ชั่งใจ ครั้งที่ 9: แตงกวากรุบกรอบ แต่เด็กหนุ่มกับคนอาวุโสกรุบกรอบกว่า[2]เสียงประตูปิดดังขึ้น ผมพอจะเริ่มอาการดีขึ้นมาบ้างแล้วพยายามทรงตัวไปนั่งพักบนเตียง พอหายเป็นปกติก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย คว้าโทรศัพท์มาเปิดโปรแกรมแชท ส่งข้อความหาธารทันใด
แต่เดี๋ยว ก่อนส่งข้อความ ขอเปลี่ยนชื่อไอดีตัวเองจาก ‘แสงเหนือ’ เฉยๆ เป็นชื่ออื่นก่อนแล้วกัน อยากจะแกล้งมันซะหน่อย
คิดอยู่แป๊บนึงว่าจะใช้ชื่ออะไรดี ก่อนจะพิมพ์ใส่แล้วจัดการบันทึก ตามมาด้วยส่งข้อความไป
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: น้องธาร
ธาร พ่อทุกสถาบัน: ชื่ออะไรของพี่วะเนี่ย!
ว่าแล้วว่ามันจะต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้ตอบกลับมา ผมหัวเราะอยู่คนเดียวครู่หนึ่งก่อนจะพิมพ์ข้อความไปอีก
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: ไว้มาสอนพี่เหนือกินแตงกวาอีกนะครับ
ธาร พ่อทุกสถาบัน: หัดกินเองสิเว้ย ไม่ไปแล้ว!
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: ถ้าไม่มา จะบุกไปถึงห้องเลยนะ
ธาร พ่อทุกสถาบัน: โผล่หน้ามา จะกระทืบให้กลับห้องไม่ทันเลย
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: โห๊ดโหด นี่อาจารย์นะ
ธาร พ่อทุกสถาบัน: อาจารย์พ่อง ทำถึงขนาดนี้ ไม่ต้องเรียกตัวเองว่าอาจารย์แล้ว กวนตีน!
ได้ที มันด่ามาเป็นชุดเลย ผมเลยส่งตัวการ์ตูนรูปร้องไห้ไป ตามด้วย...
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: ใจร้ายจัง
ธารอ่านแล้วก็ไม่ตอบอะไรกลับมา ผมเลยตัดสินใจพิมพ์ข้อความส่งไปอีก
พี่เหนือ คอลึกเป็นเมตร: ที่พี่เหนือแกล้งน้องธารแบบนี้ เป็นเพราะชอบหรอกนะ อย่างอนพี่เหนือเลยนะครับคนดี
แหย่ตบท้ายไปอีกที ธารอ่านแต่ก็ยังไม่ตอบ ผมเลยไม่ตอแย ปล่อยไปก่อน ไว้วันหลังค่อยแกล้งใหม่
สนุกดีเหมือนกันแฮะเวลาเปลี่ยนจากฝ่ายถูกแกล้งมาเป็นฝ่ายแกล้งเนี่ย ชอบเวลาเห็นมันเขิน น่ารักดี
ส่วนเรื่องที่บอกว่าชอบ... ผมพูดจริงนะ ชอบจริงๆ
ก็เด็กมันกรุบกรอบนี่นา กรุบกรอบกว่าแตงกวาอีก ได้สักครั้ง เหนือจะตั้งใจฝึกงานเลยจริงๆ
ถึงจะบอกว่าชอบธาร แต่เอาเข้าจริง ผมก็ทนรอกินเด็กไม่ไหวหรอก ชอบน่ะใช่ แต่มันไม่ได้เป็นการชอบแบบจริงจังถึงขนาดจะสานสัมพันธ์ยาวๆ อะไรแบบนั้น อย่างที่บอกว่าตั้งใจเต๊าะเผื่อได้เผื่อโดน กลับกรุงเทพฯ ก็จบกันเท่านั้น
ไอ้ความสันพันธ์ยาวๆ หลายๆ ปีนี่ไม่ใช่วิถีของผมว่ะ ยังรักสนุกอยู่ ยังไม่พร้อมผูกพันกับใคร ความสัมพันธ์ชั่วคราวนี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว
และเพราะอย่างนั้น ผมเลยตัดสินใจออกตระเวนราตรีใจกลางเมืองพิษณุโลกเป็นคืนแรก เท่าที่เสิร์ชหาข้อมูลในเว็บเสิร์ชเอนจิน ดูเหมือนที่นี่จะไม่มีผับหรือบาร์สำหรับเกย์โดยเฉพาะ มีแต่ผับบาร์แบบปกติ คงต้องไปหาส่องเอาดาบหน้า
แต่ก็ไม่ได้ยากเย็นนักหรอก ไม่ได้กลับมาก็ไม่เป็นไร ถือว่าไปเปิดหูเปิดตาแล้วกัน ไม่ได้เที่ยวกลางคืนมานานแล้ว
ผมเลือกที่จะไปผับแถวไบท์บาซา เห็นว่ามีหลายร้านให้เลือกสรร แต่พอไปจริงๆ ไอ้ผับที่ว่าดันเป็นร้านนั่งกินเล็กๆ ธรรมดา คนก็ไม่ค่อยมี ต่างจากกรุงเทพฯ ลิบลับ ยังดีที่มีดนตรีสด ผมเลยเลือกเอาสักร้าน มาถึงที่แล้ว อย่างน้อยก็ผ่อนคลายสักหน่อยแล้วกัน
ร้านเหล้าเล็กๆ ที่มีดนตรีสดเน้นเล่นเพลงแนวร็อคเป็นร้านที่ผมเลือกเข้า ที่เลือกร้านนี้ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลย
นักร้องหล่อ... แค่นั้นจริงๆ
ทว่าพอเข้าไปนั่งแล้ว ปรากฏว่าไม่ได้หล่อแค่นักร้อง เด็กเสิร์ฟก็หล่อจนเผลอสั่งเบียร์ไปหลายขวด นอกจากนั้น... เจ้าของร้านก็หล่อเถอะ! โหย... ตอนเดินเอาเบียร์มาเสิร์ฟผมแทนเด็กเสิร์ฟคนก่อนหน้านี่ ผมน้ำลายท่วมปากเลย แต่งตัวแนวสตรีท มีรอยสักเต็มแขนทั้งสองข้าง ดูแบดมากมายแต่มีเสน่ห์มาก คะเนจากสายตาน่าจะอายุยี่สิบปลายๆ ที่รู้ว่าเป็นเจ้าของร้านก็เพราะได้ยินเด็กเสิร์ฟเรียกกันว่าเฮียๆ เลยเดาเอาว่าอย่างนั้น
แต่เอ... เจ้าของร้านนี่หน้าตาดูคุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย
กระดกเบียร์เข้าปากไป สายตาก็จับจ้องเจ้าของร้านที่กำลังเดินไปคุยกับลูกค้าโต๊ะอื่นอย่างสนิทสนมไปด้วย ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าเขาเดินไปทักผู้ชายอีกคนที่เดินเข้ามาใหม่ แล้วก็ต้องเบิกตาเมื่อเห็นชัดเจนว่าคนเพิ่งเข้ามาคือพี่จอมดื้อ
มาได้ยังไงวะนั่น! พิษณุโลกแคบเกินไปแล้ว!
พี่จอมดื้อเองก็ตาดี มองเห็นผมเหมือนกัน ละความสนใจจากการทักทายเจ้าของร้านแล้วยกมือทักผมทันที
“เหนือ!” ไม่ยกมือทักอย่างเดียวแล้ว ตอนนี้ร้องเรียกด้วย ก่อนจะเดินปรี่เข้ามาหา
ผมรีบยกมือไหว้ทันที “หวัดดีครับพี่ดื้อ”
“เฮ้ย ไหว้ทำไม ไม่ต้องไหว้” พี่จอมดื้อจับมือผมที่ประนมอยู่ลงทันใด ก่อนถือวิสาสะนั่งลงมาบนเก้าอี้ข้างผมหน้าตาเฉย “มาไงเนี่ย มาคนเดียวเหรอ แล้วทำไมไม่เห็นโทรหาพี่เลย รอให้โทรมาตั้งหลายวัน ขนาดบอกให้ไอ้แก่นไปบอกแล้วว่ารอก็ยังไม่โทรมา พี่ทำอะไรให้เหนือไม่ถูกใจหรือเปล่า”
นั่งลงได้ก็ใส่มาเป็นชุดจนผมไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อนเลย
“เหนือมาคนเดียวครับ มาเดินเล่นแล้วก็แวะนั่งชมวิวไปเรื่อย ส่วนที่ยังไม่โทรหาพี่ก็เพราะทำเบอร์พี่หายน่ะครับ”
งานโกหกต้องมา บอกว่ามาหาผู้เกย์กินก็ตรงไป เดี๋ยวพี่จอมดื้อจะเตลิดซะก่อน งานแบ๊วก็มาด้วย เรียกแทนตัวเองด้วยชื่อนี่แบ๊วสุดแล้วอะไรแล้ว
“งั้นบอกเบอร์เหนือมา เดี๋ยวพี่โทรเข้าไปเลย แล้วเหนือก็เมมตอนนี้เลยด้วย จะได้ไม่หายอีก” พี่จอมดื้อมัดมือชกผมเฉย
แล้วผมยอมมั้ย... แหม ยอมสิครับ รุกหนักขนาดนี้ แถมหล่ออีกต่างหาก มือไม้อ่อนระทวย บอกเบอร์อย่างว่าง่าย บันทึกเบอร์พี่จอมดื้ออย่างว่าง่ายด้วยเถอะ
บันทึกเสร็จ พี่จอมดื้อก็ส่งยิ้มกว้างให้
“คราวนี้ไม่หายแล้วนะ”
คร้าบ... ไม่หายแล้วครับ อยากได้อยากโดนนี่ รับรองว่าไม่หายแน่นอน
“แล้วพี่ดื้อมาได้ไงครับเนี่ย วันนี้ปิดร้านเหรอ” ผมได้ทีก็ถามกลับบ้าง
พี่จอมดื้อส่ายหน้าพรืด “ไม่ได้ปิดหรอก ฝากไอ้แก่นดูก่อนน่ะ พี่มาเอาของ”
ผมย่นคิ้วทันใด “มาเอาของในร้านเหล้าเนี่ยนะ”
“อือ ไอ้แสบให้มาเอาน่ะ ลังเบียร์เปล่า จะขนกลับไปไว้บ้าน เอาไว้ไปขายร้านรับซื้อของเก่า”
“ไอ้แสบ...” ผมไม่ได้ฟังที่พี่จอมดื้อพูดเลยแม้แต่น้อย สนใจแต่ชื่อของใครอีกคนที่แวบเข้ามาในหู
“คนนั้นไง” พี่จอมดื้อชี้นิ้วไปยังเจ้าของร้านที่ยืนคุยกับพนักงานอยู่ ก่อนจะว่าต่อ “นี่เหนือไม่รู้เหรอว่าพี่ชายพี่กับไอ้แก่นเป็นเจ้าของร้านเหล้า ร้านนี้เป็นร้านของมันน่ะ”
นึกออกทันใดว่าจอมแก่นเคยบอกผมเรื่องนี้ มิน่าล่ะ ทำไมถึงรู้สึกว่าคุ้นหน้าเหลือเกิน พี่น้องสามจอมนี่เอง
“จอมแก่นบอกเหนือแล้วครับ”
“เหรอ งั้นเอางี้ เดี๋ยวพี่แนะนำให้รู้จัก” จู่ๆ พี่จอมดื้อก็พูดขึ้นมา ยังไม่ทันจะได้ตอบรับหรือปฏิเสธก็โบกมือเรียกพี่ชายแล้ว ก่อนพี่จอมแสบจะเดินเข้ามาที่โต๊ะ
“อะไรของมึงวะ เดี๋ยวก็ทิ้งกู จู่ๆ ก็เรียกอีก”
“อย่าเพิ่งด่า จะแนะนำคนให้รู้จัก” พี่จอมดื้อว่า แล้วก็ชี้นิ้วมาทางผม “นี่แสงเหนือ อาจารย์ฝึกสอนที่โรงเรียนไอ้แก่นมัน”
“อ๋อ คนนี้นี่เองออโรรา” พี่จอมแสบดีดนิ้วเป๊าะทันใด ยิ้มกว้างให้ผมด้วย หน้าตานี่ถอดแบบกันมาทั้งพี่ทั้งน้องอย่างกับฝาแฝด เห็นแล้วนึกหน้าจอมแก่นตอนโตกว่านี้ออกเลย
ส่วนผมก็ยิ้มแห้ง ดูท่าทางจะรู้กันหมดแล้วสินะวีรกรรมของผมเนี่ย
“เออ คนนี้แหละ แล้วก็เด็กกูด้วย กำลังจะจีบ” พี่จอมดื้อน่าจะอายุไม่ห่างจากพี่จอมแสบนักเลยใช้คำพูดค่อนข้างสนิทสนม
แต่ไอ้ที่บอกว่าผมเป็นเด็กของพี่จอมดื้อนี่หมายความว่าอะไรวะ!?
ผมหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเลยที่จู่ๆ พี่จอมดื้อก็พูดแบบนั้น ส่วนพี่จอมแสบก็ยิ้มล้อเลียนใหญ่ พลันตบบ่าน้องชายเมื่อมีพนักงานมาเรียกให้ไปช่วยดูสต็อกสินค้าหลังร้าน
“เออ งั้นมึงก็ตามสบายเถอะ อย่าลืมเอาของกลับไปก็แล้วกัน กูจะไปทำงานต่อละ” พูดจบก็พยักหน้าให้ผมเป็นเชิงขอตัวก่อนจะหายเข้าไปหลังร้าน ปล่อยให้พี่จอมดื้ออยู่กับผมแค่สองคน
“พี่ดื้อกับพี่แสบดูสนิทกันจังเลยนะครับ” ได้ทีผมก็พูด ใจจริงคืออยากรู้อายุของพี่จอมแสบ
“อือ สนิทกันทั้งสามคนนั่นแหละ แต่กับไอ้แสบนี่จะสนิทมากหน่อยเพราะอายุไม่ห่างกันมาก พี่ยี่สิบสี่ มันยี่สิบเจ็ด”
ไม่ทันจะถามก็บอกออกมาเองแล้ว ตอนนี้ความสงสัยผมเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นละ
“แล้วพี่แสบนี่เป็นเกย์เหมือนกันปะ” ที่ถามนี่ก็เผื่อว่าจะได้จะโดนทั้งพี่ทั้งน้องแหละนะ
“ไม่รู้มัน ไบฯ มั้ง เหมือนยังค้นหาตัวเองไม่เจอ บางทีก็ควงสาว บางทีก็หนุ่ม แล้วแต่อารมณ์มัน”
ผมพยักหน้ารับ เป็นเกย์โบทที่ได้ทั้งรุกและรับนี่ว่าน่ากลัวแล้วนะ เจอไบฯ น่ากลัวกว่าอีก นอนกับผู้ชายดีๆ วันดีคืนดีไปควงผู้หญิงแบบนี้ก็ไม่ไหว งั้นพี่จอมแสบข้ามไปเลยแล้วกัน
“แล้วพี่ดื้อจะกลับเมื่อไหร่ครับ” ถามไว้ก่อน จะได้วางแผนถูกว่าตอนไหนควรเล่นตัว ตอนไหนควรอ่อย
“เหนืออยากให้พี่กลับตอนไหนก็ตอนนั้นแหละ” พี่จอมดื้อก็ท่าทางร้ายไม่เบา แทนที่จะตอบตรงๆ กลับย้อนถามผมซะนี่
เล่นลิ้นเหรอ เดี๋ยวเจอไอ้เหนือ!
ผมเลยยิ้มเผล่ แล้วส่งเสียงอ้อนแทน “งั้นอยู่กับเหนือ ไม่ต้องกลับเลยนะ”
พี่จอมดื้อหัวเราะ วางมือบนหัวผมโดยไม่ได้ขออนุญาต แล้วโยกไปมาเบาๆ “เอาสิ พี่เองก็อยากจะคุยกับเหนือเหมือนกัน กำลังจะจีบนี่เนอะ ต้องเรียนรู้กันหน่อย”
โอ้ พูดว่าจะจีบซ้ำสองแล้ว ตรงดีมาก งั้นลุยเลยแล้วกัน จะได้ไม่เสียเวลา บุกมาเลยครับพี่ดื้อ เหนือยินยอมพร้อมใจรับแล้ว!
เอาเข้าจริงก็ทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้หรอก ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปอย่างมีศิลปะ ไม่เร็วมาก แต่ก็ไม่ชักช้าและยุ่งยากเหมือนตอนเต๊าะไอ้เด็กธารที่มันไม่ได้เป็นเกย์ แค่เบียร์เข้าปาก มีบทสนทนาดีๆ แตะเนื้อต้องตัวกันนิดหน่อยก็ลื่นไหลแล้ว รู้สึกเลยว่าพี่จอมดื้อนี่มีประสบการณ์มาเยอะเหมือนกัน และดูท่าจะเอาใจเก่งซะด้วยเพราะผมแทบไม่ต้องขยับตัว เดี๋ยวเบียร์ก็มาเสิร์ฟ เดี๋ยวกับแกล้มก็มา ผมได้ทีก็เลยแกล้งเมาซะเลย ตอนนี้อยากไปที่ไหนสักที่แล้วทำอย่างอื่นมากกว่าดื่มเบียร์แล้วนั่งคุยกันเฉยๆ แล้วล่ะ
“พี่ดื้อ... เหนือเมาแล้วล่ะ พาเหนือไปนอนที” หาจังหวะได้ ผมก็เริ่มการอ่อยทันที ว่าพลางทำตาปรือ แกล้งซบไหล่นิดนึงเป็นการกระตุ้นว่า ‘ไปเถอะ พากูไปที แวะซื้อถุงยางกับเจลหล่อลื่นที่มินิมาร์ทก่อนด้วย’
แต่ทว่าพี่จอมดื้อกลับไม่พาผมไปนอน จะพากลับหอแทน
“งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งหอนะ ส่วนรถของเหนือก็ฝากไว้หน้าร้านไอ้แสบก่อนก็ได้ พักอยู่แถวไหนล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
กูไม่ได้หมายความว่าอยากกลับไปนอนที่หอเว้ย! อยากไปนอนกับมึงต่างหาก ทำไมบื้องี้วะ!
ไม่พูดอย่างเดียว ทำท่าจะพยุงผมไปที่รถด้วย ปากก็ล้อผมอีกต่างหาก
“คออ่อนจัง แค่เบียร์สองขวดเอง”
ใครว่ากูคออ่อนวะ กูกำลังอ่อยต่างหาก ตรงๆ ไปเลยแล้วกันว่าต้องการอะไร!
“พี่ดื้อ” ผมคว้าแขนเสื้อของคนตัวใหญ่ก่อนที่อีกฝ่ายจะพยุงผมขึ้นยืน
พี่จอมดื้อชะงัก เหลือบมามองผมเป็นเชิงถาม ผมเลยปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วพูดขึ้นเสียงเบา
“เหนือไม่ได้อยากกลับหอ เหนือกำลังชวนพี่ดื้อไปนอนด้วย”
พี่จอมดื้อทำท่าตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินผมพูดตรงๆ แต่ผมไม่เห็นว่ามันแปลกไง เวลาจะหิ้วกันไปมีอะไรกัน ตอนอยู่กรุงเทพฯ ใครๆ ก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น ก่อนที่พี่จอมดื้อจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าขัดใจของผม
“รู้เว้ยว่าเหนือชวนพี่ไปมีอะไรด้วย ไม่ต้องพูดตรงขนาดนั้นก็ได้”
เอ้า รู้แล้วมึงจะลากกูกลับหอทำไมวะ!?
ยังไม่ทันจะได้ถามเลย พี่จอมดื้อก็พูดขึ้นมาอีก
“พี่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากไปกับเหนือนะ แต่อดใจไว้อยู่ มาให้ท่างี้ ไม่ปล้ำกลางร้านก็บุญแล้ว”
แล้วทำไมไม่ทำวะ ซุกไซ้สักหน่อยก็ยังดี!
ผมทำหน้าไม่เข้าใจ ยิ่งมองหน้าหล่อที่ยิ้มให้ก็ยิ่งงงหนักเข้าไปอีกจนต้องถามออกมา
“พี่ดื้อหมายความว่า?”
“หมายความว่าพี่ไม่อยากให้เรื่องระหว่างพี่กับเหนือเป็นเรื่องชั่วข้ามคืนน่ะสิ พี่อยากได้ความสัมพันธ์ยาวๆ”
“งั้นก็เซ็กส์เฟรนด์แบบไม่ใช่วันไนท์สแตนด์” ผมว่า พี่จอมดื้อส่ายหน้าพลัน
“ไม่เอาแบบนั้น พี่หมายถึงพี่ความสัมพันธ์ยาวๆ แบบแฟนกันต่างหาก บอกแล้วนี่ว่าจะจีบน่ะ มันต้องจริงจังกันหน่อย”
นั่นไง มาแล้วไอ้ความสัมพันธ์ยาวๆ ยาวไม่ว่า มีความรักมาเกี่ยวข้องอีก เพิ่งจะคิดไปแหม็บๆ ว่าผมไม่เหมาะกับความสัมพันธ์แบบนี้เพราะยังรักสนุกอยู่ ถ้าเป็นเซ็กส์เฟรนด์ที่ไม่มีพันธะข้องเกี่ยวกันนอกจากความสนุกก็ว่าไปอย่าง ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากมีแฟนนะ อยากมันก็อยาก แต่รู้ตัวไงว่ายังไม่พร้อม มีแฟนไปก็เป็นปัญหาเปล่าๆ
เอาเถอะ ทำนิ่ง ปล่อยให้พี่จอมดื้อจีบไปแล้วกัน เดี๋ยวกลับกรุงเทพฯ ก็จบกัน ถือว่าฆ่าเวลา ไม่ตกปากรับคำว่าเป็นแฟนก็พอแล้ว
รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดและทำมันเป็นนิสัยเสียมากๆ แต่ตอนนี้หน้าเสียกว่าว่ะ ไม่เคยเสนอตัวให้ใครแล้วโดนปฏิเสธตอกหน้าแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้งนะ
“โอเคครับ งั้นถือซะว่าเมื่อกี้เหนือไม่ได้พูดแล้วกันนะ”
ทว่าผมคงจะเผลอทำหน้าเซ็งออกไป พี่จอมดื้อก็เลยดึงผมเข้าไปใกล้ แล้วประทับจูบลงบนหน้าผาก ก่อนจะตามมาด้วยหอมแก้มทั้งสองข้างโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
ผมอึ้งงันไปเล็กน้อย ขณะที่พี่จอมดื้อผละออกมาแล้วยิ้มกว้างให้
“วันนี้เอาแค่นี้ไปก่อน ชดเชยที่พี่ไม่สนองก็แล้วกัน แต่บอกไว้ก่อนเลยว่าถ้าจีบเหนือติดเมื่อไหร่ พี่ไม่จบแค่หอมแก้มแน่”
วะ...โว้ว! เร้าใจเว้ย! มาแบบนิ่งๆ เนิบๆ แต่เร้าใจมาก เร้าใจแบบละมุน แกล้งทำเป็นว่าโดนจีบติดแล้วดีมั้ยนะ อยากรู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงจะเร้าใจมั้ย
ยังไม่ทันจะได้จินตนาการต่อเลยว่าเวลาอยู่บนเตียงจะเป็นยังไง พี่จอมดื้อก็ขัดขึ้นมาอีกแล้ว
“กลับกันเถอะ ขับรถไหวมั้ย ถ้าไม่ไหว พี่จะได้ไปส่ง”
“ไหวครับ” ผมตอบรับ แล้วก็กลับไปขึ้นรถตัวเอง
พวกเบียร์กับกับแกล้มที่สั่งมาก็ไม่ต้องจ่าย พี่จอมดื้อให้ลงบิลของเขาไว้ และสั่งพี่จอมแสบไว้ด้วยว่าถ้าคราวหน้าผมมาอีก ให้ลงบิลตัวเองเอาไว้ แล้วเขาจะมาจ่าย
อูย... ชีวิตดี มีผู้ชายเปย์ นี่สินะความฟินของการเต๊าะคนอายุมากกว่า เต๊าะเด็กก็ต้องเลี้ยงเด็ก เต๊าะคนโตกว่าก็ถูกเลี้ยงอย่างนี้แหละเป็นสัจธรรม
และถึงจะบอกว่าผมขับรถกลับมาเองไหวเพราะไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองเมาสักนิด แต่สุดท้ายพี่จอมดื้อก็ขับรถมาส่งผมถึงหอจนได้
ไม่ได้นั่งมาคันเดียวกันหรอก ผมขับรถตัวเอง ส่วนพี่จอมดื้อก็ขับตาม ผมถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพแล้วถึงแยกย้ายกลับ แต่ก่อนแยกก็ลดกระจกรถลง ร้องบอกเสียงดัง
“พรุ่งนี้พี่จะเริ่มจีบเหนือแล้วนะ เตรียมตัวรับมือไว้ให้ดี”
ไม่อยากจะบอกว่ารอรับนานแล้ว บุกมาเลย
แต่ใครมันจะไปพูดอย่างนั้นวะ ความจริงก็ได้แต่บอกว่า...
“ครับ เหนือจะรอนะ”
แรดมากกู แต่เอาเถอะ ด้านได้อายอดเว้ย ของแบบนี้ต้องใจกล้าถึงจะได้กิน!
พี่จอมดื้อโบกมือลาก่อนจะขับรถออกไป ผมยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองจนรถของพี่จอมดื้อหายไปถึงกลับขึ้นห้อง
ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าระหว่างไอ้เด็กธารกับพี่จอมดื้อ ใครทำให้ฟินมากกว่ากัน ตอนนี้ฟินมั่วซั่วสะเปะสะปะไปหมด อยากได้อยากโดนทั้งคู่
ทรีซัมได้มั้ย เหนือขอ กรุบกรอบทั้งคู่เกินจะทนไหวจริงๆ...
---------------------------------
ชื่อตอนอะไรของมัน 555
ตอนนี้รู้เลยค่ะว่าอีพี่เหนือนี่เป็นเจ้าของไร่อ้อย เร่ขายทั่วมั่วไปหมด ฮาาา พี่จอมดื้อแซ่บขนาดนี้ นังพี่เหนือมีหรือจะอดใจไหว
ส่วนน้องธาร... น่าสงสารแรงมาก โดนพี่เหนือแกล้งซะไปไม่เป็น โถ พ่อพระเอกใสๆ ของเรา โดนนายเอกไสยๆ ขายอ้อยซะพินาศ 555
ไม่รู้ทำไมชอบเขียนนายเอกนิสัยไม่ค่อยดี ใครเคยอ่านเอเลี่ยนก็จะรู้ว่ากวินทร์ก็เป็นนายเอกนิสัยไม่ดีนะ แฝดคนละฝาแท้ๆ (แต่พี่เหนือมีศิลปะการอ่อยอ้อยต้อยติ่งมากกว่าเยอะ)
มาอัพถี่ค่ะ เมื่อวานอัพไปตอน วันนี้อัพให้อีกตอน เป็นสัญญาณให้รู้ว่า... เก๊าจะหายหน้าหายตาไปอีกหลายวันเลยนะ รอบนี้คือหายจริงๆ เดดไลน์ต้นฉบับอื่นใกล้เข้ามาแล้ว ขอหายยาวๆ เลยค่ะ ประมาณอาทิตย์หน้าอาจจะกลับมาอัพใหม่ ขอเวลาไปเคลียร์อย่างอื่นก่อน รุมเร้ามาก นี่แวบมาเขียนเพราะสนองนี้ดตัวเองอย่างเดียวเลย เขียนเรื่องนี้แล้วอิน ฮาา
ไปตามความเคลื่อนไหวได้ที่แฟนเพจ
https://www.facebook.com/NooDangzzz/ นะคะ
หรือจะทวีตคุยกันก็แฮชแท็ก #ช่างใจรัก เน้อ
ปล.อย่าลืมส่งฟีดแบ็กกันน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
