Friday Night : อาถรรพ์ดินเนอร์ (1)
เมื่อคืนแม้ว่าตุลย์จะพูดความในใจออกไป แต่เนื่องจากเหนื่อยมาทั้งวัน กลับถึงห้องพวกเขาก็สลบเป็นตายบนเตียง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรอื่น
ตุลย์รู้สึกตัวตื่นในช่วงสายๆ ของวันถัดมา เขาขยับตัวปรือตาขึ้นก็พบว่าพื้นที่ข้างกายปราศจากผู้อาศัยอีกคน เหลือแค่ผ้าห่มกองขยุกขยุย จุดที่ศานนท์เคยนอน บัดนี้กลายเป็นหลุมว่างๆ มองเห็นผ้าปูเตียงยู่ยี่ แต่เนื่องจากเมื่อคืนเขาหลับลึกจึงไม่รู้สึกตัวว่าหนุ่มใหญ่ลุกออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
หลังจากต่อสู้กับความงัวเงียชนะ ตุลย์ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกาย ห้องนอนที่นี่กว้างขวาง ทั้งยังมีห้องน้ำและห้องแต่งตัวในตัว ชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อย เขาก็หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่ก่อนออกจากห้องไปชะโงกมองหาผู้พักอาศัยอีกคนจากระเบียงแก้วชั้นลอย
สิ่งที่แรกที่เตะจมูกตุลย์ทันทีที่เขาเปิดประตูห้องนอนคือกลิ่นของอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กลิ่นหอมของเบคอนซึ่งโดดเด่นที่สุด กระตุ้นให้ท้องที่ว่างรู้สึกหิวขึ้นมา
ตุลย์ลงบันไดมาชั้นล่าง ผ่านห้องอาหารที่ม่านถูกเปิดไว้กว้าง แสงอาทิตย์ยามสายลอดเข้ามาทำให้ทั้งห้องสว่างโลง ก่อนจะหักเลี้ยวไปยังครัวซึ่งตั้งอยู่หลบมุมในห้องถัดมา
ตอนนั้นเองที่เขาพบร่างสูงของศานนท์ในเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงนอนยืนหันข้างอยู่หน้าเตาไฟฟ้า กำลังทำอะไรบางอย่างกับสิ่งที่อยู่ในกระทะเทฟลอนอย่างคล่องแคล่ว ข้างๆ กันนั้นมีเครื่องครัวหลายอย่างที่ไม่ถูกใช้วางเป็นระเบียบเรียบร้อย
“ตื่นแล้วเหรอ” ศานนท์ทักคนที่ชะเง้อดูอยู่ตรงขอบประตู
“ครับ” ตุลย์ขานตอบ “คุณทำอะไรกินเหรอ?”
ศานนท์ไม่ตอบแต่พยักพเยิดไปที่เคาน์เตอร์ซึ่งอยู่ด้านหลังตนเอง บนเคาน์เตอร์โล่งๆ เวลานี้มีเบรกฟาสต์สองจาน ประกอบด้วยไข่ดาวสองฟอง ไส้กรอก ขนมปังที่ถูกปิ้งจนกรอบง่ายๆ จำนวนหนึ่งวางคู่อยู่กับถุงกระดาษอีกถุง มันเป็นอาหารเช้าที่ไม่ซับซ้อน ทว่าพอทำโดยคนฝีมืออย่างศานนท์กลับดูน่าทานนัก
นอกจากบนเคาน์เตอร์แล้ว จานข้างตัวพ่อครัวยังมีแฮมนาบกระทะไร้น้ำมันที่เพิ่งทำเสร็จวางพักอยู่ ส่วนในกระทะซึ่งกำลังส่งกลิ่นหอมเย้ายวนนั้น คือเบคอนยาวหนาสองเส้น ท่าทางกรอบเกรียมได้ที่ หน้าตาน่ากินเอามากๆ
ส่วนมากตุลย์จะไม่ค่อยทานของมัน เนื่องจากเขาต้องคุมรูปร่าง และศานนท์ก็ทราบความจริงข้อนี้ดี
ดังนั้น ถ้าแฮมเป็นของเขา... เบคอนก็คงเป็นของศานนท์...“ขำอะไรหึ้ม” เสียงหัวเราะในคอเบาๆ ของเขา เรียกคำถามอ่อนโยนจากอีกคน
“จะไม่ลดของมันหน่อยเหรอครับ คุณก็อายุเยอะแล้วน้า” ตุลย์เอ่ยแซวอย่างอดไม่ได้ เชฟมือหนึ่งประจำครัวก็ถอนหายใจตอบ
“ยังหรอก”
ยังหรอกของเขานี่หมายถึงยังอายุไม่มาก หรือยังไม่อยากหยุดกิน...
คราวนี้ตุลย์ได้แต่ยิ้ม เอ่ยแซวในใจเพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศดีๆ ระหว่างกัน
เอาเถอะ ไว้ถึงเวลาที่ศานนท์คอเลสเตอรอลเกิน เขาค่อยชวนอีกฝ่ายไปวิ่งสักสัปดาห์ละสองสามรอบก็ได้...
ตุลย์ไถลตัวขึ้นไปนั่งห้อยขาบนเคาน์เตอร์ยาวด้านหลังซึ่งวางจานอาหารเช้าไว้ กลิ่นอาหารหอมเสียจนเขารู้สึกหิว หากไม่ติดว่ารอทานมื้อเช้าพร้อมศานนท์ เขาก็อยากหยิบซ้อมมานั่งโซ้ยเสียตรงนี้
“ทำไมคุณทำอาหารเก่งจัง...”
“ไม่รู้สิ พรสวรรค์มั้ง” ไม่บ่อยนักที่ศานนท์จะพูดยอตัวเองด้วยสีหน้าภูมิอกภูมิใจ “ฉันทำบ่อยตอนเรียนที่อังกฤษ... แรกๆ ก็ซื้อสำเร็จนั่นแหละ แต่พออยู่คนเดียวหลายๆ ปี ทำกินเองก็สนุกดีเหมือนกัน”
“แสดงว่าคุณอยู่นานเหรอครับ” ตุลย์ถาม
สำเนียงภาษาอังกฤษของอีกฝ่ายค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์และคล่องแคล่วอย่างคนที่ใช้มานาน ไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งเรียนรู้ใหม่อย่างเขา
“ถ้าเป็นอังกฤษก็ตั้งแต่คอลเลจปีแรก ฉันเรียนตรีกับโทที่โน่น รวมๆ เวลาแวะเที่ยวก็สักเกือบๆ ห้าปีได้ หลังจากนั้นถึงกลับไทย แต่ถ้าเป็นอเมริกา ป๊าเคยส่งฉันไปเรียนไฮสคูลที่โน่นช่วงสั้นๆ ไม่นานเท่าไหร่หรอก เรียกว่าไปๆ กลับๆ หาประสบการณ์มากกว่า”
ตุลย์พยักหน้า มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับหนุ่มใหญ่ที่เขาไม่รู้มาก่อน
...ถึงว่าผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกต่างจากผู้ใหญ่อายุรุ่นเดียวกันที่เขาเคยพบเจอมาโดยสิ้นเชิง
“ใส่พริกไทยให้ฉันหน่อยสิ” เชฟมือหนึ่งเหลียวหลังมาหาเขา
“ในจานคุณเหรอ? ...แล้วของคุณอันไหนครับ?” ตุลย์มองสองจานที่ถูกจัดเรียงคล้ายกัน
“อันไหนก็ได้... เธออยากทานจานไหนก็หยิบไป ส่วนพริกไทยอยู่ในถุงข้างๆ น่ะ”
ตุลย์เปิดถุงกระดาษบนเคาน์เตอร์ พอเจอเครื่องปรุงหลากหลายอย่างกองรวมกันอยู่ในถุงเขาก็ยิ่งสับสน เนื่องจากไม่คุ้นตา แถมฉลากข้างขวดส่วนใหญ่ก็ยังเป็นภาษาฝรั่งเศสอีก เลยได้แต่นั่งคิ้วมุ่นเป็นปม
“อันไหนเหรอครับ ผมอ่านไม่ออก...”
เห็นว่าไม่ได้เรื่องแน่แท้แล้ว ศานนท์จึงผละจากหน้าเตาเดินมาหาเขา ก่อนจะหยิบขวดพริกไทยป่นขนาดพอดีมือจากถุงอย่างคล่องแคล่ว หนุ่มใหญ่จำได้แม่นเพราะเป็นคนเดินซื้อมาเองกับมือ ทว่าจังหวะที่ขยับเข้าใกล้คนบนเคาน์เตอร์ จมูกกลับได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยแทรกมากับกลิ่นหอมของอาหาร หลังมือที่พลั้งสัมผัสกันนิดหน่อยตอนที่ช่วยกันหาเครื่องปรุงก็คล้ายจะเกิดไฟฟ้าสถิตขึ้น
ศานนท์จับแขนข้างซ้ายของร่างในชุดคลุมอาบน้ำ ดึงรั้งเบาๆ ร่างนั้นก็ก้มตัวลงมาจุมพิตที่ริมฝีปากเขาราวกับเข้าใจความนัยที่สื่อผ่านแววตาเป็นอย่างดี ปลายจมูกทั้งคู่เคลียกัน รับรู้ถึงไออุ่นจากลมหายใจและผิวกายที่ชิดใกล้ กลิ่นสบู่ก็คล้ายจะแรงโดดเด่นเตะจมูกยิ่งกว่าเก่า แลกจูบกันอยู่สองสามที ตุลย์ก็ดันไหล่ศานนท์เบาๆ
“เดี๋ยวเบคอนของคุณก็ไหม้หมดหรอก...” เอ่ยเตือนกึ่งหยอกล้อ
ศานนท์คราง ‘อื้ม’ ในคอ แต่หาได้สนใจสิ่งที่ทอดอยู่ในกระทะอย่างปากว่าไม่ มือข้างหนึ่งวางบนต้นขาตุลย์ อีกข้างก็สอดลอดสาบเสื้อเข้ามาสัมผัสผิวกายอุ่นใต้เนื้อผ้า เชือกคาดที่ผูกไว้อย่างไม่พิถีพิถันส่งผลให้สาบสาบเสื้ออ้าออกกว้างขึ้น เผยให้เห็นเรือนร่างอีกคนเห็นตั้งแต่กระดูกไหปลาร้า ช่วงอก ไล่ลงมาจนถึงกล้ามเนื้อหนาท้องที่สวยได้รูปอย่างนายแบบ
ศานนท์ลูบไล้ผิวสะโพกและบั้นท้ายอย่างเคยมือ ก่อนรั้งตัวร่างโปร่งเข้ามาชิดแนบกาย โดยขาทั้งสองข้างของตุลย์ถูกคั่นระหว่างกลางด้วยสะโพกของเขา
ก่อนที่จะเกินเลยกว่านั้น จู่ๆ กลิ่นฉุนไหม้จากเบคอนที่ทอดสุกเกินไปก็ลอยเตะจมูกคนทั้งคู่ เรียกเสียงหัวเราะร่าจากตุลย์
ดูทว่าคุณพ่อครัวที่มัวแต่มาผัวพันกับเขาจะอดทานเบคอนเป็นมื้อเช้าเข้าเสียแล้ว...ซึ่งนั่นทำให้ศานนท์ต้องแวะไปปิดเตาอย่างเสียไม่ได้ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหายไปนอกห้องหลายนาที จนตุลย์ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าถูกอีกฝ่ายแกล้งให้อยากแล้วจากไปหรือเปล่า ทว่าไม่นาน เขาก็วางใจเพราะหนุ่มใหญ่กลับมาพร้อมถุงยางและขวดเจลหล่อลื่นในมือ
ตุลย์ปลดเชือกที่คาดเอวอยู่ออก พอปราศจากเชือกรัด ชายเสื้อคลุมก็ลู่ตกลงมาตามแรงโน้มถ่วง เผยร่างเปลือยเปล่าใต้เนื้อผ้าให้เห็นอย่างหมิ่นเหม่
หนุ่มใหญเข้ามาประชิดร่างบนเคาน์เตอร์ กอบรั้งเอวเข้ามาแนบชิด ตุลย์ก็เท้าไหล่กว้างนั้นเป็นหลักยึด ขณะที่ขยับส่วนล่างเปลือยเปล่าเบียดเสียดสีกับหน้าท้องน้อยของหนุ่มใหญ่ บางคราวส่วนอ่อนไหวของเขาก็เฉียดโดนสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ขอบกางเกง ก่อตัวเป็นความต้องการที่วาบวาม ร้อนฉ่าอย่างบอกไม่ถูก
ศานนท์ลูบต้นขาเปลือย แต่คราวนี้แยกองศาขาให้ฉีกกว้างขึ้นเพื่อให้ตัวตนของร่างโปร่งเบียดกลืนไปกับร่างของเขา ไม่นาน ตุลย์ก็รู้สึกได้ว่าส่วนนั้นของศานนท์ตื่นตัวเต็มที่ สมองของเขาเริ่มขาดเหตุและผลเพราะความ ‘อยาก’ ที่ประดังประเดจู่โจมจากการเล้าโลมของอีกฝ่าย
“ทำเลยได้มั้ย”
ไฟใคร่ปรารถนาถูกจุดติดโดยสมบูรณ์ เขาร้องขอตัวตนของอีกฝ่าย
“เธอแน่ใจนะ?”
“อื้อ ผมโอเค...”
สิ้นเสียง ร่างของตุลย์ก็ถูกชำแรกนำด้วยปลายนิ้ว ก่อนที่มันจะค่อยๆ กดลึกเข้ามา ขยับขยายช่องทางของเขาให้แน่ใจว่าเพียงพอจะรองรับการสอดใส่ ก็เปลี่ยนสลับให้ส่วนแข็งขึงที่อุ่นร้อนกว่าซึ่งห่อหุ้มด้วยถุงยาง สอดแทรกเข้ามาแทนที่
“อา...”
ตุลย์ครางเครือต่ำๆ หายใจเร็วขึ้นเล็กน้อยเพราะช่องทางที่รับตัวตนของอีกฝ่ายเข้ามายังแน่นและคับแคบ แม้จะไม่รู้สึกแย่นัก
ศานนท์เริ่มด้วยการขยับกายสั้นๆ เพื่อให้อีกคนปรับตัวได้ ก่อนจะเปลี่ยนมาสอดใส่เต็มความยาว ทว่าแรงกระทั้นกับสิ่งที่ขยับเสือกแทรกอยู่ในร่างซึ่งไม่ถูกเตรียมพร้อมให้ดี กลับทำให้ตุลย์รู้สึกไม่สบายตัว เขาไม่สามารถยึดอะไรเป็นที่จับได้นอกจากไหล่ของศานนท์เพราะเคาน์เตอร์ไม่พนักพิง พอขยับบิดผิดท่านิดเดียวก็รู้สึกเจ็บแปล๊บจนต้องนิ่วหน้า
คิ้วขมวดมุ่นไม่สู้ดีของตุลย์ทำให้ศานนท์ยอมผละจาก ดึงตัวอีกคนลงมายืนที่พื้นแล้วจัดแจงให้หน้าเข้าหาเคาน์เตอร์หินอ่อน ก่อนจะถกชายผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวขึ้น
นาทีถัดมา ตุลย์ก็รู้สึกถึงเจลเย็นๆ ที่สอดเข้ามาพร้อมกับนิ้วมือ ก่อนที่อุณหภูมิจากร่างกายของเขาจะเปลี่ยนให้มันอุ่น รู้สึกเหนียวเฉอะแฉะที่บั้นท้าย ทว่าภายในกลับอึดอัดน้อยลงมาก
“คราวหลังฉันจะค่อยๆ ทำ เธอก็อย่ารีบร้อนนัก...” น้ำเสียงที่เอ่ยเจือแววตักเตือน แต่ก็คล้ายเกลี้ยกล่อมเขาเสียมากกว่า
คนฟังได้ตัวหัวเราะแหะๆ ก่อนจะหลุดครางหวิวเมื่อนิ้วมือที่แทรกอยู่ภายในสะกิดกระตุ้นถูกจุดสำคัญเข้าอย่างจังราวกับรู้จักร่างกายของเขาเป็นอย่างดี หนุ่มใหญ่รวบกอดเอวร่างที่ถูกปรนเปรอด้วยนิ้ว ก่อนจะทาบน้ำหนักของตนเองลงมา พลางลูบไล้หน้าท้องน้อยที่มีกล้ามเนื้อได้รูป ใช้สัมผัสลูบไล้ ความใกล้และไออุ่นผิวกายกระตุ้นความต้องการของคนด้านล่างให้พลุ่งพล่าน
ซึ่งมันก็ได้ผลเป็นอย่างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่สองนิ้วด้านในกดกระแทก ขยี้ตรงจุดกระสันแรงๆ ตุลย์ก็จิกเท้าเกร็งด้วยความเสียวซ่าน มือที่ปะป่ายไปตามหน้าท้องก็ไม่ลืมจะเกาะกุมปรนเปรอส่วนอ่อนไหวด้านหน้าให้พร้อมๆ กัน
ร่างโปร่งก้มพังพาบราบไปเคาน์เตอร์หินเย็นเฉียบ ขยับตอบรับสัมผัสที่ป้อนราคะให้ด้วยการเบียดก้นเข้าหา คำขอของเขาก็ถูกตอบสนองให้ทันทีด้วยนิ้วที่สอดเสียดในจังหวะกระทั้นรุนแรงขึ้น ไม่นาน ร่างนั้นก็ครางเครือจมดิ่งลงในรสตัณหาอย่างยากจะถอนสติกลับมา
คราวนี้นิ้วถูกถอนไป สอดใส่แทนด้วยตัวตนของผู้กระทำ มันเชื่องช้าและระมัดระวัง ทว่ายิ่งช้าตุลย์กลับยิ่งรู้สึกถึงทุกขั้นตอนอย่างเด่นชัด ตั้งแต่ส่วนปลายอุ่นระอุผิดกับอากาศเย็นของห้อง ที่ค่อยๆ เคลื่อนดันชำแรกเข้ามาในร่างที่คับแน่นของเขาละน้อย
“อ๊า...”
เขาก้มหน้าหอบหายใจแรง ปลายเท้าจิกเกร็ง ส่วนมือก็กำชายเสื้อคลุมแน่น ยิ่งมันดันเสียดลึกโดนจุดที่เพิ่งถูกปรนเปรอให้ชินกับรสราคะเมื่อครู่ ก้อนความเสียวซ่านก็ก่อตัวที่ช่องท้อง ก่อนกระจายแล่นแปลบปลาบไปทั่วทั้งร่าง ทั้งรู้สึกดีและทรมานเกินกว่าจะบรรยาย
ทว่ายังไม่ทันที่แก่นกายจะเสือกใส่เข้ามาทั้งหมด ตุลย์กลับรับรู้ได้ว่าร่างกายของเขาใกล้จะเสร็จสมเต็มที...
------------------------------
พา nc มาเสิร์ฟตามสัญญาแล้วเจ้าค้าาา ฮี่ๆๆ
แจ้งว่าในตอนต่อไป (พาร์ทสอง) ก็มี nc นะเจ้าคะ ถถถถถ
แต่เปิดขายที่ Readawrite ตามลิ้งค์ด้านล่างค่ะ
https://www.readawrite.com/a/95c6f9368f28f2ced55d51f136aaeb0aทิ้งฟีตแบกเรื่อง nc ไว้ได้นะคะ เพราะเมลล่าเปลี่ยนสไตล์การบรรยายนิดหน่อย
*ก้มกราบ*
รักนักอ่านที่สุดโลยยย <3
หัวข้อ: SIDELINE. ผมเป็นเด็กเสี่ย (21.03.21) ตอนพิเศษ อาถรรพ์ดินเนอร์ (1) [Updated] (อ่าน 129019 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก