ตอนนี้มาพักสมองกับคุณเกียรติยศ....ผู้ฟื้นจากความตายกันสักตอนนะคะ....
ตอนที่ 9 วันสบาย ๆ ของชายผู้กลับมาจากความตาย
[ภาคภูมิ]
อ่า.....งานเก็บกวาดซากมนุษย์นี่มันยากชิบ สามวันผ่านไปแล้ว แต่งานของผมยังไม่เสร็จ กลิ่นคาวเลือดมนุษย์นี่มันรุนแรงจริง ๆ ไหนจะเศษเล็กเศษน้อยที่ฝังอยู่ตามที่ต่าง ๆ เก็บเท่าไหร่ก็ไม่หมดเสียที
พี่นะพี่....
สงสัยคงต้องหาหนังเกี่ยวกับการกำจัดคราบและกลิ่น ของสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมมาดูเสียแล้วสิ จำได้ราง ๆ ว่าให้ใช้น้ำยาบ้วนปากลิสเตอรีนสูตรออริจินอล ว่าแต่เอามาทำอะไรล่ะ.....ถูพื้นเหรอ
“ภาค......ภูมิ”
สะโหล....สะเหล
สะโหล...
สะเหล....
“ขอน้ำองุ่นให้พี่แก้วนึง”
“พี่!!!!......ทำไมถึงลงมาสภาพนี้วะ”
ไอ้เกียรติยศ ไอ้เด็กเปรต!!!!
สามวันแล้วที่พี่ฟื้นจากความตาย เพราะได้ดื่มเลือดมนุษย์เข้าไป(รวมถึงตับ...ปอด...ม้าม...หัวใจ...โอย....เยอะอ่ะ) สามวันแล้วที่พี่เอานอนซมอยู่บนเตียง ไม่สามารถขยับตัวไปไหน และกินได้แต่อาหารอ่อน ๆ สามวันแล้วที่ผมใจตุ๊ม ๆต่อม ๆ กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่มีการเรียกร้องหาเลือดสด ๆ จะมีก็แต่เรียกร้องหาน้ำองุ่น ที่ดูจะชอบเสียเหลือเกินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ยังเช็ดคราบเลือดไม่เสร็จอีกเหรอ....น้ำองุ่นของพี่ล่ะ”
“ทำไมคุณถึงไม่ใส่เสื้อผ้าครับ”
“อ๋อ.....จริงสินะ.....แหม่.....เสื้อผ้าแบบเด็กปัญญาอ่อน.....พี่ไม่อยากใส่เสื้อพวกนั้นแล้วล่ะ นายก็รู้ความจริงหมดแล้วนี่.....”
มันเดินลงมาแบบคนเพิ่งฟื้นไข้ ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน!!! หยุดทักทายเกาท้องไอ้แมวเปรตหน่อยนึง แล้วก็หย่อนก้นแหมะลงบนโต๊ะกินข้าว ด้วยท่าทางเบื่อโลก สองมือยกขึ้นเท้าคาง ถอนหายใจพรืด...พรืด
“อ่ะ.......เอาไปแก้วโต ๆเลย”
“ขอบใจ”
“รู้สึกยังไงบ้าง”
“อึกอึกอึก......อ่า.....เรื่อง?”
“ก็ที่ได้กลับมาเป็นคนอีกครั้ง”
“ก็ดี......ตอนนี้พลังมาเต็มสูบ.....นี่.....พอกลับมาเป็นคนแล้ว พลังจิตพี่แข็งแกร่งขึ้นตั้งเยอะ”
แล้วมันก็โชว์ให้ผมดู อุปกรณ์ จาน ชาม ช้อน บนโต๊ะกินข้าว พาลอยขึ้นพรึ่บ แล้วก็หมุนคว้างไปมาในอากาศ บินเฉี่ยวกันไปเฉี่ยวกันมาน่าหวาดเสียว ก่อนจะค่อย ๆ ร่อนลงจอดอย่างสวยงาม ตามตำแหน่งเดิมไม่มีผิดเพี้ยน แล้วไอ้ท่าทางเซ็งโลกเมื่อกี้นี่ล่ะ มันหายไปไหน!!!!
“แล้วพี่ไม่อยาก.......ดื่มเลือดบ้างเหรอ”
ในเมื่อมันไม่มีท่าทีอะไรน่าสงสัย แต่ผมยังคงข้องใจอยู่ตะหงิด ๆ จึงตัดสินใจถามมัน
“ทำไมนายถามอย่างนั้น”
“พี่ก็ฟื้นขึ้นจากเลือด...”
"แล้วไง๊"
"ก็เพราะเลือดทำให้ร่างกายของพี่ที่ตายไปแล้ว....มันฟื้นกลับคืนมาได้ แล้วต่อจากนี้ล่ะ...."
“ก็เลยคิดว่าพี่ต้องกลายเป็นผีดูดเลือด?....ไม่เอาน่า พี่กินอาหารได้ตามปกติ อาหารมนุษย์ก็ให้พลังงานได้เหมือน ๆ กัน ถึงจะช้าหน่อย แต่ก็ทำให้เราเป็นมนุษย์นี่....จริงมั้ย....ไว้ถ้าร่างกายพี่เกิดเอฟเฟคก็ค่อยว่ากัน......อึก.......พรวดดดดดดดดดด”
โครม!!!!!
ผมตกใจที่อยู่ ๆ มันก็พ่นน้ำองุ่นออกมา แล้วก็ล้มตัวลงไปดิ้นกับพื้น ท่าทางทุรนทุราย นิ้วมือจิกเกร็งแน่น....ตาเหลือกจนเกือบจะเห็นแต่ตาขาว....คล้ายคนเป็นลมชัก
“ภาคภูมิ.......พี่......ทรมานเหลือเกิน.........”
“พี่!!!!.....ทำใจดีดีไว้.....พี่อดทนไว้นะ......กินเลือดของผมก็ได้ กัดเลย....เอาเลยสิ”
"โอยยยยยย.....คันไปหมด.....คันอย่างกับมีหนอนเป็นพัน ๆ ตัว.....กำลังชอนไชพี่อยู่....ภูมิ.......ช่วยพี่....."
"ก็บอกให้กินเลือดผมไงเล่า.....กัดสิวะ....เร็ว!!!!"
“พี่.....อ่า....เฮื้อออออ......พี่เย็นไข่จังเลยภาคภูมิ”
“ปัดโธ่ไอ้เวรนี่!!!!”
สรุปคือโดนมันหลอก อยากจะตบให้หัวพุ่ง แต่นึกถึงตอนที่ผมแกล้งมันเมื่อคราวก่อน ที่มันพยายามสะกดจิตผม ก็ถือว่าหายกันนะไอ้คุณพี่!!!!!
“ล้อเล่นน่ะ”
“ทำพื้นเลอะอีกแล้ว”
“วันนี้พี่จะช่วยนายทำความสะอาดเอง เอาให้บ้านเรากลับมาวิ๊งเลย”
“รอยเลือดที่ผนัง คงต้องทาสีใหม่แล้วล่ะ พี่อยากได้สีอะไรล่ะ.....ชมพู?....หรือฟ้า”
“สีแดงเลือดหมูได้ม๊ะ”
“ไปใส่เสื้อก่อนไป”
“นายพาพี่ไปซื้อเสื้อผ้าสิ”
“เห?”
“นะภูมินะ”
มันเกาะแขนผม แล้วก็เริ่มออดอ้อน ผมมองตากลม ๆอ้อน ๆ ของมันแล้วก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องยังไงชอบกล หรือว่าจะถูกมันสะกดจิตเข้าให้จนได้แล้ว เหลือบมองร่างกายขาว ๆ ของมัน ผมอาบน้ำให้มันมาตลอด แต่วันนี้กลับไม่รู้สึกชินเลยแฮะ เหมือนว่ามันไม่ใช่พี่คนเดิม ไม่ใช่ร่างกายเดิมที่ผมคุ้นชิน....ผิวขาวเนียนน่า....เอ่อ.....น่าลูบไล้....
ปากสีชมพูอ่อนของมันก็น่าขบเล่น.....
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก......ไม่ไม่ไม่ คิดบ้าอะไร....นั่นพี่ชายนะ....พี่ชายแท้ ๆ ที่นอนเบียดกันในมดลูกด้วยกันมาตั้งเก้าเดือน ถึงกลิ่นตัวของมันจะหอมหวานแบบแปลก ๆ ก็เถอะ
"น่า.......ทำเพื่อพี่อีกสักครั้ง.....นายคงไม่อยากเห็นพี่โป๊อยู่อย่างงี้ช่ายม๊ะ.....มันอุจาดตาใช่มั้ยเล่า"
เปล่าเลย.....มะ.....ไม่อุจาดเลยสักนิด อวัยวะเพศของผมอยู่ ๆก็ตื่นตัว จนต้องรีบสะบัดมือของมันที่เกาะแขนผมออก
"ตกลง...เออ ๆ ๆ....ตกลงก็ได้"
"เยส"
โธ่เอ้ย.....ก็อย่ามายืนโป๊แบบนี้สิ มันเหมือนยั่วกันชัด ๆ
“งั้นพี่ก็ไปแต่งตัวก่อนไป ใส่ชุดเด็กปัญญาอ่อนนั่นแหละ แล้วเดี๋ยวจะพาไปซื้อเสื้อใหม่”
“ดีใจ.....ดีใจ....ดีใจ.....จะได้เป็นผู้ใหญ่แล้วโว้ยยยยยยย”
“ระวังเหยียบแมว!!!”
“โฮ่โฮ่....ไอ้เหมียวตัวแสบ.....อยากกินทูน่ากระป๋องมั้ยล่ะ....ข้าจะหามาประเคนให้พุงกางเลย”
เออเฮอะ....ไอ้คนรักแมว หมั่นไส้มันจริงๆ ให้ตายเหอะ
หวังว่าต่อจากนี้ไป ทุกอย่างคงจะราบรื่นและเรียบง่ายเสียที
ผมเองเริ่มจะมองมันในแง่ดีขึ้นมาบ้างแล้วซะด้วย หลังจากที่พยายามมาโดยตลอด ตอนนี้ความเกลียดชังของผม อยู่ ๆก็หายไปหมด
คิดถูกแล้วสินะที่เอาหลักธรรมะเข้าช่วย.....ปล่อยวาง.....ปล่อยวาง.....ไม่โกรธ.....ไม่คิดพยาบาท
.
.
.
.
.
“ชอบมั้ย”
ผมพามันมาเลือกซื้อเสื้อผ้า แบบที่เด็กวัยรุ่นสมัยนี้เขาแต่งกัน จะว่าไป....ทีี่มันพูดก็ออกจะเกินจริงไปนิด เสื้อผ้าแบบเด็กปัญญาอ่อนที่มันงอแงไม่ยอมใส่นั่นน่ะ มันก็แค่เสื้อยืดลายการ์ตูนของมาร์เวลเท่านั้นเอง จับแต่งดีดีมันก็น่ารักอยู่ ไม่ได้น่าเกลียดอะไร หาเรื่องจะเสียเงินน่ะสิ!!!
แต่พอมาคิดดูแล้ว ตลอดชีวิตของมัน ที่ต้องหลบซ่อนอยู่แต่ในบ้าน แทบจะไม่เคยเห็นเดือนเห็นตะวัน ก็ถือว่าน่าสงสาร ถึงแม้จะเป็นการทำตัวเองก็เถอะ แต่อย่างน้อยผมก็ยังได้เรียน ได้แต่งตัว ได้เที่ยวเตร่(บ้าง) ได้ทำอย่างที่อยากทำ ได้ไปไหนต่อไหนอย่างเป็นอิสระ ถึงแม้จะต้องรีบกลับบ้านเร็ว ๆ เพื่อไปคอยดูแลมันก็ตาม
พอคิดแบบนี้ ก็เลยอยากจะตามใจมันบ้าง แต่ก็อีกนั่นแหละ ผมเองก็ตามใจมันมาตลอด ไม่เคยขัดใจมันเลยสักครั้ง
“เด็กสมัยนี้แต่งตัวพิลึกว่ะภูมิ”
“ทำอย่างกับตัวเองเป็นผู้ใหญ่ตายแหละ”
เสื้อแขนยาวคอปาดสีสันสดใส เหมือนอย่างที่บอยแบนด์เกาหลีเป็นพรีเซนเตอร์ พอมาอยู่บนตัวมัน ก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูดี เข้ากับหน้าตาน่ารักแบบกวนโอ้ยของมัน โชว์ผิวเนื้อขาว ๆ น่าขย้ำ.....
เอาอีกแล้ว
คิดบ้า ๆ กับมันอีกแล้ว
ไม่รู้สิ ณ ตอนนี้ พี่ชายของผมมันดูเซ็กส์ซี่พิกล เหมือนกับก็อปปี้เอาความเซ็กส์ซี่บางส่วนจากหยกมายังไงยังงั้น มันฉวยหมวกในร้านขึ้นมาโยนเล่น ก่อนจะสวมลงไป แล้วเต้นด้วยท่าเต้นยึกยือเชยลาก ท่าไฟช๊อต ท่าผีดิบ....และอีกสารพัด จนคนในร้านมองแล้วก็แอบขำ
“อายเขาน่า”
“ไม่ค่อยชอบอ่ะ”
“ทำไมล่ะ....น่ารักดี เอาตัวนี้แหละครับ”
“โฮ่.....นายนี่ไม่รู้ใจพี่เอาเสียเลย เอาเถอะ.....จะยอมใส่เสื้อที่นายซื้อให้ก็ได้ แต่ตัวอื่น ๆ ขอพี่เลือกเองนะ”
“เอางั้น?”
“พาพี่ไปร้านตัดสูทหน่อยสิ”
“เฮ้ย!!!!”
“ทำไมล่ะ....ความสุขพี่.....พี่อยากใส่สูทเล่นกับแมว....ได้มั้ยอ่ะภูมิ”
เฮ้อ
ช่างเป็นพี่ชายที่เอาแต่ใจชะมัด
แต่จะยอมตามใจสักวันหนึ่งก็ได้
.
.
.
.
.
“ต้องรอตั้งอาทิตย์แน่ะภูมิ.....สูทของพี่”
“เอาน่า....ก็ใส่อย่างอื่นไปก่อน อยู่บ้านจะแต่งตัวดีไปเพื่อ”
“พี่ขอไปเรียนกับนายได้มั้ยภูมิ”
“เฮ้ย......ไม่ได้”
“ทำไมล่ะ”
“ก็......เดี๋ยวก็ถูกจับได้น่ะสิ.....โดนจับได้มีหวังโดนไล่ตะเพิด ขายขี้หน้าแหง ๆ”
“ขู่เหมือนพี่เป็นเด็กปัญญาอ่อนอ่ะภูมิ”
"กลับไปจะลองหาทางดูก็แล้วกัน...."
"น่ารักที่สุดอ่ะ"
"ชิส์"
ผมพามันมานั่งกินไอติมหลบร้อน ดูเหมือนว่าความน่ารักของมันจะไปกระแทกตาคนนู้นทีคนนี้ที ผมพามันไปตัดทรงที่ยาวกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงของมัน ตัดออกมาแล้วดูน่ารักดีทีเดียว ย้อมผมเป็นสีน้ำตาลอ่อน หมดตังค์ไปโข แถมเสียเวลาสุด ๆ แต่มันกลับบอกว่าเอ๋อ ตะโกนลั่นร้านจนผมทั้งอายและทั้งเกรงใจช่างตัดผม เออ....ก็หน้ามึงมันเอ๋อเองนี่หว่า ไอ้คุณเกียรติยศ
“สาว ๆ โต๊ะนั้นมองพี่แล้วก็ซุบซิบกันใหญ่”
“เหรอ....เรื่องปกติ”
“แหม......ผมล่ะหมั่นไส้พี่จริง ๆ”
“นายรีบเรียนจบไว ๆ สิ จะได้มาอยู่กับพี่ทั้งวัน”
“เรียนจบแล้วก็ต้องทำงาน ไม่งั้นใครจะหาเลี้ยงพี่ล่ะ เงินมรดกก็ร่อยหรอ ขืนไม่ทำงานมีหวังอดตาย หรือว่าพี่ไม่กลัวตาย?”
“ตลกร้ายชะมัด”
“เอาเฉพาะวันนี้ก็หมดไปเกือบหมื่นเลยนะ....เสื้อผ้าอะไรของพี่ก็ไม่รู้ มีแต่สีดำทั้งนั้น แบบที่ผมเลือกให้พี่ก็ไม่เอา”
“ก็สีดำมันเหมาะกับพี่”
“แล้วดูตัวนี้สิ.....อย่างกับเสื้อพวกลัทธิซาตาน ซื้อมาทำบ้าอะไรตั้งสามตัว”
“ก็คนมันชอบ”
มันเกิดไปสะดุดตากับร้านเสื้อผ้าแนวคอสเพลย์ ก็เลยได้เสื้อคลุมแบบมีฮู้ดแบบที่พวกพ่อมดใส่กัน เสื้อยืดสีดำแขนยาวกว้างอีกห้าตัว แล้วนอกนั้นก็ล้วนแต่เป็นเสื้อผ้าเครื่องผ้าดับสีทะมึน
“แน่ใจนะ.....ว่าไม่อยากดื่มเลือดจริง ๆ....ถามอีกทีเป็นครั้งสุดท้าย”
“นี่นายเป็นห่วงหรือว่ากลัวกันแน่วะ”
“ก็ทั้งสองอย่าง....ถ้าหิวขึ้นมา....ก็ไอ้แมวเปรตนั่นไง”
“ไม่มีทาง....พี่น่ะรักไมเคิลยิ่งกว่าน้องอย่างนายอีกรู้มั้ย!!!!”
“เสื้อพวกนี้....เอาไปทิ้งซะดีม้างงง”
“พูดเล่นน่า....ใครจะเห็นสัตว์หน้าขนสำคัญกว่าน้องในไส้ล่ะ กลับไปจะเตะโชว์เลย”
น่ารัก......นี่ผมเห็นมันน่ารักไปได้ยังไงกัน
หลงเสน่ห์ของปิศาจเสียแล้วสิ
ผมนั่งฟังมันจ้อไปเรื่อยอย่างไม่รู้เบื่อ
เวลาในร้านไอศกรีมดูเหมือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“ถ้าพี่รู้สึกไม่ดี....พี่ต้องรีบบอกผมทันทีเลยรู้มั้ย มีอะไรจะได้ช่วยทัน”
“อื่อ....รู้แล้วล่ะ.....ขอบใจนายมากนะ”
“มันเป็นหน้าที่น่ะ”
“นายเองก็รักพี่อยู่บ้างแหละ....ใช่มั้ย”
ไอ้กร๊วกเอ้ย เล่นมาถามกันด้วยน้ำเสียงปกติหน้าตาเฉยแบบนี้ มันเขินนะเว้ยยยยย
“วันนี้นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว....พี่อาบน้ำให้นายบ้างนะ”
“เออ....ก็ดี.....เย้ย......ไม่เอาเฟ้ยยยย”
"น่า....พี่จะขัดจรวยนายให้เงาวิ้ง"
"กูถีบมึงจริง ๆ นะไอ้ผีบ้านี่"
"หึหึหึหึ"
ขอถอนคำพูด
ชักจะเริ่มเกลียดมันตะหงิด ๆแล้วสิ
to be con
.
.
.
.
.
.
ตอนต่อไปค่อยดราม่าจัดหนัก
โพลล์
หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58 (อ่าน 186000 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก