หัวข้อ: รัก ไม่ 'นิ่ง' :: รักที่28 (23/06/21) P.9

[B52]

 

[Christa]

Chapter 6



    “ ป้าคร้าบบ  มิวเอาผัดผักกับต้มยำ  แล้วก็น้ำเปล่า ”  ผมเดินไปสั่งข้าวร้านประจำทันทีที่เข้าไปในโรงอาหาร



     “ อ่ะ  นี่จ่ะ ”  ผมรับจานข้าวกับขวดน้ำมา  จ่ายเงินเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะไอ้ซีทันที



     “ ไปอดอยากมาจากไหนครับคุณมิว ”  ไอ้ซีถาม



     “ มาจากหอกูนี่แหละเพื่อน เมื่อวานลืมกินข้าว ”



     เมื่อวานพวกผมปั่นงานอยู่ที่สตูจนสี่ทุ่มกว่าๆค่อยแยกย้ายกันกลับหอ   ผมอาบน้ำเสร็จก็เข้านอนทันทีเพราะคืนนี้ต้องโต้รุ่งต่อ  โปรเจคนี้มันส่งวันพรุ่งนี้น่ะครับ   ทำแต่งานจนลืมความหิวไปเลย   วันนี้เลยรีบมาคณะแต่เช้าจะได้กินข้าวก่อนเข้าเรียน



     “ แล้วพวกมึงเหลือกันอีกเยอะป่าววะโปรเจคจารย์ดิว ”  ผมถามไอ้ซี ไอ้นัท แล้วก็ไอ้เต้ที่นั่งกินข้าวกันอยู่ก่อนแล้ว



     “ เหลือแค่มู้ดบอร์ด ”  ไอ้ซีตอบ



     “ กูเสร็จแค่โมเดล ”



     “ กูเหมือนมัน ”  ไอ้นัทตอบก่อนไอ้เต้จะสมทบ



     “ กูก็เสร็จแค่โมเดลเหมือนกัน  คืนนี้อยู่ยาวเลย ”



     “ ไอ้ซีมึงเสร็จแล้วมาช่วยกูหน่อยน้าาา   กูเดือด   กูเบลอ   กูจะบ้า ”  ไอ้นัททำหน้าล่องลอยเหมือนคนเมายา



     “ ไม่ว่าง!! ”



     “ จะไปแรดที่ไหนอีกล่ะ  กี่งานๆกูก็เห็นมึงเสร็จเร็วทุกที   รีบไปหาผัวรึไงหะ ”  ไอ้เต้แขวะไอ้ซีที่งานเสร็จไวตลอด



     “ ผัวเหี้ยอะไร  อย่างกูต้องไปหาเมียสิ ”



     “ โอ๊ยยย   พูดอะไรดูสารรูปตัวเองด้วย   สปีชีส์เดียวกับไอ้มิวนี่ริจะหาเมียหรอมึง ”



     “ แค่กๆ ”  ผมสำลักน้ำแทบพุ่งหลังจากที่โดนพาดพิง



     “ สปีชีส์กูมันทำไมไอ้เต้  พูดให้ดีๆนะเว้ย ”  ผมหันไปจ้องไอ้เต้ทันที



     “ ก็สปีชีส์ที่ชะนีไม่เอาไง  กูไปละ  บายย ”  มันพูดแล้วยกจานไปเก็บทันที



     “ ไอ้เหี้ยเต้!! ”  ผมตะโกนไล่หลังมันไป



     “ หน้าพวกกูมันแย่ขนาดผู้หญิงไม่เอาเลยหรอวะไอ้นัท ”  เมื่อไอ้ต้นเหตุมันหนีไปแล้ว   ผมเลยหันมาถามความคิดเห็นไอ้นัทแทน เครียดเลยนะเนี่ย   ผมว่าหน้าผมก็ไม่ได้แย่อะไรมาก   ผู้หญิงก็มีเข้ามาบ้าง   ถึงมันจะไม่มากเท่าผู้ชายก็เถอะ เหอะ พูดแล้วหงุดหงิด



     “ หน้าพวกมึงไม่ได้แย่หรอก  แต่ชะนีเขากลัวพวกมึงไปแย่งผัวเขามากกว่า   กูไปละ   เจอกันสตู ”  มันพูดเสร็จก็รีบเผ่นไปทันที   ผมกับไอ้ซีได้แต่มองหน้ากันอย่างปลงๆ   หน้าอย่างพวกกูก็มีเมียได้เว้ย   ไอ้พวกเหี้ย





     ผมกับไอ้ซีเดินเข้าสตูมาก็เห็นอาจารย์เปิดงานให้ดูอยู่ก่อนแล้ว   พวกผมรีบเดินไปหาที่นั่งกันทันที   โดนมองเล็กน้อยแต่อาจารย์ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากหรอกครับ


     หลังจากดูตัวอย่างงานกันไปแล้ว   อาจารย์ก็ปล่อยให้สเก็ต   ส่งสเก็ตร้อยห้าสิบแบบในอาทิตย์หน้า   พวกผมที่ไม่มีเรียนอะไรต่อก็นั่งสเก็ตกันอยู่ที่สตู   บางส่วนก็แยกย้ายกันกลับไปทำงานที่หอ

     
     พอสเก็ตไปได้สิบกว่าแบบผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น   เข้าไปเช็คนู่นเช็คนี่เรื่อยเปื่อย   สเก็ตติดกันนานๆไม่ค่อยได้ครับ   แบบมันจะคล้ายกันไปหมด   เปิดเข้าแอพพลิเคชั่นไลน์ที่มีแจ้งเตือนอยู่ร้อยกว่าอัน   แปดสิบกว่าแจ้งเตือนมาจากกลุ่มภาคที่มันคุยงานกัน   อีกยี่สิบกว่าอันมาจากกลุ่มพวกไอ้ทิวที่กวนตีนกันไปมา   อ่านละขำดีครับ    กับอีกหนึ่งแจ้งเตือนจาก... ใครวะ?



     N. :: สวัสดีครับ

     เอ็นไหนวะ   ผมไม่มีเพื่อนชื่อเอ็นนะ   แล้วอีกอย่างเพื่อนผมมันคงไม่ทักด้วยคำว่าสวัสดีแบบนี้หรอกครับ



     Mewtation :: อ่า  สวัสดีครับ นั่นใคร?

     ในเมื่อไม่รู้ว่าใครก็ต้องสุภาพไว้ก่อนครับ   รักษาภาพพจน์กันหน่อย   กันไว้ดีกว่าแก้ ฮ่าๆๆๆ


     
     N. :: กินข้าวรึยังครับ

     อะไรวะ กูถามว่ามึงคือใครเสือกมาถามกูกลับว่ากินข้าวยัง?   ผมว่ามันต้องเป็นเพื่อนซักคนนี่แหละ   พวกมันชอบแกล้งผมกันจะตาย จะกวนตีนหรอหะ   เล่นผิดคนแล้วไอ้น้อง


     
     Mewtation :: ชื่อยาวจังเลยนะครับ  สงสัยคนตั้งคิดเยอะไปหน่อย


     
     N. :: มิวเทชั่นนี่สงสัยคนตั้งไม่ค่อยได้คิดใช่มั้ยครับ   แบบว่าเห็นหน้าแล้วตั้งให้เลย

     อะไรของมันวะ จะบอกว่าหน้าผมเหมือนคนกลายพันธุ์มารึยังไง



     Mewtation :: ??

     ผมส่งสติกเกอร์หน้างงไป



     N. :: ก็น่ารักขนาดนี้  คนตั้งคงคิดว่ากลายพันธุ์มาจากแมวน้อย

     แมวน้อยอะไรของมึงครับ  แม่ง  เพื่อนในภาคผมแน่นอน  คนนอกเขาจะรู้เบอร์ผมได้ยังไงล่ะครับ  ต้องเป็นพวกชาวบ้านซักตัวแหงๆ หลังจากวันนั้นพวกมันยังล้อผมเหมียวๆอยู่เลย



    Mewtation :: ถ้าน่ารักก็รักซะสิครับ
                   :: สติกเกอร์

     ผมกดสติกเกอร์ที่มีรูปหัวใจส่งไปด้วย  ในเมื่ออยากเล่นนักผมเล่นด้วยก็ได้



     N. :: ตอบแบบนี้แฟนไม่ว่าหรอ
 
     แหนะ   มีแซวๆ เห็นกูโสดหน่อยไม่ได้   ล้อกูตลอด   อย่าให้รู้นะว่าใคร นี่ไม่ใช่ว่าผมไม่มีใครเอานะ ผมแค่เลือกเยอะเฉยๆเอ๊ง เชื่อสิ



     Mewtation :: แฟนตัวจริงยังไม่มีหรอกครับ  คือผมไม่รู้ว่าจะเลือกใครดี



     N. :: ถ้ายังเลือกไม่ได้แบบนี้  สนใจรับตัวเลือกเพิ่มไหมครับ

     อื้อหือ   มีเสนอตัวด้วยนะ



     Mewtation :: ถ้าคิดว่ามีดีให้ผมเลือก  ผมจะรับไว้พิจารณาก็ได้ครับ



     N. :: งั้นแปลว่าอนุญาตให้จีบได้ใช่ไหมครับ



      Mewtation :: จีบหมูจีบกุ้งได้หมด   แต่ถ้าจีบปูจะชอบเป็นพิเศษเลยครับ

     ไม่มีอะไรมาก   กูหิววว   จะเที่ยงอยู่แล้วชวนไอ้เบไปกินข้าวดีกว่า



     “ ไอ้เบ  เก็บของไปแดกข้าวกัน ”



     “ เออ   เสร็จแล้วกลับหอเลยปะ กูจะไปปั่นงานจารย์ดิวต่อ เดือดชิบหาย ”



     “ เออกลับเลย  กูก็จะไปทำต่อเหมือนกัน ”



     N. :: แล้วจีบมิวได้ไหมครับ

     ผมหยิบโทรศัพท์ที่ส่งเสียงเตือนขึ้นมาดูอีกครั้ง     ไอ้นี่แม่งเล่นไม่เลิกนะ คนจะไปกินข้าว



     Mewtation :: สติกเกอร์

     ผมกดสติกเกอร์โอเคกลับไปแบบตัดรำคาญ  เดี๋ยวมันเบื่อก็เลิกเล่นเองแหละ  ว่าแล้วก็ไปหาขนมจีบปูกินดีกว่า  นึกแล้วก็อยากกินขึ้นมาเลย



********************************************************************************************
 

[kyungploy]

N ไหนหว่า N เนมหรือนิค ถ้าเป็นนิคนี่กร๊าวน่าดู >_<

[Christa]

Chapter 7





    “ เป็นไงกันบ้าง  ผ่านไปครึ่งเทอมละ  เริ่มชินกันรึยัง ”  เสียงไอ้นัทถามพวกน้องปีหนึ่ง  วันนี้พวกผมนัดน้องๆประชุมครับ   ประชุมของพวกผมก็คือเรียกมารวมตัวกันเพื่อถามไถ่สารทุกข์สุขดิบทั่วๆไป   แล้วก็มีเรื่องที่จะต้องแจ้งให้น้องๆทราบกันนั่นแหละครับ


     หลังจากที่พูดคุยกันพอหอมปากหอมคอก็ได้ความมาว่าพวกปีหนึ่งเริ่มชินกับการอดนอนกันขึ้นมานิดนึง   ปีหนึ่งเป็นอะไรที่หนักนะครับผมว่า   ไม่ใช่แค่เรื่องงานเพราะไม่ว่าปีไหนๆงานมันก็เยอะพอกัน   แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับสภาพร่างกายและจิตใจที่ต้องมาปรับจูนให้เข้ากับที่นี่มากกว่า   จากที่เคยนอนปกติ  กลายมาเป็นต้องนอนเช้าต่อกันหลายๆคืน   ไม่ใช่จะเปลี่ยนกันได้ทันทีนะครับ   แรกๆพวกผมก็ไปช่วยงานน้องกันบ่อย   เพราะรู้ดีว่าเด็กเข้าใหม่ต้องเกิดอาการวาร์ปกันแทบทุกคนแน่ๆ   การวาร์ปก็คือการหลับนั่นแหละครับ หลับแบบไม่รู้ตัว  ตื่นมาอีกทีก็ได้เวลาส่งงานแล้วอะไรประมาณนี้


     “ วันนี้มีแข่งบาสตอนทุ่มนึงนะครับ  อย่าลืมไปเชียร์เพื่อนๆกันด้วย  พวกพี่มีเรื่องจะพูดแค่นี้แหละ เชิญน้องๆตามสบาย ”







     หลังจากปล่อยน้องเสร็จพวกผมก็มาช่วยพี่สโมยกของไปสนามบาสกัน  ช่วงนี้เป็นช่วงแข่งกีฬาเฟรชชี่ครับ  เป็นกีฬาสำหรับเด็กปีหนึ่ง  ก็แยกกันแข่งขันไปตามรายการ  เก็บรอบชิงไว้วันงานกีฬามหาลัย  ส่วนสนามบาสที่ใช้แข่งก็เป็นของคณะวิศวะ  คณะเพื่อนบ้านนี่เอง



     “ มิวเฝ้าของไว้ก่อนนะ  เดี๋ยวพวกพี่ไปรวมน้องที่ใต้ตึกก่อน ”  พี่อั้มประธานสโมหันมาพูดกับผม  ผมพยักหน้ารับ ผมไม่ได้มีหน้าที่อะไรที่ใต้ตึกเหมือนไอ้เบกับไอ้นัทที่มันเป็นพี่ระเบียบต้องไปคอยคุมน้อง  ผมเลยรับหน้าที่ยืนเฝ้าของอยู่คนเดียว



     “ ไอเหี้ยเนม  มึงเปลี่ยนตัวกับไอ้มอสเลย  มึงแม่งนำพวกกูไปไกลแล้วเนี่ย ”  เสียงของพวกวิศวะที่เล่นบาสกันอยู่ดังลั่นสนาม   ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาแข่งเลยยังใช้สนามกันได้อยู่   ที่ผมรู้ว่าเป็นพวกวิศวะเพราะร่างสูงที่ใส่เสื้อสีเทากับเดฟยีนส์สีเข้มในสนามนั่นคือพี่เนมผัวไอ้เฟย์มัน


     คนตัวสูงเดินมานั่งตรงสแตนด์ฝั่งเดียวกับที่ผมยืนอยู่  แต่เขามองไม่เห็นผมหรอกเพราะผมยืนเยื้องมาทางด้านหลังนิดนึง แล้วยังมีเงาต้นไม้มาบังแสงไฟทำให้ตรงที่ผมยืนมันมืดสนิท  ถ้าไม่สังเกตดีๆก็ไม่เห็นหรอกครับ  คนที่หอบเล็กน้อยจากการเล่นกีฬายกขวดน้ำขึ้นดื่มก่อนจะใช้มันล้างหน้าจนหมดขวด  ไอ้ท่ายกมือเสยผมจนหยดน้ำสาดเป็นทางนั่นขอซื้อได้ไหมครับ   จะเอาไปขายบริษัทโฟมล้างหน้า   น่าจะได้หลายบาทอยู่



     “ พี่เนมคะ ”  สาวสวยตัวเล็กผมยาวเดินเข้ามาจากอีกทาง   หยุดยืนตรงหน้าพี่เนมที่ล้างหน้าเสร็จพอดี  เขาหันไปมองหน้าเธอโดยที่ไม่ได้ตอบรับอะไร



     “ คือว่าวันนี้เนยไม่ได้เอารถมาน่ะค่ะ  ขอติดรถพี่เนมไปหน่อยได้ไหมคะ ยังไงก็ทางเดียวกัน ”



     “ อืม ”  พี่เขาตอบรับแล้วหันไปมองเพื่อนในสนามที่กำลังแข่งกันทำแต้มอยู่อย่างไม่สนใจคนตรงหน้าแม้แต่น้อย 
     เธอทำท่าเหมือนอยากจะพูดคุยต่อ  แต่ติดที่ร่างสูงไม่มีทีท่าจะสนใจเธอสักนิด  เลยได้แต่นั่งลงเงียบๆ   คือว่า ถ้าพี่ไม่เอา  ผมขอได้ไหมอะ ตัวเล็กๆสเปคผมเลย ที่ผมไม่ชอบผู้หญิงตัวสูงๆเพราะผมเกรงว่าจะต้องเงยหน้าคุยกับพวกเธอน่ะครับ ฮ่าๆๆ



     ผ่านไปเกือบสิบนาที  เพื่อนพี่เนมก็เลิกเล่นแล้วเดินมาหยิบกระเป๋าที่สแตนด์  จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็ตั้งท่าจะกลับกันเลย



     “ ไอมอสไปส่งคนนี้ด้วย ”  พี่เนมบอกเพื่อนเขาที่หันมามองด้วยใบหน้างงงวยไม่แพ้หญิงสาวตัวเล็กคนนั้น



     “ อะไรมึง  น้องเนยเขาไม่ได้มาหามึงหรอ ”



     “ เขาบอกว่าขอติดรถกลับด้วย  ยังไงก็ทางเดียวกัน ”



     “ เออ   ก็ทางเดียวกับมึงไง  มึงก็ไปส่งน้องเขาสิวะ ”  เอ่อคือ ถ้าพวกพี่ไม่ไป  เดี๋ยวผมไปส่งให้ก็ได้ครับ  อิอิ  มากับพี่ไหมจ๊ะน้องสาว



     “ เธอ เอ่อ... ”



     “ เนยค่ะ ”  ไอ้เหี้ย  ผมแทบจะหลุดขำ   นี่พี่ไม่แม้แต่จะจำชื่อเขาหน่อยหรอครับ   โถๆๆ   มาให้พี่มิวโอ๋มามะสาวน้อย



     “ อืม  ไปกับมอสนะ ”



     “ เดี๋ยวๆไอ้เนม  อะไรมึงเนี้ย ”  พี่คนที่ชื่อมอสโวยวาย   คนอื่นๆแยกย้ายกันกลับไปหมดตั้งแต่สองคนนี้เริ่มเถียงกันแล้วครับ



      “ กูง่วง   จะรีบไปนอน  บาย ”  พี่เขาหันหลังมาจะเดินออกจากสนาม  เห็นผมที่ยืนอยู่ในเงามืดก็ชะงักไปนิดนึง  นี่คนครับพี่  ไม่ใช่ผี



     “ มาทำอะไรตรงนี้ครับ ”  ร่างสูงที่เอาเสื้อชอปพาดบ่าไว้   ยื่นมือมาขยี้หัวผมจนยุ่งไปหมด



     “ หื้ออ  ผมยุ่งหมด ”  ผมปัดมือเขาออกแล้วรีบจัดผมให้เข้าทรงทันที   แม่ง  ตัวเองหล่อแล้วก็อย่ามาขัดขวางความหล่อของคนอื่นสิวะ ดูสิน้องสาวคนสวยเห็นหมดแล้ว



     “ หึหึ   ตกลงว่ามาทำอะไรครับ ”



     “ มารอเชียร์บาส ”  ผมตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้สาวน้อยที่จ้องมาที่ผม   แหมหลงสเน่ห์ผมแล้วล่ะสิ   ก็อย่างว่าล่ะนะ  ผมขี้เหร่ซะที่ไหน



     “ ไอมอส  มึงกลับไปได้แล้ว ”  คนตัวสูงหันไปบอกเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์  อะไรวะ  ตัวเองไม่เอาแล้วยังทำหวง  ไอ้หมาหวงก้างเอ๊ย



     “ มิว  น้องมาแล้ว ”  เสียงพี่อั้มตะโกนบอกผมจากอีกฝั่งของสนาม   ผมพยักหน้ารับแล้วเดินไปช่วยไอ้นัทจัดแถวน้องขึ้นไปนั่งบนสแตนด์   ส่วนของตรงนี้  เดี๋ยวพวกพี่เขามายกกันเองครับ



     “ แล้วพี่จะตามผมมาทำไมเนี่ย ”  ผมหันไปถามคนตัวสูงที่เดินตามผมมาจนถึงสแตนด์อีกฝั่ง



     “ อยากดูบาสด้วย ”  อ้าว  เมื่อกี้บอกง่วงจะรีบไปนอนไม่ใช่หรอวะ   อะไรของเขา   ช่างเขาก่อนละกันเดี๋ยวทนไม่ไหวก็คงกลับไปเอง







     วันนี้ปีหนึ่งคณะผมแข่งกับนิติครับ  กองเชียร์ฝั่งนั้นมาถึงก็ร้องเพลงให้กำลังใจระหว่างที่นักกีฬากำลังวอร์มอัพกันอยู่


     “ อ้าว  น้องสองคนนั้นชี้อะไรกันครับ  พี่อยากดูด้วย ”  เสียงไอ้ทิวตะโกนถามน้องมัน  วันนี้มันเป็นคนคุมน้องนิติมาครับ  แล้วดูท่าทางเหมือนจะโกรธไอ้เด็กสองคนนั้นที่ไม่ยอมตบมือตามจังหวะ  มัวแต่ชี้อะไรกันก็ไม่รู้



     “ ผมถาม  ช่วยตอบด้วยครับ ”  โถ่ ไอ้สัด ทำเป็นเข้ม   ผมอยากจะเดินไปตบหัวมันให้หายเก๊กซักที



     “ คะคือ  ผม... ”



     “ มันมีอะไรน่าสนใจกว่าเพื่อนของน้องที่กำลังวอร์มกันอยู่หรอครับ ”  ไอ้ทิวยังคงคาดคั้นน้องมันต่อไป  โดยที่ฝั่งผมก็หยุดร้องเพลงไปแล้วเมื่อเห็นฝั่งนั้นกำลังเคร่งเครียด   จริงๆแล้วก็แค่อยากเสือกน่ะครับ  ไม่ได้มารยาทดีอะไรหรอก



     “ พวกผมกำลังมองพี่คนนั้นอยู่ครับ ”  เมื่อทนความกดดันไม่ไหว  ไอ้เด็กปีหนึ่งก็ยอมพูดออกมา  แล้วชี้มาทางผม     ผมหันซ้ายหันขวา   มึงชี้ใครวะ ไอ้พี่เนมที่นั่งข้างกูหรือน้องหน้าหมวยที่นั่งอยู่หลังกู



     “ คนนี้หรอ ”  ไอ้ทิวชี้มาที่พี่เนมที่ต่อให้คนจะมองกันทั้งสนามยังไงพี่แกก็ยังคงหน้านิ่งไว้ได้อยู่



     “ ปละ เปล่าครับ ”



     “ คนนั้นอะนะ ”  ไอ้ทิวชี้ไปที่น้องหมวย



     “ มะ ไม่ใช่ครับ ”



     “ อ้าว!!ละคนไหน มึงบอกกูมาดิ ”  ไอ้ทิวที่เริ่มจะหัวเสีย  เริ่มขึ้นมึงกูกับน้องแล้วครับ



     “ พี่คนที่น่ารักๆคนนั้นอะครับ ”  แล้วไอ้เด็กเวรนั่นมันก็ชี้มาที่ผม   น่ารักบ้านพ่อมึงสิ กูหล่อ เก็ทมั้ยว่ากูหล่อ ไอ้ทิวมองมาที่ผมแล้วยกยิ้มแบบชั่วๆ ก่อนจะเดินมาหาผม



     “ คนนี้หรอครับ ”  มันหันไปถามน้อง ก่อนจะลากผมไปสแตนด์ฝั่งมัน  แต่ติดตรงมือเรียวที่รั้งแขนผมไว้  ทำให้มันลากผมไปไม่ได้ ผมหันไปมองพี่เนมอย่างขอบคุณ  ลำพังแรงผมจะไปสู้อะไรไอ้ทิวได้ล่ะครับ



     “ จะกลับแล้ว ”  พี่เนมบอกไอ้ทิวเสียงเรียบ



     “ อะไรนะครับ ”  ไอ้ทิวที่ยังคงงงว่าพี่เขามาดึงแขนผมไว้ทำไมเอ่ยตอบกลับไป



     “ มิวจะกลับแล้ว ”  ตอนนี้ก็ตาผมงงล่ะครับ   ผมไปบอกเขาตอนไหนว่าผมจะกลับ  แต่ยังไงก็ขอออกจากตรงนี้ก่อนละกันนะ  ผมยังไม่อยากดังเท่าไหร่



     “ อะ เออ   กูจะกลับละ มึงปล่อยเลยไอ้สัด ” ผมสะบัดแขนออกจากมือไอ้ทิว



     “ เออๆ   อย่าไปน่ารักใส่ใครเขาอีกล่ะ  เดือดร้อนพวกกูกันไปหมด ”  มันว่าก่อนจะปล่อยผม แล้วเดินกลับไปคุมน้องต่อ



     “ ไป ”  คนตัวสูงบอกก่อนจะเดินจูงมือผมออกจากสนาม    พี่เขาพาผมเดินไปทางด้านหลังจนผมต้องบอกเขาว่ารถจอดอยู่ที่คณะ  เขาถึงได้เปลี่ยนทิศทางไปยังคณะผมแทน








     “ พี่เป็นอะไร ”  ผมถามคนตัวสูงที่เงียบมาตลอดทางทันทีที่เดินมาถึงฟีโน่  เขามองหน้าผมนิ่งๆโดยที่ไม่ได้ตอบอะไร



     “ ง่วงหรอ  ให้ผมไปส่งไหม ”  ผมเอียงหน้าถามเขาเมื่อเขาไม่ยอมตอบคำถามผม   พอผมพูดจบพี่เขาก็ยิ้มบางๆ  ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวผม   นี่เป็นอะไรกับหัวกูนักหนาครับ



     “ งั้นพี่รบกวนเราหน่อยนะตัวเล็ก ”  ผมพยักหน้ารับ   

      สงสัยจะง่วงจริงแฮะซ้อนท้ายผมได้ก็เอาหัวมาซบบ่าผมแล้วหลับไปทันที


 




     ว่าแต่   หอพี่เขาอยู่ไหนหรอครับ?


********************************************************************************************
   
คอมเมนท์กันหน่อยนะตัวเอง

[MayA@TK]

จะไปส่งพี่เนมไม่รู้หอไหนก็พาไปไว้ที่หอมิวนั่นแหละ

 

[โอ]

ชอบจังน่ารักดีเรื่องนี้

[kyungploy]

พี่เนมน่ารักจัง น่ารักแบบที่น่ารักกับน้องมิวคนเดียว โง้ยเขิน ทำไมละมุน ♡ _ ♡
ปล. อัพเร็วมากเลยค่ะ 55555555

[mmello07]

น่ารักมากกกก ทั้งพี่เนมทั้งน้องมิว
อ่านไปเขินไป ยิ้มแก้มแตก 
ปูเสื้อรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ!! 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่เนม ชัดเจนนะเรื่องหญิงเนย
ที่มาอ่อย ขอกลับด้วยเพราะทางเดียวกัน
แล้วยังหึงอีกที่แมวน้อยยิ้มให้ชี  ชอบบบ
ปากบอกง่วงนอนแต่ตามมิว ไปดูบาสเฉยเลย
แถมช่วยมิว จากช่วงคับขันอีก
แอ่ะ.....พี่เนมได้ซบหลับกับไหล่มิวด้วย ฟินนนนน
แล้วหอพี่อะ อยู่ไหน? 
       
 

[♠DekDoy♠]

พี่เนมชัวร์

[B52]

 

[dukdikdukdik]

  พี่เนมน่ารัก น้องมิวก็น่ารัก โอ้ยยย 

[lnudeel]

หนูมิว หนูจะซื่อไปมั้ยลูก

[Peung002]

พี่เนมของบ่าววววว ขี้หึงขี้หวงไม่เบานะคะ
อยากเข้าไปสิงน้องมิว อยากให้พี่เนมลูบหัว อยากถูกเรียดว่าตัวเล็ก #กรีดร้อง 

[Mura_saki]

นี่มันแผนพี่เนมใช่ป่ะ

ร้ายนะเราน่ะ

[magic-moon]

น่าร๊ากกกกกกกกก

[MSeraph]

แักกค่ะ น่ารักกอะ
พี่เนมน่ารักมากกกก
รอค่าาา

[puiiz]

 

[sirin_chadada]

หยอดเข้าไปนะพี่เนม

[silverrain]

จงหาความต่างระหว่างพี่เนมกับคนอื่น
และพี่เนมกับตัวเล็ก

[mmello07]

เข้ามาส่อง

[Pupay]

ปักป้ายๆ ได้นิยายเรื่องใหม่อ่านละ
เนื้อเรื่องน่ารักกร๊าวใจมาก ชอบหนุ่มถาปัตที่สูดดดด
รอตอนต่อไปจ๊ะ

 

[poterdow]

น่ารักกกกก

[Christa]

Chapter 8





     “ พี่เนมๆ ”  ผมยักไหล่ขึ้นลงเพื่อปลุกคนตัวสูง เมื่อขับรถมาถึงหน้าหอตัวเอง



     “ ครับ ”  พี่เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบรับผม



     “ หอพี่อยู่ไหนอะ ”  ตอนนี้เพิ่งจะสองทุ่มกว่าๆ   ผมยังพอมีเวลาไปส่งพี่เขาได้อยู่  คืนนี้ผมก็ยังคงต้องปั่นงานอีกเช่นเคยครับ



     “ ตอนนี้ผมยังพอมีเวลาไปส่งพี่ได้  พี่อยู่หอไหนอะ ”  ผมถามต่อเมื่อเขาไม่ตอบ



     “ อยู่ซาวน์ทิส ”



     “ อ๋อ  งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง ”  ซาวน์ทิสคือหอที่อยู่ซอยเดียวกันกับหอผมนี่แหละ หอผมอยู่ต้นซอย ส่วนหอหรูนั่นอยู่สุดซอยเลยครับ



     “ เอ่อ คือ... ”  พี่เขาทำเหมือนมีอะไรจะพูดตอนที่ผมกำลังจะกลับรถออกจากหอ



     “ มีอะไรรึเปล่าครับ  หรือว่าเพื่อนยืมห้องไปใช้อีก ”  ผมยังจำได้นะ  ที่เมาคลีพี่เขาบอกว่าเพื่อนยืมห้องไปใช้ก็เลยหนีออกมา  และท่าทางที่ดูไม่อยากจะกลับของคนตรงหน้านี้ก็อาจจะมาจากสาเหตุเดิมก็ได้



     “ ครับ  เพื่อนมันยืมห้องไปใช้อีกแล้ว ”  พี่เขาเงียบไปแปปนึงก่อนจะตอบกลับมา



     “ แล้วเอาไงอะพี่  ให้ผมไปส่งหอเพื่อนปะ ”



     “ เพื่อนมันก็อยู่ที่ห้องพี่กันหมดนั่นแหละ ”



     “ อ่าาา   แล้วมีใครอีกไหมอะพี่ ”



     “ ไม่มี ”



     “ แล้วทำไมพี่ไม่กลับไปอยู่กับเพื่อนล่ะ ”



     “ ไม่ชอบคนเยอะ วุ่นวาย แต่ยังไงก็คงต้องกลับแหละมั้ง  พี่ไม่มีที่ไปแล้ว ”  คนตัวสูงพูดพร้อมกับทำหน้าหงอยๆ  อื้อหือ  หน้าใหม่หวะ   ผมเพิ่งเคยเห็นพี่เขาทำหน้าแบบนี้   มันก็ดู...น่ารักดีนะ



     “ หรือว่าพี่จะอยู่กับผมก่อน   แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าห้องผมโคตรรก   ถ้าจะอยู่ต้องห้ามบ่นนะ ”  ผมหยุดคิดไปสามวิก่อนจะเสนอทางเลือกให้คนตรงหน้า  ห้องผมเต็มไปด้วยเศษซากจากการทำงาน  ไม่มีค่อยมีเวลาเก็บหรอกครับ  เวลาว่างผมมักจะใช้มันไปกับการนอนมากกว่า  ก็อย่างว่าล่ะครับ  มีโอกาสนอนก็ต้องรีบนอนไว้ก่อน



     “ ไม่บ่นครับ ”  นี่ก็รีบตอบจัง  ถ้าเห็นว่าบ่นแม้แต่คำเดียวนะ พ่อจะไล่กลับห้องทันทีเลย



     “ งั้นพี่ลงไปก่อน  เดี๋ยวผมเอารถไปเก็บแล้วเราไปกินข้าวกัน ”  ผมบอกให้เขาลงจากรถแล้วเดี๋ยวค่อยเดินไปกินข้าวกัน  ยังจำกันได้ใช่ไหมครับว่าหน้าหอผมเป็นโซนร้านอาหาร









     “ พี่เนมอยากกินไรอะ ”  ผมถามคนที่เดินอยู่ข้างๆพลางมองหาร้านเป้าหมายไปด้วย



     “ แล้วแต่เราเลย ”  ผมว่าแล้ว  ร้อยทั้งร้อยแม่งก็ตอบกันแบบนี้  นี่ถ้าเลือกให้แล้วไม่กินนะ พ่อจะตบให้คว่ำเลย  ผมล้อเล่นนะครับ  อย่าเอาไปฟ้องพี่เขาล่ะ



     “ งั้นกินข้าวมันไก่กัน ”  ผมเสนอแล้วชี้ไปทางร้านข้าวมันไก่ที่อยู่ทางซ้ายมือ  คนตัวสูงพยักหน้าแล้วจับมือผมเดินไปยังร้านข้าว  ผมชินแล้วล่ะครับที่ทุกคนทำเหมือนผมเป็นเด็กตัวเล็กๆ  ต้องคอยจูงไปไหนมาไหนตลอดเวลา  และไอ้พวกที่ทำกับผมแบบนี้ก็พวกไอ้ทิวนั่นแหละครับ  เป็นกันทั้งกลุ่ม  จูงแม่งตั้งแต่ผมอยู่มอต้นจนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าหน้าผมดูโง่หรือยังไง ถึงต้องคอยจับไว้ตลอดเวลา



     “ นี่พี่  ทำไมต้องจูงมือผมด้วยอะ ”  ผมถามคนตัวสูงตอนที่เราหาที่นั่งกันได้แล้ว  พี่เขานิ่งไปเลย สงสัยกำลังนึกหาคำตอบที่ฟังดูดีมากกว่าการด่าผมออกมาตรงๆว่าหน้าโง่



     “ พี่กลัวผมหายหรอ  หน้าผมมันดูโง่ขนาดนั้นเลยหรอพี่ ”  อะ ผมเปิดโอกาสให้และ ทีนี้อยากด่าก็เชิญเลยพี่ ผมอนุญาต



     “ เปล่า  กลัวคนอื่นมาลากไปต่างหาก ”  ผมหน้ามุ่ยทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบ



     “ มันต่างจากด่าผมว่าหน้าโง่ยังไงวะพี่   คิดว่าผมจะเดินตามคนอื่นไปง่ายๆรึไง ”  ดูคนเราสิครับ  อยากจะด่ายังต้องรักษาน้ำใจ  ไม่ทันแล้วพี่  ผมเจ็บไปแล้วแหละ



     “ ไม่ได้หน้าโง่แต่น่ารั.. ”



     “ อะไรนะพี่  ผมฟังไม่ถนัด ”  พูดอะไรอยู่ในลำคอก็ไม่รู้  วิถีคนหล่อหรอวะ จะพูดอะไรต้องดูดีมีมารยาทไว้ก่อน  น่าสงสารเขานะครับ  มีคนจับตามองอยู่ตลอดเวลา



     “ พี่บอกว่าเราตัวแค่นี้  จะไปสู้แรงคนอื่นเขาได้ยังไง  ถ้ามีใครมาฉุดเราไปพี่จะทำยังไงล่ะ ”



     “ พี่ก็ตามไปช่วยผมสิครับ  รออะไรล่ะ ฮ่าๆๆ ”  ผมพูดติดตลกเพื่อสร้างความสนิทสนมกับคนตรงหน้า  ตีสนิทคนหล่อไว้เผื่อออร่าความหล่อมันจะแผ่มาทางนี้บ้าง  คิกๆ



     “ หึหึ  ครับ  พี่ไม่ปล่อยให้ใครมาเอาเราไปง่ายๆหรอก ”



     “ พี่หวงผมหรอ ”  ผมแกล้งแหย่เขาต่อไป



     “ เปล่า  พี่ต้องได้ส่วนแบ่งก่อนถึงจะยอมปล่อยเราไป ”  คนตรงหน้าตอบออกมาพร้อมรอยยิ้มที่มองยังไงก็กวนอวัยวะเบื้องล่างสุดๆ



     “ โห่  อะไรอะ  แล้วอย่างผมนี่ค่าตัวเท่าไหร่อะพี่ ”  เขาเล่นมาก็เล่นกับเขาหน่อยละกัน



     “ นั่นสิ  ถ้าอยากได้คนนี้  ต้องจ่ายเท่าไหร่นะ ”  เขาถามพร้อมเอามือมาเท้าคางไว้แล้วทำหน้าสงสัย  น่ารักมากมั้งน่ะ  แล้วสาวๆโต๊ะข้างๆนี่เป็นไรกันครับ  เคลิ้มซะขนาดนั้น  เอาทิชชู่ไปเช็ดน้ำลายกันหน่อยไหม



     “ เอาไว้เดี๋ยวถามแม่ให้ละกันนะ ”  ผมตอบก่อนจะลงมือกินข้าวมันไก่ตรงหน้าที่มีคนยกมาเสิร์ฟพอดี



     “ อย่าลืมมาบอกพี่ด้วยนะครับ ”



     “ หึหึ  ครับๆ ”  ผมได้แต่ขำ   คนนิ่งๆนี่เวลาเล่นอะไรแล้วก็ดูน่ารักดีนะครับ  แบบว่ายิ้มของเขามันทำให้โลกดูสดใสขึ้นมาได้ อะไรประมาณนั้น








     “ พี่เนมจะอาบน้ำเลยเปล่า  เดี๋ยวผมหยิบผ้าเช็ดตัวให้ ”  กินข้าวเสร็จแล้วก็เดินกลับมาที่ห้องผม  โดยที่พี่เขาจูงมือผมเดินเช่นเคย หลังจากได้เห็นสภาพห้องแล้ว   พี่เขาก็ไม่ได้บ่นอะไรอย่างที่สัญญาไว้จริงๆครับ  ผมเคลียร์ของนิดๆหน่อยๆให้พอมีทางเดิน  แล้วก็ให้พี่เขาไปนั่งอยู่บนเตียง  ยังไงคืนนี้ก็ต้องทำต่ออยู่แล้วครับเก็บไปก็เท่านั้น



     “ อาบเลยก็ได้ครับ ”



     “ งั้นเดี๋ยวผมหาชุดให้แล้วกันนะ  รอแปปนึง ”  ผมว่าก่อนจะเดินไปขุดคุ้ยหาเสื้อผ้าที่พี่เขาพอจะใส่ได้



     “ มีแต่กางเกงอะพี่  เสื้อผมมีแต่ตัวเล็กๆ พี่ไม่น่าจะใส่ได้ ”  หลังจากคุ้ยอยู่สักพัก  ก็ได้กางเกงของเพื่อนผมที่มันมาทิ้งเอาไว้  แต่แม่งเสือกไม่ทิ้งเสื้อไว้ด้วยซะงั้น  แล้วเสื้อผมนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ พี่เขาใส่ไม่ได้แน่นอน



     “ ไม่เป็นไรครับ  ใส่แค่กางเกงก็ได้ ”  ผมพยักหน้าแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวกับกางเกงให้

     ระหว่างที่พี่เขาอาบน้ำผมก็เริ่มเอางานที่ทำค้างไว้ออกมาทำต่อ  เหลืออีกไม่เยอะเท่าไหร่  ตีหนึ่งตีสองก็น่าจะเสร็จแล้วมั้ง








     ผ่านไปยี่สิบกว่านาทีพี่เขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ  พร้อมกับเอาผ้าเช็ดผมที่เปียกไปด้วย   อื้อหือ  ซิกแพ็คนั่นมันอะไร  แล้วไหนจะกล้ามแขนนั่นอีก   นอกจากหน้าดีแล้วหุ่นยังโคตรจะดีอีก  กล้ามพี่เขาไม่ได้เยอะขนาดนักเพาะกล้ามอะไรหรอกครับ  แต่เป็นหุ่นแบบหนุ่มสุขภาพดีที่สาวๆเห็นแล้วจะต้องละลายอย่างแน่นอน



     “ มองอะไรครับตัวเล็ก ”  เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ติดจะล้อเลียนอยู่หน่อยๆ



     “ หา  ปละเปล่าครับ  ทำไมพี่ชอบเรียกผมว่าตัวเล็กอยู่เรื่อยเลย ”  ผมทำโวยวายกลบเกลื่อน  แล้วหันมาก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ใครจะไปบอกละครับว่ากำลังอิจฉาหุ่นพี่เขาอยู่  บอกไปเดี๋ยวได้ใจหมด



     “ ก็เราตัวเล็กแค่นี้เองนี่ ”  พี่เขาเดินมาตรงโต๊ะที่ผมนั่งทำงานอยู่   มือนึงจับที่พนักเก้าอี้ส่วนอีกมือนึงก็เท้าไว้กับโต๊ะ  แล้วโน้มตัวลงมาหาผม  สายตาเราประสานเข้าหากัน  ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหลบตาไปก่อน



     “ เอ่อ  ผมว่าผมไปอาบน้ำบ้างดีกว่า  แหะๆ ”  ผมหัวเราะแห้งๆแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที   โอ๊ยยย  ใจผมมันเต้นเร็วมากเลยครับ  แล้วทำไมหน้ากูต้องแดงขนาดนี้ด้วยเนี่ย  หวังว่าพี่เขาคงไม่ทันสังเกตหรอกนะ   ผมรีบถอดเสื้อผ้าออกแล้วเปิดน้ำจากฝักบัวมารดหัวทันที  เขาก็แค่หล่อ  มึงแค่ไม่ชินกับการอยู่ใกล้คนหล่อๆในระยะประชิดก็แค่นั้นเองไอ้มิว  ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน  ผมได้แต่หาเหตุผลมาปลอบใจตัวเองตลอดเวลาที่อยู่ในห้องน้ำ

     
     พออาบน้ำเสร็จถึงได้รู้ตัวว่า  ผมไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามา  โคตรจะควายไอ้มิว   แล้วจะทำอะไรได้นอกจากขอให้คนข้างนอกหยิบมาให้   หลังจากที่คิดไปคิดมาตลอดการอาบน้ำแล้ว  ผมว่ามันก็ไม่ได้แปลกอะไร  ถ้าผมจะใจเต้นแรงไปกับสิ่งที่ไม่เคยสัมผัส   อย่างเช่น การได้สัมผัสความหล่อระดับพี่เนมในระยะประชิด




     “ พี่เนมมม   มิวลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาอะ  พี่เอามาให้มิวหน่อยได้ไหม ”  ผมที่ติดนิสัยเวลาจะอ้อนขออะไรใครแล้วมักจะเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อ  ตะโกนออกไปอย่างลืมตัว



     “ มิวตากไว้ที่ระเบียงอะ ”  ผมบอกต่อเมื่อพี่เขาเงียบ  หรือว่าหลับแล้ววะ  พี่เขาง่วงตั้งแต่อยู่สนามบาสแล้วนี่หว่า



     “ แหะๆ ”  ผมที่ยืนแอบอยู่หลังประตูโผล่ออกไปแต่หน้าได้แต่หัวเราะแห้งๆ   เมื่อคนที่ผมคิดว่าหลับไปแล้วเดินมาเปิดประตูระเบียงออกไปเอาผ้าเช็ดตัวมาส่งให้ผม   คือห้องผมพอเปิดเข้ามาจะเป็นโต๊ะเขียนหนังสือกับทีวี   ถัดมาก็เป็นเตียง   ห้องน้ำ  แล้วก็ระเบียง เพราะฉะนั้นถ้าจะเปิดประตูระเบียงก็ต้องเดินผ่านหน้าห้องน้ำก่อนน่ะครับ



     “ ขอบคุณครับ ”  ผมรับมาแล้วปิดประตู  ก่อนจะพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวแล้วเดินออกไปหาชุดนอนใส่



     “ พี่เนมนอนเปิดไฟได้ไหมครับ ”  ผมถามพี่เขาที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง  พี่เขาหันมามองผมก่อนจะตะแคงตัวหันหลังให้ผมทันที  อะไรของเขาวะ สงสัยจะเมื่อยพอดีล่ะมั้ง



     “ พี่เนม ”  ผมเรียกเขาอีกทีเมื่อเขายังไม่ได้ตอบคำถามผม



     “ ครับ  ได้ครับ ”



     “ งั้นผมขอทำงานก่อนนะเดี๋ยวเสร็จแล้วจะปิดไฟให้   พรุ่งนี้พี่มีเรียนกี่โมงครับ ”  ผมที่แต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน  แล้วหันหลังไปถามพี่เนมที่นอนตะแคงหันหน้ามาทางนี้



     “ เรียนบ่ายครับ ”  เขาตอบพร้อมกับเงยหน้ามองผมตาแป๋ว



     “ อ่า  งั้นพี่ตื่นเเล้วปลุกผมแล้วกันนะครับ  เดี๋ยวผมไปส่งที่หอ ”  พรุ่งนี้ผมก็ไม่มีเรียนเช้าเหมือนกันครับ  มีแค่ส่งงานตอนบ่าย  ทำให้มีเวลานอนเพิ่มขึ้นมาหน่อย



     “ ครับตัวเล็ก   แล้วงานเราเหลืออีกเยอะไหม   มีอะไรให้พี่ช่วยรึเปล่า ”



     “ เหลือเรนเดอร์อีกนิดหน่อยครับ  พี่นอนไปก่อนเลย ”  ผมบอกคนตัวสูงก่อนจะหันหน้ามาทำงานต่อ



     “ ฝันดีนะครับตัวเล็ก ”



     “ อ่า  ครับ ”  ผมรึเปล่าวะที่ต้องพูดคำนั้น  ก็พี่เขากำลังจะนอนแล้วแต่ผมยังไม่ได้นอนเลยหนิ   ประหลาดคน





     ~ตึ๊ง~~

     ผมหยิบโทรศัพท์ที่มีเสียงไลน์เข้าขึ้นมาดู



     N. :: ทำอะไรอยู่ครับ

     ไอ้เอ็นเจ้าเก่าเจ้าเดิม  จะมาสืบหรอว่างานกูถึงไหนแล้ว



     Mewtation :: ทำงานอยู่ที่หอ



     N. :: อยู่คนเดียวหรอครับ

     เอ้า ไอ้นี่ งานมันก็ไม่ได้ยากถึงขนาดต้องไปสุมหัวกันทำปะวะ  นี่ก็ถามอะไรไม่คิดเลย



     Mewtation :: อยู่กับแฟนครับ  แฟนนอนอยู่

     อ่านแล้วก็ช่วยจินตนาการไปถึงสาวสวยตัวเล็กๆด้วยนะจ๊ะ  แล้วก็ฝากไปป่าวประกาศบอกเพื่อนคนอื่นๆด้วยว่า ‘กูมีเมียแล้ว’ ฮ่าๆๆๆๆ



     N. :: อ้าว  ไหนบอกว่ายังไม่รู้ว่าจะเลือกใครไงครับ
         :: สติกเกอร์

     มันส่งสติกเกอร์ร้องไห้มาให้ผม



     Mewtation :: ผมเลือกได้แล้วครับ แล้วผมก็เลือกคนนี้
                    :: สติกเกอร์

     ผมส่งสติกเกอร์คู่รักไปให้มัน  ก่อนจะหันไปมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง





     “ พี่เป็นแฟนผมไปก่อนละกันเนอะ คิกๆ ”  ผมได้แต่หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว  เมื่อในหัวจินตนาการว่าพี่เนมเป็นสาวน้อยน่ารัก





     สาวน้อยคนนี้มี'ซิกแพ็ค'ด้วยนะ  จะบอกให้  ฮ่าๆๆ



********************************************************************************************
แอบย่องมาอัพให้ตอนดึกๆ  5555555  ตอนนี้คนเขียนปิดเทอมแล้วค่ะ  ยังไงก็มาอัพให้เรื่อยๆ ไม่หายไปไหนแน่นอน  ถ้าไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหนนะ

คอมเมนท์พูดคุยกันได้น้าา เราอ่านทุกคอมเมนท์เลย ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ

[sirin_chadada]

ดูเหมือนจะเข้าแผนของใครบางคนนะ ฮา

[Mura_saki]

แผนร้าย ...นายเนมเจ้าเล่ห์

แกล้งตัวเล็กอยู่รึป่าว

[zuu_zaa]

 

[toeyy]

 

[Bronc]

เนมฟินเลยสิ น้องตู่เป็นแฟน อิอิ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่เนม เนียนมานอนห้องมิวเลยนะ
แอ่ะ.....นอนหันหลังให้เลย
พอเห็นมิวนุ่งผ้าเช็ดตัว พี่เนม ใจสั่นละซี้ 
เข้าใจส่งไลน์ มาถามมิว
แถมมิวตอบให้ชื่นใจซะอีก
ว่าอยู่กับแฟน อะจ๊ากกกกก
มิว ตอบอย่างนี้ พี่เนมตีขลุมแล้วนะ