หัวข้อ: ร้าย...จนรัก chapter : 30 [END] 15/08/2017 P.32

[menano]

เสียช่างคะ ขอเปลี่ยนจาก 50,000 เปน 100,000 ได้มั้ยคะ รวยจิ๊งงงงงงง ไม่เอาก้อเอาไปทิ้งงี้

[NuNam]

พระเอกเอาไปทั่วก็ไม่ไหวนะ 

[crazydoii]

สายเปย์,,,,

เสี่ยมั่วไปทั่วเลย,,,,

[viewier]

ดูเหมือนนางเอกเราจะตกหลุมพรางก่อนอะ ไม่อยากให้เผลอใจเท่าไหร่เลย
เริ่มมีอาการแล้ว อาการเหมือนจะไม่ดีซะด้วย
แต่อาจจะเป็นเพราะว่าฝั่งนางเอกบรรยาย
ถ้าเป็นฝั่งตัวร้าย เอ้ย พระเอกบรรยายอาจจะได้รู้ถึงความรู้สึกพระเอกก็ได้

[boommerang]

ผมว่าสั้นไปอ่ะ เรื่องไม่ค่อยเดินเลย

[Pa'veaw]

จะบ่นทุกตอนว่าอ่านยังไงก็ไม่เคยพองือออ

อยากอ่านตาออีกแล้วอยากรู้ว่าเขาจะยอมลฃให้กันได้ยังไง

รอตอนต่อไปนะคะ

[Rhythm]

อยากอ่านพาร์ทของเสี่ยช่างบ้าง 

[owlseason]

สงสัยเหมือนกันว่ารู้ว่าเอาไปให้ปอนด์ แต่ไม่รู้ว่าเอาไปให้ทำไมน่ะหรอ
 
เสี่ยขาาาา หรือเสี่ยจะรู้แต่ไม่สน เพราะเดี๋ยวไม่มีเหตุผลไปแกล้งน้อง

[Pakeleiei]

อยากเห็นน้องทิ้งคุณช่างจริงๆ
หมั่นไส้5555555555

[Pupay]

ตอนนี้ทีมน้องน่าน เกลียดเสี่ยช่าง ไม่ชอบพระเอกเอาไปทั่ววว 
แต่ต่อๆไปเสี่ยต้องหลงเด็กแน่นอนนนนน รอติดตามจ้า

[HerBerry]

 

[withmeto_PJ]

สวัสดีค่ะ เราตามอ่านรวดเดียวเลย อยากบอกว่าตกหลุมรักเรื่องนี้อย่างจัง ชอบบบบบบบบบ

อ่านแล้วอยากอ่านอีก โอ้ยยยยยยยยย มันดี เราชอบพล็อตประมาณนี้

รอนะคะ มาอัพไวไวน้า เราจะติดตามไปเรื่อยๆจนจบเลย อ่านแล้วจะเม้นให้ทุกตอนเลยค่ะ ขอแค่ไม่ทิ้งกัน

ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า รอตอนหน้าน้าาา

[kun]

อย่าป๋าไม่จบแค่อาบน้ำหรอก ใช่มะ ขยายด่วนนนนนนนนนน
วันนี้ต่อเลยได้มะ

[milky way]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ

[เต่าตุ่น]

ร้าย...จนรัก  chapter 9



“เร็ว”มันเร่งเมื่อเห็นผมยังยืนอยู่ที่เดิม สุดท้ายก็เลยต้องจำยอมเดินกลับมาหามันที่อ่างอาบน้ำ ตอนนี้มันเปลือยทั้งตัว ทำเอาผมอายแทนเลย ไอ้แก่นี่ หุ่นดีๆจริงๆ อายุก็ขนาดนี้แล้วแต่มันยังมีซิกแพคเป็นลอนเรียงตัวอย่างดี คนรวยจำเป็นต้องมีดีทุกเรื่องเลยหรือไง



“สระผมให้หน่อย”มันลงไปในอ่างที่มีฟองขาวๆลอยอยู่  กลิ่นครีมอาบน้ำหอมเย็นๆโชยไปทั่วห้องน้ำ มันหันหัวมาทางที่ผมยืนอยู่ เอนตัวนอนอย่างสบายอารมณ์



 ผิดกับผมที่ยืนสาปแช่งมันอยู่นานสองนาน  จนมันเร่ง ถึงยอมเดินไปเอาแชมพูมาสระผมให้มัน



“ทำดีๆ”มันบอกเมื่อผมเปิดน้ำจากฟักบัวที่ติดอยู่กับอ่างอาบน้ำเอามาฉีดใส่หัวมันอย่างแรง โดยไม่สนใจว่าจะเข้าตามันหรือไม พอเสร็จผมก็เอามาแชมพูมาบีบใส่มือแล้วลงมือสระผมมันแรงๆ



“ถ้าทำดี คืนนี้จะไม่ทำ” ผมหยุดมือตัวเองที่กำลังทึ้งหัวมันอย่างบ้าคลั่งลงทันที เมื่อเจอข้อเสนอที่ดีที่สุดของคืนนี้



“อย่าผิดคำพูด”ผมบอกลงมือสระผมให้มันเบาๆ



“หึ ทำให้ดีๆก่อนค่อยมาทวง”ผมทั้งสระ ทั้งเกา ทั้งนวดหัวให้มัน ทำสารพัดกินเวลากว่า10นาทีจนสุดท้ายมันก็สั่งให้พอเลยหยุดมือ พอล้างหัวให้มันเสร็จผมก็เตรียมตัวไปนอนอย่างสบายใจ แต่จู่ๆมันก็หันมาดึงแขนผมตอนที่ผมกำลังจะลุกพอดี เลยทำให้เสียหลักล้มลงไปในอ่างแทบจะหน้าทิ่มเลยก็ว่าได้



“ไอ้เหี้ย!”พอตั้งหลักได้ก็ด่ามันเลยอันดับแรก พูดยังไม่ทันจบดี มันก็ใช้มือบีบแก้มผม



“อย่าด่า”มันกดเสียงต่ำ บ่งบอกว่าไม่ชอบใจ ก่อนจะปล่อยมือออกจากหน้าผม ผมที่ตอนแรกอยู่ในชุดนอนขายาวแขนยาวก็เปียกไปทั้งตัว รู้สึกหนาวขึ้นมาแทบจะทันที



“ไหนบอกจะไม่ทำอะไรไง!”ผมดันตัวออกจากมันเพราะถึงอ่างจะจุได้2คนสบายๆ แต่ก็ไม่ได้มีพื้นที่มากมายอะไร ผมหมุนตัวกลับพยายามจะปีนขึ้นจากอ่างอาบน้ำ



“ก็บอกว่าถ้าทำดี แต่เมื่อกี้ยังไม่ดีเลย”มันบอกดึงตัวผมเข้ามาชิดอกมัน  ตอนนี้แผ่นหลังของผมเลยแนบไปกับอกมันเต็มๆ ผมพยามแกะไอ้แขนปลาหมึกนั่นออก แต่ยิ่งแกะมันก็ยิ่งรัด จนสุดท้ายผมก็เริ่มหมดแรง ปวดหัวขึ้นแถมยังหนาวอีก



“อย่า”ไอ้แก่เอื้อมมือมาดึงกางเกงนอนขายยาวขอบยางยืดของผมออกอย่างว่องไว  ส่วนผมก็แทบไม่มีแรงห้ามมันเลย สุดท้าย ผมก็เหลือเพียงเสื้อนอนอยู่บนตัว ตอนนอนผมไม่ใส่ชั้นใน เพราะเดี๋ยวไอ้แก่มันต้องมาถอดแทบทุกคืนเลยไม่รู้จะใส่ไปทำไม ถึงจะรู้ว่ามันจะทำ แต่ผมก็ไม่ชินเรื่องพวกนี้หรอกนะ



“ถ้าให้ความร่วมมือดีๆจะทำแค่รอบเดียว แล้วจะปล่อยไปนอน”มันเอื้อมมือมาจากข้างหลังปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกจนหมด แต่ไม่ได้ถอดออกไป



สุดท้ายผมก็ต้องจำยอมให้มันทำ เพราะไม่มีแรงขัดขืนเท่าไหร่



เซ็กครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านๆมา  ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป จนสุดท้ายผมก็มีอารมณ์ร่วมด้วย  นั้นเป็นเรื่องเดียวที่ผมไม่ชอบใจ   เพราะครั้งนี้ผมไม่ได้เมา ผมไม่ควรรู้สึกดีกับเซ็กส์ที่มันมอบให้



“อ๊ะ ... อ่า อื้มมมมมมม”สุดท้ายผมก็ปลดปล่อยออกมา พร้อมกับที่มันฉีดของเหลวร้อนๆเข้ามาในตัวผม



“รอบเดียว”ผมรีบหันไปบอก เพราะรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อในตัวผมที่ควรจะอ่อนตัวลง แต่ตอนนี้กำลังแข็งตัวอีกครั้งทั้งๆที่อยู่ในตัวผม



“โอเค”มันถอนท่อนเนื้อออกจากช่องทางด้านหลัง ผมรู้สึกได้ถึงน้ำของมันที่กำลังไหลออกตามมา



“ทะ...ทำอะไร”ผมรีบขยับตัวหนี เมื่อมีบ้างอย่างเข้ามาในร่างกาย อีกครั้ง



“แค่จะเอาออกให้”นิ้วเย็นๆถูกใส่เข้าแทนที แล้วหมุนควงไปรอบๆ ผมรู้สึกเสียวไปทั่วทั้งตัวจนต้องเกาะขอบอ่างเอาไว้



“อ่ะ”นิ้วยาวครูดไปตามผนังด้านในจนต้องเกร็งหน้าท้อง แล้วยังไปโดนจุดๆนั้นหลายครั้งเหมือนจงใจอีก



“พะ...พอ”ผมพยายามจะถอยสะโพกหนี แต่มันกลับจับยึดไว้แน่น ก่อนจะเพิ่มความเร็ว และจำนวนของนิ้วเข้ามาในร่างกายผม



“ทำไมล่ะ มันยังออกไม่หมดเลยนะ” มันโน้มตัวมากระซิบที่ข้างใบหูก่อนจะกัดเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อ เสื้อของผมถูกถกขึ้นมากองที่ต้นคอ ก่อนจะสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนๆที่กำลัง ดูดดุน สร้างรอย ความเสียวตีขึ้นมาจนถึงอก แก่นกายของผมเริ่มแข็งตัวทั้งๆที่ยังไม่รู้แตะต้อง นิ้วของมันครูดไปมา จงใจกดย่ำตรงจุดที่ไวต่อความรู้สึก ผมเกร็งหน้าท้องเพื่อรองรับอาการณ์วูบวาบที่แล่นไปทั่วทั้งตัว



“น่าจะออกหมดแล้ว”จู่ๆมันก็ถอนนิ้วออกจากร่างกายผม ตอนที่ผมกำลังจะเสร็จ อึดอัด มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่น้องชายของผม รู้สึกปวดตุบๆไปหมด



“ทะ..ทำไม”ผมอยากจะถามว่าทำไมมันมันถึงหยุด แต่สติที่เหลือเพียงเล็กน้องก็ฉุดให้ผมควบคุมตัวเอง ไม่ถามออกไปจนจบประโยค ถ้าถามออกไปจนหมด มันก็เหมือนผมกำลังร้องขอมันน่ะซิ



“ก็สัญญาแล้วนี่ว่าจะทำครั้งเดียว”มันบอกลุกขึ้นยืนเตรียมออกจากอ่าง ผมนั่งลงไปในอ่างพยายามนวดแกนกายของตัวเองเบาไม่ให้มันรู้ ผมไม่มีวันร้องขอมันเด็ดขาด



“เด็กไม่ดี”มันดึงผมให้ลุกขึ้นยืนตามมัน “ดือด้านจริงๆ”มันจับผมให้หันหน้าเข้ากำแพง โกงสะโพกมาด้านหลังเล็กน้อย



เพี๊ยะ!



ผมสะดุ้งทันทีที่มันตีก้นผม ถึงจะไม่แรงมากแต่มันก็เจ็บอยู่ดี



“อ๊ะ”มันสอดท่อนเนื้อของมันเข้ามาทีเดียวจนสุดความยาวก่อนจะขยับตัวเข้าออกรุ่นแรง จนขาผมแทบยืนไม่ไหว โชคดีที่มีราวแขวนผ้าเช็ดตัวให้เกาะ

มันขยับตัวเข้าออกรุนแรง จงใจกระแทกให้โดนจุดนั้นในตัวผมซ้ำๆ



“อืมมมมมมม”เสียงคางแหบต่ำของมันทำเอาผมหน้าร้อนวูบวาบ ขาของผมถูกยกขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะมันจะกระแทกรัวเร็ว จนผมหายใจไม่ทัน



“อ๊า/อื้มม”ไม่นานทั้งผมและมันก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน



ขาผมอ่อนแรงสติที่มีอยู่น้อยนิดก็ดับลง



 “ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ คงเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอและก็เจออากาศเย็นเลยทำให้ไม่ได้สบาย ผมฉีดยาบำรุงให้แล้วเดี๋ยวดีขึ้นครับ”ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีผู้ชายใส่สูทวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่บนเตียงข้างๆผม เห็นไอ้แก่ที่กำลังยืนกอดอกพิงโต๊ะทำงานอยู่ในชุดนอนของมัน  พอคนที่ดูเหมือนจะเป็นหมอออกไปมันก็เดินเข้ามานั่งที่เตียง กอดอกมองผมที่ลืมตาจ้องมันอยู่ รู้สึกร้อนไปทั้งตัวแถมยังปวดหัวสุดๆ



“กี่โมง”ผมถาม วันนี้ผมมีเรียน8โมงซะด้วยซิ



มันไม่ตอบแต่เดินไป ดึงม่านปิด และปิดไฟในห้องตัว ผมพยายามจะลุกขึ้นมานั่งแต่ก็โดนมันกดหัวลงไปที่หมอน  และมันก็ขึ้นมานอนข้างๆผม   แขนยาวเกี่ยวเข้าที่เอวเพื่อเป็นการล็อกไว้ไม่ให้ขยับหนี ผมไม่มีแรงมากพอที่จะปัดออกเลยหลับลงไปอีกครั้งทั้งๆแบบนั้น



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>



ตื่นมาอีกทีที่นอนข้างๆก็เย็นชืดแล้ว พอได้นอนเต็มอิ่มก็รู้สึกดีขึ้นมาเลย พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งรู้สึกขัดๆที่สะโพกยังไม่หาย มองไปโต๊ะข้างเตียงก็เห็นโถ เซรามิคใบใหญ่พร้อมกับถ้วยใบเล็ก พอลองเปิดดูก็เหมือนเหมือนข้าวต้ม อะไรสักอย่างที่มีเครื่องเยอะแยะมากมาย มีช้อนกับตะเกียบอยู่ในห่อพลาสติกสีทองดูหรูหรา คงสั่งมาจากภัตคานที่ไหนสักแห่ง ผมไม่รู้ว่ามันตั้งอยู่ตรงนี้นานหรือยัง แต่ดูเหมือนมันจะยังร้อนอยู่เพราะแค่เปิดฝาก็มีไอร้อนโชยออกมา  มองดูดีๆจะเห็นว่ามีกระปุกยาอยู่ด้วย อ่านดูก็รู้ว่าเป็นวิตามินไม่ใช่ยาอะไร



ผมพยุงตัวเองเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา  โทรหาไอ้แชมป์เพื่อฝากเก็บงาน จากนั้นก็ยกโถข้าวต้มออกมา ตักกินหน้าทีวี  เพิ่งมองดูนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้บ่าย3แล้ว ถึงว่าทำไมหิว



ผมกินข้าวต้มนั้นจนเกือบหมดโถ   แล้วก็หลับไปทั้งๆแบบนั้น รู้สึกว่าเป็นครั้งแรกที่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่



ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะพี่ปอนด์โทรหา ถามเรื่องที่ผมไม่สบาย แต่พอไปที่ห้อง ที่หอเก่าผมก็ไม่มีใครตอบ พี่ปอนด์ไม่รู้ว่าผมย้ายมาอยู่ที่นี่  ผมเลยหาเรื่องแถไปว่าผมไม่ได้อยู่ห้องกว่าแกจะยอมเข้าใจก็กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง



คุยกับพี่ปอนด์เสร็จ ผมก็ชักหิวเดินไปที่ห้องครัวกะจะทำอาหารกินเอง แต่ก็เจอเข้ากับถุงกระดาษใบใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ผมยังไม่เห็นว่ามี เปิดดูก็พบ กล่องอาหาร 4-5ใบ หนึ่งในนั้น มีกุ้งบลูล็อบเตอร์ของบาร์ที่ผมเคยไปกับไอ้แก่นั้นด้วย พอเปิดตู้เย็นว่าจะเอาอาหารอย่างอื่นแช่ไว่ก่อน ก็เห็นเจอลลี่ส้มอันใหญ่ ที่มีกระดาษโน้ตแผ่นเล็กติดไว้ว่า [อย่าให้เห็นว่ากินไม่หมด] ด้วยรายมือยุ่งๆ



“ขนมเด็กๆ”แต่มือก็ดันหยิบมันออกจากตู้เย็นแล้วนั่งกินที่หน้าทีวี จนหมด



ผมไม่ได้ดีใจหรอกนะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ! เพราะที่ผมไม่สบายก็เพราะมันนั้นแหละ!



ไม่รู้สึกขอบคุณอะไรทั้งนั้น



ช่างอิ่นpart



“ไปจัดการให้เรียบร้อย”ผมบอกอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อดูรายงานจากลูกน้อง ภาพถ่ายสามสี่ใบ แสดงให้เห็นคนไม่หวังดีที่รอบเข้ามาในโรงงานแล้วกีดยางรถบรรทุกขนส่งสินค้านับ10คัน ของโรงงานที่ชลบุรี นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เกิดเหตุการณ์ประมาณนี้ ผมไปแจ้งความมาแล้วหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ทำอะไรแทบไม่ได้ ในเมื่อวิธีทางกฎหมายมันใช่การไม่ได้ ก็คงต้องใช้กฎของผมแทน



ผมได้แต่นั่งหงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่ผมเทคโอเวอร์บริษัทนี้มา  ไม่จบไม่สิ้นสักทีคงต้องทำให้เด็ดขาดจริงๆแล้ว



พอหงุดหงิดแบบนี้ก็คิดถึงคนป่วยที่นอนซบอยู่ที่คอนโด ปานนี้ไม่รู้ตื่นหรือยัง  เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่เลยทำให้ผมอดสนุกกับมันเลย



เมื่อวานผมยุติความสัมพันธ์กับพลอย ผมโทรเรียกเธอมาแล้วมีอะไรกับเธอเป็นครั้งสุดท้าย แต่ระหว่างนั้นมันดันโทรมาตอนกำลังเข้าได้เข้าเข็มพอดี โมโหอะไรกับเงินแค่50000ผมไม่ได้ตั้งใจให้เงินเพื่อเป็นค่าตัวอะไร แค่มานึกขึ้นได้ว่ามันไม่ได้ทำงานอะไรเลยก็เลยคิดว่าเงินที่ที่บ้านมันส่งให้แค่น้อยนิดนั้นจะไปพอใช้อะไร เลยให้ไว้เพื่อมันจำเป็นต้องใช้  ก็แค่ค่าขนมนิดๆหน่อยๆ แต่มันก็ดันโทรมาโวยวายยกใหญ่



มีอย่างที่ไหน ให้เงินดีๆยังจะไม่เอา



“สำคัญมากหรอค่ะ”พอคุยกับมันเสร็จก็ทำเอาผมหมดอารมณ์ เลยลุกจากตัวพลอยแล้วเดินไปใส่เสื้อคลุม เธอคงเห็นท่าทีของผมที่ผิดแปลกไปเธอเลยถามอย่างอดไม่ได้



ผมไม่ได้ตอบ แต่เดินไปหยิบซองเงินที่เตรียมไว้ให้ เป็นเงินค่าตัวงวดสุดท้าย



เธอรับซองไปแล้วเปิดเช็คทันที



“ทำไมเยอะจังค่ะ”เธอลุกขึ้นมากอดผมจากด้านหลังหอมแก้มผมซ้ายทีขวาทีอย่างดีใจ ทรวงอกอวบอั๋นดุนดันอยู่ที่แผ่นหลังของผม



“นี่เป็นเงินค่าเสียเวลา”ลุกเดินไปรินวิสกี้ใส่แก้ว”ครั้งสุดท้าย”ผมบอกเสร็จก็ยกเหล้าขึ้นจิบ



“อะไรนะค่ะ!”เธอร้องถามออกมาอย่างลืมมารยาท ผมไม่ชอบให้ใครมาเสียงดังใส่ ผมเลยหันไปมองเธอดุๆ จนเธอทำหน้าสำนึกผิด



“มีอะไรไม่เข้าใจ”ผมถามเพราะไม่เข้าใจว่าเธอจะถามเรื่องพวกนี้ทำไมหรือผมพูดไม่ชัดเจนพอ



“เสี่ยจะทำแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ พลอยรักเสี่ย”เธอรีบลุกจากเตียงทั้งๆที่ตัวเปล่าเปือยเดินมากอดผม



“หรือพลอยทำอะไรให้เสี่ยไม่พอใจค่ะ พลอยขอโทษ ยกโทษให้พลอยนะ “เธอว่าพยายามออดอ้อนอย่างที่ชอบทำเวลาอยู่กับผมเป็นประจำ



“เปล่า แต่ผมแค่เบื่อแล้ว หวังว่าคงเข้าใจ หลังจากนี้เธอมีอิสระแล้วเงินที่ให้ไปคงพออยู่ได้สบายๆอีกหลายเดือน ถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายในช่วงเวลาที่เธอหาคนรับเลี้ยงใหม่ “ผมบอกก่อนจะยกของเหลวสีอัมพันในแก้มขึ้นดื่มเป็นครั้งสุดท้าย



“พลอยไม่ยอม!”เธอปล่อยแขนที่โอบกอดผมพร้อมทำท่าทางไม่พอใจอย่างมาก



“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน!”ผมตรงเข้าไปบีบปากเธอเพื่อเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย เธอดิ้น พยายามให้หลุดจากมือของผม แต่ผมไม่ยอมปล่อย



”เธอจะยอมไม่ยอมไม่ใช่เรื่องสำคัญ คนที่มีสิทธิ์หยุดทุกอย่างคือฉันไม่ใช่เธอ อย่าลืมว่าข้อตกลงของเราคืออะไร และอย่าพยายามทำอะไรให้ตัวเองต้องเดือดร้อน สำหรับคนที่ฉันไม่สนใจแล้วฉันไม่ไว้หน้าหรอกนะ”ผมบอกก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แล้วเดินออกจากห้องไป ได้ยินเสียงกรีดร้องกับเสียงข้าวของแตกตามหลังมา แต่ผมไม่ได้สนใจมากนัก



จริงๆเหตุผลหลักๆก็คือผมเบื่อเธอแล้วและตอนนี้ผมแทบไม่ได้มีอะไรกับใครเลยนอกจากคนดื้อด้านนั่น



ส่วนเรื่องระหว่างเธอกับน่าน จริงๆผมไม่ค่อยสนใจเรื่องก่อนหน้านี้เท่าไหร่ แค่ตอนนี้มันมาอยู่เป็นของผมก็พอ  เพราะบ้างครั้งการไม่รู้อะไรก็ทำให้สนุกกว่า(ถึงจริงๆก็รู้เรื่องทุกอย่างแล้วก็เถอะ)



“จัดการให้เรียบร้อย”คอนโดนี้ผมเป็นคนซื้อ เพื่อไว้สำหรับพาเด็กมานอนด้วย  มันไม่เหมือนกับคนโดที่ผมซื้อให้อีกคนที่ปานนี้คงนั่งสาปส่งผมจนไม่เป็นอันเรียนอยู่ แค่คิดก็พาให้อารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว  แค่คิดว่ามันกำลังหน้างอเพราะโดนขัดใจก็ทำเอาอยากจะรีบไปแกล้งมันต่ออีก



“ภาค”ผมเรียกลูกน้องคนสนิทเข้ามา ไม่กี่วินาทีต่อมาร่างสูงใหญ่บึกบึนของภาคก็เข้ามายืนตรงหน้าผม



“ครับ นาย”



“ไปตามดูน่าน”ผมสั่งอย่างอารมณ์ดี แอบอยากรู้ว่ามันจะทำยังไงกับเงินที่มันไม่ต้องการ



ผมกลับไปเข้าบริษัทดูเอกสารต่างๆจนแทบลืมเวลา ผ่านไปเกือบครึ่งวัน ภาคก็โทรมารายงานเรื่องที่ผมให้ไปดู ปรากฏว่า ไอ้คนดื้อด้านนั้น มันดันเอาเงินที่ผมให้ไปถวายไอ้รุ่นพี่แสนดีจนหมด มิหนำซ้ำยังจะไปยืนกอดกันกลมกลางมหาลัยอีก ทำเอาผมเดือดจนแทบจะไปลากมันมายำยีให้ราบจำ ว่าเป็นของใคร เมื่อวานอุตส่าห์ให้พัก แต่ดูเหมือนว่าแค่จากกันวันเดียวนารีผมก็เป็นอื่นไปซะแล้วแบบนี้ควรจะปล่อยให้พักอีกหรือไง



แต่สุดท้ายก็มีงานด่วนเข้ามาจนผมไม่สามารถไปกลั่นแกล้งมันตามที่ผมต้องการได้ กว่าจะเสร็จงานก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน



ตรงมาหามันที่คอนโด แต่มันก็ดันหลับไปซะได้ เห็นตัวอุ่นๆใจจริงก็อยากให้พัก แต่ความอยากสั่งสอนมันดันมีมากกว่า ถกเถียงกันเรื่องเงินสักพักก็มีประเด็นใหม่เข้ามา



มันไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมที่ติดตัวผมมา



แค่นั้นก็ทำเอาผมอารมณ์ดีจริงๆ



หลังจากนั้นผมก็ลงโทษมันจนสมใจ จนมันสลบคาห้องน้ำ ตกใจเหมือนกันเพราะครั้งนี้ผมทำไม่ได้รุนแรงอะไร แถมมันก็ยังให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีด้วย พออุ้มมันเท่านั้นแหละถึงรู้ว่าตัวมันร้อนแค่ไหนๆทั้งๆที่ยังเปียกอยู่แต่ตัวก็ยังร้อนขนาดนี้ ดูท่าจะไม่ดี ผมเลยโทรตามคุณหมอที่ดูแลผมประจำมา ถึงจะดึกแต่นั้นก็ไม่เป็นปัญหา เพราะค่าตอบแทนที่ผมให้สมน้ำสมเนื้อแน่นอน



คิดไว้ว่าจะนอนกกมันทั้งวัน แต่ก็ดันมีเรื่องสำคัญมาขัดแผนอีกจนได้



End ช่างอิ่น



TBC.



"อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน"  คนที่ขึ้นเสียงได้มีแค่น้องน่านคนเดียวใช่ไหม 555555

ตอนหน้าเรื่องจะเริ่มเดินเเล้วหลังจากชิวกันมาเกือบ10ตอน

เตรียมคะเเนนสงสารไว้ให้เสี่ยชางด้วยนะครัช

[Pupay]

เสี่ยช่างดูดีขึ้นมานิดเดียว แต่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ไม่สงสารหรอก ชิๆๆ
น้องน่านจัดหนักๆเลยค่ะ จะได้หลงโงหัวไม่ขึ้น
ขอบคุณค่า

[puiiz]

 

[Pa'veaw]

เสี่ยชอบเค้าแล้วละซี่

รอให้คะแนนความสงสารเสี่ยคะ

[์ำNeFuji]

หมั่นไส้อีเสี่ยจริงๆเลย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เสี่ยโยกโย้ แกล้งน่าน
ทำดีๆก็แล้วหาเรื่องยุ่งกับน่าน
พูกไม่เป็นคำพูด รอบเดียวไม่จริง
เอาน้ำออกให้แต่ก็ย้ำจุดกระสันต์ 
จนจบสองรอบ น่านสลบเลย
หลงน่านและ เลยเบื่อพลอย เลิกพลอย
แถมน่านได้อยู่คอนโดหรู
เสี่ยไม่เคยพาใครมาด้วย
       
 

[yowyow]

 

[sirin_chadada]

เกริ่นมาขนาดนี้แปลว่าช่างอิ่นจะโดนหนักเหรอ

[DeShiWa]

พลอยเธอตกกระป๋องแล้ว555

แล้วหล่อนก็ไปดูดเงินจากพี่ปอนด์ต่อ

พ่อพระเอกเริ่มเป็นผู้เป็นคน

มาดพระเอกเริ่มฉายแวว

ส่วนน่านคนปากแข็ง

[analogue]

น่ารักๆ

ติดตามครับ

[Veesi3]

เรื่องน่าติดตามมากจ้า เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกกกก อ่านสะดุดนิดนึงแต่เดาคำได้จ้า

[viewier]

เสี่ยจะโดนน่านทิ้งหรอ ไม่น่าจะใช่
คำว่า คะ กับ ค่ะ ยังเขียนผิดอยู่นะคะ

[BAKA]

ใช่ น้องน่านเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ขึ้นเสียงใส่เสี่ยช่างนะ!

5555555

[Pakeleiei]

ยังไงเสี่ยก็ยังดีในสายตาเรา
 

[kukwan]

สนุกดีค่ะ แต่ยังมีผิด พวกคะ ค่ะ อยู่นะคะ

[▶August5th◀]

อยากอ่านอีกอ่ะ เหมือนมันยังไม่พอ 555+

เสี่ยก็ใจดีเนอะ หลังๆนี่อารมณ์ดีเพราะเด็กดื้อน่านบ่อยนะเสี่ย
ระวังตกหลุมนะ 555+