หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[maemix]

วันแรกยังไม่ลงตัว เดี๋ยวก็ชิน
ว่าแล้วก็คิดถึงพี่มหาตวง

รอตอนต่อไปจ้า

[GlassesgirL]

บอมเข้ามาที่ค่ายแล้ว รอหมวดบูมมาเจอกัน 

[McKnight]

ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก......ที่คุณเมฆมาลงโพสท์เรื่องนี้ใหม่อีกรอบ
พี่บอมบ์กับหมวดบูมที่คิดถึง  โอ้ย ดีใจอ่ะครับ

ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนี้ นึกว่าตัวเองละเมอ เบลอจนตาฝาด
มาดูดีๆ กระโดดรอบห้องเลย กลับมาแล้วจริงๆ พี่บอมบ์กับหมวดบูมของผมกลับมาแล้ว
 

เป็นกำลังใจให้คุณเมฆนะครับ
 

[ทิวสนที]

คิดถึงหมวดบูมแล้วอ่ะ ตื่นเต้นๆๆๆ

[cavalli]

 



เห็นภาพ 55555

[boyslover]

พีมหาตัวฮายังไม่โผล่อิอิ

[black sakura]

เพิ่งเข้ามาอ่านน่าสนุกอ่ะพระเอกกวนดี

[hormonesyj]

ในที่สุด 

[AGELA]

ตอนที่ ๔ ดาวบนฟ้า ดาวบนบ่า

เหตุการณ์วุ่นวายในห้องน้ำสงบลง ผมอาบแบบลวกๆ รีบอาบรีบทำให้มันเสร็จก่อนคนอื่นเขา เอาของขึ้นไปเก็บแล้วรีบลงมา ตอนนี้ทุ่มกว่าๆ ได้ยินมาว่าผู้หมวดซึ่งเป็นผู้ฝึกจะเข้ามาอบรมและพบปะพวกเราเป็นอย่างเป็นทางการ

“นับสิว่าครบไหม”ผู้ช่วยครูสั่ง ผมจึงเริ่มนับไล่ไปเรื่อยๆ จนครบจากนั้นจึงเดินแถวไป เดินไปก็พูดคำว่าซ้ายๆๆๆๆ ต้องก้าวเท้าให้พร้อมกันเลยต้องพูดซ้ายๆยามที่เท้าซ้ายก้าวออกไปจนถึงศาลากลางน้ำครับ

“ขออนุญาต”ผู้ช่วยครูสั่ง ไอ้พวกที่มาก่อนมันเป็นงาน ไอ้ผมนี้สิไม่รู้เรื่องอะไรกับเขา แต่พอพวกมันพูดว่า

“กระผม พลทหาร.......ขออนุญาตเข้าศาลาน้ำครับ”ผมอ้อแอ้ๆถูๆไถๆตีเนียนเข้าไว้ทั้งที่จริงในใจได้แต่งงๆ พวกห่านี่มันพูดอะไรกันวะ เข้าไป ผู้ช่วยครูให้นั่งตามลำดับที่จัดไว้แล้ว รอหมวดอื่นๆเข้ามาจนครบกันทุกหมวด มีครูทหารยืนพูดอยู่ด้านหน้า จนพักหนึ่งครับมีเสียงใครก็ไม่รู้ตะโกนเสียงดังว่า

“ตรง”ไอ้ที่เหลือไม่ต้องพูดถึงยืนกันอย่างงงๆ ผมเองไม่ต่างจากพวกมันเลยสักนิด ยืนมองซ้ายมองขวา จนเห็นผู้ชายร่างสูงโปร่งแต่งชุดทหารเดินเข้ามาโค้งให้พวกผม ๑ ที

“อ่ะ เชิญนั่ง”ผมนั่งลงแล้วมองไปยังบุคคลดังกล่าว ห่าแดก โคตรมีเสน่ห์ว่ะ

“อ่า ขอสวัสดีและกล่าวต้อนรับอย่างเป็นทางการอีกครั้ง”ริมฝีปากมันอิ่มๆ ออกชมพูระเรื่อ ฟันขาวเรียงสวยงาม โครงหน้ารูปไข่เรียวๆกำลังเหมาะไม่เล็กไม่ใหญ่ พวงแก้มสอดรับกับโครงหน้าไม่ซูบจนหน้าตอบและไม่ยุ้ยจนเกินไป หน้าผากกำลังพอดีไม่เหม่งไม่สูง คิ้วคมเข้มดวงตาออกจะตี่ๆไม่ลีบเล็กเหมือนลูกจีนลูกเจ๊กและไม่ใหญ่โตเหมือนพวกแขก ดวงตากำลังสวยเลย ผิวพรรณถึงแม้ไม่ได้ขาวกระจ่างใสเหมือนพวกทำงานในห้องแอร์แต่ดูแล้วมันมีแสงเรืองๆที่เขาเรียกอะไรกันสักอย่างน่ะ จำไม่ได้แล้ว

รูปร่างที่สูงโปร่งกำลังงามน่าจะอยู่ที่ประมาณ ๑๘๐ หน่อยๆ ท่อนแขน นิ้วมือ ลำตัว หัวไหล่ เอว สะโพก แข้งขา คือว่ากูมองตั้งแต่หัวจรดตีนน่ะ ห่าเอ๊ย คนหรือเทวดาตกสวรรค์วะ โคตรมีเสน่ห์เลยว่ะ แบบเนี่ยสาวติดตรึม มองเขาด้วยความดึงดูด กว่าจะละสายตาได้เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว

“ทหาร ได้ยินที่ผู้หมวดถามไหม”เวรตะไล ถามห่าอะไรกูวะ กูเพิ่งจะตื่นจากภวังค์เนี่ย

“เอ่อ...”งงเต็ก ไปไม่ถูก กูไม่ได้ฟัง กูไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น เมื่อกี้หูหนวกไปดื้อๆ

“ลุกขึ้นตอบสิ”ครูทหารคนหนึ่งที่ยืนใกล้ๆพูดกับผม ผมก็ลุกขึ้นเต็มความสูง ดวงตาของเขาอยู่ตรงริมฝีปากของผม จมูกโด่งเป็นสัน ยิ่งมองใกล้ยิ่งหน้าใส

“ทหารใหม่ เป็นอะไร คิดถึงบ้านเหรอ”คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าผมโบกไม้โบกมือไปมาหลายรอบ ทำให้ผมตื่นจากห้วงความคิด

“เอ่อ เปล่าครับ”ใครจะไปบอกวะว่าตอนนี้กูกำลังใจสั่นเพราะมึงน่ะไอ้ผู้หมวด ฮ่าๆๆ

“แล้วไป แล้วเมื่อกี้ได้ยินมั้ยว่าผู้หมวดถามอะไร”รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า กูอยากฟัด อยากดึงมากอดยังไงก็ไม่รู้ โว้ย ไอ้เหี้ยบอมบ์ มึงเป็นอะไรของมึงวะเนี่ย นั่นมันผู้ชายนะเว้ย

“ผู้หมวดถามอะไรเหรอครับ”ผมถามกลับอย่างพาซื่อ คือผมไม่ได้ฟังจริงๆ

“ผู้หมวดถามว่ารู้จักชื่อผู้หมวดรึยัง เมื่อกี้ผู้หมวดแนะนำไปแล้วจำได้มั้ยว่าผู้หมวดชื่ออะไร”อ้าว เวรตะไล มันชื่ออะไรของมันวะ ผมเลิกลักมองซ้ายขวาเหล่หาความรู้รอบตัว แต่ก็เงียบกริบไม่มีใครช่วยผมได้ ตกลงพวกมึงก็ไม่ได้ฟังเหมือนกูใช่ไหม

“ผมไม่ได้ยินครับ”ตอบตามตรงแล้วกันวะว่าไม่ได้ยิน เออ ไม่ได้ยินจริงๆนี่หว่า มัวแต่พิจารณารูปร่างของมึงนั่นแหละ

“เป็นไปได้ไง คนอื่นเขาได้ยินกันหมดมีเราไม่ได้ยินคนเดียว ฟังที่ผู้หมวดพูดอยู่รึเปล่า”แทงใจดำฉิบหาย เออ ยอมรับว่าไม่ได้ฟังเพราะกูกำลังตกหลุมพรางมึงอยู่ ผู้ชายห่าเหวอะไรวะทำผู้ชายอย่างกูคิดอกุศลด้วยเนี่ย “เอาก่อนเลยดีกว่า วิดพื้นท่าเตรียม”โอเค กูโดนลงโทษแล้วละ ผมทำท่าทางเงอะๆงะๆแต่ก็ยอมทำท่าวิดพื้นแต่โดยดี “๒๐ครั้ง ทวนด้วย”

“๒๐ ครั้ง”ผมทวนคำสั่ง

“เริ่ม”สิ้นคำผมก็วิดพื้นลงไปบึ๊ดจ้ำบึ๊ด นับเสียงดังจนครบ หอบแดกเลยกู เอาไงล่ะไม่ได้ออกกำลังกายนาน “ทีหลังเมื่อมีคนพูดก็ต้องมีคนฟังด้วยนะ ไม่ใช่เหม่อลอยไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้เรามาเป็นทหารแล้วต้องฟังผู้บังคับบัญชา เพราะถ้าไม่ฟัง ฟังอย่างไม่ตั้งใจ ถ้าเกิดเอาไปสื่อสารกับคนอื่นผิดพลาดมันจะมีโทษ ลุก”ผมลุกขึ้นยืนมองหน้า ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เคือง ในหัวตอนนี้มีแต่คำว่า ‘ขอกูหอมแก้มมึงทีเถ้อะ ไอ้ผู้หมวดหน้าหล่อ’

“มีปัญหาอะไรกับผู้หมวดรึเปล่า”ไอ้หน้าหล่อที่ยืนด้านหน้าผมเอาไมค์ลงแล้วพูดเสียงเบาที่ข้างหู โหย จั๊กจี้ไปยังขั้วหัวใจเลยว่ะ พอถามเสร็จแก้มเขาก็แดงๆ ไม่กล้าสบตาก่อนจะหันไปที่อื่น

“นั่งลง เอาละเดี๋ยวนายไปถามเพื่อนนายเอาแล้วกันนะทหารใหม่ว่าผู้หมวดชื่ออะไร เดี๋ยวต่อไปผู้หมวดก็จะขอแนะนำเกี่ยวกับการเป็นทหาร คือพูดง่ายๆว่า เรามาเป็นทหารเพราะอะไร ทำไมต้องมีทหาร....”จากนั้นตาผมก็ดู หูผมตั้งใจฟัง มองแบบแทบไม่กะพริบ ฟังแบบไม่ละเลย ผู้หมวดเล่าเรื่องให้ฟังไปเรื่อยๆ ผมก็มองริมฝีปากนั่นไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักเบื่อ จนถึงเวลา ๓ ทุ่มกว่าๆ จบการบรรยาย สวดมนต์ไหว้พระ เข้าห้องน้ำแล้วขึ้นนอน


บรรยากาศเมืองไทยที่แสนจะร้อนอบอ้าว โรงนอนโรงหนึ่งนอนกันเกือบร้อยคน พัดลมใครดวงดีก็ได้ไป ใครดวงไม่ดีก็นอนตามเวรตามกรรม ทาแป้งเย็นแล้วพยายามข่มตาให้หลับ แต่มันหลับไม่ลงจริงๆ ร้อนมหาบรรลัยเหมือนเอาไฟมาสุมอยู่ใต้เตียง ถอดเสื้อนอนก็ไม่ได้ผู้ช่วยครูห้าม มิหนำซ้ำยังจะให้กูห่มผ้า ไอ้ห่า มึงเต็มกันมั้ยเนี่ย ร้อนแทบตายให้นอนห่มผ้า

ข่มตาลงให้หลับ ดึงชายเสื้อขึ้นมากองอยู่แถวกระตูกไหปลาร้า พับขากางเกงให้มันสั้นๆเข้าไว้ หลับตาลงเบาๆ บ่นด่าในใจไอ้พวกควายเผือกเอ๊ย คิดไปคิดมาก็นึกถึงสีหน้าอันเอิบอิ่มอันนั้น เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ผมไม่เคยสนใจผู้ชายเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่เคยมีจิตพิศวาส แต่ทำไมกับคนๆนี้กูถึงได้สนใจเขาวะ คนหล่อหน้าตาดีๆทั่วไปก็มีไม่ใช่น้อย ทำไมกูไม่เคยสนใจ แต่พอมาเจอหน้าไอ้เวรนี่เท่านั้น บอกได้ประโยคเดียว ‘หน้าตามึงโดนใจกูมา’ แม่งสงสัยจะเป็นเพราะอากาศร้อนแน่เลย กินเหล้าเยอะสมองเลยรวน

“ร้อนมั้ย”น้ำเสียงห้าวดังขึ้นเบาๆที่ข้างเตียง ผมลืมตาขึ้นมา เจอไอ้หน้าหล่อมันยืนข้างเตียง แสงไฟที่สาดเข้ามาข้างในโรงนอนถึงแม้จะไม่สว่างจ้าแต่สามารถทำให้เห็นได้ชัดเจน ฮึ่ย กูหมั่นเขี้ยวมึงจริงๆว่ะ อย่าให้ได้อยู่กันตามลำพังนะมึง ผู้หมวดก็ผู้หมวดเหอะ กูจับมึงฟัดแก้มนวลๆของมึงแน่

“ร้อนมากครับ”ผมตอบเสียงเบา พยายามเก็บอาการไม่ให้สื่อออกไปทางสีหน้าและดวงตามากนัก เดี๋ยวมันจับไต๋ผมได้จะซวยเอา

“เหรอ ทนหน่อยแล้วกันนะ ฝึกความอดทน ไปละ ราตรีสวัสดิ์”แน่จริงมึงเลิกชายมุ้งขึ้นมาแล้วยื่นหน้ามาจูบกับกูเอาป่ะล่ะ โด่ นอนมองแผ่นหลังที่ลับหายไปจากคลองสายตา ร้อนจะตายห่าแต่กูก็ต้องทน เอาวะ กูจะพยายามนอนหลับเพื่อมึงก็ได้ไอ้หมวด







ปรี๊ดดดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดดด ปรี๊ด เสียงนกหวีดเป่ายาวๆดังขึ้น ๓ ครั้งตามด้วยเสียงปรี๊ดสั้นๆอีกครั้งหนึ่ง

“อรุณสวัสดิ์ครับครับสิบเวร อรุณสวัสดิ์ครับครูฝึก อรุณสวัสดิ์ครับผู้ฝึก”ไอ้พวกที่จำได้มันก็ตะโกนแหกปากแต่เช้าส่วนผมน่ะเหรอ กำลังอึน คือเมื่อคืนก่อนนอนเขาก็สอนนะครับว่าพอสิ้นเสียงนกหวีดให้กล่าวราตรีสวัสดิ์ ว่า ‘ราตรีสวัสดิ์ครับสิบเวร ราตรีสวัสดิ์ครับครูฝึก ราตรีสวัสดิ์ครับผู้ฝึก’ ตอนเช้าก็ให้กล่าวอรุณสวัสดิ์ตามที่ได้พูดไปเมื่อกี้น่ะ ลงจากเตียงได้ผู้ช่วยครูก็มาสอนให้พับมุ้งพับผ้า เสียเวลาไปนิดหน่อยจนเรียบร้อย จากนั้นให้ลงไปข้างล่างเพื่อจะได้ไปออกกำลังกาย

ง่วงสัสแต่ทำไงได้เขาบังคับให้ตื่น ตอนนี้เพิ่งจะตี ๕ กว่าๆ ท้องฟ้าเริ่มสว่าง ผมลงไปข้างล่างตีนเปล่าๆเพราะรองเท้าผ้าใบใส่ไม่ได้ เบอร์มันเล็กเกินครับ ได้เบอร์ ๘ มา ซึ่งธรรมดาผมใส่เบอร์ใหญ่กว่านั้น ลงไปข้างล่างก็ยืนแถวไปหมวดตามลำดับ มีมั่วๆกันบ้างนิดหน่อยเพราะจำตำแหน่งตัวเองไม่ได้

“เช็คยอดดิ”ผู้ช่วยครูพูดสั่งกันเอง

“ทหารใหม่ฟังนะ จะสั่งเช็คยอด พอสิ้นคำว่านับ ก็ให้เริ่มนับ ๑ อ่ะ สมมติว่า ครูสั่งว่า ทหารใหม่นับตลอดนับ คนแรกก็นับ เข้าใจมั้ย”ผู้ช่วยครูพูดอธิบาย ผมยักหน้าเบาๆ

“ครับ”บางคนก็ตอบ บางคนยืนอึน โดยเฉพาะผม

“อ่ะ ทหารใหม่ นับตลอดนับ”สิ้นคำสั่งผมก็นับ ๑ เป็นคนแรกไล่ไปทางด้านซ้ายมือของตัวเอง ไอ้คนที่ ๒ ก็นับไปเรื่อยๆ “คนสุดท้ายทวนด้วยนะว่ากี่คน

“๔๒ ๔๓ ๔๔ ๔๔นายครับ”ไอ้คนข้างหลังพูดเสียงดัง

“โอเค เดี๋ยวจะปล่อยให้ไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว ให้เวลา ๕ นาที”แล้วเราก็เดินแถวไปเข้าห้องน้ำซึ่งจะมีอยู่ตามกองร้อยต่างๆ ไปถึงพอเขาปล่อยก็กรูแย่งกันเข้า ผมอยู่หน้าขายาวตัวใหญ่วิ่งเข้าไปก่อนล็อกกลอนแล้วทำธุระส่วนตัว แปบเดียวครับไม่ถึง ๒ นาทีด้วยซ้ำเสียงตะโกนว่าหมดเวลาดังขึ้น ดีนะที่ผมทำธุระเสร็จก่อน วิ่งออกมายืนรอคนอื่นๆอยู่ข้างนอก แล้วก็เดินแถวไปรวมตัวกันทั้ง ๔ หมวด

“อ้าว ทำไมเดินเท้าเปล่า”ผู้หมวดหน้าหล่อหยุดยืนมองหน้าผมอย่างสงสัย หัวคิ้วที่ย่นน้อยๆ โอ๊ย แต่เช้าเลยนะมึง กูว่ากูพยายามไม่คิดถึงหน้าหล่อของมึงแล้วนะเนี่ย โผล่หน้ามากวนใจกูอีกแล้ว

“รองเท้าใส่ไม่ได้ครับ”ผมตอบ

“แล้วรองเท้าแตะล่ะ”

“ขาดแล้วครับ”

“อ้าว ทำไงดีเนี่ย จ่าเป็ดๆ”ผู้หมวดเรียกจ่าคนหนึ่งครับ แล้วจ่าคนนั้นก็เดินมาหา

“ครับผู้หมวด”

“เดี๋ยวหารองเท้าให้ทหารหน่อยนะ แล้วคนอื่นๆที่ไม่ใส่รองเท้าเนี่ย... ไหนใครใส่รองเท้าผ้าใบไม่ได้แยกออกมา”ผู้หมวดพูดเสียงดัง มีอยู่หลายคนแต่ที่อนาถที่สุดคือผม เท้าเปล่าๆ จากนั้นก็เริ่มถามทีละคน ส่วนใหญ่คือรองเท้าเบอร์มันเล็กเกินครับ ใส่ไม่ได้

“เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลังนะ อ่ะ พวกที่เหลือไปออกกำลังกาย”พวกที่ไม่มีรองเท้าอย่างผมก็ได้แต่ยืนคอย ผู้หมวดขึ้นไปบนเวที ตอนเช้าเขาใส่ชุดกีฬาซึ่งถ้าใครเคยเห็นกางเกงกีฬาทหารก็จะรู้ว่าเป็นแบบไหน สั้นๆประมาณน่าจะไม่ถึง ๓ คืบมั้ง เสื้อยืดสีเขียวขนาดพอดีตัว รองเท้าทุกอย่างดูดี ห่าเอ๊ย กูยอมรับจริงๆเลยว่าคนนี้มีเสน่ห์(กับกู)มากๆ

ผมมองผู้หมวดพาออกกำลังกายในท่ากายบริหาร น้ำเสียงที่เข้มแข็งสมกับเป็นชายชาติทหารดังขึ้น ความเป็นผู้นำฉายประกายออกมาโดดเด่น ยืนมองเฉยๆเดี๋ยวเขาหาว่าง่อยเปลี้ยเสียขา จ่าเลยพาพวกผมออกกำลังกายในท่าที่พอจะออกได้ จากนั้นก็ไปวิ่งครับ ส่วนผมที่เท้าเปล่าๆไม่ได้ไปวิ่งกับเขา เดินเก็บขยะรอบๆบริเวณนั้น

“โยมเอ๊ย นายชื่ออะไรเหรอ อาตมาเอ๊ยผมชื่อตวงนะ”ไอ้คนที่อยู่ลำดับข้างผมมันถาม ไอ้คนนี้มันอยู่ลำดับที่ ๒ นะครับ รองเท้ามันใส่ไม่ได้เหมือนกัน แล้วตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้ มันเพิ่งจะทักผม ผมไม่ได้ทักมันนะครับ ไม่ได้หยิ่งแต่ว่าเมื่อคืนมัวแต่คิดถึงไอ้คนหน้าหล่อนั่นเลยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง

“ชื่อบอมบ์ เพิ่งสึกมาเหรอนาย”ผมแนะนำชื่อตัวเองพร้อมกับตั้งคำถามอย่างคาดเดา แต่ว่าผมคงเดาไม่ผิดหรอกครับ

“อื้ม ใช่เพิ่งสึก”ตวงมันพยักหน้า ใบหน้าเกลี้ยงเกลา คิ้วเพิ่งจะขึ้นได้บางๆ

“อ่อ บวชก่อนมาเป็นทหารเหรอ”ผมเริ่มให้ความสนใจกับมัน

“อื้ม บวชเรียนน่ะ”

“อ้าว อ๋อ เป็นพระแล้วก็ไปจับใบแดงใช่ป่ะ”ผมทำหน้างง

“ใช่”มันพยักหน้า

“บวชมากี่ปีล่ะ”

“ก็ ๑๓ ปี แล้วนี่นายเป็นทหารกี่ปีเหรอ”

“หา ๑๓ ปี บวชตั้งแต่เด็กอ่ะดิ สุดยอดว่ะ ผมเป็น ๒ ปี นายละเป็นกี่ปี”

“๒ ปีเหมือนกัน อาตมาเอ๊ยผมบวชตั้งแต่อายุ ๑๒ น่ะ ตอนนี้ ๒๕ แล้ว นายอายุเท่าไหร่แล้ว ๒๑ เหรอ”

“เปล่าๆ ปีนี้ผม ๒๖ แล้ว ผมผ่อนผันน่ะ โห บวชนานขนาดนั้นก็เป็นมหาอ่ะดิ”

“อื้ม ใช่ เจริญพร เอ๊ย ใช่ครับๆ ดูท่าทางแล้วนายจบตรีมาไม่ใช่เหรอ ทำไมเป็น ๒ ปี”

“อือ ก็ใช่นะ จบตรีมา แต่วันนั้นไม่ได้เอาห่าอะไรไป เมาด้วย ก็ปล่อยเลยตามเลย เป็น ๒ ปีก็ดีเหมือนกันหาประสบการณ์”ผมพูดไปเรื่อยๆ วันนั้นน่ะเมาจริงๆนะครับไม่ได้เอาวุฒิเอาอะไรไปทั้งนั้น พอจับได้ใบแดงก็คิดว่าเป็นก็เป็นวะ แล้วเป็นทั้งทีต้องจัดให้เต็มที่เอาซะ ๒ ปีเลย เจ๋งป่ะล่ะ

เขาวิ่งกันเสร็จพวกผมเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดตอนนี้ฟ้าสว่างแล้วครับ ออกกำลังกายเสร็จเขาพาไปอาบน้ำ ตอนนี้พวกคนอื่นๆมันเริ่มรู้งาน ไปถึงพอสั่งถอดเสื้อผ้า สิ้นเสียงนกหวีดต่างคนต่างกรูเข้าไปอาบ ผมเป็นคนตัวใหญ่แทรกๆเข้าไปแย่งคนอื่นอาบน้ำ

“โอ๊ยเหี้ย เหยียบตีนกู”ใครก็ไม่รู้อุทานออกมา ผมไม่สนใจครับหน้ามึนรีบอาบน้ำแปรงฟัง ใช้เวลาไม่ถึง ๓ นาทีเสร็จเรียบร้อย ผมไม่ใช่คนซกมกนะ ปกติอาบน้ำกว่านั้นแต่ว่ามาเจอสถานการณ์แบบนี้ต้องทำให้รวดเร็วเข้าไว้เดี๋ยวโดนลงโทษ

“ปรี๊ด หมดเวลา ให้เวลาครึ่งนาทีในการแต่งตัว ใครช้าให้วิ่งรอบแถว”ไม่ต้องพูดครับหยิบจับเสื้อผ้าได้ก็ยัดแข้งยัดขาลงไป

“ใครเสร็จแล้วก็ออกไป เหลือไว้ ๓ คนเอาไว้ล้างอ่างก็พอ”ผมเดินออกมาข้างนอกถือขันถือผ้าเช็ดตัว ออกมายังไม่ทันไรก็ร้อนซะแล้ว เฮ้อ ไม่สบายเหมือนบ้านเราเลยว่ะ

“ครบแล้วใช่มั้ย ฟังนะ ทหารใหม่นับตลอดนับ”สิ้นคำสั่งผมก็ทำตามหน้าที่เริ่มนับ ๑ ไล่ไปจนครบหมดทุกคน แล้วก็เดินแถวกลับไปที่โรงนอนเอาของขึ้นไปเก็บ ชักช้าแม้แต่นิดเดียวไม่ได้ครับวิ่งขึ้นไปแล้วรีบลงมาข้างล่าง

เริ่มจะเจ็บเท้าแล้วครับเพราะตั้งแต่เช้ามาจนป่านนี้ผมยังไม่ได้ใส่รองเท้าเลย เดินเท้าเปล่ามาตลอด มันแกล้งกูรึเปล่าวะ ฝ่าเท้าคนถึงจะหนาแต่ไม่ใช่ว่าไม่มีความรู้สึกนะ

“อ่ะ เอาไปใส่ก่อน”แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างเด็กตาดำๆ(ตรงไหน) จ่าแกเอารองเท้าแตะมาให้ผมใส่เป็นคู่ใหม่แต่จะไฉไลกว่าเดิมหรือเปล่าผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ขอบคุณครับ”

[maemix]

ในที่สุดก็ได้เจอหวานใจหมวดบูมแล้ว
และก็ได้มหาตวงงงงงงงงง คู่บัดดี้

รอตอนต่อไป

[junpa]

มาแล้วใจปะ อุฮิอุฮิ

ไม่ทันคนแรกเซ็ง

[black sakura]

โอ๊ะโอเจอกันอีกแร้ว

[B52]

ผู้หมวดบูม

[why yyy]

หลงตั้งแต่แรกเห็นสินะ


ขอบคุณ

[shikyu3211]

บูมมาแล้วววว

[fangkao]

พ่อมหาของอิฉันมาแล้ว มารอดูความซึนของมหา 55

[aorpp]

อ่านตอนนี้ทีไรก็อดเอ็นดูความน่ารัก ซื่อๆ ของพี่มหาไม่ได้ทุกที

[GlassesgirL]

บอมหลงผู้หมวดตั้งแต่เห็นหน้าเลย 
พี่มหาก็มาแล้ว พึ่งผ่านไปได้แค่ไม่กี่วัน สู้ๆนะบอม

[4life]

ชอบพี่มหา 5555

[McKnight]

เค้าเจอกันแล้วววววววววววว...
พี่บอมบ์เจอหน้าหมวดบูมวันแรกเองนะ ก็หลงเสน่ห์เข้าขั้นอาการหนักแล้วนะครับ
 

อ่านอีก ก็ตื่นเต้นอีก รู้สึกหลงหมวดบูมตามพี่บอมบ์เลยครับ
หลังจากนี้มันจะกริ๊บกริ๊วแล้วสินะ  อิอิ 

[pochu52]

มาลงใหม่ เราก็อ่านใหม่ 55555 อ่านอีกรอบก็ยังฮาอยู่ 
พี่บอมบ์แกได้เจอหวานใจล่ะ รอเค้าสวีทกัน ^^
คิดถึงมหาตวงนะเนี๊ย

[Der Adler]

บอมไม่ค่อยเลยเนอะ.....เจอหมวดบูมครั้งแรกก็จะลากเข้าเรื่องอย่างว่าตลอดดดดด

[ทิวสนที]

หวานใจนายบูมค่ะ

[AGELA]

ตอนที่ ๕ เด็กอำเภอเมือง

“ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า หลายคนอดอยาก ลำบากหนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ ขอขอบคุณชาวนาทุกคนที่ปลูกข้าวให้เรากิน เราจะกินไม่ให้เหลือแม้แต่เม็ดเดียว ขอขอบคุณเจ้าหน้าที่โรงเลี้ยงที่ประกอบอาหารให้เรากิน เราจะกินไม่เหลือแม้แต่เม็ดเดียว ขอขอบคุณหน่วยฝึกทหารใหม่ ขอบคุณครับ”

คำกล่าวปฏิญาณก่อนรับประทานอาหารเช้าของบรรดาทหารใหม่หัวเกรียนถึงแม้ว่าจะไม่ดังกระหึ่มเหมือนคนอื่นๆแต่ก็ปลุกความฮึกเหิมในใจ แขนซ้ายขวาขัดฉากตั้งขนาดกับพื้นโต๊ะ นั่งลำตัวตั้งตรง หนีบเข่าเท้าชิด นั่งครึ่งม้านั่ง กว่าจะได้กินต้องมีการฝึก กว่าจะได้ปฏิญาณก็ต้องมีการสอน

คำกล่าวปฏิญาณถูกสอนเพียงแค่รวดเดียวจากนั้นคนที่เป็นแล้วก็นำ ผู้ช่วยครูก็กล่าวเสริม ผมเองพอคุ้นหูกับมันอยู่บ้างก็กล่าวตามคนอื่นๆไปด้วย

“ฉาก”

“แป๊ะ”เสียงตบฉากดังขึ้นเปาะแปะประปรายอย่างไม่พร้อมเพรียงกัน บางคนทำเร็วบางคนทำช้า

“ฟังนะทหารใหม่ ถ้าสั่งว่าฉาก ต้องตบให้พร้อมกัน ไม่ใช่ตบเปาะแป๊ะ ตอนนี้เรามาเป็นทหาร เราต้องการความพร้อมเพรียง ความเป็นอันหนึ่งอันเดียว พอสั่งปั๊บให้ทำทันที เข้าใจไหม”

“เข้าใจครับ”ตอบเสียงดังถึงแม้จะไม่ค่อยพร้อมกันก็ตามที เสียงตบฉากดังขึ้นไม่กี่ครั้งหลังจากที่สิ้นคำสั่งจากนั้นก็ถึงเวลากินข้าว ข้าวสวยที่อยู่ตรงหน้า มีกับข้าว แก้วน้ำ ช้อนส้อม เหยือกน้ำ

“เชิญรับประทาน”

“ขอบคุณครับ”ว่าแล้วก็ลงไม้ลงมือจัดการอาหารที่อยู่เบื้องหน้า

“กระผมพลทหารอภิวัฒน์ ..... ขออนุญาตรับอะไหล่ครับ”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองตามเจ้าของเสียงแบบงงๆ เห็นไอ้คนนั้นมันลุกขึ้นถือถ้วยแกงไปรับแกง มึงรับอะไหล่แต่เดินไปให้เขาตักแกงให้ ผมได้แต่นั่งงง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะตอนนี้หิวมากแปบเดียวข้าวหมดก็เอาบ้าง

“กระผมพลทหาร ขีปนาวุธ อุดมลักษณ์ขออนุญาตรับอะไหล่ครับ”ผมพูดเสียงไม่ค่อยดังมาก เห็นเขาพูดว่ารับอะไหล่ก็ว่าไปตามๆเขา ไม่รู้ถูกหรือผิด

“เฮ้ย ไอ้ยักษ์ พูดใหม่เลยมึง ตัวเท่าควายเสียงเท่ามด เป็นทหารต้องพูดเสียงดังฟังชัดสิ”ครูทหารทักท้วงผม ผมเลยต้องกล่าวใหม่

“กระผม พลทหารขีปนาวุธ อุดมลักษณ์ ขออนุญาตรับอะไหล่ครับ”ผมหันไปมองครูทหารคนเมื่อกี้ เขาพยักหน้าแล้วผมก็เดินไปตักข้าวโดยที่ไอ้คนที่นั่งข้างๆมันฝากให้เอามาเผื่อมันด้วย มันจะไปเอากับข้าวขี้เกียจเดินหลายรอบ

ตักข้าวจนพูนจานแล้วกลับไปนั่งที่เดิม “ขอบใจมาก” ไอ้คนที่ฝากผมตักข้าวมาให้มันกล่าวขอบคุณ ผมพยักหน้าแล้วตั้งใจกินต่อไม่พูดไม่คุย แทบจะไม่สนใจใครทั้งนั้น

“ปรี๊ด กินข้าวเสียงเบาๆหน่อยสิวะ โรงเลี้ยงนะไม่ใช่คาเฟ่เงียบๆหน่อยสิวะ”เสียงนกหวีดดังขึ้นพวกผมหันหน้าไปมอง ทุกอย่างอยู่ในความสงบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อไปอย่างเงียบๆ

อิ่มหนำสำราญก็กลับไปรวมตัวที่ศาลาน้ำ ฟังคำชี้แจงต่างๆเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้คนที่ไม่มีรองเท้าผ้าใบก็มีใส่หมดครบทุกคนแล้วนะครับ คนที่เท้าใหญ่อย่างผมกับไอ้มหาตวงคู่บั๊ดดี้เขาหารองเท้ามาให้จนได้ เดินไปยังที่ร่มๆ แยกฝึกแต่ละหมวด ระหว่างเดินก็พูดซ้ายๆอยู่เหมือนเดิม

“ทหารใหม่ฟัง ระหว่างที่เราพักประจำชั่วโมง จ่าจะมีอะไรให้ทำ ตอนนี้เรามาเป็นทหารกันแล้วนะ ต่างคนต่างที่มา เอ็งยังไม่รู้จักจ่า จ่ายังไม่รู้จักพวกเอ็ง เดี๋ยวจ่าจะให้พวกเอ็งแนะนำตัวไล่ไปทีละคนเลย พวกเอ็งแนะนำเสร็จจ่าจะได้แนะนำตัวเองบ้าง”

“จ่าครับ แนะนำยังไงครับ แค่ชื่อเฉยๆใช่มั้ยครับ”

“ชื่อ ชื่อเล่น  อยู่หมู่บ้านไหน ตำบลอะไร จังหวัดอะไรก็บอกมาให้หมด ถ้าใจดีบอกชื่อพ่อกับแม่เอ็งมาก็ได้ เผื่อเอ็งหนีจ่าจะได้ถามหาถูกคน ฮ่าๆๆๆ”จ่าหัวเราะเสียงดัง ทำเอาพวกผมอมยิ้มตามไปด้วย ท่าทางแกดูใจดีๆนะเนี่ย “เอ้า มึงก่อนเลยไอ้ยักษ์”จ่าชี้มาที่ผม

“ครับ ผมชื่อขีปนาวุธ”ผมลุกขึ้น

“เฮ้ย เอาใหม่ๆ เป็นทหารต้องยืนท่าตรง เมื่อเช้าก็สอนไปแล้ว ยืนตรง แขนแนบชิดตำตัว สายตามองไปด้านหน้า เหมือนเอ็งกำลังจ้องมองศัตรูข้าศึก แล้วพูดให้เสียงดังฟังชัด ลูกผู้ชายต้องเสียงดัง”แล้วจ่าแกก็ทำตัวอย่างให้ดู “กระผม พลทหาร”แกพูดเสียงดังเข้มแข็ง “พูดได้ไหม ไม่ใช่พูดเสียงอ้อยสร้อย แมนๆหน่อย ปลุกความแมนออกมา”จ่าทำท่าทางบึกบึนประกอบ

“กระผม พลทหาร ขีปนาวุธ อุดมลักษณ์ ชื่อเล่น บอมบ์ อยู่บ้าน.... ตำบล..... จังหวัด....ครับ”

“เออ เอาแบบนี้นะน้องนะ ใช่ได้เลยว่ะ ว่าแต่นามสกุลเอ็งนี่คุ้นๆ จ่ารู้สึกว่าเหมือนจะรู้จักคนนามสกุลนี้ เออ ช่างมัน จ่าคิดไม่ออก แต่ว่าพ่อแม่เอ็งนี่เข้าใจตั้งชื่อ บอมบ์ ขีปนาวุธ บ๊ะ กูซูฮก”จ่ายกยิ้มให้ผม “ว่าแต่ขีปนาวุธ มันแปลว่าจรวดต่อสู้ จรวดเอ็งใหญ่สมชื่อป่าววะ”จ่าทำหน้าทะเล้นชี้มาที่เป้าผม

“โคตรของโคตรเลยครับจ่า นี่ ใหญ่เท่าแขน ยาวเกือบศอกแน่ะ”ทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ไอ้เวร เกินความจริงว่ะ

“โห ขนาดนั้นเลยเหรอวะ แบบนี้เมียมึงก็ตายห่ากันพอดีอ่ะดิ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ”ผมพูดแก้ต่าง อย่าไปเชื่อพวกมันคนบ้าที่ไหนจะใหญ่เท่าแขน ยาวศอก คนนะครับไม่ใช่ช้าง

“แต่มันใหญ่จริงนะครับจ่า”อีกคนเสริม มึงจะอะไรนักหนากับจวยของกูวะไอ้ห่าเอ๊ย เดี๋ยวเอาฟาดหัวคนละทีให้แม่งตายเลยมั้ง

“เออๆ เอ้าคนต่อไป ไอ้หมาเอ๊ยมหา”ผมนั่งลงแล้วจ่าชี้ไปยังบั๊ดดี้ของผม

“ครับ อาตมาเอ๊ยกระผมพระมหา เอ๊ย พลทหาร”

“ฮ่าๆๆๆ ห่าเอ๊ย มึงสึกแล้วนะเว้ย พูดเสียงเข้มแข็งหน่อยสิ กระผมพลทหารอะไรก็ว่าไป ไม่ใช่พูดเอื่อยๆ กูไม่ได้ให้มึงขึ้นเทศน์ เอาใหม่ๆ”

“กระผม พลทหารรพีพรรณ วงศ์กฤษณ์ ชื่อเล่น ตวง อยู่หมู่บ้าน.... ตำบล.... จังหวัด...ครับ”ไอ้มหาตวงแนะนำชื่อจบมันจะนั่งลงแต่จ่าท้วงไว้ก่อน

“เดี๋ยวๆ มึงบวชเรียนมากี่ปีวะมหา”จ่ากวักมือปรามไว้ก่อน

“๑๓ ปีครับ”

“จบเปรียญไหม”

“จบครับ”

“เปรียญไหน เปรียญ ๙ เหรอ เพื่อนจ่าน่ะมันบวชเหมือนเอ็ง บวชตั้งแต่เด็กเป็นเปรียญ ตอนนี้ไปเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่บ้าน ถ้าไม่เปรียญ ๙ แล้วเอ็ง เปรียญไหนวะ”

“เปรียญธรรม ๘ ประโยคครับ”ไอ้มหาตอบ ผมเองก็ไม่ค่อยคุ้นเรื่องนี้เท่าไหร่ได้แต่ฟังมัน แต่มันคงเรียนจบมาสูงพอสมควร

“โอ้ว ทำไมไม่สอบให้มันได้ ๙ ไปเลยวะ”

“ว่าจะสอบอยู่ครับ แต่ปีนี้ติดทหารก่อน”

“อือๆ นั่งๆ เอ้าคนต่อไป”

“กระผม พลทหาร พิชิต ...... ชื่อเล่น พีท อยู่บ้าน.... ตำบล.... อำเภอ... จังหวัด....”เหน่อมาเชียวไอ้สัส ห่าๆ ผมนั่งฟังอมยิ้มคนเดียว เสียงไอ้พีทมันเหน่อนะครับ แต่ไม่ใช่เหน่อสุพรรณ บ้านมันจังหวัดที่มีเจดีย์องค์ใหญ่ๆน่ะ ให้เดาครับ

“เหน่อมาเชียว ที่บ้านมึงทำอะไรวะ”

“ทำสวนครับ”

“เหรอ มีพี่สาวมั้ย”ครูทหารที่เป็นหมู่ถามแทรกขึ้น

“มีครับแต่มันแต่งงานไปแล้วครับ”

“โหย งี้ก็อดดิ เฮ้ย ใครมีพี่สาวสนใจมีแฟนเป็นทหารก็ติดต่อกับหมู่นะ ฮ่าๆๆ”หน้าหื่นมาเชียวไอ้หมู่คนนี้ จากนั้นก็แนะนำตัวกันไปเรื่อยๆ มีแซว มีถาม ใครมีพี่สาวที่ยังโสดหมู่แกก็จะทำท่าสนใจ ถามแหย่ถามแซว พวกผมก็ได้แต่นั่งขำไปเรื่อยเปื่อยครับ

“กระผมพลทหาร มาโนชญ์ ..... บ้านอยู่.... แขวง... อำเภอเมืองบางขุนเทียน จังหวัดกรุงเทพครับ”

“หา อะไรของมึงนะ อำเภอเมือง บางขุนเทียน กูเกิดมาจากท้องแม่กูเพิ่งได้ยิน ไอ้ห่าเอ๊ย ฮ่าๆๆๆ”

“มึงอยู่อำเภออะไร”

“อำเภอเมืองครับ”ไอ้มาโนชญ์ตอบ

“จังหวัดอะไร”หมู่อีกคนเขาถาม

“กรุงเทพครับ”คนตอบทำหน้าตาเลิกลัก ไม่มั่นใจในตนเอง มันเต็มรึเปล่าวะ กูว่ากูไม่ใช่คนกรุงเทพนะ กรุงเทพมีอำเภอเมืองด้วยเหรอ ฮ่าๆๆๆ

“กรุงเทพพ่องมีอำเภอเมือง ฮ่าๆๆๆ มันมีแต่เขตเว้ย มึงใช่คนกรุงเทพรึเปล่า”จ่าหัวเราะเสียงดังจนพวกผมเองนั่งอยู่อดขำตามไม่ได้ “ตกลงบ้านมึงอยู่ไหน”

“บางขุนเทียนครับ”มันทำหน้ามึนๆ อึนๆต่อ

“เออ บางขุนเทียนก็บางขุนเทียนสิ มาบอกอำเภอเมืองบางขุนเทียนได้ไง ห่า มึงจบชั้นอะไรมาวะเนี่ย”

“จบม.๓ครับ”

“กูว่าแล้ว หน้ามึนๆแบบมึง ส่งให้เรียนก็คงไม่จบปริญญา นั่งๆ คนต่อไป”

“กระผมพลทหารประดิษฐ์ .....”คนต่อไปแนะนำตัวต่อ ผมเองจำได้บ้างไม่ได้บ้างว่าใครชื่ออะไร ช่างเหอะเดี๋ยวอยู่ๆไปก็คงจะรู้จักกันเองหละครับ หมวดที่ผมอยู่ส่วนมากนะครับจะเป็นพวกเด็กกรุงเทพที่มาก่อน พวกนี้มันตัวสูงๆไม่เหมือนเด็กต่างจังหวัดหรอกครับ ไอ้ซันที่มาจากบ้านเดียวกันกับผมมันก็ไปอยู่หมวด ๒ พอจบการแนะนำตัว จ่าก็เอาบ้างครับ

“เอานะ จ่าชื่อ จ่าสิบเอกพิเชษฐ์ ... เป็นหัวหน้าสถานี  ๕ และต้องทำหน้าที่ดูแลพวกเอ็ง พวกเอ็งเจ็บไข้ไม่สบายก็บอกกับหมู่ ถ้าหมู่ช่วยไม่ได้ก็บอกจ่าได้ ถ้าจ่าช่วยไม่ได้เดี๋ยวจ่าจะบอกผู้หมวดให้ผู้หมวดช่วยแก้ไข ใครมีอะไรสงสัยถามได้ตลอด เดี๋ยวให้น้องๆมาแนะนำตัว”จากนั้นก็เป็นหมู่ที่ดูแลพวกผมครับ

“หมู่ชื่อ สิบเอกประพันธ์... ชื่อเล่นป๊อบ เรียกหมู่ป๊อบก็ได้”ผมพยายามจำใส่สมองอันน้อยๆ ตอนนี้เริ่มจะเอียนๆกับข้อมูลใครเป็นใครชื่ออะไรบ้างก็ไม่รู้ มึนไปหมดแล้วละ

“หมู่ชื่อ สิบเอกอัครา ชื่อเล่น อาร์ต”หมู่คนนี้ตัวไม่สูงมาก ผิวขาวๆ หน้าขาวๆดูเป็นคนเจ้าสำอาง สายตามองมาที่ผมเหมือนมีอะไรบางอย่าง

“สำหรับหมู่นะ หมูชื่อสิบโทวัชระ ชื่อเล่นเพชร”อีกคนมาแนะนำตัวและเหลืออีก ๒ คนครับเห็นบอกว่าเป็นนายสิบมาบรรจุใหม่

“หมู่ชื่อสิบตรีชัยธัช ... ชื่อเล่นธัช เป็นนายสิบเพิ่งมาบรรจุใหม่”

“หมู่ชื่ออมร ชื่อเล่นม่อน เป็นนายสิบบรรจุใหม่เหมือนกัน” ๒คนนี้ตัวเท่าๆกันน่าจะอยู่ที่ ๑๗๐ กว่าๆ หุ่นเล็กกว่าผมมากเหมือนวัยรุ่นทั่วไปน่ะ ผมผิดเองละครับที่เกิดมาตัวใหญ่บะเร่อบะร่าผิดคนอื่นเขา

เสร็จจากการแนะนำตัว จากนั้นก็มาฝึกกันต่อ การฝึกจะมีท่าเคารพคือท่าวันทยหัตถ์ ท่าซ้ายหัน ท่าขวาหัน ท่ากลับหลังหัน ไอ้ท่าพื้นๆแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะฝึกกันง่ายๆนะครับ ใครที่เคยเรียนลูกเสือว่าง่าย หมุนยังไงก็ได้แต่พอมาเป็นทหารเนี่ย การหมุน การเอี้ยว การบิดขา การวางไม้วางมือ กว่าจะฝึกกันได้ไม่ใช่ง่ายๆ แต่ไม่กี่ท่าเหล่านี้ก็ปากันไปทั้งวันแล้วล่ะ เหนื่อยว่ะ

[fangkao]

กรี๊ดดดดด พ่อมหาตวงของน้อง 555 ส่วนมาโนชนี่ซื่อหรือเกรียน

[Fellina]

พี่บอมบ์ของน้องงง><
รอหมวดบูม อิอิ

[why yyy]

มหาฮา

ขอบคุณ

[junpa]

"มหา" ชอบอะ ฮาดี

[maemix]

ได้เจอคู่ปรับแล้ว อิหมู่อาร์ต ชังน้ำหน้ามันจริงๆ

[Der Adler]

เย้ๆๆๆ
มหาตวงมาแล้วววววว