Only You :: EP.37 [100%]“Well? (ไง)” เธอยิ้มเยาะ ยกสองแขนขึ้นมากอดหน้าอกเด้งเต่งตึงของเธอเอาไว้ ผมหันไปมองวิคเตอร์ เขายืนหน้าเครียด แววตาก็เครียดไม่แพ้ใบหน้า ขบกรามแน่นจนสันกรามขึ้น ท่าทีอึดอัดยากจะหาที่ระบาย
“What—what is it? What happened? (นี่… นี่คืออะไร มันเกิดอะไรขึ้น)” ผมถามเสียงตะกุกตะกักเบาๆ ถามด้วยความมึนความงง เหมือนโดนทุบหัวแล้วยังมึนไม่หาย คือเพิ่งมึน เพิ่งแบลงค์ (Blank) จากการเจอพ่อวิคเตอร์กับคู่หมั้นของเขามา แล้วมาเจออาฟเตอร์ช็อคจากจากคุณลิซ่าต่อ หัวสมองผมเหมือนตายด้านไปเลย มันประมวนจนรวนไปหมดแล้ว
วิคเตอร์หลับตาลงพร้อมถอนหายใจช้าๆ ใบหน้าเกร็งเครียด คุณลิซ่าสูดน้ำมูกสองสามทีแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำตา ใช้ดวงตาแดงก่ำมองหน้าผม ยิ้มเยาะน้อยๆ อีกที ผมขมวดคิ้วมองเธอด้วยความสับสน ยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองที่เห็นผู้หญิงคนนี้ยืนเปลือยต่อหน้าและเป็นคนเดียวกับที่พยายามปลุกปล้ำวิคเตอร์เมื่อกี้นี้
“ทำไมเป็นคุณ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้” ผมถามเหมือนคนไร้สติ มันตื้อจนได้ยินเสียงวิ้งๆ ในหู อย่างกับมีใครสักคนเดินเข้ามาตบบ้องหูเต็มแรง
“ก็แค่ทำในสิ่งที่ฉันกับเขาเคยทำด้วยกัน ช่วยเขาทบทวนความทรงจำ เผื่อสติของเขาจะกลับมา” เธอตอบน้ำเสียงนิ่งหยิ่งผยองและด้วยท่าทีเหนือกว่า ผมว่าเหมือนเธอมีอาการเมาร่วมด้วย เพราะหน้าเธอแดงจางๆ แววตาก็ดูเยิ้มหน่อยๆ ท่าทีก็ดูหลุดเกินมาดสง่าในเวลาปกติของเธอ ดวงหน้าสวยสดเพราะแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเชิดขึ้นอย่างไม่ยี่หระ คิ้วผมขมวดเข้าหากันอีกครั้ง มองหน้าแม่เลี้ยงวิคเตอร์สลับกับมองวิคเตอร์ที่ไม่ยอมสบตาผม ท่าทางของเขายังคงเครียดเหมือนเดิม ผมเลื่อนสายตากลับไปมองคุณลิซ่าอีกรอบ แววตาสั่นไหวระริกเมื่อเริ่มจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง หัวใจกลับมาเต้นวูบวาบอีกครั้ง คุณลิซ่าเหมือนจะรู้ว่าผมเริ่มคิดอะไรได้ เธอยิ้มหึอย่างร้ายกาจ
“Did you like a picture that I send to him in What Sapp? (ชอบรูปที่ฉันส่งให้วิคเตอร์ในวอทสแอพมั้ยล่ะ)” ผมเบิกตากว้าง นึกถึงภาพผู้หญิงอกโตในโทรศัพท์ของวิคเตอร์ เลื่อนสายตาจากหน้าสวยแซ่บของเธอไปมองที่หน้าอก เธอเอาแขนออกจากหน้าอก เผยให้เห็นอกโตอันอวบอึ๋ม
“Familiar? (คุ้นตามั้ยล่ะ)” ดวงตาผมเบิกกว้างนิ่งสนิท หูได้ยินเสียงออสตินขยับตัวที่ด้านหลัง ผมหันหน้าไปมองวิคเตอร์ เขาหลับตาลงพร้อมกับใบหน้านิ่งสนิท
“You are his ex-girlfriend. (คุณคือแฟนเก่าของเขา)” ผมพูดเสียงเบาหวิว ยังรู้สึกตกตะลึงอยู่ในอก ผมไม่ได้ตะลึงประเด็นเรื่องแฟนเก่า แต่ตะลึงตรงที่เป็นเธอคนนี้มากกว่า คนที่บอกกับผมว่าตัวเองคือแม่เลี้ยงวิคเตอร์
คุณลิซ่ายิ้มเยาะ แววตามีความสมเพชเล็กน้อย เธอยกมือกอดอกปกปิดหน้าอกของเธอเอาไว้ตามเดิม ดูเธอจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิดกับการยืนโป๊เปลือยต่อหน้าผู้ชายแมนๆ สองคนกับผู้ชายสาวแตกอีกคน
“No. I am his EX-WIFE. (ไม่ใช่ ฉันเป็นเมียเก่าเขาต่างหาก)” ผมไม่สามารถเบิกตาได้กว้างไปมากกว่านี้อีกแล้ว เพราะเท่าที่เป็นอยู่มันก็สุดเปลือกกระบอกตาแล้วจริงๆ แต่หัวใจเปลี่ยนจากเต้นวูบวาบมาเป็นเต้นรัวอย่างกับมือกลองวงร็อคตีกลองบนเวทีคอนเสิร์ต
“หมายความว่ายังไง คุณแต่งงานกันเลยเหรอ” ผมถามเสียงสั่นรัว ประเด็นเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนมันข้ามช็อตไปแล้ว มันชัดเจนแล้วว่าทั้งคู่เคยมีความสัมพันธ์กัน ถึงจะยังไม่รู้รายละเอียด แต่แค่นี้ก็บอกได้ชัดเจนระดับหนึ่งแล้วว่าทั้งคู่เกินคำว่าแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง
“ใช่ แล้วเขากับฉันยัง…”
“…พอได้แล้วลิซ่า! เลิกบ้าเลิกพล่ามแล้วใส่เสื้อผ้าซะ!” คุณลิซ่ากำลังจะฝอยอย่างผู้เหนือกว่าแต่ก็โดนวิคเตอร์ขัดด้วยท่าทีหัวเสีย ระบบหายใจของผมเริ่มผิดปกติ มันหายใจเร็วและแรงขึ้น น้ำตาเอ่อคลอขอบตาทั้งสองข้างอย่างไม่ทันห้าม มันมาเอง อยู่ๆ ก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมา
“ไม่! ผมอยากฟังว่าเรื่องมันเป็นมายังไง!” ผมเริ่มมือสั่น เริ่มคุมสติไม่ไหว ใจมันสั่น ตัวสั่นไปหมด รู้สึกเหมือนหมดแรงจะยืนต่อ
“แมท ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวฉันจะเล่าให้นายฟัง โอเคมั้ย” วิคเตอร์เดินเข้ามาจะกอดผม แต่ผมกลับรู้สึกไม่อยากให้เขาโดนตัว มันพุ่งขึ้นมาจากใจของมันเอง ผมเลยเบี่ยงตัวหนีเขา วิคเตอร์เบิกตากว้าง แววตาสาดไปด้วยความหวาดกลัว ม่านน้ำตาเริ่มทำให้ผมมองหน้าเขาไม่ชัด
“อย่า อย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ผม…” ผมบอกเสียงสั่นขาดห้วง แต่วิคเตอร์ไม่ยอม เขาเข้ามาดึงผมเข้าไปกอดด้วยท่าทางหวาดกลัว วินาทีโดนอ้อมแขนเขารัดร่าง ผมก็น้ำตาร่วงร้องไห้เสียงสั่นเครือ
“…คุณทำได้ยังไง นั่นแม่เลี้ยงคุณ เขาเป็นเมียของพ่อคุณ!” ผมพูดเสียงหลง พยายามบิดตัวหนีออกจากอ้อมกอด น้ำตาไหลอาบแก้มพร้อมกับอาการสะอื้นน้อยๆ
“ชู่ว! ชู่ว! ใจเย็นๆ แมท มันไม่มีอะไรแล้ว ระหว่างฉันกับเธอมันจบไปนานแล้ว ก่อนฉันจะได้เจอกับนายซะอีก” วิคเตอร์ปลอบใจผมเสียงอบอุ่น ยกมือขวาขึ้นลูบหัวผมเบาๆ ผมกลืนน้ำตาผสมน้ำลายลงคอแล้วหันไปมองคุณลิซ่าที่ยืนยิ้มเย็นยะเยือกอยู่อย่างไม่สะทกสะท้าน
“มันเกิดขึ้นได้ยังไง คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?!” เหมือนในหัวผมรวนไปหมด ผมถามเสียงตะคอกผิดเพี้ยนพร้อมกับแรงสะอื้นตรงอกรุนแรง หัวใจสั่นรัวเร็ว ตัวเย็นเฉียบ คล้ายว่าร่างกายมันอ่อนแรง เหมือนผมโดนชกซ้ำอีกทีจนจะน็อคลงไปกองบนพื้นอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้วิคเตอร์กอดเอาไว้ ผมคงล้มลง
“ทำไมจะทำไม่ได้ ก็ในเมื่อเราไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน ฉันก็แค่เมียใหม่พ่อเขา แล้วถ้าจะเป็นเมียเขาอีกคนจะเป็นอะไรไป” ลิซ่ายิ้มกว้างอย่างกับคนโรคจิต ท่าทางเธอดูไม่สลดเลยสักนิด
“ลิซ่า ใส่เสื้อผ้าแล้วออกไป!” วิคเตอร์ว่าเสียงดัง ยังคงยืนกอดผมไว้แน่น ผมร้องไห้ตัวสั่น สะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดเขา มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ถึงกับรังเกียจ แต่ก็ทำใจให้ยอมรับทันทีไม่ได้
“ฉันเหงา วิคเตอร์ก็ไม่มีใคร เราก็แค่ลองมาทำความรู้จักกัน…” เธอคลี่ยิ้ม แรกๆ ผมก็ไม่ได้อะไรมากหรอก แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกไม่ชอบเธอจากความคิดของเธอมาก
“…แล้วเราก็รักกัน ฉันเป็นคนแรกของเขา ทั้งเรื่องความรัก เรื่องเซ็กส์ และประสบการณ์อีกมากมาย เซ็กส์ของเขายอดเยี่ยมใช่มั้ยล่ะ ใช่ ฉันรู้ เพราะฉันเป็นคนสอนเขาเอง” เธอยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ภาพแม่เลี้ยงผู้แสนดีที่ผมเคยเห็นก่อนหน้านี้ วันนี้มันหายวับไปหมดแล้ว เธอไม่ใช่คุณลิซ่าที่ผมเคยสงสารอีกต่อไป
“ผมเสียดายความรู้สึกที่เคยคิดสงสารคุณจริงๆ” ถ้าเธอมีท่าทีถ่อมตน มีท่าทีละอายใจกับสิ่งที่ทำลงไปสักนิด ผมจะไม่รู้สึกแอนตี้แบบนี้ ผมมองเธออย่างผิดหวังแล้วหันกลับไปมองวิคเตอร์
“ผมนึกว่าคุณเกลียดเธอเพราะเธอทำให้แม่คุณเสียใจ แต่ไม่ยักรู้ว่าคุณเองก็เคยรักเธอมาก่อน ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ เกลียดเธออย่างที่แสดงออกมารึเปล่า” ผมถามเสียงเหมือนคนจะร้องไห้ตลอดเวลา รู้สึกไม่มั่นคงในหัวใจ มันสั่นคลอน และในเวลานี้มันเปราะบาง อาจเพราะโดนสาดด้วยเรื่องราวมากมายจนผมเซแทบยืนไม่ตรง
“โอเค ฉันยอมรับว่าไม่ได้เกลียดเธอ แต่ฉันไม่ชอบ ฉันรำคาญที่เธอคอยมาวุ่นวายกับฉันไม่เลิก” วิคเตอร์รีบพูด หน้าตาแสดงออกถึงความเป็นจริงอย่างที่พูด ผมมองเขาอย่างไม่แน่ใจแล้วหันกลับไปมองลิซ่าที่ยืนทำหน้าเชิด เธอก็หน้าด้านหน้าทนดีนะ ไม่ใส่เสื้อผ้าสักทีเนี่ย
“ทำไมคุณถึงไม่เลิกยุ่งกับเขา” ถามทั้งๆ ที่พอจะรู้คำตอบแล้วว่าเธอจะตอบแบบไหน มันก็มีอยู่เหตุผลเดียวนั่นแหละที่เธอยังไม่ยอมเลิกราจากเขาไป
“เพราะฉันรักและหวังดีกับเขาไง”
“หยุดพูดลิซ่า! ยอมรับความจริงสักทีว่าเธอไม่มีหวังแล้ว เอาความหวังดีไปใช้กับเด็กใหม่ของเธอจะดีกว่า” สีหน้าของแม่เลี้ยงวิคเตอร์เจ็บปวด เธอส่ายหน้าช้าๆ
“มันไม่เหมือนกันนะวิคเตอร์ เธอก็รู้ว่าสำหรับฉัน ไม่มีใครแทนที่เธอได้” เธอทำท่าจะเดินเข้ามาหาเขา แต่วิคเตอร์ที่กอดผมไว้แน่นพาผมกระเถิบหนีห่าง ลิซ่ามองอย่างร้าวราน จนผมนึกสงสัยว่าเธอรักวิคเตอร์มากขนาดนี้เลยเหรอ
“ถ้ารักฉันขนาดนั้นก็เลิกยุ่งกับฉันสักที ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดของฉันที่เพิ่งผ่านมาก็แล้วกัน” วิคเตอร์บอกน้ำเสียงราบเรียบ มันเป็นน้ำเสียงที่บอกอย่างชัดเจนว่าเขาไร้เยื่อไยกับเธอจริงๆ ลิซ่ากัดฟันแน่น แววตาที่แสดงออกมามันทำให้ผมขนลุก เพราะเหมือนเธอจะไม่ยอมแพ้ แน่ละ เธอได้ทั้งพ่อทั้งลูกชายนี่ ธรรมดาที่ไหนกันล่ะ
“ฉันก็ไม่ได้คิดให้เธอกลับมาหรอกนะวิคเตอร์…” โห นี่ขนาดไม่อยากให้กลับนะ ยังลงทุนแก้ผ้าขนาดนี้ นี่ถ้าอยากเอาเขากลับไป ไม่วางยานอนหลับแล้วปล้ำไปเลยเหรอ
“…แต่ฉันไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้ กับผู้ชายเนี่ยนะ มันไม่ใช่ทางของเธอหรอกวิคเตอร์ เธอดูเขากับฉันสิ เธอชอบแบบฉัน เธอชอบของฉัน เธอบอกแบบนั้นเสมอ” เธอเอามือออกจากหน้าอกตัวเอง อ้าแขนออกเพื่อให้วิคเตอร์เห็นทรวดทรงองค์เอวของเธอชัดๆ ไม่อยากยอมรับเลยว่าเธอเป็นพวกกระดังงาลนไฟของแท้ แก่แต่หุ่นเซี้ยหุ่นแซ่บ แล้วหน้าตาก็ยังสวยมากด้วย
“นั่นอดีต ดึงสติกลับมาแล้วคิด นี่ปัจจุบัน ฉันมองข้ามเรื่องพวกนั้นไปแล้ว แมทก็ให้ความสุขบนเตียงกับฉันได้…”
“…มันไม่เหมือนกันหรอก! ของผู้หญิงต้องดีกว่าสิ” สีหน้าวิคเตอร์แสดงออกถึงความรำคาญกับการคร่ำครวญของลิซ่า
“นี่ เลิกอคติกับกับเพศที่สามสักทีเถอะ โดนเกย์หลอกแค่คนเดียว ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเลวร้ายเหมือนกันหมด” อ้อ มิน่าล่ะ ถึงดูพรีเซ้นต์ความเป็นหญิงว่าเหนือกว่าเก้งกวางอย่างผมเหลือเกิน
“สำหรับแมท เรื่องเพศไม่ใช่ประเด็นหลัก เธอเข้าใจคำว่ารักมากน้อยแค่ไหนกันล่ะ” ลิซ่าทำหน้าเคืองใจ แววตาของเธอแข็งขืน เธอก้มลงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ด้วยท่าทีฮึดฮัด ผมอ้าปากค้างมองการที่เธอใส่เสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายทั้งสองแบบเฉยมาก ผมน่ะไม่รู้สึกอะไรหรอก ไม่เคยมีอารมณ์กับนมผู้หญิงอยู่แล้ว ออสตินเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น ส่วนวิคเตอร์มองแม่เลี้ยงเขานิ่ง ผมย่นคิ้วแล้วเลื่อนมือซ้ายลงไปจับๆ คลำๆ ตรงเป้าเขาว่ามันตุงหรือเปล่า แต่มันก็ดูสงบดี วิคเตอร์ก้มลงมองหน้าผมงงๆ ผมปล่อยมือออกจากเป้ากางเกงเขาแล้วหันไปมองลิซ่าที่แต่งตัวเสร็จแล้ว
“ผมไม่นึกเลยว่าเมียเก่าที่คุณลุคส์บอกจะเป็นคุณซึ่งเป็นเมียเขาอีกคน” ลิซ่ายิ้มเยาะมุมปากพลางใช้หลังมือสะบัดปลายผมที่ติดอยู่ด้านในเสื้อเชิ้ตขาวให้ออกมาด้านนอก
“มันผิดจังหวะและผิดเวลาไปหน่อย ถ้าฉันเจอวิคเตอร์ก่อน ฉันคงไม่ได้เป็นเมียลุคส์หรอก” ผมขมวดคิ้วมองเธอด้วยความเหลือเชื่อ ทำไมเธอถึงดูสบายอกสบายใจกับการเล่าเรื่องนี้นักนะ รอยยิ้มตรงมุมปากขวาเหมือนจะเป็นการบอกว่าฉันพอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมากนัก
“มันน่าภูมิใจขนาดนั้นเลยเหรอครับกับเรื่องแบบนี้ ดูคุณจะไม่ละอายใจเลยนะ” เธอเหยียดยิ้มพร้อมไหวไหล่ขวานิดๆ ก่อนจะว่าเสียงเย็น
“แล้วฉันทำอะไรผิดล่ะ…” เธอชูหลังมือซ้ายขึ้นมาตรงหน้า ผมเห็นแหวนสีเงินประดีบเพชรเม็ดเล็กอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
“…แหวนที่เขาให้ฉันวันแต่งงาน ฉันก็เก็บเอาไว้อย่างดี” ผมหันไปมองหน้าวิคเตอร์ เขาหลบสายตาผมอีกรอบ ขบกรามแน่นจนขึ้นสันชัดเจน ผมจินตนาการไปแล้วว่างานแต่งของพวกเขาสองคนเป็นแบบไหน แล้วสภาพมันเป็นยังไง ลูกเลี้ยงกับแม่เลี้ยงใช่ว่าผมไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้ในสังคม เยอะแยะมากไป เพียงแต่ว่าพอมันเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวเรา มันก็รู้สึกประหลาดอยู่ในอก และรู้สึกต่อต้านนิดๆ ด้วย
“ขอแนะนำนะ เลิกกับเขาเองซะ ดีกว่าให้ลุคส์จัดการ”
“ทำไมชอบยุ่งกับชีวิตฉันกันนักวะ! เธอกับพ่อก็ใช้ชีวิตไปสิ ต่างคนต่างอยู่โว้ย!” วิคเตอร์ว่าอย่างเหลืออด บางทีผมก็แอบสับสน จากคนที่รักกันถึงขั้นมีแหวนแต่งงานให้กันขนาดนั้นทำไมมาวันนี้ถึงได้มีท่าทีรำคาญอีกฝ่ายนักหนา แต่ถ้านึกจากที่ผมเห็นมา ลิซ่านางก็ยุ่งวุ่นวายกับวิคเตอร์จริงๆ นั่นแหละ ในตอนนั้นผมก็คิดว่านางรักลูกเลี้ยงเหมือนลูกแท้ๆ ไง ที่ไหนได้ รักเพราะลูกเลี้ยงเป็นผัวนางอีกคน
“เธอควรได้พบสิ่งดีๆ นะวิคเตอร์” บ๊ะ! พูดอย่างงี้หมายความว่าไงเนี่ย
“ผมนี่แหละสิ่งดีๆ สำหรับชีวิตเขา ฝากไปบอกคุณลุคส์ด้วยนะ พอดีผมลืมบอกเขาตอนที่เจอกัน…” ผมเบี่ยงตัวหันไปยืนมองลิซ่าตรงๆ มีอ้อมแขนวิคเตอร์คล้องอยู่ตรงเอวทั้งสองข้าง
“…บอกเขาว่าถ้าคิดจะให้ผมเดินออกไปจากชีวิตวิคเตอร์เพื่อให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น ผมขอยืนยันว่าการที่เขามีผมอยู่ในชีวิตนั่นแหละดีที่สุดแล้ว” ไหนๆ ก็มั่นหน้ามาแล้วเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา จะขอมั่นหน้าอีกสักทีจะเป็นไรไป
ดวงตาสีฟ้าเข้มของลิซ่ามองผมอย่างโกรธแค้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงผงะหรือหงอลง แต่จากเหตุการณ์ระหว่างผมกับวิคเตอร์ที่ผ่านมา มันก็ทำให้ผมกล้าที่จะสู้มากขึ้น ผมจ้องมองตาเธออย่างไม่ลดละ จ้องมาก็จ้องกลับ ทำไมต้องหลบด้วยล่ะ แต่ผมไม่ได้จ้องหาเรื่องนะ
“ออสติน ไปส่งเธอด้วย…”
“…ไม่ต้อง เธอมาเอง เธอก็ต้องกลับเอง คงไม่มีใครฉุดเธอข่มขื่นหรอก ถึงมีผมว่าเธอก็คงเต็มใจ แก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายก็ทำไปแล้วนี่” หูยยย! รู้สึกถึงพลังคลื่นเต่าในตัวเองเลย แต่พอพูดเสร็จก็วูบโหวงในช่องท้องเหมือนกันนะ สงสารลิซ่าเธออะ หน้าเสียไปเลย ถึงเธอจะใจกล้ามากไป แต่คำพูดผมก็อาจจะแรงไปกับเธอ แต่ว่าให้ผมขอโทษก็ไม่ทันแล้วด้วย ผมเลยหลบตาเธอแวบหนึ่งตอนเธอมองดุกลับมา
“อ้อ แล้วเลิกส่งภาพเปลือยบ้าๆ พวกนั้นมาได้แล้ว ถ้าอยากเอาไปให้นักข่าวก็เชิญ”
“ภาพอะไร” ผมแหงนหน้าไปถามวิคเตอร์หน้านิ่วคิ้วขมวด วิคเตอร์ถอนหายใจแผ่วๆ
“ภาพเปลือยฉันกับเธอสมัยก่อนน่ะ” ผมมองจิกเขาหนึ่งที วิคเตอร์ยักคิ้วเซ็งๆ นี่มีการถ่ายภาพเปลือยคู่กันไว้ด้วยงั้นเหรอ
ลิซ่าจัดแจงสภาพตัวเองให้เข้าที่เข้าทางอีกรอบ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วหันไปหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมหรูหรากับเสื้อโค้ตสีดำของเธอขึ้นมาจากโต๊ะกระจกมาคล้องแขน ก่อนจะเดินหน้าเชิดนมตั้งออกจากห้องโถงไป ผมหลับตาลงแล้วถอนหายใจเบาๆ ได้ยินเสียงประตูกระแทกปิด
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ”
“ให้ไมเคิลกับฟอกซ์อยู่ในห้องนายสักพักก่อนนะออสติน” ออสตินโค้งหัวลงนิดหนึ่ง หมุนตัวเดินออกจากโถงไป พอออสตินไปผมก็ดึงมือเขาออกจากเอวแล้วสะบัดตัวออกห่างจากวิคเตอร์ มองเขาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะมั่นคงสักเท่าไหร่ ผมไม่รู้ว่าต้องเอาอารมณ์ไหนขึ้นมานำหน้าก่อน มันสับสนและมึนงงไปหมด
“จะมีผู้หญิงคนไหนของคุณโผล่มาอีกมั้ย วันนี้ผมเพิ่งเจอไดอาน่าคู่หมั้นของคุณ พอกลับมาบ้านผมก็มาเจอเมียเก่าของคุณ แถมยังมีตำแหน่งแม่เลี้ยงคุณพ่วงมาด้วยอีกต่างหาก”
“ไดอาน่าไม่ใช่คู่หมั้นฉัน มันเป็นไอเดียของพ่อคนเดียว ฉันไม่เคยเห็นด้วย” เขาหน้านิ่ง ยื่นมือมาจะดึงผมเข้าไปกอด แต่ผมชักมือหนีแล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ วิคเตอร์รีบเดินตามานั่งข้างๆ ทันที ผมกระเถิบออกห่างจากเขา ไอ้ยักษ์ก็ยังเขยิบตามเข้ามา ผมเลยชักสีหน้าใส่ไป
“ไม่เอาน่า กับไดอาน่าไม่มีทางเริ่มต้น ส่วนลิซ่ามันจบลงไปแล้ว”
“กับอันเดรียนาคุณก็พูดแบบเนี้ย แล้วผมก็เห็นคุณจูบกับเธอ” ผมอดจะแขวะไม่ได้ อันเดรียนาก็จบไปแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว สุดท้ายเป็นไงล่ะ ทุกวันนี้ยังไม่ชัวร์เลยว่าแอบไปมีอะไรกันบนห้องของเจ้าหล่อนหรือเปล่า
“แมท…” เขาเรียกชื่อผมเสียงกดต่ำ หน้าตาไม่พอใจ ผมเบือนหน้าหนีเขา มองหน้าเขาแล้วนึกถึงหน้าลิซ่าอยู่เรื่อย มันทำให้ผมมโนอดีตของพวกเขาไม่หยุด
“…ถ้าฉันคิดจะกลับไปหาลิซ่า ฉันกลับไปนานแล้ว”
“แต่ล่าสุดคุณก็ไปเอากับเธอ ไอ้ล่าสุดนี่คือเมื่อไหร่ล่ะ” ผมรู้สึกหงุดหงิดจริงๆ
“ก่อนที่ฉันจะเจอนายอีก ตอนนั้นฉันกลับไปฉลองวันเกิดกับไวโอล่าที่บ้าน อย่างที่นายได้ยินนั่นแหละ ฉันเมา แล้วลิซ่าก็จัดการเองทั้งหมด”
“ได้ป้องกันรึเปล่า” เขาทำหน้าเครียดแล้วส่ายหัวช้าๆ หัวใจผมบีบรัดเหมือนโดนอัดแน่นจนจุกอก ถึงมันจะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะเจอผมก็เถอะ แต่พอได้ยินแล้วหัวใจมันหวิวแปลกๆ
“แล้วคุณก็มีอะไรกับผมโดยที่ไม่ได้ใส่ถุงยาง” ผมยิ้มเย้ยหยันตัวเอง นึกแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองโง่เง่ามากจริง
“นี่ ผลเลือดฉันก็ออกมาปกติไง นายก็เห็นแล้ว”
“แล้วถ้าเกิดเธอท้องขึ้นมาล่ะ” ผมวี้ดขึ้นมานิดหนึ่ง
“จะท้องได้ไง เธอท้องไม่ได้แล้วหลังจากแท้งลูกคนที่สอง” ผมหันไปมองเขาตรงๆ ดันตัวเองออกจากอ้อมกอดเขาหลังชิดติดกับพนักวางแขนของโซฟา มองเขาด้วยสายตาอึ้ง วิคเตอร์ก้มหน้าลงหลบสายตาผม
“ลูกของใคร ลูกเธอกับใคร” จริงๆ คำตอบมันชัดอยู่แล้ว และเมื่อวิคเตอร์ตอบยืนยันอีกครั้ง หัวใจผมก็หล่นตุ้บทันที
“ลูกของเธอกับฉัน” ที่ผมกลัวว่าเขาจะมีลูกติดมันเป็นจริงงั้นเหรอเนี่ย
อีแม่เลี้ยงงงงงงง บิชตัวแม่แท้แน่นอน มีลูกกันไปอีกกก เอเลี่ยนสตรองแล้วสตรองอีก เจอหนักมากแค่ไหนต้องถามใจนายเอกดู อีผัวก็ดึงดูปัญหาแล้วปัญหาเล่าเข้ามาเรื่อยๆ เลิศศศ แต่หนูแมทก็ยังไม่ยอมเสียผัวไป ผัวคนแรก ขอโอกาสหนูหน่อยนะคะ
ตอนหน้ามาเคลียร์กันต่อ (อีกนิด)
ขอบคุณคนอ่าน ณ เล้าเป็ดมากๆ เลยค่า
หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18 (อ่าน 801161 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก