หัวข้อ: รัก ไม่ 'นิ่ง' :: รักที่28 (23/06/21) P.9

[Chise]

เข้าทางเลยสิพี่เนม 

[kyungploy]

ตกลง N นี่ใช่พี่เนมแน่ๆใช่มั้ย ถ้าไม่ใช่เราเงิบละนะเนี่ย ฮ่าๆ

[B52]

เนียน

[MayA@TK]

มิวไม่รอดเงื้อมมือพี่เนมแน่ๆ

 

[dukdikdukdik]

น้องเนมน่าร้ากกกก 

[puiiz]

 

[Peung002]

เดาว่าพี่เนมนอนกลั้นยิ้ม กัดปากตัวเองอยู่
555 พี่เค้าคงฟินไปสามโลก 

[MSeraph]

พี่เนมลอยไปถึงไหนแล้ววว5555

[poterdow]

ร้ายจริงๆ

[Christa]

Chapter 9





     “ ตัวเล็กลงมาดีกว่า  เดี๋ยวพี่ขี่ให้ ”  คนตัวสูงบอกก่อนจะขึ้นมานั่งแทนที่ผมที่ถอยไปด้านหลัง


     
     “ ไปกินข้าวที่ไหนดีครับ ”  เขาถามก่อนจะค่อยๆออกรถไป


     
     “ วิศวะก็ได้ครับ  มีให้เลือกหลายร้านดี ” ผมตอบเมื่อเปรียบเทียบจำนวนร้านอาหารของคณะตัวเองกับคนตรงหน้าในใจ  พี่เขาพยักหน้ารับแล้วขี่รถไปยังคณะวิศวกรรมศาสตร์   ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีเราก็มาถึงครับ  พี่เขาเอารถไปจอดไว้หน้าเซเว่นที่ตั้งอยู่ติดกับโรงอาหาร


     
     “ ไปครับตัวเล็ก ”  เสร็จแล้วก็เดินมายีหัวผมที่ยืนรออยู่ด้านหลัง  ก่อนจะจูงมือผมให้เดินไปด้วยกัน



     “ ไอ้เนมๆ!! ”  ทันทีที่ก้าวเข้าไปในโรงอาหารเสียงร้องเรียกคนตรงหน้าก็ดังขึ้น   พร้อมกับมือที่โบกหยอยๆเชิญชวนให้เดินเข้าไปหาที่โต๊ะ  พี่เขาหันมามอง ผมก็เลยพยักหน้าให้  ร่างสูงจึงเดินจูงมือผมไปยังโต๊ะที่มีกลุ่มชายโฉดนั่งกันอยู่สามสี่คน   ผมหมายถึงให้พี่เดินไปหาเพื่อนไม่ได้ให้ลากผมมาด้วยโว้ยยย



     “ อ้าว  นี่ใครวะ? ”  พี่คนที่โบกมือเรียกทำหน้างงๆเมื่อเห็นผม  ตอนเดินเข้ามาผมเดินอยู่ข้างหลังพี่เนมน่ะครับ  ตัวพี่เขาคงบังผมจนเพื่อนมองไม่เห็นละมั้ง   



     “ สวัสดีครับพี่ชื่อซันนะเราชื่ออะไรเอ่ย ”  หน้างงๆปรากฏอยู่ไม่นานก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ยถามเสียงหวาน



     “ มิวครับ ”  ผมตอบพร้อมกับส่งยิ้มกลับไป  ก็เขายิ้มมาเราก็ต้องยิ้มตอบสิครับ  ผมก็เป็นคนดีมีมารยาทนะเออ



     “ หื้อ!! ”  คนตัวสูงที่ยังจับมือผมไม่ยอมปล่อย  ยื่นมืออีกข้างมาปิดปากผม  อะไรของเขาวะเนี่ย!! 



     “ ไม่หิวข้าวรึไง ”  คนตัวสูงถามเสร็จก็ลากผมไปยังร้านข้าวทันที   ถ้าไม่ฟังจะถามทำไม~~~  คึคึ  ผมได้แต่ร้องเพลงอยู่ในใจ   แล้วปล่อยให้คนตรงหน้าลากต่อไปอย่างไม่ขัดขืน  วันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษครับ เมื่อคืนได้นอนเยอะกว่าวันอื่นๆ อิอิ



     “ ข้าวต้มไหมครับ? ” ไม่ต้องถามก็ได้ครับ  มายืนหน้าร้านซะจนป้าเขาออกมายืนรอรับออเดอร์แล้วเนี่ย   ถ้าปฏิเสธก็คงจะเป็นการทำร้ายจิตใจป้าเขาเกินไป



     “ ครับ  ข้าวต้มทะเลนะ เสร็จแล้วพี่ไปนั่งก่อนเลย  เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำให้ ”  ผมให้พี่เขายืนรอข้าว  ส่วนผมก็เดินมาร้านน้ำ  ร้านนึงนี่มีขายทุกอย่างเลยครับ  ตั้งแต่ชา  กาแฟ  น้ำเปล่า  น้ำอัดลม ยันน้ำปั่น   อยากกินอะไรมีหมด   แล้วร้านแบบนี้ไม่ได้มีแค่ร้านเดียวนะครับ  มีตั้งสามร้านในโรงอาหารแห่งนี้    ก็อย่างว่าล่ะครับ  เด็กวิศวะมันเยอะเปิดร้านซ้ำๆกันยังไงก็ไม่ขาดทุนหรอก



     “ เอาชามะลิเย็นกับนมสตรอเบอรี่ปั่นครับ ”  ผมสั่งเมนูที่ต้องการกับพี่สาวเจ้าของร้าน  พี่เนมอยากกินไรไม่รู้แต่ผมอยากสั่งแบบนี้อะครับ  หวังว่าคงจะชอบล่ะนะ









     “ อ่ะ ”  ผมวางแก้วลงตรงหน้าพี่เนม  ก่อนจะนั่งลงข้างๆ



     “ ขอบคุณครับ ”  พี่เขายิ้มให้ผมก่อนจะยกแก้วนมขึ้นมาดูด  ถือว่ากินได้แหละเนอะ  ว่าแล้วว่าผมเดาใจเขาไม่ผิด อิอิ



     “ เพื่อนเนมกับน้องมิวนี่สนิทกันมานานแล้วหรอครับ  ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย ”  พี่ซันเจ้าเก่าเจ้าเดิมเอ่ยถาม  ที่เพิ่มเติมมาก็คือสายตาอีกสามคู่ที่มองมาที่ผมเช่นกัน   และหนึ่งในนั้นก็มีพี่มอสคนที่ได้ไปส่งน้องเนยคนงามด้วย



     “ ก็...เพิ่งรู้จักกันไม่นานนะครับ ”  จะเรียกว่าสนิทเลยก็คงไม่ได้  ถ้าพี่เขาไม่ได้อยากสนิทด้วยนี่หน้าแตกเลยนะครับ



     “ อ้าว   แล้วทำไมมาด้วยกันได้ล่ะครับ ”  พี่ซันนี่ขี้สงสัยจังนะครับ  ให้ผมได้ตักข้าวเข้าปากบ้างเหอะ   ผมได้แต่ยิ้มน้อยๆแล้วตักข้าวเข้าปาก  หิวครับหิว  นี่มันสิบเอ็ดโมงกว่าแล้วไม่หิวก็บ้าแล้วครับ



     “ เมื่อคืนกูไปนอนกับน้องเขามา ”  เสียงคนข้างๆตอบคำถามเพื่อนให้



     “ แค่กๆ ”  พี่ซันที่กำลังซดน้ำซุปข้าวมันไก่อยู่สำลักออกมา  จนต้องรีบยกขวดน้ำขึ้นมากระดกเข้าปาก    ส่วนคนอื่นๆได้แต่ถือช้อนค้างไว้กลางอากาศ   เป็นไรกันวะ  ผมได้แต่มองอย่างงงๆแต่มือก็ยังคงตักข้าวเข้าปากต่อไป  ก็คนมันหิวนี่ครับ



     “ นะ...นี่  มึงเปลี่ยนแนวหรอวะ ”  พี่ซันที่วางขวดน้ำลงแล้ว ยื่นหน้าเข้ามาถามพี่เนม



     “ แค่กๆ ”  เป็นผมเองที่สำลักขึ้นมาบ้าง  ผมว่าผมรู้สาเหตุที่พวกพี่เขาอึ้งกันแล้วล่ะครับ  ไอ้พี่เนมนี่ก็ตอบอะไรกำกวมชะมัด  ผมรับแก้วน้ำที่คนข้างๆส่งให้มาดูด   พร้อมกับส่งสายตาให้เขาอธิบายเพื่อนให้เข้าใจอะไรๆให้มันถูกต้องด้วย



     “ ก็ไปนอนกับมิวที่หอไง  ก็เลยมาด้วยกัน ”  ครับ  อธิบายได้ชัดเจนแจ่มแจ้งดี 



     “ คือพวกพี่ยืมห้องพี่เนมไปใช้ไง  พี่เขาเลยขอนอนที่ห้องผม  นอนเฉยๆน่ะ  พี่เข้าใจใช่ไหม ”  ผมถามย้ำเมื่อพี่ทั้งสี่คนเอาแต่ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์  แล้วส่งสายตาล้อเลียนไปให้พี่เนม



     “ อ๋อออออออ   พวกกูยืมห้องมึงไป  มึงเลยไม่มีที่นอนว่างั้น? ”  พี่คนที่นั่งข้างๆพี่ซันลากเสียงยาว  ถามพี่เนมด้วยหน้าตาที่มองยังไงก็โคตรกวนตีน  พี่คนนี้ใส่จิวที่หูด้วยข้างนึงทำให้หน้าดูเลวขึ้นไปอีก   แต่ก็หล่อดีนะครับ   สงสัยพี่เนมคบเพื่อนที่หน้าตา  แม่งหล่อกลบรัศมีผมกันทั้งโต๊ะเลย



     “ เออ  รู้แล้วก็อย่าวุ่นวายให้มันมาก ”  พี่เนมตอบกลับพี่หน้าเลวไป



     “ ฮ่าๆๆ  ไม่วุ่นวายกับมึงก็ได้    น้องมิวครับ  ว่างๆพี่ขอไปนอนที่หอด้วยได้ไหม  แบบว่าเบื่อห้องตัวเองน่ะ ”  พี่หน้าเลวหันมาถามผมที่นั่งดูดชาในแก้วอยู่   ข้าวต้มในชามนี่หมดไปแล้วครับ  อร่อยสุดๆ  ไว้วันหลังชวนไอ้เบมากินดีกว่า



     “ มาได้นะพี่  แต่ห้องผมรกมากกกก   ห้ามบ่นเด็ดขาด ”  ผมชินแล้วครับ  เพื่อนผมในภาคที่ไม่ได้สนิทอะไรกันมากก็ชอบขอมาทำงานที่หอบ่อยๆ  นี่ผมก็ยังงงอยู่นิดๆว่าผมไปเฟรนด์ลี่ใส่พวกมันตอนไหน  แบบว่าตอนปีหนึ่งที่ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก  พวกแม่งก็ขอมานอนอยู่เรื่อย  จนตอนนี้สนิทกันหมดทั้งภาคแล้วครับ  ไอ้เบที่ว่าสนิทที่สุดนี่ยังมาไม่บ่อยเท่าพวกมัน  เวลามีงานเบมันชอบทำของมันอยู่ที่หอน่ะครับ  ไม่ค่อยมาทำกับผมหรอก



     “ หืม?  ห้องรกแล้วคนแถวนี้ไม่บ่นเลยหรอครับ ”  พี่มอสถามขึ้นมาพร้อมกับพยักเพยิดไปทางร่างสูง



     “ ไม่ให้บ่นหรอกครับ  เพราะถ้าบ่นผมไม่ให้นอนด้วยแน่ๆ ”  ผมว่าขำๆก่อนจะหันไปมองคนที่เอาแต่นั่งดูดนมไม่พูดไม่จา  แอบคิ้วขมวดอยู่หน่อยๆ  สงสัยปวดท้อง  ฮ่าๆๆ  ห้องน้ำไหมครับพี่เนม



     “ พี่ไม่บ่นแน่นอนครับ  ไม่ใช่พวกรักความสะอาดอะไรเท่าไหร่  งั้นพี่ขอไลน์มิวหน่อย  เผื่ออยากไปนอนด้วย ”  พี่หน้าเลวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดไอดีผม



     “ ไม่ให้!! ”  คนข้างๆพูดออกมาเสียงดัง  คนเขาหันมามองกันหมดแล้วเนี่ย  เป็นอะไรของพี่ครับพี่เนม



     “ ไม่ให้อะไรหรอครับเพื่อนเนม ”  พี่หน้าเลวถามด้วยท่าทางยียวน



     “ ไม่ให้น้องเขาไปหาเพื่อนรึไง  นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว ”  พี่เขามองหน้าผมเล็กน้อย  ส่วนพี่สี่คนที่เหลือนี่นั่งหัวเราะกันจนตัวงอ 



     “  เอ้อ  เดี๋ยวผมไปหาเพื่อนก่อนนะ  บายครับ ”  ผมบอกลาพี่ๆ แล้วลุกขึ้นเอาจานไปเก็บก่อนจะเดินออกจากโรงอาหาร  ผมต้องเอางานไปส่งก่อนเข้าเรียนครับ  นี่มันก็เกือบๆเที่ยงครึ่งละ  เอางานไปส่งแล้วขึ้นไปนั่งรอบนสตูเลยดีกว่า



     “ มิว! ”  ผมหันไปมองเสียงเรียกที่ดังมาจากด้านหลัง



     “ อ้าวพี่เนม  มีอะไรหรอครับ ”  ผมถามคนตัวสูงที่วิ่งมาหยุดอยู่ข้างๆผม



     “ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ”



     “ อ่อ  เดี๋ยวผมเดินไปเองก็ได้พี่  แค่นี้เอง ”  จอดรถไว้นี่แหละครับ  เดี๋ยวเลิกเรียนค่อยมาเอา  ตึกเรียนอยู่แค่นี้เองเดินไปยังไม่ทันเมื่อยก็ถึงแล้วครับ



     “ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน ”  คนตัวสูงว่าก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมไว้แล้วพาเดิน



     “ อ่า  งั้นไปเอางานที่รถก่อนนะครับ  แล้วค่อยไปที่ตึก ”  อยากไปส่งก็ให้ไปครับ  ผมไม่ชอบขัดใจใครอยู่แล้ว  เราเดินกลับไปเอางานที่แขวนไว้ที่รถผม  ก่อนพี่เขาจะเอามันไปถือไว้ด้วยมืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้จับมือผม








     “ อุ๊ย!!พี่เนม  มาทำอะไรแถวนี้คะ ”  เฟย์ที่เพิ่งวางงานลงกับโต๊ะส่งงานเสร็จหันมาเจอผมกับพี่เนมที่เพิ่งเดินมาถึง  ก่อนจะแสดงอาการเคลิบเคลิ้มที่เห็นคนตัวสูงข้างๆผม



     “ นี่เฟย์  เพื่อนมิวเอง ”  ผมบอกคนตัวสูงที่ไม่สนใจจะตอบคำถามของไอ้เฟย์เลยสักนิด



     “ อ่า  มาส่งมิว...ครับ ”  คนข้างๆดูลังเลนิดนึงที่จะเอ่ยถ้อยคำแสดงความสุภาพกับคนตรงหน้าที่แม่งยืนบิดไปบิดมา  พยาธิไชก้นมึงรึไงไอ้เฟย์



     “ อ๋ออออออออ  มาส่งมิวนี่เอง ”  มันว่าเสียงยาวมองมือของผมกับพี่เนมที่จับกันอยู่  จนผมต้องดึงมือออกแล้วหยิบงานจากมือคนตัวสูงเดินไปวางบนโต๊ะ



     “ แล้วพี่เนมทานข้าวมารึยังคะ ”  เสียงเจื้อยแจ้วดังอยู่ด้านหลังผมที่ทำเป็นจัดนู่นจัดนี่บนโต๊ะส่งงาน  เดี๋ยวแม่งต้องมีคำถามหมื่นแปดมาถามกูอีกแน่นอน  ไอ้มิวฟันธง!!



     “ ทานกับมิวเรียบร้อยแล้วครับ ”  พี่ก็ช่วยตอบอะไรที่มันไม่มีชื่อผมเข้าไปเกี่ยวข้องหน่อยได้ไหมครับ  ผมขี้เกียจจะตอบคำถามเมียพี่



     “ อื้มม  ไปทานข้าวด้วยกันมาแล้ว  งั้น!!พี่เนมรีบไหมคะ?  ไปนั่งเล่นบนสตูเย็นๆกันดีกว่า ”  สาวสวยกำลังล่อลวงว่าที่ผัวมันด้วยแววตาเจ้าเล่ห์



     “ นังมิว  แกก็จะไปสตูเลยใช่ไหม ”  มันถามผมที่เดินกลับเข้าไปในวงสนทนา



     “ เออ  เดี๋ยวขึ้นไปเลย  ไอ้เบมาแล้วใช่ปะ  กูเห็นงานมันวางอยู่ ”



     “ มาแล้วย่ะ  มันไปแดกข้าวอยู่โรงอาหารนู่น  กูเดินสวนมันมาเมื่อกี้ ”



     “ พี่เนมไม่รีบไปเรียนหรอครับ ”  ผมพยักหน้ารับคำเพื่อน  แล้วหันไปถามคนตัวสูงต่อ   นี่มันก็จะบ่ายละครับอีกประมาณสิบห้านาที



     “ ไม่รีบครับ  เดี๋ยวไปส่งมิวที่สตูก่อนก็ได้ ”  พี่รีบบ้างก็ได้ครับผมไม่ว่าอะไรหรอก    หลังจากที่ฟังคำตอบของพี่เนมไอ้เฟย์นี่หันมาส่งยิ้มชั่วร้ายให้ผมทันที  เข้าทางมันล่ะครับที่นี้



     “ งั้นไปกันดีกว่าค่ะพี่เนม  อ้อ!ฝากจูงมือนังมิวด้วยนะคะ  เดี๋ยวมันเดินโง่ไปชนนู่นชนนี่พังหมด ”  มันว่าแล้วเดินนำไปทันที



     “ กูไม่ได้โง่  ไอ้สั..  อ๊ะ!! ”  ผมที่กำลังอ้าปากจะด่าไอ้เฟย์เดินชนฐานโมเดลที่วางเกินออกมาจากชั้นจนมันเกือบจะตกลงไปที่พื้น  ดีนะจับไว้ทัน  ฟู่วววว~~~  งานพี่ด้วยครับชิ้นนี้  เกือบไปแล้วไอ้มิว



     “ เห็นความโง่ของตัวเองรึยังคะ  คุณมิว  ฮ่าๆๆ ” ไอ้เฟย์หันมาเยาะเย้ยผม  ก่อนจะสะบัดตูดเดินนำไปตามเดิม



     “ งานมันเกะกะขวางทางกูเองต่างหากเล่า ”  ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ  มือเรียวยื่นมายีหัวก่อนจะเลื่อนลงมากุมมือผมให้เดินตามไอ้เฟย์ไป  ชิส์  ไอ้เสียงขำในลำคอนั่นผมได้ยินนะเว้ย  ผมได้แต่หันไปมองค้อนใส่คนข้างๆ








     “ นังมิวคะ  กูพร้อมแล้วค่ะ ”  ไอ้เฟย์เดินมาหาผมทันทีที่อาจารย์เดินออกจากสตูไป  แม่งนึกว่าลืมๆไปแล้วนะเนี่ย  พอพี่เนมเดินมาส่งผมถึงสตูเสร็จก็ขอตัวกลับไปเรียนเลยครับ  ทิ้งปัญหาไว้ให้ผมอีกเนี่ย 



     “ พร้อมอะไรครับเมีย  ทีกับผมบอกยังไม่พร้อมๆ ”  ไอ้เต้ที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับผมถามแฟนมัน  ทำให้เพื่อนคนอื่นๆที่นั่งอยู่บนโต๊ะพากันขำไปด้วย  โต๊ะผมนั่งกันอยู่เจ็ดคนครับ  มีผม  ไอ้เบ ไอ้ซี  ไอ้เต้  ไอ้นัท ไอ้มิน แล้วก็ไอ้ทัต  แก๊งค์เจ็ดประจัญบาน  ภาควิชาผมมีสตูอยู่สามสี่ห้องครับ  มีทั้งห้องที่เป็นโต๊ะยาวๆไว้นั่งกันเป็นกลุ่มอย่างห้องนี้  แล้วก็ห้องที่เป็นโต๊ะดราฟไว้สำหรับเขียนแบบ  ส่วนอีกสองห้องก็เป็นโต๊ะยาวๆเหมือนกันครับแต่ไม่เยอะเท่าห้องนี้  เอาไว้ใช้สำหรับทำงานกัน



     “ หุบปากไปค่ะแฟน  จะบอกกูมาดีๆหรือต้องให้ใช้น้ำตาคะนังมิว ”  ช่วยด้วยครับ  ผมโดนผู้หญิงขู่ด้วยน้ำตา



     “ มีไรกันวะ ”  ไอ้เบที่นั่งอยู่ข้างผมหันมาถาม  ขี้เสือกเหมือนกันนะเราอะ



     “ ก็วันนี้พี่เนมมาส่งนังมิว  มีจับมือถือแขนกันด้วยนะ  กูเห็นกับตาเลย ”  ไอ้ไฟย์ได้ทีรีบฟ้องไอ้เบเลยครับ  มันหันมามองผมด้วยสายตาคาดคั้นเหมือนพ่อจับได้ว่าลูกมีเรื่องปิดบัง



     “ ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลย  กูกำลังจะเล่าให้ฟังอยู่นี่แหละ ”



     “ เร็วๆเลย ”  เสียงงี้เข้มเชียวนะไอ้สัด



     “ ก็เมื่อวานที่พวกมึงหนีกลับไปก่อน... ” ผมเหล่ตาไปคาดโทษไอ้เบกับไอ้นัทที่พอมันปล่อยน้องมาสนามบาสเสร็จก็ชิ่งกลับทันที ไม่บอกไม่กล่าว



     “ กูก็เจอพี่เบที่สนามบาส  แล้วพี่เขาง่วงกูก็เลยอาสาไปส่งที่หอ ”



     “ มึงเล่าข้ามช็อตที่โดนไอ้เด็กปีหนึ่งนิติเต๊าะไปนะ ”  ไอ้เบบอกผมเสียงนิ่ง



     “  ก็กูรู้ว่าไอ้ทิวต้องเล่าให้พวกมึงฟังอยู่แล้วไงเลยไม่ได้บอก  ไม่โกรธเนอะ ”  ผมหันไปเกาะแขนไอ้เบที่ทำท่าจะงอนผมที่มีอะไรแล้วไม่ยอมเล่าให้มันฟัง  เรื่องแบบนี้พวกมันต้องบอกกันทั้งกลุ่มอยู่แล้วครับ  ไม่มีพลาดแน่นอน



     “ ใครเต๊าะใครอะไรยังไงวะ ”  ไอ้นัทยื่นหน้าเข้ามาถาม



     “ เสือก!! ”  ผมกับไอ้เบหันไปตอบพร้อมกันทันที



     “ แล้วไงต่อ ”  ไอ้เบเอามือเท้าคางแล้วหันมาจ้องผม



     “ ก็...เพื่อนพี่เขายึดห้องไป  พี่เขาเลยขอนอนที่หอกู  ตอนเช้าก็กลับไปเปลี่ยนชุดแล้วก็ติดรถกูมาคณะ  เพราะพี่เขาไม่ได้เอารถกลับไป  จบ ”



     “ แล้วมึงก็ให้เขาไปนอนด้วยง่ายๆเนี่ยนะ ”  ไอ้เบยังคงจ้องผมอยู่เช่นเดิม



     “ อ้าว  ก็ปกติป่าววะ  ไอ้พวกนี้แม่งก็ไปนอนหอกูอยู่บ่อยๆ ”  ไอ้พวกที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วยกับผม



     “ แต่กูว่าแม่งไม่ปกติ ”  ไอ้เบหันไปบ่นอะไรก็ไม่รู้นอกวง  ก่อนจะหันมาบอกให้ผมกลับหอไปก่อนเลย  เพราะมันมีธุระต่อ




     ธุระอะไรของมึงวะให้กูไปด้วยไม่ได้ไง๊?



********************************************************************************************
เอ..  น้องเบว่าอะไรที่มันไม่ปกติหรอคะ?
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะทุกคนนน

[kyungploy]

พี่เนมมม รุกหนักๆค่ะพี่

[MayA@TK]

 
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าพี่เนมเขาอ่อยหนักขนาดไหนนะมิว

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่เนม เปิดตัวมิว กับเพื่อนๆ แล้ว แถมพูดจองมิว ให้รู้ด้วย
มิว นี่ซื่อมากกกกกก
พวกเพื่อนพี่เนม ขอไปนอนด้วย ก็ยอม ไม่สงสัยไรเล้ย
เบ ยังตามทัน นี่ไปคุยกับพี่เนมแน่เลย
       
 

[Bronc]

พี่เนมทำขนาดนี้ น้องมิวยังไม่รู้ตัวเลย จับจูบเถอะ 

[panitanun]

ขำพี่เนม55555555

[ก๊าบก๊าบ]

มาต่อเถอะ ~ อยากอ่านนนนน. ~

[B52]

น้องเป็นคนใสๆ

[route rover]

น้องมิวค่อดน่ารักเลย ชอบๆๆ 

[mmello07]

น้องมิวคนซื่อ

[Mura_saki]

น้องเบจะทำอะไรคะเนี่ย?

พี่เนมชอบตีเนียนอ่ะ 555

[puiiz]

 

[MSeraph]

ปกติ๊ปกติค่ะ

[colorofthewind21]

หนูมิวซื่อหนักมากกห โดนพี่เนมอ่อยขนาดนี้แล้วว

[Christa]

Chapter 10






     “มิคเอารสไหนครับ”  เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามเด็กชายตัวน้อย



     “ช็อคแลตๆ”  เสียงเล็กตอบกลับพร้อมกับกระโดดไปมา



     “อยากได้อะไรอีกไหมครับ?”  คนตัวโตที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นถามอย่างเอาใจ เด็กน้อยส่ายหน้าไปมาจนผมสะบัด



     “โอเคครับตัวเล็ก  งั้นเราไปจ่ายตังค์กันเนอะ”  ผมรีบหลบไปหลังชั้นวางขนมทันทีที่ร่างสูงยืนขึ้นแล้วจูงมือเด็กน้อยเดินไปยังเคาน์เตอร์เพื่อคิดเงินค่าขนมที่มีอยู่เต็มตระกร้า   พร้อมกับนมรสช็อคโกแลตและสตรอเบอรี่อย่างละกล่อง



     “ยี่สิบห้าบาทค่ะ”



     “อะ นี่ครับ”  ผมที่เดินมาซื้อกาวร้อนที่เซเว่นรีบจ่ายเงินแล้วแอบเดินตามร่างสูงไปทันที



     “อาเนมๆ  มิค  ขี่มะๆ”  เด็กตัวน้อยกระโดดเหยงๆทำท่าประกอบการพูด



     “หึหึ  มาครับตัวเล็ก”  พี่เนมย่อตัวลงให้เด็กตัวน้อยขึ้นไปขี่หลัง  ก่อนจะออกเดินโดยหยอกล้อกับเด็กน้อยไปด้วย สร้างเสียงหัวเราะคิกคักไปตลอดทาง



     “มาแล้วเหรอตัวแสบ  เหมาขนมมาหมดเซเว่นเลยมั้งน่ะ”  เสียงพี่มิคเย้าแหย่เด็กน้อย  พี่เนมปล่อยเด็กตัวเล็กลงเมื่อเดินไปถึงโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่



     “ไม่หมดฮับ  เหยืออีกเต็มย้านเยย”



     “หึหึ  มากินนมกันดีกว่าครับตัวเล็ก”  เสียงพี่เนมเรียกเด็กน้อยให้เข้าไปหาพร้อมยื่นกล่องนมรสช็อคโกแลตที่เจาะแล้วไปให้   เด็กน้อยรับมาแล้วดูดทันที   หลังจากนั้นคนตัวสูงก็เจาะนมรสสตรอเบอรี่ของตัวเองขึ้นมาดูดบ้าง



     “น้องมิวมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ”  ผมหันควับไปมองเสียงทักจากด้านหลัง   แม่ง! ตกใจหมด



     “อ่า  สวัสดีครับพี่...”



     “เฟรมครับ”  พี่หน้าเลวเพื่อนพี่เนมบอกชื่อตัวเองมา



     “อ่าครับ  พี่เฟรม”



     “ตกลงว่ามายืนแอบมองใครอยู่ตรงนี้หรอครับ”  พี่เฟรมถามพร้อมส่งสายตาล้อเลียนมาให้



     “มองนู่นน่ะครับ  โคตรน่ารักเลย”  ผมชี้ไปทางโต๊ะที่พี่เนมนั่งแล้วยิ้มออกมา



     “น่ารักก็ไปหาเลยสิครับ”  พี่เฟรมว่าเสร็จก็ลากผมเข้าไปที่โต๊ะทันที



     “เพื่อนครับ  มีคนมาแอบมอง  เขาบอกว่าโคตรน่ารักเลย”  พี่เฟรมจับแขนผมพาเดินไปหยุดตรงหน้าพี่เนมที่นั่งดูดนมกล่องอยู่ริมโต๊ะโดยมีเด็กน้อยที่มองผมตาแป๋วนั่งดูดนมอยู่บนตักอีกที



     “หืม?  มาได้ยังไงครับตัวเล็ก”



     “อามอส  มา”  พี่เนมถามผม แต่เด็กบนตักรีบตอบทันทีเพราะนึกว่าถามตัวเอง



     “อาถามพี่มิวครับ  ไม่ได้ถามเราสักหน่อย”  มือเรียวยื่นไปบีบจมูกเด็กตัวน้อยเบาๆ



     “ก็มึงเล่นเรียกมิวว่าตัวเล็กเหมือนที่เรียกมิคเลย  เด็กมันก็งงสิวะ”  พี่ซันพูดขึ้นมาบ้าง



     “อ่า  งั้นมิวมาทำอะไรแถวนี้ครับ”  ที่นี่คือใต้ตึกวิศวะครับ  ตั้งอยู่ตรงข้ามคณะผมมันก็ไม่แปลกเท่าไหร่ถ้าผมจะมาเดินอยู่แถวนี้  แต่ที่พี่เขาถามก็คงเพราะว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์มั้งครับ



     “ผมมาทำงานที่คณะน่ะครับ  แล้วก็เดินมาซื้อของที่เซเว่น  เห็นพี่ก็เลย...”  ผมว่าก่อนส่งยิ้มเขินๆไปให้พี่เนม  อ่า น่ารักโคตรเลยครับ ผมจะทำยังไงกับคนตรงหน้าดี



     “ก็เลยเดินตามเพื่อนพี่มาหรอครับ”  พี่มอสเสริมขึ้นมา



     “อ่าครับ  น่ารักดี”



     “เพื่อนพี่เวลาอยู่กับเด็กมันก็น่ารักอย่างนี้แหละครับ  พอดีมันเป็นพวกรั...”



     “งือออ  โคตรน่ารักเลยอะ”  ผมร้องออกไปเมื่อทนมองดวงตากลมโตของเด็กน้อยที่จ้องหน้าผมไปดูดนมในมือไปด้วยไม่ไหว  ผมทำเป็นไม่สนใจว่าพี่มอสพูดอะไรออกมา   ดูสิแก้มป่องหมดแล้ว  ผมนึกในใจแล้วยื่นมือไปบีบแก้มนิ่มเบาๆ ฮื่อออ อยากได้~~~



     “หมาเลยเพื่อนกู”  พี่ซันสบถเบาๆ



     “ไหนหมาครับพี่ซัน”  ผมถามเมื่อได้ยินพี่ซันพูดอะไรหมาๆ  คือผมกลัวหมาน่ะครับ   เจอหน้ากันได้แต่อย่ามาใกล้กันเป็นพอ   มิวขอ



     “แถวนี้ล่ะครับน้องมิว”  พี่ซันตอบขำๆ    ผมได้แต่มองไปรอบๆ  ไม่เห็นจะมีหมาซักตัวเลย



     “น่ายัก”  ผมหันกลับไปสนใจเด็กน้อยบนตักพี่เนมที่ยื่นมือมากำนิ้วผม



     “ฮื่อออ  เราก็น่ารัก”  ผมบีบแก้มเด็กน้อยเล่น   ฮึ่ยย   หมั่นเขี้ยวชะมัด



     “นี่ของใครหรอครับ”  ผมถามไปมือก็บีบแขนป้อมๆนั่นเล่นไปด้วย



     “อะไรของใครครับ”  พี่เนมก้มหน้าลงมาถามผมที่นั่งยองๆเล่นกับเด็กบนตัก



     “ก็น้องคนนี้ไงครับ  ของใครหรอ”



     “แม่งถามซะเป็นของเล่นเลยสัด”  พี่เฟรมบ่นเบาๆ   ผมได้ยินนะเว้ย   แต่เด็กน้อยนี่ก็เหมือนของเล่นผมจริงๆแหละ ผมชอบเล่นกับเด็กตัวเล็กๆ   แบบว่า  เด็กมันไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะครับ  วิ่งหนีเราก็ไม่ทันด้วย   ผมล่ะช๊อบชอบ   ฮ่าๆๆ



     “นี่หลานพี่เองครับ  ชื่อมิค”  พี่มอสตอบ



     “หืมม  น้องมิค  อยากไปเล่นกับพี่มิวไหมครับ?”  ผมที่เอาแต่จ้องหน้าเด็กน้อยไม่ละสายตาไปไหน  ถามเจ้าตัวเล็กตรงหน้า  เดี๋ยวผมต้องรีบกลับสตูแล้วครับ  มีงานต้องทำต่ออีก  แต่อยากเอาเจ้าเด็กตัวน้อยนี่ไปเล่นด้วยอะ  งืออ น่าฟัดสุดๆ



     “ไปฮับ”  เด็กน้อยพยักหน้าหงึกๆ  โง้ยยย  เข้าทางไอ้มิว



     “พี่มอสสสส  มิวขอเอาน้องมิคไปเล่นด้วยได้ไหมครับ  สัญญาจะดูแลอย่างดีเลย  นะครับนะ”  ผมลุกขึ้นยืนแล้วส่งสายตาออดอ้อนไปให้พี่มอส  งือ  ให้นะๆ ผมอยากเล่น



     “อะแฮ่มๆ  เอ่อ  พาไปเล่นได้ครับแต่เอาไอ้เนมไปด้วยนะ  เผื่อพี่ตามกลับ จะได้โทรหาไอ้เนมมัน”  พี่มอสกระแอมเบาๆ ก่อนเหลือบมองหน้าพี่เนมที่ขมวดคิ้วมุ่น



     “ครับ  พี่เนมไปกับมิวนะ นะนะนะ”  ผมหันไปอ้อนคนตรงหน้าต่อ  นี่เพิ่มออพชั่นเกาะแขนให้ด้วยนะ กลัวพี่เขาไม่ยอมไปด้วยน่ะครับ  ฮ่าๆๆ



     “อ่า  ครับ”



     “เย้!! พี่เนมโคตรน่ารักเลย  มามะ  ไปกับพี่มิว”  ผมยื่นมือไปจะอุ้มเด็กตัวป้อม  แต่พี่เนมลุกขึ้นยืนแล้วกระชับเด็กตัวน้อยไว้ในอ้อมแขน  ก่อนจะหันมาบอกผม



     “เดี๋ยวพี่อุ้มเอง  เจ้านี่มันตัวหนัก”



     “อ่าครับ  งั้นเราไปกันเลยเนอะ  เอาขนมนี่ไปด้วยใช่ไหม?”  ผมหันไปหยิบถุงขนมบนโต๊ะขึ้นมาชูให้คนตัวสูงดู



     “ครับ  เอาไปด้วย”  พี่เนมว่าก่อนจะปล่อยมือข้างนึงออกจากตัวเด็กมาจับมือผมแล้วพาเดินไปทางคณะผม









     “มิคครับ  อันนั้นเล่นไม่ได้~~~~”  ผมร้องเสียงหลงเมื่อมือเล็กเอื้อมมาจับขวดกาวร้อนบนโต๊ะผม  หูย  ถ้ากาวหกไปโดนน้องนี่งานเข้าแน่ๆ



     “อยู่นิ่งๆครับตัวเล็ก  กินขนมนี่ไหมครับ”  พี่เนมที่มีเด็กตัวป้อมนั่งอยู่บนตัก หยิบขวดกาวออกจากมือเล็กมาวางไว้บนโต๊ะผมตามเดิม ก่อนจะเอาขนมมาหลอกล่อ



     “กินฮับ”  น้องมิคที่พอเห็นขนมก็ตาวาว  เลิกสนใจอุปกรณ์ทำงานบนโต๊ะผมทันที


     หลังจากที่กระเตงกันมาถึงสตูผมได้  ก็วิ่งเล่นกันจนเหนื่อยทั้งคู่   หมายถึงน้องมิคและก็ผมนะครับ ส่วนพี่เนมนั่งดูความปลอดภัยอยู่ห่างๆ  เด็กอะไรก็ไม่รู้โคตรซน   แต่น่ารักดีครับ ผมชอบ   พี่เนมที่เห็นผมเล่นกับน้องมิคจนเหนื่อยแล้วเลยเดินมาอุ้มเจ้าตัวแสบไปนั่งตัก  ส่วนผมพอหายเหนื่อยก็ไปลุยงานต่อ  แต่ไม่ปล่อยเจ้าตัวเล็กกลับไปหรอกนะครับ  ให้นั่งอยู่เป็นอาหารตาผมก่อน  ถ้าพี่มอสยังไม่ตามผมก็ไม่ให้กลับหรอกครับ



     “มิวเหลืออีกเยอะไหมครับ”  พี่เนมถามผมเมื่อจัดการให้เด็กแสบนั่งนิ่งๆได้แล้ว



     “เสร็จแล้วล่ะครับ  เดี๋ยวผมเก็บของแปปนึงนะ ละเดี๋ยวเดินไปส่ง”  ผมที่ทำงานเสร็จพอดีรีบเก็บของลงกระเป๋าเพื่อที่จะได้ไปเล่นกับเด็กน้อยที่ใต้ตึกวิศวะต่อ   วันนี้ไม่มีใครมาทำงานที่สตูหรอกครับ  งานมันไม่ได้ใหญ่อะไรมากแค่กระดาษเอสองแผ่นเดียวเอง  แต่ผมดันลืมเอางานกลับไปก็เลยต้องมาเอาที่สตู  แล้วก็อยู่ทำมันซะที่นี่เลยจะได้ไม่เสียเวลา  คืองานมันส่งพรุ่งนี้น่ะครับ  แหะๆ  อย่าแอบด่าผมว่าดองงานนะ ผมไม่ได้ดอง  แต่งานมันเย้อออ~~








     “มิว  อู~~~~”  เด็กตัวน้อยเรียกชื่อผมยาวจนปากจู๋


 
     “ฟอดดด~~  น่ารักจังเยย   จุ้บๆ”  ผมหอมแก้ม ก่อนจะจุ้บที่ปากน้องมิคที่นั่งอยู่บนตักผมโดยหันหน้าเข้ามาหาอีกสองทีติด   โง้ยยย หลงครับหลง   แก้มนุ่มๆกับปากเล็กๆน่ารักๆ   อยากขโมยไปไว้ที่บ้านเลย



     “จุ้บ  จุ้บ  คิกๆ”  น้องมิคจุ้บแก้มผมคืนทั้งสองข้างก่อนจะหัวเราะคิกคัก



     “อะแฮ่ม!!  มิคครับ  อย่าซน”  พี่เนมที่ขับรถอยู่หันมาดุน้องมิคเบาๆ   ผมได้แต่ยิ้มขำเมื่อน้องมิคทำหน้างอ   ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถพี่เนมครับ   พี่เขาอาสามาส่งผมที่หอโดยบอกว่าจะเอาน้องมิคมาด้วยผมเลยรีบตกลงทันที    ฟีนงฟีโน่อะไร  ทิ้งไว้ที่คณะนั่นแหละครับ  พรุ่งนี้ค่อยไปเอาก็ได้



     “ขอบคุณนะครับพี่เนม”  ผมหันไปยิ้มตาหยีให้พี่เนมเมื่อรถจอดลงที่หน้าหอ



     “พี่ไปก่อนนะครับน้องมิค  ไว้ว่างๆมาเล่นด้วยกันใหม่เนอะ”  ผมหันไปยีหัวเด็กตัวน้อยที่ปีนไปเล่นของเล่นอยู่ที่เบาะหลังทันทีที่รถเลี้ยวออกจากรั้วมหาลัย   ซนจริงๆ



     “ฮับ!!”  เด็กน้อยหันมายิ้มฟันหลอก่อนจะหันไปสนใจของเล่นเหมือนเดิม  ผมหันไปยิ้มให้ร่างสูงอีกที ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ





     น่ารักชะมัดเล้ยยยยยย   ทั้งน้องมิคแล้วก็คนที่มาส่งนั่นแหละครับ  ตอนที่พี่เนมอยู่กับเด็กนี่โคตรน่ารัก  ดูอ่อนโยนโคตรๆ  แล้วการที่พี่เขายิ้มออกมาอยู่บ่อยๆ  มันเป็นอะไรที่โคตรละมุน  อ่า  นึกแล้วใจมันสั่นนิดๆแฮะ   




อย่าไปบอกพี่เขานะครับว่าผมแอบชม 





แบบว่า






‘ผมเขินนนนนน’  ><






********************************************************************************************
พี่เนมเขารักเด็กค่ะ  โดยเฉพาะเด็กที่มีชื่อขึ้นต้นด้วย ม.ม้าเนี่ย  จะได้รับการเอ็นดูเป็นพิเศษ :oo1:

[Bronc]

ดีต่อใจ พี้เนมน่ารักจริงๆ อบอุ่นรักเด็ก

[B52]

หลงหนักเข้าไปอีก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มิว รักเด็ก ชอบเด็ก เข้าทางพี่เนม
พี่มอส ก็ช่วยเพื่อนซี้เลย
พี่เนม ได้ขลุกทั้งมิค ทั้งมิว ถูกใจพี่ละสิ
     
 

[puiiz]

 

[colorofthewind21]

แหม พี่เนมใช้น้องมิคมาอ่อยน้องมิวเลยน้าา

[warin]

พี่เนมน่ารักมาก  เพื่อนพี่เนมสนับสนุนกันตลอด