หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[Chichi Yuki]

ที่กลับมาก็เพราะน้องสินะ แล้วที่ฆ่าหญิงชายสองคนนั้นก็เพื่อน้องอีกสินะ
คุณพี่รักน้องจริงๆ ใช่ไหม

[Cockroach]

ตอนจบจะมาม่าไหมงะคนแต่งT^T ช่วงนี้ตับผมอ่อนแอ โฮฮฮ

[Chi~Tao ♥]

เอิ่มมมมมมมม  คือนึกภาพตามทุกฉาก แล้วพอเจอฉากที่พี่ยศกินโจรแล้วแบบ อืมมมม นะ  // ไม่รู้จะพูดยังไงเลย
 

[IsDeer]

  สยองสุดๆ ดีนะที่ไม่ได้อ่านกลางดึก ไม่งั้นคงนอนไม่หลับ

[เลิฟลี่]

สงสารคุณพี่ น้องชายก็นิสัยไม่ดี ทั้งๆที่พี่ปกป้องและรักน้องมาก ซักวันเถอะจะเสียใจ ฮึ่ย

[poisongodx]

 

[agava1313]

ช่างเป็นรูทสายเลือดเดียวกัน ที่น่ากลัวในหลายๆความหมายจริงๆ 55+

[mur@s@ki]

อ่านจบแล้วสะพรึง..
คุณพี่น่ากลัวมากแต่ก็น่าสงสารที่สุด
คุณน้องก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย


 

[nnA]

ภูมิเกลียดยศขนาดนั้นเลยหรอ ยศไม่อยู่แล้วจะรู้สึก 

รักยศเหมือนเดิม

[mutyamania]

ตอนที่ 8 Reborn



[ภาคภูมิ]


“ฟื้นแล้วหรือหยก”
“อื่อออออ....ภ....ภ.....ภูมิ.....กลัว...กลัวจังเลย”


หลังผ่านค่ำคืนนรก  ผมพาหยกหนีออกมาและตัดสินใจเช่าโรงแรมในตัวเมืองเพื่อตั้งหลักก่อน  มีหลายสิ่งที่ผมต้องอธิบาย  และอีกหลายสิ่งที่ผมต้องจัดการสะสาง


พี่.....


ก่อเรื่องอีกแล้วนะ


แค่สะกดจิตให้พวกมันออกไปก็น่าจะพอแล้ว


มีคนรู้ความลับของพี่จนได้



จะทำอย่างไรดี!!!


ตลอดทั้งคืนผมต้องคอยกอดหยกที่กำลังช็อค  จนกระทั่งเขาผล็อยหลับไป  แต่ก็ยังไม่วายละเมอออกมา  สิ่งที่หยกเห็น  มันน่าสยดสยองเกินกว่าที่คนปกติจะทานทนได้  ผมเข้าใจดี  ครั้งแรกที่เห็นมันนั่งเย็บพุง  ก็ทำเอาจะลมจับอยู่เหมือนกัน


ป่านนี่พี่คงอิ่ม....


ทำไมพี่ถึงกินพวกมัน.....แทนที่จะฆ่าทิ้งเสียเฉย ๆ ทั้งที่ผ่านมา  พี่ไม่เคยแสดงความหิวโหยออกมาให้เห็น  เว้นเสียแต่ความรู้สึกอยากดื่มน้ำองุ่น  เพื่อชดเชยสิ่งที่ขาดหายไป  สิ่งนั้นคือการรับรู้รูปรสกลิ่นเสียง  พี่ดื่มน้ำองุ่นก็เพื่อระลึกถึงสิ่งที่ทำเป็นประจำ  เมื่อครั้งที่ยังมีชีวิต


น่าแปลก....ยิ่งคิดยิ่งแปลก  ถ้าดวงจิตของพี่สามารถไปไหนได้อย่างอิสระจริง ๆ ทำไมพี่ถึงยังต้องฝืนใช้พลังแบกสังขารตัวเองไปไหนมาไหน  ถ้าเพียงเพื่อให้เหมือนเมื่อครั้งยังมีชีวิต  ผมก็พอจะเข้าใจได้  แต่ดูเหมือนดวงจิตของพี่จะไม่เคยพ้นไปจากรัศมีของตัวบ้าน  ทั้งที่คนอย่างพี่อาจจะนึกสนุกแอบตามผมไปไหนต่อไหน  หรือออกไปดูโลกภายนอกโดยที่ไม่ต้องให้ผมช่วย  แต่พี่ก็ไม่ทำ  ข้ออ้างเรื่องการโอนถ่ายร่างกายอีกล่ะ  หรือว่าจริง ๆ แล้วมันทำไม่ได้กันแน่


ถ้าร่างของพี่เปรียบเสมือนเราเตอร์  ดวงจิตของพี่ก็ไม่น่าจะต่างจากสัญญาณไวไฟที่ต้องอาศัยเครื่องส่ง


จริง ๆ แล้วพี่เป็นอะไรกันแน่....ไม่ใช่ผี.....ก้ำกึ่งพลังงาน.....มีอะไรอยู่ในร่างกายของพี่กันนะ  แล้วผมที่เป็นน้องชายฝาแฝดของมันล่ะ  สรุปว่าผมเป็นคนปกติแน่เหรอ


“ภูมิจะไปไหน”
“หยกนอนเถอะ  อย่ากลัวเลย  ไม่มีอะไรแล้ว....”
“ภูมิ.....บ้าน.....”
“อยากกลับบ้านเหรอ  เอาสิ  ไป....กลับบ้านกัน  ลุกไหวไหม”
“ไม่ใช่....คุณเกียรติยศ.....เขาไม่ใช่คนใช่ไหมภูมิ.....”


ผมเดินเข้าไปหาหยก  แต่หยกขยับตัวหนี  เมื่อเอื้อมมือไปแตะ  ก็ถูกสะบัดออกราวกับถูกไฟช็อต  หยกยังคงหวาดผวา  ไม่สิ....เจอเข้าไปแบบนั้น  แล้วยังไม่บ้าไปเสียก่อนนี่ก็ถือว่าหยกยังเข้มแข็งใช้ได้อยู่


“หมอนั่น....มันเป็น........พี่ชายของเราเองแหละ”
“ไหนภูมิบอกว่าเป็นลูกคนเดียว”
“โกหกน่ะ.....พี่ชายของเรา.....ถูกรถชนตายตั้งแต่วันที่เราไปห้องหยก.....แต่มันไม่ยอมตาย....มันใช้พลังจิตบังคับพาร่างของมันกลับมา”
"ทำไมถึงต้องโกหกด้วยล่ะภูมิ"
"ถ้าให้เล่าจริง ๆ....คงต้องเล่ากันยาว....ตอนนี้ยังไม่สะดวกที่จะพูดหรอก"
“แล้วภูมิจะจัดการยังไงต่อไป  แล้วคนพวกนั้นล่ะ.....จะโทรแจ้งตำรวจไหม”
“เอาเถอะ  ถ้าหยกอยากแจ้ง  ก็แจ้งเถอะ  แต่ตำรวจคงเอาผิดกับคนที่ตายไปแล้วไม่ได้หรอก....ไม่ว่าจะเป็นพวกมันหรือพี่”
“ถ้าตำรวจไม่เชื่อ  เรากับภูมิคงเดือดร้อน”
“หยกไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก  นี่เป็นปัญหาของเรา  ขอเราจัดการเองเถอะ  ต่อให้ต้องติดคุก  ถ้ามันถูกกำหนดว่าอย่างนั้น  ก็คงต้องปล่อยไปตามกรรม  เราไม่ให้หยกต้องมาเดือดร้อนไปด้วยหรอก”


ผมไม่กลัวติดคุก


เพราะผมติดมาเกือบจะยี่สิบปีแล้วยังไงล่ะ


“เดี๋ยวภูมิ”
“อะไรอีก....ถ้ากลับไม่ไหวก็นอนพักไป”
“ให้เราไปด้วยนะ  เราไม่อยากทิ้งให้ภูมิต้องเจอเรื่องแย่ ๆ อยู่คนเดียว  ช่างมันเถอะ  ยังไงพวกนั้นก็เป็นคนไม่ดี  ถึงจะไม่สมควรต้องมาตายแบบนั้น  แต่ก็ไม่ควรทำให้คนที่อยู่ต้องเดือดร้อนสิ!!!”

.
.
.
.
.
.
ผมกับหยกตัดสินใจย้อนกลับมาที่บ้านของผม....บ้านหลังสุดท้ายในซอยเปลี่ยว


หยกดูหายจากอาการตกใจขึ้นมากแล้ว  แม้จะยังมีสีหน้าหวาดผวาอยู่  แต่หยกก็ยังยืนยันที่จะตามผมมา


เอาเถอะ....ไม่รู้ด้วยนะ  ถ้าต้องเห็นอะไรแบบเมื่อคืนอีก


กลิ่นคาวเลือดผสมกลิ่นเน่าเหม็นโชยเตะจมูก  ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป  ไมเคิล  ไอ้แมวเปรตกำลังใช้อุ้งตีนเขี่ยบางอย่างเล่นอยู่  เดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ถึงเห็นว่าเป็นลูกตามนุษย์  ที่ห้องโถงเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของโจรพวกนั้นกระจายเกลื่อน  เลือดสาดกระเซ็นทั้งที่พื้นและผนัง  รวมถึงแจกันราคาแพงใบโตด้วย


“ภูมิ.......”


เสียงของพี่ดังขึ้น  ทำเอาหยกสะดุ้งโหยง  กอดเอวผมแน่น  ผมมองหาต้นเสียง  แต่กลับพบรอยเลือดลากเป็นทางยาว  อย่าบอกนะว่ากินเลือดจนท้องแตกไส้กระจายอีกแล้ว  กลิ่นเน่าเหม็นแรงขึ้น  และเสียงเรียกของพี่ที่ฟังดูเหนื่อยล้าก็ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  ผมชินแล้วล่ะ


“พี่!!!!!.....ทะ.....ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”


หยกกลั้นไม่ไหว  วิ่งหนีไปอาเจียนที่ไหนสักแห่ง  ผมเจอมันนั่งพิงตู้เก็บของใต้ซิงค์ล้างจาน  แน่ใจแน่ว่าเป็นมัน  แม้ว่าสภาพของมันในตอนนี้จะไม่น่าดูเอาเสียเลย


“พอพี่กินเลือดของพวกมัน....พี่ก็หยุดไม่ได้.....แล้วอยู่ ๆ มันก็เป็นแบบนี้............เหนื่อยเหลือเกิน”


เสียงของมันไม่ขาด ๆ หาย ๆ แต่ฟังดูเหนื่อยกว่าทุกครั้ง  ร่างของมันถูกห่อหุ้มด้วยเมือกสีดำส่งกลิ่นหมิ่นน่าสะอิดสะเอียน  มันเหมือนกับศพที่โดนน้ำย่อยของสัตว์  แล้วถูกคายออกมา  เหมือนอย่างตัวร้ายในเรื่องอนาคอนด้า  ผมวิ่งออกไป  หาผ้ามาคลุมตัวมัน  แล้วอุ้มมันขึ้นมา  มันยิ้ม  เปื่อยจะตายแล้วยังไม่เจียมอีกนะมึง


“เจ็บหรือเปล่า”
“นิดหน่อย”
“เห?”
“เมื่อกี้นายทำหัวพี่โขกกับกรอบประตูน่ะภูมิ”
“พี่.....รู้สึก.....บ้าน่ะ.....ยังจะพูดเล่นอีก”
“พี่ไม่ไหวแล้วภูมิ......พี่อยากหลับ....แต่พี่ไม่กล้า....พี่กลัวว่าตัวเองจะหายไปตลอดกาล.....พี่อยากรอเจอนายเป็นครั้งสุดท้าย  อยากขอโทษนายกับทุกเรื่องที่ผ่านมา......”
“พอเถอะ....หยุดพูดได้แล้ว  เดี๋ยวพลังก็หมดหรอก”


จะทำอย่างไร....ถ้ามันกำลังจะตาย....หมายถึงตายจริง ๆ ผมควรจะเอามันไปฝังไหม


“ร้อน......อยากแช่น้ำเย็น ๆ”
“เดี๋ยวก็ละลายจนเหลือแต่โครงกระดูกหรอก”
“ก็ดี.....จะได้สะอาด.....ขัดกะโหลกพี่ให้เงาวิ้งเลยนะภูมิ”
“ยังจะมาตลกอีก”
“ก่อนตาย....นอกจากขอโทษนายแล้ว.....พี่อยากให้นายอาบน้ำให้พี่เป็นครั้งสุดท้ายอย่างแต่ก่อน”


ไม่จริงใช่ไหม


นี่มันจะตายจริง ๆ น่ะหรือ


ทั้งที่ดวงจิตของมันสามารถล่องลอยไปไหนต่อไหน


“พี่พาร่างกายนี้กลับมา  เพื่ออยากให้นายจดจำพี่เอาไว้ในแบบที่พี่เป็น  แม้จะไม่น่าดู....แต่ฝีมือการเย็บของนายเจ๋งกว่าที่คิด”
“อยากอาบน้ำใช่ไหม.....รออีกแปบเดียวนะ.....แข็งใจเอาไว้.....อย่าเพิ่งตายนะ”
“อื่อ”


มันจะไปแล้ว


ผมควรจะดีใจสิ



ทำไมถึงไม่รู้สึกดีใจเลยล่ะ



ผมเปิดน้ำจนเต็มอ่าง  โยนเป็ดยางตัวที่มันชอบลงไป  ถึงจะรู้ว่ามันแกล้งทำเป็นชอบไปอย่างนั้น  เพื่อแสดงบทเด็กปัญญาอ่อนให้สมจริงก็ตาม

ค่อย ๆหย่อนร่างกายของมันลงไป  ในใจก็ภาวนา  ขออย่าให้มันเละไปกว่านี้  ทันทีที่ร่างของมันจมลงไป  เมือกสีดำบางส่วนก็ลอยฟ่องขึ้นมา  มือของผมวักไปเกี่ยวกับสายเอ็นที่ใช้เย็บคอกับท้องของมัน  นี่มันคงเปื่อยมากเลยสินะ


“ขัดหลังไหม”
“เอาให้เห็นกระดูกสันหลังเลยนะภูมิ”
“เอาสิ”


ผมหยิบฟองน้ำขึ้นมา  แล้วถูไปตามตัวของมัน  ค่อย ๆ ขัดเมือกพวกนั้นออก  ผิวหนังของมันในตอนนี้คงจะ....


ผมจะขัดกะโหลกของพี่ให้เงาวิ้ง....


หยกยืนดูอยู่หน้าห้องน้ำ  ผมหันไปยิ้มให้  หยกยิ้มตอบอย่างอบอุ่น


เดี๋ยวนะ....ทำไมยิ่งขัด....ผิวของมันก็ยิ่ง......ผมออกแรงขัดมากขึ้น.....มากขึ้น....มันหัวเราะหึหึ  ก่อนจะค่อย ๆ เงียบไป  ผมถูเอาเมือกพวกนั้นออก  ใต้เมือกนั้นคือผิวหนังมนุษย์



หรือว่า




เมือกพวกนั้นคือสิ่งสกปรก.....สิ่งแปลกปลอมทั้งหลายแหล่ที่ถูกขับออกมา  แม้แต่ตอนนี้  ส่วนหัวของมันก็ติดแน่นกับตัว  ไม่สิ  ตอนนี้หัวกับตัวของมันเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์


“หยก.....ขอแรงหน่อย.....ก่อนอื่นไปหยิบผ้าปิดปาก  แล้วก็....เห็นแปรงขัดตัวตรงนั้นมั้ย”


ทำไมไม่คิดให้เร็วกว่านี้  เป็นเพราะพี่ดื่มเลือดเข้าไป  เซลล์ในตัวพี่ถึงได้ฟื้นกลับคืนมาอย่างน่าประหลาด  ราวกับว่ามันเป็นผีดูดเลือดหรือแวมไพร์อะไรทำนองนั้น  ผมชะล้างเมือกเหนียว ๆ ออกจากร่างกายของพี่  ด้วยความหวังที่ส่องสว่างขึ้นมาเรื่อย ๆ


พี่เกิดใหม่แล้ว


พี่กลับมาแล้ว


ผมมีเหตุผลที่ควรจะดีใจไหม



เพราะตอนนี้ผมดีใจเป็นบ้าเลย
.
.
.
.
.
“นอนพักซะนะไอ้ตัวแสบ  พี่น่ะยังไม่ตาย  แค่เหนื่อยแล้วก็ไม่สบายตัวเท่านั้นแหละ  แม้แต่รอยแผลที่หน้าก็หายสนิท”
“ขอน้ำองุ่นลังนึงด้วยนะ”
“นอนไปก่อนเถอะ  เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว......ฝากด้วยนะหยก....ขอเราลงไปเก็บกวาดข้างล่างก่อน”
“พี่ไม่เป็นไร  พวกนายจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ”


มันบอก  ก่อนจะหลับตาลง  พร้อมกับส่งเสียงหายใจดังเป็นจังหวะ


ผมกับหยกช่วยกันขุดหลุมหลังบ้าน  อะไรที่ทำความสะอาดไม่ได้ก็ฝังดินไปเสีย  นี่เดี๋ยวคงต้องคอยตามเก็บลิ้นกับลูกตาที่ไอ้แมวเปรตมันคาบไปซ่อนอีก.....แต่เอาไว้ก่อนเถอะ


“พี่ของภูมิ.....กลับมาจากความตายได้  เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์แล้วก็น่ายินดีไปพร้อม ๆ กันเลยนะว่าไหม”
“นั่นสิ......เราเองเป็นแฝดยังอดขนลุกไม่ได้”
“กลัวเป็นแบบพี่เหรอ....ดีสิ....เป็นอมตะ.....ไม่มีวันตาย”
“เราขอแก่ตายแบบคนปกติดีกว่า”


หยกหัวเราะ  ผมเองก็หัวเราะ  เราช่วยกันโกยศพลงหลุม  แล้วจัดการกลบอย่างมิดชิด


เห็นทีคงต้องหาต้นไม้มาปลูกแล้วล่ะ
.
.
.
.
.
To be con

ยังไม่จบนะ......ยังอยู่ในช่วงพีค 5555+

[PJansam]

เช้ดดดดด คุณพี่อย่างโหดเลยค่ะ เอฟซีสุดๆ
คนเขียนอัพดึก คนอ่านก้มาดึกพอดี อิอิ

[YaoTJi]

โอ้ววว ก็อด นั่งอ่านตอนตี1 สยองมากเลยค่ะ

ขุ่นพี่น่ารักนะคะ แบบสยองๆโดยเฉพาะตอนกินโจร คิดภาพตามแล้วหลอนมากจริงๆ

แต่ขุ่นพี่ก็น่าสงสารมากค่ะ ขุ่นน้องก็ซึนอยู่นั่นแหละ ดีใจก็บอกพี่เขาไปสิคะลูก!!! อิฉันก็ดีใจที่ขุ่นพี่กลับมา(เป็นคน)เหมือนเดิม

อ้าว อย่างนี้ก็ 3p น่ะสิคะ 

ป.ล. ตกลงขุ่นพี่เป็นอะไรคะ คน>>ศพ>>ซอมบี้>>ผู้มีพลังจิต แล้วตอนนี้ก็เป็นคน(รึเปล่า?)อีกรอบ

[witchhound]

คุณพี่เกิดใหม่ได้
แบบนี้ก็เป็นอมตะสินะ

[mutyamania]

อีดิทคำผิดและรูปประโยคตอนที่เจ็ดจ้า  ใครอ่านตอนเจ็ดแล้วรู้สึกภาษาขัด ๆ ลองกลับไปอ่านใหม่นะจ๊ะ  ตรงไหนผิดฝากแสกนด้วยเน้อ  คนแต่งตรวจก่อนลงแล้ว  แต่ชอบมาเจอคำผิดทีหลังทุกทีเลยง่า

[nightsza]

เอ้ย คุณพี่ยังไม่ตายยยย

[U_Ton]

  ค่อยยังชั่ว ตอนเเรกร้องไห้ไปแล้วตอนที่คุณพี่ล่ำลา บอกว่าอยากเห็นน้องชายเป็นครั้งสุดท้าย เล่นเอาน้ำตาตกแหมะๆ

พอถึงตอนขัดๆไป เนื้อหนังใสวิ้งเท่านั้นเเหละ... คุณพี่เกียรติยศเจ้าขาฟื้นคืนชีพ เนเฝอร์ดายจริงๆ ดีใจเเทบกรีดร้องให้ลั่น

ภาคภูมิยอมรับเเล้วสิว่า ไม่อยากให้คุณพี่จากไป ไม่อยู่ในรูปแบบไหนๆ จริงๆคือตัวเองก็รับได้ แค่ได้อยู่ด้วยกัน ยังไงก็ยังมี

สายสัมพันธ์พี่น้องนี่นะ...  รักคุณพี่เกียรติยศเก่งกล้าสามารถมากจริงๆ ปลื้มปริ่ม

[nnA]

 :hao5:เย้ๆ ดีใจ พี่ยศกลับมา?แล้ว

[kny]

ตกลงเป็นอะไรนะ

[krit24]

สนุกมากค่ะ คุณพี่กลับมาแล้ว

[Pimrge]

ตอนเเรกนึกว่าพี่ยศจะไปแล้วซะอีกก
ดีใจมากกกกก พี่ยศคัมเเบ๊ก555555

ปล.ขอบคุณพี่คนเขียนด้วยค่า มาต่อไวมากกกกก
คือเรารีเฟรชรอทุกวันเลย ระหว่างรอก็อ่านไปวน4-5รอบ อิอิ

[ทั่วหล้า]

พี่ยศกลับมาเป็นคน(?)แล้ว เย้ๆ

แล้วแบบนี้พี่ยศต้องกินเลือด เนื้อมนุษย์ๆปตลอดหรือเปล่าอ่ะ? ข้องอ่ะ!
รอมาอัพต่อนะครับ

[บ๊ายบายโพ]

ตอนนี้ทำเราจะร้องไห้เลยนะ T.T ตอนที่คนพี่บอกลาคนน้องอ่ะเศร้ามาก ภูมิก็คงรู้ตัวแล้วสิว่าที่ตัวเองบอกเกลียดๆอยากให้พี่หายไปน่ะไม่จริง งืออออ ดีใจที่ได้กลับมาเป็นคนอีก

[poolpo]

ต่อไปถ้ายศอยากกินเลือดอีก คงไม่จับน้องชายตัวเองกินนะ

[fc_fic]

สยอง   

[agava1313]

ต้นไม้ที่บ้านนี้คงงามน่าดู ได้ปุ๋ยดี

[monaligo]

สรุปพี่เป็นตัวอะไรหนอ????แล้วภูมิเหมือนพี่ป่ะ

[janek_alo]

หยกแม่งโคตรกล้าอ่ะ
ช่างไอ้คุณน้องมัน  เพราะมันนั่งเย็บพี่มันได้ก็คงจิตแข็งสุดๆ
แต่หยก
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้วยังช็อกอยู่นะ
รอบนี้เอ็งเล่นมาชวนเก็บกวาดซะงั้น
OMG

[som]

ยังจะโหดต่อจากนี้อีกมั๊ยนี่ครับ

[hotoil]

อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้...ดีนะคุณพี่ยังไม่ตาย ดีใจสุดๆ
เรื่องนี้ดูแปลกดีนะ แฝดคู่นี้ดูเหมือนไม่ใช่คนเลยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไป...

[love AJ]

คุณพี่นิต้องเป็นผลการทดลองวิทยาศาสตร์แน่เลย

 :l :laugh:augh: