หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[siinxiim]

สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้สุดๆ เป็นแนวที่หายากด้วย อ่านแล้วลุ้นตลอด



ปล. คนเขียนขยันเขียน คนอ่านก็ขยันอ่านค่ะ

[mutyamania]

ตอนที่ 11   คนสองบุคลิก




กลิ่นเลือด.....มันหอมหวานจริง ๆ นะ-------[เกียรติยศ คอมเม้นท์ถึงรสชาติของเลือด]




“จริง ๆนะครับพี่.....พอผมไปถึง  บ้านหลังนั้นน่ะไม่มีใครอยู่เลย  แล้วอยู่ ๆ ไอ้แมวบ้านั้นก็ลอยขึ้นมา....ผมเห็นกับตาเลยนะครับ......แถมมันยังพูดกับผมด้วย”
“เหลวไหล.....นี่มึงแอบดูดปุ๊นก่อนไปทำงานอีกแล้วล่ะสิ....ใช่มั้ย.....ไอ้ตอแหล”
“นี่ยังไม่หมดนะเพ่!!!!.....พอผมเตรียมจะเผ่น.....ถาดพิซซ่ามันก็ลอยขึ้นได้เองน่ะ!!!! แถมยังลอยข้ามรั้วไปต่อหน้าต่อตา  ไอ้แมวเปรตยังบอกขอบคุณกับผมเลย!!!!!....แม่งขนลุกเหี้ยๆ!!!!!!”
“ใครจะไปเชื่อฟะ.....ค่าพิซซ่าน่ะ.....ตัดจากเงินเดือนมึงละกัน  อย่าทำแบบนี้อีก  คราวหน้าไล่ออกนะเว้ยเฮ้ยยยยย”
“เพ่....เพ่....โธ่เพ่!!!!!!”

.
.
.
.
.

[เกียรติยศ]
 


“เอ้า...กินสิ....นี่ข้าสั่งซีฟู้ดส์มาเพื่อเอ็งเลยนะ....เพิ่มปลาแอนโชวี่ด้วยนะ....นี่ก็เพื่อเอ็ง.....เรื่องมากน่า.....เอางี้....ข้ายกหน้าให้เอ็งหมดเลย.....ข้ากินพิซซ่าเปล่า ๆ กับซอสก็ได้.....”


เฮ้อ.....อาหารมนุษย์


มันก็อร่อยเหมือนเดิม


แก้หิวได้เหมือนเดิม


แต่ทำไม....อยู่ ๆ ผมถึงได้เอาแต่นึกถึงกลิ่นคาวเลือด


ถึงแม้ว่าผมจะพบแหล่งพลังงานใหม่ของดวงจิต....และแหล่งพลังของบางอย่างที่แฝงอยู่ในร่างกายนี้  แต่การกินอาหารมนุษย์  เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมยังคงเป็นมนุษย์.....ไม่ใช่ปิศาจ





‘ปิศาจ.....ยังไงก็ยังเป็นปิศาจวันยังค่ำ’



ใครบางคนตะโกนใส่หน้าผม


ถ้าเลือกได้....ผมยอมแลกพลังพวกนั้น  เพื่อให้ตัวเองได้กลับไปเป็นมนุษย์ตามเดิม


แล้วถ้าได้เป็นมนุษย์  ผมจะทำทุกอย่าง....


เพื่อไม่ให้ต้องเสียน้องไป


แล้วถ้าย้อนเวลาได้....ผมจะไม่โกหกเขา


ไม่ทำให้น้องต้องทุกข์ใจ


ผมกลับมาก็เพื่อเขา....เพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไม่ใช่หรือไง?


“กินหมดเลยนะเอ็ง.....เก่งมาก.....สงสัยข้าต้องแต่งนิยายแนวสยองขวัญเรื่องยาวเสียแล้วล่ะ.....หาค่าอาหารให้เอ็งไง...เอาเป็นเรื่องศพหลังบ้านที่ฟื้นขึ้นมาจากหลุม  แล้วจับเมียเจ้าของบ้านข่มขืนแล้วมีลูกด้วยกัน....เข้าท่าม๊ะ....ข้าไม่ถนัดฉากอย่างว่าเสียด้วยสิ....เอ็งล่ะว่าไง....ไม่คิดจะมีเมียรึไง....หืม?”


ฟัด....ฟัด....ฟัด


ตอนนี้ก็แค่เลิกใช้พลังพร่ำเพื่อ  ถ้าใช้ชีวิตอย่างคนปกติ  ผมก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องดื่มเลือด


อีกอย่าง  ช่วงนี้ดวงจิตของผม....มันก็ไม่ค่อยกระหายที่จะมีชีวิตอยู่เหมือนอย่างแต่ก่อน  ถ้าเป็นตอนนั้น  ตอนที่ร่างนี้เป็นแค่ซากศพ  ผมคงจะค่อย ๆหายไปแล้ว


“ไอ้เหมียว...ที่ข้ายังอยู่นี่ก็เพราะเอ็งตัวเดียวเลยนะ....พูดเลย”


ผมรักมัน  แต่มันก็ไม่ใช่สาเหตุที่ผมกลับมาอยู่ดี
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]

“นี่.....ยังไม่หายดีเลย....ยังจะต้องไปจริง ๆน่ะเหรอ”
“อื่อ.....แม่เขาขอให้ไปน่ะ.....ถือว่าช่วยกัน”
“ใจดีจริงนะ”
“ไม่หรอก.....ก็เป็นเพื่อนสนิทกันนี่”
“มีอะไรก็โทรมานะ”



ชายหนุ่มส่งคนรักของเขาที่หน้าห้อง  ก่อนจะค่อย ๆปิดประตู  เมื่ออีกฝ่ายนั้นลับสายตาไป


อาทิตย์หนึ่งแล้ว....คน ๆนั้นจะอยู่ได้ไหม


ช่างสิ!!!.....ลืมไปแล้วหรือไงล่ะ  พี่ชายของเขาเป็นปิศาจ  ขนาดความตายยังทำอะไรคน ๆนั้นไม่ได้เลย


พี่เก่งแล้ว....ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง  ไม่จำเป็นต้องห่วงคนแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ


“เฮอะ.....หลงเห็นคนเลวแบบนั้นว่าน่ารักไปได้ยังไง.....สันดานไม่เคยเปลี่ยนเลยจริง ๆ ไอ้ชั่วเอ๊ย”


สบถกับตัวเอง  ก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนนิ่ม


“ป่านนี้จับแมวกินไปแล้วมั้ง....หรือไม่ก็ขุดซากศพของไอ้พวกนั้นขึ้นมากิน....โธ่เว้ยยยยย!!!”


อาทิตย์หนึ่งแล้วที่เขาหนีปัญหามาอยู่ที่นี่  ที่ห้องของหยก  ทั้ง ๆที่ไม่เคยทำตัวสมกับที่ถูกอีกฝ่ายรักเลยแม้แต่น้อย  ก็เลยอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้  เหมือนเขาจะนึกถึงหยก  ก็ต่อเมื่อตัวเขามีปัญหา


หยกรักเขา


แล้วเขาล่ะ


ไม่ได้รักหยกเลยอย่างนั้นหรือ


เขาเองน่ะ...


เกลียดพี่ชายมากเลยไม่ใช่หรือ?????


“แวะไปดู....แค่ดูให้แน่ใจแล้วกลับ.....”


แค่นั้นแหละ!!!


เขาบอกตัวเองแบบนั้น  ตั้งใจอย่างแน่วแน่  ว่าจะไม่ทำเกินกว่านั้น  เขาทำเพื่อไอ้คนเห็นแก่ตัวคนนั้นมามากพอแล้ว  นานเกินไปแล้วด้วยซ้ำ



เขาต้องวางมือจากเรื่องบ้า ๆนี้ให้ได้เสียที
.
.
.
.
.
[เกียรติยศ]


ผมใช้เวลาส่วนใหญ่....หมดไปกับการนอน  ขังตัวเองอยู่ในห้อง....ในบ้านหลังใหญ่ที่มีแค่แมวตัวเล็ก ๆ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียว


ส่วนผมมันปิศาจ


ตัวประหลาด


คนชั่วช้า


ผีนรก!!!


ผมนึกถึงคำพูดของหยก  ทั้ง ๆที่ผมเข้มแข็ง  แต่กลับรู้สึกอ่อนไหวง่ายเหลือเกิน  เมื่อเป็นเรื่องนั้น 


น้องคงเกลียดผม....เกลียดจนอยากให้ผมหายไป  ถึงได้กุเรื่องว่าตัวเองไม่มีพี่


เพราะน้องแตกต่างจากผม


น้องเป็นแค่มนุษย์  เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่ควรจะมีโอกาสใช้ชีวิตแบบคนปกติ.....


เป็นเพราะผมเอง....ผมกับความเห็นแก่ตัว


ผมใช้พลังนิดหน่อย....แค่นิดเดียว  เพื่อเปิดประตูให้ไอ้ตัวแสบเข้ามาในห้อง  มันกระโดดขึ้นมาบนตัวผม  เอาคางเกย  จ้องหน้าผมแล้วค่อย ๆหลับตาพริ้ม


มีแค่มันที่รักผม....ในหัวของมัน  นอกจากอาหารแล้วก็มีแต่ผม  ผิดกับน้อง  ที่ผมมองเห็นแต่ความว่างเปล่า  ยามที่อ่านใจ


ซึ่งผิดกับหยก....ที่ผมว่ามันแปลก  ถึงคำพูดจะดูเสียดแทง  แต่ในจิตใจของหมอนั่นกลับไม่ได้คิดร้าย  แต่ผมก็รู้สึกว่ามันแปลกอยู่ดี  ไม่มีทางที่คนเราจะดีขนาดนั้น  ทั้งที่แสดงออกว่ากำลังไม่พอใจผม  ในถ้อยคำและประโยคที่สับสน  ลอยไปลอยมานั้น  เหมือนมีบางอย่างที่เจ้าตัวเก็บมันเอาไว้ดิบดี  ซ่อนเอาไว้อย่างเป็นระบบ  ใส่พาสเวิร์ดเพื่อกันให้คนอื่นรับรู้


จริง ๆ แล้วหยกเป็นคนยังไงกันแน่


ทั้งที่ไม่ได้คิดเรื่องร้าย ๆ แต่ทำไมในหัวเขาถึงได้มีแต่ถ้อยคำกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด  คล้ายพายุหมุน  ที่มีบางอย่างอยู่ตรงใจกลาง


รู้แค่ว่าโกรธ....ผมรู้สึกโกรธอย่างไม่มีเหตุผล  เพียงเพราะสงสัยว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเพียงเท่านั้นหรอกหรือ  ถึงซอกคอขาว ๆนั่นจะน่าขย้ำ  แต่มันคือความกระหายแน่น่ะหรือ?


เพราะผมสงสัยว่าคน ๆนี้กำลังคิดร้าย  กลไกป้องกันตัวของผมเลยจัดการโดยอัตโนมัติ


เหมือนที่ผมฆ่าโจรในคืนนั้น  ไม่ใช่เพราะอยากฆ่า  แต่เพราะมันทำร้ายคนที่ผมรักต่างหาก


แกร๊ก


มีคนมา


มีคนไขกุญแจเข้ามา


ภาคภูมิ


นายกลับมาแล้ว


จะด้วยเหตุผลใดก็ช่างเถอะ


ผมดีใจจัง


"เขากลับมาแล้วนะเอ็ง....เจ้านายของเราทั้งสอง"
.
.
.
.
.
.
[บรรยาย]


“ก็อย่างที่เล่านั่นแหละมาร์ช  พี่ชายของภาคภูมิน่ะ....เขาสามารถใช้พลังจิตได้ด้วยนะ  แถมยังตายแล้วฟื้นอีก  สุดยอดเลยว่ามั้ย  ถ้าสมมติว่าใช้เซลล์ของเขามาทำให้นายฟื้นได้ก็คงดีสิเนอะ”


เด็กหนุ่มทำหน้าที่ของตนได้ดีเหมือนอย่างทุกครั้ง


ฝากมาร์ชด้วยนะลูก....
ฮะ......
ขอบใจหนูมากนะลูก.....มีแค่หนูนั่นแหละที่คอยมาเฝ้ามัน....เพื่อนคนอื่นก็พากันหายหน้าหายตาไปหมดแล้ว
พวกเขาคงมีเรื่องให้ทำน่ะฮะ....อีกอย่างผมกับมาร์ชเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ประถม



ประโยค....บทสนทนาเดิม ๆ ทุกครั้งที่เขากับแม่ของชายหนุ่มที่นอนนิ่งเป็นผักอยู่ในห้องพิเศษเจอหน้ากัน 


หลายเดือนแล้ว


แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นเสียที


หยกมักจะมาดูแล  พร้อมเรื่องเล่าต่าง ๆ ถ้าไม่ใช่เรื่องของเขา  ก็เป็นข่าวคราวที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้  คล้ายกับเป็นการรายงานความเคลื่อนไหวให้กับคนที่เวลาหยุดนิ่งได้รับรู้


บ่อยครั้งที่เขาร้องไห้


บ่อยครั้งที่เขาหัวเราะ


แต่คน ๆนี้ก็ยังนอนหลับตานิ่ง  ไม่รับรู้อะไรใดใดทั้งสิ้น


“มาร์ช.....ดาราคนที่นายชอบน่ะ....เขาแต่งงานไปแล้วนะ....แล้วก็พอล วอร์คเกอร์  พระเอกหนังที่นายชอบ  เขาก็ตายไปแล้ว  ความตายมันน่าเศร้า  แต่คนที่ยังอยู่นี่สิ  มันช่างทรมานเหลือเกิน”


เขาเช็ดตัวให้คนป่วย  ยกมือของอีกฝ่ายขึ้นมาจูบ  มาแนบที่แก้มของเขา  ราวกับต้องการถ่ายทอดความอบอุ่น  และเพื่อให้รับรู้ถึงความสวยงามของชีวิต


“เราเสียใจ....เสียใจที่นายต้องมีสภาพแบบนี้....แต่มันก็เพราะนายทำตัวเอง....นายชอบขับรถเร็ว  เราเคยเตือนนายแล้ว”


อยู่ ๆ หยกก็หัวเราะ  มือของเขาบีบมือของแน่นฝ่ายแน่น


“ถ้านายไม่คิดจะบอกเลิกเรา.....นายก็ไม่ต้องพบกับจุดจบแบบนี้.....ต้องมานอนนิ่งแบบนี้คงทรมานแย่สิ  ได้ยินทุกอย่างที่เราพูดใช่ไหม  ได้ยินใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้  โดยที่นายไม่มีโอกาสได้เห็น”


ตัวตนที่เก็บซ่อนไว้  อีกคนหนึ่งในร่างนี้ที่เกียรติยศยังไม่สามารถหาเจอ  กำลังกระโดดออกมาจากลิ้นชัก  ลิ้นชักที่เขาเป็นคนไข  และมีเพียงเขาที่มีลูกกุญแจ




“แค่ใส่ยาลงไปในไวน์นิดหน่อย.....ให้สมองนายเสียการควบคุม”

คิ้วกระตุก

“แค่ให้คนขับรถปาดหน้านาย....เพราะเรารู้ว่ายังไงคนอย่างนายคงไม่มีทางยอมให้ใครหยาม”

ใบหน้าเกร็งเขม็ง

“เราเจอคนใหม่ที่ดีกว่านายหลายเท่า  ถึงจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน  แต่เราก็รักกันมาก  นายรู้เอาไว้ซะ”

ริมฝีปากกระตุกขึ้นเพื่อยกยิ้ม....ยิ้มที่ดูวิกลจริต

“เราสงสารนายนะ.....เราขอโทษ....ฮึก....ฮึก”

น้ำตาไหลอาบแก้ม  สีหน้าฉายแววของการสำนึกผิด

“เกียรติยศ.....คุณมันเป็นตัวอะไรกันแน่....เป็นปิศาจก็ควรอยู่ในโลกของตัวเองสิ.....ทำไมต้องทำให้คนที่ผมรักต้องทุกข์ใจด้วย....คนที่ฆ่าคนได้หน้าตาเฉยอย่างคุณ  ไม่สมควรได้รับความรักและการอภัยจากพระเจ้า”


ลุกขึ้นยืน  ตาเหลือกขึ้นจ้องมองเพดานห้องอย่างแน่วแน่  คล้ายกำลังพูดอยู่กับใครสักคน  ใบหน้าของเขาดูมั่นใจทีเดียว  ว่ากำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง




“คุณต้องตกนรก”


To be con

..................................

ตอนพิเศษ  เรื่องเล่าจากหนุ่มคนส่งพิซซ่าผู้เห็นภาพหลอน


“เฮ้อ.....สุดท้ายแล้วก็ผิดนัดสินะ”


ผมชื่อเบสท์  เป็นหนุ่มมาดเซอร์  ที่ทำงานพาร์ทไทม์เป็นคนส่งพิซซ่า


วันนี้เป็นวันหยุด  และผมได้นัดสาวในโซเชี่ยลไว้


หล่อนบอกว่าอยากมาเดินอควาเรียม


สาบานได้  ว่าผมเห็นหล่อนนะ  เห็นไกล ๆ เหมือนหล่อนกำลังหนี


ก็แบบ.....รูปโปรไฟล์ที่ผมใช้น่ะ  ผมเอามาจากเฟสบุ๊คนายแบบมาเลย์  คำพูดปรัชญาดูดี  ผมก็ก็อปเขามาน่ะฮะ


เรื่องของเรื่องคือผมกำลังฉี่  ยืนเยี่ยวอย่างปลดปล่อย  เอางี้....ปล่อยปล่อยความเศร้าว่างั้นเถอะ  ในห้องน้ำของอควาเรียมที่หรูสัด  สมราคาเข้า  ฉี่เสร็จก็เตรียมตัวจะกลับไปนอนเกาตูด  ผึ่งดาก  งีบเอาแรงไว้เล่นเกมส์ออนไลน์ตอนตีสาม  ผมเดินผ่านไอ้เพี้ยนคนหนึ่ง  ที่ยืนนิ่งส่องกระจก  อากาศร้อนชิบหาย  แต่เสือกแต่งตัวมิดชิดอย่างกับจะมีหิมะตก  ใส่หน้ากากอนามัย  แถมยังสวมแว่นตาดำอีก  มิน่าเล่า....ตัวถึงได้เหม็น  นี่ขนาดว่าผมมีกลิ่นตัวแบบเพื่อนยกย่องแล้วนา  ยังต้องยอมแพ้อ่ะคิดดูดิ

พอฉี่เสร็จ  กำลังง่วนกับการใส่เข็มขัด  ตอนจะเดินออกไม่ทันระวัง  เซไปชนมันเข้าให้อย่างจัง


ตุ่บ


สาบานได้ว่าผมเผ่นอย่างไม่คิดชีวิต


หัวของมันน่ะสิ


อยู่ ๆ ก็หลุดลงไปกลิ้งโคโร่อยู่บนพื้น


พี่ป๋องเชื่อผมไหมครับ.....ผมเห็นผีจริง ๆนะพี่......ผมไม่ได้บ้านะเฮ้ย!!!!
.
.
.
.
.
.
To be con

ตอนนี้ยังไม่ดราม่า  ตอนหน้าสิเอาจริงแล้ว

[nunnan]

ที่แท้หยกไม่ปกติสินะ 

[nnA]

ตอนหน้าอย่าน้าาาาา พลีสสสส

[บ๊ายบายโพ]

หยกร้ายเหรอนี่ แต่ว่านะ คนน้องจะเชื่อใครล่ะ เชื่อหยกหรือเชื่อคนพี่

[monaligo]

นางดูไม่ปกตินะ หยกหน่ะ ว่าแต่เรื่องนี้มีคนปกติด้วยฤา 
ที่ว่าหยกมีความคิดที่สับสนคือนางวิกลจริตป่ะหรือยังไง
แต่ยอมรับว่าช็อคนิดๆที่เห็นด้านมืดของนาง
รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ

[U_Ton]

  สาบานว่าหยกเป็นนายเอก... ไม่จริ๊งงงงงงงงง! แบบมันเลวร้ายไปนะ รักเหรอ... กล้าพูดมากที่ทำนี่

เพราะรักเหรอ เราว่าเธอโรคจิตนะ ถ้ารักภาคภูมิมากขนาดนั้นแล้วอีกคนที่นอนเป็นผักอยู่ล่ะ ไม่รักเเล้วเหรอขนาด

ยอมทำให้เขามีสภาพเเบบนั้น...  โอ้!!! แหวกว่ายในสายธารอันวกวน... สงสารคุณเกียรติยศมากมาย

มหาศาล ประเด็นอยู่ที่ตัวภาคภูมิสินะว่าจะเชื่อคนที่อยู่กับตัวเองมาทั้งชีวิตเเม้เเต่ยามตายบ้างหรือเปล่า...

คุณเกียรติยศอ่อนเเอลงอีกเเล้ว น่าสงสารที่สุด น่ารักที่สุด... ถ้าภาคภูมิไม่เอาเราขอคุณเกียรติยศมาเลี้ยงดูเอง

[helwa]

ณ จุดนี้ เดี๊ยนขอพูดสามคำค่ะ ...

เกลียด อี หยก  ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[IsDeer]

  อ้าว กรรม สรุปหยกร้าย

[kaew203]

หยกไม่ไหวเลยค่ะ ตัวเองวางแผนฆ่าแฟนเก่าแท้ๆยังมาว่าพี่ยศเป็นฆาตกรอีก
เค้าทำด้วยสัญชาตญาณแกเข้าใจมั้ยยย
ไม่ได้จงใจทำเหมือนแก๊!

ไม่เอาหยกเป็นนายเอกนะค้าาา พี่ยศเถอะน้าา

ลุ้นๆๆ ภูมิจะกลับมาหาพี่ยศแล้ว ขอหวานๆนะคะ><
ปล.เรื่องนี้เดาอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

[PJansam]

ว้ายยยย ลุ้นสุดตัว!!!!

[witchhound]

หยกจะทำอะไรคุณพี่ ห๊ะ!!
 

[ทั่วหล้า]

ไปๆมาๆหยกโรคจิตกว่าพี่ยศซะอีก

สู้ๆนะพี่ยศ

[plugie]

กริ๊ด!  เกลียดไอ้พวกร้ายเงียบสุดๆ ถ้าจะร้ายก็เปิดเผยไปเลยดิเอาให้ทุกคนได้รับรู้กันแบบคุณพี่ยศอ่ะ ร้ายแบบน่ารัก
ขอเปลี่ยนตัวนายเอกเถอะได้ เอาภูมิมาเป็นก็ได้

[EoBen]

อ่าวว หยก มาบอกคนอื่นโหดร้ายไม่เหมือนมนุษย์ แล้วทีตัวเองละ

ทำตัวเหมือเป็นคนดีแต่ของในเน่าเฟะ เหอะ

[เลิฟลี่]

เกียรติยศจ๋า แฉเรื่องหยกเลยจ้า นายภาคภูมิจะได้หายโง่ซะที โชว์โง่มาเยอะละ คนอ่านหมั่นไส้

[buathongfin]

ว่าแล้วมันต้องไม่ธรรมดา เกลียดมัน ด่ามันเยอะๆ ฮ่าๆ มีตัวร้ายนิสัยเหมือนตัวจริงที่ผมเจอ ด่าแก้แค้นสะดวก 

[KaeM_PonG]

หยกน่ากลัวกว่าพี่ยศสะอีกกกก

 

[Roman chibi]

 

[Chichi Yuki]

ตอนก่อนหน้านี้กับตอนนี้ก็ดราม่าแล้วนะ จะมาดราม่าอีกแล้วเหรอ T-T
อ่านชื่อตอนก็รู้เลยว่าต้องเป็นหยกชัวไม่ใช่ใครอื่น ทีนี้เลยเบนเข็มให้ภาคภูมิปล่อยหยกทิ้งไป แล้วมาดูแลพี่

[pattyyaoi]

เกลียดหยกขึ้นทุกที
สงสารคุณเกียรติยศ ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก
//จะสงสารหรือฮาพ่อหนุ่มส่งพิซซ่าดี

[mur@s@ki]

อ๋อ..หยกเป็นบ้านี่เอง



อ๊ายยยยยยยยย อิบ้า เดี๋ยวจะล้อให้อายเลย   

[som]

นั่นมันมาแล้ว  เตรียมตัวเครียด

[pasallatel]

ดราม่าเหรอ ขอบคุณที่บอกก่อนนะคะ
จะได้เตรียมทิชชู่เอาไว้รอเลย

[toey-yyy]

ชอบเรื่องนี้มากค่ะตอบโจทย์สุดๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[Zalzah_iP]

หยกเป็นไบ? เอ้อ ไม่ใช่ไบที่ได้ทั้งชายและหญิงนะ หมายถึง โรคไบโพลา น่ะ หุๆๆๆ   

เพราะอย่างนี้สินะ เกียรติยศถึงได้อ่านใจไม่ออก เพราะอีกด้านหนึ่งก็ดีแสนดี ส่วนอีกด้านที่ถูกซ่อนเอาไว้ก็แลดูจิตๆ
โรคไบโพลาหรือคนสองบุคลิคนั้น เวลาที่แสดงอีกบุคลิคหนึ่งปกติเจ้าตัวจะทำไปโดยไม่รู้ตัว ไม่มีสติ ไม่สามารถควบคุมได้ (เท่าที่ทราบมานะคะ)
แต่ดูแนวแล้ว หยกเหมือนจะรู้ตัวและควบคุมได้ ป่ะนะ? หรือเขาจะไม่ได้เป็นไบโพลา แต่เป็นความโรคจิตส่วนบุคคลกัน โอ้วม่ายยยยย  เราชอบหยกตอนดีๆ นะ น่าร๊ากกกก กุ๊งกิ๊งๆ 

[mutyamania]

ขอบคุณคุณ Zalzah_iP สำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ค่ะ

[comkacom]

หยก = เพี้ยน
เจ้านายของเรา  = ใครอ่ะ ภาคภูมิเหรอ
หักมุมตลอด จะไม่ติดได้ไงล่ะเรื่องนี้

[YaoTJi]

ปริศนาอย่างเยอะ รอตอนต่อไป

[poisongodx]