เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Special 1 27/02/2015 P.45
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ตัวละครที่คุณชื่นชอบ

สุบรรณ - หนุ่มนักธุรกิจไฟแรงที่มีหน้าตาและลักษณะนิสัยเย็นชาเป็นเอกลักษณ์จึงทำให้เป็นที่หมายปองของสาวๆ
42 (9.7%)
เวนไตย - นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ใกล้จะจบ เป็นเพล์บอยที่แอ้มสาวไม่เลือก ด้วยรูปร่างและหน้าตาที่คมเข้มแบบไทยๆ
19 (4.4%)
วารินทร์ - หนุ่มนางรำที่มีหน้านิ่งและลักษณะนิสัยราวกับน้ำแข็งและมีความลับอะไรอีกหลายอย่างที่ปกปิดไว้
295 (68.1%)
นารินทร์ - หนุ่มน้อยหน้าใสที่มาพร้อมกับเสียงหัวเราะ และความร่าเริงของเค้าดึงดูดคนได้อย่างไม่ยากเย็น
77 (17.8%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 417

ผู้เขียน หัวข้อ: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Special 1 27/02/2015 P.45  (อ่าน 561041 ครั้ง)

ออฟไลน์ shizuruviola

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-2
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2016 14:50:31 โดย shizuruviola »

ออฟไลน์ shizuruviola

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-2
Re: เสน่ห์นาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #1 เมื่อ20-01-2014 00:11:50 »

เสน่ห์หานาคราช
สารบัญ
Chapter 1     Chapter 2     Chapter 3     Chapter 4     Chapter 5     Chapter 6     Chapter 7     Chapter 8     Chapter 9     Chapter 10
Chapter 11   Chapter 12   Chapter 13   Chapter 14   Chapter 15   Chapter 16   Chapter 17   Chapter 18   Chapter 19   Chapter 20
Chapter 21   Chapter 22   Chapter 23   Chapter 24   Chapter 25   Chapter 26   Chapter 27   Chapter 28   Chapter 29   Chapter 30
Chapter 31   Chapter 32   Chapter 33   Chapter 34   Chapter 35   Chapter 36   Chapter 37   Chapter 38   Chapter 39   Chapter 40
Chapter 41   Chapter 42   Chapter 43   Chapter 44   Chapter 45   Chapter 46   Chapter 47   Chapter 48   Chapter 49   Chapter 50  
Chapter 51   Chapter 52   Chapter 53   Chapter 54   Chapter 55   Chapter 56   Chapter 57   Chapter 58   Chapter 59 END  
Special 1



Intro

ในบ้านไม้ทรงไทยอันใหญ่โตหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ชานเมืองของเมืองหลวงอันวุ่นวาย ยกเว้นไว้เพียงแต่บ้าน ‘วารีรินทร์’ หลังนี้ที่มีต้นไม้หนาใหญ่อยู่เต็มรอบบ้านจนบางครั้งให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ป่าก็ไม่เชิงแต่เจ้าของบ้านทั้งสองกลับชื่นชอบความสงบล่มเย็นแบบนี้เป็นที่สุด

“พี่รินทร์ครับ นาไปก่อนนะครับ” เสียงของน้องชายบอกผู้เป็นพี่ที่นั่งดื่มกาแฟรับลมธรรมชาติยามเช้าอยู่หน้าระเบียง

“ไปดีๆล่ะ จะไม่ให้พี่ไปส่งใช่ไหม” วารินทร์ถามน้องชายของตัวเองอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ไม่เป็นไรน่าพี่รินทร์ก็ นาไปได้เชื่อนานะ” นารินทร์ คือน้องคนเดียวของวารินทร์และยังเป็นคนในครอบครัวที่เหลืออยู่คนเดียวซึ่งกันและกันเพราะทั้งคู่กำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่เด็กๆ

“ตามใจนาละกัน เรียนเสร็จแล้วโทรหาพี่เดี๋ยวพี่จะไปรับ” นารินทร์ยิ้มรับแล้วก็เดินออกมาจากบ้านอย่างร่าเริงเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่ตัวเองจะได้ไปมหาวิทยาลัยวันแรกซึ่งสร้างความตื่นตาตื่นใจแกนารินทร์ได้ไม่น้อยผิดกับผู้เป็นพี่ที่รู้สึกกังวลกับการห่างกันระหว่างตัวเองกับน้องเพราะวารินทร์เป็นคนที่รักน้องมากยิ่งกว่ารักตัวเองเพียงแต่ไม่ค่อยแสดงออกตรงๆเท่านั้น แต่นารินทร์ก็ไม่ทำให้พี่ผิดหวังเลยสักครั้งทั้งสองคนนี้จึงเป็นน้องพี่ที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้แก่กันและกัน แม้ว่าวารินทร์จะอายุมากกว่านารินทร์แค่สามปีเท่านั้นแต่ก็ไม่เรียนหนังสือต่อ ยึดอาชีพนางรำคอยเลี้ยงปากเลี้ยงท้องและส่งน้องเรียนซึ่งลีลาการร่ายรำของวารินทร์ไม่ว่าจะไปงานไหนก็ต้องได้ฮือฮากันทั้งงานไม่ว่าเจ้าตัวจะรำในร่างของผู้หญิงหรือผู้ชายด้วยหน้าตาที่สะสวยเหมือนผู้หญิง ผมยาวตรงจนเกือบกลางหลังหุ่นเพรียวบางได้รูปและผิวที่ขาวซีดจนเหมือนทั้งชีวิตไม่เคยโดนแดดเลย รวมทั้งลักษณะนิสัยที่ไม่ค่อยพูดหน้านิ่งจนเหมือนหยิ่งตลอดเวลานั้นทำให้มีใครหลายๆคนให้ความสนใจในตัววารินทร์และพยายามทำความรู้จัก แต่เจ้าตัวกลับไม่สนใจใยดีใครทั้งสิ้นจนทำให้กลุ่มคนที่สนใจในตัวเค้าต้องยอมแพ้และล่าถอยไป

อีกด้านหนึ่งของบ้าน ‘วายุเทพ’ ซึ่งรูปแบบการออกแบบแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงด้วยเทคโนโลยีทันสมัยพร้อมกับทรงบ้านสไตล์ของผู้ดีทางยุโรปมีสวนเล็กๆตรงหน้าบ้านเพื่อตกแต่ง เมื่อพูดถึงนามสกุลนี้น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักเพราะด้วยความที่วายุเทพเป็นบริษัทขนาดยักษ์ใหญ่ในทุกแวดวงธุรกิจซึ่งตอนนี้ผู้นำของตระกูลวายุเทพคือ ‘สุบรรณ’ หนุ่มรูปงามที่เป็นที่เลื่องลือด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาคมเข้มแบบคนไทยจมูกโด่งเป็นสันและผิวสีน้ำผึ้งนวลของเค้าทำให้เป็นที่หมายปองของสาวๆในแวดวงไฮโซ รวมถึง ‘เวนไตย’ ผู้เป็นน้องที่ความหล่อไม่ได้ทิ้งห่างผู้เป็นพี่เลยสักนิด ติดตรงที่ว่ายังมีนิสัยที่ยังไม่ค่อยโตเท่าไหร่หลงระเริงกับชีวิตวัยรุ่นไม่ค่อยมีความรับผิดชอบมากนักอย่างเช่นวันนี้

“พายุ เจ้าวายุตื่นหรือยัง” คนแก่ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของทั้งคู่ถามในขณะที่พายุหรือชื่อจริงคือสุบรรณกำลังนั่งจิบกาแฟยามเช้าอยู่ในห้องอาหาร

“ยังมั้งครับ เห็นว่าเมื่อวานไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆของเค้าน่ะครับ” เมื่อชายชราได้รับคำตอบของผู้เป็นพี่ก็หายใจยาวออกมาเป็นพรืดด้วยความหนักใจ เค้าหนักใจกับการเที่ยวเตร่ไปวันๆของผู้เป็นน้องจนอยากจะเรียกมาคุยให้รู้แล้วรู้รอดแต่ผู้เป็นพี่กลับบอกว่าให้ปล่อยไปเองสักวันวายุจะต้องคิดได้ด้วยตัวเอง

“เป็นแบบนี้มันจะเรียนจบไหมเนี่ย” ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างกังวล

“อย่ากังวลไปเลยครับคุณพ่อ ไอ้วายุไม่ได้เป็นคนโง่พ่อก็เห็นไม่งั้นมันเรียนมาไม่ได้ถึงปีสี่หรอกครับ” จริงอย่างที่พายุพูดถึงแม้วายุจะเกเรมากมายขนาดไหนก็ไม่เคยเรียนเกรดตกแถมเกรดเฉลี่ยของเค้ายังสูงจนคนอื่นมองว่ามันไม่ได้เข้ากับอุปนิสัยของเค้าเลยสักนิด

“นินทาอะไรผมแต่เช้าครับพี่พายุ คุณพ่อ” วายุเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับยกยิ้มเล็กๆเมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างบิดากับพี่ชายของตัวเอง

“ก็เปล่านี่ เอาอะไรล่ะเช้านี้ กาแฟ ข้าวต้มหรือเบร๊กฟาสต์” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขึ้นเพราะนานๆทีลูกชายคนเล็กของเค้าจะตื่นเช้า

“ไข่ลวกสองฟองละกันครับ”

“หึ เอาแต่เช้าไปเก็บใครมาอีกล่ะ” พ่อเอ่ยประชดเล็กน้อยเพราะลูกชายคนเล็กของเค้าเจ้าชู้ขนาดไหนคงไม่ต้องพูดถึงเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า

“โถพ่อครับ ก็มีบ้างนิดหน่อยครับ”

“ไม่นิดละมั้ง เพลาๆหน่อยนะเรื่องผู้หญิงน่ะ เดี๋ยวจะไม่มีใครเค้าอยากจะแต่งงานด้วย”

“หึ จะเป้นอย่างนั้นหรือเปล่าครับ คุณพ่อรู้ดีผมไม่เคยเดินเข้าไปหาเลยนะครับ...ผู้หญิงพวกนั้นน่ะ” วายุไม่เคยเดินเข้าหาผู้หญิงก่อนจริง จะมีแต่ผู้หญิงเดินเข้ามาให้กินกันเองง่ายๆโดยที่วายุเองไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ต้องจีบ ไม่ต้องตื้อ ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น

“ฉันเตือนแกดีๆยังจะมายอกย้อนอีกไอ้ลูกคนนี้นิ รับกินเข้าไปแล้วไปเรียนได้แล้ว” ผู้เป็นชราลุกขึ้นและเดินจากไปแต่ก็แทนที่เข้ามาใหม่ด้วยคนที่เป็นแม่

“แหม วันนี้วายุของแม่ตื่นเช้าจริงๆเชียว พายุไปทำอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่าลูกน้องถึงตื่นเช้าได้” ผู้เป็นแม่พูดหยอกเล่นกับลูกของตัวเองทั้งสองเรียกรอยยิ้มจากคนสองคนได้ทันที พ่อและแม่ของพายุกับวายุเป็นคนที่มีสง่าราศีทั้งคู่จึงไม่แปลกนักที่จะทำให้ลูกขอเค้าทั้งสองคนหล่อราวกับกับปั้นขึ้นมา

“ก็นานๆทีน่ะครับคุณแม่ ผมขอตัวก่อนนะครับแล้วจะรีบกลับบ้านนะครับ ฟอด...ฟอด” หลังจากหอมแก้มแม่ของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปที่โรงรถเพื่อขับไปมหาลัย ส่วนแม่ก็ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับความน่ารักของลูกตัวเอง

เช้าวันแรกของการเรียนมหาลัยของนารินทร์เต็มไปด้วยความน่าเบื่อที่จะต้องนั่งฟังผู้อำนวยการกล่าวนั่นกล่าวนี่กว่าจะจบก็เล่นกินเวลาไปซะเกือบเที่ยงและตอนนี้เจ้าก็รู้สึกหิวจนจะกินตึกได้ไปทั้งหลังแล้ว เมื่อถึงเวลาเลิกก็รีบพาตัวเองไปยังโรงอาหารของมหาวิทยาลัยแต่ประเด็นสำคัญกว่าคือ นารินทร์ ไม่รู้ว่ามันไปทางไหนจึงได้ถามคนแถวนั้นเอา

“เอ่อ ขอโทษนะครับพี่…”

“ครับ พี่วายุครับแล้วน้องชื่ออะไรครับ” วายุรีบแนะนำตัวเองเพราะคิดว่าจะเป็นการเข้าหาเพื่ออยากรู้จักตนเอง...แต่วายุคิดผิด

“ผมแค่อยากถามทางเท่านั้นเองครับ ผมไม่รู้ว่าโรงอาหารไปทางไหนถ้าพี่จะกรุณาบอกผม ผมจะขอบคุณมากๆเลยครับ” นารินทร์พูดออกไปอย่างซื่อๆ แต่ความซื่อของนารินทร์อาจทำให้ใครหลายคนหลงใหลได้ง่ายๆไม่เว้นแม้แต่คนข้างหน้าตัวเค้าตอนนี้

“ไม่ต้องมามุขนี้หรอกครับ แต่ก็เอาเถอะเดี๋ยวพี่จะไปเองครับตามมา” วายุยื่นมือไปจับมือของนารินทร์ทันทีแต่คนตัวเล็กกว่ากลับสะบัดมือออกอย่างไม่ไว้หน้า

“แค่พาไปไม่ต้องจับมือก็ได้ครับ”

“หืม…เล่นตัวมากพี่ไม่ชอบนะครับ มันน่ารำคาญ” ความอดทนของนารินทร์หมดสิ้นทันที เพียงเพราะแค่ต้องการหาทางไปโรงอาหารทำไมจะต้องมาเจอกับคนสติไม่ดีแบบนี้ด้วย

“ผมแค่ถามทางไปโรงอาหารถ้ามันลำบากพี่มากก็ขอโทษนะครับ” พูดจบนารินทร์ก็เดินหนีออกมาจากตรงนั้นทันทีและไปถามผู้หญิงอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่แทน

“เป็นไงมึง น้องเค้าไปนู้นแล้วงานนี้เทวดารูปหล่อของเราอดแดกเว้ย”

“หึ กูชักสนใจซะแล้วสิ” ด้วยความน่ารักของหน้าตาของนารินทร์บวกกับรูปร่างเล็กกะทัดรัตทำให้เรียกสายตาจากหนุ่มๆได้ไม่ยากนัก แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนี้นารินทร์เองจะไม่รู้ตัวเลย แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าการมาพบกันของคนสองคนนี้จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นและเรื่องใหญ่ที่กำลังจะตามมาอีกมากมายขนาดไหน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2016 14:49:12 โดย shizuruviola »

ออฟไลน์ arty136

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
Re: เสน่ห์นาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #2 เมื่อ20-01-2014 00:35:24 »

ชอบแนวนี้ครับ มาต่อยาวๆๆๆเลยครับบบบบบบบบบบบบ

ออฟไลน์ namnance1234

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 31
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #3 เมื่อ20-01-2014 06:18:58 »

น่าหนุกกกกกกกกกก  :-[

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #4 เมื่อ20-01-2014 07:14:31 »

สองคู่สินะ แน่ๆเลยอะ
คู่พี่คู่น้องชิมิ หรือป่าวไงก็มาต่อเร็วๆนะ

ออฟไลน์ moon

  • We write our own destiny. We become what we do.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 75
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-1
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #5 เมื่อ20-01-2014 07:16:49 »

ชอบแนวนี้ก :mew6:รี้ดดดอย่าหายไปไหนนะคนเขียนเรากลัววววว5555พี่วาน้องนาน่ารักอ่ะรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นมาต่อเร็วๆนะ
 :mew6:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #6 เมื่อ20-01-2014 08:00:27 »

รอตอนต่อไปครับ  :hao7:

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1686
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #7 เมื่อ20-01-2014 08:06:27 »

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ  :hao7: :hao7:
เอาอีก น่าสนุกมากเลย เป็นคู่ๆเลย อร๊ายยยย  :mew1: :hao6:

ออฟไลน์ Palmpalm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #8 เมื่อ20-01-2014 08:22:37 »

ชอบอ่ะ สองคู่ด้วย

ติดตามค่า


ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8896
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #9 เมื่อ20-01-2014 11:30:15 »

น่าติดตามจ้า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
« ตอบ #9 เมื่อ: 20-01-2014 11:30:15 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ shizuruviola

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-2
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Intro 20/01/2014 P.1
«ตอบ #10 เมื่อ20-01-2014 12:53:34 »

Chapter 1

หลังจากที่นารินทร์กินข้าวเสร็จก็เดินดูรอบๆมหาวิทยาลัยเพื่อจะได้ศึกษาเส้นทางและตึกต่างๆทั่วมหาวิทยาลัยจนกระทั่งตอนเย็นก็ได้ส่งเมจเสจปบอกพี่ชายว่าจะกลับเองไม่ต้องมารับถึงได้พาตัวเองนั่งรถกลับบ้าน แต่เมื่อมาถึงบ้านก็พบข้อความจากพี่ชายของตัวเองว่ามีงานคงจะกลับดึกๆเหมือนกันนารินทร์จึงเดินไปเล่นกับสัตว์เลี้ยงประจำบ้านของตัวเอง

“พี่ดำจ้า พี่ดำอยู่ไหนนามาหาแล้วนะ” นารินทร์ตะโกนเรียกสัตว์เลี้ยงของตัวเองไปดังทั่วป่าและทันใดนั้นเองเสียงสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ก็เลื้อยมาประชิดตัวเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“หือ พี่ดำอ่ะนาตกใจหมดเลย”

“ฟ่อ...ฟ่อ” เด็กหนุ่มยิ้มร่าเพราะตอนนี้พี่ดำหรืองูเหลือมขนาดใหญ่มากๆกำลังเลื้อยพันแข้งพันขาเค้าอยู่พร้อมกับเอาหัวมาถูๆที่หน้าของนารินทร์ด้วย นารินทร์เคยสงสัยว่าทำไมบ้านของเค้าถึงเลี้ยงงู และตั้งแต่เกิดมานารินทร์และวารินทร์เจองูบ่อยมากๆทั้งแบบไกลๆและใกล้ๆแต่ไม่เคยมีสักครั้งที่งูเหล่านั้นกัดเค้าทั้งสองคนแต่กลับส่งสายตานอบน้อมกลับมาให้

“พี่ดำไปตรงบ่อน้ำกันเถอะ” เมื่อนารินทร์เอ่ยขึ้น พี่ดำก็เลื้อยนำหน้านารินทร์ไปที่บ่อน้ำทันที ดำรู้ดีว่าเด็กนารินทร์คนนี้ชอบไปเดินเล่นที่บ่อน้ำอาจจะเป็นสัญญาณเก่าของตัวนารินทร์เอง

ทางด้านของพายุและวายุที่วันนี้ถูกคุณพ่อและคุณแม่ลากมางานสมาคมที่เกี่ยวข้องกับแวดวงธุรกิจของตระกูลวายุเทพ พายุมีสีหน้าที่เรียบเฉยและนิ่งจนดูน่าเกรงขามต่างกับวายุที่สายตากำลังส่ายส่องมองหาสาวสวยๆหรือหนุ่มหวานๆตามสไตล์ของตัวเอง

“ไอ้วายุให้มันน้อยๆหน่อยนะ” ผู้เป็นพี่กล่าวขึ้นเมื่อน้องชายของเค้าทำท่าทางน่าหมันไส้ซะเหลือเกิน ด้วยท่าทางกระลิ้มกระเหรี่ยบวกกับสายตาทอดสะพานไปทั่วแบบนั้น

“โถ่...อย่าอิจฉาน้องเลยนะพี่พายุ ก็ดูทำท่าทางแบบเนี่ยเมื่อไหร่จะได้แต่งเมีย พี่ลองยิ้มแล้วทำหน้าให้มันดีๆแบบผมนี่ดู” ไม่พูดเปล่าวายุแสดงท่าทางให้ดูทำให้พายุเกิดความหมันไส้น้องชายตัวเองมากขึ้นเป็นทวีคูณ

“ฉันไม่มีเวลาไปทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอกนะ”

“เอาเถอะครับ เจ้าชายน้ำแข็ง” วายุว่ากระแทกพี่ชายของตัวเองด้วยฉายาที่คนทั้งประเทศตั้งให้ เพราะพายุนั้นภายนอกดูเยือกเย็นและแข็งจนเกินไปทำให้ไม่ค่อยมีคนกล้าเข้าใกล้มากนักยกเว้นสาวๆที่พยายามจะวิ่งเข้าหาผู้ชายคนนี้

“เอาละค่ะ ตอนนี้ก็ถึงเวลาอันเป็นสมควรแล้วนะคะวันนี้ดิฉันมีโชว์พิเศษมานำเสนอค่ะ เป็นการร่ายรำแบบของไทยเราเองนะคะ ถ้าพร้อมแล้วไปรับชมพร้อมๆกันเลยค่ะ…เปาะแปะๆๆๆๆ” หลังจากสิ้นสุดเสียงของพิธีกรสาวก็ปรากฏร่างของนางรำคนหนึ่งที่วิ่งร่ายรำออกมาอย่างงดงาม ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังการรำของคนที่อยู่บนเวทีวารินทร์ร่ายรำอยู่บนเวทีอย่างตั้งใจแต่นั่นกลับกลายเป็นเหมือนมนต์สะกดที่ทำให้ทุกคนในงานต่างเคลิ้มและเพ้อไปตามๆกัน รวมถึงสุบรรณที่กำลังจ้องมองวารินทร์อยู่อย่างไม่กระพริบตา จนกระทั่งการร่ายรำของวารินทร์จบลงสายของวารินทร์และสุบรรณก็ประสานเข้ากันอย่างไม่ได้ตั้งใจและในจังหวะนั้นเองที่ทำให้สุบรรณรู้สึกหัวใจกระตุกวูบขึ้นมาเฉยๆ

“สวยจังเลย” วายุเพ้อขึ้นและกำลังก้าวขาเดินไปหลังเวทีเมื่อพายุเห็นดังนั้นก็รั้งไว้ก่อน...

“จะไปไหนไอ้วายุ”

“ไปข้างหลังเวทีสิพี่ ผมอยากรู้จักคนสวยคนนั้นจังเลย” วายุไม่ได้ฟังคำห้ามของพี่ตัวเองสักนิด กลับเดินต่อไปจนกระทั่งถึงห้องแต่งตัวของนักแสดง

“นี่ค่าตอบแทนของเธอนะ” หญิงสูงวัยยื่นซองขาวให้กับวารินทร์

“ขอบคุณมากครับ” วารินทร์ยกมือไหว้ขอบคุณและรับซองนั้นเก็บใส่กระเป๋าส่วนตัวไว้

“ขอบคุณหนูจริงๆเลยนะที่มาช่วยฉันคืนนี้น่ะ แขกก็บอกว่าหนูน่ะรำสวยมากๆเลยนะ ฉันละเป็นปลื้มไม่ผิดหวังที่พยายามหาเบอร์ติดต่อหนูจนได้…เอาไว้ถ้ามีงานหน้าอีกฉันจะติดต่อไปอีกนะ”

“ยินดีครับ…แต่วันนี้หมดหน้าที่ของผมแล้วคงต้องขอตัวกลับก่อนครับ” พูดจบวารินทร์ก็เก็บของและเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแต่แล้วก็มีมือลึกลับเข้ามาจับจากทางด้านหลัง

“สวัสดีครับ คนสวย” เวนไตยยิ้มอย่างเป็นมิตรเพื่อจะหาทางพูดคุยกับร่างที่งดงามข้างหน้าเค้าให้ได้

“…” วารินทร์ไม่ตอบแต่กลับชักมือหนีและกำลังจะเดินจากไปแต่…

“เดี๋ยวสิครับ ผมแค่อยากรู้จักคุณเท่านั้นเองนะครับ คนสวยนี่ใจร้ายทุกคนหรือเปล่า” วายุพยายามใช้ลูกอ้อนและหวังคิดว่ามันจะต้องได้ผลแน่นอนเพราะเค้าใช้วิธีนี้มาตลอดแต่วายุก็คิดผิดพลาดอีกครั้ง

“ผมไม่อยากรู้จักคุณ…แล้วอีกอย่างผมเป็นผู้ชาย ไม่ใช่คนสวยอะไรของคุณด้วย” เมื่อวายุได้รับคำตอบก็ยืนอึ้งเมื่อเห็นได้จังหวะนั้นวารินทร์ก็สะบัดมือกลับได้อย่างง่ายดายและเดินไปขึ้นรถของตัวเองเพื่อขับรถกลับบ้าน แต่อีกมุมหนึ่งพายุที่ได้แอบดูเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่นั้นก็รู้สึกแปลกใจไม่ต่างกับวายุเมื่อรู้ว่านางรำที่แสนหวานหยดย้อยคนนั้นเป็นผู้ชาย!!! แต่ไม่มีอะไรถูกใจพายุเท่ากับอากัปกริยาของวารินทร์ที่มีต่อวายุ เพราะด้วยหน้าต่างระดับวายุถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้อาจจะไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้วก็ได้

“ผมชักสนใจคุณซะแล้วสิ” พายุพูดพร้อมกับยกมุมปากขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่เค้ารู้สึกสนใจคนอื่นแบบนี้…พายุเดินกลับเข้าไปในงานก่อนแล้วและห่างกันไม่นานวายุก็เดินตามเข้ามาพายุจึงแกล้งถามน้องชายตัวเองเกี่ยวกับหนุ่มปริศนาคนนั้น

“เป็นยังไงบ้างล่ะไอ้วายุ”

“เห้อ…แห้วว่ะพี่วันนี้ทำไมเจอแต่คนแปลกๆก็ไม่รู้เมื่อเช้าก็คนนึงแล้ว ตอนเย็นยังมาคนนี้อีกคน โอ้ยยยย…ทำไมเจอแต่เรื่องบ้าๆวะวันนี้เนี่ย!!!” วายุเผลอสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเวียนไปนึกถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยงที่คนหน้ารักคนนั้นทำท่าไม่สนใจใยดีเค้าเลย

วารินทร์ขับรถกลับมาถึงบ้านก็ประมาณเกือบๆห้าทุ่มแล้ว เมื่อวารินทร์จอดรถก็เห็นพี่ดำมารออยู่แล้วทำให้วารินทร์ถึงกับต้องบ่นกับตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ไหวเลยน้องคนนี้” วารินทร์พยักหน้าให้กับพี่ดำ งูตัวใหญ่ยักษ์ก็เลื้อยนำทางวารินทร์ไปจนเจอกับร่างของนารินทร์ที่กำลังนอนหลับอย่างสบายใจอยู่ข้างบ่อน้ำของบ้านตัวเอง

“พี่ดำขอบคุณพี่จริงๆนะ”

“ฟ่อ…ฟ่อ” พี่ดำได้แต่ก้มหัวให้กับวารินทร์และเลื้อยกลับไปในที่ของตัวเอง ส่วนวารินทร์ก็มีหน้าที่ๆจะต้องอุ้มน้องชายของตัวเองกลับขึ้นไปนอนบนห้อง

เช้าวันต่อมานารินทร์ตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่แต่เมื่อทำภารกิจส่วนตัวของตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อหาอะไรทานและหวังว่าจะทำให้พี่ชายของตัวเองได้ทานบ้างแต่เมื่อลงมาถึงข้างล่างเหตุการณ์ก็พลิกผันทันที

“พี่รินทร์ตื่นเช้าอีกแล้ว นาไม่เคยตื่นทันพี่เลยนะ” นารินทร์พูดอย่างงอนๆกับพี่ชายตัวเองเพราะไม่ว่าวารินทร์จะกลับบ้านดึกดื่นมากมายขนาดไหนเค้าก็ไม่เคยตื่นก่อนวารินทร์สักครั้ง จะว่าไปแล้วทั้งชีวิตของนารินทร์ยังไม่เคยเห็นวารินทร์นอนหลับตาเลยสักครั้งนึง

“เราน่ะตื่นสายเอง พี่ทำข้าวต้มไว้ในครัวกินด้วยล่ะ” วารินทร์พูดบอกน้องชายตัวเองจบก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อส่วนนารินทร์ก็เดินเข้ามากินข้าวต้มฝีมือพี่ชายของตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย

“เรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง” วารินทร์เดินเข้ามาถามน้องชายของตัวเองในครัวเพื่อพูดคุยด้วย

“ก็น่าเบื่ออ่ะสิพี่ ตาแก่นั่นพูดอะไรนักหนาก็ไม่รู้แล้วยังเจอคนโลกจิตอีกนาล่ะเพลียจริงๆเลย” นารินทร์เล่าไปพร้อมกับกินไปด้วยจึงทำให้แก้มของนารินทร์ตุ่ยขึ้นมาอย่างน่ารักเพราะทั้งพูดไปด้วยทั้งเคี้ยวไปด้วย

“เรายังต้องเจออะไรอีกเยอะ เสร็จแล้วเรียกพี่นะเดี๋ยวจะไปส่ง” นารินทร์รับคำแล้วก็นั่งกินต่ออย่างสบายอารมณ์แต่พอดันนึกถึงบุคคลที่เข้าไปขอความช่วยเหลือครั้งแรกก็เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้พาลทำให้เค้ารู้สึกอิ่มไปซะอย่างนั้นแหละ

มหาวิทยาลัยตอนเช้าของวันนี้คึกคักเป็นพิเศษเพราะเป็นการให้พี่ๆนักศึกษาพาน้องๆนักศึกษาหน้าใหม่ทัวร์ชมมหาวิทยาลัย ซึ่งมันได้สร้างความเบื่อหน่ายให้กับนารินทร์อีกครั้ง รู้อย่างนี้ไม่รีบเดินตั้งแต่เมื่อวานหรอก นี่คือสิ่งที่นารินทร์คิดอยู่ในใจ

“เอาล่ะน้องๆคะ เดี๋ยวพี่แจกแผ่นป้ายให้แล้วเขียนชื่อตัวเองลงไปด้วยนะคะ”

“ชื่ออะไรครับ เดี๋ยวพี่เขียนให้” เมื่อนารินทร์ได้รับแผ่นป้ายคล้องคอไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้วก็มีมือปริศนาเข้ามาจับป้ายชื่อของนารินทร์ไว้และถือวิสาสะถามชื่อทันที

“ผมจะเขียนเอง” เมื่อนารินทร์เงยหน้ามองคนตรงหน้าก็พาลอารมณ์เสียขึ้นมาเฉยๆ ไอ้รุ่นพี่โรคจิตนี่เอง และในตอนนี้สายตาของนักศึกรุ่นเก่าทุกคนก็หันมามองที่สองหนุ่มนี้เป็นตาเดียว เพราะไม่เคยเห็นภาพที่เวนไตยจะคอยช่วยเหลือหรือมีน้ำใจอะไรกับคนอื่นเท่าไหร่

“อย่าดื้อสิครับ เด็กน้อยถ้าไม่ให้พี่เขียนน้องก็จะไม่ได้เขียนนะครับ” นารินทร์จ้องตากลับอย่างเอาเรื่องแต่ก็ท่องเอาไว้ในใจว่า รุ่นพี่ รุ่นพี่ อดทนไว้

“นารินทร์…นอ หนู สระ อา รอ เรือ สระ อิ นอ หนู ทอ ทหาร รอ เรือ การันต์” พูดชื่อพร้อมกับตัวสะกดให้พร้อม

“พี่ชื่อเวนไตยนะครับ” พูดจบก็ยกยิ้มให้อย่างถูกใจและวายุก็กำลังรู้สึกสนุกกับการได้แกล้งคนตัวน้อยข้างหน้าเค้าในตอนนี้เพราะว่า ‘วายุไม่เคยไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ’

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #11 เมื่อ20-01-2014 13:38:15 »

น่าติดตามจริง :mew1:

ออฟไลน์ Mancha KHIRI

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #12 เมื่อ20-01-2014 13:54:49 »

อย่างนี้ต้องตามมมมม น่าสนใจค่า รอตอนต่อไปนะคะ^^

 :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ jinjin283

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 934
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #13 เมื่อ20-01-2014 15:17:08 »

จะรอตอนต่อไปนะคะ อยากให้คู่พี่ช่ยเจอกันบ้างอะ

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #14 เมื่อ20-01-2014 17:46:16 »

อยากอ่านคู่พี่จัง พายุก้นิ่ง รินก้นิ่ง อิอิ ชอบค่า ติมตามนะ

ออฟไลน์ Palmpalm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #15 เมื่อ20-01-2014 18:49:07 »

พี่น้องวานามีเสน่ห์กันคนละแบบ

คู่พี่น่าสนใจ เจ้าชายน้ำแข็ง & เจ้าหญิงหิมะ
อยากรู้ว่าปะทะกันจะเกิดอะไรขึ้น เอิ๊ก เอิ๊ก

รอตอนต่อไปค่า


nemesis

  • บุคคลทั่วไป
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #16 เมื่อ20-01-2014 19:22:16 »

รอต่อสนุกๆ

ออฟไลน์ shizuruviola

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-2
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 1 20/01/2014 P.1
«ตอบ #17 เมื่อ21-01-2014 00:00:23 »

Chapter 2

หลังจากเสร็จสิ้นการเดินพาทัวร์มหาวิทยาลัยของรุ่นพี่แล้ว นารินทร์ก็เกิดอาการหิวข้าวขึ้นมาเพราะวันนี้ใช้พลังงานในการเดินเยอะแถมยังมีตัวเกาะแกะเค้าตลอดเวลาถึงจะไม่ได้ออกหน้าออกตามากเท่าไหร่แต่ก็ถี่มากพอสมควรจนตัวนารินทร์เองรู้สึกรำคาญ นารินทร์จึงเลี่ยงโดยการพาตัวเองหนีมาโรงอาหารทันทีที่วายุเผลอ

“เราขอนั่งด้วยคนสิ” นารินทร์พูดขึ้นกับผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ก่อนแล้วแต่เหลือที่ว่างอยู่ เพราะตอนนี้เป็นช่วงพักเที่ยงเก้าอี้ทุกตัวจึงเนืองแน่นไปด้วยนักศึกษามากหน้าหลายตา

“เชิญครับ” เจ้าของที่ๆนั่งอยู่ก่อนแล้วพยักหน้ายิ้มรับเพื่ออนุญาตให้คนน่ารักในสายตาเค้านั่งลง เมื่อนารินทร์ได้ที่นั่งแล้วก็จัดการตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวเนื่องจากความหิว

“นายชื่ออะไรหรอ” อีกฝ่ายถามขึ้นนารินทร์จึงยกป้ายชื่อให้ดูแทนคำตอบ

“นารินทร์ ชื่อเพาะจังแล้วไม่มีชื่อเล่นหรอ” อีกฝ่ายถามต่อซึ่งทุกคนโต๊ะก็รอฟังคำตอบไปด้วย เนื่องด้วยท่าทางน่ารักๆซื่อๆของนารินทร์ที่ไปเข้าตาใครหลายๆคนในโต๊ะนี้

“เรียก นา เฉยๆก็ได้” เมื่อนารินทร์พูดจบอีกฝ่ายก็แนะนำตัวขึ้นทันที

“หรอ…เราชื่อ โอ นะแล้วก็คนนั้นชื่อ สา แล้วก็คนนี้ชื่อ ไมย์ แล้วก็อีกคนชื่อ โจ้” อีกฝ่ายก็แนะนำตัวเองพร้อมกับเพื่อนของตัวเองให้คนที่มานั่งใหม่ได้รู้จัก

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” นารินทร์ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติให้กับทุกคน ทำให้ทุกคนในโต๊ะอึ้งกับรอยยิ้มที่แสนสดใสนั้น

“เป็นอะไรกันหรอ นั่งอึ้งกันเชียว” นารินทร์ถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าเพื่อนใหม่ของเค้าตอนนี้กำลังนั่งจ้องหน้าเค้าตาไม่กระพริบ

“ปะ...เปล่า เราแค่คิดว่าเธอน่ารักดีอ่ะ คริคริ” สาพูดบอกพร้อมกับแอบหัวเราะแต่ต่างกันกับไมย์ที่แสดงออกทางการกระทำแทน

“น่ารักน่ากอดขนาดนี้ก็เค้ากอดทีนะ” ไมย์กอดนารินทร์ทันทีโดยที่เจ้าตัวยังไม่ได้อนุญาตนารินทร์ก็ได้แต่นั่งยิ้มเขินเพราะตั้งแต่เกิดมาเคยกอดแค่วารินทร์พี่ชายของตัวเองเท่านั้น

“เอ่อ…ไมย์เราเขินนะทำกับเราแบบเนี่ย” นารินทร์พูดแล้วฉีกยิ้มให้อีกรอบทำให้ไมย์กรี๊ดกร๊าดเข้าไปใหญ่และกอดนารินทร์แน่นกว่าเดิมอีกยิ่งเพิ่มความเขินให้กับนารินทร์เข้าไปอีก

ทางด้านของวายุที่กำลังหงุดหงิดเพราะเผลอแค่แปปเดียวนารินทร์ก็หายตัวไปจากระยะสายตาของเค้าแล้ว แต่เมื่อวายุเดินมาที่โรงอาหารก็พบกับการนั่งกินข้าวของเป้าหมายกับกลุ่มคนที่เค้ารู้จัก วายุเผลอยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย

“ดีมากไอ้น้อง บังเอิญขนาดนี้นายจะรอดจากเนื้อมือฉันไปได้ยังไงกัน หึหึ” วายุเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีพร้อมกับแผนการต่างๆที่กำลังไหลเข้ามาในหัว

หลังจากนั้นถัดไปประมาณสามอาทิตย์เริ่มมีการเรียนการสอนตามปกติซึ่งคณะที่นารินทร์เลือกเรียนคือสิ่งแวดล้อมเพราะตัวเองนั้นชอบธรรมชาติมากถึงขนาดที่ชอบเผลอหลับข้างบ่อน้ำในบ้านของตัวเองเป็นประจำ…ส่วนเรื่องความสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่ก็ไปได้ด้วยดีเริ่มสนิทกันมากขึ้นอาจจะมีเพื่อนใหม่ๆเข้ามาบ้างแต่ก็ไม่สนิทเท่ากับสี่คนแรกที่รู้จัก และเรื่องของวายุที่ตอนแรกดูเหมือนจะสนใจในตัวของนารินทร์ก็เริ่มซาลงบ้างแล้ว เนื่องจากตอนนี้วายุไม่ได้ให้ความสนใจอะไรในตัวของนารินทร์แล้ว แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่านั่นเป็นแค่แผนการของวายุที่หวังจะตะครุบเหยื่ออันโอชะนี้

“เห้อ...เรียนยากจังอยากหาที่สงบๆอ่านหนังสือจังเลย” สาบ่นกับเพื่อนๆในขณะที่กำลังนั่งคุยกันหลังจากเลิกคลาส ซึ่งแต่ละกันก็เรียนคณะที่ต่างกันออกไปโดยสาเรียนมนุษย์ศาสตร์ภาษาอังกฤษเพราะมีความชอบในภาษา โจ้กับไมย์เรียนการเมืองการปกครอง ส่วนโอเรียนบริหารธุรกิจเพราะที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัวอยู่

“อย่ามาบ่นเลยยายสาคิดว่าเรียนยากอยู่คนเดียวหรือไง ฉันนี่ก็แทบจะสมองแตกแต่ก็อย่างว่าแหละน่าจะหาที่ผ่อนคลายแบบธรรมชาติพักผ่อนสมองจริงๆ…ว่าไงคะ สิ่งแวดล้อมรู้สึกจะมีความสุขกับการเรียนอยู่คนเดียวเลยนะคะ” ไมย์ก็หันมาจิกกัดนารินทร์แบบหยอกล้อตามประสาเพื่อนๆ

“ถ้าหาที่ได้จะไปจริงหรือเปล่า” นารินทร์ถามเพราะบ้านของเค้าก็ธรรมชาติมากอยู่พอควร

“จริงสินา ฉันหัวแทบจะระเบิดแล้วเนี่ย” สาพูดยืนยันคำตอบของตัวเอง

“งั้นพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ไปที่บ้านเราละกันนะ เดี๋ยวเราบอกทางไป” นารินทร์เอ่ยเสนอขึ้นซึ่งทำให้เพื่อนๆในกลุ่มให้ความสนใจมากยิ่งขึ้น

“ไปได้หรอ ไปได้จริงๆหรอ” ไมย์พูดอย่างตื่นเต้น นารินทร์จึงยิ้มและพยักหน้าตอบกลับ จากนั้นนารินทร์ก็บอกเส้นทางการไปบ้านของตัวเองให้ทุกคนฟังและบรรยายบรรยากาศพอสังเขปจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

“พี่รินทร์จ้าพรุ่งนี้จะมีเพื่อนมาบ้านเรานะ” นารินทร์บอกกับพี่ชายตัวเองทันทีที่ถึงบ้านเพราะถือว่าเป็นการขออนุญาต

“มากี่คนล่ะ พี่จะได้จัดโต๊ะเผื่อ” จริงๆแล้ววารินทร์ไม่ค่อยชอบใจมากนักหรอกที่คนอื่นจะย้ำกายเข้ามาในบ้านของเค้า หากแต่เป็นเพื่อนของนารินทร์จึงมองว่าเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้รู้จักกับเพื่อนของน้องชายบ้างแต่ที่สำคัญเลยคือ วารินทร์ต้องการรู้ถึงนิสัยของเพื่อนของน้องชายตัวเองด้วย

“มาสี่คนครับถ้านาก็เป็นห้าคน” วารินทร์พยักหน้าและจากนั้นสองพี่น้องก็พากันคุยถึงเรื่องในบ้าน เรื่องพี่ดำ และเรื่องอื่นๆอีกมากมาย เพราะเหตุนี้ทำให้สองคนพี่น้องสนิทกันซะยิ่งกว่าอะไรนารินทร์ไม่เคยมีความลับกับวารินทร์ แต่วารินทร์มีบางอย่างที่ยังไม่ต้องการให้นารินทร์รับรู้จึงไม่เคยพูดถึงเรื่องเหล่านั้น

เช้าวันต่อมานารินทร์ก็ต้องรับสายโทรศัพท์แต่เช้าเพราะว่าเพื่อนๆของเค้ามาบ้านไม่ถูก ซึ่งคนขับรถก็คือโอ นารินทร์พยายามอธิบายแล้วอธิบายอีกโอก็ยังไม่เข้าใจเส้นทางขับวนไปวนมาหลายสุดท้ายโจ้ต้องเป็นคนคุยให้ถึงได้มาถึงหน้าบ้านของเค้าได้ เมื่อวางสายนารินทร์ก็วิ่งลงไปเปิดประตูรั้วบ้านเพื่อให้รถของเพื่อนเข้ามาในบ้านได้

“หูย…นาบ้านแกสวยขนาดนี้เยหรอเนี่ย ไม่ได้สวยแบบหรูหราแต่สวยแบบธรรมชาติมากๆเลย” ไมย์พูดกับเพื่อนตัวน้อยพร้อมกับทำหน้าตาตื่นเต้นกับสิ่งที่เห็นรอบตัวตอนนี้

“ทางนั้นเป็นสวนของบ้านฉันเอง ส่วนทางนี้เป็นตัวบ้านแต่ยังมองไม่เห็นหรอกต้องเดินเข้าไปอีกนิด” ตอนนี้เพื่อนๆทุกคนเชื่อในคำพูดของนารินทร์แล้วว่าที่นารินทร์พูดเกิ่นไว้ไม่ได้โม้เลยสักนิดสวนที่นารินทร์ว่า ในสายตาของทั้งสี่มันก็คือป่าดีๆนี่เองแถมสูงมากๆด้วยเพราะบ้านสองชั้นด้านในโดนปิดปกคลุมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่คาดการแล้วต้นไม้ในบ้านนี้อายุคงไม่ต่ำกว่าร้อยหรือสองร้อยปีแน่ๆ

“แล้วนี่อยู่บ้านคนเดียวหรอนา” โจ้ถามขึ้นเพราะเค้าคิดว่าบ้านบริเวณกว้างขวางขนาดนี้หากอยู่คนเดียวคงโหวงเหวงน่าดู

“อยู่กับพี่เดี๋ยวจะพาไปรู้จักเนี่ย” เมื่อสิ้นสุดคำของนารินทร์ตอนนี้ทุกคนก็อยู่ในห้องครัวเรียบร้อยแล้วและเมื่อทุกคนได้เห็นหน้าของวารินทร์ก็ยิ่งตะลึงมากกว่าเดิม ว่าน้องน่ารักแล้วแต่พี่กลับสวยมากความสงสัยในรูปร่างหน้าตาของเพื่อนนารินทร์จางหายไปทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าได้มาจากใคร…จากพี่นี่เอง

“พี่รินทร์จ๋า นี่โจ้ ไมย์ สา โอ เพื่อนที่นาบอกไว้” ทุกคนยกมือไหว้พร้อมกับมองอย่างสำรวจในตัวพี่ของนารินทร์ วารินทร์แค่ยิ้มรับยังไม่ปริปากพูดอะไรออกไป

“พี่สวยจังเลยครับ ทำยังไงถึงได้สวยขนาดนี้สอนเพื่อนผมหน่อยสิครับ” โอพูดเชิงหยอกล้อใส่วารินทร์แต่วารินทร์กลับยกยิ้มตามมารยาทเท่านั้น

“คิก คิก” นารินทร์หลุดขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้เพราะมีคนชมว่าพี่ชายของตัวเองสวย จริงๆแล้วเค้าน่าจะชินได้แล้วแต่พอได้ยินทีไรมันก็ขำทุกทีเพราะพี่วารินทร์ของเค้าไว้ผมยาวและมันก็ตรงสวยโดยไม่ต้องยืดต้องไดร์เลยด้วย

“หัวเราะอะไรนารินทร์” เพื่อนๆทุกคนต่างงงงันเพราะอยู่ดีๆนารินทร์ก็หัวเราะออกมาซะอย่างนั้น

“เปล่าหรอก…เราแค่จะบอกว่าพี่รินทร์เป็นผู้ชายน่ะ คิก คิก” อึ้งรอบที่ร้อยแปดโอถึงกลับยิ้มแห้งๆให้วารินทร์เพราะตัวเองเผลอชมว่าสวยไปแล้วแถมยังหยอกล้อใส่ด้วยเกรงว่าอีกฝ่ายจะโกรธเคือง

“ไม่เป็นอะไรหรอก พี่ทำข้าวเช้าไว้ให้ทานกันให้เรียบร้อยแล้วจะทำอะไรก็ค่อยทำนะ” ทุกรับทราบพร้อมกับคำขอบคุณวารินทร์จึงเดินออกไปนั่งหน้าระเบียงเหมือนเดิมและนั่งมองต้นไม้นั่งมองน้ำตกจำลองที่เค้าทำไว้จนตอนนี้มันซึมเข้ากับพื้นที่จนกลายเป็นของธรรมชาติไปแล้ว

หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้วนารินทร์ก็บอกให้เพื่อนๆไปเดินเล่นในสวนก่อนเพราะตัวเองจะล้างจานก่อน ตอนแรกเพื่อนทั้งสี่จะอยู่ช่วยแต่นารินทร์ไม่ยอมพร้อมขู่สารพัดว่าถ้าไม่ฟังคนตัวน้อยระวังจะเจ็บตัวที่นี่ถิ่นของเค้า เพื่อนทั้งสี่ได้ยินแบบนั้นก็แกล้งยอมๆให้เพราะถ้าตามความจริงแล้วเพื่อนตัวน้อยของเค้าจะทำอะไรได้ตัวก็แค่นั้น แต่ในระหว่างที่ทั้งสี่กำลังเดินลึกลงไปเรื่อยพร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกปากนั้นทั้งสี่ก็ได้ยินเสียงใบไม้ดังขึ้นแบบผิดธรรมชาติ

“กร่อบ แกร่บ กร่อบ แกร่บ” เสียงนั้นดังสนั่นไปทั่วบริเวณนั้นทำให้ทั้งสี่หยุดฝีเท้าเพื่อฟังและเมื่อหันมาอีกด้านหนึ่งสิ่งที่พวกเค้าเห็นก็ทำให้แทบล้มทั้งยืนขาก้าวออกไม่ได้ ไม่มีแรงขึ้นมาเฉยๆ เพราะสิ่งที่อยู่ต่อหน้าเค้าตอนนี้ก็คืองูตัวใหญ่ยักษ์ที่กำลังชูหัวจนสูงเกินหัวคนจ้องมองมาที่พวกเค้าทั้งสี่คน ในใจของทุกคนต่างภาวนาขอให้ผ่านเรื่องร้ายในตอนนี้ไปได้ถึงแม้โอกาสจะแทบไม่มีเลยก็ตาม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-01-2014 00:08:11 โดย shizuruviola »

ออฟไลน์ Palmpalm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
«ตอบ #18 เมื่อ21-01-2014 09:39:34 »

พี่ดำใช่ป่าว สงสัยจะมาทักทาย

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
«ตอบ #19 เมื่อ21-01-2014 10:25:25 »

พี่ดำาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
« ตอบ #19 เมื่อ: 21-01-2014 10:25:25 »





ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7697
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
«ตอบ #20 เมื่อ21-01-2014 13:32:11 »

แนวแฟนตาซีน่าติดตามๆ

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
«ตอบ #21 เมื่อ21-01-2014 20:21:04 »

แผนวายุจะเป็นแบบไหนนะ  o18

ออฟไลน์ shizuruviola

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-2
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 2 21/01/2014 P.1
«ตอบ #22 เมื่อ22-01-2014 00:04:48 »

Chapter 3

“งะ…งะ…งะ…งู ทะ…ทำไง…ดะ…ดี” โอพูดขึ้นทั้งๆที่ขาเจ้าตัวก็แทบจะยืนไม่อยู่

“กะ…กะ…กะ…กูไม่รู้” โจ้ตอบเสียงสั่นเหมือนกันแต่ตัวเค้าเองก็จ้องงูตัวยักษ์ข้างหน้าตาไม่กระพริบ

“เฮ้…ยืนทำอะไรกันน่ะ” นารินทร์เดินตามเข้ามาจังหวะนั้นเองพี่ดำก็เลื้อยขึ้นต้นไม้เพื่อหลบนารินทร์ ส่วนเพื่อนทั้งสี่พยายามจะพูดบอกนารินทร์ที่กำลังจะเดินเข้ามาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะนารินทร์มายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเค้าแล้วแถมยังมีแบ็คกราวด์เป็นงูยักษ์ที่ค่อยๆห้อยหัวลงมาจากต้นไม้ด้วย

“พี่ดำ ไม่ต้องมาแกล้งนากับเพื่อนเลย รู้ทันหรอก” ทันทีที่สิ้นเสียงนารินทร์พี่ดำก็เอาหัวมาถูที่หน้าของนารินทร์อย่างหยอกล้อนารินทร์จึงเล่นกับพี่ดำจนลืมไปว่ามีเพื่อนอีกสี่คนที่กำลังงงและกลัวกับสิ่งที่กำลังเห็น

“พี่ดำนี่เพื่อนนานะ โจ้ โอ ไมย์แล้วก็สา…ทุกคนนี่พี่ดำ”ทุกคนยกมือไหว้งูยักษ์กันอย่างเกร็งเพราะทำอะไรไม่ถูกก็ไหว้ซะเลย

“พี่ดำแกล้งเพื่อนนา เพื่อนนากลัวหมดแล้ว คิก คิก…ไม่ต้องกลัวหรอกนะพี่ดำไม่ทำร้ายคน” ถึงจะได้ฟังอย่างนั้นแต่ทุกคนก็ยังไม่วางใจและหวาดระแวงกับงูยักษ์ตัวนี้

“เดี๋ยวจะพาไปบ่อน้ำนะ ที่นั่นน่ะเหมือนน้ำตกเลยพี่รินทร์ทำไว้เพราะพี่รินทร์ชอบธรรมชาติมาก พวกแกเห็นกันหรือเปล่าล่ะหน้าบ้านก็มีน้ำตกอยู่ที่หนึ่ง ในป่าก็มีอีกที่หนึ่งเวลาเรามาแถวนั้นก็จะชอบเผลอหลับก็ได้พี่ดำนี่แหละคอยดูแล” นารินทร์เล่าให้เพื่อนของเค้าฟังพร้อมกับเดินมาเรื่อยๆในระหว่างนี้ยังไม่มีใครพูดอะไรออกไปเพราะยังช็อคกับเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่จนกระทั่งเดินมาถึงบ่อน้ำทุกคนก็ต้องอึ้งอีก รอบบ่อน้ำเต็มไปด้วยงูมากมายหลายชนิดมีทั้งมีพิษและไม่มีพิษ

“เอ…ทำไมวันนี้อยู่กันเยอะจัง” เมื่อนารินทร์เดินเข้าไปใกล้ๆบ่อ งูเหล่านั้นก็เลื้อยมาคลอเคลียนารินทร์ซึ่งทำให้เพื่อนของเค้ารู้สึกสยองอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่ต้องกลัวนะ งูพวกนี้ไม่ทำร้ายคน” แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าทำตามที่นารินทร์พูดนารินทร์จึงถือวิสาสะจับมือไมย์ให้มาใกล้ๆงูพวกนั้น งูเหล่านั้นก็หยอกล้อเคล้าเคลียกับมือของไมย์จนเคลิ้มและไล่ความกลัวออกไปได้จนหมดและเริ่มสนุกไปกับมัน เมื่อคนอื่นๆเห็นดังนั้นก็ตามกันลงไปติดๆและก็เป็นดังคาดพวกเค้าสนุกกับการเล่นกับงูไปด้วยจนเวลาล่วงเลยไปจนเย็นกลุ่มวัยรุ่นห้าคนก็นอนเรียงกันดูต้นไม้อย่างปลอดโปร่ง

“วันนี้สนุกสุดๆเลยว่ะ แถมเจอเรื่องแปลกๆอีกตั้งเยอะ นาเราคงไม่กล้าจีบนาแล้วแหละเรากลัวเวลานาโกรธแล้วสั่งลูกน้องมากัดเราจังเลย” โอพูดขึ้นหยอกคนตัวเล็ก ซึ่งคนตัวเล็กก็หันขวับทันทีที่เพื่อนพูดจบ

“จะมาจีบเราได้ยังไงเราก็ผู้ชายเหมือนกับนายนะ” นารินทร์ยังคงมีความคิดว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ ทุกคนก็ไม่เถียงต่อได้แต่หัวเราะอย่างมีความสุขที่เห็นนารินทร์อารมณ์เสียจนกระทั่งเวลาอาหารเย็นนารินทร์ก็ชวนเพื่อนๆแกมบังคับให้เพื่อนของเค้ากินข้าวก่อนกลับ พร้อมกับขู่ว่าถ้าไม่อยู่จะให้พี่ดำจัดการทุกคนจึงต้องเต็มใจอยู่กินข้าวอย่างช่วยไม่ได้

“นารินทร์ ให้พี่ดำแกล้งเพื่อนเดี๋ยวจะโดน” ทันทีที่นารินทร์เข้ามาในบ้านวารินทร์ก็ว่ากล่าวน้องชายตัวเองทันที

“เปล่าน้า นาเปล่า พี่ดำแกล้งเองต่างหาก” วารินทร์ไม่เถียงต่อพร้อมกับจัดที่ไว้ให้ทุกคนเรียบร้อยแล้ว ระหว่างบนโต๊ะอาหารแก๊งเพื่อนนารินทร์และนารินทร์คุยกันอย่างสนุกสนานมีเพียงวารินทร์เท่านั้นที่ยิ้มน้อยๆไปตามการสนทนา

“พี่รินทร์ไม่ค่อยพูดเลยนะครับ” วารินทร์ไม่ตอบอะไรแค่ยกยิ้มน้อยๆให้ จากคนสวยที่ดูใจดีทำให้เพื่อนๆของนารินทร์เริ่มรู้สึกได้แล้วว่าพี่ของนารินทร์ไม่ได้ดูใจดีเสียแล้ว กลับดูน่าเกรงขามและน่ากลัวแต่ก็ยังคงความงดงามไว้ไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งที่พยายามชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้แต่ปฏิกิริยาของวารินทร์ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“กลับบ้านกันดีๆล่ะ” วารินทร์พูดบอกกับเพื่อนๆของนารินทร์ที่กำลังจะขับรถออกจากตัวบ้านของเค้าไปจากนั้นนารินทร์ก็เล่าเหตุการณ์ที่ทั้งสี่คนไปเจอพี่ดำอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่รู้เลยว่าวารินทร์รู้เรื่องนั้นก่อนที่นารินทร์จะเดินออกไปจากบ้านซะอีก

อาทิตย์ถัดมานารินทร์ก็ต้องมาเรียนตามปกติและเมื่อเลิกคลาสก็เหมือนเดิมคือมารวมตัวกันกับเพื่อนต่างคณะเพื่อนั่งคุยกระชับความสัมพันธ์กันก่อนกลับบ้าน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นข้ออ้างจริงๆแล้วมันเป็นการแลกเปลี่ยนเรื่องต่างๆในคลาสเรียนของแต่ละคน พูดภาษาชาวบ้านคือการนั่งนินทาคนนั้นทีคนนี้ทีนั่นเอง

“เออ เห้ย...อาทิตย์หน้าวันเกิดพี่กูนี่หว่ายังไม่ได้หาของขวัญเลย” โอพูดขึ้นพร้อมกับกุมขมับเสมือนกับว่าเป็นเรื่องใหญ่โตมากทุกคนจึงมุ่งความสนใจไปที่โอที่กำลังนั่งทำหน้าเครียดจนเวอร์เกินจริง

“แล้วพี่ที่แกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย อายุเท่าไหร่ ทำงานอะไร จะได้ช่วยคิดถูก แม่งบอกแค่พี่กูจะไปรู้ไหมว่าพี่มึงน่ะเป็นใคร” ไมย์พูดใส่โออย่างหงุดหงิดเพียงเพราะว่าข้อมูลไม่เพียงพอแต่โอก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรไมย์

“เป็นผู้ชาย อายุก็ยี่สิบปลายๆแล้วแหละ เป็นนักธุรกิจ มึงว่ากูหาอะไรไปให้เค้าดี หรือจะหาการแสดงอะไรไปจัดให้พี่เค้าดีไหมมึง” โอเสนอขึ้นซึ่งทุกคนต่างก็ลงความเห็นว่าเหมาะสม แต่แล้วนารินทร์ก็เกิดนึกขึ้นมาได้ว่าเค้ามีพี่ชายตัวเองที่เก่งทางด้านการรำไทยอยู่แล้วนี่

“นี่เรื่องนี้เดี๋ยวเราจัดการหามาเอง แต่ต้องถามตัวนางรำก่อนนะ” นารินทร์ยังไม่ยอมบอกว่าจะให้พี่ชายตัวเองมารำไทยในงานวันเกิดของพี่ชายโอเพราะนารินทร์เผื่อใจไว้ว่าพี่วารินทร์ของเค้าจะไม่รับงานเพราะวารินทร์จะรับงานเฉพาะคนที่รู้จักจริงๆเท่านั้น แต่จะว่าไปตัวเค้าเองก็เป็นน้องนี่นา เมื่อคิดได้ดังนั้นนารินทร์จึงขอตัวเพื่อนๆกลับบ้านทันที ซึ่งเพื่อนๆก็งงว่าทำไมอยู่ดีๆถึงลุกลี้ลุกลนขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะคิดว่าเจ้าตัวเล็กของกลุ่มคงจะมีธุระ

“พี่รินทร์จ๋า หนูนามีเรื่องจะขอร้อง” นารินทร์ใช้น้ำเสียงออดอ้อนพี่ชายของตัวเองอย่างน่ารัก ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะละลายหายไปตรงนี้แล้วก็ได้แต่เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือวารินทร์จึงเป็นเรื่องที่ยากยิ่งนักที่จะมีเรื่องอะไรมาทำให้วารินทร์ได้แสดงอารมณ์ออกมา

“พูดมาสิ” วารินทร์หยุดการเดินชมนกชมไม้ในป่าของบ้านตัวเองแล้วหันกลับมาหานารินทร์

“คือเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ พี่รินทร์จำโอได้ไหม…นั่นแหละ อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดของพี่ชายโอแล้วคราวนี้โออยากหาของขวัญวันเกิดให้พี่ชายของตัวเองเป็นการรำไทย ซึ่งหนูนามั่นใจในปฐพีนี้ไม่มีใครรำสวยและงดงามได้เท่าพี่วารินทร์ของหนูนาแล้ว ก็เลยบอกไป…” นารินทร์พยายามใช้ลูกอ้อนสุดฤทธิ์ทั้งเสียงที่ดูจะหวานน่ารักผิดปกติและวิธีการพูดแทนตัวเองว่าหนูนาแต่ก็ถูกวารินทร์จับทางได้ซะก่อนที่จะพูดจบ

“ก็เลยบอกไปว่าจะจัดการเองวางใจได้เลย แล้วหนูนาก็รีบนั่งรถกลับบ้านมาหาพี่ทันที” นารินทร์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ก็ยิ้มน้อยๆเหมือนผู้ใหญ่จับเด็กโกหกได้ นารินทร์ก็สู้ด้วยการยิ้มหวานใส่แล้วก็โดดเข้ากอดพี่ชายของตัวเองทันที

“น้าาาาาา…พี่วารินทร์ช่วยน้องหน่อยนะ รับปากไปแล้วด้วย” วารินทร์ยิ้มน้อยๆแล้วกอดน้องกลับอย่างรักใคร่

“ไอ้น้องคนนี้นิ…บอกวันที่กับสถานที่ให้พี่รู้ก่อนวันงานสองวันแล้วพี่จะไปรำให้นะ” พูดเหมือนจะปฏิเสธเพื่อแกล้งให้น้องของตัวเองใจหายเล่นๆแต่ก็รับงานนี้เพราะยังไงซะโอก็เป็นเพื่อนของนารินทร์การที่เพื่อนช่วยเพื่อนก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว วารินทร์คิดแบบนั้น…เมื่อวารินทร์ตกลงรับงานแล้วนารินทร์ก็โทรหาโอทันทีเพื่อถามสถานที่และวันเวลาจนได้คำตอบทุกอย่างครบถ้วน

“พี่รินทร์จ๋า นาได้คำตอบมาให้แล้วนะ วันจันทร์หน้าเวลาประมาณสองทุ่มส่วนสถานที่ก็…” นารินทร์ร่ายยาวให้กับวารินทร์ฟัง วารินทร์ก็รับฟังนิ่งๆจนจบพร้อมกับพยักหน้ารับเชิงรับรู้

“อ้อ วันนั้นนาก็ไปนะโอมันชวน”

“ไปก็ไปสิ ตอนกลับก็กลับพร้อมพี่ไง” วารินทร์พูดเชิงอนุญาตเพราะเข้าใจดีว่านารินทร์โตขึ้นแล้วต้องมีสังคมบ้าง

“นา” วารินทร์เรียกชื่อน้องตัวเอง นารินทร์ก็ขานรับแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชายของตัวเอง วารินทร์เห็นแววตาของน้องตัวเองที่ใสซื่อบริสุทธิ์ก็พาลนึกไปว่าน้องเค้าบริสุทธิ์เกินกว่าที่จะรับรู้เรื่องราวบางอย่างหรือเปล่า

“ถ้ามีบางอย่างกำลังเปลี่ยนในชีวิต…นาต้องรับมันให้ได้นะ” วารินทร์พูดเอ่ยขึ้น เพราะตัวเค้าเองก็มีลางสังหรณ์แปลกๆตั้งแต่นารินทร์เข้ามหาลัยว่าทุกๆอย่างกำลังจะถูกเปลี่ยนแปลงไม่เว้นแม้แต่เค้ากับนารินทร์

“เปลี่ยนแปลงยังไงหรอ” นารินทร์ยังถามด้วยแววตาใสซื่อ ทำให้วารินทร์ส่งยิ้มบางๆให้แล้วเลือกที่จะกลบเกลื่อนเรื่องที่เค้าพูดถึงซะ

“เปล่าพี่บอกว่าเราต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงให้ได้ พี่หมายถึง…เรื่องตารางเรียน ความรับผิดชอบเพราะเราเองก็โตขึ้นทุกวัน”

“พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับพี่รินทร์ นาโตแล้วนะเข้มแข็งมากแล้วด้วยเดี๋ยวนาจะปกป้องพี่รินทร์เอง” วารินทร์ยิ้มกับความน่ารักของน้องชายตัวเองทั้งๆที่ในใจเค้าตอนนี้กลับร้อนรุ่มจนแทบจะเป็นไฟสัญชาตญาณของวารินทร์กำลังบอกถึงบางสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาในชีวิตของน้องชายและตัววารินทร์เอง แต่มันคืออะไรนั่นเค้าเองก็ไม่มีคำตอบให้เหมือนกัน

ออฟไลน์ supermyrainbow

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 138
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #23 เมื่อ22-01-2014 01:20:38 »

ชอบแนวนี้ ตื่นเต้นทุกครั้งที่อ่าน + 1 จ้า

ออฟไลน์ wiwari

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #24 เมื่อ22-01-2014 01:53:33 »

ชอบเรื่องแนวลึกลับนิดๆมากเลยค่ะ มันตื่นเต้นดี  :mew1:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #25 เมื่อ22-01-2014 07:26:12 »

เดี๋ยวได้เจอสองพี่น้องนั่นอีกแน่เลย  o18

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7697
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #26 เมื่อ22-01-2014 07:41:43 »

สนุกๆ รอตอนต่อไปจ้า~

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4514
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #27 เมื่อ22-01-2014 07:47:39 »

สนุกมากกกกตื่นเต้น หนูนาใสซื่อจนกลัวว่าจะโดนวายุล่อลวงเลย

ออฟไลน์ Darkwoof

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #28 เมื่อ22-01-2014 08:15:37 »

สนุกโฮกกกกกกก  :katai2-1:

มาต่อไวๆน้าาาาาาาาา :hao5:

ถ้าไม่มาจะเอาดินสอจิ้ม  :z13:

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
Re: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Chapter 3 22/01/2014 P.1
«ตอบ #29 เมื่อ22-01-2014 08:51:52 »

จะมีอะไรเปลี่ยนไปน้าาา
แล้วนาจะรับการเปลี่ยนแปลงไหวไหมหว่า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด