หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[why yyy]

ขอบคุณ

[Sohso]

หมวดบูมหาเรื่องแกล้งพวกแกงค์ทะลึ่งได้ถึงใจพอกัน

เสร็จแน่ๆ 555

[noy]

 

[AMMY★]

แสบซ่านี่ไม่อย่างเดียวเลยนะ น่ารักมากลูกพี่บอมบ์
ลำไม่เอียงนี่ฮาลั่นเลย 555555

[akeins]

 

[NOPKAN]

ผู้หมวดหาเรื่องแกล้งทหารอีกแล้ววววววววว

[nicksrisat]

หมวดอย่าเล่นแรงงงง

[Yarkrak]

น้องแสบน้องซ่าจะมาไหมน๊าวันนี้

 

[Chrysan]

แดกเสร็จแล้วไปอาบม้ำ เอ้ย! อาบน้ำ
5 5 5 มันพะย่ะค่ะ 

[yupa]

ขอบคุณคะ

[kasarus]

ผีติดไฟน่าจะเป็นผีกระสือนะไม่ใช่ปอบ

[nbee]

ตอนที่แล้วกับตอนนี้บูมไม่ค่อยมีบทเลยอ่าาาา
คิดถึงหมวดจัง
ตอนหน้าขอบทโหด แดกรวมหน่อยนะ (แอบโหด อิอิ)

[nicksrisat]

เข้ามารอ ดูผู้หมวด กับพี่บอม
จะโดนแดรกมั้ยยยย

[AGELA]

ตอนที่ ๙๑ หฤหรรษ์

“ผู้หมวดเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าทำอะไรต้องทำให้ดี ทำไมชอบทำงานชุ่ยๆแบบปล่อยผ่านไปแบบนี้”ผู้หมวดพูดเสียงเข้มหลังจากที่พี่แกตรวจทั่วทุสารทิศ คิดดูครับตรงไหนที่เป็นเขตรับผิดชอบของกองร้อยพี่แกยังเดินไปตรวจเลยครับ

“.............”ไม่มีสัญญาตอบรับจากพวกผมตอนนี้ได้แต่คิดไปต่างๆนานาว่าพี่แกจะทำอะไรบ้าง เพราะลงโทษแต่ละทีไม่เคยเบาครับ

“เอางี้ดีกว่า พูดไปพวกมึงก็ไม่รู้เรื่องหรอก มันต้องเหนื่อยถึงจะรู้สึก ทั้งหมดกอดคอ”

“กอดคอ”พวกผมทวนคำสั่ง

“พุ่งหลัง ท่าเตรียม”

“เตรียม”

“ร้อยยก”

“ร้อยยก”

“สองร้อยยก”

“สองร้อยยก”

“ห้าร้อยยก”

“ห้าร้อยยก”

“เจ็ดร้อยยก”

“เจ็ดร้อยยก”

“พันยก”

“พันยก”

“ร้อยยก ปฏิบัติ”

“ร้อยยก”ผู้หมวดสั่งอะไรพวกเราต้องทวนคำสั่งทุกครั้งครับ จากนั้นก็เริ่มเลยครับ กอดคอพุ่งหลัง พุ่งเดี่ยวยังไม่เท่าไหร่ แต่พุ่งเป็นตับแบบนี้มันยากครับ

“ให้เวลา ๑๕ นาทีนะ ถ้าช้าจะให้ทำพันยก”แล้วพวกผมก็รีบพุ่งหลังกันแบบเร่งรีบ

“.....๑ ๒ ๓ ๒๗ ๑ ๒ ๓ ๒๘ ...... ๑ ๒ ๓ ๔๐ ๑ ๒ ๓ ๔๑ .....”

“เหลือเวลาอีก ๕ นาที”

“๑ ๒ ๓ ๖๐ .... ๑ ๒ ๓ ๖๗....”

“อีก ๒ นาที”โห ไวจังวะ

“....๑ ๒ ๓ ๘๗ ๑ ๒ ๓ ๘๘....”

“เหลือเวลาอีก ๓๐ วินาที”

“๑ ๒ ๓ ๙๗ ๑ ๒ ๓ ๙๘ ๑ ๒ ๓ ๙๙ ๑ ๒ ๓ ๑๐๐ ๑ ๒”

“ปรี๊ดๆ หมดเวลา”ยังไม่ทันได้ขอบคุณเลยครับหมดเวลาซะก่อน พวกผมก็หน้าเสียอ่ะดิ “หึ มีคนแอบด่าผู้หมวดในใจด้วย แต่ผู้หมวดจะคิดว่าผู้หมวดไม่รู้แล้วกัน นี่เป็นแค่การเตือนเท่านั้น พวกมึงต้องกระตุ้นกันตลอดเวลา เห็นผู้หมวดผู้กองไม่อะไรก็ทำมึน รุ่นพี่ก็ไม่มีการตักเตือนรุ่นน้องบ้างเลย จะปลดแล้วนี่ ไม่เอาอะไรแล้วใช่ไหม”

“...........”

“ใครจะทำก็ทำไป กูไม่ทำ กูจะปลดแล้ว หึ คิดง่ายไปไหมไอ้น้อง เก๋าๆแบบนี้ค้างปลดคนละเดือนซะให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีไหม เอาหน่อยเว้ย ทิ้งความดีเป็นอนุสรณ์แก่รุ่นน้องหน่อย จากไปให้เขาคิดถึง ไม่ใช่ให้เขาสาปแช่งไล่หลัง เดี๋ยวให้เวลา ๕ นาที เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย แล้วมารวมแถว ทั้งหมดแถวตรง พักแถว”

“เฮ้”แล้วพวกผมก็กลายเป็นผึ้งแตกรังไปเลยครับวิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เยี่ยวบ้างอะไรบ้างแล้วหาน้ำดื่มครับ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย ไม่ได้ถูกแดกนานๆแล้วกล้ามเนื้อไม่เคยชิน

“ผู้หมวดใจร้าย”อีหนูเดินไปตัดพ้อ

“อะไร ลงโทษน้อยไปเหรอ อยากได้มากกว่านี้ป่ะ”

“ไม่เอาครับ ดูสิ กล้ามขึ้นเลยผู้หมวด”

“หืม กล้ามเท่ากำปั้นเด็กยังจะมาอวดอีก ไปๆ ไปรวมแถวเคารพธงชาติ”

เคารพธงชาติเสร็จแล้วสิบเวรมาบ่นนิดหน่อยเรื่องที่พวกผมโดนผู้หมวดแดกวันนี้ครับ เสร็จแล้วก็แยกย้ายรอรวมแถวไปรวมพลประจำวันครับ

 ๘ โมงครึ่งเราไปรวมพลฟังนายทหารมาชี้แจงในส่วนต่างๆ และผู้พันก็ชี้แจงเรื่องราวข่าวคราว ใช้เวลาไม่นานครับเพราะแดดร้อน เรื่องแดดร้อนผมมีเรื่องหนึ่งจะมาเล่า เรื่องนี้เกิดมานานแล้วนะครับ คือพวกเรามารวมพลแบบนี้ แล้วฟังคำชี้แจงไป อยู่ๆทหารในกองร้อยผมเกิดหน้ามืดจะเป็นลมต้องหามไปนั่งที่ฟุตบาทใกล้ๆ ครู่หนึ่งผู้พันก็ให้แยกย้าย กลับมาถึงกองร้อย จ่ากองร้อยคนเก่าบนต่อหน้าพวกผมเลยครับว่า เสียหน้ากองร้อย รู้ว่าไม่สบายก็ยังจะเสือกไปรวมแถวกับเขา ผมก็ได้แต่คิดในใจนะครับ พอชี้แจงว่าไม่สบายก็มักจะหาว่าพวกผมสำออย ป่วยการเมือง พอไปรวมแถวแล้วเกิดหน้ามืดก็หาว่าอ่อนแอ ทำให้เสียหน้า คือโดนทั้งขึ้นทั้งล่องครับ ถ้าใครไปเจอทหารที่จะเป็นลมอย่าไปคิดดูถูกว่าสำออยหรืออ่อนแอนะครับ เพราะบางคนคือแม่งไม่สบายจริงๆ ทหารก็เป็นคน ไม่ใช่คนเหล็ก มีเจ็บป่วยมีอ่อนแอเหมือนกับประชาชนทั่วไป ก็บ่นตามประสาคนขี้บ่นนะครับ

กลับมาหน้ากองร้อย จ่ากองร้อยชี้แจงแล้วแยกย้ายกันทำงานครับ ผมไม่มีอะไรจะทำก็ขึ้นห้องไปกับผู้หมวดแล้วกอดพี่แกจากด้านหลัง

“ตัวเหนียวนะ”

“เพราะใครล่ะ”

“มันสมควรอยู่หรอก เป็นพี่ใหญ่สุดแล้วไม่รู้จักคุมน้องบ้าง”

“งั้นขอต่อยคนที่ทำตัวไม่ดีได้ป่ะ”

“อย่าตัดสินกันด้วยกำลังสิ”

“อ้าว แล้วเมื่อเช้าแมวตัวไหนพูดว่าคุยกันไม่รู้เรื่อง ต้องแดก”

“ผมเป็นผู้บังคับบัญชาครับคุณ”

“ครับผม คุณผู้บังคับบัญชา เออ อีกกี่วันสอบเนี่ย เตรียมตัวยัง”

“เออว่ะ เดี๋ยวดูตารางแปบนะ”ผู้หมวดเปิดลิ้นชักหยิบเอกสารที่ปรินท์ออกมาดู ผมก็ดูคร่าวๆครับ ใกล้จะสอบแล้ว “ติวให้หน่อยนะ เดี๋ยวบอกผู้กองให้”

“ครับ แต่ขอนอกเวลาราชการนะ”

“เยี่ยม หอมแก้มบูมหน่อยดิ”

“ฟอด เอากี่ทีดี”ผมก้มหน้าไปหอมแก้มผู้หมวด

“พอละ แค่นี้ก็มีแรงแล้ว เออ ใกล้ปลดแล้วนี่หว่า เดือนหน้าแล้วนี่ นับถอยหลังรึยัง”

“ไม่รีบๆ ไปเรื่อยๆแล้วกัน”

“ปลดไปจะทำอะไร ขอร้องว่าอย่าอยู่บ้านนานนะ มากรุงเทพบ่อยๆ”

“ทำไมอ่ะ”

“อ้าว ก็คนมันคิดถึงนี่ ความรักมันไม่สามารถส่งผ่านสัญญาณไวไฟและเครือข่ายมือถือได้ตลอดเวลาหรอกนะเว้ย”โห ที่รักกูคมว่ะ

“หึหึ ไม่รับปากว่าจะมาบ่อยแค่ไหนนะ ถ้าไม่มีงานที่บ้านก็จะมานานๆแล้วกัน”

“อืม แล้วคิดจะมีเมียใหม่ไหม เผื่อเราห่างๆกันแล้วความเหงาเข้ามาปกคลุม”

“แหม่ พูดเหมือนสภาพอากาศจากทะเลจีนใต้เข้ามาปกคลุมประเทศไทยงั้นแหละ เรื่องเมียใหม่พี่ไม่รู้หรอกนะ แต่คงไม่นะ พี่ไม่ใช่คนหลายใจ เออ แล้วตกลงว่าใครเหงา บูมหรือพี่”

“บูมก็ได้ครับพี่บอมบ์”

“หึหึ ทำตัวน่ารักขึ้นนะเรา”

“หล่อบ้างก็ได้นะ น่ารักนี่ใช้กับอีหนูจะเหมาะกว่า พอเหอะ ลงไปทำงานดิ”ผู้หมวดแกะมือผมออก

“ฟอด”ผมหอมแก้มทีหนึ่งแล้วก็ออกจาห้องลงมาด้านล่าง วันนี้ไม่มีอะไรครับ ว่างจากงานแล้วเพราะตะกี้นี้เขาถอนหญ้ากัน ผมไม่ได้ลงไปทำกับเขาด้วย

“ทำไรหนู”

“ดูรูปผู้ชาย พี่บอมบ์ คนนี้แซบเวอร์”แล้วมันก็โชว์รูปผู้ชายถ่ายแบบ รูปที่อีหนูกำลังดูเป็นรูปถ่ายเปลือยท่อนบนนะครับ ส่วนท่อนล่างก็ใส่กางเกงว่ายน้ำโชว์เป้านู้นๆ
 
“อืม เขาเป็นนายแบบเหรอ”

“เปล่า ก็พวกที่ชอบถ่ายรูปแบบนี้อ่ะ หล่อดีนะ”

“เหรอ”หล่อไม่หล่อผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่รูปที่อีหนูกำลังดู เขาก็ดูดีนะ หน้าตา หุ่น ไปเป็นดาราได้สบายๆเลยครับ

“ดูแล้วรู้สึกไงบ้างพี่บอมบ์”อีหนูเลื่อนๆรูปก็มีรูปถ่ายที่เน้นเป้า มีบางรูปที่โชว์ลำอ้อยชัดเจน หลายรูปเลยครับ

“รู้สึกอะไรเหรอ ก็เฉยๆนี่”ผมส่ายหน้า

“อ้าว ก็เผื่อพี่บอมบ์จะรู้สึกอะไรบ้าง”

“อ๋อ จะให้กูใจเต้นกับรูปพวกนี้นี่นะ ไม่อ่ะ กูไม่ได้ตื่นเต้นกับแบบนี้ มีคนเดียวแหละที่ทำให้กูตื่นเต้นได้อ่ะ”

“เบื่อพวกหลงเมียจริง แล้วถ้าเป็นรูปผู้หญิงล่ะพี่จะรู้สึกยังไง”

“อันนั้นกูเงี่ยนขึ้นสมองเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“ชิ”

“วู้ว พอแล้ว จะดูอะไรมากมาย หาอะไรดูที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยได้ป่ะ”

“หนังโป๊ค่ายไหนบอกมาเลยดีกว่า ญี่ปุ่น ฝรั่งไทย คลิปหลุด คลิปแอบถ่าย สนใจรับอะไรดีคะ”

“หึหึ ก็ว่าไป ขอค่าย...แล้วกัน หึ ไปหาอะไรเล่นดีกว่า หมกมุ่นทั้งวัน หาเวลาปลดปล่อยไม่ได้นะ ถามจริง อยู่ค่ายมึงเคยแอบชักว่าวป่ะหนู”

“ไม่นะ หนูไม่กระเหี้ยนกระหือรือขนาดนั้น”

“แต่นานๆมึงกลับบ้านทีนะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ”

“ไม่อ่ะ ก็บอกแล้วไง ความต้องการทางเพศของหนูมันสวนทางกับที่หนูแสดงออก เผอิญว่าสวยอ่ะพี่บอมบ์”

“กูอยากยื่นใบลาออกซะจริง ไม่อยากหล่อเหรอ”

“ไม่อ่ะ หล่อจนเบื่อแล้ว ฮ่าๆๆ พี่บอมบ์อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ โหว ไรวะ หนูแมนๆเตะบอลนะเว้ย ยิงปืนแม่นด้วย”

“จ๊ะ น้องว่าอะไรมาพี่เห็นด้วยทุกอย่างจ๊ะ”

ว่าแล้วผมก็ไปหาอะไรทำก๊อกๆแก๊กๆ นั่งไปนั่งคุยกับจ่านิคเรื่อยเปื่อยครับ ใกล้เที่ยงจึงไปจัดเวรเลี้ยง กับข้าววันนี้ผัดหน่อไม้กับไข่พะโล้ มันก็พอกินได้ครับ


หลายวันต่อมาก็เป็นวันหยุดครับผมกับมหาขอลาผู้กองกลับบ้าน ช่วงนี้ลูกชายยังอยู่ในกรุงเทพนะครับ ผมให้แม่อยู่จนกว่าผมจะปลด ส่วนบ้านที่ต่างจังหวัดให้พี่นกดูแลให้ครับ ไม่มีอะไรต้องกังวล มาถึงบ้านพี่เบิ้ลช่วงบ่ายครับ เพราะลาตอนเที่ยงวัน ลูกชายทั้ง ๓ คนหลับอยู่ ส่วนบิวนั่งอ่านหนังสือ ช่วงนี้คงจะเตรียมตัวกลับไปเรียนให้จบในเทอมสุดท้ายครับ

บางทีการนั่งมองลูกหลับมันก็ชวนให้เราหลับได้เช่นกันนะ ผมนี่ล้มตัวนอนข้างลูกเลยครับ หนุนแขนตัวเองแล้วหลับไปซะอย่างนั้น

“พ่อ”ผมสะดุ้งตื่นเมื่อเจ้าลูกแสบปีนมานั่งบนตัวผม ส่วนเจ้าซ่ามาจิ้มๆที่แก้ม

“หืม นอนอิ่มแล้วเหรอ”

“พ่ออาบม้ำ”

“หืม เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก เดี๋ยวค่อยอาบตอนเย็น มาให้พ่อหอมแก้มก่อน”ผมดึงลูกชายมาหอมแก้มทั้ง ๒ คน ส่วนเจ้าชาลีตอนนี้ยังหลับปุ๋ยอยู่เลยครับ

“แม่”เจ้าซ่าพูดเสียงดังแล้ววิ่งไปหาบิว ส่วนเจ้าแสบวิ่งตามไปครับ ไปยืนเกาะโต๊ะ ครู่หนึ่งชาลีก็ตื่นครับมีการงอแงเล็กน้อยผมอุ้มพาไปหาบิวให้กินนม แล้วพาเจ้าตัวดีออกไปเล่นนอกบ้านครับ มันจะมีสนามหญ้าเล็กๆ ก็ให้ลูกชายวิ่งเล่นให้เต็มที่ แต่ผมก็เหลือเชื่อในพลังของลูกชายไม่มีเหนื่อยเลยครับ วิ่งหยอกล้อกัน ๒ พี่น้องเป็นชั่วโมง

“พ่อ ไป”เจ้าแสบวิ่งมาเกาะผมแล้วชี้ไปที่นอกรั้วบ้าน

“จะไปไหน”

“ไป”

“เดี๋ยวเย็นๆดีกว่า พ่อจะพาไปเดินเล่นนะ”

“พ่อ ไป”เจ้าแสบดึงเขาผมจะไปให้ได้

“เดี๋ยวเย็นๆไง ตอนนี้ยังร้อนอยู่เลย ไปกินไอติมก่อนไหม”

“กินติม”

“อื้ม ป่ะ ไปกินไอติมก่อน ไปดูน้องด้วย น้องไม่มีเพื่อนเล่น”

ผมเข้าไปในตัวบ้าน เจ้าชาลีทำเสียงอ้อแอ้ ตอนนี้ก็จะครบเดือนแล้วครับ น่าชังขึ้นทุกวัน ผมไปขออุ้มชาลีส่วนเจ้าแสบเจ้าซ่าเล่นอยู่ในบ้าน แม่ผมนั่งดูทีวีอยู่ครับ

“พ่อ น้องกินติม”เจ้าซ่าเกิดอยากจะแบ่งปันไอติมให้น้องซะงั้น

“น้องยังกินไม่ได้ น้องยังเล็กอยู่ จริงไหมไอ้ตัวเล็ก”ผมเอานิ้วไปแหย่ๆเจ้าชาลีที่กำลังกินนมแม่ เจ้าชาลีรีบจับนิ้วผมใหญ่เลยครับ “ป้อนพ่อหน่อยสิคนเก่ง”ผมหันไปคุยกับเจ้าแสบที่นั่งละเลียดไอติมเงียบๆคนเดียว

“อ้ำๆ”เจ้าแสบตักไอติมขึ้นมาป้อนผม ดีนะไอติมไม่หล่นตกพื้น

“ตัวเล็ก ปล่อยได้แล้วมั้ง”ผมดึงมือออกแต่เจ้าชาลีกำไว้แน่นเลยครับ

“อาบูม”เจ้าซ่าพูดเสียงดังแล้ววิ่งดุ๊กๆไป ผมหันไปมอง หมวดบูมกับมหาและหมวดเต้ยครับ เดินมาซะเหมือนนายแบบ

“ไงเรา โห กินอะไรเลอะปากไปหมดเลยเนี่ย”ไอ้มหาก้มลงอุ้มเจ้าซ่า

“ปล่อยมือพ่อก่อนตัวเล็ก”เจ้าชาลีกินนมแล้วกำมือผมไว้แน่นเลยครับ แกะไม่ออก

“ปล่อยมือพ่อเร็ว”บิวพยายามแกะ แต่แกะไม่ออกครับ

“เออ เดี๋ยวพ่อแย่งกินนมนะถ้าไม่ปล่อย”เจ้าชาลีหยุดดูดนมแล้วหันมาทำตาโตใส่ผม “ง่ำๆ เดี๋ยวพ่อแย่งกินซะเลย”ผมทำปากจะงับ

“พี่บูมเตะพี่บอมบ์หน่อย พี่บอมบ์กวนลูก”บิวพูดขำๆ

“โห ใจร้าย”ผมตัดพ้อ

“อ้าว ไม่กินแล้วเหรอ”บิวถามลูกชาย

“เฮ้ยๆ ไอ้พวกหน้าหอย เห็นนมหน่อยไม่ได้เลยนะพวกมึง เหี้ยเต้ย”ผมดุพวกผู้หมวดที่ยืนมองซะนะ

“อะไร”หมวดเต้ยทำเสียงอ่อยๆ

“ขอโทษที่เสียมารยาทนะบิว”ไอ้มหาพูดแล้วนั่งลง บิวก็ดึงเสื้อให้เรียบร้อย

“ค่ะ อ่ะพี่บูม เอาลูกชายของพี่ไป”บิวยื่นลูกชายให้หมวดบูมอุ้ม บิวพูดบ่อยๆว่าเจ้าชาลีนี่ลูกหมวดบูม เพราะเจ้าชาลีจะติดหมวดบูมอยู่เหมือนกันครับ พราแกต้องมาหาเจ้าตัวเล็กแทบทุกวันเลยครับ จากนั้นหมวดบูมรับเจ้าชาลีมาอุ้ม

“จะไปไหนเหรอ”

“ขอเข้าห้องน้ำแปบนึงค่ะ”

“แม่อาบม้ำ”เจ้าแสบนี่อย่างไว พอได้ยินคำว่าน้ำนี่จะวิ่งไปอาบทันทีเลยละ

“เปล่าครับ แม่ไม่ได้อาบน้ำ เดี๋ยวรออาบกับพ่อสิ”

“พ่ออาบม้ำ”

“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวเย็นๆพ่อจะพาอาบแล้วเราไปเดินเล่นกัน”

“โห นิ่งเชียว กินนมอิ่มแล้วนิ่งเชียวนะเรา”หมวดบูมคุยกับเจ้าชาลีที่ตอนนี้ทำตาใสแจ๋ว “อุ้มป่ะเต้ย”

“ไม่กล้าว่ะ เด็กยังเล็กๆอยู่เลย กูกลัวพลั้งมือ”หมวดเต้ยได้แต่มองหน้าเจ้าชาลีไม่กล้าอุ้มสักที หมวดบูมอุ้มนิดหน่อยจากนั้นไอ้มหาก็อุ้มบ้าง ส่วนผมตอนนี้เก็บร่องรอยที่ลูกชายทำเลอะเอาไว้ครับ

ครู่ใหญ่ๆบอมบ์เล็กก็เข้ามาที่บ้าน เห่อหลานมากเลยครับ ทั้งอุ้มทั้งโอ๋ ดูแลหลานดีมาก จังหวะนี้ผมจึงพาเจ้าลูกชายไปอาบน้ำ เย็นนี้จะพาไปเดินเล่นสักหน่อย ก็ป่วนกันเหมือนเดิมครับ

[AGELA]

เราออกเดินทางกันเป็นกลุ่มใหญ่ครับ มีผม ไอ้ภีม หมวดบูม หมวดเต้ย ไอ้มหา ไอ้ซัน ฟาง(เราจะนัดเจอที่ห้างครับ) บิว บอมบ์เล็ก บาส(ตามไปทีหลัง) เมย์ และแม่ผม แล้วที่ขาดไม่ได้คือ ๓ กุมาร นี่ถ้ามีอีกคนนะ ตรี คทา จักร สังข์ เลยล่ะครับ

เรามาที่ห้างใหญ่ใจกลางเมืองครับ ตอนนี้ช่วงเย็นๆผู้คนพลุกพล่าน ทั้งเด็กหนุ่มสาวน้อย คนวัยทำงาน นักเรียน เดินกันให้ว่อนเลยครับ เจ้าแสบเจ้าซ่ามีผู้หมวดกับไอ้ภีมดูแล ส่วนผม บอมบ์เล็ก และบิวคอยอุ้มเจ้าตัวเล็ก

“มีแต่หนุ่มๆสาวๆ เยอะเลยนะ”แม่พูดเพราะไม่ค่อยได้มาที่แบบนี้ นานๆมาทีครับ

พาแม่เดินดูของนิดๆหน่อยๆ เจ้าแฝดนี่ตื่นตาตื่นใจเป็นพิเศษครับ ลากพี่ภีมไปตรงนั้น ไปตรงนี้ ไอ้ภีมก็ตามใจน้องมาก ส่วนเจ้าชาลีนี่ยังตาใสแจ๋วอยู่ในอ้อมอกของผม

“บิว เฮ้ย แก เป็นไงบ้าง แกหายไปเลย”อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจับมือบิว พวกผมมองหน้ากันเลิ่กลัก งงครับ

“เอ่อ”บิวดูท่าจะอึ้งไปหน่อยที่เจอกับคนรู้จัก

“เฮ้ย แก ฉันดีใจที่เจอแก แกหายไปไหนมา แล้วนี่ แก”เพื่อนบิวชี้นิ้วและมีใบหน้าที่สงสัยกับสิ่งที่ตัวเองเจออยู่อยู่หน้า ก็นะ ไหนจะลูก ไหนจะผมและแม่ผม แบบครอบครัวใหญ่

“เอิ่ม”บิวยังอึ้งๆ ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหนดี ดวงตาดูหวั่นไหว

“ไม่เป็นไรแก ฉันเข้าใจแก แกเป็นเพื่อนฉัน แต่ทำไมแกต้องหายไปด้วย อะไรก็ติดต่อแกไม่ได้สักอย่าง”

“เอิ่ม ก็มีเรื่องนิดหน่อย แกเป็นไงบ้าง สบายดีไหม”

“อื้ม ก็ดีอ่ะ”

“จบเทอมนี้ใช่ป่ะ”เป็นคำถามที่บิวกลั้นใจถามมากเลยครับ

“ใช่”

“ดีแล้วแก เอ่อ พี่บอมบ์นี่เพื่อนบิวเอง นี่พี่บอมบ์ พี่ภีม แม่พี่บอมบ์ แล้วก็ผู้หมวด กับพี่ตวง ซัน คนนี้พี่ฟาง”บิวแนะนำทุกคนให้เพื่อนรู้จัก “นี่ปลื้มเพื่อนบิวค่ะ”

“สวัสดีค่ะ”ปลื้มยกมือไหว้สวยๆ

“จ้า”

“แกมาคนเดียวเหรอ”

“เปล่า พวกนั้นไปเข้าห้องน้ำ ฉันเห็นแก ฉันเลยวิ่งออกมา ฉันดีใจมากเลยนะ เฮ้อ แกมีอะไรทำไมไม่ยอมบอกพวกฉันสักคำ”

“มันกะทันหันอ่ะ”

“อืม ฉันเข้าใจแก แกคงจะต้องเจออะไรที่หนักๆมาแหละ แต่แกก็อย่าลืมว่าพวกฉันยังเป็นห่วงแกอยู่นะ อ๊ะ พวกนั้นโทรหา ขอรับโทรศัพท์แปบ”เพื่อนบิวรับสายแล้วครู่หนึ่งเพื่อนบิวก็ยกโขยงมากันอีก ๓ คนครับ สวยๆทั้งนั้นเลยครับ

“อ้าว ยายหมวย นี่เพื่อนบิวเหรอ”ผมร้องทักเมื่อเจอคนที่รู้จัก

“อ้าวตาโย่ง อ้าว แล้วเอ่อ รู้จักกันได้ไง อะไรยังไงเหรอเนี่ย เฮ้ย เดี๋ยวค่อยถาม แกมาให้ฉันกอดเลยบิว”ยายหมวยกอดบิว “แกอ่ะ หายไปไหนก็ไม่ยอมบอก ใจร้ายมากเลยนะ เห็นพวกฉันเป็นตัวอะไร แกนะแก”

“ขอโทษพวกแกด้วย”

“ฉันจะไม่ให้อภัยเลยถ้าแกไม่ยอมเล่าความจริงทุกอย่าง ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่ามีอะไรเราจะไม่ทิ้งกัน ไม่รู้ละ วันนี้แกต้องบอกเหตุผลที่หายหายไป รวมทั้งอีตาโย่งด้วย มารู้จักกันได้ไง อ้าว ตาโย่งมีลูกแล้วเหรอ ทำไมพี่พีทไม่เห็นพูดเลยว่าตาโย่งแต่งงาน เอ๊ะ หรือว่าลูกใครเหรอ”

“ลูกพี่นี่แหละหมวย”จริงๆหมวยไม่ได้ชื่อหมวย ชื่อเพลิน น้องไอ้พีทเพื่อนผม

“จริงเหรอ เฮ้ย อย่าบอกนะว่าตาโย่งกับบิว เฮ้ยแก”ยายหมวยมีสีหน้าตกใจ

“เดี๋ยวฉันเล่าให้แกฟัง”

เพื่อนบิวนี่มี ๔ คนครับ ปลื้ม คนที่วิ่งมาทักบิวคนแรก ยายหมวยเพลิน ครีม ขนมผิง ทุกคนมีแต่คนสวยๆครับ แก๊งนางฟ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ หุ่นดี สูง ขาว สวย

เมื่อมีเรื่องต้องคุยกัน ผมจึงต้องหาที่เหมาะๆ เลยโทรหาคนรู้จักปิดร้านอาหารมันซะเลย แล้วเราก็เดินทางกันไปที่นั่น นอกจากนี้ก็โทรตามพี่ๆของผมมาให้หมด ใครอยู่ส่วนไหน กำลังทำอะไร ก็ให้ตามมาครับ พวกเรามาถึงร้านอาหารของเพื่อนผมเป็นคนแรก เราก็เลยสั่งข้าวปลาอาหาร แล้วพูดคุยกัน ระหว่างนี้ญาติๆผมก็เดินทางมาครับ พี่เบิ้ลพี่พามาหมดเลยครับ

บิวกับเพื่อนๆพูดกันอยู่พักใหญ่ เพื่อนๆบิวถึงกับร้องไห้กอดคอกันสงสารเพื่อนครับ เขาคงไว้ใจกันมากนะครับบิวถึงกล้าเล่า

“เออ แก แกมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันอยากให้แกสู้ๆนะ ยังไงก็มีพวกฉันอยู่ข้างๆแกเสมอ”ขนมผิงพูด ผมรู้สึกตงิดใจว่าไอ้ภีมชักจะมองขนมผิงนานไปหรือเปล่า เห็นมันมองตั้งแต่ขนมผิงเดินเข้ามาทักบิวแล้วละครับ

“แกชอบใครในกลุ่มนี้ใช่ไหมภีม”ผมกระซิบถามเบาๆ

“อืม น่ารักดี”

“แกอยากจีบไหม หรือว่าแกมีใครอยู่แล้ว”

“ไม่รู้สิอา หึหึ เดี๋ยวถ้าจีบจะบอกหมดทุกอย่างเลย โอเคป่ะ”

“อืม”

“พี่ภีมชอบเพื่อนบิวเหรอ”บิวคงได้ยินที่ผมพูดมั้งครับ รีบแซวไอ้ภีมทันที

“เปล่าซะหน่อย”ไอ้ภีมปฏิเสธหน้าเรียบๆ

“อ้าว คิดว่าชอบเพื่อนบิว ว่าจะเป็นแม่สื่อให้ซะหน่อย”

“อ้าวภีม ไหนเมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าชอบเพื่อนบิว”ผมพูดบ้าง ไอ้ภีมทำหน้าหงุดหงิดใส่เลยครับ

“พูดเมื่อไหร่”ยังปากแข็งครับ

“ผู้ชายปากแข็ง”บิวพูดขำๆ ส่วนเพื่อนบิวมองหน้ากันไปมา

“เพื่อนบิวโสดทุกคนไหม เออ แกอ่ะคนหนึ่งยายหมวย โก๊ะๆแบบนี้มีแฟนยัง”

“ตาโย่งปากเสีย”

“หึหึ โอ๋ๆ ล้อเล่น”ผมลูบหัวยายหมวยเพลินเบาๆ เราสนิทกันดีครับ น้องสาวเพื่อนสนิทผมเองเจอกันตั้งแต่เพลินอายุ ๑๒ ครับ “ภีม แกชอบใคร แกก็รีบบอกเขานะ จริงไหมขนมผิง”

“เอ่อ ค่ะ”ขนมผิวทำหน้างงๆ

“......”ไอ้ภีมเงียบครับ

เราใช้เวลากับมื้อเย็นไปนานมากครับ เพราะกินไปคุยไป รสชาติอาหารก็เอร็ดอร่อยครับ ตอนนี้ลูกชายผมงอแงเพราะง่วงนอนแล้ว พวกเราจึงจำต้องเลิกรากัน ลูกชายผมหลับคาตักหมวดเต้ยกับหมวดบูมไปแล้วครับ ส่วนเจ้าชาลีไอ้มหาอุ้มอยู่ แล้วเราก็กลับบ้านกัน อุ้มลูกเข้าห้องนอน พักหนึ่งผมจึงออกไปที่บ้านหมวดเต้ย

ผมไปนั่งคุยเรื่องกิจการที่จะต้องทำหลังปลดกับมหาครับ คอมคนละตัว หมวดเต้ยขึ้นไปอาบน้ำ หมวดบูมตามมาทีหลังครับ ตอนนี้ผมก็วางแผนคร่าวๆไว้ก่อนว่าจะทำอะไรบ้าง แต่ผมคงต้องอยู่บ้านอย่างจริงๆจังๆแล้วละครับเพราะมีลูก แล้วจะให้แม่เลี้ยงก็คงจะไม่ได้ เพราะแม่แก่แล้วด้วย อีกอย่างไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนแม่ ส่วนมหาก็คงจะกลับบ้านเช่นกันครับไปทำการเกษตรเล็กๆน้อยๆตามที่นาที่ไร่ที่เรามีอยู่

“ตกลงไม่มีใครอยู่กรุงเทพสักคนเลยเหรอ”หมวดเต้ยใส่กางเกงกีฬาลงมาตัวเดียว

“คงไปๆมาๆอ่ะผู้หมวด”ผมตอบ

“ย้ายไปประจำการแถวบ้านผมสิ จะได้อยู่ใกล้ๆกัน”

“หึหึ ก็คิดได้นะ แล้วถ้าแม่กูไม่อนุญาตล่ะ มึงจะว่ายังไง”

“ให้ผู้หมวดคุยให้ ท่านคงจะไม่อะไรหรอกมั้ง แต่ก็ตามที่ไอ้บอมบ์พูดอ่ะ คงไปๆมาๆ”

“อืม ก็อย่าหายหน้าหายตาไปแล้วกัน เราเดินทางกันมาระยะหนึ่งแล้ว ไม่อยากให้เป็นเรื่องฉาบฉวย”

“เออ อยากกินกล้วยฉาบว่ะ”ไอ้มหาโพล่งขึ้นมาจนผมกับหมวดเต้ยต้องทำหน้างงๆใส่มัน

“อะไรของมึงวะ นี่พูดถึงเรื่องนี้อยู่ไปเรื่องกล้วยได้ไง ได้ฟังป่ะเนี่ย”

“อ้าว ก็ผู้หมวดพูดว่าฉาบฉวย ผมก็นึกถึงกล้วยฉาบ”

“เกี่ยวอะไรด้วยวะ”

“ก็มันมีคำว่าฉาบด้วยไง ฮ่าๆๆ”

“งั้นออกไปซื้อเลยไป เออ แต่นี่มัน ๕ ทุ่มแล้วนี่หว่า”

“ได้เวลาเอากันล่ะสิพวกมึง”ผมพูดแทรก

“พวกมึงนี่มัน เหี้ยจริงๆเลย”หมวดเต้ยทำหน้าเอือมแล้วพี่แกก็นั่งลงข้างๆมหา ไอ้มหายื่นหน้าไปหอมแก้ม

“ทำไมมันขมๆวะผู้หมวด”

“กูเพิ่งทาครีมไอ้ห่า มึงอ่ะ ไปอาบน้ำอาบท่าเลยไป แล้วนี่แม่นัดพรุ่งนี้กี่โมง”

“เลื่อนไปเป็นสัปดาห์หน้าแล้วครับ เออ ก็เห็นทาบ่อย ทำไมไม่ขาวขึ้นวะ”

“คนเขาทำงานทำการ เดี๋ยวเข้าป่า เดี๋ยวเข้าเวร จะไปขาวจั๊วะเหมือนคนว่างงานแบบมึงได้ไง”

“หึหึ ยังไงผมก็รักเหมือนเดิมแหละน่า คนบ้าอะไรวะ ทำผมรักจนหน้ามืดตามัว”

“โห พูดเหมือนกูทำเสน่ห์ยาแฝดให้มึงหลงนะ หรือบางทีเพราะมึงไม่เจอใครมาก่อนมั้ง เพราะวันๆมึงก็เจอหน้าแค่ไม่กี่คน”

“ไอ้บ้า กูเจอเป็นพันคนเหอะ เนี่ย ออกมาข้างนอกผมก็ไม่ได้มองใครเลยนะ”

“วะวะ วะว้าว จริงๆก็มองได้นะ แต่อย่ามีใจให้ก็พอ”

“ตอนนี้ผมก็เหมือนเป็นคนไร้หัวใจอยู่นะ”

“อ้าว”หมวดเต้ยทำหน้าอึ้งๆ

“หึหึ ก็เพราะผู้หมวดเอาหัวใจผมไปหมดแล้วไง”ไอ้มหาจิ้มที่หน้าอกผู้หมวด พี่แกถึงกับก้มหน้าเขิน นานๆหมวดเต้ยเขินที น่ารักดีครับ

“ไอ้เหี้ย กูเขินนนนนนนนนนนนนนน”หมวดเต้ยแหกปากเสียงดังแล้วพี่แกก็ปลีกตัวออกไป

“หึหึ”ไอ้มหายักคิ้วให้ผม จากนั้นพวกเราก็คุยงานกันต่อครับ อะไรที่ผมคิดออกผมก็จะบันทึกเอาไว้ในแท็บเล็ต จนพักหนึ่งหมวดบูมเข้ามาในตัวบ้าน

“ทำอะไรจ๊ะที่รัก”พี่แกหิ้วถุงมาแล้วยักคิ้วให้

“จ๊ะจ๋าปากหวานเชียวนะ”

“ฮ่าๆๆ อ่ะ ข้าวเกรียบ”

“ขอบคุณครับ หมวดเต้ยล่ะ”

“คุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอก ทำอะไร อ๋อ วางแผนจะทำนากันเหรอ พี่บอมบ์ก็ทำเป็นแบบเอาข้าวสารมาขายดิ ปลูกข้าวหอมมะลิ แล้วก็แพ็คขาย มียี่ห้อเป็นของตัวเอง”

“เออว่ะ ความคิดเจ๋งดี”

“ชื่อยี่ห้ออะไรดี”ไอ้มหาเอาด้วยครับ

“ข้าวตรา ตราอะไรดี ตรา ๒ หมวดดีไหม”

“หึหึ ก็เป็นจริงเป็นจังไปได้”

“อ้าว นี่วางแผนจริงนะเนี่ย น่าทำๆ”ผมพยักหน้า

“ไปปลูกข้าวให้ได้ก่อนเถอะแล้วค่อยคิดน่ะ”

“มหา แฟนเก่ากูโทรมานะ”หมวดเต้ยเดินเข้ามาในบ้านแล้วรายงานผล

“อือหึ คนไหนอ่ะ ใช่คนที่เคยโทรหาครั้งก่อนป่ะ”

“เปล่า อีกคนน่ะ ไม่รู้ได้เบอร์จากไหน แต่ไม่มีอะไรหรอก เขาโทรมาคุยเฉยๆ กูบอกเขาว่ากูมีแฟนแล้ว”

“ครับ”

“ต้องรายงานทุกฝีก้าวเลยนะว่าทำอะไรบ้าง”ผมพูดแซว

“เรื่องมันละเอียดอ่อนเว้ย เราต้องสร้างความไว้ใจให้กันสิ ไม่เหมือนมึงไอ้บูม แอบคุยกับคนอื่นอีกใช่ไหม”

“อ้าว กูแอบคุยกับใครแล้วมึงจะทำไมกูล่ะ”

“หมวดเต้ยไม่ทำไมหรอกบูม แต่กูนี่แหละจะหักคอมึง”ผมทำท่าจะขย้ำคอหมวดบูม

“ฮ่าๆๆ โห ไรวะ กูไม่คุยกับใครเหอะ แค่พวกมึงๆๆๆ ไม่กี่คนกูก็ปวดหัวพอแล้ว เอาเป็นว่าไม่ต้องมาระแวงกูหรอก ลูกผู้ชายต้องมีความสัตย์จริงเป็นที่ตั้งเว้ย ถ้าเราไม่ซื่อสัตย์กับคนใกล้ตัวเราถ้าเรายังจะหวังความซื่อสัตย์ที่เขามีให้เราเหรอวะ ความดีต้องเริ่มที่ตัวเราก่อนเว้ย”

“เอื้อะ คมบาดลึกไปถึงขั้วหัวจวยเอ๊ยหัวใจ”ไอ้มหากุมหน้าอกมันไหวแล้วทำแบบหนังจีนใกล้จะตาย หมวดเต้ยถีบซ้ำครับจนไอ้มหาล้มลง “เจ็บอ่ะผู้หมวด คืนนี้นอนคนเดียวไปเลย ผมจะนอนข้างล่าง”

“อ้าว อะไรวะ ถีบเบาๆนี่นะ มึงอย่ามากวนตีนกูไอ้มหา”

“ไม่รู้อ่ะ กูงอนละ”ไอ้มหาเบือนหน้าหนี

“โห ไรวะ กูถีบเบาๆนะเว้ย”

“เบาๆก็ตีนป่ะละ มาให้ผมเตะคืนเลย ชอบความรุนแรงดีนัก”ไอ้มหาลุกขึ้นแล้วจับหมวดเต้ยกอดอกครับ

“เบาๆนะ”

โพ๊ะ ไอ้มหาเตะไปทีหนึ่งครับ กูขำหมวดเต้ยพี่เตะทำหน้าแบบหวาดเสียว แต่ไอ้มหาไม่เตะแรงเท่าไหร่

“ให้มันรู้รสชาติซะบ้าง หมวดบูมด้วย”

“อ้าว เกี่ยวอะไรกับกู”

“เกี่ยว โทษฐานเป็นเพื่อนไม่ยอมห้ามเพื่อน”

“หึหึ โดนดุบ้างก็ดี อยู่กองร้อยนี่ข่มกูจัง เอาหนักๆเลยไอ้มหา”ผมเชียร์

“อะไรวะ กูทำตามหน้าที่นะเว้ย มึงอย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยวกับเรื่องงานดิ ถ้ามึงเตะกูนะ กูจะกลับไปแดกที่กองร้อยยันเช้าเลย เอาจริงนะ กูไม่ขู่นะเว้ย”

“จับมัดเลยไหมบอมบ์”ไอ้มหาหักนิ้วมือกรอบแกรบ

“เอาสิ”ผมพยักหน้าแล้วพยายามจะตะครุบตัวหมวดบูม

“โว้ย อย่ากวนตีนดิ ทำงานไปเลยพวกมึง อย่าเข้ามานะ กูต่อยจริงนะ”พี่แกตั้งการ์ดรอแล้วครับ

โพ๊ะ หมวดเต้ยเตะก้นหมวดบูม “ก็แค่นี้ มึงก็ยอมๆบ้าง”

“ไอ้เต้ย ไอ้เหี้ยกวนตีนนะมึง”แล้วหมวดบูมก็หันไปคลุกคลีตีโมงกับหมวดเต้ย วิ่งไล่กันเหมือนเจ้าแฝดแสบซ่าเลยครับ ส่วนผมกับมหาก็นั่งมองขำๆ


ตี ๑ ก็ได้เวลาพอสมควรแล้วที่เราจะนอนกัน มานอนอัดที่ห้องหมวดเต้ยครับเพราะว่าห้องนี้มีแอร์ ๒ หมวดนอนบนเตียงสบายใจเฉิบ ส่วนผมกับมหาเอาผ้ามาปูแล้วนอนด้านล่าง ส่วนเรื่องกินตับกันคงไม่มีหรอกครับในคืนนี้เพราะเราต่างเพลียๆ ค่อยไว้อารมณ์ดีๆ อากาศกำลังเหมาะ ค่อยว่ากันทีหลัง

ผมหลับไปได้พักหนึ่งก็รู้สึกตัวขึ้นมาแล้วได้ยินเสียงอะไรแปลกๆดังกุกกัก พอผมขยับตัวเสียงจึงเงียบไป พอผมนิ่งๆเสียงดังต่อ แล้วก็ได้ยินเสียงคนพูดว่า

“เบาๆสิวะ เดี๋ยวแม่งได้ยิน”

คำพูดนี้เป็นของใคร เกิดในห้อง หรือนอกห้อง เป็นเสียงของคนกำลังทำอะไรกันแน่ รอกันต่อไปครับ

[Yarkrak]

ขอบคุณครับ กำลังคิดถึง

 

ใครทำอะไรตอนดึกๆอ่ะ อยากรู้ๆ




อย่าหายไปนานน๊า 

[Akikojae]

เสียงใครทำอะไรกันนนน
ขอบคุณนะคะ รักสามแสบมากเลย

[Mouse2U]

  มาทิ้งปริศนาให้เราอยากรู้อ่ะ.
แบบใจเต้นตึกตักอ่ะ.ลุ้นๆๆ.

วันนี้สองหมวดเอาความหวานมาให้เราเสพ.น่าร้ากกกกก  แต่มีแอบหื่นตอนมองน่มน๊มบิวนี่ล่ะ. รอตอนต่อไปจ้าาา~

[Noo_Patchy]

 

[TR]

ผู้หมวดไม่ได่แดกนาน คราวนี้แดกซะหนักเชียว 555
ภีมกำลังจะมีคู่แล้วใช่ไหม ?

2หมวดเต้ยบูมอยู่ด้วยกันนี่อย่างกับเด็กๆเลย น่ารักทั้ง2หมวดเลย ^^
แล้วเสียงนั้นคือใคร? ใครมันบังอาจกล้าบุกบ้านผู้หมวด ช่างไม่กลัวตายซะเลย
เอ๊ะ...หรือเป็นเสียง มหาตื่นขึ้นมากินตับหมวดเต้ยรึเปล่า 5555

[jojobuffy]

รู้สึกหวาดเสียวแทน

[shikyu3211]

หมวดเต้ยกับมหาทำไรกัน หรือหมวดบูมเลานอะไรกับหมวดเต้ย

[Sohso]

ใครทำอะไรอ่ะ มีเซอร์ไพร์กันเปล่าาา

[black sakura]

เสียงอารายยยยยย

[Min*Jee]

ใครแอบ...........กันนะ!!!
รึขโมยเข้าบ้าน
รอตอนต่อไปปปป

[GlassesgirL]

สองหมวดเล่นกันน่ารักมาก เหมือนเด็กๆเลย
แต่ว่าเสียงใครกัน

 

[nathanarin1980]

ขอบคุณครับคุณเมฆ แต่ไม่ค่อยปลื้มกับประโยคนี้ของบอมเลย "เรื่องเมียใหม่พี่ไม่รู้หรอกนะ แต่คงไม่นะ พี่ไม่ใช่คนหลายใจ" บอมน่าจะชัดเจนได้แล้ว. ตัวเองกับบูมผ่านหลายเรื่องมาด้วยกัน. กลัวระยะทางและความห่าง. อาจจะทำให้เกิดปมต่างๆ มาอีกแน่. อินมาก

[hormonesyj]

อย่าระแวงสิ รักกันนานๆ
ขอบคุณนะคะ รอทุกวันเลย

[ormn]

  ใครเอ๋ย

[inspirer_bear]

ิอ่าาาา อ่านจบแล้ววว ชอบสามแสบมาก น่ารัก
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวที่คุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆนะ มีความเข้าใจ ให้อภัย คุยกันได้ทุกเรื่อง
วิธีการสอนของคนกในครอบครัวด้วย ชอบมากเลยจ้าา
รออ่านตอนต่อไปน้า