Error403 : เมื่อรักติดบัค #พาซวย || รายละเอียดการเปิดจองหนังสือ :]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Error403 : เมื่อรักติดบัค #พาซวย || รายละเอียดการเปิดจองหนังสือ :]  (อ่าน 227755 ครั้ง)

ออฟไลน์ yasperjer

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
โคตรจริง ตอนที่เนมบอกว่ารักกับพี่เอกมาก่อนพ่อกับแม่จะรักกันอีก :m31:
พ่อแม่อาจจะคิดว่ามันผิดพลาด แต่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมั้ยลูกต้องทุกข์ใจมากี่ปี
พ่อกับแม่ควรยอมรับแล้วปล่อยให้ลูกมีความสุขนะ สงสารน้องเนม

ออฟไลน์ SoSweetCB

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
สงสารพี่เอกกับเนมมากๆ อยากให้ได้กลับมารักกันฮืออออ
ถึงพ่อแม่จะแต่งงานกัน กลายพี่น้องทางนิตินัย
แต่ว่ายังไงก็คนละสายเลือด มีสิทธิที่จะรักกันได้หรือเปล่าคะ?
(อันนี้ไม่แน่ใจ ถามจริงๆ ค่ะ 55555 เพราะเคยได้ยินมาถ้าเป็นคู่ชายหญิง คนละพ่อแม่สามารถสมรสกันได้ไรงี้)

ออฟไลน์ continued

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ทำไมจบแบบนี้คะเนี่ยยยย

ขออีก สามตอนไม่พอจริงๆ 55555

ออฟไลน์ sebest

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 72
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เอกกับเนมต้องเสียสละความรักของตัวเองเพื่อให้พ่อกับแม่ได้รักกัน แล้วทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่เสียสละให้เอกกับเนมบ้าง

ออฟไลน์ may27

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
 :sad4:  อย่าให้พี่เอกกับเนมจบเศร้านะคะ​ สงสาร​ 10กว่าปีที่ผ่านมาก็ทรมานพอแล้ว​ ได้โปรดดดดดด

ออฟไลน์ TheWanFah

  • ความใกล้ชิด บางครั้ง ทำให้เราเผลอคิดไปเอง
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
ชอบคำพูดที่ว่าเนมกับเอกรักกันมาก่อนที่พ่อกับแม่จะรักกันอีก
คำพูดนี้น่าจะฉุกคิดได้แล้วอะ
แล้วปัจจุบันเนมกับเอกก็โตแล้ว ควรปล่อยให้พวกเขามีความสุขได้แล้ว
พี่เอกก็กล้าๆหน่อยโว้ยยย

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
คู่นี้คือยืดเยื้อกันหลายปีมาก พี่เอกก็หนีเนมไม่พ้นจริงๆอ่ะโคตรดื้อแบบ เก่ง ตามเก่งแต่ไม่เสียเรื่องอื่นเลย สงสารเนมตอนที่คุยกับพ่อแม่เนอะ เนมคงจะคิดว่าเนมกับพี่เอกรักกันมาก่อนแต่ต้องห่างกันเพราะพ่อแม่ด้วยซ้ำ การที่พี่เอกไม่พูดอะไรมันก็ใช่ย่อยนะ เนมต้องการคำอธิบายมัวแต่หนีอยู่นั้น

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ขัดใจ ๆ  :serius2:

ออฟไลน์ Rateesiri

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 143
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เนมไม่ท้อเลยอ่ะ ชอบจัง

ออฟไลน์ mamimew

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ่านรวดเดียวตั้งแต่เมื่อสายๆจนตอนนี้
สนุกมากเลยค่ะ ชอบทุกอย่างในเรื่องเลย
ขอบคุณมากๆที่สร้างผลงานดีๆแบบนี้ออกมานะคะ
เจ็บคอ ฮืออ เอาเป็นว่ารอเล่มละกันนะคะ
❤️❤️

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ puiiz

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-4

ออฟไลน์ PoppyPrince

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ

ออฟไลน์ anythinginitt

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
คู่พี่เอกกับเนมนี่แซ่บจัง รอต่อเด้ออ

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
สำหรับบางคน ความรักไม่เคยประนีประนอมเลย

ออฟไลน์ Cinnamon Roll!!!

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
รอพี่เอกกับน้องเนมมม

ออฟไลน์ happy-jigsaw

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 361
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-0
มารอเอกเนมนะคะ

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
พี่เอก ไม่ใจเลย .............
เอ๊ย.....ไม่ใช่  พี่เอก ก็ใจเหมือนกัน.........แต่ใจเสาะ   :angry2: :angry2: :angry2:
กล้าๆ หน่อยสิ โตกว่าเนมแท้ๆ......... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสารเนม  :hao5:  ไม่สงสารพี่เอกเลย  :z6: :z6: :z6:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ เขมกันต์

  • nothing’s else I can say
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 452
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-9
    • Twitter
อ่านรวดเดียวตั้งแต่เรื่องหลัก จนสเป ก่อนอื่น ขอบคุณมากๆ นะคะ เราชอบมากๆ เลย หางานสายไอทีจ๋า อ่านยากมากเลยค่ะ
บางเหตุการณ์เราขำหนักมากกกก เช่น one to many ฮ่าๆ อยากบอกน้องพัชว่า ถ้าบริษัทเลือกได้ ให้ดีบี ทำเถิดนะคะ
มันจะเป๊ะมากจริงๆ ค่า หรือตอนโปรแกรมเมอร์กับเทสเตอร์ ไม้เบื่อไม้เมากันจริงๆ ค่ะ ตีกันตลอดดดดด อยากงับหัวตลอดเวลา
แต่พอจบงานก็ซื้อขนมมาฝากแบบนี้เลย น่าร้ากกกก นี่แอบอยากให้พี่ธามมีคู่ แล้วก็อยากให้เปิดปมยูริกับธามสมัยเรียนมากกว่านี้
สองคนนี้เหมือนสนิทกัน แต่ก็ไม่สนิท มีอะไรบางอย่างที่หลบซ่อนไว้ หรือเราอ่านไม่เจอ แง ขออภัยค่า ชอบเวลาที่คนในทีมคุยกัน บรรยากาศเมาท์มอยหรือเล่นเกมส์กันทั้งทีม มันเป็นความรู้สึกที่ใช่ ทำไมไอทีถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ฮ่าๆ นึกย้อนถึงการแต่งตัวของน้องพัชอีก นั่นใช่เลย หรือตอนน้องฝึกงาน ผญ มา แล้วที่ทั้งทีมแซว สาวไอที ไม่ค่อยน่ารัก มันตรงเป๊ะมากกกกก ชอบค่ะ
อ่านไปก็รู้สึกคุณเนมกับพี่เอกดูมีซัมติงแล้วก็เดาถูกด้วย ดีใจ แต่เศร้าไปหน่อย ฮือ เข้าใจพี่เอกเลย โดนพ่อบีบมาขนาดนั้น ทั้งที่เป็นลูกพ่อแท้ๆ สงสารพี่เอกนะ อย่างน้อยโชคดีที่คุณเนมยังมั่นคงนะ คู่นี้ชีวิตผกผันมากจริงๆ ทั้งซิ่ว ทั้งย้าย มหาลัย ทุกอย่าง ทรหดมาก ได้แต่หวังว่าสเปต่อจากนี้ เขาทั้งคู่จะสมหวัง เหมือนตอนที่เนมบอกแม่ว่า เรารักกันมาก่อนที่แม่จะรักกับพ่ออีก
ใจบางมากกกกกกกกกกก
รออ่านเรื่องอื่นอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ tomnub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-4
ซักวัน คุณเนมกลับพี่เอกคงมีความสุข

ออฟไลน์ moonoy68

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 25
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
มารอพี่เอกกับคุณเนมอยู่น่า 
ไม่คิดว่าอดีตทั้ง 2 คนจะเศร้าขนาดนี้
อยากได้น้องเนมคนเดิมกลับมาจัง
ทั้งคู่ไม่น่าเสียเวลากันนานขนาดนี้เลย
แต่ก็เข้าใจพ่อแม่แหละที่ทำแบบนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook

Spacial : Days left



60 days left
คนแปลกหน้าตัวสูงเข้ามายืนอยู่ในออฟฟิศใหม่ที่เชียงใหม่เป็นที่แปลกตาของพนักงาน ก่อนจะแชทไปหาบอสใหญ่ของที่นี่ เมื่อเห็นว่าไม่ได้นั่งอยู่ในห้องที่ควรอยู่
‘อยู่ไหน’
ไม่นานนักคนที่เช็คมือถือแทบจะตลอดเวลาอย่างคุณเนมก็ตอบกลับมา
‘เนมอยู่ออฟฟิศเชียงใหม่ไงครับ’
คนที่ไล่ถามทุกคนในออฟฟิศแล้วว่าวันนี้คุณเนมไม่เข้าได้แต่ขมวดคิ้ว
‘ไม่มี อู้ไปไหน’
เขาถาม อีกฝั่งขึ้นมาอ่านแล้วในทันที ไม่นานนักก็ส่งโลเคชั่นมาให้
‘Narikan  N. send you a location’

***

คนที่พึ่งมาถึงเดินวนอยู่ในคาเฟ่แถบชานเมืองจนเห็นว่าบอสใหญ่กำลังนั่งทำงานอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ถึงได้เดินเข้าไปหา
“นึกว่ากลับไปแล้ว"
เนมเอ่ยทัก เพราะเมื่อวานพี่เอกพึ่งบินมาสัมภาษณ์คนที่จะเข้าทำงานทีมเชียงใหม่ เนมคิดว่าวันนี้คงจะกลับกรุงเทพไปแล้ว
“อยู่พักร้อนต่อ"
อีกคนบอกก่อนจะนั่งลงตรงข้าม ceo ที่ยังไม่ละมือออกจากแป้นแล็ปทอป
“ปีนี้ได้พักร้อนกี่วันนะครับ"
“56”
“max แล้วนี่”
“อืม"
คนเป็นพี่ตอบก่อนจะนั่งมองหน้าตายุ่งยากของอีกคนที่กำลังจ้องหน้าจออย่างเอาเป็นเอาตาย ช่วงนี้ได้ยินข่าวว่ายุ่งมาก อย่างที่มานั่งอยู่ที่คาเฟ่ก็เพราะพึ่งคุยกับลูกค้าที่นัดไว้เสร็จ
“ที่นี่เหลือหาคนอีกกี่ตำแหน่ง"
พี่เอกถามเมื่อเห็นว่าออฟฟิศยังไม่เรียบร้อยสักเท่าไหร่ ทั้งเรื่องคนและอุปกรณ์สำนักงาน
“ดีไซน์เนอร์สองคน”
คนที่กำลังตั้งใจทำงานตอบ อีกคนจึงปล่อยให้ทำงานก่อนจะเดินไปสั่งเครื่องดื่มเมื่อเห็นว่ากาแฟดำของอีกคนหมดไปแล้ว พี่เอกเดินเข้ามาในร้านสั่งน้ำผลไม้ปั่นให้บอสพร้อมกับกาแฟของตัวเอง ใช้เวลาค่อนข้างนานเพราะลูกค้าค่อนข้างเยอะ แต่พอเดินออกมาเจ้านายก็ยังนั่งทำงานอยู่ท่าเดิม
“บอสจะกลับกรุงเทพเมื่อไหร่"
พี่ยื่นสมูทตี้ให้บอสแล้วนั่งลงข้างกันมองรายละเอียดงานในจอที่เป็นใบเสนอราคาของโปรเจคใหม่
“ไม่รู้เหมือนกัน แล้วพี่เอกกลับวันไหน ให้เนมไปส่งไหม"
พี่เอกส่ายหน้าก่อนจะตอบ
“ลาทั้ง 60 วัน"
“เฮ้ย!"
คนที่เมื่อครู่ยังก้มหน้าทำงานอยู่ร้องเสียงดังแล้วเงยหน้ามองคนข้างกัน พี่มันขำก่อนจะตอบ
“จริงๆก็เหมือนลามาทำงานนอกสถานที่"
เนมขมวดคิ้วแล้วก้มหน้าลงทำงานเหมือนเดิม
“แล้วจะไปเที่ยวไหนบ้าง"
“ไม่ไปไหน อยู่นี่"
น้องที่มีตำแหน่งสูงกว่าเงยหน้ามองอีกครั้งก่อนจะพับแล็บท็อปของตัวเองลง
“พี่เห็นเงินในคลังแล้วนะ"
พี่เอกบอกเพราะเมื่อวานมีโอกาสได้เจอกับพี่มาร์คและพี่ปูซึ่งเป็นคนถือหุ้นส่วนที่เหลือ เขาคุยกันนิดหน่อยถึงเรื่องประชุมบอร์ดบริหารที่ใกล้มาถึงและรวมไปถึงเรื่องเงินที่โตขึ้นมาตามรายได้ คนที่ไม่ได้สนใจมันมาตั้งแต่ลงทุนไปแปลกใจกับจำนวนเงินพอสมควร
“ครับ ถ้าจะใช้ก็เอาออกไปเลยนะ เดี๋ยวเนมจะแจ้งทางบัญชีให้"
เจ้าของเงินตัวจริงส่ายหัวก่อนจะดูดอเมริกาโน่เย็นรสขมอมเปรี้ยวลงคอ
“ของเนม"
“จะเป็นของเนมได้ไง"
คนพูดขมวดคิ้วแน่น
“เนมเป็นคนทำงานก็ต้องเป็นของเนม"
พี่เอกบอก น้องถอนหายใจก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋าตัวเอง
“เอาคืนไปเถอะ แล้วก็ไปแบบที่พี่เอกอยากไป"
พี่เอกมองหน้าคนเป็นน้องให้เต็มตาแล้วค่อยบอก
“ถ้าเป็นตอนนี้คงอยากตามเนมไปเรื่อยๆ"


57 days left
“พี่เอก วันนี้ไปออฟฟิศกับผมป่าว”
พาโชคเดินมาเคาะประตูห้องของแขกในตอนเกือบสิบโมงเช้า ที่จริงพี่เอกกะจะไปเช่าโรงแรมแต่บ้านหัวหน้าว่างอยู่หลายห้องถึงได้มาอาศัยพาโชค อย่างน้อยก็มีเพื่อนคุย
“ไปดิ กูพร้อมแล้วเนี่ย”
แขกตอบพร้อมกับเปิดประตูออกมาด้วยชุดและกระเป๋าที่พร้อมไปทำงาน
“โหพี่ ผมนี่นึกว่าพี่เอกย้ายมาทีมเชียงใหม่”
น้องมันแซว พี่เดินตามเด็กเจ้าของบ้านมาขึ้นรถ
“คุณเนมคงให้กูย้ายอ่ะ"
“ไปกวนตีนคุณเขาไว้เยอะไง”
พี่เอกขำ ก่อนจะถาม
“มึงสนิทกับคุณเนมป่ะวะ"
พาโชคที่กำลังเลี้ยวรถออกถนนใหญ่ทำหน้ายุ่งๆตามประสา ก่อนจะตอบ
“นอกจากขโมยกินข้าวผม ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกับคุณเขาหรอก"
“เขาเอ็นดูมึงนะ”
พี่เอกบอกพร้อมกับยิ้ม
“คุณเนมแกดีกับทุกคนแหละ จนผมสงสัยนะว่าเคยโกรธหรือเปล่า ผมนี่อยากเฟรนลี่แบบคุณเนมบ้าง”
คนที่นั่งอยู่ข้างคนขับถอนหายใจก่อนจะบอก
“อย่าเลย ให้มีคนเดียวเถอะ”
พาโชคมองรุ่นพี่ที่ทำงานที่ไม่รู้คิดอะไรอยู่ถึงใช้วันลาไปกับการเข้าไปที่ออฟฟิศ แทนที่จะเอาเวลาไปนอนพักผ่อนชดเชยเวลาที่อดหลับอดนอนมานาน
“ผมเห็นคุณเนมแกแขวะๆก็มีแต่พี่เอกนั่นแหละ”
คนโดนว่ายักไหล่พร้อมกับตอบพาโชคมัน
“กูก็สมควรโดน”
โชคมองพี่ใหญ่ที่หน้าตาดูเศร้าแปลกๆ
“แล้วพี่เอกจะอยู่อีกกี่วัน”
“สองเดือน”
“ห๊ะ! ลาออกเหรอพี่”
พาโชคทำตาโต
“ลาพักร้อน ที่เกินมาก็ลาไม่เอาเงินเดือนไงมึง”
คนที่กำลังขับรถมุ่งหน้าเข้าตัวเมืองเชียงใหม่บ่นอุบ
“ผมแม่งอยากรวยเหมือนพี่”
พี่เอกเลิกคิ้วมองรุ่นน้องที่ขับ bmw ของหัวหน้าแล้วว่า
“คนเลี้ยงมึงก็มี ลาออกหัวหน้าเลี้ยงได้”
พาโชคส่ายหัวเป็นพัลวัน
“ถ้าโดนทิ้งเมื่อไหร่ผมก็ตายดิพี่”
พี่เอกเป็นอีกคนที่ทุกวันนี้ยังไม่ปักใจเชื่อว่าพาโชคกับหัวหน้านั้นคบกัน
“ถามจริงนะพาโชค คิดว่าจะไปกันได้ไกลไหมวะ”
ที่ถามก็เพราะคิดถึงตัวเองในตอนที่อายุเท่าพาโชค ตอนนั้นพี่เอกพึ่งเรียนจบ ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงกับชีวิต ยิ่งกับเรื่องรักด้วยนั้นยิ่งแย่ ตอนแรกพาโชคว่าจะตบมุขแต่หน้าพี่เอกดูจริงจังเกินไปเลยตอบแบบที่คิดมาตลอด
“ไม่คิดอะไรขนาดนั้นหรอกครับ อยู่ไปเรื่อยๆก็พอแล้ว เดือนหน้าพี่มันอาจจะอยากเลิกกับผมก็ได้ แต่วันนี้รถกับบ้านพี่ยูก็ยังเป็นของผมอยู่”
พี่เอกขำกับความจริงของพาโชค
“กูยอมมึงจริงๆ”


52 days left
“นี่พี่เอกกะจะมานั่งทำงานแบบนี้ทุกวันเหรอวะ ไปไหนบ้างยัง”
ธามถามพี่เอกจนจนเกือบจะเที่ยงคืนแล้วยังนั่งทำงานอยู่เหมือนเดิม ทั้งๆที่ในออฟฟิศกำลังกินเลี้ยงกันสนุกสนาน
“กูไม่รู้จะไปไหน”
“ถาม Google ไงพี่”
พี่เอกถอนหายใจกับความกวนตีนของคนเมาก่อนจะปัดมือไล่
“มึงไปกินเหล้าเถอะธาม ช่างกู”
วันนี้ถือเป็นวันเลี้ยงฉลองครั้งแรกของออฟฟิศเชียงใหม่ ทุกคนที่ยังไม่รู้จักกันมากนักดูสนิทกันขึ้นทันทีหลังจากเหล้าเข้าปาก พี่เอกที่ไม่ดื่มสักอึกวนรถไปส่งธามที่เมาจนคอพับแล้วค่อยแวะกลับมาบ้านหัวหน้ายู พรุ่งนี้พาโชคน่าจะโดนพ่อคนที่สองสวดยับเพราะพี่เอกรายงานความประพฤติไปเรียบร้อย เวลาเมาพัชกับจะเรื้อนพอๆกับเนมที่น่าโมโหเหมือนเดิม
“ทำอะไรไม่เคยดูตัวเองเลย”
พี่เอกแบกบอสใหญ่เข้ามาในห้องนอนของตัวเองที่พี่ยูให้ใช้เพราะไม่รู้จะพาคุณเนมกลับไปที่คอนโดที่เช่าไว้ยังไง
“หนักฉิบหายเลย กินเข้าไปเหอะเบียร์ ตัวเป็นหมูแล้ว”
คนที่ถูกเขาทั้งแบกทั้งลากพยายามปรืตามอง พอเห็นว่าเป็นใครก็กอดไว้
“พี่เอก”
พี่เอกว่างน้องลงบนเตียงกว้างก่อนจะโถมตัวลงไปคร่อมไว้เพราะอีกคนไม่ยอมปล่อยมือที่กอดเอวเขาไว้ออก
“พี่เอง จำไม่ได้เหรออ้วน”
คนตัวสูงที่แบกน้องก้มลงกดจูบที่แก้มน้องหนักๆอย่างหมั่นเขี้ยว เรื่องดื้อกับเนมนี่เป็นของคู่กันมาตั้งแต่เด็กแล้ว
“ตื่นมาแล้วจำให้ได้นะว่าทำอะไร”
พี่เอกก้มลงจูบคนด้านล่างเมื่อมือร้อนของอีกคนลูบวนที่หลังเขาข้างนึงส่วนอีกข้างพยายามล้วงเข้าไปในกางเกงยีนส์รัดรูปที่พี่เอกสวมอยู่ พี่ได้แต่หวังว่าครั้งนี้อยากให้เนมตื่นมาแล้วจำได้บ้าง

50 days left
เนมตื่นมาในตอนเกือบบ่ายเพราะปวดไปทั้งตัว จำไม่ได้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าคนที่มาส่งคือพี่เอก เพราะพี่เอกเป็นคนเดียวที่ไม่เมา แต่พอลืมตาขึ้นมาแล้วถึงรู้ว่าไม่ได้อยู่ที่ห้องตัวเองไม่พอยังเปลือยอีก
“เหี้ย”
คนที่กำลังนอนอยู่ดีๆก็โดนผลักออกถามคนที่พึ่งตื่น
“ใครเหี้ย”
พี่เอกมองหน้าคุณเนมที่ตอนนี้ตาโตเหมือนไข่ห่าน
“อ้วน อย่าดัน เดี๋ยวพี่ตกเตียง”
คนเป็นพี่ว่าก่อนจะดึงมืออีกคนออกจากอกตัวเองแล้วดึงเจ้านายเข้ามากอด
“ทำอะไร”
คุณเนมที่ยังดูตกใจพยายามแกะมืออีกคนออกแต่ก็ไม่เป็นผล ได้แต่เสียงบ่นมาเป็นคำตอบของสถานการณ์พิลึกนี้
“ขี้เมาไง จำอะไรไม่เคยได้หรอก”

46 days left
“คุณเนมไปไหน”
วันนี้พี่เอกเข้ามาที่ออฟฟิศตอนบ่ายแต่ไม่เห็นบอสนั่งอยู่ที่เดิมถามเด็กใหม่
“ไปกรุงเทพครับ เห็นว่ากลับบ้านด้วย ไปดูทีมที่สยามด้วย”

42 days left
“กลับมาเชียงใหม่เมื่อไหร่”
พี่เอกที่พึ่งเข้ามาถึงออฟฟิศแชทไปถามอีกคนเมื่อเห็นว่าห้องกระจกของบอสยังไม่มีคนอยู่ เขาถอนหายใจหนักก่อนจะนั่งลงทำงานที่โต๊ะตัวเดิม พร้อมกับคำถามที่ถามตัวเองมาหลายวันแล้วว่าเนมเนมอยู่ได้ยังไง อยู่แบบต้องรอคนๆนึงที่ไม่รู้เขาจะหันกลับมาเมื่อไหร่ ทำไมกับเขาที่แค่รอจะเจอหน้าน้องทุกวันถึงได้รู้สึกทรมานนัก



40  days left
บอสใหญ่กลับมาจากกรุงเทพด้วยท่าทางเพลียน่าดูเพราะมาถึงตั้งแต่เช้ามืดและเข้ามาออฟฟิศต่อเลย
“ไม่มีของฝากนะ เดี๋ยวเนมสั่งกาแฟให้นะ ใครอยากได้อะไรบ้าง”
พี่เอกมองเนมคนใจดีแบบที่พาโชคบอก เนมใจดีกับทุกคน...ใจดีกับแม้กระทั่งคนใจร้ายแบบพี่เอก
“พี่เอกเอาอะไร”
บอสเดินมาจดเมนูกาแฟของคาเฟ่ชื่อดัง
“อเมริกาโน่เย็น”
คุณเนมพยักหน้าก่อนจะจดออเดอร์ลงในโทรศัพท์มือถือของตัวเอง
“ของพี่เอกไม่ใส่น้ำตาลนะ พาโชคล่ะ”
พาโชคเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์พร้อมกับตอบเจ้านาย
“มอคค่าครับ”
เอกมองบอสที่จ้องหน้าพาโชคแบบงงๆ
“ตกลงจะค่าหรือครับ”
พอพูดเสร็จก็ขำเองพร้อมกับโดนพาโชคโวยวายใส่
“คุณเนม นี่มุขเหรอครับ”
เจ้านายหัวเราะร่าก่อนจะเดินเข้าไปมองหน้าลูกน้องใกล้ๆเพราะอยากแกล้ง
“ยูริไม่อยู่นี่น่ารักนะเรา”
เอกยิ้มพลางคิดว่าถ้าไม่เกิดเรื่องขึ้น ถ้าพ่อแม่เราไม่ได้แต่งงานกันเนมจะโตมาแบบไหน จะเป็นเด็กร่าเริงมากกว่านี้ไหม จะน่ารักแค่ไหน พอคิดได้แบบนั้นถึงฉุกคิดได้ว่าการที่ตัวเองทำร้ายน้องนั้นไม่ต่างจากการทำลายชีวิตของอีกคนเลย
 
***

“ครับ?”
เจ้าของคอนโดขนาดหนึ่งห้องนอนเปิดประตูห้องมาเจอกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญในตอนดึก เนมมองหน้าแขกก่อนจะมองถุงเครื่องดื่มในมือ
“พี่หาเพื่อนดื่ม”
พี่เอกว่า เนมตอนไม่เมาจะเป็นคุณเนมที่มีความรับผิดชอบแบบที่เขาอยากให้เป็น แต่ว่าเมานั้นน้อง้วนก็ยังเป็นน้องอ้วนวันยังค่ำ
“จริงๆพี่มีเรื่องอยากคุยด้วย”
เนมมองคนที่ผ่านมาไม่เห็นอยากจะคุยอะไรเลยแถมเอาแต่หนี ในตอนนี้เนมไม่อยากเข้าใจอะไรแล้ว ไม่ใช่เพราะด้านชาหรือเลิกรักพี่มันแล้ว แต่เป็นเพราะเนมรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่คิดจะดื้อดึงอะไรอีก อย่างน้อยเราก็ยังได้เจอหน้ากันบ้าง ยังได้ทำงานด้วยกัน...สำหรับเนมแค่นี้ก็พอแล้ว
“สัญญาเช่ากี่เดือน”
คนที่เดินเข้ามาในห้องขนาดเกือบ 40 ตรม.ถามเจ้าของห้อง
“เนมซื้อไว้”
เจ้าของห้องตอบก่อนจะนั่งลงตรงโซฟาหน้าทีวีที่ฉายหนังสยองขวัญอยู่
“มาอยู่แป้ปเดียวทำไมต้องซื้อไว้”
คนเป็นพี่ถามก่อนจะนั่งลงข้างกัน เบียร์กระป๋องแรกถูกเปิดขึ้นพร้อมกับคำตอบที่ไม่อยากได้ยิน
“แล้วพี่เอกจะอยากรู้ทำไม"
เอกพอรู้ว่าน้องเริ่มถอยห่างมาได้หลายปีแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าน้องคงจะไปตามทางของน้องแล้ว แต่เขาพึ่งได้คำตอบว่าเนมแค่เว้นระยะห่างออกไปแบบที่ควรเป็น เขาดีใจนะที่น้องคิดได้แต่แปลกดีที่ในที่สุดแล้วพวกเขาก็ยังเก็บกันและกันไว้ในใวงโคจรเหมือนเดิม เนมไม่เคยคนใหม่...และเขาก็เช่นกัน
“ไม่น่ารักเลย"
พี่มันบอก พลางคิดถึงเด็กชายเนมวันนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงจะอ้อนแล้วพูดไม่หยุด พี่เอกครับ เนมอย่างนั้นอย่างนี้
“เนมไม่เคยน่ารักในสายตาพี่อยู่แล้วแหละ ถ้าจะมาเพื่อหาเรื่องก็กลับไป"
แต่คนที่ทำให้เด็กน่ารักคนนั้นเป็นแบบนี้ก็เป็นตัวเขาเอง พี่เอกยิ้มให้กับตัวเอง
“ไล่เหรออ้วน"
“เลิกเรียกแบบนี้ทีได้ไหม"
ดูเหมือนเจ้าของห้องจะเริ่มโมโหแล้ว เอกมองกระป๋องเบียร์ในมือน้องที่ถูกบีบจนบู้บี้เพราะหมดไปแล้ว
“ก็อ้วนจริง นิ่มไปทั้งตัว"
“พี่เอก!”
คนที่ถูกตวาดหัวเราะ
“กอดไม่มิดแล้ว"
พี่เอกยื่นเบียร์กระป๋องใหม่ให้ น้องรับไปทั้งๆที่ยังบ่นอยู่
“เป็นบ้าอะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็พูดมาก”
“เก็บกดไงอ้วน"
คนเป็นพี่พูดตามความจริง
“ไปอ้วนบนหัวพี่เหรอ"
พี่เอกยักคิ้วให้น้องก่อนจะตอบ
“อ้วนบนตัวพี่ หลังจะหักเอา"
คนโดนว่าขมวดคิ้วแน่นเมื่อคนข้างกันเอนตัวนอนลงบนหน้าขาของเนม
“เป็นบ้าอะไร"
เอกยิ้มก่อนจะตอบ
“จะให้พี่เป็นอะไรก็ได้ แค่อ้วนไม่ร้องไห้อีกก็พอ”

35 days left
พี่เอกเก็บของลงกระเป๋าในบ่ายวันหนึ่งก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปบอกบอสในห้องกระจก
“คุณเนม ผมกลับกรุงเทพแป้ปนะ เดี๋ยวมา"
“จริงๆพี่ไม่มาก็ไม่มีใครว่าอะไรนะพี่เอก"
ธามว่า แต่ได้สายตาพิฆาตกลับมาแทน เจ้านายที่ได้ยินว่าพี่เอกจะไปกรุงเทพเดินเอาเอกสารบางส่วนมาให้พร้อมกับถาม
“งานเข้าเหรอครับ ให้เนมไปส่งไหม"
พี่เอกยิ้มแต่ส่ายหน้าเพื่อบอกว่าไม่เป็นไร
“ทำงานเถอะ พี่เรียกแท็กซี่แล้ว"

32 days left
“เชียงใหม่เป็นยังไงบ้างลูก"
พี่เอกที่ไม่ได้กลับบ้านเกือบสามเดือนนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวที่พ่อกับแม่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ก็อากาศดีครับ"
ลูกชายคนโตตอบก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“เงินที่เข้ามาในบัญชีพ่อคือเงินเอกใช่ไหม"
เจ้าของเงินพยักหน้ารับ ก่อนจะเคี้ยวข้าวในปากให้หมด
“ผมคืน...ผมทำให้ไม่ได้จริงๆ”
พี่เอกตอบเสียงสั่น แม่กับพ่อมองหน้ากันเพราะคุยเรื่องนี้กันมาสักพักแล้ว เรื่องมันเกิดขึ้นสิบกว่าปีก่อน พวกเขาเจอลูกนอนเปลือยกอดกันในช่วงที่แต่งงานได้ไม่ถึงปี แม่ร้องไห้กับพ่ออยู่หลายวันเพราะอยากให้ลูกมีชีวิตที่ปกติ ทั้งสังคมสมัยนั้นยังไม่ยอมรับ พวกเขาเป็นเหมือนพ่อแม่ทั่วไปที่ลงทุนเลือกชีวิตให้ลูกโดยไม่ถามลูกสักคำ ในตอนนั้นคนโตกว่าอย่างพี่เอกถูกเรียกคุย เอกไม่ปริปากตอบอะไรสักคำ จนกระทั่งพ่อบอกให้ออกไปจากบ้านซะ
“เอามา 5ล้านแล้วผมจะไป”
นั่นคือสิ่งที่เด็กวัย 20 ปีหมาดๆประชด เอกคิดว่ายังไงก็ไม่มีทางหามาให้ได้ แต่เขาคิดผิด….
เมื่อสุดท้ายแม่ของเนมยื่นบัญชีเงิน 5ล้านบ้านมาให้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสาย เนมรักแม่มากนั่นคือสิ่งที่พี่เอกรู้
“เอกลูก”
พี่ชายเงยหน้ามองคุณแม่ที่เรียกชื่อเขา
“บอกเจ้าเนมกลับมาบ้านด้วยนะ แม่ไม่ได้เจอลูกสองคนพร้อมกันนานแล้ว”
ลูกชายคนโตมองพ่อกับแม่แล้วตอบรับ
“ครับ”
เขารู้ว่าพ่อกับแม่เลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องของพี่กับน้องตรงๆเพราะยังรับไม่ได้ แต่แค่นี้ก็ถือว่าใจกว้างมากพอแล้ว

30 days left
“ของฝากจากกรุงเทพ”
คนที่พึ่งกลับมาจากเชียงใหม่วางชีสเค้กก่อนใหญ่ไว้ที่โถงกลางสองอันก่อนจะหิ้วติดมือมาอีกอัน
“ผีเข้าพี่เอก”
พาโชคว่า เพราะแต่ก่อนพี่แกไปเที่ยวถึงอเมริกายังไม่มีอะไรมาฝากเลย
“มึงไม่ต้องเอา”
“เอาดิพี่!”
คนเห็นแก่กินแบบพาโชครีบบอก ธามมองเค้กในมือกับสายตารุ่นพี่ที่มองเข้าไปในห้องบอสรีบบอก
“วันนี้น่าจะเข้าสายครับ เมื่อวานเละมาก”
พี่เอกขมวดคิ้วแน่นก่อนจะบ่นแล้วนั่งลงทำงานที่โต๊ะข้างๆพาโชคเหมือนเคย
“เสียการเสียงาน”
“ให้พักบ้างเถอะครับ ผมเห็นคุณเนมทำงานแล้วเหนื่อยแทน”

***

“ทำไมไม่กลับไปกับพาโชค”
เจ้านายถามคนที่เนียนกระโดดขึ้นรถมาจนถึงห้องเนมไม่ยอมกลับไปบ้านไปกับพาโชคเหมือนเคย
“เดี๋ยวไอ้ยูมา ไม่อยากไปอยู่เกะกะเขา”
พี่เอกบอก
“แต่อยู่เกะกะเนม”
เจ้าของห้องว่าพร้อมกับยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มแล้วเอาอีกขวดให้แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“พี่นอนโซฟาก็ได้”
อีกคนว่า เนมถอนหายใจก่อนจะผลุบหายเข้าไปในครัวเล็กๆแล้วออกมาพร้อมป๊อปคอร์นไมโครเวฟหอมๆ
“ไอ้ต่อเป็นไงบ้าง ได้ติดต่อบ้างไหม”
อยู่ดีๆพี่เอกก็ถามขึ้นมา เนมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน
“สบายดี ลูกสาวสองแล้ว เนมพึ่งไปเยี่ยมมาเมื่อปีที่แล้ว”
“คิดถึงมันนะ”
เอกบอกพร้อมกับล้วงป๊อปคอร์นร้อนๆมากิน อันที่จริงตอนเรียนจบเคยเดินไปขอบคุณต่อที่ช่วยดูน้องไห้มาตลอดไปแล้ว ตอนนั้นต่อตอบมาว่าไม่ได้ดูแลให้ ก็แค่หมั่นไส้เขาที่คอยทำตัวเหมือนหมาหวงก้าง
“ที่บ้านเปิดร้านขายส่ง กิจการน่าจะดีอยู่”
เนมบอก ปีที่แล้วไปเที่ยวบ้านพี่ต่ออยูสองวันและเพราะไปหาพี่ต่อถึงได้รู้วีรกรรมถ้ำมองของพี่เอกสมัยก่อน มีถึงขนาดปีนเข้าห้องเนมตอนกลางคืนเพื่อเช็คว่าเนมเมามากหรือเปล่าด้วย เนมรู้...เพราะแบบนี้ถึงเกลียดไม่ลงสักที
“แล้วเนมล่ะ”
เนมที่อยู่ดีๆถูกถามหันไปมองหน้าพี่มัน
“หือ?”
“เนมสบายดีไหม”

29 days left
“พี่บัญชีโทรมาบอกว่าพี่เอกเอาเงินออกไปเหรอครับ”
เนมถามคนที่ยังทำเนียนขอมาค้างที่ห้อง จริงๆพี่บัญชีแจ้งมาตั้งหลายวันแล้วแต่เพราะงานเยอะเลยหลงๆลืมๆว่าจะถามแต่ก็ไม่ได้ถามสักที
“พี่คืนให้พ่อกับแม่ไปแล้ว”
“ครับ?”
พี่เอกมองแก้มขาวๆก่อนจะบอก
“นอกนั้นเป็นของเนมนะ”
เจ้าของห้องส่ายหน้า
“ไม่จำเป็นหรอก ไม่ใช่เงินเนม”
เอกเห็นว่าถ้าคุยกันเรื่องนี้ต่อคงเถียงกันไม่จบถึงได้เปลี่ยนเรื่องเสีย
“เนมอยากได้คนช่วยงานไหม เนมจะได้สบาย”
“ทำไมเนมจะต้องสบาย”
คนที่ทำงานหนักมาสิบกว่าปีถาม
“พี่อยากทำอะไรให้เนมบ้าง”
และพอได้รับคำตอบถึงได้บอกคนที่มาห้องคนอื่นแต่ทำตัวเหมือนบ้านตัวเอง
“ถ้าอยากช่วย เริ่มจากเก็บของตัวเองให้เป็นที่ก่อนเลย”
เนมบอกพร้อมกับมองถุงเท้าที่ถอดวางไว้ไม่เป็นที่ พี่เอกหน้าจ๋อยลงก่อนจะตอบน้อง
“อ่า ครับ”

26 days left
“บอสไปไหน”
พี่เอกถามเด็กใหม่ในออฟฟิศที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ไปประชุมกับลูกค้าแถวแม่ริมครับ”
คนที่วันนี้เข้ามาออฟฟิศสายเพราะเมื่อคืนมัวแต่คุยงานขมวดคิ้วแน่นก่อนจะถาม
“ไปกับใคร”
“คนเดียวครับ”
พี่เอกหันไปขอบใจเด็กคนที่ตอบก่อนจะเดินลัดเข้าไปอีกห้องที่เอาไว้สำหรับพักผ่อน และพึ่งนึกได้ว่าในขณะที่ตัวเขาเคยชินกับการมีเนมอยู่ข้างๆเนมก็คงเคยชินกับการไม่มีเขาเช่นกัน


24 days left
“พี่เอกมานั่งในห้องเนมดีกว่าไหม”
เนมออกมาเรียกคนที่นั่งทำงานหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ข้างนอกแล้วทำบรรยากาศออฟฟิศรวนไปหมด อีกอย่างก็คงเป็นความผิดเนมที่ตอนเมาคราวที่แล้วเผลอหลุดปากเรื่องพี่เอกไปว่าเป็นคนถือหุ้นรายใหญ่สุดของบริษัท เพราะมีน้องหลายคนถามว่าพี่คนที่นั่งหน้านิ่งๆแถวพาโชคทำงานตำแหน่งอะไร ทำเอาตอนนี้พี่เอกขยับตัวทำอะไรพนักงานก็หลอนไปหมด
“หืม?”
คนที่พึ่งเงยหน้าจากจอแล็ปท็อปตัวมองหน้าบอส
“นั่งข้างนอกเด็กเขากลัว”
เนมว่า ซึ่งพี่เอกไม่ได้ถามอะไรต่อแต่ลุกขึ้นเก็บของไปพลางบ่นไปพลาง
“คุณเนมไม่เห็นกลัวผมบ้าง”
และสุดท้ายแล้วก็เดินเข้าไปในห้องกระจกตามบอส
“ตามติดเป็นเงาเลย”
พาโชคเป็นอีกคนที่ไม่เกรงใจอำนาจมืดเพราะอยู่กับพี่เอกมานาน
“ไม่สังเกตเหรอพัช สองคนนั้น”
ธามเองก็เหมือนกัน ตอนนี้คนสองคนเริ่มขยับเก้าอี้เข้ามาหากันเพื่อนินทาเจ้านายกับผู้ถือหุ้น
“พี่น้องกันไม่ใช่เหรอพี่ธาม”
ธามยักคิ้วก่อนจะตอบ
“คนละพ่อคนละแม่”
“เอ้ยยย”
พาโชคที่เคยพี่เจนเปรยเรื่องพี่เอกตอนเมาๆ ทำตาโต และยิ่งตาโตขึ้นไปอีกเมื่อเห็นใครบางคนตรงโถงทางเดิน
“ออฟฟิศนี้เขาไม่ทำงานกันเหรอ”
พ่อมา...พ่อทูนหัวด้วย เห็นบอกจะมาถึงบ่ายแต่พาโชคไม่ได้คิดว่าจะโผล่มาหาถึงที่ทำงาน
“งานที่กรุงเทพไม่มีเหรอหัวหน้า”
ธามเอ่ยทักเพื่อนที่มาได้เวลา
“เอางานมาให้ที่นี่โดยเฉพาะเลยหัวหน้า”
ตอนนี้พาโชคไม่สนใจเรื่องคุณเนมแล้วเพราะเริ่มปวดหัวกับหัวหน้าสองคนนี้แทน


ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook


21 days left
“เมื่อไหร่พี่เอกจะไปหาโรงแรมอยู่สักที”
พี่เอกที่พักหลังๆโดนไล่บ่อย นอนลงบนโซฟาก่อนจะบอกเจ้าของห้อง
“ฝันดีนะอ้วน เมื่อกี้พี่ล้างห้องน้ำให้แล้วนะ”
เนมมองคนที่หลังๆมาหยิบจับทุกอย่างเป็นพ่อบ้านใจกล้าแล้วถอนหายใจ

20 days left
วันนี้เป็นวันประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้นและผู้บริหาร พี่เอก เนม ธามและยูบิมาจากเชียงใหม่เพื่อเข้าประชุม การประชุมประจำปีนี้มีเรื่องค่อนข้างเยอะ เพราะบริษัททำกำไรเยอะมาก โตขึ้นมาก ทั้งมีเรื่องเปลี่ยนตัวผู้ถือหุ้นเปลี่ยนตัวผู้บริหารเยอะแยะไปหมด จึงใช้เวลาประชุมกันตั้งแต่เช้ายันดึก
“หยุดก็เหมือนไม่ได้หยุดนะพี่”
พี่ยูทักพี่เอกที่พึ่งเดินออกมาจากห้องประชุมในตอนเกือบทุ่ม
“อือ กูก็ว่างั้น”
พี่เอกที่ลาออกจากตำแหน่งซีเนียร์เดฟรอทางพี่มาร์คถ่ายงานใหม่ให้
“ทางนี้หาคนแทนพี่ได้ยัง”
ธามถามบ้าง
“ได้แล้ว พึ่งคุยกันจบเมื่อวาน ได้มาสองคน กูกำลังทยอยส่งต่องานให้น้องเขา”
“ถ้าผมเป็นพี่นะ อยู่บ้านเฉยๆไปแล้ว”
พี่ธามบอกพร้อมกับกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 31 เหลือแต่พี่เอกกับหัวหน้าทีมเดฟที่เดินเข้ามาในออฟฟิศชั้น 29
“ให้ว่างแบบนั้นก็ประสาทตายสิ”
พี่เอกบ่น
“ต่อไปผมต้องเรียคุณเอกใช่ไหมพี่”
พี่ยูถามพร้อมกับหัวเราะ
“ไม่เรียกกูไอ้เหี้ยก็พอแล้ว”
คนตอบพูดพลางถอนหายใจให้หัวหน้าเก่า ปีนี้เห็นว่าหุ้นของธามกับยูขยับขึ้นเป็น 8% แต่สิ่งที่พี่ธามกับพี่ยูทำคือการลงทุนโดยใช้แรงตัวเอง นั่นก็คือทำงานได้เงินเดือนแถมยังได้หุ้น ถึงได้ทำงานถวายหัวมาเป็นสิบปีแบบนี้
“พี่เอกกกก”
พอเปิดประตูห้องเข้าไปเจนก็เรียกเสียงหวาน
“สวัสดีสหาย”
“ของฝากล่ะคะ”
“ทำไมต้องมีวะเจน”
คนที่พึ่งมาจากเชียงใหม่ถามน้อง แต่ถึงแบบนั้นก็ว่างสตรอว์เบอรรี่ถุงใหญ่ลงบนโต๊ะปิงปองตัวเดิม
“ทางนั้นเป็นยังไงบ้างพี่ มีสาวๆแจ่มๆไหมพี่”
พี่เดี่ยวถามพี่ใหญ่ที่ไม่ได้เจอกันเดือนกว่าแล้ว
“ชายล้วนว่ะ”
“หดหู่ฉิบหาย”
พี่บอลบอกพร้อมกับลุกขึ้นมาหาของกิน ก่อนจะถาม
“ไอ้พัชเป็นไงบ้างพี่”
พี่เอกมองหน้าหัวหน้าอยู่หน่อยก่อนจะตอบ
“ตามประสามัน”
“คิดถึงน้องมันนะ เหงาเลยเนี่ย เนอะ”
เจนพูดแล้วมองหน้าพี่ยูบ้าง แต่มันไม่แฟร์ตรงเจนได้สายตาไม่เป็นมิตรพร้อมคำพูดร้ายๆตามประสาพี่ยักษ์กลับมา
“มองทำไม เดี๋ยวจิ้มตาแตกเลยเจน”

17 days left
วันนี้เนมกับพี่เอกกลับมาบ้านพร้อมกันในรอบสิบกว่าปี รู้สึกแปลกๆอยู่หน่อยแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา กับข้าวเช้าวันนี้เต็มโต๊ะ แม่ทำเพื่อต้อนรับลูกชายทั้งคู่โดยเฉพาะ  การกินข้าวพร้อมหน้ากันผ่านไปด้วยดี พ่อขอตัวไปคุยกับพี่เอกตรงสวน เนมมองตามแต่ก็ไม่ได้ท้วงอะไร
“งานเป็นไงบ้างลูก”
“ก็เรื่อยๆครับ”
เนมตอบพร้อมกับช่วยแม่เก็บจานเข้าครัว
“ได้ยินว่าเอกยกหุ้นให้เหรอ”
“ครับ”
“แล้วพี่เอกได้อะไรเนี่ย”
แม่ถามพร้อมกับกลั้วหัวเราะ เนมหัวเราะตามก่อนจะตอบ
“ก็เงินเดือนไงแม่”
“เงินเดือนอย่างเดียวพอค่าผ่อนรถไหมนั่น”
แม่หยอกเพราะเห็นว่าพี่เอกพึ่งถอยรถสปอร์ตคันแพงป้ายแดงออกมาจอดไว้บ้านคันนึง บอกว่าให้พ่อ ตัวแม่อาจจะผิดที่เคยตัดสินใจแทนลูก แต่ไม่มีสักวันที่ไม่หวังดีกับทั้งลูกตัวเองและพี่เอก พอเห็นเขาประสบความสำเร็จแล้วก็ดีใจ หลายปีมานี่ก็คุยกับพ่ออยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่จะเห็นพวกเขากลับมาบ้านด้วยกัน แต่ก่อนเคยหวังว่าลูกจะแยกกันไปมีชีวิตของตัวเอง มีครอบครัวอบอุ่น มีหลานตัวเล็กๆ แต่ยิ่งนานวันก็ยังเห็นว่าพี่ชายคนโตไม่ได้สนใจที่จะมีครอบครัว ทั้งดูเนมเองยังฝังใจกับพี่เอกอยู่มาก ในวันที่เนมร้องไห้บอกว่ารักกันมากับพี่มาตั้งนานแล้ว แม่กับพ่อถึงได้รู้ว่าทำผิดไปมากเหลือเกิน

***

“ต้นนี้เอกเป็นคนปลูกนะ จำได้ไหม”
แม่เดินออกมาข้างนอกแล้วทักพี่ชายที่กำลังรถน้ำต้นไม้อยู่ตรงสวน ว่าแล้วก็นึกถึงวันที่นั่งปลูกต้นไม้อยู่ด้วยกัน เด็กชายในวันนั้นโตขึ้นเป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้ทีเดียว
“อ่า ครับ”
พี่เอกก็ยังเป็นคนพูดน้อยเหมือนเดิม
“แม่ทำหน้าที่แม่ได้ไม่ดีเลยใช่ไหมลูก”
แม่เลี้ยงถามพร้อมกับยิ้มเศร้า เอกส่ายหน้าเพราะเข้าใจพวกเขาดี
“ต่อไปนี้มีอะไรช่วยเล่าให้พ่อกับแม่ฟังเยอะๆได้ไหมลูก”
“ครับ”

***

“ทำไมถึงเชนยกหุ้นให้เนมแบบนั้น แล้วไหนจะขึ้นมาบริหารเองอีก ทำไมทำอะไรไม่เคยบอกเนมเลย”
เนมถามคนที่เดินเข้าห้องนอนของเนมอย่างไม่ได้รับอนุญาติ
“ก็จะมาบอกนี่ไง”
คนเป็นพี่ตอบพร้อมกับล็อคประตู เพราะรู้ดีว่าเนมติดนิสัยไม่ล็อคประตู อย่างที่อยู่คอนโดพี่ก็เป็นคนสั่งเปลี่ยนระบบล็อคอัตโนมัติที่ประตูให้ เดี๋ยวที่เชียงใหม่คงต้องทำเหมือนกัน
“ว่า”
“เดี๋ยวพี่ทำงานแทนเอง ไม่อยากให้อ้วนเหนื่อย”
คนเป็นพี่บอกพร้อมกับนั่งลงบนเตียง อีกคนที่นอนอ่านหนังสืออยู่วางหนังสือเล่มหนาลงก่อนจะหันมาถามหน้ายุ่ง
“ผีเข้าเหรอ”
“ตั้งแต่เป็น abc ก็ปากเสีย”
คนเป็นพี่ว่าแต่วันนี้เนมไม่ตบมุขอย่างเคย น่าจะเป็นเพราะกำลังโมโหจริงๆ พี่เอกขับตัวขึ้นไปบนเตียงแล้วดึงอีกคนมากอด เนมปล่อยให้พี่กอด
“ขอโทษนะอ้วน”
คนขอโทษว่าพร้อมกับซบหน้าลงกับไหล่น้อง
“มันก็เงินพี่ จะขอโทษทำไม”
เอกลูบหลังอีกคนเบาๆ
“อ้วน...พี่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา”
ไหล่ของเนมเริ่มสั่นเพราะตัวเองเริ่มร้องไห้ เป็นเวลาเดียวกับที่ไหล่ข้างขวาตัวเองเริ่มเปียก เพราะพี่ก็ร้องไห้ไม่ต่างกัน
“ขอโทษที่ทำให้เนมร้องไห้...ขอโทษที่ไม่เคยบอกอะไรเลย”
เสียงของพี่ขาดห้วงเหมือนกำลังตั้งใจจะขอโทษทั้งๆที่ตอนนี้พูดได้ไม่เต็มเสียงด้วยซ้ำ เนมซบลงกับไหล่ของอีกคนบ้างแล้วกอดพี่ให้แน่น
“ขอโทษที่ทำหน้าที่พี่ชายได้ไม่ดี”
พี่เอกลูบหัวอีกคนที่ซบลงบนไหล่เขาเช่นกัน
“ขอโทษที่เป็นแฟนที่แย่มากด้วย”
เนมเริ่มสะอื้นเป็นเวลาเดียวกันกับที่แม่เดินผ่านหน้าห้องพอดี สิบกว่าปีที่แล้วเด็กสองคอนอนกอดกันกลมในห้องนี้แต่ตอนนี้พี่น้องคู่นั้นกำลังกอดกันแล้วร้องไห้ ผนังที่นี่ไม่ได้หนานักหรอก ยิ่งถ้าเป็นเวลาดึกสงัดแบบนี้ด้วย
“พี่จะไม่ขอให้อ้วนยกโทษให้ จะโกรธพี่ไปตลอดก็ได้ เดี๋ยวพี่ง้อเอง”
คนเป็นพี่ว่า แต่เดิมเนมไม่เคยโกรธอะไรพี่เอกอยู่แล้ว เพราะเข้าใจมาตลอด  แต่ก็แค่เสียใจและน้อยใจที่ทำไมรักของเราถึงยากนัก
“งั้นเนมจะหนีไปไกลๆแล้วไม่บอก"
เสียงอู้อี้ตรงไหล่บอกออกมา พี่เอกกอดน้องแล้วโยกตัวไปมาคล้ายกับกำลังปลอบ
“อืม เดี๋ยวพี่ตามหาเอง"
“เนมจะไปมีอะไรกับคนอื่น"
เอกยิ้ม
“พี่ไม่เคยทำ ตอนนั้นพี่แค่อยากให้เนมห่างออกไป ถึงได้จ้างเด็กมา”
พี่เว้นช่วงเพื่อตรองอยู่ครู่นึงก่อนจะบอก
“แต่ถ้าเนมจะทำ… พี่จะรออยู่ตรงนี้นะ"
“เนมจะไล่พี่ไปไกลๆ"
เนมหายสะอื้นแล้ว เอกลดมือลงมาจับเอวน้องไว้พร้อมมองคุณเจ้านายที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เป็นแค่น้องอ้วนในสายตาเขาอยู่ดี
“ไล่เลย ไม่ไปหรอก"
คนเป็นพี่ว่า น้องชายแกะมือพี่ออกจากเอวตัวเองก่อนจะบอกด้วยเสียงสั่นๆ
“เนมจะเลิกรักพี่"
พี่เอกส่ายหน้าก่อนจะกดจูบลงบนแก้มแล้วกอดน้องไว้ดังเดิม
“แต่พี่ไม่เคยเลิกรักเนมเลยนะ"

16 days left
“พัชว่าพี่เอกจะกลับมาไหม”
พี่ธามถามพาโชคที่กำลังง่วนกับงาน พี่ธามกลับมาจากกรุงเทพได้สองวันแล้วแต่พาโชคยังไม่เห็นเจ้านายโผล่มาเลย
“จะมาอีกทำไม”
น้องมันงง เพราะได้ยินว่างานที่กรุงเทพก็ยุ่งมาก
“พี่วางร้อยนึง มาแน่นอน”
“เฮ้ย ผมเสียเปรียบนะ เพราะยังไม่รู้อะไรเลย”
ในระหว่างที่กำลังเถียงกัน คนที่พึ่งจะนินทาถึงก็โผล่มาพอดี
“โวยวายอะไรไอ้โชค”
พาโชคทำหน้ายุ่ง
“พี่เอก ถามจริงพี่ย้ายมาเชียงใหม่ป่ะเนี่ย”
พี่ธามยักคิ้วให้น้องมันพร้อมตอบ
“ไม่ใช่แค่ย้าย เปลี่ยนตำแหน่งใหม่เป็น ceo ด้วย”
“เหี้ย”
พาโชคที่คิดว่ามุขผู้ถือหุ้นของพี่เอกเป็นเรื่องอำกันในวงเหล้าตะโกนเสียงหลง
“มึงกล้าด่า ceo เหรอพาโชค”
พี่เอกว่าพร้อมขำ
“จริงเหรอคุณเนม”
พาโชคที่ยังไม่เชื่อพวกขี้อำหันไปถามเจ้านาย
“อืม เขามาทวงของเขาคืนแล้วพาโชค ตอนนี้เนมเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ”
บอสใหญ่ว่า พี่เอกมองคนที่บอกว่าตัวเองตัวเล็กก่อนจะตอบ
“ไม่เล็กมั้ง”
“พี่เอก!”
พอโดนคุณเนมตวาด พี่ใหญ่ก็หัวเราะจนตาหยี พาโชคหันไปมองคนนั้นทีคนนี้ทีก่อน

14 days left
“พัชว่าในห้องนั้นเขาทำอะไรกัน”
พี่ธามถามพาโชคในเย็นวันหนึ่ง พาโชคที่กำลังทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมามองเข้าไปในห้องคัณเนมกับพี่เอกก่อนจะตอบ
“ทำงานดิพี่”
พี่ธามส่ายหน้า
“เปล่า จีบกัน”
พอพูดเสร็จก็เดินออกไปปล่อยให้พัชงงอยู่นเดียว
“เอ้า”

11 days left
“พัชว่าในห้องนั้นเขาทำอะไรกัน”
วันนี้พาโชคมีสติพอเลยมองหน้าพี่ธามแล้วตอบอย่างมั่นใจ
“จีบกัน”
“เข้าไปเจอกอดกันเลยเมื่อกี้”
“เอ้ยยยย”

9  days left
“ห่างกับพาโชคเกือบสิบปี แต่ไปให้เด็กมันเล่นหัว”
พี่เอกพร้อมกับส่งขวดน้ำเย็นให้คนขี้เมาที่เริ่มสร่างแล้ว เมื่อเย็นไปบาร์กันพี่เอกปล่อยให้บอสกับำาโชคดื่มผลก็คือกอดกันเป็นเพื่อนเลย
“ก็พาโชคน่ารัก”
พี่เอกที่หวงน้องมาตลอดเหมือนหมาหวงก้างแบบที่พี่ต่อว่านั่งมองหน้าเจ้านาย
“โกรธทำไม”
เนมถาม
“หวง”
เจ้าของห้องทำหน้ายุ่ง
“หวงกับกับพาโชคเนี่ยนะ”
พี่เอกเมินหน้าหนีแล้วเดินออกไปนอกระเบียงเพราะไม่อยากให้น้องเห็นหน้ากับหูแดงๆของตัวเอง


5 days left
“วันหยุดแม่งผ่านไปเร็วฉิบหาย”
พี่เอกบ่นตอนที่ทุกคนกำลังล้อมวงกินข้าวเที่ยงกันในขณะที่ฝนข้างนอกกำลังตกหนัก
“ไม่เร็วมั้งพี่ ตั้งสองเดือน”
พาโชคว่าพี่เอกมองไอ้น้องเล็ก
“เดี๋ยวกูจะโน๊ตว่านายพาโชคอยากลดเงินเดือน”
“ทำไมเราถึงมีผู้บริหารเถื่อนแบบนี้พี่เอก”
พาโชคหงอยพร้อมกันนั้นก็เห็นคุณเนมเดินออกมาพอดี
“ผมจะฟ้องคุณเนม คุณเนมครับ พี่เอกเขา”
พี่เอกรีบส่งสายตาและเสียงโหดให้พาโชคทันที
“พาซวย ถ้ามึงบ่นอีกกูจะฟ้องหัวหน้าว่ามึงเมาบ่อย”
“พี่เอกแม่ง”
พาโชคโวยวายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี


2 days left
“ถ้าพี่ไม่อยู่จะทำไงวะ”
พี่เอกทำงานบ้านไปพลางบ่นไปพลาง เพราะเห็นว่าเนมยังนอนกินขนมอยู่ที่โซฟาไม่ขยับตัวทำอะไรเลย
“เนมก็อยู่คนเดียวมาตลอด”
คนน้องตอบ พี่เอกเดินมามองคนที่ใช้วันหยุดไปกับการนอน
“อ้วน”
สุดท้ายก็ทำได้แค่เรียกชื่อเพราะเจ้าของห้องนอนตาปรือเหมือนจะหลับอีกรอบทั้งๆที่พึ่งตื่นมาตอนสิบโมง ตื่นมากินข้าวกินขนมแล้วก็จะนอนต่อ
“อ้วน”
เนมหรี่ตามองเหมือนกับจะถามว่าเรียกทำไมอีก
“คบกันนะ”
เนมหลับตาก่อนจะตอบ
“เรายังไม่ได้เลิกกันนี่”
พี่เอกขำ ใจจริงอยากจะถามว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แต่เพราะรู้ว่ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ที่พี่รู้คือมันจะดีขึ้นกว่าเดิม
“อ้วน”
พี่เอกเรียกบอสที่หลับไปแล้ว ก่อนจะก้มลงจูบแก้มนิ่มเบาๆ เนมส่งเสียงอืออาไม่พอใจแล้วพลิกตัวหันหน้าเข้าพนักโซฟาเพื่อจะนอน พี่เอกยิ้มไปพลางบ่นไปพลาง
“กินๆนอนๆ อ้วนเป็นหมู”

***

“หาอะไร”
พี่เอกถามเจ้าของห้องที่ดึกมาแล้วแต่เดินออกมาหาอะไรสักอย่างตรงห้องนั่งเล่น
“ยาลดกรด"
เนมตอบ เพราะกินกับนอนไม่ค่อยเป็นเวลาถึงได้เป็นทั้งโรคกระเพาะทั้งกรดไหลย้อน
“กลับไปนอน  เดี๋ยวพี่หาให้"
พี่เอกลุกจากโซฟาที่อาศัยนอนมาเกือบเดือนจนปวดหลังไปหมด ก่อนจะลุกขึ้นไปหากล่องยาที่ตัวเองเป็นคนเก็บไว้ ไม่นานนักก็ถือยาลดกรดไปให้อีกคน เนมที่กำลังนอนงอตัวเป็นกุ้งลุกขึ้นมารับยาแล้วกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณครับ"
พี่เอกลูบหัวน้องเบาๆก่อนจะเอนตัวลงบนเตียงกว้าง
“ปวดหลังมากเลยอ้วน”
พี่ว่าพร้อมกับใช้มือปลากหมึกมากอดหมับ เนมที่หายแสบหน้าอกแล้วเอื้อมมือไปปิดโคมที่หัวเตียงก่อนจะห่มผ้าให้ตัวเองกับอีกคน
“นอนดีๆดิ๊”
บอสที่เป็นใหญ่ที่ออฟฟิศและน่าจะเป็นใหญ่ทั้งเรื่องในบ้านในอนาคตบอกพี่มันที่นอนกินพื้นที่เตียง พี่เอกขยับตัวเข้านอนให้เป็นที่แล้วดึงอีกคนมากอดไว้เหมือนเดิม
“ทำอะไร"
เนมถามเมื่อมือใหญ่เริ่มเลื้อยเข้ามาในเสื้อนวนตัวบาง
“ทำประจำ แค่เนมเมาแล้วจำไม่ได้”
พี่เอกว่า ถึงจะมืดแต่เนมก็รู้ว่าพี่มันกำลังทำหน้ากวนตีนอยู่อย่างแน่นนอน
“ทำไมเนมถึงจะจำไม่ได้"
เนมถาม เอกขมวดคิ้วแน่น หยุดมือที่กำลังบีบเอวของอีกคนแล้วลุกขึ้นคร่อมน้อง
“หมายความว่าไง ตลกละอ้วน"
เนมขำ ที่ผ่านมาพี่เอกคงเชื่อจริงๆว่าเนมจำไม่ได้
“พี่เอกแหละตลก ใครจะบ้าจำอะไรไม่ได้เลย"
เอกถอนหายใจเพราะบางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าจัดไปหนักขนาดนั้นน้องจะจำไม่ได้เลยเหรอ แต่อีกใจก็คิดว่าอ้วนมันจะไม่แสบขนาดนี้
“เด็กขี้โกหก"
พี่ว่าพร้อมกับซุกหน้าลงที่ซอกอุ่น พร้อมกับลากมือผ่านทั่วลำตัวขาว ร่างกายที่เต็มไม้เต็มมือของเจ้านายทำเอาคนเป็นพี่ตื่นตัวจนคับแน่นกางเกงนอน
“ขอนะอ้วน”

1 days left
-- 8 am --
“ออกไปนอนข้างนอกไป"
เนมไล่คนตัวสูงที่กอดก่ายกันอยู่ออกไป เพราะตื่นมามือซนก็เริ่มเลื้อยไปเรื่อย
“ไม่"
คนเป็นพี่ตอบ เนมที่เมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอนดึงมือใหญ่ออกจากร่างกายของตัวเอง
“กลับไฟลท์กี่โมง"
เนมเปลี่ยนเรื่องคุย
“ไม่กลับ จะย้ายตัวเองมาเชียงใหม่”
“จะย้ายได้ไง งานที่นู่นก็เยอะ”
“ไม่ไป”
พอขึ้นมามีอำนาจปุ๊บพี่เอกก็ใช้อำนาจในทางที่มิชอบทันที เนมถอนหายใจแล้วลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจก่อนจะเปลี่ยนเรื่องอีกรอบเมื่อเห็นว่าพูดอะไรไปก็ตามพี่เอกก็จะงอแงไม่อยากกลับกรุงเทพท่าเดียว
“ถ้าพี่เอกไม่กลับไปทำงานดีๆ เนมคงโกรธ"
คนเป็นพี่ที่ตอนนี้ไม่อยากห่างน้องไปไหนลืมตามามองเจ้าของห้อง
“ครับๆ”
ที่สุดแล้วก็ยอมแพ้ เพราะถ้าเนมโกรธนั่นหมายความว่าเขาอาจจะรับมือน้องไม่ไหว
“เนมคงไปส่งไม่ได้นะ มีประชุมตอนบ่าย”
พี่เอกที่พอรู้ตารางงานของเนมพยักหน้ารับ

-- 1 pm --
ทั้งๆที่รู้ว่าเนมงานยุ่ง ทั้งรู้ว่าพวกเขาโตมากเกินกว่าที่จะมาน้อยใจกับเรื่องแค่จะมาส่งกลับบ้านไปทำงาน แต่พี่เอกที่แวะนั่งดื่มกาแฟก่อนเข้าเก็ทกำลังมองโทรศัพท์ของตัวเอง จ้องมันอย่างกับว่าคนที่คิดถึงจะโทรมา และเหมือนจะได้ผลเมื่อสายเรียกเข้าขึ้นชื่อว่า
‘น้องอ้วน’
พี่เอกมือพันกันอย่างทราบสาเหตุไม่ได้ พอกดรับสายอีกฝ่ายก็กรอกเสียงถามอย่างรีบร้อน
‘อยู่ไหน’
สายอีกฝ่ายก็กรอกเสียงถามอย่างรีบร้อน
‘ร้านกาแฟ กำลังจะเข้าเกท’
พี่เอก แต่พอได้ยินเสียงหอบและเสียงตึงตังถึงได้รู้ว่าอีกคนกำลังวิ่งอยู่
‘วิ่งทำไม’
‘เดี๋ยวไม่ทัน’
ปลายสายว่า ไม่นานนักพี่เอกก็เห็นเจ้านายใหญ่กำลังยืนหอบอยู่หน้าร้าน แก้มขาวๆนุ่มๆแดงเรื่อเพราะทั้งเหนื่อยและหอบ และเมื่อสบตากันน้องก็ยิ้มกว้าง
“พี่เอก..."
เอกลุกยืนขึ้นแล้วเดินถึงตัวน้องเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีคือกอดอีกคนจนจมอกไปแล้ว
“ไหนบอกจะไม่มา”
พี่ก้มลงจูบกระหม่อมน้องเบาๆ โดยที่ลืมไปว่าตัวเองกำลังอยู่หน้าร้านกาแฟที่คนขวักไขว่
“ถ้าเป็นเนมคงจะรอพี่มาส่ง”
เนมมักจะคิดถึงความรู้สึกคนอื่นเสมอ นั่นคือสิ่งที่เขารู้มาตลอด และที่มากกว่านั้นคือเนมจะไม่ทำสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบไม่ว่เพื่อประชดหรือทำร้ายใคร เอกดึงตัวน้องออกเมื่อเริ่มรู้สึกว่ามีคนมองเยอะขึ้น
“เจอกันวันศุกร์นะอ้วน มารับพี่ด้วย"
บอสเงยหน้ามองก่อนจะตอบรับ
“อืม”
“พี่จะมาทุกวันหยุดเลย”
“ครับ”





______________


คุณเนมเป็นคนที่น่านับถือเนอะ ไม่มีคนใจร้ายที่ไหนทำลายความน่ารักและอ่อนโยนของคุณเขาได้ //ตีพี่เอก    :beat:

ออฟไลน์ เนเน่

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ไรท์ขอกอดที ขอกอดที่ทำให้หัวใจของเรามีความสุขมากขนาดนี้ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวที่ดีมากๆๆๆๆมาให้อ่านนะคะเดียวเก็บตังค์รอเล่มนะคะรักเด้อ

ออฟไลน์ may27

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 297
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
 :sad11:  น่าสงสารคู่​ เนม-เอก​ ถึงจะจบแบบแฮปปี้​ แต่ช่วงเวลาที่ทรมานมันนานเหลือเกิน......ดีที่ทั้งคู่ไม่เปลี่ยนไปมีใครใหม่...

ออฟไลน์ anythinginitt

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 184
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
พอพี่เอกปล่อยวางได้ก็เดินหน้าเต็มที่เลยนะ แต่ก็ยังคงความเป็นพี่เอกอยุ่ ชอบคู่พี่เอกกับคุณเนมมากเลยค่ะ

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
กว่าพี่เอกจะรู้ว่าต้องทำยังไงคนอ่านก็ลุ้นกันไปหมด ขอบคุณนักเขียนสำหรับสเปฯของคู่นี้นะคะ นิยายเรื่องนี้ยาวนานมากจริงๆแต่ก็สนุก หาคู่ให้คุณธามด้วยได้มั้ยคะสงสารพี่แก ฮ่าๆ

ออฟไลน์ Ashita

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 75
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ดีใจกับพี่เอก คุณเนม

ออฟไลน์ vy0Cik

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
สนุกมาก อ่านเพลินจนเจอคำว่า end แบบไม่รู้ตัว55555 ชอบทั้งสองคู่เลยค่ะ แซ่บคนล่ะแบบ อยากให้มีตอนพิเศษเยอะๆ5555
ป.ล.เป็นเรื่องที่แทรกความรู้เกี่ยวกับคอมเยอะมากแต่ขอยอมรับตรงนี้ว่ามึนมากเช่นกัน ข้ามบ้างอะไรบ้างก็ขอโทษคนเขียนตรงนี้เลยนะคะ55555

ออฟไลน์ เจ้าหญิงขี้ลืม

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-4
ดีใจกับน้องเนม ในที่สุดก็มีวันนี้ซักที
อยากตีพี่เอกแรงๆจัง ใจร้ายทำกับน้องได้ลงคอ

ออฟไลน์ Rateesiri

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 143
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
จุดพลุฉลอง  :mc4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด