ตอนพิเศษ ครั้งที่ ๓
เราเดินลัดเลาะทุ่งนา ฝรั่งก็สนุกของมันไปครับ ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เด็กๆเห็นผู้ใหญ่ทำอะไรก็อยากทำด้วยทุกอย่าง เจ้าซ่านี่ไปนั่งตักไอ้เป้ช่วยขับรถดำนา มหาก็เล่าเรื่องตอนเด็กๆให้ฟัง สนุกดีครับ
“มึงไม่ร้อนเหรอฝรั่ง”ผมถามหลังจากที่ฝรั่งมันลงจากรถดำนา
“ไม่อ่ะ กูชอบ สนุกดี ถ้าเป็นไปได้กูอยากจะทิ้งธุรกิจพันล้านของกูมาอยู่บ้านนอกแบบมึงนะ”
“โอนมาให้กูดิ กูจะได้รวยๆ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้มหารีบตอบทันทีเลยครับ
“แหม่ ไอ้ที่ออกทีวีทุกวันนี้ตังค์มึงเหลือกินเหลือใช้แล้วนะ เออ แล้วเมื่อไหร่จะหยุดงานดาราของมึงสักที กูเห็นมึงบ่นมาเป็น ๑๐ ปีละ”
“ปีหน้าๆ สัญญาหมดปีหน้า เดี๋ยวกูก็เป็นไทละ มาอยู่บ้านนอกเหมือนไอ้บอมบ์ อยู่แบบเงียบๆ กูชอบบรรยากาศแบบนี้ว่ะ ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมาก”
“มึงอย่าเข้าใจผิดว่ากูไม่ดิ้นรนไอ้มหา กูปลูกข้าวแล้วไหนกูจะหาตลาด อะไรต่างๆนานา”
“คนนั้นมีแฟนยังอ่ะพี่บอมบ์”อีหนูชี้ไปที่ไอ้เป้ ไอ้เป้หล่อเหมือนอามันแหละ ฮ่าๆๆ หน้าตาคงจะโดนใจอีหนู
“ยังมั้ง กูเห็นมันป้วนเปี้ยนแต่กับน้องๆหลานๆ ไม่เห็นจะไปหาจีบสาวที่ไหนเลย”ผมตอบ ไอ้เป้มันโสดครับ มันทำงานของมันไป ตอนเย็นไปดูน้องเตะบอลบ้าง ช่วยทำนู้นทำนี่บ้าง ไม่ค่อยเห็นมันออกไปไหนเลยครับ วนๆเวียนๆอยู่แถวนี้ มันคงยังไม่พร้อมมั้ง ก็ไม่รู้มันเหมือนกัน
“น้า ขอพันนึง น้ำมันจะหมดแล้ว”ไอ้อาร์ตเพื่อนไอ้เป้มันวิ่งมาหาผมรีบแบมือขอตังค์ ผมต้องรีบหยิบให้
“เออ อาร์ต เอาน้ำแดงกับน้ำแข็งมาด้วยนะ”ผมยื่นให้ไปอีก ๒๐๐ มันก็รีบสตาร์ทมอไซด์ไปกับเพื่อนอีกคน
“ผู้ชายบ้านๆนี่บางทีก็ดูน่ากินนะพี่บอมบ์”อีหนูยังเพ้อต่อครับ
“นี่คุณ คุณมากับสามีนะ”ฝรั่งมันทำหน้าเข้ม
“ฮ่าๆๆ ยังไม่ชินอีกอ่ะ ก็แซวเล่นๆ เออ พี่บอมบ์ปลูกข้าวอะไรอ่ะ มันมีพวกมะลิอะไรไม่ใช่เหรอ”
“อืม ตรงนี้ปลูกข้าวหอมมะลิน่ะ โซนนี้ทั้งโซนเลยจะปลูกข้าวหอมมะลิ แต่อีกที่จะปลูกข้าวไรซ์เบอรี่น่ะ อีกที่จะเป็นข้าวเหนียว แต่ข้าวเหนียวปลูกไม่เยอะหรอก ข้าวเหนียวธรรมดาก็ ๕ ไร่ ข้าวเหนียวดำก็ ๕ ไร่”ผมบอกอีหนู จังหวะนี้ไอ้อาร์ตที่ไปซื้อนำมันเมื่อครู่มันก็กลับมาครับ
“เด็กๆมากินน้ำแดงกัน”อีหนูตะโกนเสียงดัง เจ้าธันว์กับเจ้าอาทิตย์รีบวิ่งมาก่อนใครเพื่อนเลยครับ ส่วนอีก ๔ คนที่เหลือภาระติดพัน ยังอยู่บนรถดำนาอยู่ครับ
“พ่อบอมบ์ น้องธันว์ชอบสีเขียว”พอรินน้ำแดงให้เจ้าธันว์ก็ไม่อยากกินซะงั้น
“งั้นเดี๋ยวไปกินที่บ้านแล้วกัน ตอนนี้มีแต่น้ำแดกกับโค้กอ่ะ”
“น้องธันว์อยากทานสีฟ้าด้วย สีม่วง สีเหลือง”
“จะทานให้ครบทุกสีเลยรึไง”ผมโยกหัวไอ้ตัวแสบเบาๆ อาทิตย์นี่เป็นเด็กเงียบๆครับ แต่ซน คนนี้อะไรก็ได้ เรียบร้อยไปทุกอย่าง แต่ถ้าถึงเวลาเขาซนนะ กว่าใครเขาอ่ะ
“ไหนว่าชอบสีเขียว”ไอ้ซันถามลูกชายคนรองสุดท้ายซึ่งกำลังยกแก้วน้ำแดงกินอย่างเอร็ดอร่อย
“ก็พ่อไม่ซื้อให้น้องธันว์ทาน”
“ผิดที่พ่อซะงั้น”
“ใช่ โป้งพ่อ ๑๐ ที”ยิ้มให้พ่อแล้วตัวเองก็หันมาสนใจน้ำแดงต่อ ของหวานๆซ่าๆแบบนี้เด็กชอบครับ ตอนนี้เจ้าตัวป่วนรุ่นใหญ่ก็พากันวิ่งมากินน้ำแดงน้ำโค้ก เหงื่อไหลไคลย้อยเชียวครับ
“กินน้ำแล้วไม่ต้องไปทำอีกนะ นั่งอยู่นี่กับอาหนู”
“ถ้าไม่ทำก็ไม่เสร็จนะพ่อบอมบ์”เจ้าซ่าตอบผม
“พูดเหมือนตัวเองขับรถเป็นอ่ะ”
“ฮ่าๆๆ ก็น้องซ่าพยายามอยู่ไงครับ เนี่ยพี่เป้บอกว่าถ้าฝึกทุกวันเดียวก็เป็น”
“อืม ให้โตกว่านี้ก่อนเถอะ เราตัวกะเปี๊ยกยังคุมรถไม่อยู่หรอก”
“วันหลังก็ใส่สูทมาไถนากับพวกกูนะฝรั่ง”ผมพูดหยอกไอ้ฝรั่งเจิด เสื้อผ้าดีๆของมันตอนนี้เปื้อนด้วยโคลนหลายที่ครับ มันก็ขำ
“เดี๋ยวกูตัดผ้าไหมมาไถนากับมึงเลยบอมบ์ หึหึ”
“กลับบ้านกัน พอแล้ว ให้พวกนี้ทำงานต่อเหอะ”อยู่ตรงนี้เดี๋ยวงานการไม่เดินครับ พวกมันชวนคุยซะเยอะ ต้องเร่งปลูกข้าวให้เสร็จ “หรือจะรับจ้างกูทำนา กูให้พิเศษวันละ ๕๐๐”พูดขำๆ อย่างพวกมันนี่ชั่วโมงเดียวได้เป็นแสนครับ
“เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมาทำ”ไอ้มหาปากไวครับ พอมันเสนอมาผมก็สนองไป พวกเรายกแก๊งกันเดินกลับบ้าน อากาศร้อนดีครับแต่พวกนี้มันหนังหนา อีหนูมันบอกว่าเดินตากแดดแบบนี้ทำให้คิดถึงตอนไปฝึกป่า เรื่องเก่าๆตอนที่เราไปเป็นทหาร เล่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็สนุกทุกครั้งครับ
เด็กๆปั่นจักรยานออกไปเล่นกับเพื่อนๆ ผมกำชับว่าอย่าไปเล่นไกล พวกเขาไปเล่นไกลบ้านแบบนี้ก็มีเป็นห่วงบ้างครับ แต่ชาวบ้านเราคุ้นเคยกัน ฝากเป็นหูเป็นตาให้กันได้
ระหว่างนี้แม่ผมกับแม่ของมหานั่งคุยกันตามประสาคนแก่ครับ ส่วนพ่อของมหาไปดูพืชผักสวนครัวที่สวนหลังบ้านกับพี่น้อย พวกเราตอนนี้ก็นั่งพักผ่อน หมวดบูมนี่เลื้อยกับพื้นแล้วครับ
“ไปนอนบนหองดิบูม มานอนทำไมตรงนี้วะ”
“อือ ขี้เกียจขึ้นไปข้างบน”
“หนู อุ้มผู้หมวดของมึงไปหน่อยดิ”ผมสั่งอีหนู อีหนูก็ทะลึ่งจะไปอุ้มจริงๆ
“โว๊ะ มึงเอาแรงที่ไหนมาอุ้มกูวะ นี่อย่าบอกนะว่ามึงเคยอุ้มแตงผัวมึงอ่ะ”หมวดบูมดิ้นขลุกขลักหลังจากอีหนูอุ้มขึ้นแล้วต้องวางลง
“มึงก็พูดไปนะบูม กูไม่เคยเสียประตูนะเว้ย”ฝรั่งรีบแก่ต่าง
“ใช่ นี่หนูออกกำลังกายนะเนี่ย แบกกระสอบข้าวสารทุกวัน อิอิ เออ ตะกี้อ่ะ หุ่นผู้หมวดโคตรฟินเลย แน่นมาก”
“มึงก็อ่านกินกูได้ตลอดเวลาเนอะ”
“แหม ผู้หมวดก็ ก็ผู้หมวดอ่ะเป็นที่ใฝ่ฝันของหนูนี่นา ตั้งแต่อยู่กองร้อยละ หนูชอบ หนูคันคะเยอ นี่ถ้าจะให้ถามเป็นร้อยรอบหนูก็อยากได้ผู้หมวดสักครั้งนะ ฮ่าๆๆๆ”
“แรดจริงเมียกู เดี๋ยวเอาไปทิ้งสวนสัตว์เปิดเขาเขียวให้ไปอยู่กับแรด ๒ นอ ๓ นอให้รู้เรื่องไปเลย”ฝรั่งส่ายหน้าแล้วต่อว่าเมียมัน ปากพวกมันก็แบบนี้กัดกัน แต่ก็รักกันดี
“เออ พูดถึงสวนสัตว์ กูอนาถตัวเองฉิบหาย”ไอ้มหาพูดขึ้น
“ทำไม ไปแอบแย่งอาหารของสัตว์ตัวไหนกินอ่ะมึง”หมวดเต้ยถามอย่างทันท่วงที
“เปล่า อนาถตัวเอง ตอนไปโชว์ตัวอ่ะ แบบไปที่ห้างไรงี้ ไอ้ห่า กูก็คุยๆไปนะ แล้วจะมีแฟนคลับมายืนล้อม ไอ้ข้างล่างอ่ะไม่เท่าไหร่ มันมองเห็นกันชัด แต่พอมองขึ้นไปชั้น ๒ ชั้น ๓ แบบมันขะเป็นช่องมองขึ้นด้านบนได้อ่ะ แล้วจะมีคนมามุงดู ไอ้เหี้ย เหมือนตอนกูไปมุงดูฮิปโปที่เขาเขียว กูคิดๆแล้วอนาถตัวเอง นี่เขามาดูกูที่เป็นดาราหรือว่ามาดูกูแบบสัตว์โลกน่ารักวะ”
“ฮ่าๆๆ พี่ก็คิดได้เนอะพี่มหา เขาดูพี่ที่พี่เป็นฮิปโปอ่ะแหละ ไม่ได้ดูพี่ที่พี่เป็นดาราหน้าตาดีอะไรหรอก หน้าตาก็งั้นๆ หุ่นก็งั้นๆ”อีหนูขำและประชดประชัน พวกนี้เข้ากันดีจริงครับ กวนตีนกันปา
“แหม่ มึงก็พูดไปนะหนู แล้วแมวตัวไหนที่น้ำลายศอตอนกูแก้ผ้าอาบน้ำวะ”
“มึงแก้ผ้าอาบน้ำเมื่อไหร่”หมวดเต้ยถามเสียงดุ
“ฮ่าๆๆๆ หึงอ่ะดิ โด่ว นี่พูดถึงตอนอยู่องร้อยเหอะพี่”
“เหรอ กูคิดว่าไปแก้ผ้าที่อื่นอีก”
“เออ มันก็มีแก้ทุกที่อ่ะ ไปแสดงตัว ไปเดินแบบ มันก็ต้องแก้”
“กูไม่อยากบ่นเรื่องนี้เลย กูบ่นมาเกือบ ๑๐ ปีละ ถ้าปีหน้ามึงไม่เลิกเป็นดาราบ้อบออะไรของมึง กูเลิกกบมึงแน่ เบื่อว่ะ”
“มึงกูหวงมันเกินไปนะเต้ย”ฝรั่งแหย่
“อ้าว ลองเมียมึงไปเป็นดาราดูดิ”
“โอ๊ย เช่ไปเป็นไม่ได้หรอก เดี๋ยวไปสาวแตกชาวบ้านชาวช่องเขาตามด่าทีหลังว่าแอ๊บแมน มึงจำไม่ได้เหรอ ข่าวเมื่อปีที่แล้ว ที่ดาราคนหนึ่งไปสาวแตกกลางรายการอะไรสักอย่าง เขาขำกันทั้งประเทศ”ฝรั่งขำคิกๆของมันไป
“เชอะ พี่เจิดก็ ถึงหนูจะไม่แมนร้อยเปอร์เซ็นแบบหมวดบูมหมวดเต้ย แต่หนูก็โอเคนะเว้ย”
“หลงตัวเอง”ผมและคนอื่นๆพูดพร้อมกัน อีหนูถึงกับเหวอครับ ฮ่าๆๆๆ
“เฮ้อ เรื่องสาวแตกไม่แตกนี่มันปกติของวงการเว้ย มึงเข้าไปสัมผัสสักระยะสิ แล้วจะรู้ บางคนแอบกินกันเองก็เยอะ บางคนมาเสนอกับกูก็มีนะ แต่กูไม่เอาด้วย มีที่รักคนเดียวกูก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว”
“พูดเหมือนกูไปสร้างภาระให้มึงนะ”
“เออ ก็หนักใจกับมึงไง มึงเล่นมานั่งในหัวใจกูทั้งดวงแบบเนี่ย จะไม่รักได้ไงวะ”ไอ้มหากระโจนไปกอดหมวดเต้ย
“วู้ว ปล่อยเลยสัส ไม่อยู่กับพวกมึงละ”หมวดเต้ยรีบดิ้นแล้วลุกไปที่อื่น
“มึงเขินเหรอไอ้เต้ย”หมวดบูมแซวเพื่อน
“หุบปากเลยมึงไอ้บูม ไม่ต้องมารู้ดี”พี่แกชี้หน้าแล้วเดินออกไป ไอ้มหานี่หน้ายิ้มแป้น อีหนูก็ขำคิกคักกับฝรั่ง ๒ คน
“เราไม่ต้องหยอดแบบไอ้มหา แต่เราก็รู้ว่ารักกัน เนอะบูมเนอะ”หมวดทำปากจู๋กับหมวดบูม
“วู้ว นี่ก็อีกคน จะทำตัวเป็นแฟนดีเด่นไปถึงเมื่อไหร่”หมวดบูมหน้าแดงไปเรียบร้อย แบบนี้แหละครับ นานๆหวานกันทีมันอ่อนไหวเป็นธรรมดา
“พูดงี้เดี๋ยวกูหาเมียเด็กมัธยมเลยมึง ฮ่าๆๆๆ”พูดขู่ไปงั้นแหละครับ
เรานั่งโม้กันพักใหญ่ก็ใกล้ถึงเวลาเย็นแล้ว วันนี้คิดอะไรไม่ออกจึงไปซื้อหมูหมักกับพวกผักและอาหารทะเล เราจะกินหมูกระทะกันครับ ระหว่างที่เราเตรียมของบิวก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพอดี วันนี้บาสมาด้วยครับ คุณหมอไม่มีเวรจึงได้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตา พอบิวกลับมาถึงบ้านยังไม่ทันได้นั่ง เด็กๆก็ปั่นจักรยานมาถึงพอดี เจี๊ยวจ๊าวใหญ่เลยครับ
“แม่บิวววววววววววววววววววววว”เจ้าแสบ เจ้าซ่านี่วิ่งมากอดอย่างรวดเร็ว และตามด้วยชาลี กอดหอมคนละที
“ตัวเหม็นจังเลย ไปเล่นอะไรกันมาคุณชาย”
“เล่นบอลครับ วันนี้พี่แสบเตะเข้าไป ๕ ประตู”
“เก่งมากเลย แล้วซ่าล่ะ”
“น้องซ่าเตะไม่เข้าครับ”เจ้าซ่าตอบ
“แล้วชาลีล่ะ เตะเข้าไหม”
“วันนี้ชาลีเป็นโกลด์อ่ะแม่บิว”
“จ๊ะ เก่งกันทุกคนเลย ไปช่วยแม่ขนของหน่อย วันนี้แม่ซื้อของมาฝากทุกคนด้วย”บิวเปิดท้ายรถมีของฝากหลายถุงเลยครับ แล้วบิวก็ทักกับทุกๆคนในบ้าน จากนั้นจึงเอาของฝากมามอบให้แต่ละคน
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1218047 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก