ตอนที่ 10ชนนน“ทำไมถึงมาทางนี้”
‘เฮอะ! ไอ้นนงอน ไม่ตอบหรอก’ ผมตรึงสายตาไว้เพียงท้องถนนและรถราด้านนอก แม้เจ้าของคำถามจะดูดีรูปหล่อน่ามองแค่ไหน แต่นาทีนี้ไอ้นนขอเถอะ
“ที่ถามไม่ได้ยินรึไง ทำไมนายถึงไม่พากลับบ้าน” ‘นงนายที่ไหนมี ในรถมีแต่คนชื่อนนเหอะ’
ผมตัดสินใจส่งค้อนเล็กๆให้สุดหล่อนิด พอเจอสายตาเขียวๆที่จ้องรอคำตอบก็ให้สะดุ้ง แต่ผมก็แข็งใจหันกลับมามองถนนตรงหน้า แม้ใจจะแอบหวั่นกับรังสีกดดันที่พุ่งตรงเข้าหาไม่น้อยก็ตาม
คุณคงมีคำถามว่าเพราะอะไร ไอ้นนคนนี้ถึงกล้างอนสุดหล่อของตัวเองได้ ด้วยผมนั้นทั้งรักและหลงจนไม่อยากให้สุดหล่อต้องขัดใจแม้แต่นิด แต่ผมก็เป็นคนมีเหตุผลเหอะ ไม่ได้เอะอะแล้วจะงอนง่ายๆ ส่วนสาเหตุนั้นก็คือสุดหล่อเขินแล้วโหดใส่ผมอ่ะ ไอ้เรื่องลงไม้ลงมือกับว่าที่สามีนั้นไม่เท่าไหร่ เพราะผมก็เริ่มชินกับมือกับเท้าเค้าแล้ว แต่ไอ้การตะคอกใส่หน้าว่าเกลียดนี่สิ ไอ้นนล่ะช้ำใจ
แม้ลึกๆผมจะรู้ว่าเบสหลุดออกมาเพราะเขินปนรำคาญก็ตามเถอะ ด้วยยามผมเซ้าซี้ถามเรื่องโทรศัพท์เมื่อคืน ว่าไอ้ ‘..ก..’ นั้น หมายถึงรักหรือเกลียด เพราะเมื่อแรกสุดหล่อรู้เรื่อง เค้าถึงกลับอึ้งแก้มแดงก่ำ ที่ผมหลอกถามความในใจระหว่างที่เค้าไม่มีสติ และจบด้วยการตะคอกใส่ผมว่าไอ้ ‘..ก..’ นั่นหมายถึงเกลียด
คุณเชื่อมั้ยนาทีนั้น ผมแทบทรุดเลยเหอะ ทำให้ทั้งวันผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร แต่ผมก็ยังไปรับสุดหล่อมากินข้าวพร้อมกัน ด้วยยังอยากเห็นหน้าพ่อรูปหล่อใจร้ายอยู่ และเค้าก็ใจร้ายอย่างที่สุดเหมือนกัน เพราะสุดหล่อก็ไม่มีง้อผมสักนิด ยังคงปล่อยผมงอนอยู่คนเดียว จนไอ้สองเพื่อนซี้มันงงเป็นไก่ตาแตก เพราะไอ้นนผู้ร่าเริงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ด้วยหาได้น้อยครั้งที่จะเห็นผมเศร้าซึม
จึงเป็นต้นเหตุให้สุดหล่อได้ส่งคำถามมาให้ผมตามที่คุณได้ยินไป เพราะเมื่อไอ้ธันว์และไอ้นลินรู้ถึงสาเหตุของอาการผมแล้ว พวกมันจึงคิดแผนเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของผมกับสุดหล่อขึ้นมา ซึ่งอาศัยวันดีๆอย่างการที่เบสไม่มีซ้อม ด้วยการให้ผมพาสุดหล่อออกเดทกินไอติมดูหนังไปตามเรื่อง แต่ทำไมดูเหมือนว่าผมเป็นฝ่ายง้อสุดหล่อด้วย ทั้งๆที่ผมควรจะเป็นฝ่ายถูกง้อกันล่ะ
“ ‘นน’ ไม่ใช่นาย” เอาน่ะไหนๆผมก็เป็นฝ่ายงอนก่อน ผมง้อก่อนก็ได้ ดูท่าผมคงไม่มีหวังว่าเบสจะง้อแล้วล่ะ และขืนผมนั่งเงียบทำงอนต่อ มีแต่จะโดนสุดหล่อหน้าโหดตาดุเข้ามากัดคอซะก่อน ดังนั้นผมควรงอนแต่พอดีเนอะ
“หา!” สุดหล่อทำตาโตและมองผมเป็นตัวประหลาดไปแล้ว แค่ผมอยากให้เค้าเรียกผมด้วยชื่อมากกว่าคำว่านายนี่หน่า
“เบสเรียกนนด้วยชื่อก่อนสิ แล้วจะบอก”
“เหอะ! นายนี่น้า โคตรเด็ก ฮึๆ” สุดหล่อหัวเราะแล้วเว้ยเฮ้ย ไม่เสียแรงที่ผมงอน?!
“เร็วสิ เบสเรียกนนก่อน นะๆ น้า~” นี่ถ้าไม่ติดว่ากำลังขับรถนะ ผมจะเข้าไปเกาะแขนสุดหล่อ อ้อนด้วยท่าทางน่ารักๆ อย่างการกระพริบตาใส่และเขย่าแขนสุดหล่อเบาๆเชียวล่ะ
“หยุดทำเสียงน่าขนลุกนั่นเลยนะ” อุ๊ย! มีตวาดใส่ด้วยอ่ะ น้องนนของคุณแม่ยายกลัวแล้วน้า
“น้า~ เบสนะเบส เรียกนนสิ นนๆๆๆๆ น้า~...[ผลัวะ!]...โอ๊ย! หวาๆๆ เบสอ่ะ เราเกือบไม่มีหลานให้พ่อแม่ได้ชื่นชมแล้วนะ” ให้ตายสิ! เกือบไปโฉบรถข้างๆเข้าแล้ว ครึๆ แต่สุดหล่อยังมือหนักเหมือนเดิม
“ไอ้ๆ...ไอ้นน!” อูย! มาแค่ชื่อก็พอแล้วที่รัก ไม่อยากได้ของแถมอ่ะ แต่ไหนๆสุดหล่อก็ยอมเรียกชื่อแล้ว ผมยอมบอกก็ได้เหอะ
หลังจากผมบอกจุดหมายและความตั้งใจไป สุดหล่อหน้าบูดมีฮึดฮัดนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรยังยอมนั่งรถไปกับผม จนถึงห้างใหญ่แถวบ้านเจ้าตัวจนได้ ในระหว่างทางไปนั้น เบสก็กดโทรศัพท์โทรออก แต่ผมก็เห็นเค้าถือสายอยู่นานไม่ได้พูดกับปลายสายสักที พอหันไปถามเข้า สุดหล่อมีถลึงตาเข้าใส่แถมด้วยการไม่ยอมตอบ คงยังเคืองผมไม่หายนั่นแหละ
ไอ้นนเลยง้อด้วยการโปรยยิ้มอ้อนๆเข้าใส่ ในแบบที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน แต่ก็ทำเอาสุดหล่อเบ้หน้าด้วยความหมั่นไส้ ก่อนผมจะเป็นฝ่ายเอ่ยขอโทษเสียงอ่อนเสียงหวาน เรียกได้ว่าผมยอมเป็นฝ่ายง้อเบสสุดตัวเลยทีเดียว
ส่วนสุดหล่อเองมีมองหน้าผมนิด มีจิ๊ปากขัดใจอีกหน่อย ก่อนยื่นมือมาผลักหัวผมเบาๆ แต่หน้าผมก็เกือบกระแทกพวงมาลัยอยู่เหมือนกัน แถมด้วยการจิกมือเข้ากับเส้นผมสั้นๆตรงส่วนหน้า และกระตุกอยู่หลายที เล่นเอาผมแสบหนังหัวตงิดๆคันยิบๆเลย
แต่ผมก็ยิ้มออกเมื่อฝ่ามือข้างเดียวกันนี้ วางแหมะค้างไว้บนหัว พร้อมคลึงนิ้วหัวแม่มือเบาๆไปด้วย ก่อนสุดหล่อจะยอมบอกในที่สุดว่าปลายสายที่โทรไปนั้น คือว่าที่แม่ยายผมเอง ด้วยเบสอยากโทรไปขออนุญาตท่านว่าจะขอกลับบ้านช้าหน่อย แต่แม่ผกาก็ไม่รับสายสักที และตอนนี้หน้าตาสุดหล่อของผมเริ่มแสดงออกถึงความกังวล บ้านนี้เค้าเหลือกันสองคนแม่ลูกนี่ครับ ลูกชายจะเป็นห่วงแม่มากก็ไม่แปลก ด้วยผมสืบรู้มาว่าพ่อของเบสนั้น เสียไปช่วงที่เจ้าตัวเรียนอยู่สักปอหกได้
“งั้นเราตรงกลับบ้านกันเลยมั้ย” ตาเรียวสวยตวัดมามองผมนิ่งๆอย่างค้นหา ดีที่รถติดไฟแดง ผมจึงเปิดโอกาสให้สุดหล่อจ้องตาสำรวจหาความจริงใจอย่างเต็มที่ ด้วยที่พูดไปผมไม่คิดประชดตามที่เบสกำลังคิดอยู่ตอนนี้สักนิด
นาทีนี้ผมเองก็มีโอกาสสำรวจวงหน้าใสของสุดหล่อด้วยเหมือนกัน และต้องยอมรับจริงๆว่าเครื่องหน้าทุกชิ้นนั้น ถูกวางไว้อย่างลงตัวเหมาะเจาะ สมกับที่ใครๆต่างตั้งฉายาให้เป็นเจ้าชายแห่งทีมบาส แต่จุดที่เด่นสุดบนใบหน้าเบส และสามารถดึงดูดความสนใจของผมไว้ได้มากที่สุดตอนนี้ คือริมฝีปากบางสีสดที่กำลังปิดสนิท ซึ่งห่างจากผมไม่เกินเอื้อมมือคว้า บวกเข้ากับความทรงจำเด่นชัดในหัว ยามที่ผมได้ครอบครองมัน และดื่มด่ำในรสชาติของจูบหวานๆเมื่อไม่กี่วันก่อนเข้าไปด้วย พาลให้ผมเคลิ้มสติหลุด จนเกิดอาการปากแห้งคอแห้งขึ้นมาฉับพลัน ถึงขั้นต้องกลืนน้ำลายไล่อาการฝืดคอกันเลยทีเดียว
แต่ผมต้องสะดุ้งเมื่อคิดขึ้นได้ว่า อาการดังกล่าวต้องหนีไม่พ้นสายตาของคนที่จ้องจับผิดผมอยู่แน่ๆ เพิ่งคืนดีกันหมาดๆ ผมจึงไม่อยากให้เสียบรรยากาศเพราะตัวเอง แต่พอผมเหลือบสายตาขึ้น เพื่อสังเกตอาการของสุดหล่อ กลับเป็นผมเองที่ต้องตะลึงตาค้างรีบหันหน้าหนีแทบไม่ทัน ไอ้ผมที่คิดว่าต้องเจอเข้ากับสายตาเขียวๆ แสดงความไม่พอใจของเบสแน่ๆ ที่ผมเก็บหางไว้ไม่อยู่เผลอเคลิ้มไปกับความทรงจำหวานๆที่มีเค้าร่วมอยู่ด้วย
ที่ไหนได้ตาคู่เรียวสวยที่ผมได้สบเมื่อครู่นั้น กลับทอประกายอ่อนโยนปนขบขันและจ้องผมไม่กระพริบ เหมือนว่าเจ้าของมันนั้นกำลังเอ็นดูผมนักหนา จนผมต้องมานั่งหน้าเห่อร้อนไม่กล้าสบตาสุดหล่ออยู่ตอนนี้ พลางคิดทบทวนว่าตัวเองตาฝาดไปรึเปล่า แต่เสียงหัวเราะทุ้มหูเบาๆที่ดังขึ้น พร้อมฝ่ามือที่เข้ามาโยกหัว มันย้ำชัดว่าผมไม่ได้ตาฝาดไป
‘เอ๊ะ! หรือผมจะโดนสุดหล่อแกล้งเอาคืน ด้วยการส่งตาหวานๆ ให้มาดแมนแฮนซั่มอย่างผม ได้เขินอายบ้างกันแน่วะ’ แต่ตอนนี้ผมไม่มีปัญญาจะหันไปพิสูจน์ความจริง ได้แต่นั่งประคองตัวเองไม่ให้ระทวยไปกับพื้นรถเท่านั้น
“ฮึๆ...‘นน’ ออกรถได้แล้ว คันหลังจะว่าเอา...วันนี้แค่แวะไปซื้อของสดไว้ทำกินเย็นนี้ก่อนแล้วกัน ส่วนเรื่องอื่นเอาไว้วันหลังนะ ‘นน’ นะ” สิ้นน้ำเสียงน่าฟัง ผมก็พยักหน้าเบาๆตอบรับ แต่ก็ไม่ได้หันไปมองต้นเสียงหรอก
ผมจึงไม่รู้ว่าสุดหล่อจะแสดงสีหน้าแบบไหน ก่อนผมจะออกรถตามคำสั่งของสุดหล่ออย่างว่าง่าย ไม่แม้แต่จะมีปากเสียงด้วย ถึงแม้แผนที่ตั้งใจไว้ล่มไม่เป็นท่า แต่ความรู้สึกของผมตอนนี้ช่างห่างไกลจากคำว่าผิดหวังมากมายนัก เพราะนอกจากผมจะเข้าใจความรู้สึกของเบสดี ว่าอยากกลับไปดูแม่ผกามากกว่าจะเดทกับผม ‘แต่บอกเลยว่าผมไม่ได้งอนหรือประชดสักนิด’ ผมเข้าใจเบสจริงๆนะ
ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมหน้าเห่อร้อนขึ้นไปกว่าเดิม พร้อมเกิดอาการอุ่นวาบกลางอก จากการที่เบสยอมเรียกชื่อผมว่านน ด้วยเสียงนุ่มๆชวนละลายตามที่ผมร้องขอไปก่อนหน้า ซึ่งจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ที่ทำให้สุดหล่อยอมตามใจ แต่ผมก็มีความสุขชะมัด จากการได้ยินชื่อตัวเองจากคนที่ผมรัก เหมือนว่าเค้ายอมรับในตัวตนของผมแล้วจริงๆ
หลังจากนั้นเราก็ได้ไปเดินในส่วนซุปเปอร์มาเกตด้วยกัน สำหรับผมแม้จะเดินห้างออกบ่อย แต่ส่วนนี้แทบจะเป็นส่วนเดียวของห้างที่ผมไม่ได้เฉียดใกล้เลย ผมจึงออกอาการเงอะงะเป็นพิเศษ แม้แต่สุดหล่อยังสังเกตได้ มีเลิกคิ้วอมยิ้มยียวนใส่ผมนิดหน่อย แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาให้ผมยิ่งขัดเขิน และไม่กล้าสบตาเค้าไปยิ่งกว่าเดิม
สิ่งที่เบสทำคือส่งรถเข็นของมาให้ผม และออกเดินนำหน้าไปก่อน จนผมต้องซอยเท้าตามให้ทัน พร้อมบังคับรถเข็นให้ตรงทางไปด้วย เกือบชนคนอื่นไปซะก็หลายที จนตอนนี้ผมบังคับมันได้คล่องแล้ว สามารถตามหลังบริการสุดหล่อได้อย่างเต็มที่
ภาพเด็กนักเรียนมอปลายสองคน คนหนึ่งเดินนำหน้าและเลือกซื้อของด้วยความตั้งใจ อีกคนเดินเข็นรถตามหลังไม่มีปากเสียง และจ้องแผ่นหลังคนหน้าด้วยความชื่นชม ท่ามกลางบรรดาแม่บ้านและสาวๆวัยทำงาน ที่มาเลือกซื้อของใช้และอาหารสดนั้น คงสร้างความแปลกใจต่อคนที่เราเดินผ่านไม่น้อย เพราะบางคนมีมองเราจนเหลียวหลัง สาวๆบางรายมีอมยิ้มตาพราวใส่ผมก็มี เพิ่งรู้ครับว่าซุปเปอร์มาเกตเป็นแหล่งรวมของสาวสวยหัวใจแม่บ้านไม่น้อยเลย รู้งี้ผมมาเดินนานแล้ว กระชุ่มกระชวยไม่หยอก
“อ่ะ!...เอ่อ นนเหมือนเห็นว่าทางนู้นมีพวกผักวางอยู่ อยากกินผัดข้าวโพดอ่อนน้ำมันหอยใส่กุ้ง เบสทำให้นนกินหน่อยนะ แหะๆ” เล่นเอาเสียววูบสะดุ้งสุดตัวเลย แค่หันมาสบตากับสุดหล่อที่มองมาอย่างรู้ทันเข้า ระหว่างที่ผมกำลังส่งยิ้มคืนให้พี่สาวในชุดนักศึกษาที่เพิ่งเดินผ่านเราไป
หลังจากหาวิธีเบนความสนใจที่ไม่ค่อยเข้าท่านักออกไป ผมก็ได้แต่หายใจไม่ทั่วท้อง รอปฏิกิริยาของเบส ซึ่งเบสทำเพียงการส่ายหัวด้วยท่าทางเอือมระอา และหมุนตัวเดินไปตามทิศทางที่ผมบอก ผมถึงกลับถอนใจเฮือกใหญ่กลัวสุดหล่อเข้าใจผิด ว่ากำลังหว่านเสน่ห์ใส่บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ในนี้เข้า
เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าแต่แรกสายตาเหล่านั้นน่ะ พุ่งตรงใส่เค้าก่อนผมซะอีก แววตานั้นแสดงออกชัดถึงความชื่นชมเปิดเผย ยามสุดหล่อของผมหยิบจับข้าวของด้วยความคล่องแคล่ว ก่อนความสนใจเหล่านั้นจะเผื่อแผ่มาที่ผม แต่ก็มองด้วยความแปลกใจมากกว่าที่จะชื่นชมกัน
เราใช้เวลาไม่นานก็ได้ของสด และพวกของใช้อีกนิดหน่อยติดมือออกมา แต่ก็เสียเวลากับการต่อคิวจ่ายเงิน และเกือบมีเรื่องกันตรงนั้น เพราะผมดันใจป๋าควักเงินจ่ายซะเอง สุดหล่อตวัดสายตาดุๆมามองผมทันที แต่ท่ามกลางผู้คนมากมายเค้าก็ได้แต่ฮึดฮัด และปิดปากเงียบจนถึงรถ ก่อนจะยื่นเงินมาให้ผมพร้อมสายตากดดัน
ผมจึงจำใจรับแต่ก็ดึงมาแค่ครึ่งเดียว อ้างว่าผมรบกวนมาหลายมื้อแล้ว ครั้งนี้จึงขอออกค่าของบ้าง เบสก็ได้แต่ถอนใจและยอมผมในที่สุด
“ ‘ถึงลูกชายสุดหล่อ คุณแม่ขอไปหาแรงบันดาลใจสักสองวัน ไปไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนี้หรอกจ้ะ ไม่ต้องห่วงนะ อ้อ! ระหว่างนี้ก็ให้น้องนนมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ สุดหล่อของแม่จะได้ไม่เหงา รักลูกนะครับ’...เฮ้อออ มิน่าล่ะ โทรมาถึงไม่รับสาย แม่นะแม่”
ข้อความในกระดาษถูกถ่ายทอดออกมาจากลูกชายสุดหล่อของคุณแม่ยายผกา พร้อมอีกมือของเจ้าของเสียงที่กำลังถอนหายใจมีโทรศัพท์เครื่องบางอยู่ในนั้นด้วย
อะไรก็ไม่ทำให้ผมเนื้อเต้นได้เท่ากับประโยคเกือบสุดท้ายของว่าที่แม่ยายที่รัก โอกาสแนบชิดสุดหล่อถูกหยิบยื่นใส่มือแบบไม่ทันตั้งตัว มีรึที่ผมจะปล่อยให้หลุดมือ
“นนเก็บของให้เบสเอง เบสขึ้นไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ จะได้มีแรงมาโชว์ฝีมือทำอาหารให้นนกิน และเราจะได้เหลือเวลาพักผ่อนเยอะๆ ไปครับอย่าช้า” ผมรุนหลังสุดหล่อไปทางบันได และเร่งให้เบสที่ดูงงๆได้ทำตามที่ผมพูด
ส่วนเบสที่ก้าวขึ้นบันไดไปไม่กี่ขั้นก็หันมามองผมอีกครั้ง ทำให้ผมที่กำลังฉีกยิ้มกว้างต้องรีบปรับสีหน้า ให้เหลือเพียงรอยยิ้มใสซื่อส่งให้สุดหล่อแทน ก่อนผมจะพรูลมหายใจยาวเหยียด เมื่อเบสหมุนตัวเดินขึ้นบันไดขั้นต่อไป ไม่มีทีท่าจะจับได้ถึงความคิดร้ายๆที่ผมมี หรืออาจจะเพราะสุดหล่อฟังผมไม่ทันก็ได้นะ
ตอนนี้ผมรู้อย่างเดียว ‘ผมโคตรตื่นเต้น แค่คิดถึงค่ำคืนที่จะถึงนี้’ จะเป็นอย่างไรน้า หากผมได้หนุ่มเนื้อแน่นๆมานอนซุกอก พร้อมสูดกลิ่นหนุ่มหล่อไปด้วย ไม่แน่หากโอกาสอำนวยผมอาจได้เนื้อแนบเนื้อ พร้อมใช้ลมหายใจร่วมกันตลอดคืนก็ได้ ‘อ่า~ แค่คิดก็ฟินแล้ว’
มื้อเย็นผ่านไปอย่างราบรื่น ด้วยกับข้าวฝีมือสุดหล่อสามอย่าง หนึ่งในนั้นคือผัดข้าวโพดอ่อนน้ำมันหอยใส่กุ้ง เมนูที่ผมรีเควส ไอ้นนถึงกับเบิ้ลข้าวจานสอง ให้สุดหล่อหน้าใสได้กระตุกยิ้มอย่างภูมิใจ ผมไม่ได้ต้องการเอาใจเบสนะครับ แต่รสชาติอาหารฝีมือเบสกลมกล่อมถูกลิ้นจริงๆ
ระหว่างการสนทนาบนโต๊ะ ทำให้ผมรู้ว่าการที่สุดหล่อของผมทำอาหารเก่งขนาดนี้ ด้วยต้องเข้าครัวเองมาแต่เด็ก เพราะอยากช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ผกา ที่ต้องเป็นผู้นำครอบครัวเล็กๆ ด้วยมีกันสองคนมาตั้งแต่พ่อของเบสจากไป มีอีกสิ่งหนึ่งที่ผมเพิ่งได้รู้และทำผมประหลาดใจมากคือ แม่ผกาเป็นนักเขียน แถมเป็นเจ้าของนามปากาที่แสนคุ้นหูอย่าง ‘พวงชมพู’ ด้วย ซึ่งทำผมเลิกแปลกใจไปเลยว่า ทำไมบ้านนี้ถึงมีนิยายทุกเล่มทุกคอลเลคชั่นของพวงชมพู และยังอาการแปลกๆของว่าที่คุณแม่ยายที่ผมเคยเจอมาด้วย
นี่ถ้าแม่ผมท่านรู้เข้าว่านักเขียนในดวงใจอยู่แค่เอื้อมนะ มีหวังท่านได้ให้ผมพามาหาแม่ผกาถึงบ้านแน่ๆ เพราะหาได้น้อยคนนักที่จะมีใครรู้จักตัวจริงของพวงชมพูผู้ลึกลับ
“...และที่ว่าแม่ไปหาแรงบันดาลใจ ก็คือแรงบันดาลใจสำหรับเขียนนิยายนี่แหละ อย่ามัวแต่ถามเลย รีบล้างน้ำเข้าจะได้รีบกลับ” สายตากดดันพร้อมจานที่เต็มไปด้วยฟองถูกส่งมาให้ผมทันทีที่สุดหล่อพูดจบ
ผมทำเพียงส่งยิ้มบางๆและรับจานมาล้างฟองออก ไม่คิดจะพูดขัดใจสุดหล่อยามนี้ ตั้งใจว่าช่วยสุดหล่อล้างจานเสร็จ จะตีมึนนอนที่นี่โดยไม่ต้องขอซะเลย
“หือ ขนอะไรเข้ามา แล้วจะไปไหน” นึกว่าสุดหล่อสนใจแต่ภาพข่าวในทีวีแล้วเชียว
ผมรึอุตส่าห์รอเวลา และหลบออกไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าหลังรถ ที่มีเสื้อผ้าอยู่บ้านติดไว้เผื่อฉุกเฉิน ตั้งใจจะขนไปเก็บบนห้องสุดหล่อ เตรียมพร้อมสำหรับการนอนร่วมห้องครั้งแรกของเราซะหน่อย แต่ตอนนี้ผมก็ไม่มีทางเลือก จึงต้องหันกลับมาเผชิญหน้ากับสุดหล่อตาแข็ง ที่กำลังจ้องรอคำตอบจากผมอยู่
“นนกำลังทำตามคำสั่งแม่ผกาไงล่ะ เดี๋ยวนนเอาของไปเก็บบนห้องเบสเลยเนอะ เบสดูข่าวไปเถอะ ไม่ต้องห่วงนนนะ นนดูแลตัวเองได้” พูดจบไอ้นนหมุนตัวไปทางบันไดและก้าวอย่างไว เพื่อไปยังจุดหมายที่ตั้งใจไว้
มือผมเกือบจะถึงลูกบิดประตูอยู่แล้วเชียว หากไม่มีอีกมือมาคว้ามือผมไว้ได้ก่อน และผมคงไม่ต้องบอกว่าเป็นของใคร
“จะทำอะไร” ไม่ใช่แค่เสียงเท่านั้นที่แข็ง แต่สายตาที่เบสใช้จ้องผมนี่ก็ใช่ย่อย เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
ผมเชื่อว่าหากผมให้คำตอบที่ไม่ถูกใจสุดหล่อเข้า ไม่ใช่แค่จะไม่ได้นอนที่นี่คืนนี้เท่านั้น แต่ผมคงโดนเบสโกรธอย่างแน่นอน
‘ไอ้นนใจเย็นไว้ เอารอยยิ้มที่สาวๆเห็นแล้วระทวยมาใช้สิวะ’ ผมหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับเบสทั้งตัว พร้อมกับจงใจระบายยิ้มอ่อนโยนใส่ตาสุดหล่อหน้าขรึม ก่อนจะค่อยๆวางกระเป๋าในมือลงบนพื้น และเอื้อมมือข้างเดียวกันนี้มากุมทับหลังมือขาวที่กุมข้อมือผมอยู่ ทำเอาสุดหล่อชะงักไปนิด มีหรี่ตาจ้องจับผิดใส่ผมเพิ่มอีกด้วย
“นนรู้ว่าการอยู่คนเดียวมันเหงา คืนนี้ให้นนอยู่เป็นเพื่อนเบสนะครับ” ดวงตาแข็งๆค่อยๆอ่อนแสงลง หลังน้ำเสียงนุ่มๆที่ผมจงใจใช้กับสุดหล่อ
ส่งสัญญาณให้รู้ว่าเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จของคำขอของผมค่อนข้างสูง แต่ผมกลับไม่ได้ดีใจมากมายอย่างที่คิด เพราะดวงตาคู่เรียวได้ฉายแววแห่งความอ่อนไหวเพียงชั่ววูบ ทำให้ผมสะท้อนใจว่าคำพูดของผม คงไปสะกิดใจอะไรบางอย่างในใจเบสเข้าแล้ว
สุดหล่อยืนจ้องตากับผมพักใหญ่ด้วยสีหน้าเรียบสนิท แต่แววตาที่ผมได้สบ กลับไม่เหลือความแข็งกร้าวเอาเรื่องใส่ผมสักนิด แถมยังเจือด้วยแววหวานจางๆให้ผมได้ใจเต้น จนไม่สามารถหุบยิ้มลงได้อีกด้วย ก่อนสุดหล่อที่โดนผมกุมมือไว้จะค่อยๆดึงมือตัวเองออก และเดินผ่านผมไปอย่างช้าๆ เล่นเอาผมหน้าหุบ คอตก หัวใจในอกเหี่ยวแฟบ อารมณ์อ่อนหวานเมื่อครู่ปลิวหายไม่เห็นฝุ่น
‘หมดกันที่ตั้งความหวังไว้ กับเนื้อแน่นๆกรุ่นกลิ่นหนุ่มหล่อในฝัน เฮ้อออ....เอ๊ะ! สุดหล่อว่าไงนะ ผมฟังไม่ผิดใช่มั้ย!?’
“จะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ย หรือจะเปลี่ยนใจกลับบ้าน...งั้นไป เดี๋ยวไปส่ง”
“อ๊ะ! ไม่กลับครับไม่กลับ คืนนี้นนจะนอนเป็นเพื่อนเบส ป่ะ เข้าหอกัน เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ เข้าห้องกันเนอะ แหะๆ”
‘อูยยย ไม่น่าเผลอพูดความในใจออกไปเลย เกือบโดนหนุมานถวายแหวนจากสุดหล่อซะแล้ว ดีนะที่คว้ามือสุดหล่อไว้ทัน’ ผมรีบกระตุกข้อมือสุดหล่อให้เดินผ่านประตูห้อง ที่ถูกเปิดค้างไว้ด้วยฝีมือเจ้าตัวก่อนหน้านี้ทันที
ส่วนคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็ขอให้คุณได้ลุ้นตามไปพร้อมๆผมแล้วกัน และช่วยภาวนาให้เจ้าชายแห่งทีมบาสใจอ่อน ยอมให้ความร่วมมือร่วมใจไปกับผมด้วยเถอะ
...........................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะแหมะ! เปิดตอนมาเนี่ยดูชนนนช่างน่าสงสารเพราะโดนสุดหล่อปากแข็ง
เขินโหดใส่ แต่พอตอนจบโคตรน่าหมั่นไส้ กระดี๊กระด๊าจะจับสุดหล่อกินซะงั้น
แต่นนจะสมหวังกับโอกาสที่ว่าที่แม่ยายหยิบยื่นให้แบบไม่ตั้งใจนี้มั้ย
คงต้องรอวันติดตามในอาทิตย์นี้ค่ะ (แต่ก็ปาไปตอนที่10แล้วนี่เนอะ
)
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักต้องเคลียร์} เบส & นน ...The End...[14/10/59] (อ่าน 292124 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก