซักระยะ เพราะอาหารเป็นพิษค่อนข้างรุนแรง"
"นี่พี่ดาว พี่สาวผมครับ" ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับพี่ดาวพี่สาวของผม
"ห้องพิเศษเลยป๊ะ"
"อืม ใช่ๆ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะย้ายคนไข้ขึ้นไปแล้วหล่ะ คงต้องให้คนไข้พักผ่อน เดี๋ยวดินไปจัดการเรื่องเอกสารกับพี่"
"อ่อ ครับๆ"
"เอ่อ พี่ปลื้มครับ พี่กับพี่อิ่มแล้วก็ขวัญกลับมหาลัยก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมกับไอ้โอมอยู่เฝ้าน้องเอง ขอบคุณมากนะครับพี่ที่มากับพวกผม"
"พี่ก็ต้องมาดูแลน้องสิ แค่รู้ว่าปลอดภัยก็หายห่วงแล้ว โอเค เดี๋ยวพี่กลับไปดูทางโน้นก่อน พรุ่งนี้จะมาเยี่ยมนะ"
ผมเดินไปส่งพี่ปลื้ม พี่อิ่มแล้วก็ขวัญขึ้นรถกลับไปมหาวิทยาลัย แล้วก็ไปจัดการเรื่องเอกสารคนไข้ เสร็จแล้วผมกับไอ้โอมก็ขึ้นไปที่ห้องคนไข้พิเศษ เปิดประตูห้องไปเห็นไอ้ฟ้านอนหลับอยู่บนเตียงในชุดโรงพยาบาล มือโดนเจาะสายน้ำเกลืออยู่
"ไอ้โอม มึงง่วงก็นอนเลยนะ เดี๋ยวกูนั่งเฝ้ามันเอง"
"มึงจะเฝ้าทำไม ไอ้ฟ้ามันก็หลับอยู่"
"เออ กูโทรบอกไอ้ภูแล้วนะ เดี๋ยวสายๆมันคงมาถึง" ไอ้โอมบอกผม
"อืม มึงพักผ่อนเถอะ" ผมบอกไอ้โอม แล้วก็ลากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆไอ้ฟ้า มองไอ้คนป่วยที่นอนหลับตาอยู่ตรงหน้า ผมจับมือของมันมากุมไว้
"ถ้าเป็นไปได้ กูขอเจ็บแทนมึงได้มั๊ย..ไอ้ฟ้า ไอ้ดื้อ"
---------------------------------------
ง่อวววว ฟ้าป่วย
ถ้าอ่านแล้วชอบ ฝากบอกต่อด้วยนะครับ ฮี่ๆ
:mew4: :mew6: :mew4: :mew6:
-
ติดตามๆ
รอตอนต่อๆไปนะ
-
:pig4: :pig4:
-
ฟ้าดื้อจนเป็นเรื่อง
-
ขอแบบพี่ดินซักคนไม่ต้องหวานมากแต่ดูแลได้ อิอิ
-
น่ารักกกกกนพพี่ดิน
-
ฟ้าดื้อจริงๆ
-
หายไวๆนะน้องฟ้า ดื้อมากกก พี่ดินดูแลด้วย
-
หายแล้วจับตีก้นสักที ดื้อนัก :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
:pig4:
-
ผลของการดื้อ กินอะไรมั่วไปหมดแล้วกินเยอะ หนักเลยทีนี้ พี่ดินตีก้นเปรี๊ยะๆ เลย
-
น้องฟ้าไม่ยอมฟังพี่ดิน ป่วยเลยเจ้าดื้อ พี่ดินอบอุ่นมาก น่ารัก
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 39 : เดือนของดิน
ผมรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมองเพดาน ได้ยินเสียงคนคุยกันก็ค่อยๆหันไปมอง เห็นพี่โอม พี่ดิน นั่งคุยกับแม่แล้วก็ไอ้ภู ผมก็เลยหลับตานอนต่อแต่หูก็ยังแอบฟังว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง
"ฟ้ามันกินทุกอย่างอ่ะครับแม่ ไส้กรอก ลูกชิ้นปิ้ง ไก่ย่าง คงอยากกินของพวกนี้จะแย่ เพราะไปค่ายมีแต่ไข่กับผัก" พี่ดินพูดปนเสียงหัวเราะ
"ฟ้าเค้าก็เป็นแบบนี้แหล่ะลูก กินเก่งเห็นอะไรก็อยากลองกินไปซ๊ะหมด" แม่บอกกับพี่ดิน
"มึงก็ไม่เตือนมันบ้าง" ไอ้ภูว่าพี่ดินกับพี่โอม
"โห..อย่าให้กูพูดเลย เตือนแล้วแต่แม่งไม่ฟัง กูเลยปล่อยให้กินตามสบาย จนเป็นแบบนี้อ่ะ" พี่ดินบอกไอ้ภู
เชี่ย ไอ้พี่ดินแม่ง เผาผมให้แม่กับไอ้ภูฟังอีกแล้ว ไม่ได้การละก่อนที่พี่ดินจะคุยอะไรมากกว่านี้กับแม่ ผมต้องหยุดการพูดคุยนั้นให้ได้
ผมขยับตัวและไอออกมา เพื่อให้รู้ว่าผมตื่นแล้ว
เป็นพี่ดินที่พุ่งมาหาผมก่อนใคร
"ไอ้ฟ้า เป็นไงบ้าง" พี่ดินถามผม พร้อมกับเอามือมาลูบหน้าผากเสยผมของผมเบาๆ
"ดีขึ้นแล้วครับพี่" ผมตอบพี่ดิน
แล้วแม่กับไอ้ภูก็เดินเข้ามาหาผมที่เตียงคนไข้
"สวัสดีครับแม่ พี่ภู" ผมค่อยๆยกมือที่ยังเจาะสายน้ำเกลืออยู่สวัสดีแม่กับไอ้ภู
"เป็นไงบ้างลูก รู้สึกดีขึ้นบ้างมั๊ย" แม่นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างเตียงผมแล้วก็ถามอาการผม
"ดีแล้วครับแม่ ฟ้าอยากกลับมหาลัยแล้วครับ"
"หมอให้นอนอีกคืนนึง" ไอ้ภูบอกผม
"โห...ไม่เอา ไม่นอน" ผมตอบไอ้ภูพร้อมกับทำหน้ามุ่ย
"เห็นมะ ดื้อมั๊ยหล่ะน้องกู" ไอ้ภูหันไปพูดกับพี่โอมแล้วก็พี่ดิน แล้วมันก็หัวเราะ
"ก็ไม่อยากนอนโรงพยาบาลนี่หว่า แม่ครับให้ฟ้ากลับนะครับ ฟ้าไหว" ผมหันไปอ้อนแม่
"ถ้าหมอให้นอนต่อก็ต้องนอนต่อ ฟ้ามาเรียนที่นี่เข้าโรงพยาบาลสองครั้งแล้วนะ กลับไปเรียนที่บ้านเรามั๊ย" แม่ถามแกมขู่ผม
ผมนิ่งเงียบ เพราะรู้ว่าแม่เป็นห่วงผมมาก และอยากให้ผมเรียนที่เชียงใหม่กับไอ้ภูตั้งแต่แรก จะได้อยู่ใกล้บ้านแล้วก็ใกล้ไอ้ภูพี่ชายผม
"นอนโรงพยาบาลต่อก็ได้ครับแม่" ผมพูดออกมาเบาๆ ทำให้พี่ดินที่ยืนมองผมอยู่ยิ้มออกมา
"ทำไม กลัวต้องกลับไปอยู่กับกู หรือว่าไม่อยากห่างคนแถวนี้วะ" ไอ้ภูแซวผมพร้อมกับหัวเราะ หึ หึ ในลำคอ
"เชี่ยภู" ผมหันไปว่าไอ้ภูเบาๆ มันก็ทำหน้ากวนๆใส่ผม
ก่อนเที่ยงหมอก็เข้ามาตรวจอาการผมอีกรอบ แล้วก็บอกว่าผมสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในตอนเย็นวันนี้ ผมนี่โคตรจะดีใจ
ตอนบ่ายๆ พี่ปลื้มประธานค่ายกับพวกพี่ปีสามแล้วก็กลุ่มพี่โอปอ ไอ้หิน ไอ้ทิว ก็พากันมาเยี่ยมผม มากันจนเต็มห้อง ของเยี่ยมทั้งขนม ผลไม้ ก็เอามาให้ผมจนเต็มห้อง
"ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีนะคะน้องฟ้า นี่ไงใบรับรองแพทย์เอาไปยื่นกับกองประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย" พี่โอปอบอกผมพร้อมกับชูใบรับรองแพทย์ให้ผมดู
"เออ ใช่ครับพี่ ได้ใบรับรองแพทย์พอดีเลย ผมสบายใจละ ขอบคุณนะครับพี่โอปอ"
"แหม่ มึงนี่ลงทุนเนอะ ถึงกับยอมอาหารเป็นพิษเพื่อไม่ต้องประกวดดาวเดือนเนี่ย" ไอ้ทิวว่าผม ผมก็ยิ้มแหยๆ
"ไอ้ฟ้า เดี๋ยวมึงกลับไปนะกูเตรียมไส้กรอกไว้ให้มึงเพียบ กินเข้าไปอีกจะได้มีภูมิคุ้มกันเว๊ย ฮ่าๆ" ไอ้หินเข้ามาบอกผม
"เอาดิ กินดิ ถ้ากูเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ ได้กลับไปเรียนที่บ้านแน่" ผมบอกไอ้หินแล้วก็บุ้ยปากไปทางแม่ผม แค่นั้นไอ้หินก็รู้แล้วว่านั่นเป็นคำพูดของแม่ผม ทำเอามันสงบปากสงบคำไป
"แม่ครับ ถ้าไอ้ฟ้ากลับไปอยู่บ้าน ผมกับไอ้ทิวก็กลับด้วยนะ ผมไม่อยู่หรอกถ้าไม่ครบสามคน" ไอ้หินบอกกับแม่ผม
"ไปสิ ที่บ้านแม่ขาดคนสวนพอดี ไม่ต้องเรียน ไปช่วยกันทำสวนผลไม้ดีมั๊ย" แม่บอกไอ้หิน
"เอ่อ เรียนดีกว่าครับแม่ ต่อไปผมจะดูแลไอ้ฟ้าให้ดีเลยครับแม่จะไม่ให้มันกินไส้กรอกอีกเลย" ไอ้หินบอกแม่ผม แม่ก็หัวเราะเอ็นดูไอ้หิน
"ไอ้ดิน แม่กูบอกว่าที่บ้านขาดคนสวนว่ะ สนใจมั๊ยมึง" ไอ้ภูหันไปถามพี่ดิน ทำเอาแก๊งค์พี่โอปอส่งเสียงฮือฮา ออกมา ส่วนพี่ดินที่โดนถามก็ได้แต่ยืนอมยิ้ม
"เราก็ว่างนะภู ขอไปเป็นคนสวนได้มั๊ย" พี่โอปอถามพี่ภู
"ได้ครับ เก็บผลไม้ ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้ ทำได้มั๊ยครับ"
"ขอเป็นแม่บ้านได้มั๊ยคะ" พี่โอปอพูดแหย่ไอ้ภู ทุกคนก็หัวเราะกัน
"อีปอ พูดอะไรเกรงใจแม่ด้วย ฮ่าๆ"
"เย็นนี้ก็ได้กลับหอแล้วนะ" พี่ดินพูดกับผม ตอนนี้คนอื่นๆพากันไปนั่งคุยตรงโซฟาในห้องพักกันหมด เหลือแต่พี่ดินที่ยังคงนั่งอยู่ข้างๆเตียงกับผม
"ไอ้ดิน ดูฟ้าก่อนนะ เดี๋ยวกูพาไอ้ภูไปซื้อตั๋วกลับก่อน" พี่โอมเข้ามาบอกพี่ดิน
"จะกลับวันนี้เลยหรอ" ผมถามไอ้ภู
"ไม่อ่ะ อีกสองสามวันแหล่ะ แม่บอกว่าให้มึงหายดีก่อน"
"จะไปห้องกู ก็กลับสนามบินสุวรรณภูมิเลยดิ จะย้อนมาดอนเมืองทำไม ที่นั่นก็มีไฟลท์ไปเชียงราย" ผมบอกไอ้ภู
"เออ กูก็ลืมไป โอเคๆ เดี๋ยวค่อยจองในเว็บก็ได้" ไอ้ภูบอกผม แล้วก็ปล่อยให้ผมอยู่กับพี่ดินสองคน
"พี่ได้นอนยังครับเนี่ย น้ำก็ไม่อาบ" ผมถามพี่ดิน เพราะเห็นว่าคนตรงหน้ายังใส่ชุดเดิมอยู่
"ยัง ก็นั่งเฝ้ามึงทั้งคืน จะนอนได้ไง"
"ขอบคุณนะครับพี่ที่ช่วยผม"
"จะขอบคุณอะไรมากมายเนี่ย"
"ก็พี่ช่วยผมหลายครั้งแล้ว แถมยังคอยดูแลผมด้วย"
"ก็มึงแฟนกูป๊ะ ไม่ดูแลมึงจะให้ดูแลหมาที่ไหนวะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาเสยหน้าผากผม
"เห้ยๆไอ้ดิน ถึงเนื้อถึงตัวนะมึง" เสียงพี่ปลื้มแซวพี่ดิน ทุกคนก็หัวเราะ พี่ดินรีบชักมือกลับอย่างไว
ตอนบ่ายสาม ผมก็ได้ออกจากโรงพยาบาล กลับไปพักที่หอ แม่กับไอ้ภูก็มาอยู่ดูแลผม
"แม่ขอบใจโอมกับดินมากนะที่ช่วยดูแลน้อง ไปพักผ่อนกันเถอะไม่ได้นอนกันมาทั้งคืนแล้ว" แม่บอกพี่โอมกับพี่ดิน
"ไม่เป็นไรครับแม่ ฟ้าก็น้องผมผมดูแลได้ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ" พี่โอมบอกแม่ แม่ก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้พี่ทั้งสองคน
"ฟ้า เดี๋ยวพี่มาเยี่ยมใหม่นะขอกลับไปนอนแป๊บ" พี่โอมบอกผม
"ขอบคุณนะครับพี่โอม" ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่โอม พี่โอมก็พยักหน้าให้ผม แล้วพี่ดินกับพี่โอมก็พากันกลับห้องไป
เพื่อนๆที่ไปค่ายด้วยกันพอรู้ว่าผมกลับมาพักที่ห้องแล้วก็พากันมาเยี่ยม พี่เทมส์ก็มาเยี่ยม ไอ้เทียนก็พาแม่ของมันมาเยี่ยมผมด้วย แถมยังใจดีเลี้ยงข้าวเย็นแม่ผมกับไอ้ภูอีก ที่สำคัญแม่ผมกับแม่ไอ้เทียนก็คุยกันถูกคอไปอีกเลยคุยกันนานเลย
ตอนค่ำๆหลังจากเพืื่อนๆที่มาเยี่ยมกลับไปกันหมดแล้ว พี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดินก็มาหาผมที่ห้อง ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็อยู่ด้วย
"เป็นไงฟ้า อยากกินไส้กรอกอีกมั๊ย" พี่อาทิตย์ถามผม
"ก็กินได้นะครับพี่ คงไม่เป็นอะไรแล้ว ภูมิคุ้มกันดีครับ" ผมตอบพี่อาทิตย์แล้วก็หัวเราะ
"กินดิ อยากกลับไปเรียนที่เชียงใหม่ก็กินเลย จะได้ไปเร็วๆ" พี่ดินพูดขึ้นมา
"พี่ดินครับ ที่พูดนี่...พี่ประชดไอ้ฟ้าหรือว่าตัดพ้อครับพี่" ไอ้หินถามกวนตีนพี่ดิน พวกผมก็หัวเราะกัน
"ไอ้หิน กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะ หลายเรื่องนะมึงเนี่ย"
"เอาเลยครับพี่ รวบยอดมาทีเดียวเลยก็ได้ ผมไหว" ไอ้หินท้าทายพี่ดิน
"เอ่อ พี่ดินครับผมขอไม่ช่วยเพื่อนนะครับพี่" ไอ้ทิวยกมือบอกพี่ดิน
"อ่าวเห้ย..ไอ้ทิว เพื่อนกันต้องช่วยกันดิวะ"
"ไม่ๆ มึงแกว่งตีนหาเสี้ยนเองกูไม่อยากเหนื่อยด้วยว่ะ" ไอ้ทิวบอกไอ้หิน
พี่ดินส่ายหน้ากับไอ้หินไอ้ทิวที่เถียงกันอยู่แล้วก็หันมาถามผม
"ไอ้ฟ้า ยามึงอยู่ไหน" พี่ดินถามผม
"บนโต๊ะอ่ะครับพี่"
"เออ กูจะได้ดูว่ายาอะไรกินตอนไหนบ้าง" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินไปหยิบถุงยามา แล้วก็เอายาออกมาแยกประเภท ว่ายาอะไรกินยังไง ตอนไหน
"เป็นไงหล่ะเพื่อนพี่ รอบคอบที่สุด" พี่โอมแซวพี่ดินให้ผมฟัง ผมก็ยิ้มให้พี่โอม
##เดือนของดิน##
แม่กับไอ้ภูอยู่ดูแลผมอีกสองวัน ผมก็อาการดีขึ้นจนหายเป็นปกติ หลังจากนั้นแม่กับไอ้ภูก็กลับเชียงรายครับ ประจวบเหมาะกับถึงวันเปิดเทอมพอดี แล้วก็มีการประกวดดาว-เดือนของมหาวิทยาลัยด้วย ไอ้คิมเข้าเก็บตัวทำกิจกรรมก่อนเปิดเทอมสองสามวันซึ่งเป็นช่วงที่ผมยังนอนรักษาอาการป่วยอยู่ที่ห้อง พี่โอปอเอาใบรับรองแพทย์ไปให้กับทางสโมสรนักศึกษาเพื่อยืนยันว่าผมป่วยจริง แค่นั้นยังไม่พอแกยังเอารูปถ่ายไปยืนยันอีกด้วยว่าผมเข้าโรงพยาบาลจริงๆ ทางสโมสรนักศึกษาก็ส่งกระเช้าเยี่ยมไข้มาให้พร้อมกับตัวแทนจากสโมฯมาเยี่ยมผมถึงห้องพัก
ถึงวันประกวดดาว-เดือน ซึ่งเป็นงานเฟรชชี่ไนท์ของมหาวิทยาลัยผม กิจกรรมก็มีตั้งแต่เช้ามีการออกซุ้มของกินของเล่นจากชมรมต่างๆในมหาวิทยาลัย ให้นักศึกษาปีหนึ่งได้ร่วมกิจกรรม และในช่วงเย็นนักศึกษาปีหนึ่งและทุกชั้นปีก็จะเข้าไปในหอประชุมเพราะมีคอนเสิร์ตจากวงดนตรีของมหาวิทยาลัยแล้วก็มีการประกวดดาว-เดือนด้วยครับ
เมื่อถึงเวลาประกวดดาวเดือน ผมก็เชียร์ไอ้คิมกับขวัญข้าว สองตัวแทนจากคณะอุตสาหกรรมเกษตร วันนี้ไอ้คิมหล่อ ดูดีมากครับ คงเพราะมันหล่อเข้ม ดูแตกต่างจากผู้ชายที่เหลือที่จะมาลุคส์ขาวตี๋ ส่วนขวัญข้าวก็สวยและได้รับเสียงกรี๊ดเยอะมากครับ
"เชี่ยคิมแม่งออร่าว่ะวันนี้กูว่ามันชนะแน่" ไอ้เทียนพูดขึ้น
"แต่เราก็เสียดายฟ้านะ ถ้าฟ้าไปประกวดก็ชนะแน่ๆ" เพื่อนที่นั่งข้างๆหันมาพูดกับพวกผม
"เราว่าคิมมันต้องทำได้ ส่งกำลังใจให้ไอ้คิมกันเถอะ"
มาถึงช่วงประกาศผล ผมคิดว่าไอ้คิมยังไงมันก็ต้องมีตำแหน่งแน่ๆ เพราะมันทำดีมาทุกรอบ และมันก็ดูหล่อโดดออกมาจากกลุ่มขาวตี๋จริงๆ
พิธีกรประกาศรางวัลพิเศษ รางวัลขวัญใจช่างภาพ ไอ้คิมกับขวัญข้าว สองตัวแทนจากคณะอุตสาหกรรมเกษตรได้ตำแหน่งนี้ไปครองทั้งสองคนครับ ส่วนตำแหน่งป๊อบปูล่าร์โหวตฝ่ายชายเป็นของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ฝ่ายหญิงคณะวิทยาศาสตร์ แล้วไอ้คิมก็ยังได้รางวัลพิเศษจากสปอนเซอร์ผู้สนับสนุนอีกหนึ่งรางวัลครับ
"เชี่ยคิมแม่งเจ๋งว่ะ" ไอ้หินพูดขึ้น
"เออ กวาดรางวัลเพียบ"
"กูบอกแล้วว่าไอ้คิมมันทำได้" ผมหันไปบอกไอ้หิน
"แต่กูว่าถ้าเป็นมึง มึงก็ทำได้เหมือนกัน" ไอ้เทียนบอกผม
"เอาน่า ไอ้คิมทำหน้าที่แทนกูแล้ว ทำได้ดีซ๊ะด้วย"
แล้วก็ถึงนาทีสำคัญ พิธีกรประกาศผล ให้ขวัญข้าวเป็นรองอันดับหนึ่ง Miss UST Freshy Star ประจำปี2560 ส่วน Miss UST Freshy Star ประจำปี2560 มาจากคณะวิทยาศาสตร์ครับ และตำแหน่ง Mister UST Freshy Star ประจำปี2560 ได้แก่ ไอ้คิม ผมโคตรจะดีใจทันทีที่พิธีกรประกาศชื่อไอ้คิมได้ตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้
"เย้....ไอ้คิม ไอ้คิมแม่งทำได้ เจ๋งว่ะ" ผมตะโกนออกมาด้วยความดีใจ แล้วก็หันไปกอดไอ้เทียน
"ไอ้คิมแม่งเจ๋ง เดือนมหาลัย"
"เดือนโคตรหล่อ"
"กรี๊ดดดด เดือนคนแรกของคณะอุตสาหกรรมเกษตร"
หลังจากจบงาน พวกผมปีหนึ่งคณะอุตสาหกรรมเกษตรก็ไปรวมตัวกันตรงลานหน้าหอประชุมเพื่อร่วมกันบูมให้กับไอ้คิมและขวัญข้าวที่ได้ตำแหน่งเดือน และรองอันดับหนึ่งดาว มหาวิทยาลัยประจำปีนี้ครับ
"ไอ้ฟ้า กูเอาตำแหน่งมาให้มึงได้แล้วนะ" ไอ้คิมเดินเข้ามาหาผมแล้วมันก็ถอดสายสะพายเดือนมหาวิทยาลัยออกมาแล้วก็สวมใส่ให้กับผม
"เชี่ยคิม ทำอะไรของมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้คิม ไอ้คนหล่อคมตรงหน้าเงยหน้ามายิ้มให้ผม
"มึงคือเดือนที่แท้จริง"
"ไม่ใช่ละ เดือนคือมึง ไม่ใช่กูไอ้คิม" ผมบอกไอ้คิม
"มา ถ่ายรูปกัน" ไอ้คิมบอกผมแล้วก็ให้เพื่อนช่วยถ่ายรูปคู่ของผมกับมันให้
"กูดีใจด้วยนะเว้ยไอ้คิม มึงเก่งมึงทำได้" ผมบอกไอ้คิมมันก็พยักหน้าแล้วยิ้มให้ผม
"เจอตัวพอดีเลย น้องฟ้าน้องคิมพี่จากสโมสรนักศึกษานะคะ กำลังไลฟ์ผ่านเพจUST So Cuteอยู่ ขอสัมภาษณ์น้องทั้งสองคนหน่อยค่ะ"
ผมกับไอ้คิมก็ให้พี่เค้าถามคำถาม ซึ่งก็เป็นคำถามที่ผมต้องตอบอยู่แล้วว่าทำไมถึงให้ไอ้คิมมาประกวดแทน ผมได้โอกาสก็เลยอธิบายเหตุผลให้ทุกคนฟัง
หลังจากเสร็จกิจกรรม พวกผมก็พากันเดินกลับหอครับ พี่โอม พี่ดิน พี่อาทิตย์ชวนพวกผมไปนั่งกินนมก่อนนอน
"พี่ๆครับ เบียร์หกทาวเวอร์นี่วันไหนดีครับพี่" ไอ้ทิวเอ่ยปากทวงเบียร์จากพี่ๆ
"เออๆ วันเสาร์นี้ละกันจะได้กินได้เต็มที่นอนตายกันไปเลย" พี่ดินบอกไอ้ทิว
"ได้ครับพี่ ผมล้างท้องรอเลย"
"เว่อร์ไปไอ้ทิว อย่าให้มันมากนักนะมึงอ่ะ สนใจเรียนได้อย่างสนใจกินเบียร์ป่าววะ" พี่อาทิตย์ว่าไอ้ทิว
"โห่..พี่ เรียนก็ส่วนเรียนสิครับ ผมมีพี่รหัสดีซ๊ะอย่างจะกลัวอะไรหล่ะ" ไอ้ทิวตอบพี่อาทิตย์ทำเอาคนถูกชมได้แต่อมยิ้ม
"อ่ะ สั่งเลยจะกินไร" พี่โอมยื่นเมนูมาให้พวกผม
ผมเห็นว่ามีเมนูใหม่มา เป็นสังขยาหม้อดิน ก็เลยลองสั่งมาดูเพราะอยากรู้ว่าเป็นยังไง พอพนักงานเอาเมาเสิร์ฟมันเป็นขนมปังที่หั่นเป็นชิ้นๆอบไอน้ำมาจนร้อน เสิร์ฟพร้อมกับสังขยาใบเตยที่ใส่มาในหม้อดิน เวลากินก็เอาขนมปังจิ้มสังขยาที่อยู่ในหม้อดินเล็กๆตั้งมาบนเตาไฟ มันก็จะอุ่นๆหอมๆ อร่อยดีครับ
"เออ เจ๋งว่ะ สั่งมาอีกชุดดิ๊" ไอ้หินบอกผม
"มึงจะเอาสังขยาไรอ่ะมีให้เลือก มึงเลือกเองเลย" ผมบอกไอ้หินแล้วก็ส่งเมนูไปให้มัน
ไอ้หินสั่งเป็นสังขยานมเย็นกับสังขยากาแฟมากิน ก็อร่อยแปลกๆดีครับ โดยเฉพาะสังขยากาแฟที่หอมกลิ่นกาแฟมากๆ
"เหี้ยหิน กินกาแฟคืนนี้จะนอนหลับป่าววะ" ไอ้ทิวว่าไอ้หิน
"ไม่หลับก็ตบด้วยเบียร์ซักกระป๋องดิวะ รับรองหลับสบายยันเช้า ฮ่าๆ" ไอ้หินพูดแล้วก็หัวเราะ ทำเอาพี่ดินถึงกับส่ายหัวกับน้องรหัสตัวเอง
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดินที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม คนถูกเรียกก็เงยหน้ามามองผม ปากก็เคี้ยวขนมปังตุ้ยๆ
"สังขยาเลอะปากครับ กินเป็นเด็กๆไปได้" ผมว่าพี่ดินแล้วก็หัวเราะ คนถูกว่าทำหน้ามุ่ยแล้วก็เอามือขึ้นมาเช็ดปาก
หลักจากกินขนมปังเสร็จ ผมกับพี่ๆก็พากันกลับหอครับ
"ไอ้ฟ้า ไปชมรมเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ ลืมการบ้านไว้ว่ะ" พี่ดินบอกผม
"ค่อยไปเอาพรุ่งนี้ไม่ได้หรอครับพี่ ดึกแล้วนะเนี่ย"
"ไม่ได้ ต้องทำคืนนี้เลยส่งพรุ่งนี้เช้า"
"แล้วพี่จะทำตอนไหน นี่ก็จะตีหนึ่งละ"
"อย่าถามมากได้ป๊ะ จะไปไม่ไป ไม่ไปก็กลับไปนอนกูไปคนเดียวได้"
"ไปก็ได้ครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หันไปบอกให้ไอ้เทียน ไอ้ทิว ไอ้หินที่ยืนรอพี่โอมกับพี่อาทิตย์ซื้อของในเซเว่นอยู่ ให้กลับไปก่อน
พี่ดินเดินพาผมมาที่ชมรม แล้วพี่แกก็เข้าไปเอาเอกสารการบ้าน แล้วก็พาผมเดินกลับ
"พระจันทร์วันนี้สวยดีเนอะพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินแหงนหน้ามองพระจันทร์
"อืม" พี่ดินพูดแค่นั้นแล้วแกก็เอาแขนมากอดคอผม
"ดีใจแทนไอ้คิมที่มันได้เป็นเดือน"
"มึงก็เป็นเดือนเหมือนกัน" พี่ดินบอกผม
"ใช่ครับ ผมอ่ะเป็นเดือนอุตสาหกรรมเกษตร"
"ไม่ใช่" พี่ดินพูดสวนผมขึ้นมา
"อ่าว แล้วเป็นเดือนอะไรอีกหล่ะครับ" ผมทำหน้า งงๆ พร้อมกับหันไปถามคนตัวสูงข้างๆที่กอดคอผมอยู่
พี่ดินยิ้มที่มุมปาก แล้วก็เอาสองมือมาจับไหล่ผมให้หมุนตัวหันหน้าไปหาพี่ดิน ก่อนที่จะก้มหน้าลงมาจนผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่พ่นลงบนหัวของผม
"มึงก็เป็นเดือนของกูไง เดือนของดิน" พี่ดินบอกผม ผมได้แต่ก้มหน้านิ่ง ผู้ชายคนนี้ทำให้หัวใจของผมเต้นแรงทุกที
"เข้าใจมั๊ยไอ้ดื้อ" พี่ดินว่าผมแล้วเอามือมาขยี้ผมบนหัวของผมด้วยความหมันเขี้ยว
"เข้าใจคร๊าบบบ"
"ป่ะ กลับไปนอน ง่วงแย่ละดิมึงเนี่ย ตาปรือละ" พี่ดินว่าผมแล้วก็กอดคอพาผมเดินกลับหอ..........
------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับการติดตามและคำคอมเม้นต์นะครับ อ่านแล้วชื่นใจ ฮี่ๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:ัเดือนของดิน. มีฟ้ากับดิน. ฟิน. อยากเป็นฟ้าจะได้เจอคนอย่างดิน. :katai2-1: :katai2-1:
-
ฟ้า หิน คิม ท่าจะหล่อกันมากกกกก
ฟ้า เป็นแล้ว แต่ไม่อยากประกวดเดือนมหาลัย
ให้คิมประกวดแทน คิมใจหล่อมากกกกกกก
แล้วคิมก็ได้ตำแหน่งเดือนมหาลัยจริงๆ ยอดมาก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แต่ฟ้าไม่ใช่เป็นแค่เดือนอุตฯนะ
ฟ้ายังเป็น เดือนของดิน อีกด้วย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ดินนนนนนดีงานมากค้าา
-
"เดือนของดิน" อยากจะแหมมมมมมให้ไกลถึงดาวอังคาร :ruready :ruready
-
:o8: :o8: เขิลลลล เดือนของดิน :ling1: :ling1:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
พี่ดินหยอดน้องตลอด เมื่อไหร่เค้าจะได้กันสักทีล่ะ
-
น่ารักไปอีก
รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
เดือนของดิน กรี๊ดดดดด คนบ้า :-[
-
:katai2-1:
-
เจ๋งเดือนของดิน
-
ติดhash tag #เดือนของดิน. วี้ดวิ้วววว
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
...
..
-
เดือนของดิน ฮิ้ววว~
-
โชคร้ายกลายเป็นโชคดี มีใบรับรองแพทย์แบบนี้ก็ฉิวเลย
เดือนของดิน หวานนนนนนนนนนนนนนนน
:mew1:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 40 : สัปดาห์แห่งการปาร์ตี้
##ฉลองตำแหน่ง-ดาวเดือน##
คณะอุตสาหกรรมเกษตรกลายเป็นคณะที่ถูกพูดถึงมากที่สุดขึ้นมาในพริบตา หลังจากการได้ตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยของไอ้คิม และรองอันดับหนึ่งดาวมหาวิทยาลัยของขวัญข้าว เพราะคณะของผมไม่เคยได้สัมผัสตำแหน่งสูงสุดนี้มานานแล้วในชั่วระยะเวลา25ปีที่มหาวิทยาลัยได้ก่อตั้งมา ซึ่งคณะของผมก็เกิดขึ้นพร้อมกับการก่อตั้งมหาวิทยาลัย พี่โอปอนำผลงานเก่าๆมาให้ดู มีรุ่นพี่เพียงแค่4คนจาก24ปีที่ผ่านมาที่ได้รับตำแหน่งบนเวทีประกวดดาวเดือนของมหาวิทยาลัย แต่นั่นก็เป็นแค่ตำแหน่งอันดับรอง พวกเราต้องรอนานกว่า12ปี นับจากรุ่นพี่ที่ได้รองอันดับหนึ่งดาวมหาวิทยาลัยเมื่อปี2548 จนมาปีนี้ปี2560 ซึ่งเป็นปีที่25ของการก่อตั้งมหาวิทยาลัย และเดือนมหาวิทยาลัยคนที่25ก็ตกเป็นของตัวแทนจากคณะอุตสาหกรรมเกษตร นายกิตติคุณ สุนทรทรัพย์ หรือไอ้คิม สิ้นสุดการรอคอยตำแหน่งสูงสุดนี้มา25ปี ส่วนฝ่ายหญิง ขวัญข้าว ก็ยังได้ถึงตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับหนึ่งพ่วงด้วยรางวัลขวัญใจช่างภาพอีกด้วย เรียกได้ว่าการได้ตำแหน่งของตัวแทนคณะอุตสาหกรรมเกษตรทั้งสองคนทำให้หลายๆคนหันมามองคณะอุตสาหกรรมเกษตรมากขึ้น
"เฮ้ย..พวกมึงดูดิ ปรากฏการแฮชแท็ก #เด็กอุตสาหกรรมเกษตร ทั้งเฟซบุ๊คทั้งไอจีทั้งทวิตเตอร์ อะไรกันวะเนี่ย" ไอ้เทียนเปิดโทรศัพท์ให้ผมดูแฮชแท็กที่มันว่า เพื่อนๆที่อยู่ใกล้ๆก็เข้ามามุงดูกัน
"ก็ไอ้คิมได้เดือนมหา'ลัย แล้วขวัญข้าวได้รองดาวมหา'ลัยอีก ก็ไม่แปลกที่คณะเราจะมีแฮชแท็กแบบนี้" ผมบอกไอ้เทียน
ไอ้คิมเดินเข้ามาตบหัวผมเบาๆแล้วมันก็กอดคอผม
"มึงก็ถ่อมตัวชิบ..ไอ้ฟ้า ไอ้แฮชแท็กเด็กอุตสาหกรรมเกษตรเนี่ยมีมาตั้งนานละ แต่ก่อนมีแต่รูปมึง มึงรู้อะไรบ้างมั๊ยเนี่ย เริ่มมามีรูปกูก็ตอนได้เดือนมหา'ลัยนี่แหล่ะ" ไอ้คิมบอกผม
"ไอ้ฟ้ามันจะไปรู้อะไร ไอจีแม่งก็ไม่เล่น ทวิตเตอร์หรออย่าได้ฝันไอ้ฟ้าไม่มีทวิตเตอร์ มีแต่เฟซบุ๊คแต่แม่งก็ไม่เคยจะอัพเดตอะไรมีไว้ทำไมก็ไม่รู้" ไอ้เทียนว่าผมแล้วก็ส่ายหัว
"โห...ฟ้าผู้เข้าไม่ถึงโซเชี่ยล" ขวัญข้าวเอ่ยปากแซวผม
"อือ เรามีแต่เฟซบุ๊คอ่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้อัพเดตอะไรหรอก ส่องคนอื่นอย่างเดียว" ผมบอกเพื่อนๆ
"เวลาเราจะดูรูปฟ้านะ เราดูแต่ในเพจUSTอย่างเดียวเลย" เพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา
"ดูในเพจทำไม เราก็นั่งอยู่นี่อ่ะ ดูตัวเป็นๆเลยดิ" ผมบอกเพื่อนคนนั้น
"แหม่ มึง ผู้หญิงเค้าก็เขินป่าววะ จะให้มานั่งจ้องตัวเป็นๆของมึงเนี่ย ไม่ไหวนะ" ไอ้เทียนหันมาบอกผม
"แต่สาขาเราโคตรเริ่ดอ่ะปีนี้ มีทั้งเดือนคณะ มีทั้งเดือนมหาวิทยาลัย ไหนจะขวัญข้าวรองดาวอีกคน เด็กแปรนี่เริ่ดจริงๆ"
"ขอบคุณคร๊าบ คิมต้องขอบคุณไอ้ฟ้ามากกว่า ที่ให้คิมมีโอกาสไปประกวดแทนจนได้เป็นเดือน" ไอ้คิมพูดแล้วก็หันมายิ้มกับผม ผมก็ยิ้มให้มัน
"ขวัญข้าวว่าวันนี้เรียนเสร็จ สาขาพวกเราไปฉลองกันหน่อยมั๊ย ถือโอกาสฉลองตำแหน่งเดือนให้คิมกับฟ้าด้วย" ขวัญข้าวเสนอความคิดขึ้นมา
"เออ ก็ดี ฉลองตำแหน่งดาวให้ขวัญข้าวด้วยไง" ไอ้เทียนพูดขึ้น
"ว่าไงครับท่านประธาน" ผมหันไปถามไอ้คิม ซึ่งมันมีตำแหน่งเป็นประธานสาขาวิชาประจำรุ่นผมด้วย
"โอเค อนุมัติครับ เงินสาขาเรามีอยู่สองพัน เดี๋ยวเราขอเก็บเพิ่มอีกคนละสองร้อยเนอะน่าจะพอ ถ้าเงินเหลือก็เก็บไว้เป็นเงินสาขาเอาไว้ใช้ครั้งต่อไป" ไอ้คิมบอกพวกผม
เพื่อนๆทุกคนก็เห็นด้วยกับที่ไอ้คิมบอก หลังจากเก็บตังค์เสร็จเรียบร้อย อาจารย์ก็เข้ามาสอนพอดี พวกผมก็เลยต้องหยุดคุยเรื่องปาร์ตี้ในเย็นวันนี้ก่อน
ที่โรงอาหารกลางน้ำของคณะอุตสาหกรรมเกษตร
หลังจากเรียนในช่วงเช้าเสร็จ ผมกับเพื่อนๆก็พากันมากินข้าวกลางวันกันที่โรงอาหารกลางน้ำของคณะ
"พวกเราขวัญข้าวได้ร้านละนะเป็นหมูกะทะใกล้ๆมหาวิทยาลัยเนี่ย ทุกคนโอเคมั๊ย" ขวัญข้าวบอกเพื่อนๆ
"คนจะเยอะไปมั๊ยอ่ะ ร้านหมูกะทะ"
"ไม่ต้องห่วง ขวัญจองโซนวีไอพีไปอ่ะ เป็นพื้นที่แยกออกมาไม่รวมกับคนอื่น สำหรับยี่สิบคนเราเนี่ยพอดีๆ"
"อ่อ โอเคเลย จัดไป ถ้างั้นเราไม่กินข้าวกลางวันดีกว่า เดี๋ยวเย็นนี้ก็ไปกินหมูกะทะละเนี่ย" เพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น
"โห...เว่อร์ไปนะ กินอะไรรองท้องไปก่อนก็ดีนะ เย็นนี้จัดหนัก ฮ่าๆ"
"เออ ไอ้ฟ้ามึงบอกไอ้ทิวไอ้หินด้วยนะ พวกมันจะได้ไม่ต้องรอกินข้าว" ไอ้เทียนหันมาบอกผม ผมก็พยักหน้าให้มัน
หลังจากเรียนเสร็จตอนสี่โมงเย็น พวกผมก็พากันไปที่ร้านหมูกะทะที่ขวัญข้าวจองไว้ แล้วก็จัดการปาร์ตี้หมูกะทะกัน
"เพื่อนๆคะ ขอเว้นช่วงนิดนึงนะ สำหรับฟ้า คิม ขวัญข้าว พวกเราเพื่อนร่วมสาขาก็มีของเล็กๆน้อยๆจะมอบให้เพื่อแสดงความยินดีที่พวกเธอได้ตำแหน่งดาว-เดือนนะคะ ยินดีด้วยนะ สาขาเราเก่งจริง" เพื่อนผู้หญิงคนนึงบอกพวกผมแล้วก็เอาช่อดอกไม้ที่ถูกจัดอย่างสวยงามมามอบให้ผม ไอ้คิม แล้วก็ขวัญข้าว แล้วเพื่อนคนอื่นๆก็ปรบมือกัน
"ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆ ไม่รู้จะพูดอะไรเลย" ผมบอกเพื่อนๆแล้วก็ได้แต่ก้มหัวขอบคุณ เพราะรู้สึกตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก ไอ้คิมกับขวัญข้าวก็เช่นเดียวกัน โดยเฉพาะขวัญข้าวที่ถึงกับน้ำตาซึมออกมาเลย
"เราสัญญานะว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีแล้วพวกเราจะเรียนจบไปด้วยกันผ่านกิจกรรมต่างๆไปด้วยกัน" ขวัญข้าวกล่าวกับเพื่อนๆ
"สำหรับคิม คิมจะเป็นประธานสาขาที่ดี ถ้ามีอะไรให้เราช่วยก็บอกกันได้เลยนะครับ ขอบคุณมากๆครับสำหรับช่อดอกไม้" ไอ้คิมบอกเพื่อนๆแล้วก็หันมาพยักหน้าให้ผม ทำนองว่าถึงคิวผมพูดบ้างแล้ว
"สำหรับฟ้า เราขอบคุณเพื่อนๆมากนะครับที่ช่วยเชียร์เราตอนประกวดเดือนคณะ เราจะดีต่อกันตลอดไปและจะผ่านทุกๆอย่างไปด้วยกันนะครับ เด็กแปรรุ่น25 เราจะไม่ทิ้งกัน" ผมบอกเพื่อนๆทุกคนก็ปรบมือกัน เป็นบรรยากาศแห่งมิตรภาพจริงๆ
จบช่วงเวลาซึ้งๆ พวกผมก็สนุกกับการกินหมูกะทะกันต่อ
"เออ ไอ้ฟ้า มึงกินอะไรก็ดูด้วยนะเดี๋ยวจะเข้าโรงพยาบาลอีก โทษทีกูไม่ได้ไปเยี่ยมมึงเลยว่ะ กลับมาจากค่ายก็เตรียมประกวดดาว-เดือนเลย" ไอ้คิมบอกผม
"เออ ไม่เป็นไรกูสบายๆ มึงอ่ะเตรียมฟิตหุ่นเหอะ เดี๋ยวมีงานต่อเนื่องยาวแน่ๆ เดือนมหาวิทยาลัยอ่ะ" ผมบอกไอ้คิม
"ไอ้คิม มึงอย่าลืมยังมีปาร์ตี้เบียร์อีกหกทาวเวอร์นะเว้ย ของพวกพี่ดินอ่ะ" ไอ้เทียนบอกไอ้คิม
"เออว่ะ ไม่ลืมๆ จะไปวันไหนบอกกูด้วยนะ"
ในขณะที่นั่งกินอยู่พี่ดินโทรมาหาผม มีไม่กี่ครั้งที่พี่ดินจะต่อสายตรงถึงผมแบบนี้ ผมเดินออกมารับสายพี่ดิน
"รับสายช้าจังวะ" คนโทรมาเปิดฉากต่อว่าผม
"ผมเดินออกมารับโทรศัพท์ข้างนอกอ่ะครับข้างในเสียงดัง"
"อ๋อ"
"พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่มีไรหรอก กูแค่จะโทรมาบอกว่าจะกินอะไรก็ดูด้วย เดี๋ยวอาหารเป็นพิษอีก กูอยู่ช่วยมึงไม่ได้ทุกครั้งหรอกนะ"
"พี่เป็นห่วงผมหรอครับ"
"ถามโง่ๆ" พี่ดินตอบกลับมาปนเสียงหัวเราะ
ผมถึงกับหน้าชาที่พี่ดินตอบกลับมาแบบนี้ แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองโง่จริงที่ถามออกไปแบบนั้น
"โห่พี่...เลิกดุผมซักวันจะได้มั๊ยครับ"
"ใครดุมึง กูไม่ได้ดุนะนี่โทรมาเตือน"
"พี่กลัวผมเข้าโรงพยาบาลอีกครั้งแล้วจะโดนจับย้ายไปอยู่บ้านใช่มั๊ยหล่ะ"
"เออ..กูกลัว" พี่ดินตอบผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เพราะฉะนั้นมึงอย่าทำให้ตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาลอีก เข้าใจมั๊ย"
"เข้าใจครับพี่ เดี๋ยวผมกลับถึงห้องจะโทรหานะครับ"
"โทรมาทำไม ไม่ต้องโทรมาหรอก มึงกลับไปสนุกกับเพื่อนๆเถอะ กูจะไปกินข้าวละ"
"ก็ได้ครับพี่ งั้นผมวางสายนะครับ"
"เดี๋ยว....ไอ้ฟ้า"
"อะไรอีกหล่ะครับ"
"คิดถึงมึงนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป ผมไม่รู้ว่าคนต้นสายจะเป็นอย่างไรบ้าง แต่คนปลายสายอย่างผม ยืนยิ้มอยู่คนเดียวในตอนนี้
"ผมก็คิดถึงพี่ครับ" ผมพูดออกมาเบาๆแล้วก็เดินกลับเข้าไปกินหมูกะทะกับเพื่อนๆต่อ
ประมาณสามทุ่มพวกผมก็แยกย้ายกันกลับครับ ไอ้คิมขอมานอนกับผมด้วยเพราะมันไม่ได้อยู่หอครับ แล้วตอนนี้ก็ไม่มีรถกลับบ้านแล้ว จะกลับแท็กซี่ก็คงแพง ผมก็ให้มันมานอนด้วยเพราะพรุ่งนี้มีเรียนเช้า ยังไงมันก็ใส่เสื้อผ้าผมไปเรียนได้
ผม ไอ้เทียน ไอ้คิม กลับมาถึงหอก็แยกย้ายกันเข้าห้อง ไอ้คิมออกไปคุยโทรศัพท์นอกระเบียง พี่ดินก็โทรมาหาผม
"ไอ้คิมมานอนด้วยหรอ"
"ครับพี่ มันบ้านไกลอ่ะผมเลยให้มันมานอนด้วย"
"อ่อ เออๆ อาบน้ำนอนได้ละมึงอ่ะ" พี่ดินบอกผม
"ครับ พี่ก็ด้วยนะ ทำไมยังไม่นอนอีกเนี่ย"
"กูทำการบ้าน เดี๋ยวเสร็จก็นอนละ"
"ครับพี่ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
"เออ..ไอ้ฟ้า หมอนข้างอ่ะกั้นด้วยนะ" พี่ดินบอกผม ผมได้ยินก็ยิ้มออกมา ที่แท้ก็หึง..ฮ่าๆ
"ไม่ต้องกั้นหรอกครับ ไอ้คิมอ่ะเพื่อนผมนะพี่"
"เออ ตามใจมึง ทีนอนกับกูนี่ต้องกั้นหมอนข้าง"
"ถ้าพี่มานอนอีกผมไม่เอาหมอนข้างกั้นละครับ"
"เชี่ย มึงนี่นะ ไปอาบน้ำได้ละไป"
"ครับพี่ Goodnight ล่วงหน้าครับ"
"เออ ฝันดี"
"มีม่อมือมื่อครับ"
"เออ มึงนี่นะ ฮ่าๆ" พี่ดินว่าผมแล้วก็หัวเราะ ก่อนที่จะวางสายไป
##ฉลองเบียร์6ทาวเว่อร์##
หลังจากที่ไปกินหมูกะทะกับเพื่อนๆสาขาวิชา วันถัดมาพี่จากสโมสรนักศึกษาคณะอุตสาหกรรมเกษตรก็พาผมแล้วก็ทีมดาว-เดือนคณะไปเลี้ยงข้าวครับเพื่อเป็นการฉลองตำแหน่ง
ถัดจากวันนั้นก็เป็นการนัดเลี้ยงน้องๆโรงเรียนของรุ่นพี่โรงเรียนของผมที่มาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ซึ่งรวมสี่ชั้นปีก็มีเกือบๆ20คนเหมือนกัน ผม ไอ้หิน ไอ้ทิวก็ไปกันครบ และก็เป็นหมูกะทะอีกแล้วครับ น้ำหนักผมขึ้นแน่ๆสัปดาห์นี้
จันทร์ อังคาร พุธ ผมจัดหนักทั้งสามวันเลย ได้พักแค่วันพฤหัสบดี และวันนี้วันศุกร์ ผมกับไอ้เทียนปั่นจักรยานไปเรียน เจอไอ้หินกับไอ้ทิวตรงคณะวิศวะพอดี
"ไอ้ฟ้า ไอ้เทียน เย็นนี้พวกพี่ดินนัดเลี้ยงเบียร์นะ" ไอ้ทิวบอกผม
"เออ ชวนไอ้คิมมาด้วยนะ" ไอ้หินบอกให้ผมชวนไอ้คิมมาด้วย
"เย็นนี้หรอวะ" ไอ้เทียนพูดออกมาเบาๆ
"ทำไม มึงไม่ว่างหรอไอ้เทียน" ไอ้ทิวถามไอ้เทียน
"ว่าง กูอ่ะว่างตลอดแหล่ะ"
"เออๆ เจอกันๆ"
ผมควรจะกังวลแทนไอ้เทียนมากกว่า เพราะตลอดทั้งสัปดาห์ผมนี่จัดหนักมาตลอด นี่มาปิดท้ายสัปดาห์ด้วยเบียร์อีก น้ำหนักขึ้นแน่ๆ
หลังจากเรียนเสร็จตอนเย็น ผม ไอ้เทียน ไอ้คิมก็กลับหอพร้อมกัน เพราะไอ้คิมต้องมานอนที่ห้องผม มันโทรบอกที่บ้านตั้งแต่เช้าว่าวันนี้ไม่กลับบ้าน อีกอย่างพรุ่งนี้วันเสาร์พวกผมก็ปาร์ตี้กันได้สบายๆอยู่แล้ว
เกือบๆสองทุ่มพวกผมเดินไปที่ร้านที่พวกพี่ดินนัดไว้ ไอ้หินไอ้ทิวไปล่วงหน้าก่อนผมพร้อมกับพี่ๆแล้ว ผม ไอ้เทียน ไอ้คิมตามไปทีหลัง
"สวัสดีครับ พี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดิน" ผมสามคนยกมือไหว้สวัสดีพี่ๆแล้วก็หาที่นั่ง
"ไอ้ฟ้ามึงมานั่งนี่เลย" ไอ้หินเรียกผมให้เข้าไปนั่งตรงกลางระหว่างมันกับไอ้ทิว
"เดี๋ยวมึงเมาอ้วกอีก กูกับไอ้ทิวจะได้หิ้วปีกกลับห้องได้สะดวกๆ ฮ่าๆ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"เชี่ยหิน แซวกูนะมึง" ผมหันไปว่าไอ้หินมันก็ทำหน้ากวนตีนใส่ผม
หลังจากนั้นก็เริ่มบรรเลงเพลงเบียร์กันครับ ผมเองแค่ทาวเวอร์แรกก็มึนๆหน้าแดงๆละครับ
"ไอ้ฟ้า มึงกินไรรองท้องมายัง" พี่ดินที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอ่ยปากถามผม
"ยังครับพี่ ก็กินตั้งแต่ตอนกลางวันอ่ะ"
"งั้นก็สั่งข้าวมากิน"
"ไม่เป็นไรครับ"
"กูบอกให้สั่ง" พี่ดินบอกผมด้วยสีหน้านิ่งๆ ไอ้หินก็สะกิดผมแล้วยื่นเมนูมาให้ผมสั่งข้าวกิน
"เมาง่ายแล้วยังจะห้าวอีกนะมึง" พี่ดินว่าผมแล้วก็กระดกเบียร์ที่เหลืออยู่เข้าปากจนหมดแก้ว
ผมสั่งข้าวผัดมานั่งกิน แบ่งให้ไอ้เทียนกินด้วยเพราะมันก็ยังไม่ได้กินข้าวมาเหมือนผม ส่วนไอ้คิมไม่กินมันบอกว่าเดี๋ยวแน่นท้องกินเบียร์ไม่ได้
"เหลืออีกสามทาวเวอร์ กินกันให้หมดนะพวกมึงอ่ะ" พี่อาทิตย์บอกพวกผม เพราะตอนนี้เบียร์หมดไปสามทาวเวอร์แล้ว แต่ทุกคนก็ยังดูสบายๆอยู่ คงมีแต่ผมที่เริ่มรู้สึกมึนๆนิดหน่อย
"คิมมึงมานอนห้องไอ้ฟ้าหรอ" พี่ดินถามไอ้คิม
"ครับพี่" ไอ้คิมตอบพี่ดิน พี่ดินก็พยักหน้าแล้วก็หันมามองผมด้วยสายตานิ่งๆ
"ปวดฉี่" ผมขยับปากบอกพี่ดิน โดยที่ไม่มีเสียงออกมา พี่ดินเห็นก็เข้าใจได้ว่าผมพูดว่าปวดฉี่ แล้วพี่ดินก็ลุกจากโต๊ะ
"กูไปฉี่แป๊บนะ เดี๋ยวมา" ผมหันไปบอกไอ้หิน
"ไปเองได้ใช่ป๊ะ" ไอ้หินถามผม
"เออ นั่นไง พี่ดินก็ไป" ผมบอกไอ้หินมันก็พยักหน้าให้ผม
ผมเดินตามพี่ดินมาห้องน้ำของร้าน เป็นร้านเดิมที่พวกพี่เค้าพามากินตอนที่ไอ้ภูมาคราวนั้น พี่ดินยืนฉี่อยู่ตรงโถ่ ผมก็เดินผ่านหลังแกไปแล้วก็เข้าไปฉี่ในห้องน้ำ ผมฉี่เสร็จเปิดประตูออกมา พี่ดินก็ดันตัวผมกลับเข้าไปในห้องน้ำแล้วก็หันไปปิดประตู ผมได้แต่ยืนนิ่ง คนตรงหน้าปิดประตูเสร็จก็หันกลับมาแล้วก็มองมาที่ผม
"พี่ เราออกไปกันเถอะครับ" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็ก้มหน้า ไม่กล้าเผชิญหน้ากับแก
พี่ดินเอาแขนมารวบตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น แกวางคางลงบนไหล่ของผม แล้วก็กอดผมนิ่งอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่พูดอะไร ผมก็ยืนให้พี่ดินกอดอยู่อย่างนั้น
"ไอ้ฟ้า"
"ครับพี่"
พี่ดินคลายอ้อมแขนที่กอดผมแล้วก็ยกหัวขึ้นมามองหน้าผม
"ตลกว่ะ ต้องมาแอบกอดมึงในที่แบบนี้" พี่ดินพูดแล้วก็หันหน้าไปมองทางอื่น
"แล้วพี่ทำแบบนี้ทำไมอ่ะครับ ที่ไหนๆพี่ก็กอดผมได้"
"มึงก็พูดไป ให้กูกอดมึงกลางร้านเลยมั๊ยหล่ะ"
"ถ้าพี่จะทำก็ทำได้นะครับ ให้ผมกอดพี่ก็ได้เอามั๊ยหล่ะ" ผมบอกพี่ดิน
"มึงนี่นะกวนตีนจริงๆ" พี่ดินว่าผมแล้วก็หัวเราะ
"มึงรู้ป๊ะ กูอยากกอดมึงนานๆ อยากนอนกอดมึงทั้งคืนเลย"
"ผมไม่อยากให้พี่กอดบ่อยหรอกครับ เดี๋ยวพี่เบื่อผม"
"ไม่มีวันที่กูจะเบื่อมึง มึงรู้ป๊ะว่ามึงอ่ะโคตรพิเศษสำหรับกูเลย"
"ถ้าพี่ไม่บอก ผมจะรู้ได้ไงครับ"
"กวนตีน" พี่ดินว่าผมแล้วก็หัวเราะเบาๆ
"ป่ะ ออกไปกันเถอะ" พี่ดินชวนผมออกไปข้างนอก แล้วก็ค่อยๆเปิดประตูออกมา พี่ดินออกไปก่อน แล้วก็หันมาเรียกผมให้ออกไป โชคดีที่ตอนนั้นไม่มีคน ไม่งั้น คนอื่นคง งงๆ ถ้าเห็นผมกับพี่ดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน
พวกผมกับพี่ๆนั่งกินกันต่อจนเกือบๆตีหนึ่งเบียร์หกทาวเวอร์ก็หมด สภาพผมในตอนนี้แย่กว่าทุกคน ตัวแดง หน้าแดงไปหมด
"ไอ้ฟ้า กลับไหวป่าววะ" ไอ้ทิวเขย่าตัวถามผม
"ไหวๆกูเดินไหว" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็ลุกขึ้นยืน แต่ก็ยังเซๆ
"เดี๋ยวกูประคองมึงกลับก็ได้" ไอ้คิมบอกผม
"ไม่เป็นไรกูเดินไหว"
"ไม่ไหวก็อย่าดื้อ ไอ้ฟ้า" พี่ดินดุผม
"ไหวครับพี่"
พวกผมพากันเดินกลับหอ จากร้านเหล้ามาถึงหอก็ไม่ไกลกันมาก ระยะทางพอเดินได้
"ไอ้คิมดูแลไอ้ฟ้าด้วยนะ" พี่ดินบอกไอ้คิม
"ครับพี่"
"มีม่อครับพี่ๆ" ผมบอกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์
"ไอ้เหี้ยฟ้ามึงลืมมือมื่อ ฮ่าๆ" ไอ้หินว่าผมแล้วก็หัวเราะ พวกพี่ๆก็หัวเราะกับความรั่วของผม
"เออ ไปๆ พากันขึ้นไปนอนได้ละ" พี่ดินบอกพวกผมแล้วก็ไล่พวกผมเข้าหอ
ผมกับไอ้คิมเข้ามาในห้องก็พากันล้มตัวลงบนเตียง
"ไอ้ฟ้า ไปอาบน้ำกัน มึงจะได้หายเมา" ไอ้คิมบอกผม แล้วมันก็ดึงตัวผมให้ลุกจากเตียง
"อือ มึงไปอาบก่อนเลยไอ้คิม จะให้กูอาบพร้อมมึงหรอ" ผมบอกไอ้คิมแล้วก็หัวเราะ ไอ้คิมมันก็ขำแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ไอ้คิมอาบน้ำเสร็จผมก็เข้าไปอาบต่อ พอโดนน้ำแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาแล้วก็ขึ้นเตียงนอน ไอ้คิมที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ก็หันมามองผม
"ไอ้ฟ้า" ไอ้คิมที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่หันมาเรียกผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองมัน
"มีไรวะ"
"ปากมึงแม่ง โคตรน่าจูบอ่ะ" ไอ้คิมบอกผม
"เชี่ยคิม บ้าแล้วมึง ไปปิดไฟนอนเลย" ผมว่าไอ้คิมแล้วก็ยกหมอนขึ้นมาปิดหัวเพราะแสงไฟแยงตา
ไอ้คิมหัวเราะแล้วมันก็ลงจากเตียงไปปิดไฟ แล้วก็ขึ้นมานอนข้างๆผม.........ZzZZzzzzzZzZzzzz!!
----------------------------------
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad4: คิมชอบฟ้าใช้ไหม. สาระภาพ. แต่ฟ้ามีพี่ดินแล้วๆๆๆ
-
:impress2:
ดินฟ้า
-
:hao6: น้องฟ้านี่ขยันหยอดจริงๆ
-
ทำไมต้องแอบกอดในห้องน้ำ!?
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
คิมพูดเล่น พูดจริงล่ะ พูดแบบนี้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อหรือเปล่าจ๊ะ
-
:mew1:
-
อืม เหอๆๆ ฟ้าเสน่ห์แรงอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พดินบทน้อย55555
-
:pig4: :pig4:
-
เด๋วเค้าจะไปบอกพี่ดิน
พี่ครับ เพื่อนคิมอยากซัมติงกับปากน้องฟ้าครับ
เพื่อนคิมจิโดนมิใช่น้อย
จัดคู่มาให้เพื่อนคิมหน่อย เพื่อนไม่สนิทอยากคิดไม่ซื่ออาจจะโดนพี่ดินเอาตายได้
ชอบคนหล่อกินกันเอง จัดมะๆๆ
:mew1:
-
อยากอ่านตอนหวานๆ ของพี่ดินกับน้องฟ้าอีกนะ
เหอๆๆ สงสารพี่ดินนะ อยากอยู่กับน้องฟ้าสองคน ต้องไปแอบกอดในห้องน้ำ
เดินไปเอาการบ้านตอนมืดๆ น่าสงสารจังนะพี่ดินเนี่ย อิอิ
-
คิมเดี๋ยวเจอของหนักของพี่ดินหรอก นี่ฟ้าของดินนะ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 41 : รูปที่วาดด้วยใจ
หลังจากกลับมาจากค่าย ไอ้คิม เจ้าของเดือนตำแหน่งมหาวิทยาลัยคนล่าสุดก็เข้ามากลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มผม เพราะมันแล้วก็ไอ้หิน ไอ้ทิว ต้องทำงานค่ายอาสาด้วยกันในปีหน้า ส่วนผมกับไอ้เทียนเรียนสาขาเดียวกับมันอยู่แล้วก็เลยสนิทกันมากขึ้น แถมผมยังต้องทำงานร่วมกับมันในฐานะทีมดาว-เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรและทีมดาว-เดือนของมหาวิทยาลัยอีกด้วย
"น้องคิม น้องฟ้า น้องขวัญข้าว นี่ค่ะตารางงานต่อจากนี้ของทีมดาวเดือน" พี่โอปอแจกตารางงานให้พวกผม ผมหยิบมาดูก็ทำตาโต เพราะเท่าที่ใช้สายตาไล่ดูคร่าวๆงานเยอะมากแทบจะทุกวันเลยก็ว่าได้
"มีถ่ายแฟชั่นด้วยหรอครับพี่โอปอ" ไอ้คิมถามพี่โอปอ
"ใช่ค่ะ เป็นนิตยสารเสื้อผ้าวัยรุ่นอ่ะที่น้องคิมได้รางวัลพิเศษมาไงคะ" พี่โอปอบอกไอ้คิม
"แต่..!!" พี่โอปอพูดค้างไว้แล้วก็หันมามองผม
"มีอะไรหรอครับพี่โอปอ" ผมถามพี่โอปอ
"ทางนิตยสารเค้าอยากได้น้องฟ้าไปถ่ายด้วยค่ะ พอดีเค้าเห็นรูปน้องฟ้าถ่ายคู่กับน้องคิมแล้วเค้าสนใจก็เลยเรียกไปทั้งสองคนเลย"
"เอ่อ...พี่ครับ"
"ห้ามปฏิเสธค่ะ น้องฟ้าบอกแล้วนะว่างานอื่นจะช่วยเต็มที่" พี่โอปอดักคอผม ผมก็เลยปฏิเสธไม่ได้
ผมบอกพวกไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนว่าเดี๋ยวจะได้ถ่ายแบบลงนิตยสารกับไอ้คิม ไอ้พวกนั้นก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แถมยังบอกว่าจะรอซื้อนิตยสารที่ผมถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึกอีกด้วย
ถึงวันนัดถ่ายแบบซึ่งเป็นวันเสาร์ พี่ๆทีมงานนิตยสารยกกองกันมาที่มหาวิทยาลัยของผม เพราะต้องการโลเคชั่นตรงทางรถไฟ แล้วก็เอาเสื้อผ้ามาให้ผมกับไอ้คิมลองใส่ คนละ10ชุด ซึ่งเป็นเสื้อผ้าชุดลำลองแนววัยรุ่น ใสๆ อ่ะครับ เป็นแบรนด์ที่ผมชอบซ๊ะด้วยสิ พี่โอปอนัดผมกับไอ้คิมแต่เช้าที่สโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัย พอไปถึงห้องสโมฯ ก็พบว่ามีเพื่อนอีกสองสามคนที่ก็โดนนัดมาเหมือนกัน แต่เป็นนิตยสารคนละเล่มกับผม
"น้องคะ น้องคือคนในรูปนี้ใช่มั๊ยคะ" พี่ผู้ชายท่าทางตุ้งติ้งถามผมแล้วก็ชี้ให้ดูรูปวาดขนาดใหญ่ที่ใส่กรอบวางพิงผนังห้องสโมสรฯ
ผมหันไปดูก็ตกใจ เพราะนั่นเป็นรูปของผม รูปตอนที่พี่โอปอมาขอถ่ายผมไว้ในวันที่หน้าผมเปื้อนคราบโซ่จักรยาน รูปที่ผมกำลังทำหน้าไม่พอใจ
"ช่ะ..ใช่ครับพี่" ผมตอบพี่เค้าแล้วก็ทำหน้า งงๆ ใครกันที่วาดรูปนี้แล้วรูปมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
"ตัวจริงหล่อใสมาก เสียดายจองตัวมาถ่ายนิตยสารของพี่ไม่ทัน เอาไว้คราวหน้าพี่ขอจองตัวนะคะ น้องชื่ออะไรหรอคะ"
"ผมชื่อฟ้าครับ"
"โอเคค่ะน้องฟ้า เดี๋ยวพี่จะคุยกับทางสโมสรนักศึกษาว่าขอจองคิวน้องฟ้าไว้เลย เด็กอะไรน่ารักจริงๆ"
ผมยังคงยืนมองรูปวาดของตัวเอง ในใจก็ครุ่นคิดว่าใครกันที่เป็นคนวาดรูปนี้
"เฮ้ย..ไอ้ฟ้า ยืนเหม่ออะไรวะ" ไอ้คิมเข้ามากอดคอผมแล้วก็ยืนมองรูปวาดตรงหน้า
"นี่มันรูปมึงนี่หว่า ใครวาดวะเหมือนโคตรๆ หน้าแม่งเปื้อนด้วยมึงดูดิ" ไอ้คิมพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออ นั่นดิ กูก็อยากรู้ว่าใครเป็นคนวาด เหมือนชิบ" ผมบอกไอ้คิม
"อยากรู้มึงก็ดูลายเซ็นคนวาดดิ มันต้องมีลายเซ็นคนวาดอยู่แล้ว" เพื่อนคนนึงเข้ามาบอกผม ผมหันไปมองก็จำได้ว่ามันเป็นเดือนของคณะวิศวะและก็เป็นรองเดือนมหาวิทยาลัยประจำปีนี้ด้วย
"กูชื่อบอสนะ อยู่วิศวะ" มันแนะนำตัวกับผม
"กูชื่อฟ้า อยู่อุตสาหกรรมเกษตร"
"กูรู้จักมึงละ" ไอ้บอสบอกผมแล้วมันก็ยิ้มให้
"รู้จักได้ไงวะ" ผมถามมันแล้วก็ทำหน้า งงๆ
"ก็เพจUSTไง ลงรูปมึงโคตรจะบ่อย นี่ถ้ามึงมาประกวดเดือนมหา'ลัย กูก็แพ้มึงอยู่ดี" ไอ้บอสบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"มึงก็พูดซ๊ะเว่อร์ ไม่ขนาดนั้นหรอก" ผมบอกไอ้บอส
"มึงเกือบชนะกูแล้วไอ้บอส แต่โทษทีว่ะ ปีนี้เค้าไม่เอาขาวตี๋ กูตัวดำๆเลยชนะมึง" ไอ้คิมพูดขึ้นมา ผมกับไอ้บอสก็หัวเราะ
"เออ..ว่ะ ผิดที่กูขาวตี๋ แต่ถึงกูจะผิวคล้ำแบบมึงก็ยังหล่อน้อยกว่ามึงอยู่ดีไอ้คิม" ไอ้บอสบอกไอ้คิม ทำเอาคนโดนชมแทบจะตัวลอย
"แม่งตัวจะลอยละนั่น อย่าไปชมมันมาก" ผมพูด ไอ้สองคนนั้นก็หัวเราะ
"น้องๆ เตรียมพร้อมนะคะ เดี๋ยวเราจะออกกองกันแล้วค่ะ ถ้าสายแดดจะร้อนนะ" พี่ๆทีมงานตะโกนบอกพวกผม
ผมสามคนก็แยกกันไปหาทีมงานนิตยสารของตัวเอง ผมนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ดูลายเซ็นคนวาดรูปเลย ก็เลยวกกลับเข้าไปดู
ปฐพี ลายเซ็นของคนวาดรูปลงชื่อไว้ว่า ปฐพี นี่มันชื่อพี่ดินนี่หว่า แต่คงไม่ใช่พี่ดินแน่ๆที่เป็นคนวาดรูปนี้ พี่ดินวาดรูปเป็นหรอ? ผมไม่เคยรู้เลย..!!
พี่ๆทีมงานนิตยสารของผมพากันปักหลักตรงสถานีรถไฟเล็กๆของมหาวิทยาลัยที่มีต้นชมพูพันธุ์ทิพย์กำลังออกดอกสีชมพูสวยงาม ดอกที่ร่วงลงมาบนพื้นเป็นเหมือนกับพรมสีชมพู เป็นฉากสำหรับถ่ายรูปได้เป็นอย่างดี ถือว่าเป็นมุมเช็คอินของมหาวิทยาลัยผมเลยก็ว่าได้ และใกล้ๆกันก็ยังมีสะพานลอยข้ามทางรถไฟที่เป็นอีกหนึ่งโลเคชั่นที่น่าถ่ายรูปอีกด้วย
"น้องคิม น้องฟ้าคะ เดี๋ยวเราจะถ่ายกันทั้งหมด6ชุดนะคะ น้องสองคนมาเลือกชุดกันก่อนดีกว่าว่าจะถ่ายชุดไหนกันบ้าง" พี่ทีมงานเรียกผมกับไอ้คิมเข้าไปที่เต๊นท์สีขาวปิดทึบทั้งสี่ด้านเพื่อเอาไว้ให้ผมกับไอ้คิมได้เปลี่ยนเสื้อผ้า พี่โอปอพี่ส้มก็ตามมาดูแลผมกับไอ้คิมในฐานะพี่เลี้ยงจากสโมสรนักศึกษาคณะอุตสาหกรรมเกษตร
ผมกับไอ้คิมช่วยกันเลือกชุดที่เห็นว่าเหมาะกับตัวเองแล้วก็พากันเปลี่ยนชุด สำหรับชุดแรกผมเลือกเป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นลายทางสีขาวสลับเหลือง ส่วนไอ้คิมก็เลือกชุดเหมือนกับผมแต่ของมันเป็นลายทางสีขาวสลับสีน้ำเงิน แล้วก็พากันเดินออกมาให้พี่ๆดู
"แหม่ ทำยังกับชุดคู่เลยนะ เลือกได้ดีจริงๆ" พี่ๆทีมงานเอ่ยปากแซวผมกับไอ้คิม
การถ่ายแบบดำเนินไปเรื่อยๆ ตอนแรกก็มีอาการเกร็งๆกันหน่อย เพราะถ่ายแบบมันไม่ง่ายเหมือนกับตอนที่ถ่ายรูปเล่นๆ แต่พอผ่านไปซักพัก ผมกับไอ้คิมก็เข้ากับพี่ๆทีมงานได้ดี พากันเปลี่ยนชุด คิดท่าโพสกันสนุกเลยครับ ส่วนมากจะเป็นการถ่ายชุดคู่ที่ดูคล้ายๆกันมากกว่าเพราะชุดที่นำมาเป็นคอลเลคชั่นเดียวกัน รูปสุดท้ายพี่ทีมงานอยากได้รูปที่มีรถไฟผ่านด้วย ผมกับไอ้คิมก็มีเวลาพักตอนนี้หล่ะครับเพราะต้องรอให้รถไฟขบวนใดขบวนนึงผ่านมาก่อน ถ้าโชคดีเป็นขบวนสินค้าก็ดีหน่อยไม่ต้องรีบถ่าย เพราะรถไฟสินค้ามีขบวนที่ยาวและวิ่งช้า ทำให้มีเวลาในการถ่ายรูปเยอะ
ผมกับไอ้คิมนั่งพักที่ใต้ต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ พี่ๆก็ยังตามมาถ่ายอิริยาบถของผมกับไอ้คิมอีก แถมยังมีคนอื่นๆที่มายืนดูอีกเมื่อรู้ว่ามีทีมงานนิตยสารมาถ่ายแบบ บางคนที่จำผมกับไอ้คิมได้ก็เรียกแล้วก็โบกไม้โบกมือให้ผม ผมรู้สึกว่าเหมือนกับตัวเองเป็นคนพิเศษไปเลย
"เคมีดีจริงๆ หล่อใสกับหล่อเข้ม"
"งานดีอ่ะ เดือนมหา'ลัยกับเดือนอุตสาหกรรมเกษตร"
"ปีนี้เด็ก อ.ก. มาแรงเว้ย"
"น้องฟ้าน่ารักเนอะ ใสสมชื่อ น้องคิมก็หล่อไทยๆ"
"ข่าวจากชมรมค่ายอาสาบอกว่า น้องฟ้ากับ ดินวิศวะ กุ๊กกิ๊กๆกันนะ"
"ว๊าย รถไฟมาแล้ว" เสียงพี่โอปอร้องขึ้นมาแล้วก็เรียกผมกับไอ้คิมให้เตรียมตัวไปยืนถ่ายรูปที่มีฉากหลังเป็นขบวนรถไฟ
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ พี่ๆทีมงานก็ให้ผมกับไอ้คิมเลือกชุดไปใส่ฟรีๆคนละหนึ่งชุด และก็บอกว่าถ้านิตยสารออกวางแผนจะส่งมาให้ผมกับไอ้คิมคนละเล่มอีกด้วย แล้วก็ให้ตังค์คนละสองพัน ผมโคตรจะดีใจเพราะเป็นตังค์สองพันแรกที่หาได้จากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ผมตั้งใจว่าจะส่งไปให้พ่อกับแม่หมดนี่เลย เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยผมกับไอ้คิมก็ขอบคุณพี่ๆทีมงาน พี่โอปอกับพี่ส้มที่มาดูแลพวกผม แล้วก็ขอตัวกลับหอ ส่วนไอ้คิมมันกลับบ้านเพราะเห็นมันบอกว่าต้องไปกินข้าวกับที่บ้านตอนเย็น
"ไอ้ฟ้า ของมึงเสร็จแล้วหรอวะ" เสียงใครคนนึงถามผม ในขณะที่ผมกำลังยืนรอวินมอเตอร์ไซค์เพื่อจะกลับห้อง เพราะขี้เกียจเดิน แดดเริ่มจะร้อนแล้วในเวลาใกล้เที่ยงแบบนี้
ผมหันไปมองก็ปรากฏว่าเป็นไอ้บอสเดือนวิศวะ
"เออ เสร็จแล้ว ของมึงอ่ะเสร็จยัง"
"เสร็จละ รอรถกลับหอหรอ"
"เออ ขี้เกียจเดินว่ะ ร้อนชิบ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็บ่นๆออกมา
"ป่ะ เดี๋ยวกูไปส่ง กูอยู่ซอยถัดจากมึงอ่ะ เดี๋ยวแวะไปส่งมึงก่อน" ไอ้บอสบอกผมแล้วก็ชูกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ให้ดู
ผมก็พยักหน้าแล้วเดินตามไอ้บอสไปที่มอเตอร์ไซค์ของมัน แล้วมันก็พาผมมาส่งที่หน้าหอ
"ขอบใจนะมึง"
"เออ ไม่เป็นไร ไว้เจอกัน" ไอ้บอสบอกผมแล้วมันก็กลับหอไป ผมก็เดินกลับเข้าหอ เสียงโทรศัพท์ดัง พวกไอ้หินโทรตามผมกินข้าวแน่ๆ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นพี่ดิน
"ครับพี่"
"ใครมาส่งมึง"
"พี่อยู่ไหนเนี่ย"
"เงยหน้าขึ้นมาดิ กูตากผ้าอยู่" ผมเดินออกมาเงยหน้าขึ้นไปตรงระเบียงห้องพี่ดิน เห็นพี่ดินยืนตากผ้าอยู่ คอก็เอียงหนีบโทรศัพท์เอาไว้
"เดี๋ยวโทรศัพท์ก็ตกหรอกพี่"
"ใครมาส่งมึง" คนข้างบนยังคงต้องการคำตอบจากผม
"ก็ ไอ้บอสเดือนวิศวะไง พี่ไม่เห็นหรอ"
"เห็น แต่ไม่เห็นหน้าว่าใคร ไม่งั้นกูจะถามมึงหรอ"
"ไอ้บอสครับพี่"
"เออ เดี๋ยวกูลงไปกินข้าวด้วย ยืนรอตรงนั้นแหล่ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
ผมก็โทรหาไอ้หินไอ้ทิว ไอ้สองคนนั้นบอกว่ากินมาม่าไปแล้ว ส่วนไอ้เทียนไปธุระกับแม่ ผมก็เลยเข้าไปนั่งรอพี่ดินในร้านข้าวใต้หอ
"ฟ้า ไปถ่ายแบบมาหรอ เมื่อเช้าเห็นอยู่" เพื่อนเดินเข้ามาถามผม
"ใช่ครับ เดี๋ยวนิตยสารวางแผงช่วยซื้อด้วยนะ"
"ได้เลย รอซื้อเลยเนี่ย อิอิ"
ผมนั่งรอพี่ดินซักพัก พี่แกก็เดินมานั่งตรงหน้าผม วันนี้คนตรงหน้าใส่ชุดบอลสีขาว ตัวแม่งก็ขาวอยู่แล้วยังจะใส่สีขาวให้สว่างขึ้นไปอีก
"อ่าว มองอยู่ได้ จะกินกูหรือกินข้าว" พี่ดินถามผม
"กินข้าวดิครับพี่ กินพี่จะอร่อยหรอ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้ว่าจะอร่อยหรือเปล่า" พี่ดินพูดแล้วก็อมยิ้ม
"พูดเองทำไมต้องเขินด้วยวะพี่"
"กูไม่ได้เขิน พูดมากนะมึงเนี่ย" พี่ดินว่าผมแล้วก็หยิบเมนูขึ้นมาดู ใบหน้าของแกยังคงมีรอยยิ้ม
"กินไร ข้าวไข่เจียวกับต้มจืดเต้าหู้หมูสับมั๊ย" พี่ดินถามผม
"ก็ได้ครับพี่ เออพี่ แล้วพี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะครับ"
"ไอ้โอมกลับบ้าน ไอ้ทิตย์ไปชมรม"
"แล้วพี่ไม่ไปไหนหรอครับ"
"กูก็อยู่กับมึงเนี่ยจะให้ไปไหนหล่ะ"
"ครับพี่"
"ไอ้หินไอ้ทิวหล่ะ ไม่ตามมันลงมากินข้าว" พี่ดินเดินเอากระดาษจดเมนูไปให้แม่ครัว แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับถามถึงไอ้หินกับไอ้ทิว
"มันบอกว่ากินมาม่ากันแล้วอ่ะครับ คงนอนกันต่ออ่ะเมื่อคืนเล่นเกมส์กันดึก"
"อือ" พี่ดินตอบผมแค่นั้นแล้วก็นั่งกดโทรศัพท์คงจะเล่นเกมส์
"พี่ดินครับ"
"พูดมา"
"ผมเห็นรูปวาดในห้องสโมฯ"
"สโมฯไหน?"
"สโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยครับ"
"แล้วไง"
"มันเป็นรูปผมอ่ะ คนวาดชื่อปฐพี"
พอผมพูดจบ พี่ดินก็ละมือจากเกมส์ที่เล่นแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผม สีหน้าและสายตานิ่งๆของแก ทำเอาผมรู้สึกประหม่า
"ผม...ผมคิดว่าไม่ใช่พี่หรอกครับ แค่คนชื่อเหมือน" ผมบอกพี่ดิน คนตรงหน้าทำท่ายิ้มเยาะ
"แล้วถ้าเป็นกูหล่ะ มึงจะเชื่อมั๊ย"
"พี่วาดรูปเป็นด้วยหรอครับ"
"เป็นดิ"
"จริงง่ะ"
"เออ" พี่ดินตอบผมด้วยน้ำเสียงปนรำคาญ
"งั้นก็แสดงว่า รูปนั้นพี่เป็นคนวาดอ่ะดิ"
"เออ กูวาดเอง"
"เฮ้ย..พี่โคตรเก่งอ่ะ วาดซ๊ะเหมือนเลย แล้วพี่เอารูปผมมาจากไหนอ่ะ ก็พี่ส้มกับพี่โอปอเป็นคนถ่ายไปทำไมพี่ถึงหารูปไปวาดได้ แล้วทำไมพี่วาดแล้วเอาไปไว้ที่ห้องสโมฯอ่ะครับ"
"กินข้าวก่อน กินเสร็จกูจะตอบคำถามมึงให้หมดเลย" พี่ดินบอกผม เพราะตอนนี้ข้าวไข่เจียวกับต้มจืดเต้าหู้หมูสับที่สั่งไปมาเสิร์ฟพอดี
ผมกับพี่ดินนั่งกินข้าวด้วยกัน หลังจากกินข้าวเสร็จพี่ดินก็ขึ้นมาบนห้องกับผม
"ขออยู่กับมึงแป๊บนะ" พี่ดินบอกผม
"อยู่นานๆก็ได้ครับพี่" ผมตอบพี่ดิน แล้วก็เอาชุดที่ได้มาจากการถ่ายแบบใส่ไม้แขวนไว้
"เอามาจากไหนวะ" พี่ดินถาม
"ผมไปถ่ายแบบมาเมื่อเช้าอ่ะครับ เค้าให้ฟรีมาชุดนึง"
"อ่อ ลืมไป ไอ้หินเคยบอกกูว่ามึงจะได้ถ่ายแบบ"
"ได้ตังค์ด้วยสองพัน" ผมหันไปบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มอย่างภูมิใจ คนตรงหน้าผมก็ยิ้มด้วย
"เออ ดีแล้ว จะเลี้ยงไรกูอ่ะ"
"ผมว่าจะส่งให้พ่อกับแม่อ่ะครับ" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็พยักหน้าเข้าใจ
"พี่จะดูทีวีป่าวครับ เปิดได้เลยนะ ผมขออาบน้ำแป๊บนะครับ" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จออกมา เห็นพี่ดินนั่งพิงหัวเตียงอยู่ เปิดทีวี แต่ตัวเองเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ ผมแต่งตัวเสร็จก็ขึ้นเตียงไปนั่งพิงหัวเตียงข้างๆพี่ดิน พี่ดินเอื้อมแขนมาโอบไหล่ผมแล้วรวบตัวผมให้ขยับเข้าไปใกล้ๆ
"มึงอยากรู้ใช่มั๊ยว่ากูวาดรูปมึงได้ยังไง"
"ครับพี่ ผมอยากรู้"
"วันนั้นมีประชุมเรื่องค่ายนี่แหล่ะ กูก็ไปชมรมค่ายอาสา โอปอกับส้มนั่งอยู่หน้าคอมฯ พอมันสองคนลุกออกไป กูก็เข้าไปนั่งแทน จะปริ๊นเอกสารประชุม แต่หน้าจอคอมฯมันเปิดค้างรูปมึงไว้ กูก็เลยปริ๊นออกมา"
"แล้วพี่ปริ๊นออกมาทำไมครับ"
"ก็กูจำได้ไง ว่าเป็นมึง ไอ้ตัวมอมโซ่ขาดที่กูเจอตอนเช้า"
"แล้วพี่วาดรูปผมทำไมครับ"
"เอ่อ...กู ...อืม...กูก็วาดไปงั้นแหล่ะ แต่มึงรู้ป๊ะ ยิ่งวาดกูก็ยิ่งรักไอ้คนในรูป" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอานิ้วมาเขี่ยหูผมจนผมรู้สึกจักจี้ จนต้องหันหัวหลบออกมา
"พี่ดินครับ ผมอยากได้รูปนั้น"
"เออ เดี๋ยวกูไปเอามาให้"
"ทำไมมันไปอยู่ที่สโมฯอ่ะพี่"
"กูเอาไปไว้เองแหล่ะ กะว่าจะเอามาให้มึงทีหลัง ทั้งๆที่ตอนนั้นกูยังไม่รู้เลยว่าจะได้รู้จักมึงเหมือนกับตอนนี้หรือเปล่า"
"แล้วถ้าเราไม่รู้จักกันเหมือนตอนนี้หล่ะครับ"
"กูก็จะเก็บรูปนั้นไว้เอง"พี่ดินบอกผมแล้วก็เอียงหน้ามามองผม
"ตอนนี้กูไม่สนรูปวาดละ กูได้มึงตัวเป็นๆมาอยู่กับกูตอนนี้ก็ไม่สนใจอะไรละ"
"โห่...พี่ก็เว่อร์ไป" ผมว่าพี่ดิน คนโดนว่าก็หัวเราะเบาๆ
"กูพูดจริงๆ"
"พี่ดินครับ"
"อือ ว่าไง"
"ผมง่วงแล้วอ่ะ"
"ง่วงก็นอนดิ"
"ผมขอกอดพี่ได้มั๊ยครับ" ผมถามพี่ดิน ทำเอาคนข้างๆผมยิ้มออกมา
"ไม่ได้ กูต้องกลับห้อง"
"ทำไมรีบกลับหล่ะครับ"
"กูมีงานต้องทำต่อ"
"งั้นพี่อยู่กับผม ให้ผมหลับก่อนได้มั๊ยครับแล้วพี่ค่อยไป" ผมบอกพี่ดิน แกก็ก้มหน้าลงมามองผม แล้วก็เอามือมาเสยหน้าผากของผมเบาๆ
"อือ ก็ได้"
ผมเลื่อนตัวลงไปนอนหนุนหมอนแล้วก็ตะแคงตัวหันไปกอดเอวของพี่ดิน พี่ดินก็เอามือมาลูบหลังผมเบาๆ ผมก็รู้สึกเพลินๆจนหลับไป
##รูปที่วาดด้วยใจ##
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ไม่เจอพี่ดินแล้ว แกคงออกไปตอนที่ผมหลับ
ก๊อกๆ...ก๊อกๆ
"ไอ้ฟ้าๆ อยู่ห้องป่าววะ" เสียงไอ้หินเคาะประตูเรียกผม ผมก็เดินงัวเงียๆไปเปิดประตูให้มัน
"หลับหรอมึง"
"เออ มึงจะไปไหนกัน"
"เตะบอล สนามกีฬา ไปป่าว"
"เออ ไปๆ"
"ไอ้ฟ้าไปเล่นแบดกับกู" ไอ้เทียนที่ลงมาจากห้องพอดีบอกกับผม
"เออ ไปดิ แต่กูยืมไม้แบดมึงก่อนนะ" ผมบอกไอ้เทียน
"เออได้ กูเตรียมมาให้ละ" ไอ้เทียนบอกผม
ผมเข้าห้องมาล้างหน้าล้างตาให้สร่างง่วง แล้วก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดกีฬาเตรียมพร้อมไปเล่นแบดกับไอ้เทียน
หลังจากนั้นพวกผมก็พากันลงมาจากห้อง พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ยืนรออยู่ที่หน้าหอ
"พวกมึงช้า เลี้ยงข้าวกูเลยเย็นนี้" พี่ดินบอกพวกผม
"ก็ไอ้ฟ้าแหล่ะพี่ ช้าสุด" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"รับผิดชอบร่วมกัน" พี่ดินบอกไอ้หิน
"โห่..พี่" ไอ้หินร้องออกมา พวกผมก็หัวเราะกัน
"เอางี้ วันนี้ใครแพ้เลี้ยงข้าว" ไอ้หินบอกพี่ๆ
"ผมกับไอ้ฟ้าไม่เกี่ยวนะพี่ เพราะผมสองคนไปเล่นแบด" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
"โอเค ถ้ามึงแพ้กูมึงเลี้ยงข้าว กูจัดหนักแน่" พี่ดินหันมาบอกน้องรหัส ทำเอาไอ้หินหน้าถอดสี เพราะลั่นคำออกไปแล้ว
"กูไม่ช่วยนะมึง" ผมบอกไอ้หิน
"เชี่ยฟ้า เพื่อนกันต้องช่วยกันดิวะ" ไอ้หินหันมาว่าผม
"มึงมีทางเดียวคือต้องชนะพี่เค้าให้ได้ สู้ๆเว้ย" ไอ้ทิวพูดปลอบใจพร้อมกับตบไหล่ไอ้หินเบาๆ
ผมกับไอ้เทียนแยกกับกลุ่มที่ไปเตะบอลแล้วก็ไปที่โรงยิมสนามแบด ส่วนพวกนั้นก็ไปเตะบอลกันที่สนามเล็กข้างๆโรงยิมนั่นแหล่ะครับ
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผม
"ครับพี่"
พี่ดินมองหน้าผม แต่ก็ไม่พูดอะไรแล้วก็หันหลังเดินกลับไปที่สนามบอล ส่วนผมก็เข้าไปในโรงยิมที่เล่นแบด ไอ้เทียนจองคอร์ดแบดไว้ มีเพื่อนๆมาเล่นด้วย ผมตีคู่กับไอ้เทียนก็สนุกดีครับ ห่างมือไปนานก็จะเหนื่อยๆหน่อย แต่ไอ้เทียนมันเล่นเก่งจริงๆครับ
ตอนทุ่มนึงไอ้หินเข้ามาตามผมที่สนามแบด ผมกับไอ้เทียนก็เลิกเล่นแล้วก็เดินตามมันออกมา พี่ดินเดินถือสิ่งหนึ่งมาด้วย
"อ่ะ รูปที่มึงอยากได้" พี่ดินพูดแล้วก็ส่งรูปวาดมาให้ผม
"รูปที่วาดด้วยใจ" พี่โอมพูดแซวพี่ดิน ทำเอาคนถูกแซวยิ้มเขินๆ
"เออ วาดด้วยใจ" พี่ดินบอกพี่โอม
"ฮิ้ววววววววว...ผมหล่ะอยากให้พี่ดินวาดรูปผมด้วยใจบ้างเลยครับ" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"เดี๋ยวกูวาดให้ ว่างๆก่อน แต่วันนี้มึงต้องเลี้ยงข้าวกูเพราะมึงแพ้"
"จริงป่าวพี่ โคตรรักพี่เลยอ่ะพี่รหัสของผม ให้ผมเลี้ยงข้าวกี่วันก็ได้ครับ" ไอ้หินบอกพี่ดินแล้วก็เข้าไปกอดเอวพี่ดิน
"พอๆ กูขนลุก" พี่ดินพูดแล้วก็แกะมือไอ้หินออกจากเอวตัวเอง
"แหม่ ทีกอดไอ้ฟ้าแล้วไม่ขนลุกนะพี่ อย่างอื่นลุกแทนใช่มะครับ ฮี่ๆ"
"กวนตีนกูนะมึง" พี่ดินว่าไอ้หินแล้วก็ยกขาจะเตะไอ้หิน ไอ้หินก็วิ่งหนี พวกผมก็หัวเราะกันกับการเล่นของพี่น้องรหัสคู่นี้
"เหมาะกันจริงๆ พี่ดิน ไอ้หิน พอกันทั้งคู่" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
"เออ แต่รูปมึงพี่ดินแกวาดสวยจริงว่ะ โคตรเหมือนมึงอ่ะ รูปนี้กูจำได้เลยตอนเปิดเทอมวันแรกที่มึงมอมเป็นหมาไปเลยอ่ะไอ้ฟ้า ฮ่าๆ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็หยิบรูปจากมือผมไปดู
"ก็คนเค้าวาดด้วยใจอ่ะนะ จะไม่สวยได้ไงวะ" ไอ้ทิวพูดแซวผม
ผมรับรูปจากไอ้เทียนกลับมาถือไว้ แล้วก็หันไปมองคนในชุดบอลสีน้ำเงินที่เดินอยู่ไม่ไกลจากผม
"ขอบคุณนะครับพี่ รูปที่วาดด้วยใจ" ผมพูดออกมาในใจ
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับห้อง ผมเข้ามาในห้องเอารูปวางไว้บนโต๊ะข้างๆหัวเตียง พี่ดินโทรมาหาผม
"ครับพี่ดิน"
"เสาร์หน้ามึงว่างป๊ะ"
"ว่างครับพี่ พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"เออ กูขอเวลามึง24ชั่วโมง"
"ห๊ะ 24ชั่วโมง พี่จะพาผมไปไหนครับ"
"เออ 24ชั่วโมง ขอให้มึงอยู่กับกู ได้มั๊ย"
"ได้ครับพี่ ผมจะอยู่กับพี่"
"อือ ไปอาบน้ำได้ละ"
"ครับพี่" ผมตอบพี่ดินแล้วก็วางสาย
24ชั่วโมง ที่พี่ดินขอให้ผมอยู่ด้วย พี่ดินจะทำอะไร จะพาผมไปไหน ผมอยากรู้ แต่ไม่กล้าถาม...คงต้องรอให้ถึงวันเสาร์หน้า 24ชั่วโมงของผมกับพี่ดิน จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้...
----------------------------------
ขอบคุณสำหรับการติดตาม และคำคอมเม้นต์จากทุกๆคนนะครับ รักคนอ่านจังเลย
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:L3: :L3: :L3:เหมือนกับว่าฟ้าก็รักพี่ดิ่นมาก. พี่ดินก็รักฟ้ามากก. แล้วเค้าสองคนก็ไว้เชิงยังไงไม่รู้ แล้วเสาร์หน้าเชิงที่ต่างคนต่างไว้จะหายไหม. เอาใจช่วยนะ. รอรอรอ. รักคนเขียนเรื้องนี้มาก. พูดจากใจเลย
-
24 ชั่วโมง พาไปเป็นแบบหรือเปล่า :กอด1:
-
พี่ดิน เก่งไปซะทุกอย่างเลยนะเนี่ย วาดรูปเก่งมากกกก
หวานนะ ดีใจแทนน้องฟ้าเลย พี่ดินรักน้องฟ้ามากกก
-
ขอไปเป็นของขวัญวันเกิด ชิมิ
:-[
-
อ่ะ. แล้วเราต้องรอถึงเสาร์หน้าไหมน่ะ
ไม่ต้องก้อได้เนอะ time lapse กันได้นะ นะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
...
..
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อัยยะ ขอไปทำอะไรอ่ะ :mew3: :mew3: :o8: :-[
-
พี่ดินวาดให้ด้วยใจ รักแรกพบ o18
-
รอตอนต่อๆไปนะครับ
น่ารักที่สุด
-
บอส ไม่ใช่สนฟ้านะ
ฟ้า ดิน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานนนนนนนนนนนนนนน :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
พาไปเปิดตัวกับที่บ้านป่าวน้าาา อิอิ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 42 : 30นาทีก่อน24ชั่วโมง
ผมเพิ่งจะรู้ว่าการมีตำแหน่งเป็นดาว-เดือนคณะนี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน ยิ่งไอ้คิมกับขวัญข้าวยิ่งเหนื่อยเพราะทั้งสองคนอยู่ในทีมดาว-เดือนมหาวิทยาลัย หลังจากรับตำแหน่งก็ต้องเดินสายขอบคุณบรรดาผู้สนับสนุนต่างๆ ส่วนผมเองแค่ในระดับเดือนคณะก็มีงานไม่ใช่น้อยทั้งงานในส่วนของคณะเองกับงานที่ต้องไปทำร่วมกับทีมดาว-เดือนมหาวิทยาลัย แต่นั่นมันก็ทำให้ผมกลายเป็นคนที่มีระเบียบวินัย มีความรับผิดชอบมากขึ้น ถึงแม้จะมีเหนื่อยบ้าง งอแงบ้างแต่เมื่อคิดว่านั่นคือหน้าที่ ผมก็ต้องตั้งใจทำให้ดีที่สุด เหมือนอย่างที่พี่เทมส์เคยบอกกับผม
"กรรมการเลือกฟ้า แสดงว่าเค้าเห็นคุณค่าในตัวของฟ้า เพราะฉะนั้นอย่าทำให้คนที่เลือกเรามาต้องผิดหวัง ตำแหน่งเดือนคณะไม่ได้อยู่กับฟ้าแค่หนึ่งปี แต่มันจะอยู่กับฟ้าตลอดไปเพราะฟ้าคือเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรประจำปี2560 สู้ๆนะ น้องพี่ทำได้อยู่แล้ว" นี่คือคำพูดของพี่เทมส์ที่บอกกับผมหลังจากได้รับตำแหน่ง
และวันนี้พี่เทมส์ พี่รหัสของผมกับไอ้เทียน ก็จะเดินทางไปต่างประเทศแล้ว ผมรู้สึกใจหาย ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆแค่หนึ่งเทอมที่ผมได้เป็นน้องรหัสของพี่เทมส์ พี่แกก็สอนอะไรให้กับผมมากมายทั้งในเรื่องของการเรียนและการทำกิจกรรมต่างๆในมหาวิทยาลัย อีกทั้งยังคอยเทคแคร์ผมกับไอ้เทียนดีมากๆ ต่อไปนี้ผมกับไอ้เทียนต้องอยู่แบบไม่มีพี่รหัสก็ต้องช่วยเหลือกันในเรื่องของการเรียนและการทำกิจกรรมต่างๆ
"ไอ้ฟ้า พี่เทมส์บินกี่โมงวะ" ไอ้เทียนหันมาถามผมในขณะที่กำลังเรียนวิชาสุดท้ายในช่วงเช้า
"บ่ายๆนี่แหล่ะ"
"แง่ว..แล้วเราจะไปทันหรอวะ นี่จะเที่ยงละ"
"ทันดิ สนามบินใกล้แค่นี้นั่งแท็กซี่ไปก็ทันอยู่ เดี๋ยวค่อยไปหาข้าวกินในนั้น" ผมบอกไอ้เทียน
"แต่เราจะกลับมาเรียนตอนบ่ายไม่ทันอ่ะดิ" ไอ้เทียนบอกผม สีหน้าของมันดูกังวล
"ไม่ทันก็โดดดิวะ แค่ครั้งเดียวเองคงไม่เป็นไร ฝากไอ้คิมลงชื่อให้ก็ได้" ผมบอกไอ้เทียนมันก็เงยหน้ามาทำตาโตใส่ผม
"เชี่ย ตาตี่ๆของมึงทำตาโตได้แค่นี้หรอวะ" ผมหันไปแซวไอ้เทียนแล้วก็หัวเราะเบาๆ ทำเอาไอ้ตี๋คู่สายรหัสของผมมีท่าทีเขินๆที่โดนแซว
"เออ มึงดูออกว่ากูทำตาโตก็โอเคละ ฮ่าๆ โอเค โดดก็โดดเว้ย" ไอ้เทียนบอกผม
..หลังจากอาจารย์สอนเสร็จในเวลาเกือบๆเที่ยง ผมกับไอ้เทียนก็รีบพากันออกมาจากห้องเรียน แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกไอ้คิมไว้ว่าวิชาตอนบ่ายผมกับไอ้เทียนจะโดดเรียนฝากมันเช็คชื่อให้ด้วย ไอ้คิมก็พยักหน้ารับรู้ ผมกับไอ้เทียนนั่งแท็กซี่ไปที่สนามบิน ในขณะเดียวกันก็โทรหาพี่เทมส์จะถามว่าแกอยู่ตรงไหน แต่พี่เทมส์ก็ไม่รับสาย
"เอาไงดีวะไอ้เทียน พี่เทมส์ไม่รับสาย"
"ค่อยไปเดินหาพี่แกละกัน เดี๋ยวก็เจอ"
"เออ เราจะซื้ออะไรให้พี่เทมส์ดีวะ" ไอ้เทียนถามผม
"อืม..มีของสองอย่างที่จะเป็นตัวแทนของเรามึงจำได้ป๊ะตอนเปิดสายรหัสพี่เทมส์ซื้อขนมอะไรให้กูกับมึง" ผมถามไอ้เทียน
"กัสเซนรสนมกับทาโร่ถุงสีขาว" ไอ้เทียนตอบผม
"ก็ตามนั้น ในสนามบินคงมีขาย"
พอถึงสนามบินผมกับไอ้เทียนก็ตรงดิ่งไปที่มินิมาร์ทในสนามบินเพื่อหาซื้อขนมสองอย่างให้พี่เทมส์
"อุ๊ย...!! ขอโทษครับ" จังหว่ะที่ผมลุกขึ้นมาจากชั้นวางขนม ไหล่ของผมไปชนกับตัวของคนคนนึง ผมก็เลยหันไปเอ่ยปากขอโทษ
"อ่าว ไอ้ฟ้า มาส่งไอ้เทมส์หรอ" พี่ดินถามผม แกยืนมองผมด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่เป็นผมซ๊ะเองที่ทำหน้าตกใจที่เห็นแกอยู่ที่นี่และผมก็ซุ่มซ่ามกับแกไปเมื่อกี้
"ครับพี่ ผมกับไอ้เทียนมาส่งพี่เทมส์อ่ะแล้วพี่หล่ะครับมาทำอะไร"
"อือ มาส่งพี่รหัสมึงนั่นแหล่ะ" พี่ดินบอกผม ผมมองในมือของแกมีทาโร่ถุงสีขาวกับขนมกัสเซนรสนมแบบเดียวกับที่ผมซื้อเลย
"นี่พี่ซื้อขนมเหมือนผมเลย จะเอาไปให้พี่เทมส์หรอครับ"
"เออ ไอ้เทมส์มันชอบกิน แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันชอบกินสองอย่างนี้" พี่ดินถามผมแล้วก็ทำหน้าสงสัย
"ผมก็ไม่รู้หรอกครับ แต่ตอนที่เปิดสายรหัส พี่เทมส์ซื้อขนมสองอย่างนี้ให้ผมกับไอ้เทียนครับ"
"อ่อ อืม งั้นเอามาเดี๋ยวกูไปจ่ายตังค์ให้"
"ไม่เป็นไรครับพี่ดิน อันนี้ขอผมกับไอ้เทียนจ่ายเองดีกว่า เพราะซื้อให้พี่รหัสของผม" ผมบอกพี่ดิน
"เออๆ ตามใจ ไปจ่ายตังค์ เดี๋ยวไปหาไอ้เทมส์พร้อมกู"
"พี่รู้หรอว่าพี่เทมส์อยู่ไหน"
"รู้ดิวะ" พี่ดินตอบผมแล้วก็ไปต่อแถวจ่ายตังค์ ผมยืนมองแผ่นหลังคนตัวสูงข้างหน้าที่ยืนรอจ่ายตังค์อยู่ พี่ดินถึงจะมีเรื่องบาดหมางกับพี่เทมส์แต่ความเป็นเพื่อนยังไงก็ตัดกันไม่ขาด
หลังจากจ่ายตังค์เสร็จ ผมกับไอ้เทียนก็เดินตามพี่ดินไปหาพี่เทมส์ พอถึงตรงที่พี่เทมส์อยู่ก็เห็นครอบครัวของพี่เทมส์ แล้วก็กลุ่มเพื่อนๆพี่เทมส์ทั้งที่ผมคุ้นหน้าแล้วก็ไม่คุ้นหน้า พี่ส้มหันมาเห็นผมกับไอ้เทียนก็กวักมือเรียก
"น้องฟ้าน้องเทียนมาทางนี่ค่ะ เทมส์อยู่นี่" พี่ส้มกวักมือเรียกผม
ผม ไอ้เทียน แล้วก็พี่ดินก็พากันเดินเข้าไปตรงนั้น
"อ้าว...ดิน นึกว่าจะไม่มาซ๊ะแล้ว" เสียงเพื่อนๆพี่ดินเรียกพี่ดิน คงจะเป็นเพื่อนตอนมัธยม พี่ดินแยกจากผมกับไอ้เทียนไปคุยกับกลุ่มเพื่อนๆ
พี่เทมส์เดินออกมาหาผมกับไอ้เทียน
"สวัสดีครับพี่เทมส์" ผมกับไอ้เทียนยกมือไหว้สวัสดีพี่เทมส์
"พี่ขอโทษนะไม่ได้รับโทรศัพย์เลย ติดสายหลายสาย" พี่เทมส์รีบขอโทษผมกับไอ้เทียน
"ไม่เป็นไรครับพี่ พอดีผมเจอพี่ดิน พี่ดินเลยพามาหาพี่เทมส์ครับ" ผมบอกพี่เทมส์ พี่เทมส์ก็พยักหน้าให้
"พี่เทมส์ครับ นี่ผมกับไอ้ฟ้าตั้งใจซื้อมาให้พี่ เป็นขนมที่พี่ซื้อให้ผมสองคนวันเปิดสายรหัส พี่เทมส์กินแล้วจะได้คิดถึงผมกับไอ้ฟ้านะครับ"
"ไอ้ห่าเทียน เล่นบทซึ้งเลยนะมึง" ผมนึกด่าไอ้เทียนในใจที่มันเล่นบทซึ้งขึ้นมา ซึ่งก็ดูเหมือนจะได้ผล เมื่อพี่เทมส์ดึงผมกับไอ้เทียนเข้าไปกอด
"ขอบคุณมากนะครับน้องรหัสของพี่ พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแล" พี่เทมส์บอกผมกับไอ้เทียนด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ครับพี่ ผมขอให้พี่เดินทางปลอดภัยนะครับ ผมจะคิดถึงพี่และจำทุกอย่างที่พี่สอน" ผมบอกพี่เทมส์
"พี่กินขนมแล้วก็คิดถึงพวกผมบ้างนะครับ ถ้าพี่กลับมาเมืองไทยวันไหนบอกพวกผมบ้างนะ ผมจะมารอรับครับ" ไอ้เทียนบอกพี่เทมส์
พี่เทมส์ได้แต่พยักหน้าให้ผมกับไอ้เทียน ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากพี่เทมส์ ตอนนี้ดูเหมือนว่าพี่แกกำลังข่มอารมณ์ไม่ให้เศร้าไปมากกว่านี้ ผมเองก็รู้สึกจุกๆขึ้นมาเหมือนกัน พยายามกลั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
"อ่ะ สายรหัสถ่ายรูปกันดีกว่า" พี่ส้มบอกพวกผม
ผม ไอ้เทียน พี่เทมส์ก็ยืนถ่ายรูปกัน ซักพักพี่มะปรางที่เป็นสายรหัสที่อยู่ปีสามก็เดินเข้ามาถ่ายรูปกับพวกผม กับพี่มะปรางผมไม่ค่อยได้เจอแกซักเท่าไหร่ เพราะพี่แกไม่ได้อยู่หอ แล้วปีสามก็คงเรียนหนัก เลยไม่ค่อยได้เจอกัน เจอครั้งล่าสุดก็ตอนที่พี่เทมส์พาไปกินข้าวแบบรวมสายทั้งสี่ชั้นปี ส่วนสายรหัสของผมที่อยู่ปีสี่ก็เป็นผู้ชายครับชื่อพี่นุ๊ก พี่เค้าเป็นนักฟุตบอลของมหาวิทยาลัย ก็ยิ่งไม่ค่อยได้เจอกันเพราะกำลังเก็บตัวฝึกซ้อมแข่งกีฬามหาวิทยาลัยครับ
"อ่ะ..น้องเทมส์ขนมที่เทมส์ชอบพี่ซื้อให้ ส่วนพี่นุ๊กไม่ได้มานะแกติดซ้อมบอลแต่ก็ฝากของมาให้เหมือนกัน" พี่มะปรางบอกพี่เทมส์แล้วก็ส่งกล่องขนมกัสเซนรสนมให้พี่เทมส์ พร้อมกับกล่องเล็กๆอีกอัน พี่เทมส์เปิดกล่องที่พี่นุ๊กฝากมาให้ มันเป็นสร้อยเงินที่เป็นสร้อยข้อมือที่มีตัวอักษรชื่อเทมส์ห้อยอยู่ด้วย
"ขอบคุณนะครับพี่ปราง ผมฝากขอบคุณพี่นุ๊กด้วยนะครับ" พี่เทมส์บอกพี่มะปราง แล้วสายรหัสของผมก็ถ่ายรูปร่วมกัน
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ พี่โอปอโทรมาบอกผมว่าวันนี้ตอนเย็นมีงานออกร้านของชมรมแปรรูปอาหารในงานถนนคนเดินของมหาวิทยาลัย ซึ่งผมต้องไปขายกล้วยตากของชมรมด้วย
"กลับไงกันมึงสองคน" พี่ดินเดินเข้ามาถามผมกับไอ้เทียน
"คงแท็กซี่อ่ะครับ เพราะผมต้องไปงานถนนคนเดินอ่ะ" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็ทำหน้า งง
"ถนนคนเดิน"
"ครับพี่ วันนี้มีถนนคนเดิน ชมรมแปรรูปไปขายกล้วยตาก ผมต้องไปช่วยขายด้วยอ่ะพี่โอปอโทรมาบอกเมื่อกี้ครับ" ผมบอกพี่ดิน
"เออๆ"
"แล้วพี่หล่ะครับ กลับไงอ่ะ กลับพร้อมผมมั๊ย"
"กูต้องไปกับเพื่อนต่ออ่ะ เพื่อนตอนมัธยม"
"พี่กับพี่เทมส์เรียนโรงเรียนเดียวกันหรอครับ"
"เออ ตั้งแต่ป.1อ่ะ"
"โห....โคตรนานอ่ะพี่" ผมบอกพี่ดิน แกก็พยักหน้าให้
"ดิน นี่ใช่น้องที่ดินถ่ายรูปด้วยบ่อยๆป๊ะที่ลงเพจของมหา'ลัย ดินอ่ะ" เพื่อนพี่ดินเข้ามาถาม
"อือ นี่แหล่ะไอ้ฟ้า"
"ขอพี่ถ่ายรูปด้วยหน่อยนะคะ อ่ะดินถ่ายรูปให้เราหน่อย" เพื่อนพี่ดินยื่นโทรศัพย์ให้พี่ดิน แล้วก็ถ่ายรูปให้
"ตัวจริงน่ารักมาก ขอบคุณนะคะที่ถ่ายรูปกับพี่"
"ผมก็ขอบคุณครับที่พี่ถ่ายรูปกับผม" ผมบอกพี่เค้า พี่เค้าก็ยิ้มให้ผม
"เออ น้องน่ารักจริง เหมือนอย่างที่ดินเล่าให้ฟังเลย" เพื่อนพี่ดินบอกพี่ดินแล้วก็เดินออกไป
"พี่เล่าอะไรให้เพื่อนฟังครับ" ผมหันไปถามพี่ดิน คนถูกถามก็ทำหน้านิ่งๆ
"พี่บอกผมมาสิครับ" ผมถามพี่ดินแล้วก็ทำหน้าดุใส่
"อย่ามาทำหน้าแบบนี้ใส่กู กลับไปกันได้ละ เดี๋ยวจะไปช่วยซื้อกล้วยนะ" พี่ดินบอกผม
"พี่ดิน"
"ไอ้ฟ้า"
ผมทำหน้าไม่พอใจใส่พี่ดิน พี่แกก็ยังไม่สำนึก แถมยังมีสีหน้ายิ้มเยาะๆ ยั่วอารมณ์ผมอีก
"ไอ้ฟ้า กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ เดี๋ยวมา" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
พี่ดินเอาแขนยาวของแกมาคว้าตัวผมเข้าไปกอดคอแล้วก็พาผมเดินออกไปจากตรงนั้น
"พี่จะพาผมไปไหน"
"ไม่บอก"
"กวน..." ผมพูดแล้วก็หยุด
"กวนไร พูดดีๆนะมึง"
"ก็พี่กวนผม ไม่ยอมบอกผมว่าคุยอะไรกับเพื่อน"
พี่ดินหัวเราะแล้วก็หยุดเดิน พร้อมกับเอาสองมือมาจับไหล่ผมให้หันหน้าไปหาพี่ดิน คนตัวสูงตรงหน้าผมโน้มตัวลงมามองผม
"หึ...มึงนี่เวลาที่ทำหน้าไม่พอใจก็น่ารักดีนะ เฮี้ยวๆดี เห็นแล้วอยากต่อยซักหมัด" พี่ดินบอกผมแล้วก็หัวเราะหึๆ
"ก็ต่อยสิครับ ผมก็จะต่อยพี่คืน"
"ไอ้ลิงเอ้ย...เฮี้ยวจริงนะมึง" พี่ดินพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผม
"พี่จะบอกผมได้หรือยังว่าพี่คุยอะไรกับเพื่อนของพี่เกี่ยวกับผม"
พี่ดินนิ่งไปก่อนที่จะเอ่ยปากตอบผม
"ก็เพื่อนกูเห็นรูปกูกับมึงในเพจ ก็ถามว่าคนนี้ใคร กูก็เล่าให้ฟังว่ามึงชื่ออะไร เรียนอะไร เจอกับกูได้ยังไง ก็แค่นั้นไม่มีอะไรซ๊ะหน่อย"
"ก็แค่เนี้ย ถามดีๆทำไมไม่ตอบหล่ะครับ"
"ก็..กูอยากแกล้งมึงไง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ทำหน้าตากวนๆใส่ผม
"โรคจิต"
"จิตหงุดเงี้ยว"
"ไอ้พี่บ้า..." ผมว่าพี่ดินแล้วก็เผลอยิ้มออกมา
"เออ วันศุกร์มึงเลิกเรียนกี่โมง"
"ทุ่มนึงครับพี่"
"งั้นเจอกันวันเสาร์เจ็ดโมงเช้า" พี่ดินบอกผม
"โห...เช้าจังครับพี่"
"กูอยากจะพามึงกลับบ้านตั้งแต่วันศุกร์เลยด้วยซ้ำ" พี่ดินบอกผม
"นี่พี่จะพาผมกลับบ้านหรอครับ"
"เออ ก็ที่กูขอมึงไว้ไง 24 ชั่วโมง"
"ครับพี่ แต่ว่าที่บ้านพี่..."
"ทุกคนโอเค มึงไม่ต้องกังวล" พี่ดินบอกผมแล้วก็บีบไหล่ผมเบาๆ
"กูไปฉี่แป๊บ มึงปวดฉี่มั๊ย" พี่ดินถามผม
"ไม่ครับ เดี๋ยวผมรอตรงนี้นะครับ" ผมบอกพี่ดิน
พี่ดินฉี่เสร็จ ผมกับพี่ดินก็เดินกลับมา ไอ้เทียนกับพี่มะปรางยืนรอผมอยู่
"ไอ้ฟ้า พี่มะปรางจะเลี้ยงข้าวแล้วก็ไปส่งเราที่คณะ" ไอ้เทียนบอกผม
"ขอบคุณครับพี่ปราง ผมกำลังหิวพอดีเลย" ผมบอกพี่มะปราง พี่แกก็หัวเราะ
"เอาเลย กินให้เต็มที่นะนานๆพี่จะได้เลี้ยงหลานรหัส" พี่มะปรางบอกผม
"พี่ดิน ผมไปก่อนนะครับพี่"
"อืม ไว้เจอกันที่ถนนคนเดิน"
ผมกับไอ้เทียนเข้าไปสวัสดีลาพี่เทมส์ก่อนที่จะพากันไปกินข้าวที่ร้านในสนามบิน แล้วพี่มะปรางก็ขับรถมาส่งผมกับไอ้เทียนที่คณะครับ ผมกับไอ้เทียนก็ไปที่ห้องชมรมแปรรูป เพื่อนๆเลิกเรียนกันแล้วก็มาช่วยกันเตรียมของที่จะเอาไปออกร้านที่ถนนคนเดิน
"อ่ะน้องฟ้าผ้ากันเปื้อนสีฟ้าสดใส พี่เตรียมไว้ให้แล้วค่ะ" พี่โอปอเอาผ้ากันเปื้อนมาให้ผม ผมก็รับมาถือไว้
"ของน้องเทียนก็มี อ่ะพี่ให้สีชมพูเลยค่ะ" พี่โอปอยื่นผ้ากันเปื้อนสีชมพูให้ไอ้เทียน
"ผมด้วยหรอครับพี่" ไอ้เทียนถามพี่โอปอ
"ใช่ค่ะ น้องเทียนต้องช่วยน้องฟ้าแล้วหล่ะ เพราะน้องคิมไปช่วยร้านของสโมฯค่ะ" พี่โอปอบอกไอ้เทียน
"โอเค ได้ครับพี่"
หลังจากเตรียมของเสร็จ พวกผมก็ขนของใส่รถของรุ่นพี่แล้วก็พากันไปตรงที่จัดงานถนนคนเดินครับ ผมกับเพื่อนๆช่วยกันจัดหน้าร้าน เอากล่องที่ใส่กล้วยตากมาวางเรียงไว้
"ไอ้ฟ้าเก็บใส่ถุงแยกไว้ให้กูสิบกล่อง แม่กูโทรมาสั่งให้เอาไปให้" ไอ้เทียนบอกผม
"เออ กูก็ว่าจะเอาสิบกล่องส่งพัสดุกลับไปให้แม่ที่เชียงราย"
พองานเริ่ม ผมกับไอ้เทียนก็ออกมายืนหน้าร้าน เพื่อขายกล้วยตาก
"ขอชิมก่อนซื้อได้มั๊ยครับ" ไอ้หินกับไอ้ทิวเดินเข้ามาแซวผมถึงหน้าร้าน
"ของอร่อยไม่มีให้ชิมหรอกครับ อยากกินก็ซื้อเลย" ผมบอกไอ้หิน
"งั้นจัดมาหนึ่งกล่อง"
"โห่...ระดับเสี่ยหิน เอาแค่กล่องเดียวหรอครับ กล่องละ20บาทเอง" ไอ้เทียนบอกไอ้หิน
"จะเอาไปทำไมเยอะแยะครับ เดี๋ยวพวกมึงก็เอาไปให้กูกินอยู่ดี อันนี้ถือว่าช่วยประเดิมก่อน" ไอ้หินบอกผม
"พี่เอาสิบกล่องครับ" พี่โอมเดินเข้ามาที่หน้าร้าน ทำเอาสาวๆที่อยู่หลังร้านฮือฮาขึ้นมาอีก หลังจากที่ฮือฮากับไอ้หินไอ้ทิวที่มาก่อนหน้านั้น
"ว๊าย..โอมมา อยากกินกล้วยโอมจัง"
"อีโอปอ น้อยๆหน่อยมึง ให้เกียรติลูกค้าด้วย" เพื่อนพี่โอปอดุพี่โอปอ พวกผมก็หัวเราะกัน
"พี่โอมเอาจริงป่าวครับสิบกล่องอ่ะ" ผมถามพี่โอม
"จริงสิ อ่ะนี่จ่ายตังค์เลย" พี่โอมยื่นตังค์ให้ผม200บาท
"ซื้อกี่กล่องถึงจะแถมพ่อค้าครับ" พี่อาทิตย์กับพี่ดินเดินเข้ามาที่หน้าร้าน และพี่ดินก็เป็นคนพูดประโยคนั้น ทำเอาสาวๆหลังร้านพากันกรี๊ด
"หูยยยดิน อย่าพูดแบบนี้ดิ พวกเราคิดไปไกลนะเนี่ย"
"เราพูดจริง ต้องซื้อกี่กล่องถึงจะแถมพ่อค้าเนี่ย"
"ต้องเหมาหมดครับ ถึงจะได้พ่อค้า" ผมบอกพี่ดิน แกก็ทำหน้าอึ้งๆไป
"โอเค งั้นมึงปิดร้านเลย กูเหมาหมด กี่บาทก็ว่ามา" พี่ดินบอกผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เอ่อ..เดี๋ยวๆใจเย็นๆก่อนนะคะ คือถ้าจะเหมาหมด ดินเหมาได้แน่ๆ แต่ว่าแบ่งให้คนอื่นซื้อบ้างดีกว่านะ" พี่ที่เป็นประธานชมรมแปรรูปปีสอง รีบออกมาสงบศึกหน้าร้าน
"งั้นเราเอาสิบกล่อง แล้วก็ขอยืมตัวไอ้ฟ้าครึ่งชั่วโมง" พี่ดินบอกพี่ที่เป็นประธานชมรมปีสอง
ทุกคนเงียบ ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน พี่โอม พี่อาทิตย์ ที่ยืนอยู่หน้าร้านต่างก็เงียบ กลุ่มพี่โอปอที่อยู่หลังร้าน ถึงจะไม่เงียบสนิทแต่ก็มีเสียงคิกคักๆ ดังออกมา ส่วนผมเองตอนนี้ รู้ตัวเลยว่าหน้าร้อนผ่าวๆ ก็ไอ้พี่ดินเล่นจู่โจมกันอย่างงี้ ใครจะตั้งตัวทันหล่ะ
"อ่ะนี่ตังค์ เก็บกล้วยไว้ให้ด้วยสิบกล่อง ส่วนไอ้ฟ้ามึงออกมานี่" พี่ดินเรียกผมให้ออกไปหา
ผมหันไปมองกลุ่มพี่โอปอ ทุกคนทำหน้ายิ้มมีความสุข ยิ้มแบบฟินจิกหมอน
"ไปเถอะน้องฟ้าเดี๋ยวพี่จัดการเองค่ะ" พี่โอปอบอกผมแล้วก็ดันตัวผมให้ออกไปหน้าร้าน
"ถอดผ้ากันเปื้อนให้ไอ้หินใส่ ให้มันช่วยขายแทนมึง" พี่ดินบอกผม ทำเอาไอ้หินสะดุ้ง
"อ่าว ซวยผมดิพี่" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"เออ ขายแทนไอ้ฟ้าไปก่อน เดี๋ยวกูพามันมาส่ง" พี่ดินบอกไอ้หิน ไอ้หินก็ต้องจำยอมช่วยไอ้เทียนขายกล้วยตากแทนผม ทั้งๆที่มันไม่ได้อยู่ชมรมแปรรูป แต่ต้องมาขายของแทนผม เพราะคำสั่งของพี่ดิน
"เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษชั้นใย
ชั้นทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น
ปรักปรำชั้นเป็นจำเลยรักคุณ
นี่หรือพ่อนักบุญ แท้จริงคุณคือคนป่า"
ไอ้ทิวร้องเพลงแซวผมกับพี่ดิน ทุกคนก็หัวเราะกัน แต่ก็จริง พี่ดินแม่ง ตอนนี้ยิ่งกว่าซาตาน
พี่ดินพาผมเดินออกมาจากร้าน ผมก็เงียบไม่พูดอะไร เพราะไม่สบอารมณ์นักที่แกทำแบบนี้
"เป็นไร เงียบเลยมึง"
"พี่ทำแบบนี้ทำไม ก็เห็นอยู่ว่าผมช่วยงานชมรมอยู่"
"ก็กูอยากเดินเที่ยวกับมึงอ่ะ"
"ก็รอผมขายของเสร็จก่อนไม่ได้หรอครับ"
"ขืนรอมึงขายเสร็จงานก็เลิกพอดี กูจะเหมาก็ไม่ให้เหมา"
"รวยนักหรือไง"
"ก็พอมีให้มึงไม่ลำบาก" พี่ดินบอกผม ผมก็นิ่งไป
"ไปปาโป่งกัน อยากได้อะไรมึงเลือกไว้เลย กูปาโป่งให้มึงได้แน่ๆ" พี่ดินบอกผมแล้วก็พาผมไปที่ซุ้มปาโป่งของชมรมศิลปะวัฒนธรรม
"ว๊ายยย สองหนุ่มหล่อมา"
"เอาลูกดอกสองชุดครับ" พี่ดินบอกคนที่ขายลูกดอก
พอได้ลูกดอกมาวางตรงหน้า พี่ดินก็หยิบขึ้นมาแล้วก็เล็งไปที่ลูกโป่ง แกเอาแขนมากอดคอผม
"กอดคอผมจะปาถนัดหรอครับพี่" ผมหันไปถามพี่ดิน
"ยิ่งถนัดเลยแหล่ะ" พี่ดินตอบผม แต่สายตาก็จ้องลูกโป่งที่อยู่ตรงหน้า ผมหันไปมองพี่ดินก็ได้แต่ยิ้มกับคำตอบของแก
พี่ดินปาลูกโป่งได้ครบ แล้วก็ให้ผมเป็นคนเลือกของรางวัล
"แม่ หนูอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้น" เด็กน้อยคนนึงที่เดินมากับแม่ ชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีแพนด้าตัวใหญ่ที่ห้อยอยู่หน้าร้าน
"พี่เค้าไม่ขายลูก ต้องปาโป่งถึงจะได้มา"
"หนูอยากได้ ๆ แม่ปาโป่งสิ"
"พี่ครับ ผมเอาตุ๊กตาหมีแพนด้า" ผมบอกพี่ที่อยู่ในร้าน พี่เค้าก็เอาตุ๊กตาหมีแพนด้ามาให้ผม
"พี่ดินครับ ผมให้น้องนะ" ผมบอกพี่ดิน แกก็พยักหน้าให้ผม
ผมหันไปยื่นตุ๊กตาให้เด็กผู้หญิงคนนั้น
"อ่ะ พี่ให้ครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะน้อง น้องปาโป่งมาได้ น้องเก็บไว้เองเถอะค่ะ" แม่ของเด็กคนนั้นพยายามปฏิเสธไม่รับตุ๊กตา
"ไม่เป็นไรครับ น้องอยากได้ ผมก็เลยให้น้อง รับไว้เถอะนะครับ"
"ขอบคุณพี่เค้าสิลูก"
เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ยกมือไหว้ขอบคุณผมกับพี่ดิน
พี่ดินปาโป่งอีกหนึ่งชุดให้ผม ลูกโป่งก็แตกหมดอีกตามเคย ผมเลือกเป็นหมอนอิงลายสนู๊ปปี้ กะว่าจะเอาไปไว้บนเตียงที่ห้อง
หลังจากสนุกกับปาโป่งแล้ว พี่ดินก็พาผมไปตามซุ้มเกมส์อื่นๆ ทั้งยิงปืน โยนห่วง ได้ของรางวัลมาถุงใหญ่ มีแต่ขนมทั้งนั้นแหล่ะครับ มันเป็นสามสิบนาทีที่ผมรู้สึกมีความสุข พี่ดินเองก็คงจะรู้สึกเหมือนกันกับผม เพราะผมเห็นแกยิ้มตลอดเวลาที่ได้พาผมไปเล่นเกมส์ตามซุ้มต่างๆ
"หิวยัง" พี่ดินที่ยังกอดคอผมไม่เลิกหันมาถามผม
"ก็หิวครับ แต่มันจะครบสามสิบนาทีแล้วนะครับพี่" ผมบอกพี่ดิน แกก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
"เออว่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปส่งที่ร้านมึงละกัน"
"ผมเดินกลับเองก็ได้ครับพี่"
"กูพามึงมากูก็ต้องพาไปส่งดิวะ" พี่ดินบอกผม
ผมกับพี่ดินเดินมาถึงร้านของชมรมแปรรูป คนมามุงซื้อกันเยอะมาก เพราะตอนนี้ไอ้ทิวเอากีตาร์มาเล่นพร้อมกับร้องเพลงเรียกลูกค้า ไอ้หินกับไอ้เทียนก็ช่วยกันขายสนุกไปเลย
"ขอบคุณนะครับพี่ดินสำหรับสามสิบนาทีที่พาผมไปเดินเล่น" ผมหันไปขอบคุณพี่ดิน พี่แกก็ยิ้มให้ผม
"ไอ้ฟ้ากลับมาแล้ว ตรงเวลาชิบ" ไอ้เทียนพูดทันทีที่เห็นผมเดินเข้าไปในร้าน ส่วนพี่ดิน พอแกมาส่งผมแล้วก็เดินกลับไป คงจะไปหาพวกพี่โอมกับพี่อาทิตย์
ผมช่วยกันขายกล้วยอีกไม่นาน ของก็หมดครับ ผมแยกกล้วยของไอ้เทียน ของผม ของพี่ดินไว้ถุงละสิบกล่อง พี่โอปอนำทีมออกไปซื้อของกินมาเลี้ยงพวกผมที่ช่วยกันขายกล้วยได้จนหมด พวกผมก็นั่งกินขนม ของกินกันอยู่หลังร้าน พองานเลิกตอนสี่ทุ่มก็ช่วยกันเก็บร้าน แล้วก็แยกย้ายกันกลับหอครับ
ผมเดินกลับมาพร้อมกับพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้หิน พอถึงหอก็แยกย้ายกันกลับขึ้นห้อง
"ไอ้ฟ้า" เสียงพี่ดินเรียกผม ผมก็เลยหันไปมองแก พี่ดินมองผมด้วยสายตานิ่งๆของแก เวลาที่พี่ดินทำหน้านิ่งๆ ผมโคตรจะเกร็งอ่ะ ผมชอบให้แกยิ้มมากกว่า แต่แกก็ไม่ค่อยยิ้มซักเท่าไหร่
"ครับพี่"
"วันเสาร์นี้อย่าลืมนะ เจอกัน7โมง"
"ครับ ไม่ลืมครับพี่"
"อืม" พี่ดินพูดแล้วก็พยักหน้าให้ผม ก่อนที่จะเดินเข้าหอไป ผมเองก็กลับเข้าหอเหมือนกัน
---------------------------------
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
:o8:
:-[
:impress2:
:pig4:
-
ดิน นิ่ง ขรึม แค่รักฟ้าสุดๆ
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักเบาๆ
รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอตอนต่อไป~
-
:katai3: :katai3: :katai3:รอรอรอนะ. เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ. รักคนเขียนจังเลยยย
-
:o8: เดทเบาๆ ครึ่งชั่วโมง
-
โมเม้นที่ต้องการ
-
ว้าวววจะไปเที่ยวจ้านแฟน
-
พี่ดินคนเถื่อน อยู่ๆมาฉุดน้องไป หวยออกที่หินต้องมาช่วยงานแทน :laugh: พี่ดินหวานไม่มากแต่ได้ใจเรามาก รอตอนหน้าพาว่าที่สะใภ้เข้าบ้าน ฮิ้วววววว
-
:pig4: :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 43 : 24ชั่วโมงในพื้นที่ส่วนตัว
เช้าวันเสาร์ผมตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้า อาบน้ำและเลือกเสื้อผ้าไปสำรองไว้หนึ่งชุดเผื่อว่าจะต้องนอนค้างที่บ้านพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า มึงโคตรโชคดีอ่ะขนาดกูเป็นน้องรหัส พี่ดินยังไม่พากูไปบ้านเลย"
"พี่ดินพาไอ้ฟ้าไปให้แม่ดูตัวแน่ๆ ว่าที่ลูกสะใภ้บ้านทรัพย์ทวีไพศาล ฮ่าๆ"
ผมนั่งนึกถึงคำพูดของไอ้หินกับไอ้ทิวเมื่อวานที่มันแซวผม เมื่อรู้ว่าพี่ดินจะพาผมไปบ้าน แล้วก็ยิ้มออกมา
"ลูกสะใภ้เชี่ยไร แต่กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ว่าพี่ดินพากูไปบ้านทำไม" ผมนั่งพูดอยู่คนเดียว ในใจก็ครุ่นคิดหาเหตุผลที่พี่ดินพาผมไปบ้านวันนี้
ตืดดดดดดด...ตืดดดดด.......!!
เสียงโทรศัพท์สั่น ผมหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏว่าเป็นพี่ดินที่โทรมาหาผม
"ครับพี่ดิน"
"มึงเตรียมตัวเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วครับพี่ พี่อ่ะเสร็จยัง"
"กูพร้อมตั้งแต่เมื่อคืนละ ป่ะ..ไปเลยมั๊ย" พี่ดินถามผม
"ก็ได้ครับพี่ งั้นผมลงไปรอหน้าหอนะครับ"
"มึงลงมาเลย กูรออยู่หน้าหอละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
เชี่ย...คนอะไรเร็วชิบ ผมบ่นออกมาแล้วก็เดินออกไปชะโงกดูตรงระเบียง เห็นพี่ดินยืนอยู่ แกเงยหน้ามาเห็นผมพอดี
"อ่าว รีบลงมาดิวะ" เสียงจากคนข้างล่างตะโกนขึ้นมาเร่งผม
ผมเข้าห้องมาหยิบกระเป๋าเป้แล้วก็รีบลงไปหาพี่ดิน พี่ดินพาผมเดินไปขึ้นแท็กซี่ตรงหน้าปากซอยทางเข้าหอ
"เริ่มจับเวลา 7โมงเช้าพรุ่งนี้ครบ24ชั่วโมง" พี่ดินก้มดูนาฬิกาข้อมือแล้วก็เงยหน้ามาบอกผม
"โห่ พี่ครับ พรุ่งนี้ตอน7โมง ผมก็คงยังอยู่ที่บ้านพี่อ่ะ หรือจะให้ผมวิ่งหนีออกมาตอนครบ24ชั่วโมงแล้วทิ้งรองเท้าเตะให้พี่ออกไปตามหา เหมือนซินเดอเรลล่าหล่ะครับ" ผมหันไปบอกพี่ดิน คนข้างๆผมทำหน้าอึ้งๆ แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"หึ..มึงนี่ก็ตลกดีเนอะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็หัวเราะ คงมีแค่ผมที่ตอนนี้รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง อารมณ์แบบเด็กที่กำลังตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้ออกไปเที่ยว
"พี่ดินครับ บ้านพี่อยู่แถวไหนอ่ะ"
"แถวนี้แหล่ะ"
"อยู่กันกี่คนหรอครับพี่"
คนโดนถามหันหน้ามามองผม สายตานิ่งๆคู่นั้นแม่ง ทำเอาความสนุกของผมหายไปในทันที ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าวะเนี่ย
"เดี๋ยวมึงก็รู้อย่าถามมากได้ป๊ะ" พี่ดินตอบผมแล้วก็เบือนหน้ามองออกไปข้างนอก ผมก็เลยขยับตัวออกมา แยกฝั่งกันซักพักก็คงจะดี
"มึงจะไปไหน" พี่ดินเอื้อมมือมาจับข้อมือผมเอาไว้
"แยกมุมครับ"
"กลับมา" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงมือผมให้กลับไปนั่งใกล้ๆพี่เค้า ผมก็เขยิบตัวกลับไปแล้วก็นั่งปล่อยอารมณ์เปื่อยๆแบบนั้นไปตลอดทาง โดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก มีแต่พี่ดินที่โทรศัพท์หาคนนู้นคนนี้ ส่วนผมไม่มีบทอะไรก็ได้แต่นั่งเงียบๆ บางครั้งก็อ้าปากหาว เพราะยังรู้สึกง่วงๆอยู่ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ไปเล่นเกมส์กันที่ห้องไอ้เทียนยันตี2 แถมยังต้องตื่นเช้ามาบ้านพี่ดินอีก จะให้ไหวได้ยังไง T_T !!
"ง่วงหรอ" พี่ดินที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จหันมาถามผมพร้อมกับเอาแขนยาวๆของแกมาโอบตัวผมเข้าไปหา
"ป่าวครับ" ผมตอบพี่ดินแล้วก็พยายามแกะแขนของแกออกมา เพราะสังเกตเห็นว่าพี่คนขับแท็กซี่มองการกระทำของผมกับพี่ดินผ่านกระจกหลังอยู่บ่อยๆ
"อย่าโกหกกู เล่นเกมส์กันถึงกี่โมง" พี่ดินถามพร้อมกับออกแรงหนีบตัวผมแน่นขึ้นไปอีก
"ตีสองครับ พี่ปล่อยผมเถอะ คนขับรถมองแล้วพี่" ผมพูดกับพี่ดินเบาๆ
ผลั่ก...!!!
พี่ดินดันตัวผมออกมา จนผมเซไปชนกับอีกฝั่งของประตูรถ
"เชี่ยยย พี่ เจ็บนะเว้ย" ผมว่าพี่ดินแล้วก็หันตัวหลบเข้ากับด้านข้างของประตูรถเพื่อหนีหน้าคนที่ทำร้ายผม คนที่แกล้งผมเผยรอยยิ้มออกมา
ผมหลบหน้าพี่ดินจนหลับไป โดนปลุกอีกทีก็ตอนที่รถจอดตรงประตูทางเข้าบ้านพี่ดินแล้ว
"ไอ้ฟ้า ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านกูแล้ว" พี่ดินเขย่าตัวปลุกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมา คว้ากระเป๋ามาสะพายแล้วก็ลงจากรถตามพี่ดินไป
"อ้าว คุณหนูดินมาถึงแล้ว" ผู้หญิงร่างท้วมคนนึงอายุน่าจะประมาณห้าสิบกว่าๆ เดินมาเปิดประตูรั้วสีขาวสะอาดตาให้กับพี่ดิน
"สวัสดีครับป้ามะลิ" พี่ดินยกมือไหว้สวัสดีผู้หญิงคนนั้นแล้วก็เดินเข้าบ้านไป ส่วนผมยังคงยืนมองรั้วบ้านสีขาวที่มีต้นกุหลาบปลูกยาวไปตามแนวรั้วกำลังออกดอกหลากสี มองผ่านเข้าไปเห็นตัวบ้านหลังใหญ่ครึ่งปูนครึ่งไม้ที่ด้านบนทาสีขาว มีสนามหญ้าและทางเดินยาวเข้าไปสู่ตัวบ้าน
"เอ่อ แล้วหนูคนนั้น" ป้ามะลิพูดขึ้นแล้วก็มองมาทางผม พี่ดินหยุดเดินแล้วก็หันมามองผมด้วยสีหน้านิ่งๆของแก
"มึงจะเข้าบ้านมั๊ย" พี่ดินถามผม ผมถึงได้รู้สึกตัวและเรียกสติกลับคืนมา
"เอ่อ เข้าๆครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รีบเดินเข้าประตูบ้านตามพี่ดินไป
"นี่ป้ามะลิ ป้าแม่บ้าน" พี่ดินบอกผม ผมก็หันไปยกมือไหว้ป้ามะลิ
"นี่ไอ้ฟ้าครับป้ารุ่นน้องผม" พี่ดินแนะนำผมให้ป้ามะลิรู้จัก
ผมเดินตามพี่ดินเข้าไปในบริเวณบ้าน พอเข้ามาแล้วข้างในกว้างขวางมาก นอกจากจะมีบ้านหลังใหญ่ที่ผมเห็นแล้ว ซ้ายมือของผมก็ยังมีเรือนไม้ชั้นเดียวสีขาวสะอาดตาหลังเล็กๆอีกหนึ่งหลังตั้งอยู่ ด้านหน้ามีชิงช้าไม้ขนาดย่อมๆไว้นั่งเล่น ส่วนข้างๆบ้านหลังใหญ่ก็มีบ้านปูนชั้นเดียวหลังเล็กๆอีกหนึ่งหลังตั้งอยู่ใกล้ๆกัน มีต้นไม้ขนาดใหญ่ขึ้นกระจายไปทั่วบริเวณบ้านทำให้บ้านดูร่มรื่น ผมชอบบรรยากาศแบบนี้จัง
พี่ดินพาผมเข้าไปในบ้านหลังใหญ่
"อ่ะ วางกระเป๋าไว้ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวกูจะพาไปหาแม่" พี่ดินบอกผม ผมยังไม่ทันจะเอากระเป๋าที่สะพายอยู่ออกจากตัว พี่แกก็คว้าข้อมือผมเดินเข้าไปด้านหลังของบ้าน
"พี่ครับ ผมยังไม่ได้ถอดกระเป๋าเลย" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ขืนตัวเองไว้
"มึงนี่ช้าจริง เอากระเป๋าไปวางแล้วเดินมาหากู" พี่ดินปล่อยผมให้เอากระเป๋าไปวาง
"แค่นี้ทำไมต้องดุด้วยวะ" ผมพึมพำเบาๆ แล้วก็เดินกลับไปหาพี่ดินหลังจากวางกระเป๋าเสร็จ
พี่ดินกอดคอผมแล้วก็พาเดินทะลุตัวบ้านออกไปด้านหลัง ผมถึงกับตาโต เพราะด้านหลังของบ้านยังมีพื้นที่อีกเยอะ มีครัวไทยเล็กๆแยกออกจากตัวบ้าน มองเลยไปมีสระน้ำและศาลากลางน้ำ ต้นไม้ขึ้นร่มรื่นมาก
"แม่ครับ สวัสดีครับ" พี่ดินยกมือไหว้สวัสดีผู้หญิงคนนึงที่กำลังง่วนอยู่กับการทำบางอย่างอยู่หน้าเตา
"อ้าวดิน มาถึงแล้วหรอลูก แล้วนี่..." แม่ของพี่ดินหันมาแล้วก็มองมาที่ผม
"สวัสดีแม่กูดิ" พี่ดินก้มหน้ามากระซิบบอกผม ผมก็ยกมือสวัสดีแม่ของพี่ดิน
"สวัสดีครับคุณป้า"
"เรียกแม่ไปเลย จะเรียกปงเรียกป้าอะไร" พี่ดินว่าผมแล้วก็กอดคอผม
"นี่ไอ้ฟ้าครับแม่ แฟนผมเอง"
เชี่ย...พี่ดิน ทำไมกล้าพูดงี้วะ หน้าแดงอีกแล้วกู....ผมได้แต่ก้มหน้า แต่คนข้างๆผมดิไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของตัวเองเลยซักนิด
"อุ้ย..เจ้าดินนี่พูดอะไรก็ไม่รู้ ดูนั่นน้องอายใหญ่แล้ว" แม่พี่ดินว่าลูกชายแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
"แม่ทำอะไรครับเนี่ย" พี่ดินเอ่ยปากถามแม่แล้วก็จูงมือผมพาไปนั่งที่แคร่ตรงหน้าครัว
"ข้าวเหนียวเปียกลำใยของโปรดดินไง ฟ้าหล่ะชอบกินมั๊ยลูก" แม่พี่ดินตอบพี่ดินแล้วก็หันมาถามผม
"ชอบครับ งั้น ผมช่วยนะครับ" ผมบอกแม่พี่ดินแล้วก็หยิบลำใยขึ้นมาแกะ
แม่พี่ดินก็มองผมด้วยความแปลกใจที่เห็นผมนั่งแกะลำใย
"ให้มันช่วยแหล่ะครับแม่ มันเคยทำให้ผมกิน อร่อยด้วย" พี่ดินตอบแม่แล้วก็ทิ้งตัวนอนหงายไปบนแคร่อย่างสบายใจ
ผมเองเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ของพี่ดินก็รู้สึกประหม่า แล้วก็เกร็งๆอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่ดินบอกแม่ แม่จะคิดอะไรหรือเปล่าหรือว่าคิดว่าพี่ดินพูดเล่น และผมก็ไม่รู้ว่าการที่พี่ดินบอกแม่ไปอย่างนั้น พี่ดินพูดจริงหรือว่าแกล้งแหย่เล่นก็ไม่รู้
"เด็กๆป้าตั้งข้าวต้มร้อนๆไว้ให้ที่โต๊ะแล้วค่ะ เข้าไปทานข้าวกันก่อนนะ" ป้ามะลิเดินมาบอกผมกับพี่ดิน
"ขอบคุณครับป้ามะลิ ป่ะ ..ไอ้ฟ้าไปกินข้าวกัน ข้าวต้มฝีมือป้ามะลิถ้ามึงพลาดจะเสียดาย" พี่ดินขอบคุณป้ามะลิแล้วก็หันมาบอกผมให้เข้าไปกินข้าว
"แหม่ คุณหนูดินนี่ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยค่ะ" ป้ามะลิพูดแล้วก็มองพี่ดินอย่างเอ็นดู
ผมกับพี่ดินนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน ป้ามะลิทำข้าวต้มหมูสับทรงเครื่องได้อร่อยจริงๆ
"คุณหนูดินจะนอนที่บ้านใหญ่หรือเรือนไม้คะวันนี้" ป้ามะลิเข้ามาถามพี่ดินที่โต๊ะกินข้าว
"อืม นอนที่เรือนไม้ดีกว่าครับป้า"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะได้ไปเตรียมที่นอนให้"
"ขอบคุณครับป้า"
หลังจากกินข้าวเสร็จพี่ดินพาผมเอากระเป๋าไปเก็บที่เรือนไม้ซึ่งเป็นเรือนไม้สีขาวชั้นเดียวขนาดกระทัดรัด มีห้องนอนหนึ่งห้องแล้วก็ห้องน้ำ ในห้องนอนกลิ่นหอมมากๆ ผ้าม่านสีขาวที่ปลิวเพราะโดนลมพัดทำให้ผมรู้สึกว่าในเรือนไม้หลังนี้มีความอบอุ่นแล้วอ่อนโยนซ่อนอยู่ ระเบียงเล็กๆด้านหน้ามีชิงช้าไม้ที่ผมเห็นตอนเดินผ่านมา
หลังจากเก็บของเสร็จพี่ดินก็พาผมไปที่ศาลาตรงสระน้ำ ลมพัดเย็นมาก ในสระน้ำมีห่านแล้วก็เป็ดว่ายน้ำอยู่ มีแมวนอนอยู่ด้วย สบายผมหล่ะมีแมวให้เล่นแล้ว
"ไง ไอ้จรจัด นอนทั้งวันเลยนะมึง" พี่ดินพูดกับแมวแล้วก็อุ้มมันขึ้นมาเล่น
"เชี่ย ชื่อโคตรเท่ห์ ไอ้จรจัด" ผมพูดออกมาแล้วก็เดินเข้าไปลูบหัวแมวที่พี่ดินอุ้มอยู่
"เออ ก็มันเป็นแมวจรจัด กูเจออยู่หน้าบ้านเลยเอามาเลี้ยง" พี่ดินบอกผม
"อ่ะ มึงเล่นกับมันไปก่อน เดี๋ยวกูมา" พี่ดินบอกผมแล้วก็ส่งแมวมาให้ผมอุ้ม
"พี่จะไปไหนหรอครับ"
"ไปเอาของ เดี๋ยวมา" พี่ดินตอบแล้วก็เดินออกไปจากศาลา ผมก็เลยนั่งเล่นกับไอ้จรจัดรอพี่ดิน
ซักพักพี่ดินก็กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์วาดรูป
"มึงนั่งเล่นกับไอ้จรจัดอยู่ตรงนั้นนะกูจะวาดรูปให้"
"พี่จะวาดรูปผมหรอ"
"ถามโง่ๆอีกละ ก็เออดิ มีแค่กูกับมึงจะให้วาดรูปใครวะ" พี่ดินว่าผม ผมก็นิ่งๆไป
"ไอ้ฟ้า พี่ขอโทษ ม่ะ นั่งดีๆนะเดี๋ยวพี่วาดรูปให้นะครับ" พี่ดินพอเห็นว่าผมนั่งเงียบไป แกคงคิดว่าผมโกรธ ก็เลยเดินเข้ามานั่งข้างๆผม แล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ คราวนี้แกพูดดีกับผมมาก
"พี่ชอบว่าผม" ผมพูดตัดพ้อ
"ก็พูดได้แต่กับมึงนี่แหล่ะ" พี่ดินบอกผม มือก็ยังลูบหัวของผมเบาๆ
พี่ดินเอาแขนดึงตัวผมเข้าไปแนบกับหน้าอกของแก
"หายโกรธยัง กูจะได้วาดรูปให้ กูอยากเก็บรูปนี้ไว้ เวลาที่เห็นรูปก็จะได้นึกถึงวันนี้ วันที่ได้พามึงมาที่บ้าน วันที่กูได้ใช้เวลาอยู่กับมึง" พี่ดินบอกผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นั่งกอดผมอยู่
"ไง จะไปนั่งดีๆให้กูวาดรูปได้หรือยัง"
"ก็ได้ครับพี่" ผมพยักหน้าบอกพี่ดิน แกก็ปล่อยแขนที่กอดผมอยู่ ผมก็เดินไปนั่งเล่นกับไอ้จรจัด ให้พี่ดินวาดรูปให้
"ขยับได้มั๊ยครับพี่ ผมเมื่อยขา" ผมถามพี่ดิน เพราะไม่กล้าขยับตัว
"ขยับได้ แต่อย่าเปลี่ยนท่าไปเยอะนะ"
"ครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยืดขาออกมา เพราะนั่งเกร็งมาเกือบครึ่งชั่วโมง ไม่กล้าขยับ เดี๋ยวโดนดุอีก
"หายเมื่อยยัง กลับไปนั่งท่าเดิมกูจะได้วาดต่อ" พี่ดินชะโงกหน้าออกจากเฟรมวาดรูปมาบอกผม
"ครับๆพี่" ผมรีบหดขากลับไปนั่งท่าเดิมเพื่อให้พี่ดินวาดรูปต่อ
"เด็กๆ พักกินขนมกันก่อนค่ะ ขนมกลีบลำดวนร้อนๆเพิ่งอบเสร็จใหม่ๆเลย" ป้ามะลิเดินถือถาดขนมเข้ามาในศาลา แม่ก็เดินตามเข้ามาด้วย
"กลับมาก็เอาแต่วาดรูปนะเจ้าดิน" แม่ออกปากแซวพี่ดิน
"ครับแม่ ผมมีไอ้ฟ้ามาเป็นแบบวาดรูปพอดี" พี่ดินบอกแม่
ผมเดินเข้าไปดูถึงได้รู้ความจริงว่าพี่ดินวาดรูปผมเสร็จนานแล้ว แต่ก็หลอกให้ผมนั่งนิ่งๆอยู่ได้ตั้งนานสองนาน โห่....ไอ้พี่ขี้แกล้ง
"พี่วาดเสร็จตั้งนานแล้ว ทำไมไม่บอกผมอ่ะให้นั่งอยู่ได้เมื่อยก็เมื่อย"
"กูอยากมองมึงนานๆ ถ้ากูบอกมึงว่าเสร็จแล้วเดี๋ยวมึงก็ไปที่อื่นดิ" พี่ดินบอกผม สายตาก็จดจ้องกับการลงสีอยู่
"พี่กินขนมก่อนสิครับ" ผมยกถาดขนมกับกาน้ำชามาวางใกล้พี่ดิน
"ขนมกลีบลำดวน เคยกินมั๊ยลูก" แม่พี่ดินถามผม
"ไม่เคยครับแม่ แต่มันหอมมากเลยครับ" ผมหยิบขนมขึ้นมาดม เพราะกลิ่นหอมอ่อนๆจากการอบเทียน
"ขนมกลีบลำดวนต้องกินกับน้ำชานะ ไม่งั้นติดคอแย่" แม่พี่ดินบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม
"ป้อนกูหน่อยดิ๊" พี่ดินบอกผม
"หยิบกินเองดิครับ เอามาวางใกล้ๆละเนี่ย"
"มึงนี่นะ ขัดใจกูจริงๆ" พี่ดินหันมาว่าผมแล้วก็หยิบขนมเข้าปาก
"รินน้ำชามาดิ๊" พี่ดินสั่งผมอีก
"รินเอง"
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ผมก็เลยรินน้ำชาใส่แก้วเล็กๆไปให้แก แม่พี่ดินมองการกระทำของผมกับพี่ดินก็ยิ้มออกมา
"คุณท่านคะ คุณหินกับคุณดาวมาแล้วค่ะ" ป้ามะลิเดินมาบอกแม่พี่ดิน แม่พี่ดินก็เดินออกไปหน้าบ้าน
"ใครมาหรอครับพี่ดิน"
"พี่ชายกับพี่สาวกูอ่ะ เออ เดี๋ยวมึงก็จะได้เจอหลานสาวกู ชื่อฟ้าใสเหมือนมึงเลยอยู่อนุบาลสามละกำลังซนเลย" พี่ดินบอกผม ยังไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงใสๆเรียกชื่ออาดินมาแต่ไกล
"อาดิน...อาดิน"
ร่างของเด็กผู้หญิงคนนึงวิ่งเข้ามาในศาลา ในมือกอดตุ๊กตามาด้วย พี่ดินคว้าตัวเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้าไปกอดแล้วก็หอดแก้มฟอดใหญ่
"ชื่นใจจริงๆหลานอา คิดถึงอาดินมั๊ยคะน้องฟ้าใส" พี่ดินถามเด็กผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจ้องมองผมด้วยสีหน้าสงสัย
"คิดถึงอาดินมากค่ะ" เด็กหญิงฟ้าใสบอกอาดินแล้วก็จุ๊บแก้มอาดิน
"พี่คนนี้ใครคะ"
"พี่เค้าชื่อฟ้าใสเหมือนฟ้าเลยนะ สวัสดีพี่เค้ายัง" พี่ดินบอกหลานสาวตัวน้อย
"สวัสดีค่ะพี่ฟ้าใส" น้องฟ้าใสยกมือไหว้สวัสดีผมตามที่อาดินบอก
"สวัสดีครับ น่ารักจังเลย"
พี่ดินอุ้มฟ้าใสเข้าไปในบ้าน ผมก็เดินตามพี่ดินไป เห็นแม่นั่งคุยกับพี่สาว พี่ชายและพี่สะใภ้ของพี่ดินอยู่ ผมก็เข้าไปสวัสดีพี่ทั้งสามคน พี่ดาวที่เป็นพยาบาลจำผมได้ ก็ยิ้มให้ผม
"เพื่อนอาดินน่ารักจังค่ะคุณย่า" น้องฟ้าใสบอกกับแม่ของพี่ดินแล้วก็หันมายิ้มให้ผม
"พี่เค้าชื่อฟ้าเหมือนกับหลานย่าเลยนะ" แม่พี่ดินบอกกับน้องฟ้าใส
"อาดินบอกว่าพี่ฟ้าน่ารักกว่าหนู" ฟ้าใสพูดขึ้นแล้วก็ทำหน้างอนๆอาดินของเค้า
"อ่าว ฟ้องกันอย่างนี้เลยหรอเนี่ยเจ้าตัวดี" พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็หัวเราะ คนอื่นๆก็หัวเราะด้วย
หลังจากนั้นครอบครัวของพี่ดินก็นั่งคุยกันผมก็ได้แต่นั่งเงียบ ฟังผู้ใหญ่เค้าคุยกัน ถึงได้รู้ว่าพ่อของพี่ดินเป็นวิศวโยธา ตอนนี้ไปดูแลการตัดถนนที่ประเทศลาว นานๆจะกลับมาบ้าน ส่วนพี่หิน พี่ชายของพี่ดินก็แต่งงานมีครอบครัวแล้วมีหลานสาวน่ารักๆชื่อน้องฟ้าใส พี่ชายของพี่ดินเป็นวิศวกรเหมือนกัน และพี่ดินก็ยังเรียนวิศวะอีก สมกับเป็นครอบครัววิศวะจริงๆ ส่วนพี่สาวคนกลางชื่อพี่ดาว เป็นพยาบาล ที่ช่วยดูแลผมตอนที่ป่วยตอนกลับมาจากค่าย ส่วนแม่ของพี่ดินเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเฉยๆ และบ้านปูนชั้นเดียวหลังเล็กๆที่ผมเห็นนั้นก็เป็นบ้านของพี่หินที่อยู่กับครอบครัว ส่วนแม่กับพี่ดาวนอนที่บ้านหลังใหญ่นี่โดยมีป้ามะลิที่อยู่รับใช้กันมานานคอยช่วยดูแล ส่วนบ้านไม้ที่ผมกับพี่ดินไปนอนเป็นบ้านที่สร้างขึ้นจากไม้ของบ้านหลังเก่าที่รื้อก่อนที่จะย้ายมาปลูกที่นี่เพื่อเอาไว้รับแขก แต่พี่ดินขอแยกออกไปอยู่เองและเรือนไม้หลังนี้ก็ตกเป็นของพี่ดิน ทุกครั้งที่กลับบ้านพี่ดินก็จะนอนที่เรือนไม้ไม่ได้ขึ้นมานอนที่บ้านใหญ่
ตอนเย็นพี่ดินพาผมปั่นจักรยานออกไปเที่ยวรอบๆหมู่บ้าน ที่นี่เป็นเขตชานเมืองก็เลยยังมีทุ่งนาให้ได้เห็น ลมพัดเย็นมาก ผมนั่งซ้อนท้ายพี่ดินโดนลมเย็นๆก็ทำให้ตาปรือๆได้เหมือนกัน
พี่ดินจอดจักรยานริมถนนที่มีทิวต้นสนปลูกเรียงไปทั้งสองฝั่งของถนน แล้วก็พาผมไปนั่งริมทางดูทุ่งนาที่กว้างไกลสุดสายตา
"เป็นไง บ้านกูน่าอยู่มั๊ย"
"น่าอยู่ครับพี่"
"น่าอยู่ก็มาอยู่กับกูสิ" พี่ดินพูดแล้วก็หันมามองหน้าผม
"ไม่ชินเลย เวลาที่อยู่กับพี่สองคนแบบนี้"
"ทำไมหล่ะ กลัวกูจะปล้ำงั๊ย"
"ป่าวครับ ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน"
"แต่กูโคตรจะมีความสุขอ่ะ ที่ได้อยู่กับมึงสองคนแบบนี้" พี่ดินพูดแล้วก็เอื้อมแขนมาคว้าตัวผมไปกอดแนบกับตัวของแก หัวของผมซบลงไปบนบ่าของพี่ดิน
"มันอาจจะเป็นยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ไม่มีอะไรแต่กูก็อยากอยู่กับมึงแบบนี้นะ" พี่ดินบอกผม
"ทำไมจะไม่มีอะไรหล่ะครับ ก็มีผมกับพี่ไง" ผมบอกพี่ดิน
"มึงนี่นะ ยิ่งพูดกูก็ยิ่งรัก"
"พี่อย่าพูดแบบนี้ดิ มันไม่ใช่พี่ดินว่ะ"
"ทำไมอ่ะ ต้องโดนกูด่า โดนกูตะคอกมึงถึงจะชอบหรอ"
"ใช่ครับพี่ พอได้ยินพี่พูดเพราะๆ พูดดีๆกับผม มันเลยไม่ชิน" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็หัวเราะเบาๆ
ผมกับพี่ดินนั่งอยู่ตรงนั้น จนตะวันเลื่อนต่ำลงมา ก็พากันกลับก่อนที่ฟ้าจะมืด
พอกลับมาถึงบ้าน ป้ามะลิก็ตั้งโต๊ะอาหารมื้อเย็นเสร็จพอดี ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารแล้วก็ทานอาหารเย็นด้วยกัน บรรยากาศเป็นไปอย่างอบอุ่น ทุกคนคุยกับผมดีมาก ผมรู้สึกว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกในบ้าน น้องฟ้าใสก็เข้ามาอยู่กับผมตลอด
"ติดพี่ฟ้าซ๊ะแล้วนะเรา" แม่พี่ดินบอกน้องฟ้าใส
"พี่ฟ้าพูดเพราะ ไม่เหมือนอาดิน"
"แหม่ะ พอเจอคนใหม่ก็ลืมอาดินเลยนะ" พี่ดินว่าหลานสาวตัวน้อย
หลังจากใช้เวลาอยู่กับครอบครัวซักพัก พี่ดินก็พาผมกลับมาที่เรือนไม้ ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกแก้วที่ปลูกไว้ข้างๆตัวบ้าน
"กูอาบน้ำก่อนนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องคุยไลน์กับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ที่ตอนนี้พากันมาเล่นเกมส์กันอยู่ที่ห้องของไอ้เทียน
พี่ดินอาบน้ำเสร็จ ผมก็เข้าไปอาบต่อ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไม่เห็นพี่ดินอยู่ในห้อง ผมก็เลยออกไปนอกระเบียงเห็นพี่ดินนั่งอยู่ตรงชิงช้าไม้หน้าบ้าน ผมก็เดินไปนั่งข้างๆพี่ดิน เงยหน้ามองไปบนท้องฟ้า คืนนี้ดาวเต็มฟ้าเลย
"ดาวเต็มฟ้าเลยเนอะพี่" ผมบอกพี่ดิน หน้าก็แหงนมองขึ้นไปบนฟ้า
"อือ" พี่ดินตอบผมสั้นๆ แล้วก็เอาแขนมาโอบไหล่ผม
"พี่ อย่าทำแบบนี้ดิ เดี๋ยวใครมาเห็น"
"ใครจะมาเห็นเค้าอยู่ในบ้านกันหมดแล้ว"
"งั้นเข้าไปในบ้านกัน จะได้ไม่มีใครเห็น" พี่ดินบอกผม ผมก็ส่ายหน้า เพราะยังอยากนั่งรับลมเย็นๆข้างนอก
"ไอ้ฟ้า มึงรู้มั๊ยกูไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลยว่ะ อยากอยู่กับมึงแบบนี้ไปนานๆ"
"พรุ่งนี้ผมก็ไม่ได้หนีพี่ไปไหนนี่ครับ พี่จะอยู่กับผมนานแค่ไหนก็ได้" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็หันหน้ามามองผม
"มันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่จะเปิดโอกาสให้ใครซักคนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัว แต่วันนี้กูพามึงเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของกูแล้วนะ มึงเป็นคนพิเศษของกู" พี่ดินบอกผม
"ครับ พี่ก็เป็นคนพิเศษของผม" ผมตอบพี่ดิน แล้วก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ดิน ทำเอาคนที่โดนหอมแก้มตั้งตัวไม่ทัน
"ไอ้ฟ้า ขโมยหอมกูนะมึง"
"ผมไม่ได้ขโมย แต่ตั้งใจ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้คนหล่อตรงหน้า
"งั้นกูขอเอาคืนบ้างนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็แบกตัวผมเข้าไปในบ้าน
พี่ดินค่อยๆวางตัวผมลงบนเตียง ที่นอนนุ่มๆ สีขาวสะอาดตา มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆ พี่ดินยืนหอบอยู่ข้างหน้าผม คงจะเหนื่อยที่แบกผมเข้ามาในบ้าน
"เหนื่อยเลยดิ" ผมแซวพี่ดินที่ยืนหอบ แฮ่กๆอยู่
"เออ ตัวหนักชิบ"
"แล้วใครใช้ให้เล่นแบบนี้หล่ะ"
"มึงนี่นะพูดมากว่ะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็เดินไปปิดไฟ หลังจากนั้นก็ขึ้นเตียงมาทิ้งตัวนอนข้างๆผม
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผมแล้วก็เอื้อมแขนมาดึงตัวผมเข้าไปกอด
"กูขอกอดมึงทั้งคืนได้มั๊ย"
"ได้สิครับ ผมก็จะกอดพี่ทั้งคืนเหมือนกัน" ผมตอบพี่ดินแล้วก็พลิกตัวไปกอดคนที่นอนข้างๆผม
พี่ดินพลิกตัวผมรวบตัวผมเข้าไปกอด หน้าของผมซุกอยู่กับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดิน
ตอนเช้าพี่ดินปลุกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
"กี่โมงแล้วครับพี่"
"เจ็ดโมงแล้วครบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วนะ" พี่ดินบอกผม
ผมเงยหน้าไปมองคนข้างๆที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ก่อนที่จะเอื้อมแขนขึ้นไปรั้งตัวพี่ดิน ทำเอาพี่ดินก้มหน้าลงมามองผมด้วยความสงสัย
"ผมแถมให้อีกสองชั่วโมงครับ ขอนอนกอดพี่ต่ออีกหน่อยนะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ดึงตัวพี่ดินลงมากอด
"ไอ้ฟ้า กูจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ" พี่ดินพูดกับผมเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าลงมาเอาปลายจมูกโด่งๆของแกมาชนกับปลายจมูกของผมเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆของผมกับพี่ดินพ่นใส่กัน
แล้วพี่ดินก็ประกบริมฝีปากจูบกับผม เป็นจูบแรกที่ผมเต็มใจที่จะทำแบบนั้นกับ...พี่ดิน
-----------------------------------------
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
:katai1: เขากอดกันแน่แล้ว เขาจูบกันแน่แล้วววววว :katai1:
-
พี่ดินกวนตีน55555
-
Kiss kiss kiss
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: . :mew1:
....
-
เขากอดกันแล้ว เขาจูบกันแล้ว แล้วเมื่อไหร่เขาจะได้กันอ่ะ :-[
-
ในพื้นที่ส่วนตัวและมีโมเม้นต์จูบกัน
อ๊าซซซซซซซซซซซซซ
หวานนนนนนนนนน ฟินเฟ่อร์
:mew1:
-
:กอด1: มันจะละมุน. ละมุน. หน่อยๆๆนะ. เป็นอะไรที่ไม่รีบร้อน. ค่อยเป็นค่อยไป. มีความละมุนละไม. ของพี่ดิรแล้วก็ฟ้่า. ความอบอุ่น ครอบครัวฟ้าง่ะจะยังไง. โอเครไหม.
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขาจูบกันแล้ว :mew1:
-
โอ้ยยยยยยยยกวานนน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[
-
ค่อยๆ พัฒนา
รอตอนต่อๆไปนะ
-
ฟินนนน~
-
เนื้อเรื่องน่ารักมากรอติดตามค่ะ :katai5:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 44 : เวลาของฟ้าใส..หัวใจของปฐพี
"อื้อ.." ผมร้องออกมาแล้วก็เบือนหน้าหนีออกจากการจูบของพี่ดิน ทำเอาคนที่กำลังเคลิ้มๆอยู่ทำสีหน้าไม่พอใจ
"เป็นไรวะ" เสียงทุ้มหนักเอ่ยปากถามผม
"หายใจไม่ออกอ่ะพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็สูดหายใจยาวๆเข้าเต็มปอด พี่ดินมองการกระทำของผมแล้วก็ยิ้มนิดๆที่มุมปาก
"ไอ้ฟ้า กูขอมากกว่านี้ได้ป๊ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวลูบแก้มของผม พร้อมกับเอามืออีกข้างมากดหน้าอกของผมให้นอนหงายลงไปกับที่นอนก่อนที่ร่างสูง185 ของพี่ดินจะทาบลงมาทับกับตัวของผม
"ขอมากกว่านี้..เฮ้ย ไม่ได้นะพี่ เดี๋ยวผมท้อง" ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะโพล่งเสียงดังออกมาแล้วก็ผลักตัวพี่ดินออกไป ไวเท่าความคิดมือของพี่ดินก็ตบที่หัวของผมเบาๆแต่นั่นก็ทำให้หน้าของผมหันไปนิดๆจากแรงตบและได้ยินเสียงที่เกิดจากฝ่ามือกระทบหน้าผากของผม
เพี๊ยะ...!!
"ท้องเหี้ยไร มึงไม่มีมดลูก" พี่ดินว่าผม แล้วก็หัวเราะออกมา
"โห่...พี่ ก็ผมล้อเล่นป๊ะครับ ทำจริงจังไปได้ เจ็บนะเนี่ย อูยยย มือหนักชิบ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เอามือมาลูบหัวตัวเอง คนตรงหน้าได้แต่มองการกระทำของผมแล้วก็ยิ้มออกมา
"ไปอาบน้ำได้แล้วไป จะได้ออกไปกินข้าวกัน" พี่ดินบอกผม แล้วตัวเองก็ลุกลงจากเตียงเปิดประตูเดินออกไปข้างนอก
ผมได้ยินเสียงใสๆเรียกอาดินมาแต่ไกล ฟ้าใสตัวน้อยคงตื่นมาหาอาดินแต่เช้า ผมยืนมองอากับหลานเล่นกันอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านแล้วก็เผลอยิ้มออกมา อาดินแม่งงงง...โคตรอบอุ่น
ผมอาบน้ำเสร็จเดินเช็ดผมออกมา ก็เจอฟ้าใสตัวน้อยนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียง
"อาฟ้า จะกลับแล้วหรอคะ" เด็กหญิงฟ้าใสหันมาถามผม ผมไม่ชินเลยที่โดนเรียกแทนตัวว่าอา..แบบนี้
"ไม่ต้องทำหน้า งง มึงต้องเป็นอา ไม่ใช่พี่" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ปล่อยผมไว้กับเด็กตัวน้อยตรงหน้า
"ครับ พี่กลับวันนี้แหล่ะครับ" ผมตอบฟ้าใสแล้วก็นั่งลงบนเตียงข้างๆเด็กน้อย
"อาดินบอกให้เรียกอาฟ้า ไม่ใช่พี่ฟ้า"
"อ่อ โอเคครับ อาก็อา" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็เอามือไปลูบหัวเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
"อาฟ้า อาดินดุมั๊ยคะ"
"ทำไมหรอครับ อาดินชอบดุฟ้าใสหรอครับ"
เด็กน้อยฟ้าใสส่ายหน้า "อาดินใจดีค่ะ ไม่เคยดุฟ้าใสเลย ฟ้าใสรักอาดิน"
"ดีมากครับ อาดินใจดี อาดินต้องรักฟ้าใสมากแน่ๆ" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็ยิ้มให้เด็กน้อยตรงหน้า
"อาดินบอกว่า อาดินรักอาฟ้าด้วย"
ผมได้ยินที่ฟ้าใสพูดก็เผลอยิ้มออกมา พี่ดินนะพี่ดิน ร้ายกาจจริงๆ
พี่ดินอาบน้ำเสร็จก็บอกให้ผมเก็บกระเป๋าไว้รอ กินข้าวเสร็จก็จะกลับเลย เพราะตอนบ่ายพี่ดินต้องไปทำงานที่ชมรม
เก็บของเสร็จ พี่ดิน ก็อุ้มฟ้าใส มาที่บ้านหลังใหญ่ ผมก็เดินตามมา ป้ามะลิตั้งโต๊ะมื้อเช้าเป็นข้าวต้มหมูสับร้อนๆไว้รอ ส่วนคนอื่นๆกินเรียบร้อยกันหมดแล้ว เพราะนี่ก็สิบโมงกว่าๆแล้ว
"ตื่นสายกันเลยนะเด็กๆ" แม่พี่ดินพูดกับผมแล้วก็พี่ดิน
"ไอ้ฟ้าแหล่ะแม่ นอนไม่ยอมตื่น" พี่ดินโยนความผิดให้ผม
"โห..ใส่ร้ายอ่ะ ก็ตื่นสายทั้งสองคนป๊ะ" ผมเถียงพี่ดิน คนโดนเถียงก็หันมาทำหน้ากวนตีนใส่ผม
"เอาหล่ะๆ เลิกเถียงกันก่อนนะคะ เดี๋ยวข้าวต้มอร่อยๆของป้าจะเป็นหม้ายซ๊ะเปล่าๆ กินข้าวกันก่อนค่ะ" ป้ามะลิเข้ามาห้ามศึกระหว่างผมกับพี่ดิน
"ดิน แม่ทำเค้กกล้วยหอมไว้ให้ เดี๋ยวเอากลับไปกินที่หอนะลูก ทำเผื่อฟ้าด้วย" แม่พี่ดินบอกผมแล้วก็พี่ดิน
"ขอบคุณครับแม่" ผมยกมือไหว้ขอบคุณแม่พี่ดิน แม่ก็รับไหว้ผมแล้วก็ยิ้มให้
"ไม่เป็นไรลูก ดินเค้าชอบกินเค้กกล้วยหอม ฟ้าหล่ะชอบกินมั๊ย"
"ของโปรดมันเลยแหล่ะครับแม่" พี่ดินพูดขึ้นมา
"แหม่ คุณหนูดินนี่รู้ไปซ๊ะหมดเลยนะคะ รู้ด้วยว่าหนูฟ้าชอบกินอะไร" ป้ามะลิพูดขึ้นมา ทำเอาพี่ดินหน้าเหวอๆไป ผมก็แอบขำกับท่าทางของคนตรงหน้า
"ขำเหี้ยไร กินๆไปจะได้กลับ" พี่ดินกระซิบว่าผม
"เป็นไงบ้านแม่นอนหลับสบายมั๊ยลูก ว่างๆมาหาแม่อีกนะฟ้า" แม่พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้แม่
"ผมพามันมาอีกแน่นอนครับแม่" พี่ดินบอกกับแม่ แม่ก็ยิ้มๆ
"เอ่อ แม่ครับ เดี๋ยวผมต้องกลับเลยนะครับ ตอนบ่ายต้องเข้าชมรมต่อ"
"อาดินกลับคนเดียวได้มั๊ย ให้อาฟ้าอยู่ที่นี่ก่อน" ฟ้าใสเข้าไปอ้อนอาดินของเค้า
"ไม่ได้หรอก อาฟ้าต้องกลับด้วย อาฟ้าต้องไปเรียน ไว้เดี๋ยวอาดินจะพาอาฟ้ามาหาฟ้าใสอีกนะคะ"
"จริงๆนะคะ อาดินต้องพาอาฟ้ามาหาหนูอีกนะ อาฟ้าใจดี" ฟ้าใสผละออกจากพี่ดินแล้วก็เดินมากอดผมที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ ผมหยุดกินข้าว แล้วก็ดึงตัวเด็กน้อยขึ้นมานั่งด้วย
"แหม่ะ ติดคนใหม่ซ๊ะแล้วนะ เอากลับไปเลี้ยงด้วยเลยมั๊ยคะน้องฟ้า" พี่สะใภ้ของพี่ดินถามผมพร้อมกับรอยยิ้ม
"ไม่เอาๆ แค่ตัวมันยังจะเลี้ยงไม่รอดเลย" พี่ดินพูดขึ้นมา
"เดี๋ยวอาฟ้ากลับมาหาใหม่นะครับ" ผมก้มลงไปบอกฟ้าใสแล้วก็หอมแก้มนุ่มๆไปหนึ่งที
"อาฟ้าสัญญานะคะ" ฟ้าใสยกนิ้วก้อยขึ้นมาขอคำสัญญาจากผม
"สัญญาครับ" ผมบอกฟ้าใสแล้วก็เกี่ยวก้อยกับเด็กตัวน้อย
"มึงเกี่ยวก้อยแล้วนะ มึงต้องมาอีก" พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ คนตรงหน้าก็ยิ้มออกมา
----------------
รักษามันให้ดีๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมกับพี่ดินสวัสดีลาแม่ พี่ๆแล้วก็ป้ามะลิ เพื่อเดินทางกลับมหาวิทยาลัย เจ้าตัวน้อยฟ้าใสก็กอดติดผมแจเลย ไม่ยอมให้ผมกลับ ผมชักจะหลงรักเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ หน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้แล้วหล่ะสิ
"ไว้อาฟ้าจะกลับมาหาอีกนะครับ ไม่งอแงนะครับ" ผมนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยแล้วก็พูดปลอบใจพร้อมกลับเอามือลูบผมที่สั้นเท่าติ่งหูนั้นเบาๆ เพราะตอนนี้เด็กน้อยตรงหน้าเบะปากนิดๆ น้ำตาคลอ ไม่อยากให้ผมกลับ
"อาฟ้าต้องมาหาหนูอีกนะคะ" ฟ้าใสบอกผมเสียงสั่นๆแล้วก็โผตัวเข้ามากอดผม ผมก็กอดตอบเด็กตัวน้อย ลูบหัวลูบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจ
"ไว้อาดินจะพาอาฟ้ามาเล่นด้วยอีกนะคะ ไม่ดื้อนะหลานอา" พี่ดินเข้ามานั่งข้างๆผมแล้วก็ดึงตัวฟ้าใสไปอุ้มไว้
"ป่ะ ไปส่งอาขึ้นรถดีกว่า" พี่ดินพูดกับหลานสาวตัวน้อยแล้วก็เดินนำออกไปหน้าบ้าน
ที่หมู่บ้านของพี่ดิน มีรถสองแถววิ่งเข้าออก เพื่อรับคนในหมู่บ้านออกไปที่ถนนใหญ่ ผมกับพี่ดินยืนรอรถสองแถว มีพี่ดาวกับป้ามะลิออกมายืนรอส่งขึ้นรถ
"ดิน เค้กกล้วยหอมเอาไปเยอะป่าว เดี๋ยวไม่พอกินกันนะ เพื่อนน้องฟ้าก็หลายคน" พี่ดาวถามพี่ดิน
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ วันนี้ก็หมด ไอ้พวกนั้นกินเก่งจะตาย" พี่ดินตอบพี่สาวแล้วก็หันมามองผม
วันนี้คนตรงหน้าผมใส่กางเกงยีนส์สีซีดๆ เข่าขาดนิดๆดูเซอร์ๆ ท่อนบนเป็นเสื้อยืดตราห่านสีขาว สวมรองเท้าผ้าใบ เป็นการแต่งตัวที่ดูเรียบๆแต่ทำไมน่ามองจัง
"มองไรกูนักหนาเนี่ย" พี่ดินหันมาว่าผม ทำเอาผมสะดุ้ง
"เอ่อ ผมมองฟ้าใสนะ ไม่ได้มองพี่ซ๊ะหน่อย" ผมตอบพี่ดินแล้วก็ก้มหน้าแก้เขิน ที่โดนจับได้ว่าแอบมอง
"ปากแข็ง"
"รถมาแล้วค่ะ สองคนเลิกทะเลาะกันก่อนนะคะ เดินทางปลอดภัยนะคะ" ป้ามะลิพูดขึ้น ทำให้สถานการณ์ระหว่างผมกับพี่ดินคลี่คลายลงได้
"อาไปก่อนนะคะ" พี่ดินบอกฟ้าใสแล้วก็หอมแก้มหลานสาวฟอดใหญ่ ก่อนจะส่งให้พี่ดาวเป็นคนอุ้มต่อ
"ฟ้าใส อาฟ้าไปก่อนนะครับ บ๊ายๆ พี่ดาว ป้ามะลิ สวัสดีครับ"
พี่ดินดึงตัวผมขึ้นรถสองแถว วันนี้คนไม่เยอะมีที่นั่งสบายๆ แต่พี่ดินกลับยืนท้ายรถ
"ที่นั่งก็มีทำไมไม่นั่งหล่ะครับ" ผมถามคนตัวสูงที่ยืนอยู่ท้ายรถใกล้ๆกับที่ผมนั่ง
"กูยืนประจำตั้งแต่เรียนละ"
"นั่งไม่ได้เลยหรอ จะยืนเพื่อ"
"เพื่อให้คนอื่นๆได้นั่งไง กวนตีนกูนะมึง"
"กวนอะไรครับ ผมถามแค่นี้เองนะ" ผมบอกพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่ส่งสายตานิ่งๆกลับมาแทนคำตอบ
"มึงเคยขึ้นรถเมล์ป๊ะ"
"ในกรุงเทพฯยังไม่เคยนะครับ"
"เออ เดี๋ยวกูพาขึ้น"
"โห่..พี่ แท๊กซี่ก็มี"
"เปลืองตังค์"
ผมหล่ะเชื่อพี่ดินเลย เอาจริงๆรูปร่าง หน้าตา ฐานะอย่างพี่ดิน ไม่เห็นจะต้องมาเดินทางนั่งรถโดยสารแบบนี้เลย ที่บ้านก็เห็นรถจอดอยู่หลายคัน ทำไมไม่เอามาใช้ก็ไม่รู้
"ที่บ้านพี่ก็มีรถ ทำไมไม่เอามาใช้หล่ะครับ หรือว่าขับรถไม่เป็น"
"ขับเป็น เคยเอามาใช้แล้ว มึงก็เห็นอยู่ว่ามหาลัยเรารถติดจะตาย แล้วกูก็ไปกลับแค่คณะ ชมรม หอ จะเอารถมาใช้ทำไม คิดดิๆ"
ผมคิดตามที่พี่ดินพูดมาก็เห็นว่าจริง กลุ่มพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ไม่ค่อยไปเที่ยวไหนจริงๆ เท่าที่ผมรู้จักพี่ๆเค้ามา นอกจากเรียนแล้วก็ไปชมรม สนามกีฬา ร้านเหล้าแล้วก็หอ วนเวียนอยู่แค่นี้ รถยนต์เลยไม่จำเป็น แต่ก็มีบางครั้งที่ผมเห็นพี่โอมเอารถยนต์มาใช้
ได้คำตอบจากพี่ดินผมก็นั่งเงียบ ไม่ถามอะไรต่อ จนรถสองแถวออกมาถึงทางเข้าหมู่บ้านที่ติดถนนใหญ่ มีป้ายรถประจำทางอยู่ พี่ดินเดินไปจ่ายตังค์ค่ารถสองแถว พี่คนขับรถก็ทักทายพี่ดินแล้วก็ยืนคุยกันพักนึง คงรู้จักกันมานาน พี่ดินหันมามองผมคงเห็นว่าผมยืนรอนานแล้วก็เลยขอตัวแล้วก็เดินมาหาผมที่ยืนรออยู่
"โทษทีคุยนานไปหน่อย ป่ะ กูจะพานั่งรถเมล์" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดคอพาผมเดินไปที่ป้ายรถประจำทาง
"อ่าว เจ้าดิน ไม่เจอกันนานเลยนะ" ป้าที่ขายกล้วยทอด ไข่นกกระทา อยู่ตรงทางเข้าหมู่บ้านพูดทักพี่ดิน
"สวัสดีครับป้า ผมไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยครับ ป้าสบายดีนะครับ" ผมเห็นพี่ดินยกมือสวัสดีป้า ผมก็ยกมือสวัสดีด้วย ป้าก็มองผมด้วยสีหน้าแปลกใจ
"พาใครมาด้วยหล่ะนั่น" ป้าเอ่ยปากถามพลางจับตะหลิวทอดกล้วยในกะทะ พี่ดินหันมามองผมแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดคอ
"อ่อ นี่แฟนผมครับป้า"
"อุ้ย เจ้าดินนี่ก็พูดไป มาๆเอาขนมไปกินกันนะ" ป้าพูดพลางหัวเราะ แล้วก็ตักไข่นกกระทาใส่ถุงกระดาษยื่นให้กับพี่ดิน
"ขอบคุณครับป้า ให้ฟรีอีกแล้ว" พี่ดินขอบคุณป้าแล้วก็รับถุงไข่นกกระทามาถือไว้
"รถมาแล้วผมไปก่อนนะครับ" พี่ดินยกมือสวัสดีป้าแล้วก็ลากแขนผมไปที่ป้ายรถเมล์
"ทำไมต้องรีบขนาดนี้นะ" ผมบ่นพี่ดิน เพราะโดนลากแขนมาจนถึงป้ายรถเมล์
"จะขึ้นรถเมล์มึงต้องเร็ว เดี๋ยวไม่ทันคนอื่น" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดันตัวผมให้ขึ้นรถเมล์ไปก่อน
"ก็ไม่เห็นมีใครแย่งขึ้นเลยนี่ครับ" ผมบอกพี่ดิน เพราะเมื่อกี้มีแค่ผมกับพี่ดินที่ขึ้นรถกันแค่สองคน
"มึงนี่..คำถามเยอะจังวะ อ่ะกินๆไป จะได้ปากไม่ว่าง" พี่ดินว่าผมแล้วก็หยิบไข่นกกระทามาป้อนผม ผมก็อ้าปากงับมากิน แล้วก็หยิบถุงไข่นกกระทาจากมือพี่ดินมาถือไว้เอง
ผมนั่งริมหน้าต่าง มองออกไปนอกตัวรถดูทิวทัศน์ระหว่างทาง หมู่บ้านของพี่ดินอยู่แถบชานเมืองแบบนี้ก็ยังมีท้องทุ่งนาให้มองเห็นสบายตา แต่การเดินทางก็สะดวก เซเว่นก็มี ผมชอบตรงที่ไม่วุ่นวายเหมือนกับหมู่บ้านในเมือง
"เฮ้อ...กูบอกใครก็ไม่มีใครเชื่อว่ามึงเป็นแฟนกู" พี่ดินพูดขึ้นมา
"ใครจะเชื่อหล่ะครับ ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่"
"เออ เดี๋ยวกูนี่แหล่ะจะทำให้พวกเค้าต้องเชื่อเองว่ามึงเป็นคนของกู" พี่ดินบอกผม
"พี่ชอบผมตรงไหนเนี่ย" ผมถามพี่ดิน ปากก็เคี้ยวขนมไข่นกกระทาตุ้ยๆ
พี่ดินหันมามองหน้าผม แล้วก็ยิ้มแบบเยาะๆ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นแล้วรู้สึกเกลียดมาก อยากจะประเคนให้ซักหมัดกับรอยยิ้มแบบนี้
"ชอบมึงตรงไหนหรอ อืมมมม" พี่ดินพูดแล้วก็ทำสีหน้าครุ่นคิด
"สายตาของมึงไง สายตาดื้อๆของมึงเนี่ย ทำให้กูชอบ" พี่ดินพูดแล้วก็หันหน้ามามองผม
"วันที่กูนั่งวาดรูปมึงอ่ะ รูปนั้นหน้าตามึงโคตรมอมแมม แต่พอกูเห็นสายตาแข็งกร้าวของมึงในรูปนั้นกูก็ชอบอ่ะ แบบ เฮ้ย ไอ้เด็กคนนี้แม่งเฮี้ยวชิบ สายตาแม่งโคตรดื้อ กูวาดไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า ใครจะไปคิดหล่ะว่ากูจะหลงรักมึงจากรูปนั้นได้"
"แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะพี่"
"แล้วไงวะ กูชอบไปแล้วอ่ะ" พี่ดินบอกผม ผมก็เงียบไป
"แล้วทำไมมึงชอบกู" พี่ดินถามผมกลับ
"ผมไม่ได้ชอบพี่ ใครจะชอบคนที่แกล้งผมบ่อยๆหล่ะครับ พูดก็ไม่เพราะ แถมขี้แกล้ง" ผมบอกพี่ดิน
"แต่กูช่วยซ่อมจักรยานให้มึงนะ"
"ก็แค่ครั้งเดียวป๊ะครับ"
"สรุปมึงไม่ได้ชอบกู" พี่ดินทำเสียงแข็ง ผมก็หันหน้าไปสู้สายตาของพี่ดิน
"ใช่ครับ ผมไม่ได้ชอบพี่ แต่ผมรักพี่ ผมรักพี่ดิน รู้ยังว่าผมรักพี่ดิน" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็หันหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าตา รู้สึกว่ามือเย็นๆ มีเหงื่อซึมออกมา หัวใจเต้นแรง ไม่อยากหันกลับไปมองคนข้างๆที่ก็เงียบไปเหมือนกัน
"พี่ก็รักมึง ไอ้ฟ้า" พี่ดินบอกผม แต่ผมก็ไม่ได้หันหน้าไปมองพี่เค้า ทั้งๆที่ตอนได้ยินที่พี่เค้าพูด หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกจากขั้ว...ควบคุมอารมณ์หน่อยดิวะ ไอ้ฟ้า...ผมบอกตัวเองในใจ
ประมาณ1ชั่วโมงรถเมล์ก็มาจอดตรงป้ายรถหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ จากบ้านพี่ดินมามหาวิทยาลัยเดินทางโคตรสะดวกอ่ะ นั่งรถเมล์แค่ต่อเดียวก็ถึงละ
พอลงจากรถเมล์เสร็จ ผมกับพี่ดินก็พากันเดินไปที่ชมรม เพราะพี่ดินต้องไปทำงานต่อให้เสร็จ ที่ชมรม ผมเจอกับพี่โอมแล้วก็พี่อาทิตย์ ผมก็สวัสดีพี่เค้าแล้วก็นั่งตรงโต๊ะไม้หินหน้าชมรม ตาก็มองหาไอ้มอม เพราะไม่ได้เจอมันนานมากแล้ว
"อ้าว ไอ้ฟ้า ไปไหนมาวะเนี่ย" ไอ้บอสเดิือนวิศวะ เข้ามาทักผมแล้วก็นั่งลงตรงหน้าผม มันวางแก้วเสลอปี้ไว้ตรงหน้า
"ไปบ้านพี่ดินมาว่ะ ขอกินหน่อยนะหิวน้ำ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็ขอกินเสลอปี้ของมัน
"เออ เอาดิ ฝากไว้ด้วย เดี๋ยวกูเข้าไปทำงานแป๊บ" ไอ้บอสบอกผมแล้วมันก็เดินเข้าไปในชมรม
"ไง ไปบ้านไอ้ดินเป็นไงบ้าง" พี่โอมเดินเข้ามานั่งคุยกับผม
"ก็ดีครับพี่ ทุกคนใจดี แล้วก็ดีกับผมมาก น้องฟ้าใสก็น่ารัก แม่ยังถามถึงพี่โอมกับพี่อาทิตย์เลยครับ"
"อืม พี่ก็ไม่ได้ไปบ้านมันนานละ ฟ้าใสคงโตขึ้นมาก"
"กำลังซนเลยหล่ะครับ นี่ก็จะไม่ยอมให้ผมกับพี่ดินกลับ งอแงใหญ่เลย" ผมบอกพี่โอม พี่โอมก็หัวเราะ
"พี่โอมครับ แม่พี่ดินทำเค้กกล้วยหอมมาให้ พี่กินสิครับเยอะเลย" ผมบอกพี่โอมแล้วก็เปิดกระเป๋าหยิบกล่องใส่เค้กกล้วยหอมมาวางให้พี่โอม พี่โอมก็หยิบไปกิน
"แหม่ สองพี่น้องกินกันเงียบเลยนะ ไม่แบ่งๆ" พี่อาทิตย์แซวผมกับพี่โอมแล้วก็หยิบเค้กกล้วยหอมไปกิน
"อื้ม...อร่อยแบบนี้ฝีมือแม่ไอ้ดินใช่มะฟ้า" พี่อาทิตย์ถามผม ปากก็เคี้ยวขนมตุ้ยๆ
"ใช่ครับพี่"
พี่โอมกับพี่อาทิตย์นั่งคุยกับผมซักพักก็กลับเข้าไปในชมรม ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย รู้ตัวอีกทีก็เผลอกินเสลอปี้ของไอ้บอสซ๊ะหมดแก้ว...
"ไอ้ฟ้า ขนมใครวะ กินได้ป๊ะ" ไอ้บอสนั่งลงตรงข้ามผมแล้วก็ถามถึงเค้กกล้วยหอมที่วางอยู่ตรงหน้า
"กินได้ กินดิ แม่พี่ดินทำให้"
"เออ เดี๋ยวกูไปซื้อเสลอปี้มาให้ใหม่นะ เผลอกินซ๊ะหมดเลยว่ะ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็ลุกจากโต๊ะจะไปเซเว่น
"เฮ้ย ไม่เป็นไรไม่ต้องซื้อมาหรอกกูไม่กินก็ได้"
"เออน่า กูกินของมึงจนหมดก็ต้องซื้อมาใช้ดิวะ รอแป๊บ" ผมบอกไอ้บอสแล้วก็เดินไปเซเว่นเล็กๆที่อยู่ในคณะวิศวะ
"ไอ้ฟ้า จะไปไหน" เสียงพี่ดินเรียกผม ผมก็เลยหยุดเดินแล้วก็หันกลับไปมอง
"อ่าว กูถามว่าจะไปไหน ยังจะมองหน้ากูอีก" พี่ดินพูดแล้วก็ทำหน้าเหวี่ยงใส่ผม ทำเอาไอ้บอสที่นั่งตรงนั้นทำหน้าเหวอๆไป เพราะมันไม่เคยเห็นพี่ดินคุยกับผมเหวี่ยงๆแบบนี้
"ไปเซเว่นครับ"
"เออ กูไปด้วย" พี่ดินบอกผมแล้วก็วิ่งเหยาะๆมาหาผม แล้วก็กอดคอพาผมเดินไปเซเว่น
"มอไซค์ก็มีทำไมไม่ขับพาผมไปอ่ะ"
"เอามอไซค์ไปแป๊บเดียวก็ถึง" พี่ดินบอกผม
"ก็ใช่ไง เอามอไซค์ไปก็แป๊บเดียวเอง" ผมพูดย้ำคำพูดของพี่ดิน
"แต่ถ้าเดินไป กูได้อยู่กับมึงนานกว่า" พี่ดินพูด แล้วก็บีบไหล่ผมเบาๆ คำพูดของคนข้างๆแม่งโคตรควบคุมความรู้สึกของผม
ซื้อของในเซเว่นเสร็จผมกับพี่ดินก็เดินออกมา พี่ดินแกะไอติมอยู่หน้าเซเว่น ก็มีคนของเพจUST มาถ่ายรูปของผมกับพี่ดิน
Status : หวานจนไอติมจืด ดิน วิศวะเครื่องกลปี2 & ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตรปี1
พิกัด : หน้าเซเว่นคณะวิศวกรรมศาสตร์
"น่าร๊าก FC ดินฟ้า"
"อยากให้เป็นแฟนกัน"
"มีความเอ็นดูน้อง กรี๊ดดดด ดีต่อใจอ่ะ พี่ดินน้องฟ้า"
"นานๆจะได้เห็นรูปคู่ ขอคู่นี้บ่อยๆนะคะแอดมิน พลีสๆ FCดินฟ้า"
"ขออนุญาติสร้างแฮชแท็ก #ดินฟ้าUST คู่นี้มันดีมากกกเคมีหัวจรดเท้า"
"เห็นพอดีในเซเว่น มุ้งมิ้งมาก น่าร๊ากกกกกโคตรๆ"
"เจอในเซเว่นเหมือนกัน น้องฟ้าโคตรน่ารัก ส่วนไอ้ดินไม่ขอพูดถึงอิจฉามัน ฮ่าๆ"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"#ดินฟ้าUST"
"แหม่ แค่เดินไปเซเว่นเอาซ๊ะจะร้อยไลค์เลยนะมึง" พี่อาทิตย์แซวผมกับพี่ดิน พี่ดินก็ยิ้มๆ
"เออน่า นานๆทีจะได้รูปกูกับไอ้ฟ้า ปล่อยแม่งเหอะ" พี่ดินบอกพี่อาทิตย์แล้วก็เดินเข้าไปในชมรม
ส่วนผมก็นั่งรออยู่ข้างนอกเหมือนเดิม ใจอยากจะกลับหอนะ แต่พี่ดินบอกว่าให้รอก่อน รอกลับพร้อมกันตอนเย็น ผมก็เลยนั่งฟุบหน้าหลับไปกับโต๊ะไม้หิน รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ดินมาเขย่าตัวปลุกผม
"ตื่นไปล้างหน้าล้างตา เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าว" พี่ดินบอกผม ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม ไปล้างหน้าในห้องน้ำ
ล้างหน้าเสร็จผมก็เดินออกมา พี่ดินสะพายกระเป๋ารอผมอยู่ ผมก็หยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาสะพายหลัง
"พี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะครับ ไอ้บอสด้วยไปไหนกันหมด"
"กลับกันแล้ว เหลือกูกับมึงนี่แหล่ะ"
"แล้วเราจะกลับกันยัง"
"กลับดิ งานกูเสร็จละ แต่เดี๋ยวกูจะพามึงไปทีที่นึงก่อน"
"ที่ไหนครับ"
"เออ ตามมาเหอะน่า" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินนำผมไป ผมก็เดินตามพี่ดินไป
พี่ดินพาผมออกทางประตูเล็กข้างๆคณะที่โผล่ออกมาก็เจอถนนที่จะไปหอของผม ข้ามถนนไปก็เป็นทางรถไฟที่มีสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ผมเดินตามพี่ดินขึ้นไปบนสะพานลอย ตอนนี้เป็นเวลาโพล้เพล้ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ผมยืนข้างๆพี่ดินบนสะพานลอยข้ามทางรถไฟ หันหน้าไปทางทิศตะวันตกมองเห็นดวงอาทิตย์สีส้มดวงโตที่กำลังจะลับขอบฟ้า มองเห็นไกลๆว่ามีรถไฟกำลังแล่นมา ตอนนี้บนสะพานลอยมีแค่ผมกับพี่ดินเพียงสองคน
พี่ดินเอี้ยวตัวมาจับไหล่ผมให้หันหน้าไปหาพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า กูมีของจะให้" พี่ดินบอกผมแล้วก็หยิบของสิ่งนั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกง
แล้วพี่ดินก็สวมสร้อยเส้นนั้นให้กับผม
"สร้อยเกียร์ที่กูได้มาตอนเข้าเชียร์ อันนี้ของจริงละมึงดูแลมันให้ดีๆนะ เพราะเกียร์ก็คือหัวใจของกู" พี่ดินบอกผม
"ครับพี่ ผมจะดูแลมันให้ดี ผมก็มีอะไรจะให้พี่เหมือนกันครับ"
"อะไรหล่ะ" พี่ดินถามผมแล้วก็ทำหน้า งงๆ
"เวลาครับ ผมให้เวลาของผมกับพี่ พี่ดูแลมันให้ดีๆก็แล้วกัน" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ก้มหน้าหลบเพื่อไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามจับได้ว่าผมกำลังยิ้มและเขิน
"เชี่ย มึงนี่นะ หวานเป็นด้วย" พี่ดินว่าผมแล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด
"ผมก็หวานได้แค่นี้แหล่ะครับ" ผมบอกพี่ดิน ตอนนี้หน้าของผมแนบกับหน้าอกของพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า กูมีข้อตกลงกับมึง"
"ข้อตกลงอะไรครับ"
"ถ้าวันไหนเราสองคนทะเลาะกัน ให้หนีมาที่สะพานลอยนี้นะ อีกคนนึงจะได้ตามหาเจอ เข้าใจมั๊ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
"เข้าใจครับพี่"
"อืม ป่ะ กลับกันเถอะ เพื่อนมึงรอกินข้าวกันแล้วมั้ง" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปล่อยแขนที่กอดผมอยู่ออกไป
ผมกับพี่ดินเดินลงสะพานลอยมา ที่คอของผมมีหัวใจของพี่ดินห้อยอยู่ ส่วนพี่ดินก็มีเวลาของผมติดตัวไปนับแต่นี้
ผมหันกลับไปมองสะพานลอยที่พี่ดินถือว่าเป็นจุดแรกที่ผมกับพี่ดินเจอกัน เพราะตอนที่จักรยานของผมโซ่ขาดแล้วพี่ดินมาเจอก็ตรงใกล้ๆสะพานลอยนี่แหล่ะครับ
บนสะพานลอยนั้น พี่ดินให้หัวใจกับผม ส่วนผมก็ให้เวลากับพี่ดิน เป็นการแลกเปลี่ยนที่สมเหตุสมผล นับจากนี้ผมมีหน้าที่รักษาหัวใจที่ห้อยอยู่ที่คอของผมให้ดีที่สุด...หัวใจของปฐพี
------------------------------------------
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณคะ :pig4: ตอนนี้มีความหวานเข้ามานิดนึง เขิลลลล :-[ :mew3: :mew3:
-
:o8: นับวันยิ่งหวานเข้าไปทุกที
-
:impress2:ฉันรักเขาทั้งสองคน. จริงๆๆหลุดไปเป็นฟ้าใสแบบเดียวจบล่ะ. รอนะ. คุณผู้เขียนๆๆๆ. #ดินฟ้า
-
หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
-
ได้หัวใจดินมาแล้วรักษาให้ดีๆ
น้องฟ้าใสน่ารักที่สุด อยากฟัดน้องฟ้าใส
และชอบตรงพี่ดินนัดแนะ ถ้าโกรธกัน ทะเลาะกันให้มาที่สะพาน จได้ตามมาถูก กิ๊วววววววววววววววว
:mew3:
-
หวานตลอดๆ~
-
:L2: :L1: :pig4:
-
น่ารักใสๆ
-
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้เค้าก็หวานกันได้นะเธอๆๆ
-
:-[
-
เวลาของฟ้า หัวใจของดิน หวานเวอร์ ฟิน~~
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 45 : โคตรรักเลยว่ะ
หลังจากที่พี่ดินพาผมไปบ้านคราวนั้นและกลับมาให้สร้อยเกียร์กับผม และผมก็ได้ให้เวลาของผมกับพี่ดิน รวมทั้งข้อตกลงที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ หลังจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ดินก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยครับ พี่ดินก็ยังเหมือนเดิม ขี้แกล้ง เหมือนกับเมื่อตอนที่ยังไม่มีข้อตกลงต่อกัน สถานะระหว่างผมกับพี่ดินไม่ได้มีคำว่าแฟนเป็นตัวกำหนด แต่มีความรู้สึกเป็นสิ่งที่บ่งบอกสถานะในทุกๆวัน พี่ดินบอกผมว่า "กูกับมึงไม่ใช่แฟนกัน แต่เป็นคนสองคนที่รักกัน"
พี่ดินไม่ใช่ผู้ชายหวาน แต่ก็ไม่ได้จืดชืด บางครั้งก็เผ็ดซ๊ะยิ่งกว่าพริกปรุงก๋วยเตี๋ยวอีกครับ
พี่ดินไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยนกับผม ย้ำว่าแค่กับผมนะครับ แต่พอได้อยู่ด้วยก็รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย
พี่ดินเป็นผู้ชายที่พูดไม่ค่อยเพราะ (น่าจะเฉพาะกับผมนะ) แต่ก็สุภาพและให้เกียรติ ไม่เคยเกินเลยมากกว่าที่ทำอยู่
เพราะฉะนั้นผมจึงเคารพพี่ดินในฐานะรุ่นพี่ และก็รักพี่ดินในฐานะคนพิเศษของผม
----------------
ค้นฟ้าคว้าเดือน
วันนี้มีเรียนเช้า แต่ผมตื่นสายเพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุก ดีที่ไอ้เทียนโทรมาหาผมก่อน เพื่อเตือนผมว่าอย่าลืมเอาการบ้านที่เอาของมันมาลอกเมื่อคืนไปให้มัน ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบลงจากหอพร้อมไอ้เทียน
"รีบไปไหนกันวะไอ้สองคน"พี่อาทิตย์ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับพี่โอมพูดทักผม ผมกับไอ้เทียนก็หันไปสวัสดีพี่เค้า
"ไปเรียนครับพี่มีเรียนเช้า แต่ผมตื่นสาย" ผมสารภาพกับพี่อาทิตย์ พี่ทั้งสองคนก็ยิ้มขำๆ ผมมองเห็นจานข้าวไข่เจียวอีกจานที่วางตั้งอยู่ คงจะเป็นของพี่ดินที่ยังไม่ได้ลงมากินข้าว
"เอามอไซค์พี่ไปมั๊ยหล่ะ จะได้เร็วๆ" พี่อาทิตย์ก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือแล้วเงยหน้ามาบอกผมกับไอ้เทียน
"ไม่เป็นไรครับพี่ งั้นผมไปก่อนนะ" ผมบอกพี่โอมกับพี่อาทิตย์ แล้วก็เดินออกมาหน้าหอ
พี่ดินเดินออกมาจากหอเดินข้ามมาฝั่งหอผมพอดี คงจะไปกินข้าว สายตาของแกมองมาที่ผมกับไอ้เทียน
"สวัสดีครับพี่ดิน" ผมกับไอ้เทียนสวัสดีพี่ดิน
"เอามอไซค์กูไป อ่ะนี่หมวกกันน๊อค หมวกอีกใบไปเอาที่รถไอ้ทิตย์" พี่ดินยื่นกุญแจมอไซค์ให้ผมพร้อมกับหมวกกันน๊อค ผมก็มองพี่ดินแล้วทำหน้า งงๆ
"ไม่เป็นไรครับพี่" ผมบอกพี่ดิน คนตรงหน้าทำหน้าไม่พอใจ
"มึงมีเรียนเช้า นี่กี่โมงแล้ว ปั่นจักรยานไปจะทันมั๊ย หุบปากแล้วก็ไปกันได้ละ" พี่ดินว่าผมแล้วก็ยัดกุญแจรถใส่มือให้ผมพร้อมกับเอาหมวกกันน๊อคมาสวมให้ผม แล้วก็เดินเข้าไปในร้านข้าวใต้หอ
"พี่ดิน ดุชิบ" ไอ้เทียนพูดขึ้นมาเบาๆ
ผมหันไปมองไอ้เทียนแล้วก็ยื่นกุญแจรถให้มัน ไอ้เทียนก็รับไป แล้วก็พากันไปคณะ
ทันฉิวเฉียด พอผมเข้าห้องเรียนไปปุ๊บอาจารย์ก็เข้ามาปั๊บ ทันเช็คชื่อพอดี
"เกือบสายแล้วมั๊ยหล่ะมึงสองคน" ไอ้คิมที่นั่งข้างๆผมหันมาว่าผมกับไอ้เทียน
"เออ ดิ กูตื่นสายอ่ะลืมตั้งนาฬิกาปลุก" ผมหันไปบอกไอ้คิม มันก็หัวเราะ
"เออ ไอ้ฟ้า เมื่อเช้าพี่โอปอถามหามึงอ่ะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรว่ะ ไงตอนเที่ยงมึงไปหาพี่เค้าก็แล้วกันไม่ที่ชมรมก็ห้องสโมฯอ่ะ" ไอ้คิมบอกผม
"เออ ได้ๆ ต้องมีงานอะไรอีกแน่ๆเลย"
"คงงั้นมั้ง เย็นนี้กูก็ออกงานอีกละ ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดีเนี่ยที่ได้เป็นเดือนมหา'ลัย" ไอ้คิมบ่นออกมา ผมหันไปมองไอ้คนหล่อเข้มข้างๆ
"มึงท้อแล้วหรอ กูเป็นกำลังใจให้นะ มึงเป็นเดือนนะเว้ย ห้ามบ่นห้ามท้อ แลกกับโอกาสที่เข้ามาหามึงไง บางงานก็ได้ตังค์เหมือนที่เราไปถ่ายแบบกันวันนั้นไง เออ หนังสือวางแผงยังวะ" ผมพูดให้กำลังใจไอ้คิม
"อาทิตย์หน้าว่ะ มึงเตรียมซื้อได้เลย" ไอ้คิมหันมาตอบผมแต่สีหน้าของมันดูเหนื่อยๆ
"เฮ้ย ยิ้มดิวะ กูชอบเห็นมึงยิ้ม อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ"
"เออ ยิ้มก็ยิ้ม ขอบใจนะมึงสำหรับกำลังใจ" ไอ้คิมบอกผมแล้วมันก็ยิ้มออกมา ผมก็เอามือไปตบไหล่มันเบาๆ
หลังจากเรียนเสร็จในช่วงเช้า พวกผมก็พากันไปที่ห้องชมรมแปรรูป เพราะเหลือเวลาอีกนานกว่าจะถึงเวลาเที่ยง แต่ผมกับไอ้เทียนไม่ได้กินอะไรกันมาเมื่อเช้า ไอ้เทียนก็บ่นหิว
"ไอ้เทียนมึงหิวหรอ งั้นเราไปหาไรกินกันเลยดีมะ ตอนเที่ยงจะได้ไม่ต้องมากิน คนเยอะ" ผมถามไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"ไอ้คิม ไปกินข้าวกันป๊ะ ตอนเที่ยงจะได้ไม่ต้องไปกิน คนเยอะอ่ะ" ไอ้เทียนหันไปชวนไอ้คิม
"เออ ก็ดี ป่ะๆ เดี๋ยวค่อยมาห้องชมรมก็ได้"
"เฮ้ย สามหนุ่มจะไปไหนกัน" ขวัญข้าวมายืนดักหน้าผมสามคนไว้
"ไปกินข้าวอ่ะ ไปด้วยกันมั๊ย"
"ไปดิๆ เมื่อเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย นี่เราว่าจะมาหาอะไรรองท้องที่ห้องชมรม แต่ไปกินข้าวเลยก็ดีเหมือนกัน ป่ะๆ"
ขวัญข้าวกับเพื่อนๆเดินนำผมไปโรงอาหาร แล้วก็ไปซื้อข้าวมานั่งกินด้วยกัน
"ฟ้า เรามีคำถาม" เพื่อนผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมากลางโต๊ะกินข้าว
"ถามมาดิครับ" ผมเงยหน้าไปบอกเพื่อนคนนั้น
"ฟ้ากับพี่ดิน กุ๊กกิ๊กกันหรอ"
คำถามของเพื่อนทำเอาผมกลืนข้าวไม่ลงเลย ไอ้เทียนคงสังเกตเห็นมันก็เลยหยิบแก้วน้ำมาวางตรงหน้าผม
"แหม่ะ เจอคำถามนี้ถึงกับกลืนข้าวไม่ลงเลยนะมึง อ่ะกินน้ำก่อน ฮ่าๆ" ไอ้เทียนแซวผมแล้วก็เอามือมาลูบหลังผม
ผมหยิบน้ำมากิน แล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่หรอก ทำไมคิดแบบนั้นอ่ะ" ผมตอบเพื่อน
"อ่าว ก็เราเห็นในเพจUSTลงรูปคู่บ่อยๆ มีแฮชแท็กดินฟ้า ด้วยนะ"
"เออ จริง ขวัญเองก็กดLike ไปตั้งหลายรูป แอบจิ้นจริงๆนะเนี่ย ได้ข่าวว่าที่ค่ายก็ดูมีเรื่องราวนะฟ้า" ขวัญข้าวแซวผม
"โห่..พวกเธอก็นะ กินข้าวเถอะจะได้ไปชมรมกัน" ผมบอกเพื่อนๆแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว
"ถ้าขวัญข้าวอยากรู้เรื่องไอ้ฟ้ากับพี่ดินนะ ปีหน้าห้ามพลาดไปค่ายเด็ดขาด พวกเธอก็ด้วย เพราะค่ายสนุกมาก" ไอ้เทียนบอกขวัญข้าวแล้วก็เพื่อนๆที่นั่งกินข้าวด้วยกัน
"ได้เลย ขวัญไปแน่นอน ปีนี้ที่ไม่ได้ไปเพราะติดไปเที่ยวกับที่บ้านอ่ะ เสียดายมาก" ขวัญข้าวบอกไอ้เทียน
"อยากจะบอกว่า ดินฟ้า หวานไปทั้งดอย" ไอ้คิมได้ทีเล่นงานผม
"เชรดดดดดดดด จริงหรอวะ"
"กรี๊ดดดด ฟินอ่ะ คิมเล่ามาอีกๆ"
"เชี่ยคิม เล่นกูเลยนะ" ผมหันไปว่าไอ้คิม มันก็หัวเราะ
"ไม่บอกครับ อยากรู้ปีหน้าต้องไปเอง รับรองหวานกว่าปีนี้แน่นอน" ไอ้คิมบอกเพื่อนๆ
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวๆอีกแล้ว เพราะทุกคนจับจ้องอยู่แต่กับเรื่องของผมและพี่ดิน
"ว๊าย น้องฟ้า อยู่นี่เอง เจอตัวแล้ว" พี่โอปอกรีดร้องขึ้นเมื่อเห็นผม แล้วก็พุ่งร่างอวบๆอ้วนๆมานั่งข้างๆผม ทำเอาไอ้เทียนกระเด็นออกจากโต๊ะ
"โห่...พี่โอปอครับ ถ้าผมกระดูกหักไปจะทำยังไงครับเนี่ย" ไอ้เทียนว่าพี่โอปอแล้วมันก็หัวเราะ
"ถ้าน้องเทียนกระดูกหักพี่โอปอจะดูแลเองค่ะ พี่จะเป็นภรรยาที่ดีของน้องเทียน" พี่โอปอบอกไอ้เทียน พวกผมก็หัวเราะกัน
"พี่โอปอมีเรื่องอะไรหรอครับ โทรบอกผมก็ได้นี่" ผมหันไปถามพี่โอปอ
"ใช่ค่ะ โทรได้ แต่พี่อยากคุยกับน้องฟ้าตัวเป็นๆมากกว่า คิดถึงหน้าใสๆ สายตาดื้อของน้องคนนี้ที่สุด" พี่โอปอบอกผมแล้วก็เอามือมาหยิกแก้มผม เพื่อนพี่โอปอที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็เอามือมาปัดมือของพี่โอปอออกจากแก้มผม
"แหม่ อีช้างโอปอ ได้ทีลวนลามน้องฟ้าเลยนะมึง"
"แหม่ กำไรชีวิต อ่ะดมป๊ะแก้มน้องฟ้าห๊อมหอม" พี่โอปอบอกเพื่อนแล้วก็เอามือที่จับแก้มผมไปดมๆ
พี่โอปอพูดว่าสายตาดื้อๆของผม เหมือนกับที่พี่ดินบอกผมเลย
"หอมจริงหรอครับพี่โอปอ" ไอ้คิมถามพี่โอปอแล้วก็ยื่นหน้ามันเข้ามาจนจมูกของมันชนกับแก้มผม
"อื้ม หอมจริงๆด้วย" ไอ้คิมเอาหน้าออกไปจากแก้มผมแล้วก็พูดขึ้นมา
ภาพที่ไอ้คิมทำแบบนั้นกับผม ทำให้หลายๆคนที่เห็นอึ้งและเงียบไป
"ว๊ายยยย น้องคิม เล่นอะไรแบบนั้นลูก พี่หัวใจจะวาย"
"น้องฟ้าก็นั่งให้เค้าหอมแก้มได้ง่ายๆเลยเนอะ"
"ใครจะไปตั้งตัวทันหล่ะครับพี่" ผมตอบพี่ๆแล้วก็ยิ้มออกมา
"คืองี้ค่ะน้องฟ้า วันนี้เพจUST จะไปไลฟ์สดสัมภาษณ์น้องฟ้าอ่ะค่ะ น้องฟ้าพอจะว่างมั๊ยคะ ถ้าว่างพี่จะได้บอกกับทีมงานเพจ เค้าจะได้เตรียมตัวแล้วก็ลงข้อความประชาสัมพันธ์ในเพจ"
"ก็ว่างนะครับพี่ ผมเรียนเสร็จห้าโมงครับ"
"โอเค ได้ค่ะ..ต่อสายบอกทีมงานเลยมึง" พี่โอปอหันไปบอกเพื่อน
"เอ่อ พี่โอปอครับ เค้าสัมภาษณ์อะไรบ้างอ่ะ หรือว่าเหมือนๆกับที่ไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้คิมได้ทำไปแล้ว" ผมถามพี่โอปอ เพราะว่า ก่อนหน้าที่จะถึงคิวผม ไอ้คิม ไอ้หิน ไอ้ทิวก็โดนทางเพจมาไลฟ์สดออกอากาศแบบนี้แล้วเหมือนกัน เหมือนกับตอนที่ผมดูพี่ดินไลฟ์สด
"ก็คล้ายๆกันค่ะ แต่สำหรับน้องฟ้าอาจจะมีพิเศษหน่อย เพราะทางเพจจะขึ้นไปสำรวจห้องนอนเปิดตัวตนของน้องฟ้าด้วยค่ะ"
"ห้องนอนเลยหรอครับพี่" ผมถามพี่โอปอด้วยน้ำเสียงตกใจ
"ใช่ค่ะ น้องฟ้าคงไม่เป็นไรนะ พี่รู้ว่าน้องฟ้าทำได้"
"ข่ะ..ครับ ผมโอเค แต่ผมไม่ได้เก็บห้องให้เรียบร้อยเลยอ่ะพี่"
"ไม่เป็นไรค่ะ ให้มันดูเรียล ไม่จัดฉากไง โอเค เย็นนี้น้องฟ้าเรียนเสร็จบอกพี่นะคะ เพราะทีมงานจะรอถ่ายทำตั้งแต่ถึงหอเลย"
"ไม่ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยหรอครับ"
"ไม่ค่ะ สดๆ ตอนนั้นเลย ไม่มีจัดฉาก"
"โอเคครับพี่ แต่คำถามอย่ายากนะพี่ ผมกลัวตอบไม่ได้" ผมบอกพี่โอปอ
หลังจากคุยรายละเอียดเสร็จเรียบร้อย เพื่อนๆที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันตอนนั้นก็บอกว่าจะรอดูไลฟ์สดของผม ผมก็รู้สึกอายๆเหมือนกันนะครับที่คนอื่นๆจะเห็นห้องนอนของผมแต่สิ่งที่ผมกลัวก็คือคำถาม นี่ถ้ามีคำถามเกี่ยวกับพี่ดิน ผมคงตอบอะไรไม่ได้แน่ๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกผมก็ไปนั่งเล่นกันในห้องชมรมแปรรูป
"ไอ้ฟ้า กูว่าวันนี้คนดูมึงเยอะแน่ๆ เพจโคตรประชาสัมพันธ์เลยอ่ะ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผมดู หน้าเพจUST SO CUTE ขึ้นรูปของผมตอนได้ตำแหน่งเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรพร้อมกับข้อความเชิญชวนให้ดูไลฟ์สดในวันนี้
"ค้นฟ้าคว้าเดือน"
เปิดตัวตน "น้องฟ้า" เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตร ล้วงลึกถึงห้องนอน ซอกซอนถึงหัวใจ
ชมไลฟ์สดพร้อมกัน เวลาประมาณ 18.00 น.
ผมเห็นแค่ข้อความประชาสัมพันธ์ก็อึ้งละครับ นี่ผมต้องเจอกับอะไรบ้างเนี่ย แค่โพสนี้คนก็เข้ามาคอมเม้นท์ และกดLike เยอะมากครับ ผมไล่ๆอ่านดูมีแต่คนบอกว่าจะรอดู
"เพื่อนกูดังใหญ่แล้วคร๊าบบบ"
"ควักหัวใจออกมาเอาออกมาพิสูจน์ ฮ่าๆ"
"ค้นฟ้า หาดินหรือเปล่าาาาาา"
"รอดูๆ อยากไปช่วยค้นบ้าง"
"กรี๊ดดดด คนนี้ที่รอคอย"
"#ดินฟ้าUST"
"อยากให้สัมภาษณ์สองคนนี้พร้อมกัน #ดินฟ้าUST"
"เกาะขอบจอ รอดูน้องฟ้า"
"กรี๊ดดด จะได้เห็นห้องนอนน้องฟ้าแล้ว"
นี่คือตัวอย่างของคอมเม้นท์ที่ผมไล่ๆอ่าน มีไอ้หินหับไอ้ทิวไปคอมเม้นท์ด้วย คงไม่ต้องบอกว่าข้อความไหน :mew5: :mew5:
วันนี้ผมเลิกเรียนตอนห้าโมงครึ่งเพราะอาจารย์ปล่อยช้า ไอ้เทียนก็รีบขับมอไซค์พาผมกลับหอ ก่อนออกจากคณะผมก็โทรไปบอกพี่โอปอว่ากำลังจะกลับหอ
ทันทีที่ไอ้เทียนจอดรถที่หน้าหอ พี่ๆทีมงานก็พุ่งเข้ามาหา พร้อมกับเริ่มการไลฟ์สดอย่างไม่เป็นทางการในทันที
"ตอนนี้น้องฟ้ามาถึงหอแล้วนะคะพร้อมคนขับรถสุดหล่อน้องเทียนนั่นเอง"
"สวัสดีค่ะน้องฟ้าน้องเทียน" พี่ที่เป็นพิธีกรพูดสวัสดีผมกับไอ้เทียน
"สวัสดีครับพี่ๆ" ผมกับไอ้เทียนยกมือสวัสดีพี่ๆทีมงาน แล้วไอ้เทียนก็แยกตัวออกไปคอยดูอยู่ใกล้ๆผม
"ตอนนี้เราอยู่กับน้องฟ้าพระเอกของเราในวันนี้นะคะ ขอเชิญน้องฟ้าแนะนำตัวกับทุกๆคนหน่อยค่ะ ชื่ออะไร พักที่ไหน"
"สวัสดีครับ ผมนายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล ชื่อเล่นฟ้าครับ อยู่ปี1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร สาขาวิชาวิศวกรรมการแปรรูปอาหารครับ"
"ถ้าอยากเจอผมก็มาที่หอนี้เลยครับ หอพักปณต-ทศวรรษ มีร้านข้าวอร่อยๆด้วยครับ" ผมเดินไปที่ป้ายชื่อของหอแล้วก็ผายมือออกให้เห็นป้ายชื่อหอได้ชัดเจน แล้วก็เดินนำเข้าไปที่ร้านข้าวใต้หอของผม
อย่างที่ผมเคยบอกหอของผมมีสองตึก ตึกแรกชื่อหอปณต ซึ่งเป็นตึกที่พี่ดินอยู่ ส่วนอีกตึกนึงที่อยู่ตรงข้ามกันที่ผมอยู่ชื่อหอทศวรรษครับ ซึ่งชื่อหอก็มาจากชื่อพี่ชายของไอ้เทียนที่ชื่อปณต แล้วก็ชื่อของไอ้เทียนที่มีชื่อจริงว่าทศวรรษครับ
"ร้านข้าวประจำของผมครับ"
"เมนูโปรดของน้องฟ้าคืออะไรคะ"
"ข้าวไข่เจียวครับ ไข่เจียวที่ไม่ใส่อะไรเลย"
"กินง่ายเนอะ"
"ครับ ผมเลี้ยงง่าย แหะ แหะ"
"เอาหล่ะค่ะ ต่อไปเราก็จะขึ้นไปบนห้องของน้องฟ้ากันนะคะ ขออนุญาติน้องฟ้าพาเข้าห้องหน่อยนะคะ" พี่พิธีกรหันมาบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ แล้วก็เดินนำพี่ๆขึ้นไปที่ห้องของผม
พี่พิธีกรหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้องของผม
"ตื่นเต้นมากค่ะ น้องฟ้าจะพาเข้าห้อง" พี่พิธีกรพูดทำเอาผมยิ้มออกมา เพราะเริ่มเขินที่จะต้องให้ใครอีกหลายๆคนดูสภาพภายในห้อง
ที่ห้องชมรมเครื่องกล
"เฮ้ย..ไอ้ดิน วันนี้เพจUST ไลฟ์สดน้องฟ้าอ่ะ ตอนนี้เลย มาดูๆ" มาดูกันๆ
"เชี่ย แม่งถ่ายให้ดูถึงในห้อง"
"โอ๊ะ...นั่นรูปที่มึงวาดไอ้น้องฟ้านี่หว่า ทำไมไปอยู่ที่ห้องน้องฟ้าได้วะ"
ตัดภาพกลับมาที่ห้องของผม ตอนนี้ผมเปิดประตูให้พี่ๆทีมงานเดินเข้าไปในห้อง ดีหน่อยที่ห้องของผมไม่ค่อยรกมาก สภาพก็เลยออกอากาศได้
ที่ห้องชมรมแปรรูป
"น้องฟ้า ยิ่งดูยิ่งน่ารัก"
"เออ สายตาดื้อๆนั้นแม่งโคตรน่ารักเลยจริงๆ ขนาดกูเป็นผู้ชายยังเผลอๆ"
"เผลออะไรมึง อย่าบอกนะว่ามึงจะเคลมน้องฟ้าอ่ะ"
"เหี้ย ป่าวเว้ย ใครจะไปกล้าคิด"
"ไม่ทันไอ้ดินแล้วมั้ง เค้าจิ้นกันอยู่"
"ห้องน้องฟ้าแม่งโคตรเรียบร้อยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ"
"ว๊าย นั่นภาพวาดน้องฟ้าที่ไอ้ดินเป็นคนวาดนี่ แต่มันอยู่ที่ห้องสโมฯของมหา'ลัยนะ ทำไมตอนนี้มาอยู่ที่ห้องน้องฟ้าได้อ่ะ"
ตัดภาพกลับมาที่หอทศวรรษ
พี่พิธีกรสะดุดตากับรูปวาดผมที่วางอยู่ข้างๆหัวเตียง
"รูปนี้...พี่คุ้นตามากค่ะเหมือนว่าเคยอยู่ที่ห้องสโมฯ"
"ใช่ครับ วันนั้นที่มีงานถ่ายแบบหนังสือผมไปที่ห้องสโมฯแล้วเห็นรูปนี่พอดี ก็ตกใจว่าใครกันที่วาดรูปเรา"
"เห็นรูปตัวเองแล้วตกใจใช่มะคะน้องฟ้า"
"ใช่ครับพี่ อึ้งเลย"
"รูปตอนไหนคะเนี่ย ทำไมหน้าตามอมแมมขนาดนี้"
"รูปนี้คือตอนวันแรกที่เปิดเทอมเลยครับ" จักรยานของผมโซ่ขาด มือเปื้อน หน้าก็เลยเปื้อนอ่ะครับ
"ไหนพี่ขอดูหน่อยว่าใครเป็นคนวาดน๊า วาดเหมือนมาก โดยเฉพาะแววตาดื้อๆ"
"โห...พี่ครับ ทำไมมีแต่คนบอกผมว่าสายตาผมดื้อ"
"ก็จริงนี่คะ กล้องถ่ายเฉพาะดวงตาของน้องฟ้าหน่อยค่ะ จะได้รู้ว่าดื้อแค่ไหน"
"ปฐพี...ปฐพีไหนคะเนี่ย ที่เป็นคนวาดให้"
"ผมรู้ว่าพี่รู้ พี่ไม่ต้องมาหลอกถามผมเลย" ผมบอกพี่พิธีกร พี่แกก็ขำๆ
"ปฐพีพี่รหัสผมเองครับ" อยู่ๆไอ้หินก็โผล่หน้าเข้ามาในกล้อง
ห้องชมรมเครื่องกล
"ไอ้เหี้ยหินเล่นกูแล้วไง"
"รูปนี้ดินวาดหรอ เก่งอ่ะดิน ทำไมไม่เรียนถาปัตฯ"
"อือ เราวาดเองอ่ะ"
หอทศวรรษ
"เอ...พี่รหัสน้องหิน ก็ ดิน วิศวะน่ะสิคะ"
"โห่...พี่รู้อยู่แล้วว่าพี่ดินเป็นคนวาด อย่ามาทำแกล้งไม่รู้เลยพี่" ผมบอกพี่พิธีกร
"แน่ะ แล้วทำไมต้องหน้าแดงคะน้องฟ้า"
"อะไรพี่ ผมป่าวหน้าแดงนะพี่" ผมบอกพี่พิธีกรแล้วก็ก้มหน้าหลบกล้อง
"อยากบอกอะไรกับคนวาดรูปนี้มั๊ยคะ"
"ก็ ขอบคุณมากครับที่วาดรูปผมได้เหมือนขนาดนี้ ชอบครับ"
"ชอบรูปหรือชอบคนวาดคะ อร๊ายยเขินแทนคำตอบ"
"ชอบรูปสิครับ"
"น้องฟ้ามีคนฝากถามว่า มีรูปลงเพจคู่กับพี่ดินบ่อยๆ มีหวั่นไหวบ้างมั๊ยคะ"
คำถามนี้ของพี่พิธีกรทำเอาผมเงียบไป เพราะไม่รู้จะตอบยังไงให้ออกมาดี เพราะตอนนี้ระหว่างผมกับพี่ดินมันเลยคำว่าหวั่นไหวไปแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่ดินกำลังดูไลฟ์สดของผมอยู่หรือเปล่า
"ก็ไม่หวั่นไหวนะครับ ผมกับพี่ดินค่อนข้างเจอกันบ่อยก็เลยไม่ตื่นเต้นอะไรครับ"
"ถ้ามีคนอยากให้เป็นแฟนกันหล่ะคะ"
"ก็ได้นะครับ แต่พี่ต้องไปถามพี่ดินก่อนนะว่าอยากเป็นแฟนกับผมหรือเปล่า"
"อร๊ายยยย น้องฟ้าเปิดทางซ๊ะขนาดนี้ แฟนคลับดินฟ้าไม่อกแตกตายกันไปแล้วหรอคะ ขนาดพี่ยังฟิน อิอิ"
ห้องชมรมเครื่องกล
"เชี่ย ไอ้ดิน ว่าไงมึงน้องฟ้าออกตัวซ๊ะขนาดนั้น"
"น้องฟ้าพูดจริงพูดเล่นเนี่ย"
"ไอ้ดิน หน้าแดงทำไมครับ หรือว่ามึงก็แอบคิดอะไรกับน้อง"
"แน่ะๆ หน้าแดงๆ เพิ่งเคยเห็นไอ้ดินเขินว่ะ ฮ่าๆ"
"พอเลยๆพวกมึง เลิกแซวกูได้ละ"
หอพักทศวรรษ
ช่วงสุดท้ายพี่พิธีกรก็สัมภาษณ์ผมเกี่ยวกับเรื่องทั่วไป การเรียน กิจกรรมต่างๆ รวมถึงประเด็นตอนที่ผมไม่ขึ้นประกวดเดือนมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นก็เป็นอันจบการไลฟ์สด ซึ่งก็ใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆเหมือนกัน หลังจากที่พี่ทีมงานจากเพจUST SO CUTE กลับไปแล้ว ผมก็นั่งคุยกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนอยู่ที่ห้อง รอเวลาลงไปกินข้าว
"ไอ้ฟ้า ไลฟ์สดของมึงคนดูเพียบอ่ะ มีแต่คนพูดถึงประเด็นของมึงกับพี่ดินเว้ย"
"เออ แล้วพี่ดินอยู่ไหนวะ"
"ชมรมแหล่ะ กูว่าเค้าก็ต้องได้ดูไลฟ์สดมึงอ่ะ"
"ไอ้เทียนเลี้ยงข้าวกูเลยวันนี้อ่ะ ค่าโฆษณาหอให้มึง" ผมหันไปบอกไอ้เทียนมันก็หัวเราะ
"ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยววันนี้ไอ้เทียนเลี้ยงข้าวเองครับ"
หลังจากนั้นพวกผมก็ลงไปกินข้าวกันครับ ผมเองยังอยู่ในชุดนักศึกษา เพียงแต่เอาเสื้อออกนอกกางเกง ให้มันสบายๆ ในขณะที่พวกผมนั่งรอข้าวที่สั่งกันอยู่ พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ก็เดินเข้ามาที่ร้านข้าวพอดี ไอ้ทิวเรียกพี่ทั้งสามคนให้นั่งโต๊ะเดียวกับพวกผม ไอ้เทียนก็เอากุญแจรถไปคืนพี่ดิน
"ขอบคุณมากครับพี่ดิน ถ้าไม่ได้มอไซค์ของพี่เมื่อเช้าผมกับไอ้ฟ้าเข้าเรียนไม่ทันแน่ๆ" ไอ้เทียนพูดขอบคุณพี่ดิน
"เออ ดีแล้วที่ไม่สาย ที่หลังก็อย่าตื่นสายละกัน"
"พี่บอกไอ้ฟ้านู่น มันอ่ะชอบตื่นสาย" ไอ้เทียนพูดแล้วก็บุ้ยปากมาทางผม พี่ดินก็มองมาที่ผม สายตานิ่งๆของแก ทำให้ผมกลัวอีกแล้ว
"ไอ้ฟ้า มานี่ดิ๊" พี่ดินเรียกผม
ผมก็ลุกเดินไปหาพี่ดิน พี่ดินเอื้อมแขนยาวๆของแกมาคล้องคอผมให้โน้มลงไปใกล้ๆ แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่กับผม
"พี่ถ่ายไปทำไมอะครับ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้ กลับไปได้ละ" พี่ดินบอกผม ผมก็กลับมานั่งที่ตัวเอง
ซักพักก็มีเสียงเตือนจากเฟซบุ๊คของผม ผมเปิดดู เป็นพี่ดินที่ลงรูปแล้วก็แท็กผมมา
เป็นรูปที่พี่ดินถ่ายกับผมเมื่อกี้ ในสเตตัส.....!!
Dinn Phathapee อยู่กับ Fahh Phichaidhammakul
"โคตรรักเลยว่ะ"
เช็คอินที่ ร้านข้าวใต้หอปณตทศวรรษ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่นั่งตรงข้ามผม พี่ดินยักคิ้วให้ผมแล้วก็ยิ้มแบบเยาะๆ มันเป็นรอยยิ้มที่ผมโคตรจะหมันไส้เลย....ไอ้พี่ดิน
------------------------------------------------------
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำคอมเม้นจากคนอ่านทุกๆคนนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยยยยยยย เล่นประกาศกันแบบนี้เลยเหรอค่ะพี่ดิน
-
โอ้ยๆๆๆเล่นกันแบบนี้มีรักมากกว่าเดิม
-
:katai1: ไม่ต้องถาม ทำเลยยยย :katai1: :katai1: :katai1:
-
รูปเดียวแทนคำตอบ
พี่ดินรีบกำจัดคิมด่วน บังอาจหอมแก้มฟ้าใส
:mew3:
-
ฟินนนนนน
-
ดินฟ้า :mew3: :mew3: มีความแสดงตัวออกสื่อ
-
แมนๆบอกรักกัน "โคตรรักเลยว่ะ" อร้ายยยย ฟิน :-[
-
:mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
บอกรักผ่านสื่อหราาาาาพี่ดิน
-
:pig4: :pig4:
-
เปิดตัวไปเลยค่ะ!
-
ประกาศผ่านโซเชียลกันเลยทีเดียว
น่ารักใสๆ รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 46 : ผลของการอ้อนพี่..เกือบไปแล้ว
ช่วงนี้เป็นช่วงของการสอบกลางภาคเรียนที่สอง หลายๆวิชาเริ่มทยอยสอบนอกตารางกันแล้ว สาขาวิชาของผมโดนสอบนอกตารางไปเยอะพอสมควร มีวิชาที่เหลือสอบในตารางอาทิตย์หน้าแค่สองสามวิชา และก็เหลือแต่วิชาง่ายๆทั้งนั้น แต่ก่อนที่จะถึงอาทิตย์หน้าผมก็เจอกับการสอบนอกตารางแบบหฤโหดมากกกกกกกกกกกกก จนหัวแทบจะระเบิด นี่เมื่อคืนก็ติววิชาเคมีอินทรีย์กับไอ้เทียนจนถึงตีสอง 8โมงเช้าตื่นไปสอบ แทบตาย....ชีวิตนักศึกษาที่ผมเกลียดที่สุดก็คือช่วงสอบนี่แหล่ะครับ T_T
"เฮ้ออออ...โล่งชิบ เคมีอินทรีย์ปิดจ๊อปไปละ เออ ไอ้ฟ้า วันนี้ไม่มีเรียนบ่าย ไปไหนกันดีวะ" ไอ้เทียนถอนหายใจยาวๆออกมาหลังจากสอบนอกตารางของวิชาเคมีอินทรีย์เสร็จเรียบร้อย แล้วมันก็หันมาถามขอความเห็นจากผมว่าจะไปไหนกันดีหลังจากนี้
"ก็กินข้าวแล้วก็กลับหอไปนอน เมื่อคืนติวข้อสอบกับมึงก็เกือบเช้าละ แล้วก็มาสอบเช้าอีก กูโคตรง่วง" ผมหันไปตอบไอ้เพื่อนตี๋หล่อที่เดินอยู่ข้างๆแล้วก็ทำท่าหาวใส่มัน
"เชี่ยฟ้า หาวใส่กู" ไอ้เทียนว่าผมแล้วก็เอามือมาผลักหน้าผมออกจากตัวของมัน
"มึงอย่าง่วงดิวะ พรุ่งนี้วันเสาร์มึงก็ได้นอนทั้งวันละ วันนี้สอบวิชาที่โคตรจะยากไปแล้ว กูโคตรโล่งอ่ะ ขอบใจมึงมากนะเว้ยที่ช่วยติวให้กู กูโคตรมั่นใจอ่ะ" ไอ้เทียนหันมาตบไหล่ขอบใจผม
"มั่นใจว่าจะได้คะแนนTOP วิชานี้ใช่มะ"
"ป่าว กูมั่นใจว่ายังไงคะแนนก็ไม่ตกMin แน่นอน เพราะที่มึงเก็งข้อสอบให้กู ตรงตั้งหลายข้อ โคตรรักมึงอ่ะไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็โผตัวเข้ามากอดคอผมจนผมเซๆไป
"เอางี้ เราไปดูหนังกันกูเลี้ยงมึงเองที่ช่วยติวให้กู หรือไม่ก็เช่าหนังไปนอนดูสบายๆที่ห้องกูดีมะ" ไอ้เทียนเสนอความคิดเห็นกับผม
"กูอยากนอน มึงได้ยินมั๊ยกูอยากนอน" ผมหันไปย้ำคำกับไอ้เทียน มันก็ทำหน้ามุ่ยแล้วก็ผละออกไปจากตัวของผม
"ไอ้ฟ้า...กูว่ามึงไม่ได้นอนแล้วแหล่ะ" ไอ้เทียนหยุดเดินแล้วก็ดึงตัวผมให้หยุดตามมัน
"ทำไมวะ"
"มึงดูนั่นดิ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็บุ้ยปากไปตรงทางเข้าโรงอาหารกลางน้ำของคณะ
ผมมองตามไอ้เทียนไปก็เห็นพี่ดินยืนคุยกับผู้หญิงสองคนที่ผมจำได้ว่าเป็นพี่ปีสองที่ไปค่ายด้วย ก่อนที่พี่ดินจะเดินเข้าไปในโรงอาหาร
"เชี่ย....พี่ดิน มาทำไมที่นี่วะ" ผมพึมพำออกมาเบาๆ
"มากินข้าวกับมึงมั้ง"
ไอ้เทียนพูดจบปุ๊บ พี่ดินก็โทรมาปั๊บ ผมกดรับโทรศัพท์
"ครับพี่ดิน"
"มึงอยู่ไหนเรียนเสร็จยัง มากินข้าวกัน กูรออยู่โรงอาหารคณะมึงอ่ะ"
"ครับพี่ ผมกำลังเดินไป"
"เออๆ ให้เร็ว" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป
"พี่ดินโทรมาหรอวะ" ไอ้เทียนถามผม
"เออ"
"มากินข้าวกับมึงหรอ"
"คงงั้น กับมึงด้วยห้ามหนีกู" ผมบอกไอ้เทียน
"ได้ไง พี่ดินเค้ามาหามึงไม่ได้มาหากู"
"ไอ้เทียน มึงก็ไปกับกูแหล่ะ"
"ไม่เอา ไม่ไป ไม่อยากเป็น กขค ฮ่าๆ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"เฮ้ย..ขวัญข้าว จะไปกินข้าวกันใช่ป๊ะ เราไปด้วย" ไอ้เทียนตะโกนเรียกกลุ่มขวัญข้าวที่กำลังเดินไปที่โรงอาหารเหมือนกัน แล้วมันก็วิ่งออกไป ทิ้งผมไว้คนเดียว
"ไอ้เชี่ยเทียน ทิ้งกูนะมึง" ผมว่าไอ้เทียนแล้วก็เดินไปที่โรงอาหาร
[ที่โรงอาหารกลางน้ำ]
"แกๆ นั่นพี่ดินวิดวะนี่ มากินข้าวถึงคณะเราเลยหรอเนี่ย"
"เออ ใช่จริงๆด้วย ขาวใสหล่อเว่อร์"
"โคตร ออร่าอ่ะ คนอะไรแค่ทำหน้านิ่งๆยังน่ามองอ่ะ"
"นี่ๆ เค้าว่าฟ้าใสกับพี่ดินมีซัมติงกันจริงป่าวอ่ะเธอ"
"ไม่รู้นะ อันนี้ต้องถามคนที่ไปค่าย เห็นเค้าว่าที่ค่ายก็มีเรื่องราว"
"ชั้นคิดละฟินอ่ะ นี่..อย่าบอกนะว่าพี่ดินมากินข้าวกับฟ้าใสอ่ะ"
ผมเดินเข้าไปในโรงอาหาร ไม่ต้องมองหาก็เห็นว่าพี่ดินแกนั่งอยู่ตรงไหน คนอะไรขาววิ้ง พี่ดินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ผมก็เดินไปนั่งตรงข้ามแกแล้วก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่แก แกเหลือบตามามองผมแล้วก็พยักหน้าให้ ได้ยินเสียงคนฮือฮากัน ผมมองไปรอบๆตัวเพราะรู้สึกว่ากำลังเป็นเป้าสายตาของทุกคนในโรงอาหาร แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ หลายๆคนมองมาที่ผมกับพี่ดิน ทำเอาผมต้องก้มหน้าหลบสายตาเหล่านั้น
"อ่าว ก้มหน้าอยู่นั่นแหล่ะ กลัวอะไรนักหนา กูไม่ใช่พี่ว๊ากนะ" พี่ดินพูดว่าผมเบาๆหลังจากวางสายโทรศัพท์
"พี่ก็ดูดิ มีแต่คนมองผมกับพี่" ผมเงยหน้ามาบอกพี่ดิน
"มองก็ช่างเค้าดิ ป่ะหาข้าวกินกันกูหิวละ เออ แล้วไอ้เทียนหล่ะไม่มากินข้าวด้วยกันหรอ" พี่ดินถามหาไอ้เทียน
"มันไปกินกับเพื่อนแล้วครับ"
"อือ ป่ะๆกูหิวละ มึงเจ้าถิ่นอ่ะ พากูไปหน่อยดิ๊ ร้านไหนอร่อย" พี่ดินลุกจากโต๊ะแล้วก็เดินมากอดคอผมพาไปตรงโซนร้านข้าว
ผมโคตรรู้สึกประหม่าอ่ะ เวลาที่พี่ดินทำแบบนี้กับผมต่อหน้าคนเยอะๆ ยิ่งตอกย้ำภาพที่พี่ดินเซลฟี่กับผมแล้วขึ้นสถานะ "โคตรรักเลยว่ะ" เมื่ออาทิตย์ก่อน สถานะนั้นของพี่ดินเพจUST So Cute ก็เอาไปแชร์ต่อด้วย ยิ่งทำให้หลายๆคนแคลงใจสถานะระหว่างผมกับพี่ดิน และจับตามองผมกับพี่ดินมากขึ้น
"ไหนมึงบอกกูดิ๊ว่ากินอะไรที่ร้านไหนประจำๆ" พี่ดินถามผม
"ร้านนี้ครับ ข้าวไข่เจียว" ผมตอบพี่ดิน ทำเอาคนข้างๆหันมามองหน้าผม
"ข้าวไข่เจียว เห๊อะ..นี่มึงกินเป็นอยู่อย่างเดียวหรอเนี่ย" พี่ดินว่าผม
"ครับพี่ ผมก็กินแค่นี้แหล่ะ พี่จะกินกับผมมั๊ย ถ้าไม่กินพี่ก็กินอย่างอื่นก็ได้ครับ"
"เออ เอาแบบมึงแหล่ะ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับด้วยนะ"
"โถ่ พี่ก็กินเป็นอย่างเดียวเหมือนกันแหล่ะ ไอ้ต้มจืดเนี่ย" ผมว่าพี่ดิน
"เอาคืนกูเลยนะมึง เออ สั่งมาเหอะกูรู้มึงก็ชอบกิน" พี่ดินบอกผม
"เอาแขนออกไปได้ละครับ หนัก" ผมบอกพี่ดิน แกก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วก็ยกแขนที่กอดคอผมอยู่ออกไป
ผมเดินเข้าไปสั่งข้าวไข่เจียวกับต้มจืดเต้าหู้หมูสับที่ร้านประจำ แล้วก็ออกมายืนรอกับพี่ดิน
"ว๊ายยย ดิน ลมอะไรพัดมากินข้าวถึงที่นี่ได้เนี่ย" เสียงพี่โอปอตะโกนมาแต่ไกล ก่อนที่จะพาร่างตุ้ยนุ้ยเดินมาหาผมกับพี่ดิน ผมก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่โอปอ
"อื้ม เราอยากรู้ว่าโรงอาหาร อ.ก. จะมีของอร่อยๆกินมั๊ยอ่ะ"
"แหม่ แล้วคนข้างๆไม่อร่อยหรอ" พี่โอปอพูดแล้วก็เหล่ตามาทางผม
"ไม่รู้ ยังไม่ได้ลองชิมเลย" พี่ดินบอกพี่โอปอ ทำเอาผมหน้าร้อนวูบขึ้นมาในทันที
จังหว่ะนั้นผมเห็นไอ้เทียนเดินมาสั่งข้าว ผมก็เลยเดินออกไปหามัน
"พี่สองคนคุยกันไปก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ดินกับพี่โอปอแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น
"เชี่ยเทียน หนีกูนะมึง" ผมเดินเข้าไปว่าไอ้เทียน
"แหม่ะ ก็พี่ดินเค้าอยากกินข้าวกับมึง กูไปด้วยก็ ก ข ค ดิวะ" ไอ้เทียนหันมาตอบผม
"คนแม่งก็มองกันเต็มเลย กู...."
"มึงเขินหรอ ฮ่าๆ หน้าแดงเลยสัส" ไอ้เทียนพูดแทรกขึ้นมาแล้วก็หัวเราะ
"เออ ดิ มึงก็ยังมาแซวกูอีกนะ"
"เออ ไอ้ฟ้า พวกขวัญข้าวชวนไปตีแบดว่ะ มันจองคอร์ทกันไว้"
"ตอนไหน"
"กินข้าวเสร็จเนี่ยก็ไปละ ตียาวๆเลย"
"เออ ไปดิ แต่พี่ดินไม่รู้จะชวนกูไปไหนอีกหรือเปล่า"
"มึงก็ชวนพี่เค้าไปด้วยกันดิวะ ไปตีแบดอ่ะ"
"เออๆ จะลองชวนดู" ผมบอกไอ้เทียน แล้วก็ยกถาดข้าวที่สั่งเดินออกมาจากร้าน
พี่ดินเห็นผมก็ผละจากพี่โอปอเดินมารับถาดข้าวจากผมไปถือแทน
"พี่โอปอไปกินข้าวด้วยกันมั๊ยครับ" ผมชวนพี่โอปอไปกินข้าว
"พี่กินแล้วค่ะ มีสอบบ่าย พี่ไปก่อนนะ ไปก่อนนะดินไว้เจอกัน" พี่โอปอบอกผม แล้วก็บอกลาพี่ดิน
"อ่าว ไอ้เทียน ไปนั่งกินข้าวกับพี่มั๊ย" พี่ดินเห็นไอ้เทียนก็หยุดทัก
"สวัสดีครับพี่ดิน ผมนั่งกับเพื่อนแล้วอ่ะ พี่ดินตามสบายเลยครับ ไม่อยากเป็น กขค แหะ แหะ" ไอ้เทียนตอบพี่ดิน
"แหม่ พวกมึงนี่นะรู้งานกันจริงๆ" พี่ดินว่าไอ้เทียนแล้วก็ขำๆ ก่อนที่จะถือถาดข้าวเดินกลับไปที่โต๊ะ
ผมเดินตามพี่ดินมาแล้วก็นั่งกินข้าวด้วยกัน
"พี่ดินครับ กินข้าวเสร็จพี่จะไปไหนป่าวครับ"
"ไม่ไปอ่ะ ไอ้ทิตย์เลี้ยงสายรหัส ไอ้โอมกลับบ้าน ไม่มีใครอยู่เลย" พี่ดินตอบผม
"ไปตีแบดกันมั๊ยครับ ไอ้เทียนชวนผมเมื่อกี้ เพื่อนจองคอร์ทไว้อ่ะ"
"มึงไม่มีเรียนบ่ายหรอ ปกติวันศุกร์มึงมีเรียนถึงทุ่มนึงนี่" พี่ดินเงยหน้ามาถามผม
"ไม่มีครับ อาจารย์ไม่มา"
"อ่อ เออ มึงไปเถอะ เดี๋ยวกูกลับไปชมรมก็ได้"
"พี่จะชวนผมไปไหนหรือเปล่าครับ"
"ป่าว แค่จะมากินข้าวกับมึงอ่ะ แล้วก็จะกลับไปชมรม ไม่รู้ว่ามึงไม่มีเรียน"
"งั้นพี่ไปตีแบดกับผมนะครับ" ผมบอกพี่ดิน
"ไม่อ่ะ มึงไปกับเพื่อนๆเถอะไว้เจอกันตอนเย็น"
"ผมอยากให้พี่ไปด้วย พี่ว่างพี่ก็ไปกับผมสิ"
พี่ดินเงยหน้ามามองผมอีกครั้ง แล้วก็ยิ้มออกมานิดๆ
"มึงนี่นะ อ้อนกูจริงๆ เออ ไปก็ไป"
"ครับพี่ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ"
"เออ กินข้าวอิ่มๆก็ไปตีแบด จุกตาย" พี่ดินบอกผม
"โห่ พี่ กว่าจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า กว่าจะไปสนามแบด ข้าวก็ย่อยหมดละครับ"
ผมกับพี่ดินกินข้าวเสร็จก็พากันกลับหอ โดยผมปั่นจักรยานกลับกับไอ้เทียน ส่วนพี่ดินขี่มอไซค์กลับ
มาถึงหอผมเจอไอ้หินที่กำลังเดินเข้าหอพอดี ผมก็ตะโกนเรียกมัน
"ไอ้หิน...เชี่ยหิน"
ไอ้หินก็หยุดเดินแล้วหันมามองผม
"เลิกเรียนเร็วจังวะ" ผมถามไอ้คนตัวสูงข้างหน้า
"วันศุกร์กูไม่มีเรียนบ่าย"
"แล้วไอ้ทิวอ่ะ"
"ไปเลี้ยงสายกับพี่ทิตย์"
"เออ งั้นมึงก็ว่างดิ"
"ก็ว่างนะ แล้วพวกมึงอะ ทำไมกลับเร็วโดดเรียนหรอ"
"ป่าวๆ อาจารย์ไม่มาพวกกูเลยไม่มีเรียน"
"ไอ้หิน ไปตีแบดกันป่าว พี่ดินก็ไป" ไอ้เทียนชวนไอ้หิน
"เออ ไปดิ ว่างๆไม่มีไรทำเหมือนกันว่ะ" ไอ้หินตอบไอ้เทียน
หลังจากนั้นพวกผมก็พากันขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่าง พี่ดินเอากุญแจรถมอเตอร์ไซค์ของพี่อาทิตย์มาให้ไอ้หินเพื่อขับคอร์ทแบด ผมซ้อนพี่ดิน ส่วนไอ้เทียนไปกับไอ้หิน
พอไปถึงคอร์ทแบด พวกขวัญข้าวดูจะร่าเริงกันมาก เพราะเห็นทั้งพี่ดินแล้วก็ไอ้หินเดินเข้ามาพร้อมกับผมแล้วก็ไอ้เทียน
"เออ ไอ้คิมไปไหนวะ" ผมถามไอ้เทียนเพราะตั้งแต่ออกจากห้องสอบมาก็ไม่เห็นมันเลย
"มีงานมั้ง เดือนมหาลัยก็งี้อ่ะ งานเยอะ"
"สงสารมันเหมือนกันว่ะ เหมือนกูส่งมันไปลำบาก" ผมบ่นออกมา
"มึงก็คิดมาก ป่ะตีแบดกัน" ไอ้เทียนตบไหล่ปลอบใจผมแล้วก็พากันไปวอร์มร่างกาย
"ฟ้า พี่ดินมาเล่นแบดด้วยหรอ ดีอ่ะ"
"อือ เราชวนมาด้วยอ่ะ พวกเธอไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย"
"ไม่ว่าเลยฟ้า ชวนมาบ่อยๆก็ดีนะ"
"เพราะฟ้ามา พี่ดินถึงมา อิอิ" ขวัญข้าวแซวผม
"เรารู้ละ ว่าทำไมเค้าถึงแซวพี่ดินกับฟ้า ก็ดูดิพออยู่ด้วยกันแล้วโคตรใช่อ่ะ เราเห็นตั้งแต่ตอนกินข้าวละ แต่พี่ดินชอบทำหน้านิ่งๆเนอะ ดูดุๆอ่ะ"
"อือ ตัวจริงก็ดุ"
"เออ นี่ไอ้หินเพื่อนฟ้าเองอยู่วิดวะ เป็นน้องรหัสพี่ดิน ใครที่ไปค่ายก็คงรู้จักมันละนะ" ผมดึงตัวไอ้หินเข้ามาแนะนำให้เพื่อนๆที่ไม่ได้ไปค่ายรู้จัก ไอ้หินก็ถึงกับเหวอๆไป เพราะไม่ทันตั้งตัว
"เอาซ๊ะละเอียดเลยนะมึง" ไอ้หินว่าผมแล้วก็หัวเราะ
"เดี๋ยวแบ่งเล่นสองคอร์ทเลยก็ได้ เราไปถามมาละคอร์ทข้างๆว่างอยู่" เพื่อนเดินเข้ามาบอกผม
"ผมคู่กับไอ้เทียน พี่ดินคู่กับไอ้หินนะครับ" ผมบอกพี่ดิน
"เออ"
"เอางี้...คู่ไหนแพ้ เลี้ยงข้าวนะครับ" ไอ้เทียนพูดขึ้น
"ได้ จัดไป" ไอ้หินพูดแล้วก็หันไปแท๊กมือกับพี่ดิน
ผมอ่ะเล่นแบดคู่กับไอ้เทียนจนเข้าขากันดีแล้วครับ ก็เลยมั่นใจว่ายังไงเกมส์นี้ก็ชนะ พี่ดินกับไอ้หินได้เลี้ยงข้าวผมแน่ๆ
"สองในสามเซ็ตนะเว้ย" ไอ้หินบอกผมกับไอ้เทียน
"เออ โอเค"
หลังจากนั้นพวกผมก็เริ่มการแข่งขันกัน เกมส์แรก คู่พี่ดินกับไอ้หินชนะไปก่อน พอมาเกมส์สองผมกับไอ้เทียนกลับมาชนะได้บ้าง ทำให้เสมอกัน ต้องตัดสินเซ็ตที่สาม และก็เป็นผมกับไอ้เทียนที่ชนะพี่ดินกับไอ้หินไปอย่างฉิวเฉียด
"ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวมึงเจอกูกีฬาเฟรชชี่" ไอ้หินบอกผม
"เออ ปากดีนะมึง วันนี้เลี้ยงข้าวกูเลยนะ"
"ได้คร๊าบบบ ฟ้าอยากกินอะไรฟ้าบอกหินเลยนะ หินจะพาไปกินให้เต็มที่เลย" ไอ้หินพูดแล้วก็เดินเข้ามาเอาสองมือหยิกแก้มผมอย่างหมันเขี้ยว คงเพราะความเคยชินของมัน แต่นั่นก็ทำเอาเพื่อนหลายๆคนมองการกระทำของไอ้หินที่ทำกับผม
"เชี่ยหิน คนมองกันเต็มเลยมึง เล่นไรของมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้หินเบาๆแล้วก็ปัดมือมันออกจากแก้มผม ไอ้หินก็หันไปมองรอบๆตัว
"เราว่า ฟ้ากับหินก็ไม่เลวนะ อิอิ"
"มา ใครอยากแข่งกับหินมาได้เลยครับ" ไอ้หินพูดแล้วก็เดินลงไปในสนามแก้เขิน
"ขอตีคู่กับรองดาวมหาลัยได้มั๊ยครับ" ไอ้หินเข้าไปโค้งขออนุญาติขวัญข้าว เพื่อนๆก็หัวเราะกัน แต่ขวัญข้าวก็ยอมลงไปตีแบดคู่กับไอ้หิน
ผมเดินไปซื้อน้ำแล้วก็เอามาให้พี่ดินที่นั่งพักอยู่
"เพจUSTนี่ไม่ปล่อยเราสองคนจริงๆ" พี่ดินพูดขึ้นมาแล้วก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผมดูพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
มันเป็นภาพที่ผมกับพี่ดินนั่งกินข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร
"เค้าแอบมากินข้าวด้วยกัน" ดิน วิศวะปี2 & ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตรปี1
#ดินฟ้าUST #USTCuteBoy #จิ้นYUST
พิกัด : โรงอาหารกลางน้ำคณะอุตสาหกรรมเกษตร
ส่วนอีกภาพนึงเพิ่งลงเพจไปสดๆร้อนๆเมื่อ15นาทีที่ผ่านมา แต่ก็มีคนกดLikeเกือบๆ200Like เป็นภาพของผมกับพี่ดินที่ยืนคุยกันในคอร์ทแบด
"เมื่อคู่จิ้นมาตีแบด" ดิน วิศวะปี2 & ฟ้า อุตสาหกรรมเกษตรปี1
#ดินฟ้าUST #USTCuteBoy #จิ้นYUST
พิกัด : คอร์ทแบดUST
"พี่ดินครับ พรุ่งนี้พี่ไปไหนป่าวครับ" ผมยื่นโทรศัพท์คืนพี่ดินแล้วก็เอ่ยปากถาม
"ไม่นะ กูอยากตื่นสายๆ อยากปิดม่านนอนทั้งวันในห้องมืดๆ" พี่ดินบอกผม
"พี่มานอนกับผมมั๊ยครับ" ผมหันไปถามพี่ดิน ทำเอาคนโดนถามชะงักไป
"มึงชวนกูไปนอนด้วย?" พี่ดินหันมาถามย้ำผม ผมก็พยักหน้าให้
พี่ดินยิ้มแล้วก็เอามือมาเช็ดเหงื่อที่ติดอยู่ตรงปลายจมูกให้ผม
"เออ ได้ดิ เดี๋ยวคืนนี้กูไปนอนด้วย" พี่ดินตอบผมแล้วก็ลุกดึงแขนผมลงไปตีแบด
"ป่ะ เล่นต่อเถอะ ออกกำลังกายให้เหนื่อยๆจะได้หลับสบาย" พี่ดินบอกผม
รอบนี้ผมตีคู่กับพี่ดิน แข่งกับไอ้หินที่คู่กับไอ้เทียน ปรากฏว่าผมกับพี่ดินชนะไอ้สองคนนั้น พวกผมเล่นแบดกันจนรู้สึกเหนื่อยก็พากันเลิกเล่น แล้วก็แยกย้ายกับพวกขวัญข้าว พอออกมาจากยิมแบดฟ้าก็จะมืดแล้ว พี่ดินกับไอ้หินก็เลี้ยงข้าวผมกับไอ้เทียนตามกติกาเพราะว่าแพ้ผมกับไอ้เทียน
"ไอ้เทียน ไปเล่นเกมส์ห้องมึงได้ป๊ะ ไอ้ทิวกว่าจะกลับคงดึกอ่ะ" ไอ้หินถามไอ้เทียน ไอ้เทียนก็รีบพยักหน้า เพราะถ้าเรื่องเกมส์ ไอ้เทียนไม่มีปฏิเสธอยู่แล้ว
"พี่ดินครับ ไปเล่นเกมส์ด้วยกันนะพี่" ไอ้หินชวนพี่ดิน แกก็พยักหน้า
"เล่นเกมส์เสร็จพี่ก็นอนห้องไอ้ฟ้าเลย ง่ายๆไม่ต้องกลับหอ" ไอ้หินบอกพี่รหัส
"เออน่า มึงไม่ต้องมาแนะนำกูหรอก" พี่ดินว่าไอ้หิน
"ฮั่นแน่...พี่อยากมานอนห้องไอ้ฟ้าหล่ะสิ" ไอ้หินพูดแหย่พี่รหัสตัวเอง
"กวนตีนกูนะมึง" พี่ดินเงยหน้ามาว่าไอ้หิน ไอ้หินก็หัวเราะชอบใจที่ยั่วโมโหพี่รหัสได้
"มึงก็ชอบแหย่พี่เค้าจัง" ผมหันไปว่าไอ้หิน
"แน่ะ มีออกตัวแทนกันด้วย แหม่ๆ" ไอ้หินแซวผม
"กวนตีนนะมึง" ผมว่าไอ้หินแล้วก็หันกลับมากินข้าว ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับมัน
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็กลับขึ้นห้องมาอาบน้ำ แล้วก็ลงไปรับพี่ดินพาขึ้นไปบนห้องไอ้เทียน ผมไม่ชอบเล่นเกมส์ก็เลยนอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย วีดีโอคอลหาไอ้ภู เห็นหน้ามันแล้วก็คิดถึง เดี๋ยวปิดเทอมนี้ผม ไอ้หิน ไอ้ทิวก็จะกลับบ้านที่เชียงรายกัน ว่าจะชวนพี่ดิน พี่อาทิตย์ พี่โอมไปเที่ยวด้วย เพราะไอ้ภูบอกว่า พ่อกับแม่บ่นๆอยากให้พี่ดินขึ้นไปเที่ยวที่บ้าน
คนบ่นว่าง่วงอย่างพี่ดินพอได้เกมส์ก็คงตาสว่าง ไหลยาวเลยทีนี้ จนไอ้ทิวที่กลับมาจากเลี้ยงสายรหัสตอนสี่ทุ่มมานั่งเล่นเกมส์ด้วย พี่ดินถามหาพี่อาทิตย์ไอ้ทิวก็บอกว่าพี่อาทิตย์ไปต่อที่ร้านเหล้ากับรุ่นพี่ในสายรหัส แต่ไอ้ทิวไม่ได้ไปด้วยเพราะง่วงนอน
"แหม่ ง่วงนอน แต่พอมาเจอเกมส์ตาสว่างเลยนะมึง" ผมแซวไอ้ทิว
"พูดมากว่ะไอ้ฟ้า เออ กูมีขนมมาฝากด้วยอยู่ที่ห้องอ่ะเดี๋ยวแวะไปเอาละกัน ส่วนนี่ของไอ้เทียนเอาไป" ไอ้ทิวส่งกล่องโดนัทให้ไอ้เทียน
"เออ ขอบใจนะมึง กินเลยได้ป๊ะ หิวๆว่ะ" ไอ้เทียนพูดแล้วก็เปิดกล่องหยิบโดนัทแจกให้ทุกคน
จนเกือบๆตีสอง พวกนั้นก็เลิกเล่นเกมส์ ผมเองนอนรอจนตาจะปิดละ พี่ดินเดินมาดึงตัวผมให้ลุกเพื่อกลับห้อง
"พรุ่งนี้ไม่ต้องปลุกกูกินข้าวเช้านะ" ผมบอกไอ้พวกนั้น
"รับทราบครับ พี่ดินครับ อย่าหักโหมนะพี่ ถนอมๆเพื่อนผมหน่อย" ไอ้หินบอกพี่ดิน
"เชี่ยหินกวนตีนนะมึง ไปนอนด้วยกันเลยมั๊ย" ผมหันไปว่าไอ้หิน
"ไม่เอาๆ ไม่อยากเป็น กขค ฮ่าๆ"
"ไอ้เพื่อนเชี่ย" ผมว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะ
ผมแวะเอาขนมที่ไอ้ทิวเอามาฝาก แล้วก็พาพี่ดินเข้าห้อง พี่ดินเดินขึ้นไปนอนบนเตียง ผมก็เปิดแอร์แล้วก็เข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำ พี่ดินก็เข้ามาเอาน้ำยาบ้วนปากกลั้วคอข้างๆผม
ผมแปรงฟันเสร็จแล้วก็ขึ้นไปบนเตียงนอน พี่ดินบ้วนปากเสร็จก็ออกมาปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียงมานอนข้างๆผม
ผมพลิกตัวกลับไปกอดพี่ดินจนแน่น พี่ดินเองก็นิ่งไปที่จู่ๆก็โดนผมกอด
"พี่ดินครับ ผมขอกอดพี่ทั้งคืนเลยนะครับ"
"ไม่อ่ะ ให้กูกอดมึงดีกว่า" พี่ดินพูดแล้วก็พลิกตัวมารวบตัวผมเข้าไปกอด หัวของผมซุกอยู่กับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดินได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของพี่ดิน
"กูต้องการแค่นี้แหล่ะ แค่ได้กอดมึง ได้อยู่ใกล้ๆมึง" พี่ดินพูดแล้วก็เอานิ้วเรียวยาวมาเขี่ยๆเส้นผมบนหัวของผมเบาๆ
"พี่ครับ ฝันดีนะครับ"
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินเรียกผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองพี่ดิน
พี่ดินก้มลงมามองหน้าผมแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาประทับริมฝีปากลงบนปากของผม
"ฝันดีนะครับ" คนตรงหน้าพูดกับผมเบาๆแล้วก็เอาปลายจมูกโด่งๆมาขยี้กับปลายจมูกของผม ลมหายใจอุ่นๆพ่นใส่กัน ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆ จนต้องก้มหน้าซุกเข้าไปกับหน้าอกของพี่ดิน เพื่อเลี่ยงการกระทำนั้น
"พี่ดินครับ พี่กอดผมจนเช้าเลยได้มั๊ยครับ" ผมถามพี่ดิน
พี่ดินหัวเราะ หึ หึ ในลำคอแล้วก็ออกแรงกอดผมจนแน่น แกก้มหน้าลงมาจูบที่หัวของผม
"ไอ้ฟ้ามึงนี่นะ ขี้อ้อนชิบ จะทำกูทนไม่ไหวละเนี่ย"
"ทนอะไรครับพี่"
"มึงอยากรู้หรอ"
"ครับ"
"กูอยากทำกับมึงมากกว่าที่ทำอยู่"
"พี่หมายถึงอะไรครับ"
"ทำให้มึงเป็นเมียกู"
"เชี่ย พี่อ่ะ ผมนอนแล้วนะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ก้มหน้าซุกเข้ากับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดิน ใบหน้าผมร้อนผ่าวๆ
ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยมึง...ไอ้ฟ้า ผมว่าตัวเองในใจ
----------------------------------------
ขอบคุณคนอ่านทุกคนสำหรับคอมเม้นต์นะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม กล(รัก)เกียร์ ด้วยนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ทำซะทีเถอะ
-
ขี้อ้อนแล้วไง ก็ได้แค่เนี้ย :z3: :z3: :z3:
พัฒนาการช้าทั้งคู่ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มีความกอดกััน.เราเป็นฟ้านะ เราจัดการพี่ดิน. 555.
-
ขี้อ้อนแบบนี้น่าจะอีกไม่นาน พี่ดินทนไม่ไหวแน่ๆน้องฟ้า :mew3: :man1:
-
เมื่อไหร่เขาจะได้กันค่ะไรท์ เราอยากรู้ เรารออยู่ 5555
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
มานอนกอดกันแล้วววว
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยยยยยเขินอ่ะ นี่พลาดนิยายเรื่องนี้ได้ยังไงกันนะ
ชอบอ่ะ รักเด็กวิศวะจังเลยค่ะ อิอิ พี่ดิน :)
อ่านทันละ เขินยิ้มจนแก้มจะแตก
-
เขิลลลลลลตัวเเตกๆๆ
-
ฟ้าอ้อนมากๆพี่ดินจะทนไม่ไหวแล้วหนูจะเจ็บตัวนะลูก :laugh:
-
หนุกหนานจริงๆ เลย :katai2-1: :katai2-1:
-
ทำซะทีเถอะ
ลั่นเบย
ลุ้นๆๆๆ
:hao7:
-
:laugh:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 47 : กีฬาเฟรชชี่/แมตช์นี้สีชมพู
ผ่านพ้นช่วงการสอบกลางภาคเรียนที่สองไป ก็มีอีกกิจกรรมนึงสำหรับเหล่าน้องใหม่เฟรชชี่อย่างพวกผม นั่นก็คือ กีฬาเฟรชชี่ นั่นเองครับ ซึ่งปกติกีฬาเฟรชชี่จะแข่งกันตั้งแต่เทอมหนึ่ง แต่เนื่องด้วยเหตุผลบางประการ ทางมหาวิทยาลัยก็เลยเลื่อนมาจัดในเทอมสองเช่นเดียวกับการประกวดดาว-เดือนของมหาวิทยาลัยนั่นเองครับ
ผมกับไอ้เทียนได้เป็นตัวแทนของคณะลงแข่งแบดมินตันครับ ผมแข่งประเภทชายคู่ คู่กับไอ้เทียน แล้วก็คู่ผสมคู่กับขวัญข้าว ส่วนชายเดี่ยวผมให้ไอ้เทียนไปแข่งเพราะดูแล้วมันเก่งกว่าผม ได้เหรียญทองแน่ๆ และอีกกีฬานึงที่ผมกับไอ้เทียนได้ลงแข่งก็คือบาสเกตบอลครับ ไอ้คิมก็ลงแข่งด้วย การแข่งขันกีฬาเริ่มแข่งมาเรื่อยๆในรอบรอง ก่อนที่จะเป็นพิธีเปิดอย่างเป็นทางการในรอบสุดท้ายซึ่งก็คือวันนี้ครับ ผมกับไอ้เทียนเหนื่อยแน่ๆ เพราะแบดมินตันชายคู่ผมกับไอ้เทียนได้เข้าชิงกับคณะวิศวะซึ่งก็คือไอ้หินกับไอ้บอสเดือนวิศวะครับ แล้วประเภทผสมผมกับไอ้เทียนจากคณะอุตสาหกรรมเกษตรได้ไปชิงกันเองอีก ส่วนบาสชายคณะอุตสาหกรรมเกษตรได้เข้าชิงเหรียญทองแดงกับคณะวิทยาศาสตร์ครับ
วันนี้หลังจากเสร็จสิ้นพิธีเปิด ผมกับไอ้เทียนก็ลงแข่งแบดมินตันชายคู่ รอบชิงเหรียญทองเลยครับ ซึ่งคู่แข่งของผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หินกับไอ้บอส จากคณะวิศวะนั่นเองครับ
"ไอ้ฟ้า มึงเสร็จกูแน่ ถ้ากูได้เหรียญทองมึงเลี้ยงข้าวกูนะ" ไอ้หินเดินมาบอกผม
"เลี้ยงข้าวเหี้ยไร มึงดูนั่นข้าวกล่องเยอะแยะ จะกินอะไรมึงเลือกเอาเลย" ผมบอกไอ้หินแล้วก็บุ้ยปากให้มันมอง บรรดาข้าวกล่องชนิดต่างๆที่ทางสโมสรนักศึกษาเตรียมไว้สำหรับเลี้ยงนักกีฬา ไอ้หินก็มองตามที่ผมบอก แล้วก็เงียบไป
"ถ้ากูชนะมึงหล่ะ มึงจะให้อะไรกู" ผมถามไอ้หิน
"อืม ถ้ามึงชนะกูหรอ" ไอ้หินพึมพำแล้วก็ทำท่าครุ่นคิด
"กูจะยอมเป็นผัวมึงเลย"
"ไอ้เพื่อนเหี้ย" ผมด่าไอ้หิน มันก็หัวเราะ ก่อนที่จะชะงักไปเพราะหันไปเห็นพี่ดินที่ยืนอยู่ข้างหลังมัน
"เอ่อ พี่ดินมาเชียร์ผมหรอครับพี่ ผมโคตรดีใจอ่ะที่พี่รหัสมาเชียร์" ไอ้หินหันไปพูดกับพี่ดิน สีหน้าของมันกังวล เพราะไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อกี้พี่ดินทันได้ยินหรือเปล่า
พี่ดินเหล่ตามองไอ้หินแล้วก็พยักหน้าให้มัน ทำให้ไอ้หินยิ้มออกมาได้ มันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"อ่ะ เห็นบ่นปวดหลัง หันมาเดี๋ยวกูแปะให้" พี่ดินบอกไอ้หินแล้วก็ชูแผ่นแปะบรรเทาอาการปวดหลังให้ไอ้หินดู
ไอ้หินก็ทำหน้าแปลกใจ แต่มันก็หันหลังให้พี่ดินเลิกเสื้อมันขึ้นแล้วก็แปะแผ่นบรรเทาอาการปวดหลังให้
พี่ดินแปะให้ไอ้หินเสร็จก็เดินมาหาผม
"มึงด้วย หันหลังมาดิเดี๋ยวกูแปะให้ เสร็จจากนี่ต้องไปแข่งบาสต่อไม่ใช่หรอ" พี่ดินผละจากไอ้หินแล้วก็เดินมานั่งข้างๆผม
"ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมให้ไอ้เทียนแปะให้ก็ได้ครับ" ผมบอกพี่ดิน พี่ดินก็มองหน้าผม สายตานิ่งๆของแก สะกดผมได้ทุกที
"เออ งั้นก็ตามใจ กูวางไว้ตรงนี้นะ" พี่ดินบอกผม แล้วก็วางถุงใส่แผ่นแปะบรรเทาอาการปวดหลังไว้ให้ก่อนที่จะลุกเดินออกไป
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดินไว้ แกก็หยุดเดินแล้วเอี้ยวตัวมามองผม
"พี่จะเชียร์ผมป่าวอ่ะ"
"อือ" พี่ดินพูดแค่นั้นพร้อมกับพยักหน้า แล้วก็เดินออกไป
ผมมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่กำลังเดินไป คนอะไรบทจะเย็นชาก็โคตรจะเย็นชาเลย เป็นห่วงเอาแผ่นแปะหลังมาให้ แต่ทำไมต้องมาแบบท่าทีเย็นชาแบบนี้ด้วยนะ
"ไอ้ฟ้ามึงจะแปะป่าวไอ้แผ่นนี่อ่ะ" ไอ้เทียนเดินเข้ามาถามผมแล้วก็หยิบแผ่นแปะหลังที่พี่ดินวางไว้ไปถือไว้ในมือ
"เออ แปะดิๆ" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ถกเสื้อขึ้น หันหลังให้ไอ้เทียนแปะแผ่นบรรเทาอาการปวดหลังให้
"กรี๊ดดดด น้องฟ้าขาวเว่อร์เลยมึง ดูดิๆ"
"แหม่ น้องฟ้าน้องเทียนทำแบบนี้สาววายอย่างพี่เลือดกำเดาจะไหลนะคะ"
"น้องฟ้างานโคตรดีอ่ะ เมื่อกี้เห็นไอ้ดินแอบมาหาด้วย กูว่าสองคนนี้แม่งชักจะยังไงๆอยู่นะ"
"น้องฟ้าน้องเทียน พี่โอปอมาเชียร์แล้วนะคะ สู้ๆนะ"
"ขอเหรียญทองมาให้อีโอปอ อมด้วยนะ ฮ่าๆ"
ผมได้ยินเสียงรุ่นพี่ที่คณะเรียกก็หันไปมอง เห็นไอ้คิมมาเชียร์เหมือนกัน ผมก็โบกมือให้มัน
หลังจากนั้นผมกับไอ้เทียนก็ลงไปแข่งแบดครับ ปรากฏว่าคู่ของผมกับไอ้เทียนชนะ ได้เหรียญทอง ไอ้หินแพ้ผม แต่มันก็เข้ามาแสดงความยินดีกับผม ไอ้หินอุ้มผมจนตัวลอย คนที่มองอยู่ก็ส่งเสียงกรี๊ดกัน
"อร๊ายยย น้องหินน้องฟ้า เล่นกันแบบนี้พี่หัวใจจะวาย"
"จะต้องดีใจขนาดนั้นมั๊ย งานดีเว่อร์หินฟ้า"
"เห็นมั๊ยเราบอกแล้วว่าหินกับฟ้าอ่ะ เคมีโคตรเข้ากัน"
"ก็เค้าเพื่อนกันจะทำแบบนี้ก็ไม่แปลกนะ แต่ทำไมเราเห็นแล้วเขินวะ"
"ไอ้หินมันก็ชอบแกล้งไอ้ฟ้าแบบนี้แหล่ะ"
"เชี่ยหินเล่นไรของมึงเนี่ย คนมองใหญ่เลย อายนะเว้ย" ผมว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะ ยังไม่สลดอีก
"ก็กูดีใจเพื่อนกูได้เหรียญทอง มึงจะว่ากูทำไมเนี่ย หรือว่ากลัวพี่ดินหึง ฮ่าๆ" ไอ้หินแซวผม
"ปากดีนะมึง มึงดูหน้าพี่รหัสมึงซ๊ะก่อน เจ็บแน่มึง" ผมกระซิบบอกไอ้หินเบาๆ มันก็หันไปมองพี่ดินที่ยืนอยู่ตรงฝั่งของกองเชียร์วิศวะ แล้วมันก็เงียบไป
"เชี่ย หน้าโคตรนิ่ง ซวยแน่กู" ไอ้หินพึมพำออกมาเบาๆ
หลังจากนั้นผมก็ต้องลงแข่งต่อในประเภทคู่ผสมซึ่งผมลงคู่กับขวัญข้าว แข่งกับคู่ของไอ้เทียน ซึ่งก็เป็นคณะอุตสาหกรรมเกษตรเหมือนกันที่โคจรมาเจอกันเองในรอบชิง บรรดากองเชียร์คณะอุตสาหกรรมเกษตรซึ่งนำโดยพี่โอปอกับทีมงานสันทนาการก็เข้ามาเชียร์เป็นที่สนุกสนานมาก ผมลงแข่งแบบสบายๆ เหมือนกับมาเล่นแบดกับเพื่อน เพราะจะชนะหรือแพ้ยังไงก็คณะอุตสาหกรรมเกษตรเหมือนกัน ผลสุดท้ายคู่ของไอ้เทียนก็เอาชนะคู่ของผมไปได้ ทำให้ผมได้เหรียญเงินในประเภทคู่ผสมมาคล้องคออีกเหรียญ หลังจากแข่งแบดมินตันเสร็จ ผมกับไอ้เทียนก็ยังไม่ได้พัก เพราะต้องไปแข่งรอบชิงเหรียญทองแดงบาสเกตบอลชายต่อ
"ถ้าบาสเราชนะนะ ไอ้ฟ้ามึงก็จะได้ครบทั้งสามเหรียญเลยนะมึง ทอง เงิน ทองแดง" ไอ้คิมบอกผมในขณะที่กำลังพากันเดินไปสนามบาส
"เออ จริงว่ะ ฮ่าๆ" ผมพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
พอไปถึงสนามบาสผมก็เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด ในห้องน้ำผมเจอกับพี่ดิน ที่กำลังยืนล้างมืออยู่ ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆพี่ดิน
"ดีใจด้วยนะ เหรียญทองเหรียญเงิน" พี่ดินหันมาบอกผม ผมก็หันไปยิ้มให้พี่ดิน
"ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวผมจะแข่งบาส พี่ไปเชียร์ผมด้วยนะ"
"อืม ก็นี่ไง กูมาเชียร์มึงเนี่ย ไม่เชียร์แฟนแล้วจะเชียร์หมาที่ไหนวะ" พี่ดินบอกผม ทำเอาผมหน้ามุ่ย
"หมาอีกละ ผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด
"ไอ้หมาน้อย ให้ชนะนะมึง" พี่ดินพูดตามหลังผมมา ผมก็หันไปพยักหน้าให้
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเพื่อนๆในทีมลงไปวอร์มกันแล้ว ผมก็ตามลงไปวอร์มในสนาม ทันทีที่ผมลงไปในสนาม ก็มีเสียงกรี๊ดขึ้นมาจากบรรดากองเชียร์ ยิ่งไอ้คิมตามลงมาอีก เสียงกรี๊ดยิ่งดังขึ้น พอถึงเวลาแข่ง ผมกับไอ้เทียนได้นั่งเป็นตัวสำรองก่อนเพราะพี่ปีสองที่เป็นหัวหน้าทีมเห็นว่าผมกับไอ้เทียนเพิ่งจะแข่งแบดมินตันมาก็เลยให้พักเหนื่อยก่อน หลังจากนั้นผมก็ได้ลงแข่งในควอเตอร์ที่สอง ซึ่งก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเพราะควอเตอร์แรกคะแนนนำอยู่ค่อนข้างเยอะ และก็เป็นคณะอุตสาหกรรมเกษตรที่เป็นฝ่ายชนะในที่สุด ผมได้เหรียญทองแดงมาคล้องคอเพิ่มอีกเหรียญ เป็นอย่างที่ไอ้คิมบอกจริงๆว่าผมได้ครบทั้งสามเหรียญเลยในกีฬาเฟรชชี่
หลังจากรอบชิงเหรียญทองแดงจบลงต่อไปก็เป็นการชิงชนะเลิศระหว่างคณะวิศวะกับสถาปัตฯ ผมก็อยู่เชียร์ไอ้หินกับไอ้ทิวต่อ ทีมของวิศวะมีพี่ดินเป็นหัวหน้าทีม และก็จบลงด้วยการได้เหรียญทองของคณะวิศวะ
"ดีใจด้วยนะเว้ย เหรียญทองบาส" ผมเดินเข้าไปแสดงความยินดีกับไอ้หินไอ้ทิว
"มึงจะเอาเหรียญไปต้มกินหรอได้ฟ้า" ไอ้ทิวพูดแซวผมแล้วก็มองมาที่คอของผมที่ห้อยเหรียญที่ได้มาจากการแข่งกีฬาเอาไว้
"อ่ะกูให้อีกเหรียญ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วถอดเหรียญทองจากคอของมันมาสวมให้ผม ไอ้หินก็เอามาคล้องให้ผมด้วย
"เชี่ย พวกมึงนี่ เล่นไรกันเนี่ยกูไม่ใช่ที่คล้องเหรียญนะ" ผมว่าไอ้พวกนั้น
"เออน่า ฝากไว้ก่อนนะที่รัก" ไอ้หินพูดแล้วก็เอาแขนกอดคอผม
"น้องหินน้องฟ้า พี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ ชุดบาสน่ารักจัง อิอิ" รุ่นพี่เข้ามาขอถ่ายรูปคู่ของผมกับไอ้หิน ไอ้หินก็เซอร์วิสพี่ๆเค้าใหญ่เลย ผมก็ไม่คิดอะไรมากเพราะนี่คือไอ้หิน
แมตช์นี้สีชมพู
"เอาหล่ะครับ พักกันพอหายเหนื่อยแล้ว ต่อไปจะเป็นการแข่งบาสรอบพิเศษนะครับ นั่นก็คือรอบCute Boy ปะทะ Bad Boy เดี๋ยวเราให้นักบาสทั้งสองทีมของเราเตรียมตัวกันก่อนนะครับ แล้วจะได้รู้กันว่า ใครจะได้อยู่ทีมCute boy และใครจะเป็นbad Boy" เสียงพี่พิธีกรประกาศขึ้น ทำเอาผม งงๆ เหมือนกันว่ามีแข่งอะไรรอบพิเศษ
"น้องฟ้า มาทางนี้ก่อนค่ะ น้องเทียน น้องคิมด้วย พี่ขอโทษพี่ลืมบอกว่าทั้งสามคนต้องไปลงแข่งบาสรอบพิเศษ พี่ลืมจริงๆ" พี่โอปอวิ่งหน้าตาตื่นมาจูงมือผมออกไป แล้วก็พาไปทางฝั่งที่มีป้ายแปะไว้ว่า Cute Boy
ผมกับไอ้เทียนอยู่ทางฝั่งของCute Boy ส่วนไอ้คิมโดนแยกไปอยู่ทีมBad Boy ซึ่งไอ้หินกับไอ้ทิวแล้วก็ไอ้บอสก็อยู่ทีมนั้น
พอได้เวลา พี่พิธีกรก็ประกาศให้ทั้งสองทีมลงสนาม ผมเดินลงไปยืนเรียงแถวหน้ากระดานในสนามท่ามกลางเสียงกรี๊ดที่ดังมากๆจากเหล่าบรรดากองเชียร์ที่มาดูการแข่งขันบาสเกตบอลรอบพิเศษนี้กันจนเต็มสนาม
"เรามารู้จักกับทางฝั่งของทีมCute Boy หล่อๆใสๆกันก่อนดีกว่านะครับ" พี่พิธีกรพูดแนะนำชื่อที่ละคนจนมาถึงผม
"คนต่อไปเราคุ้นหน้าคุ้นตากันดีจากในเพจUSTนะครับ น้องฟ้า นายฟ้าใส พิชัยธรรมกุล หนุ่มหล่อหน้าใสเจ้าของตำแหน่งเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรนั่นเองครับ" พอพี่พิธีกรประกาศชื่อผม ผมก็ก้าวขาออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วก็ยกมือไหว้ทุกคน
หลังจากแนะนำนักกีฬาเสร็จเรียบร้อย ต่อไปก็แนะนำกรรมการผู้ตัดสิน นั่นก็คือพี่ดิน พี่ดินเดินลงมาในสนามด้วยมาดนิ่งๆ แต่ก็ได้เสียงกรี๊ดดังสนั่น แฟนคลับพี่แกเยอะจริงๆ
เริ่มการแข่งขัน เป็นไปด้วยความสนุกสนานครับ ไม่ได้แข่งแบบเอาเป็นเอาตาย แต่เป็นการแข่งแบบกระชับมิตรมากกว่า สนุกๆ ไม่เคร่งกฏกติกามาก คนที่พากษ์ในสนามก็พากษ์อย่างสนุกและออกรส จังหว่ะนึงผมได้ลูกบาสมาอยู่ในมือไอ้หินเข้ามาเอามือกันผมจากด้านหลัง ทำให้ผมไม่รู้จะส่งลูกให้ใคร ผมก็ยื้อเอาตัวกระแทกมันจนพากันล้มลงไปทั้งคู่ ไอ้หินเอาสองแขนของมันกอดประคองผมไว้ ยิ่งมีเสียงกรี๊ด และรู้ว่ามีคนจับตามองอยู่ ด้วยความขี้เล่นไอ้หินก็ดึงตัวผมขึ้นมากอด ทำเอาบรรดากองเชียร์ที่มองดูอยู่ส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมาด้วยความชอบใจ
"ว๊าย มีกอดกันด้วย คู่นี้เซอร์วิสแฟนๆดีเว่อร์"
"ต้องดูว่ากรรมการจะว่ายังไงมั๊ยครับ พากันล้มแบบนี้ ใครจะฟาล์วหรือเปล่า" เสียงคนพากษ์พูด
ทันใดนั้นพี่ดินก็เป่านกหวีดแล้วก็ชี้มาทางผมกับไอ้หิน ก่อนที่จะยกป้ายสีเหลืองขึ้นมาให้ไอ้หิน แล้วก็พูดว่า
"อย่าเล่นนอกเกมส์ครับ" ทำเอาเสียงกรี๊ดดังขึ้นมาอีกเพราะมาดดุๆขรึมๆของกรรมการอย่างพี่ดิน
"นั่นไง ทางฝั่งของBad Boy โดนใบเหลืองเข้าแล้วครับ"
"แล้วยังงี้ ทางฝั่งCute Boy จะโดนเตือนอะไรบ้างมั๊ยคะ เพราะก็เห็นๆกันอยู่ว่าทางCute BoyเอาตัวไปกระแทกBad Boy ก่อน"
"นั่นไงครับ กรรมการล้วงแล้วครับ จะใบเหลืองหรือแดง มาลุ้นกัน"
ผมมองไปทางพี่ดินที่กำลังล้วงหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง แกชูขึ้นมาแล้วก็ชี้มาทางผม
สิ่งที่พี่ดินหยิบขึ้นมามันเป็นกระดาษสีชมพูครับ พี่ดินชูใบเตือนสีชมพูให้ผมแล้วก็แกยิ้มแบบเขินๆ ก่อนที่จะเป่านกหวีดเริ่มเกมส์ต่อ
"กรี๊ดดดดด กรรมการดินคะ ยังไงกันเนี่ย ใบเตือนสีชมพู ยังงี้ก็ได้หรอ"
"โอ๊ยยย ยังไงครับ ใบเตือนสีชมพู คือไรอ่ะ ฟินนนนน" เสียงพี่พิธีกรทั้งสองคนพูดขึ้นมา
"โหยยยย ดิน เล่นเองเขินเอง ฮ่าๆ"
"แมตช์นี้หวานเว่อร์ ไอ้ดินแม่ง ทำอะไรแบบนี้ได้ด้วยหรอวะ"
"ใบเตือนสีชมพู โคตรละมุนอ่ะ กรี๊ดดดดด"
"มายก๊อดดดดด อกอีโอปอจะแตกตาย ใบเตือนสีชมพู"
"เดี๋ยวนะ ใครเป็นคนคิดสคริปนี้ให้ไอ้ดินเนี่ย ฮ่าๆ"
"กรรมการเขินเอง น่ารักอ่ะ"
หลังจากการแข่งขันจบลงด้วยชัยชนะของทางฝั่งBad Boy ก็เป็นการเสร็จสิ้นกิจกรรมกีฬาเฟรชชี่ในปีนี้ครับ
"เหนื่อยชิบ คืนนี้กูขอนอนยาวๆ" ผมบ่นออกมาในขณะที่กำลังเดินกลับหอพร้อมไอ้เทียน ส่วนพวกไอ้หินเห็นว่ารุ่นพี่เรียกไปชมรมกันก่อน ผมกับไอ้เทียนก็เลยกลับมาก่อน ด้วยความที่กินข้าวกล่องมาอิ่มแล้ว ผมกับไอ้เทียนก็เลยแยกย้ายกันเข้าห้องครับ ผมอาบน้ำเสร็จก็วีดีโอคอลคุยกับไอ้ภู อวดเหรียญที่ได้มาให้มันดูด้วย พอคุยกับไอ้ภูเสร็จผมก็ปิดไฟนอน แต่ก็ยังไม่หลับหรอกครับ ถึงจะเหนื่อยจะเพลียก็เหอะ แต่ตอนนี้เพิ่งจะทุ่มกว่าๆเองก็เลยยังไม่ง่วงซักเท่าไหร่ ผมนอนเล่นอยู่บนเตียงพี่ดินก็โทรมาหาผม
"นอนแล้วหรอ"
"ยังครับพี่"
"อยู่ที่ไหนอ่ะ ไม่ได้อยู่ห้องหรอ"
"ก็อยู่ห้องนี่แหล่ะครับ ผมปิดไฟอ่ะ"
"อ่อ พี่นอนด้วยดิ" พี่ดินบอกผม
"ได้ครับพี่ พี่จะมาตอนไหน'
"ตอนนี้แหล่ะ ลงมารับเลยพี่อยู่หน้าหอละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็วางสายไป แต่สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือ พี่ดินพูดจาดีกับผมแปลกๆ ปกติจะกูมึง และน้ำเสียงก็นุ่มๆไม่แข็งกระด้างเหมือนอย่างที่เคยได้ยิน
ผมลงไปรับพี่ดินเห็นคนตรงหน้ายืนรออยู่ในชุดเดิม ยังไม่ได้อาบน้ำ?
"พี่ดินเพิ่งกลับมาจากชมรมหรอครับ" ผมถามคนตัวสูงที่ยืนรออยู่ พี่ดินพยักหน้าให้ผมแทนคำตอบ
"แล้วไอ้หินกับไอ้ทิวหล่ะครับ พี่โอมกับพี่อาทิตย์หล่ะ ไม่ได้กลับมาพร้อมกันหรอครับ"
"เวลาที่อยู่กับกูสองคน มึงเลิกถามถึงคนอื่นได้ป่าววะ" คนตรงหน้าเริ่มเหวี่ยง ผมก็เลยชวนแกขึ้นไปบนห้อง
"พี่ไม่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนหรอครับ"
"อาบห้องมึงได้ป๊ะ"
"ได้สิครับ เดี๋ยวผมเตรียมผ้าขนหนูให้นะครับ แล้วเสื้อผ้าอ่ะพี่ใส่ของผมได้ใช่ป่าว"
"เออ แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวก็พอ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
ผมขึ้นไปนอนรอบนเตียง พี่ดินอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟ แล้วก็ขึ้นมาบนเตียง
"เห้ย..พี่ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนอ่ะ"
"ใครบอกว่ากูจะใส่หล่ะ มานี่เลยมึง ทำกูหึงทั้งวันเลยนะ" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดก่อนที่จะทับร่างลงมาบนตัวของผม
"พี่ดิน พี่จะทำไรอ่ะ ปล่อยผมนะพี่" ผมพยายามดิ้นเพื่อหยุดการกระทำของพี่ดิน
"มึงทำให้กูหึงทั้งวัน"
"หึงอะไรครับพี่"
"กับไอ้หินไงที่สนามแบด แล้วก็มาที่สนามบาสอีก"
"นั่นเพื่อนผมนะพี่"
"ไม่รู้แหล่ะ กูหึงไปแล้ว มึงต้องรับผิดชอบ" พี่ดินพูดแล้วก็ก้มหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอของผม
"โอ๊ะ....พี่ครับผมเสียว พี่..ผม...อื้อออ........พี่ดิ...ดินนนน" ผมเอามือไปกอดคล้องคอพี่ดินไว้ เพราะตอนนี้เริ่มมีอารมณ์คล้อยตามการจู่โจมของพี่ดิน
"พี่พร้อมที่จะมีฟ้าแล้วนะ เป็นของพี่นะครับ" พี่ดินเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผม แล้วก็เอามือลูบหัวผมเบาๆ ก่อนที่จะก้มลงมาประทับริมฝีปากจูบลงบนปากของผม
ผมเคลิ้มไปตามการกระทำของพี่ดิน รู้สึกว่ามือไม้อ่อนไปหมด ไม่มีแรงที่จะต่อต้านใดๆ
"พี่รักฟ้านะ โคตรรักเลยรู้มั๊ย" พี่ดินหยุดจูบแล้วก็เงยหน้ามาพูดกับผม มือของแกก็ยังคงลูบหัวผมอยู่
"ครับพี่ ผมก็รักพี่ครับ" ผมบอกพี่ดิน พี่แกก็ยิ้มแล้วก็ก้มลงมาจูบปากกับผมอีกรอบ มันนุ่มนวลแผ่วเบา ทำให้ผมรู้สึกดีกับการกระทำของพี่ดินในตอนนี้มาก
.
.
.
.
.
สองชั่วโมงผ่านไป ครั้งแรกของผมกับพี่ดินก็เสร็จสิ้นลง
"เป็นไงบ้าง" พี่ดินถามผมมือของแกก็ลูบหัวผมเบาๆ
ผมนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไรออกไป เพราะยังคงรู้สึกตั้งตัวไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และคนข้างๆที่เปลี่ยนสถานะจากพี่..เป็น...เอ่อ....เป็นสามีของผม
"อ่าว ไอ่นี่..เงียบทำไมเนี่ยไม่สนุกหรอ งั้นพี่สอบซ่อมนะ" พี่ดินหันมาบอกผมแล้วก็กดตัวผมลงบนเตียง ก่อนที่จะก้มหน้าลงมาจู่โจมผมอีกรอบ ผมรีบเอาสองมือไปจับหน้าของพี่ดินเอาไว้ เพื่อห้ามการกระทำของแก
"ผม...ผมรู้สึกเหมือนจะไม่สบายอ่ะครับ" ผมบอกพี่ดิน เพราะตอนนี้รู้สึกร้อนๆหนาวๆ ไม่ค่อยสบายตัวและก็เจ็บๆที่ก้นด้วย
"ถึงกับเป็นไข้เลยหรอเนี่ย สงสัยต้องจับฉีดยาอีกรอบ" พี่ดินบอกผมแล้วก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม
"พอแล้วพี่" ผมเอามือปัดหน้าพี่ดินออกไป แกก็หัวเราะ
"ไอ้ฟ้า"
"ครับพี่"
"เข็มฉีดยากูใหญ่ป๊ะ"
"ถามไรเนี่ย ไม่ตอบโว๊ยยย" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เดินลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ รู้สึกว่านอกจากอาการครั่นเนื้อครั่นตัวที่ผมเป็นอยู่ในตอนนี้แล้วผมก็ยังรู้สึกร้อนผ่าวๆที่ใบหน้าอีกด้วย ไอ้พี่ดินแม่งงงงง
พี่ดินลงจากเตียงตามผมเข้ามาในห้องน้ำ ในตอนนี้ผมได้เห็นรูปร่างของพี่ดินชัดๆ เพราะเมื่อกี้ตอนที่มีอะไรกันพี่ดินปิดไฟในห้อง พอได้เห็นชัดๆแบบนี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอายและไม่อยากจะมองหน้าพี่ดิน
"มึงอายอะไรเนี่ย เขินกูหรอ" พี่ดินถามผมแล้วก็หัวเราะเบาๆที่เห็นผมยืนหลบหันหลังให้
"ป่าวครับ พี่ออกไปก่อนได้มั๊ยผมขออาบน้ำคนเดียว มันไม่ชินอ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ผลักตัวแกให้ออกไปจากห้องน้ำ พี่ดินก็ยอมออกไปแต่โดยดี
ผมปิดประตูห้องน้ำเปิดฝักบัวแล้วก็ยืนให้น้ำรดหัว ในใจก็คิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ดิน ในเวลาที่พี่ดินบอกว่า...พร้อมที่จะมีผม
ผมก็พร้อมที่จะมีพี่ครับ..พี่ดิน
---------------------------------
ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามกล(รัก)เกียร์นะครับ
ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นและ+เป็ดนะครับ ^^
ป.ล. ขอโทษน๊าถ้าไม่ฟิน ไรท์ไม่ค่อยถนัดฉาก NC น่ะครับ แหะ แหะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แมตช์นี้ หวานเวอร์ไปซะทุกอย่างเลย
รอ NC มาตั้งนาน เรียบๆง่ายๆ ไปนะ
รอตอนต่อๆไปนะ
-
เจอ nc ถึงกับเงิบ55555 ตัดไปที่โคมไฟ แต่ไม่เป็นไรเราเน้นหวานๆ กะแล้วพี่ดินต้องหึงน้องฟ้ากับน้องหินก็เล่นกอดกันให้เห็น กินยาแก้อักเสบด้วยนะน้องฟ้าจับไข้แน่เจอพี่ดินฉีดยาเข้าไป รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
NC มาแบบไม่ตั้งตัว
-
เมตช์นี้สีชมพู หวานแววจริงๆ น้องฟ้าได้พี่ดินเป็นฝาละมีละ
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
....
.
-
แหมมมมมมมมม ใบเตือนสีชมพู :katai2-1: :mew3: :mew3:
-
พร้อมมีกันและกันแล้ว. แล่วๆๆๆ
-
พี่ดินนนนนน น้องมันเพิ่งเล่นกีฬามาพี่ก็มาเผด็จศึกน้องฟ้าซะแล้วววววว
น้องฟ้าเองก็อึดนะไม่ออกอาการขาส่งขาสั่นมั่งเหรอ :hao6: :hao6:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟินเบาๆ
-
:hao6: :hao6: ถึงจะตัดไปที่ฉากโคมไฟ แต่เราก็ฟินนะ ...หุหุ :hao6: :hao6:
-
มีครั้งแรกย่อมมีครั้งต่อๆ ไป
:hao6:
-
อ่านแล้วอยากจะไปดูบาสbad boy & cute boy จริงๆอ่ะ คงฟินมากกกกก ฮืออออจะร้องไห้
เราว่าncไม่ต้องก็ได้ แค่มีโมเม้นน่ารักๆให้กันนี่ว่าดีมากแล้วอ่ะ อ่านแล้วเขิน
-
:pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:
-
เอ่อมมม NC มันจะสิ้นๆไปหน่อยนะ
-
:กอด1:
-
อยากรู้ว่า. ดินกับฟ้าจะเขินไหม. จะเป็นฟ้าเขิน. หน่อ. ดินเขิน. อยากรู้รู้รอรุ่น
-
:-[ :-[ :-[
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 48 : เหตุผลของคนเขิน
ผมนั่งให้น้ำจากฝักบัวไหลลงใส่หัวอยู่อย่างนั้นแล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รู้สึกตัวอีกทีตอนที่พี่ดินมาเคาะประตูห้องน้ำเรียกผม
ก๊อก...ก๊อก...!!
"ไอ้ฟ้า เป็นไรป่าวอ่ะ ทำไมอาบน้ำนานจังวะ"
"จะเสร็จแล้วครับพี่ ผมไม่ได้เป็นอะไร" ผมตะโกนตอบพี่ดินแล้วก็รีบพยุงตัวลุกขึ้นมาอาบน้ำ
ผมรู้สึกว่าตัวเองยืนได้ไม่เต็มที่ ขาสั่น รู้สึกแสบๆที่ก้น เวียนหัวแล้วก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆ ครั่นเนื้อครั่นตัวยังไงก็ไม่รู้ หรืออาจจะเป็นเพราะผมเหนื่อยและเพลียการการเล่นกีฬา แล้วก็ยังมาต่อกิจกรรมพิเศษกับพี่ดินบนเตียงอีกก็เลยทำให้มีอาการแบบนี้
อาบน้ำเสร็จผมเปิดประตูห้องน้ำออกมา เตียงนอนของผมโดนพี่ดินรื้อผ้าปูที่นอนออกจนหมด พี่ดินซึ่งตอนนี้นุ่งผ้าขนหนูโชว์หุ่นแน่นๆและผิวขาวๆอยู่หันมามองผมด้วยสายตานิ่งๆ
"พี่รื้อเตียงผมทำไมเนี่ย" ผมถามพี่ดินพร้อมกับทำหน้ามุ่ย แสดงความไม่สบอารมณ์
"ที่นอนมึงเปื้อน มีผ้าปูอันใหม่เปลี่ยนมั๊ย"
"ห๊ะ ที่นอนเปื้อน พี่ทำอะไรเปื้อน" ผมถามพี่ดินแล้วก็เดินไปรื้อกองผ้าปูที่พี่ดินขยุ้มกองไว้ที่พื้นห้อง
"เห้ย...อย่ารื้อ" พี่ดินรีบเข้ามาห้ามผมไว้
"มันเปื้อนเลือด" พี่ดินบอกผมแล้วก็คว้ามือผมไว้ไม่ให้ผมรื้อกองผ้านั้น
"เลือด" ผมพูดย้ำคำพี่ดินด้วยความตกใจ นี่คงเป็นสาเหตุที่ผมแสบและเจ็บที่ก้น
"เออดิ กูคงรุนแรงไปหน่อย ขอโทษนะ มึงมีผ้าปูที่นอนอันใหม่เปลี่ยนมั๊ย"
"มีครับ"
"อืม งั้นก็เอามาเปลี่ยนซ๊ะ ส่วนอันนี้เดี๋ยวกูจะเอาไปทิ้ง" พี่ดินบอกผมแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
ผมใส่เสื้อผ้าแล้วก็เอาผ้าปูที่นอนอันใหม่ออกมาเปลี่ยน พี่ดินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เอาผ้าปูที่นอนลงไปทิ้งแล้วก็กลับขึ้นมาบนห้อง
"ตีสองแล้วนอนเหอะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปิดไฟ ก่อนที่จะเดินขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆผม
แขนยาวๆของพี่ดินเอื้อมมาคล้องตัวผมให้เข้าไปนอนใกล้ๆกับแก
"ตัวร้อนจังวะ มึงไม่สบายป่าวเนี่ย" พี่ดินถามผม แล้วก็พลิกตัวพร้อมกับเอามือมาลูบหน้าลูบตัวผม
"เนี่ย ตัวมึงโคตรร้อนเลยไอ้ฟ้า"
"ครับพี่ ผมเหมือนจะไม่สบายอ่ะ ร้อนๆหนาวๆ"
"มียากินป่าว"
"ไม่มีครับ เดี๋ยวพรุ่งนี่ค่อยไปซื้อ นอนเถอะครับผมง่วงแล้ว"
"ไม่ได้ ต้องกินยาก่อน งั้นรอกูแป๊บ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ลุกลงจากเตียงเปิดประตูห้องออกไป ก่อนที่จะกลับเข้ามาอีกรอบ
"ไอ้ฟ้า ยืมกางเกงในใส่หน่อยดิ ออกไปแบบนี้มันโล่งๆไปว่ะ"
"อยู่ในตู้อ่ะครับพี่ เลือกเอาเลย" ผมบอกพี่ดิน แกก็จัดการใส่กางเกงในเรียบร้อยแล้วก็ออกจากห้องไป หายไปซักพักก็กลับมาพร้อมกับถุงยาที่ลงไปซื้อมาให้ผม
"ตื่นมากินยาก่อนเร็ว" พี่ดินเดินมานั่งบนเตียงข้างๆผมพร้อมกับแก้วน้ำแล้วก็ยาสองสามเม็ด
ผมก็รับมากินแล้วก็ล้มตัวลงนอน พี่ดินก็ปิดไฟแล้วขึ้นมานอนข้างๆผม
"อ่ะ เอาผ้าชุบน้ำแปะหน้าผากไว้ อย่านอนดิ้นนะมึงเดี๋ยวผ้าหลุด" พี่ดินสั่งกำชับผมก่อนที่จะล้มตัวลงนอนใกล้ๆผม
"มึงนี่นะ อ่อนแอชิบ โดนแค่เนี่ยถึงกับเป็นไข้"
"โห่..พี่ครับ ผมเล่นกีฬามาทั้งวันนะพี่ แล้วยังมาโดนพี่ข่มขืนอีกจะให้ไหวได้ยังไงอ่ะ"
"มึงสมยอม กูไม่ได้ข่มขืน"
"ก็ขืนใจมั๊ยหล่ะ ผมจะสู้แรงพี่ไหวหรอ"
"แล้วทำไมไม่แหกปากให้คนช่วยหล่ะ"
"วู้...ผมไม่คุยกับพี่ละ นอนละนะครับ"
"เห็นมะ มึงก็อยากให้กูทำแบบนี้เหมือนกันใช่มั๊ยหล่ะ"
"เงียบไปเลยพี่ผมจะนอนแล้ว" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เผลอพลิกตัวหนี จนผ้าชุบน้ำที่แปะไว้ที่หน้าผากหลุดออกไป
"นั่นไง กูบอกว่าอย่าขยับตัวเดี๋ยวผ้าหลุด มานี่เลย" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอาแขนมาคล้องตัวผมเข้าไปกอดอยู่ในอ้อมอกของแก
"นอนนิ่งๆ กูจะกอดมึงอย่างนี้ทั้งคืนเลย" พี่ดินก้มหน้าลงมากระซิบบอกผม แล้วก็ประทับริมฝีปากลงบนแก้มของผมเบาๆ
.....ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมา พี่ดินไม่รู้หายไปไหนแล้ว ผมพยุงตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง ยังคงรู้สึกเพลียๆ หนักๆหัว ไม่ค่อยสบายตัว แต่ว่าตัวไม่ร้อนแล้ว แค่อุ่นๆ แต่สิ่งที่ผมรู้สึกขึ้นมาใหม่ในตอนนี้ก็คือ ความรู้สึกที่ไม่อยากเจอหน้าพี่ดิน ไม่อยากเจอหน้าแบบไม่มีเหตุผล
พี่ดินเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับถุงใส่โจ๊ก
"อ่าว..ตื่นแล้วหรอ เดี๋ยวกินโจ๊กก่อนแล้วจะได้กินยา" พี่ดินบอกผมแล้วก็จัดแจงจะแกะโจ๊กใส่ถ้วยให้ผม
"พี่ดินครับพี่ไม่ต้องทำหรอก"
"ทำไมวะ" พี่ดินหยุดการกระทำแล้วก็หันมามองผมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ที่อยู่ๆผมก็ห้ามแกไม่ให้ทำ
"พี่กลับห้องไปเถอะครับ ผมอยากอยู่คนเดียว" พี่ดินทำหน้าแปลกใจที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นไรเนี่ย"
"พี่กลับไปก่อนเถอะครับ ผมอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเห็นหน้าพี่"
"เอ้า เป็นงั้นไป นี่มึงไม่สบายอยู่นะ กูไปแล้วใครจะดูแล"
"ผมดูแลตัวเองได้" ผมลุกลงจากเตียง ค่อยๆเดินไปจนถึงตัวพี่ดิน แล้วก็ออกแรงผลักตัวแกให้ไปที่ประตูห้อง
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นไรของมึงเนี่ย ไล่กูทำไม"
"พี่กลับไปก่อนเถอะครับ ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่" ผมบอกพี่ดิน แกก็เงียบแล้วก็จ้องหน้าผม
"เออ กลับก็ได้ แต่ขอเตรียมโจ๊กกับยาให้มึงก่อนแล้วกูจะไป" พี่ดินบอกผมแล้วก็ไปจัดแจงแกะโจ๊กใส่ถ้วย พร้อมกับเตรียมยาแล้วก็น้ำไว้ให้ผม ก่อนที่จะเปิดประตูออกจากห้องไป ก่อนออกจากห้องแกก็ยังหันมามองผมด้วยสายตาเป็นห่วง
พอพี่ดินออกจากห้องไป ผมก็ถึงกับทรุดตัวนั่งลงกับพื้น ความรู้สึกในตอนนี้มันบอกไม่ถูกจริงๆว่ารู้สึกยังไง อยู่ๆผมก็เกิดไม่อยากเห็นหน้าพี่ดินขึ้นมา ทำไมผมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย มันไม่มีเหตุผลเลย
ซักพักใหญ่ๆ ไอ้หินกับไอ้ทิวก็มาเคาะประตูห้องผม ผมก็เปิดประตูให้มันสองคนเข้ามา
"ตื่นเช้ากันจังวะ"
"ก็พี่ดินอ่ะดิ บอกให้กูมาดูมึงอ่ะ เค้าบอกว่ามึงไม่สบาย" ไอ้หินบอกผม
"เออ ปวดหัวนิดหน่อยว่ะ คงเพราะแข่งกีฬาเมื่อวานอ่ะ"
"เดี๋ยวนะไอ้ฟ้า พี่ดินมานอนกับมึงหรอเมื่อคืนนี้" ไอ้หินถามผม มันจ้องหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ
"อือ"
"กูว่าละ"
"พี่ดินนี่ชักจะยังไงๆนะ มานอนห้องมึงบ่อยๆเนี่ย" ไอ้ทิวแซวผมแล้วมันก็ยิ้มๆ
"ก็แค่มานอน ไม่เห็นจะแปลก"
"แต่พี่ดินไม่ได้บอกกูว่าแค่มานอนนะ" ไอ้หินบอกผม
คำพูดของไอ้หินทำเอาผมแทบสำลักโจ๊ก
"เชี่ย พี่ดินบอกอะไรมึง" ผมรีบถามเค้นคำตอบจากไอ้หิน
"ฮ่าๆ มึงนี่นะ ร้อนตัวอะไรป่าวเนี่ย กูล้อเล่น พี่ดินบอกแค่ว่ามึงไม่สบายให้พวกกูมาดูมึง หรือว่ามันมีมากกว่านั้นวะ"
ไอ้หินถามผมพร้อมกับทำสายตากรุ้มกริ่ม
"ไม่มีๆ พวกมึงกลับไปนอนกันต่อก็ได้นะ กูดูแลตัวเองได้"
"ไหนๆก็มาห้องมึงละ นอนแม่งที่นี่แหล่ะ เที่ยงๆค่อยตื่นไปกินข้าว" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงของผม
ไอ้หินเอามือมาแตะหน้าผากของผม
"อือ ตัวอุ่นๆละ ยาอยู่ไหนกูดูดิ๊มียาอะไรบ้าง" ไอ้หินถามหาถุงยาจากผม แล้วมันก็หยิบไปดูว่ามียาอะไรบ้าง
"ยาแก้ปวดหัว"
"ยาแก้ไข้"
"ยาแก้อักเสบ"
ไอ้หินไล่อ่านชื่อยาที่เขียนบนซองยา
"ยาแก้อักเสบ อะไรอักเสบวะ" ไอ้หินถามผมขึ้นมา ทำเอาผมสะดุ้ง รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ก้นขึ้นมาในทันที
"เอ่อ กล้ามเนื้อมั้ง คงกล้ามเนื้ออักเสบอ่ะ"
"อ่อ ที่เล่นบาสเมื่อวานใช่ป๊ะ"
"เออ นั่นแหล่ะ แล้วพวกมึงไม่ปวดเมื่อยกันบ้างหรอ" ผมถามไอ้หิน
"ไม่อ่ะ สบายๆว่ะ กูนี่นักกีฬานะ แค่นี้จิ๊บจ๊อย ไม่ปวดไม่เมื่อย" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"มึงรีบกินแล้วก็รีบขึ้นไปนอน เดี๋ยวพี่ไปนอนรอนะจ๊ะที่รัก" ไอ้หินบอกผมแล้วเอามือมาจับคางผม ผมก็ปัดมือมันออก
"เชี่ยจริงๆมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้หิน มันก็หัวเราะแล้วเดินขึ้นไปนอนบนเตียง
ผมกินโจ๊กแล้วก็กินยาที่พี่ดินเตรียมไว้ให้ แล้วก็ขึ้นไปนอนตรงกลาง ระหว่างไอ้หินกับไอ้ทิว ไอ้สองคนนั้นคงจะยังง่วงๆกันอยู่ เพราะตอนนี้หลับไปแล้วทั้งคู่ ส่วนผมเองก็ยังคงนอนไม่หลับ ในหัวยังครุ่นคิดถึงเรื่องของผมกับพี่ดินที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้....
ความไม่อยากเจอหน้าแบบไม่มีเหตุผล
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน ผมตื่นมาอีกทีตอนที่ไอ้ทิวปลุกผม
"ไอ้ฟ้า ตื่นไปกินข้าวกัน"
ไอ้หินที่นอนอยู่ข้างๆ เอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม
"อือ ตัวเย็นละ หายแล้วดิ"
"ก็ค่อยยังชั่วแล้วหล่ะ ไม่ปวดหัวละ พวกมึงลงไปก่อนเลยเดี๋ยวกูตามไป"
"มึงจะกินไรเดี๋ยวกูสั่งไว้รอ"
"ข้าวไข่เจียว"
"เออ แม่ง กินเป็นอยู่อย่างเดียวเนี่ย" ไอ้หินบ่นผมแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมไอ้ทิว
ไอ้เทียนโทรมาหาผม ชวนไปกินข้าว ผมก็บอกมันให้ลงไปก่อน เพราะไอ้ทิวไอ้หินลงไปรอแล้ว
ผมล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินลงไปร้านข้าว เห็นไอ้พวกนั้นนั่งอยู่กับพี่โอม พี่อาทิตย์ พี่ดินก็นั่งอยู่ด้วย ผมเลยหยุดอยู่ตรงนั้นไม่เดินเข้าไปในร้าน เพราะยังไม่อยากเจอหน้าพี่ดิน
[Line]
Fahh : "ไอ้เทียนข้าวที่กูสั่งเอาใส่กล่องขึ้นมาให้ด้วยนะ ปวดหัวว่ะ" ผมไลน์บอกไอ้เทียน แล้วก็เดินกลับขึ้นมาบนห้อง
Tian : อ่าว มึงไม่ลงมากินด้วยกันหรอ
Fahh : ไม่อ่ะ ปวดหัวอีกแล้วว่ะ
Tian : เออๆ เดี๋ยวกูเอาขึ้นไปให้
Fahh : โอเค ขอบใจว่ะ
ผมไลน์คุยกับไอ้เทียนเสร็จก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ในความรู้สึกมีแต่ความสับสน
[ที่ร้านข้าว]
"ไอ้ฟ้าแม่งช้าจังวะ"
"มันบอกให้กูเอาข้าวใส่กล่องขึ้นไปให้อ่ะ"
"อ่าว ก็มันบอกว่าจะตามลงมา"
"มันไลน์มาบอกกูเมื่อกี้ว่าปวดหัว"
"อะไรวะ เมื่อกี้ก็ดีขึ้นแล้วนี่หว่า"
"อะไร ไอ้น้องฟ้าไม่สบายหรอ"
"ครับพี่โอม ไอ้ฟ้าไม่สบาย แต่เมื่อกี้มันก็ดีขึ้นแล้วนะ ตัวไม่ร้อนแล้ว"
"มันก็บอกผมว่าจะตามลงมากินข้าวนะพี่"
"เออๆ ไม่ลงมาก็ช่างมัน เดี๋ยวเอาใส่กล่องขึ้นไปให้มันละกัน"
"ครับพี่ดิน เดี๋ยวผมเอาขึ้นไปให้มันเองครับ"
ตลอดทั้งอาทิตย์นั้น ผมพยายามหลบหน้าพี่ดินตลอด ตอนนี้ก็ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมผมถึงไม่อยากเจอหน้าแก เพราะพอเจอพี่ดินทีไรก็ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันนั้นทุกที แล้วมันก็รู้สึกเขินๆ เลยพาลทำให้ไม่อยากเจอหน้าพี่ดิน ก็อาจจะเป็นเหตุผลนี้ก็ได้ พี่ดินโทรมาผมก็ไม่รับ ไลน์มาผมก็ไม่ตอบ แกก็คงจะไม่เข้าใจกับการกระทำของผมเหมือนกัน
เย็นวันศุกร์ ผมเลิกเรียนตอนหนึ่งทุ่ม ออกมาเอากระเป๋าที่ล๊อกเกอร์เพราะเป็นวิชาแลปฯ อาจารย์ไม่ให้เอาสัมภาระรวมทั้งอุปกรณ์สื่อสารเข้าห้องแลปฯ เช็คโทรศัพท์ไอ้หินกับไอ้ทิวโทรมาหาผมหลายสายเลย
"ไอ้ฟ้า ไอ้หินกับไอ้ทิวโทรหามึงป๊ะ" ไอ้เทียนถามผม
"โทรดิ หลายสายเลย"
"เออ มันก็โทรหากู มีเรื่องไรป่าววะ" ไอ้เทียนถามผมแล้วก็กดโทรศัพท์หาไอ้หิน
มันคุยกันซักพักก็วางสาย
"ไอ้หินบอกให้ไปชมรมว่ะ มีปาร์ตี้หมูกะทะ" ไอ้เทียนบอกผม
"มึงไปเหอะ กูไม่ไปอ่ะ"
"มึงเป็นไรวะไอ้ฟ้า ทั้งอาทิตย์มึงไม่ไปชมรมเครื่องกลเลยนะ ข้าวก็ไม่ลงมากินกับพวกกู มึงหนีใครเนี่ย หนีพี่ดินหรอ" ไอ้เทียนถามโคตรจะจี้จุดผมเลย
"ป่ะ..ป่าว กูไม่เป็นอะไร มึงไปเถอะ กูไม่อยากกินวะ" ผมบอกไอ้เทียน
"ถ้ามึงไม่ไปกูก็ไม่ไปอ่ะ งั้นกูโทรบอกไอ้หินนะว่าเราสองคนไม่ไป" ไอ้เทียนบอกผมแล้วกดโทรศัพท์โทรหาไอ้หิน
"เห้ย..!! ไม่ต้องโทร กู..ไปก็ได้" ผมรีบห้ามไอ้เทียน ที่ต้องยอมไปก็เพราะว่าถ้าผมไม่ไป คงเรื่องใหญ่แน่ๆ ไอ้หินกับไอ้ทิวมันสงสัยอยู่แล้วว่าทำไมช่วงนี้ผมไม่ค่อยแวะไปชมรมเครื่องกล แล้วก็ไม่ลงไปกินข้าวตอนเย็น แต่มันสองคนยังไม่ได้มีโอกาสถามผม ถ้าวันนี้ผมไม่ไปกินหมูกะทะอีก ไอ้หินกับไอ้ทิวไม่ปล่อยผมไว้แน่
ไอ้เทียนปั่นจักรยานพาผมไปที่ชมรมเครื่องกล ยิ่งเข้าใกล้ชมรม หัวใจของผมก็ยิ่งเต้นแรง พี่ดินต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ ผมจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าได้ยังไง
ถึงชมรม เห็นเพื่อนๆกำลังช่วยกันเตรียมของอยู่ ไอ้บอสหันมาเห็นผมเป็นคนแรกมันก็ตะโกนเรียกผม
"ไอ้ฟ้ามาแล้ว"
ผมก็พยักหน้า ยิ้มให้มัน
"เลิกเรียนช้าหรอวะวันนี้" ไอ้บอสถามผม
"นี่เลิกเร็วแล้วนะ ปกติวันศุกร์พวกกูเลิกเกือบสองทุ่มนะครับ" ไอ้เทียนตอบไอ้บอสแทนผม
"โห...เรียนโหดชิบ ป่ะๆเข้ามาข้างในก่อน" ไอ้บอสพูดแล้วก็เดินเข้ามากอดคอผมกับไอ้เทียนพาเข้าไปในชมรม
ผมเข้าไปก็สวัสดีพี่ๆที่อยู่ในชมรม ทุกคนก็ถามผมว่าทำไมหายหน้าไป ไม่ค่อยมาชมรมเลยช่วงนี้ เพื่อนคนอื่นๆก็ถามผม
"อ่ะ เนี่ย ไอ้ฟ้ามาแล้ว ถามมันเอาเองนะครับว่าทำไมมันไม่มาชมรม" ไอ้หินเดินมาหาผมแล้วก็บอกทุกคนที่อยู่ตรงนั้น
"ไอ้ฟ้า มึงตอบพี่ๆเค้าดิ๊ ว่ามึงหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาชมรม" ไอ้หินหันมาบอกผม
"ไม่ใช่ตอบเฉพาะคนอื่นๆนะ ตอบกูด้วย อยากรู้มานานละว่ามึงเป็นอะไร" ไอ้ทิวเข้ามาถามผมอีกคน
ผมก็อึกอัก ไม่รู้จะตอบยังไง และตอนนี้ผมก็ไม่เห็นพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์อยู่ที่นี่ พี่สามคนนั้นคงไม่ได้มากินหมูกะทะด้วย
"เอ่อ...ผม...ผมไม่สบายอ่ะครับพี่ เรียนหนักด้วยเลยไม่ค่อยได้แวะมา"
"อ่อ งั้นก็แล้วไป กูนึกว่ามีปัญหากับคนที่นี่" ไอ้ทิวบอกผมแล้วมันก็เดินออกไป
"ปัญหากับพี่รหัสกูใช่มะ" ไอ้หินถามผม
"ป่าว ไม่ใช่ๆ กูไปช่วยเพื่อนเตรียมของก่อนนะ" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เดินหลบออกมา
ผมเดินทะลุไปหลังชมรม กะว่าจะไปช่วยเพื่อนๆล้างผัก แต่ผมเห็นพวกพี่โอม พี่อาทิตย์นั่งหั่นหมูกันอยู่ พี่ดินก็อยู่ด้วย แกเงยหน้ามาเห็นผมพอดี ผมก็เห็นแกพอดี ก็เลยชะงักไป แล้วก็รีบ วกกลับเข้ามาข้างในชมรม ผมเดินออกไปข้างหน้าชมรม ช่วยเพื่อนๆปูเสื่อแล้วก็ยกเตาไฟฟ้ามาตั้งเตรียมไว้
พอเตรียมของเสร็จก็ช่วยกันยกของออกมาเริ่มปาร์ตี้หมูกะทะกัน ผมนั่งวงเดียวกับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้บอส พี่อาทิตย์กับพี่โอมก็เดินมานั่งกับพวกผม พี่โอมเห็นหน้าผมก็ยิ้มให้แล้วก็มานั่งข้างๆผม
"เป็นไง หายหน้าไปเลยนะเราอ่ะ ได้ข่าวว่าไม่สบายหายดียังเนี่ย" พี่โอมถามผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
"หายดีแล้วครับพี่"
"ม่ะ เดี๋ยวพี่ปิ้งให้กิน ไม่เจอกันนานคิดถึง"
"โห่...พี่ก็เว่อร์ไปครับ ผมปิ้งให้พี่โอมดีกว่า" ผมบอกพี่โอมแล้วก็คีบหมูลงเตาย่าง
จู่ๆ พี่ดินก็มานั่งฝั่งตรงข้ามผม ผมเห็นแกก็ก้มหน้าหลบตา
"เอ่อ...ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับพี่" ผมพูดแล้วก็จะลุกขึ้น
"นั่งลง ไอ้ฟ้า" พี่ดินพูดสั่งผม
"ผมปวดฉี่ครับพี่"
"งั้นก็ตามใจมึง" พี่ดินบอกผม ผมก็ลุกเดินเข้าไปในชมรม ทะลุออกไปตรงห้องน้ำ พี่ดินก็ลุกตามผมมา
"สงสัยจะปัญหาครอบครัวครับพี่" ไอ้หินพูดบอกทุกคนที่นั่งอยู่ในวงเบาๆ
ผมเดินหนีออกมาได้ก็มายืนหลบอยู่ข้างหลังชมรม ใจนึกอยากจะหนีกลับหอไปก่อน
"ไหนมึงบอกว่าจะมาเข้าห้องน้ำ" เสียงพี่ดินถามผม
"เอ่อ..พี่ตามผมมาทำไมครับ"
"กูไม่ได้ตาม กูจะมาดูคนเข้าห้องน้ำ ไหนมึงบอกปวดฉี่" พี่ดินถามผม
ผมก็เงียบ ไม่ตอบอะไรกลับไป
"มึงหนีหน้ากูทำไม ทั้งอาทิตย์กูโทรไปก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ"
"ผม...ผม..."
"กูเคยง้อใครขนาดนี้มั๊ย ก็ไม่เคย...มีแต่มึงเนี่ยที่ทำให้กูจะเป็นบ้า"
"มึงเป็นอะไรมึงพูดดิ๊ เกลียดกู ไม่ชอบกู หรือยังไง มึงบอกดิ กูจะได้ทำตัวถูก"
"ในตัวมึงมีกูอยู่ครึ่งนึงนะ มึงอย่าลืม" ประโยคนี้ของพี่ดินทำเอาผมจุกๆในอก
"พี่ดินครับ ผะ..ผม ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น"
"แล้วมึงเป็นอะไรถึงต้องหลบหน้ากู"
"ผมเห็นหน้าพี่ก็นึกถึงเรื่องคืนนั้นขึ้นมา เลยไม่อยากเจอพี่"
"เห๊อะ...มึงนี่นะ งั้นคราวหน้า ถ้ากูกับมึงมีอะไรกันอีก ก็ต้องไม่เจอหน้ากันอาทิตย์นึงทุกครั้งไปใช่มะ เอากันทีหลบหน้ากันที สนุกหรอวะ"
"พี่พูดดังทำไมเดี๋ยวใครก็ได้ยินหรอกครับ" ผมว่าพี่ดิน
"อย่าทำแบบนี้อีกกูจะเป็นบ้าอยู่แล้วมึงรู้ป๊ะ ความรักที่กูมีให้มึงแม่งไม่รู้เพิ่มมาจากไหน มันอินฟินิตี้ไปแล้วเนี่ย มึงก็เอาแต่หลบหน้า ไม่คิดจะสงสารกูบ้าง ไม่คิดถึงใจกูบ้าง"
"ผมขอโทษครับพี่ ผมจะไม่หลบหน้าพี่อีกแล้ว"
"เออ งั้นกูจะลองดู คืนนี้ถ้าเสร็จแล้วมึงหลบหน้ากูอีก กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่"
"เห้ย..พี่...คืนนี้ ไม่นะพี่"
"มึงเสร็จแน่" พี่ดินเดินเข้ามากระซิบเบาๆที่หูของผมด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แล้วก็เดินกลับเข้าไปในชมรม
"พี่...อย่าแกล้งผมดิ" ผมเดินตามพี่ดินเข้าไป เกาะแขนพี่ดินเขย่าพร้อมกับพูดบอกพี่ดิน
"มึงนี่นะ ทำเป็นเด็กๆไปได้" พี่ดินเอี้ยวตัวเอาแขนมากอดคอผม พาเดินออกไปหน้าชมรม
"แหม่ ไม่เจอหน้าน้องฟ้านานเลย ลืมแซวเรื่องใบเตือนสีชมพูเลยอ่ะ" เพื่อนพี่ดินพูดแซวผมกับพี่ดิน
"ไปถามโอปอนู่น มันเป็นคนคิด ดินไม่รู้เรื่อง" พี่ดินตอบเพื่อน ผมเลยถือโอกาสหนีออกมาจากแขนของพี่ดินที่กอดคอผมอยู่
หลังจากกินหมูกะทะเสร็จ ช่วยกันเก็บของเสร็จเรียบร้อย ก็พากันกลับหอ
"พี่ดินจะมานอนกับไอ้ฟ้าอีกป่าวครับคืนนี้" ไอ้หินหันไปถามพี่รหัส
"นอนทำไมอ่ะ ห้องกูก็มีนอน"
"ไม่มานอนก็ดีแล้วครับ เดี๋ยวไอ้ฟ้าไม่สบายอีก"
"อ่าว ไอ้นี่ โทษกูว่าทำเพื่อนมึงไม่สบายหรอ"
"ก็จริงมั๊ยหล่ะครับ ไม่รู้ว่ามานอนหรือมาทำอะไร ไอ้ฟ้าถึงกับไม่สบายเลย"
"กวนตีนกูนะมึงเนี่ย" พี่ดินว่าไอ้หินแล้วก็ยกขาเตะไอ้หินเบาๆ ไอ้หินก็เอี้ยวตัวหลบ ทุกคนก็หัวเราะกันกับการกระทำของพี่น้องรหัสคู่นี้
"เออ ไอ้ฟ้าวันนี้กูกับไอ้หินไปนอนด้วยนะ จะดูดิ๊ว่าตื่นมาตอนเช้ามึงจะไม่สบายเหมือนตอนที่พี่ดินมานอนกับมึงหรือเปล่า" ไอ้ทิวบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"ไอ้ทิตย์ น้องมึงนี่ก็ร้ายเหมือนกันนะ" พี่ดินบอกพี่อาทิตย์แล้วก็หันมามองไอ้ทิว ไอ้ทิวก็หัวเราะ
พวกผมเดินมาถึงห้องก็แยกกับพี่ๆเข้าหอใครหอมัน
"ไอ้ฟ้า" เสียงพี่ดินเรียกผม ผมก็หันหลังกลับไปหาแก พี่ดินเดินข้ามฝั่งมาหาผม
"กูอยากไปนอนด้วยนะ แต่มึงคงไม่ให้กูไป งั้นก็...ฝันดีนะ" พี่ดินพูดกับผมเสียงอ่อยๆ ผมเห็นแล้วก็นึกสงสาร แกคงอยากจะไปนอนที่ห้องผมจริงๆ
"ครับพี่ ฝันดีนะครับพี่ดิน"
"วันไหนมึงถึงจะให้กูไปนอนที่ห้องอีกอ่ะ" พี่ดินถามผม
"ทุกวันเลยครับ แต่วันนี้ไอ้ทิวกับไอ้หินไปนอนแล้วอ่ะ พรุ่งนี้แล้วกันนะครับ"
"ไม่เกลียดกูแล้วหรอ"
"เกลียดครับ" ผมตอบพี่ดิน แกก็ทำหน้าตึงๆใส่ผม
"แต่..ยิ่งเกลียดก็ยิ่งรัก ไปนอนได้แล้วครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เอาสองแขนผลักตัวแกให้กลับหอ แกก็ยิ้มออกมาได้
"ไอ้ฟ้า มึงนี่นะ พูดแบบนี้กูอยากจะลากมึงเข้าห้องเดี๋ยวนี้เลย" พี่ดินบอกผมแล้วก็หัวเราะออกมา
"เว่อร์ไปพี่ ผมเข้าหอละนะ ฝันดีนะครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินเข้าไปในหอ คนตัวสูงยืนมองผมจนลับตาพร้อมกับรอยยิ้ม
--------------------------------------
ใกล้จบแล้วง่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามกล(รัก)เกียร์นะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สรุปคือ...ก็แค่เขินซินะน้องฟ้าของพี่ดิน
-
นึกว่าน้องฟ้าแพ้ท้อง55555เกลียแหน้าสามีไรงี้
-
ครั้งแรกย่อมมีความเขิลใหญ่ ไปไม่เป็นธรรมดา
พี่ดินต้องซ้ำบ่อยๆ ถึงจะชิน
กิ๊ววววววววววว
:hao7:
-
ครั่งแรกถึงขั้นเป็นไข้. เราก็เป็นไข้เลยครั่งแรก. ไข้ใจนะ.
-
ฟ้าเขินหนักมาก~
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ หวานๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าร้าคๆๆๆๆๆ
-
55555555555 น้องฟ้าเขินหนักมาก จนทำให้พี่ดินกังวลใจ
ไม่ได้เจอหน้าน้องฟ้า เหอๆๆ อิอิ
-
รอนะ
-
ฟ้านี่ อกจากมีความอ่อย ยังมีความเขินแรงนะเนี่ย
เขินขนาดไล่พี่ดินจากห้อง
แถมหลบหน้า หลบตา ไมรับโทร ไม่ตอบไลน์ เขินแรงสุดๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad4: โอ๊ยยยย เขินแรงหง่า หลบหน้าเป็นอาทิตย์ จะบ้าแทนดิน :hao6: :hao6:
-
:-[ :-[
-
:-[
-
:z1: :z1: อ้าวน้องฟ้าได้พี่ดินแล้วทิ้งเหรออ 55555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟ้าลูก~~~ เขินพี่เขาซะ
น่ารักจริงๆเลย
-
:-[ :-[ :-[
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 49 : เสือซุ่มและความสงสัย
เสร็จสิ้นจากการสอบกลางภาคเรียนที่สองไม่ทันไร อีกเดือนเดียวก็จะถึงเทศกาลสอบไฟนอลแล้ว นั่นหมายความว่าชีวิตนักศึกษาปีหนึ่งเฟรชชี่ของพวกผมกำลังจะจบลง เตรียมตัวเป็นรุ่นพี่ในชั้นปีที่สองต่อไป ชีวิตที่ผ่านมาของผมในการเรียนปีหนึ่งนั้น ได้ประสบการณ์ต่างๆมากมาย ได้ทั้งเพื่อนที่ดีและรุ่นพี่ที่ดีมากๆ คอยช่วยเหลือและให้คำปรึกษาในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะกลุ่มเพื่อนที่นอกเหนือจากไอ้หิน ไอ้ทิว ผมก็ยังมีไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้บอส ขวัญข้าวและเพื่อนคนอื่นๆในสาขาวิชา รวมทั้งรุ่นพี่อย่างกลุ่มพี่โอปอ พี่ส้มที่คอยดูแลผมในนามของทีมดาว-เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตร กลุ่มของพี่ๆที่ชมรมเครื่องกล พี่โอม พี่อาทิตย์ และคนที่สำคัญที่สุดของผม นั่นก็คือพี่ดิน แต่ตอนนี้คนที่ทำให้ผมแปลกใจมากที่สุดก็คือ ไอ้เทียนครับ เพราะอยู่ๆมันก็เปิดตัวว่าเป็นแฟนกับดาวคณะคนสวยอย่างขวัญข้าว แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่รู้เลยว่าสองคนนี้ไปจีบกันตอนไหน ไอ้เทียนนี่เสือซุ่มตัวจริงเลยครับ
"เห้ย..ไอ้เทียน มึงกับขวัญข้าวนี่ อะไรยังไงเนี่ย" เพื่อนในสาขาวิชาเข้ามาแซวไอ้เทียนที่โต๊ะระหว่างพักเบรกในวิชาเรียนคาบเช้า ไอ้ตี๋ที่นั่งข้างๆผมก็ได้แต่อมยิ้ม
"แหม่...เสือซุ่มนะมึงอ่ะ" ผมหันไปว่าไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ กูก็จีบแบบเงียบๆว่ะ สงสัยขวัญข้าวคงเห็นกูชอบเล่นแบดเหมือนกันมั้งก็เลยตกลงเป็นแฟนกู" ไอ้เทียนบอกพวกผม
"อ๋อ มนต์รักแบดมินตันสินะ กรี๊ดดด ฟินเบาๆอ่ะเทียน ขวัญข้าวก็น่ารัก เรียนก็เก่ง ดีกรีดาวคณะอีกต่างหาก"
"เห้อ..ไอ้เทียนสอยดาวไปซ๊ะแล้ว"
"เหี้ย...สอยดาวอะไร ยังไม่ได้สอยเว้ย พวกมึงก็พูดไปผู้หญิงเค้าจะเสียหาย" ไอ้เทียนรีบออกตัวปกป้องขวัญข้าว
"มึงๆแยกย้าย อาจารย์มาละ"
เพื่อนๆต่างก็แยกย้ายกลับไปนั่งที่ตัวเองเตรียมเรียนกันต่อ
"เออ ไอ้ฟ้า เรียนเสร็จมึงไปดูหนังกับกูป่าว" ไอ้เทียนชวนผม
"อืม วันนี้ไม่มีเรียนบ่ายนี่หว่า แล้วนี่ขวัญข้าวไปไหนอ่ะไม่เห็นมาเรียนเลย"
"ไปถ่ายโปสเตอร์โปรโมทรับนักศึกษาใหม่มั้ง ไอ้คิมก็ไม่อยู่สงสัยไปด้วยกัน"
"มึงจะไปดูหนังกับขวัญข้าวใช่ป๊ะ" ผมถามไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"เออ กูนัดขวัญข้าวไว้อ่ะ"
"อือ งั้นมึงก็ไปเถอะ กูไม่ไปด้วยหรอก"
"ไอ้ฟ้า แต่กูก็อยากให้มึงไปด้วยนะ"
"ไอ้เทียน มึงมีแฟนแล้ว ก็ต้องให้เวลากับแฟน จะมาหนีบกูไปด้วยทำไม"
"ไอ้ฟ้า มึงโกรธกูป๊ะเนี่ย"
"เชี่ย กูจะโกรธมึงทำไมวะ กูไม่ได้เป็นแฟนมึงซ๊ะหน่อยจะให้กูหึงมึงกับขวัญข้าวหรอ ฮ่าๆ" ผมว่าไอ้เทียนมันก็หัวเราะ
"มึงไม่โกรธกูแน่นะ ที่บางทีกูอาจจะหายไป แต่ก็ไปกับขวัญข้าวแหล่ะ ไม่ได้ไปกับใครหรอก"
"เออ มึงแม่งคิดมากว่ะ มีแฟนก็ต้องอยู่กับแฟนดิวะ เพื่อนอ่ะอยู่ด้วยกันตอนไหนก็ได้ กูเข้าใจ มึงไม่ต้องกังวลไอ้เทียน" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ตบไหล่ปลอบใจมันเบาๆ ไอ้เทียนก็พยักหน้าเข้าใจ
"ไอ้ฟ้า แล้วมึงจะปั่นจักรยานกลับหอคนเดียวได้มั๊ย กินข้าวคนเดียวได้มั๊ย" ไอ้เทียนยังไม่วายหันมาถามผมอีก
"ไอ้เทียนกูบอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วงกู มึงเอาเวลาไปอยู่กับขวัญข้าวนู่น เทคแคร์เค้าดีๆหล่ะ ไม่ง่ายนะที่คนสองคนจะตกลงเป็นแฟนกันอ่ะ ถ้ามึงรักขวัญข้าวจริงๆก็ทำให้เต็มที่ กูเป็นกำลังใจให้ เลิกห่วงกูได้ละ กูโตแล้วนะเนี่ย" ผมบอกไอ้เทียน มันก็พยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังแสดงสีหน้ากังวลออกมาอยู่ดี
หลังจากเรียนในช่วงเช้าเสร็จ พวกผมก็พากันออกมาจากห้องเรียน ขวัญข้าวกับไอ้คิมยืนรออยู่หน้าห้อง ไอ้เทียนเห็นขวัญข้าวก็รีบเดินไปหา
"แหม่ อิจฉาจังเว้ย คู่รักแบดมินตัน" เสียงเพื่อนๆแซวไอ้เทียนกับขวัญข้าว แต่คนที่ดูเหมือนจะเขินสุดๆกลับกลายเป็นไอ้เทียน ขวัญข้าวเองก็ได้แต่ยิ้มๆ
"ฟ้า คิม ไปดูหนังกันมั๊ย ไม่รู้ว่าเทียนชวนพวกเธอยังอ่ะ" ขวัญข้าวถามผมกับไอ้คิม
"ไอ้เทียนชวนฟ้าแล้วหล่ะ แต่ขวัญข้าวไปกับไอ้เทียนเหอะ ฟ้าไม่ไปหรอกไม่ชอบดูหนังอ่ะ"
"ก็บอกแล้วไงว่าชวนแล้ว แต่มันไม่ไป" ไอ้เทียนหันไปบอกขวัญข้าว
"งั้น เดี๋ยวมึงไปกินข้าวกับกูนะไอ้ฟ้า กูหิวละ" ไอ้คิมบอกผม
"เอ้า ซ๊ะงั้นอ่ะ ไหนคิมบอกว่าจะไปดูหนังด้วยกันไง" ขวัญข้าวพูดกับไอ้คิม
"ก็...ขวัญก็ไปดูกับไอ้เทียนแหล่ะ เดี๋ยวคิมอยู่กับไอ้ฟ้าก็ได้ ไอ้ฟ้าจะได้มีเพื่อนกินข้าวไง โอเคนะ ไปละๆ" ไอ้คิมบอกขวัญข้าวแล้วก็เอื้อมแขนมากอดคอผม พาเดินไปโรงอาหาร ปล่อยขวัญข้าวกับไอ้เทียนไปดุูหนังกันสองคน
"คู่นั้น อะไรยังไง ตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย" ผมพูดขึ้นเผื่อว่าไอ้คิมจะรู้เรื่องบ้าง
"นี่ขนาดมึงอยู่กับไอ้เทียนตลอดมึงยังไม่รู้เลย แล้วกูจะรู้หรอวะ" ไอ้คิมหันมาบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
"แล้วมึงกับกูจะไปกินอะไรกันดี" ไอ้คิมถามผม
"มึงอยากกินไรอ่ะกูกินได้หมดอ่ะ" ผมหันไปบอกไอ้คิม มันก็ทำหน้าครุ่นคิด
ในขณะที่ผมสองคนเดินกันไปโดยที่มีไอ้คิมกอดคอผมอยู่ คนที่เดินผ่านหรือนั่งอยู่แถวๆนั้นก็พากันมองผมกับไอ้คิม เพราะตั้งแต่ไอ้คิมได้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย มันก็กลายเป็นที่รู้จักและเป็นที่หมายปองของสาวๆและบรรดาตุ๊ดแต๋วทั้งหลาย ผมเองก็เช่นกัน แต่ไอ้คิมดูจะภาษีดีกว่าตรงที่มันมีตำแหน่งเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัย
"กรี๊ดดด สองเดือนของ อ.ก. จะไปไหนกันคะเนี่ย น้องฟ้าสายตาดื้อของพี่ น้องคิมพ่อหล่อเข้มของพี่" พี่โอปอพุ่งตัวเข้ามาหาผมกับไอ้คิม แล้วก็ยื่นมือมาหยิกแก้มผม เหมือนอย่างที่แกเคยทำ
"สวัสดีครับพี่โอปอ พี่ส้ม" ผมกับไอ้คิมยกมือไหว้สวัสดีพี่โอปอกับพี่ส้มที่เดินมาด้วยกัน
"ผมกับไอ้ฟ้าจะไปกินข้าวอ่ะครับพี่ พี่สองคนกินข้าวยังครับ" ไอ้คิมบอกพี่โอปอ
"อ่อ พี่กินแล้วค่ะ งั้นน้องฟ้ากับน้องคิมไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวคนเยอะจะไม่มีที่นั่งนะ" พี่ส้มบอกผมกับไอ้คิม
ผมกับไอ้คิมแยกย้ายจากพี่เค้าแล้วก็พากันเดินไปที่โรงอาหาร ปรากฏว่าคนเยอะจริงๆ ไม่มีที่นั่งเลย
"ไอ้ฟ้า ไปกินข้าวที่โรงอาหารวิดวะกันมะ ข้าวมันไก่อร่อยเดี๋ยวกูพาไปกิน ร้านนี้กูแนะนำ" ไอ้คิมบอกผม
"เออๆ ไปดิ แต่มึงปั่นจักรยานให้กูซ้อนนะ ฮ่าๆ"
"ได้คร๊าบบบ" ไอ้คิมหันมาตอบผมแล้วก็ยิ้มให้ผม รอยยิ้มของไอ้คิมนี่ทำให้มันดูหล่อจริงๆผมว่ามันชนะใจกรรมการก็ตรงรอยยิ้มของมันนี่แหล่ะครับ
ไอ้คิมปั่นจักรยานพาผมมาที่โรงอาหารวิศวะ แล้วก็พากันเข้าไปในโรงอาหาร ไอ้คิมพาผมเดินไปหยุดตรงหน้าร้านข้าวมันไก่ที่มันบอกว่าอร่อย ผมยืนต่อแถวรอซื้อข้าวอยู่ อยู่ๆก็มีคนเอาสองมือมาปิดตาผม
"เห้ย...เชี่ยยย ใครวะ" ผมตกใจแล้วก็เอามือมาพยายามแกะสองมือที่ปิดตาผมอยู่ออกไป เสียงคนที่เห็นเหตุการณ์พากันหัวเราะชอบใจ
"ปล่อยดิ ใครวะเนี่ย ไอ้คิมมึงแกล้งกูทำไมเนี่ย" ผมเอ่ยปากว่าไอ้คิมเพราะคิดว่ามันเป็นคนแกล้ง
"ป่าว ไม่ใช่กู แต่กูบอกไม่ได้ว่าใคร"
ผมก้มหน้าลงทำให้มองเห็นรองเท้าไอ้คนที่แกล้งผม ผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันคือไอ้หิน ผมก็เลยเงียบไว้ แล้วก็เล็งไปที่เท้าของมัน ก่อนที่จะกระทืบลงไปเต็มแรง
"โอ๊ยยยย อู้ยยย ไอ้ฟ้าาาาา" ไอ้หินปล่อยมือจากผมแล้วมันก็ล้มลงไปร้องโอดโอย จับปลายเท้าบีบนวดใหญ่
"ไอ้ขี้แกล้ง" ผมว่าไอ้หิน
"มากินข้าวที่วิดวะไม่บอกกูเลยนะ"
"เออ ไอ้คิมชวนมา เลยไม่ทันได้บอก" ผมบอกไอ้หินแล้วก็ก้มตัวลงไปดึงแขนมันให้ยืนขึ้น ไอ้เพื่อนหน้าหล่อของผมก็ลุกขึ้นมาส่งยิ้มให้ผม
"คิดถึงกูอ่ะดิ เอ๊ะ หรือว่า..คิดถึงพี่รหัสกู ฮ่าๆ"
"เชี่ย กวนตีนกูนะมึง เอาอีกข้างมั๊ย เอามั๊ย" ผมว่าไอ้หินแล้วก็ยกขาทำท่าจะกระทืบเท้ามัน ไอ้หินก็ขยับขาหลบผม
"พอๆ ไม่เอาละ เจ็บชิบ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็รีบโบกมือห้าม ไอ้คิมที่ยืนดูอยู่ก็หัวเราะออกมา
แต่ในขณะที่ผมยืนอยู่กับไอ้หินแล้วก็ไอ้คิม ก็มีมือใครบางคนมาดึงแขนผมออกไป
"เห้ย...!!" ผมร้องออกมาอีกครั้งด้วยความตกใจ จากมือที่ดึงผมเปลี่ยนมาเป็นกอดคอผม
"พี่ดิน" ผมเรียกชื่อออกมาเมื่อหันไปเห็นว่าคนที่ทำกับผมคือพี่ดิน
พี่ดินหยุดแล้วก็หันมามองผม ก่อนที่จะเงยหน้าไปพูดกับไอ้หิน
"เดี๋ยวมึงสองคนเอาจักรยานไอ้ฟ้าไปรอกูที่ชมรม มีของอร่อยให้กิน" พี่ดินบอกไอ้หินกับไอ้คิม แล้วก็กอดคอพาผมเดินออกมาจากตรงนั้น ท่ามกลางสายตาของหลายๆคนที่อยู่ในโรงอาหาร ที่ต่างก็มองมาที่ผมกับพี่ดิน
"อ่าว ชิงตัวไปต่อหน้าต่อตากูเลย" ไอ้หินพูดออกมาแล้วก็ยกมือขึ้นเกาหัวด้วยอาการ งงๆ ที่อยู่ๆพี่ดินก็ลากตัวผมออกมาจากพวกมัน
"เดี๋ยวครับพี่ หยุดก่อนครับ พี่จะพาผมไปไหนเนี่ย" ผมถามพี่ดินแล้วก็ฝืนตัวไว้ไม่เดินต่อ พี่ดินก็หยุดแล้วก็หันมามองผมด้วยสีหน้านิ่งๆขรึมๆของแก แต่ผมก็พอจะมองออกว่าแกไม่พอใจที่ผมทำแบบนี้
"พี่จะพาผมไปไหนอ่ะ ผมหิวข้าวนะพี่ ยังไม่ได้กินอะไรเลย" ผมพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคนตัวสูงตรงหน้า สายตาของผมคงดูอ้อนวอนจนคนตรงหน้าหลุดขำออกมา
"หึ...มึงนี่นะ นอกจากสายตาดื้อๆแล้ว สายตาของมึงยังอ้อนกูได้อีกด้วย แฟนกูแม่งโคตรน่ารักอ่ะ" พี่ดินพูดปนเสียงหัวเราะ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมพอใจซักเท่าไหร่ เพราะไม่ได้คำตอบว่าจะพาผมไปไหน
"ขึ้นรถ" พี่ดินหยิบหมวกกันน๊อคมาสวมให้ผม แล้วก็สวมให้ตัวเองก่อนที่จะขึ้นไปคล่อมรถมอไซค์แล้วก็เรียกผมให้ไปซ้อนท้ายแก
"พี่จะไปไหนครับ"
"ขึ้นมาเหอะน่า เร็วๆ" พี่ดินพูดเสียงดังจนเหมือนจะตะคอกผม ผมก็เลยขึ้นไปซ้อนท้ายแก
แกขับมอไซค์พาผมไปที่ตลาดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ไม่ถึง10นาทีก็ถึงตลาดแล้ว แกพาผมไปที่ร้านขายเส้นขนมจีน พี่ดินสั่งเส้นขนมจีนสดไปสองกิโลฯ ได้มาสองตะกร้าใหญ่ๆ แล้วก็ซื้อถั่วฝักยาว ใบแมงลัก กะหล่ำปลีไปเป็นผักแกล้มอีกด้วย ซื้อของเสร็จก็พากันกลับมาที่ชมรมครับ ไอ้หินรีบออกมารับของไปจากผม ผมเข้าไปในชมรมก็สวัสดีพี่โอม พี่อาทิตย์แล้วก็พี่ๆคนอื่นๆที่นั่งอยู่ข้างในนั้น
"ไอ้น้องเทียนไม่มาด้วยหรอฟ้า" พี่อาทิตย์ถามผม เพราะปกติถ้ามาชมรมมีฟ้าก็ต้องมีเทียน
"ไอ้เทียนไปดูหนังกับแฟนมันอ่ะครับ"
"ห๊ะ ไอ้น้องเทียนเนี่ยนะมีแฟน" พี่โอมพูดขึ้นมาด้วยความแปลกใจ ผมก็พยักหน้าให้พี่โอม
"แฟนมันดีกรีดาวคณะเลยนะครับพี่" ไอ้คิมบอกพี่โอม
"แหม่..มันเสือซุ่มจริงๆเว้ยไอ้น้องเทียนสอยดาวซ๊ะด้วย"
"ไอ้ดินก็สอยเดือนวะ" พี่อาทิตย์บอกพี่โอมแล้วก็มองมาทางผม แล้วก็พากันหัวเราะ
"โห่..พี่ หัวเราะผมน๊า จำไว้เลย" ผมพูดตัดพ้อพี่โอมกับพี่อาทิตย์
"โอ๋ๆ มาๆเดี๋ยวพี่พาไปดูของอร่อย" พี่อาทิตย์เข้ามากอดคอผมพาเดินไปข้างหลังชมรม
ที่ข้างหลังชมรม พี่ขวัญกำลังอุ่นน้ำยาขนมจีนอยู่ในหม้อ พี่อาทิตย์ก็เดินพาผมเข้าไป กลิ่นน้ำยาขนมจีนลอยมาแตะจมูกหอมมาก ทำเอาท้องผมร้องจ๊อกๆ เพราะยังไม่ได้กินอะไรเลย
"ไง น่ากินป๊ะ น้ำยาขนมจีนฝีมือแม่ไอ้ดิน อร่อยไร้เทียมทาน" พี่อาทิตย์บอกผม
"แหม่ะ มือมึงนี่ไวจังนะ" พี่ดินตีมือพี่อาทิตย์ที่กอดคอผมแล้วก็ดึงตัวผมไปกอดคอไว้เอง
"แหม่ไอ้ดิน แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยนะมึง" พี่อาทิตย์ว่าพี่ดินแล้วก็หัวเราะ
"พอดีแม่ทำน้ำยาขนมจีน ฝากพี่ดาวเอามาให้เมื่อเช้านี้ อยากให้มึงลองชิม" พี่ดินบอกผม
"ขอบคุณครับพี่ กลิ่นหอมมากอ่ะน่าอร่อย" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หันไปยิ้มให้คนที่กอดคอผมอยู่
ผมแกะแขนพี่ดินที่กอดคอผมอยู่ออกไป แล้วก็เดินไปหาไอ้หินกับไอ้คิมที่กำลังยืนหั่นผักอยู่สองคน ไอ้สองคนนั้นกำลังหยอกล้อกันผมก็ยืนแอบดูอยู่ห่างๆ มันชักจะยังไงๆนะไอ้คู่นี้
"เห่ย ไอ้ฟ้ามาซุ่มแอบดูอะไรตรงนี้วะ" เป็นไอ้ทิวที่เข้ามาสะกิดถามผม ผมหันไปมองไอ้ทิวแล้วก็ทำท่าจุ๊ปากให้มันพูดเบาๆ แล้วก็บุ้ยปากไปทางไอ้หินกับไอ้คิมที่ยืนหั่นผักไปแล้วก็หยอกล้อกันไป ไอ้ทิวก็มองตามผม
"กูว่าแล้ว ไอ้สองคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ" ไอ้ทิวพูดขึ้นมา
"อะไร ยังไงวะ มึงรู้อะไรมาเนี่ย เล่าให้กูฟังเลย"
"กูก็ไม่รู้ได้แค่คิด พักนี้ให้คิมแวะมาหาไอ้หินที่ชมรมบ่อยๆ แล้วก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารบ่อยๆ"
"ไปกันสองคนอ่ะนะ"
"อือ แต่บางทีกูก็ไปด้วย มึงก็รู้ว่าที่ชมรมพี่ๆเข้ามาทำกับข้าวกินกันทุกวัน แทบไม่ได้แตะข้าวโรงอาหารเลยมึง อย่างน้อยก็หุงข้าวกินกันเองส่วนกับข้าวก็ไปซื้อที่โรงอาหารเอา"
"เออ ก็ใช่ ถึงว่าไอ้คิมบอกว่าจะพากูมากินข้าวมันไก่เจ้าอร่อยที่โรงอาหารวิดวะ แต่กูก็ไม่ได้ถามว่าทำไมมันรู้ว่าที่วิดวะมีข้าวมันไก่ร้านอร่อย" ผมบอกไอ้ทิว มันก็พยักหน้าให้ผม
"มึงลืมไปแล้วหรอว่าไอ้หินชอบกินข้าวมันไก่" ไอ้ทิวพูดกับผม
"เออใช่ ข้าวมันไก่ไม่เอาหนังที่ไอ้หินชอบ"
"โอเค จับตาดูต่อไป กูว่าแม่งได้กันแน่ๆ ไอ้หินไอ้คิม" ไอ้ทิวบอกผม มันตบไหล่ผมเบาๆแล้วก็เดินกลับเข้าไปในชมรม ผมมองไอ้หินกับไอ้คิมอีกรอบแล้วก็เดินตามไอ้ทิวเข้าไปในชมรม
ซักพักไอ้หินกับไอ้คิมก็ยกถาดผักที่หั่นเรียบร้อยแล้วเข้ามาวางบนโต๊ะ พี่ดินก็ยกหม้อน้ำยาเข้ามาวางบนโต๊ะ
"เรียบร้อยแล้วครับทุกๆคน มาๆกินขนมจีนน้ำยากันครับ พี่ๆครับเชิญมากินขนมจีนครับ" พี่ดินเดินเข้าไปเรียกพี่ปีสามปีสี่ที่อยู่ในห้องออกมากินขนมจีน พวกผมรอจนพี่ปีสามปีสี่ตักขนมจีนเสร็จก็เข้าไปจัดการกับขนมจีนกันต่อ
ผมยกจานขนมจีนออกมากินที่โต๊ะไม้หินข้างนอก เห็นไอ้บอสเดินมามีไอ้มอมเดินกระดิกหางตามมาด้วย
"เห้ย ไอ้มอม"
"เห้ย ไอ้มอม"
"เห้ยยยย...ไอ้เชี่ยมอม"
มีแต่คนเรียกไอ้มอม ทำเอาไอ้บอสที่เดินมาถึงกับหน้าเสีย มันทำหน้างอนๆพวกผม
"โห่...กูเดินมาแต่มีแต่คนเรียกไอ้มอมนะ" ไอ้บอสพูดตัดพ้อพวกผม
ผมดึงแขนไอ้บอสให้นั่งลงข้างๆผม
"แหม่ มึงก็ทำงอนไปได้ ไปตักขนมจีนมากินด้วยกันดิ ในชมรมอ่ะ" ผมบอกไอ้บอสมันก็หันมายิ้มให้ผม
"อยากฆ่าคนแล้วสับๆเอาเนื้อมาโยนให้ไอ้มอมกินว่ะ" เสียงพี่ดินที่กินขนมจีนอยู่อีกโต๊ะพูดขึ้นมา พวกผมก็เงียบไป
"เชี่ย พี่ดินพูดถึงใครวะ" ไอ้บอสถามพวกผมเบาๆ
"มึงแหล่ะไอ้บอส เสือกไปนั่งใกล้ไอ้ฟ้า" ไอ้หินพูดขึ้น ไอ้บอสก็ขยับออกไปจากผมไปนั่งกับไอ้ทิว
"เหี้ย ไม่ใช่ละ ไม่เกี่ยวกับกูเลยมึง" ผมว่าไอ้พวกนั้นแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินขนมจีนต่อ
ไอ้บอสลุกไปสวัสดีพวกพี่ดินแล้วก็เข้าไปตักขนมจีนในชมรมออกมากิน
"โอ๊ะ!!...เหี้ยยย ขนมจีนเข้าตา" ไอ้หินร้องขึ้นมาแล้วก็เอามือขยี้ตา
"เห้ย อย่าขยี้ตา" ไอ้คิมเอื้อมมือไปห้ามไอ้หินไว้ แล้วก็ดึงมือพาไอ้หินลุกไปห้องน้ำ คงพากันไปล้างตา
พวกผมที่นั่งอยู่ก็มองตามไอ้สองคนนั้น ไอ้บอสคงไม่รู้สึกอะไรเพราะมันก็นั่งกินขนมจีนต่อ มีแต่ผมกับไอ้ทิวที่มองหน้ากัน
หลังจากกินขนมจีนกันเสร็จก็ช่วยกันเก็บข้าวของไปล้าง ผมไม่มีเรียนต่อก็นั่งเล่นกับไอ้มอมอยู่ที่ชมรม กะว่าอีกซักพักจะกลับหอไปนอนพักผ่อน ไอ้ทิว ไอ้หิน ไอ้บอสมีเรียนพวกมันก็ไปเรียนกัน เหลือผมกับไอ้คิม ส่วนพวกพี่ดินก็ทำงานกันอยู่ในชมรม ผมนั่งคุยกับไอ้คิมอยู่ที่โต๊ะไม้หินหน้าชมรม ก็มีพี่ๆจากสโมสรคณะมานั่งคุยกับพวกผม แล้วก็ถ่ายรูปผมกับไอ้คิมไปลงเพจUST
เดือนสองดวงนั่งคุยกัน
น้องคิม ปี1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร(เดือนมหาวิทยาลัย2560)
น้องฟ้า ปี1 คณะอุตสาหกรรมเกษตร(เดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตร2560)
พิกัด : ชมรมเครื่องกล คณะวิศวกรรมศาสตร์
กรี๊ดดด เดือนสองดวง อ.ก. งานดีอ่ะ
คิมฟ้า ก็น่ารักนะ #เดือนสองดวง
เดือน อ.ก. ไหงไปโผล่ที่วิศวะ แต่ก็น่ารักนะ
เค้าจะเป็นแฟนกันได้มั๊ย #เดือนสองดวง
ไม่ใช่ #เดือนสองดวง แต่ต้องเป็น #เดือนของดิน ต่างหาก จากแฟนคลับ #ดินฟ้า
กรี๊ดๆ เพื่อนเราเอง คิมฟ้า น่ารักทั้งคู่
ผมนั่งคุยกับไอ้คิม เล่นกับไอ้มอมไปเรื่อยเปื่อย โดยที่ไม่รู้ว่าตลอดเวลา พี่ดินมองผมกับไอ้คิมอยู่ รู้สึกว่าฟ้าเริ่มครึ้มๆ เหมือนฝนจะตก ไอ้คิมก็เลยขอตัวกลับบ้าน ส่วนผมก็ปั่นจักรยานกลับหอ
ถึงหอผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแค่ถอดถุงเท้ากับเข็มขัดแล้วเอาเสื้อออกนอกกางเกงเท่านั้น ผมโทรคุยกับไอ้ภูแล้วก็โทรคุยกับแม่ แล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวตื่นตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ผมงัวเงียตื่นไปเปิดประตูเป็นไอ้เทียนที่มาเคาะห้องผม มันเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับวางถุงขนมไว้บนโต๊ะ
ตอนนี้หกโมงกว่าๆแล้ว ข้างนอกมืดครึ้มและฝนตก
"ไปล้างหน้าดิจะได้ลงไปกินข้าวกัน" ไอ้เทียนบอกผม เออ ขนมนั่นขวัญข้าวฝากมาให้ แต่ตังค์กู ฮ่าๆ
"แหม่ เทียนสายเปย์นี่หว่า" ผมว่าไอ้เทียนมันก็หัวเราะ
"เออดิ โดนัทยี่ห้อนี้ออกใหม่ พี่แกอยากกินให้กูไปต่อแถวเป็นครึ่งชั่วโมง" ไอ้เทียนบ่นให้ผมฟัง
"เออน่า จีบเค้าก็ต้องเอาใจหน่อยเว้ย แรกๆก็งี้แหล่ะ อดทนๆ กูเป็นกำลังใจให้" ผมตบไหล่ปลอบใจไอ้เทียนมันก็หัวเราะ
"ตอนพี่ดินจีบมึง มึงเป็นงี้ป่าววะ" ไอ้เทียนถามผม ทำเอาผมชะงักไป
"ไม่รู้เว้ย พี่ดินไม่ได้จีบกู"
"งั้นมึงก็จีบพี่ดินก่อนอ่ะดิ"
"ป่าว กูก็ไม่ได้จีบพี่ดิน"
"อ่าว เห้ย แล้วมึงกับพี่ดินเป็นแฟนกันได้ไงวะ จับฉลากได้หรอ ฮ่าๆ" ไอ้เทียนพูดแล้วมันก็หัวเราะ
"เออ มันอธิบายยากว่ะ ป่ะไปกินข้าวกัน" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ชวนมันออกจากห้อง
ผมมองไปที่ห้องไอ้ทิวกับไอ้หินแต่ดูเหมือนว่าไอ้สองคนนั้นยังไม่กลับมาเพราะยังมีแม่กุญแจคล้องประตูห้องอยู่ ผมกับไอ้เทียนก็เลยลงไปกินข้าวกันสองคน ฝนก็ยังคงตกปรอยๆ ผมนั่งรอข้าวอยู่กับไอ้เทียน ไอ้หิน ไอ้ทิวก็วิ่งเข้ามาในหอ สองคนมันเปียกชุ่มคงเพราะวิ่งฝ่าฝนกันมา
"อ่าว ไอ้ฟ้าไอ้เทียน กูฝากซื้อข้าวด้วยใส่กล่องขึ้นไปให้กูด้วยนะ เอาแบบมึงอ่ะไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผม
"เออ กูด้วยๆ" ไอ้ทิวบอกผมอีกคน แล้วมันก็ขึ้นไปบนห้อง
ซักพักไอ้หินก็วิ่งกลับมา
"เอาเหมือนไอ้ฟ้าก็ได้กินแต่ไข่เจียวดิวะ งั้นเอาของมึงกับไอ้เทียนรวมกันนะ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็กลับขึ้นไปบนห้อง ผมกับไอ้เทียนก็หัวเราะกัน
"เออ ไอ้เทียนมึงกินไรอ่ะกูจะได้ไปสั่งถูก"
"กระเพราหมูสับเผ็ดๆ" ไอ้เทียนบอกผม ผมก็ลุกไปสั่งข้าวให้ไอ้หินกับไอ้ทิว
เดินกลับมาที่โต๊ะเห็นพี่ดินยืนคุยอยู่กับไอ้เทียน ตัวเปียกมาเลย สภาพเหมือนกับไอ้หินไอ้ทิวเมื่อกี้
"สั่งข้าวขึ้นไปให้กูด้วย กินเหมือนมึงอ่ะ" พี่ดินบอกผม
"ผมกินไข่เจียวอย่างเดียวนะพี่"
"เออ งั้นเอากระเพราหมูสับละกันโปะไข่เจียวไป"
"ครับพี่"
"เอากุญแจห้องมา" พี่ดินบอกผม
"ห้องผมหรอครับ"
"ก็เออดิวะ"
ผมทำหน้า งงๆ แต่ก็ยื่นกุญแจให้พี่ดินไป
"ไปรอบนห้องนะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินเข้าหอไป ผมก็มองตามพี่ดินไป
"พี่ดินมานอนห้องมึงหรอไอ้ฟ้า"
"อือ คงงั้นมั้ง" ผมตอบไอ้เทียนแล้วก็นั่งกินข้าวตรงหน้าไปอย่างเงียบๆ
--------------------------------------
กะว่าจะจบตอนที่50 แต่คงจบไม่ได้แล้วหล่ะ คงไหลยาวๆๆๆๆ
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะฮะ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หินคิม. ฟ้าดิน. เทียนขวัญ. ทิวก็โสดไหมๆๆ.
-
:man1: ไหลยาวก็ไม่เป็นไร เรายังแฮปปี้ที่จะมีดินและฟ้าอยู่เป็นเพื่อน :hao5:
-
:pig4:
-
เทียน มีแฟนแล้ว เพื่อนไม่รู้กันเลย เสือซุ่มจริงๆ
เที่ยน ขวัญข้าว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หิน จะมีคู่ :hao3:
หิน คิม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่ากิน น่าอร่อย น่าสนุก มีขนมจีนน้ำยาแม่พี่ดินทำมาด้วย
ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หิว ขนมจีน ข้าวกระเพาะหมูสับไข่เจียว ลืมโฟกัสดินฟ้า :hao3:
-
เย้ๆยาวๆคะ :mew1: ขอบคุณคะ o13
:impress3: :L2: :กอด1: :L1: :3123:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:call: ขอให้หลานทิวมีคู่กับเขาเถอะ :call:
-
รอตอนต่อๆไปนะ
-
ขาดทิวสินะเลือกเอาเลยพี่โอมกับพี่ทิตย์ว่างง5555
-
พี่ดินดุอ่ะ งื้อ
-
สนุกมากๆ น้องเทียนนี่สอยดาวเลยนะ แอบคุยกันตอนไหนหว่า? แอบห่วงเพื่อนอีกกลัวเพื่อนงอน น่ารักนะเทียน
พูดแล้วก็อยากกินขนมจีนน้ำยาแม่พี่ดิน :)
-
เทียนน่ารักนะแอบห่วงเพื่อนด้วย
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 50 : Sky Time's
ผมกับไอ้เทียนนั่งกินข้าวกันจนเสร็จ ก็ไปจ่ายตังค์แล้วเอาข้าวที่สั่งใส่กล่องไว้ขึ้นไปประเคนให้ไอ้เพื่อนบังเกิดเกล้าของผมทั้งสองคน อีกกล่องก็ของพี่ดินที่ตอนนี้คงอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยรออยู่ที่ห้องของผม ฝนยังคงตกอยู่แล้วก็ตกหนักแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ แถมฟ้าก็ยังร้องดังเป็นระยะๆ ผมไม่ชอบเลยเสียงฟ้าร้องเนี่ย
ผมกับไอ้เทียนเดินขึ้นหอแล้วก็แยกย้ายกัน ไอ้เทียนก็กลับไปที่ห้องของมัน ส่วนผมก็เดินไปเคาะห้องเรียกไอ้หินไอ้ทิวออกมาเอาข้าว
ไอ้หินเปิดประตูโผล่หน้ามาหาผมมันดึงตัวผมเข้าไปในห้องของมัน ไอ้ทิวกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
"ไอ้ฟ้า พรุ่งนี้พี่ดินจะพากูไปเลี้ยงสายรหัสเว้ย โคตรดีใจอ่ะ" ไอ้หินบอกผม น้ำเสียงและท่าทางของมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันดีใจจริงๆที่พี่ดินจะพามันไปเลี้ยงสายรหัส เพราะปกติพี่ปีสองจะต้องพาน้องปีหนึ่งไปเลี้ยงสายตั้งแต่ตอนเปิดสายรหัสตอนแรกๆ แต่คงเพราะพวกพี่ดินมีงานที่ต้องทำเยอะก็เลยยังไม่ได้พาไอ้พวกนี้ไปเลี้ยงสายรหัสซักที อย่างพี่อาทิตย์ก็เพิ่งจะพาไอ้ทิวไปเลี้ยงสายรหัสเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มาอาทิตย์นี้ถึงคิวพี่ดินพาไอ้หินไปบ้างแล้ว มันก็เลยดีใจอย่างที่เห็น
"เออ มึงเอาข้าวไปกินก่อนเถอะ" ผมยื่นถุงกล่องข้าวให้มัน ไอ้หินทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นข้าวอีกหนึ่งกล่องในมือของผม
"แล้วกล่องนั้นอ่ะของใครวะ ของมึงหรอ" ไอ้หินถามผมพลางเปิดกล่องข้าวออกมานั่งกินบนเตียง
"ของพี่ดิน"
"ห๊ะ..พี่ดิน พี่ดินมานอนห้องมึงหรอ"
"เออ" ผมตอบไอ้หินแล้วก็พยักหน้าให้มัน
"เออ งั้นมึงกลับห้องเถอะ เดี๋ยวพี่รหัสกูโมโหหิว มึงจะซวย ไอ้ฟ้า ฮ่าๆ" ไอ้หินบอกผมให้รีบกลับห้องเอาข้าวไปให้พี่รหัสของมัน
"ไอ้ฟ้า พรุ่งนี้ไอ้หินไม่อยู่มึงชวนกูลงไปกินข้าวด้วยนะ หรือว่ามึงก็ไปกับไอ้หิน" ไอ้ทิวที่ออกมาจากห้องน้ำพอดีเอ่ยปากถามผม
"ไม่ไปอ่ะ กูไม่ใช่สายรหัสพี่ดินซะหน่อย"
"แต่มึงเป็นเมียพี่ดิน" ไอ้หินพูดแทรกขึ้นมา ทำเอาผมถึงกับสะดุ้ง ไอ้เพื่อนเชี่ย ผมนึกด่าไอ้หินในใจ
"เมียเชี่ยไร มึงเหอะ กับไอ้คิมอ่ะ ยังไงๆ กูเห็นนะ" ผมแซวไอ้หินบ้าง มันก็ชะงักไป ทำท่าจะกลืนข้าวไม่ลง
"เออ มึงกับไอ้คิมนี่ยังไงวะไอ้หิน กูเห็นมาหากันที่ชมรมบ๊อยบ่อย" ไอ้ทิวถามไอ้หิน
"เอ่อ...ไม่มีไรหรอก ก็เพื่อนกันอ่ะ ไงก็ต้องทำค่ายด้วยกัน ก็สนิทกันไว้ไม่ดีหรอวะ" ไอ้หินตอบอ้อมๆแอ้มๆ ผมก็นึกขำกับท่าทางของมันในตอนนี้
"กูไปละ พรุ่งนี้พี่ดินนัดมึงกี่โมง ตื่นให้ทันด้วยหล่ะ" ผมบอกไอ้หินก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
"นัดสายๆอ่ะ ต้องกลับมาให้ทันบ่ายสามเพราะพี่เค้านัดเล่นบาสกัน มึงชวนไอ้เทียนไว้ด้วยนะไอ้ฟ้า ชวนไอ้คิมมาด้วยก็ได้เล่นหลายๆคนสนุกดี" ไอ้หินบอกผม ผมก็หันมาพยักหน้าให้มันแล้วก็กลับมาที่ห้องของตัวเอง
ก๊อก...ก๊อก...
ผมเคาะประตูห้อง เพราะเมื่อกี้พี่ดินเอากุญแจห้องผมขึ้นมา ซักพักพี่ดินก็มาเปิดประตูให้ผม แกอาบน้ำเรียบร้อย แถมยังไปหาเสื้อผ้าของผมมาใส่อีกดูแปลกตาไป ผมเห็นแกใส่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามของผมที่มันรัดจนฟิต ก็ขำออกมา
"มึงขำไรเนี่ย" พี่ดินถามผมแล้วก็ก้มมองสารรูปตัวเอง
"ก็ดูเสื้อดิ ตัวที่พี่ใส่มันฟิตไปป๊ะ ตัวใหญ่กว่านี้ก็มีทำไมไม่เอามาใส่" ผมบอกพี่ดิน แกก็ก้มมองสำรวจตัวเองแล้วก็หัวเราะออกมาซะเอง
"เออ ก็จริงโคตรคับอ่ะ อึดอัด" พี่ดินบอกผมพลางขยับตัวให้รู้สึกสบายๆ
"อ่ะ กินข้าวก่อนครับพี่ เดี๋ยวผมไปหาเสื้อตัวใหม่มาให้"
"ไม่ต้องหาหรอก เดี๋ยวก็ต้องถอดหมดอยู่แล้ว" พี่ดินบอกผม ทำเอาผมสะดุ้ง
"เห๊อะ...ไอ้ฟ้า เงียบเลยหรอมึง กูล้อเล่น ไปอาบน้ำได้แล้วไป กูง่วงแล้ว"
ผมเข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จออกมาจากห้องน้ำพี่ดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกระเบียง ผมแต่งตัวเสร็จก็ขึ้นไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ความจริงเวลาที่พี่ดินมานอนห้องผม ผมก็ยังเกร็งๆอยู่บ้างยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่ คงเพราะที่ผ่านมาผมเคยนอนแค่กับไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้ภูพี่ชายผม แต่นี่เป็นพี่ดินที่ไม่รู้ว่าในระหว่างที่นอนอยู่แกจะก่อกวนอะไรผมบ้าง ได้ยินเสียงพี่ดินคุยดังเข้ามาในห้อง เรื่องนัดเล่นบาสพรุ่งนี้ ซักพักแกคุยโทรศัพท์เสร็จก็กลับเข้ามาในห้อง ผมมองตามร่างสูงที่เดินเข้าห้องมาในสภาพที่ถอดเสื้อ เหลือแต่บอกเซอร์แค่ตัวเดียว
"พี่ดินครับ เสื้อผมแขวนไว้ตรงนั้นอ่ะพี่เอามาใส่สิครับ"
พี่ดินหันมามองผม แกยิ้มที่มุมปากแล้วก็เดินไปปิดไฟ ก่อนที่จะมาทิ้งร่างสูงลงบนเตียงพร้อมกับรวบตัวผมเข้าไปกอด
"อึ๊ยยยยย...พี่ดินปล่อย..." ผมร้องบอกพี่ดิน แล้วก็พยายามดันตัวแกที่โถมร่างมาทับผมออกไป
"ไปใส่เสื้อดิพี่จะได้มานอน ผมง่วงแล้ว"
"อย่าดิ้นได้ป่าววะ กูไม่อยากออกแรงมาก จะอยู่นิ่งๆให้กูกอดง่ายๆไม่ได้เลยใช่มั๊ย" พี่ดินว่าผม แล้วก็ออกแรงกอดรัดผมจนแน่นขึ้น
"ยอมแล้วครับพี่ ไม่ดิ้นแล้วครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หยุดดิ้น เพราะเริ่มรู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน
"เออ ก็แค่เนี้ย ทำเป็นดีดดิ้น กอดนิดกอดหน่อยไม่ได้" พี่ดินบ่นผมพร้อมกับทำเสียงจิ๊จ๊ะแล้วก็เอามามือลูบหัวผมเล่น
กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของพี่ดิน ทำให้ผมเผลอยื่นจมูกไปดมที่ซอกคอของแก พี่ดินก็นิ่งๆไป
"พี่ตัวอุ่นๆ เหมือนจะไม่สบาย" ผมบอกพี่ดิน เพราะรู้สึกว่าตอนนี้ตัวของพี่ดินอยู่ๆก็เริ่มอุ่นๆ ผมเอามือขึ้นไปแตะหน้าผากของแก พี่ดินปล่อยอ้อมแขนที่กอดผมแล้ว แล้วก็พลิกตัวลงไปนอนหงายเหมือนคนหมดแรง
"พี่ดินครับ พี่ลุกขึ้นมาใส่เสื้อก่อนเถอะ อ่อ มากินยาก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวไข้ขึ้นนะ เป็นเพราะพี่ตากฝนมาแน่ๆ"
"อือ คงเพราะกูตากฝนมาเมื่อตอนเย็นอ่ะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดันตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง
ผมลงจากเตียงไปเปิดไฟในห้อง เอาเสื้อยืดมาให้พี่ดินใส่ แล้วก็เตรียมยามาให้แกกิน ก่อนที่จะปิดไฟนอน
พี่ดินพลิกตัวมากอดผม แกซุกหน้ามาที่ซอกคอของผม ลมหายใจอุ่นๆของแกพ่นใส่ซอกคอผมจนรู้สึกร้อน
"ผมว่าผมเช็ดตัวให้พี่ดีกว่า พี่เป็นไข้แล้วเนี่ย ตัวร้อนมากเลยนะครับ"
"อือ นอนเถอะ ไม่ต้องทำอะไรหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็หายแล้ว" พี่ดินบอกผม
"พี่อย่าดื้อดิวะ" ผมขึ้นเสียงบอกพี่ดิน พี่ดินโงหัวขึ้นมามองหน้าผม สายตานิ่งๆของแกทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ
"มึงกล้าขึ้นเสียงกับกูแล้วหรอเนี่ยไอ้เด็กน้อย"
"ก็พี่ดื้ออ่ะ ไม่ยอมให้ผมเช็ดตัวให้ ถ้าพรุ่งนี้พี่ยังไม่หายไข้จะได้พาไอ้หินไปเลี้ยงสายรหัสมั๊ยหล่ะครับ ไอ้หินมันดีใจมากเลยนะที่รู้ว่าพี่จะพามันไปเลี้ยงสายอ่ะ"
"ขนาดนั้นเลยหรอวะ เออๆ จะทำอะไรกับกูก็ทำเหอะ ยอมละ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
ผมลงจากเตียงเอาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำมานั่งเช็ดตัว เช็ดแขนเช็ดขาให้พี่ดิน แล้วก็เอาผ้าชุบน้ำอีกผืนมาวางแปะไว้บนหน้าผากอีกด้วย ผมนั่งมองพี่ดินที่ตอนนี้หลับไปแล้วเพราะพิษไข้ ก็ได้แต่ยิ้มกับไอ้พี่ตี๋ตรงหน้าที่นอนหลับยังกับเด็กๆ ไม่มีท่าทีของความเฮี้ยวเหลืออยู่เลยซักนิด นึกถึงตอนที่ผมไม่สบาย พี่ดินก็คงนั่งดูแลผมแบบที่ผมทำในตอนนี้เช่นกัน
ตอนเช้าเป็นพี่ดินที่ตื่นมาแกล้งผมแต่เช้า พี่แกเอามือมาบีบจมูกผม ผมนอนหายใจไม่ออกเพราะพี่ดินเอามือมาบีบจมูกไว้
"อึ๊ยยยยย...พี่ เล่นไรแต่เช้าเนี่ย หายใจไม่ออก" ผมร้องออกมาแล้วก็ปัดมือพี่ดินออกไป คนที่แกล้งผมหัวเราะร่วนด้วยความชอบใจ
"หายดีแล้วหรอครับ ถึงได้ตื่นมาแกล้งผมได้เนี่ย"
"เออดิ กูใคร นี่ปฐพีนะครับ แข็งแรงๆ" พี่ดินบอกผมแล้วก็ทำท่าเบ่งกล้ามให้ผมดู
"โถ่ กล้ามเล็กเท่าไข่เป็ดยังจะโชว์อีก" ผมพูดแล้วก็พลิกตัวดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวนอนต่อ
"ไข่เป็ดหรอ มึงหันมาดูดีๆว่าไข่อะไร" พี่ดินบอกผมแล้วก็มุดตัวเข้ามาใต้ผ้าห่ม แกโถมตัวเข้ามาโอบกอดผมไว้
"พี่อย่าแกล้งผมดิ ตื่นแล้วก็กลับห้องไปได้แล้ว นัดไอ้หินไว้กี่โมงหล่ะครับ"
"สิบโมงนู่น ยังมีเวลาแกล้งมึงได้อีกนาน"
"โห่พี่...ผมจะนอน"
"นอนก็นอนดิ มาๆพี่กอดนะครับไอ้เด็กน้อย" พี่ดินบอกผมแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้
"ไอ้ฟ้า วันอาทิตย์กูขอเวลานะ มึงห้ามไปไหนกับคนอื่น"
"พี่จะพาผมไปไหนอ่ะครับ"
"ไปเดินห้างกัน หาไรกิน ดูหนัง ซื้อของเรื่อยเปื่อย"
"อืม....ก็ดีครับ ผมอยากได้รองเท้าผ้าใบคู่ใหม่พอดีเลย แบรนด์ที่อยากได้กำลังลดราคาด้วย"
"เออ งั้นโอเคนะ"
"ครับ เดี๋ยวผมชวนไอ้พวกนั้นด้วย"
"ไม่...ไม่ต้องชวนใคร ไปกับกูแค่สองคน เข้าใจนะ" พี่ดินกระซิบเบาๆข้างๆหูผม
"เอ่อ...ครับเข้าใจครับพี่"
ตอนสายๆพี่ดินก็กลับไปที่ห้อง พาไอ้หินไปเลี้ยงสายรหัส ไอ้หินก็รายงานในกลุ่มไลน์ว่าพี่ดินพามันไปเลี้ยงสายพร้อมกับพี่ขวัญ พากันไปกินพิซซ่า ดูหนัง แล้วก็ออกมาเดินซื้อของ พี่ดินซื้อรองเท้าให้ไอ้หินคู่นึงด้วย แม่ง..โคตรโชคดีเลย พี่ดินเปย์หนักมาก
ส่วนผม ไอ้ทิว ไอ้เทียน เหลือกันอยู่สามคนก็พากันลงไปกินข้าวแล้วก็ขึ้นไปเล่นเกมส์บนห้องไอ้เทียน ใกล้ๆบ่ายสามก็พากันไปที่ชมรมเตรียมตัวเล่นบาสกับพี่ๆเค้า ไอ้บอสก็มารอที่ชมรมแล้ว ส่วนไอ้คิมผมโทรตามมันแล้วมันติดธุระกับที่บ้านมาไม่ได้ ไอ้หินกับพี่ดินกลับมาทันเวลาเล่นบาสพอดี มันกลับไปเก็บของแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง ก่อนที่จะย้อนกลับมาที่สนามบาสพร้อมกับพี่ดิน
"แหม่ ไม่ค่อยจะเห่อเลยนะมึง" พวกผมออกปากแซวไอ้หินที่ใส่รองเท้าคู่ใหม่ที่พี่ดินซื้อให้มาเล่นบาสด้วย ที่พวกผมรู้ว่ามันใส่คู่ใหม่มา ก็เพราะว่าป้ายราคารองเท้ายังห้อยติดอยู่น่ะสิครับ โคตรจะเห่อเลยอ่ะ พี่ดินเองก็มองน้องรหัสแล้วก็ส่ายหน้าขำๆ
"พี่รหัสกูโคตรป๋าอ่ะวันนี้ จริงๆพี่ดินจะซื้อให้อีกหลายอย่างนะแต่กูปฏิเสธ เกรงใจพี่เค้า" ไอ้หินบอกพวกผม
"พูดมากนะมึงอ่ะ ถ้าทำตัวดีๆมันก็น่าซื้อให้ น้องรหัสกูมีคนเดียวทำไมจะให้ไม่ได้ แต่ถ้าเหี้ยขึ้นมาก็ทางใครทางมัน" พี่ดินบอกไอ้หิน ทำเอาไอ้เพื่อนตี๋หล่อของผมหน้าเจื่อนๆไป
"ผมไม่ทำตัวแบบนั้นหรอกครับ ถึงพี่ดินจะไม่ซื้ออะไรให้ผม ผมก็ไม่เหี้ยจนพี่เสียใจหรอก" ไอ้หินบอกพี่ดิน พี่ดินก็พยักหน้าให้มัน
"อ่าวๆ ลงสนามครับ ใครแพ้เลี้ยงนมนะครับ" เสียงพี่ปลื้มตะโกนเรียกพวกผมลงสนาม ทีมผมมีแต่ปีหนึ่ง ส่วนอีกทีมเป็นพี่ปีสองกับปีสามผสมกัน
ด้วยความที่ปีหนึ่งมาเยอะ ใครเหนื่อยก็แปะมือเปลี่ยนกันลงสนาม ผมแปะมือกับไอ้บอสเพื่อเข้าไปนั่งพัก แต่ก็ไม่วายมีตากล้องเพจUST จับภาพผมกับไอ้บอสไปลงเพจจนได้
"เชี่ยฟ้า มึงนี่โคตรทั่วถึงอ่ะ นี่กับไอ้บอสอีกละ" ไอ้หินที่นั่งพักอยู่ก่อนแล้วเอ่ยปากแซวผม ทันทีที่มันเห็นรูปผมกับไอ้บอสลงเพจUST So Cute
"เออ ก็กูเป็นคนของประชาชนอ่ะ" ผมบอกไอ้บอส
"ไม่ใช่ มึงเป็นคนของปฐพี" เสียงพี่ดินพูดแทรกขึ้นมา ไอ้หินถึงกับหัวเราะก๊ากเลย
"แหม่....หวงจริงจังนะครับ" ไอ้หินแซวพี่ดิน ทำเอาพี่ดินถึงกับยิ้มเขินๆ ปกติถ้าไอ้หินแซวพี่ดินแกต้องฟึดฟัดกับไอ้หินละ แต่วันนี้ทำไมกลายเป็นเขินไปได้
หลังจากเล่นบาสกันเสร็จ ทีมปีหนึ่งแพ้ พวกผมก็ต้องไปเลี้ยงนมพี่เค้าตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ ไอ้ทิวจัดการเก็บตังค์พวกผมคนละหนึ่งร้อย แค่นี้ก็กินกันอิ่มแปล้ละครับสำหรับนมกับขนมปังปิ้งชนิดต่างๆ กินนมเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอ ไอ้ทิว ไอ้บอส ไอ้หิน ไอ้เทียนเดินเข้าไปที่ร้านข้าว
"นี่พวกมึงจะกินข้าวกันต่อหรอ" ผมถามไอ้สี่คนนั้น ไอ้บอสตามมาด้วยเพราะไอ้หินชวนมาเล่นเกมส์ที่ห้องไอ้เทียน ไอ้บอสมันก็อยู่หอซอยใกล้ๆผมนี่แหล่ะครับ
"เออดิ แค่นมกับขนมปังไม่อิ่มว่ะ มึงอ่ะจะกินข้าวอีกป่าว" ไอ้ทิวถามผม
"ไม่อ่ะ พวกมึงกินกันเถอะ กูขึ้นไปอาบน้ำรอละกัน จะไปห้องไอ้เทียนก็เรียกกูด้วยหล่ะ" ผมบอกไอ้พวกนั้นแล้วก็เดินออกมาจะกลับขึ้นห้อง
พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์เดินเข้ามาพอดีคงจะมากินข้าวกัน
"น้องฟ้า จะไปไหนครับ" พี่โอมถามผม
"จะขึ้นไปอาบน้ำครับพี่"
"อ่อ ไม่กินข้าวก่อนหรอเราอ่ะ"
"ผมกินขนมปังมาอิ่มแล้วอ่ะครับ พวกไอ้หินอยู่ในร้านอ่ะครับพี่พี่ไปนั่งกับพวกมันสิครับ" ผมบอกพี่โอมพี่แกก็ยิ้มให้
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ๆเค้าแล้วก็หันหลังจะเดินเข้าหอ
"ไอ้ฟ้า คืนนี้..." เสียงพี่ดินเรียกผมแล้วก็หยุดพูดไป ผมหันไปมองหน้าพี่ดิน
"คืนนี้ ทำไมหรอครับ" ผมเอ่ยปากถามคนตรงหน้า
"ไม่มีไร พรุ่งนี้สิบโมงเจอกันนะ วันนี้เล่นบาสมาเหนื่อยๆก็รีบนอนพักผ่อนหล่ะ ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วไป" พี่ดินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้แล้วก็เดินกลับขึ้นมาบนห้อง
พวกไอ้หินกินข้าวเสร็จก็กลับขึ้นมาบนห้อง ไอ้เทียนตามผมให้ไปรอที่ห้องของมัน ผมก็ขึ้นไปนอนเล่นบนห้องไอ้เทียนรอไอ้พวกนั้นอาบน้ำเสร็จแล้วก็มาเล่นเกมส์ ไอ้บอสกลับไปอาบน้ำที่หอแล้วก็ตามมาที่ห้องไอ้เทียน ตอนดึกๆฝนก็ตกลงมา ผมก็ง่วง พี่ดินไลน์มาถามว่านอนยังพอรู้ว่าผมยังเล่นเกมส์กันอยู่แกก็โทรมาดุผมว่าให้นอนได้แล้ว ไอ้พวกนี้ก็ยังไม่เลิกเล่น เพราะพรุ่งนี้วันอาทิตย์วันหยุด ผมก็เลยขึ้นไปนอนบนเตียงไอ้เทียน ฝนตกหนักแบบนี้ไอ้บอสก็กลับหอไม่ได้อยู่ดี พวกมันก็เลยนั่งเล่นเกมส์กันไปเรื่อยๆ
ผมรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีเพราะปวดฉี่ ฝนก็ยังไม่หยุดตก ดูนาฬิกาเพิ่งจะตีสามกว่าๆ ไอ้พวกนั้นนอนแผ่กันอยู่เต็มห้องไอ้เทียน ส่วนไอ้เทียนมันขึ้นมานอนบนเตียงกับผม
"ไอ้ฟ้ามึงจะไปไหน" ไอ้เทียนงัวเงียตื่นขึ้นมาถามผม
"ไปฉี่ กูปวดฉี่"
"อือ แล้วมึงกลับมานอนกับกูนะไม่ต้องกลับห้อง"
"เออ กูคงไม่กลับห้องละนอนกับมึงนี่แหล่ะ" ผมบอกไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
ผมฉี่เสร็จก็กลับขึ้นไปนอนบนเตียงกับไอ้เทียน ผมขอผ้าห่มจากไอ้เทียนไปห่มให้ไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้บอส เพราะเห็นนอนขดกันอยู่คงจะหนาว
>>>> Sky Time's <<<<
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว รอพี่ดิน เก้าโมงกว่าๆพี่ดินก็โทรมาหาผม ผมก็ลงไปหาพี่ดินแล้วก็พากันออกไปห้างสรรพสินค้าใกล้ๆมหาวิทยาลัยครับ มีทั้งรถเมล์ แล้วก็รถตู้ การเดินทางสะดวกครับ พี่ดินพาผมนั่งรถเมล์ไป วันนี้คนข้างๆผมใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์สีซีดๆ ร้องเท้าผ้าใบเก่าๆ ตามสไตล์ เป็นตี๋เซอร์ๆดูเท่ห์ดีครับ
"ไอ้ฟ้า มึงอยากให้กูเอารถยนต์มาใช้มั๊ย จะได้ขับไปรับไปส่งมึงที่คณะ หรือเวลาไปไหนจะได้เอารถยนต์ไปกัน" พี่ดินถามผม
ผมหันไปมองพี่ดินที่รอคำตอบจากผม
"ไม่อ่ะครับ ผมไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นอ่ะ พี่เป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอครับว่าถ้าได้เดินไปด้วยกันจะได้อยู่ด้วยกันนานกว่าเพราะฉะนั้นผมไม่อยากให้พี่เอารถยนต์มาใช้หรอกครับ ผมเดินไปกับพี่เดินข้างๆพี่ดีกว่า" ผมบอกพี่ดิน
"หึ..มึงนี่นะ กูดีใจนะที่มึงคิดแบบนี้ อยู่ง่ายๆไม่ต้องอะไรมาก" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาโยกหัวผมเบาๆด้วยความหมันเขี้ยว
พอถึงห้างที่พี่ดินพาไอ้หินมาเลี้ยงสายรหัสเมื่อวาน ก็พากันไปหาอะไรกินกันก่อนเลยอันดับแรก และผมก็หิวมากด้วย เพราะเมื่อวานกินแค่นมกับขนมปังมื้อเย็น ไม่ได้กลับมากินข้าวต่อกับพวกไอ้หิน ก็เลยทำให้ตอนนี้ท้องร้อง หิวมากกกกกกกกก
"พี่ดินครับ กินชาบูกันนะพี่ ผมอยากกินเยอะๆ เพราะตอนนี้หิวมากกกกกกกกกกกกก" ผมร้องอ้อนพี่ดินแล้วก็ทำท่าทางว่าหิวมาก แกก็ขำกับท่าทางของผม
"ได้สิครับ ชาบูก็ชาบู เมื่อวานก็พิซซ่า วันนี้ชาบูอีกอ้วนแน่ๆ" พี่ดินบ่นออกมาปนเสียงหัวเราะ
"ไม่อ้วนหรอกครับ กลับไปเราค่อยออกกำลังกายกันนะ" ผมบอกพี่ดิน แกหันขวับมามองผมด้วยสายตากรุ้มเกริ่ม
"ออกกำลังกายหรอ ได้เลย ยอมกินทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อออกกำลังกายกับมึง" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดคอผมพาไปเดินหาร้านชาบูอร่อยๆกิน
"เอ่อ พี่ครับ ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ"
"ไม่รู้หล่ะกูคิดไปแล้วว่าออกกำลังกายแบบไหน ฮ่าๆ"
ผมหันไปมองพี่ดินที่หัวเราะอยู่แล้วก็ยิ้มตามพี่แก
ผมกับพี่ดินเดินวนๆหาร้านชาบูแล้วพอเจอร้านที่ถูกใจ ก็เข้าไปจัดการลุยกันเลยครับ งานนี้อิ่มแปล้เลย หายอยาก ฮ่าๆ
สองคนพี่น้องพากันออกจากร้านชาบูในสภาพที่อิ่มสุดๆ
"พี่ดินครับ ก่อนกลับไปกินไอติมกันก่อนนะ" ผมบอกพี่ดิน แกหันหน้ามามองผม
"นี่มึงยังไม่อิ่มอีกหรอ"
"อิ่มครับพี่ ตอนนี้อ่ะอิ่มมาก แต่เดี๋ยวเราไปเดินดูของกันมันก็ใช้พลังงานย่อยไปจนหมด เดี๋ยวก็หิวอีกอ่ะ"
"เออๆ กูเข้าใจละ ไว้จะกลับค่อยว่ากัน"
พี่ดินชวนผมไปดูหนัง แต่ผมก็ไปนอนหลับในโรงหนัง จนพี่ดินบ่นว่าไม่คุ้มค่าตั๋ว ก็แหม่...คนกินมาอิ่มๆ พาเข้าโรงหนังมืดๆ แอร์เย็นๆ ก็หลับสิครับ หลับอยู่บนไหล่ของพี่ดินนั่นแหล่ะ
ดูหนังเสร็จผมกับพี่ดินก็ออกมาเดินดูเสื้อผ้า รองเท้า ไปเรื่อยเปื่อย พี่ดินซื้อเสื้อให้ผมตัวนึง จริงๆแกจะซื้อให้มากกว่านั้น แต่ผมไม่ยอมให้แกจ่ายให้ รองเท้าคู่ที่ผมอยากได้ก็เหมือนกัน ตอนแรกพี่ดินจะจ่ายให้ แต่ผมไม่ยอม แกก็ตามใจให้ผมจ่ายเอง
"คราวหน้าถ้ากูจะซื้ออะไรให้อย่าปฏิเสธได้ป่าววะ กูมีแฟนก็อยากทำอะไรแบบนี้ให้แฟนอ่ะ" พี่ดินบอกผม
"คร๊าบบบบบพี่ ผมจะจำไว้ครับ แค่วันนี้พี่เลี้ยงชาบูผม ซื้อเสื้อให้ผมผมก็ดีใจแล้วครับพี่ ผมไม่อยากเป็นแฟนแบบที่ต้องมาคอยซื้ออะไรให้กันตลอด จ่ายเงินให้ตลอดอ่ะ มันดูไม่ดีเลย" ผมบอกพี่ดิน แกก็ยิ้มกับคำพูดของผม
ผมกับพี่ดินเดินผ่านโซนสัตว์เลี้ยง เห็นแมวตัวเล็กๆผมก็ปรี่เข้าไปดู เพราะผมเป็นคนชอบแมวอยู่แล้ว
"พี่ดินดูดิ โคตรน่ารักอ่ะพี่ ผมอยากได้ไปเลี้ยง"
"มึงอยู่หอจะเลี้ยงได้ไง"
"นั่นน่ะสิครับ แต่มันน่ารักมากเลยนะ ดูดิ ตาโคตรแบ๊ว"
แง๊วววว....แมวน้อยส่งเสียงร้องออกมา แล้วก็เอาลิ้นมาเลียๆมือผม
"พอๆ วางคืนเค้าไป เลิกความคิดเลี้ยงแมวได้ละ" พี่ดินพูดแล้วก็กอดคอพาผมออกมาจากตรงนั้น
"ทำไมอ่ะครับพี่ ถ้าผมเอาแมวไปเลี้ยง พี่ต้องรักมันเหมือนผมแน่ๆ"
"ไอ้ฟ้า มึงจำไว้นะว่าตอนนี้ กูรักมึงจนไม่เหลือใจไปรักอะไรได้อีกแล้ว เข้าใจมั๊ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็เอามือมาขยี้ผมบนหัวของผมเล่น
"เข้าใจครับพี่" ผมตอบพี่ดินแล้วก็หันไปยิ้มกับคนหล่อข้างๆผม
---------------------------------------------
ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะครับ ตอนที่50แล้วอ่ะ อ่านกันสบายๆไปก่อนเนอะ อิอิ
**ขอบคุณที่ช่วยตรวจคำผิดให้นะครับ แหะ แหะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คริคริคริ
-
:o8: น้องฟ้าเหมือนเฉยๆ แต่โคตรอ่อยอ่ะ :hao6:
-
น่ารักเสมอเลยนะ พี่ดิน น้องฟ้า
ยังมีคำผิดอยู่นะ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ต่างฝ่ายต่ายหยอด เล่นเอาคนแก่ฟินไปแล้วอ่ะ :m3:
-
เรื่อยๆ
-
พี่ดินสายเปย์ อิอิ
-
คิมกับหินอะไรยังไง!?
-
จะหยอดจะอะไรกันก็เกรงใจคนอ่านบ้างเบาหวานจะขึ้น จัดมาอีกชอบบบบบบบบ :-[ :-[ :-[ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หยอดไปหยอดมาจริงๆ
แต่ฟ้า ดูชอบขัดใจดินนะ
อยากอ่านหิน คิม บ้างและ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ไม่มีท่าทีของความเหี้ยว ------- เฮี้ยว
-
อยากเป็นคนของปฐพีบ้างจังค่ะ
อิจฉาฟ้า :)
-
o13
-
คำผิดจ้า
ซ๊ะ-----> ซะ
รถยนตร์ ---->รถยนต์
อิ้มแปล้----->อิ่มแปล้
-
:กอด1: :mew1:
-
จากใจฟูจิซัน : เรื่องราวของฟ้าใสกับพี่ดินจบลงไปในตอนที่50แล้วนะครับ ต่อจากนี้เรามีตอนพิเศษสั้นๆมาให้อ่านกัน เพื่อเก็บเคสบทสรุปของคู่อื่นๆอย่างเช่น เทียน-ขวัญข้าว/หิน-คิม/บอส/ทิว ซึ่งแต่ละคู่จะมีความสัมพันธ์กันแบบไหนเดี๋ยวเราไปลองอ่านกันนะครับ ส่วนฟ้าใสกับพี่ดินก็ยังไม่หายไปไหนนะครับยังคงแทรกอยู่ในแต่ละตอนพิเศษนี่แหล่ะครับ เรื่องนี้จะขาดบทของพระเอกนายเอกได้ไงหล่ะเนอะ และตอนสุดท้ายคือ ตอนที่50/Final นั่นคือบทสรุปทั้งหมดของ กล(รัก)เกียร์ ครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 50.1 : เทียน-ขวัญข้าว
จากตอนนั้นที่ผมบอกว่า อยู่ๆไอ้เทียนกับขวัญข้าวก็เปิดตัวเป็นแฟนกัน ท่ามกลางความงุนงง งงงวย ของเพื่อนๆในสาขาวิชาโดยเฉพาะผมที่ตัวแทบจะติดกับมันตลอดเวลา แต่ไม่เคยระแคะระคายเรื่องระหว่างมันกับขวัญข้าวเลยซักนิด เอาจริงๆไอ้เทียนก็ไม่เคยปิดบังผมเลยในเรื่องนี้ แต่เป็นผมเองที่ไม่ใส่ใจเพื่อนเท่าที่ควรจนไม่รู้ว่าเพื่อนกำลังมีความรัก วันนี้ผมก็เลยคิดว่าจะสัมภาษณ์เจาะใจไอ้เทียนซ๊ะหน่อยถึงเรื่องระหว่างมันกับขวัญข้าว
"ไอ้เทียน วันนี้ไม่มีเรียนบ่ายมึงนัดไปไหนกับขวัญข้าวป่าวอ่ะ" ผมหันไปถามไอ้เทียนระหว่างที่เรียนในช่วงเช้า
"ไม่ว่ะ มึงมีไรป่าวไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนหันมาตอบผมทันที แล้วมันก็จ้องหน้าผมเพื่อรอคำตอบ
"กูจะชวนมึงไปกินข้าวอ่ะ"
"อ่าว ไม่กินที่โรงอาหารกับเพื่อนๆหรอวะ"
"ไม่อ่ะ ว่าจะชวนมึงไปร้านเปิดใหม่ กูเห็นจากเพจในเฟซบุ๊คอ่ะ"
"อ่อ ร้านตรงไหนวะ ไกลป่าว" ไอ้เทียนถามผม ผมก็เปิดรูปที่แคปหน้าจอไว้ให้ไอ้เทียนดู
"โอโซน คอฟฟี่แอนด์เบเกอรี่" ไอ้เทียนอ่านชื่อร้านตามที่ผมเปิดให้มันดู
"เออ น่าไปว่ะไม่ไกล มีสปาเก็ตตี้ที่กูชอบด้วย เฮ้ย..ช่วงนี้โปรโมชั่นเปิดร้านใหม่ด้วย เออ ไปดิๆ" ไอ้เทียนพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น ผมก็ขำๆกับท่าทางตื่นๆของมัน
"มึงจะเลี้ยงกูใช่มะไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนหันมาถามผมพร้อมกับฉีกยิ้มจนตาตี่ๆของมันกลายเป็นเส้นตรง
"เออ กูเลี้ยงก็ได้ แค่มึงปั่นจักรยานให้กูนั่งก็พอ"
"ได้เลยครับโผมมมม คือกูก็ปั่นให้มึงนั่งตลอดป่าววะ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ทำหน้ามุ่ย
"ก็นี่ไง กูจะไปเลี้ยงขอบคุณคนขับรถของกู"
"มึงอย่าพูดงี้ดิวะไอ้ฟ้า เลี้ยงขอบคุณอะไรกูปั่นให้มึงนั่งได้ตลอดแหล่ะ ไม่ต้องขอบคุณกูหรอก"
"เออๆ ไงมึงก็บอกขวัญข้าวด้วยละกันว่าวันนี้จะไปกับกูอ่ะ"
"อือ โอเค" ไอ้เทียนบอกผมแล้วมันก็ก้มหน้ากดโทรศัพท์ คงจะไลน์บอกขวัญข้าวว่าวันนี้จะไปกินข้าวกับผม
หลังจากเรียนเสร็จ อาจารย์ปล่อยนักศึกษาออกจากห้อง ผมกับไอ้เทียนก็พากันออกมาจากห้อง ขวัญข้าวยืนรอไอ้เทียนอยู่หน้าห้อง ผมเลยปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้ไอ้เทียนคุยกับขวัญข้าวไป ในห้องน้ำผมเจอไอ้คิมยืนล้างมืออยู่มันเห็นผมก็ทักผม
"ไอ้ฟ้า วันนี้มึงไปชมรมป๊ะ"
"ชมรมไหนวะ แปรรูปหรือเครื่องกล"
"เครื่องกลดิ"
"นั่นแน่....คิดถึงไอ้หินหรอ" ผมแกล้งแซวไอ้คิม มันก็รีบปฏิเสธ
"ป่าวเว้ย กูไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้นอ่ะ"
"มึงนี่นะมีอะไรปิดบังกูตลอด" ผมบอกไอ้คิมในขณะที่กำลังยืนล้างมือข้างๆมัน
"เออ กูอ่ะมีเรื่องปิดบังมึง"
"เรื่องไรวะ" ผมหันไปถามไอ้คิม
ไอ้คิมก้มหน้านิ่งเงียบไปซักพัก แล้วมันก็สูดหายใจพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองกระจกตรงหน้า
"กูขอไม่บอกมึงดีกว่า ขอเก็บความรู้สึกนี้ไว้กับกูคนเดียวก็พอ" ไอ้คิมบอกผม แล้วมันก็เดินออกจากห้องน้ำไป ผมก็มองตามหลังไอ้คิมที่เดินออกไป ด้วยความงุนงงกับคำพูดของมัน
ผมออกจากห้องน้ำมาก็เห็นไอ้เทียนยืนรออยู่ ไอ้เทียนยืนทำหน้าตาตื่นๆ เหมือนเพิ่งเจอเรื่องราวอะไรมา
"ไอ้เทียนมึงเป็นไรวะ หน้าตายังกะกระต่ายตื่นตูม"
"ไม่ให้ตื่นตูมได้ไงอ่ะ เมื่อกี้ไอ้หินมาหาไอ้คิมที่นี่" ไอ้เทียนบอกผม
"ห๊ะ..ไอ้หินอ่ะนะมาที่นี่"
"เออดิ มันมาแล้วก็ไปกับไอ้คิมอ่ะ ไปกินข้าวกันมั้ง"
"เชี่ยยยยย" ผมพึมพำออกมาเบาๆ แต่นั่นเป็นอีกเรื่องนึงที่ผมต้องสืบรู้ให้ได้ว่าความสัมพันธ์ไอ้คิมกับไอ้หินนี่ยังไงกันแน่ แต่ตอนนี้ผมขอสะสางเรื่องไอ้เทียนกับขวัญข้าวก่อน
"ป่ะ เราไปกันเถอะ เออ มึงบอกขวัญข้าวเรียบร้อยแล้วใช่ปํะ เดี๋ยวจะงอนกัน กูไม่ช่วยง้อนะ"
"บอกแล้ว ขวัญข้าวก็กลับบ้านไปแล้ว มีธุระกับที่บ้าน" ไอ้เทียนบอกผม
"เออ โอเค ป่ะงั้นเราไปกัน" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็กอดคอพามันเดินไปที่ลานจอดรถจักรยาน
"เดี๋ยววันนี้กูปั่นให้มึงซ้อนเอง" ผมบอกไอ้เทียน ไอ้เทียนก็ทำหน้าแปลกใจที่อยู่ๆวันนี้ผมจะปั่นจักรยานให้มันซ้อน
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นไรเนี่ย ทำไมวันนี้ทำดีกับกูแปลกๆ"
"แปลกตรงไหนวะ แค่กูอยากปั่นจักรยานให้มึงนั่งซ้อนบ้างอ่ะ"
"เออๆ ตามใจๆ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ปล่อยให้ผมเป็นคนปั่นจักรยานให้มันนั่ง
ไอ้เทียนเป็นเพื่อนที่ดีของผมคนนึงเลยหล่ะครับ นี่ก็จะครบหนึ่งปีแล้วที่เป็นเพื่อนกันมา เมื่อก่อนผมกับไอ้เทียนเวลาไปเรียนเราสองคนจะสะพายกระเป๋าคนละใบ แต่ไอ้เทียนมันก็มาบอกผมว่าไปเรียนด้วยกันเอากระเป๋าไปแค่ใบเดียวก็พอก็คือใบที่ไอ้เทียนสะพาย ไอ้เทียนให้ผมเอาเอกสารเรียนไปใส่ในกระเป๋าของมันเพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องสะพายเองให้เกะกะ เวลาที่ผมมีงานต้องไปช่วยในฐานะทีมดาวเดือนคณะอุตสาหกรรมเกษตรก็จะได้ไปได้เลยไม่ต้องกังวลกับเอกสารเรียน เพราะเดี๋ยวไอ้เทียนก็เอาไปเก็บให้ผม ไอ้เทียนเป็นคนที่จดเลคเชอร์ได้ละเอียดมาก ผมเอาเลคเชอร์ของไอ้เทียนมาลอกบ่อยๆ เพราะอ่านง่าย เข้าใจง่ายด้วย
ผมปั่นจักรยานพาไอ้เทียนมาทางที่ใช้กลับหอ เพราะร้านที่จะไปอยู่เลยหอของผมไปไม่ไกลมาก ระหว่างทางผมเจอพี่โอม พี่อาทิตย์แล้วก็พี่ดินขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาพอดี พี่โอมจอดรถผมก็หยุดสวัสดีพี่ๆเค้า
"โห ซ้อนสามกันมาเลยเดี๋ยวก็โดนตำรวจจับหรอกครับพี่ หมวกกันน๊อคก็ไม่ใส่" ไอ้เทียนแซวพี่ๆ
"จับไม่กลัวกลัวไม่จับ" พี่อาทิตย์พูดแล้วก็หัวเราะ
พี่ดินที่นั่งซ้อนอยู่หลังสุดมองผมด้วยสายตานิ่งๆ
"มึงจะไปไหนกัน" พี่ดินถามผมกับไอ้เทียนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ไปกินข้าวครับ พอดีเห็นร้านเปิดใหม่อ่ะครับเลยอยากไปลอง"
"ร้านโอโซนป่ะ พวกพี่ก็เพิ่งไปกันมาเนี่ย แนะนำเลยสปาเกตตี้คาโบนาร่าอร่อยมาก" พี่อาทิตย์บอกผมกับไอ้เทียน
"ใช่ครับพี่ร้านโอโซนนี่แหล่ะที่ผมจะไป"
"กูโทรหาก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ" พี่ดินบอกผม สายตาแกเริ่มดุ
"เอ่อ ขอโทษครับผมปิดเสียงโทรศัพท์ไว้อ่ะ"
"อ่าว เรื่องครอบครัวกูไม่ยุ่งนะครับ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"ฟ้ากับเทียนไปกันเถอะ เที่ยงแล้วเดี๋ยวคนเยอะ พวกพี่ไปเรียนก่อนนะครับ" พี่โอมบอกผมแล้วก็ยิ้มให้
"ครับ สวัสดีครับพี่ๆ" พวกผมบอกลาพี่ทั้งสามคนแล้วก็แยกย้ายกัน
ผมกับไอ้เทียนมาถึงร้านก็เห็นรถมอไซค์จอดอยู่เพียบเลย ตรงด้านหน้ามีม้านั่งยาวๆพร้อมกับสวนดอกไม้สวยๆไว้ให้คนมาถ่ายรูปเช็คอินกัน แต่ผมคิดว่าคนที่นั่งกันอยู่ข้างหน้าคือคนที่มาเข้าคิวรอกันมากกว่าเพราะวันนี้โปรโมชั่นลด50% ฉลองเปิดร้านใหม่เป็นวันสุดท้ายที่จะมีโปรโมชั่นนี้
"เชี่ย คนเยอะเลยว่ะ" ผมบอกไอ้เทียนในขณะที่ยังคล่อมจักรยานอยู่ ไอ้เทียนก็นั่งเกาะเอวผมอยู่
"ไปหาร้านอื่นก็ได้มึง ค่อยมากินวันอื่น" ไอ้เทียนบอกผม
"เออๆ ก็ได้กลับไปกินข้าวใต้หอก็ได้เนอะ" ผมหันไปบอกไอ้เทียนมันก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ผม
ผมหันรถจักรยานเตรียมจะขี่กลับก็มีเสียงคนเรียกผม
"น้องฟ้า น้องฟ้าอย่าเพิ่งไปค่ะ"
พี่ผู้หญิงคนนึงวิ่งออกมาเรียกผม ผมก็หันกลับไปมองพี่เค้า
"เชิญข้างในร้านค่ะ"
"เชิญผมหรอครับ" ผมถามย้ำพี่เค้าแล้วก็ชี้ที่ตัวเอง
"ใช่ค่ะ"
"แต่ว่า ในร้านคนเต็มเลยครับพี่ ผมตั้งใจจะมากินแต่ว่าเห็นมีคนรอคิวก็เลยจะกลับอ่ะครับ"
"ไว้พวกผมมาวันอื่นก็ได้ครับพี่" ไอ้เทียนบอกพี่เค้า
"ดินโทรมาบอกพี่ให้เก็บโต๊ะไว้สำหรับน้องฟ้าน้องเทียนแล้วค่ะ ป่ะเข้าไปที่ร้านกัน"
"พี่ดินโทรมาจองให้หรอครับ พี่รู้จักพี่ดินด้วยหรอครับ"
"รู้จักสิ ดินกับพี่จบมัธยมมาด้วยกันค่ะแต่พี่เรียนคณะวิดยา"
"อ่อ ครับๆ ขอบคุณนะครับพี่ที่เก็บโต๊ะไว้ให้ผม" ผมกับไอ้เทียนขอบคุณพี่เค้าแล้วก็พากันเข้าไปในร้าน
ผมไลน์ไปขอบคุณพี่ดินที่โทรมาจองโต๊ะไว้ให้ พี่แกก็ตอบกลับมากวนๆตามประสาของแกว่า "คืนนี้ขอค่าจองโต๊ะ1ยก"
ผมนี่ไปไม่เป็นเลย พี่ดินนะพี่ดิน...เฮ้อ...!!
พี่เค้าพาผมกับไอ้เทียนไปนั่งโต๊ะที่เตรียมไว้ให้ แล้วก็เอาเมนูมาให้พวกผม
"สั่งกันได้เลยนะจะกินอะไร เต็มที่เลยค่ะมื้อนี้ไม่ต้องจ่าย"
"โหยยย ทำไมไม่ต้องจ่ายหล่ะครับพี่"
"เอาน่า มีคนจ่ายให้"
"พี่ดินหรอครับ"
"ค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมจ่ายเองดีกว่า เดี๋ยวผมไปคุยกับพี่ดินเองครับ" ผมบอกพี่เค้า
"แต่ดินสั่งพี่ไว้"
"เอ่อ โอเค ก็ได้ครับ" ผมต้องยอมพี่เค้าเพราะพี่ดินคงบอกเพื่อนไว้ว่าจะมาจ่ายสิ่งที่ผมกับไอ้เทียนสั่งมากิน
"เต็มที่เลยนะไอ้เทียนพี่ดินเลี้ยง" ผมบอกไอ้เทียนมันก็พยักหน้าให้ผม
"เข้าทางกูละ เดี๋ยวดูก่อนอันไหนแพงสุดสั่งมาให้หมด" ไอ้เทียนพูดแล้วมันก็หัวเราะ
ผมสั่งสปาเก็ตตี้ซอสหมึกดำไข่เค็มกับน้ำแตงโมปั่น ส่วนไอ้เทียนสั่งสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าที่มันชอบ แล้วก็น้ำบ๊วยโซดา
พี่เค้ารับเมนูที่สั่งไปผมก็เริ่มเปิดฉากสัมภาษณ์ไอ้เทียนทันที
"ไอ้เทียนกูมีเรื่องจะถาม" ผมเอ่ยปากขึ้นมา ไอ้เทียนก็เงยหน้ามามองผม
"มีไรวะ ถามมาดิ"
"เรื่องมึงกับขวัญข้าวอ่ะ"
"อ่อ โอเคกูจะเล่าให้ฟัง" ไอ้เทียนบอกผมแล้วมันก็เริ่มเล่าเรื่องของมันกับขวัญข้าวให้ผมฟัง
"คืองี้นะไอ้ฟ้า กูกับขวัญข้าวอ่ะคุยกันมานานแล้ว แต่...เรื่องที่คุยก็คือเรื่องของมึง"
"ห๊ะ...เรื่องของกู"
"เออดิ ขวัญข้าวอ่ะชอบมึง" ไอ้เทียนบอกผม
"เชี่ย...จริงง่ะ"
"เออ ขวัญข้าวมาคุยกับกูเรื่องมึงให้กูช่วยจีบมึงให้หน่อย แต่กูรู้เรื่องระหว่างมึงกับพี่ดินไง ก็เลยพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะช่วยขวัญข้าว"
"แล้วตอนหลังขวัญข้าวมารู้เรื่องมึงกับพี่ดิน จากกูที่เคยให้คำปรึกษาก็กลายเป็นปลอบใจ แล้วก็...ไม่รู้ว่าไปเป็นแฟนกันได้ไง" ไอ้เทียนบอกผมแล้วมันก็ยิ้ม
"แม่ง...รักแท้แพ้ใกล้ชิดป่าววะ"
"ไม่ใช่หรอก มึงอยู่ใกล้ชิดกูมากกว่าขวัญข้าวอีก ทำไมมึงไม่ชอบกูหล่ะ" ไอ้เทียนบอกผม
"อ่าว...มึงก็บ้า พอๆมาเข้าเรื่องมึงต่อ"
"เออ ตอนที่ขวัญข้าวรู้เรื่องมึงกับพี่ดินอ่ะ เค้าก็โทรมาคุยกับกูทุกวันเลยนะ แบบไม่เชื่อว่ามึงกับพี่ดินจะเป็นแฟนกันไรงี้อ่ะ แล้วคงเพราะคุยกันทุกวัน พอจบเรื่องของมึงกูก็คุยเรื่องอื่นต่อจนกลายเป็นว่าไปจีบกันตอนไหนไม่รู้ แล้วก็คงเพราะชอบเล่นแบดเหมือนกัน แล้วขวัญข้าวก็เก่งทั้งเรียนทั้งกิจกรรม นิสัยดีด้วย กูก็เลยลองจีบดู"
"สรุปมึงจีบขวัญข้าวก่อน" ผมถามไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"เฮ้อ กูนี่นะได้แต่อยู่ใกล้ๆมึงแต่ไม่เคยใส่ใจมึงเลย ขอโทษนะไอ้เทียน ต่อไปนี้กูจะเป็นเพื่อนที่ดีกว่านี้ เอาใจใส่มึงเหมือนที่มึงใส่ใจกูตลอดแบบนี้" ผมบอกไอ้เทียนเพราะรู้สึกผิด
"ไอ้ฟ้า มึงเป็นเพื่อนที่ดีของกู เราเป็นเพื่อนกันมาจนจะจบปีหนึ่งแล้วนะเว้ย กูโคตรรักมึงอ่ะมึงไม่ต้องดีไปมากกว่านี้หรอก แค่เป็นมึงที่เป็นอยู่ทุกวันนี้อ่ะดีแล้ว กูโอเคแล้วที่มีมึงอยู่ข้างๆกูทุกวัน" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็เอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ
"เออ แต่ว่าตอนนี้มึงเองก็มีแฟนแล้ว มึงควรจะใช้เวลาอยู่กับขวัญข้าวบ้าง ไม่ใช่จะตัวติดแต่กู"
"ทำไมวะ ขนาดมึงกับพี่ดินยังไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลย"
"มันไม่เหมือนกันเว้ย กูกับพี่ดินเรียนคนละคณะ แต่มึงกับขวัญข้าวเจอกันทุกวัน อย่างน้อยมึงก็ควรจะไปกินข้าวกับเค้าบ้าง"
"พวกเราก็กินข้าวด้วยกันทุกวันอยู่แล้วนี่"
"กูหมายถึงแยกออกไปกินสองคนอ่ะ ขวัญข้าวอาจจะอยากใช้เวลาอยู่กับมึงแค่สองคนไง ผู้หญิงอ่ะเค้าไม่กล้าพูดหรอกเรื่องแบบนี้อ่ะ เดี๋ยวจะเหมือนว่าออกตัวแรงไป มึงควรจะรู้และทำให้เค้ารู้สึกว่ามึงเป็นแฟนที่ดีเอาใจใส่เค้า เหมือนกับที่มึงเอาใจใส่กูไง" ผมบอกไอ้เทียนมันก็พยักหน้าเข้าใจ
"อือ โอเค กูจะจำไว้ แต่มึงห้ามหายไปจากกูนะ กูก็จะไม่ทิ้งมึงไปไหน"
"เออ กูจะหายไปไหนหล่ะ ก็อยู่หอมึงอ่ะ มึงทำหน้าที่เพื่อนได้ที่มากแล้วนะไอ้เทียน ต่อไปนี้มึงไปทำหน้าที่แฟนให้ดี ขวัญข้าวเป็นคนดีและเก่ง น่ารัก มึงรักษาความรู้สึกดีๆที่ขวัญข้าวมีให้มึงไว้ให้ดีก็แล้วกัน"
"โอเค กูเข้าใจละ มาๆสปาเก็ตตี้มาละกินกันดีกว่า"
หลังจากที่ผมกับไอ้เทียนคุยกันวันนั้น มันก็เอาใจใส่ขวัญข้าวมากขึ้น และมันก็ดูมีความสุขมาก แต่มันก็ยังคงเหมือนเดิมเพียงแค่แบ่งเวลาเป็น ไอ้เทียนมันก็ไม่ทิ้งผมเหมือนอย่างที่มันบอกไว้จริงๆ ทั้งขวัญข้าวและไอ้เทียนวางตัวดีมาก เป็นคู่ที่น่ารักถึงจะไม่แสดงออกว่าเป็นแฟนกันแบบชัดเจนแต่จะดูเหมือนเพื่อนกันมากกว่า เพราะพวกผมไปไหนมาไหนก็ยกกันไปทั้งกลุ่มสาขาวิชา โอกาสที่ไอ้เทียนกับขวัญข้าวจะแยกไปกันสองคนมีน้อยมาก เพราะสองคนนั้นก็ชอบอยู่กับเพื่อนๆมากกว่า
ส่วนคู่ต่อไปที่ผมจะต้องหาคำตอบก็คือคู่ของไอ้หินกับไอ้คิมครับ เดี๋ยวผมจะหาเวลาเหมาะๆ ยังไงก็ต้องไปสืบเรื่องราวของไอ้หินกับไอ้คิมมาเล่าให้ฟังจนได้แหล่ะครับ
-----------------------------------------------
หิน-คิม ตอนหน้านะครับ ฮี่ๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่าว ตัดจบคู่หลักซะงั้น
แต่ก็โอเคนะ มาสนใจคู่อื่น ๆ ดีกว่า
ต่อมเผือก กำลังทำงาน อิอิ
:z1:
-
รอคู่ต่อไป~
-
ฟ้า โชคดี มีเพื่อนดีๆ น่ารักๆ
ทุกคนรักฟ้ากันทั้งนั้น
รออ่านหิน คิม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
รอคู่ต่อไป
-
รอคู่ต่อไป คนแก่ชอบ ๆ :m11: :m11:
-
ึจริงๆๆเราก็ชอบมีึู่แบบนี้้นะ. มันคงดี เข้าใจกัน. คุยกัน เป็นเพื่อนกัน. แฟนกันอะไรงี้ดูไม่อึดอัดนะ
-
:กอด1: อิจฉาฟ้านะที่มีเพื่อนดี ตั้งแต่มัธยมที่ตามกันมา จนมาเจอเพื่อนใหม่ก็รัก และช่วยเหลือกันตลอด :hao5:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 50.2 : หิน-คิม ไม่ต้องรู้ว่า...เราคบกันแบบไหน
อย่างที่ได้เคยบอกกับทุกคนว่าพวกผมกำลังเคลือบแคลง ความสัมพันธ์ระหว่างไอ้หินกับไอ้คิมที่ตอนนี้เริ่มมีความชัดเจนมากขึ้น ไอ้หินไปหาไอ้คิมที่คณะอุตสาหกรรมเกษตรบ่อยๆ ส่วนไอ้คิมก็ไปที่ชมรมเครื่องกลบ่อยๆเช่นกัน ผมถามไอ้ทิวถึงเรื่องไอ้หินกับไอ้คิม ไอ้ทิวที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ซักเท่าไหร่บอกกับผมว่าก็ปกติไม่เห็นมีอะไร สองคนมันก็มาหากันปกติ บางทีก็เห็นไอ้หินติวหนังสือให้ไอ้คิม แต่พวกพี่ๆในชมรมก็มีแซวกันบ้าง ก็แหงหล่ะ เดือนมหาวิทยาลัยไปชมรมเครื่องกลบ่อยๆ แถมไปหาไอ้หินที่ถึงจะไม่มีตำแหน่งอะไรมากันรันตีแต่ก็มีรูปร่างหน้าตาหล่อระดับต้นๆของมหาวิทยาลัยเหมือนกัน จนระยะหลังๆมานี่เพจUST SO CUTE ก็ลงรูปไอ้สองคนนี้บ่อยๆ
และวันนี้ผมก็ได้มีโอกาสอยู่กับไอ้หิน เพราะไอ้เทียนก็ไปดูหนังกับขวัญข้าว ส่วนไอ้ทิวไปทำกิจกรรมกับทีมดาว-เดือนของคณะวิศวะ ผมเรียนเสร็จก็ปั่นจักรยานไปชมรมเครื่องกล กะว่าจะไปหาพี่ดินเพราะพี่แกโทรมาหาผมตั้งแต่เช้าว่าถ้าเรียนเสร็จตอนเย็นให้ผมแวะไปหาด้วย เพราะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมเรียนหนักมาก ทำให้ผมกับพี่ดินไม่ได้เจอหน้ากันเลยตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ทำเอาคนบางคนงอแง วันนี้ก็เลยต้องแวะมาหาซ๊ะหน่อย
ผมจอดจักรยานที่ชมรมเครื่องกล ไอ้มอมวิ่งกระดิกหางมาหาผมพร้อมกับเสียงครางหงิงๆ ผมก้มเอามือลูบหัวมันเล่น
"เป็นไง ไอ้มอม คิดถึงพี่มั๊ยครับ"
ผมนี่สกิลขั้นเทพถึงขั้นคุยกับหมาได้ ฮ่าๆ
"มีคนคิดถึงมึงมากกว่าไอ้มอมอีก" เสียงพี่ดินพูดขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนหล่อในชุดเสื้อชอร์ปกางเกงยีนส์ตรงหน้าแล้วก็ยิ้มให้พร้อมกับยกมือไหว้สวัสดี
"สวัสดีครับพี่ดิน" ผมสวัสดีพี่ดิน คนตรงหน้ายิ้มที่มุมปากแล้วก็ก้มหน้ารับการทักทายของผม
"อ่าว จะเล่นกับไอ้มอมอีกนานมั๊ย" พี่ดินถามผมด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเริ่มไม่สบอารมณ์เพราะผมยังคงนั่งเล่นกับไอ้มอมอยู่ตรงนั้นปล่อยให้พี่แกยืนรอ
"ไอ้ฟ้า มึงก็เลิกเล่นกับไอ้มอมได้ละ กูกลัวมันโดนพี่ดินวางยาว่ะ ไป ไปหาพี่ดินนู่น" ไอ้ทิวเดินเข้ามาบอกผมแล้วก็ดึงแขนผมให้ยืนขึ้น ผมหันไปมองหน้าไอ้ทิว ช่วงนี้ผมเองไม่ค่อยได้เจอมันซักเท่าไหร่ข้าวก็ไม่ค่อยได้ไปกินด้วยกัน
"มึงมองหน้ากูทำไมเนี่ย" ไอ้ทิวถามผม
"เอ่อ...ป่าวๆ ไหนไอ้หินบอกว่ามึงไปทำกิจกรรมกับทีมดาวเดือนไง"
"ก็เออดิ กูเอาเอกสารเรียนมาเก็บแล้วก็จะไปละเนี่ย งานแม่งเยอะชิบ เออ บอกไอ้หินด้วยนะว่าคืนนี้กูไม่ได้กลับมานอนห้องนะเดี๋ยวนอนคอนโดเพื่อน งานคงดึกว่ะ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม
"ไอ้ทิว"
"หึ๊..ว่าไง"
"มึงโอเคป่าววะ เหนื่อยก็พักผ่อนบ้างนะ"
ไอ้ทิวยิ้มแล้วก็เดินกลับมาหาผม แล้วก็กอดคอพาผมเข้าไปในชมรม
"ไหวดิวะ นี่ใคร..? ผมไอ้ทิวนะครับ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้"
"เออ กูก็เป็นห่วงมึง พักนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลย"
"คิดถึงกูอ่ะดิ๊"
"เออ คิดถึงดิวะ เพื่อนกูอ่ะ" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็เอามือไปตบไหล่หนาๆของมัน
"ปิดเทอมไปกางเต๊นท์นอนบ้านมึงนะ" ไอ้ทิวบอกผม
"เออ ไปดิ"
"แต่ตอนนี้กูว่า มึงไปง้อคนนู้นดีกว่าว่ะ" ไอ้ทิวพูดแล้วก็พยักเพยิดหน้าไปทางพี่ดินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของพี่เค้า
ผมแยกจากไอ้ทิวเดินไปหาพี่ดินที่โต๊ะ ในใจก็คิดว่าพี่แกต้องโกรธผมแน่ๆ
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน แกเหลือกตาขึ้นมามองผมแล้วก็ก้มหน้าลงไปสนใจกับจอคอมฯต่อ
"ถึงคิวกูแล้วหรอ" คนที่กำลังงอนผมพูดขึ้น ตาก็จ้องเกมส์ในคอมฯที่กำลังเล่นอยู่
"ขอโทษครับพี่"
"อือ"
"พี่ก็เลิกเล่นเกมส์ดิ" ผมบอกพี่ดิน แกปรายตามามองผม
"เย็นนี้กลับบ้านกับกูป๊ะ ฟ้าใสบ่นคิดถึงอาฟ้า อยากให้ไปหา"
"พี่กลับเถอะครับ วันจันทร์ผมมีสอบอ่ะวิชายากด้วย เสาร์อาทิตย์ผมนัดติวกับเพื่อนๆอ่ะครับ"
"อ่อ เออ ไม่เป็นไร วิชาไรให้กูติวให้มั๊ย"
"วิชาภาคอ่ะครับ"
"อืม งั้น ตอนนี้ว่างใช่มั๊ย"
"ว่างครับ"
"ไปหาไรกินกัน" พี่ดินหันมาบอกผม แล้วก็ปิดคอมฯ
"ครับพี่ กำลังหิวพอดีเลย"
"อยากกินไรเดี๋ยวพาไปกิน"
"ไอติมครับ"
"กูมีแท่งนึงเดี๋ยวให้กิน" พี่ดินบอกผมแล้วแกก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
"ทะลึ่งว่ะ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เดินออกมาจากชมรม
"ทะลึ่งอะไรมึงอ่ะคิดมากไอ้ฟ้า ฮ่าๆ" พี่ดินเดินตามมาแล้วก็เอาแขนยาวๆของแกมาโอบไหล่ผมดึงตัวผมให้เข้าไปเดินใกล้ๆ
"แหม่ สองคนนี้ก็หวานกันจริงจริ๊งงงงง เปิดตัวกันเลยมั๊ย" เพื่อนพี่ดินที่นั่งอยู่หน้าชมรมเอ่ยปากแซวผมกับพี่ดิน
"ก็เปิดอยู่นะ เนี่ยแฟนดินเองรักมากด้วย ห้ามใครแย่ง"
"อ่ะจร้า....ไปหวานไกลๆเลย น้ำตาลจืดหมดแล้วเนี่ย"
"พี่ก็เว่อร์" ผมว่าคนตัวสูงข้างๆที่เอาแต่ยิ้มอารมณ์ดี แกก็หันมายักคิ้วให้ผม
พี่ดินพาผมไปกินสปาเก็ตตี้ที่ร้านโอโซนซึ่งเป็นร้านของเพื่อนพี่ดินที่ผมกับไอ้เทียนเคยไปกินมาเมื่อวันนั้น คนก็ยังเยอะเช่นเคยแต่คราวนี้ผมกับพี่ดินรอโต๊ะไม่นานก็ได้เข้าไปนั่ง
"อ้าวดิน จะมาทำไมไม่โทรมาบอกเราก่อนจะได้เตรียมโต๊ะไว้ให้"
"ไม่เป็นไร เราขอมาแบบคนธรรมดาดีกว่า ไม่ใช่มาแบบเพื่อนเจ้าของร้าน"
"แล้ววันนั้นทำไมต้องโทรมาจองให้ด้วยวะ" ผมพึมพำออกมา แต่ก็ทำให้พี่ดินได้ยิน
"อะไร มึงว่าอะไรนะ" พี่ดินหันมาถามผม สายตาดูเอาเรื่อง
"ป่าวครับ"
"ก็วันนั้นกูเห็นว่าคนเยอะ ถ้าไม่โทรมาจองให้ มึงก็คงไม่ได้กินกันอ่ะ เข้าใจยัง" พี่ดินบอกผม
"ครับ เข้าใจแล้วครับ"
พี่ดินพาผมไปนั่งโต๊ะแล้วก็สั่งอาหารมากิน ซักพักเพื่อนพี่ดินก็มานั่งด้วย
"ดิน งานวันเสาร์พาน้องฟ้าไปด้วยป๊ะเนี่ย" เพื่อนพี่ดินถาม
"ไม่อ่ะ มันต้องติวหนังสือกับเพื่อน เพราะมีสอบวันจันทร์"
"อ่อ"
"เออ นี่มิ้นต์ เพื่อนกูเองอยู่วิดยา หนึ่งในหุ้นส่วนร้านนี้แหล่ะ" พี่ดินแนะนำเพื่อนให้ผมรู้จัก เพื่อนพี่ดินคนนี้คือคนที่วิ่งออกมาตามผมเมื่อวันที่ผมมาที่นี่กับไอ้เทียน แต่ตอนนั้นไม่ทันได้ทำความรู้จักกัน
"สวัสดีครับพี่" ผมหันไปยกมือไหว้สวัสดีพี่มิ้นต์
"สวัสดีค่ะน้องฟ้า ไม่ต้องทำความรู้จักแล้วเนอะดินเล่าให้พี่ฟังหมดละ" พี่มิ้นต์บอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม
"เดี๋ยวคุยกันตามสบายเลยนะเราขอไปดูลูกค้าก่อน" พี่มินต์บอกผมกับพี่ดินแล้วก็เดินออกไป
"วันเสาร์มีอะไรหรอครับ"
"งานเลี้ยงศิษย์เก่าที่โรงเรียนกูอ่ะ"
"อ๋อ แต่ผมไม่ได้เรียนโรงเรียนพี่จะไปได้ไงอ่ะ"
"ก็มึงเป็นแฟนกูก็ไปได้สิ ใครๆเค้าก็พาแฟนไปกันทั้งนั้น"
"โห่พี่ นี่พี่กล้าเปิดตัวหรอว่าผมเป็นแฟนพี่"
"กล้าดิ ทุกวันนี้กูก็เปิดอยู่แล้ว ใครมาถามกูกูก็บอกเลยว่ามึงเป็นคนของกู"
"กูคือดิน นักศึกษาวิศวะธรรมดาๆ ไม่ใช่ใครที่ไหนที่จะต้องปกปิดว่ากูรักใครเป็นแฟนกับใคร"
"พอแล้วครับพี่ไม่ต้องพูดต่อแล้ว เขินจะแย่"
"เชี่ย มึงเขินจริงหน้าแดงเลยไอ้ฟ้า ฮ่าๆ โคตรคิดถึงมึงอ่ะไม่เจอหน้ากันตั้งสี่วัน" พี่ดินบอกผม
"คิดถึงเหมือนกันครับ"
หลังจากผมกับพี่ดินทานอาหารเสร็จพี่ดินก็ปั่นจักรยานพาผมกลับหอ แล้วก็แยกย้ายกันกลับห้อง เพราะพี่ดินต้องรีบกลับบ้าน
"ไว้เจอกันวันจันทร์นะครับพี่ดิน"
"อาทิตย์เย็นกูก็กลับมาละ เดี๋ยวโทรหาละกัน"
"อ๋อ..ครับพี่ เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"อือ"
ผมหันหลังกลับจะเดินเข้าหอ พี่ดินเอามือมาจับไหล่ผม ผมก็เลยหยุด แล้วพี่แกก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด
"เฮ้ยยย..พี่"
"ขอกอดหน่อย"
"มากอดอะไรตรงนี้ คนเยอะแยะ"
"แล้วไงอ่ะ"
"ปล่อยเลยพี่" ผมพยายามดันตัวพี่ดินออก
"เออๆ ไปละ เย็นวันอาทิตย์เจอกัน"
"ฝากหอมแก้มฟ้าใสด้วยนะครับ"
"มึงต้องหอมแก้มกูกูถึงจะไปหอมฟ้าใสต่อได้"
"บ้าแล้วพี่ ใครจะกล้าหอมตรงนี้คนเยอะแยะ"
"งั้นขึ้นห้องมึงก่อน ป่ะๆ"
พี่ดินพูดแล้วก็ดึงมือผมจะพาขึ้นห้อง แต่ผมขืนเอาไว้
"รีบกลับบ้านไปเลยครับ เดี๋ยวรถติดนะเย็นวันศุกร์อ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ดันตัวแกให้กลับหอ แกก็ยอมกลับไปแต่โดยดี ผมเป่าปากด้วยความโล่งอกที่คนดื้อยอมกลับไปได้ แล้วผมก็เดินเข้าหอขึ้นไปบนห้อง
ก๊อกๆ..ก๊อกๆ...
มีเสียงคนเคาะประตู ผมไปส่องตาแมวดูปรากฏว่าเป็นไอ้หิน เออ ดีเหมือนกันไม่ต้องโทรตาม แม่งมาหาเองเลย
ผมเปิดประตูให้ไอ้หินเข้ามา มันเข้ามาถึงก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงของผม ทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา
"เอ้า เป็นไรเนี่ยมึง" ผมเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆมัน ไอ้หินดึงแขนผมให้ล้มตัวลงนอนเหมือนมัน
ผมนอนลงไปแล้วก็พลิกตัวไปมองเพื่อนที่นอนเอาสองแขนหนุนท้ายทอยอยู่ ตาของมันมองตรงไปบนเพดานห้อง
"เป็นไรวะ กินข้าวมายังเนี่ย" ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง
"อือ กินมาแล้ว"
"ไอ้ฟ้า" ไอ้หินเรียกผม
"อือ มีไร"
"คืนนี้ไอ้ทิวไม่อยู่ กูมานอนกับมึงนะ"
"เออ ได้ดิ มึงก็มานอนกับกูได้ตลอดอ่ะ ไอ้ทิวอยู่มึงก็มานอนได้ ทำไมต้องขอด้วยวะ"
"อ่าว ก็มึงมีพี่ดินแล้วอ่ะ เผื่อมึงอยากอยู่กับพี่ดินสองคน"
"เชี่ย ไม่เกี่ยวกันหรอก มึงเป็นไรเนี่ยไหนบอกกูดีๆดิ๊"
"ป่าว ไม่ได้เป็นไร"
"เออ มึงกับไอ้คิม ยังไงเนี่ยพักนี้คนพูดถึงเยอะนะหินคิมอ่ะ"
"มึงอยากรู้ใช่ป๊ะ"
"เออ อยากรู้ดิ เป็นแฟนกันหรอวะ"
"บ้าดิ แฟนเหี้ยไร" ไอ้หินรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาแล้วก็หันมามองผม แล้วมันก็เริ่มต้นเล่าเรื่องระหว่างมันกับไอ้คิมให้ผมฟัง
"มีอยู่วันนึง วันที่พี่ดินมานอนห้องมึงอ่ะ ตอนนั้นดึกแล้วกูเดินมาถึงหน้าหอก็เจอไอ้คิมยืนอยู่ ก็เลยถามมันว่ามาหามึงหรอ ไอ้คิมก็บอกกูว่ามันตั้งใจมาขอนอนกับมึงเพราะทำกิจกรรมกับทีมดาวเดือนเลิกดึก แต่โทรหามึงไม่ติดก็เลยมาหาที่หอ แล้วก็เห็นมึงกับพี่ดินเดินเข้าหอไปด้วยกัน มันก็เลยไม่กล้าเรียกมึง"
"แล้วไงต่อ"
"กูก็เลยชวนมันขึ้นไปบนห้องเพราะไอ้ทิวก็ไม่อยู่พอดี กะว่าจะให้มันนอนกับกู"
"อือ"
"แล้วกูก็คุยกับมัน มันก็ถามกูว่าพี่ดินมานอนห้องมึงบ่อยมั๊ย กูก็บอกว่าไม่บ่อย แต่วันนี้คงมาสอนการบ้านให้มึง มันก็พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจนะ"
"แล้วไอ้คิมมันก็บอกกูว่า มันอ่ะชอบมึงแต่มึงมีพี่ดินแล้ว มันก็คงต้องตัดใจ"
"เชี่ย ไอ้คิมนี่นะชอบกู"
"เออดิ นี่มึงเป็นเพื่อนกันยังไงวะถึงไม่รู้ว่าไอ้คิมมันชอบมึงอ่ะ" ไอ้หินว่าผม
"ก็ กูไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับมันอ่ะก็เลยไม่รู้"
"แล้วทำไมมึงกับไอ้คิมเหมือนเป็นแฟนกันเลยวะ" ผมถามไอ้หิน
"แฟนเหี้ยไร ไอ้คิมเป็นรุก ส่วนกูก็ถ้าชอบผู้ชายกูก็เป็นรุก"
"แสดงว่ามึง" ผมหันไปถามไอ้หินแล้วก็ทำหน้าสงสัย
"เออ เหมือนว่ากูจะเป็นไบฯว่ะ คือผู้หญิงกูก็ชอบนะ ส่วนผู้ชายถ้ากูรู้สึกดีด้วยกูก็ชอบอ่ะ เค้าเรียกว่าเป็นไบฯป่าววะแบบนี้" ไอ้หินถามผม
"เออ คงงั้นอ่ะ"
"แล้วมึงอ่ะรุกหรือรับ" ไอ้หินถามผม
"เชี่ย มึงก็กล้าถามเนอะ อย่างพี่ดินจะเป็นรับหรอ"
"งั้นแสดงว่ามึงก็รับพี่ดินอ่ะดิ เจ็บป่าววะ สนุกป่าววะ" ไอ้หินถามผม
"เชี่ยหิน พอเลยเลิกพูดๆ กลับไปที่เรื่องของมึงกับไอ้คิมดีกว่า"
"เออ กูยอมรับว่าตอนนี้กูรู้สึกดีกับไอ้คิม ไอ้คิมเองก็รู้สึกดีกับกูเหมือนกัน แต่กูก็บอกมันอ่ะว่าไม่ต้องมีสถานะหรอกว่าคบกันแบบไหน ก็ตามความรู้สึกเลยก็แล้วกัน อีกอย่างงานค่ายก็ต้องทำด้วยกัน สนิทกันไว้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ที่เห็นว่ากูไปหามันบ่อยๆก็เพราะไอ้คิมต้องการหนีห่างจากมึง มึงไม่สังเกตุบ้างหรอว่ามันไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับมึงอ่ะ" ไอ้หินถามผม
ผมนั่งคิดก็เห็นว่าจริง พักหลังๆมานี่ไอ้คิมชอบหายบ่อยๆ ตอนแรกผมก็คิดว่าคงเพราะมันติดงานกับทีมดาว-เดือน แต่ตอนนี้เข้าใจที่ไอ้หินพูดละว่าไอ้คิมต้องการหนีผม
"ที่กูไปหามันบ่อยๆก็เพราะไปคุยไปอยู่กับมันไม่ให้มันรู้สึกมีกำแพงกับมึง แต่ตอนนี้มันก็โอเคขึ้นแล้วหล่ะ ถ้ามันพร้อมเดี๋ยวก็กลับมาหามึงเองอ่ะ มึงเองก็เหอะ เข้าไปคุยกับมันบ้าง"
"ก็อยากคุยนะ แต่มันหายไปบ่อยอ่ะ ตอนเรียนยังเห็นนะแต่พอเรียนเสร็จก็ไม่รู้ว่ามันไปไหนแล้วอ่ะ"
"เออ เอาใจใส่เพื่อนบ้าง เหมือนกับที่มึงเอาใจใส่กู ไอ้ทิว ไอ้เทียนอ่ะ ไอ้คิมมันก็เพื่อนเรา"
"อือ ขอบใจนะมึงที่บอกกู กูเองก็ผิดที่ไม่สนใจมันเลย พอมันหายไปก็ไม่ตาม ไม่โทรถามอะไรเลย"
"แล้วสถานะของมึงกับไอ้คิมตอนนี้คือ?" ผมถามไอ้หิน มันก็เงียบไป
"สถานะหรอ ก็ไม่มีว่ะ เพื่อนกันปกติอ่ะ แต่กูก็บอกแล้วไงว่ากูยอมรับว่ารู้สึกดีกับไอ้คิม แต่เรื่องเป็นแฟนคงยาก แม่งก็รุก ส่วนกูก็คงจะรับมันหรอกนะ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว"
"เออ จริง กูก็นึกสภาพมึงเป็นแบบกูไม่ออกอ่ะ ฮ่าๆ"
"งั้นคืนนี้กูรุกมึงนะ เป็นเมียกูเหอะไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็พลิกตัวมาขึ้นคล่อมผม
"เชี่ยหิน เลิกแกล้งกูเลยมึง" ผมยกขาถีบตัวไอ้หินออกไป มันก็หล่นลงไปข้างล่างเตียงตามแรงถีบของผม พร้อมกับร้องเจ็บลั่นห้อง
"อู๊ยยยย เชี่ยฟ้าถีบจริงเลยนะมึง"
"ฮ่าๆ ก็มึงแกล้งกูก่อนอ่ะ กลับไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวกูจะนอนแล้วพรุ่งนี้มีติวแต่เช้า"
"เออๆ รอแป๊บเดี๋ยวกูมา กูเอากุญแจห้องมึงไปนะ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็หยิบกุญแจห้องผมก่อนที่จะกลับห้องไปอาบน้ำ
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำมาก็ยืนคิดเรื่องไอ้คิมที่ไอ้หินเล่าให้ฟัง นี่ไอ้คิมชอบผมหรอเนี่ย ทำไมผู้ชายหล่อๆเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยอย่างไอ้คิมถึงไม่ชอบผู้หญิง ทำไมมันต้องเป็นเกย์ พอผมคิดถึงตรงนี้ ก็มีอีกความคิดแทรกเข้ามาในหัวว่า แล้วทำไมผมกับพี่ดินถึงต้องเป็นเกย์ด้วย เฮ้อ...ผมสลัดหัวให้ความคิดนั้นหายไปแล้วก็เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลลงบนหัว
ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอไอ้หินขึ้นไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของผมแล้ว ผมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ปิดไฟแล้วก็ขึ้นไปนอนข้างๆไอ้หิน
"ไอ้ฟ้า"
"อือ ว่าไง"
"มึงว่าการที่คนสองคนมีความรู้สึกดีๆต่อกันมันจำเป็นต้องเป็นแฟนกันมั๊ยวะ"
"กูว่าไม่จำเป็นนะ เหมือนกูกับมึงไงรู้สึกดีๆต่อกันแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"อยากเป็นแต่เป็นไม่ได้" ไอ้หินพูดสวนผมขึ้นมา
"ไอ้หิน ไหนมึงบอกว่าไม่ได้คิดแบบนี้กับกูแล้วไง"
"กูห้ามไม่ได้ว่ะหัวใจกู"
"เออ มึงก็นะ"
"เฮ้อ...ช่างแม่งเหอะ ตอนนี้กูว่ากูโชคดีกว่าพี่ดินอีก พี่ดินอ่ะแฟนมึง แต่กูอ่ะเพื่อนมึงเพื่อนที่รักมึงได้แบบเพื่อน แล้วก็แอบรักมึงได้แบบแฟน" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็พลิกตัวมากอดผม
"เชี่ย ยังจะมาแอบรักกูอีก แล้วไอ้คิมหล่ะ"
"ก็บอกแล้วไงว่ากูกับไอ้คิมอ่ะ ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน แต่ที่ชัดเจนคือความเป็นเพื่อนเว้ย มึงเข้าใจกูป๊ะเนี่ย" ไอ้หินถามผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
"เออ เข้าใจ มึงแม่งก็ไม่เคยจะชัดเจนอ่ะ"
"ก็กูบอกแล้วไงว่าความเป็นเพื่อนชัดเจนที่สุด"
"คร้าบบบบบเพื่อนก็เพื่อน"
"กูเป็นแฟนมึงไม่ได้ งั้นขอเป็นผัวน้อยของมึงได้ป๊ะ ให้พี่ดินเป็นผัวหลวงไป ฮ่าๆ"
"เชี่ย จะมีอะไรเหี้ยไปกว่าความคิดของมึงอีกเนี่ยไอ้หิน ฮ่าๆ" ผมหันไปว่าไอ้หินแล้วก็หัวเราะ ไอ้ตี๋หล่อตรงหน้าก็หัวเราะ ผมก็มองดูมัน ไม่เคยเห็นไอ้หินหัวเราะแบบอารมณ์ดีสุดๆแบบนี้มานานแล้ว
ณ ตอนนี้ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างไอ้หินกับไอ้คิมจะยังไม่ชัดเจน แต่เท่าที่พวกผมเห็นก็คงเหมือนอย่างที่ไอ้หินบอกผมว่าสบายใจที่จะอยู่กับใครก็อยู่ ไม่ต้องแคร์ว่าจะอยู่ในสถานะไหนและคนอื่นจะพูดว่ายังไงก็ไม่ต้องสนใจ
-----------------------------------------------
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะครับ สำหรับกด+ และคำคอมเม้นต์ จะพยายามพัฒนาฝีมือในการเขียนเรื่องต่อๆไปนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5: :hao5: น้องฟ้า มีแต่คนแอบชอบ แอบหลงรัก และแอบจับจอง :เฮ้อ: แอบลำบากใจแทน
-
:L2: :L1: :pig4:
-
:pig4:
-
ก็จริงนะ. ให้เราอยู่กับคนที่เราสบายใจ. จะสถานะไหน. ก็โอเค่นะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ฟ้าเสน่ห์แรงมากกกกกก
-
ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน~
-
o13 ดีงามพระรามแปดจริง ๆ เลย หลานคู่นี้
-
เพื่อนที่แอบรักฟ้า 2 คนมาเจอกัน ปลอบกันเอง ได้กันเอง...
-
ใช่เลย เพราะเราหลงรักคนเดียวกัน หันมารักกันซะคือดีงาม
เหมือนฟ้าของพี่ดินเป็นสื่อกลางของคู่นี้เลย
-
กล(รัก)เกียร์ ตอน : ฉลองสอบเสร็จ [Final]
"อ้าวววว ชนกันหน่อยเว้ยยยฉลองปิดเทอม"
"เปิดเทอมมาก็เป็นพี่ปีสองแล้ววววว"
"เชี่ยยยยเพิ่งจะสอบเสร็จ อย่าเพิ่งพูดถึงเปิดเทอมปีสองดิว๊ะ"
"กูโคตรรักพวกมึงอ่ะ เด็กแปรเราจะไม่ทิ้งกันเว้ย"
เสียงเพื่อนๆของผมคุยกันโหวกเหวกแข่งกับเสียงดนตรีในร้านเหล้า ใช่ครับวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของพวกผม และพวกผมก็ยกขโยงกันมาฉลองทันทีหลังสอบเสร็จเช่นเดียวกับนักศึกษากลุ่มอื่นๆ ไอ้คิมเป็นคนจัดการจองร้านมันเลือกร้านนี้เพราะรู้จักกับพี่ที่เป็นเจ้าของร้านครับ
"เฮ้ย ไอ้ฟ้า หน้าแดงเร็วจังวะมึง"
"โถ่...ก็ไอ้ฟ้าแม่งขาวโบ๊ะขนาดนี้ โดนเบียร์ไปไม่แดงได้ไงวะ" ไอ้เทียนเข้ามาตอบเพื่อนแทนผม
"มึงไหวป๊ะเนี่ยไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนที่อาการยังดูปกติก้มหน้ามาถามผมที่นั่งอยู่กับเก้าอี้
"อือ ไหวๆ กูยังไม่เมาหรอกน่า"
"เออ แล้วนี่มึงเก็บกระเป๋ายังวะ" ไอ้เทียนถามผม เพราะพรุ่งนี้ก็จะเดินทางไปบ้านผมที่เชียงรายกันแล้ว
"ยังเลยว่ะเก็บพรุ่งนี้ก็ทัน บินตอนบ่ายไม่ใช่หรอ มึงอ่ะเก็บยัง" ผมถามกลับไอ้เทียน มันก็ส่ายหน้าแทนคำตอบ
"แล้วตกลงขวัญข้าวไปด้วยป่าว"
"ไม่ได้ไป เห็นว่าจะไปญี่ปุ่นกับที่บ้าน"
"อือ มึงจะไปญี่ปุ่นกับขวัญข้าวป๊ะ" ผมแกล้งถามไอ้เทียน เพราะระยะหลังๆมานี่แม่งโคตรติดแฟน
"ไม่ๆ กูอยากไปบ้านมึงมากกว่า น้อยใจแง๊ะเห็นกูติดแฟน" ไอ้เทียนพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
"เชี่ย กูจะน้อยใจทำไม กูไม่ใช่แฟนมึงซ๊ะหน่อย" ผมว่าไอ้เทียน ไอ้เพื่อนตี๋ของผมก็หัวเราะชอบใจ
"เออ พูดถึงแฟน แล้วนี่พี่ดินของมึงไปไหนวะ"
"อ่านหนังสือมั้งพรุ่งนี้แกมีสอบตัวสุดท้าย"
"อ๋อ เออๆ ทริปนี้สนุกแน่ไปกันครบเลย กูอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆแล้วว่ะ" ไอ้เทียนบอกผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ไอ้ฟ้า ไอ้เทียน มาชนแก้วกันหน่อย แก้วร่วมสาบานค่ายอาสา" ไอ้คิมถือแก้วเบียร์มาหาผมกับไอ้เทียน
"ได้เลยมาๆชนครับ" ไอ้เทียนยกแก้วขึ้นเตรียมชนแก้วกับไอ้คิม ผมก็ยกแก้วขึ้นมาเหมือนกัน แต่แก้วของผมเหลือเบียร์อยู่นิดเดียว ไอ้คิมมองแก้วในมือของผมแล้วมันก็ส่ายหน้า
"เดี๋ยวก่อนๆ ไอ้ฟ้าจะชนทั้งทีต้องเต็มแก้วดิวะ มาๆเอาไปเติมก่อน" ไอ้คิมบอกผมแล้วก็หยิบแก้วจากมือของผมไปเติมเบียร์ให้
"อ่ะมาๆชนแก้ว หมดแก้วนะเว้ย" ไอ้คิมบอกผมกับไอ้เทียน
แล้วผมสามคนก็ชนแก้วกัน สัญญากันว่าจะไปช่วยกันทำค่ายจนจบปีสี่
"เห่ยๆ พวกมึงฝากดูแลเพื่อนกูด้วยนะ เดี๋ยวแม่งเมาเรื้อน" เสียงทุ้มต่ำของไอ้หินพูดขึ้นแล้วมันก็เข้ามากอดคอผม
ไอ้ห่านี่อยู่ๆก็โผล่มาทำเอาสาวๆที่โต๊ะผมจ้องกันตาไม่กระพริบ ส่วนผมเองตอนนี้อาการชักไม่ค่อยดีซ๊ะแล้วเพราะโดนเบียร์ร่วมสาบานของไอ้คิมไปทีเดียวหมดแก้วแบบนี้ ทำให้ผมที่ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อกลางวันเกิดอาการพะอืดพะอมขึ้นมา
"ไอ้หินมึงมากับใครวะ" ผมหันไปถามไอ้คนหล่อที่กอดคอผมอยู่
"กลุ่มเพื่อนกูแหล่ะ มึงก็ดูแลตัวเองด้วย พรุ่งนี้เที่ยงต้องตื่นนะมึง"
"เออ..รู้แล้วน่า พวกมึงเหอะ ตื่นให้ทัน ไม่งั้นกูไม่รอนะ"
"ไอ้ทิวหล่ะ" ผมถามหาไอ้ทิว ไอ้หินก็พยักเพยิดหน้าไปทางโต๊ะที่กลุ่มพวกมันนั่งอยู่ ไอ้ทิวนั่งอยู่ในนั้นกำลังคุยกับเพื่อนๆ
"ไอ้คิมมึงนอนไหนเนี่ย" ไอ้หินถามไอ้คิม
"ไม่ห้องไอ้ฟ้าก็ห้องไอ้เทียนแหล่ะ"
"เออๆ มึงก็ดูแลตัวเองด้วย เดือนมหาวิทยาลัยนะเว้ย อย่าให้เรื้อนเดี๋ยวใครมาเห็นจะดูไม่ดี" ไอ้หินเดินไปตบไหล่แล้วก็พูดเตือนไอ้คิม แล้วมันก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนของมัน ไอ้คิมก็มองตามไอ้หินที่เดินออกไป
"ฟ้า ข้าวผัดที่สั่งได้แล้วนะ ไปกินข้าวก่อนไป เทียนกับคิมจะกินข้าวมั๊ยเดี๋ยวขวัญข้าวไปสั่งไว้ให้" ขวัญข้าวเดินมาตามผมไปกินข้าว แล้วก็ถามไอ้คิมกับไอ้เทียน ไอ้สองคนนั้นก็บอกว่าไม่กิน แต่ผมสิต้องกิน เพราะตั้งแต่สอบเสร็จเมื่อตอนบ่ายก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ท้องว่างๆแบบนี้มากินเบียร์ก็จะเมาเอาได้ง่ายๆ ผมเลยต้องหาข้าวกินรองท้องก่อน
ผมเดินตามขวัญข้าวมาที่โต๊ะก็เจอเพื่อนผู้หญิงนั่งอยู่สามสี่คน เธอๆพวกนี้ไม่ใช่สายแอลกอฮอล์แต่ก็อยากมานั่งสนุกกับเพื่อนๆด้วย ตรงหน้าของพวกเธอก็เลยกลายเป็นแก้วน้ำผลไม้เช่นเดียวกับขวัญข้าว
"ฟ้า เมาแล้วหรอเนี่ยหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย" เพื่อนคนนึงเอ่ยปากถามผม
"ยังๆ เราก็เป็นแบบนี้แหล่ะกินไม่กี่แก้วก็ตัวแดงละแต่ยังไม่เมานะ" ผมตอบเพื่อนแล้วก็นั่งลงข้างๆขวัญข้าว ขวัญข้าวก็ยกจานข้าวผัดมาวางตรงหน้าผม
"อ่ะ กินข้าวก่อนนะฟ้า"
"ขอบคุณครับขวัญข้าว ดูแลเราดีจริงๆ"
"แหม่...ฟ้าเป็นคู่เดือนของเรานะก็ต้องดูแลดีหน่อยสิ" ขวัญข้าวบอกผมแล้วก็ยิ้มให้
"เสียดายปีนี้ขวัญต้องไปเที่ยวกับที่บ้านเลยไม่ได้ไปบ้านฟ้าเลย"
"ไม่เป็นไรครับ ไว้ไปคราวหน้าก็ได้เนอะ"
"เออนี่ฟ้า เราขอถามอะไรหน่อยสิ" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ในโต๊ะเอ่ยปากถามผม
"ครับ ถามมาสิ แล้วนี่พวกเธอจ้องหน้าเราทำไมเนี่ย กินข้าวไม่ได้ละเนี่ยมาจ้องกันแบบนี้"
"โถ่...ก็เห็นฟ้าแต่ในเพจUST พอมาเจอตัวจริงก็อดที่จะมองไม่ได้นี่นา"
"เธอก็เว่อร์ไป เรียนก็เรียนด้วยกันจะไม่เจอเราได้ไงอ่ะ"
"ไม่รู้แหล่ะ มองหน้าฟ้ายังไงก็ไม่เบื่อ ฟ้ารู้มั๊ย ฟ้าเป็นคนที่สายตาดื้อมากเลยนะ"
"เอิ่ม....ทำไมมีแต่คนบอกเราแบบนี้อ่ะ สายตาของเราก็ปกตินะไม่ดื้ออะไรซ๊ะหน่อย"
"ฟ้าอ่ะ ไม่รู้ตัวหรอก แต่คนที่มองฟ้าจะรู้สึกว่าฟ้าอ่ะ สายตาดื้อ"
"เหอะๆ ไม่คุยด้วยละขอตัวกินข้าวก่อนนะครับ"
"เราได้ยินคนเค้าคุยกันว่าฟ้ากับพี่ดินวิดวะอ่ะ เป็นแฟนกันจริงป๊ะ"
คำถามของเพื่อนทำเอาผมถึงกับกลืนข้าวไม่ลง
"ถ้าเป็นจริงเรานี่กรี๊ดเลยนะ รู้มั๊ยเราจิ้นฟ้ากับพี่ดินตั้งแต่ไปค่ายละ"
"แต่เราก็เสียดายนะ เราสารภาพตรงนี้เลยว่าเคยจิ้นฟ้ากับขวัญข้าวตอนได้ตำแหน่งดาวเดือนใหม่ๆอ่ะ" เพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นมา ผมก็เงยหน้าไปยิ้มให้ขวัญข้าว
"ฟ้าอ่ะเค้ามีพี่ดินคอยดูแลแล้ว" ขวัญข้าวบอกกับเพื่อนๆ ทุกคนก็ยิ้มๆ ผมเองตอนนี้รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวๆ ไม่ใช่เพราะกินเบียร์มาหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะความเขินมากกว่า
"พี่ดินโคตรเท่ห์เลย เราโคตรกรี๊ดอ่ะตอนอยู่ที่ค่าย แต่แอบเห็นพี่ดินแกล้งฟ้าบ่อยๆนะ น่ารักดี"
"นี่พวกเธอเข้าใจเราใช่มั๊ยอ่ะ" ผมถามเพื่อนๆ
"อื้ม เข้าใจสิ ไม่ว่าฟ้าจะเป็นแบบไหน ฟ้าก็เป็นเพื่อนของพวกเรานะ อย่าคิดมากสิ สมัยนี้ไม่สนแล้วว่าใครจะเป็นอะไร ขอให้ฟ้าน่ารักแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้ว"
"ใช่ๆ เวลาดูรูปฟ้ากับพี่ดินในเพจUSTนะ เราโคตรชอบอ่ะเคมีเข้ากั๊นเข้ากัน อิอิ"
"ขอบคุณนะที่เข้าใจเรา เราสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของพวกเธอตลอดไป"
"ไม่ต้องสัญญาหรอกน่า พวกเราเด็กแปรไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว"
ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆจนกินข้าวอิ่ม ไอ้เทียนก็มาตามผมที่โต๊ะ คงเห็นว่าผมหายไปนาน
"ไอ้ฟ้า มีงนี่นะแค่มาแดกข้าว เป็นชั่วโมงเลยนะมึง" ไอ้เทียนว่าผม
"เมาแล้วหรอเทียน กินน้ำส้มหน่อยมั๊ย ไหวมั๊ยเนี่ยเธอ" ขวัญข้าวถามแฟนตัวเองแล้วก็ยกแก้วน้ำส้มมาให้ไอ้เทียน ไอ้เทียนก็รับไปกิน
"ไปไอ้ฟ้าเพื่อนๆรออยู่" ไอ้เทียนเข้ามากอดคอผมจะพากลับไปหากลุ่มเพื่อนๆที่โต๊ะเหล้า
"โห่ ไอ้เทียน กูเพิ่งกินข้าวอิ่มๆขอนั่งย่อยแป๊บดิ" ผมขอร้องไอ้เทียนเพราะขืนไปตอนนี้ได้อ้วกแตกแน่ๆ
"เออๆ ให้เร็วนะมึง" ไอ้เทียนว่าผมแล้วก็เดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน
ซักพักมันก็เดินกลับมาหาผมอีกครั้ง
"ไอ้ฟ้า พ่อมึงโทรมาว่ะ" ไอ้เทียนบอกผมพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผม ปรากฏว่า พ่อที่ไอ้เทียนบอกผมก็คือพี่ดินที่โทรมาหาผม
"ครับพี่ดิน"
"กูโทรไปทำไมมึงไม่รับสาย"
"แป๊บนะครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รีบเดินออกมานอกร้าน เพราะข้างในร้านเสียงดังจนไม่ได้ยินพี่ดินพูด
ผมเดินไปตรงลานจอดรถซึ่งอยู่ห่างจากร้านพอสมควร จะได้คุยกับพี่ดินได้สะดวกๆ
"ครับพี่ดิน"
"กูโทรไปทำไมมึงไม่รับสาย" คนปลายสายถามผมเสียงดุ
"ขอโทษครับพี่ ข้างในร้านเสียงดังอ่ะครับผมเลยไม่ได้ยินว่าพี่โทรเข้ามา"
"เออ แล้วจะกลับมากี่โมง"
"คงดึกๆอ่ะครับ แล้วนี่พี่ไม่อ่านหนังสือหรอครับ"
"อ่านดิ อยู่ห้องมึงเนี่ย"
"ห๊ะ พี่อยู่ห้องผม เข้าไปได้ไงอ่ะครับ"
"ไอ้หินให้กุญแจกูมา"
"อ่อ ครับๆ"
"ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับพี่"
"เออ มึงก็เหอะ อย่าให้เมามากนัก ดูแลตัวเองด้วย"
"คร๊าบพ้ม"
ผมวางสายจากพี่ดินก็หันหลังจะเดินกลับเข้าร้าน แต่ก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้นเพราะอยู่ๆก็มีหมัดจากใครบางคนซัดเข้ามาที่ท้องของผม
"โอ๊ะ....!!" ผมร้องออกมาแค่นั้นแล้วก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น สองมือก็กุมท้องไว้เพราะรู้สึกเจ็บและจุก
"ค้นตัวมันดิวะ มีอะไรเอามาให้หมด" เสียงหนึ่งในพวกมันบอกให้มาค้นตัวผม
"เห้ย มึงทำไรกันอ่ะ"
สวบบบบบ...!!
พลั่ก...!!
โอ๊ยยยย...~!~!
"เชี่ย พี่โอม ไปเว้ยพวกเรา"
ไอ้พวกที่ต่อยผมวิ่งพากันวิ่งหนีออกไป พร้อมกับร่างของใครคนนึงที่พุ่งเข้ามาประคองตัวผม
"เป็นไงบ้างฟ้า ทำไมมาอยู่ตรงนี้มันอันตรายรู้มั๊ย"
ผมเงยหน้าไปมองพี่โอมที่เข้ามาประคองผม
"พี่..โอมมมมม ผมเจ็บ" ผมบอกพี่โอมแล้วก็นั่งตัวงอเอามือกุมท้องเพราะรู้สึกเจ็บและจุก
"ลุกไหวมั๊ย" พี่โอมถามผมแล้วก็พยายามจะดึงตัวผมให้ลุกยืนขึ้น
"หวะ..ไหวครับพี่" ผมบอกพี่โอมแล้วก็พยายามออกแรงลุกยืนโดยที่พี่โอมช่วยประคองตัวผม
"เป็นไง แล้วทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้ห๊ะเราอ่ะ" พี่โอมถามผมด้วยความเป็นห่วง
"ผมออกมาคุยโทรศัพท์กับพี่ดินครับ แล้วใครก็ไม่รู้มาต่อยท้องผม"
"รุ่นน้องคณะพี่เองแหล่ะ เดี๋ยวพี่จัดการให้ เราอ่ะเป็นไงบ้างเจ็บมากมั๊ย"
"ก็จุกๆอ่ะครับ แล้วพี่โอมมาทำไมแถวนี้ครับเนี่ย ไม่มีสอบเหมือนพี่ดินหรอครับ"
"พี่ไม่มีสอบแล้วครับ ไอ้ดินมันเสล่อไปลงเรียนวิชาเพิ่มเอง" พี่โอมบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"จะกลับไปหาเพื่อนหรือจะกลับหอเดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไปหาเพื่อนดีกว่าครับ แต่พี่โอมอย่าบอกใครนะครับเดี๋ยวจะไม่สนุกกัน"
"แต่ฟ้าเจ็บอยู่นะ"
"ไม่เป็นไรครับผมทนได้" ผมบอกพี่โอม แกก็เอามือมาขยี้หัวผมด้วยความเอ็นดู
"พรุ่งนี้ก็จะได้ไปบ้านฟ้าละ พี่ก็เหมือนได้กลับบ้านด้วย ก็ดี...จะได้แวะไปดูบ้านที่ขายไปว่าเจ้าของใหม่ดูแลดีหรือเปล่า" พี่โอมบอกผมในขณะที่พากันเดินกลับมาที่ร้าน
"ไหวแน่นะเราอ่ะ ถ้ายังไงเรียกพี่ได้นะ พี่อยู่กับพวกไอ้ทิวไอ้หินแหล่ะ" พี่โอมบอกผม
"พี่โอมครับ อย่าบอกเรื่องนี้กับไอ้หินไอ้ทิวนะพี่" ผมขอร้องพี่โอมว่าไม่ให้บอกเรื่องนี้กับไอ้หินไอ้ทิว เพราะถ้าไอ้พวกนั้นรู้เรื่อง พวกมันไม่อยู่เฉยแน่คืนนี้
"อือ ไม่บอกครับ" พี่โอมยิ้มให้ผมแล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ
ผมเดินกลับไปหาเพื่อนๆเอาโทรศัพท์ไปคืนไอ้เทียน ยังรู้สึกเจ็บๆที่หน้าท้องอยู่เลย ไอ้คนที่ต่อยผมแม่งหมัดหนักชิบ นี่ถ้าผมเมากว่านี้คงนอนร้องโอดโอยอยู่ตรงลานจอดรถนั่นแหล่ะครับ
ผมดื่มและคุยกับเพื่อนๆจนเวลาเกือบๆเที่ยงคืน ตอนนี้หลายๆคนก็เมากันเต็มที่ ผมเองก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าตึงๆเหมือนกัน แต่ก็ยังพอมีสติอยู่
"ไอ้ฟ้า พี่ดินมา" ไอ้คิมเดินมากระซิบบอกผม ผมมองไปหน้าร้านก็เห็นพี่ดินเดินเข้ามา แกมองหากลุ่มพี่โอมแล้วก็เดินเข้าไปหา ซักพักก็เดินมาหาผม
"กลับห้องได้แล้วมั้ง" พี่ดินบอกผม
"อือ พี่มาทำไมครับ ไม่อ่านหนังสือแล้วหรอ"
"อ่านเสร็จละ ลงมาหาไรกินอ่ะ เลยแวะมาดูมึงซ๊ะหน่อย"
"มาดูผมทำไมครับ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง" ผมบอกพี่ดิน คนตรงหน้าก็มองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆ
"อือ อยู่กับเพื่อนๆไปเถอะ อีกชั่วโมงนึงร้านก็ปิดละจะได้กลับห้องไปนอน" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินกลับไปหากลุ่มพี่โอม
ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงคืน ร้านปิดตีหนึ่ง ก็อีกชั่วโมงเดียวอย่างที่พี่ดินบอก ตอนนี้ที่ร้านหรี่เสียงเพลงให้เบาลง เปิดเป็นเพลงที่ฟังสบายๆ ไม่ใช่เพลงสายแด๊นซ์เหมือนอย่างตอนแรก เสียงคนในร้านก็เริ่มเบาลงแล้วเช่นกัน ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆจนได้เวลาร้านปิด ก็พากันออกมาจากร้านแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ
"ไอ้คิมกระเป๋ามึงอยู่ไหน" ผมถามไอ้คิมเพราะพรุ่งนี้มันก็จะไปบ้านผมที่เชียงรายด้วย
"อยู่ในรถไอ้บอสเดี๋ยวกูไปเอากระเป๋าแป๊บนะพวกมึงรอกูตรงนี้ละกัน" ไอ้คิมบอกผมแล้วก็วิ่งไปเอากระเป๋าที่รถไอ้บอส
"เออไอ้เทียนมึงให้ไอ้คิมไปนอนด้วยนะ พี่ดินมานอนห้องกูว่ะ" ผมบอกไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม
"รับทราบครับ เดี๋ยวให้ไอ้คิมไปนอนห้องกู" ไอ้เทียนบอกผม
ผมกับไอ้เทียนยืนรอไอ้คิมอยู่ พี่โอม พี่ดิน ไอ้หิน ไอ้ทิวก็เดินออกมายืนรอกับพวกผม
"ไอ้ฟ้ามานี่ดิ๊" พี่ดินเรียกผมให้เข้าไปหา ผมก็มองๆหน้าพี่โอม กลัวว่าพี่โอมจะบอกเรื่องที่ผมโดนต่อยกับพี่ดิน แต่พี่โอมแกก็ทำหน้านิ่งเฉย
"อ่าว กูบอกให้มานี่ไม่ได้ยินหรอวะ" พี่ดินพูดเสียงดัง ผมก็เดินเข้าไปหาแก
"ครับพี่"
"เป็นเหี้ยไรเนี่ย เรียกมาแค่นี้ทำจะเป็นจะตาย" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอาแขนยาวๆมาคล้องเอวผมให้เข้าไปหาตัวแก ผมต้องเกร็งท้องเพราะแขนแกมาโดนแล้วเจ็บ
"โอ๊ะ...!!" ผมเผลอร้องออกมา
"เป็นไร" พี่ดินรีบถามผม คงเห็นอาการผิดปกติจากผม
"ป่ะ..เปล่า ครับพี่"
"มึงไหวป๊ะเนี่ย ให้กูแบกกลับมั๊ย"
"ไม่ขนาดนั้นครับพี่ ผมไหว" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินนำแกออกมา แกก็ตามมากอดคอผม
พวกผมกลับถึงหอก็พากันขึ้นห้อง พี่โอมแยกกลับไปที่หอตัวเอง ส่วนพี่ดินก็ขึ้นมาบนห้องกับผม
"พรุ่งนี้ขึ้นเครื่องสี่โมงเย็น บ่ายสองเจอกันที่ร้านข้าวใต้หอนะ" ผมบอกไอ้พวกนั้นก่อนที่จะแยกกันไปห้องใครห้องมัน
"เออ แล้วใครจะมารับเราวะไอ้ฟ้า" ไอ้ทิวถามผม
"ไอ้ภูแหล่ะ มันบอกว่าจะมารับ พวกมึงจะแวะเข้าบ้านกันก่อนป่าวอ่ะ"
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปบ้านมึงซักสองสามวันค่อยกลับบ้านแล้วก็มาบ้านมึงอีกรอบ ได้ป๊ะ" ไอ้หินถามผม
"ได้ดิวะ มึงจะมาอยู่ตลอดชีวิตก็ได้นะบ้านกูอ่ะ" ผมบอกไอ้หิน มันก็ยิ้มแล้วก็แกล้งเอามือมาจับคางผม
"ตลอดชีวิตเลยหรอวะ มึงพูดเองนะไอ้ฟ้า" ไอ้หินแกล้งพูดกับผม เพื่อยั่วโมโหพี่รหัสมันที่ยืนมองอยู่
พี่ดินปัดมือไอ้หินที่จับคางผมอยู่ออกไป ไอ้หินก็หัวเราะ ที่แกล้งพี่รหัสของมันได้
"มึงรีบเข้าห้องไปเลยไอ้หิน ก่อนที่จะโดนกูเตะ" พี่ดินคาดโทษไอ้หินแล้วก็เปิดประตูดันตัวผมเข้าห้อง
"ขี้หึงชิบ พี่รหัสผมเนี่ย ฮ่าๆ" เสียงไอ้หินว่าพี่ดิน แล้วมันก็ต้องรีบเข้าห้องเพราะจะโดนพี่ดินเตะเอาจริงๆ
คนโดนยั่วโมโหหันมามองผมแล้วก็ส่ายหัว
"มึงนี่ก็นะใครจะทำอะไรไม่มีปฏิเสธ ไปอาบน้ำไปจะได้นอน" พี่ดินว่าผมแล้วก็ผลักตัวผมให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ
"นั่นมันเพื่อนผมนะพี่ พี่ก็รู้ว่ามันแกล้ง ยังจะคิดมากอีก" ผมว่าพี่ดิน
"กูว่าแล้วยังมาเถียงอีกนะ มานี่เลย ออกกำลังกายกันก่อนดีมั้งเนี่ย" พี่ดินว่าผมแล้วก็ดึงตัวผมให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกับร่างสูงของพี่ดินที่ขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้
สองมือของพี่ดินจับแขนผมล๊อคไว้กับเตียงนอน ท่อนล่างของพี่ดินก็ทับตัวผมอยู่ทำให้ผมขยับขัดขืนไม่ได้เลย ต้องนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น พี่ดินก้มหน้าลงมามองผม สายตานิ่งๆของแกมองจ้องมาที่ผม
"พี่ดิน ปล่อยเถอะครับผมจะไปอาบน้ำ"
"อือ" พี่ดินพูดแค่นั้นแล้วก็ลุกออกไปจากตัวของผม ทำให้ผมเป็นอิสระ ผมรีบลงจากเตียงคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ
ยืนมองตัวเองหน้ากระจก หน้าท้องของผมเป็นรอยช้ำจากการที่โดนต่อย ตอนนี้ก็ยังเจ็บๆอยู่ ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ พี่ดินปิดไฟนอนไปแล้ว แสงจากไฟข้างนอกส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้ห้องไม่มืดมากนัก ผมเดินขึ้นเตียงไปนอนข้างๆพี่ดิน ล้มตัวลงหัวยังไม่ทันถึงหมอนพี่ดินก็เอื้อมแขนยาวของแกมารวบตัวผมเข้าไปกอด
"โอ๊ะ..." ผมเผลอร้องออกมาเพราะเจ็บตรงหน้าท้อง
"มึงเป็นไรเนี่ย ร้องอีกละ เมื่อกี้ก็ร้อง" พี่ดินผงกหัวขึ้นมาถามผมแล้วแกก็เอื้อมไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง
"เป็นไร บอกกูดิ เจ็บอะไรตรงไหน" คนตรงหน้าหันมาถามผมพร้อมกับจ้องหน้าเขม็ง
"เอ่อ...."
"ไอ้ฟ้า บอกกูว่ามึงเป็นอะไร เจ็บอะไรตรงไหน" พี่ดินถามผมพร้อมกับมีท่าทีกังวล
"ป่ะ...ป่าวครับพี่"
"มึงมานี่" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปหา พร้อมกับกดตัวผมลงไปบนเตียง แกถอดเสื้อของผมออก ทำให้เห็นรอยช้ำตรงหน้าท้อง พี่ดินนิ่งไป แกมองรอยช้ำตรงหน้าท้องของผมตาไม่กระพริบ
"ไปโดนอะไรมา ใครทำมึง" แกเงยหน้ามาถามผม
"กูถามว่าใครทำมึง"
"เอ่อ...ผมก็ไม่รู้ครับว่าใครทำ รู้แต่ว่าโดนต่อยท้อง"
"โดนที่ไหนตอนไหน"
"ที่ลานจอดรถตรงร้านเหล้าอ่ะครับ ตอนที่คุยโทรศัพท์กับพี่เสร็จอ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รู้สึกจุกๆที่อก น้ำตารื้น เพราะเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นก็ทำให้เกิดความกลัวขึ้นมา นี่ถ้าไม่ได้พี่โอมเข้ามาช่วย ผมก็ไม่รู้ว่าสภาพของผมต่อจากนั้นจะเป็นยังไง
พี่ดินรวบตัวผมขึ้นมากอด แกเอามือลูบหลังเบาๆเพื่อปลอบใจผม
"เฮ้อ...มึงนี่นะ ปล่อยไม่ได้จริงๆ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เลื่อนหน้าขึ้นมาบรรจงประทับริมฝีปากบนหน้าผากของผมเบาๆ หลังจากนั้นแกก็เอาจมูกโด่งๆของแกไล่ลงมาจนมาชนกับจมูกของผม ลมหายใจอุ่นๆของผมกับพี่ดินพ่นใส่กัน
"ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ โคตรห่วงเลยรู้มั๊ยเนี่ย" พี่ดินบอกผม สายตาของแกจ้องอยู่ที่หน้าของผม
ผมเหลือกตาขึ้นไปสบตากับพี่ดิน
"ผมไม่ระวังตัวเองแหล่ะครับพี่ ขอโทษนะครับที่ทำให้พี่เป็นห่วง"
"หึ....ต่อไปนี้กูจะไม่ปล่อยมึงไปไหนไกลจากกูเลย เดี๋ยวไปเอายามาทาให้นะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็คลายอ้อมแขนที่กอดผมอยู่ออก ก่อนที่จะลงจากเตียงไปเปิดไฟแล้วก็เอายาแก้ฟกช้ำมาทาให้ผม
พี่ดินป้ายยาที่หน้าท้องของผม มือของแกลูบหน้าท้องของผมเบาๆเพื่อทายาให้ แต่ทำไมผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ อาจจะเพราะความเมานิดหน่อยที่ยังสะสมอยู่ในตัวของผม ผมมองหน้าพี่ดินที่ตอนนี้ก็กำลังมองหน้าผมอยู่เหมือนกัน
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดินแล้วก็เอื้อมสองแขนไปโน้มคอพี่ดินให้ก้มลงมาหาผม ผมผงกหัวขึ้นไปประทับริมฝีปากจูบกับพี่ดิน
"ไอ้ฟ้า" พี่ดินชะงักแล้วก็เรียกชื่อผม แก้จ้องหน้าผม
"ครับพี่" ผมตอบพี่ดินแล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนแกในสิ่งที่ผมกำลังต้องการ พี่ดินคงจะรู้ถึงอารมณ์ของผมในตอนนี้ แกกดตัวผมให้นอนราบลงไปแล้วก็ก้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากกับผมอย่างแผ่วเบา แต่เป็นผมเองที่ทำให้ทุกอย่างเร่าร้อนขึ้นในแบบที่ต้องการ
และพี่ดินก็ไม่ปล่อยผมให้รอดหลุดมือไปได้ แกสนองความต้องการของผมและจบลงในเวลาไม่นานนัก อาจจะเป็นเพราะแกต้องไปสอบตอนสายๆก็เลยเร่งทำเวลา
"ดีนะเอาถุงยางติดมา ไม่นึกว่าจะได้ใช้เร็วขนาดนี้" พี่ดินบอกผมหลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อครู่ ผมเงยหน้าไปมองคนที่กำลังเอามือลูบหัวผมเล่นเบาๆ แล้วก็ยิ้มให้ แกก็ยิ้มให้ผมแล้วก็ก้มหัวลงมาจะจูบผมแต่ผมรีบเอามือไปปิดปากแกไว้ เพื่อหยุดการกระทำ คนตรงหน้าทำหน้ามุ่ยที่ถูกขัดใจ
"ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลุกลงจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำล้างตัว พี่ดินก็ลงจากเตียงตามผมมาแล้วเราก็อาบน้ำด้วยกัน แต่หลังจากเสร็จกิจกรรมนั้น อารมณ์ก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ ความเขินก็เกิดขึ้นเมื่อได้เห็นอีกฝ่ายร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ผมรีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนพี่ดินแล้วก็ชิ่งหนีออกมาก่อน
พี่ดินอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟแล้วก็ตามขึ้นเตียงมานอนข้างๆผม แกรวบตัวผมเข้าไปกอด
"จะมีอะไรกับมึงได้ต้องรอให้มึงเจ็บตัวก่อนใช่มะ ครั้งแรกก็ปวดเมื่อยจากแข่งกีฬา มาครั้งนี้ก็เจ็บเพราะโดนต่อยท้องมาอีก ครั้งหน้าจะโดนอะไรอีกวะ หึ ไอ้หมาน้อย" พี่ดินถามผมพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผมอย่างหมันเขี้ยว
"ผมไม่ใช่หมานะพี่" ผมพึมพำออกมาแกก็หัวเราะหึหึในลำคอ
"ไอ้ฟ้า มึงนี่นะทำให้กูรักมากขึ้นทุกวันๆเลยมึงรู้ตัวมั๊ยเนี่ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดรัดตัวผมแน่นมากขึ้นคางของแกวางลงบนหัวของผม แล้วก็ก้มลงมาจูบต้นคอของผม ผมพลิกตัวหันหน้าไปซุกกับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดินได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของแก
"นอนแล้วนะครับพี่ ฝันดีนะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของแก
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนเที่ยงๆ พี่ดินกำลังนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ผม
"พี่สอบเสร็จแล้วหรอครับ ทำได้ป่าว"
"อือ ทำได้ดิ วิชาง่ายๆ"
"เอากระเป๋าไปใบเดียวนี่แหล่ะ เสื้อผ้ามึงก็ไม่ต้องเอาไปเยอะหรอก ที่บ้านก็มีใส่ไม่ใช่หรอ"
"ครับพี่ ที่บ้านผมก็มีเสื้อผ้า จริงๆไม่ต้องเอาเสื้อผ้าผมไปก็ได้นะครับ"
"เห้ย..เดี๋ยวนะ มึงนั่งอยู่ตรงนั้นก่อน" พี่ดินที่เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ออกปากห้ามผมลงจากเตียง แล้วแกก็ละมือจากการเก็บกระเป๋าพุ่งตัวมาหาผมที่เตียง พร้อมกับเอามือมาแตะหน้าผากของผม
"อือ โล่งใจ กูนึกว่าจะไม่สบายเหมือนตอนครั้งแรกอีก" พี่ดินบอกผมแล้วก็หัวเราะ
"โถ่ ผมก็นึกว่ามีอะไร"
"อีกซักครั้งมั๊ยก่อนไป" พี่ดินถามผมแล้วก็หัวเราะ
"ไม่ครับ เมื่อคืนเพราะผมเมาหรอก ไม่งั้นมันคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ"
"เมื่อคืนมึงเริ่มก่อนเองนะ จะหาว่ากูบังคับไม่ได้นะ"
"โว๊ะ..ผมไม่คุยกับพี่ละ ไปอาบน้ำดีกว่า" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลงจากเตียงเข้าไปอาบน้ำ
ถึงเวลาที่นัดกันไว้ สมาชิกมาพร้อมครบทุกคน พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ผม ไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้หิน ไอ้หิว ก็พากันไปที่สนามบินแล้วก็ออกเดินทางไปเชียงรายบ้านของผม ก่อนขึ้นเครื่องผมโทรบอกไอ้ภู ว่ากำลังจะออกเดินทางแล้ว ไอ้ภูบอกผมว่ามันมารออยู่ที่สนามบินแล้วตอนนี้ โถ่...ผมว่าผมรีบแล้วนะ ยังมีคนรีบกว่าผมอีก ก็ไอ้ภูยังไงหล่ะครับ ฮ่าๆ ทริปปิดเทอมที่บ้านผมคราวนี้คงสนุกแน่ๆ
---------------------------------------
ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะครับของกล(รัก)เกียร์ ก็แอบใจหายเหมือนกัน
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจจากคนอ่านทุกๆคนที่อยู่ด้วยกันมาจนเกือบจะสุดทางละ ขอบคุณมากๆครับ รอติดตามต่อในตอนสุดท้ายของ กล(รัก)เกียร์ ด้วยนะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนหน้าก็จะจบแล้ว คนแก่คงคิดถึงหลานฟ้าดินน่าดูเลย :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :mew1:
-
ถึงเวลาแฮปปี้ แอนด์ สวีตตี้
ขอบคุณที่พาพี่ดินและน้องฟ้ามาให้ติดตามความหวาน ความน่ารัก
:mew1:
-
จะจบแล้ว~
-
รอจ้า :L2:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย
-
:mew1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:pig4:
-
น่ารักมากเลย
-
ตอนหน้าจบแล้วหราเนี้ย :pig4:
-
กล(รัก)เกียร์ ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย (The End)
ประมาณหกโมงเย็นเครื่องบินก็พาพวกผมเดินทางมาถึงสนามบินเชียงรายด้วยความปลอดภัย พอลงจากเครื่องผมก็สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นๆที่มากระทบตัวถึงกับต้องเอาสองมือมาถูๆกันเพื่อคลายความหนาว
"เชี่ย ทำไมอากาศมันเย็นแบบนี้วะ" ไอ้หินพูดขึ้นมา
"เออ อากาศดีเว่อร์อ่ะไอ้ฟ้า ที่บ้านมึงมีทะเลหมอกด้วยป๊ะ" ไอ้เทียนถามผม
"มีดิ ถ้ามึงอยากดูทะเลหมอกกูจะพาไปดู แต่ต้องตื่นเช้าๆนะ"
"ได้คร้าบ มึงปลุกกูเลยนะกูจะตื่นทันทีเพื่อทะเลหมอก" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็เอามือมาตบไหล่ผมเบาๆ
พวกผมเดินเข้าไปที่อาคารผู้โดยสาร คนอื่นๆก็แยกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็ยืนชะเง้อมองหาไอ้ภูพี่ชายผม
"ไอ้ฟ้า"
มีเสียงคนเรียกผม ผมหันไปมองปรากฏว่าเป็นไอ้ป้อง
"เห้ย ไอ้ป้อง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย ไหนมึงบอกไม่ว่างมาบ้านกูไง" ผมเรียกไอ้ป้องด้วยความแปลกใจระคนดีใจที่ได้เจอมันที่นี่
"ก็นี่ไง พอดีกูมาบ้านยายที่นี่ แล้วก็กำลังจะไปกรุงเทพฯ เลยไปบ้านมึงไม่ได้" ไอ้ป้องบอกผม สีหน้ามันบ่งบอกถึงความเสียดายที่ไม่ได้ไปร่วมทริปปิดเทอมที่บ้านของผม
"เออ ไม่เป็นไร กูอยู่กันตั้งสองอาทิตย์ ถ้ามึงกลับมาก่อนก็บอกกูได้เดี๋ยวกูไปรับ" ผมบอกไอ้ป้อง
"เออ ได้เลย ถ้ากูกลับมาก่อนเดี๋ยวจะโทรหานะ แล้วนี่ไอ้พวกนั้นอยู่ไหนกันอ่ะ"
"เข้าห้องน้ำอยู่ เดี๋ยวก็มา"
ผมยืนคุยกับไอ้ป้องอยู่ ซักพักพวกที่ไปเข้าห้องน้ำก็ออกมา พอเห็นไอ้ป้อง พวกไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็วิ่งกรูกันเข้ามาหาไอ้ป้อง ไอ้ป้องสวัสดีพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ผมปล่อยให้พวกนั้นคุยกัน แล้วตัวผมเองก็โทรหาไอ้ภู เพราะไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน ซักพักไอ้ภูก็เดินมาถึงตรงที่พวกผมยืนอยู่ ไอ้ป้องคุยกับพวกผมซักพักก็ขอตัวเพราะได้เวลาขึ้นเครื่องไปกรุงเทพฯแล้ว ส่วนพวกผมก็เดินตามไอ้ภูออกไปที่ลานจอดรถ ไอ้ภูเอารถกระบะที่ใช้ขนส่งผลไม้มารับพวกผม เป็นรถกระบะตอนเดียวที่ด้านหลังเสริมคอกเหล็กเพื่อวางลังผลไม้ที่พื้นกระบะมีฟางข้าวปูรองอยู่
"พอดีเอาส้มมาส่งแถวๆนี้เลยได้คันนี้มารับพวกมึง อากาศหนาวหน่อยนะ" ไอ้ภูบอกพวกผม
"กูนั่งหน้านะ" ผมรีบพูดขึ้น เพราะขืนนั่งข้างหลังได้หนาวจนตัวสั่นแน่ๆ
"ไม่ได้ ไอ้ฟ้ามึงต้องมานั่งข้างหลังกับพวกกู" ไอ้เทียนพูดแล้วก็เอาแขนของมันมาคล้องคอผมให้เดินขึ้นไปนั่งข้างหลัง
"เชี่ยเทียนกูหนาว" ผมว่าไอ้เทียนมันก็หัวเราะแล้วดันตัวผมให้ขึ้นไปบนกระบะ
สรุปว่าพวกผมนั่งข้างหลังกันหมด หลังจากนั้นไอ้ภูก็ขับรถพาพวกผมกลับบ้าน ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว อากาศก็หนาวมากด้วย พี่ดินที่นั่งข้างๆผมถอดเสื้อคลุมแขนยาวของแกมาห่มตัวให้ผม คงเห็นว่าผมนั่งขดตัวสั่นอยู่
"สั่นเป็นลูกหมาตกน้ำเลยมึง อ่ะเอาเสื้อไปห่มไว้" พี่ดินบอกผม
แม่ง พูดซะเห็นภาพเลย ลูกหมาตกน้ำ
"ขอบคุณครับพี่" ผมหันไปขอบคุณพี่ดิน แกก็มองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆตามสไตล์ของแกเจือรอยยิ้มนิดๆที่มุมปาก
"อากาศหนาวเว่อร์อ่ะไอ้ฟ้า ดีนะกูเอาเสื้อไหมพรมมาด้วย ได้ใส่ชัวร์ ฮ่าๆ" ไอ้คิมพูดขึ้น
"เออ กูไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้นะเนี่ย นี่ขนาดไม่ใช่หน้าหนาวนะ" ผมบอกไอ้คิม เพราะอากาศหนาวจริงๆ หนาวแบบไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้ ไอ้พี่ภูแม่งก็ไม่บอกผมเลยว่าที่เชียงรายจะหนาวมากขนาดนี้
"หนาวๆแบบนี้มันต้องผิงไฟปิ้งมันเว้ย เนอะๆ ไอ้ฟ้า แบบที่เคยมาทำที่บ้านมึงอ่ะ" ไอ้หินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้มัน
ตอนเรียนมัธยม ช่วงปิดเทอมหน้าหนาว ไอ้หินกับไอ้ทิวชอบมาอยู่ที่บ้านผมครับ มันมาช่วยเก็บผลไม้เพราะช่วงนั้นผลไม้ที่ไร่ออกผลให้เก็บผลผลิตหลายอย่างทั้งส้ม ลิ้นจี่ ลำใย ไอ้หินกับไอ้ทิวก็จะมากินมานอนที่บ้านของผมเป็นอาทิตย์เลย พ่อกับแม่ก็ให้ค่าแรงพวกมันด้วย ไอ้สองคนนั้นก็ชอบสิครับ พักฟรีกินฟรี แค่ช่วยเก็บผลไม้ก็ได้ค่าขนมสำหรับวันเปิดเทอมแล้ว ไอ้สองคนนี้ก็พลอยเป็นลูกรักของพ่อกับแม่ผมไปด้วย ตอนเย็นๆพวกผมชอบนั่งผิงไฟแล้วก็เอามันเทศมาหมกในกองไฟพอสุกกลิ่นหอมชวนกินมากครับ บางทีก็เอาเต๊นท์ออกมากางกันตรงลานหน้าบ้าน เปลี่ยนที่นอนเปลี่ยนบรรยากาศ บ้านของผมเป็นบ้านไม้ที่ปลูกสไตล์คันทรี่ ห้องของผมกับไอ้ภูอยู่บนชั้นสองของบ้าน มีระเบียงยาวข้างหน้าบ้านเชื่อมต่อถึงกันมองเห็นทิวต้นส้มที่ปลูกเป็นแถวไกลออกไปจนถึงถนนหน้าบ้าน มองเลยไปก็เป็นทิวเขาที่ผมจะมองเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในทุกๆเช้า ส่วนตอนกลางคืนผมชอบออกมานั่งห้อยขาดูดาวตรงระเบียงหน้าบ้านบางทีไอ้ภูก็เอากีตาร์ออกมาเล่นแล้วก็ร้องเพลงให้ผมฟัง
ไอ้ภูใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก็พาพวกผมมาถึงบ้านครับ ทันทีที่รถจอด พวกผมนี่นั่งตัวแข็งกันเลยครับ หัวหูชาไปหมด เพราะโดนลมเย็นๆพัดตีหน้ามาตลอดทาง ไอ้ภูเองก็ซิ่งมาซะสงสัยลืมไปว่ามีพวกผมนั่งอยู่ข้างหลัง ผมเอาสองมือขึ้นทาบแก้มทั้งสองข้างเพื่อสร้างความอบอุ่น
"เชิญลงจากรถกันได้ครับ" ไอ้ภูเดินลงจากรถมาบอกพวกผมที่ยังคงนั่งกันนิ่งอยู่ที่กระบะรถ มันหัวเราะเมื่อเห็นสภาพของพวกผม
"ฮ่าๆ นั่งกันนิ่งเลยมึง โทษทีซิ่งไปหน่อย"
"ไอ้เหี้ยภู ขับรถไม่ห่วงคนข้างหลังเลยนะมึงหนาวชิบ" พี่โอมว่าไอ้ภูแล้วก็เป็นคนแรกที่ลงจากรถ
"คุณคะ หนูฟ้ามาถึงแล้วค่ะ" ป้าจันทิพย์ ที่เป็นป้าแม่บ้านวิ่งออกมาดูพวกผม แล้วก็ตะโกนบอกพ่อกับแม่
"ป้าจันสวัสดีครับ" ผมลงจากรถไปได้ก็ยกมือสวัสดีป้าจัน ป้าจันคนนี้เปรียบเสมือนแม่นมของผมแกอยู่กับครอบครัวผมมานานตั้งแต่พ่อกับแม่ผมแต่งงานกันใหม่ๆ ป้าจันแกมีสามีชื่อลุงคำที่เป็นคนงานในไร่นี้เหมือนกันแต่ว่าลุงคำเพิ่งจะเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนและทั้งสองคนก็ไม่มีลูกด้วยกัน ฝีมือทำกับข้าวของป้าจันทิพย์นี่ยากที่จะหาใครเทียบได้จริงๆ
"อู้ยยยย หนูฟ้าคุณพระคุ้มครอง กลับบ้านเรานะคะ พ่อทูนหัวของป้า" ป้าจันวิ่งลงมากอดผม
"วันนี้ป้าเตรียมกับข้าวของโปรดหนูฟ้าไว้ทั้งนั้นเลย"
"ของโปรดฟ้าหรอครับ มีอะไรบ้างครับ"
"ก็มีน้ำพริกหนุ่ม แคบหมู น้ำพริกอ่อง ไส้อั่ว ซุปขนุน แกงฮังเล แล้วก็ไข่เจียวที่หนูฟ้าของป้าโปรดที่สุด"
"โห....ท้องร้องเลยครับป้าจัน หิวแล้วเนี่ย"
"โอ๊ะ หิวแล้วหรอ งั้นขึ้นบ้านกันเถอะค่ะคุณท่านรออยู่" ป้าจันบอกผมแล้วก็พาผมขึ้นไปบนบ้าน พี่ภูก็พาพวกพี่ดินขึ้นบ้านตามผมมา
พ่อกับแม่รออยู่ที่ห้องทานข้าว พวกผมก็สวัสดีพ่อกับแม่
"ลูกๆเดินทางกันมาเหนื่อยมากินข้าวกันก่อนมา" พ่อเอ่ยปากบอกพวกผม ผมเข้าไปกอดพ่อกับแม่พร้อมทั้งหอมแก้มไปคนละที
"มาถึงก็อ้อนเลยนะไอ้ลูกคนนี้ เป็นไงเหนื่อยไหมลูก" แม่ถามผมพร้อมกับเอามือลูบแก้มลูบหน้าผม
"หิวมากกว่าครับแม่ ป้าจันบอกว่าเตรียมกับข้าวของโปรดฟ้าไว้เพียบเลย"
"เออดิ วันนี้เป็นวันของมึง กับข้าวมีแต่ของโปรดมึงเนี่ย" ไอ้ภูพูดขึ้นมาเพราะไอ้ภูค่อนข้างแตกต่างกับผม มันไม่ชอบน้ำพริกหนุ่ม ไม่ชอบแกงฮังเล ไม่ชอบไส้อั่ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันโตมาได้ยังไง เพราะอยู่ทางเหนือก็ต้องคุ้นกับอาหารเหนือๆแบบนี้แหล่ะ แต่ไอ้ภูไม่เลยครับ น้อยครั้งที่มันจะกินอาหารเหนือ มีแต่ไข่เจียวเท่านั้นที่ผมกับไอ้พี่ชายคนนี้สามารถกินด้วยกันได้
"พ่อครับแม่ครับ ผมขอมาฝากท้องไว้ซักอาทิตย์สองอาทิตย์นะครับ" ไอ้หินบอกพ่อกับแม่
"ได้เลยเจ้าหิน พรุ่งนี้เช้ามีงานรอในไร่เพียบเลย เดี๋ยวเข้าไร่กับพ่อ เจ้าทิวด้วย ไหวไหม" พ่อผมบอกไอ้หินกับไอ้ทิวแล้วก็หัวเราะเบาๆ
"โห่..พ่อครับ ขอผมพักเหนื่อยก่อนสิครับ ไร่อ่ะเข้าแน่ นี่ไงมีคนมาช่วยเก็บผลไม้เพียบเลย" ไอ้ทิวบอกพ่อผม
"อ่ะมาๆกินข้าวกันได้ละ มัวแต่คุยกันเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดพอดี" แม่พูดขึ้น
พวกผมนั่งกินข้าวด้วยกัน อาหารวันนี้ถูกปากผมจริงๆ โดยเฉพาะไข่เจียวที่ป้าจันต้องไปทำเพิ่มมาให้อีกสองจาน
"อร่อยป่าวครับพี่ดิน" ผมหันไปถามพี่ดินที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆผม คนโดนถามก็ได้แต่พยักหน้าเพราะตอนนี้ในปากเคี้ยวข้าวอยู่ตุ้ยๆ
"โอม ดิน อาทิตย์ กินเยอะๆนะลูก" แม่เอ่ยปากบอกพี่ทั้งสามคน
"ครับแม่ อาหารเหนืออร่อยมากเลยครับ ผมไม่เคยได้กิน" พี่อาทิตย์บอกกับแม่ ก็แหงหล่ะ เพราะพี่อาทิตย์เป็นคนใต้ บ้านแกอยู่หาดใหญ่คงไม่ค่อยได้กินอาหารเหนือแน่นอน
"ถ้าชอบก็กินเยอะๆเลยลูก เอาให้อิ่ม มาบ้านพ่อกับแม่ไม่ต้องกลัวอด"
"ไม่ต้องกลัวว่างด้วย มีงานให้ทำเพียบ ใครอยากมาอยู่นานๆก็ต้องหัดทำไว้ เข้าใจไหมไอ้ดิน" ไอ้ภูพูดแหย่พี่ดิน ทำเอาคนข้างๆผมถึงกับชะงักไป
"เออ เข้าใจ" พี่ดินตอบไอ้ภูกลับไปด้วยประโยคสั้นๆแต่ใบหน้าที่เจือรอยยิ้มนิดๆนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกดีจนเผลอยิ้มออกมาเช่นกัน
"ยิ้มไร" คนข้างๆก้มหน้าเอี้ยวตัวมาถามผมเบาๆ
"ป่าวครับพี่" ผมตอบพี่ดินกลับไปแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวไปเงียบๆ หัวใจเต้นแรงจนไม่เป็นจังหว่ะ
กินข้าวเสร็จ ป้าจันทิพย์ก็ยกขนมหวานออกมาเป็นข้าวเหนียวเปียกลำใยของโปรดของผมอีกเช่นกัน แล้วก็ยังเป็นของโปรดของพี่ดินด้วย
"แหม่ ป้าจันนี่ทำขนมเอาใจหลานเขยเลยนะวันนี้" ไอ้ภูพูดขึ้นมาเบาๆพอให้ได้ยินแค่พวกผม พวกไอ้หินก็หัวเราะกัน ส่วนพี่ดินก็เอาแต่นั่งอมยิ้ม ท่าทางแกดูเขินๆที่โดนไอ้ภูแซวว่าเป็นหลานเขย
หลังจากกินขนมหวานเสร็จ พวกผมก็นั่งคุยกับพ่อแม่จนได้เวลาพอสมควรก็แยกย้ายกันเข้านอน
"วันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปพักผ่อนกันเถอะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้เจ้าภูเค้าพาเที่ยว หรือจะเข้าไร่ไปเก็บผลไม้กันก็ได้นะ"
"เออ เจ้าภู เห็นบอกว่าจะนอนเต๊นท์กัน แล้วเอาเต๊นท์ออกมาทำความสะอาดหรือยังลูก" พ่อถามไอ้ภู
"เรียบร้อยแล้วครับพ่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกางเต๊นท์กัน"
"อืม ไปๆพากันขึ้นไปพักผ่อนได้แล้ว" พ่อบอกพวกผม
พวกผมพากันขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านที่มีเพียงแค่ห้องผมกับห้องไอ้ภูอยู่ตรงข้ามกัน มีห้องน้ำข้างบนอีกสองห้องและก็เป็นห้องโถงกว้าง
"พวกมึงนอนห้องกู ส่วนพี่ๆไปนอนห้องไอ้ภูนะครับ หรือว่าจะนอนกันที่โถงนี้เอาที่นอนออกมาปูนอนกันก็ได้ ไม่มียุงหรอกครับ"
"นอนในห้องแหล่ะ ขืนนอนที่โถงนี้ได้หนาวตาย" ไอ้ภูบอกผม
"เตียงมึงจะนอนพอหรอวะไอ้ฟ้าตั้งห้าคนเนี่ย" ไอ้หินถามผม
"ใครจะนอนบนเตียงก็นอนไป กูนอนข้างเตียงก็ได้" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เปิดประตูเข้าห้อง
พอเข้าห้องไปได้ไอ้หินก็กระโดดขึ้นเตียงผมทันที
"หูยย ยังนุ่มยังหอมเหมือนเดิมเลยเตียงมึงอ่ะไอ้ฟ้า"
"ป้าจันคงมาทำความสะอาดไว้รออ่ะ เก็บของแล้วก็ไปอาบน้ำกันได้ละ ในห้องก็อาบน้ำได้นะ หรือใครจะออกไปอาบที่ห้องน้ำข้างนอกก็ได้"
"ไอ้ฟ้าดูดิมีที่นอนเตรียมไว้ให้ด้วย มึงนอนกับกูข้างล่างนะ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ชี้ให้ดูกองฟูก หมอนและผ้าห่มที่ป้าจันคงเตรียมไว้เผื่อให้พวกผม
"เออๆได้ มึงไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวกูปูที่นอนไว้รอ"
"มึงนอนข้างล่างกับไอ้เทียน งั้นพวกกูสามคนนอนบนเตียงนะ" ไอ้ทิวบอกผม
"เออๆ ตามสบายเลย" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็เดินออกมาจากห้อง เปิดประตูเข้าไปห้องไอ้ภู พี่ๆกำลังจัดเตรียมที่นอนกันอยู่
"ที่นอนพอป่าวไอ้ฟ้า" ไอ้ภูถามผม
"พอครับ ห้องนี้หล่ะพอป่าว"
"พอๆ แต่มีบางคนคงอยากไปนอนห้องโน้น" พี่อาทิตย์พูดขึ้น แล้วก็หันไปพูดใส่พี่ดิน ทำเอาคนโดนแซวอยู่นิ่งไม่ได้
"นอนนี่แหล่ะ ห้องไอ้ฟ้าคนเยอะจะนอนพอได้ไง" พี่ดินพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พี่อาทิตย์กับพี่โอมก็หัวเราะกันคิกคัก
"ไอ้ดินแม่งเขินจริงจังว่ะ ฮ่าๆ" พี่โอมพูดขึ้น
ผมคุยกับพี่ๆซักพักก็เดินออกมา แล้วก็เปิดประตูออกไปตรงระเบียงยาวหน้าบ้าน ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบที่ปลูกใส่กระถางยาวไว้เต็มหน้าระเบียงลอยมาแตะจมูก ผมเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้ามองดูดาวที่เกลื่อนฟ้า ตั้งแต่ไปอยู่กรุงเทพฯ ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวแบบนี้ก็หายไป มีที่บ้านนี่แหล่ะครับที่ทำให้ผมได้เห็นดาวระยิบระยับเกลื่อนฟ้าแบบนี้
"ไง คิดถึงบ้านอ่ะดิ" ไอ้ภูเดินเข้ามากอดคอผม ผมก็หันไปมองมัน รอยยิ้มของพี่ชายผมยังทำให้ผมรู้สึกดีและอบอุ่นเสมอ
"อือ ดีใจว่ะได้กลับบ้านซักที"
"กูก็ดีใจที่มึงกลับมา โคตรคิดถึงมึงอ่ะ"
"เว่อร์ไป โทรคุยกันแทบทุกวันยังจะคิดถึงกูอีก"
"คิดถึงดิวะ น้องชายกูนะไม่ให้คิดถึงมึงจะให้คิดถึงใครวะ" ไอ้ภูบอกผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่นในแบบที่มันชอบทำ
"รักมึงนะไอ้ภู" ผมหันไปบอกไอ้ภู มันก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ผม
ไม่บ่อยนักที่ผมจะบอกกับไอ้ภูแบบนี้ เพราะด้วยความที่เป็นพี่น้องอายุห่างกันแค่ปีเดียว ไอ้ภูเลยเปรียบเสมือนทั้งพี่ชายและเพื่อนของผม
"เออ กูก็รักมึง แล้วนี่..กูต้องรักไอ้ดินด้วยป๊ะ ว่าที่น้องเขยกูอ่ะ ฮ่าๆ"
"เชี่ย มึงนี่แซวกูนะ" ผมว่าไอ้ภูแล้วก็ผลักตัวมันเบาๆ ไอ้พี่ชายของผมก็หัวเราะชอบใจ
"ไปอาบน้ำได้แล้วไป แล้วก็รีบนอนกันหล่ะ พรุ่งนี้จะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกับทะเลหมอก" ไอ้ภูบอกผม
"ที่ไหนวะ"
"ผาซ่อนฟ้าไง ใกล้ๆบ้านเราเนี่ย"
"อ๋อ มันมีน้ำตกด้วยนี่ น้ำตกผาซ่อนฟ้า ช่วงนี้มีน้ำป่าววะจะได้พาไปเล่นน้ำด้วย"
"น้ำอ่ะมีทั้งปีแหล่ะ แต่หนาวขนาดนี้มึงยังจะเล่นน้ำอีกหรอ"
"เออ ก็จริง"
"หึ...มึงนี่นะ ไปเข้าไปอาบน้ำได้แล้ว" ไอ้ภูบอกผมแล้วก็กอดคอพาผมกลับเข้ามาในบ้าน
ค่อยอุ่นขึ้นมาหน่อยเมื่อได้เข้ามาในบ้าน ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ไอ้พวกนั้นก็ทยอยอาบน้ำกันเรียบร้อยแล้ว ไอ้เทียนปูที่นอนเสร็จเรียบร้อย นอนเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจ
"ไอ้เทียน มึงโทรหาแฟนมึงยังวันนี้ ไม่ใช่มานอนคุยตอนกูจะนอนนะ" ผมถามไอ้เทียน
"ไม่โทรอ่ะ คุยไลน์พอ ช่วงเวลานี้ต้องปล่อยให้เขาอยู่กับครอบครัวเว้ย ส่วนกูก็อยู่กับพวกมึงไง ขืนมามัวแต่โทรคุยกันคงไม่สนุกกันพอดี" ไอ้เทียนบอกผม
ไอ้เทียนแม่งความคิดโคตรดีอ่ะ มีเหตุผล และมันก็โชคดีที่ขวัญข้าวเองก็สไตล์เดียวกัน ไม่ใช่ผู้หญิงง้องแง้งเอาแต่ใจ
"จะเสด็จอาบน้ำตอนไหนครับไอ้ฟ้า กูง่วงแล้วนะ" ไอ้เทียนถามผม
"พวกมึงอาบกันเสร็จละหรอ" ผมถามแล้วก็มองไปที่ไอ้คิม ไอ้หินที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง
"พวกกูอาบเสร็จแล้ว ไอ้ทิวอาบอยู่ มึงไปอาบห้องข้างนอกก็ได้ หรือจะรอไอ้ทิวอาบเสร็จก็ได้ห้องน้ำข้างในเนี่ย" ไอ้หินบอกผม
"ครีมอาบน้ำโคตรหอมอ่ะไอ้ฟ้า ยาสระผมก็ด้วย ที่กรุงเทพฯไม่มีแบบนี้เลย" ไอ้คิมบอกผม
"ที่บ้านแม่งทำเองหมดอ่ะ ของจากธรรมชาติทั้งนั้น" ไอ้หินบอกไอ้คิม
"เจ๋งว่ะ"
ไอ้ทิวอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จออกมาก็ปิดไฟนอนครับ อากาศเย็นจริงๆ เย็นจนไม่ต้องเปิดแอร์นอนเลย
"พัดลมอยู่นี่นะ ใครร้อนก็ตื่นมาเปิดเองละกัน"
"ไม่ร้อนหรอก หนาวจนแข็งละเนี่ย" ไอ้ทิวพูดขึ้น
"อะไรแข็งวะไอ้ทิว" เสียงไอ้หินพูด ก่อนที่ไอ้ทิวจะร้องออกมา
"โอ๊ยยย เชี่ยหิน ดีดไข่กูนะมึง"
"ฮ่าๆ กูอยากรู้ว่าแข็งจริงป่าว" ไอ้หินพูดแล้วก็หัวเราะที่แกล้งไอ้ทิวได้
"เลิกเล่นกันได้ละ นอนเหอะ พรุ่งนี้ไอ้ภูจะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นแต่เช้า" ผมบอกไอ้พวกนั้น
"ที่ผาซ่อนฟ้าอ่ะหรอ" ไอ้ทิวถามผม
"อือ"
"โอเค งั้นกูนอนละ อยากไปดูทะเลหมอกที่ผาซ่อนฟ้า"
"ไอ้ฟ้า รีบนอนเลยมึงปลุกกูด้วยนะ อยากดูทะเลหมอก" ไอ้เทียนเอื้อมแขนมารั้งตัวผมให้ลงไปนอนข้างๆมันแล้วมันก็พลิกตัวหันมาซุกหน้าเขากับตัวของผม
"จะมีเมียอยู่แล้ว ยังไม่เลิกนิสัยขี้อ้อนอีกนะมึง" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ผลักตัวมันออกไป
"อือ กูอ้อนได้แต่กับมึงคนเดียวเนี่ย อย่านอนห่างกูกูหนาว" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ขยับตัวเข้ามาซุกหัวกับตัวของผม
"ทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่นไปได้นะมึง" ผมว่าไอ้เทียนแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้มัน
พี่ดินไลน์มาหาผม บอกว่า มีม่อมือมื่อ ผมก็ตอบกลับไปประโยคเดียวกัน มีม่อมือมื่อครับพี่
ตอนเช้า ไอ้ภูมาเคาะประตูห้องปลุกพวกผมตั้งแต่ตอนตีห้า พวกผมก็พากันตื่นล้างหน้าล้างตา อากาศหนาวจับใจจริงๆ ผมเดินออกไปตรงระเบียงหน้าบ้าน พื้นเปียกเพราะน้ำค้างและไอหมอกที่ลอยหนาทึบจนมองไม่เห็นทิวต้นส้ม ในม่านหมอกนั่นจู่ๆผมก็โดนสวมกอดจากข้างหลัง
"พี่หลับสบายไหมครับเมื่อคืน"
"รู้ได้ไงว่าเป็นกู" คนถามยื่นหน้ามาใกล้ๆ
"ก็มีพี่คนเดียวแหล่ะครับที่กอดผมได้แบบนี้อ่ะจะให้ผมคิดว่าใครหล่ะ"
"อือ หลับสบายมาก แต่ถ้าได้นอนกอดมึงด้วยก็คงจะหลับสบายกว่านี้" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปล่อยมือที่กอดผมอยู่เปลี่ยนเป็นกอดคอผม
"หมอกเยอะชิบ ไม่ต้องไปถึงผาซ่อนฟ้าแล้วมั้งเนี่ย"
"ที่นั่นสวยกว่านี้ครับ พระอาทิตย์ขึ้นที่ผาซ่อนฟ้าสวยมาก พี่ต้องไปดู"
"อือ ป่ะเข้าบ้านเหอะ หมอกลงขนาดนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย" พี่ดินพูดแล้วก็กอดคอพาผมกลับเข้าไปในบ้าน
"หู้ยยยย ไอ้ฟ้า หมอก หมอกลอยเข้ามาในบ้านด้วย" ไอ้เทียนบอกผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นกับกระแสหมอกที่ลอยเข้ามาในบ้านตอนที่ผมเปิดประตูระเบียง ท่าทางของมันเหมือนเด็กดีใจที่ได้ของเล่น มันเดินออกไปที่ระเบียงหน้าบ้านเพื่อชื่นชมหมอกหนาๆที่มันอยากเห็น
"แค่กๆ เชี่ย หมอกหนาจนหายใจไม่ออกเลย" เสียงไอ้เทียนไอแล้วก็บ่นออกมา
"เออ เข้ามาได้ละระวังเป็นหวัดนะมึง"
"พร้อมยังครับ เดี๋ยวไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นนะ" เสียงไอ้ภูตะโกนเรียกพวกผมจากชั้นล่างของบ้าน พวกผมก็พากันลงไป แล้วก็ขึ้นรถกระบะคันเดิมให้ไอ้ภูขับพาไปที่ผาซ่อนฟ้า
ผาซ่อนฟ้า เป็นหน้าผาใหญ่อยู่บนดอยซ่อนฟ้า ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผม และตั้งอยู่ในพื้นที่ปิดของชุมชนซึ่งไม่ได้เปิดเป็นสถานที่ท่องเทียว เพราะชาวบ้านที่นี่ต้องการเก็บไว้เป็นพื้นที่อนุรักษ์ แต่คนในหมู่บ้านก็สามารถเข้าไปเที่ยวชมธรรมชาติและเก็บของป่าได้ นอกจากจะมีหน้าผาให้ชมวิวไกลสุดลูกหูลูกตาแล้วก็ยังมีน้ำตกผาซ่อนฟ้าอีกด้วย เป็นน้ำตกขนาดเล็กมีแค่2ชั้น มีน้ำตลอดทั้งปีและมีลานหินกว้างให้นั่งเล่นน้ำได้สบายๆ คนเฒ่าคนแก่เล่าว่า ที่ได้ชื่อว่าผาซ่อนฟ้าก็เพราะว่าที่นี่เกิดทะเลหมอกแทบทั้งวันทำให้คนที่อาศัยอยู่ด้านล่างของหน้าผาไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าที่อยู่เหนือชั้นทะเลหมอกได้ เหมือนกับว่าชั้นทะเลหมอกได้ซ่อนท้องฟ้าเอาไว้นั่นเองจึงได้ชื่อว่า ผาซ่อนฟ้า
ไม่ถึงสิบห้านาทีไอ้ภูก็ขับรถพาพวกผมไปจอดบนลานหินบริเวณผาซ่อนฟ้า ท้องฟ้าตรงหน้าเริ่มมีแสงเรื่อๆจากพระอาทิตย์ที่กำลังปรากฏโฉม ทำให้เห็นทะเลหมอกหนาเป็นปุยนุ่นตรงหน้า ไอ้เทียนที่ดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพราะมันอยากเห็นทะเลหมอกมาก รีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นภาพความทรงจำของมัน ไอ้หินกับไอ้คิมก็จับคู่เซลฟี่กันทำเอาพี่ๆถึงกับออกปากแซวเพราะแปลกใจและไม่รู้มาก่อนว่าทำไมไอ้สองคนนี้ถึงมาสนิทกันกว่าตอนไปค่ายซะอีก
ผมเดินแยกออกไปยืนดูทะเลหมอกตรงมุมที่ผมเคยยืนซึ่งค่อนข้างไกลจากที่ทุกคนยืนอยู่ ทุกๆครั้งที่ผมมาที่นี่ สองคนที่จะยืนขนาบข้างผมก็คือไอ้หินกับไอ้ทิว ที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหน แม้กระทั้งเข้ามหาวิทยาลัยพวกผมสามคนก็ไปเรียนที่เดียวกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน ผมนึกถึงมิตรภาพระหว่างสามคนแล้วก็ได้แต่ยิ้มชื่นใจ เพื่อนที่จะไม่มีวันทิ้งผมไปไหนและผมก็จะไม่มีวันทิ้งมันสองคนเหมือนกัน และตอนนี้ผมก็ได้เพื่อนที่ดีมากเพิ่มขึ้นมานั่นก็คือไอ้เทียนกับไอ้คิม ที่ผมได้มาเจอกับมันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ยังมีหลายกิจกรรมที่ผมต้องทำกับพวกมันและก็จะช่วยกันจนเรียนจบไปด้วยกัน และผมก็ยังได้รุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือผมถึงแม้ว่าจะไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่กิจกรรมของมหาวิทยาลัยก็ทำให้ผมได้เจอกับพี่ที่ดีอย่างพี่อาทิตย์แล้วก็พี่โอม รวมถึงคนสำคัญของผม...พี่ดิน
"ทำเป็นมายืนคนเดียว อยากจะให้กูตามมาแบบนี้ใช่มะ" เสียงพี่ดินเอ่ยปากถามผมแล้วก็ก้าวเท้าขึ้นมายืนข้างๆผม สายตาของแกมองไปยังทะเลหมอกข้างหน้า ผมเหล่ตาไปมองคนข้างๆแล้วก็ขมวดคิ้วเบ้ปาก
"คนอะไรหลงตัวเอง ใครบอกให้ตามมาหล่ะ"
"หึ...ปากแข็งนะมึง"
"สวยมั๊ยครับผาซ่อนฟ้า" ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากทะเลาะกันแต่เช้า
"อือ กูก็ซ่อนฟ้าได้นะ"
"ฮึ...ซ่อนยังไงหรอครับ"
"ก็นี่ไง ซ่อนฟ้าไว้ในใจของกู" พี่ดินพูดแล้วก็จับมือผมไปวางแปะบนหน้าอกข้างซ้ายของแก
เชี่ยยยย เสี่ยวชิบ
ผมอดยิ้มไม่ได้กับการกระทำของคนตรงหน้า
พี่ดินกอดคอผมให้หันไปมองตรงหน้า พระอาทิตย์ส่องแสงสีทองโผล่พ้นขอบฟ้ามาแล้ว ทะเลหมอกตรงหน้าก็ชัดต่อสายตามากขึ้น มันเป็นเหมือนทะเลปุยนุ่นที่กว้างสุดลูกหูลูกตากำลังโดนละเลงด้วยสีส้มอ่อนๆของดวงอาทิตย์ตอนเช้า
"มึงดูสิ พระอาทิตย์ทำให้ฟ้ากับดินมองเห็นกัน เหมือนไอ้อาทิตย์ที่ทำให้กูได้มาเจอกับมึง" คนข้างๆเอ่ยปากบอกผม
"ยังไงหรอครับพี่" ผมหันไปถาม พี่ดินก้มหน้าลงมามองผมแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก
"ก็วันนั้นที่มึงจักรยานโซ่ขาด ไอ้อาทิตย์เป็นคนบอกให้กูลงไปช่วยมึง ถ้ามันไม่จอดรถเพื่อบอกให้กูลงไปช่วยมึงกูก็คงไม่ได้เจอกับมึง ไม่ได้เจอกับฟ้าที่ทำให้กูรักได้มากขนาดนี้"
"ผม...ก็คงไม่ได้เจอกับพี่ดิน ที่ผมรักมากเหมือนกัน" ผมหันไปบอกพี่ดิน
พี่ดินก้มหน้าลงมามองผมแล้วก็ประทับริมฝีปากลงบนปากของผม
"ขอสาบานต่อหน้าผาซ่อนฟ้าว่ากูจะรักมึงไปจนกว่า...."
"จนกว่าอะไรหรอครับ"
"ชั่วฟ้าดินสลาย"
อ้อมกอดของพี่ดินทำให้ผมอุ่นตัว คำสาบานของพี่ดินทำให้ผมอุ่นใจ
ผมก็จะรักพี่จนชั่วฟ้าดินสลาย...เช่นกัน
เพราะพระอาทิตย์ ที่ทำให้ฟ้ากับดินมองเห็นกัน
เพราะเกียร์ที่ทำให้หัวใจของเด็กแปรต้องหวั่นไหวและหลงกล ...... กล(รัก)เกียร์
------------The End---------------
**งือออออ ทำใจอยู่นานกับการกด Enter เพื่อลงตอนจบของ กล(รัก)เกียร์ จริงๆล๊อควันจบไว้ที่วันที่22 กันยายน 2560 เพื่อให้ตรงกับวันที่เริ่มลงเรื่องนี้ซึ่งก็คือ เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2560 แต่ก็มีภาระกิจหลายๆอย่างเข้ามารวมทั้งเป็นหวัดอยู่หลายวันเพราะโดนฝนและอากาศเปลี่ยนแปลง จนล่วงเลยมาถึงวันนี้วันที่ 4 ตุลาคม 2560 ก็เป็นเวลา 4 เดือนเศษๆกับการเดินทางของกล(รัก)เกียร์ ที่มีผู้ร่วมเดินทางกับเราก็คือคนอ่านทุกๆคน ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นติ-ชมจากทุกๆคน เราจะนำไปเป็นกำลังใจและพัฒนาสำนวนและการเขียนให้ดีขึ้น และหวังว่าทุกคนที่ได้อ่านจะได้รับความสุขจากกล(รัก)เกียร์ เราในนามคนเขียนและตัวละครทุกตัวจากกล(รัก)เกียร์ ขอขอบคุณคนอ่านทุกๆคนอีกครั้งจากหัวใจ////ขอบคุณครับ
ในปีหน้าเราจะกลับมาพบกันอีกครั้งกับเรื่องราวของหินกับคิม รอติดตามกันด้วยนะครับ ^^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :pig4:
-
:monkeysad: :monkeysad: เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลย ที่ตามอ่านตั้งแต่ตอนที่1 ถึงตอนสุดท้าย ชอบเรื่องนี้มาก ตัวละครทุกตัวละมุนไปหมด มีแต่มิตรภาพ ไม่มีตัวร้ายให้รำคาญใจ ขอบคุณไรท์ ที่แต่งนิยายที่น่ารักแบบนี้ให้อ่านค่ะ รอเรื่องต่อไปนะคะ :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Happy Ending :mew1: :mew1: :mew1:
พี่ดิน ฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์ เขียนเรื่องรักหวานๆให้อ่าน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล.ขอแนะไรท์ให้ศึกษาวรรณยุกต์ อักษรต่ำ เพราะเสียงไม่ตรงวรรณยุกต์
แบบ ไป ซ๊ะ แล้ว ----- ซะ ไม่มีวรรณยุกต์ เพราะเสียงตรีอยู่แล้ว
-
ไม่มีคำบรรยาย. ชอบมาก เป็นกำลังใจให้นะผู้เขียน
-
:L2: :L1: :pig4:
-
อ่านจบก็จะมีอาการคันยิบๆ เพราะมันหวานนนนนน :-[ :-[ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
อบอุ่นมาก โรเเมนติกมาก ชอบบบบบบบบบ
-
:pig4:
-
:3123: :L1: :L2:
-
จบไปอีกเรื่อง สำหรับนิยายดี ๆ แต่เรื่องของหิน - คิม นี่เปลี่ยนจากปีหน้า เป็นเดือนหน้าได้ปะ คนแก่คิดถึงอ่ะ :กอด1: :L2: :3123:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่ทำให้เราฟินและลุ้นมาตลอด 4 เดือน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หวังว่าจะมีเรื่องต่อไปให้เราได้ติดตามนะคะ :pig4:
-
รักกันชั่วฟ้าดินสลาย มีความสุขมากๆ ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องสนุกๆ รอเรื่องต่อไปค่ะ :กอด1: :pig4:
-
จบแล้ว คงคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆ
-
ขอบคุณนะคะ
-
:L2: :pig4: :L2:
-
ขอบคุณสำหรับแฮปปี้เอ็นดิ้งที่ชุ่มน้ำตาลอย่างแรง
ชอบพี่ดินสัญญากับฟ้า ชั่วฟ้าดินสลาย
:mew1:
-
:mc4:
-
ขอบคุณผู้แต่งด้วยนะครับ...สนุกดีรักใสๆ
-
จบแล้ววว แฮปปี้มากๆ ฟีลกู๊ดเนอะ 5555555
-
มีความสับสนกับฟ้าเบาๆ ฟ้าสายตาดื้อ เหมาะจริงๆ
ฟ้าซื่อตรงดีค่ะ แล้วยังเป็นคนทำตัวชิลไปอีก ทำดินตกหลุมเบ้อเร้อ
ดินก็เป็นคนมึน ปากร้าย ใจอ่อน อยากหวงก็ได้ไม่สุด จะบอกก็ไม่บอก
แต่พอได้บอก แล้วรัวมากค่ะ ขอให้ได้บอกทุกวัน
ทีมเพื่อนฟ้าดิน น่ารักมาก รักกันดี ช่วยเหลือ ห่วงใย ไปไหนไปกัน ไม่ทิ้งกันเลย
ขอบคุณมากนะค ทำให้เจอเรื่องราวดีๆ น่ารักดีค่ะ
-
ดันๆๆๆ :hao5: :hao5: :hao5: o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นเรื่องน่ารักที่ชอบอีกเรื่องนึง o13
ขอบคุณคนเขียนนะคะ :pig4:
-
ขอบคุณมากๆนะคะ เรื่องนี้ดีงามมากค่ะ
ชอบการดำเนินเรื่อง อ่านแล้วลื่นไหลเป็นธรรมชาติ
ชอบทุกๆตัวละครรู้สึกเหมือนเป็นกลุ่มวัยรุ่นที่มีอยู่จริง
ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่แต่งนิยายดีๆน่ารักๆให้อ่าน
ขอบคุณจริงๆค่ะ :L2:
-
สนุกมากเลยค่ะ อ่านเพลินเลยรู้ตัวอีกทีก็จบซะแล้ว. ขอบคุณนะคะ แล้วจะรออ่านพาร์ทของหินกับคิมนะคะ :mew1:
-
ขอบคุณทุกๆคนมากๆนะครับที่ติดตามกลรักเกียร์ ดีใจที่ทำเรื่องนี้ได้จนจบ ดีใจที่ทุกๆคนเข้ามาอ่าน และคอมเม้นต์ จะพัฒนาให้ดีขึ้นในเรื่องต่อๆไปครับ
-
สนุกดีค่ะ
แต่เนื้อเรื่องเรื่อยๆไปหน่อย
รออ่านคิม-หินนะ
อยากรู้ว่าคู่นี้ใครรับ-รุก
จะมีคู่ดิน-ฟ้าโผล่มาเรื่อยๆไหมอ่ะ
อยากรู้ที่สุดคือ พี่โอมจะมีคู่ไหม
โอมเป็นตัวละครที่มีเสน่ห์มาก
เกือบคิดว่าเป็นพระเอกละ 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยครับ ชอบมากๆสนุกสุดๆ
-
ชอบผู้ชายแบบหิน
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ส่วนผมน่ะหรอ แค่ส่วนสูงก็ด้อยกว่าไอ้สองคนนี้ละครับ เดินกับพวกมันทีไรกลายเป็นหลุมดำทุกที ฮ่าๆ
176กับ180เนี่ยนะ หลุมดำ ไม่ใช่แล้ว
-
มีบรรยากาศแบบ ละมุน ใสๆ ในความรักของ พี่ดินและน้องฟ้า มากกกกกก
ใครๆ ก็รักน้องฟ้า ดีต่อใจ แต่พี่ดิน ควรจะเติมความหวาน ต่อหน้าปวงชน อีกสักหน่อย รู้สึกยังน้อยไป นิ๊สหนึ่ง 555
ขอขอบคุณนักเขียน ฟูจิซัน ที่มีเรื่องราวดีๆ มาให้อ่าน จากใจนักอ่าน ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เสมอน้าาาา
:pig4: :pig4: :pig4:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แปลกใจว่า ไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่เคยอ่านเรื่องนี้ สนุก มากๆ ดิน ฟ้าและทุกๆ คนน่ารักมากกกกกกก