ตอนที่ 54 กลับมาอยู่ข้างๆกันอีกครั้ง “ผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนเลย ชินคุณพอจะมีรูปภาพของเด็กคนนั้นบ้างหรือเปล่า”
“เอ๊ะ เอ่อรูปเหรอ ผมมีประวัติของเขาตอนที่เขามาสมัครงานอยู่ เอ่อ งั้นคุณรอเดี๋ยวนะผมกลับไปเอามาให้แล้วกัน” ชินพัตน์ทำท่าจะลุกจากโซฟาที่นั่งอยู่กับนนทนัฐ แต่ก็โดนดึงตัวให้กลับมานั่งที่เดิม
“อย่าพึ่งไปไหนเลยนะครับ อยู่กับผมก่อนนะ” นนทนัฐที่รีบดึงมืออีฝ่ายไว้เพื่ออยากให้อยู่ด้วยกันก่อน
“ก็คุณถามหารูปภาพของพลไง ผมก็กำลังจะไปหาให้นี้ไง เป็นอะไรของคุณอีกนี้” ชินพัตน์ที่แปลกใจกับท่าที่แปลกของคนข้างกาย
“รูปไว้พรุ่งนี้ก็ได้ครับ” นนทนัฐยกยิ้มและเปลี่ยนจากจับมือเป็นการโอบเอวแทน ทำให้ชินพัตน์เริ่มทำตัวไม่ถูก และไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกันเร็วขนาดนี้ ทั้งทีในใจของเขาตอนนี้ยังคงไม่พอใจคนตรงหน้าอยู่อีกตั้งหลายเรื่อง
“นี้คุณคิดจะทำอะไร ถ้าไม่คุยเรื่องตามหาพลแล้วล่ะก็ ผมก็จะกลับร้านของผมแล้ว ปล่อยเลย” ชินพัตน์รีบขยับหนีมือของอีกฝ่าย ทำท่าทีจะลุกเพื่อจะกลับร้าน
“แต่ตอนนี้ผมอยากคุยเรื่องของเราก่อนนี้ครับ” นนทนัฐขยับตามคนที่เอาแต่ขยับหนีไปจนสุดโซฟาแล้ว
“ระ เรื่องอะไร ไม่เห็นจะมีเรื่องอะไรต้องพูดต้องคุยกันสักหน่อย” ชินพัตน์หันหน้าไปทางอื่น ไม่มองหน้าคนที่เอาแต่จ้องหน้าเขามาตลอด
“ผมขอโทษนะครับ หันกับมาคุยกับผมดีๆก่อนสิครับ นะชิน ผมผิดไปแล้วนะ” เสียงอ้อนขอร้อง ของคนด้านหลังฟังแล้วมันไม่เหมือนคนที่สำนึกผิดเอาซะเลย เหมือนจงใจจะแกล้งเขาชัดๆแบบนี้
“คุณสำนึกผิดจริงๆหรือเปล่า ถอยออกไปเลยนะ จะมานั่งเบียดผมทำไมนะ ที่นั่งตั้งกว้าง “ ชินพัตน์หันหน้ามาทำเสียงดุใส่ของที่เอาแต่เบียดกายเข้ามาใกล้ จนกลัวว่าจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นดังเกินปกตินั้น
“ชินคุณยังโกรธผมอยู่เหรอ ผมขอโทษนะครับ จะให้ผมทำยังไงถึงจะหายโกรธ” นนทนัฐอ้อนวอนอยากให้คนที่เขารักหายโกรธเขาสักที่
“ใช่ผมยังโกรธคุณอยู่ อยู่ๆก็มาหายเงียบไป แล้วก็โผล่มา ทำมาแอบจ้องตึกนี้ไว้เพื่ออะไร แล้วก็อีกหลายเรื่องเลยเยอะมากจนผมนึกไม่ออก พูดแล้วก็อยากจะทุบคุณให้น่วมไปเลย” ชินพัตน์พูดเสียงเขียวเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำให้เขาโกรธ โมโห แต่ในแต่ละเรื่อง ก็ยังคงมีความคิดถึงผสมอยู่ในทุกเรื่องที่เขาคิดได้อยู่ดี เลยพูดไม่ได้เต็มปากว่าโกรธ โมโห หรือคิดถึงคนที่นั่งอยู่ข้างๆกันแน่ เลยอยากจะทุบเพื่อแก้เขินตัวเองซะมากกว่า
“ได้คุณทุบผม ผมก็จูบคุณแค่นี้เอง ไม่อยาก หึหึ “ นนทนัฐยกมือขึ้นเหมือนยอม แต่ไม่วายทิ้งท้ายคำพูดไว้จนทำให้ชินพัตน์ไม่กล้าจะลงมือทุบอีกฝ่าย ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจ ดูเหมือนตัวเขาเองจะเสียเปรียบอย่างไงไม่รู้ เลยหยุดความคิดนั้นไว้ก่อน
“ผมไม่คุยกับคุณแล้ว “ ชินพัตน์หน้าเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง เพราะอีกฝ่ายทำหน้าเหมือนชนะแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่ได้ลงแข่งอะไรเลย
“ชินครับ พรุ่งนี้ให้ผมไปช่วยที่ร้านนะ”
“แล้วคุณไม่ไปตามหาพลหรือไง”
“ผมช่วยคุณที่ร้านก่อน แล้วค่อยไปครับ นะ”
“แล้วแต่คุณสิ” ชินพัตน์ที่ลุกขึ้นเพื่อหาทางออกเพื่อจะกลับร้านของตนเอง นนทนัฐเลยเดินไปเปิดประตูด้านหลังร้านให้ แล้วก็เดินมาส่งที่รั้วด้านหลังร้านของชินพัตน์ด้วย
“นอนหลับฝันดีนะครับ ไม่ต้องคิดมากนะครับ เรื่องนั้นผมจัดการเองนะ” นนทนัฐพูดบอกเพื่อให้ชินพัตน์สบายใจ
“อืม”เขาพยักหน้ารับ
“ชินฝันถึงผมด้วยนะครับ หึหึ”
“นี้คุณ เลิกพูดมุกเสี่ยวๆพวกนี้สักทีเถอะ กลับไปตึกของคุณเลยนะ ชิ” นนทนัฐก็ยังรู้สึกอายทุกครั้งที่คนตงหน้าพูดแต่เรื่องนี้เดิมซ้ำ
“ครับ ครับ งั้นผมฝันถึงคุณแทนก็ได้ครับ หึหึ” นนทนัฐทำหน้าตากวนๆส่งไปไหนชินพัตน์
“นี้ ยังไม่หยุดพูดใช่ไหม อยากโดนทุบมากใช่ไหมห๊ะ!!!” ชินพัตน์เริ่มฉุนทำท่าจะเดินมาทุบนนทนัฐซะให้ได้
“มาทุบเลยสิครับ ผมก็อยากจูบคุณจะแย่แล้ว” นนทนัฐไม่เดินนี้แต่ยืนนิ่งเตรียมพร้อมรับ พร้อมกับส่งรอยยิ้มยียวนกับมาให้อีก
“ชิ ไม่คุยกับคุณแล้ว พูดแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้” ชินพัตน์รีบเดินนี้เข้าหลังร้าน ไม่หันกลับมามองคนที่ยังยืนค่อยเพื่อส่งเขาเข้าร้านเลย
ชินพัตน์รีบปิดประตูแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไปยังห้องนอนของตนเอง เดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองหาคนที่เขาทิ้งไว้อยู่ด้านล่างข้างนอกร้าน ยังคงยืนอยู่ที่เดิม เงยหน้าขึ้นมามองเหมือนรู้เลยว่า เขาอยู่ห้องนี้ ชั้นนี้ ทำไงดี ทำไงดี ชินพัตน์เหมือนตัวเองทำตัวไม่ถูก รีบเดินไปปิดไฟทันที แล้วเดินกลับมาที่หน้าต่างอีกครั้ง คนคนนั้นก็ยังยืนมองกลับขึ้นมาเช่นเคยหัวใจของเขาทำงานหนักเกินไปแล้ว ดีใจงั้นเหรอที่เขากลับมา? มาอยู่ใกล้ๆกัน มาอยู่ข้างๆกันแบบนี้?
เช้ามาป้าพรและจอยออกมาเตรียมของเพื่อเปิดร้านอย่างปกติ และเตรียมของไว้ขายที่ตลาดนัดด้วย แต่คุณเจ้าของร้านยังไม่ลงมาจากด้านบนเลย ป้าพรกับจอยก็ไม่สงสัยอะไรเพราะมีคนมาช่วยอธิบายแล้วว่าทำไมคุณเจ้าของร้านถึงลงมาช้า คุยดึกไปหน่อยเลยทำให้อีกคนที่อยู่ด้านบนยังคงไม่ตื่น
“ผมช่วยนะครับ”นนทนัฐอาสาช่วยจัดโต๊ะ ยกของที่หนักๆแทนให้ ทำให้ป้าพรกับจอยทำงานได้เร็วขึ้นเยอะ
“พ่อหนุ่มเป็นเพื่อน ตาชินเหรอจ๊ะ ป้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”
“เรียกผมว่า นนท์หรือนัทก็ได้ครับ ชื่อจริงผมชื่อ นนทนัฐครับ” คนที่แนะนำตัวอธิบาย
“จ้าๆ คุณนนท์เป็นเพื่อนตาชินเหรอจ๊ะ”
“เป็นลูกค้าลูกชิ้นปิ้งที่ตลาดนัดของคุณเจ้าของร้านนะครับ พอดีกลับไปทำงานที่กรุงเทพ เลยไม่ค่อยได้มาบ่อยนะครับ”
“อ้อจ๊ะ”
“แล้วพี่นนท์ ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ” จอยถามขึ้นอย่างสงสัยแต่มือก็ยังไม่หยุดที่จะล้างผักสดในอ้างล้างไปด้วย
“พี่คุมงานก่อสร้างนะ ตึกนี้พี่ก็เป็นคนคุมเองนะ” เล่าไปด้วยและยกยิ้มเล็กๆเมื่อนึกว่าที่นี้คือจุดเริ่มต้นที่เขาและคุณเจ้าของร้านได้เจอกัน
“อ้ออย่างนี้นี้เอง คงจะเป็นลูกค้าประจำของพี่ชิ้นเลยสินะ ที่ตลาดนัดนะ”
“ใช่ พี่ชอบกินลูกชิ้น ตามหาลูกชิ้นอร่อยๆมานานก็มาเจอที่นี้แหล่ะ หึหึ เลยติดใจ” ทั้งลูกชิ้นทั้งคนขาย แค่ก็ได้พูดในใจเท่านั้น
“ตั้งแต่เปิดร้านมาก็ไม่ได้มาที่นี้เลยเหรอ” ป้าพรสงสัยเพราะไม่เคยเห็นหน้าเลยตั้งแต่เปิดร้าน
“ครับ ผมดูงานที่นี้เสร็จก็ต้องไปดูงานที่อื่นต่อนะครับ พองานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วผมถึงได้มีเวลาที่นี้นี้และครับ”
“แล้วคุณนนท์เลยไปที่ร้านใหญ่ ที่มีโรงงานทำลูกชิ้นหรือเปล่าจ๊ะ” ป้าถามอีกเพราะดูแล้วลูกค้าคนนี้ต้องสนิทกับหลานชายตนเองมากแน่ๆ
“เคยไปครับ ก่อนที่จะกลับไปกรุงเทพก็แวะไปหลายครั้งอยู่เหมือนกันครับ”
“เหรอจ๊ะ ทำไมป้าจำไม่ค่อยได้นะ”
“อ้อ เอ่อ คือ ส่วนใหญ่ คุณแม่ เอ่อ คุณป้าเป็นทำให้ทานนะครับ หรือไหมก็เป็น ชินเป็นคนทำให้ทานนะครับ ป้าพรเลยไม่ค่อยได้คุยและเห็นผมเท่าไร่ ลูกค้าที่ร้านก็เยอะด้วยครับ” ป้าพรฟังสิ่งที่ชายหนุ่มเล่าให้ฟังแล้ว ดูท่าจะสนิทกับที่บ้านนั้นจริงๆด้วยสินะ
“ขอโทษนะครับป้า ผมตื่นสายไปหน่อย” ชินพัตน์รีบวิ่งลงมาจากด้านบน ผมเผ้ายังยุ่ง เสื้อที่ยังติดกระดุมเสื้อไม่เสร็จ ตะโกนบอกก่อนที่ร่างทั้งร่างจะลงมาด้านล่างซะอีก จนคนที่อยู่ด้านล่างต้องหันไปตามเสียง ชินพัตน์ที่ตั้งตัวได้ก็ต้องชะงักกลับสายตาของทั้ง 3 คนที่มองมาที่ตนเอง
“คุณมาได้ไง “
“ผมก็บอกแล้วไงมาจะมาช่วยงานที่ร้าน จำไม่ได้หรือไง หืม” นนทนัฐเดินไปยี่หัวฟูนั้นอย่างกลั้นขำ
“ป้าครับ ผมขอโทษนะครับ ผมตื่นสาย มีอะไรที่ยังไม่ได้เตรียมอีกครับ เดี๋ยวผมทำเอง” ชินพัตน์หันไปรอบร้าน เพื่อเริ่มหางานให้ตัวเองทำทันที
“เสร็จเกือบหมดแล้วล่ะ ตาชิน พอดีคุณนนท์เขามาช่วยงานเลยเสร็จเร็วนะ พร้อมเปิดร้านได้แล้วล่ะ” ป้าพรอยากจะขำหลายชายควับตำแหน่งเจ้าของร้านที่ยืนเอออยู่กลางร้าน
“ไปทานข้าวเช้าเถอะป้าทำไว้ให้แล้ว คุณนนท์ก็ยังไม่ได้ทานใช่ไหมจ๊ะ ไปทานด้วยกันเลยไป”
“แล้วป้ากับจอยล่ะครับ”
“ป้าทำกับข้าวเสร็จก็กินกับจอยแล้วล่ะ ไปกินกันเถอะไป จะได้มาเปิดร้านกัน”
“ครับป้า”
ชินพัตน์เดินนำไปที่โต๊ะที่มีอาหารจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เปิดฝาชีที่ครอบไว้ก็เจอหลากหลายเมนู ล้วนแต่มีลูกชิ้นของทีร้านเป็นส่วนประกอบทั้งนั้น เพราะชินพัตน์ชอบให้ป้าทำให้กินประจำ ส่วน นนทนัฐเห็นอาหารตรงหน้าถึงกลับยิ้มเล็กๆเพราะตนเองไม่ได้ทานลูกชิ้นของคุณเจ้าของร้านมานานมากแล้ว และที่สำคัญได้มานั่งกินข้าวกับชินพัตน์แบบนี้ด้วยแล้วเข้ารู้สึกดีใจจนออกนอกหน้า
“นี้คุณรีบๆ กินสิ จะไปตามหาพลไม่ใช่หรือไง นั่งยิ้มอยู่ได้” ชินพัตน์พูดกลบอารมณ์ดีใจของเขาซะหมด
“แล้วคุณล่ะ เห็นป้าบอกว่าคุณยังขายลูกชิ้นที่ตลาดนัดอยู่เหรอ ให้ผมไปช่วยขายไหม”
“คุณไปทำธุระของคุณเถอะน่า” ชินพัตน์ทำท่าไม่สนใจก้มหน้าก้มตาทานข้าว แต่จริงแล้วดีใจที่มีคนมาช่วยงานในร้านเพิ่มอีกคน
“ผมไปแน่ แต่อยากช่วยงานที่ร้านคุณก่อน “
“ตามใจ” ตอบกลับแล้วก็หันไปสนใจข้าวในจานต่อ
“ให้ผมไปรับยายที่สวนให้ก็ได้นะ คุณจะได้ดูที่ร้าน”
“เอ่อ เอ่อ ไม่ต้องผมไปเองได้น่า “ชินพัตน์ถึงกลับสะอึกเมื่อคนที่นั่งตรงข้ามพูดถึงบ้านสวนขึ้นมา
“แต่ผมอยากไปเยี่ยมยายเหมือนกันนะไม่ได้เจอแกมาตั้งนานแล้ว ผมอยากไปช่วยยายแกเก็บผักด้วย ต้นไปเรียนไม่ใช่เหรอ “
“ไม่ต้องหรอกยายมีคนช่วยเก็บอยู่แล้วน่า เฮ้ย ไม่ใช่ คือผมหมายถึงผมก็จะไปช่วยเก็บอยู่แล้วไง “รีบแก้ตัวเกือบเผลอพูดถึงคนต้องห้ามเข้าให้ซะแล้ว
“แต่ว่า…..?”นนทนัฐมองหน้าชินพัตน์อย่างสงสัย
“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ถ้าคุณอยากเจอยาย เดี๋ยวผมรับแกมาที่ตลาดคุณก็ได้เจอแกเองแหละน่า “
“ครับ”นนทนัฐยกยิ้มยอมแพ้
“คุณก็อยู่ที่ร้านดูลูกค้าให้ผมก็แล้วกัน อ้อเตรียมของไปที่ตลาดนัดให้ผมด้วย ผมไปรับยายก่อนแล้วกัน” ชินพัตน์ทำเป็นรีบสั่งเพราะเห็นคนตรงหน้าทำท่าเหมือนจะถามอะไรอีก
“ได้ครับ” นนทนัฐยิ้มรับอีกครั้ง
“ดีมาก ผมกลับมาร้านต้องเรียบร้อยนะ ที่ตลาดต้องเตรียมให้ดีด้วย”
“รับทราบครับคุณเจ้าของร้าน” นนทนัฐทำท่าตะเบะตลกๆ ทำให้คุณเจ้าของร้านหลุดยิ้ม แต่ก็ต้องรีบทำหน้านิ่ง
“ดีๆนะ กลับมาแล้วทำไม่ได้ คุณโดนทุบแน่” ชินพัตน์แกล้งทำเสียงดุใส่แทน
“ครับ รีบกลับมาทุบผมนะ แล้วผมจะรอ หึหึ” ส่งยิ้มกวนๆส่งกลับไปให้ คนที่หน้าขึ้นสี แล้วรีบเดินหนีกลับร้านไปเลย
ลูกชิ้นปิ้งร้อนๆ หมูล้วนๆมาแล้วจ้า!!!! สองมือล่วงกระเป๋าสองเท้าก้าวมานั่งอ่านกันได้เลยจ้า ฮ่าๆๆๆ
กลับมาเรียกเรตติ้งคืนบ้างกับคู่ของคุณเจ้าของร้านกับคุณลูกค้าประจำ
ขอบคุณทุกกำลังใจ+เป็ดให้ทุกคนนะคะ ขอบคุณค่า