หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา

[mukmaoY]

เงิบจ้า

[Jibbubu]

ไม่รู้จักบรรยายอะไร รู้แค่ว่าสงสารนัท และสุดท้ายขอบคุณที่มาอัพให้อ่านค่ะ

[eveniing]

เมื่อไรจะสมหวังกันทั้งคู่สักทีนะ 

[oaw_eang]

มาๆ  หัดกิน้ขาวเหนียวกัน  ไม่ต้องกลับแล้ว เมืองไทยน่ะ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ปากไม่ตรงกับใจสิน่ะ ทิว

นัทเราก็ใช่ย่อยน่ะ แม้ๆ เจ้าคารมจริงๆๆ

[Freja]

อยู่ตรงนี้ก็ดีแล้ว ออกไปจากขุ่นแม่ไปเลย ข้ามเส้นศีลธรรมกันมานานแล้ว พี่น้องก็ไม่ได้มองกันว่าเป็นมาตั้งแต่ต้นแล้วนิ

[jaja-jj]

แรวงส์ <<<< แรง มากอะนัท

[บ๊ายบายโพ]

แข็งกว่าหินคือใจนาง

[hormonesyj]

สงสารนัทมาก จากที่เคยสงสารทิว
เป็นกำลังใจให้ทุกคน

[่jum]

ออกจะอึ้งเล็กน้อยที่นัทมันคิดถึงขั้นที่จะเป็นอิสระจากที่บ้าน

แต่มันก็ดีเหมือนกันนะ อยู่ด้วยกันซะที่นั่นแหล่ะ จะได้สมหวังกันซักที

ลุ้นจนเหนื่อย

[nunda]

คนเขียน  "สั้น" 

[แมวดำ]

บร๊ะ[ตบเข่าดังฉาด]

คุณนัทจี้จุดได้ถูกใจเฮียว่ะ

อุวะฮ่าฮ่า

จะดูว่าทิวจะแถยังไง

เฮ้ยบอกรักกันขนาดนี้ถ้ายังเล่นตัว

จะให้คุณนัทไปหาเมียใหม่แล้วนะจ๊ะทิว

โฮะโฮะโฮะ

คุณนัททำอะไรเล็งผลเลิศตลอด55555

[ฤดูใบไม้หลากสี]

เหมือนจะหวานนะวรั๊ย

[lollita]

 ตอนนัทร้องให้นี่ทำเราใจกระตุกเลย ผู้ชายคนหนึ่งที่ร้องให้เพราะรักผู้ชายอีกคนนึง นี่มัน 
ทิวทำให้ผู้ชายทั้งคนต้องร้องไห้ 

[nuttzier]

โหยๆ  ชอบมาแบบสั้นๆอ่ะ  เซง
อดใจรอตล๊อด ตล๊อด  ๕๕๕๕๕

[fullfeel]

มาต่ออีกเร็วๆๆๆนะ ฮือออ

[กำแพงเมืองจีน]

รู้สึกสงสารนัท

แต่ทิวคงสับสนอ่ะ  เพราะคิดว่าเป็นพี่น้อง

ความจริงของเรื่องทั้งหมด คงต้องถามกะแม่นัทสินะ  แต่นางจะยอมบอกดีๆไม่นะ..

[lovegoldfish]

   ค้าง
แล้วเมื่อไรจะสมหวังน้อ

[noozzz]

ก็จริงของนัท เหมือนทิวไม่ได้คิดหนี แค่ทำตามคำสั่งของแม่ แหม่..หนูทิวของเรานี่ซึนจริงๆ ปากอย่างใจอย่าง อิอิ

[่patsaporn]

ถ้าทิวพูดว่ารักนัทสักครั้ง นัทคงมีความสุขมากที่สุดในโลก
บางทีคนวิ่งตามก็เหนื่อย ท้อ สิ้นหวังนะ #โหมดเห็นใจพระเอก

ขอบคุณค่ะ

[monetacaffeine]

หมั่นไส้นัทมากกกกกกกกกกกก ยิ่งตอนที่บอกว่ามึงไม่เคยรู้อะไรเลยนี่อยากจะแบบ กระทืบทีเหอะ
การกระทำของตัวเองมันทำให้รู้ไหมล่ะห๊ะ ห๊ะ ห๊ะะะ เอะอะกดเอะอะซ้อม ด่าเสียๆหายๆทุกวัน ใครคิดว่าทำเพราะรักแม่งก็มโนแล้ว!
เข้าใจฟีลทิวเลยอ่ะที่สุดท้ายก็ยังเลือกที่จะหนี เราว่าเรื่องนี้มันสมจริงดีนะ (หมายถึงในแง่ความรู้สึกของตัวละครอ่ะค่ะ)
แบบคนเรา first impression มันสำคัญมากนะ จะมาจำเลยรักแล้วสุดท้ายยอมง่ายๆมันตลกอ่ะ คือถึงจะทำดีชดเชยแค่ไหนมันก็แทนความรู้สึกที่เสียไปไม่ได้อยู่ดีนะ อีกอย่างถึงจะถูกรักมากขนาดไหนก็ใช่จะรักตอบได้เสมอไปซะหน่อย
อย่างเราก็เคยมีเพื่อนมาชอบ คือมันทำให้ทุกอย่างจริงๆ ยอมหมด ไม่เคยทำตัวเลวๆแบบนัทเลยซักนิด สุดท้ายไม่รักก็คือไม่รักอ่ะ
แต่อย่างทิวน่าจะเป็นคนละเคสกับของเราคือรักแต่ไม่ยอมรับมากกว่า -.....-

ตอนแรกอ่านในไอโฟนค่ะ เห็นชื่อเร่องมานานแต่วันนี้มีคนแนะนำในกระทู้นิยายแนะนำหลายคนเลยเข้ามาส่องซะหน่อย
ส่องไปส่องมายาวววววค่ะ รวดเลย คือตอนแรกก็คิดนะว่ามันสั้นจัง แต่พอปวดตาซักพักไปหยิบไอแพดมาอ่านแทนเท่านั้นแหละ!!

แม่จ้าววววววววววว เลื่อนสองทีจบตอนจริงๆค่ะ T ____________ T .....
แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แค่บ่นเฉยๆ(?) แฮ่ะๆ นิยายสนุกดีค่ะ ขนาดตอนนึงสั้นยังมาต่อได้แบบต่อเนื่องเลยจริงๆ
นับถือไรเตอร์อ่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วจะรอมาต่อตอนต่อไปน้า ~~ 

ปล.คนที่มารื้อของแล้วเอาไปฟ้องแม่นัทต้องเป็นวีไม่ก็มิวแน่ๆอ่ะ พวกดีแต่เปลือกกกกกกก

[ลิงภูเขา]

คนเขียน  "สั้น" 

ตอนนี้คงยิ่งกว่า.. 



ผมไม่มีคำตอบให้สำหรับคำถามนี้ของมัน..เพราะผมเองก็ไม่รู้และคิดว่าไม่ควรหาคำตอบของมันด้วยซ้ำไป สุดท้ายผมเลยได้แค่นั่งเงียบๆ แล้วหวังให้มันไม่คิดอยากค้นหาคำตอบจากผมต่อไปแค่นั้น..

.
.
สุดท้ายเรื่องมันก็จบลงการที่ผมต้องยอมรับในทุกสิ่งทุกอย่างที่มันต้องการเหมือนๆ เคย..มันพาตัวเองเข้ามาอยู่ในบ้านเช่าหลังนี้ด้วยกันกับผม ใช้ชีวิตอย่างที่เคยทำมาด้วยกันเหมือนเดิม..แต่ต่างตรงที่ครั้งนี้มันกลายเป็นเหมือนคนที่ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะทำอะไร เราคุยกันน้อยลง..สัมผัสกันและกันน้อยลงกว่าเดิม ทั้งๆ ที่ผ่านมามันเคยเป็นเหมือนคนบ้าที่วันๆ จ้องแต่จะวุ่นวายกับร่างกายของผม..

ผมไม่เข้าใจที่มันเป็นอย่างนี้..

ไม่สิ..ต้องบอกว่าผมแกล้งไม่เข้าใจต่างหากว่ามันเป็นอย่างนี้เพราะอะไร..

.
.
“คุณนัทอยากทานอะไรครับ”

“...”

“คุณนัท..”

“อะไรก็ได้”

บทสนทนาเดิมๆ ที่เคยใช้..นับวันยิ่งจะสั้นลงไปทุกวัน ผมไม่รู้จะทำยังไงให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม..แต่ถึงไม่รู้ก็ยังปฏิเสธที่จะพยายามทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะผมคิดว่าสิ่งที่เป็นอยู่ขณะนี้มันดีแล้ว..ทุกอย่างมันกำลังจะเป็นไปในทางที่มันควรจะเป็นแล้ว

และสักวันมันคงจะยอมแพ้แล้วทำในสิ่งที่ควรทำจริงๆ สักที..

.
.
“ผมจะออกไปซื้อของ..ไปด้วยกันไหมครับ” ผมถามมันในบ่ายวันหนึ่ง..ถามเพราะต้องการเห็นว่ามันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองผมกลับมาว่ายังไง หลังจากทำห่างเหินกันมาเป็นอาทิตย์ๆ อย่างนี้ “คุณนัท..”

“...”

“ไม่กลัวว่าผมจะหนีไปเหรอครับ”

เชื่อเถอะว่าผมพูดประชดมันไปอย่างนั้นเอง..ประชดมันไปทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องการอะไรจากการกระทำครั้งนี้ของตัวเอง แต่มันกลับตอบกลับผมมาด้วยคำพูดที่ทำให้ผมต้องล้มเลิกความคิดที่จะออกห่างจากตัวมันไป

“แบบนั้นกูคงต้องใช้วิธีสุดท้าย..” มันแค่นยิ้มก่อนจะมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง “นั่นคือยอมตายอยู่ที่นี่..”

“คุณนัท..”

“เผื่อมันจะทำให้มึงนึกสมเพชจนต้องยอมกลับมา” มันเหลือบตากลับมามองผม “มึงว่ามันจะได้ผลไหม”

“พอเถอะครับ..” ผมเดินเข้าไปกอดมัน..กดหน้ามันลงกับอกตัวเอง ก่อนจะเผลอปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา “พอได้แล้ว..”

“...”

“ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้ครับ..”

“...”

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้..” ผมกอดมันร้องไห้อยู่อย่างนั้น..ในขณะที่มันไม่แม้แต่จะขยับตัวสักนิด “ผมไม่เข้าใจเลย..”

“อย่างมึงจะไปเข้าใจอะไร..”

“...”

“แม้กระทั่งตัวมึงเอง..มึงยังไม่เข้าใจเลย..”



Ma-NuD_LaW


มันสั้นจริงๆ สไลปื้ดเดียวจบแหละมั้งตอนนี้ 

แต่ตอนนี้คันมือมาก..เป็นไรไม่รู้ พิมพ์ไปเกาไป  ไม่มีแผล..ไม่มีไรเลย นอกจากรอยแดงจากการเกา 

งงมากตอนนี้ .. แต่มีคนบอกว่าคันมือแล้วจะได้เงิน 

.
.
ปล.คอมเม้นบน .. ยาวกว่านิยายตอนนี้อีก 

ปลล. ขอบคุณที่ไปแนะนำนิยายเค้าน้าาาาา 

[Akikojae]

สงสารนัททททท
ปล. หรือนี่คือเรื่องสั้นวันล่ะตอน
 

[sweetyYY]

สงสารนัทจังเลย

[mukmaoY]

ไม่รู้จะพิมพ์อะไร  สงสาร 

[Jibbubu]

สั้นๆ สงสารนัท

[alternative]

อ่านมาตั้งนานไม่เศร้าเท่าไร
อ่านตอนล่าสุดจบน้ำตาหยดเลย

นัทก็กำลังทำเหมือนที่มิวทำสินะ ยื้อไว้ด้วยทุกวิถีทาง ไขว่คว้าจนกว่าจะหมดแรง

[♠DekDoy♠]

..

[ฉันเอง]

น้ำตาหนึ่งหยด มอบให้ตอนนี้ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ


เอาอีก 

[IsDeer]

คือ ไม่ใช่ว่าอยู่ๆ คนเขียนจะมายัดให้นัทมันเป็นโรคอะไรนะ หรือประสบอุบัติเหตุงี้
เหมือนได้กลิ่นดราม่าเบาๆ