หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[TR]

ชอบบอมบ์เวลาหึง
แต่ที่ชอบมากกว่าคือ หมวดบูมเวลาอ้อนง้อพี่บอมบ์ มันน่ารักมาก

[GlassesgirL]

นานๆบอมบ์จะหึง หมวดบูมก็ง้อซะน่ารักเลย
 

[why yyy]

ขอบคุณ

[jing_sng]

ไม่ได้อ่านซะหลายวันมาวันนี้รวบไปหลายตอน
อึ้งกะยศพี่ชายบอมเป็นเสธเลยอ่ะ อืม....
ไม่อยากอ่านต่อเพราะจะต้องมีดราม่าบิวนี่แหละ
เดาเอาว่าชาลีน่าจะเกิดจากบิว ปกติเป็นคนซีเรียสเรื่องนอกกายนอกใจมากสงสัยต้องเก็บไว้หลายๆ ตอนแล้วอ่านทีเดียว

[noy]

 

[AGELA]

ตอนที่ ๗๔ เอาฮา

“รวมๆ รับเงินเดือนเบี้ยเลี้ยง”เสียงตะโดนดังมาจากใต้ถุน หูผึ่งกันทันที เงินเดือนโว้ย ฮ่าๆๆ

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ดดดด แล้วก็ตามด้วยเสียงนกหวีดของสิบเวร พวกเราต่างรีบวิ่งมารวมตัวกันที่ใต้ถุนโรงนอน มาถึงก็นั่งเป็นหน้ากระดานไม่ต้องจัดแถวเพราะรู้หน้าที่ว่าถึงเวลารับเงินแล้ว นั่งรอครู่หนึ่งเสมียนก็แบกกระเป๋ามาที่ใต้ถุน พวกเราสั่งตรงทำความเคารพ แล้วนั่งลง จากนั้นเสมียนก็ชี้แจงอะไรนิดหน่อย

“ทีเรียกให้ทำงานนี่หน้าหุบ พอเรียกมารับเงินนี่หน้าเป็นกระด้ง เวลาเรียกใช้งานให้ทำหน้าตาแบบนี้หน่อยสิ ไม่ใช่เรียกมาใช้งานแล้วทำหน้าเหมือนโดนจับไปยิงเป้า แล้วเรื่องการใช้เงิน หมู่ขอเตือนไว้ก่อนนะไอ้พวกที่ใช้เงินเกินอัตราน่ะ สงสารทางบ้านบ้าง เหลือเก็บไว้บ้าง กินน้อยๆ ฝากเยอะๆ ปลดไปได้มอไซด์สักคันก็ยังดี”เสมียนพูดแล้วมองหน้าไล่ไปทีละคน มันก็แบบนี้แหละครับ พอโดนเรียกใช้งานทำหน้าซังกะตาย พอสิ้นเดือนรับเงินทีนี่ แต่ละคนดูชื่นมื่น เสมียนเรียกชื่อทหารทีละคน ไล่ไปตามผลัด รุ่นพี่รับก่อน ตามด้วยรุ่นน้อง ผมเองที่คิดว่าไม่ได้ก็ได้กับเขาด้วยครับ ไม่มีหักสักบาท พอจ่ายตังค์ครบแล้วก็แยกย้ายกันไป

กองร้อยเงียบลงไปมากเพราะปกติรุ่นพี่อยู่จะโหวกเหวกหยอกล้อกันเสียงดัง แต่ว่าเก่าไป ใหม่ก็มาครับ วันนี้เป็นวันมารายงานตัวของพวกที่จะต้องเข้ามารับการฝึก อีกผลัดหนึ่งปลดไปอีกผลัดหนึ่งก็เข้ามาฝึก ผมมองเห็นวัยรุ่นว่าที่ทหารเกณฑ์เดินจับไหล่ต่อแถวกันมาเป็นพรวน มีรถคอยมารับแถวๆหน้ากองรักษาการณ์และบริเวณใกล้เคียง

นั่งมองแล้วก็ย้อนภาพถึงตอนที่ตัวเองเข้ามาเป็นทหารใหม่ๆ ก็แบบนี้ มาแบบมึนๆ เดินเอามือแตะไหล่กันแล้วก็มาแยกหน่วยแยกเหล่า นี่ยังดีที่คัดแยกกันตอนกลางวัน ตอนผมเข้ามานี่ทั้งคืนเลยครับ เรียกว่าไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว เหมือนคนแก่เลยแฮะเรา มานั่งรำลึกความหลังเหมือนตอนวัยใกล้เกษียณงั้นแหละ

“มีเงินซื้อผู้ชายกินแล้วดีใจจัง”อีหนูหยิบแบงค์พันมาชูตรงหน้าผม มันชอบตลกอยู่เรื่อยแหละครับ

“เฮ้ย ดูถูกกูเกินไปป่าววะ เป็นพันเป็นหมื่นกูไม่ขายนะเว้ย กูเอา ๒๐ บาทพอ ฮ่าๆๆๆ”

“คนบ้า”มันค้อนผมแล้วเอาเงินยัดใส่กระเป๋า อยู่กับอีหนูแล้วสบายใจดีครับ มันเป็นคนตลกโปกฮา หาเรื่องให้หัวเราะได้ทั้งวัน ชอบถึงเนื้อถึงตัวด้วย มากอดผมบ้าง มาซบผมบ้าง คนอื่นเขาคงจะคิดแล้วละว่ามันเสร็จผมแน่ๆเลย แต่ใครจะคิดอะไรยังไงก็ช่างเขาเถอะ เราบริสุทธิ์ใจต่อกันครับ

“เล่นหมากเก็บกันหนู”ไอ้มหากำเอาก้อนหินสักประมาณ ๕ ก้อนขึ้นมาหน้าคลัง นี่คือแหล่งสมาคมของแก๊งเราที่ใหม่ครับ ฮ่าๆๆ อยู่หน้าคลังไม่ค่อยมีคนมายุ่งสักเท่าไหร่ ไอ้มหานั่งลงกับพื้นแล้ววางก้อนหินลูกที่คิดว่ากลมที่สุดลง อีหนูรีบคลานเข้าไปนั่งขัดสมาธิใกล้ๆ หมากเก็บชื่อนี่คงจะมีคนคุ้นหูกันพอสมควรนะครับ โดยเฉพาะคนรุ่นเก่า อ๊ะๆ อย่าหาว่าผมแก่นะ เรียกว่าเอาการละเล่นตอนยังเด็กมาเล่าสู่กันฟัง การเล่นหมากเก็บก็ไม่มีอะไรยากหรอกครับ จับหินขึ้นโยนแล้วรับให้ได้ ผมก็เคยเล่นนะ ตอนเด็กๆอ่ะ มีพี่แถวๆบ้านชวนเล่น

ตอนอยู่โรงเรียนประถมก็เล่น เล่นสารพัดอย่างเลยครับ ดีดลูกแก้ว ตบแปะ เป่ากบ โดดยาง โดดยางนี่กีฬายอดฮิตไม่มีแบ่งชายหญิง เล่นกันทั้งห้องเลยครับ ก็คนมันน้อย นักเรียนมีกันไม่เท่าไหร่ จะชายจะหญิงไม่สนใจครับ กินข้าวเสร็จพออาหารย่อยนี่โดดยางกันละ

การโดดยางนี่มีการเล่นหลายวิธี วิธีแรกจะเป็นการโดดข้าม โดยมีคนจับยางที่ปลายแล้วยืนขนานกัน ระดับความยากเริ่มตั้งแต่หัวเข่า ขึ้นมาที่โคนขา สะโพก เอว อก ไหล่ หู หัว และสุดแขน อันนี้เป็นวิธีแรกนะครับ อีกวิธีหนึ่ง เราจะร้อยยางให้เป็นวงกลม มีคนยืนขนานกันแล้วสวมตัวเข้าไปในวงยางมันจะกลายเป็นยางสองเส้นคือซ้ายกับขวา การเล่นก็คือต้องกระโดดจากข้างนอกคร่อมเส้นยางจากนั้นก็กระโดดมาคร่อมเส้นยางอีกฝั่ง แถวบ้านผมเขาเรียนเล่นจันทร์อังคาร คือเวลาเรากระโดดจากข้างนอกเข้าไปคร่อมเส้นยางเราจะนับว่าจันทร์ พอคร่อมเส้นจันทร์แล้วก็โดดมาคร่อมอีกเส้นก็จะนับว่าอังคาร แล้วก็โดดคร่อมไปมานับถึงเสาร์ พออาทิตย์ก็โดดออกจากการคร่อมเส้นยางไปอยู่ด้านนอก ถือว่าเป็นการนับวันไปในตัว แล้วอีกวิธีหนึ่ง ร้อยยางให้เป็นวงกลมจากนั้นก็จะมีคนมายืนเป็นรูปสามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม ห้าเหลี่ยมก็แล้วแต่จำนวนคน วิธีการเล่นนี้แถวบ้านผมเรียกว่าเล่นบ้าน แล้วเราก็จะกระโดดเหยียบยาง เริ่มตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นไป รอบแรกกระโดด ๒ ขา พอกระโดดจนครบวงแล้วก็จะกระโดดขาเดียว คือกระโดดเหยียบเส้นยางขาเดียวนะครับ แล้วเลเวลความยากก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นช่วงเขา ต้นขา สะโพก เอว อก ถึงหน้าอกก็กระโดดไม่ไหวแล้วครับยางมันสูงเกิน ฮ่าๆๆ นี่อธิบายไปถ้าใครเคยเล่นจะอ๋อขึ้นมาทันที ส่วนเด็กรุ่นหลังๆ ก็คงจะได้นั่งงงว่ามันคืออะไรวะ

การละเล่นต่อมาอีกก็คือ เล่นแทงหวย ฉีกกระดาษสมุดเขียนเป็นแบงค์ราคาเท่านั้นเท่านี้ แล้วก็จะมีเจ้ามือหวยคนหนึ่ง ผมอ่ะคนซื้อ คูณเท่าไหร่ก็ว่ากันไป จากนั้นก็ทำฉลากว่าหวยจะออกอะไร ส่วนใหญ่ก็เปลืองกระดาษไปเปล่าๆครับ ฮ่าๆ แล้วมีอะไรอีกล่ะ รีๆข้าวสาร ไล่จับ เล่นเป็นผีหลอก อันนี้ชอบมาก ผมชอบเป็นผี แล้วหลอกผู้หญิงครับ กระโดดเหมือนผีดิบในหนังจีนอ่ะแล้วเอากระดาษฉีกเป็นยันต์เขียนตัวยึกยือแต้มน้ำลายมาแปะที่หน้าผาก ส่งเสียง “ก๋อยๆ”แล้วกระโดดหลอก ผู้หญิงกรี๊ดทั้งห้อง

พอโตมาก็ทะลึ่งหน่อย เพื่อนมันแอบเอาไพ่ของพ่อมันมาเล่น ป๊อกเด้งเอย ดัมมี่เอย เล่นเป็นหมดครับ ตั้งแต่ประถมเลยทีเดียว นอกจากนี้ก็มีปีนต้นไม้ ขึ้นไปทำนั่งร้าน เอาไม้ไปพาดๆบนต้นข่อยแล้วนั่งกินข้าวมื้อกลางวันบนต้นไม้ แต่ก่อนเอาข้าวใส่กล่องข้าวไปนะครับ เอาแต่ข้าวไป กับข้าวทางโรงเรียนจัดให้ มีของหวานตบท้ายทุกวัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นถั่วเขียวต้มน้ำตาล กล้วยบวชชี และเต้าส่วน วันไหนมีเต้าส่วนเด็กๆจะไม่ค่อยกินกันครับ มันอร่อยนะ แต่เพื่อนๆมันชอบล้อว่าเป็นน้ำมูก คือมันจะใส่ๆเยิ้มๆเหมือนน้ำมูก แล้วไม่มีใครกล้ากิน คิดไปแล้วก็โง่เนอะ ขออร่อยๆก็พากันขยะแขยง เหลือเกือบครึ่งหม้อ คุณครูก็จะแบ่งๆกันหอบกลับบ้าน นั่งคิดแล้ววันวานก็ย้อยมาเป็นฉากๆ สนุกดีครับในช่วงวัยเด็กอ่ะ ตอนนี้ผมไม่ค่อยเห็นการละเล่นแบบนี้แล้วสำหรับเด็กยุคปัจจุบัน บ้านใครหรูหน่อยก็มีเกมส์ให้ลูกเล่น มีอะไรต่างๆ

“หูย พี่มหาเก่งอ่ะ ได้หมากสามด้วย”อีหนูชมไอ้มหายกใหญ่ แล้วที่นี้ก็ตาของมันบ้าง เมื่อกี้ไอ้มหามันทำได้แค่หมากสามนะครับ หมากสี่คว้าได้ไม่หมด เลยต้องเป็นตาของอีหนูบ้าง อีหนูก็เริ่ม หว่านก้อนหินลงบนพื้นให้ห่างๆพอดีกัน จากนั้นมันก็เลือกก้อนหินก้อนหนึ่ง ไม่รู้ที่อื่นเขาเรียกกันยังไงนะครับ แถวบ้านผมเขาจะเรียกว่าเอามาเป็นแม่ ส่วนที่เหลือจะเป็นลูก อีหนูโยนก้อนหินขึ้นไม่สูงมากนักแล้วมันก็คว้าก้อนหินทีละก้อนจนครบ ๔ ก้อนที่นอนอยู่บนพื้น จากนั้นก็เป็นหมากที่สอง หมากที่สองคือเลือกก้อนหินมาเป็นแม่ตัวหนึ่ง แล้วต้องคว้าตัวลูกทีละ ๒ ก้อนครับ หมากสามก็เช่นเดียวกัน ต้องคว้า ๓ ก้อน อีกก้อนที่เหลือก็เหมือนกันอย่าไปทิ้งมัน จนมาถึงหมากสี่ อีหนูหว่านก้อนหินให้อยู่กระจุกกันแล้วเลือกตัวแม่มาตัวหนึ่ง มันโยนตัวแม่ขึ้นแล้วรีบคว้าตัวลูก ๔ ก้อนอย่างรวดเร็วจากนั้นก็รับตัวแม่ที่หล่นมาพอดีเลยครับ แล้วสุดท้ายก็คือต้องโยนก้อนหินทั้ง ๕ ก้อนแล้วคว่ำฝ่ามือลงให้ก้อนหินทั้ง ๕ ก้อนมาตกอยู่ที่หลังมือพอดี แต่อีหนูมันโยนขึ้นแล้วก้อนหินตกมาอยู่บนหลังมือของมันแค่ก้อนเดียว ผมก็นั่งขำกับท่าทางของมัน

“กูว่าตอนเด็กๆมึงเป็นแชมป์หมากเก็บแห่งประเทศไทยแน่เลยว่ะหนู”ไอ้มหาชมอีหนู อีนี่มันก็หน้าบานซะนะ

“แหม ก็นิดหนึ่งอ่ะพี่มหา อ่ะ ตาพี่มหาแล้ว”ไอ้มหารับก้อนกินแล้วหว่านลงพื้นไม่ให้มันกระจายห่างกันจนเกินไป จากนั้นมันก็โยนขึ้นตามวิธีการเล่น เห็นแล้วคันมือครับ

“พอหมากสี่แล้วก็เป็นแบบนี้ทุกทีเลยกู เล่นไม่เคยผ่านสักที”ไอ้มหาบ่นหลังจากที่มันเล่นหมากสี่ไม่ผ่าน จากนั้นผมก็มารับช่วงต่อครับ นั่งไงดี ไม่ถนัดด้วย เลยนั่งพับเพียบแล้วหว่านหินลงบนพื้น เลือกตัวแม่มาหนึ่งก้อน โยนขึ้นแล้วรีบคว้า

“อีหนูหลบ”หินที่ผมโยนมันเบนไปทางอีหนู กูว่ากูโยนขึ้นตรงๆนะ แล้วทำไมมันเบนไปทางนั้นวะ ผมผลักอีหนูออกแล้วรีบรับก้อนหิน

“เอ๊ย หงายหลังเลยกู อยากปล้ำก็ไม่บอก”อีหนูมันหงายหลังเลยครับ ผมโยนก้อนหินขึ้นอีกแล้วก็รีบคว้า หมากแรกผ่านไปด้วยดี ทีนี้มาหมากสองบ้าง

“ไปไกลๆเลยหมา อีหนู กูโยนห่าอะไรองกูวะเนี่ย”ผมต้องรีบเคลียร์พื้นที่ โยนขึ้นทีไรมันเบนไปทางนั้นทีทางนี้ที ไม่ตรงเลยครับ “ห่าเอ๊ย”เล่นได้หมากสองเท่านั้นเองครับ คว้าไม่ทัน จากนั้นก็เป็นคิวอีหนู อีนี่มันเชี่ยวครับ เล่นได้จนตาสุดท้าย แล้วเราก็นั่งเล่นหมากเก็บวนไปวนมา ฮาดีครับ เหมือนได้รำลึกความหลัง

“เล่นอะไร”ผู้หมวดมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงทำเอาพวกผมตกอกตกใจหมด

“เล่นมากเก็บครับผู้หมวด”ไอ้มหาเงยหน้าตอบแล้วมันก็โยนหินขึ้นคว้าก้อนหินที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น ผู้หมวดทำหน้างงๆใส่

“เล่นเป็นเด็กไปได้ ไอ้บอมบ์ลูกจะครบขวบแล้วยังเล่นเหมือนเด็ก เออเนอะ อายุทางร่างกายกับอายุสมองนี่มันสวนทางกันจริงๆ”หมวดบูมกอดอกส่ายหน้าแบบเอือมระอา ฮ่าๆๆ

“มีอะไรเหรอครับผู้หมวด”ผมยิ้มให้พี่แกแล้วถาม น่าจะมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่ามาตามถึงที่เลย

“ไปแพ็คของใส่เป้สนาม เย็นนี้จะพาวิ่ง ไอ้มหาด้วย”

“แล้วหนูอ่ะผู้หมวด หนูก็อยากวิ่งนะ”อีหนูขอมีส่วนร่วม

“ถ้าแบกเป้ไหวก็ไปเบิกเอาจากคลังสิหนู”

“แบกเป้วิ่งไม่ไหวอ่ะผู้หมวด แต่ถ้าหอบผ้าวิ่งตามผู้ชายหนูถนัด ฮิๆๆ”

“ทะลึ่งจริง โก่งตูดท่าเตรียม”ผู้หมวดสั่งอีหนูเสียงเข้ม อีหนูทำหน้างงแล้วก็ทำท่าโก่งตูด

“หนูต้องแก้ผ้าไหมอ่ะผู้หมวด ตรงนี้ไม่สะดวกนะ ในห้องน้ำหรือในห้องทำงานผู้หมวดก็ได้ ถ้าผู้หมวดไม่อาย”อีหนูมันมองหน้าผู้หมวด

“หึหึ เอาตรงนี้แหละหนู”โพ๊ะ ผู้หมวดเตะก้นอีหนูเบาๆทีหนึ่ง ทำเอาพวกผมขำกันเลยทีเดียว

“ผู้หมวดอ่ะ ไอ้เราก็คิดว่าจะลงทัณฑ์ด้วยท่อนจวย นี่ท่อนขาเต็มๆเลย เจ็บอ่ะ ผัวเอายังไม่เจ็บเท่าผู้หมวดเตะเลย ฮือๆๆ กระซิกๆ ขอซบพี่บอมบ์”อีหนูแสดงบทบาทได้เนียนมาก

“อีกสักครั้งไหมหนู”ผู้หมวดประสานมือแล้วหักนิ้วกรอบแกรบ

“แฮะๆ ไม่เอาแล้วครับ ผู้หมวดเท้าหนักอ่ะ หนูไปวิ่งด้วยนะผู้หมวด แต่หนูจะใส่ครึ่งท่อนวิ่งตัวเปล่า”

“ครึ่งท่อนบนหรือครึ่งท่อนล่างอ่ะอีหนู”ไอ้มหาถามเชิงทะลึ่ง

“ใครจะบ้าเปลือยท่อนล่างไปวิ่งอ่ะพี่มหา แต่ถ้าพี่มหากับพี่บอมบ์จะครึ่งท่อนล่างก็เอาสิ หนูชอบ”อีหนูทำหน้าเพ้อ ชุดครึ่งท่อนคือปกติเราจะใส่ชุดพรางเป็นเต็มๆอ่ะ พอเราถอดเสื้อพรางออก มันก็จะกลายเป็นชุดครึ่งท่อน เหลือแค่เสื้อยืดกับกางเกงพรางและใส่คอมแบท ไม่มีใครทะลึ่งเปลือยครึ่งท่อนล่างแล้วเหลือครึ่งท่อนบนไว้หรอกครับ ฮ่าๆๆ

ผมลุกขึ้นเดินไปฝั่งโรงนอน ไปเก็บพวกผ้าห่มเก่าๆของรุ่นพี่มา ๒ ผืน พับแล้วยัดใส่เป้สนาม จากนั้นก็หาเสื้อผ้าเก่าๆที่ถูกทิ้งไว้ที่ราวตากผ้า เอามาพับๆแล้วยัดเพิ่มน้ำหนัก ยัดไปยัดมาน้ำหนักเกือบ ๑๕ กิโลกรัมเห็นจะได้ ยัดของเสร็จแล้วก็เอาเป้มาวางไว้ที่ใต้ถุนนั่งรอผู้หมวด วันนี้เห็นว่าจะมีการจัดกำลังพลที่จะไปฝึกภาคกองพัน

ประมาณ ๔ โมงครึ่ง หมวดบูม หมวดเต้ย ผม ไอ้มหา อีหนู ไอ้ซัน ไอ้ศักดิ์ ไอ้เฉิน ไอ้สุภาพบุรุษ ๔ ด. มายืดเส้นยืดสายกันที่หน้ากองร้อย วอร์มกันประมาณ ๑๕ นาที ผม ไอ้มหา และ ๒ หมวดต่างก็เดินไปหยิบเป้มาสะพายหลัง

“ที่จริงอ่ะหนูก็กลัวแม่จะเสียใจนะที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่หนูก็ต้องซ้อมไว้ก่อน วันไหนแม่ไม่ยอมยกหนูให้สามี หนูจะได้วิ่งตามผู้ชายได้สะดวก”อีหนูมันพูดระหว่างที่เราเดินออกจากกองร้อย

“กูว่ามึงไม่ต้องวิ่งตามผู้ชายหรอกหนู แค่ผู้ชายมาขอมึง กูว่าพ่อแม่มึงคงจะแถมข้าวสารให้อีก ๕ กระสอบ”ไอ้เฉินเอ่ยแซว

“ฮ่าๆๆ ก็นะ ไปไหนก็มีแต่ใครรักนี่นา”มันยังหลงตัวเองต่อไป

เราเดินประมาณ ๑๐๐ เมตรเห็นจะได้จากนั้นก็เริ่มวิ่งเหยาะๆ วิ่งเบาๆก่อนครับ ซ้อมกำลังขาเอาไว้ก่อน พอเริ่มได้จังหวะเราก็เริ่มจะเพิ่มความเร็ว วิ่งกันแบบเงียบๆครับ รอบแรกผ่านไปแบบชิวๆ รอบสองเริ่มรู้สึกว่าเป้หนักแล้วล่ะครับ

“มีแต่พวกอ่อนว่ะทหารกองพันนี้”หมวดเต้ยพูดหยาม

“หัวเราะทีหลังดังกว่านะผู้หมวด”ไอ้มหายักคิ้วให้ผู้หมวด

“คิดเหรอว่ากูจะยอม”

“บางทีศักดิ์ศรีที่ค้ำคออยู่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้นะครับ ยอมๆผู้น้อยบ้างเหอะ”ไอ้มหาต่อปากต่อคำ

“มึงมีคาถาอะไรดี มึงว่ามาเลยดีกว่า”

“คนอย่างผมนี่นะต้องใช้คาถา ไม่มีหรอกครับ มีแค่คำว่ารักเมียทุกย่างก้าว ฮ่าๆๆ”หมวดเต้ยเกือบจะหยุดวิ่งไปเลยครับพอเจอมุขนี้ของไอ้มหา

“ถุย น้ำหน้าอย่างมึงนี่นะ”หมวดเต้ยยักคิ้วกวนตีนกลับบ้าง

“พี่มหาสู้ๆ วิ่งครบรอบหนูจะให้รอบละครั้ง”อีหนูวิ่งแซงหน้ามาให้กำลังใจ กูมีแรงขึ้นมากเลยหนู

“ให้รอบละครั้งนี่หมายถึง ให้กูกระทืบรอบละครั้งเหรอ”ไอ้มหาถามกวนตีน

“ชิ พวกผู้ชายมองไม่เห็นคุณค่าจากภายใน ไม่รู้แหละ คืนนี้ยังไงหนูต้องได้”

“กูไปตกลงกับมึงเมื่อไหร่หนู อ่ะๆ ถ้ากูวิ่งผ่านจะหอมแก้มก้นมึงหนึ่งทีก็ได้”

“คนบ้า งั้นหนูจะวิ่งให้ชนะเลิศไปเลย”ดูมันมีแรงฮึดมากเลยครับ

เราวิ่งไป คุยกันไปบ้างเป็นพักๆ จนมาถึงรอบที่ ๕ ตอนนี้เริ่มเหนื่อยแล้วครับเพราะว่ารอบที่เราวิ่งมันไม่ใช่รอบเล็กๆ รอบใหญ่มาก รอบหนึ่งประมาณ ๒ กิโลเมตรน่าจะได้ รอบที่ ๖ ทุกคนแรงเริ่มตกไปละ จนมาถึงรอบที่ ๗ รอบสุดท้าย เราวิ่งกันเบาๆ เป้หนักมากเลยครับ ยิ่งวิ่งยิ่งหนัก กว่าจะครบรอบก็เหนื่อยเอาการ

“เฮ้อ อยากเป็นลมซบอกผู้ชาย”อีหนูยังคงความเพ้อฝันไม่มีเปลี่ยนแปลง

“เป็นผู้หมวดนี่ไม่ได้เป็นง่ายๆเลยเนอะ อาหนักไหม”ไอ้ซันถามผม

“หนักดิวะ มึงลองแบกเป้วิ่งดิ ดีแล้วกูไม่ได้เป็นนายร้อยนายเรือแบบเขา เหนื่อยว่ะ”มันเหนื่อยจริงๆครับ นี่ถ้าผู้หมวดไปฝึกจริงๆมันจะหนักแค่ไหนนะ ผมว่าผมก็ผ่านอะไรมาเยอะ เจอเรื่องหนักหนาสาหัส ยังคิดว่าเทียบไม่ได้กับพวกผู้หมวดที่ไปฝึกแบบนี้เลย นี่แหละครับรั้วของชาติ จะไปเอากิ่งไม้มาทำรั้วมันก็หัก ต้องเอาไม้เนื้อแข็งมาทำเป็นรั้ว

ช่วงที่เดินเข้ากองร้อยเป็นจังหวะที่ผู้หมวดเพชรกำลังพาทหารออกกำลังกายในช่วงเย็นพอดีเลยครับ ทหารใหม่แอบมองมาที่พวกผมบ้าง ผมก็มองพวกทหารใหม่ ตัวสูงๆโย่งๆหลายคนเลยครับ

“หล่อเยอะเนอะพี่บอมบ์”อีหนูหูตาว่องไวมากเลยครับ

“อืม แต่ไม่มีใครสู้กูได้”ผมพยักหน้าแล้วยิ้มหวานๆให้อีหนู

“แค่กๆๆ”หมวดบูมถึงกับสำลักน้ำลายเลยครับ

“เป็นไรอ่ะผู้หมวด ความหล่อของผมมันเกินจะต้านทานใช่ไหมละ”ผมถาม

“กูอ้วกออกมาเป็นน้ำย่อยได้ไหมวะ ห่า พูดมาได้มาอายปาก”หมวดบูมว่าผม

“เออ ไม่เข้าข้างกัน คอยดูนะ จับโยนน้ำซะเลย”

“กล้าก็ทำสิ”

“หึหึ ระวังตัวให้ดีนะ อย่ามาท้าไอ้บอมบ์นะ ลูกบ้าไอ้บอมบ์มีเยอะนะครับผู้หมวด”

“เออ กูรู้ว่ามึงบ้าว่ะบอมบ์”

เดินมาถึงกองร้อย ผมรีบวางเป้ลงทันทีแล้วบิดซ้ายบิดขวา รู้สึกปวดบริเวณไหล่แฮะ ต้องหายามาทากันไว้ก่อนครับเพราะวันนี้วันแรกที่ผมออกกำลังกายหนัก ก่อนนี้นี้ก็ออกบ้างครับแต่ไม่หนักเท่าครั้งนี้

“อาบอมบ์ สวัสดีครับ”ผมเข้าไปที่ใต้ถุนน้องไปป์รีบวิ่งเข้ามาสวัสดีผมอย่างรวดเร็ว เออ ไม่เจอหน้ากันนาน

“ครับ”ผมพยักหน้าให้เพราะกำลังคว้าแก้วพอดี ที่จริงมันไม่เหมาะหรอกครับกับการที่มีคนไหว้เราแล้วเราพยักหน้า มันเหมือนกิ้งก่า มีใครเคยเห็นกิ้งก่าบ้าง ธรรมชาติของกิ้งก่าเวลามันเจอศัตรูของมัน มันจะพยักหน้าหงึกๆ

“ไม่เจอกันนาน ไปเที่ยวก็ไม่ยอมชวน”

“หือ แล้วใครบอกอาว่าติดเรียนพิเศษ ลูกแมวที่ไหนโทรมาบอก หืม”ผมเหล่มองหน้า

“ฮ่าๆๆ”

“แล้วนี่ไม่มีเรียนพิเศษเหรอ”

“วันนี้ไม่มีครับ เลยแวะเข้ามาที่กองร้อย เห็นพ่อบอกว่าอากลับมาทำงานแล้ว”

“อืม”ผมพยักหน้าแล้วเดินเข้าร้านค้าซื้อเครื่องดื่มเกลือแร่มาหลายขวด หมวดบูมกับหมวดเต้ยนั่งเหงื่อแตกพลั่กอยู่หน้ากองร้อย ผมส่งเกลือแร่ให้คนละขวด พี่แกรับไปดื่มอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ ๕ โมง ๑๕ แล้ว อีกไม่กี่นาทีก็คงจะต้องไปกินข้าวมื้อเย็น ช่วงที่ทหารใหม่เข้ามาฝึกก็แบบนี้แหละครับ ต้องปรับเปลี่ยนเวลากินข้าวใหม่ ทหารเก่าสุดเก๋าที่อยู่กองร้อยต้องกินก่อนทหารใหม่ ๓๐ นาที ตอนนี้หลายๆคนจึงมารอเพื่อที่จะเดินแถวไปกินข้าว

[AGELA]

ถึงเวลาสิบเวรเป่านกหวีดเพื่อไปกินข้าว ส่วนผมไม่ได้ไปครับ นั่งคุยกับน้องไปป์และผู้หมวดอยู่ สิบเวรเขาก็ไม่อะไรกับผมอยู่แล้วด้วย นั่งคุยไปเอาโทรศัพท์มาเล่นไปด้วย ไม่ได้ดูรูปกิ๊กที่ไหนหรอกครับ นั่งดูรูปลูกชายตัวดีของผมอ่ะ รูปที่ถ่ายตั้งแต่แรกเกิด และรูปอื่นๆ แต่ที่คงจะทำให้ผมยิ้มได้มากที่สุดก็คงจะเป็นคลิปวิดีโอที่ถ่ายตอนไปเที่ยวทะเลกับตอนที่อยู่ที่บ้าน

“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จะมีใหม่แล้วเหรอวะบอมบ์”หมวดเต้ยเอ่ยแซว

“ปากนี่วอนตีนมากเลยนะครับผู้หมวด ผมนั่งดูรูปลูกอยู่เหอะ คิดถึงว่ะ อยากกลับบ้าน”

“แล้วใครห้ามมึง มีใครเอาโซ่มาล่ามมึงไว้”

“กูต่อยหน้าผู้หมวดนี่ติดคุกกี่วันวะ เดี๋ยวเหอะหมวดเต้ย”

“อะไรของมึง กล้าก็ทำดิ กูฟ้องมหาอ่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ”หมวดบูมถึงกับขำเลยครับ ช่วงนี้หมวดเต้ยพี่แกออกอาการหลงผัว ฮ่าๆๆ แตะต้องเขาไม่ได้หรอกครับ เขาฟ้องมหา

พอทหารร่วมกองร้อยกลับมาจากกินข้าวแล้วทุกคนต่างรีบไปอาบน้ำอาบท่า ใครจะอาบช้าอาบเร็วไม่ว่าครับ ผมเองเหงื่อเปียกเต็มตัวไปหมด การอาบน้ำตอนนี้เราอาบกันแค่อ่างเดียว อีกอ่างหนึ่งจะให้ทหารใหม่อาบครับ ช่วงนี้ทำอะไรก็ต้องปรับตัวหลายอย่างเนื่องจากมีทหารใหม่เข้ามาฝึกครับ

๑ ทุ่มแล้ว เวลาที่เราต้องมานั่งฟังสิบเวรอบรมประจำวัน ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ สิบเวรไม่ค่อยเรื่องมาก ส่วนใหญ่จะมานั่งเล่าเรื่องเก่าๆ หรือเล่าเรื่องตลกๆของรุ่นพี่เก่าๆให้ฟัง จนถึงเวลาทุ่มครึ่งเราจึงไปตลาดกันครับ

“กินอะไรดีวะวันนี้”ผมถามความเห็นผองเพื่อนระหว่างเดินออกจากกองร้อย

“ไม่รู้ว่ะ กินก๋วยเตี๋ยวดีไหม”ไอ้ศักดิ์ออกความเห็น

“หนูอยากกินผู้ชายจังเลยพี่บอมบ์”

“ไปหากินแถวห้องน้ำนู้นไป”ไอ้มหาชี้ทาง

“ฮ่าๆๆ”

มาถึงตลาดเราก็เดินลดตระเวน มีทหารจากกองพันข้างเคียงมาซื้อข้าวของเครื่องกินเครื่องใช้ด้วยครับ ผมมาหยุดที่ร้านข้าวร้านหนึ่ง ช่วงนี้คนเริ่มเยอะละ จึงเดินเข้าไปสั่งอย่างรวดเร็ว

“เจ้ คะน้าหมูกรอบจานหนึ่ง เอาไข่เจียวด้วย ๒ ฟองนะเจ้ มหามึงกินอะไร”

“เอาเหมือนมึง”

“เจ้ คะน้าหมูกรอบเป็น ๒ จานนะ”

“จ้า รอแปบนึงนะ คิวเยอะหน่อย แต่ได้กินทุกคน เอ้า ไอ้หยองสั่งอะไรรีบสั่งเลย ร้านเจ้อร่อยทุกอย่าง”

“เอากะเพราะไก่ไข่เยี่ยวม้า ๒ จานนะเจ้”

“เอาน้ำอะไรดีมหา”ผมมายืนที่หน้าตู้มองดูน้ำขวดที่วางเรียงอยู่ในตู้

“เอาเปบซี่ขวดใหญ่เลยมึง กินได้หลายคน”ไอ้มหาเดินเข้าไปหยิบเหยือกพลาสติกมา ตักน้ำแข็งใส่ ส่วนผมหยิบเปบซี่ขวดใหญ่มาแล้วเทใส่เหยือก หยิบหลอดมาหลายอันแล้วเสียบลงในเหยือก

“กินอะไรมึงอีหนู”ไอ้ซันถาม

“ผัดกบ”อีหนูตอบหน้าใสซื่อมาก ทำเอาพวกผมหันขวับทันที

“กินเป็นด้วยเหรอ”ไอ้มหาถาม

“อ้าว ก็จะยากอะไรอ่ะพี่มหา ตักใส่ปากเคี้ยวๆแล้วกลืน แค่เนี่ย จะยากอะไร”

“อยากเก็บฟันไว้ขบจวยผัวไหมหนู หึหึ ถามจริง กินเป็นด้วยเหรอ”

“กินเป็นสิพี่มหา เป็นตุ๊ดต้องอยู่ง่ายกินง่าย ชายจะได้แลมองมีคุณค่า”

“กูรู้ว่ามึงมีคุณค่า แพงซะด้วย ราคาพุ่งเชียว”ไอ้ศักดิ์ยักคิ้วแล้วหยิบหลอดมากินเปบซี่

“อะไรของมึงวะศักดิ์ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรขึ้นนี่หว่า”ไอ้มหาทำหน้างง

“ดอกทองไง”

“ไอ้เหี้ยศักดิ์ ไอ้เลว มึงด่ากูเหรอ”

“อ้าว ก็มึงอยากมีคุณค่าไม่ใช่เหรอ แพงนะมึง คุณค่าที่มึงคู่ควร ฮ่าๆๆๆ”ไอ้ศักดิ์หัวเราะ อีหนูค้อนแล้วค้อนอีก พวกผมก็อมยิ้ม จะหัวเราะเดี๋ยวมันจะน้อยใจหนักกว่าเดิม

“พอๆ แค่นี้อีหนูก็บอบช้ำพอแล้ว สงสารมันบ้าง”ผมเอ่ยปราม แซวอีหนูทุกวัน มันก็ยังหน้าชื่นตาบานทุกวัน เดี๋ยวแกล้งมากเกินไปมันเกิดน้อยอกน้อยใจขึ้นมาเดี๋ยวจะซวยกันครับ

“พี่บอมบ์น่ารักอ่ะ อิอิ”หน้าบานได้เหมือนเดิมแล้วครับ “เออ พี่บอมบ์ สั่งคะน้าหมูกรอบไม่เบื่อหรือไง”

“ไม่ได้กินนานแล้วว่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ตอนกูอยู่ปี ๑ ป.โทมั้ง ฮ่าๆๆ”ผมทำน่ารำลึกความหลัง

“โหย ไม่ได้กินตั้งหลายปีเลยสิ”

“เออ เรื่องนี้มีที่มาเว้ย”ผมเกร่นนำ

“เล่าๆเลยมึง”ไอ้มหาขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ๆ

“คืองี้ ตอนนั้นกูไปสั่งอาหารที่ร้านหนึ่งในมหาลัยกู เดินไปร้านนั้นก็เต็ม ร้านนี้ก็คนเยอะ เลยมาหยุดที่ร้านคนน้อยๆ กูต่อแถวแล้วสั่งทันที ‘เฮีย คะน้าหมูกรอบจานหนึ่ง’ กูสั่งแล้วมายืนรอมองซ้ายมองขวาเหล่สาวไปพลางๆ ไอ้คนที่สั่งก่อนมันรับอาหารของมันไปแล้วจ่ายตังค์ จนมาถึงคิวกูเว้ย กูยืนมองเฮียแกทำกับข้าว แกเริ่มผัด ใส่น้ำมัน ใส่กระเทียม เครื่องปรุง ผัดไปกุ๊งกิ๊งๆ ไอ้เหี้ยแล้วมาถึงช็อตเด็ดเว้ย เฮียแกเอาจานข้าวกูมาเพื่อจะตักกับข้าวราดใช่ป่ะ ไอ้เหี้ย เฮียแม่งอุทานเสียงดัง ‘ ไอ้เหี้ย กูลืมเปิดแก๊ส’ ฮ่าๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆ โคตรเหี้ยเลยว่ะ”

“เออดิ เหี้ย กูนี่ทำหน้างงอยู่หน้าร้านแก แล้วแม่งทำไงรู้ป่าว เฮียแกหันมายิ้มให้กูแล้วเฮียแกก็เปิดแก๊สผัดให้มันสุก แล้วตักคะน้าหมูกรอบมาให้พูดกับกูว่า ‘เฮียไม่คิดตังค์’ ไอ้สัส กูก็แม่งมึน รับจานแล้วเดินไปซื้อน้ำ นั่งกินทั้งน้ำตา ไอ้สัส ฮ่าๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ย กล้าทำกับลูกค้าได้ลงคอ”

“เออดิ แล้วจากนั้นกูก็ไม่แดกคะน้าหมูกรอบอีกนานเลยว่ะ แล้วไม่ใช่แกมีคดีกับกูแค่คดีเดียวนะเว้ย มีอีกเรื่อง หลังจากที่กูแดกคะน้าดิบวันก่อนเว้ย นานเกือบครึ่งปีมั้งกูไม่เคยไปย่างกรายแถวร้านเฮียแก แล้ววันหนึ่งเว้ย กูหิวข้าวมาก ทนไม่ไหว ไม่อยากต่อแถว เลยเสี่ยงตายไปสั่งข้าวร้านเฮียแก กูไปยืนลังเลอยู่พักหนึ่งเว้ย แล้วสั่งไข่เจียวหมูสับ กูคิดว่าเมนูง่ายๆเฮียแกคงไม่ลืมอะไรหรอกมั้ง พอสั่งเสร็จกูมายืนกอดอกรอหน้าร้าน ยืนไปมองสาวๆไป จนพักหนึ่งกูได้กลิ่นไข่เจียวหอมฉุย กูเลยโล่งใจ เฮียแกเรียกกู ‘อ่ะพ่อหนุ่ม ได้แล้ว’กูก็เดินเข้าไปใกล้ๆ ช่วงที่แกจะยื่นจานข้าวมาให้กู ก่อนจะส่งจานแกเงยหน้ามามองหน้ากูแล้วถามกู ‘เมื่อกี้ พ่อหนุ่มสั่งไข่เจียวหมูสับใช่ไหม’ กูก็พยักหน้าแล้วตอบ ‘ครับ’ ไอ้เหี้ย เฮียแกเอาจานไปวางบนโต๊ะในร้านของแก แล้กูก็มองว่าเขาจะทำอะไร เฮียแกติดแก๊ส ตักน้ำมันใส่ช้อนหนึ่ง จากนั้นแกเอาช้อนตักหมูสับแล้วคั่วในน้ำมัน ฮ่าๆๆ จวยเอ๊ย สั่งไข่เจียวหมูสับ เจียวไข่แล้วลืมใส่หมูสับให้กู พอเฮียแม่งคั่วเสร็จแกตักมาราดบนไข่เจียวแล้วโรยพริกไทยก่อนจะยื่นไข่เจียวหมูสับให้กู ฮ่าๆๆๆ กูรับมาตาปริบๆ แกบอกว่าปกติแกขาย ๒๕ บาท แต่คราวนี้แกคิดกูราคากันเอง ๑๕ บาท ฮ่าๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆ”

พวกที่นั่งในวงและรอบข้างที่ได้ยินเรื่องเล่าของผมก็พากันหัวเราะคิกคักถูกอกถูกใจ ไอ้ตอนเจอขำไม่ออกหรอกครับ งงมากกว่า พอมานั่งรำลึกความหลังนี่สิ ฮาแตก ผมเคยเอาไปเล่าให้ไอ้ภูมิ ไอ้ภีมฟัง ๒ พี่น้องแม่งหัวเราะแทบตกเก้าอี้

“มาแล้วจ้า คะน้าหมูกรอบ เจ้เปิดแก๊สผัดอย่างดี ไข่เจียวเลือกฟองโตๆ เท่าไข่ผัวเจ้ อุ๊ย ฮ่าๆๆ” 

[hormonesyj]

ฮากระจาย   

[KaeM_PonG]

โถถถถ พี่บอมบ์

 

[why yyy]

ขอบคุณ

[uknowvry]

ฮามากกกกก

[่jum]

  ฮากระจายครับท่าน

[LKIMM_]

เรื่องนี้อ่านแล้วขำตลอดดดดดดดดดดดดด

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่า 

[Sohso]

ฮาแทบตกเก้าอี้ อะไรจะขี้ลืมขนาดนั้น

[shikyu3211]

5555 ร้านแถวไหนบอมม์ จะได้ไม่ไปกินด้วย

[ทิวสนที]

อ๊ากกกก!!!!!!!!
 โคตรชอบตอนนี้เลยอ่ะ อ่านกี่รอบๆก็ฮาน้ำตาเล็ดตลอด

[real port]

สนุกมาก

[GlassesgirL]

หนูทั้งฮาและน่ารักมากๆ แต่บอมบ์น่างสงสารนะ
กินคะน้าดิบ 555555 ฮามาก
หมวดเต้ยคงคิดถึงมหามากสินะจะฟ้องมหาอย่างเดียว คึคึ
 

[Yarkrak]

 

[B52]

น่ังหัวเราะจนเพื่องว่าบ้าไปแล้วเนี้ย 5555 อยากจะบอกว่ากาลเล่นทั้งหมดนี้ดิฉันผ่านมาหมดแล้วค่า

[ormn]

 

[Akikojae]

คิดถึงงงงงงงง
อ่านรวดตาแทบล้า
ตอนแรกก็กลัวจะดราม่าคนชื่อบิวนะ
แต่อ่านมาอ้าว ยังไม่ออก
คนเขียนอย่าใจร้ายเลยนะคะ
ไม่อยากให้มีดราม่าอีกแล้วว

รอตอนต่อไปค่ะ

[DarkAki]

หึหึหึ ตามอ่านตาแทบลาย

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ทำไงได้ล่ะเนอะ 

โอ๊ยยยย อยากฟัดอยากอุ้มแสบซ่าอ่าาาา

น่ารักไปไหนลูกกกกก

ดีใจกับพวกพี่ทั้งสองคู่ที่พ่อแม่เข้าใจและยอมรับ

รอบที่แล้วก็ไม่ได้อ่านตอนช่วงที่บิวมีบทบาท

รอบนี้ต้องอ่านแล้วสินะ (ถึงแม้ว่าจะหวั่นใจแค่ไหนก็ตาม)
 
เฮ้ออออ เพราะพี่บอมบ์ดีอย่างงี้ไง หนูถึงได้แค้นอีอาร์ตอยู่เนี่ย แง่มๆๆๆ

[nicksrisat]

ตามมานอนรอตอนต่อไปครับ
 :katai4:ปป

[DuenTwinBII]

มานอนรอดราม่า 

[AGELA]

๗๔.๒

ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือเครื่องเก่าดังขึ้นใกล้กับหู ผมรีบลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรวดเร็วแล้วกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิบนที่นอน

“บอมบ์ๆ”

“อืม ตื่นแล้ว”ผมเรียกชื่อแค่ ๒ ครั้งมันรีบขานอย่างเร็วไวแล้วก็ดันตัวลุกขึ้นนั่ง ผมเลิกชายมุ้งขึ้นแล้วหย่อนขาลงจากเตียง เก็บมุ้งพับให้เรียบร้อยวางไว้ใต้หมอนก่อนจะพับผ้าห่มให้ได้สัดส่วนแล้วยัดปลายผ้าห่มที่พับเรียบร้อยแล้วสอดเข้าไปที่บริเวณหัวเตียง พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมหยิบกางเกงพรางที่ผึ่งลมไว้กับขอบหน้าต่างมาใส่ แล้วใส่ถุงเท้า คว้าเป้สนามมาสะพาย มือข้างหนึ่งถือขันสบู่ เอาผ้าเช็ดตัวพาดบ่า แล้วมืออีกข้างที่ว่างก็คว้าคอมแบทมาหิ้ว ไอ้บอมบ์ก็ทำเช่นเดียวกันกับผม เรา ๒ คนลงมาด้านล่าง วางคอมแบทวางเป้ลงเรียบร้อยแล้วจากนั้นก็ไปแปรงฟันล้างหน้าให้เรียบร้อย เช้านี้เรามีนัดกับ ๒ หมวดสุดหล่อของเราเองครับ

ใช้เวลาไม่นานกับการจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ตอนนี้ตี ๕ กับอีก ๕ นาที ผมกับไอ้บอมบ์ขึ้นไปบนกองร้อยเคาะประตูเรียกหมวดบูม ปรากฏว่าทั้งคู่อยู่ในชุดเตรียมพร้อมแล้วครับ กำลังนั่งดูข่าวเช้าอยู่เลย ผมเดินเข้าไปข้างในแล้วไปนั่งแซะข้างๆหมวดเต้ย ความสุขอย่างหนึ่งของผมคือการได้อ้อนๆพี่แกนั่นแหละครับ

“ไปวิ่งได้แล้วมั้ง”หมวดเต้ยเอ่ยขัดความสุข

“ขอ ๕ นาทีครับผู้หมวด”ผมเอ่ยท้วง หาเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้ยากอยู่ด้วย แล้วไหนจะต้องออกไปฝึกอีก ไอ้ปกติก็ไม่ค่อยได้หวานกันอยู่แล้ว ผมขอเห็นแก่ตัวสักนิดหนึ่งเถอะครับ

“ได้แปรงฟันไหมบูม”ไอ้บอมบ์มันจุ๊บที่ปากผู้หมวดบูมเบาๆแล้วรีบเอ่ยถามในความสงสัย

“หึ ไม่ได้แปรง บ้วนปากเฉยๆ”หมวดบูมส่ายหน้า

“หมวดเต้ยล่ะ”ผมถามที่รักผมบ้าง

“จำเป็นด้วยเหรอ”อ้าว ทำไมตอบแมวๆด้วยวะ

“ไม่รู้ล่ะ ทั้ง ๒ คนเลย พรุ่งนี้พอผมเข้าห้องมาปุ๊บ ผมกับไอ้บอมบ์จะสำรวจปากทันทีว่า ๒ หมวดแปรงฟันกันหรือเปล่า ถ้าไม่แปรง ผมกับไอ้บอมบ์จะลงโทษ คงจะรู้นะครับว่าผมกับไอ้บอมบ์บ้าบอกันแค่ไหน ไม่มีอะไรที่พวกผมไม่กล้าทำ ยกเว้นความชั่วนะ โอเคนะครับผู้หมวด”ผมกอดรัดหมวดเต้ยให้แน่นมากขึ้นกว่าเดิม

“ตกลงใครเป็นผู้บังคับบัญชาใครวะ”

“อย่าพูดแมวๆแบบนี้นะบูม นี่คือคำสั่งของพี่”ไอ้บอมบ์กอดอกทำหน้าเข้มใส่หมวดบูม หมวดบูมทำหน้ายู่แล้วเอาหน้าไปกระแทกกับหน้าท้องของไอ้บอมบ์

“ครับพี่บอมบ์ น้องจะนำไปปฏิบัติครับ”ทำเสียงทะเล้นทำหน้าทะลึ่ง มันปั่นป่วนนะแบบนี้

“หมวดเต้ยด้วยล่ะ ฟอด ป่ะ ผมพร้อมแล้วครับ”ผมหอมแก้มพี่แกทีหนึ่งแล้วคลายอ้อมกอดจากนั้นพกเราก็ออกจากห้อง ลงไปใส่คอมแบท จากนั้นการวิ่งในรอบเช้าก็เริ่มขึ้น เราวิ่งกันเหยาะๆในรอบแรก จากนั้นก็เพิ่มความเร็วไปเรื่อยๆครับ วิ่งกันอยู่ ๗ รอบ ตอนนี้รู้สึกว่ากล้ามเนื้อขากำลังปรับตัวขนานใหญ่ เมื่อคืนทายากันไว้แล้วแต่ความปวดก็ยังมีอยู่บ้าง วิ่งไปก็กัดฟันอดทนไป กว่าจะครบรอบก็ ๖ โมงเช้าพอดี เดินกลับมากองร้อยยืดเส้นยืดสายอีกพักหนึ่งครับแล้วจึงไปอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวให้เรียบร้อย ข้าวปลาอาหารในมื้อเช้าไม่ได้ไปกินกับคนส่วนใหญ่หรอกครับ ตอนนี้เหมือนพวกผมกำลังเป็นอิสระชนอยู่

มื้อเช้าหมวดบูมกับหมวดเต้ยเป็นคนเลี้ยงข้าวผมกับไอ้บอมบ์ ไม่เลี้ยงผมเดี๋ยวผมเลี้ยงเองก็ได้ หึหึ พูดเหมือนมีเงินเยอะเลยเนอะ กินข้าวเสร็จแล้ว ผมก็ช่วยเก็บกวาดที่บริเวณกองรอยโดยไปรับผิดชอบที่หน้าคลังของตัวเองก่อน ตอนนี้มีรุ่นน้องมาช่วยงานแล้วค่อยเบาแรงขึ้นมาหน่อยหนึ่งครับ แต่ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนทำเองซะมากกว่า น้องมันไม่ค่อยมาก่อกวนผมสักเท่าไหร่

ถึงเวลา ๘ โมงเราก็มาเคารพธงชาติกันครับ ทำตามรปจ. เคารพธงชาติเสร็จแล้วก็รอจ่ากองร้อยชี้แจงข่าวสารภายในกองร้อยว่าจะมีการทำอะไร ที่ไหน อย่างไรบ้าง หลังจากจ่ากองร้อยชี้แจงเสร็จก็มีการนัดแนะทหารบอกตำแหน่งที่จะต้องออกไปฝึกว่าใครเป็นตำแหน่งไหนบ้าง ส่วนผมกับไอ้บอมบ์ก็เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง พลยิงปืนกลอีกแล้ว

วันนี้เราคงยังไม่ได้ฝึกกันหรอกครับ แค่ทราบตำแหน่งกันเฉยๆว่าใครจะต้องรับผิดชอบในส่วนไหนบ้าง จากนั้นก็รอเบิกของเพื่อจะไปฝึกป่า ช่วงเวลานี้ยังเบิกไม่ได้ครับเพราะว่าเด็กคลังอาภรณ์ยังจัดของไม่เรียบร้อย ช่วงนี้เราเลยต้องมานั่งรวมกลุ่มกันเพื่อที่จะเตรียมพร้อมกันว่าควรจะทำยังไง ปีนี้กองพันพวกผมเป็นหัว ก็คือเป็นผู้รับผิดชอบใหญ่ โดยมีกองพันต่างๆในกรมจัดทหารแต่ละกองร้อยเข้ามาสมทบ ภาคกองพันเป็นภาคการฝึกที่ใหญ่มากกว่าภาคหมู่ ตอน หมวด และภาคกองร้อย เพราะต้องจัดกำลังพลไปร่วมฝึกกับกรมอื่นซึ่งสังกัดอยู่ในกองพลเดียวกันครับ

“จ่าครับ หนูไม่อยากทำกับข้าวอ่ะครับจ่า เปลี่ยนตำแหน่งได้ไหม”อีหนูยกมือทักท้วงเมื่อมันถูกจัดให้ไปอยู่ในตอนสูทกรรม คือคนทำครัวนั่นเอง

“อ้าว ทำไมล่ะ”จ่านิคลูกพี่คลังอาวุธคนเก่าของผมถามอีหนูด้วยความงง

“หนูอยากแบกปืนมากกว่าทำกับข้าวอ่ะครับจ่า”อีหนูให้เหตุผลครับ แมนมากเลยหนู มีแต่คนอยากสบายกับการทำกับข้าว นั่งรถแล้วเอาข้าวปลามาส่งนี่มันอยากแบกปืนวิ่งซะงั้น

“โวยวายอะไรวะหนู”หมวดบูมเดินมาจากไหนไม่รู้ครับ ถามอีหนูตาเขียว

“หนูไม่ได้โวยวายครับผู้หมวด หนูขอจ่าเปลี่ยนตำแหน่ง”อีหนูมันไม่ได้กลัวหน้าเข้มๆของผู้หมวดหรอกครับ

“อ้าว เปลี่ยนทำไม จะไปอยู่ไหน”

“เปลี่ยนจากสูทกรรมมาเป็นพลอะไรก็ได้ ให้หนูแบกปืนกลก็ได้ หนูอยากฝึก หนูไม่อยากทำกับข้าว”อีหนูชี้แจง

“คิดดีแล้วเหรอ”หมวดบูมถาม

“ถ้าผู้หมวดอยากท้องเสียก็ให้หนูไปทำกับข้าวสิครับ”อีหนูงัดไม้เด็ดมา

“งั้นรีบเปลี่ยนตำแหน่งเหอะจ่านิค ผมไม่อยากท้องเสีย แค่เห็นหน้ามันผมก็รู้สึกจะอาเจียนแล้ว หึหึหึ”

“ผู้หมวดอ่ะ หนูหล่อนะ”อีหนู

“อ้วกกกกกกกก”คนอื่นๆถึงกับโก่งคอแล้วหัวเราะกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พูดมาได้ว่าหล่อ เฮ้อ

อีหนูถูกเปลี่ยนตำแหน่งมาอยู่เป็นพลปืนเล็ก หมวดของหมวดบูม กองร้อยเราต้องจัด ๓ หมวดครับ คนไม่พอเลยต้องลดขนาดคนลงจากเดิมหมู่ ๑๑ เป็นหมู่ ๙ หมวดแรกจะเป็นหมวดของมวดบูม หมวดที่ ๒ จะเป็นหมวดของหมวดเชียร และหมวด ๓ เป็นหมวดของหมวดเกรียงครับ หมวดเชียรกับหมวดเกรียงเป็นนายทหารที่มาจากจ่านะครับ เคยเป็นจ่ามาก่อนแล้วสอบเลื่อนขั้นเป็นนายทหารได้ครับ   

วันทั้งวันเราก็ไม่ได้ทำอะไรครับ คุยกับผู้บังคับบัญชาในแต่ละหมู่จากนั้นก็แยกย้ายกันพักผ่อน ส่วนผมไปหน้าคลังไปเคลียร์เรื่องปืนที่จะต้องเบิกจ่ายในการฝึก จ่าที่เป็นจ่าคลังอาวุธคนใหม่แกก็ไม่ค่อยชำนาญงานสักเท่าไหร่ ผมเองก็ใช่ว่าประสบการณ์จะเยอะมากมายอะไรนะครับ ทุลักทุเลต้องมาถามจ่านิคว่าต้องทำยังไงบ้าง

“ฮัดชิ้ว”ไอ้ซันจามออกมาเสียงดังทำเอาผมที่กำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้าต้องตกใจ

“ห่า จามซะไม่กลัวหลอดลมหลุดออกจากคอ”

“ฮัดชิ้ว”แล้วมันก็จามอีกครั้ง “เหี้ย เป็นไรวะ อีหนู มึงขี้ลืมล้างตูดป่ะเนี่ยสัส แม่ง กลิ่นแรงซะกูจามเนี่ย”

“จวยเหอะไอ้สัส กูล้างเหอะ เอาน้ำยาขัดส้วมล้างอย่างดีไม่ต้องพึ่งน้ำยาล้างหมี อยากดมไหมกูจะแก้ผ้าให้มึงดม”อีหนูทำท่าจะลุกขึ้น

“พอเหอะ กูว่าไอ้บอมบ์ไม่ล้างจวยแน่เลย สัส”ผมจับไหล่อีหนูไว้แล้วโยนความผิดไปให้ไอ้บอมบ์

“อ้าวๆ ลามปามถึงกูละมึง เกี่ยวอะไรกับจวยกูวะเนี่ย อีหนูดมจวยกูดิ มีกลิ่นไหม”ไอ้บอมบ์ขึ้นขึ้นกำไข่ทำท่าจะให้อีหนูดม

“ฮัดชิ้ว ฟืด”แล้วน้ำใสๆก็ไหลจากปลายจมูกของไอ้ซัน

“ไอ้เหี้ย เป็นหวัดก็มาโบ๊ยว่าของคนนั้นคนนี้เหม็น ไข่มึงเน่าเอง มึงไม่โทษตัวเองบ้าง”อีหนูถีบเข้าที่กลางแผ่นหลังไอ้ซันด้วยตีน ทำเอาไอ้ซันคะมำไปข้างหน้าเลยครับ

“โอ๊ย อีแรด เล่นแรงจังนะมึง เดี๋ยวจับล่อตูดเลย”

“มาดิถ้ามึงกล้า อย่าดีแต่ปาก แล้วมึงจะรู้ว่ารสชาติความเร่าร้อนของกูเป็นไง”อีหนูโพสต์ท่ายั่วสวาท

“กูว่ากูไม่ได้ตายเพราะหวัดหรอกว่ะศักดิ์ กูจะตายเพราะท่าเหี้ยๆของมันนี่แหละ เฮ้ยมึง เวลาทำท่าทางอะไรแบบนี้ก็ด้วยดูขนหน้าแข้งตัวเองบ้างเหอะ อีแรดเอ๊ย ขนหน้าแข้งดกมากูแอ๊คท่าซะเหมือนนางแบบเดินแบบกางเกงใน”

“ไอ้เหี้ย ปากดี เอาตีนกูอีกไหม หมั่นไส้ ทำไม ขนหน้าแข้งกูดกแล้วทำไม ก็ดีกว่ามึง คนเหี้ยอะไรเกิดมาหมอยกะหรอมกะแหรม มึงมีหมอยแค่นี้มึงไม่ต้องมีให้รกKดีกว่าว่ะซัน ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย จวยเล็กกว่าตุ๊ดแล้วยังเบ่ง”

“เล็กบ้านมึงสิ อ้าปากเลยมึง กูจะเอาให้ทิ่มคอหอยมึงไปเลย”ไอ้ซันคว้าต้นคออีหนู

“เหรอค่ะ อยากทะลุคอหอยจังเลย กูกลัวว่ามันจะทะลุร่องฟันแล้วแคะเอาเศษพริกที่ติดอยู่ฟันซี่ที่ ๑๒ นับจากซ้ายของกูนี่สิ”คือมึงอธิบายละเอียดมากเลยหนู ทำให้กูต้องคิดจินตนาการไปว่าฟันที่ ๑๒ นี่มันซี่ไหน

“ฮัดชิ้ว ฮัดชิ้ว ฟึด กูว่าแล้ว มันไม่ได้เป็นเพราะหวัดเหวิดอะไรหรอกว่ะ กูว่าเป็นเพราะกลิ่นศพตุ๊ดแถวๆนี้แหละ”

“เดี๋ยวได้ปากแตกแดกน้ำพริกไม่ได้นะซัน ขอร้องอย่าหาเรื่อง”อีหนูมองหน้าแล้วกอดอกทำหน้าเชิดใส่ไอ้ซัน

“โอ๋ๆ น้องแรดน้อย งอนเหรอ”ไอ้ซันเกาคางอีหนูแล้วยิ้มกว้าง

“ชิ นี่ถ้าไม่เห็นเพราะว่าเมียมึงสวยกูจะเอาเรื่องมึงหนักแน่ซัน ฮัดชิ้ว ว้าย ไอ้บ้า กูว่าแล้ว เหม็นใครจากไหน พี่มหา เมื่อเช้าได้ถอกปลายล้างไหมอ่ะ เย็นนี้เดี๋ยวหนูจะตรวจนะ”

“เดี๋ยวกูเอาฟาดหัวแตก ทะลึ่งนะพวกมึง อย่าพูดได้ไหมเรื่องใต้สะดือ กูไม่อยากชักว่าวคนเดียว มึงเข้าใจกูป่ะ ว่ากูต้องเก็บกดแค่ไหน วู้”ผมเตะอีหนูไปทีหนึ่ง

“คนบ้า ไม่ถนอมกันบ้างเลย เห็นหนูเป็นอะไร”

“อ๋อ อยากเป็นวัตถุโบราณให้พวกกูถนอมใช่ไหม อยากแก่ขนาดนั้นเชียว เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปจดทะเบียน เอาขึ้นหิ้งไปเลย ให้คนบูชา ดีไหม”ผมกอดคออีหนูแล้วพูดพลางยิ้มอารมณ์ดี

“ชิ ใช่สิ หนูมันก็แค่ตุ๊ดตัวน้อยๆ ที่ไม่มีคนต้องการ เฮ้อ สงสารตัวเองจังเลย ดวงชะตาของอาละแตจริงๆ มีผัวก็ต้องร้างไกล มีเพื่อนก็ต้องถูกเหยียดหยาม ทำไมชะตากรรมของดวงมณีแก้วกาญจน์ถึงเป็นเช่นนี้ ทูลกระหม่อมแม่ ทูลกระหม่อมพ่อเพคะ หนูไม่อยากจะทนแล้ว ณ จุดๆนี้”เอาอีกแล้วละครบทไหนของมันอีกวะ

“บก.๐๑ แจ้งทุกบก.ทุกหมายเลข ขณะนี้ มีคนบ้าหลุดจากโรงรับจำนำ ขอให้แต่ละบก.ระวังด้วย เนื่องจากคนบ้ามีอาการเพ้อขั้นรุนแรง บก.ใดรับอาร์ ๘ ได้ ตอบรับเปลี่ยน”ไอ้บอมบ์เอามือถือของมันยกขึ้นมาเลียนทำเป็นวิทยุสื่อสาร

“บก.คลังอาวุธทราบ”

“บก.ร้อย๑ ทราบ เอ่อ บก.๐๑ ครับ ไม่ทราบว่าคนบ้ามีลักษณะยังไง ทางบก.ร้อย ๑ จะได้ระวังตัว”

“คนบ้ามีลักษณะเป็นตุ๊ด ทำกับข้าวไม่เป็น ชอบคิดว่าตัวเองสวย เคยคิดจะหนีตามผู้ชาย แต่ไม่มีผู้ชายให้หนีตาม ย้ำเตือนนะครับ ทุกบก. ระวังตัวให้มาก”

“ไอ้พี่บอมบ์ คนบ้า”อีหนูวิ่งเข้าไปต่อยไหล่ไอ้บอมบ์ทีหนึ่ง

“เอื้อะ ข้าโดนยาพิษ ซัน ฝากบอกลูก แม่ และเมียของข้าด้วย ว่าข้าไม่สามารถที่จะต้านทานพิษของตุ๊ดคนนี้ได้ ข้าฝากด้วย ขนรักแร้ ๒ เส้นนี้ของข้า จะเป็นลายแทงอย่างดีให้กับลูก แม่ และเมียข้า ในการที่จะล้างแค้นต่อไป เอื้อะ”ไอ้บอมบ์ก็โอเวอร์แอคติ้ง ทำท่าเหมือนจะตาย

“ฮ่าๆๆ กูว่าไม่ได้บ้าแค่อีหนูหรอกว่ะ มันบ้ากันทั้งแก๊งค์เลย”หมวดบูมเดินมาแล้วขำกับท่าทางของไอ้บอมบ์ ไม่ขำไม่ได้หรอกครับ แต่ละคนนี่แอคติ้งยิ่งกว่านางเอกละครช่องหลากสี

“เอื้อะ กูคิดว่ากูไม่ได้ตายเพราะพิษอีหนูแล้วล่ะมหา กูคงจะตายเพราะอายผู้หมวดนี่แหละ เอื้อะ หาปีบมาคลุมหัวกูที”ไอ้บอมบ์ทำบ้าต่อครับ

“ฮ่าๆๆๆ แล้วเราก็หัวเราะกันทั้งวง นี่แหละครับความบ้าของพวกผม ไม่มีใครเกิน บ้าๆบอๆ บางทีก็เหมือนดูมีหลักการ แต่เอาเข้าจริงๆนี่รั่วกันทั้งนั้น รั่วประเภทหาอะไรมาอุดไม่อยู่เลยทีเดียว ก็คงจะพอหอมปากหอมคอ ให้มันเป็นสีสัน ชีวิตคนเรามีตลกเฮฮาบ้า เสียงหัวเราะ เสียงหยอกเย้ากันบ้าง หลังจากที่ผ่านเรื่องเสียน้ำตา แต่เรื่องให้เสียเหงื่อนี่มีทุกวัน เดี๋ยวก็วิดพื้น เดี๋ยวก็พุ่งหลัง

“นี่กูคิดว่าพวกมึงมาเป็นตลกคาเฟ่มากกว่ามาเป็นทหารนะ เล่นบ้าๆบอๆ”หมวดบูมมองหน้าทีละคนแล้วขำ

“แหม ก็นิดหนึ่งครับผู้หมวด สีสันกันหน่อย”

“ปลดไปก็เปิดคณะตลกนะบอมบ์ ป่ะๆ เตรียมตัววิ่ง”

ภารกิจประจำวันมาถึงแล้วครับ พวกผมรีบไปเตรียมตัวอย่างรวดเร็ว จนถึงเวลา ๔ โมงเราจึงออกวิ่งกัน ช่วงนี้ก็ไม่ได้มีอะไร เตรียมพร้อมร่างกายกันอย่างเดียว

[hormonesyj]

ฮากันทั้งคณะ 555555555555555555555555

[NOPKAN]

กลุ่มนี้ สนุกสนานเฮฮากันดีจริงๆ ^^

[Akikojae]

สนุกทุกตอนที่ได้รวมตัวกัน
ฮ่าาา ชอบเวลาพี่มหาเล่า
มันทั้งฮา ทั้งตลก
รีบมาต่อนะคะ
 

[maemix]

รวมแก็งค์ได้ก็มีแต่เรื่องฮาๆ เรื่องหื่นๆใต้สะดือ
เอ้าาาาาาาาาาม เตรียมตัวฝึกอีกแล้ว สู้ๆนะหนุ่มๆ