กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 25 : ค่ายอาสาวันแรก
วันนี้เป็นวันแรกอย่างเป็นทางการของค่ายอาสา ที่พวกเราจะได้เริ่มทำงานกันอย่างจริงจัง ผมตื่นมาแต่เช้าแต่ก็ยังไม่ทันพวกพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ที่ตื่นก่อนผมและออกจากห้องพักไปแล้ว ไอ้คิมกับไอ้เทียนหายไปจากห้องแล้วคงเหลือแต่ผม ไอ้หิน ไอ้ทิวที่ยังนอนกันอยู่ ผมลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับแกะผ้าห่มออกจากตัว นี่พี่โอมคงห่มให้ผมก่อนที่จะตื่นออกไปข้างนอก ผมพับผ้าห่มของพี่โอมเก็บไว้ให้เรียบร้อย แล้วก็ปลุกไอ้หินกับไอ้ทิว ออกไปล้างหน้าแปรงฟัน
ก้าวแรก...ที่เดินออกมาจากห้องพัก ผมก็สัมผัสได้ถึงลมหนาวที่พัดมากระทบตัว ด้วยความที่ผมใส่กางเกงขาสั้น ก็เลยทำให้ลมหนาวพัดมาโดนช่วงล่างตัวของผมจนรู้สึกหวิวๆชอบกล ผมยืนกอด..อก ตัวสั่นด้วยความหนาว มองไปที่ลานกว้างเห็นหมอกลอยอยู่เต็ม ลูกค่ายคนอื่นๆที่ตื่นแล้วต่างก็มาถ่ายรูปกับหมอกตรงลานกว้างนั้น สำหรับคนกรุงเทพฯคงไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ แต่สำหรับผมนั้นเห็นจนคุ้นตาตอนที่อยู่บ้านเชียงราย แต่อากาศหนาวๆแบบนี้ก็ทำให้สั่นสะท้านไปทั้งร่างได้อยู่ดี
"วันนี้ทำไมหนาวจังว๊ะ ดูดิหมอกเต็มเลย" ไอ้ทิวออกมายืนกอดอกตัวสั่น อยู่ข้างๆผม
'ไอ้ฟ้า กอดหน่อยดิ๊ ลมหนาวแม่งได้ใจจริงๆ" ไอ้หินพูดแล้วก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมก็เซไปจนเกือบจะล้ม เพราะมันเล่นโถมตัวเข้ามาผมก็ไม่ทันตั้งตัว
"เชี่ย หิน ตัวก็ใหญ่ยังจะมากอดกูอีก เกือบล้มเลย" ผมหันไปว่าไอ้หินแล้วก็ผลักร่างสูงนั้นออกไป ไอ้ตี๋นั่นก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ชอบใจที่เห็นผมโมโห
"ไปล้างหน้าแปรงฟันกันได้ละพวกมึงอ่ะ เดี๋ยวถ้าไปออกกำลังกายไม่ทันกูจะเล่นงานพวกมึงให้หนักเลย" ไอ้พี่ดินเดินเข้ามาสั่งพวกผมเสียงเข้ม ผมสามคนก็เลยต้องสลายตัวออกจากตรงนั้น ไปล้างหน้าแปรงฟันจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็เดินไปรวมกับลูกค่ายที่ลานกว้าง
"น้องฟ้า หลับสบายมั๊ยเมื่อคืน" พี่ฟ้าแฟนพี่เทมส์เดินเข้ามาถามผม
"หลับสบายมากครับพี่ฟ้า ฝนตกบรรยากาศดีเลยอ่ะเมื่อคืน"
"อื้ม ใช่ๆ"
"ฟ้า ห้องที่ฟ้านอนหลังคารั่วหรอ ย้ายไปนอนห้องพี่มั๊ย" พี่เทมส์เดินเข้ามาถามผม
"อืม ถ้าวันนี้ฝนตกอีกก็คงต้องย้ายอ่ะครับ แต่ว่าที่ห้องพี่เทมส์พอมีที่ให้นอนใช่มั๊ยครับ" ผมถามพี่เทมส์
"มีสิ เดี๋ยวนอนข้างๆพี่เลย" พี่เทมส์บอกผม
ผมยืนคุยกับพี่เทมส์ โดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่ดินก็ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วก็ได้ยินสิ่งที่ผมกับพี่เทมส์คุยกัน จนอยู่ๆแกเป่านกหวีดเรียกรวมลูกค่ายนั่นแหล่ะ ผมถึงได้รู้ว่าแกยืนอยู่แถวๆนั้นใกล้ๆผม
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดด.....!!!!!
"ลูกค่ายทุกคนมารวมกันได้แล้วครับ เข้าแถวตามกลุ่มในป้ายชื่อนะครับ อาข่ากับปกาเกอะญอ" พี่ดินตะโกนสั่งลูกค่ายทุกคน
ผมก็ไปเข้าแถวในฝั่งของปกาเกอะญอ แล้วคนที่จะทำหน้าที่เป็นผู้นำออกกำลังกายก็คือ พี่โอปอนั่นเองครับ ความสนุกสนาน เฮฮาเกิดขึ้นในทันที เมื่อพี่โอปอกับทีมงานสันทนาการออกมานำออกกำลังกาย ผมเองได้ขยับร่างกายก็ทำให้เหงื่อซึมๆได้เหมือนกันนะครับ แม้จะเป็นเวลาที่อากาศหนาวแบบนี้
##กอดที่ฟ้าถล่มดินทลาย##"ต่อไปจะเป็นกิจกรรมพิเศษนะคะ ในเวลาเช้าๆแบบนี้ อากาศหนาวๆแบบนี้ ถ้าได้กอดใครซักคนก็คงจะดีใช่มั๊ยคะ" พี่โอปอตะโกนถามลูกค่ายทุกคน ก็มีเสียงโห่ ฮิ้วววววว ดังขึ้นมาจากคนที่อยู่ในแถว
"ช่ายยยย ถ้าได้กอดใครซักคนในเวลานี้ก็คงจะดี"
"อีปอ มึงทำสนองนี๊ดตัวเองใช่มะเนี่ย" พี่ปีสองตะโกนแซวพี่โอปอ
ผมหันไปมองรอบๆตัว ทุกคนต่างก็มีสีหน้าตื่นเต้นกับกิจกรรมพิเศษของพี่โอปอ ส่วนไอ้พี่ดินที่ยืนถัดไปจากผมสองแถวนั้นเอาแต่ยืนก้มหน้า สงสัยจะแอบหลับ
"เอาหล่ะ ทุกคนพร้อมน๊า เล็งไว้เลยนะคะ ว่าอยากจะไปกอดใคร" พี่โอปอตะโกนบอกทุกคน
ผมหันไปมองคนใกล้ตัวที่ตอนนี้ก็มีแต่ไอ้หินที่อยู่ใกล้ผมที่สุดเพราะมันอยู่ปกาเกอะญอเหมือนผม
"หลังจากโอปอเป่านกหวีด ก็จัดการได้เลยนะคะ เดี๋ยวโอปอเล็งก่อนว่าน้องฟ้าอยู่ไหนน๊า น้องฟ้า อ.ก. ยกมือหน่อยค่ะ พี่จะได้วิ่งไปกอด" พี่โอปอเรียกผม แล้วก็โบกมือมองหาผม ผมก็ยกมือให้พี่โอปอ
"ผมอยู่นี่ครับพี่" ผมยกมือตะโกนตอบพี่โอปอ
"หูยยยย อยู่ซ๊ะท้ายแถวเลย ว๊าย น้องหินก็อยู่ด้วย พี่จะวิ่งทันมั๊ยคะเนี่ย"
"จะเป่านกหวีดแล้วนะค๊า เตรียมตัวน๊า"
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด.................!!!!!!
สิ้นเสียงนกหวีด ผมรีบหันไปกะว่าจะกอดไอ้หิน แต่.....!!!!! กลับมีร่างของคนคนนึงเข้ามากอดผมจากด้านหลัง แขนยาวของคนคนนั้นรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้จนแน่น พร้อมกับก้มหน้าลงมาวางคางบนไหล่ของผม รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใส่ซอกคอของผม
"เชี่ยยยยย ฟินแต่เช้า"
"น้องดินแม่ง กอดซ๊ะกูขนลุก"
"เอร๊ยยยยย เบาหวานขึ้นตา อีปอช่วยบอกกูที นี่ที่กูเห็นไม่ได้ฝันไปใช่มะ"
"ฝันเหี้ยไร ภาพจริง เล่นจริง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน"
"Beauty And The Beast"
"ดินฟ้า อร๊ากกกกกก เลือดกำเดาพุ่งแต่เช้า"
ผมเริ่มจะรู้ตัวว่าคนที่เข้ามากอดผมคือพี่ดิน ก็ตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นผู้คนตรงหน้ากำลังยืนมองผมอยู่ สีหน้าของแต่ละคนอารมณ์แปลกใจ แต่ก็มีรอยยิ้มเจืออยู่ในนั้น ผมก้มหน้าหลบลงไปเพราะเริ่มรู้สึกเขิน จนหน้าร้อนผ่าวๆ เห็นสร้อยข้อมือเชือกถักสีเหลืองที่ข้อมือของคนที่กอดผม คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก.....พี่ดิน
"พี่ดินครับ ปล่อยได้แล้วครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ขยับตัว พี่ดินแกถึงได้เงยหน้าขึ้นมา แล้วก็ปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ
เสียงโห่ฮิ้ว ผิวปากแซวผมกับพี่ดินก็ดังขึ้นจากเพื่อนๆของผม ทำเอาผมแทบอยากจะแว๊บหายตัวไปจากตรงนั้น แต่สำหรับอีกคนยังคงดูนิ่งๆ ไม่มีอาการเขินอายอะไรเลยซักนิด
พี่ดินเดินออกไปยืนหน้าแถว ก่อนที่จะทำหน้าที่แจกแจงงานให้กับลูกค่ายทุกคนในวันนี้ ด้วยท่าทางนิ่งๆตามปกติของแก
"สวัสดีครับทุกคน สำหรับในวันนี้ก็ถือว่าเป็นการเริ่มงานวันแรกของค่ายอาสาของเรา ผมก็จะมาแจกแจงหน้าที่ของแต่ละคนที่จะได้ทำงานกันในวันนี้นะครับ ในครึ่งเช้านี้พวกเราจะไปช่วยกันปรับพื้นดินตรงที่จะทำสนามกีฬาก่อนนะครับ แต่ สำหรับคนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ ให้ไปอยู่หน่วยงานตามที่ผมบอกนะครับ"
หลังจากนั้นพี่ดินก็บอกรายชื่อคนที่ได้ไปอยู่หน่วยงานอื่นที่นอกเหนือจากการไปปรับพื้นดิน
"ฟ้า ปีหนึ่ง อ.ก. งานพยาบาล" เสียงพี่ดินบอกชื่อผมให้ไปอยู่งานพยาบาล
"ห๊ะ งานพยาบาล" ผมพูดออกมาด้วยอารมณ์ นอยด์นิดๆ เพราะมาค่ายทั้งทีแทนที่จะได้ไปช่วยงานที่หนักๆ แต่กลับได้ไปอยู่งานพยาบาล ผมมองหน้าพี่ดินที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่
"เอาหล่ะครับ ทุกคนรับทราบตามนี้นะครับ เดี๋ยวเจ็ดโมงเช้าพร้อมกินข้าวเช้าด้วยกันที่โรงอาหารนะครับ แยกย้ายได้ครับ" พี่ดินบอกลูกค่าย ทุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่พัก
ผมนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนถุงนอนกับผ้าห่มของผมเปียกฝน ก็เลยรีบวิ่งกลับไปในห้องพักเพื่อจะเอาออกไปตาก เพราะตอนสายๆแดดเริ่มส่องมาแล้วครับ ถึงห้องผมก็ไม่เห็นถุงนอนกับผ้าห่มของผม หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
"มึงหาไร" พี่ดินเดินเข้ามาถามผม
"ถุงนอนกับผ้าห่มของผมอ่ะครับ จะเอาออกไปตาก"
"กูเอาออกไปตากให้ละ เดี๋ยวบ่ายๆก็มาเก็บเองละกัน แดดแรงแบบนี้คงแห้งเร็ว" พี่ดินบอกผม ก่อนที่จะสะพายถุงย่ามที่เป็นผ้าทอของชาวเขา แล้วก็เดินออกไปจากห้อง
"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน ร่างสูงที่กำลังเดินอยู่ก็หยุดตรงประตูห้อง
"ขอบคุณนะครับที่เอาออกไปตากให้"
"อือ มึงก็อย่าช้า จะได้กินข้าว"
"ครับพี่" ผมบอกพี่ดิน แล้วก็ทรุดตัวนั่งลงตรงนั้น ไม่รู้ทำไมผมต้องยิ้มอยู่คนเดียวแบบนี้
##ปกป้องกับฟ้า##ผมเดินออกไปหน้าอาคารที่พัก เห็นไอ้หินกับไอ้ทิวช่วยกันแบกบันไดไม้ไผ่มาวางพาดไว้กับหลังคาอาคารที่ผมนอน พี่ดินก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย คงจะซ่อมหลังคากัน
"ไปกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จค่อยมาซ่อมหลังคากัน" พี่ดินบอกไอ้ทิวกับไอ้หิน
"ครับพี่"
ผมเดินเข้าไปหาไอ้สองคนนั้น แล้วก็ชวนกันเดินไปโรงอาหาร ใจก็นึกขึ้นได้ว่า ไอ้หินมันเป็นบั๊ดดี้ผมนี่หว่า ในกระเป๋าสะพายข้างของผมมีช็อกโกแลตอยู่ ยังไม่ได้ให้เด็กๆเลย ผมก็เลยหยิบมาให้ไอ้หินอันนึง
"ไอ้หิน บั๊ดดี้มึงฝากมาให้"
ไอ้หินหันมาทำหน้า งงๆ กับผม ผมชอบดวงตาสีน้ำตาลของมันจัง
"มึงรู้จักบัดดี้กูด้วยหรอ ใครว๊ะ" ไอ้หินถามผมแล้วก็หยิบช็อกโกแลตจากมือผมไปแกะกิน
"ไอ้บ้า ใครเค้าให้บอกกันว๊ะ ถ้ารู้ก็ไม่สนุกดิ"
"เออ บัดดี๊กูต้องน่ารักแน่ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงจะจับทำเมียแม่งเลย"
"แล้วถ้าเป็นผู้ชายหล่ะ มึงจะจับทำเมียมั๊ยว๊ะ อ้ายหีนนนนนนนนนนน" ไอ้ทิวถามไอ้หินแล้วก็ทำเสียงเรียกไอ้หินยาวๆ
"เหี้ย..ทิว เรียกหินสั้นๆก็พอ ลากเสียงยาวเดี๋ยวแม่งเพี้ยนอีก ไอ้ห่า"
"เพี้ยนเหมือนตอนไอ้ศุภโชคเรียกมึงใช่ป๊ะ อ้ายฮี๋ อ้ายฮี๋ ฮ่าๆ" ผมแซวไอ้หิน มันก็หันมาตบหัวผมเบาๆ
พวกผมเดินมาถึงโรงอาหารก็เข้านั่งประจำที่
"หล่อทั้งโต๊ะ ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะ" พี่ส้มช่างภาพประจำค่ายเดินเข้ามายกกล้องขอถ่ายรูปพวกผม
"ว๊าย ส้ม เดี๋ยวๆ รอคนสวยแป๊บ ขออยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อๆซักครั้งเถอะนะคะ" พี่โอปอพาร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยเข้ามานั่งแทรกกับพวกผม
"ยอมๆมันหน่อยนะ โอกาสสุดท้ายของชีวิตมันละ" พี่ปลื้มประธานค่ายเดินเข้ามาบอกพวกผม ทำเอาคนโดนพูดถึงค้อนขวับ
"นี่ไม่ใช่โอกาสสุดท้ายของโอปอค่ะ โอกาสสุดท้ายขอโอปอคือได้เป็นเมียพี่ปลื้มค่ะ" พี่โอปอพูดแล้วก็ลุกไปยืนคล้องแขนพี่ปลื้ม ทำเอาประธานค่ายสุดหล่อถึงกับทำหน้าแหยๆ
"ปล่อยกูเลยอีปอ เดี๋ยวกูคัน" พี่ปลื้มสะบัดแขนหนีพี่โอปอ แล้วก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดี ทำเอาพี่โอปอแทบเต้นเร่าๆอยู่ตรงนั้น พวกผมที่เห็นเหตุการณ์ก็พากันหัวเราะ ขำท่าทางของพี่โอปอ
"เอาหล่ะ มาครบแล้วกินข้าวกันดีกว่าครับ" พี่ดินเดินเข้ามา ด้วยความสูงและความหล่อจึงตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนในโรงอาหาร แถมวันนี้พี่แกใส่ชุดบอลสีน้ำเงิน สะพายยามแบบชาวเขา ก็ดูเท่ห์แปลกตาไป
"เซนเตอร์ไม่ต้องเก็กได้ป๊ะครับ" พี่ปีสี่ส่งเสียงแซวพี่ดิน พร้อมกับเสียงโห่ฮา สร้างความคึกครี้นได้เป็นอย่างดี ทำเอาคนโดนแซวอย่างพี่ดิน ถึงกับออกอาการเขินไปเหมือนกัน
"วันนี้ผมจะให้น้องปีหนึ่งเป็นคนท่องนำบทขอบคุณชาวนานะครับ ขอเชิญน้องหินปีหนึ่งครับ" พี่ดินบอกไอ้หินให้เป็นคนนำท่องบทขอบคุณชาวนา ไอ้หินก็พนมมือขึ้นมาแล้วก็ท่องบทขอบคุณชาวนาตามที่มันฝึกมาจนจำได้
"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า............"
ท่องจบพวกเราก็กินข้าวร่วมกัน มื้อเช้าของวันนี้เป็นข้าวต้มหมูสับกับไข่เค็มคนละซีกครับ อร่อยดีเหมือนกัน ผมถึงกับต้องไปเติมข้าวอีกจาน
"อุ๊ย..!! ขอโทษครับ" คนคนนึงที่กำลังเติมข้าวต้มอยู่ถอยหลังมาชนผม ทำให้ข้าวต้มร้อนๆในชามหกใส่แขนของผม
ผมรีบสะบัดแขนเพราะความร้อน
"อู๊ยยยย แสบ"
"เดี๋ยวเราพาไปล้างนะครับ" คนที่ทำข้าวต้มหกใส่ผม จูงมือผมออกไปตรงก๊อกน้ำ แล้วก็เปิดน้ำล้างแขนให้ผม ผมหันหน้าไปมองคนที่กำลังล้างแขนให้ผมอยู่
ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาโต แก้มแดงเรื่อๆ สูงพอๆกับไอ้หิน แต่ทำไมผมไม่คุ้นหน้าเอาซ๊ะเลย
"ขอโทษนะครับฟ้า"
คนตรงหน้าหันมามองป้ายชื่อของผมแล้วก็เอ่ยปากขอโทษผม ผมก็ยิ่งทำหน้า งง ไปกันใหญ่
"เอ่อ นาย...."
"อ๋อ
เราชื่อปกป้องครับ เรียกว่าป้องเฉยๆก็ได้ครับ" ปกป้องบอกผมแล้วก็ยิ้มให้
"ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย"
"อ๋อ เราเพิ่งจะมาเมื่อเช้านี้อ่ะครับ"
"น้องสองคนมีอะไรหรือเปล่าครับ" พี่ดินเดินมาถามผมกับปกป้อง ไอ้ป้องก็รีบปล่อยมือที่จับมือผมอยู่ เพราะสายตาของพี่ดินโฟกัสที่ตรงนั้น
"ข้าวต้มหกใส่ครับก็เลยมาล้าง" ผมบอกพี่ดิน
"ล้างเสร็จยัง" คนตรงหน้าถามเสียงเข้ม
"เสร็จแล้วครับพี่"
"เสร็จแล้วก็กลับเข้าไปกินข้าว" พี่ดินบอกผมกับไอ้ป้อง ผมก็เลยรีบเดินกลับไปที่โต๊ะ มองไปทางไอ้ป้องมันเดินไปนั่งที่โต๊ะพี่ปลื้ม
ซักพักพี่ปลื้มก็พาไอ้ป้องเดินมาที่โต๊ะของผม
"ไอ้ทิว ไอ้หิน พี่ฝากน้องชายพี่ไปนอนด้วยนะ" พี่ปลื้มบอกไอ้ทิวกับไอ้หิน มันสองคนก็พยักหน้าให้พี่ปลื้ม
"นี่ไอ้ป้อง น้องชายพี่เองมันขอตามมาค่ายด้วย พี่ฝากพวกเราดูแลมันด้วยก็แล้วกัน ไอ้ป้องเดี๋ยวมึงอยู่กับไอ้พวกนี้นะ ปีหนึ่งเหมือนกัน" พี่ปลื้มบอกพวกผมแล้วก็บอกไอ้ป้อง
"ครับพี่" ไอ้ป้องตอบพี่ปลื้มแล้วก็หันมายิ้มกับพวกผม ผมก็เขยิบให้มันนั่งด้วย
"กูก็ว่า ใครว๊ะไม่คุ้นหน้าเลย ที่แท้ก็น้องพี่ปลื้มนี่เอง เออ แล้วมึงเรียนไหนว๊ะ" ไอ้หินถามคนที่เข้ามาใหม่ ด้วยภาษาที่เสมือนว่าสนิทกันมานาน
"เรียนที่เชียงใหม่ พอดีไอ้ปลื้มบอกว่ามาทำค่ายที่นี่กูเลยขอตามมา ไงก็ขออยู่ด้วยนะ"
"เออ เดี๋ยวไปนอนกับพวกกู" ไอ้ทิวบอกไอ้ป้อง
"เห้ย ไอ้ดิน นั่นใช่น้องพี่ปลื้มป่าวว๊ะ ที่บอกว่าจะตามมาค่ายด้วยอ่ะ" พี่อาทิตย์ถามพี่ดิน
"คงใช่มั้ง เห็นพาไปฝากกับพวกไอ้หินเมื่อกี้" พี่ดินตอบด้วยสีหน้าเฉยๆ
"เออ แม่งก็หล่อเหมือนพี่ปลื้มเลยเนอะ" พี่อาทิตย์บอกพี่ดิน อีกฝ่ายก็ได้แต่นิ่งๆไม่พูดอะไรออกมาอีก
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ วันนี้เป็นเวรของบ้านอาข่า ที่จะต้องเก็บกวาดโต๊ะและก็เอาจานไปล้าง ส่วนผมที่อยู่บ้านปกาเกอะญอ ก็ไม่มีอะไรทำในช่วงนี้ก็เลยเดินไปที่เต๊นท์พยาบาล ไอ้ป้องก็ตามผมมาด้วย
"พี่ขวัญครับ"
"อ้าว น้องฟ้า วันนี้มาอยู่งานพยาบาลใช่มั๊ยคะ"
"ใช่ครับพี่ มีอะไรให้ผมทำบ้าง"
พี่ขวัญก็มองๆมาที่ไอ้ป้อง คงไม่คุ้นหน้า
"ใครอ่ะน้องฟ้า"
"อ๋อ ไอ้ป้องครับน้องชายพี่ปลื้ม" ผมบอกพี่ขวัญ พี่ขวัญก็พยักหน้าให้ผม
"ถึงว่า หล่อเหมือนพี่ปลื้มเลย" พี่ขวัญพูด ทำเอาไอ้คนข้างๆผมถึงกับเขินไป
"น้องป้องป้ายชื่อมาแล้วค่ะ" พี่ปีสามเอาป้ายชื่อมาให้ไอ้ป้อง มันอยู่บ้านปกาเกอะญอเหมือนผม
"ไอ้ป้อง กระเป๋าเสื้อผ้ามึงอยู่ไหนอ่ะ ไปเอามากูจะพาไปที่พัก" ไอ้หินเดินมาบอกไอ้ป้อง ไอ้ป้องก็เลยเดินกลับไปเอากระเป๋าเสื้อผ้า แล้วก็เดินตามไอ้หินไปที่ห้องพักที่พวกผมนอนกัน
ส่วนผมก็นั่งอยู่ตรงเต๊นม์พยาบาลกับพี่ขวัญแล้วก็คนอื่นๆที่ได้มาอยู่งานพยาบาล ผมขอยาจากพี่ขวัญมาทามือตรงที่แสบๆ มองไปตรงอาคารที่ผมนอน เห็นไอ้ทิว ไอ้เทียน ไอ้คิมกำลังยกแผ่นกระเบื้องมาวางไว้
"เอ่อ พี่ขวัญครับเดี๋ยวผมมานะครับ ไปช่วยพี่ดินซ่อมหลังคาแป๊บเดียวครับ เมื่อคืนฝนตกหลังคารั่ว ที่นอนผมเปียกหมดเลย"
"อ่าวหรอ โอเคๆ รีบไปรีบมานะคะ"
ผมออกมาจากเต๊นท์พยาบาล ก็เดินไปหาไอ้พวกนั้น พี่ดินเอาบันไดพาดกับหลังคา แล้วก็ปีนขึ้นไปบนหลังคา ตามด้วยพี่อาทิตย์
"ไอ้ฟ้า กูขำหว่ะ" ไอ้หินเดินมาพูดกับผม
"ขำไรว๊ะ"
"ขำพี่รหัสกู"
"มึงขำพี่ดินทำไมอ่ะ กูไม่เข้าใจ"
"มึงรู้ป๊ะ ที่เค้าขึ้นไปซ่อมหลังคาเนี่ย เพราะกลัวมึงย้ายไปนอนอีกห้อง"
"เชี่ย ไม่ใช่ละ ยังไงมันก็ต้องซ่อมป่าวว๊ะ เดี๋ยวคืนนี้ฝนตกก็เปียกอีก"
"เอ้า มึงนี่ไม่เชื่อกูอีก ก็เค้าเป็นคนบอกกูเองอ่ะว่าถ้าไม่ขึ้นไปซ่อม มึงก็จะไปนอนอีกห้องกับพี่เทมส์ แล้วมึงรู้มั๊ยพี่ดินแกโคตรจะกลัวความสูงเลย แต่กลับยอมขึ้นไปซ่อมหลังคา จะไม่ให้กูขำได้ไงว๊ะ" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็หัวเราะ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงของพี่ดิน ที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่บนหลังคา จะไหวมั๊ยเนี่ย...!!
ผมปีนบันไดขึ้นไป เพราะผมอ่ะไม่กลัวความสูงครับ ก็ปีนต้นไม้ในสวน เก็บผลไม้กิน มาตั้งแต่เด็กๆจะกลัวความสูงได้ยังไงหล่ะ
"ไอ้ฟ้า ขึ้นมาทำไม ลงไป" พี่ดินหันมาเห็นผมก็ตกใจ ไล่ผมให้ลงไป
"ขึ้นมาช่วยพี่อ่ะครับ"
"ไม่ต้องมาช่วย ให้ไอ้ทิตช่วยก็พอแล้ว ลงไปเลยมึง"
"ไม่เป็นไรครับ ผมทำได้ ไม่กลัวความสูง" ผมบอกพี่ดิน ทำเอาไอ้พี่ดินชะงักไป แล้วก็มองหน้าผมด้วยสีหน้านิ่งๆ
"เออ ตามใจมึง"
หลังจากช่วยกันเปลี่ยนหลังคาตรงที่รั่วจนเสร็จ พี่อาทิตย์ก็ลงไปข้างล่าง เหลือผมกับพี่ดินสองคน ผมยังอยากนั่งอยู่ข้างบนเพราะลมพัดเย็นดี พี่ดินก็เข้ามานั่งกอดเข่าข้างๆผม ผมมองลงไปข้างล่างตรงที่ที่จะทำสนามกีฬา ตอนนี้ลูกค่ายกำลังช่วยกันปรับพื้นดินกันอยู่
"พี่ดินกลัวความสูงหรอครับ" ผมถามคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ
"มึงรู้ได้ไง"
"ไอ้หินบอกผม"
"ไอ้หิน ไอ้เวร" เสียงพี่ดินว่าไอ้หินออกมาเบาๆ
"แล้วพี่ไม่กลัวผมหรอครับ ผมชื่อฟ้า อยู่สูงนะ สูงกว่าหลังคานี่อีก"
"มึงนี่ถามเป็นเด็กๆไปได้" พี่ดินว่าผมแล้วก็ส่ายหัวกับคำถามของผม
"ป่ะลงกันเถอะ ชักเสียวๆละหว่ะ" พี่ดินบอกผม แล้วก็ชวนผมลงจากหลังคา
"เปลี่ยนกระเบื้องใหม่แล้ว ฝนตกก็ไม่รั่วแล้ว มึงก็ไม่ต้องย้ายไปนอนอีกห้องแล้วนะ" พี่ดินบอกผม
"นี่..ที่พี่ยอมขึ้นไปเปลี่ยนหลังคา เพราะพี่กลัวผมย้ายไปนอนที่อื่นหรอครับ" ผมถาม คนตรงหน้าก็นิ่งไป
"เออ อย่าถามมากได้ป่าวว๊ะ" พี่ดินว่าผมแล้วก็เดินออกไป ทิ้งผมให้ยืนยิ้มอยู่คนเดียว คนอะไรโคตรฟอร์มจัดอ่ะ
หลังจากเสร็จงานในช่วงเช้า ก็พักกินข้าวกลางวันกันครับ ผมเองสำหรับในช่วงเช้าก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ได้แต่นั่งเรียนรู้ยาสามัญต่างๆจากพี่ขวัญ แล้วก็มีทำแผลให้เพื่อนคนนึงที่เป็นแผลถลอกก็แค่นั้น
"เออ พวกมึงเริ่มแกล้งบั๊ดด๊อกบ้างยังว๊ะ" ไอ้หินถามขึ้นมา
"ยังเลยหว่ะ บั๊ดด๊อกกู กูไม่กล้าแกล้ง" ไอ้เทียนพูดขึ้นมา
ซึ่งก็เหมือนกับผมที่ไม่กล้าแกล้งพี่โอม ที่เป็นบั๊ดด๊อกของผม
"เออ ไอ้ป้อง มึงได้จับบั๊ดดี้บั๊ดด๊อกกับเค้าป่าวว๊ะ มาทีหลังอ่ะ" ไอ้ทิวถามไอ้ป้องที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆผม
"อือ ไอ้ปลื้มจับไว้ให้ละ"
"อ๋อ เออๆ"
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ยังพอมีเวลาพัก ผมก็เดินไปดูที่กำแพงกำลังใจ กะว่าจะเขียนให้กำลังใจพี่ดินซ๊ะหน่อย ผมยืนอ่านข้อความที่อยู่บนกระดานดำ มีเขียนถึงผมด้วย
"อยากเห็นกอดแบบเมื่อเช้าอีกอ่ะ กอดของดินกับฟ้า"
"น้องฟ้าสดใสน่ารักจัง ขอให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป จากคนแอบชอบ"
"สู้ๆนะฟ้า เดี๋ยวจะส่งขนมไปให้กินจากบั๊ดดี้"
"ฟ้าปีหนึ่งระวังตัวให้ดี จากบั๊ดด๊อก"ผมไล่อ่านอ่านข้อความไปจนเกือบหมดก็หยิบชอล์กมาเขียนตรงมุมเล็กๆของกระดาน
"ขอบคุณครับพี่ดิน สำหรับหลังคาใหม่ จากฟ้า" ผมเขียนแอบไว้ พี่ดินแกคงไม่มายืนอ่านอะไรแบบนี้หรอกครับ
หลังจากนั้นก็เริ่มงานในช่วงบ่าย อากาศค่อนข้างร้อน ขนาดผมนั่งอยู่ในเต๊นท์ยังต้องหาอะไรมาพัดเพื่อให้มีลมเย็นๆ
"สต๊าฟพยาบาลมาที่สนามดินด่วนครับมีคนเป็นลม" มีเสียงดังมาจากวอ พี่ขวัญก็เรียกผมให้วิ่งตามออกไปพร้อมกับกระเป๋าพยาบาล พอไปถึงก็เห็นเพื่อนผู้หญิงนอนพักอยู่ใต้ร่มไม้ พี่ขวัญก็เข้าไปปฐมพยาบาลให้ ผมก็คอยเป็นลูกมือพี่ขวัญ
"ขวัญเดี๋ยวถ้าน้องฟื้น พาไปนอนพักที่เต๊นท์พยาบาลนะ" พี่ดินบอกพี่ขวัญ
"แขนมึงไปโดนอะไรมา" พี่ดินถามผม แล้วก็มองตรงแขนผมที่แดง เพราะโดนข้าวต้มหกใส่เมื่อเช้า
"ข้าวต้มหกใส่เมื่อเช้าไงครับ" ผมบอกพี่ดิน แกก็ทำหน้าเหมือนจะนึกได้
"ทายายัง"
"ทาแล้วครับพี่" ผมตอบพี่ดินแกก็พยักหน้าให้
"ป่ะ ทุกคนครับเริ่มทำงานกันต่อดีกว่า ใครที่ไม่ไหวรีบมาบอกพี่นะครับ หรือจะเข้ามานั่งพักในร่มไม้ก็ได้" พี่ดินลุกขึ้นไปแล้วก็ตะโกนบอกลูกค่ายคนอื่นๆให้ออกไปทำงานกันต่อ
"ฝากดูแลน้องด้วยนะขวัญ" พี่ดินหันมาบอกพี่ขวัญ
"น้องคนไหน คนนี้หรือคนนั้น" พี่ขวัญถามพี่ดินพร้อมกับชี้ที่เพื่อนคนที่เป็นลม แล้วก็ชี้มาที่ผม
"คนโน้นครับพี่ขวัญ" ไอ้หินบอกพี่ขวัญแล้วก็ชี้มือขึ้นไปบนฟ้า พี่ขวัญก็หัวเราะ
"ไอ้หิน กวนตีนกูอีกแล้วนะมึง ไปทำงานเลย" พี่ดินว่าไอ้หินแล้วก็ทำท่ายกขาจะเตะไอ้หิน ไอ้หินก็วิ่งหนีออกไป
ผมเห็นภาพตรงหน้าก็ขำๆ ไอ้หินนี่มันชอบกวนตีนพี่ดินซ๊ะจริงๆ
ผมช่วยพยุงเพื่อนคนที่เป็นลมกลับมานอนพักที่เต๊นท์พยาบาล
จนตอนเย็นทุกคนเลิกงาน ยังมีเวลาพักก่อนที่จะถึงเวลากินข้าว พวกผมก็ไปเล่นบาสกับเด็กๆเหมือนเดิม
ผมลงไปเล่นบาสในสนามกับพวกไอ้หินที่กำลังเล่นอยู่ กองเชียร์เยอะเหมือนเดิมวันนี้ เพิ่มเติมคือเสียงตะโกนเรียกชื่อพวกผม
หลังจากเล่นบาสเสร็จก็กินข้าวเย็นด้วยกัน มื้อเย็นของวันนี้เป็นผัดผักคะน้าใส่ปลากระป๋องแล้วก็ต้มจืดผักกาดขาวใส่หมูสับ กินข้าวเสร็จผมก็เดินไปตรงกำแพงกำลังใจ เพื่อนๆกำลังยืนอ่านอยู่หลายคน ผมมองไปตรงที่ผมเขียนให้พี่ดิน มีคนมาเขียนตอบไว้ว่า
"เออ" คงจะเป็นพี่ดินนั่นแหล่ะที่มาเขียนตอบผม
พอบ้านอาข่าล้างจานเสร็จ ก็เป็นการสรุปงานในวันแรกของค่าย แล้วก็แยกย้ายกันพักผ่อนครับ ผมออกมาอาบน้ำ อากาศในวันนี้มีลมพัดเบาๆ มีแสงฟ้าแลบ ฝนคงจะตกอีกแน่ๆคืนนี้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ ผมอาบน้ำเสร็จกลับมาแต่งตัวที่ห้องพักไม่ทันไร ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
"เห้ย.....!!"
"เป็นไรว๊ะไอ้ฟ้า" ไอ้คิมที่อยู่ข้างๆผม ถามผม คงตกใจเสียงผมที่อยู่ๆก็ตะโกนขึ้นมา
"กูลืมเก็บถุงนอน แม่งเอ๊ย แล้วคืนนี้จะนอนยังไงว๊ะเนี่ย" ผมพูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย เพราะถุงนอนกับผ้าห่มที่พี่ดินเอาไปตากให้ แถมยังกำชับผมนักหนาว่าอย่าลืมเก็บ แต่ผมก็ดันลืมเก็บจนได้
"กูเก็บมาให้ละ" พี่ดินพูดแล้วก็โยนถุงนอนกับผ้าห่มมาให้ผม
"ขอบคุณครับพี่ดิน" ผมรีบขอบคุณพี่ดิน ที่แกเก็บถุงนอนมาให้ผม
"เออ กูว่าละมึงต้องลืม ก็เลยเก็บมาไว้ให้"
"ดีจริงจริ๊ง พี่ดินของน้องๆ" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"ทำไมไม่รักผมเหมือนอย่างที่พี่รักไอ้ฟ้าบ้างนะ" ไอ้หินพูดแซวพี่รหัสตัวเอง
"มึงกวนตีนกูกี่รอบแล้วไอ้หิน วันนี้อ่ะเดี๋ยวมึงจะโดน" พี่ดินว่าไอ้หิน พวกผมก็หัวเราะกัน
"ฝนตกอากาศดีหว่ะไอ้ฟ้า นอนกันเถอะ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็ดึงตัวผมให้ลงนอนข้างๆมัน
"เขยิบไปหน่อยดิ เดี๋ยวไอ้ป้องนอนด้วย" ผมบอกไอ้หิน
"งั้นกูไปนอนริมนะ ให้ไอ้ป้องนอนตรงนี้ละกัน" ไอ้หินบอกผม แล้วมันก็ย้ายที่มานอนริมสุด ให้ผมนอนตรงกลางระหว่างมันกับไอ้ป้อง
"หลังคาไม่รั่วแล้วใช่ป่าวฟ้า" พี่โอมถามผม
"ครับพี่ ไม่มีน้ำหยดแล้ว"
"คนซ่อมมันเก่งไง" พี่อาทิตย์แซวพี่ดิน
"เงียบๆกันเหอะน่า กูจะนอนละ" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นไปคลุมตัว
พวกไอ้ทิว ไอ้ป้อง ไอ้เทียนที่ไปอาบน้ำทีหลังวิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาในห้อง
"หนาวชิบ อาบน้ำกลางสายฝน"
"รีบเช็ดตัวกันเลยพวกมึงอ่ะเดี๋ยวไม่สบาย" พี่อาทิตย์บอกไอ้พวกนั้น
ผมคลานไปหาพี่ดินที่นอนอยู่ริมสุด
"พี่ดินครับ"
พี่ดินเปิดผ้าห่มขึ้นมามองผม
"มีม่อมือมื่อ นะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ยิ้มให้พี่แก แต่คนตรงหน้าผมยิ้มกว้างกว่า
"เออ ไปนอนได้แล้วไป" พี่ดินบอกผมแล้วก็ยกผ้าห่มขึ้นคลุมหน้า
.
.
แอบยิ้มใต้ผ้าห่ม-----------------------------------------------
พอเขิน ก็ต้องแอบยิ้มใต้ผ้าห่มแบบนี้แหล่ะครับ เคยเป็นกันมั๊ย อิอิ
หัวข้อ: @@กล(รัก)เกียร์ :ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย [The End][จบแล้วครับ] (Up.04.Oct.2017)@@ (อ่าน 164876 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก