คุยกันนิดหนึ่งนะครับ
เรื่องนี้เผื่อมีคนสงสัยว่าเอามาลงอีกทำไม อย่างแรกเลยก็คือ มีคนอยากอ่าน(คิดว่าน่าจะหลายคน) ครั้งจะส่งไฟล์ให้คนนั้นคนนี้มันจะไม่ยุติธรรม เลยเอามาลงให้ได้อ่านพร้อมๆกัน อย่างต่อมาก็คือ จะเขียนการเขียนเพิ่มเติม อาจจะมีตัด(เพียงแค่จุดเล็ก) และเพิ่มเนื้อหา เพิ่มตอน แล้วอาจจะเขียนยาวยันไอ้เจ้าแสบซ่าบวช อาจจะมีใครสงสัยอีกว่า ไอ้ที่ลบแล้วก็แล้วไปสิ เขียนภาคใหม่ต่อจากภาคที่แล้วไปเลย คือผมก็อยากจะเขียนภาคใหม่ต่อเลยนะครับ แต่ว่า บางคนมาอ่านอาจจะจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่าใครคืออะไรยังไง แล้วที่สำคัญก็คือเป็นการถ่วงเวลาของไอ้เมฆเองด้วย เพราะในระหว่างที่ลงวันละตอน เมฆก็จะพยายามเขียนตอนใหม่ๆให้ได้สัปดาห์ละตอน หรือ ๒ ตอน เมื่อเนื้อหาในส่วนของภาคแรกจบไปแล้ว ตอนใหม่ๆก็จะได้ลงเรื่อยๆอีก เพราะถ้าให้เขียนภาคใหม่ต่อเนื่องจากอันเก่า เราอาจจะได้เจอกันในแต่ละตอนนานมาก แล้วตอนนี้ยังคิดต่อยอดหาประเด็นมาเขียนไม่ได้ ต้องอาศัยเนื้อเรื่องเก่าเอามาต่อยอดใหม่
มีแค่นี้ครับ มีอะไรสงสัย แอดเฟสไปคุยกันได้ครับ ทักได้เสมอครับ
ตอนที่ ๒ ไหสวรรค์
อิ่มมั้ย ไม่อิ่ม เมายัง ยังไม่เมา หมดไปลังหนึ่งจนกระทั้งเวลาใกล้บ่าย ๓ โมง หลังจากที่เขาจัดการเรื่องบัญชีคนที่จะเข้ารับการคัดเลือกเรียบร้อย เจ้าหน้าที่ก็เรียกให้เข้าไปในหอประชุมนั่งเรียงเป็นตับตามลำดับที่เขียนไว้บนท้องแขน พักใหญ่พอพวกที่จะต้องจับใบดำใบแดงนั่งจนครบเรียบร้อย
“น้องๆมีใครอยากจะสมัครอีกบ้างไหม”พี่ทหารประกาศถามความสมัครใจอีกครั้ง ปีนี้บ้านผมสมัครไป ๓ คน จากทั้งหมดที่จะต้องจับฉลาก ๑๘ คน สมัครไป ๓ เหลือ ๑๕ ลอดเข่งไป ๒ เหลือ ๑๓ แม่ผมเองก็มาถึงเมื่อช่วงบ่ายๆ เชียร์ให้ผมสมัครทหารแต่เรื่องอะไรล่ะครับ แบบผมมันต้องเสี่ยงเท่านั้น
“ตื่นเต้นว่ะพี่”ไอ้เหลือลูบมือลูบไม้
“ถ้าใครสมัครตอนนี้เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นแล้วนะครับน้อง มีใครจะสมัครอีกมั้ย ถ้ามีก็รีบยกมือขึ้นเลย”พี่ทหารประกาศอีก ผมมองไปรอบๆตอนนี้มีคนยกมือ ๔ คน
“มีแค่นี้ใช่ไหม จะให้โอกาสอีกครั้งนะน้องนะ ใครอยากสมัคร ประสงค์จะร่วมงานกับกองทัพก็เชิญเลยนะ”มองไปอีกก็ไม่มีใครยกมือ
“เอาละ คงไม่มีแล้ว ต่อไปก็จะเป็นการคัดเลือก การจับใบดำใบแดงนะน้อง ไม่ต้องเลือกมาก เดินเข้ามาปุ๊บ หยิบปั๊บ เพราะถ้าเรายิ่งคนนะ ดีไม่ดีเกิดโป๊ะเช๊ะโดนขึ้นมา ก็ขอแสดงความยินดีด้วย แสดงว่าชาติกำลังต้องการท่าน ไม่ต้องเลือกนะน้อง เดินเข้ามาปั๊บจับปุ๊บส่งให้เจ้าหน้าที่โอเคไหม”
“คร้าบบบบบ”คนที่ตอบรับก็มี คนที่นั่งตัวสั่นก็มี
“เอาละเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ตำบลแรกเลยครับ”แล้วก็มีเจ้าหน้าที่อ่านรายชื่อ คนแรกเดินไปครับ
“แดงๆๆๆๆ”เสียงร้องเชียร์ดังขึ้น คนแรกเดินเข้าไปสูดหายใจลึกๆ
“กูว่าแดงชัวร์เลยว่ะ”ไอ้เหลือหันไปพูดกับเพื่อนมัน
“สาธุขอให้แม่งโดนด้วยเถ้อะ”ไอ้คนที่นั่งข้างไอ้เหลือยกมือประนมท่วมหัว ผมเองก็ลุ้นไม่แพ้จากมันที่เป็นคนจับ
“จับเลยน้องไม่ตองลังเล”พี่ทหารพูดขึ้น ไอ้หนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปแล้วล้วงเข้าไปในไหที่เจ้าหน้าที่เขาชูขึ้น มันหยิบออกมาแล้วให้พี่ทหารที่ยืนข้างๆพี่ที่ยืนถือไหอ่าน
“ทบ.๑ จทบ....”เสียงประกาศดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฮดังลั่น ไอ้คนที่โดนใบแดงนี่แทบทรุดเลยครับ
“ยินดีด้วยน้อง เชิญขึ้นไปบอกข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ด้านบนเลย ต่อไป”คนที่ ๒ ก็เดินเข้าไปจับ คนที่ ๓ มายืนคอยครับ
“แดงๆๆๆ”เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม ไอ้คนที่ ๒ เดินเข้าไปจับ จะเหลือเหรอครับ
“ทร.๓”ไอ้คนที่ ๒ มันจับได้ทหารเรือผลัดที่ ๓ ครับ จากนั้นก็คนที่ ๓และคนต่อๆมา
นั่งลุ้นจนตัวโก่งรู้สึกสยิวๆในใจเหมือนกัน จะว่าผมอยากเป็นก็ไม่ได้อยากนะครับ ออกจะเฉยๆ เป็นก็ได้ ไม่เป็นก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร แต่ทำไมกูตื่นเต้นงี้วะ ตอนนี้จับไปแล้วครับ ๔ ตำบลเหลืออีกประมาณไม่ถึง ๓๐ คนจะถึงตำบลของผม ใบแดงโดนไปเยอะเหมือนกันครับประมาณ ๖๐ คนได้
“โอ๊ยพี่ ใจสั่นว่ะ”ไอ้เหลือพูดออกมาอย่างทนไม่ได้
“อย่าว่าแต่มึงเลย กูก็ใจเต้นตึ๊กๆๆๆอยู่เนี่ย ห่าเอ๊ย”ผมสบถออกมาแล้วนั่งลุ้นต่อ
“ทบ.๑ จทบ....”
“ทบ.๒ จทบ....”
“ดำครับ”
“ดำครับ
“ดำครับ”
“ทร.๔ เชิญน้องไปบอกข้อมูลด้วยบน วิรัตน์จับ สุเทพคอย”คนชื่อวิรัตน์เดินเข้าไปจับ คนที่ชื่อสุเทพเดินไปคอยอยู่ตรงจุดที่เขาให้ยืน
“ดำครับ”
“เฮ้”เสียงร้องดังอย่างดีอกดีใจ โอ้ว ห่าเอ๊ย จะถึงกูแล้วเนี่ย ผมนั่งมองอย่างเก็บอาการไม่แสดงออกว่ากำลังตื่นเต้น ไม่ได้กลัวที่จะเป็นนะครับแต่มันลุ้นน่ะ ใจหนึ่งก็อยากจะสมัครไปซะแต่อีกใจก็อยากจะลองเสี่ยงดวง แต่ถ้าให้สมัครตอนนี้คงไม่ทันหรอกครับ มีแต่จับอย่างเดียว
“ทบ.๒ จทบ....”
คนเริ่มน้อยลงทุกทีตอนนี้ก็ ๕ โมงเย็นแล้วจนมาถึงไอ้คนสุดท้ายของตำบลข้างเคียงครับ
“มานิตจับ ต่อไปก็จะเป็นตำบล....”ไอ้คนชื่อมานิตลุกขึ้นไปจับ
“ดำ”สั้นๆ แล้วไอ้คนนั้นมันก็เดินออกไป
“ลำดับที่ ..... ตำบล.... ขีปนาวุธจับ บุญเหลือคอย”ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปจับฉลากครับ แล้วไอ้เหลือก็ลุกขึ้นยืนมารอที่จุด
“จับเลยน้อง”พี่ทหารจับไหล่ผม ในใจผมตอนนี้มันเหมือนจะระเบิดให้ได้ โว้ย ตื่นเต้นว่ะ ระยะทางไม่กี่เมตรแต่มันเหมือนแสนไกลผมเดินเข้าไปแล้วล้วง เอาวะ โดนก็โดน ไม่โดนก็รอดตัวไป
ผมไม่ได้เลือก ไม่ได้คนหรือควานหาอะไรทั้งนั้นเดินเข้าไปก็หยิบอันที่อยู่ข้างบนสุดเลยแล้วยื่นให้เข้าหน้าที่อ่าน
“พี่ว่าแล้ว กองทัพขาดน้องไปไม่ได้หรอก ทบ.๑ จทบ.กรุงเทพ”
หา อะไรนะ
ผมหันไปมองอีกครั้งแล้วพี่เจ้าหน้าที่ยื่นใบให้ผมดู “เดินไปข้างบนเลยน้อง”
“ฮ่าๆๆ แล่วๆๆๆ โดนจนได้”ไอ้พวกที่เหลือหัวเราะเยาะ ไอ้เหลือเนี่ยขำกลิ้งเลยครับ
“บุญเหลือจับ สุรัตน์คอย”ไอ้เหลือมันเดินเข้ามาจับ ไอ้อาร์มที่ชื่อจริงมันชื่อสุรัตน์ก็เดินมาคอย
“ยินดีด้วยน้อง ทบ.๑ จทบ.กรุงเทพ”
“ฮ่าๆๆๆ สัส อยากหัวเราะเยาะกูดีนัก เป็นไงละ”ผมขำไอ้เหลืออยากทนไม่ได้ แล้วที่เหลือก็ทยอยจับครับ ผลออกมาน่ะเหรอ จับ ๑๓ โดนไป ๑๐ โดนเกือบทั้งหมู่บ้านเลยครับ ทหารบโดนไป๗ คน ทหารเรืออีก ๓ คน ไอ้คนที่โดนทหารบกผลัดเดียวกับผมก็มี ไอ้เหลือ ไอ้เต้ ไอ้โจ้และไอ้ซัน ส่วนไอ้อาร์มลูกอบต.มันโดนผลัด๒กับเพื่อนๆของมันอีก ๒ คน
“ห่าเอ๊ย ทำไมไอ้พวกเวรนั่นไม่โดนวะ”ไอ้เต้บ่นออกมา
“ฮ่าๆๆ ของแบบนี้มันอยู่ที่ดวงเว้ย”
“ฮือๆๆๆ จับให้โดนทำไม ฮือๆๆ”เมียไอ้โจ้มากอดแขนไอ้โจ้ร้องห่มร้องไห้ ไอ้โจ้มันเพิ่งจะแต่งงานไปเมื่อต้นปี แล้วตอนนี้เมียมันเพิ่งท้องได้ ๔ เดือนละมั้ง กูโคตรน่าสงสารเลยว่ะ
“ซัน เอ็งไปเป็นทหารเอ็งอย่างทิ้งเขานะ”เมียไอ้ซันเดินน้ำตาอาบแก้มเข้ามาหาไอ้ซัน ไอ้ซันกับเมียมันยังไม่แต่งนะครับเห็นบอกว่าจะแต่งปีหน้า
“จะบ้าเหรอ กว่าข้าจะจีบเอ็งติด ข้าจะไปมีคนอื่นทำไมวะ”ไอ้ซันปลอบเมียมัน ส่วนผมน่ะเหรอ
“ฉันว่าแล้วเมื่อคืนฉันฝันว่าร้องเพลงได้รางวัล นี่ไงลูกชายฉันโดนทหารจนได้”แม่ผมครับเดินมาหน้าตาเป็นกังวล “ไอ้หนูจะทนได้มั้ย สู้นะลูกนะ”แม่ผมจับที่แขน “ให้พี่เบิ้ลช่วยมั้ยลูก แม่จะได้โทรไปบอก”แม่พูดถึงพี่ชาย
“ไม่ต้องหรอกแม่ ใครจะไปเป็นลูกแหง่ล่ะ แค่นี้จิ๊บๆ”ผมพูดอย่างไม่ยี่หร่ะ อะไรจะเกิดก็เกิดวะ หน้าที่ชายไทยนี่นา
“คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก”ไอ้เต้เป็นคนเอ่ย แล้วจะรออะไรล่ะครับ ยกโขยงกลับบ้านที่สำคัญแวะซื้อเบียร์ก่อน มีเงินเท่าไหร่ควักออกมาจ่าย
มาถึงบ้านไม่พูดพร่ำทำเพลงตั้งวงกันที่ใต้ถุนบ้านผมเลยครับคนที่รู้ข่าวก็มาแสดงความยินดี ส่วนคนที่เพิ่งรู้ก็มาสมทบกลับกลายเป็นว่าตอนนี้มีหลายคนมากๆ เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจดังขึ้น ต่างคนต่างถามไถ่อาการตอนที่จับโดนใบแดง
“อ่ะ บอมบ์พี่ให้หมูโลนึง”พี่ติ๋ว แม่ค้าในหมู่บ้านซึ่งเป็นญาติกับผมยื่นหมูมาให้
“ประชดกันเหรอพี่”ผมพูดหยอกขำๆ
“แหม แล้วนี่โดนกี่คนล่ะ”
“๑๐ คนพี่ เนี่ยเสียดาย ไอ้เอ็กซ์ ไอ้น้อย ไอ้นัท มันไม่โดน มันน่าจะโดนกันไปทั้งบางจะเหลือไว้ทำไมก็ไม่รู้”
“ไอ้น้อยไม่โดนก็ดีนะ มันจะได้มีคนดูแลแม่มัน”พี่ติ๋วนั่งลง ผมรินเบียร์ยื่นให้
“เออ ใช่พี่ แล้วนี่พี่ต้อมไปไหน”ผมถามหาแฟนพี่ติ๋ว สนิทกันครับไม่ได้มีอะไรอย่างอื่น
“เพิ่งให้ไปซื้อของน่ะ อ่ะๆ ตามสบายนะหนุ่มๆ พี่ดีใจด้วยที่จะได้ไปทำเพื่อนชาติเพื่อแผ่นดิน นี่ถ้าลูกพี่โตนะจะให้มันไปเป็นทหารซะ”
“พี่บอมบ์ได้ใบแดงเหรอ”แจนลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านเดินเข้ามาทักทาย คนนี้แฟนเก่าผมนะครับ คบกันนู้นตั้งแต่เรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น แต่คบกันได้ปีเดียวเขาก็ย้ายไปเรียนที่อีกจังหวัดหนึ่งเลยเลิกกันไป นี่เพิ่งจะเจอกันเมื่อปลายปีที่แล้วนี่เอง
“อื้ม เต็มๆเลยแจน นั่งก่อนสิ”ผมพยักหน้าแล้วขยับให้แจนนั่งบนแคร่
“อยากเป็นทหารไหม”
“เฉยๆอ่ะ แต่ตอนจับนี่มือสั่นเลย ฮ่าๆๆๆ”นั่งขำตัวเองครับ “แล้วแฟนแจนล่ะ”
“บ้า แฟนเฟินมีที่ไหน”แจนค้อนผมก่อนจะรับเบียร์ไปแก้วหนึ่ง
“ที่จริงแจนไม่อยากกินนะ แต่เพื่อพี่บอมบ์ อึกๆๆๆ”แจนยกทีเดียวหมดแล้วแล้วยืนแก้วให้ผมยิ้มเขินๆ
“แล้วมีใครโดนใบแดงบ้าง”
“เกือบหมดอ่ะ ไอ้เหลือ ไอ้เต้ ไอ้ซัน”ไม่พูดเปล่ารินเบียร์ให้แจนอีกแล้ว
“เกือบหมดเลยเนอะ”
“เอ้า ชนเว้ยๆ”ผมหันไปชนแก้วกับพวกที่เหลือ ตอนนี้ทุกคนไม่ได้มีความเศร้า มีแต่ความเมา ไอ้ซันเริ่มจะอ้อแอ้แล้วครับ คนอื่นๆก็ยกเอาๆเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหนไม่รู้
“เพราะพี่บอมบ์ผมเลยต้องโดนไปด้วย”ไอ้เหลือ ไอ้ลูกหมา เมาแล้วหาเรื่องโวยวายโยนขี้ให้คนอื่น
“แล้วใครให้มึงจับได้ละ กูไม่ได้สั่งให้มึงจับได้เลยนะเว้ย ห่า มือจังไรๆแบบมึงล้วงไปก็มีแต่ซวย”ไอ้ผลักหัว ไอ้ตัวโวย
“เออ ถ้าไม่ใช่คนจังไรแบบพี่ประเดิมก่อนคนอื่นก็ไม่โด้นนนนนน เอิ้ก แม่จ๋าหายาให้หนูหน่อย หนูต้องคอยคันอยู่อย่างนี้”มึงร้องเพลงคันหูจนกูคันตีนอยากจะถีบเลยว่ะ สัสเอ๊ย
“ไอ้นี่ เดี๋ยวเหอะมึง แต่แม่งพูดไปก็น่าเสียดายว่ะ น่าจะโดนกันทั้งหมู่บ้าน จะเหลือไว้ทำขี้เกลืออะไรวะแค่ ๓ คน น่าจะจับไปเป็นซะให้หมด”พูดแล้วช้ำ ไอ้พวก ๓ คนที่ไม่โดนมันอยู่ลำดับท้ายๆพอดีเลยไม่โดน
“นั่นนะสิ จะเหลือไว้ทำไมก็ไม่รู้”ไอ้เต้เออออห่อหมก
“กูบอกแล้ว ว่ากูมีของดี”ไอ้คนที่ไม่โดนใบแดงมันพูดอย่างยืดอก เออ พวกมึงไม่โดนก็พูดได้สิ
“โชคดีนะพี่ เป็นทหารได้อะไรมากกว่าที่คิด”สโลแกนของศรราม สมัยไหนวะนั่น จำได้คร่าวๆว่าหลายปีมาแล้ว
“แน่จริงก็มาเป็นกับพวกกูดิ”ไอ้เต้พูดท้า
“โถ กูก็เสียดายนะเว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เขาไม่เอามึงไปอะดีแล้ว หนักกองทัพเขาว่ะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้เหลือเยาะเย้ย
“เฮ้ย แต่ว่าเขาว่ามีโดดบ่อขี้ด้วยนะพี่”ไอ้อาร์มพูดอย่างตื่นกลัว
“ใครพูด ไอ้คนพูดมันรู้จริงป่าววะ มีอะไรถามพี่ได้ไอ้น้อง”ไอ้เต้ยซึ่งเป็นทหารใกล้ปลดพูดขึ้น ตอนนี้มันลากลับมาพักที่บ้าน พอได้ยินข่าวว่าพวกผมติดทหารก็รีบแจ้นมาทันที
“ไม่รู้ดิพี่ ผมฟังเขามาอีกที”ไอ้อาร์มส่ายหน้า
“มีอะไรมึงถามกูนี่”ไอ้เต้ยตบอกตัวเอง
“จะถามให้มากเรื่องทำไมวะ ชนๆๆๆๆ”ไอ้ซันอ้อแอ้แต่ไม่ยอมแพ้สังขารตัวเอง ยกแก้วชนไปรอบวง ผมนั่งมองไปยังนอกบ้าน ฝนตกลงมาพรำๆเหมือนจะเยาะเย้ยถากถางพวกผมที่ติดทหาร
“กูจะกินให้เมายันวันไปเป็นทหารเลยว่ะ”ไอ้อาร์ม ไอ้ปากดี หึ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
