รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
..."ก็แค่ไอ้พวกชอบลองของแปลก...ช่างแม่งมันเถอะ เดี๋ยวมันเบื่อมันก็ไป..." คุณด้วงของพ่อหนอน บอกปัดๆ แค่นั้นในตอนที่ยะข่าหันมาฆ่าเวลารอปลากินเหยื่อโดยถามถึงเรื่องบัดสีบัดเถลิงบนเตียงนอน ถึงจะบอกใบ้ไอ้ลูกกะเหรี่ยงกลายๆ ว่าไม่ได้มีอะไรกัน แต่มือไม้ที่เกี่ยวต้นหญ้ากับขอเบ็ดนั่นมันกลับสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ จนคุณไกด์ต้องวางต้นหญ้าลงแช่น้ำไว้อย่างเก่าแล้วเปลี่ยนเหยื่อตัวใหม่เป็นสปูนเพื่อหันเหความสนใจไปยังเบ็ดในมือ
"..เหมือนเขาตามไกด์มาจากกรุงเทพนา.."
อีกครั้งที่ไอ้ยะข่าพยายามโยงเข้าเรื่องเดิม และก็เล่นเอาด้วงเสียสมาธิไปด้วยเหมือนกัน เมื่ออยู่ๆ ไอ้ยะข่ามันก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียงแต่ดันตะโกนสวัสดีผู้จัดการ! ทำเอาคนที่บอกว่า ช่างแม่งมันนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น และกว่าที่จะรู้ว่าถูกไอ้กะเหรี่ยงเจ้าเล่ห์มันหลอกเอา สองเท้าของไกด์แก่งเพกาก็แทบจะหาที่เหยียบที่กระทืบไอ้กะเหรี่ยงหน้ามึน..
"...ดูๆ ไป คุณผู้จัดการคนใหม่ก็เอาการเอางานนะไกด์ แต่ยะข่าว่าดูๆ ไปเขาอยากจะเอาไกด์มากกว่านา.."
"..."
"..รึถ้าไกด์ไม่สนใจ..ยะข่าจะบอกให้พวกอีสาวๆ ในหมู่บ้านแวะเวียนมาค้างแถวๆ แก่ง..."
"..."
"ยะข่าว่า..."
'ฟุบ!!'มันเป็นเสียงหวีดยามคันเบ็ดแหวกลมเวลาถูกฟาดกระทบกับห้วงอากาศและที่หยุดทุกอย่างในสมองยะข่าได้ก็ในตอนที่เบ็ดมันมาหยุดจ่อข้างๆ กกหูไอ้กะเหรี่ยงปากมาก...
"..ผู้ชายเอากัน ..มันก็แค่เอามัน มันแค่อยากลองของแปลกเป็นกำไรชีวิตแก้เบื่อมันก็เท่านั้น..มึงจะมาพูดกวนตีนกูทำไม ไปเต้นตามมันทำเชี่ยอะไร มันอยากทำอะไรก็ช่างมัน มันไม่ได้สำคัญอะไรกับกูทั้งนั้นถ้าลองมันได้สมใจเดี๋ยวมันก็เขี่ยทิ้ง..."
ยะข่ากลืนน้ำลายเฮือกเมื่อเจอประโยคนั้นของคุณไกด์ แววตาเอาเรื่องที่มองจ้องมาเหมือนแววตาดุๆ ของเสือยามปรามสั่งว่า 'ให้หุบปาก!!' ไอ้ยะข่าอ้าปากค้างเพราะเสียวสันหลังในคันเบ็ด ที่จ่อข้างหน้าซ้ำยังสะดุ้งผวา กับธาตุแท้โคตรเหี้ยมของหลานกำนันเข้ม ก่อนจะตั้งสติหุบปากปิดแล้วเงียบไป..
.
.
.
...แต่ไอ้คนที่ถือกระติ๊กน้ำแล้วดันได้ฟังประโยคนั้นเต็มสองหู อย่างรัตติกร นี่สิ ที่แทบบ้า !!
ก็จะให้ทำยังไงล่ะ เมื่อไอ้ประโยคที่ได้ฟังมามันกำลังบอกกับตัวเขาเองว่าไอ้เรื่องเลวๆ ที่อุตส่าทำมาทั้งหมด มันไม่ใช่เรื่องที่รุ่นน้องหน้ามึนมันใส่ใจสักนิด...
"กลับเถอะผู้จัดการ ไกด์อารมณ์ไม่ดี เจอหน้ากันตอนนี้มีหวังโดนฟาดด้วยคันเบ็ด"
ลุงจ๊ะปอแกโผล่หน้าออกจากพุ่มไม้มาแล้วพูดเนื่อยๆ ริมฝีปากแห้งสูดบุหรี่ใบจากซูดใหญ่แล้วทิ้งก้นบุหรี่ที่ไหม้จนแทบไม่เหลือไส้ยาไว้ตรงนั้น ก่อนจะจับท่อนแขนคุณผู้จัดการแล้วดึงลากให้ห่างออกมาจากที่กำบังข้างต้นหูกวาง ผู้เฒ่าประจำหมู่บ้าน ค่อยๆ ลากท่อนแขนผู้จัดการให้เดินตามกลับไปยังเรือหางที่จอดอยู่ท้ายแก่ง ..
"...คนเงียบๆ เวลาโกรธมันน่ากลัวอย่างคิดไม่ถึงเลยล่ะคุณ "
ลุงจ๊ะปอแกพูดลอยๆ ก่อนค่อยๆ ยกหางถอยเรือออกแล้วติดเครื่องขับกลับแก่งเพกา ลุงแกพูดกลายๆ เตือนแล้วนะ แต่ข้างในใจใครมันจะไปรู้ว่า ไอ้คุณผู้จัดการนั่นน่ะมันเป็นประเภท ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ก็ลองให้มันรู้ไปสิว่า..
'ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขาจะทำให้ไอ้ด้วงกว่างมันจดจำเขาจนลืมไม่ลงไม่ได้!! '
หัวข้อ: [One Short] รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว' //รุ่นน้องผมแม่ง...[26/10/60] (อ่าน 330704 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก