“สงสัยต้องเปลี่ยนแม่บ้าน”
มันว่าทันทีที่เข้ามาเห็นสภาพข้าวของในห้อง..หลังจากกลับมาจากทะเลแล้ว ผมมองข้าวของที่ดูรกๆ ไปนิดหน่อย..ก่อนจะพยายามพูดเพื่อให้มันใจเย็นลง “คงไม่ได้มาทำงานมั้งครับ”
“แต่มันดูเหมือนโดนรื้อ”
“ไว้ค่อยถามพรุ่งนี้ดีกว่าครับ”
ครืดดดด
มันหยิบมือถือที่กำลังสั่นขึ้นมากดรับ..ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปคุยด้านนอกระเบียง ผมเลยหันมาจัดข้าวของที่วางระเกะระกะในห้องรอ ห้องรับแขกดูไม่รกเท่าไร..แต่ในห้องนอนนี่สิ ทั้งตู้เสื้อผ้า..ทั้งเตียงนอน..ดูเหมือนกับถูกใครรื้ออย่างที่มันว่าจริงๆ
ผมเก็บกวาดห้อง..จัดข้าวของได้ไม่ทันเรียบร้อยเท่าไร มันก็เดินตามเข้ามาบอกว่าแม่มันอยากให้เข้าไปพบที่บ้าน..ผมพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเข้าไปหาท่านตามคำสั่ง ทั้งที่รู้สึกเหนื่อยๆ นิดหน่อยจากการเดินทาง
“ไม่รู้ว่าท่านเรียกเราเข้าไปทำไมนะครับ..” ผมหันไปคุยกับมัน..เมื่อรถขับพ้นออกมาจากเขตคอนโดแล้ว “แต่ไม่ว่ายังไงคุณนัทก็ห้ามใช้อารมณ์..อย่าไปต่อล้อต่อเถียงอะไรกับท่านนะครับ”
“กูรู้แล้วน่า..”
ผมยิ้มให้เมื่อได้ยินมันพูดอย่างนั้น เพราะช่วงหลังๆ มานี่..เวลามันไปเจอหน้าแม่ทีไร มักจะจบลงด้วยการโต้เถียงเสมอเลย..
“แล้วก็อย่าทำหน้าบึ้งแบบนี้ใส่ท่านด้วยนะครับ..”
“เออ !”
.
.
บรรยากาศภายในบ้านดูเงียบไปแปลกๆ คนรับใช้ที่เคยเดินกันให้ขวักทั่วบ้านก็ไม่มี..ผมหันไปมองมันที่ตอนนี้ก็ทำหน้าแปลกใจไม่แตกต่างจากผม ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้
“ท่านรออยู่ในห้องทำงานค่ะ”
“แล้วคุณพ่อล่ะ..”
“ไปสิงคโปร์เกือบสองอาทิตย์แล้วค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ”
ผมมองป้าแม่บ้านที่พ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงของมันเดินตีหน้านิ่งกลับลงไปชั้นล่างด้วยความแปลกใจ วันนี้มันมีอะไรกัน..ทำไมผมรู้สึกเหมือนการที่แม่มันเรียกให้มาหาในวันนี้จะไม่ใช่เรื่องปกติเหมือนทุกที
“ไม่มีอะไรหรอก..” มันหันมาพูดปลอบใจ “หรือจะให้กูเข้าไปคนเดียว”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..”
“อืม..”
มันว่าแล้วบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไป ผมเดินตามเข้าไปยืนนิ่งอยู่ข้างๆ มัน..มองแม่มันที่ตอนนี้กำลังนั่งหลับตาอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวเดิมเหมือนทุกที แต่กลับรู้สึกว่ามันไม่ปกติเหมือนทุกครั้ง ทั้งที่บรรยากาศภายในห้องดูเงียบเชียบเหมือนเช่นเคย แต่กลับให้ความรู้สึกเย็นยะเยือกแปลกๆ
“โทรตามผมมามีอะไร”
“คุณนัท..” ผมร้องปราม..เมื่อได้ยินคำพูดที่ดูไม่น่ารักของมัน “พูดดีๆ สิครับ”
“เดี๋ยวนี้เธอเก่งถึงขนาดสามารถสั่งสอนลูกชายของฉันได้แบบนี้แล้วเหรอ”
“ครับ ?”
“หึๆ”
“มีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่าครับแม่” มันว่า..ท่าทางดูไม่สบอารมณ์เท่าไร “อย่ามัวแต่มาหาเรื่องทิวเลย”
“นี่คำพูดของฉันมันดูเหมือนหาเรื่องอย่างนั้นสิ”
“แม่ครับ”
ผมเม้มปากแน่น..รู้สึกกระอักกระอ่วนที่ต้องอยู่ร่วมในวงสนทนานี้นิดหน่อย
“ฉันแค่อยากมองหน้าเด็กคนนี้ให้ชัดๆ”
“...”
“มองแล้วหาเหตุผลว่าทำไมไม่ได้มีแค่หน้าตาเด็กนี่ที่เหมือนผู้หญิงคนนั้น”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“ก็หมายความว่าทำไมมันถึงได้เชื้อเลวๆ ของผู้หญิงคนนั้นมาด้วยยังไง !”
“แม่ !!”
ผมหน้าชาไปกับคำพูดดูถูกรุนแรงที่แทบไม่เคยได้ยินจากปากของผู้หญิงคนนี้..ทั้งที่ปกติเธอจะวางมาด และดูสุภาพจนหาที่ติแทบไม่ได้แท้ๆ
“ทั้งที่ฉันอุตส่าห์เก็บมาชุบเลี้ยง..”
“...”
“ดูแลอย่างดี..ไม่ต่างจากลูกชายแท้ๆ ของตัวเอง แล้วแกกล้าดียังไงมานอนกับลูกของฉัน !”
“คุณ..คุณรู้”
“คิดว่าฉันโง่หรือไง..คิดว่าฉันไม่เคยสงสัยเลยใช่ไหมว่าทำไมจู่ๆ ลูกชายที่เคยเชื่อฟัง ไม่เคยขัดคำสั่งของฉันถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้..”
ผมนิ่งไป..ในขณะที่มันดึงมือผมเข้าไปกุม แล้วออกแรงลากเหมือนจะให้ออกไปให้พ้นจากที่นี่ “ทิว !”
“พวกแกเป็นพี่น้องกันนะ !”
“ทิว..ไปกับกู !”
“ทำไมถึงได้วิปริตกันแบบนี้ !”
แม่มันรู้แล้ว..แล้วพ่อมันล่ะ พ่อมันจะรู้หรือยังว่าผมกับมันมีอะไรกัน ?
“ไอ้ทิว !” มันยังคงพยายามดึงผมให้เดินตาม “ไปกับกู !”
“ต้องการจะแก้แค้นฉันเหรอ..แก้แค้นที่ฉันแย่งพ่อมาจากแม่เลวๆ ของแกใช่ไหม !”
“พอสักทีเถอะแม่ !”
นี่เหรอ..นี่ใช่ไหมคือความรู้สึกที่แท้จริง คือเหตุผลที่ทำให้พวกเขารับผมเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ !
“ทิว !” เมื่อผมไม่เดินตาม..มันเลยเลือกจะอุ้มผมออกไปแทน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะตานัท !”
“...”
“พวกแกมีสายเลือดเดียวกันนะ !”
“ผมรู้แล้ว !” มันตะคอก..ตะคอกแม่ตัวเองทั้งที่ยังกอดผมอยู่ “ทั้งๆ ที่รู้..แต่ผมก็ห้ามตัวเองไม่ได้”
“ตานัท..”
“ผมรักมัน !” ผมยืนนิ่ง..รู้สึกช็อคกับเหตุการณ์ตรงหน้า ส่วนแม่มันตอนนี้เอาแต่ร้องไห้จนล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว “รักทั้งที่รู้ว่าแม่มันเลวแค่ไหน”
“พวกแกเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ..หนำซ้ำยังเป็นพี่น้องกันอีก”
“...”
“ทำเรื่องแบบนี้ลงไปกันได้ยังไง !”
“...”
“ไม่กลัวตกนรกกันหรือยังไง !”
สิ้นเสียงตวาด..ร่างของผมก็ถูกมันดึงเข้ากอด “กลัวสิครับ..”
“...”
“แต่ผมกลัวไม่มีมัน..มากกว่าต้องตกนรกอีก..”
Ma-NuD_LaW
เจ็บปวดกับเม้นเรื่องความสั้นของนิยายจริงๆ 
ตอนนี้เลยยาวกว่าตอนที่แล้ว (จิ๊ดนึง) 
.
.
ไปแล้ว..เหม็นกลิ่นน้ำเน่าจากนิยายตัวเอง 
.
.
.
.
.
แอบขายของนิดหนึ่งได้ไหม ?
>>เปิดจองนิยายเรื่อง 'เมียน้อย'<<
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 596450 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก