หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[Yarkrak]

เด็กๆน่ารักกันมาก ย่าสอนลูกสอนหลานให้เป็นคนดีเหลือเกิน

ถ้าทุกคนสอนลูกสอนหลานของตัวเองได้ดีสักครึ่งของแม่บอมบ์

สังคมไทยคงสงบกว่านี้แน่ๆ 5555

รอติดตามชีวิตของน้องชาลีว่าจะเป็นอย่างไรต่อไปครับ

จะได้ไปอยู่กับพ่อค้าข้าวไหม 55555 

รักตัวละครในเรื่องนี้ทุกคนครับ

ขอบคุณน้องเมฆที่เขียนเรื่องดีๆมีสาระให้ได้อ่านครับ

รอตอนต่อไป

[Vanillaเปรี้ยว]

อะไร อะไร อะร๊ายยยยยยอย่ามาเอาชาลีไปจากพ่อบอมบ์ และพี่แฝดนะ

[Solar cell]

ตอนแรกไม่ยอมรับ จะให้เอาเด็กออกกันไม่ใช่
พอเด็กโตขึ้นมาน่ารักจะมาขอเรียกร้องสิทธิ์ พวกเพ่ ไม่ค่อยเห็นแก่ตัวกันเลยเนอะ   
เด็ก ๆ น่ารักมาก รอๆๆ คำตอบพ่อบอมตอนหน้า กดบวกเป็ดค่ะ

[maemix]

ครอบครัวสุขสันต์
แต่มาสะดุดตรงที่ครอบครัวอั๋นมา จะมีมาม่าไหม

[Akikojae]

เป็นตอนพิเศษที่น้ำตาตกในมาก เกลียดมันด้วย ทำไมตอนนั้นไล่เป็นหมูเป็นหมา
ไม่ยอมรับ พอตอนนี้จะมาเอาน้องไป จิตใจทำด้วยอะไร หวังว่าพี่บอมบ์คงไม่ยอมให้ชาลีไปอยู่กับคนเห็นแก่ตัว
ฮือออ อย่าพรากชาลีไปจากแฝดพี่น้าาาา ไม่เอามาม่านะคุณเมฆ 

[shikyu3211]

อย่ามาเอาน้องชาลีไปนะ บิวรีบๆกลับมาเลย ตอนนั้นไอ้อั๋นมันไล่บิวเหมือนหมูเหมือนหมาแถมยังสั่งให้ไปทำแท้งอีก แล้วยิ่งมาเจอตอนโตก็ยังจะให้เอาไปทิ้งด้วย ถึงพ่อกับแม่มันจะดีแต่ก็ไม่มีสิทธิ์เอาไปได้นะ ตามกฏหมายบอมเป็นพ่อนะ

[noy]

ยาวสะใจ แต่มันค้าง

ขอบคุณมากๆค่ะ

[sirikanda28]

บิวกับชาลีคงไม่ยอม
ไปอยู่ด้วยแน่นอนอ่ะ
และบ้านบอมบ์ก็คงไม่
ยอมเหมือนกัน

[Mura_saki]

คงไม่มีอะไรหรอกมั้งพี่บอมบ์ เขาอาจมาเยี่ยมเฉยๆ

คิดถึงทุกคนเลยนะ  อยากให้แสบซ่าเป็นหนุ่มกว่านี้ คงหล่อมากๆ อือื

[Min*Jee]

สงสารบิว ทำแบบนี้ไม่ถูกเลย ผู้ชายเลวแบบนี้อย่าให้เอาน้องชาลีไปนะคะ

[boyslover]

 
มาทิ้งระเบิดไว้แล้วตัดจบ เดะๆๆ 

สรุปพ่อแม่ไอ้อั๋น คือรู้จักกับอมบ์ใช่ไหม อ่านแล้วงงๆนิดหน่อย อะไรเป็นมายังไงละเนี้ยะ

[nuttzier]

     เกๆน่ารักจะตาย   อย่าให้ชาลีไปกับเค้านะ

[patee]

รอลุ้นต่อค่ะ มาเร็วๆนะคะ

[takara]

ไม่นะ อบ่าเอาชาลีไปน๊า

[why yyy]

ขอบคุณ

[GlassesgirL]

เป็นครอบครัวใหญ่และอบอุ่นมากๆ ผู้ใหญ่ก็มีเด็กๆมาพูดมาคุยออดอ้อนให้ไม่เหงา เด็กๆก็มีผู้ใหญ่คอยดูแลสั่งสอนเป็นอย่างดีด้วย เด็กๆทั้งแสบซ่าส์ชาลีก็ฉลาดช่างพูดจริงๆ
แต่พ่อแม่อั๋นมาแค่ดูเจอหน้าหลานพอนะ อย่ามาขอรับไปดูแลเลย ชาลีรักและผูกพันกับครอบครัวบอมบ์มากๆ บอมบ์ก็รักชาลีมากด้วย บิวเองคงไม่ให้ลูก คงให้ได้แค่มาเจอ ต้องรอดูต่อไป

 

[hormonesyj]

ไม่อยากอ่านดราม่าเลย สงสารบิวกับพี่บอมบ์นะ เกลียดฝ่ายพ่อมาก เห็นแก่ตัวสุดๆ ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปด้วยดีน้า

[jum1201]

ค้างแบบกลิ่นต้มยำกัเลยที่เดียว (มโนเอง 555) คาดว่าชาลีน่าจะอยู่กะพ่อบอมช่ายมายยยยยยย

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษจ้า
 

[AMMY★]

อบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง รอตอนต่อไปน่ะค่ะ ไม่อยากให้ชาลีต้องไปอยู่กับพ่อเห็นแก่ตัวเลย ขอให้แฮปปี้ๆนะ

[uknowvry]

ม่ายน๊าาาาา

[nicksrisat]

ค้างตึงอย่างแรง จะมาทำไมตอนนี้

[Sohso]

มาช้าไปไหมค่ะคุณๆ

[AGELA]

ตอนพิเศษ ครั้งที่ ๒

“คือ ผมคิดว่าตอนนี้ผมยังพูดอะไรไม่ได้มากกว่านี้อ่ะครับ ต้องรอบิวมาก่อน”

“อ๋อ อืม งั้นก็ได้ พี่ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ขอแค่ว่าวันนี้ขอให้ได้รู้ว่าความจริงคืออะไร จะได้จัดการให้ถูกต้องเป็นที่น่าพอใจทั้ง ๒ ฝ่าย”

“ค่ะ ดิฉันก็เหมือนกัน ไม่ต้องกลัวว่าพวกเราจะมาสร้างปัญหาอะไรนะคะ คือ ดิฉันเองอยากรับรู้และอยากรับผิดชอบต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นเพราะว่าเราเลี้ยงลูกไม่ดีเอง เรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ขึ้นมา แต่โชคดีนะคะที่หลานได้มาเจอกับคนดีๆแบบบอมบ์ ดูเขาร่าเริงดีนะคะ ช่างพูด ช่างเจรจา เหมือนกับลูกชายของดิฉันตอนเล็กๆไม่มีผิด”ภรรยาคุณชาติตบไปที่ไหล่ไอ้อั๋น

“เอ่อ ยังไงเดี๋ยวต้องรอหนูบิวก่อนเนอะ เดี๋ยวสัก ๖ โมงเขาคงจะกลับถึงบ้านแล้วละครับ ยังไงก็อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ”พี่เบิ้ลเป็นคนเอ่ยชวน

“จ๊ะ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนเนอะ ตามสบายนะจ๊ะ”แม่ผมเอ่ยชวนอีกคน ระหว่างที่รอนี้คุณชาติจึงอยากจะดูเกี่ยวกับเรื่องข้าวที่ผมขายว่าเป็นยังไง ผมจึงถือโอกาสพาไปเยี่ยมชม ในใจก็กังวลว่าเขาจะเอายังไงกันแน่ แล้วผมจะเอายังไง แต่ถ้าถามตอนนี้สิทธิอะไรต่างๆของเจ้าชาลียังเป็นของผม เพราะผมได้จดทะเบียนรับรองบุตร และในใบเกิดของเจ้าชาลีก็มีชื่อผมเป็นพ่อ แต่ผมกลัวว่าเขาจะใช้อำนาจเงินมาเล่นงาน ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ผมคงหมดทางสู้ เพราะถ้าขึ้นโรงขึ้นศาลขึ้นมา ทีมทนายเขาเก่งครับ ระดับนักธุรกิจแบบเขา จะจ้างแบบกระจอกๆไม่ได้ ผมเองถึงจะจบกฎหมายมาไม่รู้จะสู้ไหวหรือเปล่า ได้แต่กังวลใจ


ผมพาคุณชาติมาดูโรงงานเล็กๆ เรียกว่าเป็นวิสาหกิจชุมชน คุณชาติดูสนใจดีครับถามถึงแหล่งทุน ถามถึงรายละเอียดต่างๆ ระหว่างนี้ภรรยาคุณชาติก็จะถามแทรกมาตามประสานักธุรกิจ ส่วนไอ้อั๋นยืนเงียบๆไม่กล้าพูด ไม่กล้ามองงผม ผมไม่รู้ว่าอารมณ์มันแบบไหนกันแน่ แต่ผมพยายามทำใจให้นิ่งเอาไว้ พยายามคิดว่าเราจะรับมือยังไง ถ้าขึ้นศาลจริงๆเราจะต้องทำยังไง

“มึงจะมาเอาลูกคืนไปใช่ไหมอั๋น”ผมแอบกระซิบถามระหว่างที่คุณชาติกับภรรยากำลังสนใจกับผลิตภัณฑ์ของเรา

“เดี๋ยวให้พ่อคุย”มันไม่พูดอะไร ผมจึงแนะนำไปต่อครับ จากนั้นคุณชาติวกมาถามเรื่องโรงเรียน เด็กๆเขาเรียนกันยังไง มีนักเรียนกี่คน มีครูกี่คน พาเขาไปเยี่ยมโรงเรียนได้ไหมอะไรประมาณนี้ แล้วถามถึงอาชีพของชาวบ้านแถวนี้ ความเป็นอยู่ วิถีชีวิต จนใกล้เวลาพวกเราจึงกลับบ้าน ที่บ้านกำลังเตรียมอาหารกันวุ่นเลยครับ มีฟางกับพี่นกมาช่วย

พักใหญ่ครับ บิวขับรถเข้ามาจอดในบ้าน พอเข้าบ้านมาเท่านั้นแหละครับ บิวแทบจะวิ่งขึ้นกลับไปที่รถ

“บิว”ไอ้อั๋นรีบวิ่งไปคว้ามือบิวเอาไว้

“ปล่อย”

“บิว อั๋นขอโทษ”

“ฉันบอกให้ปล่อย”บิวตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะครับ เขาเข้มแข็งมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ ด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบของเขาและการที่เขาได้เข้าวัดทำบุญ หลวงพ่อจะสอนบิวบ่อยๆให้อดทน เข้มแข็ง บิวจึงเป็นผู้หญิงที่แกร่งขึ้น

“บิว อั๋นขอโทษ”

“ปล่อย แล้วไสหัวออกไปไกลๆเลยไป พี่บอมบ์ อ้าว สวัสดีค่ะ”บิวเดินมาหาผมระหว่างนี้ก็เจอกับพ่อและแม่ของไอ้อั๋น ท่าทีดูจะอ่อนลงแต่ผมคิดว่าบิวคงจะเครียดหนักแน่ๆ

“สวัสดีค่ะลูก หนูโตขึ้นเยอะเลยนะ”แม่ของไอ้อั๋นยิ้ม

“คะ ค่ะ”บิวรับคำแบบไม่เต็มปากเต็มคอ

“หนูไปทำธุระก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแม่มีเรื่องจะคุยกับหนู”

“ค่ะ”บิวรับคำก่อนจะไปเปลี่ยนชุด สักพักใหญ่ๆเด็กๆกลับมาจากเล่นฟุตบอลกันครับ พอเจอแม่บิวนี่รุมล้อมกันใหญ่เลย เจื้อยแจ้วจนแม่บิวของเขาฟังไม่ทันว่าอะไรยังไง คุยเก่งมากลูกชาย ผมไล่ให้เด็กๆไปอาบน้ำ เขาไม่ยอมอาบกัน ๓ คนพี่น้องครับ ลากอาบูมของเขาเข้าไปอาบด้วย จนเสร็จเรียบร้อยจึงมาตั้งวงกินข้าว

เรานั่งกับพื้น ไม่มีโต๊ะกินข้าวแบบบ้านในกรุงหรอกครับ วันนี้วงใหญ่ เพราะบ้านไอ้ซันมานั่งกินกับพวกเราด้วย ชาลีเขานั่งข้างแม่บิว อีกข้างจะเป็นไอ้คนใจดำ ถัดจากพ่อที่แท้จริงของเขาก็เป็นคุณชาติครับ ชาลีก็ตักกับข้าวให้คนนั้นทีคนนี้ทีครับ กับแม่เขา เขาจะอ้อนมาก ตักกับข้าวให้แม่ บางทีเขาก็ตักให้กับไอ้อั๋นด้วย มันดูตกใจนะครับ แล้วมันก็น้ำตาไหล ไม่รู้ว่าสำนึกผิดหรือว่าเพราะอะไร

“แม่บิวครับ คุณอาโดนพริกเข้าตามั้ง ดูสิ น้ำตาไหลเลย แม่บิวเอาทิชชูให้ชาลีหน่อย”บิวก็หยิบทิชชูให้แบบจำใจ คือบิวเองอดทนเป็นอย่างมาก ผมว่านะ เพราะตอนนี้อะไรๆมันเกิดขึ้นได้เสมอ

“ขอบใจนะ”ไอ้อั๋นมันหยิบไปเช็ดหน้าแล้วกินอีกไม่กี่คำก่อนมันจะขอตัวออกไปด้านนอก พวกเราก็นั่งกินกันจนอิ่ม หน้าที่ล้างจานวันนี้ก็ผมกับลูกชายครับ ป้าๆเขาทำหน้าที่ทำกับข้าวแล้ว พวกเรามีหน้าที่ล้างครับ

ระหว่างที่ผมวุ่นอยู่ในครัวบิวก็คงจะนั่งคุยอะไรสักอย่างกับพ่อแม่ของไอ้อั๋นแล้ว งานนี้ผู้ใหญ่ฝ่ายเราเองเรียกว่าไม่อยากจะไปไหน ต้อรับรู้ทุกอย่าง ก็นะ เราเลี้ยงเขามาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่รู้ว่าบิวท้อง รู้ว่าเขาจะฆ่าตัวตาย เราก็พยายามฟูมฟักถึงจะไม่ใช่ญาติของพวกเรา แต่ไม่รู้สิ เหมือนกันเป็นความผูกพัน แล้วอีกอย่างผมก็เชื่อที่หลวงพ่อเคยพูดนะว่าชาลีเขาเป็นพี่น้องจริงๆกับเจ้าแฝด พี่ไปไหน น้องตามไปด้วย


“คือจริงๆพวกเราไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร พวกเราต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เลี้ยงลูกไม่ดี เขาไม่แม้แต่จะเปิดปากบอกกับพวกเราสักคำว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเรารู้แค่ว่าเขามีแฟนคบกันตั้งแต่ปี ๑ ดิฉันก็เคยเจอหนูบิวไม่กี่ครั้ง อั๋นเขาไม่ได้พามาแนะนำตัวกับดิฉันเลยสักครั้ง ดิฉันเองก็ถือว่าผิดพลาดเหมือนกันที่ไม่ได้ให้ลูกพาแฟนเขาพามาทำความรู้จัก จริงๆก็คิดว่ารอให้อั๋นเขาพร้อมเขาคงจะพามา แต่สุดท้ายข่าวคราวเงียบไป ดิฉันก็คิดว่า คงตามประสาชายหนุ่มหญิงสาวที่หาจุดลงตัวกันไม่เจอมั้ง เขาจึงเลิกกัน แต่ดิฉันไม่รู้เลยว่าเขาจะเลิกกันเพราะเรื่องแบบนี้ ถ้ารู้ดิฉันก็จะห้าม”

“ขอโทษที่พูดตรงๆนะคะ คุณพูดแบบนี้เพราะอยากได้หลานไปใช่ไหมคะ”พี่พรถามอย่างอัดอั้น

“เรื่องนั้น ถ้าความรู้สึกลึกๆเราก็อยากได้หลานไปดูและเองนะคะ แต่เราคิดมาก่อนแล้วว่ายังไง ถ้าหลานเขามีความสุขกับที่นี่ เราต้องให้เขาอยู่ที่นี่ แต่ว่าอย่างน้อยขอให้เขาได้รู้ว่าคุณปู่คุณย่าของเขาไม่เคยแม้แต่จะคิดทอดทิ้ง ที่เราไม่ได้มาใส่ใจ ไม่ได้มาดูแลตั้งแต่เล็กๆเพราะเราไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น ที่พวกเรามาก็อยากรู้และมาคุยถึงความเป็นไปได้ว่าเราจะจัดการกันยังไง”

“ยังไงบิวก็ไม่ให้ลูกกับใครเด็ดขาดค่ะ ลูกของบิว บิวเลี้ยงมากับมือ แล้วอยู่ๆจะมีคนที่ไม่เคยหันมามองพวกเรา มาชุบมือเปิบ บิวไม่ยอม ต่อให้ขึ้นศาล บิวก็จะต่อสู้ให้ถึงที่สุด”บิวพูดอย่างอัดอั้น

“หนูบิว ที่แม่มาแม่ไม่ได้อยากจะมาแย่งหลานไปจากหนูนะ แม่อยากจะมาขอโทษหนู แม่อยากจะมาแสดงความรับผิดชอบที่แม่ควรจะทำตั้งแต่วันนั้น แม่ไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ อั๋นเขาไม่บอกอะไรแม่เลย แม่ก็เป็นแม่คนเหมือนกับหนูนะ แม่รู้ว่าเรารักลูกยังไง เราเจ็บปวดแค่ไหน ถึงแม่จะไม่เคยต้องเลี้ยงลูกคนเดียวก็ตาม แต่แม่ก็เข้าใจหนูว่าหนูรู้สึกว้าเหว่แค่ไหน แม่ขอโทษแทนลูกชายของแม่ด้วยนะที่ทำกับหนูแบบนี้”

“มันสายไปแล้วค่ะ”

“บิว”ตอนนี้ไอ้อั๋นมันหงอมากๆ ความผิดของมันรุนแรงจริงๆนะครับ ผมเองพยายามจะไม่โกรธด้วยแต่มันอดโกรธไม่ได้ คิดดูว่าทำไมถึงเอาแต่ได้แบบนั้น พอผู้หญิงท้องขึ้นมาตัวเองกลับปัดสวะออกไม่รับผิดชอบ แบบนี้ผมเห็นมาเยอะมากนะในสังคม คนที่ลำบากก็คือผู้หญิง

“บิว พ่อขอโทษหนูด้วยนะ คือพ่อเองไม่ได้จะมาแย่งอะไรหรอก และเรื่องนี้จะไม่ขึ้นโรงขึ้นศาล แต่พ่ออยากให้เรามาตกลงร่วมกัน อย่างน้อยขอให้พ่อได้ทดแทนกับสิ่งที่ลูกชายพ่อทำไป มันอาจจะสายไปแต่ยังดีกว่าเราไม่มาเหลียวแล พ่อพูดจากใจนะ ถ้าพอรู้พ่อคงไม่ให้เรื่องมันเกิดขึ้นหรอก ถ้าพ่อในตอนนั้นอั๋นเขาเดินมาบอกพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อยอมเสียหน้าว่าลูกชายทำผู้หญิงท้องดีกว่า แต่อั๋นเขาไม่บอกพ่อจริงๆ เขาตัดสินใจอะไรเองหมดทุกอย่าง พ่อเองถึงกับต้องเสียผู้ใหญ่ แต่พ่อไม่ห่วงหน้าตาพ่อหรอก ห่วงแต่กับหลานตัวน้อยๆ ไม่รู้คนอื่นเขาจะมองยังไง”

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่บอมบ์ทำหน้าที่พ่อได้สมบูรณ์มากกว่าที่คนเป็นพ่อแท้ๆควรจะทำซะอีก และตอนนี้ลูกของหนูก็เข้าใจว่าพี่บอมบ์เป็นพ่อแท้ๆของเขา หนูไม่อยากให้เขาสับสน”

“แต่หนูไม่อยากบอกเขาเหรอว่าใครเป็นพ่อที่แท้จริงของเขา”แม่ของไอ้อั๋นถาม

“ไม่ค่ะ ต่อให้ไม่มีใคร หนูก็จะไม่บอกว่าพ่อเขาเป็นใคร ตอนที่หนูไปบอกกับเขาว่าท้อง แต่เขากลับบอกหนูว่าให้ไปทำแท้ง เขาควรจะเป็นพ่อคนอยู่อีกเหรอค่ะ แล้วกับอีกคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรแต่กลับบอกให้หนูเก็บลูกเอาไว้แล้วเขาจะรับผิดชอบทุกอย่างในชีวิตหนู เขาจะรับผิดชอบลูกของหนู คนไหนควรเป็นพ่อมากกว่าคะ”

“บิว อั๋นเสียใจจริงๆที่ทำไปแบบนั้น ขอโทษนะ”ไอ้อั๋นถึงกับน้ำตาร่วงแหมะๆ มันคุกเข่าลงต่อหน้าบิว มึงสำนึกจริงๆหรือว่ามึงเล่นละครเพราะพ่อแม่บังคับวะไอ้อั๋น เจอมึงทีไรมึงแดกดันบิวกับลูกตลอด

“ไม่ต้องร้องหรอกอั๋น แกมันเลวจริงๆอย่างที่หนูบิวว่านั่นแหละ แกมาร้องไห้ตอนนี้มันช่วยอะไรได้ไหม ทำไมวะ กับแค่การบอกว่าตัวเองทำพลาดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ทำไมแกไม่เคยคิดจะบอกพ่อ”

“พ่อ”

“เฮ้อ ผมเลวจริงๆ ผมเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่อง พ่อขอโทษนะหนูบิว”คุณชาติตำหนิตัวเอง จากนั้นเราคุยกันต่อครับ ถามเรื่องราวของชาลีทั้งหมดว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไงกันแน่ ผมมองหน้าบิวว่าจะเล่าหรือไม่เล่าดี บิวก็พยักหน้า ผมจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังว่ามันเป็นยังไง และจะถามไอ้อั๋นเสมอว่ามันทำแบบนั้นจริงๆไหม ไอ้อั๋นพยักหน้ายอมรับผิดทุกครั้ง มันไม่มีข้อโต้แย้งอะไร แล้วเรื่องของบิวที่โดนน้าของเขาโกงที่ดินจนถูกไล่ออกจากบ้าน พอแม่ไอ้อั๋นได้ฟังแล้วร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรครับ สงสารบิว

“อืม ยังไงเดี๋ยวเรื่องนี้พ่อจะจัดการให้หนูนะ สิทธิของหนูที่หนูควรจะได้ พ่อจะจัดการให้ทุกอย่าง ส่วนเรื่องลูก พ่อจะขอรับผิดชอบเขาด้วยการส่งเสียเลี้ยงดู แต่พ่อไม่พาหลานไปเลี้ยงเองหรอก ดูเขามีความผูกพันกับที่นี่มาก แต่พ่ออยากจะช่วย ยังไงเขาก็คือหลานของพ่อ เดี๋ยวพ่อจะจัดการทุกอย่างนะ ส่วนเรื่องของหนูกับน้องๆ พ่อจะเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วเรื่องระหว่างหนูกับอั๋น แล้วแต่หนูจะตัดสินใจยังไงนะ พ่อมาเพราะพ่ออยากเจอหลานจริงๆ”

“บิว อั๋นขอโทษนะ”

“อั๋น อะไรๆมันย้อนกลับไม่ได้แล้วนะ อย่ามาพูดพร่ำเพรื่อดีกว่า แล้วเรื่องเลี้ยงดู บิวไม่ขอรับนะคะ บิวเลี้ยงของบิวได้”

“บิว พ่อขอเถอะนะ ให้พวกเราได้ชดเชย พ่อขอแค่นี้”คุณชาติขอร้อง บิวก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ ผมเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จริงๆไม่มีคุณชาติผมเลี้ยงลูกผมได้สบายๆเลยนะครับ แต่เรื่องนี้ผมอยากให้บิวตัดสินใจให้ดีๆ ผมไม่เห็นแก่เงินหรอกแต่ผมเห็นแก่ความสุขของลูก สักวันผมก็ต้องบอกลูกทุกคนแหละว่าเรื่องมันเป็นยังไง ผมไม่คิดจะปิดบังลูกไปตลอดอยู่แล้ว

“พี่ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”ไอ้อั๋นหันมาทางผม ผมจึงพยักหน้า ให้บิวคุยกับพ่อแม่ของไอ้อั๋น ส่วนผมกับมันออกมาคุยข้างนอก

[AGELA]

“มีอะไร”

“พี่ผมควรจะทำยังไงดี”

“ไม่ต้องทำอะไรหรอก ให้เด็กอยู่ที่นี่แหละ เขามีพี่น้องของเขาอยู่ที่นี่”

“แต่เขาเป็นลูกผม”

“ลูกมึง แล้วมึงเคยคิดจะรับผิดชอบไหมล่ะ เจอหน้าทีไรผมมึงก็กวนตีนใส่บิวทุกครั้ง นี่ลูกของบิวไม่ได้อยากได้สมบัติอะไรของมึงนะ พ่อแม่มึงมาเสนอถึงบ้าน อย่าคิดว่าลูกบิวจะไปแย่งอะไรของมึงแล้วกัน”

“พี่ ผมไม่คิดแบบนั้นจริงๆ พี่รู้ไหมผมรักบิวมากแค่ไหน”

“เหอะ ใครๆก็พูดได้เวลาอยากได้อะไร มึงมาพูดตอนนี้แล้วมันช่วยอะไรได้ ตอนนั้นที่มึงควรจะพูดทำไมมึงไม่พูด พูดตอนนี้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ”

“ผมรักบิวจริงๆนะ ที่ผมทำแบบนั้นเพราะผมกลัวครอบครัวจะเสียชื่อเสียง ผมไม่ได้บอกพ่อแม่ผม ผมผิดจริงๆอย่างที่บิวว่า ผมยอมรับผิดทุกอย่าง แต่ที่ผมทำไปเพราะผมรัก”

“ไม่ใช่ว่ะ มึงเห็นแก่ตัวมากกว่า ถ้ามึงไม่เห็นแก่ตัว มึงไม่คิดเหรอว่าบิวเขาลำบากแค่ไหน ไหนมึงจะไปปลุกปั่นน้าของบิวจนบิวแทบจะสิ้นไร้ไม้ตอก บิวไม่เหลืออะไรจริงๆ มึงคิดดูมึงทำลงไปได้ยังไง แล้ววันนี้มึงมาบอกว่ามึงรักบิว มันก็แค่คำพูดของคนอยากได้ของ พอมึงได้ไปแล้วมันจะเป็นยังไงล่ะ กูไม่รู้นะว่ามึงจะบิวจะยังไงต่อไป แต่กูไม่อยากให้บิวให้อภัยมึงจริงๆ ความเลวของมึงมันหนักหนาสาหัส มึงทำกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ลงคอ แต่พอวันนี้มึงกลับอยากแสดงความรับผิดชอบ”

“พี่ ผมขอโทษจริงๆ ผมพูดจากใจผมเลยนะ บิวผมก็รัก ครอบครัวผมก็รัก พ่อแม่ผมท่านมีชื่อเสียง ถ้าเกิดมามีชื่อเสียเพราะเรื่องของผม ผมคงได้อายเขาทั้งประเทศ ผมจำใจต้องทิ้งบิว ผมจำใจต้องพูดแบบนั้น แต่ผมก็รักบิวมาก ทุกวันนี้ผมก็ยังรักบิว ผมโกรธทุกครั้ง ผมหวงทุกครั้งที่เห็นบิวเดินกับพี่ กับลูกผมก็รัก แต่ผมก็กลัวว่าพ่อแม่ผมถ้าท่านรู้เรื่องนี้ท่านจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผมยอมทำลายผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความจำใจ เพื่อรักษาหน้าพ่อแม่เอาไว้”

“เฮ้อ กูปวดหัวว่ะ มึงจะรักก็เรื่องของมึงเถอะ แต่กูไม่ยอมให้ใครพรากลูกไปจากกูหรอก กูเลี้ยงของกูมาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยว กูทำทุกอย่าง กูรักเป็นลูกแท้ๆของกู แฝดเขาได้อะไร ชาลีเขาต้องได้ทุกอย่าง กูไม่เลือกปฏิบัติกับลูก กับบิวกูก็รักแบบน้องสาว มึงมาทำแบบนี้กูก็เสียใจเหมือนกัน”

“ผมสำนึกผิดแล้วพี่ ผมยอมรับทุกอย่าง”

“ถามจริงถ้าพ่อแม่มึงไม่เค้นมึงขนาดนี้ มึงจะยอมรับไหม มึงจะยอมเล่าไหม”

“.....”มันเงียบครับ

“เห็นไหม มึงไม่คิดแม้แต่จะรับผิดชอบ มึงคงคิดว่าปล่อยเลยตามเลย ใครจะอะไรก็ช่างมัน มึงกลับไปคิดทบทวนทุกอย่างนะอั๋น มึงคิดให้ดีๆแล้วมึงใส่ใจคนที่มึงรักให้มากๆด้วย พ่อแม่มึงกูว่ามึงก็ไม่เคยคุยกับท่าน มึงกลับไปคุยให้มากๆนะ คุณชาติเป็นยังไงกูในฐานะคนระดับนี้ กูไม่รู้หรอก แต่ดูท่าทีคุณชาติเขามีความเป็นลูกผู้ชาย ให้มึงกลับไปทบทวนให้มากๆ ไปขอโทษพ่อแม่มึงให้มากๆ”

“ครับ”

เราคุยอะไรกันนิดหน่อยคุณชาติจึงขอตัวกลับไปพักที่โรงแรมตัวเมือง พวกเราก็มานั่งคุยกันตามประสาผู้ใหญ่ ตอนนี้ลูกๆผมกำลังสนุกอยู่กับหมวดบูมครับ พรุ่งนี้วันเสาร์ เออ พรุ่งนี้วันพระด้วยนี่นา

“ใจเย็นๆนะบิว อย่าคิด พี่ไม่ยอมให้ใครเอาไอ้ตัวเล็กไปหรอก เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปวัดกันนะ พรุ่งนี้วันพระ”

“ค่ะ”

จากนั้นพวกเรามารวมตัวกันสวดมนต์ในห้องพระ ถึงจะมีเรื่องวุ่นวายแค่ไหนแม่ผมบอกกับพวกผมเสมอว่า ใจเราอย่าทิ้งพระ อย่าทิ้งความดี สวดมนต์เสร็จแล้วจึงไปเล่านิทานให้ลูกๆฟัง จากนั้นผมก็เข้ามาในห้องบิว ไปนั่งคุยครู่หนึ่งปลอบใจ ไหนจะเหนื่อยจากงาน แล้วต้องมาเหนื่อยกับเรื่องนี้อีก คุยกับบิวจบผมก็มานั่งคุยกับหมวดบูม พี่แกสงสารเด็กๆครับ


สำหรับเรื่องไอ้อั๋นผมก็ไม่รู้จะยังไง ไม่รู้ว่าสำนึกจริง หรือว่าพูดหลอกลวงผมกันแน่ แต่ที่มันทำลงไปมันเองก็คงลำบากใจเหมือนกัน คือคุณชาติก็ไม่ได้เป็นตาสีตาสากระจอก คุณชาติเป็นนักธุรกิจใหญ่โต หน้าตาเขาในวงการใครๆย่อมจะรู้จัก การที่ไอ้อั๋นทำแบบนั้นลงไปมันต้องลำบากใจเหมือนกัน ไหนจะเมีย ไหนจะครอบครัว มันเลือกครอบครัวจนต้องทิ้งเมีย เออ ถ้าผู้ใหญ่บังคับผมว่าไปอย่าง แต่นี่มันคิดเองเออเอง ไม่บอกผู้ใหญ่สักคำว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วที่สำคัญมันไปพูดอะไรกับน้าของบิวก็ไม่รู้ จนเกิดเรื่องเลยเถิด เฮ้อ ปวดหัวครับ ผมไม่เข้าข้างใครหรอก เข้าข้างตัวเองนี่แหละ ลูกผมเล้ยงมาทั้งคนจนโตแล้ว จะมาแย่งจากผมไป ผมไม่ยอมหรอก



ตื่นเช้าพวกเราเตรียมของจะไปวัดกัน พ่อแม่ไอ้อั๋นมาอีกรอบตามที่ได้บอกกับผมไว้เมื่อคืนวาน พวกเขาจะมาขอโทษอย่างเป็นทางการ มีดอกไม้ธูปเทียนแพมาด้วย มาถึงบ้าน ทั้ง ๓ คนก็ขอขมากับแม่ผม กับพี่ๆของผมครับ พวกเราจึงชวนไปวัดด้วย ถ้ายังไงจะมาขอโทษพวกเราก็ต้องไปขอขมาหลวงพ่อด้วย เพราะหลวงพ่อก็เปรียบเหมือนพ่อของพวกเราแหละครับ

เรายังไม่ได้กินข้าวเช้าอะไรเลยก็รีบไปที่วัดกันครับ วันนี้วันพระแม่ผม พี่ชาย พี่สะใภ้ รวมทั้ง ๓ ลิงจะแต่งชุดขาว ส่วนผมเสื้อขาวกางเกงสแล็คปกติครับ ไปถึงเราก็จัดการถ่ายอาหารใส่หม้อ ในศาลาจะมีแม่ชีคอยจัดการเรื่องอาหารถวายพระ จากนั้นเรานั่งรอครูหนึ่ง รอหลวงพ่อมาครับ หลวงพ่อท่านก็ยังเดินได้ปกติไม่ต้องใช้ไม้เท้า พอหลวงพ่อมาถึงพวกเราก็ก้มกราบ หลวงพ่อเดินทักทายชาวบ้านแล้วมาถึงวงเราจนได้

“หลวงตาวันนี้น้องซ่าจะนอนที่วัดกับหลวงตาด้วย”

“ดีๆลูก แล้วเมื่อคืนได้สวดมนต์กันไหม”

“สวดครับ แต่ไม่ได้นั่งสมาธิ มันดึกน้องแสบก็ง่วงนอน”

“ฮ่าๆๆ เอานะ ทำวันละเล็กๆน้อยๆก็ดีแล้วลูก แต่อย่าทิ้งนะ คนสวดมนต์แล้วจะเรียนเก่งๆ ความจำจะดี เรียนอะไรก็จำได้ เออ หมดเคราะห์หมดโศกซะทีนะลูกเอ๊ย ค่อยพูดค่อยจากันนะ ทำอะไรก็คิดดีๆ”

“หลวงตา คืนนี้หลวงตาจะเล่านิทานให้ชาลีฟังไหมครับ”เจ้าชาลียืนเข่ากอดขาหลวงตา

“ฟังเรื่องอะไรอีกล่ะ หลวงตาเล่าไปหลายเรื่องแล้วนี่ ไม่คิดจะเล่าให้หลวงตาฟังบ้างเหรอ หือ”หลวงพ่อลูบหัวเด็กๆ

“ก็ ก็ ชาลีอยากฟังหลวงตาเล่า ให้หลวงตาเล่าเรื่องพญานาคให้ฟัง ชาลีอยากฟัง ๑๐ เรื่อง”

“เอ้า ฟังเยอะขนาดนั้นเชียวเหรอ หลวงตาจะเล่าไหวไหมล่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ใครนั่งสมาธิได้ดี หลวงตาจะพาไปดูของดี อ่ะ ถึงเวลาแล้ว เดี๋ยวไหว้พระกันนะลูกนะ ไอ้เสือหยิบไมค์ให้พ่อหน่อยซิ”พี่เบิ้ลรีบไปหยิบไมค์ให้หลวงพ่อ “เอ้า ลูกๆหลานๆมานั่งข้างหน้านี่มา มาสวดมนต์ให้หลวงตาฟังให้ชื่นใจหน่อย มา ขยับเข้ามาลูก”เด็กๆที่มาวัดบ่อยๆ ทยอยลุกมานั่งเป็นแถวด้านหน้าใกล้กับอาสน์สงฆ์ ส่วนบางคนที่ยังเป็นเด็กน้อยจะนั่งตักแม่ จากนั้นก็ทำพิธีไหว้พระ และอะไรต่างๆ จนถึงเวลาถวายภัตตาหารเช้า เด็กบ้าง ผู้ใหญ่บ้างช่วยกันถวาย พวกเราก็นั่งนิ่งๆรอพระฉันเช้าเสร็จ หลวงพ่อสอนโยมนิดหน่อยแล้วให้ญาติโยมกินข้าว ระหว่างนี้ผมจึงให้คุณชาติ ภรรยา และไอ้อั๋นไปขอขมาลวงพ่อ แล้วบอกเล่าเรื่องราว

“เอ้อ มาก็ดีแล้วลูก สำนึกผิดได้ก็ดีแล้ว พ่อไม่โกรธไม่ว่าอะไรนะ พ่ออโหสิให้ เด็กๆทั้งหมดที่ก็ลูกหลานพ่อทั้งหมดนะ อยากให้เขาเป็นเด็กดี เขาอยู่กับไอ้เสือน้อยก็ดีแล้วละ เขาพ่อลูกกันนะ พี่น้องเขาก็อยู่นี่ ให้เขาอยู่ที่นี่แหละ แล้วเอ็งก็ค่อยมาเยี่ยม และอย่าทิ้งเขาเหมือนที่เอ็งเคยทำนะลูก มันจะเป็นเวรเป็นกรรมกันไปไม่สิ้นสุด เออ ไอ้เสือ เอ็งเอาเงินเข้าบัญชีให้พ่อรึยังวะ มันได้กี่สตางค์แล้วหว่า”

“ยังเลยครับพ่อ แล้วหลวงพี่หนุ่มท่านนับไว้รึยังครับ”

“เอ พ่อก็ไม่รู้นะ ไปดูซิว่ามันพอรึยัง จะได้ลงมือลงแรงกันเสียที”

“หลวงพ่อจะสร้างอะไรเหรอครับ”คุณชาติถาม

“สร้างอาคารเรียนหลังใหม่ให้โรงเรียน เด็กๆเยอะขึ้นทุกปี พ่อก็ไม่อยากให้ไปเรียนที่ไหนไกลๆ มันลำบาก ถ้ารอเงินหลวง พ่อก็คิดว่าไม่ทัน พอดีไอ้เสือน้อยเขาอยากสร้างบุญสร้างกุศลของเขา จริงๆมันก็น่าจะพอแล้วละ เงินเขาให้พ่อมา เท่าไหร่วะไอ้เสือน้อย ๒๐ ล้านหรืออะไรนี่แหละ มันก็พอได้หลังหนึ่งอยู่นะ แต่พ่ออยากให้ชาวบ้านเขาช่วยกัน พ่อเลยตั้งตู้บอกชาวบ้านให้ช่วยกัน ยังไงมันก็ได้กับลูกกับหลานเราเนอะ นี่เขาก็ช่วยมาเยอะ พ่อเลยจะให้ไอ้เสือน้อยเอาเข้าบัญชีน่ะ จะสร้างสิ้นปีนี้แหละ ช่วงนี้เข้าหน้าฝน คงสร้างไม่ได้”

“อ๋อครับ ถ้างั้นผมก็จะขอลงขันร่วมอีกแรงนะครับ บอมบ์เดี๋ยวพี่ช่วยด้วยนะ”คุณชาติบอกกับผม คือเรื่องอาคารเรียนผมกับพี่ชายกับพวกผู้ใหญ่บ้านช่วยๆกันคิด พวกผมรวบรวมได้ ๒๐ ล้านเป็นเงินเริ่มต้น คนอื่นๆอีกตามความสามารถแล้วหลวงพ่อก็ถามท่านก็แนะนำว่าเรื่องนี้ต้องให้ชาวบ้านเขามีส่วนร่วมด้วยทุกคน ยังไงก็โรงเรียนในหมู่บ้านเรา สร้างให้ลูกหลานเรา ช่วยกันเท่าไหร่ไม่มีจำกัด ขอให้ได้ช่วย ผมคิดว่าสิ้นปีนี้น่าจะพอดีได้ฤกษ์สร้างอาคาร ในวัดนี่หลวงพ่อไม่ค่อยเน้นสร้างเท่าไหร่ หลวงพ่อชอบสร้างโรงเรียน โรงพยาบาลครับ สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆให้ชาวบ้านทั้งในอำเภอและทั้งจังหวัดก็มีหลายที่

“เรื่องนี้ก็พอดีเลยเนอะ พวกเราคิดกันเมื่อคืนถึงการศึกษาของหลาน เราเอาเขาไปเลี้ยง เอาเขาไปเรียนที่ดีๆไม่ได้ ก็ทำที่นี่ให้ดีๆเลยนะคุณ เดี๋ยวยังไงถ้าขาดเหลืออะไรบอกพี่ได้ทุกอย่างนะบอมบ์ ยังไงวันนี้ขอรบกวนให้บอมบ์พาพี่ไปดูโรงเรียนหน่อยนะ”ภรรยาคุณชาติพูด

“อือ ดีแล้วลูก ได้คนมาสนับสนุนพ่อก็ดีใจนะ มาช่วยกันสร้างคน ได้ครูดี ได้โรงเรียนดีๆ เด็กๆเขาจะดีไปด้วย สร้างอะไรก็ไม่สู้สร้างคนนะลูก พ่อก็อยากให้ทุกคนได้ดิบได้ดีมีศีลมีธรรม เอ้า ตามสบายนะ พ่อไปพักก่อนละ”ผมก็เดินไปส่งหลวงพ่อที่กุฏิ


แล้วมากินข้าวมื้อเช้ากัน เรากินข้าวที่วัดเสร็จเรียบร้อย พาคุณชาติเดินชมวัด ส่วนใหญ่เป็นป่าครับ แต่สิ่งก่อสร้างสวยๆก็มีนะครับ จะมีโบสถ์ ศาลา กุฏิพระ ที่พักสำหรับผู้มาปฏิบัติธรรม กุฏิแม่ชี ชมวัดเสร็จแล้ว ก็พาคุณชาติเดินออกจากไปเลยไปนิดหน่อยจะเป็นโรงเรียน ไอ้อั๋นมันหยิบมือถือมาถ่ายรูปเอาไว้ทุกช๊อต คุณชาติก็ถามถึงคณะครูว่าใครสอนอะไรบ้าง มีความขาดแคลนตรงไหนอะไรยังไง จริงๆเรื่องโรงเรียนพวกผมกับชาวบ้านก็หาทุนมาสนับสนุนทุกปีครับ ฟางเองพี่ชูพี่อินก็ไม่อยากให้หลานเขาน้อยหน้า ไหนๆหลานไม่ได้เรียนในกรุงเทพก็ต้องหาครูมาสอนให้หลานที่นี่ พอผมเล่าไปคุณชาติก็ร้องอ๋อ เพราะรู้จักกันกับพี่ชูพี่อิน คุณชาติจึงเสนอจะช่วยพวกเราอีกแรง บอกว่าจะหาครูมาช่วยสอน จะสร้างห้องสองภาษา สามภาษาอะไรของเขาไปนั่น และจะให้เงินสร้างอาคารเรียน ผมก็โอเคครับ ดีใจ เขาให้ก็ดีครับ เพราะนอกจากลูกผม หลานเขาจะได้รับประโยชน์แล้ว ลูกหลานชาวบ้านก็จะได้รับประโยชน์ไปด้วย

ไอ้อั๋นเองมันมีความคิดที่ดีนะครับ นี่ถ้าไม่นับเรื่องเลวๆของมันที่ทำกับบิว ไอ้อั๋นนับว่าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจแบบก้าวกระโดด คุณคิดดูว่าคนหนุ่มอายุน่าจะ ๒๘ หรือ ๒๙ แบบมัน แปบเดียวมันขึ้นเป็นฝ่ายบริหารซะแล้ว ไอ้นี่มันรับผิดชอบด้านอสังหาริมทรัพย์ในบริษัทพ่อมัน ความรู้จึงแน่น มันบอกว่าเดี๋ยวจะมาจัดการให้ทุกอย่าง มันบอกจะมาคุมงานเองด้วย มันขอทำเพื่อลูก เออ ถ้ามึงคิดได้แบบนี้ตั้งแต่ตอนนั้น มันคงไม่มีเรื่องวุ่นวายแบบนี้หรอก

คุณชาติขออยู่คุยกับผมอีกทั้งวัน จริงๆคุยกับพี่ๆผมด้วย แล้ววกไปเรื่องขายข้าวที่พวกผมทำอยู่ เรื่องราวต่างๆ งานนี้คุณชาติจึงมาดีนะครับในสายตาของผม ทั้ง ๓ คนก็ตกลงกับผมว่า จะให้ชาลีอยู่กับผม แต่เขาอยากให้ชาลีรู้ว่าพ่อแม่เขาที่แท้จริงเป็นยังไง แต่ยังไม่ต้องรีบบอกก็ได้ ให้โตกว่านี้ ส่วนเรื่องบิวกับอั๋นจะเป็นยังไง ขอให้บิวเป็นฝ่ายตัดสินใจ และคุณชาติจะขออนุญาตมาเยี่ยมหลานคนแรกของเขาบ่อยๆ ขอให้เขาได้สนับสนุนหลานเขาทุกอย่าง ถ้าเป็นไปได้ ตอนที่ชาลีโตแล้ว เขาอยากให้ใช้นามสกุลของคุณชาติ เฮ้อ คิดหนักเหมือนกัน กูก็รักลูกของกูนะ แต่คุณชาติบอกว่าให้รอโตกว่านี้ก่อนแล้วค่อยมาตกลงว่าจะทำยังไง เขาจะไม่บังคับหลานเขา ถ้าหลานเขาอยากทำอะไรเขาจะสนับสนุนเต็มที่ สนับสนุนทุกอย่าง ทรัพย์สินที่เขามีอยู่ตอนนี้เขาจะยกให้ครึ่งหนึ่งทันที และจะมอบเงินจำนวนหนึ่งให้กับเจ้าแสบเจ้าซ่า เออ ไอ้แฝด เงินที่เขามอบให้นี่เท่ากับเงินพ่อที่มีอยู่ตอนนี้เลยว่ะ เออเนอะ ไอ้ตัวเล็ก นี่เอ็งยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เอ็งรวยกว่าพ่อซะแล้ว ผมเองก็ขอบคุณเขาครับ ผมต้องทำหน้าที่ของความเป็นพ่อต่อไป พาเขาไปสู่ความสำเร็จในชีวิต

วันที่คุณชาติเดินทางกลับ ไอ้อั๋นมันขอกอดลูก น้ำหูน้ำตามันไหล บิวก็เบะปาก ผมก็นะ ไอ้ห่า ถ้ามึงน้ำตาไหลในวันนี้ของ ๗ ปีที่แล้ว มึงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้หรอก ป่านนี้ลูกมึงเป็นเข่งแล้ว แต่โชคชะตาคนเรามันไม่เหมือนกันหรอกครับ คนเรามีตุ้นทุนมาไม่เหมือนกันเนอะ

คุณชาติกลับไปได้เป็นสัปดาห์แล้ว บิวก็ไปทำงานของเขาตามปกติ เขาทำในกรุงเทพนะครับ เสาร์อาทิตย์ก็จะมาเยี่ยมลูก การเดินทางช่วงนี้สะดวกมีเรื่องบิน แปบเดียวไม่ต้องเสียเวลา เขาไปทำงานกันหมดแล้ว ผมก็ต้องทำนาครับ ช่วงนี้ไถดะ ไถแปร ไถคราดอะไรเรียบร้อยแล้ว วนนี้วันเสาร์ ลูกชายผมตื่นแต่เช้าตามปกติ ใส่บาตรเสร็จแล้วมานั่งกินข้าวด้วยกัน

“พี่ต้อม รอน้องแสบทานข้าวเสร็จก่อน น้องแสบจะไปด้วย”ไอ้ต้อมหลานผมมันมาขับรถดำนาเตรียมจะดำนา เด็กๆเห็นดังนั้นจึงต้องรีบห้ามก่อน

“พ่อบอมบ์ ปีนี้พ่อจะให้ชาลีทำนาตรงไหนครับ”

“อยากทำตรงไหนล่ะ ไปจองกันรึยัง”

“ยังครับ”

“รีบกินลูก มัวแต่คุย”พี่น้อยพูด พวกเราจึงรีบจัดการกินข้าวกินปลาให้เรียบร้อย เด็กๆวิ่งเข้าไปหยิบชุดทำนา มีหมวก เสื้อผ้า และรองเท้าบู๊ทที่ใส่เอาไว้ลุยโคลน พอแต่งชุดเต็มยศแล้วก็ขึ้นไปกับรถดำนาที่ไอ้ต้อมเป็นคนขับ อีกคันนี่ไอ้เป้ กับไอ้อาร์ตเพื่อนไอ้เป้มันขับไปก่อนแล้วนะครับ

ผมขับมอไซด์ตามหลังไปไปถึงก็มีคนงาน เป็นชาวบ้านวัยรุ่นในหมู่บ้านผมนี่แหละครับ เตรียมกล้าเตรียมอะไรเรียบร้อยแล้ว นั่งพักสักหน่อยก็เริ่มดำนา ชาลีเขาจองที่นา ๓ แปลงครับ เจ้าแสบเจ้าซ่าก็คนละ ๓ เหมือนกัน ปีนี้เขาขอทำเยอะกว่าปีที่แล้ว พอถึงแปลงนาของเขา เขาก็ขึ้นรถดำนาด้วย ไปยืนเกาะครับไม่ได้ช่วยอะไรหรอก คนใส่กล้าก็เป็นรุ่นพี่ คนขับก็เป็นไอ้ต้อม เจ้าของนาก็ยืนเกาะแล้วคอยดู ผมไม่ให้ลูกไปยืนเกาะรถนาน ให้เขามานั่งพัก มานั่งเล่น จริงๆนี่ เจ้าตะวัน เจ้าอาทิตย์ เจ้าธันว์ ก็มาร่วมวงด้วยนะ มาเล่นกับพี่ๆเขาอ่ะ

“จะเดินตามพ่อทำไม มันร้อน ไปเล่นใต้ร่มมะม่วงเลยไป”

“ก็ตะวันอยากช่วยพ่อบอมบ์ทำนา”เจ้าตะวันทำเสียงอ้อนๆ

“ก็ช่วยแล้วไม่ใช่เหรอ ไปนั่งเล่นก่อน มันร้อน เดี๋ยวตอนเย็นพ่อจะพาเดินดู เจ้าใจไหม”

“ครับ”รับคำแล้ววิ่งดุ๊กๆไปนั่งเล่นที่เดิม ผมก็เดินฝ่าแดดดูนาของผมไปครับ มีเครื่องจักรอะไรๆก็เร็ว แต่ก่อนนะครับจะดำนากับมือ พอหลังๆนี่จะเริ่มขี้เกียจดำกันเพราะจ้างแพง ก็หันมาเป็นนาหว่าน แล้วตอนนี้ทุกคนก็หันมาเป็นนาดำเพราะมีเครื่องจักร รถดำนานี่ก็มีของผมเจ้าหนึ่ง กับของคนอื่นอีกเจ้าหนึ่ง ช่วยกับรับจ้าง ผมก็สอนพวกวัยรุ่นที่ว่างๆให้มันมาขับรถ มาช่วยไถช่วยหวาน นี่ไอ้ต้อมกับไอ้เป้มันทำนากับผมมา ๔ ปี มีทองเส้นเบ้อเริ่มใส่ จริงๆทำการเกษตร ถ้าทำแบบมืออาชีพนี่รวยนะ ถึงมันจะเหนื่อยแต่มันไม่ได้เหนื่อยทุกวัน มันจะมีช่วงที่เราเหนื่อย ๑ เดือน คือช่วงไถ ช่วงดำนี่แหละครับ พอดำนาเสร็จแล้ว จะได้พัก เราก็ไปดูแล ไม่ต้องดูทุกวันหรอกครับ มีช่วงของมันอยู่ว่าช่วงนี้ควรจะทำยังไง ช่วงที่ว่าเราได้พักทั้งวัน แต่ผมก็หาอะไรทำเรื่อยๆ เล็กๆน้อยๆ แล้วจะมาเหนื่อยอีกครั้งคือช่วยเก็บเกี่ยว

เออ พูดๆไปก็เหนื่อยทุกวันนะ เพราะไหนจะเรื่องขายข้าวอะไรอีก แต่ทีมผมนี่มืออาชีพ มีผม ฟาง ไอ้ซัน พี่เบิ้ล พี่น้อย พี่นิด ไอ้ต้อมกับไอ้เป้นี่ชาวนาปริญญานะครับ ผมบังคับให้มันเรียนเองแหละ ผมบอกกับมันถ้าอยากทำงานกับอา ต้องจบปริญญา ใหม่ๆมันก็โวย พอมันรู้ว่าต้องเรียนไปทำไมเท่านั้นแหละ มันฮึด นี่ก็เพิ่งจะจบ รับปริญญาปีหน้า ส่วนคนอื่นๆเหมือนกัน ถ้ามันไม่จบอะไรมา ผมจะไล่ให้ไปเรียนกศน. ให้มันจบแล้วไล่ให้เรียนป.ตรีต่อ เข็นพวกมันจนได้ ตอนนี้มีเรียนปริญญาตรีอยู่ ๕ คน กศน.อีก ๘ คน เอามาชุบพวกมันใหม่ พวกมันก็มีโวยๆบ้าง ชาวบ้านนี่ชอบถาม มันโง่อยู่แล้ว ยังจะให้มันเรียนอีก จริงพวกมันไม่โง่หรอกครับ เก่งจะตาย แต่มันขี้เกียจ ขยันไม่ถูกที่ มันเลยโดนไล่ออกบ้าง ไม่จบบ้าง ไม่มีเงินเรียนบ้าง พอให้พวกมันเรียนแบบเอาจริงเอาจังมันก็ทำได้นะ ยิ่งไอ้พวกไม่จบมัธยมนะ ผมจับมาสอนรายตัวเลย ไล่ให้บวกเลข คิดเลขบ้าง ให้คัดไทยบ้าง สั่งการบ้านพวกมันทุกวัน พวกมันก็ทำได้นะ ผมก็บอกเสมอ ถ้ามึงอ่านหนังสือไม่ออก บวกเลขไม่ได้ เกิดกูโกงเงินพวกมึงขึ้นมา มึงจะทำยังไง มันก็มึนๆ ผมจึงบอกว่าถ้าไม่อยากโดนกูโกง ต้องเรียนหนังสือ

“พ่อบอมบ์ ตอนบ่ายน้องซ่าอยากขับรถดำนากับพี่เป้”

“มันร้อนนะซ่า”ไอ้เป้ตอบพลางหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ตอนนี้พักเที่ยงแล้วครับ ปลูกข้าวได้หลายแปลง นาส่วนนี้น่าจะเสร็จวันพรุ่งนี้ ต่อไปก็จะเป็นนาของไอ้ซัน กับนาของชาวบ้านที่มาจ้าง

“ตา สวัสดีครับ โหย เอ็ง ข้าตามหาตั้งนาน”

“ไอ้เอิร์ท เอ็งเรียกใครตาวะ”ผมพูดขำๆ

“ก็แม่บอกว่าให้เรียกตาว่าตา”

“แหม่ เรียกจะแก่เลยนะเอ็ง”เอิร์ทนี่เด็กวัย ๙ ขวบเพื่อนเจ้าแฝดครับ ยายของเจ้าเอิร์ทมีศักดิ์มีเป็นพี่ คือ ยายเจ้าเอิร์ท ๖๒ ละ แต่ผมเรียกพี่ ทีนี้แม่ของเจ้าเอิร์ทจึงต้องเรียกผมว่าน้า พอมีเจ้าเอิร์ท ผมจึงกลายเป็นตา ไอ้หอยเอ๊ย กูเพิ่งจะ  ๓๕ หน้ากูก็บำรุงทุกวัน เรียกซะกูอยากตายวันพรุ่งนี้

เจ้าเอิร์ทมาถึงก็เจื้อยแจ้วตามประสาเด็กๆ นั่งเล่นด้วยกัน ครู่หนึ่งผมจึงชวนไปกินข้าวกลางวัน จากนาไปบ้านนี่ไม่ไกลนะครับ นาอยู่หน้าบ้านผม หลังบ้านไอ้ซัน เดินแปบเดียว

“แม่ฟาง น้องธันว์อยากทานไอติม”เสียงเขาบีบแตรของรถไอติม ดัง ปิ๊บๆ ปิ๊บๆ ดังมาจากหน้าซอย เด็กๆจำเสียงได้ ไอ้เจ้าน้องธันว์นี่รีบอ้อนแม่เลย

“ไปเรียกมาซิ”ฟางอนุญาต เจ้าธันว์รีบวิ่งไปหน้าบ้าน ตะโกนเสียงดัง “ไอติมมมมมมมมม ไอติมมมมมมมมม มาหาน้องธันว์หน่อย”ตะโกนเรียกสักครู่รถไอติมก็มาจอดถึงในบ้านผม

“ชาลีเอาขนมปัง ๑๐ บาทนะลุงธง”

“แสบก็เอาเหมือนกัน”

“เอาขนมปังให้หมดเลยนะน้า ย่ากินไอ้ติมไหม”ไอ้ต้อมเป็นคนสั่ง

“ยังจะถามย่าอีกนะเอ็ง”ไอ้ซันพูด พอได้ชิ้นแรกก็เอาไปให้ย่าก่อน คุณย่าก็นั่งกินกับน้องอัญไปครับ ตอนนี้เด็กๆรุมล้อมรถไอติม บ้านข้างๆที่ได้ยินเสียงก็มายืนร่วมวงด้วย

“ใจเย็นๆนะ ได้ทุกคนๆ”พี่ธงพูดเวลาที่เด็กๆปีนรถมองแกตักไอติมในถัง กว่าจะครบมือครบคน

“พ่อบอมบ์ครับ น้องแสบขออีก ๑ อันนะ”

“ไม่อิ่มเหรอ”

“ไม่”ส่ายหน้าไปมา ผมพยักหน้าอนุญาต อยากกิน กินให้เต็มที่ไปเลย ก็จัดกันไปอีกคนละอัน ผู้ใหญ่นี่กินเยอะเป็นปกติ รถไอติมออกจากบ้าน เด็กๆอิ่มแปล้กันทุกคน

“ใครทานเยอะต้องช่วยย่าทำงานด้วยนะ”คุณย่าพูดกับหลาน

“น้องแสบทาน ๒ ชิ้นเองคุณย่า”

“๒ ชิ้นพุงกางเลยละซิ”

“รถใครเข้ามาในบ้านเราน่ะอา”ไอ้ต้อมสะกิดถามผมเมื่อรถยุโรปคันหนึ่งวิ่งเข้ามาในบ้าน ไม่ใช่รถไอ้อั๋น หรือของบิว พอมาใกล้ๆ อ้าว

“อาตวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”เจ้าแฝดรีบส่งเสียงพร้อมกันเมื่อรู้ว่าใครมา ทั้งหมดวิ่งไปเกาะแข้งเกาะขา

“ปล่อยอาก่อน แม่สวัสดีครับ....”มหายกมือไหว้ นอกจากไอ้มหาแล้ว ยังมีหมวดเต้ย อีหนู ฝรั่ง กับหมวดบูม พ่อแม่ของมหาก็มาด้วยครับ เด็กๆนี่เจี๊ยวจ๊าวกันใหญ่

“อาหนูครับๆ วันนี้ชาลีปลูกข้าวเองด้วย เนี่ย ตอนบ่ายชาลีก็จะไปช่วยพ่อบอมบ์ปลูกข้าว”

“พูดจริงรึเปล่า ไม่ใช่ขึ้นรถตามพี่เขาไปแล้วให้รถมันดำนาไม่ใช่เหรอ”

“ชาลีก็ช่วยพี่ต้อมขับรถดำนา พ่อบอมบ์ให้ชาลีทำนา ๓ แปลงด้วย”

“เก่งจัง แบบนี้ก็รวยแล้วละซิ”

“ใช่ครับ พ่อบอมบ์จะพาไปฝากเงินด้วย ชาลีก็จะเอาข้าวไปขายแล้วเอาเงินไปฝาก”เจื้อยแจ้วอวดผลงานกันไปครับ ช่วงบ่ายพวกเราจึงไปตะลุยทำนากัน นี่มาถึงยังไม่ได้พักเลยนะไปลุยทุ่งนากันละ ผมบอกว่าร้อนพวกนี้ก็ไม่ยอม

“หน้าหนูด้านแล้วพี่บอมบ์ โดนผัวตบจนชาชิน”อีหนูบอกกับผม

“หืม พี่เคยตบด้วยเหรอ มีแต่ศอกกับเตะต่างหาก ฮ่าๆๆ”ฝรั่งมันก็กวนของมันไป

“มึงไม่ต้องบอกกูก็รู้ว่าหน้ามึงหนาแค่ไหน ถนนคอนกรีต ๘ เลนยังไม่หนาเท่าหน้ามึงเลย ฮ่าๆๆ”

“ชิ ตาบ้า”

เจ้าแสบ เจ้าซ่า ชาลี ตะวัน อาทิตย์ ธันว์ เป็นไกด์เดินนำหน้าชี้นู้นชี้นี่ไปเรื่อยแล้วเล่าว่าทำอะไรบ้าง ตกลงว่าพวกนี้ไม่ร้อนแดดกันเลยครับ เดินลุยทุ่งกันอย่างเดียว เห็นเป็นเรื่องสนุก ฝรั่งก็ทะลึ่งอยากขับรถดำนา มาบ้านผมทุกปีไม่เคยได้ขับ ปีนี้ขอขับดูบ้าง เอากับมันสิครับ


เดี๋ยวเจอกันอีกรอบหน้านะครับ มาดูความป่วนระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่อีกครั้งว่าจะเป็นยังไง

[aiyuki]

เด็กๆน่ารักมากกก

[yupa]

 

[seaz]

ดีใจกับการสร้างโรงเรียนด้วยนะครับ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการสร้างคนอีกแล้ว

ส่วนเรื่องน้องบิวกับนายอั๋น รอให้น้องบิวตัดสินแล้วกันเนอะ เพราะเขาเจ็บปวดมากแล้ว

[Mouse2U]

ครอบครัวนี้อบอุ่นมากเลยนะค้าา ^^ เด็กๆ ร่าเริงกันทุกคนเลย น่าเสียดายแทนอั๋นจริงๆ เลยนะคะ ถ้าตอนนั้นคิดเยอะกว่านี้อีกสักหน่อยตัวเองก็คงจะไม่ต้องเสียน้องชาลีมาให้กับบอมบ์แบบนี้หรอก โชคชะตาไม่เข้าข้างจริงๆ เสียใจด้วยน้าาา ^_______^ ให้น้องอยู่กับครอบครัวทางนี้ดีที่สุดแล้วล่ะเน้อ..

[GlassesgirL]

อั๋นพึ่งจะคิดได้เนอะ เรื่องของอั๋นกับบิวก็ต้องแล้วแต่บิวว่าจะยังไง แต่เจ็บหนักมาอาจยากอยู่
เด็กๆน่ารัก ขยันกันมากด้วย พวกมหาสองหมวดกับหนูและพี่เจิดก็มา จะป่วนมีเรื่องฮาๆมากแค่ไหน รอติดตามนะคะ

 

[yjm]

ครอบครัวหรรษา