พี่ครับ...ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่32
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูปลุกให้ผมออกจากภวังค์ความคิด คิดถึงเรื่องราวอันแสนจะโหดร้ายในอดีตของตัวเอง ผมหยิบเสื้อมาใส่เหมือนเดิม แล้วพยายามพยุงตัวเองให้ก้าวขาไปเปิดประตู แต่ขาผมแข็งไปหมด รู้สึกก้าวไม่ไหว
“พีอยู่ไหมลูก เป็นอะไรรึเปล่าลูก”
“ยะ อยู่ครับแม่ พีโอฌค แม่มีอะไรรึเปล่า”
“แม่จะมาบอกให้พีลงไปทานข้าวลูก”
“ครับเดี๋ยวพีลงไป ขอล้างหน้าแปปนึง”
“ครับ”
ไม่นานแม่ก็เดินลงไป ผมเลยพยายามก้าวขา เฮ้อ ผมก็ก้าวได้แล้ว ผมเดินเขาไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้าให้ตัวเองสดชื่น มองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเอง สู้ ฉันต้องสู้เพื่อปัจจุบันและอนาคต ฉันจะไม่เอาอดีตมาทำร้ายตัวเองอีก
ผมงมาทานข้าวกันครอบครัว วันนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาบนนโต๊ะอาหาร
“พีเป็นไงบ้างลูกชีวิตเด็กมหาลัย”
พ่อหันมาถามผม ผมเลยยิ้มให้แล้วตอบ
“ก็ดีครับพ่อ”
พ่อพยักหน้าไม่พูดอะไร พี่แพทที่นั่งฝั่งตรงข้ามผมเลยถามขึ้น
“แล้วรุ่นพี่อะไรมีปัญหาบ้างรึเปล่า”
ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ไม่มีอะไรครับ”
หลังจากนั้นก็มีเสียงสนทนาบ้างประปราย หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็นั่งดูละครกับแม่จนจบแล้วขึ้นนอน เมื่อถึงห้อง หยิบโทรศัพท์มาดูเจอมิสคอลจากพี่เอ้มเป็นร้อยสาย ผมลืมโทรศัพท์ไว้บนห้องด้วยสิ ผมวางโทรศัพท์ลงแล้วตัดสินใจไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จได้ไม่นานก็มีโทรศัพท์เข้าอีก
“เบอร์แปลก”
ผมพูดกับตัวเองเบา แต่ก็ตัดสินใจกดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลพี พี่เอสเองนะ”
“.....”
ผมเงียบไปไม่ตอบอะไร
“พี่คิดถึงพีนะ วันนี้พี่เจอพีพี่ดีใจมากเลย”
พี่เอสพูดจบผมกระตุกยิ้มมุมปาก
“เหรอครับ”
“พีไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ”
“ให้พีคิดถึงอะไรของพี่ดีละ คิดถึงความรักที่พี่มีให้ หรือคิดถึงความเลวร้ายที่พี่มอบให้พี”
ผมพูดนิ่งๆ พี่เอสเงียบไปแปปนึงแล้วก็ตอบ
“พี่คิดว่าพีจะลืมเรื่องนั้นแล้วซะอีก”
“ถ้าพี่มาเป็นพี พี่จะลืมมันง่ายๆไหม สิ่งที่พี่ทำมันคือตราบาปในชีวิตเด็กคนนึงเลยรู้ไหม”
“พี พี่ขอ...”
“ช่างมันเถอะ พีขี้เกียจเก็บมาคิดให้รกสมองละ”
ผมพูดขัดพี่เขาซะก่อนเพราะผมเกลียด เกลียดคำขอโทษจากผู้ชายคนนี้
“ครับ”
“แล้วพี่เอสโทรมาหาพีมีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“จำได้ไหม พรุ่งนี้วันเกิดพี่”
“จำได้สิ วันเกิดพี่พีจะลืมได้ไง”
ผมตอแหลไปงั้นแหล่ะ ใครจะไปจำได้วะ
“พี่ดีใจนะที่พีจำได้ นอกจากจะเป็นวันเกิดพี่ยังเป็นวันแรกที่เราคบกันด้วยจำได้ไหม”
“แล้วไงอะพี่เอส”
“พี่อยากให้พีมางานวันเกิดพี่”
“....”
ผมเงียบไปสักพัก ก่อนจะยิ้มมุมปาก
“มาได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปรับหน้าปากซอย”
ปอดแหก คงไม่กล้ามารับที่บ้านละสิ
“พีไปจะดีเหรอ”
“ดีสิ มานะครับ”
“ก็ได้ แล้วเจอกัน”
ผมพูดเสร็จวางสายทันที ผมยิ้มตาเป็นประกาย ได้เวลาแล้วสินะ เวลาที่จะเผชิญกับความจริง เวลาที่จะได้เอาคืนแบบตบต้นทบดอก
“ติ๊ง !!”
เสียงไลน์เข้า ผมเปิดดูเจอไลน์จากพี่เอ็ม
** พี่อยู่หน้าบ้าน ออกมาหาหน่อยได้ไหม **
ผมก้มลงอ่านแล้วถอนหายใจ แล้วตัดสินใจเดินออกไปหน้าบ้าน ก็เจอพี่เขาสูบบุหรี่พิงรถอยู่
“พีเกลียดบุหรี่”
ผมพูดกับพี่เขา พี่เอ็มเห็นผมจึงทิ้งบุหรี่แล้วใช้เท้าขยี้
“พี่ไม่ค่อยสูบแล้ว สูบเฉพาะเวลาเครียด”
“พี่เครียดอะไรของพี่”
พี่เอ็มเดินเข้ามาใกล้ผม มองผมด้วยสายตานิ่งๆ
“พี่เครียดเรื่องพีนั้นแหล่ะ โทรมาทำไมไม่รับ โทรมาอีกครั้งก็สายไม่ว่าง มีอะไรกันแน่”
พี่เอ็มพูดเสียงเขียว ผมยืนกอดอกมองหน้าพี่เขาแล้วพูด
“พีดูทีวีกับแม่อยู่ข้างล่างไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงมา ส่วนสายไม่ว่างพีคุยธุระอยู่”
“ธุระอะไรกับใคร”
พี่เอ็มมองผมอย่างคาดคั้น
“นั้นมันเรื่องของพี พี่อย่าถามมากได้ไหม”
“แต่พี่อยากรู้”
พี่เอ็มจับแขนผมแล้วกระชากเข้าไปหา ผมพยายามสะบัดแต่สะบัดไม่ออกแล้วให้พี่แกจับไปอย่างนั้นแหล่ะ
“เพื่อนพี่มันเห็นพียืนคุยกับเด็กบริหาร แถมยืนกอดใกล้ชิดกันด้วย พี่อยากรู้ว่าจริงไหม”
พี่เอ็มมองหน้าผมอย่างคาดคั้น ผมเลยเงยหน้าไปสบตาพี่เขาแล้วตอบ
“จริง พี่เขาเป็นแฟนเก่าพีเอง”
“พี !!”
พี่เอ็มพูเสียงดังขึ้นแล้วบีบแขนผมจนผมเจ็บ
“พี่เอ็มพีเจ็บ”
พี่เอ็มได้ยินแบบนั้นจึงปล่อยผมแล้วมองหน้าผมอย่างรู้สึกผิด
“พี่ขอโทษ แต่พี่หึง พี่ไม่ชอบ ยิ่งมารู้ว่าแฟนเก่ายิ่งไม่ชอบ”
“แฟนเก่าก็แค่แฟนเก่า พีอยู่กับปัจจุบัน”
ผมพูดจบพี่เอ็มมีสีหน้าดีขึ้น
“พรุ่งนี้พี่เอ็มว่างรึเปล่า”
ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเอง
“ว่าง ทำไมเหรอ”
“เดี๋ยวพีบอกอีกที อย่าไปไหนซะก่อนละ”
ผมพูดแค่นั้นจะหันหลังเดินเข้าบ้านแต่โดนพี่เขากอดจากด้านหลังซะก่อน
“มีอะไรพี่เอ็ม”
ผมตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากเราสองคนเงียบกันมาสักพัก
“พี่อยากกอดพี พี่อย่ากลับไปยุ่งกับแฟนเก่านะ อย่าไม่รับสายพี่อีกนะ”
ผมหันหน้าไปมองพี่เอ็มแล้วลูบไปตามโครงหน้าหล่อๆของพี่เอ็ม
“พี่หล่อ ดูดี อย่ามาจมปลักกับคนอย่างพีเลย สิ่งที่พีเจอมาพี่อาจจะรับไม่ได้ก็ได้”
ผมพูดกับพี่เขาตรงๆ พี่เอ็มเอามือผมไปจับไว้แล้วจูบตรงหลังมือ
“พี่เลือกพีแล้ว ไม่ว่าพีจะเป็นยังไง ใจพี่ก็บอกว่าเลือกพีแล้ว”
พี่เอ็มพูดจบผมเลย ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ชนชิดกับพี่เขาแล้วเขย่งเท้าจูบริมฝีปากพี่เอ็มเบาๆ
“นี่สำหรับกำลังใจให้พี่มีแรงต่อไป เพราะอนาคตพี่อาจจะหมดแรงก็ได้”
ผมพูดจบพี่เอ็มยิ้มกว้าง ผมเลยหันไปเดินเข้าบ้านแล้วโบกมือให้พี่เขา
ผมยอมรับว่าหวั่นไหว
ยอมรับว่ารู้สึกดี
แต่จะให้ยอมรับตอนนี้ยังไม่ใช่
เพราะเกมส์ที่ผมกำลังจะเล่นเพิ่งเริ่มเท่านั้น
วันต่อมาพี่เอสมารับผมที่หน้าปากซอย วันนี้ผมแต่งตัวจัดเต็ม เสื้อยืดสีดำคอวีตัวใหญ่ๆ ที่คอเสื้อเว้าลงซะลึก กับกางเกงขาสั้นสีขาวที่เสื้อคลุมซะเกือบมิด รอมเท้าหุ้มส้นสีแดงสด แต่งหน้าเบาๆแล้วทาปากสีแดงอ่อนๆ หึหึ แรดสุดๆเลยกู
“พีดูเซ็กซี่มากเลยนะวันนี้”
พี่เอสพูดแล้วมองผมทั้งตัวระหว่างรถติดไฟแดง ผมเลยตะแคงข้างแล้วนั่งไขว้ห้างโชว์ขาขาวๆแล้วพูดขึ้น
“เซ็กซี่จริงเหรอ”
ผมมองพี่เขายั่วๆ พี่เอสเลยเอื้อมมือมาจับหน้าผมจะก้มลงมาจูบ แต่ผมเอามือบังซะก่อน
“ไฟเขียวแล้ว”
ผมพูดจบพี่เอสมีทีท่าหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วยอมกลับไปขับรถเหมือนเดิม ผมยิ้มมุมปากคิดแล้วตลก พี่เอสยังเหมือนเดิม จริงใจกับความรู้สึกตัวเองเสมอ
เมื่อถึงที่ผับแห่งหนึ่ง เราสองคนเดินมาถึงโต๊ะหนึ่ง เพื่อนพี่เอสนั่งกันอยู่เต็ม ครบทุกคน ผมไล่มองแต่ละคนแล้วอดกระตุกไม่ได้ ครบทุกคนที่อยู่ในคืนนั้น
“น้องพี”
พี่นัทเอ่ยเสียงดัง ผมเลยยิ้มให้พี่เขา และพี่ๆทุกคน
“เรียกพีซะดังเชียว มีอะไรเหรอพี่นัท”
“พี่ไม่คิดว่าพีจะมา”
ผมยิ้มให้แค่นั้นไม่ตอบอะไรต่อ พี่เอสเลยจับมือผมไปนั่งข้างพี่แก ผมมองไปที่ตรงข้ามผม พี่ทาม !! ผู้ชายที่เลวร้ายที่สุด
“สวัสดีน้องพี”
พี่ทามทักผมแล้วมองผมเจ้าเล่ห์ ผมเลยนั่งไขว้ห้างแล้วยิ้มหวานให้
“สวัสดีพี่ทาม”
พี่ทามพูดแล้วยกแก้วให้ผม ผมเลยยกแก้วที่เพิ่งได้กลับไปแล้วยิ้มยั่วๆ
พี่เอสที่นั่งข้างๆผมมองมาอย่างไม่พอใจ แต่ผมไม่สนใจเลยสักนิด ผมหันไปชนแก้วกับพี่ๆทุกคนแทน
เริ่มจากพี่ฟาร์ม พี่ดล พี่โอม แล้วก็มาพี่นัท ข้างๆพี่ทามก็อีกคน พี่มอส ครบหกคน หกคนในคืนนั้น
“พี !!”
พี่เอสกระชากผจากด้านหลังให้ผใกลับไปนั่งที่เดิม
“อะไรของมึงวะไอ้เอส น้องนั่งอยู่กับกู”
พี่มอสพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“แต่พีมากับกู”
“แล้วไงวะ”
พี่มอสมองพี่เอสแบบกวนตีนๆ พี่มอสขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้อยู่แล้ว ผมนั่งด้วยแปปเดียวก็หยอดผมซะจนเปื่อย ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ พี่ทามที่นั่งมองอยุ่เลยห้ามแทน
“พวกมึงสองคนจะตีกันทำไมวะ”
พี่ทามพูดจบแล้วมองหน้าผม ผมเลยลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมแต่โดยดี นั่งไปสักพัก เป่าเค้กเสร็จก็เริ่มมีผู้หญิงมานั่งโต๊ะด้วย ยกเว้นพี่เอสที่นั่งข้างๆผม ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำก่อน
“พี่ไปเป็นเพื่อนไหมพี”
“ไม่ต้องหรอก พี่อยู่นี่เถอะ เจ้าชองงานนะ”
ผมพูดเสร็จก็เดินมาในห้องน้ำ ผู้ชายในห้องน้ำมองผมหลายคนแต่ผมไม่สนใจ ยืนโทรศัพท์หาพี่เอ็ม
“ครับพี”
“พี่เอ็มมารับพีหน่อยที่ผับYY”
“พี่ไปเที่ยวทำไมไม่บอกพี่”
“นี่ก็บอกแล้วไง มาเถอะหน่า”
“ครับเดี๋ยวพี่ไป”
ผมยิ้มนิดนึงกำลังจะออกจากห้องน้ำแต่บังเอิญได้ยินเสียบางอย่างซะก่อน
“แม่งกูเห็นแฟนมึงไปนั่งกับไอ้เหี้ยมอสอีกแล้ววะ หน้าม่อฉิบหายกูละเกลียด”
“อีกแล้วเหรอวะ อีน้ำแม่งก็อ่อย กลับไปเจอดีแน่”
“แล้วมึงจะไม่สั่งสอนไอ้มอสหน่อยเหรอวะ”
ผมหันไปมองผู้ชายสามคนที่ยืนคุยกันอยู่ ผมเลยหันไปล้างมือแต่หูแอบฟังอยู่ จะใช่มอสเดียวกันไหมนะ
“ไอ้ทามนั่งด้วยวะ มึงก็รู้ว่าไอ้ทาม แม่งน่ากลัวตายห่า มาเฟียชัดๆ”
ชัดเจนมอสเดียวกัน มีทามด้วยแบบนี้
“เออวะ ไอ้ทามแม่งกูก็ไม่อยากยุ่ง”
ผมหยุดล้างมือแล้วเดินไปหาผู้ชายสามคนนั้นใกล้ ทัง้สามคนมองผมงงๆ ผมเลยยิ้มให้
“พี่พูดถึงมอสที่นั่งอยู่โต๊ะ4 ใช่ไหม”
ทั้งสามคนมองผมงงๆแต่ก็พยักหน้า ผมเลยพูดต่อ
“เดี๋ยวผมล่อพี่เขามาหาให้ แล้วพี่ไปรุมกระทืบสิ”
ผมพูดจบทั้งสามคนก็พูดต่อทันที
“เฮ้ย แล้วมึงจะมาช่วยพวกกูทำไม”
“ผมเกลียดมัน มันเคยข่มขืนผม”
ผมพูดด้วยสายตาเกลียดชังจนทัง้สามคนรู้สึกได้
“แม่งเหี้ยวะ”
มีคนนึงอุทานออกมา ผมเลยตัดบท
“พี่จะเอารึเปล่า ถ้าไม่ก็ผมจะไปหาคนอื่นมากระทืบแทน”
ผมพูดจบจะเดินหนีแต่โดนเรียกไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวน้อง พวกพี่สนใจ”
ผมกระตุกยิ้มร้ายแล้วหันไปพูกับพี่เขาว่าจะเอายังไง
ผมกลับมาที่โต๊ะ ก่อนกลับมาขอเสษกระดาษเขียนโน้ตมาเล็กน้อย มาถึงโต๊ะก็แอบชนพี่มอสแล้วใส่เศษกระดาษไปในกระเป๋าเสื้อแล้วยิ้มยั่ว พี่มอสมองหน้าผม ผมเลยลูบเป้าพี่เขาเป็นการเชิญชวน พี่มอสยิ้มร่า ผมเลยเดินกลับไปนั่งข้างพี่เอส พี่เอสที่นั่งคุยกับเพื่อยู่เลยไม่ทันสังเกต นั่งสักพักพี่มอสอ่านโน้ตเสร็จก็นั่งมองแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย นั่งไม่นานผมก็อาศัยช่วงที่พี่เอสคุยกับเพื่อนเพลิน ออกมาที่สวนข้างผับ ที่ที่นัดพี่มอสไว้
“อ๊ะ”
ผมโดนสวมกอดจากด้านหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
“ยั่วพี่เหรอ”
ผมหันไปเผชิญหน้ากับพี่เขาแล้วยิ้มยั่ว กอดคอไว้
“พีไม่ได้ยั่ว พีแค่คิดถึงไอ้นี่ของพี่ตังหาก”
คำว่าไอ้นี่ ผมลูบเป้าพี่เขาเบาๆ พี่มอสมองผมอย่างหื่นกระหาย จะก้มลงมาจูบแต่ผมผละออกซะก่อน
ผมแกล้งรับโทรศัพท์ ทำท่าทีว่าพี่เอสโทรมา
“ฮัลโหลพี่เอส พีมาเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวกลับไปครับ”
ผมทำหน้าเสียดายให้พี่มอส
“พีไปก่อนนะพี่มอส ไว้ยังไงไว้วันหลังนะ”
“เดี๋ยวสิพี”
พี่มอสจะยื้อผมไว้แต่ไม่ทัน ผมเลยมาแอบดูอยู่ที่หลังเสาใหญ่ๆ พี่มอสมีท่าทีขัดใจเล็กน้อยจะเดินกลับไปที่โต๊ะก็โดนดักไว้ก่อน ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกันบ้างแต่ไม่นานพี่มอสก็โดนพี่สามคนนั้นรุมกระทืบ พี่มอสมีท่าทีสู้ไหวในตอนแรกแต่หลังๆก็ไม่ไหวเพราะโนรุมสุดท้ายก็ต้องโดนสามคนนั้นรุมตีน ผมยืมมองอย่างสะใจก่อนที่จะกลับไปที่โต๊ะ วิ่งแล้วแสร้งทำท่าทีตกใจ
“พี่เอสๆ พี่มอสโดนรุมกระทืบ”
ผมเขย่าแขนพี่เอส พี่เอสหันมามองผมตกใจ พี่ๆทุกคนเหมือนจะได้ยินเลยรีบเดินไปตามผมมา มาถึงพี่สามคนที่กระทืบอยู่พอเห็นผมมาตามที่ตกลงไว้ก็วิ่งหนีไปทันที พวกพี่เอสจะตามไปก็ไม่ทัน พี่นัทกับพี่ดลเลยเข้าไปหิ้วปีกพี่มอสขึ้นมา
“ทำไมมึงถึงโดนกระทืบได้วะ”
พี่เอสถามพี่มอสขึ้น พี่มอสส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น
“อริเก่ากูวะ”
พวกพี่เขาเลยไม่ติดใจอะไร ผมมองหน้าพี่มอสที่ปูดบวมอย่างสะใจ หันไปก็เจอพี่ทามที่จ้องผมอยู่ ผมเลยยิ้มไปให้แล้วเดินตามพี่เขาไปที่รถ
“คืนนี้พอแค่นี้นะ เดี๋ยวกูไปส่งไอ้มอสที่โรงพยาบาลเอง”
พี่ดลหันมาบอกทุกคน พี่เขาก็พยักหน้าเข้าใจ
“พี !!”
ผมหันไปก็เจอพี่เอ็มลงจากรถพอดี หึหึ มาทันเวลา
“ใครพี”
พี่เอสหันมาถามผมเสียงเขียว ผมเลยยิ้มไปให้
“พี่ชายพีเอง”
ผมพูดแล้วไปยืนข้างพี่เอ็ม พี่เอ็มก็รู้งานโอบเอวทันที พี่เอ็มกับพี่เอสมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“กลับกันเถอะพี่เอ็ม”
ผมจับมือพี่เอ็มแล้วเดินออกมา แต่กลับโดนกระชากแขนจากด้านหลังซะก่อน
“พี่เอส ปล่อยพีนะ”
“พีมากับพี่ พีต้องกลับไปกับพี่”
พี่เอสพูดเสียงดัง พี่เอ็มที่ยืนข้างผมพูดขึ้น
“แต่พีกลับกับผม”
“มึงอย่าเสือก”
พี่เอสหันไปตวาดพี่เอ็ม พี่เอ็มเลยเริ่มโมโห
“ทำไมกูจะเสือกไม่ได้ พีโทรให้กูมารับเอง”
พี่เอ็มพูดจบ พี่เอสหันมามองหน้าผมทันที
“ใช่ พี่ให้พี่เขามารับ”
ผมพูดแล้วสะบัดแขนทิ้งแล้วจะหันหลัง แต่พี่เอสกลับเข้าไปต่อยพี่เอ้มซะก่อน
“ผั๊วะ”
พี่เอ็มก็สวนกลับ กลับกลายเป็นสองคนนั้นชุลมุนต่อยกัน ผมยืนมองนิ่งๆไม่คิดจะห้าม
“พีห้ามหน่อยสิ”
พี่นัทพูดขึ้น ผมเลยสวนกลับ
“จะห้ามทำไม อยากต่อยกันเอง”
ผมพูดแค่นั้นแล้วยืนมองต่อ พี่ทามที่ยืนนิ่งอยู่นานกลับเป็นฝ่ายแยกเอง ผมเลยยืนจับพี่เอ็มไว้
“มึงอย่ามายุ่งกับพีอีก”
พี่เอสพูดเสียงดัง
“มึงอย่ามาสั่งกู”
พี่เอ็มพูดเสียงดังไม่แพ้กัน
“พี่เอสนั้นแหล่ะเลิกยุ่งกับพีเถอะ พีกำลังดูใจพี่เขาอยู่ พี่ก็แค่คนนอก”
ผมพูดแค่นั้นแล้วควงแขนพี่เอ็มเดินไปที่รถพี่เอ็มทันที
ผมหันกลับไปมองพี่เอสเล็กน้อย พี่เอสยืนมองผมเจ้าเล่ห์ ผมเลยยกยิ้มไปให้
ผมรู้จักผู้ชายคนนี้ดี เขาชอบความท้าทาย อะไรที่ได้มายากๆยิ่งชอบ
เกมส์กำลังเริ่มขึ้นแล้ว
______________________________________________________________
เอาใจช่วยพีกันด้วยนะ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 374730 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก