รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
..."..มาทำไม? .." น้ำเสียงเรียบๆ ที่ถามกลับมา พาให้รัตติกร หลุดออกจากภวังค์ มันยากนะกับการที่จะสั่งให้สายตาละออกมาจากภาพเบื้องหน้าในตอนนี้ ก็เสื้อยืดสีขาวขุ่นเปียกโชกจนแนบลู่ไปกับร่างเบื้องหน้า มันยังไม่ทำให้หัวใจเต้นระส่ำได้มากกว่าการที่เจ้าของเสื้อมันใจกล้าถอดเสื้อออกมาบิดต่อหน้าต่อตาเขาทั้งอย่างนั้น
"มาตามไกด์กลับไปที่บ้านพัก..."
"หน้าที่ของผู้จัดการหรือครับ ? ถ้าอยากแสดงอำนาจมากไม่ต้องมาตามถึงที่หรอก ใช้ยะข่าหรือจ๊ะปอมาตามก็ได้ จะได้ไม่เสียอารมณ์กันทั้งสองฝ่าย"
เป็นครั้งแรกที่รัตติกรได้ยินเสียงของไอ้ด้วงมันชัดๆ เสียงที่เจรจามันฟังดูเรียบๆ รั้นๆ และบาดใจได้มากกว่าเสียงครางเป็นไหนๆ แถมไอ้แววตาที่มองเขามานั่นปะไร แววตาที่สะท้อนมามันดูยอมใครซะที่ไหนล่ะแววตาเย็นเฉียบมันดูน่าค้นหาเกินกว่าจะละสายตา ..
.
.
.
ช่วงไหล่ลาด ช่วงลำคอ ช่วงเอวคอด ที่กางเกงขาสั้นมันคาดเกี่ยวไว้อย่างหมิ่นเหม่..
.."ส้นตีนเหอะ ถ้ามึงเข้ามากูถีบแน่.."
เสียงเรียบๆ เย็นๆ เป็นเสียงที่หยุดทุกอย่าง ฝ่าเท้าที่ถีบยันเขาไว้นั่นก็ด้วย มันไวชะมัด !!
"..ข้าวปลาก็ไม่ติดไม้ติดมือมา โทรศัพท์ก็ไม่คิดจะพก เรือแม่งก็เสือกขับไม่เป็น แถมแม่งว่ายน้ำไม่ได้อีก เสล็ดเป็ดเหอะ ตำแหน่งผู้จัดการแก่งเพกาเนี้ย ใช้เส้นคุณทิวากรใช่ไหม?"
ในกระท่อมจากที่ไม่ห่างจากวังปลา บรรยากาศตอนค่ำๆ ฝนตกโคตรเป็นใจ ทุกอย่างมันคงดีกว่านี้เป็นไหนๆ ถ้าไอ้ไกด์ของแก่งแม่งมันไม่ได้บ่นกับบ่น บ่นเป็นหมีกินผึ้งโดยไม่เว้นระยะอะไรให้โต้เถียง ลบทุกภาพที่คาดว่าจะดราม่า ไอ้ด้วงตอนนี้มันใจกล้าขนาดถอดเสื้อพาดบ่าแล้วก่อกองไฟ รัตติกรถูกทิ้งให้นั่งอยู่ในกระท่อม ในตอนที่ไอ้ด้วงกว่างมันผลุบเข้าผลุบออก เอาเบ็ดมาเก็บบ้าง เอาสายเอ็นมาม้วนบ้าง ทุกอย่างมันดูเหมือนเป็นเรื่องปกติที่ไม่ขัดเขิน จนสุดท้ายไอ้ด้วงกว่างมันเอาปลาสดๆ ที่ขังไว้ออกมาจากถังน้ำ แล้วทาเกลือเสียบไม้ย่างนั่นล่ะ รัตติกรถึงได้รู้ว่าความหิวเป็นยังไง รัตติกรเพิ่งรู้ตัวว่า ไอ้ไกด์บ้าเบ็ดมันทำให้เขาเป็นห่วงจนลืมหิวได้ก็คราวนี้ ...
.
.
.
[...เหมือนเขาตามไกด์มาจากกรุงเทพนา..]
เสียงของไอ้ยะข่ายังเหมือนตามมาหลอกหลอน ด้วงกว่างสะบัดหน้าเรียกสติก่อนจะหลับตาแล้วลืมตามองจ้องหน้าไอ้คุณผู้จัดการก่อนถอนหายใจ เรื่องมันบังเอิญเกินไปรึเปล่า ? กี่ครั้งกี่คราวที่เจอไอ้หน้าปลาจรวดนี้ในสภาพที่ไม่ได้มีสติสักนิด โอเค ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นการแกล้งกันที่หนักหนา แต่เจ้าด้วงกว่างกลับคิดว่าถ้าปล่อยวางและให้อภัยมันก็คงจบ 'ตามมาจากกรุงเทพฯ ' โอเค ไอ้เรื่องนั่นมันก็น่าคิด แต่ถ้ามันไม่ใช่ล่ะ ถ้าไอ้การที่เจอมันที่นี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญล่ะ ถ้าถามตรงๆ ว่ามันได้ตามมาจริงหรือเปล่าต่อหน้า???
.
.
.
..สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่า ? ถ้าขืนถามอย่างนั้นออกไป แล้วมันดันตอบว่า 'หลงตัวเองรึเปล่าเถอะ' คนอย่างเขาคงไม่วายถูกผู้จัดการคนใหม่หัวเราะเยาะใส่ ตลอดเวลาที่ทำงานร่วมกันในแก่งเพกา ดีไม่ดีอาจจะทุกครั้งที่เจอหน้าก็ได้ .. ฉะนั้นก็เปล่าประโยชน์จะด้วงกว่างถามอะไรที่เข้าตัวอย่างนั้น
ในกระท่อมมีแค่เสียงแมลง และจิ้งหรีดเรไร ความเงียบที่เข้ามาพร้อมความมืด กำลังดึงสติของคนสองคนที่จมอยู่กับความคิดตัวเอง .. หนึ่งคนหาช่องทางคิดอกุศล ส่วนอีกคนเพ้อเจ้อคิดเรื่อยเปื่อยไปไกล จนสุดท้ายสองความคิดมันมาบรรจบกันที่ปลาย่าง..
'นอกจากครางบนเตียงอร่อยแล้ว...เพิ่งรู้ว่าย่างปลาก็อร่อยนะ'มันเป็นเสียงชมอย่างจริงจังที่ไม่น่าจะเข้ากับบรรยากาศ ...
.
.
.
จบประโยคนั้น ทุกอย่างดูเงียบฉี่จนน่าหวาดเสียว ...
แม้อากาศยามค่ำคืนออกจะเย็นสบาย แต่แววตาเจ้าด้วงกว่างที่มองกลับมาทำเอารัตติกรที่เผลอพูดความรู้สึกลึกๆ ในสมอง ถึงกับเย็นหน้าจนเสียววาบ...แววตาเอาเรื่องที่มองจ้องมามันเหมือนปรามสั่งว่า 'หุบปาก!!' รัตติกร ตั้งสติหลบตา ก้มหน้าก้มตาฝืนกินปลาย่างต่อทั้งๆ ที่กลืนแทบไม่ลง แถมกินยังไม่ทันเสร็จ ไกด์ของแก่งมันก็ดันผุดลุกออกไปจากกระท่อมทั้งอย่างนั้น ทิ้งทุกอย่างไว้แค่ความเงียบ...
.
.
.
.
10
9
8
7
6
5
4
"ด้วง ! เดี๋ยว มีอะไรก็คุยกันสิ!!"
เป็นรัตติกรที่จู่ๆ ก็พรวดพราดวิ่งตามออกมาทั้งอย่างนั้น ...
นาฬิกาพรายน้ำบนข้อมือของด้วงกว่างยังคงส่องสว่าง เข้มวินาทีนับได้ยังไม่ถึงสิบวิ ด้วยซ้ำในตอนที่รัตติกร ก้าวพรวดตามออกมา ใต้กอไม้ใกล้ๆ กระท่อมหลังต้นตีนเป็ดด้วงแอบมองแล้วถอนหายใจ ..จากการจับเวลารอเป็นอันว่าไม่ต้องเอ่ยปากถามว่าจงใจตามมาหรือเปล่า เมื่อจู่ๆ ปลามันก็ถลาตามเบ็ดอย่างที่คิด... ด้วงกว่างทรุดลงนั่งอย่างอ่อนใจ หน้าเรียบๆ ตอนนี้แทบกลายเป็นสีลูกตำลึงสุก ไม่รู้ว่าจะโทษอะไรกับไอ้ผู้จัดการคนใหม่อย่างรัตติกร โทษความชั่วช้า โทษความเลวแบบหน้าด้านๆ หรือโทษความใจอ่อนของตัวเองดี ..
ด้วงกว่างได้แต่ภาวนา ภาวนาว่า ให้ยะข่าหรือจ๊ะปอ กลับมารับเร็วๆ ทีเถอะนะ ..
'คืนนี้ยังอีกยาวไกล ยิ่งเปียกๆ ด้วยแบบนี้ แบบนี้ถ้าไม่เป็นปอดปวมไปซะก่อน ก็คงไม่พ้นต้องเป็นเมียไอ้เชี่ยผู้จัดการมันอีกรอบแน่ๆ '
หัวข้อ: [One Short] รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว' //รุ่นน้องผมแม่ง...[26/10/60] (อ่าน 306506 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก