พิมพ์หน้านี้ - ใครคนนั้น ที่เกิดมาเพื่อเป็นของฉัน - ตอนที่ 40 รักแล้วรอหน่อยนะ(จบแล้ว)(29/8/19)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: limpingping ที่ 18-11-2014 18:34:26
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับแผนลวง บ่วงรัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40340.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40340.0)Love Pill (เรื่องสั้นจบในตอน)http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54901.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54901.0)ตอนที่ 1 First meet ภายใต้แสงไฟและเสียงเพลงที่ดังลั่นสนั่น สถานบันเทิง ผู้คนหลากหลาย ทั้งหญิงชายต่างมาเพื่อเสพความสุข จากเหล้า การเต้นรำ หรือหาคู่นอนซักคน อาจเพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ นักเที่ยวเลยมีมากกว่าปกติ สถานที่แคบไปถนัดตา ผู้คนมากมายเบียดเสียด ถูไถกันไปมา ส่งสายตาเย้ายวน เชิญชวนให้ลุ่มหลง ยิ้มหัวเราะร่าเริง แต่ก็แค่ภายนอก ใครจะรู้ภายในใจแต่ละคนล้วนมีเรื่องราว หลากหลาย ผมเองก็เช่นกัน คร่ำเคร่งเรียนมาทั้งสัปดาห์ ก็อยากจะหาใครซักคน มาช่วยผ่อนคลายความเครียด ในบรรดาผู้คนมากมาย กลับมีเพียงคน ๆ เดียวเท่านั้นที่ผมไม่อาจละสายตาไปได้
งั้นนายเอกก็ว่างแล้วอ่ะดิ
ขอบคุณผู้ที่ติดตามกันอยู่นะคะ เรื่องเพิ่งเริ่ม ยังคงไปเรื่อย ๆ :man1:ตอนที่ 2 My story คืนวันเสาร์อาทิตย์ จะมีลูกค้ามาทานอาหารมากเป็นพิเศษ ภายในภัตตาคารอาหารจีน ที่ดัดแปลงมาจากห้องแถว 3 ห้อง ปรับแต่งภายใน ให้เป็นสไตล์จีน ทั้งภาพเขียนพู่กัน โต๊ะ เก้าอี้ ล้วนส่งให้ดูเป็นร้านอาหารจีนที่มีบรรยากาศน่านั่ง ทั้งภายในยังแบ่งเป็นสัดส่วน ให้ความเป็นส่วนตัวได้เป็นอย่างดี
ชีวิตเต้นี่ก็ดูน่าสงสารอยู่นะ
อันดับแรกก็ขอบคุณผู้อ่านเช่นเคย :mew1:ตอนที่ 3 I’m got a plan หลังผ่านวันศุกร์ที่ผมได้พบกับใครคนหนึ่ง จนวันนี้ก็เป็นวันศุกร์ถัดไป ผมแต่งตัว เตรียมจะออกไปที่ ผับเดิม ที่ไปมาเมื่อวันศุกร์
งานนี้ต้องตามกันต่อไป ว่าใครเป็นผู้ล่า ใครเป็นเหยื่อ กันแน่ะ ฮุๆๆๆๆ :hao7:ตอนที่ 4 Leave me alone ภายในมหาวิทยาลัย M ช่วงเย็น ยังมีนักศึกษา อยู่ภายในมหาวิทยาลัย พอสมควร บางส่วนเพื่อจัดงานเลี้ยงอำลารุ่นพี่ที่กำลังจะจบการศึกษาในไม่ช้านี้
ตอนที่ 5 I got you ผมอดจะอึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของ เต้ ไม่ได้ จากที่หัวเราะ ๆ กันอยู่ดี ๆ ก็หยุดกึก มองตรงมาด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดตัดสัมพันธ์กับ เพชร ซึ่งผมแทบไม่เชื่อหู เพราะผู้ชายระดับ เพชร ลูกชายเจ้าสัวใหญ่ ไม่มีใครหรอกไม่อยากได้มาครอง ผมคิดว่าถึงจะต้องทำสงคราม ตบตี แย่งชิง เขาก็ไม่มีทางปล่อยมือจากเพชรแน่ ผมกะว่าคงต้องใช้แผนใช้กลยุทธ์หลากหลายในการกำจัดเขาให้พ้นทางยัยปัน
(ต่อ ๆ)ผมที่จมอยู่กับความคิดของตัวเอง ทั้งเรื่องรัก เรื่องเรียน เรื่องครอบครัว ปนเปกันจนไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรกับชีวิตดี แถมยังเดินตามผู้ชายที่ผมเพิ่งจะพบเขาครั้งแรก เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้ มาถึงคอนโดของเขา เขามีฐานะดีอย่างที่ผมประเมินเขาไว้ตอนแรกไม่มีผิด เพราะคอนโดขนาดใหญ่ แค่ 4 ห้องต่อหนึ่งชั้น ใจกลางเมืองหลวง สนนราคาคงไม่ต้องบอกว่าแพงขนาดไหน
ตามติด เต้ ต่อว่าตามเขาไปที่ห้องง่าย ๆ อย่างนั้น จะลงเอยอย่างไร :hao3:ตอนที่ 6 In his room “อาบน้ำนานจัง” หลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพแต่งกายเรียบร้อยแล้ว คุณซัน ซึ่งเดินออกมาจากห้อง ๆ หนึ่งก็ทักขึ้น
(ต่อที่ 1)ผมทำเป็นจุดบุหรี่สูบ จนเห็นว่า เต้ หันไปตั้งอกตั้งใจกินข้าวเงียบ ๆ ท่าทางเหม่อ ๆ เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัว ไม่ได้สนใจผมที่นั่งตรงข้ามเลย
(ต่อที่ 2)“มองซะขนาดนั้น กินกันเลยมั๊ย” ถึงจะเหม่อไปหน่อย แต่มีคนมานั่งจ้องมองขนาดนี้ มันก็ต้องมีรู้สึกตัวกันบ้านล่ะ พอได้สติ ก็มาเจอกับสายตาคนตรงข้ามที่มองมาอย่างร้อนแรง ให้รู้สึกร้อนหน้านิดหน่อย
(ต่อที่ 3)“..ก็ดี งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ คุณพร้อมก็เข้าไปรอในห้องนอนได้เลย” ผมอดจะเสียความรู้สึกกับเขาไม่ได้ สีหน้าของผมเปลี่ยนไป เป็นเย็นชา เขากล้า หรือว่า ร่าน หรือว่าจริงๆ แล้วก็มีเซ็กส์กับผู้ชายไปทั่ว ฮึ เห็นหน้าตาหงิม ๆ เงียบ ๆ ไม่แน่อาจฟาดเรียบก็ได้ อดจะคิดดูถูกเขาไม่ได้
(ต่อที่ 4)น้ำเสียงดูถูกนั้น เรียกสติของผม ให้กลับมา ยกมือสองข้างขึ้นปิดหน้า น่าอายจริง ๆ เขาคงคิดดูถูกผมที่ยอมนอนกับเขาง่าย ๆ อับอายที่ เสนอตัวให้คนที่เพิ่งพบกันครั้งแรก และเขายังเป็นคนที่ช่วยเหลือผมหลายอย่างด้วย
(ต่อที่ 5)ถึงผมจะคิดดูถูกเขา ที่ง่ายจนเหมือนไร้ค่า แต่แค่คิดถึงเวลาที่จะได้สอดใส่เข้าไปในร่างโปร่งบางระหง ผิวขาวเนียน น่าฝากรอยรักไว้ ก็ทำให้รู้สึกตื่นตัว จนกลางกายปวดหนึบ ๆ สายน้ำเย็น ๆ ที่หลั่งมากระทบร่าง ยังแทบจะกลายเป็นไอ เมื่อกระทบกับร่างกายที่เริ่มจะร้อนขึ้น ยิ่งคิดถึงคนที่นอนรออยู่ในห้องแล้ว ก็ทำให้รู้สึก อยากจนแทบคลั่ง เริ่มทนไม่ไหว เลยรีบอาบน้ำให้เสร็จไว ๆ แล้วคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหัวเช็ดตัวลวก ๆ เปิดประตูห้องน้ำเดินโทง ๆ ออกมาเลย ไม่ต้องเสียเวลาถอดอีก ตรงไปเปิดประตูห้องนอนก็ต้องชะงัก
มาถึงก็ชวนซดมาม่าซะผมร่วง สงสารอ่ะ ไม่อยากให้น้องโดนทำร้ายใจไปมากกว่านี้อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงน้องทิวา น้องทิว สงสารพอกันแต่ทิวารายนี้ดีหน่อยที่ตอนนี้ได้พบคนที่รักอย่างจริงๆแล้ว ยังไงก็สู้ต่อไปนะลูกน้องเต้
ไม่ได้แอ้มง่ายๆหรอก >> เต้ไม่ได้กล่าว 55
จริง ๆ ไม่ถนัดทำมาม่า ถ้าปรุงรสอ่อนไปก็ขออภัยด้วยนะเคอะ :monkeysad:ตอนที่ 7 My brother ผมนั่งรถเมล์ ไปกลับ 2 รอบ แสงเหลืองเรืองรองของแสงอาทิตย์ ก็เริ่มฉายทาบบนเส้นขอบฟ้า อ่า เช้าซะที ผมลงรถที่ป้ายก่อนถึงร้านอาหาร
(ต่อ ๆ)(เฮียตง) รับโทรศัทพ์ไอ้ฝรั่งให้ป๊า ก็ต้องคุยกับมันดี ๆ ไอ้นี่ก็เรื่องมากชิบ มึงจะมากินก็มาซิวะ ทำยังกับร้านกูเต็มตลอดแน่ะ ยังกับกูไม่รู้ ว่ามึงจะมาจีบไอ้เต้ เห็นมันมากินทีไร ก็ชวนไอ้เต้คุยตลอด แถมยังเห็นกำเงินให้ทิป ไอ้เต้ เป็นเงินดอลล่าอีกต่างหาก แม่งกูก็นึกว่ามันคงได้กันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
โถ เฮียตงชอบน้องเต้แต่ก็ดันเดินเกมส์ผิดมาแต่แรกสินะ... เป็นพวกรักจริงหวังฟันเหมือนซันอีกคนล่ะสิเนี่ย
อ๊ะ จ้า ขอบคุณที่เม้นให้นะ จุ๊บ ๆ :mew1:
ว้า ไม่อยากให้มองเฮียตง ในแง่ร้ายเลย ก็อารมณ์ประมาณพี่ชายหลงน้องนั่นแหล่ะ :hao3:ตอนที่ 8 Catch me if you can “เฮ้ยยยยยยยยยย ไอ้ซัน มึงจะรีบไปไหนวะ แล้วมึงจะไปงานไอ้ปันมั๊ย?”
(มาต่อ ๆ)วันนี้รีบมาก เลยรีบวิ่งไปขึ้นมอไซด์รับจ้างหน้ามหาลัย แทนการขึ้นรถเมล์ ทำให้ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบ้านหลังใหญ่ที่จัดงานเลี้ยง แล้วจ้างให้ที่ร้านมาทำอาหารเสริฟในงาน
(มาต่อแล้วจ้า)ไม่นานผมก็ขับรถเข้ามาจอดในคฤหาสน์หรูของเจ้าสัวใหญ่ ผมสอดส่ายสายตามองหาเขา ทั่วทั้งงานก็ไม่พบ กำลังจะเดินเข้าไปแถวที่เต็นท์ที่ตั้งของครัว ก็เห็นเพื่อนสาวของผม เดินหน้ามุ่ยมาแต่ไกล
(ต่อ ๆ)กว่าจะจัดการตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย ก็ใช้เวลาพอสมควร รีบ ๆ เดินลงมาจากข้างบน เดินออกมาจากตัวตึก ด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เพราะกลัวที่จะเจอกับเพชรอีก รีบเดินไปที่เต็นท์ครัวทันที ไม่มีใครว่าอะไร เพราะคงยุ่ง ๆ กันอยู่เลยไม่รู้ว่าผมหายไปซักพักใหญ่แล้ว เห็นถาดเครื่องดื่มวางอยู่ จึงยกเดินออกมาอีกครั้ง ตรงไปที่สวน
(ต่อนิดเดียว)“ฮึ่ม หนีไปได้อีกแล้ว อ๊าคคคคคค” แม่งโดนลบคมอีกครั้ง จากคน ๆ เดียวกัน แค้นใจจริง ๆ แต่จะไปเอารถออกตามก็คงไม่ทันแล้ว แล้วไอ้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ตอนนี้จะทำยังไง มันกรุ่น ๆ ตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว คิดไว้ว่ายังไงวันนี้ ต้องได้มันมานอนครางอยู่ใต้ร่างแน่ ๆ กะจะเอาให้มันครวญคราง ร้องขอให้พอให้ดิ้นตายไปเลย
อารมณ์เหมือนดูละครช่อง7 แต่น่าติดตามดีครับ
ซันร้ายอ่ะ น่ากลัวว สงสารเต้
จะดราม่าไปไหนเนี้ยยยยย T.T
:pig3: สวัสดีปีใหม่คะ ขอให้ทุก ๆ คน มีสุขภาพแข็งแรง o13 เงินทองไหลมาเทมา เจิรญก้าวหน้าในหน้าที่การงานตอนที่ 9 World have change ถอนหายใจเฮือกใหญ่ กว่าจะหายใจทั่วท้อง นั่งพิงเบาะรถ ยกมือขึ้นลูบหน้า ใจยังเต้นตุ้ม ๆ ต้อม ๆ อยู่เลย ใจก็นึกกลัวว่าเขาจะไปดักรอที่ร้าน และที่มหาลัย ช่วงนี้คงต้องระวังตัวเพิ่มขึ้นอีก อาทิตย์หน้าผมก็จะจบแล้ว ตามแผนที่วางไว้ซักพักหนึ่งแล้ว ผมคงจะไม่ต้องเจอหน้าใครในกรุงเทพอีกต่อไป
(มาต่อเบา ๆ)“อ๊า อ่า อ๊า พี่ซัน วันนี้ทำไมรุนแรงจัง อ๊ะ อะ อ่ะ แต่ แต่ผมชอบนะครับ” เสียงคู่ขาที่โทรตามให้มานอนด้วยกันที่คอนโด ครางเสียงกระเส่า ลั่นห้องนอน ผมที่อารมณ์พลุ่งพล่าน ไม่พูดพร่ำทำเพลง รุกเร้าเอาอย่างหื่นกระหาย มองหน้าคู่ขา แต่ใจกลับไปนึกถึงคนที่พึ่งวิ่งหนีขึ้นรถแท็กซี่ไป ทำให้เขาต้องค้างมา 2 วันแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ตัว
(หนัก ๆ มาต่อแล้ว)ทันทีที่กลับเข้าไปที่ร้านในตอนเช้า ก็เจอกู๋นั่งรออยู่แล้ว และเป็นไปตามคาด นอกจากจะถูกซักจนละเอียดแล้ว ยังถูกด่าว่าที่ไม่อยู่ช่วยงานจนจบ แถมยังไม่ยอมกลับบ้าน ไปนั่งรถเมล์ทำไมอันตราย บลา ๆๆๆ ผมก็ตั้งใจฟัง ก้มหัวขอโทษ ไม่ได้เถียงซักแอะ ถามคำตอบคำไปตามประสา
มาตามติดกันต่อจ้า เริ่มเห็นแล้วชิมิ ว่าชีวิตเต้ก็ไม่ได้ รันทดอะไร นางมโนไปเอง o16ตอนที่ 10 This is my way. “ป๊าบอกว่ามึงจะย้ายออกไป หลังจากเรียนจบเหรอ?”
(มาต่อแล่ะ)นอนไม่หลับ
เต้ต้องไปทำงานบริษัทซันเเน่ๆ เลย (ขอละอย่าดราม่าเลยนะ)
เต้ต้องไปทำงานบริษัทซันเเน่ๆ เลย (ขอละอย่าดราม่าเลยนะ)
อุเหม่ ดูเหมือนจะมีคนรู้ความลับซะแล้ว :hao3: เรื่องราวอาจจะเป็น หรือไม่เป็นแบบที่คุณคิดไว้ตอนที่ 11 I will never let you go. มหาลัย M
(มาต่อ - เพชร)หลังจากเต้เดินจากไป เพชรยืนมองจนอีกฝ่ายลับตาไป เขาไม่ยอมเลิกคบกับเต้แน่ เขากำลังวางแผน เพื่อจะกักตัวเต้ ให้อยู่กับเขาตลอดไป ในวันนัดเขาจะต้องได้ตัวเต้มา ครอบครัวเขามีคอนโดหลายแห่ง ทั้งในกรุงเทพฯ และปริมณฑล คงต้องมาดูกันว่าที่ไหนจะดี และสะดวกสุด ผมรักเขาตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ตอนรับน้อง ถึงจะต่างคณะกัน แต่ก็มีโอกาส พบพานกันบ้าง หน้าตาเลอะแป้ง เลอะสี แต่ก็ไม่อาจบดบังความน่ารักนั้นได้ กว่าจะรวบรวมความกล้าเข้าไปคุยด้วยก็ผ่านไปเป็นปี พอรู้ว่าเขาเองก็สนใจผม ผมเลยรีบ ๆ รวบรัดให้เขาเป็นของผม เต้ที่ไม่ประสีประสา ช่างไร้เดียงสา หลงรักผมหัวปักหัวปำ แต่ไม่คิดว่าเขาจะรู้เรื่องบรรดาผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้ผมด้วย เห็นเขาไม่พูดอะไร ผมเลยยิ่งลำพอง ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องให้เราต้องจบกัน ผมว่าแค่เรื่องปัน คงไม่ทำให้เต้ถึงกับจะเลิกกับผมหรอก ถ้าไม่มีเรื่องแม่พวกนั้นเข้าไปด้วย
(มามีส่วนร่วม - ปานชนก)แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เพชรคิด และกำลังจะทำให้อนาคต มันจะไม่มีวันเป็นจริง เพราะอีกด้านของโคนต้นจามจุรี ปานชนก ยืนหน้าเครียด กัดริมฝีปากแน่น จนห้อเลือด เธอเลิกเรียนเร็ว เลยจะมารับ เพชรไปหาอะไรทานกัน ก่อนกลับบ้าน โดยไม่ได้โทรบอกล่วงหน้า กะจะทำเซอร์ไพสร์ เขา พวกนักศึกษาบอกเธอว่า เห็นเขาอยู่แถวตึกอำนวยการ เธอเลยเดินมาดู ก็พบเขาจริง ๆ เขากำลังคุยกับเพื่อนอยู่ เธอเลยมายืนแอบรอ จะจ๊ะเอ๋ แต่ไม่นึกเลยว่า เป็นเธอเองที่ได้เซอร์ไพรส์ ไม่เคยคิดเลยว่า เพชรจะเป็นไบ เขากับผู้ชายคนนั้น เธอจำได้ ไอ้เด็กเสริฟไร้มารยาทที่เอาน้ำสาดใส่ซัน เพื่อนของเธอที่งานเลี้ยงต้อนรับท่านทูต ไม่เคยเอะใจ เห็นแต่อี๋อ๋อกับอีนั่นเท่านั้น น่าเจ็บใจจริง ๆ คนอย่าง ปานชนก นะเหรอ จะสู้ผู้ชายไม่ได้ ยังไงเพชรก็ต้องเป็นของฉัน ฮึ่ม คอยดูเถอะ
กำลังเข้มข้นเลย คู่หมั้นน่าจะบอกซันให้มาจัดการนะ
เฮ้ออ่านตอนแรกๆไม่คิดว่าซันจะนิสัยเลวแบบนี้นะ สงสารเต้จริงๆ
กำลังเข้มข้นเลย คู่หมั้นน่าจะบอกซันให้มาจัดการนะ
เฮ้ออ่านตอนแรกๆไม่คิดว่าซันจะนิสัยเลวแบบนี้นะ สงสารเต้จริงๆ
คุณนักเขียนคะ
ไม่เป็นไรค่ะ เปลี่ยนเป็นสีดำได้ค่ะ เพราะจริง ๆ แล้วก็คิดว่าสีมันอ่านยาก ฮะๆๆๆ :mew4:
สงสารเต้ จัง
สงสารเต้ รักเต้ เป็นกำลังใจให้เต้ต่อไปนะจ๊ะ :L1:ตอนที่ 12 Finally I got you. วันนี้เป็นวันสุดท้ายในมหาลัย พวกเพื่อน ๆ จึงชวนกันมาเที่ยวเพื่อส่งท้ายกัน ผมที่งุ่นง่านมาหลายวันแล้วก็อยากจะผ่อนคลายบ้าง ค่ำคืนนี้ ผู้คนทั้งชายและหญิงก็มากหน้าหลายตา ต่างส่งสายตามาเชิญชวน ผมก็ว่าจะมองหาใครซักคนสำหรับค่ำคืนนี้ เพราะไม่ใช่แค่คืนนี้ ก่อนหน้านี้ทุก ๆ คืน ผมก็ต้องมีใครซักคน มาอยู่ด้วยเพื่อให้ค่ำคืนมันผ่านพ้นไปซักที ไม่ว่าจะทำกับใคร มากแค่ไหน ก็ไม่ทำให้รู้สึกพอใจเลย ภาพใครบางคน คอยตามมาหลอกหลอนให้ว้าวุ่นใจตลอด
ซัน......แม่ยกอ้าปาก.....ง่าาาาา (พูดไม่ออก) :katai1:
ซัน......แม่ยกอ้าปาก.....ง่าาาาา (พูดไม่ออก) :katai1:
เห้ย สนุกมาก!!!
ขอบคุณที่ชมว่า "เห้ย สนุกมาก!!!" ดีใจคะ ที่ชอบกัน :hao5:ตอนที่ 13 It’s ok, I’m paid, Good bye เฮ้อ เพลียชะมัด หนักตัวด้วย กี่โมงแล้วนี่ โอ้ย ไม่อยากจะเชื่อเลย จะเที่ยงแล้วเหรอเนี่ยะ ต้องรีบไปแล้ว ไม่อยากจะเร่งรีบเกินไป
เต้ สู้ๆๆ นะ
สนุกอ่ะเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย จุใจมาก
สนุกอ่ะเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย จุใจมาก
ตอนที่ 14 Island of love. เมื่อยอ่ะ นั่ง ๆ นอน ๆ ในรถทัวร์ ร่วม 10 กว่าชั่วโมงแล้ว ก็ได้ลงมายืนบนพื้นซะที เปลี่ยนท่านั่ง ตะแคงซ้าย ตะแคงขวา โครตเมื่อยเลยอ่ะ ตามที่อาจารย์บอกมา ว่าให้ผมลงที่อนุสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรี
คุณคนเขียน - แม่ยกไม่พอใจเพราะว่าฉาก nc แบบแพนกล้องไปข้างฝานะสิ :katai1:
ซันคงเป็นลูกของคุณลุงแน่ๆ แล้วเต้จะหนียังไงเนี่ย คาดว่าจะได้นอนบ้านเดียวกันอีก
อยากอ่านต่อๆๆ
คุณคนเขียน - แม่ยกไม่พอใจเพราะว่าฉาก nc แบบแพนกล้องไปข้างฝานะสิ :katai1:
:pig4:
พ่อของพระเอกเราสินั :mew5:
เฮ้ออออยากเห็นเต้มีความสุขจัง ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับที่ใหม่ๆ ส่วนซันเป็นพระเอกจริงๆหรอ? :katai1: :katai1:
อยากเห็นเต้มีความสุข เหมือนกันจ้า แต่หนทางข้างหน้าจะมีอะไรก็ คอยเอาใจช่วยกันด้วยนะ :m18:ตอนที่ 15 Lucky & Busy (มินตรา) “พ่อคะ”
(มาต่อจ้า)วันรุ่งขึ้น ผมอาบน้ำแต่งตัวไปรอที่ห้องบัญชีตั้งแต่เช้าเลยครับ ห้องพี่มีนเป็นห้องกระจกอยู่ด้านในสุดของห้องบัญชีอีกที มองซ้าย มองขวา สงสัยผมจะมาเช้าไปหน่อย ยังไม่มีใครมาเลย
เมือไรลูกชายคุณลุงจะกลับมา รออรรอ
รออออ :katai2-1: :katai2-1:
อ๊ะ มาตามคำเรียกร้อง :mew6: ขอโทษที่นานไปหน่อย มีิเรื่องราวในชีวิตนิดหน่อยตอนที่ 16 Something lost. “อือออออ”
เป็นเอามากนะซัน
ถ้าเป็นพระเอก แล้วต้องหล่อรวยเลว ถึงครบสูตรบางทีก็ปวดตับนะ นายเอกคงช้ำใจกระอักเลือดตาย เพราะพระเอกเลว เอาจริง สุดท้ายเต้ก็โดนข่มขืน เกลียดยัยปัน ตบมันให้หายบ้าได้ไหมเพชร ถึงจะเกลียดนายนะ แต่มีแค่นายนี่เอายัยชะนีอยู่ ส่วนซัน รู้ตัวว่ารัก ก็ปกป้องด้วยละ ดูท่าไม่จบแค่นี้หรอก ปล.เขาจะอยู่ด้วยกันใช่มิ๊
ถ้าเป็นพระเอก แล้วต้องหล่อรวยเลว ถึงครบสูตรบางทีก็ปวดตับนะ นายเอกคงช้ำใจกระอักเลือดตาย เพราะพระเอกเลว เอาจริง สุดท้ายเต้ก็โดนข่มขืน เกลียดยัยปัน ตบมันให้หายบ้าได้ไหมเพชร ถึงจะเกลียดนายนะ แต่มีแค่นายนี่เอายัยชะนีอยู่ ส่วนซัน รู้ตัวว่ารัก ก็ปกป้องด้วยละ ดูท่าไม่จบแค่นี้หรอก ปล.เขาจะอยู่ด้วยกันใช่มิ๊
ตอนที่ 17 Something found แต่รอคอยเฉย ๆ ก็ไม่ใช่ซันแล้วละครับ จากวันนั้นผมก็ไปที่ร้านอาหารทุกวัน อากู๋เต้ ท่าทางไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมสั่งของกินมาเต็มโต๊ะ แกมองมาด้วยสายตา และคำพูดเย้ยหยัน ว่าผมมันไม่มีปัญญากินหมดหรอก
(มินตรา) วางสายจากเจ้าน้องชายตัวดี ด้วยความคลางแคลงใจเล็ก ๆ ถึงความสัมพันธ์ของเด็กสองคนนี้ ท่าทางซัน กระตือรือร้น ผิดปกติ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลาจะให้กลับมาบ้านนี่ ยังกับจะให้กินยาขม
อ่านจบเลย น้องเต้น่ารักมาก
น้องเต้น่ารัก :L2:
เต้น้อยน่ารักเป็นที่สุด อิอิอิ :pig4: :call:
จะได้เจอกันเเล้ว เย้ๆๆๆ
กราบขอบคุณบรรดาแม่ยกน้องเต้ ที่เป็นกำลังใจนะคะ :pig4:ตอนที่ 18 I’m coming หลังจากส่งรายงานให้พี่มีนแล้ว ผมก็พบพี่วัชรเดินมาจากทางป่าสนข้างโรงแรม แกผงะนิดหนึ่งเมื่อหันมาเห็นผม ผมมีเรื่องข้องใจเลยเดินเข้าไปถามพี่วัชร“ไฮเต้ คุณจะไม่ไปเที่ยวกับพวกผมวันเสาร์นี้เหรอ”
(มาต่อกันเต๊อะ)ทันทีที่ก้าวพ้นจากทางออกของผู้โดยสารภายในประเทศของท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต ก็เห็นคนของรีสอร์ทมายืนชะเง้อมองหาอยู่แล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว คนมารับกุลีกุจอช่วยผมขนกระเป๋าใส่ไว้ในรถ ก่อนจะวิ่งออกสู่ถนนเพื่อตรงไปยังท่าเรือ แล้วต่อเรือเร็วเพื่อไปที่เกาะอีกทอด
สนุกมากเลยครับบบ ชอบๆ เพิ่งได้มาอ่าน. รอติดตามอยู่นะครับบบบบบ :katai1: :katai1: :katai1:
ซันมาแล้ว....
ฮาอะ แต่กลัวเต้เป็นอันตรายจัง
ฮาอะ แต่กลัวเต้เป็นอันตรายจัง
รักกันๆ
เหยยยย จะทำอะไรอ่ะ
:call: ขอประทานอภัย หายไปนาน ตอนนี้งานยุ่งมากกกกกกกก แถมชีพจรลงเท้า เดี๋ยวไปโน่น เดี๋ยวไปนั่นตอนที่ 19 When we meet again. เดินหลั่นล้าเข้าไปในตัวบ้านที่อยู่ข้างรีสอร์ท ก็ต้องสะดุ้ง เพราะจู่ ๆ พี่มีนก็เดินออกมาจากห้องพี่เขา
(มาต่อ แต่น้อย)“อ้าว น้องเต้ เป็นอะไร ไม่สบายหรือจ๊ะ...แล้วไอ้แว่นตานี่มันอะไรกัน” ออกมาจากห้องไอ้โรคจิตได้ก็มาเจอกับคนพี่สาว พี่มีนมีท่าทางเป็นห่วงจนเห็นได้ชัด
(เอาพี่มีนมาต่อน้อย ๆ)(มินตรา) เห็นสภาพ และอารมณ์น้องเต้ก็ว่าแปลกๆ แล้ว พอเข้ามาในห้องสำนักงาน ก็ยิ่งต้องรู้สึกแปลกใจเข้าไปอีก ก็เจ้าน้องชายตัวดี มันนั่งขำกลิ้งอยู่ที่พื้นนะซิ
รีบมาต่อเร็วๆนะ.
ขอบคุณ คุณAnong2013 ที่ยังติดตามและมาเม้นให้นะคะ ส่วนคนอื่น ๆ ที่อ่านอย่างเดียว ถ้าว่าง ๆ ก็แวะมาเม้นตอนที่ 20 Love is all around. รับคำพี่มีนได้ผมก็รีบตามเต้ออกมานอกห้องทำงาน มองซ้ายมองขวา ไม่เห็นเต้ ผมว่าเขาคงไปทานอาหารเที่ยงแล้ว
(ต่อกัน ๆ)ไอ้คนบ้าอำนาจ
ยังติดตามอยู่นะคาบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอบคุณคุณ maew189870 นะค่ะ แค่ทักมานิดก็มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย :-[ตอนที่ 21 Watch your back “เต้ ๆ จ๊ะ ค่ากับข้าวที่ป้า มาขอเบิกได้รึยัง นี่เงินที่ไห้ไว้จะไม่พออาทิตย์หน้าแล้วนะ”
สนุกมากครับ อ่านรวเดียวถึงตอนล่าสุดเลย
หวานขนาดนี้ไม่อยากนึกถึงมาม่าชามใหญ่เล๊ยยยยยย!!!
:katai1: :katai1: :katai1:
มาทีเดียวยาวเลย ขอบคุณมากค่ะ
ขอโทษนะ :mew6: หายหน้าไปนานเลย ติด Love sick อ่ะ ดูไม่พอ เม้าส์มอยกับเพื่อน ๆ อีกต่างหากตอนที่ 22 Sweet sea or bitter “อรุณสวัสดิ์ครับกัปตัน”
ตอนที่ 23 The new chef. “พี่มีนครับ กรุ๊ปชาวจีน ที่จองมาสัปดาห์หน้า เขารีเควสเรื่องเมนูอาหารมานะครับ เขาจะให้ช่วยจัดงาน จัดสถานที่สำหรับเลี้ยงฉลองของครอบครัวพวกเขาด้วย ผมถามพี่เหน่งแล้ว แกบอกว่าทำไม่ทันหรอก แค่แกคนเดียว ถึงจะหาลูกมือมาช่วย แต่สุดท้ายแกก็ต้องเป็นคนทำอยู่ดี เอาไงดีครับ เราหาจ้างพ่อครัวมาจากที่ไหนก่อนชั่วคราวดีไหมครับ”
(เฮียตง) (มินตรา)
เฮ้อ เงียบเหงาจุงเบย o22 ยังมีคนอ่านเรื่องนี้อีกไหมน้าาาาาาาาาาาตอนที่ 24 Overcast sky หลังจากได้เฮียตงมาช่วย ห้องอาหารก็ดูคึกคักมากขึ้น แขกเหรื่อ ตางชื่นชมฝีมือทำอาหารของโรงแรม เป็นอย่างมาก พี่มีน ก็พลอยหน้าบานรับคำชมไปเน้น ๆ
(พี่วัชร)
โหย :o เพิ่งจะเห็นว่าเรื่องนี้ลงตั้งแต่ พย.14 งั้นนี่ก็เกินปีแล้วซิ นานจัง ไม่น่าเชืี่อว่าจะเป็นเรื่องยาวขนาดนี้ตอนที่ 25 2 คู่ชูชื่น ลมทะเลกลางคืน พัดพาให้เรือลอยลำสู่ทะเล ชาวประมง และเรือหลายลำ ลอยทอดอยู่ไกล ๆ บนเส้นขอบน้ำยามค่ำคืน เห็นเพียงแสงไฟ จากลำเรือ ในความมืดมิดของราตรีกาล
(มินตรา)
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ :L1: (ช้าไป 1 วัน) คนมีแฟนคงสนุกสนาน(ละซี่) ส่วนคนเขียนแฟนไม่มี ก็มองด้วยสายตาเฉยชากันไป 555 :hao7:ตอนที่ 26 ตะวันกับฟ้าใส “ตื่นได้แล้ว คุณซัน วันนี้ เห็นพี่มีนว่าจะมีแขกพิเศษ มาพักไม่ใช่เหรอ ไปเร็วลุก อย่างอแง”
“ฟ้าใส ๆๆ จริงๆ ด้วย”
เฮ้อออ อีซันจะเป็นแบบอีเพชรอีกละ สงสารเต้อะ เข้าอีหรอบเดิมอีกละ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ถ้าซันจะเปลี่ยนใจก็บอกเต้ไปเลยเถอะ ถึงตอนแรกจะเจ็บมากแต่หลังจากนั้นคงจะดีขึ้น จะได้ไม่ต้องจมปลักอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเต้จริงๆ
เต้จะต้องเจ็บปวดกับความรักไปอีกสักเท่าไรนะ
:fire:
ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้กับ เต้ นะคะ :mew6:ตอนที่ 27 May be…..
เที่ยงคืนแล้ว ผมก้าวเข้ามาในห้องนอน ที่ปิดไฟแล้ว คงมีแต่แสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาให้ผมได้เห็นร่างบาง ที่นอนหันหลังบนที่นอน ดึกมากแล้ว เต้คงจะหลับไปแล้ว
“เฮ้อ”
เฮ้ออออ. สงสารเต้อะ อีซันแมร่งใจร้ายมากๆอะ
สงสารเต้ เต้หนีไปเลย หนีไม่ให้ซันตามเจออ่ะ
จะว่าไงดี
หวัดดีคะ :impress: มาต่อกันเลยดีกว่า เรื่องราวกำลังเข้มมมมมข้น ขอกำลังใจให้ทั้งคนเขียน และเต้ด้วยนะคะตอนที่ 28 How to keep you two. ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อีซันเห็นแก่ตัวมากๆเลย
:hao5: :hao5: :hao5: สวสารเต้
หูยยยย..... มันมาถึงจุดนี้ได้ยังไงกันนะ....ดูโหดกับเต้ตลอดเบยยยย
ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องสนุกๆ อย่างนี้จะรอดหูรอดตามาได้เป็นปีๆ กว่าจะได้เข้ามาอ่าน
เฮ้อ...มาเจอพระเอกแนวนี้อีกแล้ว
เหนื่อยใจ เต้ต้องคู่กับคนแบบนี้จริงเหรอ ปากบอกว่ารักแต่สุดท้ายก็ไปมีคนอื่น ส่วนคุณมีนปรบมือค่า เลวพอกับน้องเลย ปากบอกว่าชอบทั้งสองแต่เชียร์ฟ้าใส ไปเคลียทางให้น้องชั่วเรียบร้อย เราอยากจะรู้จริงๆว่าสุดท้ายใครจะอยู่ข้างเต้บ้าง เรารอตอนต่อไป อยากจะรู้จริงๆว่าเฮียจะเลือกใครระหว่างเต้กับผู้หญิงที่ทำให้น้องเจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าเลือกมีน ผู้ชายเรื่องนี้ก็ไม่มีดีสักคน มีแต่ตัวเหี้ย เรานี้ยิ้มเย็นค่ะ ถ้าเราเจอแบบนี้จริงๆ เรื่องมันไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่ ถ้าจะเจ็บ มันต้องเจ็บไปด้วยกันทุกคน!!
เหนื่อยใจ เต้ต้องคู่กับคนแบบนี้จริงเหรอ ปากบอกว่ารักแต่สุดท้ายก็ไปมีคนอื่น ส่วนคุณมีนปรบมือค่า เลวพอกับน้องเลย ปากบอกว่าชอบทั้งสองแต่เชียร์ฟ้าใส ไปเคลียทางให้น้องชั่วเรียบร้อย เราอยากจะรู้จริงๆว่าสุดท้ายใครจะอยู่ข้างเต้บ้าง เรารอตอนต่อไป อยากจะรู้จริงๆว่าเฮียจะเลือกใครระหว่างเต้กับผู้หญิงที่ทำให้น้องเจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าเลือกมีน ผู้ชายเรื่องนี้ก็ไม่มีดีสักคน มีแต่ตัวเหี้ย เรานี้ยิ้มเย็นค่ะ ถ้าเราเจอแบบนี้จริงๆ เรื่องมันไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่ ถ้าจะเจ็บ มันต้องเจ็บไปด้วยกันทุกคน!!
เห็นแก่ตัว "ผมรักทั้งสองคน" พูดมาได้ สุดท้ายเต้ก็เสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
:pig4: :3123:
พระเอกมันดูไม่สำนึกเนอะ เค้าหนีหายมารอบนึงละ นี่ก็จะหนีอีกรอบละ ควรจะคิดได้นะ ว่านอมให้หายไปจากชีวิต หรือไม่ยอม
เฮ้อ...มาเจอพระเอกแนวนี้อีกแล้ว
ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องสนุกๆ อย่างนี้จะรอดหูรอดตามาได้เป็นปีๆ กว่าจะได้เข้ามาอ่าน
เหนื่อยใจ เต้ต้องคู่กับคนแบบนี้จริงเหรอ ปากบอกว่ารักแต่สุดท้ายก็ไปมีคนอื่น ส่วนคุณมีนปรบมือค่า เลวพอกับน้องเลย ปากบอกว่าชอบทั้งสองแต่เชียร์ฟ้าใส ไปเคลียทางให้น้องชั่วเรียบร้อย เราอยากจะรู้จริงๆว่าสุดท้ายใครจะอยู่ข้างเต้บ้าง เรารอตอนต่อไป อยากจะรู้จริงๆว่าเฮียจะเลือกใครระหว่างเต้กับผู้หญิงที่ทำให้น้องเจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าเลือกมีน ผู้ชายเรื่องนี้ก็ไม่มีดีสักคน มีแต่ตัวเหี้ย เรานี้ยิ้มเย็นค่ะ ถ้าเราเจอแบบนี้จริงๆ เรื่องมันไม่จบง่ายๆแค่นี้แน่ ถ้าจะเจ็บ มันต้องเจ็บไปด้วยกันทุกคน!!
:hao4: มารอคนเขียนค่ะ อยากรู้ว่าจะไปกันยังไงต่อ
เหมือนจะเห็น มาม่า :z2: อยู่ในตู้อีกหลายห่อนะ เฮ้ย ถ้าเอาไปยำมันก็แซ่บเน้อ :hao3:ตอนที่ 29 Over and over….again. อากาศตอนบ่ายที่ท่าเรือบางโรงร้อนจนเหมือนจะละลาย สองคนพี่น้อง ซื้อน้ำดื่มขวดมานั่งหลบร้อนกันข้าง ๆ ศาลา เฮียตงซื้อของเสร็จแล้ว เรามากันตั้งแต่เช้า ใช้รถที่ท่าเรือของทางรีสอร์ทไปซื้อของที่ตลาด ของเยอะมากถ้าเฮียมาคนเดียวก็ไม่ไหว ดีที่ผมมาด้วย
อ่านตอนบรรยายที่ซันไปกับฟ้านี่ลำคอตีบตันค่ะเลย
:pig4: :pig4:
เลือกสักอย่างนะ อย่าทำนิสัยส้นตีนอย่างนี้ ถ้าไม่เห็นค่าก็จบกันไป อย่ามายุ่งอย่ามาทำอะไรให้เต้ต้องพังอีก บางทีชีวิตนายเอกก็น่าสงสารแล้วก็น่าสมเพชนะ จะเรียกว่าหนีเสือปะจรเข้ก็คงได้ ซันคงติดใจแค่เซ็กซ์ของเต้นั่นแหละ แล้วชะนีนี่ก็เสนอหน้าทุกเรื่อง อยากรู้นะว่าเป็นไงต่อ แต่ไม่ไหวอ่ะ
เต้ต้องเจ็บอีกนานเเค่ ต้องเสียเต้ไปก่อนไหมซันถึงจะรู้สึก
มาต่ออีกเถอะค่าาาา ได้โปรดดดด
เต้ "ขอบคุณที่รักและสงสารเต้นะครับ :impress:ตอนที่ 30 I’m a selfish. หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมก็เข้าไปช่วยพี่มีนทำงาน พี่เขาดูจะยังตึง ๆ กับผมอยู่ เราเลยต่างคนต่างทำงาน แต่เชื่อเถอะ ผมไม่มีสมาธิกับงานหรอก คอยแต่จะมองออกไปด้านนอกห้องทำงานเพื่อรอให้เต้กลับมาจากซื้อของ
ซันยังไม่รู้สึกใช่ไหม???
เลวค่ะ เลวแบบอันลิมิเต็ดค่ะ
คำจำกัดความของซัน คือ เลว เลวโดยสมบูรณ์ สนับสนุนให้เต้เจอผู้ๆดีสักคนแล้วรักกันให้นังซันกระอักเลือดตายไปเบยคะ :m31: สงสารเต้ทำไมต้องมาเจอเรื่องซ้ำๆกันในเวลาใกล้กัน :hao5:
สนุกดีค่ะ รอตอนต่อไปค่ะ
เลวค่ะ เลวแบบอันลิมิเต็ดค่ะ
สงสัยต้องหนีอีกรอบ..... เจอแต่พวกไม่มีน้ำยานะ
เพิ่งเข้ามาอ่านติดหนึบเลย อยากให้มีการรวมเล่มและตีพิมพ์อะ อยากได้เก็บไว้ :katai2-1:
:pig4: :pig4: :3123:
เพิ่งเข้ามาอ่านติดหนึบเลย อยากให้มีการรวมเล่มและตีพิมพ์อะ อยากได้เก็บไว้ :katai2-1:
เรื่องนี้..พระเอกเหี้ย
เสียงตอบรับ พ่อซัน ของฉันนี่ ท่วมท้นจริงๆๆๆๆ :hao5: จบตอนนี้ รับรองเลยว่า ด่ากันทั้งเมือง อาเมนตอนที่ 31 เลือก??? “ไอ้บ้า ไอ้คุณซัน ไอ้คนผีทะเล ไอ้ๆๆๆๆ....”
จากที่คิดว่าจะแป๊บเดียว ไม่กี่ชั่วโมงก็คงจะเสร็จ แต่กลับกลายเป็นว่าธุระที่ต้องขึ้นไปทำที่ภูเก็ต คือการไปดูสถานที่จัดงานแต่ง และดูของชำร่วย พ่อไม่ได้บอกล่วงหน้า ผมที่คิดว่าคงจะไปประชุม หรือมีสัมมนาอะไรซักอย่าง
(เฮียตง) กลับจากซื้อของมาถึงที่รีสอร์ท เต้ ก็กลับไปทำงาน ผมก็ช่วยกันกับพนักงานในครัว จัดเก็บ และเตรียม ของกัน ตามปกติ จนถึงช่วงบ่าย ที่แขกเริ่มซาลง ผมจึงวางมือให้พี่เหน่ง และลูกมือช่วย ๆ กันต่อ เพราะเห็นว่าวันนี้ได้ สะตอสวย ๆ มา ผมจึงผัดสะตอกุ้งสดจานใหญ่ แบ่งไปทางบ้านใหญ่ ให้เด็กยกไปเสริฟ และอีกส่วนผมยกไปเองทางห้องบัญชี เพราะอยากให้น้องมีน และเต้ได้ลิ้มรส
ไม่รู้จะด่าอะไรซันดี
เลวแบบอันลิมิเต็ดจริงๆ
ผู้ชายแบบซันเนี่ยตีนเขี่ยก็คงเจอเนอะ :z6:
โอ้ย ไม่ไหวอ่ะ มองไม่เห็นทางไปต่อ ไปดีเหอะซัน
สว้สดีอีกครั้งคะ 5555 ไม่ได้โผล่มาอัพ ซะนาน หวังว่าจะยังไม่ลืมกันโน๊ะ ตามเป็นกำลังใจให้กันก่อนนะ ช้า ๆ แต่จบชัวร์ตอนที่ 32 How can I do….. เช้าวันใหม่แล้ว ผมสะดุ้งตื่นตามเวลาปกติ รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย หันไปมองคนข้างกาย ก็เห็นเฮียมันนอนกรน อ้าปากกว้างอยู่
เสียงเพลงเบา ๆ ที่คลอขึ้นมาจากเครื่องเสียง ปลุกให้ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา กว่าจะรวบรวมสติก็หลายนาที จนร่างโปร่งบางในชุดคลุมอาบน้ำเดินเข้ามาใกล้
:pig4: :pig4:
ขอพระเอกใหม่ค่ะ ยังไงก็ไม่เหลือที่ให้อิซันเป็นพระเอกแล้วค่ะ
ซันโคดเห็นแก่ตัวเลย
เพิ่งมาอ่านคับ สนุกมากๆ ติดตามอ่านต่อคับ มาเร็วๆนะคับ
เฮ้ออออ. สงสารเต้มากๆๆๆท็อป. อีซันแม่งเลววะ. สันดานเสีย
:pig4: :pig4: :pig4:
:mew2:
อ่านเรื่องนี้แล้วอินมากๆ
:hao5: เขียนเองยังอยากเปลี่ยนพระเอกเองเลย ก็เคยบอกแล้วว่าพระเอกเรื่องนี้มันเลว ต้องทำใจนะ ตอนที่ 33 I will be fine….. กลั้นใจหันหลังเดินจากมา จำต้องตัดใจ เพราะไม่อยากเป็นคนทำให้ใครต้องเสียใจและมีปัญหา โดยเฉพาะคนที่เรารักเขามาก รู้สึกโหวง ๆ ในหัวใจ เหมือนมันเต้นช้าลง หัวใจเริ่มสั่นจนรู้สึกหนาวอยากจะเอามือมากอดตัวเองคลายอาการ แต่ก็ต้องแข็งใจ เดินให้พ้น ๆ จากเขาซะที อดจะคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเขาจะวิ่งมารั้งเราไว้ วิงวอนขอโทษและร้องขอให้เราให้อภัย แล้วกลับไปรักกันใหม่...................... แต่ก็ไร้ซึ่ง วี่แวว
ปึก
อากาศยามค่ำคืนในทะเลที่ดำทะมึน มองไปทางไหนก็ดูจะมืดมิดไปหมด อาจจะเห็นแสงไฟจากเกาะ หรือเรือประมง บ้างประปราย คงมีแต่แสงไฟจากเรือหางยาวลำขนาดกลาง ที่ผม เลาะห์ และ บูร กำลังนั่งไดหมึกกันอยู่
มาต่อแล้วนะคะตอนที่ 34 คงถึงเวลาปล่อยมือ การมีเรื่องยุ่ง ๆ ของคนอื่นเข้ามามันก็ทำให้ผมคิดเรื่องตัวเองน้อยลง แต่ก็ไม่ซะทีเดียว ไม่งั้นเมื่อคืนผมคงหลับได้สนิทกว่านี้ และก็สะดุ้งตื่นตอนหัวรุ่ง ผมไม่รู้ว่าฝันอะไรหรือเปล่า แต่ในหัวมันหนัก ๆ และก็รู้สึกเหมือนวิ่งมาเป็นระยะทางไกล
เต้มีใหม่ไปเลย
เอิ่ม.....อยากบอกว่า ที่ลงไปครั้งก่อนจริงๆ มันแค่ส่วนเดียว จะต้องลงเพิ่มอีก แต่ลืม นึกว่าตัวเองลงไว้แล้วเมื่อคืนกว่าจะข่มตาให้หลับได้ก็ต้องซัดอะไรแรง ๆ ไปหลายแก้ว แต่แม่งก็ไม่ได้ช่วยให้หลับได้เลย หนำซ้ำพอตื่นแต่เช้าก็ว่าแย่แล้ว อารมณ์ขุ่นมัวสุด ๆ ยิ่งตอนออกมาจากบ้านแล้วดันมาเจอฉากที่ชวนให้ยิ่งขุ่นมัวเพิ่มมากขึ้น
โชคดีวันนี้อากาศดีมาก ลมพัดมาอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ไม่ค่อยร้อนมาก เรือวิ่งลากคันเบ็ดไปเรื่อย ๆ คุณโจ คุณอลัน เลาะห์และผม เรานั่งดื่มกันไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน พวกเขาสองคน เป็นคนสนุกสนาน คุณอลันมีมุขตลกมาให้ได้ฮากันตลอด ระหว่างนั้นก็นั่งหยอดคุณโจ จนผมกับเลาะห์ ยังนั่งเขินแทนเลย
ตอนที่ 35 ก่อนตะวันจะลับ
“เฮ้อ ผมว่าพี่นี่รสนิยมมีปัญหานะ ชอบหล่ออย่างเดียวเหรอไง นิสัยถ่อย เถื่อนอย่างนั้น ชอบเขาเข้าไปได้ยังไง”
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
นึกว่าจะถูกลบไปแล้วซะอีก ขอบคุณนะคะตอนที่ 36 ถึงวันวิวาห์
:pig4:
งมงายซ้ำซากอยู่นี่แหละ เมื่อไรจะมีความรักที่ดีเหรอหรือต้องเป็นแบบนี้จนตายตลก
วันนี้อ่านตั่งแต่บทที่1ถึงปัจจุบันเกลียดความโลเลของซันมากฟ้าใสก็ร้ายแอบคิดนะว่าฟ้าใสไม่ได้ใสสมชื่ออาจเน่ามาจากเมืองนอกแล้วแล้วสวมรอยความรักจากซันง่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
สนุกอะ
เพิ่งจะมาเห็นเรื่องนีเกดเข้าาอ่านไม้ผิดหวังจริงๆสงสารเต้อ่านไปก็ร้องไห้ไปด่าซันมันไปด้วยอยากให้เต้ไปทำงานกับโจและอลันด้วยจังจะได้หนีซันมันด้วย
มาต่อ ๆ ขอบคุณหลาย ๆ คอมเม้นนะคะ เป็นแรงใจให้ปั่นมาจนจะจบอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ งานยุ่งมากเหนื่อยจนไม่มีกะใจจะเขียนต่อแล้ว แต่ก็ได้กำลังใจจากเม้น ถึงไม่กี่เม้น แต่มันเติมกำลังใจได้ดีมากค่ะ ติดตามกันต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว “เต้ ไปพักเถอะ ลื้อช่วยมาเยอะแล้ว ที่เหลือไม่มีอะไรมาก แค่คอยดูแลเติมอาหาร เท่านั้น” เฮียตงหันมาบอกให้พัก หลังจากที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง อาหารพร้อมแล้วแค่คอยเติมเมื่อพร่องเท่านั้น
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
โอ๊ยลุ้นค่ะติดตามนะคะ :mew2:
ตอนที่ 37 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน
:hao7: :hao7: :hao7:
พวกมันพาเรา 2 คนทุลักทุเล มาจนถึงท่าเรือเล็ก ของหาดด้านหลังเกาะ ที่ซึ่งมีแต่ชาวบ้านใช้ในยามเช้า ยามค่ำคืนจึงร้างผู้คน
“เฮ้ย เมื่อไหรมันจะมาวะ นี่ก็เลยเวลานัดมา 10 นาทีแล้วนะ”
จู่ ๆ แสงไฟก็สาดเข้ามาจากทางท้องทะเล แว้บแรกผมคิดว่าเรือของพวกมันคงมารับแล้ว เราคงจะหมดหวังหมดทางหนีแล้วจริง ๆ
เต้เอ๊ย วิบากกรรมอะไรจะเยอะขนาดนี้
“.........” นี่ผมยังไม่ตายเหรอ....สติสัมปชัญญะค่อย ๆ กลับมา หรี่ตาสู้แสงที่สาดมาจากข้าง ๆ เตียง เพดานแบบนี้ เตียงแบบนี้ ห้องแบบนี้ คงเป็นโรงพยาบาลซินะ ลำคอผมแห้งผาก คิดถึงละครในทีวีที่เคยดู ผมเข้าใจเลยว่านี่เป็นประโยคสำคัญ
:a5:´ช็อคนิดๆค่ะ มาต่อแล้ว
ขอบคุณครับ กด +1 ให้นะครับ :a9:
5555 ขออำภัยนะคะ สั้นไปหน่อย อีกไม่กี่วันจะมาต่อยาวๆ ให้นะคะ ใกล้จบแล้วววววว
ยังรออ่าน :z13:อยู่นะ
ตอนที่ 38 ยังไม่สาย
:mew6: :mew6: :mew6:
ฮึ่ยยยย โมโห ให้เต้ความจำเสื่อมจำซันไม่ได้ไปเลยได้มั้ยคะ เกลียดดด
ผู้ชายอย่างซันนี่ ไม่น่าได้คนแบบน้องไปเลย
:man1: :man1:
:mew2: ยังไงก็ค้านนความรู้สึกอยู่ดี ซันเลือกฟ้าใสไปแล้ว ความรู้สึกที่เต้เสียไปเหมือนสูญเปล่า
ไม่น่าได้คู่กันอ่ะ ให้เต้เลิกแล้วออกไปจากชีวิตหรือลืมไปเลย :ling1: :ling1: :ling1:
:pig4: :pig4:
ตามจ้าาา
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ :hao5:
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ o13
:pig4: :pig4:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อ๊าาาาา ใจหาย ใกล้จะจบแล้วนะคะ ชอบใจไม่ชอบใจอย่างไร ติชมกันมาได้นะคะตอนที่ 39 ใครคนหนึ่งที่เกิดมาเพื่อพบกัน
:pig4: :pig4:
ชอบค่ะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เย้ๆๆๆ จบแล้วนะจ้ะ โหยยยนานเหมือนกันนะกว่าจะจบ ใครที่ยังติตตามกันอยู่ก็ขอบคุณนะคะตอนที่ 40 รักแล้วรอหน่อยนะ (จบแล้วจ้า)
:กอด1: :L2: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1: :L2: :กอด1:
จะ จ..จบแล้ว?? อ๋อ โอเค แม้จะง่ายไปไม่สมกับเท่าที่เราหัวร้อนตลอดมาทั้งเรื่องก็เถอะ อ่านแบบรวดเดียว เม้นท์ที สนุกดี ชอบนะ ชอบความหน่วงดราม่าแบบนี้ ชอบมาตลอดแต่ตอนจบนี่แบบ... เอิ่มมมมมมม ยอมง่ายไป๊ ไม่ได้บทเรียนได้เห็นค่าของคนที่รักตัวเองมากเลย ไม่ได้ทำอะไรให้กับที่ตัวเองทำ แค่ปล่อยไปเรียน2ปี ให้ความจำเสื่อมหรือไม่ก็หนีจากไปไม่กลับมาทางใครทางมันก็โอเคกับผู้ชายโลเลแบบนี้ เลือกเขาไปแล้วนั่นไม่ใช่ความโลเล ก็โอเคค่ะ สนุกไปอีกแบบ ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้อ่าน :)
จะ จ..จบแล้ว?? อ๋อ โอเค แม้จะง่ายไปไม่สมกับเท่าที่เราหัวร้อนตลอดมาทั้งเรื่องก็เถอะ อ่านแบบรวดเดียว เม้นท์ที สนุกดี ชอบนะ ชอบความหน่วงดราม่าแบบนี้ ชอบมาตลอดแต่ตอนจบนี่แบบ... เอิ่มมมมมมม ยอมง่ายไป๊ ไม่ได้บทเรียนได้เห็นค่าของคนที่รักตัวเองมากเลย ไม่ได้ทำอะไรให้กับที่ตัวเองทำ แค่ปล่อยไปเรียน2ปี ให้ความจำเสื่อมหรือไม่ก็หนีจากไปไม่กลับมาทางใครทางมันก็โอเคกับผู้ชายโลเลแบบนี้ เลือกเขาไปแล้วนั่นไม่ใช่ความโลเล ก็โอเคค่ะ สนุกไปอีกแบบ ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้อ่าน :)
:กอด1: :L2: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1: :L2: :กอด1:
:pig4: