หัวข้อ: >>เชลยหงส์ กรงพยัคฆ์ << The End~ ความสุขของคนรักกัน _ 03/01/2557 P.52

[capool]

ทำไมซอไม่ยออมบอกว่าโดนจับไปเพื่อข่มขืน จะได้จัดการให้พินาศไปเลย ถอนรากถอนโคนซะ เกะกะสายตา

[KARMI]

จัดการเลยซอ

[greensnake]

ไม่เบื่อเลยค่า~ จะมาทุกวันเราก็ไม่ว่าหรอก อยากเจอน้องซอทู้กวัน
สะใจจริงๆเลย มาให้น้องซอเชือดถึงที่เลยเหรอเนี่ย
อย่าคิดว่าแค่นี้จะทำอะไรน้องซอได้ (ถึงแม้ว่าจะเกือบๆก็เถอะ!)
สมกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ น่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะซะจริงเชียว
ต้องขอบคุณคุณนักฆ่าสินะ ที่ให้โอกาสไม่ทำอะไรน้องซอ
ให้น้องซอได้แสดงบทบาท(เมีย)เสือให้ทุกคนได้เห็น
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[loveaaa_somsak]

อัพทุกวันได้ยิ่งดี จะตามอ่านและคอมเมนต์ และกดไลค์ใน face ทุกตอนเลย

[lolata]

เอาหนักๆซอ ให้รู้ไปเลยใครเป็นใคร

[poisongodx]

 

[fay 13]

 

[mintmiko]

กร๊าซซซซซ อ่านแล้วติดเว่อร์เลยยยย ไม่น่าเชื่อว่าจากคนอ่อนแอจะกลายมาเป็นตัวแสบแบบนี้ได้ แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือ ทำไมคุณพี่ทั้งสามไม่มาอยู่บ้านคุณโอซะเลย ทั้งรักทั้งหวงน้องซอขนาดนี้น่ะนะ... คุณโอนี่แลดูชอบจังนะที่น้อซอทำตัวเป็นนางร้ายเนี่ย แซ่บจริงเรื่องนี้

 

[pare_140]

พึ่งเข้ามาอ่านค่าาา

ซูกัสนี่ก็เลวได้พ่อจริงๆเล๊ยยย

[Bowbonk]

จัดการเลยซอ     

[Lilly_Fw]

Part  24    Oraris + Ping


ORARIS  PART

หนังสือปรัชญาผู้นำถูกปิดลงหลังจากที่รู้สึกว่าเจอบางอย่างที่มันแย้งความรู้สึก...หนังสือก็คือสิ่งที่ก่อเกิดจากความรู้สึกนึกคิดของคนบางคน หรือคนกลุ่มนึงกลุ่มใด...แต่ด้วยสัญชาตญาณมนุษย์ ย่อมมีความคิดข้อใดข้อนึงต่างจากคนอื่นๆ แม้กระทั้งกับเนื้อหาในหนังสือ....  วิถีการปกครองคน มันก็แล้วแต่สถานการณ์ และวิสัยต่าง ๆ รอบตัวของผู้นำ...ต่อให้ยึดหลักให้ดีแค่ไหน แต่คุณไม่พลิกแพลงหรือมองดูว่าตอนนี้ เหตุการณ์คืออะไรมันก็เปล่าประโยชน์...และกลายเป็นผู้นำโง่ ๆ ที่คิดว่าตัวเองฉลาดเพราะได้ทำหลักการพวกนี้แล้ว.....วางหนังสือลงบนโต๊ะตรงหน้าก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ...ยกยิ้มเมื่อนึกถึงสิ่งที่ทำให้ผมต้องมานั่งรออยู่นี่...

ก๊อกๆๆ

“ คุณซอมาแล้วครับเจ้าสัวน้อย”

“ อืม เข้ามาเลย “  วางกาแฟลงแล้วจ้องมองประตู  หลังจากพี่ชัชแจ้งว่าคนที่ให้ผมมานั่งรอมาถึงแล้ว...มองคนที่เปิดประตูเข้ามา
หลังจากที่เจ้าตัวบอกให้ผมรอในห้องหนังสือ ...ซอเข้ามาพร้อมกับชายร่างสูงที่องอาจเกินกว่าอาชีพนักฆ่าอย่างที่ซอบอก

“พี่โอครับ นั่นคุณนนท์คนที่ซอให้มาช่วยงาน ...คุณนนท์นี่คุณโอฬาริศผู้นำพยัคฆราชครับ”

“ซอ..ไปตามพิงให้พี่หน่อยสิ เห็นว่าทำงานอยู่ในห้อง แล้วพี่ขอคุยกับคุณนนท์ก่อน”

“ครับพี่โอ” ซอรับคำก่อนจะส่งยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ก่อนจะเดินจากไป...

“ทำงานได้ดีนะเมืองนนท์”

“ผมยินดีทำทุกอย่างตามคำสั่งเจ้าสัวน้อยครับ” ผมยกยิ้มเมื่ออีกคนโค้งตัวให้อย่างนอบน้อม...

..ซอก็คือซอ..ถึงจะเข้ามแข็งและฉลาดแค่ไหน ...แต่เพราะเป็นคนจิตใจดี ทำให้ยังคิดและจับผิดในบางเรื่องไม่ได้...แต่สำหรับคนที่พึ่งออกมาเผชิญโลกภายนอกได้ไม่นาน คิดและทำได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าเกินคาด...

..ถ้าผมบอกว่าทุกอย่างผมเป็นคนสร้างเรื่องล่ะ...ส่วนที่เหลือก็แค่ตัวละครที่เดินตามเกมส์ผมก็เท่านั้น...เกมส์เบาสมองที่ใช้ทดสอบ...คนรักของผู้นำพยักคฆราช...และดูเหมือนว่า...จะไปได้สวย ผมกำลังสร้าง...คนรักของเสือที่ร้ายคู่ควรกับเสือ..และต้องยืนหยัดต่อไปได้ด้วยตัวเองแม้จะไม่มีผู้นำ..

“ ผมก็แค่อยากให้คุณทำตามที่ซอบอก...แล้วก็คอยดูแลเขาด้วย”

“ครับเจ้าสัวน้อย”

ก๊อกๆๆ

“ พี่พิงมาแล้วครับ “  อ้าแขนข้างนึงออกเพื่อส่งสัญญาณให้คนที่เดินนำพักพิง  ให้เข้ามานั่งข้าง ๆ ผม...ใบหน้าน่ารักทำหน้างอน้อย ๆ แต่ก็ยอมที่จะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ให้ผมกอดเอวไว้หลวม ๆ

“ ครับคุณโอ”

“เป็นยังไงบ้าง...”

“ ไม่มีอะไรครับ...ก็แค่พวกเด็กเกเรทั่วไป...ต่อต้านแม้กระทั่งพ่อตัวเอง..”

“ ก็ดี...ผมไม่ห้ามคุณนะ...เพราะโต ๆ กันแล้ว...แค่ระวังตัว และไม่ให้มายุ่งกับพยัคฆราชก็พอ..” 

“ ครับคุณโอ “  พักพิงตอบพร้อมกับโค้งหัวลงเบา ๆ คนที่ดูจะสนใจและงงที่สุดก็คงไม่พ้นคนที่นั่งข้างผม ที่ตอนนี้ตากลมโตนั่นกำลังกรอกมองผมที มองพักพิงที...ทำเอาผมอดอมยิ้มไม่ได้...ถ้าจะเป็นเจ้าหนูจังไมขนาดนี้...แต่ก็เข้าใจเพราะซอเป็นห่วงพิงไม่น้อยกับเรื่องที่ผ่านมา...แต่เรื่องบางเรื่องซอก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง...เพราะมันอันตรายเกินไป...

“ ไปเถอะ แล้วพานนท์ไปหาที่พักด้วยละกัน”

“ พี่พิงครับ ให้คุณนนท์พักห้องข้างๆ  พี่พิงนะครับ”

“ ครับ”  ...พิงส่งยิ้มให้คนที่แนะนำ...แววตาสีนิลเป็นประกายแวววับอย่างคนที่คิดอะไรในใจแล้วส่งออกมาทางสายตา....

“พี่โอครับ”

“จะถามเรื่องพักพิง?”  ถามออกไปอย่างคนรู้ทัน...คนที่อ้าปากค้างรีบหุบปากแล้วขยับมาเขย่าขาผมเบา ๆ

“ครับ..บอกซอบ้างสิ..”

“ ไม่มีอะไรหรอก รอให้เรียบร้อยกว่านี้แล้วพี่จะบอก...ออกไปข้างนอกกันเถอะ..”  เลือกที่จะไม่บอก... ก่อนจะดึงแขนเล็กให้ลุก
ตาม ซอย่นจมูกอย่างขัดใจแต่ก็ไม่เซ้าซี้อะไร...

ผมยืนมองคนที่กำลังเล่นกับแมวของข้างบ้านที่ชอบกระโดดข้ามรั้วเข้ามาในสวนหน้าบ้าน...ก่อนจะกดโทรศัพท์หาคนที่สั่งงานไว้...ตามสัญญาที่ให้ไว้กับซอ ถึงจะไม่ได้สัญญาผมก็จะจัดการอยู่แล้ว...ในเมื่อกล้าที่จะเล่นกับไฟ เพราะรู้อยู่แก่ใจ...มันจะแปลกอะไรถ้าจะถูกไฟเผา....

/ เรียบร้อยแล้วจ้าพ่อเสือ.. ตอนนี้คงกำลังแชร์กันสนุก /

“ ขอบใจมากที่ช่วยจัดการเรื่องให้”

/ ไม่เป็นไร ชักอยากจะเห็นหน้าแฟนเพื่อนซะแล้ว ว่าเป็นยังไง ดูว่าพ่อเสืออย่างคาสโนว่าโอฬาริศ จะสิ้นลายนะ สาวอ่อยถึงที่ยังไม่สนเนี่ย /

“ อยากเห็นก็มาสิ วันนี้อยู่บ้าน แล้วไม่ต้องพูดอะไรมาก”

/ เห็นฉันเป็นยังไงอิตาบ้า! แฟนเก่าคนนี้รู้ตัวดีจ้า แค่อยากเห็นหน้าน้องซออยากรู้ว่าเป็นยังไง ถึงได้หวงอย่างไข่ในหินขนาดนี้ /

“ อืม...แค่นี้ก่อน..”

/ ได้ เดี๋ยวฉันไปนะ...ต้อนรับให้ผมกับที่ช่วยงานหน่อยนะ.. /

“ ได้”   ผมกดวางโทรศัพท์เมื่อซออุ้มแมวสีขาวเข้ามาหา...ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มจนต้องเลิกคิ้วให้...

“ พี่โอ...มันน่ารักจังเลย...”

“ แมวชาวบ้านเขา จะเลี้ยงรึไง” พูดแหย่คนที่ย่นจมูก...มันน่ารักก็จริง แต่เป็นแมวข้างบ้าน...เพราะทุกครั้งที่เข้ามามันก็ได้กินอาหารที่พวกแม่บ้านเอาไปวางไว้ให้เลยเข้ามาบ่อย...พอกินอิ่มก็กลับไปบ้านตัวเอง..

“ เปล่าครับ...”

“ เอาไว้ค่อยไปหาซื้อมาเลี้ยงเองก็ได้ “

“ นั่นแหละ...ซออยากจะขอ...เอาไว้เราไปดูที่เพทช็อปนะครับ..”  ที่แท้ก็จะขอเลี้ยง...ยกมือขึ้นลูบหัวคนที่ปล่อยแมวสีขาวลง
จากอ้อมกอด ก่อนเจ้าตัวสี่ขาจะค่อย ๆ เดินไป...แล้วกระโดดขึ้นต้นไม้ ข้ามรั้วกลับบ้านตัวเอง...

..................................

..................................

“ น่ารักจัง “

“..คะ ครับ..”

“...โอ...น่ารักอ่ะ...”

“ เธอชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ..”  ผมถาม..ไอริน...อดีตแฟนเก่าตั้งแต่มัธยมที่คบกันมาจนถึง ม.6 จู่ ๆ เธอก็มาบอกเลิกผมเพราะค้นพบตัวเองว่า...ชอบผู้หญิงด้วยกัน...และแฟนใหม่ก็เป็นรุ่นน้องที่สนิทกัน ปัจจุบันก็ยังคบกันอยู่...แต่ตอนนี้ไอรินกำลังนั่งจ้องซอ ทำตาโตจนอีกคนเริ่มจะทำสีหน้าหวาด ๆ เพราะคนจ้องทั้งชมทั้งมองแบบเปิดเผย...

“ ไอริน “   คือคนตัวละครหลักที่ผมให้เข้าไปปั่นป่วนตีสนิทกับนรินดา...จนฝ่ายนั้นไว้ใจเพราะความไฮโซของเธอ...ที่เจอกันที่
อังกฤษก็เพราะเธอจัดการ...ผมยอมให้ซูกัสนอนกอดพร้อมกับถ่ายรูปหลังจากที่แกล้งเมาร่อแร่  แต่คนที่นอนกอดเธอจริงๆ  คืน
นั้น...ไม่ใช่ผมเพราะซูกัสก็เมาเหมือนกัน...ซึ่งไอรินเป็นคนจัดการและผมก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ซูกัสมั่นใจ ว่าคืนนั้นเรามีอะไรกัน จึงพยายามยัดเยียดตัวเองเข้ามาให้ผม ซึ่งมันก็เป็นไปตามแผน...

นรินดาก็แค่ได้แรงยุจากไอริน...และแนะนำเมืองนนท์ให้เพื่อทำมิดีมิร้ายซอ...ผมวัดใจผู้หญิงพวกนี้ด้วยเหตุการณ์ที่สร้างขึ้น และก็จับได้ว่า พวกเธอร้าย..แต่ร้ายแบบนี้...มันสมควรฆ่าทิ้ง...ส่วนคนที่วัดใจมากที่สุดก็คงเป็นคนที่ไอรินนั่งจ้องอยู่...ผมบอกให้เมืองนนท์ออกปากพากลับ ราชสีห์เกริกไกร แต่ดูเหมือนว่าจะสมหวัง ที่ซอไม่กลับ...และยังเข้าหาผมทันทีที่มีปัญหา...คลิปที่เมืองนนท์เป็นคนตัดต่อกับมือทำให้ซอเสียน้ำตาจนผมโทษตัวเอง...นิดหน่อย....  เหตุการณ์เกิดเพราะการ์ดทุกคนยอมเปิดทางให้ซูกัสเข้ามาหาผมตามคำสั่ง  หญิงสาวผู้โง่เขลาเข้าหาผมทำคำยุแยงของไอรินที่วางแผนให้พวกเธอเหมือนเป็นคนฉลาด....

...แม้ผมจะอธิบายแบบปกปิดความจริงไปบ้าง..จนเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเชื่อและยอมที่จะเข้าใกล้ผมเหมือนเดิม...แต่สายตาระแวงอย่างไม่ไว้ใจ ยังมีอยู่ให้เห็น...ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้...คงเพราะสัญชาติญาณของตระกูลดังที่สืบสายเลือดกันมา...ปล่อยให้ซอคิดหาทางแก้ไข และทำอะไรก็ได้ตามใจเจ้าตัว ...เมื่อซูกัสเรียกร้องจะเข้ามาอยู่ในบ้าน...ผมบอกตรงๆ ว่าซอ ไม่ได้บอกผมว่าต้องการที่จะทำอะไรกับซูกัส แต่การที่เรียกเมืองนนท์เข้ามาและบอกให้พักห้องข้างๆ  พักพิง ซึ่งมันจะติดกับห้องที่ซูกัสพัก....ผมว่าผมพอมองออก...

...และส่วนของนรินดา....

“ ไอริน ไหนล่ะหลักฐานที่ว่าจัดการให้..”

“ ให้ดูเลยเหรอ”  ไอรินเหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะให้ซอดูผลงานที่ผมให้เธอจัดการ...

“ ดูเลย “

“ ก็ได้ “

ไอรินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากในกระเป๋า ก่อนจะกดเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต ...กดเชื่อมต่อเว็บวิดีโอชื่อดัง ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ผมเดินไปนั่งข้างซอ แล้วจ้องมองคลิปจากเว็บดัง...

“ กว่าจะถูกลบก็คงจะมีคนแชร์และดาวน์โหลด แค็ปไว้จนหมดแล้ว”

“ อืม “  ผมกับซอจ้องมองคลิปก่อนจะถูกลบในอีกไม่นานถ้าทางเว็บตรวจสอบเจอ...ไฟสว่างจ้าภายในห้องทำให้เห็นว่าใครเป็นใคร...ซอเบิกตากว้างก่อนจะมีรอยยิ้มเหยียดอยู่มุมปาก...

...นั่นคือสิ่งที่ผมอยากเห็น...

ร่างขาวผ่องของหญิงสาวที่กำลังเล่นกล้อง...พร้อมกับพูดคุยกับคนถ่าย...ที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นแฟนหนุ่มของเธอ...แฟนหนุ่มที่แพ้อำนาจเงินของผม...เธอนอนแผ่อยู่บนเตียง...กิจกรรมยามว่างของคนรักกัน...แต่อาจจะพิสดารไปนิด ตรงที่เธอไม่ได้เล่นกับคนรัก แต่เป็นกับของปลอมขนาดต่าง ๆ และอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับช่วยตัวเอง...ลีลามากมายที่เธอทำยั่วกล้องตลอดเวลาที่นัวเนียกับของเหล่านั้น.... หรือจริงๆ  คือยั่วแฟนหนุ่ม....ตอนนี้คงกำลังยั่วคนทั่วโลก...ไม่นานพวกหนัง AV คงจะสนใจเธอไม่น้อย...

“..สมแล้วที่เป็นแฟนไอ้เสือ...”

“...ทำได้ดี..” ผมชมไอรินที่พูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นสีหน้าสะใจของซอ ที่แสดงออกแทนความเคอะเขินที่เธอคิดว่าจะได้เห็น...

“..แน่นอนย่ะ...น้องซอ..ว่าง ๆ..ไปทานข้าวกับพี่นะคะ..”

“..ไม่มีทาง...”

“ ฉันถามน้องซอ!! “  ไอรินหันหน้ามาทำเสียงแหลมใส่ผมหลังจากที่วาดแขนกอดเอวบางให้ขยับเข้ามาหาตัวเอง...ผมเข้าใจว่าของสวย ๆ งาม ๆ คนที่ชอบชายหรือชอหญิงเห็นแล้วมันก็อดที่จะเข้าหาไม่ได้...แต่คนของผม...

...หวงยันเงาครับ...


******************************************************************************************


PING PART

หลังจากเกิดเรื่องซอ ผมก็ถูกตำหนิไม่น้อยจากเจ้าสัว  ถึงท่านจะก็เข้าใจ แต่ยังไงผมก็ต้องดูแลซอได้ดีกว่านี้...แม้ว่าพวกเราจะรู้ว่า...เป็นแผนของคุณโอก็ตาม.....เดินออกมาจากห้องหนังสือพร้อมเมืองนนท์ หนึ่งในการ์ดที่เฝ้าธุรกิจของตระกูลพยัคฆราชอยู่ต่างจังหวัด...ถูกเรียกตัวเข้ามาทำงานตามแผนของคุณโอ....แผนที่ทำใครต่อใครหัวปั่นไม่น้อย...โดนเฉพาะซอที่ร้องไห้จนการ์ดหน้าดุรู้สึกสงสารขึ้นมาจริง ๆ

/ คุณจะมาไหม /

“ ผมไม่ว่างขนาดนั้นหรอกครับ “

/ ยังไงผมก็จะรอ /

“.......................”  กดปิดโทรศัพท์ใส่ปลายสาย... ถอนหายใจก่อนจะนึกย้อนกลับไปเมื่อหลายวันก่อน...ที่เกิดเหตุกับซอ...สาเหตุอีกอย่างที่ทำให้ผมปกป้องซอไม่ได้ก็เพราะใครบางคน... ที่ภาพและน้ำเสียงเฝ้าหลอนผมตั้งแต่วันที่ผมจับไปผูกเชือกไว้ที่โกดัง....

“ มันไม่ยอมไปหาหมอ...ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้  ผมต้องคอยทำแผลและเช็ดตัวให้...”

“ แล้วยังไง มีแค่นี้เหรอที่จะบอก ถ้าจะขอโทษบอกเลยว่าไม่มีทาง”

“ เปล่า...ไปหามันได้ไหม...อย่างน้อย ๆ คุณคงไม่อยากให้ตายจริง ๆ ”

“ ผมไม่เคยเสียดายถ้าน้องชายคุณจะตาย”

“ งั้นถ้าผมยอมที่คุกเข่าล่ะ...ชีวิตผม..มีแค่น้องชายคนนี้ที่ผมจะไม่ยอมให้เป็นอันตราย..อาทิตย์นึงแล้วที่ผมเห็นมันทรมาน..”

ยังจำวันนั้นได้ที่ร่างสูงของปุญไพรคชสารคนพี่คุกเข่าลงต่อหน้าผม ต่อหน้าคนในมหาลัยฯ ที่เดินผ่านไปผ่านมา....ไม่อยากรู้ และ ไม่ถาม ...ไม่ยอมไปหาหมอ ไม่ยอมรักษา...เพราะอะไร... ที่ที่จะให้ผมไป..ก็เพื่อแก้แค้น แต่สภาพอย่างนั้นน่าตายมากกว่าจะแก้แค้นใครได้...กว่าจะให้คนไปช่วยได้ก็คงใช้เวลาพอสมควร เลือดคงออกไม่น้อย.....รู้สึกสะใจที่มองเห็นแววตาเจ็บปวดของคนที่เคยทำท่าอวดดี...

..ความรัก และห่วยใย ต่อคนที่รัก...ทำให้คนแข็งกระด้างเป็นเหมือนแมลงตัวเล็ก ๆ ที่หมอบราบคาบกับพื้น รอให้ผมบดขยี้...มือหนายื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้ผมขณะที่กำลังคุกเข่าอยู่....เพื่อนกลุ่มเดียวกับมันวิ่งเข้ามาเพราะคิดว่าผมกำลังมีเรื่องกับเพื่อนตัวเอง...แต่มือหนาก็ยกขึ้นห้ามเพื่อนไว้ก่อนที่วิ่งเข้ามาถึงตัวผม....

“ ผมขอร้องล่ะ...”

“ ไม่กลัวเสียศักดิ์ศรีรึไงครับ แกงค์ช้างแดง”

“ ศักดิ์ศรีมันไม่สำคัญเท่าน้องชายผม”

คำพูดที่เหมือนกับยอมเหยียบศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อเอาชีวิตรอด แต่มันกลับบีบหัวใจผมเบา ๆ เหมือนเป็นอีกด้านที่มองข้าม...ศักดิ์ศรีที่ผมเทิดทูน กำลังถูกตระกูลนั้นทำเหมือนไม่มีค่า  เพื่อเทียบกับชีวิตของคนที่รัก....ถ้าเป็นผมล่ะ...ผมจะทำยังไง ถ้าต้องแลกศักดิ์ศรีตัวเอง...กับคนที่รัก...

“คุณมาหาผมเหรอ”

“พี่คุณไปคุกเข่าให้ผมมาหาคุณ พอใจไหม เพราะไม่อยากเห็นน้องชายตาย”

“ ไอ้บ้า!!..”   

“ จะไปหาหมอ หรือจะให้หมอมา “

“ คุณเป็นห่วงผมเหรอ “

“ ไม่มีทาง ผมรับปากพี่คุณว่าจะมาก็มาแล้ว...ไปหาหมอซะ ผมยังมีอย่างอื่นต้องทำแทนที่จะไปติดคุกเพราะฆ่าคนตาย..”

 “ มาหาผมอีก...ไม่งั้นผมจะตายให้คุณติดคุก...และไปหลอกคุณ เอาคุณไปอยู่กับผมด้วย”

“หุบปากไปซะ!!”

ร่างสูงนอนแผ่อยู่บนเตียง....เตียงที่ผมจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนั้น...ได้แต่กลืนความรู้สึกแค้นที่พุ่งขึ้นเมื่อเห็นบรรยากาศที่เคยเกิดเรื่องบัดสี...ตวัดสายตามองคนที่นอนหลับตาอยู่บนเตียง...ร่างกายมีรอยแผลที่ผมกรีดอยู่...มันบวมและอักเสบอย่างน่ากลัว...ทั้งที่ลำตัว หน้าอก  แขน และต้นขา คงเหลือแค่ไม่เน่าเท่านั้นเพราะพี่ชายคงทำแผลให้เรื่อย ๆ ...หลังจากวันนั้น...ก็ยังแวะไปโดยที่ไม่เข้าใจตัวเอง...ว่าผมจะกลัวมันตายทำไม....เรื่องราวรู้ไปถึงผู้นำแกงค์คชสารแดง...ถึงขนาดจะตามล่าผม แต่เป็นคนที่นอนเจ็บอยู่ประกาศกร้าวห้ามพ่อตัวเองยุ่งกับเรื่องนี้....และจะยอมให้หมอเข้าไปทำแผลต้องเป็นตอนที่ผมอยู่ด้วยเท่านั้น...

...เพราะอีกฝ่ายยอมลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาหาให้ผมเหยียบเล่น...หรือว่ากำลังรู้สึกผิด...ที่ทำเกินไป...ผมใจอ่อนเกินไปสินะ...ใจอ่อนเกินไปจนตัวเองก็ตกใจเหมือนกันที่เป็นอย่างนี้...ทั้งที่ก่อนหน้านั้นผมแทบอยากจะกุดหัวมัน...

..................................

.................................

ยืนอยู่หน้าห้องในคอนโดหรูราคาแพงลิ่ว...ในมือมีของที่คนในห้องฝากให้ถือมาให้....ก๋วยเตี๋ยวหมู...ถอนหายใจเบา ๆ กับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ ซึ่งทางพยัคฆราชรู้ทุกอย่างเพราะผมเป็นคนเล่าเอง...ไม่มีอยากมีความลับกับคุณโอ...และไม่ลืมกำชับว่าอย่าเล่าให้ซอฟัง...ขานั้นถ้าเห็นอะไรเริ่มจะ อยุติธรรม จะหาทางช่วยทันที....แต่ตัวเองนั่นแหละจะเป็นอันตราย...อย่างน้อย ๆ ตอนนี้พ่อของคนที่นอนป่วย ก็ยังไม่เลิกรา...จะเอาเรื่องกับผมให้ได้...ซอต้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เด็ดขาด...

“ มาช้าจัง “

“....................”  เดินสวนกับคนที่เดินกระเผลกมาเปิดประตู หลังจากที่ผมกดออดไป.....เดินเข้าไปในห้องก่อนจะวางก๋วยเตี๋ยวลงบนโต๊ะ...

“ .......แกะด้วยสิ.........”

“ ไม่สบายหรือเป็นง่อย”

“ เป็นอะไรก็ได้ ถ้าคุณทำให้ผม”

“....................”  เป็นอย่างนี้มาได้หลายวันแล้ว...พูดจาเหมือนคนละคนกับที่เจอกันครั้งแรก....ทุกครั้งที่มาก็เหมือนเห็นหางปัดไปมา และตาเป็นกระกายเหมือนสุนัขเห็นเจ้าของไม่มีผิด...และที่สำคัญ...

“ คิดถึงจัง..โอ๊ย!..”

“ กินๆ  ไป ผมมีเวลาไม่มาก”  กระแทกตัวนั่งลงตรงข้ามคนที่ทำหน้าเจ็บๆ  เมื่อผมจงใจเลื่อนถ้วยก๋วยเตี๋ยวไปตรงหน้าคนที่นั่งรอกินแรง ๆ จนน้ำร้อน ๆ กระฉอกออกไปโดนมือหนาที่วางอยู่...

“ กินด้วยกันสิ “

“  ไม่หิว แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อ..”  ทำหน้าหงุดหงิดใส่คนที่ถอดเสื้อโชว์ผ้าปิดแผลขาวๆ  แอร์ในห้องก็ออกจะเย็น ไม่หนาวรึไง...

“ ผมเห็นแผล แล้วจะได้คิดถึงคุณไง”

“ ผมจะกลับแล้ว “   

“ เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้ผมก็ไปเรียนได้แล้วนะ “

“ ทั้งที่ยังเดินไม่ถนัดนี่น่ะเหรอ”  ท่าทางผมจะแทงโดนเส้นหรืออะไรอะไรซักอย่าง หมอบอกสาหัสพอสมควร...แต่มันก็สมควรแล้วล่ะที่โดนอย่างนั้น...

“ ใช่ คุณจะได้ดูแลผมเหมือนดูแลคุณหนูไง..”

 “ ฝันไปเถอะ...แล้วอยากตายรึไง ไม่ไปหาหมอ”  ถามออกไปหลังจากที่ไม่ได้เอ่ยปากเรื่องนี้หลังจากวันนั้น...อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่ยอมไปหาหมอ ทั้งที่แผลมันก็ถือว่าหนักหนาพอสมควร....

“ ผมรอคุณมารับผิดชอบ...ส่วนที่ผมทำกับคุณ ผมก็จะรับผิดชอบเหมือนกัน...”

“ ยังไง สิ่งที่คุณทำกับผม มันจะรับผิดชอบได้ยังไง!!”  จะรับผิดชอบอะไรผมได้...เรื่องอย่างนั้น...ได้ยินก็รู้สึกโมโหขึ้นมาจนต้องสูดลมหายใจข่มใจตัวเอง ไม่งั้นคงได้คว่ำโต๊ะแน่ ๆ

“ เป็นแฟนกับผมสิ”


**** วันนี้มาพาร์ทละนิด ละหน่อย...ขอโทษที่มาช้านะคะ  รอพาร์ทต่อไปเร็ว ๆ นี้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจด้วยบวกหนึ่ง บวกเป็ดและคอมเมนท์...ขอให้สนุก และหวังว่าจะชอบค่ะ...

[haru1111]

  เป็นแฟนผมสิ เข้าท่ามาก 555

อีคุณโอน่ากลัว วางแผนซะล้ำลึก 

อยากเห็นซูกัสโดนเล่นเยอะๆ รีบมาต่อนะค่ะ

[RenaBee]

คู่พี่พิงโอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[phana_qbz]

 

[♠DekDoy♠]

หวงยันเงา ชัดเจนมากค่ะพี่โอ 555
คู่พี่พิงนี่เริ่มมีพัฒนาการนะ แต่พี่พิงอย่าเพิ่งใจอ่อนหมดนะ หึหึเราต้องกุมอำนาจให้มากกว่านี้เอาให้แบบชี้นกเป็นไม้ให้ได้ อิอิ แต่ชอบความรักของพี่น้องของช้างแดงรักน้องถึงขนาดยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองได้อันนี้น่านับถือ แต่ก็อย่ามายุ่งกับน้องซอนะ

[HISY]

กรี๊ดคู่พี่พิง  โฟนสนใจพี่พิงอ่ะดิโธ่
พี่โอนี่ร้ายจริงๆ

[่patsaporn]

โหคุณโอล้ำลึกมาก แหม่ ระดับผู้นำขนาดนี้มองอะไรออกหมดแหละเนอะ คุณโอรักน้องซอมากเลยนะ
กำลังปลูกฝังความเข้มแข้งให้น้อง ขำตอนเค้านึกว่าห้องน้องซอยันเงา เหอๆๆๆ เชื่อจ๊ะเชื่อ

คู่ของพี่พิงก็ดูดีแฮะ เริ่มจากโหดมากลายเป็นแบบนี้ได้เหมือนกัน อ้อนน่าดูเลยนะคนป่วยน่ะ

ขอบคุณค่ะ

[Poes]

โฟนโหมดนี้ น่ารักวุ้ย พี่พิง ใจอ่อนหน่อยเค้ายอมขนาดนี้แล้ว

[senty]

โอนี่วางแผนเนียนไปละ ระวังเถอะ สอนน้องให้มันร้ายมากๆ ระวังน้องมันจะกลับมาตลบหลังเอา
ส่วนโฟนพิงน่ารักอ่ะ. ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเนอะ  โฟนง้อเยอะๆ เดี๋ยวพิงก็ใจอ่อนเอง
ฟอยดีกว่าที่คิดไว้เยอะ.  หาคู่ให้สักคนสิ.  555555555  เอาผู้หญิงก็ได้. ยอมให้คนหนึ่ง.
ดูรักน้องมากเลย. คอยทำแผลให้ด้วย. น่ารัก

ปล.รอตอนต่อไปอยู่นะคะ. 

[aiaea83]

มาเป็นแฟนผมสิ อร๊ายยยยยยยยยยยยย รุกเร็วสุดๆ เลย
น้ำหยดลงหินทุกวันมันยังกร่อน ไม่นานพี่พิงก็ใจอ่อนยอมเป็นแฟน อิอิ
รอตอนต่อไปค่าาา 

[Pumpkin_23]

แผนพี่โอแยบยลมากกก

[raluf]

อริ้ววววว ติดตามคู่พิง น่ารักอ่ะ

[์ำNeFuji]

บอกเลย พิงช็อคอ่ะ

[monaligo]

  สะใจดีแฮะคุณโอเอาคืนได้เจ็บแสบมาก
แต่บทพิสูจน้องซอนี่แอบโหดนะแถมล้ำลึกมากอ่ะ

[becrazie]

โว้ว โวว โว ขอกันอย่างงี้เลย

[patchylove]

    เป็นแฟนกัน ๆๆๆๆๆ

[puchi]

เริ่มทำตัวน่ารัก แต่หวังว่าจะไม่หลอกให้พิงตายใจแล้วตลบหลังนะ - -"

[loveaaa_somsak]

คุณโอแผนเยอะเกิน ระวังน้องรับไม่ได้นะ

[mild-dy]

น้องซอเริ่มร้ายขึ้นเรื่อยๆ 5555
ซูกัสจั๊ดง่าวเนอะ แอบซะใจ

[Opoln Miyabi]

คู่พี่พิงน่ารักมากกกกกก   ส่วนอิพี่โอ ร้ายกาจนะค่ะ !!!    เด๋วถ้าน้องซอรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไงน่า ~ ???