รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
...'...คืนนี้จ๊ะปอ หรือไอ้กะเหรี่ยงล่ะ ที่จะกลับมารับไกด์....กับผัวไกด์?? ' .
.
.
..คนที่ตอบคำถามนี้ได้ไม่ใช่คนงานในแก่งฯ แต่เป็นไอ้ฝรั่งร่างใหญ่หัวแดงถักเดทร็อคที่ใส่กางเกงเลสีส้มสะท้อนแสงนั่นต่างหาก ที่ประกาศสงครามโดยการใช้สายตาที่มันมองมาระหว่างมองเขาและมองร่างไร้สติที่ลายพร้อยโชว์ร่องรอยที่เขากัดและลากลิ้นผ่านแทบจะทุกสัดส่วน สายตาแข็งๆ ที่มองมามันเหมือนสายตาของหมาหวงก้างชิ้นสุดท้าย!! ..
รัตติกร ยังไม่ทันจะพูดอะไร ไอ้ฝรั่งร่างควายมันก็ดึงไอ้ด้วงกว่างของเขาเข้าไปอุ้มไว้เอง เออนะ หลังเช้าที่เพิ่งลืมตาตื่นนี้เป็นครั้งที่สองก็ว่าได้ ที่รัตติกรนึกเสียใจเรื่องที่ไม่ได้ฟัดไอ้ด้วงกว่างที่กอดไว้ทั้งคืนให้แหลกยับพอเป็นร่องรอยประจานให้ใครต่อใครรู้ได้โดยไม่ต้องถามว่า สถานะของมันกับเขาควรจะเป็นอะไร ๆ ส่วนหนึ่งรัตติกรคิดเข้าข้างตัวเองว่าเพราะขาเขาที่เจ็บต่างหากทำให้มันไม่สะดวกจะทำมากไปกว่านี้ ทั้งๆที่อีกใจหนึ่งในส่วนลึก สาบานได้น่าว่าส่วนที่ลึกที่สุดเลยมั้งที่มันสั่งและบอกเขาว่า.. ถ้าเป็นไปได้
.
.
.
'เขาขอแค่ให้ได้กอดได้ใกล้ จนกว่ามันจะหายสั่นหายหนาวก็พอ..'..
"Damn bitch!!"เสียงสบถหรือเสียงด่าก็ไม่รู้ที่จู่ๆ ที่ไอ้ฝรั่งมันหันมาพ่นใส่เขา พร้อมๆ กับแววตาที่วาวโรจน์เหมือนขู่ใส่ โชคดีที่ได้ระฆังอย่างจ๊ะปอมาช่วยเรียกขัดได้ทันเวลา ไอ้ฝรั่งหน้าโหดมันถึงได้ ยอมละสายตาจากเขาแล้วอุ้มไอ้ด้วงกว่างหันหลังเดินหายขึ้นเรือไป
ไอ้ยะข่าที่ตามมาทีหลัง ไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่พอเห็ชัดในสถานการณ์ว่า ไอ้อารมณ์ที่ Mr.TJ. อุ้มร่างด้วงกว่างที่ไร้สติห่างออกมาจากคุณผู้จัดการขาเดี้ยงนั่นมันให้อารมณ์ประมาณเจ้าชายช่วยเจ้าหญิงไว้จากมังกรไฟ
.
.
.
ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามแผนการณ์
รัตติกรไม่ได้ถูกพากลับแก่งฯ ในตอนนั้น เพราะขาข้างที่เจ็บมันทรยศ เขาถึงได้ถูกคนงานอย่างจ๊ะปอ พาวกกลับไปที่อนามัยในตัวหมู่บ้าน และตลอดวันหลังทำแผลเสร็จ ก็ถูกปล่อยให้รอคอยอย่างไร้จุดหมาย
อีกกี่ครั้งกี่หนที่จะต้องเป็นฝ่ายอดทนรอ
ก็ไอ้ด้วงกว่างมันแค่โดนยาสลบ แต่เขาต่างหากที่เจ็บร้าวไปทั้งขา และก็จากเหตุผลที่ว่า มันน่าจะเป็นไอ้ไกด์ด้วงกว่างนั่นมากกว่าที่จะต้องกระเสือกกระสนมาเยี่ยมเขาที่ อนามัย เมื่อขาข้างที่เจ็บดันสำออยติดเชื้อซะอย่างนั้น จากการคิดคำนวนเขาควรจะได้ข่าวที่มันโวยวายเรื่องร่องรอยบนตัวมัน เขาควรจะได้เห็นหน้าซีดๆ นั่นขึ้นสีแดงจางๆ หรืออาจจะแดงจนไปถึงไหล่ลาด เมื่อมันต้องโกรธหรือน่าจะอายจนหายใจไม่ออกมากกว่า ใช่..ต้องเป็นข่าวประมาณนั้นล่ะ ไม่ใช่ข่าวจากปากคนอื่นที่จะมาบอกเขาว่า..
'ไอ้ด้วงกว่างมันหายไปกับไอ้ฝรั่งนั้นอย่างไม่รู้ชะตากรรม 'และข่าวเรื่องที่ว่านั่นกว่าไอ้ยะข่ามันจะมาส่งถึงเขาได้ก็เป็นในตอนสายๆ ของอีกวันที่ไอ้ลูกกะเหรี่ยงมันมาส่งสะเบียงให้เขาที่อนามัย
"..ไกด์กลับไปแล้ว ...คงไม่ลงมาที่แก่งตลอดฤดูฝน "
.
.
.
"กลับไปกับใคร?"
...กว่าที่รัตติกรจะยอมรับและทำความเข้าใจในประโยคของไอ้ยะข่าพร้อมๆ กับฝืนทำอารมณ์ปกติตักข้าวกินไปด้วยรอฟังคำตอบไปด้วยได้.. ก็สักพักใหญ่ๆ ...
กว่าระเบิดจะลง..
"กลับกรุงเทพฯ ไปกับเพื่อนฝรั่งที่ชื่อ TJ. เน้อ "
หัวข้อ: [One Short] รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว' //รุ่นน้องผมแม่ง...[26/10/60] (อ่าน 306210 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก