หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[แก้มกลม]

   นังชะนีแฟนเก่าหมวดบูมตื้อขนาดนี้ต้องให้อีหนูจัดสะแว้ว

[AGELA]

ตอนที่ ๘๘ รับมือ

หญิงสาวคุยจ๊ะจ๋า ก็ไม่ใช่ใคร น้องน้ำค้างกับเพื่อนอีกคน น่ารักดีครับ จริงๆคือทั้งคู่สวยนะ แต่ครั้งที่แล้ว แหม่ มันก็ต้องทับถมกันหน่อยตามประสาผู้ชายอ่ะ ยิ่งผู้ชายที่บ้าเย็บอย่างผม เอ๊ย เราไม่ได้ขี้เงี่ยนนะ ฮ่าๆๆ พูดเอามันนะ จริงก็ตามปกติ ไม่ได้บ้าหอยจนขึ้นสมองหรอก พูดแค่ให้สนุกปาก

คือทั้งคู่มานั่งคุยแล้วนั่งสั้น เสื้อก็สั้น สิบเวรนี่นั่งมองแบบ ถ้าสมมติว่าผมเป็นแฟนน้องน้ำค้างนะ สิบเวรได้หน้าหงาย ผมแอบมองอยู่ห่างๆครับ หมวดบูมก็คุยแบบหน้าเจื่อนๆ ผมไม่รู้จะทำยังไง คือจะให้เดินไปไล่แล้วบอกว่า อย่ายุ่งกับแฟนกู ก็ไม่ใช่ทางที่ถูกต้องสักเท่าไหร่ เพราะคนเสียหายคือหมวดบูม ผมเสียหายผมไม่เท่าไหร่หรอกครับ ถ้าหมวดบูมเสียหายนี่งานการอาชีพที่พี่แกอุตส่าห์ตั้งใจมาเป็นแล้ว ต้องพังลงครืน

พักหนึ่งหมวดบูมก็ออกไปข้างนอกกับน้องน้ำค้าง ตอนเดินออกจากบก.ร้อยแต่ละคนนี่มองตามตาละห้อยครับ ผมทำอะไรไม่ได้หรอก ให้หมวดบูมจัดการเอาตัวเองให้รอดก็แล้วกันครับ

จนบ่ายครับพี่แกกลับมากองพันคนเดียว เดินหน้าเรียบเข้ามา ผมก็ทำงานต่อด้านหลังกองร้อยครับ ทำแปลงผัก จนเวลาพอเหมาะก็เลิกงานกัน ค่อยต่อพรุ่งนี้อีกนิดหน่อย

“ว่าไง”ผมถาม

“อืม ไม่รู้ดิ เซ็งเนอะ ทีเราต้องการเขา เขากลับไม่ต้องการเรา ทีเราไม่ต้องการเขา เขากลับต้องการเรา”

“แล้วจะทำยังไงต่อไป”

“ก็บอกเขาไปล้วว่ามีแฟน แต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร อย่าให้แฟนรู้สิ คบกันลับๆ จะทำยังไงดีอ่ะพี่บอมบ์”

“ไม่รู้แฮะ ก็ไม่ติดต่อ ไม่ไปไหนด้วย ปฏิเสธทุกอย่าง ถ้าเราไม่เด็ดขาดกับเขา ยังยอมเขาอยู่เรื่อยแสดงว่าเรายังตัดใจจากเขาไม่ขาด”

“โหย เมื่อกี้นี่จำใจออกไปนะ ยิ่งมาอยู่ในดงเสือดงสิงห์แบบนี้ เพื่อความปลอดภัยต้องรีบพาออกไปให้เร็วที่สุด สิบเวรแม่งก็จ้องนะ หึหึ”

“อืม ก็คนมันไม่เคยเห็น”

“เย็นนี้วิ่งกันไหม ใกล้จะฝึกภาคกองร้อยแล้วนี่ วิ่งเอากำลังขาสักหน่อย”

“เอาดิ”


ก็ตามปกติครับ ช่วงนี้หมวดบูมแกก็รายงานผมเรื่อยๆ แล้วหมวดบูมแกใช้วิธีเอาโทรศัพท์เครื่องนี้ให้ผมถือ แล้วเอาอีกเครื่องมาใช้ เงินใคร พี่บอมบ์ออกให้ครับ แต่แกดีครับซื้อไอ้เครื่องละพัน แหม่ถ้าเครื่องละหมื่นกูได้เขกหัวแน่ๆ

แล้ววันหยุดเมียไอ้เล็กมาเยี่ยมครับ วันนี้หมวดบูมแกเข้ามากองร้อย ก็ตามประสาคนขี้เหงามานั่งเล่นกับพวกผมครับ แล้วโทรศัพท์ที่แกฝากผมไว้มันดังครับ ประจวบเหมาะพอดีเลยครับ อีหนู เมียไอ้เล็ก

“ฮัลโหล”อีหนูรับสายแล้วมันดัดเสียงเป็นเสียงเล็กๆ คล้ายผู้หญิงมากเลยครับ

“........”ไม่รู้ปลายสายพูดอะไร ผมก็กระซิบว่าเปิดเสียงหน่อยจะได้ยินกันทั้งหมด

“ใครรับสายอ่ะ พี่บูม น้ำค้างไม่ยอมนะ จะแกล้งอะไรน้ำค้างอีก”

“มานี่สิ เดี๋ยวหนูจัดการเอง”เมียไอ้เล็กแย่งไปครับ “ฮัลโหล”

“เสียงใครอีกเนี่ย นี่เธอ พี่บูมอยู่แถวนั้นหรือเปล่า”

“มีอะไรกับสามีของน้องคะคุณพี่ขา”เมียไอ้เล็กพูดเสียงดัง ไอ้เล็กหน้าซีดเยครับ แต่หมวดบูมกลั้นยิ้ม

“ใครสามีแก อย่ามาอำ ไม่ใช่เรื่องตลก นี่ฉันโทรหาพี่บูม”

“ก็นั่นแหละสามีของน้อง โทรหาทำไมคะ มีปัญหาอะไรกับสามีของฉันยะหล่อน”

“ไม่จริงอ่ะ”

“ชะนีคะ คือพี่บูมมีแฟนแล้วนะคะ ชะนีจะโทรมาหาพระแสงขรรค์ของ้าวปืนกลปืนใหญ่ทำไมเจ้าคะ”อีหนูเอาบ้าง มันดัดเสียงให้เหมือนผู้หญิงแล้วจีบปากจีบคอพูด

“แฟน ใครเป็นแฟนพี่บูม ฉันมาก่อน”

“ปัญญาอ่อนไปไหมคะ คือมาก่อนแล้วฉันต้องตามคิวเหรอ ก็ในเมื่อเธอไอ้กินสามีฉันจนอิ่มหนำสำราญ คราวนี้มันก็คราวของฉัน เธอยากได้เธอก็ไปต่อคิวใหม่สิ แต่ยาวหน่อยนะ ตอนนี้ฉันกำลังอินเลิฟกับสามี เราจะคบกันตลอดชีวิตค่ะ นี่แพลนเล่นๆว่าแต่งงานกัน อุ้ย พูดอะไรไป จริงๆเธอเป็นคนนอกนะ ผู้ใหญ่ฝ่ายฉันกับหมวดบูมที่รักของฉันยังไม่รับรู้เลย แต่ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันบอกเธอเอาบุญแล้วกัน”

“พวกแกอย่ามาอำ วันก่อนก็เด็กส่งแก๊สละทีหนึ่ง แล้วแฟนเฟิน ฉันสืบมาแล้วว่าพี่บูมยังไม่มีแฟน แค่ไม่อยากคุยกับฉัน แต่ฉันรู้ว่าผู้ชายก็ฟอร์มแบบนี้ ทำเป็นไม่อยากคุยด้วย จริงๆเขาอยากคุยกับฉนจะตาย เธอไปตามพี่บูมมาให้ไวเลย”

“โถ คุณพี่คะ ใบหน้าอันเลอโฉมของคุณพี่เนี่ย หนูว่าแกร่งกว่ารันเวย์ที่ดอนเมืองเมืองอีกนะคะ ทำไมหน้าด้านหน้าทนแบบนี้คะ ผู้ชายไม่อยากคุยก็คือเขาไม่อยากจะสานสัมพันธ์ เข้าไปป่ะคะ คือคุณพี่นี่มันของเก่า มันไม่เฟรช เข้าใจป่ะคะ”

“วุ้ย ไม่อยากสนทนากับพวกไม่มีการศึกษาแบบแก”

“โถ อีพวกมีการศึกษาแต่หาแย่งผัวชาวบ้านนี่เหรอคะ หึหึ คุณพี่นี่ก็ตลกนะคะ เข้าทำนองสุภาษิตไทยเลยว่า ความรู้ท่วมหัวหาผัวไม่ได้ หรือ ขี่ช้างจับผู้ชาย ลงทุนไปเท่าไหร่คะเนี่ย กับการจะได้ผู้ชายคนหนึ่งมาเป็นสามี”

“กรี๊ด อย่านะคะ อย่าให้น้ำต้องหมดความอดทน”

“อ้าว น้องก็เพิ่งรู้ว่าคุณพี่เคยรับจ๊อบโฆษณาด้วย สีทนได้ แหม คุณพี่นี่ตลกนะคะ งั้นตอนนี้คุณพี่ต้องอดทนมากๆนะคะ คือน้องกำลังมีความสุขกับสามี คุณพี่โทรมาขัดจังหวะแบบนี้มันบาปนะคะ”

“เธอ ฉันพยายามใจเย็นนะ เธอไปตามพี่บูมมารับสาย แล้วบอกพี่บูมว่าอย่าให้น้ำค้างต้องโกรธ พี่บูมรู้ว่าน้ำค้างโกรธแล้วจะเป็นไง”

“แหม คุณพี่คะ คุณพี่จบตรีมโน โทจินตนาการเหรอคะ ถึงรู้ว่าถ้าโกรธแล้งฝ่ายชายจะต้องยอมศิโรราบ แหม คุณพี่นี่เก่งจัง ว่างๆไปรับยาสลายมโนบ้างนะคะ เผื่ออะไรดีขึ้น”

“พี่บูมจะรู้ว่าถ้าน้ำค้างโกรธ น้ำค้างจะเป็นยังไง”

“เป็นยังไงคะ มีปีก หางงอกออกทางจมูก หรือว่า มีสีชมพูพริ้งแวววาวออกจากหางตาคุณพี่คะ”

“ฉันไม่ตลกนะเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เธอไปตามพี่บูมมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะคุยด้วย แล้วบอกพี่บูมว่าฉันโกรธเขา เขาต้องมาง้อฉัน”

“มาโกรธใส่น้องมา เดี๋ยวน้องจะก้านคอให้ คือคุณพี่เรียนภาษาไทยได้เกรดอะไรคะทำไมถึงเข้าใจคำว่าสามียากจัง สามีนี่เขาแปลว่าเจ้าของ คือเขามีเจ้าของกาย เจ้าของใจแล้วนะคะ คุณพี่จะมาแทรกกลางได้ไงคะ คุณพี่ตกวิชาศีลธรรมหรือเปล่า คือน้องก็เข้าใจนะคะว่าทุกวันนี้พวกศีลธรรมมันเป็นอะไรที่ต้องท่อง น้องก็เบื่อค่ะ แต่น้องก็พอเข้าใจความหมายว่าคนที่มีภรรยาแล้วเราไม่ควรไปยุ่ง หรือต่อให้เขาไม่มีเราก็ไม่ควรกระเหี้ยนกระหือรือจนเสียกิริยา คุณพี่โอเคกับคำว่าสามีไหมคะ”

“คือมันตลกมาเลยนะเธอ พี่บูมยังไม่แต่งงานค่ะ แล้วจะเป็นสามีใครฉันต้องสนด้วยเหรอ”

“เฮ้อ ท้อใจ เข้าใจเลยว่านอกจากหนังหน้าคุณพี่ที่หนาว่ารันเวย์แล้ว จิตใจของคุณพี่ก็นะ อย่าให้น้องต้องเสียสุขภาพจิต คุณพี่จะโอเคไหมคะ ถ้าน้องบอกว่า อย่ายุ่ง อย่าให้ต้องขอร้องเนอะ มันไม่ใช่หน้าที่ คอมันเป็นจิตสำนึกอ่ะคะ”

“คือพวกเธอเอาอะไรมาพูด พี่บูมไม่มีแฟน ฉันไปสืบมาหมดแล้ว ไม่ต้องมาอำ แล้วทำไมล่ะ ฉันโทรหาผู้ชาย มันเป็นความเท่าเทียมนะ ผู้หญิงจีบผู้ชายไม่ได้หรือไง”

“โอ๊ย อีหน้าด้าน หนังหน้ามึงทำด้วยหินแกรนิตหรือไงถึงด้านได้ด้านดีแบบนี้ ถ้าหน้ามึงด้านแบบนี้กูขอซื้อ กูจะลอกหนังหน้ามึงเอาไปปูพื้นบ้านกู โว้ย คนมีแฟนก็ยังหน้าด้านโทรหา หมดปัญญาแล้วรึไง”

“กรี๊ด มึง ปากหมามากค่ะ”

“น้ำ พี่ว่าน้ำเลิกยุ่งกับพี่ดีกว่านะ”หมวดบูมแย่งมือถือไปพูด “ก็ตามที่บอกไง พี่มีแฟนแล้ว คือพี่ไม่อยากให้แฟนพี่เข้าใจผิด นี่แฟนพี่ใจเย็นมากเลยนะที่เขาเห็นผู้หญิงโทรหาพี่แบบนี้ คือเราเลิกกันแล้ว ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วนะน้ำ”

“โถ พี่บูมก็ เลิกกันก็กลับมาคืนดีกันใหม่สิคะ นะๆ”

“น้ำ ฟังพี่ดีๆนะ”

“ไปตายห่าเถอะอีดอก”อีหนูตะคอกใส่ “ชิ หมั่นไส้ ผู้ชายไม่เอายังหน้าด้านหน้าทน ต้องให้กูด่าเป็นภาษาละตินรึไง คือ มึงเข้าใจป่ะชะนี คือผู้หมวดอ่ะ เขาเกรงใจว่าเธออ่ะเป็นผู้หญิง หวังว่าจะมียางอาย นี่ยางหายไปไหน เอาไปชั่งกิโลขายหมดแล้วเหรอคะชะนี”

“แกเป็นใคร”

“เป็นใครก็ช่าง คืออย่าให้ผู้หมวดกับแฟนมีปัญหากันได้ป่ะ คือ เธอน่ะมันจบไปแล้ว เธอหมดค่าแล้ว เข้าใจป่ะคะว่าไม่มีค่าสำหรับผู้หมวดแล้ว อย่าตื๊อ อย่าคิดว่าตัวเองสวยแล้วจะมัดใจชายได้ทั่ว ผู้ชายไม่ได้โง่หรอกนะ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นเบ็ดแล้วผู้หมวดเป็นปลา โนๆ”

“พี่บูมไม่มีเพื่อนเป็นตุ๊ด”

“อ๋อ น้ำไม่ใช่เพื่อนพี่ เป็นน้องของพี่เอง พี่รักน้องคนนี้มาก น้ำเข้าใจพี่นะ คือน้ำทิ้งพี่ไป แล้วพี่ไม่โง่ ตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว สวยๆอย่างน้ำหาใหม่ได้อยู่แล้ว”

“ก็น้ำอยากคบกับพี่บูมนี่”

“น้ำ เห็นใจกันบ้างนะ อย่าให้ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันต้องกลายเป็นความเกลียดชังกันเลยนะ เข้าใจกันนะ ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมและไม่มีทางหวนคืนไปเป็นเหมือนเดิม เข้าใจเนอะ พี่วางสายละนะ ขอให้โชคดี”แล้วหมวดบูมก็วางสายไป

“โอ๊ย ผู้หมวดก็ใจเย็นไปได้ เป็นมิ้นนะ เตะก้านคอแม่งตั้งแต่เจอหน้าแล้วละ ผู้หญิงห่าอะไรวะหน้าด้านหน้าทน”

“มิ้น มึงโมโหผู้หญิงคนนั้นทำไมต้องมาลงกับกูด้วย”ไอ้เล็กโอดครวญเมื่อโดนเมียมันทำร้ายร่างกาย

“อุ้ย ขอโทษค่ะคุณสามี ก็น้องหมั่นไส้นี่คะ”

“กูงอนมึงมิ้น”ไอ้เล็กสะบัดหน้าแล้วกอดอก มึงแบ๊วมากเลยเล็ก

“แหม เล็ก กูอ่อนข้อให้หน่อยนี่ไม่ได้เลยนะ เลิกค่ะ ไม่อยากมีสามีฟรุ้งฟริ้งแบบนี้”

“อะไรคือฟรุ้งฟริ้ง”ไอ้เล็กถาม

“ควายเผือกอยากแกจะไปรู้อะไร คำศัพท์วัยรุ่นอ่ะ เข้าใจป่ะคะ”

“เฮ้อ แล้วไหนวันก่อนสัญญาว่าจะพูดกันดีๆ”

“เออใช่ ลืมไปเลย ก็พยายามอยู่นะเล็ก แต่ต้องเข้าใจ น้องเป็นคนยังไง”

“อือ แล้วแต่แกแล้วกัน ยังไงก็รักแกเหมือนเดิมแหละ”

“แหม หวานนะคะสามี มุ้งมิ้งกับน้องแบบนี้ กูยอมท้องเป็น ๑๐ ครั้งอ่ะ”

“จริงนะ เรามาสร้างครอบครัวนักฟุตบอลกัน”

“พอๆ เอาคนแรกให้รอดก่อน มีลูกมากจะยากนาน ไอ้คนเอานะสบาย แต่คนท้องนี่สิ คราวหน้าแกท้องบ้างนะเล็ก ฉันจะทำให้แกท้อง”

“กรี๊ด พูดอะไรอ่ะตัวเอง เขาไม่มีมดลูกนะเออ”

“พี่หนู ผัวน้องเป็นตุ๊ด”มิ้นทำหน้าจะร้องไห้แล้วซบที่ไหล่อีหนู

“โอ๋ๆ อย่าเศร้านะ พี่จะปกป้องน้องเอง”อีหนูทำเสียงแมนๆ กูนี่แทบหลุดขำ

“แล้วนี่จะมีลูกกันกี่คน”หมวดบูมถาม

“ยังไม่ว่างแผนเลยค่ะผู้หมวด คงไม่เยอะอ่ะคะ ลูกเยอะภาระก็เยอะ สงสารสามีทำงานง๊อกๆเลี้ยงลูก พ่อแม่ก็ไม่ได้ร่ำรวย”

“ไอ้เล็กฝากเงินเยอะๆนะมึง”ผู้หมวดเตือน

“ผมฝากเดือนละ ๒ พันครับผู้หมวด”

“อ้าว ที่เหลือไปไหน”

“ส่งให้เมียหมดอ่ะ ผมกินแค่เดือนละพันเอง”

“อืม อดทนหน่อยแล้วกัน”

[AGELA]

ปัญหาผู้หญิงกับผู้หมวดคงจะหมดไปแล้วนะครับ เราก็มาสนทนาอะไรเรื่อยเปื่อยๆจนถึงวันที่ทหารใหม่กลับมารายงานตัวที่กองพันครับ ตรงกับวันที่ผมเข้าผู้ช่วยสิบเวรพอดี รุ่นน้องผลัดใหม่บางคนก็มาแต่เช้ามืดเลยครับ

“พี่บอมบ์”ไอ้เล็กเรียกผมแต่ไกล

“เออ มีไร”

“พี่บอมบ์ขอจ่ากองให้หน่อย เมียผมมันปวดท้องอ่ะ”

“อืม แล้วไหนบอกว่าหมอนัดปลายเดือน”

“ไม่รู้ดิพี่ มันโทรมาบอกผมแต่เช้ามืดว่าปวดท้อง”

“แล้วตอนนี้มีใครพาไปโรงบาลรึยัง”

“แม่ผมพาไปแล้ว ทำไงดีพี่ ผมจะขอลาไปดูเมียผมอ่ะ”

“มีอะไรเหรอเล็ก”อีหนูเดินใส่เสื้อกลัดกระดุมไปด้วย

“มิ้นปวดท้องอ่ะพี่หนู”

“เหรอ งั้นก็ขอลาดิ พี่บอมบ์โทรบอกจ่านิกเลย”อีหนูดูร้องรนแทนไอ้เล็ก

“ไอ้มหาอ่ะมีเบอร์ มหา เอาเบอร์จ่านิกให้กูดิ๊”

“มีไร”ไอ้มหาเดินมา

“เมียไอ้เล็กจะคลอดแล้วมั้ง กูจะโทรไปขอลามันให้ เออ ไอ้สัส แล้วก็ไม่บอกสิบเวรก่อนเนอะ มึงบอกสิบเวรยัง”ผมถามไอ้เล็ก

“ยังเลยพี่”

“เออ ไปบอกสิบเวรก่อน ยังไงก็ให้เกียรติสิบเวร ทะเล่อทะล่าโทรขอข้ามหน้าข้ามตาจะโดนหมั่นไส้เอา”ผมเตือน แล้วผมก็เดินไปที่บก.ร้อยครับ สิบเวรนั่งอ่านข่าวอยู่

“จ่าครับ”เป็นจ่าแก่ๆคนหนึ่งครับ

“อืม ว่าไง”

“มีทหารจะขอลาครับจ่า เมียมันจะคลอดลูกแล้วอ่ะครับ”

“เหรอ ใครล่ะ”

“ไอ้เล็กครับจ่า ไอ้เล็กมารายงานตัวกับจ่า”ผมเรียกไอ้เล็กที่ยืนอยู่ข้างนอก

“อ๋อ อืม ก็โทรบอกจ่ากองร้อย ถามดูว่าจะให้ลากี่วัน แล้วค่อยมาบอกจ่า”

“ครับจ่า”ผมกับไอ้เล็กพูดพร้อมกัน จากนั้นมหาก็โทรหาจ่านิกลูกพี่คลังอาวุธเก่าของมันครับ มันก็คุยให้ ไอ้เล็กได้ลา ๗ วันครับแล้วก็จัดการเรียบร้อยได้ลากลับบ้านไปครับ พวกผมก็ทำความสะอาดไปกินข้าวมื้อเช้าต่อครับ เออ แต่ผมไม่ได้ไปกินกับเขานะ รออยู่ที่กองร้อยเผื่อมีทหารใหม่มารายงานตัว ก็มีมาจริงๆด้วยล่ะครับ ๓ คน

หลังจากที่ทหารไปกินข้าวเสร็จแล้วก็กระจายกำลังกันตามความสะอาดเก็บราละเอียด ความสะอาดนี่เราทำกันทุกวันครับ กวาดใบไม้ใบหญ้าทุกวัน ๗ โมงครึ่ง หมวดบูมเข้ากองร้อยมาพร้อมกับหิ้วข้าวมาด้วย

“อ่ะบอมบ์ พี่ภีมให้เอามาฝาก”หมวดบูมยื่นปิ่นโตมาให้ครับ ข้างในมีอะไรนะ ข้าวสวย หมูแดดเดียวทอดมาแล้ว หอมมาก ผักคะน้าใส่ปลากระป๋องครับ ครู่หนึ่งไอ้ภีมโทรมา เหมือนจะรู้จังหวะเวลาแฮะ

“ฮัลโหลภีม”ผมรับสาย

“อาได้กับข้าวที่ทำให้หรือยัง”

“ได้แล้ว นึกยังไงทำกับข้าวมาให้อ่ะ”

“ฮ่าๆๆ มีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อย”

“ว่ามา”

“ยืมตังค์ซื้อรถหน่อยดิ ไม่อยากขับบิ๊กไบค์แล้ว”

“เดี๋ยวนะ กับข้าว ๑๐๐ บาท เอามาแลกกับรถราคาล้านบาทนี่นะ”

“น่า ดีนะไม่ส่งลูกอมไป ได้ป่ะละ อาคือที่พึ่งสุดท้าย”

“แล้วไอ้ภูมิอ่ะ ไม่เอาด้วยเหรอ”

“อ๋อ ภูมิมันบอกว่าจะเอามอไซด์ผมไปใช้ต่ออ่ะ”

“ของไม่ดีก็เอาให้น้องใช้นะมึง งั้นเย็นนี้เรามาคุยกันหน่อยแล้วกัน”

“โอเค ขอตังค์พ่อไม่เคยได้ ขอตังค์อานี่แหละง่ายสุด”

“ใครบอกว่าจะให้ แค่เรียกมาคุยเฉยๆ”

“ไม่ให้ยืมนี่งอนนะ อย่าให้งอนนะเว้ย”

“แหม่ๆ มีขู่ด้วย เออ พาไอ้ภูมิมาด้วยนะ เดี๋ยวอาไลน์ไปบอกมันอีกทีแล้วกัน”

“โอเค แค่นี้นะอา ตอนเย็นเจอกัน”

“อืม”แล้วก็วางสายไปเรียบร้อย จริงๆผมคุยกับญาติทุกวันนะครับ คุยไลน์ ทักคนนั้นทีคนนี้ที กับแม่ก็คุยวันเว้นวัน วันละครึ่งชั่วโมงครับ ไม่โทรหาเดี๋ยวแม่เหงา

“มากินด้วยกันครับผู้หมวด”ผมชวน

“อืม น่ากินดีนะ”

“ฝีมือไอ้ภีมมันละมั้ง”

กับข้าวง่ายๆแต่อร่อยนะครับ อย่างผัดคะน้าใส่ปลากระป๋องอ่ะ ก็เรียบๆพื้นๆ แต่ในความเรียบง่ายนี่มันแฝงไปด้วยความอร่อย ลูกชายบ้านพี่เบิ้ลนี่ทำกับข้าวเป็นทั้ง ๒ คนนะครับ ใครได้เป็นแฟนไม่อดหรอก เพราะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดทีไร แม่ผมชอบใช้ให้หุงข้าว ทำกับข้าว ต้มยำทำแกงก็เป็นหลายอย่าง ผมก็ทำเป็นนะ แต่ไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ เวลากลับบ้านถ้าวันไหนผมทำกับข้าว ผมถามแม่ตลอดละครับว่าใส่อะไรบ้าง ตั้งแต่ต้นจนจบ แม่ก็บอกว่าใส่เท่านั้นเท่านี้ แล้วค่อยมาชิม ทำกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ถามทุกครั้งครับ บางทีทำๆไป เอ๊ะ แกงนี้มันใส่เครื่องเทศอันนี้ป่ะวะ ก็ต้องถามแม่ว่าใส่หรือไม่ใส่ คือไม่ได้ลืมทั้งหมด แต่ว่าลืมเป็นบางอย่างครับ แต่ที่ไม่เคยลืมคือปลาร้า อาหารแทบทุกอย่างต้องมีปลาร้า ขาดไม่ได้ครับ ขาดปลาร้าก็เหมือนชีวิตขาดอะไรสักอย่าง ฮ่าๆๆๆ

ผมนั่งกินกับหมวดบูมที่ใต้ถุน พวกอีหนูกับมหามามันน้ำลายศอเลยครับ บอกว่าอยากกินด้วย ผมก็ชวนนะ แต่พวกมันก็ตามมารยาทครับ พูดไปงั้นแต่ไม่กิน

“ผู้หมวดกินเหมือนเด็กเลย เลอะปากด้วย”อีหนูนั่งข้างผู้หมวดครับ แล้วมันก็หยิบทิชชูมาเช็ดให้ผู้หมวด

“ปรนนิบัติพัดวีกันเข้าไป เดี๋ยวทำอะไรไม่เป็นหรอก”ผมเหน็บอีหนู

“แหม พี่บอมบ์ก็”มันค้อนผม

“ผู้หมวดขี้มึงก็ตามไปล้างตูดให้นะ”

“กินข้าวอยู่ วู้ว ปากน่าต่อยจริง”หมวดบูมโวยครับ

“หึหึ”

ทั้งวันผมก็รอรับทหารใหม่ที่กองร้อยครับ ทยอยมารายงานตัวเรื่อยๆตลอดวัน พวกที่มาแล้วก็ยังไม่ให้ขึ้นโรงนอน ให้เก็บกระเป๋าไว้ด้านล่างก่อน เรื่องที่หลับที่นอนค่อยจัดกันอีกทีหนึ่งครับ จนตกเย็นครับทหารมากันครบแล้ว ผู้ฝึกให้ไปรายงานตัวที่ศาลาน้ำพร้อมกับผู้ช่วยครู เอาชุดวอร์มมาแจกครับ กว่าจะเสร็จก็ ๒ ทุ่มไปแล้วครับ ผมจึงให้ทหารใหม่มาจัดตู้จัดเตียงกันแบบเร่งด่วนไปก่อนครับ

“ใครเสร็จแล้วก็ลงไปอาบน้ำนะ ให้เวลา ๒๐ นาที ใครช้ามึงซวย”ผมเตือนแล้วเดินออกมาจากโรงนอน จากนั้นพวกรุ่นเล็กก็กรูกันลงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำอย่างว่องไวครับ ใหม่ๆก็งี้แหละครับ เด๋อด๋า ใครสั่งอะไรก็หลับหูหลับตาทำไม่หือไม่อือ พอสักพักหนึ่งเหอะ เริ่มออกลาย ก็เป็นทุกรุ่นทุกผลัด เจียมเนื้อเจียมตัวกันไม่เท่าไหร่หรอก พอเจนสนามละก็ เอาแล้วครับ เก๋าออกลาย

สิบเวรเรียกเช็คยอดอีกครั้งนับจำนวนแล้วเดินไปดูเตียงนอนทหารใหม่ครับ จากนั้นจึงปล่อยนอน ส่วนผมเขาปิดไฟโรงนอนแล้วก็ลงไปอาบน้ำ ตื่นเช้ากว่าเขา อาบน้ำก่อนเขา แล้วก็นอนช้ากว่า อาบน้ำช้ากว่า

เออ แล้วเรื่องไอ้ภีมที่ว่าจะให้มาคุยด้วย ผมเลื่อนนัดมันครับ เป็นวันพรุ่งนี้เพราะผมยุ่งๆกับการเข้าผู้ช่วยสิบเวร วันรุ่งขึ้นก็เป็นคนอื่นเข้าแทนครับ ผมออกเวรตอนเช้ามืด แล้วก็ว่าง วันนี้ผู้กองเรียกทหารใหม่และเก่ามาดูหน้าดูตากันครับ แล้วให้แยกย้ายกันทำความสะอาดโรงนอนกันอีกครั้ง พวกผมก็ต้องไปทำในส่วนของฝั่งผม คือมันจะมี ๒ ฝั่ง ปีกขวาคือทิศใต้จะเป็นทหารผลัดเก่าๆที่เก๋าอยู่พอตัว ส่วนปีกซ้ายคือทิศเหนือจะเป็นของรุ่นเล็กที่ขึ้นกองร้อยมาใหม่ๆ ตอนนี้ก็มีครบทุกรุ่นครับ รุ่นใหญ่คือพวกผมที่ใกล้จะปลดประจำการ รุ่นรองคือรุ่นต่อไปที่จ่อคิวจะปลด รุ่นกลางคือรุ่นที่มาหลังผม ๑ ปี แล้วรุ่นเล็กคือพวกที่ขึ้นกองร้อยมาใหม่ๆ

ก็ไม่มีอะไรสำหรับวันแรกครับ รุ่นน้องก็เจียมเนื้อเจียมตัว ผมเดินผ่านพวกมันก็หลบแบบเกร็งๆ แต่บางคนที่มาจากบ้านเดียวกันกับรุ่นพี่ก็สนิทกับรุ่นพี่ไวครับ วันนี้ก็ผ่านไปอย่างว่องไวเพราะเราทำงานกันทั้งวันจริงๆครับ จนเย็นๆเกือบ ๗ โมงเย็นแล้ว ไอ้ภูมิกับไอ้ภีมมาหาผมที่กองร้อยครับ มันแต่งชุดลายพรางมา

“ตรง”ใครคนหนึ่งสั่งเสียงดังเอาผมสะดุ้งผมก็ยืนตรงครับผมมองไปที่ต้นตอ ๒ หล่อหลานผมเองครับ

“สวัสดี ตามสบายนะ”

“พี่ภูมิ พี่ภีม สวัสดี”หมวดบูมกับหมวดเต้ยยกมือไหว้ ๒ พี่น้องก็รับไหว้

“ดีน้อง อา สวัสดี”

“สวัสดีพ่อ กูเป็นทหารเกณฑ์เห็นไหมเนี่ย”

“ฮ่าๆๆๆ”ดูมันขำ

“เออ หมดเวลาราชการแล้ว ยศอยู่ที่กองร้อย ตอนนี้กำลังเป็นหลานที่น่ารักของอา”ไอ้ภีมพูด

“แหม บอกว่าจะขอเงินก็พูดไปเถอะพี่ภีม ไม่ต้องมาเป็นหลานรงหลานรักหรอก”

“ถูกใจเลยภูมิ”ผมจับมือไอ้ภูมิ “แบบนี้สิน่าให้ยืมเงิน”

“ไม่ให้ยืมนี่เอาน้องแสบน้องซ่าเป็นตัวประกันเลยนะ”ดูไอ้ภีมเอาลูกผมมาขู่ แล้วพวกเราก็มานั่งคุยกันที่ บก.ร้อยครับเพราะมีที่นั่งเรียบร้อยดี ไอ้ภีมเสนอโครงการเลยครับ เอารถมาให้ดูว่าจะเอาคันไหน มันก็เล่ารายละเอียดไป ๒ พี่น้องช่วยกันเกลี้ยกล่อม หมวดบูมกับหมวดเต้ยนี่ก็สนับสนุนครับ

จริงๆพี่ชายผมก็มีเงินนะครับ แต่พวกนี้ ๒ คนมันโรคจิตไม่อยากขอตังค์พ่อมันครับ ชอบอ้อนผม ผมก็ไม่ได้ตังค์เยอะนะ ก็พอมีบ้างครับ แต่พวกมันก็ชอบมาไถ

“ภีม คือที่พูดมาทั้งหมดเนี่ย จะผ่อนจ่ายอาเดือนละกันหมื่น แล้วดอกล่ะ”

“เดือนละหมื่น ดอกไม่ต้องเพราะอาใจดี”

“ใครบอกวะว่าอาเป็นคนใจดี”

“งอนได้ไหมเนี่ย”

“แน่ใจนะว่าอายุ ๒๘ ผ่านมาจะครึ่งชีวิตแล้วเนี่ย กูงอนมึงภีมเพราะมึงงอนกู”

“ทั้งอาทั้งหลาน”หมวดเต้ยสายหน้า

“ฮ่าๆๆ”ผมกับไอ้ภีมหัวเราะออกมา ก็บ้าๆบอๆแบบนี้แหละครับ ไม่มีฟอร์มหรอก อยู่กับไอ้ภีมทีไร ผมก็บ้าๆ เอ๊ะ ที่จริงก็บ้าทั้งวันนะ อยู่กับใครก็บ้ากับคนนั้น แล้วผมก็งุ้งงิ้งกับไอ้ภีม ๒ คนครับ ก็ตกลงกันอะไรยังไงก็ว่ากันไปตามประสา ๒ พี่น้องชวนผมออกไปกินข้าวข้างนอกครับ ผมก็ต้องไป กลับกองพันอีกทีก็ค่ำๆแล้วครับ


วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ไอ้เล็กกลับมาจากบ้านแล้วครับเพราะครบกำหนดลาแล้ว ลูกมันก็น่าชังครับ เป็นลูกสาวซะด้วย จริงๆผมอยากมีลูกสาวนะ แต่เมียท้องไม่ได้ก็เลี้ยง ๒ ลิงที่บ้านกันต่อไป คราวของไอ้เล็กลาหมดลงแล้วต่อไปก็เป็นคราวผมลาบ้าง การฝึกภาคกองร้อยก็เริ่มต้นขึ้นในกองพันและจะไปทำการฝึกจริงในวันที่ ๑๒ ที่จะถึงนี้ วันนี้วันที่ ๙ แล้ว อีกไม่กี่วัน ผู้หมวดผู้กองไปหมดครับ

คราวหน้าเราเจอกันที่บ้านนะครับ ตอนที่แล้วๆมามีแต่ความแสบของพ่อ ตอนหน้าความสบของลูกชายผมจะแค่ไหน ก็ตอนต่อไปครับ คืนนี้ราตรีสวัสดิ์   

[nathanarin1980]

 :laugh:ขอบคุณครับคุณเมฆ

[nicksrisat]

ชื่นใจได้อ่านแล้ว ขอบคุณคร้าบเมฆ
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย อยากตามอ่านไปเรื่อยๆ
ผูกพันธ์ไปแล้ว รอตอนต่อไปนะครับ

[Akikojae]

นังหน้าด้าน ! ตบอิมิ้นท์ทีดีไหมวะ ฮึ่ยยย
คิดถึงแสบซ่าแล้วว รอตอนหน้านะคะ
 

[imtawill]

 

[Sohso]

ชะนีน้ำช่างกล้าจริงๆ

ไม่ต้องถามว่าแสบซ่าดื้อเพราะใคร ดูภูมิภีม ได้เลย เหมือนกันยังกะแกะ

[noy]

รอความแสบของลูก

[miya_pp]

กอดทีสิ

[shikyu3211]

นี่ดีนะบอมใจเย็นไม่งั้นนางชะนีตาย!!

[B52]

มีเรื่องเข้ามาให้ได้ลับฝีปากกันอยู่เรื่อย สนุกดีรออ่านสองแสบค่า

[DarkAki]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

อีชะนีนางนี้ ไม่ไหวจะเคลียร์นะ

จิตสำนึกด้านศีลธรรมต่ำเตี้ยจริงๆ

ที่บ้านพ่อแม่ไม่รักเหรอคะชะนี

ถึงมาแรดๆๆตามตื้ออยู่อย่างงี้

วางถุงกาวลงเถอะ จะได้เป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง!!!!! 

ฮึ่ยๆๆ ขึ้นๆๆ อ่านแล้วอารมณ์ขึ้นเลย ยิ่งเกลียดคนประเภทแบบนี้อยู่แล้ว

อ่านไปก็จิก กระชากหมอนไปด้วยความแค้น  อินมากกกกกก หึหึหึ

รอน้องแฝดดดดด แสบซ่าของพี่สาวววววว แอร๊ยๆๆๆๆๆ

[Min*Jee]

ตลกอะ เมียพี่เล็กกับน้องหนูนี่แท็กทีมกันอย่างเริ่ดดดด
สะใจสุดๆ
คิดถึงแฝดจอมซนกับน้องชาลีละ
รอตอนต่อไปน้าาาาาา

[yupa]

ขอบคุณจ้า   

[fangkao]

น้องหนูด่าใจโดนใจ ชะนีเดี๋ยวนี้แสบกว่าอะไรอีกนะ รอดูสองแสบบ้างดีกว่า ว่าจะซนขนาดไหน

[boyslover]

เขี่ยชะนีนางนี้ออกไปได้ก็ดีแล้วหวังว่าคงไม่ต้องให้ถึงกับลงไม้ลงมือนะ เมียน้องเล็กคลองแล้วพร้อมตบเต็มที่ เดวมึงเจออออ
ตอนนหน้าอยากรู้ความป่วนของเด็กเเสบ

[black sakura]

ยัยน้ำเนี่ยช่างหน้าด้านหน้าทนจริงๆเลย
ขนาดเค้าด่าเค้าว่าขนาดนั้นยังไม่รู้สึก

[why yyy]

ขอบคุณ

[GlassesgirL]

อยากจะตบยัยน้ำค้างจริง
ผู้ชายเขาไม่เอายังจะตื๊ออยู่ได้
ดีนะที่เลิกตามแล้ว ไม่งั้นนะ

บอมบ์น่ารักมากเวลาอยู่กับหลานๆ
คิดถึงแสบซ่าร์แล้ว รอตอนหน้า

 

[NOPKAN]

เอาจริงๆนะ เราไม่ชอบบรรยากาศตอนมี ผญ เลย แอบรำคาญมิ้นอ่ะ โวยวายมาก นี่อ่านแบบลากผ่านตลอด 5555

[hormonesyj]

แสบซ่าป้าคิดถึงนะลูกก 

[ทิวสนที]

ชอบที่พี่ปอเช่กับพี่มิ้นด่าชะนีอ่ะ

ค้าเปลี่ยนจากด่าเป็นตบคงจะมันส์กว่านี้อ่ะ

[greenapple]

  คิดถึงเรื่องนี้เสมอ
ไม่ได้อ่านซะนาน
ขอบคุณคุณเมฆมากค่ะ
ทุกคนยังน่ารักเหมือนเดิม
 

[nicksrisat]

เข้ามารออย่างมีความหวัง

[nuttzier]

เหยดดดดดดดดดดดดด

จะได้เจอ แสบกับซ่าแล้ว  เย๊ๆ

 

[AMMY★]

ชะนีหน้าด้าน ผู้หมวดต่อยแม่ม 
พี่บอมบ์สู้ๆ

[yupa]

มาให้กำลังใจ จ้า

[akeins]

 

[TR]

น้ำค้างนี่เป็นชะนีที่น่าถูกเอาเท้าลูบหน้ามากๆ
แต่ที่เด็ดกว่าคือเมียของเล็ก อย่างเด็ด!! 555

ขอบคุณมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่นะคะ