V
v
v
ผมหยิบมือถือจากโต๊ะหัวเตียงแล้วเก้าเท้าเดินออกไปจากห้องนอน ระหว่างนั้นก็กดโทรศัพท์หาวิคเตอร์ แต่เขาไม่ยอมรับสาย นั่นยิ่งทำให้ผมใจว้าวุ่นเข้าไปอีก ผมเดินลงมาข้างล่างบ้านก็เจอกับออสตินในชุดนอนเสื้อยืดสีดำกางเกงขายาวสีน้ำเงินอ่อนยืนอยู่หน้าห้องโถงของบ้าน
“เขาไปไหน” ผมถามเขาแล้วกดวางสายเพราะวิคเตอร์ยังไม่ยอมรับ
“บอกว่าจะไปดื่มกับเพื่อนๆ ครับ” ผมย่นคิ้ว ไปดื่มอะไรเอาตอนเที่ยงคืน แล้วจะได้กลับมาตอนไหน แล้วไปดื่มกับใครกับเพื่อนคนไหนเนี่ย เหอะ ดีไม่ดีได้เพื่อนใหม่เป็นสาวอึ๋มๆ อีกสักคนล่ะสิ
“มีอะไรเคาะประตูเรียกผมแล้วกันนะครับ” ผมพยักหน้าให้ออสติน เขาหมุนตัวเดินกลับไปทางห้องนอนตัวเอง ผมมองไปทางไมเคิลกับฟอกซ์กำลังนอนเล่นอยู่หน้าเตาผิงที่ออสตินจุดไฟไว้ให้ ผมถอนหายใจแผ่วเบา เดินเข้าไปในห้องซักรีด หยิบผ้านวมสีขาวออกมาสองผืน เดินกลับมานั่งบนโซพาเตียงนอนในห้องโถง ใช้ผ้านวมคุมตัวไว้จนตัวพอง หยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาคุณเบนแต่โทรไม่ติด ผมเลยโทรหาอันเดรแทน ก็ได้ความว่าวิคเตอร์ไปดื่มกับชาร์ลีที่ร้านนั่งชิลในตัวเมือง ส่วนตัวเขากำลังจะตามไปเช่นกัน
“ทะเลาะกันเหรอ”
“ก็ไม่เชิงครับ แค่ผมไม่ยอมเข้าใกล้เขา” อันเดรหัวเราะเสียงทุ้มอารมณ์ดี
“ไอ้วิคเตอร์มันงอนนายแม้กระทั่งเรื่องแค่นี้ด้วยเหรอ”
“มันก็ไม่ใช่แค่นั้นหรอกครับ แต่ว่าก็เป็นประเด็นหลักอยู่ดี เขาก็ชอบงอนผมในเรื่องที่ผมคาดไม่ถึงอยู่เรื่อย” ผมว่าหน้ามู่ทู่แล้วกระชับผ้านวมให้เข้าที่เข้าทาง
“ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ถ้าเกี่ยวกับนายดูมันจะคิดไปหมดเลยนะ” ผมถอนหายใจเนือยๆ
“ก็คงเป็นแค่ช่วงแรกๆ แหละครับ นานวันไปเขาก็คงเบื่อและเลิกคิดเรื่องผม” โปรโมชั่นดีๆ แบบนี้มีไม่นานหรอก
“ไม่เอาน่า อย่าเพิ่งไปคิดแทนมันสิ…” ผมได้ยินเสียงหวอดังหวิวๆ ผ่านเข้ามาในโทรศัพท์ อันเดรพึมพำว่ารถตำรวจวิ่งกันไปทางเซ็นทรัลปาร์ค จะไปไหนกัน เหมือนเขาคุยกับตัวเองสั้นๆ แล้วก็กลับมาคุยกับผมต่อ
“…แต่ถ้าคิดมากนัก ตอนนี้ก็รีบตักตวงจากมันไปก่อน รีดเงินมันเยอะๆ เลย” ผมหัวเราะน้อยๆ โทรคุยกับเขาอีกสักพักก่อนจะฝากให้เขาช่วยดูแลวิคเตอร์ให้ด้วย อย่าให้เขาดื่มเหล้ามากนัก อันเดรรับปากแต่ก็ไม่สัญญาว่าจะทำได้หรือเปล่า ผมขอบคุณเขาแล้ววางสายไป วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะกระจก ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา นอนลืมตามองสองหมาแมวที่นอนหลับเคลิ้มไปแล้ว ผมปัดความคิดเรื่องวิคเตอร์กับลิซ่าออกไปจากหัว แล้วหาเรื่องอื่นมาคิดแทน แต่ก็ไม่พ้นเรื่องวิคเตอร์อยู่ดี
เอาจริงๆ เรื่องพ่อเขาผมไม่กังวล ไม่ได้เอามาคิดต่อยอด ผมแอบมั่นใจว่าวิคเตอร์จะไม่ยอมพ่อเขาอย่างที่บอก ยิ่งมาจับคู่หมั้นหมายให้เขาอย่างนั้น ยิ่งไม่ใช่ทางของวิคเตอร์ เขาชอบโดนบังคับที่ไหนล่ะ มีแต่ชอบมาบังคับกับผมนี่ไง นี่อาจจะเป็นเพราะคุณลุคไม่ค่อยได้เลี้ยงดูวิคเตอร์อย่างใกล้ชิดเลยยังไม่รู้อิทธิฤทธิ์ไอ้ยักษ์อย่างแท้จริงสินะ ว่าถ้าบังคับเขามากๆ อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง และถึงผมจะแอบหวั่นกับความสวยสดใสของไดอาน่า แต่ผมก็มั่นใจว่าวิคเตอร์จะไม่ชอบเธอ เพราะเธอดันก้าวกระโดดกลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาโดยที่เขาไม่ต้องการ ถ้าเป็นแบบนี้วิคเตอร์จะส่ายหน้าหนีทันที แต่ลองให้พ่อเขาค่อยๆ ส่งไดอาน่ามาทำความรู้จักไอ้ยักษ์สิ อันนั้นน่ะมีสิทธิ์
สำหรับลิซ่า ผมก็ค่อนข้างมั่นใจว่าวิคเตอร์ไม่เอาแล้วแน่ๆ แต่ก็ยอมรับว่ายังมีคิดอยู่บ้าง ก็อย่างที่ผมพูดกับเขา อันเดรียนาว่าไม่เอาๆ แล้วเป็นไงล่ะ จูบกันหวานแหวว แต่ดูท่าว่าสถานการณ์ระหว่างลิซ่ากับอันเดรียนาจะไม่เหมือนกัน วิคเตอร์ดูรำคาญลิซ่าเอามากๆ ซึ่งถ้าเป็นผมก็รำคาญอะ เจ๊าะแจ๊ะไม่เลิก ปากบอกว่าไม่คิดจะให้วิคเตอร์กลับไปหา แต่การกระทำเรียกร้องหาสุด ผมว่าเธอยังคิดว่าตัวเองมีความหวังอยู่นั่นแหละถึงได้ยังคอยวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่แบบนี้ ผมเคยมองว่าเธอสง่า ดูดีมีสติ แต่พอได้เห็นเธอในวันนี้ก็รู้เลยว่า เธอก็ผู้หญิงคันๆ คนหนึ่ง ผมอาจใช้คำพูดแรง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้นะว่าลิซ่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ
เออ แล้วเธอมาป้วนเปี้ยนกับวิคเตอร์แบบนี้ แล้วคุณลุคล่ะ เธอยังคบกับเขาอยู่หรือเปล่า หรือแค่ร่วมกันทำธุรกิจเท่านั้น แต่ไม่น่าคบ เพราะผมได้ยินวิคเตอร์บอกว่าให้เอาเวลามายุ่งกับเขาไปสนใจเด็กใหม่ตัวเองดีกว่า อืม นางไม่ธรรมดาจริงๆ เด็กที่ว่านี่เด็กขนาดไหนกัน สามขวบได้มั้ย (เด็กไปมั้ยแก)
ถึงแม้ผมจะวางใจในวิคเตอร์ (มั้ง) แต่ลิซ่าวางใจไม่ได้ ท่าทางเธอไม่ยอมง่ายๆ ดีกรีเธอไม่ธรรมดา ก็แหม กินทั้งพ่อทั้งลูก แถมตอนกินคนลูกก็จังหวะดี๊ดี เธอมีแผนวางไว้แล้วนี่
ผมเบ้ปากใส่ลิซ่าทั้งที่เธอไม่ได้อยู่ตรงหน้า แต่ก็ขอเบ้ใส่หน่อยแล้วกัน นึกถึงภาพเธอเปลือยอกต่อหน้าวิคเตอร์แล้วยิ่งเบ้ปาก ผู้หญิงอะไรทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้น อายุอานามก็ใช่ว่าน้อยๆ ครึ่งร้อยแล้วมั้งน่ะ แต่ลิซ่าก็ทำให้ผมได้รู้เลยนะว่า ไม่ว่าจะชาติไหน เกิดประเทศอะไร ขึ้นชื่อว่าเป็นคนเหมือนกัน มันมีหลากหลายนิสัย หลากหลายใจจริงๆ เราตัดสินใครจากชาติพันธ์หรือภายนอกไม่ได้ คนบนโลกมีเป็นพันล้านหมื่นล้านคน แต่ละคนก็มีนิสัยไม่เหมือนกัน อย่ามาบอกว่า หญิงชาตินั้นชาตินี้เขาไม่เป็นแบบนั้น เขาไม่น้ำเน่าแบบนางร้ายละครไทยหรอก
หืมมม… แล้วเรารู้กันได้ยังไงล่ะ ตอนแรกผมก็มีความคิดแบบนั้นแหละ แต่ตั้งแต่ที่ได้มาฝึกงานนิวยอร์กเมื่อปีก่อนจนกระทั่งกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ผมก็ได้เรียนรู้ว่าคนเรามันคาดเดานิสัยและพฤติกรรมได้ยาก ภายนอกอาจไม่มีพิษภัยอะไร แต่แท้จริงอาจเป็นมือระเบิดพลีชีพก็ได้
ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อย พยายามถ่างตารอวิคเตอร์กลับบ้าน แต่สุดท้ายก็ไม่ไหว เปลือกตาค่อยๆ ขยับปิดลงช้าๆ จนในที่สุดมันก็หลับสนิทไปพร้อมกับภาพเด็กผู้ชายตัวอ้วนจ้ำม่ำคนหนึ่งที่ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากให้กับผม
เอ๊อ... *ปาดเหงื่อ* เหนื่อยแทนแม่นางเอเลี่ยน มีผัวเป็นพระยาวิคเตอร์นี่บอบบางไม่ได้จริงๆ ค่ะคุณพี่
แม่เลี้ยง พ่อแท้ คู่หมั้นอุปโลก เจอรวดเดียวในวันวาเลนไทน์ที่น้องแมทหมายหมั้นปัน้มือว่ามันต้องเป็นวาเลนไทน์แรกที่ดีของชีวิต แต่บิดพลิ้วไปโม้ดดดด หมดช่วยน้องด้วยค่ะหมวดดด
วิคเตอร์น่าจะเป็นพระเอกคนหนึ่งที่โดนด่ามากกว่าโดนชม 555555 เรื่องเดียวที่ดีที่สุดสำหรับวิคเตอร์ตอนนี้คือรักแมทจริงๆ แต่อย่างอื่นสอบตกแล้วสอบตกอีก เข็นไม่ขึ้นทำเนียบพระเอกผู้แสนดีละ พฤติกรรมไม่นำพาจริงๆ ฮ่าาาๆ
เอาน่ะ โดนด่ายังไง มันก็หน้าด้าน ตราบใดที่เมียยังไม่ทิ้ง จ้าาา ลองโดนทิ้งดีมะ คริๆ แกมีเมียใจดีขนาดไหนไอ้วิคเตอร์ ดูไว้!
เรื่องแม่เลี้ยงลูกเลี้ยง โดยส่วนตัวตอมไม่เคยเจอกับคนใกล้ตัวนะ แต่เจอตามข่าวกับเป็นประสบการณ์ของเพื่อนต่างชาติบางคนว่าเขามีคนรู้จักที่คบกับแม่เลี้ยงตัวเอง แต่ไม่รู้รายละเอียดมาก ตอนเขาเล่าให้ฟัง ตอมก็ ว้าว เรียลลี้? แล้วก็เอามาเป็นประเด็นของอียักษ์นี่ละค่า ฮ่าาๆๆ
ยังเจอกันตามปกตินะคะ ยังคงลงเนื้อหานิยายจนจบ ลงตามปกติ เปิดพรีหนังสือแล้วก็จริง แต่ยังคงลงตามปกติไม่มีหยุด ลงจนจบตอนหลักของพาร์ทนี้ จำนวนตอนของตอนหลักก็ใกล้จะจบแล้ววว
ขอบคุณคนอ่าน ณ เล้าเป็ดมากๆ เลยค่า
หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18 (อ่าน 801114 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก