หัวข้อ: ร้าย...จนรัก chapter : 30 [END] 15/08/2017 P.32

[monoo]

 

[์ำNeFuji]

ค้างงงง รู้สึกเสียดายที่อ่านถึงบรรทัดสุดท่ายของตอน 5

[orange_object]

อยู่ๆก็พามากินข้าว เสี่ยคะคิดไรอยู่ จะต้อยเด็กใช่มะ มีตามไปถึงมหาลัยด้วย โหยยย นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ อย่ายอมง่ายๆนะน่าน เสี่ยมันร้ายแค่ไหนอย่าลืมนะ ต้องเอาให้ตาย/สายเสี้ยม 5555

[boommerang]

มาน้อยตอนเกินไปคนับ อัพรัวๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้

[เต่าตุ่น]

ร้าย...จนรัก  chapter 6



“จะกินก็สั่งเอา”ไอ้แก่พูดขึ้น มันคงเห็นผมชะเง้อคอมองแต่พนักงานด้วยใบหน้าหิวโหยและสังเกตุได้จากสภาพจานที่ผมกินก็สะอาดสะอานจนไม่ต้องล้างเลยยังได้



หลังมันพูดจบพนักงานก็เดินมาเหมือนรู้ ผมสั่งกุ้งเหมือนเดิม แค่นั้นและขอเบียร์เพิ่มด้วย คือเบียร์ที่นี่ก็อร่อยมาก มันไม่ขมบาดคอแต่ขมนิดๆมีความหวานที่ลงตัวรับกับกลิ่นข้าวหมักหอมๆ คือ ไม่ใช่เบียร์ตามเซเว่นแน่นอน



ผมห่วงกินมาก ไม่ได้สนใจไอ้มือปลาหมึกที่ลูบไปลูบมาที่ก้นของผมเลย กินจนหมดก็ยังรู้สึกไม่พอ นี่ถ้าแม่ผมรู้ว่ากินของแพงขนาดนี้ต้องเป็นลมไปแน่ๆ และสุดท้าย ไอ้แก่ก็สั่งมาให้อีกจาน เพราะคงทนไม่ได้ที่จะเห็นผมเลียจานล่าสุด สักพักจู่ๆเซฟก็เดินมาที่โต๊ะโดยมีไอ้ยักษ์คนหนึ่งไปพาตัวมา เป็นคนไทยครับไม่หน้าเชื่อเลย



“อาหารอร่อยมากเลยครับโดยเฉพาะน้ำสลัดซีฟูดนี่สุดยอดมากเลย”ผมพูดกับเขาด้วยความนับถือ เขาตอบรับยิ้มอย่างสุภาพ  แต่ก็ดูเหมือนเกร็งๆคอยหันไปทางไอ้แก่ที่ทำหน้าเดียวทั้งคืนเหมือนรออะไร



“ทำยังไงครับ ถ้าไม่ว่าอะไรบอกเคล็ดลับหน่อยได้ไหมครับ”ผมกระตือรือร้นมาก เพราะผมชอบทำอาหารมาเจอของอร่อยขนาดนี้จะพลาดได้ไง เขายิ้มๆแล้วหันไปมองไอ้แก่เหมือนรอคำสั่งว่าจะบอกดีหรือไม่ดี



“สูตรล่ะ500,000เลยนะ”มันบอกเหยียดยิ้มนิดๆ ได้โอกาสให้ผมได้ผลาเงินมันทันที



“จ่ายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”ผมบอกแบบเหยียดๆ มันหัวเราะหึๆแล้วพยักหน้าให้เซฟบอกได้ เซฟไปจดสูตรและเอาตัวน้ำสลัดซีฟู้ดใส่โถแก้วสวยๆมาให้ด้วย



“ยิ่งผ่านไปแต่ล่ะวัน รสชาติจะยิ่งเข้มข้นขึ้นเลยล่ะครับ”ผมรับโหลมาถือรู้สึกเหมือนมีทองในมือ   ผมกล่าวขอบคุณ เสร็จเขาก็กลับไปทำหน้าที่ต่อ ผมถือโหลหมุนไปมาแบบนั้นราวกับเป็นของล้ำค่า จนไอ้แก่เอือมมันเลยให้ลูกน้องเอาไปเก็บไว้ก่อน



เมื่ออิ่มท้องผมก็นั่งจิบเบียร์ไปเรื่อย รู้สึกว่าผ่อนคายที่สุดตั้งแต่อยู่กับมันมา



ไม่รู้ดื่มไปเท่าไหร่   แก้วแล้วแก้วเล่าเข้าห้องน้ำหลายรอบ จนรู้สึกทางเดินเอียงๆหรือเปล่านะ



ช่างอิ่น past



ผมกำลังนั่งมองไอ้เด็กอวดดี ที่เริ่มนั่งโอนไปเอนมาตามจังหวะดนตรีเพราะอาการเมา  นึกย้อนไปถึงต้นเหตุที่ทำให้มันมานั่งหัวโด่อยู่ที่นี่



วันหนึ่งระหว่างที่ผมกำลังนัดเด็กคนหนึ่งมาระบายความไคร่อย่างเคย ผมเป็นพวกไม่ชอบยึดติด ไม่ชอบความสัมพันธ์ผูกมัด และไม่สามารถเชื่อใจใครได้  เพราะบนโลกนี้ไม่มีใครที่คนเชื่อใจได้100% แม้กระทั่งคนในครอบครัว



เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ผมรับเลี้ยงดูได้เกือบ4เดือนแล้ว เธอสวย เซ็กซี่ และวางตัวดี



นั้นทำให้เธอยังคงอยู่ในลิสต์ของเด็กขายที่ผมรับเลี้ยง



ผมนอนกับเธอนับครั้งไม่ถ้วนแน่นอนเมื่อมีสัมพันธ์ทางกายกันมานาน มันก็ต้องมี สัมพันธ์ทางใจ ถึงจะไม่ได้ถึงขั้นรักหรือหวงแหน แต่เธอก็กลายเป็นคนที่อยู่ในสายตาผมคนหนึ่ง



วันนั้นเธอโทรมาหาผมก่อน ทั้งๆที่ตลอดมาไม่เคยทำ  เธอร้องไห้ บอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งที่คณะ เขาเป็นเพื่อนเธอและเขาหลงรักเธอ  ตามเธอไปทุกที ทีแรกก็แค่ในมหาลัย แต่ตอนนี้หมอนั้นตามแม้กระทั่งร้านที่ผมกับเธอมันจะไปกันประจำ เธอส่งรูปมาทางอีเมลล์เป็นรู้ของเธอและผมที่นัวเนียกันที่ร้านนั้น มันไม่เห็นหน้าผมหรอก แต่เห็นหน้าเธอ เธอบอกว่าหมอนั่นข่มขู่เธอว่าถ้าไม่เลิกกับผมเขาจะแฉเธอ ซึ่งผมรับไม่ได้  ไม่ใช่เพราะผมชอบเด็กคนนี้มากมายอะไร แต่ เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาลูบคม มันเหมือนถูกหยามโดยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม  เธอบอกรายละเอียดทั้งหมดของหมอนั้น ผมจัดการง่ายๆแค่อุ้มมันมาสั่งสอน คิดว่ามันคงจะเข็ดและไม่กล้าต่อแยเธออีกต่อไป



ที่ไหนได้ หมอนั้นไม่ต่างอะไรกับเสือหนุ่ม เย่อยิ่ง ดื้อด้าน และไม่ยอมจำนน เป็นครั้งแรกในรอบเกือบหลาบปีอะดรีนาลีน ของผมพุ่งพ่าน  ใจเต้นรัวเร็วรู้สึกตื่นเต้น กับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า  ผมยังจำติดตา ภาพไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ที่ถูกมัดทั้งมือและเท้า นั่งคุกเข่าทำหน้าหยิ่งผยอง เสื้อเชิ้ตสีขาวราคาถูกเปื้อนเปรอะ  ตามผิวเนียนสีอ่อนมีรอยช้ำแดงเป็นจ้ำ  ใบหน้าสมวัยมีล่องรอยเช่นเดียวกันกับลำตัวเลือดสีสดไหลลงมาตามมุมปาก  มันดู



เซ็กซี่



เซ็กซี่อย่างน่าแปลก  ใจผมเริ่มเต้น รู้สึกร้อนวูบวาวยิ่งกว่ากินไวอากร้า



มันชวนให้หน้าปราบ ลองคิดดูว่าไอ้คนเย่อหยิ่งนี่ กำลังนอนควรครางภายใต้ร่าง ก็แทบจะพุ่งไปกดมันแล้ว



มันคงเป็นอารมณ์แบบ เราเห็นเสื้อ รู้ว่ามันดุ รู้ว่ามันดื้อด้าน รู้ว่ามันร้าย แต่ก็อยากจะทำให้มันเชื่องด้วยน้ำมือตัวเอง



และนั้นทำให้ผมขืนใจมัน



ผมเคยรองกับผู้ชาย แต่แค่เด็กขายน้ำร่างเล็ก ร่างกายอ้อนแอ่น ไม่ต่างกับผู้หญิง ผมว่ามันธรรมดา แต่แบบนี้ผมไม่เคย ร่างกายเต็มไปด้วยกล้าเนื้อของเด็กหนุ่ม ผิวเนียนไม่นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงแต่กับแน่นกระชับ กลิ่นกายแปลกใหม่ ทำให้อารมณ์ผมพุ่งพ่านจนอดใจไม่ไหว เสร็จไป3รอบติดๆ เต็มอิ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน



หลังจากนั้นผมก็คิดว่าตัวเองพอใจแล้วเลยปล่อยมันไป  ไม่ได้สนใจว่าหลังจากนั้นมันจะเป็นหรือตาย ผมกลับไปใช้ชีวิตปกติ หิ้วสาวขึ้นห้องไม่ซ้ำหน้าในแต่ล่ะอาทิตย์ แต่บ้างอย่างแปลกไป เซ็กส์ของผมรุ่นแรงขึ้นและพวกเธอรับมันไม่ไหว  จนวนมาเจอพลอยอีกครั้ง เธอมาร้องห่มร้องไห้เรื่องที่ไอ้เด็กนั้นต่อว่าเธอต่อหน้าเพื่อนๆ  ผมไม่สนใจสิ่งที่ไอ้เด็กนั้นทำกับเธอเพราะตอนนี้ความรู้สึกบ้างอย่างของผมเรียกร้องร่างกายนั้น ผมสั่งมือดีทำรูปเพื่อเอาไว้ใช้ บังคับมันซึ่งงานมันออกมาดีมาก จนดูเหมือนเป็นภาพเหตุการณ์นั้นจริงๆ แต่ถ้าเอาไปตรวจสอบดีๆก็จะรู้ว่ามันถูกทำขึ้นและคนในรูปไม่ใช่มัน  เพราะคนในรูปเป็นเด็กขายที่ผมไปจ้างมาจากคลับเกย์แห่งหนึ่งกับลูกน้องตัวเอง



ผมก็บุกไปที่หอพักมัน  บังคับมันให้มันมาอยู่ที่คอนโดที่ผมลองซื้อไว้เมื่อไม่นาน  และมีเซ็กส์กับมันทุกคืน ยิ่งผมได้ลองอีกครั้งผมยิ่งติดใจ ยิ่งต้องการมากขึ้น ร่างกายตอบสนองกับไอ้เด็กนั้นอย่างกระหาย แต่ก็แอบเห็นใจว่ามันที่โดนเกือบทุกคืนก็ดูน่าสงสาร เลยให้มันพักบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะใช้วันพักในการขัดคำสั่งของผม ผมโทรหาแต่มันไม่รับ ส่งไลน์แต่มันไม่อ่าน ทำหลายครั้งจนสั่งให้ลูกน้องไปตามดูมัน ว่ามันกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน จนรู้ว่ามันมาทำงานกับเพื่อน ตอนแรกก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร คิดว่าจะแกล้งไปแอบจอดรถแถวนั้นรอมันเสร็จงานแล้วทำให้ผมตกใจเล่น ผมไม่ชอบเปิดตัวกับเด็กที่เลี้ยงไว้ เพราะนักข่าวรอเล่นข่าวของผมแทบจะตลอดเวลา  แต่พอไปถึงก็เห็นนั่งกินของขนมกับไอ้เด็กผู้ชายที่ดูแล้วคงเป็นรุ่นพี่ ที่ใจใหญ่ไม่เบา ซื้อของมาแจกเพื่อนของมันทุกคนอย่างกับพวกเสี่ยตามร้านคาราโอเกะถูกๆ



ก็แค่ของถูกๆ



ผมซื้อทั้งโรงงานมาให้มันยังได้

 

พอเห็นก็รู้สึกไม่สบอารมณ์เพราะเคยได้ยินรายงานจากลูกน้องว่ามันมีรุ่นพี่ที่สนิทสนมและ บูชาอยู่คนหนึ่ง เลยอยากจะให้มันสึกสำนึกว่าถ้ามันขัดคำสั่งผมก็พร้อมจะลงมือตามแบบที่ขู่มันไว้ได้ตลอดเวลา    เลยขี่รถไปหน้าตึกที่มันกำลังนั่งทำงาน แต่ก็เจอสายเข้าจากคนสนิท โทรมาเรื่อง รถส่งสินค้าที่ต่างจังหวัดโดยเล่นงานซะได้  เลยหมดอารมณ์ที่แกล้งไอ้เด็กอวดดีที่กล้าขัดคำสั่งผมเลย แต่ก็เดินเข้าไปทำให้มันผวาเล่นๆ  ก็ถือว่าคุ่มค่าที่ขับรถมาถึงนี่



ได้โอกาสลงโทษมันด้วย จะได้ไม่ทำอีก



การมีเซ็กส์นั้นผมเต็มอิ่มทุกครั้ง แต่มันก็มีบ้างขาดไป



เสียงร้องควรคราง



ผมอยากได้ยิน แต่มันไม่เคยปริปากออกมาเลยสักครั้ง ไม่ว่าผมจะทำขนาดไหนมันก็ไม่เคยร้องอ้อนวอน  และไม่เคยเสร็จ ผมอยากเห็น ผมอยากให้มันอับอายที่ร่างกายตอบสนอง ทั้งๆที่ปากบอกว่าไม่ต้องการ อยากเห็นสีหน้าตอนผมแกล้งกระแทกโดนจุดสำคัญจนมันต้องควรครางออกมา



และอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำเอาผมไม่พอใจก็คือ มันเหมือนเซ็กส์ของผมห่วย แม้แต่คู่นอนก็ยังไม่เคยทำให้เสร็จได้ ซึ่งสำหรับคนที่เจนสนาม มันเหมือนก็ไม่ต่างอะไรจาการดูถูก



นั่งคิดแผนจัดการไอ้เด็กดื้อด้านจนไม่เป็นอันทำงาน  สุดท้ายก็ได้คำแนะนำโดยบังเอิญจากเพื่อนร่วมธุรกิจ ว่าทุกปัญหาแก้ไขได้ด้วยแอลกอฮอล์



ผมเลยพามันมาที่บาร์ของโรงแรมที่ผมถือหุ่นอยู่40%  ที่นี่ถูกออกแบบโดยสถาปนิตย์ชื่อดัง โรงแรมนี้เป็นที่กล่าวถึงของบรรดาไฮโซแทบจะทั่วโลก



และก็ได้ผล  เมื่อมันหลงใหลไปกับบรรยากาศและอาหารรสเลิศ ถึงจะพยศบ้าง แต่มันติดกับง่ายจนตกใจ  มันชอบทำอาหารผมสังเกตมาได้สักพัก มันชอบทำอาหารเย็นกินเอง แถมเมนูก็ไม่ซ้ำกัน เมื่อเช้าได้ลองกินก็รู้ว่า  มันยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ



หัวทุยๆที่ผมไม่เป็นทรงแอนไปมาสุดท้ายก็มาตกลงที่ไหล่ผม ปากที่กำลังพึมพำทำให้ผมรู้ว่ามันยังไม่หลับ แต่ก็ฟังไม่เป็นคำ ผมสั่งลูกน้องให้เคลียร์ทาง เพราะที่นี่เป็นที่ที่ถือว่าสาธารณะ และมีคนมีชื่อเสียงหลายคนเป็นสมาชิกของที่นี่ ก็เลยอาจจะมีพวกนักข่าวรอบเข้ามาแอบถ่ายภาพอยู่บ่อยๆ เลยต้องระวังไว้หน่อย



ผมพยุงไอ้คนคออ่อนให้เดินดีๆ โชคดีที่มันยังเดินได้ เซมั่งแต่ก็ดูยังไหว พามันลงมาที่ห้องสวีทชั้น35 ที่ผมเปิดรอไว้



“คออ่อน”ผมว่าไม่จริงจังนัก



“ว่าไงนะ ไม่อ่อนโว้ย”คนที่ยืนโอนเอนเถียงกลับคอเป็นเอ็นเอามือมากำคอเสื้อผม แก้มของมันแดงเพราะฤทธิ์เบียร์Annจากฝรั่งเศสที่เป็นเบียร์ที่ดีที่สุดเป็นอันดับ2ของโลก เป็นเบียร์ที่กินแล้วหยุดไม่อยู่มีกลิ่นหอมและทำให้ร่างกายมีความต้องการที่เพิ่มมากขึ้น   ปากมันแดงสีสดยิ่งกว่าทุกวันชวนให้อยากเข้าไป



จูบ



ผมส่ายหัวกับความคิดแปลกๆของตัวเอง เมื่อมาถึงหน้าประตู ลูกน้องผมก็เปิดประตูรอไว้ก่อนแล้ว



 “ทำดีๆ”ผมพามันเขาห้อง  พอเข้ามามันก็เดินเซจะไปชนแก้วไวน์ที่แขวนห้อยลงมาตรงส่วนบาร์ของห้อง โชคดีที่ผมดึงมันมาก่อนที่จะชน



มันเอนตัวทั้งตัวมาพิงผม  หัวของมันแนบไปกับอกหลับตาพริ้มโชว์ขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากยกยิ้ม  โชว์ลักยิ้มเล็กทั้งสองข้างนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็น มันดู...



น่ารัก



เป็นอีกครั้งที่ผมชะงักกับความคิดตัวเอง ไอ้ขี้เมาหน้าบ้านๆแบบนี้ พูดว่าดูดียังยากเลย จะน่ารักไปได้ยังไง   ผมผลักมันลงที่เตียงขนาดคิงไซส์ คนที่ไม่มีสติล้มลงนอนอย่างง่ายด้าย



ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะจัดการให้อีกคนที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น บ่นพึมพำไม่หยุด ปราการแรกที่ผมคิดจะจัดการคือการแกงยีนสกินนี่สีดำ



“พี่ปอนด์”ผมชะงัก    เงยหน้าขึ้นมองคนเมาที่ ยันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างทุลักทุเล สองแขนแกว่งไปมาในอากาศก่อนจะมาหยุดที่หน้าผม ผมได้แต่อึ่งกับการกระทำแปลกใหม่ที่ดูน่ารำคราญใจอย่างบอกไม่ถูก



“พี่ปอนด์ ผมไม่ถอดนะ”สองฝ่ามือประกบเข้าที่แก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนที่จะเจ้าของมือ จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ห่างกันไม่ถึงคืบ ทุกอย่างดูเหมือนจะเข้าทางยกเว้น



ชื่อที่มันเพ้อถึงนั้นไม่ใช่ชื่อผม!



TBC.

เมื่อคืนหลับเร็วมาก เลยไม่ได้ลง

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคอมเม้นต์เพราะนั้นคือกำลังใจสำหรับนักเขียนทุกคน

ส่วนเรื่องคำผิดต้องขออภัยจริง  โดยว่าเรื่องนี้ประจำ คือพยายามตรวจหาเเล้วแต่สุกท้ายมันก็ยังมีคำผิดอยู่ตลอดเลย ขอโทษด้วย

เป็นคนที่ไม่มีความสามารถในการเขียต่ำต้อยมาก แต่ก็ดันชอบเเต่งนิยาย จะพยายามต่อไปให้ดีขึ้นแต่ก็ต้องขอให้ทำใจล่วงหน้าแต่งกี่เรื่งๆก็โดยว่าเรื่องคำผิดตลอด

แต่จะพยายามให้ผิดน้อยลงนะครัช

สุดท้าย

หนึ่มคอมเม้นต์คือหนึ่งกำลังใจนะครัช เม้นต์มาเถอะอะไรก็ได้ เพราะมันทำให้เราอยากลงนิยายบ่อยๆ

[Pa'veaw]

ทำไมน่านต้องละเมอขื่อปอนด์ออกมาด้วย น่านแอบชอบปอนด์เหรอ

แล้วเสี่ยจะโกรธมากแค่ไหนนะ

อ่านยังไม่จุใจเลยจบซะแล้ววว

รอตอนต่อไปนะคะ

[angelhani]

ทำไมต้องพี่ปอนด์ กรี้สสสสส 

[์ำNeFuji]

สมน้ำหน้าอีเสี่ย

แต่ช่วยบอกทีว่าน่านไม่ได้รักปอนด์ 

[DeShiWa]

อะไรยังไงทำไมถึงเพ้อหาพี่ปอร์น

เสี่ยไม่คิดว่าโดนพลอยโกหกเหรอ

เป็นถึงเสี่ยแต่เชื่อคนง่ายมาก

โดยเฉพาะกับแค่คู่นอน

ปล. คนแต่ง..แต่งได้ดีแล้วและคนอ่านก็ชอบมากๆด้วย

ส่วนคำผิดก็พอเดาได้  ไม่รู้สึกอะไรกับคำผิด

เพียงแต่แต่งมาให้อ่านบ่อยๆพอ555

[menano]

เอ๊า ไม่ใช่ว่าเรียกชื่อคนอื่นละโกรธน้องอีกนะคะ
เฮ้อออออออ บางครั้งก้อควรจะมีเหตผลบ้างนะคะ โตแล้ สงสารน้องงงงงงงงง

รอตอนต่อไปจ้าาาาาา

[Namwhankn]

ทำไมเพิ่่งมาเจอเรื่องนี้ 

[analogue]

ยังมีผิดเยอะอยู่นะครับ

part เขียนอย่างนี้ครับ

บวกเป็ด +1 เป็นกำลังใจให้ครับ

ติดตามๆ

[owlseason]

ชอบแนวนี้ด้วย 
ถูกใจมากๆ ค่ะ


รอตอนต่อไปน้าา
 

[miwha]

  ติดตามนิยายตอนต่อไปอยู่นะคะ ลุ้นมากค่า

[Baitaew]

ย้ำอีกทีนะคะ คำผิดยังเยอะอยู่ แนะนำให้ลองอ่านหนังสือให้เยอะขึ้นเพื่อซึมซับคำที่ถูกต้องว่าเขียนอย่างไร เราเห็นบ่อยๆ สมองมันจะสั่งการเองอัตโนมัติ ช่วยได้เยอะเลยนะคะ แล้วก็ตอนทวนให้อ่านอย่างช้าๆ ดูค่ะจะได้ลดการตกหล่น

สู้ๆ ค่ะ

[crazydoii]

งานเข้าสิทีนี้

โดนหนักไปอีก,,,,

[♥►MAGNOLIA◄♥]

สนุกนะ

อย่ากังวล 
.....
ก็น่าสงสัยอยู่ ว่าเสี่ยช่าง มันร้ายขนาดนี้ 
แล้วน่าน จะรักมันได้ยังไง 
เสี่ยช่าง ชอบหญิง แต่ทำไมมายุ่งกับน่าน
เสี่ยเป็นไบ สินะ
หลงเชื่อคำโกหกของพลอย เสี่ยโง่และ
แต่เสี่ย ติดใจรสสวาทของน่านซะแล้ว
แถมเสี่ยว่า น่านน่ารัก เฮ่ย.....เสี่ยหลงรักน่าน 
       
 

ปล. ขอแก้คำที่เข้ากันนะ
พี่ปอนด์ที่มองมาที่ผมอย่างคล่องใจ ------ แคลงใจ
พี่เทมทำท่าประมาท ------ ประหม่า
รู้สึกว่าผ่อนคาย ------ ผ่อนคลาย
ผมเคยรองกับผู้ชาย ----- ลอง
ทำให้อารมณ์ผมพุ่งพ่าน ----- พลุ่งพล่าน

[yowyow]

 

[sirin_chadada]

สรุปว่าไม่สนว่าจะถูกหรือผิด สนแค่ได้เอาสินะ เฮ้อ...

[NuNam]

รอตอนต่อไปนะคะ ^^

[boonpa]

  จะโดนเล่นนักมั๊ยอ่ะ เรียกชื่อคนอื่น

[boommerang]

สัญญากับเราสิว่าจะมาลงทุกวัน

[analogue]

รอๆ

[viewier]

แต่งได้น่าติดตามมากค่ะ ตื่นเต้นดี
คำผิดยังมีอยู่นะคะ เยอะพอควร อยากให้ตรวจหลายๆรอบ
เพราะคำผิดมันส่งผลต่อความรู้สึกตอนอ่านค่ะ ทำให้อารมณ์ติดขัด
จากที่กำลังอินในเนื้อเรื่องอยู่เจอคำผิด สะดุดซะงั้น
ถ้าคำผิดน้อยลง จะอ่านได้ลื่นไหลมากเลยค่ะ

[Wdf_mikeii]

ติดตามนะครับ  มาต่อทุกวันเลยนะ

[magic-moon]

ตะไมเสี่ยง่าวจังคะ ตังก็มี สืบสิสืบ

[DeShiWa]

รออยู่นะคับคนแต่ง

[runtothemoon]

เป็นอีกเรื่องที่อ่านแบบไม่หยุดเลย อ่านรัวๆ เนื้อเรื่องน่าสนใจและน่าติดตามมากค่ะ อยากรู้ว่าจะไปรักกันท่าไหน คนน้องคงไม่ใจอ่อนง่ายๆ เขาทำกับเราซะขนาดนี้เนอะใครจะไปลืม;_; อยากเห็นเสี่ยรักน้องหลงน้อง ถึงคราวนั้นน้องน่านปั่นหัวเสี่ยรัวๆเลยลูกกกกกก

ปล.เรื่องนี้ยังมีคำผิดคำตกหล่นอยู่เยอะนะคะ บางทีเราก็เป็นค่ะ คิดอีกอย่างพิมพ์ไปอีกอย่าง5555555 เอาใจช่วยค่ะ ถ้าปรับตรงนี้ได้จะดีขึ้นเยอะเลย

[เต่าตุ่น]

ร้าย...จนรัก  chapter 7



ผมผลักมันให้หงายหลังลงไปที่เตียงอย่างแรง ด้วยความฉุนก่อนจะดึงกางเกงรัดรูปน่ารำคาญออกอย่างแรง จนมันไถลลงมาตามแรงดึง    ตามมาด้วยชั้นในที่ถูกผมถอดได้อย่างง่ายดาย   มันพยายามพยุงตัวลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ผมก็ผลักมันลงไปอีกพร้อมกับขึ้นคร่อมมัน  มันมองผมตาเยิ้ม คิ้วขมวดเข้าหายุ่งเยิง  เอียงหน้าไปมาอย่างคนกำลังสับสน มือทั้งสองข้างยกขึ้นมาจับที่หน้าผมอีกครั้ง




“  ไอ้แก่โรคจิตนี่”มันพูดพร้อมปล่อยมือออกจากหน้าผมแล้วเปลี่ยนเป็นควานหาหมอนมานอนหนุน ทำท่าจะหลับ



ผมรู้สึกสมองเต้นตุบๆ ไม่รู้ว่าโกรธหรือหงุดหงิดกันแน่ที่มันทำเหมือนผมเป็นแค่ธาตุอากาศ



ผมจับมันพลิกให้นอนคว่ำ ยกสะโพกกลมกลึงขึ้น ก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางสีสดตรงหน้า ว่าจะเริ่มแบบดีๆแล้วนะ



  มันดิ้นทันที สะบัดตัวไปมาพลิกตัวกลับมานอนหงายเพราะความเจ็บ แล้วยังตีผมไม่ยั้ง ยิ่งเมา ยิ่งแรงเยอะ



ความอดทนของผมสิ้นสุดลง คว้าเอาเข็มขัดของตัวเองที่อยู่ใกล้มือ มารวบแขนทั้งสองข้างแล้วใช้เข็มขัดรัด ก่อนจะโยงเข้ากับเสาของเตียง



“อย่าได้ใจให้มากนัก!”ผมบอกพร้อมขยับตัวจงใจกระแทกเข้าไปจนสุดความยาว



“เจ็บ อย่า”เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงมันร้อง ผมหยุดตัวเองทันทีเพื่อมองสีหน้าแปลกตาของคนดื้อด้าน



“ก็ทำให้เจ็บ”ผมบอกก่อนจะกระแทกรุนแรงอีกครั้ง ก้มลงไปกัดที่ต้นคอก่อนจะขบเม้มตีตราด้วยความรุนแรง ซึ่งปกติผมไม่เคยทำ



“อย่า เจ็บ”มันพูดด้วยเสียงสั่นเครือ แต่ผมไม่สนถอนแกนกายออกจนเกือบสุดและกระแทกใส่เข้าไปใหม่ทีเดียวจนสุดความยาว



”อย่า ขอร้อง” น้ำเสียงหวาดหวั่นมาพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากหางตาเรียว เหมือนมีก้อนบ้างอย่างมาจุกที่คอผม



“ทำยังไงจะไม่เจ็บ”ผมไม่รู้ว่าตัวเองพูดด้วยน้ำเสียงแบบไหน และทำหน้ายังไง มือของผมเอื้อมไปเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสาร



มันนิ่ง  จ้องมองผมด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา



ผมไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่



แต่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หน้าของผมอยู่ห่างจากมันไม่กี่นิ้ว และมันหันหน้าหนีริมฝีปากของผม



“ทำไม”ผมถามไม่ได้เคลื่อนใบหน้าออก



“ไม่”มันบอกเสียงสั่น”อ..อย่า..จูบ”มันหันหน้ามาจ้องผมด้วยน้ำตา



“ทำไม”ผมถามย้ำอีกครั้ง คู่นอนทุกคนต่างเรียกร้องให้ผมจูบแต่ไม่เคยได้สิ่งที่เรียกร้อง แต่มันไม่ได้ร้องขอแล้วยังกล้าปฏิเสธจูบของผมอีก



เหมือนมีอะไรมาจุกที่อก อะไรบ่างอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน



“แก้มัด ไม่ชอบแบบนี้”มันบอกแต่ตายังไม่หันมามองผม



“ไม่”ผมบอกคำนั้นกลับไปตั้งใจให้มันรู้สึกถึงการโดนปฏิเสธ



ผมเคลื่อนตัวขึ้น มือเอื้อมไปรูดรั้งแก่นกายที่ยังไม่แข็งตัวและไม่เคยแข็งเลยตลอด1เดือนที่ผ่านมา ไม่ว่าผมจะทำขนาดไหนมันก็ไม่เคยปลดปล่อยเลยสักครั้ง 



ทันที่ที่ผมจับแก่นกายของมันรูดขึ้นลง มันก็เริ่มดิ้นพยายามเบี่ยงตัวหนีผม แต่ผมก็ยังคงรูดรั้งอยู่แบบนั้นจนของที่เคยสงบ กลับตื่นขึ้นมาอย่างง่ายได้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ผมขยับช่วงล่างพร้อมกับมือที่ยังคงรูดรั้งแก่นกายของคนใต้ร่างรวดเร็ว



“อ๊ะ”ผมหยุดเงยหน้ามองเจ้าของเสียงร้องคราง  มันทำตาเบิกโผล่งหันหน้าหนีไปทางอื่นไม่ยอมสบตาผม ใบหูแดงระเรื่อ บงบอกว่ามันกำลังอาย



นี่ซิที่ผมต้องการ



ผมขยับตัวอีกครั้งคราวนี้กระแทกไปตรงจุดเดิมและมือก็ยังทำหน้าที่



“อ่า”เป็นอีกครั้งที่เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางๆนั้น   ผนังด้านในของช่องทางด้านหลังตอดถี่ นั่นทำให้ผมรู้ว่าจุดนี้นี่เองที่ผมจะใช้ลงโทษมันได้ โทษฐานเมินจูบของผม



ผมรูดรั้งมือเร็วขึ้นพร้อมกับเพิ่มจังหวะขยับสะโพก  ช่องทางด้านหลังของมันตอดถี่จนผมแทบคลั่ง 



     สีหน้าเหยเกของคนโดนมัดกับเสียงครางที่ดังเล็ดลอดออกมาถี่ขึ้นนั้น  ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังจะเสร็จ ผมยังคงไม่ลดความเร็วในการขยับตัวเข้าออกช่องทางคับแน่ แต่ใช่นิ้วมือกดปิดที่หัวของแกนกายของมัน  มันดิ้นทันทีเมื่อผมกระแทกไปโดนจุดเสียวซ้ำๆ ตัวกระตุกเป็นพักๆ   แต่เพราะปลดปล่อยไม่ได้ มันเลยทำได้แค่บิดตัวไปมา  ผมหยุดการกระทำแช่นิ่ง  มองดูคนที่กำลังจะลงแดงเพราะความต้องการของร่างกาย นอนทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด



“อย่า..”มันพูดเซหน้าไปทางอื่น



“อะไร”ผมถามเลื่อนมือขึ้นไปลูบไล้ แผ่นอกแบนราบ ก่อนจะมาหยุดทักทายยอดดอกสีสวยทั้งสองข้าง



“อ๊ะ”แค่แตะโดนมันก็ร้องออกมาแล้ว



“อยากได้อะไร”ผมถามก้มลงไปชิมยอดดอกสีสด



“อ๊ะ”มันกัดปากแน่น เหมือนพยามสกัดกั้นบ้างอย่าง  ผมชอบสีหน้านี้



“ถ้าพูดออกมาดีๆ ก็จะให้รางวัล”ผมขยับช่วงล่างอีกครั้งอย่างเชื่องช้า เป็นการกระตุ้นมัน



“.....”มันยังคงดื้อดึง ทำหน้าเหยเก มองผมด้วยความลังเล



“อ๊ะ..อยาก...อยากเสร็จ”จนสุดท้ายมันก็พูดออกมาเพราะทนความต้องการไม่ไหว



“เด็กดี”ผมบอกก่อนจะปล่อยนิ้วที่ปิดหัวแกนกายของมันออก และขยับเข้าออกกระแทกกระทันรุนแรง มันครางออกมารัวๆ แบบกั้นไม่อยู่ ไม่นานมันก็เสร็จทั้งๆที่ผมไม่ได้แตะแกนกายของมันเลยหลังปล่อยเมื่อกี้ ผนังอ่อนนุ่มตอดถี่   จนสุดท้ายผมก็ทนไม่ไหวขยับอีกสองสามทีก็ปลดปล่อยในช่องทางคับแน่นั้น  นี่ขนาดเมื่อคืนผมเพิ่งทำไป3รอบ แต่มันก็ยังคงแน่นเหมือนเดิม



ทั้งผมและมันหอบเหนื่อยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมรู้สึกเต็มอิ่มกว่าครั้งไหนๆ



แต่ก็ยังไม่พอ



ผมก้มลงไปดูดเม้นที่ลำคออีกครั้ง สร้างรอยเพิ่มอีกสองสามจุด ก่อนจะขยับช่วงล่างเข้าออกอีกครั้ง มันผวากระเถิบตัวหนีผมอีกครั้ง



ผมเงยหน้าขึ้นมามองเพราะมันดิ้น ส่งสายตาตำหนิการกระทำมัน  มันหยุดและเซหน้าไปทางอื่น



“แก้มัด”มันบอก กัดริมฝีปากทันทีที่พูดจบ



“ไม่”ผมบอกปัดอีกครั้ง มันหันหน้ามามองผมด้วยความไม่พอใจทันที”อยากให้แก้มัดมันต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน”ผมบอก มันทำหน้ายุ่งคิ้วขมวด



“อะไร”มันถามเสียงห้วน



“จูบ ถ้ายอมให้จูบจะแก้มัดให้”ผมบอกพร้อมขยับตัวเข้าออกเชื่องช้า มันทำหน้าเหยเกทุกครั้งที่ผมขยับ แกนกายของมันก็เริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง



“......”มันกัดปากทำถ้าคิดหนัก บ้างทีผมก็สงสัยว่ามันเมาจริงหรือเปล่า เพราะการกระทำบ้างครั้งของมันก็ดูว่าง่าย แต่บ้างครั้งก็ดูดื้อดึง ถึงมันจะเร้าใจ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้



“ว่าไง”ผมอยากให้มันยอมเอง เพราะถ้าทำทั้งที่มันไม่ยอมมันดูไม่ได้อารมณ์



“แก้มัดก่อน”มันบอกทั้งๆที่ยังหลบสายตาผม



ผมก้มลงไปจูบมันทันทีที่มันยินยอม



มันแปลกตัวผมมันกำลังมีบางอย่างแปลกไป ผมไม่เคยจูบคู่นอนหรือเด็กคนไหนเลยแม้อีกฝ่ายจะเชิญชวนหรือร้องขอก็ตาม



แต่ตอนนี้ผมกลับกำลังจูบเด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งอย่างกระหาย  ดูดกลืนขบเม้มริมฝีปากบางสีสดอย่างร้อนแรง  ส่งลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นคนไม่เป็นงาน

ดูดกลืนรสชาติหวานประหลาดจากน้ำสีใส



มือก็เอื้อมไปแก้มัดออกให้  แขนของมันเป็นรอยถลอกเพราะเข็มขัดหนังขอบค่อนข้างคม



ผมปล่อยให้มันพักหายใจไม่กี่วินาทีก็ลงมือบดขยี้ริมฝีปากบางนั้นอีกครั้ง ช่วงร่างขยับเข้าออกรวดเร็วตามแรงอารมณ์รุนแรงจนมันต้องเกาะไหล่ผมเพื่อยึดเหนี่ยวร่างกาย ปากของเรายังคงเชื่อมติดกันแบบไม่มีใครยอมใคร คนที่เริ่มเป็นงานเริ่มตอบโต้ เสียงครางเล็ดลอดออกมาทำให้อารมณ์ผมพุ่งพล่าน ขยับตัวเข้าออกรุนแรงแบบไม่มีหยุดพัก มือที่ว่างกำลังขยับแกนกายของคนใต้ร่างอีกครั้ง



มันรู้สึกดีกว่าเมื่อกี้อีก



ผมเพิ่มความเร็วและแรงกระแทกอีกครั้ง



“อ๊ะ...อ่า...อ้า”มันร้องครางแทบไม่เป็นภาษา เสียงครางไม่เหมือนพวกผู้หญิง   มันแหบหวาน น่าฟัง



“อ่าาาาาาา”ไม่กี่วินาทีต่อมาผมกับมันก็เสร็จ



เสร็จแทบจะพร้อมกัน



ผมถอนแกนกายออกเห็นน้ำขาวขุ่นไหลออกตามมามันดูเซ็กซี่จริงๆ ภาพตรงหน้าของผมคือเด็กผู้ชายร่างสมส่วนตามซอกคอมีรอยจูบสีแดง ร่างกายเปลือยเปล่า ผิวเป็นเงาเพราะหยาดเหงื่อจากกิจกรรมเมื่อครู่ ช่องทางสีสดมีน้ำสีขาวไหลออกมาตามแรงโน้มถ่วง อยากจะหยิบกล้องขึ้นมาเก็บภาพไว้จริงๆ



เงยขึ้นมามองเจ้าของร่างเซ็กซี่เกินบรรยายก็เห็นลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอชิงหลับไปก่อนแล้ว



“วันนี้พอแค่นี่ก่อนแล้วกัน”ผมลงจากเตียง ดึงผ้าห่มมาคลุมให้คนหลับ เร่งแอร์ให้อีกหน่อยเพราะเห็นเม็ดเหงื่อที่พุดขึ้นตามหน้าผาก แล้วพาตัวเองเข้าห้องน้ำเพราะใกล้ได้เวลาเดินทางแล้ว



End ช่างอิ่น



ติ๊ดๆๆ  ๆๆ ๆๆ



ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงมือถือดัง คล้ำหาทั้งๆที่ยังหลับตา



“ครับ แม่”ปกติทุกวันอาทิตย์แม่ผมจะโทรหาเพราะรู้ว่าไม่ได้ไปเรียน



(น่าน พ่อเขาฝากพี่เข้มไปโอนเงินให้แล้วนะลูก)ถึงบ้านผมจะอยู่ภาคเหนือแต่แม่ได้ใช่คนภาคเหนือ บ้านเราเลยไม่ค่อยพูดภาษาเหนือกันจะมีก็แต่พ่อที่ชอบหลุดพูดออกมาบ้าง



“ครับ แล้วทำไมฝากพี่เข้มไปโอน”พี่เข้มคือเจ้าของไร่ติดกัน พี่แกจบนอกมาแต่ก็กลับมาพัฒนางานที่บ้าน หน้าตาก็ดีแถมยังฉลาดอีกด้วย แต่แกค่อนข้างซกมกหน่อยๆ ตอนนี้เลยยังเป็นโสด



(พอดี เจ้าเข้มจะเข้าเมือง พ่อลูกก็มัวแต่เห่อดอกกล้วยไม้ที่เริ่มออกดอกเลยไม่ยอมไปไหนเลย นอนเฝ้าที่โรงเพาะทั้งวันทั้งคืน แม่ล่ะปวดหัวจริงๆ)ตอนนี้ที่บ้านของผมกำลังทดลองปลูกกลัวยไม้ขายเพราะเห็นว่าราคาดี และออกดอกตลอดทั้งปี  พ่อผมเลยเอามาลองปลูกเมื่อไม่กี่เดือนก่อน



“หึหึหึหึ”ผมได้แต่หัวเราะแม่ตัวเองกับน้ำเสียงหงุดหงิดนั้น โทรมาหาผมทีไหร่ก็บ่นเรื่องพ่อให้ฟังทุกที



(อย่าลืมเอาสมุดไปเช็คนะลูก ปิดเทอมก็รีบกลับมาบ้านนะรู้ไหม พ่อเขาบ่นเหงาทุกวัน)ผมจิตนาการตอนพ่อเหงาไม่ออกจริงๆ



“ครับ เดี๋ยวรีบกลับ”ผมคุยกับแม่ต่ออีกสองสามคำก็วางสายไป



พอจบเรื่องแม่ สายตาผมก็ไปเจอเข้ากับ เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายทั่วห้อง พอมองดูดีๆแล้วที่นี้ไม่ใช่คอนโดที่ผมอยู่ประจำนี่น่า



แถมยังปวดเอวสุดๆ ได้แต่นั่งนึกว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง



จำได้ว่าเมื่อคืนผมรู้สึกมึนๆหลังกินเบียร์ไปหลายแก้ว จากนั้นก็.....



ภาพเมื่อคืนทั้งหมดค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาในสมอง ผมรู้สึกร้อนหน้าไปหมดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนผมทำอะไรลงไปบ้าง อยากจะบ้าตาย



ผมล้มตัวลงไปกดหน้าเข้ากับหมอนเหมือนอยากจะหายไปจากโลกนี้ อะไรดลใจให้เมื่อคืนผมตอบสนองมันแบบนั้นกัน อยากจะแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ  มองที่ข้อมือก็เห็นมีรอยถลอกจากการถูกมัดที่ตอนนี้เริ่มจะรู้สึกแสบๆขึ้นมาหน่อย สุดท้ายยิ่งคิดก็ยิ่งรับความจริงไม่ได้ อยากให้เรื่องเมื่อคืนแบบแค่ฝันร้ายจริงๆ



ผมพาตัวเองเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย แต่พอเดินผ่านกระจกอ่างล้างหน้าเท่านั้นแหละก็แทบจะก้าวขาต่อไปไม่ออก



ตามลำคอผมมีรอยแดงจ้ำๆบางจุดก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มหลายจุด แล้วตามหน้าอกก็มีเหมือนกัน รับกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ไหวเลยได้แต่เอาหัวโขกกระจกเบาๆอย่างคิดหนัก



ผมเกลียดมัน ผมไม่มีทางตอบสนองมันแบบเมื่อคืนได้แน่ เรื่องเมื่อคืนก็เพราะผมเมา ใช่ผมเมา เมาและคิดว่าตัวเองกำลังมีศึกสวาทกับนางแบบปกนิตยสารเพลย์บอย มันเลยฉวยโอกาส เป็นแบบนั้นแน่นอน



แปะ!



ผมเอามือทั้งสองตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติมันจะไม่มีทางเกิดขึ้น เพราะผมเกลียดมัน ไม่มีทางที่จะรู้สึกดีกับเซ็กของมัน



ไม่มีทางชอบจูบที่มันมอบให้!



TBC.



ใครจะรักใครก่อน



ทำไมไม่ค่อยดราม่าเลย  ร่างกายต้องการความดราม่า

[runtothemoon]

ปากบอกรับไม่ได้แต่ใจนี่นึกถึงแต่เขาเน้อน้องน่านนนนน