(มาต่อจ้า)
วันรุ่งขึ้น ผมอาบน้ำแต่งตัวไปรอที่ห้องบัญชีตั้งแต่เช้าเลยครับ ห้องพี่มีนเป็นห้องกระจกอยู่ด้านในสุดของห้องบัญชีอีกที มองซ้าย มองขวา สงสัยผมจะมาเช้าไปหน่อย ยังไม่มีใครมาเลย
ตื่นเต้นครับ เมื่อคืน ก็นอนไม่ค่อยหลับ อากู๋ก็โทรมาถามว่าเป็นอยู่สุขสบายดีไหม มีอะไรขัดข้องลำบากกายลำบากใจหรือเปล่า น้ำเสียงแกที่ได้ฟังทางโทรศัพท์ ทำเอาผมน้ำตาร่วงเผาะเลยครับ อากู๋ดูจะพูดมากกว่าทุกครั้งที่เราคุยกัน จนเฮียตงมันมาแย่งสายไปพูดนี่แหล่ะ เลยฮาขึ้นมาได้ เฮียมันบอกว่า โกหมูแกจะให้หลานแกมาฝึกงานที่ร้าน เฮียมันเลยคาดว่าไม่นานมันคงหาวันหยุดมาเยี่ยมผมได้แน่ ดีเลย ที่นี่สวยมากอยากให้อากู๋อากิ๋ม กับเฮียมาเห็นจริง ๆ
พี่มีนเริ่มต้นวันแรกของผมด้วยกองเอกสารเก่าให้ผมศึกษาเป็นไกด์ไลน์ก่อน แล้วจึงให้ช่วยเรื่องงานบัญชี ผมตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง ไม่อยากให้พี่เขาว่าได้ว่าอาจารย์วิทยา ส่งคนไม่เอาไหนมา ไม่นานก็สามารถทำได้โดยไม่ต้องให้พี่มีนคอยกำกับ พี่เขายังชมผมเลย
แล้วนอกจากพี่มีน แล้วก็ยังมีพี่วัชร อีกคนในแผนกบัญชี พี่วัชร เป็นคนจังหวัดกระบี่ แต่มาตั้งรกรากที่เกาะนานแล้ว พี่เขาหน้าตาคมเข้มอย่างคนใต้ ดูดุ ๆ หน่อย อายุมากกว่าพี่มีน 5 ปี ทำงานมาตั้งแต่ รุ่นพ่อของพี่มีน ซึ่งก็คือลุงนั่นเอง ............อ้อตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าคำว่า นายหัว ไม่ใช่คำใช้เรียกคนขับรถอย่างเดียว แต่ก็หมายถึง หัวหน้า เจ้าของ หรือนายใหญ่นั่นเอง ดีไม่ปล่อยไก่ถามไปว่าแกขับรถที่ไหน ฮะๆๆๆๆ
แต่แกใจดีกับผมมากครับ หลังจากไปอยู่ที่บ้านพักหลังรีสอร์ท ซึ่งเป็นส่วนตัว และเงียบสงบมาก บางที แกก็เดินมาคุยด้วย บอกให้ผมเรียกแกว่าลุงต่อไป และแนะนำให้ผมรู้จักภรรยาของแกด้วย คุณวรรณภา ภรรยาของลุง เป็นคนสวยมาก แม้จะสูงวัยแล้ว แต่เค้าความสวยยังมีให้เห็น ตอนสาว ๆ คงสวยเหมือนพี่มีนนั่นแหล่ะ ตอนแรกก็ประหม่านิดหน่อย ท่าทางแกไม่ใช่คนช่างคุย แต่พอคุยไปคุยมาซักพัก ก็ดูจะคุยกันถูกคอดีครับ แกเลยบอกให้ผมเรียกแกว่าป้าด้วยครับ.............เอ่ออันนี้ขอละไว้ได้มั๊ยครับ ผมว่ามิบังควร ฮ่ะๆๆๆ
หมดวันแรกของการทำงาน เลิกงานแล้วผมก็เดินไปหาอะไรกินก่อนจะกลับไปที่บ้านพัก เปลี่ยนเสื้อพนักงานเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้น เอาโน้ตบุ๊คมาเปิดบนโต๊ะ นั่งรับลมเย็น ๆ ที่ระเบียง เพื่อหาความรู้เรื่องหุ้น และกองทุน ผมใช้เงินที่ได้มาจากอากู๋ บางส่วน ลงทุนไปในหุ้น และกองทุน รวมถึงสลากออมสิน เผื่อโชคดีด้วย แต่ตอนนี้ผมว่าผมโชคดียิ่งกว่าที่คิดไว้ซะอีก
“อ่า โชคดีจริง ๆ ด้วย ได้งานดี คนที่นี่ก็ดี ที่อยู่ก็ดีมากเลย ไม่มีอะไรสุขใจไปยิ่งกว่านี้อีกแล้ว” ผมพูดออกมาอย่างที่ใจคิด ก็มันดีจริง ๆ นี่นา พี่วัชร ท่าทางจะดุ แต่ก็ไม่ได้ดุไร้เหตุผล ถ้าทำงานถูกใจแก ๆ ก็ไม่ว่าอะไรแล้ว ส่วนพี่มีน นี่ใจดี แต่ก็ต้องตั้งใจทำงาน พี่เขาเก่งมาก ๆ เลย สิ่งที่เรียนมาได้นำมาประยุกต์ใช้ ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้น
“ดีใจที่เธอชอบที่นี่จ๊ะ”
“พี่มีน...เอ่อ มีอะไรจะให้ผมทำรึเปล่าครับ โทรมาตามก็ได้ครับไม่เห็นต้องมาเองเลย” ตกใจหมดเลยครับ อยู่ ๆ พี่มีนก็โผล่เข้ามายืนข้าง ๆ มัวแต่สนใจหน้าจอ ไม่ได้ยินเสียงพี่เขาเดินเข้ามาเลย
“เปล่าจ๊ะ ไม่มีอะไร พี่แค่อยากมาดูบ้านเท่านั้นเอง...อือ สะอาด เรียบร้อยดีนะ”
“ครับ ขอบคุณครับ....พี่นั่งก่อนครับ”
“คิดถึงบ้านหลังนี้น่าดู ตอนเด็ก ๆ พี่กับน้องชายมาเล่นกันที่นี่ประจำ ซนจนข้าวของเสียหาย จนถูกดุถูกตีทุกที ฮะๆๆๆ”
“ฮ่ะๆๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าอย่างพี่มีนจะมีช่วงเวลาซน ๆ ด้วย”
“อะไร ๆ พี่ก็เคยเป็นเด็กมาก่อนนะจ๊ะ”
“ผมก็มีพี่ชายครับ เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เฮ้อ เด็กผู้ชายสองคน ทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน แต่ถ้าลุงจับได้ว่าทะเลาะกันนี่ น่ากลัวมากครับ ถูกตีแพ็คคู่เลยนะครับ จนตอนหลังเวลาจะทะเลาะกันนี่ ต้องกระซิบกระซาบทะเลาะกัน กลัวลุงได้ยินครับ”
“จริงเหรอ กระซิบทะเลาะกัน มันดูตลกมากเลยนะพี่ว่า...........ฮึๆ เห็นเธออยู่ได้พี่ก็เบาใจ หลายคนที่อาจารย์ส่งมา อยู่ได้ซักพักก็เผ่นกันหมด บอกทนความเงียบเหงาไม่ไหว โอ๊ย ทำอย่างกับว่า ไม่รู้มาก่อนแน่ะว่าจะต้องมาทำงานที่ไหน ชิงลาออกกันไปหมด เฮ้อ”
“ฮะๆๆ ผมชินแล้วครับ”
“ชิน....คนหนุ่มอย่างเธอไม่น่าจะชินนะ เอ่อ ไม่มีแฟนเหรอ”
“........เคย..มีครับ”
“เลิกกัน?”
“...ก็ประมาณนั้นครับ เขาต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่เลือกให้ครับ”
“...........อือๆ เนอะ ช่างมันเถอะ คนที่ไม่ใช่คู่ยังไงก็ไม่ใช่คู่ อย่าไปคิดมาก หน้าตาอย่างเธอไม่นานต้องหาแฟนใหม่ได้แน่”
“...ผมจะพยายามครับ” ได้คุยกับพี่มีนแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ เธอเป็นผู้หญิงที่สวย เก่ง ใจเย็น ใจดี ครบสูตรเลยครับ แต่อย่าให้เป็นเรื่องงานนะครับ เฮี้ยบใช้ได้ทีเดียว
ไม่นานเธอก็กล่าวลา ปล่อยให้ผมล่องลอยอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองต่อไปคนเดียว ป่านนี้ ที่กรุงเทพ จะเป็นอย่างไรบ้างนะ เพชรจะรู้หรือยังว่า ที่ผมไม่ได้ไปตามนัดเพราะโดนรุมทำร้าย....แต่ก็ดีแล้ว ไม่พบกันเลยจะดีกว่า ไม่นานผมคงตั้งต้นใหม่ได้ เขาเองก็เช่นกัน ไม่นานคงจะลืมผมไปเอง ....................คิดไปคิดมา ดันมีหน้าอีกคนลอยเข้ามาในห้วงความคิด โอ๊ย ไม่เอาล่ะ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า ยังไงๆ ก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว จะเอามาคิดอีกทำไมให้รกสมอง
(จ๊บตอน)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
